Part 9“ไงมึง..หลับข้ามวันเชียว ทำกูอดนอนไปด้วย” เปลวทักทายสนิมด้วยประโยคหยอกล้อ โดยไม่แสดงอาการห่วงใยอย่างที่คนทั่วไปเขาทำกัน
แค่นี้สนิมก็รู้ว่าเปลวอยู่เฝ้าไข้ตลอดเวลา
“กูหลับนานแค่ไหน” เสียงแหบแห้งคนเพิ่งฟื้น มาพร้อมกับอาการนิ่วหน้าเมื่อเผลอขยับตัว
พลันรู้สึกเจ็บแปล๊บตรงแผลที่ผ่าเอากระสุนออก
“อย่าเพิ่งขยับ เอาอะไรบอกกูสิ” เปลวรีบปราม สีหน้าสนิมคงเจ็บมากเพราะหมดฤทธิ์ยาแก้ปวดไปแล้ว
“หิวน้ำ” นิ่งไปครู่ถึงยอมบอกเปลว ไม่ต้องให้คนป่วยรอนานเปลวรินน้ำอุ่นใส่แก้วเสียบหลอดดูดบริการจ่อถึงปาก
สนิมค่อยจิบทีละนิดจนรู้สึกอาการคอแห้งดีขึ้นมากแล้ว ถึงสนใจถามความเป็นไปรอบกาย
“กูอยู่โรงบาลไหน” เปลวเก็บแก้วเสร็จหันมาลากเก้าอี้นั่งข้างเตียง
ประสานมือวางพาดตรงขอบเตียง จ้องหน้าสนิมยิ้มๆ แล้วค่อยบอก
“โรงบาลxxx..” สนิมมีแววกังวลในดวงตาอย่างเห็นได้ชัด
“แพงจะตายแถมยังห้องพิเศษอีก มึงย้ายกูไปห้องธรรมดาเถอะ เสียดายตังค์เก็บเอาไว้ใช้ฉุกเฉิน”
เปลวส่ายหัว สนิมเกือบเอาชีวิตไม่รอดยังมาห่วงเรื่องนี้อีก
“มึงไม่ต้องคิดมากนี่แหละฉุกเฉินแล้ว เรื่องนี้มึงไม่ต้องเอามาเป็นกังวลกูจัดการได้
ขอให้มึงปลอดภัยก็พอ ยังจะห่วงอะไรหืม" เปลวทำตาดุใส่เพื่อนรัก ยังมีหน้าเหนียวเงินแทนที่จะห่วงตัวเองก่อน
“แต่มันแพงนะมึง” สนิมยังไม่เลิกพะวงเรื่องค่าใช้จ่าย
“เถอะน่ากูมีปัญญาจ่าย พอมีเงินเก็บอยู่บ้างไม่ถึงกับต้องไปกู้ยืมใครเขาซักหน่อย เลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่า” เปลวตัดบทดื้อๆ
“เงินนั่นมึงเอาไว้ซื้อบ้านนะเปลว กูนอนห้องธรรมดาได้ ไม่ได้บอกจะขอกลับเสียหน่อย”
สนิมยังทู้ซี้ยืนกรานขอย้ายห้องท่าเดียว เป็นที่รู้กันดีขืนนอนห้องพิเศษล่ะก็ มีหวังค่ารักษาหลักแสนเป็นอย่างต่ำ
“เลิกคิดหนิม เจ็บแผลไหมให้กูตามพยาบาลเปล่า” เปลวเปลี่ยนเรื่องคุย ขืนพูดเรื่องนี้ท่าจะอีกยาว
นิสัยสนิมเกรงใจเปลวไม่อยากให้เพื่อนมารับภาระค่าใช้จ่าย เปลวไม่ใช่ไม่รู้ค่ารักษารวมห้องพิเศษโรงบาลแห่งนี้แพงเอาเรื่อง
แต่สำหรับสนิมหมดเท่าไหร่ไม่ว่าขอแค่สนิมปลอดภัย เพราะสนิมไม่ใช่แค่เพื่อนที่โตมาด้วยกันมันสำคัญกว่านั้น
สนิมเป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ร่วมทุกข์สุขตั้งแต่เปลวจำความได้ สำหรับเปลวแล้ว
อะไรที่ดีและปลอดภัยกับสนิมเปลวไม่เคยเสียดายเงินเลยแม้แต่น้อย
“คุณชายคุณหญิงล่ะ” สนิมเห็นไม่มีประโยชน์ ลองเปลวตัดสินใจไปแล้วต่อให้พูดปากแฉะก็ไร้ผล
จึงเป็นฝ่ายเปลี่ยนเรื่องถามหาคุณชายเพชรรัตน์กับคุณหญิงมุกดาแทน จำได้ว่าสองคนนี้คือคนที่พาส่งโรงบาล
“พี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุกมีธุระด่วน รีบเข้ากรุงเทพฯ” เปลวตอบไปตามจริง ซึ่งได้พูดคุยกับคุณชายคุณหญิงก่อนหน้านี้
“ไม่ได้คุณชายคุณหญิงกูไม่รู้ลูกผีลูกคน โชคดีที่พี่เขาช่วยกูเอาไว้” สนิมรู้สึกซาบซึ้งในความอารีย์ที่ได้รับจากสองพี่น้องราชนิกุล
ถ้าเทียบตามชนชั้นแล้วสนิมมองไม่เห็นหนทาง ที่สองพี่น้องจะมารู้จักอีท่าไหน แค่ได้มาพบเจอรู้จักก็เกินคาดไกลโข
นี่ยังให้ความช่วยเหลือไม่ถือเนื้อถือตัวอย่างที่เป็นอยู่อีก ช่างเป็นไปได้ยากมากจริงๆ
“อย่าเรียกคุณต่อหน้าเขาเชียว เดี๋ยวได้งอนมึงแน่” เปลวเตือนสติ ดูจากสีหน้าสนิมเริ่มชินอาการปวดบ้างแล้ว
ถึงได้ไม่นิ่วหน้าแถมยังถามนั่นนี่นู้นไม่หยุด แทนที่จะให้เรียกพยาบาลหรือหมอ แต่ที่เปลวไม่เรียกเพราะก่อนหน้า
สนิมรู้สึกตัวแล้วครั้ง ในลักษณะสะลึมสะลือหลังหมดฤทธิ์ยาสลบ หมอเข้ามาตรวจอาการไปแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
หลังฟื้นคืนสติอาจจะปวดแผลที่ผ่าเอาหัวกระสุนออก แต่ถ้าคนไข้พอทนไหวก็ไม่ต้องอาศัยยาแก้ปวดช่วยระงับ
หมอสั่งไว้แบบนั้น เปลวจึงไม่เรียกหมอพยาบาลแต่อย่างใด
“กูไม่เข้าใจ” สนิมทำหน้างง ไม่เข้าใจความหมายที่เปลวพูด
“เขาให้มึงเรียกพี่ มึงเรียกเขาคุณ..” เปลวเฉลย
“เออจริงกูลืมเฉย” สนิมยิ้มแหย่เมื่อนึกขึ้นได้ คุณชายคุณหญิงย้ำให้เรียกพี่เรียกน้องไปแล้วเรียบร้อย
“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะก่อนเปิด โดยชายฉกรรจ์ร่างสูงสองคนแต่งตัวดีหน้าตาก็ด้วย
เดินตามกันเข้ามาในห้อง เปลวจึงลุกขึ้นทำหน้าที่แนะนำทั้งสองให้สนิมรู้จัก
“หนิมพี่อเนกพี่กล้า คนของพี่ชายเพชรให้ช่วยดูแลความปลอดภัยของกูกับมึง”
สนิมมองชายทั้งสองก่อนยกมือไหว้ แก่กว่าอย่างไม่ต้องสงสัย
“หวัดดีครับ”
“ครับ..ไม่ต้องไหว้พวกผมหรอก ผมกับกล้าเป็นคนของคุณชาย รับมอบหมายให้มาคอยดูแลพวกคุณ
ระหว่างที่คุณยังรักษาตัวอยู่โรงบาล” พี่อเนกเป็นคนอธิบายให้สนิมเข้าใจ จะได้ไม่ต้องถามอีก
“อ้อ..แบบนี้เอง” สนิมพยักหน้ารับรู้ เกี่ยวกับที่มาที่ไปของพี่เขา
“มีอะไรให้พวกผมรับใช้เรียกได้ครับ พวกเราอยู่หน้าห้องตลอด”
“ขอบคุณครับ” เป็นเปลวที่ชิงขอบคุณเสียเอง พี่อเนกหันมายิ้มให้ สายตาที่จ้องหน้าสวย..ฉายแววพึงพอใจอย่างไม่เก็บอาการ
“ถ้างั้นพวกผมขอตัวนะครับ” พูดจบค่อยหันไปพยักหน้าใส่พี่กล้า ก่อนพากันออกประตูไปทำหน้าที่ตามคำสั่งคุณชายเพชร
“ถึงขนาดส่งคนมาอารักขา มีอะไรที่กูยังไม่รู้” สนิมสบโอกาสเริ่มซักเอาความจริงกับเปลวทันที
“บอกตามตรง กูไม่รู้ตื้นลึกหนาบางมากนักหรอก พี่ชายไม่ได้บอก แค่เกรงกูกับมึงไม่ปลอดภัย
จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ความคืบหน้าคดีที่มึงถูกยิง เรายังไม่รู้ตัวคนร้ายเป็นใคร กล้องวงจรปิดที่เอามาใช้
เป็นหลักฐานล่าตัวคนร้ายไม่ได้ให้เบาะแสอะไรมากเห็นหน้าพวกมันไม่ชัด ตำรวจเรียกกูไปให้ข้อมูล
มีใครที่พอสันนิษฐานเป็นศัตรูกูบ้าง กูไม่ได้พาดพิงใครไป นางโชว์ในคณะไม่น่าจะถึงขั้นคิดฆ่ากู
ต่อให้บางคนไม่ชอบขี้หน้าก็เป็นเรื่องปกติ ส่วนประเด็นที่ทำไมมึงถึงโดนยิง ทางเจ้าหน้าที่ร่วมทั้งพี่ชายเห็นตรงกันว่า
เป้าหมายคนร้ายไม่ใช่มึง..มึงดันรับเคราะห์แทนกู พวกมันตั้งใจเก็บกูต่างหากหนิม”
เปลวพูดถึงตรงนี้สีหน้าดูไม่ดี ถึงกับพูดไม่ออกเอาดื้อๆ เพราะคนที่ต้องมาเจ็บตัวแทนคือสนิม
“คิดมากน่า..อย่างน้อยเป็นกูดีกว่า กูไม่มีรายได้ดีปิดร้านอาทิตย์สองอาทิตย์ไม่ทำให้เราเจ๊งหรอก
มึงสิขืนเจ็บหมดสภาพล่ะก็ขาดรายได้ไม่ใช่น้อย สำคัญแผลเป็นจะทำให้มึงโชว์หน้าท้องไม่ได้อีก เป็นกูดีแล้วล่ะ”
สนิมพูดตามที่คิด ไม่ได้หวังอยากเป็นฮีโร่สักนิด ทำเอาเปลวรื้นวาวน้ำขึ้นตรงหน่วยตาจนได้
หลังฟังคำพูดซื่อๆ ของเพื่อนซึ่งมีกันอยู่แค่สองคน
“ขอบใจนะหนิม เจ็บขนาดนี้ยังมีใจคิดถึงกูอีก” เปลวโผกอดสนิมที่นอนบนเตียงด้วยตื้นตันใจอย่างสุดซึ้ง
สนิมได้แต่ลูบหลังให้กำลังใจแทน ทำไมจะดูไม่ออกว่าเปลวรู้สึกผิด ที่เป็นต้นเหตุให้เพื่อนรักต้องมาเจ็บตัว
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเปลวจึงไม่ควรโทษตัวเอง
“อย่าคิดมากกูไม่ได้เป็นอะไรนิ เห็นไหมแข็งแรงดี อย่างกูพันธุ์อึดสวยถึกและบึกบึน ไม่ตายง่ายๆ หรอก..ฮะฮ่าๆๆ”
นี่คือนิสัยที่แสนจะน่ารักของสนิม สามารถเปลี่ยนบรรยากาศดราม่าให้เป็นเสียงหัวเราะได้พริบตา เปลวถึงกับหลุดยิ้มจนได้
เพราะสนิมเป็นแบบนี้ไม่เคยนึกถึงตัวเองมาก่อน ตรงกันข้ามแคร์เปลวรักและห่วงไม่ต่างกับน้องคลานตามกันมา..
“มึงมันตัวทำลายบรรยากาศ..ฮะฮ่าๆ” สองซี้ปึ๊กพากันหัวเราะเฉย ไม่ว่าจะพบเจออุปสรรคปัญหามากน้อยแค่ไหน
แต่ทั้งคู่ก็ยืนหยัดฝันฟ่าผ่านพ้นกันมาได้ทุกครั้ง หนักสุดตอนเสียแม่ไปพร้อมกันเมื่อหลายปีก่อน
ทำให้เข้าใจหัวอกของการสูญเสีย จนไม่อยากให้ใครคนหนึ่งคนใดหายไปจากชีวิตอีกฝ่าย
นี่คือความผูกพันเหนี่ยวแน่นยิ่งกว่าสายเลือดเดียวกันอีก
“หนิม..กูมีข่าวจะบอก” เปลวหลังตั้งสติ ก็เปิดประเด็นใหม่
“ข่าวอะไร” สนิมพอเห็นแววตาจริงจัง พลอยให้ความสนใจเช่นกัน
“กูลาออกจากคณะโชว์แล้วมึง” เปลวพูดนิ่งๆ
“ห๊ะ..ทำไม” สนิมตกใจเสียงหลง นางโชว์ไม่ใช่ใครเป็นกันได้ง่ายๆ โดยเฉพาะนางโชว์เบอร์ต้นรายได้ดี
แข่งขันชิงดีชิงเด่นในหมู่สาวประเภทสองยิ่งกว่าแย่งทองคำ แต่จะมีใครสักกี่คนที่ประสบผลสำเร็จในอาชีพนี้
“อืม..กูเพิ่งโทรคุยกับเจ๊เจสซี่แกเมื่อเช้า” เปลวย้ำให้รู้ไม่ได้พูดเล่น
“กูไม่รู้มึงมีเหตุผลอะไรเปลว บอกได้ไหมอะไรที่ทำให้มึงตัดสินใจกะทันหัน” สนิมเคารพการตัดสินใจของเพื่อน
เปลวไม่ใช่จำพวกไร้สมอง ทุกครั้งการตัดสินใจเรื่องใหญ่ เปลวไตร่ตรองรอบคอบเสมอก่อนจะฟันธง นี่ก็คงไม่แตกต่างเช่นกัน
“เพื่อความปลอดภัยของมึง..รวมทั้งกูด้วย” คือเหตุผลที่เปลวยอมลาออกจากงาน
ซึ่งถือเป็นอาชีพที่มีรายได้ดีความฝันของเกย์ ตุ๊ด กะเทย ซึ่งฝันอยากมายืนยังจุดนี้กันไม่น้อย
“ทำไม..ลาออกแล้วมันปลอดภัยตรงไหน กูยังนึกภาพไม่ออกมึงทำงานหรือไม่ทำงาน เกี่ยวอะไรที่กูกับมึงจะปลอดภัย”
สนิมยังต้องการฟังคำอธิบายเพิ่ม ที่ให้ความกระจ่างในละเอียดมากกว่านี้
“เราจะเข้าวังมณีรมย์” เปลวพูดช้าๆ ย้ำให้สนิมฟังชัดๆ
“นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่ออก เรื่องความปลอดภัยพวกเราเป็นเพียงส่วนหนึ่งแต่ไม่ใช่ทั้งหมด มึงต้องการไปพิสูจน์”
สนิมอ่านเปลวทะลุปรุโปร่ง สมเป็นเพื่อนรักที่รู้ใจกันดี
“อืมมันถึงเวลาแล้วที่กูควรคลี่คลายปมในอดีต ทำไมแม่กูต้องหนีหัวซุกหัวซุน
ใครคิดทำร้ายแม่จนทำให้พวกเราไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้า ต่อให้กูไม่ไปเผชิญหน้าคงไม่ต่างกับยืนรอพวกมันเอาปืนมาจ่อหัว
มึงก็เห็นแล้วนี่คนที่มันหวังฆ่าไม่ใช่มึง เป็นกูมึงเลยพลอยมารับเคราะห์ไปด้วย กูไม่ยอมอยู่เป็นเป้านิ่งให้มันเล่นงานแน่
ถึงเวลาแล้วที่กูต้องไปเผชิญหน้าคนที่อยู่เบื้องหลังเสียที” สีหน้าแววตาเปลวจริงจังจนเห็นชัด
ภายใต้รูปร่างหน้าตาซึ่งดูงดงามแลไม่แข็งแกร่งบึกบึน แต่เปลวกลับมีหัวใจที่เข้มแข็งน่าเกรงขามยิ่งกว่าชายแท้บางคนเสียอีก
สิ่งนี้ต่างหากที่สนิมเข้าใจตัวเปลวลึกซึ้ง
“เรื่องนี้พี่ชายเพชรคงเป็นธุระจัดการตอนกูสลบสินะ” สนิมถาม
“ความจริงกูตั้งใจสะสางทางนี้เรียบร้อยก่อน ขอเวลาศึกษาข้อมูลวังมณีรมย์สักระยะ ในเมื่อพวกมันชิงลงมือก็ไม่จำเป็นต้องรอ
ปล่อยเป็นหน้าที่พี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุกเคลียร์ล่วงหน้า มึงต้องไปกับกู..พร้อมเอาชีวิตไปเสี่ยงกับกูไหมหนิม”
เปลวหันมาจ้องตาเพื่อนรักอย่างขอคำยืนยัน หากสนิมบอกมาคำเดียวว่าไม่ไปล่ะก็
เปลวไม่คิดฝืนใจยังจะให้เงินเก็บที่มีอยู่ทั้งหมดเพื่อใช้เป็นทุนในการทำมาหากิน
ส่วนตนเองก็จะเข้าวังไปพร้อมกับสองพี่น้อง โดยไม่คิดเปลี่ยนใจหลังรับปากคุณชายเพชรไปเมื่อคืนนี้
“ทำไมถามแบบนี้ มึงอยู่ท่ามกลางเสือสิงห์กระทิงแรด มีหรือกูจะยอมให้มึงไปสู้รบปรบมือคนเดียว
ไปไหนไปกัน..ถ้าตายกูขอตายพร้อมมึง อย่าลืมสิกูกับมึงคือพี่น้องกันไง” เปลวยิ้มทั้งน้ำตา
สนิมพลอยกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เช่นกัน กลายเป็นรอยยิ้มด้วยความตื้นตันผนวกรู้สึกซาบซึ้งใจจน
ทำให้น้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม ในมิตรภาพแสนสวยงามของทั้งคู่รื้นขึ้นมามาอย่างที่เห็น
นี่แหละมิตรภาพยิ่งใหญ่ของเพื่อนแท้ที่หาซื้อไม่ได้ด้วยเงิน นอกจากใช้หัวใจแลกมาล้วนๆ
>
>
>
>
“ชายเพชรคิดดีแล้วเหรอ ที่จะพาใครซึ่งไม่รู้หัวนอนปลายเท้าเข้ามาอยู่ในวัง”
เสียงเรียบนิ่งเต็มไปด้วยสำเนียงถือยศศักดิ์ ดังทักท้วงคุณชายภายในห้องรับรองตำหนักใหญ่ของวังมณีรมย์
“ครับหม่อมอา” คุณชายเพชรย้ำจุดยืนสีหน้าเรียบขรึม ไม่แสดงอาการหวั่นไหวต่อการทักท้วงของอาสะใภ้
คู่เษกสมรสท่านอาทองเกล้าพ่อแท้ๆ ของเปลวเลยแม้แต่น้อย
“หม่อมรำไพพูดถูกนะชายเพชร ไม่ลองคิดดูใหม่” หญิงภูมิฐานสูงวัยกว่าคนแรกไปพอสมควรเอ่ยขึ้นมาบ้าง
คุณชายเพชรนั่งโซฟาตัวยาวในตำแหน่งประมุขของตำหนัก หันหน้าหล่อคมคายมาทางผู้พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมดังเดิม
ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ผมคิดดีแล้วครับหม่อมน้า” หม่อมทับทิมแม่ของคุณมรกตทัดทานคุณชายให้นำข้อเสนอของหม่อมรำไพไปทบทวนดู
ถึงกับเชิดหน้าด้วยรู้สึกขัดใจอย่างไม่เก็บอาการ เมื่อคุณชายเพชรยืนกรานไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนความคิดสักนิด
ต่อหน้าสมาชิกในวังที่มารวมตัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ประกอบด้วยหม่อมทับทิม หม่อมรำไพ คุณหญิงมุกดา
หม่อมหลวงมรกต หม่อมหลวงนิลกาฬ และประมุขของวัง..คุณชายเพชรรัตน์
“ชายเพชรแน่ใจได้ยังไง เด็กนั่นเป็นสายโลหิตของท่านชายจริง”
หม่อมรำไพเป็นผู้ยิงคำถาม ยังคงวางสีหน้าอากัปกิริยาไว้ตัวดุจเดิม
“ประเด็นนี้หม่อมอาไม่ต้องกังวล ผมย่อมมีหลักฐานพิสูจน์ยืนยันให้ทุกคนมั่นใจ
ทายาทสายโลหิตท่านอามีส่วนได้เสียในมรดกซึ่งระบุไว้ในพินัยกรรมชัดเจน ทุกคนก็ทราบดีนี่ครับ”
คุณชายเพชรยังคงรักษาน้ำเสียงและสีหน้าไม่เปลี่ยนจากเดิม ตลอดการสนทนายังคงเป็นอาวุโสวังมณีรมย์ที่รับหน้าที่คุย
โดยคุณหญิงมุกดา หม่อมหลวงมรกต หม่อมหลวงนิลกาฬ ยังไม่มีใครคิดแทรกแม้แต่น้อย
ถึงแม้จะดูออกว่าหม่อมหลวงมรกตเองก็ไม่เห็นด้วย ที่จะมีทายาทของท่านชายทองเกล้าโผล่ขึ้นมาแสดงตัว
ให้เป็นที่ตระหนกตกใจ ย่อมหมายถึงส่วนแบ่งในกองมรดก 1 ใน 4 กำลังจะหายไป
“ที่อาท้วงชายเพชร เพราะอยากให้มีข้อพิสูจน์จนเป็นที่ยอมรับเรียบร้อยเสียก่อน ค่อยพาเข้าวังก็ไม่สาย
อย่างน้อยไม่มีใครอินังขังขอบต่อการมีตัวตนของเด็กคนนี้ การพาคนนอกเข้าวังในฐานะทายาทมณีรมย์
เราจะทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่เปิดเผยคงไม่ได้ หากข่าวรั่วไหลสู่สังคมภายนอกผลพิสูจน์ออกมาเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทางสายเลือด
ทั้งทางตรงทางอ้อม เราทุกคนจะได้กลายเป็นตัวตลก ให้ผู้คนหัวเราะได้นะชายเพชร” หม่อมรำไพยังคงไม่เห็นด้วย
ที่คุณชายจะพาผู้ที่ได้ชื่อว่าทายาทของท่านชายทองเกล้ามาอยู่ในวังมณีรมย์ในเร็ววันนี้
“เอาเถอะครับ ผมเรียกทุกคนรวมตัวไม่ได้ต้องการขอความเห็น ในการที่ผมจะพาสายโลหิตท่านอาเข้ามาอยู่แต่อย่างใด
เพียงต้องการแจ้งให้รับทราบกันเอาไว้ ปลายสัปดาห์วังมณีรมย์จะต้อนรับสมาชิกคนใหม่ ทายาทของท่านอาทองเกล้า
ผู้มีผลประโยชน์ตามพินัยกรรมเข้ามาอยู่ที่นี่ ส่วนเรื่องตำหนักที่พักคงไม่รบกวนใครเช่นกัน ผมกับหญิงมุกตกลงกันแล้ว
เขาจะอยู่ตำหนักใหญ่ร่วมกับพวกผม ไม่ไปเป็นภาระก่อความลำบากใจ ให้กับหม่อมอาหม่อมน้าแน่ครับ”
คุณชายตัดบทขึ้นดื้อๆ เพราะขืนยืดเยื้อคงวนกันไม่มีข้อสรุป ดูจากท่าทีแล้วหม่อมรำไพกับหม่อมทับทิมไม่มีทางเห็นด้วยอยู่แล้ว
ซึ่งทุกอย่างล้วนอยู่ในการคาดเดาของคุณชายล่วงหน้าว่าต้องเจอคำถามและการคัดค้านในลักษณะนี้ จึงไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
“ชายเพชรพูดแบบนี้ พวกเราจะค้านอะไรได้ ในเมื่อตัดสินใจแล้ว อันที่จริงอยากทำอะไรไม่จำเป็นต้องถาม
หัวหงอกอย่างน้าด้วยซ้ำ สิทธิและอำนาจเบ็ดเสร็จ ล้วนขึ้นอยู่กับชายเพชรเป็นสำคัญใช่ไหม”
หม่อมทับทิมถึงกับหมดความอดทน พูดจาด้วยถ้อยคำกึ่งประชดอย่างไม่เก็บอาการ
“หม่อมทับทิมพูดถูก อาก็คงไม่อยู่ในสายตาชายเพชรด้วย ในเมื่อตัดสินใจไปแล้ว
ไม่มีความจำเป็นอันใดให้พวกเรามารวมตัว แค่ชายเพชรให้ใครไปแจ้งที่ตำหนักก็สิ้นเรื่อง
จะได้รู้วังมณีรมย์มีสมาชิกใหม่มาเพิ่มในฐานะลูกสวามีตามกฎหมายของอา ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง”
บรรยากาศอึมครึมถึงกับอึดอัดขึ้นมาทันที เมื่อสองอาวุโสซึ่งศักดิ์ด้านวัยวุฒิมากกว่าประมุขโดยชอบธรรมของวัง
กำลังใช้วิธีกดดันคุณชายด้วยการเสียดสีแกมประชดอย่างที่เห็น
“ถ้าหากหม่อมอาหม่อมน้าคิดเช่นนั้น ผมก็จนปัญญาอธิบายให้เข้าใจจุดมุ่งหมายเช่นกัน
คงไม่รบกวนเวลามีค่าของทุกคน ขอยุติไว้เท่านี้ ขอบคุณครับที่สละเวลามา” พูดจบไม่รอให้ใครเอ่ยอะไร
ร่างสูงสง่าบุคลิกน่าเกรงขาม ลุกขึ้นเดินออกจากห้องรับรองไปทันที เป็นสิ่งที่คุณชายเพชรได้คาดการณ์ไว้แต่แรก
การนำเปลวกับสนิมเข้ามาในวังย่อมถูกปฏิเสธจากหม่อมทั้งสองอย่างไม่ต้องสงสัย
หม่อมทับทิมซึ่งอยู่ตำหนักปีกซ้ายของวังซึ่งเป็นตำหนักที่ท่านปู่ประทานให้ โดยคุณมรกตกับคุณนิลอยู่ร่วมตำหนัก
ส่วนหม่อมรำไพชายาหม้ายของท่านชายทองเกล้า ยังคงพำนักยังตำหนักปีกขวาตำหนักเก่าแก่คู่กับตำหนักใหญ่ส่วนกลาง
คุณชายกับคุณหญิงมุกพำนักอยู่ปัจจุบัน อาณาบริเวณในวังถึงจะแบ่งแยกเป็นสัดส่วน มีข้ารับใช้ในตำหนักไม่ปะปน
รวมถึงผลประโยชน์จากทรัพย์สินรายได้ที่แบ่งตามระบุไว้ในพินัยกรรมแยกเป็น 4 ส่วนชัดเจน
หม่อมทับทิมพร้อมครอบครัวรับไป 20% ของ 1 ส่วนในกองมรดก 4 ส่วน ส่วนหม่อมรำไพ 80% ของ 1 ส่วน
เหลือ 3 ส่วนเป็นของคุณหญิงมุกดา 1 ส่วน คุณชายเพชร 1 ส่วนและสายโลหิตท่านชายทองเกล้า 1 ส่วน
พินัยกรรมระบุไว้แม้นว่าท่านชายไร้ซึ่งทายาท ส่วนที่ระบุไว้ก็ให้นำมาแบ่งเป็น 15% ให้คุณหญิงมุกดา
หม่อมหลวงมรกต หม่อมหลวงนิลกาฬ หม่อมทับทิม หม่อมรำไพ ทั้งสี่จะได้รับเท่ากัน คนละ 15% รวมเป็น 60% ส่วน
ที่เหลือ 25% ยกผลประโยชน์แก่ประมุขของวังทั้งหมด นั่นหมายถึงคุณชายเพชรรัตน์
จะได้ครอบครองกรรมสิทธิ์ที่เหลือเพียงผู้เดียว
ในเมื่อปรากฏทายาทท่านชายทองเกล้าเช่นนี้ ส่วนที่ควรจัดสรรเป็นอันยุติไม่มีวันเกิดขึ้นได้
ย่อมเกิดการคัดค้านของผู้เสียผลประโยชน์ คุณชายเพชรคาดการณ์ไว้แล้วเช่นกัน
ไม่ได้นอกเหนือความคาดหมายแต่ประการใด ที่จะได้เห็นสีหน้าท่าทางกิริยาไม่เห็นด้วยของหม่อมทั้งสองท่าน
แต่เมื่อยึดมั่นต่อความตั้งใจที่จะนำเปลวเข้าวัง คุณชายจึงเดินหน้าลูกเดียว
“หญิงมุกนิลถามหน่อยสิ ได้ข่าวพี่ชายเพชรตามกล้ากลับมารับใช้จริงหรือ”
คุณนิลพอสบโอกาสถามหญิงมุกทันที หลังผู้เข้าประชุมลุกเดินออกไปจากห้องทยอยหายตามกันไปจนแล้ว
“อย่าบอกนิลยังไม่เลิกอีก หม่อมน้ารู้เข้าพี่กล้าลำบากอีกนะนิล” หญิงมุกใช้น้ำเสียงปั้นสีหน้าใส่
ด้วยมีวัยเดียวกันจึงไม่ต้องรักษามารยาทให้มากนัก จะว่าไปคุณนิลกับคุณหญิงเองสนิทกันเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว
นิสัยโดยรวมคุณนิลแตกต่างสมาชิกในครอบครัวคนอื่นๆ ดูแปลกแยกไปเลยด้วยซ้ำ
จึงไม่เคยได้รับการโปรดปรานจากหม่อมทับทิมเช่นคุณมรกตลูกสาวที่หม่อมแกรักตามใจไปเสียหมด
อาจเป็นเพราะคุณนิลดันมีรสนิยมชอบผู้ชายเป็นทุน คงไม่แปลกที่จะสนิทกับคุณหญิงมุกเธอ
“หญิงมุกน่าจะเข้าใจ นิลชอบพี่กล้าหม่อมแม่ไม่ยอมเข้าใจ กีดกันขัดขวางจนพี่เขาต้องหลบหน้านิล
ไม่นึกพี่ชายเพชรจะตามพี่เขามาใช้งาน นึกว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอเสียแล้ว”
คุณนิลทำสีหน้าเศร้าสร้อยดูน่าเห็นใจจนคุณหญิงมุกใจอ่อนจนได้
“นิล..มุกว่าถ้านิลรักพี่กล้าก็อย่าไปทำร้ายพี่เขาเลย พี่เขาเริ่มทำใจเรื่องนิลได้บ้างแล้ว
เรื่องของนิลกับพี่กล้ามุกไม่เห็นว่ามันจะจบสวยงามได้ยังไงขอพูดตรงๆ หม่อมน้าไม่มีทางยอมรับ
พานทำให้พี่กล้าอยู่ลำบากไปด้วยนิลรู้ใช่ไหม นิลเองมาครบทั้งรูปร่างหน้าตา มีแต่คนเสนอตัวเข้าหา
หรือจะเถียงว่ามุกพูดไม่เป็นความจริง ข่าวซุบซิบของนิลมีให้ฟังไม่เว้นวัน นิลเองยังหยุดอยู่ที่ใครไม่ได้
แล้วนิลจะดึงพี่กล้าให้มารับกรรมเจ็บช้ำในการกระทำของนิลกับหม่อมน้าอีกทำไม นิลไม่สงสารพี่เขาเลยเหรอ
มุกขอถามตรงๆ นิลบอกมุกตามความเป็นจริงดีกว่า” เจอคำพูดจัดหนักไม่มีอ้อมของคุณหญิงมุกเข้า
คุณนิลถึงกับหน้าเสียพูดไม่ออกไปทันที
“ฟังมุกนะ ถ้านิลยังไม่คิดจะหยุดที่ใคร ขอร้องอย่าทำให้พี่กล้าแกเดือดร้อนเลยจะดีกว่า
อย่างนิลหาใครก็ได้มีมาให้เรียกเยอะแยะ”
“พอเถอะหญิงมุก นิลรับปากจะไม่ดึงพี่กล้ามาให้หม่อมแม่รังแก
นิลแค่อยากรู้พี่เขาสบายดีไหม” คุณนิลรีบพูดให้คุณหญิงมุกเข้าใจ
“เรื่องนี้นิลไม่ต้องห่วงนะ สภาพจิตใจพี่กล้าแกดีขึ้นมามากแล้วล่ะ พี่ชายเพชรถึงได้ตามกลับมาใช้งาน
ว่าแต่นิลรับปากมุกแล้วรักษาคำพูดด้วยล่ะ มุกขอให้นิลปล่อยพี่กล้าไปจะดีกว่า”
“เออน่า..” คุณนิลตัดบท
“ไม่มีอะไรแล้ว มุกขอตัวล่ะ”
“เดี๋ยว..ว่าแต่ทายาทท่านอาผู้หญิงผู้ชาย” คุณนิลยังติดใจเรื่องที่เป็นประเด็นค้างคาอยู่ไม่ได้
“ผู้ชายคนนี้แตะต้องไม่ได้ ขอเตือนเอาไว้อย่าได้แม่แต่จะคิดเชียว” หญิงมุกยอมบอก แต่ก็มีคำขู่ตามมาด้วยต่างหาก
“ทำไม” คุณนิลถามด้วยรู้สึกแปลกใจ ที่คุณหญิงแกดูหวงจริงจัง
“บอกไม่ได้ รู้แค่คนผู้นี้พี่ชายเพชรไม่ปล่อยไว้แน่ ถ้าขืนทำให้น้องเขาแปดเปื้อนอยู่ไม่มีความสุข
อย่าว่าแต่นิลเลยต่อให้เป็นหม่อมน้าหรือใครก็ได้ภายในวัง พี่ชายไม่มีทางละเว้น”
“ขนาดนั้นเชียว”
“จริง..มุกเตือนนิลเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเราหรอกนะ”
“เออๆ..ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นพี่ชายหวงใคร” คุณนิลทำหน้างงอย่างไม่เก็บอาการ เพราะท่าทางคุณหญิงไม่ได้ขู่เล่นๆ
“งั้นนิลก็จงรู้เอาไว้ คนผู้นี้แหละที่พี่ชายแกจะหวง”
“อะไรวะ..ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ”
“นิลได้เห็นแน่ เร็วๆ นี้”
“เออๆ..ลับลมคมในชะมัด”
“คิกคิก..ของดีก็ต้องแบบนี้แหละ อดใจนะไปล่ะ” พูดจบคุณหญิงมุกก็พาร่างระหงเดินออกไปด้วยอาการกลั้นขำ
กับท่าทางอยากรู้ใจจะขาดของคุณนิล เรื่องที่คุณหญิงเธอขู่ไว้ก็เพื่อป้องกันเปลวจากกระทิงหนุ่มผู้ชอบหว่านเสน่ห์
คุณนิลเป็นเกย์มีรสนิยมชอบผู้ชายปฏิเสธผู้หญิงหัวชนฝา นี่คือผลลัพธ์ทำให้หม่อมทับทิมไม่โปรดปรานบุตรชายคนนี้
เธอหมายมั่นปั้นมือให้คุณนิลจับคู่กับคุณหญิงมุกดา ส่วนคุณมรกตก็ยกให้พี่ชายเพชร กะว่าเงินทองคงไม่ไปไหน
รวบหัวรวบหางเก็บไว้ข้างตัวให้หมด แต่คุณนิลดันเป็นเกย์รุก แถมยังเป็นเพื่อนสนิทคุณหญิงมุก
เพราะอีกฝ่ายเป็นสาววายตัวแม่ ปัญหาส่วนตัวของคุณนิลจึงไม่แปลกที่หญิงมุกจะรู้ดีรู้ลึกมากกว่าคนในครอบครัวเสียอีก
สำหรับนิลแล้วขอให้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายจะสวยจะหล่อ รายนี้เขาบริหารเสน่ห์ใส่เป็นประจำ
นี่จึงเป็นที่มาของการป้องกันเปลว ให้อยู่ห่างจากหมาล่าเนื้ออย่างคุณนิล..
มาอัพให้ก่อนบางส่วน ยังไม่จบเต็มตอนนะคะ อย่างเร็วพรุ่งนี้ อย่างช้าวันพฤหัสค่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่ติดตามให้กำลังใจกันด้วยดี
หัวข้อ: @@โดย Luk {เสน่ห์นางโชว์} @@ 29/04/58 ## P.1 หนังสือส่งให้แล้วนะคะ (อ่าน 397196 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก