หัวข้อ: [เรื่องสั้น] (ซุปตาร์ อร่อย)เริ่มต้นหรือจุดจบ ภาค 2 ตอน #16 จบบริบูรณ์ 12/01/58

[witchhound]

รอลุ้นค่ะว่าต้าจะไปหาพี่ปั้นรึเปล่า
คิดว่าคงใจอ่อนไปเจอพี่ปั้นแน่เลย

[Fellina]

แต่เราอยากให้ต้าไปให้พี่ปั้นนะ
เข้าใจทั้งต้า และพี่ปั้นเลย

พี่ปั้นเองก็มีสถานะทางสังคมเป็นชนักอยู่
รวมถึงเมียตัวเองที่รักษาไว้ไม่ได้ด้วยแหล่ะ
เลยกลัวว่าถ้ายังรั้งต้าไว้อยู่ จะกลายเป็นฉุดต้าลงมาจมปลักโคลนอยู่ด้วย

รวมถึงการเป็นดาราทำให้หวานกับใครยากล่ะมั้ง ยิ่งเป็นผู้ชายด้วย
อาจกลัวว่าด้วยความที่ไม่มีเวลา และช่วงว่างให้หวานกัน
จะทำให้อีกฝ่ายห่างหายไป เหมือนกับเมียตัวเอง

อ๊าาาาาา เราอยากให้จบแบบมีความสุขอ่า
ใครจะว่าเราโลกสวยก็ช่าง แต่เราเป็นกำลังใจให้พี่ปั้นกับต้านะ><

ปล.ไหนๆต้าก็เปลี่ยนลุคแล้ว อยากเห็นพี่ปั้นโดนต้ากดบ้างเหมือนกันนะเนี่ย555

[FerFii3]

ชอบค่ะ เป็นการเล่าเรื่องที่แปลกดี แต่ชอบนะคะ
อ่านแล้วสงสารต้า แต่จริงๆก็สงสารพี่ปั้นด้วย
ก็เข้าใจคนที่มีชีวิตอยู่แบบต้องแคร์สื่อแคร์แฟนคลับอ่าเนาะ
รอลุ้นค่ะว่าจะเป็นไงต่อ จริงๆอยากให้ต้าทำงานก่อนว่างค่อยไปหาพี่ปั้นก็ได้ อย่าทิ้งงานไปเลยนะตัา
แล้วที่บอกพี่ปั้นตรอมใจนี่เพราะเรื่องเมียหรือเรื่องต้าหายไปน๊า
(แอบคิดเข้าข้างพี่ปั้นนิดนึง 555 ว่าที่พี่เก๋เอามาบอกนั่นพี่ปั้นไม่ได้พูดงั้นป่าวคะ)

[tay028643904]

ถามหน่อยค่ะ มันเหลืออีก 2 ตอน ควรลงให้จบวันนี้ หรือจะรอพรุ่งนี้

เผื่อใครอยากเก็บเอาไว้ลุ้น 

ลงเลยยยยย >    < รออยู่

[ลิงภูเขา]

มีคนแนะนำมา

รู้สึกว่าพลาดมากที่มาอ่านช้า

สนุก..เดินเรื่องไว น่าสนใจมาก

นี่ขนาดไม่ได้เปิดคอมก็ยังพยายามจะเม้นอ่ะ 555

แบบว่าชอบมากจริงๆ รอบทสรุปนะครับ

[zilmp]

จะจบแฮปปี้มั้ยนะ งือออ

[SeLoFENa]

ชอบๆๆๆๆๆ

[boy2gether]

มาต่อแล้วค่ะ วันนี้จะเป็นสองตอนแล้วจบนะคะ

------------------------------------------------------------

ซุปตาร์ #13

ในที่สุดผมก็หนีไปกรุงเทพฯ เพราะความอ่อนแอของใจผมเอง

วันนี้เป็นวันที่ต้องมีซ้อมใหญ่และรันทรู แล้วอีกวันก็ต้องแสดงแล้ว

ผมเลยต้องโทรไปขอโทษชิน แต่ก็รับปากมันว่ายังไงต้องกลับมาให้ทันแสดง

มันเป็นโอกาสเดียว ที่ผมจะได้เจอพี่ปั้น เพราะอย่างที่รู้ผมไม่รู้ที่อยู่เค้า ไม่มีเบอร์โทรศัพท์

แต่เป็นโรงพยาบาลแบบนี้ ใครก็เข้าออกได้ ผมกะว่าเห็นหน้าเค้านิดหน่อย แล้วดูว่าไม่เป็นอะไร ผมก็จะกลับเลย



ผมหาวิธีเข้ามาหาพี่ปั้นที่ห้องคนไข้จนได้ ผมมาถึงพี่ปั้นหลับอยู่

ผมคิดถึงเขามากอยากจะสัมผัส อยากดมกลิ่น ผมได้แต่นั่งมองใบหน้าที่หลับไหล ผอมลงไปมากจริงๆ

สักพักพี่ปั้นก็ตื่นขึ้นมา พอเห็นหน้าผม พี่เค้าตกใจเล็กน้อย งัวเงีย

ผมยิ้มให้เขา แล้วก็ถามเค้าว่าเป็นยังไงบ้าง แกไม่ได้ตอบอะไร ผมจับมือพี่ปั้น แต่พี่ปั้นดึงมือกลับไป 

ผมรู้สึกเจ็บปวดนิดหน่อย แต่ทำไงได้ผมเป็นคนเลือกที่จะมาเอง

ก็รู้อยู่แล้วว่ามันจะต้องเย็นชา ห่างเหิน ผมจะหวังอะไรมากไปกว่านี้ล่ะ



แล้วพี่ปั้นก็ลุกชันตัวขึ้นนั่งกอดอก  แล้วก็ถามขึ้นมาคำหนึ่งด้วยน้ำเสียงดุดัน

"หายหัวไปไหนมาวะ"

น้ำเสียงเหมือนโกรธผม ผมนึกในใจว่าผมทำอะไรผิด

“นี่ถ้าผมไม่ป่วย ก็คงไม่มาให้เห็นหน้ากันล่ะสิ” อีกแล้ว พี่ปั้นพูดเหมือนด่า ประชดผม

เกิดอะไรขึ้นวะ ผมเริ่มประมวลผล มันเกิดการเข้าใจผิดระหว่างทางกันตรงไหน

ก็พี่เองไม่ใช่เหรอ ที่บอกว่าไม่อยากเจอหน้าผมอีก

"แล้วไปตัดผมทำไม" พี่ปั้นถามด้วยน้ำเสียงโกรธๆ เหมือนเดิม

ผมก็ตอบไปว่าผมจะได้พลางตัวง่ายๆ ตอนนี้ไม่มีใครจำผมได้แล้ว ไม่มีผู้ชายที่อยู่ในรูปนั้นอีกแล้ว

อยากให้ผมไม่มีตัวตนผมก็ไม่มีตัวตนแล้วไง แกก็ยังพูดแดกผมต่อไป

"อายเหรอที่ต้องเป็นผู้ชายคนนั้น”

อ้าว! เชี้ยละไง ผมงงอีกรอบ ก็พี่ปั้นกับพี่เก๋ไม่ใช่เหรอ ที่ผลักไสไล่ส่งผม ให้ทำตัวโลว์โปรไฟล์

จะได้ไม่มีใครรู้ ตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้แล้วไง ผมเริ่มงงจับทางไม่ถูก ว่าเกิดอะไรขึ้น



ผมคิดไปคิดมา ผมคิดว่าคงเกิดจากการสื่อสารของพี่เก๋แน่ พี่เก๋พูดกับผมอย่าง แล้วพูดกับที่ปั้นอีกอย่าง

ผมรู้ว่าพี่เก๋หวังดีกับพี่ปั้น พยายามให้เราต้องห่างกัน เพื่องานของพี่ปั้น แต่ผมเดาว่าพี่ปั้นคงคิดว่าผมทิ้งเค้าไป

แต่ผมก็ไม่ได้ไล่เลียงเอาว่าใครผิดใครถูก ตอนนี้ผมได้อยู่กับพี่ปั้นแล้วไง

 

ผมไปนั่งข้างตัวเขาบนเตียง แล้วจูบเบาๆ ไปหนึ่งที ให้เค้าหายโกรธ แต่ไม่ให้ยืดเยื้อ ไม่ให้เราต้องคิดมากไปกว่านี้

ผมแค่มาเยี่ยม แต่ความรู้สึกของผมที่มีกับพี่ยังคงเหมือนเดิม พี่ปั้นโน้มคอผมไปกอด

แล้วผมก็นอนข้างๆ แกบนเตียงคนไข้นั่นแหละ ผมนอนหนุนแขนแกไว้ แกเหมือนจะกอดผมไว้แน่น



เราถามสารทุกข์สุขดิบกัน ผมถามถึงงานเพลงของเค้า เค้าบอกกำลังจะทำอัลบั้มใหม่ เป็นอคูสติก

เพลงรักง่ายๆ สบายๆ แกเหนื่อยแล้ว อยากพักบ้าง ใครฟังก็ฟัง ไม่ฟังก็ช่าง

ส่วนผมก็บอกว่าผมตั้งวงดนตรีและกำลังไปได้สวย มีค่ายเพลงมาติดต่อด้วย

ได้เล่นตามผับตามงานวัดได้เงินมานิดหน่อย ก็สนุกดี เราคุยกันยาว อบอุ่น อบอวนไปด้วยความคิดถึง



สักพักก็มีเสียงคนเปิดประตูผมรีบลุกขึ้นจากเตียงแทบไม่ทัน ประตูเปิดมาเป็นพี่เก๋นั่นเอง

ก็เหมือนเดิมพี่เก๋ตะโกนด่าผมเป็นคำแรก "แกมาทำไมต้า เดี๋ยวก็เป็นข่าวอีก"

พี่ปั้นคงเริ่มจับใจความได้ ว่าพี่เก๋นี่แหละเป็นคนที่จัดการเรื่องต่างๆ นี้

ผมรีบบอกพี่เก๋ด้วยเสียงราบเรียบ ว่าไม่ต้องห่วงหรอก ผมกำลังจะกลับแล้ว

แต่พี่ปั้นกลับพูดขอร้องให้ผมอยู่ต่อ ผมเห็นแววตาของพี่ปั้นแล้ว ผมสงสารแกจับใจ

อยากอยู่ใกล้ๆ ตอนที่เขาป่วย มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนป่วย ไม่ใช่ดอกไม้มากมายในห้องนี้



แต่ตอนนี้ผมต้องเลือก ระหว่างพี่ปั้นกับอนาคตของวงของผม ชินกับลูกของมันที่กำลังคลอด

เพราะถ้าผมไม่กลับไปวงแตกแน่ ถ้าผมเลือกที่จะอยู่กับพี่ปั้นผมก็ต้องเจอเรื่องอะไรร้ายๆ

กับอารมณ์เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงของพี่ปั้น และอุปสรรค์ใหญ่หลวงอย่างพี่เก๋ หรือว่าชื่อเสียงที่ค้ำคอพี่ปั้นอยู่



ผมยกมือไหว้ลาพี่ปั้นกับพี่เก๋ พี่ปั้นคงโมโห ที่ผมจะไปจริงๆ แกเลยตะโกนด่า

“ไปเล่นดนตรีตามวัด กระจอกๆ อยากไปก็ไปเลย”

ตอนนี้อาการปวดท้องแกเลยหนักขึ้น เนื่องจากความเครียด หมอ พยาบาลเลยเข้ามาดูกันใหญ่

ผมรีบหนีออกมา ใช่ละ คราวนี้ผมทิ้งพี่ปั้นจริงๆ คราวนี้ผมไม่ร้องไห้ ผมคิดว่าผมทำถูกแล้ว

[ลิงภูเขา]

ไม่รู้สิ..เราคิดว่าต้าทำถูกแล้ว

อย่าฝากชีวิตไว้กับคนที่เอาแน่เอานอนไม่ได้เลย

[Min*Jee]

ทำดีแล้วต้า อนาคตยังรอเราอยู่
ความรักอะนะ ถ้ามันเป็นของเราจริงๆ
เดี๋ยวมันก็กลับมาหาเราเองแหละ
รอตอนต่อไปน้าาาา

[❣☾月亮☽❣]

ต้าทำดีแล้วล่ะ ตอนนี้กับพี่ปั้นมันยังไม่มีทางออกหรอก

[DZiik]

คนที่พี่ปั้นเคยพาไปเซฟเฮ้าส์คือพี่เก๋รึเปล่าหว่า 

[cher7343]

ดีมากต้า

[ลิงภูเขา]

มาอีกป่ะตัวเอง ?

เค้าไม่กล้าไปนอนเลยอ่ะ..กลัวตัวเองเอาตอนจบมาลง 

[mukmaoY]

ถ้าพี่ปั้นต้องการเราจริงๆ  ก็ให้เค้าพิสูจน์เอง

[witchhound]

เราว่าต้าทำถูกแล้วนะ
รอสถานะภาพและเวลาที่เหมาะสมก่อนค่อยมาเริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า

[โชติกา บุญเติม]

ตกลงเป็นแผนพี่เก๋

[boy2gether]

ซุปตาร์ #14

ผมกับไปถึงบ้านทันเล่นดนตรีที่งานเฟรซชี่ไนท์

หลังจากวันนั้นมา วงผมก็เริ่มโด่งดังขึ้นในโซเชียลเน็ตเวิร์ค มีคนโพสเฟสบุค แชร์กับไลค์กันเยอะเลย

เราก็มีกล้องเล็กๆ ตั้งถ่ายวงของเราเอง แล้วเราก็ไปขึ้นยูทูปด้วย วงเรากำลังไปได้สวย

ค่ายเพลงที่เคยติดต่อไว้ ก็เทียวคอยมาถามไถ่ เพื่อให้แน่ใจว่าเราจะไม่ไปค่ายอื่น



วันนี้ผมไปนั่งเล่นร้านกาแฟชินเหมือนเดิม ลูกชินคลอดแล้ว เป็นผู้หญิง มันเห่อลูกน่าดู

ผมตั้งชื่อให้ลูกชินว่า 'ลูกชิ้น' โตขึ้นมาลูกชิ้นจะโกรธผมไหม

ผมนั่งรวมกับสมาชิกในวง เรากำลังรอไปซ้อมดนตรีกัน ผมนั่งดูข่าวบันเทิงตอนเที่ยง

ข่าวใหญ่ประจำวันนี้ 'นักร้องขาร็อกแถลงหมดเปลือก'

เป็นภาพข่าวพี่ปั้นกำลังจะมาแถลงข่าว ผมนั่งดูลุ้นไปด้วย ตอนนี้ทุกคนในร้านกาแฟหันมามองทีวีเป็นตาเดียวกัน



บรรยากาศในห้องแถลงข่าว แสงแฟลซวูบวาบ นักข่าวสักครึ่งร้อยรอถามความจาก ปั้นอาฟเตอร์ช็อก

"สรุปว่าคุณปั้น มีแฟนเป็นผู้ชายใช่ไหมคะ" นักข่าวคนนึงเสียงดังกว่าเพื่อนได้ถามก่อน

คําถามแรงจริง แต่คนตอบก็ไม่ได้สะทกสะท้าน

ปั้น อาฟเตอร์ช็อก ตอบว่า "ใช่ผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชายครับ" เสียงฮือฮา ดังทั้งนักข่าว ดังทั้งในร้านกาแฟ

“นานมาแล้ว"

"ไม่ใช่คนในรูปใช่ไหมคะ" นักข่าวถามต่อ ผมคิดว่าน่าจะหมายถึงรูปผม

“ไม่ใช่ครับ ก่อนที่ผมจะแต่งงานกับเหนเหน่ ตอนนี้เค้าไม่อยู่แล้วครับ”

ผมงงมึนตึ๊บไปนิดนึง ไม่ใช่ผมหรอก ใครกันหรือ แต่แล้วผมก็นึกถึงบ้านที่ประจวบฯ ขึ้นมาได้

คงเป็นคนที่เคยไปที่บ้านที่ประจวบฯ กับพี่ปั้น ผมจำได้ว่าทุกอย่างที่มีในบ้านเหมือนเป็นของคนสองคน

พอพี่ปั้นอยู่ในบ้านนั้น พี่ปั้นเงียบเหมือนเข้าฌาน เค้าแทบไม่สนใจผมเลย เอาแต่เกากีตาร์เบาๆ 

ผมหันไปมองหน้าชิน มันกำลังมองหน้าผมอยู่ ผมทำหน้าว่าผมไม่รู้เรื่อง



ข่าวที่ผ่านมายังฮือฮาไม่พอ เพราะข่าวที่จะแถลงต่อไป พี่ปั้นก็แถลงข่าวเรื่องเลิกกับภรรยาแล้ว

นักข่าวก็ถามว่ามีมือที่สามจริงไหม พี่ปั้นบอกยืนยันได้แค่ว่า เค้าไม่มีใคร แต่ส่วนของเมียแก แกบอกว่าไม่รู้

นักข่าวก็เลยถามต่อว่าทำไมเลิกกัน

“ภรรยาผม เค้าขึ้นเตียงกับซุปเปอร์สตาร์ร็อกเกอร์ แต่เค้าอยากแต่งงานกับพ่อบ้าน ผมเป็นร็อกเกอร์ได้อย่างเดียว

ผมเป็นพ่อบ้านไม่ได้ เราเลยไปกันไม่ได้ ก็แค่นั้น”



กลุ่มกระเทยในร้าน กรี๊ดแตก พูดได้ถูกใจนาง พี่ปั้นเริ่ดมาก ชะนีนี่เรื่องมากจริง

ตอนแรกไปชอบเค้าเพราะเค้าเป็นร็อกเกอร์ เซอร์ๆ ไม่อาบน้ำก็ไม่เป็นไร ฉันรับได้

แต่พอแต่งงานกันแล้ว กลับมีเงื่อนไข เธอต้องดูแลฉัน เธอต้องสะอาด

เธอต้องมีเวลาให้ เธอต้องเลิกไปเล่นคอนเสิร์ต เธอต้องเลิกเป็นร็อกเกอร์ เอาไงแน่ชะนี

กระเทยนางนั้นก็พูดถูก สรุปข้อนี้พี่ปั้นได้แต้ม



ข่าวต่อไป เรื่องรูปจูบผู้ชายที่หน้าเต็นท์ พี่ปั้นบอกว่า

“ใช่ นั่นรูปผม คนทางซ้าย” เรียกเสียงฮือฮาเป็นรอบที่แปด สำหรับข่าวแต่ละข่าวของพี่ปั้น

“แล้วคนข้างๆ นั่นแฟนคนใหม่ใช่ไหมคะ คนนี้มือที่สามหรือเปล่า” นักข่าวถามต่อ แล้วพี่ปั้นก็ตอบว่า

"ไม่ใช่ ผมไม่มีอะไรกับเค้า..." หวี่ๆๆๆๆ เสียงวิงๆ หวี่ๆ อยู่ในหูผม 

"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณก็ไปสืบกันเองแล้วกัน เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องของผมแล้ว”

การแถลงข่าวจบแล้ว จากนั้นช่องข่าว ก็มีนักจิตวิทยามาโฟนอิน สรุปเหมารวม

วิเคราะห์เจาะลึกว่า เป็นเพราะเป็นพวกอารมณ์ศิลปิน พวกมีอารมณ์ล้ำลึก

จึงมีความเป็นไปได้ ที่จะชอบความสวยงาม ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย บลาห์ๆๆ....



แต่ในร้านกาแฟยังคงเฮฮาคุยเม้าท์มอยกันใหญ่ ส่วนผมเหมือนโดนแช่แข็ง

ชินยังมองผมอยู่ เพราะกลัวผมเสียใจ ผมไม่ได้เล่าให้ชินฟังเองแหละ ว่าผมเองแหละที่ทิ้งพี่ปั้นมา



เรื่องข่าวของพี่ปั้นดังมาอีกหลายวัน ตอนนี้ผมสะใจพี่เก๋เหลือเกิน ที่ปิดข่าวดีนัก

สุดท้ายพี่ปั้นคงทนไม่ไหวแล้ว ออกมาพูดหมดเปลือก แต่นั่นแหละเพื่อแลกกับความสะใจ

พี่ปั้นโดนแบนงานจากค่ายหนึ่งปีเต็ม



แล้วข่าวเรื่องพี่ปั้นเป็นเกย์ ก็ค่อยๆ จางลงไป เพราะเริ่มมีสาวๆ ที่เคยนอนกับแกช่วงทัวร์คอนเสิร์ต

มาโพสข้อความยืนยัน ว่าเคยนอนกับซุปตาร์คนนี้มาแล้ว ไม่ได้เป็นเกย์แน่นอน

ข่าวเลยกลับตาลปัตร พี่ปั้นได้แต้ม เพราะข่าวกลายเป็นว่า แกทำแล้วเท่

เป็นร็อกเกอร์ มันต้องเหี้ยๆ แบบนี้แหละ หน้ามึนๆ เมาๆ แบบนี้ใช่เลย ไม่ต้องมานั่งรักษาภาพพจน์กันหรอก




ผมก็ดำเนินชีวิตไปตามปกติ วันนี้วงของเรามีถูกจ้างให้ไปโชว์ที่จังหวัดแพร่ เราก็เตรียมอุปกรณ์ใส่รถตู้เช่าไป

แล้วพวกเราก็นั่งรถเก๋งของชิน ตอนนี้มันรวยละ เริ่มมีเงินผ่อนรถ ผมนั่งหน้ากับชินและน้องอีกสามคนนั่งข้างหลัง

ระหว่างทางก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาหาผม พี่เก๋นั่นเอง ผมไม่สะดวกคุยนิดหน่อย เพราะน้องๆ นั่งอยู่ด้านหลัง

แต่ผมคงไม่มีอะไรต้องสนนี่ พี่ปั้นแถลงข่าวหมดเปลือกไปแล้ว พี่เก๋โทรมาบอกผมว่าพี่ปั้นหายตัวไป

พี่เก๋พูดร้อนรนมาก ว่าพี่ปั้นหายตัวไปสามวันแล้ว เช็คดูแล้ว ไม่ได้ออกนอกประเทศ

เลยอยากให้ผมบอกตำแหน่งบัานพักที่ประจวบฯ ให้หน่อย

น้องๆ ในวงเงียบสนิท เหมือนทุกคนพยายามเงี่ยหูฟัง ว่าเกิดอะไรขึ้น



"พี่จะโทรมาถามผมทำไม ในเมื่อพี่รู้ที่อยู่ดีอยู่แล้ว ตอนนั้นพี่สั่งคนของพี่ ให้ไปตามหาผมกับพี่ปั้น

แต่แล้วก็แอบถ่ายรูป แล้วมาส่งให้นักข่าวเพื่อกุเรื่องเองใช่ไหม"

แน่นอนพี่เก๋ปฏิเสธพัลวัน ผมเลยพูดต่อ

"พี่ปั้นเค้าเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย แล้วพี่ก็หาผู้หญิงมาให้พี่ปั้น เพื่อให้เค้าเลิกกับผู้ชายคนนั้น"

พี่เก๋บอกว่าใช่ พี่ปั้นเคยมีแฟนเป็นผู้ชายจริง แต่แฟนพี่ปั้น เสพยาเกินขนาด เลยต้องไปรักษาตัว

พี่ปั้นเสียใจมาก แล้วงานเพลงก็กำลังรุ่ง เลยตัดปัญหาข่าวลือต่างๆ ด้วยการแต่งงานกับเหนเหน่

"แล้วเรื่องของผมล่ะ" ผมถาม

อันนี้พี่เก๋ เหมือนสารภาพ ว่าเค้าส่งผมไปให้พี่ปั้นเอง เพราะตอนนั้นเค้ารู้แล้วว่า เมียพี่ปั้นนอกใจ แล้วพี่ปั้นก็รู้แล้ว

ก่อนที่จะไปทัวร์คอนเสิร์ตอีก พี่เก๋ไม่อยากให้ทัวร์ล่ม เลยจ้างเด็กหน้าใสๆ แบบผมไปเป็นเบี้ยให้พี่ปั้น

ที่พี่ปั้นทำไปทั้งหมด ทั้งนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าและแม้แต่ผมเอง ก็คงแค่อยากประชดเมีย



ผมเลยด่าพี่เก๋ไป ว่าพี่นี่โคตรเสือกเลย พี่นั้นแหละเป็นตัวทำลายพี่ปั้น ปากก็บอกว่าหวังดีๆ

โทษคนโน้นคนนี้ ว่าไปทำร้ายพี่ปั้น ตัวเองนั่นแหละ คอยจัดการเรื่องต่างๆ เพราะเห็นแก่ตัว เพราะเห็นแก่ธุรกิจ

ตอนนี้พี่ปั้นคงเบื่อเรื่องบ้าบอพวกนี้เต็มทีถึงออกมาแถลงข่าว เหมือนยกภูเขาออกจากอกแล้ว

ตอนนี้ ถึงผมรู้ว่าพี่ปั้นอยู่ที่ไหน ผมก็ไม่มีวันบอกพี่เก๋หรอก



พอผมพูดจบ กดวางมือถือ ไอ้ชินทำหน้าสะใจมาก ที่ผมด่าพี่เก๋ว่าเสือกไปทุกเรื่อง

มันเอามือมาตีกับมือผม ส่วนน้องๆ ข้างหลังคงงงเป็นไก่ตาแหก ว่าผมเจ๋งขนาดไหน

ผมคือผู้ชายที่อยู่ในรูปนั้น แถมรู้เรื่องราวของซุปตาร์ซะละเอียดถี่ถ้วน



แต่ยังไงผมก็ต้องควบคุมความเสียหายของพี่ปั้น ผมหันไปบอกน้องๆ ว่า อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร

ถ้ามึงไม่ได้เป็นซุปตาร์มึงไม่เข้าใจหรอก ว่ามันยากแค่ไหนที่ต้องรักษาภาพพจน์

ยากแค่ไหน ที่ทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้ ผมเลยแหย่ไอ้ศินะ ว่าถ้ามันเป็นศิลปินโด่งดัง

ผมจะแฉมันว่ามันเคยมีแฟนนมโต ที่พร้อมจะเป็นเมียนักฟุตบอลทั้งทีม

ศินะปฏิเสธพัลวัน ว่าเลิกกับสาวนมโตนั้นแล้ว พวกเราก็หัวเราะกันสนุกสนาน



คืนนี้ เราเล่นดนตรีที่ผับประจำตามปกติ ผมก็มองลงไปที่คนดู เห็นผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาคุ้นมาก

ไม่มีใครสังเกตผู้ชายคนนี้ แต่เมื่อผมเห็นเขา ทันทีทันใดนั้น ผมก็หยุดเล่นกีตาร์กลางคัน ทั้งที่เล่นมาครึ่งเพลงแล้ว

ผมถอดกีตาร์วางลง แล้วรีบโดดลงจากเวที วงผมก็เลยหยุดเล่นไปด้วย คนดูเริ่มงงว่าเกิดอะไรขึ้น

ผมเดินแหวกผู้คนไปหาเขา แล้วผมก็กอดเขาแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้เหมือนจะบอกกับเขาว่า

"อย่าไปไหนอีกนะ"

เขากอดผมกลับ เหมือนกับว่าเขาก็จะไม่ไปไหนอีกแล้ว ทุกคนในร้านโห่หิ้ว วิดวิ้ว กันใหญ่ ผมไม่สนใจหรอก

ชินก็ทำหน้าที่เพื่อนที่ดี พูดไมค์ดึงดูดให้คนหันไปสนใจบนเวที โดยร้องเพลงฮิตที่สุด สนุกที่สุดขึ้นมา


ทำให้คนเลิกสนใจผมกับพี่ปั้น...


จบค่ะ ภาค 1

ตอนจบงงๆ ไปหน่อยนะ เอาเป็นว่าเข้าใจแล้วกันนะ

ตอนแรกคิดไว้แค่นี้ แต่พอเขียนไปเรื่อยๆ เริ่มมีพล็อต มีภาพซีนต่างๆ ผุดขึ้นในหัวเลยคิดว่า จะมีภาคสองต่อ

แต่ว่าคงยังเขียนไม่เสร็จเร็วๆนี้แน่ เพราะยังคิดเรื่องไม่จบ

เลยจะถามหน่อยค่ะ ว่าเราต้องย้ายไป ที่นิยายที่เขียนจบแล้ว หรือว่าคงไว้ที่นี่ดีกว่า

แล้วถ้าย้าย MOD เค้าจะย้ายให้ใช่ไหมคะ ยังมือใหม่ค่ะ

[boy2gether]

จากผู้เขียน ถึงผู้อ่านทุกคน

ขอบคุณมากที่มาคอยติดตาม มาอ่าน ขอโทษทีที่ไม่ได้ตอบกลับเลย เพราะกลัวผิดกฎการโพส

บางคนเดาเรื่องถูกด้วย ที่เขียนไปทั้งหมด ไม่รู้มีช่องโหว่ตรงไหนบ้างนะคะ ถ้าโหว่ จะเอาให้เคลียร์ในภาคสองละกัน

จริงๆ อยากจะเปลี่ยนชื่อว่า 'วันที่ฉันป่วย' เพราะรู้สึกว่า อาการป่วยเข้าโรงพยาบาลคือจุดพลิกผันตลอด แต่ไม่ทันละ

------------------

การเขียนเรื่องแนวนี้  คือจริงๆ เราเริ่มคิดจากการทำบทแบบภาพยนต์ แล้วพยายามเขียนเรื่องให้จบก่อน

ใส่อารมณ์ความรู้สึกไปก่อน แต่ไม่ได้ใส่บทสนทนา ว่าพออ่านรู้เรื่องไหม เลยออกมาแบบนี้ 

ไม่ได้ใส่ลักษณะของตัวละคร เพราะอยากให้ทุกคนจินตนาการไปได้เอง

จนมีคนสังเกตว่า ทำไมพี่ปั้นพูดเพราะจัง อันนี้ค่อยไปเฉลยภาคสองแล้วกัน

เรามีเฟสบุค เพิ่งทำเสร็จ เอาไว้พูดคุยกันได้ https://www.facebook.com/boy2gether

ขอบคุณทุกคนค่ะ

[ลิงภูเขา]

ภาคต่อไปก็เป็นเรื่องของต้ามั้งสินะ..ที่ต้องกลัวนู้น นี่ นั่น อ่ะ ?

.
.
พี่ปั้นรอดจากวงจรพวกนี้แล้วใช่ม่ะ ??

 

.
.
อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงเรื่อง 'ข้างหลังภาพ'

จากแรกๆ ที่คุณหญิงกีรติถูกหน้าตาและสังคมบีบบังคับ..กลายเป็นตอนหลังนพพรที่ต้องมาอยู่ในสถานะที่ถูกหน้าตาและสังคมบีบบังคับบ้าง

อึดอัดเนอะ 

.
.
รอภาคสองนะ 

.
.
ถ้าแต่งเสร็จก่อนจะหกเดือนก็ลงในกระทู้นี้ต่อก็ดีนะ..มันจะได้ต่อเนื่อง ((จบจริงๆ ค่อยย้าย))

แต่ถ้าคิดว่ามันจะอีกนาน..ก็ย้ายไปก่อนเถอะ แล้วค่อยมาเริ่มหัวข้อใหม่ ^^

สู้ๆ จ้า

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกๆ และรวดเร็วในการอัพแบบนี้นะ ((อ่านวันเดียวจบเลย))

 

[โชติกา บุญเติม]

จะรอภาคสองนะค่ะ

[mukmaoY]

โฮกกก   พี่ปั้นน่ารักที่สู้ดดด    อยากวิ่งไปกอด   
เรื่องอัพ  ตามคำแนะนำคุณข้างบนค่า

[YounIn]

สนุกๆ รออ่านภาคต่อ ทยอยลงได้มั้ยยยยยย

[วัวพันปี]

จะรอที่ทู้นี้ค่ะ
เหมือนอ่านหนังสั้นจริงๆด้วย
ถ้าไม่อินดี่ไม่เข้าใจหรอก?
(เอิ่ม นายเอกวัวขนเยอะเหรอ ก็ตอนก่อนอาบน้ำจนปอดบวมอ้ะอ่านผ่านๆนะคะ)
 

[tay028643904]

จบห้วนๆไปนิด
แต่ก็ชอบอยู่ดี

[FerFii3]

ตามมาอ่านตอนจบแล้วค่ะ
ตอนจบแอบอยากให้มีบทพูดคุยทำความเข้าใจกันอีกจังค่ะ
อยากรู้ว่าพี่ปั้นนี่คิดอะไรอยู่บ้าง ละจะเอาไงต่อ
รอลุ้นในภาคสองนะคะ มาเร็วๆน้า เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[NOoTuNE]

สนุกมากค่ะ ถ้ามีภาค 2 จบแบบนี้ก็โอเค ทำให้คนเขียนมีอีกหลายจุดนำไปใช้ต่อได้ในภาค 2


แล้วจะรอ ภาค 2 นะคะ เพราะทุกอย่างมันดูเหมือนเพิ่งเริ่มมากกว่า

[fannan]

สุดยอดแล้วจะรักกันได้ใช่ไหมเนี่ย



สะใจพี่เก๋โดนด่าเลย

[❣☾月亮☽❣]

    ชอบมากค่ะ สะใจพี่เก๋โดนด่าซะบ้าง
พี่ปั้นในที่สุดก็มา ภาคสองพี่ปั้นเป็นคนเล่าหรือเปล่าคะ
สั้นกระชับ เดินเรื่องดีค่ะ เราชอบชื่อน้องลูกชิ้นนะ

[ekuto]

ลงที่กระทู้นี้ต่อก็ได้ครับ

แต่ขึ้นหัวข้อว่า ภาค2 ด้วย

ถ้ามาลงแล้วจะมาตามอ่านก่อนคนแรกเลย