Not Fat
{CH 6 ปังปัง & พี่เลี้ยงจิ๋ว}
ในคืนนั้น หมูปังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงส่งเสียงกรนคร่อกๆ เพราะเหนื่อยจากการทำงานภาคหลังช็อปที่ถูกบังคับและหลงคิดว่าสุดหล่อในดวงใจจะมาเจอเค้า และบรรยากาศโรแมนติกก็จะเกิดขึ้นแต่ก็ต้องผิดหวัง ตัวเล็กเพื่อนเพียงคนเดียวที่ดีกับเค้าพาไปกินข้าวต้มที่มีแต่ผัก ถึงแม้เค้าจะไม่ค่อยชอบผักแต่ในเวลานั้นเค้ากินไม่เลือกถึงและอิ่มน้ำในข้าวจนได้เพราะนั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับการกินของคนอย่างเค้า!
ในความเงียบที่เต็มไปด้วยเสียงกรนของหมูตัวเล็กที่นอนอยู่ริมหน้าต่างค่อยๆลืมตาขึ้นมองมาที่เด็กอ้วนตัวใหญ่กว่าเจ้าตัวถึงสองเท่า ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา ควักไฟฉายออกมาจากใต้หมอนดังชิ้ง! เจ้าตัวเล็กค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงย่องไปเตียงของหมูปัง
“ขอโทษนะปังปัง เล็กอยากรู้จริงๆ”
ตัวเล็กยกมือขึ้นไหว้ปลกๆพึมพำออกมาเบาๆ พอเสร็จก็สูดหายใจเข้าปอด และแอบหัวเราะกับเสียงกรนของหมูปังที่ดังเป็นปืนกรนตลกๆ ตัวเล็กไม่เคยรังเกียจหมูปังเพราะรู้ดีคนเราเลือกเกิดไม่ได้ อีกอย่างเค้าก็มองเห็นบางสิ่งบางอย่างในตัวหมูปัง และก็ถูกชะตามากๆ ตัวเล็กรักปังปังที่เป็นปังปัง ถึงจะอ้วนตัวเล็กก็รัก และก็อยากจะเป็นเพื่อน รอดูการเปลี่ยนแปลงของหมูปัง และจะต้องทำให้หมูปังเปลี่ยนแปลงกลายเป็นเด็กน่ารักๆให้ได้ แค่ติดถึงตอนที่เจ้าเสาร์แกล้งหมูปังตัวเล็กก็เผลอกัดฟันกรอดๆเพราะโกรธที่เจ้าเสาร์นิสัยไม่ดี
“เชอะ! คอยดูนะ ตัวเล็กจะเปลี่ยนปังปังให้ดู และนายจะต้องหลงรักปังปัง อิอิ ก่อนอื่นเลยต้องรู้ให้ได้ว่าบัตรนักศึกษาที่ปังปังเอาออกมาดูบ่อยๆ คนนั้นคือใคร” ว่าแล้วเจ้าตัวเล็กก็ค่อยๆเอาไฟฉายส่องดูตามใต้หมอนของหมูปังเพราะจำได้ก่อนนอนเพื่อนตัวใหญ่เอาออกมาดูอยู่และแอบซุกไว้ใต้หมอน เจ้าคนที่กรนเป็นเครื่องบินรบอยู่ก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกแมวตัวเล็กๆย่องมาขโมยของ
“เขยิบไปหน่อยดิ ตัวเล็กหาไม่เจอ” ตัวเล็กบ่นปอกแปกกับปังปังที่นอนหลับกรนไม่รู้เรื่องอยู่ เหมือนจะรู้เรื่องเจ้าหมูปังไปซุกกับหมอนข้างเน่าใบโปรดที่อยู่ติดกำแพงตัวเล็กยิ้มล่าก่อนจะปิดหมอนใบโตของหมูปังขึ้นและคว้าเอาบัตรนักศึกษานั้นขึ้นมาส่องไฟ
“นาย กาจพล วิเชียนเมฆ … รุ่นเดียวกับพี่ใหญ่ด้วนนี้หน่า แต่เราก็ไม่เคยเห็นหน้า … เอาไปถาพี่ใหญ่ดีกว่ามั่ง …” ว่าแล้วตัวเล็กก็วางบัตรนักศึกษาลงที่เดิน ก่อนจะค่อยๆย่องไปที่ประตูเปิดมันให้เบาที่สุดและผลุบออกไป ทิ้งให้หมูปังนอนกรนเป็นปืนอยู่ในห้องใหญ่เพียงลำพัง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “พี่ใหญ่เปิดประตูให้น้องเล็กโหน่ยยยยยย” ไม่กี่เสี้ยววินาที คนตัวโตหน้าดุหัวสกินเฮดที่มีอ๊อปชั่นเสริมเป็นวานสายตาทำให้น้องเล็กรู้ได้ทันทีว่าพี่ชายกำลังทำงานอยู่หน้าคอม
“มีอะไร ทำไมยังไม่นอน”
“คือตัวเล็กมีเรื่องจะถาม ขอเข้าไปก่อนนะ ว๊า เหม็นกลิ่นบุหรี่จัง” ตัวเล็กที่เดินเข้าไปในห้องเอามือปัดๆควันบุหรี่ที่ฟุ้งไปทั่วห้องถึงห้องจะเปิดหน้าต่างระบายอยู่ก็ยังเหม็น เพราะมันติดไปตามที่นอนที่ผ้าม่าน ตัวเล็กเดินไปหยิบบุหรี่ที่ไฟยังแดงวาบๆอยู่ในที่เขี่ยไปใส่ในอ่างล้างหน้าและเปิดน้ำดับไฟ ทำหน้าราวกับโกรธมันเป็นฟืนเป็นไฟ ก็แหงสิ มาทำให้พี่ใหญ่สูบไม่เลิกแบบนี้ บุหรี่นิสัยไม่ดี!
“มีอะไรจะคุยกับพี่ ฮึ ?”
พอเดินออกมาก็เห็นพี่ใหญ่นั่งอยู่หน้าโต๊ะคอมที่เต็มไปด้วยเอกสารหนังสือเรียนมากมาย ตัวเล็กมองไปรอบๆและหน่ายใจ ทั้งห้องสมกับเป็นห้องชายโสดที่จิตใจกร้านโลกอย่างที่ใหญ่ยิ่งนัก กองเสื้อผ้า กองจานที่ไม่ได้ล้าง บุหรี่เหล้าเต็มไปหมด ผ้าปูเตียงก็ไม่รู้จักซัก ไหนจะกองรองเท้าที่อยู่หน้าประตูที่มีแต่น้องเน่าวางอยู่ ถ้าตัวเล็กมาอยู่กับพี่ใหญ่ตามที่คาด คงต้องอกแตกตายแน่ๆ ดีแล้วที่เจอหมูปังซะก่อน
“ว่าไง พี่มีงานนะ”
“คือว่า ถ้าน้องเล็กถามไปพี่ใหญ่ห้ามถามต่อนะ”
“… มีอะไร?”
“รับปากน้องก่อน”
“จะให้พี่บอกแม่ไหมว่าเราไม่ยอมอยู่กับพี่”
“หืออออออออออออ งั้นไม่ถามแล้ว … อ่ะ! อย่านะ” ตัวเล็กวิ่งไปตะครุบมือพี่ใหญ่ที่กำลังจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ข้างตัว ก่อนที่จะส่งสายตาขอความเห็นใจ พี่ใหญ่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหยิบบุหรี่อีกตัวออกมาจุดไฟสูบ
“มีอะไรว่ามา”
“คือว่า … พี่รู้จักคนที่ชื่อกาจพลไหมอ่ะ”น้องเล็กก้มหน้าถามพี่ชายอ้อมแอ้มและรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่เอาเรื่องนี้มาถามพี่ใหญ่ เพราะพี่ชายของตนมักจะเป็นห่วงและต้องการรู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเขาจริงๆ
“ไปเอาชื่อนี้มาจากไหน ?” พี่ชายถามอย่างฉงนสงสัยมือคืบบุหรี่อยู่แดงวาบๆ
“ง่ะ … ขอร้องอย่าถามน้องเลยนะ” ตัวเล็กใช้สกิลตาแมวน้อยขั้นเทพจนพี่ชายถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเอาบุหรี่มาสูบพ่นควันฉุน จนน้องเล็กย่นจมูก เขาจะได้กลายเป็นแมวร่มควันก็วันนี้แหละ
“มันชื่อ ไอ้พล เป็นเพื่อนพี่เอง แต่มันลาออกจากมหาลัยไปแล้ว เพราะต้องย้ายตามพ่อแม่ไปต่างประเทศ” น้องเล็กพยักหน้างึกๆ ในสมองปะติดปะต่อเรื่องราวก่อนจะถอนหายใจออกมา ถ้าเป็นอย่างที่ตัวเล็กคิด ปังปังของเขาก็น่าสงสารมากๆ ถ้าต้องรู้ว่าคนที่ตัวเองชอบไม่อยู่แล้วคงช็อกมากๆแล้วใครละจะเป็นคนบอกเรื่องนี้กับ ปังปัง
“มีอะไรอีกไหม ?” ตัวเล็กส่ายหัวก่อนจะเดินออกมาจากห้องซึมๆ พี่ใหญ่มองตามหลังก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ตะโกนตามหลังไป
“มันจะกลับมาอีกสองปี” ตัวเล็กไม่รู้สึกตื่นเต้นกับคำพูดนั้น เขาปิดประตูห้องพี่ใหญ่ลงเบาๆ ทิ้งให้คนตัวโตนั่งสูบบุหรี่มองประตูที่น้องชายปิดไปและส่ายหัวไปมา เดินออกไปที่ระเบียงห้องที่ตอนนี้มองเห็นพระจันทร์ดวงใหญ่อยู่ตรงหน้า สูบบุหรี่จนหมดมวลและกลับมาปิดไฟนอนโดยไม่คิดอะไรอีก … บางทีเรื่องนั้นเขาไม่เข้าไปยุ่งจะดีกว่า ตัวเล็กเองก็โตแล้ว มีความนึกคิดอ่านเขียนที่สมควรที่จะต้องตัดสินใจเองได้ พี่ชายอย่างเขาจึงทำได้แค่เฝ้ามองดูอยู่ห่างๆ
.
.
.
“ไม้กวาด ไม้ถูพื้น แก้วน้ำ … น้ำยาล้างจาน อ่อ! น้ำยาปรับผ้านุ่ม ครบแล้ว! ปังปังจะเอาอะไรอีกไหม”
ปวดตัว ปวดตับ ฮือออออออออออออ เป็นเพราะผมไม่ค่อยออกกำลังกายแน่เลย พอเมื่อวานทำงานหนักนิดเดียวเอง อาการเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวก็มาเยือน แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ตัวเล็กปราณีผม ลากผมมาจนได้ เพราะบอกผมว่าถ้าผมเมื่อยตัวก็ต้องออกกำลังกายทับไปอีกจะทำให้กล้ามเนื้ออยู่ตัวคราวหน้าผมก็จะไม่เจ็บอีก เอาคราวนี้ก่อนได้ม้ายยยยย! ก้าวขาจะไม่ออกแล้ว
“ตัวเล็กเราไม่ไหวแล้ว ขอพักก่อนนะ” ผมว่าและเดินลากขาไปนั่งที่ลายน้ำพุ แม่เด็กอ้อนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วรีบอุ้มเด็กหนีไป คงกลัวผมไปกินลูกเขามั่ง เหอะ …
“อดทนหน่อยปังปัง เดี๋ยวเย็นนี้ตัวเล็กทำกับข้าวให้กินนะ ปะเหอะ พักนานเดี๋ยวพอหายเหนื่อยแล้วปังปังก็จะเจ็บกล้ามเนื้อมากขึ้นอีกนะถ้าเดินอีกน่ะ เอางี้ เดี๋ยวตัวเล็กพาไปซื้อขนมนะ” ผมหูผึงทันทีเพราะตัวเล็กเดินโฉบแผนกขนมอยู่หลายทีแต่ไม่ยอมให้ผมเข้าไป ลากออกมาตลอด เอาล่ะ เพื่อช็อกโกแลต ผมต้องเดินต่อไป ฮึบ!
ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นเดินนำตัวเล็กที่เข็นรถตามมา และถึงแผนกของกินในเวลาไม่นาน ช็อกโกแลตเป็นสิ่งที่ผมใฝ่ฝันกำลังทอแสงประกายร้องเรียกผมอยู่ ผมจะวิ่งไปเอาบอลช็อก แต่ตัวเล็กดึงเสื้อห้ามผมไว้ก่อน ผมเลยหันไปมองเห็นเขายืนยิ้มกว้างจนเห็นฟันตรงสามสิบสองซีก พร้อมกลับชูกล่องช็อกโกแลตแท่งเล็กๆที่อยู่ในขวดโหลบรรจุ อันนั้นมันเป็นช็อกโกแลตแท้ที่ราคาสูงแถมขมไม่อร่อยด้วย ผมไม่ชอบกินหรอก
“ปังปังอยากผอมไหม เชื่อตัวเล็กนะ ตัวเล็กให้ปังปังกินช็อกโกแลตได้ สามวันหนึ่งอัน และต้องเป็นแค่อันที่ตัวเล็กซื้อให้อันนี้เท่านั้นนะ ส่วนน้ำอัดลม ตัวเล็กจะซื้อเป็นน้ำผลไม้แท้ 100 % ให้ และโปรแกรมอาหาร สามมื้อของปังปัง อยู่ในกำมือของตัวเล็ก เชื่อใจตัวเล็กนะ !” … แฮะ แฮะ แฮะ ผมก็รู้สึกดีที่ตัวเล็กทำท่าจริงจังกับการลดน้ำหนักของผมมาก … แต่ว่า … สามวันต่อหนึ่งชิ้น นรกมาก!!!!
.
.
.
หลังจากที่กลับมาจากห้างดังใกล้ๆมหาลัยผมก็แอบซื้อหนังสือรวมงานวาดสวยๆที่ผมต้องศึกษาก่อนจะเปิดภาคเรียน ถึงผมจะเข้ามาที่นี้และคณะนี้เพราะพี่กาจพลแต่ผมก็ไม่คิดจะมาทำตัวเหลวไหลไปวันๆ ถึงจะไม่ฉลาดและตัวอ้วนน่ารังเกียจผมก็ต้องพยายามให้มากขึ้นเป็นสองเท่าของทุกคน
“เอาล่ะนะ ปังปัง นี้คือตารางเรียนของพวกเรา จะเห็นว่ามีเวลาว่างตอนเย็นเกือบทุกวันเลยเนอะ ตัวเล็กสมัครฟิตเนสให้แล้วนะ เราไปได้ตลอดเวลาเลยไม่ไกลมากในซอยหอเรานี้แหละ”
ผมเงยหน้าละจากหนังสือมองแมวน้อยที่เดินมาหาพร้อมกับแผ่นกระดาษตารางเรียนและใบปลิวยาเสริมอาหารมากมายกับโบรชัวฟิตเนสที่บอก ผมหยิบขึ้นมามองทีล่ะใบโฟกัสไปที่ราคาก่อนอื่น … ไม่นะ แต่ละอย่างมันแพงมาก ผมไม่มีปัญญาหรอก!!!
“เดี๋ยว ตัวเล็ก จะสั่งหมดนี้เลยหรอปังไม่มีตังค์นะ”
“ไม่ต้องห่วง ตัวเล็กจัดการเอง ยาพวกนี้เป็นของหมอที่รู้จักกับพ่อแม่ รับรองไม่มีผลข้างเคียงเพราะไม่ใช่ยาลดน้ำหนัก นี้อย่างตัวนี้นะเป็นตัวดีท็อกลำไส้ล่ะ อ่อ และนี้ก็เป็นยาที่ทำให้กล้ามเนื้อกระชับไม่หย่อนยานหลังน้ำหนักลด และนี้ใบนี้ครีมล่ะ นี้ด้วย นี้อีก… ”
“พอก่อน! ฟังเราก่อน!!!!” ผมตะโกนออกมาเสียงดังจนตัวเล็กชะงักวางแผ่นกระดาษมากมายลงบนที่นอนก้มหน้านิ่ง … หงอเลย
“ไม่ต้องหงอก็ได้ … แค่อยากให้ฟังเราบ้าง มันแพงมากและเราเกรงใจ เราขอบคุณในความหวังดีมาก แต่เราไม่คิดจะคบกับเล็กเพราะต้องการของพวกนี้ ขอบคุณมากเล็ก แต่การที่เราให้เล็กซื้อของมากมายพวกนี้มา เราจะต้องรู้สึกผิดและไม่เต็มใจที่จะใช้แน่นอน”ผมร่ายยาว ไม่ใช่การขึ้นเสียงตะคอกเพื่อจะเอาชนะ เพียงแต่อยากจะพูดในสิ่งที่คิด ใช่เหตุผลที่มีคุยกัน ไม่ใช่เอะอะอะไรก็จะเอาให้ได้ เหมือนที่เล็กที่นั่งก้มหน้าเป็นแมวหงอกำลังทำอยู่ ผมรู้ว่าเล็กหวังดี แต่ผมก็ไม่อยากที่จะเอาเปรียบใคร ถึงผมจะไม่รวย แต่พ่อผมก็สอนคุณสมบัติของมนุษย์มาดีเหมือนกัน
“หึหึ … ตัวเล็กว่าแล้วปังปังต้องพูดแบบนี้ และนี้!!!! ตัวเล็กสมัครงานในห้องสมุดมหาลัยไว้ให้แล้ว!!!! เงินดีมากเลยนะ และปังปังก็จะได้ไม่มีเวลามาหาของกินด้วย จากนี้ไปก็ทำงานที่นี้ตามตารางว่างระหว่างวันเนอะและพอได้เงินมา ก็เอามาให้เล็ก พอมีเงินเหลือเก็บปังปังก็หยอดกระปุกเอาไว้ โอ้ยสบายไปสามชาติ!”
ผมอ้าปากค้างมองตัวเล็กที่กำลังบ่นหงุงหงิงๆอยู่คนเดียวโทรไปสั่งยาโน้นยานี้ตามภาษาแมวขี้ป่วน ถ้าจะเตรียมตัวมาขนาดนี้ผมก็ไม่มีอะไรจะเถียงอีกแล้วล่ะ ก็ได้!!! จากนี้ไปตัวเล็กจะเป็นเทรนเนอร์ของผม และนายปังคนนี้ก็จะทำทุกอย่างตามที่ตัวเล็กแนะนำ จะไม่หือไม่อือ เพื่อเพียงจุดประสงค์เดียวหากตัวไหนได้พบได้คุยทำความรู้จักกับพี่กาจพล … เมื่อนั้นเขาจะประทับใจในตัวของผม …
พอคิดได้แบบนั้นกระเพาะผมก็เริ่มต้องการช็อกโกแลตแต่พอมองไปที่ขวดโหล่ที่ตัวเล็กเอาช็อกโกแล็ตไปใส่และล็อกกุญแจเอาไว้แน่นหนาแบบนั้นก็ได้แต่กัดริมฝีปากหักห้ามใจตัวเอง 3 วัน ผมจะต้องได้กินมัน 3 วันเท่านั้น แต่ว่า … พรุ่งนี้ขอแอบไปกินบัวลอยไข่หวานหน้าหอเป็นการส่งท้ายก่อนได้ไหมอ่า มันหอมน่ากินมากๆเลยอ่ะ!!!
“นี้ เอาเงินทั้งหมดมาไว้ที่เล็กนะ และเดี๋ยวเล็กจะให้เป็นวันๆ มีเงินเยอะและปังปังต้องแอบเอาไปซื้อขนมแน่ๆ”
ให้ตายเถอะ เหมือนตัวเล็กเป็นแมวผีที่มีญาณรับรู้เลยแฮะ …
=============================
เจอกันตอนหน้าค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
ยินดีรับขอติชมและพร้อมจะแก้ไขค่ะ แต่เรื่องคำผิดแปะไว้นะ ว่างๆจะมีรีใหม่
ปล. พรุ่งนี้อัพ อีพี่คิง วันต่อมา อัพน้องฝ้าย เรื่องนี้รออีกประมาญ 2 วันนะจ๊ะ อาจจะอัพพร้อมกับน้องขิงอีกเรื่อง ฮ่าๆๆๆ
สำหรับคนที่ไม่รู้ว่าคนเขียนกำลังบ่นเพ้อเจ้ออะไรอยู่จะก็ขอเชิญติดตามผลงานได้นะค่ะ ลองไปอ่านกันดูเนอะ(แอบขายของ ฮ่าๆๆๆ)
K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก ♨
(พระเอกกวนตีนน้องครีมน่ารักจ้า พร้อมอีกหลายคู่หลากรสชาติในเรื่องเดียวจ้า)
◖◗ SERVITUDE ◖◗ จำนองรักแลกหัวใจไอ้แก่จอมร้าย
(นางเอกสู้ชีวิตไม่ยอมคนแต่แพ้ทางพระเอก มาพร้อมสองแฝดน่ารักน่าชัง)
SECRET LOVE บ้านนี้ผมแอบมีรัก ۩ﺴ
(น้องขิงมาแบ๊วๆ เรียกหัวใจคนอ่านให้ระทวยจ้า)
สมมุติข้าหนีออกจากวัง {พลิกทุกตำนานหลอกเด็ก}
(นิยายแฟนตาซีที่ทุกคนต้องรักเจ้าชายน้อยจ้า)
รักน๊า จุ๊บๆ 
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 551001 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก