กลั่นแกล้ง "ใครบอกให้มึงเอาของกูลงมา .. ทีหลังไม่ต้องยุ่งกับข้าวของกูนะ" เสียงขุนตวาดกร้าวแต่เช้า ทำให้แก้วที่กำลังขนกระเป๋ากับสูททำงานลงมาสะดุ้งแล้วรีบวางของลงบนโต๊ะทานข้าว ทั้งๆที่แก้วอุตส่าห์ช่วยพี่ขุนเอาของลงมาให้ก่อนแท้ๆ กลับโดนตวาดเสียงดังเสียอย่างนั้น
"ขอโทษครับ" แก้วว่าก่อนจะนั่งลงทานอาหารเช้าของวัน ตอนนี้แก้วหายดีแล้วและถึงเวลาที่ต้องไปทำงานเสียที
หลังจากนอนในห้องเดียวกันมาเกือบอาทิตย์ แก้วก็รู้สึกได้ว่าพี่ขุนเริ่มไม่ค่อยรังเกียจเขาแล้ว ดูได้จากท่าทีที่พี่ขุนทำ เขาไม่ทำท่าทางรังเกียจหรือขยะแขยงใดๆ แก้วเลยแอบคิดไปว่าพี่เขาอาจจะรับแก้วได้แล้ว .. แต่ในความเป็นจริงขุนเองนั้นพยายามไม่สนใจแก้ว ทำเป็นไม่เห็นเสียยังดีกว่า เพราะอย่างไรเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ ว่าเขากับมันต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันไปอีกนาน เขาเลยมักจะทำตัวปกติ ไม่แสดงท่าทางใดๆออกมา แม้จะยังรู้สึกเจ็บใจที่โดนมันสวมรอยตำแหน่งเมียของเขา เป็นเพราะข่าวที่แพร่ออกไป ตอนนี้เด็กในสต็อกของขุนจึงถอนตัวออกไปกันเรื่อยๆ
"มึงเรียกแท็กซี่ไปเองนะ .. กูไปละ" แก้วที่กำลังจะตักข้าวคำสุดท้ายเข้าปากได้แต่พยักหน้าหงึกๆมองตามหลังคนเป็นพี่ไป ปกติป๋าเป็นคนสั่งให้พี่ขุนพาแก้วไปทำงานทุกวัน แต่วันนี้ป๋าไม่อยู่ แก้วก็เลยถูกถีบหัวส่งอย่างไม่เหลือเยื่อใย .. เฮ้อ .. เกิดเป็นแก้วนี่มันแสนลำบากยิ่งนัก
มาถึงที่ทำงานตอนที่เขาเข้าห้องกันเรียบร้อย แก้วเดินหอบของพะรุงพะรังเข้าไปนั่งในห้องทำงานป๋า .. ตอนแรกก็ว่าจะเดินไปดูห้องพี่ขุนเหมือนกันว่าเขามาถึงหรือยัง แต่ความน้อยใจยังครุกรุ่นอยู่ ในเมื่อพี่ขุนไล่แก้วมาเองขนาดนี้ วันนี้แก้วจะขอโกรธคนที่ทิ้งกันเสียหน่อยเถอะ
"น้องแก้ววันนี้ช่วยป๋าตรวจเอกสารก่อนให้ท่านเซ็นเนอะ .. มีไม่เยอะมากค่ะ .. ไม่เข้าใจถามพี่มิ่งได้นะ .. พี่ขอไปทำงานก่อน .. งานเยอะมากเลย" พี่มิ่งเปิดประตูเข้ามาสั่งงานก่อนจะออกไปข้างนอก วันนี้ป๋าไปประชุมที่โรงแรมดังในชลบุรีเลยออกไปแต่เช้า แก้วที่เป็นเลขาจึงต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายจากพี่ๆอีกที
ก๊อก ก๊อก
"เป็นไงมั่งแก้ว .. เราห่วงแก้วมากนะ" เป็นทายที่แอบเข้ามาหา
"ไม่ต้องห่วงเราหรอกทาย เราสบายดีแล้ว .. แล้วหนีมาแบบนี้หัวหน้าไม่ว่าหรอ" แก้วถามเพราะรู้ว่าหัวหน้าของทายเนี้ยบเรื่องงานขนาดไหน
"ไม่รู้ดิ เราแอบออกมาอ่ะ .. พอดีเมื่อเช้าเห็นคุณขุนของแก้วขับรถมาจอด .. แต่ไม่เห็นแก้ว .. ทำไมไม่มาด้วยกันล่ะ .. หรือเขาไม่ให้มาด้วย" เพื่อนรักถามคนที่กำลังนั่งควงปากกาทำท่าคิดมากอยู่
"อืม ใช่. เรามาแท็กซี่เองอ่ะ .. ปกติที่เห็นเรามากับเขาเป็นเพราะป๋าสั่งน่ะ" ใช่ ถ้าป๋าไม่สั่ง แก้วก็ไม่ได้มากับพี่ขุนหรอก ขนาดมาด้วยกัน เขายังไม่เคยชวนแก้วคุยเลยสักคำ
"โธ่ ใจร้ายชะมัดเลย .. เออแก้ว .. เราไปก่อนนะ .. ตอนเที่ยงจะมารับไปกินข้าว" แก้วยิ้มให้ทายที่เดินออกไปแล้ว ยังดีนะที่มีเพื่อนอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นแก้วคงเหงาตายเลย
นั่งทำเอกสารจนได้เวลาอาหารเที่ยง ผู้คนในออฟฟิศทยอยกันออกไปทานข้าวด้านนอก ส่วนแก้วกับทาย เขามีร้านอาหารเด็ดส่วนตัว อยู่ไม่ไกล เยื้องบริษัทไปหน่อยเดียวเอง
"ว่าไงเราสองคน ไปกินไหนกันอ่ะ พี่ขอไปด้วยสิ" แก้วกับทายกำลังเดินออกมาจากออฟฟิศได้ยินเสียงเรียกจึงหันกลับมาหาคนด้านหลังก็ต้องพบกับพี่ครามที่กำลังวิ่งตามออกมากระหืดกระหอบ
"ร้านนู้นอ่ะพี่ .. ไปดิ" ทายชี้ไปฝั่งตรงข้าม หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันเดินมาถึงร้านก็พบว่าคนเยอะอยู่เหมือนกัน ตอนเที่ยงร้านนี้มักจะมีคนมาทานเยอะ เพราะอาหารของเขามีหลากหลายและอร่อยจนต้องสั่งอีกจาน
"นั่งเลยพี่ .. นี่เมนู เดี๋ยวหนูมาเอานะ" เด็กจดออเดอร์บอกแล้ววิ่งไปดูแลโต๊ะอื่นต่อ แก้วไม่ต้องเปิดเมนูก็นึกอาหารที่ชอบได้ เขาทานผัดผักรวมไข่เจียวราดข้าว ทายสั่งผัดผักบุ้งหมูกรอบ ส่วนพี่ครามสั่งคะน้าหมูกรอบ เป๊ปซี่ 2 ของพี่ครามกับทาย ส่วนแก้วขอแค่น้ำเปล่า 1
"เราเป็นไงบ้าง ไม่สบายหายขาดหรือยัง" ระหว่างนั่งรอต่างคนต่างเงียบ เป็นพี่ครามที่เป็นคนเปิดวงสนทนา
"ผมไม่เป็นไรแล้วครับ สบายมาก" แก้วตอบพลางจิบน้ำเปล่า ตอนนี้เขารู้สึกแปลกๆกับพี่คราม เพราะเวลาที่พี่ครามถามเขา พี่ครามมักจะส่งสายตาห่วงใยจนออกนอกหน้า มันก็ปกติที่คนรู้จักกันจะเป็นห่วงกันบ้าง แต่ไม่ใช่กับคนคนนี้ ถ้าแก้วจะขอเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าที่พี่ครามคอยเป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้ เป็นเพราะว่าพี่ครามชอบแก้ว
"ดีแล้วแหละ พี่เป็นห่วงเรานะ .. ยิ่งรู้ว่าอยู่กับไอ้นั่นด้วยแล้ว พี่ยิ่งห่วงไปกันใหญ่" ครามพูดสีหน้ากังวลจนคนที่นั่งฟังอยู่ด้วยถึงกับต้องออกโรงแทนเพื่อน
"พี่อย่าวิตกไปเลย .. อย่างไรพี่ขุนเขาก็เป็นสามีแก้ว" ทายพูดแล้วทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ เหมือนทายจะตะขิดตะขวางใจว่าพี่ครามกำลังอยากให้แก้วเลิกกับขุน
"ข้าวมาพอดี .. ทานข้าวกันเถอะครับ" แก้วที่เห็นความไม่ปกติของทั้งสองคนรีบแทรกบทสนทนาขึ้นมาทันที อาหารของทุกคนเสิร์ฟไว้บนโต๊ะเรียบร้อย หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเปิดปากคุยกันอีก มีบ้างที่แก้วกับทายจะเม้ากันตามประสาเพื่อนรู้ใจ จนทานเสร็จ เหลือเวลาอีกสิบห้านาทีถึงจะเริ่มงานช่วงบ่าย
"มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง .. เราไม่ต้องจ่าย" ครามเปิดกระเป๋าเงินหยิบแบงค์พันออกมา
"ไม่เป็นไรครับ .. กินใครกินมันดีกว่า" แก้วรีบปฏิเสธ เพราะเขาไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร
"พี่จ่ายเองนะ .. อ่ะน้อง .. ทั้งหมดเลย" ครามชิ่งจ่ายเงินก่อน น้องๆจะได้ขัดขวางไม่ได้ แก้วได้แค่ไหว้ขอบคุณแล้วเก็บเงินลงกระเป๋า เอาไว้คราวหน้าค่อยจ่ายให้พี่เขาบ้างก็ได้เนอะ
"หน้าใหญ่จังเลยนะ .. หึหึ" เสียงที่คุ้นเคยทำให้แก้วหันหลังไปมองผู้พูด
"พี่ขุน" แก้วอึ้งไปกับคนตรงหน้าที่ได้เจอ ไม่ใช่พี่ขุนของเขาหรอกนะ แต่เป็นอีกคนนี่สิ
"ทำเป็นจ่ายแบงค์พันนะคะ .. ไม่รู้จะอยู่ถึงสิ้นเดือนหรือเปล่า" คนที่กำลังพูดอยู่นั้นคือรตี คู่ควงของอีกฝ่ายนั่นเอง เธอยืนควงแขนขุนแล้วพูดเสียดสีครามอย่างยั้นเย้ย อาหารจานละไม่กี่สิบ ทำเป็นล้วงแบงค์พันจ่าย หึ กลัวคนไม่รู้สิท่าว่ามีเงินเกินร้อย
"กรุณาอย่าพูดจาดูถูกคนอื่นด้วยคำเน่าๆของคุณ" ทายที่ยืนฟังอยู่นานโพล่งออกมาให้เจ็บแสบ
"แกว่าใครห๊ะ ! ขุนคะ ! มันว่ารตีค่ะ ขุนต้องจัดการนะ!!!" ยัยรตีทำท่าทางเหมือนเด็กโดนเพื่อนแกล้งวิ่งไปฟ้องแม่ หล่อนทำท่าทางเหมือนอยากได้รับการปกป้องจากคนของเธอ
"อย่าสนใจคนพวกนี้เลยรตี เราไปกันเถอะ" ขุนไม่อยากจะสนใจหรอก ถ้าไม่เห็นว่าไอ้ขี้เหร่มันมากับใคร หึ นี่คงคิดจะจีบจริงจังสินะ ฝันไปเถอะ แม้เขาจะไม่ได้ชอบแก้วแม้แต่นิด แต่เขาก็ไม่ต้องการเสียชั้นเชิงให้ใคร
"แต่ขุนคะ .. ฮึ่ยย .. ฝากไว้ก่อนเถอะพวกแก" รตีเดินสบัดส้นสูงวิ่งตามคู่ควงไป แม้จะแอบเจ็บใจที่โดนมันด่า แต่เธอก็ถือว่าเหนือขั้นกว่าเพราะคนที่ขุนนอนด้วย ยังเป็นเธอ
.
"อ่า .. อ๊ะ .. อ๊ะ .. ขุนคะ .. รตีใกล้เสร็จแล้วนะ" เสียงครางดังก้องไปทั่วห้องของโรงแรม หลังจากที่ออกมาจากร้านอาหาร ขุนก็ขับรถพาเธอมาเปิดโรงแรมเพื่อสำเร็จความใคร่ ไม่ใช่เขาหรอกนะที่อยาก แต่เป็นเธอต่างหากที่อยากจนตัวสั่น ถึงกับขนาดมาหาเขาถึงบริษัทและชวนออกมาหาที่เงียบๆคุยกัน ซึ่งเขารู้ดีว่ารตีอยากคุยเรื่องอะไร ถ้าไม่พ้นเรื่องบนเตียงและบนตัวเขา
"อืมม .. " เพียงแค่ครั้งเดียวขุนก็เสร็จอย่างง่ายดายแล้วถอนตัวออกนอนฟุบลงไปบนเตียง ทิ้งให้คนใต้ล่างนอนหอบกระสันด้วยอาการอยากรอบสอง
"ไม่ไหวแล้วหรอคะ .. หืม .. จุ๊บ" รตีพลิกขึ้นมานอนกอดขุนไว้ แล้วคลอเคลียจุ๊บไปที่ไหล่แกร่ง มือไม้เปะปะไปทั่วร่างกายปลุกอารมณ์ให้ลุกโชน เสียแต่ว่าคนที่กำลังเหนื่อยจากรอบแรก ตอนนี้หมดอารมณ์ไปแล้ว
"ผมต้องกลับไปทำงาน" คนที่ตอนนี้กำลังลุกนั่งใส่กางเกงใส่เสื้ออยู่พูด รตีที่ยังอารมณ์ค้าง พอขุนพูดแบบนี้ตัวเองก็ต้องทำใจรับ แม้ความจริงหล่อนอยากจะนอนกับขุนใจจะขาด
"ไม่เป็นไรค่ะ .. ไว้คืนนี้คุณค่อยทบดอกให้รตีนะ" หล่อนเปลือยกายนั่งกอดเอวคนที่กำลังสวมร้องเท้าอยู่ แค่นี้ก็ยังดี ถือว่าได้อะไรติดมือกลับไปบ้าง ถ้าวันนี้ขุนไม่มีอารมณ์ป่านนี้เธอคงทำได้แค่ช้อปปิ้งอยู่ตามห้าง น่าเบื่อจะตาย
"ผมไปละ .. คืนนี้เจอกัน" ขุนพูดจบก็เดินออกจากห้อง ที่เขาพูดกับหล่อนว่าคืนนี้เจอกันนั้นเป็นเพราะคืนนี้เป็นวันเกิดของหล่อนและหล่อนก็ชวนเธอไปควงในงานวันเกิดที่ผับร้านเดิม ตอนแรกขุนก็ขี้เกียจจะไป แต่พอมาคิดดูแล้ว มันก็ดีกว่ากลับไปอยู่สองคนกับแก้วหน้าม้า
.
"แก้วจ๋า .. คืนนี้ไปร้านเดิมกันนะ .. พอดีพี่ได้ส่วนลดมา" พี่มิ่งพูด ตอนนี้กำลังเก็บของกลับกันอยู่
"เอ่อ .. แก้ว" แก้วอึกอักเพราะตนเองก็เข็ดจากร้านนั้นแล้ว
"ไปเถอะนะ .. ทายก็ไป .. แก้วไปเป็นเพื่อนหน้อยน้าา" ทายอ้อนเพื่อนรักให้ไปกับเขาด้วย แค่นั่งชิวไม่กี่ชั่วโมงก็กลับ วันศุกร์ทั่งที ควรจะเป็นศุกร์หรรษาสิ
"เราต้องบอกพี่ขุนก่อนอ่ะ " แก้วพูดเพราะนึกขึ้นได้ว่ามีอีกคนที่ต้องรายงาน ถ้าพี่เขารอแก้วกลับด้วยล่ะ แก้วไม่โดนว่าแย่หรอ
"พี่ขุนของแก้วเขากลับไปตั้งแต่ห้าโมงแล้ว" คำพูดของพี่มิ่งทำให้แก้วมือสั่น น้ำตาเอ่อขึ้นมาโดยอัตโนมัติ .. จริงสิเนอะ พี่ขุนจะมารอแก้วทำไม .. เขาคงไปกับคุณรตีแล้วล่ะ
"ถ้าอย่างนั้นแก้วไปกับพวกเรานะ " ทายพูดแล้วจับมือเพื่อนเอาไว้
"ก็ได้"
"เย้ๆๆๆ"
พวกเขาตกลงกันว่าจะไปแต่งตัวกันก่อนจะไปเจอกันที่ร้าน โดยที่ทายจะพาแก้วไปแต่งตัวที่คอนโดทายจะได้ไม่เสียเวลา .. แก้วที่กำลังเศร้าตอนนี้กำลังพยายามทำตัวเหมือนปกติ ไม่อยากให้ใครจับได้ว่าเขากำลังน้อยใจ .. น้อยใจพี่ขุนตั้งแต่เรื่องเมื่อเช้าที่ทิ้งให้แก้วมาเอง .. น้อยใจที่พี่ขุนยังไม่เลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นอีก .. แก้วอยากจะลืมเรื่องราวที่ผ่านมาแต่มันก็ทำไม่ได้ ..
.
"แก้วนั่งๆ .. นี่พี่ครามเขยิบไปหน่อยดิ" มาถึงร้านพวกเพื่อนๆก็พาแก้วเข้ามานั่งด้านใน คราวนี้แก้วได้นั่งโต๊ะในสุด ไม่ต้องออกไปเบียดเสียดผู้คน
"หวงจริงน้าทาย .. พี่ไม่ได้จะทำอะไรเพื่อนเราหรอกน่าา" ครามพูดหยอกทายที่หวงเพื่อนเท่าชีวิต เขาเขยิบเข้าด้านในให้ทายกับแก้วได้นั่ง .. ตอนนี้ทุกคนนั่งกันครบองค์แล้วจึงได้เริ่มสั่งเครื่องดื่มกันมา คนอื่นๆดื่มเหล้ากันปกติ มีแก้วคนเดียวที่สั่งน้ำผลไม้มาทาน
"รู้ไหมว่าคราวที่แล้วพี่อยากจะซัดหน้ามันมากที่มันมาด่าเรา ยังจะทำให้เราอับอายอีก .. มันน่าเล่นเสียให้เข็ด" พอเหล้าเข้าปาก จากคนสุภาพอ่อนน้อม ตอนนี้เริ่มออกลายให้ได้เห็นแล้ว
"ทำไมพี่ไม่ทำล่ะ .. ไม่กล้ามากกว่ามั้ง" ทายที่เริ่มเห็นแววคนข้างๆพูดออกมา แทนที่จะพูดเรื่องสบายหู แต่พี่ครามกลับพูดเรื่องพวกนี้ขึ้นมา เขาเริ่มจะรำคาญเต็มทนละ
"ม .. ไม่ใช่ .. พี่ก็แค่ไว้เชิงก่อนน่ะ .. แก้วครับ . จะไปไหนครับ" ครามรีบทักเมื่อเห็นคนตัวเล็กลุกออกไปจากที่
"ไปห้องน้ำครับ" แก้วตอบ
"ให้ทายไปเป็นเพื่อนไหม" ทายจิบเหล้าแล้วถามขึ้น เขาไม่ได้ดื่มเยอะอะไรมากมาย ดังนั้นตอนนี้สติเขาอยู่ครบถ้วน
"ไม่เป็นไรทาย แก้วไปแปปเดียว เดี๋ยวมา" แก้วเดินฝ่าฝูงคนมาเข้าห้องน้ำ เขาโทรบอกป๋าเรียบร้อยแล้วว่าจะไม่กลับดึกเพราะกลัวป๋าจะเป็นห่วง นั่งอีกเดี๋ยวคงกลับ ไม่ค่อยอยากอยู่นานสักเท่าไหร่
.
"มึงเป็นอะไรวะ หน้าบึ้งเชียว" เลย์ถามขุนที่นั่งพิงโซฟามีรตีนั่งซุกอกชิดอยู่ ตั้งแต่เข้ามา ขุนก็อารมณ์เสียตลอด ทำให้เพื่อนอดจะถามไม่ได้
"กูแค่อึนๆว่ะ" ขุนบอกแล้วกระดกเหล้าต่อ คืนนี้ในผับมีคนพลุกพล่านเต็มไปหมด เสียงเพลงที่เร้าใจของดีเจทำให้บรรยากาศในร้านคึกคัก ผู้คนต่างพากันออกลวดลายลีลาโชว์สเต็ปไม่มีใครยอมใคร
"ขุนคะ ของขวัญรตีคืนนี้ขอเป็นขุนอยู่กับรตีทั้งคืนได้ไหม" รตีพูดเสียงออดอ้อนแล้วลูบไล้ไปทั่วอกแกร่ง คืนนี้หล่อนตั้งใจแต่งตัวเย้ายวนมาเพื่ออ้อนเอาของขวัญจากขุน ผู้ชายในงานล้วนมองหล่อนเป็นตาเดียว ใครๆก็อยากได้หล่อน ไม่เว้นแม้แต่ขุนของหล่อน ที่ตอนนี้กำลังนั่งดื่มเหล้าด้วยท่าทางที่เรียกว่าดิบที่สุดที่หล่อนเคยเห็น
"แค่เช็คหนึ่งแสนมันไม่พอเหรอ" ขุนพูดสีหน้าปกติ ส่วนหล่อนทำได้แค่แค่นยิ้มแล้วตอบกลับไป เขาเซ็นเช็คที่ป๋าให้ไว้ออกไป แค่แสนเดียวถือว่าเล็กๆสำหรับขุน แค่นี้เขาขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก
"มันคนล่ะของขวัญนี่คะ .. คืนนี้วันเกิดรตี .. รตีอยากได้คุณมาอยู่กับรตีนะ" รตียังคงออดอ้อนเอาใจคนตรงหน้า ตอนนี้เรียกได้ว่าหล่อนนั่งเกยมาครึ่งตัวขุนได้แล้ว
"ผมขอไปเข้าห้องน้ำ" ขุนพูดแล้วสลัดตัวออกจากรตีแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อปลดปล่อยและแวะดูดบุหรี่สักครู่ ทำไมเขาถึงรู้สึกเบื่อๆก็ไม่รู้ ทั้งที่พอได้ออกมาจากบ้าน เขาก็น่าจะมีความสุขมากกว่านี้ แถมบางทีเขายังแอบนึกถึงอีกคนที่ไม่รู้ป่านนี้จะนอนหลับไปหรือยัง
.
"เห้ย ! นั่นมันไอ้แก้วหน้าม้านี่" เสียงที่ดังขึ้นทำให้แก้วเลิ่กลั่กรีบหาทางวิ่งหนี แต่ตอนนี้คนที่ยืนเต้นกลางฟลอร์เยอะมากจนทำให้เขาไม่สามารถหนีออกไปได้
"จะไปไหนยะ .. แกมาที่นี่ก็เป็นด้วยหรอ .. ห๊ะ!! .. แหมๆๆ .. ก็นึกว่าจะเรียบร้อย ที่แท้ก็แรดเงียบนี่เอง .. มาเฝ้าขุนของฉันหรอ .. คืนนี้ขุนเขาจะไปนอนกับฉันย่ะ .. แกอย่าแม้แต่จะคิดเพ้อฝันว่าเขาจะรักแก" รตีดึงแขนแก้วอย่างแรงแล้วลากมาที่โต๊ะ หล่อนมีอะไรสนุกๆจะแกล้งคนอย่างมัน แค่ด่าแค่นี้ไม่สะทกสะท้านคนอย่างมันหรอก
"พวกแก .. ช่วยรับน้องกันหน่อยสิ" รตีเรียกบรรดาเพื่อนๆมาช่วยกันรุมคนที่ทำอะไรไม่ได้
"กินเข้าไปสิ .. วันนี้วันเกิดฉัน .. ฉันสั่งให้กินเข้าไป!" หล่อนดึงเหล้าที่เพื่อนชงอย่างเข้มมาให้แก้วดื่ม พอแก้วไม่ทำตาม หล่อนก็ให้เพื่อนจับตัวแก้วเอาไว้แล้วเอาเหล้ากรอกปาก
"อื้ออ .. ปล่อย .. อุ .. แค่กๆๆ .. อุแหวะ" แก้วที่ดื่มเหล้าไม่เป็น พอโดนจับกรอกหมดแก้วก็อ้วกพุ่งออกมาแล้วไอจนหน้าแดงก่ำไปหมด
"อี๋ ! ไอ้ทุเรศ แกกล้าอ้วกใส่เสื้อผ้าฉันหรอ ! นี่แหนะ" รตีที่ตอนนี้เสื้อผ้าเต็มไปด้วยอ้วกหยิบแก้วเหล้าที่วางอยู่ขึ้นมาสาดใส่หน้าแก้วจนแก้วสำลัก
"แกต้องโดน ! แกมันน่าเกลียด ! ไอ้อัปลักษณ์ ! ไอ้แก้วหน้าม้า ! แกไปตายซะ !" เสียงก่นด่าพร้อมทุบตีดังขึ้นจนคนรอบข้างเริ่มมอง เลย์ที่เดินกลับมาจากสูบบุหรี่พอเห็นว่ากำลังเกิดเรื่องจึงวิ่งไปตามเพื่อนรัก ตายห่าละ รตีเล่นลูกป๋าณพซะไม่มีชิ้นดี
"รตี! หยุด!" เสียงที่ดังลั่นร้านทำให้รตีที่กำลังกลั่นแกล้งผู้ชายตัวเล็กหยุดการกระทำทั้งหมด
"มันอ้วกใส่รตีค่ะ" หล่อนได้ทีรีบปรี่เข้าไปฟ้องคนที่ยืนเคร่งเครียด
"เธอทำอะไรแก้ว!" ขุนตวาดลั่น ถึงแม้จะไม่ชอบมัน แต่เขามีสิทธิ์ทำแบบนี้กับมันได้เพียงคนเดียว คำว่า แก้วหน้าม้า. อัปลักษณ์ เขามีสิทธิ์พูดด่ามันได้เพียงคนเดียว
"ทำไมขุนต้องตวาดรตีคะ .. หรือว่าขุนรักมันมากจนหลงมันไปแล้ว" รตียังคงทำตัวน่ารำคาญ ตอนนี้ขุนเริ่มจะหมดความอดทนแล้ว
"เรื่องอะไรกัน .. เห้ย .. แก้ว .. แก้วเป็นไงบ้าง" ทายที่เดินมามุงดูรีบแทรกตัวเข้ามาหาเมื่อพบว่าคนที่นอนเมาอยู่บนโซฟาคือคนที่เขากำลังตามหา
"ใครทำอะไรแก้ว" เสียงที่ดังมาพร้อมกับคนที่ขุนไม่ชอบเอาเสียเลย คับคล้ายว่าจะไม่ถูกชะตากันเอามากๆ ครามเดินเข้าไปหาแก้วที่ตอนนี้แทบจะหมดสติ เนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้าจากการโดนสาดเมื่อครู่
"อย่ามายุ่งเรื่องของผัวเมีย" ขุนดึงครามออกแล้วช้อนคนตัวเล็กขึ้นมาอุ้ม ตอนนี้คนที่กำลังมองการกระทำของขุนต่างก็อึ้งกันเป็นแถวๆ เพราะขุนทำเหมือนตัวเองเป็นเจ้าเข้าเจ้าของแก้วเสียเต็มประดา
"คุณจะเอาแก้วไปไหน" ทายที่ยืนตกใจรีบสลัดมันทิ้งก่อนจะเอ่ยถาม เพราะเขารู้สึกเป็นห่วงเพื่อนมาก สภาพแก้วตอนนี้คือโดนเยอะจริงๆ
"ฉันจะพาแก้วกลับบ้าน" ขุนพูดแล้วกระชับแขนให้แน่นขึ้น
"ไม่ได้นะคะ ! คุณต้องอยู่กับรตีสิคะ .. วันนี้วันเกิดรตีน้า" รตีพูดแล้วเดินมาเกาะแขนขุนเอาไว้ หล่อนแค่อยากแกล้งให้มันอับอาย แต่ไม่คิดว่าขุนจะปกป้องมันขนาดนี้ แบบนี้หล่อนก็ดูแย่ในสายตาขุนน่ะสิ
"ปล่อยผมได้ละ .. ครั้งนี้รตีทำเกินไปนะ .. ได้โปรดให้เกียรติผมด้วย .. ยังไงแก้วก็คู่หมั้นผม" ขุนพูดแล้วช้อนตัวแก้วอุ้มขึ้นทั้งตัวก่อนจะเดินออกมาโดยที่ไม่สนใจเสียงกรีดร้องของสาวเจ้าของงานวันเกิด
"กรี๊ดดด ! ทำไมเป็นแบบนี้ ! ขุนกลับมานะะ ! กรี๊ดดดด!" เสียงที่ดังสนั่นทำให้เพื่อนๆรตีต่างแกล้งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใครจะไปนึกล่ะว่าคู่ควงของหล่อนจะกล้าหักหน้ากันถึงเพียงนี้ ส่วนครามเขาเดินหัวเสียกลับไปที่โต๊ะแล้วเพราะทำอะไรไม่ได้
"เดี๋ยวสิทาย .. คุยกันก่อนได้ไหม" เลย์ที่ยืนดูสถานการณ์ถามคนที่กำลังจะกลับโต๊ะ คนที่เขาชอบแชทไปคุยในเฟสทุกคืนจนอีกคนรำคาญ
"ผมจะกลับบ้าน" ทายรีบเดินหนีออกไปด้านนอก ก่อนที่เลย์จะตามออกไปติดๆ อยากรู้จังเลยว่าหยิ่งๆแบบนี้จะหยิ่งไปได้อีกนานแค่ไหน
.
"นอนดีๆสิวะ .. เป็นภาระกูฉิบหาย .. เฮ้อ .. มึงนี่มัน” ขุนจัดท่านอนของแก้วให้ดีแล้วเอาเสื้อคลุมของเขาคลุมร่างคนตัวเล็กไว้ เขาไม่นึกว่าจะมาเจอแก้วที่นี่ เดี๋ยวนี้หัดเที่ยวกลางคืนแล้วหรอวะไอ้ขี้เหร่ .. ขุนไขกุญแจรถสตาร์ทเครื่องยนต์ขับรถกลับบ้าน ตอนแรกเขาก็ชั่งใจอยู่ว่าจะไปกับรตีดีไหม แต่ตอนนี้เขาเลือกแล้ว เลือกที่จะกลับบ้านพามันกลับไปนอน เพราะดูจากสภาพแล้ว รตีแกล้งมันหนักอยู่เหมือนกัน
“พี่ขุน .. อึ่ก”
“เออๆ”
กลับมาถึงบ้าน ขุนก็ต้องจัดการอุ้มคนที่นอนตาปรือเพราะความเมาขึ้นห้องมา เขาเริ่มหัวเสียแล้วเหมือนกัน ทำไมมันไม่คิดจะปกป้องตัวเองบ้างวะ คิดว่ามีป๋าอยู่แล้วจะคุ้มกะลาหัวมันได้ตลอดเหรอวะ
“อื้ออ .. หนาววว “ แก้วร้องออกมาเพราะความหนาว ตอนนี้คนเมาถูกจับให้นั่งอยู่ในอ่างน้ำ มีเพียงแค่กางเกงในตัวเดียวที่ปกปิดร่างกายด้านล่าง ส่วนขุนเขาถกเสื้อขึ้นสองข้างแล้วยืนเปิดน้ำจากฝักบัวราดตัวคนที่กำลังสั่นเป็นลูกนก
“หนาวก็รีบอาบ .. เร็วเข้า กูจะได้อาบบ้าง” ขุนพูดเสียงเข้ม ตอนนี้เขาเริ่มง่วงนอนแล้ว แต่ที่ต้องพามันมาอาบน้ำเพราะเขาไม่อยากนอนกับคนตัวเหม็น เพราะก่อนหน้านี้แก้วโดนทั้งมอมเหล้าแถมยังถูกรตีเอาแก้วเหล้าสาดจนเนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้าคละคลุ้งเต็มไปหมด
“เช็ดตัวแล้วแต่งตัวนอนไปเลย กูจะอาบน้ำ” ดันไอ้ขี้เหร่ออกมาด้านนอกแล้วตนเองก็เข้าไปอาบน้ำ แก้วเดินเซออกมาด้านนอกแล้วเช็ดตัวจนแห้ง ก่อนจะแต่งตัวลวกๆแล้วล้มลงไปนอนบนเตียง เขาไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ยังรู้สึกมึนๆอยู่เลย
“ทำไมไม่เช็ดหัวให้แห้งวะ .. ช่างมึง .. ป่วยก็ช่างมึง” ขุนออกมาจากห้องน้ำโดยที่เขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว พอเดินมาที่เตียงก็เห็นคนบนเตียงมันนอนไปทั้งๆที่หัวยังเปียก นอนไปแบบนี้มันต้องไม่สบายแน่ เพราะมันก็ยิ่งเป็นคนแข็งแรงอยู่ด้วยสิ .. ขุนทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินไปปิดไฟนอน เขาพยายามไม่สนใจแก้วมัน แต่พอล้มตัวลงนอนในความมืดก็ต้องอดคิดไม่ได้ว่าถ้าพรุ่งนี้มันป่วย ป๋าอาจจะเห็นว่าเขาไม่ดูแลมันและด่าเขาอีก เขาไม่อยากมีปัญหากับป๋าหรอกนะ
ขุนตัดสินใจลุกไปเปิดไฟแล้วหยิบไดร์เป่าผมไปเสียบที่หัวเตียงก่อนจะเป่าผมให้คนที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง เขาไม่ได้อยากจะทำให้มันหรอกนะ แต่เขาแค่ไม่อยากมีเรื่องกับป๋า .. เป่าไปก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก จุนแทบไม่สนใจด้วยซ้ำว่าแก้วมันหน้าตาอย่างไร ฟันเหยินแค่ไหน .. เป่าเสร็จขุนก็เดินไปปิดไฟแล้วกลับมาล้มตัวลงนอน พรุ่งนี้เขากับแก้วต้องไปทำงานอีก ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย ถ้าไม่รีบนอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย เดี๋ยวป๋าจะว่าเขาอีก
.
.
“อรุณสวัสดิ์ครับป๋า .. เมื่อวานประชุมเป็นอย่างไรบ้างครับ” ป๋าเข้าบริษัทแต่เช้า ปล่อยให้ลูกๆเขาเดินทางมาเอง หายไปวันนึงไม่รู้ว่าเจ้าขุนมันสร้างวีรกรรมอะไรไว้บ้าง
“ก็ดี .. เหนื่อยดี .. เออ .. ฉันไม่อยู่หนึ่งวัน .. ลูกชายฉันมันสร้างเรื่องอะไรไว้หรือเปล่า” ป๋าถามลูกน้องเขา
“คุณขุนก็เรียนรู้งานไวดีครับ .. ดูเขาตั้งใจขึ้นนะ .. แต่ผมแอบเห็นพาคู่ควงเข้ามาในออฟฟิศแล้วก็ออกไปด้วยกันครับ” เป็นเรื่องที่ป๋ารับไม่ได้ยิ่งกว่าเรื่องขี้เกียจทำงานเสียอีก
“อย่าเพิ่งเครียดครับ .. ดูข่าวนี่ก่อน” ป๋าที่อารมณ์เริ่มขึ้นนั่งลงแล้วหยิบหนังสือพิมพ์เล่มเล็กที่แจกกันตอนเช้าขึ้นมาดู
เสียใจไปตามๆกันเมื่อไฮโซหนุ่มตัวย่อ ข. ขวัญใจหญิงสาวหลายๆคน
ได้ประกาศตัวว่ามีคู่หมั้นเป็นผู้ชายไปก่อนหน้านี้ไม่นาน
เมื่อคืนเขาก็ได้ทำให้หญิงสาวอีกหลายคนอกหักอีกครา
เมื่อประกาศตัวว่าเป็นสามีของหนุ่ม ก. กลางงานปาร์ตี้วันเกิดสาว ร.
ช่างไม่น่าเชื่อว่าเพลย์บอยอย่างหนุ่ม ข. จะกลับใจง่ายขนาดนี้
คงต้องสืบแล้วล่ะค่ะว่าหนุ่ม ก. นั้นใช้อะไรในการมัดใจสามี “เมื่อไหร่” ป๋าวางหนังสือพิมพ์ลงอย่างยกยิ้ม ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะในรูปเป็นรูปที่ขุนกำลังอุ้มน้องไว้ในอ้อมแขน หรือบางทีมันจะรักน้องขึ้นมาบ้างแล้ว
“เมื่อวานครับ คุณแก้วถูกรุมทำร้าย คุณขุนเลยเข้าช่วยแล้วพากลับบ้าน”
ป๋าเคหัวเราะออกมาดังลั่น แบบนี้ก็คงอีกไม่นานสินะ ที่เขาจะได้เห็นเด็กสองคนนี้รักกัน ..
- ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ -
มาแบบงงๆ ขอบคุณค่ะ
ผมว่าพระเอกหน้าจะจับพิรุจนายเอกได้แล้วนะครับ เพราะเครื่องสำอางที่แต่งให้เป็นวิวโดนน้ำก็ต้องออก เพราะคนเมาแต่งกน้าใหม่ไม่ได้ไหนจะฟันปลอมมันต้องหลุดบ้างละ ไหนจะผิวนายเอกที่ขาวอีก ถ้านายเอกผิวดำสิวเต็มตัวพระเอกคงไม่เอ้าหรอก
แฮ่มันเป็นข้อสมมุติฐานนะครับ
ขอบคุณที่จับผิดคนเขียนได้ค่า อิอิ
ตอนแรกจะให้ขุนจับผิดน้องได้เลย แต่มันยังไม่ถึงตอนนั้นอ่ะ
เพราะฉะนั้นวันนี้ขอผ่านไปก่อน เอาเป็นว่านางไม่ได้สังเกตขนาดนั้นเนอะ
แล้วน้องก็แต่งมาดีอ่ะป๋าเขามีเคล็ดลับ เอิ๊กๆ. อันนี้บังคับให้คิด 555 ( นิสัย )
ปล. แก้วไม่ดำน้าา น้องขาวววว
ขอบคุณที่มาช่วยจับผิดค่ะ รอๆๆก่อนน้า
รอวันเฉลย
โพลล์
หัวข้อ: ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ || จบบริบูรณ์ .. P. 25 ( 4/3/58 ) **รบกวนย้ายค่ะ** (อ่าน 205994 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก