ตอนที่ 71 ( ตอนจบ ) ฤดูแห่งการสอบใกล้เข้ามาอีกนิดแล้ว ทั้งๆที่ควรจะอยู่บ้าน อ่านหนังสือแต่ตอนนี้ผมกลับโดนลากมาข้างนอกโดยคนที่ไม่มีสอบ ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มันจอดรถหน้าผับที่เรามากันบ่อยๆ
“ เสือ กูว่า กูควรอ่านหนังสืออยู่ที่บ้านนะ "
“ อย่างมึงต้องอ่านด้วยเหรอ ปกติไม่ใช่คนที่เดาข้อสอบเหรอ " มันถามด้วยสีหน้าเหมือนคนไม่รู้เรื่อง ก่อนจะหันมายิ้มกวนตีนให้
“ ขอโทษเถอะนะ เห็นแบบนี้กูอาจจะคว้าเกียรตินิยมสองหรือหนึ่งเลยนะ "
“ เหรอ "
“ นี่!! ทำไมต้องทำหน้าไม่เชื่อด้วย "
“ คิดไปเองรึเปล่า " มันหันมาบอกก่อนจะส่ายหน้า " ลงมาได้แล้ว "
“ กูไม่อยากเข้าไปเลยอะ ไอ้ผับเหี้ยนี่อะ " ผับที่เราเจอกันครั้งแรกแต่ก็ไม่เคยมีความทรงจำดีๆอื่นนอกจากนั้นเลยสักนิด " ถามจริงนอกจากจะเจอกันครั้งแรกแล้ว มันมีอะไรที่น่าประทับใจบ้างวะ "
บางทีก็โดนจีบจนมีเรื่อง โดนมาชวนไปมีอะไรบ้างละ สารพัดเรื่องราวชวนน่าเบื่อ และหาเรื่องทะเลาะ ยิ่งช่วงนี้อะไรๆก็เริ่มดีขึ้นผมเองก็ไม่อยากจะให้เกิดเรื่องร้ายๆอีก ผมเดินลงจากรถตอนที่เดินไปยืนข้างๆมัน เสือก็เอื้อมมือมากอดคอ
“ ไปกัน " มันว่าแค่นั้นตอนที่เดินเข้าไปข้างใน คนที่ค่อนข้างเยอะเราเดินผ่านโต๊ะแล้วโต๊ะเล่า ก่อนที่ผมจะเห็นเพื่อนๆของมันที่วันนี้ก็มากันครบทีม ไม่ว่าจะเป็นไอ้เทม ไอ้นิว ไอ้โจ๊ก หรือแม้แต่ไอ้เท่
“ มาแล้วเหรอ " เท่ทัก
“ ยังมั้ง "
“ พกเมียมาด้วยเหรอ " ไอ้นิวที่กำลังเมาทักเสือขึ้นมาเป็นเพลง "พกเมียมาด้วยเหรอเนี้ย แหมมาแค่นี้ ต้องพกเมียมาด้วย "
“ เชี่ยนี่มันเมาแล้วใช่มั้ย " ผมถามทุกคนที่หัวเราะออกมาพร้อมพยักหน้า
“ ส้นตีนแล้วดูแม่งเลือกเพลง ไอ้สัด " นั่งลงข้างๆเทม เสือมันก็มานั่งแทรกกลางให้ผมไปนั่งริมขอบโซฟาแทน
“ หวงจังเว้ย เมียกูก็มีมั้ยมึง " เทมว่าพลางจิบเหล้าแบบไม่ใส่ใจ " แล้วนี่มึงไม่อ่านหนังสือสอบรึไง ช่วงนี้มหาลัยมึงสอบแล้วนิ "
“ หึ " ผมยกยิ้มตอนที่หยิบแก้วขึ้นมาใส่น้ำแข็งแล้วชงเหล้าให้อีกคน " มึงถามเพื่อนมึงสิ ว่าทำไมลากกูออกมา "
“ ก็เสือกนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนหมาขี้ไม่ออกอยู่กับกองหนังสือทั้งวัน " เสือบอก " เอาสายตาออกจากหนังสือบ้างเถอะ "
“ จะบอกว่าห่วงเค้า ว่างั้นเถอะ " ไอ้เท่เสริม " อยากให้พักผ่อนสายตาบ้าง อย่าเครียดนะครับ อย่าเครียดนะ "
“ เสือกจังมึง " มันบอกเท่ผมก็หัวเราะก่อนจะยื่นแก้วเหล้าให้มัน เสือยกขึ้นกินผมก็พิงตัวเองกับโซฟาที่นั่งมันก็ถาม " ไม่กินเหรอ "
“ ไม่ละ เดี๋ยวกูจะกลับไปอ่านหนังสือ "
“ ขยันไม่สมเป็นมึงเลย "
“ ชอบพูดว่ามันเป็นเรื่องแปลกทุกทีเลยนะ "
“ ก็มันแปลก " เสือบอกก่อนจะเอื้อมมือมากอดไหล่ผมแล้วดันให้เข้าไปซบ
“ นี่เพื่อนนั่งอยู่ ไม่อายรึไง "
“ ชอบพูดว่ามันเป็นเรื่องแปลกทุกทีเลยนะ " ผมยิ้มกว้าง กลั้นเอาไว้ไม่ไหวอีกแล้วใจเต้นโครมครามตอนที่มันทำแบบนั้น แม้ช่วงหลังๆเสือจะเรียกได้ว่าแสดงความรู้สึกมากขึ้น แต่ยังไงก็ยังไม่ชินอยู่ดี
“ ยิ้มปากฉีกถึงดาวอังคารแล้วปิง " เท่แซวผมก็สะบัดหน้าไม่ใส่ใจ
“ แหม เป็นมึง มึงจะไม่ดีใจเหรอไง ปกติด่ากูต่อหน้าเพื่อนคราวนี้กอดกู นี่ผีเข้ารึเปล่ากูยังสงสัยอยู่ "
“อยากให้กูถีบตกโซฟามั้นจะได้รู้ว่า ผีเข้ารึเปล่า " เสือถามผมก็ส่ายหน้า
“ ไม่เอา พี่เสืออ่อนโยนกับน้องก็ดีแล้ว " มือที่ยกขึ้นลูบแผงอกของมัน ผมซบมันอยู่แบบนั้นก่อนจะไล้มือข้างนั้นไปกอดเอวมันไว้ สูดกลิ่นตัวของคนรัก
บทสนทนาของเราเงียบลงผมมองนู้นนี่นั่นไปเรื่อยเปื่อย ได้ยินแต่เสียงเพลงกับเสียงของเพื่อนๆมันที่กำลังพูดเรื่องที่ผมไม่ค่อยเข้าใจ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องในมหาลัยของมันแล้วก็วิชาเรียนที่กำลังมีสอบในไม่กี่อาทิตย์ต่อจากนี้
“ ไม่พูดกับเพื่อนเหรอ " ผมถามเสือมันหันมามองหน้าผม หน้าตาไม่แสดงความรู้สึกของมัน ทำเอาผมมองไปรอบๆข้าง เสือเป็นคนที่มาผับได้ประหลาดดี คนมาผับมีหลายอย่างแตกต่างกันออกไป บางคนก็มากับเพื่อนเพื่อสังสรรค์ คุย กินเหล้า สนุกสนาน บางคนมาหาแฟน บางคนก็อกหัก แต่เสือมาเพื่อนั่งนิ่งๆ กินเหล้า ฟังเพื่อนคุยแล้วก็กลับบ้าน " มึงแปลกดีนะ มากินเหล้าไม่เห็นพูดกับเพื่อนเลย มึงมาทำไมว่ะ เข้าสังคมเหรอ กลัวเพื่อนไม่คบ ? มึงมาทำไมอะ ไม่เห็นจะทำอะไรเหรอ มึงมาก็เหมือนนั่งคนเดียว ไม่เหงาเหรอ "
“ ก็ไม่นิ ก็มีมึงพูดมากอยู่ข้างๆไง "
“ ไม่ได้หมายถึงตอนนี้สิ " ผมบอกก่อนจะตีเข้าที่อกมันเบาๆ " พี่เสือละก็ พูดแบบนี้น้องเขินนะ "
“ เขินได้แรดเงียบดีนะ "
“ แล้วทำไมมึงไม่เหี้ยแบบเงียบๆบ้างละครับ หื้ม ? " เสือยิ้มมันที่เหลือบมองไปอีกทางผมก็มองตามมันไป พื้นที่ในส่วนผับแดนซ์ที่กำลังถูกจัดพื้นที่ จังหวะเพลงที่เริ่มเปลี่ยนไป ผมเอียงหน้าไปมาตามจังหวะเพลงเสือก็ยกยิ้ม " ยิ้มอะไร "
“ ไม่ออกไปเต้นรึไง "
“ ไม่เอาอะ จะกลับไปอ่านหนังสือ ถ้ากูเมากูคงไม่ได้อ่าน เดี๋ยวกูอ่านไม่ทัน " ถึงดูเที่ยวเยอะ ไม่ค่อนสนใจอะไรแต่ว่าจริงๆ ผมแบ่งเวลาเป็นนะ รู้ว่าเวลาไหนควรทำอะไร แต่เหมือนว่าตอนนี้รู้สึกทำอะไรในสิ่งที่ไม่ควรเท่าไหร่ ผมค้ำแขนกับโซฟาตอนที่มองไปรอบๆ สมองมันก็ดันคิดถึงหนังสือที่กำลังจำ
“ น้องเอาเบียร์มาขวด " เสือเอ่ยเรียกพยักหน้าที่เดินอยู่แถวๆนั้น
“ เหล้ายังไม่หมดจะสั่งเบียร์มาทำไมวะ " ผมถามมันที่นิ่งแบบนั้น ตอนที่เบียร์เอามาเสิร์ฟมันก็หยิบแล้วยื่นมาให้ผม " ให้กูเหรอ ? "
“ อื้ม " พยักหน้ารับ ผมก็รับขวดเบียร์มาแบบงงๆ
“ ให้กูทำไม กูไม่กิน "
“ ลืมสิ่งที่คิดอยู่สักพักเถอะ เดี๋ยวสมองจะระเบิดตายซะก่อน " มันบอกแบบนั้นก่อนจะหยิบแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมากิน
“ แค่เต้นเอง มันไม่ได้ทำให้มึงลืมในสิ่งที่มึงจำหรอก แล้วอีกตั้งสามวันกว่าที่มึงจะสอบ "
“ แคร์กันขนาดนี้เลยเหรอ " ผมดึงตัวเองเข้าไปใกล้มัน จูบลงบนริมฝีปากเบาๆมันก็ยกยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ยอมรับว่าเกลียดท่าทางเจ้าเล่ห์แบบนั้นของมันแต่ก็นะ มันทำออกมาได้เท่ห์มากจริงๆ
“ อะไร " ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนทุกทีผมก็เอื้อมมือข้างที่ว่างไปกอดคอมันไว้ ก่อนจะเอียงตัวเองให้ล้มลงพิงกับโซฟา เสือที่เหมือนกำลังค่อมผมในท่านั่ง จูบเบาๆอีกครั้งให้คนที่ชอบปากแข็งคนนี้ " แค่เห็นคนนั่งเซ็งทั้งๆที่ปกติต้องแรดมันน่ารำคาญ "
“ ก็บอกว่ากำลังเครียดเรื่องอ่านหนังสืออยู่ นี่เครียดเรื่องดีๆมีสาระแท้ๆนะ " ผมบอกก่อนจะยกเบียร์ขึ้นดื่ม " กูแค่ไม่อยากให้เกรดกูตก เทอมนี้กูเข้าเรียนน้อยกว่าทุกเทอม กูเลยต้องทุ่มกับการอ่านหนังสือให้มากกว่าทุกที "
“ ก็พักสมองบ้าง อย่าจดจ่อกับมันมากเกินไป "
“ ห่วงน้องแม้กระทั้งเรื่องแค่นี้นะเหรอ ใจดีจังนะ แต่กูไม่ได้เครียดอะไรขนาดนั้นหรอกไม่ต้องห่วงนะ " ผมยิ้มให้มัน " มึงหันไปคุยกับเพื่อนบ้าง ไม่ต้องอินดี้นั่งเงียบๆคนเดียวหรอก มาผับแต่มานั่งกินเหล้านิ่งๆ มาทำไม "
“ มาเพื่อให้เจอมึงมั้ง " คำพูดที่หลุดออกมา ผมยิ้มกว้างออกมาในทันที หัวใจที่เต้นแรงผมทุบที่หน้าอกของมันเบาๆ่อนจะกอด
“ พี่เสือ "
“ กูตอแหลก็ยังเชื่อนะ "
“ ไอ้สัด " ทุบที่หลังมันอีกคนก็หัวเราะ เพลงที่เพิ่มจังหวะมากขึ้นเสือก็ถามขึ้นอีก
“ ไอ้เต้นสิ ชอบไม่ใช่เหรอ "
“ ไม่อะ มึงไปเต้นกับกูสิ ถ้ามึงไป กูก็จะไปนะ " ยักคิ้วให้มันที่เงียบไป ไม่กล้าหรอกครับผมรู้ มันไม่มีทางไปยืนเต้นให้ผมสีอยู่กลางคนเยอะๆแบบนั้นหรอก มันไม่ชอบ
“ มาสิ " แต่ทว่าหนนี้กลับกลายเป็นผมที่ต้องเงียบไปแทน เสือที่ลุกขึ้นมันจับมือผมให้ลุกขึ้นยืน
“ จะไปไหนกันวะ " เท่ถาม " จะกลับแล้วเหรอ "
“ เปล่า กูจะพาเมียกูไปเต้น "
“ ห๊ะ ? “ แม้ขนาดเท่เองก็ยังสงสัย เพื่อนทุกคนของมันหันมามองเรา
" ผีเหี้ยอะไรเข้ามันวะ " เทมถาม มันหันมามองเราด้วยความสนใจ จริงๆก็อยากจะถามมันด้วย แต่เสือก็ทำแค่ดึงผมให้เดินออกไปตรงกลางร้านที่ตอนนี้ใครๆก็เดินออกมาเป็นคู่หรือเป็นกลุ่ม มันที่มองหน้าผมที่ยืนนิ่ง ก่อนจะเอ่ยถาม
“ ทำไมไม่เต้นละ "
“ กูกำลังงงว่ามึงเป็นอะไร ต้องพยายามทำให้กูหายเครียดถึงขนาดนั้นเลยเหรอ " ถามมันก่อนจะยิ้มให้ เพลงที่กำลังดังขึ้นมาอยู่ๆก็กลายเป็นจังหวะโยกเบาๆซะอย่างงั้น เพลงที่ไม่คิดว่าจะเปิดในตอนนี้ได้แต่มันก็ถูกเปิดขึ้นมา แสงไฟที่สาดลงมา หมุนไปช้าๆ มันผ่านหน้าผมแล้วก็ผ่านหน้าเสือ เพลงนั้น ชื่อเพลง ' หยุด '
เสือไม่พูดอะไร มันก้าวเท้าเข้ามาใกล้ผม มือของมันกอดเอวของผมไว้ ท่อนทำนองนึงก็ถูกร้องขึ้นมาตามเนื้อเพลงของมัน ' หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้
แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว
“ สิ่งที่มึงกำลังทำ มันไม่ได้ดูเท่ห์ไปหน่อยเหรอ " ผมแซว มันก็หัวเราะ " เสือ ตอบคำถามกูหน่อย "
“ อะไร "
“ ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอไง " ลูบท้ายทอยของมันที่ตอนนี้กำลังกอดผม เราโยกไปตามเสียงเพลง " แค่อยากให้กูหายเครียดแค่นั้นเองเหรอ "
“ อื้ม " ผมยิ้มตอนที่มันตอบ
" คราวนี้พูดจริงๆใช่มั้ย ไม่เล่นมุขขี้เก็กตามมาให้กูหน้าแตกแล้วนะ "
“ อื้ม " มันตอบอีกครั้ง " แค่ไม่อยากให้มึงเครียด "
“ แต่ช่วงสอบใครๆก็เป็นแบบนั้น ใครๆเค้าก็เครียดทั้งนั้นแหละ "
“ เอาหน้าตัวเองออกจากหนังสือแล้วหันมาสนใจกันบ้างเถอะ " ความในใจที่ถูกเอ่ยออกมา ผมยิ้มกว้าง
“ ที่แท้เค้าก็อยากจะแค่ให้เราสนใจเค้า แค่นั้นนั่นเองละเนอะ "
“ อื้ม "
“ กูไม่สนใจมึงขนาดนั้นเลยรึไง "
“ อื้ม " มันตอบสั้นๆแบบเดิม ผมที่หลุดหัวเราะออกมา ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกันเวลาคนปากแข้งขี้เก็กเค้าสารภาพความในใจว่าผมไม่สนใจเค้าน่ะ
“ แล้วกูไม่สนใจยังไง ไหนบอกให้เข้าใจหน่อย ไม่เห้นเข้าใจเลย กูก็สนใจมึงปกติ เช้ามาก็ยังทำอาหารเช้าให้กินอยู่ทุกมื้อนะ กูไม่สนใจมึงยังไงเหรอ "
“ ไม่มานั่งใกล้ๆ " มันบอกผม " ไม่มาให้กอด วันๆจ้องแต่หน้าหนังสือ จ้องมากกว่าหน้ากูอีก "
“ หึงหนังสือรึไง "
“ ใครจะประสาทหึงได้แม้กระทั้งหนังสือ "
“ มึงไง ยอมรับมาซะดีๆเถอะ " เสือยิ้มตอนที่ผมพูดแบบนั้น ลูบผมตรงท้ายทอยของมันเล่น ก่อนคำพูดของมันจะทำให้ผมยิ้มมากกว่าเก่า
“ ยอมรับก็ได้ "
“ ทำไมน่ารักจัง " ผละตัวเองออกมามองมัน เสือที่กำลังยิ้มไม่ได้พูดอะไรมันก้มลงมาใกล้หน้าของผมช้าๆ รอมฝีปากที่กำลังจะแนบสนิทกันของเรา แต่ทว่า
“ ปิง " เสียงที่เหมือนเตือนให้เราหยุด ผมหันไปมองต้นเสียงด้วยความสงสัย ก่อนจะถอนหายใจออกมาทันทีตอนที่ได้เห็น " ไม่ได้เจอตั้งนานเป็นยังไงบ้าง "
“ สบายดี " ผมตอบ อีกคนคือแฟนเก่าของผม จำไม่ได้ว่าคบกันสมัยไหนแต่จำได้ว่ามันชื่อ มิก มั้ง เรากันอยู่ไม่กี่เดือนก็เลิกกัน เหตุผลง่ายๆ มันทนไม่ได้ที่ใครๆก็ชอบเข้ามาขอนอนกับผม
“ ก็ต้องสบายอยู่แล้วละนะ " หันไปมองเสือตอนที่พูดแบบนั้น เสือเองก็มองหน้ามัน " แฟนมั้ยเหรอ หรือว่าคู่นอนใหม่ กูว่าคู่นอนใหม่มากกว่ามั้ง "
“ ผัวใหม่ " เสือตอบแทนผมที่กำลังยืนนิ่งๆฟังอีกคนพูด " มีอะไรมั้ย "
“ ก็เปล่ามี " ใบหน้าหล่อเหลาตอบแบบยักไหล่ ใบหน้ากวนๆที่ส่งมาให้เสือ มองดูด้วยสายตาที่เหยียบย้ำอยู่ในความรู้สึก " แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคนนี้เท่านั้นเอง "
“ หมายความว่าไง " ขาที่ก้าวออกไปถามของเสือ ผมคว้ามันเอาไว้
“ เสืออย่า ไม่เอา " บอกมันแบบนั้น ตอนที่ถอนหายใจออกมา ผมก็มองหน้าอีกคน " ไปตายซะไป อย่ามายุ่งกันเลย "
“ ไม่ได้อยากจะยุ่ง แต่เห็นก็เลยทัก ก็แค่ในฐานะแฟนเก่าคนคุ้นเคยน่า ไม่ต้องซีเรียส " มันบอกก่อนจะมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า " คนมันเคยๆกัน " พูดแบบนั้นก่อนจะหันไปมองเสือ " เร้าใจดีนะ เรื่องบนเตียงเค้าเก่ง " ยกนิ้วโป้งส่งมาให้ มือของเสือก็คว้าเอาคอเสื้อของอีกคนเข้ามาใกล้
“ ขอโทษ แฟนกู "
“ เสือ " ผมจับแขนมันที่กำลังมัดคนตรงหน้าไว้แน่น ปากของผมกำลังจะบอกว่าไม่เป็นไร เพราะไม่อยากให้เสีบบรรยากาศ แต่เสือก็พูดขึ้นก่อน
“ กูบอกให้ขอโทษแฟนกู " มันง้ามือขึ้นหมายจะชกอีกฝ่าย มือใหญ่ๆของมันที่กำแน่น หน้าตาหาเรื่องที่บอกว่ายังไงก็ไม่ยอมปล่อยอีกคนไปไหนแน่ๆ
“ เสือ ไม่เป็นไรหรอก ช่างมันเถอะ แค่คนปากหมานิสัยเหี้ยๆคนนึง "
“ ช่างไม่ได้ " มันหันมาตวาดใส่ผม " กูพามึงมานี่กูอยากให้มึงหายเครียด ไม่ใช่พามาหาความเครียดเพิ่ม แล้วกูก็ช่างมันไม่ได้ มึงเป็นแฟนกู กูต้องปกป้องมึงสิ "
“ เสือ " ผมเม้นปากตอนที่อีกคนบอกแบบนั้น ในช่วงเวลาที่ทำให้รู้สึกเซงแต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกอยากจะยิ้มขึ้นมาซะอย่างงั้น ยิ้มเพราะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็จะมีมันที่คอยปกป้องผมอยู่
“ ขอโทษแฟนกู " มันหันไปย้ำกับอีกคนแบบนั้น " เร็ว ก่อนที่หน้ามึงจะมีสี "
“ ขอโทษ " อาจเพราะสายตาหาเรื่องที่เสือมองไป ทำให้คนคนนั้นเอ่ยปากออกมาง่ายๆ
“ แล้วทีหลังอย่ามาว่าแฟนกูอีก " เสือบอก ก่อนจะผลักใครคนนั้นให้ออกห่างตัวผมออกไป มันที่ส่งสายตาหาเรื่องไปให้เค้า ผมที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ถอนหายใจออกมา
“ ไม่จบไม่สิ้นสักที เรื่องแบบนั้นของกูนะ "
“ อื้ม ก็จริง " มันบอกก่อนจะหันมามองผม " ไม่จบไม่สิ้นสักที "
“ โทษที "
“ เรื่องอะไร " มันถาม
“ มึงคงรู้สึกแย่นะ เวลามีคนเข้ามาด่ากูแบบนั้น " ผมเหลือบตามองมัน เสือที่นิ่งมองผม ตอนนั้นก็ทำได้แค่ถอนหายใจออกมา " มันน่าเบื่อเวลาที่คนจัญไรพวกนั้นเข้ามาหากู กับเรื่องในอดีตของกู ทั้งที่มีคนอื่นทำเรื่องไว้ แล้วก็กูทำตัวเอง "
“ แต่ปัจจุบันมึงเป็นแฟนกู " มันบอก " มึงควรจำไว้แค่นั้น "
“ เสือ "
“ มึงเคยบอกว่า เราเปลี่ยนอดีตไม่ได้ " ผมพยักหน้ารับ
“ อื้ม "
“ เพราะงั้น " มันเว้นเสียงไป " คือกูจะพูดแค่ครั้งเดียวนะ " ผมยิ้มออกมาตอนที่มันพูดแบบนั้น " ปิงปัจจุบันมึงคือคนสำคัญของกูนะ กูไม่เหนื่อยที่จะปกป้องแฟนกู เพราะกูรักมึง คนที่มีอดีตคนนั้นนั่นแหละ "
ผมยิ้มให้มันตอนที่เสือพูดคำนั้น น้ำตาที่ไหลออกมาผมบรรยายความรู้สึกเล็กๆของผมไม่ออก คล้ายความสุขอัดเข้ามาในหัวใจของผม ผมทำได้เพียงแค่ยิ้ม แล้วก็ก้มหน้าร้องไห้ออกมา ร้องไห้เพราะกำลังมีความสุข สุขเพราะมีมันอยู่ตรงนี้
“ ร้องไห้ทำไม " มันถามตอนที่วางมืออยู่บนหัวของผมก่อนจะลูบเบาๆ
“ กูมีความสุข " ผมบอกมันออกไปแบบนั้น ตอนที่เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ผมถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไมถึงต้องเป็นมันกันนะ มันที่ปากหมา เอาแต่ใจ ชอบทำให้ผมเสียใจ ผมเคยถามตัวเองว่าทำไมผมต้องทน เพียงแค่คำพูดง้อๆแบบคนปากหมาทั่วไปที่เคยได้ฟัง ' กูจะทำอีกเพราะงั้นให้อภัยกูนะ ' เกิดมาเพิ่งเคยได้ยิน คนที่บอกว่าจะเป็นตัวของตัวเองจนถึงที่สุดแบบนั้น คนที่ไม่ปรับตัวเองเข้ากับใคร แต่กลับ ปรับตัวเองเพื่อให้เข้ากับผม คนแบบ เสือ
“ มีความสุขแล้วทำไมต้องร้องไห้ " มันเช็ดน้ำตาให้ สายตาที่มองผมแบบเอ็นดู เสือยิ้มพลางยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ผม " มีความสุขใครเค้าร้องไห้กันวะ "
“ มึง ขอบคุณนะ " ผมกอดมันไว้ ตอนที่ซบลงไปบนอกมัน " ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มึงก็ยังจะอยู่ข้างๆกูเสมอ "
“ กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่ากูมึงเป็นแฟนกู "
“ อื้ม "
“ แล้วจะไม่ได้กูอยู่ข้างมึงได้ไง "
“ มึงคือคนที่อยู่ข้างๆกูสินะ " ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน " ไม่ว่าจะยังไงก็อยู่ข้างๆกูสินะ "
“ เหมือนที่มึงเองก็อยู่ข้างกูไง " อ้อมแขนที่กอดผมไว้ สัมผัสได้ถึงคางที่วางลงบนไหล่ของผม " อยู่ข้างๆกูนะ แล้วอย่าไปไหน เพราะไม่ว่ายังไง กูจะไม่ปล่อยมือมึง "
“ สัญญากันแล้วนะ "
“ ยังจำเกมส์ที่บอกเลิกที่เราเคยเล่นกันได้มั้ย ที่เคยบอกว่า ใครพูดว่าเลิกกันก่อน ต้องเป็นคนแพ้ "
“ อื้ม " ผมพยักหน้ารับ
“ กูอยากจะชนะเกมส์นี้ "
“ กูเอง ก็อยากชนะเหมือนกัน เพราะงั้นกูไม่ยอมแพ้หรอก "
“ กูเองก็จะไม่ยอมแพ้ " มันดึงตัวเองออกมามองหน้าผมที่ยิ้มให้แล้วก็หัวเราะกันออกมา " แต่ต่อไปก็อาจจะมีมาอีกนะ คนที่ว่ากูในเรื่องแบบนั้น คนที่ดูถูกกู "
“ ไม่เป็นไร มีกูอยู่ จะอยู่ข้างๆมึงเอง "
“ ต่อให้ใครจะบอกว่า โง่ที่มารักคนแบบกูนะเหรอ "
“ ปิง " เสือเรียกผม " มึงไม่ได้ฉลาดหรอกนะ ที่มาได้คนแบบกูนะ "
“ กูจริงของมึง " ผมกอดมันไว้ตอนที่พูดคำนั้น สองแขนที่รัดแน่น ผมจูบลงที่ข้างแก้มของเสือ " พี่เสือของน้อง "
“ มีอะไรจะพูดให้ฟังอย่างนึง " เสือบอก " แต่แค่ครั้งเดียวนะ ฟังดีๆ "
“ อื้ม "
“ น้องปิงของพี่ "
ผมหลุดหัวเราะออกมาตอนที่ได้ยินคำนั้น สองแขนที่เรากอดกันไว้ผมรู้สึกเพียงแค่ว่าตอนนี้ และวินาทีนี้ หัวใจของผม ถูกหยุดเอาไว้แล้ว .. หยุดการตามหาใครสักคนที่รักผมจริงๆ เพราะตอนนี้ผมเจอแล้ว ใครที่จะทำให้ผม หยุด อยู่ที่เค้าคนเดียว แม้ว่าใครคนอื่นจะดีกว่ามากแค่ไหน
“ เสือ ขอบคุณที่เลือกกูนะ "
“ ขอบคุณทำไม มึงเองก็เลือกกูเหมือนกัน ไม่ใช่เหรอ "
“ ก็จริง "
เราเลือกเป็นของกันและกัน แม้จะไม่เข้ากัน
แต่แค่เข้าใจกัน นั่น ก็พอแล้ว
ขอบคุณที่มึงเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงนี้
หยุดอยู่ ข้างๆกู
...........................................................
จบแล้วค่ะ .. ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
หลายคนอาจจะสงสัย ทำไมเนื้อเรื่องดูเหมือนไม่จบ
เรื่องของธาร เรื่องของแม่พี่เสือ เรื่องของอิญและไท
ทุกเรื่องมีต่อค่ะ แต่ต่อในตอนพิเศษนะคะ
เพราะเนื้อเรื่องยาวเกินไปแล้ว ต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆคะ
ก่อนอื่น สำหรับคนอ่านทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ หนมมีสิ่งที่อยากจะบอกคือ " ขอบคุณค่ะ "
นิยายเรื่องนี้ได้รับความรักจากคนอ่านเยอะแยะมากมาย แม้มันจะมันเป็นเนื้อหาที่ค่อนข้าง
ใช้ความรักของตัวละคร มากกว่าเหตุผล ใช้ความหลงใหลในรักมากกว่าก็ตาม
ขอบคุณจริงๆค่ะ ที่สนับสนุนกันมาจนถึงตอนนี้
ตอนนี้นิยายเรื่องนี้จบแล้ว แต่ยังอัพตอนพิเศษต่อไปค่ะ
จนกว่านิยายจะถูกตีพิมพ์ออกไป ก็ยังอ่านกันได้เรื่อยๆนะคะ
สำหรับใครที่อยากได้หนังสือเล่มนี้ ตอนนี้ เปิดจอง รวมเล่มอยู่จ้า รายละเอียดมีดังต่อไปนี้
ประกาศรวมเล่ม #เสือปิงเพราะเกลียดจึงรัก
ตัวอย่างหน้าปก #แค่รูปของตัวละครเท่านั้นคะ อย่างอื่นไม่เกี่ยว
เปิดจองตั้งแต่วันที่ วันที่ 23 สิงหาคม – 1 พฤศจิกายน ( หนังสือจะได้ช่วง 15-20 พฤศจิกายนนะคะ )
รายละเอียดหนังสือ
หนังสือขนาด A5 จำนวน 1000 หน้า + ( เนื้อหา 70 ตอน ตอนพิเศษ 20 ) *เนื้อหาอาจมีเพิ่ม
ราคาหนังสืออยู่ที่ 1050 บาท ( ไม่รวมค่าส่ง EMS 130 บาท ) *หนังสือหนักเกิน2 kg ส่งลงทะเบียนไม่ได้จ้า
ของแถม
บ็อกเซ็ต
ที่คั่น 2 อัน
โปสการ์ด 1 แผ่น
หนังสือตอนพิเศษของเสือปิงชื่อเรื่องว่า " สมมุติว่า... " *สำหรับผู้ที่โอนเงิน 200 คนแรกเท่านั้น
ของแถมพิเศษสำหรับคนที่โอนเงิน 50 คนแรก *อันนี้ของเก็บเป็นความลับนะคะว่าจะเป็นอะไร
รายละเอียดการสั่งจอง
“ เขียนหัวข้ออีเมล์ว่า " สั่งจองเสือปิง " ด้วยนะจ้ะ "
กรอกรายละเอียดดังต่อไปนี้
ชื่อจริง – นามสกุล =
ที่อยู่ ( อย่างชัดเจนและโดยละเอียด ) =
จำนวนหนังสือที่ต้องการสั่ง =
อีเมล์ =
ส่งมาที่อีเมล์ fic.kanom(at)hotmail.com
#คุณจะได้รับอีเมล์ตอบกลับ เรื่องรหัสผู้สั่งจอง เรื่องการโอนเงิน ( บัญชีธนาคาร )
และการแจ้งชำระการโอนเงินภายในอีเมล์ตอบกลับค่ะ
เมื่อโอนเงินแล้ว กรอกรายละเอียดดังนี้
รหัสผู้สั่งจอง
ชื่อจริง – นามสกุล
ที่อยู่
ภาพถ่าย สลิปบัตรการโอนเงิน
เวลาที่โอนเงิน
ส่งมาที่อีเมล์ fic.kanom(at)hotmail.com
# รอรับอีเมล์ตอบกลับ เป็นอันเสร็จสมบูรณ์
หากมีข้อสงสัย สามารถสอบถามได้ที่
ทวิตเตอร์ // (at)realkanom
เพจเฟสบุ๊ค // หนมมี่ผู้ใสซื่อ
#อีเมล์จะตอบกลับภายใน 3 วันจ้า
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 791093 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก