เครื่องปรุง ทั้งอาทิตย์ผมเร่งทำงานของเดือนนี้ให้เสร็จ ตอนนี้ผมแทบจะสลบกลางอากาศ ผมเหนื่อยจริงแต่ก็เหนื่อยไม่เท่าคุณถุง รายนั้นเขาทั้งบินไปต่างประเทศ ทั้งขึ้นกรุงเทพเป็นว่าเล่นเหนื่อยยิ่งกว่าผมอีก นี่เราเพิ่งจะได้อยู่พร้อมหน้ากันก็สุดสัปดาห์พอดี ตอนแรกเขาชวนผมไปดูทะเลหมอกที่เชียงใหม่แต่ผมไม่ไหว นอนวันละแค่สี่ห้าชั่วโมงมาห้าวันติดร่างกายอ่อนเพลียเกินกว่าจะเดินทางครับ วันศุกร์กลับมาจากทำงานผมกับคุณถุงก็สลบทั้งคู่ พอมาวันนี้วันเสาร์ผมเริ่มมีแรงเลยตื่นมาทำแซนด์วิชให้คนตัวโตกะคนตัวเล็กทาน เกี๊ยวตื่นแล้วมาเป็นลูกมือผม แต่เจ้านายผมยังนอนอุตุอยู่บนเตียงอยู่เลย เมื่อเช้าผมปลุกก็งอแงเป็นเด็กผมเลยปล่อยให้นอนต่อ
"พี่ปรุงดูเกี๊ยวนะ .. เกี๊ยวตักแบบนี้ .. แล้วก็ทาแบบนี้ .. แล้วก็เอาหนมปังวาง .. แค่นี้ก็เสร็จแล้วว .. เย้ๆๆๆ .. อันนี้ของปะป๊าไส้ทูน่า .. ปะป๊าชอบ .. เกี๊ยวเก่งมั้ยฮะพี่ปรุง .. เกี๊ยวเก่ง . เกี๊ยวเก่ง" ผมยืนมองน้องประกบคู่แซนด์วิชที่ไส้ทะลักจนปิดแทบไม่มิดก็ต้องอดขำไม่ได้ แต่ขำมากไม่ได้ครับ ต้องชมด้วย เดี๋ยวบลายธ์น้อยของผมจะหมดกำลังใจ ขนาดทำได้อันแรกยังกระโดดโลดเต้นจนฮู้ดกระต่ายเด้งขึ้นลงตามแรงขยับจนผมเวียนหัว
"ทำให้พี่ปรุงด้วยนะคนเก่ง .. ฟอดด" ก้มลงไปหอมแก้มขาวหนึ่งที น้องทำแซนด์วิชให้ผมอีกชิ้นผมก็ประกบเสร็จห้าคู่พอดี เราตั้งโต๊ะกันเสร็จตอนแปดโมง ผมให้น้องขึ้นไปปลุกปะป๊า ผลที่ได้คือภาพคนตัวเล็กจูงคนตัวโตที่เดินงัวเงียเป็นวอล์คกิ้งเดดลงมา มันน่าขัดขาล้มซะให้ตื่น
"ปะป๊าปลุกยากมากฮะพี่ปรุง .. เกี๊ยวกระโดดทับตั้งหลายรอบกว่าปะป๊าจะตื่น" น้องปีนเก้าอี้นั่งแล้วฟ้องผมยกใหญ่
"เดี๋ยวพี่ปรุงตีให้เนอะ .. นี่แน่ .. ขี้เซาจริงๆ" ผมแกล้งตีแขนคุณถุงจนน้องหัวเราะชอบใจ ผมนี่ก็บ้าตามเด็กไปได้เนอะ
"พี่ปรุงครับ .. ตีผม .. ระวังผมตีคืนนะ" เห้ย ไม่พูดเปล่าไอ้หมีหน้าหื่นเอามือมาตีก้นผมอ่ะ ดีนะน้องไม่เห็น ไม่อย่างนั้นต้องจำไปทำกับเพื่อนแน่ๆ
"เดี๋ยวต่อยเลย" ผมพูดไม่มองหน้าแล้วหยิบแซนด์วิชให้น้อง ส่วนของพวกผมนี่พิเศษครับ ไส้ทะลักทั้งคู่
"เอิ๊กๆ .. ปะป๊าอันนี้ฮะไส้ทูน่า .. ส่วนพี่ปรุงอันนี้ไส้แฮม" น้องยืนขึ้นแบ่งแซนด์วิชที่ทำให้ผมคนละชิ้น คุณถุงเลยฟัดเจ้าตัวเล็กจนหัวเราะไม่เป็นอันกิน
"ทำไมไส้มันเยอะอย่างนี้อ่ะลูก" คุณถุงถามทำหน้าตกใจ บอกแล้วไงครับว่าพิเศษจริงๆ
"เกี๊ยวกลัวปะป๊ากับพี่ปรุงไม่อิ่ม .. คิกคิก" ฮื่มมม ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์จนหน้าหยิกแก้ม น้องโตขึ้นทุกวันครับ เดี๋ยวขึ้นป.1ก็คงจะแสบกว่านี้ ขนาดตัวเท่านี้ยังซนซะ โตขึ้นอีกหน่อยคงจับกันไม่อยู่
"อร่อยอ๊ะเปล่าฮะฝีมือเกี๊ยว ^^" น้องยิ้มจนเห็นฟันที่เต็มไปด้วยขนมปัง
"ครับบบ อร่อยที่สุดเลยลูก" คุณถุงพูดทานไปครึ่งอันก็เอียนแล้วครับ ไส้มันเยอะจนทานแทบไม่หมด
"พี่ก็อร่อยครับ" ผมบอกกลั้นใจกลืนคำสุดท้ายลงคอ ดีที่ของผมเป็นแฮม น้องเลยใส่มาให้ไม่เยอะเท่าของคุณถุง ตอนนี้หน้าเริ่มออกแล้วครับว่าอิ่มมาก
"หนูทานเสร็จแล้ว หนูขอไปเล่นกับพี่สายชูนะฮะ" น้องบอก คุณถุงรีบพยักหน้า เพราะอาการพะอืดพะอมจนยัดไม่ลง พอน้องไปเท่านั้นแหละ คุณถุงรีบวางมือแล้วสั่งให้ผมเก็บทันที ผมนี่ขำจนท้องแข็งเลยครับ คงเลี่ยนไปถึงเย็นจริงๆ
"ขำอะไร .. หืม .. ขำฉันหรอ .. กล้าขำหรอ .. ฟอดดด" เขาเดินมากอดผมแล้วพูดข้างหู สงสัยจะหมั่นเขี้ยวลูกแล้วมาลงกับผม ตอนนี้ทั้งหอมทั้งงับจนเจ็บไปหมดแล้ว
"พอแล้วครับ เดี๋ยวน้องมาเห็น" ผมดันพี่แกออกแต่ไม่ได้ผลครับ
"อุ้ก! โอ้ย เจ็บจริงนะเนี่ย" คุณถุงร้องตัวงอเมื่อผมเอาศอกกระทุ้งที่หน้าท้อง สมควร เล่นไม่รู้เรื่องตลอด
"ใจร้ายว่ะ งั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ .. จุ๊บ" หลบไม่ทันเลยโดนคนหื่นจุ๊บแก้มไปที จริงๆเลยนะ ลูกเต้าก็ไม่เคยอาย กลายเป็นผมที่ต้องอายแทน
"ไปอาบน้ำกันเถอะนะ" ผมบอกน้อง เราพากันไปอาบน้ำ พอผมอาบให้เกี๊ยวเสร็จผมก็ไปอาบบ้างปล่อยเป็นหน้าที่คุณถุงใส่เสื้อผ้าให้น้อง เรียบร้อยทุกคนก็มารวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนพี่แจ่มกับแตขอออกไปทำธุระข้างนอกแต่เช้า พวกผมเลยอยู่กันแค่สามคนในบ้าน
"เอ่อ คุณถุงครับ" ผมเรียกเจ้านายที่กำลังดูการ์ตูนดิสนีย์อย่างใจจดใจจ่อ
"หืม ว่าไง" เขาเอื้อมมือพาดโซฟามาจับมือผมไปคลึงเล่น
"คือ .. เรื่อง .. เก๋า .. เอ่อ ..." พยายามจะพูดเรื่องที่ค้างคาออกมา
"พอเถอะปรุง ฉันไม่อยากฟัง" แค่เอ่ยขึ้นต้นว่าป็นเรื่องเก๋าคนเป็นพี่ชายก็ไม่ยอมคุยกับผมแล้วอ่ะ เห้อ คุณแบงค์จะไหวหรอเนี่ย ทั้งพ่อแม่ ไหนจะพี่ชายจอมเฮี้ยบอีก ตายก่อนกำหนดแน่ๆ
"เป็นอะไรโกรธอะไรอีก" เขาหันมามองผมแล้วลูบนิ้วย้ำๆให้แน่ใจ
"ผมเปล่า .. แค่อยากให้คุณเปิดใจบ้างก็เท่านั้น" ไม่ได้โกรธอะไรหรอกครับ แต่เรื่องเก๋ามันก็มาถึงขนาดนี้แล้ว สองคนนั้นเขาคบกันแล้ว คุณถุงก็น่าจะเข้าใจบ้าง
"ฉันไม่ยอมรับเรื่องนี้ง่ายๆหรอก" พอเขาพูดจบผมก็ดึงมือออกมาลูบหัวน้องที่นั่งดูการ์ตูนอย่างตั้งใจ คุณถุงลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วเดินขึ้นด้านบนสงสัยจะเครียดเรื่องนี้ ผมเข้าใจเขานะครับ แต่ก็อยากให้อะไรๆมันจบลงด้วยดี เพราะถ้ามีใครมาบอกให้คุณถุงกับผมเลิกกัน ผมก็คิดว่าเขาเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน
"พี่ปรุงโกรธปะป๊าหรอฮะ" น้องเอามือลูบแก้มผมที่ซบไปบนหัวน้อง ตอนนี้ผมแค่เหนื่อยใจครับ สงสัยน้องคงจะนึกว่าเราทะเลาะกัน
"เปล่าครับ ไม่ได้โกรธ" ผมกอดน้องแล้วหอมแก้มหลายๆที ลูกก็ช่างน่ารัก ไม่เหมือนพ่อเลยสักนิด ขโมยเกี๊ยวแล้วหนีไปเลยดีไหมเนี่ย
"อย่าโกรธปะป๊าเกี๊ยวเลยนะฮะ .. ปะป๊าน่ารัก .. ปะป๊าหล่ออ .. แล้วปะป๊าก็รักพี่ปรุงนะเกี๊ยวรู้ .. คิกคิก" น้องพูดจบแถมหอมแก้มผมมาทีก่อนจะหันกลับไปดูทีวีต่อ ส่วนผมนี่อึ้งไปแล้วครับ นี่อย่าบอกนะว่าน้องรู้และเข้าใจความสัมพันธ์ของผมกับคุณถุง ผมกับคุณถุงกระจ่างแจ้งขนาดนั้นเลยหรอครับ หรือว่าน้องแอบเห็นคุณถุงจูบผมบ่อยๆเลยเข้าใจว่ามันคือความรัก โอย พาเด็กเสียคนหมดแล้ว ถ้าน้องไปเล่าให้เพื่อนฟังว่าพ่อกับพี่ชายจูบกันเพราะรักกันนี่ผมคงรู้สึกผิดจริงๆอ่ะ
"ครับผม" ผมก้มไปหอมหัวน้อง เราดูการ์ตูนกันจนเกี๊ยวหาวแล้วซุกมานอนกับผม พอเห็นน้องนอนผมก็ไม่ไหวขอสลบด้วยอีกคน
....
ถุงทอง ผมเดินลงมาจากชั้นบนตอนเกือบๆเที่ยง ผมไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจอะไรปรุงหรอกครับ ผมแค่ไม่อยากให้ปรุงสนับสนุนน้องชายผมก็เท่านั้น ฮะเก๋ายังเด็กเกินกว่าจะรู้ทันคน ไอ้หมอนั่นมันเคยชอบปรุงมาก่อนปุปปับจะให้เปลี่ยนใจมาชอบเก๋าเลยมันเป็นไปไม่ได้ ผมกลัวว่าน้องจะถูกหลอกและต้องเสียใจภายหลัง ผมกับเก๋าไม่เหมือนกัน ผมผ่านการมีครอบครัวมาแล้วและปรุงคือคนที่ผมรักจริงหากทะเลาะกันเราสามารถคุยให้เข้าใจและผมไม่มีวันทิ้งปรุง แต่เก๋ากับมันไม่ใช่ มันอาจจะสนุกชั่วครั้งชั่วคราวหรืออาจจะแค่คิดเล่นๆแค่นั้นไม่ได้จริงจังอะไร และคนที่เสียใจก็ต้องเป็นน้องผม ซึ่งนั่นจะไม่มีทางเกิดขึ้นถ้าผมยังอยู่
"อ่าอื้อ" ผมลงมาก็เจอลูกลิงสองตัวนอนก่ายกันอยู่ทีวีก็ไม่ปิด ผมลงไปนั่งคุกเข่าจุ๊บลูกชายคนเก่งสองฟอด ลูกชายผมก็ทำปากแจ๊บๆเหมือนรับรู้ล่ะครับ พอถึงตาคนโตนี่ผมไม่แค่จุ๊บหรอกครับ ผมลูบแก้มขาวของคนตัวโตกว่าเกี๊ยวแล้วกดจูบลงไปเบาๆ จากที่แก้มก็ค่อยๆย้ายลงมาที่ปาก ผมจุ๊บย้ำๆตอนที่เขายังไม่รู้สึกตัว จนตอนที่ผมส่งลิ้นเข้าไปด้านใน
"อืม .. อื้ออ .. อุนอุ๋ง ". ปรุงลืมตากว้างดันผมให้ออกไปแต่ผมไม่ยอมครับ จับแขนสองข้างให้ติดเบาะแล้วคร่อมลงไปจูบคนใต้ล่าง ตอนนี้ปรุงหอบจนหมดแรง หมดทางสู้ก็ตามน้ำครับไม่ได้เอาลิ้นตามผมมากแต่แค่นี้ก็ดีแล้ว ผมควานลิ้นไปทั่วปากหวาน รสปากปรุงช่างหอมหวานจนผมแทบอดใจไม่ไหว
.
.
"อาถุง !!!!!!!" เสียงเรียกจากทางด้านหลังทำเอาผมตกใจจนแทบกัดลิ้นปรุงขาด .. น้ำเสียงแบบนี้ .. เรียกจีนๆแบบนี้ .. ชัดเลยครับ .. ทั้งป๊าทั้งม้าเลย .. ผมตกใจมากแต่ยังไม่เท่าคนใต้ล่าง พอได้สติปรุงก็เอาเท้ายันตัวผมออก ยันอย่างแรงจนตัวผมแทบกระเด็นติดทีวีโคตรเจ็บ ผมหันไปมองป๊ากับม้า พวกผมว่าตกใจแล้วแต่ตอนนี้ม้าผมตกใจกว่าครับถึงกับช็อคจนหงายหลังไปเลย ส่วนป๊าดูท่านจะโกรธเอามากๆ ผมว่าวันนี้คงถึงวันของผมแล้ว
"ม้าครับ. ม้า" ผมรีบวิ่งเข้าไปดูม้า ใครจะไปรู้ว่าท่านจะมา เซอร์ไพรส์ได้เยี่ยมจริงๆ เซอร์ไพรส์มากๆด้วย ทำเอาเรื่องทั้งหมดคลี่คลายภายในวันเดียว จูบปากกันดูดดื่มขนาดนั้นป๊าผมคงไม่คิดว่าเป็นการแสดงออกของเจ้านายกับลูกน้องหรอกครับ
"พาม้าลื้อไปนั่ง แล้วเรามีเรื่องต้องคุยกัน" ป๊าพูดเสียงเข้มมากจนน่ากลัว ผมพยุงม้าไปนั่ง เกี๊ยวลุกมาอย่างงงๆที่เห็นอากงกับอาม่า ส่วนปรุงรีบไปเอายาดมมาให้ท่าน
"อากงอาม่าสวัสดีฮะ ม่าเป็นอะไรอ่ะปะป๊า" เกี๊ยวรีบไหว้ท่าน ตอนนี้ลูกผมถือยาดมให้อาม่าแล้วครับ
"อาเกี๊ยวลื้ออยูดูม่าไปนา .. กงขอคุยกับป๊าลื้อแปป" เกี๊ยวพยักหน้าส่วนปรุงตอนนี้พยายามเก็บอาการสั่น ผมรู้นะครับว่าเขากลัว แต่ผมจะไม่ทิ้งเขาเด็ดขาด ไม่ว่าป๊าม้าจะว่าอย่างไรผมก็จะไม่ยอมทิ้งปรุง ผมพยักหน้าให้กำลังใจเขาก่อนจะเดินตามป๊าเข้ามาในห้องทำงานผม ป๊าเดินไปนั่งที่เก้าอี้ผมส่วนผมนั่งตรงข้าม
"มีอะไรจะพูดไหม" ท่านถามผมสีหน้าเคร่งขรึม ผมกลัวเหมือนกันนะครับว่าถ้าพูดออกไปแล้วท่านอาจจะรับไม่ได้หรือตัดพ่อตัดลูกกับผม แต่มาถึงขั้นนี้แล้วจะเป็นอย่างไรก็คงต้องแล้วแต่โชคชะตา
"ผมรักเครื่องปรุงครับ .. เราคบกันมาหลายเดือนแล้ว" กลั้นใจใช้กำลังทั้งหมดพูดมันออกมาเสียงหนักแน่น ตอนนี้ต่อให้ถูกต่อว่าผมก็ต้องเผชิญกับปัญหานี้ให้ได้
"ลื้อรู้ได้ไงว่ามันคือความรัก .. ลื้อคิดว่าพระเจ้าท่านให้เราลงมาเกิดเพื่อจะรักเพศเดียวกันหรออาถุง!" มาแล้วครับ คำเปรียบเปรยต่างๆ
"ผมไม่มีคำตอบเรื่องพระเจ้า .. แต่ผมมีคำตอบของตัวผมเอง .. ผมรักปรุง .. รักในแบบคนรัก รักโดยที่ไม่มีเงื่อนไข .. ผมเคยรักหมวยยังไง .. ตอนนี้ผมก็รักปรุงแบบนั้น .. มันไม่ได้ขึ้นอยู่ว่าปรุงเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย .. แต่มันอยู่ที่ผมพอใจเต็มใจและจริงใจที่จะอยู่กับเขา .. ผมเคยคิดนะว่าผมไม่น่ารักใครได้เท่าหมวย แต่ตอนนี้ผมว่าผมคิดผิด . ปรุงเป็นคนดี .. เป็นพี่ที่รักเกี๊ยวสุดใจ .. ลูกผมมีความสุข ผมก็มีความสุข .. ในเมื่อเรามีความสุข เรารักกัน แล้วผมจำเป็นอะไรจะต้องแคร์สายตาคนอื่น .. ป๊าครับ .. ผมรู้ว่าป๊าอาจจะเป็นห่วงและไม่พอใจ .. แต่ตอนนี้ผมมีคนที่ผมอยากจะอยู่ด้วยแล้ว .. ผมขอ .."
"ลื้อพูดมาทั้งหมดนี่คิดว่าอั๊วะจะยอมหรอ!" นั่นไงครับ ขาโหดของแท้ ผมพยายามแล้ว พยายามแล้วจริงๆ
"อาถุง .. ลื้อเป็นลูกชายในสายเลือดคนเดียวของอั๊วะ .. ลองคิดใหม่ทำใหม่ดูไหม "
"ป๊าครับ .. ผมโตแล้ว .. สามารถดูแลธุรกิจครอบครัว .. สามารถดูแลตัวเอง .. ไหนจะลูกชายได้ .. แค่ขอให้ผมได้อยู่กับคนที่ผมรักอย่างจริงจังแค่นี้ .. ป๊าคงไม่คิดจะขัดขวางผมใช่ไหม" ผมจำต้องพูดออกไป ไม่ได้จองหองเย่อหยิ่ง เพียงอยากพูดให้ท่านได้เข้าใจ
"แล้วลื้อรู้ได้ไงว่าลื้อจะคบกับอีไปได้นานแค่ไหน .. ความรักแบบนี้คบกันไม่นานก็เลิก!"
"ผมไม่เคยคิดถึงอนาคต .. ตอนนี้ผมมีเขาเป็นกำลังใจ .. ผมก็กล้าที่จะเดินไปตามเส้นอนาคตที่ผมร่วมกันขีดเขียนเอง .. ผมไม่รู้ว่าวันนึงเราจะเลิกกันไหม .. แต่ในช่วงเวลานี้ .. ผมจะทำให้มันดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้" ผมพูดอย่างหนักแน่น
"อั๊วะไม่คิดเลยว่าลูกชายอั๊วะจะทำตัวแบบนี้" ป๊าพูดกุมขมับ ผมสงสารท่านนะครับ เป็นใครใครก็ต้องตกใจและเสียใจที่ลูกตัวเองเป็นเกย์แบบนี้
"ป๊าอย่าพูดแบบนี้สิครับ .. ผมไม่ได้เล่นการพนัน กินเหล้า สูบบุหรี่เสียหน่อย .. ผมแค่มีความรักเท่านั้นเอง .. แม้มันจะไม่ถูกต้องตามหลักสังคม .. แต่เราก็รักกันจริงๆนะครับ"
"แล้วลื้อไม่กลัวลูกลื้อทำตามหรือไง! "
"ผมไม่บังคับใจใครทั้งนั้นครับ ถ้าเขาโตขึ้นแล้วมีความรักแบบผม .. ผมก็ไม่ว่าอะไร" ผมพูด ดูท่านจะเริ่มเหนื่อยกับการโต้วาทีกับผม
"ลื้อกับเขามีอะไรกันหรือยัง" ป๊าถามผมสีหน้าจริงจัง ส่วนผมนี่นั่งตัวสั่นเลยครับ จะให้ตอบจริงหรอ ผมกลัวป๊าจะเป็นลมอีกคนนี่สิ
"เอ่อ .. ครับ" ตอบแบบให้คิดเอาเอง ป๊ากุมขมับเครียดถอนหายใจออกมาเสียงดัง
"ถ้าอั๊วะสั่งให้ลื้อเลิกติดต่อกัน" ป๊าพูดคำนี้ออกมาจนได้ ส่วนผมตอนนี้หน้าชาไปแล้วครับ แค่คิดว่าจะต้องเลิกกับปรุงผมก็ทำใจไม่ได้แล้ว
"ผมคงไม่เลิก .. ถ้าป๊าประสงค์แบบนั้น .. ผมคงผิดหวังในตัวป๊ามาก" พอผมพูดจบป๊าถลึงตาใส่ผมที่ผมจองหองใส่ แต่ไม่ว่าอย่างไรผมก็ไม่เลิกกับเขาครับ ไม่มีวัน
"กล้าดียังไงมาผิดหวังในตัวอั๊วะ .. ลื้อนี่มันเหมือนอั๊วะตอนหนุ่มจริงๆ .. ตาลื้อก็พูดแบบนี้ ไม่ยอมยกลูกสาวให้อั๊วะ .. สุดท้ายอั๊วะก็พากันหอบผ้าหนีตามกัน .. พอรวยถึงได้กลับไปหา .. มีลูกไปด้วยเขาก็ยอมใจอ่อน .. ฮ่าาาา" จากโหมดสงครามโลก ตอนนี้มันกลายเป็นโหมดวงเหล้าซะแล้ว ตกลงจะด่าหรือจะชมครับ
"อาถุง .. อั๊วะหัวโบราณนะ .. แต่ลื้ออ่ะเป็นคนดี .. ในเมื่อลื้อทำเพื่อครอบครัวเรามามากแล้ว .. ความรักของลื้อครั้งนี้อั๊วะจะไม่ขอยุ่งละกาน .. ถ้ารักน้องมันจริงก็ดูแลมันดีๆ ., อั๊วะจำได้ว่าอีไม่มีใครเหลือแล้ว .. ลื้อรักกันก็อย่าลืมลูก .. รักก็ต้องรักให้หมดเข้าใจไหม"
"ผมขอบคุณมากครับป๊า .. ขอบคุณจริงๆ" ผมคุกเข่าลงตรงหน้าป๊าแล้วไหว้อย่างจริงใจ ผมนึกว่าจะมีดราม่าในครอบครัวซะแล้ว แต่นี่เป็นเพราะป๊ายอมเปิดใจ ผมเลยได้คบกับปรุงต่อ ดีใจจริงๆครับ อยากจะออกไปบอกปรุงเสียเดี๋ยวนี้เลย
.
"เป็นไงคุณ .. ไหวหรือยัง .. หรือข้าวเที่ยงยังไม่ได้กินเลยเป็นลมเป็นแล้ง" พอออกมาก็เดินมาหาม้าผม ปรุงรีบหันมามองอย่างเคร่งเครียดใบหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ไหวๆ คุยกันเสร็จแล้วใช่ไหม ไปๆ ตั้งโต๊ะเลยอาแต" ปรุงรีบพยุงม้าขึ้นเดินไปที่โต๊ะทานข้าว ม้าก็ไม่ได้รังเกียจครับ ม้าคุยง่าย ถ้าป๊าอนุญาตม้าก็ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว มาถึงโต๊ะนี่กับข้าวเพียบเลยครับ สงสัยแวะซื้อก่อนเข้ามา
"อาปรุง .. เรื่องของพวกเราป๊ากับม้าทราบแล้ว .. ยังไงก็รักกันนานๆ .. ผิดถูกขอให้คุยกัน ปรับความเข้าใจกัน รู้ไหม " ป๊าพูด ปรุงไหว้รับแล้วหันมามองผม
"เกี๊ยวก็จะรักพี่ปรุงไปนานๆฮะ .. เกี๊ยวรักพี่ปรุง!!!" เกี๊ยวพูดยิ้มหวานบาดใจจนอากงอาม่าอดส่ายหัวไม่ได้ ระหว่างทานอาหารป๊าม้าก็ชวนกันคุยเรื่องพวกเรา ผมตอบบ้าง ปรุงตอบบ้าง อบอุ่นดูเป็นครอบครัวมากครับ ผมเล่าเรื่องปรุงให้ท่านฟังมาตลอด พอแบบนี้ม้าที่ชอบปรุงเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเลยหลงลูกสะใภ้ไปอีก ส่วนป๊าท่านก็ลอบสังเกตอาการไปเรื่อยๆตามสไตล์ ไม่คิดเลยครับว่าพอจะง่ายก็ง่ายจนน่าตกใจ เกือบจะถูกสั่งให้เลิกกันแล้วไหมล่ะ เฮ้อออ
.
"อย่าครับคุณถุง .. พ่อแม่คุณพักห้องข้างๆนะ" ปรุงบอกตอนผมเข้าไปคลอเคลียใกล้ๆ แอบตอดนิดตอดหน่อยพอชื่นใจ
"โธ่ปรุง .. ไม่รู้เหรอวันนี้ฉันต้องไฝว้กับป๊าขนาดไหน .. ขอแค่กำลังใจนิดหน่อยเอง" ผมจุ๊บปากอย่างรวดเร็วไม่ให้ทันตั้งตัว ปรุงทำหน้ามุ่ยแต่ก็ยอมอ่อนลง
"รู้งี้น่าจะเอาเกี๊ยวมานอนด้วย" ปรุงพูดแต่ก็ยอมให้ผมเอาเปรียบครับ ตอนนี้ผมรุกล้ำไปในร่มผ้าแล้ว เสื้อปรุงถูกเลิกขึ้นมาจนถึงคอ ยอดอกแข็งสู้มือผมที่หยอกจนปรุงตัวสั่น
"ไม่เอาลูกสิครับ .. จะเอาแม่ .. ฟอดดด" ผมพูดแซวเลยโดนยันหน้าแข้งมาที โหดตลอดการ ปรุงไม่แบ๊วนะครับสายโหดแต่ไม่แสดงออก
"พ่อคุณว่าไงบ้าง" ปรุงถามผมเลยอดกินนมหอมๆ ต้องละปากขึ้นมาตอบลูกน้องที่รักของผม
"ท่านบอกให้ฉันดูแลนายให้ดี .. ถามซิว่าฉันดูแลนายไม่ดีตรงไหน .. หืมม" ผมกอดปรุงแน่นด้วยความหมั่นเขี้ยว อยากจะจับฟัดมันทุกชั่วโมงเลย
"ก็ไม่เห็นดี .. อื้อออ " ไม่ดีใช่ไหม เดี๋ยวจัดให้ . หึหึ. ผมจัดการทำภารกิจปั๊มน้องให้เกี๊ยวเสร็จก็พากันไปอาบน้ำแล้วก็กลับมานอน ระหว่างที่ยังนอนไม่หลับก็อยากฟังกำลังใจของผมครับ
"นายยังไม่เคยบอกรักฉันเลยนะ" ผมลูบหัวปรุงแล้วกดจูบที่ใบหู
"ก็ ..." ทีแบบนี้ล่ะไม่เคยบอกให้ชื่นใจหรอก
"ฉันรักนายนะปรุง .. นายไม่รักฉันบ้างเลยหรอ" ผมทำท่าจะพลิกตัวกลับ แกล้งงอนมันเลยครับ ลูกไม้ตื้นๆแต่ดันได้ผล
"ครับ .. ผมรักคุณครับ .. รักมากด้วย .. พอใจไหมครับ" หึหึ เสร็จโจ๋ ผมรีบพลิกกลับมาแล้วดึงคนตรงหน้าเข้ามากอดจูบจนพอใจ แค่ได้ยินคำบอกรักกันหัวใจมันก็เบิกบาน ไม่ว่าจะเหนื่อยสักแค่ไหน แค่ผมได้กำลังใจจากคนตรงหน้านี้ ผมก็พอใจแล้วครับ
"รักเครื่องปรุงครับ" ผมกดจูบอีกทีที่ขมับก่อนจะนอนกล่อมอีกฝ่ายจนหลับไป ผมมีความสุขเหลือเกินครับ เขามาเติมเต็มทุกอย่างของผมที่เคยสูญเสียไปจริงๆ หลังจากนี้หัวใจผมก็จะมีแค่เขากับเกี๊ยว ความรักของผมที่มีให้เข้าจะไม่เปลี่ยนแปลงไปครับ ผมสัญญา
TBC.
คู่นี้แฮปปี้ละเนอะ แต่ยังไม่เอ็นด์ดิ้ง
ส่วนอีกคู่ก็ใกล้ละค่ะ เป็นน้ำจิ้มเล็กๆน้อยๆ
ขอบคุณทุกคอมเม้นที่เป็นกำลังใจค่ะ
หัวข้อ: ❤️ [แจ้งข่าว P. 42] ★.:*･เครื่องปรุง กับ ถุงทอง･*:.★ || ( 30/1/59 ) (อ่าน 390631 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก