เจน&ปอย[1]
“ไอ้เจน กูชอบแบร์ว่ะ มึงช่วยกูหน่อยดิ”เสียงระรื่นของไอ้ปอยดังอยู่ข้างๆ”มันยื่นหน้ามากระซิบใกล้ๆเพราะเสียงเพลงในผับที่เปิดดังจนคุยกันแทบไม่ได้ยิน
“อะไรนะ”ผมทำด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่ใช่ว่าไม่ได้ยินแต่เพราะมันพูดว่าชอบแบร์ต่างหาก ผมเองก็รู้จักเพราะแบร์เป็นน้องของพี่รหัสผมเอง แถมคนนี้ผมก็เคยยุ่งอยู่ด้วยพักหนึ่ง
“กูชอบแบร์ ช่วยจีบหน่อยดิ”มันพยักเพยิดไปยังโต๊ะเยื้องๆ กันเล็กน้อย แบร์กับกลุ่มเพื่อนก็เมียงๆมองๆมาทางนี้เหมือนกัน ผมแค่นเสียงในลำคอ
“อะไรวะ ไม่มีปัญญาจีบรึไง อ่อนว่ะ”กระแหนะกระแหนมันไปตามเรื่อง ไอ้ปอยมองผมด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนจะเอนตัวออกห่างจากผม
“กูไปจีบเองก็ได้”มันมองหน้าผมอีกครั้งก่อนจะเดินดุ่มไปยังโต๊ะที่หมายตาไว้ ผมพ่นลมหายใจหงุดหงิด ก่อนจะละสายตาไม่สนใจมันอีกต่อไป
“เป็นอะไรหน้าบูดหน้าบึ้ง”เฮียจอร์นเสร่อเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น
“ไม่ได้เป็นอะไร”ผมตอบเสียงห้วน เฮียเลิกคิ้วก่อนจะนั่งลงข้างๆผม
“คิ้วผูกกันเป็นโบว์แบบนี้ยังว่าไม่มีอะไรอีกเหรอ”ไอ้เฮียนี่มันชอบเซ้าซี้เรื่องผมจริงๆ ไม่รู้จะอยากรู้อะไรนักหนา สงสัยป๊ากับม๊าส่งมันมาดูพฤติกรรมผมแน่ๆ
“เออน่า อย่ามามายุ่งกับกูได้ไหมวะ”
“หาสาวไม่ได้ล่ะสิ นู่น โต๊ะนู้นโน่น มองมาจนตาจะหลุดแล้วเว้ย ไม่สนเหรอ”ไอ้เฮียจอร์นยังคงกวนประสาทผมต่อ เพราะรู้ว่าผมกำลังหงุดหงิด ตอนนี้จะสาวโต๊ะไหนผมก็ไม่สนทั้งนั้นนั่นแหละ เพราะกำลังหงุดหงิดงุ่นง่านใจเรื่องไอ้ปอย ดูเหมือนมันจะสนใจแบร์มากกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่มันเคยคบ ผมดูออก
เพราะเคยสนิทกับมันมากเมื่อตอนม.ปลาย แต่พอโตขึ้นมาหน่อยผมกับมันก็ค่อยๆห่างกันไป อาจจะเพราะเรียนคนละสาขา หรืออะไรก็แล้วแต่ ผมกับมันก็นัดเที่ยวบ้างตามสะดวก แต่ระหว่างผมกับมันคงต่อไม่ติดแล้วล่ะมั้ง…หรืออาจจะมีแค่ผมที่รู้สึกไปแบบนั้นคนเดียว…มันดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่พูดยาก แต่ผมมาคิดทบทวนกับตัวเอง…ผมอาจจะชอบมันก็ได้ ทั้งๆที่ผมมักจะขีดเส้นให้ตัวเองเสมอว่าควรจะหยุดอยู่ตรงไหน แต่ก็อยากที่บอกว่าผมมักจะชอบคิดเยอะมากกว่ามัน
“กูไม่กวนมึงล่ะ ท่าทางมึงจะเริ่มบ้าแล้วนะ เพลาๆบ้างนะไอ้เรื่องเหล้าเรื่องยาเนี่ย”ไอ้เฮียขยับเสื้อก่อนจะลุกไปรวมที่โต๊ะเพื่อนๆกลุ่มใหญ่ ผมมองผ่านๆ ก็พอจะรู้ว่ามันมีรสนิยมแบบไหน แถมยังกล้าบอกป๊ากับม๊าตรงๆอีก แต่ทั้งสองคนก็ยังพอรับได้อยู่ที่ไอ้เฮียดันมาเป็นแบบนี้ เพราะมีผมเหลืออยู่อีกคน …ผมรู้ว่าถ้าผมเรียนจบเมื่อไหร่ล่ะก็ คงหาทาง…จับผมแต่งงานแน่ๆ อยากมีหลานใจจะขาดขนาดนั้น
“เฮ้ย เจน กูกลับก่อนนะ มีนัดกับ…”มันสะกิดผมแล้วหันไปที่ไอ้แบร์ สาวที่มันหมายตา ผมถอนหายใจฉุนๆ
“จะไปตายที่ไหนก็ไปเถอะ”ไอ้ปอยหัวเราะแห้งๆ มันมองหน้าผมอยู่ครู่หนึ่ง
“กูขอโทษเว้ย ที่ทิ้งมึงไว้คนเดียวไว้โอกาสหน้ามาใหม่แล้วกูจะเลี้ยงมึงเอง แล้วจะชวนพวกไอ้แมวมาด้วยเลยอ่ะ”ดูเหมือนมันจะคิดว่าผมหงุดหงิดที่โดนทิ้งให้อยู่คนเดียว
“เออๆ มึงไปเถอะ เด็กมึงรอนานล่ะ”
“อย่าพูดงั้นดิวะ เด็กเดิกที่ไหน…คนนี้กูว่ากูเอาจริงว่ะ”มันยิ้มระรื่นก่อนจะเดินออกไปกับแบร์ที่หันมายิ้มให้ผมส่งท้ายผมถอนหายใจ ก่อนจะโบกมือลาพี่ชายที่นั่งคุยอยู่กับลูกค้าประจำอยู่ เซ็งจริงๆเลยว่ะ ให้เดาสองคนนั่นคงไปต่อกันแน่ ๆ ผมออกมายืนที่หน้าผับ พลางกดมือถือหาใครสักคนที่พอจะช่วยคลายอารมณ์หงุดหงิดนี่ให้หายไปซะที ผมก็เหลือบไปเห็นคนร่างสูงในชุดมิดชิด สวมฮู้ดดำ แว่นตา ยืนกดโทรศัพท์อยู่เหมือนกัน
‘คนบ้าอะไรวะ แต่งตัวแบบนี้มาเที่ยว’
ผมละสายตากลับมามองที่จอโทรศัพท์เหมือนเดิม ดูเหมือนวันนี้สาวๆจะนัดกันไม่ว่าง ผมเลื่อนมาที่เบอร์ไอ้แมว…เพื่อนสนิทลำดับสอง แต่ก็เลื่อนผ่านโทรหาไอ้บอร์ทแทน
[ว่าไงครับ เพื่อนเจน คิดถึงกูล่ะซี้ ถึงได้โทรมา]
“เออ คืนนี้กูไปค้างด้วยนะเว้ย อารมณ์ไม่ค่อยดี”
[เอ้า ไหงงั้นวะ มึงเครียดเรื่องอะไร บอกกูได้]
“….ไม่มีอะไรหรอก แค่เซ็งๆ สาวๆกูไม่ว่างเลยสักคน”
[โถๆ แบบนี้เลยนึกถึงกูขึ้นมาสิน่ะ ไอ้เลว]
“ตกลงมึงจะให้กูไปค้างไหมวะ”ตัดบทมันก่อนที่มันจะเวิ้นเว้อมากกว่านี้
[ได้ ๆ กูเคลียร์ห้องแปบว่ะ]
ผมวางสายก่อนจะไปที่หอพักไอ้บอร์ท ความจริงบ้านมันก็ออกจะสะดวกสบาย แต่ด้วยความขี้เกียจตื่นเช้า มันเลยเลือกที่จะอยู่หอหอที่ใกล้ม.ที่สุด ผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจความคิดไอ้บอร์ทมันเท่าไหร่ จำได้เลือนรางว่าห้องมันน่าจะอยู่ชั้นสี่
“เข้ามาๆ ห้องเหม็นหน่อยนะเว้ย กูเพิ่งเอาขยะเน่าๆไปทิ้ง”ไอ้บอร์ทฉีดน้ำหอมไปทั่วห้อง ผมถึงกับย่นจมูก
“ ไอ้ฟายเข้าปาก เข้าตากูแล้วเนี่ย ฉีดอะไรตอนนี้วะ”ผมปัดอากาสตรงหน้าก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟาที่ไม่เข้ากับห้องนี้เอาซะเลย
“กูกลัวมึงเหม็นไง”ไอ้บอร์ทเดินไปเปิดประตูระเบียงเพื่อระบายอากาศ
“มึงมีเรื่องไม่สบายใจแน่ๆว่ะ ดูหน้าตาแล้ว โหง่วเฮ้งไม่โอเค”
“ทำมาเป็นรู้ดี กูแค่เครียดเรื่องเรียนเรื่องสาวเรื่องป๊าอะไรไปเรื่อยนั่นแหละ มึงก็รู้ใช่ไหมเวลากูฟุ้งซ่านกูอยากมีเพื่อนคุยด้วย”ก็เลยมาหามันเนี่ยแหละ ถึงจะเป็นตัวเลือกท้ายๆก็เถอะ
“เหรอวะ พักนี้มึงได้เจอไอ้ห่าปอยบ้างไหม”นั่น…ไม่พ้นเรื่องไอ้ปอยอีก
“ก็ได้เจอบ้าง”
“เหรอวะ มึงยังพอโทรมา นัดเที่ยวบ้างอะไรบ้างแต่ไอ้ปอยนี่หายต๋อมเลยว่ะ”
“ติดสาว”ผมตอบสั้นๆด้วยอารมณ์ฉุนๆ
“จริงดิ สวยเปล่าวะ”ไอ้บอร์ททำหน้าอยากรู้อยากเห็น
“ก็…งั้นๆ”ผมตอบไปส่งๆ ก็จัดว่าสวยเลยล่ะ ไม่งั้นผมคงไม่เคยควงด้วยหรอก
“ไอ้ปอยแม่งปิดบังเพื่อน”แล้วไอ้บอร์ทก็โทรไปป่วนไอ้ปอย ก็ดีเหมือนกัน
คืนนั้นก็นอนเบียดกับไอ้บอร์ทเนี่ยล่ะ ก็ไม่ได้ทำให้ผมใจสั่นแม้แต่น้อย มีแต่มันเนี่ยล่ะ นอนดิ้นได้ดิ้นดีจริง ๆ
ไอ้ปอยกับแบร์นี่คบกันยืดกว่าที่ผมคิด ปกติไม่เกินสี่ห้าเดือนหรอก นี่หมายความว่ามันจริงจังจริงๆสินะ ช่วงพักกลางวันผมเข้าหอสมุดเพื่อหาหนังสือทำรายงาน แต่ก็ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่เพราะเรื่องข่าวลือของไอ้ปอยกับแบร์นั่นแหละ
“เหม่ออะไรเอ่ย”ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีมือปริศนามาแตะไหล่ผมจากด้านหลัง พร้อมกลิ่นน้ำหอมที่ผมเคยได้กลิ่น
“อ้าว แบร์”ผมหน้าตึงเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มทักทาย
“ไม่ค่อยได้เจอกันเลย เจนสบายดีใช่ป่ะ”สาวสวยนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามผมพร้อมรอยยิ้ม
“ก็เรื่อยๆแหละ ตามประสาคนโสด แบร์อ่ะ คงสบายดีใช่ไหม”
“สบายดีแหละ เพื่อนเจนนิสัยน่ารักดีนะ”ไอ้ปอยเนี่ยนะ สร้างภาพล่ะสิ
“อ้อเหรอ ถ้ามันดูแลไม่ดี บอกเจนได้ จะไปจัดการมันให้เอง”
“ไม่หรอก ก็โอเค ถึงจะไม่ดีเท่าเจนก็เหอะ”หืม…? ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย สาวตรงหน้ายังยิ้มให้ผมอยู่ก่อนจะถอนหายใจ
“เจนยังใช้เบอร์เดิมอยู่ใช่ไหม เผื่อมีเรื่องอะไรจะได้โทรไปคุยได้”
“ก็เบอร์เดิมนั่นแหละ ”
“อยู่นี่เอง เดินหาตั้งนาน”ไอ้ปอยเข้ามาขัด มันชะงักเล็กไปเมื่อเห็นผม
“ไงมึง ดูมีความสุขดีนะ”ผมส่งเสียงทัก
“แหงอยู่แล้ว แฟนสวยนี่”ไอ้ปอยหน้าระรื่นก่อนจะสะกิดแฟนมันให้ไปกับมัน
“ไปก่อนนะ”แบร์โบกมือลา ส่วนไอ้ปอยก็พยักหน้าให้ผม ก่อนจะพาแฟนมันไป …ผมว่ามันกำลังหลบหน้าผม ถึงคณะผมจะกว้าง แต่เป็นไปไม่ได้หรอก ที่ผมจะไม่ค่อยได้เจอหน้ามัน เฮ้อ…คิดเรื่องมันแล้วก็ปวดหัว
วันศุกร์เป็นวันที่ผมกับพวกไอ้เชษจะนัดกันไปเที่ยวแต่ที่ผ่านๆมาก็ว่างไม่ตรงกันมีวันนี้นี่แหละ ที่นัดกันลงตัวสีกที ถึงไอ้แมว เอ้ย ไอ้เมฆจะต้องโทรไปขอแม่มันก่อนก็เถอะ ผมก็เห็นใจมันเรื่องครอบครัวนะแต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไร เพราะไอ้เมฆมันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ถ้าเกิดมีคนในกลุ่มไปทำท่าสงสารมันเข้า ผมก็พอจะเข้าใจล่ะ
ผมนัดพวกมันที่ผับเฮียจอร์น กินฟรีแบบนี้ไม่ต้องไปไหนไกล ถึงจะเบื่อขี้หน้าพี่ชายตัวเองแค่ไหนก็เถอะ ไอ้เชษ ไอ้บอร์ท ไอ้เมฆ เป็นกลุ่มเพื่อนเมื่อตอนม.ปลาย แต่ดันมาเรียนคนละคณะก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไหร่ แน่นอนว่าผมมาถึงก่อนคนแรก เจอไอ้เฮียกำลังคุยกับใครสักคนที่แต่งตัวด้วยชุดดำอีกแล้ว เฮ้ย เพื่อนไอ้เฮียเหรอ มันคบคนประหลาดๆแบบนี้ด้วยเหรอวะแต่น่าแปลกนะที่ดูเหมือนผมจะเคยเห็นไอ้คนแต่งตัวประหลาดนั่นจากไหนสักที่ ผมเดินเข้าไปหาพี่ชายตัวเองที่โต๊ะตัวในสุด
“เฮีย”ผมเข้ามาสะกิดไหล่พี่ชายจากด้านหลัง มันสะดุ้งก่อนจะหันมามองผมด้วยอาการตกใจ เพื่อนมันก็ดูระแวดระวังขึ้นมาทันที อะไรวะ
“ไอ้เจน!มาอะไรเงียบๆวะ กูตกใจหมด แล้วมีอะไร”
“เหมือนเดิม”เป็นอันรู้กันว่าผมมากินฟรี
“ไปเลือกเอาดิจะนั่งโต๊ะไหน”ไอ้เฮียตอบส่งๆ ผมเลิกคิ้วมอง ปกติมันต้องบ่นก่อนสองสามประโยคถึงจะยอมอนุญาต ผมมองไอ้คนที่นั่งโต๊ะเดียวกับมันอย่างสนใจ แต่ฝ่ายนั้นกลับเบือนหน้าไปทางอื่น
“ใครอ่ะ แฟนใหม่เหรอ”ไอ้คนนั้นหันกลับมามองผมทันที เดาว่าคงตกใจ
“สมงสมองไปหมดแล้วนะมึงไอ้เจน นี่เพื่อนกู ลูกค้าพิเศษเว้ย อย่ามาคิดอะไรน่าขนลุกได้เปล่าวะ จะไปไหนก็ไป”มันไล่ ผมเลยออกมานั่งที่โต๊ะใกล้เคาน์เตอร์มากที่สุด รออยู่สักพักไอ้แมวกับไอ้เชษ กับไอ้บอร์ทก็โผล่หัวมา ส่วนใหญ่เพื่อนในกลุ่มจะเรียกไอ้เมฆว่าแมว เพราะนิสัย ท่าทางของมัน จีบใครก็ไม่ค่อยจะติด สกิลจีบหญิงงอกหง่อยกว่าไอ้ปอยอีกเพราะฉะนั้นเสือไม่เหมาะกับมัน โดนเรียกแมวน่ะถูกแล้ว ส่วนไอ้ปอยยังไม่โผล่หัว ไอ้นี่ชอบมาคนสุดท้ายเสมอ แต่คราวนี้ผมพอจะรู้เหตุผลของมัน ช่วงนี้ก็มีอยู่เรื่องเดียวนั่นแหละ แฟนมัน
“ไอ้ปอยทำไมมาช้าจังวะ”ไอ้เชษเริ่มบ่นบ้าง ลามมาที่ไอ้บอร์ทที่โยนมาให้ผมว่าทำไมไม่ลากมันมาด้วย เหล้าพร่องไปพอสมควรกว่าไอ้ปอยจะโผล่หน้ามา ก่อนที่ไอ้บอร์ทจะชวนฝอยไปทั่ว จนมาถึงประเด็นไอ้ปอย
“ไว้วันหลังกูจะแนะนำว่าที่แฟนให้รู้จักเว้ย”
“ใครวะ ใช่คนชื่อแบร์รึเปล่า”ไอ้บอร์ทถามเสียงตื่นเต้น ผมกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะอย่างหงุดหงิด ก่อนจะปลีกตัวไปหาสาวโต๊ะอื่น คนรู้จักทั้งนั้นแหละ เพราะผมก็มาออกจะบ่อย มานั่งกับเจ๊ๆพวกนี้เผื่ออารมณ์จะดีขึ้นบ้าง
“อารมณ์เสียมาอีกแล้วเหรอน้องเจน”พี่โบว์ที่นั่งข้างๆถาม
“ก็นิดหน่อยครับ พักนี้ผมหงุดหงิดง่ายสงสัยไม่ค่อยได้เจอพี่โบว์แน่เลย”ผมไม่วายหยอดไป เจ๊แกหัวเราะยกใหญ่
“ไม่ต้องมาพูดดีหรอกค่ะ เมื่อวันก่อนพี่ยังเห็นเจนไปกับนีน่าเพื่อนพี่อยู่เลย”พี่โบว์ทำหน้างอ ได้ข่าวแว่วๆมาว่าไม่กินเส้นกันคงจะจริง
“คนนั้นผมแค่เอ็นดูเฉยๆ”
“เหรอ พ่อคนใจกว้าง”
ผมมองไปรอบๆ ไม่เห็นไอ้แมวแล้วตอนแรกยังเห็นมันโดนสาวผมบลอนมาจู่โจมอยู่เลย หวังว่าคงไม่โดนใครที่ไหนหิ้วไปแล้วนะ มันยิ่งแมวๆอยู่ด้วย ผมกลับมานั่งที่โต๊ะเมื่ออารมณ์ดีขึ้นแล้ว ไหนๆก็นัดกันมาเที่ยวทั้งที จะมามัวม่อสาวไม่ได้
“อ้าว กูก็นึกมึงจะควงรุ่นใหญ่ซะอีก”ไอ้เชษหันมามองผมที่ทิ้งตัวลงข้างๆ
“ยังไม่หิวว่ะ”ผมตอบเสียงเซ็งๆ ไอ้ปอยเหลือบมองก่อนจะหัวเราะ
“มึงนี่นะ ระวังนะเว้ย ไข่ไว้เรี่ยราด วันหนึ่งเกิดสาวกลัวไม่กล้าคบกับมึงจะหนาว”ผมเบ้หน้าใส่มัน
“กูไม่เหมือนมึงหรอก ไอ้คนติดเมีย”
“กูแค่เทคแคร์ดีเว้ย คนนี้คบนานที่สุดแล้วว่ะ แต่ก็ต้องดูต่อไปว่าจะรอดไม่รอด”
“กูจะคอยดูว่ะ”ไอ้เชษพูดพลางหัวเราะก่อนที่มันจะลุกไปแจมกับไอ้บอร์ท ส่วนไอ้แมว…ยังคงล่องหนเหมือนเดิม
“ไอ้เจน มึงเป็นไรวะ ทำไมต้องทำหน้าบึ้งตลอดเวลาด้วย กูเห็นแล้วเสียอารมณ์”ไอ้ปอยพูดขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังจิบเหล้า
“ไม่ต้องมองดิวะ”ผมยิ้มเยาะสีหน้าหงุดหงิดของมัน อย่างน้อยผมก็ทำให้มันหงุดหงิดได้เหมือนกัน
“มึงโกรธที่กูทิ้งมึงคราวนั้นใช่ไหมวะ เรื่องก็ตั้งนานแล้ว มึงนี่เจ้าคิดเจ้าแค้นนะ ไอ้เจน หัดใจหล่อแบบพี่มึงบ้าง”
“เหอะ กูไม่ปัญญาอ่อนเก็บเอาเรื่องนั้นมาโกรธมึงหรอก”
“แล้วมึงเป็นอะไร”ผมหันไปมองหน้ามันตรงๆ
“ กูเคยพูดกับมึงไปแล้ว เมื่อตอนม.หก ”ผมมองไปทางอื่นไม่ได้มองหน้ามัน ยอมรับว่ากลัวอยู่นิดๆที่ยกเรื่องนี้มาพูดอีกครั้ง….
……
“ไอ้เจน กูว่านะ กูกับมึงก็โตๆกันแล้ว จะมาให้เป็นแบบเมื่อก่อนคงไม่ได้ว่ะ กู…กลัวว่ะ มึงเข้าใจไหม”ไอปอยมีท่าทีเป็นกังวลเมื่อผมหยิบยกเรื่องนั้นมาพูด เรื่องที่คงไม่มีเพื่อนผู้ชายคนไหนเขาทำกัน ผมอาจจะผิดปกติเหมือนไอ้เฮีย? แต่ผมก็ยังชอบผู้หญิง ยังลั้นลาไปวันๆได้…ความรู้สึกของผมมันชักไม่ธรรมดาแล้วนะ
“กูก็คิดงั้น”ผมไม่รู้จะพูดอะไร ก็เห็นด้วยที่มันพูด ผมเองก็กลัว
“งั้นกูกับมึงเลิกทำแบบนั้นกันเหอะ พูดไปกูก็อายว่ะ ถ้าคนอื่นรู้กูจะมองหน้าพวกมันยังไง กูไม่อยากผิดปกติ”มันว่าอย่างนั้น
“เออ…”นับแต่นั้นผมก็ไม่ซี้กับมันเท่าเมื่อก่อน ปกติจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่ตอนนี้ไม่อีกแล้ว ไอ้ปอยเองก็เริ่มเปิดใจคบผู้หญิงมากขึ้นเรื่อยๆ พอๆกับผม แต่เป็นผมเองที่กลับทนไม่ได้ที่เห็นมันคบคนนู้นคนนี้
“มึงทำแบบนี้ทำไมวะไอ้เจน มึงก็รู้นี่ว่ากูคบกับพลอยอยู่ ยังเสือกมาแย่งของกูอีกนะ”แล้วผมกับมันก็ต่อยกัน ครั้งแรก พวกไอ้เชษอาจเข้าใจว่าต่อยกันเพราะผู้หญิง แต่ความจริงแล้ว มันไม่ใช่เลย..
“ไอ้ปอย กูขอโทษนะเว้ยที่ทำแบบนั้น กู…แค่ ช่างมันเถอะ”ผมถอนหายใจเหมือนเหนื่อยหน่ายกลืนคำพูดที่จะพูดลงคอไป ไอ้ปอยชักสีหน้าหงุดหงิด อีกนิดเดียวมันคงระเบิดลงอีกรอบแน่ๆ
“แค่อะไร มึงพูดมา”ไอ้ปอยคว้าคอเสื้อผมด้วยท่าทางเดือดๆ
“กูพูดมึงจะฟังป่ะล่ะ”
“เออ พล่ามมา”มันปล่อยคอเสื้อผม
“กูไม่ชอบให้มึงไปคบกับคนอื่นที่ไม่ใช่กู ไม่อยากให้มึงจับมือคนอื่น กูหวง”ผมกลั้นใจพูดไปจนจบ ไอ้ปอยนิ่งค้างไปเหมือนโดนอะไรฟาดหน้า
“มึงว่ากูบ้าไหม…?”
“เออ มึงมันบ้า มึงแค่หวงเพื่อน”มันพูดเบาๆ
“ไม่รู้ว่ะ ทีไอ้แมวคบกับสาวกูไม่เห็นหวงมันเลย”ไอ้เมฆผมก็ซี้กับมันเป็นลำดับสองรองมาจากไอ้ปอย
“…กูก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“…หรือว่ากูจะเหมือนเฮียจอร์นวะ”ผมเม้มปากอย่างสับสน ถ้าเป็นแบบนั้นป๊าม๊าคงอกแตกตายแน่ๆ ไอ้ปอยสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
“…ไอ้เจน กูขอร้องนะเว้ย ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกัน มึงอย่าพูดเรื่องนี้อีก”
…
“กูจำไม่ได้แล้วว่ะ เรื่องก็นานแล้ว มึงจะขุดหาฝอยหาตะเข็บทำไม”มันทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ยังไม่สบตาผม
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ”
“มึงมันไร้สาระ กู…กลับก่อนนะ แบร์โทรตามแล้ว”มันยกโทรศัพท์ของมันขึ้นมาเหมือนจะบอกว่ามันไม่ได้โกหก
“ทำไมมึงต้องหนีทุกทีวะ มันจะตายรึไงแค่นั่งคุยกับกูเนี่ย”ผมคว้าข้อมือมันไว้ แต่มันก็พยายามจะแกะออก
“กู…ยังไม่อยากคุย มึงปล่อยกูนะเว้ยไอ้เจน ไม่งั้นนะ มึงกับกูไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก กูจะไม่คบกับมึงอีกแล้ว”มันขู่ แต่ผมไม่กลัวเลยสักนิด ผมหัวเราะเหมือนมีอะไรขำ
“ทุกวันนี้มึงก็หลบหน้ากูอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ”
“อ้าวเฮ้ย พวกมึงทะเลาะกันเหรอ มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันดิ”เฮียจอร์นโผล่มาจากไหนไม่รู้ มันมองผมกับไอ้ปอยงง ๆ จนผมต้องยอมปล่อยข้อมือไอ้ปอยที่ทำหน้าบูด มองผมเคืองๆ
“เปล่าครับเฮีย ไม่ได้ทะเลาะกัน พอดีผมมีธุระแล้วต้องรีบกลับ แต่ไอ้เจนมันหงุดหงิดอะไรของมันก็ไม่รู้ น้องเฮียนี่ประสาทแดกแล้วผมว่า”ไอ้ปอยมองหน้าผมก่อนจะเดินหนีออกไปทันที ไอ้เฮียหันมองตามไอ้ปอยงงๆ
“มีเรื่องอะไรกัน ซี้กันไม่ใช่เหรอ จะทะเลาะกันทำไม”
“ไม่ได้ทะเลาะ เฮียไปไหนก็ไปไป อย่าเพิ่งมายุ่ง”ผมทิ้งตัวลงที่เดิม อารมณ์หงุดหงิดกลับมาอีกแล้ว แต่คนอย่างมันไม่ไปง่ายๆหรอก
“มีเรื่องอะไรก็ปรึกษากูได้นะ กูเป็นพี่มึงนะเว้ย อย่าให้กูรู้เรื่องจากคนอื่นเลยว่ะ”ผมนั่งมองแสงไฟวิบวับๆ ปรึกษามันเหรอ…ผมก็อยากคุยกับมันนะ แต่ไม่กล้า… อาจจะเพราะว่าเคยล้อมันบ่อยๆ ถ้าผมไปปรึกษามันเรื่องแบบนี้ คงโดนมันล้อหนักแน่
“ก็ไม่ได้มีอะไรนี่”
“โอเค ตามใจ มึงโตแล้ว ไม่ต้องพูดกันหลายครั้งหรอก”แล้วมันก็ทิ้งให้ผมจมอยู่กับความคิดที่วิ่งวนไม่หยุด
======================================================
ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการแฮงค์เพราะเมื่อคืนมีปาร์ตี้ยาวที่ห้อง…แต่ก็มึนไปใหญ่เพราะโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้กำลังมีข่าวของไอ้ภาคิน กับไอ้แมว ผมควานหารีโมทก่อนจะกดปิดเพราะรำคาญเสียงพิธีกร ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนอนต่อ จู่ ๆคำพูดของไอ้เฮียก็ผุดเข้ามาในหัว มันเป็นพี่ผมอย่างน้อยมันต้องช่วยผมได้แน่ๆ ผมเลื่อนหาเบอร์ ‘เฮียจอร์น’ชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะกดโทรหา ด้วยใจเต้นตุบตับ รออยู่นานสองนาน
“ทำไมไม่รับวะ”บ่นกับตัวเองอย่างหงุดหงิด ก่อนจะโยนโทรศัพท์ไปแถวๆปลายเตียง ตอนที่จะโทรคุยด้วยก็ดันไม่รับอีก เห็นไอ้ปอยอัพรูป อัพสถานะแล้วก็แม่ง น่าหงุดหงิด ไม่มีอะไรได้ดั่งใจสักอย่าง จนเมื่อเสียงเคาะประตูดังขัดความคิด ผมเตะกระป๋องเบียร์ที่กินเมื่อคืนให้พ้นทางก่อนจะไปเปิดประตู ปรากฏว่าเป็นไอ้แมว
“มาได้ไงวะ”ผมถามมึนๆ
“มีเรื่องนิดหน่อย ขอเข้าไปหน่อยสิ”มันเดินเบียดเข้ามาในห้อง และทันทีที่มันเห็นสภาพห้องเละๆมันก็บ่นกระปอดกระแปดทันที ก่อนจะลงมือเก็บนู่นเก็บนี่ ผมห้ามก็ไม่ฟัง เพราะมันบอกว่าห้องผมเหม็นพร้อมกับเดินไปเปิดม่านทำให้แสงแดดส่องมาโดนหน้าผม
“โห่ นี่กินหรือว่าอาบวะ”มันยื่นหน้ามาดมๆใกล้ๆ
“อย่ามากวนกูน่า...กูแค่เครียดนิดหน่อย"ผมขยี้ผมตัวเองด้วยสีหน้าเหนื่อย ๆ บางทีการเก็บอะไรไว้คนเดียวมันก็อึดอัดจนผมอยากระบาย ไอ้แมวมันมาถูกเวลาจริงๆ
“กูจะเล่าให้มึงฟังนะ...กูไม่รู้จะทำไงแล้วว่ะ "ผมถอนหายใจแล้วนึกถึงไอ้ปอย ไอ้แมวทำสีหน้าจริงจังตั้งใจฟังที่ผมเล่า
“กูชอบคนๆนึงอยู่ว่ะ...กูกับเขาเนี่ยสนิทกันมาก แบบเรียกได้ว่ารู้ใจกันอ่ะ กูอยากจะบอกนะเว้ย ว่ากูคิดยังไง พอกูเริ่มแสดงท่าทีที่เกินกว่านั้น เขาก็เริ่มตีตัวออกห่างจากกู ...ไอ้แมว มึงรู้ไหมว่ากูอึดอัดแค่ไหน ที่พูดอะไรไม่ได้...”ไอ้แมวได้แต่เงียบ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ คนอย่างมันคงกำลังประมวลผลอยู่แน่ๆ ว่าไอ้คนที่ผมพูดถึงคือใคร
“เพื่อนในคณะเหรอวะ? แล้วกูเคยเจอไหม”มันถามด้วยสีหน้าสงสัย
“เคย...”มันยิ่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแบบที่มันชอบทำเวลามันกำลังอยากรู้อะไร
“ไอ้แมว กูถามอะไรหน่อยได้ไหมวะ”ผมเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ปล่อยให้ห้องเงียบไปสักพัก
“ว่า...”
“ถ้าไม่เกิดเรื่องไอ้คลิปนั่น มึงจะบอกพวกกูไหมว่ามึงชอบผู้ชาย”ผมเงยหน้ามองไอ้แมว...มันดูตกใจคงไม่คิดว่าผมจะถามคำถามนี้ หลังจากที่มันตั้งสติได้ มันก็ตอบ
“คงไม่ว่ะ กูมันโคตรขี้ขลาดเลย”ผมรู้สึกเข้าใจมันขึ้นมาทันที
“กูไม่ว่ามึงหรอก กูเข้าใจมึงนะเว้ย ว่ามึงรู้สึกยังไง ก็ยังชมเฮียจอร์นเลยที่กล้าเข้าไปบอกพ่อแม่กูว่าชอบผู้ชาย มึงว่ามันบ้าไหม”ผมแอบชมมันตลอดนั่นแหละ ชมซึ่งๆหน้า เดี๋ยวมันได้ใจ
“มึงจะเข้าใจกูได้ไง...ในเมื่อมึง...”มันมองหน้าผมตื่นๆ ก่อนจะเงียบไป
“กูคิดว่ากูชอบผู้ชายว่ะ แมว กูจะทำยังไงดีวะ หลายเดือนมานี้กูหงุดหงิดงุ่นง่านใจเพราะมันตลอดเลยว่ะ”ผมทึ้งผมตัวเองอีกรอบ
“แต่กูก็ยังคบกับผู้หญิงอยู่นะเว้ย แต่กับไอ้คนๆนั้นน่ะ...กูไม่อยากปล่อยมันไปว่ะ”ผมหลับตาลง คิดว่าไอ้แมวคงเดาได้แล้วว่าผมพูดถึงใคร
“แล้วมันรู้ไหมวะว่ามึงรู้สึกยังไง"
“มันไม่รู้..มึงรู้ใช่ไหม ว่ากูพูดถึงใคร”ผมลืมตามองหน้ามัน แค่เห็นสีหน้ามันผมก็รู้แล้ว
“อืม ...แต่มันกำลังจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วนี่ แล้วเฮียจอร์นรู้ไหมว่ามึงรู้สึกแบบนี้...”
“ไม่รู้ว่ะ แต่กูยังไม่ได้บอกมัน ... อันที่จริงเรื่องมันมีมากกว่านี้ ถ้ากูพร้อมเมื่อไหร่ กูจะเล่าทุกอย่างให้มึงฟัง...”เรื่องเมื่อตอนม.หกนั่นก็ด้วย ถ้าผมทำใจยอมรับมากกว่านี้
“มึงอย่าเพิ่งบอกใครนะ กูยังไม่อยากเห็นพวกมันตกใจ”
“เออน่า ไว้ใจได้”
“โทษทีว่ะ ดันเอาเรื่องหนักสมองมาให้มึงอีกแล้ว”รู้สึกแย่ขึ้นมา เพราะมันก็มีเรื่องไอ้ภาคินกับนักข่าวคอยให้ปวดหัวอยู่แล้ว ผมเข้ามาอาบน้ำ เผื่อหัวสมองจะโปร่งขึ้นมาบ้าง ไอ้แมวมันมีเรียนตอนบ่ายพร้อมผมพอดีเลยไปส่งมันที่ตึกเรียน ผมเอารถมาจอดที่คณะ รู้สึกว่าสภาพตัวเองแย่กว่าที่เคย
“อ้าวเจน ทำไมวันนี้ดูไม่เฟี้ยวเหมือนทุกวันเลยอ่ะ”เพื่อนในเซคทักขณะที่ผมกำลังซื้ออิชิตันรสน้ำผึ้งมะนาวแก้อาการมึนๆทียังมีอยู่เล็กน้อย
“เมาเพลินไปหน่อย”ผมเหลือบไปเห็นไอ้ปอยพอดี มันมาต่อคิวซื้อน้ำ มันมองหน้าผมก่อนจะเม้มปากเสมองไปทางอื่น ผมไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนสองสามคน
“เฮ้ย เมื่อคืนหนักเหรอวะ กูบอกแล้วให้เมย์อยู่ดูแล”
“เหอะ คงไม่ได้ดูแลหรอกว่ะ”
“เออแม่งเสียดายแบร์ชิบ เพื่อนมึงคว้าไปซะแล้ว ได้ข่าวว่าถึงกับไปอยู่ที่คอนโดไอ้ปอยเลยนะ สรุปแล้วมันจริงจังเหรอวะ”ไอ้หนึ่งหันมาถามผมที่กำลังดูดน้ำ
“ไม่รู้เว้ย…”ผมใจหายวูบ ปกติไอ้ปอยไม่ค่อยให้ผู้หญิงขึ้นคอนโดหรอก ผมเคยไปแค่สองสามครั้งเอง…บางทีอาจจะถึงเวลาที่ผมต้องจริงจังบ้างแล้ว ในเมื่อมันชอบหนีผมนัก ผมก็จะต้อนให้มันจนมุมเอง
--------------------
พาร์ทของเจนปอยจะมาแทรกบ้างนะคะ คิดว่าคู่นี้คงไม่มีอะไรมาก?
ตอนหน้าก็เจอแมวเหมือนเดิมนะคะ : 3 สุขสันต์วันปีใหม่ด้วย สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: ☁เมื่อผมเป็นข่าว‘ฉาว’กับซุปเปอร์สตาร์☁ ตอนพิเศษ3-4-59 P.64 (อ่าน 600810 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก