หัวข้อ: น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา \(^O^)/ อวดปกใหม่จ้า

[supernaturalgay]

เฮ้อ!บอกตรงๆนะเราสงสารทุกคนว่ะ .ตั้งพี่ก่อ.เท็น และก็เกม  อย่าว่าเรานะที่สงสารเกมเพราะจากที่อ่านมาทั้งหมด  เกมถึงจะถูกเลี้ยงอย่างตามใจจากทุกคนในครอบครัวแต่เราว่าลึกๆเด็กมันก็รู้สึกขาดว่ะ .แม่ตายแต่เด็กพ่อไปเรียนหนังสือไกลๆ  อยู่แต่กับย่า 

เพราะงั้นความรู้สึกกับเท็นก็เลยเหมือนอยากมีคนที่ได้ความรักแถมอยากเอาชนะพ่อด้วย  เลยแสดงความเห็นแก่ตัวออกมาแบบนี้

เราเห็นข้อผิดพลาดอย่างแรงในการเลี้ยงดูของคนเป็นย่าเลยนะ  'คิดว่าโตมาจะเป็นคนดี'  เกมเลยกลายเป็นเด็กแบบนี้ไง 

อันนี้ขอเข้าข้างเกมนิดนึงนะ .ตลอดหลายปีที่ผ่านมาพี่ก่อไม่ได้พยายามทลายกำแพงที่กั้นตัวเองกับลูกเลยหรอหรือว่าพยายามไม่มากพอ  เกมมันเลยสันดานเสียแบบนี้

[Tennyo_Y]

อ่านจบน้ำตาไหล น้ำตาไหลจริง ๆ ร้องไห้ แบบร้องไห้เลย แต่เอาตรง ๆ นะ ไม่สงสารเท็นทเดราะเท็นไม่ระวังตัว เท็นเปิดโอกาส แต่ขอ แรง ๆ สักประโยค ไอ้เด็กจัญไร ไอ้เกม เด็กเหี้ย นรกส่งมาเกิด เพราะเลี้ยงดูผิดแท้ ๆ ข่มขืนนะเฟ้ย ข่มขืนเท็นเอาเรื่องให้ถึงที่สุดก็คงไม่ได้ เพราะเท็นเป็นผช กฏหมายน่าจะแก้ไขบ้างนะ เหี้ยได้อีกไหมไอ้เด็กเวร การลงโทษ ของเท็นกับพี่ก่อ ถ้าจะสาสม คือการไม่พูดกับไอ้เด็กเหี้ยนั่นตลอดชีวิต ชาตินี้ คงให้อภัยไม่ได้ ขอเรียกว่าเลวบริสุทธิ์ เลวเพราะการเลี้ยงดูโดยแท้เกลียดมัน แล้วเท็นมันจะรู้สึกไง เท็นมันรับไม่ได้หรอก หนีและเลิกกับพี่ก่อดีกว่าเท็น หนีไปซะ ไม่ต้องคบหรอก ครอบครัวเด็กเหี้ยเกม ยอมรับว่าพาล แต่ แล้วยังไง อย่าคบมันดีกว่า ต่อให้ย่าจะทำโทษ แต่สิ่งที่สำคัญคือจิตใจ มันเสียไปแล้วจะกู้มายังไง ถ้าต้องทนเห็นหน้ามันทหรือได้ยินชื่อมัน เกลียด

[gasia]

คือพูดไม่ออก......
เกมนี่แม่ง.... คือโอยยยยยยยยยยยยยยย
สงสารเท็น สงสารพี่ก่อ แง

[Nano PL]

อื้มหิ้ม  เหมือนภาพเก่าหวนคืนมาในความทรงจำ T^T

[HanATarO]

อ่านตอนนี้จบแล้วเม้นไม่ออกเลย มันจุกมาก

เหอ เหอ

[fay 13]

 

[GETIIZ]

คือถ้าเราเป็นเท็นชาตินี้้ก็อย่ามาเผาผีกัน"!!!
ข่มขืนเลยนะเว้ย .เด็กเลวววนรกมากนั่นคนรักขอวพ่อมึงแมร่งก็ไม่เว้น
ไม่ต้องอ้างเหตุผงเชี่ยไรทั้งนั้นเด็กเปรตตตตตตต!!!!!!!!
สงสารพี่ก่อกับเท็นมากก
 ทำไมเรื่องราวถึงต้องเดินมาถึงจุดนี้
โอ้ยยยยยย เกลียดไอ่เกม เท็นไม่ได้น่าขนะแขยงหรอก ไอ่เด็กเวรนั่นต่างหากที่จะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ !"!!!!!
อยากให้เท็นแจ้งความ
แล้วเอาผิด

[Freja]

ขออนุญาตตอบเมนท์ของคุณ supernaturalgayนะคะ

เฮ้อ!บอกตรงๆนะเราสงสารทุกคนว่ะ .ตั้งพี่ก่อ.เท็น และก็เกม  อย่าว่าเรานะที่สงสารเกมเพราะจากที่อ่านมาทั้งหมด  เกมถึงจะถูกเลี้ยงอย่างตามใจจากทุกคนในครอบครัวแต่เราว่าลึกๆเด็กมันก็รู้สึกขาดว่ะ .แม่ตายแต่เด็กพ่อไปเรียนหนังสือไกลๆ  อยู่แต่กับย่า 

แม่เกมไม่ได้ตายนะคะแต่แยกออกไปมีชีวิตใหม่หลังจากคลอดเกมแล้ว คิดว่าน่าจะอายุไม่มากเพราะว่ามีเกมตอนยังเรียนมัธยมอยู่แต่ดร๊อพไปคลอดเกมก่อน อ้างอิงบทที่ 11

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาพี่ก่อไม่ได้พยายามทลายกำแพงที่กั้นตัวเองกับลูกเลยหรอหรือว่าพยายามไม่มากพอ  เกมมันเลยสันดานเสียแบบนี้

คิดว่าพี่ก่อน่าจะพยายามทำแล้วแต่เกมมีคุณปู่คุณย่าให้ท้ายเพราะว่าสงสารที่ไม่มีแม่  ยิ่งช่วงหลังๆพี่ก่อออกจากงานวิศวะกรมาขายก๋วยเตี๋ยวแทนปู่ของเกมยิ่งทำให้เกมไม่พอใจเกมเป็นเด็กที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ เกมไม่อยากมีพ่อเป็นคนขายก๋วยเตี๋ยวแต่อยากมีพ่อเป็นวิศวะกรเลยทำตัวเกเรมาดีขึ้นช่วงที่มาเจอเท็น(เจอของที่ต้องการใหม่)

เรื่องเกมนี้เป็นกรณีปู่ย่ารังแกฉันจริงๆ เข้าใจค่ะว่าเกมน่าสงสารแต่การที่อายุ 17 - 18 แล้วก็น่าจะมีความสามารถที่จะแยกแยะสิ่งไหนควรหรือไม่ควรได้ รู้ว่าส่วนหนึ่งมาจากการเลี้ยงดูแต่เกมก็ไม่อาจจะที่จะปัดความรับผิดชอบจากการกระทำกับเท็นได้  ถึงจะเมาแต่ความรู้สึกตอนที่กระทำก็คืออยากเอาชนะพ่อตัวเองด้วย   ก่อนที่จะก้าวข้ามตรงนี้ได้เกมต้องเข้าในผลของการกระทำที่ตัวเองทำไว้ แค่ถูกตึ๊งกระทึบหรือคุณย่าตีนั้นยังไม่ทำให้เกมเข้าใจหรอกค่ะ consequence จริงๆจะมาหลังจากนี้ที่สำคัญกว่าการถูกทำโทษทางกายมากๆ เช่นความหมางเมิน สายตาผิดหวัง ความเชื่อใจที่หายไป การพยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงสิ่งที่เกมได้ทำลงไป การที่เกมต้องอยู่กับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป อยากลืมก็ลืมไม่ได้

ส่วนตัวแล้วเราคิดว่าเกมเป็นตัวละครตัวหนึ่งที่สามารถขยายบทได้ในอนาคตเพราะว่าไปได้ทั้งสองทางคือจะดีขึ้นหรือเลวลงก็ได้

[Inwoสูs]

ว๊ากกกกกกก สงสารเท็น 

[Mississippi]

โอ้ยยวันนี้โหวตให้พี่ตึ๊งเป็นพระเอกหนึ่งวัน วันหลังเอาให้หนักกว่านี้นะคะ เด็กอะไรร๊ไม่มีจิตสำนึก 

[rogerr]

โอ้ยยยยย  ปวดใจ

[mellowshroom]

อ่านเรื่อยๆ เจอแต่ตอนน่ารักๆทั้งนั้น ว่าแล้วมันต้องดราม่าแนวนี้ตั้งแต่มีปาร์ตี้ที่ห้อง

ตอนที่เกมอาสาแล้วตึ้งยอมให้พาไป ทำไมไอความหวง

ความห่วงเพื่อนมันไม่ทำให้สะกิดใจเลยหรอ ถึงปล่อยไปทั้งๆที่เตือนมาตลอด

ยังแอบลุ้นอยู่ในใจว่า เกมมันต้องเป็นคนดีสิ แต่ก็จนได้สินะ

แล้วตอนที่เกมกลับบ้านโดนคุณย่าตีเนี่ย ไม่โอเคเพราะเกมไปทำลายความรู้สึกคนอื่น

มีปัญหาด้านจิตใจสมควรแก้หรือลงโทษอะไรที่มีผลกับความรู้สึก กับจิตใจมากว่าร่างกาย

จริงๆคุณย่าจะดีถ้าก่อนหน้านี้ไม่ได้ทำท่าให้พ่อยอมยกคนรักให้ลูกนะ แต่เอาเถอะ

ขอให้น้องเท็นกับพี่ก่อผ่านเรื่องราวนี้ไปได้ด้วยดีนะ . 

[windel]

บางทีการสำนึกผิดสักครั้งหนึ่ง มันก็แลกมาด้วยบทเรียนราคาแพงอย่างที่เราคาดไม่ถึง แลกมาด้วยความเจ็บปวดของใครหลายๆคน
เราว่ามันจะเป็นความรู้สึกผิดในใจเกมไปอีกนานเลยนะ สงสารนิดนึงอ่ะ =.,=
เห็นสงสารเท็นน้อยกลอยใจกันเยอะละรายนั้นมีพี่ก่อปลอบทั้งคน เราก็ขอให้กำลังใจอยู่ห่างๆนะ
แต่สงสารพี่ก่ออ่ะ  ไหนจะคนรัก ไหนจะลูก เข้มแข็งไว้มากๆนะคะ

ปอลอ.ฝากตึ๊งเหยีบอีกซักทีได้ไหม 

[P.PIM]

เกมแม่งโคตรเลว อยากได้เเฟนพ่อทีนึงล่ะ ยังจะทำแบบนี้กับเท็นอีก แม่งเหี้ยจริงๆ
ส่วรเรื่องซิงไม่ซิงเราไม่ซี แต่มันเจ็บตรงที่คนสองคนที่รักกันมาก ถนุถนอมกัน สัญญาว่าจะจนถึงวันเกิด พี่ก่อวางแผนวันเกิดอย่างดี ตอนเช้าไปทำบุญวันเกิด แล้วทุกอย่างพังลงเพราะไอ้เกม มันโคตรแย่วะ ยังไงมันก็เป็นตราปาบไปแล้ว.มึงเข้าใจมั้ยเกม ว่าครั้งแรกกับคนที่รักมันมีค่าขนาดไหน แล้วมึงทำแบบนี้เนี่ยนะ ส่วนที่บอกว่าเท็นไม่ระวังตัวเอง เพราะเท็นคิดว่านั่นคือคนที่ตัวเองรักหรือเปล่า เกลียดเกมจริงๆ มันควรจะคิดได้ป่ะ เพราะเท็นก็เรียกชื่อพี่ก่อตลอด ไม่ไหวๆ เขียนไปเขียนมาละอยากจะกระทืบเกมจริงๆ
ก็ขอให้คนเขียนให้เกมโผล่มาน้อยที่สุดละกัน

[Pam_ban]

ขอไม่พูดอะไรแล้วกัน  เพราะรู้สึกว่าตัวเองคงโลกสวยเกินไป   

รอเตะไอ้น้องเกม  เอ๊ย!!!  รอตอนต่อไป   


 

[ravi 279]

ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้.  เกมส์เลวมาก
อยากให้เกมส์มันโดนทำบ้าง
สงสารเท็นกับพี่ก่อ

[maru]

เกมนิสัยแย่มากเลย สงสารก่อ

[tong_pub]

ตามอ่านเรื่องนี้ตอนแรกๆ แล้วหายไปพักหนึ่งเพื่อนรอให้อัพได้หลายๆตอน
พอได้มาอ่านอีกครั้งก็อยากจะบอกว่าขอหายไปอีกนะ
ไม่รู้ว่าจะมาอ่านอีกเมื่อไหร่เพราะรับไม่ได้จริงๆกับการที่เท็นต้องโดนลักหลับ
เราชอบแบบผัวเดียวอ่ะเนอะ อีกอย่างคนเขียนปูทางมาให้เท็นกับก่อได้กันวันเกิด
คือเหมือนต้มจนเปื่อยอ่ะ เสียใจเพราะอินมาก
ตอนนี้คือแบบ... ยิ่งกว่าเฟล
ต่อให้ก่อมาลบรอยมันก็เสียไปแล้วอ่ะ
คือบอกไม่ถูก ทุกอย่างสายไปหมดเลย
แล้วคือเท็นก็เมาไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้ลิมิตตัวเอง จะโทษเกมอย่างเดียวก็ไม่ได้
เห็นคนที่ชอบอยู่ตรงหน้ายั่วขนาดนี้ ยิ่งเป็นเด็กไม่คิดเยอะเอาแต่ใจด้วยแล้วก็กินซะเลย
แย่อ่ะ

ขอบคุณคนเขียนที่แต่งได้ดีมากนะคะ

[Belove]

                                                  น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา

                                                              บทที่ 15


                       พี่ก่อไม่ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวเลยตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ร้ายแรงในวันนั้น เมื่อผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

ก็พบว่าเขาเก็บเสื้อผ้าของผมใส่กระเป๋าแล้วพาผมไปอยู่ที่ชั้นสามของร้านก๋วยเตี๋ยวทันที สองถึงสามวันแรกผม

ยังหวาดผวาอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ได้อ้อมแขนของพี่ก่อช่วยไว้แม้ว่าผมจะยังฝืนกายออกห่างด้วยสัญชาตญาณ

ของความผิดหวังในตนเองครอบงำอยู่ แต่พี่ก่อจะดึงผมเข้าสู่อ้อมอกลูบผมปลอบโยนให้ผมสงบลงได้

           เมื่อผมเริ่มควบคุมตัวเองได้มากขึ้นพี่ก่อก็ยอมให้ผมกลับไปเรียนโดยที่เขาจะขับรถไปส่งที่มหาวิทยาลัย

ในตอนเช้าและมารับกลับช่วงบ่ายๆ ถ้าวันไหนเขามารับเองไม่ได้ก็จะโทรหาไอ้ตึ๊งให้ขี่มอเตอร์ไซค์มาส่งที่ร้าน

ช่วงไหนผมว่างเขาก็ให้ผมลงไปช่วยทำงานเบาๆในร้าน การไม่เปิดโอกาสให้ผมอยู่คนเดียวมันทำให้ผมไม่มี

เวลาว่างพอจะกลับไปคิดเรื่องที่ถูกไอ้ยักษ์ลักหลับ และนอกเหนือจากนั้นพี่ก่อยังพาผมกลับบ้านของผมแล้วไป

แนะนำตัวกับพ่อแม่ ผมได้แต่นั่งหน้าจืดในขณะที่เขาทักทายอย่างนอบน้อมทั้งที่พี่ก่ออายุน้อยกว่าพ่อกับแม่แค่

ไม่กี่ปี ช่วงแรกพ่อแม่ของผมยังตกใจอยู่เมื่อรู้ว่าผมรักกับผู้ชายด้วยกันแถมยังเป็นผู้ชายที่อายุมากกว่าเกินรอบ

แต่เมื่อได้จับเข่าคุยและผมบอกไปว่าผมรักเขาจริงๆ พ่อกับแม่ถึงยินยอมให้เราคบกันได้ มันทำให้ผมสบายใจ

มากขึ้นว่าพี่ก่อจริงจังกับผมแค่ไหน


           เวลาเป็นเครื่องมือเยียวยาที่ดีที่สุด ชีวิตผมวนเวียนอยู่กับพี่ก่อเกือบครบยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวัน เขาเริ่ม

สร้างความคุ้นเคยกับร่างกายของผมใหม่อีกครั้งด้วยสัมผัสแผ่วเบาอย่างการกอดหรือจูบอย่างอ่อนโยนโดยที่ยัง

ไม่หักหาญน้ำใจเกินกว่านั้น จนเวลาผ่านไปเกือบสองเดือนผมถึงเริ่มคุ้นชินและตอบสนองกับจูบแสนหวานนั้น

ได้บ้าง เหมือนอย่างตอนหัวค่ำที่ผมเงยหน้ารับจูบจากเขาก่อนจะคล้อยหลับไปและสะดุ้งตื่นมาในยามดึก

           งัวเงียกวาดสายตาหาร่างสูงใหญ่ที่เคยนอนเคียงข้างกลับเจอแต่ความว่างเปล่า ผมเห็นพี่ก่อกำลังยืน

อยู่ตรงระเบียงด้านนอก เขายืนหันหลังทอดสายตาไปกับแสงไฟวิบๆวับๆในเมืองหลวงพลางอัดควันบุหรี่เข้า

ปอด  ผมลงจากเตียงก้าวเบาๆไปหาแผ่นหลังกว้างก่อนจะชะงักเมื่อพี่ก่อยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแนบหู


           “พี่แก้วนี่ผมเอง ครับ เกมเป็นไงบ้าง อืม งั้นหรือ ถึงยังไงผมก็เป็นห่วงมันเกมเป็นลูกของผมนี่ ต้องฝาก

พี่แก้วดูแลเกมด้วยนะ ผมเองก็เป็นพ่อที่แย่ใช้ไม่ได้เลย ส่วนทางนี้เท็นก็ดีขึ้นแล้วครับ ได้ครับพี่ ขอบคุณพี่แก้ว

มากเลยนะ”


           คำพูดสลับเสียงถอนหายใจเป็นพักๆ ทำให้ผมขอบตาชื้นเมื่อนึกถึงใจของพี่ก่อ

           คนที่เจ็บปวดที่สุดในเหตุการณ์นี้น่าจะเป็นคนกลางอย่างพี่ก่อ เมื่อคนรักถูกข่มขืนจากลูกในไส้ นั่นก็

แฟน นี่ก็ลูก แต่เขาก็ยังเลือกเก็บงำความรู้สึกเหล่านั้นไว้คนเดียวเพื่อจะประคบประหงมผมไว้ให้สามารถยืน

ขึ้นมาได้อีกครั้งในขณะที่ความรู้สึกของเขากลับไม่มีใครช่วยได้เลย ไหล่หนาที่งุ้มตกเมื่อบุหรี่หมดมวนบอกให้รู้

ว่าผู้ชายที่ต้องรับผิดชอบภาระหลายอย่างคนนี้กำลังทุกข์ใจแค่ไหน

           ผมก้าวเข้าไปหยุดยืนต่อหน้าแผ่นหลังกว้างแล้วสอดมือเข้าไปรอบเอว วางใบหน้าแนบลงจนได้ยิน

เสียงหัวใจของเขา พี่ก่อเหยียดกายสูงก่อนหันกลับมาหาผมแล้วดึงเข้าไปในอ้อมกอดกดจูบลงมาที่ขมับ


           “ตื่นมาทำไมครับเท็น ฝันร้ายอีกหรือเปล่า หืม”


           ผมส่ายหน้าไปมาอยู่กับอกอุ่นพลางพึมพำเบาๆ


           “เท็นไม่ได้ฝันร้าย เท็นแค่อยากกอดพี่ก่อ”


           “ขี้อ้อนจริงนะเรา”

           
            แค่ได้ยินเสียงหัวเราะจากพี่ก่อผมก็ดีใจมากแล้ว แม้จะฟังออกว่ายังฝืนไปหน่อยก็เถอะ


           “ขอบคุณนะครับที่ดูแลเท็น ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันตอนที่เท็นเจ็บปวดที่สุด”


           “พี่ต่างหากที่ต้องพูดคำนั้น ขอบคุณที่เท็นยังรักพี่ ขอบคุณที่ไม่หนีพี่ไปไหน”


           ผมเงยหน้าสบตาคม หยดน้ำในดวงตาทำให้ใบหน้าของเขาเลอะเลือนแต่ความรักของเรากลับแจ่มชัด

เหลือเกิน ผมรักเขา รักจนอยากทำให้พี่ก่อรู้จักความสุขบ้าง

           ผมเอื้อมมือไปวางที่กรอบหน้านั้น แล้วดึงให้เขาโน้มลงมาให้ผมได้แนบปากลงไปกับปากของเขา พี่ก่อ

เปิดปากรับอย่างเต็มใจเมื่อผมค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ มือใหญ่เลื่อนมาวางอยู่ตรงท้ายทอยของ

ผมให้จูบยิ่งใกล้ชิด ไม่นานนักพี่ก่อก็สอดแขนเข้ามาใต้เข่าแล้วช้อนตัวผมกลับเข้ามาในห้อง เขาทรุดตัวลงนั่งที่

ขอบเตียงวางผมให้นั่งอยู่บนตักของเขา เราสบตากับอยู่ท่ามกลางความมืดมิดมีเพียงแสงสลัวจากเสาไฟฟ้า

นอกอาคารพาณิชย์ที่ส่องผ่านเข้ามาแค่เพียงเล็กน้อย


            “ตรงไหนที่เท็นเจ็บที่สุด ตรงนี้ใช่หรือเปล่า”


           พี่ก่อกดริมฝีปากลงมาตรงตำแหน่งของหัวใจ ความอบอุ่นแผ่ซ่านผ่านชุดนอนที่กางกั้นไว้ เขาขยับเข้า

หาแผ่นหนังที่โผล่พ้นสาบเสื้อออกมาแล้วเม้มปากลงไปอย่างนุ่มนวลมันทำให้ผมลืมทุกอย่างบนโลกใบนี้


           “พี่จะเป็นยาแก้ปวดให้เท็นไม่รู้สึกถึงมันอีกต่อไปนะครับ”


           ผมไม่ได้ห้ามเมื่อมือสากจากงานหนักเริ่มปลดกระดุมชุดนอนอย่างเชื่องช้า หลังมือของเขาสัมผัสแตะ

ต้องเนื้อตัวอย่างจงใจในขณะที่ผมหายใจไม่เป็นจังหวะจนอกกระเพื่อม แขนที่คล้องอยู่รอบคอสั่นเทาจนพี่ก่อ

ต้องจูบปลอบโยน


           “ใจเย็นๆนะครับ อย่าตื่นเต้น กอดพี่ไว้แน่นๆก็พอแล้ว”


           เมื่อกระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดออกเสื้อนอนลายเคโรโระก็ถูกดึงหลุดจากแขน พี่ก่อจูบเบาๆตรงซอกคอ

แล้วเพิ่มแรงกลายเป็นเม้มปากลงไป ไรหนวดรอบริมฝีปากถูไถอยู่ตรงเนื้ออ่อนทำให้ผมสะดุ้งตัวโยน ความร้อน

วูบวาบวิ่งสลับกันไปทั่วตัวโดยเฉพาะจุดที่เขาลากริมฝีปากผ่านไป


           “พี่จะจูบเท็นตรงนี้ นะครับคนเก่ง”


           เอ่ยเตือนให้รู้ตัวก่อนปลายลิ้นจะตวัดวูบที่ยอดอกแล้วงับมันไว้ ผมแอ่นตัวโดยอัตโนมัติเข้าหาแรงดูด

ขบ พี่ก่อโอบรัดเอวของผมพลางวางลงบนที่นอนทั้งที่ยังไม่เลิกรัวลิ้น สิบโทเคโรโระบนกางเกงถูกดึงออกผ่าน

ปลายเท้าแล้วโยนทิ้งไปบนพื้นห้อง


           โธ่ เคโรโระของผม


           หนาวไปทั้งตัวเมื่อร่างกายเปล่าๆถูกความเย็นจากเครื่องปรับอากาศเป่ารดลงมาแต่พี่ก่อก็ไม่ได้เปิด

โอกาสให้ผมหนาวมากนัก เขาสลัดเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นทิ้งไปแล้วทาบลำตัวอุ่นๆลงมาแนบกับผมจนไม่

เหลือช่องว่าง


           “ตัวเท็นเย็นจัง” เขาไล้ปลายนิ้วอยู่ตรงข้างแก้ม


           “พะ พี่ก่อนั่นแหละครับ ตัวร้อน”


           “อยากรู้ไหมครับทำไมถึงร้อน”


           พี่ก่อกลับมาเป็นคนเดิม ดวงตาพราวแสงขึ้นทีละนิดเรียกเลือดในตัวผมให้ขึ้นมาฉีดสีอยู่บนใบหน้า


           “เพราะพี่อยากใช้ความร้อนนี้สร้างความอบอุ่นให้เท็น” 


            เขาก้มหน้าลงมาใช้ปากแตะไล้อยู่ตรงปากของผม มือร้อนลูบไล้อยู่ตรงบั้นเอว

วกวนไปตามท้องน้อยให้ผมเกร็งกล้ามเนื้อตามฝ่ามือร้อนจนกระทั่งเขาวางกอบกุมไว้ตรงนั้น


            “สัญญากับพี่ว่าจะคิดถึงแต่เรื่องของเรา จะไม่วอกแวกไปคิดถึงเรื่องอื่น ตกลงไหมครับเท็น”


           แวบหนึ่งที่ผมคิดไปถึงวันนั้น ไม่ ผมต้องไม่คิดถึงมันอีก พี่ก่อคือสิ่งเดียวที่เติมเต็มชีวิตของผม


           กลืนน้ำลายเหนียวหนับลงคอเมื่อลิ้นร้อนเริ่มบรรเลงไปทั่วตัว พี่ก่อฝากรอยรักแสนหวานทับไว้แทบทุก

จุดที่มันเคยทำให้ผมเจ็บปวด ก่อนที่จะเลื่อนตัวลงต่ำยกขาของผมขึ้นสูงแล้วงับเบาๆที่ต้นขา ผมผวาจนหลัง

แอ่น สองมือกำผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่พ่นเสียงครางฮืออย่างน่าอับอาย


           “อื้ออ พี่ก่อ เท็นอ่ะ…”


           จากต้นขาเขาลากลิ้นมาเรื่อยๆ ในที่สุดเจ้าลูกชายของผมก็ตกเป็นของเขา พี่ก่ออมมันเข้าไปช้าๆ พลาง

เหลือบตามองผมที่กำลังบิดตัวไปมาอย่างพออกพอใจ เขาเอื้อมมือคว้าเจลใสจากหัวเตียงมาบีบใส่มือก่อนนวด

เฟ้นอยู่ตรงรอบช่องทางของผม


           “ยะ เย็นอ่ะ ต้องใช้ด้วยหรือครับพี่ก่อ”


           เสียววูบเมื่อปลายนิ้วนั้นค่อยๆสอดเข้าไป ผมกัดฟันแน่นเมื่อเริ่มรู้สึกถึงการล่วงล้ำ


           “ชวู่ เท็นครับอย่าเกร็ง พี่ใช้เจลช่วยเพราะไม่อยากให้เท็นเจ็บมาก มองหน้าพี่สิครับเท็น ที่รักของพี่ก่อ”


           ปลายประโยคทำให้ใจของผมพองเหมือนขนมถ้วยฟู เมื่อผมก้มหน้าสบตาของเขาที่ยังไม่เลิกดูดดุนเจ้า

ลูกชายจนเปียกชื้น จังหวะที่พี่ก่อโลมเลียปลายนิ้วที่สองก็เริ่มแทรกตัวเข้าไปขยายทางให้กว้าง ลำคอผมแห้ง

ผากหมดแล้วตอนนี้ มันเสียวจนต้องใช้มือขยุ้มเส้นผมของพี่ก่อไว้

           ความรู้สึกบางอย่างแล่นวาบเข้ามาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อช่องทางด้านล่างบีบตัวหดรัด ทำไมผมถึงต้องการ

เติมเต็มให้มากกว่านิ้วของพี่ก่อนะ


           “พี่ก่อ ฮึก ฮึก เท็น อื้อ”


           บิดเอวแทบขาดเมื่อนิ้วในช่องทางหมุนวนไปมา ตอนนี้ร่างกายของผมร้อนระอุแข่งกับพี่ก่อจนเหงื่อชื้น

พี่ก่อยอมปล่อยเจ้าลูกชายของผมแล้วเลื่อนตัวสูงขึ้นมาจนใบหน้าของเราตรงกัน


           “พี่รักเท็น”


           สั้นๆ ง่ายๆ แต่เสียงของพี่ก่อสั่นพร่า เขาโน้มหน้าลงมาจูบที่ปาก มันอุ่นจนร้อน นุ่มนวลแต่ก็หนักหน่วง

ดูดเสียงครางของผมให้เงียบหายไปกับลำคอของเขา ต้นขาของผมถูกแยกให้กว้างออกจากกัน นิ้วใหญ่ชักเข้า

ออกเร็วจนผมตกใจก่อนที่เขาจะดึงมือกลับแล้วเสียบแทงของจริงเข้าไปแทนที่ ปลายบานแทรกดันช่องทางคับ

แน่นลึกขึ้นเรื่อยๆ กล้ามเนื้อขยายรวดเร็วสร้างความเจ็บแปลบจนผมเบิกตาโพลง










มีต่ออีกนิด

[Belove]

ต่อกันตรงนี้



            ผมสอดมือเข้าไปใต้แผ่นหลังนุ่มมือแล้วโอบกระชับเดือนสิบให้เบียดแนบสนิทอยู่กับตัวของผม ร่างกาย

เล็กๆ สั่นไหวเมื่อผมดันสะโพกให้เราประสานลึกขึ้นเรื่อยๆ เสียงของเขาถูกผมดูดไว้จนแทบไม่หลุดรอด ผมพัก

เป็นระยะพอให้เดือนสิบได้หายใจจนกระทั่งร่างกายของเรากลายเป็นหนึ่งเดียวกันในที่สุด ตอนนั้นผมจึงได้

ผละปากออกจากปากเล็กอิ่มนั่นก่อนคลอเคลียอยู่แถวใบหู


           “หายเจ็บหรือยังครับเท็น”


           เดือนสิบเอียงหน้ามาพร้อมดวงตาฉ่ำหวาน เขาไม่รู้ตัวหรอกว่าตอนนี้เขาน่ากลืนกินแค่ไหนกับใบหน้า

ขาวๆชื้นเหงื่อ เลือดฝาดวิ่งมาเลี้ยงอยู่ที่แก้มจนกลายเป็นสีแดงเรื่อ ผมอยากจะขับเคลื่อนอยู่ในร่างกายนี้ใจ

แทบขาด แต่ก็ต้องเว้นระยะพักให้เดือนสิบเพราะผมอยากให้เขามีความสุขที่สุดกับครั้งแรกของเรา


           “หะ หายแล้วครับ ตอนนี้ มะ มันดีมากเลย อื้มมม”


           หนุ่มน้อยของผมกัดปากกลั้นเสียงครางเมื่อผมลองหมุนวนแกนใหญ่ที่สอดลึก ท่าทางนั้นยิ่งยั่วยวนให้

ผมหลงใหล


           “เด็กดีของพี่ ไม่ต้องเก็บอาการ พี่ชอบฟังเสียงเท็น”


           ผมค่อยๆ ดึงเอวออกมาทีละนิดแล้วขยับสอดเข้าออก เจลที่เตรียมไว้ช่วยได้มากเมื่อภายในช่องทาง

ของเดือนสิบลื่นพอที่จะไม่เจ็บปวดมากไปกว่านี้


           “อื้ออ อะ พี่ก่อ อึก ตรงนั้น”


           เดือนสิบดิ้นพล่านเมื่อปลายแท่งสะกิดผนัง เขาเด้งตัวเข้าหาพลางคว้าใบหน้าของผมไปจูบหนักๆ

อย่างลืมตัว น้ำหล่อลื่นพุ่งวาบพร้อมกล้ามเนื้อของเขาบีบรัดผมจนอึดอัด ท่อนขาเรียวนุ่มของเดือนสิบโอบรัดไป

กับเอวของผม ผมรู้ เดือนสิบพร้อมแล้ว

           ผมเท้ามือไว้กับที่นอนโก่งตัวดึงดันเป็นจังหวะ ช่องทางคับแน่นเรียกเลือดในกายไปรวมกันอยู่ตรงนั้น

อดปล่อยเสียงครางลึกไม่ได้เมื่อร่างกายของเดือนสิบกำลังบีบคั้นเหลือเกิน


           “พี่จะรักเท็นตลอดไป”


           ผมพ่นคำบอกรักซ้ำๆย้ำๆ เข้าไปในจิตสำนึก ร่องรอยบาดแผลในใจของเดือนสิบจะต้องเลือนหายไป

เพราะผม เดือนสิบแหงนหน้าครางฮือรับคำบอกรัก


           “เท็นรักพี่ก่อ เท็นรักพี่ก่อ อ๊ะ!”


           กล้ามเนื้อตอดรัดรุนแรง ผมช้อนสะโพกของเดือนสิบขึ้นมาแล้วกระแทกถี่เร็ว มือกุมไปรอบแท่งเนื้อ

งดงามของเขาแล้วรูดรั้งเข้าจังหวะกระแทกสะโพก เดือนสิบเกร็งตัวตาลอยก่อนปลดปล่อยน้ำรักออกมา ผมยิ่ง

รีบสาวเอวแล้วแช่ค้างพลางกลั้นใจเมื่อน้ำข้นๆของผมพุ่งวาบอยู่ในช่องทางรักของเดือนสิบ

           





           “พี่ก่อแกล้งเท็นให้หมดแรง ตอนเช้าจะไปเรียนไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้”


           เสียงบ่นอุบอิบดังขึ้นจากคนตัวเล็กที่กำลังนั่งรออยู่ที่โต๊ะก๋วยเตี๋ยวเพื่อรออาหารมื้อดึก หลังจากที่ถูกผม

เล่นงานในครั้งแรกไปเสียสามน้ำส่วนผมหมดไปสอง ถามว่าอยากได้มากกว่านี้หรือเปล่าก็ตอบตรงๆว่าอยาก

เพราะผมรอวันนี้มานานเหลือเกิน แต่ผมไม่อยากให้เดือนสิบเหนื่อยไปมากกว่านี้ ผมเช็ดตัวให้เขาสวมชุดนอน

ลายเคโรโระตัวโปรดแล้วอุ้มเดือนสิบลงมาจากชั้นสามให้มานั่งรอผมหาของกินให้

           ผมยิ้มให้เขาเมื่อยกชามก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ ชามพิเศษไปให้ เดือนสิบตาโตเมื่อเห็น


           “เส้นเล็กลูกชิ้นน้ำใส แต่นี่ลูกชิ้นจะเยอะไปหรือเปล่าครับเต็มชามขนาดนี้”


           “สำหรับลูกค้าคนพิเศษ กินลูกชิ้นเยอะๆ เอาโปรตีนเข้าไปทดแทนส่วนที่สึกหรอ”


           “พี่ก่อบ้า” เดือนสิบหน้าแดง เขาคว้าตะเกียบคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปากอย่างน่าอร่อย


           “ทำไมไม่กินลูกชิ้นล่ะครับเท็น”


           “ของอร่อยเก็บไว้กินทีหลังครับ”


           “แต่ลูกชิ้นพี่เท็นไม่ต้องเก็บไว้กินทีหลังนะ อนุญาตให้กินได้บ่อยๆ” 

         
            คำพูดสองแง่สองงามของผมทำให้เดือนสิบยกกำปั้นขึ้นต่อยต้นแขนผมเบาๆ


           “ลามกอ่ะพี่ก่อ”


           “คิดอะไรครับเท็น พี่หมายถึงลูกชิ้นที่ร้านต่างหาก เท็นเป็นแฟนเจ้าของร้านนะอยากกินเมื่อไหร่ก็กินได้”


           “ไม่คุยกับพี่ก่อแล้ว จะกินก๋วยเตี๋ยว”


           ทั้งเส้นทั้งน้ำซุปหายวับไปกับปากและท้องของร่างผอมๆ ผมนั่งเท้าคางมองจนกระทั่งถึงลูกชิ้นลูก

สุดท้ายที่เดือนสิบกำลังตักเข้าปาก ผมรวบมือเล็กไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างเชยปลายคางที่ยังมีลูกชิ้นอยู่

ในปาก


           ผมประกบปากเดือนสิบ ใช้ลิ้นกวาดเข้าไปในโพรงปากแย่งลูกชิ้นลูกสุดท้ายออกมาเคี้ยวช้าๆ แต่ก็ยัง

ไม่ยอมปล่อยใบหน้าเดือนสิบให้ห่างจากผมทั้งที่ลูกชิ้นลูกนั้นผมกลืนลงคอไปแล้ว


           ลูกชิ้นลูกสุดท้ายอร่อยเหลือเกิน
                       

       

                        ------ ----------โปรดติดตามบทสรุปของเรื่องบทหน้า------------------




[attachment deleted by admin]

[mukmaoY]

พี่ก่อนี่หื่นจริงๆเลย  แก่แล้วนะไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน   

[❣☾月亮☽❣]

   เป็นน้ำใสที่หวานเหลือเกิน ใช่ไหมจ๊ะน้องเท็น พี่ก่อ

กว่าจะหลุดพ้นจากมาม่า ท้องอืดเลยทีเดียว
ว่าแต่เจ้าเด็กนรกนั่นมันจะสำนึกจริงๆไหม บอกตรงๆว่าไม่รู้จะมีวันไหนที่เท็นจะมองหน้ามันได้ เห้อ ครอบครัวเดียวกันแท้ๆถึงแม้ไม่อยากจะนับมันรวมสักเท่าไหร่แต่พี่ก่อก็ยังเป็นพ่อ ตัดยังไงก็ไม่ขาดหรอก

ตอนนี้แค่หวังให้เท็นก้าวข้ามมันไปให้ได้อย่างแท้จริง
ขอบคุณค่ะ 

[Noo_Patchy]

 

[maru]

น่ารัก แล้วจะยังไงกันต่อนะนั่น

[Freja]

ดีใจที่พี่ก่อกับน้องเท็นก้าวผ่านจุดนั้นมาได้ด้วยกัน

ความรู้สึกตอนที่เท็นบอกว่าเหลือลูกชิ้นเอาไว้กินทีหลังนั้นเราอดคิดถึงพี่ก่อไม่ได้ที่เหลือเท็นอดเปรี้ยวไว้กินหวานทีหลังแล้วกันมาโดนไอ้เกมลูกชายสอยเอาลูกชิ้นไปกินเสีย

เท็นอาจจะไม่มีความทรงจำเซ็กส์ที่เกิดขึ้นกับเกมมากเพราะว่าตัวเองเมาแถมยังคิดว่าทำกับพี่ก่อแต่ที่ช็อคก็คืออิมแพ็คของการตระหนักว่าเป็นใครที่ทำกับตัวเองซึ่งก็หนักหนาสาหัสไม่แพ้กัน

อยากอ่านถึงหนทางการของการชดใช้บาปกรรมของเกมค่ะ

[B52]

หวังว่ามันจะหายในเร็ววัน

[Zelsy]

น้ำข้นก็แซบ น้ำใสก็หวาน

[AuyAaiz]

พี่ก่อเป็นผู้ชายที่โคตรดี น้องเท็นโชคดีมากกๆเลยนะ
อิจฉาาาา
โล่งอก น้องเท็นเริ่มดีขึ้น
ส่วนเกม เอ็งหายไปซักพักนะ พ่อกับเเม่เค้าจะหวานปนหื่นกัน

[Inwoสูs]

อุ๊ยๆๆๆ น้ำใสชามนี้ น้ำตาลหกใส่หรือป่าวนะ ทำไมหวานจัง

[Resonance]

จะจบแล้วหรือเนี่ยะ ไวมาก T_T ชอบพี่ก่อกับน้องเท็นมากเป็นคู่ที่ใช้เหตุผลในการแก้ปัญหาและใจเย็นกับสถานการ์ณที่เกิดขึ้นที่สุดแล้ว
ขอบคุณนักเขียนที่แบ่งปันเรื่องราวสนุกๆให้อ่านกันนะคะ