หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>

[ToffeE_PrincE]

น้องปมุต น่างสงสารจุง
ชาวี รีบๆปราบโนเอลให้ได้นะ

 

[HISY]

ทำร้ายจิตใจน้องอีกแล้วนะพี่เดี่ยว
คู่รองนี่ดุเดือดมากอ่ะ

[Freja]

รอโมเมนท์นี่้มานาน เวลาที่ปราบจะมาเผชิญหน้ากับพ่อที่ทำกับเขากับแม่อย่างร้ายกาจ
อต่ยังไงก็สงสารน้องหน่อบนะพี่ปราบ น้องไม่ได้เป็นสร้างปัญหา

ชาวีกับโนแอลนี่แซ่บจริงๆ
อยากรู้ว่าจะหักเหลี่ยมกันยังไง
ชาวีก็คงนึกไม่ถึงว่าโนแอลจะมีปูมหลังแบบนั้น

[PHA_]

ฮุ้ววววว เข้มข้นๆๆ
ไม่มีใครยอมใคร
แต่น้องป้องชอบพี่ปราบแล้วอ่ะดิเนี่ย
แพ้ใจ ก็เท่ากับแพ้หมด...

[heangsure]

อ่านมาถึงตอนนี้แล้วแบบว่าทนไม่ไหวต้องรีบมาตอบเลยนะเนี่ย

คือแบบว่า

ความแค้นเนี่ย มันเป็นแรงขับเคลื่อนให้คนเราสละทิ้งคุณธรรมและศีลธรรมไปได้อย่างเหี้ยมโหดเลยนะเนี่ย  สงสารก็แค่น้องป้องที่เป็นเพียงแค่เหยื่อที่ถูกกระทำ

เรื่องนี้เราไม่อยากให้จบแบบแฮปปี้เอนด์เลย เพราะไม่อย่างนั้นคนเราอาจจะมโนไปเองได้ว่า ทำเลวขนาดไหนก็ได้ สุดท้ายก็อยู่กันได้ต่อไป ซึ่ง มันไม่ใช่อ้ะ

แต่ก็ยังคงจะรออ่านตอนต่อไปเหมือนกันค่ะว่า ยามมนุษย์พ่อได้พบกับความจริง จะเป็นยังไง คนอ่านยังไงก็สะใจแน่ค่ะ ตอนนี้มนุษย์พ่อรับโทษแซงค์ชั่นจากลูกเมียแล้ว  มาเจอความจริงสุดช็อคโลก ไม่บ้า ก็ต้องหัวใจวายแน่นอนค่ะ

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ แสนบีบคั้น และดราม่ามากมาย

อย่าลืมพักผ่อนบ้างอะไรบ้างนะคะ จุ้บๆ กู้ดไนท์ค่ะ

[mukmaoY]

ใจร้าย
เจอคนใจร้ายใจดำ ก็มีแต่ช้ำรับกรรม!!

[titansyui]

 

[JustWait]

กรี๊ด มาต่อไวๆนะคะ รอฉากนี้นานมากก

[LadyGreaz]

โอ๊ยๆๆ พี่ปราบของหนู ใยพี่ถึงใจร้ายกับน้องป้องหยั่งนี้นะ

 

รอตอนต่อไปนะคะ(ไม่เอานะให้รอนานอะ ใจจะขาด)

[fay 13]

 

[ekuto]

พาน้องหนี ปราบนายมัน...นายมัน... ฮึ่ย!!

[iammz]

/.me เตรียมทำCPRให้คุณปัญญา

#เผื่อช็อค

[Sasima]

แต่เราอยากให้ปราบมีความสุข ทั้งชีวิตถึงเขาจะเลวแต่ก็เลวแบบมีเหตุผล คนเลวที่โดนคนอื่นกระทำมาก่อนมันน่าสงสารนะ ชีวิตต้องเจออะไรแย่ๆมามาก ยังไงก็ติดตามดูว่าความรักของปราบกับปมุตจะเป็นยังไงต่อไป อยากให้กลับมาเป็นพี่เดี่ยวของน้องป้องเร็วๆและอยากให้พ่อเลวๆกับแม่ร่านๆได้รับผลกรรมที่สาสม แค้นแทนปราบมากๆ

[pattapong200320]

ปราบบบบบบบบ
ทำกับน้องขนาดนี้. อย่ามาง้อทีหลังนะ
รับรอง ยากกกกกส์

[mooping-7]

ปัญญาจะจำหน้าลูกชายได้หรือปล่าวล่ะ

[ka[ze]na]

คนรักกัน บางทีไม่พูดอะไรเลยดีกว่าที่พูดแล้วเต็มไปด้วยความเจ็บปวด..

[lizzii]

พ่อจะจำลูกตัวเองได้ไหมนะ
แต่สงสารน้องป้องจัง พี่ปราบมันใจร้าย

[•♀NoM!_KunG♀•]

จำได้มั้ยนะ

[shoi_toei]

เริศ ค่ะคุณปราบ เดินผ่าเผยนั่งเก้าอี้ผู้บริหาร เกร๋ ๆ

[::UsslaJlwaJ::]

สงสารน้องป้องสุดใจ

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

ปราบใจร้าย ถ้าน้องเกลียดนะจะสมน้ำหน้าให้ ชิ!

[Adoreyou]

โฮยยยยยยย มันส์ขึ้นเรื่อย ๆเลยยย รอตอนต่อไปจ้า 

[iNklaNd]

ช็อคเพราะจำลกตัวเองได้???

[OJSG7]

ปมุตรับแทนเต็ม ๆ พ่อก็หลงการพะนัน
จนกู้ไม่กลับ พองี้ทำมาสำนึกผิด (แบะปาก)

[kms]

เชียร์ชาวีรัวๆๆๆ

[punthipha]

ปัญญามีปัญญาทำปัญหา อย่างเดียว 

[Belove]

                                                                    เพลิงพ่าย

                                                                    บทที่ 27.1
         

         ไม่จริง เป็นไปไม่ได้!

          ปัญญาไม่เชื่อเรื่องผีสาง วิญญาณใดๆทั้งสิ้น แต่สิ่งที่เขากำลังจ้องตาแทบถลนมันทำให้หัวใจเกือบจะหยุดเต้น

กับผู้ชายร่างสูงสมาร์ทในชุดสูทเรียบหรูส่งให้ยิ่งดูดีขึ้นอีกก้าวมายืนอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะประชุมตัวยาวพร้อมกับค้อม

ศีรษะรับเสียงปรบมือจากบรรดาตาแก่รอบห้อง


         “พวกผมมันแก่แล้ว ต้องขอฝากบริษัทไว้กับผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟแรง”


         “ดีใจที่บริษัทที่พวกเราช่วยกันก่อตั้งมากับท่านประธานคนก่อนได้ตกมาถึงมือคนที่เหมาะสม”


         ไม่จริง ก็เขานี่ไงคนที่เหมาะสม เขาคือประธานบริษัท

         ปัญญาคร่ำครวญอื้ออึงอยู่ในสมองตัวเอง มือชื้นเหงื่อเกาะอยู่ที่ขอบโต๊ะยึดไว้เป็นหลักเมื่อหัวใจของเขากำลังเต้น

เร็วและแรงจนเจ็บไปหมด

          ปราบ ปริวัตร

         ผู้ชายที่กำลังยืนเด่นรอรับการจับมือให้กำลังใจจากกรรมการบริหารที่ทยอยลุกขึ้นเรียงแถวเข้าไปก่อนก้าวออกไป

จากห้องประชุมโดยไม่สนใจเขาอีก ใบหน้าของปราบ ปริวัตรกำลังทำให้เขาช็อก

         ก็นั่นมันใบหน้าของไอ้เดี่ยวลูกชายหัวดื้อของเขาชัดๆ

         ถึงแม้จะไม่ได้เป็นลูกรักแต่ไม่มีทางที่เขาจะลืมใบหน้าลูกในไส้ไปได้ ปัญญากลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเมื่อ

เหลือเพียงเขาและปราบ ปริวัตรที่กำลังก้าวเดินมาหาเขาช้าๆจนกระทั่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าจนได้กลิ่นโคโลญจน์ออกจาก

ร่างกายชายหนุ่ม


         “อะ อะ ไอ้ ดะ…”


         “สวัสดีครับคุณปัญญา ในที่สุดเราก็ได้พบกัน”


         “แก แก มัน …” ปัญญาหน้าซีด


         “แกยังไม่ตาย”


         “อย่างน้อยก็ตายไปแล้วในความรู้สึกของคุณไม่ใช่รึไง”


         เสียงขื่นเค้นออกมาจากใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำและแค้นเคือง ปราบจ้องหน้าบิดาผู้ให้กำเนิดด้วยดวงตา

แดงก่ำ


         “แกไปอยู่ที่ไหนมา ไอ้เดี่ยว”


         “จำเป็นไหมที่ต้องตอบคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบ” ปราบยอกย้อน “คุณก็แค่อยากรู้ว่าทำไมผมไม่ตายไปจริงๆ

อย่างที่คุณอยากจะให้เป็น”


         “ไอ้เดี่ยว”


         เจ็บหน้าอกจนต้องยกมือขึ้นกุมไว้ ปัญญาหายใจอย่างยากเย็นเหลือเกิน เขายกมือสั่นระริกชี้หน้าชายหนุ่มที่เลิก

คิ้วมองเขาอย่างเย้ยหยันเมื่อรู้สึกตัวแล้วว่าทั้งหมดเป็นแผนของบุตรชายที่กำลังทวงคืนทรัพย์สมบัติกลับไป


         “ทั้งหมดเพราะแกใช่ไหม”


         ปราบยักไหล่


         “ถ้าคุณไม่ให้ความร่วมมือผมคงทำไม่สำเร็จ”


         “ไอ้ลูกเนรคุณ อ๊ะ ป้อง”


         ปัญญาเบิกตากว้างเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่นานมานี้เขาเพิ่งจับลูกชายคนโปรดใส่พานให้เจ้าหนี้ที่ชื่อปราบ ปริวัตร


         ไม่จริง!


         ชายสูงวัยตะโกนคำนี้อยู่ในใจเป็นรอบที่ร้อยตั้งแต่เห็นหน้าปราบ และตอนนี้สมองของเขากำลังขาดออกซิเจน


         “กะ แก กับ ป้อง คงไม่ได้…”


         ปราบใช้สองมือล้วงกระเป๋าแล้วเงยหน้าแค่นหัวเราะดวงตาเต็มไปด้วยความสาแก่ใจเมื่อเห็นอาการของผู้เป็นบิดา

แท้จริง


         “คุณควรจะดีใจที่พี่น้องรักกันมาก”


         ปราบย่อตัวลงไปจนใบหน้าเสมอกับปัญญา คิ้วเข้มเลิกขึ้นเมื่อเขาโน้มตัวไปกระซิบอยู่ใกล้หูบิดา


         “ผมรักป้องมาก และพ่อควรจะดีใจที่น้องเป็นของผม”


         สติของปัญญาดับวูบลงทันที
         









         เสียงไซเรนของรถโรงพยาบาลที่วิ่งมาจอดอยู่หน้าบ้านในยามค่ำทำให้รัศมีตกใจถลาออกไปดู ภาพที่เห็นคือเจ้า

หน้าที่กำลังเข็นนายปัญญามาส่งถึงภายในบ้าน รัศมีต้องรีบเข้าประคองสามีที่ยังหน้าซีดอย่างทุลักทุเลเมื่อเจ้าหน้าที่

จากโรงพยาบาลกลับออกไป


         “นี่คุณเป็นอะไร ทำไมมากับรถโรงพยาบาลได้”


         ปัญญากลืนน้ำลาย ยกมือขึ้นโบกช้าๆ เมื่อรัศมีพาไปทรุดนั่งที่โซฟารับแขก


         “ผมความดันขึ้นเมื่อเช้านี้”


         “แล้วทำไมความดันขึ้น ร้อยวันพันปีก็ไม่เคยเป็นนี่นา”


         “รัศมี” ปัญญาส่งเสียงอย่างรำคาญ “นี่ไม่รู้สักเรื่องได้ไหม”


         “ฉันเป็นเมียคุณนะ จะให้นั่งเป็นก้อนหินอยู่บ้านหรือไง”  รัศมีแหวใส่ “มีผัวก็ไม่ได้เรื่อง ดีแต่เรื่องโง่ๆ”


         “รัศมี” ปัญญาตวาดลั่นเงื้อฝ่ามือขึ้นสูง และคงจะฟาดลงมาแล้วถ้าไม่ได้ยินเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาในเขตบ้าน

ก่อนทั้งคู่จะหันไปมองเป็นตาเดียวเมื่อเห็นชายฉกรรจ์หลายคนพากันยกข้าวของกองใหญ่เข้ามาในตัวบ้าน


         “นี่มันอะไรกัน พวกแกเป็นใคร แล้วของพวกนี้เป็นของใคร นี่คุณนั่งบื้ออยู่ได้ทำอะไรสักอย่างสิ”


         รัศมีตวาดเมื่อห้ามไม่ได้ และเมื่อเห็นผู้ชายคนสุดท้ายที่ก้าวเข้ามาหล่อนถึงกับหน้าเหวอ


         “คะ คุณเดี่ยว ผะ ผีหลอก!”


         ร่วงลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นพักใหญ่กว่าจะรู้สึกตัว รัศมีรีบวิ่งมาเกาะแขนหลบหลังสามี


         “แกจะทำอะไรอีก” ปัญญาถามอย่างโกรธแค้น


         “อย่าลืมว่าบ้านนี้เป็นของผม ผมให้คุณและครอบครัวอาศัยอยู่ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่เข้ามาอยู่ที่นี่

ตามสิทธิ์”


         “ไอ้เดี่ยว”


         “ปราบ” ปราบแก้คำพูดนั้น


         “เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่” รัศมีกรี๊ดลั่นอย่างไม่เข้าใจ หล่อนรู้แต่ว่าผู้ชายที่หน้าตาคล้ายลูกเลี้ยงกำลังขนของเข้า

มาอยู่ในบ้านหลังนี้ ในขณะที่ปัญญาเริ่มเจ็บหน้าอกอีกครั้ง


         “ก็แค่เจ้าของบ้านที่แท้จริงกลับมาอยู่ด้วยก็เท่านั้นเอง”


         ปราบอธิบายสั้นๆ ให้รัศมีที่ยังอ้าปากหวอปะติดปะต่อเรื่องราวอย่างงงๆ เมื่อเรียบเรียงได้หล่อนก็แทบหยุดหายใจ


         “คุณคือเจ้าหนี้ของคุณปัญญา และคุณก็คือ…”


         มัวแต่ตกตะลึงจนไม่ได้ยินเสียงรถยนต์อีกคันที่เข้ามาจอดพักใหญ่ ก่อนที่ร่างเพรียวของปมุตจะปรากฏตัวขึ้นมา


         “เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมมีข้าวของเยอะไปหมด อ๊ะ…มาที่นี่ทำไม”


         ปมุตถลาเข้ามาผลักอกของปราบพร้อมสายตาเจ็บช้ำ รัศมียิ่งงงหนัก


         “ป้อง ป้องจำคุณเดี่ยวได้ด้วยหรือลูก”


         “ใช่ที่ไหนล่ะแม่ คนเลวคนนี้ชื่อปราบ คนที่เป็น…”


         ปมุตกัดฟันเมื่อพูดไม่ออก ปราบมองใบหน้าหวานพลางคว้ามือเรียวมากระชับไว้ในอุ้งมือ


         “บอกแม่ไปสิปมุต ว่านายเป็นสมบัติของปราบ ปริวัตร”


         “ป้อง” รัศมีกรีดร้อง “แต่นี่มันคือ ปราบดา พี่ชายของลูกนะ”
         





                   ------------------------- TBC--------------------------------




                       

[ลูกแมวหลงทาง]

 มาแล้ว ดีใจจัง
 
เจอแบบนี้เข้าไป ไม่รู้ใครจะช็อกกว่ากัน ม่าม่าบิ๊กแพ็คเลยทีนี้

[mukmaoY]

ปราบตอนนี้เหมือนโรคจิตจังเลย555
น้องป้องจะรู้แล้วสินะ  คงทั้งพะวงใจทั้งกลัว

[Freja]

 
มา ณ ตอนนี้ศีลธรรม ความรู้สึกชั่วดีลอยออกไปทางหน้าต่างหมดแล้ว
ขอหัวเราะด้วยความสะใจกับนิยายก่อน
คุณแม่น้องเดียวคะ  This is for you!

ศีลธรรม + สติกลับมาแล้ว
โอเคสิ่งเดียวที่ปราบไม่น่าทำก็คือสิ่งที่ทำกับน้องป้อง
เพราะว่าป้องเป็น ความเสียหายข้างเคียง Collateral Damage
ซึ่งไม่ควรเกิดขึ้น แต่เผอิญเป็นพล็อตของนิยายก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้
ตัวปราบเองปราบมันข้ามเส้นสีเทามาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ไปอยู่กับแด๊ดแล้ว

รออ่านตอนต่อไปนะคะ  จุ๊บๆ