หัวข้อ: น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา \(^O^)/ อวดปกใหม่จ้า

[HISY]

ยังไม่เลิกเลวอีกไอ้เกม

[Nano PL]

อุ๊บ ไม่นะ ไม่นะ

[chisarachi]

เอาเกมไปเก้บค่ะ
แค่จูบเราก็ไม่อยากอภัย
ถ้้ามากกว่านี้เรารับไม่าได้กับนิสัยนังสลัดผักคนนี้แน่ๆ
นี่ใช้อารมณ์ล้วนๆค่ะ ไม่ใช้เหตุผลในการตัดสินใครเลย
เพราะอินมาก
แบบรับไม่ได้ งอแงมากด้วย
แม้ว่าถ้าน้องเสียตัวให้สลัดผักรวมจริงๆ แล้วพี่ก่อรับได้
แต่เรารับไม่ได้กับนิสัยคนนี้
โอ๊ยยย ย ยย ย ยย ขอพักไปทำใจบนดาดฟ้ก่อนนะคะ
แล้วค่อยมาหาเหตุผล ไม่ใช้อารมณ์แบบนี้5 5 5 5 55
ปล.ขอให้ไม่เป็นไรนะคะ บุญรักษา เราไปทำบุญพรุ่งนี้ จะทำให้น้องเท็น
ให้คนแต่งไม่ใจร้าย ขอร้อง ง งง ง งง ง ง งง
แม้ว่าถ้าเป็นเป็นแบบนั้นจริงๆจะทำให้เรื่องมันมีมิติลี้ลับ บลาๆๆๆๆ
แต่อย่ากระชากหัวใจเราด้วยการทำแบบนั้นเลย
ตอนนี้ดวงใจคนอ่านมันบอบช้ำ และพร้อมที่จะขยำไอ้ยักษ์ถั่วต้มนั่น
ปล.2 ให้มันเป่้นแค่ฝันพอ ไม่ต้องเกิดขึ้นจริงนะ
ให้น้องเท็นรู้ตัว

[Resonance]

ไม่น๊าาาา  น้องเท็นต้องคู่กับพี่ก่อเท่านั้น!!!!!

เป็นกำลังให้นักเขียนนะคะ เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ

พอดีเราชอบผู้ชายทำกับข้าวอร่อย  5555

[windel]

ว๊าย มาอ่านรวดเดียวถึงตอนปัจจุบันก็เจอแจ็กพ็อตเลย
เครียดสุดๆ ไอ้ยักษ์นิสัยเลว 
แบบนี้มันต้องโดนกำหราบ

ชอบพี่แก้วนะ นางเป็นสตรีที่เข้มแข็งและเด็ดขาดดีมาก เห็นด้วยสุดๆเรื่องที่แม่กะเตี่ยของพี่ก่อแกเลี้ยงหลานตามใจเกิ๊น ถ้าเป็นเรานี่จะจับฟาด //อินจัด

[takara]

หวังว่าคงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ ฮือฮือ สงสารพี่ก่ออะ

[lizzii]

อย่าทำแบบนี้นะะะะะะ

[Belove]

                                               น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา

                                                          บทที่ 14


          “เฮ้ย! เหี้ยแล้ว ไอ้ชิบหายเกม มึงทำเหี้ยอะไรไอ้เท็น”


           เสียงเอะอะดังแว่วเข้าหู ผมพยายามลืมตาแต่เพราะอาการปวดตุ๊บๆที่ขมับทั้งสองข้างมันทำให้ยากที่

เปลือกตาจะเปิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วอย่างที่ใจคิด ยังไม่ทันที่จะพลิกตัวไปตามเสียงผมต้องตาเหลือกเมื่ออยู่ๆ

ก็ร่างกายก็ร่วงลงมากระแทกพื้นดังอั้กแล้วตามมาด้วยของแข็งที่กระแทกเข้ามากลางลิ้นปี่จนจุกตัวงอ


           “ไอ้เหี้ย ไอ้ชิงหมาเกิด มึงนี่ระยำผิดพ่อมึงจริงๆ”


           “เดี๋ยว โอ๊ย!”


           ยังไม่ทันตั้งตัวของแข็งที่ว่าก็ยังกระแทกลงมาไม่ยั้งไม่ว่าผมจะหลบเลี่ยงไปท่าไหน ผมเจ็บจนร้องไม่

ออก สุดท้ายคือเส้นผมที่ถูกกระชากให้โงหัวขึ้นมาจากพื้นเย็นๆของห้องแล้วถูกฝ่ามือตบใส่หน้าฉาดใหญ่


           “ลืมตาขึ้นมา ตื่นมาดูการกระทำอัปรีย์ของมึงซะไอ้เด็กนรก”


           นั่นแหละสติของผมจึงได้กลับเข้ามาสู่ร่างอย่างสมบูรณ์

           ผมตาเหลือกเมื่อเห็นสภาพตัวเองเนื้อตัวล่อนจ้อนนั่งเหยียดขาอยู่กลางพื้นห้อง มีร่องรอยถูกกระทืบ

ตามลำตัวเต็มไปหมด ไอ้พี่ตึ๊งยังกระชากเส้นผมไว้แน่นมองผมราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ในขณะที่ร่างเล็กๆบน

เตียงงัวเงียขึ้นมามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดวงตากลมโตเบิกโพลงก่อนจะผุดลุกขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว


           “โอ๊ย!”


           เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นจากพี่เท็น เขาก้มลงมองตัวเองสลับกับจ้องหน้าผม ผิวหน้าที่ขาวอยู่แล้ว

ยิ่งซีดเผือดลงเรื่อยๆ ขณะที่เขากำลังทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น พี่เท็นจ้องหน้าผมด้วยดวงตาแห้งผาก


           “ไม่จริง บอกกูว่าไม่จริง”


           เนื้อตัวบางๆนุ่มนิ่มสั่นเทาพร้อมริมฝีปากสั่นระริก จ้องมองผมเหมือนไม่อยากจะเชื่อ มันทำให้ผมต้อง

ก้มหน้าหลบตาเพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าผมทำมันจริงๆ

            ใบหน้าแสนน่ารักขาวอมชมพูด้วยแรงของแอลกอฮอล์ ดวงตาที่ปรือน้อยๆนั่นก็ช่างเชิญชวนให้ผมมอง

อย่างหลงใหลเมื่อผมประคองเขาลงไปกับเตียงนอน


           “พี่เท็น เมาขนาดนี้ยังน่ารักมากเลยนะ รู้ตัวบ้างไหม”


           ผมก้มหน้าลงไปหอมที่แก้ม สูดดมกลิ่นแป้งเด็กปนกับกลิ่นเหล้าเข้าจมูก พี่เท็นส่งเสียงอืออารับก่อน

เขาจะหันมายิ้มแก้มปริ


           “พี่ก่อ”


           ผมเม้มปากแน่น แม้แต่ตอนที่ยังไม่ได้สติผมก็ยังแพ้พ่ออยู่ดี และอาจเพราะฤทธิ์เหล้าบวกกับความ

เจ็บใจมาตลอดหลายวัน มันดึงความยับยั้งชั่งใจออกไปจากสมองจนหมดสิ้น


           ชุดนักศึกษาถูกผมถอดออกอย่างง่ายดายเพราะเจ้าตัวไม่มีปัญญาห้าม ไม่นานพี่เท็นก็เปลือยเปล่า

ล่อตาล่อใจ ผมมองปากอิ่มสีแดงสดแล้วก้มหน้าลงไปขบเม้ม มือไม้ไล่บีบเค้นสะเปะสะปะไปกับเนื้อเนียน

นุ่มมือ พี่เท็นครางฮือสลับกับเรียกชื่อพ่อของผมยิ่งทำให้ผมทนไม่ไหว ผมลุกขึ้นแก้ผ้าเอาชุดนักเรียนออกอย่าง

รวดเร็วแล้วเบียดตัวลงแนบไปกับพี่เท็น


           “นี่คงได้กับพ่อมาหลายครั้งแล้วสินะ ลองเปรียบเทียบดูไหมพี่เท็นว่าพ่อกับลูกใครจะเจ๋งกว่า”


           ผมตะโบมจูบ ขบเม้ม ทิ้งรอยไว้ทั่วร่างขาว ก่อนจับขาเรียวแยกออกจากกัน สมองไม่ได้คิดอะไรแล้ว

ตอนนั้นเพราะร่างกายเต็มไปด้วยความต้องการและใจมีแต่อยากจะเอาชนะ เมื่อผมเสียบมันเข้าไปพี่เท็นสะดุ้ง

เฮือกผวาเข้ากอด และด้วยความคับแน่นของช่องทางผมจึงได้รู้ว่าพี่เท็นยังบริสุทธิ์เหลือเกิน แต่วินาทีนั้นอะไรก็

ห้ามผมไม่อยู่เมื่อความต้องการของร่างกายมีมากเหลือเกิน ผมจัดการพี่เท็นที่เมาจนน้ำแตกก่อนที่ผมจะผล็อย

หลับไปจนกระทั่งตื่นมาเจอพี่ตึ๊งอัดจนน่วมด้วยฝ่าตีน

           พี่ตึ๊งยังซัดหมัดลุ่นๆใส่หน้าจนเลือดซิบ เขาบ้าเลือดดีเดือดกระทั่งลุกขึ้นยืนแล้วยกเท้ากระแทกกล่อง

ดวงใจผมอย่างแรง


           “อ๊ากกกก”


           ผมดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดในขณะที่พี่ตึ๊งมองอย่างสาแก่ใจ เสียงประตูห้องถูกเปิดออกแล้วคนที่

ผมยังไม่อยากเจอที่สุดตอนนี้ก็ก้าวเข้ามายืน เขากวาดสายตามองโดยรอบก่อนจะปิดประตูบดบังสายตาคน

ภายนอกที่อาจจะเดินผ่านมา


           “พ่อ”


           ผมครางเสียงแผ่วพลางประคองตัวเองลุกขึ้นมานั่งอย่างยากลำบาก และเมื่อเงยหน้าสบตากับพ่อผม

เพิ่งรู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปเป็นเรื่องที่โง่ที่สุดในชีวิต

           ดวงตาที่เคยมองผมด้วยความรัก บัดนี้กลับกลายเป็นความผิดหวัง มันแดงก่ำเรื่อไปด้วยหยาดน้ำ มือ

ใหญ่กร้านเงื้อขึ้นสูง ผมเกร็งหน้ารับหากมันจะฟาดลงมา แต่ผมก็รอเก้อเพราะเมื่อเงยหน้ามองพ่อค่อยๆลดมือ

นั้นลงพร้อมกับแววตาเสียใจ


           “พ่อ เกมขอโทษ”


           เสียงของผมสั่นเครืออย่างบังคับไม่ได้ น้ำตาแห่งความรู้สึกผิดเอ่อท้นแต่พ่อก็ยังไม่พูดอะไรแม้แต่คำ

เดียว เขาหันกลับไปหาพี่เท็นและรีบก้าวเดินไปหาในขณะที่พี่เท็นขยับตัวถอยกรูดชิดผนังพลางดึงผ้าห่มขึ้นมา

บดบังร่างกายตนเอง


           “อย่าเข้ามา”


           “เท็นครับ” เสียงพ่อฟังดูอ่อนระโหยเมื่อทรุดตัวลงนั่งที่ขอบเตียงแล้วเอื้อมมือไปหาพี่เท็น


           “บอกว่าอย่าเข้ามา”


           พี่เท็นยังพยายามกระถดหนีแม้ว่าจะไม่มีที่เหลือให้ขยับแล้วก็ตาม นัยน์ตาคู่นั้นยังบ่งบอกว่าเจ้าตัว

สับสนและรับไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่พ่อก็ยังใช้ความอดทนที่จะเอื้อมมือไปแตะอยู่ตรงหัวไหล่ที่ยังมี

รอยฟันของผม


           “เท็นใจเย็นๆ ขอพี่กอดเท็นหน่อยได้ไหมครับคนเก่งของพี่”


           “พี่ก่อ อย่าเข้ามา อย่าแตะต้อง ขอ ขอร้อง”


           พี่เท็นผลักไส โวยวาย ดิ้นหนี แต่พ่อก็เขยิบเข้าใกล้เรื่อยๆ พ่อคว้าท่อนแขนของพี่เท็นได้ในที่สุด ทั้งคู่

ยื้อยุดกันไปมาก่อนที่พ่อจะดึงพี่เท็นมากอดไว้สำเร็จแม้ว่าพี่เท็นจะยังไม่ยอมแต่เมื่อพ่อใช้มือแนบท้ายทอยให้

พี่เท็นซุกหน้าเข้าหาแผ่นอกกว้างของพ่อ สุดท้ายพี่เท็นก็หยุดดิ้นและปล่อยโฮออกมาในอ้อมกอดของพ่อ


           “พี่ก่อ เท็นขอโทษ เท็นไม่ระวังตัว เท็นผิดสัญญากับพี่ก่อ”


           พ่อยกมือลูบผมพี่เท็นอย่างอ่อนโยนเหมือนกำลังปลอบโยนเด็กน้อยเสียขวัญ


           “เท็น ไม่เป็นไร อย่าโทษตัวเอง”


           “มึงแหกตาดูว่ามึงทำเหี้ยขนาดไหน”


           พี่ตึ๊งตะคอกอยู่ข้างหู ดวงตาแดงก่ำเพราะสงสารเพื่อน เขาคว้าคอที่ก้มลงเพราะความอับอายให้

เงยหน้ามองผลจากการกระทำของผม


           “ปากมึงบอกว่ารักไอ้เท็นแต่มึงกลับทำให้มันเสียใจ มึงรู้ไหมว่ากูไม่เคยเห็นเพื่อนประสาทเสียขนาดนี้

มาก่อน และที่สำคัญมึงทำให้คนที่รักมึงที่สุดอย่างพ่อของมึงเสียใจ ไอ้เด็กจัญไร”

           ผมร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น เจ็บตัวที่ถูกพี่ตึ๊งซ้อมยังไม่เจ็บเท่าเห็นการหมางเมินจากพ่อและพี่เท็น

เขาทั้งสองไม่มองผม ให้ทั้งคู่ด่าผมตีผมเสียยังดีกว่า ผมค่อยๆคลานเข้าไปนั่งอยู่แทบเท้าพ่อและก้มลงกราบพ่อ

เป็นครั้งแรกในชีวิต


           “พ่อ เกมผิดไปแล้ว เกมขอโทษ พี่เท็นยกโทษให้ผมได้ไหม”


           พ่อยังไม่มองหน้า เขาใช้คางเกยอยู่บนกระหม่อมพี่เท็นที่ยังไม่หยุดตัวสั่น แทบขาดใจกว่าพ่อจะพูด

ออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ


           “ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วกลับบ้านไปก่อน”


           “พ่อครับ”


           “กลับไปซะ”


           ผมสะอื้นฮักคว้าชุดนักเรียนมาใส่ลวกๆ มองพ่อและพี่เท็นอย่างเสียใจเป็นครั้งสุดท้ายก่อนออกจาก

ห้องนั้นแล้วขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้านด้วยสภาพย่ำแย่จนป้าแก้วกับย่าถึงกับตกใจเมื่อเห็นผมเดินเข้าไปในบ้าน


           “เกม เกิดอะไรขึ้น ไปตีกับใครมาบอกป้าเดี๋ยวนี้”


           ป้าแก้วมองอย่างคาดคั้น ผมยืนนิ่งอึ้งแล้วปล่อยโฮ


           “ย่า ป้าแก้ว เกมมันเหี้ย พ่อไม่รักเกมแล้ว”


           ย่าตกใจจนต้องลุกจากเก้าอี้ขึ้นมาหาแล้วเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ


           “ทำไมพ่อถึงจะไม่รักเกมล่ะ บอกย่ามาที”


           “เกม เกม เกมฉวยโอกาสตอนพี่เท็นเมา เกมปล้ำพี่เท็น เกมข่มขืนแฟนพ่อ”


           ย่ากับป้าแก้วอ้าปากค้าง และเงียบจนผมใจหายเมื่อทั้งคู่ยังตั้งสติไม่ได้ พักใหญ่กว่าที่ป้าแก้วจะมอง

ผมอย่างโกรธเกรี้ยวแล้วยกมือตีผม


           “ไอ้เกม ทำไมแกทำแบบนี้ ทำไม”


           “ป้าแก้ว เกมผิดไปแล้ว”


           ผมไม่ได้หนี ได้แต่ยืนนิ่งให้ป้าแก้วทุบตี แต่นั่นยังไม่เท่ากับนัยน์ตาที่เริ่มฝ้าฟางจะมองผมอย่างผิดหวัง


           “แก้ว ไปเอาไม้เรียวมาให้แม่”


           “แต่บ้านเราไม่มีไม้เรียว แม่ไม่เคยตีไอ้เกม” ป้าแก้วท้วงเสียงดัง  ย่าเม้มปากก่อนออกคำสั่งใหม่


           “งั้นไปหยิบไม้กวาดมา แม่จะลงโทษเกม”


           ไม่ช้าไม่กวาดอันเขื่องก็มาอยู่ในมือย่า


           “ย่ารักเกม เลี้ยงเกมมาอย่างดีเพราะสงสารที่ไม่มีแม่และพ่อก็ต้องไปเรียนไกล ย่าตามใจทุกอย่างจน

เกมเสียนิสัย แต่ย่าก็ยังอดทนเพราะคิดว่าเมื่อเกมโตขึ้นเกมจะปรับปรุงได้ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าย่าเข้าใจผิด

เกมทำให้ย่าผิดหวัง ทำให้พ่อเสียใจ และทำให้หนูเท็นมีตราบาปอยู่ในใจไปตลอดชีวิต”


           คำพูดของย่าทำให้น้ำตาผมไหลไม่หยุด


           “ย่าจะลงโทษเกมด้วยมือของย่า คนที่รักเกมมากที่สุด”


           เสียงด้ามไม้กวาดแหวกอากาศลงมาฟาดขวับที่ก้นทำให้ผมสะดุ้ง ยังไม่ทันหายเจ็บจากไม้แรกไม้ที่สอง

ก็ฟาดซ้ำลงมาที่เดิม ไม้แล้วไม้เล่าจนผมคร้านที่จะนับ บางไม้ก็ฟาดโดนรอยตีนของพี่ตึ๊งจนเจ็บถึงใจ แต่ผมก็

ไม่ได้อุทธรณ์เพราะคิดว่ามันคงสาสมแล้วกับความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของผม


           “แม่ พอเถอะ เดี๋ยวไอ้เกมจะตายเสียก่อน”


           คนเอ่ยห้ามกลับเป็นป้าแก้วที่ทนเห็นสภาพของผมไม่ได้ ป้าแก้วเข้าไปคว้ามือย่าไว้เพื่อหยุดการลงโทษ

จากย่า ทันทีที่ด้ามไม้กวาดหยุดลงผมก็ทรุดลงไปร้องไห้อยู่กับพื้น






มีต่ออีกนิดจ้า

[mukmaoY]

เค้าอยากกินเค้กสตรอเบอรฺรี่  ฮืออออ  ไม่อยากกินเสือร้องไห้  ไม่มีใครขายกันแล้ว   



---
อ้าว  กลับมาดูอีกที  นิยายแยกเป็นสองรี 
   ขอโต๊ดน้า

[Belove]

ต่อกันตรงนี้นะ





            “เท็น มึงทำใจดีๆไว้ อย่าคิดมาก พี่ก่อฝากเท็นด้วยนะครับ”


           ตึ๊งมองเดือนสิบอย่างเป็นห่วง เขาวางมือลงบนบ่าที่ยังสั่นไหวแล้วบีบเบาๆเพื่อให้กำลังใจก่อนจะ

ออกไปจากห้อง ทิ้งผมให้อยู่กับเดือนสิบที่ยังหวาดผวาอยู่ในอ้อมกอด ผมกดปากลงไปที่ขมับชื้นแผ่วเบา


           “ไม่เป็นไรแล้วเท็น ไม่เป็นไร”


           เป็นคำพูดที่ผมพร่ำพูดตั้งแต่เจอหน้าเขา ใบหน้าที่ทั้งสับสน ตกใจ หวาดระแวงตั้งแต่ผมก้าวเข้ามาใน

ห้อง ผมเองก็ตกใจไม่น้อยเมื่อเข้ามาเห็นเกมถูกตึ๊งซ้อมแต่เมื่อเห็นเดือนสิบผมใจหายวาบเมื่อเดาเหตุการณ์ได้

โกรธเกมเหลือเกินที่กระทำย่ำยีโดยที่เดือนสิบไม่ได้สติ และสงสารคนตัวเล็กจนน้ำตาซึม


           “พี่ก่อ เท็นเสียไปแล้ว เท็นเสียไปแล้ว เท็นผิดสัญญากับพี่ก่อ วันนี้ วันนี้”


           เดือนสิบพึมพำเสียงเครือ เขาฟาดมือลงไปตามท่อนขาตนเอง


           “โง่ โง่ ไอ้เท็นมึงมันโง่ มึงมันน่ารังเกียจ น่าขยะแขยง”


           ผมรีบยึดข้อมือเล็กๆ ไว้ ดูเหมือนเดือนสิบจะยังช็อกจนตั้งสติไม่ได้


           “อย่าด่าตัวเองครับเท็น เท็นไม่ได้น่ารังเกียจ ไม่ได้น่าขยะแขยงเลยสักนิด พี่ไม่ได้รักเท็นเพราะเรื่องแค่นี้

พี่รักเพราะจิตใจของเท็นที่บริสุทธิ์และเป็นคนดี”


           ผมปลอบประโลมจนเดือนสิบหยุดอาละวาด นัยน์ตาคู่สวยบวมเป่งเพราะร้องไห้อย่างหนัก เนื้อตัวมี

รอยแดงเป็นจ้ำกระจายอยู่ทั่วตัว ผมต้องกัดฟันยับยั้งอารมณ์โกรธไว้เพราะตอนนี้เดือนสิบสำคัญที่สุด ผมช้อน

อุ้มเดือนสิบเข้าไปในห้องน้ำ วางเขาลงกับพื้นให้นั่งพิงผนังเปิดฝักบัวใช้สายน้ำชำระล้างคราบคาวออกจาก

ร่างกายของเขา


           “พี่จะล้างรอยทุกอย่างให้เท็น”


           “พี่ก่อ”


           เดือนสิบปล่อยให้ผมล้างเนื้อตัว ลงสบู่ จนถึงช่องทางเบื้องล่างเขาก็คว้ามือผมไว้ มองด้วยแววตาเจ็บ

ช้ำ


           “อย่าเลยครับ”


           “ให้พี่ทำเถอะ”


           ผมค่อยๆ ล้วงนิ้วเข้าไปอย่างทนุถนอม เดือนสิบเจ็บแปลบนิ่วหน้ากัดฟัน ผมไม่รู้ว่าน้ำตาเขาไหลปะปน

อยู่กับน้ำด้วยหรือเปล่า เมื่อร่างกายบอบบางสะอาดสะอ้านผมก็ใช้ผ้าเช็ดตัวซับน้ำก่อนอุ้มเขามานั่งตรงโต๊ะ

ญี่ปุ่นกลางห้องแล้วเปลี่ยนผ้าปูที่นอนผืนใหม่ เดือนสิบคงนอนบนผ้าปูที่นอนผืนเก่าที่มีแต่ร่องรอยความ

สูญเสียไม่ได้แน่ๆ

           ผมช้อนตัวอุ้มให้เดือนสิบมานอนอย่างอ่อนระโหย สวมเสื้อผ้าชุดใหม่และล้มตัวลงนอนเคียงข้างอยู่บน

เตียงเล็กตะแคงตัวเข้าหากอดเดือนสิบไว้ด้วยความรัก


           “นอนหลับนะครับเท็น ลืมฝันร้ายเสีย พี่จะอยู่ข้างๆเท็นอย่างนี้ เมื่อเท็นตื่นนอนอีกครั้งเท็นก็จะเจอแต่

ฝันดี สุขสันต์วันเกิดครับเท็น”

           ผมกอด ผมจูบแทนการเห่กล่อม เดือนสิบหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน ไม่นานลมหายใจของเขาก็

สม่ำเสมอบอกให้รู้ว่าเขาหลับลงแล้ว เหลือแต่ผมที่ปล่อยให้น้ำตาของลูกผู้ชายไหลซึมลงมาจากหางตา




     ------------------------------------- TBC---------------------------------


เมนูวันนี้เสนอจานเด็ด

เสือร้องไห้

กระซิก ๆ

 


[attachment deleted by admin]

[yun+jae@3@]

เม้นไม่ออก  ตอนนี้อยากแค่ :z6:เกมอย่างเดียว
สงสารเท็นกับพี่ก่อมาก
ขอให้ผ่านเรื่องเลวร้ายนี้ไปได้น่ะ 

[leefever]

อยากตั๊นหน้าไอ่เกม

ฆ่าละหมกส้วมมันซ้าาา

[❣☾月亮☽❣]

    จิบ้าตาย

[junpa]

   

[colorofthewind21]

เกลียดแกไอ้เกม แกทำให้เท็นและพี่ก่อต้องร้องไห้
ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้แกเลยไอ้ชั่ว
ปล. อินมาก

[Freja]

จุกที่เท็นโดนลักหลับ
เท็นกับพี่ก่อก็ต้องมาเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่
แต่เราว่าพี่ก่อกับเท็นก็จะก้าวผ่านจุดนั้นมาด้วยกันได้
เรื่องซิงหรือไม่ซิงเราไม่ซีเรียสกับมัน
ไอ้นั่นของอิเกมไม่ได้ปักคาไว้
ความดีและคุณค่าของเท็นไม่ได้วัดกันที่ตรงนั้น
เสียความรู้สึกอย่างเดียวก็คือลักษณะรูปแบบที่เท็นเสียไปเท่านั้นเอง

ไม่มีอะไรจะว่าเกมแล้ว
ให้พ่อกับทุกคนในบ้านหมางเมินไปนั่นแหละดีที่สุด
ย่าจะมาตีตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว
การลงโทษมันทดแทนความผิดกับความเสียหายที่เกิดขึ้นไม่ได้หรอก
ให้มันไปติดมหาลัยที่ภาคอื่นแล้วก็ย้ายออกไปเลยดีกว่า
จะได้รู้ว่าการอยู่โดยไม่มีใครเลยมันทรมาณยังไง

[bumzaza258]

ถ้ามีลูกแบบนี้จริงๆนี้เนรคุณมาก แฟนก็แฟนพ่อยังจะอยากได้ ไม่ชอบพ่อที่พ่อเลือกงานที่มันเป็นหน้าเป็นตามาขายงานกระจอกๆ งานกระจอกๆก็ทำให้มิงมีทุกวันนี้มั้ยไอ้เกม แถมคราวนี้มาปล้ำแฟนพ่ออีก สมองนี้มันเลวจริงๆ ศีลธรรมคงไม่มีในสมอง แยกแยะไม่ออกระหว่างดีกับชั่ว คนเค้าพูดกันว่าทำผิดยังมีโอกาสให้แก้ตัว แต่สำหรับมิงนี้ โอกาสแก้ตัวคงไม่มีใครอยากจะให้ การที่ต้องเป็นคนไม่มีค่า เป็นอากาศธาตุสำหรับคนอื่นคงเหมาะสมกับมิงแล้วตอนนี้ 
แอบนอยด์ที่เท็นเสียซิงแล้ว แต่เอาเค้าจริงๆความซิงมันเอามาวัดค่าความรักกันไม่ได้หรอก เลยเฉยๆไม่เสียใจอะไรมาก แค่อยากกระทืบไอ้เกมส์  อ่านตอนนี้ถ้าเราเป็นพี่ก่อคงรู้สึกประมาณผลไม้ที่อุส่าเฝ้าดูแลบ่มเพาะมาอย่างดี พอไม่อยู่ออกไปซื้อปุ๋ยมาแปปเดียว กลับมาเจอแต่ซากผลไม้พร้อมหมาขี้ขโมยตัวนึง ....

[takara]

ฮือฮือ สงสารน้องเท็นอะ แล้วพี่ก่อจะทำงัย

[AuyAaiz]

ความรู้สึกนึกคิดทั้งตอนก่อนๆ และความผิดพลาดของเกมในตอนนี้
มันสะท้อนไปถึงการอบรมสั่งสอนของคุณย่าและคนในบ้าน
ตราบาปมันไม่ได้เกิดกับเท็นคนเดียว
แต่ทั้งเกม ย่าและพี่ก่อ อาจได้รับผลด้วยกันทั้งสิ้น

[hibarihao]

แม่งเกลียดเกมว่ะ

[lizzii]

ตีเกมให้ตายตอนนี้ก็ไม่ทันละย่า
เห้อออออออ

[cross]

คือแบบ มันสุดๆจุกพูดไม่ออก เลวเกินคำว่าเลวไปนะเกม
มันเป็นตราบาปให้เท็นไปตลอดชีวิตเลยนะ ทำไมละ

[chisarachi]

งดมีพ่อของลูกชื่อเกม และงดตั้งชื่อลูกว่าเกมค่ะ
#หลบไปร้องไห้คนเดียวบนดาดฟ้า

[Zelsy]

สงสารเท็น

[Min*Jee]

สงสารเท็นกับพี่ก่อ!!!!!!
ทำไมๆๆๆๆๆๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้
ไม่ร้องนะคะ เอาใหม่ๆ คิดซะว่าทำทานให้หมาไป พี่ก่อปลอบน้องดีๆนะคะ
รอตอนต่อไปนะ

[pachth]

โหย
เจ็บจี๊ดอ่ะ

[patchamai28]

ทำไมเป็นงี้อ่า ฮือๆๆ
ไม่อยากกินเสือร้องไห้ อยากกินน้ำอ้อย เมื่อไหร่จะได้กินหนอออ

[HISY]

สงสารเท็น
ไอ้เกม

[rayaiji]

มร่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  บอกชั้นทีว่าอิเกมมันฝันแล้วน้องสิบดินจนตกเตียงก้นกระแทกกกกกกแ

[B52]

สงสารเท็นจนพูดไม่ออกแล้ว ตอนใหม่มาเร็วเถอะ