ตอนที่ ๓๗.๒ ต.เต่า
“เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้”เสียงพระเทศน์จบลงพร้อมด้วยจิตใจที่สงบเสงี่ยมไม่มีอาการกำเริบด้วยตัณหา
เสียงรถที่ดับลงมาจากด้านหน้าบ้านยังความสนใจให้ผม ทำให้ต้องรีบลุกจากเก้าอี้เปิดประตูออกไปต้อนรับคนที่กลับมา ชุดพรางพับแขนประดับอยู่บนตัวของบุคคลคนหนึ่ง ร่างสูงสมาร์ท ร่างกายกำยำ ใบหน้าดูเกรงขาม แต่ก็เป็นกันเอง
“กินไรยังมึง”บุคคลที่ยืนอยู่เบื้องหน้าถามด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ยังเลยครับ ผมนั่งรอผู้หมวดอ่ะ เป็นไงวันนี้ดูเพลียๆ”
“เออดิ มีประชุม ตั้งแต่เที่ยงเพิ่งจะเลิกเนี่ย ปวดหัวกับพวกมึงจริงเว้ย ประชุมเสร็จแม่งทหารต่อยกัน กูต้องลงไปแดกพวกแม่งซะ”
“อ้าว ต่อยกันเรื่องอะไรครับ”
“รุ่นพี่รุ่นน้องน่ะ รุ่นพี่แม่งก็เก๋า บารมีเยอะ รุ่นน้องแม่งเกรียนปีนเกลียว ต่อยกันหน้ากองร้อย กูปวดหัวจากการประชุมไม่พอยังจะมาปวดหัวกับพวกมันอีก อยู่ด้วยกันดีๆไม่ได้หรือไงวะ กูงงเลย”
“ลิ้นกับฟันก็งี้แหละครับ พี่น้องไม่ทะเลาะกันไม่มีหรอก มาๆ คิดมากไม่ดี”ผมคว้าที่ข้อมือของคนยศสูงกว่าเข้าบ้าน คนถูกลากเดินตามอย่างว่าง่ายไม่มีอิดออด
“เหนื่อยว่ะมึง อยู่บ้านคนเดียวเหงาไหมวะ”หมวดเต้ยกอดจากด้านหลังพลางเดินไปด้วย อย่าเด้าผมนะที่รัก ฮ่าๆๆ เดี๋ยวผมจะเสียว
“ไม่นี่ครับ ทำงานทั้งวัน เปลี่ยนชุดไปอาบน้ำเถอะครับ”
“มึงอาบน้ำรึยัง”
“ยังเลย หรือจะอาบพร้อมกันดี”ผมยิ้มทำหน้าทะเล้น อย่านะเว้ย เดี๋ยวกูอดใจไม่ไหว เพิ่งฟังธรรมะมาหยกๆ ขอสงบสติอารมณ์สักครู่หนึ่ง กลางคืนค่อยว่ากัน
“อาบพร้อมกูดิ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา กูขี้เกียจอาบเองด้วย”เอาแล้วไง เออ เอาก็เอาวะ ยอมๆเขาหน่อย แก้ผ้าหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำพร้อมกัน ผิวตัวหมวดเต้ยโคตรแน่นเลย กล้ามเป็นมัดได้รูปสวยงาม ทุกสัดส่วนแน่นปึ้ก มองแล้วหื่น แต่ยังไม่ทำอะไรหรอกเขาเพิ่งเลิกงานมา หยิบฟองน้ำได้ก็ถูตามเนื้อตามตัวให้สะอาดสะอ้าน เหมือนอาบน้ำให้เด็กเลย อาบเสร็จแต่งตัวสบายๆกางเกงใน ใส่แค่กางเกงกีฬากับเสื้อยืดธรรมดาๆมานั่งกินข้าว ข้าวนี่หุงเองนะครับส่วนกับข้าวผมเดินไปซื้อที่หน้าปากซอย
“มึงโทรหาไอ้บอมบ์ยังวะ ไอ้บูมว่ามันจะพาไปนวดตัว”
“มันโทรหาแต่หัววันแล้ว นี่ไม่ใช่ว่าไปร้านนวดเหมือนที่เคยไปอีกนะ ขอผมใจแตกกับผู้หมวดคนเดียวก็พอ กับคนอื่นอย่าเลยครับ”
“รักเดียวใจเดียวว่างั้นเถอะ”หมวดเต้ยเลิกคิ้วทำหน้ากวน ปกติหน้าแกก็กวนๆอยู่แล้วนี่ยิ่งกวนเข้าไปใหญ่
“ใช่สิ หลายใจไม่ดี แบ่งเวลาไม่ทัน ผู้หมวดลองคิดดูนะ เกิดเรามีเมียสัก ๗ คน คนละวัน วันละ ๓ ครั้ง เอวเคล็ดพอดี งั้นคนเดียวก็พอแล้ว”
“มันต่างกันตรงไหนวะ คนเดียวแต่โดนตลอด ๗ วัน แล้ววันละไม่ต่ำกว่า ๓ กูว่าเอาเมีย ๗ คนดีกว่า อย่างน้อยคนที่โดนมันก็ได้พักฟื้นบ้าง”
“ขนาดนั้นเชียวเหรอ แค่มีกิจกรรมสานสัมพันธ์ของเรา ๒ ถึงต้องพักฟื้นด้วยเหรอ”
“ไอ้สัส ช่วยมีลิมิตบ้าง บางทีน่ะ ปริมาณไม่สำคัญเท่าคุณภาพหรอก น้อยๆนานๆเน้นๆ ดีกว่าบ่อยแล้วไม่ได้เรื่อง”
“โหย ก็คนเขากำลังฝึกวิทยายุทธ”
“ไม่ต้องฝึกแล้ว ฝีมือใช้ได้ เออ มหา กูลืมซักผ้าว่ะ จะมีชุดใส่ไหมเนี่ยกู”
“ผมซักให้แล้ว รีดเรียบร้อย อยู่ในตู้”
“อ้าวเหรอ เฮ้ย ไม่ต้องก็ได้เว้ย”
“ไม่ทันแล้วละ ผมซักรีดเรียบร้อยแล้วครับ ผีมืออาจจะไม่เนี๊ยบแต่ก็ถือว่าโอเคนะ”
“เกรงใจมึงว่ะ”
“ไม่เป็นไร ผมไม่ถือหรอก ผมมาอยู่บ้านผู้หมวดฟรีๆ น้ำไฟไม่ได้ช่วยจ่าย อะไรช่วยได้ผมก็ทำหมดละ อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย จับลูกชายของท่านทำเมีย ฮ่าๆๆๆ”
“หึหึ กูว่ามึงกับไอ้บอมบ์นี่เกิดมาคู่กันเลยวะ เหี้ยเหมือนกันไม่มีผิด”
“เกิดมาคู่กันที่ไหน ผมคู่หมวดเต้ยไง ไอ้บอมบ์ก็คู่หมวดบูมนู้นดิ เป็นเพื่อนกันเว้ยไม่ได้เป็นคู่”
“เออๆ คู่กูก็คู่กูละ เมื่อไหร่บอกแม่มาขอกู”
“ปีหน้าดีไหม”
“หึหึ ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่ปลดไปแล้วทิ้งกู หนีไปบวชอีกครั้งนะมึง”
“ไม่ทันแล้วล่ะผู้หมวด ผมหลงรักผู้หมวดเข้าอย่างจัง คงทิ้งผู้หมวดไปไม่ได้ ผมกลับไปบวชอีกครั้งจะใครมาคบกับผู้หมวดล่ะ ไม่มีหรอกครับ ผู้หมวดต้องเป็นตาแก่เฉาตายอยู่คนเดียว ผมอยู่กับผู้หมวดอย่างน้อยผมก็ตายเป็นเพื่อนผู้หมวดได้”
“หึหึ กูไม่รู้จะคิดว่ามึงหวานกับกูหรือมึงแช่งกูดีวะ”
“ก็ ๒ อย่างแหละครับ ชีวิตเราความตายมีในเบื้องหน้า ตายช้าตายเร็วเราไม่รู้มันหรอก ก็มันได้ทั้งความหวานฉ่ำชื่นหัวใจและการปลงกับชีวิต ควบกันเลย ประโยชน์ทั้ง ๒ อย่าง”
“กูรักมึงจริงๆแล้วนะเนี่ยไอ้มหา สัส”หมวดเต้ยยิ้มหวาน เขินดิ ฮ่าๆๆ กูก็เขินเหมือนกัน
“งั้นเรามารักกัน”ผมทำปากจู๋ อ้อนตีนเขาหน่อยครับ
“กินข้าวให้อิ่มก่อนเหอะมึง มัวแต่ชวนคุยออกทะเลไปเรื่อย”ผู้หมวดชี้ไปที่กับข้าวซึ่งวางอยู่เบื้องหน้า เมื่อกี้ก็กินไปคุยไปนะครับ ไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่ แต่ไม่เป็นไรเราอยู่กันแค่ ๒ คนเท่านั้น ไม่มีใครมาอยู่ด้วย กินแบบกันเองแบบนี้แหละดี
“หมวดเต้ย ผมถามจริง ทำไมถึงอยากเป็นทหาร”ช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดล้างจาน ชวนคุยชวนถามไปเรื่อยเปื่อย
“อืม พ่อกูเป็นทหาร พี่กูก็เป็น กูเองอยากก็อยากเป็น มันรู้สึกว่าตัวเองเท่ มีเกียรติ ได้ทำงานเพื่อชาติ แล้วมึง คิดไงหลังจากที่มาเป็นทหารแล้ว”
“สนุกดีครับ ได้เจอเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ แต่บางทีก็เหนื่อยนะ มันทั้งสนุกและไม่สนุกอ่ะ ปนๆกันไป มีสุขมีทุกข์”
“แบบนี้แหละ มึงผ่านจุดนี้มาได้อะไรที่มึงจะต้องเจอในอนาคตมันก็จะต้องผ่านไปได้เช่นกัน มึงนี่ลูกผู้ชายอก ๓ ศอกเต็มตัวนะเว้ย ๑ มึงได้บวชเป็นคนสุก ๒ มึงมาเป็นทหาร แล้ว ๓ มึงมีเมีย เออ มึงยังไม่มีเมียนี่หว่า งั้นตอนนี้แค่อก ๒ ศอก”
“มีแล้วเหอะ ไม่ต้องมาเฉไฉ ผู้หมวดไงเมียผม ครบ ๓ ศอกแล้ว ลูกผู้ชายเต็มตัว”
“สัส ขี้โม้นะมึง”
“อ้าว หรือจะไม่มี เราได้เสียกันแล้ว ไม่เรียกว่าผัวเมียเรียกอะไร เอาน่า อย่าคิดมาก ข้อนี้อนุโลมกันได้”
“อืม กูยอมมึง”
“อิ่มแล้วก็ง่วง”นั่งเอนตัวอยู่ด้านล่างของบ้าน รับบรรยากาศสบายๆ บ้านข้างๆนี่ยังไม่มีใครมาอยู่นะครับ ช่วงนี้เลยเสียงดังได้
“ไปนอนดิ พักผ่อนเยอะๆ”ผมหันไปมองหน้าหมวดเต้ย
“กูไม่ได้นอนเต็มอิ่มมาหลายวันก็เพราะมึง มึงรู้ป่ะไอ้มหา คืนนี้ห้ามปลุก กูเพลีย ถ้ามึงสะกิดกู มึงช้ำในแน่”พูดขู่ผมเอง เฮ้ย จริงๆที่ว่าไม่ได้นอนผมไม่ได้หื่นนะครับ ผู้หมวดแกอ่านหนังสือแล้วเพลีย จากนั้นผมก็ชวนเล่นกิจกรรมปลดปล่อย ใช่ว่าจะทุกคืนนะ หมวดเต้ยชอบพูดเกินความจริง ผมก็มีลิมิตเหมือนกัน มันสนุกก็จริงแต่เหนื่อยเอาการอยู่เหมือนกัน
“ไปนอนเหอะครับ”ผมพูดย้ำอีกรอบ หรือง่ายๆก็คือกูไล่มึงไปนอนเป็นรอบที่ ๒ แล้วนะ
“เออ กูนอนแล้ว ปิดบ้านให้เรียบร้อยนะมึง”หมวดเต้ยเดินขึ้นไปด้านบนบ้าน ส่วนผมเองนั่งดูทีวีอยู่พักใหญ่จึงปิดบ้าน ลงกลอนประตูหน้าต่างให้เรียบร้อยปิดไฟด้านล่างเหลือแค่ไฟหน้าบ้านดวงเดียวจากนั้นขึ้นไปด้านบน หมวดเต้ยยังไม่หลับครับนอนคว่ำอยู่บนเตียงอ่านหนังสือ เห็นอ่านมาหลายวันแล้วยังไม่จบสักที
“ไหนว่านอนอ่ะ”นั่งลงบนเตียงส่วนที่ว่างๆ มองไปยังหนังสือที่อ่าน เอ่อ ภาษาอังกฤษทั้งนั้น
“กูง่วงนะแต่ยังไม่ถึงเวลาที่จะต้องนอนว่ะ อ่านหนังสือไปพลางๆ”
“อื้ม”ผมยักหน้าแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆหมวดเต้ยเอามือพาดเอวแต่ไม่ได้ก่อกวนอย่างอื่น หนุนหมอนหันหน้าตะแคงเข้าหาผู้หมวดมองหน้าเพลินๆ
“อยากนอนก็นอนก่อนดิ อย่ามากดดันกู”
“เปล่า ยังไม่ง่วง แล้วไม่ได้กดดัน แค่มองหน้าเฉยๆ”
“นั่นแหละเขาเรียกว่ากดดัน”พูดจบผมยื่นหน้าไปจูบแก้ม
“โอเคครับ อ่านไปเหอะ ไม่กดดันแล้ว”ผมลงจากเตียงเดินลงไปด้านล่าง หิวน้ำ เมื่อกี้ก่อนขึ้นมาลืมกินน้ำ
“อือ เปล่า อยู่บ้าน อืม.....”ขึ้นมาอีกทีผู้หมวดนอนคุยโทรศัพท์อยู่ จะไม่เข้าไปก็เปิดประตูแล้วเลยเดินเข้าไปในห้องแล้วไปยืนอยู่นอกระเบียงมืดๆ ปล่อยให้คนในห้องคุยโทรศัพท์เขาคุยต่อไปแล้วกัน ไปนั่งหน้าสลอนอยู่ในห้องเดียวเขาจะหาว่าเสียมารยาท ซึ่งพักหลังนี่ก็ไม่ค่อยจะมีแล้ว ฮ่าๆๆ
“โหล อยู่ไหนท่าน”กำลังจะเดินเข้าห้องโทรศัพท์ตัวเองเสือกดังขึ้นมาก่อนเลยต้องรับ ปลายสายไม่ใช่ใครเพื่อนผมเอง ไม่ใช่ไอ้บอมบ์นะครับ เพื่อนที่เคยบวชด้วยกัน มันสึกมาก่อนผม ๓ ปี มันเรียนจบมันสึกปั๊บ มันทำงานอยู่ในกรุงเทพครับ ไอ้คนที่ผมเคยพูดว่ามันเอาเมียโชว์ผมน่ะ ไม่รู้มันโทรมาทำไม
“อยู่บ้านเพื่อน มีการอันใดรึ”
“เปล่า ไม่เห็นมึงมานอนหอผมไง ผมเป็นห่วง บ้าๆบอๆแบบท่านเกิดโดนหลอกขึ้นมา ไม่มีใครช่วย”
“หึ ไม่มีหรอก แล้วทำอะไรอยู่เพิ่งเอาเมียเสร็จหรือไง”
“อามะ ภันเต เอาห่าอะไร เพิ่งจะเลิกงานกลับมาถึงห้อง...”มันชวนคุยอะไรอยู่พักหนึ่งจนวางสายไป เพื่อนคนนี้ของผมถือว่าสนิทพอสมควร เคยอยู่กุฏิเดียวกัน เรียนคณะเดียวกัน บ้านมันอยู่คนละจังหวัดกับบ้านผม มันเรียนจบตรี พอรับปริญญาบัตรเสร็จเรียบร้อยมันก็สึกครับ ตอนนี้เป็นครู เมียมันก็เป็นครู ครูกับครูเอากันโชว์กู จนอยากขึ้นครู ฮ่าๆๆ
“คนเรานี่ก็แปลกเนอะ ตอนที่กูไม่มีใครก็เสือกเล่นตัว พอกูมีแฟนแล้วอยากจะมาสานต่อกับกู”หมวดเต้ยพูดขึ้นมา ผมทำหน้างงทันที คือที่รักกูกำลังสื่ออะไรกับกูวะ
“มีอะไรเหรอครับ”
“คนที่กูเคยจีบน่ะ มันโทรหากู โวยวายใส่กูว่ากูหายไปไหน ทำไมไม่ไปหาเขาบ้าง ไม่รักกันแล้วเหรอ กูโคตรงงเลยว่ะ ตอนกูจีบคือ ไอ้เหี้ย เล่นตัวฉิบหาย ชวนไปไหนไม่อยากจะไป พอชวนไปได้ก็เอาเพื่อนไปด้วย กูตื๊อแล้วตื๊ออีกจนกูเหนื่อย มึงคิดดูกูตามจีบมาเกือบ ๒ ปี เหี้ย กูทนไม่ไหวเลยเลิกติดต่อ จีบยากแบบนี้กูเลยไม่จีบ พอกูไม่ตื๊อ โทรมาด่ากู อะไรของเขาก็ไม่รู้”
“อยากคบกับเขาป่ะล่ะ อยากคบก็จีบต่อดิ”
“หึ ไม่เอาแล้วว่ะ จีบมาเป็นปีๆ ไม่มีความก้าวหน้า จะจีบทำไม สู้มึงไม่ได้ ได้กูครั้งเดียวมาขอกูเป็นแฟน กูไม่ชอบอะไรยุ่งยากว่ะ ไม่รักก็ไม่ต้องให้ความหวัง ชอบคือชอบ ไมชอบคือไม่ชอบ กูไม่ชอบเรื่องมาก”
“ก็ไมต้องไปสนดิ เลิกก็คือเลิก”
“เออ กูไม่สนใจอยู่แล้ว เรื่องมากดีนัก พักนี้ดวงกูไม่ค่อยดีหรือเปล่าวะมหา ทำไมกูมีแต่เรื่องวะ มึงดูดวงให้กูหน่อยดิ”
“ไม่เกี่ยวกับดวงหรอกผู้หมวด อย่าคิดมาก มันแค่ปรากฏการณ์หนึ่งเท่านั้น ไม่มีอะไรหรอก”
“อือ กูเชื่อมึงแล้วกัน ปิดไฟดิ กูง่วงแล้ว”ผมเดินไปปิดไฟแล้วสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มบางๆกอดผู้หมวดเบาๆแล้วก็หลับไป
“เหี้ยตวงเหี้ยเต้ย เอากันอยู่รึไงมึง ตื่นได้แล้ว”เอาแล้วเสียงเรียกห้าวเหี้ยเหี้ยมโหด ไอ้เหี้ยบอมบ์มาแหกปากหน้าบ้านแต่เช้ามีอะไรวะ
“อื้อ ใครวะ”หมวดเต้ยกอดหมอนข้างไว้ไม่ยอมลุก ส่วนผมขยี้ตาแล้วเดินลงไปด้านล่าง ไปรับแขกหน่อย
“คุยกันไปนะพวกมึง กูขอขึ้นไปนอนก่อน ไอ้เต้ยยังไม่ตื่นใช่ไหม”เปิดประตูปั๊บหมวดบูมรีบเดินเข้ามาในบ้านแล้วเดินขึ้นไปด้านบนด้วยตาแดงก่ำ ร้องไห้หรือว่าอดหลับอดนอนวะ
“เป็นไรของเขาวะ”
“ยังไม่ได้นอนอ่ะดิ พอกูลากมาด่ากูตลอดทาง”
“นี่มึงเอาผู้หมวดยันเช้าเลยเหรอ”ผมทำหน้าเหวอ คือมันมีมีแรงเยอะไปมั้ย กูสงสารนะเว้ย ถึงกูจะเอากันแต่กูไม่เคยโต้งรุ่งโต้ตะวันสักที
“เอาเหี้ยไรล่ะ แหกตาเล่นเกม์ยันเช้าไอ้สัส กูไปถึงบ้านยังนั่งสัปหงกอยู่หน้าจอคอมอยู่เลย”
“เข้ามาดิ อาบน้ำแปรงฟันมาแล้วใช่ไหมมึง แล้ววันนี้ออกมาได้เหรอ แม่ไม่ว่าหรือไง”
“แม่กูไล่ให้กูมาเที่ยวว่ะ วันนี้ไอ้ภูมิกับไอ้ภีมมันอยู่บ้านช่วยแม่กูเลี้ยงลูก”วันนี้วันหยุดครับ ๒ หมวดเขาไม่ต้องไปทำงาน
“อือ แปบนะ กูอาบน้ำแปรงฟันก่อน”ผมเดินขึ้นไปด้านบนหยิบผ้าเช็ดตัวรีบไปอาบน้ำ ในห้องนอนตอนนี้หมวดบูมนอนอยู่ข้างๆหมวดเต้ย สภาพเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทกันผมอาจจะคิดว่าทั้งคู่กิ๊กกันก็ได้นะ ถ้าเป็นคนอื่นมานอนเหลือบ๊อกเซอร์ตัวเดียวข้างหมวดเต้ยนี่ ผมคงทำสีหน้าไม่ถูก
อาบเสร็จแล้วออกมาแต่งตัว จากสภาพเมื่อกี้หมวดบูมหมวดเต้ยนอนข้างๆกันเฉยๆ ตอนนี้กลายเป็นว่าหมวดบูมเข้าไปกอดหมวดเต้ยซะแล้ว เฮ้ย เขากิ๊กกันหรือเปล่าวะ ผมเดินไปมองทั้งคู่ยังหลับสนิท เออ นอนไปเหอะ แต่ขออย่างเดียวอย่ามีไรกันแล้วกัน ไอ้บอมบ์คงกระทืบทั้งคู่แน่ รายนั้นเขาขาโหด
“มึงกินข้าวยัง”
“กินแล้ว”
“งั้นเดี๋ยวกูกินมาม่าก่อนนะ ถ้าให้รอผู้หมวดกูคงทนไม่ไหว”เดินเข้าครัวหยิบมาม่ามาต้มกินรองท้อง นั่งกินจนอิ่ม ไอ้บอมบ์มันเปิดทีวีดูการ์ตูน เอ่อ สัส ดูเหมือนเด็กๆไปได้
“อะไรของมันวะ”ไอ้บอมบ์มองคน ๒ คนที่นอนกอดกันกลมดิ๊กอยู่บนเตียงด้วยสายตาเอือมๆ ผมเองก็ส่ายหน้าแล้วขำ
“เหี้ยตวง ทำไมจวยมึงเล็กกว่าเดิมวะ”หมวดเต้ยพูดอู้อี้มือก็คลำไปไม่ยอมเปิดตาแล้วดูให้ชัดๆว่าใคร
“เหี้ย อย่าล้วงดิ กูง่วงนอน กูจะนอน”หมวดบูมพยายามเอามือออก ตาไม่เปิดเหมือนกัน ตอนนี้หมวดเต้ยนอนกอดหมวดบูมนะครับแล้วมือไม่ต้องสืบล้วงจับของหมวดบูมเรียบร้อย คิดว่าของกูล่ะสิ ฮ่าๆๆๆ
“หมวดเต้ย พอได้แล้วมั้ง”ไอ้บอมบ์พูดปนขำ
“หือ อ้าว เหี้ย ไอ้บูม ไอ้สัส เหี้ยเอ๊ยมาเมื่อไหร่วะ”หมวดเต้ยลืมตาขึ้นมารีบเด้งตัวลุกขึ้นทันที มือที่จับจวยหมวดบูมนี่ปล่อยแทบไม่ทัน
“เหี้ย อะไรของมึงวะ ไอ้สัสเต้ย จับจวยกูห่าพระแสงอะไร”หมวดบูมรีบดึงบ๊อกเซอร์ขึ้นมา
“สัส กูจะไปรู้มั้ยว่ามึงมานอนข้างกู”
“ไอ้มหา มึงไม่ได้เอามันรึไง มันถึงได้มาล้วงกูแต่เช้า”หมวดบูมด่าผมซะงั้น เอ่อ เมื่อคืนก็ว่าจะจัดแต่ผมหลับซะก่อน
“เปล่าครับผู้หมวด”ผมยิ้ม
“นี่ถ้าขึ้นมาช้ากว่านี้กูว่ากูคงได้อกแตกตาย”ไอ้บอมบ์พูดหน้าตาย
“ให้กูหลับตาเอาไอ้บูมกูยังไม่อยากได้มันเลย สัส คนเหี้ยอะไรจวยเล็กกว่ากูอีก”
“เล็กเหี้ยไร ไอ้มหาเอาปากมึงมาวัดดิว่าของกูสุดคอหอยมึงรึเปล่า”หมวดบูมพูดติดตลก
“ตลกแดกแล้วไอ้สัส”หมวดเต้ยผลักหัวหมวดบูมจนหมวดบูมล้มตัวลงไปนอนต่อ ส่วนหมวดเต้ยลุกเกาหัวแกรกๆหยิบผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ
“ยังจะนอนอีก ลุกดิ จะไปเที่ยวกัน”ไอ้บอมบ์ปลุกหมวดบูม
“กูง่วง กูไม่อยากไปไหน”หมวดบูมตอบเสียงเอื่อยเฉื่อย คงจะง่วงมาก
“เออ ไป ๓ คนแล้วกัน กูว่าจะพาแฟนไปเที่ยว แฟนมันไม่อยากไป กูไปหาแฟนเอาข้างหน้าก็ได้วะ”
“เฮ้ย ไอ้สัส อย่านะมึง เหี้ยเต้ย กูอาบด้วย ไอ้บอมบ์แม่งแกล้งกู”
“คนหล่อทำอะไรก็หล่อ เอ่อ ผู้หมวดครับ แต่งตัวแบบนี้ไปเดินแบบเลยดีไหม”หมวดบูมหมวดเต้ยแต่งหล่อกันเต็มที่เลยครับ ส่วนผมน่ะเหรอ ยีนส์ กับเสื้อเชิร์ต
“พอๆ ผมไม่ค่อยจะมี หน้าผากก็กว้าง ยังจะเซ็ตผมอีก”ไอ้บอมบ์พูดประชดหมวดบูม คือมันคงทนไม่ไหวที่ที่รักมันเด่นเกิน หน้าผากหมวดบูมไม่ได้กว้างหรือเถิกอะไรนะครับ กำลังเหมาะ เขาหล่ออ่ะ ส่วนหมวดเต้ยผมไม่ห้ามหรอกจะแต่งอะไรก็แต่งไป อย่านอกใจกูแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ
“ชอบว่ากูจริง สัส”
การเดินทางครั้งนี้เราจะไปหัวหินกันครับ ตอนนี้เพิ่งจะเที่ยงวัน แดดกำลังดี ที่จริงหน้าฝนแบบนี้ที่เที่ยวไม่ค่อยจะปลอดภัย เท่าไหร่ จะไปขึ้นเขาลงห้วยก็กลัวดินถล่ม จะไปเดินห้างมันก็ซ้ำซาก ไปทะเลแล้วกัน ช่วงนี้ฝนไม่ตกพักใหญ่ ที่ทะเลอากาศคงจะดี ไปถึงทะเลก็บ่าย ๓ แล้ว ก่อนไปถึงทะเลเราแวะไปไหว้พระก่อนครับ หลวงพ่อทวดองค์ใหญ่น่ะ จากนั้นจึงไปเที่ยวทะเลกัน
“โห ฝรั่งนมใหญ่ว่ะ”ผมถึงกับร้องโหออกมาทันที กูเพิ่งเห็นฝรั่งอาบแดดก็ครั้งนี้นี่แหละ นมใหญ่กว่าผู้หญิงที่มาเต้นเลื้อยผมในผับอีกครับ ขาวด้วย น่าจะเป็นสาวรัสเซียแน่เลย
“น้อยๆหน่อย มหา สงบสติอารมณ์หน่อย”หมวดเต้ยพูดขำๆ
“ก็มันใหญ่จริงนี่ครับผู้หมวด นี่ถ้าฝรั่งมันโมโหเอานมตบหน้าที่ผมได้ตายห่าแน่เลย”
“ก่อนจะโดนนมตบหน้า ตีนกูจะไปประทับหน้ามึงก่อน มองได้แต่อย่าจินตนาการสิวะ”
“อ่ะ ไม่มองนมฝรั่งก็ได มองจวยฝรั่งแทนก็ได้วะ ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้เหี้ย”หมวดเต้ยถีบผมมาที่บั้นเอวเต็มๆ กูแทบคะมำกลางชายหาด
“อย่าคิดเลยเถิดนะมึง คนนี้เขาโหด ฮ่าๆๆๆ”หมวดบูมหัวเราะ
“โอ๊ย ถีบแบบนี้เอาปืนมายิงผมเลยดีกว่าไหม”ผมมองหน้าไอ้บอมบ์แล้วส่งสายตามีเลศนัย ก่อนจะมองไปที่เป้าหมายคือหมวดเต้ย หมวดเต้ยยิ้มระรื่นเดินนำไปกับหมวดบูม ส่วนผมกับไอ้บอมบ์เดินตามหลังห่างไม่มีก้าว ก่อนจะสื่อสารกันเป็นนัยๆ
“เฮ้ยๆๆๆ ไอ้เหี้ย”ผมกับไอ้บอมบ์วิ่งไปช้อนตัวหมวดเต้ยคนละข้างจับโยนน้ำทะเล “อ้ากกกกกกกกก เฮ้ย เล่นเหี้ยอะไรของมึง”
“ฮ่าๆๆๆๆ อยากถีบผมดีนัก”
“มึงพลาดแล้วเต้ย ฮ่าๆๆๆ”ไอ้บอมบ์หัวเราะ
ตู้มมมมมมมมมมมมมม น้ำทะเลกระจายพร้อมกับร่างของหมวดบูมที่จมลงไป ก่อนจะโผล่ขึ้นมาแล้วจะมาแก้แค้น แต่เรื่องอะไรครับ หมวดบูมตอนนี้หัวเราะอยู่ หึหึ ผมขอโทษนะครับผู้หมวด
“เฮ้ย ไอ้เหี้ย กูแพ้น้ำทะเล”หมวดบูมร้องเสียงดัง หึหึ ไม่มีใครเชื่อหรอกผู้หมวด ตู้มมมมมมมมมมมมมมมม เปียกอีกคน
จากนั้นก็ไม่เหลือครับพวกผมลงไปเล่นน้ำทะเลกันหนำใจ ใครชวนเล่นก็ไปแจมกับเขา ฝรั่งไทยผมไปหมด จนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าจึงพากันไปอาบน้ำแต่งตัวที่รีสอร์ท เล่นน้ำทะเลเสร็จ อาบน้ำ ไปสปากันต่อ ผ่อนคลายกันครับ เหนื่อยจากหน้าที่การงานเราก็มาผ่อนคลายกันนิดหนึ่ง
“อ่า สบายตัวแบบนี้มีแรงเสียตัว”หมวดเต้ยพูดแล้วยักคิ้วกวนตีนให้ผม หึหึ จัดไปที่รัก
“แล้วเราจะช้าอยู่ใหญ่ ปืนใหญ่ผมพร้อมรบแล้วตอนนี้ หมวดบูม ผมขออนุญาตนะครับ ไปเที่ยวที่ไหนกันก่อนก็ได้”ผมฉุดมือหมวดเต้ยลากไปที่ห้อง
หึหึ
หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒ (อ่าน 1221327 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก