ภายในห้องอาบน้ำเงียบกริบ มีเพียงเสียงของน้ำยามที่ใครสักคนขยับตัว เด็กหนุ่มนั่งเฉยอยู่สักพักแล้ว ดวงตาของเขาจ้องมองไปยังคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ซึ่งคงจะไม่รู้ตัวว่าแสงจันทร์ที่ส่องผ่านเข้ามาจากทางด้านหลังนั้น ยืนยันให้เขามั่นใจว่าเส้นผมที่เป็นลอนน้อยๆ ยาวจนถึงต้นคอของเจ้านายนั้นเป็นสีทองสวยงาม ลำคอและหัวไหล่เล็กที่โผล่พ้นจากน้ำเป็นสีขาวผุดผ่อง แม้จะเป็นผู้ชาย แต่ใจเขาก็คิดว่าเจ้านายดูเย้ายวนอยู่ไม่น้อย
เร็นยื่นมือออกไปควานหาท่อนขาของเจ้านายซึ่งน่าจะอยู่ไม่ห่างจากตัวเขานัก แล้วก็สัมผัสถูกท่อนขาเรียวเรียบลื่น ทำให้เจ้าของท่อนขานั้นสะดุ้งเฮือก
“ทำอะไรน่ะ” ชายหนุ่มชักขาตนเองกลับแล้วเอามือทั้งสองข้างกอดไว้
ทว่าร่างสูงขยับตาม เขาคลานเข้าไปนั่งประจันหน้ากับอีกฝ่าย “เจ้านาย... ผมไม่เข้าใจคุณเลย ทำไมต้องปิดบังไม่ให้ผมเห็นหน้าของคุณด้วย ยังไงผมก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณสักอย่างอยู่แล้ว ผมไม่รู้จักคุณสักหน่อย... เราไม่รู้จักกัน... ไม่ใช่เหรอครับ”
“.....”
เมื่อชายหนุ่มไม่ตอบ เร็นจึงเอื้อมออกไปแตะแก้มนิ่ม “...หรือว่า เราเคยพบกันมาก่อน”
ร่างผอมบางชะงักไปกับคำพูดของเด็กหนุ่ม เขาเบือนหน้าหลบ “.....”
“เจ้านาย หันมาทางผมหน่อยสิครับ” มือหยาบวางประกบใบหน้าอีกฝ่ายแล้วดันให้หันกลับมาทางตน “ทำไมคุณถึงซื้อตัวผมล่ะครับ”
ชายหนุ่มปัดมือกร้านออก “คุณไม่จำเป็นต้องรู้... ผมมีเงิน อยากจะซื้อใคร อยากจะได้อะไร มันก็เป็นเรื่องของผม”
เร็นหยุดกึก จากนั้นจึงเบือนหน้าหนี เขารู้ตัวหรอกว่าตนเองมีค่าเพียงแค่ของเล่นที่เศรษฐีคนหนึ่งสามารถซื้อมาได้ด้วยเงิน เด็กหนุ่มกัดฟันกรอด หากก็พยายามหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อปรับอารมณ์ เขาหันไปทางเจ้านายเพื่อจะบอกให้ขึ้นจากน้ำกันเสียที ทว่าเมื่อเห็นศีรษะเล็กที่ก้มงุด กับร่างกายที่สั่นอยู่น้อยๆ ของเจ้านาย อารมณ์พลุ่งพล่านก็แทบจะสงบลงไปในทันที
...หรือว่าเจ้านาย... จะพูดจาร้ายๆ แบบนี้เวลาที่ต้องการปิดบังความรู้สึกกับเขากัน
คิ้วสีเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย นึกอยากจะทดสอบอะไรอีกสักหน่อย “...ผมขอโทษ... ในสัญญาบอกไว้ว่าห้ามถามอะไรเจ้านายแท้ๆ” ดวงตาคมกริบพิจารณาการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายอย่างใกล้ชิด “...ของขวัญที่คุณให้ผมวันนี้... ขอบคุณนะครับ ผมดีใจมาก”
“...แปลว่าคุณยอมรับของขวัญจากผมแล้วงั้นเหรอ”
เร็นยิ้มมุมปาก “ผมฝันอยากจะได้ถุงมือเบสบอลแบบนี้มานานแล้ว ลูกเบสบอลนั่นก็สุดยอดไปเลย น้ำหนักกำลังดีสุดๆ เจ้านายรู้ใจผมอย่างไม่น่าเชื่อเลย”
ร่างผอมบางสะดุ้งตัวเล็กน้อย เขาเงียบไปสักพักจึงพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น “ของพรรค์นั้น เลขาของผมเป็นคนเลือก”
...เป็นจริงอย่างที่เด็กหนุ่มคิด เจ้านายของเขา... จะพูดจาร้ายๆ เพื่อปิดบังความรู้สึก เวลาที่เขาพูดอะไรแทงใจ เร็นหัวเราะเบาๆ เพราะเขาคิดว่าเจ้านายเป็นแบบนี้ ก็น่ารักดี
เด็กหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าไปหาเจ้านาย มือหยาบช้อนคางอีกฝ่ายขึ้น จนเขามองเห็นปลายจมูกโด่งรั้นของเจ้านายกับริมฝีปากที่เผยออยู่เล็กน้อย ความนุ่มนวลที่อยู่ตรงหน้านั่น เขาอยากจะสัมผัสอีกสักครั้ง
“เร็น”
เสียงเรียกชื่อนั้นราวกับเป็นคำเชิญชวน เร็นแนบริมฝีปากของตนกับของเจ้านาย ค่อยๆ เบียดเข้าไปอย่างแผ่วเบา แล้วจึงค่อยเพิ่มแรงขึ้นทีละน้อย
...นุ่ม... นุ่มนิ่มราวกับเยลลี
เร็นใช้ปลายลิ้นแตะริมฝีปากนุ่มที่เย็นเฉียบเป็นเชิงขออนุญาต ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปภายในโพรงปากเมื่อเจ้าของเผยอกลีบปากให้เล็กน้อย ลิ้นอุ่นค่อยๆ กวาดต้อน ไล้วนลิ้นเรียวที่ขยับตอบอย่างเงอะงะ ทว่านั่นทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกพอใจ เขาบดเบียดเรียวปากแล้วเกี่ยวรั้งลิ้นที่ให้ความรู้สึกหวานละมุนหนักหน่วงขึ้น
“อื้ม...” ใบหน้าเรียวเล็กเงยขึ้นรับจุมพิตลึกซึ้งซึ่งทำให้เขาสั่นสะท้านไปทั้งร่าง แม้จะรู้สึกดี หากเมื่อผ่านไปสักพัก สองมือก็ยกขึ้นดันร่างสูงออกเบาๆ เพราะรู้สึกหายใจไม่ทัน แต่อีกฝ่ายยังคงรุกล้ำเข้ามาไล้เล็มความหอมหวานอย่างไม่รู้จักพอ
“ฮื่อ!” มือขาวทุบไหล่หนาแรงๆ พลางเบือนหน้าหนี “เร... อื้อ!”
เร็นบดจูบริมฝีปากที่ถูกเสียดสีจนอุ่นร้อนอย่างเมามัว รสชาติหวานล้ำแบบที่เขาไม่เคยได้ลิ้มลองมาก่อน ในยามนี้ราวกับว่าเขากลายเป็นภมรที่หลงใหลเกสรดอกไม้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น เลือดในกายร้อนขึ้นตามความปรารถนาไปด้วยทีละน้อย กระทั่งเจ้านายหอบหายใจหนักๆ เขาจึงยอมละเรียวปากออก หากยังคงจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่วางตา
“ผมจะพาเจ้านายไปที่เตียง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ลุกขึ้นช้อนร่างผอมบางที่อ่อนแรงจนไม่สามารถโต้เถียงอะไรได้ไว้แนบกาย แล้วพาเดินไปที่เตียงหลังใหญ่
พอเห็นว่าเจ้านายไม่แสดงอาการขัดขืน และสายตาที่เขาคิดว่ากำลังสบประสานกันอยู่ในความมืดนั้น ก็ราวกับว่าต้องการสัมผัสจากตัวเขาเช่นกัน เร็นจึงโน้มตัวทาบทับแล้วกดจูบกลีบปากอุ่นนุ่มนั้นอีกครั้ง มือกร้านลูบเคล้นไปตามเรือนกายที่เปียกชื้น
“อา... อ๊ะ!”
เสียงครางหวานหูทำให้เร็นผละออกจากชายหนุ่มเล็กน้อย เขาอยากจะเห็นว่าคนใต้ร่างส่งเสียงแบบนั้นออกมาด้วยท่าทีแบบไหน ดวงตาคมกริบจ้องมองขณะที่ฝ่ามือของเขาลูบไล้ เจ้าของผิวกายขาวสะดุ้งตัวเล็กน้อยราวกับมือของเขาเป็นของร้อน ท่าทางเย้ายวนน่ารัก ส่งผลให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ
เร็นจรดปลายจมูกบนลำคอขาว ซึ่งมีกลิ่นประจำตัวของเจ้านายจางๆ เขาลากปลายลิ้นไปตามแนวยาวของลำคอนั้น แล้วมาหยุดไล้วนในร่องชีพจร ก่อนจะขบจูบอย่างมันเขี้ยว
ฝ่ามืออุ่นเคลื่อนมากดเคล้นบนแผ่นอก ทั้งๆ ที่มันไม่ได้มีก้อนเนื้อนุ่มอย่างที่ผู้ชายทั่วไปพึงปรารถนา แต่ผิวของเจ้านายช่างนุ่มหยุ่นตอบรับกับมือดีเหลือเกิน และเมื่อปลายนิ้วไปสะดุดกับยอดอกเล็กๆ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะใช้ปลายนิ้วเขี่ยหยอกล้อเบาๆ
“อ๊ะ! เร็น! หยุดก่อน!”
แผ่นอกใต้ฝ่ามือหยาบสะท้อนขึ้นลงหนักๆ หัวใจของเจ้านาย... เต้นรัวแรงไม่ต่างกับหัวใจของเขาเลย “ทำไมล่ะครับ”
ชายหนุ่มไม่ตอบ หากพลิกตัวหนี สองขาหนีบเข้าหากันแน่น
“เจ้านายจะไปไหนครับ” เร็นพาตัวเองไปประกบทางด้านหลังของอีกฝ่าย ใช้แขนแกร่งเกี่ยวเอวบางไว้
“เร็น! อ๊ะ!” ร่างผอมบางสะดุ้งสุดตัว “เดี๋ยวก่อน อะ...”
มือหยาบขยับขึ้นไปเคล้นคลึงแผ่นอก ปลายนิ้วบดขยี้ติ่งไตที่รัดตัวแข็ง ขณะที่ใบหน้าซุกไซ้ต้นคอหอมละมุน เขาขบจูบอย่างแรงจนบริเวณลาดไหล่และแผ่นหลังช่วงบนมีรอยช้ำไปทั่ว
“อื้อ! เร็น... หยุด”
แม้เจ้านายจะห้าม แต่เสียงที่แหบพร่าและแผ่วเบาราวกับกระซิบนั่นบ่งบอกถึงอารมณ์ของเจ้านายอย่างชัดเจน ส่งผลให้ไฟอารมณ์ของเด็กหนุ่มคุกรุ่นไปด้วย เขาเลื่อนมือลงต่ำ สัมผัสกับส่วนไวสัมผัสที่แข็งเกร็ง “หยุดอะไรกันครับ คุณรู้สึกขนาดนี้แล้ว” นี่เป็นครั้งแรกที่สัมผัสส่วนนั้นของคนอื่นนอกจากของตนเอง มันร้อนราวกับเปลวไฟ
“อา...” ชายหนุ่มครางเสียงกระเส่า
“เจ้านาย” เร็นพ่นลมหายใจกระทบต้นคอขาว มือที่กุมส่วนร้อนของเจ้านายไว้เริ่มขยับขึ้นลงช้าๆ ทว่ามีความชุ่มชื้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด... เจ้านายมีอารมณ์กับตัวเขามากถึงขนาดนี้เชียว?
“อา... อื้ม...” ร่างผอมบางบิดเร่าเมื่อฝ่ามือกร้านเร่งจังหวะถี่กระชั้นขึ้น เขาจิกมือลงกับเตียง ส่งเสียงครางออกมาอย่างลืมตัว
ผิวกายที่แนบชิดกันจนแทบไม่มีช่องว่างทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่านจนร่างกายของเด็กหนุ่มมีปฏิกิริยาตอบรับ ส่วนที่แสดงถึงความเป็นชายเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง มันผงาดขึ้นรับเวลาที่สะโพกเล็กของเจ้านายขยับเข้ามาเสียดสี
“เจ้านายครับ... คุณทำให้ผม... อา...” เร็นเบียดส่วนกลางร่างเข้าหาเจ้านายเป็นจังหวะสอดคล้องกัน เรียวปากร้อนกดจูบหนักๆ ลงบนใบหูนิ่ม “รู้สึกใช่มั้ยครับ... ผม... ขอทำไปพร้อมกับคุณได้มั้ย”
ชายหนุ่มสะดุ้งวาบเมื่อรู้สึกถึงท่อนเนื้อแข็งขึงที่บดเบียดอยู่ระหว่างก้อนเนื้อสะโพกทั้งสองข้างของตน “ระ... เร็น...”
“แค่นิดเดียว... ขอผมหน่อยนะ ผมทนไม่ไหวแล้วครับ” เด็กหนุ่มจับต้นขาขาวทั้งสองให้เข้ามาแนบชิดกันสนิท พลางสอดใส่แก่นกายของตนตรงระหว่างสองขานั้นไปอย่างเชื่องช้า เพียงครู่เดียวหยาดน้ำหล่อลื่นก็หลั่งไหลออกมาให้เขาขยับสะโพกเข้าออกได้ง่ายและเร็วขึ้น จากนั้นจึงเลื่อนมือกลับไปปรนเปรอให้กับเจ้านายไปพร้อมๆ กัน
สองขาเรียวสั่นเทา หากก็พยายามที่จะกดหัวเข่าให้ชิดกันไว้จนตัวเกร็ง “อา...” เสียงของความชุ่มชื้นในมือหยาบดังสลับกับเสียงผิวเนื้อกระทบกันฟังดูหยาบโลน แต่กลับทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นไปอีก
“อา... เจ้านาย... รู้สึกดีใช่มั้ยครับ”
“เร็น... อา... ผม... จะไม่ไหวแล้ว”
“ผมก็เหมือนกัน... ซี้ด...” แขนแกร่งข้างหนึ่งรัดเอวบางไว้แน่น มืออีกข้างที่ว่างกุมส่วนร้อนของเจ้านายไว้พร้อมกับโถมกระแทกสะโพกเข้าหาคนในอ้อมแขนอย่างแรง
ร่างผอมบางเกร็งกระตุก มือขาวดึงทึ้งผ้าปูที่นอนด้วยความเสียวกระสัน ก่อนจะปลดปล่อยอารมณ์ออกมา
“อ๊า!”
เร็นยิ้มอย่างพอใจ เขาหายใจกระเส่าชิดลำคอขาว หลังจากกระแทกกายอีกสองสามครั้งก็ฉีดพ่นของเหลวสีขุ่นออกมาจนเปรอะเปื้อนท่อนขาเรียวด้านใน “อ่า...” สมองของเด็กหนุ่มขาวโพลนไปชั่วครู่ เขาไม่ได้มีอารมณ์ขนาดนี้มานานมากเหลือเกินแล้ว แล้วก็ไม่น่าเชื่อเลยว่าเจ้านาย... คนที่เขาไม่เคยเห็นหน้า ทั้งยังเป็นผู้ชาย จะทำให้รู้สึกคลุ้มคลั่งได้ขนาดนี้
มือหยาบพลิกร่างที่อ่อนแรงจนอ่อนปวกเปียกให้หงายขึ้น เขาเอนตัวลงนอนข้างๆ กัน แล้วซบใบหน้าลงบนต้นแขนของเจ้านาย ขณะที่ยังคงหอบหนักๆ มือขาวนุ่มนิ่มก็ยกขึ้นประกบแก้มของเขาไว้
“เจ้านาย... เดี๋ยวผมจะทำความสะอาดให้”
“ไม่ต้องหรอก” ชายหนุ่มหยิบผ้าห่มมาเช็ดอย่างลวกๆ
“แต่...” เร็นผงกศีรษะขึ้น
“คุณเองก็คงเหนื่อยแล้ว... นอนพักกันเถอะ”
เร็นเอื้อมมือไปกุมมือขาว “ถ้างั้นก็ราตรีสวัสดิ์นะครับ” เขายิ้ม ขยับเข้าไปแนบชิดเจ้านายแล้วโอบอีกฝ่ายไว้หลวมๆ อย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงในใจ น่าแปลกที่แม้เขาจะปลดปล่อยอารมณ์ไปแล้ว แต่ก็ยังอยากกอดเจ้านายไว้แบบนี้ รสสัมผัสและความอบอุ่นของผิวเนื้อทำให้หัวใจของเขาอิ่มเอมอย่างประหลาด
ร่างผอมบางลูบเส้นผมสีดำขลับของเด็กหนุ่มอย่างแผ่วเบา “ราตรีสวัสดิ์ เร็น”
TBC
น้องเร็นเริ่มรุกหนักซะแล้วสิ >< ก็แหม... บรรยากาศมันพาไป หรือที่จริง... จะมีอะไรมากไปกว่านั้นรึเปล่าน้าาา
ยังไงก็ขอให้ติดตามตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านและขอบคุณทุกคอมเม้นต์ด้วยค่ะ 
ขอกำลังใจจากทุกคนด้วยน้าาา แล้วแวะมาคุยกันนะคะ (husky's page)
ปล. แจ้งข่าวนิดนึงค่ะ ตะวันเคียงเดือน จบแล้วนะค้า ย้ายไปสิงสู่ในห้องนิยายจบแล้วเรียบร้อยแล้วค่ะ แล้วฮัสกี้ก็มีเรื่องใหม่มาลงแทนด้วยนะคะ เบลอ รับรองความสนุกค่ะ 555555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
