เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73  (อ่าน 777549 ครั้ง)

ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
อ่านตอนนี้เเล้วติดอะ ชอบ
คือ ชอบที่ปิงด่าเปอร์ อินเนอร์มาเต็มมาก
คือด่ายังงี้คงเจ็บไปอีกนาน หวังว่าเปอร์คงจะไม่มายุ่งอีก
ถ้าเทียบเเล้วที่ผ่านมาอารมณ์ด่าเปอร์คงคิดว่าหยอกๆ เเต่นิ ถึงใจมว้ากกกกก


ไหนๆก็รอปิงเเล้วนะพี่เสือ ลองหาปิงไม่เจอสักสองสามวัน
คงจะดีขึ้นอะ ได้ทบทวนบ้างอะไรบ้าง คงดีขึ้นมากๆเลย

อ่านเเล้วติด มาต่อเร็วๆน้าาา /กอดดดด

ออฟไลน์ Yunatsu

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-5
โอ้ยยยย

ร้องไห้หนักมากกกก
สงสารทั้ง 2คนเลย

พูดกันไม๊ยังไงงงง

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
เรามองแบบนี้นะ  เห็นเมนท์กันว่า 50 ตอนแล้ววนอยู่ลูปเดิมๆ ที่จริงมันก็ไม่ถึง 50 ตอนหรอกเพราะว่ามีพาร์ทอิฐ-ไท เข้ามาด้วย
ที่เห็นว่ามันวนๆกันอยู่ก็คือเป็นที่สันดารค่ะ  นิสัย+สันดารคนมันเปลี่ยนกันยาก   ที่ว่ากันว่าวนๆกันนั้นก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของทั้งเสือกับปิงทีละเล็กละน้อยในทุกตอน ต่างคนต่างปรับเข้าหากัน เปลี่ยนสันดารกันทีละเล็กทีละน้อย   ตอนนี้เห็นชัดเลยว่าถึงจุดแตกหักของนิสัยทั้งคู่แล้ว

ที่เสือไม่เชื่อปิงก็น่าเข้าใจนะ  เรื่องเก่าเพิ่งผ่านมาไม่นานเอง    ดีกันได้ไม่กี่วันก่อนที่เรื่องเปอร์จะงอกออกมา  เสือเองก็รู้กันอยู่ว่าปากมันไม่ดีอยู่แล้ว คนมันโกรธมันก็กะใส่แรงๆ  เสือเองก็อคติจากเรื่องเก่าๆของปิง จากความรู้สึกเก่าๆที่เคยชอบผู่หญิงคนนั้น จากความโกรธที่ปิงไม่บอก  ที่ไม่บอกก็เพราะว่าปิงผิดใช่ไหม   เสือมันยังไม่ได้มานั่งคิดวิเคราะห์หรอกว่าอะไรเป็นอะไร   ให้เวลามันหน่อยเดี๋ยวก็รู้ตัวว่าตัวเองทำปิงเจ็บขนาดไหน  ทำในสิ่งที่ไม่สมควร   ยิ่งตอนนี้สันดารเดิมก็คิดว่าไม่น่าจะมีะไร   เดี๋ยวปิงก็มายั่ว  เดี๋ยวตัวเองก็จะลากปิงไปซั่มแล้วก็จบ ดีกันใหม่ แต่พอไม่เห็นเสือก็เริ่มกลัวเริ่มเข้าใจแล้วสิว่ามีอะไรสักอย่างที่เปลี่ยนไป   ตัวเองเริ่มกลัว เริ่มเจ็บ  ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นเพราะเสือจะเข้าใจมากขึ้นว่าตัวเองพลาดขนาดไหน


เราเคยเมนท์เรื่องปิงไว้เมื่อก่อนนะว่าปิงเหมือนคนที่เคยโดนข่มขืนและประชดตัวเอง ไม่รักตัวเอง  คนเราเปลี่ยนอดีตไม่ได้แต่เปลี่ยนอนาคตได้  ตอนนี้ปิงเริ่มทำแล้วเพราะว่าได้กำลังใจจากย่า  ปิงเองก็ถึงจุดองศาเดือดเหมือนกันที่ต่อยเปอร์แล้วด่าออกไป  เราว่าเดี๋ยวข่าวลือก็น่าจะมีออกไปให้ถึงหูของเสือ  ตอนนี้น่าจะเป็นตอนที่เกิดการแปรผันในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ถ้าหากว่าสองคนนี้ก้าวข้ามไปได้นะ  ปิงทำถูกแล้วที่ไม่ออกไปไหน   แยกแยะความรู้สึก  เลียแผลใจก่อน  ค่อยยังชั่วแล้วค่อยออกไปเปชิญโลก  ไม่ต้องยั่วเสือ  เพราะว่าถ้าเสือรักจริงเดี๋ยวมันก็ต้องคลานมาหา   ถ้ามาแล้วด่าก็ไม่ต้องไปพูดกับมัน ปากมันหมาก็ไม่ต้องสนใจ ที่ปิงยอมมาตลอดก็เพราะว่าประวัติของปิงด้วย  แต่ตอนนี้ไหนๆก็ไหนๆแล้วไม่ต้องยอมอีกแล้วค่ะ   เฉยไว้ดีที่สุด   ต่อไปนี้ไม่ใช่เสือเลือกปิงนะคะ    จากนี้ไปคือปิงเลือกจะเอาเสือหรือเปล่าต่างหาก

เรารู้สึกเหมือนว่าเมียอิเปอร์อยากได้เสือกลับคืนมามากกว่า ถึงได้ทำแบบนี้  ปิงด่าไม่เก็ทกันหรอกมั๊ง เสือน่าจะด่านะไหนก็ปากเสียอยู่แล้วก็น่าจะใช้ความปากหมาให้เป็นประโยชน์สักครั้ง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-06-2015 07:33:42 โดย Freja »

ออฟไลน์ yokky34

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
คือ ไม่สงสารใครเลย
สงสารตัวเองค่ะ TT ใกล้จบยังอ่ะ ทรมานจุง

คือ ตอนต่อไปขอเร็วกว่านี้ได้มั้ยคะ ตอนที่แล้วพีคมากเลยค่ะ รอแล้วรอเล่า รอจนลืม
เรื่องดราม่าจะเป็นแบบไหนเราโอเคนะกับที่คุณเขียน แต่บางทีก็อยากอ่านแบบต่อเนื่องอ่ะค่ะ ซัก 3-4 วันมาต่อก็ได้ค่ะ
อย่าหายไปยาวๆ เลย กราบค่ะ

ออฟไลน์ Palita08

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ทรมานจุงงงงงงงง. อ่านไปนำตาหยดแหมะๆTT. ตอนด่าเปอร์นี่อินตามเลยอะ. ชอบมากคะ เรื่องนี้ มาต่อไวๆนร้าาาาา.  หายไปแบบนี้แทบขาดใจ. จุ๊บๆๆ :mew2: :mew1: :hao5: :m15: :katai4:

ออฟไลน์ BeauBeeiiz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1
เจ็บปวดมากด้วยกันทั้งคู่ ห่างกันแล้วคงคิดอะไรได้เยอะขึ้นนะ

สู้ๆนะ ทั้งสองคนเลย

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
ชอบเรื่องนี้นะ  ถึงแม้ว่าจะมีคนบอกว่า  เหมือนเรื่องไม่ได้พัฒนาไปไหนเลย  วน ๆ อยู่กับที่
โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า  ชีวิตคนก็แบบนี้แหละ  นอกจากเรื่องเรียน เรื่องงานที่พอจะมองเห็นพัฒนาการที่ชัดเจนแล้ว
เรื่องความสัมพันธ์กับคนก็มักจะวนอยู่กับที่แบบนี้แหละ  เพราะอะไร  เพราะนิสัยถาวรของคนมันเปลี่ยนยากน่ะสิ
... เราจะเคยรับรู้เรื่องของคนอื่นผ่านสื่อมาบ้างว่า  บางคนมีปัญหาแบบนี้ซ้ำซาก  แต่ก็ยังทนอยู่ด้วยกัน
อาจจะเพราะรัก  หรืออาจจะเพราะอะไรก็ตาม  .. เรื่องแบบนี้มีอยู่เป็นประจำกับบางคน บางครอบครัวอยู่แล้ว
... เพียงแต่พอมันมาเกิดกับตัวละครที่ตนเองรัก  ก็เลยรู้สึกว่า  ถ้าเป็นกรูนะเมิ๊งงงงง  อะไรทำนองนี้ขึ้นมา
....
พี่ชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่อง choice นะ ... เรื่องนั้นอ่านไม่จบ  พอมีเตเข้ามา  เลิกอ่านไปเลย
รู้สึกเียใจแทนตัวเอก  ได้ตามอ่านแต่เมนท์ของคนอื่น ๆ ทำใจไม่ได้จริง ๆ
.... แต่กับเรื่องนี้พอมาถึงปัจจุบันที่ปิงเจ็บ เสียใจ  และยอมฟังเพื่อน  นิ่ง  อยู่กับตัวเอง
ก็รู้สึกว่า  เออ  มันต้องอย่างนี้สิ  ยังไงก็... จะรออ่านต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ sodawan1

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 363
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1

ออฟไลน์ ReiSei

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-5
ตอนด่าเปอร์นี่แทบจะร้องไห้ตามเลย ความอัดอั้นมันระเบิดออกมาแล้ว แง

ออฟไลน์ nsai.ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
ปิงไม่น่าจะชกแค่ทีเดียว แม่ง!!!
ค่อยๆปรับกันเนอะเสือปิง...ความรักมันต้องมีอุปสรรคอยู่แล้ว กว่าจะผ่านบางอุปสรรคไปได้บางทีมันก็แทบกระอักเลือดเหมือนกัน  :katai1: :katai1: :katai1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ SOMCHAREE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-2
อ่านมาทั้งหมด บอกเลยว่าเรา #ทีมปิง

ออฟไลน์ SOMCHAREE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-2
เราไม่ชอบผู้ชายนิสัยอย่างเสือเลย รอดูพัฒนาการด้านการสื่อสารของเสืออยู่นะ

ออฟไลน์ yuuri

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 144
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-2
ก็หลักฐานมันมี แถมตลอดมาก็มีแต่คนใส่ไฟว่าปิงแรดตลอด
รู้จักกันเครั้งแรก ในความคิดเสือ ปิงก็แรด
รักมากก็เจ็บมาก  เวลารู้ว่าคนที่เรารักหักหลัง มันเจ็บมาก
จนบางทีก็ไม่ลืมหูลืมตา แต่ในใจลึกๆก็มักมีความหวังว่า มันจะไม่เป็นความจริง
พอเย็นลงก็ค่อยมาถามหาความจริงทีหลัง ซึ่งบางครั้งมันก็อาจจะสายไป
แต่ว่าเราไม่โทษหรอกนะว่าเสือผิด ถ้าเราเป็นเสือ เราก็คงเป็นแบบเดียวกัน

ออฟไลน์ JUzpETeR

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 135
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
กระโดดตีเข่าไอ้เปอร์ แกกกกกกกกกก

ฮืออออออ แงงงงงงงงงงงง // น้ำตาไหลพราก

ทำไมความรักถึงแค่รักกันอย่างเดียวไม่ได้ เข้าใจปิงอะ //น้ำตาท่วมจอ

ขอบคุณคุณย่าที่ให้คำตอบและสติปิงนะคะ ฮืออออออออออออ //น้ำตาท่วมบ้าน

เจ็บตามทั้งคู่ โอ๊ยยยยย เมี่ยงเจ็บบบบบบ แงงงงงงงงงงงงง //น้ำตาท่วมกรุงเทพฯ

#อิเวอร์!!!!

ออฟไลน์ beautifuldead

  • wandered lonely as a cloud..
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 497
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
เข้าใจพี่เสือขึ้นมานิดนึง แต่ยังไง ก็ยังคงอยู่ฝั่งปิง
บางทีพี่เสือก็ปากไว ปากร้ายเกิ๊นนน
หวังให้คนมาเข้าใจ แต่ตัวเองก็ยังไม่ได้เข้าใจ และพยายามเชื่อใจก่อนนี่นา

ออฟไลน์ ลูกสมุนตัวเอฟ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
อ่านตามสองวันแล้วจนถึงตอนสุดท้ายเสียน้ำตาไปหลายถังมากเลยค่ะ

ออฟไลน์ monkiiz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 21
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
รออ่านต่อนะครับบบบบ  :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
หน่วงได้อีก ตามคนต่างผิดอ่ะ
ดีที่ปิงไม่ได้ประชดแบบเดิมๆอีก
ความเชื่อใจของเสือนี่จริงๆแล้วมันมีหรือเปล่านะ

ออฟไลน์ patwo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 989
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +932/-27
ตอนที่ 51

   เสียงเพลงที่ผมได้ยินไม่ใช่เพลงเศร้า ไม่ได้โดนใจเท่าไหร่ แต่ดนตรีที่ได้ยินกลับดูเศร้าจนทำให้หัวใจของผมจมลึกลงไป ผมไม่รู้สึกถึงใครที่นั่งรอบข้าง ราวกับทุกอย่างนั้นมืดดำไปหมด   แก้วเหล้าที่ถือในมือไม่เหล้าอยู่อีกแล้ว ตอนได้ยินเสียงน้ำแข็งละลายกระทบกันก็เผลอคิดขึ้นได้ว่ากำลังเหม่อเกินไปแล้ว

" อีกแก้วมั้ย " ไอ้นิวถาม ตอนที่ผมวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะข้างหน้า ผมพยักหน้า

" ไม่ต้องผสมนะ "

" อื้ม " ไม่มีใครคุยอะไรกับผม เหมือนกับว่ารู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไร เลยไม่อยากจะถามไถ่อะไรกันอีก และนั่นก็ดีแล้ว เพราะถึงจะถามอะไรออกมาผมก็ไม่ตอบอยู่ดี   " อะ เอาไป "

“ มันไปที่อื่นรึเปล่า " ไอ้โจ๊กว่า ผมที่เหลือบมองมัน อีกคนก็ขยายความ " กูหมายถึงไอ้ปิง มันไปที่อื่นรึเปล่า "

“ ไม่รู้สิ " ตอบออกไปเสียงเรียบๆก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม สายตามองไปรอบๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้ว ประตูมันปิดนิ่งอยู่อย่างงั้นนานแล้ว เว้นแต่คนภายในจะเปิดออกไปบ้าง จนผมตระหนักถึงเวลาปิดของผับที่กำลังใกล้เข้ามา ' ไม่อยากลุกเลย ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น อยากนั่งอยู่ตรงนี้ นั่งไปเรื่อยๆ '

“ มึงยังไม่กลับเหรอวะ " เท่ถาม ผมก็พยักหน้า " งั้นพวกกูกลับก่อนนะ "

“ อื้ม " ผมตอบ ไอ้โจ๊ก ไอ้นิว ไอ้เท่ก็ลุกขึ้นจากโซฟามันแยกย้ายกันกลับ ผู้คนรอบข้างผมก็เช่นกัน ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับออกไป เหลือเพียงแค่ผมที่ยังคงนั่งนิ่งๆอยู่ตรงนี้ " ไม่มาจริงๆสินะ "

   น้ำตาไหลซึมออกมาช้าๆ ผมทำได้แค่หลับตาลง หวนคิดถึงเรื่องราวต่างๆของเราตลอดเวลาที่ผ่านมา วันแรกที่เจอกันหรือแม้แต่ครั้งแรกที่ทะเลาะ เสียงอ้อนที่ชอบมานั่งข้างๆ น่ารำคาญแต่ก็มีความสุข

   เผลอคิดภาพร่างบางที่จะมานั่งอยู่ข้างหน้า มันที่ชอบนอนหนุนตักของผม แม้จะบอกว่าหนัก จะบอกว่าไม่ชอบ แต่ตัวมันในทุกครั้งก็จะไม่ขยับไปไหน หนำซ้ำยังกอดผมไว้แน่นอีก ' ออกไปให้พ้นๆไป ' ตอนที่บอกแบบนั้นออกไปก็เพราะว่า เขิน ทั้งๆที่ชอบให้มันนอนอยู่ใกล้ๆ ทั้งๆที่ทุกครั้งพอเป็นเวลาแบบนั้นก็จะกอดมันไว้ แต่ปากก็ต้องขยับด่าออกไปก่อน คำด่าที่ปิงรู้ดีว่าก็แค่ทำไปเพราะเขิน มันเลยจะแค่เงยหน้าขึ้นมามองผมเท่านั้น ก่อนจะหลุดคำแซวแบบแรดๆของมัน แต่นั่นก็ไม่ได้จากไปไหน อย่างที่ผมบอกมันให้ออกไป

   แต่ทว่าตอนนี้ กลับไม่มีอีกแล้ว ไม่มีปิงคนนั้นอีกแล้ว มันไม่มาที่นี่ ไม่เหมือนทุกครั้งที่แม้ผมจะด่า จะว่า มันแรงแค่ไหน มันก็ยังคงอยู่ตรงนี้ อยู่ใกล้ๆ อยู่ในสายตาแต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว ไม่มีปิงคนที่คอยทำให้ผมโมโหเวลามันเข้าไปยั่วผู้ชายคนอื่นเพราะโกรธผม ไม่มีใครคนนั้นที่ทำไปเพราะแคร์ผมอีกแล้ว .. ไม่มีแล้ว

   ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ผม คงจะจริงอย่างที่ใครบอก ' ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด ' แล้วความอดทนของปิงคงมาถึงขีดสุดแล้ว

“ ขอโทษนะครับ ร้านจะปิดแล้ว "

“ อื้ม " ผมหันไปตอบพนักงานที่เดินมาบอก แต่ขาก็ยังไม่ขยับลุกไปไหน ผมยังนั่งอยู่แบบนั้น มันลุกไม่ขึ้น มันไม่อยากลุก ตอนนี้ไม่อยากจะไปไหนทั้งนั้น แม้จะเดิน นั่ง กิน หรือแม้แต่นอนผมก็ไม่อยากจะทำ ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรทั้งนั้น อยากจะนั่งอยู่อย่างงี้ แค่นั่งอยู่เฉยๆ

“ เฮ้ย ยังไม่กลับอีกเหรอวะ " ผมหันไปมองต้นเสียงที่เดินมาถามอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันกลับเป็นเสียงที่ผมคุ้นเคย ตอนที่หันไปเห็นใบหน้าแบบนั้นตัวผมก็ถอนหายใจแล้วหันหน้ากลับมามองตรงจุดเดิม อีกคนก็หัวเราะ " ถอนหายใจแล้วหันไปทางอื่นตอนเจอกู หมายถึงเหี้ยอะไรวะ "

“ จะปิดร้านแล้วเหรอ "

“ เออดิ ตีสามแล้วมึงจะให้กูเปิดถึงเจ็ดโมงเช้าเลยรึไง " ไอ้พายเพื่อนสนิทของผมมันพูดก่อนจะยกยิ้ม พายเป็นเจ้าของผับที่นี่ " เป็นเหี้ยอะไร ร้องไห้ทำไมวะ "  ผมเงียบไม่ได้ตอบมันออกไปแต่ก็เหมือนว่าทุกอย่างมันจะรู้ได้โดยที่ผมไม่ต้องบอก " ทะเลาะกับแฟนเหรอวะ “ ผมหันไปมอง มันก็ขยายความ " ผู้ชายคนสวยๆที่มึงชอบพามาบ่อยๆ  "

“ อื้ม "

“ เรื่องอะไรวะ " พอมันถามผมก็เงียบอีก

“ กูไม่อยากพูดถึง " ไม่อยากจะพูดถึงไม่อยากจะคุยกับใคร อยากอยู่คนเดียวแบบนี้ อยู่เงียบๆ ผมลุกขึ้นยืนตอนที่เดินออกไปนอกร้าน ไอ้พายก็เดินมาส่ง

“ มึงโอเคเปล่าวะ ไอ้เสือ มึงเหมือนไม่ใช่เพื่อนกูคนที่กูรู้จักเลย มึงเคยแคร์ใครด้วยเหรอ คบๆเลิกๆมันเรื่องธรรมดา เพื่อนกูเป็นคนแบบนี้ไม่ใช่เหรอวะ " มือที่เอื้อมมาจับไหล่ อาจเพราะพายคบกับผมมานานมันเลยรู้ว่าตัวผมนิสัยเป็นยังไง ผมในความคิดมันก็คงเหมือนคนนิ่งๆที่ไม่แคร์กับอะไร อารมณ์ร้าย แล้วก็ไร้ความรู้สึก  " มึงเหมือนไม่ใช่ไอ้เสือเพื่อนกูเลย จริงๆนะ เป็นคนที่แคร์คนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ "

“ ไม่รู้สิ " ผมตอบ " คงตั้งแต่ที่กูเจอมันมั้ง "

   จากที่ไม่ชอบเอาใจใคร บางทีก็ต้องยอมเอาใจมัน  รำคาญเวลาคนอื่นมายุ่งวุ่นวาย แต่ก็ชอบให้มันมาวุ่นวายอยู่ใกล้ๆ ชอบเวาลาที่มันยิ้ม เกลียดเวลาที่มันร้องไห้ เกลียดคนทำตัวแรดๆ แต่ก้็ยิ้มทุกคนที่มันพูดอ้อนด้วยคำพูดแบบนั้น เสียงที่พูดว่า ' น้องปิง ของพี่เสือ ' ครั้งแรกที่ได้ฟัง ผมเกลียด แต่ตอนนี้ กลับเป็นเสียงที่คิดถึงที่สุด

“ กูคิดถึงมึงวะ " ผมบอกตัวเองแบบนั้นตอนที่เคลื่อนรถออกไปจากหน้าผับ บนถนนที่ค่อนข้างโล่งในตอนกลางคืนรถของผมขับเคลื่อนไปตามถนนที่ไม่ใช่ทางกลับคอนโดของตัวเอง แสงไฟสีส้มส่องผ่านตัวรถที่กำลังจอดติดไฟแดงแม้ไม่มีผู้คนเท่าไหร่ แล้วสุดท้ายใจของผมก็พามาที่นี่ ที่คอนโดของใครคนนึงที่กำลังคิดถึง

   จอดรถที่หน้าคอนโดผมนั่งนิ่งอยู่ในนั้น ไม่ได้ขยับไปไหน ทั้งๆที่มาถึงแล้ว แต่ทุกอย่างกลับนิ่งอยู่แบบนั้น ผมได้แต่นั่งนิ่งๆ แล้วหวนคิดถึงคำพูดของปิงที่พูดออกมาทั้งน้ำตา ' เชื่อกูนะเสือ กูรักมึงคนเดียว '  ตอนที่ผมต้องเชื่อใจมัน ผมกลับคิดถึงช่วงเวลาต่างๆที่ผ่านมาของเรา ตอนที่มันเข้าไปหาผู้ชายคนอื่นแบบง่ายๆ ตอนที่เราทะเลาะกัน ผมหวนคิดถึงภาพที่ผมเห็น ท่าทางของมันที่ออกมาจากภาพถ่าย คำพูดของผู้หญิงคนนั้นที่ด่าผม ผมไม่รู้อะไรคือสิ่งที่ผมต้องทำ ถ้ากอดมันไว้จะดูโง่มั้ย ถ้าเชื่อใจใครสักคนที่ทุกอย่างก็บอกอยู่แล้ว ภาพถ่ายถ่ายที่ออกมา หรือแม้แต่ความจริงที่ปิดบังผม

   ผมกำมือของตัวเองแน่น เจ็บปวดที่ไม่มีทางไหน ทำให้ผมเชื่อมันได้เลย ถ้ามันบอกผมก่อน ถ้ามันแค่พูดว่า ตอนนี้มีใครที่มาสนใจมัน ถ้าผมรู้ มันคงไม่เป็นแบบนี้ ผมอยากเชื่อใจมัน อยากเถียงในสิ่งที่ตัวเองรู้ มันไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ผมอยากจะบอกเธอคนนั้น แต่เพราะผมก็เพิ่งรู้จากเธอเหมือนกัน ผมเลยไม่รู้ ว่าต้องตอบเธอว่าอะไร

“ ทำไมมึงถึงไม่บอกกู " ทำไมถึงต้องให้กูรู้คนสุดท้าย

   ผมนั่งนิ่งๆอยู่แบบนั้นตอนที่คิดวกไปวนมาถึงเรื่องนี้ แล้วพอรู้ตัวอีกที ก็ตอนที่น้ำตามันไหลอาบสองแก้ม  ผมมองไปข้างหน้าก่อนจะทุบพวงมาลัยรถอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด ' ทำไมมึงถึงไม่บอกกู ทำไมมึงถึงไม่บอกกูวะ ทำไมต้องให้คนอื่นมาบอก ทำไมต้องให้คนอื่นมาพูดแบบนั้น ทำไมวะ ถ้ามึงบอกกูอะไรๆมันคงดีกว่า กูจะตอบเธอคนนั้นไปว่า ใช่ มึงบอกกูแล้ว กูจะบอกเค้าไปแบบนั้น กูจะไปจัดการไอ้เหี้ยนั่นให้ แต่มึงก็ไม่บอก ไม่เคยคิดที่จะบอกอะไรกูเลย '

   ผมนั่งอยู่ในรถเหมือนปล่อยเวลาให้ผ่านไปช้าๆ ขาที่อยากจะเดินออกไปจากรถ แล้วเดินขึ้นไปหาใครอีกคนที่อยู่บนนั้น คนที่ตอนนี้ถ้าไม่ร้องไห้ ก็คงกำลังนอนหลับ ถ้าไม่ใช่ทั้งสองอย่างก็คงมีความสุขอยู่กับอะไรสักอย่างหรือใครสักคน ที่ถ้าเป็นอย่างงั้นผมอาจจะเป็นแค่คนโง่ที่คิดเชื่อใจมัน

   นานราวชั่วโมงที่ตัดสินใจเดินลงจากรถ ก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงประตูห้องของมัน  ผมลังเลที่จะก้าวเดินออกไป ทั้งกลัว แล้วก็สับสน ผมไม่รู้ว่าผมควรเดินไปมั้ย ถ้าเจอกันจะพูดอะไร หรือแม้แต่ถ้าเจออะไรที่ไม่อยากเจอจะทำหน้ายังไง คนที่ไม่เคยต้องมาใส่ใจกับเรื่องพวกนี้ กำลังเดินหน้าไปหาคนที่คิดถึง โดยที่ไม่แน่ใจเลยว่า อะไรกำลังจะเกิดขึ้นกัน  ในผลสุดท้าย ผมจะเป็นคนที่เข้าใจผิด หรือ คนที่โง่มาตลอดกันแน่

   เอื้อมมือขึ้นกำลังจะเคาะประตู แต่ก็หยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น หัวใจที่กำลังเต้นแรง สั่งให้ทุกอย่างหยุดนิ่งไว้แค่นั้น ผมไม่กล้าแม้จะเคาะประตู  ไม่กล้าแม้จะเผชิญความจริง ที่อยู่ตรงหน้า ได้แต่หยุดทุกอย่างแล้วนิ่งค้างอยู่แบบนั้น

“ กูแพ้มึงแล้วเหรอวะ " ผมบอกตัวเอง " กูแพ้มึงแล้วจริงๆเหรอวะ " กูที่ไม่เคยแคร์ใคร  กูที่ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากตัวเอง แต่วันนี้ กูเป็นคนเดียวกันกับคนที่ร้องไห้เพียงเพราะคิดถึงมึง ร้องไห้เพราะไม่อยากจะเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ทั้งๆที่ภาพทั้งหมดมันก็ฟ้องว่าทุกอย่างคืออะไร เหตุผลมีครบ จนไม่สามารถที่จะเถียงได้ แต่ผมก็เลือกที่จะลังเล มันอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด ปิงอาจไม่ใช่คนแบบนั้น ทั้งๆที่ทั้งภาพ แล้วเรื่องที่มันปิดบัง ไม่ได้ชวนให้คิดได้แบบนั้นเลย แต่ใจก็ยังลังเล  " เพราะกูรักมึงแล้วสินะ เพราะคนอย่างกูแพ้ให้กับความรักครั้งนี้ซะแล้ว มึงนี่มันโง่จริงๆเลยวะ " หันเราะออกมาทั้งน้ำตา " มึงแม่ง มึงนี่มัน มึงนี่จริงๆเลย " ใช้มือค้ำกับประตูห้องของมัน ผมเอาแต่ร้องไห้อยู่แบบนั้น มันทรมานกับการดึงให้อีกคนอยู่ทั้งๆเราลังเลในความบริสุทธิ์ใจของเค้า มันทรมานที่แม้จะเจ็บปวดกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ต้องทำเป็นลืมมันไป ไม่รู้ ไม่สนใจ เอาความรักที่มีบอกกับตัวเองว่า ไม่จริงหรอก เราต้องเชื่อใจกัน ทั้งๆที่เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้น่าเชื่อใจอะไรเลยสักนิด แต่ใจก็สั่งให้เข้าข้างเค้าไปแบบนั้น " กูเกลียดที่สุดก็คือคนแรดๆแบบมึง เพราะกูรู้ว่า สุดท้ายมันก็ต้องเป็นอย่างวันนี้  แล้วตอนนี้กูก็คือไอ้คนน่าสมเพศคนนึง ที่กำลังหลอกตัวเองว่าเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เรื่องจริง แล้วกูก็กำลังขอร้องคนในแบบที่ตัวเองเกลียด ให้กลับมาหา แล้วกูมอบความเชื่อใจให้อีกครั้ง ใครมันจะน่าสมเพศเท่ากูวะ คงไม่มีอีกแล้ว ไม่มี " ผมยิ้มออกมา หัวเราะออกมา ทั้งๆที่กำลังร้องไห้ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องแสดงความรู้สึกอะไร ไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง มันถึงจะหายจากความทรมานนี้ ไม่รู้เลย

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมตัดสินใจเคาะประตู ตอนที่เอียงตัวหลบตาแมวที่มันอาจจะส่องดู ผมก็เคาะประตูอีกครั้ง ยืนรออยู่นาน ก่อนประตูจะเปิดออกแต่ก็ไม่หมดซะทีเดียว มันแค่แง้มออกมานิดหน่อยจะกลอนประตูที่ล็อคไว้ ผมมองหน้ามัน ปิงเม้มปากแรงตอนที่เห็นผม

“ เสือ "   พูดแค่นั้นก่อนจะยืนนิ่ง รอบตาของมันแดงกล่ำในแววตาที่มองหน้าผมนั้น ก็มีแต่คราบน้ำตา " มีอะไร " มันถามก่อนจะหลบหน้า

“ อยากจะคุยด้วย " ผมบอกเสียงเรียบๆ ทั้งๆที่อยากทำมากกว่านั้น ใจที่อยากจะพังประตูที่กั้นนั้นแล้วดึงมันมากอดไว้ แต่ก็ทำไม่ได้ ปิงไม่ได้ให้สิทธินั้นกับผม 

“ คุยเรื่องอะไรเหรอ เรื่องนั้นรึเปล่า " มันถาม " เรื่องที่กูนอกใจมึง "

“ ช่วยอธิบายให้กูฟังหน่อยได้มั้ย เปิดประตูหน่อยได้มั้ย "

“ พูดไปมึงจะเชื่อเหรอ ตอนที่กูขอให้มึงฟังกู มึงไม่ฟังกูเลยสักนิด แล้วตอนนี้มึงจะให้กูอธิบายอะไร อธิบายไปจะเชื่อเหรอ " ปิงถาม  มันเป็นคำถามที่ทำให้ผมนึกย้อนไป ตอนที่ไม่ฟังอะไรมันทั้งนั้น มันที่เอาแต่ขอร้องขอให้ผมฟัง น้ำตาที่ไหลออกมามากมาย รั้งผมขอให้ฟังมันสักครั้ง คำพูดที่บอกว่า รักคนเดียวและรักมากแค่ไหน แต่ผมกลับไม่ฟังมันเลย 

“ ปิง " ผมเรียกมันไว้ มือที่จับประตูไว้แน่น แต่สายตาที่จ้องมามอง สายตาเจ็บปวดของคนตรงหน้า

“ เราห่างกันสักพักเถอะมึง เผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น มึงเองก็ไม่ได้เชื่อใจกู เพราะงั้นกูว่า เราห่างกันสักพักมั้ย เราจะได้รู้ไงว่าจริงๆ เราคิดยังไงต่อกันอยู่  เรายังรักกันอยู่มั้ย เรายังอยากอยู่ด้วยกัน หรือจริงๆ เราก็แค่มีกันและกันก็ ไม่มีก็ได้ "

มือของผมจับกลอนประตูนั่นเอาไว้แน่น ยามที่มันพยายามจะปิดลง และผมก็ดันทุรังเอาไว้  สายตาที่เอาแต่จ้องหน้ามัน ผมรู้ว่าถ้าปล่อยมือไป  ผมอาจจะไม่เจอหน้ามันอีกก็ได้ ผมจึงไม่ยอม ยอมให้มันปิดประตูบานนั้นลง

“ เสือ กูก็แค่ขอเวลาบ้าง ให้กูได้พัก ได้คิด มึงเองก็ด้วย  "

“ ไม่ได้เลิกกันใช่มั้ย " เพราะใครๆ ก็ชอบบอกว่า การห่างกันสักพัก ก็เหมือนการบอกเลิกกันในแบบที่ ให้เวลาอีกฝ่ายทำใจเสียก่อน " บอกกูสิ ว่าเราไม่ได้เลิกกันใช่มั้ย มึงจะกลับมา หลังจากที่พักจะหายเหนื่อยแล้ว มึงจะกลับมา " ประตูที่พยายามดันเอาไว้ทั้งๆที่มันกำลังจะปิด ผมมองหน้ามันใบหน้าที่ผมรัก " ถึงมึงจะโกหกกู กูก็ยังรักมึง ถึงมึงจะทำเรื่องั้นมั้ย หรือไม่ทำ ยังไงก็ยังรัก มันเป็นคำขอเหี้ยๆที่คนเหี้ยๆไม่ควรขอ กูพูดเหี้ยกับมึง กูไม่ดีกับมึง แต่กูก็อยากให้มึงรักกู รักคนเหี้ยๆอย่างกูนี่แหละ  แต่ถ้าไม่รักแล้ว บอกกูมา อย่าบอกให้กูห่างกับ แค่บอกว่าไม่รัก เดี๋ยวกูไปเอง "

“ ไม่ใช่ไม่รัก กูรักมึง กูรู้ว่ากูเองก็ผิด ที่ปิดบัง เพราะงั้น กูเลยขอเวลา ขอโทษทีมึง ขอเวลากูสักหน่อยเถอะนะ อย่าดันทุรังคบกันไปทั้งๆที่สุดท้ายมันก็จบแบบเดิมๆเลยวะ ถ้าคิดว่าแค่เคลียร์แล้วจบ ไม่แก้ไข ทุกอย่างมันก็เหมือนเดิม สักวันก็ต้องกลับมาในจุดนี้เหมือนเดิม เราแค่ห่างกันเสือ เราไม่ได้เลิกกัน " 

“ เราจะห่างกันแค่ไหน ถ้าห่างกันแบบมึงไปนอนคอนโดกูแล้วเราอยู่คนละห้อง ห่างกันแบบนั้นได้มั้ย "

“ ขอกูอยู่คนเดียวเถอะ กูอยากอยู่คนเดียว " มันปิดประตูลง ตอนที่มือของผมผ่อนลงจากกลอนประตูนั้น ขาที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ประตูที่ปิดลงเสียงของมันเหมือนมีดที่ปักลงไปในหัวใจของผม อยากจะถามมันเป็นคำสุดท้าย แต่ตอนนี้ไม่มีโอกาสที่จะถามออกไปอีกแล้ว

“ จริงใช่มั้ย ที่เราจะไม่เลิกกัน " ผมก็แค่กลัว กลัวว่าเรื่องของเราจะเหมือนเรื่องของคนอื่นๆที่ผมเคยได้ยินมา

ห่างกันสักพัก ... ก็คือสถานะที่เราจะได้คิดทบทวนว่าความรักของเรา ควรหยุด หรือ จะไปต่อดี
 
.........................................................

   ลืมตาตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่ ไม่รู้ตัวเลยว่าผมเผลอหลับไปตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอพลิกตัวใช้เท้ายันพื้นพรมก็พบว่ามันไม่นุ่มเหมือนเดิม ความเย็นกับเสียงของกระป๋องเหล็กที่ถูกเหยียบ ผมยกเท้าตัวเองขึ้นก่อนจะเขี่ยมันออกให้พ้นทาง คว้าโทรศัพท์ที่โต๊ะขึ้นมากด พร้อมมืออีกข้างที่หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ  ขมวดคิ้วกับข้อความไลน์ ที่ผมปิดเสียงไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ไอ้เท่กับไอ้เทมส่งข้อความสั้นๆ มาถามว่าทำไมไม่ไปเรียน

' ขี้เกียจ ' ตอบมันไปทั้งคู่แค่นั้นก่อนจะโยนมือถือไว้ที่เดิม 

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังอยู่สามครั้งก่อนเสียงกุญแจจะดังถัดมาเป็นเสียงต่อไป ผมเหลือบมองคนที่เข้ามา ยังคงเป็นป้าแม่บ้านคนเดิมที่เข้ามาทำความสะอาด

“ คุณเสืออยู่เหรอคะ ป้าคิดว่าไปเรียน " ผมไม่ตอบเธอก็มองไปรอบๆห้อง " แล้วคุณปิงล่ะคะ "

“ ห่างกันสักพักน่ะ " ผมตอบ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเข้าไปในห้องเพื่อล้างหน้าแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า

“ อ้าว ทำไมถึง เมื่อวานไม่ได้ไปง้อเธอหรอกเลยคะ "

“ ก็ไปไง เลยต้องห่างกันสักพัก ไปซื้ออะไรกินนะ " ไม่อยากจพนั่งอยู่ให้เธอถามไถ่ ผมเลยจำเป็นที่ต้องเป็นฝ่ายเดินออกมาข้างนอกเสียเอง

   ลิฟท์ที่พาผมลงมาตรงชั้นล่างสุดของคอนโด ลานด้านหน้ากว้างๆที่พอเดินตรงไปข้างหน้า สายตากลับเห็นคู่รักคู่หนึ่งที่กำลังเดินเข้ามา  พี่ปิ่นกับไอ้เปอร์กำลังยิ้ม แล้วก็หัวเราะ มีความสุขเสียจนทำให้ผมยกยิ้มขึ้นมาเบาๆ มือที่กำหมัดแน่นยามที่เห็นภาพนั้น ตอนนั้น อยากจะหัวเราะออกมาดังๆเสียด้วยซ้ำ ' คนที่ทำความรักของคนอื่นย่อยยับ มันมีสิทธิ์มีความสุขขนาดนี้เหรอวะ ' ผมอยากถามแต่ก็ไม่รู้ว่าใครจะให้คำตอบนั้นได้ 

“ มีความสุขกันจังเลยนะ " ผมทัก ตอนที่มองไปทั้งคู่ก็หยุดยืนนิ่งก่อนจะหันมามองผม

“ เสือ " พี่ปิ่นทักผม เธอมองดูใบหน้าของผม จ้องเข้ามาลึก " ทำไมหน้าโทรมขนาดนั้นละ ไม่สบายเหรอ "

“ กูเกลียดมึงวะ "  เสือลอดไรฟันที่ผมบอกตอนที่มองมันทั้งคู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ เสือ "

“ อย่าไปใส่ใจเลย ก็แค่คนโดนทิ้งเท่านั้นแหละ " ไอ้เปอร์บอกคนข้างๆมันแบบนั้น เธอที่พยักหน้าก่อนจะพูดออกมา

“ แต่เลิกกันไปก็ดีแล้ว เสือหาคนใหม่ที่ดีกว่านั้นเถอะ คนแบบนั้นไม่เหมาะกับเสือหรอก "

“ มึงบอกตัวเองเถอะ "

“ เสือ " เธอยังคงเรียกผม

“ เรียกกูทำไม กูพูดอะไรผิดงั้นเหรอ " ผมถาม " มึงสองคนก็ควรเลิกกันไปได้แล้ว  คนเหี้ยๆอย่างมันไม่เหมาะสมกับพี่หรอก แต่ไม่สิ บางทีมันอาจจะเหมาะสมกันสุดๆก็ได้ แบบว่า ผีเน่ากับโรงพุไงครับ "

“ หมายความว่าไง " ไอ้เปอร์ผม ผมก็ยกยิ้ม

“ โง่เหรอวะ ถึงไม่เข้าใจ "

“ เสือ นี่พี่หวังดีนะ อีกอย่างเปอร์เองก็บอกกับพี่เองว่าตลอดมาเค้าโดนปิงเข้ามายั่ว เค้าก็อดใจไม่ไหว พี่ว่าเสือโชคดีแล้วนะที่มาเจอพี่ ทำให้ได้เจอธาตุแท้ของปิงนะ ดีกว่ารักเค้าไปมากกว่านี้นะ อย่าตาบอดเพราะความรักสิ "

“ มึงบอกตัวเองเถอะ " ผมย้ำ " ทุกสิ่งที่มึงพูดมา มึงบอกตัวเอง เอาตรงๆเลยนะ เคยจับบนหัวตัวรึเปล่า ว่าตอนนี้มีอะไรงอกออกมาบ้าง เริ่มจะเป็นควายแล้วนะ เริ่มไม่ใช่คนแล้ว แต่ก็ยินดีด้วยแหมะกันดี แมงดาตัวผู้ กับควายตัวเมีย เข้ากันดีครับ "

“ เสือ มันจะมากไปแล้วนะ ที่พี่ทำไปเพราะหวังดีนะ "

“ ขอบคุณ แต่ทีหลังไม่ต้องเสือก "

“ มันรับที่แฟนมันเป็นแบบนั้นไม่ได้มากกว่า ไปเถอะครับปิ่น พูดไปก็เท่านั้นละ เราทำดีไปมันก็เท่านั้นละ " คำพูดที่ดูเหมือนดูดี ผมทำได้แต่ยกยิ้มกับสิ่งที่ได้ยินอยู่แบบนั้น ในใจมันเจ็บไปหมด เจ็บจนรู้สึกว่า ทำไมกูต้องมีความทุกข์แล้วให้คนเหี้ยๆแบบนั้นมีความสุขด้วยวะ เพราะมันแท้ๆ เรื่องนี้ถึงเป็นแบบนี้ ถ้าไม่มีมันสักคน เรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น แล้วดูสิ ว่าตอนนี้ผมเสียอะไรไป

“ เดี๋ยวก่อน "

“ อะไร " เปอร์หันมาพูดด้วยเสียงฉุนเฉียวใส่ผม

“ กูขอสักทีเถอะนะ "

   ผลั๊ก!!! หมัดแรงๆฟาดลงบนหน้าของมัน ตัวที่ขึ้นไปค่อมทับตัวมันที่ล้มลงกับพื้น กระชากคอเสื้อขึ้นมาก่อนจะรัวหมัดลงไปบนหน้าของมัน

“ เสือ พอ พี่บอกให้หยุดไง " เสียงของพี่ปิ่นตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจ " ช่วยด้วยค่ะ ช่วยได้ นี่ "  ยามที่วิ่งมาผมรู้สึกถึงแรงกระชากที่เข้ามาตรงหลังแล้วดึงให้ออกห่างจากคนที่พยายามจะต่อสู้กับผม แต่เหมือนหลับตาแล้วต่อยลมเสียมากกว่า

แขนหนาสองแขนที่ดึงผมขึ้นแล้วมัดไว้กับตัว คนที่นอนอยู่บนพื้นก็ลุกขึ้นมา มันสบโอกาสที่ยามตึงแขนของผมไว้ ไอ้เปอร์ซัดหมัดลงมาบนหน้า  ผมที่ยกยิ้มขึ้นให้มันกับหมัดเบาๆที่สวนมา ไม่ได้เจ็บอะไรเลย ไม่รู้สึกเจ็บสักนิด   

" มึงยังมายิ้มอีกเหรอ "

" เปอร์พอแล้ว " เสียงห้ามของพี่ปิ่นตอนที่พยายามห้ามแฟนตัวเอง ไม่ให้ทำร้ายผม คนไม่แน่จริงที่พยายามต่อยหมัดหนักๆลงหน้าผม มันคงคิดว่าในเวลานี้คงเป็นเวลาเดียวที่สามารถทำได้ เพราะมือผมก็ถูกมัดอยู่

“ มึงมีแรงหมัดแค่นี้เองเหรอ ลองแรงตีนกูหน่อยมั้ย " ผมว่า ก่อนจะยกตีนขึ้นถีบลงไปบนท้องมัน แรงหนักๆที่อัดลงไป ทำให้ทั้งไอ้เปอร์แล้วพี่ปิ่นที่กำลังห้ามล้มลงไปนอน

“ นี่มึง "

“ พอแล้วครับ " ยากที่ออกปากว่า เปอร์ก็ลุกขึ้นจะหาเรื่องต่อ

“ จับมันส่งตำรวจเลยครับ ผมจะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด "

“ โทรหาลุงผมที่เป็นผู้กำกับให้ด้วยนะ " หันบอกยามที่กำลังจับผม ก่อนจะหันไปยกยิ้มให้มัน สีหน้าที่กำลังเปลี่ยนสี " บอกด้วยนะว่า ให้เค้าลงมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้คนอื่นมาทำแทน "

“ เปอร์ อย่าให้มีเรื่องถึงขั้นนี้เลย " พี่ปิ่นกระซิบ มันก็ถอนหายใจ

“ ก็ได้ " มันพูดเหมือนเสียไม่ได้ ทั้งๆที่จริงตัวเองก็กลัวจนตัวสั่น  " ก็ได้ คราวนี้กูทำเพราะปิ่นขอร้อง แต่คราวหน้ามึงไม่รอดแน่ "

“ คราวหน้า ถ้ามึงเจอกู แล้วไม่อยากโดนต่อย มึงวิ่งให้ไวก็แล้วกัน "

ผมว่าทิ้งท้ายก่อนมือที่ถูกจับกุมจะคลายออกช้าๆ พอมันเห็นว่าสองแขนของผมถูกปล่อยเป็นอิสระ ยามที่ขาของผมก้าวเข้าไปใกล้มันช้าๆ เปอร์ก็รีบหันหลังแล้วเดินหนีออกไปทันที เหลือทิ้งไว้แต่พี่ปิ่นที่ได้แต่มองผมนิ่งๆ

“ มึงทำชีวิตกูพังหมดแล้ว มึงรู้ตัวมั้ย "

“ เสือ "

“ เพราะมึงแล้วก็เพราะคนรักเหี้ยๆของมึง กูเกลียดมึง " ผมบอกก่อนจะเดินหันหลังจากเธอมา กูเกลียดมึง แล้วกูก็เกลียดตัวเองด้วย กูอยากจะบอกแบบนั้น อยากจะตะโกนบอกแบบนั้น

กูเกลียดที่ตัวกูเอง ไม่ฟังในสิ่งที่คนที่กูรักอยากจะพูด กูเกลียดที่กูเอาแต่มองอดีตของมัน โดยไม่มีคิดฟังอะไรทั้งนั้น เพราะมันมีภาพ เพราะมันไม่ยอมบอก เพราะคิดว่า เหตุผลของมัน ฟังไม่ขึ้น ก็เลยไม่ฟังอะไรทั้งนั้น  ไม่แม้จะให้โอกาส ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ก็อยากจะฟังมันมากกว่านี้ ตอนที่มันบอกว่า ให้เชื่อ จะฟังแล้วเชื่อให้มากกว่านี้ 

หลายครั้งๆ ชีวิตก็มีช่วงเวลาที่เราอยากย้อนไป ย้อนไปเปลี่ยนแปลง ย้อนไปแก้ไข
แต่ทุกคนต่างรู้ ว่าเวลามักไม่เคย ย้อนกลับมา  ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม

........................................................................

“ มึงก็เข้าไปสิ "

“ มึงนั่นแหละเข้าไป "

“ มึงนั่นแหละ มึงสนิทกับมันมากกว่ากู มึงไปเลย "

เสียงสองเสียงที่กำลังเถียงกัน ผมหันไปมองพวกมันที่ก็หยุดนิ่งทันทีแล้วยิ้มแห้งๆมาให้ ไอ้เท่ ไอ้นิว หันไปทางอื่น ผมก็นั่งนิ่งเหมือนเดิม บรรยากาศอึมครึมในโต๊ะของเรา คงมีเพียงผมที่นั่งนิ่งแต่ไม่สนใจเสียงสนทนาใดๆในกลุ่ม

“ มันยังไม่ดีกับเมัยมันเหรอวะ "

“ กูได้ข่าวว่าห่างกันสักพัก "

“ จริงเหรอ มันห่างกันได้เหรอ "

“ พวกมึงนี่หวังจะกินตีนไอ้เสือจริงๆ ใช่มั้ยวะ " ไอ้เทมหันไปถามไอ้สองคนนั้น ผมก็ถอนหายใจออกมา " ก็เห็นว่ามันอารมณ์เสีย ก็กวนตีนมันอยู่ได้ "

“ ครับ คุณชาย เรื่องนี้ผมจะไม่ยุ่ง " ไอ้เท่ว่า คราวนี้พวกมันก็แยกย้ายกันออกไป โต๊ะที่มีแค่ผมกับเทม อีกคนก็ถามขึ้น

“ เป็นเหี้ยอะไรวะ "

“ มึงจะถามเรื่องที่รู้อยู่แล้วทำไม "

“ ถอดเขี้ยวถอดเล็บแล้วเหรอมึงน่ะ " เทมว่าผมก็หันไปมอง " สิ้นลายเลยนะ ไหนบอกว่าเกลียด "

“ ถ้ามึงจะพูดแบบนี้ มึงเลิกพูดเถอะ "

“ กูก็เคยเป็นนะ ความรู้สึกที่ว่า โกรธจนไม่อยากจะเจอหน้า เจ็บจนหายใจไม่ออก เจ็บจนกูต้องร้องไห้ออกมา เพราะรัก เพราะตอนนั้นรักมาก ทำใจไม่ได้จริงๆที่ต้องเป็นแบบนั้น แต่แทนที่กูจะให้ความโกรธของกู มาตัดความสัมพันธ์ของกูกับมันให้จาก แล้วหายกันไป กูเลือกที่จะดึงมันเอาไว้ ทั้งๆที่ใครก็บอกว่า โง่ แต่ตอนนี้ กูดีใจที่วันนั้นกูยอมโง่แบบนั้น "

“ จะพูดอะไรกันแน่วะ " ผมถาม ไม่ได้รู้เรื่องที่มันพูดหรอก แต่คิดว่าคงเป็นเรื่องที่ครั้งนึง มันเคยโดนเด็กผู้ชายคนนึงแทงด้วยมีด ผู้ชายที่แฟนของมันแอบคบด้วย  จำได้ว่าตอนนั้นไอ้นิวไอ้โจ๊กหัวเสียกับเรื่องนี้มาก

“ กูแค่จะพูดว่า ถ้ามันสำคัญ มึงอย่าปล่อยมันไป เพราะของบางอย่างถ้าปล่อยไปแล้ว มันอาจจะไม่กลับมาหาเราอีกก็ได้ "

“ กูไม่ใช่คนในแบบที่มันชอบ " ไม่ใช่คนพูดเพราะ ไม่ใช่คนมีเหตุผล ไม่ใช่คนที่มีนิสัยเฟอร์เฟคเหมือนไอ้เทม เป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่เคยแคร์ใคร ไม่คิดถึงความรู้สึกใคร ทำทุกอย่างที่สมองสั่งทั้งๆที่ในใจก็ไม่ได้อยากทำ ผมรู้ตัว ว่าไม่ใช่คนในแบบที่มันชอบ แต่ก็ยังรั้งมันไว้อย่างนั้น รั้งให้มันอยู่กับคนอย่างผม  คนที่มันไม่ชอบ คนอย่างผม

“ แล้วทำไม มึงไม่เปลี่ยนแปลงให้เป็นคนที่มันชอบ แบบจริงๆจังๆ ดูสักครั้งละ ทำไมไม่ลองทำอะไรในแบบนั้นบ้างวะ " ผมเงียบไม่ตอบอะไร เทมที่นั่งข้างๆมันถอนหายใจ อาจจะรู้ว่า พูดไปก็เท่านั้น ผมทิฐิสูงและไม่คยยอมลงให้ใครทั้งนั้น  " กูไม่รู้หรอก แต่กูแค่พูดในสิ่งที่กูคิด เพราะถ้าเป็นกู ถ้าคนคนนั้นเป็นคนที่กูรัก กูจะไม่มีวันยอมเสียเค้าไป ไม่ว่าจะต้องทำยังไง กูก็จะทำ ถึงมันจะเจ็บที่ต้องไม่เป็นตัวเอง ที่ต้องฝืนตัวเอง แต่มันก็น้อยกว่าตอนที่ไม่มีเค้าไม่ใช่เหรอวะ "

ใช่ อย่างน้อยก็คงเจ็บปวดน้อยกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้

........................................................................

หนมมี่ขออยู่ #ทีมพี่เสือ หนึ่งตอน ฮ่าๆ
เราขอโทษที่อัพนิยายช้ามาก
พอดีวันนี้ ธุระนิดหน่อย
นิยายจึงยังไม่ได้เช็คคำผิด ไว้จะกลับมาเช็คให้อีกทีนะคะ  :katai4:
ยังไงก็
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้ะ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

ออฟไลน์ butter.juliet

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ทำไมจบแค่นี้ ขออีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :katai1: :katai1:
พี่หนมกลับมาก๊อนนนนนนนนน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-07-2015 22:57:42 โดย butter.juliet »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
ปักกก

ห่างกันซักพัก ห่างกันซักพัก คือใช่อะ
พี่เสือสู้ๆนะ ยอมให้น้องปิงหน่อย
ไหนๆก็รักเค้าเเล้ว
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-07-2015 22:57:11 โดย love:seungri »

ออฟไลน์ cross

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 272
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-1
หึหึ ห่างกันสักพัก ต่างคนต่างคิดทบทวน อกีตมันกลับไปแก้ไม่ได้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายพยายามที่จะไม่ทำแบบอดีต อีกคนพร่ำบอกว่าเชื่อใจๆๆๆ สุดท้ายคือแค่ลมปาก 2 คนนี้ยังมีอะไรอีกเยอะที่ต้องเรียนรู้ แก้ไขและปรับปรุง คิดถึงช่วงเวลาที่ดีๆ ที่มีกันและกันมันวิเศษขนาดไหน สุดท้ายเอาใจช่วยแล้วกัน

ออฟไลน์ pim14

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ในที่สุดก็ถึงวันของปิง เย้ อิพี่เสือรู้สำนึกแล้ว ผช.หยิ่งๆพอบทจะเศร้านี่ดูเศร้ามากนะ ถึงขั้นต้องให้พี่เทมสอนมวย หุหุ แอบฟินคู่เทมไฟเบาๆ ขอตอนหน้ารีบต่อโดยไวค่ะ สงสารพี่เสือจะลงแดงตายเพราะขาดปิง

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
เฮ้ออออ. เสือง้อปิงให้ได้นะ.

ออฟไลน์ HanTwoH

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
 :sad4: หน่วงมากพี่เสือ พี่หนมสู้ๆค่ะ

ออฟไลน์ SOMCHAREE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-2
หน่วงงงงงง บางอย่างถ้าช้า ก็อาจสูญเสียไปทั้งชีวิตก็ได้นะเสือ รู้ตัวตอนนี้ก็ยังทันอยู่นะ เราอาจจะยอมให้ปิงกลับไปหาเสือก็ได้ถ้าทำตัวดีๆ ลองฟังคำแนะนำของเทมสิ รายนั้นเจ็บมาเยอะ #ทีมปิง

ออฟไลน์ awila

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 11
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เสือสู้ๆนะ
หวังว่าครั้งนี้จะช่วยให้เสือปิงเข้าใจกันมากขึ้นนะ
ตอนหน้าขอให้มีเรื่องดีๆสักทีเน้อะ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ยังอึมครึมต่อไป

ออฟไลน์ MaEwA

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ช่วยแต่งเพิ่ม ตอนพี่เสือถีบเปอร์ ใหม่ได้ไหมคะ ฝากเอาเก้าอี้หรือโคมไฟฝาดหัวให้ที แล้วก็ให้ปิ่นล้มลงหัวฝาดขอบโต๊ะ เลือดคั่งสมอง เป็นอัมพาตไปเลย อะไรอย่างงี้อะคะ #แรงหมั่นไส้มีเยอะมากกก #เห็นภาพตอนที่2 คนนี้เดินเข้ามาเลย มันน่านักกกก มาต่อเร็วๆนะค่าาา อยากอ่านต่อแทบขาดใจจจ :hao5:

ออฟไลน์ kdds

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
จัดหนักๆ ให้ผัวเมียนรกคู่นั้นทีเถอะค่ะ ขัดใจหลายๆ
แหม่ๆ หูตาสว่างขึ้นมาเลยนะพี่เสือ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด