บทที่ 1 : วันดีๆ
วันนี้เป็นวันที่ดี
แม่กำลังจะแต่งงานใหม่กับคนที่เธอรัก
ความจริงผมก็ควรจะร่วมยินดีกับเธอนะ
มันก็โอเค ไม่ได้แย่ ไม่ได้ดี ผมรู้สึกกลางๆเลยไม่รู้จะแสดงออกยังไงให้ดูไม่เป็นการเสียมารยาทมากนัก
ครอบครัวแรกของเธอเรียกได้ว่าล้มเหลว
เหรอ ก็คงไม่อีกนั่นแหละ ในเมื่อไม่รักกันแล้ว อยู่ไปคงมีแต่จะแย่ลงและเสียเวลา สามีคนแรกของเธอหรือเรียกง่ายๆว่าพ่อของผม เขามีคนอื่น ก็ไม่เชิงนะ เมียน้อย จะเรียกงั้นก็ได้ ในเมื่อตอนนั้นเขายังจดทะเบียนสมรสกับแม่ของผมอยู่
แม่ดูโกรธนะ ตอนนั้น ผมกลับมาที่บ้านเห็นเขาทั้งคู่ทะเลาะกัน เสียงดังจนกลายเป็นตะโกนคุยทั้งๆที่อยู่ใกล้กันแค่นี้ ผมไม่ได้สนใจอะไรเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องของคนสองคน เดินแบกกระเป๋าเป้ขึ้นไปบนห้อง นั่งเปิดเพลงรักหวานๆฟังก่อนจะทำการบ้านฆ่าเวลาไปพลางๆ
ฟังดูแปลก เออ ผมก็ว่าแปลก
แต่จะให้ผมทำยังไง เดินไปร้องไห้ต่อหน้าพวกเขาแล้วพูดเสียงสั่นๆว่าอย่าทะเลาะกันเลยนะ เหรอ โธ่ แค่คิดผมยังเกือบสำลักน้ำลาย พวกเขาไม่ฟังหรอก ออกแนวจะรำคาญเสียด้วยซ้ำ ปล่อยให้อารมณ์สงบแล้วค่อยเดินไปดูว่าข้าวของเสียหายแค่ไหนแล้วยังมีประโยชน์ซะกว่า
เวลานั้นผมพอจะเดาได้ลางๆว่าสาเหตุของการมีปากเสียงครั้งนั้นคืออะไร
นอกใจไง
พ่อนอกใจแม่ แม่จับได้ หรือเมียน้อยอาจจะจงใจให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เธอส่งข้อความโทรมาหาทุกครั้งที่ก็น่าจะรู้อยู่เต็มอกว่าพ่อกำลังอยู่กับเรา แต่พ่อผมก็โง่เกินกว่าจะตามเกมทัน
แน่นอนว่าเมื่อเรื่องแดงขึ้นมาเขาเองก็ไม่คิดจะเข้าข้างแม่ผมหรอก ในเมื่อสายตามัวเมาซะอย่างนั้น มืดบอด หลงอยู่ในกามอารมณ์ มีแต่กิเลสเต็มหัว ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ ความเงี่ยนไม่เคยปราณีใครอย่างที่เขาว่า
ตลกนะ แต่เฮ้ มันเกิดขึ้นทุกยุคทุกสมัย
เป็นเรื่องตลกเสียยิ่งกว่าเรื่องตลก
แล้วยังไง
ก็เหลือผม ผลผลิตแห่งความเงี่ยนที่ไม่ได้เกิดจากความรัก บ้าหรือเปล่า ความผิดพลาดอันใหญ่หลวงชิ้นโบว์แดงโชว์หราเป็นตราบาปอยู่แบบนี้
พ่อทำแม่ท้องก่อนแต่ง ความจริงพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะมีผมตั้งแต่แรก ผมรู้ได้จากเสียงซุบซิบนินทาต่างๆรอบกายทั้งญาติพี่น้องร่วมไปถึงปากของพ่อเองเวลาที่พวกเขากำลังทะเลาะกันก่อนจะเผลอหยิบยกประเด็นเก่าๆมาสาดเท
หลังจากการหย่า
ในเวลานั้นต่างคนต่างแย่งกันเลี้ยงดูผม
เพื่ออะไร
จะได้มีหลักประกันไง ว่าอย่างน้อยถ้าเกิดเขาแก่หรือล้มลงง่อยเปลี้ยเสียขาก็ยังมีคนให้เกาะแกะ
ผมเดานะ เอาน่า อย่างน้อยผมก็เดาไม่ค่อยพลาด ความรักเหรอ อาจจะมีบ้าง ก็คนมันอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ผมอยู่กับพวกเขามาตั้งกี่ปีนะ สิบแปดได้มั้ง นับตามอายุที่ผมเกิด
แต่แล้วสรุปผมก็เลือกแม่นะ
พ่อโลเลซะอย่างนั้น แรกๆมันก็หวานแหววแหละ ถึงพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะแต่งงานกันสักเท่าไหร่ แค่คำสัญญาที่เคยพูดในวันแต่งงานกับแม่เขายังทำไม่ได้เลย แล้วชีวิตนี้จะน่าเชื่อถืออีกหรือ
ถ้าให้พูด ผมเกลียดแม่น้อยกว่าพ่อ
ฉะนั้น ผมจึงเลือกแม่
ถึงแม่จะขี้บ่นไปหน่อย และจุกจิกในหลายๆเรื่อง แต่ผมเชื่อว่าเธอต้องเลี้ยงผมได้ดีกว่าพ่อแน่ๆ
เพราะไปอยู่กับพ่อ เผลอๆผมคงได้โดนซ้อมตายก่อนเนื่องจากเมียน้อยหรือตอนนี้ต้องเรียกว่าเมียใหม่ออกจะ อืม เรียกว่ายังไงดีล่ะ ร่าน อ่า คำนี้แหละ
วันที่เธอเข้ามาเหยียบในบ้าน สายตาเธอแอบส่งมาให้ผมอยู่บ่อยๆ ผมรู้ ผมไม่ไดโง่เหมือนพ่อนะ ทำไมจะไม่เข้าใจว่าเธอต้องการจะสื่ออะไร แต่ไม่เอาหรอก ความสุขระยะสั้นๆ ผมไม่ให้มันมาทำลายชีวิตแน่ๆ ผมยังต้องเจออะไรอีกเยอะ มาหมดตอนนี้ออกจะน่าเสียดาย
แม่กับผมย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้น ในเวลานั้นค่อนข้างโดดเดี่ยวอยู่เหมือนกัน ผมสงสารแม่ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง มันเป็นเรื่องที่ผมคิดอยู่แล้วว่าสักวันมันต้องเกิด น่าสงสาร ผู้หญิงคนหนึ่งต้องมาเจอคนแย่ๆแบบนี้
ทำไงดีล่ะ
ตอนนั้นในใจผมสาปส่งพ่อรัวๆแบบไม่ให้ผุดให้เกิด จิตใจเขาน่าขยะแขยงพอๆกับแมลงสาบ หากเขาล้มลงแล้วคลานกลับมาหาเรา ผมจะเหยียบให้จมดิน
เวลาผ่านไปไม่นาน ผมอยู่ข้างแม่ตลอด ไม่เคยถามไม่เคยตอกย้ำ หรือเพราะผมแคร์เธอนะ ก็อาจใช่ เธอเป็นแม่นี่ หัวโขนชิ้นโต อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ใจร้ายใจมารเหมือนแม่ตัวปัญหาคนอื่นๆในสังคม
ผมตั้งใจเรียน โอเค มันเป็นเรื่องเบสิคที่ผมรู้สึกว่าปมด้อยผมเยอะแยะเหลือเกิน ขอดีๆให้ผมสักเรื่องเถอะ อย่างเช่นการศึกษากับหน้าตาเป็นไง
อย่างน้อยถ้าผมตั้งใจเรียน อนาคตทางการศึกก็น่าจะดีกว่าเห็นๆ ถูกไหม ถึงแม้เกรดจะวัดค่าความเป็นมนุษย์และความสามารถในการทำงานไม่ได้ทั้งหมดก็เถอะ
ผมอยู่กับแม่ในบ้านหลังเล็กสองคน ก็แลดูมีความสุขดีหลังจากที่ย้ายชีวิตออกมาจากพ่อได้ แรกๆเมียน้อยยังมีตามมารังควานผมกับแม่ หนักเข้าๆผมเลยตบเธอไปทีหนึ่ง ตอนนั้นผมสะใจเป็นบ้า ขณะที่ฝ่ามือกระทบแก้มที่หยาบไปด้วยเนื้อแป้งหนาๆของเธอ
ผมไม่ออมแรงเลย คุณเชื่อไหม ใบหน้าเธอห้อเลือด มุมปากแตกและฟกช้ำ
ผมพยายามอย่างมากที่จะห้ามรอยยิ้มไม่ให้เผยออกมา พยายามอย่างมากที่จะไม่ลงไปดิ้นเร่าๆหัวเราะอยู่กับพื้นต่อหน้าพ่อที่เข้ามาเอาเรื่องเมื่อรู้ เขาอ้างว่าจะแจ้งตำรวจ เมียใหม่ของเขามองผมและแม่ด้วยแววตาเกลียดชัง พ่อเกือบเข้ามาทำร้ายผมคืนแล้วแต่แม่เข้ามากันไว้ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายยืนปกป้องแม่เอง ประจันหน้ากับเขาอย่างไม่เกรงกลัว
ผมตอบกลับไปด้วยท่าทีเฉยเมย ว่าเอาสิ ผมก็จะแจ้งข้อหาบุกรุกและทำร้ายร่างกายด้วยเหมือนกัน ผมไม่ผิด ผมป้องกันตัว เมื่อเขาเห็นว่าผมไม่ยอมง่ายๆและโง่เง่าอย่างที่เขาคิด พ่อถึงได้ถอยห่างจากเราไป
ผมไม่ยอมให้เขามาใกล้แม่ผมหรือทำร้ายแม่ผมอีกหรอก คนแบบนี้ในสังคมมันมีเยอะแยะซะจนอยากจะดับโลกไปสักปีสองปีขึ้นป้ายปิดปรับปรุงเพื่อทำความสะอาดซะให้รู้แล้วรู้รอด
แม่เป็นคนสวย สวยไหม ก็สวยนะ อาจจะไม่ช่างแต่งตัวเท่าเมียน้อยของพ่อ แต่แม่ก็ดูดีกว่าเยอะ พักหลังๆเธอเริ่มดีขึ้นบ้างทั้งสภาพร่างกายและจิตใจ ผมเป็นห่วงเธอ ถ้าเกิดขาดเธอไปตอนนี้ผมเรียกได้ว่าตัวคนเดียวไร้ญาติขาดมิตรสุดๆเลยนะ
ให้ตายสิ
ผมไม่ยอมหรอก เรียนก็ยังไม่จบ แล้วใครจะเลี้ยงดูผมล่ะ ไม่มีวัน
กระทั่งแม่ได้เจอผู้ชายคนใหม่ ผมไม่ไว้ใจเขาแต่ก็ไม่ได้เกลียด ผมไม่รู้ว่าเธอไปเจอกับเขาได้ยังไง เพราะช่วงนั้นผมเรียนเป็นบ้าเป็นหลัง แทบไม่ได้สังเกตสิ่งรอบตัวสักเท่าไหร่
รู้แค่จู่ๆ
แม่ก็เดินเข้ามาแล้วบอกด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
ว่ากำลังจะแต่งงาน
ให้ตายอีกครั้ง
หมาหัวเน่า
ตำแหน่งนี้อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลย
TBC
[24/08/2557]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
