หัวข้อ: รักฤๅผูกพัน . . . ก็เจ็บปวดเท่ากัน

[ifwedo]

พระเอกของเรื่องเลยมาสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคน

[imon]

สำหรับผม ตอนนี้คือตอนที่เศร้าที่สุด
แต่ก้อสะใจที่สุด
สำหรับแดน  +10 เลย

[sun]

อยากดูซีดี . . .

หาดูได้ที่ไหนว่ะนี่ . . . อยากรู้จัง  มีอะไร



ปล.   พูห์ . . . หาได้ที่ไหนหว่า  สองปีผ่านมาแร่ะ

^
^
 ดุด้วยจิพี่ต้น  คิคิ   

...............


เหอๆ คิดว่าแดนคงเปิดแผ่นให้โก ก่า หน่อยและ ป้าภาดู ชิมิ  โฮ่ะๆ   

แดนระเบิดอารมณ์ได้สุดยอดมาก   ทิ้งระเบิดไว้ลูกเบ้อเริ่มเลยจิ อิอิ   


....................................

ทำไมเรื่องนี้ ถึงชื่ออารม์ .... อ่าหุๆๆๆ   ( ซินรู้ แต่ม่ายบอก ฮ่าๆ)


เผ่นแน่บ.....ก่อนโดนเจ้าของเรื่องคร่าหมก     :


ป๋อล่อ*... ตอนนี้  ( จะผิดมั๊ย)  ถ้าซินบอกว่า อ่านแล้ว เบาโล่งโปร่งสบาย   

[kdds]

อ่านตอนนี้แล้วโล่ง แอนด์ สะจาาาย แดนสุดยอดมากๆ
เจ้าโกจะได้รู้ซักที ว่าตัวเองโง่แค่ไหน
ส่วนหน่อย..บรึ๋ยๆ น่าขยะแขยงจิงๆ คนแบบนี้ก็มีด้วย

[naumi]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ขอกรี๊ดดดดดดด ให้สุดใจขาดดิ้นก่อนเหอะ เก็บกดมานาน โอยยยยยยยยยย รักแดน จุฟๆๆๆ ได้ใจมากเลยน้อง ได้ใจไปเตมๆเลยแดน ตอนนี้เกลียดโกเข้าไส้ ตอนแรกๆที่อาร์มเอาเรื่องนี้มาลง เราอ่านไปสงสารทั้งอาร์มทั้งโก และยังหวังให้อาร์มกลับไปคืนดีกลับโกอีกครั้ง แต่พอมาถึงตอนนี้ เราย้อนกลับไปอ่านตอนแรกอีกครั้ง มันไม่รู้สึกแบบเดิมอีกแล้ว ความรู้สึกอยากให้อาร์มกลับไปไม่มีเหลือเลย ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน ไม่เสียใจเลยที่อาร์มเดินออกมา หรือเราไม่รู้จักคำว่าให้อภัยนะ เพราะเราคิดว่า ถ้าวันนี้แดนไม่ได้พูดความจริงทั้งหมดออกไป โกมันจะสำนึกมั๊ย ถ้ามันไม่ได้เหนซีดีนั่น มันจะสำนึกตัวเองได้มั๊ย หน้ามืดตามัวจนวินาทีสุดท้าย ที่โกเสียใจอยู่ตอนนี้มันเปนเพราะอะไร เราติดค้างตรงนี้จนไม่อยากให้อภัย แต่ก้ออย่างที่หลวงพ่อบอก ว่าอย่ายึดติด เฮ้อ ไม่รู้จะทำไงดี ขอให้ทุกคนมีความสุขแล้วกัน

ปล.อยากได้ซีดีนั่นจังอ่ะอาร์ม หาซื้อได้ที่ไหน ถ้าPMไปจะส่งมาให้มั๊ย แห่ะๆๆ
เปนกำลังใจให้เหมือนเดิมคร้าบ

[nana]

แดนได้ใจไปเต็มๆเลย


 

[Black Angel]

 

อึ้ง ครับ อึ้ง หรืออีกอย่างคือ อึ้งแดกครับท่าน

ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพนะครับ

ชีวิตของคนยิ่งกว่านิยายจริง ๆ นะครับ

ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคำว่า

*ดูละครแล้วยอนดูตัว*

นับถือน้ำใจคุณอาร์มจริง ๆ นะครับ ที่อยูมาได้

สุดยอดแล้วครับ


 

[Bliss_Destiny]

ดีใจด้วยค่ะที่พี่อาร์มตัดใจได้แล้ว

แต่พอพี่กลับมาพี่ก็ยังเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือคะ?...

พี่เลือกทางเดินที่ใช่สำหรับตัวเองได้แล้ว

เหลืออีกอย่างคือทางเดินของหัวใจที่พี่อาจจะยังไขว้เขวไป...

สู้ๆนะคะ

[imon]

เมื่อคือฝันแปลก ฝันว่าเป็น จีจ้า กระโดเตะปากอิหน่อย :เตะ1: :เตะ1:
เตะซะเลือดกลบปากเลย



ไม่รู้ว่าเป็นฝันดีหรือฝันร้าย



แต่







สาแกใจกุนัก

[แก้ว]

สะใจยัยหน่อยปากเน่ามากมาย 

อ่านตอนนี้รู้สึกโล่งจริง ๆ ค่ะ  คงเป็นเพราะพี่อาร์มตัดสินใจได้เด็ดขาดแล้ว 

สำหรับแดน  นายยอดมาก 
อยากรู้หลังฉากจัง เกิดอะไรขึ้นตอนที่แดนไปคุยกับโก หน่อย และป้าภา



คุณซินอ่ะ บอกแก้วนะค้า.... ทำไมถึงชื่ออาร์ม
ช่วย PM มาบอกหน่อยจิ ตะเอง 

[pongsj]

ตอนนี้ระเบิดอารมณ์สุดๆเลย ให้ไอ้โกรู้บ้างก็ดีแล้ว ว่าคนแบบมันมาถึงจุดนี้ได้เพราะใคร

แต่อยากรู้ว่า แดนเข้าไปทำอะไรอ่ะ

[sarin]

 
P.S. พี่อาร์มค้าบ

[อิง]

แดนสุดยอดมากเลยค่ะ  ได้ใจจริง ๆ

อ่าน2ตอนนี้จบแล้วรู้สึกว่าเหมือนได้วางสิ่งที่แบกเอาไว้ทุกอย่างเลย

ขอบคุณอาร์มนะคะ สำหรับเรื่องดี ๆ ที่มาแบ่งปัน รวมไปถึงข้อคิดธรรมด้วย ช่วยได้เยอะจริง ๆ 

[Bliss_Destiny]

เมื่อคือฝันแปลก ฝันว่าเป็น จีจ้า กระโดเตะปากอิหน่อย :เตะ1: :เตะ1:
เตะซะเลือดกลบปากเลย



ไม่รู้ว่าเป็นฝันดีหรือฝันร้าย



แต่







สาแกใจกุนัก

555+  ชอบจังเลยค่ะ   ถูกใจมากมายยยยย   

บวก1ไปเล้ยยยยยยยยยย

[DEK-JANGRAI™]

สุดยอดเลยอ่านแล้วน้ำตาไหลเปงกาละมัง


เมื่อคืนผมไปเที่ยว  แต่ไปไหงสมองมันไม่สนุกเลยอ่ะคร้าบ


คิดแต่เรื่องนี้  ว่ามันจะเป็นยังงัย  คิดไปมันเจ็บจี๊ด ๆๆ  ดีดี 


คิดเรื่องนี้ทีรัย  คิดถึงแฟนเก่าทุกที ฮ้อ 


แต่เรื่องนี้ทำให้ผมมีความคิดดีดีอีกมากมาย  มันเหมือนป็นบท เรียน


บทเรียนแห่งความรักกระมัง 


การใช้ชีวิตยังงัยไม่ให้เจ็บปวด


5555555555555

[sunshine]

 
 
 
เพิ่งได้มีโอกาส เม้น... หลังจากแอบอ่านมานาน แหะๆ (นิสัยไม่ดี)

ชอบมากกกก.....ถึงมากที่สุดครับเรื่องนี้

 
 

[RAJCHABUT]

 

ตอนที่  ๓๒  (ต่อ)

ผมรู้ดี . . .

   อะไรที่ค้างในใจ  ถ้าออกมาไม่หมดมันเจ็บปวด  ผมเคยผ่านมาแล้ว  แล้วทำไมผมจะไม่เข้าใจไอ้แดนมัน

   “มึงยังเห็นหรือยังไอ้โก . . . ผลงานของมึง  มึงทำแบบนี้ได้ไง  โน่น . . .”  แดนจับหน้าโก  หันไปทางป้าภา 

   “. . .คนนั้นให้ชีวิตมึง”

   “. . . แต่นี่”    มันหันหน้าโกมาทางผม 

   “. . . คนนี้  คนที่มึงทำอยู่ตอนนี้   พ่อคนที่สองของมึง   ตั้งแต่วันแรกที่มึงเข้ามาในชีวิตเค้า  เค้ามีแต่ความเลวร้าย  คนนี้ไม่ใช่เหรอ  เอามึงไปเรียน  แล้วมึงคิดเหรอ  ว่าวันนั้น  ถ้าแม่มึงไม่มีเงินจากมัน  มึงจะมีหน้าไปเรียนได้ยังไง  ถามแม่สิโก  ถามแก  วินาทีแรกที่มึงไปเรียน  แกเอาเงินมาจากไหน จากที่ไอ้หน้าโง่ตัวนี้  มันหลอกให้พวกกูมาเที่ยว  เพื่อแม่มึงจะได้มีเงินให้มึงไง”    ไอ้แดนมันบ้าไปแล้ว  มันร้องไห้ไป  ระเบิดอารมณ์ไป

   “พอเหอะแดน  พอ”   ผมได้แต่บอกมันเบา ๆ 

   โกยืนนิ่ง  แววตามันมีแต่ความสงสัย มันหันไปมองป้าภา  แกพยักหน้ารับ  นั่นคือการยอมรับ  มันมองมาที่ผม  แววตามันเศร้า น้ำตามันเอ่อ  หากผมล่ะ  ตอนนี้ผมไม่รู้สึกอะไรมากไปกว่าอย่าเดินอออกไปจากตรงนี้

   “อย่าห้ามผมเลยพี่อาร์ม  วันนี้ผมขอ  ผมเก็บมานานแล้ว  มันอัดในนี้พี่  มันอัดมานานแล้ว”  แดนมันเอามือทุบที่หน้าอกมันเบา ๆ

   “นั่นมันแค่เริ่มต้นไอ้โก . . . มองนะ  มองหน้าคนที่มึงทำร้ายเสียให้พอ  ก่อนที่มึงจะไม่มีสิทธิ์ได้มองอีก  ไอ้นี่  ไอ้พี่คนนี้  มันบ้า  มันโง่ยิ่งกว่าโง่  มึงจำได้มั้ย   เทอมสองพี่โอ๋ไปหามึงที่โรงเรียน  พี่เขาไปทำไม  ถ้าไม่ใช่ไอ้บ้านี่  ที่โทรไปบอกให้พี่โอ๋มันเอาทองไปจำนำ  เพื่อมาจ่ายค่าเทอมให้มึงไง . . .ไอ้บ้านี่  มันทำทำไม  มันทำเพื่ออะไร  บอกกูหน่อยสิโก  บอกกูได้มั้ย”    แดนมันร้องไห้  มันระเบิดออกมา  ผมได้แต่ยืนนิ่ง  บางทีในตอนนั้นถ้าผมทำอะไรบ้างก็คงจะดี

   “มึงทำร้ายมันซ้ำแล้วซ้ำอีก  ทำร้ายคนที่ดีกับมึงได้ยังไง  ใจมึงทำด้วยอะไรว่ะ  มึงจำได้มั้ย  อ้อมกอดสุดท้ายที่มึงได้กอดพ่อมึง  เพราะใครโก  ถ้าไม่ใช่เพราไอ้บ้านั้น  ไอ้พี่บ้าที่ทำเพื่อมึงมาตลอด  ไอ้พี่บ้าที่มันไม่เคยทำอะไรเพื่อตัวเอง . . .”  มันมองหน้าโก  ยิ้มเยาะ

   แต่ดูเหมือนไอ้โกจะช๊อคไปแล้ว . . .   

   มันได้แต่ยืนนิ่งมองหน้าผม  หากอย่าหวังเลยจะได้คำตอบอะไรจากปากผม  ตอนนี้ผมอยากออกไปจากที่นี่  ไม่อยากอยู่ตรงนี้อีกแล้ว

   “ไอ้คนที่มึงทำร้ายนี่ไง  มันเอาเงินไปให้พ่อมึงไง  เอาไปให้พ่อมึง  เพื่อให้พ่อมึงเอามาให้มึงไง  มันเอาเงินชื้อความรู้สึกที่มึงไม่เคยมีต่อพ่อมึงไง  แล้ววันนั้นมึงได้กอดพ่อมึง  เพราะใครว่ะโก  เพราะใคร    มึงคิดสิ  คนที่มันทำแบบนี้ได้  มีแต่คนบ้าเท่านั้น  กูมองพี่มึง  มองมันทำมาตลอด  มันแอบโอนเงินเข้าบัญชีมึง ในตอนที่แม่มึงทิ้งไปสองปี  มีแต่เงินมันเท่านั้นที่โอนเข้าบัญชีมึงทุกเดือน เพื่อให้มึงได้เรียน มึงนึกเหรอว่าตอนนั้นน้ามึงโอนให้มึง  มีแต่มันเท่านั้นที่อยู่ข้าง ๆ 
มึง มันทำเพื่ออะไร  เพื่อ ให้มึงได้มีโอกาสมายืนทำร้ายมันแบบนี้ไง   อย่างเมื่อสองปีก่อน  มันนั่งทำงานอยู่  แม่มึง . . . เดือดร้อน  โทรไปหามัน  มันทิ้งงานที่มันทำทันทีเพื่อโอนเงินให้แม่มึง  แล้วมึงมาทำแบบนี้กับมันได้อย่างไร  ใจมึงมันทำด้วยอะไรว่ะ  มึงทำมันตายทั้งเป็นยังไม่พอ  มึงยังทำมันเลือดตกยางออกอีก  กูจะเรียกมึงว่ายังไงดีนะ”

   “พี่อาร์ม . . .”  มันเรียกผมเบา ๆ    พยามจะเดินมาหาผม

   หากแดนมันผลักเอาไว้ มันกางปีกปกป้องผม  ไม่ให้โกมันเข้ามาใกล้ผมอีก  ผมได้แต่มองมัน  น้ำตาผมไหล . . .

   “จริงเหรอพี่  แม่ . . .  บอกผมสิ  จริงเหรอแม่”    มันลอย ๆ  มันหันมาทางผมที  ทางแม่มันที 

   ป้าภาก้มหน้านิ่ง  เอาแต่ร้องไห้

   “คนที่ทำเพื่อมึงมาเป็นสิบปี  มึงเคยมองมั้ย  มึงไม่มอง  แต่มึงเห็นอีผู้หญิงแบบนี้ดีหว่าคนที่ทำเพื่อมึง  มันมีอะไรดีหว่าพี่มึงเหรอ  นอกจากไอ้ส่วนน้อยที่เน่าแล้วเน่าอีก  คนโน้นขี่ทีคนนี้ขี่ที”

   “พอเหอะแดน  พอ  กลับเหอะ  กลับได้แล้ว”  ผมดึงแขนมัน

   “พี่อาร์มไม่พูดมาตลอดสิบปีก็เงียบไปเลย”  มันหันมาตะโกนใส่ผม  มันปาดน้ำหูน้ำตาที่มันไหลอาบแก้มของมัน

   “ไอ้คนนี้  ไอ้คนที่มึงทำมันเจียนตายนี้  มันจะไปแล้ว  มันไม่มีที่ในแผ่นดินไทยให้มันยืนแล้ว  เพราะมึง  เพราะมึงคนเดียว”

   “พี่อาร์ม  ไปไหน”  มันน้ำตาไหล  มองหน้าผม

   “ไปไหนพี่อาร์มจะไปไหน . . . ”  มันถามผม  น้ำตามันไหล  ผมหรือสงสารมันจับหัวใจ  แต่ความรู้สึกที่อยากไปมีมากกว่า 

   “. . . ไมไปนะพี่อาร์ม  ผมไม่ให้พี่ไป  ไม่ให้ไป”  มันร้องไห้  ดึงดันจะมาหาผม  หากแต่บ่วงที่มันผูกไว้ยึดมันเอาไว้แน่น 

   และ . . .

   ถึงมันจะไร้ห่วง  มันก็คงผ่าด่านไอ้แดนมาไม่ได้  เพราะไอ้แดนเอามือผลัก  ดันมันให้ห่างผมตลอดเวลา  ผมได้แต่มองมัน  สงสารมันจับหัวใจ

   ผมไม่อยากทำร้ายตัวเอง  ไม่อยากทำร้ายคนที่ผมรักอีกแล้ว

   “คนอย่างมึง  ต้องไม่มีใคร  ต้องไม่เหลือใคร  มึงจำไว้นะไอ้โก  ถ้ามึงยังคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือทุกอย่างของมึง  มึงจะไม่มีคนที่มึงรักอยู่รอบ ๆ  ตัวมึงเลย  คนที่ให้กำเนิดมึงแม่  แต่คนที่ให้ชีวิตคนที่สองกับมึง. . .”    แดนหันมาทางผม 

   “. . . โน่น  คนโน้น  คนที่มึงฆ่ามันทั้งเป็น  คนที่มึงผลักมันไปไกล มันจะไปแล้ว  มันไม่มีที่อยู่ที่เมืองไทยแล้วมึงผลักมันไปไอ้โก  มึงผลักมันไป . . .”  แดนระเบิดอารมณ์ใส่หน้าโก

   “พี่อาร์ม  อย่าไปนะ  อย่าไปนะพี่อาร์ม”    มันสลัดบ่วงมันพ้น  แต่ไอ้แดนดันมันเอาไว้

   “อย่านะมึง  อย่าเข้าใกล้พี่อาร์ม  มึงไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้พี่อาร์มอีกแล้วไอ้โก  มึงทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน  มันจะได้จบ ๆ  ซะที”    แดนปาดน้ำตามันร้องไห้ไป  อาละวาดไป

   “พอแล้วแดน  พอแล้ว”  ผมเดินไปโอบมัน

   “กลับนะแดน  กลับนะ  พี่ขอ”   ผมดึงมันมากอดเอาไว้  กดหัวมันเอาไว้แนบอก  ผมรู้  ผมเข้าใจมันและไม่เคยโกรธที่มันทำลงไปแบบนั้น

   “ผมกลับก่อนนะครับป้าภา ขอโทษที่เรื่องมันต้องเป็นแบบนี้”  ผมไหว้ป้าภา

   “ลูกอาร์ม”  แกโผเข้ามากอด   

   “ป้าขอโทษนะลูก  ขอโทษ  ป้าผิดเองอาร์ม  ป้าผิดเองนะลูก”  แกร้องไห้ตัวโยน  ผมได้แต่เดินประคองพาแกมาส่งที่บ้าน 

   “พี่อาร์มไม่ให้ไปนะ  ผมไม่ให้พี่ไป”  เสียงมันร้องไห้  มันพยายามที่จะดึงมือผมเอาไว้ 

   แต่ทุกครั้งที่มันทำ  แดนจะเป็นฝ่ายมารั้งมันออก . . .

   แปลกนะ . . .

   ที่ตอนนี้ผมไม่เจ็บปวดเหมือนกับตอนที่มันลาจากผม  อาจเพราะผมรู้หัวใจตัวเอง  ผมเลือกที่จะเดินไปหาหลวงพ่อก่อน  ผมไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าผมไม่มีคำสอนหลวงพ่อยึดหัวใจเอาไว้  วันนั้นผมจะเอาชีวิตรอดมาได้อย่างไร

   “แม่  หน่อยท้อง”    โกมันบอกเบา   เมื่อเดินเข้ามาในบ้าน

   “พอเหอะ  ยังไม่อยากรู้อะไร”   ป้าภายกมือห้าม

   “แม่ . . .” 

   “ชั้นไม่มีลูกสาว  อย่ามาเรียก”   เสียงป้าภาเด็ดขาด

   “ผมลานะครับป้าภา  แล้วกลับมาผมจะมาเยี่ยม”  ผมหันไปไหว้ป้าภา

   “มาจริง ๆ  นะลูกอาร์ม”

   “ครับ  ผมจะมาครับ”  ผมยิ้ม ก่อนรับการสวมกอดจากป้าภา

   “ป้าขอโทษนะลูกอาร์ม  ขอโทษกับทุก ๆ  เรื่อง”

   “ป้าภาทำถูกแล้วครับ  ทำถูกกับทุก ๆ  เรื่องครับ”  ผมกอดเอาไว้แน่น  ก่อนที่จะปล่อยร่างนั้นเป็นอิสระ

   ผมหันไปมองหน้าโกเมศวร์ . . .

   “พี่อาร์มไม่ไปได้ไหม”  มันเอ่ย  น้ำตามันเอ่อ 

   ผมยิ้มให้มัมน  อยากจดจำมันเป็นครั้งสุดท้าย  ผมว่ามันน่าสงสาร  บางที  ชีวิตมันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้  ถ้ามันไม่เจอผม  สิ่งที่เกิดขึ้นมาทั้งหมด  ผมไม่เคยโกรธมันเลย  ผมเข้าใจดี . . .

   ผมตั้งใจแล้ว . . .

   . . . ผมจะทำสิ่งที่ดีที่สุด

   สิ่งที่ผมไม่เคยทำมาก่อนเลย . . . 

   . . . . ผมออกมาจากชีวิตมัน

   ผมเดินไปที่มัน . . .

   ผมกอดมันเหมือนที่เคยกอด    ผมอยากให้มันรู้  ความรู้สึกทั้งหมดจากหัวใจของผม  ผมยิ้มให้มัน  นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่ามันคือน้องของผม 

   “ปล่อยพี่ไปตามทางของพี่นะ  ไอ้น้องชาย”  ผมกระซิบข้างหูมันเบา ๆ

   น้อง . . . ที่ผมจะไม่ทำร้ายมันอีกแล้ว

   “แดน  มาพี่ขับเอง”  ผมยืนมือขอกุญแจรถ

   “พี่อาร์มไปรอผมที่รถสักห้านาทีได้ไหม”

   ผมพยักหน้า  ก่อนเดินออกมารอที่รถ  ผมไม่รู้หรอก  ว่าแดนมันจะอยู่ที่นั่นอีกทำไม  มันจะอยู่เพื่ออะไร  แต่สิ่งที่ผมได้ยินหลังจากที่แดนมันเดินมาถึงที่รถ . . .

   เสียงกรีดร้องโหยหวนเหมือนเปรตขอส่วนบุญดังมาจากในบ้าน . . .

   “ไปเถอะพี่อาร์ม  เดี๋ยวตกไฟลท์”   มันหันมายิ้มให้ผม

   ผมขับรถออกมาจากที่นั่น . . . 

   ผ่านศาลาเก่า ๆ  ที่ครั้งหนึ่งเมื่อเกือบสิบปีก่อน  มีคน ๆ นึง  มารอส่งผม    บางครั้งนั่งรอกันนาน   เรายิ้ม  เราหัวเราะ  กับเรื่อง  ที่ต่างฝ่ายต่างเอามาเล่าสู่กันฟัง   รอยยิ้มมันในวันเก่าผมยังจำได้  ภาพนั้นยังแจ่มชัด  เหมือนมันยังไม่ได้ผ่านไปไหน     ภาพที่ คน ๆ  นึงรอรถเมล์ที่จะมาจากแม่ฮ่องสอน  มีเด็กชายอีกคนรอส่งมันในทุกครั้ง  . . .

   บางครั้งเด็กคนนั้นก็ขับรถไล่ตามรถที่มันนั่งมา . . .

   . . . ผมยิ้มกับศาลา  . . .

   ยิ้มกับวันเวลาที่มันผ่านมาแล้ว    ผมขับช้า ๆ  มองกระจกทางหลังเป็นระยะ 

   นั่นไง . . .   

   . . . คนที่ขับตามผมมา  มันยังตามผมมาเหมือนเช่นเคยที่ผ่านมา 

   ภาพนั้นเหมือนเดิม  ไม่มีเปลี่ยนแปลง  วันนี้ผมรู้สึกโล่งในหัวใจ  ถนนสายนี้สวยกว่าที่ผมเคยเจอในทุก ๆ  ครั้ง . . .

[imon]

จะมาลงตอนต่อไปกี่โมงครับ 
รออยู่ครับ

 

[naumi]

รออยู่เช่นกันคร้าบบบ

ปล.แอบอ่านรีพลายข้างบน คนเขียนโหดจัง อิอิ

[AidinEiEi]

พี่อาร์ม รออ่านอยู่ค่ะพี่ขา
จาลงแดงแหล่วพี่ มาไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[treasure]

เจ้าของกระทู้เล่นแช่งขนาดนี้ ต้องมาเม้นท์อีกรอบเลย จิ

ถึงยังไม่ใช่บทสรุปของเรื่อง แต่ผมเชื่อว่า คนที่อ่านมาตั้งแต่ต้น

ตอนนี้คงเข้าใจความรู้สึกที่อาร์ม อธิบายตอนเปิดเรื่องได้เป็นอย่างดี

ถ้าเราเป็นอาร์ม เราคงตัดสินใจลำบาก จิง ๆ  ๆ


เ้ค้าว่ากันว่า เจ็บแล้วจำ คือ คน เจ็บแล้วทนคือ ควาย 

แต่บางทีความรักก็ทำให้เราอยากกลายเป็นควายได้เหมือนกัน

เป็นเพื่อน ๆ คนอื่น เลือกที่จะเป็นอะไรกันครับ

ปล. ที่มา เม้นท์เนี่ย กลัวนะ





กลัวจะไม่ได้ผู้ชายดี ๆ 

[Kisses]

เอ่อคือ เปิดซิงคอมเม้นท์แรกเพื่อเรื่องนี้เลยค่ะ
โคตรเศร้า
สงสารพี่อาร์ม รักเค้าจริงๆ ทุ่มเททำเพื่อเค้ามากมาย
แต่คนเราก็แบบนี้ คนดีๆอยู่ใกล้ตัวไม่เห็นค่า กลับไปคว้าเอาใครที่ไหนก็ไม่รู้มาทำร้ายใจตัวเอง
เจ็บปวดแบบนี้ให้กลับไปอีกหนคงยาก

ฮื้อ เศร้าอะ น้ำตาซึม

ปอลอ.มาเม้นท์แล้วหวังหนูจะไม่แห้ว และได้เจอผู้ชายดีๆนะคะ 555

[RAJCHABUT]

ไหน ๆ  ก็ใกล้จะจากลากันแล้ว . . .   และ  ในฐานะที่ทำเอาทุกคนเครียดกันตาม ๆ  กัน

หาอะไรสนุก ๆ  เล่นกันดีกว่า . . .   ตามล่าหาแฟนพันธุ์แท้


กติกา

๑.  ตอนอวสาน . . .  ผมจะโพสต์  หลังจากที่ลงตอนก่อนหน้านั้น  ๗  วัน  นั่นหมายความว่า  ถ้าผมหายไปห้าวัน  นับวันรออีกสองวันจะมาต่อตอนอวสานให้ครับผม

๒.  เกมส์นี้สำหรับคนที่มีรีพลายก่อนหน้านี้เท่านั้นที่มีสิทธิ์ร่วมสนุก

๓.  ผมจะนับรีพลายตั้งแต่รีพลายแรก  ไปจนถึงตอนก่อนอวสนนะครับ  ใครที่มีรีพลายสามอันดับแรก . . . ผมถือว่านั่นคือ แฟนพันธุ์แท้

๔. หมดเขตร่วมสนุก  ๕ วันหลังจากตอนสุดท้ายนะครับ  นั่นหมายความว่า  ผมจะรู้ว่าใครคือคนพิเศษสำหรับเรื่องที่ผมเล่า  ผมมีอะไรเล็ก ๆ  น้อย  ที่จะให้เขาทั้งสามครับ  ผมจะส่งให้ในวันนั้นเลยครับ



ของรางวัล . . .

สำหรับคนพิเศษสุดสามคนของผม . . .  ผมจะส่งต้นฉบับจบบริบูรณ์ให้ท่านทางเมล์  นั่นหมายความว่าท่านจะเป็นคนที่ได้อ่านตอนอวสารก่อนคนอื่น ๆ  ในเล้านะครับ

ปล.  หวังว่าไม่โดนข้อหาปั่นกระทู้นะครับ . . .  เพราะคนมีสิทธิ์เล่น  คือคนที่เคยเข้ามาแสดงตัวก่อนหน้านี้เท่านั้น

[AidinEiEi]

กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มาลงรายงานตัวคนแรกค่า

[imon]

มาไม่ทัน
เซ็ง  อุส่าห์กด เอฟ5 รอ

[IZE]

เศร้าไรมากมาย   แดนแฉแหลกไปเลย

น้ำตาไหลไม่ไหยุดเลย

ว่าแต่ผมจ่ได้ไหมอะของรางวัลอะ

[อิง]

เง้อ....มาลงทะเบียนเล่นเกมส์ด้วยคน

แล้วจะมีสิทธิ์เป็น 1 ใน 3 เปล่าเนี่ยะ เง้อ เอาล่ะ ไม่ว่ายังไงก็จะพยายาม    

[ifwedo]

มามะทันอะฮืออ

[mahmeow]

น่าสนุกจังเลยคะ......เล่นเกมกานนนน.....^^

เสียดายเราพึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้เมื่อวานนี้เองคะ.......แต่สนุกมากกกกกกก.......>___<

สงสารอาร์มจังเลย.....สงสารโกด้วยคะ.....แต่ให้คะแนนแดนกับโอ๋มากๆ.....

โอ๋น่ารักมากๆ...ไม่เคยทิ้งอาร์มเลย....(แอบงงว่าโอ๋ไม่แอบรักอาร์มจิงอะ.......555+)

แดนก็น่ารักคะ....นี่ถ้าแดนไม่พูด...โกก็คงไม่รู้ว่าอาร์มเสียสละแค่ไหน....แล้วตอนนี้ก็คงจะไม่มาตามง้ออาร์มอยู่....(แต่ขอบอกว่าแดนด่าหน่อยได้แสบจริงๆคะ... ..)

ไม่รู้ว่าอยากให้อาร์มคืนดีกับโกรึป่าว....แต่คิดว่าถ้าอาร์มยังรักโกอยู่ก็คุ้มที่จะเสี่ยงน้า....^O^

[moonoi_sert]

:L1อ่านรวดเดียวจบสงสารทั้งอาร์ม โก และแดน นี่แลหะครับชีวิตจริงเน่ายิ่งกว่านิยาย