หัวข้อ: [นิยายตลกขบขัน] เพราะเขาเป็นพ่อเลี้ยง

[loveyous]

ขอโทษนะ แต่อ่านแล้วขำจริงจริง
เราเป็นคนเลวปะเนี่ย ถ555

[dragon123]

เหมือนจะเริ่มขำแล้วนะ 

[Roman chibi]

แหม่ มันช่างตลกเสียเหลือเกิน 

[▲TEACHCHY▼]

มองทุกอย่างในมุมดาร์กๆแบบนี้ก็น่าสนใจดีเหมือนกันนะ
รู้สึกอยากอ่านต่อมากก กกก
กราบคุณคนเขียนที่เคารพ อย่าหายไปนานนะคะ

[มาโซซายตี้]

คุณลูกเลี้ยงบอกว่า
คุณพ่อเลี้ยง เอาใจเก่งเหมือนเอาอย่างอื่นเก่ง
จำได้แต่ประโยคนี้แฮะ

ตามอ่านเรื่องตลกนี้อย่างจดจ่อค่ะ

[แม่มดน้อย]

ตลกเพราะตรงกะชีวิต

[jiembajiemba]

หืมมมมม ตลกจริงๆ!!!

[ฤดูใบไม้หลากสี]

ตั้งแต่อ่านมา บอกเลยว่าชอบ และตลกจริงๆ

คือนายเอกเรื่องนี้ อ่านแล้วเหมือนตัวเราเองเลย มองอะไรก็ลบสุดๆ ระแวงสุดๆ ฮ่าๆ

แต่เราว่าที่กานต์ลงน้ำน่ะ เป็นอุบัติเหตุมากกว่า ไม่ได้ตั้งใจหรอกมองแล้ว แต่แค่เล่าให้มันตลกๆอ่ะ เพราะตอนที่เราไปชนรถเขาและโดนรถชน ยังเล่าให้เพื่อนฟังแบบนี้เลย แถมเราก็ขำด้วย

แต่เราว่าพ่อเลี้ยงน่าจะชอบกานต์นะ มองแล้ว ก็แหมชื่อเรื่องก็บอกอยู่นี่นา หรือเรื่องนี้ไม่มีพระเอก?

[lovegoldfish]

อ่านเรื่องนี้แล้ว มันใช่เลยยยยยยย

ชอบนิสัยตัวเอกอ่ะ แบบนี้ตอบจบไม่มีพระเอกก็ได้นะ 

[ลูกแมวน้อย]

โอ๊ยตลก 5555555555555 ขำจนปวดท้องไปหมดแล้ว 5555555
พี่อายช่างคิดเนอะ ตลกจนหยุดหัวเราะไม่ได้ (โดนตีซักป้าบจะหยุดไหมห๊ะ...... )

ชอบคนนิสัยแบบ.....กานต์...นะ แบบ มองโลกในแง่ความเป็นจริงดี XD
จะผิดไหมถ้าผิงจะนอกใจเสี่ยมาหากานต์แท-----

[tatarus]

ชอบกานต์อ่ะ รู้สึกว่าเป็นคนที่มีแนวคิดคล้ายตัวเราเองนะ

รอตอนต่อไปปปปป 

ปล.รอเสี่ยด้วยค่า

[ภาพวาดคลุง]

บทที่ 4 : กานต์

 

 

 

กำลังจมน้ำ

ผมจำเป็นต้องกลั้นหายใจและหลับตา

ถึงระดับการว่ายน้ำของผมจะอยู่ในขั้นศูนย์ไปจนถึงติดลบ ทว่าผมก็ไม่ได้แสดงอาการตะเกียดตะกายหรอกนะ ทำแบบนั้นภาพพจน์อันดีงามก็ป่นปี้หมดสิ

โหวกเหวกโวยวายเสียงดังกลางที่สาธารณชน ไม่ดี ไม่เอา อุตส่าห์อยู่ในกรอบของศีลธรรมอันดีมาตั้งนาน ผมจึงจะไม่ยอมทำลายมันลงด้วยมือตัวเองหรอก

แค่ทิ้งตัวให้ด่ำดิ่งสู่ห้วงลึกของสิ่งโสมมที่มนุษย์สร้างขึ้นเองก็เท่านั้น

สิ่งมีชีวิตชนิดนี้กลั้นหายใจได้นานเท่าไหร่กันเชียว

น่าจะสักสองนาทีก็เกินทนแล้วล่ะมั้งสำหรับการอาศัยอยู่ใต้น้ำโดยไร้สิ่งอำนวย และสำหรับผม สามสิบวิก็ถือว่าเก่งจนต้องปรบมือ เอาน่า แม้เสียงปรบมือจะไม่ช่วยให้ผมบินได้หรือลอยขึ้นเหนือน้ำ แต่ก็มันเป็นความภาคภูมิเล็กๆ

เพราะถ้านานกว่านั้นคุณคงได้เห็นสิ่งเคยมีชีวิตลอยอืดอยู่ใต้น้ำมันคงไม่ใช่ภาพที่น่าอภิรมย์สำหรับดินแดนดัดจริตแห่งนี้แน่ๆ

ขอเดาต่อว่าอีกไม่นาน

ร่างกายผมจะหดเกร็งจากการขาดอากาศ หมดสติ ไตวาย สมองพิการ ที่นี้แหละ การตายแบบทรมานกับศพที่ไม่ค่อยสวยต้องมาเยือน โอเค ผมพูดเล่นน่ะ ผมหมายถึงผมไม่รู้หรอกว่าตอนจมน้ำอะไรจะพังบ้าง แต่ถ้าจมไปนานๆก็น่าตาย ยังไงก็อย่างนั้น

หากโชคดีกว่า ผมไม่ตาย ยังต้องอยู่ใช้ชีวิตต่อบนโลกแห่งนี้ด้วยอาการอัมพาตสมองตายหรืออาจนอนสลบสะไหลไม่รู้เรื่องเหตุเพราะเชื้อโรคในน้ำแทรกซ้อนจนเกิดอาการติดเชื้อ กลายเป็นภาระให้กับครอบครัว

หรืออาจไม่ ผมคิดว่าพวกเขาคงไม่ใช่คนดีอย่างที่เคยในข้างต้น หมออาจได้ดึงเครื่องช่วยหายใจผมออกทันทีที่พวกเขารู้ว่าผมจะไม่มีวันฟื้นขึ้นมาช่วยเหลือตัวเอง

แค่คิดก็ตื่นเต้นเนื้อใจสั่นไปหมด

ให้ตาย ในนี้มันลึกดีจริงๆ

ถามว่ากลัวไหม

ไม่รู้สิ

หากมีชีวิตรอดอย่างครบสมบูรณ์ ในอนาคต หลังกลับขึ้นไปได้ ว่างๆผมจะเข้าไปบอกคุณป้าข้างบ้านด้วยตัวเองว่าดีแล้วที่หลานๆของเธอได้รับการเอาใจใส่ด้วยดีขนาดนี้ โปรดเก็บคุณงามความดีนี้ไว้ให้ยืนยาว เด็กน้อย จงรักเธอให้มากก่อนที่เธอจะตายล่ะ ไม่ว่าจะด้วยเหตุอันใด นึกเสียใจที่หลังมันก็ย้อนคืนไม่ได้แล้ว

ทว่าหากเป็นในกรณีระหว่างผมกับพ่อ อันนี้แหละที่เขาเรียกว่าข้อยกเว้น

แต่คงเป็นเรื่องเพ้อฝันน่ะนะ ยิ่งกว่าการตื่นมาแล้วพบว่าผมยิ้มให้โลกนี้เป็นอย่างแรก จากสถิติที่สร้างขึ้นเองโดยการสังเกต บุคคลประเภทนี้มักอายุยืนยาว

ความจริงผมเริ่มเห็นความสำคัญของเหงือกปลาขึ้นมาบ้างแล้ว นึกภาพตัวเองมีเจ้าสิ่งนั้นบนใบหน้าดูสิ ออกจะน่าเกลียดไปสักหน่อย ก็นะ เพราะมันแปลกตา มนุษย์มักต่อต้านสิ่งแปลกปลอมจากตัวเองเป็นกิจวัตรอยู่ร่ำไป

ไม่นานนัก ไม่นานเลย สักวิต่อวิเสียด้วยซ้ำ ไม่สิ เดี๋ยวจะดูเกินจริงมากไปหน่อย เขาไม่ใช่ยอดมนุษย์หรือดีวิเศษโสภามาจากสวรรค์ชั้นไหน ผมให้เวลาเขาตกใจก่อนละกันและภายในวินาทีที่สองสามสี่เขาจึงได้วิ่งตามมาด้วยปฏิกิริยาเร็วกว่าสมองในระหว่างที่ผมกำลังดิ่งลงก้นทะเลสาบ

ขออภัยอีกครั้งหากความคิดในหัวผมมันเวิ่นเว้อไปเล็กน้อย

ผมแค่รู้สึกดีสลับไม่ดีเหมือนอาการพี้ยามากไปจนเรียกได้ว่าเกินขนาด ถึงแม้เรื่องจริงผมจะไม่เคยพี้ยาอย่างปากว่า

เสียงวัตถุกระทบผิวน้ำตามมาอีกระลอก ผมพยายามไม่ยิ้ม เพราะหากทำเช่นนั้นน้ำอาจเข้าปากและสำลักก่อนลงสู่ปอด หนักกว่านั้น อาจได้มีเชื้อโรคสักตัวเข้าไปวิ่งเล่นอยู่ในสมองผม ที่นี้แหละ การไปนอนโรงพยาบาลคงไม่ใช่เรื่องน่าสนุกสักเท่าไหร่ เสียเวลาและเปลืองเงิน

กระทั่งถูกดึงตัวขึ้นสู่ภายนอกด้วยน้ำมือนุ่มนวลของเขาคนนั้น

สัมผัสได้ถึงอากาศ

สัมผัสได้ถึงสัมผัส

ความอื้ออึงหายไป ไม่ หรืออาจไม่หาย กลับกัน เมื่อกลับไปบ้านผมอาจจะเก็บไปฝันต่อเพราะดันติดใจช่วงความรู้สึกของการเป็นปะการังใต้ทะเลน้ำจืดกลางเมืองใหญ่

“กานต์ กานต์!”

เขาทำเวลาได้ดีเยี่ยม

ขอชื่นชมด้วยใจจริง

ผมสำลักเล็กน้อย โก่งตัวไออยู่หลายครั้งจนลืมนับ อีกอย่างในเวลาแบบนี้ผมค่อนข้างเสียสมาธิไปกับการสำลักน้ำมากกว่าจะมาจดจ่อกับการท่องเลขในใจซะด้วยสิ

หากคุณพอจะมีความเมตตา ขอเวลาสักห้านาทีให้ผมได้ปรับตัวกลับสู่พื้นดินอีกครั้ง หรือหากคุณมันใจแล้งใจดำ นั่นก็ไม่ใช่สิทธิ์ที่คุณจะเข้ามาจุ้นจ้าน

ชื่อผมถูกเรียกซ้ำไปซ้ำมาราวกับผู้พูดกลัวว่าผมจะลืมชื่อตัวเองหรือบางทีผมอาจเข้าใจผิด เขาอาจจะกลัวการลืมชื่อผมก็ได้ แหม ช่างเป็นการเข้าข้างตัวเองอย่างน่าขัน

เสียงอีกฝ่ายดังจนหนวกหู ถ้าผมพร้อมกกว่านี้อาจเผลอตวาดเขาคืนว่าเรียกหาอะไรนักหนา ได้ยินแล้วน่า น่ารำคาญซะจริง

ฝ่ามือที่ผมรู้สึกติดใจเป็นพิเศษประคองใบหน้าไว้ไม่ปล่อย เปลือกตาค่อยๆเปิด แสบตานิดหน่อย แต่ไม่มีอะไรแย่ไปกว่าอาการสำลักน้ำที่ยังค้างคา

ตัวเปียก

เขาก็เปียกเหมือนกัน ผมมีเพื่อนละ ถ้างั้นมันอาจเรียกได้ว่าแย่คูณสอง

“ไหวมั้ย โอเคมั้ย รู้สึกผิดปกติมั้ย ตอนนี้ลุกไหวมั้ย”

ร้อนรน

สารพัดคำถาม ใจเย็นๆ ผมคิดคำตอบไม่ทัน มารัวแบบนี้ผมจะใส่สีตีไข่ยังไงไหว คาดการณ์จากจิตใต้สำนึก เขากลัวการถูกครหาว่าเป็นสาเหตุให้เด็กหน้าโง่คนหนึ่งตายกลางทะเลสาบลึกสามเมตร

สาเหตุแรกคือเขา สาเหตุที่สองคือไอ้เด็กหน้าโง่ อย่าว่างั้นงี้เลย ความจริงผมก็ไม่ได้หน้าตาโง่เง่าขนาดนั้นนะ เป็นคำพูดที่ปรักปรำเกินจริงไปนิดนึง

“ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว พี่อยู่นี้”

แขนโอบกอด กายแนบชิด

เขาทำเรื่องน่าขนลุกขนพองเข้าไปใหญ่

เชื่อไหม ไอ้ที่ตกน้ำเมื่อกี๊นี่นะไม่เท่าไหร่หรอก แต่อาการจะหนักขึ้นคงเป็นเพราะเขาต่างหาก

ผมรู้สึกร้อนหนาวราวกับไข้หวัดร้ายได้เข้ามาต่อสู้กับเม็ดเลือดขาวเข้าให้แล้ว ผมเป็นผู้ชาย ผมโตแล้ว ในระดับหนึ่งที่ผมคิดว่าคำพูดโอ๋ๆสำหรับเด็กน้อยนอกจากผู้เป็นแม่แล้ว เวลาคนอื่นมาพูดใส่แบบนี้มันรู้สึกขัดกันแปลกๆ คุณนึกภาพดูสิ คิดถึงความจริงหน่อย มันไม่ได้ร้ายแรงถึงขนาดต้องปลอบประโลม ตามประเพณีและวัฒนธรรมนิยม ผู้ชายที่ไหนมาพูดแบบนี้กันบ้าง โดยเฉพาะสำหรับผมแล้วแค่นี้ก็น่าสำรอกอยู่ร่ำไร นี่ผมอยู่ไหนเนี่ย นิทานเหรอ หรือนิยาย

ดวงอาทิตย์ชัดเจนกว่าเดิม

ตัวเขาสั่น

หรือจะเป็นตัวผมกันแน่นะ

กลิ่นต้นไม้และผิวดิน ฉากหน้าของทะเลสาบลึกอันโสโครก พอมองดูตอนแสงตกกระทบ ผิววัตถุเหลวดูสวยงามจนอดละสายตาไม่ได้

“…ขอโทษครับ”

จากใจ

 

“จักรยาน…จมน้ำซะแล้ว”

 

 

 

 

โรงพยาบาลเป็นสถานที่หนึ่งที่ผมค่อนข้างขยาดไม่แพ้บ้านตัวเอง

ผมถูกส่งไปเช็คสภาพร่างกาย แม่ตกใจมากหลังจากได้เห็นสภาพผมกับเขาเปียกไปด้วยน้ำ ก่อนหน้านี้เธอคงคิดว่าพวกเราจะกลับมาด้วยเหงื่อชุ่มกายพร้อมรอยยิ้มรอยแย้มแห่งมิตรภาพของกันและกันเสียล่ะมั้ง นั่นเป็นเรื่องยิ่งกว่าฝันกลางวัน

พวกเขามารุมมาตุ้ม โดยที่ผมได้แต่นั่งนิ่งๆ แม้ปากบอกว่าไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร แต่พวกเขาก็ไม่ยักจะปักใจเชื่อ

ท่าทางวิตกกังวลเกินจริงทำให้ผมรู้สึกว่าพวกเขากำลังแสดงละคร

แถมแสดงได้ห่วยแตกมากด้วย

ยิ่งผมนิ่ง พวกเขายิ่งโอเวอร์แอ็คติ้ง โอ้ พระเจ้า สงสัยคงอยากเห็นภาพผมชักดิ้นชักงอ ร้องไห้เป็นเด็กอายุสามขวบ สมองได้รับการกระทบกระเทือนไร้วุฒิภาวะในการควบคุมอารมณ์อะไรแบบนั้นใช่ไหม ทำไมถึงต้องพยายามยัดเยียดให้ผมไปในทิศทางที่พวกเขาอยากให้เป็นนัก

ทั้งๆที่ปากก็บอกว่าเป็นห่วง

เขาโทษว่ามันเป็นความผิดของเขา แม่ได้แต่ส่ายหน้า แล้วปลอบใจสามีใหม่ของเธอหลังจากที่เธอเข้ามากอดผมเสร็จเรียบร้อยแล้วในฐานะคุณแม่ที่ดี เข้าใจยาก เข้าใจยากจริงๆ ผมพยายามแล้วนะ แต่เสียอย่างไร ความคิดดั้งเดิมมันก็ฝังแน่นลึกอยู่ในหัว งัดไม่หลุด และไม่มีทางแน่ๆ

อย่างไรก็ตามแต่ แม้สมองจะมึนงงเล็กน้อย เวียนหัวบ้างอะไรบ้างเนื่องด้วยการจมน้ำไปหมาดๆ

ขออภัยอีกครั้งหากทำพวกเขารู้สึกผิดหวังขึ้นมา เหตุเพราะผมยังสุขสบายดี

หลังจากนั้นผมได้รับการอนุญาตให้หยุดเรียน ซาบซึ้ง ผมซาบซึ้งในพระคุณยิ่งนัก หยุดเรียน นอนพัก หายใจทิ้ง ใช้เวลานี้รวบรวมขวัญกำลังใจกลับไปใช้ชีวิตให้ได้เหมือนเดิม

สัมผัสที่หน้าผาก

ไออุ่นจากฝ่ามือ

“ขอโทษ…พี่ทำให้ตื่นหรือเปล่า”

คำตอบมันก็อยู่ในคำถามอยู่แล้วแท้ๆ

ผมปรือตา มองผู้บุกรุกในยามวิกาล ถือดียังไงมาเข้าห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ถึงผมจะเป็นแค่ผู้อยู่อาศัย แต่ตามหลักมารยาททางสังคมคนดีมากๆ คุณควรจะเคาะประตูก่อน

“ไม่เป็นไรครับ…” ผมมอง “ขอโทษสำหรับจักรยานเหมือนกัน”

ผมรู้สึกผิดมากที่ทำทรัพย์สินเขาเสียหาย

“ช่างมันเถอะ มันไม่สำคัญเลย แค่เราปลอดภัยก็ดีแล้ว” เขายิ้ม “เช็ดตัวหรือยัง”

“เดี๋ยวผมอาบน้ำเอง”

“ลุกไหวเหรอเรา…ตัวร้อนขนาดนี้”

“เดี๋ยวผมอาบเอง” ผมย้ำเสียงแหบแห้งไปหน่อย คงเพราะการนอนข้ามวันทำให้ร่างกายขาดน้ำไปมาก

ไม่ทราบว่าแม่อยู่ไหน ช่วยนำสามีใหม่ของเธอไปไกลๆผมหน่อยจะเป็นอะไรที่ขอบคุณอย่างยิ่ง

ขอเดาในเวลานี้เธอคงกำลังอยู่ในครัว เขาเลยอาสามาดูผมแทนงั้นสิ

ชดเชยความผิดล้างบาปในใจเพื่อให้ตัวเองดูดีขึ้นมาในสายตา ให้ดูว่าอย่างน้อยตัวเองก็ยังอุตส่าห์หันกลับมาดูดำดูดีคู่กรณี หวังเพียงศาลเตี้ยจะลดหย่อนโทษ

แน่นอนยังไงซะคุณต้องได้ลดหย่อนตามนั้นแน่ๆ ถึงแม้คดีที่คุณก่ออย่างเช่นฆ่าหั่นศพเหตุเพราะหมั่นไส้ขี้หน้ากันโดยเจตนาและมันออกจะค่อนข้างสร้างความช็อกโลกและหางานให้กับนักข่าวได้มากอยู่พอสมควร

เสแสร้งจริงๆ

ผมเลือกที่จะเงียบ เข้าสู่ความมืดมิดหลบซ่อนใต้เปลือกตา พอแล้วกับการสนทนา สำหรับระหว่างเขาและผม นี่ถือว่าแลกเปลี่ยนประโยครวมกันมามากพอแล้ว

ผ้าชุบน้ำชื้นเปียกถูกกดลงตามผิวหนัง อุณหภูมิตัดกันจนรู้สึกได้

ด้วยรักและเคารพ เขาช่างดื้อดึง

เขาไม่ได้เป็นคนดี เขาแค่พยายามทำตามระบอบที่สังคมกำหนดไว้กรอกหูพลเรือนซ้ำๆเพียงแค่นั้น เพียงแค่ต่อหน้า

เพื่อให้ตนเองดูเลวน้อยที่สุด

ความมืดยังคงครอบงำดวงตาทั้งสองข้าง ลมหายใจไม่อาจสม่ำเสมออย่างคราแรก ฝ่ามืออุ่นดูเย็นขึ้นมากเมื่อโดนความร้อนที่แผ่ออกจากร่างกายนี้

กระดุมเสื้อถูกปลด

ผ้าผืนเดิมผ่านทั่วผิวไม่เว้นแม้แต่ฝ่ามือของเขา

รวมไปถึงลมหายใจอุ่น

ที่เริ่มเข้าใกล้เกินไปโดยไม่จำเป็น

ทั้งๆที่กำลังได้รับการชำระร่างกาย แต่กลับกันความรู้สึกโสมมดันมากขึ้นเป็นเท่าตัว

 

“กานต์”

เสียงนั้นกระซิบ

 

ผมว่าโลกนี้มันตลก

 

ทุกสิ่งทุกอย่างดูน่าขันไปหมด

ความจริงความหมายของชื่อนี้ในทีแรกผมยังไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ นึกว่าแม่คงล้อเล่นหรือกำลังสร้างมุกตลกไว้ให้ผมหัวเราะเอาฮาในภายภาคหน้า พอลองเปิดพจนานุกรม สืบค้นต่างๆนานา


แต่สุดท้ายแล้วก็พบว่าทุกแห่งยืนยันเป็นเสียงเดียวกัน

ว่ามันแปลว่า

 





 

 

 

เป็นที่รัก

 

 

 

TBC
[31/08/2557]

[ลูกแมวน้อย]

จองงง

ว้ายยยยยยยยย แบบเข้าเล้ามาก็เจอพี่อายเลย ดีใจจริงๆ >O< นี่มันบุพเพสันนิวาส

กานต์เอ๋ยยยยย .....ทำไมช่างน่ารักน่ากอดแบบนี้นะ
อยากได้ไปนอนกอดที่บ้าน ผิงจิเลี้ยงดูอย่างดีเลยยย

[saruttaya]

    

[Linea-Lucifer]

โอ้ยยย ลุ้นนนนนนนน
ขุ่นพ่อเลี้ยงจะไม่ทนแล้วใช่ไหมคะะะะะะ

[Roman chibi]

 

[Akikojae]

ตลกขบขัน 

[Phut]

5555 ขำในคำกระแทกแดกดัน มันกระแทกใจ โดนใจ จี้ใจดำ สุดๆ

โอ้ยยยยชอบ

ไม่รู้สินะ หมั่นไส้พ่อเลี้ยง มากกกก

[mapreaw]

เหอๆ นิยายตลกขบขัน กรามค้างเลย

[hoshinokoe]

ที่วงเล็บหน้านิยายนึ่ประชดป่ะเนี่ย  มุกตลกร้ายอ่ะ -..- 
แต่ว่าาาา   ชักอยากรู้แล้วสิว่าเรื่องจะเป็นไง

[2pmui]

   เด็กกานต์นี่มันเหลือเกินจริงๆ

[dragon123]

 

[bonuses]

ชอบ

[Maytbb]

ฮ่าๆๆ นิยายตลกขบขัน  ดีๆ   

[L@DYMELLOW]

ความคิดกานต์นี่มัน DARK ได้สม่ำเสมอจริงเชียว

รอลุ้นกับคุณพ่อเลี้ยง

นิยายเรื่องนี้เด็ด(โลกสวยทิ้ง)จริงๆ สุโค่ยยยยย

[แม่มดน้อย]

เริ่มเปิดใจมั้งยัง กานต์
 

[IsDeer]

มองโลกในแง่ร้ายจนเกินไปมั้ง
ต้องรอให้มีความรักอาจจะมองในแง่ดีขึ้นบ้าง

[nunda]

อิตาพ่อเลี้ยงนี่แปลกๆว่ะ
คือปกติเค้าจะไม่ทำกันขนาดนี้ป่ะ เช็ดตัว? หรือยังไง?

ตอนนี้ก็ไม่ตลกอ่าาาาา T_T

[howru]

อ่านแล้วหัวเราะเลย
หึหึ น้องมืดมน..

[Minerva]

ช่างเป็นนิยายตลกชวนขบชัน....//ทำหน้านิ่งเหมือนกานต์ใส่