มาต่อกันค้าบ หลังจากเข้าห้องน้ำ กินข้าว ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว อะ ๆ รีบ นะครับ บัตรคิวมีจำกัด
Part XXVII.1.1
“มุย เป็นไร” มันคงเห็นผมตาแดง ๆ เข้ามา
“ไม่เป็นไร ผงเข้าตาหนะ ลุค พาเราไปส่งที่ผับมั..........หน่อยดิ เรานัดเพื่อนไว้อะ ตอนนี้เลย มันโทรมาเฉ่งเราหลายรอบละ”
“อ้าวแล้วพวกไอ่บิ๊กหละ”
“ช่างมันเหอะ สงสัยสูบบุหรี่กันข้างนอกมั้ง”
“ไม่ไปส่งไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปเองก็ได้”
“เอ่อ ก็ได้” ขอโทษนะลุค วันนี้ขอวานหน่อยหละ
“แล้วมุยจะกลับยังงัยหละ ให้เราอยู่เป็นเพื่อนปะ”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเรากลับกับรถเพื่อนเรา”
สักพักผมก็นั่งรถมาถึงหน้าผับ อยู่ในรถผมไม่ได้พูดไรกับไอ่ลุคมันมากนัก แต่ก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เฮ้อ ชีวิตเส็งเคร็งเอ้ย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด กำลังจะลงจากรถก็เห็นไอ่ลุค จะลงตามมาก็รีบห้ามมัน
“ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนหรอก กลับไปหาพวกมันเหอะ เดี๋ยวมุยไปหาเพื่อนก่อน”
“งั้น เราไปก่อนนะ”
“หืม ขอบใจนะที่มาส่ง” ว่าแล้วมันก็เดินไปขับรถออกไปแล้วผมก็เดินไปร้านเดิมที่เคยกินก๋วนเตี๋ยวเมื่อครั้งก่อนข้าง ๆ กาดเชียงใหม่
ขณะที่ผมกำลังนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ก็เห็นคนเดินมากันประมาณ 4 – 5 คน ในนั้นคุ้น ๆ ผมอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้าทักออกไปสักพักมันก็เดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะ
“ดีคับ ปี้มุย”
“อืม ดีคับ”
“จะได มานั่งอยู่ตั๋วคนเดียว เปื้อน ๆ หายไปไหนกันหมด”
“เอ่อ เฮาฮู้จักกันก๊ะ”
“อะ แก่แล้วความจำเสื่อมตวยกะนิ” อ้าวไอ่พวกนี้นี่ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่วอนตรีนซะละ
“น้องฮุน คับ น้องฮุน บะนี่เลข ตั้งเพ่ต้น กะว่าน้ำต้นนั่นเนอะ แล้วนี่ก็เปื้อนน้องแถม 2 คน อ้วน กะ บ่าเม็ง” รายยาวเป็นชุด จำได้ตั้งแต่ชื่อมันละคับ
“เลาะมายะหยังกัน”
“มาตำหมู่นี้ ถ้าบ่ได้มาผับจะมาโฮงบาลสวนปรุงก้า” ไอ่น้องน้ำต้น เพื่อน ๆ เรียกต้นชื่อแมร่งแอ๊บแบ็วชิบหาย แต่หน้าตากวนตีน เถื่อน โหด ครบครันสุด ๆ
“อู้ดี ๆ ปี้อารมณ์บ่ดีเน้อ”
“เป็นหยัง เห็บเม็นไม่มา กะว่าวัยทอง” ยังไม่วานนะไอ่ต้น
“เดียวเต้อะ เดียวเต้อะ บะห่าปัก”
“โอ๋ จุ๊เล่นบะดาย โดนด่าเลย ใจ๋น้อยมะใจ๋”
“ยังบ่อยั้งเตื่อแหละ”
ก่อนที่สงครามน้ำลายจะเริ่มขึ้น ไอ่น้องเลขก็หักมุขได้ทัน
“ปี้มุยมาแอ่วกับไผ”
“มาแอ่วกับเปื้อนถ้าเปื้อนอยู่ แต่ยังบ่หันมาเลย สงสัยวันนี้บ่ได้แอ่วละ ปี้กะว่ากิ๋นข้าวแล้ว กะจะปิ๊กบ้านเลย”
“อั้น หมู่น้องอยู่เป็นเปื้อน ถ้าเปื้อนปี้บ่อมาก็แอ่วกับหมู่น้องก็ได้” 5555 หนูตัดกับดัก
“จะอั้นกะได้”
หลังจากนั้นพวกมันก็นั่งกินข้าว กินก๋วนเตี๋ยวกับผมสักพัก ผมก็เลยแกล้งโทรศัพท์ไปคุยกับเพื่อน ๆ ว่าทำไมยังไม่มาสักที และก็บอกว่าพวกมันไปว่าเพื่อนมาไม่ได้ติดธุระอยู่ สงสัยคืนนี้ต้องรบกวนพวกมันหน่อยละ แต่ไม่ต้องห่วงเอาเป็นว่าพี่จะเลี้ยงเอง 555+ เงินค่าตัวกรูนี่เยอะจริง ๆ พรุ่งนี้เอาไปซื้อของฝากดีกว่า อาจจะซื้อทองใส่สักสลึงสองสลึง คิดไปไกลอีกละ ใจไม่ค่อยอยู่กะเนื้อกะตัวเลย รู้สึกว่ามันเบา ๆ โหวง ๆ หวิว ๆ ชอบกล พยายามจะให้มันสนุกแต่ก็เหมือนฝืน ๆ ยังงัยก็ไม่รู้ สรุปคือก็ต้องเที่ยวกะพวกมัน 555+ แผนกรูใช้ได้ คืนนี้จะเมาให้ปลิ้นเลย 555+ ผมชักจะหัวเราะมากไปละ จิตตกจริง ๆ
“กิ๋นเต็มที่ ขี้เต็มโต้ง เลยเน้อน้องฮุน ปี้เลี้ยงเอง”
“ขอบคุณครับปี้มุย 555+”
“บ้านปี้มุยบ่อมีห้องน้ำก๋า เลยต้องไปขี้ก๋างโต้ง 555+” มาแล้วปากแบบนี้ไอ่เปรตต้น
“อั้นหน่อ วันนี้เอาขอนบกมาตวย ปะคนปากบ่ดี อาจจะจ๊กปากหื้อกะได้”
“คิงกะยั้งเลยไอ่ต้น อู้กับปี้มุยหื้อดี ๆ น้อย” ดีครับน้องฮุนปราม ๆ มันมั้ง
“ฮา กะแซวเล่น ๆ บะดาย หั้นปี้เขาเศร้า ๆ ตี้เปื้อนบ่อมา”
“เอ้อ ๆ ช่างคิงเตอะ”
“อะปี้มุย บ่อต้องสนใจ๋มัน กิ๋นต่อเต๊อะ”
“เอ่อ ๆ ช่างมันเต๊อะ ปี้กะอู้เล่นบะดาย จะได้ม่วน ๆ กั๋น” ได้ประทะคารมกันมั้งก็ดี ลืม ๆ บางเรื่องไปได้เหมือนกัน
“เอ้า โจนแก้วกันน้อย” น้องอ้วนพูด โอ้พระเจ้าตั้งแต่ไอ่ฮุนแนะนำให้รู้จักเพิ่งจะได้ยินมันพูดนี่หละคร้าบพี่น้อง พูดน้อยจริง ๆ
“ปี้มุยมาเต้นกะฮุนเพ่ ไปอยู่หยังมุมปู้น” ผมก็เลยเดินไปเต้นกับมัน ยิ่งเต้นยิ่งมันส์ ยิ่งมันส์ยิ่งสนุก ยิ่งสนุกยิ่งเหนื่อย ยิ่งเหนื่อยยิ่งกินเหล้า ยิ่งกินเหล้าก็ยิ่งเต้น แล้วจะไปเหลือเหรอค้าบผม เมาสุด ๆ หัวทิ่มหัวตำเลยอะ ดีที่มีน้องฮุนช่วยล็อคเอวไว้ไม่งั้น ได้เต้นแถ แถด ๆ ไปโต๊ะข้าง ๆ แน่ วันนี้ดีเหอะเต้นได้สบาย คนไม่เยอะ ไม่เบียดเสียดกันดี แล้วผมก็สะเปะสะปะไปเข้าห้องน้ำ โอยเมาสุด ๆ เลย ล้างหน้าล้างตาหน่อยดีกว่ากำลังสดชื่น ว่าแล้วก็ก้มหน้าล้างหน้าล้างตา ขณะที่กำลังล้างอยู่นั่นเอง ก็มีมือใครก็ไม่รู้มาดึงเสื้อผม รีบเงยหน้ามามองก็เห็นใครคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังผม ผมก็เลยหันไปมองหน้ามัน
“ทำไรอะเมื่อกี้”
“เปล่า เห็นเสื้อมันเลิกขึ้นจนเห็นกางเกงใน ก็เลยดึงเสื้อปิดให้” โหอาไรจะปานนั้น คนเชียงใหม่เนี่ยนิสัยดีขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“อืม ขอบคุณครับ”
“มาเที่ยวกับใครครับ”
“มากับเพื่อนครับ”
“เป็นคนเชียงใหม่ปะครับ”
“เปล่าครับ คนกรุงเทพ ขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่ พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว”
“อืม ครับ”
“แล้วคุณหละ”
“ผมคนเชียงใหม่ครับ”
“แล้วไมไม่พูดเหนือหละ”
“พูดแล้วจะฟังรู้เรื่องเหรอครับ”
“ไม่รู้หรอกครับ แต่ชอบฟัง” สตอเบอรี่ชีสเค้กจริง ๆ กรู
“เค้าบอกกันว่าภาษาเหนือ น่ารักออก ทั้งภาษา และคนที่พูด”
“แล้วผมหละครับ น่ารักปะ” เอาแล้วงัย
“ไม่เห็นจะน่ารักเลย...........................................หน้ามุ้ยไปชั่วขณะ....หล่อดีต่างหาก”
555+ ได้แน่คืนนี้กรู ตอนนั้นผมคิดแบบนั้นจริง ๆ เป็นเอามาก จะประชดพวกที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวไม่รับรู้ความรู้สึกของคนอื่นด้วยวิธีแบบนี้ทำไมก็ไม่รู้
“อะนะ แล้วชื่อไรอะคับ คุณกันตั้งนาน ยังไม่รู้จักชื่อเลย”
“ชื่อเฟอร์ดินันมาคอสตราครับ แล้วคุณชื่อไรครับ”
“โหย เอาจริง ๆ ดิคับ 555 ผม เอ็กซ์ ครับ”
“คับ เฟอร์ ครับผม”
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“เอ่อ แล้ว เราจะไปเอากันมั้ย” ผมใจร้อนไปปะเนี่ย
.
.
.
.
.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
