ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
{ แทนทัพ }
by...chiffon_cake
แทนทัพเริ่มวางขายแล้วนะคะ
สามารถหาซื้อได้ที่เว็บไซต์ของแจ่มใส หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไปค่ะ : )
แทนทัพ บทนำ
ผมชื่อทัพไทย...
ใจเย็นครับ ผมไม่ได้เป็นทหารเหล่าไหนทั้งนั้นและก็ไม่ได้มีพ่อเป็นทหารด้วย ที่ต้องชื่อนี้เพราะพ่อของผมท่านค่อนข้างคลั่งเรื่องทหารน่ะครับเพราะงั้นก็เลยมอบชื่อนี้ให้ผม จะว่าไปแล้วผมคิดถึงพ่อชะมัด นี่ก็ผ่านมาสามปีแล้วสินะที่ท่านเสียไป
พ่อผมเป็นนักธุรกิจใหญ่มีชื่อเสียงของประเทศ เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปอด(ผมรู้สึกแย่มากที่ตอนท่านยังอยู่ผมไม่ห้ามท่านสูบบุหรี่) ส่วนแม่ของผมเสียชีวิตไปตอนที่คลอดผม(เออเว้ย...ผมก็เป็นคนที่ชีวิตรันทดเหมือนกันนะนี่) พ่อท่านทิ้งทรัพย์สมบัติมหาศาลเอาไว้ให้ผมเพราะเครือญาติที่ยังอยู่แทบไม่มีเหลือ และที่สำคัญสมบัติเหล่านี้เป็นสมบัติที่เป็นของพ่อล้วนๆไม่ได้เกี่ยวพันกับธุรกิจที่เคยมีแต่อย่างใด นั่นหมายความว่าผมสามารถใช้มันได้ทุกบาททุกสตางค์โดยไม่ต้องรู้สึกว่าติดหนี้สินใคร
ถึงแม้ว่าจะมีชีวิตที่สุขสบาย(เกินมนุษย์มนา) แต่ก็ใช่ว่าผมจะแฮปปี้เสมอไป...ตอนนั้นชีวิตวัยสิบห้าของผมที่เหลือตัวคนเดียวโดยมีคนรอบข้างเป็นแค่บริวารนั้นมันช่างน่าอดสูและเกินกว่าใจจะทนไหว ผมตัดสินใจไปเรียนเมืองนอกจนจบไฮสคูล อยู่ด้วยตัวเองจนแข็งแกร่งกลายเป็นคนเฮฮาปนเกรียน(มิหนำซ้ำยังหล่อจนสาวกรี๊ด...) และตอนนี้ผมตัดสินใจกลับมาที่เมืองไทยอีกครั้ง
ที่ไหนจะเหมือนบ้านตัวเองล่ะครับ แม้ว่าตัวบ้านจริงๆจะไม่มีคนอยู่ในบ้านแล้วก็ตาม...
ตอนนี้ผมเข็นกระเป๋าตัวเองออกมาจากเกท มองซ้ายมองขวาตามหา ‘ลุงเอี่ยม’ พ่อบ้าน พี่เลี้ยง คนสนิทของผมที่ดูแลบ้านให้ตอนที่ผมไม่อยู่ ผมคิดว่าเขานั่นแหละจะเป็นคนมารับผม เพราะผมเปรียบเสมือนลูกหลานของเขาคนหนึ่ง เขาดูแลผมตั้งแต่ผมยังเล็ก เพราะฉะนั้นตอนเข็นกระเป๋าออกมาผมเลยมองหาลุงเอี่ยม ลุงหัวล้านหัวเงามะเมี่ยมเป็นคนแรก
ทว่า...มองยังไงก็ไม่มีแฮะ
ผมถึงขนาดลงทุนขยับแว่นกันแดดลงเพื่อมองหาเลยนะ ไม่มีใครที่มีลักษณะท่าทางเหมือนลุงเอี่ยมเลยสักคน...
หรือสามปีที่ผ่านมาลุงขายบ้านผมทิ้งและหนีไปใช้ชีวิตสุขสบายไปแล้ว!
ไม่นะลุง!
“ทัพไทยป่ะ...”
ผมสะดุ้งเฮือก มีคนเรียกชื่อผมสำเนียงภาษาไทยโคตรชัดเจนในแบบที่ผมไม่คุ้นเพราะปกติได้ยินแต่ฝรั่งมังค่าเรียก ผมค่อยๆหันหลังกลับไปมอง...ไอ้คนที่เรียกผมนั้นผมสามารถเรียกได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าคนแปลกหน้า
แม่งสูงจังวะ...
ตัวขาว ผมตั้ง จมูกโด่ง ตาคม จัดว่าเป็นคนไทยที่หน้าตาโคตรดีเลยคนหนึ่ง
รู้สึกเขม่นมันนิดๆ...ยืนกับมันแม่งถูกแย่งซีนโดยที่มันไม่ต้องทำห่าอะไรก็มีคนมอง
“ว๊อท? เอ๊ย มีอะไรเหรอ” ผมค่อยๆถามไป หมอนั่นมองผมด้วยสายตาเบื่อหน่ายสุดชีวิต ท่าทางมันโดนบังคับมาแบบสุดๆ ใครมาบังคับอะไรเมิงมิทราบ...
“ตามมา”
เขาดันตัวผมออกแล้วยื่นมือมาช่วยเข็นกระเป๋า และแม่งเสือกเดินไวมากผมวิ่งตามแทบไม่ทัน ของในกระเป๋ามูลค่าหลายแสน ผมรีบวิ่งมากันไว้ก่อน
“เดี๋ยวๆ อะไรวะ ลักพาตัวเหรอ เชี่ยไรเนี่ย”
มันมองหน้าผมเหมือนผมเป็นคนโง่
“ไม่ได้ลักพาตัว”
“แล้วมันคืออะไรวะ งงนะเว้ย ปล่อยเลย” ผมกะจะเดินไปเรียกแท็กซี่กลับบ้านเองเพราะอาจจะปลอดภัยกว่า ไม่ควรไว้ใจคนแปลกหน้าอย่างไอ้บ้านี่ ผมแย่งรถเข็นในมือมันเต็มที่แม่งก็ไม่ยอมปล่อยรถเข็นออกไปสักที “อธิบายมาโว้ย กูต้องการคำอธิบาย”
“ลุงเอี่ยมไม่ว่าง”
พอได้ยินชื่อลุงเอี่ยม ผมก็ชะงักกึก งั้นก็แสดงว่าไอ้หมอนี่มารับผมแทนลุงเอี่ยมสินะ ให้ตายเถอะ ทำไมลุงเอี่ยมจะไม่ว่างหว่า ในเมื่องานของลุงเอี่ยมคือการดูแลผมและก็ดูแลบ้านผม...ไม่เข้าใจเลยสักนิด...
ท่าทางสามปีที่ผ่านมาจะเกิดอะไรขึ้นมากมายที่นี่...
“กูก็เลยต้องมาแทน”
มิน่าล่ะถึงทำหน้าเหมือนเหม็นขี้ตลอดเวลา...โดนลุงเอี่ยมวานนี่เอง
“ไว้ใจได้ป่ะเนี่ย”
ทายาทหมื่นล้านขอถามหน่อย...โดนมันลักพาตัวไปนี่เงินค่าไถ่หมดเกลี้ยงบัญชีทำไง...
“คิดว่าไงล่ะ” นั่นไง มียียวน หน้าตามันดีครับมันเลยชวนให้ไว้ใจง่าย(นี่ก็ตัดสินคนที่ภายนอก...) ผมยักไหล่แล้วก็กระชับกระเป๋าเป้เดินเคียงข้างมันไป จะว่าไปก็เสี่ยงชิบหาย ไอ้บ้านี่มันคือคนแปลกหน้าชัดๆเลย
ถ้ามันเกิดคึกจับผมเรียกค่าไถ่ ผมจะเอาไงดีวะ...ฆ่ามันแล้วหนีแม่ง โทษฐานที่มันลักพาตัวผม (สรุปใครดีไม่ดีกันแน่?)
“แทนคะ”
เสียงผู้หญิงจากไหนไม่รู้ดังขึ้น ผมหันซ้ายหันขวามองหาต้นตอสักพักก็เจอ...
เช้ดดดดดดดดดดดดด สวยระดับพระกาฬ สวยระดับนางฟ้า...
แต่เสียดายที่เขาไมไ่ด้เรียกผม...เขาเรียกไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างๆผมแทน...
“อิง”
เธอมีนามว่าอิง และเธอเป็นคนรู้จักของไอ้...ไอ้อะไรนะ...แบนๆ มันชื่อแบนเหรอ
“ทำไมต้องที่นี่วะ บังเอิญไปป่ะ”
ผมได้ยินมันบ่นแบบนี้ มันกำรถเข็นเสียแน่นเชียว ผมนี่มองด้วยความงง จู่ๆไอ้คนที่ลุงเอี่ยมให้มารับผมก็มาเจอคนรู้จักที่สุวรรณภูมิครับ นั่นแหละสิ่งที่เกิดขึ้น
และท่าทางไอ้แบนมันก็ไม่อยากจะเจออิงคนนี้ด้วย
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์อิง...”
นั่นไง แบนเอ๊ย งานเข้าเมิ๊งงงงง...ผมมองดูไอ้แบนมันทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“จะบอกว่าไม่ว่างอีกใช่มั้ยคะ แล้วทำไมมาถึงที่นี่ได้”
เจ้าหล่อนตวัดสายตามาที่ผม...ขนลุกเลยครับ...น่ากลัวชิบหาย แม้จะสวยหยาดเยิ้มแค่ไหนก็เถอะ
คนสวยจ๋า ตูไม่เกี่ยว เพิ่งรู้จักกับมันได้ไม่ถึงห้านาทีจริงๆสาบาน...
“แล้วนี่ใครคะ กิ๊กแทนเหรอ”
กิ๊กเชี่ยไรล่ะ “ว๊อทดิดยูเซย์?!” ผมร้องออกไปทันที
“เอ่อ...” แล้วแม่งไอ้แบน เอ๊ย ไอ้แทนมันจะเสือกทำเป็นลังเลเพื่อ? ผมรีบส่งสายตาให้มันบอกความจริงอิงไปว่ารู้จักกันได้ห้านาที แต่ทว่า...
“ว่าไงคะ”
“กิ๊กอะไร เขาเป็นแฟนผม” เหี้ย...
เหี้ย...ส้นตีนแตก
บ้านพ่อมึง...ใครแฟนมึง...อะไรของมึง มโนห่าไรเนี่ย!!!!!!!
“โนๆๆๆ” ผมรีบบอกอิงทันที
“อะไรนะ...”
“เข้าใจหรือยังว่าทำไมผมไม่รับโทรศัพท์คุณ...คุณไม่ใช่แบบที่ผมชอบ”
ไอ้เหี้ยแทนมันบ้าไปแล้ว มันทำผู้หญิงเสียใจจนหน้าซีด(ตกใจดีกว่ามั้ย?)แล้วเดินเลี่ยงหนีมาด้วยการโอบไหล่ผม และที่เด็ดไปกว่านั้น...
…เชี่ยแม่งเอียงคอมาหอมแก้มผมต่อหน้าอิง! มึง กูรู้จักมึงไม่ถึงห้านาที!!!!!!!!!
ผมแทบจะยกกำปั้นตั๊นหน้าแม่งเข้าให้ แต่ตัวไอ้เชี่ยแทนแม่งใหญ่กว่าผม การที่มันเอื้อมมือมากอดไหล่ผมเอาไว้นั้นทำให้ผมดิ้นไม่หลุด
ต้องการอะไรจากกูวะ
“ปล่อยเลย ปล่อยทั้งกูทั้งรถเข็นกู ไอ้สัด!” ผมเหยียบเท้ามันอย่างแรง(บู๊ทคงจะทำให้มันเจ็บไม่หยอก) ก่อนที่จะเข็นรถเข็นเพื่อหนีมัน หงุดหงิด อารมณ์เสีย รู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงโดนจับก้นในที่สาธารณะ(ดูผมเปรียบ) ก็มันทั้งอายทั้งโกรธน่ะครับ คนมองมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนเสียหายไปถึงโคตรเหง้า...
“แท็กซี่แพงนะ”
ไอ้เชี่ยแทนเสือกเดินตามมาพร้อมๆกับพูดลอยๆ
“มีตังค์จ่าย มึงไม่ต้องมายุ่งกับกู ไปไกลๆ”
“กูไม่ได้อยากยุ่ง แต่ลุงเอี่ยมฝากมึงไว้กับกู”
“ไม่เป็นไร กูดูแลตัวเองได้ โชคดี บาย ไม่ต้องมาเจอะมาเจอกันอีก” มึงช่วยไปไกลๆจากกูได้แล้ว ไอ้คนแปลกหน้า...เห็นหน้าแล้วแม่งเซ็งไปถึงรอยหอม...แม่งถูเท่าไหร่ก็เหมือนมันจะติดไปตลอดกาล
“ไปกับกูเหอะน่ะ”
“ไม่...”
“ทางเดียวกัน ประหยัดน้ำมัน”
“มึงจีบกูป่ะเนี่ย” ผมหันไปด่าสวน
“เหี้ยอะไร” มันก็สวนผมกลับมาทันทีเหมือนกัน
ผมกับมันเหม็นขี้หน้ากันแบบสุดๆ...
“ไม่ได้จีบก็ไปไกลๆส้นตีนกูเลย”
“เอางี้นะไอ้ทัพ” มันพูด “บ้านกูอยู่ตรงข้ามบ้านมึง ห่างกันแค่ถนนหกเมตร มึงจะไปกับกูหรือไม่ไป”
แม่งเหี้ย...
ไม่ชอบขี้หน้าแม่ง แถมมันยังอยู่ตรงข้ามบ้านผมอีก...ผมจะต้องบังเอิญเจอมันอีกประมาณแปดสิบรอบในชีวิต และนั่นเป็นจำนวนอย่างต่ำด้วย เพราะผมไม่ย้ายบ้านหนีไปไหนแน่ๆ
ซวยสุดติ่ง...จะนั่งแท็กซี่ก็เปลืองพลังงานโลก...ผมกลอกตา ยื่นรถเข็นไปให้มันเข็นแล้วเดินหนี
“แม่ง...” อดบ่นไม่ได้จริงๆ “แดมอิท!”
“ทัพ มึงจะไปไหน” มันร้อง “ทางนี้”
อ้าวเวร...ผิดทาง...
“บอกไว้เลยนะว่ากูไม่ชอบขี้หน้ามึง ไม่ชอบเอามากๆ เพราะงั้นอยู่ใกล้บ้านกูก็ไม่ต้องโผล่หน้ามาให้เห็นบ่อยนักก็ได้” ผมรีบพูดตอนที่เดินอยู่ข้างๆมัน
“ไม่รู้สิ มึงอาจจะเจอกูอีก”
“เวร...กูฆ่าตัวตายตอนนี้เลย”
“ตลกแดก”
“ทำไมกูต้องเจอมึงอีกด้วยวะ กูไม่อยากเจอ” ผมโวยวายเป็นเด็กๆตามนิสัย
“กูติดหนี้มึง และกูก็ต้องใช้หนี้มึงด้วย”
“มึงยืมตังค์กูตอนไหน”
“ที่มึงต้องมาเป็นแฟนกูต่อหน้าอิง มึงช่วยกู...”
“…”
“ใครมีบุญคุณกับกู กูตอบแทนทุกคน...ตามชื่อของกูอ่ะ”
“มึงชื่อกตัญญูเหรอวะ”
“เหี้ย...” มันด่าผม
“…”
“กูชื่อแทนคุณ”TBC*
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
