★⋆Star Chart ⋆★ [ตอนที่16 ถึงคุณจักรวาล | P.6] 03/03/59
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ★⋆Star Chart ⋆★ [ตอนที่16 ถึงคุณจักรวาล | P.6] 03/03/59  (อ่าน 82604 ครั้ง)

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
"อยากมีเจ้าของมั๊ย ?"
เขินแทนน้องแมว ฮวือออออออ

ออฟไลน์ valenna yy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
มุ้งมิ้งมากอ้ะสองคนนี้ :-[

ออฟไลน์ dekzappp

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
คนแต่งหายไปไหนน้อออ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17

ออฟไลน์ 205arr

  • เราคงอยู่ไกลกันเป็นพันหมื่นลี้
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
อ่านยังไม่ถึงตอนล่าสุดแต่แอบมาคอมเม้นท์ก่อน
เรื่องน่ารักมากๆ เลยค่ะ
ขอบอกว่าชื่อตอนที่ 13 สะดุดตาเรายิ่งกว่าชื่อเรื่องอีก 5555
มันคุ้นๆ ยังไงก็ไม่รู้ เลยลองเข้ามาอ่านดู
เราชอบเรื่องแนวนี้จัง ที่โยงบางสิ่งเข้ามาในความสัมพันธ์ของตัวละคร
เราว่ามันดูมีอะไรๆ นะ
ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านและจะรอติดตามนะคะ
 :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ Sirius

  • คุณหมาบนท้องฟ้า
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
สวัสดีค่ะ หมาเองนะคะ ขอโทษที่หายไปนานมากๆๆๆๆๆๆ(xอินฟินิตี้) โดยที่ไม่ได้แจ้งก่อน

คือเรามีปัญหานิดหน่อยค่ะ แต่ตอนนี้คิดว่าโอเคพอจะกลับมาเขียนต่อได้แล้ว แต่อาจจะยังต้องใช้เวลาอีกสักพัก

ระหว่างนี้เลยมีเรื่องสั้น(ที่เราเขียนจบไว้แล้ว)มาให้อ่านรอกันค่ะ ; v ;

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49384.msg3202991;topicseen#msg3202991

ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามอยู่(หรือเปล่า? 5555)นะคะ

รักและคิดถึงนักอ่านทุกท่านมากๆเลยค่ะ

เราจะพยายามเข้มแข็งขึ้นให้มากกว่านี้ แล้วเจอกันค่ะ m( _ _ )m

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #126 เมื่อ13-10-2015 22:11:18 »

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

กอดดดดดดดดดด


คิดถึงนะคะ จุฟๆ

ออฟไลน์ valenna yy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #127 เมื่อ13-10-2015 22:21:31 »

ยังไงก้รอจ้า
คิดถึงคนแต่งคิดถึงเรื่องนี้ตลอดเว

ออฟไลน์ minminmin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #128 เมื่อ13-10-2015 22:23:31 »

คิดถึงนะคะ ^^  :mew1:

ออฟไลน์ Pisoi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #129 เมื่อ14-10-2015 18:44:38 »

ตามมาจากเรื่องสั้นคะ
อ่านรวดเดียวจบเลย  :katai5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
« ตอบ #129 เมื่อ: 14-10-2015 18:44:38 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Sye.B

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 105
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #130 เมื่อ17-10-2015 23:44:39 »

เราเพิ่งตามมาจาก #น้องหัสพี่ศุกร์ ค่ะ 55
อ่านเพลินมากเลย รู้ตัวอีกทีก็มองหาตอนใหม่แล้ว

จิ้มคนเขียนนะคะ มาต่อเรเร้วววว


ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #131 เมื่อ18-10-2015 11:04:16 »

พึ่งได้มาอ่านค่ะ ท้องฟ้ามีอะไรที่น่าค้นหาเยอะเลยเนอะ ทั้งคู่ก็ดูน่ารักดี เอกอาจจะใจร้อน แต่น้องแมวเราก็รู้วิธีกำหลาบคนขี่โวยวายกลบเกลื่อนซะอยู่หมัดเลย ^^

ออฟไลน์ pannuna

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 449
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #132 เมื่อ20-10-2015 23:03:18 »

ชอบมาก ได้อะไรหลายๆอย่างจากเรื่องนี้
ชอบเกี่ยวกับเรื่องดาวด้วย
ลีโอน่ารักมากๆ

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #133 เมื่อ23-10-2015 01:27:37 »

มาจาก#น้องหัสพี่ศุกร์ ค่ะ มุ้งมิ้งมากกก ชอบค่ะ ^_^

ออฟไลน์ QueenPedGabGab

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 311
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 11/05/58
«ตอบ #134 เมื่อ23-10-2015 13:01:48 »

เราจะรอน้าาาา ชอบเรื่องนี้มากมาก สู้สู้ น้า  :กอด1:

ออฟไลน์ Sirius

  • คุณหมาบนท้องฟ้า
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
เอก ขี้งอนจัง  :z10: :z10: :z10:

นั่นสิคะ เอกนี่ขี้งอนจริงๆเลย /ตี


"อยากมีเจ้าของมั๊ย ?"
เขินแทนน้องแมว ฮวือออออออ

เนอะะะะ แต่เอกก็เขินไม่แพ้กันนะคะ หลังจากที่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป 5555


มุ้งมิ้งมากอ้ะสองคนนี้ :-[

นั่นสิคะ :-[


คนแต่งหายไปไหนน้อออ

ขอโทษมากๆเลยนะคะที่หายไปนานมากๆๆๆๆ ตอนนี้กลับมาแล้วนะคะ  :mew2:


:call:

อันนี้จุดธูปเรียกใช่ไหมคะ กลับมาแล้วนะคะ  :hao7:


อ่านยังไม่ถึงตอนล่าสุดแต่แอบมาคอมเม้นท์ก่อน
เรื่องน่ารักมากๆ เลยค่ะ
ขอบอกว่าชื่อตอนที่ 13 สะดุดตาเรายิ่งกว่าชื่อเรื่องอีก 5555
มันคุ้นๆ ยังไงก็ไม่รู้ เลยลองเข้ามาอ่านดู
เราชอบเรื่องแนวนี้จัง ที่โยงบางสิ่งเข้ามาในความสัมพันธ์ของตัวละคร
เราว่ามันดูมีอะไรๆ นะ
ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านและจะรอติดตามนะคะ
 :mew1: :mew1:

ขอบคุณมากเลยจริงๆค่ะ เราเองทิ้งไปนาน แต่ไม่คิดว่าจะมีนักอ่านมาอ่านอยู่ด้วย ขอบคุณมากๆเลยค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามด้วยนะคะ ชื่อตอนที่13เป็นชื่อตอนที่เราชอบมากที่สุดเลยค่ะ 5555 เป็นหัวข้อที่ชอบมากๆเลยค่ะ


:กอด1: :กอด1: :กอด1:

กอดดดดดดดดดด


คิดถึงนะคะ จุฟๆ

/กอดดดดด ขอบคุณมากเลยนะคะ :mew1:


ยังไงก้รอจ้า
คิดถึงคนแต่งคิดถึงเรื่องนี้ตลอดเว

ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันอยู่นะคะ มาต่อแล้วนะคะ

ขอโทษที่ให้รอนานมากๆๆๆ


คิดถึงนะคะ ^^  :mew1:

คิดถึงนักอ่านเช่นกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะ


ตามมาจากเรื่องสั้นคะ
อ่านรวดเดียวจบเลย  :katai5:

น้องหัสพี่ศุกร์สินะคะ ขอบคุณมากเลยนะคะที่ติดตามเรื่องทางนู้นแล้วมาติดตามทางนี้ต่อ

มาต่อให้แล้วนะคะ


เราเพิ่งตามมาจาก #น้องหัสพี่ศุกร์ ค่ะ 55
อ่านเพลินมากเลย รู้ตัวอีกทีก็มองหาตอนใหม่แล้ว

จิ้มคนเขียนนะคะ มาต่อเรเร้วววว

ขอบคุณมากเลยนะคะ มาต่อแล้วเรียบร้อยค่า

ส่วนน้องหัสพี่ศุกร์ก็จบไปแล้ว ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะ


 
พึ่งได้มาอ่านค่ะ ท้องฟ้ามีอะไรที่น่าค้นหาเยอะเลยเนอะ ทั้งคู่ก็ดูน่ารักดี เอกอาจจะใจร้อน แต่น้องแมวเราก็รู้วิธีกำหลาบคนขี่โวยวายกลบเกลื่อนซะอยู่หมัดเลย ^^

ใช่แล้วค่ะ ท้องฟ้ามีอะไรให้น่าค้นหาอีกมากมายไม่รู้จบเลย เหมือนกับความรู้สึกนึกคิดของคนเราเลยเนอะ มีอะไรให้คนหาตลอด >_<

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ


ชอบมาก ได้อะไรหลายๆอย่างจากเรื่องนี้
ชอบเกี่ยวกับเรื่องดาวด้วย
ลีโอน่ารักมากๆ

ขอบคุณที่ชอบนะคะ ดีใจมากๆเลย ลีโอน่ารักแบบนี้มาอยู่ #ทีมลีโอ กันดีกว่าค่ะ 5555

ยินดีต้อนรับสู่ Star Chart นะคะ


มาจาก#น้องหัสพี่ศุกร์ ค่ะ มุ้งมิ้งมากกก ชอบค่ะ ^_^

ดีใจมากๆเลยค่ะ น้องหัสพี่ศุกร์นำทางมานี่เอง ยินดีต้อนรับสู่ Star Chart นะคะ >_<

เราจะรอน้าาาา ชอบเรื่องนี้มากมาก สู้สู้ น้า  :กอด1:

ขอบคุณที่ชอบนะคะ ดีใจมากๆเลยค่ะ มาต่อให้แล้วนะคะ ขอโทษที่ต้องให้รอนาน ; v ;

ออฟไลน์ Sirius

  • คุณหมาบนท้องฟ้า
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [ประกาศค่ะ | P.5] 13/10/58
«ตอบ #136 เมื่อ02-11-2015 23:18:32 »


เวลาเราเงยหน้าแหงนมองขึ้นไปยังท้องฟ้าในยามค่ำคืน


สิ่งแรกที่เราเห็น คือ



ดวงดาว



ที่กำลังส่องสว่างแข่งกันอยู่บนท้องฟ้า



มนุษย์เราเป็นกรรมการจัดการแข่งขันความสว่างที่เรียกว่า



'โชติมาตรปรากฏ'



ผู้ที่ส่องสว่างให้มนุษย์เห็นได้มากที่สุดจะได้รับคะแนน



ยิ่งคะแนนของใครน้อยมากเท่าไหร่



ก็คือ ผู้ที่สว่างที่สุดบนท้องฟ้าผืนนี้



ตอนที่ 14



ทันทีที่การนับถอยหลังจบลง แสงสว่างวาบสีขาวก็พลันปรากฏขึ้นบนฟ้า เป็นเวลาเพียงชั่วอึดใจก่อนจะค่อยๆจางหายไปจากท้องฟ้าสีเทามืด


เมื่อได้สติแล้วก็เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองได้พลาดฉากสำคัญของปรากฏการณ์บนท้องฟ้าไปเสียแล้ว นึกเสียดายอยู่ไม่น้อยที่ไม่ได้ถ่ายรูปหรือแม้กระทั่งถ่ายวิดีโอเก็บไว้


ราวกับคนด้านข้างรู้สึกถึงความเสียดายตรงจุดนี้ จึงได้พูดปลอบใจขึ้น


"มันมีให้ดูอีกเรื่อยๆแหละ"


"ถ้าคราวหน้ามีอีกชวนมาดูด้วยแล้วกัน" เมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปก็ต้องแทบสำลักคำพูดของตัวเอง จู่ๆก็เอ่ยชวนอีกฝ่ายเสียอย่างนี้จะดูผิดสังเกตหรือเปล่า?


"ได้ ถ้ามีอีกจะบอกแล้วกัน" ลอบมองสีหน้านิ่งเฉยของอีกฝ่ายก่อนจะแอบถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอก พยายามตีสีหน้าขรึมเพื่อไม่ให้หลุดรอยยิ้มดีใจออกมา


นั่งอยู่บนถนนกันอยู่อย่างนั้นได้ไม่นาน ลีโอลุกขึ้น มือของอีกฝ่ายยื่นมาตรงหน้า เอื้อมมือไปจับแล้วยืนขึ้น


"กลับกันเถอะ"









สระว่ายน้ำในสนามกีฬามหาลัยตอนนี้เริ่มคราคร่ำไปด้วยกองเชียร์จากหลายคณะที่มารอชมการแข่งขันในวันนี้


นั่งรออยู่บนแสตนด์เชียร์พร้อมกับเติ้ลและแซน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเริ่มแข่งแต่คนก็เริ่มทยอยมากันแล้ว มีนักกีฬาบางคนลงว่ายวอร์มอยู่ในสระบ้าง แต่คนที่เป็นเป้าหมายให้มาเชียร์ในวันนี้ยังไม่โผล่มา


ระหว่างรอเวลาอันแสนน่าเบื่อก็เลยหยิบกล้องมิลเลอร์เลสตัวเล็กมาถ่ายบรรยากาศโดยรอบ เมื่อแซนเห็นกล้องก็ขอร้องให้มันได้เป็นนางแบบสักหน่อย เมื่อถ่ายได้สองสามรูปก็เอารูปให้มันดู


"โห เพื่อนเอกถ่ายรูปสวยว่ะ ไว้ส่งรูปพวกนี้ให้หน่อยดิ" พยักหน้าตอบรับคำขอมันไป ก่อนที่แซนจะหันไปเรียกไอเติ้ลให้มาถ่ายด้วยกัน และแน่นอนว่าสองคนนี้มันคงไม่ถ่ายรูปดีๆกันหรอก


ไม่นานหลังจากนั้น แซนลุกขึ้นโบกมือเมื่อเห็นว่าพวกไอโปรและคนอื่นๆเดินเข้ามา ชะเง้อคอมองตามไปยังจุดที่แซนมอง เห็นทุกคนเดินตรงขึ้นมาหาบนแสตนด์ ด้านหลังมีพวกนักกีฬาของคณะวิทยาศาสตร์เดินตามมาอีกห้าคน หนึ่งในนั้นมีลีโออยู่ด้วย


"มานานหรือยังวะ โทษที พวกกูเพิ่งทำแลปเสร็จ" ไอโปรทักทาย ดูจากเหงื่อที่ผุดบนใบหน้ามัน คิดว่าคงรีบมา


"ก็สักพักแล้วว่ะ" ไอเติ้ลตอบ ตอนนี้พวกนักกีฬาในชุดเสื้อยืดสีเหลืองก็เริ่มยืดกล้ามเนื้อกันและคุยกันไปด้วยเพราะยังเหลือเวลาก่อนแข่งอีกพอสมควร


มองไปรอบๆสระอย่างนึกขึ้นได้ว่ายังไม่เห็นนักกีฬาของคณะตัวเองสักคน แถมไอพี่ชายตัวดีนั่นก็ยังไม่โผล่มา หรือว่าจะไปซุ่มกันอยู่


ยังไม่ทันขาดคำก็เห็นคนที่เพิ่งนึกนินทาอยู่ในใจเดินเข้ามากับเพื่อนอีกคนพร้อมทั้งขบวนนักกีฬาอีกเจ็ดแปดคนเดินตามหลังเข้ามา เมื่อจักรภพเห็นกลุ่มพวกเราก็เดินตรงมาหา ทุกคนพร้อมใจกันยกมือไหว้


"ว่าไงทุกคนพร้อมยัง?" จักรภพทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม


"พี่ต้องไปถามนักกีฬาสิวะครับ มาถามอะไรพวกกระผม" ไอเติ้ลพยักหน้าไปทางฝั่งกลุ่มเพื่อนที่ใส่เสื้อยืดสีเหลืองยืนกันอยู่ จักรภพเพียงแค่ยิ้มให้


"วันนี้เชียร์คณะตัวเองดิวะ ฝั่งนู้นให้ไอ้ปูนมันเชียร์ไป"


"แต่ฝั่งนู้นเค้ามีตัวท็อปหน้าตาน่ารักอยู่ เพราะงั้นหนูขอย้ายฝั่งก่อนนะคะ" แซนหัวเราะพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มไปให้ลีโอ เดี๋ยวเถอะมึง


"เดี๋ยวเจอฝั่งเราแล้วแซนจะย้ายกลับไม่ทันนะ" จักรภพหัวเราะ ส่วนเพื่อนมันที่ชื่อปูนได้แต่เบ้ปากใส่


"นี่แข่งว่ายน้ำครับมึง ใช้หน้าตาก็ไม่ได้ว่ายเร็วขึ้นหรอกว่ะ"


"กูบอกแล้ว แข่งไอนี่ไม่ซีเรียส เขาจัดมาให้กระชับความสัมพันธ์กันในมหาลัยต่างหากเว้ย"


อย่างที่จักรภพบอก งานกีฬาภายในที่จัดขึ้นนี้มีจุดประสงค์หลักเพื่อกระชับความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องในคณะและต่างคณะ สังเกตได้จากบรรยากาศที่ดูเป็นกันเองและสนุกสนาน แถมทางองค์การนิสิตก็ยังเปิดเพลงบางระจันอีกต่างหาก ไม่เหมือนเป็นการแข่งขันที่ต้องการผลแพ้ชนะเลยสักนิด


แต่ดูเหมือนพี่ปูนจะซีเรียสเรื่องผลแพ้ชนะพอสมควร คงไม่ได้ไปหมั่นไส้นักกีฬาคนไหนในคณะวิศวะหรอกนะ


"ไม่งั้นคณะกูจะมีคนแก่มาลงหรอวะ" คนแก่ที่จักรภพพูดถึงคือรุ่นพี่ป.โทคนหนึ่ง


"อย่าให้พี่คณิตได้ยินนะมึง คอขาดแน่นอน" พี่ปูนหัวเราะ


"พี่คณิตนี่ใครวะ" ไอเติ้ลหันมาถาม แต่คนที่ตอบกลับเป็นพี่ปูนแทน


"พี่คณิตปีหนึ่งไง..."


"ปีหนึ่งไหนวะ?" เติ้ลขมวดคิ้วด้วยความงง มันคงไม่เข้าใจว่าเป็นพี่ แต่ทำไมอยู่ปีหนึ่ง


"มาสเตอร์ดีกรีปีหนึ่ง" จักรภพช่วยเสริมให้ ทุกคนพร้อมใจกันหัวเราะ ก่อนจะพูดต่อ


"แต่ปีนี้พี่แกลงให้คณะกูว่ะ อย่าเสียใจนะเว้ยมึง" พี่คณิตคนนี้ค่อนข้างสนิทกับจักรภพพอสมควร เคยเจอกันบ้างนิดหน่อยในคณะ เพราะพี่แกต่อป.โทที่คณะวิศวะ แต่ก่อนหน้านี้ตอนป.ตรีจบมาจากคณะวิทยาศาสตร์ และดูเหมือนจะเป็นสายรหัสของพี่ปูนด้วย


"โอ้ย จะเสียใจทำไมวะมึง"


มองพี่ชายตัวเองคุยกับเพื่อนสนุกสนานอยู่สักพัก ก่อนจะหันไปมองฝั่งนักกีฬาที่ยืนอยู่ใกล้ๆจุดที่พวกเรานั่งกันอยู่ก็เห็นว่าลีโอกำลังยกกระเป๋ามาทางนี้


"ฝากหน่อย" ลีโอยื่นกระเป๋ามาตรงหน้า ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ปกติเขาไม่ได้วางกระเป๋าไว้ด้วยกันกับเพื่อนๆหรือไงถึงต้องเอามาฝาก แต่ก็พยักหน้ารับไปอย่างงงๆก่อนจะหันไปเห็นรอยยิ้มกรุ่มกริ่มของกลุ่มคนตรงนั้น แน่นอนว่าไอแซนกับไอเติ้ลไปนั่งอยู่ท่ามกลางกองกระเป๋าที่ควรจะมีที่เหลือมากกว่านี้ให้อีกคนวางได้



พวกมึงนี่มัน...



ยังไม่ทันได้หันไปขยับปากด่าอะไรไอ้พวกนั้นมากมาย ก็ต้องอ้าปากค้างกับเหตุการณ์ตรงหน้า


หน้าท้องขาวตัดกับเสื้อสีเหลืองที่ถูกเลิกขึ้น รู้ตัวอีกทีก็เผลอเอื้อมมือไปรับเสื้อมาเสียแล้ว และยังตามมาด้วยกางเกงวอร์มขาสั้นอีก คนตรงหน้าหยิบหมวกซิลิโคนขึ้นมาสวมด้วยท่าทางสบายๆ พร้อมถือแว่นตาว่ายน้ำไว้ในมือ



ลีโอในชุดว่ายน้ำพร้อมแล้ว



ในขณะที่สติกำลังเตลิดหายไปอยู่นั้น เสียงฮือฮาก็ดังขึ้น สายตาทุกคนจับจ้องไปยังผู้มาใหม่


คนที่เดินเข้ามา ถ้าจำไม่ผิดคือคนที่อยู่กับลีโอในวันซ้อมด้วย พอได้เห็นคนคนนี้ในชุดธรรมดาที่ไม่ใช่ชุดว่ายน้ำแล้วก็ยิ่งเห็นหน้าตาได้ชัดเจนว่าเป็นคนที่ค่อนข้างหล่อ



ให้ไว้แค่ค่อนข้างนะ



ไอหน้าหล่อตรงเข้ามาหาจักรภพ เขายกมือไหว้รุ่นพี่ของตัวเองก่อนจะหันไปไหว้พี่ปูนที่เบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้


"ว่าไงไอ้น้อง มาซะสายเลย ม่อสาวอยู่หรือไง" จักรภพเดินเข้ามากอดคอ


"ไม่ใช่สักหน่อยพี่ ผมไปหาอาจารย์ที่ปรึกษามา" อีกฝ่ายหัวเราะ ไม่ได้โกรธเคืองอะไรที่ถูกจักรภพแซวแบบนั้น


"เดี๋ยวสิ...นี่ตะวันใช่หรือเปล่า?" แซนที่นั่งอยู่ตรงนั้นร้องขึ้น ตามันตอนนี้ฉายแววเป็นประกายเมื่อมันพบผู้ชายหล่อถูกใจ และไม่ใช่มันเพียงคนเดียวที่มีสีหน้าเคลิ้มอย่างนั้น แต่ยังรวมไปถึงพวกสาวๆคนอื่นในบริเวณนั้นด้วย


"ใช่แล้ว เธอชื่อ…” ตะวันทำหน้านึกอยู่สักพักแล้วขยับปากพูดอย่างไม่แน่ใจ  “แซนป่ะ?" เมื่อได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อ แซนดี้ก็แสดงท่าทีดี๊ด๊าขึ้นมา ราวกับว่ามีตะวันคนเดียวที่จำชื่อมันได้


"ใช่ๆ จำชื่อเราได้ด้วยหรอ?"


"เพื่อนคณะเดียวกันก็ต้องจำได้ดิ"


'หูดำฉิบหายเลย' เติ้ลที่นั่งไม่มีปากเสียงอยู่นานหันมากระซิบด้วยความหมั่นไส้ พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดนั้น เมินประโยคสนทนาเมื่อครู่ก้มหน้าก้มตาพับเสื้อผ้าของลีโอให้เรียบร้อยแล้ววางทับไว้บนกระเป๋าของเจ้าตัว


"แล้วนี่ไม่ลงไปวอร์มหน่อยหรอ?" เงยหน้าถามคนที่ยืนดัดแขนไปมาอยู่ตรงหน้า พยายามอย่างหนักเพื่อที่จะไม่เผลอมองหน้าท้องขาวๆของอีกฝ่าย


"เดี๋ยวลงแล้วล่ะ" คนตรงหน้าหยิบแว่นตาขึ้นมาสวมไว้บนหัวเป็นการเตรียมพร้อม แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเดินลงจากแสตนด์เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน


"ลีโอ พร้อมยัง?" ตะวันเดินเข้ามาทักทาย ก่อนจะเลื่อนสายตามามองพวกเราสองคนที่นั่งอยู่


"หวัดดี ถ้าจำไม่ผิดอยู่คณะเดียวกันใช่ป่ะ?"  ไม่แปลกที่ตะวันจะจำคนในคณะไม่ค่อยได้ เพราะจำนวนนิสิตในคณะนี้เยอะเหลือเกิน แค่เฉพาะปีหนึ่งก็ปาเข้าไปเกือบแปดร้อยคนแล้ว พยักหน้าแทนคำตอบให้กับตะวัน แต่สายตาตอนนี้จับจ้องอยู่กับแขนขวาของอีกฝ่ายที่กำลังกอดคอลีโออยู่


"นี่ชื่อเติ้ล ส่วนกูชื่อเอก" แนะนำตัวกับอีกฝ่ายไป ตะวันพยักหน้ายิ้มให้แล้วเริ่มแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง


"กูชื่อตะวัน ยินดีที่ได้รู้จัก มีไรทักได้ ชวนแดกเหล้าได้" พยักหน้าให้ตะวันสองสามทีก่อนที่เจ้าตัวจะขอตัวลงไปวอร์มในสระพร้อมกับลีโอ










"ต่อไปจะเป็นการแข่งขันฟรีสไตล์หนึ่งร้อยเมตรชายชุดที่หนึ่ง ขอให้นักกีฬารายงานตัวด้วยค่ะ"


เสียงประกาศเรียกรายงานตัวแข่งรอบต่อไปดังเป็นสัญญาณให้นักกีฬาเตรียมตัว ลีโอที่ลงแข่งในรายการนี้ยืนขึ้นเต็มความสูง ก้าวเท้าเดินลงจากแสตนด์ที่ขึ้นมานั่งพักรอเวลาแข่งขัน เพื่อนๆจากทั้งคณะวิทยาศาสตร์และแซนดี้กับเติ้ลต่างส่งเสียงเชียร์เป็นกำลังใจให้กับแข่งรายการแรกของลีโอ


ยกกล้องขึ้นกดชัตเตอร์ถ่ายภาพแผ่นหลังขาวตัดกับสีฟ้าของน้ำในสระว่ายน้ำ ก้มมองภาพในจออย่างพึงพอใจ เป็นผลงานชิ้นเอกเลยก็ว่าได้




เหมือนกับยานเฮอไรซอนส์ที่ถ่ายภาพดาวพลูโตและบริวารที่ชื่อคารอนได้




ไม่นานการแข่งขันในรอบก่อนหน้าก็จบลง นักกีฬาขึ้นจากสระกันจนหมดเหลือเพียงลู่ว่างเปล่าทั้งเจ็ดลู่


เสียงกรี๊ดจากคนดูข้างสระดังขึ้นเมื่อนักกีฬาเข้าประจำลู่ของตน เสียงประกาศแนะนำผู้เข้าแข่งขันของพิธีกรหญิงไล่เรียงไปทีละคนจนกระทั่งถึงลู่ที่สาม ซึ่งเป็นลู่ตัวเต็งอันดับสองของรายการนี้


"ลู่ที่สาม นายจักรวาล คณะวิทยาศาสตร์" เสียงเชียร์และเสียงกรี๊ดดังกว่าครั้งไหนๆที่ประกาศรายชื่อมา


ยิ่งคนถูกประกาศชื่อโบกมือไปทางกองเชียร์ยิ่งเรียกเสียงกรี๊ดให้กับบรรดาสาวๆที่มานั่งชมการแข่งขันได้เป็นอย่างดี


"เชรด น้องมึงตัวเต็งหรอวะเนี่ยไอปูน" ผู้ชายตัวสูงใหญ่ไว้หนวดเคราเล็กน้อยเดินเข้ามาพูดคุยทางด้านหลัง เมื่อเห็นว่าใครมาเยือนทุกคนต่างก็พร้อมใจกันยกมือไหว้ผู้อาวุโสที่สุดในทีมทันที


"โห พี่คณิต นึกว่าจะไม่มาแล้ว" พี่ปูนบ่นใส่คนที่มาช้า แต่ถึงจะมาช้ายังไงก็ยังถือว่ามาทัน เพราะรายการกบที่พี่คณิตจะลงแข่งนั้นอยู่ในรายการท้ายๆของการแข่งขัน


"เอาน่ะ อย่างน้อยกูก็มาทัน ไปเปลี่ยนชุดก่อนล่ะ" พูดจบพี่คณิตก็เดินจากไป ทุกคนหันกลับไปสนใจบริเวณสระว่ายน้ำต่อ


"ลู่ที่สี่ นายรพี คณะวิศวกรรมศาสตร์" เสียงเชียร์เมื่อสักครู่ว่าดังแล้ว ตอนนี้กลับดังขึ้นมากกว่าเดิม คนอะไรจะฮอตได้ขนาดนี้วะ


เมื่อขานชื่อจนจบ เสียงนกหวีดเป่ายาวเป็นจังหวะดังขึ้น เป็นสัญญาณให้นักกีฬาทุกคนเตรียมพร้อมบนแท่นปล่อยตัว



รอบสระไร้ซึ่งเสียงใดๆ นักกีฬาทุกคนต่างก้มตัวลงไปเกาะแท่นปล่อยตัว



ในตอนนี้ไม่อาจละสายตาจากนักกีฬาในลู่ที่สามได้เลย ศีรษะที่ก้มลง แว่นตาว่ายน้ำฉาบด้วยปรอทสีเงิน แม้จะไม่เห็นแววตา แต่กับสัมผัสได้ถึงความมุ่งมั่นตั้งใจ ท่าก้มที่พร้อมจะพุ่งตัวออกไปทันที ราวกับถูกมนต์สะกดดึงดูดให้ต้องลั่นชัตเตอร์เก็บไว้



เพียงชั่วอึดใจเดียวเสียงสัญญาณของกรรมการก็ดังขึ้น



"Take your marks"



นักกีฬาทุกคนจับแท่นปล่อยตัวแน่น ดึงตัวไปด้านหลังเล็กน้อยเพื่อเตรียมพุ่งตัวออกไป



"ปี๊ด!"


เสียงเชียร์ข้างสระกลับมาคึกคักอีกครั้งเมื่อนักกีฬาทุกคนกระโจนลงสระ และเป็นไปตามคาด ลู่ที่สามและสี่ว่ายตีคู่กันมาอย่างสูสี จนถึงจุดกลับตัวที่ระยะ25เมตร ดูเหมือนตะวันจะกลับตัวได้เร็วกว่า ลีโอม้วนตัวตีลังกาถีบขอบสระตามมาติดๆ ไม่นานก็ตีตื้นแซงอีกฝ่ายได้


จังหวะการเต้นของหัวใจรัวเร็วบีบรัดหน้าอกด้วยความตื่นเต้น


ทั้งคู่กลับตัวพร้อมกันในรอบสุดท้าย เหลือระยะอีก25เมตรเท่านั้นก่อนจะถึงเส้นชัย ทั้งคู่ต่างเร่งจังหวะแขนและขารวดเร็วขึ้นมาก คงออมแรงกันไว้เพื่อรอบสุดท้ายนี้


เพียงเสี้ยววินาทีที่แตะเข้าขอบสระ กรรมการจับเวลาที่ยืนดูอยู่ก่อนแล้วกดหยุดเวลาอย่างแม่นยำ และเมื่อประกาศผลคร่าวๆออกมาก็พบว่า ตะวันเข้าเส้นชัยก่อนเพียงเสี้ยววินาที


ลีโอถอดแว่นตาว่ายน้ำพร้อมหมวกออก ก่อนจะเดินขึ้นมาหาเพื่อนๆบนแสตนด์ ทุกคนตบบ่าให้กำลังใจ ที่แน่ๆอย่างน้อยคณะวิทยาศาสตร์ก็ได้เหรียญเงินมาแล้วหนึ่งเหรียญ


ยื่นขวดน้ำเปล่าในกระเป๋าให้อีกฝ่ายที่เดินเข้ามาขอผ้าเช็ดตัว ลีโอรับมาแล้วนั่งลงข้างๆจิบน้ำด้วยสีหน้านิ่งสงบเหมือนเดิม ไม่มีอาการผิดหวังหรือเสียใจสักนิด แต่เมื่อมองไปที่มือกลับกำลังสั่นอยู่น้อยๆ


เอื้อมมือไปกุมมือของอีกฝ่ายไว้ข้างๆ สอดนิ้วมือของตัวเองประสานเข้ากับมือของอีกฝ่าย ลีโอก้มมองการกระทำเหนือความคาดหมายอย่างไม่เข้าใจ แรงบีบเบาๆที่มือทำเอาอีกฝ่ายตัวแข็งทื่อ


"เอ-"


"แม่เราบอกว่าทำแบบนี้แล้วจะหายตื่นเต้น" ชิงพูดขึ้นมาก่อนที่อีกฝ่ายจะได้ทันพูดอะไรต่อ


"..." ลีโอได้แต่มองหน้าและมือที่กุมกันอยู่สลับไปมา


"เมื่อกี้โคตรเทพเลย" พูดชื่นชมอีกฝ่าย การแข่งขันเมื่อกี้เกิดเพียงแค่หนึ่งนาทีกว่าเท่านั้น แต่กลับรู้สึกยาวนานจนลุ้นตัวโก่ง ซ้ำยังท่าทางตอนว่ายท่าฟรีสไตล์ที่ดูสวยงามนั่น ทำให้ละสายตาไปจากการแข่งขันไม่ได้เลย


"ไม่หรอก ตะวันเร็วกว่าอีก" อีกฝ่ายส่ายหน้าน้อยๆ มือที่สั่นบีบตอบกลับเบาๆ


"แต่ก็ไล่จนเกือบชนะแล้วนะ อีกนิดเดียวก็ได้เหรียญทองแล้ว" คนธรรมดาว่ายสูสีกับอดีตนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติได้คงไม่ใช่ธรรมดาแล้วล่ะ


"อยากให้ได้เหรียญทองหรอ?" พยักหน้าแทนคำตอบให้กับอีกฝ่าย ใจจริงก็อยากให้ได้เหรียญทองอยู่หรอก แต่อีกเหตุผลหนึ่งก็เพราะหมั่นไส้ไอตะวันหน้าหล่อนั่นด้วย


"ตะวันไม่ถนัดผีเสื้อ...กับเดี่ยวผสม..." อีกฝ่ายเงียบไปชั่วอึดใจ ดวงตาเสมองไปทางตะวันที่กำลังยืนคุยกับคนอื่นอยู่






"จะลองดูแล้วกัน"








ท้องฟ้าเริ่มมืดลง ดวงอาทิตย์คล้อยลับขอบฟ้าไป ตอนนี้เป็นเวลาทุ่มกว่า การแข่งขันกำลังดำเนินมาถึงรายการสุดท้าย ก่อนหน้านี้มีเรื่องที่น่ายินดี เพราะลีโอว่ายผีเสื้อ25เมตรชนะตะวัน พี่ปูนหัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่


"ต่อไปจะเป็นรายการสุดท้าย เดี่ยวผสมหนึ่งร้อยเมตรชาย ขอให้นักกีฬาที่จะลงแข่งในรายการนี้รายงานตัวด้วยค่ะ" พิธีกรหญิงทำงานอย่างขยันขันแข็งตั้งแต่รายการแข่งขันแรกจนรายการแข่งสุดท้าย


รายการนี้เป็นที่น่าจับตามองพอสมควร เพราะแต่ละคณะมักจะส่งตัวท็อปลงมาแข่ง แม้ว่ากีฬาภายในนี้จะเป็นแค่การแข่งขันเพื่อกระชับมิตรระหว่างคณะกัน แต่สำหรับรายการนี้แล้วคงไม่มีใครยอมใคร เรียกได้ว่าเป็นศักดิ์ศรีกันเลยทีเดียว


ลีโอที่ยืนคุยกับเพื่อนในกลุ่มอยู่ลุกขึ้น ส่วนพี่ปูนเรียกทุกคนไปบูมด้วยกันเป็นขวัญและกำลังใจให้น้อง


ยืนถ่ายภาพบรรยากาศการบูมของคณะวิทยาศาสตร์ที่บูมกันด้วยท่าทางเข้มแข็งฮึกเหิม รอบๆกันนั้นคณะอื่นเองก็มีบูมด้วยเหมือนกัน รวมไปถึงคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่บูมอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกันด้วย




เมื่อถึงเวลาแข่งขัน นักกีฬาก็พร้อมใจกันรายงานตัว และเหมือนเดิม ลีโอยังคงได้ยืนอยู่ในลู่ที่สามและลู่ที่สี่นั้นก็ยังคงเป็นตะวันด้วยเช่นกัน


เสียงเชียร์ที่เคยดังสนั่นเงียบลงอีกครั้ง บรรยากาศรอบๆให้ความรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา


เสียงนกหวีดเป่ายาวเป็นสัญญาณ นักกีฬาทยอยกันกระโดดลงไปในสระ หันหน้าพร้อมจับราวที่ติดกับแท่นกระโดด



“Take your mark”










“ปี๊ด!”
















“กลับมากันแล้วหรอ” เสียงของแม่ถามขึ้นทันทีหลังจากเดินตามหลังจักรภพเข้ามาในบ้าน วันนี้ไม่มีตั้งโต๊ะกินข้าวเย็นกันเพราะบอกที่บ้านไว้แล้วว่าจะกลับดึก


“เป็นไงบ้าง” แม่พูดไม่เงยหน้ามองพวกเราสองคนเพราะกำลังง่วนอยู่กับการแปรงขนให้เจ้าหมาสีขาวขนฟูฟ่องอยู่


“ก็ดีครับ สนุกดี...อ้าว ไอ้เปากลับมาแล้วหรอ?” จักรภพเลิกคิ้วยืนมองเจ้าหมาสีขาวที่กำลังกระดิกหางไปมาแลบลิ้นด้วยความดีใจ ดูจากท่าทางของมันคงอยากจะกระโจนเข้ามาหาแต่เพราะแม่กำลังหวีขนอยู่ มันจึงทำได้แค่มองด้วยสายตาเป็นประกาย


“อือ… ป๊าเพิ่งไปรับกลับมาน่ะ” เดินตรงเข้าไปหาเจ้าหมาเงียบๆโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะนั่งลงข้างๆแม่แล้วลูบหัวนุ่มนิ่มเล่น


“แหนะ เอก เพื่อนกลับมาล่ะดีใจ” หันไปมองค้อนพี่ชายตัวดีไปที จักรภพทำเพียงแค่เดินมาขยี้หัวเจ้าเปาเล่น แล้วเดินหัวเราะชอบใจขึ้นห้องไป








หลังจากเล่นและช่วยแม่หวีขนเจ้า ‘ซาลาเปา’ เสร็จแล้วก็ขอตัวกลับขึ้นห้องนอน


เปิดโน้ตบุ๊คแล้วหยิบเอาเมมโมรี่การ์ดในกล้องออกมาต่อกับเครื่องเพื่อดูรูปที่ถ่ายไว้ในวันนี้


เลื่อนดูรูปไปเรื่อย มุมปากกระตุกยิ้มขำกับรูปถ่ายของแซนกับเติ้ลที่ไม่เคยจะมีรูปดีๆเลยสักครั้ง อย่างคราวนี้ก็เป็นรูปที่แซนปล่อยหมัดใส่แก้มของไอ้เติ้ล เป็นช็อตที่ถ่ายได้พอเหมาะพอเจาะจนต้องอัพโหลดรูปนี้ขึ้นไปบนหน้าเฟสบุ๊ค


ไม่นานคอมเม้นต์และยอดไลค์ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มีทั้งคำด่าของเติ้ลกับแซน ทั้งประโยคแซวหยอกล้อของเหล่าเพื่อนในคณะ


ปิดเฟสบุ๊คแล้วกลับมาสนใจรูปที่เหลือต่อ กดเลื่อนดูภาพไปเรื่อยๆ มีทั้งภาพบรรยากาศในงาน ภาพเหล่ากองเชียร์หลายๆคนที่ตามมาให้กำลังใจนักกีฬา ภาพพี่คณิตได้เหรียญทองแดงในรายการกบ25เมตรกับ50เมตร รวมถึงภาพนักกีฬาแต่ละคน



และภาพแผ่นหลังขาวๆของใครบางคน



นิ่งมองภาพนั้นอยู่นานหลายวินาที ไม่คิดว่าเมื่อมองจากหน้าจอคอมกลับรู้สึกน่าหลงใหลได้มากขนาดนี้




ราวกับดวงดาวส่องแสงสว่างสดใสบนท้องฟ้า




ที่มีโชติมาตรปรากฏ



-12




ความสว่างที่ยิ่งกว่าวัตถุใดๆบนท้องฟ้า





กดเลื่อนภาพถัดไปเรื่อยๆ คิ้วก็ต้องขมวดกันเป็นปม มีสิ่งที่ขัดหูขัดตาจนต้องกดเข้าโหมดCropภาพ ลากกรอบสี่เหลี่ยมครอบเฉพาะบริเวณที่ต้องการตัดให้เหลืออยู่


ใบหน้าหล่อเหลาของตะวันที่ยืนอยู่ด้านข้างลีโอถูกตัดออกไปรูปแล้วรูปเล่า เหลือเพียงรูปของคนที่ได้ฉายามนุษย์กระดาษดับเบิ้ลเอไว้เพียงคนเดียว กดเซฟภาพแล้วยิ้มอย่างพอใจ


ภาพรับเหรียญรางวัลในรายการเดี่ยวผสมหนึ่งร้อยเมตรชายเหลือเพียงผู้ที่ได้รับเหรียญทองยืนอยู่กลางภาพ



กึก กึก กึก ครืด กึก กึก ครืด ครืด


เสียงบางอย่างเสียดสีกับประตูห้องนอนดังไม่หยุดหย่อนจนต้องละความสนใจจากภาพบนหน้าจอคอมพิวเตอร์


"อ้าว ไอ้เปา" เปิดประตูต้อนรับเจ้าหมาสีขาวหน้าห้อง มันเห่าขานรับชื่อของตัวเองก่อนจะพุ่งตัวเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งกระโดดไปมาอย่างร่าเริง


"คิดถึงบ้านขนาดนี้เลยหรอวะ แค่ไปโรงเรียนมาเนี่ย" ก่อนหน้านี้ซาลาเปาถูกแม่พาไปฝึกที่ศูนย์ฝึกสุนัขเพื่อเป็นการลงโทษที่ทำสวนของแม่เละกระจาย ต้นไม้หลายต้นที่แม่อุส่าประคบประหงมมาอย่างดีถูกทำลายจนไม่เหลือเค้าเดิม


ซาลาเปากระโดดโผเข้าใส่อย่างไม่ทันตั้งตัว ก้มลงไปกอดก้อนขนสีขาวนุ่มนิ่มนั่นก่อนจะกลับมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์เหมือนเดิม


ภาพบนหน้าจอยังคงเป็นรูปของคนคนนั้น


รอยยิ้มน้อยๆที่มุมปากของเจ้าตัวทำให้เผลอยิ้มออกมาได้ไม่ยาก ก็นะ นานๆทีจะได้เห็นเจ้าตัวยิ้มออกมา ถึงจะแค่นิดเดียว แต่ก็ดูออกว่ากำลังยิ้มดีใจอยู่ เป็นภาพที่หาดูได้ยากยิ่ง



"คนนี้น่ารักไหม?" หันไปถามเจ้าหมาที่ไม่รู้ว่าเข้าใจภาษามนุษย์ได้ดีแค่ไหน







แต่จะถือว่าเสียงเห่าขานรับเมื่อกี้นี้




คือเห็นด้วยแล้วกัน






ในสายตาของผู้ตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก






คนคนนั้นของเขาย่อมสว่างที่สุด








☆・゚




TBC



เย้ๆๆๆๆๆๆ สวัสดีค่าาาา หมาเองนะคะะะะะ ในที่สุดก็ได้กลับมาแต่งStar Chartต่อ หลังจากที่หายไปนานมากๆๆๆๆๆๆ

ทุกคนคิดถึงเอกกับลีโอกันไหมคะ เราเองคิดถึงสองคนนี้มากๆเลยค่ะ แต่เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่แย่ที่สุดของชีวิตเราเลย เลยไม่อยากเขียนเรื่องนี้ตอนในตอนที่รู้สึกแย่ๆเท่าไหร่ค่ะ

ตอนนี้จะว่ายังไงดี เหมือนเพราะไม่ได้เขียนมานาน อาจจะดูแปลกๆไม่ค่อยลื่นไหลสักเท่าไหร่ ขออภัยด้วยจริงๆนะคะ เราจะพยายามเขียนให้ดีขึ้นกว่านี้ค่ะ

เมื่อกี้นี้ก่อนกลับมาถึงห้องก็เห็นFire Ballมาด้วยค่ะ ท้องฟ้าสว่างเป็นสีฟ้าเลย บางทีเอกอาจจะเห็นลีโอสว่างแบบนี้ก็ได้นะคะ จริงไหม? :-[

สุดท้ายนี้ ขอบคุณทุกคนมากๆเลยนะคะ ที่ยังติดตามกันอยู่ รักทุกคนมากๆๆๆๆเลยค่ะ  :กอด1:

ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ

ด้วยรัก


หมาบนท้องฟ้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-11-2015 00:02:57 โดย Sirius »

ออฟไลน์ fonqfeliqz

  • เฮียฟง
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
รอนานมากกกกกกกกกกกกก ดีใจสุดดดดดดด อ่านวนอยู่เป็นสิบๆรอบ 5555555

เขินมากกก จับมือด้วยอ่ะ ฮรืออออออออ สิงโตน่าร๊ากกกกกกก :hao7:

เป็นกำลังใจให้นะครับ แล้วเรื่องร้ายๆมันจะผ่านไป สู้ๆ

ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
เอกดูอ่อนโยนขึ้น เปลี่ยนแปลงในทิศทางที่ดีขึ้นเยอะกว่าตอนแรกมากเลย ส่วนลีโอก็แสดงออกอะไรต่างๆมากขึ้น เราคลั่งลีโออ่ะ คนอัไรนิ่งๆก็น่าร๊ากกกกได้ อิอิ

ทั้งคู่ค่อยๆเรียนรู้กันและกัน ชอบมากค่ะ เรื่องราวค่อยเป็นค่อยไป ไม่รีบไม่เอื่อย กำลังดี

รักนักเขียนเหมือนกันค่ะ ขอบคุณค่ะ :mew1:

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
น่ารักกกกก ยิ่งตอนที่บอกว่าตะวันไม่ถนัดอะไรก็ยิ่งน่าร้ากกกก หลงเลยค่ะ ให้คะแนนโชติมาตร(?) ที่ -12 เช่นกันค่ะ!

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ lollita

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ความรักของทั้งคู่ก็เหมือนคลื่นใต้น้ำนี่ล่ะ   เหมือนนั่งรถไปบนทางเรียบๆมัวแต่ดูดาว จู่ๆก็รถก็เจอลูกระนาด ทำให้เราที่กำลังเหม่อๆเคลิ้มๆสะดุดคว่ำ ใจหล่นไปในกะเพาะ คือมันแบบวาบหวามดีอ่ะ เราเป็นบ่อยกับเรื่องนี้อ่ะ มันฟินที่จู่ๆมันก็ฟินก็บอกไม่ถูก ดีใจมากเลยที่กลับมาอัพ นึกว่าเอกกับลีโอจะถูกคนเขียนลอยแพเเล้ว งือๆๆๆ (ขอบคุณจริงๆที่กลับมาเขียนต่อ) คนเขียนต้องสู้ๆเข้าไว้ คนอ่านจะได้อ่าน อิอิ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
คิดถึงมากเลย

ออฟไลน์ snoopy

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 725
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
อ่านรวดเดียวเลย สนุกมาก สนุกจนอยากไปเที่ยวท้องฟ้าจำลองเลย 555555
มาอัพบ่อยๆนะ รออ่าน

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
โอ๊ยตาเอกกก หลงขนาดนี้รวบหัวรวบหางเลยไหมคะ

รูปคนอื่นติดมานิดเดียวยังอุตส่าห์ตัดออก :laugh:

ออฟไลน์ 205arr

  • เราคงอยู่ไกลกันเป็นพันหมื่นลี้
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
ลีโอเอาเหรียญทองมาให้เอกด้วย
เด็กคนนี้น่ารักจริงๆ เลย
ชอบชื่อตอนอีกแล้วค่ะ
สารภาพว่าไม่เคยได้ยินคำนี้เลย
ตอนเรียนใช้คำว่าอะไรวัดความสว่างดวงดาวก็จำไม่ได้แล้ว
รอลุ้นชื่อตอนต่อไป และรออ่านอย่างใจจดใจจ่อ อิอิ
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
 :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ Mickey199663

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ เอกับลีโอน่ารักมากกกกกกกกกกกกก

ออฟไลน์ Sirius

  • คุณหมาบนท้องฟ้า
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0

รอนานมากกกกกกกกกกกกก ดีใจสุดดดดดดด อ่านวนอยู่เป็นสิบๆรอบ 5555555

เขินมากกก จับมือด้วยอ่ะ ฮรืออออออออ สิงโตน่าร๊ากกกกกกก :hao7:

เป็นกำลังใจให้นะครับ แล้วเรื่องร้ายๆมันจะผ่านไป สู้ๆ
เราเองอยากจะจับมือเอกบ้างจังเลยค่ะ /โดนลีโอถีบ :z6:
ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดเลยนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ หวังว่าเรื่องร้ายๆมันจะผ่านไปเร็วๆ TwT ฮือออๆๆๆๆ /เข้าโหมดดราม่าทำไม

เอกดูอ่อนโยนขึ้น เปลี่ยนแปลงในทิศทางที่ดีขึ้นเยอะกว่าตอนแรกมากเลย ส่วนลีโอก็แสดงออกอะไรต่างๆมากขึ้น เราคลั่งลีโออ่ะ คนอัไรนิ่งๆก็น่าร๊ากกกกได้ อิอิ

ทั้งคู่ค่อยๆเรียนรู้กันและกัน ชอบมากค่ะ เรื่องราวค่อยเป็นค่อยไป ไม่รีบไม่เอื่อย กำลังดี

รักนักเขียนเหมือนกันค่ะ ขอบคุณค่ะ :mew1:
เพราะทั้งคู่มาอยู่ด้วยกันแหละเนอะ เอกถึงได้พยายามโอนอ่อนให้ ส่วนลีโอเองก็คงสบายใจที่ได้อยู่กับเอก แฮ่ เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีนะคะ >_<
ขอบคุณที่ชอบStar Chartนะคะ รักคนอ่านเหมือนกันค่ะะะะะะะะ  :mew1:

น่ารักกกกก ยิ่งตอนที่บอกว่าตะวันไม่ถนัดอะไรก็ยิ่งน่าร้ากกกก หลงเลยค่ะ ให้คะแนนโชติมาตร(?) ที่ -12 เช่นกันค่ะ!
-12 ความสว่างระดับดวงจันทร์เลยค่ะ!!

ความรักของทั้งคู่ก็เหมือนคลื่นใต้น้ำนี่ล่ะ   เหมือนนั่งรถไปบนทางเรียบๆมัวแต่ดูดาว จู่ๆก็รถก็เจอลูกระนาด ทำให้เราที่กำลังเหม่อๆเคลิ้มๆสะดุดคว่ำ ใจหล่นไปในกะเพาะ คือมันแบบวาบหวามดีอ่ะ เราเป็นบ่อยกับเรื่องนี้อ่ะ มันฟินที่จู่ๆมันก็ฟินก็บอกไม่ถูก ดีใจมากเลยที่กลับมาอัพ นึกว่าเอกกับลีโอจะถูกคนเขียนลอยแพเเล้ว งือๆๆๆ (ขอบคุณจริงๆที่กลับมาเขียนต่อ) คนเขียนต้องสู้ๆเข้าไว้ คนอ่านจะได้อ่าน อิอิ
ฮือออ ไม่ลอยแพนะคะ ขอโทษด้วยจริงๆที่หายไปนานมากๆ จะพยายามกลับมาอัพเรื่อยๆค่ะ แต่อาจจะไม่เร็วเท่าเมื่อก่อน แต่ยังไงเราสัญญาค่ะว่าจะไม่ลอยแพเรื่องนี้แน่นอน เพราะเราชอบเรื่องนี้มาก เรื่องที่เขียนขึ้นมาเองเรื่องนี้รักมากๆเลยค่ะ มีความทรงจำมีอะไรหลายๆอย่างเกิดขึ้นพร้อมกับนิยายเรื่องนี้
ด้วยเกียรติของเนตรนารีชุดสีเขียวเลยค่ะ ไม่ลอยแพแน่นอน ; v ; )>

คิดถึงมากเลย
คิดถึงคุณB52เช่นกันนะคะ ขอบคุณที่ยังคงติดตามอยู่ ดีใจมากๆเลยค่ะ

อ่านรวดเดียวเลย สนุกมาก สนุกจนอยากไปเที่ยวท้องฟ้าจำลองเลย 555555
มาอัพบ่อยๆนะ รออ่าน
ยินดีต้อนรับสู่Star Chartค่า ขอบคุณที่ชอบนิยายเรื่องนี้และรออ่านนะคะ ถ้ามีโอกาสลองแวะไปเยี่ยมชมบรรยากาศท้องฟ้าจำลองได้นะคะ เป็นสถานที่ที่ดีมากๆเลยล่ะค่ะ

โอ๊ยตาเอกกก หลงขนาดนี้รวบหัวรวบหางเลยไหมคะ

รูปคนอื่นติดมานิดเดียวยังอุตส่าห์ตัดออก :laugh:
นั่นสินะคะ เมื่อไหร่เอกจะจัดการสักที /คนเขียนโดนลีโอตบ :beat:

ลีโอเอาเหรียญทองมาให้เอกด้วย
เด็กคนนี้น่ารักจริงๆ เลย
ชอบชื่อตอนอีกแล้วค่ะ
สารภาพว่าไม่เคยได้ยินคำนี้เลย
ตอนเรียนใช้คำว่าอะไรวัดความสว่างดวงดาวก็จำไม่ได้แล้ว
รอลุ้นชื่อตอนต่อไป และรออ่านอย่างใจจดใจจ่อ อิอิ
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
 :mew1: :mew1:
แฮ่ อาจจะเพราะเป็นแค่คำเฉพาะน่ะค่ะ บางครั้งเลยคงไม่ค่อยถูกพูดถึงสักเท่าไหร่ จริงๆแค่คำว่าความสว่างของดวงดาวเราเองก็คิดว่าเพียงพอแล้วเหมือนกันนะคะ แต่มีคำเฉพาะขึ้นมาก็ดูเฉพาะขึ้นไปอีก น่ารักไปอีกแบบดีเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ และขอบคุณคนอ่านด้วยเช่นกันค่าาา เลิฟฟฟฟ  :mew1:

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ เอกับลีโอน่ารักมากกกกกกกกกกกกก
ยินดีต้อนรับค่าาา ขอบคุณที่ชอบเอกกับลีโอนะคะะะะะะ  :-[

ออฟไลน์ Sirius

  • คุณหมาบนท้องฟ้า
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0

13 พฤศจิกายน


"เอ้า เร็วเข้า! เป่าเลยลูก! อย่างงั้นแหละ!" เสียงเชียร์พร้อมกับผู้ชายวัยสามสิบตอนปลายหน้าตาใจดีนั่งลุ้นเอาใจช่วยอยู่ข้างๆกับหญิงสาวอีกคนซึ่งเป็นภรรยาของเขา


ไม่นานก็เป่าเทียนที่ปักอยู่บนเค้กตามอายุจนหมด เผลอปรบมือตามเสียงปรบมือดีใจของทั้งคู่ไปด้วย ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไมถึงต้องดีใจกันขนาดนั้น


"สุขสันต์วันเกิดนะลูก"



จุมพิตบนศีรษะมนที่ทั้งคู่มอบให้ ยังคงตราตรึงอยู่ไม่รู้ลืม





13 พฤศจิกายน



'ฮัลโหล สุขสันต์วันเกิดนะลูก ทันด้วยล่ะเห็นไหม พ่อต่อแถวทันด้วย ฮะฮะ เก่งใช่ไหมล่ะ?" เสียงหัวเราะดังมาจากปลายสาย ถึงน้ำเสียงจะฟังดูเหนื่อยล้าไปบ้างก็ตาม


ปีนี้เป็นอีกปีแล้วที่วันเกิดตรงกับวันที่พ่อเข้ากะ แต่พ่อก็ยังโทรมาหา แม้ว่าจะต้องยืนต่อคิวโทรศัพท์นานแค่ไหนก็ตาม


บนแท่นขุดเจาะน้ำมันนั้นไม่อนุญาตให้นำโทรศัพท์มือถือเข้าไป ดังนั้นพนักงานหรือเจ้าหน้าที่ที่ต้องการจะใช้โทรศัพท์มือถือโทรหาญาติหรือใครก็ตามที่อยู่บนฝั่ง จึงต้องมาต่อแถวเพื่อรอคิวใช้โทรศัพท์ แล้วก็จำกัดการคุยแค่เพียงประมาณ15นาทีเท่านั้น



'ขอให้ลีโอเรียนหนังสือเก่งๆ โตขึ้นจะได้ดูแลคุณแม่กับคุณพ่อได้ เป็นเด็กที่ร่าเริง แข็งแรง ไว้ครั้งหน้าเราไปดูดาวกันนะ'



ตอนนั้นจำไม่ค่อยได้หรอกว่าตอบอะไรกลับไปบ้าง แต่เสียงของปลายสายกลับยังจำได้ดีไม่ลืมเลือน




13 พฤศจิกายน



เหมือนงานในปีนี้ของพ่อจะยุ่งยิ่งกว่าเดิม ปีนี้ไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังมาอีกแล้ว แต่แม่ก็ยังคงปลอบใจแถมยังพาไปซื้อเค้กอร่อยๆมานั่งกินด้วยกันสองคนที่บ้าน


มือกำส้อมจิ้มเค้กไปมาอยู่อย่างนั้น เงยหน้ามองคุณแม่ที่กำลังยกเค้กบางส่วนเก็บเข้าตู้เย็นไว้กินในวันถัดไป



แม่เหงาบ้างหรือเปล่าที่พ่อไม่อยู่บ้าน?


ความรู้สึกที่ต้องนั่งรอใครสักคนเป็นเวลานับเดือน วนเวียนเป็นวัฏจักรแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า


เหงาหรือเปล่านะ?


เหมือนแม่จะรู้ตัวซะแล้วว่าถูกมองอยู่ รอยยิ้มบนใบหน้าสวยยิ้มให้ แม่เดินตรงมานั่งฝั่งตรงข้าม



"นี่แน่ะ!"



ครีมในจานเค้กถูกป้ายลงมาบนปลายจมูก ได้แต่มองอย่างงงๆกับสิ่งที่แม่ทำ



มันเลอะนะ...



...แต่ก็ป้ายกลับคืนไป



ถึงมือจะไม่ถึงก็เถอะ...


รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยที่แขนสั้น สภาพทางกายภาพนี่เป็นปัญหาได้เหมือนกัน และเหมือนแม่จะรู้ว่าหงุดหงิด ถึงสีหน้าจะยังเหมือนเดิมก็ตาม เธอยื่นหน้าเข้ามาให้ เลยได้โอกาสป้ายคืน


เสียงหัวเราะดังขึ้นท่ามกลางบ้านหลังเล็กที่ปกติมักจะเงียบเหงา...




13 พฤศจิกายน



...



เป็นวันที่มีแต่เสียงร้องไห้ของแม่ดังระงมไปทั่ว



หมอและพยาบาลวิ่งเข้าออกห้องไอซียูกันจนรู้สึกเวียนหัว



ไม่รู้ว่ายืนอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่...



รู้แค่ว่า...


ได้สูญเสียโลกใบใหญ่ที่มีกันสามคนไปเสียแล้ว






13 พฤศจิกายน



'สอบติดแล้วนะครับ'


ยืนจ้องมองภาพของคนคุ้นเคยประดับติดอยู่บนหินแกะสลักสวยงามที่เรียงรายกันเต็มไปหมดในลานกว้าง ข้างๆกันนั้น แม่ก้มลงไปวางช่อดอกไม้สีขาวหลังจากที่ช่วยกันทำความสะอาดพื้นที่ตรงนั้นเรียบร้อยแล้ว



ที่ตรงนั้นเงียบสงบ ลานกว้างขวางไกลจากตัวเมืองและไร้แสงไฟรบกวนของเมืองหลวง


'ตรงนี้คงเป็นสถานที่ที่ดี ที่จะดูดาว...ดูฝนดาวตก'


'พ่อได้ดูทุกปีเลย มันสวยหรือเปล่า?'




...



หัวเราะขำความคิดของตัวเองอยู่ในใจ



จะเป็นไปได้ยังไงที่พ่อจะตอบกลับมา





13 พฤศจิกายน เวลา 24.01น.



นี่น่าจะเป็นปีแรกในชีวิตเลยด้วยซ้ำที่มีคนมาสุขสันต์วันเกิดให้นอกเหนือจากคนในครอบครัว



แซนดี้เพื่อนของเอกเป็นคนแรกเลยด้วยซ้ำ

'สุขสันต์วันเกิดดดดดนะลีโอ มีความสุขมากๆนะ'


โปร เพื่อนแลป เพื่อนภาค เพื่อนคณะ

'แฮปเว้ยมึงน้องแมว เจ้าภาพวันเกิดต้องเลี้ยงข้าวกูด้วย ไก่ทอดอักษรก็ดีนะมึง หรือจะก๋วยเตี๋ยวอดทนดี'


น้ำตาล

'สุขสันต์วันเกิดนะ'


ปรายฟ้า

'สุขสันต์วันเกิดนะเพื่อนยากกกก ขอลอกการบ้านออเคมด้วยล่ะะะะะ'


พี่ปูน

'สุขสันต์วันเกิดเว้ยไอ้น้อง ไม่มีของขวัญให้หรอกนะ แต่รอดูที่ล็อคเกอร์ตอนเช้า'


พี่ฟ้าใส

'สุขสันต์วันเกิดนะน้องลีโอ อย่าไปสนใจไอ้พี่ปูนมันเลยนะ ไว้พรุ่งนี้พี่เอาของขวัญไปให้เนอะๆ'


พี่คณิต

'สรุปมึงเป็นหลาน เหลน โหลน หรืออะไรวะ กูลำดับญาติไม่ถูก แต่เอาเป็นว่าสุขสันต์วันเกิดนะ ไว้ถ้าไม่ติดงานจะพาไปเลี้ยง'


พี่ภพ

'HBD เว้ยไอ้น้อง'


และคนอื่นๆอีกมากมาย นั่งไล่อ่านและตอบขอบคุณกลับไปจนครบ


ช่วงดึกๆแบบนี้ยังมีคนออนเฟสบุ๊คกันอยู่เยอะพอสมควร ไม่สิ เยอะกว่าเวลากลางวันเสียอีก นั่งกดเลื่อนดูแถบสีเขียวด้านข้างไล่ดูไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ถึงได้รู้สึกสนใจมันขึ้นมาเสียอย่างนั้น เลื่อนจนเจอชื่อบุคคลหนึ่ง แต่ไม่ปรากฏจุดสีเขียวเหมือนกับหลายคนที่ผ่านมา


ถอนหายใจหลังพิงไปกับพนักเก้าอี้นุ่ม มือก่ายหน้าผากเหมือนคนหมดแรง ไม่รู้ว่าในใจจะร้อนรนไปทำไม หรือจะกังวลไปเพื่ออะไร แค่คำอวยพรในเฟสบุ๊ค ปกติแล้วไม่เคยคิดมากกับเรื่องพวกนี้เลยสักนิดแท้ๆ


กดชัตดาวน์เจ้าเครื่องสี่เหลี่ยมตรงหน้าเรียบร้อย หน้าจอตอนนี้กลับมาเป็นสีดำสนิทก่อนจะพับมันลง เตรียมตัวเข้านอนเพราะตอนเช้ายังต้องไปใส่บาตรเหมือนเช่นที่ทำทุกปี



เสียงโทรศัพท์ร้องขึ้นกลางดึกตอนกำลังจะนอน ในใจแอบนึกตำหนิคนที่โทรมาว่านี่มันไม่ใช่เวลาจะมาโทรหากันเสียหน่อย


แต่เมื่อเห็นชื่อและเบอร์ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ที่สว่างโล่อยู่ ณ ตอนนี้ คำตำหนิทุกอย่างก็พลันหายไปจนหมด มือเผลอกดรับปลายสายอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น คนที่ปกติมักจะไม่โทรมาหาถ้าไม่มีเรื่องจำเป็น


'สุขสันต์วันเกิด' เป็นคำพูดสั้นๆง่ายๆได้ใจความ ไม่ต้องรีรอ เข้าจุดประสงค์ที่โทรมาในทันที


'ตอนแรกก็ว่าจะพิมพ์ในเฟสบุ๊คเหมือนคนอื่นๆอยู่ แต่คิดว่าอะไรก็คงไม่ดีเท่าพูดเป็นคำพูดออกมา'


"..."


นั่งฟังอีกฝ่ายพูดเงียบๆ ปลายสายเองก็ไม่ได้คะยั้นคะยอให้ตอบรับอะไร ยังคงพูดต่อไปเหมือนรับรู้ได้ว่ากำลังตั้งใจฟังอยู่


'เรารู้นะว่าวันนี้มันมีทั้งความทรงจำดีๆและความทรงจำที่เหมือนกับเป็นฝันร้ายปนกันอยู่'


"..."


'ใครๆก็อยากให้วันแบบนี้มีแต่เรื่องดีๆจริงไหม?'


"..."


'แต่เรื่องแบบนี้มันเลือกกันไม่ได้หรอก เพราะฉะนั้นอยากให้เข้มแข็งขึ้น คิดถึงคนที่เขาอยู่ข้างๆเราตลอดมา'


'เขาเองก็คงเหงาไม่แพ้กันหรอก'


'ต้องอดทนเข้มแข็งขนาดไหนกันล่ะ ถึงได้ยังส่งยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น'


'เหงา แต่แสดงออกมาไม่ได้'


'เหนื่อย แต่ก็ไม่อยากแสดงออกมาให้เห็น'


'มีกันอยู่แค่สองคนเองนะ'




"..."



แม่



ภาพทุกอย่างเหมือนถูกตีรวนขึ้นมา บ้านที่เงียบเหงาว่างเปล่ามีกันเพียงสองคน ผู้หญิงในชุดสูธทำงานที่มักจะแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำบ่อยๆ ได้แต่ยืนมองดูมาตลอด แต่ทำไมถึงไม่ทำอะไรเลยนะเรา...


ทำไมถึงได้ไม่เข้าใจความรู้สึกของคนข้างๆเลยว่าเขาเองก็เศร้าไม่แพ้กัน


แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเข้มแข็งมาตลอดแท้ๆ




"ขอบคุณนะเอก"



"เป็นคำอวยพรวันเกิดที่ดีที่สุดจริงๆ"



"ขอบคุณจากใจจริงเลย"



'ไม่เป็นไร...'


ปลายสายเงียบไปแล้ว หน้าจอปรากฏคำว่าสิ้นสุดการโทร วางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียงเฉกเช่นเดิม ก่อนจะเดินออกไปยังห้องข้างๆ เคาะเรียกเบาๆสามทีประตูนั้นก็เปิดออก


"มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?" หญิงสาวในชุดนอนพร้อมแว่นไร้กรอบท่าทางเหมือนจะยังไม่นอนทักทายด้วยรอยยิ้ม


โผเข้ากอดใส่คนตรงหน้าโดยไม่พูดจาอะไร แม่ตกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นลูบหัวอย่างอ่อนโยน


"มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าเนี่ยเรา ถึงมาอ้อนแบบนี้?"


"ขอโทษนะครับ..."


"...?"


"ขอโทษสำหรับทุกอย่าง"



“เป็นผมเองที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย”



“รักแม่นะ”



คืนนั้น เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยหนักอึ้งอยู่ในอกของทั้งสองคนถูกยกออกไป ทั้งคำขอโทษ คำขอบคุณ ทั้งน้ำตา ทั้งรอยยิ้ม ผสมปนเปกันไปหมด


แต่กลับรู้สึกอบอุ่นใจมากขึ้น



เหมือนได้กลับไปเป็นอย่างเมื่อก่อน


บ้านเล็กๆที่เคยอบอุ่นตอนนั้น


จริงๆแล้ว ไม่มีใครจากไปไหนเลย…







อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์



เหี้ย...พูดไปแล้ว


ทันทีที่กดวางสายไปก็ต้องลงไปนอนกุมท้องร้องโอดโอยอยู่คนเดียวบนเตียง ซาลาเปาที่นั่งอยู่บนเตียงข้างๆด้วยทำได้เพียงแค่แลบลิ้นหายใจและเอียงคออย่างสงสัยว่าเจ้านายมันเกิดเป็นอะไรขึ้นมา


จะดูเหมือนไปสั่งสอนเขาหรือเปล่าวะ


เครียดโว้ยยยย…



“ไอ้เปา… เขาจะโกรธกูไหมวะ?” ลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิถามหมาสีขาวขนฟูตรงหน้าที่ทำได้เพียงแค่เห่าขานรับ


“โฮ่ง” หมายความว่ายังไงวะ?


“แต่เมื่อกี้เขาขอบคุณนี่หว่า คงไม่เป็นไรใช่ไหม?”


“โฮ่ง” หมายความว่ายังไงวะ?


“โอ้ยยยย ปวดท้องโว้ยยยย” ว่าแล้วก็ล้มตัวลงนอนกุมท้องด้วยความรู้สึกกังวล ราวกับมีผีเสื้อบินว่อนอยู่เต็มท้องไปหมด



ในคืนนั้น ฝนดาวตกมากมายพาดผ่านท้องฟ้าทรงกลมสีดำสนิทท่ามกลางหมู่ดาวส่องสว่างนับร้อยนับพันดวง



เมื่อก่อนลีโอนิดส์เคยถูกกล่าวหาว่าคือลางร้ายและหายนะวันสิ้นโลก



แต่ตอนนี้ทุกคนกลับตื่นตาตื่นใจไปกับช่วงเวลาที่มันมาถึง



เพราะมันคือของขวัญจากนอกโลก ที่ดาราจักรนี้ให้มา




Happy Birthday Leonids



・ 。  ★彡
☆彡。∴。。 ☆彡 ・
 ・゚*。★彡・ 。*・゚ ★彡
  ・ 。・*・゚。   ・
 ・ 。・*・゚。



แถมคืนนั้นยังมีคนนอนไม่หลับจนถึงเช้าเลยด้วย...








สวัสดีค่าาาา หมาเองค่ะะะะะ กลับมาแล้วค่ะ หายไปหลายวันมากๆๆๆๆๆ พอดีมีทั้งควิซทั้งงานประดังเข้ามาพร้อมกันเลยค่ะ แทบตายแน่ะ

อ้ะๆๆๆๆ เรามาแฮปลีโอทันนะคะ (แม้ว่าวันเกิดจริงๆจะเป็นวันที่ 13พ.ย.ก็ตาม ความจริงแล้วคือยังปั่นงานไม่เสร็จ /ทุกคนรุมตบ  :beat: )

วันเกิดเรายึดตามประวัติครั้งแรกที่ลีโอนิดส์ปรากฏบนท้องฟ้าของโลกครั้งแรกนะ แต่โดยเฉลี่ยแล้วจะเกิดเยอะในวันที่17พ.ย.แหละค่ะ

คืนนี้ทุกคนอย่าลืมดูลีโอนิดส์กันนะคะ เชื่อว่าต้องสวยมากแน่ๆค่ะ ส่วนหมาเองก็ต้องปั่นงานต่อไปอย่างทรหดอดทน :katai4:

แต่พลาดคืนนี้ไม่เป็นไรนะคะ คืนอื่นๆยังมีอีก เพียงแค่ว่าคืนนี้เยอะกว่าคืนอื่นแค่นั้นเอง


ขอให้สนุกและมีความสุขกับปรากฏการณ์บนท้องฟ้านะคะ


รักคนอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วเจอกันในตอนที่15หลังสอบเสร็จเดือนหน้าค่ะ
 

ปล. มีเรื่องแจ้งให้ทราบค่ะ เราอาจจะลงตอนถัดๆไปช้าหน่อยนะคะ คือถึงเราจะบอกว่าพอกลับมาเขียนต่อได้แล้ว แต่บางครั้งเรายังไม่โอเคเท่าไหร่ค่ะ
ปลล. มีใครพอรู้วิธีกำจัดความเครียดความเศร้าไหมคะ หรือเราควรไปนั่งสมาธิ T____T

ออฟไลน์ valenna yy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [Happy Birthday Leonids | P.5] 17/11/58
«ตอบ #148 เมื่อ18-11-2015 00:02:37 »

แหนะ  เอกเขินอะดิ  555

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ★⋆Star Chart ⋆★ [Happy Birthday Leonids | P.5] 17/11/58
«ตอบ #149 เมื่อ18-11-2015 01:36:18 »

จะรอดจนถึงตีสามไหมหนอ อยากเห็นลีโอตัวเป็นๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด