หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>

[iceman555]

ง่าาา.   ฟินจุง เค้าลางมาม่ากำลังจะมาแล้วสินะ

[❝CHŌN❞]

คู่นี้เรียกเลือดมาก
จะเป็นลม

[pattapong200320]

เลือดหมดตัวแล้วคร่าาาา

[Viewonohm]

งือออ 

[lizzii]

เป็นแฟนกันแล้ว เสร็จชาวีจนได้นะโนแอล
ส่วนอิแดเนียล ไปไกลๆๆ ชิ้วๆๆๆ

[kms]

โนเอลน่ารักกกกกกกกกกกมากกกกกกกกกก

[•♀NoM!_KunG♀•]

จะเปงไงนะ

[punthipha]

ไม่เด็กน้อยแล้วแรงนะเนี่ย 

[mukmaoY]

โนเอลนี่แบบ ใสซื่อไปอีก5555

[ekuto]

แดเนียล มันมาแล้ว (เห็นแค่ชื่อยังเกรียด)

ชูป้ายชื่อ ชาวีxโนเอล ชอบๆๆๆๆ เขาชอบคู่นี้ อ่านวนสองรอบเลยอ่ะ

[Pam_ban]

รู้สึกหนัก ๆ หน่วง ๆ เพราะความหวานของพี่วีและโนเอล    


ไอ้แดนมันกลับมาแล้ว  คราวนี้ล่ะ  พี่ปราบคงไม่ปล่อยให้มันลอยนวลแน่  ใช่ไหมคะ  จัดการแทนพี่โมกขไปเลย    เริ่มจะมาทำเลวกับน้องป้องแล้ว  ไอ้แดเนียลสมควรโดน      อย่างสาสม


รอตอนต่อไปค่ะ



 

[khwanruen]

แดเนียลกลับมาแล้ว กลัวดราม่า 

[Ryoooo]

โถ โนเอล ที่แท้ก็รอชาวีมาเป็นเนื้อคู่อยู่นี่เอง

อิแดเนียลอย่ายุ่งกับป้องนะเว๊ยยยย

[rogerr]

ปราบ สู้ๆ จัดไอแดนให้หนักๆเลย

[hembetaro]

โนเอลใจอ่อนแล้วเหยอออ 

[Yumyumsdoll]

อยากอ่านอีกกกกกกกกก มาต่อเร็วๆนะคะ เราติดนิยาย ตัวมากเลยอะ 

[tiktok]

[Belove]

                                                          เพลิงพ่าย

                                                          บทที่ 30


            “อะไรนะครับเจ้ต่าย พรีเซ็นเตอร์คอนโด ผมนี่น่ะหรือ”


            ปมุตถามอย่างแปลกใจกับสาวประเภทสองรุ่นใหญ่ที่เป็นคนดูแลงานของศิลปินในค่าย เมื่อได้รับแจ้งว่ามีคน

ติดต่อให้เขาเป็นพรีเซ็นเตอร์หลักของคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งที่กำลังจะเปิดตัวในเร็วๆนี้


            “ใช่น่ะสิป้อง เขาระบุมาเลยนะว่าต้องเป็นป้องคนเดียวเท่านั้นทั้งพับแอดทั้งแม็กกาซีนแล้วก็งานโชว์ตัวด้วยแถม

ยังทุ่มทุนไม่อั้นอีกต่างหาก ได้งานใหญ่แล้วรู้ไหมเราน่ะ”


            เจ้ต่ายตอบอย่างเอ็นดูในขณะที่ปมุตยังดูงงงันกับงานใหญ่ชิ้นนี้ของเจ้ต่าย


            “เดี๋ยวอีกสักพักเจ้าของคอนโดกับทีมทำโฆษณาจะมาเซ็นสัญญาที่ค่ายนี่แหละ ถ้าพวกเขามาถึงเจ้จะโทรตาม

นะ”


            เจ้ต่ายปล่อยให้ปมุตเข้าห้องอัดเสียงไปอัดเพลงใหม่ แต่หลังจากนั้นสักพักเขาก็ถูกตามตัวไปที่ห้องประชุมเล็ก

เมื่อกวาดตามองคนที่นั่งอยู่ภายในห้องประชุม ปมุจจึงได้สะดุดตาเข้ากับชายชาวต่างชาติคนหนึ่งที่เคยพบมาแล้วไม่กี่วัน

ที่ผ่านมา


            “มิสเตอร์เครตั้น”


            เอ่ยปากทักพลางยิ้มอ่อนตามมารยาท ทันได้เห็นนัยน์ตาคู่นั้นวาววับก่อนจะกลับเป็นปกติ มันทำให้ปมุตสังหรณ์

ใจขึ้นมาครามครัน ปมุตเก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้เขาอาจจะคิดมากเกินไปก็ได้

            เมื่อเดินมานั่งข้างเจ้ต่ายแล้วการชี้แจงสัญญาก็เริ่มต้น ทีมงานจากบริษัทโฆษณาชั้นนำทำงานกันอย่างมีระบบ

ปมุตจะได้ถ่ายโฆษณาทางโทรทัศน์และภาพนิ่งลงในนิตยสารอีกหลายเล่มรวมไปถึงงานโชว์ตัวเมื่อคอนโดเปิดขาย

รวมๆแล้วปมุตจะมีรายได้จำนวนไม่น้อยมันทำให้หนุ่มน้อยตาโต

            ไม่ใช่ว่าเขาจะเห็นแก่เงิน แต่ในช่วงวิกฤติของครอบครัวที่บิดาสร้างขึ้นเงินค่าจ้างที่กำลังจะได้เหล่านี้ถือว่า

สำคัญมาก แม้ว่าเจ้าหนี้จะเป็นปราบแต่ปมุตก็ไม่อยากจะปล่อยเรื่องให้ผ่านเลยไปเพียงเพราะว่าปราบรักเขา

            ความหวังที่มีทำให้ดวงตางดงามเปล่งประกายยิ่งกว่าเก่า ใบหน้าหวานของหนุ่มน้อยลูกเสี้ยวยิ่งหวานฉ่ำจน

แดเนียลตาลาย

            หนุ่มน้อยคนนี้คือราฟาเอลของเขาชัดๆ

            ดวงตาสีน้ำข้าวจ้องมองนักร้องหนุ่มไม่วางตา เขานึกขอบคุณที่พระเจ้ายังไม่เล่นตลกกับชีวิตเขาไปเสียทุกเรื่อง

การตัดสินใจมาธุรกิจแถบเอเชียทำให้เขาค้นพบของดีเข้าอย่างคาดไม่ถึง


            “ผมได้มีโอกาสฟังเพลงของคุณแล้ว เสียงของคุณไพเราะมาก”


            แดเนียลเอ่ยชมเมื่อถึงเวลาพักเบรกการประชุม ปมุตหัวเราะเบาๆรับคำชมจากนายจ้างคนใหม่


            “ผมไม่นึกว่าคุณฟังภาษาไทยออกด้วย”


            “อย่างน้อยก็ฟังออกจนชื่นชมเพลงของคุณได้”


            ฝรั่งที่ตัวสูงพอๆกับปมุตพูดด้วยภาษาไทยแปร่งๆ


            “ก่อนจะมาเริ่มธุรกิจที่นี่ผมก็ศึกษาภาษาไทยมาพอสมควร”


            แดเนียลนึกถึงเจ้าของภาษาที่เคยอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันสมัยเมื่อครั้งวัยเยาว์ การที่ต้องอยู่ร่วมกับคนไทยถึง

สองคนมานานทำให้เขาเรียนรู้ที่จะพูดได้และฟังออก แต่เขาก็ไม่ได้นึกขอบคุณเป็นพิเศษหรอกนะ การจากลาด้วยความ

เลวร้ายที่ต้องสูญเสียราฟาเอลไป ทำให้เขายังชิงชังปราบอยู่เสมอ


            “ขอบคุณนะครับที่คุณชอบ”

           ปมุตเอ่ยจากใจจริง เขาอาจจะคิดมากไปเองเรื่องความสังหรณ์ใจเกี่ยวกับแดเนียล เมื่อได้พูดคุยกันแล้ว

แดเนียลก็ไม่ได้มีความผิดปกติอันใดให้เห็น

            การประชุมผ่านพ้นไปจนลุล่วงเมื่อเวลาผ่านไปจนเย็นแล้ว ทุกคนจึงได้เอ่ยปากอำลาซึ่งกัน


            “ให้ผมได้เลี้ยงอาหารเย็นคุณสักมื้อได้ไหม” แดเนียลเอ่ยปากขณะเดินไปขึ้นรถยุโรปที่มีคนขับรถจอดมารออยู่

แล้วที่หน้าบริษัท


            “ขอบคุณสำหรับโอกาสอันดีครับมิสเตอร์เครตั้น…”


            “เรียกผมว่าแดเนียลเถอะปมุต”


            “เอ่อ ครับ แดเนียล แต่ผมคงต้องขออภัยที่วันนี้ผมมีธุระ”


            ปมุตกล่าวปฏิเสธอย่างนิ่มนวล แดเนียลมองกรอบหน้างดงามอย่างเผลอไผล


            ไม่มีอะไรที่แดเนียลอยากได้แล้วจะไม่ได้มา แดเนียลสามารถทำได้ทุกวิถีทางอยู่แล้ว ดวงตาสีน้ำข้าวจ้องมอง

ปมุตอย่างหมายมาด วันนี้เป็นแค่วันเริ่มต้นที่จะก้าวเข้าหาหนุ่มน้อยตรงหน้าด้วยช่องทางของธุรกิจ เชื่อเถอะว่าอีกไม่นาน

เขาจะได้เชยชมปมุต


            “งั้นก็ได้ ถึงยังไงเราก็ยังต้องทำงานด้วยกันไปอีกนาน หวังว่าคงมีสักวันที่ผมจะได้มีโอกาสนั้น”


            แดเนียลก้าวขึ้นไปนั่งบนเบาะด้านหลังของรถยนต์ ปมุตไม่ทันเห็นดวงตากระหายคู่นั้นที่ยังเอี้ยวตัวมองมายังเขา

แม้ว่ารถยนต์จะขับเคลื่อนออกไปแล้วเพราะว่าหลังจากนั้นอีกไม่กี่วินาทีก็มีรถสปอร์ตขับมาจอดเทียบอยู่กับเขา เมื่อเห็น

คนขับที่มองผ่านกระจกปมุตก็คลี่ยิ้มออกมา


            “พี่เดี่ยว”


            ร่างสูงสง่าที่ลงมาจากรถสปอร์ตเพื่อมาเปิดประตูให้ปมุตได้ก้าวขึ้นไปนั่งในฝั่งด้านข้างคนขับ ทำให้ดวงตาของ

แดเนียลที่ยังคงมองจากระยะไกลจากรถยนต์ของเขาต้องเพ่งมองจนกระทั่งมันเลือนหายลับตา

            แม้จะมองเห็นไม่ชัดแต่แผ่นหลังที่อยู่ในสูทสีดำนั่นช่างคุ้นตาเหลือเกิน

            เขากัดริมฝีปากตัวเองไว้เพื่อระงับอารมณ์

            สังหรณ์ใจว่าการคว้านักร้องหนุ่มมาบำเรอความสุขนั้น อาจจะมีเรื่องให้สนุกได้มากกว่าที่คิด

            ความเกลียดชังใครคนหนึ่งตั้งแต่ครั้งยังวัยรุ่นอาจจะได้ชำระล้างไปพร้อมๆกัน                 

            ดวงตาสีน้ำข้าวเบิกโพลงเมื่อคิดถึงใบหน้าของ ปราบ ปริวัตร!











            “อาหารอร่อยถูกใจหรือเปล่า”

            ปราบเอ่ยถามขณะที่เดินเคียงคู่มากับปมุตจนถึงหน้าห้อง

            “อร่อยมากเลยครับ ไว้คราวหน้าป้องจะไปเลี้ยงพี่เดี่ยวคืนบ้าง รอให้ป้องได้เงินค่าจ้างโฆษณาก่อนนะ”

            “ป้องครับ”

            ปราบดึงเอวคอดของปมุตไว้แล้วดันจนชิดประตูห้อง เขาก้มหน้าลงจูบที่หน้าผากเกลี้ยงเบาๆ


            “บอกแล้วไงว่าอย่าพูดเรื่องเงินกับพี่อีก จำไม่ได้หรือไง”


            ปมุตถอนหายใจ ก่อนจะเงยหน้าสบตาพี่ชาย


            “พี่เดี่ยวจะห้ามไม่ให้ป้องคิดน่ะป้องห้ามใจตัวเองไม่ได้หรอก แต่ป้องจะพยายามไม่พูดออกมาก็แล้วกัน”


            ปราบยิ้มอย่างเอ็นดู ป้องก็ยังคงเป็นป้อง เทวดาน้อยของเขา ใจดีมีเมตตา คิดถึงคนอื่นก่อนตนเองเสมอมา สิ่ง

เหล่านี้ที่ทำให้ปราบรักปมุตจนไม่อาจตัดใจแม้ว่าเขาจะห่างหายจากปมุตไปเป็นสิบปี


            “ก็ยังดีครับ ไป เข้าไปอาบน้ำให้สบายตัวได้แล้วครับป้อง”


            ปราบหมุนลูกบิดประตูแล้วดันร่างเพรียวของปมุตเข้าไปในห้อง ความร้อนที่ต้องเผชิญมาทั้งวันทำให้ปมุตเหนียว

ตัวจนรีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำเพื่อเปิดน้ำเย็นๆชะล้างเหงื่อไคลออกไปจากร่างกาย

            ลูบไล้ฟองสบู่อย่างเพลิดเพลิน อยู่ๆประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกด้วยร่างสูงของปราบที่เดินเข้ามาด้วยร่างกาย

เปลือยเปล่ามีเพียงผ้าเช็ดตัวที่พันท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่


            “พี่เดี่ยว เข้ามาทำไม”


            ปมุตร้องเอะอะเมื่อปราบเดินมาแย่งฟองน้ำถูตัวจากมือไปแล้วเป็นฝ่ายใช้มันถูไปตามร่างกายของเขา การกระ

ทำของปราบทำให้ปมุตหน้าแดงไปถึงใบหู

            แม้จะผ่านสังเวียนรักกันมาหลายครั้งแต่ปมุตก็ยังไม่ชินเสียทีกับดวงตาแพรวพราวยามมองมาที่ร่างกายของเขา

นัยน์ตาคู่นี้ช่างเป็นตัวเร่งให้ร่างกายหลั่งอะดรีนาลินออกมาจนใจเต้นโครมครามไปหมด อย่างตอนนี้ก็เช่นกัน


            “มาพิสูจน์กลิ่นว่าเด็กน้อยอาบน้ำสะอาด ไม่ลักไก่อาบลวกๆ เหมือนเมื่อตอนเด็กๆ”


            “พี่เดี๋ยว ป้องโตแล้ว”


            ปราบไม่สนใจเสียงดังที่ส่งมาประท้วง เขาดึงผ้าเช็ดตัวที่พันไว้รอบเอวโยนไปทางหนึ่งก่อนจะดันปมุตจนแผ่น

หลังแนบชิดไปกับผนังห้องน้ำ


            “โตแล้วก็ไม่ไว้ใจ ให้พี่ถูสบู่ให้ดีกว่านะ”


            มือใหญ่ที่ถือใยฟองน้ำค่อยๆถูวนไปตามเนื้อตัวขาวเนียนช้าๆ ปมุตแทบจะหยุดหายใจเมื่อฟองสบู่ลื่นผิวเริ่มลาก

ไล้ลงไปใต้ท้องน้อย ปราบโยนฟองน้ำทิ้งแล้วใช้มือตนเองถูไถไปตามซอกเร้นพลางเบียดตัวเข้าหา


            “พะ พี่เดี่ยว”


            ปมุตกลืนน้ำลายเมื่อสัมผัสนั้นกำลังปลุกเลือดในกายให้ร้อนรุ่มอยู่ภายใต้ความชุ่มฉ่ำของสายน้ำละเอียดจาก

ฝักบัวที่กระจายตัวอยู่กลางพื้นห้องน้ำ เรียวปากอิ่มเผยอออกอย่างไม่รู้ตัวเรียกร้องให้ปราบก้มหน้าลงมาประกบไว้อย่าง

แน่นหนา เอวคอดถูกรั้งเข้าหาสะโพกแข็งแรงที่ใช้ต้นขาเบียดจนปมุตรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนใหญ่โตนั้น


            “ยังอาบน้ำไม่เสร็จเลยครับ”


            ปมุตกล่าวด้วยเสียงเบาหวิวเมื่อปราบยอมปล่อยปากอิ่มให้เป็นอิสระชั่วคราว ปราบลูบไล้มือไปตามร่างนุ่มที่ยัง

เต็มไปด้วยฟองสบู่


            “พี่รอป้องอาบน้ำเสร็จไม่ไว้หรอกครับ พี่ขอเสร็จก่อนนะครับคนเก่ง”


            เอวเล็กถูกรวบแล้วจับหันหลัง ปราบกดร่างปมุตให้ก้มหน้าโก้งโค้งใช้มือดันผนังไว้ สะโพกนุ่มมือถูกปราบลูบไล้

ไปมาก่อนจะสอดนิ้วลึกเปิดทางโดยใช้ความฉ่ำชื้นจากฟองสบู่เป็นตัวช่วย ไม่นานนักปมุตก็ต้องกลั้นเสียงครางสยิวเพราะ

ปราบเริ่มดันท่อนเอ็นเปียกเข้าไปทีละนิด

            มือบางดันผนังออกแรงยันหนักข้อเมื่อปราบดันตัวเองเข้าไปจนสุดลำ ความรู้สึกคับแน่นทำให้ปมุตห่อปาก

หายใจเมื่อรู้ว่าจังหวะต่อไปปราบจะไม่ยั้งแรงอีกแล้ว ปราบวางมือแนบไปกับมือของปมุตที่ยันผนังห้องน้ำไว้ เขาดึงเอว

ออกมาจนหมิ่นเหม่แล้วจึงแทงกลับเข้าไปใหม่


            “อื้อ พี่เดี่ยว เสียวจังครับ”


            ปมุตร้องลั่นตั้งแต่ครั้งแรกและปล่อยเสียงครางแผ่วไม่หยุดหย่อน เมื่อความลื่นของฟองสบู่ทำให้ปราบขยับตัว

ได้ง่ายและลึกกว่าที่เคย ร่างกายของเขากำลังบีบรัดจนขาสั่น ปราบต้องใช้ท่อนแขนโอบเอวไว้ไม่ให้ล้มและใช้มือกอบ

กุมเจ้าน้องชายของเขารูดรั้งจนปวดหนึบไปหมด


            “อึก อะ อ๊า...”


            ปมุตเกร็งจนปากสั่นเมื่อปลดปล่อยออกมา ถึงตอนนี้เขาแทบหมดแรงยืนจนปราบต้องประคองให้เขาคว่ำหน้า

คลานสี่ขาอยู่กับพื้นเปียกน้ำ


            “ขออีกนิดนะครับป้อง พี่ใกล้จะแตกแล้ว”


            เสียงครางลึกดังติดตามมาเมื่อปราบที่ทรงตัวอยู่บนเข่าสองข้างเริ่มขยับเขยื้อนอีกครั้ง มือหนาดึงสะโพกกลม

กลึงให้แนบชิดเข้ามายิ่งขึ้นเมื่อเขากดลึกและควงแท่งร้อนอยู่ภายในช่องทางตอดรัด


            “ดีครับป้อง อย่างนั้น ดีมาก”


            ปมุตดันก้นเข้าหาพลางส่ายรับแท่งร้อน แรงเสียดทานเร่งเร้าอารมณ์ปมุตขึ้นมาอีกครั้งเมื่อสิ่งแปลกปลอมสัมผัส

กับจุดกระสันที่อยู่ภายใน ดูเหมือนปราบจะรู้จักร่างกายของเขาดีเหลือเกิน


            “อะ อื้อ พี่เดี่ยวครับ เสียวเหลือเกิน”


            “พี่ก็เสียวครับป้อง อืม ทั้งขมิบทั้งตอดแบบนั้นจะเร่งให้พี่พาขึ้นสวรรค์อีกรอบใช่ไหม”


            เสียงครางต่ำอย่างถูกใจดังมาจากปราบที่อยู่ด้านหลัง ปมุตวางแขนเรียวไปกับพื้นห้อง โหย่งสะโพกขึ้นสูงเมื่อ

ท่อนเนื้อใหญ่เริ่มดันกายเข้าออก มือของปราบยึดอยู่กับเอวของเขาเพื่อช่วยดึงให้ปมุตเด้งเอวสวนกลับตอบรับการบุก

ทะลวงอย่างไม่ออมแรง ปราบหอบหายใจถี่พลางทิ้งตัวลงไปกอดรัดร่างเพรียวเมื่อฉีดอัดน้ำรักเข้าไปในร่างกายของ

ปมุต เขาดึงใบหน้าหวานมาปรนจูบหนักหน่วงอีกครั้ง




            ปมุตหมดแรงจนปราบต้องอุ้มร่างกายที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวห่อหุ้มออกมาวางอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ก่อนจะทิ้งตัวเปล่า

ปราศจากแม้แต่ผ้าพันลงไปนอนเคียงข้าง ปราบไล่นิ้วไปตามกรอบหน้ารูปหัวใจจนไปหยุดอยู่ที่กลีบปากอิ่ม


            “หมดแรงเลยรู้ไหม”


            เขาเอ่ยเย้าจนปมุตต้องผงกหัวขึ้นมาตวัดสายตามอง มือเรียวทุบไปที่ต้นแขนดังพลัก


            “ป้อง พี่เจ็บนะครับ”


            “ให้เจ็บบ้างเถอะครับ พี่เดี่ยวนั่นแหละทำให้ป้องหมดแรง นี่พรุ่งนี้มีงานอิเว้นท์ด้วยจะเต้นไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้”


            “อย่าทำหน้าบึ้ง เดี๋ยวหมดหล่อนะ ไหนยิ้มซิ ยิ้มมม”


            ปราบแกล้งดึงมุมปากของปมุตออกจากไปจนปมุตต้องตีมือซนนั้น


            “เล่นเป็นเด็กอะพี่เดี่ยว”


            “รักเด็กก็ต้องทำตัวเด็ก”


            ปราบพลิกตัวขึ้นไปคร่อมทาบปมุตไว้


            “เป็นเด็กก็ต้องแรงดีกว่าผู้ใหญ่ แต่นี่อะไร ออกกำลังกายไม่กี่ยกก็หมดแรงแล้ว”


            หน้าคมของปราบโน้มลงไปกดจูบที่ปากแดงเรื่อ เขาดันลิ้นหยุ่นเข้าไปตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กให้ตกอยู่ใต้อาณัติของ

เขา ปมุตได้แต่เงยหน้ารับจูบแม้ว่าจะยังส่งเสียงประท้วงไม่เลิก


             “อึก อื้ออ พี่เดี่ยว ไหนว่าหมดแรง”


            “แรงพี่มีหลายยกครับป้อง น่านะ ออกกำลังกายบ่อยๆ ร่างกายจะได้อยู่ตัวไงครับ”


            มือน้อยที่พยายามผลักไสอย่างไม่จริงจังนักถูกปราบรวบไว้ก่อนที่เขาจะซุกไซ้จมูกลงไปกับเนื้อตัวที่หอมกรุ่น

เขาค่อยๆ ปลุกเร้าปมุตขึ้นมาอีกครั้งจนกระทั่งบทรักระอุขึ้นมาอีกรอบ


            เสียงครางกระเส่าด้วยไฟแห่งเสน่หาดังลอดออกมาถึงนอกห้องเพราะบานประตูห้องนอนที่ปิดไม่สนิท ต้นเหตุ

สองคนที่กำลังโรมรันกันอยู่บนเตียงกว้างภายในห้องไม่ได้รู้เลยว่าเป็นสาเหตุให้ คนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับหายใจหอบไปด้วย

ความอิจฉา

            รัศมีที่จะมาหาบุตรชายแต่กลับต้องมายืนฟังเสียงบาดหูเม้มปากแน่น

            สาวใหญ่อย่างหล่อนก็ยังมีความต้องการเพศรส รูปร่างหน้าตาและลีลาของปราบที่แอบมองช่างกระตุ้นความ

กระสันให้กับหล่อน


            รัศมีอยากจะเป็นต้นเหตุแห่งเสียงครวญเสียเหลือเกิน




                   ---------------------------TBC----------------------------


ฝากนิยาย แนวทะเลทราย เจ้าชายอียิปต์กลับชาติมาเกิดใหม่ด้วยนะคะ ผลงานอิชั้นเองจ้า




คำสาปร้ายพ่ายรัก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45868.0




 

[mukmaoY]

Omg    ครอบครัวอลเวงจริงๆ
ไม่รักลูกเลยหรือไร

[a_n]

รัศมี นางอยากขนาดนั้นเลยหรือ สงสารนายเอกจัง

[Ryoooo]

ป้าาาา นั้นของลูกน่ะ
ป้านี่ยังไง

กลัวใจแดเนียลเหลือเกิน เกลียดอ่ะ

ระวังตัวดีๆนะป้อง เชื่อสัญชาตญานตัวเองเข้าไว้
ไอ้แดเนียลมันตัวอันตรายของจริงเลยละ

[fay 13]

 

[B52]

เละ

[HISY]

เร่าร้อนเหลือเกิน
อิป้าไม่ได้แอ้มหรอกค่ะ

[Viewonohm]

ดิชั้นเสียเลือดทุกตอนเลยค่ะ 

[maru]

รัศมีนี่ดูแย่จังเลย ทำไมเป็นคนแบบนี้

[lizzii]

ขอแดลเนียลอย่าทำอะไรร้ายๆ กับป้องเลย

[Freja]

รัศมีก็อยากงาบปราบมาตั้งนานแล้วนี่
นางก็เยอะว๊อนท์เรื่องอย่างว่าอยู่แล้วแหละ
ออกไปหากินข้างนอกเป็นประจำ
นางกับพ่อปราบนี่ฝนตกขี้หมูไหลคนจัญไรมาปะกันจริงๆ

อิแดนเอ๊ยยยยยย
เรื่องหน้าตาแกน่ะมันไม่ใช่เรื่องใหญ่
ถ้าหากว่าแกจะทดแทนด้วยการเป็นคนดีที่น่าคบ
แต่แกนี่เลวแบบสุดๆเอาคำด่าที่คนเขาด่าแกเพราะแกชั่วมาลงที่ว่าเขาด่าแกเพราะว่าแกน่าเกลียดแทน
สมองแกมันโคตรดีเลยแต่ก็ไม่ดีพอที่จะทำให้แกเข้าใจสันดารตัวแกเอง
แฟนแกที่มันตายก็เพราะแกนั่นแหละ
แต่แกก็โทษคนอื่นเพราะว่ามันง่ายดี
เลวตั้งแต่อยู่ในท้องแล้วมั๊งเอ็งเนี่ย

[•♀NoM!_KunG♀•]

อีแม่เลี้ยงไม่จบ ตบมั้ย

[Pam_ban]

หนักใจแทนพี่เดี่ยวกับน้องป้อง  ที่มีแต่คนจ้องจะทำลายความสัมพันธ     สู้ ๆ นะคะทั้งคู่ ศัตรูเยอะขนาดนี้จะมีใครมาช่วยปราบพวกเหล่าร้ายไหมนะ    ขออัศวินที่เหี้ยมและโหดที่สุดมาคอยอารักขา   


รอตอนต่อไปค่ะ