หัวข้อ: (แจ้งข่าว) รักต้องยุ่ง ❤️ | Re-print 23 กุมภาพันธ์ - 10 เมษายน 59 .. P.34 ★彡

[Zelsy]

น้องเกี๊ยวดูไม่โตขึ้นเลย ขี้อ้อนเหมือนเดิมเป๊ะ

[BeeRY]

น้องเกี๊ยวน่ารักตั้งแต่เด็กจนโตจริงๆ ป๊าถุงกับมี้ปรุงเลี้ยงมาดีสุดๆ
แต่ใครมาทำร้ายพี่อิฐของน้องปรุง

[❣☾月亮☽❣]

ฮึ่ม ใครทำพี่อิฐเจอเกี๊ยวแน่
ดุจัง  .

น้องน่ารักจังค่ะ

[fay 13]

 

[black sakura]

พี่อิฐเริ่มหลงเสน่ห์นิสัยขี้อ้อน
ของน้องเกี๊ยวแล้วเริ่มจะแพ้ให้
กับน้ำตาของน้องจนเริ่มเข้าหา
น้องเองแล้ว

[КίmY]

แหม่ะ น้องนี่ขี้อ้อนนะ ยังงี้พี่อิฐเราจะไปไหนรอด 
รอนะฮะ  :')

[สายลมที่หวังดี]

พี่อิฐจะใจแข็งได้สักแค่ไหนเจอเด็กขี้อ้อนอย่างหนูเกี๊ยว

[mukmaoY]

เกี๊ยวมุ้งมิ้ง555

[AMMY★]

เกี๊ยวน่ารักมากมาย เรียกพ่อปรุงว่ามี้ด้วย 

[hormonesyj]

ขอน้องเกี๊ยวหนึ่งถุงค่าาา น่ารักเกินจะบรรยาย 

[donutnoi]

น้องเกี๊ยวน่ารัก ว่าแต่พี่อิฐนี่แค่พี่เหรอขยับฐานะก็ดีนะ 

[buzeative]

มารอน้องเกี๊ยวน้องเกี๊ยวน่ารักสุดๆ

[loveyous]

โอย น้องเกี๊ยวนี่ทำไมโตมาน่ารักจังเลยยย
ว่าแต่คุณอิฐนี่สงสัยต้องผ่านด่านคุณพ่อขี้หวงแน่นอน

[black sakura]

คิดถึงน้องเกี๊ยวจัง

[SaJung13]

ต่อๆๆๆเถอะ คิดถึงน้องเกี๊ยวมากๆๆเลย
อยากอ่านมากๆอ่ะ น้องเกี๊ยวน่ารัก ขอให้อิฐรักเก๊ยวไวๆนะ

[hormonesyj]

คิดถึงน้องงงง 

[buzeative]

มารอน้องเกี๊ยวววววว

[Akikojae]

ผมเคยบอกหรือยังครับว่ามันเป็นคนที่ร้องไห้แล้วทำให้คนขี้รำคาญอย่างผมอยากปลอบเป็นที่สุด ขนาดน้องชายแท้ๆของผม ผมยังไม่เคยต้องมานั่งปลอบขนาดนี้เลย เวลาที่เกี๊ยวร้องไห้นะ เหมือนทุกคนที่เห็นจะต้องอยากดึงมันมากอดเสียทุกคน หรือเป็นเฉพาะผมก็ไม่รู้ ที่รู้ๆคือถ้าผมทำให้มันเงียบในอ้อมกอดผมได้ ผมจะมีความสุขมากทีเดียว นี่ก็เหมือนกัน กว่ามันจะช่วยพวกผมให้มาถึงรถได้ก็ใช้เวลาอยู่นาน กว่าจะขับรถมาถึงโรงพยาบาลได้อีกก็ปาไปเกือบชั่วโมง ขับไปร้องไห้ไป ผมนี่กลัวจะพากันลงข้างทางเสียก่อนเลยต้องคอยจับมือมันไว้ตลอดทาง พวกเราทำแผลเสร็จก็แยกย้ายกลับ ไอ้แน่พ่อมันมารับด้วยตัวเอง ผมเคยบอกแล้วว่าพ่อแม่มันใหญ่ เรื่องนี้ผมแทบไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เดี๋ยวพ่อแม่ไอ้แน่มันก็จัดการเอง อีกอย่างเรื่องนี้ผมไม่ผิด ถ้าจะมาหาเรื่องกันเพราะเกี๊ยวมาสนิทกับผม ผมว่ามันไม่ใช่เรื่อง เล่นรุมกันสี่ห้าคนไม่กระดูกหักก็บุญเท่าไหร่แล้ว ผมไม่ใช่คนยอมคนนะ แต่หมาหมู่แบบนี้สู้ไปก็รังแต่จะเจ็บตัวเปล่า


"แวะซื้อโจ๊กนะครับ .. พี่อิฐจะเอาอะไรเพิ่มไหม" เกี๊ยวมันตีรถแวะร้านโจ๊กหมูหน้าปากซอย เรายังไม่มีอะไรตกถึงท้องกันเลย ผมก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน


"ซื้อให้ตัวเองกินด้วยก็พอ" ผมบอก มันพยักหน้าลงไปซื้อโจ๊กมาให้ รอสักพักมันก็กลับขึ้นมา ในมือหิ้วถุงพะรุงพะรัง มีข้าวหมูแดงอีกสองถุง นมสดร้อนอีกสองถุง


"คืนนี้เกี๊ยวขอนอนกับพี่อิฐนะ" มันหันมาถามผมสายตาเว้าวอน ผมเลยพยักหน้าไป ถ้าเกี๊ยวพูดขอมันคือเกี๊ยวต้องได้ ผมเลยขี้เกียจขัด มันยังรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้พวกผมโดนรุมสกรัมอยู่ ก็ไม่เป็นไรครับ นอนด้วยกันได้ ผู้ชายเหมือนๆกัน


"หมอบอกว่าพี่อาบน้ำได้ไหม" มันถามตอนเราเข้าห้องมาแล้ว หน้าตาเกี๊ยวตอนนี้นี่แทบจะดูไม่ได้เลย ก็มันเล่นร้องไห้เสียขนาดนั้น พรุ่งนี้ตาต้องบวมแน่ๆ


"อืม อาบได้ .. ไปล้างหน้าล้างตาไป ดูไม่ได้เลยหน้ามึงเนี่ย" ผมไล่มันให้ไปทำหน้าให้ดูดีกว่านี้หน่อย ผมแค่ฟกช้ำ คิ้วแตกเล็กน้อย มันทำหน้ายังกับผมจะตาย ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร เป็นลูกคุณหนูที่น่าจะถูกประคบประหงมมาตั้งแต่เด็ก มันเลยดูอ่อนแอมากกว่าคนปกติทั่วไป


"ล้างเสร็จก็มากินข้าวซะ เดินไปหยิบทิชชู่มาด้วย" ผมบอก เรานั่งกันที่โต๊ะกลางห้อง ของกินในตู้เย็นตอนนี้ก็เต็มไปหมดล่ะครับ ทั้งที่ผมซื้อเองและมันซื้อให้ รอสักพักมันก็เดินออกมาพร้อมทิชชู่


"โจ๊กของกูแล้วข้าวหมูแดงอีกถุงของใคร"


"ของพี่อิฐไงครับ เกี๊ยวกลัวพี่อิฐไม่อิ่ม"


"ดีเนอะ รีบกินได้แล้ว มันหายร้อนหมดแล้วน่ะ"

"พี่อิฐโกรธเกี๊ยวหรือเปล่าที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้" อยู่ดีๆมันก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา บอกแล้วครับมันรู้สึกผิด


"โกรธดิ โกรธมากด้วย" ผมลองแกล้งเล่น ทีนี้หน้าเสียเลยครับ


"ไม่เอาดิ อย่าโกรธเกี๊ยวดิ น้องขอโทษนะครับ ไม่โกรธน้องนะ" เริ่มละ ถ้ามันพูดแทนตัวเองว่าน้อง นี่คือการอ้อนขั้นสูงสุดละ


"มึงนี่เชื่อคนง่ายเนอะ .. กินๆ .. อย่าคิดมาก" ผมบอกมัน มันหน้าตาดีขึ้นมาหน่อย แต่คงยังไม่หายกังวล


"พี่อิฐไม่โกรธ .."


"เออๆๆๆ ไม่โกรธอะไรทั้งนั้นแหละ พอใจยัง!!"  ผมเลยตอบไปเสียงดัง เห็นนะครับว่ามันถอยหายใจเหมือนโล่งอกมาก


"มาเดี๋ยวกูล้างเอง" ผมบอกเมื่อเราทานกันเสร็จ ไม่ให้มันล้างอีกแล้ว ขี้เกียจดูแลเด็ก


"เกี๊ยวล้างได้นะ .. เกี๊ยวซื้อถุงมือมาเก็บไว้แล้ว" ใช่ครับ มันซื้อใส่ถุงมาครั้งนั้น สงสัยกะมาล้างให้ผมทุกวัน


"กูบอกว่าจะล้างเอง ได้ยินชัดไหม" ผมถามเสียงแข็ง มันเลยยอม จากนั้นผมไล่มันไปอาบน้ำ มันจะได้ไม่มางอแงข้างหู


"นมสดครับ" ล้างจานเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำ พยายามไม่ให้น้ำโดนแผลถลอกจะได้ไม่เป็นหนอง เดินออกมาไอ้ตัวยุ่งมันก็ถือแก้วที่ใส่นมสดยื่นให้ ไม่กินก็คงไม่ได้สินะ


"พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง" ผมถาม รับแก้วที่มันให้มากระดกทีเดียวแล้วเอาแก้วมันไปล้างพร้อมกัน


"มีสิบโมงครับ .. พี่อิฐล่ะ"


"พร้อมมึงแหละ .. ถ้างั้นไปพร้อมกันนะ" ผมบอก มันนี่ยิ้มหน้าบานมาละ


"ครับ"


จากนั้นเราก็แปรงฟันปิดไฟนอนกันคนละฝั่ง เวลานอนเกี๊ยวมันจะไหว้พระก่อนนอน แล้วก็จะนอนตัวตรงหงายขึ้น แต่พักเดียวเท่านั้นแหละมันก็ขดเป็นกุ้งต้มเบียดมาทางผมอีก ดีที่ตัวมันเล็ก แม้มันจะเบียดหรือเกยผมมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้อึดอัดอะไร ตัวมันนิ่มดี บางคืนผมเกือบลืมว่านอนกับมัน นึกว่ามีผู้หญิงที่ไหนมานอยด้วย ตัวนิ่มบางแล้วยังโคตรหอม แฟนเก่าผมนี่ชิดซ้ายเลยครับ


"ตอนเย็นกลับกับผมนะครับ ผมจะรอ" มันพูดตอนส่งผมที่คณะ ผมเออออไปก่อนจะลงจากรถแล้วเดินไปยังตึกเรียน เห็นไอ้แน่เดินมากับพ่อมัน สงสัยไปจะไปเล่นงานไอ้พวกนั้นแน่เลย


"คุณลุงสวัสดีครับ" ผมไหว้พ่อไอ้แน่ ท่านเป็นพวกนายทหารยศสูง ไม่ค่อยมีใครกล้าหือท่านหรอกครับ มีแต่คนยำเกรง


"อ่า แกก็เป็นเยอะนี่หว่า เฮ้อ ลุงไม่ได้อยากใช้อำนาจเลยนะ แต่มารุมแบบนี้ต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด" คุณลุงพูด ผมได้แต่พยักหน้า จากนั้นเราก็ไปที่ห้องอธิการบดีกัน ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ท่านฟังครับ จากนั้นพวกผมก็ถูกไล่ออกมารอด้านนอก เพราะผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน


"คุณอิฐครับ ผมขอโทษนะครับที่พ่อผมท่านทำแบบนี้" ไอ้แน่มันชอบคิดมากครับ มันเป็นพวกถือตติ ให้อภัยซึ่งกันและกัน


"กูต้องขอบใจมึงมากกว่าว่ะ .. พ่อกูคงช่วยกูไม่ได้แบบนี้" ผมตบบ่ามันไป ไม่อยากให้มันคิดมาก ตัวผมเองก็ไม่เท่าไหร่ครับ แต่ถ้ามีคนอื่นมาโดนด้วยผมก็คงเสียใจ ดีแล้วที่เรื่องถึงผู้ใหญ่ อะไรๆมันจะได้ดีขึ้น


"ไปเรา นั่งนี่หน้าซีดเลย อย่าไปกลัวลูก คราวหน้าก็หัดต่อยเขาบ้างซิ เป็นลูกผู้ชายซะเปล่า" พ่อไอ้แน่ออกมาแล้ว พวกผมเดินมาส่งพ่อมันที่รถ ก่อนจะขึ้นเรียน พ่อมันบอกว่า เขาจะลงทัณฑ์บนไอ้พวกนั้น และสั่งไม่ให้มายุ่งกับพวกเราอีก ก็ได้แต่หวังว่ามันจะไม่มาเล่นงานพวกเราข้างนอกแหละครับ

"ขึ้นเรียนกันเถอะครับคุณอิฐ" ไอ้แน่ชวน พวกผมรีบขึ้นห้องเรียนเพราะเลยมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่อาจารย์ไม่ว่าเพราะท่านทราบว่าพวกผมมีธุระ เรียนเสร็จก็ลงมากินข้าว เดี๋ยวไอ้ยุ่งมันจะมากินด้วย ผมเลยต้องลงมานั่งรอมันที่โรงอาหาร ไม่เห็นมันจะมีเพื่อนสนิทบ้างเลย คอยแต่จะมาอยู่กับพวกผมตลอด


"ขอโทษที่มาช้า .. ผมวิ่งสุดตัวแล้ว" นั่งรอไม่นาน เด็กผู้ชายตัวขาว ปากแดง ก็วิ่งมาหาโต๊ะพวกเรา เสียงฮือฮาดังไปทั่วโรงอาหารวิศวะเลยครับ เกี๊ยวมันได้ออกโฆษณาของมอเรา ผมเองก็เพิ่งจะเห็นเมื่อตอนที่ย่างเท้าเข้ามาในโรงอาหารนี่แหละ ก็น่ารักดูเป็นธรรมชาติตามแบบของมัน ทั้งผู้ชายผู้หญิงในโรงอาหารตอนนี้แทบจะวิ่งมาขอลายเซนต์ถ้าทำได้ จะตื่นเต้นอะไรนักหนา ไม่เห็นมันจะมีอะไรดีเลย นอกจาก 'น่ารัก'


"สวัสดีครับน้องเกี๊ยว .. โฆษณาน้องเกี๊ยวน่ารักดีนะครับ" แน่มันชมรุ่นน้องสุดน่ารักของมัน นั่นก็ได้แต่ยิ้มแหย ทำตาตี่ไปวันๆ


"ซื้อข้าวไป .. จะบ่ายโมงแล้ว" ผมบอกลุกขึ้นไปซื้อข้าว จากนั้นก็กลับมานั่งโต๊ะ ทานไปก็ฟังเสียงสองคนข้างๆเม้ากันไป ดูจะมีเรื่องคุยกันได้ตลอดเวลาสิน่า เวลาเห็นปากเล็กๆส่งเสียงเจื้อยแจ้วไม่หยุดปากแล้วมันน่าดึงปากมาดีดมาก


"พี่อิฐจะไปแล้วหรอครับ .. ถ้าอย่างนั้นตอนเย็นเจอกันนะครับ" ผมพยักหน้า สักพักไอ้แน่ก็วิ่งตามมา


"เมื่อเช้าคุณอิฐมากับน้องเกี๊ยวหรอครับ"  แน่มันถาม ทำสีหน้าตื่นเต้นแปลกๆ


"เออ เมื่อคืนมันไปนอนห้องกู มึงมีไรวะ"


"น .. นอนด้วยกันอีกแล้วหรอครับ"


"เออดิ .. ตื่นเต้นเชี่ยไรเนี่ย" ผมด่ามัน


"ก็ปกติคุณไม่เคยให้ใครไปนอนนี่นา" จริงของมันที่ผมไม่ชอบให้ใครไปยุ่ง


"มันจำเป็นน่า อีกอย่างมันก็น้อง" พูดไปทำไมต้องใจเต้นก็ไม่รู้ บ้าไปแล้วผม


"ตั้งใจเรียนเถอะมึงน่ะ พูดมาก" ผมยันหัวมันไป มันเลยได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้ผม ทำไมวะ แค่เกี๊ยวมันไปนอนห้องผม แค่นอนเตียงเดียวกัน ก็เท่านั้น


"เฮ้ย! ไอ้หล่อ มานี่ดิ๊ๆๆ มึงนี่ชักจะเอาใหญ่ละนะ เพื่อนกูแม่งเห็นว่าเกี๊ยวไปนอนหอมึงอยู่บ่อยๆ นี่แสดงว่ามันเป็นแฟนมึงแล้วอ่ะดิ" พี่เบิร์ดคนเดิม ยังตามราวีผมเรื่องเกี๊ยวไม่เลิก


"ไม่ได้เป็นอะไรกันครับพี่ .. พี่น้องกันนี่แหละ" ผมบอก กำลังนั่งรอคนที่พี่เขาถามถึงนี่แหละ ผมต้องกลับหอพร้อมกับมัน ส่วนไอ้แน่มันกลับไปแล้ว


"โหย ไม่เชื่อหรอก แล้วจะไปนอนห้องเดียวกัน รอกลับบ้านด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกันขนาดนี้หรอวะ ถ้าไม่ได้เป็นแฟน ก็กำลังจีบกันละวะ" พี่แกยังเซ้าซี้ไม่เลิก


"พี่นี่อะไร ผมบอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิครับ"


"อะ .. เออๆ .. เดี๋ยวกูจะได้ไปบอกเพื่อนว่าน้องมันโสด .. คนอยากได้น้องมันโคตรเยอะ .. มีมึงนี่แหละเล่นตัวอิ๊บอ๋าย!" ก็ช่างแม่งดิ ใครจะจีบไอ้ตัวยุ่งก็จีบไปดิ มาบอกผมทำไมวะ


"พี่อิฐรอนานไหมครับ .. พี่สวัสดีครับ" มาแล้วไอ้ตัวจุ้น มันทักผมแล้วไหว้พี่เบิร์ด ตอนนี้คนแก่ตรงหน้าผมนี่ตาวาวเลยครับ


"ไม่อ่ะ" ผมตอบ


"น้องเกี๊ยวเพิ่งเลิกคลาสหรอครับ" ทำตาวาว เสียงหื่นใส่น้องมัน มันก็กลัวสิวะ


"เอ่อ .. ครับ" เกี๊ยวตอบพยายามถอยห่างไอ้พี่เบิร์ด


"โอ๊ย เหี้ย น้องกลัวกูแล้วนั่น ไปไป๊ กลับรังรักพวกมึงไป๊!"  อ้าว ไรวะ น้องกลัวพี่แล้วมาไล่ผมเพื่อ พี่นี่บ้าว่ะ


"ไปละพี่เจอกัน" ผมบอกสะพายกระเป๋าพาดบ่าแล้วเดินออกมา รถมันจอดอยู่ด้านหน้า เด่นด้วยสีไข่พาดดำ ผมชอบนะ คลาสสิคดี


"เอากุญแจมา" ผมยื่นมือออกไป เกี๊ยวมันรีบส่งกุญแจมาให้ พอขึ้นรถผมก็ขับมาส่งมันที่คอนโด ตอนแรกว่าจะพาไปกินข้าว คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่า



........



ก๊อก  ก๊อก


"มาทำไม" ผมมาเปิดประตูก็เจอคนที่เพิ่งลากันไม่ถึงสี่สิบห้านาที อะไรกับผมนักหนาวะ


"เกี๊ยวซื้อบะหมี่มากินกับพี่อิฐ .. พี่อิฐยังไม่ได้ทานอะไรนี่ครับ" เฮ้อ เพลียใจ ผมกะว่าจะต้มมาม่ากินในห้องนี่แหละครับ ขี้เกียจออกไปไหน


"ยุ่งกับกูอีกแล้วนะ" ผมบอกทำหน้าเซ็ง เกี๊ยวมีสีหน้าสลดครู่นึง


"ก็เกี๊ยวไม่มีเพื่อน" มันพูดเสียงสั่น เออ กูต้องใจอ่อนอีกใช่ไหม


"มึงนี่นะ .. เข้ามาๆ .. แกะให้กูด้วยล่ะ" ผมบอก ล้างมือที่เปรอะสีออก ยังไม่ค่อยหิวเลยนั่งลงสีรูปที่มีออเดอร์มาใหม่


"กูถามมึงจริงๆเหอะ .. เพื่อนสนิทมึงไม่มีเลยหรอวะ" ผมลองถามหลังจากนั่งกินบะหมี่เงียบๆกันมาสักพัก ดูมันจะเหงามากๆจริงๆ


"เพื่อนสนิทตอนมอปลายไปก็เรียนเชียงใหม่ .. ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยก็ไม่มีเพื่อนสนิทเลยครับ .. มีแค่เพื่อนที่คุยได้ พอจะทำงานด้วยกันได้ .. นอกนั้นไม่มีเลย" มันพูด ก็น่าสงสารอ่ะนะ ขนาดผมอยู่มาสองปีละยังมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวเลย


"ไม่ลองหาล่ะ แล้วเพื่อนที่คุยด้วยนี่ผู้หญิงหรือผู้ชาย"


"ผู้ชายด้วยผู้หญิงด้วย ดาวเดือนทั้งคู่เลยครับ แต่เกี๊ยวสนิทแค่ประปรายอ่ะ ไม่ได้สนิทจริงจัง" ผมพยักหน้าตาม มือก็คีบเส้นบะหมี่กินไปด้วย ตั้งแต่อยู่กับมันนี่ มันเลี้ยงข้าวผมจนจำไม่ได้แล้วครับ ไว้เงินออกผมค่อยพามันไปเลี้ยงหมูกระทะ


"เอาถ้วยมา กูล้างเอง" ผมดึงถ้วยมันมา แต่มันไม่ยอมปล่อย


"เกี๊ยวขอล้างได้ไหม" เบะปากอีกแล้ว เดี๋ยวดีดปากแตกเลย มันน่ารักมากหรือไงวะ


"อย่ามางอแง มึงจ่ายค่าบะหมี่แล้ว กูล้างเอง" ผมดึงถ้วยมาแล้วรีบล้างให้เสร็จๆ ออกมาก็เจอมันเดินหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปแล้ว นอนกับกูอีกแล้วสินะ เด็กอะไร ไม่มีคำว่าเกรงใจสักนิด


ผมไม่ได้เคาะเรียกให้มันออกมาหรอกนะครับ ก็เดินไปลงสีต่อ อยากทำอะไรก็ทำ จะทำอะไรก็เชิญ คิดว่าเป็นห้องมึงเลยละกันนะเกี๊ยวนะ นั่งลงสีสักพักมันก็เดินเช็ดหัวออกมาในชุดนอนแขนสั้นขายาวที่มันชอบ พอเห็นผมเท่านั้นแหละครับ ยิ้มกว้างจนตาปิดเลย คิดว่าผมจะให้อภัยมันง่ายๆหรอ ไม่มีทาง


"พี่อิฐครับ .. น้องนอนด้วยนะ" ลูกอ้อนมาแล้วครับ ได้แต่ทอดถอนใจ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนมุ้งมิ้งได้เท่ามัน


"มึงไม่บอกพรุ่งนี้เลยล่ะ" ผมพูด มันหัวเราะแล้วเดินไปเจาะยาคูลท์มาให้ผมกับมันคนล่ะกล่อง


"ก็มานอนประจำอยู่แล้ว .. พี่อิฐก็ให้นอนนี่นา" เออ ที่ให้นอนก็เพราะโดนมัดมือชกไงล่ะ


"งั้นคืนนี้ไม่ให้นอน" ผมบอกทันควัน มันรีบยื่นหน้ามาใกล้จนหน้าเราเกือบชนกัน กลิ่นหอมของครีมที่มันใช้ลอยมาแตะที่จมูกผม หอม .. ฉิบหาย ขนาดกลิ่นสีว่าฉุนแล้ว แต่กลิ่นตัวมันยังชัดขนาดนี้


"ไม่เอา .. นอนนะ" พูดเสียงน่ารักไปอีก ผมสาบานเลยว่าถ้ามันทำหน้าอ้อนแบบนี้กับพี่เบิร์ดหรือผู้ชายคนอื่น มันต้องโดนเขาจับปล้ำแน่ๆ


"เออๆ จะทำอะไรก็ทำ อ่ะ เอาไปทิ้งด้วย" ผมบอก ยื่นขวดยาคูลท์ให้มัน ก่อนที่สติจะขาดผึง มาอยู่ใกล้มากๆมันก็ไม่ดีนะเว่ย ตัวมันก็นิ่ม แถมกลิ่นมันก็หอม อยู่ใกล้ทีไรนึกว่าอยู่กับผู้หญิงทุกที


.........


"ทำไมยังไม่นอนอีก" ผมถามมันที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์ ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และตอนนี้มันก็ประมาณห้าทุ่มกว่าแล้ว


"ก็พี่อิฐยังไม่เข้ามานี่" ผมมองมันที่ตอบไปมือเล่นโทรศัพท์ไป ดื้อจริงๆ


"ปิดไฟแล้วนะ .. นอนสักที" ผมเดินไปปิดไฟ แล้วเดินมาขึ้นเตียง ไอ้ตัวข้างๆมันก็ยังดื้อ จะเล่นอะไรนักหนา


"มันแสบตาเนี่ย" ผมบอกดึงโทรศัพท์มันมาปิดหน้าจอ แล้วกำไว้แน่น


"อื้ออ .. เอาของเกี๊ยวคืนมา" มันคงแอบงอนผมแหละ เกี๊ยวมันลุกขึ้นนั่งแล้วโน้มตัวมาเอาโทรศัพท์ แต่ในห้องมันมืด มันไม่เห็นหรอก ต้องปรับสายตาดีๆ


"ถ้าให้จะหยุดเล่นใช่ไหม" ผมถาม มันเอื้อมมือมาคว้าโทรศัพท์ในมือผม เลยกลายเป็นมือมันกำลังกุมมือผม ส่วนหน้ามันก็ห่างจากหน้าผมไม่มาก ลมหายใจของมันผมรับรู้ได้ เราต่างคนต่างเงียบ กลิ่นหอมของมันยังคงลอยมาแตะจมูกผมอยู่ อยากจูบ เป็นความคิดแรกที่โผล่เข้ามาในโสตสมองตอนนี้ อยากตาย เป็นอีกความคิดที่ทำให้ผมปล่อยมือที่กำโทรศัพท์ ยอมให้มันเอาของมันคืนไปง่ายๆ แม้ใจจะกำลังเต้นรัวเหมือนได้เจอรักแรก แต่ก็ต้องยอมเพื่อไม่ให้มันเกินเลยกว่านี้


"พี่อิฐใจร้าย" มันพูดเสียงงอนแล้วคลุมโปง


"เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกตาย" ผมดึงผ้าห่มที่มันใช้คลุมโปงออก เด็กบ้านี่ ขี้งอนจริง


"อะไร .. ใครกันแน่ที่ผิดครับ" ผมบอก


"เกี๊ยว" มันพูดเสียงเบา ยอมรับผิดด้วย


"นอนได้แล้วนะ" ผมบอก มันไม่ตอบแต่ตะแคงข้างหันหน้าไปอีกฝั่ง สงสัยจะงอนผมมาก แต่ไม่เป็นไรครับ มันงอนได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็ดีเอง


เช้านี้ผมตื่นแต่เช้า พอตื่นมาก็ไม่เจอมันแล้ว อะไรวะ นี่อย่าบอกว่างอนผมจริงๆอ่ะ เป็นสิ่งแปลกประหลาดมากที่มันงอนผมจริงจังได้ แต่มันคงงอนได้ไม่นานมั้ง เดี๋ยวก็คงหาย ผมอาบน้ำแต่วตัวเดินลงไปซื้อโจ๊กด้านล่างมากิน วันนี้ผมต้องเอารูปไปส่งคนที่สั่งรูปผมไว้ ห่อเสร็จเรียบร้อยก็แบกลงมาด้านล่าง เดินออกไปถนนใหญ่ข้ามไปก็เป็นไปรษณีย์ จัดการส่ง ems เรียบร้อย เขาโอนตังมาให้ผมแต่เช้าเลยครับ งานนี้สองหมื่นบาทถ้วนไม่ขาดไม่เกิน มีเงินใช้อีกละ


เดินกลับขึ้นห้องมาส่งเมลล์ให้เขาว่าส่งงานไปแล้ว ส่งเรียบร้อยก็เปลี่ยนเสื้อผ้าไปเรียน  ออกมาก็ไม่เห็นวี่แววของไอ้ยุ่งเลย หรือมันจะมีเรียนเช้าวะ นั่นสินะ มันอาจจะมีเรียนเช้าก็ได้นี่


"รีบมาทำไมล่ะครับคุณอิฐ .. หน้าตาดูกังวล .. มีอะไรหรือเปล่าครับ" จอดจักรยานไว้แล้วเดินมาที่คณะ ที่ดูกังวลไม่ใช่อะไรหรอก แค่อยากรู้ว่ามันมาเรียนหรือยัง


"มึงเห็นเกี๊ยวมันมาเรียนหรือยังวะ" ผมถาม 


"ไม่นะครับ .. อยากรู้ก็โทรถามเลยสิครับกลัวอะไร" มันพูด ก็จริง แต่เรื่องอะไรต้องโทรถามล่ะ


"คุณเกี๊ยวครับ .. เรียนอยู่หรือเปล่าครับ ..อ่อ .. ครับ .. เปล่าครับ .. คุณ .. อุ๊บ"  ผมรีบปิดปากมันแล้วบังคับไม่ให้มันบอกว่าผมเป็นคนถาม เสียเชิงหมด ก็ไม่ได้อยากรู้อะไรขนาดนั้น


"ไว้เย็นนี้เจอกันครับ" ไอ้แน่มันวางไปแล้ว ผมนี่ถอนหายใจเลยครับ นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว


"คุณเกี๊ยวมีเรียนบ่ายครับ .. ตอนนี้อยู่ห้อง" ไอ้แน่บอก ผมทำเป็นเออออไม่สนใจ แต่ในใจนี่เริ่มคิดแล้วครับ ในเมื่อไม่ได้มีเรียนเช้าแล้วจะรีบกลับห้องทำไม ปกติก็นอนด้วยกันจนกว่าจะไปเรียนถึงออก สงสัยมันจะงอนผมจริงจังว่ะ ไอ้ดื้อเอ๊ย จะให้ผมตามไปง้อก็ไม่ใช่เรื่องอีก เรื่องเล็กนิดเดียวเอง มาทำเป็นงอนเป็นตุ๊ดไปได้


"กูจะเลี้ยงหมูกระทะเย็นนี้ .. มึงชวนมันไปด้วนสิ" ผมพูดกับไอ้แน่ ไหนๆก็เคยบอกไว้แล้ว พาไปวันนี้เลยละกัน


"ชวนใครครับ" ถามได้หน้าตาซื่อมากเพื่อนกู


"ชวนพ่อมึงมั้งครับคุณแน่ .. ชวนไอ้เกี๊ยวครับบบบ"  ผมลากเสียงยาวประชดมัน มันหน้าเหรอหรารีบหยิบโทรศัพท์มาโทรหาเกี๊ยวอย่างไวครับ


"น้องเขาไม่ไปอ่ะคุณอิฐ .. คุณอิฐคุยสิครับ" มันยื่นโทรศัพท์มาให้ นี่ตกลงมึงกะงอนจริงจังเลยใช่ป่ะวะ


"อย่าลีลาได้ไหม .. กูเลี้ยงก็ให้ไป" ผมพูดกับมันในโทรศัพท์


( เกี๊ยว .. )


"งอนหรอ"


( ป .. เปล่างอนครับ )


"ไม่งอนแล้วเป็นอะไร .. เมื่อเช้ามึงก็หนีออกจากห้องมาก่อนนะ .. ว่าไง"


( ผมแค่รีบกลับมาเตรียมอ่านหนังสือครับ .. พอดีมีควิซคาบบ่าย )


"ก็บอกสิวะ .. ทีหลังก็บอก"


( ขอโทษครับ )


"แล้วเย็นนี้ว่าไง"


( ไปก็ได้ครับ )


"เออ ก็แค่นั้น"


ผมส่งโทรศัพท์คืนให้ไอ้แน่ เสียงมันนี่งอนตุ๊ปป่องเลยครับ ที่บอกว่าเปล่างอนนี่โกหกทั้งนั้น เด็กหนอเด็ก พอไอ้แน่คุยเสร็จมันก็วาง พวกเราก็พากันขึ้นห้องเรียน เรียนไปก็มีแต่ภาพเมื่อคืนวนเวียนอยู่ในหัวเต็มไปหมด ภาพที่มันยื่นหน้ามาใกล้ๆผม เฮ้อ สงสัยผมคงใกล้บ้าเต็มทน เป็นเอามากนะมึงเนี่ย เรียนไม่รู้เรื่องแล้ว



TBC.

ไม่ค่อยถนัดแต่งรักวัยใสเลยค่ะ จะร้องไห้
ถ้าไม่ฟินก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ

[patchamai28]

น้องเกี๊ยวน่ารักมากกกกกกกกก  

[BlueCherries]

อยากรู้อ่ะค่ะว่าแน่จะมีแฟนกับเขาบ้างไหมมมมมมมมม?

ปอลอ ถ้าไปฉาก nc มันก็ไม่ใสแล้วสินะ *3*

[B52]

หลงเสน่ห์น้องแล้วล่ะซิ

[BeeRY]

ปากบอกรำคาญน้องงู้นงี้ แต่ก็ตามจิกน้องตลอดเลยนะคุณพี่

[mukmaoY]

น่ารักอยู่ค่า
ชอบตอนเกี๊ยวแทนตัวว่าน้องที่สู้ดดดดดดดดดด

[iceman555]

 

[boonpa]

พี่อิฐหลงเสน่ห์น้องเต็มๆแล้วแระ ง้อขนาดนี้

[สายลมที่หวังดี]

คนเขียนๆแนวนี้ไม่ถนัดเล๊ยยยย(เสียงสูง) เขียนซะเห็นภาพน้องเกี๊ยวเลย

น้องเกี๊ยวนี่ขี้อ้อน ขี้งอนน่ารักน่าหยิกจริงๆ เป็นพี่อิฐนี่จับน้องเกี๊ยวกดแล้วเนี่ย

[fay 13]

 

[Zelsy]

คนนึงก็ขี้งอน อีกคนก็ปากไม่ตรงกับใจ

[❣☾月亮☽❣]

    ความหวานเริ่มมา. ขอบคุณค่ะ

ปล.รุมสกรัมเขียนแบบนี้ค่ะ

[PURE LOVE]

น้องเกี้ยวขี้งอน แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดีแหละ (เข้าข้างน้องสุด ๆ 555)
ว่าน้องเป็นฝ่ายผิด แต่ก็ยังง้อน้องนะพี่อิฐ ถึงจะง้อแบบเต้ะ ๆ ก็เถอะนะ
พี่อิฐชอบดุน้องเรื่อยเลย แต่น้องเกี้ยวก็ดันชอบให้ดุซะงั้น คู่นี้ช่างลงตัวจริง ๆ
แต่ก็อยากให้พี่อิฐพูดหวาน ๆ กับน้องบ้างจังเลย