ข้อชี้แจงเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงประมาณ 80% ทุกสถานที่เป็นที่จริง นำเสนอจริง
ชื่อคนเป็นชื่อจริง ๆ
เพราะผู้เขียนเป็นคนจริงใจ 555+ นอกนั้นเพื่อความบันเทิงของท่านผู้อ่าน
ซึ่งผู้เขียนพยายามรวบรวมและประมวลผลมาให้ได้มากที่สุด
เนื่องจากเป็นงานเขียนงานแรก ผู้เขียนขอน้อมรับคำติชมไว้ ณ โอกาสนี้
อนึ่ง ผู้เขียนมิได้จบอักษรศาสตร์ อาจจะเขียนไม่ถูกต้องตามหลักอะไรก็แล้วแต่มากนัก
จึงขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วย
ให้เป็น PG-18 , RPB-15 , CCTV-13
ผู้ที่มีแฟนหรือยังไม่มีโปรดใช้พิจารณญาณในการอ่าน
Part I.1.1.1
ณ ชานเมืองกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของประเทศไทย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เอ่อ ไม่เด็กแล้วสิ ผู้ใหญ่หนุ่มคนหนึ่ง ที่ได้จัดงานวันเกิดบ๊ายบายเลข 2 ไปเมื่อวาน
ณ ผับแห่งหนึ่งย่านอตก. (อ้อ แน่นอนผับแถวนั้นตรงสะพานลอยหนะแหละ)
ตกใจตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงอึกทึกของเครื่องบิน โบอิ้ง 777 สายการบินไรสักอย่างนี่แหละ ที่บินผ่านเหนือ
หลังคาหอพักพนักงานแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ ณ ซอย ๆ หนึ่ง บนถนนแจ้งวัฒนะที่ใดที่หนึ่ง (เฮ้อ กว่าจะลงตัว)
“ไรวะเนี่ย เช้าหรือเที่ยงแล้ววะ” พลางหยิบนาฬิกาปลุก ไม่สิมือถือปลุก ขึ้นมาดูอันเป็นเวลา 11.55 น.
‘หิวข้าว’ คิดพลางเข้าห้องน้ำบ้วนปาก บีบยาสีฟัน แปรงฟันไป ฉี่ไป ทั้ง ๆ ที่ตาไม่ค่อยจะลืม
(ถึงเมื่อจะลืมตาขึ้นแล้วเต็มที่มันก็เกือบเหมือนเดิมก็เหอะ) หนุ่มคนนี้มีนามว่า เอ่อ “มุย” ละกัน
รูปร่างหน้าตาประมาณดูรูปประกอบข้างล่าง เอ่อ หน้าตายังเด็กอยู่นะครับ ถึงอายุจะไปแล้วก็เหอะ (แล้วจาบอกเคล็ดลับนะครับ อิ อิ)
ประวัติของนาย “มุย” เป็นลูกครึ่งผสมระหว่าง ล้านนา กับ จีน
อยู่ห่างจากเมืองหลวงของภาคเหนือประมาณ 200 กว่ากิโลเมตร
จังหวัดแห่งตำนานรักอันลือลั่น
นาน ๆ ที long weekend จึงจะได้กลับไปเยี่ยม พ่อ แม่ ญาติ พี่ น้อง
มุย มีน้องสาวอยู่ 1 คน ตอนนี้แต่งงานไปมีครอบครัวซะละ ทิ้งให้พี่ชายต้องปล่าวเปลี่ยวหัวใจอยู่คนเดียว
อะมีหลาน 1 คนแว้ววววว ! อะคับ เป็นผู้หญิงน่ารักเชียว
ยอมรับว่าชอบ ช. และ ญ. คับ แต่ต้องหน้าตาดี ๆ เท่านั้น นิสัยใจคอไม่ได้ดูอะ ดูหน้าตาไว้ก่อน (นิสัย)
จนสุดท้ายเลือกมากก็ได้อย่างที่จะเล่าให้ฟังนี้แหละครับ
“มุย” มาเรียนใน กทม. ตั้งแต่จบชั้น ประถม 6 ประมาณ 11 ขวบ เมื่อปี พ.ศ. 253....
พักอยู่กับป้าแถวพุทธมณฑลสาย.....
เรียนมัธยมต้นที่โรงเรียน.......แถวบางแค
เรียนมัธยมปลายที่โรงเรียน........แถววัดเลียบ
เรียนมหาวิทยาลัย.........ที่ขนมอร่อย ๆ แถว... (ไม่บอกดีกว่าแค่นี้ก็น่าจะรู้แล้วนะครับ)
จวบจนกระทั่งสอบเข้าได้ ณ ที่ทำงานแห่งหนึ่งแถวถนนแจ้งวัฒนะ ใกล้ ๆ กับที่ก่อสร้างศูนย์ราชการ
(แค่นี้ก็น่าจะรู้แล้วอีกเช่นกัน)
จึงย้ายมาพัก ณ ที่หอพักพนักงานแห่งนี้
“โอ้ย ปวดหัวโว้ย สัญญาว่าจะไม่กินอีกแล้ว พวกเหล้าเนี่ย เฮ้อ” มุยพูดขึ้นเบา ๆ เป็นสัญญาครั้งที่ 108 ละมั้ง 555+
หลังจากแปรงฟัน ทำธุรกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็โทรศัพท์สักเล็กน้อย
มุย : “เจ๊ ขายปะวันนี้”
เจ๊ : “ขาย เร็ว ๆ หน่อยละกัน” เสร็จก็ปิดสายไป
อะ ๆ งงดิงง อย่าเพิ่งงงครับ
มุยก็เดินออกไปจากห้องไป
โดยที่น้ำก็ยังไม่อาบ อย่างนั้นแหละ เป็นกิจวัตรของวันหยุด กว่าจะอาบได้ก็เกือบ ๆ 4 – 5 โมงเย็น
พี่เผือก : “งัย มุย ไม่มาเอาซะตอนที่เหลือแต่เส้นหละ กว่าจะเสด็จมาได้นะ เมื่อคืนดึกอีกแล้วอะดิ” พี่เผือกเป็น
เหมือน มุย แต่แสดงออกสุด ๆ
มุย : “อือ เมื่อวานวันเกิดมุย ก็เลยหนักไปหน่อย”
เจ๊นันท์ : “อ้าว เจงเหรอ ไม่เห็นมีใครบอก”
มุย : “ทิตย์ที่แล้วบอกพี่เผือก ไว้แล้วนี่”
เจ๊นันท์ : “เออ ช่างเหอะ อะงั้นวันนี้เลี้ยงละกัน”
มุย : “โห ใจจริงเลยเจ๊ เล็กทุกอย่างน้ำตกเหมือนเดิม น้ำเยอะ ๆ เลย มึนหัว ตึ๊บ” เจ๊ค้อนควับเบ้อเล้ม
เจ๊นันท์ : “เสรือกแดรกเยอะก็งี้ รู้ก็รู้อยู่เซี่ยงชุนมันแรง” พร้อมให้ซะเยอะเลย น้ำซุป เฮ้อ
มุย : “อานะ วันเกิดทั้งทีเจ๊ ไม่ต่ำกว่า RED คร้าบ” อิ อิ แอ๊บรวยนิดโหน่ย
เจ๊นันท์ หรือ พี่นันท์ คนนี้เป็นเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวที่อร่อยที่สุดแห่งซอย...... สนิทสนมกันมากอะคับไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ๆ มีแฟน 1 คน รึเปล่าไม่แน่ใจ 55+ มีลูก 1 คน
รู้จักกันได้เพราะ มุย เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดีอะ ใคร ๆ ก็ร้ากกกกกกกกทั้งซอยเลย
จากนั้นก็คุยกันไปกินไปอย่างสนุกสนาน คุยกับคนทำมั่ง คนเก็บจานมั่ง เด็กเสริฟมั่ง
กว่าจะได้ออกจากร้านก็เกือบ 2 – 3 ชั่วโมง ผมคุยเก่งนิดหน่อยถ้าเจอคนสนิท ๆ กัน
แต่ถ้าไม่สนิทกันจะไม่คุยเลยแม้แต่นิดเดียว
[attachment deleted by admin]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
