11th [4.3]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
end: day2♥
พอแกล้งจนสะใจ พวกมันก็วิ่งตบหัวผมคนละทีแล้วก็วิ่งไปเล่นน้ำกับน้องกันต่อ ทิ้งผมยืนเคว้งสั่นพับๆอยู่คนเดียว
ผมหมดแรงจะไปเล่นต่อแล้วครับ น้ำเย็นชิบหาย เปียกไปหมดทั้งตัว ตั้งแต่หัวยันกางเกงใน..
สุดท้ายเลยได้แต่มายืนสั่นพับๆกับพวกผู้หญิงอยู่ข้างๆลานกิจกรรม
‘ฮัดดชิ่ววว!’ มันมาแล้ว...
‘เอิร์ท ไม่สบายใช่มั้ย?’ พอเริ่มจามออกมา ไอแอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆก็หันมาถามเสียงแข็ง..
ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าให้ ไม่ได้ไม่สบายหรอกน่า.. เพิ่งเล่นไปนิดเดียว(ตรงไหน)เอง..
‘ฮัดชิ่ววว!’ อีกแล้ว..
จะจามอะไรนักหนาวะ!
‘อย่าไม่สบายนะเว้ย ไปๆ กลับไปที่ตึก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก่อนไป’ พอจามออกมารอบที่สองเท่านั้นแหละ แอร์ก็หันมายืนเท้าสะเอว ทำหน้ายักษ์ใส่ผม.. ไอนี่โหดกว่าแม่อีกให้ตาย
‘ไม่เป็นไรสักหน่อย คันจมูกเลยจามเฉยๆ เดี๋ยวค่อยไปพร้อมน้องก็ได้’ โกหก... เรื่องไรผมจะเดินกลับคนเดียวหล่ะ น้องกำลังเล่นกันสนุกอยู่เลย
‘เอิร์ท..’ นั่น..
‘รายยย’ แล้วใครบอกว่าผมกลัว...
‘ไป.. เดี๋ยวนี้..’ เสียงโหดชิบหายยยย
‘เห้ยไม่เอาดิ่ ค่อยไปก็ได้ ไม่เป็นอะไรจริงๆ’ ไปแต่ทำหน้าปริบๆ ส่ายหน้าเป็นพัลวันใส่
แล้วที่มันมาขู่นี่ไม่ใช่เป็นห่วงผมอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับ แต่ไม่ชอบให้ผมไม่สบาย
เพราะเป็นทีไรแล้วลำบากมัน....
แล้วแอร์ไม่ชอบให้ผมไม่สบายขนาดไหน ผมก็เกลียดการไม่สบายเท่านั้นแหละ
ผมไม่ใช่พวกไม่สบายบ่อย แต่ไม่สบายทีนี่ก็เป็นอาทิตย์กว่าจะหาย แล้วสิ่งทีเกลียดที่สุดก็คืออาการที่ตามมาเวลาไม่สบายนี่แหละ... ปวดหัว จาม เจ็บคอ เสียงแหบ น้ำมูกน้ำตาไหล มาหมด...
'เออ ดื้อเข้าไป ไม่สบายแล้วไม่ดูนะเว้ย' พอเห็นผมไม่ทำตามก็หันมายื่นคำขาดใส่ก่อนจะเลิกสนใจแล้วหันกลับไปดูน้องเล่นน้ำกันต่อ.. แต่มันก็พูดไปงั้นแหละ ถ้าเกิดผมไม่สบายมาจริงๆ ก็มานั่งเฝ้าผมอยู่ดี
พอเล่มเกมกันเสร็จ สรุปกิจกรรมฐานใส่น้ำ พวกเราก็พากันยกโขยงเดินกันกลับไปที่ตึกคณะ ปล่อยน้องๆให้ไปอาบน้ำอาบท่า เตรียมตัวเข้ากิจกรรมกลางคืนของวันนี้ ผมเองก็เดินสั่นพับๆ แถมยังจามตลอดทาง ตามหลังพวกไอแอร์ไป เพราะไอพวกเพื่อนที่เหลือวิ่งไปเล่นกับน้องกันหมดแล้ว
'ฮัดชิ่วววว!' จะจามอะไรนักหนาวะ
นี่ถ้าจริงตามเขาบอกว่าถ้าจามแสดงว่ามีคนนินทา ทุกคนบนโลกนี้คงเกลียดผมแน่ๆ จามซะขนาดนี้
จามแบบนี้เดี๋ยวน้ำมูกก็มา ให้ตายสิ..
เดินไปอีกนิดจะถึงตึกคณะ อยู่ดีๆอาการปวดหัวตุ๊บๆก็แว๊บเข้ามาในหัวทำให้ต้องหยุดเดิน ก้มหัวลงแล้วเอามือยันเข่าตัวเองไว้
‘เห้ยเอิร์ท เป็นไรวะ’ เสียงของเพื่อนสักคนในคณะทักขึ้นพร้อมกับมือที่เอื้อมมาแตะบนบ่า
‘ห้ะะะ ป่าวๆ มึนหัวนิดหน่อยเลยหยุดเดิน’
‘เออ ก็เห็นมึงเดินเซๆ ก็นึกว่าเป็นไร แล้วเพื่อนมึงหายไปไหนหมด’ นี่ผมเดินเซด้วยเรอะ
‘เห้ยป่าว ไม่ได้เป็นไร ส่วนพวกแม่งก็วิ่งไปเล่นกับน้องอยู่ข้างหน้านู่นละ ทิ้งกู’ หายหมดเลยครับ เพื่อนแปดคน ไม่มีเหลือ
‘ฮ่า ไม่เป็นไรนะมึง กูไปละ น้องต่ายข้างหน้าแม่งน่ารักมากเว่ย’ พูดออกมาอีกก่อนจะตบบ่าผมสองสามทีแล้ววิ่งไปหาน้องต่ายข้างหน้า อะไรของมัน....
เดินมาถึงคณะก็ต้องต้อน?น้องๆทั้งหลายให้เข้าไปอาบน้ำกัน แต่ละคนนี่ก็เล่นกันสนุกสนานเหลือเกิ๊น
‘เอ้าน้องรีบอาบครับบบ พี่ก็หนาวนะครับบ’ เสียงของไอบีกับไอพอสที่ยืนตะโกนโหวกเหวกเสียดังอยู่หน้าห้องน้ำดังออกมาตามระเบียง เพราะพวกเราต้องรอให้น้องอาบให้เสร็จก่อน เราถึงจะอาบกันได้ ก็เลยมีชายโฉดทั้งหลายนั่งเปียกกันอยู่หน้าห้องน้ำเต็มไปหมด แล้วอากาศตอนเย็นนี่ก็เย็นชิบหายเลยให้ตาย รู้งี้ผมยอมเดินกลับมาอาบแต่แรกที่ไอแอร์บอกแล้ว
พอไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่รอน้องให้อาบน้ำกันให้เสร็จ อาการปวดตุ๊บๆในหัวนี่ก็ไม่หยุดสักที ผมเลยชวยไอโย่งเดินมานั่งแกร่วอยู่ที่โต๊ะเล็กๆหน้าห้องน้ำ
'โย่ง กูหลับนะ ปวดหัวว่ะ น้องอาบเสร็จแล้วปลุกด้วย'
หันไปบอกไอโย่งที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะก้มหน้าและฟุบลงไปกับโต๊ะ
กะว่าจะงีบสักนิด เผื่ออาการปวดหัวจะดีขึ้น ตื่นมาจะได้อาบน้ำแล้วไปกินข้าวพอดี
...
..
.
จำได้ว่างีบหลับไปตอนรอน้องอาบน้ำอยู่หน้าห้องน้ำ
แล้วไหงตอนนี้ผมเข้ามานอนในห้องซะงั้น...
สะลึมสะลือลืมตาขึ้นมาถึงได้เห็นว่าเป็นห้องนอนรวม ที่ตอนนี้ปิดไฟมืด ไม่มีใครอยู่สักคน
จะพามานอนทั้งที เปิดไฟไว้บ้างไม่ได้หรือไงวะ...
แต่ตอนนี้ปวดหัวชิบหายเลยครับ แถมรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว แสบจมูก หายใจก็ไม่ออกอีกต่างหาก
ยันตัวจะลุกขึ้นนั่งก็เห็นเงาสูงๆก็ใครบางคนเดินที่กำลังเดินเข้ามาตรงประตู
‘อ้าว ตื่นแล้วหรอพี่?‘ไอเด็กนี่อีกแล้ว..
ไอน้องดราฟท์ที่ถอดรองเท้าแล้วเดินเข้ามาเปิดไฟ ทำให้ผมเห็นหน้าที่กำลังทำหน้าแปลกๆ ในมือก็ถือกะละมังใบเล็กอยู่ แถมที่แขนยังห้อยถุงอะไรไว้ด้วย มันเดินมานั่งลงตรงหน้าก่อนจะเอามือใหญ่ๆมาทาบกับหน้าผาก แถมยังจะจับผมหันซ้ายหันขวา จับมือพลิกไปพลิกมาอีกต่างหาก..
‘มาๆๆๆ จะเช็ดตัวให้’ พอมันทั้งหันทั้งพลิกมือผมจนพอใจ ก็เขย่าแขนผมไปมา
‘เห้ยอะไร ไม่ต้อง’ จะมาเช็ดตัวอะไรวะ อาบน้ำธรรมดาก็ได้นี่นา
‘เงียบเลย นี่พี่แอร์สั่งมา ห้ามขัด’
อ่าว.. แอร์สั่งมาหรอวะ.. ‘แต่..’
‘ไม่ต้องแต่แล้ว ตัวร้อนอยู่เลยดูดิ่’ ไม่พูดเปล่ายังเอามือมาจับแขนผมพลิกไปมาอีกรอบ ก่อนจะเอามือมาจับมือผมเอาไว้หลวมๆ อีกต่างหาก เนียนซะเหลือเกินนะ..
‘…’ ไม่รู้จะทำยังไงดี ดึงแขนออกมันก็ยื่นมือมาจับไว้ใหม่ สุดท้ายเลยได้แต่นั่งมองหัวมันที่ก้มเงยๆ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดแขนผม
'ฮู่วว ตกใจหมด นึกว่าจะเป็นหนักซะแล้ว..?' เราเงียบกันอยู่สักพักก่อนที่มันจะเป็นคนพูดขึ้นมา แต่ก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากแขนผม
'ก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย' แค่ไม่สบายนิดเดียว? รึเปล่าวะ.. ปวดหัว ตัวร้อน คัดจมูก ขมปาก นี่นิดเดียวไหม..
ผมคิดเอาเองว่านิดเดียวแล้วกันนะ
‘ไม่ได้เป็นอะไรได้ไง นอกจากตัวร้อนแล้วเป็นอะไรอีก ปวดหัวรึเปล่า?'
‘อือ.. ก็นิดนึง คัดจมูกด้วย’
‘โหย นี่ขนาดไม่เป็นอะไร? ดีนะเนี่ยที่ผมเห็นพี่ก่อนอ่ะ กะจะเข้าไปแกล้งสักหน่อย โดนตัวนิดเดียวแม่งตัวร้อนอย่างกับไฟ’
‘...' พอตอบไปอย่างนั้นมันเลยพ่นใส่ผมกลับมายกใหญ่ ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรเลยนั่งฟังมันพูดนั่นแหละ
'ไอพี่พอสก็แม่งไม่สนใจเพื่อนตัวเองเลย เรียกตั้งหลายทีกว่าจะมา'
'...'
'พี่ก็หลับไปตั้งนานอ่ะ หน้าซีดหมดเลย ตกใจมากเลยนะเว่ย'
'...'
‘...’ เหมือนจะพูดจนพอใจแล้วอยู่ๆก็เลยเงียบไป แต่มือก็ยังเช็ดแขนขาผมอยู่อย่างนั้น.. แขนกูจะเปื่อยแล้วไอน้อง..
'นี่..’ หลังจากเงียบไปสักพัก มันก็หยุดเช็ดแล้วก็เรียกชื่อผมออกมาเบาๆ
‘…?’
'ขอโทษนะพี่เอิร์ท’ ห่ะ ขอโทษอะไรของมันวะ
‘เรื่อง?...’
‘ก็ที่ไม่สบายไง’
‘แล้วจะขอโทษทำไม’ เกี่ยวอะไรกันด้วยวะ?
‘ก็ผมแกล้งพี่...’ ตอบผมออกมาเสียงอ่อยๆ เออ เอาเข้าไป ที่ตอนนี้มาทำเสียงหงอยเชียว ตอนแกล้งนี่คิดบ้างป่ะวะ ฮึ่ย
‘รู้ตัวด้วยนี่?’ ทำเสียงเข้มใส่มันไป จนคนตรงหน้าตอนนี้เหมือนหมาโดนทิ้ง หูลู่หางตกไปซะงั้น นั่งก้มหน้า มือนี่ก็อยู่ไม่นิ่ง นั่งเล่นนิ้วผมอยู่นั่น ไม่เคยเห็นนิ้วหรอวะ?
‘ก็แกล้งนิดเดียวเอง...’ คิดว่าทำเสียงแบบนั้นแล้วผมจะใจอ่อน?
‘ช่างเหอะ ก็ไม่ได้เป็นไรแล้ว..’ ก็ใช่นะสิครับ.. ผมก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรขนาดนั้นสักหน่อย.. อีกอย่างเก็บไปโวยวายกับไอพวกเพื่อนแม่งของผมทั้งหลายคงจะดีกว่า
‘อืม... ขอโทษจริงๆนะพี่’ เงยหน้าขึ้นมาแล้วทำหน้าหงอยใส่ผมซะงั้น
‘เออๆ ไม่เป็นไรหน่า’ พยักหน้างึกงักใส่มันไปแบบนั้น
แต่เดี๋ยวนะ........ ความรู้สึกอุ่นๆที่มือที่มันอะไร..?
ไอเด็กนี่มันยังไม่ปล่อยมือผมเลย!
‘แล้ว..เมื่อไหร่จะปล่อยมือ?’ ผมก็แม่งนั่งให้มันจับอยู่นั่น
เอ่อ ยอมรับว่าก็เพลินแหละ...
มือมันก็อุ่นดีโว้ะ คิดอะไรอยู่วะเนี่ย!?
‘ลืม.. เพลินไปหน่อย แฮ่’ เงยหน้าขึ้นมายิ้มแฮะๆใส่ผม ก่อนจะยอมปล่อยมืออก
พอมันปล่อยมือ ผมเลยยืดตัวบิดขี้เกียจไปมา แต่ไอเด็กนี่ก็ดันหัวเราะขึ้นมาซะงั้น
‘หัวเราะไร..’ หันไปตาขวางใส่ หัวเราะอะไรของมัน บิดขี้เกียจไม่ได้หรือไง
‘เปล๊า.. น่ารักอ่ะ’ ตอบกลับมาเสียงสูง ยกมือขึ้นปิดปากเหมือนจะกลั้นขำเอาไว้
แล้วอะไรของมัน ผมบิดขี้เกียจนี่มันน่ารักตรงไหน?
ทำหน้าเบื่อแลบลิ้นใส่มันไปที ไอเด็กแปลกคน คนแปลก
‘ฮ่าๆ ไม่แกล้งแล้ว กินข้าวดีกว่ามา’ พอเห็นผมทำหน้าบูดใส่ก็หัวเราะออกมาเบาๆ หยิกแก้มผม(อีกแล้ว..)ทีนึง ก่อนจะเลื่อนถุงที่ถือมาด้วยมาไว้ตรงหน้า
‘ไม่อ่ะ ไม่อยากกินไร ขมปาก’ อีกหนึ่งอาการของไม่สบายที่ผมเกลียดก็ขมปากนี่แหละ... ทำเอาความอยากอาหารของผมลดลง 80%
‘ก็กินหน่อยไง จะได้หาย แล้วเดี๋ยวกินยาด้วย’ มันพูดไปก็ยกกล่องข้าวออกมาตั้งไว้ตรงหน้า
‘แล้วไม่กินหรอ?’
‘นี่ไงเอามาแล้ว’ ตอบก่อนจะหยิบกล่องข้าวอีกกล่องออกมาวางตรงหน้า แล้วทำไมไม่หยิบออกมาตั้งแต่แรกวะ? จะให้ถามทำไม..
‘งั้นเดี๋ยวค่อยกิน’ ไม่ได้จะเล่นตัวอะไรหรอก แต่ยังไม่หิวจริงๆ ไม่มีความอยากอาหารเลยด้วย
‘กินเห้อะ’
โคร่กกกกมันพูดออกมาก่อนที่เสียงท้องร้องของใครสักคนดังขึ้นมา
และมันไม่ใช่ของผม?
‘เดี๋ยวดิ่??????????’ ทำหน้างงแล้วมองหน้าตรงๆ แต่มันก็หลบสายตาผมแล้วนั่งมองกล่องข้าวตัวเองซะงั้น
‘ก็..........หิวอ่ะ หมดพลังงานแล้ว แต่ก็.. แม่ง อายอ่ะ’ ตอบออกมาแล้วก็ขยี้หัวตัวเองจนผมยุ่งไปหมด
‘แล้วทำไมไม่กินก่อนวะ?’ ป่านนี้ก็น่าจะถึงเวลากินข้าวแล้วนั่นแหละครับ แล้วนี่ทำกิจกรรมมาทั้งวัน ไม่เหนื่อยก็แปลกแล้ว
‘ก็เฝ้าพี่อยู่...’ โอ้ยยย ทำไมเป็นเด็กแบบนี้วะ!
แอร์กับเพื่อนผมยังไม่เป็นขนาดนี้เลย เรื่องข้าวนะ ต่อให้ผมหลับไปครึ่งวัน มันก็กินกันทุกมื้ออ่ะ ผมตื่นเมื่อไหร่ค่อยหา
แต่ก็นะ..
ไหนๆก็อุตส่าห์อยู่เฝ้าผม..
ก็นั่งกินเป็นเพื่อนหน่อยก็แล้วกัน
ผมเอากล่องข้าวมาถือไว้ เงยหน้าก็เห็นมันทำหน้างงๆ ก่อนจะยิ้มออกมา แล้วหยิบกล่องข้าวของตัวเองมากินบ้าง
เออ ดูจากท่าทางมันแล้ว คงหิวระดับโคตร หิวระยะสุดท้ายแล้วนั่นแหละ แล้วทำไมไม่กินตั้งแต่แรกวะ
กินข้าวไปมันก็ชวนผมคุยนู่นนี่นั่น ผมเองมักจะเป็นฝ่ายฟังมากกว่า ถามบ้างเป็นพักๆ
ไม่รู้สิ อยู่กับมันแล้วผมทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ
สุดท้ายผมก็นั่งกินข้าวกันจนหมด เสร็จมันก็ยื่นน้ำยื่นยา จับยัดใส่ปากผมเรียบร้อย ก่อนที่ตัวเองจะลงไปนอนเลื้อยอยู่บนพื้น
‘เห้ย นี่กี่โมงแล้วอ่ะ?’ มองออกไปนอกห้องก็เห็นฟ้ามืดลงจนมองอะไรแทบไม่เห็น ก่อนหน้านี่ที่มีเสียงกิจกรรมดังขึ้นมาแว่วๆก็เริ่มเงียบลงไป ผมเอานาฬิกากับโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า ขี้เกียจเอาออกมา เห็นมันใส่นาฬิกาข้อมืออยู่ ก็ถามมันซะเลย
‘จะสองทุ่มแล้วพี่ ทำไมอ่ะ?’
‘เห้ยยย ถึงเวลาแล้วนี่’ สองทุ่มเป็นช่วงกิจกรรมบายศรีสู่ขวัญ เป็นพิธีการณ์ที่สำคัญอย่างหนึ่งของค่าย น้องมาค่ายเรา พวกเราก็อยากรับขวัญน้องเอาไว้ เผื่อวันหน้าอาจจะได้มาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันจริงๆก็ได้
‘ถึงเวลาอะไร?’ พอผมพูดออกมาแบบนั้นแล้วไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก มันก็เลยทำหน้างงๆใส่
‘ลงไปข้างล่างไป’ ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพร์สสิครับ น้องคนอื่นที่อยู่ข้างล่างก็ไม่มีใครรู้ว่าต่อไปจะเป็นพิธีบายศรี
‘ลงทำไม?’ ไอเด็กนี่ก็ถามอยู่นั่น บอกให้ลงก็ลงสิฟ่ะ
‘เออหน่า ลงไปดิ่’ ถ้าบอกได้ก็บอกไปแล้วหล่ะ มันจะได้ไม่ต้องถามไม่หยุดแบบนี้
‘แล้วพี่ไล่ผมทำไมวะเนี่ยยย’ นั่น.. พอไม่บอกก็มาทำท่าฟึดฟัด โวยวายใส่อีก ไอเด็กนี่
‘เห้ยดราฟท์!’ เสียงของไอพอสเพื่อนผมดังขึ้นมาจากหน้าห้อง ทำให้ทั้งผมทั้งน้องหันไปดู
ผมมีตัวช่วยแล้ว...
‘อ่าว ตื่นแล้วใช่มั้ยมึง เป็นไงบ้าง จะลงไปข้างล่างป่ะ’ พอเห็นผมไอพอสก็เลยถามออกมา นึกว่าลืมกูไปแล้วนะครับ..
‘เออ ค่อยยังชั่วแล้ว แต่ไม่ลงดีกว่าว่ะ ปวดหัวชิบหาย มึงมาเอาเด็กไปที’ พยักหน้าให้รัวๆ ขืนช้าเดี๋ยวมันไม่ได้บายศรีขึ้นมาทำยังไง กิจกรรมนี้พวกผมทุกคนตั้งใจกันมาก
‘กูก็ขึ้นมาตามเนี้ย ไปมึง ลงไปข้างล่าง’ แหม่ สนิทกันเหลือเกินนะ
‘ไรเนี้ยพี่ ลงไปไมอ่ะ’ ดราฟท์ขยับตัวถอยหลังลงมาอยู่ข้างๆ แถมยังทำหน้างงใส่ จ้องหน้าเหมือนต้องการคำอธิบายเพิ่ม
‘เออหน่า ลงไป’ ไปน้องดราฟท์นี่ก็ถดตัวขยับลงไปเรื่อย ไอพอสก็แม่งเดินย่างสามขุมเข้ามา
คือพวกมึงเล่นอะไรกันครับ?
‘แต่พี่เอิร์ท?’ อะไร เอากูไปเกี่ยวทำไม
พอมันพูดออกมาแบบนั้น ไอพอสก็หันมาทำหน้ากดดันใส่ผม.. เออ กูไม่สบายนี่ยังต้องมาปวดหัวกับพวกมึงอีก?
‘ลงไปเหอะ นอนอยู่นี่แหละ ไม่เป็นไรแล้ว’ สุดท้ายเลยพูดแบบนั้นออกไป ไม่งั้นจะยอมลงหรอครับ
‘เออ ได้ยินยัง ลงมาก่อน ไม่งั้นกูไม่ช่วยแล้วนะ’ ไอพอสพูดออกมาบ้าง แต่เดี๋ยวดิ่.. ช่วยอะไรของมันวะครับ? นี่มันไปตกลงอะไรกันไว้
‘เห้ยพี่ เดี๋ยวดี้’ ไอพอสเดินมาลากแขนไอน้องดราฟท์ออกไป แต่ก็ยังไม่วายจะหันมามองหน้า ขอความช่วยเหลือแบบสุดชีวิต คือ.. มันพามึงไปบายศรี ไม่ได้พาไปฆ่านะ
แต่เสียใจที่ช่วยอะไรมันไม่ได้ ส่วนไอพอสก็ไม่ฟังอะไรแล้วครับ ลากมันอย่างเดียวเลย
‘เห้ย เดี๋ยวดิ่ มึงโอเคใช่ป่ะ รอนี่นะ เดี๋ยวกูไปบอกแอร์ให้ แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกัน’ พอพูดจบไอดราฟท์ที่ยังคงทำหน้างงๆแล้วให้ลุกขึ้นได้ มันก็หันมาพูดกับผมแบบดี๊ดี คงจะกลัวว่าเดี๋ยวผมจะไม่ได้บายศรีน้อง เพราะผมก็ซ้อมกับพวกมันมาเหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละ เอาจริงๆผมก็ไม่ได้รู้จักน้องคนไหนมาก แค่น้องในกลุ่มตัวเองไม่กี่คน ซึ่งผมค่อยไปคุยกับน้องพรุ่งนี้ก็ได้
‘งั้นกูไปก่อนนะ นอนพักซะมึง ดราฟท์ไป’ หันมาสั่งผมแล้วมันก็ลากคอไอน้องดราฟท์ออกไป
สุดท้ายก็เลยเหลือผมกับพัดลม กระเป๋าน้องและที่นอนที่เรียงไว้เป็นตับอยู่ในห้อง
เคว้งชิบหายเลยครับ...
ผมนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์ไปเรื่อยๆระหว่างรอข้างล่างทำพิธีบายศรี จะให้นอนก็ดันนอนไม่หลับ
งานก็ไม่มีอะไรให้ทำ กล้องก็อยู่ที่เพื่อน เกมโง่ๆในโทรศัพท์เลยเป็นทางเลือกสุดท้าย
‘พี่เอิร์ท!?’ ‘เชี่ย!’ เสียงของใครบางคนตะโกนเรียกชื่อผมจากหน้าห้อง ทำเอาผมที่นั่งอยู่สะดุ้งโหยงพร้อมกับเกมที่ตอนนี้ game over ไปแล้ว
ผมไม่ได้ขวัญอ่อนนะ! แต่แม่ง.. นั่งอยู่เงียบๆคนเดียวแล้วอยู่ดีๆมาตะโกนรียกกันแบบนี้ ไม่ให้ตกใจได้ไงวะ
หันไปมองก็เจอไอเด็กหน้าตา(หล่อ)คนเดิมๆ กำลังเดินเข้ามา ข้อมือข้างซ้ายเต็มไปด้วยสายสิญจน์เยอะแยะไปหมด
‘โหย ฮอตว่ะ เต็มข้อมือเลยนะ’ แต่เดี๋ยวมันต้องคันแน่ๆ เชื่อผมสิครับ ไม่เกินคืนเดียว ผมก็เคยโดนมาแล้ว พออีกวันนี่ถอดออกแทบไม่ทัน มัน คัน มาก!
เด็กตัวสูงไม่สนใจคำแซวของผม เอาแต่เดินดุ่มๆไม่พูดอะไรเข้ามาในน้องแล้วมานั่งแหมะอยู่ตรงหน้า
‘..ว่า?’ เป็นอะไรวะ
หรือโกรธที่ไม่ยอมบอกว่าให้ลงไปบายศรี?
‘พี่...บายศรีให้ผมบ้างดิ่’ มันพูดขึ้นพร้อมกับยื่นสายสิญจน์มาให้หนึ่งเส้น
‘ห้ะ?’ มาแนวไหนวะ?
ไอเราก็นึกว่าโกรธอะไร แล้วนี่จะให้?
‘ผูกข้อมือให้ผมบ้าง..’ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าแล้วก็พูดขึ้นมาอีก
‘ก็มีพี่ผูกไปหลายคนแล้วนี่นา?’
‘ก็อยากให้คนนี้อ่ะ..’ เออ เอากับมันสิ่
'หน่า ผูกให้บ้าง' ผมไม่ยอมมันสักที เลยจับมือผมแล้วยัดเชือกเส้นนั้นใส่มือผมซะเสร็จสรรพ
‘เออๆ ก็ได้วะ.. แต่แปป...’ หันไปรื้อกระเป๋าตัวเอง หาปากกาเมจิกสีชมพูที่พกไว้เอาออกมา ก่อนจะระบายทับลงไปบนเส้นเชือก
มันมองหน้าผมงงๆ แต่ก็ไม่ถามอะไรออกมา ปล่อยให้ผมระบายไปเรื่อยจนเชือกกลายเป็นสีชมพูอ่อนๆ
ก็ไม่ชอบเหมือนใครนี่นา...
ระบายสีเสร็จก็จับแขนข้างซ้ายมันขึ้นมาจะผูกข้อมือให้ แต่มันกลับชักข้อมือกลับไปแล้วยื่นข้างขวามาแทน
‘ไม่เอามือนั้น เอามือนี้’
‘เส้นเดียวเลย?’
‘อื้อ’ สายสิจญน์เส้นเดียวสีชมพูบนข้อมือขวากับนาฬิกา? มันเด่นไปเปล่าวะ..
‘...’ ผมนั่งผูกข้อมือช้าๆ ลืมไปหมดแล้วว่าผมควรจะทำอะไรบ้าง
ไม่ได้อยู่ในพิธีแบบนั้นนี่ครับ จะทำตามเพื่อนก็ไม่ได้.. (อ่าว)
‘อวยพรด้วยดิ่’
‘โอ้ย สั่งอีก’ พอเห็นผมเงียบมันเลยพูดขึ้นมาแทน เออ สั่งกันเข้าไป
‘นะ..’ โอเคครับ ไม่สั่งครับ
‘เออๆๆ’ สุดท้ายก็ยอมใจอ่อนให้(อีกแล้ว) พยักหน้าใส่รัวๆ คิดสคริปต์?อยู่ในก่อนจะพูดออกไปพร้อมๆกับมัดสายสิญจน์บนข้อมือให้
‘ก็... เป็นเด็กดีของพ่อแม่พี่น้อง ครอบครัว ตั้งใจเรียน สุขภาพร่างหายแข็งแรง คิดไรก็ให้สมหวัง เอนท์ติดคณะที่ใช่ที่ชอบนะเว่ย’
‘…’
‘แล้วก็... เลิกแกล้งกันได้ละ เหนื่อย.. อ่ะ เสร็จแล้ว’ เหนื่อยจะเล่นกับมันหน่ะครับ บางทีก็ทำตัวไม่ถูกเอาซะเลย
ผมเห็นมันนั่งมองสายสิจญน์ในมือยิ้มๆ เออ มองข้อมือตัวเองก็ยิ้มด้วยเว้ย นี่ผมมีน้องค่ายบ้ารึเปล่า?
มันไม่ยอมพูดอะไรออกมาอีก ผมเลยหยิบโทรศัพท์มานั่งสไลด์ไปมา เอาแอปนั้นออกแอปนี้ไปเรื่อย
‘ก็ไม่ได้แกล้งสักหน่อย.......’ อยู่ๆก็พูดขึ้นมาลอยๆ ทำให้ผมต้องเงยหน้าไปมองหน้าตรงๆ
‘โอ้ย ไม่แกล้งเลยครับไอน้องดราฟท์ ไม่ได้แกล้งกันเลย’ ค้อนใส่ไปที นี่ขนาดไม่ได้แกล้ง ยังทำเอาผมแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่ตั้งหลายรอบ
‘ก็ไม่ได้แกล้ง..’ นั่น.. ยังไม่จบ
‘ไม่แกล้งตรงไหนวะ’ มันพูดขึ้นมา ผมก็ต้องต่อสิ่ ผมไม่เข้าใจมันจริงๆนะเนี่ย?
มันงียบไปไม่ยอมตอบ เลยนั่งจ้องหน้าแม่งนี่แหละ แต่ก็ยังเอาแต่หลบสายตาผม
แต่ถ้าไม่เบลอจนเกินไป ผมว่าผมเห็นหน้ามันแดง?
‘ก็......’
‘ก็?’ มันพูดออกมาแล้วก็เว้นจังหวะหายไปจนผมต้องต่อให้เอง
‘ก็...’ โว้ยถ้ายังไม่พูดต่อจะเลิกคุยด้วยละนะ
‘…….’
‘เขาเรียกจีบต่างหาก?....’ เสียงของไอเด็กตรงหน้าดังขึ้นเบาๆ
‘...ห้ะ!?‘
เมื่อกี้มันพูดว่าอะไรนะ!?
‘จีบไง... จีบอยู่เนี่ย’ พูดออกมาแล้วหันมามองหน้า ทำให้ผมรีบหลบสายตาก้มหน้าลงไปมองจอมือถือแทบไม่ทัน
อึ้งสิครับอึ้ง บอกเลยว่าไม่ตลก เล่นอะไรของมันอีกวะ
แต่ถึงจะเล่นก็เหอะ
ผมก็เขิน?นะว้อยยยยยยยยยยยยยย
เกิดมา 20 ปี เพิ่งเคยโดนผู้ชายด้วยกันบอกว่าจีบ?แบบนี้
‘.... บ้าละ ไม่ตลก’ ไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่พูดบอกมันไปเบาๆ ผมไม่รู้ว่ามันจะทำหน้ายังไง รู้สึกแบบไหน หรือคิดอะไรอยู่ ได้แต่ก็ก้มหน้านั่งมองจอมือถืออยู่นั่น
อีกนิดมือถือผมคงทะลุแน่ๆ..
‘ตลกอะไรหล่ะ ผมจริงจังนะเว้ย’ นั่น มาโหดใส่อีก... ทำเสียงโหดใส่กูทำไม๊
‘…’
'นี่.. ผมจีบพี่ได้ป่ะ?’
‘…’
เอ่อ..................
‘เอาดีๆ จีบได้มั้ย?...’ โว้ย แบบนี้เค้าถามกันด้วยหรอวะ!
‘…’
‘…’
‘…’
‘…’
‘ก็จีบไปแล้วไม่ใช่หรือไงวะ?..’...
..
.
end: day2
_______________________________________________________________
- tbc -
กรี้ดดดดดดด มาแล้วค่ะ
สวัสดีวันวาเลนไทน์♥
ปั่นอย่างว่องเพื่อมาให้ทันวันนี้
ไม่รู้จะถูกใจพอให้เข้ากับวาเลนไทน์ได้รึเปล่านะคะ <3
สรุปคือพี่เอิร์ทเปื่อยตามคาด #อ่อยยังไงไม่ให้เขารู้ตัว อิอิ
ขอบคุณและขอโทษทุกคนที่ตามอ่านแล้วก็ให้รอนะคะ
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ทวงได้ไม่มีปัญหาเลย
ยิ่งทวงจะยิ่งเป็นแรงกกระตุ้นให้รีบปั่น ฮ่าา
ไว้เจอกันตอนหน้า ตอนสุดท้าย?นะคะ
แล้วเจอกันค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
