ตอนที่ ๒๗ ซื้อของ
“ไอ้ยักษ์แม่งเข้าเวรคืนเดียวโดนกะเทยโม๊คจวยเลยว่ะ”ออกเวรกลับมาถึงกองร้อยรุ่นพี่ก็รีบกระจายข่าวทันทีเลยครับ
“โห ไอ้สัส คืนเสียวเสียท่าให้กระเทยซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
“เฮ้ย จริงดิวะ โห ไอ้สัส ไฟแรงนี่หว่า”รุ่นพี่ต่างรุมล้อมถามผมเหมือนเห็นผมเป็นตัวอะไรไม่รู้
“เปล่าพี่ มันไม่ได้กินผมหรอก นี่ดีนะผมไม่ก้านคอสลบคาตีนน่ะ”ผมพูด
“อ้าว ไหนว่ามึงโดนโม๊คจวยล่ะ”
“โดนที่ไหน มันเอาเหล้ามาจะให้ผมกิน ผมเข้าไปถีบมันก่อนเลย”
“ไอ้สัส เมื่อคืนกูเห็นอยู่นะ กำลังบ๊วบกันตรงกำแพงดินเลยเหี้ย ฮ่าๆๆๆ”พูดออกไปไหนก็ไม่รู้ เมื่อคืนหลังจากที่ผมถีบไปทีหนึ่งกะเทยคนนั้นมันรีบวิ่งหนีไปเลยครับเพราะผมทำท่าจะเข้าไปซ้ำอีก คนห่าอะไรวะ ไม่เล่นด้วยแล้วยังเสือกมาอ้อนวอนตีนกันอีก
เข้าไปอาบน้ำอาบท่าหลังจากรายงานตัวกับสิบเวรเรียบร้อยแล้ว เปลี่ยนเป็นชุดเป็ดน้อย(ชุดเป็ดน้อยคือชุดลำลองของทหาร เรียกกันจนชินปากว่าชุดเป็ดน้อย)แล้วเข้าห้องพักผ่อนไปนอน พวกที่ออกเวรมาเนี่ยเขาให้พักครึ่งวันนะครับเพราะเมื่อคืนเข้าเวรมาทั้งคืนแล้ว ถ้าจะให้ทำงานต่อนี่ตายกันพอดีครับ
นอนหลับไม่ถึง ๒๐ นาทีมีคนมาปลุก ปรากฏว่าเป็นบก.ร้อยคนใหม่ครับ มันมาปลุกผม ผมตื่นขึ้นมาแบบมึนๆ
“ผู้หมวดเรียก”มันย้ำคำ ผมลุกขึ้นไปแบบมึน เดินขึ้นไปด้านบน เคาะประตูรางานยศชื่อเสียงดัง
“กระผมพลทหารขีปนาวุธ อุดมลักษณ์ ขออนุญาตพบผู้บังคับหมวดครับ”ประตูเปิดออกมา ผู้หมวดอยู่ในชุดฝึกพรางครึ่งท่อน ผมเข้าไปด้านในผู้หมวดนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ส่วนผมนั่งอีกด้านหนึ่งซึ่งจะมีเก้าอี้วางอยู่
“มีงานเหรอครับ”ถามไปก็หาวไป ยังเบลอๆอยู่เลยครับ อย่างว่าเพิ่งหลับไปแปบเดียวเองครับ
“มีอะไรจะสารภาพไหม”ผู้หมวดมองหน้าผม ผมยิ่งทำหน้างง สมองตอนนี้เบลอๆ ประมวลผลช้า สารภาพอะไรเหรอ
“รักนะครับ”ลุกขึ้นเดินเข้าไปฉกหอมแก้มทีหนึ่ง ผู้หมวดทำหน้ายุ่งๆใส่
“อะไร คนละประเด็นกันเลย”
“อ้าว แล้วอะไรเหรอครับ”ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่ อะไรวะ สารภาพอะไรอีก งงนะเนี่ย
“ไม่ต้องทำหน้ามึนเลย ไปทำผิดอะไรมา ไม่ยอมรับนี่ไม่รู้ด้วยนะ”ผู้หมวดมองหน้าเหมือจะคาดคั้นเอาจากผมให้ได้
“อะไรเหรอครับ ฮ้าว ผมทำผิดอะไรเหรอ”หาวจนน้ำตาเล็ดลากเก้าอี้ไปนั่งซ้อนหลังซบหน้าที่ไหล่ผู้หมวด โอบแขนที่เอว กูง่วงมาก ไม่ได้นอนทั้งคืน ร้อนก็ร้อนยุงก็กัด แถมยังนอนน้อยอีก
“มึนตลอด เมื่อคืนพลาดท่ากะเทยแล้วใช่ไหม”ผู้หมวดแกะมือผมออกแต่เรื่องอะไรที่ผมจะยอมล่ะ เมื่อวานไม่ได้เจอหน้าทั้งวัน ขอกอดขออ้อนหน่อยเหอะ
“ฟอด พลาดที่ไหนล่ะครับ ผู้หมวดอยู่ทั้งคนผมจะกล้าทำได้ไง”
“อ๋อ หมายความว่าถ้ากูไม่อยู่นี่มึงก็ไม่มีพลาดใช่ไหม”
“คิดไปไกล อยู่ไม่อยู่ก็ไม่เล่นด้วย ต่อให้อยากแค่ไหนก็ตามเหอะ หึงอ่ะดิ ฮ่าๆๆๆ”
“เออดิ ไม่ค่อยไว้ใจมึงด้วย คลำไม่มีหางเอาหมดแบบมึงเชื่อใจยาก”
“ใส่ร้ายกันตลอด ผมน้อยใจนะเนี่ย จุ๊บๆ เมื่อคืนยุงกัดฉิบหายเลย อยากนอนกอดที่รักแทบตาย”
“ถุย เพ้อไปไกลนะมึง”
“ก็มันจริงนี่ครับ นี่ถ้าไม่ติดเวรนะผมจะหนีเข้ามานอนกอดผู้หมวดที่ห้องเลยล่ะ เออ เมื่อคืนน่าจะขึ้นไปนอนบนแฟลตด้วยเนอะ เผื่อได้.....หึหึ”
“มึงเข้าเวรอ่ะดีแล้ว วันๆคิดเรื่องอะไรไม่รู้”
“อ้าว ก็มีแฟนแล้วต้องคิดถึงแฟนดิครับ ให้คิดถึงใครอ่ะ เพื่อนกองร้อยข้างๆอ่ะเหรอ”
“แล้วแต่มึง จะคิดถึงใครก็เรื่องของมึง”ทำหน้าไม่สนโลก หึหึ ขยับเก้าอี้ของผมให้แนบชิดเข้าไปซบหน้าลงที่ไหล่ กะว่าจะชวนคุยไปด้วยซบไหล่ไปด้วย แต่ผมก็หลับลงไปด้วยความอ่อนเพลีย
เกือบชั่วโมงที่ผมหลับคาไหล่ผู้หมวด ตื่นขึ้นมาเพราะว่าด้านล่างตะโกนเสียงดังเรื่องอะไรของเขาก็ไม่รู้
“ขอโทษครับ”มองดูคงจะเมื่อยน่าดู เกือบชั่วโมงที่ผมซบหลับทนได้ไงไม่รู้
“อือ เพลียมากเลยเหรอ อย่างว่าไหนจะเข้าเวร ไหนจะให้กะเทยโม๊คให้อีก”
“เข้าเวรอย่างเดียวครับที่รัก กะเทยไม่มีทางได้แอ้มผมหรอก กี่โมงแล้วครับ”
“๑๑ โมงครึ่งแล้ว ลงไปกินข้าวดิ หรือจะไม่ไป”
“ไปครับ งั้นเดี๋ยวผมลงไปรอกินข้าวนะครับ จุ๊บ”ยื่นหน้าไปจูบแก้มทีหนึ่งแล้วออกจากห้องมาด้วยความเบลอ ล้างหน้าล้างตารอกินข้าว
“น้องๆ มียาสูบบ่”รุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งใหญ่ที่สุดในขณะนี้ถามพวกผม รุ่นของทหารนี่เขาจะเรียกกันแบบนี้นะครับ พวกที่ใหญ่สุดใกล้ปลดในไม่กี่เดือนข้างหน้านี่เขาจะเรียกว่า รุ่นใหญ่ รุ่นถัดมาก็เรียกว่า รุ่นรอง ถัดมาอีกก็คือผลัดก่อนหน้าพวกผมจะเรียกว่ารุ่นกลาง แล้วพวกผมเพิ่งมาใหม่จะเรียกว่า รุ่นเล็ก
“มีครับ”ใครคนหนึ่งยื่นบุหรี่ให้ ตอนนี้ผมหยุดสูบบุหรี่แล้ว วันก่อนช่วงที่ผมพักเอาบุหรี่มาสูบ มันเหม็นๆยังไงไม่รู้เลยไม่สูบดีกว่า ฮ่าๆๆๆ
“ขออนุญาตครับ ยักษ์ผู้หมวดเรียก”บ่ายโมงกินข้าวเสร็จมานั่งรวมที่ใต้ถุนกองร้อยเพื่อจ่ายงานทำความสะอาด
“ไปดิ”สิบเวรอนุญาตผมจึงลุกขึ้นไปด้านบน
“ครับผู้หมวด”รายงานยศชื่อเข้าไปด้านใน ผู้หมวดนั่งเอนตัวสบายๆ”ทานข้าวหรือยังครับ”
“อืม ยัง ออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนหน่อยดิ”ผู้หมวดลุกขึ้นหยิบเสื้อพรางมาใส่แล้วยื่นกุญแจรถยนต์ให้ผม “สิบเวร ขออนุญาตพาไอ้ยักษ์ไปข้างนอกนะ”ผู้หมวดบอกกับสิบเวร
“ครับผู้หมวด”สิบเวรยืนตรงรับคำ ผมเดินไปเอารถที่จอดอยู่ที่โรงรถขับมารับผู้หมวดแล้วออกไปตามคำสั่ง ไม่ใช่อะไรหรอกครับมาหาอะไรกินน่ะ มาถึงร้านอาหารผมว่าจะไม่ลงแล้วครับ ชุดแม่งไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่ กางเกงกีฬาขาสั้นกับเสื้อยืดธรรมดาๆ จากนั้นแวะไปดูของที่ร้านขายวัสดุภัณฑ์ ช่วงที่ผมขึ้นกองร้อยมาผู้กองปล่อยรุ่นพี่ลาพักผ่อนครับแล้วจะให้พวกผมพัฒนากองร้อย
“จะซื้อเลยเหรอครับผู้หมวด”
“เปล่า มาแวะดูราคามันไว้ก่อน จะได้บอกผู้กองถูก”จากนั้นก็เดินดูข้าวของต่อ ร้านวัสดุก่อสร้างผมเคยมาทำงานอยู่พักหนึ่งนะครับ แต่ทำอีกสาขาหนึ่ง บริษัทเดียวกันกับที่ผู้หมวดมาดูของนี่แหละ ผมมาทำเป็นพนักงานขับรถยก ทำไม่กี่เดือนก็เลิก ไปหางานอื่นทำ ผู้หมวดเดินดูของจนพอใจจึงชวนผมกลับ แต่ตอนนี้ผมมองหน้าผู้หมวดแล้วยอมรับว่า เงี่ยน ฮ่าๆๆ
ขับรถไปอาศัยความเจ้าเล่ห์เลี้ยวไปอีกทาง ผู้หมวดอ่านหนังสืออยู่ในรถไม่ได้สนใจอะไร แอบมองทางเป็นระยะแต่ไม่ถามอะไร ได้ใจผมล่ะสิ เลยบึ่งตรงไปที่บ้านผู้หมวดเลย บ้านหลังใหม่อีกหลังนะครับที่ผู้หมวดเพิ่งซื้อ
“เฮ้ย พามานี่ทำไม”ผู้หมวดทำหน้างง
“ขอเข้าห้องน้ำแปบ”เจ้าเล่ห์ไว้ก่อน
“เออ แล้วไม่บอกก่อน”ผู้หมวดลงจากรถเข้าไปดูในบ้าน ตอนนี้ข้างของครบแล้วครับเหลือแต่คนมาอยู่เท่านั้นแหละขึ้นไปด้านบนห้องนอนตู้เตียงยังใหม่เอี่ยมแต่มีรอยมาใช้งานแล้วแสดงว่าผู้หมวดเคยมานอนแล้ว
“บูมๆตัวเหี้ยอะไรไม่รู้อยู่ด้านบนอ่ะ”ผมตะโกนเสียงดังทำเป็นตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น
“อะไรวะ”
“ไม่รู้ บูมขึ้นมาดูดิ”เสียงฝีเท้าของผู้หมวดวิ่งขึ้นมาบนบ้านดังปึงปังเปิดประตูเข้ามาด้วยความเร่งรีบ
“อะไร ตัวอะไรบอมบ์”
“แฮะๆ ตัวเหี้ยนี้แหละครับ เหี้ยบอมบ์อ่ะ ที่รัก บอมบ์ไม่ไหวแล้ว บอมบ์ขอนะ”ผมเดินเข้าไปกอดผู้หมวดประกบจูบทันที ผู้หมวดทำท่าขืนๆเอาไว้
“เหี้ย หยุด อุบ”แต่อาศัยผมแรงเยอะกว่ารีบปลดกระดุมเสื้อกางเกงผู้หมวดอย่างรวดเร็วจนเหลือแค่เสื้อยุด ถอดรองเท้าคอมแบทด้วยความทุลักทุเลตอนนี้ผู้หมวดเหลือแค่เสื้อยืดกับกางเกงใน
“ไอ้เหี้ยบอมบ์ อย่าดิวะ”ผู้หมวดขัดขืน ผมจูบและลูบไล้จนผู้หมวดใจอ่อน ยอมกอดผมกลับแล้วจากนั้นความหฤหรรษ์ก็เกิดขึ้นท่ามกลางแอร์ ๒๐ องศา ฮ่าๆๆๆ
“ยิ้มเหี้ยอะไร”ผู้หมวดต่อยมาที่หน้าอกผมทีหนึ่ง หมัดหนักไม่เบา แต่เจ็บว่ะ
“เปล่าครับ”อาบน้ำไปยิ้มไป มีความสุข
“มึงนี่เจ้าเล่ห์ว่ะบอมบ์ กูว่ามึงทำแบบนี้กับคนอื่นบ่อยแน่เลย”
“เปล่านะ คนอื่นบอมบ์ไม่หลอกล่อเขาก็ยอมง่ายๆอยู่แล้ว ก็ที่รักน่าฟัด ถ้าบอมบ์จะขอตรงๆที่รักจะยอมไหมล่ะ”
“มึงฝันไปเหอะ”
“เห็นไหม บอมบ์เลยต้องทำแบบนี้ไง ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไรเห็นหน้าบูมแล้วบอมบ์มีอารมณ์ทุกที”
“เหี้ย มึงหื่นเกินไปป่ะวะ”
“แล้วบูมไม่หื่นบ้างเหรอ เห็นยอมบอมบ์ทุกทีเลย”
“กูก็คนนะเว้ย แต่ไม่ได้เหมือนมึงคิดอะไรก็ไม่รู้อยู่ในหัวตลอด ๒๔ ชั่วโมง”
“ฮ่าๆๆๆๆ ที่ผมหื่นแสดงว่าผมรักนะครับ”ผมกอดผู้หมวดโยกตัวหัวเราะ จากนั้นก็อาบน้ำกันต่อ สบายกายสบายใจ แต่งตัวเรียบร้อยออกจากบ้าน ผู้หมวดเดินหน้ายู่ลงมา แฮะๆ เมื่อกี้ผมไม่ได้รุนแรงนะครับแค่ ๒ น้ำเอง
“ถ้าไอ้เต้ยถามกูจะบอกมันยังไงวะเนี่ย มึงนี่ เหี้ยว่ะบอมบ์”ผู้หมวดบ่นออกมาเบาๆ ยอมรับเลยครับว่าเหี้ย ทำไงได้ล่ะรักเมียก็ต้องเย็บเมียดิครับ จริงป่ะ
“บอมบ์ขอโทษ ไม่งอนนะ”อ้อนเข้าไว้
“มึงตบหัวแล้วลูบหลังกูตลอดเลยว่ะบอมบ์ ทีหลังน่ะช่วยบอกให้รู้ตัวสักนิดก็ยังดี จะได้เตรียมตัวถูก อะไรวะ คิดจะเอาก็เอา เห็นใจกูบ้าง”
“โกรธบอมบ์จริงอ่ะ”มองหน้าตอนนี้ผู้หมวดไม่ได้มีสายตาหยอกล้อเหมือนเมื่อครู่อีกแล้ว
“เออดิ กูไม่ได้หวงเนื้อหวงตัวนะเว้ยสำหรับมึงอ่ะ แต่มึงช่วยบอกกูก่อน อยากต่อยแม่งให้ตายไปเลย”
“โอเคครับ บอมบ์ขอโทษนะ”
“เฮ้อ มึงอ่ะขี้เงี่ยน”ผู้หมวดเตะที่ขาผมทีหนึ่งแล้วปิดประตูล็อกบ้านให้เรียบร้อยก่อนจะกลับกองพัน
มาถึงกองร้อยด้วยใบหน้าที่สดใสยิ้มแย้ม อยู่บนรถเราคุยถึงเรื่องเรื่อยเปื่อยครับ ผู้หมวดถามถึงประวัติผมบางเรื่องที่ผมบอกได้ผมก็บอก บางเรื่องที่ผมยังบอกไม่ได้ผมก็ยังไม่บอกครับพยายามเลี่ยงไปเรื่องอื่นๆ แต่ใช่ว่าผมจะปิดเรื่องไปตลอดชีวิตนะครับ รอผมปลดก่อนแล้วค่อยบอก บอกตอนนี้มันไม่ดีครับ
มาถึงกองพัน จอดรถที่โรงจอดรถของกองร้อย ไปรายงานตัวกับสิบเวร ถึงเวลาวิ่งออกกำลังกายพอดีเลยตั้งแถวแล้วไปวิ่งกับเขา อยากจะบอกว่าไม่ค่อยมีแรง เพิ่งเสียน้ำมาหยกๆนี่จะมาวิ่งอีก เหนื่อยมาก วิ่งแค่ ๒ รอบเท่านั้นแต่เหมือนวิ่งไปร้อยรอบ
“เหนื่อยว่ะ”บ่นออกมาหลังจากทำท่ากายบริหารเรียบร้อยแล้ว ไปหยิบเครื่องดื่มเกลือแร่มากินทันที หัวใจนี่เต้นตึกๆ ใจมันสั่นขามันอ่อนแรง
“สบายนะไอ้สัส”ไอ้มหาตวงมันเตะที่ขาผม มันคงรู้ล่ะมั้งว่าผมไปทำอะไรมา
“หึหึ วันนี้เจอหน้าที่รักมึงยัง”
“ยัง ไปเข้าเวรที่.....น่ะ”
“อืม”พยักหน้าวางขวดลงแล้วไปนั่งแผ่ใต้พัดลม ลมพัดเย็นๆช่วยให้ชุ่มชื่นไปบ้าง พักอยู่ครู่ใหญ่จึงไปเตะบอลกับคนอื่นเขาด้วย ฮ่าๆๆ มีแรงแล้วครับ
“มีแรงเตะบอลเนอะ”กินข้าวอาบน้ำเสร็จแล้วเข้าไปหาผู้หมวด ช่วงนี้ยังว่างครับสิบเวรยังไม่มาอบรม แอบดอดไปหาที่รักก่อน หาเวลาสวีทกันไม่ค่อยได้
“แฮะๆ วันนี้ไม่กลับบ้านเหรอครับ ขอมานอนกอดนะ”
“หุบปากไปเลย เดี๋ยวก็กลับแล้ว คนอะไรวะหื่นได้หื่นดี หื่นมีลิมิตบ้างสิครับคุณ”
“ขอนอนกอดก็หาว่าหื่น ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะเนี่ย”
“เรื่องของมึง อีกแปบเดี๋ยวจะกลับบ้านแล้ว นอนดีๆล่ะอย่าลงมาล่อกะเทยดึกๆดื่นๆ”
“ไม่มีแรงแล้วครับผม กับที่รักก็ตั้ง ๒ ที เตะบอลอีกคืนนี้หลับเป็นตายแน่นอน”
“สาธุขอให้ตอนเช้ามึงไม่ตื่น”
“แน่ะ อย่าแช่งกันดิ ผมไม่ตื่นขึ้นมาแล้วที่รักเป็นหม้ายไปใครจะดูแลละ จุ๊บ แฮะๆ เค็มอ่ะ กลับบ้านไปอาบน้ำเถอะนะ สงสารไอ้บอมบ์ตาดำๆบ้าง”จูบที่ต้นคอเมื่อกี้เค็มๆ ฮ่าๆๆ ยังไม่ได้อาบน้ำละมั้ง
“เดี๋ยวก่อน เออ ลืมไป เดี๋ยวพรุ่งนี้มาติว....ให้หน่อยนะ อ่านไม่ค่อยเข้าใจ”
“ตอนนี้ก็ได้นะครับ ติวเสร็จขอเย็บหนึ่งที”เพี๊ยะ ผู้หมวดตบมากลางหน้าผากผมพอดีเลยครับ
“ไอ้สัส ข้อต่อรองเยอะตลอดอ่ะมึง เดี๋ยวได้หน้าหงาย แค่นี้ช่วยกันไม่ได้ก็ไม่ต้องช่วย”ผู้หมวดอารมณ์เสีย
“อ่ะ อย่าโกรธบอมบ์นะ ที่รัก บอมบ์ล้อเล่น”กอดผู้หมวดจากด้านหลังเอาหัวซุกไซร้ออดอ้อน ผู้หมวดยืนเฉยๆแล้วถอนหายใจ “ไม่โกรธบอมบ์นะ นะครับ”
“เวลากูพูดนี่บางเวลาที่เป็นการเป็นงานมึงช่วยกูหน่อยเหอะ อย่าวกเข้าแต่เรื่องใต้สะดือได้มั้ยวะ แม่ง”
“โอเคครับ ฟอด อย่าดุเขาสิ”
“มึงนี่แม่ง กูกลับบ้านละ”ผู้หมวดแกะมือผมออกหยิบเสื้อพรางมาพาดบ่า
“บูม บอมบ์ขอโทษนะ”คว้ามือผู้หมวดไว้มองด้วยสายตาสำนึกผิด
“อืม ทีหลังอย่าเล่นเยอะ จุ๊บ กูกลับแล้วนะไอ้ยักษ์ขี้เงี่ยน”ผู้หมวดจุ๊บแก้มผมทีแล้วเดินออกไป ส่วนผมก็เก็บข้าวของในห้องให้เรียบร้อยก่อนจะมานั่งเรียงแถวรอสิบเวรมาอบรม
“อ่ะ ตั้งใจฟังนะทหารนะ เดี๋ยววันจันทร์หน้าเราจะมีการฝึกก่อนไปภาคหมู่ ตอน หมวด ตอนนี้เพิ่งจะจัดกำลังเสร็จเรียบร้อย เดี๋ยวหมู่จะอ่านให้ฟังว่าใครอยู่หมู่ไหนอะไรบ้าง จำชื่อผู้หมู่ให้ดีนะ......”สิบเวรอ่านรายชื่อผู้ที่จะไปฝึกภาคสนามซึ่งภาคนี้เรียกว่าการฝึกหมู่ ตอน หมวด อ่านรายชื่อไปเรื่อยๆ ผมได้อยู่หมู่ปืนกลกับไอ้มหาตวง ส่วนไอ้ซันสบายตัวไปครับอยู่หมู่ปืนเล็กถือปืนเอ็ม ๑๖
ฟังการแจกแจงเสร็จเรียบร้อยแล้วรุ่นพี่ก็เรียกพวกผมมาเพื่อจะดูหน้าค่าตาว่าใครอยู่กับใครบ้าง หมู่ปืนกลของพวกผมมีรุ่นพี่อยู่ ๒ คนเท่านั้นครับนอกนั้นก็รุ่นเดียวกันกับผมทั้งหมด คุยอะไรนิดหน่อยแล้วไปซื้อของที่ตลาด
“อาบอมบ์มีเด็กแจ่มๆให้ผมบ้างไหมอา เหงาว่ะ”ไอ้ซันเอ่ยถามระหว่างที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยว
“เหงาหรือเงี่ยนกันแน่วะ”
“ฮ่าๆๆๆ ทั้ง ๒ อย่าง”
“เออ ไม่มีปัญหาสำหรับเรื่องนี้ เดี๋ยวกลับกองร้อยก่อนกูหาให้แน่นอน”ผมรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ น้องขอมาพี่จัดให้ ไม่ใช่ว่าเด็กเยอะแต่คนรู้จักเราก็พอสมควร กินเสร็จกลับกองร้อย วนๆอยู่แบบนี้แหละครับชีวิตทหาร กิน ฝึก ไม่มีอะไรมากมายหรอก จะว่ามันน่าเบื่อก็น่าเบื่อตรงที่โดนแดกแหละครับ แต่ถ้าพูดว่าไม่น่าเบื่อมันก็ใช่อีกเพราะสีสันเรามีให้ได้พบเจอทุกวัน
หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒ (อ่าน 1220918 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก