ตอนที่20
“ฮัลโหลครับ”ผมรับโทรศัพท์บ้านที่นานๆครั้งจะมีคนโทรเข้ามา
“เอฟ”เสียงพี่ทอส
“ครับ”รู้สึกแปลกๆเวลาได้ยินเสียงผ่านโทรศัพท์
“พอดีพี่ลืม เอกสารไว้ ช่วยเอามาให้หน่อยได้ไหม จะได้พาลูกออกมากินข้าวด้วย”
“ที่ไหนครับ”ผมถามจะว่าไปผมก็ไม่เคยไปที่ทำงานพี่ทอสเลยสักครั้งตั้งแต่เข้ามากรุงเทพก้อยู่แต่กับบ้านตลอด
“โรงแรม bbb”เอาไงดีอยากเอาของไปให้นะครับ แต่ใจก็ไม่กล้าไปที่ทำงานพี่ทอส มันรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก
“ได้ครับ อีก1ชั่วโมงเจอกันนะครับ”
“อืม”แล้วพี่ทอสก็วางสายไป
ผมพาน้องจีและตัวผมเองอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโรงแรมของพี่ทอสเป็นโรงแรมที่ค่อนข้างหรู ถ้าผมแต่ตัวแบบนี้เข้าไปมีหวัง โดน รปภ. ไล่ออกตั้งแต่ยังไม่ถึงหน้าประตูแน่นครับ
“แม่ฮะไปไหน”น้องจีที่กำลังถูกผมสวมชุดหล่อให้เอ่ยถาม
“ไปหาคุณพ่อที่ทำงานครับ”ผมตอบพร้อมหยิบโลชั่นมาทาให้น้องจีและโบกแป้งฝุ่นทับ
“เหมือนชินจัง”น้องจีพูดถึงการ์ตูนเรื่องโปรดที่ตอนนี้แทบจะดูทั้งวัน จนผมต้องไปนั่งเปิดใน ยูทูปให้ลูกดูตอนใหม่ๆบ้าง ตอนเดิมๆก็ดูซ้ำไปมาหัวเราะคิกคักไม่รู้ชอบอกชอบใจอะไรขนาดนั้น
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็พาน้องจีขึ้นแท็กซี่ไปหาพี่ทอส ที่จริงผมยังไม่ค่อยชินทางเลยไม่อยากขับรถออกมาเอง ก็เลยเลือกนั่งแท็กซี่
โรงแรมพี่ทอสเป็นโรงแรมระดับสี่ดาวที่มีห้องพักเป็นพันห้องเป็นโรงแรมที่คนรวยระดับต้นๆก็เข้าพักได้จึงมีผู้คนมากมายเดินเข้าออก แทบจะไม่มีใครสนใจผมสองพ่อลูกด้วยซ้ำ
“โทรศัพท์”ผมค้นกระเป๋าเมื่อมาถึงข้างในกะ จะให้พ่อทอสมารับเพราะผมเองไม่รู้จักชั้นที่พี่ทอสทำงานและอีกอย่างหากไม่ใช่แขกก็ไม่สามารถใช้ลิฟของตัวโรงแรมได้ แต่ผมดันลืมหยิบมือถือมาด้วย
ผมจึงตัดสินใจเดินไปที่ประชาสัมพันธ์เพื่อถามหาพี่ทอส ยังไงพี่ทอสก็เป็นผู้บริหารคงไม่มีใครไม่รู้จักหรอกมั้ง
“ขอโทษนะครับ”ผมเดินตรงไปยังประชาสัมพันธ์ที่มี ผู้หญิงสวยๆยืนอยู่3คนเลืกถามคนที่ไม่ติดแขกท่านอื่น
“ค่ะ”เธอขานรับและมองดูผมสองคนแม่ลูกตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ผมมาหาคุณ ทศวัตร ทนาทิศน่ะครับ ไม่ทราบว่า..”ผมยังไม่ทันพูดจบเธอก็
“มีธุระอะไรค่ะ ไม่เห็นท่านแจ้งว่าจะมีคนมาหา”เธอว่าแบบไม่สนใจ
“คือผม”
“คุณแม่ พ่อทอสล่ะฮะ”น้องจีที่ดูเหมือนจะเริ่มเบื่อเริ่มร้องหาพี่ทอส เรียกให้สายตาของพนักงานหญิงหันมามองและทำหน้าไม่พอใจ
“เอ่อ คือผมเป็น..”ผมพยายามจะอธิบายเพื่อให้เขารองแจ้งไปหาพี่ทอสแต่เธอกลับ
“คุณค่ะ ที่นี่โรงแรมหรูนะค่ะไม่ใช่ม่านรูด จะได้เดือนเอาเด็กที่ไหนไม่รู้มาจับผู้ชาย”ผมยอมรับเลยว่าตกใจมาก ตั้งแต่เกิดมา ผมยังไม่เคยถูกว่าขนาดนี้ แขกที่ยืนใช้บริการหันกลับมามองผมด้วยสายตา รังเกียจ
“อย่ามาว่าแม่จีนะ”น้องจีร้องขึ้นเสียงดังเพราะผู้หญิงคนนั้นใช่น้ำเสียงว่าผมที่ค่อนข้างดัง น้องจีเลยตกใจ ยิ่งทำให้ผู้หญิงคนนั้นไม่พอใจใหญ่
“เด็กบ้า อย่ามาเสียงดังนะ รปภ. ทำไมปล่อยให้เข้ามา”เธอร้องเรียกรปภ. และรปภ.สามคนก็รีบวิ่งเข้ามา
“มีอะไรกัน”น้ำเสียงเย็นแฝงด้วยความดุดันเอ่ยขึ้น ทำให้บรรยายการโดยรอบหยุดลงแทบจะทันที
“อุย คือท่านประธานค่ะ คือว่า สองคน..”เธอพยายามจะบอกเล่าเหตุการณ์ที่วุ่นวาย
“พ่อ”น้องจีรีบวิ่งไปหาพี่ทอสทันที พี่ทอสเองก็ได้แต่มองลงมาที่น้องจีนิ่งๆ ส่วนผมใจก็เริ่มกระตุกกลัว
ผมกับลูกไม่ควรมาที่นี่จริงๆ ผมกลัว กลัวว่าพี่ทอสจะไล่เราสองคนไป กลัวว่าจะทำให้ที่นี่เดือดร้อน เพราะ คนที่เดินตามพี่ทอสมาดูเหมือนจะเป็นคนสำคัญต่างหยุดมองด้วยความไม่เข้าใจ
“ครับลูก”พ่อทอสย่อตัวลงอุ้มน้องจีขึ้น นั้นทำให้ความกลัวของผมที่มีก่อนหน้านี้หายไปทั้งหมด
“ท่านประธาน”เธอคนนั้นร้องขึ้นอย่างตกใจ
“เอ่อ คือ ไม่อะไรครับ พอดีน้องจีเสีย...”ผมพยายามจะช่วยอธิบายเพราะแขกเริ่มมองกันอย่างสนใจ โรงแรมหรูขนาดนี้ไม่สมควรเกิดเรื่องแบบนี้กลางลอบบี้
“ผมถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกและเมียของผมผม”พี่ทอสยังคงตีหน้านิ่งทำด้วยน้ำเสียงเย็นๆเหมือนเดิม
“พี่ทอสครับ แขก”ผมรีบเดินไปสะกิดพี่ทอสเพราะคนที่เดินตามพี่ทอสมาเริ่มทำหน้าไม่พอใจ
“คุณชื่อ รลิตาใช่ไหม อีกหนึ่งชั่วโมงเชิญคุณไปที่แผนกบุคคลและรับเงินค่าจ้างของเดือดนี้ได้เลย”พี่ทอสว่าจบก็เดินนำผมไปที่
ลิฟ ผมก็ได้แต่หันมองผู้หญิงคนนั้นที่เริ่มจะร้องไห้ โดยมีเพื่อนของเธอเข้ามาปลอบ
“ขออภัยที่เกิดเหตุการณ์เสียมารยาทขึ้นนะครับ ที่นี่เราเน้นให้พนักงานทุกคนตอนรับอย่างจริงใจ และจากใจ คนที่กฎพื้นฐานการบริการยังทำไมได้ ไม่สมควรจะได้ทำงานต่อ หวังว่าทุกท่านคนเข้าใจ”พี่ทอสหันไปพูดกับแขก5คนที่เดินตามมาตอนแรก
“โอเค คุณทำดีมากคุณทศวัตร ผู้บริหารต้องเด็ดขาดแบบนี้ เรื่องลงทุนคงไม่ต้องคุยอะไรกันยาวแล้วล่ะ”หนึ่งในนั้นพูดอย่างยิ้มแย้ม และแขกที่เหลือก็พากันเห็นด้วย พี่ทอสจับมือจับไม้กับทุกคนหลังจากนั้นก็ให้ เลขาที่เป็นผู้หญิงพาไปรับลอง ส่วนผมก็ขึ้นมาชั้นบนสุดชั้น50 กับพี่ทอส
“พี่ทอสเรื่องพนักงานหญิง..”ผมอยากให้พี่ทอสให้โอกาสเธอ เพราะผมไม่ดีเองที่ไม่รู้จักเตรียมตัวให้ดีก่อนมาหาพี่ทอส ก็เลยต้องเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น
“พี่พูดชัดแล้วนะ”พี่ทอสหมายถึงเหตุผลที่เขาขี้แจ้งกับแขกคนสำคัญเมื่อคู่ก่อนจะเดินนำผมเข้าไปในห้อง ห้องหนึ่ง ซึ้งชั้นนี้มีเพียงห้องเดียว
“พ่อฮะ คนนั้นว่าแม่เอฟด้วยและยังว่าจีเป็นเด็กบ้าด้วย จีไม่ได้บ้าน่าาาาาา”น้องจีพูดฟ้องพร้อมเขย่าตัวไปมาในอ้อมกอดพี่ทอส
“จี”ผมเลยเอ็ดเป็นเชิงไม่ให้น้องจีพูด แต่น้องจีกลับหันมามองหน้าผมก่อนจะทำหน้างอและสะบัดหน้าใส่ไปซบบ่าพี่ทอสแทน ยิ่งโตยิ่งดื้อ
“เดี๋ยวพ่อจัดการให้”พี่ทอสพูดเย็นๆแล้วเดินนำไปที่โต๊ะอาหารขนาดพอเหมาะ มีเก้าอี้2ตัว
“อย่าเลยครับ”ผมห้าม แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่สนใจ
“อยากกินอะไรเพิ่มไหมสั่งได้นะ อาหารของโรงแรมทำได้ทุกชาติ”พี่ทอสว่าก่อนจะนั่งลงและมีน้องจีนั่งตักอีกที
“แค่นี้ก็พอครับ”ผมว่าแล้วลงมือทานสเต็กเนื้อวัว น้องจีก็กินพาสต้าเส้นเกลียวโดยมีพี่ทอสเป็นคนป้อน
อาหารอร่อยมากครับ สมกับเป็นอาหารของโรงแรม ผมกินทุกจานจนเกลี้ยง จนแทบดูไม่ออกว่าก่อนหน้านี้มีอะไรอยู่ในจาน
“เอาอีกไหม”พี่ทอสถามเพื่อเห็นผมพยายามขุดจานตักสลัดทูน่าคำสุดท้าย
“ไม่ครับ อิ่มมาก แต่เสียดาย”ผมว่า
“อร่อยไหม”พี่ทอสที่ตอนนี้อิ่มเหมือนกันยกน้ำขึ้นดื่ม
“มากเลยครับ”ผมตอบยิ้มๆแล้วส่งแก้วน้ำกีวีให้น้องจีดื่ม
“อร่อย จีอยากกินทุกวันเลย”น้องจีว่ายิ้มกว้างแก้มยังมีซอสติดเต็ม
“งั้นพ่อจะสั่งให้ทุกวัน”พี่ทอสตอบยิ้มๆพร้อมขยี้หัวน้องจีไปมา
“ว้า แล้วกับข้าวแม่จะมีคนกินไหมเนี่ย”ผมแกล้งว่างอนๆ
“ของแม่ก็อร่อยจีอยากกินทุ๊กกกกวันเลย”เจ้าตัวเล็กเดินอ้อมมากอดขาผมและพูดอย่างเอาใจ
“จ้าๆๆ”ผมว่าพร้อมหยิกแก้มขาวไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว
“งั้นรออยู่นี่นะ เดี๋ยวกลับบ้านพร้อมกัน”พี่ทอสว่าก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับพยายามจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ แต่ผมเห็นว่าเนคไทมันยังไม่ตรงเลยเดินไปช่วยจัดให้
“ครับ ทำงานเถอะ น้องจีก็ยังไม่ได้นอนกลางวันเลยคงจะง่วงแล้ว”ผมว่าแล้วจัดปกเสื้ออีกครั้ง เงยหน้าขึ้นอีกทีก็เจอกับสายตาเร่าร้อนของพี่ทอสที่มองมาไม่วางตา ก่อนที่ใบหน้าจะค่อยๆเคลื่อนต่ำลงมา ริมฝีปากเย็นสัมผัสเข้าที่ริมฝีปากของผมแผ่วเบาและกดย้ำ2-3ครั้งอย่างอดกลั้น
“ไปแล้วนะ”พี่ทอสกระซิบข้างหูไม่ว่ากดจูบอีกครั้ง
“ครับ ตั้งใจทำงานนะครับ”ผมว่าก่อนจะยืดตัวจูบที่ข้างแก้มพี่ทอสเบาๆแล้วหันหลังเดินไปหาน้องจี ได้ยินแต่เสียงหัวเราะในลำคอตามและเสียงของประตูที่เปิดและปิดอย่างรวดเร็ว
นี่หรือเปล่า ที่เขาเรียกว่า
ความสุข
อังกฤษ
“นี่มัน”รูปถ่ายหลายสิบใบ ถูกโยนลงบนโต๊ะอย่างตกตะลึง
“รูปนี้ได้มาจากงานวันเกิด เอ่อ คุณหนูครับ”บอดี้การหนุ่มเอ่ยบอกอย่างยากลำบาก
“ไปสืบว่า แม่ของเด็กเป็นใคร ฉันต้องการเย็นนี้”น้ำเสียงทรงอำนาจเอ่ยขึ้นอย่างเดือดดาน ก่อนที่บอดี้กาดหนุ่มจะโค้งรับคำแล้วเดินไปทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย
“คุณค่ะ เด็กคนนี้”หญิงสาววัน50กลางๆเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อภาพถ่ายงานวันเกิดเล็กๆนับสิบใบ ปรากฏลูกชายคนเล็กของบ้าน พร้อมกับเด็กชายตัวเล็กเจ้าของวันเกิดที่ไม่ว่าจะมองยังไง ในสายตาของคนเป็นแม่ก็รู้อยู่แก่ใจ แม้เวลาจะผ่านมาเกือบ30ปี ใบหน้านี้ก็ไม่มีแม่คนไหนลืมได้ลง ใบหน้าของลูกชายเมื่อตอนยังเด็ก เหมือนกันแทบจะเป็นคนๆเดียวกัน
แต่กลับไม่พบหญิงสาวที่ดูเหมือนจะเป็นแม่ของเด็กชายเลย จะมีก็แต่เด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับลูกชายที่ยืนยิ้มแนบชิดกับลูกชายของเขาพร้อมเด็กคนนั้นอย่างสนิทสนม จนดูเกินเหตุสำหรับเพื่อน หรือคนแขกที่มาร่วมงานวันเกิด!
“เคลียร์งานซะ วันเสาร์นี้เราจะบินไปเมืองไทย”น้ำเสียงทรงอำนาจของชายวัย60สั่งการก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยอารมณ์เดือดดาน
“แก ทำเรื่องงามหน้าเข้าแล้วใช่ไหม”ได้แต่ขบกราบแน่น เมื่อโทรหาตัวต้นเหตุแล้วไม่มีคนรับสาย
“เดี๋ยวได้เห็นดีกัน!”
TBC.
มาอย่างไวอะ(หรอ)
ชีวิตมันก็อย่างนี้แหละ มันต้องมีอะไรหน้าตื่นเต้นบ้าง
เรามานั่งอ่านจึงรู้ว่าคนอ่านลำเอียง
พออีพี่ทอสหึง ก็โดนด่าบลาๆๆๆๆๆ พอน้องจีหึงนี่ น่ารักกกกกกก
เหอะๆๆ
หัวข้อ: I'm pregnant เมื่อผมท้อง เเจ้งข่าว +ประกาศ !!!!! 18/05/15 p.68 (อ่าน 650051 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก