ตอนที่ 36“ แรด ร่าน ง่าย " สามคำที่อีกคนมอบให้ผมที่นั่งอยู่ข้างๆตอนนี้ เสือไปรับผมที่มหาลัย ระหว่างทางกลับบ้านก็เผลอไปเล่าเรื่องของพี่เขตที่เกิดขึ้นให้มันฟัง เรื่องราวความฉลาดของผมที่ยั่วยวนคนจนต้องคลายความลับ เรื่องราวที่น่าจะได้รับคำชม แต่ก็ไม่ใช่อย่างงั้น เพราะมันผิดจากที่คิดซะมากมาย ดูได้จากคำสามคำที่มันที่บอก
“ ก็ที่ทำไป แค่อยากรู้ความจริง " กอดแขนมันอ้อนๆ ผมเลื่อนตัวไปนั่งใกล้ๆมัน
“ เหอะ มึงง่ายมากกว่า ที่ไปยืนพูดยั่วผู้ชายอยู่แบบนั้น "
“ ใช่ที่ไหน "
“ จริงๆ มึงน่าจะโดนลากไปปล้ำนะ "
“ พี่เสือ " ตีเข้าที่แขนมันหันหน้าไปทางอื่น " พูดอะไร เกรงใจกันบ้างดิว่ะ "
“ ทำอะไร เกรงใจกันบ้างสิว่ะ " มันมองหน้าผม " กูไม่แสดงความรู้สึก จนมึงคิดว่าจะทำเหี้ยอะไรก็ได้ กูก็ไม่รู้สึกเหรอ "
“ ก็ไม่ใช่แบบนั้น สักหน่อย " ผมว่าเสียงอ่อย อีกคนก็ถอนหายใจ " เสือ มึงโกรธกูเหรอ "
“ เปล่า มึงจะสำคัญอะไรขนาดนั้น " สายตาที่จ้องมาทางผม เหมือนไม่ได้ใส่ใจแต่ก็เจ็บปวด " กูแค่อยากรู้ ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมึง ตอนนี้มึงจะนั่งทำหน้าตอแหลสำนักผิดได้แบบนี้มั้ย "
“ ก็ไม่ได้ เกิด "
“ กูหวงมึงไปเพื่ออะไรวะ ถ้ามึงไม่หวงตัวเองเลย "
“ ก็บอกว่า วางแผนไว้แล้ว ไทก็อยู่ตรงนั้น " อยากจะบอกว่า กูไม่ได้โง่ขนาดนั้น แต่เพราะสายตาที่บอกเป็นห่วงผมของมัน ทำให้พูดอวดเก่งแบบนั้นออกไปไม่ได้ ก็จริงอย่างที่พูด ตอนนี้ไม่เกิดเรื่องอันตรายก็พูดได้ แล้วถ้าเกิดขึ้นมา จะปากดีแบบนี้รึเปล่า
“ กูโง่เอง ที่พยายามปกป้องมึง ไม่น่าโง่ทำแบบนั้น "
" เสือ " ผมจับมือของมันไว้แน่น คำพูดเชิงน้อยใจของมันทำให้หัวใจของผมมันบีบรัดกันจนแน่น
" ปกป้องแทบตาย สุดท้ายมึงก็เดินออกไปเสี่ยง ในความคิดของมึง คนอย่างกูคงโง่มาก "
“ ไม่ใช่อย่างงั้น ไม่ใช่นะเว้ย เสือ ไม่เอา อย่าทำเสียงเฉยชากับกูแบบนี้ " ผมพยายามกอดมัน แต่อีกคนก็นิ่ง เสือดึงตัวผมออกมา มันลุกขึ้น " กูแค่ไม่คิดทบทวนให้ดี "
“ ไม่ใช่ คิดทบทวนไม่ดีหรอก การเข้าไปหาคนอื่นแบบนั้น เป็นสันดานที่ทำบ่อยๆอยู่แล้วมากกว่า มึงคงคิดว่า ตัวเอง ไม่เป็นอะไร ฉลาด รู้ทันคนอื่น แต่อย่าลืมนะ คนที่มึงว่าเค้าโง่ บางทีอาจจะฉลาดกว่ามึงก็ได้ "
“ ขอโทษ " ว่าเสียงเบาๆ รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีเลย ทั้งๆที่ตอนแรกกลับจะเล่าด้วยความ ภูมิใจแท้ๆ
“ ที่กูคอยให้ไอ้ไท ไอ้ฝน แล้วก็เพื่อนๆกูตามมึง เพราะกูไม่อยากให้มันเข้ามาใกล้มึง รู้ทั้งรู้ว่ายังไงมันก็ต้องเข้าใกล้แต่ตอนนั้นก็อยากจะให้มีใครสักคนอยู่กับมึง แล้วดูสิ่งที่มึงทำสิ ตอนนี้กูคิดว่า ถ้ามึงไม่ได้โชคดีแบบนี้ ถ้ามึงโดนไอ้เหี้ยนั่นทำอะไร กูจะทำยังไง กูที่อยู่ห่างอย่างงั้นจะมาช่วยมึงให้ทัน ต้องทำยังไง กูหวงมึงมากขนาดนี้ มึงบอกว่า อึดอัด แล้วก็เอาตัวเองไปเสี่ยง ทั้งๆที่กูไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร ทั้งที่กูหวงมึงมากกว่าใคร มึงยังทำกับกูได้ "
“ คือ " ผมเถียงไม่ออกจนได้แต่ จับมือของมันไว้แน่น คำพูดแบบนี้ที่อยากจะฟัง แต่ก็ไม่ใช่ในอารมณ์แบบนี้ อารมณ์ที่บอกผมว่า มันเป็นห่วงผมมากแค่ไหนแต่ผมกลับไม่ใส่ใจเลยสักนิด
“ หวงตัวมึงเอง ให้เหมือนอย่างที่กูหวงตัวมึงบ้างเถอะ มึงไม่ได้เป็นเจ้าของร่างกายของตัวเองคนเดียวนะ ยังมีกูก็เป็นเจ้าของมันอีกครึ่งนึง "
ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความเงียบ เสือดึงมือผมที่จับมือของมันออก ก่อนจะเดินออกไปจากที่ที่เรานั่ง เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่า เสือพูดทุกอย่างออกมาจากใจของมัน แต่เป็นความจริงในใจที่ทำให้ผม เจ็บปวดชะมัด
.....................................................
“ สมน้ำหน้า " คำพูดที่ไทเอ่ยบอกผม หลังจากเล่าเรื่องราวเมื่อคืนให้ฟัง มาถึงตอนนี้ เสือยังไม่พูดกับผมสักคำ แม้จะชวนพูดมากเท่าไหร่ก็ตาม " มึงมันสมควรโดนแล้ว มันเคยห่วงใครที่ไหน แล้วมันมาห่วงมึง มึงยังทำกับมันแบบนี้ "
“ แบบไหน กู ทำอะไรที่ไหน กูแค่อยากรู้ความจริง แล้วกูก็ควบคุมได้น่า มันก็ห่วงกูเกินไป " คำสุดท้ายผมพูดเสียงอ่อน อยากจะเถียงเพื่อตัวเอง แต่ความผิดก็รัดแน่นเกินไป
“ ให้พูดใหม่ เอาแบบอย่าเข้าข้างตัวเอง "
“ ก็ผิดเหละ คือถ้าคิดว่า มันอาจจะเกิดเรื่องที่กูควบคุมไม่ได้ แล้วก็อาจจะเกิดเรื่องอันตราย ตอนนั้นที่กูคิดทำแบบนั้น มันก็ผิดเหละ "
“ ไม่ผิดเเหละ หรอกค่ะ ผิดเลยค่ะ ผิด! “ ฝนชี้หน้ามาที่ผม
" กูผิดเพราะมึงไม่ได้ของกำนัลจากไอ้เสือรึเปล่า ดอก "
" ไม่ใช่หรอกค่ะ กูไม่คิดจะได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ทำไปก็ห่วงมึงล้วนๆ มึงคิดว่ากระเป๋าตั้งหลายหมื่นใครมันจะมาซื้อใกู สมองมี คิดให้เยอะๆหน่อย " ผมถอนหายใจออกมาพอได้ยินแบบนั้น ก็ทำได้แค่ฟุบลงบนโต๊ะ
“ กูจะทำยังไงดี เสือไม่คุยกับกูเลย ไม่พูดเลยสักคำ ชวนคุยก็ไม่พูด อื้ม เออ ตลอดเลย กูอึดอัด ไอ้เชี้ยเอ้ย "
“ สมน้ำหน้า "
“ เออ ไม่พวกประเสริฐ ไอ้เพื่อนผู้ประเสริฐ ทีมึง กูยังช่วยมึงเลยสัด ทำไม มึงไม่ช่วยบ้างว่ะ " เงยหน้าขึ้นมามอง ไอ้ฝน ไอ้ไทมองผม
“ ช่วยยากว่ะ มีทางเดียวที่จะบอกคือ มึงก็ไปง้อมันสิ บอกว่า ผิดไปแล้วคราวหลังจะไม่ทำอีก "
“ กูพูดไปแล้ว คำพูดเบสิค กูพูดไปหมดแล้ว " ทุกคำพูดอย่างที่บอกจริงๆ ขอโทษนะกูแค่อยากเคลียร์แบบไม่ให้มันมายุ่งกับกูเลย กูขอโทษ กูผิดไปแล้ว กูไม่ทันคิด กูวู่วามไป กูไม่ได้คิดถึงใจมึงเลย กูขอโทษนะเสือ กูขอโทษ แต่พอพูดออกไปมันก็แค่นิ่ง แล้วก็นอนนิ่งๆฟัง เหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไร พอผมกอด มันก็นิ่งให้กอด ทั้งๆที่ปกติ ก็จะกอดผมตอบ
เชื่อแล้วว่า การนิ่งเงียบ ตอนที่ทะเลาะกัน ทำให้อีกคนทรมานใจมากกว่า การด่าแรงๆซะอีก
“ ถ้ามันโกรธที่มึงไปแกล้งยั่วคนอื่น ทำไมมึงไม่ไปยั่วมันบ้างล่ะ "
“ ใครมันจะไปทำแบบ...นั้น " ผมว่าก่อนจะเกิดความคิดดีๆ ขึ้นมาในสมอง " เออ แต่มันก็เข้าท่าดีนะ "
“ แรดๆ อย่างมึง ผ่านมาเยอะขนาดนี้ไม่น่าจะคิดไม่ออก " จริงของไอ้ฝน
“ ก็แหม พี่เสือเป็นคนสำคัญของกูนี่ มันก็ต้องมีบ้างที่คิดไม่ออก ทำตัวไม่ถูก เขินๆ ใสๆ ซื่อๆ "
“ โธ่อีดอก กล้าพูดว่าใสซื่อ " ไอ้ไทว่า
“ พอโกรธกันทำตัวไม่ถูก ถามจริงๆ ตอนจะเอากันนี่มีเข้าทางไม่ถูกบ้างมั้ย "
“ ไม่มีทางจะผิด จะเข้าทางผิดได้ไง มีอยู่ทางเดียว " ยักไหล่ให้ไอ้ฝน ทุกคนก็ยิ้ม แต่ผมเองก็ไม่ได้มั่นใจอะไรหรอก สำหรับเสือ ตั้งแต่คบกันมาผมพบว่า วิธีที่เคยใช้ได้กับคนอื่น ทำใช้กับเสือไม่ได้ " กูไปหาพี่เสือดีกว่า "
“ ไปยังไง " ไทถาม
“ บีทีเอส " ผมว่าแบบนั้น ตอนที่ลุกขึ้นจากที่นั่ง ก็พาตัวเองออกจากมหาวิทยาลัย วันนี้ผมไม่มีเรียนแล้ว แต่ไม่ใช่เสือมันจะมีเรียนตอนบ่ายอีกตัว
เดินกินไอติมสีแดงที่ซื้อได้จากระหว่างทาง ผมเดินดูดไอติมแท่งยาวเข้ามาในมหาวิทยาลัยของมัน มองไปทางซ้ายและขวาอย่างไม่สนใจรอบข้างที่มองมา ก่อนจะยกมือถือขึ้นกดเบอร์เสือแล้วโทรออก เสียงรอสายดังอยู่สักครู่ก่อนมันจะกดรับ
“ อื้ม " ถึงแม้จะโกรธแต่แค่คำว่า ฮัลโหล ก็น่าจะพูดได้อยู่นะ
“ พี่เสือวันนี้ไม่ต้องมารับน้องนะ "
“ ทำไม "
“ เพราะตอนนี้น้องอยู่ที่มหาลัยพี่เสือแล้ว " ทุกอย่างเงียบ ผมก็บอกมันออกไป " กูอยู่หน้าคณะมึงนะ " ยืนดูดไอติมไปพูดไป เสือก็ยังเงียบอยู่แบบนั้น ไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมมองหน้าจอมือถือที่เงียบไป " เสือ.... เสือ " เรียกอยู่แบบนั้นแต่มันก็ยังนิ่งไม่ตอบรับ แต่ตอนที่กำลังจะวางสาย คนที่ไม่ยอมพูดอะไร กลับมายืนหอบอยู่ข้างหน้า
“ มาทำไม "
“ ก็มาหา เรียนเสร็จแล้ว " ดูดไอติมที่ละลายในมือ เสือก็ถอนหายใจตอนที่มองไปรอบๆ
“ ยังโกรธเค้าอีกเหรอ พี่เสือ " ยื่นมือไปจับมือของมัน ที่ไม่พูดอะไร เสือเดินนำผมเข้ามาด้านในคณะ เพื่อนๆของมันมองผมตั้งแต่ตอนที่เดินเข้ามา พอนั่งลงยังไม่ทันจะพูดอะไร กระดาษทิชชูก็ถูกส่งมาให้ " เลอะเหรอ " ถามออกไป แต่เสือก็ไม่ตอบอะไร
“ ตรงมุมปากนะ แล้วก็ปากด้านบน " เท่บอกแบบนั้น ผมก็พยักหน้าเข้าใจ หันมองหน้าเสือ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียรอบปากจนหมด
“ โอ๊ยแม่ เซ็กซี่สัด "
“ เสียใจด้วยมีเจ้าของแล้ว " เอียงตัวไปหาอีกคนผมกอดแขน " โน๊ะ พี่เสือโน๊ะ " ไม่ตอบอะไร ทุกคนในโต๊ะก้มองหน้าผม เท่เอ่ยถาม
“ โกรธกันเหรอ "
“ ก็นิดหน่อย "
“ มึงนี่โชคดีนะ "
“ เรื่องอะไรวะ " เรื่องที่มันโกรธกูนะเหรอ อย่ามาตลก
“ ไอ้เชี้ยนี่ ไม่เคยงอนใครหรอก มันถนัด ทิ้งอย่างเดียว เดี๋ยวนี้เพื่อนกูมันเพิ่มสกิลแล้วเว้ย " ตบไหล่ไอ้เสือแบบล้อๆ อีกคนสะบัดออก
“ เพื่อนเล่นเหรอสัด "
“ ก็ไม่ครับ ขอโทษครับ " เท่ว่า มันยิ้มให้ผม " รีบง้อเลย มันงอนมึงออกนอกหน้านอกตาขนาดนี้ "
“ น่ารำคาญว่ะ " ดึงแขนตัวเองที่ผมกอดเอาไว้ออก เสือลุกขึ้น
“ จะไปไหน "
“ กลับคอนโด "
“ อ้าว มึงไม่เรียนรึไง " ผมถาม
“ แล้วเสือกอะไรมึง วันนี้กูไม่มีอารมณ์ " มันเดินออกไปจากโต๊ะที่เรานั่ง หันมองเพื่อนมันทุกคนที่นั่งร่วมโต๊ะ ผมถอนหายใจ
“ เห้อ เอาแต่ใจจริงๆ "
“ เพราะมึงนั่นเหละ ทำให้มันโกรธ เพราะมึงคนเดียวเลยทำให้พวกกูต้องรับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของมัน มึงไปเลย ไปง้อผัวมึงเลย " เท่สะบัดปลายนิ้วไล่ผม
“ เออน่า ก็จะไปเดี๋ยวนี้เเหละ " ลุกขึ้นวิ่งตามไปผมเรียก " เสืออออออออ รอด้วย "
“ ตามมาทำไม ไม่นั่งยั่วเพื่อนกูต่อล่ะ "
“ นี่หึงอะไรอีก ยังไม่ได้ทำอะไรเลย " มันหันมาหา ยกยิ้มมองผมก่อนจะเสหน้าไปทางอื่น
“ ที่เลียปากเมื่อกี้ก็ปกติงั้นสิ "
“ ไม่ใช่ อันนั้น ตอนทำก็มองหน้ามึงอยู่กูยั่วมึงนั่นเหละ อย่างอนไปเลยน่า ยังไงก็รักมึงคนเดียว " ขาที่กำลังจะวิ่งไปหา ผมเผลอชนกับใครบางที่เดินสวนมากพอดี " อุ้ย! โทษครับ "
“ ขอโทษค่ะ " คนที่ผมโดนชนตอบออกมา เธอก้มหัวขอโทษด้วยท่าทางอีกครั้งก่อนจะเดินจากไป ผมยกมือขึ้นจับที่หัวไหล่ ตัวก็นิดเดียวแต่ชนแรงชะมัด
“ เป็นอะไรมั้ย "
“ เป็นห่วงน้องเหรอ " เอียงหน้าผมมัน เสือหันหลังกลับเดินไปที่รถของตัวเอง " เดี๋ยวๆ รอด้วย "
เปิดล็อครถ เสือโยนหนังสือของตัวเองไปไว้เบาะหลัง ก่อนจะเปิดประตูฝั่งคนขับเข้าไปนั่งด้านใน ผมเองก็ด้วย
“ เป็นอะไรมั้ย " มันถามอีกที ตอนที่มองไปที่หัวไหล่ของผม อาจเพราะยังจับอยู่มันเลย ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
“ ก็เจ็บ มันชนกูจังๆเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก " ปล่อยมือลงก่อนจะยักไหล่ให้มัน ผมถาม " แล้วไม่เข้าเรียนได้เหรอ มึงไม่เคยโดดเลยนะ "
“ กูไม่อยากจะเรียน เรียนไปก็ไม่เข้าสมอง " ว่าแค่นั้น เสือก็ขับรถออกจากมหาลัย
ถนนสายเดิมที่เราเดินทางไป มันคือทางกลับบ้าน มันที่นิ่งเงียบตลอดเวลา ผมเอียงตัวเข้าไปหา " เสือ "
“ กูขับรถอยู่ "
“ ขอโทษ " ดึงตัวเองออกมานั่งที่เดิม เราขับรถมาจนถึงคอนโดด้วยความเงียบ แม้จะเข้ามาในห้องก็ยังไม่มีใครพูดอะไร
ผมไม่รู้จะเริ่มต้นด้วยคำไหน เลยทำได้แค่มองมันที่เดินไปมาอยู่ในห้อง เสือหยิบเบียร์จากตู้เย็นออกมาสองกระป๋อง มันนั่งลงหน้าโซฟาก่อนจะเปิดทีวีดู และไม่มีการพูดจากับผมสักคำ ' คนขี้งอน '
“ เสือ "
“ อื้ม "
" นั่งด้วยคน " นั่งลงข้างๆ ผมที่เบียดตัวเองให้แนบชิดกับมัน เสือนิ่งไม่มีทีท่าว่าจะขยับไปไหน แต่ปากกลับพูดออกมา
“ มึงไม่คิดว่ากูจะอึดอัดบ้างเหรอ "
“ ไม่ เพราะกูอยากจะอยู่ใกล้ๆมึงแบบนี้ "
“ อยากจะทำอะไรก็ทำไป " ว่าแค่นั้น มันที่นั่งดูทีวีต่อก็ไม่หันมาสนใจผม
" นี่ กินเบียร์ด้วยสิ " จับเบียร์ที่อยู่ในมือของมัน ผมดึงลงมากิน แต่อีกคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ กลืนเบียร์ลงคอ ก่อนจะดึงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งค่อมตักของมัน ผมยิ้มให้เสือตอนที่จับหน้ามันไว้ให้มองผม เสือขมวดคิ้ว " เบียร์ขมว่ะ ไม่อยากกินแล้ว เอาคืนไปเลย "
ว่าแบบนั้น ก่อนจะก้มลงจูบบนริมฝีปากของมัน ลิ้นของผมแทรกตัวเข้าไปในปาก กวาดรสชาติของรสเบียร์ทั้งหมดเอาไว้ แต่ว่าลิ้นที่ควรตอบสนองกลับหยุดนิ่ง ผมพยายามเชิญชวนทำทุกอย่างที่ตัวเองทำได้ ทั้งดันและพยายามรุกล้ำให้มันตอบรับ แต่นั่นก็ไม่มีผล เสือไม่ได้จูบผมตอบ
ผละตัวเองออกจากปากของมัน ผมจูบก่อนจะซบลงไปไหล่ “ เสือ กูทำผิดขนาดนั้นเลยเหรอ " ผมถาม " กูทำผิดถึงขนาดนั้นเลยเหรอ มึงถึงทำให้กูทรมานขนาดนี้ อย่าทำแบบนี้กับกูเลย พูดกับกูหน่อยเถอะ จะด่ากูก็ได้ แต่ช่วยพูดกับกูหน่อย "
“ กูเกลียดมึง " คำพูดที่หลุดออกจากปากมัน ทำให้ผมถึงขั้นสะอึก เงยหน้าจากไหล่ขึ้นมามองตามัน เสือมองตาผม " แต่กูก็เกลียดตัวเองด้วย กูเกลียดที่มึงต้องอยู่ใกล้ชิดคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม จะเป็นเพื่อนมึง หรือเพื่อนกู กูรู้ ว่าก็แค่เพื่อน แต่กูก็ไม่ชอบ กูไม่ชอบให้มึงอยู่ใกล้คนอื่น ยกเว้น ตัวกูคนเดียวนั้น นั่นคือเหตุผลที่ว่า ทำไมกูเกลียดมึง แล้วทำไมกูถึงเกลียดตัวเองนัก "
“ เสือ "
“ กูหวงมึง กูไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ แล้วสิ่งที่มึงทำ คืออะไร เอาตัวเองไปยั่วไปเหี้ยนั่นเพื่อที่จะได้รู้ความจริง ไม่โง่จริงๆคงคิดไม่ได้ มึงไมไ่ด้ฉลาดเลย กลับกัน มึงโง่มากตังหาก สิ่งที่กูคิด คือ ถ้ามึงเป็นอะไรไปกูจะทำยังไง ถ้ามันทำอะไรมึง กูจะทำยังไง กูแค่กำลังคิด ว่ากูจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง " สายตาที่เสือมองผม เสือไม่ได้ร้องไห้ แต่มันกำลังเจ็บปวด " มึงอาจไม่รักตัวเอง มึงอาจไม่ห่วงตัวเอง ไม่เป็นไร มึงไม่ต้องรัก ไม่ต้องห่วงมันก็ได้ แต่กู ห่วงมัน " เสือชี้มาที่หน้าอกของผม " กูรักมัน "
“ พี่เสือ .. ขอโทษ เสือกูขอโทษ ขอโทษนะมึง " กอดมันเอาไว้แน่น ทั้งๆที่มัน ทั้งรักทั้งห่วงมันขนาดนี้ กูยังทำแบบนั้นอีก สิ้นคิดจริงๆ โง่จริงๆ กูมันโง่ " กูจะไม่ทำแบบนั้นอีก ขอโทษนะ เสือกูขอโทษ กูก็แค่อยากจะเคลียร์ไปให้มันจบๆ กูไม่อยากให้มึงและกูต้องมาทะเลาะกัน ไม่อยากให้ผิดใจ ใช่กูยอมรับ ว่ากูไม่ได้เชื่อที่มึงพูดทั้งหมด กูคิดจะพิสูจน์ว่า เรื่องที่มึงพูดมันถูกต้องมั้ย แต่ที่กูทำ เพราะกูอยากจะตัดเค้าออกไป กูไม่อยากทะเลาะกับมึง กูคิดน้อยไป กูคิดว่ากูควบคุมได้ แต่กูไม่ได้คิดเลยว่ามึง ห่วงกูแค่ไหน ทั้งๆที่กู อยากได้มากที่สุดก็คือ ความรัก แล้วก็ความเป็นห่วงจากคนที่กูรักแท้ๆ แต่กูไม่ได้รักษามันไว้เลย เสือกูขอโทษ ขอโทษนะ คราวหลังกูไม่ทำอีก จะคิดให้มากกว่านี้ " ผมกอดมันไว้แน่น พูดทุกอย่างที่อยากจะพูดออกมา " ก็กู ไม่เคยมีคนที่รักกูแบบมึงนี่น่า กูก็เลย ไม่ทันได้คิดให้ดี ขอโทษนะ "
ทุกอย่างรอบตัวของเราเงียบ แม้แต่เสียงทีวีก็ถูกปรับให้ลดลง เสือมองหน้าผม ผมเองที่มองหน้ามัน รู้สึกว่าขอบตาตัวเองร้อนเผ่า เสือก็พูดขึ้น “ ออกไป กูหนัก "
“ เสือ ยังไม่หายโกรธเหรอ "
“ เปล่า " มันว่าแบบนั้น ตอนที่ยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่กำลังจะหล่น " ไม่ใช่อย่างงั้น ไม่ต้องสำออย "
“ ไม่ได้สำออย แค่กลัวว่ามึงจะไม่หายโกรธ " เสือไม่พูดอะไร ทำได้แค่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวผมเบาๆ แล้วก็ลูบหลัง " หายโกรธกูนะ " จูบลงไปบนปากของมัน ก่อนจะเอียงลงหอมบนแก้ม " อย่าโกรธกูเลยนะ ขอโทษ "
“ อื้ม ช่างมันเถอะ ไม่อยากจะสนใจ " มันว่า ก่อนจะจูบผมเบาๆลงบนริมฝีปาก ผมเม้มเบาๆ
“ แบบนี้แสดงว่า หายโกรธเค้าแล้ว ใช่มั้ย หายโกรธกูนะ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทั้งพูดกับมึงดี ขอร้องหรือว่าจะยั่วมึง "
“ ยั่ว ? อะไรที่เรียกว่ายั่ว " เสือถาม
“ ก็แบบ จูบมึงตอนที่มึงกินเบียร์ "
“ นั่นเรียก ยั่วของมึง " ผมพยักหน้า เสือก็ยกยิ้ม " อ่อน "
“ เชี้ย หมายความว่าไงที่บอกว่า อ่อน กูไม่อ่อนเถอะ " ผมเถียง " แค่เมื่อกี้มึงยังโกรธกูอยู่ กูเลยไม่อยากจะทำอะไรให้มากมาย กลัวมึงจะตะเพลิดกู "
“ เคยทำแบบนั้นรึไง "
“ ตลอดนั่นเหละ เป็นสันดานของมึง " ผมว่า เสือก็มองหน้า ผมกอดมัน " แต่ยังไงน้องก็ก็รักพี่เสือนะ " จูบลงบนแก้มของมัน ผมยิ้มออกมาตอนที่เลื่อนมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาตัวที่มันกำลังใส่ " วันนี้กูร้อนจัง "
“ ไม่เห็นจะร้อน "
“ เดี๋ยวมึงก็ร้อนเองเหละ " ว่าพลางปลดกระดุมเสื้อของตัวเองลงช้าๆทีละเม็ด สายตาที่มองมันผมยิ้ม " ร้อนรุ่ม อยู่ข้างใน " จูบลงข้างหลังใบหู ผมยิ้มก่อนจะใช้ลิ้นเลียเบาๆ ผมจูบเสือจากต้นคอไล่ลงมาจนถึงกล้ามอก ผมจูบเบาๆลงบนนั่นก่อนจะขบเม้มหัวนมของมัน เสือสะดุ้ง
“ เล่นอะไร "
“ อยากให้มึงร้อน " ผมจูบลงบนปากของมันใช้ลิ้นเกลี่ยขอบปากก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปด้านใน เสือตอบรับลิ้นของผมในครั้งนี้ มันดูดดึงและใข้มือกอดรัดเรือนร่างของผมภายใต้เสื้อที่กำลังสวมใส่ ไล่มือล้วงลงไปจนถึงก้นเสือนวดเบาๆ ผมก็ผละริมฝีปากออกจากมันก่อนจะกัดเบาๆ " อ๊า กูต้องการมึงจังเลยเสือ " ผมยกตัวเองโดยใช้เข่าค้ำกับโซฟา หน้าอกอยู่ประดับเดียวกันกับหน้าผมถอนเสือของตัวเองออก ไว้ตรงข้อมือก่อนจะยื่นมาให้มัน " มัดกูไว้สิ กูจะได้ดิ้นหนีจากมึงไม่ได้ "
มือที่รักเสื้อสีขาวไว้กับข้อมือ ผมใช้ช่องว่างของแขนทั้งสองกอดคอมันไว้ ดันหัวของมันให้เข้ามาใกล้หน้าอกของผม ก่อนจะดันตัวเองไปข้างหน้า ใช้หัวนมตึงที่เต็มไปด้วยความต้องการเกลียไปตามริมฝีปากของมัน " เสือ .. อื้อ เสือ " วนไปรอบๆปากของมันก่อนจะถูกงับดูดเอาไว้ด้วยความแรง " อ๊าาา ยังยั่วไม่สะใจเลยน้า "
“ อื้ออ เสือ " ผมกัดปากของตัวเอง มันเสียวจนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออก ปากได้รูปของมันดูดหัวของผม มันทั้งกวาดวนไปทั่วรอบพื้นผิวและขมเม้มแรงๆจนต้องกัดฟันแน่น สองมือที่อยู่ตรงก้นขยำเต็มมือก่อนจะเลื่อนมาข้างหน้าเพื่อปลดกระดุมและซิบ มันถอนกางเกงของผมมากองไว้ที่ขาพับ รวมถึงกางเกงใน ตีตูดของผมเบาๆ มันดุงตัวผมให้ย่อลงนิดหน่อยเพื่อสอดนิ้วเรียวลงในไปช่องทางหลังที่เปิดกว้างขึ้น " อ๊าาาาา "
นิ้วที่สอง และ สามถูกสอดต่อกันเข้าไป ผมตอดรับความต้องการที่กำลังกดย้ำตรงจุดกระสัน เสือเริ่มขยับตัวมันดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม ทั้งๆที่ยิ้วยังคงสอดใส่อยู่ มันปล่อยให้ตัวผมค้ำตัวเองอยู่กับเบาะของโซฟาขาที่คุกเข่าอยู่บนโซฟาโชว์ก้นไปทางเสือที่กำลังยืนอยู่ข้างหลัง แล้วขยับนิ้วเข้าออกถี่ๆ จนก้นของผม ส่ายไปมา " เสือ เสียว กูเสียวนะ อ้าาาา "
เสือก้มลงกัดเนื้อแก้มก้นเบาๆ ผมหดตัวเองหนี " เสือ พอแล้ว ไม่เอานิ้ว ใส่ได้แล้วนะ " ตอดนิ้วของมันที่กำลังจะดึงออก ผมได้ยินเสียงซิบกางเกงที่กำลังจะถอดออก ก่อนความอุ่นเปียกจะมาวนอยู่ตรงช่องทางหลัง " ใ่ส่ถุงยางแล้วยัง "
ไม่มีเสียงตอบรับจากสิ่งที่ผมถาม แต่กลับเป็นเพียงความอุ่น ลำใหญ่ที่เคบื่อนเข้ามารวดเดียวจนมิดด้าม " อ๊าาาา เสือ!! มึง " ผมกัดฟันแน่น ทั้งเจ็บแล้วก็จุก หนำซ้ำมันยังไม่ใส่ถุงยาง " ทะ ทำไม ไม่ใส่ถุงยาง "
" ไม่อยากใส่ " มันว่าแบบนั้น ตอนที่ขยับเข้าออก ผมก็ไร้ทางเถียง เสีือขยับออกรวดเร็ว มันใช้มือของมันจับที่ก้นของผม ดึงเข้าและออกเป้นจังหวะอย่างรวดเร็ว เสียงเนื้อกระแทกกัน ผมรู้สึกเสียวจนทำได้แค่อ้าปากค้าง และ ร้องครางออกมาขาด " อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ "
ตวามบวมที่ขนาดออก ผมรู้สึกร้อนตรงช่องทางหลัง จนรู้สึกว่ามันแดงไปหมด กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ แรงที่กระแทกเข้ามา มือผมจิกลงบนโซฟาแน่น " ลึก ลึกไปแล้วมึง อ๊าาา อึ อึเสือ ไม่แตกในนะ อย่าแตกใน " ผมพยายามบอก ความเร็วแบบนี้ ความคับแน่นที่กำลัง สอดเข้าและออกแบบนี้ ความรู้สึกสุขแตกต่างกันก็จริงๆ เสียวกว่ามากก็จริง แต่ก็กลัวเพราะไม่เคยให้ใครได้ถึงขนาดนี้ แตกในแบบที่ไม่ใส่ถุงยาง เสือเป็นคนแรกจริงๆที่ทำกับผม
“ อ๊าาา " ทรุดตัวเองลงกับโซฟาทันทีตอนที่น้ำจากส่วนกลางของมันพุ่งอัดเข้ามาใส่ร่างของผมจนจุก " ก็บอกว่าอย่าแตกในไง " หายใจหอบอยู่ ผมรู้สึกถึงความอุ่นที่ไหลจากก้นลงมาอาบขาด้านในช้าๆ ตัวสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมซบหน้าตัวเองกับเบาะ เสือกอดจากด้านหลัง
“ มึงมันเลว " ผมว่า แต่กลับได้ยินเสียงยิ้มออกมาจากข้างหู " ถุงยางก็ไม่ใส่ เสือกมาแตกในใส่กูอีก "
“ ไม่เคยรึไง " มันถามตอนที่ปลดเสื้อที่มัดข้อแขนของผมให้หลุดออก
“ ก็ไม่เคยนะสิ มึงเป็นคนแรก "
“ อย่างงั้นก็ดี " มันว่าก่อนจะจูบลงไปบนผม และแนวสันหลัง ตลอดจนถึงก้น แก้มก้นที่ถูกฉีกออก ผมได้ยินเสียงฉีกยิ้มของมันอีกครั้ง " สำหรับมึง อะไรที่ใครยังไม่ได้ไป อะไรที่มึงหวงเอาไว้ให้คนสำคัญของมึง กูจะต้องได้มันเป็นคนแรก เพราะกูนี่เหละคือคนสำคัญของมึง "
คำพูดเอาแต่ใจที่กำลังจะผูกมัดผมไว้กับมันตลอดชีวิต
แม้จะต้องเจ็บปวดก็หนีไปไหนไม่ได้ แต่ถึงอย่างงั้น หัวใจก็พร้อมและยินดี
“ อื้ออ " เสียงครางของผม ตอนเสือใช้ลิ้นเลียตรงช่องทางหลังของผมเบาๆ ลิ้นที่แทรกเข้ามา ผมตอดรัดก่อนจะกัดฟันแน่น " อ๊าาา อย่า อย่าทำอย่างงั้น มันดูทุเรศ เสือ พอแล้วมึง อื้ออ " น้ำขุ่นที่ขาวที่ยังไหลออกมา มันคงมีอีกเยอะเพราะตอนนี้ก็แน่นเต็มท้องของผมไปหมด เสือยังคงเลียและดันนิ้วเข้าไปด้านใน " เสือ อื้ออ "
“ กูจะทำให้ กูจะทำแบบนี้ให้มึงเป็นคนแรก "
นี่ไม่ใช่การผูดมัด นี่ไม่ใช่การกักขัง
แต่นี่คือการยอมให้ผูดมัด และยอมให้กักขัง อย่างไม่คิดหนีด้วยวิธีใดๆ
...............................................
อาจมีคำผิดมากมายมาที่ทำให้หัวเสีย ขอโทษด้วยนะคะ พอดีเราเพิ่งกลับจากข้างนอก
ตอนนี้ ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจาก พี่เสือ พูดมากจัง ฮ่าๆๆๆๆๆ เหมือนพี่เสือพูดความรู้สึกของตัวเองมาหมด
จุกไปหลายดอกสินะปิง แต่ปิงก็คือปิง ปิงไม่เคยทิ้งคอนเซ็ป แต่พี่เสือก็ด้วย
ความรักของคนปากหมากับคนแรดๆ ก็ยังคงดำเนินต่อไป
ฝากติดต่อด้วยนะคร่าาาาาาา
ใครมีทวิตและเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 777585 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก