ตอนที่ 30ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความปวดหัว พลิกตัวดูเวลาที่ตั้งไว้หัวเตียง " เพิ่งห้าโมงเช้าเองเหรอวะ " สบถออกมาแบบนั้นตอนที่หันมองไปรอบๆ ก็ไม่พบไอ้เสือที่ควรนอนอยู่ข้างๆ " ไหนบอกว่าจะอยู่ข้างๆไง โกหกชัดๆ "
เผลอยิ้มออกมาก่อนจะส่ายหน้าผมหย่นขาตัวเองลงข้างเตียงแต่ก็พบว่า พื้นไม่เย็นเฉียบแต่ก็กลับนุ่มจนน่าใจหาย " เชี้ยยยยย !!" ตะโกนออกมาเสียงดังจงร่างที่นอนอยู่ตรงนั้นก็สะลึมสะลือตื่น
“ มึงจะร้องหาพ่อมึงรึไง เสียงดังชะมัด "
“ โทษๆ กูคิดว่าศพ "
“ หึ ศพ ? “ มันทวนเสียง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาหาผม " ดูตัวเองก่อนมั้ย แล้วเป็นไงบ้าง "
“ ก็ไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ ยังปวดหัว ปวดตัวอยู่เลย พี่เสือครับ " ผมดึงตัวเองขึ้นจากที่นอนลงไปนั่งตักของคนที่นั่งอยู่ด้านล่าง สองมือที่กอดคอมัน ผมซบ " ปวดหัวแบบนี้อยากโดนหอมแก้มสักฟอดจัง " เสือที่กำลังจะหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาค้างชะงักก่อนจะจูบแก้มผมเบาๆ บุหรี่ถูกดึงจากซองมันคาบไว้ก่อนจะชายตาไปมองหาไฟเช็ค ผมก็ดึงบุหรี่ออกจากปากมัน " สูบบุหรี่ในห้องที่มีคนป่วย ไม่ได้นะ "
“ รู้น่า แค่คาบไว้เฉยๆ "
“ แหลจังนะ " วางบุหรี่ลงบนโต๊ะ ผมจูบปากมันเบาๆสองสามครั้ง " นี่ ขอมือหน่อย "
“ มึงเห็นกูเป็นหมารึไง "
“ ขอมือหน่อยสิ " ยื่นมือออกไป เสือก็ยื่นมาจับไว้ก่อนจะถอนหายใจเซ็งๆ
“ ตัวยังร้อนนะ "
“ ก็บอกว่า ยังไม่หายป่วยเลย แค่ดีขึ้นเฉยๆ อยากนั่งอ้อนพี่เสือแบบนี้ทั้งวันเลย " ผมจ้องที่ตาของมันตอนที่กำลังอ้อน คำถามนึงก็ผุดขึ้นมาในหัว " วันนี้มึงมีเรียนนี่ "
“ ไม่ไป "
“ ทำไมไม่ไป "
“ ขี้เกียจ " เสือที่ขยับตัวมันกำลังจะลุกขึ้นจากที่นอน ถอนหายใจก่อนจะมองมือผมที่จับมือมันแน่น " ปล่อย แล้วก็ลุก"
“ ไม่เอา ไม่ปล่อย พี่เสือจะทิ้งน้องไปไหน น้องไม่ให้ไป "
“ บอกว่าให้ปล่อยไง "
“ ไม่เอา มึงจะไปไหน ไม่ให้ไปนะ "
“ ไปขี้ ! เจ็บขี้ " หันมาบอกด้วยเสียงจริงจังผมดึงตัวเองขึ้นจากตักก่อนจะปล่อยมือมัน อีกคนก็หันมาถาม " มึงจะไปด้วยกันมั้ยละ "
“ ไม่ล่ะครับ ขอบคุณครับพี่ "
เสือยกยิ้มให้ผม มันเดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมเองก็ล้มลงนอนต่อ หยิบมือถือขึ้นมากดเล่นเช็คข่าวในเฟสกับไลน์ของไอ้ฝนไอ้ไทที่ส่งมาถามอาการ ' ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่เลยวะ ยังปวดหัว เมื่อยตัวอยู่ " ผมตอบกลับไปแบบนั้นก่อนจะวางมือถือลงข้าง ผมซุกตัวอยู่ในผ้าห่มก่อนจะหยิบรีโมตขึ้นมาเปิดทีวีดู
“ ไม่เห็นมีอะไรดูเลย " กดย้ายทีวีไปช่องอื่นเรื่อยๆ แล้วสุดท้ายมันก็วนมาที่เดิม " ดูการ์ตูนก็ได้วะ " ผมหยุดที่ช่องการ์ตูน แต่ก็ไม่ได้ดูแบบจริงจังหรอกครับ ตอนนี้สมองกับร่างกายสั่งให้นอน ให้พักผ่อนมากกว่า
' ติดแน่นลดไข้ใช้ได้ทันที ' ผมถอนหายใจออกมาตอนได้ยินเสียงโฆษณาแผ่นเจลลดไข้ เด็กที่กำลังป่วยหนัก แปะแผ่นเจลแล้วตื่นเช้าขึ้นมาก็หายป่วยชนิดที่ว่าเหมือนไม่เคยมีอาการป่วยเกิดขึ้น " ถ้าชีวิตเป็นแบบในโฆษณาก็ดีนะสิน้า "
“ บ่นเหี้ยอะไร "
“ อ้าว ขี้เสร็จแล้วเหรอ " เสือพยักหน้าก่อนจะจ้องมาทางทีวี มันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดใหม่แล้วด้วยซ้ำ
“ เดี๋ยวมานะ "
“ ไปไหน " แต่ยังไม่ทันได้คำตอบ เสือก็เดินออกจากห้องไป ผมได้ยินเสียงล็อคห้องดังแว่วมา " อะไรของมันว่ะ ถามก็ไม่ตอบ "
หน้าจอทีวีที่เบื่อหน่ายผมปิดมันลงก่อนจะพาตัวเองกับผ้าห่มออกมาข้างนอก " ให้มันได้แบบนี้ดิ ไปไหนไม่เคยบอกเลยนะ "
แกร๊ก เสียงเปิดประตูดังขึ้นตอนที่หันไปมองไอ้เสื้อเดินเข้ามาพร้อมกับถุงใบใหญ่ที่หิ้วติดมือมา มันวางถุงนั้นลงบนโต๊ะก่อนจะหยิบบางอย่างออกจากถุงแล้วตรงเข้ามาหาผม " ไปไหนมา "
“ ก็เห็นอยู่ว่าหิ้วถุงมา ก็ต้องไปซื้อของมาสิ "
“ ป่วยอยู่นะ อย่ากวนกันนักจะได้มั้ย " ผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน ไม่ได้มีอารมณ์มารองรับความกวนตีนของมึงนะไอ้เหี้ย ผมสบถแบบนั้นในใจ ตอนที่กำลังจะอ้าปากเถียงออกไปของบางอย่างในมือที่มันถือติดมาก็แปะลงบนหน้าผากของผม " นี่มึง..”
“ ติดแน่นลดไข้ใช้ได้ทันที " มันก้มหน้าลงอ่านข้อความบนซองแผ่นเจลลดไข้ ผมเผลอยิ้มออกมา ยอมรับว่าเมื่อกี้อยากจะอ้าปากด่าว่าไปไหนมา แต่พอมันแปะไอ้แผ่นเจลนี่ลงบนหัวแล้วพูดคำ สโลแกนของแทนคำพูดออกมาเพราะคิดหาคำเพราะๆไม่ได้ก็ได้แต่ยิ้มกว้างจนหุบไม่ลง
“ ลงไปซื้อไอ้นี้มาเหรอ "
“ เปล่า มีอย่างอื่นด้วย " มันบอกแบบนั้นก่อนจะเดินไปที่ถุงที่มันซื้อมา ของบางอย่างถูกหยิบออกมา เป็นอาหารแช่เย็นแบบที่เค้าขายในร้านสะดวกซื้อ แค่อุ่นก็ทานได้เลย " โจ๊กกุ้ง กับโจ๊กหมูจะแดกอะไร "
“ กินหมูก็ได้แต่ว่าขอใส่ไข่ด้วยนะ "
“ ทำไม่เป็น "
“ ก็พออุ่นแล้วก็ ตอกไข่ใส่ลงไปปิดฝาสักพัก ก็กินได้แล้ว กูชอบกินไข่แบบไม่สุกเท่าไหร่ " ผมว่า เสือไม่ตอบอะไรมันแค่เดินเข้าไปในครัว ผมได้ยินเสียงตู้เย็นเปิดมันจัดการทำอะไรอยู่สักพัก ได้เสียงกระทบกันของบางอย่างมันทำแบบทุลักทุเล ทำแบบคนไม่เคยทำ ผมนั่งพิงโซฟา ยิ้มมองมันที่กำลังตั้งใจทำอะไรพวกนั้นที่ไม่ถนัดเอาซะเลย
“ เสร็จแล้ว " เหงื่อเยอะแยะของคนทำมาพร้อมกับถ้วยโจ๊กหมูใส่ไข่ของผม
“ ทำไมไข่แดงแตกแบบนั้น " ผมชี้ไปในจาน ไม่เหลือคราบความน่ากินอยู่เลย ไข่สีเหลืองกระจายอยู่หน้าโจ๊ก
“ จะแดกมั้ย " เสือที่กำลังจะหยิบถ้วยออกไปที่อื่น
“ แดกสิ " จับมันเอาไว้แน่น ผมหันไปยิ้มกว้างให้มัน " พี่เสือตั้งใจทำให้ขนาดนี้ จะไม่แดกได้ไง "
“ แดกให้หมดจะได้กินยา "
“ แล้วมึงกินอะไร " ผมหันไปถามอีกคนก็หันไปมองที่โต๊ะ
“ ข้าวผัดกับหมูอะไรสักอย่างน่ากินดี " ยื่นออกมาให้ดูเป็นข้าวผัดฝั่งนึงหมูผัดอีกหนึ่ง
“ มานั่งกินด้วยกันตรงนี้ดิ " ผมตบลงที่นั่งข้างๆ เสือก็ส่ายหน้า
“ กูยังไม่หิว มึงนะรีบๆแดกเถอะ จะได้กินยา " เสือเดินหายเข้าไปในห้องตอนที่เดินออกมา มันถือถุงยาติดมือมาด้วย นั่งลงข้างๆผมก่อนจะแกะยาพวกนั้นตั้งเอาไว้บนถุง มันลุกขึ้นเดินไปหยิบแก้วใสตอนที่ผมมองไป เสือกดน้ำร้อนใส่ลงไปตามด้วยน้ำธรรมดาก่อนจะใช้ช้อนตักชิมว่าร้อนพอดีรึเปล่า แล้วเดินเอามาวางไว้ให้ " แดกยาเสร็จก็ไปนอนซะ "
“ ขี้เกียจกินแล้วอะ " ผมหันไปมองมันด้วยสายตาอ้อนๆ เสือถอนหายใจออกมาตอนที่มองถ้วยของผมที่ยังไม่พร่องลงไป " ไม่ค่อยหิว "
“ มึงจะเอาเหี้ยอะไรก็ บอกมา "
“ ป้อนหน่อย "
“ ไม่ "
“ ป้อนหน่อยดิ อยากให้พี่เสือป้อน ป้อนน้องหน่อยน้า " ผมมองมันที่นิ่งไป ไอ้เสือจ้องผมผมเองก็จ้องมัน " นะ พี่เสือ แค่กๆ " ผมไอออกมา มันก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะหยิบถ้วยขึ้นมา
“ อ้าปาก " พอทำตามที่สั่งข้าวคำใหญ่ก็ถูกยื่นมาผมเด้งตัวหลบ " อะไรอีก "
“ ใหญ่ไป ปากกูเล็กนิดเดียวจะยัดได้ไง "
“ เหรอ ไม่เคยคิดว่าปากมึงเล็กสักนิด " มันว่า ผมก็ยกยิ้มใช้ลิ้นเลียขอบปากช้าๆ
“ มันก็พอดีกับส่วนนั้นอยู่หรอกนะ แต่ว่าข้าวเนี้ยมันร้อน ก็คงจะไม่ไหว " เสือยิ้ม มันตักข้าวขึ้นมาเป่าเบาๆก่อนจะยื่นมาป้อนผม
“ รีบๆแดกๆซะไป "
“ คร๊าบบบ " ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ผมกินข้าวในช้อนที่มันป้อน รสชาติไม่ดีแต่ก็ไม่ได้แย่อาจเพราะผมป่วยเลยรู้สึกว่ากินอะไรก็ไม่อร่อยเท่าไหร่ " นี่ เสือ "
“ อะไร "
“ ไม่ค่อยหิวจริงๆนะ มันไม่อร่อย ลิ้นชาๆไงไม่รู้ "
“ ลิ้นชา " เสือทวนเสียง " กินๆเข้าไปเถอะน่า บ่นมาก " ผมฝืนมันกินเข้าไปอีกสองคำ พอคำที่สามป้อนมาก็ส่ายหน้า
“ ไม่ไหวแล้ว พอเถอะกูรู้สึก อยากจะอ้วกแทนแล้วว่ะ ถ้าต้องยัดอีก "
“ หาหมอมั้ย " มันที่พูดขึ้น ผมส่ายหน้า
“ ติดไอ้นี่อยู่นะ " ผมชี้ไปที่หน้าปากตัวเอง " เดี๋ยวตื่นขึ้นมาก็หายเองเหละ "
“ ให้มันจริงเถอะ "
“ แล้วที่ซื้อมาไม่ใช่เพราะอยากทำให้กูหายป่วยหรอกเหรอ "
“ ไม่อยากให้ตายอยู่ที่ห้องกูมากกว่า ไม่ชอบเป็นข่าว " มันว่าก่อนจะตั้งจานอาหารพร้อมกับยื่นยาแล้วก็น้ำมาให้ " กินซะ "
“ เห็นแบบนี้แล้วก็อยากป่วยตลอดเลยน้า ช่วงเวลาที่มีพี่เสือดูแลนี่มัน ดีจริงๆเลย " ผมรับน้ำมาจากมัน เอียงตัวพิงกับโซฟาตอนที่กินยาพร้อมกับน้ำเข้าไปเรียบร้อย ผมวางแก้วลงบนโต๊ะ " ขอบคุณครับ "
“ ไปนอนได้แล้ว "
“ อื้อ ไปก็ได้ " ผมลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะจูงมือมันที่นั่งอยู่ตรงนั้นเข้าไปในห้องด้วยกัน " ฝากถือผ้าห่มมาด้วยนะ "
“ ทำไมต้องกู "
“ ก็เพราะว่ากูป่วยยังไงล่ะ "
“ ตอแหล สำออย " หันไปมองหน้ามันที่เดินมา แล้วถือผ้ามาห่มมาให้ ยังไงคนแบบมันก็ขอให้ต้องด่าสิน่า
“ ครับๆ กูมันสำออยโน๊ะ " ยื่นมือไปกอดคอมัน ผมยิ้มออกมาตอนที่เขย่งเท้าขึ้นจูบแก้มมันเบาๆ แล้วก็เลื่อนมาเป็นปาก " เสือ "
“ ตัวยังร้อนอยู่เลย "
“ อยากให้มึงนอนกอดกูอีกจัง " ซบลงบนอกผมแค่อยากจะอยู่อย่างงี้ ถึงแม้รู้ดีว่าอาจจะทำให้มันป่วยตามผมก็ตาม
“ นอนลงไปได้แล้ว " เสือก้าวออกมาจากจุดที่มันยืน และค่อยๆเอนตัวเองที่มีผมกอดไว้แน่น นอนลงบนเตียง ปากอุ่นๆที่คิดถึงจูบลงบนข้างแก้มของผม " ไว้หายป่วยจะพาไปเที่ยว "
“ เที่ยวไหน "
“ นรก " มันว่าแบบนั้นก่อนจะยกยิ้ม
" น่าไปสัดเลย ไม่เอา ไปดีๆไอ้เหี้ย ไปนรกพูดเป็นลาง ส้นตีนจริง " เสือปลดมือผมที่กอดคอมันออก จัดท่านอนให้ผมมันห่มผ้าให้ ก่อนจะนั่งลงบนเตียง มือหนาลูบไปตามใบหน้า
“ มึงนอนไปเถอะ พูดมาก เดี๋ยวกูเอาหมอนยัดปาก "
“ เป็นตรงนี้ไม่ได้เหรอ " ส่งสายตาหวานๆไป พร้อมมือที่จับส่วนกลางของมัน ผมลูบ
“ หรือมึงจะเอา สักที มั้ย "
“ อุ้ย.. ของจริง " ผมยิ้มก่อนจะเปลี่ยนมือเลื่อนมาจับที่เสือ " นี่ กอดหน่อยสิ อยากให้มึงกอด " ไม่มีเสียงตอบรับ มีแค่แผ่นเจลเท่านั้นที่ถูกดึงออกมา
“ กูจะไปเปลี่ยนแผ่นใหม่ให้ " เดินออกไปนอกห้องผมถอนหายใจออกมา ตอนที่ห่มผ้าห่มถึงคอ สักพักเสือก็เดินกลับมาพร้อมกับแผ่นเจลแผ่นใหม่ มันติดลงบนหน้าผากของผม เสือลูบมันเบาๆเหมือนจะให้ติดแน่นขึ้น ก่อนจะจูบลงบนหน้าผาก
“ หายไวๆนะ อย่าตายไปซะก่อนละ "
“ อื้ม " การกระทำของมันทำผมใจเต้นแรง หน้าแดงๆที่รู้สึกเหมือนเลือดทั่วร่างจะมากองอยู่รวมกันอยู่บนหน้าผมให้ผมเหลือบตาไปทางอื่น " เสือ กอดหน่อยสิ " คนที่ผมเรียกชื่อจับมือผมไว้ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“ แบบนั้นเดี๋ยวก็หายใจไม่ออกตายหรอก แบบนี้ก็พอ "
“ ไม่อึดอัดนะ " ผมเถียงก่อนจะเอียงตัวเข้าไปใกล้มัน
“ ไหนเมื่อคืนมึงบอกว่าเสียงหัวใจกูทำให้มึงนอนไม่หลับ " ทุกอย่างเงียบผมที่มองหน้ามันตอนนี้ก่อนจะเอ่ยปากแซว
“ งั้นตอนนี้หัวใจมึงก็เต้นแรงงั้นสิ " เสือไม่ตอบอะไรผม แต่กลับก้มลงจูบปากผมเบาๆเหมือนจะหยุดรอยยิ้มและคำพูดที่กำลังแซวมันนั้นให้หยุดลง
“ พูดมาก "
“ มึงมันร้าย " ผมบอก " ตัวเองหัวใจเต้นแรงคนเดียวไม่พอ ต้องมาทำให้คนอื่นหัวใจเต้นแรงด้วย ไม่สงสารคนป่วยเลย พี่เสือใจร้ายกับน้องที่สุด "
“ มึงร้ายกับกูก่อนเองทำไม " เสือดึงผ้าห่มขึ้นห่มให้อีกครั้ง " นอนได้แล้วเพ้อเจ้ออยู่ได้ พูดมาก กูรำคาญมึงนะเนี้ย "
“ อยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน " ซุกตัวเข้าหาแขนของมัน " อยากหายป่วยจังเลยน้า ถ้าหายป่วยจะกอดไว้แน่นๆไม่ให้ไปไหนเลย " หลับตาลงช้าๆผมเผลอหลับไปเพราะฤทธิ์ของยาที่เริ่มทำให้หลับ ก่อนเสียงนึงที่ลอดเข้ามา ผมรู้สึกว่า มันเป็นเสียงที่ทำให้รู้สึกร่างกายแข็งแรงดียิ่งกว่ากินยาตัวไหนๆ
“ หายป่วยไวๆนะ เพราะกูเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน "
................................................
ครืน ครืน ครืน ผมหันไปข้างนอกห้องที่เสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น มือที่จับกับมือของปิงที่นอนหลับเพราะป่วยอยู่นั้น ทำให้ผมไม่อยากจะลุกไปไหน
“ อื้ออ " มันขยับตัวช้าๆ เหมือนรำคาญเสียงของโทรศัพท์ที่ดังอยู่นั้น ถ้าตอนนี้กำลังฝันดี เสียงนั่นคงกำลังรบกวนมันอยู่แน่ๆ ผมเดินออกไปรับกดรับสายโทรศัพท์ แต่ก็ขมวดคิ้วกับคนจากทางไกลที่โทรมาหาตั้งแต่หัววัน
“ มีอะไร "
“ ทำอะไรอยู่ ได้ข่าววันนี้มึงไม่ไปเรียน " ผมขมวดคิ้วตอนที่ฟังคำถามของอีกคน
“ มึงรู้ได้ยังไง "
“ รู้ได้ไง ไม่ต้องสนใจหรอกน่า สนใจแค่ว่ากูรู้ก็พอ " ธารว่าแบบนั้น ด้วยเสียงเจ้าเล่ห์ของมัน
“ มิตาบอกมึงสินะ " ผมว่า อีกคนก็หัวเราะในคอ " มันบอกอะไรมึงบ้างล่ะ "
“ ก็บอกทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ว่าตอนนี้มึงเอาผู้ชายหลายผัวคนนึงมาทำเมีย " ผมเงียบไปสักพัก ผมคิดแล้วว่าเรื่องนี้สักวันต้องเกิดขึ้น มิตาไม่มีวันปล่อยปิงไปง่ายๆหรอก ผมรู้จักผู้หญิงคนนั้นดี คนที่ทำแสร้งว่าดี เรียบร้อย น่ารัก และอ่อนหวาน แต่แท้ที่จริงแล้วเป็นคนที่เอาแต่ใจและเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างไม่น่าเชื่อ
“ มันบอกมึงแบบนั้นเลย "
“ ก็ไม่ได้บอกแบบนั้น แต่กูไม่รู้จะพูดยังไงให้มันไม่แรงเหมือนที่มิตาพูดเลยคิดออกมาได้แค่นั้น "
“ แล้วมันบอกมึงว่าอะไร "
“ บอกว่ามึงเอากระหรี่ผู้ชายมาทำเมีย บอกว่า นิสัยเหี้ยสัดๆแค่มันเข้าไปคุยด้วยก็โดนตบตั้งหลายที มันบอกว่าพอมันเล่ามึงก็ไม่เชื่อมัน มันก็บอกว่ามันหวังดีไม่อยากให้มึงโดนหลอก มึงอ่ะ หลงเมียใหม่หัวปักหัวปำ มันว่ามาอย่างงี้ "
“ แล้วมึงก็เชื่อมัน "
“ ก็แหม กูไม่เคยเห็นไง เลยมาโทรมาถาม "
“ ไม่ต้องเสือกเรื่องของกูจะดีกว่า มึงอยู่ให้สบายๆเถอะ" ผมบอก
“ เสือ " ผมเริ่มถอนหายใจออกมา เพราะรู้ว่าการที่ธารเรียกชื่อผม นั่นหมายความว่ามันกำลังจะพูดแบบจริงจัง " มึงก็รู้ว่ากูเคยถูกคนแบบนั้นทำอะไรมาก กูไม่อยากให้มึงตกอยู่ในสภาพของกู คนที่มันร่าน ยังไงซะมันก็ต้องร่านอยู่แล้ว มันทิ้งสันดานตัวเองไม่ได้หรอกนะเว้ย เขี่ยมันทิ้งซะ แล้วไปหาคนดีๆ ถ้ามึงชอบแบบนี้ คนดีๆก็มีเยอะ อย่าไปไว้ใจคนพวกนั้น "
“ เรื่องกู กูจัดการเองได้ มึงเอาตัวเองให้รอดเถอะ ไม่ต้องมาเสือกเรื่องคนอื่น " ผมที่กำลังจะกดวางสาย ตัดสินใจพูดคำนึงออกไป " มันเป็นเมียกู มันเป็นยังไงกูรู้ดีที่สุด ไม่ต้องให้คนอื่นแบบมึง มาสอนหรอก "
วางสายลงจากมันผมถอนหายใจออกมาตอนที่ก้มลงดูโทรศัพท์ของตัวเองอีกครั้ง ผมกดโทรออกไปหาเธอคนนั้นที่เหมือนจะกัดไม่ปล่อย
" เสือ "
" มิตา "
" ค่ะ "
" อย่ายุ่งกับกูแล้วก็ปิงอีก ถ้ามึงยังไม่ฟัง จะมาหาว่าทำร้ายผู้หญิงไม่ได้นะ "
“ เอ๊ะ ? “
“ กูรู้ว่ามึงเป็นคนโทรไปหาธาร ไปเล่าเรื่องกูกับปิงให้ธารฟัง เลิกยุ่งเรื่องของกูได้แล้ว ถ้ามึงยังไม่เลิก กูเล่นมึงแน่ แล้วบอกไว้เลยว่า กูไม่ได้ขู่ กูเอาจริง "
ผมวางสายลงจากเธอ ตอนที่โยนมือถือลงโซฟาด้วยความหงุดหงิด เสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้น ผมมองไปที่หน้าจอมือถือที่เหมือนจะโชว์ข้อความนั่นให้ได้รู้ มันเป็นข้อความทางไกลมาจาก ธาร ข้อความสั้นๆที่ทำให้ผมต้องถอนหายใจหงุดหงิดออกมา
' ไว้กูว่างเมื่อไหร่ จะไปเมืองไทย อยากจะเห็นนัก คนที่ทำให้มึงหวงขนาดนี้ มันจะสวย น่ารัก หรือมีทีเด็ดอะไรมัดใจน้องชายกูได้อยู่หมัดขนาดนี้ '
ความรู้สึกตอนนี้ ..
ผม..ก็แค่ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย มันก็เท่านั้น
............................................................
มีคนอ่านมาบอกว่า เสือปิงไม่หน่วงเลยพี่หนม
หนูอยากอ่านแบบหน่วงๆ
จัดไปจ้าา เอาแบบ ปูพื้นฐานไปก่อน รอให้พี่ธารว่างแล้ว พี่ธารจะมานะ..
หนมฝาก แท็ก #เสือปิง ในเฟส แล้ว ทวิต ด้วยนะคร่าาาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและ คอมเม้นท์นะจ้ะ
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 791054 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก