ตอนที่ 69“ ชุดนี้เป็นยังไงบ้าง " ผมถามเสือตอนที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวในรอบที่สิบของผม หมุนให้มันดู เสือก็ได้แต่ชายตามองแต่ก็ไม่พูดอะไรสักคำ มันเองก็คงกำลังคิดกังวลถึงบุคคลสำคัญที่จะมาในวันนี้ " แม่มึงชอบสีอะไร พอรู้มั้ย "
“ ไม่รู้ "
“ แล้วเสื้อผ้าแบบไหนที่เค้าชอบละ พอรู้มั้ย "
“ อันนั้นก็ไม่รู้ กูไม่ค่อยได้อยู่กับเค้าหรอก เท่าที่จำได้ใกล้ชิดสุดก็คงตอนเค้าเกิดกูออกมานั่นแหละ "
“ ตอนนั้นมึงจำได้รึไง ว่าเป็นยังไง อย่ามาเว่อร์ " เสือยิ้มตอนผมถาม
“ คงสักป.หกมั้ง ตอนที่กูกับเค้าใกล้ชิดกัน "
“ พูดแบบนั้นเหมือนกำลัง น้อยใจแม่เลยนะ " เดินมานั่งเบียดตัวลงข้างมัน เสือที่เอื้อมมือมากอดเอว มันมองหน้าผม แม้ไม่พูดอะไรผมก็รู้ ถึงแม้จะปากบลูด๊อกแต่ใจก็ชิวาว่าดีๆนี่แหละ อ่อนไหวยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดซะอีก แต่แค่ไม่พูดออกมา " เค้าก็รักเรานั่นแหละ แต่บางทีก็แค่ไม่มีเวลา "
“ เหรอ " มันพิงตัวเองลงกับโซฟา
“ บางทีคงไม่เคยมีใครบอกเนอะ ว่าอาการน้อยใจไม่เข้ากับหน้าของมึงเลย "
“ ไปแต่งตัวได้แล้วไป กางเกงสั้นเห็นตูดขนาดนี้แม่กูเห็นหัวใจวายพอดี เดี๋ยวเค้าจะคิดว่ากูเอาอีตัวที่ไหนมาทำเมีย "
“ แต่ก่อนที่เค้าจะคิดแบบนั้นกูจะถามเค้าก่อนว่า เลี้ยงลูกยังไงปากถึงเหี้ยแบบนี้ " ผมลุกออกจากโซฟา เดินเข้าไปในห้องก่อนจะออกมาพร้อมกับกางเกงสี่ส่วนสีดำ " กางเกงสี่ส่วนตัวนี้เป็นไง น่ารักมั้ย "
“ ก็ดี " มันพยักหน้าผมก็เดินไปเปลี่ยน ใส่เสื้อสีขาวสกรีนอักษรตัวพีสีดำ ก่อนจะเดินออกมายืนตรงหน้ามัน
“ เป็นไง ชุดนี้เรียบร้อยพอมั้ย "
“ ก็ดี " มันพูดซ้ำก่อนจะตบเบาๆลงบนโซฟา เชิญชวนให้นั่งข้างกัน
“ ไม่อยากนั่งตรงนั้นอะ " ผมบอกก่อนจะนั่งค่อมลงบนตักมัน " อยากนั่งตรงนี้มากกว่า "
“ แรดจัง " เสือว่าพลางบีบก้นของผมเบามันยิ้มตอนที่ผมเอามือกอดรอบคอของมันไว้ เสือก็เงยหน้าขึ้นจูบปากผม
“ แรดแล้วรักมั้ยละ "
“ หลอกให้กูพูดอีกแล้วนะ " มันยิ้ม " ไม่หลงกลหรอก "
“ ว้า แย่จัง " ผมทำหน้าเซงเสือก็จูบผมอีกครั้ง ความรู้สึกอุ่นที่ได้รับผมหลับตาลงและปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามใจของอีกคนที่กำลังลูบไล้ไปตามแผ่นหลังภายใต้เสื้อที่ผมกำลังใส่ มันลูบวนไปมาก่อนจะเอื้อมมือมาบีบหัวนมผม " นี่.. ตรงนั้นกูอ่อนไหวนะ "
“ แล้วยังไง "
“ ไม่เอาน่า เดี๋ยวแม่มึงก็มาแล้ว "
“ คงอีกนาน " มันบอก แต่ว่าหลังจากประโยคนั้นเสียงโทรศัพท์ของมันก็ดังขึ้น
“ ไม่นานหรอก " ผมมองสายโทรศัพท์ มันเซฟเบอร์ใครคนนั้นด้วยคำสั้นๆที่เขียนว่า ' แม่ '
“ ครับ " มันกดรับสาย " จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ " วางสายลงหลังจากที่พูดคำนั้นมันมองหน้าผม
“ แม่มาแล้วใช่มั้ย "
“ มึงอยู่บนห้องนะ กูจะลงไปรับเค้า "
“ อื้ม " พยักหน้ารับ เสือก็ถอนหายใจออกมา
“ ยิ้มหน่อย ยิ้มๆ " เอื้อมมือไปฉีกปากมันยิ้ม อีกคนก็ยิ้มออกมาจริงๆ " เจอแม่แล้วก็ยิ้มแบบนี้ให้เค้านะ กอดเค้าด้วยก็ดี "
“ เด็ก "
“ เค้าเรียกว่าการแสดงความรักตังหาก " ผมบอก มันส่ายหน้าก่อนจะเดินออกไป ผมรู้ว่าคนอย่างมันไม่มีวันทำหรอก เพราะเสือไม่ใช่คนที่แสดงออกด้านความรัก จนบางทีผมก็คิดว่าเพราะมันไม่ได้รับการแสดงออกทางความรักรึเปล่า มันเลยเป็นคนที่เฉยชาแบบนี้
ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่นั่งลงบนโซฟาหัวใจมันก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ กำลังเดินขึ้นมาแล้ว ครอบครัวของเสือ เค้าจะคิดยังไงตอนที่เห็นผมนะ เค้าจะชอบ หรือจะเกลียดขี้หน้ากันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นมั้ย " ควรเตรียมอะไรเอาไว้รึเปล่าวะ " ผมถามตัวเอง " แต่เค้าจะชอบกินอะไรวะ ชา กาแฟ หรือว่าน้ำส้ม " สมองที่เริ่มวุ่นวาย ผมหันซ้ายดูขวา มือที่หยิบแก้วตกลงทันทีเพราะสั่นเกินไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นก่อนที่เสือจะเปิดเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนที่นึงที่เดินตามมาทีหลัง ผู้หญิงที่ผมคุ้นหน้า ราวกับว่าเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน
“ คุณป้า " หลุดปากเรียกเธอออกมา คนที่ผมทักก็หันมามองก่อนจะยิ้มทันที
“ อ้าว.. หนูคนนั้นนี่ "
“ รู้จักกันแล้วเหรอ " เสือถามเธอก็หันไปบอก " เค้าช่วยแม่ไว้ที่ห้างวันนี้นะ พอดีรองเท้ามันขาด "
“ เหรอ " มันพยักหน้าตอนที่วางปิ่นโตเก็บความร้อนลงบนเค้าเตอร์ " คุณแม่ นี่ปิงแฟนผม แล้วก็มึง นี่แม่กู " มันเชิดหน้ามาทางผมตอนที่ก้มลงไหว้ เธอก็ยิ้มบางๆก่อนจะรับไหว้ตอบ รอยยิ้มที่ไม่เหมือนกับตอนที่ผมช่วยเธอเอาไว้ คิดว่าตอนนี้ความเป็นแม่ที่หวงลูกชายคงมีอยู่ในหัวใจของเธอเต็มที่แล้ว เพราะงั้นที่บอกว่า ถ้าผมเป็นแฟนลูกชายเธอก็คงจะดี คงไม่ได้ดีอย่างที่ปากเธอบอกแน่ๆแล้วละ
“ สวัสดีจ้ะ ขอบคุณที่ช่วยป้าเอาไว้วันนี้นะจ้ะ "
“ ไม่เป็นไรครับ "
“ แล้วนี่กินอะไรกันรึยัง " เธอถาม ทั้งผมทั้งเสือก็ส่ายหน้า " แม่ทำกับข้าวมาให้ เดี่ยวแม่จัดใส่จานให้นะ "
“ ผมช่วยครับ " ผมหันไปหยิบจานเธอที่เปิดปิ่นโตออก มีทั้งของทอด ผัด แล้วก็แกง ผมหยิบจานสองใบ กับถ้วยใบใหญ่อีกใบมาให้เธอก็ยิ้มก่อนจะรับไว้ " นี่ครับจาน "
“ ขอบคุณนะจ้ะ " ตักผักผัดใส่จานใบที่ผมเตรียมมาให้เธอก็พูดขึ้นตอนที่เหลือบไปมองแล้วพบว่าเสือไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว " ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าคนที่ช่วยฉันไว้จะเป็นคนคนเดียวกันกับแฟนของลูกชาย "
“ ครับ " ผมยิ้มเธอก็หันมามองหน้า
“ ธารเล่าให้ฟังว่า เธอเป็นคนน่ารัก ช่างพูดช่างจา แล้วก็เข้ากับคนอื่นได้เก่ง แผนสูง แล้วก็มีชั้นเชิง " ผมนิ่งแล้วก็ฟังสิ่งที่เธอกำลังพูด " แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าเธอจะแผนสูงถึงขั้นทำให้ฉันประทับใจได้ตั้งแต่แรกเห็น " ผมยื่นจานให้เธออีกใบตอนที่รับจานที่มีกับข้าวเต็มจานแล้วตั้งไว้บนเค้าเตอร์ ผมหยิบจานอีกสามใบขึ้นมาตักข้าวสวยที่กำลังอุ่นๆใส่จาน
“ คุณป้า คิดแบบนั้นเหรอครับ " ผมหันไปถามเธอที่ก็ไม่ได้ตอบผม " ถ้าผมแผนสูงขนาดนั้นได้ แสดงว่าผมต้องไปตัดรองเท้าของคุณป้าให้เกือบขาดก่อนนะสิครับ แผนนี้ถึงจะสำเร็จได้ " เธอหันมามองผมตอนที่พูดแบบนั้น " ผมช่วยคุณป้า เพราะว่าไม่รู้จักว่าคุณป้าเป็นใคร จริงๆถ้ารู้ว่าช่วยแล้วต้องเป็นแบบนี้ โดนมองแบบนี้ ผมก็อาจจะเลือกไม่ช่วยคุณป้าก็ได้ เพราะช่วยไปก็เสียความรู้สึกเปล่าๆ " ผมยิ้มให้เธอตอนที่ยกจานข้าวมาตั้งไว้ เสือก็เดินออกมาจากห้องนอน มันนั่งลงผมก็วางจานข้าวลงข้างหน้ามัน ก่อนจะเดินกลับไปช่วยอีกคนตักแกงจืดใส่ถ้วยใบใหญ่ " อีกอย่างที่ผมอยากจะบอกคือ อย่าเอาสิ่งที่คุณป้าได้ฟังจากคนอื่นมาตัดสินคนอย่างผมเลยครับ เอาสิ่งที่ผมทำต่อคุณป้าตัดสินผมดีกว่า กินข้าวกันเถอะครับ "
ถือถ้วยแกงจืดร้อนๆมาตรงตรงกลางโต๊ะ เธอที่นั่งที่หัวโต๊ะก็หันไปยิ้มให้ลูกชายของตัวเองที่กำลังนั่งนิ่งๆแล้วมองผม " วันนี้แม่ทำของโปรดเสือทั้งนั้นเลยนะ " ผมมองไปที่โต๊ะ มันมีแต่ของที่ไม่ใช่ของโปรดเสือทั้งนั้นเลย ผัดผัก น่องไก่ทอด แล้วก็แกงจืดหมูสับใส่วุ่นเส้น ผมยอมรับว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนเสือมันคงชอบ ถ้าเป็นตอนเด็กๆ เมนูสามอย่างนี้ใครๆก็ชอบทั้งนั้น
“ เหรอครับ " อีกคนบอกก่อนจะพยักหน้ารับ มันก้มลงกินอาหารอย่างว่าง่ายๆ เงียบๆไม่มีการคุยอะไรกัน
“ คุณป้าเดินทางมาเหนื่อยมั้ยครับ " ผมเลือกถามเธอเพราะไม่อยากให้โต๊ะอาหารเงียบเกินไป
“ ไม่หรอกจ้ะ จากสิงคโปรมานี่นี่ไม่กี่ชั่วโมงเอง " เธอยิ้ม " แล้วปิงกับเสือคบกันมานานแล้วเหรอ "
“ เกือบจะหนึ่งปีแล้วละครับ "
“ แล้วเจอกันนี่ไหนละ "
“ ที่มหาลัย " เสือตอบ แม่มันก็หันมามองหน้าผม
“ ปิงเรียนที่เดียวกับเสือเหรอ "
“ เปล่าครับ พอดีวันนั้นผมไปหาเพื่อน เราเลยเจอกัน " พยักหน้ารับแบบนั้น ผมที่ก้มลงกินข้าวต่อ แม่มันก็พูดยิ้มๆ
“ แปลกดีนะ คนนึงพูดมาก อีกคนกลับไม่พูดเลย แต่ว่าก็เข้ากันได้ คบกันได้ดี "
“ ขอบคุณครับ "
“ ว่าแต่เสือเรายังจำหนูพายได้มั้ย " มันเหลือบมองผมตอนที่แม่มันพูดขึ้น เธอหันมามองผมก่อนจะยิ้ม " เมื่อวานตอนที่แม่บอกว่าจะมาหาเรา รบเร้าว่าขอด้วยเลยนะ แต่ว่าแกติดเรียน แม่เลยไม่อยากพามา "
“ ก็ดีแล้วละ " มันบอก เธอก็ส่ายหน้า
“ ยังเขินเค้าอยู่อีกเหรอ เดี๋ยวนี้หนูพายโตแล้วนะ สวยด้วย ถ้าเสือเห็นต้องจำน้องไม่ได้แน่ๆเลย " ผมไม่รู้จักเธอหรอก แต่คิดว่าคงไม่ใช่ญาติกันแน่ๆ ถ้าคนเป็นแม่พูดขึ้นมาแบบนี้แสดงว่า อาจจะเป็นคนที่อยากจะให้คบด้วย นี่มัน สถานการณ์แม่สะใภ้เกลียดลูกสะใภ้ในละครชัดๆเลย " นี่ปิงรู้มั้ย เมื่อก่อนนะ เสือน่ะเค้ามีรักครั้งแรกชื่อว่าหนูพายนะ หนูพายเนี้ยเด็กกว่าเค้าสองปี เป็นลูกสาวเพื่อนพ่อเค้าน่ะ หน้าตาสะสวย นิสัยก็น่ารัก เมื่อก่อนเสือเค้าชอบมาก เขินจนไม่กล้าเข้าใกล้เลย พอถามว่าเป็นอะไร ก็บอกว่า น้องสวย เค้าเขิน แถมยังมาบอกแม่ว่า อยากจะแต่งงานกับน้องเค้าอีกแหน่ะ ร้ายตั้งแต่เด็กๆเลยว่ามั้ย "
ไม่ว่าพ่อแม่คนไหน ก็อยากจะให้ลูกได้ในสิ่งที่ดีๆทั้งนั้น ผมเชื่อแบบนั้นมาตลอด ผมไม่โกรธเธอหรอก แต่แค่รู้สึกแย่นิดหน่อยที่ได้ฟังอะไรแบบนั้น
“ แล้วก็นะ "
“ พอเถอะครับ " เสือพูดขึ้นเสียงนิ่งๆ " ถ้าแม่มาเพื่อพูดเรื่องไร้สาระสมัยผมอยู่ประถมต้นให้แฟนผมฟังแล้วละก็ แม่กลับบ้านไปเถอะ "
“ เสือ " ผมห้ามมัน ส่ายหน้าบอกให้มันรู้ว่าสิ่งที่มันกำลังพูดไม่สมควรที่จะพูดกับผู้ใหญ่
“ ก็แค่พูดเล่นๆเอง ปิงเค้าไม่ถือหรอก ใช่มั้ยลูก " เธอหันมาจับมือผมที่พยักหน้าลงช้าๆ เสือมันก็ถอนหายใจ
“ เพราะเค้ามีมารยาทไงเลยต้องบอกว่าไม่ถือ แม่ก็ทำตัวให้มันมีมารยาทเหมือนเด็กเค้าด้วยสิ ไม่ใช่เสียมารยาทพูดเรื่องแบบนั้นต่อหน้าแฟนผม "
“ นี่ นิสัยเสียใหญ่แล้วนะเรา ว่าแม่แบบนี้ได้ไง "
“ ผมจะว่าทุกคนที่ว่าแฟนผม หรือทำให้แฟนผมรู้สึกไม่ดี " มันพูดเสียงหนัก " เพราะเค้าคือคนเดียวที่ผมมี แล้วผมต้องปกป้องเค้า "
“ เสือ " เสียงที่เรียกลูกชายตัวเองเอาไว้ เธอเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองที่ได้ยินอะไรแบบนั้นจากปกลูกชายของเธอ ผมไม่รู้ความสัมพันธ์ของแม่ลูกคู่นี้ ว่าดีหรือร้ายยังไง แต่ดูจากที่สิ่งที่เห็น ก็ไม่คิดว่ามันคือสิ่งที่ดีนักหรอก แต่แค่ไม่รู้ว่า มันแย่แค่ไหน " แม่ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่ชวนคุยนิดหน่อยเอง "
“ ถ้าจะพูดแบบนั้น ไม่ต้องพูดดีกว่าครับ "
“ เสือ " ผมเรียกให้มันหยุด ก่อนจะหันไปอีกคนที่ถอนหายใจออกมา " ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป้า ผมไม่ถือ คุณป้าอาจจะไม่ได้ตั้งใจ " พูดออกไปสั้นๆ ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางที่อีกคนจะไม่ตั้งใจหรอก ทุกคำที่พูดออกมาตั้งแต่พูดกดให้รู้สึกแย่อยู่แล้ว
หลังจากประโยคของผมทุกอย่างก็เงียบลงไปถนัดตา คุณป้านั่งกินข้าวเงียบๆ ก่อนจะรวบช้อนทันทีที่เธอกินหมด ผมที่รวบช้อนตามมา เธอก็หันมาถาม " อร่อยมั้ยจ้ะ "
“ อร่อยมากครับ "
“ แล้วเสือล่ะ อร่อยมั้ย "
“ ก็อร่อยครับ " มันพยักหน้า
“ กินข้าวอีกมั้ย ของโปรดทั้งนั้นเลย เพิ่มข้าวมั้ย "
“ ไม่ครับ " มันส่ายหน้า
“ เมื่อก่อนถ้าแม่ทำสามเมนูนี้เราจะกินข้าวตั้งสองจานเลยนะ "
“ ก็นั่นมันตอนประถมนี่ครับ ตอนนี้ของโปรดของผมมันก็เปลี่ยนไปแล้วด้วย " มันพูดก่อนจะหันไปทางอื่น ผมเอื้อมเท้าเหยียบมันไปเต็มแรงโทษฐานที่พูดไม่คิด " โอ๊ย เชี่ย " ถลึงตาใส่คำสบถของมัน ผมถอนหายใจออกมา
“ นั่นสินะ แม่เองก็ไม่ได้อยู่กับเราตอนที่เราโตแล้วด้วย เลยไม่ค่อยรู้อะไร ขอโทษด้วยนะ "
“ ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับ " ผมบอกเธอที่หันมามองหน้า " ขนาดอยู่ด้วยกันทุกวัน ผมเองยังไม่รู้เลยครับ เสือเป็นคนชอบของกินยาก ทำอะไรให้กินได้หมดก็จริง แต่ถ้าถามถึงของถูกใจ มันไม่ค่อยมีหรอกครับ "
“ อย่างงั้นเหรอ "
“ งั้นพรุ่งนี้อยากจะกินอะไรละ แม่จะทำมาให้กิน "
“ ปกติปิงทำให้กินอยู่แล้ว ถามปิงแล้วกัน " เธอหันมาหาผมทันทีที่ได้ยินมันพูดแบบนั้น
“ เอ่อ ส่วนตัวผมทำกับข้าวไม่เก่งหรอกครับ แค่พอทำได้ ค่อนไปทางแย่ด้วยซ้ำ เสือเองยังบ่นบ่อยๆ "
“ งั้นพรุ่งนี้แม่ช่วยทำมั้ย " เธอเสนอความคิดผมเองก็พยักหน้ารับก่อนจะยิ้ม
“ ได้สิครับ "
ลุกขึ้นเก็บจานไปไว้ที่ล้างจาน เสือเป็นคนกวาดเศษอาหารลงในถังขยะใบเล็กๆ แม่ที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารนิ่งๆ ผมก็กระซิบบอกมัน " ชวนแม่นอนที่นี่สิ "
“ ไม่ "
“ มึงนี่เป็นลูกภาษาอะไร แม่อุตส่าห์มาเยี่ยม พูดจาไม่เข้าหูแม่เลยนะ " มันไม่ตอบอะไร ผมก็ถอนหายใจออกมา " งั้นกูชวนเค้านะ "
“ ถ้าอยากโดนแม่กูพูดทำร้ายจิตใจอีกก็เรื่องของมึงเถอะ " มันบอกอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะล้างมือแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่หันไปมองเธอที่นั่งอยู่ คุณป้าก็ยิ้มให้
“ ให้ป้าช่วยมั้ย "
“ ไม่เป็นไรครับ แค่ไม่กี่ใบเอง ผมล้างได้ "
“ กว่าจะปรับตัวกับเสือได้คงยากมากเลยสินะ " เธอว่าตอนที่ลุกจากเก้าอี้เดินมาหาผมในครัว " เสือน่ะ ไม่ใช่เด็กที่เงียบแบบนี้หรอก เมื่อก่อนเค้าก็ช่างพูดนี่แหละ แต่พอเข้าม.ต้นเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป "
“ เหรอครับ "
“ จริงๆ อาจจะเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่ป้ากับพ่อเค้า ย้ายไปทำงานที่สิงคโปรแล้วมั้ง " เธอยิ้มตอนที่หยิบจานที่ผมตั้งไว้เตรียมเช็ดขึ้นมาเช็ดให้ " ตอนนั้นป้าก็ไปๆกลับๆไทย แล้วก็ให้เสืออยู่กับพี่เลี้ยงซะส่วนใหญ่ แต่พอเค้าเข้าม.ปลายก็ปล่อยให้อยู่คนเดียวเลย เพราะเค้าเข้ากับพี่เลี้ยงไม่ค่อยได้ด้วย "
“ อย่างงั้นเหรอครับ "
“ คิดว่าที่เค้าเย็นชาแล้วก็พูดจาไม่ค่อยเข้าหูใครก็คงเป็นเพราะป้านี่แหละ "
“ จริงๆ ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก เค้าเองก็มีส่วนที่ดีอยู่ แต่บางทีเค้าอายมากกว่าที่จะพูดออกมา บางทีก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะยังไง เรียกว่าเป็นคนที่พูดเอาใจใครไม่เก่ง แล้วก็ แสดงออกไม่เก่งมากกว่า "
“ เรานี่ รู้จักเสือดีจังเลยนะ "
“ แต่กว่าจะรู้จักดีขนาดนี้ผมเองก็เกือบแย่เหมือนกันครับ " คิดเรื่องเมื่อก่อนที่กว่าเราจะปรับกันได้ ในตอนนั้นทุกอย่างแย่มากจริงๆ มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว มันหลายครั้ง ซ้ำซากๆจนน่าเบื่อ
“ ป้าขอโทษนะ ที่เมื่อกี้พูดอะไรไม่คิด "
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ " ผมส่ายหน้า " ผมเข้าใจ ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกชายตัวเองคบกับผู้ชายหรอกครับ ถ้าเลือกได้แล้วละก็ ก็คงอยากจะให้ชอบผู้หญิงมากกว่า "
“ ไม่หรอกป้าไม่ได้ใส่ใจเรื่องเพศเท่าไหร่ หนูเป็นคนน่ารัก ตอนที่ช่วยป้าไว้ ป้าก็คิดว่าหนูเป็นเด็กน่ารัก แต่พอมาเจอจริงๆ เหมือนจิตใต้สำนึกมันสั่งให้ทำหน้าเข้มๆ วางตัวเนี๊ยบๆ กับหนูให้มากๆ เหมือนกับว่าพอหนูเป็นแฟนเสือป้าก็ต้องเกลียดหนู เป็นความรู้สึกที่แปลกเหมือนกัน "
“ คงเป็นความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่มีให้กับ แฟนของลูกชายมั้งครับ "
“ ธารมาเล่าให้ฟังว่า แฟนของเสือเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมาก เปรี้ยวๆ เป็นเหมือนสาวแซ่บเลยก็ว่าได้ เค้าบอกป้าอีกว่า ให้ป้าระวังเอาไว้ เพราะปิงน่ะ ร้ายลึก อีกอย่างห้ามใจอ่อนเด็ดขาดเพราะน่ะ ช่างอ้อนแล้วก็เข้ากับคนเก่ง "
“ แล้วพอมาเจอผมตัวจริงเป็นยังไงครับ " ผมหันไปถามอีกคน ที่ก็ยิ้มออกมา
“ ก็ตรงกับที่ธารพูดอยู่นะ ตรงที่บอกว่าเข้ากับผู้ใหญ่เก่งน่ะ "
“ อาจเพราะที่บ้านของผม มีแต่ผู้ใหญ่มั้งครับ "
“ เหรอ " ผมพยักหน้ารับเธอก็ยิ้ม " ปิงเป็นคนที่ไหนละ "
“ เป็นคนเหนือครับ ที่บ้านผมอยู่กับปู่แล้วก็ย่า "
“ แบบนี้นี่เอง "
“ แบบนั้นก็เลยอ้อนผู้ใหญ่เก่งน่ะครับ " บอกเธอแบบนั้นผมก็ล้างถ้วยใบสุดท้ายเสร็จ หยิบผ้าอีกผืนมาช่วยเช็ดจาน " แล้วคุณป้าจะกลับไปนอนที่บ้านหรือว่านอนที่นี่ครับ "
“ คงกลับบ้านน่ะจ้ะ อยู่ที่นี่ เสือเค้าคงไม่โอเคเท่าไหร่ เวลาที่ป้ามานอนทีไรเค้าก็เป็นแบบนั้นแหละ ชอบอยู่แต่ในห้อง "
“ แล้วกลับไปที่บ้านยังไงละครับ "
“ แท็กซี่จ๊ะ "
“ ดึกแล้วนะครับ เดี๋ยวผมบอกเสือไปส่งดีกว่า "
“ ไม่เป็นไรหรอก เค้าคงไม่ไป " เธอบอกสั้นๆผมก็วางมือที่กำลังเช็ดจานลง " งั้นก็นอนที่นี่เลยแล้วกันครับ ห้องนอนก็มีจะไปนอนที่อื่นทำไมละครับ "
“ เสือคงไม่สบายใจหรอกป้าไปนอนที่อื่นดีกว่านะ "
“ แต่ว่า " ผมที่กำลังจะรั้งเธอไว้ ไม่รู้จะพูดอะไรออก ก่อนที่เสียงประตูห้องจะเปิดขึ้น เสือเดินออกมามันมองแม่มันก่อนจะถอนหายใจ
“ ก็นอนที่นี่สิ ดึกแล้ว มันอันตรายนะ "
“ ได้เหรอ "
“ ทำไมจะไม่ได้ละ " มันว่าแบบปัด ตอนที่หันมามองผม " ปิงมันขอไว้ " คำพูดสุดท้ายของมันทำเอาผมหันไปมองหน้าอีกคนไม่ติดเลย เกือบดีแล้วแหละที่ชวนแม่ให้นอนที่นี่ แต่เหี้ยมากเลยคือ คำพูดที่บอกกว่ากูขอไว้
“ นอนที่นี่เถอะครับ ดึกแล้ว อีกอย่างฝนก็ดูเหมือนทำท่าว่าจะตกด้วย ห้องอีกห้องสะอาดมากเลยครับ เดี๋ยวผมจะไปหาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน " ส่วนชุดนี้ปั่นแห้ง แล้วตากลมไว้ คืนเดียวก็แห้งครับ "
“ ขอบคุณนะ ที่ชวนให้ป้านอนที่นี่ "
“ พรุ่งนี้คุณป้าจะได้สอนผม ทำอาหารเช้าไงครับ "
“ ได้สิจ้ะ " เธอพยักหน้า " งั้นผมไปเตรียมผ้าขนหนูให้ คุณป้านั่งรอที่โซฟาสักพักนะครับ "
“ จ้ะ " เธอตอบรับตอนที่เดินไปนั่งที่โซฟา ผมก็เดินเข้าไปห้องไป
ลูกชายที่สมควรไปต้อนรับแม่ตัวเอง ตอนนี้กลับนั่งนิ่งๆแล้วสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงห้อง ผมเดินเข้าไปหามัน ตอนที่ตบไหล่เบาๆ มันก็หันมาถาม " แม่ละ "
“ กลับไปแล้ว " ผมโกหก
“ อ้าวเหรอ เออดี " มันว่าแบบไม่ใส่ใจตอนที่สูดบุหรี่ไปเรื่อยๆ ผมก็มองมัน
“ กูโกหกน่ะ แม่ยังอยู่ข้างนอก กูเข้ามาเอาผ้าขนหนูให้เค้า "
“ อื้ม "
“ นี่เสือ ไปพูดกับแม่เค้าดีๆ หน่อยสิ เค้าอุตส่าห์มาหานะ "
“ จะให้พูดอะไรละ พูดไปก็ทะเลาะกับเปล่าๆ "
“ พูดดีๆสิ อย่าใช้อารมณ์นั่นแม่นะ ทำตัวให้มันดีๆหน่อย " ผมบอกมันก็หันมามอง สายตาคมที่จ้องผมอย่างหาเรื่อง " ไม่น่ารักเลย ทำเหมือนเด็กไม่รู้จักโต ประชดประชัน หนีหน้า มึงกี่ปีแล้ว โตจนมีเมียแล้วยังทำตัวแบบนี้เหรอ "
“ บ่นจัง ยังกับแม่ "
“ เพราะมึงเป็นแบบนี้ไง กูเลยต้องบ่น " มันถอนหายใจออกมา " กูไม่รู้หรอกนะ ว่ามึงมีปัญหาอะไรกับแม่ เป็นปัญหาเก่าๆ หรือเพราะไม่เคยอยู่ด้วยกันเลยไม่ชิน แต่ว่า ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้ ถ้ามึงเริ่มเปลี่ยนนะ เค้าเองก็รักมึงไม่งั้นก็ไม่ทำทีท่าวางท่าใส่กูเพราะหวงมึงหรอก "
“ ด้วยการพูดแบบนั้นนะเหรอ "
“ คนเรา บางทีก็แสดงออกไม่เหมือนกัน " ผมจับไหล่มัน " แต่สิ่งที่พ่อแม่มีเหมือนกัน คือความรักที่มีให้ลูกนะ "
“ อื้ม " มันที่ดูเหมือนไม่เชื่อผมกอดมันไว้ก่อนจะถาม
“ บอกเหตุผลดีๆกูสักข้อได้มั้ย ว่าทำไมไม่ชอบแม่ "
“ ไม่มีเหตุผล " มันบอกแค่นั้น " รู้ตัวอีกที ข้างๆกูก็ไม่มีครอบครัวเหลืออยู่แล้ว กูกับเค้าไม่ใกล้กันมานานจนกลายเป็นความไม่เคยชินแล้วละ "
“ เสือ " ผมกอดมันไว้แน่น ใครบอกกันว่าคนเย็นชา คือคนเข้มแข็ง ผมรู้สึกว่ามันไม่จริงเลยสักนิด เพราะคนพวกนี้ทั้งอ่อนแอแล้วก็มีบางสิ่งที่ต้องการมากมาย ทั้งความรัก ความห่วงใย แต่เพราะตอนที่ร้องขอเค้าไม่ได้มัน และเพราะเจ็บปวดกับมันมามาก ก็เลยต้องหันหลังให้กับทุกอย่าง แล้วกลายเป็นคนที่ด้านชาแบบนี้
“ เมื่อก่อนที่กูต้องการเค้า เค้าไม่เคยอยู่ "
“ แต่ตอนนี้กับตอนนั้นไม่เหมือนกัน อย่าเอาไปเปรียบเทียบกันสิ แม่ที่มาก็เพราะห่วงนะ "
“ ห่วงเหรอ แล้วทำไมมาห่วงเอาวันนี้ละ ทำไมมาห่วงตอนที่กูมีมึงเข้ามา แล้วกูก็กำลังมีความสุขดี "
" เพราะกูเป็นคนนอกไง "
" ไม่ใช่ " มันเถียง " มึงเป็นครอบครัวของกู " ทุกอย่างในตอนนั้นเงียบเสือที่ดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น " เป็นคนเดียวในครอบครัวที่กูมีอยู่ "
...........................................................
แม่พี่เสือมีมากกว่าที่คุณเห็น
แต่เจอกันตอนหน้า
มีอะไรจะบอกนิดนึง.. นิยายเรื่องนี้ มีมากกว่า 70 ตอนจบแล้วจ้ะ ..
ขออะไรสักหน่อย ขอเม้นท์ เม้นท์ให้เราหน่อยนะ ชีวิตดูย้อนแย้ง แต่อยากได้ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้สักนิด
เม้นท์ผ่านแท็ก #เสือปิง ในทวิต ก็ได้ค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ขนมเองจ้า
นิยายเรื่องนี้มีข่าวดี อยู่ใน เพจหนมมี่ผู้ใสซื่อ
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 757055 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก