ไม่เป็นไรครับป้า ๆ ทั้งหลาย จะเลข 1 2 3 4 หรือไร ก็แล้วแต่ไม่ได้ทำให้เราเป็นคนไม่ดีสักหน่อย
เพราะทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับจิตใจของเราเองต่างหากครับ
ว่าแต่ว่า ป้ามาทำไรกานนนนนที่นี่
เฮะ ๆ ล้อเล่งนะคร้าบ
คุณ Minus ต้องลองดูนะครับ ลองสักครั้งแล้วจะติดใจ เหมือนที่เคยลอง ๆ อะไรมาก็แล้วแต่ 555+
ขอบคุณกำลังใจในการเม้นของแต่ละ RE ด้วยนะครับ
ใกล้จะได้เวลาเปิดตัวตัวเอกแต่ละตัวแล้วคร้าบผม เริ่ม ณ บัดนี้เป็นต้นไป
Part III
พอมาถึงที่ทำงานเสร็จสิ่งแรกที่ควรจะทำก่อนอย่างยิ่งยวด คือ
1. เปิดเครื่องคอม เปิด MSN เปิด Hi5 เปิด Thaiboyslove.com 555+
2. เดินไปซื้อ ไวล์มอลล์ (ของโปรดมุยครับผม)
3. หาซื้อขนมปัง
4. กลับมาที่โต๊ะตัวเอง (มีโต๊ะประจำ แต่ไม่ค่อยนั่ง ส่วนมากนั่งโต๊ะคอมเป็นโต๊ะประจำ งง งง)
5. นำแก้วกาแฟไปล้าง เดี๋ยวจะให้ดูรูปแก้วกาแฟมุย กับ แก้วกาแฟ ปกติ 555+
6. ฉี่
7. อึ๊
8. เริ่มทำงาน ในเวลา 9.30 น. ใช้เวลาทั้งหมดไปเพียง ไม่ถึง 40 นาที
หลังจากเริ่มหย่อนตูดอันขาวบริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นยองใย ณ ที่โต๊ะคอมยังไม่ถึงเสี้ยววินาที น้องแอน
น้องในที่ทำงานที่มักจะนึกเสมอว่าตนเองคือ อั้ม พัชราภา ทั้ง ๆ ที่ออกจะตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง
ตัวสูงเกือบเท่าผม ลองคิดดู อั้มขาว แต่นี่ ดำ ไม่ดีกว่าเดียวน้องเสียใจ แทนละกัน แทนสีขาว 555+
“พี่มุย ไม่รู้รึงัยวันนี้มีประชุม เค้าไปกันหมดแล้ว อืดอาดอยู่นั่นแหละ หยุดเสาร์ ทิตย์ กินแต่เหล้าหละสิ ลืมวันเวลาเลยนะ”
มาเป็นชุดเลยแหะ นั่งนี่ ไม่บอกไม่รู้นะครับใครเถียงมันไม่ทันหรอก เพราะมันเป็นแม่ค้าเวลากลับจากทำงานเสร็จมันก็จะไปขายของต่อที่ตลาดแถวนนท์อะคับ อย่าลืมไปอุดหนุนมันด้วยนะครับ
“ตายห่าหละ ประชุมสำคัญซะด้วยสิ” ต้องรีบแล้วครับ ไม่รอช้า Notebook ตัวนึง
ดินสอแท่งนึง มือถือเครื่องนึง แค่นี้พอ ตรงดิ่งไปห้องประชุมทันทีครับ ไปถึงก็นั่งจุมปุ๊กเลยคับ
ท่ามกลางสายตานับ 10 คู่ เฮ้อ เกือบไม่ทันก่อนประธานในที่ประชุม(รองกรรมการผู้จัดการใหญ่สายงานตลาด) หล่อสุด ๆ (แต่แต่งงานมีลูกแล้ว เฮ้อ เสียดาย 555+) แค่เสี้ยววินาที
สวัสดีครับผมขอเปิดประชุมเลยนะครับ 9.40 น.
เรื่องที่ 1 ประธานแจ้งให้ที่ประชุมทราบ
............................................................. ไอ่มุยกำลังเปิด Notebook อยู่เลย
เรื่องที่ 2 รับรองรายงานการประชุม
.............................................................ไอ่มุย หันไปคุยกับเพื่อนข้าง ๆ
เรื่องที่ 3 พิจารณาการจัดพนักงานไปสัมมนาขอบคุณลูกค้าต่างจังหวัด
พอได้ยินคำว่าต่างจังหวัดปุ๊บ จากที่คุยกับเพื่อนหยุดปั้บ ทำตัวห่อเหี่ยวให้เล็กที่สุด ปุ๊บ ไม่ใช่ไรหรอกครับ
ขี้เกียจออกต่างจังหวัดอะครับเบื่อ ไปทีนึงนาน ด้วยอะครับ (กลัวไม่ได้เที่ยวกินเหล้ากับเพื่อน ๆ มากกว่า อิ อิ)
ทีละเกือบเดือน แต่สงสัยคราวนี้โชคชะตา หรือไม่ก็เทวดาคิวปิด จะบันดาลให้ตัวของกระผมมีรายชื่อที่จะต้องได้เดินทางไปต่างจังหวัดอะครับ หลังจากที่พยายามหาทางบ่ายเบี่ยง จนท่านรองกรรมการผู้จัดการใหญ่เริ่มที่จะสงสัย และก็มา ณ บัดนี้
“คือทางผู้บริหารระดับสูงของเรามีความเห็นตรงกันที่จะจัดสัมมนาขอบคุณลูกค้าทั่วทุกภูมิภาค พร้อมทั้งนำเสนอผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของเราไปด้วยในคราวเดียวกัน โดยทั้ง 6 เขตทุกภูมิภาคจะได้ให้พวกคุณตัดสินใจกันว่าเองว่าจะเลือกไปที่ใดนะครับ ซึ่งพนักงานที่จะต้องไปในครั้งนี้ประกอบด้วย คุณณเบศร์ฯ (เริ่มมีเลือดลมสูบฉีด) คุณลักษณ์ษรฯ (เริ่มหายใจรุนแรง ฟืด ฟาด) คุณนุวัฒน์ฯ (หัวใจเริ่มเต้นกระชั้นถี่ขึ้น ถึ่ขึ้น) คุณเอกภพฯ (หน้าเริ่มร้อนผ่าว ขนทุกส่วนสัดในร่างกายเริ่มคุกกรุ่น) คุณปกรณ์ฯ (เริ่มมีเสียงรอดไรฟัน ออกมาเป็นระยะ ๆ ) และ (พร้อมทั้งหันมามองหน้าผม อ่า พระเจ้าไปช่วยแม่ค้าขายกล้วยปิ้ง ผมแน่ ๆ ) คุณมะมุย ฯ ให้พวกคุณแสดงเจตจำนงว่าต้องการที่จะไปสัมมนาที่เขตไหน เมื่อพิจารณาแล้วเสร็จขอให้ร่วมกันจัดทำแผนการสัมมนาด้วยนะครับ” อ่าในที่สุดก็หนีโชคชะตาไม่พ้น
“หนูขอไปเขต (ออ) ค่ะ” ไม่รีรอ ษรพูด (แน่สิอยากไปเที่ยวสิแม่คุณ เห็นร่ำ ๆ อยู่)
“ผมไปเขต (อน) ครับ” เอกภพต่อมา โหไวจริง ๆ เลย ผมกำลังจะอ้าปากมั้ง (อยากกลับไปบ้านมันละสิ)
“ผมไปเขต (ก) ครับ” ปรกรณ์ ชิ่งอย่างไว (ห่าจะไปหาแฟนละสิ สงสัยไม่ได้น้ำพริกลงเรือกันนาน อิ อิ) เฮ้ย ๆ มัวแต่คิดเรื่องคนอื่นนั่นแหละเหลือไรมั้งวะเนี่ย
“ผมไปเขต (ตต) ครับ” นุวัฒน์บอกออกไปพลางมองหน้าผม และยิ้มให้อย่างผู้ชนะ
ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะไปไหนดี อะนึกถึงเชียงใหม่ แต่เอ กำลังจะคิดอีกที ไอ่ณเบศร์ครับมันไวมากมันรีบบอก
“ผมไปเขต (น) ครับ” แต่ผมก็ไม่รอช้าเช่นกันวินาทีนี้ตายเป็นตาย
“ผมไปเขต (น) ครับ” เกือบจะติด ๆ กันกับไอ่ณเบศร์ แต่ยัง ยังก่อน ประสาทผมไวเท่ากับความรู้สึกไม่งั้นผมต้องพลาดแน่ ๆ เพราะผมต้องชนะในเกมนี้ให้ได้ ไม่รอช้าครับผมก็พูดออกไปอีกครั้ง
“ผมไป (น) ครับ” ไม่ทันให้ไอ่ณเบศร์ ตั้งตัว พร้อมกับใช้สายตาอันดุดันของผมปานกระต่ายวิ่งหนีลูกมะพร้าว ใส่ไอ่ณเบศร์อย่างไม่ยั้ง
“เฮ้อ” ถอนหายใจอย่างแรงไอ่ณเบศร์ “ผมไป (ต) ก็ได้ครับ”
ในที่สุดผมก็หันกลับมายิ้มแย้มได้อีกครั้ง
แต่เอ แล้วผมจะไปทำไมเชียงใหม่เนี่ย ก็ผมเคยไปมาแล้วถึงไม่บ่อยเท่าไหร่แต่ คิดไปคิดมาอะผมอยากไปเขต (ต) มากกว่านี่ เพราะผมอยากไปมากที่สุดก็เคยบอกกับเพื่อนแล้วว่า ถ้าจะไปต่างจังหวัดผมอยากไปเขต (ต) มากที่สุด เพราะใต้สุดของผมที่ผมเคยไปมาไม่เกินเขาตะเกียบ
โฮ! คิดไปคิดหันไปมองหน้าไอ่ณเบศร์มัน มันยิ้มมีเสศนัยเหมือนผู้มีชัยยังงัยไม่รู้ เอ๊ะรึว่าเป็นแผนของมัน
เพราะปากผมมันไปไวไปหน่อย ชะหนอย ไอ่นี่.............ว่าแล้วก็เหี่ยวเลยครับผม ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรอีก
ทั่นประธาน ขอตัวไปประชุมอีกเรื่องนึงต่อ ปล่อยให้เรานั่งประชุมเพื่อตั้งหมายกำหนดการต่าง ๆ ผมก็เริ่มไม่มีอารมณ์จะทำไร แล้วหละคร้าบ เมื่อรู้ว่าเริ่มตกหลุมพรางไอ่ณเบศร์มัน มันชอบแกล้ง ชอบอำผมอะ
แกล้งผมให้เพื่อน ๆ หัวเราะ ผมอะดิไม่มีอารมณ์เกือบมีเรื่องกันก็บ่อย ผมเคยจะพาเพื่อนของผม ซึ่งโหดโคตร ๆ(เคยได้เห็น ได้อ่านตามป้ายรถแถวหลักสี่ ดอนเมืองมั้ยครับ ที่จะชอบมาพ่น DON ไว้อะครับ นั่นแหละ)
เป็นนักกีฬาบาสอะหน้าตาโหดโคตร ๆ มาซ้อมไอ่นี่เลยอะ ดีนะที่ยามจับได้ซะก่อน แต่มันก็ไม่เข็ด แต่ไป ๆ มา ๆ มันสนิทกับเพื่อน ๆ ผมซะงั้น ไปเล่นบาสกับเพื่อน ๆ ผมเลย อ้าวววว แล้วงี้ผมจะทำงัยหละ มันก็ยังแกล้งผมให้ตลก ๆ ต่อหน้าเพื่อน ๆ กลุ่มบาสผมอีก แต่ดีนะครับที่ผมมี ไอ่ศรผู้ใจดีคอยกันไม่ได้มันแกล้งผมอะ แล้วผมก็มีใจให้ไอ่ศร มากมายเลยอะครับ เพราะผมเจอมันครั้งแรกก็ชอบมันซะงั้นแต่มันไม่รู้หรอก มั้ง ผมว่านะ 555+ (อ้าวถึงไหนแล้วเนี่ย อะ ต่อ ๆ ) ผมไม่รู้จะทำงัยก็เลยหันไปทำหน้าเศร้าสุดชีวิต และอ้อนวอนสุดหัวใจ
“เฮ้ย เบศร์ ผมขอไปใต้ ได้ปะ นะ แลกกัน”
“ ไม่ได้โว้ย ก็สมัครใจเองนี่นา ย้ำเป็นมั่นเป็นเหมาะ พูดย้ำ ๆ อยู่นั่นแหละ” อะมรึง
“ใครเค้าก็นึกว่าคุณอยากไปเหนือแน่ ๆ”
“แต่คุณก็รู้นิน่าว่าผมอยากไปใต้ ผมก็เคยเกริ่น ๆ เหมือนกันนี่” ต้องสู้ไม่ถอยครับ
“น่า นะ นึกว่าช่วยเหลือกัน นี่ผมไม่ได้อะไรเลยนะนี่” อย่างกะต่อของ
“ไม่โว้ย ไม่ก็คือไม่ แล้วนี่จะประชุมมั้ยเนี่ย เพื่อน ๆ เค้าทำงานกันนะ จะไม่คิดช่วยอะไรเลยหรืองัย”
“เออ” คำเดียวสั้น ๆ
บูดสิครับผม ผมก็หันไปคุยกะษรมันดีกว่าคับ ไม่สนไอ่เบศร์มันแล้วเสียรมณ์มาก ๆ
หลังจากเลิกประชุมเสร็จก็เกือบจะเที่ยง 11.50 แล้ว ตายห่าละ ยัยแอนจะรอมั้ยเนี่ย โทรไปดีกว่า
“ว่าอย่างไรพี่ชาย”
“อยู่ไหนละตอนนี้”
“โรงอาหารชั้น 2 นะ ที่เดิม” กลุ่มผมจะมีที่ประจำอะคับ
“มุย” “คุณมุย” “คุณมะมุย” “ไอ่มุย” ใครวะกรุกำลังคุยโทรศัพท์เสียมารยาท เสียงแรกเป็นของษร ครับ แต่หลัง ๆ นี่สิ
หันมาเจอษรอะครับ แต่ข้างหลังษร เป็นไอ่เบศร์ ซึ่งมันกำลังแหกปากเรียกผมอยู่
“แมร่ง เสียมารยาท คนกำลังคุยโทรศัพท์” หันไปพูดลอย ๆ เพราะไม่แน่ใจบางทีอาจเป็นษร แต่อะนะ ปากมันไปซะละ คุยโทรศัพท์ต่อ
“เออ เดี๋ยวเจอกัน”
“ไปกินข้าวกับพวกเรามั้ยมุย เราจะออกไปกินข้างนอก” ษรถาม
“เผอิญ เราต้องไปกะเพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่แผนกอะ เค้านัดเราไว้ก่อน ไว้วันหลังนะ”
ความจริงไม่อยากไปเจอหน้าไอ่ณเบศร์มันหรอกครับ ขี้เกียจเห็นหน้ามันชอบ เพราะมันต้องเยาะเย้ย ถากถางแน่ ๆ
“ว้า ว่าจะคุยกันต่ออีกสักหน่อย อืม ไม่เป็นไร ยังงัยต้องประชุมกันอีกก่อนไปอยู่ดี”
“อย่าไปชวนเค้าเลยษร มันไปมันก็ไม่มีไรดีขึ้นมาหรอก ดูหน้าตาดิ ไปคาบรังผิ้งที่ไหนมาก็ไม่รู้”
อ้าว ไอ่เบศร์ปากดี กรูม่ายช่ายหมี
“อย่ากวนประสาทได้มั้ย จะไปไหนก็รีบไป”
ห่าเอ้ยหงุดหงิดไม่หายเลยจากเมื่อกี้
“ไปกันเหอะษรเพื่อน ๆ รอแล้ว เอ้ย ดีใจจัง จะได้ไปทะเล เอ้ย ดีใจจัง” ดู ดู มันทำหน้าระรื่น
“ไปก่อนนะมุย” ษรบอก
“ครับ และเจอกัน”
จากนั้นผมก็ไม่สนใจที่จะหันไปร่ำลา หรือมองมัน ละผมก็เดินไปโรงอาหารอย่างเร่งรีบเพื่อไปทำสงครามอิรักแย่งชิงข้าวปลาอาหารกับน้อง ๆ พี่ ๆ ป้า ๆ ลุง ๆ เพื่อน ๆ ร่วมงาน
[attachment deleted by admin]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
