-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
.
.
(http://i.imgur.com/nuPKcMO.png)
'...... ตกลงที่ชอบถ่ายรูป เพราะอยากถ่ายเก็บความทรงจำต่างๆหรือเพราะนายแบบกันแน่หล่ะ?'
'เมื่อก่อนก็คงเป็นอย่างแรก แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นอย่างหลังแล้วหล่ะครับ : )'
(http://i.imgur.com/DOsKp4l.png)
“ You don't make a photograph just with a camera.
You bring to the act of photography all the pictures you have seen,
the books you have read, the music you have heard
and the people you have loved. ”
- Ansel Adams
______________________________________________________________________
LASTEST UPDATE SPECIAL 1ST
14/2/2558 -p5-
:katai5:
/ตัวละครและสถานที่ไม่ได้มีอยู่จริง ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องที่จินตนาการขึ้นมาเท่านั้น/
-
1st [1.1]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day1
05.00
วันนี้เป็นเสาร์....
วันหยุดสุดสัปดาห์ที่หลายๆคนรอคอย
วันนี้ท้องฟ้าสวย....
ฟ้าสีน้ำเงินเข้มตอนใกล้รุ่งกับก้อนเมฆหลายหลากรูปทรงสีขาวที่ตัดกันอย่างพอดี
พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่ยังไม่หายไปไหน มีดาวหลายดวงกระจายอยู่บนท้องฟ้า
สวยจนอดไม่ได้ที่จะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเก็บเอาไว้..
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้ตื่นมาเช้าขนาดนี้...............
..
วันนี้จะดีมากและมากว่านี้
ถ้าเมื่อคืนผมไม่ได้ทำงานของคณะแล้วก็ยังไม่ได้นอนติดต่อกันมาสองคืน
และวันนี้ผมไม่ได้เป็นพี่ค่ายที่ต้องไปรายงานตัวและเตรียมตัวตอน 06.30
ผมง่วงนอนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!
มากจนผมสามารถล้มลงไปนอนอีกรอบและไม่ตื่นอีกเลยจนกว่าจะเย็น...
ผมง่วนนอนมากจริงๆให้ตาย....
zZzzzzZ
ไม่ปล่อยให้ผมได้ล้มตัวลงไปนอนอีกรอบอย่างที่คิด เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้น ทำให้ผมเด้งตัวจากที่นอนไปรับโทรศัพท์ที่ข้างไปบนโต๊ะแทบไม่ทัน
‘เอิตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต ตื่นแล้วยังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง’ …………………. อ่า เจอแบบนี้ผมก็ตื่นเต็มตาสิครับ...
เสียงดังขนาดนี้.. ไม่ต้องถามเลยว่าใคร
น้องสาวผมเองครับ...
จะว่าเป็นน้องสาวก็ถูกแค่ครึ่งเดียว จริงๆต้องบอกว่าเป็นแฝด..
'ถ้าจะดังขนาดนี้มาปลุกที่ห้องเลยไหม ตื่นนานแล้วเว้ย ตื่นจนมาถ่ายรูปก้อนเมฆเคลื่อนผ่านไป360องศาแล้ว'
จริงๆถึงจะถ่ายรูปได้แต่ผมก็ง่วงนะครับ ง่วงมากเลยด้วย แต่ของแบบนี้มันอยู่ในสายเลือด ถึงจะง่วงแต่ผมก็ถ่ายรูปได้นะ
‘ก็กลัวไม่ตื่น โถ่ ตื่นแล้วก็เร็วๆหล่ะ ขี้เกียจรอ หกโมงใต้หอพี่นะ’
ปลายสายตอบกลับมา แหม ผมชักสับสนว่าตกลงใครเป็นพี่กันแน่
‘เออ รู้แล้ว กำลังจะไปอาบน้ำ เคนะ’
ผมชื่อเอิร์ท เอิต หรือ เอิท หรือสะกดยังไงให้อ่านว่าเอิ้ต อายุ20นิดๆ เพิ่งขึ้นปีสองมาหยกๆ โปรไฟล์อย่างงามคือสูงยาวเข่าดี ดีกรีรองเดือนคณะ มีน้องสาวฝาแฝดหนึ่งคนที่หน้าตาเหมือนกันเป๊ะ (ก็เป็นแฝดกันนี่นา..) ต่างกันแค่ผมสูงกว่าและเป็นผู้ชายแค่นั้น
แต่ถึงโปรไฟล์จะสวยงามเท่ระเบิด แต่ผมก็มักจะโดนขัดอยู่เสมอว่าสูงได้แค่นี้หรอ...
ผมก็สูง 172 แล้วนะเว้ย! ไม่ได้เตี้ยขนาดนั้น แต่มันคงเป็นเวรกรรมของผมเองที่ต้องมาตกอยู่ในกลุ่มเพื่อนชายจำนวน 6 คน ที่มีสมาชิกสูง 180 เซนติเมตรขึ้นไปทั้งสิ้น..
ก็พวกมันต่างหากที่สูงเกินไป! ผมนี่มาตรฐานชายไทยละนะ!?
แต่ก็นะ... ถึงผมจะสูงไม่เท่าพวกมัน
แต่อย่างน้อยผมก็หล่อนะ :-)
ถึงแม้ว่าเพื่อนพี่น้องรวมไปถึงอาจารย์ที่คณะจะบอกว่าผมน่ารักกว่าน้องสาวที่เป็นแฝดหญิงก็ตามเถอะ.....
แต่ผมหล่อจริงๆนะ
เชื่อผมสิ่!
.
..
.
วันนี้เป็นวันเสาร์...
ที่คณะของผมจัดค่ายแนะแนวความรู้เกี่ยวกับคณะให้กับน้องๆมัธยมปลายจำนวน 50 คน
และ เพราะคณะของผมเป็นคณะที่เปิดใหม่มาได้ไม่นาน เราจึงมีกันแค่ไม่กี่รุ่นเท่านั้น พอมีงานเข้ามาแบบนี้ ก็ต้องมาช่วยกันตั้งแต่ปีที่สี่ถึงน้องปีหนึ่ง พี่ๆที่จบไป ใครยังว่างก็ยังเข้ามาช่วยดู
แน่นอนหล่ะว่าเด็กปีสองอย่างผมก็ไม่รอด.... แถมไม่ใช่แค่ดูแลน้องเฉยๆ ต้องมาจับไมค์สอนน้องถ่ายรูปด้วยนะซิ!
ผมก็ไม่ใช่คนขี้อายอะไรขนาดนั้นนะ...
แต่แหม... เด็กตั้งเยอะแยะมาจากไหนก็ไม่รู้นี่นา..
ค่ายครั้งนี้ของพวกผม เป็นค่ายค้างคืนสามวันสองคืน ในค่ายก็มีทั้งคลาสมากมายที่พร้อมจะสอนน้องๆที่มาเข้าค่าย ทั้งคลาสดีไซน์ ออกแบบ วาดรูป ถ่ายรูป ตัดต่อวิดีโอ ทำแอนิเมชั่น วนเวียนกันไปแต่ละกลุ่มแต่ละฐาน แล้วที่ขาดไม่ได้ก็เป็นกิจกรรมสันทนาการ เล่นเกม really แล้วก็อีกเยอะแยะมากมาย
ผมเองรับหน้าที่สอนน้องๆในคลาส Photography หรือเอาง่ายๆก็คลาสถ่ายรูปนั่นแหละ
จริงๆแล้วผมก็อยากถ่ายรูปเฉยๆ มากกว่ามาสอนนะ แต่เพราะโดนทั้งพี่เพื่อนน้องและอาจารย์คะยั้นคะยอชักแม่น้ำทั้งห้ามาให้ช่วย สอนคู่กับไอแทนอีกคน บอกว่าผมถ่ายรูปเก่งงั้นงี้ ทั้งๆที่จริงๆมันก็เรียนมาด้วยกันไม่ใช่หรอวะแล้วมันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรด้วย...
แล้วผมจะทำไงได้ละครับ... โดนบังคับและบีบคั้นจากทั่วทิศทางซะขนาดนี้
และด้วยเหตุผลนี้ ทำให้ผมต้องตื่นตีห้าทั้งๆที่ได้นอนไปไม่ถึงสองชั่วโมงลากสังขารออกจากหอ ถึงคณะก็หกโมงครึ่งพอดี
ผมต้องมาเตรียมงาน เช็คสไลด์ เช็คกล้อง ที่จะสอนน้องวันนี้
จริงๆ ในค่ายเราก็ไม่ได้สอนอะไรมากมาย เพราะเป็นค่ายที่มีระยะเวลาสั้นๆ แค่สามวันเท่านั้น และคลาสที่จัดขึ้นก็เป็นเพียงให้น้องที่มาเข้าค่ายได้เห็นว่าเราเรียนอะไร กันบ้างในคณะนี้เท่านั้นเอง
เนื้อหาของผมวันนี้คือหลักการถ่ายรูปพื้นฐาน ง่ายๆก็แค่พูดตามสไลด์บวกกับความรู้ที่มีอยู่แล้วก็แค่นั้นเอง
แต่ผมก็ชักตื่นเต้นเหมือนกันแฮะ....
.
..
.
ขณะนี้เวลาเจ็ดนาฬิกาสี่สิบห้านาที
ผมที่ย้ายก้นตัวเองออกจากห้องคอมมานอนเลื้อยอยู่บนโซฟาเรียบร้อยแล้ว
ผมง่วงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
‘เอิตตตตตตต ตื่นนนนน นี่กาแฟ’
เสียงทุ้มๆของไอโย่งดังขึ้นพร้อมแก้วกาแฟที่ถูกยื่นมาตรงหน้า..
‘เห้ย ไม่กินกาแฟ............... ‘
ผมพูดตอบแต่ก็รับแก้วไว้พร้อมซดเข้าไปอึกใหญ่
แอ่ะ..............
ผมไม่ถูกกับกาแฟ... หมายถึงกาแฟล้วนๆหน่ะ...
แต่ถ้าเป็นนมกาแฟ หรือขนมปังกาแฟอะไรพวกนี้ก็กิน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เพราะว่ามันจะจำเป็นมากๆเวลาที่ทำงานจนดึกดื่น ทำให้บางครั้งผมก็ต้องยอมฝืนกินมันเข้าไป อย่างเช่นครั้งนี้..
‘เออ รู้ แต่จะบ่นทำไม บ่นแล้วก็ต้องกินอยู่ดี กินเข้าไปซะ น้องมาแล้ว’ ไอโย่งสวนกลับมา.... เออ ก็จริงของมัน
จริงๆมันไม่ได้ชื่อโย่ง แต่ชื่อเอิร์ทเหมือนกัน แต่มันสูงกว่าผมมากมายหลายเท่านัก ทำให้คนในคณะมักจะเรียกมันว่าเอิร์ทใหญ่ หรือเอิร์ทโย่ง แล้วเรียกผมว่าเอิร์ทเล็ก...
เห้ย! แต่ผมไม่เล็กนะเว้ย!
กลุ่มของผมมีสมาชิกเพศชายรวมทั้งสิ้นแล้ว 7 ชีวิต หนึ่งในนั้นก็คือไอโย่งนี่แหละ ผมสนิทกับมันตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง จะบอกว่าเป็นเพื่อนคนแรกที่รู้จักเลยก็ได้ นอกจากนั้นก็ตามรวมกลุ่มสนิทกันมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้เลยมีสมาชิกทั้งหมดคือ ผม ไอโย่ง ไออาร์ต ไอฟาร์ ไอพอสดาวคณะ ไอแอล ไอบี แล้วก็ไอแทน… แล้วก็อย่างที่ผมบอกนั่นแหละครับ ไออีกคนที่เหลือนั่นมันสูง 180+ ทั้งนั้น ทำให้ผมกลายเป็นบุคคลที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มไปโดยปริยาย... ถือเป็นความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงจริงๆครับ...
แต่เหหหห... นี่มันเพิ่งเจ็ดโมงกว่าๆ? แต่เวลานัดรายงานตัวของน้องนั่นมันเก้าโมงถึงเก้าโมงครึ่ง!
แล้วน้องมาทำอะไรตอนนี้???????????? ....
หมดกันเวลาแอบงีบ.. โถ่
‘อะไร ทำหน้าแบบนั้นคิดอะไรอยู่ เสียดายเวลานอนหรือไง’
‘เออดิ่ ง่วงมากเลยเนี้ย ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงเว้ย’
ผมตอบกลับใส่ไอโย่ง ผมง่วงงงง น้องจะมาอะไรตอนนี้ครับ
แต่ไอโย่งมันสนใจซะทีไหน ส่ายหัวให้ผมแล้วเลื้อยมานั่งบนโซฟาตัวเดียวกัน แย่งหมอนอิงผมไป แล้วเอาหัวมาพิงกับไหล่ผมอีกต่างหาก.... หนักกกกกกกกกกกกกกกก
‘เห้ย อิสองคนนั้น เลิกงุ้งงิ้งกันแล้วไปรับน้องหน่อยไป พี่ยังเตรียมคอมไม่เสร็จ’
เสียงของพี่ตาม พี่ปีสามตะโกนมาจากอีกฝั่ง... พี่ ผมยังไม่ทันงีบเลย
‘โถ่พี่ตาม ขัดทำไม กำลังจะถ่ายรูปพวกมันเก็บไว้เลย!’ แพรวที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงข้ามหันกลับไปพูดกับพี่ตาม.. ไอนี่มันเป็นพวก.. อะไรนะ? สาววาย? ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันและแก๊งค์เรียกผมกับไอโย่งว่าคู่จิ้น ชอบแอบถ่ายรูปเวลาผมกับมันยืนข้างกัน แถมชอบแซวบ่อยๆ
แล้วไอโย่งนี่ก็ชอบจั๊งงงกับการมานัวเนียผม โดยไม่คิดว่าผมจะรำคาญมันบ้างเลย
แต่ก็ใช่ว่าผมกับมันจะมี Something wrong กับจริงๆสักหน่อย
ผมไม่ได้แก้ตัวนะ!
เห็นอย่างนี้ผมก็สนิทมันมาก ผมเลยรู้ว่ามันไม่มีทางชอบผมแน่นอนน
ก็มันมีตามจีบเด็กวิศวะอยู่ทุกวันนี่นา .... หึ
.
..
.
'เอิร์ท แอร์กับคนอื่นหายไปไหนหมดหล่ะ? มากันแล้วไม่ใช่หรอ'
เสียงอาจารย์สอนวิชาดีไซน์ดังขึ้น ดึงความสนใจไปจากแก้วกาแฟในมือ.. ผมกำลังจะหลับอยู่แล้วเชียว...
'อ่า... ผมก็ไม่แน่ใจครับ น่าจะออกไปซื้อของกัน เห็นว่าของขาดอยู่ครับ'
ก็ตั้งแต่ถึงคณะผมก็ขลุกอยู่กับไอแทนในห้องคอมตลอด ไอคุณน้องสาวฝาแฝดที่ปกติตัวติดกันตลอดผมยังเห็นหน้ามันแปปเดียวเอง
'งั้นเอิร์ทลงไปรับน้องข้างล่างหน่อยได้มั้ย? มีน้องคนนึงมาแล้ว ไม่อยากให้น้องรออยู่ข้างล่าง พาขึ้นมาทีนี่ก่อน แต่น้องขึ้นมาไม่ถูก' อ่า... ห้องที่ผมใช้อยู่ตอนนี้อยู่บนชั้น 15 ของตึกรวมครับ เป็นห้องที่เอาไว้ใช้สำรองเพราะห้องที่คณะมันไม่พอ แล้วตึกรวมก็รวมตามชื่อนั่นแหละครับ มีหลายสำนักงาน หลายภาควิชารวมกันอยู่ที่นี่ แล้วตึกนี้ก็มีตึกหลายส่วนที่เชื่อมกัน ทำให้มีลิฟท์หลายตัวมากๆ ถ้าขึ้นมาไม่ถูกก็ไม่แปลกหรอกครับ ขนาดต่อเข้ามาปีหนึ่งผมยังขึ้นลิฟท์ผิดตั้งหลายรอบ..
แล้วอาจารย์ขอช่วยมาขนาดนี้แล้วผมจะทำยังไงได้ละครับ...
'โอเคนะเอิร์ท ฝากหน่อยนะ อาจารย์ยังจัดการออกสารไม่เรียบร้อยเลย'
อาจารย์แกเป็นคนใจดีครับ เป็นอาจารย์ที่จำเด็กตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีสี่ได้เกือบหมด แกเลยสนิทกับทุกคนไปซะหมด โดยเฉพาะกลุ่มผมที่ช่วยงานคณะบ่อยๆนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย
เอาวะ.. ไหนๆก็ไม่ได้นอนแล้ว
หวังว่ากาแฟแก้วนึงเมื่อกี้จะช่วยผมไม่ให้ไปหลับต่อหน้าน้องแล้วกัน...
_______________________________________________________________
- tbc -
:katai5: :katai5: :katai5:
สวัสดีค่ะ~~
ขอฝากติดตามและติชมกันด้วยนะ
รักใสใส อ่านให้พอกระชุ่มกระชวยหัวใจ 55
ไม่จบในตอนเดียว แต่ก็ไม่ยาวมากแน่นอนค่ะ ฮ่า
ขอบคุณค่ะ ☺
-
เข้ามาแบบลุ้นๆว่าจะเป็นแบบวาดรูปหรือแบบถ่ายรูป สรุปตากล้อง ชอบผู้ชายชอบถ่ายรูปจังค่ะโรแมนติกดี :o8: (ไม่ใช่อะไร แบบถ่ายรูปไม่สวย ต้องพึ่งตากล้องทุกที555)
ลุ้นต่อค่ะว่าน้องที่อุตส่าห์มาคนแรกจะใช่นายแบบของพี่เอิทรึเปล่า รอติดตามนะคะ
-
มารอ บวกให้กำลังใจจ้า คือ พระเอก ใช่ปะต้องแบบ เฮ้ย หล่อสะพรึงใช่มะ 555
-
2nd [1.2]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day1
อ่า.. แล้วไหนน้องคนนั้นละนี่...
ผมลงมาชั้นล่างสุดแล้วยังไม่เห็นวี่แววของใครที่จะเป็นเด็กมอปลายได้เลย เมื่อกี้ก็ไม่ได้ถามอาจารย์ซะด้วยว่าน้องเค้าลักษณะเป็นยังไง... แล้วผมจะไปหาน้องคนนั้นจากไหนละนี่ โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาลงมา
"แชะ..."
เสียงชัตเตอร์?
ผมหันไปมองตามเสียงที่ได้ยินแล้วก็พบกับเด็กผู้ชาย?คนนึงกำลังยิ้มตาหยีให้ผม แต่ท่าทางดูหลุกหลิกเหมือนเด็กกำลังทำความผิดยังไงอย่างนั้น
ผมไม่แน่ใจว่าเรียกเขาว่าเด็กผู้ชายได้รึเปล่า เขาอาจจะรุ่นเดียวกับผมหรืออาจจะเป็นน้องปีหนึ่งก็ได้?
'อ่า.. ขอโทษนะครับ พี่รู้มั้ยครับว่าถ้าจะไปชั้น 15 ตึก s นี่ผมต้องขึ้นลิฟท์ตัวไหน?' หืมม.. จะไปตึก s หรอ ตึกผมนี่นา..
'น้อง? มาเข้าค่ายรึเปล่า?' ผมถามพร้อมเลิกคิ้วตรงคำว่าน้อง.. ผมไม่แน่ใจจริงๆนะสิว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นน้องมัธยมที่จะมาเข้าค่ายที่คณะรึเปล่า
ก็คนตรงหน้าสูง... สูงกว่าผมพอสมควรเลยหล่ะ ถ้าให้เดาก็คงจะประมาณ 186 มั้ง? ในมือมีกล้องโปรตัวใหญ่ที่ถือค้างไว้ หุ่นนี่นักกีฬาชัดๆ อยู่โรงเรียนคงจะฮอตน่าดู.... เงยหน้ามองตาโตๆที่กำลังจ้องมองผมกับปากที่กำลังยกยิ้มอยู่.... โห... หล่อชิบหาย
'ใช่ครับ... พี่ใช่พี่ค่ายที่อาจารย์บอกว่าจะลงมารับผมรึเปล่า?'
พูดถามพร้อมยิ้มหวานใส่ผม... เวลายิ้มนี่หล่อกว่าเดิมสักสิบเท่า ผมจะไม่สงสัยเลยถ้าบอกว่ามันเป็นคนดังของโรงเรียน..
'อือ พี่เอง ไปกันเหอะ' ผมตอบรับมันสั้นๆแค่นั้น
ไม่ใช่อะไรนะครับ... ผมง่วง........
'พี่รีบมั้ยอ่ะ? มันยังไม่ถึงเวลารายงานตัวเลย อีกตั้งนาน ไปซื้อขนมเซเว่นก่อนได้ป่าว?'
เออ มันยังไม่ถึงเวลารายงานตัว แล้วจะรีบมาเร็วทำไม..
ใต้ตึกนี่มีเซเว่นขนาดกลางที่ช่วยนักศึกษาเวลาต้องทำงานค้างที่คณะตอนดึกๆ หรือเวลาที่ไม่มีอะไรกินเลยมานักต่อนักแล้ว ผมนี่ก็เป็นลูกค้าประจำร้านนี้เหมือนกัน
'เออๆ ไปดิ่ เร็วๆหน่อยละกัน' ผมทำหน้ามึนใส่มัน ถ้าเป็นน้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักนี่ผมจะไม่ว่าอะไรสักคำ แต่นี่มันเด็กผู้ชายตัวเบอเริ่ม สูงกว่าผมอีกต่างหาก แล้วยังจะหล่อกว่าผมอีก ผมง่วงงงงง ผมอยากขึ้นไปนอนนน
'พี่ไม่ไปด้วยกันหรอ?' คนตรงหน้าถามผมกลับ พร้อมส่งสายตาแปลกๆให้ผม
'ไปคนเดียวไม่ได้หรอ?'
‘………….’
‘เออออ ไปก็ไป’
ผมกำลังจะสวนกลับ ผมไม่มีอะไรที่จะต้องไป ผมง่วง และผมอยากอยู่เฉยๆ แต่พูดไม่ทันจบประโยค ไอเด็กหน้าหล่อตรงหน้านี่ก็หันมากระพริบตาปริบๆใส่ผมซะงั้น.. เออออ ไปด้วยก็ได้วะ
ผมยืนรอมันที่เดินวนไปวนมา หยิบขนมนั้นขึ้นมาดู หยิบขนมนี้ขึ้นมาถือ ผมจะหลับคาตู้แช่แล้วนะ!
'พี่..... เอากาแฟหน่อยป่าว?' ไอหล่อถามผมด้วยสีหน้ากังวล.. มันคงจะเห็นสภาพผมที่แทบจะลงไปนอนซบกับตู้แช่อยู่แล้ว
'ไม่เอา ไม่เป็นไร แกจะกินอะไรก็ซื้อไป'
'แล้วพี่จะไหวมั้ยเนี้ย? ไม่เอากาแฟสักแก้วหรอ ผมซื้อให้ก็ได้นะ'
'ไม่... ไม่กินกาแฟ... ' ผมบอกมันนิ่งๆ.. สมองผมไปหมดแล้วหล่ะครับคราวนี้.. กาแฟของไอโย่งไม่ช่วยอะไร และดูเหมือนจะทำให้ผมง่วงกว่าเดิม นี่มันใส่ยานอนหลับลงไปรึเปล่าวะ
‘อ้าว ทำไมไม่กินกาแฟอ่ะ? แพ้หรอพี่?’ มันถามผมอีกครั้ง
‘ไม่ได้แพ้ แค่ไม่ชอบเฉยๆ’ ผมไม่ได้แพ้อะไรหรอกครับ แค่ไม่ชอบเฉยๆจริงๆ เพราะมันไม่ถูกปาก ขม ผิดกับไอน้องสาวฝาแฝดที่หลงไหลในกาแฟสุดๆ กินได้วันหลายๆแก้วด้วย ถึงไม่ง่วงก็กิน... นี่แหละครับ ถึงเป็นแฝดกันแต่ไม่ได้หมายความว่าจะชอบอะไรเหมือนกันเสมอไปนะครับ...
‘อ่าวว ซะงั้นอ่ะ แล้วพี่จะเอาอะไรป่าว? เดี๋ยวผมเลี้ยงมาๆๆ’ มันพยักหน้าให้ผมก่อนจะพูดต่อแล้วตบกระเป๋าตัวเองเบาๆ
‘ไม่ต้องงงง รีบซื้อเหอะ’ ผมไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นแหละครับ ที่ต้องการมากที่สุดคือหมอน.. ผมอยากนอนนน
‘อ่า.... ก็ได้’
หลังจากนั้นไอหล่อก็รีบถือขนมทั้งหมดที่มันซื้อซึ่งเยอะมากกกกกกไปคิดเงิน... นั่นมันซื้อขนมไปเลี้ยงคนทั้งคณะเลยรึเปล่าวะ
‘อ้าวพี่ ไม่ได้นอนอีกแล้วหรอ เอาชาหน่อยป่าว? มีชานมยี่ห้อใหม่มา อร่อยดี’ ผมเดินมารอมันหน้าแคชเชียร์ ก่อนจะได้ยินเสียงพนักงานประจำเซเว่นทักขึ้น.. มันเป็นเด็กมอหกที่มาทำงานช่วงปิดเทอมกะเช้าก่อนไปเรียนพิเศษตอนบ่าย ผมเลยเจอมันบ่อยช่วงที่ทำงานค้างอยู่ที่คณะ แล้วมันก็คงจำผมได้เพราะผมมักจะแบกขอบตาดำๆเป็นหมีแพนด้าลงมาซื้อชาทุกครั้ง...
‘ไม่เอาอ่ะ ค่อยลองแล้วกัน กินไม่ไหวจริงๆ ไม่ช่วยอะไรแล้ว กินเข้าไปเดี๋ยวก็อ้วก เสียดาย’ ผมพูดติดตลกกลับไป ผมไม่อยากกินอะไรจริงๆครับ น้ำยังไม่อยากกิน ขอแค่ได้นอนพอ ฮือ
‘อ๋อ..โอเคครับ’ มันตอบรับผมแล้วหันไปคิดเงินให้ไอหน้าหล่อต่อ
ผมเลยออกจากร้านเดินล่วงหน้าไปก่อน แค่นี้มันคงไม่หลงหรอกใช่ไหม?
'เห้ยพี่ รอผมก่อน! จะทิ้งกันแล้วหรอเนี่ย' ไอหน้าหล่อมันวิ่งถือถุงขนมเดินตามมา ก่อนจะมาเดินอยู่ข้างๆกัน
'ทิ้งอะไร ยังไม่เคยคบจะทิ้งได้ไง...' ถึงผมจะง่วงแต่ผมก็ยังเล่นมุกได้นะครับ..
'หืมมมม งั้นลองคบกันดูหน่อยมั้ยละครับ?'
........ ห้ะ.... อะไรนะ
ผมจะไม่ตกใจอะไรหรอกครับถ้าไอหล่อตรงหน้านี่ไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงแบบแปลกๆ แล้วไหนจะสายตาที่โคตรละมุน.. นี่ถ้าผมเป็นผู้หญิงก็คงละลายลงไปกองอยู่ที่พื้นแล้ว
แต่ผมไม่ใช่ไงเล่า!
'ขอบใจมากนะที่ช่วยต่อมุก ฮ่าๆ ไปกันเหอะ'
ผมหันไปหัวเราะมองหน้ามันแว๊บนึงแล้วหันกลับ..
แต่ไอหล่อมันดันยิ้มกลับให้ผมแบบแปลกๆนี่ซิ...
.
..
.
ผมพาไอหน้าหล่อที่เดินกินขนมปังอยู่เดินมาที่ลิฟท์ตัวที่จะขึ้นไปยังคณะของผม
แต่ก็ดูเหมือนวันนี้โชคคงไม่เข้าข้างผมสักเท่าไหร่
เมื่อเดินมาถึงลิฟท์ ผมก็พบกับอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมช็อกไปสามนาทีก็คงจะได้...
กระดาษสีขาวขนาดเอสี่ที่ถูกแปะไว้หน้าประตูลิฟท์ มีข้อความที่ถูกเขียนด้วยลายมือสวยๆตัวโตๆว่า..
‘ไฟฟ้าขัดข้อง งดใช้ลิฟท์’
ไอเอี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมร้องไห้ได้ไหมครับ..............................................
ลิฟท์จะไม่สำคัญอะไรกับผมหรอกถ้าห้องผมไม่ได้อยู่ชั้น 15 และผมที่กำลังง่วงแล้วก็มึนหัวสุดๆ!
ขนาดร่างกายปกติธรรมดายังไม่มีใครอยากเดินขึ้นบันไดไป แล้วผมที่อยู่ในสภาพนี้ถ้าให้เดินขึ้นไปผมคงน็อคตายตั้งแต่ชั้น 3 แล้ว
‘อ้าว.... ทำไงดีอ่ะพี่’ เด็กข้างๆถามผมขึ้นมา พร้อมกับส่งสายตาสงสาร?ผมที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่หน้าลิฟท์
‘ไม่รู้.... ไปนั่งรอกันเหอะ คงซ่อมไม่นานหรอกมั้ง ยังไม่ถึงเวลาลงทะเบียนเลยด้วย ไม่เป็นไรหรอก’ ผมตอบมันกลับ.. ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน เบลอไม่หมดแล้ว
ผมพามันมานั่งที่ม้านั่งแถวนั้น ผมนั่งลงก่อน แล้วไอเด็กตัวสูงก็ลงมานั่งข้างๆผม วางถุงขนมไว้อีกด้านหนึ่ง
‘เอ้ออออ... แล้วนี่พี่ชื่ออะไรอ่ะ? ผมยังไม่รู้จักชื่อพี่เลย’ พอนั่งลงเรียบร้อยมันก็ถามผมขึ้นมา
‘เอิร์ท... ชื่อเอิร์ท..’ ผมตอบมันไปแบบมึนๆ ไม่ไหวครับ มึนหัว
‘เอิร์ทที่แปลว่าโลกหรอ?’
‘อื้อ นั่นแหละ.... แล้วนี่ทำไมมาเร็ว? ค่ายพี่ไม่หายไปไหนหรอกนะ..’ ผมถามมันกลับบ้าง ก็ผมละสงสัยจริงๆว่ามันจะรีบมาทำไมก่อนตั้งสองชั่วโมง
'ขี้เกียจอยู่บ้าน เบื่อ.... ' เออ ไม่อยากอยู่บ้านก็เลยรีบมา... แปลกคน ผมนี่อยากนอนอยู่บ้าน(หอ)ใจจะขาดดดด
‘อ่า.... แล้วพี่จะไม่ถามชื่อผมหน่อยหรอ?’ มันถามต่อเมื่อเห็นผมไม่พูดอะไรมากกว่านั้น
‘ไม่อ่ะ ไม่อยากรู้...’ พอผมพูดจบแล้วมันก็ทำหน้ามุ่ยใส่ผม... ไม่อยากจะบอกว่าหน้ามันตลกมาก ฮ่า
ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากรู้หรืออะไรหรอกนะครับ แต่ถึงผมไม่ถาม มันไม่บอก ยังไงผมก็ต้องได้รู้อยู่ดี มันต้องมาอยู่(ในค่าย)กับผมอีกตั้งสามวันเลยนะ ผมไม่รีบรู้หรอก..
‘โถ้ะ ซะงั้นอ่ะ’ มันพูดออกมา ผมเลยหัวเราะเบาๆใส่มันกลับไป
แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก...
‘นี่ นั่งรอก่อนไปได้ป่าว ของีบหน่อย ไม่ไหวแล้ว มึนหัว..’ ผมเป็นคนพูดออกมาก่อนเพราะเห็นมันเงียบไป
‘อ้าว ผมก็นึกว่าพี่หลับไปแล้ว!’ มันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมามองหน้าผม นี่มันคิดว่าผมหลับไปแล้วจริงๆเรอะ ผมยังไม่หลับนะ แค่เคลิ้มๆ
‘ยัง.... แต่กำลังจะหลับ ไม่ไหวแล้ว... ‘ คอผมจะพับแล้วครับ ฮือ
‘ฮ่าๆ หน้าพี่ตลกอ่ะ... พี่นอนไปเถอะ เดี๋ยวผมนั่งรอเล่นเกมพลาง ถ้าลิฟท์ใช้ได้แล้วเดี๋ยวจะปลุกนะ’ มันหัวเราะผมก่อนจะพูดประโยคถัดไปออกมา... ผมคิดว่าผมไม่ได้ทำหน้าแปลกๆหรือตลกๆออกไปซะหน่อย มันขำอะไรวะ!
‘อือออออออออออ ขอบใจ’ อยากจะสวนด่ามันใจจะขาด แต่ไม่ไหวครับ ร่างกายไม่เอื้ออำนวย ขอนอนก่อนแล้วกันตอนนี้
.
..
.
ไม่รู้ว่าผมหลับไปตอนไหน เผลอนอนน้ำลายไหลโชว์เด็กไปรึเปล่า
รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงชัตเตอร์ดังมาจากข้างๆตัว กับเสียงงุ้งงิ้งที่เรียกชื่อผมอยู่..
จริงๆผมรู้สึกตัวสักพักแล้วแหละ แต่ขี้เกียจจะเปิดตา หูนี่ก็ยังได้ยินเสียงชัตเตอร์กล้องดังขึ้นเรื่อยๆ
มันจะถ่ายอะไรกันนักหนาวะ!
‘พี่เอิร์ทตื่นยัง ลิฟท์มาแล้ว’ เสียงจากคนข้างๆดังขึ้นมาอีก... จนสุดท้ายผมก็ยอมลืมตาขึ้นมา แล้วพยักหน้าเบาๆ
เบลอ............... เบลอไปหมดเลยครับ ฮือ สามวันนี้ผมจะอยู่รอดไหม
‘ลิฟท์ใช้ได้แล้วหรอ?’ ผมถามมันไป แล้วยกข้อมือมาดูนาฬิกา กำลังจะเก้าโมง... ผมหลับไปแค่ไม่นานเองนี่นา
‘อือ ไปกันเหอะพี่’ มันตอบแต่ไม่ได้หันมามองหน้าผม แต่กลับทำหน้าตากรุ่มกริ่มยิ้มกับกล้องที่กำลังพรีวิวดูรูปซะงั้น... นี่มันไปแอบถ่ายขาอ่อนหรือนมสาวที่ไหนป่ะวะ!?
‘เห้ยทำไมทำหน้างั้น แอบถ่ายขาอ่อนสาวมาหรอ? เอามาดูมั่งดิ้!’ ถ้ามันถ่ายมาจริงผมก็อยากดูเหมือนกันนะครับ... แฮ่
‘โอ้ย ผมไม่ใช่โรคจิตนะพี่! แต่ถึงใช่ผมก็ไม่ให้ดูหรอก’ มันพูดแล้วเอากล้องไปซุกไว้อีกด้านนึง
‘อะไร แค่นี้หวงหรอ’ ถ้าไม่ใช่แล้วมันถ่ายอะไรมาวะ? ทำไมทำหน้าอย่างนั้น
‘ป๊าว แต่ชื่อผมพี่ยังไม่อยากรู้เลย แล้วพี่จะมาอยากรู้อะไรกับรูปที่ผมถ่ายหล่ะ’ มันหันมายักคิ้วใส่ผมก่อนจะลุกออกไป
อะไรวะ....... นี่มันประชดผมหรอ!
จากนั้นผมก็พาไอเด็กหน้าหล่อและลากสังขารตัวเองขึ้นมาที่ห้อง ระหว่างที่ขึ้นลิฟท์มามันก็ยังไม่ได้พูดอะไรกับผม เอาแต่ยืนเล่นเกมในโทรศัพท์ พอถึงชั้นแล้วก็พามันไปส่งกับอาจารย์อาร์เรียบร้อย
'อ้าวเอิร์ทมาแล้วหรอ นึกว่าไปหลับอยู่ที่ไหนซะอีก เห็นหายไปนานเลย' อาจารย์ทักตอนนี้เห็นหน้าผมแล้วหัวเราะเบาๆ
โถ่... ก็ไอหล่อคนนี้แหละครับที่เกือบทำผมหลับคาตู้แช่เซเว่น แล้วไหนจะไฟขัดข้อง ลิฟท์ใช้ไม่ได้อีก ผมไม่นอนตายอยู่ข้างล่างก็ดีแค่ไหน...
'จารย์อย่าแซวผม อายน้อง ไฟมันขัดข้อง ใช้ลิฟท์ไม่ได้ ค้างอยู่ข้างล่างต่างหาก' อายเป็นครับอายเป็น
'สภาพขนาดนี้แล้วยังอายอีกหรอ ไม่ใช่หลับโชว์น้องเค้าไปแล้วรึไงเรา'
อาจารย์พูดแล้วหัวเราะกลับมาอีก.. ไอเด็กหน้าหล่อข้างๆนี่ก็หัวเราะไปกับเค้าด้วย เอออ ทำให้ลำบากแล้วยังมาหัวเราะกันอีก
'มาๆ น้องชื่ออะไรนะ? มาลงชื่อแล้วเข้าไปนั่งเล่นในห้องก่อน ส่วนเอิร์ทก็ไปพักเถอะ เดี๋ยวไว้ให้แอร์ไปตามนะ'
นี่แหละครับคือสิ่งที่ผมรอคอยยยยยย
ผมพยักหน้าใส่อาจารย์ไป แล้วลากสังขารตัวเองไปที่ห้อง
ก่อนออกมาได้ยินเสียงไอหน้าหล่อตอบอาจารย์เบาๆ..
'ผมชื่อดราฟท์ครับ.....'
เห็นไหม... ผมไม่จำเป็นต้องถามผมก็ได้รู้อยู่ดี
จะว่าไป...
ชื่อเท่ดีแฮะ....
-
หลังจากที่ผมหลุดพ้นจากบ่วงกรรม?
ผมก็หลับเป็นตายอยู่ในห้อง ตื่นมาอีกทีก็โดนเพื่อนไล่ให้กลับไปที่ตึกคณะที่กำลังจะเริ่มพิธีเปิด
อ่า...... เด็กเต็มไปหมดเลยครับ
ตอนนี้น้องทุกคนมีป้ายชื่อแขวนอยู่กับตัว แต่ไม่ใช่ป้ายชื่อของตัวเองหรอกนะครับ แต่เป็นป้ายชื่อของใครสักคนในค่ายนี้นี่แหละ แต่ใช่ว่าจะมีแต่ป้ายชื่อของน้องค่าย ป้ายของพี่ค่ายก็มี แล้วไม่ใช่พี่ธรรมดาที่จะหาตัวได้ง่ายๆ ป้ายของพี่นี่ส่วนใหญ่เป็นพี่เบื้องหลังทั้งนั้นครับ หายากพอสมควรเลยหล่ะ เอาจริงๆก็ใส่ไปแกล้งเด็กเฉยๆนั่นแหละ..
ระหว่างนี้จนกว่าจะถึงช่วงบ่ายที่ผมต้องสอน ผมก็ไม่มีอะไรทำแล้ว ถ่ายรูปเก็บภาพอย่างเดียว เป็นพวกว่างงานครับ...
สักพักพิธีเปิดค่ายก็เริ่ม มีอาจารย์ของคณะมากล่าวพิธีเปิด ตามด้วยพูดคุยกันเล็กๆน้อย ส่วนผมก็ได้แต่กดถ่ายรูปน้องๆไปเรื่อยๆ ส่องคนนู้นคนนี้ที มีน้องผู้หญิงน่ารักๆหลายคนเลยแหละครับ อิอิ
ถ่ายไปถ่ายมาก็ไปเจอกับดราฟท์... ไอเด็กหน้าหล่อเมื่อเช้านั่นแหละครับ มันนั่งอยู่แถวหน้าสุดเพราะมาก่อน มันเองก็มีป้ายชื่อที่เขียนว่า ปั้นจั่น.. แขวนอยู่....ปั้นจั่นนี่พี่ปีสี่ครับ แล้วก็เป็นพี่เบื้องหลังอย่างที่ผมบอกนั่นแหละ พี่แกอยู่ฝ่ายเอกสาร คงนั่งเตรียมงานอยู่ ไม่ก็วิ่งวุ่นอยู่แถวนี้ แล้วมันจะเจอพี่เขาได้ยังไง ขนาดผมเองวันนี้ยังไม่เห็นหน้าพี่เขาเลย... โถ่ งานเข้าแล้วซิ โชคดีนะคุณน้องดราฟท์ หึหึ
หลังจบพิธีเปิด ก็ถึงฤกษ์ของกิจกรรมแรกของค่ายครับ กิจกรรมละลายพฤติกรรมเบาๆ แลกป้ายชื่อนี่แหละ กฎกติกาของกิจกรรมนี้ก็ง่ายๆ แค่น้องต้องหาเจ้าของป้ายชื่อตัวจริงให้ได้ ภายในเวลา 10 นาที ถ้าหาเจอแล้วก็ให้พากันไปนั่งลงเป็นวงรอบนอก ส่วนใครหาเจ้าของป้ายไม่เจอก็ตามระเบียบครับ.. มีบทลงโทษเล็กๆน้อยรออยู่
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...
สิ้นเสียงสัญญาณเริ่มเกมปล่อยตัว น้องๆก็เริ่มวิ่งวุ่นกันทั่วลานกิจกรรม ผมละกลัวน้องจะล้มทับกันตายจริงๆ ส่วนไอพวกพี่ค่ายที่เหลือก็ร้องเพลงส่งเสียงแกล้งน้องไปเรื่อย ผมเองก็ถ่ายรูปอยู่ห่างๆ
เวลาผ่านไปแล้วเกือบ 7 นาที น้องๆส่วนใหญ่ที่หาคู่ตัวเองเจอเริ่มพากันไปนั่งเป็นวงอยู่ข้างนอก เหลือน้องๆบางส่วนไม่กี่คนยังเดินวุ่นกันอยู่ในวง บางคนนี่เดินรอบวงเพื่อดูว่าใครยังไม่มีป้ายชื่อบ้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นน้องที่ได้ป้ายชื่อพี่นั่นแหละครับ จะเจอได้ยังไง ก็ไม่มีคนชื่อนั้นนี่!... แน่นอนครับว่าหนึ่งในนั้นก็มีไอดราฟท์ มันยืนหน้ามึนอยู่กลางวง เหมือนว่ามันจะเริ่มรู้ตัวว่าคนที่เหลือนี่ไม่มีคนชื่อ ปั้นจั่น ตามป้ายชื่อมันแน่ๆ..
มันเริ่มส่งสายตาไปรอบวง เผอิญมาป๊ะเข้ากับผมพอดี.. มันส่งสายตาขอความช่วยเหลือสุดๆมาให้ผม แต่จะให้ผมทำยังไงได้หล่ะครับ..... ผมเลยแกล้งทำหน้ามึนใส่ แล้วยกกล้องขึ้นมาถ่ายมันซะเลย
10.. 9.. 8..
เสียงนับถอยหลังหมดเวลาดังขึ้นจากรอบวง พอมันเห็นว่าผมไม่มีประโยชน์? มันก็เลยหันกลับไปเรียกอีก 5 คนที่เหลืออยู่ในวงให้มันคุยกัน ผมคงเดาว่ามันคงเรียกมาคุยว่ามีใครชื่อนี้บ้างรึเปล่า หรือไม่ก็คงหาทางออกว่าจะทำยังไงกันดีนั่นแหละครับ ทุกคนในวงดูหน้ายุ่งกันหมด คงรู้ตัวแล้วแหละว่าโดนแกล้ง ฮ่า
5.. 4.. 3.. 2.. 1..
เสียงนกหวีดหมดเวลาดังขึ้นต่อด้วยเสียงเฮดังขึ้นจากรอบวง ส่วนพวกจำเลยกลางวงนี่ก็คอตกกันเลยทีเดียว
‘เอ้าไหนน้องๆผู้โชคดี เจ้าของป้ายชื่อน้องไปไหนหล่ะ ทำไมมีป้ายชื่อสองอัน แนะนำตัวหน่อยเร็ว’
เสียงจาก พี่หวาน ปีสาม พิธีกรประจำค่ายดังขึ้นขณะที่เดินไปหาน้องๆกลางวง จากนั้นก็ส่งไมค์ให้น้องๆผู้โชคดีแนะนำตัวกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงไอดราฟท์คนสุดท้ายที่ยืนอยู่ปลายแถว
‘อ่า.. ชื่อดราฟท์ครับ อยู่มอหกครับ’
พอมันพูดจบเท่านั้นแหละ.. เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นรอบวง
แหม ก็นั่นแหละครับ อย่างที่ผมบอกว่ามันหล่อ......
‘โอ้ยน้องดราฟท์นี่หล่อถูกใจพี่จริงๆ หลังไมค์มาคุยกับพี่ได้นะจ้ะ’ พี่หวานพูดขึ้นอีกครั้ง เรียกเสียงกรี๊ดจากทั้งพี่ทั้งน้องขึ้นมาอีก ได้ข่าวว่าพี่มีแฟนแล้วนะครับ.... พูดแกล้งน้องกันไปนั่น จากนั้นก็เริ่มเฉลยน้องๆผู้โชคดีทั้ง 5 คนว่าป้ายชื่อที่ได้นี่เป็นป้ายชื่อของพี่ในค่าย แล้วก็อัญเชิญพี่ๆเจ้าของป้ายชื่อมารับป้ายไปด้วย
และแน่นอนครับ.. มีผู้โชคดีแบบนี้ก็คงไม่พ้นบทลงโทษ
บทลงโทษเบาๆบทแรกนี่คือ .... เต้นเป็ดครับ! เป็ดนั่นแหละครับ เป็ดอาบน้ำในคลอง เดินเตาะแตะกันรอบวง ก็ฮากันไปตามระเบียบนั่นแหละ คนอื่นนี่ก็ไม่เท่าไหร่นะ แต่ผมขำไอดราฟท์มาก มันหน้าตาดีเกินไป คือหล่อแต่ชอบทำหน้ามึน แล้วยิ่งพอมาทำอะไรแบบนี้แล้วตลกมากจริงๆให้ตาย ผมนี่ถ่ายรูปจนมือสั่นเลยทีเดียว ฮ่า
ร้องเพลงให้เป็ดเดินจนหน้าชากันไปสามรอบเบาๆก็ถึงเวลาปล่อยตัวนักโทษ แต่มันไม่จบง่ายๆอย่างนั้นนะสิครับ...........
‘เอ้าเดี๋ยวๆ น้องดราฟท์มานี่ก่อนมา มาให้พี่แกล้งเล่นก่อน’
เสียงพี่เติ้ลปีสามเรียกดราฟท์ที่กำลังจะเดินตามเพื่อนออกจากวงไป พี่เติ้ลผู้ที่มีร่างกายกำยำบึกบึน แต่ใจเป็นหญิงซะงั้น...... โถ้ะ
ไอดราฟท์ก็เดินกลับเข้าไปยืนงงๆอยู่กลางวง หน้ามันนี่แบบ.. ‘จะเอาอะไรอีกวะ’ ทำหน้าตลกมากจริงๆ ผมนี่ก็กดชัตเตอร์รัวไม่หยุด
‘นี่ๆๆ พี่ชื่อพี่เติ้ลนะ ไหนลองส่องคนแถวนี้ดูซิ เลือกมาเลยสักคนพี่หรือเพื่อน ใครก็ได้ บอกรักดังๆให้ได้ยินที แต่ต้องเรียกชื่อให้ถูกนะ พี่ชื่อพี่เติ้ลนะโอเคป่ะ’ โอ้โห.......... แผนสูงครับพี่เติ้ล นี่พี่แกเล่นงี้เพราะอยากให้ดราฟท์มันบอกรักพี่แกนะสิ เพิ่งเริ่มรู้จักกันอย่างนี้ แล้วจะไปรู้จักใครหล่ะครับ เพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันเพราะต้องแนะนำตัวนี่ก็คงไม่ใช่ทางเลือกเท่าไหร่ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวมากครับพี่น้อง
ไอดราฟท์เองก็ได้แต่ทำหน้ามึน แล้วมองไปทั่ววง..
แล้วมันก็ยกยิ้มน้อยๆเมื่อหันมาเห็นผมที่กำลังถ่ายรูปอยู่
‘พี่เอิร์ธครับ.........................’
ห้ะ มันเรียกผมป่ะวะ?
‘รักนะครับ.....................................’
'หูวววววววววววววววววววววว'
……………………………………………………………………………
'ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว'
เสียงฮือฮาดังขึ้นรอบวง........... ตามด้วยหลากหลายประโยคที่ดังเข้ามาในหูผม
‘เหย คนไหนพี่เอิร์ทอ่ะ’
'พี่เอิร์ทนี่ผู้ชายไม่ใช่หรอแก'
‘กรี๊ด ดูดิ พี่เอิร์ทน่ารักนะแก’
‘โอ้ยยยยยย น่ารักกกกกกก’
และประโยคเทือกๆนี่มากมาย.............................
‘เชดโด้วววววววว เอิร์ทมึง ทำไมฮอต’
ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนผม....................
‘โอ้ยอะไรอ่ะ บอกแล้วไงว่าพี่ชื่อเติ้ล ไปรู้จักไอเอิร์ทมันได้ไง นั่นเด็กอันดับที่สามของพี่นะ’ ดูเหมือนพี่เติ้ลแกจะหัวเสียเอามากที่ผิดแผนพี่แก ว่าแต่ผมไปเด็กพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่วะครับ.........
แต่ตอนนี้จะให้ผมทำหน้ายังไงหล่ะครับ! มันเล่นผมซะขนาดนี้!
เสียงฮือฮายังดังขึ้นรอบวง พร้อมกับสายตากรุ่มกริ่มแปลกๆที่ส่งมาให้ผมจากทุกทาง
แล้วจะทำยังไงได้หล่ะครับ....
ผมก็ได้แต่รวบรวมดึงสมาธิกลับเข้าร่างแล้วหันไปค้อนใส่ไอคนที่ยืนยิ้มอยู่กลางวง!!!!!!!!!!!
ทำผมดังเลยเป็นไง!!!!!!!!!!!
_______________________________________________________________
- tbc -
:katai5: :katai5: :katai5:
ตู้มมมมมม....
เอาน้องดราฟท์มาปล่อยเบาๆ
เพิ่งมาก็ออกตัวแรงซะแล้ว อิอิ
จริงๆเราลงไว้ในเด็กดีแล้วบางส่วน แล้วก็เอามาลงในนี้ด้วย
แต่ก็รีไรท์ใหม่เกือบทุกตอน ยังไงก็จะทยอยลงเรื่อยๆ
ฝากติดตามและติชมด้วยนะคะ
ขอบคุณค่า ♥
-
ขำเอิร์ทแปบ เจอเด็กเล่นแล้วไหมล่ะ :hao7:
-
หูยยยยยย น่ารักก อ่านแล้วเบลอตามดราฟท์เลย555
น่ารักมากๆค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
-
เห้ยยยยยยย น่ารักอ่ะ :hao7:
-
แป่ววววววววววววววววววววยาวๆ ขอเก็บเศษหน้าจากเม้นที่แล้ว สรุปใครรับบทนายแบบใครรับบทตากล้องน้อ
ขอบคุณความแผนสูงของพี่เติ้ลที่ทำให้น้องดราฟได้เนียนบอกรักพี่เอิร์ท น่ารักมากค่ะอ่านแล้วเขินแทน รอติดตามต่อนะคะ :laugh:
-
4nd [2.1]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? –
day1
หลังจากที่ไอเด็กหน้าหล่อดราฟท์มันทำผมอายแบบแทรกแผ่นดินหนีไปเมื่อเช้า ผมก็โดนทั้งสอบสวนทั้งโดนแซวโดนล้อจากทั้งเพื่อนทั้งพี่ว่าผมไปรู้จักกับไอเด็กนั่นเมื่อไหร่ แล้วมันมาบอกรักผมได้ไง ไม่เว้นแม้แต่ไอฝาแฝดผมที่ดูจะสนใจเด็กนั่นอยู่ ระหว่างที่น้องๆเข้าร่วมกิจกรรมของทางคณะในห้องประชุม พวกมันเลยมาตั้งวงสอบสวนผมซะงั้น
‘เอิร์ทบอกมาเดี๋ยวนี้เลยยยยย ไปรู้จักน้องเค้าได้ไง’ แอร์ถามผมเป็นรอบที่ห้า หลังจากที่ผมปฏิเสธไปแล้วห้ารอบเหมือนกันว่าไม่ได้รู้จัก
‘ก็บอกแล้วว่าไม่ได้รู้จักกกกกกกก อาจารย์อาร์ให้ไปรับมันตอนมันมาแค่นั้น’ ก็มันแค่นั้นจริงๆนิครับ ไอเด็กบ้านั่นมันทะลึ่งกับผมเองต่างหาก มันต้องตั้งใจจะแกล้งให้ผมอายเพราะผมไม่อยากรู้ชื่อมันแน่ๆๆๆๆๆๆ
‘โหยอะไรอ่ะ ถ้าแค่นั้นทำไมน้องถึงบอกรักเอิร์ทเล่า!’ ยังไม่หยุด
‘เอิร์ทมึง แม่ง เดี๋ยวนี้ฮอตนะเราๆๆๆๆ’ เสียงจากไอพอสเพื่อนผมดังขึ้นมาพร้อมทำหน้าล้อเลียนใส่ผม
‘น้องเอิร์ทของเราโตเป็นสาวแล้วสินะ มีผู้ชายมาบอกรักด้วย’
‘ฮิ้วววววววววววววววว’ สมทบด้วยไออาร์ตอีกคน พร้อมด้วยเสียงฮิ้วดังขึ้นจากรอบโต๊ะ
‘ก็น้องมันไม่รู้จักใครไง! แล้วอะไร โตเป็นสาวอะไร ไม่ใช่เว้ยยยยยยยยยยย’ ผมโวยวายออกไปเสียงดัง
‘อะไร๊ นี่กูพูดผิดตรงไหน ดูดิ้มีผู้ชายมาบอกรักด้วย ตัดหน้าน้องสาวสุดที่รักเลยด้วย ฮ่าๆๆๆ’ ไออาร์ครับ... ยังไม่หยุดครับ
‘ไอพวกเลววววววววววววววววววววว เลิกแกล้งได้แล้ว!!!!’
!!!!!!!!!!!!!!! พวกแม่ง.............. แกล้งผม!!!!!!!!!!!!!
แต่ก็ใช่ว่าพวกมันจะสนใจกับคำโวยวายของผม หัวเราะกันขึ้นมาทั้งโต๊ะซะงั้น ไม่เว้นแม้แต่ไอแฝดของผมที่นั่งข้างๆก็ยังหัวเราะออกมาเสียงดัง
ทำไมไม่มีใครอยู่ข้างผมเลยวะ.....
ตลกกันมากไหมมมมมมมมมมมมมม
แล้วทำไมเป็นผมคนเดียวที่เป็นผู้ถูกกระทำ? ไอดราฟท์มันยังเลยหน้าลอยตาทำหน้าหล่อได้อยู่โดยไม่มีใครมากวนเลย!
‘อะไรกัน เล่นอะไรกันเสียงดัง ไปเตรียมตัวกันได้แล้ว น้องจะออกจากห้องประชุมแล้วนะ’ เสียงสวรรค์ดังขึ้นจากอาจารย์โชค พวกมันจะได้เลิกแกล้งผมสักที
‘โถ่ จารย์อ่ะ แกล้งไอเอิร์ทมันนิดเดียวเอง มันโดนเด็กจีบมาอ่ะจารย์’ ไอพอสรีบคาบข่าวไปบอกอาจารย์ทันที
แต่เดี๋ยวนะ.......... คือ............ ถึงคณะเราจะสนิทกัน.....
แต่ก็ไม่ต้องบอกทุกเรื่องก็ได้ป่ะวะ!!!!!!!!!
คิดถึงหน้ากูบ้าง............................................................................... หือ
‘อ่าวจริงหรอเอิร์ท ดีใจด้วยนะ’ อาจารย์พูดขึ้นแล้วหัวเราะเบาๆ
อะไรหล่ะครับ! ทำไมแม้แต่อาจารย์ยังเห็นดีเห็นงาม?กับพวกมันไปด้วย
‘โถ่!!! อาจารย์อ่ะ!!! มันไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย พวกมันแกล้งผม!’ พอผมพูดออกไปพวกมันก็พร้อมใจกันหัวเราะกันทั้งโต๊ะอีกต่างหาก ทำไมถึงไม่มีใครช่วยผมเลย
‘ฮ่าๆ ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ไป๊ๆ ไปประจำฐานกันได้แล้ว’ อาจารย์พูดขึ้นมาอีกพร้อมด้วยเสียงหัวเราะจากรอบโต๊ะอีกครั้ง จากนั้นก็ไล่พวกผมไปประจำฐาน
ผมรอดแล้วสินะ...........
.
.
.
ซะที่ไหนหล่ะ
‘อ้าวว่าไงครับพี่เอิร์ท ได้ข่าวว่าโดนเด็กบอกรักมาหร้อ’
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอแทนที่มันหลับอยู่ในห้องคอมชั้นห้าตั้งแต่เช้ามันยังรู้เรื่องนี้.....
ข่าวไวมากจริงๆให้ตาย
‘ไม่ใช่โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พอเลย ไม่ต้องแซว ไหนเตรียมงานเสร็จยัง’ ผมโวยวายก่อนจะรีบตัดเข้าเรื่องงาน ขืนไม่เข้าเรื่องงานเดี๋ยวมันก็ได้แซวผมต่อนะสิ.....
เพราะวันนี้เป็นวันแรกของค่าย กิจกรรมส่วนใหญ่ก็เป็นกิจกรรมให้ความรู้ไปซะส่วนใหญ่ ส่วนเรื่องกิจกรรมสนุกๆทั้งหลายจะไปรวมอยู่ในวันพรุ่งนี้ทั้งหมด ส่วนคลาสถ่ายรูปของผมวันนี้เป็นกิจกรรมที่ 3 ที่น้องๆแต่ละกลุ่มจะแวะกันเข้ามา แต่ด้วยห้องคอมที่ขนาดค่อนข้างใหญ่แล้วก็เน้นปฏิบัติซะมากกว่า ทำให้รวมน้องหลายกลุ่มเข้าด้วยกัน จาก 8 กลุ่ม เลยเหลือแค่ 2 กลุ่มเท่านั้น
และก็แน่นอนครับ....... ผมต้องเจอกับไอดราฟท์อีกแน่ๆ
แต่จะเรียกว่าเป็นโชคดี?ของผมรึเปล่าก็ไม่รู้ กลุ่มของไอดราฟท์มันเป็นกลุ่มที่สองที่จะเข้ามาเรียนกับผม ทำให้ผมยังพอมีสมาธิ ไม่โดนแซวก็เลยไม่หลุดวอกแวก การสอนน้องๆกลุ่มแรกเลยผ่านไปได้ด้วยดี รอดตายไปแบบหวุดหวิด
หลังจากนี้ก็แค่ภาวนาให้กลุ่มที่สองจะไปผ่านไปได้ด้วยดีเช่นกัน.....
.
..
.
ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะยังรักผมอยู่บ้าง ทำให้การสอนภาคทฤษฎีของผมกับน้องๆกลุ่มสองผ่านไปได้ด้วยดี...
แน่นอนหล่ะว่าผมยังคงโดนแซว แต่ผมยังคงคุมสติได้ แล้วไอดราฟท์มันก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่ยิ้ม?เวลาผมโดนแซวเท่านั้น มันเลยไม่มีประเด็นอะไรขึ้นมาอีก....
ฮู่ววววว นึกว่าจะงานเข้าซะแล้วผม....
_______________________________________________________________
- tbc -
สวัสดีคืนวันจันทร์ค่า : D
เอาพี่เอิร์ทมาทิ้งไว้เบาๆ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมาก
อยากให้เห็นชะตากรรมที่พี่เอิร์ทโดนแกล้งเท่านั้นแหละค่ะ หมันไส้ 5555
ขอบคุณทุกท่านติดตามนะคะ
ปริ่มมากค่ะจุดนี้ TuT
ขอฝากให้ติดตามกันต่อไป
แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ <3
:katai2-1: :-[
-
รอตากล้อง อิอิ
-
กรี้ดดดดชอบอ่ะ
เข้ามาลงชื่อ เห็นมาสักพักละ เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
โดนใจที่สุด รีบมาอัพนะเธอจ๋า
อิชั้นใจจะขาด ขอโมเม้นฟินๆเยอะนะ :hao7:
-
หูยย ทุกคนรักเอิร์ทค่ะ
แหมม เด็กหนุ่มม.ปลาย กำลังน่ารักๆ ก็อ่อยเด็กมันบ้างก็ได้ ฮ่าๆๆ
สนุกดีค่ะ
-
4nd [2.2]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day1
สอนถ่ายรูป ก็ต้องมีปฏิบัติสิครับถูกไหม?
ดังนั้นงานของผมวันนี้ที่นอกจากสอนทฤษฏีให้น้องๆทั้งสองกลุ่มแล้ว ผมยังต้องพาน้องๆลงสนาม ไปลองถ่ายรูปกันอีกด้วย แต่ถ่ายนี่ก็ไม่ใช่ถ่ายเล่นๆนะครับ ถ่ายเสร็จแล้วก็ต้องมีส่งงาน เช็คความสวยงาม และหลักของการถ่ายรูปอีกด้วย
รูปที่ให้น้องถ่ายวันนี้ เป็นรูปแนว portrait ครับ.. หรือจะพูดง่ายๆก็ถ่ายภาพบุคคลนี่แหละ
เพราะน้องมีกันถึง 10 กลุ่ม เราก็เลยมีนางแบบทั้งสวยทั้งน่ารักให้น้องเลือกกันเพียบ เพราะคอนเซปประจำวันนี้คือ ‘ความสวยงาม’ ครับ การถ่ายทอดความสวยงามของนางแบบออกมา ส่วนนางแบบก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนในคณะทั้งนั้นแหละครับ
ก็คณะผมคนหน้าตาดีทั้งนั้น
‘ว่าไงคุณครูพี่เอิร์ท เป็นไง สนใจถ่ายเราหน่อยไหม’ เสียงใสๆของคนตัวเล็ก แฟร์ ดาวคณะถามขึ้นขณะที่ผมกำลังปรับกล้อง
‘ไม่เอาอ่ะ เบื่อแล้ว’ ผมตอบติดตลกกลับไป
‘โหย ใจร้าย ไม่คุยด้วยแล้ว’ เธอว่าจบแล้วก็สะบัดหน้าหนีไปแบบงอนๆก่อนจะเดินไปคุยกับไอแฝดของผมที่ยืนอยู่ไม่ไกล
ก็จะไม่ให้เบื่อได้ยังไงหล่ะครับ ผมตามถ่ายเธอมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วนี่นา แล้วเห็นหน้าอย่างผมเนี่ย เคยเป็นแฟนกับดาวคณะเลยนะครับ
แฟร์เป็นคนตัวเล็ก ขาว มีตากลมดำขลับ กับปากที่พร้อมจะยิ้มได้เสมอเป็นอาวุธ.. เธอน่ารักจริงๆนะครับ เราสนิทกับตอนประกวดดาวเดือนคณะ เพราะผมลงแข่งคู่กับเธอ เลยสนิทกันมาเรื่อยๆ โดนจับให้ถ่ายรูปคู่กันบ่อยๆ โดนคนนู้นล้อ คนนี้แซวกันไปเรื่อย จนสุดท้ายก็เป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้? เป็นแฟนกันทั้งๆที่ไม่มีการบอกรัก หรือขอเป็นแฟนนี่แหละครับ...
ผมไม่ได้ชอบหรือรู้สึกพิเศษอะไรกับเธอมากกว่านั้น ผมแค่รู้สึกว่าเธอน่ารัก นิสัยเหมือนเด็กๆ เป็นน้องสาวผมมากกว่า ผมก็เคยถามเธอนะ ว่าคิดยังไงที่คนอื่นคิดว่าเราเป็นแฟนกัน แต่เธอกลับตอบผมว่า ‘ก็ไม่รู้สึกยังไง มันก็ไม่จริงถูกป่าว แล้วทั้งเอิร์ททั้งเราก็ยังไม่มีแฟน ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย.. ไว้เอิร์ทมีแฟนแล้วค่อยมาบอกเลิกเราละกัน..‘ เอ่า ได้คำตอบอย่างนี้จะให้ผมทำยังไงหล่ะ ก็ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นเรื่อยๆนั่นแหละ
แต่สุดท้ายแล้วผมกับเธอก็ไปไม่ได้ไกล ก็คนมันไม่ได้รักกันนี่นา เธอไปคบกับเด็กเภสัชที่ตามจีบเธอมาเป็นเดือนๆ ถึงจะได้ยินข่าวว่าผมกับเธอเป็นแฟนกัน แต่ก็ไม่ล้มเลิกความตั้งใจ จนสุดท้ายเธอก็ตกหลุมรักมันจนได้นะสิ ส่วนผมก็ได้แต่ยินดีกับเธอ แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม คุยเล่นกัน สนิทกันเหมือนเดิม แล้วหลังจากนั้นสักพัก เธอก็มาสารภาพความจริงกับผมว่าจริงๆแล้วเธอชอบผมตั้งแต่ที่เห็นครั้งแรกแล้ว แต่ผมก็ใจดีกับเธอมาตลอด กลายเป็นว่าพอสนิทกันมากๆ เธอเองก็รู้สึกกับผมแค่เพื่อน นอกจากนั้นก็ยังทิ้งประโยคที่ทำให้ผมสะเทือนใจตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ว่า...
‘เอิร์ทน่ารักนะ น่ารักเกินไป ถ้าแต่งหญิงคงน่ารักกว่าเราอีก ดังนั้นเอิร์ทเป็นแฟนเราไม่ได้หรอก เราอิจฉา...’
สตั้นสิครับ.. ใครเจอแบบนี้ไม่สตั้นหล่ะครับ แฟน(ปลอมๆ)มาบอกว่าอิจฉาที่น่ารักกว่า..
ผมเป็นผู้ชายนะเว้ย!
หลักจากตกลงกันเรื่องเวลาและเกณฑ์การให้คะแนนสำหรับกลุ่มแล้ว ผมก็พาน้องมาถ่ายรูปกันที่บริเวณหลังตึกคณะ
โชคดีมากๆที่ถึงตอนนี้จะบ่ายแล้วแต่ฟ้ายังสวยอยู่ ถ้าถ่ายได้มุมดีๆนี่รูปต้องสวยมากแน่ๆ
ผมปล่อยให้น้องๆ ถ่ายรูปกันไปตามระเบียบ น้องบางคนนี่ถ่ายสวยมั้ยไม่รู้ แต่เอาท่ายากเข้าสู้ ถ้าตีลังกาถ่ายได้ ผมว่าน้องเค้าคงทำไปแล้ว..
ฮ่า ส่วนผมเองก็ยืนถ่ายรูปห่างๆอยู่กับไอแอล บี พอส พี่ตามปีสาม กับน้องปีหนึ่งอีกสองคนที่ผมจำชื่อไม่ได้... ถ่ายรูปกันบ้าง ส่องนู่นส่องนี่ คุยกันบ้างตามประสา พวกมันขยันขุดเรื่องมาคุยกันมากครับ ยิ่งพี่ตามนี่พูดเก่งมาก พี่แกชวนคุยได้ทุกเรื่องจริงๆ ทำเอาพวกผมหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง เกือบทำกล้องหลุดมือไปหลายรอบแล้ว
‘ขอโทษนะครับ....’
เสียงคุ้นหูดังขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นจากกล้องแล้วก็เจอกับไอดราฟท์ที่กำลังเดินมาทางที่พวกผมยืนอยู่
ผมเมินครับ..... เมินมัน ทำเป็นไม่สนใจแล้วก็ก้มลงไปดูรูปที่ถ่ายเอาไว้ต่อ
จะให้ผมหน้าทนยืนมองมันให้ไอพวกนี้แกล้งหรือไงหล่ะ!
‘แหม้........ ว่าไงน้องดราฟท์ มีปัญหาอะไรรึเปล่า? หรือมาหาใครหรอครับ’ ไอพอสเป็นคนถามออกมาด้วยน้ำเสียงล้อเลียนเต็มที
ไอเลว.......
‘อ้อ เปล่าครับ....... พี่เอิร์ท?’ มันพูดขึ้นก่อนจะเรียกชื่อผมในตอนท้าย ให้ตายสิ มันจะจองล้างจองผลาญผมไปถึงไหน
‘หือ? อะไร’ นิ่งครับนิ่ง ขรึมไว้ก่อน แล้วก็หันไปค้อนให้พอสที่ยืนกลั้นขำเต็มกำลังอยู่
‘คือ................’
‘เป็นแบบให้ผมหน่อยสิครับ............’
_______________________________________________________________
- tbc -
ตู้ม~~~~~~~~~~~
สวัสดีวันอังคารสีชมพู ♥
ตัดจบเบาๆด้วยประโยคคุ้นๆ? 5555
เฉลยสักทีสินะคะ(แม้ว่าจะรู้กันแล้วก็ตามที.. ฮ่า)
อยากจะบอกขอสารภาพตรงนี้ว่าจริงๆแล้วพี่เอิร์ท(ในความคิด)ของเราน่ารักโลกแตกมากกกกกกก
สภาพอย่างนี้ไปจีบเด็กไม่ได้จริงๆค่ะ อ่อยได้อย่างเดียวจริงๆ อิอิอิ
:katai2-1:
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามจริงๆนะคะ
แล้วเจอกัน 5th เร็วๆนี้ค่ะ <3
-
กดเลยๆ กรี๊ดดดด :hao7:
เราอ่านเราเข้าใจที่คนเขียนสื่อนะ
เปิดมาเอิร์ธออร่าเคะมาก
-
ว้าย ๆ !
ถ้ายืนอยู่แถวนั้นนี่จะโห่แซวด้วยแน่ๆ
เด็กมันออกตัวแรงจริงวุ้ย !
-
(http://i.imgur.com/QTlMLGG.png)
....... เอาพี่เอิร์ทแบบครึ่งหน้ามาหย่อนเบาเบา แฮ่
:-[
-
ฮึ้ยยย น่ารักก ดูแล้วจะเคะก็ใช่ จะเมะก็ได้อยู่นะ 5555 5
รอ รอ รอ :mew1:
-
น้องดราฟท์ออกตัวแรงมากอ่ะ
ชอบอ่ะ :กอด1:
-
แอร้ย
มาแล้วๆ
เขิลๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เนื้อเรื่องสนุกดีอะ หวานๆ เบาๆ อ่านเพลินๆ สำนวนลื่นดีชอบค่ะ เอิทน่ารักด้วย ติดตามนะค
-
5th [2.3]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day1
‘เป็นแบบให้ผมหน่อยสิครับ............’
.
.
..
‘ห้ะ!!!!!!!!!!!!!!!!????????????????????’
‘โหววววววววววววววววววววววววววววว’
เสียงห้ะของผมดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงโห่จากคนรอบข้าง
มาไม้ไหนของมันอีกเนี่ย?!!!!!!
‘เป็นแบบถ่ายรูปให้ผมหน่อยสิครับ’
‘ไม่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย’ ผมได้แต่ตะโกนออกไปสุดเสียง นี่ทันคิดจะทำอะไรของมัน ผมเป็นผู้ชายนะเว้ย แล้วที่ให้ถ่ายนั่นมันคอนเซปความงาม ผมจะเอาความงามที่ไหนไปให้มันถ่าย!?
‘ไม่ได้จริงๆหรอครับ?’ ไอดราฟท์ยังถามกลับมาอีก... ก็ไม่ได้นะสิโว้ย!
‘โถ่ เอิร์ทก็ ให้น้องมันถ่ายไปเหอะ ปกติก็เป็นแต่ตากล้องไม่ใช่หรอ ลองเป็นนายแบบให้น้องถ่ายดูบ้างไง’ พี่ตามเริ่มใช้หลักประณีประนอมเข้าสู้กับผม... แต่ผมไม่ยอมหรอกนะ!!
‘ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!’ เด็ดขาดครับ ไม่มีทางซะหล่ะ เรื่องอะไรผมต้องไปเป็นแบบให้มันด้วยหล่ะ!
‘น้องก็ไม่น่ามาขอมันเลย ตอนมันเผลอๆอ่ะถ่ายไปเหอะ’
‘ไอแอล!!!!!!!!!!!!!!’
‘……………………………’
‘‘มีแบบก็ไปถ่ายแบบสิ มายุ่งอะไรกับพี่’ ฮึ่ยยยยยย โกรธครับโกรธ มายุ่งอะไรกับผม มันแค้นผมมากหรือไงแค่ผมไม่อยากรู้ชื่อมั้ยเนี้ย แล้วตอนนี้ก็รู้แล้วด้วยไง จะเอาอะไรอีก!
‘ผมแค่อยากให้พี่เป็นแบบให้...’
‘……………………………’
‘ไอเอิร์ทมันก็เป็นงี้แหละ อย่าไปสนใจมัน จะถ่ายก็ไปถ่ายไปเลยๆ’ ไอพอสพูดขึ้นหลังจากที่เห็นว่าผมเงียบไป จะให้ผมพูดอะไรหล่ะครับ.....
.............. แต่จะเข้าข้างน้องกันมากไปป่ะวะ!!! พวกมันดูพราวทูพรีเซ้นต์ผมให้ไอดราฟท์มาก ถ้ามีพานนี่มันคงจับผมใส่พานแล้วถวายน้องไปแล้วสินะ!
‘ขอโทษครั.......’
มันเงียบไปนิดนึงก่อนที่จะทำหน้าหงอยแล้วมองตรงมาที่ผมแล้วพูดขอโทษออกมา ผมยืนอยู่ตรงนั้นไม่ทันจบประโยคก็รีบเดินหนีออกมาก่อน อะไรของมันวะ มันทำอย่างนี้เดี๋ยวผมก็โดนแกล้งอีกสิ!
ผมรีบเดินออกห่างจากตรงนั้นแล้วไปนั่งที่เก้าอี้แถวหลัง เหลือบไปมองที่ที่เดินออกมาก็เห็นไอดราฟท์มันยืนคุยกับเพื่อนผมอยู่อีกสักพัก ก่อนมันจะกลับไปถ่ายรูปกับเพื่อนมันเหมือนเดิม
พอเห็นว่าระยะปลอดภัย?แล้ว ผมก็นั่งถ่ายรูปไปเรื่อยๆ สักพักก็กลับไปนั่งเล่นเดินเล่นกับเพื่อนผมเหมือนเดิม
แต่ไม่เห็นจะมีใครพูดอะไรออกมาเกี่ยวกับเรื่องไอดราฟท์อีก...
ผมนึกว่าพวกมันจะล้อผมซะอีกนะ................
แต่ก็ดีแล้วไง!
แต่ผมรู้ตัวนะครับ............. รู้ว่ามีคนมองมาทางผมบ่อยๆ
แล้วก็รู้ด้วยว่าไอดราฟท์(แอบ)ถ่ายรูปผม.............
ช่างแม่ง จะทำอะไรก็ทำ คิดว่าถ่ายได้ก็ถ่ายไป หล่อซะอย่าง แคร์อะไร
ฮึ่ยยยยยยย
เมื่อหมดเวลาตามกำหนดการณ์ พวกผมก็เรียกน้องๆกลับมานั่งรวมกันเหมือนเดิม พูดคุยกับเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับคลาสถ่ายรูปวันนี้ ถามทุกอย่างครับตั้งแต่รู้สึกยังไงบ้างจนถึงหิวข้าวแล้วยัง คิดถึงบ้านกันรึเปล่า... แล้วก็วนมาถึงคำถามที่พวกผมเตรียมไว้โดยเฉพาะสำหรับคลาสนี้ ‘ทำไมถึงชอบถ่ายรูป?’ ก็อยากให้น้องๆแสดงความคิดเห็น
วิธีเรียกคนตอบก็สุ่มเอาครับ ใครที่ชื่อแปลกๆหรือเด่นๆก็จะโดนเพ่งเล็งเป็นพิเศษ แต่ผมไม่ได้เป็นคนเรียกนะ ไอแทนต่างหาก
ก็จะให้ผมเรียกยังไงหล่ะครับ... ผมจำชื่อน้องไม่ได้....
‘มาๆๆน้องดราฟท์ ดราฟท์อยู่ไหน แสดงตัวหน่อย’ นั่นไงครับ......... ว่าแล้วไม่มีพลาด ถ้าเดาข้อสอบได้แม่นแบบนี้ก็คงจะดี
เพราะไอแทนเรียก ไอดราฟท์ที่นั่งอยู่แถวกลางๆเลยยกมือขึ้นมาพร้อมกับหน้ามึนๆหล่อๆของมัน
‘ไหนบอกหน่อยสิ ทำไมถึงชอบถ่ายรูป เล่นกล้องอยู่ด้วยใช่ป่าว เห็นเมื่อกี้ถ่ายไปไม่หยุดเลย’ ไอแทนถามขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงมีเลศนัยแปลกๆ นี่เมื่อกี้มันไปคุยอะไรกันมาเปล่าวะ?
‘เอ่อ.........’ ไอดราฟท์เงียบไปพักนึง นี่มันกำลังเรียบเรียงถ้อยคำให้สวยหรูอยู่หรือไง
‘ก็อยากถ่ายเก็บความทรงจำต่างๆนั่นแหละครับ เผื่อหลงลืมอะไรไป ยังไงก็มีรูปที่ถ่ายไว้’
‘แหม ตอบซะหล่อเชียวไอน้อง งั้นขอถามใหม่ๆๆ’ นี่ไอแทนมันจะเล่นอะไรวะ ไม่หยุดง่ายๆแฮะ
‘………………………………………………..’
'เอาจริงๆที่ชอบถ่ายรูปนี่... เพราะอยากถ่ายเก็บความทรงจำหรือเพราะนายแบบกันแน่หล่ะเรา?'
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไอแทนมึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
‘………………………………………………..’
'ถ้าเมื่อก่อนก็คงเป็นอย่างแรก แต่ตอนนี้เหมือนจะเป็นอย่างหลังแล้วหล่ะครับ : )'
มันตอบออกมาก่อนจะหันมายิ้มให้ผม…
ไอเชี่ยน้องดราฟท์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
_______________________________________________________________
- tbc -
ประโยคสุดท้ายของน้องดราฟท์นี่คุ้นๆนะคะ อิอิ
สวัสดีคืนวันอาทิตย์ค่ะ xD
พาพี่เอิร์ทแอนด์น้องดราฟท์มาส่ง
คราวนี้มาช้าหน่อย ไม่รู้มีใครรอรึเปล่า ;u;
แต่กำลังยุ่งมากจริงๆค่ะ ถ้าใครรออยู่ก็ขอโทษด้วยนะคะ :hao5:
จริงๆนี่ก็แอบหนีการบ้านกองโตมาอัพตั้งแต่ทุ่ม แต่พอกำลังจะโพส มือดีก็ไปกดปิดแท็บซะงั้น
ผลที่ตามมาคือที่พิมพ์ไว้หายหมดเลย.... TuT เลยเพิ่งได้มาอัพเอาตอนนี้นี่แหละค่ะ :jul1:
ตอนนี้แอบรู้สึกว่าสั้นๆ? เอาเป็นว่าหลังจากนี้จัดเต็มแน่นอนค่ะ 55
อยากตอบเม้นบ้างง ขอบคุณสำหรับทุกเม้นจากใจจริงเลยนะคะ : )
Baztile: เม้นแรกของเรา ตอบตอนนี้คงไม่สายไปใช่มั้ยคะ TuT ขออภัยที่ทำให้เข้าใจผิดว่าพี่เอิร์ทเมะด้วย แต่พี่เอิร์ทเคะจริงๆนะคะ xD
Tennyo_Y: ขอบคุณค่า ^^
buathongfin: พี่เอิร์ทจะโดนเด็กเล่นอีกเยอะเลยแหละค่ะ แฮ่
Starry[Blue ]: น้องดราฟท์เป็นคนมึนๆ แต่หล่อนะคะ!
QueenPedGabGab: น่ารักก็ช่วยรักเรื่องนี้ด้วยนะคะ ♥
Psycho: ตากล้องมาแล้ววว
cher7343: ไม่ต้องห่วงเลย มีฟินๆอีกเยอะค่ะ >< พี่เอิร์ทเคะมากจริงๆข่า
xeruoh: ม่ายยย ให้พี่เอิร์ทเคะเถอะค่ะ สงสารน้องดราฟท์อิอิ ขอบคุณที่เม้นด้วยนะคะ ♥
k00_eng^^ : วัยรุ่นใจร้อนก็เงี้ยยย 5555
Cc-kun: ยังเบาเบานะคะ อย่าเพิ่งรีบเขิน ^^
dekfad: ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ดีใจที่ชอบ ติดตามกันไปเรื่อยๆนะคะ :D
เจอกันตอนหน้า 6th
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและติดตามกันนะคะ เยิ้ปปป <3 :กอด1:[/color] [/b]
-
งึ้ยยย มีแอบถ่ายรูปด้วยย
พึ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ^^
-
:man1: :man1: :man1:
น่ารักมาก ชอบๆ
-
อื้อหืออออ อยากจะเขินแทนพี่เอิร์ทซะจริง
รุกหนักเลยนะเรา แต่ก็รีบหน่อย
เดี๋ยวค่ายจบละอดฟิน
-
น่าาาาาาร๊ากกกกกกกกกกกกกกกันจังเลย รู้สึกถึงความใสๆ 555+ :-[
-
ดราฟกดเลยลูกกกกก :hao7:
-
น่ารักอะ ชอบเรื่องนี้ :mew1: :mew1:
-
ประโยคสุดท้ายนี่เล่นเอาเขินเลยยยยย
ชอบถ่ายรูปเหมือนกัน แต่เหตุผลคงเป็นอย่างแรก เพราะยังหาอย่างหลังไม่เจอ 555
แต่เอิทก็น่ารักน้าาา โดนดราฟต่อย )OoO(
ชอบเรื่องละมุนๆ แบบนี้จัง :))
-
.
..
(http://i.imgur.com/jEQHimE. png)
กระโดดแปะป๊าป~
เอาพี่เอิร์ทมาหย่อนเบาๆ
พร้อมแจ้งข่าวว่า ยังอยู่นะคะ..555
แต่งานเยอะละเกิ๊น ยุ่งมากกก
พยายามจะเอามาลงให้ได้คืนนื้นะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกเม้น
แล้วเจอกันนะคะ :katai4:
-
รออยู่นะ :ling1:
-
:hao3 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
รอๆ
-
6th [3.1]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day1
ประกาศศึกขั้นที่1 ----------
ฟหกหกห้กฟหกเฟหกฟเฟห้ฟ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หลังจากเมื่อตอนบ่ายที่ผมโดนไอ(เชี่ย)น้องดราฟท์ ทำผมหน้าแหกจนแทบแทรกแผ่นดินหนีไปอีกรอบ ผมก็ได้รับเสียงตอบรับจากทุกคนอย่างล้นหลามจากทุกคนในค่าย โดนโห่แซวไปรอบใหญ่ ตามมาด้วยการที่เดินไปทางไหนก็มีแต่คนแซว.....
นี่มันบ้าชัดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หงุดหงิดชะมัด! ให้ตายสิ
‘ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย’
‘เป็นอะไรเอิร์ท ทำหน้ายุ่งคิ้วขมวดมาหลายชั่วโมงแล้วนะ’ แอร์หันมาถามผมตอนที่กำลังช่วยกันจัดการไฟล์รูปของน้องๆที่ไปถ่ายกันมาวันนี้ระหว่างที่เป็นช่วงเวลาพักผ่อน อาบน้ำเตรียมตัวสำหรับกิจกรรมตอนค่ำวันนี้
‘แหม่ ไม่เจอน้องดราฟท์แปปเดียว หงุดหงิดเลยหรอจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ’ ไอพอสที่กำลังย้ายไฟล์ลงคอมเครื่องข้างหน้าก็หันมาแซวผมอีกคน
‘โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย พอแล้ว อะไรกันนักหนาวะ ไม่ใช่อะไรทั้งนั้นแหละ!!!!’ ผมตะโกนออกมาลั่นห้อง... เชี่ยแม่งงงงง เพราะไอดราฟท์คนเดียวเลยยย
‘เป็นไรวะ อะไรจะหงุดหงิดขนาดนั้น’ บีที่นั่งอยู่หน้าสุดถามขึ้นมาบ้าง
‘ไม่ต้องเลยพวกมึง ที่น้องมันมาแอบถ่ายรูปกูนี่ก็พวกมึงสนับสนุนใช่ไหม อย่าคิดว่าไม่รู้นะ’ ว่าแล้วก็หันไปส่งสายตาพิฆาตให้พวกมันอย่างทั่วถึง... ไอพวกขายเพื่อน!!!
‘อะไร๊ ก็น้องมันอยากถ่ายรูปมึง กูก็ช่วยยืนยันให้เฉยๆว่ามึงจะไม่ฆ่ามันตายแค่นั้น’ ไอพอสว่าก่อนจะหันมายักคิ้วให้ผม
‘แต่กูกำลังฆ่าพวกมึงก่อนนี่แหละ!’
‘โหยอะไรรรรรรรรรร หยอกนิดหน่อยเองเหอะ โอ๋ๆๆๆๆ นี่มึงดังกว่าเดือนคณะเลยนะเว้ย ไม่ดีใจหรอ’
‘ไม่เว้ยยยยยยยยย ก็รู้อยู่ว่าไม่ชอบเป็นที่สนใจมากๆ แม่ง’
‘เอิร์ทแม่งก็เป็นงี้ตลอดดดด มันนะอยู่เฉยๆก็มีคนสนใจ พวกกูเสนอหน้าแทบตายแม่งน้องจำชื่อไม่ได้สักคน’
‘โอ้ย เล่นล้อกันทั้งค่ายขนาดนี้ ใครจะจำไม่ได้บ้างหล่ะวะ ฮึ่ยย’
‘ก็น้องมันหล่ออ่’ ไอแอร์ที่เงียบไปแล้วพูดขึ้นมาบ้าง... กับเรื่องผู้ชายนี่ไม่ได้เลยนะน้องกู
‘แต่น้องมันก็แปลกว่ะ แม่งเล่นไอเอิร์ทตลอด นี่มึงไปทำอะไรมันไว้รึเปล่าวะ’
‘เปล่าเลยเหอะ แค่ไปรับมันเพราะเสือกมาเร็วกว่าเพื่อนเพราะจารย์อาร์ขอ แล้วก็แม่งแกล้งว่าไม่อยากรู้ชื่อมัน แค่เนี้ย’
‘ไรวะ ไม่มีไรแล้วหรอ’
‘มึงมันน่าแกล้ง น้องมันเลยอยากแกล้งป่าว พี่เอิร์ทของพวกเราออกจะน่ารักขนาดนี้ หึหึ’ ไอโย่งพูดขึ้นมาบ้าง เออมึง เอาเข้าไป
‘แต่กูว่าน้องมันไม่ใช่เล่นแล้วนะเว้ย พวกมึงมาดู’ ไอฟาร์ตะโกนเรียกจากโต๊ะหลังสุด อะไรของมันวะ
'........................................'
‘เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด’
‘เช้ดโด้ มึง’
‘เอิร์ทมึงมาดู’ เสียงของพอสกับอาร์ตดังขึ้น ก่อนมันจะเรียกผมให้ลุกขึ้นไปดูบ้าง
‘อะไรของพวกมึ.............’
เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!
นี่คงเป็นคำเดียวที่ผมจะพูดได้หลังจากเห็นรูปที่อยู่บนหน้าจอคอม....
มีรูปนางแบบของคณะติดมาอยู่สองสามรูป แต่นั่นไม่น่าตกใจเท่ารูปอีก 30-40 รูปที่เหลือนั่นมันเป็นรูปของผมหมดเลย...
เคยเป็นแบบตอนประกวดเดือนมาบ้าง ให้เพื่อนถ่ายเล่นบ้าง แต่นี่มันมากเกินไปแล้วนะเว้ย
นี่มันถ่ายแทบจะทุกอิริยาบทที่ผมขยับตัวเลยนะ!
มึงโรคจิตรึเปล่าวะเนี้ยไอน้องดราฟท์!!!!!!!!
‘ไม่ธรรมดาแล้วน้องมึง’
‘ถ่ายสวยซะด้วย แสงโคตรดีเลยมึงดู’
‘กูว่าน้องมันได้จีบมึงจริงๆแน่เอิร์ท’
‘อะไร ทำไม ใครจีบเอิร์ท’ ไอแอร์ที่นั่งเงียบทำเป็นไม่สนใจอยู่นาน พอได้ยินคำว่าจีบเท่านั้นแหละ หันขวับมาทันที
ผมเคยบอกรึยัง ว่าไอแฝดมันหวงผมมากกกกกกกกกกกกกกกก ผมว่ามันหวงผมมากกว่าหวงมันอีก
ผู้หญิงที่เข้ามาจีบผมนี่ถ้าไม่ผ่านสเปคมันนี่โดนมันขัดขวางกันออกจากผมในระยะยี่สิบเมตรเลยทีเดียว... ถามว่ามีผู้ชายไหม.. ก็มีบ้าง แต่ก็ไม่รู้ไอพวกเพื่อนผมนี่มันไปตกลงปลงใจทำสัญญากับไอแอร์รึเปล่า พวกมัน 6 คนนี่ไม้กันหมาอย่างดีให้ผมเลยเถอะ
แต่จนถึงวันนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจจริงๆว่าไอพวกมันที่เข้ามานี่พิศวาสอะไรในตัวผมหนักนา ผมว่าผมก็ไม่ได้น่ารักอะไรขนาดนั้นนะ -___-
เออ ปกติไอพวกแม่งนี่มันเป็นไม้กันหมาให้ผมตลอด แล้วทำไมกับน้องดราฟท์มันถึงแทบจะจับผมใส่พานถวายให้น้องวะ?!
‘พวกมึงก็กันมันออกไปเหมือนที่เคยทำดิ่’
‘เรื่องไรหล่ะ?’
‘เพื่อ????’
‘เอ๋า ก็ทำอยู่ตลอดไม่ใช่หรอ’
‘………………………………………………………’
‘พวกกูเปล่า’ มันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนที่พอสจะเป็นคนพูดออกมา คือถึงมันไม่บอกแต่ผมก็รู้ตัวนะครับ
‘นี่กินปลา กินข้าว ไม่ได้กินหญ้านะเว้ย’
‘แล้วพวกกูผิด? แต่ละคนที่เข้ามาก็ดีๆทั้งนั้นเหอะ’
‘แล้วไอน้องดราฟท์นี่ดีหรือไง? พวกมึงแทบจะจับกูใส่พานถวายมันแล้วนะ’
‘น้องมันดูจริงใจดี’
‘ตรงไหนวะ แกล้งกู ทำกูอายแทบแทรกแผ่นดินหนีตลอดเนี้ยนะ’
‘รักหรอกจึงหยอกเล่น มึงไม่เคยได้ยินหรอ ฮ่าๆๆๆ’
‘งั้นพวกมึงก็รักกูมากใช่ไหมถึงแกล้งกูขนาดนี้’
‘เออดิ่ มึงเพิ่งรู้หรอ กูรักมึงม๊ากกกกกมากกเลยนะเอิร์ท มามะ’ ไอฟาร์พูดขึ้นมาบ้างก่อนที่มันกับแอลแล้วก็พอสจะพุ่งเข้าใส่ผมแล้วกอดรัดเอวผมไว้โคตรแน่น
‘พวกมึงแม่ง..................’ พวกมันตัวเท่าควายแล้วมาแย่งกันกอดเอวผมนี่มัน... เป็นภาพที่น่ากลัวจริงๆให้ตายสิ
‘เดี๋ยวดิ่ ออกๆๆๆ ตกลงใครจีบดราฟท์’ นั่นนน มาแล้วไอแฝดผม ทำงานเสร็จมันก็เดินมาข้างหลังห้องพร้อมดึงไอสามตัวที่กำลังทำท่ารักกกกกกกผมเต็มที่ นี่มันหวงผมกับเพื่อนด้วยเรอะ
‘น้องดราฟท์ไงแอร์ น้องหล่อๆคนที่บอกรักพี่แกคนนั้นอ่ะ ไม่เชื่อมาดู’ พอสมึงนี่แม่ง... เร็วตลอด
‘เหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น้องมันแม่ง’ แอร์พูดขึ้นหลังจากที่มันเลื่อนดูรูปในคอม
‘เป็นไง เด็ดไหมน้องเขยแก’ นั่นปากเรอะไอฟาร์
‘น้องเขยพ่อ....ง’
‘ก็โอเคนะ ถ่ายรูปสวยด้วยอ่ะ’ แอร์ตอบพร้อมกับหัวเราะ
‘เห้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’ อะไรของมันวะ
‘สามผ่านละเอิร์ท ขอให้น้องได้กับมึงเร็วๆนะ’
‘บ้าดิ่ อะไรของพวกมึงเนี้ยยยยยยย แอร์ แกกันผู้หญิงออกจากพี่มาทั้งชีวิตเลยนะเว้ย แล้วทำไมผ่านง่ายจังวะ’
‘ก็น้องมันหล่ออ่ะ ดูเป็นคนดี ชอบ ผ่าน’
‘เหยยยยย ไรวะ แล้วถามกันสักคำแล้วยังงงงงงงงงง’
‘ต้องถามด้วยเรอะ?’
‘เออดิ่!!!!!!! พวกแกแม่ง...................................’
ก๊อก ก๊อก
ผมกำลังจะอ้าปากโวยวายพวกมันอีกรอบแต่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นซะก่อน
‘ไหน ปีสองย้ายไฟล์ลงคอมเสร็จยัง ลงไปกินข้าวกันได้แล้วนะ’ เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงอาจารย์อาร์ที่มาตามให้พวกผมลงไปกินข้าว รอดตัวไปนะพวกมึง...
‘คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ เสร็จแล้วครับจารย์’ ไอบีเป็นคนตะโกนออกไปจากหลังห้อง
‘จ้ะ เสร็จแล้วก็เก็บของ ปิดไฟให้เรียบร้อยนะ เจอกันข้างล่าง’
‘ไปๆๆๆๆ กินข้าวกัน หิวว้อยยยยย’ ไอแทนตะโกนออกมา
เออ พอเรื่องกินนี่เปลี่ยนเรื่องกันเร็วดีจริงๆ
แต่ก็ดีแล้วหล่ะ...........
‘อ่าวเอิร์ท เก็บของดิ่ กระเป๋าอยู่ไหน’ แอร์ทักขึ้นเมื่อเห็นผมนั่งอยู่ที่เดิม
‘ไม่กินได้มั้ย ไม่หิว อยากนอน’ ผมทำตาปริบๆใส่มัน มันมาละครับ... ผลกระทบจากไม่ได้นอนหลายวันติดกัน มึนหัวมากตอนนี้ ตุ้บๆอยู่ในหัวตลอดเวลา
‘โกหก นี่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ในท้องแล้วนะ เป็นอะไร อย่างเอิร์ทเนี้ยนะจะพลาดข้าวเย็น ลุก!’ โหดชิบหายน้องผม.. ไม่พูดเปล่า มันยังมาฉุดกระชากลากถูให้ผมลุกขึ้นด้วย
‘ไม่เอา ไม่กิน อยากนอน นอนอยู่ข้างบนนี่แหละ’
‘ปวดหัว?’
‘..........อือ’ อยู่ตัวกันมาตั้งแต่ยังเป็นไซโกตก็งี้แหละครับ... ให้ตายสิ
‘นี่กูสงสัยจริงๆนะว่าพวกมึงสองคนตกลงกันยังว่าใครเป็นพี่เป็นน้อง แอร์แม่งโหด แมนสัส’ เออ ผมก็สงสัยเหมือนกัน พ่อกับแม่คงคิดผิดมากๆที่ให้ผมเป็นพี่เนี้ย แอร์มันโหดกว่าผมสามล้านเท่าก็คงจะได้
‘เงียบไปเลยแล้วมาช่วยลากเอิร์ทออกจากเก้าอี้ที ตัวหนักจังวะ’ มันยังไม่หยุดความพยายามที่จะดึงผมออกจากเก้าอี้
‘ไม่อาววววววววววววววว นอนนะ’ แปลงร่างเป็นตุ๊กแกได้ไหมหล่ะ... ฮือ
‘อย่าบอกนะว่าไม่สบาย!?’ เสียงไอแอร์ดังขึ้นเล็กน้อย? มั้ง....
‘เปล่า แค่ปวดหัว นอนไม่พอไง’ ขืนบอกไปว่าไม่สบายนี่ผมคงโดนมันด่าตาย ไอนี่มันทั้งหวงทั้งห่วงผมนั่นแหละ ไม่สบายไม่ได้เลย ปกติไม่ได้ไม่สบายบ่อยนะ แต่พอเป็นทีแล้วหนัก แถมเป็นแล้วยังเป็นภาระมันอีก ถ้าบอกมันไปว่าไม่สบายนี่ผมคงโดนด่าเปิง
‘งั้นลุก ไปกินข้าว เดี๋ยวนี้ จะได้กินยา’ ลงไปก็กินก็กินไม่ลงหรอกเชื่อสิ่
.
.
..
แล้วสุดท้ายผมก็โดนมันลากลงมากินข้าวจนได้....................
แล้วผมก็คงจะลืมไปว่าลงมาแล้วผมยังมีศัตรู?ตัวฉกาจรออยู่.................
_______________________________________________________________
- tbc -
เอาแค่นี้นะคะ แค่นี้ก่อนนะ
บอกไว้ว่าจะมาลงคืนนี้ แต่อีก 5 นาทีจะหมดวันแล้ว ฮือ..555
น้องดราฟท์หาย ยังไม่มา ปล่อยให้อิพี่เอิร์ทโดนแกล้งล้วนๆ
คือมีพล็อตแต่เขียนยากมาก คิดไม่ออกเลย
แถมติดซีรีย์อีกต่างหาก........... /ไหนบอกงานเยอะ
เอาเป็นว่าพรุ่งนี้น้องดราฟท์มาแน่นอน
มาพร้อมตอบเม้นด้วย รอกันอีกหน่อยนะคะนะคะ
:katai4:
-
น้องดราฟหายยยยย :ling1:
-
เรื่องน่ารักจัง เป็นกำลังใจให้น้าตัววว
ไหนมาดูกันน้องดราฟจะจีบยังไงงงง :hao7:
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ชอบๆสนุกๆมาต่อๆ
-
น้องน่ารักที่สุดด
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
-
น่ารักมากเลยคะ รอๆๆตอนต่อไป :pig4:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
เอาอีกๆ
-
มีใครรอน้องดราฟท์อยู่มั้ยย...
แอ่ะ ยังไม่มานะคะ กำลังปั่นอย่างว่อง
ปั่นไปปั่นมา 7th ยังไม่จบแต่ได้ตอนพิเศษมาแล้ว.. /อ้าว555
พรุ่งนี้(น่าจะ)ได้เจอน้องดราฟท์แน่นอนน
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นและการติดตามนะคะ
เจอกัน 7th พรุ่งนี้ค่า <3
-
7th [3.2]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day1
.
.
..
มาค่ายก็ต้องกินข้าวกันแบบชาวค่ายสิครับ
อาหารเย็นมื้อแรกของค่ายวันนี้เลยเริ่มด้วยการนั่งเป็นวงกลม ให้น้องเดินไปหยิบจานแล้วต่อคิวรับข้าว กับข้าวจากพี่ แล้วค่อยไปนั่งกันเป็นวงกลมวงใหญ่ จากนั้นค่อยให้พี่เข้าไปนั่งแทรกน้องตามจุดต่างๆ พวกผมเองที่ลงมาตอนหลังแล้วเลยพบกับน้องๆที่เริ่มตั้งวงรอกินข้าวกันแล้ว เหลือแค่บางส่วนที่กำลังรอตักข้าวอยู่
ผมเองนี่ก็แทบอยากเป็นง่อยขึ้นมาเดี๋ยวนั้น ปวดหัวก็ปวด แล้วมาเจอเด็กเยอะแยะขนาดนี้ ทำผมอ้วกได้นะเอาดีๆ เดี๋ยวผมนั่งง่วงแล้วเอาหน้าจิ้มจานข้าวให้ทำยังไง...
‘เอิร์ท นั่งรอตรงนี้แหละ เดี๋ยวเอามาให้’ แอร์กดผมให้นั่งลงตรงมุมหนึ่งของวง ขอบคุณที่มันยังเห็นหน้าผม(ที่สำออยนิดๆ)ว่าไม่ไหวแล้ว
‘………..’
‘นั่งด้วยคนสิครับ...............’ เสียงน้องคนนึงดังขึ้นข้างๆผม แต่ถามว่าตอนนี้ผมสนใจมั้ยกว่าเป็นใคร?....
‘อื้อ นั่งเลยๆ.....’ เอาเป็นว่าให้ผมตั้งสติรอข้าวแบบเงียบๆไว้ดีกว่า
‘แหม่ๆๆๆๆๆๆ’
‘มึงนี่มัน......... หึๆๆๆ’
ผมได้ยินเสียงคุ้นๆของไอพอสกับฟาร์ดังขึ้น ก่อนจะลืมตาขึ้นมาแบบงงๆว่าผมเผลอหลับไปได้ยังไง........
และผมกำลังระลึกความจริงที่ผมไม่อยากให้จริงได้อีกอย่าง..
ผมนอนพิง(จริงๆมันก็เกือบจะซบ....)อยู่บนไหล่ไอน้องดราฟท์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
'เห้ยย!'
เชี่ย ผมรีบผละตัวออกจากมามันแล้วถอยไปชนกับแอร์อีกนั่งอยู่อีกข้าง
'อะไรเนี่ย อุตส่าห์ให้ยืมไหล่นอนนะเนี่ย เฮ้ออ..' ไอดราฟท์หัวเราะหึหึนิดหน่อยก่อนจะยิ้มกวนตีนตามแบบมันแล้วยกจานข้าวขึ้นมากินบ้าง
อะไรวะ ผมจำได้ว่าผมแค่นั่งก้มหน้าอยู่เฉยๆ แล้วไหงผมถึงไปนอนพิงมันได้วะ
‘เออ ให้นั่งรอแปปเดียวก็ยังจะหลับได้ ตื่นแล้วก็รีบลุกซะ น้องมันจะได้กินข้าว แล้วนี่ของเอิร์ท’ แอร์พูดขึ้นก่อนจะยัดจานข้าวใส่มือผม
ให้ตายสิ ทำไมผมถึงไม่เอะใจสักนิดว่าใครเป็นคนที่มาขอนั่งข้างๆผม
ฮึ่ยยยยยยยยยยยยย
‘อะไรจ้ะพี่เอิร์ท ทำไมไม่กิน นั่งข้างน้องดราฟท์แค่นี้ถึงกับกินข้าวไม่ได้เลยหรอจ้ะ’ ไอพอสครับ.... ตลอดเลยนะมึง......... กินไม่ลงต่างหากโว้ยย ถ้ากินแล้วอ้วกออกมาทำไงวะ เสียดายของเหอะ...
‘พอเลยพอส แล้วก็รีบกินซะเอิร์ท กินให้หมดนะ’ แอร์ค้อนใส่ไอพอสไปทีก่อนจะหันมาขู่ให้ผมกินข้าวให้หมด แต่ก็ยังไม่วายชะโงกหน้าไปยิ้มหวานให้ไอดราฟท์....
‘ข้าวมื้อนี้คงอร่อยมากเลยซิน้องดราฟท์’ ไอบีทักขึ้นตอนที่มันเดินผ่านพวกผมไปเก็บจาน
‘ก็อร่อยมากอยู่นะครับ หึหึ’ มันว่าตอบก่อนหันมาหัวเราะหึหึให้ผมอีกรอบ มึง......................
ผมกำลังจะอ้าปากด่ามันแต่ก็โดนสายตาพิฆาตจากแอร์ซะก่อน สุดท้ายผมก็เลยต้องจำใจยอมกินข้าวในจาน แถมด้วยว่าต้องกินให้หมดเพราะไอแอร์ขู่ว่าถ้ากินไม่หมดมันจะไม่ให้ผมลุกจากตรงนี้...
แต่ก็นั่นแหละครับ กินได้ไม่กี่คำหรอก ขืนกินเยอะกว่านี้คงมีอ้วก...
‘ทำไมพี่เอิร์ทกินนิดเดียว กินเยอะๆดิ่ ไม่อร่อยหรอ’
พอผมทำท่าจะรวบช้อนไปเก็บเพราะแอร์เดินไปกินน้ำพอดี ไอตัวยุ่งข้างตัวผมที่กำลังนั่งกินน้ำอยู่ก็ทักขึ้น
‘เปล่า ไม่อยากกินอ่ะ’ ผมตอบมันไปเสียงนิ่งๆ
‘เพราะนั่งข้างผมเลยไม่อยากกินรึเปล่า? ผมลุกก็ได้นะ...’ มันเหลือบมองผมเล็กน้อยก่อนจะพูดเสียงหงอยๆ?ออกมา.. เออเว้ย มีสำนึกผิด
เอาจริงๆผมก็แอบรู้สึกแปลกๆที่มันมาคุยกับผมแล้วทำเสียงหงอยๆอย่างนี้ เพราะที่ผมเห็นเวลามันอยู่กับเพื่อนมันก็ไม่ใช่คนเงียบอะไร ออกจะเกรียนและกวนตีนด้วยซ้ำ ที่ชอบทำหน้ามึนๆงงๆเวลาไม่อยากคุยหรือไม่ก็กำลังคิดอะไรอยู่มากกว่า แล้วจากการตั้งสมมติฐานของผม ผมว่าที่มันเงียบหรือหงอยๆใส่ผมนี่ไมใช่เพราะมันกลัวผมหรืออะไร แล้วผมก็ว่ามันไม่แคร์หรอกถ้าผมจะโกรธหรือเคืองมัน เพราะความจริงคือมันกำลังคิดวิธีจะเข้าหาแล้วก็แกล้งผมอีกต่างหาก... เพราะมันแม่งเจ้าเล่ห์มาก ผมเกลียดสุดก็เวลามันหัวเราะหึหึใส่นี่แหละ
เอ๋........ นี่ผมคิดเรื่องมันเยอะไปรึเปล่าวะ...........
‘เห้ยไม่ นั่งเหอะ ไม่ใช่’ ผมนิ่งไปสักพักเพราะมันแต่คิดอะไรเรื่อยก่อนจะตอบมันไป พอมันได้ยินอย่างนั้นก็หันมาทำหน้ากรุ่มกริ่ม?ใส่ผมก่อนจะยิ้มมุมปากให้ แม่ง.... แต่ก็นั่นแหละ ถึงผมจะเคืองมันอยู่หน่อยๆแต่ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ ผมไม่ใช่คนใจร้ายสักหน่อย..
‘แต่พี่น่าจะกินอีกหน่อยนะ กินไปนิดเดียวเอง เดี๋ยวปวดท้อง..’
‘ไม่เอาอ่ะ ไม่ไหวแล้ว.. ไปละ’
‘เดี๋ยวพี่....’ ผมตอบมันแล้วก็ลุกขึ้นจะเดินไปเก็บจาน แต่มันก็เรียกผมไว้ซะก่อน
ผมเลยหันไปเลิกคิ้วใส่มัน.. อะไรอีกวะ ไม่คิดจะเล่นอะไรแปลกๆอีกใช่ไหม
‘ตอนช่วงการแสดง.. อยู่ดูผมด้วยดิ่..’ .. อ่าใช่ กิจกรรมตอนค่ำวันนี้เป็นกิจกรรมการแสดงที่ให้น้องแต่ละกลุ่มช่วยกันคิดการแสดงแล้วออกมาโชว์ มันก็คงได้แสดงด้วยสินะ... เป็นตัวเด่นเลยละสิ่
‘อือ ดูดิ่ ก็ต้องอยู่ดูอยู่แล้ว ถ่ายรูป..’ ผมพยักหน้าแล้วตอบมันไปตามจริง แต่มาคิดๆดูแล้วก็ไม่แน่ใจว่าคิดถูกรึเปล่า..
.
.
ฟ้าเริ่มมืดลง หลังจากกินข้าวแล้ว ต่อไปก็คือกิจกรรมการแสดง โดยการแสดงนี้น้องๆแต่ละกลุ่มจะต้องคิดเองหมด โดยทำยังไงก็ได้ให้ทุกคนประทับใจมากที่สุด โจทย์แม่งโคตรกว้างอ่ะเอาจริง แล้วยังจะพร้อมด้วยพร๊อบเล็กๆน้อยๆ? จากทางค่ายไปให้ใช้กันด้วย โดยกติกาคือต้องใช้ของที่ได้ไปให้หมด ซึ่งแต่ละกลุ่มก็จะได้อุปกรณ์ที่แตกต่างกันออกไป มีทั้งดีและไม่ดี แปลกๆหลุดโลก แบบที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเอามาแต่งอะไรได้ก็มี
แต่ก่อนจะเริ่มการแสดงระหว่างที่กำลังเตรียมสถานที่แล้วก็ให้น้องๆเตรียมตัวกัน ก็มีดนตรีเบาๆจากพวกเราปีสองกับพี่ปีสามให้ฟังกันเล่นๆ เอาจริงๆมันก็เล่นกันเพราะอยากเล่นโชว์น้องๆผู้หญิงนั่นแหละครับ ไม่ได้อะไรหรอก ผมเองที่เล่นกีตาร์เป็นเลยโดนไอโย่งลากขึ้นไปนั่งที่ขอบเวทีด้วย
แหม่ เห็นหล่อๆอย่างนี้ ผมก็เล่นกีตาร์เป็นนะครับ... แต่เหตุผลที่เล่นได้นี่ไม่ใช่อยากเท่หรืออยากจีบสาวหรอกนะครับ เหตุผลที่เริ่มเล่นจริงๆคือไอแอร์มันอยากเล่น... มันบอกเท่ แต่มันเล่นไม่ได้ มันเจ็บมือ และในเมื่อมันเล่นไม่ได้ มันเลยคะยั้นคะยอ(บังคับขู่เข็ญ)ให้ผมเล่นให้ได้ ตอนแรกที่ผมปฏิเสธมันไปว่าไม่อยากเล่น มันงอนผมเป็นอาทิตย์.. สุดท้ายก็นั่นแหละ ต้องยอมเล่นให้มัน
ระหว่างนั่งรอก็นั่งเล่นกีตาร์ตากลมให้ยุงมันกัดเล่นๆ.. พวกไอโย่งไอฟาร์กับพี่ปีสามก็ร้องเพลงกันไป ผมเองก็เล่นเออออไปตามมัน ดีดเพลงนู้นทีเพลงนี้ที เล่นไปก็ปวดหัวไป สักพักก็เริ่มปวดหัวเต็มกำลังแล้วเริ่มแสดงออกทางสีหน้า ทำให้ไอพวกเพื่อนผมมันหันมามองผมควับแล้วรีบไล่ให้ผมลงไปนั่งข้างล่าง มันคงกลัวว่าผมจะน็อคแล้วทุ่มกีตาร์มันนะซิ...
เพราะโดนไอพวกนั้นไล่ลงมา ผมก็เดินมานั่งอยู่ที่ขอบริมๆลานกิจกรรม เช็คกล้อง ดูรูปไปเรื่อย แอบถ่ายน้องที่กำลังแต่งตัวบ้าง เล่นกันบ้าง บางคนก็เอาแป้งมาละเลงเล่นกันแล้ว.. ผมเห็นแล้วก็อยากถลาเข้าไปเล่น เห้ย ห้าม! น้องครับ.. อย่าให้หกเลอะเทอะสิครับ.. คืนนี้พี่จะไม่ได้นอนเอานะ.. เพราะพอน้องเข้านอนกันแล้ว ก็จะเป็นหน้าที่ของพวกผมนี่แหละที่ต้องเก็บกวาดทำความสะอาดทั้งหมด ฮือ
'พี่คะ....' เสียงเล็กๆของใครบ้างคนดังขึ้น ดึงผมที่กำลังถ่ายรูปคนนั้นทีคนนู้นที พอหันไปมองก็เจอน้องผู้หญน่ารักน่ารักคนนึงกำลังยิ้มให้ผม
'ครับ?.. มีอะไรรึเปล่า?' ผมตอบแล้วก็ยิ้มหวานไปที แหม ผมก็ฮอตอยู่เหมือนกันนะเนี่ย..
'เอ่อ.. เปล่าค่ะ มีคนฝากมาให้' ห้ะ.. ใครวะ
หรือะเป็นไอดราฟท์ส่งอะไรมาแกล้งผมอีก? แต่ผมยังไม่เห็นมันเลยตั้งแต่กินข้าวเสร็จ...
แล้วทำไมผมต้องคิดถึงมันด้วยวะ!?
อาจจะเป็นของน้องผู้หญิงคนนี้เองก็ไก้ แต่บอกว่าคนอื่นฝากมาไง..
'ใครฝากมาหรอครับ?'
'ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ฝากมาหลายต่อเลย..'
'อ๋อ.....'
'พี่รับไว้ด้วยนะคะ!' น้องพูดพร้อมกับยืนถุงขนมมาตรงหน้า ทำไมผมรู้สึกเหมือนโดนสารภาพรักในการ์ตูนญี่ปุ่นเลยวะ..
'ครับๆ ขอบคุณมากนะครับ' เอาเหอะ ผมเป็นคนดี ใครให้อะไรก็รับ..
สุดท้ายถุงขนมก็ลอยมาอยู่ในมือผม....
ผมยกขึ้นมาดูแล้วก็เห็นว่ามีนม ช็อคโกแลตสองชิ้น กับขนมปังอีกสองสามอย่าง หมุนถุงไปมาก็เห็นโพสต์อิทเล็กๆสีเหลืองกับลายมือขยุกขยิกถูกติดอยู่ที่ถุง
'กินซะนะครับ เดี๋ยวปวดท้อง... : )'
ปล. ไม่มีฟาร์มเฮ้าส์อ่ะ แย่จัง
เอ่อ... 'ครับ'.... คนให้คงไม่ใช่น้องผู้หญิงคนนั้นจริงๆสินะ...
แล้วใช่ไอดราฟท์รึเปล่าวะ... คงไม่มีใครคิดจะแกล้งผมนอกจากมันแล้วใช่มั้ย
แล้วไอปล.ที่อยู่ข้างใต้นี่มันอะไรวะ บอกว่าไม่มีฟาร์มเฮ้าส์แต่ในถุงก็มีอยู่นี่นา หรือว่ามาจะเอามาใส่ทีหลัง? ผมก็งงสิครับ หยิบขนมปังขึ้นมาดู มันก็ฟาร์มเฮ้าส์นี่หว่า
แต่แล้วสายตาของผมก็ไปสะดุดกับโพสท์อิทสีชมพูอีกอันที่ติดอยู่กับซองขนมปังที่อยู่ล่างสุดในถุง...
'ก็ไม่มีฟาร์มเฮ้าส์..
พอดีมีแต่ฟามรัก... <3'
ฉ่า.........
รู้สึกหน้าตัวเองร้อนขึ้นมาประมาณ 30 องศา....
เล่นบ้าอะไรวะเนี่ยยยยยยย!
_______________________________________________________________
- tbc -
กรี้ดดดดดดดด มาแล้วค่ะ
ทำลายสถิติ ผ่านมา7ตอน เพิ่งเคยอัพตอนเช้า55
ปกติอัพดึกๆตลอดดด
พาน้องดราฟท์มาส่ง
พอฟินมั้ยคะ.. แอร่ะ :-[
ขอให้ทุกคนใจเย็น น้องดราฟท์ไม่รีบร้อน ค่อยๆเต๊าะได้พร้าเล่มงามนะคะ.. 55555
มาตอบเม้นนนนนมั่งง อิอิ
Running girl~: ขอบคุณมากค่า ^^
dew0819516071: ดีใจที่ชอบนะคะ ติดตามกันไปจนจบเลยน้า <3
xeruoh: นั่นนะสิคะ.. ค่ายมันแค่สามเองเน้อออ มาช่วยลุ้นให้น้องดราฟท์ทำคะแนนได้ไวไวนะคะ อิอิ
เกริด้า(๐-*-๐)v: เรื่องนี้ใสใสจริงๆนะคะ xD
cher7343: ใจเย็นๆครัช น้องดราฟท์ไม่รีบ5555 ขอบคุณที่มารอด้วยนะคะ ^^
bankksd: ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณค่ะ :D
dekfad: ถ่ายไปเรื่อยๆเดี่ยวก็เจอเองแหละค่า อิอิ ดีใจที่ชอบนะคะ ><
fernfabled: ขอบคุณมากเลยค่า มารอดูกันๆๆๆ ฮ่าา
DZiik: มาแล้วค่า ^^
shijino: ฝากติดตามกันด้วยนะคะะะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและการติดตามนะคะ
เลิ้ปยู๊วว~~~~~~
แล้วเจอกันตอนหน้า 8th ค่า <3 :pig4:
ปล.ขอบคุณมุกฟาร์มเฮ้าส์จากน้องผู้ชายคนนึงที่เดินสวนกับเราตอนเข้าเซเว่นเมื่อวานด้วยครัช.. o13
ปล2. เค้าไม่ได้โดนแซวนะ น้องเขาพูดกับเพื่อนอีกคน เราได้ยินแล้วรู้สึกประทับไตมาก เลยเอามาใส่ซะเลย555555
-
แหม่
คนเขียนโดนแซวด้วยยย
ตอนนี้สั้นป๊ายยยยยย :ling1:
-
เอิทน่าสงสาร ปวดหัวก็ไม่ได้พัก ทุ่มเทสุดๆ
ดราฟนี่ก็แกล้งพี่จัง เค้าไม่สบายอยู่นะ!!!
ลำเอียงกันสุดๆ 555
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
สั้นมากก ต่อๆ
-
มีฟาร์มฮักกก
มุกนี้น่าร้ากกก 555
-
น่ารักกกกก แหมมๆดราฟ ฟามรักหรอๆ555
-
8th [4.1]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day1
โอเคครับ...
มันจะเล่นอย่างนี้กับผมใช่ไหม...
ก็ไม่ต้องถามหรอกนะว่าใครจะกวนตีนส่งขนมกับมุกเกรียนๆแบบนั้นมาให้ผม
ทั้งค่ายนี้ก็มีมันแค่คนเดียวนั่นแหละที่จ้องจะแกล้งผมอยู่เรื่อย
ผมก็ไม่เข้าใจนะ ผมว่าเราก็เจอกันด้วยดี แล้วไหงไปๆมาๆมันถึงเอาแต่แกล้งผมแบบนี้หล่ะ? - -
'เอาละครับน้องๆ ตอนนี้ก็ถึงฤกษ์งามยามดีที่ตะได้เริ่มกิจกรรมการแสดงของเรากันสักที ขอให้น้องทุกกลุ่มนั่งกันให้เรียบร้อยด้วยนะ พร้อมกันรึยังครับ..'
เสียงประกาศของพี่ปอปีสามดังขึ้น ก่อนที่เสียงฮือฮาของน้องๆจะค่อยๆเงียบลง
จากนั้นก็มีการส่งตัวแทนออกไปจับฉลากเพื่อสุ่มว่ากลุ่มไหนต้องขึ้นแสดงก่อน
กลุ่มขอไอดราฟท์แสดงเป็นกลุ่มสุดท้าย....
อะไร..
ถามว่าทำไมผมต้องสน..
ผมไม่ได้ใจร้ายขนาดจะเบี้ยวมันหรอกนะ
ก็บอกแล้วว่าจะดู...
นี่ผมเป็นคนดีนะเนี้ย รักษาคำพูดไง!
ผมเดินถือกล้องเข้าไปในลานกิจกรรมที่ตอนนี้น้องกลุ่มแรกกำลังแสดงกันอยู่ กลุ่มแรกนี่เปิดกันด้วยแสดงละครเลยครับ.. เจ้าชายนินทรา.. จากที่เจ้าชายต้องฝ่าฝันอุปสรรคเข้าไปหาเจ้าหญิง กลายเป็นเจ้าหญิงตบกับเจ้าชาย? เพื่อไปแย่งเจ้าชายซะงั้น...
เอ่อ ก็เข้ากับสถานการณ์ปัจจุบันดีนะครับ
ผมกดชัตเตอร์ถ่ายรูปน้องๆไปเรื่อยๆ
เดินไปมุมนั้นที มุมนี้ที
ถ้าได้จับกล้องถ่ายรูป ผมไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยจริงๆ
ผมแค่คิดว่า มันเป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว ที่เราสามารถจะเก็บเกี่ยวความทรงจำครั้งนึงไว้ให้ได้มากที่สุด เพราะเราไม่มีทางรู้เลย ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น วันนึงเราอาจจะหลงลืมหรือทิ้งใครไว้ข้างหลังบ้างก็ได้...
'กินขนมยัง..' เสียงคุ้นๆดังขึ้นข้างตัวขณะที่ผมกำลังยืนถ่ายรูปอยู่ด้านหลังของลาน
หันไปก็เจอกับไอตัวดี ที่ตอนนี้หน้าหล่อๆเต็มไปด้วยแป้งเด็กขาวๆ แถมยังเผื่อแผ่ไปถึงผมที่ถูกมัดไว้เป็นจุกเล็กๆด้วยยางสีชมพูแสบตา
ผมที่หันไปเห็นก็ถึงกับหลุดขำหัวเราะใส่หน้ามัน
'ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ขาวจัง ใช้ครีมอะไรหรอน้อง เอิ๊กก'
'ขำอะไรเล่า ผมหล่อก็บอกมาเหอะ' น่าน... ไปเอาความมั่นใจผิดๆแบบนี้มาจากไหนวะ
'มั่วเหอะ ผีจีนแบบนี้อ่ะนะหล่อ' เพราะมันตัวสูงกว่าผม ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปเมื่อจะคุยกับมัน ปกติมันก็ขาวอยู่แล้ว ถึงจะหล่อแต่ก็เกือบตี๋ พอโปะแป้งเข้าไปเต็มหน้าแบบนี้แล้วเลยเหมือนผีจีนเข้าไปใหญ่
'เอ้าก็เห็นมองผมนาน...' เสือกรู้ตัวอีก.. ผมแค่มองมันนิดเดียวเองเหอะ
'นานอะไร แปปเดียวเองเว้ย'
'ตกลงจ้องจริงดิ่?' อ้าวไอนี่
'......เชี่ย กวนตีน!' ผมหันไปค้อนใส่มันแต่ก็โดนมันทำหน้ากวนตีนกลับมา
ผมก็เลยเลิกสนใจมันแล้วหันกลับมาถ่ายรูปน้องๆที่กำลังแสดงอยู่ต่อ
‘เหย พี่โกรธผมหรอ?’ มันถามขึ้นอีกเมื่อเห็นผมไม่พูดอะไรต่อ
‘………………’ ผมเหนื่อยจะคุยกับมันแล้ว กวนตีนตลอด
‘เห้ยย โกรธจริงอ่ะ.... พี่เอิร์ท?’ มันพูดพร้อมกับดึงแขนเสื้อผมไปมา คิดว่าน่ารักมากป่ะวะ...?ง
‘เปล่า...........’ เอ่อ...
‘ไม่โกรธจริงอ่ะ?’
‘อือ..’
พอเห็นผมตอบแต่ยังไม่หันไปคุยกับมัน มันเลยย้ายตัวเองมายืนอยู่ข้างหน้าผม บังเลนส์กล้อง ทำให้ผมต้องเงยหน้าจากกล้องไปคุยกับมัน
’อะไร........’
‘ไม่โกรธจริงๆนะ?’
‘เออดิ่’ ผมก็ไม่โกรธอะไรมันนะ แค่ขี้เกียจจะคุยด้วยเฉยๆ
‘งั้นยิ้มให้ก่อน..’ มันคงรู้ว่าผมจะไม่ยิ้มให้มันแน่ๆ มันเลยเอื้อมมือมาดึงแก้มสองข้างของผมแล้วขยับไปมาเอง
‘อื้ออออ ปล่อยยย’ ดึงครับ.. มันดึงจริงๆ ไม่ได้จับเล่นๆ เจ็บจริงด้วย..
‘แก้มพี่นิ่มอ่ะ น่าฟัด ฮึ่ยยย’ มันตอบกลับมาแต่ก็ยังไม่ยอมเอามือออกจากแก้มผม ผมทั้งแงะทั้งดึงมือมันออกจากแก้มแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย
‘ฟัดบ้าอะไรเล่า ปล่อย!’
‘ม่าย...’
‘ปล่อยได้แล้ว คนอื่นมอง...’ ผมไม่รู้หรอกว่าสภาพผมกับมันตอนนี้เป็นยังไง แต่ถึงอย่างนั้นก็ผู้ชายทั้งคู่นะครับ.. แล้วมายืนใกล้กันแถมจับแก้มกันแบบนี้ ผมว่ามันคงไม่ใช่ภาพที่น่าดูเท่าไหร่.. มั้ง
‘ไม่มีคนมองหรอก’ มันพูดก่อนจะเม้มปาก มือก็ยืดแก้มผมไปมา
‘งั้นก็ปล่อยดิ่’
‘อยากกัด...’ ไม่ตอบ ไม่ปล่อย แถมยังพูดออกมาได้ว่าอยากกัด
‘เห้ย บ้าหรอ ปล่อยย เจ็บแก้มแล้ว’ กัดบ้าอะไร มันโรคจิตป่ะวะ
‘เอ่อ... ขอโทษนะคะ.. ดราฟท์’
ผมกับมันหันไปมองแล้วก็พบกับน้องผู้หญิงคนเดิมคนที่เอาถุงขนมมาให้ผม
เห็นน้องผู้หญิงนี่ผมไม่อะไรหรอกนะครับ แต่มือไอดราฟท์ที่ยังคาอยู่บนแก้มผมนี่สิ...
‘ดราฟท์.. ปล่อย...’ ผมพูดเสียงนิ่งๆก่อนจะดึงมือมันออก.. ผมก็อายเป็นนะครับ
‘ขอโทษที่มาขัดจังหวะนะคะ แต่ปลาคงต้องขอยืมตัวดราฟท์ก่อน’ น้องผู้หญิงพูดขึ้นก่อนจะดึงแขนไอดราฟท์ไว้
‘เห้ย ขัดจังหวะอะไร เอามันไปเลยๆ’ ขัดจังหวะอะไรวะ แล้วทำไมน้องเขาต้องมาขอผมด้วยหล่ะ?
‘อะไรอ่ะ นี่ไม่คิดจะรั้งผมเลยหรอ’ พอได้ยินผมพูดแบบนั้นไอตัวดีเลยพูดขึ้นมาบ้าง
‘รั้งทำไม ทำไมต้องรั้ง ไปไกลๆเลยไป’
‘โอ้ย เราเสียใจอ่ะปลา’ มันตีหน้าเศร้าก่อนจะหันไปเรียกคะแนนสงสารจากเพื่อนมัน
‘พอเลยดราฟท์ๆ เดี๋ยวแต่งตัวเสร็จแล้วจะให้มาหาอีกแล้วกัน โอเค๊?’ เอ่อ น้องปลาที่ผมเพิ่งรู้จักชื่อเมื่อกี้ก็ยังไปเล่นกับมันอีก
พาไปแล้วไปเลยก็ได้ ไม่ต้องให้มันมาหาผมหรอก
พอไอดราฟท์โดนเพื่อนลากหายไป ผมเลยได้กลับเข้าสู่โหมดปกติสุขอีกครั้ง
.
..
แต่เคยได้ยินรึเปล่าครับ ว่าความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน?..
ตอนนี้เป็นการแสดงของน้องกลุ่มที่ 5 เหลืออีกแค่ 3 กลุ่มก็จะครบหมดทุกกลุ่ม
ผมที่ถ่ายรูปมาตั้งแต่กลุ่มแรกก็โคตรจะเมื่อย จนตอนนี้เลยลงมานั่งแหมะกับพื้นข้างๆน้องที่นั่งดูกันอยู่ เสียงหัวเราะเฮฮาดังขึ้นตลอดไม่ขาดสาย คือน้องแต่ละกลุ่มนี่คิดกันได้ครีเอทสุดๆ ว่างๆนี่ไปเล่นตลกคาเฟ่กันได้เลย
‘แฮ่!’ ผมที่กำลังจะลุกขึ้นยืน ก็โดนขัดเสียงเดิมๆที่ดังขึ้นพร้อมกับมือสองข้างที่จับไหล่ของผมไว้ก่อนจะขยับไปมา
พอเห็นไม่ว่าอะไรนี่ชักจะเอาใหญ่ละนะ.....
‘เล่นอะไรเป็นเด็ก’
ผมหันไปจะค้อนไอตัวดีที่เล่นอะไรเป็นเด็กๆ ไม่ได้ดูหน้าตัวเองที่เกือบจะแก่กว่าผมอีกเหอะ..
‘ก็เค้าน่ารักป่ะหล่ะ’ มีคงมีเค้า.. ไม่พูดอย่างเดียวมียกมือขึ้นมาชูสองนิ้วเป็นหูกระต่ายอีกต่างหาก.. มันคิดว่ามันน่ารักมาจากไหนวะนั่น?
‘นี่ใครสอนมา?! คิดว่าน่ารักมากป่ะ! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ’ ผมนี่ถึงกับขำแบบหยุดไม่ได้ หน้าหล่อๆของมันไม่ได้ทำให้น่ารักขึ้นมาเลยให้ตาย
‘โหย เสียเซลฟ์เลยอ่ะ’ พอเห็นผมหัวเราะมากเข้าเลยทำมันเสียเซลฟ์ แต่ทำไงได้หล่ะครับ มันตลกมากจริงๆ ผู้ชายตัวสูงๆ สะพายกล้องไว้บนคอ ใส่ชุดนอนแขนยาวขายาวสีชมพู(ที่ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่ามันไปเปลี่ยนมา) หน้านี่ก็เต็มไปตัวแป้ง (ที่ตอนนี้เริ่มจางไปบ้างแล้ว) แถมบนหัวยังมีจุกสีชมพูอีก แล้วมายืนทำตัวแบ๊วๆ ชูสองนิ้วเป็นหูกระต่าย สำหรับผมมันไม่ได้น่ารักเลยจริงๆนะ ให้ตายสิ่
‘เอ้อ.. พี่ถ่ายรูปให้ผมบ้างดิ่’ ว่าแล้วก็ยื่นกล้องในมือมาให้ผม ผมก็กำลังคิดอยู่ว่ามันเอากล้องมาทำไม
‘ถ่ายแกคนเดียว?’ ผมรับกล้องมันเอาไว้ เลิกคิ้วก่อนจะถามมันออกไป
‘ป่าว ถ่ายใครก็ได้ พี่อยากถ่ายอะไรก็ถ่ายเลย’
‘อ่อ....’ ผมพยักหน้ารับแล้วก้มเล่นกล้องของมันในมือ กล้องมันคนละยี่ห้อกับของผม
‘แต่ถ้าพี่อยากถ่ายผมคนเดียวก็ไม่ว่าอะไร.... มีข้อแม้อย่างเดียว..’
‘หือ?’ ข้อแม้อะไรของมันวะ ให้คนอื่นถ่ายให้แล้วยังจะมีข้อแม้อีก
‘อย่าตกหลุมรักแล้วกัน...’ มันพูดแล้วก็ยักคิ้วใส่ผม...
ไอบ้านี่..........
‘เรื่องดิ่!’
‘หึหึหึ ระวังไว้นะครับ’ ยักคิ้วหลิ่วตาอยู่นั่น.. กวนตีนจริงๆให้ตาย
ผมก้มปรับตั้งค่ากล้องของมันไปเรื่อยๆ เพราะค่าที่มันตั้งไว้ยังเป็นของตอนกลางวันอยู่ เลยต้องปรับซะก่อน ส่วนมันก็ยืนหัวเราะการแสดงบนเวทีอยู่ข้างๆ
‘เห้ย ปรับ speed shutter ตรงไหนอ่ะ ทำไมปรับแล้วมันไม่เห็นเปลี่ยนเลย’ ผมว่าผมก็ปรับหลายรอบแล้วนะ ทำไมมันไม่เปลี่ยนเลยวะ สั่นอยู่นั่น หรือปรับผิดที่
‘หื้ม..’ มันหันกลับมาหาผม
ก่อนจะขยับตัวมายืนซ้อนหลัง เอาหน้าเกยบนคางผมแล้วเลื่อนมือไปอีกด้านมาปรับกล้องที่ผมถืออยู่ จนเหมือนมันโอบผมอยู่ยังไงอย่างนั้น.. แถมก้มหน้าเข้ามาใกล้จนหน้าผมกับมันอยู่ในระดับเดียวกัน
นี่มันใกล้เกินไปรึเปล่าวะ...
ใกล้จนผมได้กลิ่นแป้งที่อยู่บนตัวมัน ใกล้จนผมแอบคิดว่าถ้าขยับนิดเดียวปากบนจะไปชนแก้มมันรึเปล่า..
‘อ่ะ ได้แล้วแหละ พี่ลองถ่ายดูว่าได้ยัง’ มันปรับนู่นนี่สักพักก่อนจะเลื่อนแขนออกไป ทำให้ผมหายใจสะดวกขึ้นหน่อย...
ผมเลยยกกล้องขึ้นมาลองถ่ายแล้วปรับค่าไปเรื่อยๆ จริงๆมันก็แทบไม่ต้องปรับอะไรแล้วครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังทำตัวไม่ถูกเอามากๆ ผมรู้สึกหน้าร้อนแปลกๆซะแล้วซิ..
‘นี่.. ผมไปละนะพี่’ มันบอกผม ทำเอาผมต้องเงยหน้าขึ้นมาจากกล้อง หันไปหามันก็เจอน้องปลายืนกวักมือเรียกมันอยู่อีกด้าน
‘อื้อ ไปดิ่’
‘ขอกำลังใจหน่อย...’
‘ไม่ให้’ เยอะ.. นี่เยอะไปละนะ
‘โถ่ ใจร้าย... งั้นไปและ’ มันตีหน้าเศร้าฉบับบปลอมๆของมัน ก่อนจะเอื้อมมือมาหยิกแก้มผมอีกรอบก่อนจะรีบวิ่งไปหน้าน้องปลาที่ยืนอยู่
ลองไม่รีบวิ่งสิ่.. ผมไปขวางกล้องมันทิ้งก็คราวนี้แหละ..
แล้วสุดท้ายก็มาถึงการแสดงชุดสุดท้ายของน้องๆวันนี้จนได้
กลุ่มไอดราฟท์นั่นแหละครับ..
น้องกลุ่มนี้เลือกจะทำเป็น mv เพลง น่ารักและแบ๊วโคตรๆ
ด้วยความที่กลุ่มนี้น้องเกินครึ่งเป็นผู้ชายหมดเลย มีน้องผู้หญิงอยู่ไม่กี่คน งานนี้เลยเรียกเสียงฮือฮาจากคนดูได้ไม่น้อยเลย เพราะแต่ละคนก็หน้าตาดีใช่ได้ ตอนจับกลุ่มนี่มันจับกันยังไงวะ นี่คัดหน้าตากันหรอ
เอาจริงๆการแสดงของพวกมันไม่ได้มีอะไรมากเลยครับ เอาหน้าตาเข้าสู้ล้วนๆ มันเลือกเพลงแบ๊วๆ แล้วใส่ชุดนอนลายน่ารัก ผูกจุกกันคนละจุกสองจุก หน้าก็เต็มกันด้วยแป้ง แถมตอนนี้ยังมีลิปสีแดงสดมาทาปาก บ้างก็เอามาขีดหน้า ไอดราฟท์ตอนนี้ก็กลายร่างกลายเป็นแมวผีไปแล้ว เต้นดุ๊กดิ๊กสายก้นไปมาด้วยความที่คิดว่าน่ารักเต็มที่
เอ่อ... คือมันก็น่ารักนะครับ แต่มันฮามากกว่าจริงๆ
ผมที่กดชัตเตอร์ถ่ายรูปไปยังมือสั่น หยุดหัวเราะไม่ได้
ก็ไม่รู้ว่าคุณทำบุญด้วยอะไร
ถึงดูดีอย่างนี้
ก็ไม่รู้ว่าคุณทาครีมอะไร ผิวคุณจึงดีแบบนี้
ก็ไม่รู้ว่าคุณน่ะมากับใคร ขอเข้าไปจอยได้มั้ย
แต่ที่รู้คือคุณได้ใจไปหมดแล้ว
เพลงแฟนดังขึ้นก่อนที่น้องบนเวทีจะวิ่งกรูกันลงมาข้างล่าง
เล่นอะไรกันวะ
แล้วผมก็ไม่รู้ว่ามันตั้งใจหรืออะไร
ไอน้องดราฟท์มันวิ่งมายืนอยู่หน้าผมซะงั้น
อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน
ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน
ถ้าหากได้คนนี้เป็นแฟนก็ดี
อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน
ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน
ถ้าหากได้เธอนั้นเป็นแฟนก็ดี
มันยืนเต้นท่าเด็กอนุบาลอยู่หน้าผม ชี้ไม้ชี้มือมาที่ผม ทำมือรูปหัวใจ ทำหน้าแป้นแล้นเต็มที่
ผมก็ได้ยืนดูมันเต้นนั่นแหละ กดถ่ายรูปไปก็ขำไป
ก็พยายามจะไม่สนใจเนื้อเพลงอยู่นะ...
อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน
ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน
ไม่นานเพลงก็กำลังจะจบพร้อมกับที่มันขยับเข้ามาใกล้ผมก่อนจะคุกเข่าลงไป
แล้วหยิบแป้งที่เหน็บไว้ข้างตัวมาเปิดแล้วบีบกระป๋องใส่ผม...
ไอพวกเด็กบ้า!!!!!!!!!!!
เพราะไม่ใช่แค่ไอดราฟท์คนเดียวที่เล่นแบบนี้ แต่เป็นพวกมันทั้งกลุ่ม แถมตอนนี้มันลามไปถึงพี่ค่ายแทบทุกคนที่เริ่มละเลงแป้งเล่นกันแล้ว นี่ผมสงสัยจริงๆมันหมดแป้งกันไปกี่กระป๋อง ตอนนี้ลานกิจกรรมเลยคละคลุ้งไปด้วยฝุ่นแป้งเต็มไปหมด
โดนเฉพาะหน้าผมนี่แหละครับ...
‘แค่กๆๆๆ เล่นอะไรวะเนี้ย’ ผมนี่ถึงกับสำลักฝุ่นแป้ง เต็มๆหน้าผมเลยแม่ง
‘ฮ่าๆๆๆ ผมน่ารักป่ะหล่ะ’ ไอตัวดียังยืนหัวเราะอยู่นั่น ไม่ได้สนใจอะไรเลย
‘น่ารักกับผีนะสิ’ ผีจีนซะด้วย...
‘โถ่ มามะ แป้งหอมนะครับ เดี๋ยวน้องดราฟท์ทาแป้งให้นะ’ ผมที่กำลังจะด่ามันก็ได้แต่ปิดปากแน่นเพราะมันพูดพร้อมกับหยิบกระป๋องแป้งขึ้นมา เทแป้งใส่เต็มมือแล้วละเลงใส่หน้าผมแบบให้ผมได้เตรียมใจแค่สองวินาที...
‘ไอดราฟท์!!!!!!!’
‘น่ารักจังเยยยย’ ละเลงเสร็จก็มาดึงแก้มผมต่อ มันเป็นอะไรกับแก้มผมมากป่ะวะ
ผมบีบแป้งใส่มือตัวเองแล้วตะบปใส่แก้มมันสองข้าง พร้อมๆกับที่มันดึงแก้มผมไปมา
เลยกลายเป็นว่าแขนผมกับมันไขว้กันไปซะอย่างนั้น..
‘โอ๊ะโอ ขอโทษที่ขัดเวลาสวีทนะ.. แต่เอิร์ทครับ กูรักมึงนะ’ เสียงของไอพอสดังขึ้นข้างหลัง แต่ไม่ทันที่ผมจะหันไปหามัน ก็โดนมือใหญ่ของมันละเลงแป้งขาวๆใส่ผมแล้วก็หน้าซะก่อน
‘ไอเชี่ยพอสสสสสสสส’ แล้วผมจะยอมหรอครับ..
'เห้ยดราฟท์ช่วยกูหน่อยดิ่' ไอพอสตะโกนหาพรรคพวก นี่มันไปสนิทกันตอนไหนวะ..
ผมคว้ากระป๋องแป้งในมือดราฟท์แล้ววิ่งไล่เอาแป้งไปป้ายมันบ้าง แต่ก็ไอดราฟท์ดึงเสื้อไว้ พอเห็นว่าผมไม่ยอมมันเลยคว้าเข้าที่เอวก็ผมแล้วรัดไว้แน่นๆ สุดท้ายเลยกลายเป็นผมที่ได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของมันซะงั้น..
นี่มันเริ่มแปลกๆแล้วป่ะวะ...
'ไอดราฟท์ ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!'
_______________________________________________________________
- tbc -
:katai5:
สวัสดีวันหยุดค่ะ~~~~~~~~~~~
มาแล้วค่ะ
ขออภัยที่หายไปนาน ทั้งป่วยการบ้านและป่วยกาย นอนซมอยู่หลายวันเลยไม่ได้มาอัพสักที
หวังว่าตอนนี้พอจะไถ่โทษได้บ้างนะคะ..
น้องดราฟท์มาแล้วค่ะ ถ้าใครสังเกตจะเห็นว่านางเริ่มเอาสกินชิฟเข้าสู้..
แล้วพี่เอิร์ทก็ดันหลงกล(เอ๊ะหรือยอมเอง..)ให้น้องด้วย :katai2-1:
ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ติดตามกันเช่นเคยนะคะ
ขออภัยสำหรับตอนที่แล้วที่โดนท้วงกันมาว่าสั้นด้วย คือตอนแต่งก็ว่ายาวแล้วนะ ทำไมพอลงจริงๆแล้วสั้นอ่ะ.. 55555
พยายามจะแต่งให้ยาวขึ้นแล้วนะคะ อิอิ
ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามกัน ขอบคุณสำหรับทุกเม้นนะคะ
แล้วเจอกันเร็วๆนี้ ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดีสำหรับทุกคนนะคะ <3
-
น่าร๊ากกกกกกก :m3: :m4:
-
น้องดราฟจัดหนักค่ะ ทุกคนเอาใจช่วยแล้ว กร๊ากกก
น่ารักมากเลย ดราฟมาแบบนุ่มๆแต่สัมผัสเพียบนะคะ
นี่วันเดียวได้ทั้งจับแก้มได้ทั้งกอดพี่เอิร์ทไปแล้ว
ชอบๆ มาต่อด้วยน้า สู้ๆนะจ้ะ
-
โอ๊ย!!!
น่ารักอ่ะดราฟ รีบมาต่อนะคะ
-
:katai5: มีใครรอน้องดราฟท์อยู่บ้างมั้ยคะ..
แวะมาส่งข่าวว่าอาทิตย์นี้น้องดราฟท์คงมาช้าหน่อยง กำลังจะสอบแล้ว ยุ่งมากกก อ่านไม่ทันฮือออ :katai1:
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านเช่นเดิมนะคะ
ถูกใจไม่ถูกใจก็บอกกันได้ ระหว่างรอก็กลับไปอ่านใหม่แต่แรกก็ได้นะคะ... 55555 มีข้อผิดพลาดหรือบกพร่องอะไรก็ชี้แจงได้เลยนะคะ เม้ามอยได้ตลอดด้วยอิอิ~~~
เอาเป็นว่าขอโทษทุกคนที่รอด้วยนะคะ ยังไงก็จะรีบปั่นแล้วเอามาลงให้นะคะ เจอกันเร็วๆนี้งับ :katai4:
-
ไม่เป็นไรจ้า แต่รออยู่น้าา -..-
-
มารอน้องด้วยคน ^^
-
เพิ่งได้มาอ่าน ขอบอกว่าประทับใจมากเลยค่ะ ชอบมากๆ
ชอบคาแรกเตอร์ ชอบพล็อต อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเลย
ไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้น อยากให้เป็นเรื่องยาวจัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
น่ารักอ้ะะะะ
-
:m7: ตั้งใจสอบนะคะ ขอให้ได้คะแนนดีๆ
ติดตามอยู่ สนุกมากๆ
-
เด็กมันน่ารักกกกกกกกกกก
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
น่ารักอะ วิ้ววววว เชียร์น้องดราฟท์จีบพี่เอิร์ทให้ได้ไวๆนะครับ
-
:-[
:กอด1:
-
9th [4.2]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day1
(http://i.imgur.com/FxJ7dHt.png)
สุดท้ายก็เกิดสงครามแป้งย่อมๆเกิดขึ้นทั่วลานกิจกรรม
ผมเองก็โดนทั้งเพื่อนรักและรุ่นพี่ทั้งหลายละเลงแป้งใส่ไม่ยั้ง พร้อมด้วยความช่วยเหลือจากไอน้องดราฟท์ที่ไปสนิทชิดเชื้อกับพวกเพื่อนผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ คอยจับผมไว้ให้พวกมันเข้ามาโจมตีได้ง่ายๆอีกต่างหาก... กว่าจะหลุดจากไอดราฟท์ที่กักผมไว้?ให้พวกเพื่อน(เลว)มาละเลงแป้งใส่เล่นๆ ก็แทบจะแปลงร่างกลายเป็นหมีขาวผสมผีจูออน โดนแป้งโปะจนขาวโพลนไปตั้งแต่หัวยันเท้า...
แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าผมจะไม่เป็นฝ่ายถูกกระทำฝ่ายเดียว.. ในเมื่อเอาคืนกับใครไมได้ ผมก็ละเลงความแค้นทั้งหมดใส่ไอดราฟท์ไปเต็มๆ
แต่ก็นั่นแหละครับ.. พระเจ้าไม่เข้าข้างเท่าไหร่.. เพราะมันก็ตัวสูงกว่าผมอยู่ ทำให้ผมเลยเสียเปรียบสุดๆ จะปะแป้งใส่มัน แป้งก็ร่วงลงมาใส่หน้าตัวเองหมด... ส่วนไอตัวดีมันทำยังไงนะหรอ... ก็ยืนหัวเราะไม่หยุดอยู่ตรงหน้า มือข้างนึงก็จับแขนผมไว้ อีกข้างก็ยื่นมาเกลี่ยแป้งให้เลอะไปทั่วหน้าผม
ทำดี................
ม๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
(ประชดนะ)
หลังจากที่เล่นแป้งกันขาวกันไปเนื้อทั้งตัวแล้วลานกิจกรรม ก็เข้าสู่โหมดจริงจัง สรุปกิจกรรมของวันแรก ประมวลผลรูปภาพที่น้องๆถ่ายกันมาวันนี้ ให้น้องตัวแทนแต่ละกลุ่มออกมาพูดถึงสิ่งที่ได้รับวันนี้ ก่อนจะทยอยปล่อยน้องทำธุระส่วนตัวแล้วก็เข้านอน เพราะวันนี้เป็นวันแรกเลยให้น้องเข้านอนเร็ว จะได้พักผ่อนกันให้เต็มที่ พรุ่งนี้ยังมีหลากหลายกิจกรรมสนุกๆ?รออยู่อีกเพียบ
พอปล่อยน้องเข้านอนเรียบร้อย ก็ถึงเวลาที่พวกผมพี่ค่ายที่ต้องเคลียร์สถานที่ทั้งหมดให้เรียบร้อย ทั้งกวาดลานกิจกรรม เคลียร์พวกแป้งฝุ่นที่เล่นกัน เตรียมความพร้อมสำหรับฐานพรุ่งนี้ จนถึงล้างห้องน้ำ สรุปงาน ตามกำหนดการก็เกือบๆตีหนึ่งกว่าจะได้นอน
ผมที่มีหน้าที่ล้างห้องน้ำ ล้างไปได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนไอบีลากออกจากห้องน้ำแล้วไล่ให้ไปนอน ผมบอกแล้วว่าไม่เป็นไรก็ไม่มีใครฟัง ไอแอร์ก็ไม่ช่วย แถมยังแทบจะลากคอผมไปส่งอีกต่างหาก
พอไม่ไปก็บอกว่า.. เห็นทำงานมาหลายวัน ถ้าไม่ได้นอนอีก เดี๋ยวจะต้องหาคนไปนอนเฝ้าแกที่โรงพยาบาล ไม่คุ้ม... เอ่อ.. พวกเพื่อนผมแล้วพี่ๆเลยลงมติ(ไล่)ให้ผมไปนอนกับน้องก่อน
นี่คงเป็นเพราะอานิสงค์ของความดี(และคะแนนสงสาร)(หรือสมเพศ)ที่ทำงานคณะมาสินะ..
ก็นั่นแหละ
สุดท้ายผมก็เลยต้องเดินหงอยกลับขึ้นตึกคนเดียว
เพราะเป็นงานของคณะ ที่นอนที่เตรียมไว้ก็เป็นห้องประชุมแล้วก็ห้องเรียนของคณะ ที่เคลียร์พื้นที่แล้วก็จัดเตรียมที่นอนให้น้องนอนแยกชายหญิง ส่วนพี่ค่ายก็จะนอนรวมกับน้องด้วย
ก็โชคดีที่ห้องมันอยู่แค่ชั้นสอง เลยไม่ต้องขึ้นไปไกลมาก ไฟด้านล่างนี่ก็เปิดอยู่เกือบหมด
จะมีแต่ส่วนชั้นสองทั้งชั้นที่เป็นที่พักที่มืดสนิท (เป็นแกมบังคับน้องๆทั้งหลายว่านอนเถอะ..)(แต่จะได้ผลมั้ยนี่ก็ไม่รู้แฮะ..) ถึงผมจะทำงานค้างที่คณะบ่อย แต่เจอมืดๆแบบนี้ก็มีระแวงอยู่บ้างนะ
'เหยยยย' ผมที่กำลังจะเดินเข้าห้องส่วนที่เป็นห้องพักแต่ดันไปสะดุดกับรองเท้าของใครสักคนที่ตั้งอยู่หน้าห้อง เอ่อ.. ก็รู้ว่าห้องผู้ชาย แต่จะวางกันให้ดีหน่อยไม่ได้หรือไงฟ่ะ.......
ผมนี่ก็เหวอสิครับ มาแบบมึนๆ สะดุดแบบมึนๆ แถมแถวนี้ก็มืดไปหมด ไม่รู้ว่าล้มลงไปจะไปกองกับพิ้นหรือไปทับเท้าหรือตัวน้องคนไหนรึเปล่า...
ฟึบ
ไม่ทันจะล้มลงไปก็รู้สึกเหมือนมีมือใครสักคนมาดึงแขนกับเอวเอาไว้จากด้านหลัง
เกิดเสียงกระทบกันเบาๆของตัวผมกับใครอีกคนที่มาช่วยไว้
อ่า.. ผมรอดแล้วสินะ
‘ขอบคุณนะ..’ ไม่รู้ว่าเป็นใคร พูดเพราะๆไว้ก่อน ถ้าเป็นเพื่อนก็ค่อยด่าต่อ.. (อ้าว)
ตั้งหลักได้ก็จะหันไปขอบคุณผู้ช่วยชีวิต แต่เพราะความสูงที่ผมเป็นฝ่ายเสียเปรียบเงยหน้าขึ้นไปมองก็เจอใบหน้าคุ้นๆที่กำลังยิ้มให้ กระพริบตาถี่ๆสองสามทีก่อนจะพบว่าคนที่มาช่วยคือไอเด็กแสบคนเดิม แล้วมือที่ช่วยผมไว้ก็ยังไม่ยอมปล่อยออกจากแขนกับเอวของผมอีก..
ที่มันเพิ่งจะเนียนกอดผมเมื่อค่ำ แล้วตอนนี้มันก็ยังเนียนมากอดเอวผมไว้อีก.. เปลี่ยนชื่อจากดราฟท์เป็นเนียนดีมั้ย -_-
'ว้า.. เจอกันอีกแล้ว ระวังหน่อยสิครับ' มันก้มลงมาพูดเบาๆข้างหูผม.. มันจั๊กกะจี้นะเว้ย
‘พูดแบบนี้อยากเจอหรือไม่เจอหล่ะ?’ ผมก็ตอบกลับไปบ้าง.. ดูมันพูดเข้าสิ
‘โหย งอนหรอ? อยากเจอสิ’ ก้มลงมาอีกแล้ว... พูดเฉยๆก็ได้ยินเว้ย!
‘พูดสักคำยังว่างอน? แล้ว...มือ...?’ ผมพูดนิ่งๆก่อนจะมองลงไปที่มือของมันที่จับเอวผมไว้ไม่ยอมปล่อย
‘ปล่อยก็ได้... ไม่งอนแล้วดูทำหน้า.. โอ๋เอ๋’ ค่อยๆเอามืออกจากเอวผม แล้วก็เปลี่ยนมาจับแก้มผมสองข้างแล้วดึงไปมาแทน นั่นไง.. โรคจิตกับแก้มผมมาอีกแล้ว..
‘พอเลยพอ.. เยอะ’ อยู่กับมันนี่แก้มผมช้ำได้ง่ายๆเลยนะเอาดีๆ
‘โถ่ นิดเดียวเอ๊ง’ มันตอบกลับมาเสียงสูง ก่อนจะยอมเอามือออก
'แล้วนี่ทำไมยังไม่นอน?' มันเลยเวลานอนมาก็มากแล้วนะ ทำไมมันยังไม่นอนอีก
'นอนไม่หลับอ่ะพี่ จะไปเข้าห้องน้ำ ปลุกพี่คนไหนก็ไม่มีใครตื่น' มันพูดพร้อมกับชี้เข้าไปในห้อง.. เอ่อ... ไอพวกนี้ ให้มานอนเฝ้าน้อง เผื่อน้องรู้สึกไม่สบายหรือจะเข้าห้องน้ำ แล้วนี่ยังจะมาหลับแล้วไม่ตื่นกันอีก
'แล้วนี่เข้าห้องน้ำยัง?'
'ยังอ่ะ.. ไปไม่ถูก มองไม่เห็น ไม่กล้าเปิดไฟด้วย' มันส่ายหน้าให้ก่อนจะพูดออกมา
'งั้นพาไป.. ตามมาๆ' ผมบอกมันก่อนจะหันหลังแล้วเดินไปทางจะไปห้องน้ำ ผมเป็นพี่ค่ายที่ดีนะเนี้ย...
'พี่รอด้วยดิ่' มันหันไปใส่รองเท้าให้ดีแปปเดียวก็เรียกผมออกมา มันเดินตามมาจนมาเดินอยู่ข้างๆผม แล้วอยู่ดีๆก็ยื่นมือมาจับแขนผมเอาไว้ ผมว่าผมก็ไม่ได้เดินเร็วอะไร แล้วก็ไม่ได้ห่างกันมากด้วย นี่ผมดูแลเด็กอายุ 18 หรือ 5 ขวบฟ่ะ
ผมเดินช้าลงแล้วหันไปมองมือมันที่จับแขนไว้ ก่อนมันจะยิ้มหล่อๆกลับมาให้
'จับหน่อยดิ เดี๋ยวหลง' แล้วก็มายักคิ้วข้างเดียวใส่... กวนตีนนักนะ
'....'
'เดี๋ยว ทำไมพี่ตัวร้อนจังอ่ะ?' มันเดินช้าลงอีกก่อนจะหันมาถามผม
'หื้มม ตัวร้อนหรอ?' ผมเลื่อนมือไปแตะที่คอตัวเอง ผมว่าก็ไม่ร้อนนะ?
'อื้อ แขนพี่ร้อน' มันพูดแล้วเลื่อนมือมาจับแขนผมทั้งสองข้างเบาๆ เดี๋ยวเดียวก็หยุดเดิน ยื้อแขนผมไว้ให้หยุดด้วย
‘? อะไ....’
ไม่ทันจะพูดขบประโยค มันก็ยกแขนขึ้นมา เลื่อนมือใหญ่ของมันขึ้นมาจับหัวผมไว้
ก่อนจะก้มเอาหน้าผากมันมาชกกับหน้าผากของผม...
'เห้ยเล่นอะไร' พยายามจะดันหัวมันออกแต่มันก็ไม่ยอม
ผมรู้สึกว่าใจตัวเองกำลังเต้นตุบๆ...
'อยู่นิ่งๆดิ่ วัดไข้อยู่เนี้ย' วัดไข้บ้าอะไรแบบนี้วะ..
‘…………’
'พี่ตัวร้อนจริงๆนะ ตัวร้อนอ่ะ' สักพักก็ผละออกไปแล้วก็เอื้อมมือมาทาบกับหน้าผากผมอีกรอบ
‘หน้าก็แดงด้วย? ทำไมหน้าแดงอ่ะ’ ผมว่าทางเดินมันก็มืดแล้วนะ..
‘ไม่แดงหรอก มั่วป่าว มันมืดนะ’ ทำไมมันยังเห็นอีกวะ..
‘แดง เชื่อดิ เห็นเนี้ยๆๆ พี่ไม่สบายป่าว กินยายัง ทำไมตัวร้อนงี้อ่ะ' มันพูดใส่ผมรัวๆ จนผมงง
‘ไม่รู้อ่ะ นอนน้อยมั้ง เดี๋ยวก็หาย’
‘ไม่เอาดิ่ ยังไม่กินยาใช่ป่าว ไปกินยานอนกัน’ มันทำหน้าเครียดใส่ผมก่อนจะดึงแขนผมกลับไปทางที่เดินมา
แต่เดี๋ยวสิ.. นี่ยังเดินไม่ถึงห้องน้ำเลยนะ
‘เห้ย อะไร ยังไม่ถึงห้องน้ำเลย ไม่เข้าหรอ’ เดินมาแค่ครึ่งทางเองเหอะ. เอาจริงๆห้องน้ำไม่ได้ไกลนะครับ แต่พวกผมเดินแล้วหยุด แถมยังเดินช้าๆอีกต่างหาก
‘ไม่เข้าแล้ว ไปนอนป่ะ’ เอ้า... ไอเด็กนี่
‘เข้าก่อนดิ่ เดินมาแล้ว’
‘ไม่ ทำไมพี่ดื้อจังวะ’ ผมดื้อตรงไหนฟ่ะ แล้วมันจะมาโหดใส่ผมทำไม
‘ดื้ออะ.... เหยยยยยย’
ไม่ทันจะพูดจบประโยค มันก็ย่อตัวลงมาแล้วอุ้มผมขึ้นพาดบ่า....
เล่นอะไรวะ!!!!!!!!!!!!!
ผมดิ้นไปดิ้นมา ขืนตัวจะลงมันก็ยิ่งรัดแขนให้แน่นขึ้น
‘เล่นอะไร ปล่อยเหอะ หนัก’ ถ้ามาล้อเรื่องผมหนักที่หลังนี่จะกัดให้หูขาด
‘พี่ดื้อ เหนื่อยจะคุยด้วยแล้ว แล้วก็หยุดดิ้นด้วย ไม่ปล่อยหรอก ไปนอนกัน’ พูดออกมาเบาๆเสร็จสรรพแบบไม่มีโอกาสให้ผมได้เถียงหรือพูดอะไรตอบ ก่อนจะออกเดินกลับไปทางเดิมตัวท่าทางสบายๆเหมือนอุ้มเด็กห้าขวบ..
แต่เดี๋ยวนะ! ใครกันแน่วะที่ต้องเหนื่อยที่จะพูดด้วยหน่ะ!
สุดท้ายมันก็อุ้มผมมาจนถึงหน้าห้องพักจนได้ ผมก็ดิ้นมาตลอดทางนั่นแหละ.. ยังดีที่ทุกคนกำลังหลับ ส่วนพวกข้างล่างก็ยังไม่ขึ้นมา ไม่งั้นหล่ะอายไปสามชาติแน่ๆ..........
มันลากผมเข้าห้องก่อนจะเดินไปค้นอะไรในกระเป๋าของมันที่วางอยู่บนที่นอนบริเวณในสุดของห้อง
แล้วทำให้ผมค้นพบข้อเท็จจริงอีกอย่างว่า.. มันนอนข้างๆผมเลยนี่หว่า...
ใครเป็นคนจัดที่นอน อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นวะ!
‘อ่ะยา นี่น้ำ กินนะ แล้วเดี๋ยวนอนเลย’ มันสอนผมเหมือนผมเป็นลูกมันยังไงอย่างนั้น เอ่อ...
พอผมจะพูดกลับบ้างก็โดนมันทำหน้าโหดใส่ ยกมือขึ้นมาจุ๊ปาก.. ถ้าผมเสียงดังแล้วมีคนตื่นขึ้นมานี่คงไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเท่าไหร่สินะ..
และแล้วผมก็ต้องจำยอมกินยากินน้ำตามคำสั่งคุณพ่อ(ที่มาจากไหนไม่รู้) พอกินยาเสร็จแล้วก็บังคับให้ผมนอนทันที.. ไม่คิดจะถามเลยใช่ไหมว่าผมมีอะไรต้องทำอีกมั้ย..
เอาจริงๆก็ไม่มีนั่นแหละ ผมก็ง่วงนอนมากแล้วเหมือนกัน โหยหาหมอนสุดๆ
‘นอนได้แล้ว’ มันที่นั่งมองผมอยู่ข้างๆพูดออกมาเบาๆ.. ผมควรจะเป็นคนพูดประโยคนั้นกับมันไม่ใช่หรอ?
แต่ช่างเถอะ..
ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะล้มตัวลงนอน.. หัวถึงหมอนปั๊ปก็เบลอปุ๊ปตามประสาคนอดนอน และโหยหาหมอนมาทั้งวัน ผ้าห่งผ้าห่มอะไรก็ไม่สนใจแล้ว
ไม่ทันจะหลับสนิท ก็ได้ยินเสียงคุ้นหูดังข้างตัวเบาๆ พร้อมกับผ้าห่มที่ถูกคลุมให้ถึงช่วงอก
‘หายไวไว.... ฝันดีนะครับ’
end: day1
_______________________________________________________________
- tbc -
จบเหอะ... จบวันแรกสักที :jul1:
เรื่องสั้นบ้าอะไรกว่าจะจบวันแรกก็ปาเข้าไปเกือบสิบตอนแล้ว T T
ก่อนอื่น สุขสันต์วันคริสมาสต์ ถือว่าบทนี้เป็นของขวัญวันคริสมาสต์แล้วกันนะคะ :กอด1:
ยังสอบไม่เสร็จค่ะ ยังเหลือวันศุกร์อีก55 แต่เห็นคนมาทิ้งเม้นไว้แล้วก็ดีใจ แอบแวะมาปั่นแล้วอัพให้นิดนึง อิอิ
ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะที่แวะเวียนกันเข้ามา ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นด้วย
ดีใจมาก T_______________T
ตอนนี้เอาไปแบบเบาๆ ให้น้องดราฟท์เต๊าะละนิดละหน่อย สกินชิพเล็กน้อย
เดี๋ยวพี่เอิร์ทจะใจอ่อนเอง... ฮ่าาา
ช่วยเป็นกำลังใจให้น้องดราฟท์ต่อไปแล้วกันนะคะ :katai2-1:
โพสนี้ขอแปะไว้แค่นี้ก่อน โพสถัดไปขอจัดtalk(หรือจริงๆจะบอกว่าบ่น)กับตอบเม้นนะคะ <3
/ขอบคุณรูปภาพบนหัวจากคุณ PJ ด้วยค่ะ เบลอไว้ก็เอาไปจินตการเอาละกันนะคะ แฮ่
-
:katai5:
ก่อนตอบเม้นขอพื้นที่เล็กๆสำหรับระบายความในใจนิดนึงค่ะ T T
คือว่าลงมาถึงตอนนี้แล้วเครียด อัดอั้นตันใจมาก เพราะเรื่องนี้มาไกลมากกก
เราตั้งใจให้เรื่องนี้มันเป็นเรื่องสั้น ตอนแรกเราตั้งใจไว้แค่ 5 ตอนก็จบ แต่ไปๆมาๆไหงมันยาวงี้
แต่แต่งไปแต่งมาเรายิ่งรู้สึกว่า เรื่องสั้นบ้าอะไรวะนี่จะสิบตอนแล้วยังไม่จบวันแรก
T__________________________________T
นี่ก็ปาเข้าไป 9 ตอนแล้ว ซึ่งที่วางโครงไว้กว่าจะจบก็อีกสักพักเลย
แล้วต่อไปจะเปลี่ยนชื่อกระทู้เป็น [เรื่องสั้น]............. 16th อย่างนี้ ก็ละอายกับคำว่าเรื่องสั้น
เราคิดแล้วคิดอีก เลยตัดสินใจ ขออนุญาตปรับชื่อตอนใหม่หมด
ส่วนที่เราทำแบบนี้ ถ้าใครมีข้อคิดเห็นยังไง เสนอแนะได้เลยค่ะ ยินดีรับฟังทุกคำเสนอแนะและติชมนะคะ ขอบคุณค่ะ <3
ปรับอารมณ์นิดนึงงง ตอบเม้นดีกว่าาาาาาาาาาา อ่านคอมเม้นแล้วรู้สึกปริ่มสุดๆ ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ♥ :กอด1:
นอนกินแรง: เย้ยย ชอบประโยคนี้มากค่ะ มาแบบนุ่มๆแต่สัมผัสเพียบ นี่ใช่เลย น้องกำลังหลอกล่อพี่เอิร์ทให้ติดกับ อิอิ ขอบคุณมากนะคะ
Jibbubu: ขอบคุณค่า มาต่อแล้วนะคะ
DZiik: มาแล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นเลยย ขอกอดแรงๆสักทีสองที แฮ่ <3
seaz: น้องมาแล้วค่า ขอบคุณนะคะ
♥ believeinme: โอ้ยปริ่มมากเลยค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ดีใจที่นิยายของเราทำให้คุณยิ้มได้ด้วย ส่วนเรื่องยาว(กว่านี้)คงไม่ไหวจริงๆค่ะ แค่นี้ก็ยาวละน้า55 แต่ถึงจบก็จะมีตอนพิเศษลงให้เรื่อยๆแน่นอนค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^
Celestia: น่ารักก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ
imvodka: โอ้ ขอบคุณมากเลยค่า xD
xeruoh: เด็กมันน่ารักก็ช่วยรักเด็กคนนี้ด้วยนะคะ ^^
DREAM COME TRUE: ช่วยเชียร์กันต่อไปด้วยนะคะ~~
monoo: ขอบคุณค่า
ขอบคุณอีกครั้งแล้วก็อีกครั้งสำหรับทุกท่านที่ติดตามกัน
แล้วเจอกันตอนต่อไปนะคะ
สุขสันต์วันคริสมาสต์ ขอให้เป็นวันที่ดีของทุกคนค่ะ <3
-
น่ารักอ้ะ คู่นี้น่ารักมากกก
ที่น้องไม่นอนเพราะรอนอนมองหน้าพี่ก่อนนอนใช่ไหมล่า~?
ป.ล.สู้ๆกับการสอบนะคะ get a ค่า
-
ตามมาอ่านแล้วน้า... เรื่องน่ารักมากๆ
-
:กอด1:
:L2:
-
น้องดราฟน่ารักที่สุด เชียร์สุดใจ ฮิ
-
เวลาเป็นพี่ค่ายก็อยากเจอแบบนี้บ้าง..
ิอิจฉาจริงวุ้ยยย
-
ทีละนิด ทีละหน่อย น่าร๊ากกก
:m3: :กอด1:
-
สนุกมากค่ะ
-
:katai5: :katai5:
สวัสดีปีใหม่ค่ะทุกท่าน~~~~
มาล่วงหน้าก่อน5 ชั่วโมง
ไหนๆปีใหม่ก็วันหยุดแล้ว ขออนุญาตหยุดด้วยคนนะคะ
พอดีมาเที่ยวต่างจังหวัดค่ะเลยไม่สะดวกอัพ
เอาเป็นว่าเจอกันหลังปีใหม่นะคะ~~~
ส่วนปีใหม่นี้เราก็ขออวยพรให้ทุกคนมีแต่ความสุข
เริ่มต้นปีหน้าที่ดีดีไปด้วยกัน ใครที่เดินทางไปต่างจังหวัดก็เดินทางปลอดภัย แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ขอให้ปีใหม่นี้เป็นปีที่ดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกการอ่าน ทุกคอมเม้นของปีนี้
แล้วเจอกันปีหน้านะคะ
รักกกทุกคนเลย~~~~~~~~ :katai2-1: :L2: :3123:
.antiiiiquex-
n'draft&p'earth ♡
-
นึกว่าจะลงตอนใหม่ต้อนรับปีใหม่ซะแล้ว
แต่ไม่เป็นไร รอได้ ฮิ
HAPPY NEW YEAR 2015 จ้า
-
เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะ น่ารักมุ้งมิ้งมากๆ ชอบน้องดราฟท์สุดๆอ่ะ ขอให้จีบพี่เอิร์ทติดไวไวนร้า ^^
HNY 2015 ค่ะ ^^
-
ส่งดราฟมาให้เราเถอะ
น่ารักมุ้งมิ้งมากลูกเอ๊ยยยยยย :hao6:
จีบพี่ให้ติดเร็วๆนะ รอลุ้น :katai2-1:
-
10th [4.1]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day2: start!
♪♫♪
เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ที่ตั้งเอาไว้ดังขึ้น ทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ลุกขึ้นนั่งแบบงงๆ พร้อมกับผ้าห่มที่เอามาห่มตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้หล่นลงไปกองอยู่บนตัก
มาจากไหนวะ? จำได้ว่าเมื่อคืนไม่ได้ห่มนี่นา........
ขยี้ตาแล้วมองไปรอบๆก็เห็นน้องๆนอนเรียงกันเป็นตับ ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นสักคน เห็นไกลๆที่มุมห้องอีกฝั่งก็มีคนลุกขึ้นมานั่งเหมือนกัน คงจะเป็นเพื่อนผมสักคนนี่แหละ
พวกผมที่เป็นพี่ค่ายต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่ ลุกขึ้นมาเตรียมงาน ประชุมก่อนเริ่มวันที่สอง เตรียมอุปกรณ์แล้วก็อาหารเช้า
ในขณะที่น้องๆมีเวลานอนต่ออีกสองชั่วโมง ก่อนจะถึงเวลาที่ต้องตื่น
ทำไมไม่มีนโยบายให้ตื่นพร้อมน้องมั่งวะ......
'เหวอออออ' เพราะลุกเร็วไปหรืออะไรก็ไม้รู้เลยทำให้รู้สึกหน้ามืดนิดๆ รู้ตัวอีกทีก็เสียหลักกำลังจะล้มลงไปให้ได้
แต่อย่าเพิ่งคิดว่ามันจะเป็นเหมือนละครน้ำเน่าตามต่างๆนะครับ ที่พอล้มลงไปแล้วจะมีพระเอกหรือใครโผล่มารับ
เพราะความจริงก็คือความจริง
เสียหลักปุ๊ปก็ล้มปั๊ป ไม่มีแสตนด์อิน สุดท้ายเลยลงไปนั่งกองที่พื้นเหมือนเดิม แถมยังลงไปทับขาใครบางคนที่นอนอยู่ข้างๆอีกต่างหาก
'โอ้ยอย่าทับดิ่วะ หนัก..' เจ้าของขาขวาผู้โชคร้ายที่ผมเพิ่งล้มลงไปทับพูดขึ้นมาด้วยเสียงงัวเงียทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาขึ้นมาดู ทำเอาผมรีบขยับลงแทบไม่ทัน
'เห้ยขอโทษๆๆ' ผมหันไปมองหน้าเจ้าตัวแล้วก็พูดออกมาเบาๆ แต่มันก็ทำเพียงแค่ยกมือขึ้นมาโบกไปมาเหมือนจะไล่ผมให้ไปไกลๆเพราะมากวนเวลานอนของมัน แล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก ขยับตัวแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมมิดหัว
ไอเด็กนี่.. รู้งี้ปลุกให้ตื่นซะแต่แรกซะเลย
เช้าวันนี้กิจกรรมแรกของเราก็คือออกกำลังกายยามเช้า เบาๆด้วนการวิ่งรอบสนามคณะลามไปถึงตึกรวมที่อยู่ใกล้ๆ
'เอ้าวิ่งครับสิ่ง พี่อย่าอู้ เช้านี้จะได้เป็นเช้าที่สดใส' เสียงจากพี่ปีสามคนนึงตะโกนมา พวกผมปีสองวิ่งรวมกันเป็นกลุ่มอยู่แถวท้ายๆ คุยบ้าง เดินบ้าง วิ่งบ้าง จนโดนบ่นนี่แหละ
วิ่งกันไปเรื่อยๆจนจะครบรอบมาถึงลานกิจกรรมใต้คณะก็เหลือบไปเห็นไอดราฟ์กับเพื่อนมันอีกสองสามคน แล้วก็ไอโย่งกับบียืนคุยกันอยู่ ไม่มีท่าทีว่าเหนื่อยสักนิด พวกแม่งจะวิ่งเร็วไปไหนวะ
พวกผมค่อยๆวิ่งกันไปเรื่อย ขาก็อ่อนเปลี้ยเต็มที เหนื่อยชิบหายเลยครับ.... ผมรู้สึกพลาดที่บอกลาการออกกำลังกายไปได้ประมาณสองเดือนแล้ว ไอแอร์ชวนก็ไม่ไป นอนอืดอยู่ห้อง.. ฮือ
วิ่งมาครบรอบถึงที่หมาย ผมกับไอพอสก็เล็งหาที่ว่างๆแล้วทิ้งตัวใส่ทันที ไอพอสนี่มันแปลกมากครับ ตัวสูงซะเปล่าแต่เสือกไม่ชอบเล่นกีฬา พอมาถึงที่มันก็ล้มตัวลงไปนอนเลย
เหนื่อยสาดดดดดดดดดดด
พวกผมนั่งหอบแฮ่กๆอยู่สักพัก แล้วไอพอสก็ลุกขึ้นเดินออกไปบอกว่าจะไปหาน้ำกิน ไอแอร์กับที่เหลือก็หายไปกันหมดตั้งแต่วิ่งมาถึง เลยเหลือผมนั่งแกร่วอยู่คนเดียวตรงมุมเสาที่ลานกิจกรรม นั่งมองคนนู้นคนนี้เดินผ่านไปมา เพราะยังเป็นช่วงเวลาพักอยู่ เห็นน้องบางคนก็เริ่มลงไปเลื้อยกับพื้น เหมือนจะยังคงยังง่วงอยู่ นั่นขนาดวิ่งกันมาแล้วนะนั่น
ผมนั่งอยู่นิ่งๆมองอะไรไปมาอยู่อย่างนั้น ในหัวก็เริ่มคิดอะไรไปเรื่อย แล้วก็พาลนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนจนได้
ทำบ้าอะไรของมันวะ..
อายุก็ขนาดนี้แล้วไม่ใช่ว่าผมจะไม่รู้สึกว่ามันทำแบบนั้นกับผมเพราะอะไร
แต่ก็อายุขนาดนี้นี่แหละที่เพิ่งเจอแบบนี้ครั้งแรก.. แถบเป็นเด็กผู้ชายซะด้วยสิ
ผมยังไม่คิดอย่างสนิทใจหรอกนะว่ามันจะมาชอบผม แล้วผมก็คิดว่ามันไม่ใช่เกย์ด้วย หล่อซะขนาดนั้น เด็กผู้หญิงก็คงกรี๊ดน่าดู มันควรจะชอบผู้หญิงสวยๆ ไม่ก็เด็กผู้หญิงน่ารักๆมากกว่าสิ
ผมไม่แน่ใจเลยจริงๆว่ามันมาทำท่าทีแบบนี้กับผมเพราะอะไร มันอาจจะแค่อยากแกล้งผมเล่นๆก็ได้? สุดท้ายอาจจะเป็นรู้จักกันแค่สามวัน พอจบค่ายก็ลืมกันไปก็ไม่แน่..
ผมสะบัดหัวไปมาให้เลิกคิด บิดตัวไปมาให้หายเมื่อย มือก็นวดขาตัวเองไปอย่างนั้น จนสักพักก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใครบางคนเดินมาทางใกล้ๆ ทำไมไอพอสมาเร็วจังวะ...
'วิ่งเสร็จแล้วนั่งเลยก้นใหญ่นะ....'
‘เชี่ย!’ กำลังจะหันไปถามคนที่กำลังเดินมาเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนตัวเองก็เปลี่ยนจากคำถามเป็นคำด่าแทบไม่ทัน เสียงแบบนี้ ปากแบบนี้มีอยู่คนเดียวนั่นแหละครับ..
'แต่ไม่เป็นไรผมชอบ... โอ้ย' ไม่ปล่อยให้มันพูดมากกว่านั้น เลยเหยียดขาออกไปเตะขามันเต็มๆ
'กวนตีนเหอะ'
'เตะผมไมม คนอุตส่าห์เอาน้ำมาให้' มันทำเสียงสำออยใส่ แล้วก็ยืนขวดน้ำเย็นๆมาให้ผม เงยขึ้นไปก็เห็นสายตาของมันที่มองตรงลงมา จนรู้สึกแปลกๆไม่รู้จะทำตัวยังไง สุดท้ายก็เลยทำให้ต้องเอื้อมมือออกไปรับ
พอผมรับน้ำจากมือมันมา มันก็เช็ดมือกับกางเกงตัวเองก่อนที่จะนั่งลงข้างๆผม
'แล้วใครขอ...' ผมพูดตอบกลับมันไปบ้าง แล้วใครใช้ให้มันเอามาวะ
'ก็เต็มใจอ่ะ' มันตอบผมออกมาอย่างนั้น.. ทำให้ผมเงียบไปสักพักก่อนจะพูดออกมา ต้องตอบว่าอะไรวะ..
'..... เออ ขอบใจ' พอผมตอบมันกลับ มันดันไม่พูดอะไรออกมาต่อซะงั้น ผมเลยได้แต่นั่งมองไปข้างหน้าไม่หันไปมองหน้ามัน มือก็แกะพลาสติกออกจากฝาขวดแล้วยกซดอึกใหญ่
'เห้ยพี่กินช้าๆดิ่เดี๋ยวสำลัก'
‘แค่กๆๆ’
ดูเหมือนมันจะเตือนช้าไปหน่อย....
ผมว่าตอนแรกผมก็ไม่เป็นอะไรนะ แต่พอมันทักขึ้นมาเท่านั้นแหละ
‘ไม่เป็..น.. แค่ก ไร.. แค่กๆ’ ผมยกมือบอกมันที่กำลังทำหน้าตกใจอยู่ข้างๆ พูดไปก็ไอไป โอ้ย
'กำ ไหวมั้ยพี่' มันเงียบไปพักนึงก่อนจะเอามือมาลูบหลังผมไปมา
'...' เวลาสำลักน้ำนี่มันทรมาณนะครับ ไอแม่งออกหมดอ่ะ น้ำตาก็ไหล ดีที่ยังไม่ได้กินอะไรเข้าไป ไม่งั้นผมคงได้เอามันออกมาหมดแน่ๆ
'ทำไมชอบทำให้ห่วงอยู่เรื่อยเลยวะ...?' คนข้างๆที่ยังลูบหลังผมไปมาไม่หยุดพูดอะไรออกมาเบาๆเหมือนจะหลุดพูดออกมามากกว่า แต่ถึงอย่างนั้นผมว่าผมก็ได้ยินอยู่นะ...
'อะไรนะ....?' ผมหันไปมองหน้ามันชัดๆแล้วก็ถามออกมา มันพูดว่าอะไรวะ
'หื้ม? ป่าว.. ดีขึ้นยัง' แล้วมันก็ตีหน้ามึนใส่ผมพร้อมกับคำปฏิเสธเป็นคำตอบให้ผม ไม่รู้ก็ได้วะ...
'โอเคแล้วๆๆ' ตอบมันไปอย่างนั้นก่อนที่มันจะหยิบขวดน้ำมาให้กินล้างคออีกรอบ
แต่ก็ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรกันต่อ ไอเพื่อนผมที่หายไปนานสองนานก็โผล่มา
‘เห้ย ไอดราฟท์ลุก ไปๆ เค้าจะเรียกกันแล้วนั่น’ มันเดินเข้ามาไล่ไอน้องดราฟท์ให้ไปเข้าแถว แล้วก็เดินไปไล่น้องคนอื่นที่กำลังนั่งอยู่แถวๆนั้น ทำเหมือนไม่ได้สนใจผมกับไอดราฟท์อะไรเท่าไหร่ แม่งมาแปลก..
'งั้นผมไปละนะ กินดีนะพี่ๆ' พยักหน้างึกงักให้มัน หันหน้าไปมองก็เจอมันกำลังยกยิ้มให้ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
'ดราฟท์...'
'ครับ?' มันทำท่าเตรียมจะลุกแต่ก็ชะงักไว้เพราะผมเรียกมันออกมาซะก่อน.. เออ แล้วผมเรียกทำไมวะ
'...'
'...?'
'.. ขอบคุณนะ...' ผมเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขอบคุณมันออกมา ทำไมรู้สึกแปลกวะๆ
มันได้ยินแบบนั้นก็หันมายิ้ม(แบบที่ผมคิดว่าหล่อเหี้ยๆ)ให้ผมอีกรอบ แล้วก็ย่อตัวลงมาดึงแก้มผมไปมา(อีกแล้ว) ก่อนจะลุกเดินออกไปหาเพื่อนมันที่นั่งรวมกันอยู่ พร้อมๆกับตอนที่ไอพอสเดินกลับมาหาผมพอดี
ทำไมอยู่กับมันแล้วเปลืองตัวจังวะ!
‘มึงนี่น้า.............’ ไอพอสเดินกลับมานั่งลงข้างๆ ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเจ้าเล่ห์.. กูว่าละ
‘ไรมึงงงงงงงงงง ทำไมไปนาน ไปกรองน้ำอยู่หรือไงฟ่ะ’
‘กูมาเร็วมึงก็ไม่ได้สวีทกับเด็กมึงดิ่ น้ำในมือก็มีแล้ว น้ำที่เพื่อนอย่างกูจะเอามาให้มันจะสำคัญอะไร๊’ มันพูดแล้วก็ลอยหน้าลอยตาไปมาจนผมอดไม่ได้ที่จะทุบลงไปที่ขามันแรงๆ
‘สาสสส เจ็บโว้ย กูพูดความจริง เขินหรอ’ ทำเสียงโอดโอยแต่ก็ยังพูดจาหาเรื่องจะโดนทุบอีกรอบ
‘มึงอย่ามา! ไม่จริงโว้ยยยย’
‘จะปฏิเสธก็ให้มันเนียน หน้ามึงแดงชิบหายเลยเถอะ’ ชิบหายละ.. มันแกล้งผมรึเปล่าวะ ผมว่าหน้าผมก็ไม่ได้แดงนะ!
‘อากาศมันร้อนโว้ย!’
‘มึงอย่ามาใช้มุกเก่าๆกับกู ไม่ผ่านว่ะ’
‘มึงแม่งงงงงงงงงงงง’ พอเถียงอะไรมันไม่ได้ก็ได้แต่เอามือมาขยี้หัวตัวเอง สาสสส
'เออ เดี๋ยว กูสงสัย เมื่อไหร่มึงจะเลิกพูดจาเย็นชาห้วนๆกับมันวะ'
'กูเปล่าสักหน่อย' ถึงมันจะจริงอยู่นิดๆก็เหอะ.. นิดรึเปล่าวะ?
‘เปล่ามากกเลยมึงอ่ะ กูฟังแล้วยังหนาวแทน นิสัยหลายมาตรฐานของมึงนี่มันแก้ไม่ได้หรือไงวะ’
อ่า... ผมไม่ใช่คนเย็นชา หยิ่ง หรืออะไรนะ ปกติผมกับเกรียน เฮฮาปาร์ตี้เหมือนกันนี่แหละ แค่ผมเลือกแสดงออกแค่นั้น.. ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นแบบไหน อาจจะเป็นโลกส่วนตัวสูง? แต่ก็แบบที่โดนไอพอสกับเพื่อนด่าบ่อยๆว่าหลายมาตรฐานนั่นแหละ
คนไม่รู้จัก คนเพิ่งรู้จัก คนรู้จัก คนสนิท คนที่ไม่ชอบ ผมแบ่งเส้นทุกคนไว้อย่างนั้น หรืออาจจะมากกว่านั้นแล้วแต่ที่ผมจะเลือก แล้วแต่ละคน ผมก็จะปฏิบัติต่อด้วยไม่เหมือนกัน แค่วิธีการพูดยังไม่เหมือนเลย ถ้ารู้จักกันเฉยๆผมก็พูดด้วยอีกแบบนึง อย่างถ้าเป็นเพื่อนกันแต่ไม่สนิท ผมยังพูดด้วยไม่เหมือนกับคนที่สนิทกันเลย แย่เนอะ..
แต่ผมก็แค่.. ไม่อยากให้ใครเข้ามาในชีวิตผมง่ายๆ คนที่ผมจริงใจด้วย ไว้ใจ แล้ววันนึงมาทำให้ผมรู้สึกแย่หรือไม่ก็หายออกไปจากชีวิตผมซะงั้น.. ผมว่ามันเสียความรู้สึกนะ
ผมเลยเลือก ที่จะใช้เวลาเป็นตัวตัดสิน ว่าใครควรจะอยู่ส่วนไหนของชีวิตผมดี..
แต่กับไอเด็กหน้าหล่อนี่.. ผมก็ยังจัดไม่ถูกจริงๆว่าผมควรจะให้มันอยู่ส่วนไหนของชีวิตผมดี
เอาเป็นว่า.. ก็ให้เป็นแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน..
‘เห้ย เป็นไรวะ ทำไมเงียบ แก้ไม่ได้กูก็ไม่ได้ว่าไร กูแค่พูดเฉยๆ กูเข้าใจมึงเว่ย’ มันสะกิดแขนผมยิกๆก่อนจะถามออกมาเพราะเห็นว่าผมเงียบไปนาน
‘เปล่า กูคิดอะไรเพลินเฉยๆ’
‘เออ ไม่ได้เป็นไรก็ดี แก้ได้แก้ไม่ได้ก็เรื่องของมึง ยังไงตอนนี้กูก็อัพระดับขึ้นเยอะแล้ว กูไม่แคร์’
‘ไอสัสส’ มันหัวเราะแล้วก็ผลักหัวผมไปมา ที่มันพูดหมายหมายถึงอัพระดับความสำคัญในชีวิตผมหน่ะครับ ก็พวกแม่งนี่แหละแทบจะเรียกว่าเป็นระดับสูงสุดในเส้นที่ผมขีดไว้แล้ว ผมกับมันสนิทกันตั้งแต่มัธยม แล้วดันมาเข้ามหาลัยที่เดียวกันอีก สนิทกันจนตัวตนอะไรนี่ก็ไม่เหลือให้เก๊ก ไอเกรียนๆทั้งหลายที่ผมเก็บไว้ก็ปล่อยออกมาหมดเพราะมันนี่แหละ
ถ้าให้เป็นกำแพง มันก็คงเหลืออีกไม่กี่ชั้นที่จะเข้ามาหาตัวผม
แต่ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกันขนาดไหน คนเราก็ต้องมีพื้นที่ที่เว้นไว้ให้กันบ้าง ถูกมั้ยหล่ะครับ?
‘เดี๋ยวกินข้าวแล้วเริ่มกิจกรรมเลยป่ะวะ?’ มันถามผมออกมาทำให้ผมเพิ่งระลึกได้ว่าวันนี้เป็นกิจกรรมแล้วก็เกมเต็มเหนี่ยวตั้งแต่เช้ายันเย็น คงจะได้เหนื่อยกันทั้งพี่ทั้งน้องแน่ๆ
‘เออว่ะ เริ่มเลยแหละ แล้วตกลงเรื่องกลุ่มจัดกันยังไงวะ’ วันนี้พวกผมต้องเข้าไปเล่นเกมกับน้องด้วยครับ กระจายกันไปอยู่ตามกลุ่มต่างๆ แต่ก็ยังไม่ได้ตกลงหรือจัดการกันเลยว่าใครอยู่กับกลุ่มไหน
‘ไม่รู้ว่ะ สดกันเลยมั้ง ไม่เห็นมีใครพูดไรเลย’
‘กูขี้เกียจจจจจจ’ แค่คิดก็ขี้เกียจแล้วครับ ม่ายยยยยยยย
‘เดี๋ยวมึงได้อยู่กลุ่มเดียวกับไอน้องดราฟท์มึงก็ไม่ขี้เกียจแล้ว’
‘โอ้ยทำไมมึงวกกลับมาเรื่องมันตลอดเลยวะ’
‘กูแค่พูดเฉยๆเอ๊ง ขอให้มึงได้อยู่กลุ่มเดียวกับไอน้องดราฟท์นะครับไอพี่เอิร์ท!’ มันพูดแล้วก็ยังลอยหน้าลอยตาไปมา นั่นคือพูดเฉยๆของมึง!?
‘มึงงงงงงงงงงงงง’
‘พวกมึง!น้องไปอาบน้ำละ ลุกๆๆๆๆ’ ผมที่เตรียมตัวจะทำร้ายร่างกายไอพอสอีกรอบก็ต้องหยุดเพราะไอโย่งที่เดินเข้ามาตาม แล้วก็ยังไล่ผมกับไอพอสให้ลุกขึ้นไปเตรียมกิจกรรมอีกด้วย
ผมหวังว่าวันนี้ผมจะโชคดี..... นะ
_______________________________________________________________
- tbc -
:katai5: :katai5: :katai5:
อ่อยยยยยย มาแล้วค่า
หายไปสิบ(เอ็ด)วันเต็ม
มายอมรับโทษแต่โดยดี T.T
ยังไม่ลืมน้องดราฟท์พี่เอิร์ทกันใช่มั้ย อย่าเพิ่งลืมกันนะ
:serius2:
ตอนนี้มาแบบเบาๆ จุดสองยังมีอีกเพียบเดี๋ยวจะรีบตามมาอย่างว่อง
ตอนนี้จริงๆไม่มีอยู่ในแแพลน แต่เกิดการผิดพลาดทางเทคนิค เลยเอาใส่ไปซะเลย
พี่เอิร์ทไม่ได้หยิ่งนะ แค่คิดเยอะเฉยๆ xD
ตอนนี้ก็ได้แต่หายางลบดีๆสักแท่งไว้ให้น้องดราฟท์มาลบเส้นของพี่เอิร์ทออกไป #เอ๊ะ
ช่วยเป็นกำลังใจให้น้องดราฟท์ต่อไปนะคะ อิอิ
:katai2-1:
สุดท้าย เจอกันจุดสองเร็วๆนี้งับบบบบบบ
:katai4: :katai4: :katai4:
-
ตอบเม้นนนนนนน เฮ้
Celestia: แฮ่ ขอบคุณมากเลยค่ะ ทั้งสำหรับคำอวยพรแล้วก็ที่มาอ่าน ฝากติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ ^^
•ผั๑`|nกุ้va’ด•: ขอบคุณมากค่า
monoo: ขอบคุณค่ะ
นอนกินแรง: ช่วยเชียร์น้องต่อไปเรื่อยๆด้วยนะคะ~~~~~ ขอโทษที่ให้รอด้วยนะคะ มาแล้วค่า
xeruoh: คนเขียนเองยังอยากเจอเหมือนกันค่ะ55 ขอบคุณนะคะ♥
DZiik: น้องดราฟท์ถือคติเต๊าะช้าๆได้พร้าเล่มงามค่ะ อิอิ
imvodka: ขอบคุณค่า
gneuhp: ขอบคุณค่า ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ^^
babodk: งานนี้ต้องถามพี่เอิร์ทแล้วกันนะคะ อิอิ ช่วยกันลุ้นต่อไปด้วยนะคะ xD
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นเช่นเดิมนะคะ :กอด1:
-
:กอด1: อยู่กลุ่มเดียวกันชัว
-
ตามอ่านอยู่ตลอดนะคะ แค่ตอบไม่เก่ง
-
:กอด1:
-
มาต่อแล้วเย่ๆ
พี่เอิร์ทคิดไปถึงตอนจบค่ายเลยแหะ แสดงว่าก็คิดอะไรอยู่ชะมะ
:hao7:
-
มาต่อแล้วเย่ๆ ดีใจจัง ><
-
พี่เอิร์ธเปิดประตูให้น้องดราฟต์เข้าไปเร็ว น้องเขามาเคาะประตูเรียกนาน(?)แล้วน้า
-
มาแล้ววว เย่~~~~~~ :sad4:
11th [4.2]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
day2: on going♥
‘เอ้านั่งๆๆๆ น้องๆพร้อมสำหรับกิจกรรมวันนี้แล้วยังครับ?’
เสียงของท๊อปที่ดังออกมาจากโทรโข่งข้างหน้า ดึงความสนใจให้น้องๆที่กำลังยืนคุยกันอยู่ รีบวิ่งไปนั่งกันเป็นกลุ่ม
หลังจากวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า ทำธุระส่วนตัว อาบน้ำ กินข้าวเช้า ในที่สุดก็ถึงเวลาเริ่มกิจกกรมวันที่สอง(สักที)
กิจกรรมของวันนี่เรียกได้ว่าเป็นกิจกรรมสนุกสนาน เป็นฐานแล้วก็เกมล้วนๆ น้องแต่ละคนก็จะถูกแบ่งเป็นกลุ่มใหม่ซึ่งเป็นคนละกลุ่มจากเมื่อวานทั้งหมด
'ให้น้องๆนั่งตามกลุ่มด้วยนะครับ ห้ามย้ายกลุ่มนะ เดี๋ยวพี่เช็คชื่อ’
‘แล้วก็.. เดี๋ยววันนี้จะมีพี่ๆลงไปเล่นกับน้องด้วย เชิญพี่ๆเลยครับ' มันประกาศออกมาอีกรอบ ทำให้น้องๆเริ่มส่งเสียงเอะอะกันออกมา
'เอ้าพี่ๆมาค่ะมา ชะนีเชิญปลายแถว ส่งผู้ชายมาให้ฉันก่อน มายืนข้างอิฉันนี่' พิธีกรที่ตอนนี้ถูกเปลี่ยนจากท๊อปเป็นไอบอม บุรุษหน้าแมนแต่ใจเป็นหญิงอีกคน
พวกผมปีสองเดินออกไปยืนเรียงหน้ากระดานกันหน้าแถวที่น้องนั่งอยู่ ผมเองก็เดินมายืนอยู่แถวกลางๆ ส่วนแอร์ก็เดินออกไปยืนคุยกับกวางที่ปลายแถวตามคำสั่งบอม ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ สายตาหลายสิบคู่กำลังมองขึ้นมา
วันนี้พวกเราต้องลงไปเล่นฐานทำกิจกรรมกับน้องกลุ่มละสองคน ตอนแรกไอพอสมันจะไปกับผม แต่งานนี้แอร์นึกคึกอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ออกตัวว่ายังไงมันก็จะอยู่กลุ่มเดียวกับผมให้ได้ ห้ามใครมาแย่งแฝดมัน ผมนี่ถึงกับงงเลยทีเดียว ปกติมันเป็นแบบนี้ซะที่ไหน สุดท้ายพอสเลยย้ายไปอยู่กับไอโย่ง กลายเป็นสมาคมคนตัวสูงกันไป
'เอ้าไหนน้องๆ อยากได้พี่คนไหนบ้างคะ'
'เดี๋ยวๆ ใช้คำพูดได้ล่อแหลมมากมึง อยากได้เลยหรอ' ไอบีพูดออกมาเสียงดัง จนไอบอมหันขวับไปมอง
'ก็กูอยากได้อ่ะ' พอไอบอมพูดจบเท่านั้นแหละ เสียงโห่ก็ดังขึ้นมาเลยทีเดียว
'เอาใหม่ก็ได้ น้องอยากให้พี่คนไหนไปอยู่ในกลุ่มด้วยบ้าง?'
พี่พอสๆๆๆๆๆๆ
เห้ยแกพี่ตามก็หล่อว่ะ
โอ้ยพี่เอิร์ทดิ่น่ารักนะเว้ย
พี่พอสหล่ออ่ะมึงงง เห็นว่าเป็นเดือนคณะด้วย
นั่นคือสิ่งที่ผมได้ยินจากการออกมายืนอยู่ข้างหน้า..
น้องผู้หญิงแต่ละคนนี่น่ากลัวดีนะครับ.. - -'
แต่เอ๊ะนี่ผมต้องดีใจมั้ยที่อย่างน้อยก็มีชื่อตัวเองอยู่ในบทสนทนาพวกนั้น.. ถึงจะไม่ใช่ในแบบที่ผมต้องการก็เถอะ
เสียงพูดคุยยังคงดังขึ้นเรื่อยๆจนสุดท้ายไอบอมต้องเป็นคนห้ามทัพ ก่อนที่อาจจะมีใครตบกันตรงนี้
'พอๆ น้องอย่าเพิ่งทะเลาะกันค่ะ พี่เลือกเอง มา!'
สถาปนาตัวเองเป็นผู้ห้ามทัพเสร็จสรรพ มันจับคนนู้นโยนไปกลุ่มนั้นที กลุ่มนู้นที
มันเลือกกลุ่มให้เพื่อนไปเรื่อย ตามความพอใจของมันล้วนๆ
จนกระทั่งมาถึงคิวผม
'เอิร์ทคะ มานี่ค่ะที่รัก ไหนอยากอยู่กลุ่มไหนคะ' มันเรียกพร้อมกับดึงผมให้ไปอยู่ตรงกลางข้างๆมัน
'กลุ่มหกมั้ยมึงงงง' เป็นเสียงไอเติ้ลตะโกนมาจากอีกฝั่ง ทำให้ทั้งผมทั้งน้องที่นั่งอยู่หันไปหากลุ่มหกที่ว่านั่นทันที
ทำไมวะ.. หกทำไม?
ผมกวาดสายตาไปมองแถวที่น้องๆนั่งกันอยู่ข้างหน้า แล้วก็ประมวลผลจนประจักษ์ความจริง..
กลุ่มไอน้องดราฟท์...
สัส ผมหันไปด่ามันทันทีแบบไม่มีเสียง แต่เติ้ลมันยังไม่ทันจะพูดอะไรตอบกลับมา ไอบอมก็พูดขึ้นมาก่อน
'ไม่ให้อยู่หรอกกลุ่มหก อยู่กลุ่มนี้ดีกว่า กูอิจฉา เดี๋ยวสวีทกับน้องจนน้ำตาลขึ้นกันพอดี'
ฮิ้วววววววววววววววววววววว
‘ไอเชี่ยยยยยยยยยยย มึงพูดทำไมเนี้ย’ ขนาดไอบอมยังเป็นไปกับคนอื่นด้วย!
ผมหันไปส่งสายตาอาฆาตแค้นใส่มัน แต่มันก็ทำเพียงหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไอแอร์เดินมายืนหัวเราะอยู่ข้างผม ตบไหล่เบาๆก่อนจะลากผมให้ไปยืนอยู่ข้างหน้ากลุ่มตัวเอง
'อ้าวน้อง?' กลุ่มน้อง... น้องอะไรแล้ววะ จำได้แต่ว่าเป็นเพื่อนดราฟท์มันนั่นแหละ น้องยืนข้างหน้าสุด พอเห็นผมทักก็ยิ้มหวานให้ผม
'ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ พี่เอิร์ทไม่ต้องเสียใจนะ ไม่ได้อยู่กลุ่มหกก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวปลาให้ไอดราฟท์มันมาหาบ่อยๆ อิอิ' อ๋อ.. น้องปลา..
แต่เดี๋ยวนะ!
'เห้ยไม่ใช่แบบนั้น!' ผมปฏิเสธออกมาเสียงดังทันทีจนแอร์หัวเราะออกมา
'ร้อนตัวว่ะเอิร์ท'
'เปล่าสักหน่อย!'
'พี่เอิร์ทนี่น่ารักอ่ะ เหมือนที่ดราฟท์มันบอกเลย' เอ่อ... มันไปเผาผมให้ใครฟังว่าอะไรบ้างเนี้ย!
'อะไร มันไปเล่าว่าอะไร' ผมหันหน้าขวับไปถามน้องทันที
'ไม่บอกหรอกค่ะ' น้องพูดก่อนจะยกมือมาปิดปากตัวเอง แล้วก็หันไปหัวเราะคิกคักกับเพื่อนซะงั้น
ผมกำลังจะอ้าปากถามน้องปลาอีกรอบ แต่เสียงโห่ที่ดังขึ้นก็ทำให้ผมต้องกลับไปสนใจข้างหน้าซะก่อน
ไอพอสมาละ...
จะฮอตไปไหนวะ!
'เอ้ามาๆ เดือนคณะสุดที่รักอันดับ1ของน้อง กลุ่มไหนดีคะ'
'กลุ่มไหนก็ได้ครับ' แม่งพูดเพราะซะ.. ตอแหล!
ไอนี่มันโคตรจะนิสัยไม่ดี ที่กับสาวๆหล่ะหว่านเสน่ห์ไปทั่ว แต่กับเพื่อนนี่ก็เถื่อนพอกันนั่นแหละ
ดูอย่างที่มันแกล้งผมอยู่ทุกวันนี่สิครับ...
'งั้นกลุ่มหกดีกว่ามาๆ ผู้หญิงน้อย จะได้ไม่ต้องรุมทึ้งกัน.... โอ้ยเดี๋ยว กลุ่มนี้คัดหน้าตากันมารึเปล่าคะน้อง' มันส่งไอพอสให้ไปอยู่กับกลุ่มหก กลุ่มไอดราฟท์นั่นแหละ แต่พอมันพูดแบบนั้นออกมา ผมก็เลยหันไปดูบ้าง
เออ หน้าตาดีกันทั้งกลุ่ม ทั้งพี่ทั้งน้อง ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนวะ
พอไอพอสเดินไปยืนอยู่หน้ากลุ่มมัน ก็มีเสียงน้องๆดังขึ้นต้อนรับมันขึ้นมา ดูท่ามันจะเข้ากับน้องได้ดีนะนั่น
'เอ้าได้กลุ่มกันเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย พี่ยืนประจำกลุ่มน้องด้วยครับ’ ท๊อปออกไปยืนคู่กับไอบอมอีกรอบ ก่อนจะเรียกให้ทุกคนหันมาสนใจมันข้างหน้า
‘ได้กลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว งั้นเรามาเล่นเกมกันเลยดีกว่า เช้านี่เล่นไรกันดีอ่ะท๊อป เอาเบาๆ’
วงกลมหนึ่งวง วงกลมหนึ่งวง
ขอร้อง ขอร้อง
เสียงกลองและเพลงสันทนาการดังขึ้น พร้อมๆกับแถวที่ถูกแยกออกไปตั้งจนกลายเป็นวงกลมวงใหญ่หนึ่งวง เกมแรกเป็นเกมในกลุ่มสันทนาการเบาๆ ให้เล่นวอร์มอัพ เพื่อให้น้องๆได้ทำความรู้จักกับคนอื่นๆที่มาจากต่างกลุ่มกัน
พวกผมเองก็กระจายออกจากกัน ไปแทรกน้องตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้าง กระจายกันทั่ววง
‘พี่เอิร์ทคะ?’ เสียงของน้องผู้หญิงข้างๆผมเรียกชื่อผมขึ้น
‘ครับ’
‘พี่น่ารักจังเลยค่ะ’ น้องพูดออกมาแบบนั้นก่อนจะหันไปเขิน?กับเพื่อนด้านข้าง
ผมหันไปพยักหน้าให้น้องเบาๆ
เอ่อ... น้องครับ.. พี่หล่อบ้างอะไรบ้างก็ได้นะ
กว่าจะได้เริ่มเล่นเราก็ให้น้องสลับที่กันไปมาหลายรอบ พวกผมที่เป็นพี่ก็ยังต้องสลับด้วย สลับกันยังไงก็ได้ไม่ให้อยู่ที่เดิม แล้วก็ต้องไม่อยู่ติดกับคนที่มาจากกลุ่มเดียวกัน วิ่งกันไปมาจนเริ่มเหนื่อย
‘เอ้าเปลี่ยนยัง เอาอีกๆ’ เสียงของท๊อปดังขึ้นอีกครั้ง แล้วการเปลี่ยนที่รอบที่สี่หรือห้าที่ผมไม่แน่ใจกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง..
ผมหันไปมองหน้าส่งกระแสจิตกับไอพอสที่อยู่ตรงข้าม มันพูดแบบไม่มีเสียงให้ผมที่พอจะอ่านปากได้ว่า 'เดี๋ยวสลับกับกูนะ' พยักหน้าให้มันไปทีก่อนจะหันไปคุยกับน้องข้างๆที่เรียกผมขึ้นมาเพื่อหลอกถามผมเรื่องกิจกรรมในวันนี้ น้องเขาถามผมอยู่นั่น ว่าวันนี้จะทำอะไรบ้าง
แต่เรื่องอะไรผมจะบอกหล่ะครับ.. ฮ่า
ปี๊ดดดดด
เสียงนกหวีดส่งสัญญาณดังขึ้นอีกครั้ง สองขาก็ออกวิ่งไปยังฝั่งงตรงข้ามที่ที่ไอพอสเคยยืนแบบไม่คิดชีวิต โดยลืมสังเกตไปเลยว่า คนอีกคนที่วิ่งมายืนข้างกันนั้นเป็นใคร
'ว้าา เจอกันอีกแล้ว' เสียงคุ้นๆดังขึ้นจนผมต้องหันไปมอง
'เห้ย!' มาได้ไงวะ! อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น
'ตกใจอะไร๊... พี่ชื่ออะไรหรอครับ?' อ้าวไอนี่กวนตีน.... จริงๆมันก็เป็นคำถามธรรมดาในการเริ่มต้นทำความรู้จักกับเพื่อนข้างๆนั่นแหละครับ แต่นี่มันก็รู้จักผมนานแล้วป่ะวะ!?
'เอิร์ท' แต่แล้วผมก็บ้าจี้เล่นตามมัน..
'ไม่คิดจะถามชื่อผมหน่อยหรอ?' ไดอะล็อกมันคุ้นๆป่ะวะ..
'ไม่อ่ะ รู้แล้ว'
‘โหยพี่ไม่เล่นกับผมเลย แม่ง’ มันหันมาเขย่าแขนผมเบาๆ ก่อนจะมองหน้ากันแล้วหัวเราะกันขึ้นมา ผมก็ไม่รู้ว่าหัวเราะอะไรกัน อาจจะเป็นเพราะบทสนทนานั้นมันเมือนกับตอนที่เราเจอกันครั้งแรกก็ได้..
'อ้าวๆ คู่นั้นหยุดสวีทแล้วหันมาฟังก่อนเห้ยๆ'
เสียงของไอท๊อปที่ดังผ่านไมโครโฟนออกมาทำให้ผมต้องหันกลับไปมองมันที่ยืนอยู่กลางวง ก่อนจะพบว่าสายตาหลายสิบคู่กำลังหันมามองที่ผมกับดราฟท์เป็นตาเดียว..
ไอเชี่ยยยยยยยยย
ผมผลักไอตัวดีข้างๆที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกไป
ผมแม่งอยากย้ายที่ขึ้นมาแล้วซิ
แต่น่าเสียดายที่รอบนี้เป็นรอบสุดท้าย...
ผมได้แต่ยืนปั้นหน้ายากทำตัวเป็นปกติไม่สนใจสายตากรุ่มกริ่มที่ถูกส่งมาจากรอบทิศ ก่อนที่ไอเด็กตัวสูงข้างๆจะก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ
'หน้าแดงหมดแล้ว......' ยกมือมาหยิกแก้มผมที ก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนอีกข้างแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนแปลกๆเหมือนจะไหม้ยังไงชอบกล
เล่นเปลี่ยนที่อีกรอบไม่ได้หรือไงวะ!
ในที่สุดก็ถึงเวลาของเกมนี้สักที
เกมแรกที่เล่นก็เป็นเกมง่ายๆ 'ไฟฟ้ากระแสตรงกระแสสลับ' วิธีการเล่นก็ง่ายๆไม่มีอะไรยาก แค่ให้ขับมือคนข้างๆเอาไว้ ก่อนจะให้ฟังคำสั่งจากคนสั่ง ถ้าคนสั่งพูดว่า ‘ไฟฟ้ากระแสตรง’ ก็ให้ยกมือทั้งสองข้างขึ้น แต่ถ้าพูดว่า ‘ไฟฟ้ากระแสสลับ’ ก็ให้ยกมือข้างนึงขึ้น ส่วนอีกข้างก็ให้เอามือลงในลักษณะสลับกัน แล้วในเกมนี้ ก็จะมีจุดช็อตเกิดขึ้น.. มันคือจุดที่คนที่อยู่ตรงกลางระหว่างคนอีกสองคนที่ยกมือคนละข้างกัน ทำให้ทำผิดคำสั่ง จุดนั้นก็จะกลายเป็นจุดช็อต แล้วก็โดนแพ้ไป
ระหว่างที่ท๊อปกับบอมกำลังอธิบายวิธีการเล่นเกมให้น้อง อยู่ๆไอพอสก็วิ่งมาจากไหนไม่รู้มายืนข้างผมอีกด้านหนึ่ง
'มาทำไมวะ...'
'ก็กูอยากเล่นกับมึง ไม่ได้ไง?' มันพูดแล้วก็ยักคิ้วให้ผม แบบนี้มันแปลก...
ผมจึงหันซ้ายหันขวา จนไปเห็นน้องคนที่ยืนถัดจากมันไป
'สัส' ผมด่ามันออกไปทันที เพราะความจริงที่มันมายืนตรงนี้ มันไม่ได้อยากจะมาเล่นกับผมตามที่บอกหรอกครับ มันหาเรื่องจะมาเนียนจับมือน้องผู้หญิงที่ยืนถัดไปจากมันต่างหาก
‘ไร๊ ระวังไว้เถอะมึง’ พอมันพูดออกมาแบบนี้ทำให้ผมเริ่มรู้สึกหวาดระแวงขึ้นมา.. ถ้ามันกับไอดราฟท์รวมหัวกันแกล้งผมนี่ ชิบหายแน่ๆ
แต่มันคงไม่ทำแบบนั้นหรอกใช่มั้ย?.. วะ...
‘เอ้าพร้อมกันแล้วยังครับ? จับมือกันๆๆ’
พอท๊อปพูดออกมาแบบนั้น ไอพอสก็ไม่รอช้าคว้ามือผมไว้ทันที
แต่ขอโทษ.. มันจับข้อมือผมครับ
พอผมมองลอดแขนมันไปเท่านั้นแหละ
แหม… มือน้องผู้หญิงนี่จับซะแน่นเชียวนะ
'ไรมึง ทีกับกูจับแขน ทีกับน้องจับซะแน่นเชียว'
'ป๊าว แต่มึงมึงเล็กชิบหาย จับไม่ถนัด เล่นไม่หนุก กูจับแขนมึงดีกว่า' มันพูดแบบนั้นออกมาก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
ผมหันไปอีกข้าง ก็เห็นไอเด็กตัวสูงหันมามองหน้าผม เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
ถึงจะยืนข้างกันแต่ผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับมันมากหรอกครับ มันหันไปคุยกับเพื่อนมันซะมากกว่า ส่วนผมก็โดนไอพอสที่อยู่อีกข้างเรียกชวนคุยอยู่นั่น
มันมองหน้าผมอยู่พักนึงก่อนจะดึงมือผมไปจับไว้เอง
แต่ดูเหมือนมันจะผิดท่าผิดทางไปหน่อย มันเลยปล่อยมือผมออกก่อนจะฉวยเอาไปกุมเอาไว้เต็มมือมัน นิ้วยาวๆของมันสอดประสานเข้ากับมือของผมอีกต่างหาก
มันทำเหมือนไม่มีแปลกไป สายตาก็หันกลับไปมองตรงที่ท๊อปกับบอมที่ยืนพูดอยู่กลางวง แต่มือก็ยังกุมมือผมเอาไว้แบบนั้น
มือมันใหญ่... แล้วก็อุ่นด้วย..
ทำไมผมรู้สึกว่าหน้าผมมันร้อนอีกแล้ววะ....
กระแสตรง!
เอาละครับ มันเริ่มแล้ว รอบแรกนี้ผมก็ยังสบายๆ ยกขึ้นแบบไม่มีปัญหา แต่ติดปัญหาอยู่นิดเดียวก็ตรงไอคนที่ยืนข้างๆนี่แหละครับ.. เชี่ย อย่างสูง! แขนขาก็ยาว ไม่ได้สงสารผมสักนิด ไอดราฟท์ก็ตัวสูงพอๆกับไอพอสเลย ตอนเด็กๆนี่มันกินอะไรเป็นอาหารวะ นมยีราฟหรอ..
'พอสสสสส มึงเอาแขนลงหน่อย ยืดสูงทำพ่อง'
'ไรมึง เพิ่งแปปเดียว ยืนไปๆๆ'
ไอพอสที่ปกติมันก็แขนยาวอยู่แล้ว เสือกมายกแขนขึ้นสูงเข้าไปอีก ทำเอาผมเมื่อยแขนเอาง่ายๆ
ทำอะไรไม่สงสารกันเล้ย...
แต่เพราะไอดราฟท์ไม่ได้ยกแขนสูงเท่าไอพอส ทำให้ผมยืนเอียงไปทางข้างมันอยู่หน่อย จนกลายเป็นตอนนี้ผมยืนเอียงไปเอียงมาจนเหมือนจะพิงไอน้องดราฟท์ไปแล้ว
'กระแสตรง!'
'กระแสสลับ!'
ท๊อปกับบอมยังออกคำสั่งมา ให้ยกแขนสลับกันไปมาจนแขนแทบจะพันกัน ระหว่างนั้นก็จับจุดช็อตออกไปยืนกลางวงเรื่อยๆ
'พอส มึงเอาลง กูขอร้อง ให้เกียรติแขนกูบ้าง ปวดแขนเว้ย' ผมหันไปขอร้อง(โวยวาย)พอสมันอีกรอบ แต่คนที่หย่อนแขนลงกลับเป็นดราฟท์ที่ยืนอยู่อีกข้างซะงั้น
'ยืดไงมึง จะได้แขนยาวๆบ้าง คนบ้าไรแขนสั้นชิบหาย’
‘ก็คนอย่างกูนี่แหละ สัส’ ผมตอบมันออกไปแบบนั้นทำให้ทั้งไอพอสแล้วก็ดราฟท์หัวเราะออกมา
‘ตลกกันมากมั้ย หา’ ผมขยับตัวไปมาหันไปด่ามันสองคนที แต่มันก็ยังคงยืนหัวเราะผมอยู่อย่างนั้น จนสักพักถึงจะยอมหย่อนแขนลงให้
‘กระแสสลับ!’
ไอเชี่ย มันมาแล้ว! ผมกำลังจะช็อต..
ไอพอสที่ยืนอยู่ข้างขวาของผมยกแขนข้างขวาขึ้น เอาแขนข้างซ้ายลง ในขณะที่ไอดราฟท์เอาแขนข้างขวาลง แล้วเอาแขนข้างซ้ายขึ้น การกระทำของพวกมันส่งผลให้ผมที่อยู่ตรงกลางต้องเอาแขนลงทั้งสองข้าง
'ไอเชี่ยพอสสสสสสส' ผมหันไปตะโกนใส่มันเสียงดัง ไม่เอานะเว้ย อย่าเพิ่งช็อตดิ่
'.......' แต่ไอเพื่อนตัวดีของผมมันกลับลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของผม
'พอสมึงงงง เดี๋ยวดิ อย่ากดแขนลงมาแรงดิ่ว่ะ ไอสัส เจ็บ' ผมหันไปโวยวายใส่ไอพอสอีกรอบ แต่มันก็ยังกดแขนลงมาอยู่อย่างนั้น เสียงโวยวายของผมกลับกลายเป็นว่าทำให้แขนอีกด้านหนึ่งต่างหากที่ถูกคลายออก
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังขืนแขนผมไว้ไม่ให้ผมดันแขนตัวเองขึ้นไปอยู่ดี
'.......' ผมหันไปหาไอเด็กตัวสูงข้างๆแล้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือมันสุดฤทธิ์
แต่มันทำยังไงหน่ะหรอครับ...
'...........' มันไม่พูดอะไร ทำแค่เอียงคอให้ผม แล้วก็ส่ายหัวไปมา มุมปากนั่นก็ยกยิ้มขึ้นน้อยๆ
ไอสาสสสสสสสสสสสสสสส
'ดราฟท์.......' ลองเรียกชื่อดูก็ได้วะ
'.........' ตอบดิ่
'นะ......’ ผมพยายามเกลี่ยกล่อมมันสุดกำลัง หันไปทำหน้าอ้อนวอนใส่สุดก็ๆก็แล้ว แต่มันก็หลบตาผมแล้วก็ไม่ยอมให้ผมดันแขนตัวเองขึ้นไปอยู่ดี
ไอพอสก็ยืนกลั้นยิ้มอยู่อีกข้าง ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
ถ้ามันจะรวมหัวกันแกล้งผมแบบนี้!!!
'มึงงงงง ปล่อยกู' ลองหันไปขอร้องไอเพื่อนเลวอีกรอบ แต่มันก็ยังทำเป็นไม่ได้ยินผม หันไปหันกับคุยกับน้องผู้หญิงข้างมันอยู่นั่น
'ดราฟท์... เอาแขนขึ้นหน่อยดิ่...' ลองคนนี้ก็ได้วะ..
'.....'
'นะ..'
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก..
มีแต่ไอเด็กหน้าหล่อที่ยืนกลั้นยิ้มอยู่ข้างซ้ายกับไอเพื่อนเลวที่ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงผมอยู่ด้านขวา
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สุดท้ายก็นั่นแหละครับ
โดนจับช็อตไปตามระเบียบ
ได้แต่ส่งสายตาอาฆาตแค้นไปให้มันสองคนยืนทำหน้าเหรอหราอยู่
พอออกมายืนกลางวงก็ได้แต่สอดส่องสายตาหาคนรอบๆหาคนมายืนเป็นเพื่อน
'เหี้ยแม่งง' เสียงของไอพอสดังขึ้นทางด้านหลังทำให้ผมหันกลับไปมอง
'อ้าวมึง?' ผมเรียกมันออกไปงงๆ เพราะเห็นมันกำลังเดินเข้ามากลางวง อย่างมันแพ้ได้ไงวะ
'เออออ ไอดราฟท์แม่ง โหดสาส ช็อตกู' มันพูดออกมาแบบนั้น แต่มือก็กำลังยืนชี้หน้าฝากไว้ก่อนใส่ไอน้องดราฟท์ ที่ทำเพียงแค่ยักคิ้วกลับมาให้
'กูบอกแล้วว่ามันร้าย!!!!!'
หลังจากนั้นทั้งผมทั้งพอสแล้วก็น้องคนอื่นๆก็โดนทำโทษไปตามๆกัน อายตัวเองชิบหาย T T
หลังจากเล่นไฟฟ้ากระแสตรงกระแสสลับเสร็จ ก็เป็นกิจกรรมสันทนาการอีกเล็กๆน้อยๆ ก่อนจะเริ่มเข้าฐานจริงกัน
ฐานแรกที่ผมเล่นเป็นฐานขนส่งของมวลหนักครับ
ฐานนี้เราเล่นด้วยกันทั้งหมดสามกลุ่ม เป็นกลุ่มผมกับแอร์ กลุ่มที่4 กลุ่มที่5 แล้วก็กลุ่มที่6
อ่า.. นั่นแหละครับ กลุ่มไอน้องดราฟท์..
กติกาของฐานนี้ก็ง่ายๆครับ มีแผ่นโฟม ในรูปแบบต่างๆกัน วางเรียงรายตั้งแต่จุดเริ่มต้นถึงจุดสุดท้าย กลุ่มแรกที่เล่นจะต้องเลือกแล้วก็วางแผนให้พาสมาชิกกลุ่มตัวเองขึ้นไปยืนบนแผ่นโฟมต่างๆเหล่านั้น แล้วก็ต้องพากันก้าวไปตามแผ่นโฟมจนถึงปลายทาง แล้วที่สนุกกว่าก็คือ สมาชิกอีกสองกลุ่มสามารถพาตัวเองเข้าไปเกาะกลุ่มที่กำลังเล่นอยู่ได้ ถ้าอยู่ตั้งแต่เริ่มต้นถึงสุดท้าย ก็จะนับเป็นคะแนนของกลุ่มตัวเอง
แล้วผลจับฉลากก็คือ.. กลุ่มหกเล่นกลุ่มแรก
ระหว่างที่รอกลุ่มหกวางแผน เราก็มาวางแผนกันด้วย กลุ่มผมตั้งเป้าว่าเราจะเริ่มตีกลุ่มอื่นให้แตกครับ กลุ่มตัวเองช่างมัน
แล้วน้องๆที่น่ารักจากกลุ่มผมทั้งหลาย ก็ได้ลงมติกันว่า จะส่งผมไปเป็นทัพหน้าในการตีกลุ่มหก...
'เอ้าพร้อมแล้วนะ เริ่ม!'
เสียงประกาศดังขึ้น ทำให้กลุ่มพวกมันรีบพากันขึ้นไปยืนบนแผ่นกระดาษลังผืนใหญ่สุด มีไอพอสกับไอน้องดราฟท์ยืนเป็นหลัก ก่อนที่คนจะค่อยๆเข้าไปยืน แต่ดูเหมือนยัดยังไงก็ยัดไม่หมด เพราะกลุ่มมันมีแต่ผู้ชายตัวใหญ่ๆ มีผู้หญิงอยู่ไม่กี่คน จนสุดท้ายมันก็ยอมแพ้ แล้วขึ้นไปยืนกันอยู่แค่ 5 คน
ผมกับน้องในกลุ่มสบตากันก่อนจะออกวิ่งไปยืนเบียดในกระดาษลังแผ่นเดียวกับพวกมัน พร้อมๆกับที่อีกกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามา
กลุ่มผมนี่มีแต่ตัวเล็กๆครับ ทั้งผู้หญิงผู้ชาย เลยได้เปรียบหน่อย(นี่เรียกโชคดีหรือโชคร้ายวะครับ) พวกผมหลุดเข้ามาได้ตั้ง 3 คน
ผมพยายามจะยืนเบียดเข้าไปข้างในวง โอกาสโดนผลักออกจะได้น้อยลงหน่อย
แต่โดนเบียดไปเบียดมา เอียงไปทางนั้นทีนู้นที
รู้สึกอีกก็มีมือใหญ่ๆอ้อมหลังแล้วมาจับเอวผมไว้
'โอเคป่าว?'
เสียงคุ้นๆนั่นก้มลงมากระซิบเบาๆ ก่อนจะกระชับมือที่จับเอวผมไว้ให้แน่นขึ้น ตอนที่พวกมันพยายามจะก้าวไปกระดาษแผ่นต่อไป
แต่เดี๋ยวดิ่... คนละกลุ่มกันไม่ใช่หรอวะ?
แล้วมือที่โอบเอวผมไว้ซะแน่นนี่มันยังไงกันวะครับ!
แต่ก็นั่นแหละ มันเนียนจับผมไปเรื่อย ผมเองก็ไม่อยากโวยวายอะไรมาก
ขืนโวยวายออกมาเดี๋ยวก็โดนล้ออีก ปล่อยไปเป็นแบบนั้นหล่ะ..
/เกิน 20000 ตัวอักษร มีต่อนะคะ
-
เล่นกันมาถึงเกมจบก็กลุ่มผมนี่แหละครับที่ชนะ
ถึงจะโดนล้อกว่ากลุ่มฮอบบิทนี่ก็ยอมครับ ฮ่าๆ ก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับว่ากลุ่มผมมีแต่คนตัวเล็กๆ เบียดกันบทแผ่นโฟมแบบสบายๆ ได้เปรียบอีกสองกลุ่มไปเลย
ฐานแรกผ่านไปก็ต่อด้วยฐานที่สองสาม เล่นเกมกันไปเรื่อย วนไปปะทะกับกลุ่มนั้นทีกลุ่มนู้นที น้องๆดูเฮฮาแล้วก็สนุกผมก็ดีใจครับ สนุกไปด้วย ระหว่างรอเข้าฐานต่อไปเราก็นั่งพักกันอยู่แถวๆนั้น ผมนั่งลงแล้วหันไปหาแอร์ก็เจอมันกำลังนั่งคุยอยู่กับน้องในกลุ่ม ไอนี่ก็ลืมไปเลยว่าอยู่ปีสอง เล่นกับน้องซะเนี๊ยนเนียนจนผมอดแซวไม่ได้
‘แหม้ น้องแอร์ครับ สนุกมั้ยครับ?’
‘… กวนตีนว่ะเอิร์ท! แต่ก็น้า ใครจะไปสนุกเท่าพี่เอิร์ทหล่ะ ได้เล่นเกมกับน้องดราฟท์ไปแล้วนิเน้อ’ มันพูดออกมาทำลอยหน้าลอยตาแล้วหันไปแท็กมือกับน้องปลาที่หัวเราะคิกอยู่ข้างๆ
ขนาดไอแฝดของผมยังเป็นไปกับคนอื่นด้วย!?
‘พูดไรวะ มั่วว่ะๆ’ ผมบอกปัดมันไปงั้นๆก่อนจะลุกขึ้นยืน
‘ไม่ให้มั่วก็บอกมาดิ่ ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่วะเอิร์ท?’ เสียงแอร์ที่ติดจะจริงจังแปลกๆดังขึ้นตอนที่ผมกำลังลุกขึ้น แต่.. จะให้ผมตอบมันยังไงหล่ะครับ? ผมก็ยังไม่รู้เลยว่ามันยังไงกันแน่..
แล้วเสียงกลองของฐานต่อไปก็เรียกให้ผมต้องหลุดออกจากความคิดแล้วหันกลับไปหากลุ่มๆ ก่อนจะพาไปเล่นฐานต่อไป แอร์ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ผมก็เลยลืมคิดเรื่องนั้นแล้วมัวแต่สนุกกันน้องๆไปซะอย่างนั้น
กว่าจะเล่นฐานตอนเช้าหมดนี่ก็เล่นเอาหอบแฮ่กๆ สนุกมั้ยก็สนุกอยู่หรอกนะครับ แต่เหนื่อยชิบหายเลยให้ตาย น้องนี่ก็อะเลิร์ทกันโคตรๆ แฮปปี้กันสุดๆ ไม่เห็นจะมีใครเหนื่อยเหมือนผมบ้างเลย
แต่ฐานช่วงบ่ายนี่แหละครับที่เรียกว่าของจริง ก็มีหมดทุกอย่างครับ ทั้งเล่นสี เปียกน้ำ บอกเลยว่า มาค่ายเดียว คุ้มสุดๆครับ..
ฐานแรกของช่วงบ่ายนี่ก็เลอะกันไปเต็มๆแป้งสี ไม่รู้ว่าจะเรียกยังไงเหมือนกันแต่ที่แน่ๆคือเป็นแป้งผสมน้ำให้เหนียวๆบวกกับสีผสมอาหารหลากหลายสีสันที่พร้อมจะเอามาละเลงหน้า หัวแล้วก็ตัว ฐานนี้เอาไว้แกล้งน้องล้วนๆครับ(จริงๆก็แกล้งเกือบทุกฐาน) ฐานนี้เราเล่นรวมกันทั้งหมดแปดกลุ่ม วิธีเล่นก็ให้น้องๆพากันวิ่ง กระโดด กลิ้ง หรือทำยังไงก็ได้ให้ข้ามผ่านสิ่งกีดขวางต่างๆให้ไปถึงปลายทาง โดยน้องบางคนในกลุ่มก็จะโดนปิดตาบ้าง ถูกมัดแขนมัดขารวมกันไว้บ้าง แล้วระหว่างทางก็ยังจะมีพี่ๆคอยปะแป้ง ละเลงสีในน้องอยู่ตลอดทางด้วย
จริงๆพวกผมที่เป็นพี่นี่ก็เป็นข้อยกเว้นนะครับ ตกลงกันซะดิบดีว่าพี่เล่นด้วย แต่ไม่เล่นสี
และสุดท้ายก็ไม่จริงๆครับ... ไม่เหลือ!
ผมที่ไม่โดนมัดหรือปิดตาอะไรเลย เลยวิ่งผ่านมาได้แบบสบายๆ แต่ยังไม่วายโดนทั้งเพื่อนทั้งพี่ ป้ายและละเลงสีใส่จนเลอะสีไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไอติมเรนโบว์ขึ้นมายังไงอย่างนั้น
ระหว่างยืนรออยู่ที่ปลายทาง ผมก็แต่ยืนหันไปหันมา จิ๊กกล้องจากพี่ตามมาถ่ายรูป
ถ่ายไปถ่ายมาก็หันไปเห็นไอเด็กหน้าคุ้นๆที่ถูกปิดตาด้วยผ้าสีดำ กำลังคลำทางเดินอยู่กลางดงเพื่อนๆ แต่ที่มันแปลกออกไปก็เพราะตัวมันยังไม่เลอะสี อาจจะเป็นเพราะเดินอยู่กลางๆตลอดพี่เลยเข้ามาป้ายสีไม่ได้..
แล้วทำไมผมต้องคิดถึงมันด้วยวะเนี้ย?!
แต่ก็นะ... เห็นมันเดินเซไปทางซ้ายทีขวาแล้วก็...
อ่า... ผมก็ควรจะช่วยน้องสินะครับ ถูกมั้ย?
‘เห้ยท๊อป ขอสีถังดิ่’
ช่วยให้มันเละเหมือนผมนะสิ!
‘มึงจะไปไหนวะ?’ ไอพอสที่เพิ่งหลุดออกมาจากดงเด็กๆด้วยสภาพที่ต่างจากผมไม่เท่าไหร่เอ่ยทักตอนที่ผมกำลังจะเดินไปด้านข้าง
‘แกล้งเด็ก’ ตอบแล้วก็ยักคิ้วให้มันไปที
‘เห้ยกูไปด้วย’ มันคว้าถังแป้งที่อยู่แถวนั้นมาถือไว้ในมืออีกอัน แล้วก็ลากผมให้เดินสวนเข้าไปกลางดงน้องๆที่กำลังเดินกันอยู่ พอมาถึงแถวกลางๆมันก็หยุดเดิน หันหน้ามามองกันและพยักหน้าหนึ่งที ก่อนที่มันจะกวักแป้งใส่เต็มมือแล้วลูบไปบนหน้าน้องสักคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นจนน้องร้องเห้ยออกมา
ผมสอดส่องสายตามองไปรอบๆหาเป้าหมายของผมสักพักก็เจอ เพราะร่างสูงโปร่งกับผ้าปิดตาสีดำแล้วก็หน้ากับหัวที่ยังไม่ค่อยเลอะอะไรนั่นทำให้หามันได้ไม่ยากนัก
ผมเดินเข้าไปประชิดตัวมัน ยืนอยู่ใกล้ๆแล้วรู้สึกเตี้ยเป็นบ้า
แต่จะป้ายสีมันยังไงวะ สูงชิบหาย...
เอื้อมมือไปกดบ่ามันให้ย่อตัวลง แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา (ถ้าพูดมันก็รู้หมดดิ่ว่าเป็นผม..)
เจ้าตัวดูจะยังงงๆ แต่พอผมออกแรงกดมากๆเข้าก็เหมือนจะเข้าใจแล้วก็ย่อตัวลง
ผมกวักแป้งเหนียวๆสีชมพูนั่นใส่เต็มมือ ก่อนจะป้ายลงไปบนหน้าหล่อๆของมัน
มันสะดุ้งนิดหน่อยตอนที่ผมป้ายแป้งลงไปบนแก้ม แต่ผมไม่ให้มันตกใจนานหรอกครับ ละเลงใส่แม่งทั้งหน้า สักพักเริ่มลามไปถึงหัว จนเหมือนมันจะเมื่อยเลยยืดตัวขึ้น ผมที่ยังไม่สะใจก็สะกิดแขนมันยิกๆให้ย่อตัวลงมาอีก มันสะบัดหัวไปมาอยู่สักพัก ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ทั้งๆที่ยังปิดผ้าปิดตาอยู่
‘ไม่เอาแล้วดิ่ ไม่แกล้งผมนะครับพี่เอิร์ท’
ไอเชี่ย! รู้ได้ไงวะเนี้ย!!!!!!!!!
คือมันก็ปิดตาอยู่? แล้วผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย?
ผ้ามันก็หนาอยู่นะเว้ย ผมก็ลองปิดมาแล้วว่ามันมองไม่เห็นชัวร์ แล้วมันรู้ได้ไงวะ!?
มันนี่ก็เหมือนจะรู้ว่าผมตกใจอยู่ เลยส่งเสียงหัวเราะออกมาหึหึ มือก็คลำๆยื่นมือมาจับมือผมที่ถือค้างไว้อยู่ แตะแป้งที่ยังเปียกที่อยู่บนมือ ก่อนจะป้ายมันลงมาบนแก้มผม
ไอนี่มันมีจิตสัมผัสรึเปล่าวะ!!!!!!!!!!!!!!!!
พอมันเอามือออกผมก็วิ่งดิ่ครับ เรื่องไรจะอยู่
บายครับบาย กะจะแกล้งมันแบบเนียนๆยังโดนแกล้งกลับ
พอเล่นฐานนั้นจบผมเลยวิ่งออกห่างจากมันเลย
หันไปมองหน้ามันก็เอาแต่ยักคิ้วใส่ผมอยู่นั่น กวนตีน!
เล่นกันจนเนื้อตัวเลอะสีกันมอมแมม ในที่สุดก็มาฐานสุดท้ายของวันนี้
ฐานเมื่อกี้เราเล่นสีกันไป ฐานนี้ก็เหมือนได้อาบน้ำล้างสีเลยครับ
เพราะฐานนี้เราจะต้องตักน้ำให้ลงท่อครับ ก็แค่วิ่งไปรองน้ำจากก๊อกแล้วก็พาน้ำที่ได้วิ่งมาเทใส่ท่อที่อยู่อีกด้านหนึ่ง อุปกรณ์ที่ใช้ตักน้ำให้ลงท่อก็มีให้ครบ ทั้งแก้ว กาละมัง ถัง ขัน แล้วแต่จะสะดวกใช้
แต่ถ้ามันง่ายขนาดนั้นก็ไม่สนุกสิครับถูกไหม? ก็เลยกลายเป็นว่าอุปกรณ์ที่ให้ไปทั้งหมดถูกเจาะรูไว้จนพรุน แถมท่อที่ให้ตักน้ำใส่นั้นก็ยังโดนเจาะไว้อีกด้วย
หลายคนก็คงจะสงสัย
มันจะเต็มได้ยังไงวะ!
ก็มันจะเต็มได้ยังไงนั่นแหละครับ -_-
(ก็บอกแล้วว่าแกล้งน้อง.. )
แล้วเกมนี้ก็เล่นรวมกันอีกแล้วครับ แต่แบ่งกลุ่มโดยวิธีการแสนยุติธรรม..
เป่ายิงฉุบ...............
กลุ่มผมส่งตัวแทนเป็นน้องปลาออกไป แล้วน้องก็เล่นกันยังไงไม่รู้
เล่นรวมกับกลุ่มไอพอสเฉ๊ย...
บางทีก็ไม่ต้องบังเอิญขนาดนี้ก็ได้ป่ะวะ?
แต่ก็..จะทำไงได้หล่ะครับ..
‘ว่าไงครับพี่เอิร์ท~~~~~~~~~ เจอกันอีกแล้วว่ะ’ เสียงไอพอสดังขึ้นจากข้างหลังก่อนที่ตัวจะมาถึงแล้วขยี้หัวผมที่เลอะสีไปมา
‘ไรมึงงง’
‘โอ้ยมารงมาไร กูไม่ใช่น้องดราฟท์นี่ เนอะๆๆๆๆ’ พูดแล้วหันไปหาพรรคพวกกับน้องๆกลุ่มผม
แล้วน้องพบก็เด็กดีกันเหลือเกิ๊น ส่งเสียงโห่กันออกมา
สนุกมากกันเกินไปละ
‘เอ้ามาๆ พร้อมกันยังง’ เสียงเรียกจากพี่ประจำฐานทำให้ทุกคนหันไปสนใจกับการอธิบายกติกาข้างหน้ากันหมด ก่อนจะมีสัญญาณนกหวีดเป่าปี๊ดให้เริ่มเกมได้
ผมรีบออกวิ่งหยิบถังเล็กๆที่อยู่แถวนั้นมาถือ ก่อนจะส่งต่อไปที่ก๊อกที่มีพี่ปีสี่ยืนฉีดน้ำจากสายยางออกมา
เอ่อ น้ำยังไม่ทันลงถัง ตัวนี่เปียกก่อนอีก -.-
'เอิร์ทเต็มยังวะ ออกๆๆๆๆๆ' เสียงไอพอสตะโกนมาก่อนมันจะผลักผมออกจนไปชนกับอะไรสักเข้า ไอสาสสสส นี่เพื่อนป่ะ
'ระวังหน่อย' เสียงทุ้มๆจากคนที่ผมเซไปชนดังขึ้นทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง
ผมเบื่อหน้าแบบนี้แล้วว่ะ!
เป็นคนอื่นแล้วไม่ได้รึไงงงงงงงง
'อื้อๆๆๆๆๆ' พยักหน้าใส่มันไปแบบรัวๆก่อนจะออกวิ่งไปที่ท่อของตัวเอง
ไปถึงก็รีบยกขันเทใส่ท่อที่มีรูพรุนเต็มไปหมด
ชาตินี้มันจะเต็มมั้ยวะ
'เห้ยพี่ว่าทำงี้ดีกว่า' เสนอความคิดออกมาบอกน้องๆที่ยืนอยู่แถวนั้น
มันรั่วซะขนาดนี้ ใส่ยังไงก็ไม่เต็มหรอก
ในเมื่อมันรั่ว ก็ต้องปิดรอยรั่วสิครับถูกมั้ย?
ผมใช้มือสองข้างพยายามจะปิดรูพรุนพวกนั้นให้ได้มากที่สุด น้องที่อยู่ตรงนั้้นก็ก้มลงมาช่วยผมด้วย น้องบางคนที่หาที่เหมาะๆไปก็นั่งลงแล้วเอามือปิด บางคนนี่ก็แทบจะกอดท่อเอาไว้เลย
'เอ้าเทๆๆๆๆๆ' เสียงของน้องสักคนดังขึ้น พร้อมกับไอพอส ดราฟท์ ที่ช่วยกันแบกกาละมังอันใหญ่ที่บรรจุน้ำไว้เต็มมา ก่อนจะเทลงท่อที่ผมกับน้องกำลังช่วยกันปิดอยู่
แต่ขอโทษนะครับ......
ด้วยความโง่ของพวกแม่ง และความตั้งใจด้วยหรืออะไรก็ไม่รู้
กาละมังใหญ่เท่าบ้าน และท่อมันไม่ได้ใหญ่มาก เทยังไงมันก็ไม่ลงป่ะวะ!!! เพราะงี้เลยกลายเป็นว่าน้ำที่มันควรจะลงท่อ กลับราดลงมาบนตัวผมหมดเลย!
'ไอสาดดดดดดดดดดดดด' หันไปแวดใส่ไอพอสคนแรก มันก็หัวเราะขึ้นมาดังลั่น
'เปียกเป็นลูกหมาเลยมึงงงงงง'
'เพราะใครหล่ะ พวกมึงแม่งงงงงง คิดยังไงเอากาละมังมา แบกกันมาทำซากอะไรถ้าเทแล้วไม่ลง' หันไปบ่นกับมันยกใหญ่พร้อมกับสะบัดหัวไปด้วย เปียกไปหมด ตั้งแต่หัวยันเท้า กาละมังที่มันแบกกันมา น้ำลงท่อแค่ 20% เท่านั้นแหละ อีก 80% นี่ก็โดนผมที่อยู่ตรงที่มันเทพอดี กับโดนน้องคนอื่นอีกนิดหน่อย
'เอาหน่า กูไม่ได้ตั้งใจ๊ เนอะดราฟท์เน๊อะ' พูดแล้วก็หันไปแท็กมือกับไอน้องดราฟท์... นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจ
แล้วมันไปแท็กทีมกันตอนไหนวะ พอสมึงเป็นเพื่อนกูนะเว้ย!
หันไปจ้องหน้าพวกมันแล้วก็ยังหัวเราะกันอยู่นั่น
เออ สนุกกันเข้าไป
ไม่ปงไม่ปิดมันแล้วเว้ย!... (หมายถึงปิดรูที่ถูกเจาะไว้บนท่อหน่ะนะ..)
ผมเอามืออกจากท่อที่ปิดอยู่ เรียกให้น้องแถวนั้นมาช่วยกันปิดต่อ ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเอาถังที่อยู่แถวนั้นมารองน้ำที่ไหลออกจากด้นบนของท่อ
ใจเย็นๆ
จับถังให้แน่นมือ
รอให้น้ำเต็มถังสักพัก
จากนั้นก็ตั้งสติดีๆ
แล้วก็...
ตู้มมมมมมม
'เห้ยยยยยยยย'
ผมสาดน้ำในถังใส่ไอพอสกับน้องดราฟท์ที่ยืนหัวเราะทำหน้ากวนตีนอยู่เต็มแรง จนพวกมันสะดุ้งวิ่งหนีแตกกระเจิง
'ด๊ายเอิร์ทด๊าย เอิร์ทมึงเล่นงี้ใช่ม่ะ' ไอพอสชี้หน้าผมแล้วพูดออกมา ก่อนจะเดินย่างสามขุมเข้ามาหาผม
'อะไร มึงแกล้งกูก่อนนน' มันเดินมา ผมก็เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ เชี่ย โคตรน่ากลัว
'ดราฟท์... จัดการ' เพราะมัวแต่มองมันที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ จนลืมสังเกตไปว่าไอน้องดราฟท์ที่ยืนอยู่ด้วยกันเมื่อกี้มันหายไปไหน รู้ตัวอีกทีก็โดนมือใครบางคนมาล็อคคอไว้หลวมๆ ก่อนจะออกแรงลากไปอีกทาง
ดิ้นสิครับดิ้น เล่นไรของพวกมันวะ
ไอน้องดราฟท์นี่ก็ลากผมไปไหนไม่รู้ ไอพอสก็แม่งไปเอาถังมาจากไหนไม่รู้สาดน้ำใส่ผมตลอดทาง
'เชี่ยยยยยย เล่นไรเนี่ยยย' ผมดิ้นพยายามจะให้หลุดออกจากมือน้องมันที่ล็อคคอผมอยู่ ตะโกนให้มันหยุดก็แล้ว
แต่ถามว่ามันฟังผมหรอ....
ไม่..
ไอดราฟท์ลากผมมาถึงบริเวณก๊อกน้ำที่ให้เติมน้ำ แขนข้างนึงก็ล็อคคอผมไว้ อีกข้างก็เอื้อมมือมาปิดตาผมไว้
'ดราฟท์ปล่อยดิ้'
'หึหึหึหึหึหึ' หัวเราะน่ากลัวสาส......
ตู้มมมมมม
นั่นแหละ... ผมโดนแล้ว..
ไอพอสมันไปเอากาละมังอันใหญ่ที่มันเอาไปเมื่อกี้ไปใส่น้ำแล้วมาราดผมกลับ แถมน้ำยังเย็นกว่าเมื่อกี้ด้วย มันแอบไปใส่น้ำแข็งมาป่าววะ
'แค่กก เย็นเว้ยยย'
'นี่แหน่ะ เล่นกับใครไม่เล่น' แล้วมันก็ไปขโมยสายยางจากพี่ปีสี่มาฉีดใส่ผมอยู่นั่น ไอดราฟท์ก็ไปช่วยมันอีกคน เอาถังเล็กๆไปตักน้ำแล้วเอามาราดใส่ตัว ผมก็ได้แต่เอามือปืดหน้าปิดตาไม่ให้น้ำมันเข้าปากเข้าจมูก
พอผมจะวิ่งหนีไอดราฟท์ก็วิ่งมาคว้าเอวผมไว้แ้ลวกอดเอวผมไว้อย่างนั้นให้ไอพอสมันสาดน้ำใส่ผมเข้าไปอีก
พอมันสองคนเล่นกันมากๆเข้า ไอเพื่อนผมที่เหลือก็ไม่พลาดที่จะเข้ามาร่วมวง
พลัดกันเอานน้ำมาสาดใส่ผมทีละคนสองคน
น้ำเข้าปากเข้าจมูกไปหมด
ทำไมทำกันงี้วะะะะะะะ
แม่งงงงงงงงงงงงงง
_______________________________________________________________
- tbc -
:katai5: :katai5: :katai5:
คลานเข่ามาเสิร์ฟเลยค่ะ กลับมาอีกทีหานิยายตัวเองในหน้าแรกของฟอรั่มไม่เจอแล้ว ฮื้อ หายไปนานมากกกกกกกกก ขออภัย เป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆเน็ตดับอนาถทั้งอาทิตย์ เพิ่งมาใช้ได้วันนี้นี่แหละ อย่าเพิ่งลืมหรือทิ้งน้องดราฟท์ไปไหนนะคะ ;AAAAA;
ตอนนี้คือมหากาพย์มากกกกกกกกกกกก แต่มาหลายตอน ตอนนี้ยาวสุดในประวัติการณ์
ขอบคุณสำหรับทุกการอ่านและเม้นเช่นเดิม ไว้ว่างๆจะมาตอบเม้นนะคะ ^^
แล้วเจอกันต่อหน้า เร็วๆนี้(จริงๆ)งับบบบ
ปล. จะจบแล้วนะ แฮ่
:katai4:
-
แกล้งพี่เอิร์ทอบบนี้เดี๋ยวพี่เอิร์ทก็โกรธหรอก :hao3:
เน็ตบ้านเราก็ใช้ไม่ได้เหมือนกันหลุดบ๊อยบ่อย
-
ตามมาอ่านแล้ววววนะ
-
ทำไมพี่เอิร์ธน่ารัก -////- ชอบนายเอกแบบพี่เอิร์ธมากกกกกห
อยากให้น้องดราฟท์รุกเยอะๆ อยากเห็นพี่เอิร์ธเขิน
-
:กอด1:
-
ทุกคนดูรักเอิร์ทโดยเฉพาะน้องดราฟ
ถูกเนื้อต้องตัวตลอด อ๊าย :z1:
-
พี่เอิร์ทจะป่วยปะเนี๊ยะ โดนสาดน้ำเยอะเกิ้น
-
กอดเอวๆๆ กอดตลอดอ่ะ น้องดราฟ กอด พี่เอิร์ท ให้แน่นๆนะ 555
-
น้องดราฟต์คะ ได้กำไรเยอะนะคะตอนนี้ 5555
โดนหนักขนาดนี้เอิร์ธจะป่วยไหมคะเนี่ย?
ถ้าป่วยแล้วได้น้องดราฟต์คอยดูแลนี่คงฟินเนอะ
-
ยังไม่มาอีกหรอ ขอทวงได้มั้ยคะ คิดถึงพี่เอิร์ธกับน้องดราฟท์แล้วววววววว
-
ทวงคืน ครั้งนี้ไมนานกว่าเดิมม :sad4:
-
โฮฮฮฮ มาแสดงตัวว่าคนเขียนยังอยู่นะคะ ขอโทษที่ให้รอ แต่ตอนนี้กำลังยุ่งมาก งานรัดตัวทั้งสัปดาห์ กำลังรีบปั่นให้อยู่ รอกันหน่อยนะคะ T.T ขอบคุณแล้วก็ขอโทษทุกคนที่รอกันอยู่ด้วย แล้วเจอพี่เอิร์ทกับน้องดราฟท์กันเร็วๆนี้ค่ะ<3
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
รอจ้า ดร๊าฟสู้ๆ
-
รีบมาต่อเลยครับรออยู่นะครับ
-
:m7:
-
รออยู่นะค้าาาาา
-
11th [4.3]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
end: day2♥
พอแกล้งจนสะใจ พวกมันก็วิ่งตบหัวผมคนละทีแล้วก็วิ่งไปเล่นน้ำกับน้องกันต่อ ทิ้งผมยืนเคว้งสั่นพับๆอยู่คนเดียว
ผมหมดแรงจะไปเล่นต่อแล้วครับ น้ำเย็นชิบหาย เปียกไปหมดทั้งตัว ตั้งแต่หัวยันกางเกงใน..
สุดท้ายเลยได้แต่มายืนสั่นพับๆกับพวกผู้หญิงอยู่ข้างๆลานกิจกรรม
‘ฮัดดชิ่ววว!’
มันมาแล้ว...
‘เอิร์ท ไม่สบายใช่มั้ย?’ พอเริ่มจามออกมา ไอแอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆก็หันมาถามเสียงแข็ง..
ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าให้ ไม่ได้ไม่สบายหรอกน่า.. เพิ่งเล่นไปนิดเดียว(ตรงไหน)เอง..
‘ฮัดชิ่ววว!’ อีกแล้ว..
จะจามอะไรนักหนาวะ!
‘อย่าไม่สบายนะเว้ย ไปๆ กลับไปที่ตึก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก่อนไป’ พอจามออกมารอบที่สองเท่านั้นแหละ แอร์ก็หันมายืนเท้าสะเอว ทำหน้ายักษ์ใส่ผม.. ไอนี่โหดกว่าแม่อีกให้ตาย
‘ไม่เป็นไรสักหน่อย คันจมูกเลยจามเฉยๆ เดี๋ยวค่อยไปพร้อมน้องก็ได้’ โกหก... เรื่องไรผมจะเดินกลับคนเดียวหล่ะ น้องกำลังเล่นกันสนุกอยู่เลย
‘เอิร์ท..’ นั่น..
‘รายยย’ แล้วใครบอกว่าผมกลัว...
‘ไป.. เดี๋ยวนี้..’ เสียงโหดชิบหายยยย
‘เห้ยไม่เอาดิ่ ค่อยไปก็ได้ ไม่เป็นอะไรจริงๆ’ ไปแต่ทำหน้าปริบๆ ส่ายหน้าเป็นพัลวันใส่
แล้วที่มันมาขู่นี่ไม่ใช่เป็นห่วงผมอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับ แต่ไม่ชอบให้ผมไม่สบาย
เพราะเป็นทีไรแล้วลำบากมัน....
แล้วแอร์ไม่ชอบให้ผมไม่สบายขนาดไหน ผมก็เกลียดการไม่สบายเท่านั้นแหละ
ผมไม่ใช่พวกไม่สบายบ่อย แต่ไม่สบายทีนี่ก็เป็นอาทิตย์กว่าจะหาย แล้วสิ่งทีเกลียดที่สุดก็คืออาการที่ตามมาเวลาไม่สบายนี่แหละ... ปวดหัว จาม เจ็บคอ เสียงแหบ น้ำมูกน้ำตาไหล มาหมด...
'เออ ดื้อเข้าไป ไม่สบายแล้วไม่ดูนะเว้ย' พอเห็นผมไม่ทำตามก็หันมายื่นคำขาดใส่ก่อนจะเลิกสนใจแล้วหันกลับไปดูน้องเล่นน้ำกันต่อ.. แต่มันก็พูดไปงั้นแหละ ถ้าเกิดผมไม่สบายมาจริงๆ ก็มานั่งเฝ้าผมอยู่ดี
พอเล่มเกมกันเสร็จ สรุปกิจกรรมฐานใส่น้ำ พวกเราก็พากันยกโขยงเดินกันกลับไปที่ตึกคณะ ปล่อยน้องๆให้ไปอาบน้ำอาบท่า เตรียมตัวเข้ากิจกรรมกลางคืนของวันนี้ ผมเองก็เดินสั่นพับๆ แถมยังจามตลอดทาง ตามหลังพวกไอแอร์ไป เพราะไอพวกเพื่อนที่เหลือวิ่งไปเล่นกับน้องกันหมดแล้ว
'ฮัดชิ่วววว!' จะจามอะไรนักหนาวะ
นี่ถ้าจริงตามเขาบอกว่าถ้าจามแสดงว่ามีคนนินทา ทุกคนบนโลกนี้คงเกลียดผมแน่ๆ จามซะขนาดนี้
จามแบบนี้เดี๋ยวน้ำมูกก็มา ให้ตายสิ..
เดินไปอีกนิดจะถึงตึกคณะ อยู่ดีๆอาการปวดหัวตุ๊บๆก็แว๊บเข้ามาในหัวทำให้ต้องหยุดเดิน ก้มหัวลงแล้วเอามือยันเข่าตัวเองไว้
‘เห้ยเอิร์ท เป็นไรวะ’ เสียงของเพื่อนสักคนในคณะทักขึ้นพร้อมกับมือที่เอื้อมมาแตะบนบ่า
‘ห้ะะะ ป่าวๆ มึนหัวนิดหน่อยเลยหยุดเดิน’
‘เออ ก็เห็นมึงเดินเซๆ ก็นึกว่าเป็นไร แล้วเพื่อนมึงหายไปไหนหมด’ นี่ผมเดินเซด้วยเรอะ
‘เห้ยป่าว ไม่ได้เป็นไร ส่วนพวกแม่งก็วิ่งไปเล่นกับน้องอยู่ข้างหน้านู่นละ ทิ้งกู’ หายหมดเลยครับ เพื่อนแปดคน ไม่มีเหลือ
‘ฮ่า ไม่เป็นไรนะมึง กูไปละ น้องต่ายข้างหน้าแม่งน่ารักมากเว่ย’ พูดออกมาอีกก่อนจะตบบ่าผมสองสามทีแล้ววิ่งไปหาน้องต่ายข้างหน้า อะไรของมัน....
เดินมาถึงคณะก็ต้องต้อน?น้องๆทั้งหลายให้เข้าไปอาบน้ำกัน แต่ละคนนี่ก็เล่นกันสนุกสนานเหลือเกิ๊น
‘เอ้าน้องรีบอาบครับบบ พี่ก็หนาวนะครับบ’ เสียงของไอบีกับไอพอสที่ยืนตะโกนโหวกเหวกเสียดังอยู่หน้าห้องน้ำดังออกมาตามระเบียง เพราะพวกเราต้องรอให้น้องอาบให้เสร็จก่อน เราถึงจะอาบกันได้ ก็เลยมีชายโฉดทั้งหลายนั่งเปียกกันอยู่หน้าห้องน้ำเต็มไปหมด แล้วอากาศตอนเย็นนี่ก็เย็นชิบหายเลยให้ตาย รู้งี้ผมยอมเดินกลับมาอาบแต่แรกที่ไอแอร์บอกแล้ว
พอไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่รอน้องให้อาบน้ำกันให้เสร็จ อาการปวดตุ๊บๆในหัวนี่ก็ไม่หยุดสักที ผมเลยชวยไอโย่งเดินมานั่งแกร่วอยู่ที่โต๊ะเล็กๆหน้าห้องน้ำ
'โย่ง กูหลับนะ ปวดหัวว่ะ น้องอาบเสร็จแล้วปลุกด้วย'
หันไปบอกไอโย่งที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะก้มหน้าและฟุบลงไปกับโต๊ะ
กะว่าจะงีบสักนิด เผื่ออาการปวดหัวจะดีขึ้น ตื่นมาจะได้อาบน้ำแล้วไปกินข้าวพอดี
...
..
.
จำได้ว่างีบหลับไปตอนรอน้องอาบน้ำอยู่หน้าห้องน้ำ
แล้วไหงตอนนี้ผมเข้ามานอนในห้องซะงั้น...
สะลึมสะลือลืมตาขึ้นมาถึงได้เห็นว่าเป็นห้องนอนรวม ที่ตอนนี้ปิดไฟมืด ไม่มีใครอยู่สักคน
จะพามานอนทั้งที เปิดไฟไว้บ้างไม่ได้หรือไงวะ...
แต่ตอนนี้ปวดหัวชิบหายเลยครับ แถมรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว แสบจมูก หายใจก็ไม่ออกอีกต่างหาก
ยันตัวจะลุกขึ้นนั่งก็เห็นเงาสูงๆก็ใครบางคนเดินที่กำลังเดินเข้ามาตรงประตู
‘อ้าว ตื่นแล้วหรอพี่?‘
ไอเด็กนี่อีกแล้ว..
ไอน้องดราฟท์ที่ถอดรองเท้าแล้วเดินเข้ามาเปิดไฟ ทำให้ผมเห็นหน้าที่กำลังทำหน้าแปลกๆ ในมือก็ถือกะละมังใบเล็กอยู่ แถมที่แขนยังห้อยถุงอะไรไว้ด้วย มันเดินมานั่งลงตรงหน้าก่อนจะเอามือใหญ่ๆมาทาบกับหน้าผาก แถมยังจะจับผมหันซ้ายหันขวา จับมือพลิกไปพลิกมาอีกต่างหาก..
‘มาๆๆๆ จะเช็ดตัวให้’ พอมันทั้งหันทั้งพลิกมือผมจนพอใจ ก็เขย่าแขนผมไปมา
‘เห้ยอะไร ไม่ต้อง’ จะมาเช็ดตัวอะไรวะ อาบน้ำธรรมดาก็ได้นี่นา
‘เงียบเลย นี่พี่แอร์สั่งมา ห้ามขัด’ อ่าว.. แอร์สั่งมาหรอวะ..
‘แต่..’
‘ไม่ต้องแต่แล้ว ตัวร้อนอยู่เลยดูดิ่’ ไม่พูดเปล่ายังเอามือมาจับแขนผมพลิกไปมาอีกรอบ ก่อนจะเอามือมาจับมือผมเอาไว้หลวมๆ อีกต่างหาก เนียนซะเหลือเกินนะ..
‘…’ ไม่รู้จะทำยังไงดี ดึงแขนออกมันก็ยื่นมือมาจับไว้ใหม่ สุดท้ายเลยได้แต่นั่งมองหัวมันที่ก้มเงยๆ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดแขนผม
'ฮู่วว ตกใจหมด นึกว่าจะเป็นหนักซะแล้ว..?' เราเงียบกันอยู่สักพักก่อนที่มันจะเป็นคนพูดขึ้นมา แต่ก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากแขนผม
'ก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย' แค่ไม่สบายนิดเดียว? รึเปล่าวะ.. ปวดหัว ตัวร้อน คัดจมูก ขมปาก นี่นิดเดียวไหม..
ผมคิดเอาเองว่านิดเดียวแล้วกันนะ
‘ไม่ได้เป็นอะไรได้ไง นอกจากตัวร้อนแล้วเป็นอะไรอีก ปวดหัวรึเปล่า?'
‘อือ.. ก็นิดนึง คัดจมูกด้วย’
‘โหย นี่ขนาดไม่เป็นอะไร? ดีนะเนี่ยที่ผมเห็นพี่ก่อนอ่ะ กะจะเข้าไปแกล้งสักหน่อย โดนตัวนิดเดียวแม่งตัวร้อนอย่างกับไฟ’
‘...' พอตอบไปอย่างนั้นมันเลยพ่นใส่ผมกลับมายกใหญ่ ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรเลยนั่งฟังมันพูดนั่นแหละ
'ไอพี่พอสก็แม่งไม่สนใจเพื่อนตัวเองเลย เรียกตั้งหลายทีกว่าจะมา'
'...'
'พี่ก็หลับไปตั้งนานอ่ะ หน้าซีดหมดเลย ตกใจมากเลยนะเว่ย'
'...'
‘...’ เหมือนจะพูดจนพอใจแล้วอยู่ๆก็เลยเงียบไป แต่มือก็ยังเช็ดแขนขาผมอยู่อย่างนั้น.. แขนกูจะเปื่อยแล้วไอน้อง..
'นี่..’ หลังจากเงียบไปสักพัก มันก็หยุดเช็ดแล้วก็เรียกชื่อผมออกมาเบาๆ
‘…?’
'ขอโทษนะพี่เอิร์ท’ ห่ะ ขอโทษอะไรของมันวะ
‘เรื่อง?...’
‘ก็ที่ไม่สบายไง’
‘แล้วจะขอโทษทำไม’ เกี่ยวอะไรกันด้วยวะ?
‘ก็ผมแกล้งพี่...’ ตอบผมออกมาเสียงอ่อยๆ เออ เอาเข้าไป ที่ตอนนี้มาทำเสียงหงอยเชียว ตอนแกล้งนี่คิดบ้างป่ะวะ ฮึ่ย
‘รู้ตัวด้วยนี่?’ ทำเสียงเข้มใส่มันไป จนคนตรงหน้าตอนนี้เหมือนหมาโดนทิ้ง หูลู่หางตกไปซะงั้น นั่งก้มหน้า มือนี่ก็อยู่ไม่นิ่ง นั่งเล่นนิ้วผมอยู่นั่น ไม่เคยเห็นนิ้วหรอวะ?
‘ก็แกล้งนิดเดียวเอง...’ คิดว่าทำเสียงแบบนั้นแล้วผมจะใจอ่อน?
‘ช่างเหอะ ก็ไม่ได้เป็นไรแล้ว..’ ก็ใช่นะสิครับ.. ผมก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรขนาดนั้นสักหน่อย.. อีกอย่างเก็บไปโวยวายกับไอพวกเพื่อนแม่งของผมทั้งหลายคงจะดีกว่า
‘อืม... ขอโทษจริงๆนะพี่’ เงยหน้าขึ้นมาแล้วทำหน้าหงอยใส่ผมซะงั้น
‘เออๆ ไม่เป็นไรหน่า’ พยักหน้างึกงักใส่มันไปแบบนั้น
แต่เดี๋ยวนะ........ ความรู้สึกอุ่นๆที่มือที่มันอะไร..?
ไอเด็กนี่มันยังไม่ปล่อยมือผมเลย!
‘แล้ว..เมื่อไหร่จะปล่อยมือ?’ ผมก็แม่งนั่งให้มันจับอยู่นั่น
เอ่อ ยอมรับว่าก็เพลินแหละ...
มือมันก็อุ่นดี
โว้ะ คิดอะไรอยู่วะเนี่ย!?
‘ลืม.. เพลินไปหน่อย แฮ่’ เงยหน้าขึ้นมายิ้มแฮะๆใส่ผม ก่อนจะยอมปล่อยมืออก
พอมันปล่อยมือ ผมเลยยืดตัวบิดขี้เกียจไปมา แต่ไอเด็กนี่ก็ดันหัวเราะขึ้นมาซะงั้น
‘หัวเราะไร..’ หันไปตาขวางใส่ หัวเราะอะไรของมัน บิดขี้เกียจไม่ได้หรือไง
‘เปล๊า.. น่ารักอ่ะ’
ตอบกลับมาเสียงสูง ยกมือขึ้นปิดปากเหมือนจะกลั้นขำเอาไว้
แล้วอะไรของมัน ผมบิดขี้เกียจนี่มันน่ารักตรงไหน?
ทำหน้าเบื่อแลบลิ้นใส่มันไปที ไอเด็กแปลกคน คนแปลก
‘ฮ่าๆ ไม่แกล้งแล้ว กินข้าวดีกว่ามา’ พอเห็นผมทำหน้าบูดใส่ก็หัวเราะออกมาเบาๆ หยิกแก้มผม(อีกแล้ว..)ทีนึง ก่อนจะเลื่อนถุงที่ถือมาด้วยมาไว้ตรงหน้า
‘ไม่อ่ะ ไม่อยากกินไร ขมปาก’ อีกหนึ่งอาการของไม่สบายที่ผมเกลียดก็ขมปากนี่แหละ... ทำเอาความอยากอาหารของผมลดลง 80%
‘ก็กินหน่อยไง จะได้หาย แล้วเดี๋ยวกินยาด้วย’ มันพูดไปก็ยกกล่องข้าวออกมาตั้งไว้ตรงหน้า
‘แล้วไม่กินหรอ?’
‘นี่ไงเอามาแล้ว’ ตอบก่อนจะหยิบกล่องข้าวอีกกล่องออกมาวางตรงหน้า แล้วทำไมไม่หยิบออกมาตั้งแต่แรกวะ? จะให้ถามทำไม..
‘งั้นเดี๋ยวค่อยกิน’ ไม่ได้จะเล่นตัวอะไรหรอก แต่ยังไม่หิวจริงๆ ไม่มีความอยากอาหารเลยด้วย
‘กินเห้อะ’
โคร่กกกก
มันพูดออกมาก่อนที่เสียงท้องร้องของใครสักคนดังขึ้นมา
และมันไม่ใช่ของผม?
‘เดี๋ยวดิ่??????????’ ทำหน้างงแล้วมองหน้าตรงๆ แต่มันก็หลบสายตาผมแล้วนั่งมองกล่องข้าวตัวเองซะงั้น
‘ก็..........หิวอ่ะ หมดพลังงานแล้ว แต่ก็.. แม่ง อายอ่ะ’ ตอบออกมาแล้วก็ขยี้หัวตัวเองจนผมยุ่งไปหมด
‘แล้วทำไมไม่กินก่อนวะ?’ ป่านนี้ก็น่าจะถึงเวลากินข้าวแล้วนั่นแหละครับ แล้วนี่ทำกิจกรรมมาทั้งวัน ไม่เหนื่อยก็แปลกแล้ว
‘ก็เฝ้าพี่อยู่...’ โอ้ยยย ทำไมเป็นเด็กแบบนี้วะ!
แอร์กับเพื่อนผมยังไม่เป็นขนาดนี้เลย เรื่องข้าวนะ ต่อให้ผมหลับไปครึ่งวัน มันก็กินกันทุกมื้ออ่ะ ผมตื่นเมื่อไหร่ค่อยหา
แต่ก็นะ..
ไหนๆก็อุตส่าห์อยู่เฝ้าผม..
ก็นั่งกินเป็นเพื่อนหน่อยก็แล้วกัน
ผมเอากล่องข้าวมาถือไว้ เงยหน้าก็เห็นมันทำหน้างงๆ ก่อนจะยิ้มออกมา แล้วหยิบกล่องข้าวของตัวเองมากินบ้าง
เออ ดูจากท่าทางมันแล้ว คงหิวระดับโคตร หิวระยะสุดท้ายแล้วนั่นแหละ แล้วทำไมไม่กินตั้งแต่แรกวะ
กินข้าวไปมันก็ชวนผมคุยนู่นนี่นั่น ผมเองมักจะเป็นฝ่ายฟังมากกว่า ถามบ้างเป็นพักๆ
ไม่รู้สิ อยู่กับมันแล้วผมทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ
สุดท้ายผมก็นั่งกินข้าวกันจนหมด เสร็จมันก็ยื่นน้ำยื่นยา จับยัดใส่ปากผมเรียบร้อย ก่อนที่ตัวเองจะลงไปนอนเลื้อยอยู่บนพื้น
‘เห้ย นี่กี่โมงแล้วอ่ะ?’ มองออกไปนอกห้องก็เห็นฟ้ามืดลงจนมองอะไรแทบไม่เห็น ก่อนหน้านี่ที่มีเสียงกิจกรรมดังขึ้นมาแว่วๆก็เริ่มเงียบลงไป ผมเอานาฬิกากับโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า ขี้เกียจเอาออกมา เห็นมันใส่นาฬิกาข้อมืออยู่ ก็ถามมันซะเลย
‘จะสองทุ่มแล้วพี่ ทำไมอ่ะ?’
‘เห้ยยย ถึงเวลาแล้วนี่’ สองทุ่มเป็นช่วงกิจกรรมบายศรีสู่ขวัญ เป็นพิธีการณ์ที่สำคัญอย่างหนึ่งของค่าย น้องมาค่ายเรา พวกเราก็อยากรับขวัญน้องเอาไว้ เผื่อวันหน้าอาจจะได้มาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันจริงๆก็ได้
‘ถึงเวลาอะไร?’ พอผมพูดออกมาแบบนั้นแล้วไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก มันก็เลยทำหน้างงๆใส่
‘ลงไปข้างล่างไป’ ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพร์สสิครับ น้องคนอื่นที่อยู่ข้างล่างก็ไม่มีใครรู้ว่าต่อไปจะเป็นพิธีบายศรี
‘ลงทำไม?’ ไอเด็กนี่ก็ถามอยู่นั่น บอกให้ลงก็ลงสิฟ่ะ
‘เออหน่า ลงไปดิ่’ ถ้าบอกได้ก็บอกไปแล้วหล่ะ มันจะได้ไม่ต้องถามไม่หยุดแบบนี้
‘แล้วพี่ไล่ผมทำไมวะเนี่ยยย’ นั่น.. พอไม่บอกก็มาทำท่าฟึดฟัด โวยวายใส่อีก ไอเด็กนี่
‘เห้ยดราฟท์!’ เสียงของไอพอสเพื่อนผมดังขึ้นมาจากหน้าห้อง ทำให้ทั้งผมทั้งน้องหันไปดู
ผมมีตัวช่วยแล้ว...
‘อ่าว ตื่นแล้วใช่มั้ยมึง เป็นไงบ้าง จะลงไปข้างล่างป่ะ’ พอเห็นผมไอพอสก็เลยถามออกมา นึกว่าลืมกูไปแล้วนะครับ..
‘เออ ค่อยยังชั่วแล้ว แต่ไม่ลงดีกว่าว่ะ ปวดหัวชิบหาย มึงมาเอาเด็กไปที’ พยักหน้าให้รัวๆ ขืนช้าเดี๋ยวมันไม่ได้บายศรีขึ้นมาทำยังไง กิจกรรมนี้พวกผมทุกคนตั้งใจกันมาก
‘กูก็ขึ้นมาตามเนี้ย ไปมึง ลงไปข้างล่าง’ แหม่ สนิทกันเหลือเกินนะ
‘ไรเนี้ยพี่ ลงไปไมอ่ะ’ ดราฟท์ขยับตัวถอยหลังลงมาอยู่ข้างๆ แถมยังทำหน้างงใส่ จ้องหน้าเหมือนต้องการคำอธิบายเพิ่ม
‘เออหน่า ลงไป’ ไปน้องดราฟท์นี่ก็ถดตัวขยับลงไปเรื่อย ไอพอสก็แม่งเดินย่างสามขุมเข้ามา
คือพวกมึงเล่นอะไรกันครับ?
‘แต่พี่เอิร์ท?’ อะไร เอากูไปเกี่ยวทำไม
พอมันพูดออกมาแบบนั้น ไอพอสก็หันมาทำหน้ากดดันใส่ผม.. เออ กูไม่สบายนี่ยังต้องมาปวดหัวกับพวกมึงอีก?
‘ลงไปเหอะ นอนอยู่นี่แหละ ไม่เป็นไรแล้ว’ สุดท้ายเลยพูดแบบนั้นออกไป ไม่งั้นจะยอมลงหรอครับ
‘เออ ได้ยินยัง ลงมาก่อน ไม่งั้นกูไม่ช่วยแล้วนะ’ ไอพอสพูดออกมาบ้าง แต่เดี๋ยวดิ่.. ช่วยอะไรของมันวะครับ? นี่มันไปตกลงอะไรกันไว้
‘เห้ยพี่ เดี๋ยวดี้’ ไอพอสเดินมาลากแขนไอน้องดราฟท์ออกไป แต่ก็ยังไม่วายจะหันมามองหน้า ขอความช่วยเหลือแบบสุดชีวิต คือ.. มันพามึงไปบายศรี ไม่ได้พาไปฆ่านะ
แต่เสียใจที่ช่วยอะไรมันไม่ได้ ส่วนไอพอสก็ไม่ฟังอะไรแล้วครับ ลากมันอย่างเดียวเลย
‘เห้ย เดี๋ยวดิ่ มึงโอเคใช่ป่ะ รอนี่นะ เดี๋ยวกูไปบอกแอร์ให้ แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกัน’ พอพูดจบไอดราฟท์ที่ยังคงทำหน้างงๆแล้วให้ลุกขึ้นได้ มันก็หันมาพูดกับผมแบบดี๊ดี คงจะกลัวว่าเดี๋ยวผมจะไม่ได้บายศรีน้อง เพราะผมก็ซ้อมกับพวกมันมาเหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละ เอาจริงๆผมก็ไม่ได้รู้จักน้องคนไหนมาก แค่น้องในกลุ่มตัวเองไม่กี่คน ซึ่งผมค่อยไปคุยกับน้องพรุ่งนี้ก็ได้
‘งั้นกูไปก่อนนะ นอนพักซะมึง ดราฟท์ไป’ หันมาสั่งผมแล้วมันก็ลากคอไอน้องดราฟท์ออกไป
สุดท้ายก็เลยเหลือผมกับพัดลม กระเป๋าน้องและที่นอนที่เรียงไว้เป็นตับอยู่ในห้อง
เคว้งชิบหายเลยครับ...
ผมนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์ไปเรื่อยๆระหว่างรอข้างล่างทำพิธีบายศรี จะให้นอนก็ดันนอนไม่หลับ
งานก็ไม่มีอะไรให้ทำ กล้องก็อยู่ที่เพื่อน เกมโง่ๆในโทรศัพท์เลยเป็นทางเลือกสุดท้าย
‘พี่เอิร์ท!?’
‘เชี่ย!’ เสียงของใครบางคนตะโกนเรียกชื่อผมจากหน้าห้อง ทำเอาผมที่นั่งอยู่สะดุ้งโหยงพร้อมกับเกมที่ตอนนี้ game over ไปแล้ว
ผมไม่ได้ขวัญอ่อนนะ! แต่แม่ง.. นั่งอยู่เงียบๆคนเดียวแล้วอยู่ดีๆมาตะโกนรียกกันแบบนี้ ไม่ให้ตกใจได้ไงวะ
หันไปมองก็เจอไอเด็กหน้าตา(หล่อ)คนเดิมๆ กำลังเดินเข้ามา ข้อมือข้างซ้ายเต็มไปด้วยสายสิญจน์เยอะแยะไปหมด
‘โหย ฮอตว่ะ เต็มข้อมือเลยนะ’ แต่เดี๋ยวมันต้องคันแน่ๆ เชื่อผมสิครับ ไม่เกินคืนเดียว ผมก็เคยโดนมาแล้ว พออีกวันนี่ถอดออกแทบไม่ทัน มัน คัน มาก!
เด็กตัวสูงไม่สนใจคำแซวของผม เอาแต่เดินดุ่มๆไม่พูดอะไรเข้ามาในน้องแล้วมานั่งแหมะอยู่ตรงหน้า
‘..ว่า?’ เป็นอะไรวะ
หรือโกรธที่ไม่ยอมบอกว่าให้ลงไปบายศรี?
‘พี่...บายศรีให้ผมบ้างดิ่’ มันพูดขึ้นพร้อมกับยื่นสายสิญจน์มาให้หนึ่งเส้น
‘ห้ะ?’ มาแนวไหนวะ?
ไอเราก็นึกว่าโกรธอะไร แล้วนี่จะให้?
‘ผูกข้อมือให้ผมบ้าง..’ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าแล้วก็พูดขึ้นมาอีก
‘ก็มีพี่ผูกไปหลายคนแล้วนี่นา?’
‘ก็อยากให้คนนี้อ่ะ..’ เออ เอากับมันสิ่
'หน่า ผูกให้บ้าง' ผมไม่ยอมมันสักที เลยจับมือผมแล้วยัดเชือกเส้นนั้นใส่มือผมซะเสร็จสรรพ
‘เออๆ ก็ได้วะ.. แต่แปป...’ หันไปรื้อกระเป๋าตัวเอง หาปากกาเมจิกสีชมพูที่พกไว้เอาออกมา ก่อนจะระบายทับลงไปบนเส้นเชือก
มันมองหน้าผมงงๆ แต่ก็ไม่ถามอะไรออกมา ปล่อยให้ผมระบายไปเรื่อยจนเชือกกลายเป็นสีชมพูอ่อนๆ
ก็ไม่ชอบเหมือนใครนี่นา...
ระบายสีเสร็จก็จับแขนข้างซ้ายมันขึ้นมาจะผูกข้อมือให้ แต่มันกลับชักข้อมือกลับไปแล้วยื่นข้างขวามาแทน
‘ไม่เอามือนั้น เอามือนี้’
‘เส้นเดียวเลย?’
‘อื้อ’ สายสิจญน์เส้นเดียวสีชมพูบนข้อมือขวากับนาฬิกา? มันเด่นไปเปล่าวะ..
‘...’ ผมนั่งผูกข้อมือช้าๆ ลืมไปหมดแล้วว่าผมควรจะทำอะไรบ้าง
ไม่ได้อยู่ในพิธีแบบนั้นนี่ครับ จะทำตามเพื่อนก็ไม่ได้.. (อ่าว)
‘อวยพรด้วยดิ่’
‘โอ้ย สั่งอีก’ พอเห็นผมเงียบมันเลยพูดขึ้นมาแทน เออ สั่งกันเข้าไป
‘นะ..’ โอเคครับ ไม่สั่งครับ
‘เออๆๆ’ สุดท้ายก็ยอมใจอ่อนให้(อีกแล้ว) พยักหน้าใส่รัวๆ คิดสคริปต์?อยู่ในก่อนจะพูดออกไปพร้อมๆกับมัดสายสิญจน์บนข้อมือให้
‘ก็... เป็นเด็กดีของพ่อแม่พี่น้อง ครอบครัว ตั้งใจเรียน สุขภาพร่างหายแข็งแรง คิดไรก็ให้สมหวัง เอนท์ติดคณะที่ใช่ที่ชอบนะเว่ย’
‘…’
‘แล้วก็... เลิกแกล้งกันได้ละ เหนื่อย.. อ่ะ เสร็จแล้ว’ เหนื่อยจะเล่นกับมันหน่ะครับ บางทีก็ทำตัวไม่ถูกเอาซะเลย
ผมเห็นมันนั่งมองสายสิจญน์ในมือยิ้มๆ เออ มองข้อมือตัวเองก็ยิ้มด้วยเว้ย นี่ผมมีน้องค่ายบ้ารึเปล่า?
มันไม่ยอมพูดอะไรออกมาอีก ผมเลยหยิบโทรศัพท์มานั่งสไลด์ไปมา เอาแอปนั้นออกแอปนี้ไปเรื่อย
‘ก็ไม่ได้แกล้งสักหน่อย.......’ อยู่ๆก็พูดขึ้นมาลอยๆ ทำให้ผมต้องเงยหน้าไปมองหน้าตรงๆ
‘โอ้ย ไม่แกล้งเลยครับไอน้องดราฟท์ ไม่ได้แกล้งกันเลย’ ค้อนใส่ไปที นี่ขนาดไม่ได้แกล้ง ยังทำเอาผมแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่ตั้งหลายรอบ
‘ก็ไม่ได้แกล้ง..’ นั่น.. ยังไม่จบ
‘ไม่แกล้งตรงไหนวะ’ มันพูดขึ้นมา ผมก็ต้องต่อสิ่ ผมไม่เข้าใจมันจริงๆนะเนี่ย?
มันงียบไปไม่ยอมตอบ เลยนั่งจ้องหน้าแม่งนี่แหละ แต่ก็ยังเอาแต่หลบสายตาผม
แต่ถ้าไม่เบลอจนเกินไป ผมว่าผมเห็นหน้ามันแดง?
‘ก็......’
‘ก็?’ มันพูดออกมาแล้วก็เว้นจังหวะหายไปจนผมต้องต่อให้เอง
‘ก็...’ โว้ยถ้ายังไม่พูดต่อจะเลิกคุยด้วยละนะ
‘…….’
‘เขาเรียกจีบต่างหาก?....’ เสียงของไอเด็กตรงหน้าดังขึ้นเบาๆ
‘...ห้ะ!?‘
เมื่อกี้มันพูดว่าอะไรนะ!?
‘จีบไง... จีบอยู่เนี่ย’ พูดออกมาแล้วหันมามองหน้า ทำให้ผมรีบหลบสายตาก้มหน้าลงไปมองจอมือถือแทบไม่ทัน
อึ้งสิครับอึ้ง บอกเลยว่าไม่ตลก เล่นอะไรของมันอีกวะ
แต่ถึงจะเล่นก็เหอะ
ผมก็เขิน?นะว้อยยยยยยยยยยยยยย
เกิดมา 20 ปี เพิ่งเคยโดนผู้ชายด้วยกันบอกว่าจีบ?แบบนี้
‘.... บ้าละ ไม่ตลก’ ไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่พูดบอกมันไปเบาๆ ผมไม่รู้ว่ามันจะทำหน้ายังไง รู้สึกแบบไหน หรือคิดอะไรอยู่ ได้แต่ก็ก้มหน้านั่งมองจอมือถืออยู่นั่น
อีกนิดมือถือผมคงทะลุแน่ๆ..
‘ตลกอะไรหล่ะ ผมจริงจังนะเว้ย’ นั่น มาโหดใส่อีก... ทำเสียงโหดใส่กูทำไม๊
‘…’
'นี่.. ผมจีบพี่ได้ป่ะ?’
‘…’
เอ่อ..................
‘เอาดีๆ จีบได้มั้ย?...’ โว้ย แบบนี้เค้าถามกันด้วยหรอวะ!
‘…’
‘…’
‘…’
‘…’
‘ก็จีบไปแล้วไม่ใช่หรือไงวะ?..’
...
..
.
end: day2
_______________________________________________________________
- tbc -
:katai5: :katai5: :katai5:
กรี้ดดดดดดด มาแล้วค่ะ
สวัสดีวันวาเลนไทน์♥
ปั่นอย่างว่องเพื่อมาให้ทันวันนี้
ไม่รู้จะถูกใจพอให้เข้ากับวาเลนไทน์ได้รึเปล่านะคะ <3
:katai2-1:
สรุปคือพี่เอิร์ทเปื่อยตามคาด #อ่อยยังไงไม่ให้เขารู้ตัว อิอิ
ขอบคุณและขอโทษทุกคนที่ตามอ่านแล้วก็ให้รอนะคะ
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ทวงได้ไม่มีปัญหาเลย
ยิ่งทวงจะยิ่งเป็นแรงกกระตุ้นให้รีบปั่น ฮ่าา
ไว้เจอกันตอนหน้า ตอนสุดท้าย?นะคะ
แล้วเจอกันค่ะ
:o8: :-[
-
น้องดราฟฟฟฟฟฟฟ น่ารักจังเลยข่าาาา
พี่เอิร์ทก็น่าฮักกก แงงงง มันมุ้งมิ้งดีจัง
มาต่อไวๆนะคะ รออยู่จ้า!
-
คุคิ ยิ้มหวาน จีบไปแล้วนิ อะคึ ติดไว ๆ นะ เค้ารออยู่ รอเขิล
-
:-[
-
เขินแทนเลยอ่ะ!! :o8: :-[ :o8: :-[ :katai1:
-
อร๊ายย เขินอ่ะ ก็จีบไปแล้วนิเนอะ
-
มารายงานตัวไว้ก่อนว่าพาร์ทสุดท้ายนี้มาช้านะคะ
ไฟนอลนี้ฉันตายมาแล้วค่ะ กำลังป่วนกับไฟนอลมาก
เลยทำให้พี่เอิร์ทน้องดราฟ์ทมาช้าด้วย
กราบขอโทษทุกท่านไว้ตรงนี้นะคะ T.T /กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์/
เอาไว้จะรีบปั่นแล้วมาลงให้อย่างว่องที่สุด (เท่าที่จะทำได้)
แล้วเจอกันนะคะ~~
-
อร๊ายยย แด้ดิ้นนนนนน!!!! เขิลแทนง่ะ
-
อื้อ~ :impress2: เขินอ่ะ.กว่าเอิร์ทจะรู้ตัวว่าถูกจีบ.ลุ้นแทบแย่แน่ะ. :-[
-
แวะมาส่งข่าวววววว เจอกันวันอังคารนะคะ!
ตอนสุดท้ายแล้ว รอก่อนด้วยน้าาาา~~~~~~
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
จิรอนะค้าาา~ :mew1:
-
เย่ๆ ดีใจที่จะมาต่อแล้ว แต่ว่าขอตอนพิเศษเยอะๆเลยได้มั้ยคะ ><
-
12th [5]
- Snap! ขอโทษนะครับ เป็นแบบให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? -
the last day♥
(http://i.imgur.com/IQsUocN.png)
อ่า... เมื่อคืน...
ที่มันถามคำถามนั้นกับผม
แล้วผมก็ดันตอบอะไรออกไปไม่รู้..
โว้ยยยยยยย
เพราะมันแม่งเลยทำให้ผมนอนไม่หลับ!
นับแกะถึงตัวที่พันก็แล้ว จะตีลังกานอนแล้วก็ยังนอนไม่หลับ ได้แค่นอนลืมตาในความมืดฟังเสียงแอร์กับเสียงกรนหายใจเบาๆของคนในห้อง ส่วนไอเด็กข้างๆก็ยังนอนคลุมโปงหลับสบายใจ..
ทำไมผมใจง่ายงี้วะ
เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งคิดว่าผมกับมันมีซัมติงวรองอะไรกันนะครับ ถ้าคิดว่ามันจะจูบผมหรืออะไรนี่เลิกคิดครับ ผมรู้จักมันแค่สามวันเองนะเว้ย! (ห้ะอะไรนะ..ยังไม่ทันมีใครคิดอะไรเลย..)
พอผมตอบมันไป ไม่ทันที่มันจะได้พูดอะไรต่อ เสียงเอะอะโวยวายเสียงดังของน้องๆกับเพื่อนที่เหลือก็ดังขึ้นมาก่อน จนสุดท้ายแล้วไอพวกเพื่อนของผมก็วิ่งเข้ามาล้อมวง ขยี้หัวผมคนละที แล้วมานั่งไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบของผมกันวงใหญ่ จนมันค่อยๆห่างออกไปแล้วก็ลุกไปคุยกับเพื่อนของมันแทน
แต่ก็นั่นแหละ...
เกิดมายี่สิบปี เพิ่งจะเคยเจอแบบนี้
ก่อนหน้านี้ผมก็แค่คิด
แต่ใครจะไปคิดหล่ะครับว่ามันจะชอบผมจริงๆอ่ะ?
แถมยังมาขอจีบกันซึ่งๆหน้าอีก...
ที่ผมนอนไม่หลับก็เพราะที่มันเป็นแบบนี้นี่แหละ
ในหัวยังฉายภาพตอนที่มันพูดแบบนั้นออกมาซ้ำไปซ้ำมา
ผมไม่รู้ว่าถ้าพรุ่งนี้ตื่นมาแล้วต้องเจอมันผมจะต้องทำตัวยังไง..
‘เอ้าไหนนน ตื่นกันแล้วยังเด็กๆ’ เสียงจากไมค์ตัวเดิมที่ใช้มาตลอดสามวันดังขึ้นอีกครั้งในเช้าวันที่สาม
วันสุดท้ายแล้วสินะ... เสียงของน้องๆที่กำลังเดินเข้ามาใต้ลานคณะดังเข้าโสตประสาทของผมที่กำลังเดินยกข้าวยกของไปมาแบบมึนๆ เมื่อคืนกว่าจะหลับก็เกือบเช้า รู้ตัวอีกทีก็สะดุ้งตื่นเพราะโดนไอพอสมันมาลากคอถึงที่
กิจกรรมวันนี้ไม่มีอะไรแล้วครับ เพราะมีเวลาแค่ครึ่งวัน มีกิจกรรมมอบของรางวัลที่ระลึกให้น้องๆ พิธีปิดค่าย ถ่ายรูปทั้งรูปรวมรูปเล่น แล้วจากนั้นก็ล่ำลา แจกเฟสแลกไลน์กันไป
ส่วนมัน... ไอเด็กที่ทำให้ผมนอนไม่หลับเมื่อคืน
ตั้งแต่ตื่นมาผมยังไม่เห็นหน้ามันเลย
แต่ถึงเจอ ผมก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไงกับมันเหมือนกัน..
เราเริ่มกันกิจกรรมวันสุดท้ายด้วยมื้อเช้า แล้วหลังจากทานข้าวเช้ากันเสร็จ ก็มานั่งเล่นเกม กับสันทนาการอีกนิดๆหน่อยๆ แล้วก็เป็นพิธีปิดค่าย ถ่ายรูปรวม
ไม่น่าคิดถึง?มันเลยให้ตายสิ่..
ที่คิดไว้ว่าไม่ยังเจอมัน พอตอนถ่ายรูปรวม กลายเป็นว่าไอเด็กตัวสูงคนนั้นก็มายืมซ้อนหลังชูสองนิ้วอยู่ข้างหลังผม พอหันไปมองมันก็ยิ้มเผล่กลับมาอีก.. ไอเด็กนี่
แต่อย่างน้อยมันก็ยิ้มให้ผม
ผมเลยสบายใจไปได้หน่อยนึง.. ผมยังทำตัวเหมือนเดิมได้ใช่มั้ย?
พอถ่ายรูปรวมเรียบร้อยก็วงแตก น้องแต่ละคนวิ่งไปวิ่งมา บางคนก็รวมกลุ่มถ่ายรูปกันเอง บางคนก็มาถ่ายกับพี่ค่าย
ถึงผมจะชอบพูดกับไอพวกเพื่อนๆบ่อยว่าผมก็ฮอตไม่แพ้ไอพอสเดือนคณะ แต่เอาจริงๆแล้วผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ พอดีโลกส่วนตัวสูงไปนิ้ดดนึง... พอน้องมาขอเฟสขอไลน์เต็มไปหมดนี่เลยทำให้ผมลำบากใจอยู่นิดๆ ไม่ได้หยิ่งนะครับ แค่ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายด้วยเท่าไหร่..
นอกจากขอเฟสขอไลน์กันแล้ว มาขอถ่ายรูปด้วยก็หลายคนแหน่ะ ยิ้มจนเมื่อยแก้มไปหมด แล้วเอาจริงๆมาขอถ่ายกับผมหน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ.. มันพีคตรงที..
‘พี่เอิร์ทกับดราฟท์ไม่ถ่ายรูปคู่กันหน่อยหรอ?’ น้องปลากับเพื่อนอีกสองคนเดินเข้ามาถามผมตอนที่น้องสองคนเข้ามาถ่ายรูปกับผมก่อนหน้าเดินออกไปพอดี
คือน้องมันไม่ได้มาถ่ายรูปกับผม แต่มาถามว่าทำไมไม่ถ่ายรูปกับไอดราฟท์???????????
‘ห้ะ ทำไมอ่ะ?’
‘ก็สองคนเหมาะกันจะตายยยย เล่นกันน่ารักตลอดด’ น้องปลาพูดยิ้มๆ แล้วก็หันไปเขินกับเพื่อนซะงั้น.. เอ่อ ผมเห็นแล้วอยากจะบอกน้องว่าใจเย็นนะครับ..
‘ไม่เป็นไรหรอก มันอยู่ไหนไม่รู้’ ตอบไปแล้วก็หัวเราะแหะๆใส่
‘งั้นพี่รอตรงนี้แปป เดี๋ยวหนูมา’ ไม่ทันจะให้ผมได้หนีไปไหน น้องก็หันมาบอกผมอย่างนั้น แล้วลากเพื่อนอีกคนหายไปในคนกลุ่มใหญ่
มาเร็ว เคลมเร็ว ไม่รอให้ผมได้พูดปฏิเสธหรืออะไรใดๆทั้งสิ้น
เอ่อ... แล้วจะให้ผมทำยังไงหล่ะครับ
จะไปไหนก็ไม่ได้ งั้นผมก็ยืนถ่ายรูปอยู่นี้แหละ
ระหว่างยืนรอก็ยกกล้องมาสอดส่อง แอบถ่ายคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย
จริงๆผมชอบแอบถ่าย แนว candid มากว่าถ่ายตรงๆอีกนะ เพราะถ่ายทีเผลอแบบนี้มันทำให้ภาพออกมาเป็นธรรมชาติมากกว่า เหมือนรอยยิ้มของคนไหนรูปที่ยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกจริงๆ ไม่ได้ยิ้มเพราะโดนบังคับ ผมว่าภาพแนวนี้มีเสน่ห์ที่สุดแล้ว
‘พี่เอิร์ท มาแล้วๆๆๆ’ ไม่ปล่อยให้ยืนเคว้งอยู่นาน น้องปลาคนเดิมก็เดินกลับมาพร้อมกับลากแขนใครอีกคนมาด้วย
‘เห้ย เอาจริงดิ่?’ ไม่ใช่ผมที่พูดประโยคนั้นออกไป แต่กลับกลายเป็นไอดราฟท์ที่ดูจะยังงงๆอยู่แทน
‘เอาจริง เอากล้องมา มึงไปยืนไป’ น้องปลาพูดก่อนจะแบมือขอกล้องจากไอดราฟท์แล้วผลักให้ดราฟท์มายืนข้างๆผม
‘พี่จะกลับแล้วเอ่อ?’ มันเดินมายืนข้างๆผมตามแรงผลัก?ของน้องปลาแล้วก็ถามออกมา ผมจะกลับ? ตอนนี้เนี้ยนะ มันคิดยังไงวะ
‘กลับอะไรหล่ะ อีกนาน แกกลับแล้วพี่ยังอยู่เคลียร์เลย?’
‘อ่าว แล้ว?’ พอผมตอบไปแบบนั้นมันก็ทำหน้างงๆกลับมา แล้วก็หันไปมองน้องปลาเหมือนจะถามอะไรสักอย่าง แต่ไม่ทันที่มันจะพูดจบ น้องปลาก็ตะโกนทักออกมาซะก่อน
‘เอ้าๆ แอคท่าดิ่ พี่เอิร์ทยิ้มหน่อยหน่อยสิคะ’
ผมกับมันยืนเงอะๆงะๆอยู่พักหนึ่งก่อนที่ผมจะตัดสินใจชูสองนิ้วขึ้นมา
ทำไมอยู่ดีๆรู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาได้วะ...
‘เอาท่าไรอีกดีอ่ะพี่?’ ไอเด็กข้างๆตัวถามผมขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันเว้ย
ไม่ได้ตอบอะไรมันออกไป แต่ผมก็ชูนิ้วขึ้นมาอีกนิ้วกลยเป็นสามนิ้วไป.. ไม่รู้เอาท่าอะไรก็ท่านี้แล้วกัน
พอเห็นผมชูสามนิ้วขึ้นมามันก็ชูสามนิ้วตามผมบ้าง พอผมเปลี่ยนมันก็เปลี่ยนตาม หันไปมองมันก็เห็นมันชูนิ้วสามสี่ห้านิ้วตามผม แต่กลับทำหน้าแปลกๆ ยืนสั่นขาไปมา เป็นอะไรของมันวะ?
‘ยืนชิดๆกันหน่อย เนี้ยมันจะล้นเฟรมแล้ว’ น้องปลาลูก.. ผมว่านี่ก็ยืนใกล้จะตายแล้ว
แต่ไอคนข้างๆดูเหมือนจะไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่ พอโดนน้องปลาทัก ไอดราฟท์เลยขยับเข้ามาใกล้ผมอีกหน่อย แต่ดูเหมือนจะยังไม่ถูกใจน้องปลาสักที น้องเลยเดินเข้ามาแล้วลากไอดราฟท์ให้มันมายืนซ้อนหลังผมแทน เอ่อ.. จะสิงร่างกันแล้วนะ
‘ยิ้มหน่อยๆๆ’ น้องปลาพูดบอกออกมา พร้อมกับกดชัตเตอร์ไปด้วย ตอนแรกๆผมกับมันก็เปลี่ยนท่าตามด้วย สองนิ้ว สามนิ้ว สลับไปมา จนสุดท้ายน้องปลาเล่นกดแบบไม่ยั้งจนผมกลัวปุ่มจะค้าง เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นรัวๆ จนผมต้องพูดบอกให้หยุด นี่ถ้าผมไม่พูดห้าม ผมว่าน้องคงกดอีกเป็นร้อยรูป..
‘อ่ะ ได้ละ’ น้องปลาเดินเข้ามาจะให้ผมกับมันดูรูป หันไปมองมันก็เห็นยังยื่นสั่นขาไปมาไม่หยุด จนอดไม่ได้ที่จะถามออกไป
‘เป็นอะไรป่ะเนี้ย?’
‘อ๋อ อ่อออ... เปล่าพี่ ผมไปก่อนนะ ปลาฝากกล้องด้วย แม่งหลอกกู’ พอผมถามมันก็ตอบกลับมารัวๆ หันไปชี้หน้าน้องปลาที่ตอนนี้กำลังกลั้นขำอยู่ ก่อนจะรีบวิ่งหายไปอีกทาง
‘เป็นอะไรของมันวะ?’
‘ฮ่า มันปวดฉี่อ่ะพี่ ปลาไปลากมันมาตอนจะไปฉี่พอดี แอบแกล้งขู่มันนิดหน่อยว่าถ้าไม่ถ่ายตอนนี้พี่จะกลับบ้านแล้ว’ ที่ยืนสั่นขาทำหน้าแปลกๆอยู่ตั้งนานนี่คือปวดฉี่? โถ่.. แล้วก็อุตส่าห์ทนนะ..
พอโดนจับให้ถ่ายรูปไอน้องดราฟท์เสร็จ ผมก็โดนไอโย่งลาก(อีกแล้ว.. ทำไมวันนี้ผมโดนลากบ่อยจังวะ!)ออกไปยืนส่งน้องแถวๆหน้าคณะ แต่ไปๆมาๆก็กลายเป็นเป้านิ่งให้น้องพุ่งเข้าใส่ ทั้งมาถ่ายรูปด้วยและให้ผมถ่ายรูปให้ บางคนก็เอาขนมนมเนยมาให้ ตอนแรกๆก็มาถ่ายคู่กับผมอยู่หรอกนะ แต่ไอน้องๆกลุ่มที่เล่นเกมกับผมเมื่อวานนี่แหละตัวดี เดินกันมาเป็นฝูง ไอเราก็นึกว่าจะถ่ายรูปด้วย ที่ไหนได้ มันมาให้ผมถ่ายรูปให้.... น้องคนอื่นเห็นก็เอาบ้าง หนักเข้านี่ก็ยืนเข้าแถวเรียงกันมาเลยทีเดียว เมื่อถ่ายกันจนพอใจและฝากฝังให้ผมส่งรูปให้แล้วเลยค่อยๆล่าถอยกันออกไป ทำให้ผมได้พักหายใจหายคอบ้าง
‘พี่เอิร์ท!’
‘ห้ะ...’ ใครบางคนตะโกนเรียกชื่อผมเสียงดังจนต้องหันกลับไปมอง ไม่รู้ว่าเรียกเอิร์ทไหน แต่ก็หันไปก่อนแล้วกัน หันไปเจอกับไอเด็กหน้าหล่อตัวสูงที่กำลังฉีกยิ้ม โบกมือหยอยๆ แล้วก้าวขายาวๆมาหาผม
นึกว่าจะไม่เห็นหน้าซะแล้ว..
‘โอ้ยหาอยู่ตั้งนานกว่าจะเจอ พี่แม่งโคตรกลืนกับเด็กอ่ะ’ เดินมาถึงก็บ่นอะไรงุ้งงิ้ง หยิบพัดที่ผมได้(ขโมย)มาจากน้องคนนึงในมือผมไปพัดหน้าตัวเองซะแทน
‘เออ ไม่ได้สูงเหมือนแกนี่หว่า’ แย่งพัดคืนจากมือมันแล้วเอาพัดตีแขนมันเบาๆ จริงก็จะตีหัวละนะ แต่เผอิญเด็กมันสูงกว่า...
‘โอ๋เอ๋ รักหรอกจึงหยอกเล่นอ่ะ’ พูดแล้วก็ทำมือโอ๋เอ๋เหมือนผมเป็นเด็กอะไรแบบนั้น หันไปค้อนใส่ก็แล้วแต่มันก็ยังไม่ยอมหยุด พอผมหันหน้าหนีมันก็ขยับตัวตาม แล้วจับแก้มผมดึงเล่นอีก เปลืองตัวไปแล้วนะเว้ยยย!
จริงๆก็ว่าจะแกล้งมันต่อละนะ... แต่รำคาญมัน
รำคาญจริงๆนะ.. เชื่อเหอะ
นั่นแหละ…
เลยหลุดยิ้มให้มันจนได้…
‘พอๆ ตกลงมีไร?’ พอยิ้ม?จนเมื่อยแก้มเลยเพิ่งนึกได้ว่ามันเรียกผมไว้นี่นา
‘คือ.. ถ่ายรูปด้วยหน่อยดิ่’ ไอเด็กตัวสูงตอบออกมาช้าๆ พร้อมกับมองหน้าผมไปด้วย มองทำไมวะ...
‘ห้ะ ก็ถ่ายแล้วไม่ใช่หรอ? ปลากดไปเยอะมากเลยนะ’ ผมฟันธงว่ามากกว่าสิบรูป
‘ไม่เอา เมื่อกี้มันไม่ได้ตั้งตัวอ่ะ ไม่มีสติ ปวดฉี่’ ทำหน้าหงอย กระพริบตาปริบๆ ใส่ผม
‘นี่ต้องสงสารป่ะ’
‘นะๆ มาๆๆ’ ไม่สนใจว่าผมจะพูดอะไร มันก็เดินมาซ้อนหลังผมแล้วหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาเปิดกล้องหน้า
‘อ่าว ไม่ถ่ายกับกล้องใหญ่หรอ?’
‘ไม่เอาอ่ะ เซลฟี่อบอุ่นกว่า.. หึหึ’ เออ อบอุ่นไปดิ่
มันเล่นย่อตัวลงแล้วเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้จนผมเกือบหยุดหายใจ ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว เหมือนโดน freeze ไว้กับที่ซะงั้น
ใกล้ขนาดนี้... แม่ง
‘เชี่ย!’ ผมสะดุ้งแล้วสบถออกมาเมื่อมันกดชัตเตอร์รัวๆแบบไม่ถามผมสักคำ ให้แอคท่าหน่อยก็ไม่ได้
‘ฮ่าๆๆ ก็ไม่ยอมยิ้มสักทีอ่ะ คิดอะไรอยู่ มาๆ ถ่ายดีๆแล้ว’ มันหัวเราะออกมาก่อนจะยอมถือกล้องดีๆ
ถ่ายรูปกันไปมาหลายรูป ทั้งรูปที่ทำหน้าดีๆ ทำหน้าตลกก็มี จนผมรู้สึกว่าปวดแก้มไปหมดเลยบอกให้มันหยุดถ่าย...
‘ไหนดูรูปมั่งดิ่’
‘ไม่ให้ดูหรอกก’ ผมบอกมันเมื่อเห็นมันก้มหน้าดูมือถือแล้วยิ้มอยู่คนเดียว มันเป็นบ้าเรอะ..
แต่นั่นแหละ ยิ่งบอกมันเลยหันหน้าหนีผมซะงั้น รูปมันตลกมากหรอวะ?
มันไม่ให้ผมดูเลยหยิบโทรศัพท์ตัวเองมาเล่นบ้าง แต่จริงๆไม่มีอะไรให้เล่นมากหรอกครับ เข้าแอปนู้นออกแอปนี้ไปเรื่อย
‘รูปนี้น่ารักอ่ะ..’ อยู่ๆมันก็พูดออกมาแล้วยื่นโทรศัพท์ของมันมาให้ดู ในจอกำลังโชว์รูปที่เพิ่งถ่ายไป รูปนั้นหน้ามันอยู่ใกล้มากกก ยิ้มกว้างแบบที่มันไม่ค่อยยิ้ม(แต่หล่อชิบหาย) ส่วนผมเองยังยิ้มกว้างแปลกๆ.. กว้างมากเกินไป.. อ่า.. นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมปวดแก้มรึเปล่า?
‘เอ้อพี่...’ ผมสไลด์ดูรูปในมือถือมันไปเรื่อย นี่มันกดรัวมากนะ ถ่ายไปเยอะชิบหาย แต่อยู่ดีๆมันก็เรียกผม ทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง
‘ขอ...ไลน์หน่อยดิ...’
‘เอาไปทำไร?’
‘ไปซื้อหวย.. หุ้ย บ้าละ’
‘ถ้าบอกว่าไม่เล่นจะเชื่อป่ะ’
‘ไม่... เมื่อวานยังนั่งเล่นไลน์อยู่เลยเหอะ’ พอได้ยินผมตอบแบบนั้น มันเลยทำหน้ามุ่ยกลับมา.. นี่คิดว่าตัวเองน่ารักนักหรือไงวะ
‘เชื่อเห๊อะ’
‘ไม่ เอามือถือพี่มาๆ เดี๋ยวผมแอดเอง’ พูดจบแล้วก็สรุปเองเสร็จสรรพ ไม่ถงไม่ถามผมสักคำ แล้วไม่ต้องยื่นให้นะครับ มันดึงมือถือในมือผมไปเลย..
‘เห้ย พาสไรอ่ะะะะะะะ’ มันเอามือถือไปกดปลดล็อคแล้วก็พูดออกมา แหงละครับ ผมล็อคพาสไว้
‘โถ่ นึกว่าแน่’
‘บอกหน่อยยยยดิ่’ ยื่นโทรศัพท์คืนให้ผมตรงหน้า มือก็เอามาสะกิดไหล่ผมไปมา
‘...’
‘นะครับ นะ นะ’
‘……..เออออ มาๆๆๆ’ ผมเคยบอกรึเปล่าว่าผมเป็นคนใจอ่อน.....
พอปลดล็อคผ่านมันก็ดึงมือถือกลับไป แล้วยังเอามือขึ้นมาบังหน้าจอมือถือไม่ให้ผมเห็นว่ากำลังทำอะไร
นั่นมันโทรศัพท์ผมป่ะวะ?
‘เห้ย ทำไร’ เห็นมันทำอะไรสักอย่างอยู่กับมือถือผมนานมากจนต้องถามออกไป มันทำอะไรกับมือถือผม หรือมันล้วงข้อมูลอะไรไปรึเปล่าวะ? แต่โทรสํพท์ผมแทบไม่มีอะไรเลยครับ ผมเลยปล่อยให้มันเล่นง่ายๆนั่นไง
‘ก็แอดไลน์ไงงง เนี้ยๆ’ มันก้มลงไปพิมพ์อะไรยุกยิกๆกับมือถือผมอยู่อีกพักหนึ่งก่อนจะส่งมือถือคืนมา แล้วมันก็หันไปก้มมือถือตัวเองต่อ
ผมก้มลงมองหน้าจอมือถือตัวเองที่ขึ้นหน้าแอปพลิเคชั่นไลน์อยู่ หน้าจอแสดงรายชื่อในรายการเพื่อนใหม่
‘drafttdraft |’
ไอเด็กนี่มันก้อปชื่อไลน์ผม!!!!
สาบานว่าไม่ได้เปลี่ยนให้เหมือนกัน แต่มันก้อปชื่อผมไปต่างหาก
ชื่อนี้ผมคิดนานนะ.... (หรอ) มาลอกไปได้ไงวะ - -;
จริงๆชื่อมันหน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่สถานะท้ายไลน์มันนี่สิ..
‘รักโลกก็ดีนะ...’
(ต่อ)
-
‘ดราฟท์มึง มาจีบเพื่อนกูอีกและ ไปๆ มาถ่ายรูปรวมสายโหดหน่อย' ไม่ทันจะได้คุยอะไรกันต่อ ไอพอสก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ มันวิ่งมากอดคอผมเอาไว้พักนึง ไม่ทันที่จะให้ผมได้เถียงอะไรกลับ มันก็เปลี่ยนเป็นลากคอไอน้องดราฟท์ออกไป
เจ้าตัวที่ยังงงๆที่โดนใครมาลากไปไหนก็ได้แต่หันมาโบกมือบ๊ายบายให้ผม
พอไม่มีอะไรจะทำผมก็ย้ายก้นตัวเองไปนั่งอยู่ใต้คณะกับเดอะแกงค์ ทยอยส่งน้องๆที่ผู้ปกครองมารับให้กลับบ้านโดนสวัสดิภาพ ส่วนใหญ่น้องที่ผู้ปกครองมารับเริ่มกลับกันหมดแล้ว เหลือแต่น้องผู้ชายบางคนที่เอารถมา เลยมัวแต่ติดลมคุยเล่นกับเพื่อนๆผมกลุ่มใหญ่ที่ไม่ยอมกลับกันสักที
ไอดราฟท์ก็ด้วย...
มันคุยกันไปทั่วตั้งแต่เรื่องเพื่อน เรื่องที่โรงเรียน ความฝัน เกม เล่าวีรกรรมเด็ด นินทาเพื่อนในค่าย พูดมากจนผมสงสัยว่านี่ผมนั่งฟังผู้ชายคุยกันไม่ใช่ผู้หญิง.. ผมเองหูก็นั่งฟัง แต่มือกับตานี่เล่นเกม ไม่ได้ร่วมวงกับมันด้วย กลัวจะโดนเผาเองนี่แหละครับไม่ใช่อะไร.. จนตอนที่นาฬิกาบอกเวลา 13.00 น. นั่นแหละ ไอกลุ่มใหญ่เลยโดนสลายเพราะพวกมันไล่ให้น้องกลับกันได้แล้ว จะได้เคลียร์สถานที่แล้วกลับหอนอนกันบ้าง
ไอพอสลากผมให้เดินออกมาส่งน้องๆทั้งหลายที่หน้าคณะ หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายน้องทีล่ำลากันด้วยมิตรภาพลูกผู้ชายไม่จบไม่สิ้นสักที จนเริ่มสงสัยแล้วว่าวันนี้มันจะได้กลับบ้านกันมั้ย
‘พี่เอิร์ท..’ ไอดราฟท์เรียกผมจากดันหลังทำให้ต้องหันไปมอง มันเรียกผมบ่อยจนผมจำเสียงมันได้ละนะ..
‘หื้ม ว่า?’
‘จะไปแล้วนะ?‘ มันตอบกลับมาแล้วก็ยืนหันไปหันมา เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
‘เออดิ่ กลับบ้านไป555’
‘พูดไรหน่อยดิ่..’ ห่ะ.. มันจะให้ผมพูดอะไรวะ ปกติน้องค่ายจะกลับบ้านที่ผมต้องพูดอะไรบ้าง?
‘พูดไรอ่ะ’
‘นิดนึงงง’ มันยังไม่ละความพยายาม..
‘อะไรวะ..... งืม.. โชคดีนะครับน้องดราฟท์ครับ ตั้งใจเรียน ขับรถดีๆ’
‘แค่เนี้ย?’
‘งั้นเอาไรอีกอ่ะ.. ไลน์ก็เอาไปแล้วไม่ใช่หรอ?’
'...'
'...?'
‘กอดหน่อย..’ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
‘ห้ะ?!’
‘กอดหน่อยดิ่.. ทีนึง’ มันไม่สบาย หรือเป็นอะไรวะเนี้ย อยู่ดีๆมาขอกอด?
‘บ้าละ’
‘เห้ยนี่พูดจริง กอดน้องชายไรงี้ไม่ได้หรอ’ พี่ชายน้องชายแมนๆ?กอดกันงี้เรอะ........
‘เอาจริงอ่ะ?’
‘อื้อ’ มันพยักหน้าให้รัวๆก่อนจะเป็นฝ่ายยกแขนขึ้นแล้วอ้าแขนรอไว้
ทำไมกลายเป็นผมต้องไปกอดมันวะ? หันไปมองรอบข้างที่ตอนนี้เหมือนจะไม่มีใครสนใจผมกับมันสักคน ไอพอสกับเพื่อนคนอื่นก็คุยอะไรกันอีกไม่รู้กับน้องๆที่ยังไม่ยอมไปสักที
พอหันกลับมามองตรงหน้าอีกทีก็กลับกลายเป็นว่าระยะห่างที่เคยมีตอนแรกมันหายไปแล้ว ไอเด็กตัวสูงมันเขยิบเข้ามาใกล้จนบังภาพตรงหน้าผมไปซะมิด ใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมที่ติดอยู่บนเสื้อ..
มันวาดแขนมารั้งผมเข้าไปใกล้ก่อนจะกอดไว้หลวมๆ
แถมยังเอาหน้าหล่อๆของมันมาเกยไว้กับไหล่ผมอีกต่างหาก
เชี่ย... โคตรอันตราย..
'นี่…. ผมขอโทษนะถ้าผมแกล้งหรือเล่นอะไรแรงๆไป'
'...' ผมกำลังรู้สึก... ใจสั่น....
‘แต่ผมชอบพี่จริงๆนะ’ มันพูดออกมาเบาๆจนเหมือนจะเป็นพูดในลำคอมากกว่า แต่ผมก็ยังได้ยินมันอยู่ดี..
‘…’
'ชอบมากด้วยอ่ะ รู้ตัวป่าวว่าพี่น่ารักมากก'
'...'
‘ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ แต่ชอบพี่ว่ะ’
'...'
'ต่อไปนี้ก็ช่วงรับผมไว้พิจารณาด้วยนะครับ..'
'...' ไม่ได้พูดอะไรตอบ ได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเองที่กำลังเต้นโครมครามเสียงดังแทบจะกระเด้งออกมานอกอก
ดังจนกลัวว่าไอคนที่กอดอยู่มันจะได้ยิน..
อย่าได้ยินนะเว้ย....................................................
‘…’
‘…’
'ดีใจที่ได้เจอกันนะพี่'
'...' พูดจบมันก็ตบไหล่ผมเบาๆสองสามทีก่อนจะผละตัวออกมายืนจ้องหน้าผม จนผมต้องเป็นฝ่ายหลบสายตามันเอง หน้าผมกำลังร้อน..
‘ไว้เจอกันใหม่นะ หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะครับ’
พูดไปนั่นแล้วก็ยิ้มกว้างออกมา ยกมือขึ้นมาหยิกแก้มผมสองข้าง แล้วขยับไปมา
อยู่กับมันนี่ผมเปลืองตัวจริงๆ...
'ผมไปละ ตอบไลน์ผมด้วยนะพี่!' มันกระชับกระเป๋าสะพายด้านหลังแล้วหันมาโบกมือให้ผม เผื่อแผ่ไปถึงพวกที่ยังส่งน้องอีกกลุ่มอยู่ข้างหลังด้วย แล้วผมก็ได้ยินเสียงโห่ออกมา...
อายคนมั้ยหล่ะมึง... แม่งงงงงงงงงงงง
มันเดินออกไปที่รถพร้อมๆกับที่ผมหันหลังเดินกลับมาที่หน้าคณะ เงยหน้าขึ้นมองก็เจอสายตากรุ่มกริ่มของไอพวกเดอะแกงค์จนต้องก้มหน้าทำตัวเนียนๆเดินผ่านพวกมันกลับไป
มึงอย่าเพิ่งแซวนะ เดี๋ยวกูหลุด...
'ตึ๊ง!'
เสียงแจ้งเตือนไลน์ตั้งขึ้นจากโทรศัพท์ในมือ เอาขึ้นมาดูถึงเห็นว่าเป็นข้อความของไอเด็กที่เพิ่งขโมย?กอดผมไปเมื่อกี้...
แถมยังเป็นข้อความที่ทำให้ผมเกือบปล่อยโทรศัพท์หลุดมือไปซะด้วย...
drafttdraft |’: อยากเป็นแบบให้ผมเมื่อไหร่ก็บอกได้นะพี่
แล้วก็..... เสียงหัวใจ... เต้นดังจังเลยนะครับ ; )
_______________________________________________________________
-
แถม
-drafttdraft |’: เห้ยพี่!!!
earthearth |’: ว่า?
-drafttdraft |’: คือ
earthearth |’: มีไรรร
-drafttdraft |’: ลืมของอ่ะ
earthearth |’: ห้ะ
earthearth |’: ลืมอะไร?
ลืมไว้ที่ตึกหรอ
-drafttdraft |’: ใช่ๆๆๆๆๆ
ลืมไว้ที่ค่ายอ่ะ
earthearth |’: อะไร? เดี๋ยวไปหาให้
...
earthearth |’: เห้ย เร็วดิ่
จะกลับบ้านแล้วเนี้ย
อ่านแล้วทำไมไม่ตอบ?
...
-drafttdraft |’: พอดีผมลืมหัวใจไว้ที่พี่ค่ายอ่ะ..
-drafttdraft |’: ฝากพี่เก็บไว้แล้วดูแลแทนให้หน่อยดิ่
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
_______________________________________________________________
:katai5: :katai5: :katai5:
ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีคนอ่านทุกคนนะคะ
ในที่สุดเรื่องที่ก็ดำเนินมาจนถึงตอนจบ(สักที)
ตอนสุดท้ายนี่ก็ปาเข้าไปสามโพสต์เลยทีเดียว 55555
ไม่รู้ความอ่อยของพี่หรือความเนียนของน้องจะมากกว่ากัน.. 55555
ต่อไปจะขอพูดมากหน่อย55 แต่ยังไงช่วยอ่านให้จบกันด้วยนะคะ เราอยากจะบอกกับคนอ่านทุกคนจริงๆ
ต้องขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้น ที่ติดตามกันมาตลอดสามเดือนกว่าๆ
ตอนแรกนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นตามที่ตั้งจริงๆค่ะ กะว่าไม่เกินห้าตอนคงจบ
แต่ไปๆมาๆมันยืดมาถึง 12 ตอนจนได้ซะนี่ T.T แต่กว่าจะจบก็อุปสรรคเยอะเหลือเกิน
เน็ตไม่ติดบ้าง คอมพัง ติดสอบ คิดไม่ออกก็มี 55555
ต้องขอโทษที่บางทีกว่าจะมาต่อก็น๊านนาน(เช่นตอนสุดท้ายนี้..)
แต่ก็ต้องขอบคุณทุกคนจริงๆค่ะที่ตามอ่านกันมาจนจบ
เราตั้งใจให้นิยายเรื่องนี้สบายๆ เป็นนิยายฟีลกู๊ด เป็นมุมมองของคนที่เจอกันธรรมดาๆ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นภายใต้ความบังเอิญของพี่ค่ายกับน้องค่ายในสามวัน พระเอกนายเอกไม่ได้เลิศเลอจากไหน แค่ผู้ชายที่หน้าตาน่ารักไปนิดนึง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร กับเด็กหนุ่มหล่อๆที่หาได้ตามโรงเรียนมัธยมนี่แหละค่ะ55555
ขอบคุณทุกๆเม้นที่เป็นกำลังใจให้แต่งต่อเรื่อยๆ เราตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นแจ้งเตือนในเมล์ว่ามีคอมเม้นใหม่เข้ามา
เราจำได้ทุกยูสเลยนะคะ หรือทุกครั้งที่เข้าหน้าเว็บมาแล้วเห็นจำนวนคนอ่านที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ
ส่วนคนที่ต้องขอบคุณมากที่สุดคงเป็นพี่ค่ายหน้าตาน่ารักตัวเล็กที่ชื่อขึ้นต้นด้วย อ. ที่เป็นแรงผลักดันให้แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา
ขอบคุณน้องดราฟท์ในมโนที่อยู่ดีๆก็โผล่ขึ้นมาจากไหนไม่รู้ 55555 ขอบคุณเพื่อนคนนึงที่เป็นหนูทดลองอ่านและติชมให้ตั้งแต่อินโทร แล้วสุดท้ายก็คงต้องขอบคุณความกล้าของตัวเองที่ตัดสินใจสมัครเล้าแล้วแต่งนิยายมาลง
แล้วก็ต้องขอโทษที่เรื่องนี้อาจจะไม่ได้สนุกเท่าไหร่ บางตอนอาจจะน่าเบื่อไปบ้าง มือใหม่หัดแต่งจริงๆค่ะ 5555 แต่ก็จะพยายามพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆนะคะ
ยังไงก็ฝากติดตามกันไปเรื่อยๆนะคะ ยังมีตอนพิเศษมาให้เรื่อยๆแน่นอนค่ะ
เพราะถึงจะเป็นตอนจบ แต่มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของตัวละครเท่านั้น : )
ยังไงก็แวะเข้ามาดูกันได้ตลอดนะคะ มีตอนพิเศษรออีกเพียบ
ปล. ตอนนี้กำลังรวมรวบไฟล์ที่แต่งไว้เป็น pdf กะว่าจะเก็บไว้เป็นที่ระทึก? ใครอยากอ่านแบบเต็มๆไม่ต้องเลื่อนหาในเว็บหรือไฟล์เก็บไว้+รูปภาพปรากอบนิดหน่อยๆ ก็หลังไมค์มาได้นะคะ จะส่งให้ค่ะ ^^
-
อร๊ายยยย จบได้น่ารักมุ้งมิ้งมากกกก :katai2-1:
"ลืมห้วใจไว้ที่พี่ค่าย" ชอบประโยคนี้จัง o18
-
มาแล้วววววว เย่ๆ เป็ยเรื่องสั้นที่เราประทับใจมากเลยค่ะ ><
ทั้งพระเอกนายเอกนิสัยตรงกับที่เราชอบหมดเลย
แถมคนเขียนยังแต่งได้ดีด้วย ชอบจริงๆนะคะ
อยากเห็นมุมหวานของพี่เอิร์ธกับน้องดราฟท์แล้ววววว
อยากรู้ด้วยว่าน้องดราฟท์จะลงรูปเซลฟี่กับพี่เอิร์ธมั้ย
ขอลายแทงด้วยนะคะ จะตามไปแซววววว
ขอบคุณคนเขียนมากๆนะคะ ที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ ตอนเช้ามีสอบ ก่อนนอนได้อ่านตอนจบ
มีความสุขมาก 55555555555
ป.ล.อยากได้ไฟล์ pdf เดี๋ยวส่ง pm ไปนะคะ :)
-
จบมุ้งมิ้งมากเลยค่ะ ละลายยย
น้องเทคแคร์ดีไหมพี่เอิร์ธ? 55555 ชอบมุกของน้องตั้งแต่ต้นยันจบค่ะ บอกเลย (///^///)
-
สนุกมากคับ :-[รอตอนพิเศษ :haun4:
-
:o8: น้องหยอดตลอดใจอ่อนรับรักยังน้า
-
:katai5: อยากอ่าน ภาค 2 ชีวิตมหาลัย
-
:katai5: อยากอ่าน ภาค 2 ชีวิตมหาลัย
ขอแว๊บมาตอบ ตอนน้องดราฟท์เข้ามหาลัยล้วมีแน่นอนค่ะ จะมาในตอนพิเศษ ฝากติดตตามกันด้วยนะคะ ^^
-
ขอบคุณคนแต่งค่ะ เรื่องหน้ารักมากๆ
ยังรอตอนพิเศษอยู่นะคะ
o13 o13 o13
-
จบแล้ววววว
ชอบอารมณ์แบบนี้มากเลย
สบายๆ แต่น่ารัก พี่เอิร์ทเขินได้น่ารักมากจริงๆ
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ
-
:กอด1:
-
พี่อ่อย น้องเนียน แต่น่ารักมาก
-
อ่า~ หยอดเยอะๆเลยดราฟ.พี่เอิร์ทตอนเขินช่างน่าร้ากกกก~ :-[
-
ตั้งตารอตอนพิเศษนะค้าา~ :L2:
-
คนเขียนนนนน เค้ายังรอตอนพิเศษอยู่นะ ><
-
โอ๊ยยย อ่านไปเขินไป น้องดราฟทำพี่เอิร์ทเขินเลย
-
รอตอนพิเศษ!!!!!
จบหวานมุ้งมิ้งม๊ากกกก เขิลลล
-
น่ารักอ่าาา
อยากอ่านภาคต่อเลย
ชอบอ่ะะะ!!
-
โง้ยยยย น่ารักมั่กๆ :-[
-
แง จบซะแล้ว
น่ารักมากเลย
ขอบคุณค่ะ
:mew1:
-
รออยู่น่ะครับ :mew2:
-
รอตอนพิเศษภาคมหาลัยด้วยคน :mew3:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ ชอบมากค่ะอ่านแล้วยิ้มทุกตอนเลย o13
รอติดตามตอนพิเศษต่อไปนะคะ :L2:
-
SPECIAL 1ST
นอนไม่หลับอ่ะ
ทำไงดีพี่เอิร์ท
นอนยังไงก็ไม่หลับ
อยากนอน
ปกตินอนก็คิดไม่คอยออก นี่ไม่ได้นอนจะเหลืออะไร
ฮือ
พี่เอิร์ทนอนยัง
นอนแล้วละสิ่
ถ้าตื่นเพราะเสียงเตือนก็ไม่ต้องตอบนะ
ปิดเน็ตแล้วนอนต่อ
แต่ผมว่าพี่ไม่ตื่นหรอกใช่ป่ะ55
ขอคุยด้วยหน่อย
หมายถึงคุยคนเดียวก็ได้
แต่ทำยังไงดีอ่ะ เค้าอยากนอนแต่นอนไม่หลับ
นับแกะก็แล้ว
นอนไม่หลับก็อดฝันถึงพี่เลยดิ่
ฟหกดสวหเฟดหหฟกด
นั่นคือ 17 ข้อความที่ถูกส่งมาตอนตีสองกว่าๆ..
เปลี่ยวอะไรของมันวะ คุยคนเดียวก็เป็นด้วย
ผมกดส่งสติ๊กเกอร์แลบลิ้นใส่มันไปก่อนจะลุกไปอาบน้ำ เตรียมตัวลงไปหาของกินใต้หอ
ป่านนี้มันคงอยู่ที่โรงเรียนแล้วแหละ..
วันนี้มันสอบครับ.. เมื่อวานก็หายไปทั้งวัน โผล่มาก็ตอนค่ำๆแล้ว แถมยังมางอแงใส่ว่าทำไม่ได้ อ่านไม่เข้าหัว ผมก็ไม่รู้จะช่วยมันยังไงเหมือนกัน ฟิสิกส์กับเคมีนี่ไม่ใช่ทางของผมจริงๆ
แล้วนี่มันก็คงตาค้าง นอนไม่หลับอีก ถึงมาเกรียนไลน์ใส่ผมเนี่ย จะบอกว่าสงสารดีไหมหล่ะ
ไม่ต้องสงสัยนะครับ มันนี่ก็คงมีอยู่คนเดียว
มนุษย์เด็กตัวสูงที่เจอกันในค่ายเมื่อสองที่แล้ว ที่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้เช่นกัน มันถึงมาตามจีบ(เจ้าตัวบอกว่างั้น)ผมอยู่ทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ วันไหนเลิกเร็วก็เทียวไปเทียวมาอยู่แถวคณะผม เอาขนมนมเนยมาให้แทบทุกวัน จนเพื่อนพี่น้องที่คอยแซวคอยล้อเริ่มเบื่อจนเลิกพูดกันไปแล้ว บางวันนึกคึกก็มาลากผมไปเดินห้าง ไปตะลอนหาของกินบ้าง อ้างนู่นนี่ตลอด
แต่ก็นะ.. ผมก็ไปกับมันตลอดแหละ…
ผมไม่ได้อะไรนะเฟ่ย ก็เด็กมันมาหาแล้ว ก็ไปดิ่ สงสารมันต่างหาก
จริงๆนะ!
ตั้งแต่กลับจากค่ายวันนั้นมันก็แอดไลน์ แอดเฟส ฟอลอินสตาแกรมผมรัวๆ หลังจากนั้นก็ทักมาคุยกับผมทุกทางจนผมต้องตกลงกับมันว่าคุยกันในไลน์ก็ได้ ผมขี้เกียจสลับแอปไปมา..
ที่พีคกว่านั้นก็คือสามวันถัดมาหลังจบค่าย ก็มีเบอร์ปริศนาที่ไม่รู้ว่ามาเมมเบอร์ใส่เครื่องผมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ระลึกไปถึงตอนที่มันเอามือถือผมไปเล่นซะนานสองนาน ปากบอกว่าแอดไลน์แต่มันกำลังเมมเบอร์ตัวเองลงเครื่องผม โทรออก แถมยังกดลบหลักฐานอะไรทิ้งหมดด้วย… แล้วชื่อชวนอ้วกที่เจ้าตัวเป็นคนตั้งเองนั่นก็ทำเอาผมไม่อยากรับโทรศัพท์เอาซะดื้อๆ พอผมเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น เจอกันมันก็จะขอโทรศัพท์เอาไปเล่น บอกว่าเล่นเกมๆ แต่ความจริงมันเอาไปเปลี่ยนชื่อตัวเองให้กลับเป็นเหมือนเดิมที่มันตั้งต่างหาก.. ตอนแรกก็เชื่ออยู่หรอกนะครับ ก็นึกว่าไอโฟนลูกรักจะเออเร่อ เปลี่ยนชื่อแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม จนผ่านไปครั้งที่สองนั่นแหละผมถึงรู้สึกว่ามันทะแม่งๆ
บางทีผมก็สงสัยนะ ว่ามันคุยกับผม ผมคุยกับมันเป็นเดือนๆได้ยังไง ผมไม่รู้ว่ามันเบื่อรึเปล่า แต่ผมก็ไม่เคยเบื่อนะ ถึงบทสนทนามันจะทั่วๆไป เล่าเรื่องนู่นนี่ บางวันก็ง้องแง้งใส่ผมเหมือนตัวเองเป็นเด็กอนุบาลสาม บทจะเกรียนก็เกรียนชิบหาย บางวันก็กินอะไรผิดสำแดงมาเสี่ยวใส่จนผมอยากจะบล็อคมันให้รู้เรื่องรู้ราว
แต่ผมก็ยังคุยกับมันตลอดนั่นแหละ..
อาจจะเป็นเพราะมันไม่เคยล้ำเส้นที่ผมขีดไว้
จนกลายเป็นว่ามีแต่ผมที่ค่อยๆลบเส้นนั้นออกเองด้วยซ้ำ
‘เชี่ยเอิร์ท! เหม่อไรวะ’ เสียงทักที่ดังขึ้นกับมือหนักๆที่ตบหัวผมไปทีทำให้ผมสะดุ้งก่อนจะหันไปดู
ไอโย่งนี่เอง แม่ง… ตบเข้ามาได้
‘ไรมึง เหม่อคิดถึงน้องดราฟท์หรอจ้ะ’ ก็ใช่นะสิวะ..
‘ใช่ก็บ้าละ! แล้วนี่มึงไปไหน ป่านนี้ไม่ตื่นไม่ใช่หรอมึง’ ไอโย่งมันเป็นพวกมนุษย์อืดครับ เจ็ดโมงแบบนี้ไม่มีทางที่จะเห็นมันลงมาเดินแบบนี้ ยกเว้นวันนี้วันนึงแล้วกัน
‘ว่าจะไปส่งน้องอ่ะ รถมันเสีย จอดอยู่หน้ามอนู่น แม่งง’ มันลากเก้าอี้มาแล้วนั่งลงโต๊ะเดียวกับผมก่อนจะหันไปตะโกนสั่งโจ๊กกับป้าคนขาย
‘น้องไหนวะ? ดรีม?’
‘เออดิ่ น้องไหนอีก ทำเป็นเก่งอยากได้รถ พอรถเสียก็ลำบากกูอีก’ ไอนี่มันมีน้องสาวคนนึงครับ อยู่มอห้า หน้าตาน่ารักผิดกับพี่มัน แต่นิสัยนี่ห้าวๆเถื่อนๆไม่ต่างกับพี่มันเลย
‘ทำมาเป็นบ่น ห่วงน้องจะตายเหอะมึงอ่ะ’ แล้วมันก็เป็นพวกห่วงและหวงน้องสาวมากกกก ถึงจะแสดงออกแบบแปลกๆไปหน่อยก็เหอะ เจอหน้ากันผมเห็นมันตีกันบ้านแทบแตก แต่พอน้องมีปัญหาก็วิ่งแจ้นไปช่วยน้องคนแรก ผมหล่ะไม่เข้าใจมันจริงๆ
‘ใคร กูป่าววว...แล้วมึ... เห้ยแปป’
ไม่ทันมันจะพูดจบ เสียงริงโทนโทรศัพท์ของมันก็ดังขึ้นมาซะก่อน
แม่ง... เพลงหวานเลี่ยนมาก
'ค้าบที่รัก... อ้าว? แล้วไมมันไม่รอมึงอ่ะ ทำไงดีวะ แปปนะ เตงรอก่อนนะ' เลี่ยนกว่าเพลงก็มันนี่แหละครับ มาตงมาเตง.. เข้ากับหน้ามันมาก ผมหล่ะสงสารแฟนมันจริงๆ เด็กวิศวะคนนั้นนั่นแหละครับ ตามจีบอยู่ได้ตั้งนานสองนาน กว่าเขาจะยอมใจอ่อน
แต่แฟนมันก็น่ารักนะครับ โหดดี
'เอิร์ทจ๋าาาาาาาาาาาาาา' มันคุยโทรศัพท์เสร็จก็เรียกผมขึ้นมา เงยหน้าจากจานข้าวขึ้นมาก็เจอมันหันมาทำตาปริบๆใส่ผม
'ไรมึงงงงง มีไรอีก'
'นี่ว่างใช่ป้ะะะะ' มันถามผมออกมาแล้วก็ทำหน้าตามีความหวังแบบสุดๆใส่ผม อะไรของมั๊น
'เออไมอ่ะ'
'ไม่ได้ไปไหนใช่ป่ะ'
'เออออ ตกลงมีไร?'
'คืออออ.....'
'คือไร รีบบอกมา ช้าเดี๋ยวจะไม่ว่างแล้ว' ผมทำเสียงโหดใส่มัน ยึกๆยักๆอยู่นั่นแหละ ไม่บอกสักทีว่ามีอะไร
'คือ... มึงไปส่งน้องกูให้หน่อยได้ป่ะ?' นั่นไง... ว่าแล้ว...
'ว่าแล้วเชียว ตลอดอ่ะมึง'
'นะมึงงงงงงง ดินมันตื่นสายว่ะ แล้วเพื่อนทิ้งมัน มันเรียนเช้าเลยด้วย'
โอเคครับ เรื่งนี้สอนให้รู้ว่า.. ต่อให้รักน้องขนาดไหน
แต่แฟนสำคัญกว่าน้องสินะสินะ..
'เอออออออออ กูก็ต้องช่วยมึงอยู่แล้วเพื่อนรัก' แล้วจะให้ผมทำไงหล่ะครับ.. ไหนๆวันนี้ก็ไม่มีคลาสอยู่แล้ว
'โอ้ย ขอบคุณมากคับพี่เอิร์ทน่ามนคนน่ารัก ขอให้ผัว เอ้ย น้องดราฟท์รักน้องดราฟท์หลงไปนานๆนะครับ'
'คำขอบคุณบ้าอะไรของมึงเนี้ยยยย' ผมจะเปลี่ยนใจไม่ช่วยมันเพราะคำขอบคุณของมันนี่แหละ -_-
'เออหน่า เดี๋ยวเลี้ยงหนม ไอติมหลังมอเคป่ะ'
'สเวนเซ่น....' ไหนๆก็ไหนๆ เอาให้คุ้มครับ
'ไอสัส ไปกินกับน้องมึงเหอะ กูมีปัญญาแค่หลังมอเว้ย' อ่าวด่ากูอีก
'งกกกกก'
'มึงสิงก แฟนก็รวยยังจะมาไถเพื่อนอีก'
'รายยยยยยยยยยยย กูป่าววว' ถึงมันจะรวยจริงๆก็เหอะ
'พอๆๆๆ กินเสร็จยัง ไปส่งน้องกูก่อน'
'เอออ ใช้กูแล้วยังจะเร่งอีก'
'ป่าวครับ ผมแค่กลัวว่าน้องจะสายครับ พี่เอิร์ทเห็นใจหน่อยสิครับ'
'โรงเรียน......ใช่ป้ะ?'
ผมขับรถมาส่งน้องดรีมของไอโย่งถึงโรงเรียนโดยประสิทธิภาพ
ผมสนิทกับน้องมันนะครับ เจอกันบ่อย แต่วันนี้น้องมันบอกอดนอนอ่านหนังสือ ขึ้นรถผมปั๊ปมันก็หลับปุ๊ป ถึงโรงเรียนนั่นแหละมันถึงลุกขึ้นมาตื่นเต็มตาโดยที่ผมยังไม่ทันจะปลุก
น้องดรีมวิ่งเข้าโรงเรียนไปแล้ว เหลือแต่ผมที่ยังยืนเคว้งมองรั้วกับป้ายโรงเรียน
ไปไหนดีวะ……………….
มองลอดเข้าไปในรั้วก็เห็นเด็กมัธยมเต็มไปหมด วันนี้ดูจะเงียบกว่าปกติสักหน่อย คงเพราะเป็นวันสอบ เลยมีแต่เด็กนั่งอ่านหนังสือกันซะส่วนใหญ่
เอาไงดีวะ…
สุดท้ายเลยได้แต่ตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกถึงใครบางคน
‘ไอตูด’
นั่นคือชื่อล่าสุดที่ผมเมมไว้โดยที่มันไม่ได้มาแก้เปลี่ยนกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก..
ไม่ต้องปล่อยให้รอนาน ปลายสายก็รับ
เหมือนมันจะยังตั้งตัวไม่ทัน คงจะแปลกใจที่ผมเป็นฝ่ายโทรหาก่อน
แต่ไม่รอให้ปลายสายพูดอะไรผมเลยพูดออกมา
'ทำไรอยู่'
‘….’ เสียงดังโวกเวกโวยวายดังลอดออกมา ซึ่งคาดว่าจะเป็นพวกเพื่อนๆมันนั่นแหละ
'….ลงมาหน้ารรหน่อยดิ'
'เห้ยแปปๆ’ มันตอบกลับมา ก่อนจะได้ยินเสียงขลุกขลักดังลอดออกมาจากปลายสาย ก่อนจะกลายเป็นเสียงฝีเท้าที่เหมือนมันกำลังวเดินออกไปจากที่เดิม เสียงดังค่อยๆเงียบลงไป ก่อนมันจะพูดออกมา
‘...พี่เล่นรายยย วันนี้ว่างเช้าไม่ใช่หรอ ทำไมตื่นเร็ว' เสียงยียวนของมันนี่น่าหมันไส้จริงๆ
'ก็ตื่นเร็วบ้างไม่ได้หรือไง’
‘ก็ป่าวววว’
‘จะลงไม่ลง…. ถ้าไม่ลงจะได้กลับ’
‘เห้ยเดี๋ยว เอาจริง?’
‘จะลงมาป่ะหล่ะ เมื่อยละนะ’
‘เห้ยรอแปป ถ้าแกล้งผมนะเจอดีแน่’ มันตอบด้วยน้ำเสียงตื่นๆบวกกับงงๆก่อนจะตัดสายผมไป
นี่มันกล้าตัดสายผมเลยหรอ!?
ก้มลงมองโทรศัพท์ตัวเองแล้วก็ได้แต่งง
ผมทำอะไรลงไปวะเนี่ยยยย!
แต่เอาเถอะ..
ไหนๆก็มาแล้ว
ผมยืนรออยู่ไม่นานก็เห็นคนหน้าตาคุ้นๆที่คาดว่าวิ่งลงมาจากอาคารเรียนยืนหอบอยู่ตรงหน้า
‘เห้..ยมา..ได้..ไงเนี้ยยยยย’ มันเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาตื่นๆ แล้วพูดออกมาทั้งหอบแบบนั้นแหละ
‘ขับรถมาดิ่’ นานๆทีจะได้กวนมันบ้างก็เอาหน่อยละกัน
‘แล้ว? มีไรป่าวอ่ะพี่ มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า?’
‘…..’
‘…..’ โว้ยอย่ามาทำหน้าแบบนั้นสิฟ่ะ
‘อ่ะ’
ยื่นถุงขนมถุงใหญ่ที่ถือติดมาให้ไอเด็กตัวสูงข้างหน้า
แต่มันดันไม่ยอมรับไป มัวแต่ทำหน้างงมองหน้าผมสลับกับถุงขนมอยู่นั่นแหละ
‘อะไรอ่ะ?’
‘ก็ดูเอาดิ่...’ กว่ามันจะยอมรับถุงขนมจากมือผมไป ผมก็เกือบจะเปลี่ยนใจเอาคืนแล้ว
‘เห้ยยยย พี่ซื้อไรมาเยอะแยะเนี้ย ซื้อให้ผมหรอ?’
‘ป่าว.. ซื้อทิ้งไว้ในรถ ไม่มีใครกิน’ …จริงๆ.. นะ
‘หรออออออออออออออออออออ’
‘จะเอาหรือไม่เอา ไม่เอาก็เอาคืนมา กินเองก็ได้วะ’ ทำมาเป็นพูดมาก เดี๋ยวก็ไม่ให้ซะเลยอ่ะ
‘เอาดิ้ ให้แล้วเอาคืนได้ไง!’
‘กินให้หมดนะ...’
‘รับทราบคร้าบบบบ โอ้ยทำไมพี่น่ารักงี้วะ’ มันพูดไปก็ก้มหน้าคุ้ยถุงขนมไป ก่อนจะหยิบนมที่ผมซื้อมาขึ้นมากิน
แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรกลับ เสียงเรียกเข้าจากมือถือไอดราฟท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน
‘ชิบหาย เข้าห้องแล้วแน่เลย’
‘อ้าวว’
‘งั้นผมไปก่อนนะพี่ ไว้สอบเสร็จเดี๋ยวผมไปหาที่หอนะ’
‘อื้ออออ รีบไปได้แล้วไป๊’ พยักหน้ารัวๆให้
มันยิ้มให้ผมก่อนจะขยับใกล้เข้ามา มันก้มหน้าลงก่อนจะกระซิบเบาๆข้างหูผม
แต่เพราะระยะที่ใกล้ไปเลยทำให้จมูกมันเฉียดแก้มผมไปแบบฉิวเฉียด...........
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แม่ง หัวใจจะวาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!
‘ขอบคุณนะครับ’
มันถอยออกไปก่อนยิ้มให้ผม
‘ไปละ เจอกันเย็นนี้นะพี่’
ยกมือไหว้ผมก่อนจะโบกมือบ๊ายบายแล้ววิ่งกลับเข้าไปในโรงเรียน
เหลือแต่ผมที่ยืนค้างอยู่กับที่
เขินว้อยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมผมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี้ย!
.
.
..
'สู้สู้นะ'
'ขอบคุณงับบบบบบบบบ<3'
.
...
..
นี่ๆ
ผมโคตรอยากพาพี่เข้าห้องสอบมากเลยอ่ะรู้ป่ะ
ห้ะ?
ก็พี่คือคำตอบสำหรับทุกอย่างของผมอ่ะ <3
...
..
.
_______________________________________________________________
:katai5: :katai5: :katai5:
มาแล้วววววว หย่อนตอนพิเศษตอนแรกลงเบาๆ
ใครทายออกบ้างว่าชื่อที่น้องดราฟท์เมมเองในเครื่องพี่เอิร์ทคือชื่ออะไร ทายมาได้นะคะ เดี๋ยวมาเฉลย55
ขออภัยที่มาช้ามากกกกกกกกก จริงๆคิดพล็อตตอนพิเศษไว้เยอะมาก
แต่แต่งไม่จบสักตอน TvT
เอาเป็นว่าเอาตอนนี้ไปก่อนเบาๆ พี่เอิร์ทเราอุตส่าห์รวบรวมพลังบุกไปหาน้องถึงโรงเรียน555
ไม่รู้ว่างงๆตรงไหนรึเปล่า เพราะแต่งไว้ครึ่งแรกนานมาก เพิ่งมาต่อให้จบ ยังไงก็บอกได้นะคะ
ส่วนตอนภาคมหาลัยนี่รอก่อนนะคะ อีกนาน5555
เราตั้งใจจะแต่งสเปเป็นเรื่องราวของทั้งคู่ให้ดำเนินไปเรื่อยๆ
แต่ยืนยันว่ามีตอนที่น้องดราฟท์เข้ามามหาลัยแล้วแน่นอน ตามอ่านกันไปเรื่อยด้วยน้า <3
ขอบคุณทุกคนที่มารอด้วยยย ขอบคุณที่ตามอ่านจบจน
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ♥
แอบเอารวมไฟล์เรื่องเต็มมาหย่อน มีรูปด้วยน้าา เราตั้งใจทำมาก555
ใครสนใจก็หลังไมค์มาขอได้นะคะ ^^
(http://i.imgur.com/P8Pz8cm.png)
-
เหยยยยย เพิ่งเห็นว่ามีตอนพิเศษแล้ววววว
คิดถึงพี่เอิร์ธกับน้องดราฟท์~~~~
ขอบคุณมากๆน้าาาาา
-
ก็พี่คือคำตอบสำหรับทุกอย่างของผม!!!! ถ้อยคำสุดแสนจะโรแมนติกอีกแล้ววว :-[
-
โอ๊ยยยยยย น่ารักอ้ะ เขิน ละลายยยยย
น้องเอิร์ธนี่เสี่ยวมาก ๆ ประโยคสุดท้ายนี่เล่นเอาจะละล่ยลงไปกองกับพื้น
-
ตอนพิเศษก็น่ารัก :-[
-
น่ารักอ่ะ เดาชื่อว่าสุดที่รักใช่ป่ะ
-
ดราฟท์เนี่ยเสี่ยวได้อี๊กกก… พี่เอิร์ทเขินจนม้วนตัวเป็นเกลียวแล้วมั้งป่านนี้น่ะ เห็นเด็กๆ เขาจีบกันแล้วกระชุ่มกระชวยดีเน้ออ ^^
-
ตอนนพิเศษน่ารักกง่าาาาาา :katai2-1: :katai2-1:
-
ตั้งว่า my draf, ที่รัก เดาล้วนๆ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่า สนุกมากมาย
-
สนุกมาก น่ารักมาก รอตอนพิเศษต่อไป
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
-
น่ารักเกินไปแล้วนะ อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าเลย :-[ :-[ :-[
-
สนุกมากครับ ดราฟ น่ารักมาก ...... ขอบคุณครับ
-
:katai2-1:
-
มุ้งมิ้งมากๆเลยอ่ะ :katai2-1:
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
สวัสดีค่า~~~~~~~~
ขออภัยที่หายไปนานมากๆ ยุ่งมากจริงๆค่ะ
วันนี้คนเขียนขอแวะมาส่งสารค่ะ
จะบอกว่าตอนนี้มีเพจแล้วนะคะ!!!!!!!
มาขอฝากเนื้อฝากตัวว่าไปกดไลค์ทักทายกันได้ค่ะ
เราตั้งใจจะลงพวกตอนสั้นๆที่แต่งไว้ลงเพจ ถ้าอยากอ่านก็ไปติดตามกันได้นะคะ
ส่วนพี่เอิร์ทน้องดราฟท์ก็ยังไม่ทิ้งนะคะ แต่ตอนนี้คนเขียนวุ่นวายกับอนาคตชีวิตตัวเองมาก
คงต้องขอพักไว้ก่อน แต่พล็อตมันเข้าหัวมาเรื่อยๆ เลยจะพยายามเขียนทีละนิดละหน่อย
มีอะไรก็จะลงในเพจไว้ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ :กอด1:
https://www.facebook.com/quex17