หัวข้อ: เรื่องของหนุ่มใหญ่วัยเลข 3

[mist]

อ่านไป งงไป มึนไปด้วย 

 พี่มุยโหมดสับสนในชีวิตเล่นเอาหนูสับสนไปด้วย

[หยวนหยวน]

 o7ในที่สุด
ลุงมะมุยของหลานก็ทำได้แว้ว
อดทนต่อไปนะครับ
เด๋วก็ดีเอง

[gift_deb]

คนนี้รึเปล่าที่เปนตัวจริงพี่มุย แล้วรักถึง 100 % รึยังอ่า สงสัย

[[€]ŝĊörŦ]

หุหุ...

ในที่สุดพี่มะมุยก็ทำได้ ^^"

แต่ว่าคนนี้ใช่ตัวจริงเป่าอ่ะ อิอิ

ปล. ภาษาเหนือง่า ทำเป็นกลางได้ก่ เอ้ย ได้มะค้าบ

แบบว่าต้องคอยคนแปล ฮือๆ ไม่ค่อยรู้เรื่องเลย คำมันยากง่ะ

              

[thomaskung]

นั่นจิ
ตอนที่อู้คำเมืองเปลี่ยนเป็นภาษากลางได้ไหมน้อ
กว่าจะรอคุณล่ามมาแปล
ขาดใจตายพอดี
 

[pongsj]

ทำได้แล้ว ยินดีด้วยน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

แต่ไปสาบานวัดไหนไว้บ้างเนี่ย ระวังน่ะคับ ทำไม่ได้ฟ้าผ่าน่ะเอ้า อิอิ

[The Lover]

ผ่านมรสุมลูกใหญ่ ตอนนี้ก็เริ่มจะมีท้องฟ้าที่สดใสแล้วละสิยินดีด้วยครับที่ชนะใจตัวเอง

[patee]

  ฉลองให้คุณมุยหน่อยที่ทำสำเร็จ

จะรอดูต่อไป  (แล้วเราไปเกี่ยวอะไรกับเขาวะ)

[RocZY_GiRL]

พี่มุยสู้ๆๆๆๆ

คิดถึงงง

[anston]

โอ้ววววววว.. :a2:ไม่น่าเชื่อ เป็นไปได้ไงเนี่ยะ
สงสัยช่วงนั้นคงเป็นวันที่อากาศแปรปรวนอย่างหนักแน่เลย..
อ่ะ.. :m4:ปรบมือให้..ที่ชนะใจตัวเองได้
ว่าแต่..เป็นกะโทคนเดียวอะป่าว กะคนอื่นก็ยัง..เหมือนเดิม

[nana]

คนนี้ตัวจริงรึเปล่า อยากรู้จริงๆ

[marchmenlo]

น้อง marchmenlo เอางี้คราวหน้าพี่จะบอกให้พี่โทไปหาน้องนะครับ น่าจะอยู่ใกล้ ๆ กันนะครับ สังเกตให้ดี ๆ 555+

อิ ๆ ๆ บร๊าาา พี่มุ่ยอ่ะ

  ฉลองที่พี่มุ่ยเมาแล้วไม่ไปลวนลามชาวบ้านเค้าค๊าฟฟ

[mamui2000]

มาละครับ ขอบคุณเม้นกำลังใจจากน้อง ๆ พี่ ๆ ป้า ๆ ด้วยนะคร้าบ บางทีผมก็เหนื่อยเหมือนกันอะครับ
แต่พอเห็นกำลังใจจากทุก ๆ ท่านแล้ว เหมือนกับว่าผมจะต้องรับผิดชอบต่อผู้อ่านทุกท่าน เพื่อให้ได้อ่านอะครับ จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานแค่ไหน แต่พอเห็นกำลังใจจากคอมเม้นท์แล้วมันก็หายไปเลยครับ อยากให้ได้อ่านกัน
มาต่อกันเลยค้าบ

น้อง marchmenlo ค้าบ ถึงกลับฉลองความบริสุทธิ์ที่พี่ได้กลับคืนมาเลยเหรอค้าบ   555+

ต้องติดตามต่อไปครับ nana , gift_deb 555++

555+ คนเราถ้าคิดจะทำสิ่งใด พยายามและตั้งใจ ก็จะประสบผลสำเร็จครับ 555+ เอ๊ะนี่จะไม่เชื่อกันเลยเหรอค้าบ anston จายร้าย  

คิดถึงน้อง RocZY_GiRL เหมือนกันเลย ขอบคุณที่ให้กำลังใจค้าบบบบบบ  

ถึงกับฉลองกันเลยเหรอค้าบ patee เหมือนตัวเองกลับมาบริสุทธิ์ ผุดผ่อง ยังงัยก็ม่ายรู้  

ขอบคุณครับ The Lover ต่อไปนี้เรื่องดี ๆ จะเข้ามาเรื่อยแล้ว 555++

กลัวเหมือนกันอะ pongsj ยิ่งฟ้าฝนไม่ค่อยเป็นใจอยู่ด้วย เอิ๊ก ๆ ๆ

คือพยายามจะให้ได้รสชาติมากที่สุดอะ thomaskung , Xeroz แบบว่าจะได้อู้กำเมืองได้ด้วยเลยถ้าจบเรื่อง 555+

ก็เพราะมีหลาน หยวนหยวน คอยเป็นแรงใจ แรงกาย อะ ปี้มุยก็เลยทำสำเร็จจนได้ 555+

ปี้มุยก็สับสนเหมือนกันอะครับน้อง mist ผู้น่ารัก 555+

[หยวนหยวน]

^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^

อิอิ มาจิ้มลุงปี้มุยคนแรกเลย
รออ่านะนะค้าบ
พอดีเพิ่งเลิกเรียนเลยมาแอบดูลุงมะมุย
แสดงว่าแอบเล่นที่ทำงาน
จะไปฟ้องเจ้านายลุงปี้มุยด้วย
ถ้าไม่มาต่อ
อิอิ
คิดถึงลุงมะมุยจังเยยค้าบ
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[mamui2000]

Part XXIX

   เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ผมก็ไปเที่ยวเล่น เดินเล่น ดูหนัง ฟังเพลงกับไอ้โทเรื่อย ๆ แต่ผมก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้ากับมัน  ทำไมเหรอ ไม่รู้เหมือนกัน ใจผมมันล็อค ๆ ปิดตายยังงัยไม่รู้ เหมือนมันไม่ยอมให้ใครได้เข้าไปเลย ล็อคไว้ให้ใครวะ หรือว่าเข็ดขยาดปิดตายหัวใจซะแล้ว ไอ่มุยเอ้ย  และแล้วในที่สุด  สัปดาห์สุดท้ายของปี ก่อนเลี้ยงปีใหม่ & เลี้ยงกีฬาสี ก็เป็นการเปิดการแข่งขันกีฬาสีของบริษัท ผม กิ๊ก ก้อย แอน เจ๊จี๊ด เจ๊ออง แอร์ คุง ก็ไม่รอช้า พากันโดดงานเล็กน้อยถึงปานกลาง เพื่อมาดูการเปิดการแข่งขันเมื่อเวลา 10.00 น.  5555++ พนักงานดีเด่นกันจริง ๆ ก่อนการเปิดก็มีโชว์ ปอม ปอม มีเต้นของกองเชียร์แต่ละสี ปีนี้ได้อยู่สีชมพูด้วยหละครับ 555+ สงสัยความรักจะเบ่งบานในปีหน้าซะแล้วมั้งเนี่ย 555+ ต่อไปชีวิตนี้ของไอ้มุยจะมีแต่เรื่องดี ๆ เข้ามาแล้วววววว ช่างเข้ากันได้ดีกับชีวิตตอนนี้ของผมซะเจง ๆ   และก็ตามด้วยพาเหรดพานักกีฬาเข้าสู่สนาม  และแล้วคู่เปิดสนามฟุตซอล ก็เป็นทีมรวมดาราช่อง 3 กับทีมผู้บริหาร ซึ่งบริษัทเป็นสปอนเซอร์ให้ช่อง 3 อยู่  ทำเอาเจ๊ ๆ น้อง ๆ กรี๊ด ๆ ตาม ๆ กัน ไม่รู้ว่าจะเชียร์บริษัทตัวเองหรือเชียร์ทีมดารากันแน่ ๆ พวกนี้นี่เฮ้อ ไม่คิดถึงบริษัทกันเลย เห็นดาราเป็นไม่ได้ ขนาดโดดงานมาดูพิธีเปิดละนะ แต่ผมเหรอ ก็งั้น ๆ เฉย ๆ ไม่ค่อยจะสนใจพวกดาราอยู่แล้ว ก็ไม่รู้ทำไม ก็เป็นเหมือนเรา ๆ ท่าน ๆ เพียงแต่ได้แสดงก็แค่นั้น ไม่รู้จะชอบไรหนักหนา  (อิจฉาเค้าละมั้งไอ่มุย 555+)
   วันศุกร์แห่งชาติอีกครั้งสัปดาห์สุดท้ายของปีนี้แล้วสินะ งานเลี้ยงปีใหม่ & งานเลี้ยงกีฬาสี (ไม่รู้จะประหยัดงบไปถึงไหนแยกกันคนละวันก็ไม่ได้จะได้มีไรกินทุกวัน 555+ งกซะไม่มี) หลังจากมินิคอนเสริ์ตของ AF3 จบลง รุ่น บอย กะ กะรอกน้อย มันรุ่นนี้ปะผมลืม  ผมชักเริ่มจะติดลมก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อน ๆ และก็จะพาเพื่อน ๆ ที่ทำงานไปด้วย มันอยากไปเที่ยวผับกันไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เพราะสิ้นปีต่างคนคงต่างไปกับครอบครัวแน่ ๆ

   “เอ้ย โจ้ อยู่ไหนวะ”

   “แล้ววันนี้มรึงอยากไปไหนวะ” แหมรู้ทันจริง ๆ ถามตอบคนละเรื่องเลย

   “ติดลมบนแล้ววะ ไปอตก. กันปะ”

   “ร้านไร”

   “ชรา  เอ้ย ชบา เพื่อนกูอยากไป มึงอยู่ใกล้ไปจองโต๊ะก่อนกูเลย วันนี้คนเยอะแน่ ๆ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันสิ้นปีแล้ว เดี๋ยวกู ไม่อยู่มึงจะไม่มีคนเที่ยวด้วยนะโว้ย โทรบอกไอ้โย่ง กับไอ่มาร์คด้วย”

   “เออ ๆ สั่งจังสาดดดด เจอกัน 4 ทุ่มครึ่งนะโว้ย”

   “เออ กูกำลังไปแล้วเนี่ย กูพาเพื่อน ๆ ไปด้วยนะโว้ย”

   “หล่อปะวะ”

   “มึง ไม่ถามอย่างอื่นเลยนะ”

   “เหมือนกู”

   “งั้นกูไม่ไปดีกว่า”

   “เรื่องของมึงไอ่สาด วอนตรีนจริง 4 ทุ่มครึ่งนะโว้ย เลทได้ไม่เกิน 3 ชั่วโมง”

   “สาด”

   “เออ สัด” แล้วผมก็วางหูไป เฮ้อ ที่พูดกันอยู่เนี่ย จะเป็นคนกันมั้งไม่ได้หรืองัย

   ผมกำลังเดินจะไปขึ้นแท็กซี่กับเพื่อน ๆ ก็เจอแจ็คพ็อตกับกลุ่มไอ่บิ๊ก  มันก็จะไปต่อกับกลุ่มเพื่อน ๆ ของมันเหมือนกัน ซึ่งแน่นอน มีไอ่ไต๋  ไอ่เซลล์ ไอ่กฤช ไอ่ชู้ต แล้วใครอีกไม่รู้ 3 – 4 คน อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วเพื่อมารยาทก็เลยแนะนำมันกับพวกน้อง ๆ เจ๊ ๆ เพื่อน ๆ มันก็ชวนผมไปต่อกัน อ้าวพวกมันไม่รู้คดีระหว่างผมกับพวกมันซะละ แต่มีหรือผมจะใส่ใจผมทิ้งไปแล้วไม่สนใจ  แต่ยังงัยผมก็ไม่อยากไปกับพวกมันอยู่ดีอะครับ ถึงจะปลงแล้วก็เหอะแต่อยู่ ๆ จะให้ไปเที่ยวด้วยกันอีกไม่เด็ดขาด ผมบอกว่าจะไปกับเพื่อน ๆ ไม่อยากจะรื้อฟื้นอะไรอยากจะให้มันจบ ๆ ไปกับปีนี้ไปเลย ปีหน้าผมจะได้เริ่มต้นใหม่ เริ่มอะไรกับสิ่งใหม่ ๆ เรื่องที่ผ่านมาผมก็จะถือว่ามันคือบทเรียน ที่ทำให้ผมแกร่งขึ้น ผมจะไม่หันกลับไปอีกเด็ดขาด ผมก็ปฏิเสธมันไป แต่เพื่อน ๆ นี่สิคับ ไม่ปฏิเสธเลย

   “อ้าว มุย งัยสบายดีนะ” ไอ่บิ๊กทัก เสรือกทักทำไมวะ นึกว่าจะห่างไปเลย

   “อืม ก็ดี”

   “เอ่อ ที่ผ่านมาพวกเราขอโทษนะ พวกเราทำเกินไป”

   “เอ่อ” ไอ้เหี้ย จะรื้อฟื้นขึ้นมาทำเขืออะไร ต้องเปลี่ยนเรื่องดีกว่า เดี๋ยวได้วงแตกแน่มรึงกูอุตส่าห์พยายามลืมไอ้ห่า

   “แล้วบายดีกันปะ”

   “อืม ก็เรื่อย ๆ”

   “ละพวกนั้นละ” สายตาจ้องไปที่ไอ่ไต๋

   “ก็เรื่อย ๆ เหมือนกันละ ขอร้องมุยอย่างนะ มุยไปทักไต๋มันหน่อยสิ ถือว่าเพื่อนกัน มันรักมุยนะ เรื่องที่เชียงใหม่อะ ตอนแรกมันก็ร่วมมือด้วยแต่ตอนหลังมันเริ่มรักมุยเข้าจริง ๆ มันก็มาขอให้พวกเราเลิกอะ แต่พอดี มุยเห็นซะก่อน”

เอางัยดีวะ นึกถึงคำพระเข้าไว้ ถือไว้ก็เจ็บปวด ปลงได้เป็นดี เราต้องปล่อยวาง ใด ๆ ในโลกล้วนอนิจจัง ก็ดีเหมือนกัน วันนั้นก็ทำแย่ ๆ กับมันไว้มาก  มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียด

   “ดีไต๋ เป็นงัยสบายดีนะ”

   “ก็ดี ครับ แล้วมุยหละ”

   “ก็สบายใจดีครับ เรื่อย ๆ”

   “อือมมมนะ ยังงัยไต๋ก็ขอโทษเรื่องที่ผ่าน ๆ มาด้วยนะ”

   “อือ มุยไม่ได้คิดไรละ” โอ้ย พวกมึงนี่จะรื้อฟื้นขึ้นมาทำไม กูขี้เกียจฟังละ

   “งั้นถ้าไต๋จะบอกว่าคราวนี้ไต๋จะจีบมุยจริง ๆ ละ”

   “อ้าว ไหงงั้นหละ”

   “5555+ ล้อเล่นนะ”

   “ไอ่บร้านี่ ใจหายหมด 5555+” อะไรวะเดี๋ยวเครียดเดี๋ยวหัวเราะตามอารมณ์ไม่ทัน

   “แต่มุยก็ดีใจนะที่มีเพื่อนที่แสนดีแบบไต๋ ซึ่งหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว” 555+ เสร็จกรู ต้องเอาใจสักนิดหน่อย 555++

   “อานะ จะลอยแล้วเนี่ย แป๊บนะ” แล้วมันก็วิ่งไปที่ไอ่เซลล์ อาไรของมันเนี่ย มันกำลังวิ่งกลับก็พอดีที่พวกเพื่อน ๆ ผมกำลังจะไปกันพอดี ก็เลยไม่ได้รอมัน

   “จะไปไหนกันละคับ” ไอ่บิ๊กมันเดินมาถามเจ๊จื๊ด

   “อตก. คะ ไปร้านชบา ไปด้วยกันมั้ยคะ”

   “อืม ขอถามเพื่อนก่อนนะครับ” แล้วมันก็เดินไปถามพวกนั้น

   “เจ๊ ไปชวนมันทำไม”

   “อ้าว ก็เพื่อนแกไม่ใช่เหรอ ประสาทเปล่าแกนี่ ออกจะหน้าตาดี โอ๊ะ ๆ ๆ” ดูหัวเราะเจ๊เรา

   “เอ่อ ดีจริง ๆ” ผมได้แต่บ่นงืมงำ แต่เพื่อน ๆ คงหลงคารมพวกนี้แน่ ๆ

   “เอ่อ พวกผมไปด้วยได้มั้ยครับ เดี๋ยวไปรถพวกผมกัน”

   “ก็ดีสิคะ จะได้ไม่เปลืองค่าแท็กซี่” ดูเจ๊เรา

   และแล้วก็มาถึง ร้านชรา เอ้ย ชบา ก็โทรหาเพื่อนแล้วก็ได้โต๊ะ ใกล้ ๆ กระจก คนเยอะสุด ๆ  โต๊ะเราคนมาเป็นสิบ มาโต๊ะต่อกันแค่ 3 ตัว มันจะไปพออาไร แทบขยับตัวไม่ได้ เต้นก็ไม่ถนัด ก็เลยนัดแนะกับไอ่โจ้ ไอ่โย่ง ไอ่มาร์ค ว่าสักพักเดี๋ยวเราขอตัวไปร้านเฉพาะของเราดีก่า 555+
 
   หลังจากที่ขวดแรกหมดลงแล้ว  และเริ่มเต้นเริ่มดิ้นกันไม่สนใจความแน่นของพื้นที่แล้ว โดนผมเต้นอยู่ระหว่างไอ่เซลล์ กับไอ่บิ๊ก สักพักไอ่ไต๋ก็เข้ามาเต้นด้วย โดยผมก็อยู่ระหว่างไอ่ไต๋ กับไอ่เซลล์แทน ส่วนไอ่บิ๊กก็โดนหญิงโต๊ะข้าง ๆ ล้วงไปเต้นด้วย ไอ่นี่ก็ไปเห็นหญิงเป็นไม่ได้ โดดใส่ทุกที  สักพักไอ่โจ้ก็ขอตัวออกไปก่อน มันว่าจะไปจองโต๊ะก่อน สักพักพวกมึงค่อยตามไป มันว่างั้น  แล้วมันก็บอกพวกไอ่บิ๊กว่าจะไปหาเพื่อนมันอีกร้านนึง  มันก็ขอตัวออกไป สักพักไอ่โย่งก็บอกว่าจะไปหาเพื่อนมัน มันก็ขอตัวออกไป แล้วไอ่มาร์คก็ตามไปอีก ตอนนี้ก็เหลือที่โต๊ะไม่กี่คนแล้ว มีผม ไอ่คุง ไอ่แอร์ เจ๊จี๊ด กิ๊ก เจ๊อองอยู่ต่ออีกสักพักก็กลับไป ก้อย แอนกลับไปแล้ว ไอ่บิ๊ก ไอ่ไต๋ ไอ่ชู้ต ไอ่กฤช ไอ่เซลล์ เพื่อนมันอีก 3 คนยังอยู่ครบ ชื่อ ชิน ซับ เทค รวมทั้งหมด 13 คน ค่อยหลวมขึ้นอีกนิดหน่อย เต้นไปสักพัก ผมก็ขอตัวกลับ แต่ที่ไหนได้จะไปต่อกับพวกเพื่อน ๆ อะ 555+ ไอ่เซลล์ก็จะกลับเหมือนกันก็เลยจะไปส่งผม แต่ผมบอกไม่ต้องหรอก กลับเองได้ แต่ไอ่เซลล์ดันบอกว่าไอ่ชู้ต กับไอ่ไต๋ให้มาดูแล ผมก็เลยลากไอ่เซลล์ไปเที่ยวด้วยซะเลย อยากดูแลนักก็ดูแลให้เต็มที่ละกัน

   “โหล โจ้ ออกมารับกูด้วย กูอยู่หน้าร้าน” แล้วก็วางสายไป

   “ไหนบอกว่ากลับบ้านงัย”

   “อ้าว พูดงั้นเหรอ ไม่รู้” ทำไม่รู้ไม่ชี้

   “อยากกลับก็กลับไปก่อนได้นะ”

   “ช่วยไม่ได้ มีคนขอร้องให้มาดูแล ก็ต้องดูแลละ”

   “ตามใจ”

   แล้วไอ่โจ้ก็รับเข้าไปในร้าน โห แน่นเหมือนกันแฮะ แต่โชคดีโต๊ะที่เราอยู่รอบ ๆ มีคนไม่แน่นเท่าไหร่ สบายเลยเต้นกับเพื่อน ๆ สนุกสุด ๆ จนลืมไอ่เซลล์ไปเลย ไอ่โจ้ก็แสนดี ชงเหล้าให้มันตลอด มันก็ยืนเบียด ๆ บัง ๆ ผมอยู่นั่นแหละ มันจะดูแลเกินเหตุแล้ว เต้นไม่ถนัด มันก็ไม่ยักกะเต้นแฮะ ได้แต่จับไหล่ผมโยกตามมันแค่นั้น สักพักมันก็ช่วยให้ผมพาไปห้องน้ำหน่อย มันไม่รู้ทาง ผมก็เลยจำใจพามันไปห้องน้ำ มันไม่กล้าฉี่ที่โถอะ มันบอกว่ามีแต่คนจ้องแต่มัน มันก็เลยรอเข้าห้องน้ำแทน เอ่อ เอากะมันสิ ออกมาจากห้องน้ำเห็นมีสายเข้ามาถึงมัน เห็นมันคุยอะไรอยู่ไม่รู้ สักพัก มันก็เดินออกไป แล้วก็พาไอ่ไต๋ ไอ่ชู้ต ไอ่บิ๊ก ไอ่กฤช เจ๊จี๊ด กิ๊ก เทค เข้ามา มันบอกว่าไอ่พวกนี้อยากมาเที่ยวดูมั่งอะว่าจะเป็นยังงัย  ไอ่พวกเวรตามมาซะงั้น งี้กรูจะจีบใครก็ไม่ได้เลยนะสิ เฮ้อ น้อง ๆ ที่กูเล็งไว้เมื่อกี้หายหมดแน่ ๆ ไอ่พวกนี้มา แล้วในที่สุด เราก็มาเบียดกันอีกครั้ง ดีนะ ที่เจ๊จี๊ด กับกิ๊ก เป็นผู้หญิง ก็เลยไม่ค่อยเป็นที่สนใจเท่าไหร่ 555+ แต่ไอ่พวกที่เหลือนี่สิ แทบจะโดนมองทะลุเข้าไปถึงตับไตไส้พุง มองแทบจะเขมือบไอ่พวกนี้เข้าไปด้วยเลย จนดึก ๆ เจ๊จี๊ด กับ กิ๊ก ก็ขอตัวกลับก่อน เจ๊บอกว่าอยู่ไปก็เท่านั้น เหนื่อย ไปนอนพักเอาแรงดีกว่า 555+ ผมก็บอกว่า แล้วผมละไม่เหนื่อยเหรองัยเพราะ ไอ่ไต๋ ไอ่ชู้ต ไอ่เซลล์ มันเต้นล้อมผมไว้ ผมจะกระดิกไปไหนไม่ได้เลย เฮ้อ เซ็งจิง ๆ  แต่วันนี้มันสนุกมาก ๆ จริง เหมือนได้เข้าใจกัน เหมือนได้เจอเพื่อนเก่า เหมือนทุกอย่างมันเริ่มกลับมาใหม่ ผมก็คุยกันคนนั้นคนนี้โต๊ะข้าง ๆ ไปเรื่อย ๆ ถ้ามีโอกาส ที่ไอ้พวกนี้ไปฉี่กัน มันเล่นยกโขยงไปกันทั้งหมดเลย ไม่รู้มันจะไปทำสงครามกันหรืองัย  ไอ่เทค ไอ่บิ๊ก กับไอ่กฤช ก็เต้นเรื่อยเปื่อยอะไรของมัน ไม่สนใจใคร สนใจแต่เหล้าตรงหน้า ไอ่มาร์ค นู้น เต้นอยู่โต๊ะข้าง ๆ ซะงั้น ส่วนไอ่โจ้ กับไอ่โย่ง หายไปไหนของมันก็ม่ายรู้ไม่ค่อยจะอยู่โต๊ะกันเลย  จนผับเปิดเพลงช้านั่นแหละพวกมันถึงเข้ามาที่โต๊ะ แล้วก็พาเด็ก ๆ มาด้วย ว่าจะชวนไปกินก๋วยเตี๋ยวตรงลาดพร้าว  ผมก็บอกให้พวกมันไปก่อนเดี๋ยวผมตามไป พวกมันก็ออกไปกับพวกเด็ก ๆ ของมัน  ไอ่มาร์คคงกลับไปแล้วมั้งไม่เห็นมันละ ผมก็บอกไอ่บิ๊กกลับได้แล้วพาไอ่เทค ไอ่ชู้ต ไอ่กฤช ไปด้วย  ส่วนไอ่เซลล์ไม่ค่อยเมาก็ขับกลับกับไอ่ไต๋ละกัน มันไม่เหลือสภาพแล้ว แต่ละคนเป๋ไปเป๋มา  จัดแจงภารกิจเสร็จผมก็เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เพื่อที่จะได้ไปกินก๋วยเตี๋ยวกะพวกไอ่โจ้ ไอ่โย่ง มัน ขณะที่กำลังก้มล้างหน้าอยู่นั่นเอง หมับ ควับ ปับ พับ ตับ เอ้ยเยอะเกิน  มีคนมากอดอะ พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับ..............................................

[mamui2000]

อะนะ หลานหยวน

โดดเรียนหนะ ไม่ดีนะครับ

ของลุงอยู่ในช่วงพักกลางวันต่างหากหละ 5555+ 

[SataRu]

  ขอบคุณครับ

[marchmenlo]

"แต่มีหรือผมจะใส่ใจผมทิ้งไปแล้วไม่สนใจ"............ใช่เหรอพี่มุ่ย 

อ่ะเงยหน้าเห็นใครพี่ ....พี่โทใช่ป่ะ  ตายยย

[mist]

ค้างงงงง อีกแล้ววว  พี่มุยไม่เคยค้าง ไปติดใครเค้ามา 

[patee]

ค้างๆๆๆๆๆ

คุณมุยทำไมทำแบบนี้ 

[Haney]

อ๊ากกกก
โรคตัดฉับแพร่ระบาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[BABY_CHICK]

 :m4:ดีใจกับพี่มุยด้วยนะครับ ที่ พบทางสว่างในชีวิต อิ อิ
เข็นครกขึ้นเขา ว่ายากละ
แต่ของพี่ยากกว่านะ 55
อย่าให้ดีแตก ละกัน  ::หรือ ว่า ห้ามไม่ทันละ

[pongsj]

งานนี้งานรวมญาติโจทย์เก่าป่าวเนี่ย อิอิ

แถมรีเทิร์นคืนดีด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ

แต่ไอ้ตอนต่อไปนี้ สิสงสัยจะเด็ดใช่มั้ยคุณมุย 555

[mamui2000]

มาแว้ววววค้าบบบบ 

ใช่แล้วครับ pongsj ตอนต่อไปนี้เด็ดมาก 555+ 

ใช่แล้วครับน้อง BABY_CHICK สิ่งที่เราคิดว่ายากบางทีกลับง่าย สิ่งที่เราคิดว่าง่่ายบางทีกลับอยาก ทกอย่างอยู่ที่ความพยายามครับผม 

อ่าครับคุณ Haney , patee , น้อง mist โรคตัดฉับจะหายไปในบัดดล เพราะมาต่อให้แว้วววววว 555+ อย่าโกรธกันน้าครับ เพื่อสุขภาพต้องตัดกันมั้ง 555+ 

ลุ้นกันต่อไปครับน้อง marchmenlo 555+ มีอะไรให้ลุ้นอีกแยะ 

ขอบคุณกำลังใจจาก SataRu ด้วยค้าบบบบบ 

เพื่อเป็นการไม่เสียเวลามาต่อกันดีกว่าค้าบบบบบบบ




 

[mamui2000]

Part XXX
 
   “เอ้ย  ไมยังไม่กลับอีก ปล่อยก่อนดิ” แล้วมันก็ปล่อยผม อาไรของมันหงุดหงิด

   “ยัง มีเรื่องจะคุยกะมุยหน่อย”

   “แล้วไอ่เซลล์หละ”

   “มาน รออยู่ที่รถ”

   “วันนี้ ไต๋มีเรื่องจาคุยกะมุยให้รู้เรื่องก่อน ไม่งั้นไม่สบายใจ”

   “อ้าว ก็คุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ” หรือว่าเหล้าเข้าปากแล้วทำให้นิสัยเปลี่ยน

   “..................” มันต้องเมามาก ๆ แน่ ๆ

   “เรื่องไรหละ ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า”

   แล้วผมก็เดินไปที่ลานจอดรถกะมัน เห็นไอ่เซลล์ยืนรออยู่

   “มีไรหละ” ยืนคุยกะมันห่างจากไอ่เซลล์หน่อย เดี๋ยวมันได้ยิน

   “มุย เราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ เราอยากจะเป็นคนพิเศษของมุยนะ อยู่แบบนี้เราอึดอัด เราไม่มีความสุขเลยอะ ทุกอย่างที่ผ่านมาไม่ว่าเราจะทำอะไรให้มุยไม่สบายใจ เราขอโทษนะ จะโกรธเราไปถึงไหนอะ เรายอมรับผิดทุกอย่างแล้ว เรามาเริ่มกันใหม่นะ” อ้าวคุยไม่รู้เรื่องซะแล้ว ไหนบอกจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน นี่อะไรเหล้าเข้าปากลายออกเลย

   “อ๋อเหรอพูดมาได้ไม่มีความสุข แล้วมุยหละ เฮอะ อย่าเลย ทุกสิ่งทุกอย่างมันจบลงแล้ว เอางี้ เพื่อทุกอย่างมันจะได้ดีขึ้น เราเป็นแค่คนรู้จักกันก็พอ มันจะดีด้วยกันทั้งสองฝ่าย” เอาหละในเมื่อเพื่อนก็ไม่เอา เพื่อนสนิทก็ไม่เอา ก็เป็นแค่นี้เลยละกัน แสดงว่ามันยังไม่เข็ด

   “ที่ผ่านมาเรามันไม่มีค่า เรามันไม่มีความหมายสำหรับมุยเลยใช่ไหม”

   “ถ้าใช่แล้วจะทำไมหละ”

   “มุยรู้ตัวไหม บางทีมุยก็ทิฐิมากเกินไปนะ ลด ๆ ซะมั้ง แล้วมุยจะเข้าใจคนอื่นได้อีกเยอะ อย่ามองคนแค่ผิวเผิน”

   “........................” โกรธมาก ไม่อยากคุย ไม่อยากฟัง มันแล้ว

   “มุยก็เคยผ่านตรงนั้นมาแล้วไม่ใช่เหรอ มุยมองคนแค่ผิวเผิน แล้วก็ตัดสินใจใครโดยที่ไม่ได้มองเข้าไปในหัวใจ ในที่สุดใครละที่เป็นคนทำให้มุยปวดใจ ถ้าไม่ใช่ตัวมุยเองนั่นแหละที่ทิฐิ ต้องการเอาชนะ สุดท้ายมุยก็มีแต่ความช้ำใจ เสียใจ เพราะมุยเลือกคนผิด” ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยย

   “ก็เป็นเพราะใครหละ หะ ที่มุยไปเลือกคนแบบนั้น ถ้ามึงไม่ทำแบบนั้นจนกูเสียความรู้สึกกับมึงไปมาก กูก็คงไม่ให้ใจไอ่มิกซ์มันไป และสุดท้ายในที่สุด กูก็กลายเป็นแค่ตัวตลกของมัน โดยมีพวกมึงร่วมมือกับมันด้วย”

   “แล้วใครบอกมุย ว่าเราร่วมมือกับมัน มุยฟังจากปากคนอื่น มุยชั่งใจเอง มุยไม่ฟังใคร ไม่ยอมฟังเหตุผลของใคร เพราะทิฐิมันบังตามุยแล้วใช่ไหม”

   “เอ่อ ๆ จะทิฐิ จะอะไรก็แล้วแต่ มึงกับกูก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว มึงอย่ามาเซ้าซี้กูเลย รำคาญญญญญญญ”

   “ไต๋ คงน่าเบื่อ น่ารำคาญสำหรับมุยมากซินะ ไต๋ขอโทษสำหรับทุก ๆ อย่าง และหวังว่าสักวัน มุยคงเข้าใจไต๋ และยอมให้อภัยไต๋ และกลับมาเป็นเหมือนเดิม”

   “เอ่อ กูก็หวังว่า สักวันนะ แต่คงไม่ใช่ชาตินี้หรอก กูบอกแล้วงัยกูเกลียดใครกูเกลียดเลย กูรักใครกูรักเลย”

   “ไต๋ขอร้องไรมุยสักอย่างได้ไหม ขอไต๋กอดมุยสักนิดได้ไหม แล้วไต๋สัญญาว่าจะไม่มารบกวนมุย ไม่มาทำให้มุยรำคาญอีก แต่ไม่ว่าจะยังงัย ไม่ว่ามุยจะเกลียดไต๋แค่ไหน จะไม่มองไต๋แล้วก็ได้ แต่ไต๋ก็จะขอดูแลมุยอยู่ห่าง ๆ ให้มุยรู้ว่า ไต๋นี่แหละที่จะรักมุยคอยดูแลมุยเอง”

   “............................”

   “ได้มั้ยครับ”

   “ไม่หละ มุยว่าแล้วงัย ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้วหละ”

   “งั้นอะเนี่ยเอาเป็นว่าเป็นคำขอโทษจากไต๋ละกันนะ” ว่าแล้วมันก็หยิบกล่องกล่องนึงขึ้นมา

   “ไม่หละขอบคุณ มุยไม่อยากได้ ไม่มีไรแล้วใช่ไหม มุยไปก่อนละ” แล้วผมก็หันหลังเดินหนีจากมันมาเลยครับ ผมจะใจอ่อนไม่ได้ เจ็บครั้งนี้มันฝังใจผมมาก ๆ ผมจะไม่มีวันให้อภัยคนที่หน้าไหว้หลังหลอกเด็ดขาด เหล้าเข้าปากแล้วใจเด็ดก็เด็ดใจหาย ใจอ่อนก็อ่อนกระจายอะไรของไอ้มุยมันวะเนี่ย

    ณ ร้านก๋วยเตี๋ยว

   “ไมหน้าเป็นตูด อย่างงั้นวะ” ไอ่โจ้ทัก ขณะผมกำลังเดินมานั่งพลางสั่งก๋วนเตี๋ยวเส้นเล็กต้มยำกินอย่างหน้าตาบอกบุญไม่รับ

   “ไม่มีไร เรื่องไม่เป็นเรื่องนิดหน่อย”

   “แหม  มึงเรื่องไม่เป็นเรื่องของมึง แต่มึงก็ทำให้เป็นเรื่องจนได้แหละ มึงนะชอบทำเรื่องเล็ก ๆ ให้เป็นเรื่องใหญ่” อ้าวไอ่โย่งเวร จะปลอบหรือจะเป็นพ่อกรูเนี่ย

   “เฮ้อ ช่างกู พรุ่งนี้ก็สิ้นปีแล้ว วันนี้แล้วสิ กูจะต้องเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ ๆ แล้ว ปีนี้ขอให้มันผ่านไปไว ๆ เหอะ”

    ขณะที่กินก๋วยเตี๋ยว ไอ่โจ้ ชี้บอกให้ผมหันไปมองดูไอ่ไต๋ กำลังลงจากรถและเดินมากับไอ่เซลล์ ในมือไอ่ไต๋ถือกล่องของขวัญเล็ก ๆ กล่องหนึ่ง อ้อกล่องที่มันจะให้ผมที่นั่นเอง แต่เรื่องไรผมจะอยู่รอมันหละ พอมันเดินเข้ามาใกล้เท่านั้นแหละค้าบ
   
   “เฮ้ย โจ้ ออกตังค์ให้กูด้วยนะ กูกลับละกูง่วงนอน”

   “อ้าวเหรอ เอ่อ โชคดี” แล้วผมก็วิ่งข้ามไปอีกฝั่งเพื่อที่จะขึ้นแท็กซี่กลับ

   “เฮ้ย ไอ่มุย ระวัง” สิ้นเสียงไอ่โจ้ แล้วผมก็เห็นแสงไฟสูงวาบเข้าตา มองไม่เห็นไรเลย ตาลายไปหมด

   “ปริ้นนนนนนนนนนนนนนน เอี้ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด   เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”   

พร้อมกับที่ผมก็โดนผลักกระเด็นไปอีกทางกระแทกกับต้นไม้บนเกาะกลางถนน
   
   “เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย” ใครมั้งก็ไม่รู้ร้อง พร้อม ๆ กับที่ทั้งหมดวิ่งกรูกันเข้ามา ผมตกใจมาก ใจนี้เต้นตุ๊บ ๆ ๆ อย่างกะจะกระโดดออกมาเลย พร้อม ๆ กับที่เจ้าของรถลงจากรถลงมาขอโทษ ขอโพย ด้วยท่าทางเมามาย พูดก็ไม่ชัด สำเนียงเหมือนลูกครึ่ง หน้าตาก็ลูกครึ่ง ไอ่เซลล์เข้าไปผลักมันจนมันเซ ล้มลุกคลุกคลาน แล้วก็เตะซ้ำ จนไอ่โย่งต้องเข้าไปห้าม ส่วนผมก็โผเข้าไปหาไอ่ไต๋อะคับ เสื้อขาว ๆ ของมันเลอะไปด้วยเลือด

   “ไต๋ ไต๋ เป็นไรเปล่า อือ ๆ ๆ ไต๋”

   “เฮ้ย กูว่ารีบพาไปโรงบาลเหอะ ลาดพร้าวใกล้ ๆ แค่นี้ เร็ว”

   “ไอ่เซลล์ พอ พอ แล้วมึงมาช่วยอุ้มไอ่ไต๋หน่อยเร็ว”

   “ส่วนมึง ไอ่เหี้ย  เร็วเลยสัดรีบ ๆ ขับไปโรงบาลลาดพร้าว”

   ตอนนี้ ณ ห้องฉุกเฉิน โรงบาลลาดพร้าว ก็มีไอ่คนขับรถ ผม ไอ่เซลล์ ไอ่โย่ง ไอ่โจ้ น้องอีก 2 คน อยู่หน้าห้อง  ไอ่เซลล์แทบจะโดดใส่ไอ่คนขับรถทุกเมื่อ ดีที่มีไอ่โย่งกันไว้ มันตัวพอ ๆ กับไอ่เซลล์ ส่วนไอ่คนขับรถ ก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ เหมือนผมเลยที่นั่งร้องไห้อยู่ใกล้  ๆ ไม่รู้ทำไมน้ำตามันมากมายนัก ไม่มีเสียงสะอึกสะอื้น แต่ว่ามีแต่น้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ไม่รู้ว่ามันกลั่นออกมาจากหัวใจของผมหรือเปล่า หรือว่าถ้าเป็นอย่างงั้นแสดงว่าใจของผมมันให้ไอ้ไต๋ไปแล้ว ตอนไหนนะ ได้แต่คิดทบทวนไปมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาที่มันทำให้ผม ที่มันพูดกับผม ล้อเล่นกับผม หัวเราะกับผม ภาพต่าง ๆ มันพุ่งเข้ามา เหมือนพยายามจะซ้ำเติมให้ผมรู้สึก สำนึกของความรักที่มันให้ผม  สักพัก ไอ่บิ๊กก็มาพร้อมกับไอ่เทค ไอ่ชู้ต ไอ่กฤช พวกมันไปกินข้าวต้มกัน ไอ่เซลล์โทรบอกพวกมันก็ตรงมานี่เลย พอผมเห็นพวกเพื่อน ๆ มันผมยิ่งร้องหนักขึ้นไปใหญ่ ตอนนี้เริ่มสะอึกสะอื้นแล้วครับ มันเป็นเพราะผมพยายามจะกลั้นน้ำตาไว้ มันก็เลยยิ่งไปกันใหญ่ ไอ่พวกนั้นไม่พูดไรกับผมสักคำ มันไปพูดกับไอ่เซลล์แล้วมองมาทางผม ผมมองผมก็รู้ว่าสายตาพวกมันปวดร้าวเพียงใด  สักครู่ พ่อแม่ไอ่ไต๋ พร้อมกับพี่น้องมันและก็พ่อแม่ฝั่งไอ่คนขับรถก็มา พร้อมกับขอให้ไม่เอาเรื่อง จะรักษาอย่างงัยก็ได้ไม่เกี่ยงค่ารักษาพยาบาล มันเพิ่งจบจากนอก ยังขับรถไม่ค่อยรู้ถนนเมืองไทย  ความรู้สึกของผมตอนนี้มันเหมือนตัวคนเดียวเลย สายตาทุกคู่มองมาที่ผม นี่ผมเป็นต้นเหตุหรือเนี่ย นี่ผม.......ผมเป็นอะไรกัน.............................ผมเป็นคนที่แย่มาก ๆ เลยใช่ไหม.......................................ผมเป็นคนที่ไม่รู้จักหัวจิตหัวใจคนอื่นเลยหรืองัย ผมเป็นแบบนี้เพราะทิฐิ หรือเพราะผมตามืดบอดกันแน่ สักพัก เพี้ยะ ทุกคนสะดุ้งหมดเลยรวมทั้งผม  ก็แม่ของไอ่ไต๋อะคับ ตบหน้าไอ่เด็กนอกคนนั้นอะ จนพ่อไอ่ไต๋ต้องเข้าไปห้าม ไม่ใช่หรอกแม่ คนที่สมควรโดนเป็นผมเองต่างหากละครับ ผมก็ได้แต่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้น จนรู้สึกว่ามีคนมาโอบไหล่

   “มุย ใช่มั้ยจ๊ะลูก”

   “เอ่อ ครับ”

   “แม่เป็นแม่ของไต๋หนะจ๊ะ”

   “ครับ สวัสดีครับ แม่”

   “อือ ๆ เป็นเพราะผมเองครับ เป็นเพราะผมเอง”

   “ไม่หรอกจ๊ะลูก แม่เข้าใจ แม่รักไต๋มากนะ มากกว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ไต๋ต้องการอะไรแม่ให้ได้แม้แต่ชีวิตของแม่เอง ไต๋เค้าคุยเรื่องลูกให้แม่ฟังอยู่ทุกวัน แม่รู้ว่าลูกของแม่นิสัยเป็นอย่างงัย ช่วงหลังมานี่ถ้าไต๋ทำไรให้ลูกไม่พอใจ แม่ขอโทษแทนด้วยนะจ๊ะ แม่เห็นไต๋เค้าเศร้า เค้าไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน มุยยกโทษให้เค้านะลูกนะ” แม่ของไต๋พยายามพูดออกมาทั้ง ๆ น้ำตา ทั้ง ๆ ที่ร้องไห้อยู่ นี่หรือครับความรัก ความรักที่บริสุทธ์ยิ่งกว่าสิ่งใด ๆ รักที่แม่มอบให้ลูก ๆ รักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน รักที่บรรยายออกมาเป็นข้อความได้ไม่มีวันจบ รักที่แม้เอามหาสมุทรมาแทนหมึกเขียน ยังไม่พอ

   “ครับ แม่ ผมไม่เคยโกรธเค้าเลย แต่เป็นเพราะทิฐิของผมเอง ที่ผมไม่ให้อภัยเค้าเลย”

   “ผม เอ่อ ผม...........ขอโทษครับแม่ ขอโทษด้วยนะไต๋ อือ ๆ ๆ” ผมไม่ได้ร้องไห้แค่ร่างกาย แต่จิตใจของผมมันร้องไห้ตามไปด้วย ทำไมเรื่องเล็ก ๆ มันต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่ ๆ ด้วย เพราะอะไรกัน เพราะตัวผมเองใช่มั้ย

   “คุณหมอครับ ลูกผมเป็นยังงัยมั้งครับผม” พ่อของไต๋รีบเข้าไปถามคุณหมอ เมื่อคุณหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน

   “ผมว่าเอ่อ ต้องทำใจหน่อยนะครับ”

   “เอ่อ ผมขอเชิญคุณพ่อคุณแม่และพี่น้องของคนไข้หน่อยครับ เชิญด้านในครับ”

   “แม่ ทำใจดี ๆ ไว้นะ” คุณพ่อเข้ามาปลอบ

   ผมก็ได้แต่ยืนร้องไห้ ไม่รู้จะปลอบใคร หรือปลอบตัวเองยังงัย มันสับสนวุ่นวาย คิดไม่ออก บอกไม่ถูก มีแต่น้ำตาเท่านั้น ที่คิดแทนหัวใจของผม นี่หัวใจของผมเป็นของมันไปแล้วเหรอเนี่ย ใช่สิ สำนึกแล้วเหรอ มึงไอ้มุย

   “มุย ไม่ต้องร้องครับ เข้มแข็งไว้ ทุกอย่างมันจะดีเอง”

   “เพราะมุยใช่เปล่าเซลล์ เพราะมุยหรือเปล่า”

   “ไม่หรอกน่า เข้มแข็งไว้สิ มุยร้องไห้แบบนี้ ไต๋จะเสียกำลังใจนะ”

   อืมมม จริงสินะ เราต้องเข้มแข็งไว้ อย่างน้อย ๆ เราก็ต้องส่งกำลังใจไปให้ดีกว่ามาร้องไห้เป็นไหน ๆ เราต้องเข้มแข็งเพื่อไต๋สิ คนที่ทำเพื่อเราขนาดนี้ เราจะต้องไม่ร้องไห้สิ

   “อืมม จริงสิ เราจะต้องเข้มแข็ง” ว่าแล้วผมก็หยุดร้อง แต่ขอโทษเหอะครับ น้ำตามันไม่ได้หยุดไปด้วย มันยังคงไหลออกมาเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้ร้องแล้ว แต่มันไหลออกมา เหมือนมันกลั่นมาจากหัวใจ หัวใจที่ปวดร้าวของผม

   “คนไหนคุณมุยคะ” นางพยาบาลเดินออกมาถามหาผม

   “ผมเองครับ”

   “เชิญเข้ามาในห้องหน่อยคะ”

   “ครับ”

   ภายในห้องสีขาว สีเทา หรือ สีดำ ก็ไม่รู้ ผมเดินไปที่เตียงไต๋  ห้องนี้นะเหรอห้องครึ่งเป็นครึ่งตายของคน ที่บางคนต้องจบลงที่นี่ บางคนก็มีชีวิตรอดที่นี่คอยต่อสู้กับโลกต่อไป บนเตียงตรงกลางห้อง ท่ามกลางพ่อแม่พี่น้องของไต๋  ไต๋ของผมทำไมซีดเซียวแบบนี้หละ ดวงตาที่พยายามฝืนไม่ให้หลับตาลง คอยปรือขึ้นตลอดเวลา เหมือนกลัวว่าเมื่อหลับตาไปแล้ว มันจะหลับไปตลอดกาล แววตาของไต๋ทำไมเป็นแบบนี้หละ ไม่มีแววตาเลย มันดำสนิท ดำ เหมือนหลุมดำ ไม่สะท้อนแสง ไม่สะท้อนภาพ เป็นดวงตาที่ผมไม่เคยเห็น มันลึกเข้าไปเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ไม่นะไต๋ ไต๋ต้องไม่เป็นอะไรนะ

   “มุย เจ็บตรงไหนรึเปล่า”

   “หือออ อึก อึก” ไม่เราต้องไม่ร้องสิ ต้องไม่ร้อง ถึงแม้น้ำตาจะไหลออกมาก็เหอะ

   “ไม่ครับ ไม่เลย แล้วไต๋หละครับ”

   “เมื่อกี้เจ็บอะ ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว มันชาไปหมดแล้วหละ”

   “..........................”

   “มุย  ไต๋ขอโทษนะ”

   “ขอโทษเรื่องอะไร มุยต้องเป็นฝ่ายขอโทษมากกว่านะ”

   “............................”

   “มุยขอโทษไต๋ด้วยนะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา มุยขอโทษที่ มุยไม่เคยยอมเข้าใจไต๋เลย มุยไม่เคยยอมฟัง”

   “.............................”

   “นี่แหละมั้งที่เค้าเรียกว่าทิฐิของคน มันสูงค่ามากจนต้องแลกด้วยชีวิต”

   “...............................”

   “ต่อไปนี้นะ มุยจะมุยของไต๋ มุยจะเชื่อฟังไต๋คนเดียวและมุยจะอยู่กับไต๋ตลอดไป”

   “ยกโทษให้มุยนะครับ”

   “ไต๋ไม่เคยโทษโกรธมุยเลยนะ มุยเป็นทุกสิ่งสำหรับไต๋”

   “................................”

   “ไต๋ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมมันเป็นแบบนี้ ไต๋ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่พอมาเจอมุย ไต๋ก็รู้สึกว่าคน ๆ นี้แหละที่จะทำให้ไต๋รัก และได้รับรัก”

   “ขอบคุณครับไต๋ ไต๋หายไว ๆ นะครับ อย่าทิ้งมุยไว้แบบนี้”

   “...........ครับ.........”

   “มุยอยากบอกว่า มุยรักไต๋นะครับ”

   “ฮืออออออ ฮือ” ไม่ใช่ผมนะครับ ไต๋มันร้องไห้ออกมาเลย

   “เป็นอะไรครับ เจ็บขึ้นมาอีกหรือเปล่า”

   “มุยรักไต๋ แล้ว ฮือ  ฮือ ดีใจจังในที่สุด งั้นมุยก็ต้องรับกล่องใบนี้ได้แล้วดิ ” แล้วไต๋ก็ยื่นกล่องที่เปลื้อนเลือด ยับย่น บุบบี้ ใบนึงให้ผม ผมคุ้น ๆ ว่ามันจะให้ผมตรงลานจอดรถนี่

   “มุย ไต๋ขอโทษ”

   “......................” จุกครับ จุกมากมาย ตื้อไปหมด มันเป็นจี้เล็ก ๆ อะครับ รูปตัว T

   “ไต๋รักมุย รักมุยมากเหลือเกิน ไต๋จะได้อยู่กับมุย ใส่ทุกวันนะครับ แล้วไต๋จะอยู่ดูแลมุยตลอดไป”

   “ฮือ ไต๋ครับ มุย ขอบคุณ ขอบคุณมากเลย อึก อีก”

   “ไต๋ ไต๋ ข..ขอโทษ ไต๋คงอยู่ดูแลมุยไม่ได้แล้ว”

   “ฮือ ฮืออออออ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ” ผมร้องออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่แล้ว

   “ข...ขอให้มุย จ...เจอคนที่   ค.......เค้ารักมุยเหมือนไต๋นะ”

   “ฮือออ  ไม่นะไต๋ ไต๋ต้องอยู่กับมุยสิ มุยรักไต๋ ไต๋ก็ต้องดูแลมุยสิ ฮือออออ”

   “ไต๋ ข........ขอโทษษษษษษษษษษษษษ”

   “ฮืออออออออออออ ไม่อะไต๋ ไม่ ฮือออออออ ไม่ โฮฮฮฮฮฮฮฮ ไม่ อะ ไต๋อยู่กับมุยก่อนดิไต๋ ฮืออออออ ไม่อะไต๋ มุยรักไต๋ ครับ เข้าใจไหม มุยรักไต๋ ฮือออออออ ตื่นมาก่อนดิ ตื่นมาก่อน ฮือออ อยากกอดมุยไม่ใช่เหรอ นี่งัยมุยกอดไต๋อยู่ กอดมุยให้เต็มที่เลยไต๋ มุยขอโทษไต๋ตื่นสิ ฮืออออออออออออ ไต๋”


   .
   .
   .
   .



   เพิ่งเข้าใจครับว่าน้ำตาเป็นสายเลือด มันเป็นยังงัย ผมไม่เคยคิดเลยว่าการที่เราจะต้องสูญเสียใครไปสักคนเนี่ยมันจะสักแค่ไหนเชียว  แต่ทำไม ทำไม มันเป็นแบบนี้หละ มันบีบคั้น มันกดดัน มันบีบกลั่นออกมาจากหัวใจ มันเหมือนใจจะขาดออกจากกัน มันแน่นไปหมด ร่างกายอ่อนเพลียเหนื่อยอ่อนไม่มีเรี่ยวแรง  มีเพียงน้ำตาที่ยังคงไหลออกมา เป็นการตอกย้ำให้เรารู้ถึงการสูญเสีย

 
   
   น้ำตาเป็นสิ่งยืนยันความเป็นมนุษย์  สิ่งที่เปลี่ยน คือจิตใจ ที่ไม่เหลือความเป็นมนุษย์
   อย่าด่วนตัดสินในสิ่งที่เห็นเพียงใช้ความรู้สึก.....




               THE END

[mamui2000]

ขอบคุณมากนะครับไต๋ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่า

ขอบคุณที่ทำให้ตาที่มืดบอดของคน ๆ นี้สว่างไสวขึ้นมา

ขอบคุณที่ทำให้คน ๆ เปิดใจที่ดำสนิท ลดทิฐิ ความอาฆาตพยาบาล

ขอบคุณจริง ๆ ครับ แล้วไต๋จะอยู่ติดตัวมุยตลอดไป ดูแลมุยด้วยนะครับ

ขอบคุณไต๋ ที่ทำให้เจอเพื่อน ๆ ที่น่ารักในเล้านี้ ที่ผ่านมาเพื่อน ๆ ทำให้มุยมีความสุขมาก ขอบคุณจริง ๆ




[attachment deleted by admin]

[Pongkemon]

แง่ว มี THE END ด้วย อย่าบอกนะว่าจะจบเรื่องตรงนี้อ่ะ 

[patee]

ตอนนี้ทำเอาน้ำตาซึมเลย

 The End หมายความว่ายังไง

[marchmenlo]

พี่มุยจะไปแล้วเหรอคับ....จาไม่มีพี่ที่เข้ามาเล่าเรื่องราวน่ารัก ๆ อีกแล้วใช่ป่ะพี่
ไมพี่มุยจบแบบหักดิบงี้อ่ะ ิทิ้ิงเรื่องราวเศร้า ๆ ไว้ให้แ้ล้วไปงี้เหรอพี่

ติดตามพี่มุยมาตั้งแต่ต้นน่ะ แล้วก็อยากให้พี่มุยผ่านเรื่องราวร้าย ๆ ไปให้ได้ มันอาจจะเศร้าแร๊ะ แต่พี่เก่งอยู่แล้วนิ ใช่ป่ะ (เชื่องั้นน่ะ) คิดว่าดีซ๋ะอีก ในชีวิตคนคนนึงได้เกิดมาเจอคนที่รัก และ รักเรามากมายขนาดนั้น ดีใจกับพี่จริง ๆ แต่ก็เสียใจมากมายเหมือนกันที่มันผ่านไปแบบไม่สมบูรณ์
ว่าง ๆ กลับมาเล่าเรื่องราวความเป็นไปให้รับรู้มั่งน่ะพี่ รออยู่แถวนี้แหล่ะ ไม่ไปไหน .....

ปล.ตอนแรกว่าจะแซวตอนกรี๊ดซ่ะหน่อย พออ่านจบ แซวไม่ออก จุก

[~SASSY BOY~]

 

อ่านไปน้ำตาซึมไปอ่ะ  สงสารไต๋กะปี้มุยมากมาย

เฮ้อนี่ถ้าเค้าไม่พนันกันเรื่องไม่เป็นเรื่องอ่ะ

ปี้มุยก้คงไม่ฐิฑิกะเค้าขนาดนี้มั้งเนอะ

สู้ต่อไปเน้อปี้มุย