ก้าวที่สิบห้า " กิก ไอ้เอิงอยู่ไหม"
ผมถามไอ้กิกที่ตอนนี้มันนั่งอยู่คนเดียวในห้องรับแขกของบ้าน
"ไม่อ่ะพี่อิง ทำไมพี่"
"ป่าวหรอก ไม่อยู่ก็ดี พี่มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อยน่ะ"
"เรื่องอะไรพี่ "
ไอ้กิกถามผมด้วยท่าทางอยากรู้
"คือ ...........พี่............เอ่อ"
"ว่าไงล่ะพี่อิง ไม่บอกผมสักทีเนี่ย"
ไอ้กิกมันเริ่มเร่ง
หลังจากที่ผมอึกอักอยู่นานพอควร
"กิกรู้ใช่ไหมว่าเรื่องระหว่างพี่กับไอ้เดฟเกิดอะไรขึ้น"
พอผมพูดเสร็จไอ้กิกก็พยักหน้ารับรู้
แสดงว่าพวกมันคงจะเล่าอะไรให้กันฟังจนหมดแล้ว
"ก็ดี พี่จะได้ไม่ต้องเล่าอะไรมาก "
"....."
"คืองี้นะ ก็เพราะไอ้เดฟมันทำเลวไว้กับพี่ พี่เลยคิดว่าจะเล่นมันคืนนิดหน่อย กิกพอจะช่วยพี่ได้ไหม"
"ว่าไงนะพี่ เล่นไอ้เดฟเนี่ยนะ"
"ใช่ "
ไอ้กิกถึงกับทำท่าทางสยองขึ้นมาทันที
"เฮ้ยย ไม่ใช่ไปหาเรื่องมันนะ พี่ไม่ได้บ้าขนาดนั้นหรอก ก็แค่......... "
แล้วผมก็เริ่มเล่าแผนการทั้งหมดให้มันฟัง
"ผมว่าไอ้ที่พี่จะทำมันยิ่งหว่าไปหาเรื่องมันอีกนะพี่"
"ใช่ผมก็ว่างั้นแหละเจ๊ เล่นไรไม่รู้เรื่องรู้ราว"
จู่ๆ ไอ้เสียงปริศนาก็ดังขึ้นมาจากด้านข้างของผม
ซึ่งจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก
"ไอ้เด"
"ทำไมเจ๊ ตกใจไร ผมไม่บอกไอ้เอิงหรอกน่า ถ้าเจ๊สัญญาว่าจะไม่ทำเรื่องบ้านี่"
"กิก ไหนบอกว่าไม่มีใครอยู่ไง แล้วไอ้เดมันโผล่มาได้ไงเนี่ย "
ผมหันไปถามไอ้กิกที่นิ่งนิ่งอยู่
"ก็พี่อิงถามว่าไอ้เอิงอยู่ไหม ผมก็บอกว่าไม่อยู่ พี่อิงไม่ได้ถามต่อนี่ครับว่า มีคนอื่นอยู่บ้านไหม"
มันยังมาแถได้อีกครับ
"เออๆ ๆ พี่ผิดเองแหละ แต่เด แกห้ามบอกไอ้เอิงมันนะ พี่แค่อยากเล่นไรสนุกๆ นิดหน่อย"
ผมหันไปอ้อนวอนมันเป็นครั้งแรก
"โห เจ๊นี่ไปหัดท่าทางตอแหลแบนี้มาจากไหนเนี่ย อ้อนทีนสุดๆ "
"ไอ้เด ชั้นเป็นพี่แกนะ "
"ผมไม่ได้ว่าอะไรนี่เจ๊ ก็แค่เพิ่งเคยเห็นเจ๊ทำท่าทางอ้อนน่ารักๆ ครั้งแรก เลยสงสัยว่าใครฝึกให้"
"ไม่ต้องเลย รับปากมาก่อน ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกไอ้เอิง"
"ได้ไงเจ๊ เรื่องของพี่ชายสุดที่รักของเพื่อนสุดเลิฟของผมทั้งคน ไม่บอกได้ไง ถ้ามันรู้ทีหลัง ผมกับไอ้กิกเสร็จแน่"
"เหอะน่า เดี๋ยวพี่หาทางบอกมันเอง "
ผมเริ่มอ้อนมันอีกครั้ง
พร้อมกับหันไปอ้อนไอ้กิกต่อด้วย
"เอาเหอะน่าเด มึงก็ช่วยๆพี่อิงหน่อย มึงไม่เป็นพวกกูมึงไม่รู้หรอกว่ามันรู้สึกยังไง"
น่านครับ
ไอ้กิกเริ่มมีกัด
จากปกติมักจะอยู่นิ่งๆ
สงสัยช่วงนี้เห็นไอ้เดมันยอมเลยเริ่มข่มมั่ง
"มึงนี่ก็เอากับเขา เออ ๆ ๆ ก็ได้วะ ไม่ต้องเลยมึงไอ้กิก ถ้าไอ้เอิงรู้นะ มึงต้องรับหน้าด้วย เพราะไอ้เอิงมันไม่ทำไรมึงหรอก แต่กูนี่สิ"
"เออ กูรับเอง ว่าแต่ พี่อิงยังไม่บอกเลยว่าไห้ผมช่วยอะไร"
"คือพี่จะถามกิกหน่อยว่ามีเพื่อนไอ้เดฟที่มันชอบๆเกย์ หรือว่าที่มันท่าทางพอที่พี่จะเข้าไปจีบหรือยุ่งเกี่ยวด้วยไหม"
" พี่อิงนี่พี่จะเอาเพื่อนมันเลยหรอ ผมนึกว่าจะเอาคนอื่นซะอีก"
ไอ้กิกถามเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ
"ถ้าไม่เอาเพื่อนมัน แล้วมันจะรู้ได้ไงล่ะ"
"แต่ว่า.."
"เหอะน่า แนะนำให้พี่สักคนสองคนสิ "
"เอาแล้วไงมึงไอ้กิก งานเข้า"
เสียงไอ้เดพูดงึมงำอยู่ข้างๆ
พร้อมกับไอ้กิกที่หน้าเริ่มสลดลง
ส่วนผมก็ยังคงยิ้มระรื่นด้วยใบหน้าสดใส
พร้อมที่จะเริ่มแผนการโดยทันที
.........................................................
........................................................
........................................................
"นั่นไงพี่ คนนั้น เพื่อนสนิทไอ้เดฟมัน พี่คงไม่เคยเห็นมันหรอก เพราะมันเรียนคนละที่ ได้ข่าว่ามันเรียนมหาลัยแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน ส่วนมากมันจะนัดเจอกันที่ร้านข้างนอกมากกว่า ไอ้เนี่ยนะ หน้าหม้อสุดๆ คบใครไม่นานรหอก ไม่ต่างกับเพื่อนมัน มันชื่อ..."
ไอ้กิกมันบอกผม
พร้อมกับชี้ไปที่กลุ่มคนทที่กำลังยืนคุยกันอยู่หน้าบาร์แห่งหนึ่ง
"ไอ้ว่าน"
"ใช่พี่ มันชื่อไอ้ว่าน ....เฮ้ย พี่รู้จักมันด้วยหรอ"
ไอ้กิกทำหน้าสงสัย
"ไม่ใช่แค่รู้จักเฉยด้วย พี่รู้จักมันดีทีเดียว "
ผมทำหน้านิ่งคิดอะไรสักครู่
ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นว่า
"กิก รอพี่แปบนะ พี่คิดไรสนุกๆ ได้แล้ว"
"อะไรพี่ "
มันถามผม
แต่ผมไม่มีคำตอบสำหรับคำถามมันหรอกครับ
เพราะตอนนี้ผมได้เดินออกห่างจากมันเรียบร้อย
ปล่อยให้ไอ้กิกยืนงงอยู่ตรงนั้น
ผมเดินไปหากลุ่มพวกนั้นที่ยืนคุยกันอยู่
แล้วกระโดดเข้าไปกอดคนตัวสูงที่ยืนหันหลังให้ผมทันที
"เฮ้ย ... "
เสียงมันอุทานก่อนที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
เหมือนกับเห็นผียังไงยังงั้น
"ว่าน ทำไมมาไม่บอกเราล่ะ"
ผมพูดกับมันเสียงหวาน
พร้อมกับปรายตาไปมองอีกคนที่ก็ยืนตาค้างเช่นกัน
แต่ฝ่ายหลังเป็นอาการค้างที่มาพร้อมกับความโกรธ
ไม่ใช่ตกใจเหมือนฝ่ายแรก
"อิง..."
ไอ้ว่านมันพูดออกมาได้คำเดียวครับ
เพราะผมไม่ยอมปล่อยให้มันพูดอะไรต่อ
รีบเอามือปิดปากมันไว้
เพราะเดี๋ยวมันจะแพร่งพรายความับของผมกับมันออกมา
"โอ้ยย.."
แต่ผมไม่ได้ยืนกอดไอ้ว่านอยู่นานหรอกครับ
เพราะไอ้เดฟมันจัดการดึง หรือจะเรียกว่ากระชากตัวผมออกมาจากตัวไอ้ว่านอย่างแรง
"มันเรื่องอะไรกันวะ"
มันถามผมเสียงดัง
พร้อมกับหันหน้ามองผมที
มองไอ้ว่านที
"กูก็..."
"ว่าน ไหน ๆ ก็ไหนๆ แล้ว บอกเดฟไปเถอะว่าเราเป็นอะไรกัน เพราะยังไงเรื่องแค่นี้เดฟคงไม่ว่าอะไรหรอก จริงไหม"
ผมพูด
พร้อมกับหันไปมองไอ้เดฟ
ที่ตอนนี้มันยืนนิ่งหน้าแดงกร่ำยืนบีบข้อมือผมจนแทบว่าจะหักซะให้ได้
"เฮ้ย .."
ไอ้ว่านอะทาน
พร้อมกับมองผมอย่างต้องการคำอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น
"มึงไปเอากับมันตั้งแต่เมื่อไหร่"
ไอ้เดฟถามเสียงนิ่ง
"กูไม่ได้.."
คราวนี้ไอ้ว่านเหมือนมันจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะร
มันรีบเอ่ยขึ้นเหมือนกับจะแก้ไขความเข้าใจผิดนั้นทันที
แต่มีรึที่ผมจะยอมให้แผนนี้แตกง่ายๆแบบนี้
เพราะทันทีที่มันอ้าปากจะพูด
ผมก็กระโดดเอาปากปะกบปากมันไว้ทันที
แต่ก็แค่ประกบนะครับ
เพราะผมไม่รู้ว่าจะเอาอะไรปิดปากมันดี
มันถึงจะยอมหยุดพูด
"มึงอยู่นิ่งๆ ได้ไหม เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังทีหลัง ข้อร้องล่ะ "
ผมกระซิบข้างหูไอ้ว่านเบาๆ
ก่อนที่จะหอมแก้มมันเพื่อทำเนียนอีกครั้ง
"กูถามว่ามึงไปเอากันมาตอนไหน"
ไอ้เดฟเหมือนจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้วครับ
เพราะมันตะโกนเสียงดังลั่นเลยทีเดียว
ฮ่าๆ ๆ
สะใจผมล่ะสิคราวนี้
แต่คนที่จะซวยคงจะเป็นไอ้ว่านแหละครับ
เพราะมันคงจะกลัวไอ้เดฟโกรธอยู่เหมือนกัน
แต่กับผมมันก็คงไม่กล้าขัดใจ
เพราะผมกับมันก็ถือว่านอกจากความเป็นเพื่อนแล้ว
ยังมีเรื่องบุญคุณที่ต้องทดแทนกันอีกมากโข
"ตอนไหนมันไม่สำคัญหรอก มันสำคัญแค่ว่าตอนนี้ ..โอ้ย "
ผมพูดยังไม่ทันจบ
ก็โดนไอ้เดฟมันชกเข้ามาเต็มแรงจนผมถึงกับล้มคว่ำไปเลยทีเดียว
"กูนึกแล้วว่าสันดานคนอย่างมึง มันคงไม่ต่างกับคนอื่นๆ หรอก เสียแรงที่กูอุตส่าคิดว่ามึงไม่เหมือนใคร"
"ทำไม ถ้ากูต่างกับคนอื่นแล้วมึงจะรักกู มึงจะมีกูคนเดียวไหมล่ะ"
ผมลุกขึ้นได้ก็ถามันกลับ
พร้อมกับเช็ดเลือดที่มุมปากไปด้วย
"........"
"กูขอถามหน่อยเถอะ ว่าที่ผ่านมา ถ้ามึงคิดว่ากูแตกต่างกับคนอื่น แล้วมึงยังมีคนอื่นๆ อีกเป็นร้อยเป็นพนั เนี่มันหมายความว่ายังไง ถ้ามึงคิดว่าใครสักคนเป็นคนพิเศาสำหรับมึง แล้วมึงจะทำกับเค้าเหมือนที่ทำกับกูไหม "
" สำหรับกูแล้วไม่เคยมีใครเป็นคนพิเศษ"
มันตอบกลับมาเรียบๆ
แต่มันกลับเป็นคำทีทำร้ายหัวใจผมมากเลยทีเดียว
"ที่ผ่านมาชั้นก็คงไม่ต่างอะไรกับพวกหิวเงินพวกนั้นสินะ"
ผมถามกลับมันนิ่งๆเช่นกัน
"....."
"แล้วมันผิดรึไง ที่ชั้นจะมองหาคนที่เค้าเห็นความสำคัญกับชั้นมากกว่านาย"
" ไม่ได้ "
มันตวาดผมเสียงดังพ้อมกับดึงผมเข้าไปหามันอีกครั้ง
"ของๆ กู ถึงกูไม่ต้องการ กูก็ไม่ยอมยกให้ใคร โดยเฉพาะกับเพื่อนกู"
"กูไม่ใช่ของๆ มึง"
"ทำไมจะไม่ใช่ หรือว่ามึฝอยากจะให้กูแสดงให้มึงดู"
"......"
"อยากล่ะสิมึง กูไม่ไปหาแค่อาทิตย์เดีย ถึงกับร่านไปมีชู้ นี่มึงคิดถึงกูมากขนาดนั้นเลยหรอ"
มันพูดยิ้มๆ พร้อมกับเอาปากมาไซร้ตามใบหน้าผมเรื่อยๆ
"ปล่อยกูนะ"
"ปล่อยงั้นหรอ มึงคิดจริงๆ หรอว่ากูจะปล่อยมึงไปง่ายๆ คนอย่างไอ้เดฟ มันไม่เคยใหใครมาหยามง่ายๆ หรอกโว้ย เฮ้ย ไอ้เอ็ม วันนี้กูขอตัวนะ "
แล้วมันก็เตรียมลากผมไปที่รถ
ท่ามกลางความตกตะลึงของคนรอบข้าง
โดยเฉพาะไอ้ว่าน
ที่ดูเหมือนจะยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง
ผมจึงรีบส่งสายตาอ้อนวอนไปให้มันทันที
แต่ดูเหมือนไอ้เดฟมันจะรู้ทัน
เพราะมันรีบพูดดักไว้ทันที
"มึงไม่ต้องไอ้ว่าน มึงกับกูมีเรื่องต้องเคลียร์กัน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องมายุ่ง ถ้ามึงยังคิดว่ากูเป็นเพื่อนอยู่"
เจอไม้นี้เข้าไปไอ้ว่านก็หยุดสิครับ
เพราะมันก็คงไม่อยากยุ่งเรื่องที่มันเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรมากนัก
"ไอ้กิกช่วยพี่ด้วย"
ผมตะโกนอย่างุดเสียงเพื่อนเรียกตัวช่วย
ที่เปรียบเสมือนที่พึ่งสุดท้ายในตอนนี้ทันที
ทำให้ไอ้กิกต้องก้าวออกมาจากที่ซ่อน
แต่ก็โดนพวกเพื่อนของไอ้เดฟจับไว้โดยง่าย
เพราะพวกมันมีคนเยอะกว่าเห็นๆ
"บอกน้องมึงถอยไป ถ้ามันไม่อยากเจ็บตัว ไม่งั้นเพื่อนกูไม่เอามันไว้แน่"
"....."
"หรือมึงอยากให้น้องมึงโดนรุม.....โทรม"
"กิกพอเถอะ เดี๋ยวพี่เคลียร์เอง กลับไปบ้านก่อนไป แล้วห้ามบอกใครนะ"
"แต่พี่อิง.."
"เชื่อพี่เถอะ กลับไปได้แล้ว บอกเพื่อนนายด้วยว่าห้ามทำอะไรน้องชั้น"
"ถ้ามึงยอมไปกับกูดีๆ แล้วกูจะบอกให้"
"ไอ้..."
"ทำไม..หรือว่ามึงจะลองดู "
"....."
"....."
"ได้ บอกเพื่อนนายสิ"
"เฮ้ย ปล่อยเด็กมันกลับบ้านเถอะว่ะ มึงด้วยไอ้ว่าน ไม่ต้องเข้ามายุ่ง มึงกับกูต้องเคลียร์กันแน่ "
พูดเสร็จแล้วมันก็ลากผมเดินไปที่รถทันที
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""'
แหะๆ ๆ
ยังเป็นวันอาทิตย์อยู่ใช่ไหม
เหอ ๆ ๆ
ส่วนอีกเรื่องไว้คราวหน้าแล้วกัน
เพราะยังไม่สมบูรณ์ดี
ขอตัวไปทำงานต่อก่อน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
