<<เพลิงพ่าย>>
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: <<เพลิงพ่าย>>  (อ่าน 425407 ครั้ง)

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #150 เมื่อ31-10-2014 21:03:12 »



                                                                        เพลิงพ่าย

                                                                        ภาคกลาง

                                                                          บทที่ 9


เมื่อถึงเวลาจริงๆ ผมกลับยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าประตูห้องของแด๊ด แม้ว่าเดวิดจะให้เวลาเตรียมตัวเตรียมใจ

นานเป็นเดือนในช่วงที่แด๊ดเดินทางไปติดต่อธุรกิจแถบรัสเซีย เมื่อแด๊ดกลับมาถึงวันแรกเดวิดก็สะกิดผม

ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มตามแบบฉบับของเขา


“คืนนี้นะปราบ ผมให้คิวนายดูแลแด๊ดเป็นคนแรก”


ผมกลืนน้ำลายลงคอ


“แล้วผมต้องทำยังไงบ้างล่ะเดวิด”


เดวิดเอื้อมมือมาตบบ่าให้กำลังใจผม


“ทำยังไงก็ได้ที่แด๊ดอยากให้ทำ ปราบ ไว้ใจเถอะ แด๊ดดีต่อพวกเราเสมอ”


คุณเข้าใจความรู้สึกของผมไหมครับ นี่คือครั้งแรกสำหรับผู้ชายวัยสิบห้าหยกๆ อย่างผม

ที่ผ่านมาผมอาจจะเคยดูคลิปโป๊ หรือแอบส่องพวกกลัดมันในบ้านฟัดกันเองมาบ้างแต่ผมก็ยังไม่เคยเจอ

ของจริง เวลาที่ผมต้องการปลดปล่อยผมก็แค่ไปยืนชักว่าวแบบส่งๆในห้องน้ำ แต่นี่คือครั้งแรกที่ผมจะได้

รู้จักและลิ้มรสมัน อย่างที่ภาษาไทยเขาเรียกว่าอะไรนะ “ขึ้นครู” ใช่ไหม ถ้าผมจำไม่ผิด

ผมหักห้ามความตื่นเต้นยกมือเคาะประตู กลั้นใจรออยู่แวบเดียวประตูห้องก็เปิดกว้างออกโดยแด๊ดที่มอง

มายังผมพลางเลิกคิ้วสูง


“ปราบรึ”


ขาของผมสั่นเมื่อก้าวเข้าไปในห้องกว้างของแด๊ด และทันทีที่แด๊ดปิดประตูลงผมก็สะดุ้งอยู่ในใจขณะที่

กำลังเดินไปหยุดยืนอยู่กลางห้อง


“ผมจะมาดูแลแด๊ดคืนนี้ครับ”


นัยน์ตาสีน้ำตาลที่มองจ้องมามีทั้งแววปราณีและคำถามที่แด๊ดตั้งขึ้น


“แน่ใจแล้วหรือปราบ”


ผมสูดลมหายใจเข้าจนสุดเมื่อพยักหน้าและผ่อนมันออกเมื่อแด๊ดก้าวเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพลาง

จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของผม ใบหน้าหล่อเหลาของชาวอิตาลีคลี่ยิ้มและวางมือลงมาบนบ่า


“เคยมาบ้างหรือยัง”


ผมส่ายหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ  แด๊ดก้าวมาจนชิดพลางยกมือมาวางแนบอยู่ที่ต้นคอให้ผมแหงนหน้าขึ้นแล้ว

แด๊ดก็สอนบทเรียนแรกให้ผมด้วยการกดริมฝีปากหนานุ่มลงมา

แค่บทแรกผมก็ถึงกับใจสั่น จูบเชี่ยวชาญของแด๊ดทำให้สติของผมกระเจิงไปหมด แม้ผมจะเคยจูบป้องแต่

นั่นกลายเป็นของเด็กเล่นไปทันทีที่ผมเผชิญหน้ากับของจริง

ลิ้นร้อนสอดลึกอยู่ในโพรงปากตวัดวุ่นไปมาจนผมมึนงง ผมทำอะไรไม่ถูกสักอย่างมือไม้ก็ดูเหมือนจะเกะกะ

ไปหมดจนกระทั่งแด๊ดถอนลิ้นออกมาผมก็ยังยืนอึ้งตาลอย


“ถอดเสื้อสิปราบ กางเกงด้วย”


ผมทำตามที่แด๊ดสั่งราวกับต้องมนตร์ ไม่นานนักผมก็แก้ผ้าล่อนจ้อนอวดสายตาของแด๊ด

รูปร่างของผมในวัยสิบห้าก็ไม่เลวนักหรอก ผมสูงมาตั้งแต่เด็กๆ เมื่อได้มาเล่นกีฬาออกกำลังกายหนักๆ

รูปร่างก็มีกล้ามเนื้อมากขึ้นแม้จะยังไม่ได้แน่นจนซิคแพ็คขึ้นเป็นลูกอย่างไอ้แอนดรู ส่วนผิวขาวเพราะได้เชื้อ

ทางจีนจากพ่อก็คล้ำไปนิดหน่อยเพราะผมชอบเล่นกีฬากลางแจ้ง ท่าทางแด๊ดจะพอใจผมอยู่มากดูได้จาก

แววตาที่มองมานั้นหลังจากที่แด๊ดกวาดสายตาตั้งแต่หัวจรดเท้า


“รูปร่างดีมากนะปราบ”


แด๊ดเอ่ยปากออกมาจนได้ ผมเลยยิ้มอย่างลำพองนิดหน่อยกับคำชมนั้น แด๊ดปลดเสื้อคลุมออกจากตัว

ปล่อยให้มันกองอยู่บนพื้น ผมมองรูปร่างหนุ่มใหญ่อย่างแด๊ดด้วยความอิจฉาเมื่อเห็นกล้ามเนื้อสวยงามราว

กับรูปปั้นกรีกแม้บางส่วนจะมีร่องรอยบาดแผลจากการต่อสู้แต่มันยิ่งเร้าอารมณ์กระหายจนผมต้อง

กลืนน้ำลายไหนจะยังท่อนเนื้อกลางตัวขนาดเหมาะสมกับรูปร่างก็ยิ่งทำให้ผมรุ่มร้อน

และแล้วแด๊ดก็เอื้อมมือดันผมให้หงายหลังไปบนเตียงกว้าง

ผมสะดุ้งเมื่อแผ่นหลังสัมผัสเตียงนุ่ม มันเด้งเบาๆ รับน้ำหนักของผมและแด๊ดที่ค่อยๆ โน้มตัวลงมาจูบหนัก

หน่วงลงบนปากของผมอีกครั้ง มือกร้านงานหนักของแด๊ดวางแนบไปที่กึ่งกลางตัวของผมแล้วกุมมันไว้จน

หมด แค่แด๊ดรูดรั้งเบาๆ มันก็ตื่นขึ้นมาทันที


“สัญชาตญาณรวดเร็วมาก อาวุธใหญ่กว่าที่แด๊ดคิด ถ้าโตเป็นผู้ใหญ่ก็คงจะขยายได้อีก”


แด๊ดพึมพำขณะที่สาวมืออยู่กับไอ้น้องชายของผม มือของแด๊ดช่างปลุกเร้าอารมณ์ได้ดีกว่าผมทำให้ตัวเอง

มากมายนัก เพราะแค่มือใหญ่รูดรั้งผมก็เริ่มหอบหายใจถี่จนอกกระเพื่อม

แด๊ดเลื่อนตัวลงมาที่เอวของผม จับน้องชายของผมให้ตั้งชี้หน้า ดวงตาสีน้ำตาลวาบขึ้นเมื่อเปิดปากแล้วใช้

ลิ้นแตะลงเบาๆ ผมผวาเฮือก มือกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อแด๊ดกดปากครอบมันลงไปช้าๆ แล้วรูดกลับขึ้นมา

อย่างมีชั้นเชิง ในขณะที่มือหนึ่งของแด๊ดเอื้อมไปคว้าหลอดเจลใสที่พรั่งพร้อมอยู่แล้วบนหัวเตียงมาบีบใส่

มือ

“แด๊ด! ผม ไม่… อ๊ะ!”

กว่าจะรู้สึกตัวช่องทางข้างล่างผมก็ถูกนิ้วมือของแด๊ดสอดเข้าไปเสียแล้ว ผมยกสะโพกขึ้นเมื่อปลายนิ้วที่

สอดหมุนวนนั้นทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ กล้ามเนื้อมันบีบรัดจนผมต้องนิ่วหน้า


“ดะ แด๊ด จะ จะ กดผมเหรอ”


ผมตกใจในขณะที่แด๊ดยิ้มพราว


“ถ้าปราบจะไปกดคนอื่นแล้วไม่เคยรู้เลยว่าอีกคนเขาจะรู้สึกยังไง ปราบจะให้ความสุขเขาได้เต็มที่ไหม

แด๊ดจะสอนให้ปราบได้รู้ว่าคนที่เขาต้องรับเราน่ะเขาเป็นไงบ้าง”


ซองคอนด้อมถูกฉีกให้ขาด ผมตาลุกเมื่อเห็นแด๊ดใส่มัน ก่อนที่แด๊ดจะกดสะโพกเข้ามาในช่องทางของผม


“อ๊ากสสสส”


ผมดิ้นพล่านแหกปากตะโกนลั่นอย่างไม่กลัวความอับอายจนแด๊ดต้องโยกตัวมาจูบปากของผมไว้ พลางลูบ

ไล้ฟอนเฟ้นไปตามเนื้อตัวให้ผมค่อยๆ สงบลง แด๊ดจึงลองเคลื่อนสะโพกเข้าออกในช่องทางจนกล้ามเนื้อ

ตรงนั้นผมกระตุกแด๊ดคว้าไอ้จ้อนของผมสาวมือเร็วๆ พร้อมกับจังหวะที่แด๊ดแทงเข้าสาวออกกับเอวของผม

จนกระทั่งกล้ามเนื้อของผมบีบค้างแล้วแตกพุ่งรดมือ แด๊ดจึงได้ครางเสียงหนักกระทุ้งถี่ยิบแล้วกดแช่อยู่พัก

ใหญ่เมื่อแด๊ดปล่อยน้ำออกมาอยู่ในช่องทางของผม

เจ็บจนเกินกว่าจะบรรยายครับแต่มันก็เป็นประสบการณ์หนึ่งซึ่งผมไม่เคยลืมเลือนเลยไม่ว่าจะนานแค่ไหน


กับความรู้สึกนี้ มันเสร็จมันถึง แต่มันไม่ใช่


ผมหอบลึกกั้นเสียงร้องไว้เมื่อแด๊ดดึงแท่งเนื้อใหญ่ออกมาจากตรงนั้นก่อนที่แด๊ดจะถอดปลอกคอนด้อมทิ้ง

ลงถังขยะ แล้วนอนตะแคงใช้มือดันหัวตัวเองมองผมจนผมเริ่มหายใจเป็นปกติ


“หายเหนื่อยหรือยัง แล้วยังเจ็บอยู่ไหม ปราบยังมีแรงพอที่จะทำให้แด๊ดอย่างที่ปราบอยากทำหรือเปล่า”


ผมตาลุกวาว


“แด๊ดจะให้ผมทำอย่างเดียวกับที่แด๊ดทำเมื่อครู่ ใช่ไหมครับ”


ผมถามทวนเพื่อความแน่ชัด คำตอบคือใบหน้าที่เจือด้วยรอยยิ้มพร้อมกับร่างที่แสนจะเพอร์เฟ็คพลิกตัวไป

นอนหงายอยู่ตรงกลางเตียง ผมไม่รอช้าที่จะพลิกไปคร่อมอยู่บนร่างแด๊ดพลางวางมือสั่นๆลงไปที่แผ่นอก

แน่นตรงหน้า

ตุ่มไตสีเนื้อล่อตาล่อใจจนต้องก้มลงไปครอบมันไว้ด้วยปากแล้วดูดราวกับทารกที่หิวนมแม่ ทำอยู่อย่างนั้น

สลับกันทั้งสองข้างจนรอบข้างกลายเป็นสีแดงเรื่อ ผมอิ่มหนำจากยอดอกก็ยกปลายลิ้นลากไล้ลงมา

ตามลอนกล้ามเนื้อแวะเวียนวนรอบอยู่ตรงแอ่งสะดือก่อนที่จะลากต่ำมาถึงเนินสามเหลี่ยม

ได้ยินเสียงคราวแผ่วมาจากแด๊ด ผมเหลือบตาขึ้นมองเห็นแด๊ดปรือตาพลางเผยอปากอย่างรัญจวน

ทำให้ผมยิ่งได้ใจคว้าแก่นกายของแด๊ดไว้ในอุ้งมือแล้วกระทำเลียนแบบแด๊ดโดยค่อยๆ เลียยอดสีสวยแล้ว

ลากไล่ลงมาช้าๆ จนถึงโคน


“โอ้ ปราบ ดีมาก”


แด๊ดพึมพำแผ่วเบาพลางสอดปลายนิ้วเข้ามาในกลุ่มผมของผมแล้วกำไว้แน่นเมื่อผมงับปากกลืนกินมันลง

คอแล้วดูดไว้จนแก้มตอบ เอวของแด๊ดแอ่นยกขึ้นมาตามแรงดูดของผม


“ปราบ แด๊ดอยากให้ปราบเข้ามาแล้ว”


แด๊ดผงกหัวมองตาฉ่ำ เอื้อมมือหยิบถุงยางอันใหม่พร้อมหลอดเจลจากหัวเตียง แด๊ดฉีกซองและดึงมัน

ออกมาสวมให้น้องชายของผมแล้วจึงเขยิบไปพิงหลังที่หัวเตียงชันเข่าจนส้นเท้าชิดอยู่กับสะโพก หยิบ

หลอดเจลมาบีบใส่มือและทาไปรอบช่องทางของตัวเอง ผมมองขั้นตอนเหล่านั้นไม่วางตา ช่องทางสีสดของ

แด๊ดกระตุ้นจนผมอดรนทนไม่ไหวต้องโถมเข้าใส่ร่างของแด๊ดจ่อน้องชายที่ขยายใหญ่โตจนตัวเองก็นึกไม่ถึง

อยู่หน้าปากทางแล้วกดมันเข้าไปในร่างแด๊ด


“ปราบ ช้าๆ ไม่ต้องรีบ แด๊ดไม่ได้หนีไปไหน”


แด๊ดหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางหื่นกระหายด้วยอารมณ์อันพลุ่งพล่านของวัยรุ่น มือใหญ่ของแด๊ดโอบกอด

ผมไว้เมื่อผมค่อยๆดันสะโพกเข้าไปในช่องแคบ

อา….

ผมหายใจกระเส่าเมื่อท่อนเนื้อถูกบีบรัดไปรอบทิศทาง มันไม่เหมือนใช้มือเลยสักนิด กล้ามเนื้อของ

แด๊ดตอดตุ้บๆ จนผมอึดอัดไปหมด


“ขยับสิปราบ โยกเอว”


แด๊ดเตือนจนได้สติ ผมค้ำมือไปกับหัวเตียงชันตัวอยู่บนเข่าแล้วดึงแท่งเนื้อออกมาจนเกือบสุดก่อนที่จะแทง

พุ่งเข้าไปใหม่


โอ้ย เสียวชิบ


ผมเผลอครางอย่างติดใจ หลังจากนั้นผมก็โยกเอวอย่างเมามันจนแด๊ดครางดังขึ้น แท่งเนื้อของแด๊ดฟูพอง

ขึ้นมาให้ผมคว้ามันมารูดรั้งเข้าจังหวะ แด๊ดแอ่นอกเด้งเอวรับจนผมรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของแด๊ดบีบถี่มากขึ้น


“โอย แด๊ด มันตอดจัง”


“เร็วกว่านี้ แรงกว่านี้ปราบ นั่นแหละดีมาก โอ้”


แด๊ดเด้งเอวรับอีกทีเดียวผมก็ถึงกับปล่อยเสียงครางลั่นเมื่อกล้ามเนื้อของแด๊ดบีบค้างรอบแท่งเนื้อของผม

จนแก้วหูของผมลั่นเปรี๊ยะ แท่งเนื้อของแด๊ดปล่อยน้ำเมือกออกมารดมือผมจนชุ่มฉ่ำก่อนที่แด๊ดจะนอนหอบ

อย่างสุขสม

แด๊ดช้อนตามองผม

“อ้าว ยังไม่เสร็จหรือปราบ”


ผมยิ้มแห้งๆ เมื่อตัวเองทนไหว ไอ้น้องชายของผมมันยังอยู่


“อีกรอบนะแด๊ด”


ผมดึงแด๊ดให้ลงมานอนหงายจับขาแด๊ดยกพาดบนไหล่ โน้มตัวลงไปดูดยอดอกแด๊ดแล้วเริ่มเกมใหม่

คราวนี้จังหวะของผมแม่นขึ้น นิ่งขึ้นเมื่อสอดลึกเข้าไปในช่องทาง ผมกระแทกจนแด๊ดครางลั่น


“โอ ปราบ ตรงนั่น อา สุดยอด”


ตรงไหน ตรงนี้ใช่ไหม ผมยิ้มกริ่มเมื่อดึงมันออกมาจนหมิ่นเหม่แล้วสอดเอวลึกเข้าไปตรงจุดอ่อนไหว แด๊ด

บิดตัวเอวแทบขาด ดวงตาคู่สวยหลับพริ้มเมื่อผมจัดยกนี้ให้ถึงใจ

ช่องทางแด๊ดบีบอีกแล้ว คราวนี้ตอดรัดหนักกว่าเดิมเร่งเร้าให้ผมโยกเอวจนเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง


“ปราบ อ๊า”


แด๊ดส่งเสียงครวญยาวนานเมื่อผมจัดหนักจังหวะสุดท้าย แด๊ดปล่อยน้ำออกมาแล้วหลังจากนั้นไม่กี่วินาที

มันก็บีบรัดจนท้องน้อยของผมเกร็งแน่น ผมกระตุกวาบปลดปล่อยมันออกมาเต็มถุงยาง

สุดๆ ไปเลย

ผมหน้ามืดไปหมด จนต้องทิ้งร่างลงไปซบอยู่บนตัวของแด๊ดพากันหอบหายใจถี่เนื้อตัวเหนียวหนับ แด๊ดลูบ

หลังผมเบาๆ


“เก่งมากปราบ นี่ไม่บอกไม่รู้เลยนะว่าครั้งแรก”


ผมดึงตัวออกมาจากแด๊ดก่อนที่จะทิ้งตัวลงไปนอนหงายแผ่อยู่ที่ปลายเท้าแด๊ดทั้งที่ไอ้จ้อนยังคาไว้ด้วย

ปลอกหุ้ม แด๊ดหัวเราะเบาๆ ขยับตัวมาถอดปลอกให้ผม


“เป็นไงบ้างปราบ”


ผมหันไปมองแด๊ด ดวงตาของผมคงบอกถึงความตื่นเต้น


“แด๊ด มันสุดยอดเลยครับ ไม่เคยเบาตัวอย่างนี้มาก่อนเลย เอ่อ แล้วแด๊ดเป็นไงบ้าง”


แด๊ดลูบหัวผม


“แด๊ดมีความสุข ปราบเก่งมาก คงจะรู้ตัวเองแล้วใช่ไหมว่าชอบตำแหน่งไหน รุกหรือว่ารับ”


ผมพยักหน้ารับแล้วก็โผเข้าแด๊ดอีกครั้ง








มีต่ออีกนิด
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-10-2014 21:10:02 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #151 เมื่อ31-10-2014 21:11:32 »

ต่อกันอีกหน่อย





ชีวิตของผมดำเนินไปอย่างเรียบง่ายไม่มีอะไรผิดปกติ เรียนหนังสือ เล่นกีฬา ช่วยงานแด๊ดในส่วนที่แด๊ด

กระจายงานมาให้พวกเราที่อยู่ในการอุปการะได้ฝึกฝน ผมและทุกคนรู้จักศิลปะการป้องกันตัวจนชำนาญ

เพราะแด๊ดบอกว่าเป็นสิ่งจำเป็นหากจะต้องติดตามแด๊ดไปต่างประเทศ บางวันผมก็ได้คิวไปดูแลแด๊ดใน

ยามค่ำคืน แต่บางวันก็จะมีคนในบ้านมาจับจองไปช่วยปลดปล่อย กิจกรรมของผมวนเวียนอยู่อย่างนี้จน


จุดเปลี่ยนเข้ามาเยือนอีกครั้งเมื่อตอนที่ผมได้เข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัยเมื่อตอนปีหนึ่งปลายเทอม

ในบ่ายวันหนึ่งเมื่อผมเรียนเสร็จ ผมเดินพลางฟังเพื่อนๆ ที่กำลังพูดจาสัปดนมาตามทางเดิน คงเพราะมัว

แต่ฟังเพลินตอนที่เลี้ยวลัดมุมตึกไหล่ของผมจึงไปชนใครคนหนึ่งจนเกือบล้มลง


“อุ๊บ ซอรี่”


ผมอุทานอย่างตกใจมือของผมรีบคว้าร่างนั้นไม่ให้ร่วงไปกองกับพื้นโดยสัญชาตญานก่อนที่ตาจะมองด้วย

ซ้ำ พอตั้งตัวได้จึงได้หันไปมองคนที่ผมกำลังกอดเอวไว้


เมื่อตาต่อตาสบกัน หัวใจของผมก็กระตุก

ผิวขาวเนียนไม่มีกระอย่างชาวตะวันตกคนอื่น ผมสีน้ำตาลอ่อนตัดทรงเข้ากับรูปหน้าเรียวยาว ร่างสูงแต่ก็

ยังเตี้ยกว่าผมไปเล็กน้อย เอวที่ผมกำลังสัมผัสช่างกลมกลึงอย่างน่าลูบไล้

ผมนิ่งงันเมื่อกรอบหน้างดงามนั้นทำให้หัวใจของผมแล่นไปหาใครคนหนึ่งที่อยู่อีกซีกด้านหนึ่งของโลกซึ่งผม

เคยคิดว่าผมลืมเลือนไปแล้ว แต่บัดนี้ผมจึงรู้ว่าผมคิดผิด

หากคนที่ผมคิดว่าลืมไปแล้วเติบโตขึ้นมา ก็คงจะคล้ายคลึงกันที่แตกต่างจะมีก็เพียงคนที่อยู่ในวงแขน

ตอนนี้ดวงตาสีฟ้าสดใสอยู่ในเบ้าตาลึกแต่เมื่อยิ่งจ้องก็ยิ่งมีเสน่ห์ ในขณะที่คนอีกซีกโลกหนึ่งมีนัยน์ตาสี

เม็ดอัลมอนด์

ดวงตาสีฟ้าหรุบลงเล็กน้อยเมื่อยกมือขึ้นดันแผ่นอกของผมเบาๆ


“เอ่อ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบคุณที่ช่วยไม่ให้ล้มลงไปนะครับ”


เสียงทุ้มนั่นยิ่งกระแทกใจจนผมยังจ้องใบหน้านั่นไม่วางตา มือที่เกาะเกี่ยวอยู่ตรงเอวคลายออกอย่าง

อ้อยอิ่ง


“ผมขอโทษที่เดินไม่ระวังจนเกือบชนคุณล้ม ผมปราบครับเรียนบริหารปีหนึ่ง”


ปากสีแดงเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติคลี่ยิ้มจนหัวใจของผมแทบละลาย


“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อราฟาเอล แม๊กเวล อยู่คณะศิลปกรรมปีสาม”


ราฟาเอล แม๊กเวล



ผมยืนจ้องจนกระทั่งร่างเพรียวนั้นเดินจากไปจนลับตา




------------------------------------------ TBC ----------------------------------------


คุยกับคนแต่ง

ชั่งใจอยู่นานอย่างที่บอกไว้ในบทที่แล้ว เพราะรู้ว่าแม่ยกน้องป้องอาจจะไม่ชอบให้ปราบเป็นแบบนี้

แต่ก็อยากจะให้เข้าใจถึงวิถีชีวิตที่ปราบเติบโตขึ้นมาก่อนจะกลับไปเมืองไทยอีกครั้ง

ถ้าไม่ถูกใจท่านใดต้องขออภัยไว้ด้วยนะคะ

:mew2: :mew2: :mew2:

วันนี้แอบเปิดเรื่องสั้นแนวใสๆ ไว้เรื่องนึง (ใสจริงๆ ฟรุ้งฟริ้งมากค่ะ)

เป็นเรื่องที่แต่งไว้นานแล้วไม่กี่ตอนก็จบ ยังไงก็แวะเวียนไปอ่านกันได้เลยค่ะ

รักวุ่นวายของนายตัวร้ายรูปหล่อ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44227.0

:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:

ส่งข่าวอีกเรื่องหนึ่ง

ร้ายซ่อนรัก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40488.0

แต่งบทพิเศษไว้ห้าบทสำหรับพิมพ์ลงในหนังสือ ตอนนี้คืบหน้าไปใกล้เซ็นสัญญาแล้ว

ขอบคุณทุกแรงใจนะคะ



:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-10-2014 21:26:06 โดย Belove »

ออฟไลน์ rogerr

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 834
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #152 เมื่อ31-10-2014 21:38:31 »

เป็นแม่ยกน้องป้อง แต่ก็เป็นพ่อยกปราบด้วย
และน้องป้องต้องเข้าใจด้วยว่า ที่ปราบขยันฝึกปรือ
ก็เพื่อน้องป้องคนเดียวนะ คริคริ  :hao6:  :hao6:

ออฟไลน์ Viewonohm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 844
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-5
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #153 เมื่อ31-10-2014 22:03:56 »

ปราบถ้ากลับไปเจอน้อง ไม่อยากให้ทำร้ายน้องเลยยย :ling1:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #154 เมื่อ01-11-2014 00:46:24 »

 :mew1:

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #155 เมื่อ01-11-2014 00:58:18 »

ปราบยังไม่ลืมน้องก็ดีแล้ว
แต่อย่ากลับไปทำร้ายน้องเลยน๊าา

ออฟไลน์ Teddysdeath

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #156 เมื่อ01-11-2014 01:04:09 »

เรียนรู้ไวมากพี่ปราบ :hao6:

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #157 เมื่อ01-11-2014 10:35:24 »

 :hao6: :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ Pam_ban

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1086
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #158 เมื่อ01-11-2014 11:04:13 »

พี่เดี่ยวของป้อง  :ling1:  สั่งสมประสบการณ์มากไปนะ บางที   :o8:  หวังว่าจะไม่ลืมน้อป้องนะฮะพี่เด่ว  :hao5:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #159 เมื่อ01-11-2014 21:55:53 »

ปราบจะเอาคนนี้ไว้เพื่อเป็นตัวแทนน้องป้องรึเปล่าน๊าาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
« ตอบ #159 เมื่อ: 01-11-2014 21:55:53 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 9 ( 31 / 10 / 57 )
«ตอบ #160 เมื่อ03-11-2014 03:27:28 »

แล้วป้องเป็นยังไงบ้างนะนั่น

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #161 เมื่อ03-11-2014 22:14:07 »


                                                                  เพลิงพ่าย

                                                                  ภาคกลาง

                                                                     บทที่ 10


ผมไม่เคยสนใจและรู้จักศิลปะการแสดงที่ชื่อว่าบัลเลต์เลยสักนิดถ้าไอ้พวกเพื่อนๆผมจะไม่แย่งกันบอกให้

ผมรับรู้ถึงชื่อเสียงของ ราฟาเอล แมกเวลจากคณะศิลปกรรม ว่าเขาโด่งดังแค่ไหนในโลกของบัลเลต์

ก็ดังถึงขั้นว่าราฟาเอลได้รับทุนจากคณะบัลเลต์ชื่อดังของโลกให้ไปฝึกฝนการแสดงและพร้อมจะรับเขาทันที

ที่เรียนจบ


และในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ผมพบกับราฟาเอลเป็นครั้งแรกเขาก็จะแสดงบัลเล่ต์ร่วมกับนักศึกษาคณะของ

เขา ซึ่งมันก็คือวันนี้ที่ผมกำลังนั่งอยู่ในโรงละครเล็กๆ ของคณะศิลปกรรมท่ามกลางผู้ชมล้นหลามที่แห่มา

ชมการแสดงของนักบัลเลต์ชายชื่อดังของมหาวิทยาลัย ราฟาเอล แมกเวล

Black Swan เริ่มเปิดฉาก เสียงจอแจเงียบลงทันทีที่ม่านหนาหนักเผยให้เห็นถึงเวทีที่ไม่ได้มีสิ่งประดับ

ประดามากมายนักและทดแทนเสียงพูดคุยด้วยเสียงเพลงบัลลาดก่อนที่นักแสดงหญิงจะออกมาวาดลีลา

งดงามอ่อนช้อย ผู้ชมทุกคนได้แต่ส่งสายตาไปบนเวทีเพื่อรอคอย

แล้วเสียงฮือฮาก็ดังไปทั่วเมื่อนักแสดงที่ทุกคนตั้งตารอปรากฎโฉมขึ้นมาในที่สุด ผมเองก็ถึงกับดันตัวขึ้น

มองจนแผ่นหลังไม่ติดเก้าอี้อีกต่อไป ราฟาเอลช่างดึงดูดสายตาเมื่อเขาอยู่ในชุดบัลเลต์สีดำแนบเนื้อ

ผมไม่รู้หรอกว่าแม่หงส์ดำหงส์ขาวจะทะเลาะขัดแย้งกันเรื่องอะไร ผมดูไม่รู้เรื่องสักนิด เพราะสิ่งที่ทำให้ผม

ละสายตาไม่ได้เลยคือราฟาเอลต่างหาก ใบหน้างดงามกับผมสีน้ำตาลทองจัดทรงเข้ารูปอยู่ในชุดบัลเลต์

ช่วงบนประดับสีทองสะท้อนแสงอยู่บนพื้นดำ กับช่วงล่างที่เป็นกางเกงบางแนบสัดส่วนเผยให้เห็นท่อนขา

เพรียวแต่หนั่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ รับกับเอวคอดที่ผมเคยสัมผัส กางเกงแทบจะเปิดเผยสัดส่วนจุดอ่อน

ไหวให้ผมจินตนาการจนเตลิดเปิดเปิง ลีลาเมื่อราฟาเอลกรีดกรายและยกเอวนักแสดงหญิงขึ้นสูงก็ยิ่งทำให้

รู้ว่ากล้ามเนื้อทั่วร่างกายน่าจับต้องเพียงไหน


เผลอไผลจ้องมองอยู่ไม่นานเลยในความรู้สึกการแสดงก็จบลงท่ามกลางเสียงปรบมือกึกก้อง ม่านหนาสีทึม

ปิดฉากลง บรรดาผู้ชมทยอยกันลุกออกจากที่นั่งพร้อมเสียงชื่มชมไม่ขาดปากในขณะที่ผมยังนั่งเงียบอยู่ที่

เดิมเพื่อเรียกสติให้คืนกลับมา ผมนั่งอยู่จนกระทั่งเสียงเพลงเงียบลง ไม่เหลือใครแล้วในห้องโถงกว้าง ผม

จึงได้ลุกขึ้นและเดินออกมา







ร่างสูงของผมยืนพิงกรอบประตูยกมือขึ้นกอดอกพลางทอดสายตาเข้าไปในห้องน้ำของโรงละครที่มีเพียง

ไม่กี่ห้อง และมีผู้เข้ามาใช้บริการของมันเพียงคนเดียวกำลังยืนอวดร่างงดงามอยู่หน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ

ที่มีกระจกบานใหญ่อยู่เหนือขึ้นไป

คนๆนั้นหันมาสบตากับผมแวบหนึ่งแล้วจึงหันกลับไปที่กระจก ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นไหววูบและไม่ได้มีเสียงห้าม

ปรามเมื่อผมก้าวเข้าไปพร้อมปิดประตูด้านหน้าลง

ผมสืบเท้าเข้าไปยืนซ้อนหลังพลางมองสบกับดวงตาคู่สวยในกระจก


“ผมช่วยนะ”


ซิปตัวเล็กซ่อนปลายอยู่ด้านหลังชุดบัลเลต์ถูกผมรูดลงช้าๆ จงใจให้ปลายนิ้วสัมผัสผิวหนังของแผ่นหลังแผ่ว

เบาจนเห็นคนตรงหน้าเกร็งกายอยู่ในกระจก เรียวปากหยักบางเผยอขึ้นอย่างเผลอไผลเมื่อผมค่อยๆ ดึงเสื้อ

แนบเนื้อนั่นออกจนพ้นกายเปลือยเนื้อตัวช่วงบน  โชว์ให้เห็นสัดส่วนงดงามตั้งแต่ไหล่และอกที่ผายออกลาด

ลงสู่เอวคอดอวดเม็ดเล็กสีชมพูอยู่บนเนินเนื้อทั้งสองข้าง


ผมมองร่างกายนั้นในกระจกไล่สายตาไปถึงสะโพกที่ยังซ่อนตัวอยู่ในกางเกงแนบเนื้อที่โอบอุ้มจุดซ่อนเร้น

ให้เห็นเพียงรูปร่างภายนอก แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ลมหายใจของผมร้อนระอุ

สอดมือเข้าไปวางแนบเอวคอดแล้วดึงเข้าหาตัว ผมเห็นดวงตาสีฟ้าใสฉายแววหวั่นไหว ไม่มั่นใจ แต่ก็

ท้าทายอยู่ในทีเมื่อผมกดจมูกลงไปที่บ่าลาด เจ้าตัวเอียงคอให้ผมเม้มปากลงตรงซอกคออย่างถนัดถนี่

สะโพกคลึงเคล้าอยู่ตรงต้นขาของผม ลมหายใจนั้นกระชั้นขึ้นจนแผ่นอกกระเพื่อม เมื่อมือของผมลดต่ำไป

กอบกุมพวงถุงนุ่มจนกระชับ ใบหน้าเรียวเอียงเข้ามาหาผม เราทั้งสองคนสบตาซึ่งกันอีกครั้ง


ราฟาเอลหันหลังกลับมาอย่างรวดเร็วปานลมพัด คอระหงแหงนหน้าขึ้นให้ผมกดปากลงไปได้อย่าง

เหมาะเจาะ แขนเรียวยกขึ้นมาคล้องคอผมไว้พลางเบียดอกจนแนบชิดเมื่อผมวาดลิ้นเข้าไปในโพรงปากฉ่ำ

ชื้น กลิ่นเหงื่อจางๆ เร่งเร้ากระชากอารมณ์ดิบจนผมเผลอขยุ้มเนื้อสะโพกแน่นมืออย่างเมามัน

ทรวงอกของราฟาเอลสะท้านจนผมรู้สึกได้ เสียงครางแผ่วเบาแว่วมาจากในลำคอ ผมถอนปลายลิ้นออกมา

เพียงเพื่อจะกระซิบถามข้างใบหูนุ่มนิ่ม


“ที่นี่หรือที่ไหนดี”


กลีบปากแดงเรื่อสั่นระริก เสียงแหบพร่าตอบผมพลางช้อนตาหยาดเยิ้มขึ้นมา


“ที่นี่เถอะ ผมทนไม่ไหวหรอกถ้าต้องเสียเวลาไปที่อื่น”


น้ำหนักเพียงน้อยนิดเมื่อผมยกเอวราฟาเอลขึ้นมานั่งอยู่บนเคาน์เตอร์ ผมดึงกางเกงแนบเนื้อออกอย่าง

ยากลำบากจนต้องจุ๊ปากอย่างหงุดหงิด เดือดร้อนเจ้าตัวต้องช่วยดึงมันออกอย่างชำนาญก่อนที่จุดอ่อนไหว

ที่ผมจินตนาการจะอวดร่างชูสลอนให้เห็นสีชมพูเรื่ออยู่กึ่งกลางลำตัว ราฟาเอลดึงเสื้อยืดของผมออก ผม

หยิบคอนด้อมออกจากกระเป๋าเงินแล้วถอดกางเกงเหวี่ยงไปด้านข้างอย่างไม่ใยดี

ราฟาเอลคว้าคอผมให้โน้มตัวไปจูบแลกลิ้นทั้งที่ยังใส่คอนด้อมไม่เสร็จด้วยซ้ำแต่ผมก็ไม่ปฏิเสธ จนเมื่อ

จัดการสวมปลอกเรียบร้อยนิ้วจึงได้บดบี้ขยี้หัวนมสีชมพูหวานจนมันแข็งเป็นตุ่มสู้มือผมจึงได้ละปากออก

แล้วก้มตัวลงกระดกลิ้นรัวอยู่ตรงตุ่มไตนั้นพลางเลื่อนมือลงล่างกอบกำแท่งเนื้อเหมาะเจาะถูไถกับฝ่ามือชื้น

ราฟาเอลครางหวานพลางยกขาเรียวขึ้นตั้งชันเปิดทางให้ผมดันกายเข้าไปในช่องทางทีละนิด


“อืมม ฟิตมากครับราฟาเอล”


“เรียกราฟเถอะ”


เสียงกระเส่าตอบมาเบาๆ


“ผมอยากให้คุณเรียกผมว่าราฟ”


“อา ราฟ ข้างในคุณกำลังเล่นงานผม”


ผมเกร็งหน้าท้องแทบตายเมื่อภายในของราฟตอดรัดท่อนเอ็นแข็งของผมจนร้อนไปหมด ผมผ่อนลมหายใจ

ออกช้าๆเพราะกลัวตัวเองจะพาสวรรค์ล่มไปเสียก่อน ผมเสือกไสตัวเองเข้าไปจนหมดพอถึงตอนนี้ราฟเองก็

หอบหายใจหนักหน่วง


“มาเถอะ ผมพร้อมแล้วล่ะปราบ”


ผมกระตุกมุมปาก ยกมือบีบคางเรียวให้เงยหน้าบดปากลงไปพลางชักเอวออกมาและกระแทกไปอีกครั้ง

เสียงครางอื้อดังลอดมาทั้งที่ผมยังประกบปากแน่น ราฟเด้งเอวสวนกลับให้ผมได้กระแทกกระทั้นอย่างหนำ

ใจ ในขณะที่มือก็ฟอนเฟ้นแก่นกายของราฟจนเนื้อตัวสั่น


“อา ปราบ ผมไม่ไหวแล้ว อีกนิดเดียว”


ร่างเพรียวเบียดตัวให้ผมยิ่งสอดลึกสองมือขยำอยู่ที่หัว ผมเร่งจังหวะเอวจนรู้สึกได้ถึงแรงบีบเกร็ง

ราฟาเอลฉีดอัดน้ำเมือกออกมาเต็มกำมือของผม เสียงครางดังลั่นห้องน้ำเมื่อผมจับขาให้แยกกว้างดันกาย

ลึกจนสุดโคนพลางแช่ค้างไว้เมื่อผมปลดปล่อยตามหลังมาในอีกไม่กี่วินาที

ผมยืนหอบเกยคางไว้กับไหล่ของราฟาเอลพักใหญ่ กว่าที่จะดันตัวและถอนร่างกายออกมาจากช่องทางนั้น

เชยคางเรียวจูบหนักไปอีกครั้งแล้วจึงยกเอวคอดให้ลงมายืนขาสั่น พลางเปิดน้ำชำระล้างร่างกายให้เขา

ไม่นานผมและราฟาเอลจึงใส่เสื้อผ้ากลับคืน


“จริงๆ ผมแค่จะมาชวนคุณไปดินเนอร์”


ผมคลี่ยิ้มส่งให้ ราฟาเอลหัวเราะเบาๆ


“ให้ตายเถอะปราบ นี่คุณทำข้ามขั้นตอนกับทุกคนหรือเปล่า”


“เปล่า ก็มีคุณนี่แหละที่ทำให้ผมอดใจไม่อยู่ จริงๆนะ อยากจะพุ่งตัวมาหาคุณตั้งแต่เห็นคุณบนเวที”


“ผมรู้”


ราฟาเอลลากเสียงยาว


“ผมมองไปเห็นสายตาของคุณ เล่นเอาลืมท่าไปเหมือนกัน”


มือเรียวยกขึนมาลากไล้ไปตามคางของผม


“ไปเดทกันนะ”


ผมเอ่ยปากชวน


“กินอาหารให้อิ่มท้อง เผื่อว่าคุณอยากให้ผมกินคุณอีกรอบในค่ำคืนแรกที่เราเดทกัน”









กว่าผมจะกลับมาถึงบ้านและมุดหัวเข้านอนก็ปาเข้าไปเกือบสว่างเพราะกว่าที่จะกลับจากห้องของราฟก็

ค่อนคืนเข้าไปแล้ว เซ็กส์กับราฟเรียกพลังไปจนแทบหมดแรง และตื่นขึ้นมาก็สายโด่ง ดีที่ว่าไม่มีเรียนตอน

เช้า

โมกข์นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเพียงลำพังผมเลยเดินงัวเงียยกจานอาหารไปนั่งฟุบกับมัน


“หมดแรงเลยหรือมึง”


มันแสยะปากทักทายผม ผมเลยยกเท้าเตะหน้าขาของมันแก้ง่วง


“มึงล่ะ ไม่ไปหมดแรงกับใครหรือไง”


ผมถามมัน ไอ้โมกข์มันเสน่ห์แรงเพราะฝรั่งชอบหุ่นอย่างมัน สูง เข้ม หน้าคม


“เมื่อคืนกูดูแลแด๊ดว่ะ”


ผมพยักหน้าหงึกๆ รับรู้ พลางตักอาหารเข้าปาก


“แล้วเมื่อคืนกับใครที่ไหนวะ”


ไอ้โมกข์ถามผม


“ราฟาเอล แมกเวล ศิลปกรรม”


ผมบอกพิกัด โมกข์ไม่ว่าอะไรอีกมันก้มหน้าไปอ่านนิตยสารรถแข่งในมือ แต่อยู่ๆ มันก็ลืมตาโพลงหันหน้า

ขวับมาหาผม


“ราฟาเอล แมกเวล ที่เล่นบัลเลต์ใช่ไหม”


ผมพยักหน้างงๆ ไม่นึกว่ามันจะรู้จักด้วยเพราะโมกข์เรียนคนละที่กับผม พอได้รับคำยืนยันโมกข์ก็ยกมือตี

หน้าผากตัวเองดังป้าบ


“โลกแม่งกลมสัส ยุ่งกับใครไม่ยุ่งเสือกไปยุ่งกับเด็กไอ้แดน”


ผมชะงัก


“มึงรู้ไหม ราฟาเอล แมกแวล เป็นคนที่ไอ้แดนแม่งหวงเชี่ยๆ หวงแบบหมาหวงก้างสุดๆ”


แดนที่ไอ้โมกข์เรียกมันคือแดเนียล เครตั้น คนในอุปการะของแด๊ดคนหนึ่ง ถ้าคุณยังจำได้ มันคือคนที่ชอบ

มองผมและไอ้โมกข์แบบเหยียดๆนั่นแหละครับ ตอนนี้มันเรียนปีสุดท้ายที่เดียวกับไอ้โมกข์ ในขณะที่

ไอ้โมกข์เพิ่งเรียนปีสอง โมกข์บอกว่าแดเนียลเรียนเก่งมาก


“โนเอลเคยบอกกูว่าไอ้แดนมันชังขี้หน้าคนหน้าตาดีทุกคนแหละ”


โมกข์มันพูดกับผม


“เพราะว่ามันหน้าตาขี้เหร่ แต่พระเจ้าก็ประทานสมองให้มันแทน ผลการเรียนแม่งเอตลอด กูเองยังนึกทึ่ง”


นอกจากเรื่องเรียนไอ้แดนยังทำงานให้แด๊ดด้านสิ่งผิดกฎหมายด้วย แด๊ดดูจะไว้ใจให้มันอยู่มาก


“แล้วมันมาข้องเกี่ยวกับราฟาเอลยังไง”


ผมยังสงสัย เพราะดูอย่างไรก็ไม่มีทางที่ทั้งสองจะมารู้จักกันได้เลย


“ทั้งไอ้แดนและราฟาเอลมาจากบ้านเด็กกำพร้าด้วยกันทั้งคู่ ราฟาเอลถูกเจ้าหน้าที่ในนั้นทำร้ายไอ้แดนมันก็

คอยช่วยไว้ มันพากันหนีออกจากที่นั่นก็หลายหนแต่ก็ถูกจับกลับไป พออายุได้สักสิบขวบนี่แหละ ก็มีคนมา

หาเด็กไปเลี้ยง เขาก็เลือกราฟาเอลไปเพราะความที่เป็นเด็กน่ารัก ไอ้แดนมันก็อยากจะไปด้วยเพราะมันไม่

อยากจากกันแต่เขาก็ไม่เอามันไง มันเลยโกรธมากพยายามหนีออกมาจนสำเร็จ ก่อนที่แด๊ดจะเจอมันนั่น

แหละ พอมันโตขึ้นมันก็ไปสืบหาจนรู้ว่าราฟาเอลอยู่ที่ไหน พอรู้ มึงก็คงจะเดาได้ ว่ามันจะกันท่าคนอื่น

ขนาดไหน ก็มันรักของมันมานาน”


โมกข์เล่ามหากาพย์ของไอ้แดนให้ผมฟังอย่างยืดยาวก่อนจะปิดท้ายด้วยประโยคคำถาม


“ถ้ามันรู้ว่ามึงไปยุ่งกับคนของมัน มึงคิดไหมว่ามันจะทำอะไรกับมึง”







มีต่ออีกนิด


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-11-2014 22:17:45 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #162 เมื่อ03-11-2014 22:19:41 »

ต่อกันอีกหน่อย





Daniel‘s Part


ผมผลักประตูเข้าไปในห้องที่มีเพียงแสงสลัวในยามดึกเมื่อวันใหม่ล่วงมาแล้ว จริงๆ อยากจะมาตั้งแต่เย็นก็

ติดงานชิ้นสุดท้ายที่ต้องทำก่อนเรียนจบ ผมตั้งใจกับมันมากถ้ามันออกมาดีเกียรตินิยมก็ไม่ไกลเกินคว้า

กับคนที่มีปมด้อยเรื่องรูปร่างหน้าตาอย่างผมอะไรจะดีไปกว่าการหาปมเด่นอื่นๆ มากลบมันไว้

เฮอะ ไอ้คนหล่อๆคนอื่นในคณะจะมาเรียนเก่งสู้ผมน่ะหรือ ไม่มีทาง

ผมชิงชังคนหน้าตาดีทุกคน เพราะพวกมันมักจะหยิ่งผยองทั้งที่ไม่มีดีอะไรเลยสักนิด ยกเว้นคนหน้าตาดีคน

หนึ่งที่นอนทอดกายอยู่บนเตียงในห้องพักของอพาร์ทเมนท์แห่งนี้

ผมนั่งลงที่ขอบเตียงอย่างหมิ่นเหม่ เอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้านั้นอย่างหลงใหล ใบหน้าที่ผมรักและหวงแหน

มาตลอดชีวิตของผม


ราฟาเอล แมกเวล


ใบหน้าแสนโสภาหลับสนิทจนไม่รู้กระทั่งว่าผมก้าวเข้ามาในห้องกลางดึก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมอยากจะกอดรัด

ร่างกายนี้ไว้ขนาดไหน  และผมก็ไม่รอช้าที่จะโน้มตัวลงไปโอบรัดราฟาเอลไว้ในอ้อมแขน

ใบหน้างดงามสะดุ้งตื่น ดวงตาสีฟ้าสดใสแม้จะอยู่ในความมืดมองผมอย่างตกใจ


“แดน มาตั้งแต่ตอนไหน”


ราฟาเอลผวาขึ้นมาแต่ผมก็กอด และกดหน้างามให้แนบไปกับหน้าอกของผม


“เพิ่งมา คิดถึงราฟมาก อยากจะกอด อยากจะมีเซ็กส์ด้วย”


ร่างเพรียวดิ้นขลุกขลัก มือบางพยายามดันผมให้พ้นจากร่าง ผมได้แต่มองอย่างสงสัย

ดวงตาคู่นั้นหรุบลงจนผมผิดสังเกต แต่ผมก็ยังเลือกที่จะนิ่ง


“อย่าเพิ่งได้ไหม คือราฟเหนื่อยจากการแสดงเมื่อตอนเย็นมากๆ”


ผมเชยคางเรียวนั้นขึ้นให้สบตากับผม สีหน้าของราฟดูเกรงกลัวอะไรบางอย่าง ผมมองหน้าหวานสลับกับ

แอบสังเกตทั่วร่างเปลือยที่ซ่อนอยู่ในกองผ้าห่ม รอยแดงเรื่อทั่วทั้งตัวเป็นหลักฐานจนผมตาลุก


“เหนื่อยจากแสดงหรือว่าเหนื่อยเพราะมีชู้กันแน่ ลืมไปแล้วหรือว่าราฟเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น จำไม่ได้

หรือไงว่าผมเคยช่วยราฟไว้ไม่รู้กี่ครั้ง”


ผมบีบคางเรียวจนราฟตัวสั่น


“แดน ปล่อยผม ผมเจ็บ”


มือบางพยายามดึงมือผมออกแต่ไม่สำเร็จ ผมผลักราฟให้หงายหลังกลับไปนอนแผ่อีกครั้งแล้วผมก็ทิ้งตัวลง

ไปนอนทาบพลางกดปากลงไปจูบอย่างคับแค้น พอถอนปากออกมาก็เห็นกลีบปากนั้นแดงเห่อ


“คราวที่แล้วที่มีคนอื่น จำไม่ไดหรือไงว่าผมจัดการยังไง”

ผมซ้อมมันเสียน่วม ไอ้หนุ่มที่มาวอแวกับราฟาเอล ส่วนร่างที่ผมหลงใหลนี่ก็ถูกผมลงทัณฑ์เสียสามวันสาม

คืนจนแทบแหลกคามือ ช่วยไม่ได้ ผมบอกแล้วว่าร่างกายนี้เป็นของผม


“แดน อย่า ปล่อยผมไปเถอะ ได้โปรด”


ใบหน้าสวยพยายามขอร้อง แต่ผมไม่ปล่อย ผมกระชากผ้าห่มออกจนเห็นเรือนกายงดงาม ราฟพยายามจะ

ลุกขึ้น แต่ผมรีบดึงเข็มขัดออกแล้วมัดมือสองข้างของราฟไว้ด้วยกันตรึงไว้กับหัวเตียง


ผมลูบไล้เรือนร่างที่มีรอยแดงทั่วตัวด้วยความหลงใหลและโกรธแค้น ราฟตัวสั่นเมื่อจ้องมาทางผมอย่าง

หวาดกลัว ผมถอดเสื้อ ผมถอดกางเกง เหลือแต่ร่างที่เตี้ยกว่า แต่เต็มไปด้วยแรงมากมายที่พร้อมจะลบรอย

บนร่างกายนี้และพร้อมที่จะสร้างรอยใหม่ด้วยฝีมือของผม

ผมแยกขาเรียว สอดใส่เข้าไปทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่พร้อม ดีแล้ว ราฟจะได้จดจำว่าไม่สมควรทำอย่างนี้อีก

ราฟร้องไห้อย่างหนัก ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาแต่ก็ไม่หยุดที่จะกระแทกกระทั้นจนร่างสั่นคลอนไปทั้งตัว


“บอกมามันเป็นใคร”


ผมตะคอกจนราฟร้องลั่น มือที่เช็ดน้ำตาลดลงมาอยู่ที่คอระหงแล้วบีบลงไป


“บอกมา!”


ใบหน้าซีดเผือด ดวงตาเลื่อนลอยกว่าที่ราฟผู้แสนอ่อนแอจะยอมเอ่ยปาก


“ปะ ปราบ”


ดวงตาโปนของผมเบิกโพลง

บนโลกใบนี้จะมีใครสักกี่คนที่ชื่อ ปราบ









--------------------------------------------------- TBC -----------------------------------------



อย่าลืมติดตามผลงานกันค่ะ


X-theme the series เรื่องสั้นนี้มีไว้ X


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40976.0








เรื้องสั้นแบบเบาๆ


รักวุ่นวายของนายตัวร้ายรูปหล่อ


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44227.0



:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-11-2014 22:33:55 โดย Belove »

ออฟไลน์ Viewonohm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 844
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-5
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #163 เมื่อ03-11-2014 22:35:31 »

  เกรงว่าปราบจะกระทืบแดนซะน่วมอะดิ    :z10:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #164 เมื่อ03-11-2014 22:42:10 »

 :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #165 เมื่อ03-11-2014 23:08:16 »

งานบู๊กำลังจะมา

ออฟไลน์ loveaaa_somsak

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-3
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #166 เมื่อ03-11-2014 23:27:30 »

อ่านเรื่องนี้แล้วโดนใจเลย

ออฟไลน์ rogerr

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 834
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #167 เมื่อ04-11-2014 00:05:46 »

มีคดีความกันมาก่อนนี่เอง อยากอ่านต่อแระ
ตามมาตั้งแต่อ่านโมกจบอ่ะ รักคนแต่งครับ :กอด1:

ออฟไลน์ kms

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-14
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #168 เมื่อ04-11-2014 00:23:10 »

ปราบปล่อยราฟให้พี่แดนไปเห้ออออออ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7579
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #169 เมื่อ04-11-2014 01:28:01 »

ตีกันเองแร้วแด๊ดจะทำไงเนี่ยยย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
« ตอบ #169 เมื่อ: 04-11-2014 01:28:01 »





ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #170 เมื่อ04-11-2014 09:21:51 »

ตกใจกับเรื่องใหม่แฮะ

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #171 เมื่อ04-11-2014 13:39:22 »

แดเนียลจะแก้แค้นปราบยังไงเนี่ยะ

 :katai5:

ออฟไลน์ ekuto

  • ถ้าวันไหนไม่เข้ามาในเล้า วันนั้นเหมือนชีวิตขาดบางอย่าง
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 605
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-5
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 10 ( 03 / 11 / 57 )
«ตอบ #172 เมื่อ07-11-2014 23:18:52 »

ภาคโมก ยังไม่ค่อยเครียเรื่องของแดนเลน ว่าตายมั๊ย

ภาคนี้ ของความกระจ่างด้วยนะครับ

สารภาพ ก่อนว่า ติดภาคของโมกมากๆ อ่าน สองวันจบ แล้วมาต่อเรื่องนี้

ชอบผลงานของคนเขียนมากๆเลยครับ จะตามทุกเรื่อง ภาคโมกวางแผงวันไหนบอกด้วยนะครับ

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 11 ( 09 / 11 / 57 )
«ตอบ #173 เมื่อ09-11-2014 09:25:25 »


                                                                  เพลิงพ่าย

                                                                   ภาคกลาง

                                                                    บทที่ 11


แด๊ดอยู่ที่บ้านด้วยในเย็นวันนี้ พวกเราที่เหลือกันอยู่กำลังจัดการอาหารเย็นกันอย่างพร้อมเพรียง

หลังจากที่รับผมมาอุปการะแด๊ดก็ยังไม่ได้รับเด็กคนอื่นมาอีก  บรรดาลูกของแด๊ดทั้งหลายเจริญเติบโตตาม

วัย บางคนก็ยินดีที่จะทำงานให้แด๊ดอย่างเช่นเดวิดที่รักแด๊ดอย่างถวายหัวหรือไอ้แอนดรูก็ด้วยเช่นกัน

พวกนี้แด๊ดจะส่งให้ไปติดต่องานกับกลุ่มอิทธิพลมืดตามต่างประเทศแทนแด๊ดที่อายุมากขึ้น ส่วนใครที่อยาก

ประกอบอาชีพสุจริตแด๊ดก็ไม่ว่าอย่างเช่นไอ้โนเอลเพื่อนสนิทของผมอีกคนที่ตอนนี้ได้ดิบได้ดีไปเป็น

นายแบบชื่อดังอยู่ที่ปารีส ส่วนผมและไอ้โมกข์ยังช่วยงานเล็กๆ ของแด๊ดไปก่อนเช่นตรวจสอบบัญชีหรือไป

คุมบ่อนกาสิโนเล็กๆ เป็นการฝึกงานพร้อมกับเรียนมหาวิทยาลัยไปด้วย


อาหารเย็นวันนี้จึงเต็มไปด้วยรายละเอียดของงานและคำแนะนำจากแด๊ด ผมนั่งฟังอย่างสนใจจนลืมสังเกต

เสียงฝีเท้าที่ก้าวพรวดๆเข้ามาในห้องอาหาร กว่าจะรู้ตัวอีกทีอะไรบางอย่างหนักๆ ก็กระแทกใส่หน้าของผม

โดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว


“เฮ้ย อะไรวะ”


ผมอุทานอย่างตกใจพลางสะบัดหัวให้หายมึนงง วงอาหารแตกฮือท่ามกลางเสียงสบถเมื่อคอเสื้อของผมถูก

กระชากแล้วเหวี่ยงให้ไปกองกับพื้นห้อง


“สัสแดน อะไรของมึง”


ผมด่าอย่างเดือดดาลเมื่อเห็นต้นเหตุ ร่างตันของไอ้แดนยืนจังก้าอย่างเอาเรื่องดวงตาโปนๆ ของมันมองผม

อย่างโกรธและเกลียดก่อนที่มันจะกระโจนมานั่งคร่อมและเสยปลายคางผมด้วยหมัดของมันอีกครั้ง แต่

คราวนี้ผมตั้งสติได้ทันจึงได้คว้าหมัดมันไว้และอัดเข้าที่ครึ่งปากครึ่งจมูกของมันคืนกลับไปบ้าง

ไอ้แดนหน้าหงายแต่มันยิ่งมองผมอย่างชังน้ำหน้ายิ่งกว่าเดิม มันเงื้อหมัดสูงเตรียมที่จะอัดหน้าผมเต็มที่


“หยุดนะ”


เสียงประกาศิตดังขึ้นจากแด๊ดที่มองมาด้วยนัยน์ตากรุ่นโกรธ แด๊ดถลาเข้ามาและกระชากคอเสื้อแยกผมกับ

ไอ้แดนออกจากกันพลางหันไปมองไอ้แดน


“เกิดอะไรขึ้นแดเนียล”


แด๊ดเรียกมันเต็มยศ


“ทำไมถึงต้องทะเลาะกันด้วย”


ไอ้แดนจ้องผมเขม็งพร้อมกับยกมือชี้หน้า


“มัน ไอ้ปราบ มันมายุ่งกับของของผม มันมายุ่งกับคนของผม”


“กูไม่รู้ว่าเป็นคนของมึง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะถ้าเขาเต็มใจจะยุ่งกับกู มึงก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปบังคับเขา”


“ไอ้เหี้ยปราบ”


ไอ้แดนทำท่าจะพุ่งเข้าหาผมอีกครั้งถ้าไม่ติดดวงตาดุของแด๊ดห้ามไว้ มันเลยได้แต่ฮึดฮัดใส่ผม


“แดเนียล”


แด๊ดพูดเสียงหนักกับมัน


“แด๊ดเคยบอกกับลูกทุกคนว่าไง จำไม่ได้หรือ แด๊ดบอกว่าถึงจะเลวยังไงแด๊ดขออย่างเดียว ขอให้รักพวก

พ้อง แด๊ดขอได้ไหม อย่าทะเลาะกันเพราะคนๆเดียว”


“แด๊ดเข้าข้างมัน”


แดเนียลมองหน้าแด๊ดอย่างผิดหวัง


“ทั้งที่มันมาแย่งคนที่ผมรักที่มีไม่กี่คนบนโลก ใช่สิ แด๊ดรักมันมากกว่าผมนี่ เพราะผมมันหน้าตาอัปลักษณ์

ไม่ถูกใจแด๊ดใช่ไหม เพราะผมไม่ได้ทำให้แด๊ดนอนครางอยู่บนเตียงใช่ไหม”


เสียงฝ่ามือแหวกอากาศไปกระทบใบหน้าแดเนียลอย่างจังจนมันหน้าหันไปตามแรงฟาด ทุกคนยืนอึ้งเมื่อ

เห็นแด๊ดลงมือกับลูก แด๊ดมองแดเนียลด้วยสายตาเจ็บช้ำ มือข้างที่ตบแดเนียลกำแน่นอยู่ข้างลำตัว


“แดน แด๊ดรักลูกทุกคนเท่ากัน แด๊ดไม่เคยรักใครเพราะหน้าตาและไม่ได้รักใครเป็นพิเศษเพียงเพราะคนนั้น

นอนกับแด๊ด หากแด๊ดไม่รักแดนแด๊ดจะพาแดนมาอยู่ที่นี่ทำไม”


เสียงของแด๊ดสั่นด้วยความโกรธและเสียใจ แต่ไอ้แดนก็ยังจ้องหน้าแด๊ดด้วยสายตาเดียวกัน น้ำตาซึมอยู่ที่

หางตาของมันในขณะที่มุมปากมีเลือดแตกซิบ


“ถ้าแด๊ดรักผม แด๊ดบอกให้ไอ้ปราบเลิกยุ่งกับคนของผมสิ”


“แล้วถ้าแด๊ดบอกให้ปราบเลิก แต่ถ้าคนของแดนเขาอยากจะยุ่งล่ะ มันเป็นเรื่องของคนกลางที่เขามีสิทธิ์จะ

เลือก”


“เห็นไหม แด๊ดก็เข้าข้างมันอยู่ดี”


แดเนียลตัดพ้อเสียงเครือ


“เอาเถอะ เห็นแก่แด๊ด คราวนี้ผมจะไม่เอาเรื่องมัน แต่ผมจะไม่ไว้หน้าใครอีกแล้วถ้ามันยังทำครั้งต่อไป”

แดเนียลมองผมอย่างโกรธแค้นก่อนที่จะกระแทกเท้าเดินออกไปจากบ้าน ผมก้าวไปหาแด๊ดอย่างรู้สึกผิด


“แด๊ด ผมขอโทษที่ก่อเรื่องให้แด๊ดไม่สบายใจ”


แด๊ดไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากตบบ่าผมเบาๆ แล้วมองตามหลังแดเนียลอย่างเป็นห่วง โดยที่เราไม่ได้

สังหรณ์ใจเลยว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่แดเนียลมาเยือนที่บ้านใหญ่หลังนี้










ผมไม่ได้เจอราฟาเอลอีกเลยจนเวลาล่วงไปสามวันแม้ว่าใบหน้าและเรือนร่างนั้นจะยังทำให้ผมคิดถึง

ความคิดถึงนั้นมันปะปนทับซ้อนด้วยเงาจางๆ ที่ซ่อนอยู่ในซอกมุมหนึ่งของความทรงจำจนผมแทบแยกมัน

ไม่ออก

จนกระทั่งวันที่สี่ผมก็พบกับราฟาเอลจนได้ในช่วงเวลาบ่ายจัดตอนที่คาบสุดท้ายของการเรียนเสร็จสิ้นลง

และผมกำลังเดินทอดน่องอยู่ริมถนนในมหาวิทยาลัย

เราต่างหยุดยืนและสบตา ดวงตาสีฟ้าของราฟาเอลช่างบอกความรู้สึกได้หลากหลายอย่างยิ่ง มันมีทั้ง

ความยินดีที่ได้พบหน้ารวมถึงความประหวั่นพรั่นพรึง แต่ที่มีมากที่สุดคงหนีไม่พ้นความคิดถึงและโหยหา

จนไม่จำเป็นต้องกล่าวออกมาเป็นคำพูด

ร่างเพรียวสมส่วนเดินนำโดยที่มีผมเดินตามหลังไม่ห่างจนกระทั่งถึงอพาร์ตเมนท์ใกล้มหาวิทยาลัยที่ราฟา

เอลเช่าไว้ เมื่อประตูห้องปิดลงเราสองคนก็โผเข้าจูบปากกันอย่างดูดดื่มเนิ่นนาน

ลมหายใจหอบถี่เมื่อเรายอมแยกจากกัน ผมค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของราฟาเอลออกจนหมดเหลือเพียงกาย

เปลือยเปล่าที่ยืนสั่นเทาต่อหน้าผม


“โอ ราฟ นี่มันอะไรกัน”


ผมมองร่างกายเบื้องหน้าอย่างเจ็บปวด เสื้อแขนยาวคอปกตั้งที่ผมคิดว่าราฟาเอลใส่เพื่อป้องกันลมหนาว

แต่ความจริงแล้วเขาใส่มันเพื่อปิดบังรอยเขียวจางๆ รอบลำคอรวมทั้งร่องรอยต่างๆ ตามเนื้อตัวที่ยังคงพอ

เห็นได้แม้จะไม่ชัดเจนนักแต่ก็พอจะรู้ว่ามันถูกกระทำรุนแรงอะไรมาบ้าง


“ไอ้สัสแดน ไอ้หมาบ้า”


ผมสบถด้วยความสงสารราฟาเอล ใบหน้างามเงยขึ้นอย่างตกใจ


“คุณรู้จักเขาหรือ”


“ผมอยู่บ้านเดียวกับมัน”


เมื่อรู้ความจริงราฟาเอลก็เบิกตากว้างพลางเดินถอยหนี ปากซีดสั่นระริกจนผมต้องคว้าร่างนั้นมากอดไว้

อย่างปลอบประโลม ราฟาเอลฝืนตัวอยู่ในอ้อมกอดของผม


“ปราบ งั้นเรายิ่งไม่ควรอยู่ใกล้กัน”


ผมกดคางไว้บนกระหม่อมและลูบแผ่นหลังนุ่มมือไปมา


“ไม่ ยิ่งผมเห็นอย่างนี้ผมยิ่งทิ้งคุณไม่ได้ นี่คุณถูกมันทำร้ายแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว”


รู้สึกถึงความเปียกชื้นอยู่ที่เสื้อของผม เมื่อดันไหล่ราฟาเอลออกจากอ้อมกอดจึงเห็นดวงตางดงามเต็มไป

ด้วยหยาดน้ำ ผมสงสารจนอดไม่ได้ที่จะกดจูบไล่ซับน้ำตาให้มันเหือดแห้งแล้วลากปากลงมาขบเม้มกลีบ

ปากสวยอย่างอดใจไม่อยู่ สองมือที่โอบกอดปลอบประโลมเลื่อนลูบไปทั่วแผ่นหลังจนถึงบั้นท้ายนุ่มมือ

ราฟาเอลหายใจระส่ำ สองมือเรียวดึงเสื้อยืดผ่านหัวผมไปอย่างรวดเร็ว กางเกงของผมถูกปลดกระดุมและ

รูดซิปจนมันร่วงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า ผมเหวี่ยงมันออกและพาราฟาเอลก้าวไปพร้อมกันจนกระทั่งเราล้ม

ตัวลงไปบนเตียง


ปรนจูบไปทั่วใบหน้าและลำตัว ราฟาเอลปรือตาฉ่ำไปกับสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ เสียงหวานครางออกมาเมื่อ

แก่นกายถูกครอบครองและโลมเลียด้วยปลายลิ้นของผม สะโพกกลมกลึงของนักบัลเลต์เด้งรัวโต้ตอบจนอัด

ฉีดน้ำเมือกลื่นคาปาก ก่อนที่ผมจะสอดแทรกร่างกายเข้าไปในช่องทางชื้นแฉะ


“อา ปราบ เสียวมาก”


เสียงพร่ำพูดสลับเสียงครางดังไม่ขาดระยะเมื่อผมลงแรงจนขาเรียวสั่นระริก ผมกำลังดึงให้ราฟาเอลขึ้น

สวรรค์พร้อมกับผมก่อนที่เราจะหอบหายใจจนอกกระเพื่อมขณะที่นอนซบกันอยู่


“คุณทำให้ผมรู้จักความสุข”


ราฟาเอลหอมแก้มของผมเป็นการขอบคุณ ผมจ้องดวงตาสีฟ้าคู่นั้นที่ยังเต็มไปด้วยไฟสเน่หาและมันทำให้

ผมต้องจับร่างแน่นเนื้อให้พลิกกลับเป็นท่าคลานเข่า กายที่ยังผสานกันอยู่แม้จะปลดปล่อยออกไปแต่ก็ยัง

แข็งแกร่งพอที่ผมจะชันกายอยู่บนเข่าตัวเองแล้วโยกเอวใส่ช่องทางที่ยังตอดรัดไม่เลิกราเช่นกัน


“ผมก็มีความสุขเช่นกันราฟ อืมมม คุณตอดรัดมาก ผมแทบจะคลั่งตายเพราะคุณแท้ๆ”


ผมสอดแขนโอบใต้เอว พรมจูบไปทั่วแผ่นหลังเนียนพรางกระทุ้งร่างจนราฟาเอลหัวสั่นคลอนพร้อมครางดัง

ลั่น ก่อนที่เราสองคนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง


“ราฟ ราฟ อยู่หรือเปล่า ผมรู้ว่าคุณอยู่ในห้อง เปิดประตูให้ผมเดี๋ยวนี้”


เสียงห้วนดังจากด้านนอก ทั้งผมและราฟาเอลหันมามองกันหน้าตื่นด้วยสภาพที่ไม่อาจถอดถอนได้ทันการ

เมื่อเสียงลูกบิดประตูถูกไขด้วยกุญแจทันทีที่เสียงตะโกนหยุดลง และประตูก็ถูกผลักเข้ามา


“แดน!”


ราฟาเอลผวาทั้งที่ยังหายใจหอบกระเส่า ผมเองก็อึ้งเพราะไม่คิดว่าไอ้แดนจะมาเห็นการร่วมรักของผมกับ

คนที่มันรักคาตา แดเนียลโกรธจนหน้าเขียวและถลาเข้ามาตอนที่ผมกำลังพยายามถอนตัวเองออกจากร่าง

ของราฟาเอลแต่มันก็ไม่ทันแล้ว








มีต่ออีกนิด


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-11-2014 09:28:43 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<<เพลิงพ่าย>> บทที่ 11 ( 09 / 11 / 57 )
«ตอบ #174 เมื่อ09-11-2014 09:31:25 »

ต่อกันอีกหน่อย




พลัก


“เฮ้ย”


“โอ๊ย”


แดเนียลส่งหมัดเข้าปลายคางผมถนัดถนี่จนผมกระเด็นร่วงเตียงไปนอนนับดาว และมันทำให้ท่อนเนื้อของ

ผมหลุดออกจากช่องทางของราฟาเอลโดยที่เจ้าตัวยังไม่ทันตั้งตัวจนหลุดเสียงร้องออกมา

ในขณะที่สติของผมยังไม่กลับคืน ผมเห็นภาพสลัวเรือนลางว่าแดเนียลคว้าคอของราฟาเอลขึ้นมาแล้วตบ

เปรี้ยงไปที่วงหน้างดงามจนลอยละลิ่วกระแทกหัวเตียงก่อนที่จะคว้าขึ้นมาบีบไว้อีกครั้ง


“ร่าน เลว มึงมีผัวคือกูคนเดียวไม่พอใช่ไหมราฟ ทำไมมึงต้องมีชู้ให้กูต้องโมโหไม่รู้กี่รอบ”


“แค่ก แค่ก ปล่อย แดน ปล่อยย”


เสียงนั้นเบาหวิวจนแทบจับใจความไม่ได้


“กูช่วยมึงมาตั้งแต่เด็กจากไอ้พวกระยำในบ้านเด็กกำพร้าไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง มึงไม่เคยสำนึกบุญคุณของกูเลย

ใช่ไหม อีแพศยา กูปรนเปรอมึงทั้งเซ็กส์ทั้งเงินแต่มึงก็ยังทำเลวกับกู โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มึงเล่นชู้กับไอ้

ปราบ”


มันเงื้อมือสูงแล้วตบผลัวะซ้ำที่เดิมลงไป ราฟาเอลร่วงลงไปนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้น แดเนียลก้าวไป

เตรียมจะคว้าร่างของราฟาเอลขึ้นมาแต่ผมที่สติเริ่มกลับคืนมาพุ่งตัวไปถีบยอดอกจนมันหงายหลัง

ไฟแห่งความโกรธแค้นพวยพุ่งอยู่ในดวงตาโปนของมัน แดเนียลเลิกสนใจราฟาเอลเมื่อมันหันมาสนใจผม

แทน มันลุกขึ้นมาต่อยหน้าผมอีกครั้ง


ผมและมันชกกันอยู่กลางห้อง แม้ว่าแดเนียลจะตัวเตี้ยกว่าแต่ด้วยพลังแห่งความแค้นทำให้มันเล่นงานจน

ผมเหนื่อยล้าและเริ่มเสียเปรียบ ผมมองหมัดของมันที่กำลังจะส่งมาน็อคผมอย่างหมดแรงที่จะป้องกันแล้ว


“หยุดนะแดน”


มันชะงักหมัดพลางหันขวับไปมองเมื่อผมหันไปมองบ้างก็ตกใจอยู่ไม่น้อย

ร่างเปลือยสมส่วนทว่าใบหน้าบวมปูดฟกช้ำยืนจังก้าโดยมีมีดปอกผลไม้อยู่ในมือสั่นเทาจ่ออยู่ที่คอของ

ตัวเองซึ่งมีรอยมือแดงโดยรอบมองตรงมาที่แดเนียล


“ออกไปจากห้อง ไม่อย่างนั้นผมปาดคอตัวเองแน่”


“ราฟ!”


แดเนียลเรียกชื่อพลางสบถลั่น


“อย่าเข้ามาเพราะผมจะทำจริงๆ ผมทนไม่ไหวกับความรุนแรงของคุณแล้ว แม้ว่าคุณจะมีบุญคุณกับผมก็

เถอะ”


มีดคมจ่อจนแนบเนื้ออย่างน่าเสียวไส้ ดวงตาสีฟ้าเอาจริงจนหยุดแดเนียลได้


“ออกไปจากห้องของผมได้แล้ว ออกไป”


“ราฟ นี่กล้าไล่ผมเหรอ”


แดเนียลคงทั้งรักทั้งชังราฟาเอลในตอนนี้ ผมเห็นมันกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสันเมื่อจ้องมองภาพที่อยู่

ตรงหน้า แต่ดวงตากลับตัดพ้อจนผมนึกเห็นใจมันอยู่เหมือนกันและก็อดจะโทษตัวเองด้วยไม่ได้ที่เป็น

สาเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ความที่ราฟาเอลฮึดขึ้นมาก็ทำให้มันหันมามองผมอย่างโกรธแค้นอีกครั้งก่อนที่

จะยอมล่าถอยออกไปจากห้อง


เมื่อร่างของแดนหายลับตาและผมตามไปปิดประตู ราฟาเอลก็ทรุดลงไปนั่งหอบอยู่บนพื้น เนื้อตัวสั่น

สะท้าน มีดเล่มคมกระเด็นกระดอนหลุดจากมือ ผมรีบเข้าไปประคองร่างนั้นไว้ด้วยความสงสาร


“โธ่ ราฟ”


อดที่จะจูบลงตรงขมับเพื่อปลอบโยนไม่ได้เมื่อน้ำตารินรดจากดวงตาสีฟ้าพร้อมเสียงสะอื้นอย่างเจ็บปวด

ผมช้อนอุ้มเขาไปนอนบนเตียงและไปหาน้ำแข็งในตู้เย็นมาประคบใบหน้าบวมช้ำจนกระทั่งราฟาเอลหลับ

ไปทั้งที่น้ำตายังนองหน้า









ตื่นมาอย่างระบมไปทั่วตัวเมื่อยามสายของอีกวันหนึ่ง ผมเห็นราฟาเอลนั่งคุดคู้เหม่อมองไปนอกหน้าต่าง

ห้องด้วยสภาพที่ยังบอบช้ำและอิดโรย เมื่อได้ยินเสียงผมลุกราฟาเอลจึงได้หันมามอง ดวงตาที่เคยสดใส

บัดนี้แดงก่ำและซีกแก้มบวมโย้ไปหมด

ผมเดินไปหาเขา ราฟาเอลพิงศีรษะไว้กับลำตัวผมราวกับจะหาที่พึ่ง  ร่างกายอ่อนแอสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยิน

เสียงข้อความจากโทรศัพท์ของตนเองที่วางอยู่บนโต๊ะ

มือสั่นเทาเอื้อมไปหยิบขึ้นมาอ่าน ก่อนที่จะเงยหน้ามองผมอย่างตกใจ ผมรีบคว้ามันมาอ่าน


“บอกไอ้ปราบ ถ้าอยากจะจบเรื่องทั้งหมด วันนี้ตอนหนึ่งทุ่มให้ไปเจอกันตัวต่อตัว ที่ถนนโลคอลสาย68”


เราสองคนสบตากัน ราฟาเอลจับมือผมไว้


“ปราบ อย่าไป”


ผมก้มลงจูบหน้าผากมน


“ราฟ ผมจะไป”




------------------------------------------ TBC ----------------------------------------------



แต่งเสร็จก็รีบลง ยังไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะ

เจอแล้วบอกด้วย




จริงๆ แล้ว ปราบก็มีส่วนผิดนะ ถ้ามองจากสายตาเรา

เฮ้อ ปราบเอ๊ยยยยย




 :z3: :z3: :z3: :z3:






X-Theme the series เรื่องสั้นนี้มีไว้ X

ปิดซีรี่ส์ไปแล้ว อยู่ห้องนิยายที่จบแล้วนะคะ


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40976.0





Only Love Is real ให้รักนำทาง ก็ใกล้จะจบแล้วค่ะ


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41771.0


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-11-2014 09:45:45 โดย Belove »

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 11 ( 09 / 11 / 57 )
«ตอบ #175 เมื่อ09-11-2014 10:38:27 »

กว่าจะถึงบางอ้อ อย่างงี้นี่เอง
แดเนียลมันถึงได้จองล้างจองผลานปราบกับโมกข์
สงสารแต่ราฟ เห้อออ

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 11 ( 09 / 11 / 57 )
«ตอบ #176 เมื่อ09-11-2014 11:28:11 »

สงสารราฟอ่ะ
แบบนี้นี่เองแดนมันถึงเกลียดโมกข์กับปราบนัก

ออฟไลน์ rogerr

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 834
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 11 ( 09 / 11 / 57 )
«ตอบ #177 เมื่อ10-11-2014 00:20:16 »

คงเป็นการสูญเสียคนรัก ของปราบใช่มั้ย
อืมมม เตรียมเศร้าล่วงหน้าแระ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7579
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 11 ( 09 / 11 / 57 )
«ตอบ #178 เมื่อ10-11-2014 01:12:44 »

ฆ่ากันเฉย เห้อ อ!!

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
Re: <<เพลิงพ่าย>> บทที่ 11 ( 09 / 11 / 57 )
«ตอบ #179 เมื่อ10-11-2014 10:58:31 »

จะเกิดอะไรขึ้นอีก ลุ้นๆๆๆๆ ~.~

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด