พิมพ์หน้านี้ - @@โดย Luk {เสน่ห์นางโชว์} @@ 29/04/58 ## P.1 หนังสือส่งให้แล้วนะคะ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: luxilove ที่ 08-08-2014 13:52:54
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ผลงานเก่าที่จบไปแล้วของคนเขียน ตามลิ้งค์ข้างล่างนี้ได้เลยค่ะ
1.เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ (ผลงานของพี่วี&พี่กล) แต่คนเขียนเสนอหน้าแอ๊บมาเป็นของตัวเอง 555!!!
(อยากรู้ว่ารักแท้ชายกับชาย มีอยู่จริงหรือไม่ ไปอ่านเรื่องนี้รับรอง o13 ไม่ผิดหวัง)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23342.2760
2.ตะเกียงพิเศษ (น้องตะเกียงคนเก่ง กับพี่โต๋สุดหล่อ รวมผองเพื่อนสิงห์โตดำ& เหยี่ยวเวหา ความรักใสๆของวัยมัธยมค๊า)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21351.3270
3.จอมใจนักเลง (ความหื่นบวกเจ้าเล่ห์ของพี่บอม ที่กำราบนักเลงมาดนิ่งอย่างน้องจอม เทพบุตรหยิ่งยโสต้องจอมภาคย์)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27452.2520
4.เหยี่ยวหัวใจ (ความเทพของน้องรัน กำราบ ความรั่วของพี่พรต เหยี่ยวรั่ว..รั่วขันเทพ ความฮาไร้ขีดจำกัดไปตามอ่านได้)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29584.1650
5.เทพพิทักษ์ขุนทัพ (ความบาดหมางในวัยเด็ก ทำให้องครักษ์ขุนดอน ต้องทนกับนิสัยวางอำนาจของขุนทัพ น่าร๊ากกก..อ๊ะ!)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30101.750
6.มนต์มาร (เจ้าคุ้มจอมขมังเวทย์&พระลักษมณ์ สายลับหน้าใส กับปริศนาฆาตกรรมในคุ้มดงพญา ความเร้นลับเหนือธรรมชาติ)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28195.1800
7.ลูกแก้วมังกร (มาเฟียเจ้าพ่อ..ความรักต่างวัยระหว่าง มังกรหนุ่มใหญ่ กับเด็กหนุ่มลูกแก้ว) กำลังจะจบแล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31825.0
8. My..Love กามเทพบ้า..ตุ๊ดซ่ากับทอมแสบ (ความรักหลากหลาย ของกลุ่มผองเพื่อน 'สวยประหาร' จะพาคุณซึ้งไปกับทุกรสขาติของนิยาม 'ความรัก' )
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35287.msg2171606#msg2171606
9. กระสวยร้อยหัวใจ (ความรักของสาวข้ามเพศ ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าแม่ผู้ให้กำเนิด พบกับความงามของหัวใจเพศที่สามกับกระสวยร้อยหัวใจ แล้วคุณจะสัมผัสถึงความงามพิสุทธิ์ของการเป็นผู้ให้จากเธอ 'กระสวย')
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36362.0
10. รักรั่วๆ..ของพรต&รัน (ความรั่วกลับมารีเทิร์นอีกครั้ง ความน่ารัก ความฮา ความมันสสส์ ของสองหนุ่มหล่อที่ไม่ควรพลาด)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37189.msg2318830#msg2318830
ปล.ฝากขอบคุณโมฯ ที่น่ารักทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยเช่นกัน[/color][/i]
:pig4: :L1: :L1
-
เสน่ห์นางโชว์
Intro
“ลงมือเลยใช่ไหม ไม่เปลี่ยนแผน”
สาวสวยวัยยี่สิบต้นๆ ย้ำกับคนที่ยืนอยู่ข้างๆ หญิงวัยสามสิบค่อนข้างท้วม ใบหน้าอวบผงกหัวยืนยันว่าไม่เปลี่ยนความตั้งใจ
“เป้าหมายสวมเชิ้ตสีขาวกางเกงสแล็คใส่แว่นกันแดด ในร้านกุชชี่กับผู้หญิงร่างเพรียว ข้อมูลถูกต้องนะ?”
สาวคนเดิมผู้มีใบหน้าชนิดใครเห็นต้องเผลอมองตามคอเคล็ด รูปร่างสูงโปร่งไม่ผอมเก้งก้าง
ความสูงดูจะเกินหญิงไทยอยู่พอสมควร ใบหน้าเรียวผิวขาวอมชมพูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล
จุดเด่นบนใบหน้าคงเป็นดวงตาดำขลับ ดูมีประกายแวววาวทรงเสน่ห์
ที่ไม่ควรมองข้ามคือจมูกโด่งติดรั้นนิดๆ ริมฝีปากอวบอิ่มยั่วยวนงามอย่างเป็นธรรมชาติ
หน้าผากเกลี้ยงเกลาคิ้วเรียวยาวจรดหางตา แทบไม่ต้องอาศัยการเขียนเพิ่ม หากพิศให้ละเอียดเธอคือผู้หญิงสวยสะคราญ
งามสะดุดตาด้วยโครงหน้าบวกรูปร่าง ล้วนโดดเด่นดูเป็นเอกลักษณ์
เพียงเดินผ่านก็สามารถดึงดูดผู้คนให้สนใจมองได้อย่างง่ายดาย..
“ค่าจ้างที่เหลือพี่จ่ายหลังเสร็จงาน ถูกต้องไหม”
ตาสวยหรี่เล็กลงจ้องคู่สนทนาต่างวัย เรียกให้ถูกคือผู้ว่าจ้างในภารกิจพิเศษครั้งนี้
“กูตั้งใจไม่พูดแล้วนะ มึงนี่สมฉายาจอมงก ย้ำกูเป็นร้อยรอบได้ล่ะ มัดจำก็จ่ายครบ ดันพูดให้หงุดหงิดทำไมวะ..อีเปลว”
สาวใหญ่ที่เข้าใจเป็นหญิงร่างท้วม คงต้องพิจารณากันใหม่ ถ้าไม่เผยสุ้มเสียงดัดจริตดูไม่เป็นธรรมชาติ
ทำให้รู้น้ำเสียงห้าวแหบผิดผู้หญิงทั่วไปจะมีสุ้มเสียงแบบนี้ นอกจากสาวประเภทสองหรือพวกสาวข้ามเพศ
ถ้ายังไม่แปลงเพศเรียก ‘กะเทย’ ซึ่งมีมากมายในยุคปัจจุบัน
“อ้าว! ลงทุนลงแรงพึงควรระวังเป็นพิเศษ จริงอยู่พี่แจ่มไม่เคยเบี้ยวแต่ก็ใช่จะจ่ายตรง งานก่อนพี่ก็ผลัดนานเป็นเดือน
งานเสี่ยงแบบนี้ไม่ย้ำไม่ได้พี่ ใครจะตั้งฉายาเปลวยังไงไม่สน พวกเขาไม่ได้ช่วยเหลือยามที่เปลวลำบากนิ
มีใครทำให้อิ่มท้องล่ะ ตกลงจะให้ลงมือหรือเปล่าเอาให้แน่” สาวคนสวยแสดงกิริยาไม่ยอมคน
ท่าทีเหมือนเธอถือไพ่เหนือกว่า ช่างผิดกับรูปร่างหน้าตาซึ่งดูผู้ดีเหมือนพวกคนมีตระกูล
พอใช้กิริยาวาจาเช่นนี้แววตามุ่งมั่นเป็นประกายแข็งกร้าว ดูน่ากลัวไม่น้อยทีเดียว
อย่าได้รีบประเมินว่าเธอบอบบางเป็นอันขาด คนสวยดุยังกับเสือเชียวล่ะ
“ลงมือสิยะ! เสร็จภารกิจค่อยมารับเงิน กูรอตรงที่จอดรถนะมึง” หญิงร่างท้วมหรือกะเทยท้วม
ออกอาการกระฟัดกระเฟียดอย่างพอเป็นพิธี แต่ก็ยอมรับข้อเสนอของสาวเปลว
ชนิดที่ดูก็รู้ว่าเธอกลัวใจรุ่นน้องหน้าสวยคนนี้แค่ไหน บ่งบอกได้เพียงอย่างเดียว สาวเปลวมีดีพอตัวแน่นอน..
“อย่าทำหน้าไม่พอใจน่าพี่ พี่เหนื่อยไม่ได้ครึ่งของเปลวที่ต้องเสี่ยงโดนตบโดนกระทืบหรอก
รับงานเป็นเสือนอนกินจ่ายแค่ส่วนต่างเล็กน้อย กลับชักสีหน้าไม่พอใจ ลองมาสวมบทลุยเองแบบเปลวดูไหม
จะได้รู้ค่าจ้างที่พี่ให้มันคุ้มค่าหรือเปล่า” เธอท้าทายด้วยสีหน้าดูมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง
“โถ! อีนี่มึงช่างกล้าท้ากูเนอะ ถ้ากูสวยได้เท่าขี้เล็บมึงไม่รอหรอก กูรวบหัวรวบหางดีกว่า
จะทนให้มึงกวนโมโหกูทำไมอีเปลว ใครจะถูกสวรรค์สร้างอย่างมึงกันยะ
มีรูปเป็นทรัพย์..กูเห็นกะเทยมานักต่อนัก มีแต่เก็บเงินทำศัลยกรรมเป็นบ้าเป็นหลัง
ออกมาหนังหน้าสวยยังไม่ได้ครึ่งมึงเลยด้วยซ้ำ เอาเหอะมึงมันเนียนจนดูไม่ออก
ว่าไอ้ที่ยืนล่อตะเข้ตะโขงไม่นับตะกวดอีกเป็นโขยงอยู่เนี่ยะ มันคือผู้หญิงมีดุ้นดีๆ นี่ล่ะหว้า
วาสนามีดันคว้าดุ้นให้เป็นของแปลก เสียงมึงก็แทบไม่ต้องดัดให้แสบหลอดคอ
กูเสียอีกดัดจนคอตีบยังเนียนได้ไม่เท่า เลิกสาธยายดีกว่ายิ่งพูดยิ่งอิจฉา รีบไปจัดการภารกิจให้สำเร็จ
แล้วมึงค่อยมารับส่วนที่เหลือ” กะเทยแจ่มถือโอกาสตัดบท หลังพร่ำบ่นเสียยืดยาว
ใจความมีทั้งสรรเสริญเยินยอแกมประชดไปด้วย โดยรวมบ่งบอกให้รู้สาวงามสะคราญที่ทำให้ผู้คนหันมองจนคอเคล็ด
แท้จริงก็เพศเดียวกัน..คือสาวประเภทสองที่ยังไม่ได้แปลงเพศ ถ้าไม่ได้ฟังการสนทนาคงยากที่จะรู้ว่า
น้องเปลวก็เป็นกะเทยเช่นกัน เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายชวนตะลึงอย่างที่สุด
ทำไมผู้ชายยุคนี้ถึงได้สวยล้ำหน้าหญิงแท้ ชนิดทิ้งห่างไม่เห็นฝุ่น โดยเฉพาะกรณีน้องเปลวที่พี่แจ่มยืนกราน
เธอไม่เคยผ่านมีดหมอศัลยกรรม แต่กลับพกพาความสวยระดับนางเอกชิดซ้าย นางร้ายยังต้องหลบด้วยซ้ำ
เนียนเข้าขั้นหลอกผู้ชายได้สบาย ร้อยทั้งร้อยเชื่อสนิทว่าเธอเป็นผู้หญิงจริง คงไม่มีใครทันนึกเฉลียวใจอย่างแน่นอน
ครั้นจะว่าผู้ชายโง่คงต้องยกผลประโยชน์ เธอดันสวยจนตาเนื้อไม่สามารถเอกซเรย์เห็นในร่มผ้าได้
เธอมีอาวุธประจำกายพกพาดุ้นติดตัวอยู่ย่อมเข้าใจว่า หญิงสาวสวยเพอเฟกต์จนอยากเอามาเป็นแฟน
แท้จริงเธอคือสาวประเภทสอง ซึ่งยังไม่ได้เฉาะด้วยซ้ำ...?
คล้อยหลังพี่แจ่มกะเทยแต่งหญิง สาวเปลวผู้รับจ้างภารกิจสำคัญ ก็ก้าวขาเรียวยาว
ตรงดิ่งขึ้นบันไดเลื่อนไปยังเป้าหมายในทันที งานนี้ไม่ใช่เป็นงานชิ้นแรกที่เธอเคยทำ
ก่อนหน้าก็มีมาแล้วหลายครั้ง แต่ครั้งนี้คนจ้างให้ค่าจ้างสูงกว่าที่เคยมีมา นัยว่าเป้าหมายมีฐานะเสียด้วยสิ
มาถึงหน้าร้านแบรนด์กุชชี่ เธอกวาดสายตาคมสวยหาเป้าหมายอย่างไม่ให้เสียเวลาเลยสักนิด
ก่อนจะไปสะดุดกับชายหนุ่มที่ทำเอาเธอถึงกับสูดหายใจเข้าปอดยาวๆ เพราะบุคคลที่เป็นเป้าหมายนั้น
ตรึงสายตาเธออยู่ครู่ใหญ่ หนุ่มหล่อรูปร่างสูงใหญ่หุ่นยังกับนายแบบ ที่ใส่เชิ้ตสีขาวกางเกงสแล็คสวมแว่นตาดำ
กำลังยืนตีคู่สาวสวยในร้านชี้ชวนกันดูสินค้า เรียกได้ว่าช่างเหมาะสมเสียจริง หากไม่ใช่เมียหลวงจ้างให้จัดการล่ะก็
เธอคงไม่เข้าไปยุ่ง งานที่เธอรับจ้างแม้จะเสี่ยงแต่ก็คุ้มค่า สำคัญเป็นสิ่งที่สมควรอย่างยิ่ง ในเมื่อผู้ชายนอกใจภรรยา
จะผิดตรงไหนที่เธอจะทำให้เขาได้อับอายขายหน้า ประจานหญิงร้ายชายชั่วก็แค่นั้น..
เมื่อคิดได้ดังนี้ เปลวไม่รั้งรอที่จะก้าวขาตรงเข้าไปหาทั้งคู่อย่างไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
ได้เวลาปฏิบัติภารกิจให้เสร็จสิ้น แล้วกลับไปรับเงินค่าจ้างที่เหลือจากพี่แจ่มตามนัด
ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะดูภูมิฐานบุคลิกโดดเด่นผู้ดีจ๋าแค่ไหน สุดท้ายก็เจ้าชู้ชีกอน่ารังเกียจในความคิดเธออยู่ดี
งานนี้แหละ เธอจะกระชากหน้ากากหญิงร้ายชายชั่วให้ได้อับอาย ทำให้เข็ดขยาดด้วยบทละครสด
ที่เธอกำลังสวมวิญญาณนักแสดงชั้นยอด จะยากอะไรกับนางโชว์แถวหน้า บนเวทีเธอมีอาชีพหลักคือนางโชว์
แต่งานพิเศษคือรับจ๊อบ สวมบทเมียหลวงทรงเสน่ห์ เข้าไปวีนเมียน้อยหรือกิ๊กผัวชาวบ้านให้พังพินาศ
ตามใบสั่งของเมียหลวง นี่คืองานที่มีรายได้งดงามอยู่พอสมควร ทำให้คนปากกัดตีนถีบเช่นเธอไม่อาจมองข้าม
ทำเมินไม่สนได้ เดี๋ยวได้เห็นดีกัน ว่างานนี้ใบหน้ายิ้มระรื่นซึ่งกำลังมีความสุขของคนทั้งคู่
จะตะลึงพรึงเพริดเหมือนโดนผีหลอกกลางวัน มุมปากอิ่มสวยกระตุกยิ้มร้าย
ขณะที่ขาเรียวก้าวดิ่งเข้าไปหา ย่นระยะห่างเหลืออีกไม่กี่ก้าวแล้ว...
มาเปิดเรื่องใหม่แล้วนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับวังมณีรมย์
เรามาคอยติดตามว่าน้องเปลว นางโชว์ที่มีเขี้ยวเล็บจะเข้าไปป่วน
ในวังซึ่งมีหม่อมน้าทับทิม และลูกสาวลูกชายเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง
พวกเขาจะต้อนรับน้องเปลวของเรา ดุจเดียวกับพจมานเข้าบ้านทรายทองหรือไม่
ความมันส์เข้าไส้กำลังรอ สนุกไปกับบุคลิกแก่นเซี้ยว เฮ้วกวนสุดติ่ง
ฉลาดเจ้าเล่ห์เป็นกรดของนายเอกอย่างน้องเปลว ผู้จะทำให้ระบบระเบียบในวังมณีรมย์
ชลมุลหัวหมุนลมจับกันคราวนี้แล้ว
คนเขียนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับการต้อนรับจากแฟนนิยาย และนักอ่านที่น่ารักเช่นเคย
ปล.หนังสือ ป๊อป&ร็อค วงรักหน่วงตับจัดส่งปลายเดือนนี้นะคะ ขอบคุณทุกคนที่รอคอยค่ะ
:mew1: :pig4: :L1: :3123:
-
แค่เริ่มก็ดูท่าว่าจะสนุกมากทีเดียวเจ้าค่ะ
-
มาประเดิมเรื่องใหม่ฮะ
ยี่ห้อคุณลักษ์รับประกันความสนุกอยู่แล้ว 5555+
ขอบคุณคร้าบบบบ
-
เรื่องใหม่ๆๆๆๆ หวังว่าเปลวจะไม่แปลงนะ :hao7: :hao6:
-
มาติดตามเรื่องใหม่ของพี่ลักค่ะ
-
มาแล้วเรื่องใหม่ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มาแล้วว เรื่องใหม่ รอๆๆๆ ค่าา
-
มารอด้วยคนค่ะ
-
ปูเสื่อรอ......
-
เรื่องใหมปูเสื่อรอคุณลักษ์
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:กอด1: มาแล้วเรื่องใหม่เตรียมตัวรอท่าทางนางเอกจะแรง
-
เรื่องใหม่มาแล้วววว
ยังคงน่าติดตามเหมือนเคย
รออยู่นะค้า
-
ถ้าเปลวเข้าวังไป วังมิแตกหรือ
-
งานน้องเปลวแบบนี้ต้องเสี่ยงเจ็บตัวแน่เลย
-
ยนนดีต้อนรับเรื่องใหม่จองคุณลักจ้า เรื่องใหม่นีี้นายเอกท่าจะแซบ
-
:hao6: :hao6: :hao6: น่าดูอ่ะ
-
มาเจิ่มรอค่ะ...
-
:mc4:
ต้อนรับน้องเปลว เย้เยๆ :z2:
นายเอกคนนี้ดูท่าจะมีนิสัยสมชื่อ ร้อนแรงและทันคน!!!
ว่าแต่ พระเอกนี่จะจุดไต้ตำตอมั้ยน้อ ก็พ่อมาดแมนที่ควงหญิงในต้นเรื่องนี่รึเปล่า
แบบเมียเก่าหวงก้าง หรือน้องเมียหวังกินเอง ออกอุบายจ้างสาวเปลวมาตีข้าศึกแทนไรแบบนี้
จิ้นไปเองเสียไกล :laugh:
รอติดตามเสน่ห์นางโชว์นะคะ พี่ลักษณ์อัพวันไหนบ้าง จะเมาเฝ้าเล้ารอเลยค่ะ
+1และเป็ด ประเดิมเรื่องใหม่
:กอด1: :L2:
-
เย้ๆๆๆ เรื่องใหม่มาแล้ว :mc4:
ตอนแรกนี่เปลวก็จะแผลงฤทธิ์ซะแล้ว 5555555555
-
เจิมครับบ :L2:
-
:mc4: :pig2: มาฉลองเรื่องใหม่ ฮิฮิ๊ววววววววววว
-
หน้าติดตามอะ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่าาาาาาาาาาาา รีบมาลงนะคะคนแต่ง :katai4:
-
นานๆทีมีนิยายกะเทย รอค่าาาาาาาาาาาาาาาาา
-
มารอต่อนะเออ อิอิ o13
-
เรื่องใหม่เปิดมาก็ออกตัวว่านะจะแรงแบบสุด ๆ
จะให้แรงมากต้องมาบ่อย ๆ นะหนูนะ....
รอนางโชว์ ๆ สเต็ปเด็ดหัวพวกเจ้าชู้.... :mew1: :mew1:
-
o13 o13 o13 :katai5: :katai5: :katai5: :pig4: :pig4:
-
อร๊ายยยยยย อยากอ่านๆๆๆๆๆ น่าอ่านมากจ้าาาาาา :hao7:
-
มารอค่า เค้าชอบแนวเน้ :mew1:
-
มารอเรื่องใหม่จ้า โปรยมาน่าติดตามอีกแรุะ รอนะคะ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ติดตามมมม
-
จะปูเสือรอตอนหน้านะคะ ท่าจะมันส์
-
งานคุณภาพอีกแล้วววววววว :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบจังนายเอกแบบเนี้ยะ
-
เรื่องใหม่ ดูท่าจะมันส์ รอตอนต่อไปนะค้าาาา
-
o13 o13 o13
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: รอค่ะ เย่เย
-
ยินดีกับเรื่องใหม่(อีกแล้ว) ขยันจริงขยันจังนะครับ อิอิ :katai2-1:
-
มาแล้วกับผลงานคุณลักษ์ รอติดตามเช่นเคย
เป็นกำลังใจให้ครับ กับผลงานคุณภาพ จบทุกเรื่องไม่มีค้างคาเสียความรู้สึก
ดูท่าแล้วจะมันส์พะยะค่ะ นายเอกเราไม่ธรรมดาแล้ว คาแร็คเตอร์แรงเอาเรื่อง 555
รอนะครับ
ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานให้ได้อ่านกันอย่างต่อเนื่องเสมอมา :L1: :pig4:
-
เรื่องใหม่ แซ่บน่าดูเลยนางเปลว รอติดตามจ้าาา
-
รอติดตามตอนต่อไป :pig2: :pig2: :pig4: :pig4:
-
ติดตามเรื่องใหม่ :mc4:
-
น้องเปลวแก่นเซี้ยว ถูกใจเค้ามาก
-
:mc4: :mc4: :mc4: มาต้อนรับเรื่องใหม่ มาได้ตรงใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกชอบแนวนี้ o13 o13 o13
-
มาตามเรื่องใหม่จ้า~ น่าติดตามมากๆเลย
-
มาปูเสื่อด้วยคน
-
ว๊ายยยกรี๊ด กำลังคิดถึงงานเขียนสำนวนจริงใจๆแบบนี้ของคุณลักษณ์อยู่พอดี ต้องกลับไปอ่านงานเก่า ๆ อย่างมายเลิฟ กระสวยร้อยหัวใจ วงรักหน่วงตับ ดีใจได้อ่านเรื่องใหม่
-
ปูเสื่อรอเรื่องใหม่ของคุณลักษ์
-
มารอจร้า
-
เสน่ห์นางโชว์
Part 1
ภาพหนุ่มสาวกระซิบกระซาบอย่างสนิทสนม
ดูมีความสุขสังเกตคุณเธอเผยรอยยิ้มตลอดเวลา เปลวไม่รอช้าเข้าประจันหน้า
เป็นมารผจญขัดขวางชายหญิงผิดศีลธรรมคู่นี้ ตามภารกิจที่รับจ้างมาทันที
“ไม่เหมาหมดทั้งร้านเลยล่ะ” ทั้งคู่ชะงักพร้อมใจมองเธอ ฝ่ายชายยากเดาความรู้สึกได้ เพราะไม่เห็นสีหน้าให้จับสังเกต
ยิ่งสวมแว่นดำปกปิดสายตากลายเป็นปัญหาไม่น้อย ส่วนฝ่ายหญิงมีสีหน้างุนงงอย่างเห็นได้ชัด กับการปรากฏตัวของเปลว
แปลกที่ไม่แสดงอาการตกใจอย่างที่ควรจะเป็น หากฝ่ายหญิงเป็นกิ๊กอยู่ในฐานะเมียเก็บ ลองมาเจอคำพูดประโยคเด็ด
ซึ่งเธอเพิ่งประชดน่าจะตีความได้บ้าง ยกเว้นทำแกล้งซื่อไม่เข้าใจความหมาย สรุปยัยนี้เล่นละครได้แยบยล..
จึงไม่ควรประมาทเป็นอย่างยิ่ง
“มีธุระอะไรคะ ดิฉันแน่ใจเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน” คำถามหลุดจากฝ่ายหญิง ทำเอาเปลวยิ้มร้ายตวัดสายตาจงใจหาเรื่อง
ไม่คิดยืดเยื้อต่อปากต่อคำให้เสียเวลาเปล่าประโยชน์ เปลวพุ่งเข้าประเด็นไม่มีอิดออด
ในเมื่อต้องการแสดงตัวประกาศศักดา หรือพูดให้ถูกคือมาประจานหาเรื่องให้เมียเก็บของหมอนี่อายจนเตลิดหนี
ไม่กล้าแย่งสามีชาวบ้านก็แค่นั้น
“ฉันไม่ได้มาทำความรู้จัก ที่แสดงตัวเพราะจะให้คุณรู้ว่าผู้ชายที่คุณควงเขามีเมียแล้ว นอกจากคุณรู้อยู่แก่ใจ
แต่ไม่ละอายต่อการกระทำ เข้าใจจุดมุ่งหมายฉันแล้วสิ” น้ำเสียงเย้ยหยัน เปลวคาดว่าสาวหน้าหวานดูวัยอ่อนกว่าเธอพอสมควร
ต้องเข้าใจ ระหว่างที่พูดเธอไม่ลืมตวัดหางตาใส่ผู้ชายที่ยืนตีคู่อย่างต้องการแสดงให้อีกฝ่ายรู้..เธอหมายถึงเขา
สาวหน้าหวานดูตกตะลึงตามคาด ตาโตหันไปจ้องฝ่ายชายเพื่อต้องการคำอธิบาย เปลวประมวลผลทันที
ยัยนี่ไม่รู้ไอ้ชีกอมีครอบครัวแล้ว ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมอง ไอ้บ้านี่คงไปหลอกเธอว่าโสด มิน่าผู้หญิงที่ดูดีมีการศึกษา
ถ้าไม่ถูกหลอกคงไม่หลวมตัวทำผิดศีลธรรม อย่างน้อยเปลวก็มั่นใจเกินกว่าครึ่ง เมื่อเธอถูกมันหลอกย่อมจัดการได้ไม่ยากแล้ว
ฝ่ายหญิงส่งสายตาตั้งคำถาม ไปยังผู้ชายที่ยืนนิ่งไม่พูดไม่แก้ตัว ดูหมอนั่นจะควบคุมตัวเองได้ดีเกินคาด
ซึ่งเปลวได้เตรียมคำพูดเอาไว้แล้ว ไม่ว่าหมอนั่นจะแก้ตัวยังไง เธอจะตีมึนเล่นบทเมียกำมะลอให้เขาสองคนแตกหักกันให้ได้
ไม่งั้นภารกิจไม่สำเร็จอดได้เงินส่วนที่เหลือ
“พี่ชายเพชรคะ ผู้หญิงคนนี้พูดจริงหรือคะ” เปลวรู้สึกขัดหูพิลึกกับสรรพนามที่เธอใช้เรียกหมอนั่น
ฝ่ายชายไม่ตอบเพียงขยับถอดแว่นตาด้วยท่าทีสุขุมไม่มีการเอะอะพาโวย เปลวเองก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะมาเจอคนสุขุมเยือกเย็น
ได้อย่างหมอนี่ แต่ถือเป็นเรื่องดีที่ไม่ใส่อารมณ์สวนเธอกลับอย่างเคสที่เคยมี จนเธอต้องระวังป้องกันโดนทำร้าย
แต่รายนี้ทำเปลวใจแกว่งได้ เมื่อเผลอมองสบสายตาคมกริบที่จ้องเธอนิ่ง ยอมรับผู้ชายตรงหน้าหล่อระเบิดระเบ้อ
ไม่คิดเขาจะหน้าตาดีได้เพียงนี้ ลูกตาคมรับสันจมูกโด่งภายใต้คิ้วเข้ม ซึ่งกำลังวิเคราะห์จ้องเปลวอย่างไม่วางตา
ทำเธอรู้สึกร้อนหนาวต่อสายตามีอำนาจ เปลวไม่เคยเจอคนที่สามารถใช้สายตาสะกดผู้อื่นโดยไม่เอ่ยปาก
แต่คนอย่างทองเปลวมีหรือจะยอมสยบสายตาของใครง่ายๆ
“จ้องฉันทำไม คิดไม่ถึงสิจะโดนแฉ อย่านึกคุณจะมีความสุขบนความทุกข์คนอื่น แน่จริงกล้าสาบานว่าคุณยังไม่มีครอบครัว”
ไม้ตายซึ่งเปลวงัดออกมาใช้ ต่อให้พ่อปลาไหลยืนยันไม่รู้จักเธอ กระทั่งยอมสาบานโกหกหน้าตายว่าไม่มีครอบครัว
เธอจะตอกหน้าหงายเขาโกหกหน้าด้านๆ จะส่งเสียงดังเรียกร้องความสนใจผู้คนรอบข้างให้ดู
ถึงตอนนั้นผู้หญิงก็จะอายกลัวการถูกประจาน แผนนี้ไม่เคยพลาดได้ผลดีเสมอมา
ฝ่ายหญิงซึ่งรู้ตัวกำลังแย่งสามีชาวบ้านจะต้องล่าถอย ฝ่ายชายก็คงไม่กล้าบุ่มบ่ามใช้กำลังกับเธอด้วย
เพราะกลัวคนประนามถือโอกาสเซฟตัวเองอีกต่างหาก หลังจากที่ได้ประเมินคู่กรณี
สองคนนี้เข้าข่ายหน้าบางไม่ผิดไปจากนี้แน่ๆ คนที่มีลักษณะภูมิฐานผู้ดีจ๋า ดูมีการศึกษาชาติตระกูล
จะไม่ยอมตกเป็นข่าวอื้อฉาว ถ้าเลี่ยงหลบได้จะยอมล่าถอยเสียมากกว่า
“พี่ชายเพชรคะ มันเรื่องอะไรกันคะ” ฝ่ายหญิงย้ำหลังไม่เห็นทีท่าหมอนั่นจะปฏิเสธข้อกล่าวหาแต่อย่างใด
“เขาจะพูดอะไรได้ วัวสันหลังหวะไม่คาดจะถูกสาวไส้คงตกตะลึงจนพูดไม่ออก ทีนี้คุณก็รู้แล้วว่าคนที่กำลังควงมีครอบครัว
เลิกติดต่อผู้ชายคนนี้ซะ ไม่ต้องถูกใครเอาไปนินทาว่าแย่งผัวชาวบ้าน คุณดูมีการศึกษาคงไม่สิ้นคิดเอาอนาคตมาทิ้ง
ยอมเป็นเมียเก็บกินน้ำใต้ศอกใครหรอกมั้ง” เปลวเมินสายตาผู้ชายที่จ้องเธอเขม็ง แต่ไม่ได้ตอบโต้คำพูดเธอ
โดยเลี่ยงหันไปเน้นย้ำฝ่ายหญิง ที่เริ่มจะคลอนแคลนเทน้ำหนักคำพูดเธออย่างเห็นได้ชัด สังเกตจากแววตาสั่นระริก
ถึงแม้ไม่รื้นน้ำตาอย่างผู้หญิงที่มีจริตมักใช้เรียกร้องความสงสาร จนนึกชมผู้หญิงคนนี้ในใจที่ยังรักศักดิ์ศรีลูกผู้หญิง
คู่กรณีกำลังใช้สายตาตั้งคำถาม เพราะสับสนในข้อมูลกำมะลอ ที่เปลวแต่งเติมจากความเป็นจริง
ในเมื่อเปลวไม่ใช่เมียของหมอนี่นะสิ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านายคนนี้มีครอบครัวแล้ว
เธอแค่รับจ้างเมียหลวงให้มาทวงสิทธิ์แทนก็เท่านั้น แปลกที่หมอนี่ไม่ยักแก้ตัวโต้แย้งคำพูดเธอเลย..พิลึกคนชะมัด
นิ่งได้นิ่งดีจนเปลวเองก็ไม่เข้าใจนึกสงสัยอยู่พอสมควร
“ถ้าคุณคือคนรักพี่ชายเพชร กรุณาเปลี่ยนความเข้าใจด้วย ดิฉันหม่อมราชวงศ์มุกดา มณีรมย์
เป็นน้องสาวพี่ชายเพชรไม่ใช่เมียเก็บ ถึงคุณจะเป็นคนรักของพี่ชายเพชร แต่พวกเราทางวังมณีรมย์ไม่เคยรับรู้มาก่อน
กรุณารับทราบเอาไว้ด้วย ศักดิ์ศรีคนวังมณีรมย์ไม่เคยมีความคิดไปเป็นเมียเก็บของใคร ยังมีอีกเรื่อง..
ตราบใดที่คุณยังไม่ได้รับการรับรองจากพี่ชายเพชร ในเรื่องฐานะที่คบหากันแล้วล่ะก็
อย่าได้ประกาศตัวต่อหน้าเครือญาติในวงศ์สกุล พวกเราวังมณีรมย์ไม่ยอมรับฐานะนี้เป็นอันขาด”
เปลวถูกสตั๊นนิ่งงันไปทันที หลังฟังคำพูดเน้นทุกถ้อยคำของผู้หญิงตรงหน้า
ฐานันดรศักดิ์ที่ถูกยกอ้าง ถึงกับทำเอาเปลวพูดไม่ออกไปเลยทีเดียว
“หม่อมราชวงศ์มุกดา พี่ชายเพชรแห่งวังมณีรมย์” เผลอครางแผ่วทวนชื่อสกุลอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อหู
เป้าหมายที่เธอได้ข้อมูลเขาเป็นนักธุรกิจ ไม่ใช่หม่อมราชวงศ์ ขณะกำลังหน้าเจื่อนหลังรู้ตัวผิดคนแน่
หนุ่มสาวอีกคู่ก็ก้าวออกจากห้องลองเสื้อด้านใน ปรากฏต่อสายตาไม่ห่างมากนัก
ฝ่ายชายใส่เชิ้ตสีขาวกางเกงสแล็ค สวมแว่นตาดำไม่ผิดไปจากที่ได้ข้อมูลมา ฝ่ายหญิงรูปร่างเพรียวสมส่วน
แต่เมื่อเทียบกับสองคนซึ่งกำลังเป็นคู่กรณี ไม่ว่าจะด้านความภูมิฐานกระทั่งสง่าราศีก็ยังคงเทียบกันไม่ติด
แถมผู้ชายคนนั้นดูดีไม่ถึงครึ่งของหมอนี่ ทั้งรูปร่างหน้าตาหรือความสูง สำคัญคือรังสีกดดันนี่สิ
หมอนี่ทำให้เปลวเหมือนตัวหดเล็กลงไปถนัด
ไม่ต้องเสียเวลาหาคำตอบ เธอเล่นงานผิดฝาผิดตัวคงไม่สามารถแก้ไขอะไรได้
เป็นครั้งแรกที่เธอสะเพร่าเลินเล่อจนผิดพลาด ส่วนชายหญิงคู่นั้นหน้าตาตื่น คงแอบได้ยินบทสนทนาที่เธอจงใจส่งเสียงดัง
แล้วดันโดนเข้ากับตัวจังๆ วัวสันหลังหวะของแท้ ท่าทางดูร้อนรนเดินหนีออกจากร้านไปทันที
เธอตั้งใจมาสร้างปัญหาให้พวกเขา แต่ดันรอดตัวไปเพราะโชคช่วยคงกลัวเจอเหตุการณ์แบบเดียวกัน
เลยพากันหลบหายหัวให้ไว
“แหะๆ ขอโทษนะคะ ดิฉันและทีมงานมารบกวนความเป็นส่วนตัวของพวกคุณ เรากำลังทำรายการเซอร์ไพรส์คนดัง
พวกคุณเป็นผู้ถูกเลือกให้โดนเซอร์ไพรส์ครั้งนี้ ตอนนี้เหตุการณ์ปกติไม่ต้องตกอกตกใจ
ต้องขออภัยแทนทีมงานเราที่ได้ข้อมูลผิดพลาด เป้าหมายไม่ตรงตามคอนเซ็ปคือเราไม่ได้ต้องการคู่เดทซึ่งเป็นพี่น้อง
ทางเราต้องการทำเซอร์ไพรส์กับคู่รักที่ควงกันมาเดท คงต้องขอโทษอีกครั้ง
สบายใจได้ค่ะเรื่องนี้จะไม่ถูกนำไปเปิดเผยที่ไหนเด็ดขาด ถ้าหากเข้าใจตรงกันแล้ว ดิฉันคงต้องขอตัวเลยค่ะ”
เปลวรีบยกเมฆมาเป็นข้ออ้างเอาตัวรอด แม้จะรู้ดีสิ่งที่เธอพูดไปจะสร้างความสงสัยให้คนทั้งคู่เป็นอย่างมาก
แต่ก็ไม่ยอมเปิดโอกาสให้สองหม่อมราชวงศ์พี่น้องซักถามเอาความกระจ่าง เธอขอตัวเสร็จรีบเผ่นทันที
ไม่รั้งรอหันหลังก้าวหนีให้ไว ฝ่ายหญิงยังคงมีสีหน้างุนงงไม่หาย ฝ่ายชายยอมรับตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้หมอนั่นไม่พูดสักคำ
ไม่รู้นิสัยสุขุมเยือกเย็น หรือกลัวดอกพิกุลจะร่วงก็สุดคาดเดา โชคดีที่เขาไม่พูดทำให้เธอไม่อึดอัดถือเป็นผลพลอยได้
ยกเว้นสายตาคมกริบที่จับจ้องเธอสื่อความหมายให้รู้ ว่าเขารู้ทันและมองออก เธอกำลังโกหกคำโต..แม่เจ้าหน้าแตกอย่างแรง!
ภารกิจครั้งนี้ล้มเหลวไม่เป็นท่า เสียเวลาแถมขายขี้หน้าเป้าหมายผิดฝาผิดตัว จนไม่กล้าเล่าความจริงให้พี่แจ่มกะเทยบ้าฟังว่าเธอทำภารกิจไม่สำเร็จ เว้นเสียแต่อ้างเดินหาจนทั่วแต่ไม่ยักเจอเป้าหมาย
พี่แจ่มบ่นตามประสา ไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอ เพราะเชื่อว่าเป้าหมายไม่ได้อยู่ในพื้นที่จริง
ยังแอบกำชับทิ้งท้ายจะนัดเธอมาใหม่ หลังได้ตำแหน่งแน่นอนของเป้าหมายแล้ว เน้นย้ำว่าหนนี้ต้องไม่พลาด
แต่เปลวคงไม่กล้ารับปากพี่แจ่มอย่างที่ผ่านมาอีกแล้ว จึงได้แต่พยักหน้าเออออไหลตามน้ำ
ใครจะกล้าบอกเป้าหมายเห็นหน้าเธอแล้ว จะให้รับสมอ้างเมียหึงผัวก็พิลึกล่ะ ยัยเมียน้อยเมียเก็บนั่นคงเชื่อหรอก
แต่เปลวก็ไม่ได้พูดอะไรไป ไม่อย่างนั้นมีหวังเงินมัดจำก็ชวดด้วย ต่อให้งานไม่สำเร็จแต่เธอก็เสียเวลา ใครจะยอมแห้วฟรี
อ้อยเข้าปากช้างไม่มีคายสมฉายาจอมงก แต่ถ้าหากใครรู้จักชีวิตของเปลว ว่าเธอผ่านความลำบากทุกข์ยากมากแค่ไหน
ก็คงไม่สนุกกับฉายาที่ตั้งให้เธอเป็นแน่
>
>
“เปลว..ถึงคิวแล้ว พร้อมนะ” พี่เอกตะโกนเรียกให้เตรียมขึ้นเวที เรื่องราวถูกสลัดทิ้งอย่างมืออาชีพ
โชว์ซูสีไทเฮาเปลวเป็นตัวเด่น เทินกะบะบนหัวอย่างในสมัยราชวงศ์ชิง ชุดที่ใส่ขับใบหน้างามผุดผาดเติมแต่งเสริมให้ดูมีอำนาจ
ประหนึ่งดอกไม้งามแต่หนามคม โชว์ชุดเอกของสถานบันเทิงซึ่งคลาคล่ำไปด้วยนักท่องเที่ยว
ล้วนประสงค์มาดูโชว์สุดเลิศหรูอลังการของสาวประเภทสอง ซึ่งโด่งดังเป็นที่รู้จักแพร่หลายทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ
ภายในโถงแสดงจึงดูแน่นขนัด จนไม่เหลือเก้าอี้ว่าง เพียงท่วงทำนองเพลงจีนที่ใช้ในการแสดงขึ้นอินโทร
ก็ได้รับเสียงปรบมือต้อนรับดังกึกก้องไปทั่ว ทุกคนต่างรู้จักและคุ้นหูกันเป็นอย่างดี
การแสดงโชว์ลิปซิ้งประกอบเพลง มีนักแสดงประกอบโดยที่เปลวรับบทเด่นเป็นซูสีไทเฮา
สร้างความตื่นตาตื่นใจให้นักท่องเที่ยวชื่นชมเป็นเสียงเดียว ทั้งการจัดฉากแสงสีเสียงอลังการเสริมให้โชว์มีพลัง
โดยเฉพาะบทพระนางซูสีไทเฮาที่เต็มไปด้วยอำนาจนิสัยเด็ดขาดเลื่องชื่อ สะกดตรึงทุกสายตา
จนไม่อาจละจากใบหน้างามได้แม้แต่น้อย ยามริมฝีปากอวบอิ่มสีสดจากการวาดลิปสติกขยับตามเนื้อร้อง
ผนวกท่าทางวางอำนาจดูเชิดผยองดุจพญาหงษ์ผู้อยู่เหนือบุรุษที่เล่นโดยนักแสดงประกอบ
ยิ่งสายตาที่เปลวจงใจถ่ายทอดความดุดันเกรี้ยวกราด เล่นเอานักท่องเที่ยวชายหญิงฮือฮาปรบมือให้อย่างพร้อมเพรียง
รู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับอินเนอร์ของนักแสดงที่พวกเขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่า สาวประเภทสองสุดสวยคนนี้
ทำให้พวกเขาดำดิ่งไปอยู่ในรัชสมัยของจีน ยุคราชวงศ์ชิงได้อย่างแทบไม่น่าเชื่อ
นี่ต่างหากที่พวกเขาพร้อมใจลุกยืนปรบมือเกรียวกราว หลังการแสดงจบลง
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“อีเปลว..หล่อนอย่ามัวอืดอาดยืดยาด รีบไปพบลูกค้าวีไอพีด่วน”
พี่เจสซี่ผู้จัดการใหญ่ กระวีกระวาดเข้ามาตามเปลวถึงห้องแต่งตัว ทำเอานักแสดงที่อยู่ด้วยต่างแปลกใจ
เริ่มส่ออาการสอดรู้สอดเห็นว่าแขกวีไอพีที่เจ๊อ้างถึงเป็นใครมาจากไหน
ปกตินางโชว์มีชื่อทุกคนจะให้เกียรติออกไปยืนหน้าประตู เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้ร่วมถ่ายรูปเป็นที่ระลึก
ไม่เว้นเปลวก็ต้องไปทำหน้าที่เช่นกัน ยังไม่ถึงเวลาทำไมรีบมาตาม ซ้ำยังมาด้วยตัวเอง
“อะไรเจ๊ซี่เปลวเพิ่งลงเวที ยังไม่ทันหายเหนื่อยเจ๊จะให้เปลวไปขอบคุณใครคะ”
เปลวกำลังนั่งซับเหงื่ออย่างระมัดระวังเผลอบ่น เธอไม่ใช่คนเรื่องมากเล่นองค์อะไรเลย
การให้ไปขอบคุณลูกค้าบรรดานักท่องเที่ยว หรือแขกวีไอพีมีมาไม่บ่อยนัก เอาจริงๆ ถ้ามีคนกลุ่มนี้มาชมโชว์
อย่างน้อยนักแสดงก็จะได้ข้อมูลล่วงหน้า เปลวจำได้ว่าไม่มีเคสพิเศษแจ้งข้อมูลให้รู้ ทำไมเจาะจงเป็นเธอที่ไปขอบคุณ
นางโชว์ที่จบการแสดงกันไปก่อนหน้านี้ พักหายเหนื่อยมีอยู่ไม่น้อย เธอเพิ่งลงเวทีนั่งก้นยังไม่ทันอุ่น
เจ๊เจสซี่ก็มาตามแถมตำหนิเธออืดอาดยืดยาดอีก ประโยคนี้ทำเอาเปลวรู้สึกฉุนนิดๆ
“อร๊าย!!..ไม่มีใครบอกหล่อนหรือไงยะ ว่าคืนนี้เราได้รับเกียรติจากหม่อมหลวงมรกต
พาเพื่อนชาวต่างชาติที่เรียนด้วยกันในสวิสมาชมโชว์เรา ที่ฉันมาตามหล่อนเพราะหม่อมหลวงมรกต
เธอเจาะจงให้ตามหล่อนไปรับรางวัล พวกเพื่อนเขาชื่นชมหล่อนมากกับโชว์ชุดซูสีมีเหา..เอาเถอะหล่อนอย่ามัวโอ้เอ้
ฉันไม่อยากให้หม่อมหลวงมรกตเธอหงุดหงิด รายนี้ออกจะขึ้นชื่อเรื่องถือยศถือศักดิ์เป็นที่รู้กันในแวดวงไฮโซ”
เปลวถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของลูกค้าวีไอพีที่ต้องไปขอบคุณ
ส่วนรางวัลเป็นธรรมดาที่นางโชว์ต้องการโดยไม่มีข้อโต้แย้ง เป็นส่วนชี้วัดแสดงให้เห็นว่าผลงานเธอถูกอกถูกใจผู้ชม
จึงได้ตบรางวัลให้ นั่นหมายความนางโชว์มีเสน่ห์ดึงดูดคนดู แปลว่าบทเด่นค่าตัวสูง
จะยังคงเป็นของเธอจนกว่าการตอบรับจะหดหายร่อยหรอลง
นางโชว์ตัวหลักตกกระป๋องกลายเป็นตัวประกอบ ค่าตัวจะน้อยลง มีอยู่มากมายในคณะ
พูดให้ถูกตัวเด่นรับบทนำล้วนแย่งชิงสำหรับอาชีพนางโชว์ เพราะค่าตัวสูงแถมรายได้พิเศษมีมาก
เนื่องจากนางโชว์พวกนี้มีโอกาสถ่ายรูปกับนักท่องเที่ยว รูปที่ถ่ายก็คือรายได้ยังไม่รวมเงินรางวัลที่ได้รับ
นอกเหนือจากค่าตัวอีกต่างหาก เหมือนอย่างตอนนี้ที่เจ๊เจสซี่มาตามเปลวไปพบลูกค้าวีไอพีคนสำคัญ
“ตกลง ไปเดี๋ยวนี้แหละเจ๊” เปลวรีบปรับน้ำเสียงสีหน้าให้เป็นปกติ ถึงจะรู้สึกตงิดใจไม่น้อย
วันนี้ดวงเธอเป็นอะไรเจอแต่คนเชื้อเจ้า ภารกิจพิเศษก็มาพลาดเผลอปล่อยไก่ใส่หม่อมราชวงศ์สองพี่น้องเข้า
นี้ก็ต้องไปพบหม่อมหลวงอีก พักนี้เปลวเริ่มรู้สึกชีวิตมีพวกเชื้อเจ้ามาข้องแวะ
ไม่ว่าจะเป็นเธอเผลอเรอเดินเข้าหาเอง หรือฝ่ายโน้นจะเข้าหาเธอก็ไม่ต่างกัน
“ขอโทษด้วยค่ะที่ต้องรอ น้องเปลวมาแล้วค่ะ” เจ๊เจสซี่รีบจีบปากจีบคอฉอเลาะ
หลังพาเปลวเข้าไปยังห้องวีไอพีซึ่งมีไว้สำหรับลูกค้าระดับไฮคลาส มีอาหารและเครื่องดื่มบริการเป็นพิเศษในโซนไพรเวท
ที่ชมการแสดงอยู่ภายในห้องกระจก หม่อมหลวงมรกตและเพื่อนชาวต่างชาติชายหญิงอีก 5 คน
ส่งยิ้มให้เปลวที่ยืนสงบเสงี่ยมอยู่ข้างกายเจ๊เจสซี่
“ไม่เป็นไรยังรอไม่นาน แต่ถ้าช้ากว่านี้คงตำหนิกันบ้าง เธอใช่ไหมที่แสดงเป็นซูสีไทเฮา”
หม่อมหลวงมรกตเอ่ยปาก เพียงคำพูดแรกที่พบหน้าก็ทำให้เปลวเชื่อแล้วว่า หม่อมหลวงคนนี้เอาแต่ใจแค่ไหน
ลักษณะวางอำนาจซ้ำแววตาคมเฉี่ยวที่จ้องมายังเปลว บ่งบอกว่าเธอไม่ได้ชื่นชอบเปลวอย่างที่คนทั่วไปจะใช้มองคู่สนทนา
นี่คงขัดเพื่อนต่างชาติไม่ได้มากกว่าถึงได้ให้ไปตามเธอมา สรุปจำใจทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีพูดแบบนี้คงไม่ผิด
“ค่ะ..เป็นฉันที่โชว์ซูสีไทเฮา” เปลวตอบด้วยการใช้โทนเสียงปกติไม่แสดงอาการไม่พอใจกับท่าทีของเธอแต่อย่างใด
นั่นเป็นเพราะเปลวรู้ดีถึงฐานะซึ่งแตกต่างระหว่างเธอกับกลุ่มบุคคลตรงหน้า
“เห็นใกล้ๆ สวยกว่าผู้หญิงเสียอีก ศัลยกรรมสมัยนี้ก้าวหน้าจนต้องยอมรับ
สามารถทำให้พวกเธอสวยได้อย่างน่าทึ่ง..คิกคิกๆๆ” พูดจบก็ปิดปากอย่างมีจริตหัวเราะพองามอย่างผู้ดีเขามักทำกัน
เปลวรู้สึกหน้าตึงเล็กน้อยกับคำวิจารณ์ที่ได้ยินจากปากของหม่อมหลวงมรกต
และแน่นอนเมื่อเธอมีท่าทีตลกขบขันถูกอกถูกใจ ย่อมส่งผลให้เพื่อนชาวต่างชาติที่ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง
พากันสงสัยจึงอดถามเธอไม่ได้ และเธอก็บอกไปไม่มีเบี่ยงเบนจากที่พูดก่อนหน้า
ทำเอาเพื่อนชายหญิงที่มากับเธอพร้อมใจกันหัวเราะ ผู้ชายชาวออสซี่หนึ่งในนั้นชมเปลวว่าสวย
จนเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเลดี้บอย
“ขอบคุณค่ะที่ชื่นชมน้องเปลว มีใครต้องการถ่ายรูปกับน้องเปลวเป็นที่ระลึกบ้างไหมค่ะ”
เจ๊เจสซี่รีบแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้า เมื่อสังเกตแววตาของเปลวไหวระริกอย่างไม่สบอารมณ์ ซึ่งก็หมายถึงตัวเจ๊เองก็ด้วย
การพูดแบบนี้เหมือนเห็นเลดี้บอยเป็นพวกพลาสติก ถ้าไม่ได้รับการศัลยกรรมคงดูไม่ได้อะไรเทือกนั้น
ส่วนใหญ่เลดี้บอยร้อยละเก้าสิบผ่านการศัลยกรรมจึงจะเนี๊ยบไร้ที่ติ แต่ก็มีอยู่จำนวนไม่น้อยที่สวรรค์ให้มาโดยไม่ต้องทำอะไร
รูปร่างหน้าตาผิวพรรณของคนกลุ่มนี้ก็สวยใสเกินหญิงชนิดเทียบกันไม่ติดฝุ่น นั่นแปลว่าคนพวกนี้มีพันธุกรรมยีนส์ของเพศแม่
ติดตัวมามากกว่าพ่อ พูดให้เข้าใจง่ายเกิดผิดเพศควรที่จะเป็นหญิงให้รู้แล้วรู้รอด ดันเสือกได้ดุ้นมาแทนสามเหลี่ยมเบอมิวด้า
ทั้งที่รูปร่างหน้าตาสรีระลงตัวอย่างกับจับเอามาปั้น ซึ่งเปลวก็จัดอยู่ในกลุ่มคนจำพวกนี้ โดยพรสวรรค์ที่ติดตัวมา
เธอนำมาใช้ทำมาหากินได้ และไม่เคยคิดที่จะปฏิเสธในเพศสภาพ รวมถึงรสนิยมส่วนตัวของตนเอง
“ไมเคิลกับพวกเพื่อนฉันเขาคงอยากถ่าย แต่ฉันคงไม่ถ่ายไว้หรอกไม่คิดเก็บเป็นที่ระลึก
วังมณีรมย์ไม่เหมาะมีรูปแบบนี้อยู่ในวัง” คำพูดที่เอ่ยจากปากหม่อมหลวงมรกต ทำเอาเจ๊เจสซี่ถึงกับยิ้มเจื่อน
แต่ก็ยังรักษาอาการได้ดี ด้วยประสบการณ์ที่เธอเคยรับมือคนประเภทเดียวกันนี้มาไม่น้อย
ส่วนเปลวถึงกับหน้านิ่ง ภายในใจปุดๆ เดือดเป็นน้ำร้อนเรียบร้อย ที่ยังสามารถสะกดกลั้นไม่ระเบิดอารมณ์ใส่
เป็นเพราะเปลวรู้ว่าขืนทำอะไรแบบนั้นเธอได้หมดอาชีพแน่ จึงเลือกนับหนึ่งถึงสิบไม่ต่อปากต่อคำด้วย
คิดเสียว่าหม่อมหลวงที่สวยแต่รูปแต่จูบไม่หอมนางนี้ ก็ไม่ต่างชะนีเห่าเก่ง ลืมไปว่าเธอเป็นชะนี
แต่ดันมีพฤติกรรมเลียนแบบสุนัข คิดแบบนี้ก็ทำใจมองข้ามไม่ยอมให้โทสะครอบงำ
คงเห็นเปลวไม่โต้ตอบ กระทั่งเจ๊เจสซี่ก็เลือกที่จะไม่ปะทะคารมสู้ หม่อมหลวงมรกตจึงหมดอารมณ์สนุกว่าแดกพวกเธออีก
หันบอกเพื่อนๆ ให้ถ่ายรูปเปลวอย่างที่พวกเขาต้องการ ไม่วายแอบตวัดหางตาเหยียดส่งให้เปลวกับเจ๊เจสซี่อย่างดูถูก
บ่งบอกชัดว่าเธอไม่ได้ชื่นชอบสาวเทียม
กว่าจะหลุดออกมาจากห้องนั้นได้ เปลวก็ต้องท่องขันติไปนับร้อย ใช่จะมีแต่เปลวเท่านั้น
เจ๊เจสซี่หลังหมดหน้าที่ก็บ่นเป็นหมีกินผึ้ง จนเปลวเองอดขำไม่ได้ ไม่คิดว่าเจ๊ก็เกิดฉุนจัด
นึกว่าจะมีแต่เธอที่อยากตบล้างน้ำเลาะฟันในปากหม่อมหลวงจอมวางท่าได้รู้สำนึกสักฉาดสองฉาดเสียอีก เจ๊แกก็แรง
“โอ๊ย! กูอยากจิกหนังหัวคนชะมัด นึกว่ามึงเป็นนางฟ้านางสวรรค์หรืออีดอก
โถ่ๆ! เป็นเจ้าแล้วไง ขี้ไม่เหลืองตดไม่เหม็นหรือไงอีห่าราก..ถุย!”
“ฮะฮ่าๆ..เปลวนึกว่าเจ๊หงอนางเสียอีก แสดงว่าทนกล้ำกลืนอยู่สิ”
เปลวขำท่าทางผู้จัดการสาวเทียมแต่งหญิงเฉาะแล้วเรียบร้อย เพราะรู้ดีว่าที่เจ๊แกโกรธ
คงเพราะถูกหยามงามด้วยศัลยกรรม ทั้งเนื้อทั้งตัวเจ๊แกดันศัลยกรรมมาแทบทั้งสิ้น คนที่รับไปเต็มๆ จะเป็นใครได้
“หัวเราะเข้าไป หล่อนไม่ร้อนตัวนิ เพราะหล่อนไม่ได้เสริมเติมแต่ง นมก็ไม่ได้ผ่าแค่อาศัยยัดแทน
หน้าตาหล่อนก็เริ่ดไม่ต้องเสริมดั้งใส่บิ๊กอาย ดุ้นก็ไม่ได้เฉาะ ฉันยังคิดว่าหล่อนสาวเสียบเลยอีเปลว
ที่หัวเราะนี่ไม่เดือดเนื้อร้อนใจหึ ฉันคงเข้าใจผิดที่เห็นหล่อนหน้าตึง ดันนึกว่าหล่อนกำลังโกรธ
กลัวหล่อนจะตั๊นหน้าหม่อมหลวงปากมอมนั่นเสียอีก” เจ๊แกบ่นค้อนเปลวไปที
“ใครจะไม่เดือดล่ะเจ๊ ถึงเปลวจะไม่ผ่านมีดหมอแต่ก็รักพวกพ้อง เปลวก็เป็นแบบเจ๊
ลองโดนชะนีดูถูกใส่ใครจะไม่โกรธ ที่ไม่ได้ทำอย่างใจคิด เจ๊คงมีคำตอบอยู่เหมือนกัน
เราทำแบบนั้นได้ไงในเมื่อยัยมอมปากหมานั่น เสือกเป็นหม่อมหลวงในวงในวัง พานกลายเป็นเรื่องใหญ่ไม่ต้องทำมาหากินสิ
ไม่คุ้มถ้าให้ลงไม้ลงมือกับยัยห่านั่น ว่าแต่วังที่ยัยนั่นมันพูด วังอะไรกันเจ๊เปลวรู้สึกคุ้นหู แต่ไม่แน่ใจกลัวตัวเองฟังมาผิด”
“จะวังอะไรอีกยะ มีอยู่วังเดียวโดดเด่นโด่งดังอยู่เวลานี้”
“วังอะไรเล่าเจ๊ มัวอมพะนำอยู่ได้” เปลวนึกฉุนที่เจ๊แกเล่นท่า
“อ้าวอีนี่..วังนี้ดังกระฉ่อน มัวมุดหัวอยู่ไหนถึงตกข่าว วังมณีรมย์ ที่หม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์
ขวัญใจสาวแท้สาวเทียมเซเลบไฮโซน้ำลายยืด น้ำหมากหกตามกันเป็นแถว เป็นผู้ครอบครองกรรมสิทธิ์คนปัจจุบัน
ส่วนยัยหม่อมหลวงมรกตก็แค่ลูกหม่อมก้นครัว ชอบเบ่งบารมีวางอำนาจนิสัยไม่ต่างกับแม่
เรื่องนี้คนในวงการมีใครไม่รู้กำพืดของนางล่ะ เพียงแต่ไม่มีใครกล้าแฉซึ่งหน้า เพราะเห็นแก่คุณชายเพชรรัตน์หรอกโว้ย
รายนี้เขาเชื้อเจ้าเนื้อแท้ หนุ่มหล่อฐานะรวยอันดับต้นถูกโหวตเป็นสุดยอดของหนุ่มในฝันแห่งปีเชียวนะ..อีเปลว”
เปลวนิ่งไปครู่ ก่อนจะบ่นขึ้นเบาๆ
“ทำไมจะไม่รู้จัก รู้ดีทีเดียว”
“มึงบ่นอะไรของมึง แอบด่ากูหรือไงอีนี่” เจ๊เจสซี่ถลึงตาดุใส่
“เปล่าเจ๊..เปลวแค่ทวนชื่อวังกับชื่อคุณชายอะไรนั่นเท่านั้น”
“มันจะจำยากตรงไหน วังมณีรมย์ ส่วนคุณชายเพชรเธอมีชื่อจริงว่าเพชรรัตน์
พี่น้องคนในวังนี้ล้วนมีชื่อเป็นอัญมณีทั้งตระกูล ยัยหม่อมปากมอมนิสัยเน่ารายนี้ก็มรกต
ส่วนคนที่เหลือฉันไม่ขอไล่รายละเอียดแล้วล่ะ ไม่ใช่กลุ่มคนที่พวกเราจะเกี่ยวข้องด้วย
เอาเป็นว่าอย่าไปพูดถึงเลยดีกว่า กลับไปเตรียมตัวส่งลูกค้าหน้าประตูเถอะเปลว คนรอถ่ายรูปคู่หล่อนเยอะ”
“ค่ะเจ๊..งั้นเปลวขอตัวเลยนะ”
“เออ..ฉันคงต้องทำใจปั้นรอยยิ้ม รีบไล่ยัยหม่อมมอมไปให้พ้นซะ
เป็นไปได้คราวหน้าแม่จะบอกโต๊ะเต็ม ไม่รับแม่งหรอก” เปลวอดขำไปกับอาการหัวเสียของเจ๊เจสซี่ผู้จัดการคนเก่งไม่ได้
มีไม่บ่อยที่เจ๊แกจะฟิวส์ขาดกับลูกค้าสำคัญระดับวีไอพีเช่นนี้ นอกเสียจากไม่ถูกชะตาเข้าให้อย่างแรง
คล้อยหลังเจ๊เจสซี่เปลวยังคงยืนนิ่ง ท่าทางจมอยู่กับความคิดพูดขมุบขมิบ
“วังมณีรมย์ คนในวังตั้งชื่ออัญมณี ทำไมเปลวจะไม่รู้ล่ะ รู้ดีกว่าใครเสียอีก
ในเมื่ออีเปลวคนนี้มันก็ได้ชื่ออัญมณีเหมือนกัน แต่มันเป็นได้แค่ ‘ทองเปลว’ ไม่ใช่ทองแท่งหรือทองเนื้อเก้า
ซึ่งเหมาะสมเป็นส่วนหนึ่งของวังนี้ก็เท่านั้น” เสียงรำพันตามหลังเจ๊เจสซี่ มีเพียงคนพูดเท่านั้นที่รู้ความหมายแฝง
คงไม่มีใครเข้าใจหรอก โดยเฉพาะแววตาเจ็บปวดของคนพูด ยามเอ่ยกับตัวเองเบาๆ
เหมือนต้องการจะตอกย้ำกึ่งเชิงสมเพชในชะตาชีวิต
ไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า อีเปลวที่ทุกคนรู้จักมีชาติกำเนิดเป็นมายังไงในเมื่อชีวประวัติที่ทุกคนรับรู้นั้น
อีเปลวหรือน้องเปลวเป็นเพียงเด็กกำพร้าดิ้นรนหาเลี้ยงตัวเองด้วยการยึดอาชีพนางโชว์
ซึ่งไปได้สวยเป็นเพราะคุณสมบัติด้านรูปร่างหน้าตามีมาพร้อม เธอผู้มีวัย 22 ปี
จึงได้มายืนยังจุดนี้ร่วมกับทีมงานนางโชว์ที่มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักในเมืองท่องเที่ยวอันดับต้นของโลกในนาม ‘พัทยา’
แหล่งที่เต็มไปด้วยสาวประเพศสอง สร้างชื่อให้เมืองไทยเป็นที่รู้จักของชาวต่างชาติได้เป็นอย่างดี
มาอัพให้แล้วนะคะ มีหลายคนฝากถามถึงหนังสือรวมเล่มล่าสุด ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
ถ้าใครต้องการหนังสือ ยังมีเหลืออยู่อีกเล็กน้อยนะคะ สนใจติดต่อทางเมลล์ได้ค่ะ
luxilove_1969 แอท hotmail ดอท com
ปล. เจอกันวันพุธนะคะ สำหรับตอนต่อไป
:pig4: :L1: :3123:
-
ลุ้นว่าจะเป็นยังไงต่อไปจ้า
-
แจ่มมากมาย I LOVE IT ><
-
เปลวต้องเคยอยู่ในวังแน่ๆเลย
-
อ้าว สรุปน้องเปลวเป็นพี่น้องคนในวังหรือนี่ นึกว่าจะได้เป็นคู่ของพี่ชายเพชรสุดหล่อซะอีก
เนื้อเรื่องน่าสนใจมากค่ะ
รอตอนต่อไป อิอิ
-
สนุก!!!!
-
เปลวต้องเป็นคนในวังแน่เลย
รอตอนต่อไปค่ะ
-
หรือเปลวจะมีเชื้อคนในวังเหมือนกัน
-
ท่าทางน่าจะแซ่บ :hao3: :hao3: :hao3:
-
น้องเปลวจะเป็นคนในวังนั้นเหรอ...
-
:L2: วังมณีรมย์คงเกี่ยวกัยเปลวเต็มๆแน่ รอต่อไปค่ะ
-
ติดตามๆ
-
:mew3:
-
:L2:อ่านเพลินเลยค่ะ
-
:katai2-1: o13 :hao6:
-
1.เผลอเรอ ต้องเขียนแบบนี้นะคะ ใช้ผิดตลอดมาหลายเรื่องแล้วค่า
2. มรว.หรือหม่อมราชวงศ์ (เรียก คุณชาย , คุณหญิง) คือคนที่มีบิดาเป็นหม่อมเจ้า
3. หม่อมหลวง คือคนที่มีบิดาเป็นมรว. ค่ะ จะเรียกว่าคุณ... เช่นคุณมรกต และแน่นอนที่สุดว่าไม่สามารถเรียกคุณหญิง คุณชายได้ ยิ่งเรียกว่าหม่อม เช่นหม่อมมรกตนี่ยิ่งไม่ได้ค่ะ เพราะหม่อมเฉยๆนี่ หมายถึงเมียจดทะเบียนของหม่อมเจ้า
แล้วพวกลูกๆที่จะสามารถมีชื่อเรียกนำหน้าได้นี่ ถ้ามารดาไม่ได้จดทะเบียนสมรส.. บิดาต้องจดทะเบียนรับรองบุตรนะถึงจะได้.. จะมาเรียกมั่วๆไม่ได้นะคะ ผิดอย่างแรง
..ขยันหาข้อมูลนิดนึงนะคะ เรื่องสนุกๆจะได้ไม่กร่อย ตอนนี้รู้สึกมันมั่วจังรุย
-
น้องเปลวทีเบื้องหลังยังไงเนี่ยย อยากรู้ๆ แต่.ยัยหม่อนนี้นไม่ไหวนะ น่า :z6:
-
โอ้กลายเป็นเรื่องผิดฝาผิดตัวไปเสียได้
แต่ก็เป็นการพบหน้าครั้งแรกของกันและกันแบบไม่มีวันลืม
งานนี้คุณชายเพชรคงจดจำเปลวแบบฝังหัวล่ะน้า
แต่เรื่องฝังใจคงรออีกไม่นาน
ตามลุ้นต่อว่าจะมีเหตุการณ์อะไรให้ทั้งคู่ต้องมาเกี่ยวพันกัน
ทองเปลวจะมีชาติกำเนิดอย่างไรน้อ ทิ้งท้ายให้ชวนคิดว่าน่าจะมีเชื้อสาย
แต่ด้วยที่เป็นสาวสวยในร่างชาย คงทำให้ที่บ้านไม่ยอมรับ
รอวันพุธค่า :กอด1:
บวกเป็ด
:pig4:
-
1.เผลอเรอ ต้องเขียนแบบนี้นะคะ ใช้ผิดตลอดมาหลายเรื่องแล้วค่า
2. มรว.หรือหม่อมราชวงศ์ (เรียก คุณชาย , คุณหญิง) คือคนที่มีบิดาเป็นหม่อมเจ้า
3. หม่อมหลวง คือคนที่มีบิดาเป็นมรว. ค่ะ จะเรียกว่าคุณ... เช่นคุณมรกต และแน่นอนที่สุดว่าไม่สามารถเรียกคุณหญิง คุณชายได้ ยิ่งเรียกว่าหม่อม เช่นหม่อมมรกตนี่ยิ่งไม่ได้ค่ะ เพราะหม่อมเฉยๆนี่ หมายถึงเมียจดทะเบียนของหม่อมเจ้า
แล้วพวกลูกๆที่จะสามารถมีชื่อเรียกนำหน้าได้นี่ ถ้ามารดาไม่ได้จดทะเบียนสมรส.. บิดาต้องจดทะเบียนรับรองบุตรนะถึงจะได้.. จะมาเรียกมั่วๆไม่ได้นะคะ ผิดอย่างแรง
..ขยันหาข้อมูลนิดนึงนะคะ เรื่องสนุกๆจะได้ไม่กร่อย ตอนนี้รู้สึกมันมั่วจังรุย
ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแนะนำ คนเขียนชื่นชมและยกย่องนักอ่านที่ช่วยให้คำแนะนำติชมด้วยจิตคารวะเสมอมาค่ะ
ไม่ว่านักอ่านท่านใดที่เห็นเนื้อหาไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง รบกวนแจ้งให้คนเขียนทราบด้วยนะคะ
1.คำผิดที่เขียนเผอเรอเป็นเผอเลอ ไปแก้ไขให้แล้วนะคะ น้อมรับข้อผิดพลาดจากใจค่ะ
2.เนื้อหาเรื่องฐานันดรศักดิ์ที่นำเสนอ รับปากว่าได้หาข้อมูลและวางพล็อตเรื่องไว้แล้วค่ะ ในเรื่องภาษาที่ใช้เรียกไม่มีให้ขุ่นข้องหมองใจ
หรือทำให้คนอ่านเสียอารมณ์แน่นอนค่ะ สำหรับคุณชายเพชรรัตน์ และคุณหญิงมุกดาที่เป็นน้องสาวโดยสายเลือด มีต้นกำเนิดจากบิดา
ที่เป็นหม่อมเจ้าและมารดาที่เป็นหม่อมราชวงศ์ครบถ้วนสมบูรณ์
3.ที่มีการเรียกขานหม่อมหลวงมรกต ยอมรับว่าตกหล่อนค่ะ จึงกลับไปแก้ไขเป็นชื่อเต็มให้แล้วจะได้ไม่สับสน
คือคนเขียนรีบไปหน่อยเลยตกคำว่าหลวงไป ตัวละครที่ขานตำแหน่งคือผู้จัดการชื่อเจสซี่ ทำให้ความผิดพลาดที่เรียกสรรพนามพิมพ์หลุด
ไม่ได้มีเจตนาแอบอ้างฐานันดรศักดิ์ของตัวละครตัวนี้ผิดพลาดแต่ประการใด รออ่านเนื้อหาต่อไปจะได้รู้ชาติกำเนิดของหม่อมหลวงมรกต
ที่ทำให้คนอ่านเข้าใจผิด คงมาจากความคิดเห็นส่วนตัวของเจสซี่ ที่ยกอ้างถึงข้อมูลซุบซิบที่รับรู้มา ว่าแม่ของหม่อมหลวงมรกตเพียงเป็นหม่อมก้นครัว แต่ยังไม่ได้พูดถึงสายเลือดทางพ่อนะคะ
ทั้งนี้ที่เข้ามาชี้แจงแถลงไข มิได้ประสงค์จะแก้ตัว ในส่วนที่ผิดพลาดน้อมรับจากใจ แต่ในเรื่องของฐานันดรศักดิ์
รับปากและยืนยันได้ว่าคนเขียนทำการบ้านมาไม่น้อยทีเดียว ขอบคุณมากนะคะ สำหรับคำแนะนำทำให้เรารู้สึกภูมิใจ
ที่มีนักอ่านใส่ใจและสนใจงานเขียนของเราเช่นนี้ หากเนื้อหาตอนต่อไปมีข้อผิดพลาดยินดีมอบรับคำแนะนำเพื่อนำไปแก้ไขเช่นกันค่ะ
ฝากผลงานเรื่องนี้ให้ติดตามต่อไปนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
เกี่ยวข้องกันแน่ๆๆๆเลย
-
จะเปนยังไงต่อนะๆๆๆ ลุ้นๆๆๆ
-
เดี่ยวงานเข้าเปลวแน่เลย
ดันไปรับจ๊อบผิดคนซะนี่
ปล.หม่อมมรกตเดี่ยวปั๊ดด :katai4:
-
ชีวิตเปลวไม่ธรรมดา
อยากจะรู้แล้วว่าเปลวเข้าไปอยู่ในวังได้ยังไง
-
สงสัยนิดนึง ว่าเปลวไม่รู้หรือไม่เคยเห็นหน้าชายเพชรกับน้องมุกใช่ไหม? แต่ก็รู้ว่าตัวเองมีต้นกำเนิดอย่างไรด้วย? แต่ที่งงๆคือตอนแรกที่รู้ว่าสองพี่น้องเป็นคนตระกูลนั้น ทำไมเปลวดูจะไม่แปลกใจหรือตกใจเท่าที่ควร
ปล.ยัยหม่อมหลวงเขียวนั่นน่าจะโดนซักทีสองทีนะ ดูถูกคนจัง :z6: :z6: :beat: :beat:
-
เปลวต้องเป็นลูกหลานของคนในวังนี้แน่เลย
-
หน้าแตกซะงั้นเปลว ว่าแต่คุณชายเพชรยังไม่ปริปากพูดซักคำเลยเนาะ
-
เปลวต้องมีคามหลังอะไรสักอย่างแน่ๆเลย :hao5:
-
น้องเปลว มีเชื้อคนในวังใช่มั้ย
-
น้องเปลวก็มาจากวังนั่นเหมือนกันใช่ป่าว
-
รอตอนต่อไปค่ะ :katai2-1:
-
เปนคนในวัง ก้อไม่ได้หมายความว่าต้องมีสายเลือดเดียวกันใช่ไหมคะ
คุณชายเพชร นี่ พระเอกชัดๆ ชอบอ่ะ บุคลิก รุปร่าง หน้าตา ชาติตระกุล
พ่อคุ๊ณณ เพอร์เฟคไปไหนค่ะ
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อน เปลวเป็นใครกันแน่อยากจะรู้จังเลย
-
ท่าทางชีวิตน้องเปลวจะผ่านอะไรมาเยอะ
-
สนุกมาก
-
รอตอนต่อไปจ้าาา
-
ง่ายๆ สั้นๆ มันส์พะยะค่ะ
เป็นแนวที่ตัวละครเด่นมากๆ น่าติดตามสมยี่ห้อคุณลักษ์ :katai2-1: :katai2-1: o13
-
แจ่มจะแดมแจ่มว๊าว สวยสะกด
-
ตกลงเปลวเป็นใครกันแน่
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
o13 o13 o13 o13
-
กรี๊ดดดด สนุกอ่ะ ต่อด่วนเลยค่ะ อาเจ้ ค้างๆๆ อยากอ่านต่อ ชอบจัง นักเขียนชื่อนี้รับประกันความสนุก 555+
-
รับทราบ
รอจ้าาา^^
-
ชอบๆๆๆๆๆๆ o13
-
ชอบจัง ติดตามคะ
-
มารอน้องเปลว :mew2:
-
มารอค้าา
-
มาส่องวันที่ 14
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :katai2-1: :katai2-1:
-
:mew2: :mew2:
-
ชอบมากกกกกกกกกกกก :ling1: ชอบน้องเปลว สวย แซ่บ เด็ด o13 แต่แหมงานนี้หูนเปลวหน้าแตกยับเลยนะลูก คราวหน้าเอาใหม่นะ เอาแบบเป็นเมียคุณชายเพชรและจับกิ๊กได้จริงๆไปเลย :laugh: เป็นการพบกันที่น่าประทับใจมากเลย อยากให้เปลวเข้าไปอยู่ในวังเร็วๆจังเลย คงจะฮาและป่วนไม่น้อย :katai2-1:
ปล. คุณ Lux เป็นนักเขียนที่ยอมรับว่า ดีมากในเรื่องสำนวนการเขียน ความขยันในการลงนิยาย คำผิดน้อยมาก และที่สำคัญรับฟังความคิดเห็นคนอ่าน o13
-
มารอเปลวค้าาา อยากอ่านต่อมากๆ
-
:z2: :z2: :z2:
-
Part 2
[ออกมาหรือยัง..เปลว]
“อืม..กูกำลังไป..มึงล่ะเก็บร้านยัง”
[กูเก็บเรียบร้อย เดี๋ยวเจอที่ร้านเฮียกวงทีเดียว]
“เอางั้นเหรอ ตกลงมื้อนี้ฝากท้องร้านเฮียกวง”
[นั่นแหละดีสุด เฮียเขาน่ารักราคาประหยัดคับคุณภาพ ฝากท้องเฮียแกตั้งแต่ปวช.
ตอนนี้แกยังคิดราคาประหยัดให้เราเหมือนเดิมอยู่มึง]
“คึคึ!..กูจ่ายราคาปกติได้นะหนิม ทำไมแกยังขายราคาเดิมให้วะ”
[เพราะแกรู้ไง มึงกับกูมันพวกปากกัดตีนถีบ ถึงมึงจะเป็นนางโชว์มีรายได้ดีแต่ก็ยังไม่มีบ้านอยู่
สุดท้ายยังต้องเช่าคอนโดเขา ส่วนกูก็พ่อค้าหาเช้ากินค่ำ ถ้าไม่เป็นเพราะมึงกูจะมีปัญญาอยู่คอนโดหืม]
“ดราม่าแล้ว เดี๋ยวเจอกันนะ” เปลวชิงตัดบท หลังสนิมเพื่อนรักซึ่งโตมาด้วยกันดึงเข้าโหมดดราม่า
เปลวไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดหรือคิดปฏิเสธฟังการระบายของหนิมแต่อย่างใด ทำไมจะไม่รู้นิสัย..สนิมหรือหนิมเกย์สาว
หน้าตาบ้านๆ มีแผลหลุมเกิดจากสิวอยู่เต็มหน้า สาเหตุนี้สนิมจึงทำอาชีพค้าขายโดยเปิดร้านในตลาด
ขายพวกเสื้อผ้าสมัยนิยมที่รับมาจากโบ๊เบ๊กับประตูน้ำ เน้นขายให้นักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติที่มาพักผ่อน
สนิมไม่ใช่ไม่คิดที่จะเป็นนางโชว์ แต่รูปร่างหน้าตาไม่เอื้ออำนวยให้เข้าวงการจึงหันมาเอาดีตามที่ถนัด
บวกได้ความช่วยเหลือจากเปลวทำให้หนิมมีร้านเป็นของตัวเองย่านเศรษฐกิจ หากไม่มีทุนก้อนโตพอสมควร
คาดว่าคงไม่มีพื้นที่ทำมาหากินได้อย่างทุกวันนี้แน่นอน
ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่รุ่นแม่ เริ่มจากแม่ของเปลวเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของสนิม
ซึ่งได้ความช่วยเหลือจากแม่ของสนิมในวันที่เธอกำลังลำบากไร้ญาติขาดมิตร ในขณะมีอีกหนึ่งชีวิตติดอยู่ในท้องมาด้วย
น้ำใจของเพื่อนที่หยิบยื่นให้ ทั้งที่แม่ของสนิมเองก็แทบเอาตัวไม่รอด กลับไม่ทิ้งเพื่อนให้ลำบากอยู่เพียงลำพัง
สองสาวซึ่งตกอยู่ในภาวะหัวอกเดียวกัน มิตรภาพเพื่อนตายจึงถือกำเนิดขึ้น หญิงแกร่งซึ่งมีลูกชายวัยห่างกันแค่ 6 เดือน
เห็นพ้องต้องกันว่าพวกเธอจะช่วยกันเลี้ยงลูก เด็กน้อยทั้งสองจึงมีแม่สองคน ที่คอยสลับกันป้อนข้าวป้อนนมให้พวกเขา
มองความเปลี่ยนแปลงในวันที่พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน อาชีพที่สองสาวแกร่งหาเลี้ยงลูกคือแม่ค้าตามชายหาด
สถานที่ท่องเที่ยวพักผ่อน แม้รายได้จะอัตคัดขัดสน แต่พวกเธอก็ไม่เคยคิดย่อท้อ สามารถเลี้ยงดูส่งเสียให้ลูกเข้าเรียน
แต่โชคชะตาก็ยังคงตามราวีให้ชีวิตที่ลำบากอยู่แล้ว ต้องพบกับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่อีกจนได้
วันเทศกาลซึ่งเป็นที่รู้จักเรียกกันดี ‘วันไหล’ มีขึ้นหลังวันสงกรานต์มักจัดระหว่าง 16 – 20 เมษายนของทุกปี
ขณะที่เปลวกับสนิมเรียนอยู่ชั้นปวช.2 ก็ต้องเคว้งคว้างขาดเสาหลัก กำลังใจคนสำคัญจากไปไม่มีวันกลับ
วันไหลปีนั้นเกิดเหตุการณ์สะเทือนใจที่สุด กลุ่มคู่อริดันก่อเรื่องทะเลาะวิวาทรุนแรงถึงขั้นปาระเบิดปิงปองทำร้ายกันขึ้น
สองแม่ค้าที่มุ่งจะกอบโกยเอารายได้ในช่วงเทศกาลประจำปี ต่างต้องมาจบชีวิตลงพร้อมกับเหตุการณ์ดังกล่าว
โดยไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่ จากลูกหลงของระเบิดนั่นเอง
ประชาชนตาดำๆ ชนชั้นรากหญ้าฐานะยากจนตายไปก็คงไม่ต่างกับแมลงวันตัวหนึ่ง คดีนี้ตามจับผู้ร้ายไม่ได้
ไม่มีคนออกมารับผิดชอบอะไร นอกจากมีเงินช่วยเหลือของภาครัฐเพียงหยิบมือ ที่นำมามอบให้แก่ทายาท
เพื่อเอาไปใช้จัดงานศพ นี่คือที่มาของเรื่องราวระหว่างทองเปลวกับสนิม ทั้งคู่ต่างให้สัญญาจะไม่ทอดทิ้งกัน
ต่อให้ใครได้ดีหรือลำบากยากแค้นลง ก็จะช่วยเหลือเกื้อกูลกันตลอดไป ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ใช่แค่เด็กที่โตมาด้วยกัน
แต่มันคือความผูกพันดุจพี่น้องร่วมสายเลือด ในเมื่อพวกเขามีชีวิตดุจสำเนาเดียวกัน จึงรู้ซึ้งถึงแก่นแท้ของคำว่าลำบาก
ไม่เหลือที่พึ่งพิง หากไม่รักใคร่กลมเกลียวสามัคคีกันแล้ว จะมีใครคอยดูแลยามเจ็บป่วยล่ะ
เปลวได้มรดกทางแม่มาเยอะ แม่ของเปลวเป็นคนสวยผิวพรรณหน้าตากล้าพูดได้ว่า หากเธอไม่รักศักดิ์ศรี
นิยมชมชอบความสบายหรูหราล่ะก็ คงไม่ต้องพาตัวเองและลูกมาพบกับความลำบาก แต่เธอเป็นคนมีทิฐิแรงกล้า
หยิ่งในเกียรติและศักดิ์ศรีตัวเองสูง ต่อให้อดมื้อกินมื้อก็ไม่เคยคิดขายตัวตามที่มีคนมาชักชวน
เธอเลือกที่จะเลี้ยงลูกด้วยความภาคภูมิใจยิ่ง
แม่ของสนิมเป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่ได้หน้าตาสะสวยโดดเด่นอะไร แต่ทั้งสองล้วนมีเหมือนกันคือน้ำอดน้ำทน
ซ้ำโชคร้ายไม่สมหวังในชีวิตรัก แถมอุ้มท้องลูกชายเหมือนกันอีก ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ใช่ลูกไม่ไถ่ถาม
ถึงเรื่องราวของพ่อผู้ให้กำเนิด คำตอบที่ได้จากแม่ทั้งสอง ทำให้เปลวและสนิม ไม่คิดที่จะติดตามสืบเสาะ
ถามไถ่เรื่องราวของคนเป็นพ่ออีกเลย..นับแต่นั้น
‘พ่อมึงมันกะล่อน ติดยาเล่นการพนันเสือผู้หญิง ถ้ารู้แต่แรกมันเป็นคนไม่ทำมาหากินล่ะก็
แม่คงไม่หลวมตัวหลวมใจ เลิกสนใจเถอะสนิม รู้แค่มีแม่คนเดียวก็พอ ไม่ต้องเซ้าซี้ถามเชียวล่ะ”
ข้อมูลที่ได้ ทำให้หนิมไม่คิดจะเอ่ยปากถามถึงพ่ออีก ไม่ต่างจากเปลวที่เรื่องราวของผู้เป็นพ่อคือสิ่งต้องห้ามแทน
เปลวรู้เพียงว่าตนเองต้องอยู่ให้ห่างไม่ยุ่งเกี่ยวได้ดีที่สุด
พ่อของเปลวเกี่ยวพันกับคนในวังมณีรมย์ แม่ไม่พูดถึงคนในวังนี้ บอกแต่เพียงว่า เปลวเกิดจากความรักของแม่กับพ่อ
ไม่ใช่เกิดจากผลพวงของความผิดพลาด เพียงแต่แม่กับพ่อไม่อาจอยู่ด้วยกันได้ การที่แม่ตั้งท้องพ่อไม่รู้ด้วยซ้ำ
แม่ย้ำเปลวไม่ให้โกรธเกลียดพ่อ สาเหตุที่แม่ให้อยู่ห่างไกลจากคนของวังมณีรมย์ เป็นเพราะแม่ห่วงความปลอดภัยของเปลว
การที่ได้เห็นเปลวลืมตาดูโลก แม่ยังแอบคิดว่าฝันไปด้วยซ้ำ ถ้าไม่ได้สร้อยแม่ของสนิมยื่นมือช่วยเหลือครั้งนั้น
ป่านนี้สองแม่ลูกยังจะมีชีวิตอยู่ไหมก็ยังไม่รู้ เผลอๆ แม่อาจตายไปแล้วก็ได้ ในขณะที่มีเปลวอยู่ในท้องของแม่ด้วย
แม่ห้ามไม่ให้สืบเสาะตามหาพ่อ ไม่ว่าวันข้างหน้าเปลวจะพบกับความสบายหรือลำบากก็ตามแต่
ให้ตัดเรื่องของพ่อออกจากความคิดเสีย เป็นไปได้เรื่องของคนวังมณีรมย์ ก็ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะเก็บมาใส่ใจอีกด้วย
แม่ให้เปลวรับปากว่าจะทำตามที่แม่ขอร้อง ดังนั้นเรื่องราวของพ่อ เปลวจึงไม่คิดสืบหาความจริงอีกเลย
กระทั่งชื่อแซ่ของท่านยังไม่รู้ด้วยซ้ำ เพราะรับปากสัญญากับแม่เอาไว้ แม้ภายในใจเปลวเชื่อว่าวังมณีรมย์
คงมีส่วนเกี่ยวพันกับชาติกำเนิดอย่างไม่ต้องสงสัย แม่จึงห้ามไม่ให้สืบเสาะหาพ่อเพราะกลัวเปลวจะพบกับอันตราย
ถ้าแม่ออกจากที่นั่นไม่ได้ เปลวก็คงไม่มีโอกาสได้มายืนหายใจอยู่บนโลกใบนี้ สาเหตุที่เปลวคุ้นชื่อวังมณีรมย์
มาจากเหตุผลเหล่านี้ แต่กลับไม่รู้จักบุคคลและความเป็นไปของคนภายในวังเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งชาติกำเนิดก็ยังคงเป็นปริศนา
ไม่ได้คลี่คลายในปมที่คลางแคลงสงสัยแต่อย่างใด เปลวยอมทำตามคำพูดที่รับปากแม่เอาไว้อย่างเคร่งครัด
คือไม่ติดตามสืบค้นเรื่องราวของพ่อ คิดแค่ว่าเปลวกำพร้าไม่มีพ่อตั้งแต่ลืมตาดูโลก
ทำให้เรื่องราวของพ่อตายตามแม่ไปด้วยเช่นกัน
“ทางนี้..เปลว” หนิมโบกมือเหยงๆ ให้สัญญาณว่านั่งอยู่ตรงส่วนนี้ ซึ่งไม่ใช่ที่ประจำ มิน่าเปลวถึงมองไม่เห็นตอนเดินเข้ามา
เปลวพยักหน้าไปให้แทนการตอบรับ กำลังจะดิ่งเข้าไปจังหวะเฮียกวงปรี่เข้ามาทักเสียก่อน
“อาเปลว ลื้อเป็นยังงายสบายลีไม้” ชายหัวล้านรุ่นเดียวกันกับแม่ หยิบยื่นความห่วงใยให้เสมอ..ทุกครั้งที่ได้พบเจอ
“สบายดีครับ แล้วเฮียล่ะสบายดีไหม” เปลวยิ้มจริงใจรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่มีคำอธิบาย เฮียกวงเอ็นดูเปลวกับหนิม
ไม่ต่างลูกหลานที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก แม่กับน้าสร้อยพาเปลวกับหนิมมาฝากท้องร้านเฮียแกประจำ
บางทีก็มากินกันก่อน แม่กับน้าสร้อยค่อยตามมาจ่ายเอาทีหลัง
“อั๊วสบายลี บอกลื้อกี่ครั้งแล้ว ให้เรียกอั๊วว่าอาเจ็ก ลื้อเรียกอั๊วเฮียทำให้อั๊วอายตัวเองน้าอาเปลว
อั๊วรุ่นราวคราวเลียวกะแม่ลื้อ ไม่ใช่พี่ชายที่ลื้อจาล่ายเรียกอั๊วว่าเฮีย ลื้อนี่สอนไม่รู้จากจำ”
เฮียกวงแกหยอกตามประสา แกย้ายมาจากเมืองจีนขนานแท้ ก่อนตัดสินใจทำมาหากินเปิดร้านอาหารขึ้นที่นี่
สำเนียงไทยพูดไม่ค่อยชัด แต่ก็คุยกันรู้เรื่อง..แค่เพี้ยนบ้างเล็กน้อย
“ใครเขาก็เรียกเฮีย ดีเสียอีกเฮียจะได้ไม่แก่ไม่ดีหรือครับ มีคนเขาไม่อยากแก่
นี่อะไร..เฮียย้ำเปลวให้เรียกซะแก่เชียว เอาน่า..ก็เรียกติดปากตั้งแต่จำความได้ ให้เปลี่ยนตอนนี้ไม่ทันล่ะ
เปลวหิวแล้วน้าขอไปหาหนิมมันก่อน เดี๋ยวสั่งอาหารให้หายคิดถึงเลยทีเดียว
ไม่ได้ชิมฝีมือเฮียนานแล้วคิดถึงมากอ่า” เปลวอ้อนได้อย่างน่ารักน่าชัง แม้ลุคผู้หญิงจะหายจากร่างของหนุ่มหน้าสวย
เรียกให้ถูกสวยหมดจดจนหลายคนต้องเหลียวมองตาม เพราะไม่แน่ใจว่าที่เห็นยืนอยู่นั่น ทอมสวยหรือผู้หญิงสวยอยากเป็นทอม
สาเหตุที่พวกเขาคิดแบบนั้น เพราะเปลวรวบผมมัดดูเป็นระเบียบ ผมสีดำเงางามผูกหางม้ายาวถึงครึ่งหลัง
แต่ดันนุ่งกางเกงขาเดฟรองเท้าผ้าใบธรรมดา สวมยืดคอวีมีขายทั่วไปดูเซอร์ๆ ออกไปทางติสอีกต่างหาก
สำคัญหน้าอกแบนราบ รูปร่างสูงโปร่งแขนขาเรียวยาวไร้กล้ามอย่างที่ผู้ชายควรมี ใบหน้างามหมดจดไร้ที่ติ
ทั้งที่ไม่พึ่งพาเครื่องสำอางเลย กระทั่งลิปสติกก็ไม่มีติดริมฝีปาก ทุกอย่างคือผิวเปลือยเนียนละเอียด
ชนิดรูขุมขนมองหาแทบไม่เจอ โดดเด่นเปล่งออร่าซึ่งคนทั่วไปมักไม่ค่อยมีหรอก ย่อมไม่แปลกหากเปลวจะดึงดูดสายตาผู้คน
พร้อมกับคำถามตกลงเธอคือเพศใดกันแน่ ยกเว้นพวกเขาจะได้ยินการสนทนา จะรู้ว่าเปลวเน้นหางเสียง ‘ครับ’
ยืนยันเพศสภาพตัวเอง ถึงจะมีความงามเกินหญิง แต่ไม่ลืมตัวตนที่แท้จริง นั่นคือผู้ชายที่เรียกกันว่าเกย์
บางเวลาเธอใช้คำลงท้ายแทนตัว ‘ค่ะ’ เพราะอยู่ในรูปลักษณ์แต่งกายเป็นผู้หญิงเต็มตัว สุ้มเสียงมีการดัด
เพื่อลดความห้าวให้กระเดียดไปทางผู้หญิงเช่นเดียวกัน
เพราะเปลวมีพรสวรรค์บวกคุณสมบัติติดตัว ทำให้ไม่ลำบากในการสวมวิญญาณเป็นผู้หญิง
จึงดูไม่เป็นที่กังขาขัดหูขัดตาเสียมากกว่า ความฉลาดเนียนขั้นเทพ ไม่แปลกที่เธอจะขึ้นแท่นนางโชว์ตัวเด่น
ในการแสดงโชว์อยู่เสมอ ไม่เคยตกกระป๋องทั้งที่ยังไม่ได้ทำนมเฉาะจิ๋มนี่สิ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ความปรารถนาเปลวเลยสักนิด
จริงอยู่ที่เปลวเป็นเกย์สาว แต่ก็ใช่ว่าอยากจะเป็นผู้หญิงเสียหน่อย อย่างเปลวเขาเรียกเกย์แต่งหญิงก็ได้แต่งชายก็ไม่แปลก อาชีพที่เปลวทำต่างหากคือตัวกำหนดให้เธอต้องสวมบทแต่งหญิงออกบ่อย แต่ไม่ได้หมายความช่วงเวลาปกติ
เธอจะต้องอยู่ในสภาพผู้หญิงเสมอไปนี่นา เปลวชอบทำตัวแบบนี้มากกว่า เพราะเป็นตัวของตัวเองไม่ต้องสวมหัวโขน
ไม่ต้องเล่นละครตบตาใครเขา ไม่ต้องยิ้มการค้าให้ใครอีกด้วย ทุกสิ่งล้วนออกจากหัวใจ
ซึ่งเกิดจากความต้องการที่เปลวอยากจะทำแทบทั้งสิ้น..ไม่ได้ทำไปเพราะหน้าที่ จึงจำเป็นต้องทำ..?
“คุยอะไรกับเฮียกวง” หนิมถามทันที เปลวหย่อนตูดนั่งไม่ทันไร
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“แกก็เข้ามาทักตามประสาแหละ ย้ำให้กูเรียกอาเจ็กอีกตามเคย”
เปลวบอกเพื่อนรักพร้อมรอยยิ้มติดขันนิดๆ แต่ไม่ว่าแสดงกิริยาแบบไหนก็ช่างดึงดูดให้คนมองได้ไม่รู้เบื่อเสียนี่สิ
“คิกคิก..นี่แกยังไม่เลิกบังคับกูกับมึงให้เรียกอาเจ็ก กี่ปีกี่ปีก็ย้ำแต่เรื่องนี้ไม่เคยเปลี่ยน
แต่กูกับมึงก็ไม่เคยเรียก ใครจะคุ้นเรียกเฮียติดปากนิ”
“เออๆ..กูก็คิดอย่างมึง ว่าแต่สั่งอะไรยัง” เปลวเห็นด้วยกับคำพูดของสนิม ก่อนจะหันไปสนใจถามเรื่องอาหาร
“กูสั่งไปสามรายการ ของชอบมึงทั้งนั้น จะเอาอะไรเพิ่มอีกไหม”
สนิมบอกเพื่อนรัก ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเปลวชอบทานอะไรในร้านเฮียกวงเล่า
มากินทีไรไม่เคยพลาดที่จะสั่งเมนูเดิมๆ แค่นี้ก็รู้แล้วถ้ามากินร้านนี้เปลวจะกินอะไร
แทบไม่ต้องอ้าปากสนิมก็เห็นความต้องการของเพื่อนก่อนแล้ว
“เท่านี้พอก่อน กูกินเยอะไม่ได้ต้องคุมน้ำหนัก” สนิมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจในความจำเป็นของเพื่อน
อาชีพของเปลวสำคัญยิ่งเรื่องน้ำหนัก เพราะการสวมชุดโชว์สำเร็จซึ่งตัดเย็บมาอย่างดีนั้น
หากนักแสดงใส่ไม่รับกับรูปร่างแล้วล่ะก็ ความงดงามอลังการก็จะหายไปกว่าครึ่ง
ดังนั้นนางโชว์มืออาชีพทุกคนที่ค่าตัวแพง จำต้องสนใจในเรื่องนี้เป็นกรณีพิเศษ
“เหนื่อยไหมมึง” สนิมจ้องหน้าเปลว ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงบ่งบอกความห่วงใยจากใจจริง
ภาระที่เปลวแบกรับไม่น้อยเลยทีเดียวถ้าหากเทียบกับเขาเอง ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่เปลวรับผิดชอบเกือบหมด
สนิมก็แค่ดูแลของใช้ส่วนตัวเล็กน้อย อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงเปลวไม่ยอมให้สนิมควักตังค์จ่าย
จำพวกค่าน้ำค่าไฟค่าโทรศัพท์ อินเตอร์เน็ตจุกจิกจิปาถะซึ่งสนิมไม่ได้รับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น
บางทีก็รู้สึกเหมือนเอาเปรียบเปลว แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เปลวย้ำเสมอว่าตนมีรายได้มากกว่าสนิมหลายเท่าตัว
ให้สนิมเก็บหอมรอมริบเงินทองเอาไว้ใช้ในคราวจำเป็น ฟังดูมีเหตุผลจนสนิมเถียงไม่ออก
จึงได้แต่หมายมั่นในใจว่าเงินที่เก็บสะสมไว้หากงอกเงยจนเป็นก้อนใหญ่ จะขยับขยายทำธุรกิจให้รายได้เพิ่มพูน
เมื่อวันนั้นมาถึง จะขอเป็นฝ่ายดูแลเปลวให้สมกับที่ตัวเองแก่กว่า 6 เดือน ไม่ใช่ให้เปลวซึ่งเป็นน้องมาคอยดูแลแบบนี้
ทั้งสองกินไปคุยไปสัพเพเหระ ส่วนใหญ่เกี่ยวกับงานที่เปลวทำ วนไปเรื่องค้าขายของสนิม
ทำให้รู้ว่าพวกเขาไม่มีเรื่องปิดบังกันแม้แต่น้อย กระทั่งกินกันอิ่มแล้ว เฮียกวงเจ้าของร้านคิดราคาพิเศษเช่นเคย
แม้ทั้งคู่จะคะยั้นคะยอให้แกคิดตามราคาจริง สุดท้ายแกก็ลดราคาอยู่ดี เมื่อเห็นว่าค้านไปก็ไม่มีประโยชน์
อีกอย่างลูกค้าในร้านก็แน่นต้องใช้โต๊ะ จึงไม่อยากยืดเยื้อเสียโอกาสค้าขายของเฮียแกเปล่าๆ
สมคุณภาพราคารสชาติเป็นที่รู้จักของคนเมืองพัทยา ไม่ติดกลัวเป็นจุดเด่นเปลวกับสนิมคงได้แย้งแกไม่จบอยู่แบบนั้นอีกนาน
ตัดบทตามใจแกให้สิ้นเรื่องสิ้นราว
“วันหลังพวกลื้อมาร้านอั๊วอีกน๊าอาเปลว อาหนิม” เฮียกวงไม่ลืมกำชับทั้งคู่ให้แวะเวียนมาร้านแกบ่อยๆ
“ได้ครับพวกเราจะไปไหนได้ อยากมาบ่อยติดงานที่ทำแหละครับ ถ้าเปลวว่างจะมานะครับ”
เปลวยิ้มสวยได้น่าเอ็นดู นอกจากเฮียกวงแล้วสองหนุ่มก็มองไม่เห็นใครจริงใจแบบนี้อีก ถือเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง
“ลีๆ..ลื้อรับปากอั๊วก็สบายใจ เออนี่อั๊วเกือบจาลืมแล้ว สองวันก่อนมีคนมาถามหาอามัลลิกาแม่ลื้อด้วยน้า..อาเปลว”
“ใครมาถามหาแม่ครับเฮีย หรือเขาตามหาคนชื่อเดียวกับแม่ล่ะ แม่ตายไปตั้งหลายปีแล้วนะเฮีย”
เปลวรู้สึกแปลกใจเช่นกัน แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเฮียกวงอาจจะสับสนเข้าใจอะไรผิด
“จาผิดล่ายยางงาย ถ้าแม่ลื้อชื่อมัลลิกา อาลิกาที่มีหน้าตาสะสวย เขาเอารูปให้อั๊วลูเป็นคนเดียวกับแม่ลื้อไม่ผิดแล้ว”
เฮียกวงยืนยันมั่นเหมาะ อ้างรูปถ่ายที่คนถามหาเอาให้เฮียแกดู แบบนี้คงไม่ผิดฝาผิดตัวแน่นอน
“แล้วเขาบอกเฮียไหมเป็นใครมาจากไหน ถามหาแม่ต้องการอะไร แล้วเฮียได้บอกอะไรไปหรือเปล่า”
เปลวรู้สึกร้อนใจไม่มีสาเหตุ จู่ๆ มีคนมาถามหาแม่ ทั้งที่แม่ตายไปเปลวอายุ 17 เรียนอยู่ปวช. 2
จนตอนนี้เปลว 24 นับเวลา 7 ปีผ่านไปแล้ว ยังจะมีใครมาตามหาแม่อีก ชักแปลกเสียแล้วในความรู้สึกของเปลว
“ลื้อใจเย็นก่อนซี่อาเปลว อั๊วไม่ล่ายบอกอะไรอีหรอก อั๊วก็บอกไม่รู้ ที่บอกกับลื้อเผื่อจามีใครไปตามหาลื้อ
มาลีมาร้ายจาล่ายระวางตัว” เปลวนึกขอบคุณเฮียกวงอย่างซาบซึ้งใจ ที่คิดเผื่อเรื่องเหล่านี้มองความปลอดภัยของเปลวเป็นหลัก
“ขอบคุณมากครับ เปลวจะไม่มีวันลืมน้ำใจที่เฮียให้เปลวกับแม่ ถ้ามีใครมาถามถึงแม่อีก เฮียก็พูดแบบเดิมนะ
เปลวไม่รบกวนเวลาทำมาหากินแล้ว ไว้ว่างๆ จะแวะมาหาอีก ไปก่อนนะครับ”
“เออซี่..พวกลื้อก็เหมือนกาน ดูแลตัวเองให้ลี” เปลวกับสนิมไม่มีใครเอ่ยอะไรอีก
พร้อมใจยกมือไหว้ลาเฮียกวง โดยที่เจ้าของร้านผู้ใจดียิ้มรับไหว้สองหนุ่มอย่างผู้มีเมตตาเต็มเปี่ยม
“มึงคิดว่าใครมาตามหาแม่ลิกา” สนิมไม่เสียเวลา ถามทันทีหลังพวกเขาเดินออกมาจากร้านห่างพอสมควรแล้ว
“กูไม่แน่ใจ ไม่ว่าใครก็ตามที่ถามหาแม่ ถ้ายังไม่รู้มาดีมาร้าย กูว่าเราอย่าเผยตัวดีที่สุด มึงเข้าใจใช่ไหม”
“อืมกูรู้หรอก แม่ลิกาเคยพูดเอาไว้ ถ้าไม่ได้แม่สร้อยช่วย
อาจตายไปแล้วก็ได้ หรือจะเป็นเรื่องนี้” สนิมเปรยให้ฟังตามที่ใจคิด
“ไม่รู้สิ..แต่ถ้าเป็นคนที่คิดจะทำร้ายแม่ ก็ไม่น่ารอมานานขนาดนี้
นี่แม่ตายไปตั้งหลายปีแล้วนะหนิม ทำไมเพิ่งมาตามหากันวะ”
“มึงพูดก็ถูก หรือจะเป็นพ่อมึงล่ะเปลว คือสำนึกผิดคิดถึงแม่ลิกาเลยออกมาตามหา
เหมือนในละครที่กูดูประมาณนั้น เป็นไปได้ไหมมึง”
“กูไม่กล้าคิด ถ้าเป็นพ่อกูจริง จะรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นพ่อกูเล่าหนิม หน้าตากระทั่งรูปสักใบไม่เคยได้เห็น
อีกอย่างแม่ห้ามกูไว้ไม่ให้ตามหาพ่อ กูรับปากแม่ไว้แล้ว คิดเสียว่ากำพร้าพ่อ..จะได้ไม่ต้องรู้สึกอยากเจอ
กูทำใจลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว กูไม่อยากผิดคำสัญญากับแม่”
เปลวพูดด้วยน้ำเสียงฟังดูเศร้าพอสมควร สนิมยังจับสังเกตได้เช่นกัน
“มึงไม่ต้องคิดมากหรอกเปลว มึงพูดก็ถูกเป็นพ่อประสาอะไรตามหาเมียกับลูกเอาเวลานี้
กระทั่งเมียตายก็ยังไม่รู้ เลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่ามึงจะได้ไม่ต้องหดหู่ใจ” เปลวยิ้มแหยให้สนิม
จำนนที่โดนดักคอว่าเขาหดหู่ใจกับเรื่องราวที่กำลังคุยกันอยู่
“แม่บอกกูตอนที่ท้องแล้วหนีออกมา พ่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ท้องกูอยู่ ยังบอกไม่ให้กูเกลียดพ่ออีกต่างหาก
กูนึกสงสัยผู้ชายที่รักผู้หญิงคนหนึ่ง จะไม่รู้เชียวหรือคนรักกำลังท้อง หรือว่าแท้ที่จริงแล้ว
พ่อรู้ทุกเรื่องแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้มากกว่า มึงว่าเป็นไปได้ไหมหนิม”
“เรื่องนี้พูดยากนะมึง มึงพูดก็น่าคิด เพียงแต่พวกเราไม่รู้นี่พ่อมึงเป็นใคร แม่ลิกาไม่ยอมปริปากบอกชื่อสกุลรุนชาติ
เราจะตีความว่าพ่อมึงมีนิสัยแบบนั้น กูว่ามันอาจไม่ใช่ก็ได้เปลว บางทีปัญหาของผู้ใหญ่ ถ้าเขาไม่ยอมเล่าให้เราฟัง
เกี่ยวกับข้อเท็จจริง มึงจะมาเดาสุ่มสี่สุ่มหาตีความเอาเอง กูคิดว่าไม่สมควรทำเป็นอย่างยิ่ง..ปวดหัวเปล่าๆ”
“อืม..จริงของมึง กูกับมึงอยู่กันจนถึงตอนนี้ ไม่จำเป็นว่าเราต้องมีใครเป็นญาติผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ
ยังไงมึงกับกูก็อยู่ด้วยกันไปจนแก่ตายละหนิม”
“ถ้าไอ้ชาติมันไม่หักหลังมึง แน่ใจว่ามึงยังจะอยู่กับกูจนแก่ตาย” คำพูดของสนิมทำเอาเปลวนิ่งงันในทันที
“มึงจะพูดถึงมันทำไม..หนิม” น้ำเสียงห้วนเล็กน้อย
“กูรู้มึงไม่อยากได้ยินชื่อมัน ที่ถามเพราะมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง”
“จะบอกอะไรก็พูดมาสิ แต่อย่าเอ่ยถึงมันอีก กูลืมไปนานแล้วหนิม
ไม่อยากฟื้นฝอยหาตะเข็บ” คำพูดของเปลวไม่มีผลกับสนิม
“กูเจอมันวันก่อน สงสัยเป็นวันเดียวกับที่มีคนมาถามหาแม่ลิกากับเฮียกวงนั่นแหละ”
สนิมเว้นช่วงรอดูปฏิกิริยา เมื่อไม่เห็นอะไรผิดปกติ จึงได้ตัดสินใจเล่าต่อ
“มันโดนตำรวจหิ้วเข้ากรงไปแล้ว ดันวิ่งราวกระเป๋าใครก็ไม่รู้เข้า แม่ค้าพ่อค้าในตลาดบอกเป็นพวกมีเชื้อเจ้าเสียด้วย
กูเห็นมันก็ตอนโดนตำรวจใส่กุญแจมือลากขึ้นรถไปแล้ว มันก็เห็นกูนะมึง..มองเหมือนหมาทำตาละห้อยเชียวล่ะ
อยากสมน้ำหน้าสะใจดีชะมัด ป่านนี้ถ้ามันไม่ทิ้งมึงไปเพราะเห็นแก่ความสบายคงไม่มีสภาพแบบนี้หรอก
คนเขาเล่ากันว่ามันติดยาติดการพนันอย่างหนัก จนต้องมาเป็นโจรวิ่งราว อีห่าต้องมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนไม่ดูแลผัวมันหือ
ลงทุนเอาเงินทองมาล่อไอ้เหี้ยชาติเพื่อแย่งมึงมา ไอ้นั่นก็หน้ามืดตามัวทรยศคนที่คบกันมาสามปี
เพียงแค่มาเจออีต้องระยำยังไม่ถึงอาทิตย์ มันดันบอกเลิกมึงเฉยเลย ผีเน่ากับโลงผุขนานแท้”
“เรื่องมันจบไปนานแล้วหนิม อย่าพูดถึงมันอีก” เปลวตัดบทดื้อๆ
“กูแค่ต้องการให้มึงรู้หรอกเปลว กรรมติดจรวดมีจริง ต่อให้มึงไม่พูดเรื่องของอีต้อง
กูก็รู้มันตกอับสิ้นชื่อในอาชีพนางโชว์เป็นปีแล้ว เห็นว่าที่ไปทำศัลยกรรมมาเละตุ้มเป๊ะ
จนหนังหน้ากลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้ว เขาลือกันให้แซดว่ามันตกต่ำจนไม่มีจะกิน
ก็สมควรอยู่หรอกตอนที่ดังยังหาเงินคล่อง ดันเปย์ผู้ชายทั่วไปหมด แย่งแฟนชาวบ้าน
โดยไม่สนว่าใครเป็นของใคร..ขอแค่ต้องการมันแย่งเขาเสียหมด พอตอนนี้เป็นไงหมาสักตัวก็ไม่มาแล
มีใครอยู่เคียงข้างล่ะ ทำกับเขาไว้เยอะถึงคราวกรรมตามทันผลที่ได้ย่อมหนักกว่าเป็นสองสามเท่าตัว”
“เรียกรถนะกูอยากพักแล้ว” เปลวไม่อยากฟังเรื่องของกะเทยคนนี้ คนที่ทำให้รักครั้งแรกของเปลว
กลายเป็นความทรงจำอันเลวร้าย ทุกวันนี้เปลวไม่เคยคิดจะเปิดใจให้ผู้ชายคนไหนอีก ทั้งเก้ง กวาง
กระทั่งชายจริง ที่ชมชอบรูปร่างหน้าตาของเปลว ยังมีมาขายขนมจีบเปลวยังเมินหน้าหนีไม่คิดจะสานไมตรีด้วย
จะว่าเปลวขยาดกับความรักที่เคยถูกหักหลังคงใช่ ทุกวันนี้ความตั้งใจของเปลว แค่มุ่งหวังให้คุณภาพชีวิตดีขึ้น
มั่นคงกว่านี้ เผื่อวันข้างหน้าแก่ตัวไปจะได้ไม่ลำบาก ชีวิตตุ๊ดแต๋วเกย์กะเทยหรืออะไรก็ตามที่แลดูแตกแยก
น้อยคนจะมีชีวิตบั้นปลายได้อยู่กับคนที่เรารักไปจนแก่เฒ่าด้วยกัน
ดุจเดียวกับคู่รักชายจริงหญิงแท้ที่เขามีกันและกันให้เห็น
“กูรู้มึงไม่อยากฟัง กูจะไม่พูดถึงอีก เรื่องพ่อของมึงก็เช่นกัน มึงก็แค่รับปากแม่ลิกาว่าจะไม่ตามหาพ่อ
ไม่ได้หมายรวมว่าถ้าพ่อเป็นฝ่ายออกตามหามึงเองล่ะ จะถือว่าทำผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ด้วยไหม”
สนิมพูดจบเปลวชะงักครู่ใหญ่ แต่ไม่ได้พูดอะไรนอกเสียจากโบกเรียกรถกลับคอนโด
แต่ไม่ได้แปลว่าไม่คิดตามคำพูดของสนิมเรื่องของพ่อ สนิมพูดถูกเรื่องที่เปลวสัญญาไม่ตามหาพ่อ
แต่ถ้าพ่อเป็นฝ่ายมาตามหาเปลวเองเล่า แปลว่าไม่ได้ผิดสัญญากับแม่ ถูกต้องที่สุด
การที่เรารู้ว่าผู้ให้กำเนิดซึ่งเรียกว่าพ่อ มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้นั้น ต่อให้หลอกตัวเองว่ากำพร้า
ส่วนลึกแล้วกลับโหยหาที่จะได้พบหน้าสักครั้ง ไม่ได้ต้องการให้พ่อยอมรับเป็นลูก หรือมาดูแลอะไรเลย
วันนี้เปลวมั่นใจว่าเปลวดูแลตัวเองได้ ถึงแม้ไม่ร่ำรวยแต่ก็ไม่อดอยากเหมือนในอดีตที่ผ่านมาแน่นอน
ความลำบากสอนให้เปลวระมัดระวังในการใช้ชีวิต
การถูกทรยศหักหลัง สอนให้เข้มแข็งไม่อ่อนไหวให้ใครหยิบเอามาเป็นโอกาสสร้างบาดแผลในใจได้อีก
ความเห็นแก่ตัวของคนสอนให้เปลวรู้จักการใช้ชีวิต ไม่โง่ตกเป็นเหยื่อของคนเหล่านั้น
แต่ไม่ได้หมายความว่าเปลวจะมีนิสัยเลวร้ายไม่น่าคบ แค่ไม่อ่อนแออ่อนไหวอ่อนหัดให้ใครเห็น
รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมสังคมมากขึ้น การดิ้นรนเอาตัวรอดย่อมมีการพลั้งพลาด
ยังดีที่เปลวพลาดแค่เรื่องความรัก ‘ทองเปลว’ แม้ไม่ใช่ทองแท่ง แต่เนื้อแท้ยังคงเป็นทองคำอยู่ดี..?
กราบขออภัยคนอ่านทุกท่าน ที่นัดวันอัพนิยายแล้วเลทเลื่อนวันมา
สารภาพติดภารกิจ ไม่สามารถเข้ามาทำตามคำพูดได้จริงๆ
เอาเป็นว่าจะไม่นัดนะคะ คือช่วงนี้ยังวุ่นวายอยู่พอสมควร
แต่จะไม่เว้นช่วงห่างแน่นอน อย่างเร็วก็คง 3 วัน ถ้าช้าก็ไม่เกิน 5 วันแน่ๆ ค่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันด้วยดีเสมอมา
รักและคิดถึงคนอ่านทุกคนเช่นกันค่ะ
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
:pig4:
-
:pig4: หวังว่าที่ตามหาจะเป็นเรื่องดีนะไม่ใช่เป็นข่าวร้าย
-
อย่างน้อยก็มีเพื่อนแท้อยู่ข้างๆ ไม่โดดเดี่ยวนะทองเปลว
-
Thank u ที่พาน้องเปลวมาแล้ว
-
รออ่านน้องเปลวต่อ :katai2-1:
-
ชอบน้องเปลวจริงๆดูสู้ชีวิตดีอ่า
-
ชอบแบบน้องเปลวน้องหนิมจัง เพื่อนแท้ ไม่ได้หาง่ายๆ
ขอบคุณคุณลักษ์ที่พาน้องมาลงให้ได้ตาม
-
เปลวเข้มแข็งสู้ชีวิต o13 o13 ขอให้ได้เจอพ่อเถอะ :mew2: :mew2:
-
นายเอกของเราสู้ชีวิตจริงๆ o13
เชื่อว่าอดีตและรากเหง้าของเปลวจะเป็นยังไงก็แล้วแต่
และส่งผลต่อปัจจุบันมากแค่ไหน
ทองเปลวจะเอาตัวรอดได้แน่นอน แถมยังมีเพื่อนรักอย่างสนิมด้วย
สู้ๆนะทองเปลว
บวกเป็ด รอติดตามเสมอค่ะ
:pig4: :กอด1:
-
ชีวิตเปลวกับแม่น่าสงสารมากเลย สงสัยเป็นรักที่ถูกกีดกันด้วยฐานันดรแน่ๆ :เฮ้อ: แต่ยังดีที่เจอแม่สร้อยกับสนิม ไม่อย่างนั้น แม่กับเปลวคงไม่มีชีวิตรอด ใครนะทำได้ ต้องเป็นพวกขี้อิจฉาในวังแน่ๆ แบบพอรู้ว่าพ่อเปลวได้แม่เปลวเลยไม่ชอบใจ และที่มาถามหาน่าจะไม่ได้มาดีมีรูปซะด้วย ดีนะที่เฮียกวงฉลาดและรักเปลวเหมือนลูกหลาน แต่จะรอดไปได้สักเท่าไหร่ต้องมีพวกเห็นแก่เงินบอกแน่ๆ ถ้ามาร้ายขอให้เปลวหนีได้นะ :call: แต่ไม่แน่นะอาจจะเป็นคุณชายเพชรก็ได้ ที่ไดัรับมอบหมายจากพ่อเปลวมาตามหา ขอให้เป็นอย่างนั้นทีเถ๊อะ แต่อีกแง่หนึ่งคิดว่าเปลวต้องหาทางเข้าไปอยู่ในวังเพื่อสืบเรื่องตัวเองแน่ ๆ โดยการยอมเป็นอะไรกับคุณชายอ่ะเปล่า คิกคิก :hao6:
-
วังท่าจะวุ่นวายไหปลาแดก
-
ชีิวิตดรามามาก ตอนนี้เปลวจะทำอย่างไรต่อเรื่องพ่อ อีกอย่างพระเอกเป็นใครเนี่ย
-
ใครมาตามหาแม่ล่ะเนี่ย
ถ้ามามาดีๆละกัน
อย่ามาร้ายเลยน้าา
-
มาช้าแต่ยังมาแถมยาว ๆ นี่ซิดี..เอออออ...นิยายนะที่ยาวไม่ใช่อย่างอื่น..อิอิ...
-
ต่อสุ้ ยืนด้วยลำแข้งตัวเอง
เก่งอ่ะ เปลว สนิม
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คนในวัง เยอะนะ เจอทุกที่เลย หุหุหุ
-
ใครกันมาตามหาแม่ของเปลว
-
ชีวิตเปลวลำบากมาก
-
o13 o13 o13 o13 o13 :pig4: :pig4:
-
ใครมาตามหาแม่เปลวกันหนอแต่คิดว่าน่าจะเป็นคนที่น่าจะทำให้เปลวไปอยู่ในวังได้สินะ
-
เปลวมีเพื่อนดีนะ ว่าแต่ใครกันมาตามแม่เปลว?
-
อั๊ยย๊ะ.... มีเรื่องดีดีให้อ่านอีกแล้ว
-
:mc4: ดีใจจังได้อ่านงานของ คุณ LUK อีกแล้ว :L2: :L2: :L2:
-
มาช้าไม่เป็นไร แต่ขอให้มาเถอะะะ :hao3:
รอนะฮะ :')
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: มาเร็วๆน่ะ
-
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องเปลวสู้ๆนะลูก
-
คุณลักษ์ผูกปมของเรื่องให้ชวนติดตามตลอด
จะเดาก็หงายเงิบประจำ คือเดาทางถูกบ้างไม่ถูกบ้าง
ส่วนใหญ่เดาผิดประจำ คนเขียนวางหมากล่อได้ยอดเยี่ยมอ่ะ :ling3: :ling3: o13
รอได้นะครับ ยังไงก็เชื่อมั่นเสมอ ว่าเขียนจบไม่รอนาน
:pig4:
-
ความหลังมันเยอะ เปลวเอ้ย ฮ่าๆๆ
-
:hao3: :hao7: เข้ามารออ่านตอนต่อไปครัช
-
เกิน5วันละ คนเขียนหายตัว :katai4:
-
สนุกอ่ะค่ะ พระเอกสูงศักดิ์เว่อร์ แต่นายเอกก็น่าจะสมฐานะ
-
เปลวสู้ชีวิตมากๆ ผ่านอะไรมาเยอะทำให้เปลวสู้ชีวิตแบบนี้ ไม่ย่อท้อ สู้ที่จะยืนด้วยตัวเอง แต่สาเหตุที่แม่เปลวต้องออกมาจากวังคืออะไรกัน ใครมาตามหาแม่เปลวกัน เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงพึ่งออกตามหา
คุณลักซ์สู้ๆนะคะ :L2:
-
รออยู่นะคะ ＞＜
-
อยากรู้จัง ว่าทำไมแม่ของเปลวถึงหนีออกมาจากวัง :m28:
สู้ๆนะคร๊าพี่ลักษ์จ๋า :กอด1:
-
คุณลักษ์หายไปหน่ายยยยย
คราวนี้หายไปนานเลย
รออยู่นะครับ
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1:
-
มารอน้องเปลว
-
ถูกใจเรื่องนี้มาก ๆ
รอได้ค่ะ ถ้าว่างก็
มาต่อนะคะ o13
-
อยากให้พระเอก นายเอกเจอกันอีกเร็วๆจัง
-
สนุกมาก มาต่อไวไวนะคะ
-
ปกติเคยอ่านแต่แบบฮาๆรั่วๆไม่ค่อยมีสาระ แบบนี้ก็สนุกดีค่ะ ชอบๆ :katai2-1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
Part 3
“พวกหล่อนอีต้องนางโชว์ที่ตกกระป๋อง ผัวมันเพิ่งโดนตำรวจลากคอเข้าคุก
ไอ้ชาติมันวิ่งราวกระเป๋าคุณหญิงมุกดา งานนี้สุดหล่อที่กะเทยเคยพากันคลั่งติดคุกหัวโตชัวร์”
เสียงนินทาภายในห้องแต่งตัวเหล่านางโชว์ ซึ่งกำลังสาละวนแต่งหน้าทำผมเตรียมโชว์ค่ำคืนนี้
คำนินทาเข้าหูเปลวทำเอานางโชว์ดาวเด่นถึงกับชะงักไปเช่นกัน
“ไม่อยากจะเชื่อ แต่ก่อนหล่อบาดจิตบาดใจทำเอากูเคลิ้มเก็บไปฝันถึงเลยมึง แต่อีต้องมันจิกตากัดทุกคน
ที่มองผัวอย่างกับหมาหวงกระดูก ผ่านไปไม่ถึงปีผัวเป็นขี้ยาขายตัว 500 ก็เอา กูซื้อมากระเด้าตูดให้สะใจที่มันเคยเมินใส่
ไม่เห็นโดนใจอย่างที่ฝันสักนิด ดันเป็นขี้ยาโทรมลงไปถนัด ไม่หล่อเร้าใจเหมือนในอดีตเลยย่ะ”
เปลวกำมือเกร็งอย่างลืมตัว รู้สึกหดหู่กับสิ่งที่ได้ยินเกี่ยวกับอดีตคนรักที่เคยคบสมัยเรียน
เดี๋ยวนี้เป็นเพียงไอ้ตัวราคาถูกให้กะเทยเก็บมานินทาเป็นที่สนุกปาก ไม่เหลือศักดิ์ศรีให้ภาคภูมิใจอีกเลย
ถึงเปลวกับชาติจะเลิกกันหลายปีแล้ว สาเหตุนางโชว์ที่เคยยืนในตำแหน่งแถวหน้าชื่อว่าต้อง เกิดถูกตาต้องใจชาติเข้า
จึงเป็นจุดเริ่มต้นให้รักของเปลวพังลง ชาติเลือกความสะดวกสบาย มากกว่าจะคบเปลวที่มีแต่รูปแต่ดันขาดทรัพย์มาปรนเปรอ
เปลวถึงได้เจ็บและฝังใจในรักแรกจนไม่ยอมเปิดใจให้ใครอีก บาดแผลเก่าคอยตอกย้ำให้เปลวหมดศรัทธาในความรัก
เปลวเชื่อในมิตรภาพระหว่างเปลวกับสนิมและของแม่ลิกา คือรักแท้ไม่หวังผลตอบแทน หากเป็นความรักในฐานะชู้สาว
เปลวกลับหวาดระแวงกลัวคำหลอกลวงที่ตามมา ส่งผลให้หัวใจดวงนี้ไม่ยอมเปิดกว้างให้ใครเข้าไปสัมผัสได้อีกเลยตั้งแต่นั้น
“เม้าท์มอยอะไรยะ รีบแต่งหน้าแต่งตัวเข้า มัวแต่เม้าท์..ยัยเฟื้อง”
เจ๊เจสซี่ผู้จัดการคนเก่ง เบรกกิจกรรมบริหารปากนินทาชาวบ้านให้เงียบลง
“รับทราบค่ะ..เจ๊” กะเทยหลายนางประสานเสียงขานรับ
“ก็เร่งมือสิยะ อย่าให้ฉันต้องบ่น หนังหน้าเหี่ยวเพราะพวกหล่อน พาปวดหัวต้องคอยจ้ำจี้จ้ำไชกันทุกวัน”
เจ๊แกชี้นิ้วกราดอย่างต้องการจะย้ำเป็นรายตัว แต่รีบหดมือก่อนจะถึงเปลวซึ่งนั่งแต่งหน้าเงียบๆ
ไม่หือไม่อือทำหูทวนลมไม่สนใจเหตุการณ์รอบข้าง
“เปลว..แต่งตัวเสร็จไปหาเจ๊ที่ห้องด้วย” เจ๊เจสซี่ใช้โทนเสียงเอ็นดู
ทำเอาบรรดากะเทยสองสามนางขมุบขมิบปากอย่างนึกอิจฉา
“ได้ค่ะ..” เปลวตอบรับสั้นๆ โดยไม่คิดสนใจปฏิกิริยาของใครเลย เป็นธรรมดามีคนรักย่อมมีคนเกลียด
ทั้งที่ไม่เคยมีเรื่องกินแหนงแคลงใจกัน แต่ก็อย่างว่าคนเราต่างมีต้นทุนติดตัวมาไม่เหมือนกัน
ร้อยพ่อพันแม่ดิ้นรนกระเสือกกระสนให้ได้มาอยู่จุดนี้ เปลวเด่นดังรายได้ดีกว่าอีกหลายคน
ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ขึ้นมายืนจุดนี้ไม่ได้ หมดเงินทำศัลยกรรมกันไปเท่าไหร่ ก็ยังไม่สวยทรงเสน่ห์เทียบเท่าเปลว
ผู้ไร้ซึ่งการทำศัลยกรรม นมเต้าก็ไม่มีดันแต่งหญิงออกมาชนิดมิสควีนเวทีโลกยังอาย หากเปลวเอาดีลงสมัครประกวดล่ะก็
ไม่ไกลเกินฝันที่จะคว้ามงกุฎนานาชาติมาสวมลงบนหัวตัวเองให้โลกตะลึง
กะเทยหลายนางเคยเลียบเคียงถามไถ่ ถึงขั้นบางนางโน้มน้าวให้เปลวลงประกวด เริ่มจากมิสทิฟฟานี่ที่ดังกระฉ่อน
ก่อนก้าวสู่เวทีนานาชาติในฐานะตัวแทนประเทศไทย แต่คำตอบเปลวไม่ประกวดเด็ดขาด ไม่อยากทำนมไม่ต้องการเฉาะไข่
พูดตรงๆ เปลวไม่อยากแบกหน้าอกนูนสวยอย่างที่กะเทยซึ่งเข้ามายึดอาชีพนี้ ต่างใฝ่ฝันครอบครองเต้านมเด้งดึ๋งของตัวเอง เพราะเหตุนี้ชุดโชว์ที่เปลวแสดง จึงเป็นชุดปกปิดไม่เปิดเปลือยหรือยั่วยวน ความงามซึ่งเจิดจรัสเปล่งรัศมีของเปลว
เกิดจากใบหน้าบวกรูปร่างสวมชุดเลิศหรูอลังการเช่นชุดซูสีไทเฮา หรือชุดไทยประยุกต์เป็นต้น
ค่ำคืนนี้การแสดงของเปลวมาในชุด วีรสตรีกู้ชาติบ้านเมืองผู้ซึ่งได้รับยกย่องให้เป็นบรรพบุรุษผู้เสียสละ
เพื่อให้ลูกหลานได้กราบไหว้บูชาในคุณงามความดีที่ยอมสละชีพให้กับแผ่นดิน นั่นคือสมเด็จพระศรีสุริโยทัย..
บุคลิกของเปลวโดดเด่นจนไม่อาจปฏิเสธ ใช่เป็นใครก็ได้ที่จะสวมใส่อาภรณ์ซึ่งบ่งบอกฐานันดรศักดิ์
ยิ่งเป็นขัตติยะนารีราชนิกุลชั้นสูงเหล่าเชื้อพระวงศ์ด้วยแล้ว กะเทยแต่ละนางหาคนที่มีสง่าราศีเปล่งรัศมีสวยงาม
น่าเคารพเลื่อมใสเฉกเช่นเปลวได้นั้น..ถือว่าหาได้ยากยิ่ง ด้วยเหตุผลดังกล่าว เปลวจึงเป็นตัวเด่นคอยรับบท
ในลักษณะนี้เสียแทบทั้งสิ้น โดยเฉพาะชุดการแสดงที่อิงประวัติศาสตร์ต้องเลือกเปลวเป็นตัวเด่นเสมอ
อินเนอร์ที่แสดงออกทางสีหน้าและแววตาของเปลวมีพลังเปี่ยมอำนาจ และยังคงสวยงามบาดจิตในเวลาเดียวกัน..
ความสามารถอย่างเป็นธรรมชาตินี้ ใช่กะเทยทุกนางจะมีกันได้ บางคนสวยแต่ไร้พลัง บางคนงดงามแต่ขาดความสง่า
ไม่ด้อยสิ่งใดก็ขาดไปสิ่งหนึ่ง ยากที่จะหาใครสวมบทแล้วครบองค์ได้อย่างเปลว..
“ก๊อกๆๆ..”
“เข้ามา” เสียงเจ๊เจสซี่อนุญาต หลังเปลวมาเคาะประตู
“นั่งสิ..เจ๊มีเรื่องจะคุยด้วย” เปลวหย่อนตัวนั่งยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามภายในห้องทำงานส่วนตัวของเจ๊แก โดยยังคงไม่ปริปาก
“หล่อนจะไม่ถามเหรอ ว่าเจ๊เรียกมาทำไม” เปลวแค่ยกยิ้ม ยังคงไม่เอ่ยคำพูดใดๆ รักษาท่าทีได้อย่างคงเส้นคงวา
“เฮ้อ!..ฉันกลัวใจหล่อนจริงๆ เป็นอีพวกที่เหลือต้องกระวีกระวาดไม่รอให้ฉันเชิญนั่ง นางแหกปากถามฉันแล้ว
นี่หล่อนควบคุมตัวเองได้ดีจนฉันไม่อยากจะเชื่อว่าหล่อนเพิ่งอายุ 22” เปลวยังคงอมยิ้มตอบเช่นเดิม
“ฉันมีเรื่องแจ้ง ปกติบริษัทเราไม่เคยรับงานโชว์ข้างนอก ส่วนใหญ่ลูกค้าซื้อบัตร กรุ๊ปทัวร์ติดต่อพาลูกค้าเหมาเข้ามาดู
ที่เวทีพวกเรา งานโชว์ข้างนอกก็ยกให้คณะโชว์เล็กๆ เขาหากินกันไป หนนี้เราจำเป็นต้องรับงานอย่างไม่มีทางเลี่ยง
ท่านผู้ว่าขอมาด้วยตัวท่านเอง ให้เราจัดโชว์ไปแสดงในงานเลี้ยงต้อนรับบุคคลสำคัญในคืนพรุ่งนี้ 3 ทุ่ม ที่โรงแรมxx
เห็นว่าบุคคลร่วมงานพวกลูกท่านหลานเธอบรรดาเซเลบไฮโซ มาประชุมธุรกิจส่วนหนึ่ง เขามาประชุมกันสามวันแล้วล่ะ
คืนพรุ่งนี้จัดเลี้ยงปิดงาน การแสดงที่จะใช้นอกจากจ้างดนตรีคลาสสิคเปิดฟลอร์ลีลาศ ยังต้องการโชว์พวกเราสองชุด”
“เรื่องนี้ไม่ปรึกษาพี่ตุ่น แกดูแลโชว์บริษัทนี่คะ” เปลวเริ่มงงเจ๊เจสซี่ตามมาคุยเป็นการส่วนตัว
หากรับงานโชว์ก็ควรคุยกับพี่ตุ่นที่ดูแลด้านนี้สิ ดันเรียกเปลวมาคุยไม่ประหลาดใจก็แปลกล่ะ
“นี่หล่อน..ถ้าฉันไม่คุยกับตุ่นก่อนจะตามเธอมาคุยเหรอยัยเปลว ที่เรียกมาก็เพราะประเด็นนี้
ที่เท้าความให้ฟังก็เพื่อให้เธอรู้ที่มาที่ไปหรอก จะขนเซ็ทใหญ่ไปโชว์ แล้วทางนี้จะเอาที่ไหนโชว์กับลูกค้ากรุ๊ปทัวร์
ที่เข้าคืนพรุ่งนี้กันล่ะยะ ฉันกับตุ่นมีความเห็นตรงกันเราจะใช้ของยัยกิ่ง 1 ชุด ส่วนชุดฟินาเล่ไฮไลท์ของงาน
ฉันจะให้เธอโชว์เดี่ยวคลีโอพัตราราชินีทรงเสน่ห์ ชุดนี้เธอเคยโชว์ครั้งเดียวในงานฟูลมูน จากนั้นไม่เคยโชว์อีกเลย
ชุดที่ทำให้เธอขึ้นแท่นนางโชว์เบอร์หนึ่ง หวังว่าคงไม่ลืมเสียล่ะ ถ้าไม่เพราะยัยต้องหลงผู้ชายจนเบี้ยวงานล่ะก็
เธอก็คงไม่ได้ขึ้นโชว์แทน ฉันสั่งเก็บไม่ให้เอาออกมาใช้อีก ตั้งใจเก็บไว้เตือนความจำ
อย่าได้ไว้วางใจกะเทยต่างคณะ ถ้าไม่ได้เธอโชว์ในวันนั้นล่ะก็ เราคงดับอนาถกันทั้งคณะ
จำได้ใช่ไหม งานต้อนรับคณะทูตภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เขาจัดปาร์ตี้ริมหาด
ยิ่งใหญ่อลังการพลาดขึ้นมาโดนปรับหมดตูดซวยแน่ๆ เจอประสบการณ์หวาดเสียวทำเอาหลอนในครั้งนั้น
ทำให้ฉันไม่กล้ารับงานนอกอีกเลย กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิม มันควบคุมไม่ได้เสียด้วยสิ”
เปลวนึกทบทวนเหตุการณ์ครั้งนั้น ทำไมเธอจะจำไม่ได้ อดีตเธอเป็นนางโชว์ตัวเล็กๆ เพียงตัวประกอบที่มีค่าเหนื่อยน้อยนิด
เมื่อเทียบกับตัวเด่นพวกเบอร์ต้น จะว่าเป็นความซวยหรือโชคช่วยไม่รู้ควรเปรียบยังไงดี นังต้องคนที่แย่งพิชาติคนรักเปลวไป
ได้รับเชิญจากเจ๊เจสซี่ให้แสดงโชว์ชุดคลีโอพัตรากลางหาดทรายคืนฟูลมูน ซึ่งเป็นงานเลี้ยงต้อนรับคณะทูต
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เห็นว่าค่าตัวที่นังต้องเรียกมาร่วมแสนทีเดียว แต่เจ๊เจสซี่ก็ยอมทุ่มทุนสร้างไม่ใช้นางโชว์บริษัท
เพราะช่วงเวลานั้นนางโชว์ที่โดดเด่นและดังเป็นอย่างมากคือต้อง เรียกได้ว่าเป็นยุคทองของนางเลย
ความซวยเลยมาตกที่เปลว ต้องรู้ว่าเปลวคืออดีตคนรักของพิชาติ ซึ่งเป็นนางโชว์ไร้ชื่ออยู่ที่นี่
เงื่อนไขที่ต้องรับงานนี้คือ ระหว่างซ้อมโชว์เปลวต้องมาคอยรับใช้ประหนึ่งขี้ข้าส่วนตัวนาง เจ๊เจสซี่ไม่มีทางเลือก
เปลวเองก็จนหนทางเช่นกัน หากปฏิเสธก็เท่ากับตกงานโดยปริยาย การโดนแกล้งมีมาสารพัดจิกหัวใช้เกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้
เป็นเจตนาของต้องที่ระบุขอให้เปลวมาคอยรับใช้อยู่แล้ว เปลวยอมรับด้านความสามารถของต้องเก่งกาจจนต้องยกนิ้วให้
ในการแสดงโชว์ ช่วงเวลาที่ได้คลุกคลีดูการซ้อมของต้อง เปลวจึงมีโอกาสซึมซับจดจำเทคนิคไปโดยปริยาย
ถึงวันงานปรากฏต้องเบี้ยวไม่มาดื้อๆ โทรตามก็ไม่รับสายซะงั้น ร้อนถึงเจ๊เจสซี่เหงื่อแตกพลั่กไหลเป็นน้ำเชียวล่ะ
ขืนผิดสัญญากับเจ้าภาพ นั่นหมายถึงต้องจ่ายค่าปรับ 5 เท่าของค่าจ้างทั้งหมด
เจ๊แกถึงกับลมจับ ก่อนแสงสว่างมะเลืองมะลางจะเจิดจ้า นางโชว์มืออาชีพถือกำเนิดมาถูกจังหวะ
ช่วยแก้ไขสถานการณ์แถมยังเป็นตำนานเล่าขานกันอีกต่างหาก ความงดงามท่ามกลางสายตาผู้ชมนานาประเทศ
ต่างปรบมือชื่นชมกันไม่ขาดปาก เกี่ยวกับนางโชว์สาวประเภทสองซึ่งสวมชุดคลีโอพัตรา ที่กำลังขยับริมฝีปาก
ไปตามท่วงทำนองเนื้อหาของเพลงได้อย่างสมจริง ท่าทียั่วยวนเต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของเปลวในครั้งนั้น
ถึงกับทำให้ตัวแทนบางประเทศติดต่อขอเปลวไปบริการส่วนตัว แต่คำตอบที่ได้คือการปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง
เปลวไม่คิดจะขายตัวกิน ต่อให้ลำบากอดอยาก ก็ไม่คิดขายตัวแลกเงินยาไส้เป็นอันขาด
นี่คือจุดยืนที่เปลวยึดมั่นใช้เป็นอุดมการณ์ในอาชีพ นับตั้งแต่วันแรกที่ก้าวเข้ามาเป็นนางโชว์เลยก็ว่าได้
การแจ้งเกิดครั้งนั้น ชื่อของนางโชว์นามว่าเปลวฟ้าเริ่มกลายเป็นที่รู้จักในวงการเพียงชั่วข้ามคืน
ก่อนจะมายืนแถวหน้าเบอร์หนึ่งเมืองพัทยาอย่างเช่นทุกวันนี้ โดยไม่มีการทำศัลยกรรมเสริมหน้าอก
หรือแก้ไขในส่วนบกพร่องของร่างกายแม้แต่น้อย นอกจากบำรุงผิวพรรณอาศัยผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพเกรดเอราคาแพง
ตามคำแนะนำของกะเทยรุ่นพี่ที่แนะนำกันมา เพียงเท่านี้ทองเปลวผู้ขัดสน ก็ผงาดเป็นเปลวฟ้าที่งดงามเจิดจรัส
อยู่บนเวทีท่ามกลางแสงไฟได้อย่างน่าทึ่ง กลบเสียงนินทาได้อย่างสิ้นเชิงโดยเฉพาะคำครหา..
ที่พูดกันว่าเปลวอาศัยผู้ใหญ่ท่านหนึ่งสั่งเจ๊เจสซี่ดันให้มายืนอยู่ตรงจุดนี้ ยอมใช้เรือนร่างเป็นทางผ่าน
สู่บันไดดาวนางโชว์เงินแสน ในที่สุดเหล่านางโชว์ก็ต้องยอมรับ เปลวขึ้นมายืนจุดนี้ด้วยความสามารถ
กอปรกับคุณสมบัติที่ติดตัวมา ความงามเกินหญิงงามอย่างเป็นธรรมชาติ แม้แต่ชายแท้ก็ยังต้องพิศมองอย่างชื่นชม
ถูกสะกดให้หยุดสายตาไว้ทันที
“ตกลงว่าไง นั่งเงียบไร้วิญญาณตั้งนาน มีคำตอบให้ฉันหรือยังยะ
ที่ถามอยากรู้หล่อนพอจะซ้อมทันไหม โชว์คลีโอพัตรานั่นน่ะ”
เจ๊เจสซี่ดึงความคิดเปลวให้คืนสู่ปัจจุบัน หลังเผลอรำลึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา
“ได้สิเจ๊..ถ้างั้นพรุ่งนี้เปลวจะเข้ามาช้อมตอนเก้าโมง”
“ตกลง..ฉันจะได้ให้เตรียมอุปกรณ์ให้ เรื่องชุดไม่ต้องห่วงหรอกนะ
พรุ่งนี้ลองสวมดูก่อน ติดขัดฉันจะให้ยัยน้อยแก้ไขทันที” เจ๊เจสซี่สรุปรวบรัด
“ค่ะ..แค่นี้ใช่ไหมที่เรียกเปลวมา”
“อีกเรื่องเพิ่งนึกขึ้นได้ พักนี้มีคนแปลกหน้าถือรูปผู้หญิงมาถามมีใครรู้จักผู้หญิงคนนี้ไหม
เห็นว่าชื่อมัลลิกาท่าทางดูไม่น่าไว้ใจ ไม่รู้พวกมันมาตามหาใครกันแน่
ที่เล่าให้ฟังฉันคิดว่าบางทีมันอาจเอาเรื่องนี้มาบังหน้า ความจริงวางแผนอย่างอื่น
เนียนตีสนิทอีกะเทยปัญญาอ่อนพวกเห็นผู้ชายเป็นไม่ได้โผเข้าหาตัวสั่นจนอยากถีบ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
ฉันอยากเตือนเธอไว้หน่อย เผื่อเป้าหมายพวกมันคือเธอจะได้ระวังตัว”
เปลวแอบสะดุ้งเล็กน้อย ปริปากถามเจ๊เจสซี่เกี่ยวกับแนวความคิด พูดมามีเหตุผลอะไรถึงได้คาดเดาอย่างนี้
“ทำไมเจ๊คิดว่าเป้าหมายพวกมันคือ..เปลว”
“โอยฉันไม่ได้คิดไปเอง อีกะเหรี่ยงมันบอก หนึ่งในสามคนเห็นรูปเธอติดบอร์ดบริษัท
ก็รูปโปสเตอร์แผ่นใหญ่ที่ใช้โปรโมทตอนนี้ไง มันหลุดปากว่าหน้าตาเธอคล้ายผู้หญิงในรูปที่กำลังหาตัว
ฉันเกรงมีแผนแอบอ้าง ที่จริงกะอุ้มเธอไปเก็บเซฟเฮ้าส์พวกมีอิทธิพลที่หวังรวบกินเธออยู่
ก็เธอไม่เล่นด้วยประหนึ่งเป็นนางสีดาพระราม จนอีพวกกะเทยนอกรีตทั้งหลายมันพากันอิจฉา
เรื่องเธอหวงตัวทั้งที่ไม่ใช่ชะนียังไงยะ” เปลวไม่ถือสาคำพูดของเจ๊เจสซี่ ที่หยิบยกมาเป็นเรื่องจริง
กะเทยในคณะรู้เรื่องที่เสี่ยมีเงินมีอิทธิพลหลายราย ส่งคนมาทาบทามให้เปลวไปรับใช้
แต่เปลวปฏิเสธแทบทุกราย นางโชว์เหล่านี้พากันคิดว่าเปลวโง่ ไม่ยอมฉวยโอกาสตอนกำลังรุ่ง
ต่างคนต่างความคิดเปลวไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ ถือโทษโกรธใครที่คิดแบบนี้
ปัญหาตรงหน้ามากกว่าน่าเป็นห่วง เริ่มจะคืบคลานเข้าใกล้เปลวขึ้นมาเรื่อยๆ
ทำไมถึงมีบุคคลแปลกหน้ามาตามหาแม่ มาดีมาร้ายเปลวไม่อาจคาดเดาได้จริงๆ
จะให้เชื่อว่ามาดีก็ยากทำใจยอมรับ ในอดีตแม่เคยหนีตายแทบเอาชีวิตไม่รอดมาแล้ว นี่คือเหตุผลที่เปลวระวังเป็นพิเศษ
“ขอบคุณมากเจ๊ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เปลวขอตัวขึ้นโชว์ก่อนนะ”
“อืมหมดธุระล่ะ ไม่ต้องห่วงค่าตัวงานนอกเธอได้เพิ่มอีกเท่าตัวนะ ฉันบวกให้เรียบร้อยแล้ว”
เจ๊เจสซี่ยิ้มให้เปลวอย่างเอ็นดู ตลอดที่อยู่วงการนางโชว์มาค่อนชีวิต เจ๊แกก็เพิ่งเจอเปลวนี่แหละ
ที่เป็นกะเทยทระนงศักดิ์ศรีวางตัวดีไม่มีราคีจับ ไม่ว่าเงินถุงเงินถังมาล่อแค่ไหนเปลวก็ไม่ผวาตะครุบ
ทั้งที่อาชีพนางโชว์ต่างต้องการเงินใช้ให้ชีวิตสะดวกสบาย หวังความร่ำรวยกันทั้งนั้น แต่เปลวมีจุดยืนชัดเจน
เลือกใช้เงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรงไม่หวังรวยทางลัด ทั้งที่มีเสี่ยรวมถึงผู้มีอิทธิพลหลายรายยื่นข้อเสนอให้
ชนิดใครรู้คงตาโตเท่าไข่ห่าน แต่เปลวปฏิเสธแทบไม่เสียเวลาคิด ทำให้คนทาบทามหน้าแตกกลับไปหลายรายแล้ว
เรื่องนี้แหละที่เจ๊แกห่วงกลัวเปลวจะถูกอุ้มจับตัวเอาไปดื้อๆ คนเราลองหน้ามืดตามัวบทต้องการขึ้นมา
มันไม่เกี่ยงวิธีที่จะนำมาใช้กันหรอก หากเป็นแบบนี้เปลวก็น่าเป็นห่วงจริงๆ
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
[ไงยะ..หายหัวเลยนะไม่โทรหากูเลย] พี่แจ่มโทรมา
“เปลวทำงานนะพี่ ไม่ได้มีเวลาว่างร่อนไปร่อนมาเหมือนพี่นิ”
[อ้าวอีนี่..รับมัดจำไปยังไม่เริ่มงานให้กูเลย หรือจะเบี้ยว..อีเปลว] นางใส่มาเป็นชุดเลยทีเดียว
“เบี้ยวไรเล่า พี่ไม่โทรแจ้งพิกัดเป้าหมายให้ จะมาโทษเปลวไม่ได้ ตกลงตั้งใจโทรมาบ่น
ถ้าแค่นี้เปลววางสายนะกำลังซ้อมโชว์อยู่ คืนนี้ต้องโชว์นอกสถานที่ด้วย ไม่ว่างคุยเล่นกับพี่หรอก..พี่แจ่ม”
[โถ!..นางโชว์ดาวเด่น ว่างไม่ว่างวันนี้บ่ายสองมึงต้องว่างล่ะ]
“อะไรอีก..ไม่ต้องโยกโย้ได้ไหม พูดมาตรงๆ เลยดีกว่า”
เปลวชักหงุดหงิดพี่แจ่มขึ้นมาบ้างแล้ว น้ำเสียงจงใจแสดงให้อีกฝ่ายรับรู้ชัดเจน
[ก็เป้าหมายไง กูโทรมาเพื่อจะให้เริ่มงาน บ่ายสามเป้าหมายมันพาเมียน้อยไปช็อปที่ห้างเดิม มึงตามไปเก็บยอดได้เลย]
“อีกล่ะเปลี่ยนรายใหม่ได้ไหม รายนี้เปลวขอบาย”
[ไม่ได้..กูจะหาใครแทนมึงทัน รับเงินมัดจำไปแล้วนะเปลว]
“เฮ้อ!..เอาเงินคืนไปไหม จะได้หมดปัญหา”
[กูไม่รับคืนโว้ย! งานนี้มึงต้องช่วยกูก่อน]
“อ้าว!..นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่เอา ตกลงจะให้เปลวทำยังไง”
[น่านะมึงออกโรงให้หน่อย เล่นงานชนิดไม่กล้าพากันเดินห้างยิ่งดีเอาให้อายกันไปข้าง
คราวนี้กูเตรียมถ่ายวีดีโอส่งให้เมียหลวงแล้ว ว่าเราลงมือจริงสำเร็จหรือไม่หมดหน้าที่กูล่ะ
เลิกไม่เลิกช่างหัวพ่อเหอะ กูจ่ายส่วนที่เหลือให้มึงทันที..โอเคไหม]
“ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ ทำไมเขายอมล่ะ”
[เออสิ..กูเคลียร์เมียหลวงแล้ว นางยอมรับเงื่อนไขขอให้ได้แก้แค้นที่นางโดนด่าทางไลน์ก็พอ]
เปลวใช้เวลาครุ่นคิดชั่วครู่ พินิจดูผลได้ผลเสียอย่างไหนคุ้มค่ากว่า ไม่หวังผลสำเร็จแถมเงินที่เหลือก็จ่าย ไม่เลวทีเดียว
เก็บเอามาเป็นค่าเช่าคอนโดเดือนนี้ได้อย่างสบาย
“ตกลง..จะให้ไปเจอที่ไหน”
[เดี๋ยวกูไปรับ มึงอยู่บริษัทใช่ไหม]
“อืม..ถ้างั้นเข้ามาบ่ายโมงนะ ขอเวลาเตรียมตัวเล็กน้อย”
[ตกลง..บ่ายเจอกัน] เปลวรับปาก เรื่องให้พี่แจ่มมารับเป็นผลดีเพราะเปลวไม่มีรถอาศัยใช้บริการรถรับจ้าง
ถือว่าทุ่นค่าใช้จ่ายส่วนนี้ด้วย ใครจะว่าเปลวงกไม่สนหรอก ชีวิตคนเรามีกินมีใช้ไม่เท่ากัน
คนที่หาเงินกว่าจะได้แต่ละบาท เหน็ดเหนื่อยสายตัวแทบขาด
ย่อมรู้คุณค่ามากกว่าพวกที่ไม่เคยผ่านความลำบากกันเลย..นี่คือเหตุผลที่เปลวต้องประหยัด
“แต่งตัวสวยเชียวจะไปไหน” เจ๊เจสซี่ทักนางโชว์สุดฮอต หลังเปลวซ้อมโชว์ที่ใช้แสดงในคืนนี้เป็นที่น่าพอใจแล้ว
เรื่องชุดแก้ไม่มากสั่งให้น้อยกะเทยที่ดูแลด้านซ่อมบำรุงรับไปจัดการแล้ว คาดว่าคืนนี้คลีโอพัตราจะถูกปลุกให้คืนชีพ
มาสะกดสายตาชายหญิงในงานอีกครั้ง พิสูจน์ได้จากการซ้อมไปสดๆ ร้อนๆ ที่เพิ่งจบ
แววตาอารมณ์ของเปลวที่แสดงออกกับดนตรีและเสียงเพลงนั้น ขนาดไม่ได้แต่งองค์ทรงเครื่องครบเซ็ท
ยังทำให้เจ๊ตุ่นผู้ที่ควบคุมกำกับการแสดงถึงกับอึ้งทีเดียว
การถ่ายทอดอารมณ์ผ่านดวงตา บวกลีลาท่าทางสะกดผู้ชมได้อย่างง่ายดาย จนต้องเชื่อในสิ่งที่เห็นทึ่งในสิ่งที่ดู
ไม่ใช่ใครก็สามารถทำได้ แต่เปลวมีพรสวรรค์ในเรื่องนี้จริงๆ กล้าพูดไม่อายปาก
คืนนี้ราชินีเลอโฉมผู้ที่ทำให้กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่พากันหลงใหลหัวปักหัวปำ
หญิงเดียวในโลกที่ได้ชื่อว่างดงามทรงเสน่ห์สามารถสยบบุรุษให้อยู่แทบเท้าได้ง่ายดาย
กำลังจะฟื้นคืนชีพให้เห็นบนเวทีอีกครั้ง ฟังเหมือนพูดเกินจริง แต่โดยรวมแล้วต่อให้เปลวไม่ใช่สาวอียิปต์ตาคม
โทษทีเหอะหนุ่มเอเชียที่เกิดมาด้วยรูปลักษณ์ดุจปฏิมากรรมมีชีวิตนามเปลวฟ้า นางโชว์ทรงเสน่ห์อันดับหนึ่งเมืองพัทยา
กำลังจะสร้างความทรงจำครั้งใหม่ให้ผู้ชมจดจำไปอีกนานแสนนาน..
“ธุระนิดหน่อยค่ะเจ๊ เปลวตามไปที่โรงแรมเลยนะ กำหนดที่เปลวต้องโชว์สามทุ่มใช่ไหม”
เปลวหันมายิ้มสกาวงามเจิดจรัสให้เจ๊เจสซี่ ที่บอกแบบนั้นเพราะผู้หญิงสวยตรงหน้า
ในชุดรัดรูปโชว์ปลีน่องขาวนวลเนียนจากรอยแยกของกระโปรงสอบสีน้ำทะเลสด
ช่วยขับผิวคนใส่ดูผุดผาดงามบาดจิตบาดใจอีกเท่าตัว ผมยาวสลวยปล่อยเป็นธรรมชาติกลางแผ่นหลัง
มีน้ำหนักเงางามขับวงหน้าอ่อนเยาว์ให้ตราตรึงเข้าไปใหญ่ จะว่างามดุจนางฟ้าก็ไม่เกินจริงถ้าจะเปรียบเช่นนั้น
ในเมื่อเปลวฟ้านางโชว์คนนี้เปล่งประกายงดงามขนาดนั้นจริงๆ
“ตามนั้น..แหมหล่อนแต่งตัวแบบนี้ สวยจนฉันอยากจิกหนังหน้ามานาบลงหน้าฉันจริงๆ
ไม่ต้องโมด้วยมีดหมอหล่อนก็งามเนอะ” เจ๊เจสซี่พูดจีบปากจีบคอกึ่งกัดกึ่งหยอก
โดยไม่ได้คิดจริงจังอย่างประโยคที่เอ่ยไปแม้แต่น้อย นอกจากชื่นชมในคุณสมบัติของลูกน้องจากใจจริง
ถึงเปลวจะสวยจนข่มกะเทยตายสนิทกันเป็นแถว แต่นิสัยไม่เคยมีท่าทีจองหองอวดดี
ข่มคนซึ่งด้อยกว่าให้เห็นเลย นอกจากชอบเก็บตัวไม่สุงสิงใครถ้าไม่จำเป็น ดังนั้นต่อให้มีคนอิจฉาตาถลน
ก็ไม่สามารถแสดงออกซึ่งหน้ากับเปลวได้ เพราะเปลววางตัวให้คนเกรง พูดให้ถูกวางตัวดีจนคนไม่กล้าแตะ
ดุจอัญมณีเลอค่าที่ได้แต่มองแต่ไม่อาจแตะต้องประมาณนั้น
“ขอบคุณนะเจ๊เปลวถือเป็นคำชม ไปล่ะ..บาย” เปลวส่งยิ้มทะเล้นให้เจ๊เจสซี่ได้น่ารักน่าชัง
ก่อนพลิ้วร่างระหงเดินอย่างสง่าดิ่งออกจากบริษัท รถของพี่แจ่มมาจอดรอรับเธอแล้ว
“โห..สวยจนอยากตบ” พี่แจ่มทัก หลังเปลวขึ้นนั่งตีคู่เรียบร้อย
“รถคันนี้เหรอพี่ เปลวก็ว่าอยู่..ไปรวยมาจากไหนถึงถอยเบ้นซ์ออกมาโฉบค่ะ”
เปลวตีมึนเนียนถามเรื่องรถหน้าตาเฉย สาเหตุคือรถพี่แจ่มที่ใช้มารับดันเป็นเบ้นซ์คันโก้ราคาเหยียบสามล้าน
เปลวจำไม่ผิดพี่แจ่มแกขับโตโยต้ายาริสสีขาว แล้วไปเอาเบ้นซ์สีดำเงาวับมาจากไหน
“ฮิฮิ..คันนี้เหรอ กูยืมยัยเมียหลวง นางยอมให้กูเอามาใช้จัดการภารกิจครั้งนี้
นางคงแค้นที่ยัยเมียน้อยตัวแสบส่งไลน์ด่าไม่ไว้หน้า งานนี้ย้ำกูอีกให้มึงจัดหนักเลย
เล่นเป็นกิ๊กผัวนางชนิดยัยเมียน้อยวีนแตกทะเลาะกับผัวนางได้ยิ่งดี จะได้รับรู้หัวอกคนที่โดนสวมเขามันเป็นยังไง
เข้าใจไหมคราวนี้หล่อนจะต้องเล่นบทไหน จัดหนักเลยเปลว” พี่แจ่มเน้นมา เปลวเก็ททันที
ที่แท้คือยานพาหนะสนับสนุนจากเมียหลวง คงไม่ใช่แค่เปลวที่งกแล้ว พี่แจ่มก็ตัวแม่เช่นกัน
แต่เรื่องนี้ทำให้เปลวลดความหนักใจลงไปมากทีเดียว จะได้ไม่ต้องคิดเยอะ
งานนี้เห็นทีฉะกันซึ่งหน้าตรงๆ ไม่ต้องสวมวิญญาณนางเอก เล่นบทนางร้ายแบบนี้ก็คงไม่เลว
“เอางั้น..ใช่ไหม”
“เออสิ..อย่าบอกว่ามึงหน้าบางเสียล่ะ”
“เปล่าๆ แค่ต้องการให้แน่ใจ”
“ตามนี้..ไม่เปลี่ยนแปลง”
“เป้าหมายไม่เปลี่ยนใจไปที่อื่น ถ้าเสียเที่ยวคราวนี้เปลวถือว่าพี่ได้ข้อมูลพลาด
ไม่มีครั้งหน้าแก้ตัวแล้วนะ หาคนใหม่สำรองแทนเปลวได้เลย”
“เออสิยะ..อัพเดทล่าสุดเป้าหมายถึงห้างแล้ว ไม่ให้เสียเที่ยวรีบไปจัดการภารกิจให้มันเสร็จๆ”
“พี่บอกตัวเองเถอะ เร็วไม่เร็วเปลวไม่ใช่คนขับรถนิ”
“อรึ้ยยย!!..มึงมันจี๊ดตัวแม่จริงๆ” พี่แจ่มหันมาค้อนเปลวตาปลิ้น
ก่อนสะบัดหน้าเชิดมองตรงที่ถนน ค่อยเร่งความเร็วรถเพิ่มขึ้นไปอีก
“เปลวกูคิดไปเองหรือเปล่า ดูเหมือนฮอนด้าสีวิคสีดำขับตามเรามาตั้งแต่ที่แวะรับมึง หรือว่าไง”
เปลวไม่เข้าใจที่พี่แจ่มพูด แต่ก็หันกลับไปมองผ่านกระจกหลัง เห็นฮอนด้าสีวิคสีดำขับตามมาไม่ห่าง
“ทำไมพี่ถึงคิดว่าเขาตามเรามา” ตัดสินใจถามพี่แจ่มให้หายสงสัย
“ก็กูเร่งเครื่อง มันก็เร่งบี้ตามติดมาไม่ห่างแบบนี้ จะให้กูคิดยังไง”
“พี่แน่ใจ”
“เออสิอีนี่..อาชีพกูหูตาไม่เร็วไม่รอบคอบมีหวังตายไปนานแล้ว”
“พวกมันเป็นศัตรูพี่หรือเปล่า”
“กูจะรู้ไหม ก่อนจะมารับมึงก็ไม่เห็นใครตาม นอกเสียจากมันดักรอบริษัทมึงอยู่แล้ว
ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่ใช่ตามกู อาจเป็นมึงแล้วอีเปลว ไปเหยียบหางใครเข้าล่ะอีนี่”
“อ้าวไม่รู้วุ้ย! ลองดูอีกสักระยะว่ามันตามเรามา หรือเราคิดไปเอง” เปลวครุ่นคิดคิ้วตีกันยุ่ง
ถ้าเป็นอย่างที่พี่แจ่มคาดการณ์แสดงว่ามีคนสะกดรอยตามเปลวอยู่แน่ๆ มันทำแบบนี้ต้องการอะไร
เปลวหาเหตุผลไม่ได้จริงๆ สองสามวันมานี้มีอะไรแปลกๆ ที่เปลวก็มืดแปดด้านอยู่เช่นกัน
“ไม่เห็นมันแล้ว หาที่จอดรถก่อนสงสัยจะคลาดเคลื่อน”
“นั่นสิ..หรือเราเข้าใจกันไปเอง” เปลวค่อยรู้สึกโล่งอย่างประหลาด
ที่ไม่เห็นรถปริศนาคันดังกล่าว กระทั่งพี่แจ่มนำรถเข้ามาจอดเรียบร้อย
“มึงตรงไปร้านเพชรปิ่นมณีนะ ตอนนี้เป้าหมายเลือกเพชรอยู่ที่นั่น
ลูกน้องกูไลน์บอก เดี๋ยวกูตามไป..ขอแวะหาลูกน้องก่อน”
“แล้วไง ให้เปลวลงมือเลยหือ”
“รอแป๊บ..เอากล้องวีดีโอที่ลูกน้องก่อน กูขอถ่ายไว้เป็นหลักฐาน
ยืนยันว่าเราลงมือทำงานแล้ว ยัยเมียหลวงจะได้ไม่มาว่ากูโมเม”
“ตกลง ถ้างั้นเปลวรอสัญญาณจากพี่แจ่ม..โอเคไหม”
“โอเค..แยกย้ายเถอะ” ลงจากรถ เปลวก็เดินลัดเพื่อเข้าไปในห้าง
ระหว่างนั้นซีวิคคันปริศนาก็โผล่มา เปลวจำทะเบียนได้ว่าเป็นคันเดียวที่ขับตามพี่แจ่ม
ทำให้ต้องเปลี่ยนแผน ชักจะแน่ใจแล้วรถคันนี้ขับตามมา
“พี่แจ่มเปลี่ยนแผน ขณะนี้ไม่โปร่งแล้ว จำซีวิคคันนั้นได้ไหม”
[เออ! แล้วยังไง] เปลวโทรหาพี่แจ่ม ขณะหาทางหนีทีไล่ไปด้วย พอซีวิคดังกล่าวลดกระจก
คนในรถเป็นผู้ชายหน้าตาเหมือนพวกมาเฟีย พากันมองมาที่เปลว อีกไม่ช้าคงจอดแล้วลง
ระยะห่างสิบก้าวล่อแหลมและสุ่มเสี่ยงต่อความปลอดภัย เปลวใส่ส้นสูงกว่าสามนิ้วครึ่ง หากต้องหนีคนพวกนี้ไม่สะดวกแน่
“พี่แจ่มไม่ได้การแล้ว วนรถมารับเปลวด่วนเลย..เร็วเข้า”
[อ้าว! มึงเจอโจทก์ใช่ไหมเนี่ยะ กะแล้วเชียวไปเหยียบหางใครเข้า]
“อย่าเพิ่งถามได้ไหม รีบวนรถมารับเร็วเข้า พวกมันวกกลับมาทางเปลวแล้วรู้เปล่า
เปลวไปดักตรงทางออกนะ เจอกันที่นั่น..อย่างน้อยมันคงเสียเวลายูเทิร์นพอสมควร
เว้นเสียแต่มันจะจอดแล้วลงวิ่งเอา สรุปตอนนี้ขอถอดส้นสูงเผ่นก่อนล่ะพี่ เร็วมาช่วยหน่อย..ไม่มีเวลาแล้ว”
[แม่งเอร้ยย! กลายเป็นกูต้องพามึงหนีโจทก์ ไปรอทางออกเลยนะ
กูกำลังวนรถอยู่ เตรียมออกไปรับแล้ว..ดูแลตัวเองก่อน]
“อืม..โกยก่อนนะพี่” พูดจบตัดสาย ถอดส้นสูงหิ้วได้ก็วิ่งทันที
คิดไม่ผิด พวกมันพอเห็นเปลววิ่งตัดไปยังทางออก รีบจอดรถให้ผู้ชายในรถสามคนเปิดประตูท่าทางไม่น่าจะมาดี
ก่อนพากันไล่ตามเปลว โชคดีที่เปลวไหวตัวทัน ระยะห่างทำให้ทิ้งช่วงพอสมควร
ในใจแอบภาวนาให้พี่แจ่มขับรถมารับทัน เปลวเล่นวิ่งเท้าเปล่าชนิดไม่เสียเวลาคิด
ชุดซึ่งแหวกข้างถึงกับแหกสูงเลยขาอ่อนขึ้นมาอีก เปลวไม่คิดจะสนใจแม้แต่น้อย
วินาทีนี้ต้องเอาตัวรอดจากพวกมันให้ได้ก่อน
“จอดๆ..” เปลวรีบเข้าขวางเบ้นซ์ดำสุดหรู ที่ตีวนออกมาได้จังหวะ
พุ่งถลาเข้าไปตรงหน้ารถให้พี่แจ่มจอดรับ เกรงพี่แกขับผ่านโดยไม่ทันมอง
ได้ผลพี่แจ่มเบรกกระชั้นชิดเฉียดฉิวชนเปลวกระเด็น เหลือช่องห่างไม่ถึงสองนิ้ว
แต่กลับไม่ได้ชนจนนึกชมภายในใจ ฝีมือพี่แจ่มขั้นเทพขืนตกใจเหยียบคันเร่งส่ง
มีหวังเปลวคงกระเด็นตายเอาได้ ส่วนพวกที่วิ่งตามมานั้นไม่ต้องพูดถึง
พวกมันใกล้เข้ามาแล้ว พี่แจ่มซึ่งนั่งในรถคงมองเห็นชัดเจนโดยไม่ต้องอธิบาย
เปลวไม่รอให้พวกมันถึงตัว ถลันเปิดประตูข้างคนขับ ก้าวพรวดมุดเข้าไปนั่งหายใจหอบด้วยความเหนื่อยอ่อน
เล่นวิ่งไล่จับโกยหนีชนิดไม่คิดชีวิตกันแล้วไม่เหนื่อยก็บ้าล่ะ จังหวะพี่แจ่มขับรถพุ่งชนจนพวกมัน
ต้องกระโดดหลบแตกกระเจิงไม่เป็นท่า ช้าอีกนิดไม่ใครก็ใครคนใดคนหนึ่งต้องโดนเบ้นท์ราคาแพงอัดไส้แตกแน่
ยังดีที่พวกมันหลบกันพ้น
“นึกว่าพี่จะมาไม่ทันเสียอีก เห็นไหมเนี่ยะกระโปรงแหกจนจะถึงง่ามขาเปลวอยู่แล้ว”
ไม่พูดเปล่า มีขยับขาให้เห็นหลักฐานกันชัดๆ รอยที่กระโปรงขาดแหวกสูงชวนสยิว
เรียวขาอ่อนนวลขาวเนื้อสดไร้ถุงน่องสวมโชว์เด่นงดงามอร่ามตา ทำเอาพี่แจ่มถึงกับเหยียบเบรกกระทันหัน
ล่อเปลวหัวคะมำดีที่ไม่โขกคอนโซล ไม่งั้นหัวแตกกันบ้างแหละ
“อะไรของพี่เนี่ยะ ชมอยู่แหมบๆ ขับรถดี ขอถอนคำพูดคืน นึกจะเบรกก็เบรกดื้อๆ”
พูดจบหันไปมองพี่แจ่มอย่างไม่พอใจ หัวเกือบโขกตะกี้นี้ แต่กลับตกใจยิ่งกว่าเหตุการณ์ก่อนหน้าเสียอีก
เมื่อคนขับรถที่เปลวเข้าใจว่าเป็นพี่แจ่มดันไม่ใช่อย่างที่คิด
“คุณ..” เปลวพูดไม่ออกใบ้กินชั่วขณะ สารถีที่เข้าใจว่าเป็นพี่แจ่มดันเป็นหนุ่มหล่อแถมไม่ใช่คนแปลกหน้า
เขาคือคนเดียวกับที่สี่วันก่อนทำเปลวหน้าแหก เพราะเข้าใจเป็นเป้าหมายที่จะเล่นงานแต่ดันผิดตัว
ส่วนสารถีคนดังกล่าว พอเห็นเปลวอึ้งตาค้างเหมือนตกอกตกใจเมื่อเห็นหน้าเขา
จากที่หุบปากนิ่งไม่เอ่ยอะไรมาสักระยะ กระทั่งนำรถโผล่ออกถนนจนแน่ใจไม่มีใครตามมา ถึงยอมเอ่ยปากพูดเป็นครั้งแรก
“เอาเสื้อนี่ปิดหน่อยก็ดี” เป็นประโยคที่ทำเปลวเกือบสำลักน้ำลาย รู้สึกความอายแล่นริ้วขึ้นมาทันควัน
หน้าสวยที่ผ่านการแต่งเครื่องสำอางเบาบางถึงกับแดงแปร๊ดเป็นลูกตำลึงไปในพริบตา
เมื่อคนขับรถส่งสูทราคาแพงสีดำมาให้ พร้อมพยักพเยิดให้ใช้ปิดขาอ่อนที่เปลวดันเข้าใจว่าคุยอยู่กับพี่แจ่ม
แถมมีการขยับแข้งขยับขาให้เห็นถึงชุดชั้นใน เปลวไม่คิดว่าเป็นคนอื่น ถ้าเป็นพี่แจ่มซึ่งจัดเป็นกะเทยหรือสาวประเภทสอง
ไม่จำเป็นต้องอายอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เปลวคิดผิดถนัด คนตรงหน้าไม่ใช่พี่แจ่ม ซ้ำยังจำชื่อเขาได้ขึ้นใจ
ไม่ต้องรอให้แนะนำหรอก ปากได้รูปสีสดเคลือบลิปสติกเงางามครางแผ่วเหมือนคนละเมอ จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอย
“คุณชายเพชรรัตน์..” ส่งผลให้คนขับที่ยังคงนิ่ง แต่หูเหอแดงก่ำไม่ต่างกับเปลวเท่าไหร่
เพียงแต่เหตุผลของอาการ มันคนละสาเหตุ..คุณชายเพชรรัตน์หรือคุณชายเพชร
หน้าแดงหูแดงเพราะเปลวดันโชว์ขาอ่อนขาวนวลกึ่งเปลือยให้ดูเต็มสองตาต่างหาก
“ครับ..ผมหม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์ จากวังมณีรมย์” เสียงทุ้มฟังดูอบอุ่นเปี่ยมด้วยความอ่อนโยน
ดังชัดเจนสะท้อนก้องในหูเปลวเหมือนจะย้ำให้รู้ว่า ที่เอ่ยชื่อไม่ผิดเลย เจ้าของชื่อตัวจริงเสียงจริงอยู่ตรงหน้า
ขับรถให้เปลวหนีกลุ่มชายปริศนารอดมาได้อย่างหวุดหวิด ไม่ใช่แค่จินตนาการหรือมโนคิดไปเอง
เพราะคนตรงหน้ายอมพูดแล้ว เปลวถึงกับมึนตึ๊บดันขึ้นรถผิดคัน..เปลวเข้าใจว่าเป็นพี่แจ่มวนรถมารับ..
ที่ไหนได้เป็นคุณชายใหญ่แห่งวังมณีรมย์ หนุ่มหล่อที่เปลวไม่เคยลืมใบหน้าที่เจอกันในครั้งนั้น..
ขออภัยอย่างยิ่งยวด ที่หายไปนานพอสมควร คิดว่ากลับมาครั้งนี้จะลงสม่ำเสมอแล้วนะคะ
จากนี้ไปก็ติดตามน้องเปลวได้ เจอกันอีกทีวันอังคารนะคะ
ขอบคุณแฟนนิยายที่ตามกันตั้งแต่ในเล้าฯ ยังอีเมลล์ ขอบคุณทุกกำลังใจและความห่วงใยค่ะ
ตอนหน้าพระเอกของเราจะทำยังไงกับการพบหน้าน้องเปลวครั้งนี้
รอติดตามกันต่อไปค่ะ
ขอบคุณสำหรับเม้นท์ที่ติดตามกันมานะคะ
รักคนอ่านที่น่ารักทุกคนเช่นเดียวกัน :mew1: :L1: :pig4:
-
น้องเปลวมาแล้วววว ดีใจสุดๆ
ทำไม รู้สึกว่า จริงๆ แล้วคุณชายน่าจะเป็นคนอ่อนโยนก็ไม่รู้นะ จากการพูดกับเปลวตอนนี้ หรือว่าจะจำเปลวไม่ได้?
-
ติดตามค่ะ
-
เปลวมาแล้ววววว!!!
อดใจรอตอนต่อไปจะไม่ไหวแล้วอ่ะ ทำไมน่าติดตามแบบเน้~ :serius2: ขออรกตอนในวันอาทิตย์ได้ไหมค่ะ อยากอ่านมากจริง รออยู่ทุกคืนเลยอ่ะ :katai2-1:
-
คนที่มาตามหาแม่เปลวนี่จะมาดีมั้ยอ่ะ. เริ่มน่ากลัวแล้วดิ
-
เปลวโชว์ขาอ่อนให้ดูคุณชายถึงกับเขินเลย? อยากอ่านต่อมาก แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
-
เจอกันแล้ว รอตอนต่อไปค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
เปลวเจอกับคุณชายแล้ว :hao3:
-
:mew1: :mew1:
-
:katai2-1: :katai2-1: ยังไม่ได้อ่านขอมาจิ้มก่อนเลย น้องเปลวมาแล้ว :hao7: :hao7:
-
:กอด1: เจอคุณชายอีกครั้งแระจะเกิดอะไรขึ้นมั๊ยเนี่ย
-
เปลวคนสวยมาแล้ว คุณชายเพชรจะจำได้ไหมว่าเปลวเคยไปทำอะไรไว้
ชายเพชรคงเป็นคนที่ดูอ่อนโยน อบอุ่นแน่เลย :-[
-
คุณชายยยย :katai2-1:
-
กระโปรงขาด หน้าแตก จะเย็บอะไรก่อนคะน้องเปลว :laugh3: :laugh3: :laugh3: :m1: :m1: :m1:
-
คุณชายถึงกับเขิน55555
-
กรี๊ดดดดดดดด...น้องเปลวทำไมไปแหกแข้งแหกขาให้คุณชายดูอย่างนั้นล่ะคะ :o8: :-[
ชายเพชรโชคดีมากอะได้เห็นขขาอ่อนเปลว เขินจนหน้าแดงเลย เลือดกำเดาจะไหลไหมนั่น :m20: :m20: :m20:
-
สภาพชายเพรช :haun4: หน้าเปลว :o8: อ๊ายยยย มีแหกมีแหวกให้คุณชายดูด้วย น้องเปลว :z1: ระวังคุณชายจะขอแหวก หนูคืนบ้างนะ โทษฐานทำหน้าทำหูคุณชายแดง :man1: ต้องเป็นคนในวังแน่เลยมาตามเปลว แต่เป็นฝ่ายดีหรือฝ่ายร้ายนี่สิ ต้องติดตามกันต่อไป หวังว่าคุณชายเพชรจะช่วยเปลวให้ถึงที่สุดๆ นะ ช่วยแบบแนบชิดสนิทกันไปเลย :hao6:
-
ในที่สุดพระนายก็ได้เจอกันอีกครั้ง :-[
ครั้งนี้ดูท่าก็สร้างความประทับใจไม่มีวันลืมเหมือนคราวก่อน
อายทั้งคู่งานนี้มีลุ้นแน่นอน
ว่าแต่คนที่ตามเปลวคือใคร ถูกจ้างมาตามหาหรือทำร้ายกันนะ
รอติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1:
ปล. หนังสืออยู่ค่ะ พี่ลักษณ์อัพนิยายได้แล้ว แสดงว่าเตรียมส่งแล้วสิน้า
ตื่นเต้นๆ :mew1:
-
สงสัยขาน้องเปลวคงจะขาวจั๊วน่าเจี๊ยะคุณชายเขาถึงหน้าแดง :hao6:
-
อิอิ คุณชายถึงกับสะดุ้งเลยนะเนี้ย
-
เปลวเข้าใจผิดคิดว่าคุณชายเป็นคนอื่นมาสองครั้งแล้ว แถมคราวนี้ยังโชว์ขาอ่อนให้คุณชายได้เขินอีก
-
ขอกรี้ดดังๆ พระนางเค้าเจอกันแล้ว ><
คุณชายดูสุภาพบุรุษมากกกกกก
อยากอ่านไวๆแล้วจ้า
-
:m3: อร๊ายยยย คุณชายเขินด้วยอ่ะ
แค่เปลวโชว์ขาอ่อนให้ดูจึ๋งเดียวเอง :-[
-
ดีใจที่เปลวขึ้นรถผิด....เฮ้ย..ไม่ใช่ซิ ดีใจที่ได้อ่านหนูเปลวงแล้ว...
หนูLux หายไปนานนะ....รอตอนต่อไป...
-
:impress2: แจคพอตแตกเลย อย่างนี้สิถึงเรียกเจอโจทก์ของจริง
-
เปลวขึ้นรถผิดคันซะงั้นแถมยังเป็นรถคุณชายเพชรอีก คริๆ :-[
-
เขาเจอกันแล้วววว
-
แหมมม คุณชายยย เห็นขาอ่อนน้องเปลวแล้วเขินเหรอคะ ต๊ายยย น่ารักจริงๆค่ะลูก
น้องเปลวก็เฟี้ยวไม่มีใครเกินจริงๆ :hao7:
-
อุ้ย ฟิน แบบนี้เขาเรียกว่าพรมลิขิตสินะ >_< :hao7:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
เค้าเจอกันอีกแล้ว ท่ายชายเพชร ดูสุภาพบุรุษมาก
แพ้พระเอกแบบนี้ ฟินเลยยยยยย อิอิ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
กรี๊ด ชายเพชรเป็นพระเอกใช่มั้ยค้า ฟินเว่ออออออ :hao6:
-
อยากอ่านอีก :z3: :z3: :z3:
-
แอบมาส่อง :katai5: อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆ :haun4:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: คุณชายยยยยยย
-
เรื่องนี้นายเอกเป็นกะเทยเหรอครับ
ไม่ใช่จ้า เป็นเกย์สาวที่ ทำงานเป็นนางโชว์จ้า
ในตอนที่สอง พี่ลัคก็เขียนบอกเอาไว้แล้วเน้อ ถ้าไม่เข้าใจลองอ่านใหม่นะจ๊ะ
-
คุณเพชรพระเอกชัดชัดดด
-
5555 Surprise !!!! :z1: เจอะคุณชายเข้าให้ทำไงดีเน๋อ :z1:
-
กรี๊ดดดดดดด ได้พูดกันสักที มีโชว์ขาอ่อนกันด้วยอ่ะ อิอิ น่ารักจัง
น่าอ่านมากค่ะ ขอให้น่าอ่านแบบนี้ตลอดไปนะ
บอกตรงๆเลย... หลายเรื่องที่ผ่านมาคู่รองไม่โดนอย่างแรงจนไอไม่อ่านถ้าเจอก็ข้ามแล้วก็ไม่ได้เก็บหนังสือของคุณทั้งๆที่ชอบคู่หลักมากๆๆ หวังว่าเรื่องนี้คู่รองจะโอนะคะ หรือไม่ต้องมีคู่รองก็ได้นะ จริงๆแค่คู่หลักก็อยากตามอ่านมากจนไม่ต้องมีคู่อื่นไหนอีก ไม่อยากให้โดนแย่งซีนเลย อยากอ่านคู่ใดคู่หนึ่งเป็นเรื่องๆไปน่ะค่ะ จะได้อ่านเยอะๆ
-
โอ้ยยยย คุนชายน่ารักอ่า เขินนนน
แล้วคุณชายจาทำไงเนี่ยยย ถ้ารู้ว่าเปลวเปนผู้ชาย
-
น้องเปลวครับ...มาโชว์ขาอ่อนให้เราดูบ้างจิ่ :z1: :z1:
-
เจอกันแล้วๆๆๆ
เปลวทำการดึงกระโปรงโชว์ขาอ่อนเต็มที่
ทำเอาทั้งเปลวทั้งคุณชายได้อายไปตามๆกัน อิอิ
-
อุ๊ย ว๊าย พรหมลิขิตบรรดาลชักพา .....
-
กำลังมันส์เลย แอบสงสารแฟนเก่าเปลว โดนสาวเสียบเสยตรูดดดด
-
พระเอกของเรามีบทซักที
-
ยิ่งอ่านยิ่งเสพติด คุณลักษ์ใส่กัญชาในนิยายแหง๋มๆ
จะบร้าาาาา...ติดหนึบจริงๆ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
5555 ก็ว่าทำไมพี่แจ่มไม่พูดสักคำ
เปลว โชว์ขาอ่อนให้ผู้ชายเฉย
ฮ่าๆๆ
-
เข้ามารอน้องเปรว :mew1: :mew1:
-
วันอังคารแล้ว มาปูเสื่อรอ อยากอ่านเว่อร์ :ling1: :ling1: :ling2:
-
เข้ามาติดกับดักด้วยคน :hao7:
ในที่สุดก็เจอกันจริงๆจังๆซักที ตอนแรกนึกว่าคุณชายจะขรึม ออกแนวโหดๆเหมือนพระเอกนิยานที่เห็นอยู่บ่อยๆ ที่ไหนได้ น่ารักนะเราเนี่ยะ :-[ มีหูดงหูแดง o18 ชอบจริงๆเล้ย :impress2:
รอจ้าา
-
เข้ามารอ :hao4: :hao4: :hao4:
-
Part 4
“คุณ..”
“คะ..” เปลวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกเรียก เผลอจมอยู่กับความคิดไปพักใหญ่ มัวแต่นึกทบทวนเหตุการณ์
ที่เธอสะเพร่าจนไม่ดูตาม้าตาเรือให้ดี ดันเข้าใจรถเบนซ์คุณชายเป็นคันของพี่แจ่ม จึงต้องมานั่งแหมะข้างคนขับ
แถมโชว์ขาอ่อนยันชุดชั้นในให้เขาดูอีกต่างหาก ไม่รู้ทำไม..ระหว่างเปลวกับคุณชายเพชรถึงต้องพบกันในลักษณะนี้เสียทุกที
“ให้ผมไปส่งที่ไหนครับ” คุณชายเพชรมีความเป็นสุภาพบุรุษอยู่ทุกกระเบียดนิ้ว
ไม่แสดงทีท่าให้เปลวรู้สึกอึดอัดในสิ่งที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย กระทั่งน้ำเสียงยังเจือความอ่อนโยน
ทำเอาเปลวอุ่นซ่านในหัวใจขึ้นมาได้ กับคนที่ไม่ได้สนิทชิดเชื้อแต่เอื้ออารีย์มีน้ำใจช่วยเหลือ
เปลวนับครั้งจะเจอคนลักษณะนิสัยแบบนี้ด้วยซ้ำ
“รบกวนจอดข้างหน้าก็ได้ค่ะ” พยักพเยิดให้คุณชายจอดยังถนนข้างหน้าห่างไปไม่ไกลนัก
“แน่ใจคุณจะลงตรงนี้” คุณชายกลับย้ำเสียงเหมือนไม่เห็นด้วย
“ทำไมคะ” กลายเป็นเปลวออกอาการงง ไม่เข้าใจคำถามคุณชาย
“ตรงนี้มันริมถนน ไม่น่าจะปลอดภัยหากพวกนั้นตามมา บ้านคุณอยู่ที่ไหนครับ ให้ผมไปส่งบ้านดีกว่า”
เปลวจ้องคุณชายตาปริบๆ กับท่าทีขันอาสาไปส่งถึงที่พัก
“ไปส่งบ้าน..” ครางเสียงแผ่วในสิ่งที่ได้ยินเหมือนคนละเมอ
“ครับ..อย่างน้อยผมก็มั่นใจคุณปลอดภัยแน่ๆ” น้ำเสียงแฝงความห่วงใยฉายชัด บวกสายตาอ่อนโยนทอดส่งมานั้น
เปลวไม่เห็นพิรุธอกุศลในดวงตาคมภายใต้กรอบขนตาหนา จนนึกชมในความลงตัวของใบหน้าหล่อเหลาคมคร้าม
กล้าพูดได้เต็มปากคุณชายเพชรรัตน์ดั่งเทพบุตรจุติ
“เออ..คะ..คือ” รู้สึกอึกอักพูดไม่ออก เมื่อเผลอสบตาคมที่จ้องรอคำตอบ
ในจังหวะชะลอรถจอดเทียบข้างทาง เพื่อฟังการตัดสินใจของเธอ
“คุณไม่สะดวกให้ผมไปส่งหรือครับ” คุณชายถามเสียเอง
“ปะ..เปล่าค่ะ” รีบปฏิเสธทันควัน ส่ายหัวยืนยันไม่ได้คิดแบบนั้น
เพียงแต่ลังเลที่จะพาคนไปรู้จักที่อยู่ ซึ่งเปลวไม่เคยทำมาก่อน
“TRrrrr...TRrrrr..!!” เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะ รีบค้นในกระเป๋าสะพายหยิบขึ้นมาดู เป็นพี่แจ่มโทรมา
[อยู่ไหนเนี่ยะ..] น้ำเสียงพี่แจ่มดูหงุดหงิดอยู่พอสมควร
“ออกมาแล้วพี่” รีบบอกทันที
[ให้กูขับรถวนหาแล้วไม่โทรบอก นึกว่ามึงโดนพวกมันจับไปแล้ว]
“เปล่าขึ้นรถผิดคันอ่ะ คิดว่าพี่วนมารับเลยไม่ทันดู แล้วพี่อยู่ไหน” ระหว่างคุยโทรศัพท์คุณชายสนใจมองข้างทาง
รักษามารยาทเหมือนกับไม่ต้องการฟังการสนทนาของเปลว เธอแอบชำเลืองพานอดชมในใจไม่ได้
[จะอยู่ไหนล่ะ หามึงไม่เจอลูกน้องก็โทรตาม บอกเป้าหมายกำลังจะย้ายร้าน กูตัดสินใจเล่นเองเลยดีไหม
ในเมื่อเมียหลวงเขาไม่แคร์ต้องให้เลิกกันแล้วนี่หว่า เอาแค่อายประจานให้ตายกันไปข้าง บทนี้กูพอเล่นได้
ตกลงมึงปลอดภัยดีใช่ไหม พวกมันไม่ได้ทำอะไรนะเปลว]
“ปลอดภัยดีพี่..พี่ลุยเองเลย เงินมัดจำเดี๋ยวเปลวคืนให้ เปลวคงไม่รับเคสนี้แล้ว ไว้งานหน้าค่อยคุยกัน”
เปลวตัดสินใจบอกพี่แจ่ม เพื่อจะได้ไม่ต้องยืดเยื้อเสียเวลากันอีก
[ถ้างั้นกูลุยเอง แล้วพวกมันเป็นใครวะ ตามเฉ่งมึงทำไมไปเหยียบหางใครเขาเข้าล่ะ]
พี่แจ่มไม่ลืมถามข้อกังขาคาใจ กับเหตุการณ์ที่ร่วมรับรู้
“ไม่รู้สิพี่ ไว้ค่อยคุยนะ” เปลวรีบตัดบท เพราะข้อเท็จจริงเปลวก็ไม่รู้สาเหตุเช่นกัน สัญชาตญาณบอกพวกมันไม่ได้มาดี
หนีเอาตัวรอดไว้ก่อน ส่วนพวกมันตามเปลวทำไมยังไม่มีคำตอบ วางสายพี่แจ่มเสร็จ
เป็นจังหวะที่คุณชายซึ่งนั่งเงียบตลอดการสนทนา..หันมามองพอดี
ดวงตาสองคู่สบกันโดยบังเอิญ เป็นเปลวที่เบือนหลบโดยไม่ตั้งใจ ทำไมรู้สึกประหม่าเขินขึ้นมาดื้อๆ
พานไม่กล้าสู้สายตาคุณชาย ปฏิกิริยาที่แสดงออกกะทันหันไม่กล้าสู้ตาตอบของเปลว
เป็นเหตุให้ริมฝีปากหยักได้รูปของคุณชายกระตุกยิ้มเพียงเล็กน้อย ก่อนเสียงทุ้มนุ่มจะเอ่ยตามมา
“ตัดสินใจได้หรือยังครับ จะให้ผมไปส่งที่ไหน” เปลวหูแดงแปร๊ด
“รบกวนไปส่งคอนโด ไม่ลำบากคุณชายนะคะ” เปลวเขินสายตาคุณชายอย่างไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน
แถมใจดันเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ อีกต่างหาก อาการแบบนี้ไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนมานานแล้ว
หลังเลิกรากับพิชาติก็ไม่เคยมีใครสามารถทำให้เปลวเกิดอาการนี้อีก แต่คุณชายเพชรรัตน์
กลับเป็นคนที่ทำให้เปลวควบคุมตัวเองไม่ได้นี่สิ..รู้สึกเขินอย่างไม่มีเหตุผล
“ไม่ลำบากหรอกครับ รบกวนช่วยบอกทางผมด้วยคุณ..” คุณชายจงใจเว้นคำพูดละไว้ในฐานที่เข้าใจ
“เปลวค่ะ” เปลวก็รู้มารยาทรีบแนะนำตัว เมื่อไม่ใช่คนแปลกหน้า แถมเธอเองที่สร้างความยุ่งยากเป็นภาระให้คุณชาย
ไม่ใช่เรื่องต้องปิดบังชื่อแซ่ ในเมื่อคุณชายเป็นฝ่ายแนะนำตัวก่อน ตามมารยาทแล้วเปลวต้องแนะนำกลับ
เป็นเพราะเหตุการณ์ตื่นเต้นทำให้ลืมเรื่องนี้ไป นึกอยากตบกะโหลกตัวเองสักที
พออยู่ต่อหน้าคุณชายเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองซะนี่
“ยินดีที่ได้รู้จัก..คุณเปลว” คุณชายสุภาพได้คงเส้นคงวา ทุกอย่างเป็นธรรมชาติเข้ากับบุคลิกพอดิบพอดี
ไม่มากไม่น้อยไป น้ำเสียงสีหน้าแววตารวมทั้งคำพูด ไม่มีอะไรที่ทำให้เปลวจับพิรุธได้ว่าเป็นเพียงการรักษามารยาท
ขายรอยยิ้มการค้าอย่างที่เคยเห็นชินตา ในฉบับผู้ดีมีชาติตระกูลมักทำเป็นแพทเทิร์น แต่คุณชายเพชรรัตน์กระทำได้
อย่างเหมาะสมลงตัว ไม่นิ่มจนดูเสแสร้งแกล้งทำ อย่างที่เคยเจอพวกชีกอหน้าหม้อมักทำให้เห็น
สิ่งเหล่านี้ไม่มีในตัวคุณชายสักนิด วางตัวแบบนี้เป็นผลให้เปลวรู้สึกเกรงใจ
พานตัวหดเล็กลงไปอีก ชักเริ่มเกร็งอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่
“เป็นอะไรไปครับ หนาวหรือคุณ สงสัยแอร์แรงไป..ผมเบาให้นะ” ยิ่งคุณชายอ่อนโยนสนใจรายละเอียดปลีกย่อย
เปลวยิ่งอดใจลอบสำรวจใบหน้าคมคายหล่อเหลาไม่ได้ ถึงจะเป็นเพียงด้านข้างแต่กลับเพิ่มเสน่ห์ดูดีขึ้นอีกเท่าตัว
เปลวเผลอจ้องค้างชะงักงันอย่างเสียมารยาท
รูปหน้าดูดีสันกรามแกร่งเคราเขียว ผ่านการโกนแต่ผุดตอลามไล่ตั้งแต่ครึ่งแก้มยันใต้คางถึงลำคอ
เสริมให้ดูมีเสน่ห์ชวนมองอย่างประหลาด จมูกโด่งรับกับคิ้วเข้มพอเหมาะพอเจาะ
โดยเฉพาะลูกตาคมล้อมกรอบด้วยขนตายาวหนา ส่งให้ดวงตาคู่คมหวานซึ้งดูลึกลับมีพลังดึงดูด
ดั่งหลุมดำในห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่ไพศาล เปลวพลอยไม่กล้าสู้สายตาตอบคุณชาย
เหมือนเช่นคนปกติที่กล้าจะจ้องตอบโดยไม่รู้สึกประหม่า
“รู้สึกดีขึ้นไหมครับ” หลังเบาแอร์ก็หันมาถามอย่างเอาใจใส่
“ห๊ะ!..อ๋อค่ะ..ดีขึ้นแล้วค่ะ” เปลวหน้าร้อนวูบเขินที่ดันจ้องจนลืม
ไม่คิดว่าคุณชายจะหันมาถามกะทันหัน ขณะกำลังแอบมองรูปหน้าเพลินๆ
“หึหึ!..” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำในคออย่างอารมณ์ดี ทำเอาเปลวหน้าร้อนจนแทบไหม้
เหมือนเด็กทำผิดแล้วโดนผู้ใหญ่จับได้ ครั้นจะแหวกลับก็ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรไปวีนเขา
ได้แต่ค้อนตาคว่ำส่งไปให้ โชคดีที่คุณชายไม่ได้เห็นดวงตาเรียวสวยขว้างค้อนน่ารักน่าเอ็นดูใส่
ไม่งั้นคงหัวเราะตลกขบขันไปกับอาการแสดงออก เหมือนเด็กถูกขัดใจของเปลวแน่ๆ
“ผมไม่ถนัดชวนคุย ไม่เก่งชวนใครคุยสักเท่าไหร่ หนนี้คงต้องเป็นฝ่ายเปิดประเด็น
ไม่อย่างนั้นคุณเปลวคงได้นั่งเกร็งเป็นตะคริวไปจนถึงคอนโดทีเดียว”
เปลวอึ้งตาโต หลังคนที่ออกตัวไม่เก่งชวนคนสนทนาด้วย แต่ประโยคหลุดจากปากหยักสวยนี่สิ
ทำเอาเจ็บๆ คันๆ บอกไม่ถูกเชียวล่ะ เปลวใบ้แดกนึกหาคำพูดมาตอบโต้คุณชายไม่ได้ดื้อๆ ซะงั้น
“คุณจะว่าผมเสียมารยาทก็ได้นะ ถ้าผมถามเรื่องของคนกลุ่มนั้น” ดูเอา..พาหนีจนถึงนี่
คุณชายเพิ่งจะมาอยากรู้เรื่องพวกที่ไล่ตามเปลวจนเป็นเหตุให้ขึ้นรถผิดคัน หนำซ้ำยังพูดจาสุภาพเสียมากมาย
“ไม่นี่คะ..คุณชายอยากถามอะไรคะ” เปลวบอกแบบนั้น เพราะไม่ถือเป็นความลับที่ต้องปกปิด
ในเมื่อเปลวเองก็ไม่รู้ว่าพวกมันต้องการอะไร เห็นท่าไม่ดีไม่ชอบมาพากลก็รีบชิ่งหนีไว้ก่อน
ส่วนตัวแล้วเปลวก็ต้องการรู้เช่นกันว่า พวกมันขับรถตามเปลวมาทำไม..แล้วต้องการอะไรถึงวิ่งไล่ตาม
เหมือนพวกผู้ร้ายไล่จับกันแบบนี้ด้วย
“ทำไมคนกลุ่มนั้นถึงไล่ตามคุณเปลวในที่สาธารณะ โดยไม่เกรงกลัวกฎหมายหรือสายตาใครเลยครับ
พอจะบอกผมได้ไหม ถ้าลำบากใจคิดเสียว่าผมไม่ได้ถามก็แล้วกัน” เปลวอยากจะขว้างค้อนโตๆ ให้อีกสักที
ถามจนจบประโยคดันทิ้งท้ายแบบนี้ ตกลงคุณชายเพชรรัตน์ถนัดต้อนคนให้จนมุมเห็นกันอยู่ชัดๆ
แบบนี้จะให้เปลวพูดอะไรได้อีก
“ไม่ลำบากนี่ค่ะ บอกคุณชายตามตรงเปลวไม่รู้ด้วยซ้ำคนกลุ่มนั้นตามมาทำไม พวกเขาต้องการอะไร”
คุณชายหันมาสำรวจเปลวโดยไม่คิดจะรักษามารยาท หลังฟังคำตอบของเธอแบบกำกวม
“คุณบอกไม่รู้ความต้องการคนกลุ่มนั้น แสดงว่าคุณกับพวกเขาไม่เคยรู้จักกันมาก่อนหรือครับ”
คุณชายถามกลับ สลับหันมองถนนเพราะขับรถไปด้วย ถึงจะไม่ได้เร่งรีบอะไรแล้ว แต่คุณชายดูระมัดระวังเป็นพิเศษ
“ค่ะ..เปลวไม่รู้จักพวกเขา” เปลวตอบตามความเป็นจริง
“น่าแปลกนะครับ คุณกับพวกเขาไม่รู้จักกัน เขาจะจับคุณทำไม นอกเสียจากคุณมีสิ่งที่พวกเขาต้องการ”
คราวนี้เปลวหน้าร้อนแทบจะสุกไปอีกรอบ หลังถูกดวงตาคมกริบกวาดสำรวจเอาซึ่งหน้า
ก่อนหันมองถนนเหมือนไม่ได้ทำกิริยาเสียมารยาทอย่างหน้าตาเฉย
“คุณชายหมายความว่ายังไงคะ” เปลวฉุนคุณชาย คนบ้ากวาดสายตามองคนอื่นอย่างจงใจ
แล้วมาทำตีมึนใส่มีที่ไหนเขาทำกัน ที่ผ่านมาไม่ว่าจะหญิงหรือชายอย่างน้อยๆ พอจ้องเปลวแล้วต้องแสดงความรู้สึก
ทางสีหน้าแววตาให้เห็น ไม่ว่าเขาจะชื่นชมหรืออิจฉายังไงก็แล้วแต่ เปลวพอจะเดาทางได้บ้างว่าคนเหล่านั้นคิดยังไง
แต่มองแล้วมาทำเมินใส่มันอะไรของเค้าเนี่ยะ ทำเอาเปลวรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ผมวิเคราะห์ตามหลักการครับ คนเราอยู่ดีๆ จะมาไล่จับใครเขาต้องมีจุดประสงค์ในการกระทำ
ที่ถามเพราะคิดว่าคุณน่าจะรู้ ท่าทางคุณวิ่งหนีพวกเขาโดยไม่ห่วงตัวเองจะถูกรถชนแบบนั้น
เหมือนหนีเอาตัวรอดโดยไม่คิดถึงชีวิต ถ้าผมเบรกไม่ทันคงกลายเป็นฆาตกรทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจเลย
ส่วนคุณวิ่งหนีคนกลุ่มนั้น กลับต้องมาจบชีวิตด้วยน้ำมือผมแทน มันคุ้มกันไหมครับ คุณคิดว่าผมพูดถูกหรือเปล่า”
พอฟังเหตุผลคุณชายเปลวรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ประเด็นนี้ยอมรับไม่ทันคิดมองข้ามไปเสียถนัด
เปลวรู้คุณชายไม่มีเจตนาจะพูดให้ตนรู้สึกแย่ เพียงแค่ต้องการเตือนสติ ให้รู้จักยั้งคิดไตร่ตรองผลลัพธ์ที่จะตามมาด้วย
“ฉันขอโทษ ความจริงฉันเข้าใจเป็นรถพี่ที่มาด้วยกัน จึงวิ่งไปขวาง มัวแต่พะวงกลัวพวกมันจะตามทัน
คุณชายพูดถูกที่ฉันประมาททำเรื่องไม่เข้าท่าแบบนั้น” เปลวรู้สึกผิดอย่างที่พูดจริงๆ
“ผมไม่ได้จะตำหนิคุณ แค่อยากให้คุณมีสติมากกว่านี้ ผมพอจะคาดเดาเหตุการณ์ได้
คุณคงตกใจต้องการหนีให้พ้นคนกลุ่มนั้นเป็นสิ่งแรก ในทางกลับกันถ้าหนีพวกนั้นได้
แต่มาจบชีวิตลงเพราะถูกรถชนตาย ผมไม่เห็นด้วยจริงๆ สู้คุณยอมถูกจับแต่ยังมีลมหายใจอยู่
คนที่เขารับรู้ปัญหายังพอจะหาทางช่วยคุณออกมาได้ แบบนี้มันดีกว่าไหม”
เปลวเถียงไม่ออกไม่รู้จะแย้งยังไง สิ่งที่คุณชายยกตัวอย่างมานั้น มีเหตุผลนึกภาพตามได้ด้วย
ถ้าถูกจับพี่แจ่มรู้ก็คงหาทางแจ้งตำรวจช่วยเปลวเพราะรู้เรื่องตั้งแต่ต้น แต่ถ้าโดนรถชนดับนี่สิ
ไม่มีโอกาสย้อนไปแก้ไขอะไรได้เลย นึกแล้วต้องขอบคุณคุณชาย ที่มีสติควบคุมรถเบรกได้ฉิวเฉียด
นับว่าเป็นคนใจเย็นสุขุมมากเป็นพิเศษ จู่ๆ มีใครไม่รู้วิ่งเข้ามาขวางหน้ารถอย่างกะทันหัน
เป็นคนสติไม่มั่นคงล่ะก็..คงชนโครมเข้าให้เรียบร้อยไปแล้ว
“ฉันจะจำไว้” คำตอบเปลวทำเอาคุณชายจุดยิ้มมุมปาก โดยไม่คิดจะเก็บอาการ
เปลวเองก็ไม่เข้าใจทำไมคุณชายถึงยิ้มขึ้นมาเฉย
“ผมรู้สึกดีที่คุณพูดแบบนี้ ไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์ไหนต้องนึกถึงความปลอดภัยตัวเราก่อน
การหนีเอาชีวิตรอดเพียงอย่างเดียวโดยไม่คำนึงผลที่ตามมา บางทีมันอาจเลวร้ายกว่าจนแก้ไขอะไรไม่ได้เลยก็มี
แค่คุณรับปากผมก็ดีใจแล้ว” เปลวถึงกลับหัวใจกระดอนไม่เป็นจังหวะไปเลยทีเดียว
บทคุณชายจะพูดให้คนรู้สึกเข้าข้างตัวเอง ก็ทำได้ไม่ขัดหูขัดตา หรือรู้สึกสะอิดสะเอียนอย่างที่เคยเจอมา
กลับแสดงความห่วงใยจริงใจทั้งน้ำเสียงและแววตา มีหรือเปลวจะควบคุมหัวใจที่กำลังเต้นไม่เป็นส่ำให้มันเต้นตามปกติได้
แค่ห้ามไม่ให้หน้าเห่อแดงหูแดงเปลวยังทำไม่สำเร็จ
จะบร้าตาย!..ไม่คิดว่าจะต้องมาเขินเป็นบ้าเป็นหลังกับคนที่เพิ่งพบหน้าสองครั้ง
แต่เปลวก็ปฏิเสธไม่ได้เสียด้วย เกิดอาการแบบนี้แล้วจริงๆ
“เลี้ยวข้างหน้าเลยค่ะ คอนโดนี่แหละ” เปลวผ่อนลมหายใจยาว หลังรู้สึกแปลกๆ โดยไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน
ทั้งที่ไม่มีอะไรพิเศษนอกจากคนที่ร่วมประสบเหตุยื่นมือช่วยเหลือกันปกติ
แต่เปลวกลับไม่อาจควบคุมอาการใจสั่นที่เกิดกับตัวเองตอนนี้ได้
“ขอให้คุณโชคดี ครั้งหน้าหากมีโอกาสเจอกันอีก ผมขอเป็นแบบปกติบ้างคงจะดี
สองครั้งที่เราเจอกันเหนือความคาดหมายผมพอสมควร คือผมหมายความว่าคุณเป็นคนแรก
ที่มีเรื่องให้ต้องแปลกใจเสียทุกครั้งที่เจอกันนะครับ..หึหึ!” คุณชายจอดรถเสร็จค่อยหันมาพูดกับเปลว
ส่งผลให้เปลวหน้าเห่อร้อนเป็นมันเผาแล้ว ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ในทางกลับกันพาอายอย่างไม่รู้จะอธิบายยังไงนี่สิ
“ฉันรับปากไม่ได้ค่ะ จะได้เจอคุณชายหรือไม่ ถ้าเจอกันอีกจะอยู่ในสภาพไหน
บางทีอาจเป็นพรหมลิขิตทำให้เราเจอกันลักษณะนี้ ขอบคุณมากนะคะสำหรับความช่วยเหลือ
นี่ค่ะเสื้อฉันคืนให้ อ้อ! ที่จริงฉันไม่ได้รู้สึกหนาวแอร์หรอก ฉันเกร็งที่ต้องนั่งรถคุณชายต่างหาก..โชคดีเช่นกันค่ะ”
เปลวยิ้มหวานพร้อมส่งสายตาอ้อยอิ่งให้ ไม่เคยคิดว่าจะทำกับใครแบบนี้มาก่อน
ไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหนดลใจให้เปลวอยากเห็นคุณชายสุดหล่อหน้าสุกจนเกรียม เหมือนที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้
การกระทำที่แสดงออกจึงเป็นการจงใจล้วนๆ เปลวมั่นใจรูปร่างหน้าตาตัวเองระดับหนึ่ง
โดยเฉพาะตอนคืนสูทให้คุณชายที่เจ้าของหวังดีให้เธอเอาปิดขาอ่อนไว้ เพราะชุดแซกที่ใส่แหกจนถึงโคนขา
ล่อแหลมชวนเสียวไส้นั่นแหละ เปลวลงทุนยอมอายถึงขนาดเปิดสูทโชว์ขาขาวแถมยิ้มยั่วทิ้งหางตาอย่างมีความหมาย
แล้วค่อยก้าวขาซึ่งเจตนาโชว์สุดฤทธิ์ลงจากรถด้วยมาดนางพญาคลีโอพัตรา เพิ่งอัญเชิญองค์ลงหมาดๆ
ได้ผลเกินคาด คุณชายเพชรรัตน์อึ้งตาค้าง หน้าแดงก่ำเหมือนคนเมาสุราแล้วแพ้แอลกอฮอล์
ที่บอกแบบนั้นเพราะคุณชายสุดหล่อแดงสุกไปทั้งตัว หัวเหอหูคอขนาดมือที่จับพวงมาลัยอยู่ยังแดงเถือก
สะใจเปลวที่ได้เอาคืนในวินาทีสุดท้าย แม้จะรู้สึกอายจนตัวเองก็แดงแปร๊ดไม่น้อยไปกว่าคุณชายเลยด้วยซ้ำ
ไม่คิดว่าจะใจกล้าบ้าบิ่นทำกิริยายั่วใส่คุณชายมาก่อน
พอลงรถได้ก็ไม่กล้าหันมองเจ้าของรถเบนซ์คันหรูอีกเลย รีบก้าวขาฉับๆ ตรงดิ่งไปยังคอนโด
ไม่แม้กระทั่งจะสำรวจสายตาผู้คนที่มองตามน้ำลายสอไปแล้วเช่นกัน ไม่คิดจะมีสาวสวยหยาดฟ้ามาดิน
เดินโชว์ขาขาวผ่านหน้าให้เห็นเป็นบุญตา หลายคนกลืนน้ำลายฝืดคอกันเลยทีเดียว
คุณชายเพชรรัตน์กว่าจะเรียกสติกลับคืนมาได้ ก็ต้องส่ายหัวสลัดภาพติดตาสาวสวยที่เก็บตก
จับพลัดจับผลูช่วยเธอจากชายแปลกหน้าไว้ โดยที่ไม่รู้สาเหตุของเรื่องราวสักนิด
รอยยิ้มละไมระบายบนหน้าหล่อก่อนจะขยายเป็นยิ้มกว้าง แล้วเปลี่ยนเป็นหัวเราะร่าจนมองเห็นฟันสวยเรียงตัวอย่างเป็นระเบียบ
เสียงหัวเราะทุ้มต่ำออกอาการตลกขบขันดังภายในรถเบนซ์สุดหรู หากใครมาเห็นคุณชายเวลานี้
คงคิดว่าหนุ่มหล่อคงสติไม่ดี เพราะดันหัวเราะขบขันอยู่เพียงลำพัง
“ฮะฮ่าๆ..ร้ายใช่เล่นยัยตัวแสบ” คำพูดเปรยจากปากคุณชาย หลังหัวเราะเสียงดังอยู่ในรถ
คุณชายจำไม่ได้ด้วยซ้ำเคยมีอาการบ้าจี้หัวเราะขำครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
เท่าที่จำได้ไม่เคยหัวเราะเสียงดังเหมือนคนเสียสติแบบนี้มาก่อน ไม่รู้ทำไมถึงได้ขำท้องแข็งกับภาพยั่วยวนของเปลว
ที่จงใจส่งสายตาเชิญชวนมาให้ แถมโชว์ขาขาวพาอึ้งก่อนลงจากรถอีกต่างหาก
คุณชายยอมรับเปลวสวยทำเอาใจเต้นทุกครั้งที่สบตาด้วย ยิ่งพิศใบหน้างามดุจปฏิมากรรมของจิตรกรฝีมือเอก
ยิ่งยอมรับสวยบาดจิตบาดใจจริงๆ แต่นั่นไม่ได้ทำคุณชายประทับใจเท่าสิ่งที่เปลวแสดงออก
มีผู้หญิงสักกี่คนที่คิดยั่วผู้ชาย สุดท้ายอายเองจนหูแดงหน้าแดงแปร๊ดเหมือนเปลว
คิดยั่วเค้าแต่ดันอายจนเดินขาแทบขวิดก็มีด้วย สิ่งนี้ต่างหากพฤติกรรมอย่างเป็นธรรมชาติ
ทำคุณชายขำเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนคนเสียสติไปแล้ว
หม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์ มณีรมย์ ศึกษาจบจากประเทศอังกฤษ ไปเรียนตั้งแต่เตรียมอุดมยันมหาวิทยาลัย
ทำไมจะไม่มีสาวสวยเข้ามาในชีวิต ระดับนางแบบดารามีมามากมาย พวกที่ยั่วยวนอ่อยเสน่ห์เจอมานักต่อนักแล้ว
แต่พวกที่ทำให้ขำท้องแตกไม่เคยมี ยั่วแล้วดันอายเหมือนเปลวไม่เคยเจอมาก่อน อายชนิดลงรถไม่มีเหลียวหลัง
ลืมกระทั่งมารยาทของเจ้าบ้านที่ดีต้องให้เกียรติส่งแขก ค่อยหันหลังกลับเข้าคอนโด
แต่เปลวกลับไม่สนฟ้าลงจากรถเดินหนีดุ่มๆ ไม่มองซ้ายมองขวา
หนำซ้ำหน้าแดงก่ำจนคุณชายต้องระเบิดฮา..หัวเราะขำท้องกิ่วอยู่คนเดียวอย่างที่เห็น
“บ้าชะมัด โอย..อยากเอาหัวโขกกำแพง” เปลวบ่นตัวเอง หลังรู้ตัวทำอะไรลงไป นึกแล้วไม่กล้าเจอหน้าคุณชายอีกแล้ว
อายจนอยากแทรกแผ่นดินหนีจริงๆ ตอนทำไม่ทันคิดว่าจะออกมาแบบนี้ ทำไปแล้วถึงรู้ว่าไม่น่าเลยจริงๆ
“ป่านนี้เขาจะคิดยังไง ช่างเหอะแก้ไขไม่ได้แล้ว” มาถึงห้องเปลวทึ้งผมตัวเองอย่างนึกโมโห
ไอ้ตอนทำไม่ทันนึกถึงผลลัพธ์ว่าเขาจะดูถูกหรือมองตนยังไง แค่อยากเอาชนะที่คุณชายจ้องสำรวจเปลวแล้วตีมึนก็เท่านั้น
หรือบางทีเป็นเปลวเองที่มีปัญหา คิดเองเออเองจนทำเรื่องขายหน้าไปได้
“ทำไมเป็นเราทุกทีที่หน้าแตกกับคุณชายเพชรนะ โอยจะบ้าตาย คราวที่แล้วก็หน้าแตก
คราวนี้ก็อีกแล้ว..มันอะไรกันนักหนาวะนี่” ถามไปก็ไม่มีคำตอบให้ตัวเอง เพราะเปลวก็ไม่เข้าใจเช่นกัน
โชคชะตาพาเปลวกับคุณชายพบกันในสถานการณ์ที่เปลวต้องกลายเป็นตัวตลกเสียทุกครั้ง
คิดไปก็ปวดหัวเปล่าๆ ตัดสินใจลุกจัดการชุดแซกที่แหวกจนเห็นในกระจกแล้วขนลุก
มันโชว์วิวได้หวาดเสียวจริงๆ หยิบใส่ไปในตะกร้าผ้า คิดว่าซักแล้วค่อยส่งซ่อม จะทิ้งก็เสียดายเผื่อได้ใช้อีก
คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ขออาบน้ำให้สดชื่นก่อน รูปร่างสูงเพรียวสมส่วนไม่มีไขมันส่วนเกินหรือกล้ามเนื้อน่าเกลียดให้เห็น
ตรงข้ามรูปทรงระหงขาวผ่อง แม้จะไม่มีหน้าอกนูน แต่ก็งามพอแล้วสำหรับอกแบนราบโดยเฉพาะจุดแต่งแต้ม
ของเม็ดทับทิมสีหวานอมชมพู เอวคอดรับกับสะโพกหนั่นนูนและช่วงขาเรียวยาวขาวนวลไร้ขนรุงรัง
ร้อยทั้งร้อยหากผู้ชายมาเห็นสรีระของเปลวแบบนี้ ถึงจะรู้ว่าเป็นผู้ชายก็คงห้ามไม่ให้เกิดอารมณ์ปรารถนาได้ยากยิ่ง
เพราะใบหน้าสวยสดกับผมยาวสลวยถึงกลางแผ่นหลัง มันกระตุ้นให้เกิดความปรารถนาไปแล้วเกินกว่าครึ่ง
ยิ่งผิวพรรณขาวผุดผาดไม่มีส่วนไหนดูแล้วขัดตาแบบนี้ล่ะก็ ทำไมพวกเขาจะมองข้ามสิ่งบ่งชี้ของสัญลักษณ์ทางเพศ
ที่แสดงหลักฐานว่าเปลวคือผู้ชายที่ไม่ใช่ผู้หญิง ร่างเปลือยภายใต้ฝักบัวซึ่งสาดกระเซ็นสายน้ำจนเปียกชุ่มโชก
ดูเซ็กซี่ยั่วยวนโดยเจ้าของร่างแทบไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่เส้นผมดำขลับเปียกลู่บนผิวขาว ก็เกินพอแล้วที่จะเซ็กซี่..
มาอัพตามนัดแล้วนะคะ เจอกันอีกทีวันศุกร์ค่ะ
ขอบคุณที่แฟนนิยายติดตามและให้กำลังใจกันนะคะ
ตอนหน้าเจอน้องเปลวทำคุณชายอึ้งอีกครั้งแล้ว..อิอิ
ปล.หนังสือป๊อป&ร็อค ส่งพรุ่งนี้เช้านะคะ ขอบคุณที่รอคอยด้วยดีเสมอมา
คาดว่าถึงมือคนอ่านแฟนนิยายน้องป๊อป ไม่เกินวันเสาร์นี้แน่นอนค่ะ
:katai2-1: :katai2-1: :mew1: :mew1:
-
:katai2-1:
คู่นี้ต่างมีเหตุให้ต้องพบเจอแสนไม่ธรรมดาซะทุกครั้ง
แถมยังสร้างความประทับใจ(แบบแปลกๆ)ให้แก่กันด้วย
ถึงยังไม่เจอเร็ววัน แต่เชื่อว่าทั้งคู่ไม่มีทางลืมกันและกันแน่นอน
พรหมลิขิตช่างชักนำทั้งคู่ให้รักกันจริงๆ
บวกเป็ด รอวันศุกร์และรอป๊อปร็อคค่า
:pig4:
-
:mew1:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
หึหึ
-
โอ๊ะ...อยากอ่านตอนหน้าไวๆ
-
จิ้มน้องเปลว เซ็กซี่ซะ :hao6:
-
ขอบคุณค่ะ
คู่นี้เจอกันแต่ละครั้งเจอแต่เรื่องๆ 555
แล้วครั้งหน้าจะเจอแบบปกติไหมนะ
-
รักนี้ท่าจะไม่ยาก
-
คุณชายดูเป็นคนอบอุ่นอ่อนโยนจัง :-[ มาทำให้เปลวเขิน แถมใจเต้นแบบนี้ได้ ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย o13
แต่เอ็นดูเปลว ที่ไปยั่วคุณชายให้เขินแบบนั้น แล้วตัวเองก็ดันเขินเองด้วย น่ารัก :-[
รอที่ทั้งสองคนจะได้เจอกันอีกครั้ง อาจจะเป็นงานที่เปลวต้องไปแสดงคืนนี้ก็เป็นได้
ปล.ว่าแต่ชายเพชรรู้ไหมว่าเปลวเป็นผู้ชาย
:mew1: :L2:
-
ยั่วเองเขินเองหรอจ๊ะเปลว :-[
คุณชายอึ้งไปเลยอ่ะดิเพราะไม่คืดว่าเปลวจะกล้าทำแบบนี้ 5555555555555
-
:katai4: :katai4: :katai4: วันศุกร์ๆๆๆๆๆ
-
น้องเปลวไม่ธรรมดานะคะหนู มีวิ้งวิ้งให้คุณชายหน้าแดง :mew3: :mew3: :mew3:
-
เปลวเริ่ดอ่ะ ชอบนางกับคุณชายมาก ดูน่ารักดี
-
ใจละลายกับเรื่องนี้ของคุณมากเลย
-
:impress2: เปลวกับคุณชายเพชรเจอกันแบบไม่ตั้งใจแต่มีเรื่องให้ฟินทุกที
-
ตกหลุมรักน้องเปลวด้วยคน
-
น้องเปลวยั่วเองเขินเอง :o8:
-
งึ้ยยยย อยากให้คุณชายเห็นตอนเปลวเป็นคลีโอพัตราจริงๆ
5555555555555
-
อิอิ ยั่วเขาเองเขินเองน่ารักอะเนอะ
-
5555 ดูเบาๆน่ารัก น่ารักเน้อ ตอนนี้
ตอนหน้าจะเปนไงเนี่ย เปลวจะโชว์ ต้องโชว์ให้คุณชายดู ชิมิชิมิ อิิอ
-
คุณชายเจ้นท์มาก ไม่ค่อยได้อ่านเจอพระเอกแบบนี้ ดีไปอีกแบบโนะ
ส่วนเปลว ปิ๊งคุณชายแล่วสิ เด๋วใจเต้นเด๋วเขิน กิๆๆ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โถ่ เปลวยั่วเองอายเองนี่นะ 5555
-
รอตอนหน้าที่คุณชายเพชรจะอึ้งเปลวอีก 555+
-
ว้าว!!!! โชคดีจังได้รับของขวัญวันเกิดจากคนเขียนด้วย(มโนไปเอง)555 ขอบคุณที่มาอัพวันนี้นะคะ :mew1: :bye2:
-
อ่านไปแล้วรู้สึกถึงความละมุนละไม
-
:katai2-1: :pig4:
-
น้องเปลว มีเสน่ห์ มาก
-
ฟุฟุ :hao6:
-
บรรยากาศมุ้งมิ้งกันมากเลย น้องเปลว คุณชาย :-[ คุณชายดูน่ารักอบอุ่นดีนะ หวังว่าจะช่วยเปลวได้นะ และก็คุณชายต้องนึกว่าเปลวเป็นผู้หญิงแน่เลย เพราะเปลวก็พูดค่ะ อยากบอกคุณชายนิยายวายมีแต่นายเอกฮะ :impress2:
-
เจอกันแต่ละครั้งไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ยั่วคุณชายแต่ตัวเองดันอายซะเองนะเปลว
-
เป็นไงล่ะคุณชาย
เจอเปลวยั่วเข้าไปถึงกับอึ้งเลยน้าาาา
-
:-[ ต่างฝ่ายต่างเขิน ยิ่งอ่านยิ่งของเปลว
-
น่ารักใสๆ :o8: :hao7:
-
อ้ายเขินนนน :katai5: :katai5: :katai5:
-
อารายกันจ้ะ เปลว
ยั่วคุณชายเสร็จแล้วเดินดุ่มๆตัวแดงเข้าคอนโดเลยเหรอ 555
ถ้าเห็นว่าคุณชายขำตัวเองนะ สงสัยอายมากกว่าเดิมร้อยเท่า
เจอกันอีกทีตอนเปลวไปโชว์นอกสถานที่นั่นหรือเปล่า ^^
-
เปลวน่ารักอ่ะ 5555
-
หลงเสน่ห์ของเปลวซะแล้วสิ :o8:
-
ฮา. น่ารักชะมัดเลยนายเอก คุณชายนี่แบบคุณชายจากปริศนาเลยมั้ย (เอาะบ่งบอกอายุเลย)
-
ฮ่าๆๆๆๆ เปลวน่าร๊ากกกก
ยั่วเองเขินเอง วายยยย 5555
-
น้องเปลวทำให้ตะลึงได้ตลอดจริง ๆ
-
ชอบอ่าาา คุณชายน่ารักมาก เปลวก็โก๊ะๆน่ารัก อยู่ด้วยกันทีไรมีเรื่องให้ขำตลอด
-
:katai1: :katai1: อยากอ่านต่อเร็วๆ จังเลย :hao6: :hao6:
-
น่ารักซ้าาาาา..น้องเปลว
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาปูเสื่อรออีกเช่นเคย 5555555 รออยู่น้า :hao6:
-
:hao7: :hao7: วันนี้แล้วซินะ :z2: :z2: มารอๆ
-
มารอน้องเปลววววววว :z2: :L2:
-
เข้ามารอน้องเปลวค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
งาม.....เปลวงามจริงๆ
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกถึงทั้งความน่ารักทั้งงดงามขึ้นมาทันได 555+
-
วันศุกร์แล้วว
รอน้องเปลวมานะจ้าา อิอิ
-
เขินตามเปลวววว คุณชายพระเอกมีออร่ามากค่ะ
-
Part 5
“หนิม..ถึงไหนแล้ว”
เปลวโทรตามสนิม ทั้งสองนัดกันไว้เมื่อวาน หลังเปลวรู้ต้องไปโชว์งานนอก จึงตั้งใจพาสนิมไปเป็นเพื่อน
ไม่ได้เป็นข้อห้ามสำหรับนางโชว์ที่จะมีพี่เลี้ยงติดสอยห้อยตาม นางโชว์ที่มีค่าตัวแพงรับบทตัวเด่นส่วนใหญ่
มีช่างแต่งหน้าทำผมส่วนตัวแทบทั้งนั้น แต่เปลวไม่เคยคิดจ้างใครมาช่วยดูแลในเรื่องนี้
เพราะไม่คิดรับงานนอกสถานที่มาก่อน กรณีโชว์งานนอกเปลวไม่โชว์อีกเลยนับตั้งแต่แจ้งเกิดกลางหาดในคืนฟูลมูนครั้งนั้น
รับโชว์ประจำอยู่แต่ในบริษัท ประเด็นที่เปลวไม่สนใจงานนอกออกงานอีเว้นท์เป็นเพราะ เปลวระวังตัวไม่อยากไปเสี่ยง
ไม่ใช่ไม่รู้มีคนหมายตาอยู่ หากจะเลี่ยงคนเหล่านี้คือปฏิเสธรับงานพิเศษ พอจะช่วยไม่ให้ต้องพบปะพวกมีอิทธิพล
มีสีมีอำนาจให้ยุ่งยากลำบากใจได้บ้าง
ถึงกระนั้นชื่อเสียงนางโชว์สุดฮอต ก็ยังคงชักจูงพวกเขาให้มาดูที่นี่ ไม่แปลกถ้าจะมีนายหน้ามาทาบทาม
จนเปลวต้องยืนกระต่ายขาเดียวชิงปฏิเสธอย่างไม่เหลือความหวังให้ใครเก็บเอาไปสานต่อได้อีก
นี่คือที่มาของสาเหตุ ทำไมเปลวกลายเป็นที่หมายปองของพวกชอบสะสมของที่ได้ยากเปลวระมัดระวังตัวเสมอ
ไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาคลุกคลีตีสนิทด้วย หากไม่คุ้นเคยเป็นการส่วนตัวแล้วล่ะก็
พวกเขาจึงคิดไม่ต่างกันในการมองเปลวเป็นพวกโลกส่วนตัวสูง น้อยคนที่จะรู้พื้นเพนิสัยแท้จริงของเปลว
[เออใกล้ถึงแล้ว มึงเตรียมพร้อมแล้วใช่ไหม] สนิมถามกลับ
“อืม..อาบน้ำแต่งตัวรอล่ะ ต้องรอมึงอาบน้ำอีกหรือเปล่าหนิม”
[ไม่แล้วกูเรียบร้อยจากร้านมาล่ะ ถ้าไม่ติดต้องเอาของมาเก็บนะ กะจะให้มึงเรียกรถไปแวะรับที่ร้านเลย
กูดันซื้อของมาแล้วนี่สิ ทิ้งที่ร้านไม่สะดวกของใช้ในบ้านทั้งนั้น ก็ไอ้พวกที่หมดนั่นล่ะ..รอกูแป๊บนะเปลว]
“ยังมีเวลากูนัดเจ๊เจสซี่ทุ่มตรงเผื่อแต่งหน้าทำผม ขึ้นโชว์สามทุ่ม ถ้าไม่โชว์ชุดคลีโอพัตราคงไม่ต้องเผื่อถึงสองชั่วโมงหรอก
ปัญหากูต้องยัดนมรัดหน้าอกดันเต้าอีกนี่สิมึง ทรมานฉิบหายกว่าจะเสร็จ ที่จริงชุดนี้กูไม่ได้อยากจะใส่เลยหนิม
มึงก็รู้กูไม่ได้ผ่านมดันให้โชว์ชุดราชินีอียิปต์โป๊ยั่วยวน ลำบากเก็บงูก็พอดูแล้ว แต๊บไม่เรียบพาอายได้นะมึง
มงกุฎใส่หัวโคตรหนัก ยังมีกำไลข้อเท้าข้อแขนสร้อยสังวาลเครื่องทรงอีกสารพัด
แต่งเสร็จกูต้องมาแบกน้ำหนักเป็นสิบโลเชียวล่ะมึง” เปลวบ่นให้สนิมฟังอย่างกับต้องการระบาย
น้อยครั้งที่เปลวจะพูดเรื่องงานในลักษณะนี้กับสนิม นี่คงรู้สึกไม่สบอารมณ์กับชุดโชว์เท่าไหร่
ถึงได้บ่นจนดูผิดวิสัยของเปลวที่สนิมคุ้นเคยเป็นอย่างดี ปกติแล้วเปลวไม่เคยหยิบเอาเรื่องงานมาพูดคุย
วิพากษ์วิจารณ์ให้ฟังในแง่ลบมาก่อน
“เอาน่าชุดนี้แจ้งเกิดมึงนะเปลว ถ้าไม่เพราะมึงใส่แล้วสวยมีหรือจะกลายเป็นตำนานนางพญาคลีโอพัตราให้คนเขาพูดถึง
จนมึงได้มายืนอยู่ตรงจุดนี้หืม ถือเสียว่าเป็นโชว์ชุดคู่บุญบารมีมึงสิ จะได้ไม่หงุดหงิดใจ”
สนิมเป็นเพื่อนที่คอยให้กำลังใจ พูดให้เปลวคิดบวกได้น่าชื่นชมสมเป็นเพื่อนรักเพื่อนซี้กันจริงๆ
เป็นเพราะสนิมรู้จักพื้นเพนิสัยส่วนตัวเปลว ว่าไม่ชอบโชว์สรีระเนื้อหนังมังสาให้คนวี๊ดวิ้วหวือหวาเซ็กซี่
หลังแจ้งเกิดเปลวยืนกรานโชว์ในชุดที่ดูมีพลังอำนาจ บทเด่นที่อาศัยความสามารถดึงดูดผู้คนจากการแสดงโดยเฉพาะ
เน้นสื่อแววตาผสานความแม่นยำของการขยับริมฝีปากลิปซิ้งเนื้อเพลงให้ตรงตามจังหวะทำนอง
ตลอดมาไม่ใช่พี่ตุ่นผู้คิดโชว์ใหม่ๆ จะไม่คะยั้นคะยอให้เปลวโชว์ในแนวเซ็กซี่ เพราะพี่เขาเชื่อว่าเปลวทำได้
และทำได้ดีเรียกเสียงฮือฮาได้ยิ่งกว่านางโชว์ที่มีอยู่ในสังกัดเสียอีก แต่เปลวเอาตัวรอดโดยอ้างไม่ได้ทำนมเสริมเต้า
เหมือนนางโชว์คนอื่นๆ จึงไม่ต้องการโชว์ชุดวาบหวิววาบหวามทำนองนั้น
ประเด็นที่เปลวไม่คิดเสริมหน้าอกเฉาะไข่อ้างได้ผลเสมอมา
เปลวจึงเป็นนางโชว์เพียงคนเดียวที่เน้นรับบทอิงประวัติศาสตร์ เสื้อผ้าหน้าผมไม่เน้นโป๊เปลือยล่อตะเข้ตะโขงให้มากนัก
แค่บทแบบนี้ก็ทำให้เปลวโด่งดังจนเป็นที่รู้จัก ขึ้นแท่นเบอร์ต้นนางโชว์ของเมืองพัทยาได้โดยไม่ต้องอาศัยแนวเซ็กซี่
อวดเรือนร่างแต่อย่างใดเลย เป็นเพราะความงดงามของเปลว ไม่ได้มีเพียงแค่สรีระร่างกายเท่านั้น
แต่มาพร้อมกับสง่าราศีซึ่งเปล่งประกายออกจากภายในต่างหากเล่า เป็นสิ่งที่นางโชว์น้อยคนจะมีได้
จะเรียกว่าอินเนอร์หรืออารมณ์ก็ไม่ค่อยจะถูกต้องเท่าไหร่ พูดให้เห็นภาพคงต้องบอกตามตรง
บารมีที่เจิดจรัสจนทำให้เป็นที่ถูกตาต้องใจของคนดู มันหาได้ยากในหมู่นางโชว์ซึ่งทุกคนรู้ไม่ใช่ผู้หญิงจริง
แต่เป็นคนข้ามเพศหรือกะเทยพวกสาวประเภทสอง สุดแล้วแต่ใครถนัดเรียกยังไงมากกว่า
สำหรับเปลว..จัดเป็นเกย์สาวเพียงคนเดียวที่เนียนแอ๊บเป็นผู้หญิงหลอกตาคนดูจำนวนมากได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ทั้งที่ไม่ได้ศัลยกรรมร่างกายไม่แปลกหากจะมีคนหยิบยกเอาไปพูดถึงในเชิงบวกและลบ
ชื่นชมและอิจฉาจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว เปลวไม่สนใจเก็บเอามาเป็นที่วิตกกังวลอะไรเลยด้วยซ้ำ
เป็นเพราะยอมรับในสิ่งที่ตนเป็น พอใจที่จะเป็นแบบนี้ และไม่คิดเปลี่ยนแปลงให้แตกต่างไปจากเดิม
ตรรกะความชอบของเปลวคงไม่สามารถชี้แจงให้เข้าใจได้ เป็นความชอบที่เรียกกันว่ารสนิยมส่วนตัว
ที่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อใคร หรือไปทำให้ใครเดือดร้อน ตราบใดที่เปลวยังมีงานทำยังมีรายได้
ก็ไม่จำเป็นต้องไปทุกข์ร้อนดิ้นรนให้ตัวเองเป็นผู้หญิง เปลวไม่ได้คิดอยากเป็นผู้หญิง รู้สึกพอใจที่เกิดเป็นผู้ชาย
แค่ไม่มีรสนิยมชอบผู้หญิงในเชิงชู้สาวหรือคนรัก เปลวคือเกย์สาวขนานแท้ซึ่งพึงพอใจมีคนรักเป็นผู้ชาย
เพียงแต่เคยผิดหวังความรักจนเข็ดขยาดแค่นั้น
“อ้าว..นึกว่ามึงแต่งหญิงเสียอีก” สนิมทักอย่างแปลกใจ โผล่เข้าห้องเห็นเปลวในลุคหนุ่มหล่อหน้าใสวิ้งค์
ไร้เครื่องสำอางยกเว้นทาลิปกลอสสีนู้ดให้ดูเป็นธรรมชาติแค่นั้น ส่วนเสื้อผ้าหน้าผมเปลวจัดง่าย
นุ่งเดฟสีดำเชิ้ตสีขาวแขนยาวพับถึงข้อศอก ชายเสื้อปล่อยออกข้างนอก ผมดำสลวยมัดเก็บดูชิวๆ
แว่นตาสีชาห้อยกระเป๋าเสื้ออย่างกวนปนเท่ ลุคหนุ่มหล่อหน้าสวยไม่ใช่ลุคของนางโชว์ ไม่แปลกที่สนิมจะตั้งคำถาม
“ไม่ล่ะ..พักนี้ดวงกูแต่งหญิงไม่รุ่ง” เปลวตอบทำสีหน้าเบื่อหน่าย
“ห๊ะ!..เป็นอะไร..มึง” สนิมเก็บของใช้ที่ซื้อมาเข้าตู้ แต่มุ่งสนใจในประเด็นที่เปลวพูดอย่างใจจดใจจ่อ
“เปล่า..ไม่ได้เป็นอะไร รู้สึกแต่งหญิงแล้วมีแต่เรื่อง กะหยุดแต่งสักระยะว่ะมึง
ยกเว้นขึ้นโชว์นอกเหนือจากนี้กูคงไม่แต่งไปอีกนาน”
“อะไรทำให้มึงหันมาแต่งหล่อ แล้วจ๊อบพิเศษที่รับเป็นฮีโร่จัดการพวกลักกินขโมยกิน
ภารกิจร่วมกับพี่แจ่มล่ะ ไม่แต่งหญิงมึงจะทำยังไง”
“กูกะพักยาว รอดูสถานการณ์” เปลวถอนหายใจ จนสนิมวางมือเดินกลับมาหย่อนตูดนั่งข้างๆ
จ้องเพื่อนรักอย่างค้นหาสิ่งผิดปกติ มีให้เห็นไม่บ่อยนักกับสีหน้าท่าทางหนักอกหนักใจของเปลว
“มีอะไรบอกกูหรือเปล่า อย่าลืมเราไม่ใช่แค่เพื่อนกันนะเปลว”
“ขอบใจ” เปลวหันมาพูดกับสนิมด้วยรู้สึกซาบซึ้งในความห่วงใย ผนวกรู้สึกผิดที่พลอยให้เพื่อนมาเป็นกังวลไปด้วย
“พวกไหนไม่รู้สะกดรอยตามกูกับพี่แจ่ม เดิมทีกูไม่แน่ใจ มาแน่ใจก็ตอนพวกมันเห็นกูตรงลานจอดรถ
มีทีท่าว่าจะจับกูนั่นแหละ กูหนีเอาตัวรอดหวุดหวิด ได้พลเมืองดีผ่านมาช่วยไว้ทัน ไม่อย่างนั้นกูคงถูกอุ้มไปแล้ว”
สนิมชะงักอึ้งไปพักใหญ่ หลังฟังคำบอกเล่าจากปากเปลว
“มีเรื่องแบบนี้ทำไมมึงไม่โทรบอกกู” น้ำเสียงน้อยใจอย่างชัดเจน
“คิดว่ากูมีเวลาโทรเหรอ ที่สำคัญกูไม่ต้องการให้มึงเดือดร้อนมาพลอยเจ็บตัวไปกับกูด้วย
ความจริงกูโทรให้พี่แจ่มวนรถมารับ แต่ดันผิดคัน อะไรก็ไม่น่าโมโห..กูเจอโจทก์เก่าเข้าจั๋งหนับ”
“หา..แล้วโจทก์มึงปล่อยมึงเหรอ” สนิมตาโตตกใจกับเหตุการณ์หนีเสือปะจระเข้ของเปลว
“ไม่ใช่โจทก์แบบนั้น คนช่วยกูคือคนที่กูเข้าใจผิดรับงานพี่แจ่มทำ กูอ้างถ่ายรายการเซอร์ไพรส์คู่รัก
กูรู้เขาไม่เชื่อคำพูดกูหรอก ทีมงานก็ไม่มี แถมพูดจบกูรีบชิ่ง ก่อนจะโดนคำถามเสียก่อน”
“แล้วไปไงมาไง มึงกับเขาถึงได้โคจรมาเจอกันอีก”
“จะไปรู้เหรอะ บอกแล้วกูจำรถผิดคัน เขาก็ดีนะมึงมีน้ำใจช่วยพากูหนีพวกมันแถมยังมาส่งที่นี่
ไม่มาฟื้นฝอยหาตะเข็บคดีเก่าที่กูทำป่วนไว้”
“มึงได้ถามชื่อเขาหรือเปล่า”
“หม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์ มณีรมณ์” สนิมพอฟังฐานันดรศักดิ์ที่เปลวเน้นเป็นพิเศษถึงกับทำตาปริบๆ
“โห..อย่าบอกเป็นคุณชาย”
“อืม..ตัวจริงเสียงจริงเชียวล่ะ”
“นามสกุลคุ้นหูชะมัด”
“ทายาทผู้มีกรรมสิทธิ์วังมณีรมย์คนปัจจุบัน” เปลวย้ำอีกครั้ง
“เห้ย! จริงดิ..เขารู้หรือเปล่ามึงเกี่ยวข้องกับแม่ลิกา”
“กูไม่ได้บอกเรื่องส่วนตัว แค่แนะนำกูชื่อเปลว”
“แล้วเขารู้ไหม ว่ามึงไม่ใช่ผู้หญิง”
“น่าจะไม่รู้ กูพูดค่ะแทนตัวตลอด ถ้ารู้ก็คงออกอาการให้เห็นพิรุธ อีกอย่างเขาจำกูได้ ถึงบอกไง..พักนี้แต่งหญิงไม่รุ่ง”
“เจอคุณชายเพชรรัตน์ตัวเป็นๆ กูอยากเห็นหน้าเขาชะมัด หน้าตาเป็นยังไงบ้างวะ สมคำร่ำลือหรือเปล่ามึง”
“มีหูตาปากจมูกปกติ ไม่พิการแปลกประหลาดตรงไหนนิ”
“ห่าเปลวมึงอย่ากวน เอาจริงๆ กูพอได้ยินได้ฟังหรอก เขาว่าคนวังมณีรมย์หน้าตาขั้นเทพ
ไม่ว่าหญิงหรือชายจริงอย่างคำคนพูดหรือเปล่ามึง คุณชายเพชรรัตน์ของมึงหล่อป่ะ อายุเท่าไหร่พอจะเดาได้ไหม”
“ของกูเมื่อไหร่หนิม มึงอย่ามาตีขลุมยัดใส่กูสิ หน้าตายังดูหนุ่มอยู่ ไม่น่าจะเกินยี่สิบห้ายี่สิบหก
มึงอยากเห็นจะไปยากอะไรถามอากู๋หาดูในเน็ตดิ เขาออกจะดังในแวดวงสังคมไฮโซ มึงเองยังได้ยินได้ฟังชื่อเสียงเรียงนามนิ”
“เออๆ ถ้างั้นไปเลยดีไหม เดี๋ยวมึงได้ไปเลทเปล่าๆ ไว้นั่งรถกูจะหาในเน็ตโทรศัพท์เอา
หน้าตาเข้าขั้นใช่ไหมมึง..” สนิมค้างไว้อย่างเจ้าเล่ห์
“หล่อไม่หล่อมึงจะทำไม” เปลวอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้
“กูก็จะหาทางติดต่อให้มึงไง..ฮะฮ่าๆๆ” สนิมหัวเราะขบขันใหญ่
“อีบ้าเขาเป็นชายแท้ ไม่ลดตัวมาแลพวกเราที่เป็นเกย์หรอกหนิม อย่าฝันเฟื้อง
ที่เขาช่วยกูเพราะเข้าใจเป็นชะนีมั้ง ลองรู้กูเป็นผู้ชายสิหางตาคงไม่มีให้ด้วยซ้ำ
คนระดับนี้ต่อให้ใจดีแค่ไหน แต่เรื่องถือยศถือศักดิ์ต้องมาอันดับแรก
ไม่หาเรื่องให้วงศ์ตระกูลมัวหมองเพราะคนอย่างเราหรอก”
เปลวรีบเบรกความคิดสนิมทันที ก่อนเพื่อนรักมโนไปไกลกู่ไม่กลับ
ทำไมเปลวจะไม่รู้สนิมอยากให้เปลวเปิดใจอีกครั้ง เพื่อลบล้างบาดแผลในอดีตที่ผ่านมา
เปลวเองที่ไม่คิดเปิดใจให้ใคร ความผิดหวังครั้งนั้นกลายเป็นบทเรียนราคาแพงทำให้เข็ดกับความรัก
ถึงขั้นเชื่อว่ารักแท้ไม่มีในหมู่เกย์..
“มึงก็อย่าเพิ่งด่วนตัดสิน บางทีชายแท้อาจตกหลุมเสน่ห์มึงก็ได้นี่
ไม่เห็นหรือไง..ไอ้พวกเสี่ยพุงพลุ้ยหัวล้านบ้าอำนาจ หรือพวกมีสีอวดบารมีเบ่งคับบ้านคับเมืองก็ชายแท้
มีครอบครัวมีลูกมีเมียน้อยเป็นโขยง ยังอยากฟันมึงเลยนิ แสดงว่ามึงต้องมีดียั่วต่อมหื่น
ให้ผู้ชายมองข้ามเพศไปแล้วล่ะ ส่วนไอ้พวกที่ตามมึง กูว่าคงเป็นคนของใครสักคนที่มึงปฏิเสธข้อเสนอแน่ๆ
จึงคิดใช้วิธีฉุดเสียเลย มึงคงต้องระวังตัวมากขึ้นแล้วนะเปลว” คำแนะนำในประโยคท้ายของสนิม
ไม่ใช่เปลวจะไม่คิด..นั่งขบคิดมาก่อนหน้านี้แล้ว
“น่าจะเป็นอย่างนั้น อย่าเพิ่งคิดให้ปวดหัวดีกว่า รีบไปเถอะหนิม เดี๋ยวเจ๊เจสซี่ขบหัวกู
นางยิ่งผวากลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนที่อีต้องเบี้ยวคิวแกอยู่” เปลวตัดบท
ก่อนลุกไปหยิบกระเป๋าสะพายที่ใช้เมื่อตอนกลางวัน เพื่อค้นกระเป๋าตังค์เปลี่ยนให้เข้ากับลุคแมนๆ ซึ่งไม่ได้แต่งหญิง
“หนิม..เป๋าตังค์กูหาย..มึง” หน้าเปลวซีดเผือด
“หาดีหรือยัง ลืมไว้ตรงไหนหรือเปล่า” สนิมพลอยตกอกตกใจด้วย
“ไม่นะ..กูใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายใบนี้ วันนี้ทั้งวันกูไม่ได้ใช้เงินซื้อห่าเหวอะไรเลยนะมึง
หรือจะตกช่วงที่กูหิ้วรองเท้าวิ่งหนีไอ้พวกนั่นกันวะ”
“ยุ่งล่ะสิ ถ้าหล่นก็คงตกแถวลานจอดรถ ปานนี้ไม่รู้ใครเก็บไปแล้ว
หรือจะเป็นไอ้พวกที่ตามจับมึง มันเก็บไปก็ไม่รู้..เปลว”
“เดี๋ยวกูโทรอายัดบัตรก่อน ตังค์ในกระเป๋าไม่เท่าไหร่ แต่กูเสียดายเข็มกลัดล้อมเพชรที่แม่ให้มากกว่า
จำได้ไหมเข็มกลัดติดเนคไทของพ่อกูไง แม่บอกเป็นของแทนใจที่พ่อให้แม่
ยุ่งสิหนิมมึงว่ากูควรทำยังไงดีให้ได้คืน” เปลวมีสีหน้าหนักใจอย่างเห็นได้ชัด จนสนิมร้อนใจไปด้วย
เข็มกลัดล้อมเพชรที่เปลวพูดถึง เป็นของชิ้นเดียวที่เปลวได้จากแม่ไว้ดูต่างหน้า
ของชิ้นนี้มีประวัติเกี่ยวกับความรักของพ่อกับแม่เปลวนี่สิ หายไปก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว
มันเป็นสิ่งสำคัญต่อจิตใจที่เปลวหวงแหนไปไหนก็พกติดตัวไปด้วย
อาศัยเก็บมิดชิดในกระเป๋าตังค์พร้อมกับรูปถ่ายใบเล็กของแม่ลิกา สิ่งนี้ต่างหากที่ทำให้เปลวกระวนกระวายใจ
“มึงใจเย็นนะ บางทีอาจจะลืมที่ไหนก็ได้ หรืออาจหล่นรถพี่แจ่ม ลองโทรถามพี่เขาดูก่อนไหม”
คำแนะนำของสนิมทำให้เปลวมีความหวังขึ้นมาบ้าง แอบภาวนาขอให้เป็นอย่างที่สนิมพูดทีเถอะ
เปลวโทรหาพี่แจ่มทันทีทันใด แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อได้คำตอบว่าไม่เห็นกระเป๋าตังค์ของเปลว
อีกอย่างพี่เขาคืนรถให้เมียหลวงที่รับงานไปแล้วเรียบร้อย แต่แกก็ย้ำอย่างมั่นใจว่า
ไม่เห็นกระเป๋าตังค์ของเปลวในรถเบนซ์แน่นอน เพราะก่อนคืนรถแกตรวจเช็คความเรียบร้อยถ้วนถี่
ป้องกันไม่ให้เจ้าของครหาด่าตามหลัง ไม่เจออะไรกระทั่งเส้นผมหล่นสักเส้นก็ไม่มี
พี่แจ่มยืนกรานมาแบบนี้เปลวแทบจะไม่เหลือความหวัง ที่จะได้ของคืนเลยแม้แต่น้อย
“ใจเย็นนะมึง ถือซะว่าฟาดเคราะห์ อย่างน้อยมึงก็ไม่ถูกพวกมันจับตัวไป
ของนอกกายไม่ตายหาได้ใหม่” สนิมไม่รู้จะปลอบเพื่อนยังไง รอเปลวโทรอายัดบัตรเสร็จถึงได้จังหวะปลอบ
รู้ว่าที่พูดไปไม่ได้ช่วยเลยสักนิด แต่ก็ยังดีกว่าไม่พูดอะไรเลย
“กูทำใจยากวะหนิม ของดูต่างหน้าพ่อแม่กูมีแค่ชิ้นเดียวด้วยสิ”
“ถ้าวาสนามึงกับเข็มกลัดยังมีให้กัน มันคงหวนกลับมาเป็นของมึงอีกนะเปลว
คนเราเอาแน่อะไรไม่ได้หรอก คิดแบบนี้ก่อนดีไหม”
“เออ..จะให้กูคิดอะไร มันหายไปแล้วก็ต้องทำใจล่ะ รู้สึกผิดกับแม่ยังไงไม่รู้สิ
แม้ย้ำนักย้ำหนาให้กูเก็บรักษาให้ดี มูลค่าไม่ได้อยู่ที่ราคาค่างวด แต่มันขึ้นอยู่กับที่มาต่างหาก
กูต้องจุดธูปขอขมาที่รูปแม่แล้วหนิม โชว์เสร็จคืนนี้ก่อน..ค่อยกลับมาจุดธูปบอกแม่ทีหลัง เสียดายว่ะมึง”
“อืมกูเข้าใจ เวลานี้มึงควรปล่อยวางเสียก่อน เดี๋ยวโชว์ไม่ดีเสียชื่อนะเปลว มุ่งสมาธิไปกับงานของมึงก่อนดีไหม”
“นั่นสิ..ขอบใจนะมึงเราไปเถอะ” สองหนุ่มพากันออกจากห้องเพื่อเรียกรถรับจ้างไปส่งยังจุดหมายปลายทาง
โรงแรมหรูระดับห้าดาวที่ใช้จัดงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้...
>
>
“มุกพร้อมแล้วค่ะพี่ชายเพชร” คุณหญิงมุกดาในชุดราตรีออกงานสีขาวประดับสร้อยมุกดุจเจ้าหญิงในเทพนิยาย
ถือกระเป๋าพกพาแบรนด์ดังบ่งบอกราคาว่าไม่ธรรมดา ส่งยิ้มหวานละไมให้กับคุณชายเพชรที่นั่งรอเธอ
ซึ่งใช้เวลาแต่งตัวนานกว่าปกติ เพื่อเตรียมไปงานเลี้ยงไฮโซคืนนี้ด้วยกัน
ก่อนจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ ในวันรุ่งขึ้นช่วงสายๆ
“ถ้างั้นไปกันเลยครับ..องค์หญิง” คุณชายเพชรขยับลุกจากโซฟาในบ้านพักตากอากาศหรูของวังมณีรมย์
หยิบสูทมาสวมก่อนส่งท่อนแขนให้น้องสาวสายเลือดเดียวกัน คล้องประหนึ่งเจ้าชายกับเจ้าหญิง
“คิกคิก..ดูพี่ชายอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หายไปช่วงบ่ายไปเจออะไรดี มาหรือเปล่าเอ่ย
มุกเห็นพี่ชายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาเชียว” น้องสาวเกี่ยวแขนคล้องคุณชาย ไม่ลืมสัพยอกไปตามความเป็นจริง
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“บ้าน่า เจออะไรดี”
คุณชายเพชรเฉปฏิเสธในขณะที่หูแดงทันควันเมื่อนึกถึงหน้าใครบางคนขึ้นมา
“ฮั่นแน่ขอให้จริงเถอะ อย่าให้มุกรู้นะว่าพี่ชายแอบหว่านเสน่ห์ให้สาวเมืองพัทยาคนไหน
ที่จริงมุกรู้ไม่เท่าไหร่อย่าให้มรกตรู้รับรองเป็นเรื่อง สงสารสาวงามนางนั้นมากกว่า
ขืนมรกตรู้คงได้ตามราวีเธอไม่เลิก ยิ่งหวงพี่ชายจนออกนอกหน้าประกาศอยู่โต้งๆ
ว่าจะไม่ยอมยกพี่ชายให้ใครไป” คุณหญิงมุกดาเปรยแกมขำ ทำเอาหน้าหล่อที่ยิ้มละไมขึงตึงขึ้นมาทันที
“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะมุก พี่ไม่ได้คิดอะไรกับมรกต” คุณชายตัดบท
“มุกรู้พี่ชายไม่คิด แต่ก็รู้ด้วยว่ามรกตเธอไม่ยอมรามือเด็ดขาด”
“นั่นมันเรื่องของเขา ต่อให้มรกตไม่ใช่คนวังมณีรมย์ พี่ก็คงเอ็นดูเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง
ยิ่งเป็นคนบ้านเดียวกัน ยิ่งแล้วกันไปใหญ่”
“จร้า..หม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์ผู้เคร่งครัดยึดมั่นอุดมการณ์ มุกจะคอยดูพี่ชายจะไม่เป็นสมภารกินไก่วัด
มรกตเธอยอมแพ้เสียเมื่อไหร่เล่า ขนาดนางแบบดาราสาวที่มาข้องแวะพี่ชาย เธอยังส่งคนไปราวีจนกระเจิง
ไม่กล้าโผล่เข้ามาเกาะแกะพี่ชายอีกเลย ประสาอะไรกับสาวเมืองพัทยาคะ มุกว่ามรกตฉีกอกเธอแน่
ลองให้รู้สิว่าพี่ชายส่งสายตาให้แค่เนี่ยะ”
“พอเถอะหญิงมุก ย้ำอีกครั้งพี่ไม่เคยคิดกับมรกตเกินกว่าน้องสาว ส่วนมรกตจะคิดกับพี่แบบไหนห้ามเขาไม่ได้
ที่พี่ไม่เรียกมาเตือนหรืออบรม เป็นเพราะพี่เห็นว่าสิ่งที่มรกตแอบทำลับหลังพี่ ยังไม่ร้ายแรงล้ำเส้นเท่าไหร่
อีกอย่างนางแบบดาราที่โดนเล่นงาน ก็กุเรื่องว่าคบหาดูใจกับพี่ทั้งที่ไม่เป็นความจริง พี่จึงนิ่งเฉยไม่เก็บเอามาใส่ใจก็แค่นั้น”
“โถ..มุกล้อเล่นหรอก ทำไมมุกจะไม่รู้พี่ชายเพชรคิดยังไงกับมรกต ใครใช้ให้พี่ชายของมุกหล่อเท่เสน่ห์แรงกันล่ะ
กระทั่งมรกตหลงเสน่ห์จนโงหัวไม่ขึ้น รั้นถึงขนาดไม่สนฟ้าฝนว่าพี่ชายไม่ได้ให้ไมตรีตอบ
แต่ก็ดิ้นรนตื๊อพี่ชายอยู่ทุกวี่ทุกวัน เดี๋ยวก็ต้องไปเจอในงานมีหวังควงพี่ชายไม่ยอมห่าง ร้อยเอาบาทเลยว่าไหม
พี่ชายกล้าพนันกับมุกหรือเปล่า” คุณหญิงมุกดายังจ้อไปด้วย เดินตีคู่คุณชายเพชร
ลงบันไดบ้านพักตากอากาศเพื่อขึ้นรถไปงานราตรีของคืนนี้
“มุกก็อย่าอยู่ห่างพี่สิ มรกตจะได้ไม่มีช่องมาเกาะพี่ได้”
เสียงพี่น้องคุยกันเริ่มแผ่วลง ประเด็นไม่พ้นเรื่องของหม่อมหลวงมรกต มณีรมย์
ที่พาฉงนทำไมคุณมรกตเธอซึ่งเป็นคนภายในวังมณีรมณ์ แถมใช้นามสกุลนี้ ถึงได้หลงรักเจ้าของวังคนปัจจุบัน
กลายเป็นปริศนาให้ต้องขบคิดกันอีก ตกลงเรื่องราวสายสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นมายังไงกันแน่
ไม่ได้แปลว่าสายเลือดรักใคร่ชอบพอกันเองหรอกนะ
“เอ๊ะ! กระเป๋าตังค์ใครคะ” คุณหญิงมุกดาก้มหยิบกระเป๋าสตางค์แบบพกพาแบรนด์เพลย์บอย
ที่บรรดาคุณผู้ชายนิยมใช้กันเป็นหนังแท้เอาขึ้นมาถามด้วยความสงสัย เธอจำได้ว่าคุณชายเพชรไม่ใช้ยี่ห้อนี้
“ไหนขอพี่ดูหน่อยสิ” คุณชายประจำที่นั่งคนขับรีบขอดูทันที
“นี่ค่ะ..มุกเผลอเหยียบโดนพอดี อย่าบอกพี่ชายพาหนุ่มขึ้นรถถึงได้ทำกระเป๋าหล่นทิ้งไว้เป็นหลักฐาน..คิกคิก”
คุณหญิงมุกดาส่งกระเป๋าให้คุณชายเรียบร้อย ไม่วายสัพยอกด้วยความคึกคะนองตามนิสัยที่มีรสนิยม
ชมชอบให้ผู้ชายเป็นแฟนกัน สมัยนี้รู้จักในนามสาววายคือนิยามที่กลุ่มคนประเภทนี้ใช้เรียกกัน
แปลว่าคุณหญิงมุกผู้จบจากอังกฤษซึ่งเป็นสถาบันเดียวกับคุณชายเพชรรัตน์ เธอเป็นสาววายตัวยง..
“ประสาทแล้วยัยมุก ยังไม่เลิกบ้าเรื่องนี้อีก” คุณชายเพชรส่ายหัวให้กับความคิดของน้องสาว
เป็นเพราะแบบนี้คุณหญิงมุกดาแสนสวยถึงได้ครองความเป็นสาวโสดไม่ยอมมีแฟนกับเขาสักที ทั้งที่หนุ่มๆ จีบเยอะแยะ
“แล้วมันไม่จริงหรือคะ นี่มันกระเป๋าพกพาผู้ชายชัดๆ ให้มุกเข้าใจเป็นของผู้หญิงยิ่งประหลาดกันไปใหญ่”
คุณหญิงมุกดาพูดได้น่าคิด ทำให้คุณชายเพชรรัตน์มุ่นคิ้วเข้มอย่างประหลาดใจ ก่อนถือวิสาสะเปิดกระเป๋า
สำรวจสิ่งของภายในที่มีไม่กี่ชิ้น เงินสดสามพันกว่าบาท กับบัตรประจำตัวประชาชน
ที่คุณชายสนใจหยิบมาดูอย่างลืมนึกถึงมารยาท
“พี่ชายละลาบละล้างของเขาแบบนี้ ไม่กลัวเสียมารยาทหรือคะ” คุณหญิงมุกดาถามด้วยรู้สึกประหลาดใจ
พื้นเพนิสัยคุณชายเธอรู้จักดีไม่ชอบละเมิดสิทธิส่วนตัวใคร แต่กลับสนอกสนใจใคร่รู้อย่างเห็นได้ชัด
“ถ้าพี่ไม่เปิดดูจะรู้ไหมเจ้าของเป็นใคร แล้วเราจะติดต่อคืนของให้เขาได้ยังไงกัน..ยัยมุก”
เหตุผลของคุณชายทำเอาน้องสาวหมดข้อโต้แย้ง
“นายทองเปลว ศรีสงวน” คุณชายขานชื่อเจ้าของบัตรสุ่มเสียงฟังแหบโหยจนผิดสังเกต
“พี่ชายรู้จักเขาด้วยหรือคะ” คุณหญิงมุกดาอดสงสัยจนได้
“พี่ไม่แน่ใจจะใช่คนเดียวกันหรือเปล่า” คุณชายเริ่มสับสนไม่แน่ใจว่าจะเป็นอย่างที่คิดหรือไม่
ถ้าใช่ล่ะก็แสดงว่าเปลวสาวสวยที่เจอนั้นเธอศัลยกรรมเนียนจนดูไม่ออกถึงเพศสภาพดั้งเดิมทีเดียว
ลองพินิจรูปถ่ายในบัตรประชาชนแล้ว ก็เห็นผู้ชายหน้าสวยซึ่งมีโครงหน้าละม้ายคล้ายกับสาวสวยที่ชื่อเปลว
แทบเรียกได้ว่าฝาแฝดด้วยซ้ำ ต่างแค่ลักษณะการแต่งกายและเครื่องสำอางที่สาวเปลวแต่ง
แต่ผู้ชายในรูปสวยใสไร้เครื่องสำอางโปะ ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า
เจ้าของบัตรเป็นคนที่มีใบหน้าสวยเกินกว่าผู้ชายทั่วไปควรจะเป็น
“ไหนขอมุกดูหน่อยสิคะ พี่ชาย” คุณหญิงมุกทนระงับความอยากรู้ต่อไปไม่ไหวแล้ว
หลังพี่ชายของเธอนิ่งเงียบสีหน้าอิหลักอิเหลื่อไปพริบตา อย่างที่เธอเองก็ไม่เข้าใจเช่นเดียวกัน
คุณชายยอมส่งบัตรให้เธอโดยไม่คิดปฏิเสธแต่อย่างใด เหมือนใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปชั่วขณะ
“โหนี่ใช่ผู้ชายแน่หรือคะ ทำไมหน้าสวยได้ขนาดนี้ อย่าบอกคนนี้พี่ชายรู้จัก พาเขานั่งรถแล้วใช่ไหม
มีอะไรที่มุกไม่รู้อีกหรือเปล่าพี่ชายเพชร” คุณหญิงมุกดาไม่เก็บอาการตื่นเต้นแม้แต่น้อย
เธอยอมรับผู้ชายที่เห็นในรูปตามบัตรประชาชนซึ่งน้อยคนจะถ่ายออกมาแล้วดูดี
แต่ภาพสีหน้าสวยไร้ที่ติ จนเธอตะลึงไปแล้วเช่นกัน
“เธอลองนึกดูให้ดีสิหญิงมุก เคยเจอคนผู้นี้ที่ไหน” คุณชายเพชรหันไปบอกคุณหญิงมุกดา
ทำเอาน้องสาวนั่งคิ้วขมวดครุ่นคิดคำพูดก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธกลับไป
“มุกแน่ใจไม่เคยเจอผู้ชายหน้าสวยขนาดนี้มาก่อน ถ้าเจอมุกต้องจำได้ไม่ลืมแน่นอน
พี่ชายก็รู้..มุกฟินอ่อนไหวในเรื่องพวกนี้อยู่แล้วด้วย”
“เคยสิ..เธอเคยเจอเขาพร้อมกับพี่ลองนึกดูดีๆ” คุณชายเพชรกลับย้ำน้องสาวเหมือนมั่นอกมั่นใจ
ทั้งที่สีหน้าดูเฝื่อนเฝือนอย่างกับคนเจอเรื่องประหลาดประมาณนั้น
“เอ้! มุกนึกไม่ออกจริงๆ ถ้าพี่ชายคิดว่าเราเจอเขาไม่ต้องอมพะนำ
รีบบอกมุกมาเถอะค่ะ เราเคยเจอเขาที่ไหน” คุณหญิงมุกดาเร่งเพราะอดใจเก็บอาการอยากรู้ไว้ไม่ไหว
“สี่วันก่อนเธอชวนพี่ไปเป็นเพื่อนซื้อของในห้างxx แล้วมีสาวสวยหน้าตาดีเข้ามาวีนใส่จำได้ไหม
ที่เขาเฉลยกำลังถ่ายทำรายการเซอร์ไพรส์แต่พวกเราคือเป้าหมายผิดกลุ่มไงล่ะ”
คุณหญิงมุกดาตาโตถลนอ้าปากค้างไปแล้ว หลังฟังคุณชายเพชรเท้าความ
“อย่าบอกผู้หญิงคนนั้น คือผู้ชายคนเดียวกับบัตรประชาชนนี้”
“พี่ก็ไม่อยากจะเชื่อแบบนั้นหรอก วันนี้พี่ช่วยเขาไว้จากกลุ่มผู้ชายที่วิ่งไล่จับสามสี่คนน่าจะไม่ผิด
เขาโดดขวางหน้ารถพี่กะทันหันดีที่เหยียบเบรกได้ทัน แล้วก็ก้าวพรวดมาเปิดประตู
พี่เห็นคนพวกนั้นไม่น่าจะมาดีเลยปลดล็อคให้เขาขึ้นนั่ง ก่อนพาเขาหนีออกมา
แต่เขาอยู่ในชุดผู้หญิงไม่ต่างกับวันนั้น พี่จำเขาได้ตั้งแต่ที่ยืนขวางหน้ารถแล้ว
ยังคิดว่าเขากำลังถ่ายทำรายการเซอร์ไพรส์หรือเปล่า ถึงได้บ้าบิ่นทำอะไรประหลาดๆ
สังเกตสีหน้าท่าทางเขาตื่นกลัว พี่จึงไม่ได้คิดว่าเป็นการแสดง สภาพชุดที่เขาใส่แหกจนดูไม่เหมาะ
ถ้าจะตีบทแตกก็ไม่จำเป็นลงทุนแหกชุดขนาดนั้น จึงได้รู้เขาไม่รู้จักคนกลุ่มนั้นมาก่อน
และไม่รู้จุดประสงค์ของพวกมันด้วยซ้ำ ว่าต้องการอะไรถึงได้ไล่จับเขา
พี่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากพาเขาไปส่งคอนโดแล้วก็กลับ”
“โหว่าแล้วเชียวทำไมพี่ชายถึงดูอารมณ์ดียิ้มไม่หุบ ที่แท้พี่ชายทำความดีเป็นพระเอกขี่เบนซ์ช่วยนางเอก
เอ้ยไม่ใช่นายเอกหน้าสวยมานี่เอง แสดงว่าพี่ชายไม่รู้เขาเป็นผู้ชายใช่ไหม เพิ่งรู้ตอนเห็นบัตรประชาชนสิคะ”
“อืมยอมรับพี่ดูไม่ออกจริงๆ ว่าเขาเป็นผู้ชายหรืออาจจะไม่ใช่แล้ว สภาพเขาคงผ่าตัดแปลงเพศแล้วมั้ง
ไม่อย่างนั้นจะพูดจาเป็นผู้หญิงเนียนถึงขนาดมุกกับพี่ยังดูไม่ออก พี่คิดว่าคนที่เจอเขาคงดูไม่รู้ไม่ต่างเราหรอก
ยอมรับเขาสวยมาก สวยจนพี่คิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นผู้ชาย สมัยนี้การแพทย์ล้ำหน้าไปไกลจริงๆ
ถึงได้ทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงจนแยกเพศเดิมไม่ออก”
“ก็อาจจะจริงอย่างพี่ชายว่า มุกดูตอนเขาถ่ายบัตรก็ยังเป็นผู้ชาย คำนวนวันเวลาที่ออกบัตรเพิ่งจะ 18
นับจนถึงตอนนี้ 22 ปีเอง ถ้าเขาแปลงเพศเปลี่ยนตัวเองก็คงอยู่ราวๆ ช่วงเวลานี้ แต่ทำไมไม่กลับไปทำบัตรใหม่
ที่เห็นชัดคือรูปหน้าเขาไม่เปลี่ยนนี่สิ มุกไม่แน่ใจเขาได้ทำหน้ามาหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่แสดงว่าเขาหน้าสวยตั้งแต่เป็นผู้ชายล่ะ”
“ไม่รู้สิ เรื่องนี้พี่ไม่ขอออกความเห็น ไปเถอะเดี๋ยวเข้างานสายจะดูน่าเกลียดเปล่าๆ พี่ไม่อยากให้นักข่าวมองเราไม่ดี”
คุณชายเพชรสตาร์ทรถในขณะตัดบทสนทนาหยุดไว้แค่นั้น แม้ในใจจะสับสนปนเปผิดหวังแปลกๆ
ที่หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เช่นกัน ทำไมถึงรู้สึกผิดหวังเมื่อรู้ผู้หญิงชื่อเปลวสาวสวยนิสัยน่ารักคนนั้นเป็นผู้ชาย..
“ว่าแต่พี่ชายรู้จักคอนโดเขา แล้วรู้หรือเปล่าอยู่ชั้นไหนห้องไหน จะได้เอาไปคืนเขาได้
ป่านนี้คงร้อนใจหลังรู้ตัวกระเป๋าตังค์หาย ของสำคัญหลายอย่างอยู่ในนี้ด้วยสิ” คุณหญิงมุกดายังคงไม่ยอมจบประเด็นลงง่ายๆ
เริ่มจุดประกายขึ้นมาใหม่ ในขณะที่คุณชายเพชรขับรถมองทางอย่างเดียว พอเธอพูดก็ยอมปริปากตอบกลับด้วยดี
“ไม่รู้หรอก พี่ไม่ได้ขึ้นไปส่งเขาบนห้องนี่ รู้จักแค่คอนโดที่เขาอยู่” คุณชายเพชรบอกไปตามตรง
“ไม่น่ามีปัญหา สบายมากถ้าจะตาม” คุณหญิงมุกดายิ้มแก้มฉีก
ดูน่ารักสวยใสไปในตัว บวกความทะเล้นที่แสดงออก
“เธอหมายความว่าไง พี่ไม่เข้าใจ”
“จะไปยากอะไร พรุ่งนี้เราไปหาเขาที่คอนโด ถามล๊อบบี้เอาสิเรามีบัตรประชาชนเขาอยู่ในมือ
หากเขาอยู่ที่นั่นประชาสัมพันธ์ต้องรู้จักแน่นอน มุกกับพี่ชายก็ได้เจอเขาเองแหละ” คุณชายเพชรไม่ตอบหรือพูดขัดอะไรอีก
“เอ๊ะ! ในช่องลับคงเป็นของสำคัญ ถึงเก็บจนมิดชิดชักอยากรู้แล้ว ว่าเขาซ่อนอะไรไว้ในนี้”
คุณหญิงมุกดาไม่ยอมอยู่นิ่ง ยังคงรื้อค้นกระเป๋าตังค์ที่คุณชายเพชรวางไว้ตรงซอกข้างเกียร์มาเปิดออกดู
“ไม่เอาน่ายัยมุก นั่นมันของส่วนตัวเขาเธอจะค้นทำไม” คุณชายปรามน้องสาวจอมเซี้ยว
ที่ทำตัวเป็นพวกสอดรู้สอดเห็นผิดวิสัยคุณหญิงมุกดาอยู่พอสมควร ในการอยากรู้เรื่องส่วนตัวชาวบ้านจนเกินงาม
“ขอหน่อยเถอะค่ะ เผื่อบางทีอาจเจอเบอร์โทรศัพท์ติดต่อไม่ต้องเสียเวลาตาม
เขาอาจจดเบอร์หรือซุกซ่อนนามบัตรไว้ในนี้ก็เป็นได้ มุกลองคลำดูมันแข็งๆ ล่ะ”
คุณชายส่ายหัวจนปัญญาห้ามน้องสาว แต่เหตุผลคุณหญิงมุกดาก็ฟังเข้าท่า จึงปล่อยให้เธอรูดซิปเปิดช่องลับค้นสิ่งของดู
“นี่มันรูปผู้หญิงนี่คะ หรือเขาเคยมีแฟนเป็นผู้หญิง พอผิดหวังจึงได้ผันตัวเองมาเป็นผู้หญิงให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป”
“เธออย่าบ้านิยายให้มากหญิงมุก ขอพี่ดูหน่อย” คุณชายขมึงตาดุใส่น้องสาว
ส่วนคุณหญิงมุกดากลับไม่นึกกลัวนอกจากหัวเราะสนุกสนานหน้าตาเฉย โดยยินยอมส่งรูปขนาด 2 นิ้วให้คุณชายรับไปดู
“หน้าตาคล้ายกันมาก คำนวณอายุประมาณสามสิบ” คุณชายวิเคราะห์ก่อนจะส่งรูปคืนให้คุณหญิงมุกดาเอาไปเก็บ
“หรือพวกเขาเป็นแม่ลูกกันค่ะ” เธอแสดงความคิดเห็น
“คงใช่..มั้ง” คุณชายพูดอย่างขอไปที
“นี่ยังมีเข็มกลัดอีกอัน โห!..ล้อมเพชรด้วย ไม่ธรรมดาราคาหลายตั้งทีเดียวสวยซะด้วย..
มีอักษรย่ออยู่ด้านหลังเข็มกลัดด้วยล่ะ” คุณชายฟังน้ำเสียงตื่นเต้นของน้องสาว พานอดหันมาดูก่อนจะอึ้งทันที
หลังเห็นสิ่งที่คุณหญิงมุกดาถืออยู่ในมือ ล้อแสงไฟจากนอกรถวับแวมส่องประกายจับตา
จนต้องรีบหักพวงมาลัยเข้าจอดริมฟุตบาท เปิดไฟเลี้ยวไว้เป็นสัญญาณ แล้วหันมาขอเข็มกลัดเนคไทอย่างจริงจัง
“ไหนส่งมาให้พี่ดูสิ” น้ำเสียงติดร้อนรนทำให้คุณหญิงมุกดารู้สึกแปลกใจไม่น้อย
ไม่ใช่คุณชายสนใจเครื่องประดับที่มีราคาแน่ วังมณีรมย์มีเครื่องเพชรในตู้เซฟของคุณชายมากมาย
ไม่เห็นสนใจเอาออกมาดูด้วยซ้ำ ทำไมถึงได้สนอกสนใจเข็มกลัดเนคไท
“นี่ค่ะ..มุกรู้สึกพี่ชายดูสนใจเป็นพิเศษ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ขอพี่ดูให้แน่ใจก่อน เดี๋ยวจะบอก” พูดจบก็หยิบเข็มกลัดพลิกดูอย่างละเอียดทั้งอักษรย่อด้านหลังก็ด้วย
ดูวกไปวนมาอยู่หลายรอบทีเดียว ก่อนจะเปรยออกมาเบาๆ
“ของแท้..ไม่ผิดพลาด” คุณชายรำพันเหมือนพูดกับตัวเอง
“ของแท้สิคะ ถ้าเป็นเพชรหญิงก็ดูเป็น น้ำงามเสียด้วย”
“ไม่ใช่เพชรพี่หมายถึงเข็มกลัด เข็มกลัดเนคไทล้อมเพชรอันนี้เป็นเครื่องประดับส่วนองค์ของท่านอาทองเกล้า”
คุณชายเพชรย้ำชัดเจน
“ห๊ะ..พี่ชายแน่ใจว่าดูไม่ผิด” คุณหญิงมุกดาตะลึงในคำตอบ
“ไม่ผิดแน่นอน อักษรย่อด้านหลังคือฉายาลักษณ์แทนองค์ท่าน”
“จริงหรือคะ เข็มกลัดอยู่กับคุณทองเปลวได้ยังไง” คุณหญิงชิงพูดดักขึ้นมาทันที ในข้อสงสัยที่ทำให้เธอคิดไม่ถึง
“ไหนขอรูปใบเล็ก..ให้พี่ดูอีกทีสิ” คุณชายเอ่ยขอรูปมาดูอีกครั้ง
“นี่คะ..” คุณหญิงส่งให้พี่ชายรับไปพินิจพิจารณาไม่ต่างเข็มกลัด
“ทำไมพี่นึกไม่ออก ผู้หญิงในรูปคือพยาบาลที่ท่านย่าทรงประสงค์จ้างเธอให้ช่วยดูแลปรนนิบัติท่านอา
ระหว่างรักษาองค์จากอุบัติเหตุครั้งขึ้นเขาใหญ่ จนต้องทำกายภาพบำบัดต่อเนื่องร่วมปี
เธอชื่อคุณมัลลิกาเป็นผู้หญิงที่สวยมาก พี่ยังเด็กแต่ก็พอรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับท่านอา
เกินกว่าพยาบาลกับคนป่วยทั่วไป เป็นเหตุให้เธอต้องออกจากวัง เรื่องนี้พี่ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริง
ถูกส่งไปอังกฤษเสียก่อน มารู้ภายหลังมีส่วนพัวพันกับหม่อมทับทิมอยู่เนืองๆ หาหลักฐานยืนยันอะไรไม่ได้
ท่านย่าวรกายไม่ค่อยดีนักในช่วงนั้น มิทรงทราบความเป็นไปภายในวังว่าเกิดปัญหาอะไรบ้าง
จังหวะหม่อมทับทิมพามรกตกับนิลกาฬเข้าวัง ท่านปู่ถึงกับประทานยศหม่อมให้
แถมยังรับมรกตกับนิลกาฬเป็นหลานบุญธรรมด้วย ท่านย่ามิทรงสามารถปรามท่านได้
ทรงรับสั่งเล่าให้พี่ฟังท่านปู่หลงหม่อมทับทิม ด้วยทรงเคยตกหลุมรักครั้งเยาว์ชันษา
ก่อนที่หม่อมทับทิมจะเข้าวิวาห์กับพระสหายท่านแทน เมื่อตกพุ่มหม้ายก็เข้าเฝ้าท่านปู่
จึงเข้ามาอยู่วังมณีรมย์จนถึงทุกวันนี้” คำบอกเล่าจากปากคุณชายเพชรรัตน์
ทำให้คุณหญิงมุกดาอึ้งในเรื่องราวที่ไม่เคยรับรู้มาก่อน
“เท่ากับว่าเข็มกลัดของท่านอา ทรงประทานให้คุณมัลลิกาเธอไว้
ที่สำคัญคุณทองเปลวจะใช่สายโลหิตท่านอาไหม” คุณหญิงถาม
“ข้อนี้พี่ไม่แน่ใจ ท่านย่าทรงกำชับพี่ก่อนถึงชีพิตักษัยให้รับปากตามหาคุณมัลลิกา
ความว่าตอนเธอออกจากวังกำลังตั้งท้อง ท่านทราบจากนมกำไลเป็นผู้ถวายรายงาน
แต่ก็ไม่สามารถทำสิ่งใดคุณมัลลิกาเธอหนีออกจากวังเสียก่อน เคยส่งคนตามหาแต่ไม่พบ
ทรงถอดพระทัยเช่นกัน คิดว่าเธอคงไปมีครอบครัวปิดบังชื่อสกุล จึงไม่สามารถสืบเสาะหากันเจอ
ปัญหาคือพินัยกรรมท่านย่าทรงรับสั่งไว้ ให้มอบกรรมสิทธิ์ 1 ใน 4 ของวังมณีรมย์แก่ทายาทท่านอา
ไม่ว่าเขาเป็นหญิงหรือชายหากแสดงตัววันใดก็ให้รับเข้าวัง คืนสิทธิ์พึงมีพึงได้ในมรดกวังมณีรมย์ให้เขาอย่างชอบธรรม
ส่วนฐานันดรให้นำพินัยกรรมแจ้งสำนักราชวัง ประทานยศตามความเหมาะสมบิดาผู้ให้กำเนิดซึ่งเป็นหม่อมเจ้า
ดุจเดียวกับที่พี่และหญิงมุกได้รับการประทานจากท่านพ่อ” คุณชายพูดจบ คุณหญิงมุกเธอเสริมทันที
ด้วยอาการดีใจอย่างไม่ปิดบัง
“ตายแล้ว..นี่มุกจะมีน้องกับเขาจริงๆ แล้วใช่ไหมคะ พี่ชายเพชร”
“ใจเย็นก่อน เรายังไม่ได้พิสูจน์ว่าคุณทองเปลวคือทายาทท่านอา
อย่างน้อยเรื่องนี้ต้องพิสูจน์หลักฐานยืนยันเสียก่อน มีเพียงเครื่องประดับไม่สามารถพิสูจน์อะไรแน่ชัด
บางทีคุณมัลลิกาอาจจะมอบไว้ให้ลูกชายเธอ ซึ่งไม่ใช่สายโลหิตท่านอาก็เป็นได้”
“พี่ชายหมายความว่าเขาเป็นลูกกับสามีใหม่เธออย่างนั้นหรือคะ”
“พี่ไม่กล้าฟันธงหรอกหญิงมุก อีกอย่างตอนนี้เขาเป็นผู้ชายหรือกลายเป็นหญิงไปแล้วก็ยังไม่รู้
เรื่องนี้วุ่นวายยุ่งยากอยู่พอสมควร”
“จะหญิงหรือชายมุกไม่เดือดร้อนสักนิด ดีเสียอีกได้น้องชายก็โอน้องสาวก็ไม่เลว
อย่างน้อยเขาเคยเป็นผู้ชายก่อนจะกลายเป็นหญิง มุกขอถามพี่ชายเพชรให้แน่ใจสักข้อ
สัญญามาพี่ชายจะตอบมุกตามความจริงไม่มีบิดเบือน” คุณหญิงมุกมีท่าทีข่มขู่นิดๆ
เพื่อให้แน่ใจว่าคำถามที่เธอจะได้คำตอบนั้น คุณชายเพชรจะพูดความจริง
“ลองว่ามาสิ เธออยากรู้อะไร” คุณชายเปิดโอกาส ก่อนเคลื่อนรถออกจากจุดที่จอด
หลังชำเลืองดูนาฬิกาสมควรแก่เวลาจะไปสายแล้วด้วย
“ลำดับญาติทองเปลวเป็นลูกผู้พี่ผู้น้อง ถึงจะมีสายสัมพันธ์เครือญาติเชื้อพระวงศ์เรา
แต่ไม่ได้เป็นพี่น้องคลานตามกัน หญิงเข้าใจถูกต้องหรือไม่คะพี่ชายเพชร”
“อืม..ถ้าพิสูจน์แล้วเขาคือทายาทของท่านอาไม่ผิดตัวนะ”
“ถ้างั้นก็สามารถเป็นคนรักพี่ชายเพชรได้..ใช่ไหมคะ”
“แค่กๆ..เธอถามบ้าอะไรเนี่ยะหญิงมุก” คุณชายถึงกับสำลัก หลังโดนประโยคเด็ดจากปากน้องสาว
“บ้าตรงไหน หญิงถามออกจะตรงประเด็น ดูท่านย่ากับท่านปู่ของพวกเราสิ
ยังเป็นลูกพี่ลูกน้องเชื้อพระวงศ์เดียวกันเลยนี่คะ”
“พี่ไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้ ที่พูดเธอคิดยังไงให้พี่กับเขารักกัน
เธอเลิกความคิดบ้าๆ ลบออกจากสมองเลยนะ..หญิงมุก”
“โหย..ออกจะฟินาเล่ พี่ชายกล้าพูดไหมว่าคุณทองเปลวเธอไม่สวยสง่า
หญิงเจอครั้งเดียวยังจำเธอติดตา สวยจนหญิงต้องยกนิ้วให้เลย เคยคิดว่ามรกตเธอสวยไม่ด้อยกว่าใครแล้วนะ
เจอคุณทองเปลวเข้าไปยังต้องหลบชิดซ้าย เหมาะสมกันดีออก ถ้าหากได้เขามาเป็นพี่สะใภ้ให้มุกอิอิ”
“เลิกคิดพิเรนทร์ได้แล้วหญิงมุก” คุณชายเพชรหน้าแดงเถือกเป็นที่เรียบร้อย
ส่วนคุณหญิงมุกเธอนั่งหัวเราะท้องคัดท้องแข็งหลังจากทำให้พี่ชายสุดที่รักเขินจัด
จนเก็บอาการได้ไม่ดีเท่าที่ควร ซึ่งหาดูได้ยากมาก..?
มาอัพให้แล้วนะคะ เจออีกทีวันจันทร์ค่ะ
ขอบคุณที่อ้าแขนรับน้องเปลวกันอย่างชื่นมื่น
ยังมีอุปสรรคให้น้องเปลวสำแดงเดชอีกเยอะค่ะ
ไว้คอยติดตามกันนะคะ รับรองมันพะยะค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:z13: :z13:
-
ความลับเปิดเผยหมดเลย
สองพี่น้องนี่มีญาติชื่อโคนันป่ะ
-
เปลี่ยนวันที่ แต่ลืมเปลี่ยนหร้าหรือเปล่าคะ
ท่านชายน่ารักอะ ชิบ เอะอะหน้าแดง มันดูเป็นไวใสดีอะ 5555 ขอบคุณคะ
ะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ดำเนินเรื่องเร็วดี
-
ว้าย ตื่นเต้นอะ
-
สนุกมาก เริ่มเข้มข้นละ อย่างน้อยเปลวก็มี ญ มุกเป็นพวก 555555555
-
จะได้เจอกันอีกครั้งในงานนี้แล้ว แต่มันคือพรมลิขิตจริงๆที่ให้ทั้งสองมาเกี่ยวข้องกัน :m1:
แต่ที่ดีที่สุดคือการที่หญิงมุกเป็นสาววาย แถมยังหาพี่สะใภ้ให้พี่ชายได้แล้วด้วย :impress2:
เรื่องราวดูมีเงื่อนงำ สาเหตุที่เเม่ของเปลวต้องออกจากวังคืออะไรกัน รอติดตามต่อไป :L2:
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักอะ เปลวได้คนคอยเชียร์แล้ว
-
ตอนหน้าเค้าจะได้เคลียร์กันไหมอ่ะ ถ้าไม่ก็จอให้ได้กระเป๋าเงินคืน อยากอ่านๆๆๆๆ :mew5:
-
กำลังเข้มข้นขึ้นเลยๆ แล้ว :katai2-1:
-
ความลับค่อยคลี่คลาย แต่ยังติดว่าใครส่งสมุนมาตามเปลว
น่าจะเป็นทางฝั่งแม่มรกตรึเปล่านะ :mew2:
เอาใจช่วยเปลวกะคุณชายเพชรนะคะ
บวกเป็ด
:pig4:
-
มีเรื่องราวซับซ้อน o13 เปลวเป็นเชื้อพระวงศ์กับเค้าด้วย
-
ตอนนี้สนุกเข้มข้นมาก พวกคุณชายรู้แล้วว่าเปลวไม่ใช่หญิง พร้อมกับรู้ชาติกำเนิดเปลวอีก
นี่ก็จะเจอกันที่งาน จะเป็นไงต่อ อยากรู้แล้วสิ
หญิงมุกน่ารักดี ชอบแกล้งพี่ชายด้วย หุๆ^^
ชายเพชรอึ้งไปเลย ที่รู้ว่าเปลวเป็นชาย ตอนแรกก็รับไม่ได้ แต่ต่อไปจะห้ามใจตัวเองได้แค่ไหนเชียว หุๆ^^
ส่วนแม่ลิกา ต้องออกวังเพราะหม่อมทับทิมรึเปล่า น่าสงสัย
บวกๆจ้ะ^^
-
ชอบมากครับ มรว.ทองเปลว รีบมาต่อนะครับ รออยู่
-
รอเปลวปะทะกับมรกต อิอิ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ผ่างงงงง :katai1:
:ling1:
-
ว๊ายยยย เรื่องเปนอย่างนี้นี่เองง
คู่ควรกันจิงๆ 2 คุณชาย อิอิ
:hao6: :hao6: :hao6:
สู้นะคุณชายเพรช ขอให้เปลวยอมเปิดเผยตัว 5555
-
ชอบท่านหญิงมุกดาจังง :mew1:
อยากเห็นท่านชายเขินบ้างอ่าาา :hao3:
-
ว๊าววววว คุณชายรู้เรื่องแล้ว
-
o13 ดำเนินเรื่องฉับไวค่ะ
ที่สำคัญ นายเอกคุณ สู้คน เราชอบบบบบบบ
-
รอน้องเปลวแผลงฤทธิ์ :hao3: :hao3: :hao3:
-
น้องหญิงน่ารักมากกกกกกก เป็นสาววายซะด้วยนะ มีแอบเชียร์ให้ท่านพี่จีบอีกต่างหาก55555
-
ความลับถูกเปิดเผยหมดเลย
รอดูน้องเปลวค่ะ
-
อยากเห็นน้องเปลวแต่งแมน
-
ชาติตระกูลใกล้เคียงกันงั้นก็ลุ้นง่ายหน่อย
ทองเปลวสู้ๆ
-
พี่สะใภ้ให้มุก :mew1: :mew1: จุ๊บจุ๊บหญิงมุก ลุ้นว่าที่พี่สะใภ้ ชายเปลวหรือหญิงเปลวอิอิ :mew3: :mew3:
-
:hao3: เปลวเป็นญาติกับคุณชายเพชรซินะ เรื่องสับสนไปกันใหญ่
-
คุณชายเพชรรู้แล้วว่าเปลวเป็นใครแบบนี้จะทำยังไงต่อดีนะ :hao3:
ไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงมุกจะเป็นสาววาย
-
ลุ้นตอนต่อปายยยยยยย
น้องเปลววววว
-
เปลวทำหลักฐานชิ้นสำคัญหาย สงสัยยังไม่รู้ตัวว่ากระเป๋าหาย
-
สมบัติ 1 ใน 4 เลยนะ เปลว 555 // เยอะเว่อร์
คุณชายกับเปลว จะได้เจอกันอีกแล้ว อิอิ
งานนี้มี ญ มุก เป็นคนสานสัมพันรึเปล่านะ ^^
-
หื้อออ :hao6:
รอนะฮะ :')
-
ต้องรอดูๆ อยากให้คุญชายเจอกับน้องเปลวเร็วๆจัง :-[
-
อูย เป็นคนในวังจริงๆด้วยค่ะหนูเปลว
-
กระเป๋าตังค์เปลวอยู่ในรถคุณชายนี่เอง และคุณชายก็รู้ความจริงแล้วเพียงแต่ยังไม่แน่ใจ!?
-
หญิงมุก คนชงระดับ วีไอพี
-
ว่าแล้วว่ากระเป๋าร่วงในรถคุณชาย
อยากอ่านตอนที่คุณชายเพชรมาเจอเปลวอะ ดูท่าจะมัน :hao7:
-
อ้าว อ้าว ความลับถูกเปิดซะแล้วน้องเปลว แต่ดีออก จะได้ทำให้น้องเปลวเข้าไปอยู่ในวังเร็วๆ แถมได้รับมรดกอีกบานตะไท ที่สำคัญกว่า น้องคุณชายเพชร เป็นสาววาย o13 ดูจะช่วยส่งเสริมให้พี่ชาย กิน น้องเปลว แน่นอน :hao6: ส่วนน้อง มอ ยังไม่ออก แต่จากปากคุณหญิงมุก นางต้องร้ายจัด เอาเลยเจอน้องเปลวตอกหน้าให้ยับไปเลย :z2:
-
มาให้กำลังใจคุณลักซ์ กับน้องเปลวค่ะ :mew1:
-
คุณชายจะทำยังไงต่อไปนะ อยากจะรู้มากกกกกกกกกกกกกกๆๆๆ
-
ตอนแรกเข้าใจว่า เปลวกับคุณชายเป็นพี่น้องกันซะอีก ยังคิดอยู่เลย อุปสรรคนี่จะเป็นเพราะเป็นพี่น้องมาชอบกันเองมั้ย
แต่เห็นแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย มีหญิงมุกมายืนยันละว่า รักชอบกันได้ อิอิ
รอวันจันทร์นะคะ รีบๆ มาลงน้าาาาา ลุ้นอ่ะ ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ :-[
-
ลุ้นๆ วันจันทร์ เปลวจะได้เข้าวังแล้วสินะ :mew1: :mew1: :mew1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เดินเรื่องเร็วกระชับสนุกแล้วก็อ่านได้ไม่งงเลยค่ะ
จบตอนก็ไม่ค้าง รักเรื่องนี้เลย :L2:
:pig4:
-
ความจริงเริ่มเปิดเผย...
หนูเปลวไม่ใช่พจมานที่เข้าวังแล้วจะยอมคน...
แต่หนูเปลวเป็นนายเอกยุคไฮเทค แรงมาร้ายคืนนะลูกนะ....
แต่....เรื่องนี้รู้สึกบทบรรยายจะยาวมาก และส่วนใหญ่จะอวย
นายเอกมาก ๆ เหมือนกันนะ หนู Lux......สงสัยแต่งเอง
หลงนายเอกเองซะแล้ว.....อิอิ...
-
หวายๆ ตกลงว่าที่แม่ของเปลวโดนไล่ออกจากวังนี่จะเป็นฝีมือของแม่ลูกมรกตหรือเปล่าหนอ :m28:
เอาใจช่วยนะคร๊าพี่ลักษ์จ๋า :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao3: :hao3: มาปูเสื่อนั้งรอ :hao6: :hao6: วันนี้แล้วซินะ
-
เลื่อนนนนนน :ling1: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: คิดถึงใจจิขาดแย้วววววว อยากอ่านอ่า~ :m15:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:really2:
-
รอได้ค่ะ
-
รับทราบจ้า
รอคุณชายกับเปลว เจอกันอีกครั้ง ^^
-
รอจ้า แต่ห้ามเบี้ยวแล้วนะ
-
รอนะฮะ :z2:
-
สนุก มากก ครับ เรื่องนี้ มาต่อเร็ววว นะครับบบบ :L2:
-
คุณหญิงมุกน่ารัก เปลวมีคนชวยล่ะ555
-
ลงชื่อรอคุณลักษ์ค่ะ
:)))
-
จะมาตอนไหนค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :sad4: :sad4:
-
รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
:call:
-
มารอจ๊ะมารอ
-
มารอค้า
-
Part 6
“สวัสดีครับ..มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
พนักงานต้อนรับของโรงแรมยกมือไหว้เปลวกับสนิมด้วยท่าทีนอบน้อม หลังสองหนุ่มเดินมาหาเขา
“ผมมางานเลี้ยงห้องพิมานอินทร์ ต้องไปทางไหนครับ” เปลวถาม พอเขาเห็นหน้าเปลวชัดถึงกับจ้องตาค้างเลยทีเดียว
กระทั่งคำถามยังลืมตอบเสียอย่างนั้น เปลวก็ไม่ได้เร่งรัดแต่สนิมทนเห็นอาการโดนมนต์สะกดของหนุ่มหน้าตาดีที่ยืนทื่อไม่ไหว
หากไม่เรียกสติคงจ้องเปลวตาค้างโดยไม่กะพริบไปอีกนาน พอดีไม่ต้องรู้กันล่ะห้องจัดงานเลี้ยงอยู่ส่วนไหน
“เรามางานเลี้ยงห้องพิมานอินทร์ รบกวนช่วยบอกทางให้หน่อยสิ”
ได้ผลสติสตังพนักงานคนดังกล่าว คืนมาในสภาพออกอาการตะกุกตะกักติดอ่างซะงั้น
“คะคับ..ครับ ผมพาไปครับ” ตามด้วยอาการหน้าแดงแถมไม่กล้าสบตาเปลว แต่ยังแอบชำเลืองทิ้งท้าย
ก่อนจะก้มงุดเดินนำดุ่มๆ สนิมกับเปลวหันมองหน้ากันงงๆ ก่อนจะเป็นสนิมเอามือกุมท้องกลั้นขำสุดกำลัง
“คึคึ!..” เปลวพอเห็นสนิมกลั้นหัวเราะหน้าดำหน้าแดง ได้แต่ส่ายหน้าอย่างต้องการปราม เกรงเพื่อนรักทำพนักงานหนุ่มเขินอาย
เข้าไปใหญ่ สนิมรวบรวมลมหายใจดังเฮือก เพื่อกลืนเสียงหัวเราะลงคออย่างลำบาก
ผู้ชายส่วนใหญ่หลังพิศมองใบหน้าเปลวโดยละเอียด สนิมเห็นจนชินมักละสายตาไม่ได้กลายเป็นเรื่องปกติ
ยกเว้นคนคุ้นหน้าจึงไม่มีอาการอย่างที่บอก นี่คือเสน่ห์ที่เปลวแทบไม่ต้องทำอะไร
ก็สามารถสะกดหนุ่มๆ ให้มองตาค้างได้อย่างไม่ยากเย็น
ถึงจะอยู่ในลุคผู้ชาย แต่หุ่นเพรียวรูปร่างสมส่วนผมยาวมัดรวบถึงกลางหลัง สวมแว่นสีชาปิดบังลูกตาสวย
ซึ่งมีประกายชวนหลงไหลเอาไว้ แต่รูปหน้ายังคงงดงามโดยเฉพาะผิวสีงาช้างเนียนใส จมูกโด่งเรียวแหลม
รับกับใบหน้ารูปไข่ เพียงฝ่ามือปิดคงจะมิดทั้งหน้าได้ล่ะ ยังไม่นับริมฝีปากสีสดมองแล้วอยากสัมผัส
พิสูจน์ให้รู้ว่านุ่มนิ่มหวานหอมแค่ไหน ทำหนุ่มๆ แอบลอบกลืนน้ำลายลงคอฝืดฝืนกันมานักต่อนัก
ไม่รู้กี่รายต่อกี่รายที่เจอเปลวแล้วมีอาการแบบนี้
หาไม่ง่ายคนที่มีเสน่ห์กับเพศเดียวกัน ไม่ว่าจะลุคผู้หญิงหรือชายก็ทำคนใจสั่น ทั้งที่ผู้หญิงสวยจนต้องมองเหลียวหลังมีอยู่มาก
น้อยคนจะสามารถเปล่งประกายเจิดจรัส แถมมีรัศมีดึงดูดชวนให้ลุ่มหลงเพียงสบตาด้วยแทบจะนับคนได้
ตามหลักไสยศาสตร์เรียกเสน่ห์มหานิยม ซึ่งพิสูจน์ไม่ได้เพราะเป็นนามธรรม ต้องรู้เห็นด้วยตัวเองจึงจะเข้าใจ
เปลวมีสเน่ห์มหานิยมโดดเด่นโดยเฉพาะ ไม่ใช่เรื่องแปลกหากใครได้เจอแล้วมีอาการเหมือนเช่นพนักงานหนุ่มคนนี้
ถ้าไม่มีอะไรให้เห็นพิรุธสิ..ถึงจะเรียกแปลก
“ถึงแล้วครับห้องพิมานอินทร์ เออไม่ทราบคุณ..” พนักงานกำลังใช้เทคนิคหลอกถามชื่ออย่างมีมารยาท
ในการรุกล้ำเรื่องส่วนตัวของลูกค้า กลับเน้นประโยคท้าย จ้องเปลวซึ่งเป็นเป้าหมายเจาะจงชัดเจน
“ทำไมหรือครับ” สนิมชิงถามเสียเอง เหมือนจงใจขัดเช่นเดียวกัน
“เปล่าครับ ถ้ามีอะไรให้รับใช้เรียกผมได้ทันที ผมณรงค์วิทย์ครับ”
หนุ่มพนักงานแก้ต่าง ก่อนยิ้มเก้อส่งให้สนิมทิ้งหางตาให้เปลวดูเขินนิดๆ
“คงไม่มีหรอกครับ พวกเราไม่ใช่แขกของงาน แค่มาทำงานครับ” เปลวพูดกับเขาเกิดนึกสงสารปนเอ็นดูท่าทางประหม่า
เขาพยายามปกปิดแต่ทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร จึงกลายเป็นน่าเอ็นดูในสายตาเปลวไปเสียแล้ว
“มาทำงานหรือครับ” หนุ่มพนักงานโรงแรมไม่ยอมเสียโอกาสรีบชิงถามอย่างเนียน ทั้งที่ไม่สมควรทำพนักงานจะมาซักลูกค้า
ในเรื่องส่วนตัว แต่หนุ่มคนนี้กลับต้องการรู้จักเปลว จนยอมเสียมารยาทอันไม่พึงกระทำ
“คุณสนใจอยากรู้พวกผมทำงานอะไรหรือครับ” สนิมใช้น้ำเสียงไม่พอใจให้เห็นชัด
หลังพนักงานคนดังกล่าวถ่วงเวลาให้ได้พูดคุยกับเปลว แถมเนียนที่จะรุกคืบในเรื่องส่วนตัวอีกต่างหาก
“ผมขอโทษที่เสียมารยาท มีอะไรให้รับใช้เรียกผมได้ครับ ผมชื่อณรงค์วิทย์ อยู่ฝ่ายบริการลูกค้า”
ก่อนแยกตัวไป หนุ่มโรงแรมซึ่งตกหลุมเสน่ห์เปลวไม่ลืมกำชับทิ้งท้ายอย่างเน้นย้ำ คล้อยหลังเขาสนิมจึงเปรยขึ้น
“นี่ขนาดเห็นมึงในลุคผู้ชายยังเป็นได้ขนาดนี้ เจอมึงแต่งหญิงไม่วิ่งแจ้นตามมึงถึงคอนโดเลยหืม..เปลว”
“บ้าน่าหนิมเขาทำตามหน้าที่ ไม่ขนาดนั้นหรอก” เปลวบอกปัดๆ
“คงจะจริงอย่างมึงว่า ไม่คิดเลยไม่คิดอะไร เพราะไม่คิดยังไงล่ะ
ถึงได้กล้าถามซะขนาดนี้ หากคิดสักนิดจะรู้ทันทีว่าเสียมารยาทกับลูกค้า”
“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ป่ะเข้าข้างในดีกว่า”
“เดี๋ยว!..มึงจะเข้าประตูหน้านี่นะ”
“อ้าว..ไม่เข้าทางนี้จะให้เข้าทางไหน”
“เผื่อมีประตูเข้าหลังเวที ขืนทะเร่อทะร่าเข้าประตูนี้ไปเจอสายตาแขกเหรื่อไฮโซในงานเข้า
คงได้พากันมองมาเป็นตาเดียวเชียวมึง”
“เออจริงกูโทรถามเจ๊เจสซี่ก่อนรอแปบ” พูดจบไม่ชักช้า เปลวล้วงโทรศัพท์กดเบอร์หาเจ๊เจสซี่ทันที
[ว่าไง มาถึงหรือยัง] เจ๊แกถามมาล่ะ
“ถึงแล้วเจ๊เปลวอยู่หน้าห้องจัดงาน ไม่แน่ใจให้เข้าประตูด้านหน้าที่มีไว้สำหรับแขก..หรือจะให้ไปเข้าที่ไหนเจ๊”
[ไม่ได้ๆ..เดินตรงมาทางขวามือ ประมาณยี่สิบเมตรหล่อนจะเห็นประตูมีป้ายติดสำหรับพนักงาน
เคาะเรียกพนักงานที่ดูแลส่วนนี้เขาจะถาม บอกเขาเป็นคนคณะโชว์เจ๊เจสซี่ เขาจะให้หล่อนเข้ามาห้องแต่งตัวริมในสุด
เจ๊กับพวกยัยกิ่งอยู่ห้องนี้ หล่อนรีบมาเลยนะ]
“ตกลงเจ๊ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” จากนั้นก็วางสาย เปลวกับสนิมจึงตรงดิ่งไปยังประตูทางเข้าห้องแต่งตัว
เพื่อเปลวจะได้แต่งหน้าทำผมสวมชุดเลิศหรูอลังการขึ้นโชว์บนเวที ในชุดโชว์ฟินาเล่ของค่ำคืนนี้
ส่วนบรรยากาศภายในงานเลี้ยงหรู คับคั่งไปด้วยผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานมากมายล้วนแต่คนมีชื่อเสียง
ทั้งในส่วนของเมืองพัทยาร่วมถึงผู้มาจากกรุงเทพ หมายถึงเหล่านักธุรกิจเซเลบไฮโซคนดังแวดวงสาขาต่างๆ
การประชุมซึ่งเสร็จสิ้นไป คือการที่นักธุรกิจเข้าร่วมแลกเปลี่ยนวิสัยทัศน์ หารือแผนกระตุ้นระบบเศรษฐกิจท่องเที่ยว
รวมถึงส่งออกและสินค้านำเข้า คืนนี้จึงเนืองแน่นไปด้วยคนมีชื่อเสียงเบอร์ต้นๆ ของเมืองไทย
“สวัสดีค๊า..คุณมรกต คืนนี้คุณมรกตงดงามสมเป็นคนวังมณีรมย์”
สตรีนางหนึ่งในวัยกลางคน เป็นผู้เอ่ยทักหม่อมหลวงมรกต
“สวัสดีค่ะคุณหญิงเพ็ญแข ขอบคุณสำหรับคำชม ชุดที่มรกตใส่เป็นผ้าชีฟองของแท้จากอิตาลี
ออกแบบโดยดีไซน์เนอร์ชั้นนำคุณ..บลาๆ” จากนั้นสตรีต่างวัยก็ร่วมสนทนาปราศรัยกันอย่างถูกคอ
ล้วนแต่เป็นเรื่องที่คุณผู้หญิงส่วนใหญ่นิยมชมชอบนำมาพูดคุยในวงสังคม ก่อนจะมีสมาชิกเข้าร่วมมากขึ้น
ทั้งวัยเดียวหรือวัยใกล้เคียงกับคุณมรกต กระทั่งวัยซึ่งแตกต่างอย่างพวกคุณหญิงคุณนาย
เริ่มจะมีบทบาทในการสนทนาโดยแต่ละคนใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดจนชักหวั่นกลัวเหงือกจะแห้งเอา
ถือเป็นมารยาทในสังคมที่ผู้คนชอบปั้นแต่งสีหน้ามอบรอยยิ้มการค้าให้กันและกัน
คงต้องยอมรับความจริง คุณมรกตเธอสวยเป็นที่สะดุดตาของคนที่มาร่วมงานเป็นอย่างมาก
ชาติตระกูลซึ่งพ่วงท้ายเป็นคนของวังมณีรมย์ ไม่แปลกหากจะมีผู้คนร่วมทั้งสื่อมวลชนคนที่มาร่วมงานคืนนี้
ต่างมุ่งสนใจไปที่เธอเป็นจุดเดียว ตอนนี้เธอตกอยู่ในวงล้อมของเหล่าบรรดาเซเลบไฮโซ
ประหนึ่งซุปตาร์คนดังมาปรากฎตัวในงาน บางคนถึงขั้นออกปากยกยอทำให้เธอหน้าบานจนยิ้มไม่หุบไปแล้ว
“คู่เปิดฟลอร์เต้นรำคืนนี้ คงหนีไม่พ้นคุณมรกตเสียแล้วสิคะ”
“อุ้ยตายคุณหญิงเอาอะไรมาพูด ท่านผู้หญิงสดศรี ภริยาท่านผู้ว่า เหมาะเปิดฟลอร์กับท่านผู้ว่ามากกว่า
ท่านเป็นพ่อเมืองที่นี่ มรกตเป็นแขกมาเยือน ให้ประเดิมเปิดฟลอร์คงดูไม่งามกระมังค่ะ”
คุณมรกตกระมิดกระเมี้ยนพูดออกตัว เธอเก็บอาการได้ดีสมกับเป็นคนในตระกูลดัง
แววตาบวกรอยยิ้มช่างเซ็กซี่ไม่ว่าเธอจะทำกิริยายังไง ก็เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์จนแขกเหรื่อซึ่งเป็นบุรุษ
ล้วนไม่มีใครอดใจที่จะไม่มองมาที่เธอได้เลยสักคน อันหญิงงามย่อมเป็นที่หมายตาของบุรุษเป็นธรรมดา
สตรีงามโฉบเฉี่ยวโดดเด่นในงาน บดบังรัศมีหญิงอื่นเช่นคุณมรกตย่อมตกอยู่ในสายตาของบุรุษร่วมร้อยภายในงาน
ที่จดจ้องด้วยความรู้สึกพึงพอใจชื่นชมในความงามของเธอเป็นเรื่องปกติ เพียงแต่มีบุรุษกลุ่มหนึ่งประมาณห้าหกคน
ที่ไม่ได้มุ่งความสนใจกับคุณมรกตจนดูผิดวิสัย ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่รู้จักคุณมรกต บังเอิญมีเรื่องที่พวกเขากำลังสนทนากัน
ในกลุ่มต่างหากที่น่าสนใจและดูจะทำให้พวกเขาจดจ่อในเรื่องนี้เป็นพิเศษ
“ผมเช็คคิวโชว์มาแล้ว น้องเปลวฟ้าไม่ขึ้นโชว์ที่เดอะแกรนด์สตาร์”
“มึงแน่ใจนะ”
“ครับนาย..ผมให้นังชะเอมกะเทยที่เคยใช้บริการมันอยู่ เป็นคนหาข้อมูลให้เลยครับ
นังชะเอมมันบอกว่าน้องเปลวฟ้ามีโชว์งานนอกคืนนี้ที่นี่”
“หมายความว่าคืนนี้ เปลวจะโชว์ในงานนี้หรือวะ”
“นังชะเอมมันบอกผมอย่างนั้นครับ ยังยืนยันด้วยน้องเปลวฟ้าโชว์ชุดฟินาเล่ราชินีคลีโอพัตราครับนาย”
ชายเลยวัยกลางคนลักษณะภูมิฐานยืนคุยกับกลุ่มชายวัยฉกรรจ์ ท่าทางน่าจะเป็นผู้ติดตามหรือไม่ก็บอร์ดี้การ์ด
อยู่บริเวณหนึ่งภายในงาน ไม่เป็นที่สะดุดตาสักเท่าไหร่ คงเพราะชื่อเสียงอำนาจบารมีของชายผู้นี้ด้วย
ผู้คนในเมืองพัทยาต่างรู้จักกันดี
“อย่างนั้นดีเลย คืนนี้พวกมึงหาทางเอาตัวเปลวฟ้าไปส่งเซฟเฮ้าส์ให้กูด้วย
อย่าให้เอิกเกริกเป็นอันขาด คราวนี้อย่าพลาดอีกล่ะ”
“ครับนาย” การสนทนาของกลุ่มชายดังกล่าวสิ้นสุดเพียงเท่านั้น
ภายในห้องจัดเลี้ยงมีเสียงฮือฮาดังอีกครั้ง บรรดาสื่อมวลชนกรูกันเข้าไปรัวชัตเตอร์เก็บภาพราชนิกุลหนุ่มสาว
ที่ควงแขนเข้าภายในงาน จุดสนใจซึ่งตีวงล้อมหม่อมหลวงมรกตพลอยหยุดชะงัก หันมาสนใจผู้มาใหม่
ตามด้วยเสียงซุบซิบในเชิงชื่นชมดังไม่ขาดปาก ไม่ต้องพูดถึงสายตาสาวแก่แม่หม้ายไฮโซเซเลบทุกรุ่นทุกวัย
กำลังจดจ้องไปยังหนุ่มหล่อคนดังชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดีขึ้นแท่นหนุ่มเนื้อหอมในขณะนี้
เสียงซุบซิบใจความสำคัญกล่าวถึงหนุ่มหล่อที่ควงคู่สาวสวย ซึ่งกำลังตกเป็นเป้าให้สื่อมวลชนรุมล้อมอยู่ขณะนี้
“หล่อไม่มีที่ติ สมคำร่ำลือจริงๆ คุณชายเพชรรัตน์แห่งวังมณีรมย์”
“นั่นสิ..เสียดายฉันไม่สามารถย้อนวัยกลับไปเป็นสาวๆ”
“เธอย้อนไปสมัยเป็นสาวไม่ได้ แต่ฉันมีลูกสาวยัยกำไลอายุ 15 กำลังโตเป็นสาวรุ่น
เห็นทีฉันต้องหาทางให้ยัยกำไลได้พบปะพูดคุยกับคุณชายเธอเสียแล้ว ก่อนจะถูกใครฉกไปเสียก่อน
ดูสิพ่อหล่อดุจเทพบุตรลงมาเดินพรมแดงเลยนะเธอว่าไหม”
เสียงคุณหญิงคุณนายที่หันมาหยิบยกประเด็นของแขกที่มาถึงในงานคนล่าสุด
“ผมกับหญิงมุกขอตัวนะครับ เรายังไม่ได้ทักทายผู้หลักผู้ใหญ่ในงานกันเลย ขอบคุณมากครับพี่ๆ สื่อมวลชน”
คุณชายพูดด้วยสีหน้าเปี่ยมรอยยิ้มหล่อ ผนวกน้ำเสียงทุ้มนุ่มละมุนละไมทำเอาสื่อมวลชนเคลิ้มตาม
“ขอบคุณเช่นกันค่ะคุณชาย หล่อแล้วยังนิสัยดีน่ารักอีกต่างหาก แบบนี้เป็นขวัญใจพวกเราไปทั้งชีวิตเลยค่ะคุณชาย”
เสียงพี่สาวคนหนึ่งได้ตะโกนดังขึ้นมาท่ามกลางบรรดาพี่ๆ สื่อมวลชนที่ส่งเสียงสนับสนุน
ก่อนจะปรบมือให้กันอย่างพร้อมเพรียง ซ้ำยังยอมหลีกทางให้คุณชายกับคุณหญิงสองพี่น้อง
ได้ก้าวเข้าไปทักทายท่านผู้ว่ากับภริยาในเวลาต่อมา
“พี่ชายเพชรของหญิงโปรยเสน่ห์ให้พี่ๆ สื่อมวลชนหลงอีกแล้ว” คุณหญิงมุกแซวพี่ชายขำๆ
ในระหว่างสองพี่น้องเดินควงคู่พากันไปทักทายพ่อเมืองพัทยากับภริยาที่ยืนส่งยิ้มมาให้
และไม่เหนือความคาดหมายเลยเมื่อคุณมรกตเดินรี่เข้ามาจับแขนคุณชายเพชรอีกฝั่งที่ยังว่างอยู่
กลายเป็นคุณชายโดนขนาบข้างด้วยสาวงามสองนาง หนึ่งนางอยู่ในชุดสีขาวมุกกับอีกคนมาในชุดผ้าชีฟองสีเขียวมรกต
ช่างตัดกันยิ่งนักกับความงามหวานละมุนกับความสวยโฉบเฉี่ยวเซ็กซี่ แต่กลับเสริมให้คุณชายเพชร
กลายเป็นหนุ่มที่น่าอิจฉาไปในพริบตา เมื่อได้ควงหญิงงามโดดเด่นถึงสองนาง
“ทำไมมาถึงช้านักคะ พี่ชายเพชร” คุณมรกตใช้น้ำเสียงออดอ้อนตัดพ้อพองามเป็นการเปิดการสนทนา
“พี่กับหญิงมุกติดภารกิจนิดหน่อย แต่ไม่เลทจนน่าเกลียดใช่ไหม”
คุณชายยิ้มหวานละมุนส่งให้คุณมรกต โดยไม่คิดจะเบี่ยงแขนหนีการเกาะกุมที่จับจองเป็นเจ้าของไปแล้วเรียบร้อย
“ไม่ค่ะ ยังไม่มีการเปิดงานเป็นพิธี มรกตคิดว่าพี่ชายเพชรทักทายท่านผู้ว่าเสร็จคงเริ่มงานอย่างเป็นทางการล่ะคะ”
“ถ้างั้นไม่ให้คนอื่นพลอยเสียเวลา พี่ไปทักทายท่านผู้ว่าก่อนนะ” การพูดแบบนี้คุณชายเพชรคิดว่า
คุณมรกตจะยอมปล่อยแขนคืนเป็นอิสระ ที่ไหนได้เธอกับกระชับมั่น แถมเบียดอกนุ่มกระแซะซะแนบชิด
ติดหนึบไปกับคุณชายและคุณหญิงมุก ตรงเข้าไปทักทายท่านผู้ว่ากับภริยา
อย่างไม่สนใจหางตาของคุณหญิงมุกที่ชำเลืองจนคิ้วมุ่น
“พี่มรกตยังไม่ได้ทักทายท่านผู้ว่าหรือค่ะ” คุณหญิงมุกอดใจไม่ได้ ชิงถามออกไปในที่สุด
“พี่ทักทายท่านไปแล้ว ทำไมล่ะหญิงมุก พี่จะพาพี่ชายไปทักทายอีกครั้งมันแปลกตรงไหน”
คุณมรกตกลับยกยิ้มมุมปากส่งมาให้
“อ้อไม่แปลกหรอก มุกแค่ไม่เข้าใจพี่มรกตจะเกาะแขนพี่ชายเป็นกิ้งกือไปทำไม
แทนที่พี่ชายจะเดินสะดวกเลยดูเป็นกระแตงกิ้งกือยึกยือเสียลุคกันพอดี” คุณมรกตถึงกับอึ้งกัดริมฝีปากแน่น
แต่ไม่อยากหน้าแตกมาถกเถียงกับคุณหญิงมุกกลางงานใหญ่เวลานี้ เธอรู้อยู่แก่ใจว่าคุณหญิงมุกหวงพี่ชายยิ่งกว่าอะไร
พยายามกันท่าเธอแบบไม่ไว้หน้ามาหลายครั้งแล้ว
“เธอก็พูดเข้าหญิงมุก มีแต่คนมองพี่ชายด้วยความอิจฉา หันไปดูรอบข้างสิมีใครไม่อิจฉาพี่ชายเพชรบ้าง
คืนนี้ควงสาวงามสองคน คุณหญิงเพ็ญแขถึงกับเปรยแล้ว ว่าจะให้พี่เปิดฟลอร์พี่ก็คงต้องขอให้พี่ชายเพชรช่วยเป็นคู่เต้นรำ
เปิดฟลอร์ให้พี่ ตกลงนะคะพี่ชายเพชร” คุณมรกตรวบรัดมัดมือชกไปทันที เรื่องเปิดฟลอร์เต้นรำไม่ใช่เรื่องใหญ่
เดี๋ยวเธอมีวิธีที่จะพูดกับท่านผู้ว่าและภริยาท่านตอนเข้าไปทักทายนี่แหละ
“ไม่งามมั้งมรกต เปิดฟลอร์ต้องให้เกียรติเจ้าภาพ ทำไมเธอถึงจะให้พี่กับเธอไปเป็นคู่เปิดเสียล่ะ” คุณชายเพชรรีบปรามทันที
“เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะพี่ชายเพชร คืนนี้มีเรื่องการกุศลเข้ามาเกี่ยวด้วย พี่ชายเพชรก็รู้นี่คะว่าท่านผู้ว่าประสงค์
จะให้ร่วมบริจาคทุนทรัพย์ให้มูลนิธิเด็กพิการตาบอดหูหนวกของเมืองพัทยา งานเปิดฟลอร์คืนนี้ก็เช่นกัน
หากมีผู้ประสงค์ต้องการชมคู่เต้นเปิดฟลอร์มรกตกับพี่ชายก็ต้องประมูลแจ้งยอดบริจาค ท่านผู้ว่าคงดีใจ
ที่หารายได้ลักษณะนี้มากกว่า ถือว่าเราสองคนได้ร่วมสร้างบุญอีกต่างหาก พี่ชายอย่าปฏิเสธสิค่ะ”
“พี่มรกตมั่นใจว่าจะมีคนแจ้งความประสงค์ประมูลฟลอร์ ให้พี่กับพี่ชายเพชรเป็นคู่เต้นประเดิมคู่แรก
ไม่ใช่พี่วางหน้าม้าเพื่อการนี้มาก่อน”
ต่อด้านล่าง
-
มาลงชื่อรอด้วยคน :music:
-
- 2 -
“นี่หญิงมุกพี่จะทำแบบนั้นเพื่ออะไร
คนที่เขาอยากดูพี่กับพี่ชายเพชรเป็นคู่เต้นรำคู่แรกแทบจะทั้งห้อง ยกเว้นหญิงมุกคนเดียวมั้ง”
“มุกควงพี่ชายเพชรมางานคืนนี้ พี่มรกตไม่คิดว่ามุกจะให้พี่ชายเป็นคู่เต้นรำกับมุกบ้างเลยเหรอ
พี่มาเหมาเอาแบบนี้แล้วมุกจะเต้นกับใคร”
“พี่เพิ่งรู้หญิงมุกไม่มั่นใจถึงขนาดกลัวไม่มีคู่เต้นรำ ให้พี่ช่วยไหม แค่พี่ประกาศออกไมค์
รับรองมีหนุ่มๆ รอคิวเป็นคู่เต้นจนเธอไม่มีโอกาสพักเลยเชียวล่ะ ถ้าปัญหาของเธอคือเรื่องนี้สบายใจได้แล้ว
ทีนี้คงหมดปัญหาถ้าพี่จะควงพี่ชายเพชรในคืนนี้ ส่วนหญิงมุกเธอได้สิทธิ์พักบ้านไพลินริมทะเลกับพี่ชายเพชรแล้ว
พี่สิต้องเปิดโรงแรมในเครือนอน ถึงเวลาที่พี่จะขอทวงพี่ชายเพชรคืนบ้างหวังว่าเธอจะเข้าใจนะหญิงมุก”
คุณหญิงมุกดาอึ้งหาคำพูดมาเถียงคุณมรกตไม่ออกไปชั่วครู่ เล่นตีมึนอ้างแบบนี้เธอคิดไม่ถึง
“พี่ขอตัวไปทักทายท่านผู้ว่าก่อนนะ” คุณชายเพชรเห็นท่าไม่ดีที่เกิดศึกระหว่างน้องสาวกับคนในวัง
รีบชิ่งปลีกตัวออกมาแบบไม่รอให้ทั้งสองสาวทันตั้งตัว สลัดหลุดมายืนทักทายพ่อเมืองอย่างเป็นทางการไปแล้ว
“ขอโทษด้วยนะครับที่ผมมาสาย”
“ไม่เป็นไรคุณชายงานยังไม่เริ่ม..ผมมีเรื่องจะปรึกษากับคุณชายอยู่พอดีทีเดียว”
ท่านผู้ว่าวัยใกล้เกษียณยิ้มอย่างคนอารมณ์ดี โดยภริยาท่านก็ยิ้มเอ็นดูแกมชื่นชมส่งให้คุณชายอย่างจริงใจ
“มีอะไรให้ผมรับใช้ ผมยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่ครับ”
“โอย..อะไรจะถ่อมตัวปานนั้นครับ ผมเสียอีกที่ต้องพูดประโยคนี้ ระดับหม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์ มณีรมย์
แค่ให้เกียรติมาเยือนพัทยาให้ผมกับคุณหญิงได้ต้อนรับก็ถือเป็นเกียรติครอบครัวผมมากแล้วคุณชาย”
กลายเป็นบทสนทนาของสองหนุ่มต่างวัย ที่ติดจะเกรงอกเกรงใจพลัดกันยกยอถ่อมตน
กว่าสรุปใจความได้ว่าพ่อเมืองพัทยาอยากรบกวนไหว้วานให้คุณชายเพชรให้เกียรติเปิดฟลอร์เป็นคู่แรกในงานคืนนี้
แทนที่จะเป็นท่านผู้ว่ากับคุณหญิงภริยา โดยท่านให้เหตุผลว่าท่านจะจัดให้มีการประมูลคู่เต้นรำกับคุณชายและคุณหญิงมุกดา
ในฐานะราชนิกุลผู้ที่มาร่วมงานค่ำคืนนี้ หากท่านใดสนใจจะเปิดฟลอร์เต้นรำกับทั้งสองท่านก็ขอให้แสดงความจำนงค์ว่า
จะร่วมบริจาค ให้กับมูลนิธิเพื่อเด็กที่พิการตาบอดหูหนวกของเมืองพัทยา ท่านใดชนะการประมูล
ก็จะได้เปิดฟลอร์เป็นคู่เต้นรำกับคุณหญิงมุกดาและคุณชายเพชรรัตน์
“ขออภัยจริงๆ ครับ ผมคงต้องขอปฏิเสธ เรื่องเงินบริจาคให้มูลนิธิ ผมขอเป็นผู้ร่วมประมูลดีกว่า
ส่วนหญิงมุกก็คงไม่ได้เช่นกัน ผมกับหญิงมุกไม่ต้องการเป็นตัวยืนที่จะทำให้เกิดการประมูล
เราขอมีส่วนร่วมสนับสนุนในกิจกรรมดีกว่าครับท่าน” คุณชายปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง
หลังรับฟังแนวทางที่ท่านผู้ว่านำเสนอ เป็นเพราะคุณชายไม่ต้องการให้ตนเองกับน้องสาว
ไปเป็นตัวเลือกให้คนแข่งขันประมูลเพื่อจะได้เป็นคู่เต้นรำด้วย ซึ่งดูไม่เหมาะสักเท่าไหร่
แต่ถ้าจะให้ร่วมสนุกร่วมแข่งขันประมูลเพื่อจะสนับสนุนเงินให้กับทางมูลนิธิ
โดยเลือกอาสาสมัครขึ้นมาเป็นตัวยืนแทนก็ไม่เป็นไร..
“แล้วคุณชายคิดว่าผมควรจะให้ใครเป็นตัวชูโรงดีล่ะ”
“ท่านผู้ว่ากับภริยาเหมาะสมกว่านะครับ ท่านเป็นพ่อเมืองเป็นถึงเจ้าภาพในงาน
ถ้าเสนอตัวยอดประมูลคงสูง” คุณชายเสนอไอเดียทันที
“เรื่องนี้ผมก็คิดไว้เช่นกัน แต่คุณหญิงท่านปรามไว้ เกรงว่าหากไม่มีใครประมูลขึ้นมาล่ะก็เราเสียหน้าแย่
อยากให้เป็นคนหนุ่มคนสาวอย่างวัยคุณชาย คุณหญิงมั่นใจว่าจะได้รับความสนใจจากผู้มาร่วมงานคับคั่ง”
“ผมคงไม่สามารถช่วยท่านในส่วนนี้ แต่ยืนกรานว่าจะร่วมประมูลในกิจกรรม ไม่ว่าจะเป็นท่านผู้ว่าหรือคุณหญิง
หากกังวลไม่มีใครประมูลผมจะเป็นคนประมูลเป็นคู่เต้นให้เองครับ” คุณชายพูดด้วยใบหน้ากลั้วยิ้มอย่างขบขัน
เรียกเสียงหัวเราะให้ผู้สูงวัยทั้งคู่ได้เช่นกัน ต่างชื่นชมเอ็นดูในตัวราชนิกุลหนุ่มเข้าไปอีก
รูปงามนิสัยดีมารยาทดีพร้อมครบถ้วนจริงๆ
“เอาแบบนี้เถอะ..ยกให้เป็นหน้าที่ของออร์แกไนซ์จัดงานคืนนี้เขา เดี๋ยวดิฉันจะเรียกเขามาปรึกษา
ส่วนเขาจะขอให้ใครเป็นผู้ชูโรงสำหรับให้มีการแข่งขันประมูลเปิดฟลอร์เต้นรำคืนนี้ ก็สุดแล้วแต่มืออาชีพเขาเถอะค่ะ
ตอนนี้เชิญคุณชายร่วมโต๊ะด้วยกันดีกว่า จะได้เปิดงานอย่างเป็นทางการ”
เป็นอันว่าคุณหญิงภริยาท่านผู้ว่าตัดบท ยกให้เป็นภาระของคนที่รับจัดงานหรือทีมออร์แกไนซ์
เป็นผู้สรรหาตัวชูโรงสำหรับใช้ประมูลเปิดฟลอร์เต้นรำในคืนนี้ เพื่อนำรายได้มอบให้มูลนิธิเด็กพิการตาบอดหูหนวก
จากนั้นคุณชายคุณหญิงมุกและคุณมรกตก็เป็นแขกวีไอพีร่วมโต๊ะท่านผู้ว่า
“สวัสดีครับ แขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่ร่วมงานสังสรรค์ปิดสัมนาของนักธุรกิจเมืองพัทยาและผู้ส่งออกนำเข้า
ซึ่งได้ร่วมประชุมกันตลอดสามวัน คืนนี้นอกจากเป็นการเลี้ยงสังสรรค์กระชับมิตร ยังเป็นโอกาสดีที่ทุกท่านจะได้ร่วมทำบุญ
ให้มูลนิธิเด็กพิการทางสายตาและหูหนวก โดยเราจัดประมูลคู่เปิดฟลอร์เต้นรำในค่ำคืน แขกผู้มีเกียรติท่านใดเสนอเงินประมูล
เต้นรำกับบุคคลที่เราเจาะจงให้เป็นผู้เปิดฟลอร์ แล้วชนะประมูลท่านจะได้เปิดฟลอร์พร้อมกับได้ร่วมสร้างกุศลไปด้วย
ก่อนถึงช่วงเวลาสนุกสนานขอเชิญท่านรับชมการแสดงโชว์จากคาบาเร่ดังของเมืองพัทยา
ซึ่งจัดมาเป็นพิเศษสำหรับผู้มีเกียรติทุกท่าน หาชมไม่ได้จากที่ไหนอีกแล้วสำหรับโชว์ชุดพิเศษทั้งสองชุดนี้
ชุดแรกมีชื่อทะเลแห่งเมืองราตรี ชุดที่สองคือราชินีคลีโอพัตรา เชิญท่านรับชมได้ ณ บัดนี้”
พิธีกรแจงกำหนดการเสร็จสิ้น ปิดท้ายด้วยโชว์คาบาเร่ได้รับเสียงปรบมือดังกระหึ่มพร้อมเพรียง
ก่อนไฟส่องสว่างภายในห้องจัดเลี้ยงจะสลัวลาง เน้นแสงสปอร์ตไลท์ยังส่วนเวทีการแสดงพร้อมกับเสียงดนตรีจังหวะเร้าใจ
สไตล์ละตินอเมริกา ก็ดังปลุกอารมณ์คนดูให้รู้สึกตื่นเต้นเร้าใจไปกับท่วงทำนอง ก่อนเหล่านางโชว์ทั้ง 5 ทรวดทรงองค์เอว
ไม่มีใครด้อยกว่าผู้หญิง จะออกมาส่ายสะโพกเริงระบำไปกับจังหวะดนตรีได้อย่างเข้ากันดิบดี ตัวเด่นตรงกลางเป็นผู้ขยับริมฝีปาก
วาดลวดลายดุจเป็นคนขับร้องเพลงได้อย่างชวนเชื่อ ทำเอาผู้คนที่จ้องมองตื่นตาตื่นใจไปด้วย
“ไอเดียใครกันค่ะ เห่ยสิ้นดี” เสียงคุณมรกตบ่นอย่างหงุดหงิด
“เห่ยตรงไหนค่ะพี่มรกต มุกว่าออกจะน่าดู แต่ละคนถ้าไม่บอกว่าเป็นผู้ชายมาก่อน
มุกไม่เชื่อเด็ดขาด สวยขนาดนี้ผู้หญิงอาย” คุณหญิงมุกกลับแย้งคุณมรกตทันทีเช่นกัน
“มีแต่เธอสิที่คิดแบบนั้น สวยยังไงก็ของปลอมจะให้เทียบผู้หญิงมันจะเปรียบกันได้ที่ไหน
คนตาถั่วเท่านั้นแหละที่มองคนพวกนี้ว่าสวย..ชิ๊!” คุณมรกตจิปากอย่างไม่สบอารมณ์
หลังทนฟังการยกยอจากคุณหญิงมุกต่อไม่ไหว ไม่รู้ทำไมคุณมรกตเธอถึงตั้งแง่กับกลุ่มเพศที่สาม
“คนเรามีจุดเด่นต่างกัน ลองเปิดใจดูที่ฝีมือวัดค่าจากผลงานของพวกเขาเอาสิมรกต
น้องจะได้เห็นว่าคนกลุ่มนี้สร้างชื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเมืองไทย นำเงินตราเข้าประเทศปีหนึ่งเป็นพันล้าน”
คุณชายเพชรพูดแทรกขึ้นมาบ้าง ระหว่างที่เกิดการถกเถียงของสองสาวในวังมณีรมย์โดยมีต้นเหตุมาจากโชว์คาบาเร่
ที่กำลังเป็นจุดสนใจภายในงาน ตรึงสายตาผู้ชมนับร้อยคู่อยู่กับเวทีแสงสีเสียง โดยไม่มีใครยอมละสายตาได้
“ก็เพราะคิดกันแบบนี้ พวกผิดเพศถึงได้ออกมาเดินเตร่กันทั้งเมือง จนไทยแลนด์กลายเป็นถูกต่างชาติมองกันผิดๆ
ไปแล้วพี่ชายเพชร ไมเคิลที่มากับเพื่อนของมรกต พูดอยู่แหม่บๆ บอกเลดี้บอยเมืองไทยมาแล้วไม่ได้ลองถือว่ามาเสียเที่ยว
วันก่อนก็พาไปชมคาบาเร่ถึงคณะ กลับเพ้อถึงแต่ชื่อของแม่นางโชว์ที่รับบทซูสีไทเฮาไม่หยุดจนถึงโรงแรมพี่พัก
มรกตอยากจะอาเจียน ไม่รู้เดี๋ยวนี้พวกผุ้ชายเป็นบ้าอะไรไปกันหมด ผู้หญิงสวยๆ มีไม่น้อยกลับไปหลงเสน่ห์พวกนางโชว์
อะไรแบบนั้นเข้า นอกจากขายการแสดงคงมีขายตัวหารายได้เป็นกอบเป็นกำทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลังกันล่ะค่ะ”
ดูท่าแล้วคุณมรกตจะแอนตี้เหม็นขี้หน้านางโชว์อย่างไม่มีเหตุผลไปแล้วจริงๆ
“พูดจาน่าเกลียดพี่มรกต ขืนใครมาได้ยินพี่พูดแบบนี้จะได้เก็บไปนินทาว่าคนวังมณีรมย์ใจแคบ
สังคมทุกวันนี้ไปถึงไหนกันแล้ว มุกว่าพี่ไปเข้าวัดฝึกจิตให้ปล่อยวางลงเสียบ้างคงจะดี”
คุณหญิงมุกอดเหน็บแหนมตอกหน้าคุณมรกตเธอไม่ได้ พานรู้สึกขอโทษกลุ่มคนที่ตกเป็นจำเลย
โดยที่ไม่ได้ทำความผิดอย่างกลุ่มเพศที่สาม ซึ่งกำลังสร้างสีสันทำให้งานเลี้ยงในคืนนี้ตื่นตาตื่นใจ
กลายเป็นภาพความสวยงามประทับใจให้กับแขกที่มาร่วมงานมีความสุขและสนุกไปกับการแสดง คงมีแต่คุณมรกตที่คิดแบบนี้
“เชิญเธอชื่นชมของเธอไปคนเดียวเถอะย่ะหญิงมุก พี่ไม่ขอมีส่วนร่วมชื่นชมกับคนพวกนี้ไปกับเธอด้วยหรอก
เกิดเป็นผู้ชายดีๆ ไม่ชอบดันจะเป็นผู้หญิง วิปริตผิดเพศตั้งแต่ความคิดที่อยากจะเป็นแล้ว..ทุเรศ”
สิ้นประโยคคำว่าทุเรศหลุดจากปากผู้ดี ได้ชื่อสูงส่งทางฐานันดรวงศ์ตระกูลที่ผู้คนต่างยกย่องในสังคม
ทำเอาคุณชายเพชรรัตน์ทนฟังต่อไปไม่ไหว ปลีกตัวลุกเลี่ยงออกจากโต๊ะทิ้งคุณมรกตอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้น
คุณหญิงมุกดาไม่ได้รู้สึกแตกต่างพี่ชายเพชรแม้แต่น้อย เธอถึงกับทนฟังคำบริภาษจากปากคุณมรกตไม่ได้เช่นกัน
จึงเลี่ยงออกมาอีกคนทิ้งคุณมรกตหันรีหันขวางไม่รู้จะไปทางไหน ครั้นจะตามคุณชายเพชรไปก็ไม่ทันการณ์เสียแล้ว
เมื่อเห็นอยู่ว่าคุณชายปราศรัยกับข้าราชการใหญ่รวมทั้งนักการเมืองของพัทยาเฉพาะกลุ่มผู้ชาย
ซึ่งเป็นการไม่สมควรที่เธอจะเข้าไปแทรกขัดมันดูไม่เหมาะไม่งามเป็นอย่างยิ่ง นี่จึงไม่กลายเป็นเธอถูกทิ้งให้อยู่ลำพังไปแล้ว
กลุ่มคุณหญิงคุณนายก่อนหน้าก็พากันยิ้มมีความสุขสนุกไปการโชว์จนไม่เห็นหัวเธอกันไปแล้ว
มันน่าโมโหจริงๆ ไม่คิดว่าพวกกะเทยที่เต้นยักย้ายส่ายสะโพกร่อนเอวทำท่ายั่วยวนกันนั้น
จะดึงความสนใจผู้คนไปจนหมดทั้งห้องจัดเลี้ยง โดยเฉพาะพวกผู้ชายจับจ้องตาเป็นมันทีเดียว..
“แปะๆๆ..กรี๊ดๆๆ..วี๊ดวิ้วววว!!” เสียงปรบมือเสียงวี้ดปากซึ่งน่าจะเป็นพวกผู้ชายที่ออกอาการกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษ
ดังกระหึ่มลั่นห้องหลังจบการแสดง และเหล่าบรรดานางโชว์ถอนสายบัวยิ้มหวานยั่วทิ้งทวนให้
“เป็นอย่างไรกันบ้างครับ กับความตื่นตาตื่นใจจากสาวสวยที่มาโชว์ลีลาความสามารถเรียกน้ำย่อยทุกท่านเสร็จสิ้นหมาดๆ
หากพึงพอใจขอเสียงปรบมือให้กำลังใจพวกน้องๆ ที่สร้างความสุขให้กับพวกเราในค่ำคืนนี้อีกสักครั้งสิครับ...แปะๆๆๆ.!!!
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจล้นหลามที่มอบให้นักแสดงโชว์ของเรา จากนี้เชิญรับชมโชว์ชุดพิเศษของค่ำคืนนี้
ในชุดฟินาเล่ราชินีคลีโอพัตรา โดยนักแสดงดาวเด่นแห่งเมืองพัทยา นางโชว์ที่ค่าตัวแพงอันดับหนึ่ง น้องเปลวฟ้า..แปะๆๆๆ!!” เสียงพิธีกรดังขาดหายไป พร้อมกับเสียงปรบมือดังกึกก้องสนั่นจนหูอื้อ กว่าจะซาลงได้ก็ต่อเมื่ออินโทรดนตรีสไตล์อียีปต์
ดังให้ได้ยิน ไฟดับลงทั่วทั้งบริเวณมืดสนิท แสงระยิบระยับดังดวงดาวสุกสกาวค่อยๆ
กระพริบสลับกันไปมาบนเวทีดุจผืนฟ้ากำมะหยี่ มีแสงดาราดวงน้อยประดับผืนฟ้ากลางทะเลทราย
กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาในค่ำคืนหนาวเหน็บ แสงไฟสีนวลดั่งแสงเทียนส่องสว่างในมุมมืด
เหมือนเปลวไฟกองโตของคาราวานนักเดินทางทะเลทราย ก่อนเสียงเพลงไพเราะเสนาะหูที่ไม่รู้ความหมายจะดังให้ได้ยิน
กระนั้นคนที่สดับตรับฟังก็พลอยได้อารมณ์ร่วมไปกับเสียงเพลงอย่างไม่เข้าใจเช่นกัน
ท่วงทำนองเพลงไพเราะจับจิตเริ่มเห็นการเคลื่อนไหวในความมืดข้างแสงไฟ ที่แท้เป็นผ้าสีดำคลุมบนร่างใครบางคน
จากแสงไฟสลัวสีนวลกลับสว่างจ้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเห็นเงามืดมิดเป็นเงาร่างที่ยืนตระหง่านคลุมโพลงไม่เห็นหน้าค่าตา
ในทันใดนั้น ผู้ชมที่กำลังลุ้นระทึกคาดเดาต่างๆ นาๆ มีอันตะลึงจ้องกันตาค้าง บางคนถึงกับเบิกถลนไปเลยก็มี
เมื่อส่วนศีรษะที่โพกผ้าดำยาวกร้อมเท้าจนมองไม่เห็นอะไร เปิดอ้าให้เห็นดวงตาคมสวยเป็นประกายดั่งมีมนต์ขลัง
สะกดคนดูไม่อาจถอนสายตาจากดวงตาคู่สวยนี้ได้เลย
ก่อนที่ผ้าผืนดำจะรูดลงกองแทบเท้า เผยให้เห็นเรือนร่างงดงามประหนึ่งภาพวาดปฏิมากรรมชิ้นเอกในพิพิธภัณฑ์ที่หาได้ยากยิ่ง
เรือนร่างเพรียวสมส่วนในชุดสตรีอียิปต์โบราณ เปิดเปลือยผิวหนังนุ่งน้อยห่มน้อยประดับสร้อยสังวาลย์ ข้อเท้า ข้อแขน กำไล
แต่กลับไม่อาจบดบังความขาวผุดผาดผิวนวลดุจงาช้าง ซึ่งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางเวทีได้แม้แต่น้อย
ใบหน้าสวยสดสวยชนิดที่สะกดทั้งหญิงชาย ที่จ้องมองถึงกับลืมกะพริบตาไปแล้วด้วยซ้ำ
ริมฝีปากสีสดเคลือบลิปสติกสีชาดขยับตามเนื้อเพลง ดวงตาวาวงามสุกสกาวเหมือนมีน้ำรื้นที่จ้องตอบนั้นเล่า
เหมือนสายตาคู่สวยกำลังหว่านเสน่ห์ใส่คนดู จนทำให้หัวใจของพวกเขาเต้นรัวกระหน่ำไปแล้วเรียบร้อย
ก่อนท่อนขาเรียวสวยจะก้าวย่างอย่างนางพญาขยับเคลื่อนโยกย้ายวาดมือกวัดแกว่งไปมา
เหมือนกำลังร่ายรำท่ามกลางแสงจันทร์กลางทะเลทรายเวิ้งว้าง ประหนึ่งอวดโฉมที่เลอเลิศในปฐพี
ต่อดวงดาราน้อยใหญ่ให้ประจักษ์ ว่าข้าคือหนึ่งเดียวในแดนดินที่งามเลอค่า
สยบเหล่าบุรุษให้อยู่เบื้องบาทาได้ง่ายดุจพลิกฝ่ามือ..
ราชินีคลีโอพัตราที่กำลังร่ายรำพร้อมกับขับเพลงไพเราะสูงต่ำไปกับท่วงจังหวะการเคลื่อนไหวของร่างกาย
ช่างเป็นภาพที่สามารถสะกดทุกลมหายใจในห้องจัดเลี้ยงให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ไปเสียแล้ว
แม้แต่เสียงเข็มตกสักเล่มก็แทบไม่ได้ยิน ไม่มีใครละสายตาจากเรือนร่างงดงามที่เริงร่าอยู่บนเวทีไปได้เลย
ราชินีเลอโฉมงดงามสมคำร่ำลือ เสน่ห์ยั่วยวนเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังกลืนกินหัวใจของเหล่าบุรุษ
กระทั่งคุณชายเพชรรัตน์เองถึงกับเผลอกลืนน้ำลายฝืนฝืด ลงคออย่างยากลำบากไปแล้วเช่นกัน
ประสาอะไรกับเหล่าบุรุษที่เหลือ ทั้งฉกรรจน์ยันสูงวัยต่างหูแดงหน้าแดงดวงตาวาวหวามฉ่ำเยิ้มตามกันไปแล้วตอนนี้
เพราะราชินีผู้ได้ชื่อเลอโฉมงามอันดับหนึ่งในปฐพี สำแดงเดชสะกดพวกเขาให้อึ้งตะลึงตาค้าง กระทั่งเสียงดนตรีแผ่วเบา
ก่อนจะครางพร่าทิ้งทวนอำลากันครั้งสุดท้ายในท่วงท่าลีลาอ่อนช้อยของราชินีที่ค่อยๆ ทอดกายลงนอนตะแคงหนุนศีรษะลงบน
ท่อนแขนขาวเยียดขาสวยเปล่งประกายดุจแพรเนื้อดี สายตาคู่งามกลับจ้องมองมายังผู้ชมนับร้อย
ก่อนรอยยิ้มน้อยๆ แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ล้นหลามจะเผยอโชว์เขี้ยวสีมุกหวานจับจิต
หลายคนเสียงน้ำลายไหลผ่านกระเดือกดังเอื้อกอย่างลืมอาย แล้วแสงไฟก็ดับมืดลงอีกครั้ง
จนไม่เห็นอะไรอีกนอกจากความมืดมิดที่พรากร่างงามหายวับไปกับตา
ต่อด้านล่าง
-
- 3 -
“โหหหห!!..สุดยอดด..แปะๆๆๆ..ฮิ้ววววว...วี้ดวิ้วววว...เยี่ยมมาก”
เสียงปรบมือโห่ร้องถูกใจดังประสานเต็มห้องจัดเลี้ยง
ภาพความงามความประทับใจจบลงไปแล้ว แต่ในความอิ่มเอมของผู้ชมที่ชมโชว์ยังไม่จบตาม
เพราะพวกเขายังเหมือนกับต้องในมนต์เสน่ห์ของราชินีคลีโอพัตราที่พรากเอาลมหายใจพวกเขาตามไปด้วย
คุณชายเพชรรัตน์ถึงกับเอามือลูบหน้าถอนหายใจยาวเหมือนต้องการปลุกสติให้ตื่นจากฝัน
แม้จะเป็นความฝันที่น่าเสียดายจนไม่อยากตื่นก็ตาม ใบหน้าหล่อขึ้นสีเรื่อจนทำให้หน้ามองเข้าไปใหญ่
ไม่คิดว่าการแสดงชุดฟินาเล่ชุดนี้ จะเรียกเลือดลมบุรุษภายในห้องให้หลั่งอะดีนาลีนกันขนาดนี้
“ขอเสียงปรบมือให้กับน้องเปลวฟ้า ราชินีคลีโอพัตราของเราอีกสักครั้งครับ..แปะๆๆๆ...กรี๊ดด..ฮิ้ววว!!!”
เสียงปรบมือดังกึกก้องหูแทบแตกหลังพิธีกรประกาศให้ได้ยิน และภาพนางโชว์ทรงเสน่ห์ที่ยืนกลางเวทีในชุดสวยงาม
จนไม่มีใครกล้าปฏิเสธได้ว่า ผู้ที่รับบทคลีโอพัตราที่เห็นยืนกลางเวทีอยู่เวลานี้ เธอไม่ได้สวยสมกับตำแหน่งที่ได้รับเล่น
เพราะเธอสวยมากสวยจนไม่มีใครหาจุดด้อยเอามาตำหนิติเตียนเธอได้เลย
“เอาล่ะครับ หลังจากนี้ก็จะเข้าสู่การเต้นรำที่ทุกท่านรอคอยแล้ว
คงไม่มีใครปฏิเสธผมใช่ไหมว่าราชินีคลีโอพัตราของเราในคืนนี้ สวยมาก”
“สวยสุดๆ สวยในสามโลก สวยในปฐพี ยกให้เลย” เสียงตอบรับจากกลุ่มผู้ชายดังกระหึ่ม
ยืนยันชัดไม่มีใครปฏิเสธถึงจะรู้ราชินีคลีโอพัตราคือสาวประเพศสองก็ตาม ปัญหาตรงส่วนนี้ถูกมองข้ามเสียสิ้นเชิง
เมื่อเธอที่ยืนเด่นเป็นสง่างามจับจิตจับใจ ทำไมพวกเขาต้องพูดโกหกด้วยเล่า
“ถ้าอย่างนั้น ผมขอเปิดประมูลสำหรับคู่เปิดฟลอร์เต้นรำในคำคื่นนี้เป็นคู่แรกคู่เอกของราตรี
ท่านใดเสนอเงินบริจาคเข้ามูลนิธิเพื่อเด็กพิการทางสายตาและหูหนวกของเมืองพัทยาในมูลค่าสูงสุด
จะได้เป็นคู่เต้นเปิดฟลอร์กับราชินีคลีโอพัตราเป็นคู่แรก ราคาประมูลเริ่มต้นที่สามหมื่นบาท
ท่านใดสนใจให้มากกว่านี้เชิญได้เลยครับ” เพียงเสียงพิธีกรหยุดลง เสียงประมูลก็ดังต่อเนื่องไม่ขาดสาย
ตรงนั้นยกมือตรงนี้ยกมือ แข่งขันกันเซ็งแซ่
“สี่หมื่นครับ เจ็ดหมื่นครับ แสนสองครับ..บลาๆๆ” กลายเป็นราคาที่ตั้งต้นสามหมื่นขณะนี้ปาเข้าไปร่วมห้าแสนแล้ว
แค่เต้นเป็นคู่เปิดฟลอร์กับราชินีคลีโอพัตรา บัดนี้ยืนหน้าสวยสง่างามเป็นของประมูลทรงคุณค่าอยู่กลางเวที
แต่ใครจะรู้ว่าเปลวที่ได้รับงานเพิ่มเข้ามาเป็นกรณีพิเศษถึงจะได้ค่าจ้างเพิ่มอีกเท่าตัว
แต่ไม่ได้เป็นสาเหตุให้เปลวเลือกรับงานเลยสักนิด สิ่งที่ทำให้เปลวไม่คิดลังเลที่จะรับงานเป็นคู่เต้นเปิดฟลอร์ในงานคืนนี้
มีอยู่เพียงเหตุผลเดียว นั่นคือเงินประมูลจะมอบให้กับมูลนิธิเด็กพิการตาบอดหูหนวกของเมืองพัทยา
แค่ได้มีโอกาสช่วยเปลวก็ยินดีทำแล้ว นี่ต่างหากคือเหตุผลที่ทำให้ต้องมายืนเป็นอาหารตาให้ผู้คนแย่งกันประมูล
สายตาแทะโลมอย่างเห็นได้ชัด มีใครบ้างไม่อยากโอบประคองราชินีแสนสวยไว้ในวงแขนพาก้าวย่างไปกลางฟลอร์
แค่ได้ใกล้ชิดอิงแอบกับคนงาม พวกเขาก็พร้อมจะจ่ายเงินนับแสนๆ โดยไม่คิดเสียดาย
แต่กำลังแข่งขันอวดบารมีใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ดูว่าใครจะได้เธอไปครองเป็นคู่เต้น
“หนึ่งล้านบาท..” เสียงครางกระหึ่มดังขึ้นเมื่อชายหัวล้านแต่เป็นที่รู้จักกันดีด้านความร่ำรวยและบารมีในเมืองพัทยา
เป็นผู้ตะโกนด้วยเสียงเต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจเบรกการประมูลให้หยุดชะงักเงียบเสียงลงทันตา
“หนึ่งล้านแล้วครับ คุณวิกรมคนดังพัทยาเองครับ” พิธีกรประกาศใส่ไมค์ ยังไม่มีใครกล้าประมูลแข่งให้ราคาสู้
หลักแสนเกินครึ่งล้านก็แลดูว่าสูงมากแล้วสำหรับการเปิดฟลอร์เต้นรำในคืนนี้ นี่เล่นเป็นล้านหลายคนโมโห
ที่ไม่สามารถแข่งขันด้วยถึงกับบ่นงึมงำ เพราะเห็นแววชวดที่จะโอบร่างงามไว้ในวงแขนแน่แล้ว
ใครจะเงินหนากล้าสู้เสี่ยคนดัง ต่อให้มีเงินไปประมูลแข่งไม่แน่ว่าจะรอดปลอดภัย
หลังจากมีความสุขได้เต้นรำมีราชินีคนงามอยู่ในอ้อมกอด ชีวิตนี่สิจะพานมาตายไม่รู้ตัวเอาดื้อๆ
มีใครบ้างไม่รู้จักเสี่ยวิกรมผู้ทรงอิทธิพล ดังนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้ร่วมแข่งขันจะหัวหดถอนตัวกันจนหมด
จนไม่เห็นว่าใครจะแสดงตัวเป็นฮีโร่ท้าสู้อีก
เปลวเองหลังเห็นหน้าคนประมูลที่จะได้เต้นกับตัวเอง ถึงกับตะลึงอึ้งไปแล้วเช่นกัน
เพราะเสี่ยวิกรมคือหนึ่งในหลายคนที่เคยให้คนทาบทามเสนอเงินให้เจ็ดหลัก
แค่เปลวยอมไปอยู่เซฟเฮ้าส์ซึ่งถูกเปลวปฏิเสธไปแล้ว ยังไม่เท่ากับว่าเสี่ยวิกรมเป็นหนึ่งในน้อยคนที่เปลวจะชังขี้หน้า
ยิ่งพอรู้ว่ามีเบื้องลึกเบื้องหลังไม่น่าเคารพศรัทธาด้วยยิ่งแล้วใหญ่ พอรู้ว่าอาจจะได้คู่เต้นรำคือเสี่ยหัวล้าน
หน้าตาขี้โกงตัวพ่อเข้าให้แล้ว เปลวก็หน้าเผือดสีลงไปถนัด
“ถ้าไม่มีใครเสนอราคาให้สูงกว่านี้แล้ว ผมจะปิดประมูลเพื่อจะได้เปิดฟลอร์คู่เอกที่ได้ร่วมสร้างกุศล
ให้เด็กพิการของทางมูลนิธิกันเลยครับ” เสียงพิธีกรกล่าวสรุป คือสัญญาณเวลาของเปลวที่หมดลง
หัวใจถึงกับเต้นรัวกระหน่ำด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก รู้แต่ไม่อยากเต้นคู่กับไอ้หัวล้านนี่
“เดี๋ยวค่ะ..ดิฉันให้สิบล้าน” เป็นคุณหญิงมุกดาที่ยกมือแล้วแจ้งความจำนงค์เสนอราคาประมูลแข่ง
ทำคนทั้งห้องตาเหลือกไปกับตัวเลขที่ไม่คิดว่าจะสูงลิ่วถึงสิบล้านขนาดนี้
“ยัยมุก..หญิงมุก” เสียงคุณมรกต ตามด้วยคุณชายเพชรรัตน์ที่ขานชื่อคุณหญิงมุกดาอย่างไม่เชื่อเช่นกัน
ว่าน้องสาวจะยกมือตะโกนแข่งประมูลด้วยเงินก้อนโตขนาดสิบล้านออกไปได้
“เธอเป็นบ้าอะไรยัยมุก เธอเป็นผู้หญิงทำไมประมูลเป็นคู่เต้นรำกับอรึ้ย! ฉันไม่อยากพูดให้เป็นเสนียดปาก”
คุณมรกตทำตัวสั่นเหมือนรู้สึกขยะแขยงที่จะพูดออกมาให้เห็นภาพ
“ใครบอกมุกจะเป็นคู่เต้นกับคุณเปลวฟ้าเขาค่ะพี่มรกต มุกลงทุนแข่งประมูลขนาดนี้
คู่ที่จะเต้นกับคุณเปลวฟ้าต้องสมน้ำสมเนื้อกับราคาที่มุกลงทุนถึงจะเหมาะสม”
คุณหญิงมุกยิ้มอย่างอมพะนำ คุณมรกตเองก็ไม่เข้าใจคำพูดที่แฝงความหมายของเธอเช่นกัน
“ถ้าไม่มีใครเสนอราคาสู้ ผมขอนับเลยนะครับ เพื่อจะได้ยืนยันราคาประมูลเปิดฟลอร์เต้นรำกับราชินีคลีโอพัตราในค่ำคืนนี้
นับหนึ่ง สอง สาม..เป็นอันว่าสิทธิที่จะได้เป็นคู่เต้นเปิดฟลอร์กับราชินีคลีโอพัตราเป็นคู่แรกของงานราตรีสังสรรค์ค่ำคืนนี้
เป็นของคุณหญิงมุกดา จากวังมณีรมย์” เสียงปรบมือแสดงความดีใจดังสนั่น มีคนไม่กี่คนที่รู้สึกไม่พอใจ
เข้าขั้นโมโหไปเลยก็ว่าได้ คนแรกคือเสี่ยวิกรมถึงกับสบถไม่อายลูกน้องที่ใกล้ชิด
“แม่งไม่ติดเป็นคนวังมณีรมย์ กูจะสั่งให้พวกมึงไปอุ้มมาให้กูจัดสักครั้งจะได้รู้ว่าไม่ควรหักหน้ากูแบบนี้”
นั่นคือคำพูดติดโมโหเข้าขั้นแรงของเสี่ยวิกรมที่เกิดเสียหน้าเป็นครั้งแรก
หลังถูกคุณหญิงมุกดาประมูลแข่งตัดหน้าอย่างไม่เคยมีใครทำกับแกแบบนี้มาก่อน
“เธอมันบ้าไปแล้วยัยมุก ถึงกับใช้เงินเป็นสิบล้านเพื่อมาเต้นรำกับยัยพวกผิดเพศแบบนี้
ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนถ้าเพื่อนฝูงฉันเกิดมีคำถามขึ้นมา
พรุ่งนี้ได้กลายเป็นข่าวดังขึ้นหน้าหนึ่งทุกเล่ม โอยฉันจะบ้า” คุณมรกตที่ออกอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงใส่คุณหญิงมุกดา
“พี่มรกตจะสนใจทำไมค่ะ มุกใช้เงินของมุกไม่ได้เดือดร้อนเงินใครเสียหน่อย อีกอย่างรายการนี้คือการทำบุญ
ไม่ได้เอาเงินไปให้คุณเปลวฟ้าเธอเสียหน่อยนี่ค่ะ อย่างน้อยมุกก็มอบโอกาสให้เด็กที่เขาไม่มีโอกาส
ไม่ได้เอาเงินไปใช้สุรุ่ยสุร่ายซื้อของแบรนด์เนมหมดเป็นไม่รู้กี่สิบล้านเหมือนใคร”
คุณมรกตโดนตอกกลับหน้าหงายได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันโดยไม่รู้จะเถียงอะไรได้อีก
เพราะคนที่คุณหญิงมุกหมายถึงคงไม่พ้นเป็นเธอเอง
ที่บินไปซื้อของแบรนด์เนมถึงเมืองนอก ใช้เงินทีเป็นสิบล้านก็เคยทำมาแล้ว
“พอเถอะหญิงมุก แล้วนี่จะเอายังไง ประมูลเขาได้เธอก็เตรียมเป็นคู่เต้นรำให้เขาด้วย
งานนี้คงสร้างความสนุกให้แขกเหรื่อสมใจเธอแล้ว มีอย่างที่ไหนผู้หญิงสวยสองคนจับคู่เต้นรำเปิดฟลอร์ซะเอง”
คุณชายชิงขัดสงครามปะทะคารมระหว่างสองหญิงแห่งวังมณีรมย์
ก่อนจะลุกลามบานปลายจนทำเอาคนอื่นหันมาสนใจเสียก่อน
“ใครบอกว่าหญิงจะเป็นคู่เต้นให้คุณเปลวฟ้าราชินีคลีโอพัตราผู้เลอโฉมกันคะพี่ชายเพชร”
คุณหญิงมุกกับลอยหน้าลอยตาตอบคุณชาย
“อ้าว..นี่เธอเกิดจะเล่นตลกอะไรอีกหญิงมุก พี่ไม่ขำด้วยหรอกนะ”
“มุกก็ไม่ได้จะให้พี่ชายขำเสียหน่อย พี่ชายก็ต้องรับหน้าที่เป็นคู่เต้นให้มุกแทนนะสิคะ
มุกอุตส่าห์ลงทุนทำบุญตั้งสิบล้าน อย่าให้น้องสาวต้องเสียดายเงิน ขืนพี่ชายไม่ทำล่ะก็
มุกจะยกได้ตาแก่หัวเลี่ยนอวดรวยนั่นเป็นคู่เต้นกับคุณเปลวฟ้าเธอแทนเสียเลยคอยดู”
เป็นคำสั่งที่คุณชายเพชรถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว ไม่คิดว่าคุณหญิงมุกจะโยนมาให้เป็นคู่เต้นรำที่ได้รับการประมูลมาแบบนี้
แต่คนที่ตาเหลือกตกใจสุดขีดกับเป็นคุณมรกต
“ไม่ได้นะ..เธอจะให้พี่ชายเพชรไปเต้นกับนังนั่นไม่ได้เด็ดขาด”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะพี่มรกต พี่ชายเพชรคือผู้ที่เหมาะสมจะได้เต้นกับราชินีผู้เลอโฉมของงานคืนนี้มากกว่าใครทั้งหมด
ไม่อย่างนั้นมุกจะแข่งประมูลไปเพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายเพชรจะเป็นคู่เปิดฟลอร์”
“ฉันไม่ยอมจริงๆ ด้วย” คุณมรกตกลับถลึงตาดุใส่คุณหญิงมุก
“นั่นมันเรื่องของพี่นี่คะไม่เกี่ยวกับมุก ขอแค่พี่ชายเพชรยอมก็พอ” สุดท้ายกลายเป็นคุณมรกตยืนกำหมัดเกร็งแน่น
เมื่อพิธีกรประการให้คู่ที่จะเต้นเปิดฟลอร์ออกไปรับตัวราชินี เพื่อเปิดฟลอร์เต้นรำท่ามกลางสายตาของแขกผู้มีเกียรติ
ที่มาร่วมงานนับร้อย ยังไม่รวมสื่อมวลชนอีกมากมายที่ยกกล้องเตรียมเก็บภาพทั้งภาพนิ่งและเคลื่อนไหว
คาดว่าจะกลายเป็นข่าวใหญ่ครึกโครมกลายเป็นกระแสดังในวันพรุ่งนี้เช้าแน่นอน
สำหรับเงินที่เปิดประมูลการเต้นรำครั้งนี้ เป็นสิ่งที่น่ายกย่องเพราะประมูลเพื่อการกุศล
ที่จะโด่งดังจนต้องพูดถึงกันเป็นกระแส นั่นหนีไม่พ้นสินค้าที่ใช้เป็นตัวดึงดูดให้เกิดมูลค่าราคาประมูลถึงสิบล้าน
เพียงได้เต้นรำเปิดฟลอร์ต่างหากจะกลายเป็นที่พูดถึงจดจำกันไปอีกนาน ราชินีเลอโฉมครีโอพัตรา
วินาทีสุดท้าย..ร่างสูงสง่าหล่อเหลาในสูทเนี๊ยบสีดำเสริมให้บุคลิกของผู้ใส่โดดเด่นดุจเทพบุตร
ก็ก้าวขายาวเดินตรงออกไป ยังจุดที่ราชินีแสนสวยยืนรออยู่ท่ามกลางสายตาของผู้มีเกียรติที่ชื่นชมแสดงความยินดีอย่างจริงใจ
แต่คลีโอพัตราของเรานี่สิ ตาคู่งามเบิกค้างตะลึงพึงเพริดไปแล้วเช่นกัน..
ขออภัยที่เลื่อนนัดอัพนะคะ คือคอมเราเสียต้องไปให้ร้านซ่อม เพิ่งไปเอามาเมื่อเช้านี้
นึกว่าจะอัพไม่ได้แล้วเสียอีก กว่าจะได้เรื่องขออภัยอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ ที่คอยติดตามให้กำลังใจกันมา
ตอนหน้าเจอกันวันเสาร์นะคะ ขอบคุณและขอโทษจริงๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มาแล้วๆ ยาวสะใจมากๆ
-
ว้าวว มาแบบยาวๆจุใจเลย หญิงมุกนี่ตัวแม่ของสาววายชิมิค่ะ :interest:
ปล.เม้นท์คั่นอ่า :m8:
-
อยากเห็นชุดที่เปลวใส่จังเลยอ่ะ เราเคยทำโครงงานเรื่องคลีโอพัตตรา
แต่ชุดคุณเธอดูแล้วค่อนข้างจะรุ่นคุณป้าพอมาจินตนาการแล้วมันไม่ได้ฟีลอ่ะ :ling1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
จบได้ค้างมากค่ะ ต้องรอถึงวันเสาร์เลยเหรอ แง :mew2:
-
อยากอ่านฉากเต้นรำ อิอิ
-
มรกตนี่สวยแต่รูปจูบไม่หอมจริงๆ ถึงจะเป็นของแท้ แต่ถ้ามันไม่ดีไม่ถูกใจก็ไม่มีใครใช้หรอก :m14:
หญิงมุกทำดีมาก o13 คุณชายจะได้พบกับเปลวอีกครั้ง แถมจะได้ใกล้ชิดกันกว่าเดิมอีกด้วย
เราปลื้มหญิงมุก :impress2: รอตอนต่อไปที่ทั้งสองคนจะได้เต้นรำด้วยกัน ช่างเหมาะสมกันมากจริงๆ :m3:
:mew1: :L2:
-
เปลวตะลึงอะไรรรรร อิอิ
รอตอนต่อไปน้าาา :mew1: :mew1:
-
ว๊ากกกกกกกกก ค้างมากอ่ะ โอ้ยยยยยยย
ป.ลิง ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆจร้าา
-
น้องเปลวอย่าเหยียบเท้าคุณชายนะ
-
เขาจะได้เต้นรำด้วยกันแล้ววว อิอิ ว่าแต่คุณชายจำได้มั้ยเนี้ย
-
ต้องให้อีตาแก่หัวล้านจับยัยมรกตไปแทนดีมั๊ย....
จะเต้นท่าไหนดีน๊าท่านชายเพชรของน้องเปลว... :mew1: :mew1:
-
เต้นรำเสร็จแล้ว คุณชายพาเปลวไปด้วยเลยนะ
มีตาแก่บ้ากามมันจะดักฉุดเปลว *^*
-
รอวันเสาร์จร้าาา
-
อยากตบยัยตะไคร่น้ำจัง(มรกตมันหรูเกินสำหรับคนที่มีความคิดต่ำๆแบบนี้)
อยากเห็นเปลวเข้าไปอยู่ในวังไวๆจัง คือสงสัยอ่ะครับ(รึเราอ่านพลาดไปตรงไหนรึเปล่า)
เราอยากรู้ว่ายัยมรกตนี่มีเชื้อเจ้าจริงๆกับเขารึเปล่าอ่ะครับ และจริงๆแล้วเปลวนี่เป็นคนสู้คนรึเปล่าอ่ะ
เท่าที่รู้คือเปลวเป็นคนมีฟอร์มดูสง่าและเหมือนจะรักศักดิ์ศรีมาก แต่ไอ้ประเด็นสู้คนรึป่าวเรายังสับสนอยู่อ่ะครับ
ไม่ใช่อะไรหรอก เราเชียร์อยากให้เปลวสู้คนจะได้มาต่อกรกับยัยตะไคร่น้ำตอนเข้าไปอยู่ในวังคงจะมันส์สะใจน่าดู
-
เกลียดอีมรกต จะจับชายเพชรอย่างเดียวเลย
-
เอ็นดูคุณชาย :กอด1: และก็ตะลึงความสวยของหนูเปลวจริงๆ ><
-
คุณหญิงมุกเป็นสาววายตัวอย่างจับคู่ให้พี่ชายได้น่ารักมาก :mew1:
-
ตะลึงเหมือนกัน กับยอดบริจาคกับยอดช้อปสิบล้าน อยากรวยบ้าง :hao5:
ประทับใจบทบรรยายฉากการแสดงของน้องเปลว ภาษาสวยดีจัง :katai2-1:
หญิงมุกจำเปลวได้รึเปล่านะ แต่คุณชายเหมือนจะไม่
รออ่านฉากเต้นเปิดฟลอร์จ้า
บวกๆ^^
-
เอาใจให้หญิงมุกไปเลย นางเริศมาก
-
อยากให้ถึงวันเสาร์ไวๆจัง ค้างหลายแท้
ดีใจมากค่ะที่มาต่อ รอวันเสาร์~~~~~~ :o8:
-
จบแบบค้างๆแบบเน้ เอามัดจิ้มคอกันเลยเหอะ :heaven
-
โอ้ มาแล้วสมกับการรอคอยมาก
-
o13
ตอนนี้ทั้งลุ้นทั้งตื่นเต้น และในที่สุดก็รู้ว่าใครคือคนส่งชายชุดดำมา
น่ากลัวคนเจ้าเล่ห์แบบตาเสี่ยนั่นจริงๆ
เอาใจช่วยหนูเปลวและท่านชาย
ชอบน้องหญิงของพี่ชายจริงๆ เป็นทั้งสาววายตัวยงและกามเทพแสนสวย :mew1:
บวกเป็ด
:pig4:
-
โอ๊ยยยยย ลุ้นสุดๆ ลุ้นทุกตอน
-
งึ้ยยยยย
มาแบบยาวสะใจ 55555
พี่ชายเพชรต้องอยู่กับเปลวจนจบงานนะ
เดี๋ยวเปลวโดนอุ้ม -..-
-
จะรอวันเสาร์ อิอิ
-
เต้นรำเต้นรำเต้นรำ
พี่ชายเพรช ต้องช่วยเปลวจากเสี่ยอ้วนด้วยน้าาารุ้ม้ายยย
อิอิ
-
ทำเอาพูดไม่ถูกกันเลยทีเดียว แต่เกลียดอิคุณมรกตจัง แม่งโคตรอ่ะ แน่ๆๆๆๆๆๆ แย่ที่สุด :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: เจอกันอีกทีก็วันเสาร์นู้นนนน ตาย ตายแน่ๆๆเลย อยากอ่านอีกกกก อ่านเท่าไรก็ไม่เคยพออ่ะ :serius2: :serius2:
-
โอ้ยยยยย อยากให้ต่ออีกจัง กำลังสนุกเลย
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ อยากเห็นฉากเต้นรำ :mew1: :mew1: :mew1:
-
....นึกภาพตามแล้วรู้สึกถึงความสง่ามาก...
เจอกันซะแล้ว ซินเดอเรล่า กับเจ้าชาย โดยมีหญิงมุกเป็นแม่มดแม่สื่อ 55+
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ จะติดตามต่อไปนะคะ!
-
เปลวเจอคู่แท้แล้วล่ะ อิอิ
-
ว้าววววว :impress2:
รอนะฮะ :')
-
ขอกอดคลีโอแสนสวยหน่อย :กอด1: :กอด1: :กอด1: มาได้ยาวจุใจ :pig4: :pig4: รอตอนเต้นรำค่ะ :mew1: :mew1:
-
รอตอนเต้นรำนะคะ อยากเห็นว่าคุณชายเพชรจะจำเปลวได้มั้ยน้า :hao7:
-
อ่านจบเมื่อคืน แต่เน็ตกากมาก เลยต้องมาเม้นท์ตอนเช้า :mew6: ก่อนอื่นปรบมือรัวๆๆๆๆ ให้คุณหญิงมุก :katai2-1: ช่างเป็นราชนิกูลวายได้น่ารักมากๆ มีส่งเสริมพี่ชายเพชรน่าดู :laugh: สมน้ำหน้าคุณหญิง มอ. สมชื่อพูดอะไรมอๆ ไม่มีหัวคิด :beat:
แต่ตัดฉับได้ขัดใจจังเลยยยย :ling1 แต่จะรออ่านชายเพชรกับน้องเปลวเต้นรำกันนะ คงจะ :heaven แน่นอน เชื่อฝีมือคนเขียน :กอด1:
-
ยาวจุใจ แต่ทำไมอ่านแล้วค้าง 55555
ตัดจบตอนสำคัญพอดี.....อดใจรอแทบไม่ไหวแย้ว
-
สกรีมดังๆ อยากอ่านต่อเจ๊มรกฎแกคงอกแตกตายแน่คิคิ
-
:katai1: :katai1: กว่าจะถึงวันเสาร์ :ling1: :ling1: อยากอ่านต่อแล้วอะ
-
ใกล้แล้วๆ
-
ถึงกับตะลึงกันทั้งงาน!! ราชินีผู้เลอโฉมจะได้เต้นรำกับคุณชายแล้ว~
-
กรี๊ดดดด ในที่สุด ในที่สุด!! เราก้ได้!...... (ยังกะนางเอกมาเอง) :hao7:
-
เปลวเป็นบุคคลที่น่าจู่โจมมากๆ :z1:
-
รออออออออ นะคะ ชอบเปลวมากๆๆๆๆๆๆ. อยากเห็นตอนต่อไปแล้วววว :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอวันเสาร์ ใจจดจ่อ ฉากเต้นรำแนบชิดสนิทอุรา
มาให้หอมทีน้องเปลว มามะคนสวย :hao7: :hao7: :mew1:
-
ลุ่้นนนนนนนนนนนนนน :katai4: เปลวกับคุณชาย :hao7:
-
อยากอ่านตอนต่อไปจังงง :ling1:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ลุ้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai1:
อยากอ่านต่อแล้วววววววววว :ling1:
-
โอ้ยยยย สนุกมากกกก ลุ้นอ่ะ ลุ้นนนนน มาเรื่อยๆนะคะ ขอบคุณค่าาาาา
-
รอวันเสาร์อย่างจดจ่อ
-
ชอบหญิงมุก รำคาญยัยมรกตจริงเลยพูดมาก
-
อยากอ่านล้าวอ่า อย่าผิดนัดน้า
-
มารอเปลวกับคุณชายค้าาาา :impress2:
-
วันเสรา์แล้วนะคุณลักษ์ :katai1: :katai1: :ling1: :ling1:รีบๆปั่นเข้า ย๊าาาาาาาห์ :katai4: :katai4:
-
Part 7
“คุณชายเพชร”
เปลวครางโหย เมื่อเห็นหน้าผู้ที่ก้าวอย่างสง่างามดุจเทพบุตรออกมาจากกลุ่มแขกวีไอพี
คิดไม่ถึงคนที่เปิดฟลอร์เต้นรำด้วยจะเป็นคุณชายเพชร เพิ่งเจอกันท่ามกลางสถานการณ์ระทึกขวัญ
แถมเป็นผู้ชายคนเดียวที่เปลวทิ้งหางตายั่วยวนก่อนลงจากรถ เป็นเปลวอีกเช่นกันดันอายจนไม่กล้ามองทาง
รีบเดินหนีเข้าคอนโดลืมกระทั่งมารยาทส่งแขก
คุณชายกำลังเดินตรงมาหาเธอ ซ้ำยังจ้องอย่างไม่ยอมละสายตา เปลวเกิดอาการประหม่าขึ้นมาทันที
เธออยู่ในชุดราชินีคลีโอพัตราออกแนวเซ็กซี่ยั่วยวน เปิดเผยเนื้อหนังมังสาล่อแหลมพอสมควร
ด้านบนเกาะอกดันเต้าเต่งอาศัยรัดหน้าอกยัดฟองน้ำจนดูเนียน ส่วนด้านล่างนุ่งบิกินี่สีทองคลุมด้วยชีฟองสีขาวเนื้อบาง
ทำเป็นระบายกรอมเท้าส่งให้ชุดที่ใส่แลเซ็กซี่น่าค้นหาเพิ่มขึ้นไปอีก ออกแบบในสไตล์อียิปต์ร่วมสมัยประยุกต์ขึ้นใหม่
หากเป็นการโชว์ปกติเปลวไม่โชว์แบบนี้แน่ รับปากเจ๊เจสซี่ดันเจอแจ็กพอตเข้าจนได้
คนที่ไม่อยากเจอหน้าในระยะเวลาอันใกล้ ขอเวลาทำใจเพราะยังรู้สึกอายคุณชายอยู่
คือเหตุผลที่เปลวต้องการทิ้งห่างสักระยะ เพื่อจะได้ลืมการกระทำที่แกล้งอ่อยเขาเอาไว้
สุดท้ายไม่เป็นผลคุณชายมางานนี้ด้วย แถมกำลังจะเป็นคู่เปิดฟลอร์เต้นรำอีกต่างหาก
จากคนที่ปกปิดความรู้สึกได้ดีมาตลอด ในฐานะนางโชว์มืออาชีพ ขณะนี้แววตาของเปลวตื่นตระหนก
ดุจกวางเจอกับนายพรานจนเห็นได้ชัด ต่างตรงความรู้สึกของกวางคงหวาดกลัวถูกพรานจับตัวไป
แต่เปลวทำตัวไม่ถูกปั้นหน้าไม่เนียน วิตกกังวลกลัวคุณชายจะจำเธอได้ ถ้าจำได้เขาจะขำเธอไหม
ดันมารู้อาชีพเธอคือนางโชว์ สำคัญสุดพวกที่เป็นนางโชว์ย่อมเป็นสาวประเภทสองซึ่งไม่ใช่ผู้หญิงจริง
ข้อนี้ต่างหากทำเปลวกังวลเผลอออกอาการตกประหม่าอย่างที่เห็น
สองครั้งที่เธอกับคุณชายเจอกัน เธอได้ปกปิดเพศสภาพแท้จริงไว้ สวมบทเป็นผู้หญิงซึ่งมั่นใจว่า
คุณชายเองก็คงไม่รู้เธอเป็นผู้ชาย ถ้าหากเขาจำเธอได้คงคิดว่าเธอเป็นพวกลวงโลก
การพบกันระหว่างเธอกับเขาล้วนไม่เคยอยู่ในสภาวะปกติทั่วไปเลยสักครั้ง
หนนี้เธอเป็นนางโชว์ แถมเป็นของประมูลหาเงินบริจาคการกุศล เธอมั่นใจผู้ชนะประมูลเป็นสุภาพสตรีสาวสวย
แต่ทำไมคนที่ออกมาใช้สิทธิเปิดฟลอร์เต้นรำกลับเป็นหม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์ มณีรมย์
ผู้ชายที่ได้ชื่อหล่อสมาร์ทตั้งแต่หัวจรดเท้า แค่คุณชายร่วมมาเป็นแขกในงานนี้ ผู้ชายที่เหลือภายในห้องจัดเลี้ยง
คงเป็นได้แค่ตัวประกอบไปเรียบร้อย หัวใจเปลวเต้นรัวกระหน่ำไปแล้วเช่นกัน
พะวักพะวงทำเป็นมึนไม่เคยรู้จักมาก่อนชักไม่แน่ใจคุณชายจำเธอได้หรือเปล่า ครั้นทักทายอย่างคนคุ้นเคยก็ไม่กล้า..
“หนิม..อีเปลวมันเป็นอะไร” เจ๊เจสซี่กระซิบถามสนิมหลังเห็นพิรุธจากสีหน้าเปลว
ทั้งคู่รวมถึงนางโชว์ที่เหลืออยู่หลังเวทีแอบดูสถานการณ์ภายในห้องจัดเลี้ยง ร่วมลุ้นไปกับการประมูลมาตั้งแต่ต้น
“เหมือนมันกังวลใจอยู่นะเจ๊” สนิมตอบตามที่คิด สังเกตหน้าเปลว โดยเฉพาะดวงตาสวยแสดงความวิตกกังวลชัด
ยิ่งคนคลุกคลีตีโมงตั้งแต่เด็กอย่างสนิมด้วยแล้ว อาการแบบนี้อธิบายได้ว่าเปลวกำลังลำบากใจแน่
“มันจะกังวลอะไร จะว่าเต้นรำไม่เป็นไม่ใช่แน่ อีเปลวมันเต้นรำเก่งจะตายไป กูจ้างคนมาสอนเต้นตอนโชว์ชุดรัตติกาลนางซิน
มันพลิ้วสวยยังกะเจ้าหญิง ถ้าเป็นเรื่องนี้ไม่น่าใช่” เจ๊แกวิเคราะห์โดยอ้างความสามารถเต้นรำของเปลวเป็นองค์ประกอบ
นับนางโชว์ในคณะคนที่เต้นรำสวยสง่านับคนได้ เปลวคือหนึ่งในนั้น
แถมเรียกได้ว่าเต้นสวยสง่าดุจเจ้าหญิงก็คงไม่เกินจริงนักหรอก
“หรือมันลำบากใจที่ต้องเต้นกับผู้ชาย หล่อระเบิดระเบ้อสงสัยมันทำตัวไม่ถูกนะเจ๊
มันห่างการสัมผัสโดนตัวผู้ชายหลายปีดีดัก ต้องจับคู่เต้นรำท่ามกลางสายตาผู้ชมนับร้อย
คงมีบ้างที่เกิดอาการประหม่าขึ้นมา” สนิมเสนอความคิดตามที่คาดเดา น่าจะเป็นเพราะเปลวไม่สนิทใจ
หากต้องจับคู่เต้นรำกับผู้ชายแปลกหน้า ต่อให้ผู้ชายคนที่เดินอย่างเท่เข้ามารับเปลวจะหล่อลากไส้ก็ตามเถอะ
เปลวอาจจะไม่สะดวกใจวางตัวไม่ถูกก็ได้
“มึงไม่รู้จักเขาหรือหนิม นั่นคุณชายเพชรรัตน์ มณีรมย์เชียวนะมึง มีแต่สาวๆ อยากได้เขาเป็นคู่เต้น
อีเปลววาสนาหล่นทับได้เป็นคู่เปิดฟลอร์” เพียงเจ๊เจสซี่หลุดชื่อสกุลผู้ชายที่จะถึงตัวเปลวในอีกไม่กี่ก้าว
ทำเอาสนิมถึงกับตาเบิกถลน หันมองหน้าเจ๊แกเพื่อขอคำยืนยัน ก่อนได้รับการพยักหน้าจากแกแทนการตอบรับ
มั่นใจฟังไม่ผิดแน่ ผู้ชายซึ่งสง่างามหล่อปานเทพบุตรที่เห็นอยู่นี้ กำลังจะเป็นคู่เต้นรำของเปลวคือคุณชายเพชร
ซึ่งเป็นหัวข้อสนทนาระหว่างเปลวกับสนิม ก่อนเดินทางมาที่นี่ ถึงตรงนี้สนิมเข้าใจทันที
ทำไมเปลวมีอาการเหมือนกลืนยาขมลงคอ
“ตายโหงความลับแตก” เผลออุทานไม่สุภาพ เจ๊เจสซี่พลอยสงสัยเข้าจนได้
“ความลับอะไร..อีหนิม” เจ๊เจสซี่รีบถามทันควัน
“เปล่าผมอุทานเรื่อยเปื่อย ไม่คิดว่าคู่เต้นเปลวเป็นคุณชงคุณชาย โหวาสนาเปลวมันเนอะ..แหะๆๆ”
สนิมรีบแก้ตัวพัลวันเลยทีเดียว
“มึงก็หัดรู้ไว้ นั่นน่ะสุดหล่อหนุ่มฮอตแห่งปี สาวแก่แม่หม้ายไฮโซ
อยากเขมือบลงท้องกักตัวไว้กินเองกันแทบทุกคน” เจ๊แกย้ำชัดเจน
“ขนาดนั้นเชียว ทำอย่างกับเขามีดุ้นทอง” สนิมค้อนให้เจ๊แกไปที นึกหมั่นไส้ตงิดทนฟังเจ๊แกเว่อร์ไม่ไหว
แม้ยอมรับอย่างไม่ปฏิเสธคุณชายเพชรรัตน์หล่อชนิดมองแล้วต้องมองอีกก็เถอะ
แต่ถึงขั้นแย่งเขมือบลงท้องออกจะเกินความจริงไปหน่อย ใช่มีแต่คุณชายเสียเมื่อไหร่ที่หล่อจนสะดุด
เปลวเองก็สวยจับใจ สนิมนึกชมเพื่อนรักในลุคราชินีคลีโอพัตรา ซึ่งเปลวงามไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าสาวแท้สาวเทียม
ให้พูดตามความเป็นจริงแล้วล่ะก็ เปลวสวยถึงกับมีการแข่งประมูลเงินล้านเลยทีเดียว
แค่นี้ก็เห็นคุณค่าของเพื่อนแล้ว คนบ้ายกมือแข่งบริจาคหลักแสนหลักล้านกันขนาดนี้
ดารานางแบบชื่อดังค่าตัวจ้างเป็นคู่เต้นรำเหยียบล้านแทบไม่เคยได้ยินมาก่อน
เปลวเป็นแค่เกย์ที่มีอาชีพนางโชว์กลับทำลายสถิติให้คนแย่งประมูล วงเงินแปดหลักแถมราคายังยุติที่สิบล้าน
แค่นี้สนิมก็สามารถคุยโอ่ได้แล้วว่า เพื่อนรักต่างหากที่เป็นทองแท้ไม่ใช่ทองเปลว..
“ให้เกียรติสักเพลงนะครับ” คุณชายเพชรเดินมาหยุดลงตรงหน้าเปลวอย่างสง่างาม
ก่อนค้อมตัวอย่างสุภาพขอเปลวเปิดฟลอร์ ท่ามกลางสื่อมวลชนซึ่งพากันชักภาพจนมือระวิง
นี่คือปรากฏการณ์ที่จะกลายเป็นข่าวใหญ่ในวันรุ่งขึ้น การประมูลเต้นรำกับคลีโอพัตรา
มีมูลค่าเงินบริจาคเพื่อเด็กพิการทางสายตาและหูหนวกถึงสิบล้านบาทเลยทีเดียว
“เป็นเกียรติเช่นกันค่ะ” เปลววางมือลงบนฝ่ามือคุณชายทั้งที่ในใจกำลังลุ้นระทึก
เริ่มไม่มั่นใจคุณชายจำได้หรือไม่ได้กันแน่ ที่ลังเลในเรื่องนี้ เป็นเพราะการแต่งหน้านางโชว์
ทำให้หน้าตาของเปลวเกิดการเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอยู่พอสมควร มีติดขนตาปลอมเพิ่มแต่งหน้าเข้มจัด
แถมยังวาดอายไลเนอร์ตวัดเฉียงหางตาให้เหมือนสาวอียิปต์ ซ้ำยังสวมมงกุฎราชินี
บางทีอาจส่งผลให้คุณชายจำเธอไม่ได้ก็มีส่วน
“รบกวนขอรูปคู่หน่อยครับ..บลาๆ” ทั้งคู่ไม่ทันก้าวไปกลางฟลอร์ สื่อมวลชนก็กรูเข้ามาขอรูปคู่เป็นการใหญ่
เลยพากันตกอยู่ท่ามกลางวงล้อมยอมให้ถ่ายรูปตามคำเรียกร้อง ในขณะที่มือของคุณชายยังคงกุมมือเปลว
เอาไว้ไม่ยอมปล่อย แถมทั้งสองยังต้องยืนชิดกันอีก เพื่อให้ภาพออกมาสวยงามตามคำแนะนำของสื่อ..
“จะถ่ายทำไมนักหนา เสียภาพลักษณ์พี่ชายเพชรหมด” คุณมรกตบ่นอย่างไม่สบอารมณ์
เมื่อเห็นความใกล้ชิดของคุณชายกับนางโชว์ที่รู้อยู่แก่ใจเป็นสาวประเภทสอง
“พี่มรกตจะเดือดร้อนทำไมคะ พี่ชายเพชรไม่เห็นคิดมาก ที่สื่อเขาถ่ายรูปคู่เพราะต้องเอาไปทำข่าว
ดีเสียอีกมุกร่วมประมูลโดยพี่ชายเพชรรับเป็นคู่เต้นราชินีคลีโอพัตรา กลับสร้างภาพลักษณ์ให้วังมณีรมย์เรา
ที่ร่วมบริจาคเพื่อการกุศลครั้งนี้ มุกไม่เห็นจะเสียภาพลักษณ์ตรงไหน” คุณหญิงมุกดาค้านความคิดคุณมรกตทันทีเช่นกัน
หลังทนฟังคำบริภาษในเชิงลบต่อไปไม่ไหว ไม่รู้ไปเอาความคิดมาจากไหน อ้างคุณชายเพชรจะเสียภาพลักษณ์
เพราะไปยืนถ่ายรูปคู่นางโชว์ ดีเสียอีกสังคมจะได้รู้ว่าคนของวังมณีรมย์ใช่สักแต่จะอวดบารมีใช้เงินฟุ่มเฟือย
เช่นใครบางคนที่ชอบสร้างกระแสขยับตัวทีก็ต้องให้เป็นข่าว โดยเฉพาะข่าวแวดวงสังคมไฮโซต้องให้ชาวบ้านรับรู้
ว่าใช้ของนำสมัยอินเทรนด์ทุกอย่างแบรนด์ดัง เรื่องเหล่านี้คงไม่ต้องเจาะจงใครที่ถนัดให้ตัวเองเป็นข่าว
หากไม่ใช่ผู้ที่บ่นห่วงภาพพจน์คุณชายเพชรอยู่ขณะนี้ ความอิจฉาพุ่งสูงจนลืมนึกถึงเหตุผลเสียแล้ว
“เธอจะบ้าเหรอยัยมุก นั่นไม่ใช่ผู้หญิงจริง ไม่รู้หรือแกล้งโง่กันยะ ที่ฉันห่วงภาพพจน์พี่ชายเพชร
คือการที่ลดตัวไปคลุกคลีตีโมงพวกผิดเพศ คนเสพข่าวถ้าเกิดไม่เข้าใจตีความผิดๆ พี่ชายมีรสนิยมเบี่ยงเบนขึ้นมาล่ะก็
เธอยังจะมีหน้ามาเถียงฉันไหม รู้หรือยังว่าเสียภาพลักษณ์ตรงไหน”
คุณมรกตเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโห หลังคุณหญิงมุกดาออกตัวแทนนางโชว์ซึ่งไม่ใช่ญาติโกโหติกาฝ่ายไหน
แค่คุณหญิงเสนอเงินประมูลถึงสิบล้านแทบทำเธอลมจับ ยังมาสนับสนุนกึ่งบังคับให้คุณชายเจ้าของวังมณีรมย์
ไปเป็นคู่เปิดฟลอร์อีก นี่ต่างหากที่คุณมรกตเธอหันมาเล่นงานคนต้นเหตุอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ
“พี่มรกตไม่ใจแคบไปหน่อยหรือคะ ถึงเขาจะผิดเพศมุกไม่เห็นจะนำความเสียหายมาให้พี่ชาย
หรือวังมณีรมย์เราเดือดร้อนได้ยังไง มองดูรอบๆ ก่อนจะป้ายความผิดให้เขา
คนแข่งขันแย่งกันประมูลเปิดฟลอร์กับเขาเกือบทั้งงาน ไฮไลท์คืนนี้เขาโดดเด่นตั้งแต่เปิดตัว
หรือพี่จะเถียงมุกว่าเขาไม่สวยไม่เด่นจนผู้ชายในงานแข่งประมูลขนาดนั้น กล้ารับคำท้ามุกไหมคะ
เพื่อพิสูจน์ให้เห็นกันไปเลย พี่มรกตกล้าไปยืนบนเวทีให้คนแข่งประมูลเหมือนเขาไหม”
คุณหญิงมุกดาโยนระเบิดใส่คนร่วมวัง แต่ต่างสายเลือดอย่างไม่คิดจะไว้หน้า
เพราะทนเห็นท่าทีริษยาจนไม่เก็บอาการต่อไม่ไหว
“เธอท้าฉันแบบนี้ไม่ยุติธรรมนะยัยมุก จะมีใครบ้าเท่าเธอกันยะ ประมูลเป็นสิบล้าน
ที่ท้าฉันเรื่องนี้เพราะรู้ว่าฉันไม่มีโอกาสชนะล่ะสิ ฉันไม่เล่นกับเธอด้วยหรอก
คนอย่างหม่อมหลวงมรกตแค่ปรายหางตาขี้คร้านจะมีคนกรูเข้ามาขอเป็นคู่เต้นรำด้วย
ไม่ต้องลงทุนเอาตัวประมูลเป็นของเล่นอย่างยายผิดเพศนั่นหรอก..ชิ๊!” คุณมรกตเชิดคอตั้งอย่างเย่อหยิ่ง
แสดงให้คุณหญิงมุกดาเห็นว่า คนระดับเธอไม่ใช่พวกกระเรี่ยกระราดให้ผู้ชายมายกมือประมูลเหมือนเป็นสิ่งของ
“อ้าว! ไม่รับคำท้ายกเหตุผลแบบนี้สิ ดูไม่ยุติธรรมกับนางโชว์เลย พี่ไปกล่าวหาเธอแบบนั้นไม่ถูกนะคะ
เจ้าภาพจัดงานเขาให้เธอเป็นตัวชูโรง ลองเปิดใจให้กว้างเธอสร้างกุศลหาเงินบริจาคช่วยเด็กพิการ
ยอมใช้ตัวเองเป็นของประมูล นี่ต่างหากที่ควรค่าแก่การยกย่อง ไม่ใช่เราไปดูถูกดูหมิ่น
ตำหนิว่าไม่มีค่าไร้ราคาเหมือนที่พี่พูด ถ้าชาวบ้านเขาคิดเหมือนกับพี่ล่ะก็
โลกเราคงน่าอยู่พิลึก..ย้ำอีกครั้งนะคะ น่าอยู่พิลึก..คิกคิก”
คุณหญิงมุกดาไม่ยอมลดราวาศอกให้คุณมรกต เธอไม่ชอบคนมีอคติลักษณะนี้เป็นทุนอยู่แล้ว
พอฟังแนวคิดคุณมรกตบ่งบอกว่าใจแคบอีก ทำให้เธอรู้สึกอายแทน ในฐานะที่คุณมรกตใช้วังมณีรมย์เพิ่มคุณค่าตนเอง
ทั้งที่นำความจริงมาขุดคุ้ย คุณมรกตแทบไม่มีสายสัมพันธ์ทางสายเลือดกับราชนิกุลมณีรมย์แม้แต่น้อย
หากเรื่องนี้รั่วไหลไปถึงหูบุคคลภายนอก ไม่พานคิดว่าคนของวังมณีรมย์มีความคิดน่ารังเกียจ
ไม่ต่างกับคุณมรกตไปด้วยเชียวหรือ สิ่งนี้ต่างหากที่คุณหญิงมุกดากลัวตกเป็นข่าวในสังคม
“ความคิดเธอก็ส่วนเธอ ความคิดฉันก็เป็นของฉัน เชิญเธอยกย่องเชิดชูพวกลักเพศของเธอไปคนเดียวเถอะยะ
ที่ฉันตำหนิมีเพียงเรื่องเดียว เธอจะชมชอบเชิดชูคนพวกนั้นมันเรื่องของเธอ
รสนิยมประหลาดพิลึกพิลั่นของเธออย่ามาดึงพี่ชายเพชรไปยุ่งวุ่นวายด้วย
เธอใช้ให้พี่ชายไปเป็นคู่เต้นของยัยลักเพศแบบนั้น มันไม่เหมาะไม่ควรเป็นอย่างยิ่ง
ที่สำคัญพี่ชายคือคนที่ฉันจับจองเป็นคู่เต้นรำในคืนนี้ แต่นี่เป็นเพราะเธอจัดแจงซี้ซั้วจนทำให้เรื่องราวมันดูไม่งาม
อย่าลืมสิมุกดา..เธอเป็นถึงหม่อมราชวงศ์จะคิดอ่านทำการสิ่งใดหัดไว้ตัวรักษาหน้าตาวงศ์ตระกูลไว้หน่อย
พวกเราไม่ใช่ชนชั้นสามัญชนคนธรรมดา ขยับนิดหน่อยก็ตกเป็นเป้าสายตาของสาธารณะชน
หากเธอตรองสักนิดจะเห็นว่า ที่ฉันพูดมาทั้งหมดมีเหตุผลสมควรหรือไม่”
คุณมรกตกลับไม่ยอมเช่นกัน จึงสวมบทผู้มีวัยมากกว่ามาอบรมคุณหญิงมุกดาให้หน้าม้านเช่นกัน
เธอทนเป็นไม้เบื่อไม้เมากับยัยน้องสาวที่หวงพี่ชายจนออกนอกหน้ามานานถมถืดเกินทนแล้ว ได้โอกาสจึงใส่ไม่ยั้ง
“ขอบคุณในความหวังดีนะคะ พี่เพิ่งบอกอยู่แหมบๆ คนเราล้วนแตกต่างทางความคิด พี่ไม่น่านำมาปะปนเรื่องส่วนตัว
มุกกับพี่ชายเราต่างเรียนรู้อยู่อังกฤษ ประเทศที่ได้ชื่อเป็นเมืองผู้ดีเก่าแก่ พบเห็นความรักที่พี่ให้นิยามว่าลักเพศ
ผิดเพศหรืออะไรก็ตามในเชิงลบมานักต่อนัก มุกไม่เห็นว่าเขาเหล่านั้นจะทำความเดือดร้อนให้ใครยังไง
หรือดึงใครตกต่ำกับรสนิยมที่พวกเขาเป็นเลยแม้แต่น้อย ประเทศที่พัฒนาแล้วเขาถึงกับเปิดโอกาสให้มีการจดทะเบียนคู่รัก
ที่เป็นเพศเดียวกัน โดยใช้คำจำกัดความในทางสากลเรียกขานเป็นที่รู้กันว่ากลุ่มเพศที่สาม
แต่ละคนก็มีมาทุกสาขาอาชีพแทบจะมีอยู่ในทุกวงการ รวมถึงสังคมทุกชนชั้น
ตั้งแต่สามัญชนคนธรรมดาไปกระทั่งราชนิกุลก็ไม่เว้น นี่หรือที่พี่มรกตตราหน้าพวกเขาเป็นตัวน่ารังเกียจ
มุกจะได้รู้ไว้เช่นกันค่ะว่า งานสังคมที่พี่ออกไปสังสรรค์ พี่ยกมือไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่หลายคนด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ
ที่แท้พี่ก็แค่หน้าไหว้หลังหลอกปั้นแต่งสีหน้าประจบประแจงเอาใจ โดยความรู้สึกแท้จริงขยะแขยงรังเกียจ
พี่อย่าลืมว่าผู้ใหญ่หลายท่านที่พี่ฉอเลาะพูดจาหวานหูด้วยนั้น ล้วนเบี่ยงเบนมีรสนิยมส่วนตัวกับเพศเดียวกัน
ซึ่งวงสังคมเองต่างก็รู้กันอยู่ เพียงแต่ไม่มีใครหยิบยกมาพูดค่อนแคะให้ระคายเคือง
ด้วยเคารพในสิทธิส่วนบุคคลทั้งยังให้เกียรติฐานันดรศักดิ์ของพวกท่าน ถ้ามุกจะขยะแขยงล่ะก็
ขอเลือกที่จะประนามพวกปากอย่างใจอย่างดีกว่าค่ะ คนพวกนี้คดในข้องอในกระดูก
หน้าอย่างใจอย่างไม่เห็นจะน่าคบหาตรงไหน ส่วนใครจะเป็นอะไรไม่ใช่สิ่งที่มุกจะยึดถือเอามาตัดสินพวกเขา
คุณค่าของคนอยู่ที่การกระทำต่างหาก ตรงนี้มากกว่าที่คนซึ่งมีโอกาสไปร่ำเรียนถึงต่างประเทศ
ซึ่งขึ้นชื่อว่าพัฒนาไปไกลกว่าบ้านเมืองเรา พี่มรกตเองก็ใช้เงินกองกลางของวังไปเรียนสวิตฯ น่าแปลกไม่น้อยเลยทีเดียว
เพื่อนมุกที่เป็นคนสวิตฯ ยังเคยพูดให้มุกฟังว่า ที่สวิตฯ มีกลุ่มรักร่วมเพศอยู่มากมาย
ไม่ได้มีการแบ่งชนชั้นหรือกดดันให้คนเหล่านี้ไปเป็นพวกชนชั้นต่ำหรือขยะสังคม
เหมือนอย่างที่พี่มรกตกำลังจะบอกให้มุกคิดแบบนั้น ส่วนพี่ชายเพชร..มุกมั่นใจว่าพี่ชายเปิดใจให้กับคนทุกเพศทุกวัย
ไม่มีการจัดเกรดแบ่งชนชั้นแน่นอน เพราะพี่ชายเพชรคือพี่ของมุก ทำไมพี่น้องที่คลานตามกันมาจะไม่รู้จักพื้นเพนิสัยส่วนตัวกันคะ
เว้นแต่คนนอกต่างสายเลือดเท่านั้นล่ะค่ะ ที่ไม่เข้าใจมโนไปเองว่าพี่ชายจะคิดแบบนั้นแบบนี้
คนจำพวกนี้ต่อให้ทอดร่างพลีกายเชิญชวนยังไง ก็คงได้แค่สร้างภาพในความฝันต่อไป
เพราะพี่ชายคงไม่ชายตาแลหรอกเชื่อมุกสิ พี่ชายชอบคนจริงใจเปิดเผย เป็นตัวของตัวเองมากกว่า
พวกสวมหน้ากากเก่งเล่นละครจนเป็นนิสัย ลืมกระทั่งกำพืดของตัวเองล่ะก็
พี่ชายไม่สนใจที่จะคบหาด้วยแน่นอน..นี่มุกหวังดีหรอกนะถึงได้ไขความลับให้ฟัง..คิกคิก”
คุณมรกตถึงกับตาเบิกถลน กำมือเกร็งหลังโดนย้อนเสียเจ็บแสบจากคุณหญิงมุกดา
ที่พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มหูแต่กลับใช้ถ้อยคำแทงใจเจ็บตับ
มาอัพให้ก่อนนะคะ 50% เดี๋ยวคืนนี้ 4 ทุ่มจะมาอัพที่เหลือให้ค่ะ
ขออภัยที่อัพไม่เต็มร้อย แต่จะไม่เลื่อนที่เหลือแน่นอนค่ะ
ตอนนี้กำลังเร่งให้อยู่ค่ะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ :mew1: :mew1:
-
:z13: :z13:
-
โอ้ยยยหญิงมุกด่ามันส์มากกกก
แซ่บจิงๆ
สะจายยยย
อีมรกตเน่า ต้องโดน แบบนี้
-
:hao3: :hao3: :hao3:รอค่ะ
หญิงมุกเธอได้ใจฉัน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o13 คุญหญิงสุดยอดมากค่ะ เล่นเอาอีกฝ่ายเงิบ :laugh:
-
เด็ดจิงๆ วาทัคุณหญิง
-
หญิงมุกพูดซะจนคนอ่านเจ็บแทนอิคุณมรกต ฮ่าๆๆ :hao7:
รออ่านต่อนะคะะ XD
-
อยากได้บทพูดน้องเปลวกับคุณชายบ้างจ้า
-
ขอยกนิ้วให้คุณหญิงมุกไปเลย o13
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
หญิงมุกจัดครบทุกประเด็น
้งบเบยยย 555
-
โว๊ว...สะใจจริงๆค่ะหญิงมุก เอาใจเราไปได้เลย เธอเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีหัวคิดมาก o13 o13 o13
จะเปิดหน้าต่างรอตอนสี่ทุ่มค่ะ :mew1:
-
มรกตนางเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องนะเนี่ย พูดอะไรวกไปวนมาเรื่องเดิมๆ :ling2:
-
กดไลค์หญิงมุกรัวๆๆๆ
-
พูดใด้ถูกใจมากกกกกกที่สุด o13 หลายๆทีให้หญิงมุก
-
หญิงมุกแซ่บมากกกกกก
ตอกคุณมรกตหน้าหงายไปเลย
5555555555555555555
-
นังมรกตนี่ทำตัวเต่าถุยมาก
-
ชั้นจะรอ :m16:
-
มุกดาสุดยอดเลยอ่ะ o13
รอๆครึ่งหลังน้าาาา :mew1: :mew1:
-
มาครึ่ง แต่ขอบอก แซ่บบบบบบบบบบบบบบบบมากกกกกกกกกกกกก คุณหญิงมุก ตอกหน้า นังน้อง มอ. ได้ o13 ขนาดนี้คิดไม่ได้ก็ไปจมใต้โคลนเถอะ ผู้หญิงโง่ๆแบบนี้ อย่าว่าแต่คุณชายเลย แค่ผู้ชายธรรมดามีหัวคิด ได้ยินคำพูดและพฤติกรรมแย่ๆ ก็ไม่เอาทำเมียแล้ว ถ้าเอาเล่นๆน่ะคงมีเอาอยู่ :katai2-1:
-
สะใจมากคะคุณหญิงมุก ตอบได้เยี่ยม o13
-
หญิงมุกด่านังเขียวอื๋อเป็นหน้ากระดาษ A4 เลย ยาวมากกกกกกกกกกกกกกก
อ่านหญิงมุกแล้วตบมือฉาดใหญ่กันเลยทีเดียว :katai2-1:
-
ชอบหญิงมุกมาก สะใจว่ายัยมรกตซะ
-
อร๊ายยยยยยย หญิงมุกเอาใจไปเลย
เเหม ถ้ามีนักข่าวเเอบได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่เเล้วเอาไปทำข่าว
ยัยชะนีใจเเคบหลงตัวคงโดนจ้วงหนัก
-
ยกตำแหน่ง..องครักษ์พิทักษ์น้องเปลว...ให้หญิงมุกไปเต็ม ๆ...เจ๋งมาก
-
หญิงมุกสุดยอดมาก o13
เล่นเอามรกตพูดไม่ออก
คนแบบนั้นต้องเจอแบบนี้
รอวันที่จะได้ปะทะกับเปลว
คงมันกว่านี้แน่นอน
แต่รอเปลวกับชายเพชร
เต้นรำกัน ต้องเหมือนฉากในนิยายแน่เลย :-[
:mew1: :L2:
-
ชูป้ายไฟหญิงมุก อะ 555+
-
หญิงมุกนี่ไอดอลเลยยยยยย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:m4: เอาเลยๆหญิงมุก อีพวกวัวลืมตีนแบบนี้ แถมยังไปด่าคนอื่นอีก นิสัยเสียฝุดๆ
มาต่อไวๆนะคะพี่ลักษ์จ๋า 4 ทุ่มก็จะรอคร๊า :กอด1:
-
อยากอ่านเปลวกับคุณชายเยอะๆเลยค้า ข้างบนมีแต่หญิงมุก กับมรกตซะเป็นส่วนใหญ่ คิดถึงเปลวกับคุณชายเพชร จะรออีก50% นะค้าา
-
หญิงมุกชนะเลิศจ้าาาาาาา(ชูป้ายไฟ) :laugh3:
อยากตบยัยชะนีมรกต :pigangry2:
-
หญิงมุก เยี่ยมมากค่ะ
แต่คนที่มีความคิดบัวใต้น้ำอย่างมรกต
ก็ไม่เข้าใจหรอกมั้ง ประมาฯไม่ยอมรับมากกว่าเนอะ
-
มารอที่เหลือจ้า
><
อยากกระโดดเข้าไปกระชากมรกตมาตบซ้ายตบขวาซะที
อคติไปไหนย่ะหล่อน :m31:
-
ครบ 100 %
ย้อนกลับไปอ่าน 50% ที่หน้า 13 ก่อนนะคะ
“ขออภัยสื่อมวลชนทุกท่าน กรุณายุติการถ่ายภาพไว้ก่อนนะครับ
ช่วยอำนวยความสะดวกให้คู่เปิดฟลอร์เต้นรำทำหน้าที่ เพื่อผู้มีเกียรติจะได้ร่วมสังสรรค์ชื่นมื่นกันต่อไป
ด้วยความเคารพทุกท่าน..ขอบคุณครับ”
ยังไม่ทันที่คุณมรกตจะตอบโต้คุณหญิงมุกดา พิธีกรก็ขัดตาทัพขึ้นมาเสียก่อน
โดยขอให้สื่อยุติการถ่ายรูปคุณชายเพชรและเปลวเอาไว้ เพื่อทั้งสองจะได้เปิดฟลอร์เต้นรำคู่แรก
จากนั้นบรรดาแขกเหรื่อที่เหลือค่อยวาดลวดลายโชว์ลีลากันต่อไป จุดสนใจของคนในงานจึงมุ่งที่คู่เต้นรำ
ซึ่งบัดนี้เตรียมพร้อมตรงกลางฟลอร์เป็นที่เรียบร้อย
เปลวใช้มือขวาเกาะบ่าคุณชาย มือซ้ายวางลงบนมือขวาคุณชาย ส่วนคุณชายเองก็กุมมือเปลวด้วยความนุ่มนวล
โดยมือซ้ายอ้อมไปอยู่ทางด้านหลังเหนือเอวบางของเปลวค่อนมาทางสะบัก เพื่อให้วงแขนรองรับน้ำหนักช่วงแขนเปลว
ที่เกาะบ่าผ่อนปรนไม่ให้เมื่อยเกร็ง โดยเว้นช่องว่างระยะห่างต่อกันไม่ถึงคืบ หน้าผากเปลวอยู่แค่ใต้คางคุณชาย
ทั้งที่เปลวเองก็สูงร้อยเจ็ดสิบห้า ใส่ส้นสูงเพิ่มอีกสามนิ้วครึ่งยังสูงไม่เท่าคุณชายเลย
คู่เต้นรำดูสง่างามเหมาะสมกันยิ่ง ดึงดูดสายตาแขกเหรื่อจับจ้องมองมาไม่กะพริบ มีทั้งชื่นชมยินดีมีทั้งอิจฉา
ดูไม่สบอารมณ์เช่นคุณมรกตและเสี่ยวิกรมเป็นต้น ทั้งคู่ต่างคิดว่าพื้นที่ตรงนั้นสมควรเป็นของพวกเขา
คุณมรกตจับจองคุณชายเป็นคู่เต้นรำด้วย ไม่ต่างเสี่ยวิกรมที่ต้องการเปลว
เสียงดนตรีสดในจังหวะวอลซ์เริ่มบรรเลง สะกดให้เสียงพูดคุยที่มีอยู่ค่อยเบาลงในที่สุด
คู่เปิดฟลอร์ซึ่งโดดเด่นทั้งชายและหญิงเริ่มขยับเท้าโดยฝ่ายชายเป็นผู้ชักพาร่างสูงระหง
พลิ้วไหวตามจังหวะอย่างสง่างามดุจเจ้าหญิงเจ้าชายในเทพนิยายไม่ผิดเพี้ยน เสียงปรบมือชื่นชมพร้อมเพรียง
บรรดาช่างภาพสื่อมวลชนถ่ายภาพกันไม่หยุด คู่เต้นรำเคลื่อนไหวได้สักพัก คู่ที่รอจังหวะก็เริ่มประคองกันออกมาร่วมวงด้วย
กลางฟลอร์ลีลาศจึงเพิ่มคู่เต้นจากหนึ่งเป็นสองสามและตามกันมาจนเกือบเต็มพื้นที่
แต่กลับไม่มีคู่ไหนสามารถกลบรัศมีความโดดเด่นของคู่แรกได้แม้แต่น้อย
การเคลื่อนไหวท่าร่างที่งดงาม เช่นชนชั้นสูงที่ฝึกการเต้นรำมาจนชำนาญเข้าขั้นช่ำชองไปแล้วนั้น
ทำให้การก้าวเท้าสามารถบังคับสรีระให้เข้าจังหวะเคลื่อนไหวได้สง่าแบบนี้ ทั้งที่คุณชายเพชรและเปลวก็ไม่เคยฝึกซ้อม
เป็นคู่เต้นรำกันมาก่อน แต่กลับไม่มีข้อบกพร่องผิดพลาดให้เห็น ต่างเป็นไปในทิศทางเดียวกันอย่างกับคนรู้ใจ
เปลวไม่มีการเกร็งต้านปล่อยคุณชายคุมการเคลื่อนไหว ยอมเป็นผู้ตามให้คุณชายชักนำไปทั่วฟลอร์
ได้อย่างลื่นไหลคล่องแคล่ว ทำเอาคุณมรกตไฟลุกในลูกตาจนได้
“คุณหญิง..กรุณาให้เกียรติคนแก่สักเพลงได้ไหม” ท่านผู้ว่าลุกยืนเอ่ยขอคุณหญิงเป็นคู่เต้นรำ
ท่ามกลางแขกวีไอพีที่ลุ้นฟังคุณหญิงมุกดาคนสวยจะตอบรับหรือปฏิเสธ ผู้ว่าซึ่งเป็นพ่อเมืองให้เกียรติขอเต้นรำด้วย
“ได้สิคะคุณอา มุกยินดีเป็นอย่างยิ่ง นับเป็นเกียรติที่คุณอาขอมุกเป็นคู่เต้นรำ นึกว่าจะเป็นคุณหญิงเสียอีก”
คุณหญิงมุกยิ้มได้น่ารักสดใส แถมยังหยอกภริยาท่านผู้ว่าให้เกิดเสียงหัวเราะขึ้นมาอีก
“เชิญเถอะค๊าคุณหญิงอาเต้นคู่ประจำ ให้ท่านได้คู่เต้นที่สวยงามอย่างคุณหญิงบ้างคงมีความสุข โอกาสแบบนี้หาได้ไม่ง่าย”
ภริยาท่านผู้ว่ายิ้มขำอย่างผู้ใหญ่ใจดี เอ่ยปากสร้างความหรรษาไปด้วย คุณหญิงมุกจึงได้ออกไปเต้นรำกับท่านผู้ว่า
กลายเป็นจุดสนใจที่พ่อเมืองกับหม่อมราชวงศ์มุกดา มณีรมย์ ออกมาเป็นคู่เต้นวีไอพีให้สื่อมวลชนได้ถ่ายภาพเพิ่มอีกคู่
ในขณะคุณมรกตเธอยังคงนั่งคอแข็ง แลซ้ายขวาไม่มีหนุ่มคนไหนใจกล้ามาโค้งขอเธอเป็นคู่เต้นด้วยสักราย
รอบกายเริ่มจะลุกออกไปเป็นคู่ๆ ชักร่อยหรอบางตาให้เธอนั่งเฝ้าโต๊ะไปแล้ว ใบหน้าสวยเริ่มเจื่อนลงถนัด
ถือเป็นงานแรกที่เธอไม่มีใครมาขอเป็นคู่เต้นรำ พูดได้ว่าเสียหน้าสุดๆ
“ยินดีที่ได้พบอีกครั้งครับ..คุณเปลว” เปลวถึงกับสะดุ้งเหยียบเท้าคุณชายไปที
หลังคุณชายพูดเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับสบตาเธอ จนเปลวอยากเอาหน้ามุดฟลอร์หนีไปเสียเดี๋ยวนี้ สรุปคุณชายจำเธอได้
“ยิน..ยินดีเช่นกันค่ะ” เปลวอึกอักบังคับน้ำเสียงให้เป็นปกติด้วยความลำบาก ภายในใจกระวนกระวายไปแล้ว
คิดไม่ถึงคุณชายจำเธอได้แค่ไม่แสดงพิรุธให้เธอรู้แต่แรก จึงทำให้ก้าวพลาดเหยียบเท้าเข้าจนได้
“ผมเข้าใจว่าคุณเปลวไม่ยินดีเจอผมเสียอีก” คุณชายกลับนิ่งมาก ไม่หยิบเอาความผิดพลาดที่เปลวเหยียบเท้า
มาทำให้ประหม่าไปกว่าเดิม เปลวเองพอเจอลูกนี้เกิดอาการหน้าร้อนฉ่า แต่ไม่ต้องการให้คุณชายจับความรู้สึกเช่นกัน
จงใจยิ้มหวานให้คุณชายอย่างต้องการเบนจุดสนใจไปประเด็นอื่นแทน
“พอใจไหมคะ เปลวทำให้รู้ไม่ได้คิดอย่างที่คุณชายเข้าใจไปเอง” ทิ้งท้ายย้อนคุณชายอีกต่างหาก
“เพิ่งมีคุณคนแรก ที่ยิ้มแล้วถามผมพอใจไหม” คุณชายหยอกคืน
“แค่กๆ” เปลวสำลักเกือบสะดุดรองเท้าหงายหลัง ดีที่คุณชายรวบกอดไว้อยู่ทำให้ไม่ล้มลงไป
แถมคุณชายยังช่วยกลบเกลื่อนพาเคลื่อนตัว จึงไม่มีใครทันสังเกตเห็นความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
“หึหึ..คุณทำผมประหลาดใจทุกครั้งที่เจอกัน” คุณชายขำเปลวที่เกิดอาการเขินจนไม่กล้าสู้ตาด้วย
เฉมองข้ามไหล่ทำให้มีโอกาสสังเกตเห็นลำคอขาวขึ้นริ้วแดงชัดเจน ส่วนเปลวกำลังชั่งใจว่าควรโต้ตอบยังไงดี
ที่ไม่วกกลับมาเข้าตัวทีหลัง อย่างน้อยก็ใจชื้นไม่ถูกเหน็บแนม ในเพศสภาพที่ปกปิดมาก่อนหน้า
คุณชายเลือกไม่ยกมาพูดในขณะสนทนาด้วย
“เปลวก็ประหลาดใจเช่นกัน ที่คุณชายมางานนี้”
เปลวนึกหัวข้อชวนคุยได้ไม่ดีเท่าไหร่ จึงหยิบเอาเรื่องนี้มาแก้ขัดไปพลางๆ
“ผมมากับน้องสาวคนที่ชนะประมูล ทำให้ผมเป็นคู่เต้นรำของคุณ
จำหญิงมุกได้ไหม คนที่คุณเซอร์ไพรส์ครั้งแรกที่เราพบกัน” เปลวทบทวนคำพูดคุณชาย
จนเริ่มจำได้สาวสวยชุดราตรีสีมุกที่ประมูลเปิดฟลอร์เธอเป็นเงินถึงสิบล้านบาท ที่แท้คือหม่อมราชวงศ์มุกดานี่เอง
“เปลวจำไม่ได้จริงๆ คุณหญิงสวยมาก..เปลวคิดไม่ถึงว่าเป็นเธอ”
เปลวบอกไปตามตรง เธอนึกไม่ถึงคนที่เสนอประมูลถึงสิบล้านคือหญิงมุก
“เหมือนคุณไง ผมเองก็คิดไม่ถึงราชินีคลีโอพัตราที่ลึกลับน่าค้นหาจะเป็นคุณเปลว” คุณชายย้อนเปลวทันทีเช่นกัน
“คุณชายไม่โกรธเปลวหรือคะ” เธอตัดสินใจเสี่ยงถามตรงๆ
“โกรธคุณเรื่องอะไรครับ” คุณชายก็ถามกลับทันควัน
“เปลวไม่ได้บอกว่าเป็น..เออ..” แต่แล้วก็พูดไม่ออกจนได้
“คุณเป็นอะไรครับ ทำไมผมต้องโกรธ” คุณชายยิ้มกริ่มนึกสนุกที่แกล้งคนในอ้อมแขนให้ขาดความมั่นใจได้
ก่อนหน้าเจอเปลวสองครั้งเป็นคนมีบุคลิกมั่นใจในตัวเองสูง แต่ตอนนี้ทำไมถึงไม่กล้าสู้สายตา
เคอะเขินอีกต่างหาก ให้เชื่อว่าเธอเป็นผู้ชายนี่คุณชายแทบไม่อยากคิด คนที่อยู่ในอ้อมแขนเป็นคู่เต้นรำขณะนี้
ไม่ว่ามองมุมไหนก็เป็นผู้หญิงสวยจับใจนี่เอง แถมยังเรียกได้ว่าสวยมากเสียด้วยสิ
สวยจนคุณชายเผลอสำรวจหารอยตำหนิบนใบหน้างามอย่างพินิจพิเคราะห์ แต่ก็หาไม่เจอแต่อย่างใด
“เปลวขอโทษที่ไม่ได้บอกเป็นผู้ชาย” สุดท้ายเปลวยอมเผชิญหน้าหันมาบอกคุณชายไปตามความจริง
เกี่ยวกับเพศสภาพของเธอ ทำเหมือนกำลังสารภาพผิดเสียอย่างนั้น
“หึหึ..ขอโทษด้วยผมไม่ได้ตั้งใจขำ แค่กลั้นไม่ได้ที่คุณเข้าใจว่าผมโกรธเรื่องที่คุณเป็นผู้ชาย
ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมไม่ใส่ใจเลยครับ ผมรู้แล้วว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิง” คุณชายเฉลย หลังเปลวหน้าบึ้งใส่เพราะดันเผลอหัวเราะออกมา
“คุณชายรู้แล้ว” เปลวครางแผ่ว คิดไปไกลว่าคุณชายจับได้ตั้งแต่แรกเลยเหรอ ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิง
“ใช่ครับผมรู้ก่อนมางานนี่ ว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิง ลองนึกทบทวนให้ดีของสำคัญอะไรของคุณหายไปไหมครับ”
คุณชายอมยิ้มอย่างมีเลศนัย
“กระเป๋าตังค์ ใช่แล้วกระเป๋าตังค์เปลวหล่นในรถคุณชายใช่ไหม”
เปลวตาโตนึกขึ้นได้ว่าคุณชายหมายถึงอะไร พานออกอาการตื่นเต้นใหญ่ จนลืมความกังวลก่อนหน้าไปเสียสิ้นเชิง
ตาคมสวยที่รอความหวังว่าจะได้คำตอบอย่างที่เธอต้องการ เพราะกระเป๋าตังค์ใบนั้นมีของสำคัญอยู่จริงๆ
“อืม..หญิงมุกเจอหล่นตรงที่วางเท้า ผมเสียมารยาทเปิดดูข้างในแค่ต้องการรู้ว่าเจ้าของคือใคร จะได้ส่งคืนถูกตัว”
คุณชายแจงรายละเอียดที่ไปรู้ความจริงเปลวไม่ใช่ผู้หญิง แสดงว่าก่อนหน้าไม่รู้เช่นกันว่าเปลวเป็นผู้ชายนะสิ
ทำเปลวเผลอคิดไปว่าแผนแตกตั้งแต่แรกเสียอีก..
“ของเปลวเองค่ะ กำลังกังวลอยู่จะไปหาคืนจากที่ไหน คุณชายเอาติดมาด้วยหรือเปล่าคะ”
เปลวดีใจที่ได้ของสำคัญคืน กระชับบ่าแกร่งเผลอขยับเข้าชิดจนลมหายใจเป่ารดหน้าหล่อไปแล้ว
คุณชายเพชรชะงักไปทันทีหน้าหล่อแดงเข้ม ไม่คิดว่าใบหน้าสวยของเปลวจะห่างแค่ปลายจมูกโด่ง
“อะ..เอา..เอามาครับ แต่อยู่ในรถ ไว้คุณเปลวจะกลับผมพาไปเอาดีกว่าไหม”
เปลวยิ้มสดใสดูงดงามอย่างไม่ได้รู้ตัวเลย ว่าแทบจะแนบชิดกับร่างแกร่งไปแล้วตอนนี้
แต่ยังไม่ทันได้ขอบอกขอบใจคุณชาย ดันมีเสียงแทรกขัดขึ้นมาเสียก่อน เป็นคู่เต้นรำที่อยู่ห่างไปไม่กี่ก้าว
“ใครจะเอาอะไรหรือครับ” เสี่ยวิกรมเต้นรำกับคุณมรกต ขยับใกล้คู่ของเปลวกับคุณชายตั้งแต่ตอนไหนไม่ทันสังเกต
คุณมรกตสายตาขมึงดุเห็นชัดไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง เปลวใกล้ชิดคุณชายดูหน้าระรื่นแบบนี้ด้วย
คุณชายเองก็หน้าแดงหูแดง แถมมีคำพูดที่คุณมรกตกับเสี่ยวิกรมได้ยินในประโยคท้าย ‘ผมพาไปเอา’
ทำให้คิดเลยเถิดจนไม่เก็บอาการบนสีหน้า โดยเฉพาะคุณมรกตอยากกระชากเปลวออกจากคุณชายให้รู้แล้วรู้รอดด้วยซ้ำ
หากไม่ติดกลัวเสียภาพพจน์กับสื่อมวลชน เธอคงวีนกระเจิงไปแล้ว
“แอบฟังคนคุยกัน ผมคงไม่ต้องบอกเรื่องความเหมาะสมนะครับ” คุณชายปกติจะไม่หักหน้าใครแบบนี้
เพราะประโยคล่อแหลมที่เสี่ยวิกรมทำเป็นเอ่ยถามหน้าตายมันส่อให้คนคิดต่ำ พานทนไม่ไหวเช่นเดียวกัน
“โอ้..ผมต้องขอโทษด้วย เจตนาไม่ได้ตั้งใจแอบฟังจริงๆ สาบานได้ ผมกับคุณมรกตปรึกษากันอยู่
อยากสับเปลี่ยนคู่เต้นดูบ้าง อันที่จริงผมให้เกียรติคุณหญิงมุกจึงไม่เพิ่มเงินประมูล
ความตั้งใจเดิมของผมยังคงร่วมบริจาคให้มูลนิธิตามที่แจ้งในการประมูล 1 ล้านบาท หากคุณชายกรุณา
ขอผมเต้นรำกับราชินีคลีโอพัตราสักเพลงครึ่งเพลง คงไม่ว่ากันใช่ไหมครับ” เสี่ยวิกรมไม่ยอมรามือ
กลับยิ้มเย็นทำตัวสุภาพทันตา แถมยังกล้าขอร้องคุณชายให้เปลี่ยนคู่เต้น โดยแลกคุณมรกตกับเปลวหน้าตาเฉย
คุณชายหันไปจ้องตาสวยของเปลว อย่างต้องการความเห็นเพื่อช่วยในการตัดสินใจ
เรื่องแบบนี้ขึ้นอยู่กับความพอใจเปลวเป็นหลัก ถ้าเปลวไม่ต้องการเปลี่ยนคู่ก็ต้องให้เกียรติผู้หญิง
ซึ่งสุภาพบุรุษตัดสินใจแทนไม่ได้ ดวงตาคมสวยสื่อความหมายแทนวาจา ให้คุณชายรับรู้ได้ในทันที
เปลวไม่ต้องการเป็นคู่เต้นเสี่ยวิกรม ต่อให้ไม่เอ่ยมาเป็นคำพูดแต่คุณชายก็เดาคำตอบได้ว่า
เปลวไม่ต้องการหักหน้าเสี่ยวิกรมจึงไม่ใช้วิธีปฏิเสธทางวาจา อาศัยส่งสารผ่านแววตาให้คุณชายเข้าใจแทน
“ต้องขอโทษด้วยครับ ผมยังเต้นไม่จบเพลง โดยนิสัยของผมแล้ว จะส่งคู่เต้นคืนก็ต่อเมื่อเพลงจบ
ส่วนใครที่เธอจะให้เกียรติเต้นด้วยหรือไหม ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอเถอะครับ
ผมไม่เคยเปลี่ยนคู่ระหว่างที่กำลังเต้นยังไม่จบเพลง ขออภัยอีกครั้งนะครับ” คุณชายปฏิเสธได้สุภาพมากๆ
“ฮะฮ่าๆ..ไม่ต้องขอโทษผมหรอก ผมสิต้องขอโทษที่ขัดการเต้นรำของคุณชาย
เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมรอคุณชายส่งราชินีคืนเวที ผมค่อยขอเธอเป็นคิวถัดไป ยังไงผมก็ตั้งใจบริจาค
ราชินีคงไม่ปฏิเสธผมหรอกจริงไหม?” ประโยคคำถามจงใจส่งให้เปลวโดยเฉพาะ
ทำเอาร่างเพรียวหลังเกร็งจนคุณชายสัมผัสได้ เปลวไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ
แกล้งเฉยไม่แม้กระทั่งจะหันมองหน้าเสี่ยให้เป็นเสนียดลูกตา โฟกัสเพียงบ่ากว้างของคุณชายเป็นหลัก
“ถ้าเช่นนั้นผมขอตัวนะครับ” พูดจบคุณชายพาร่างระหงแสนสวยเคลื่อนเท้าตีตัวออกห่าง
นำด้วยความชำนาญพาเปลวออกห่างคุณมรกตกับเสี่ยวิกรม โดยลอบชำเลืองไม่ให้ทั้งสองคนเคลื่อนเข้าใกล้
แม้จะรู้ว่าคุณมรกตจงใจให้เสี่ยนำเข้ามาในรัศมีที่จะตีคู่เห็นได้ชัด แต่คุณชายก็พลิ้วเต้นได้สง่างามและคล่องแคล่วมาก
สำคัญเปลวก็ให้ความร่วมมือจึงไม่ยากที่จะหนีคู่เต้นซึ่งไม่พึงปรารถนา
หลบหลีกใช้วิธีให้คู่อื่นบดบังกระทั่งหายไปจากสายตา เห็นอยู่ห่างไกลพอสมควรแล้ว
“ทำไมถึงไม่อยากให้เขาเป็นคู่เต้น..หืม” เสียงทุ้มเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าสามารถที่จะพูดคุยกันเบาๆ ได้แล้วตอนนี้
“ไม่ชอบขี้หน้าขอไม่บอกได้ไหมคะ เปลวมีเหตุผลที่ไม่ชอบเขา”
เปลวยืนกรานแบบนั้น โดยไม่อยากพูดถึงสาเหตุที่ไม่ชอบหน้าเสี่ยวิกรม
“ครับผมไม่ต้องการลงรายละเอียด คุณกลับยังไงมีงานอะไรต้องทำอีกหรือเปล่า”
คุณชายถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอบอุ่น ทำให้เปลวรู้สึกปลอดภัยวางใจอย่างอธิบายไม่ถูก
“คิดว่าจบเพลงก็จะปลีกตัวทันที เปลวไม่มีโชว์อีกแล้วค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นผมรอที่ล็อบบี้..ตกลงไหม”
“คะ” เปลวฟังไม่ถนัด ไม่แน่ใจคุณชายพูดประโยคนี้จริงไหม
“ผมบอกจบเพลงผมจะปลีกตัวไปรอที่ล็อบบี้ คุณใช้เวลาเท่าไหร่สำหรับเตรียมตัว
ผมจะไปส่งที่คอนโดตั้งใจคืนกระเป๋าตังค์ด้วยตกลงไหม” เปลวฟังคุณชายย้ำอีกครั้ง
ถึงกลับเผลอยิ้มทันที รอยยิ้มของเปลวแทบละลายใจคนมองเลยทีเดียว ทั้งสวยงามและจริงใจสุดๆ
“ตกลงค่ะ ถ้างั้นเปลวจะรีบเปลี่ยนชุดคงไม่เกินสิบนาที คุณชายไม่ตกใจนะคะ เพราะเปลวไม่ได้อยู่ในสภาพของผู้หญิง”
“ว่าไงนะครับ” คราวนี้คุณชายบ้างแล้ว ที่ย้ำให้แน่ใจไม่ได้ฟังผิด
“คือเปลวแต่งแมนๆ ตัวตนปกติถ้าไม่ได้ทำงานเปลวก็เป็นผู้ชาย เอาเป็นว่าเปลวเป็นเกย์คุณชายรังเกียจไหม"
มาถึงขั้นนี้ถ้าไม่ถามกันตรงๆ คงรู้สึกอิหลักอิเหลื่อแน่ สู้ถามเลยดีกว่ารับได้หรือไม่ได้ที่เธอเป็นแบบนี้
“อ่า..ผมไม่รังเกียจเลย ขอโทษที่เผลอเสียมารยาททำให้คุณเข้าใจไปแบบนั้น คือผมไม่รู้อธิบายยังไงดี
ผมรู้คุณเป็นผู้ชายจากบัตรประชาชนที่อยู่ในกระเป๋าตังค์ แต่ก็ไม่คิดว่าคุณจะเป็นผู้ชาย
ผมเจอคุณทุกครั้งรูปแบบคุณเป็นผู้หญิง พานคิดไปว่าคุณอาจทำการเปลี่ยนแปลงตัวเองจึงอยู่ในลุคผู้หญิงจนดูไม่ออก
พอคุณบอกผมเดี๋ยวคุณจะเป็นผู้ชายจึงรู้สึกสับสนบ้างเล็กน้อย แต่มั่นใจเถอะครับ..ผมคบคนไม่ได้ดูที่เพศหรือรสนิยมส่วนตัว
ขอให้เป็นคนดีไว้ใจได้ก็พอแล้วครับ” คำตอบของคุณชายทำเอาเปลวรู้สึกประทับใจตื้นตันจนบอกไม่ถูก
ที่แน่ๆ หัวใจเปลวมีแสงสว่างบางอย่างจุดประกายในมุมมืดที่ปิดตายมานาน
ก่อให้เกิดประกายแผ่ซ่านเหมือนได้รับพลังงานชื่นฉ่ำ จนรู้สึกชุ่มชื่นขึ้นมาหลังจากมันแห้งขอดนานหลายปี
“ขอบคุณนะคะ ที่ให้ความช่วยเหลือเปลวสองครั้งแล้ว” ในที่สุดคำขอบคุณที่ตั้งใจอยากจะพูด ก็ได้พูดออกไปจนได้
“ไม่เป็นไรครับ เรื่องเล็กน้อยอย่าคิดมาก ใกล้จบเพลงแล้วผมว่าคุณรีบปลีกตัวก่อนเพลงจบดีกว่า
ขืนรอจบเพลงคุณจะลำบาก ทางที่ดีชิ่งก่อนที่เขาจะไหวตัวทัน” คำแนะนำของคุณชายเปลวเห็นด้วยรีบพยักหน้าตอบรับ
คุณชายเนียนพาเปลวเคลื่อนเข้าใกล้เวทีก่อนจะโค้งให้อย่างสุภาพ ค่อยปล่อยเปลวเป็นอิสระ
รอยยิ้มของราชินีแสนสวยที่ส่งมาให้เต็มไปด้วยความงดงามในสายตาคุณชายเพชรรัตน์
สำคัญสุดคือแววตาทอดหวานละมุนทิ้งหางตามาให้ อย่างไม่มีเจตนายั่วยวนเหมือนที่ทำในช่วงบ่าย
เชิงทอดสะพานจงใจอ่อย แต่กลับทำคุณชายขำท้องคัดท้องแข็งมาแล้ว
หนนี้ไม่ได้เจตนายั่ว กลับทำให้คุณชายรู้สึกว่าเซ็กซี่ยั่วยวนเกินที่จะห้ามหัวใจไม่ให้เต้นเป็นจังหวะรัวถี่ได้จริงๆ
ราชนิกุลหนุ่มหล่อถึงกับส่ายหัวสลัดความคิดแปลกๆ ที่เผลอคิดไปไกลออกจากหัวในทันที
มองตามแผ่นหลังเนียน ก่อนจะลับหายไปทางข้างหลังเวที ที่แน่ๆ มีเหล่านางโชว์น่าจะเป็นมิตรสหาย
แสดงทีท่ากรี๊ดกร๊าดพากันแซวเปลว หลายนางชะเง้อคอมองคุณชายไม่ละสายตา
หนุ่มหล่อราชนิกุลสูงศักดิ์จึงส่งยิ้มให้แทนการทักทาย เพียงเท่านั้นแต่ละนางก็อ่อนระทดระทวย
ยืนไม่อยู่โงนเงนเอนตามกันไปเป็นแถว
“หึหึ..” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำในคอ ก่อนร่างสูงสง่าจะหันกลับเพื่อไปพาคุณหญิงมุกหลบออกจากงาน
ตามที่นัดหมายเปลวเอาไว้ว่าจะรับอาสาพากลับคอนโด แต่ปัญหาที่คุณชายต้องจัดการเสียก่อน
คือหลบคุณมรกตไม่ให้ไหวตัวทัน ขืนให้เธอรู้มีหวังตามติดแน่ นี่ต่างหากที่คุณชายจะยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้เป็นอันขาด
อ่านสายตาไม่ผิดคุณมรกตตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กับเปลวทั้งที่ยังไม่ได้ทักทายกันด้วยซ้ำ
คงไม่ต้องหาเหตุผลมาอธิบายแล้วมั้ง สาเหตุอะไรที่ทำให้คุณมรกตคิดแบบนั้น
คุณชายรู้และเข้าใจดีหนีไม่พ้นคือคุณชายเป็นต้นเหตุ ป่านนี้คงคิดไปว่าเปลวกำลังจะเข้ามาในชีวิตคุณชาย
ซึ่งอนาคตคุณชายก็ตอบไม่ได้เช่นกัน รู้ว่าหากเปลวคือมณีรมย์คนหนึ่งล่ะก็
ยังไงก็ต้องได้เข้ามาพัวพันกับชีวิตคุณชายโดยไม่มีทางเลี่ยง..
มาอันตามสัญญาแล้วนะคะ เรทไปครึ่งชั่วโมงขออภัยด้วยค่ะ
เจอกันวันอังคารนะคะ มาติดตามดูกันต่อ ว่าคุณชายจะเจอเปลวในลุคผู้ชาย
แล้วจะรู้สึกยังไงบ้าง ที่สำคัญจะพาเปลวหลบสมุนเสี่ยวิกรมได้ไหม
ขอบคุณที่ติดตามให้กำลังใจกันนะคะ :mew1: :pig4:
-
ชอบโมเม้นหวานๆของคุณชายกับเปลวจัง :o8:
จะว่าไป แล้วแผนของอิตาวิกรมที่จะลักพาตัวเปลวไปเซฟเฮ้าล่ะ :ling1: โอ๊ย ลุ้นๆ
รออ่านต่อ มรกตกับเสี่ยวิกรมสมกันมากผีเน่ากับโลงผุ ฮุฮุ
-
คุณชายพาเปลวหลบเสี่ยวิกรมให้ได้น้าาา
อ่อคุณชายต้องหลบมรกตให้ได้ด้วยหล่ะ~
:mew1: :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาแล้ว น้องเปลวมาแล้ววววว
^_______^
-
ลุ้นๆ ว่าเสี่ยจะทำตามแผนสำเร็จหรือเปล่า คุณชายจะช่วยเปลวได้ไหม :katai5:
-
:ling1: :ling1:
ทำไมอ่านแล้วรุ้สึกว่ายังไม่พอนะ 5555 คุณลักษ์อย่าว่าเค้าน๊าาาาเค้าแค่คิดถึงเปลว
-
หญิงมุก พูดถูกคะ หญิงมรกตลืมอะไรไปหรือเปล่า
ปากก็พร่ำบอกว่าไม่สมควร ไม่เป็นเกียรติแก่วัง
แล้วที่ตัวเองทำแต่ละอย่างเหมาะสมเหรอคะ พูดจาดูหมิ่นผู้อื่น
ตามเกาะ ตามจิกผู้ชายไปวันๆ ก็เห็นกันอยู่ว่าเค้าไม่เอา
อายบ้างเถอะคะ
โอ๊ยยยย
ลุ้นตอนต่อไป คุณชายจำได้ไหมนะ
-
แหมๆ เปลวแอบเขินคุณชายแล้วววว
-
เค้าอยากอ่านอีกจัง :sad4:
สนุกจนไม่อยากให้จบตอน :o12:
รอน้องเปลว ตอนหน้า :man1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หนูเปลวเป็นคนฉลาด และแกร่งพอที่จะสู้กับยัยมรกตได้
ส่วนอีตาเสี่ยจอมหื่นต้องให้คุณชายจัดการ...
-
เขินกับฉากเต้นรำนี้ ชอบที่ชายเพชรหน้าแดงเวลาเปลวยิ้มหรือเขินเปลวด้วย น่ารักมากคุณชาย :m1:
ทั้งคู่เริ่มมีความรู้สึกแปลกๆในหัวใจแล้ว คุณชายพาเปลวหลบพวกเสี่ยนั่นให้ได้นะคะ
:mew1: :L2:
-
อยากรู้อาการคุณชาย :katai2-1: อาจจะเห็นแล้วเคลิ้มมมมม 5555
-
สนุกมาก
-
น่านอ่าจิ คุณชายจะตกใจไหม เมื่อเจอเปลวในคราผู้ชาย :hao4:
:กอด1: เข้ามารอลุ้นในวันอังคารนะคะพี่ลักษ์จ๋า
-
:-[ :-[ :-[ :-[
perfect match จิงๆเลยน้าาาาา
คุณชายช่างงงงน่ารักจิงๆ
-
ขอให้หลบได้นะ เสี่ยสั่งลูกน้องไปดักอุ้มอีกแล้ว
คู่นี้มีแนวโน้มคืบหน้าไม่ยาก ต่างก็หวั่นไหวอย่างนี้
-
:-[ :-[ แอร๊ยยย อิจฉาเปลวจุงเบย :mew3: :mew3:
-
คุณชายสู้ๆ
พาเปลวหลบสมุนเสี่ยให้ได้นะ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
เกลียดอีมรกตมาก บอกเลย เหอะๆ คุณชายหลงเสน่ห์เปลว แล้วแน่ๆ
-
หญิงกัดได้เจ็บแสบมาก
-
น่าโดนตบสักร้อยทีนะยัยมรกต
-
คุณชายเพชร ทำหญิงเคลิ้มค่ะ มโนไปว่าตัวเองเป็นเปลว
หวังว่าคราวนี้คุณชายคงช่วยเปลวได้อีกครั้งนะคะ
-
สมแล้วที่เกิดเป็นคุณชาย แม๊นแมนทุกกระเบียดนิ้ว
นึกภาพว่าคุณชายคือพี่ก้องคุณปอยคือน้องเปลว
-
เม้นท์ครึ่งแรก หญิงมุกเธอคือ ความสุดยอดดดด o13
เมนท์ครึ่งหลัง ... :-[ :impress2:
-
แอบเคลิ้มเบาๆ คุณชายหล่อแมนและสุภาพบุรุษที่สุด
นาทีนี้อย่าว่าแต่เปลวเลยที่ใจอ่อนยอมเปิดใจ :laugh:
ลุ้นตอนหน้าจังว่าคุณชายจะพาเปลวหนีรอดสมุนเสี่ยเจ้าเล่ห์ได้มั้ย
:katai2-1:
บวกเป็ด
:pig4:
-
โอยยยยย~ ใจจะละลาย ชอบจริงๆเวลาคุณชายเขินจนหน้าแดงเนี่ย เป็นอะไรที่น่าร๊ากกกกกมั๊กๆ
คืนนี้เปลวสวยมากเลยน๊าาาา หญิงมุกก็เจ๋งไปเลย พูดแบบนี้เอาใจไปเลย คริๆๆ
:-[
ปอลิง สั้นจังเลยอ่ะ!! มาต่อวันอาทิตย์อีกสักตอนสิคะ T_T
-
อิอิ น่ารักอะเนอะ
-
ในหัวมีแต่ฉากเต้นรำของเปลวกับคุณชาย //ฟินมาก
-
เขินเบาๆค่ะ แต่อมยิ้มนะช่วงครึ่งหลัง ^^
เอาเปนว่า คุณชายช่วยเปลวทุกครั้งเลยละกันนะ
เพราะนอกว่าเสี่ยบ้ากามแล้ว ไม่แน่ต่อไปคงเจอกับเจ้มรกตอ่ะ
-
ลุ้นนนนนน เปลวจะรอดพ้นมือเสี่ยได้มั้ย คุณชายจะทำยังไงกลับเปลวต่อไปเรื่องวัง เปลวจะได้เข้าไปอยู่ในนั้นไหมเมื่อเปลวมี่เชื้อสาย อยากอ่านต่อมากกกกกกกกๆๆๆๆๆ
-
น้องเปลวคนสวยจะหนีเสี่ยพ้นหรือไม่ รอชมค่ะ
-
สนุกค่ะ รอตอนหน้า
อยากอ่านทุกวันเลย
:mew3:
-
อร๊าย ลุ้น
เปลวจะโดนอุ้มก่อนถึงล็อบบี้ไหม
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดด
-
คุณชายกับน้องเปลวเป็นคู่เต้นรำที่เหมาะสมกันมาก :o8:
-
อย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นเลยฮะ
-
ตื่นเต้นๆ
-
ตอนหน้าขอเปลวเวอชั่นแมนๆเลยน้า อยากเห็นนน
-
กำลังเต้นรำกันเพลินๆไม่น่ามีพวกชอบสอดมาขัดจังหวะเลย เสียบรรยากาศหมด!
-
อิเสี่ยนี่น่ากลัวนะ :mew5:
-
คุณชายเป็นสุภาพบุรุษมากกกกกกกกกกกกก
ขอให้เปลวรอดจากเงื้อมือเสี่ยวิกรมนะ
-
คุณชายน่ารักมาก นิสัยดี๊ดี :impress2:
รออ่านตอนหน้า คุณชายจะคิดยังไงกับลุคแมนของเปลว
รออ่านบทบู๊สุดมันส์ด้วยจ้า^^
-
มาตอนเดียวแต่แบ่งอย่างละครึ่ง ได้สองอารมณ์ ขอชมว่าสนุกทั้งครึ่งแรกครึ่งหลัง
แม้ตัวเอกจะไม่ได้มีบทพูดในครึ่งแรกแต่ก็ทำให้รู้สึกว่าไม่เสียอรรถรสในการอ่านเลยจริงๆ
ยิ่งครึ่งหลังบอกคำเดียวว่า บุคลิกตัวละครเอกเด่นมากๆ ชวนติดตามอย่างฟรุ้งฟริ้งสุดๆ
o13 o13 o13
-
ขอให้คุณชายพาเปลวหนีเสี่ยนั่นพ้นด้วยเถอะ
-
รำคาญมรกตกับวิกรมอ่า
-
เสี่ยวิกรมกับมรกตนี่
สองคนนี้ไปคุ่กันเองเลยดีไหม!
-
อยากเห็นเปลวแนวดาร์กบ้างจัง :o8:
-
มารอน้องเปลวค่าาา
-
เข้ามารอน้องเปลวจ้า :hao4: :hao4: :hao4:
-
:mc4: รอยุนะน้องเปลว
-
:hao6: ทำใหมช้าจัง
-
:mew2: มาเถอะนะครับ คุณลักษ์ :katai1:
-
:katai5: :katai5: วันนี้จะมาไหมน้อ รอ รอ รอ
-
:z3: รอเก้ออีกเปล่าน้อวันนี้เหมือนโดนหลอกให้รอเลย
-
รอค่ะ :)
-
Part 8
“เหนื่อยไหมครับคุณมรกต”
เสี่ยวิกรมถามหม่อมหลวงมรกตด้วยความเอาใจใส่ สายตากรุ้มกริ่มจงใจส่งให้ตามประสาพวกชอบผู้หญิงสวย
หลังจากพาคุณมรกตออกจากฟลอร์เต้นรำ เพลงเพิ่งจบลงหมาดๆ เริ่มจะเปลี่ยนจังหวะจากวอลซ์เป็นบีกินแล้ว
ชายหญิงจับคู่พากันออกไปอยู่ในฟลอร์เต้นรำด้วยสีหน้าชื่นมื่น
“นิดหน่อยค่ะ” คุณมรกตตอบอย่างระวังท่าที หันมองโดยรอบเพื่อมองหาคุณชายเพชร กลับไม่เห็นเงาร่างสูงในห้องจัดงาน
เธอมั่นใจถ้าหากคุณชายอยู่ในนี้ไม่น่าคลาดสายตา ด้วยรูปลักษณ์ซึ่งดูโดดเด่นสง่างามของคุณชายแล้ว
ต่อให้ไปยืนอยู่ตรงมุมอับก็ย่อมสะดุดตาได้ง่ายดาย
“ต้องการเครื่องดื่มให้ชื่นใจไหมครับ เดี๋ยวผมให้เด็กยกมาบริการ” เสี่ยวิกรมยังคงแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ
ทำหน้าที่ดูแลเทคแคร์คุณมรกต ทั้งคู่เต้นรำกันได้เกิดจากเสี่ยวิกรมกำลังหาผู้หญิงสวยภายในงาน
ที่คู่ควรเข้าไปขอเต้นรำด้วย ประจวบเหมาะสบสายตาคุณมรกตซึ่งกำลังหงุดหงิดใจอยู่พอดี
หลังไม่มีหนุ่มมาโค้งเธอออกไปเต้นรำ พอเสี่ยวิกรมตรงเข้าหาโดยมีจุดประสงค์ขอเธอเป็นคู่เต้นรำจึงไม่ปฏิเสธ
ก่อนจะได้พูดคุยทำความเข้าใจในความต้องการของอีกฝ่าย ต่างประสงค์แยกคู่เต้นเปิดฟลอร์คู่แรก
สุดท้ายแผนการขอเปลี่ยนคู่เต้นก็ไม่ได้ผล ตอนนี้ไม่เห็นวี่แววคู่เปิดฟลอร์ ไม่รู้พากันหายไปอยู่มุมไหนไม่มีแม้แต่เงา
คุณมรกตเธอเริ่มกระวนกระวายร้อนใจไปแล้วเรียบร้อย
“มองหาอะไรอยู่หรือครับ” เสี่ยวิกรมถาม หลังสังเกตุได้ว่าคู่เต้นรำเฉพาะกิจของตน
สนใจแต่เหลียวซ้ายแลขวาเหมือนกำลังมองหาใครอยู่
“ไม่รู้คุณชายเพชรรัตน์กับนางโชว์ที่เป็นคู่เต้น หายตัวไปไหนแล้ว”
คำตอบของคุณมรกต สะกิดเสี่ยวิกรมให้สำรวจทั่วบริเวณในทันทีเช่นกัน
“สงสัยคงไปพักเหนื่อย เดี๋ยวผมสั่งให้คนของผมไปเดินหาดูก่อน”
พูดไม่รอฟังการตอบรับ ล้วงโทรศัพท์ส่งไลน์ใช้ให้ลูกน้องที่อยู่ภายในงานไปจัดการทำธุระให้ทันที
“รอสักครู่ครับ” รอยยิ้มหวังผล คุณมรกตแค่พยักหน้าโดยไม่ถามให้มากความ ในเมื่อเธอคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้
หากเสี่ยวิกรมซึ่งเธอพอจะรู้เบื้องลึกเบื้องหลังอยู่บ้าง เป็นคนมีอำนาจในพื้นที่พัทยา แถมยังมีอิทธิพลชนิดไม่มีใครไม่รู้จัก
ก็คงต้องรอดูอีกฝ่ายจะจัดการเคลียร์ยังไงต่อ ที่แน่ๆ เป้าหมายของเสี่ยวิกรมไม่ใช่ใคร แต่เป็นนางโชว์เพศที่สามต่างหาก
แค่เธอได้ตัวคุณชายเพชรมาควงต่อจากนี้ ก็บรรลุเป้าหมายของตนเองแล้ว ส่วนใครจะพากันไปตกนรกหกเหวที่ไหน
ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องแคร์เลย..
“ขอบคุณครับคุณหญิงมุก ที่ให้เกียรติผม”
ท่านผู้ว่าส่งหญิงมุกที่เก้าอี้ ในฐานะที่คุณหญิงมุกดาให้เกียรติเปิดฟลอร์เป็นคู่เต้นของท่าน
“เช่นกันค่ะ มุกได้รับเกียรติจากคุณอาต่างหาก อย่าพูดจาเกรงใจกันเลยนะคะ
คุณหญิงตัวจริงรอคุณอาพาออกไปยืดเส้นยืดสายแล้วล่ะค่ะ” หญิงมุกติดตลกตอนท้าย
เรียกเสียงหัวเราะจากสองผู้อาวุโสเจ้าภาพใหญ่ในงานคืนนี้ขึ้นในทันที
“ฮะฮ่าๆๆ..อาคงต้องรีบปฏิบัติตามคำแนะนำ ขืนชักช้าเดี๋ยวคืนนี้ไม่ได้นอนในห้องแล้วจะยุ่ง..ฮะฮ่าๆ”
ผู้สูงวัยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หยอกเย้าภริยาต่อหน้าต่อตา ทำเอาคุณหญิงภริยาผู้ว่าถึงกับค้อนปะหลับปะเหลือก ก่อนจะลุกขึ้นคล้องแขนท่านผู้ว่า เคียงคู่กันออกไปเต้นรำท่ามกลางรอยยิ้มและเสียงหัวเราะขันของแขกวีไอพี ที่ร่วมรับฟังการสนทนาในครั้งนี้ไปด้วย เสียงไลน์โทรศัพท์ร้องเตือนหญิงมุก จนต้องรีบค้นกระเป๋าหยิบขึ้นมาอ่าน
[พี่รอที่ล็อบบี้ รีบปลีกตัวมาด่วน อย่าให้มรกตรู้เด็ดขาด] หญิงมุกอ่านจบถึงกับอมยิ้มเกือบกลั้นหัวเราะไม่อยู่
ไม่คิดว่าพี่ชายจะหลบหน้าคนวังเดียวกัน กะแอบหนีกลับดื้อๆ นี่คงรำคาญแต่ไม่กล้าเสียมารยาท
ตามสไตล์นิสัยประจำตัวอีกตามเคย
‘ตกลงค่ะ มุกกำลังไป’ เธอส่งไลน์ตอบสั้นๆ เป็นอันเข้าใจตรงกัน
“จะไปไหนยัยมุก” คุณมรกตเดินมาถึงในจังหวะที่คุณหญิงมุกดา กำลังสะพายกระเป๋ากล่าวลาผู้หลักผู้ใหญ่เสร็จพอดี
“ไปห้องน้ำ” ไหวพริบหญิงมุกยอดเยี่ยมสุดๆ ชิงออกตัวชนิดไม่มีลังเลให้เห็นเลยแม้แต่น้อย
“ฉันเห็นเธอล่ำลาผู้หลักผู้ใหญ่ นึกว่าจะรีบกลับเสียอีก” คุณมรกตหรี่ตาสวยจ้องเธออย่างจับพิรุธ
“จะจับผิดมุกเพื่ออะไรคะพี่มรกต” หญิงมุกเฉไฉทำไม่ตอบคำถาม แต่กลับย้อนถามคุณมรกตกลับหน้าตาเฉย
“ฉันเปล่าทำอย่างที่เธอพูด แล้วนี่เธอเห็นพี่ชายเพชรบ้างไหมล่ะ”
สุดท้ายเป็นคุณมรกตที่เปลี่ยนประเด็น เจาะจงถามถึงคุณชายเพชรอย่างคาดหวังคำตอบจากหญิงมุกดาว่าเธอน่าจะรู้
“มุกไม่เห็นหรอก แปลกจริงพี่ชายเพชรเล็ดลอดสายตาพี่มรกตได้ ช่างเป็นเรื่องเหลือเชื่อสร้างความประหลาดใจสุดๆ
ยิ่งกว่าไฮไลท์ของงานที่นำนางโชว์แสนสวยมาประมูลเปิดฟลอร์เสียอีก” นอกจากคุณหญิงมุกจะไม่มีคำตอบให้เธอแล้ว
ยังแอบเหน็บแนมคุณมรกตได้อย่างแยบคายด้วย
“เธอหมายความว่ายังไงกัน..หญิงมุก”
คุณมรกตหน้านิ่วดูไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด กับประโยคคำพูดเหมือนโดนถากถางเข้าเต็มๆ
“ไม่มีอะไรนี่คะมุกวิเคราะห์ตามความจริง ที่ผ่านมามีแต่มุกที่เป็นฝ่ายถามพี่มรกต คนในวังมีใครไม่รู้บ้างคะ
พี่ชายอยู่ในสายตาของพี่มรกตทุกลมหายใจ ไม่ว่าจะอยู่ซอกมุมไหนพี่มรกตรู้เห็นไปเสียทุกก้าว มุกพูดผิดตรงไหนหรือเปล่าคะ”
คำย้อนของหญิงมุกทำเอาคุณมรกตหาคำมาปะทะด้วยไม่ได้ ประโยคนี้แม้จะแฝงคำพูดแดกดันไว้ แต่กลับหยิบยกมากล่าว
ในลักษณะที่ผู้พูดชื่นชมในตัวคุณมรกต ที่ล่วงรู้ความเคลื่อนไหวคุณชายเพชรเสียแทบทุกฝีก้าว
ประเด็นนี้มากกว่าทำให้คุณมรกตเธอเถียงไม่ออก
“ช่างเถอะ..เธอพอจะติดต่อพี่ชายเพชรได้ไหม ฉันลองโทรหาแล้วพี่ชายไม่รับโทรศัพท์ ไม่รู้ไปไหนของเค้า
หรือว่ายัยผิดเพศนั่นล่อลวงไปทำมิดีมิร้ายแล้ว คนประเภทนี้ยิ่งไว้ใจไม่ได้อยู่” โชคดีการสนทนาของสองสาวแห่งวังมณีรมย์
มีความเป็นส่วนตัวพอสมควร ไม่เช่นนั้นไม่รู้เหมือนกันว่าจะถูกผู้คนคิดเห็นยังไง กับคำพูดในลักษณะนี้ของคุณมรกต
“พี่มรกตอย่าพูดจาให้คนอื่นเค้าเสียหายได้ไหมขอร้องเถอะ ไม่ว่าคุณเปลวฟ้าเขาจะเป็นเพศไหน
อย่างน้อยศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของเขาเท่าเทียมกับพวกเราทุกคน อีกอย่างพี่ชายเพชรไม่ได้มีนิสัยมักง่าย
เท่ากับพี่มรกตกำลังดูถูกพี่ชายเพชรพไปด้วยนะคะ” คุณมรกตเจอสวนหน้าเสีย หลังไม่ทันระวังคำพูด
เกิดพลั้งเผลอหมิ่นเกียรติคุณชายไปอีกคน โดยไม่มีเจตนาที่จะลบหลู่เกียรติผู้ชายที่เธอผูกใจรักแม้แต่น้อย
“ย่ะ!..แม่นักอนุรักษ์สิทธิมนุษยชน ฉันก็แค่คาดเดาไม่ได้คิดจริงจังในทางที่เธอตีความเสียหน่อย
คนอย่างพี่ชายฉันรู้นิสัยหรอกน่า คงไม่เก็บก้อนกรวดก้อนดินเปื้อนมลทิน มาประดับให้เสียบารมีแน่”
ถึงจะรู้ตัวพูดจาผิดพลาดไม่สมควร แต่กลับไม่ยอมรับความจริง ยังคงมีอีโก้สูงแถให้คำพูดก่อนหน้าเป็นเรื่องคาดเดาไปเฉย
ซ้ำยังเหน็บแหนมคุณหญิงมุกดาเมื่อรู้สึกหมั่นไส้ที่ปกป้องนางโชว์ผิดเพศอย่างออกนอกหน้า
“เอาเถอะ..มุกไม่คุยด้วยแล้ว ขอตัวนะคะ” พูดจบไม่รอคุณมรกตเธอต่อความยาวสาวความยืดด้วยอีก
คุณหญิงมุกดารีบเดินหนีเสียดื้อๆ ปล่อยคู่สนทนาคนในวังเดียวกันมองตามหลังตาเขียว
ส่วนทางเสี่ยวิกรมกำลังสอบถามข้อเท็จจริงกับลูกน้อง ท่าทางดูสีหน้าเคร่งเครียดพอสมควร
“ตกลงพวกมึงไม่เจอทั้งคู่” เสี่ยหัวล้านดูภูมิฐานชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ลูกน้องทั้งสี่
หลังมอบหมายภารกิจให้ไปทำแต่ไม่มีผลคืบหน้าให้พอใจ
“ครับเสี่ย..พวกผมเดินหาจนทั่วภายในห้องจัดเลี้ยงรวมทั้งบริเวณใกล้เคียง
แต่ไม่เห็นคุณชายเพชรแล้วก็นังเปลวเลยครับ” มือขวาลูกน้องคนสนิทคู่ใจรีบรายงานให้ฟัง ก่อนจะถูกตำหนิไปกว่านี้
“ทำงานประสาอะไรพวกมึงวะ คนตั้งสองคนกลับบอกกูหาไม่เจอ เอาอย่างนี้มึงไปบอกคนดูแล
ให้ไปพาเปลวมาเป็นคู่เต้นรำของกูเดี๋ยวนี้เลย บอกไปกูยินดีบริจาคช่วยมูลนิธิล้านหนึ่ง
กูจะรออยู่ที่โต๊ะรีบไปจัดการอย่าให้พลาดอีกล่ะ เข้าใจใช่ไหม” เสี่ยวิกรมกำชับลูกน้องหนักแน่น
“ครับเสี่ย” มือขวาขานรับก่อนพากันสลายตัวไปอีกครั้ง พวกเขารู้คนอย่างเสี่ยวิกรมลองหมายตาใครเป็นพิเศษล่ะก็
หากยังไม่ได้ครอบครอง ไม่มีทางรามือง่ายๆ เปลวเป็นนางโชว์คนแรกในเมืองพัทยาที่เสี่ยแกอยากกำหราบความหยิ่งผยอง
ให้ตกอยู่ใต้ร่างไม่ว่าจะยินยอมพร้อมใจหรือไม่ ต่อให้ใช้กำลังแกก็ไม่สน หลังส่งคนไปเจรจายื่นข้อเสนอแต่กลับถูกปฏิเสธ
ทำให้แกรู้สึกเสียหน้าจากสาวประเภทสองคนแรก ซึ่งแกมีความต้องการเลี้ยงดูอย่างที่ไม่เคยคิดกับคนประเภทนี้มาก่อน
ตลอดมาแกใช้บริการเฉพาะสาวๆ รับอุปการะไว้มาก มีแต่คนวิ่งเข้าหาหวังให้แกรับเลี้ยงเป็นพรวน แต่เปลวกลับทำแกฟิวส์ขาด
ถึงขั้นต้องสั่งลูกน้องดักจับนำตัวไปเก็บไว้ที่เซฟเฮ้าส์ แผนการกลับล้มเหลวทำให้แกหงุดหงิดงุ่นง่านเข้าไปใหญ่
ยิ่งเห็นเปลวในคืนนี้สวยหยาดฟ้ามาดินสมเป็นราชินีคลีโอพัตราผู้เลอโฉม แกหวังจัดการเบ็ดเสร็จให้รู้แล้วรู้รอด
แต่กลับแพ้ประมูลให้คุณหญิงมุกดา จะให้แข่งประมูลก็ดูไม่เหมาะผู้คนจะพากันมองว่าเสี่ยรังแกผู้หญิง
วงเงินก็มีส่วนสำคัญไม่น้อย ว่ากันเป็นสิบล้านสู้แกให้ลูกน้องดักฉุดไม่ต้องเสียเยอะถึงขั้นนั้นเลย
ต่อให้ต้องการมากแค่ไหนแต่ต้องควักกระเป๋าจ่ายสิบล้าน ไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ นี่คือความคิดแก
“เรียบร้อยแล้วหนิม กูรับเงินค่าตัวที่เจ๊เจสซี่ก่อนนะ มึงรอกูแป๊บ” เปลวซึ่งกลับมาอยู่ในลุคหนุ่มหน้าสวย
เสื้อผ้าหน้าผมไม่ต่างตอนขามาเลย เครื่องสำอางถูกขจัดออกจากใบหน้าจนเกลี้ยงเกลา ก็ถึงเวลาปลีกตัวกลับ
ตามที่ได้นัดหมายคุณชายเพชรรัตน์ไว้ตรงล็อบบี้ เปลวต้องการกระเป๋าคืนเพราะมีของสำคัญที่แม่ให้ไว้
“อืมรีบไปสิ” สนิมบอกกับเพื่อนรัก ทั้งคู่ยังไม่ได้คุยรายละเอียดอะไรกันมากนัก
คงไม่สะดวกเท่าไหร่ที่จะซักถามข้อสงสัย ในขณะยังคงอยู่ภายในห้องแต่งตัว ซึ่งมีนางโชว์อีกหลายนางรวมอยู่ในนี้
“วันนี่ทำดีมากเลยเปลว เจ๊ขอบใจสุดๆ ไม่คิดไม่ฝันเด็กในสังกัด
จะเรียกเงินประมูลได้ถึงสิบล้าน..อกแป้นจะแตก..คุณพระช่วย”
เจ๊แกจับบ่าเปลวลูบอย่างทะนุถนอม พร้อมกับชมไม่ขาดปาก
“ไม่ต้องขอบใจเปลวหรอกเจ๊ เปลวเต็มใจทำเพื่อการกุศล แต่ขอกลับก่อนนะเจ๊
เปลวอยากพัก รบกวนเบิกค่าแรงงานนี้ให้เปลวด้วยสิครับ"
“ได้เลยจ๊ะเจ๊จัดการรับมาให้เรียบร้อยแล้ว เอานี่ของเธออยู่ในซองนับดูให้ดีก่อน ครบถ้วนตามข้อตกลงไหม”
เจ๊เจสซี่ล้วงซองขาวจากกระเป๋าสะพายส่วนตัว ยื่นให้นางโชว์คนโปรดทันทีอย่างไม่มีอิดออด
“โอเคครบครับ ถ้างั้นเปลวขอตัวเลยนะ..เจอกันวันมะรืนนี้ครับเจ๊ พรุ่งนี้เปลวไม่มีคิวโชว์ หวัดดีครับ”
เปลวไม่ลืมยกมือไหว้ลาผู้จัดการคนเก่ง ค่อยหันไปพยักหน้าเรียกสนิมให้เข้ามาลาเจ๊ให้เรียบร้อย
สองหนุ่มจึงพากันออกจากห้องทางด้านหลังอาศัยประตูที่เข้ามาครั้งแรก
โดยมีสายตาชื่นชมปนเอ็นดูของผู้จัดการคณะโชว์..มองตามจนลับสายตา
“น้องเปลวฟ้าครับ” หัวหน้าทีมออร์แกไนซ์ผู้รับผิดชอบจัดงานในคืนนี้โผล่หน้าถามหาเปลว
คล้อยหลังสองหนุ่มซึ่งออกไปยังไม่ถึงห้านาที
“มีอะไรคะคุณนนท์” เจ๊เจสซี่รีบปรี่เข้าไปถามพวกเดียวกันอย่างรู้จักมักจี่ ดูคุ้นเคยสนิทกันเป็นอย่างดี
“พี่เจสซี่ครับ นนท์ขอรบกวนน้องเปลวให้ไปเป็นคู่เต้นรำเสี่ยวิกรม แกหน่อยสิครับ
พ่อเลี้ยงดังเมืองพัทยาพี่คงคุ้นชื่อแกอยู่” คุณนนท์รีบชี้แจงจุดประสงค์ให้สาวประเภทสองรุ่นพี่ฟังทันที
“อ้อรู้ค่ะ พี่รู้จักดีเชียวล่ะ ติดขัดตรงที่น้องเปลวแกกลับไปแล้วสิคะ ก่อนหน้าคุณนนท์ได้ไม่ถึงห้านาที
อีกอย่างน้องเค้าทิ้งคราบคลีโอพัตราได้เปลื้องชุดล้างเครื่องสำอางจนหมดแล้ว คงไม่เหมาะออกไปวาดลวดลาย
เป็นคู่เต้นให้เสี่ยวิกรมแกหรอก หรือเสี่ยแกรีเควสจะเต้นกับน้องเปลวไม่สนใจคนอื่นเลยเหรอค่ะ” เจ๊เจสซี่พูดอย่างใจเย็น
“คนของแกระบุเป็นน้องเปลวครับพี่ แค่เป็นคู่เต้นรำไม่น่าปฏิเสธคนอื่นมั้งครับ ในเมื่อน้องเปลวไม่อยู่แล้ว
คือเสี่ยแกร่วมบริจาคเงินให้กับมูลนิธิด้วยหนึ่งล้าน มีเงื่อนไขต้องให้น้องเปลวออกไปเป็นคู่เต้นรำแกครับ”
“อย่างนั้นเอาแบบนี้สิ เจ๊เสนอยัยกิ่งตัวเด่นคนที่โชว์ชุดแรกไปแทนเปลวก็แล้วกัน
ถึงเสี่ยแกจะลดเงินบริจาคลงก็ไม่เป็นไรเนอะ ยัยกิ่งมันก็สวยเลิศอยู่นะคุณนนท์
อาจจะด้อยกว่าเปลวมันบ้างก็เถอะ แต่ก็เป็นเบอร์ต้นในคณะพี่เชียวน๊า”
เจ๊เจสซี่แนะนำเปลี่ยนตัวเป็นน้องกิ่งคนที่โชว์ชุดแรก
“ถ้าอย่างนั้นให้น้องกิ่งตามนนท์มาเลยครับ”
“ได้เลยจ๊ะ..ยัยกิ่งๆ มานี่เลยหล่อน..บลาๆๆ” สรุปกิ่งแก้วนางโชว์ในคณะที่แปลงเป็นหญิงทั้งข้างบนข้างล่าง
ยกเว้นซุ่มเสียงที่ยังคงฟังแข็งๆ แหบห้าวติดอยู่บ้าง ให้เดาได้ไม่ยากว่าเธอเป็นสาวประเภทสอง
ก็รับหน้าที่ไปพบกับเสี่ยวิกรมแทนเปลว หลังฟังรายละเอียดจากเจ๊เจสซี่จนเข้าใจแล้ว
“ไม่ได้ เสี่ยระบุต้องเป็นเปลวฟ้าคนเดียวเท่านั้น คุณไปพาใครมา”
มือขวาเสี่ยวิกรมเสียงขุ่นอย่างไม่สบอารมณ์ หลังออร์แกไนซ์พาน้องกิ่งเข้ามาพบแล้วแจ้งจุดประสงค์ให้รับรู้
“แต่เปลวกลับไปแล้วนะครับ” คุณนนท์หน้าซีดเผือด
ชักหวาดกลัวต่อพฤติกรรมข่มขู่ของสี่ชายฉกรรจ์ ซึ่งดูเหมือนพวกมาเฟียยังไงยังงั้น
“กลับตั้งแต่เมื่อไหร่วะ เสี่ยเล่นงานตายโหง” หนึ่งในสี่สบถหัวเสีย
“รายงานเสี่ยสิวะ ยืนรอห่าไรของมึงอีก” คนเดิมแหวเพื่อนให้โทรบอกเสี่ยวิกรม
ก่อนที่มันจะรีบกดเบอร์เจ้านายเพื่อรายงานสถานการณ์
[อะไรของพวกมึงวะ รีบไปตามตัวมาให้ได้ กูไม่เอาใครทั้งนั้น]
“ครับๆ..พวกผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ” ลูกน้องคนที่รับหน้าที่โทรไม่รีรอ
ขานรับคำสั่งอย่างกระตือรือร้น พร้อมกับสบตาพลพรรคให้เข้าใจด้วย
“คำสั่งด่วน ตามตัวให้เจอ” หลังวางหูก็หันบอกเพื่อน
โดยไม่มีใครสนใจนนท์กับกิ่งที่ยืนบื้อไม่เข้าใจสี่หนุ่มลูกน้องเสี่ยพูดถึงเรื่องอะไรกัน
“ตกลงจะเอายังไงครับคุณ” นนท์อดใจรอไม่ไหว ถึงจะหวาดกลัวแต่ก็ยอมเอ่ยปากถาม
“ไม่มีอะไรแล้ว กลับไปได้เลย” เป็นอันสรุป ก่อนทั้งสี่จะก้าวยาวเดินออกจากตรงนี้
ไม่มีใครให้ความกระจ่างกับนนท์และกิ่งแต่อย่างใด
“ไอ้พวกบ้านึกจะไปก็ไปจะมาก็มา ไม่ติดกลัวมันยิงไส้แตกคงได้ด่าล้างน้ำไปแล้ว..เสียเวลาชะมัด”
ออร์แกไนซ์หนุ่มบ่นอย่างหงุดหงิด ก่อนหันมาขอโทษขอโพยกิ่งแก้วที่ยืนข้างๆ เป็นอันจบภารกิจทั้งที่ยังไม่ได้เริ่ม
“พี่ชายเพชรรอใครอยู่คะ” คุณหญิงมุกถามคุณชายเพชรหลังจากเธอมาพบคุณชาย
แต่ท่าทีของคุณชายดูไม่รีบร้อนจะกลับอย่างที่แจ้งมาในไลน์ นัดให้เธอมาเจอตรงล็อบบี้
“พี่รอคุณทองเปลวอยู่ครับ” คุณชายตอบตามความเป็นจริง
“คุณทองเปลว..คนที่ทำกระเป๋าตังค์หล่นในรถหรือคะ”
“อืม..ใช่แล้วล่ะ”
“พี่ชายไปนัดหมายคุณทองเปลวตอนไหน ได้เบอร์เขามาหรือไง”
“เปล่าหรอก..พี่เจอตัวเขาโดยตรงต่างหาก” คุณหญิงมุกถึงกับสงสัยหนักเข้าไปใหญ่
ในเมื่อคุณชายมางานเลี้ยงพร้อมเธอ คลาดสายตากันก็แค่ช่วงเต้นรำ
ซึ่งคุณชายเป็นคู่เปิดฟลอร์ แล้วทำไมถึงมีเวลาไปเจอกับคุณทองเปลวได้
“ไม่ต้องทำหน้าแปลกใจขนาดนั้น คุณทองเปลวเขามางานนี้ด้วย
คนที่เป็นคู่เต้นรำของพี่ไง หญิงมุกจำเธอไม่ได้สิ” คุณชายเฉลย
“ห๊ะ!..ว่ายังไงนะพี่ชาย ราชินีคลีโอพัตราแสนสวยนั่นนะเหรอคือคุณทองเปลว”
คุณหญิงมุกเผลออุทานอย่างไม่เชื่อหู ในสิ่งที่คุณชายพูดถึงการพบหน้าคุณทองเปลวเจ้าของกระเป๋าตังค์
และอาจจะเป็นทายาทของท่านอาทองเกล้า เครือญาติที่มีส่วนในกองมรดกของวังมณีรมย์อีกด้วย
“ใช่แล้วหญิงมุกราชินีคลีโอพัตราคือคุณทองเปลว คนเดียวกันกับผู้หญิงที่เซอร์ไพรส์พี่กับหญิงมุกในร้านกุชชี่
ตอนแรกพี่ก็จำเธอไม่ได้กระทั่งได้สบตาด้วย พี่จึงเริ่มจับโครงหน้าก่อนจะแน่ใจเป็นเธอ
ก็ตอนที่ได้เต้นรำอยู่ใกล้เธอแล้ว เราจึงมีโอกาสคุยกัน..พี่อาสาพาคุณทองเปลวไปส่งคอนโดตั้งใจคืนกระเป๋าตังค์ให้
และจะถือโอกาสนี้สอบถามประวัติความสัมพันธ์ของคุณทองเปลวกับคุณมัลลิกาให้แน่ชัด
เพื่อจะได้มีข้อมูลโยงไปถึงท่านอาทองเกล้า หากเขาเป็นสายเลือดของท่านอาจริงล่ะก็
พี่คงต้องดำเนินการพาเขาเข้าวังมณีรมย์ รับสิทธิที่เขาพึงมีพึงได้ให้ถูกต้อง”
“เป็นอย่างนี้นี่เอง ตายจริง..มุกไม่คิดมาก่อนว่าคุณทองเปลวเธอจะสวยชนิดดารานางแบบแถวหน้ายังต้องหลบ
แบบนี้มุกได้น้องสาวแล้วสิพี่ชายเพชร เธอดูไม่มีส่วนไหนเป็นผู้ชายอีกแล้ว ตายๆ..สวยจนมุกอายล่ะ”
คุณหญิงมุกดาพอทราบความจริง ไม่เก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้อีกต่อไป
“อย่าเพิ่งด่วนสรุป ก่อนพี่ที่จะแยกกับคุณทองเปลว เขาบอกพี่ว่า เดี๋ยวพี่อาจจะตกใจที่เห็นเขาในรูปลักษณ์ผู้ชาย
เขาย้ำอีกว่าปกติถ้าไม่ใช่เป็นเวลาทำงานเขาจะเป็นผู้ชายธรรมดาทั่วไป พี่เองก็อยากรู้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายในสภาพไหน
ยังนึกภาพไม่ออกเช่นกัน” คุณชายเพชรปรามคุณหญิงมุกดาก่อนที่จะจินตนาการไปไกล
หลังผู้ที่ตกเป็นหัวข้อสนทนาทิ้งท้ายให้รู้ว่า ตัวตนแท้จริงของเปลวฟ้าหรือคุณทองเปลวยังคงเป็นผู้ชายปกติ
ที่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์ ซึ่งในส่วนนี้คุณชายไม่ได้พูดออกไป เพราะยังคงรักษาเกียรติของเปลวเอาไว้
ไม่มีเจตนาพูดจาให้เป็นภาพลบในทุกด้าน
“ตายจริง ยิ่งฟังพี่ชายบอกมุกยิ่งคิดว่า คุณทองเปลวเขาน่าสนใจมีมุมให้ค้นหาเยอะแยะมากมาย
คนอะไรเป็นผู้หญิงออกขนาดนั้นยังบอกว่าปกติเป็นผู้ชายธรรมดาทั่วไป ตกลงนี่มุกชักอย่างเห็นแล้วสิคะ
ตอนเขาเป็นผู้ชายจะมีหน้าตาออกมายังไง” คุณหญิงมุกดาพูดได้ไม่ทันจบคำ
สองหนุ่มที่กำลังถูกกล่าวถึงก็เดินตรงมายังราชนิกุลพี่น้องที่นั่งรอโชนรับรองลูกค้าในส่วนล็อบบี้
ซึ่งทางโรงแรมจัดไว้ให้พักผ่อน คิ้วเข้มคุณชายเกิดอาการขมวดมุ่นในทันที
เมื่อเห็นหนุ่มร่างเพรียวสูงสมส่วนมัดผมยาวรวบไว้กลางหลัง ใส่เชิ้ตขาวปล่อยชายออกนอกกางเกงเดฟสีดำ
สวมแว่นสีชาปกปิดลูกตาเอาไว้ กลับเน้นโครงหน้าเรียวสวยให้ดูน่ามองหนักกว่าเดิม
โดยเฉพาะจมูกโด่งเล็กเรียวรับกับรูปหน้าอย่างเป็นเอกลักษณ์
“ขอโทษด้วยครับที่ทำให้คุณชายรอนาน” ประโยคแรกหลุดจากปากได้รูปสีหวาน
ทั้งคุณชายเพชรและคุณหญิงมุกถึงกับลุกจากโซฟาขึ้นยืนโดยยังไม่ใครหลุดคำพูดออกมา
ยิ่งคุณชายด้วยแล้วถึงกับอึ้งชะงักงันไปแล้วตอนนี้ ลูกตาคมจ้องใบหน้าหล่อออกสวยของชายหนุ่มตรงหน้า
ที่ดิ่งเข้ามาทักจนลืมกะพริบ
“พี่ชายเพชรคะ นี่ใช่ไหมคุณทองเปลว”
“ห๊ะ..อืม..ใช่ๆ คุณทองเปลวนี่หญิงมุกน้องสาวผม คุณเคยเจอเธอแล้วตอนที่เราพบกันครั้งแรก”
คุณชายได้สติหลังคุณหญิงมุกเป็นคนป้อนคำถามดึงอาการนิ่งค้างพี่ชายกลับคืนมา
คุณหญิงเองอดยอมรับไม่ได้ว่าหนุ่มหน้าสวยตรงหน้าดูมีเสน่ห์จนไม่อาจละสายตาได้จริงๆ
“ยินดีที่พบกันอีกครั้งครับคุณหญิงมุก” เปลวทักทายพร้อมส่งยิ้มไมตรีจิตไปให้อย่างจริงใจ
เห็นใกล้ๆ จึงจะจำได้ว่านี่คือคนเดียวกับผู้หญิงสวยที่พบกันในร้านกุชชี่ ซึ่งเปลวได้สร้างวีรกรรมหน้าแตกเอาไว้
“ยินดีเช่นกันค่ะ ที่เจอคุณทองเปลว” คุณหญิงมุกยิ้มตอบเช่นกัน
“เรียกผมเปลวก็พอครับ ผมขอแนะนำเพื่อนให้คุณชายคุณหญิงได้รู้จักไว้ด้วย
เพื่อนรักผมครับชื่อสนิมเรียกสั้นๆ ว่าหนิมครับ” เปลวแนะนำสนิมให้คุณชายเพชรกับคุณหญิงมุกรู้จัก
“หวัดดีครับ ผมหนิมครับ” สนิมยกมือไหว้อย่างให้เกียรติด้านฐานันดรศักดิ์
ถึงจะไม่แน่ใจว่าคุณหญิงมุกความจริงแล้วจะแก่หรืออ่อนวัยกว่าก็ตามเถอะ
ส่วนคุณชายแม้จะหน้าใสจนคาดเดาอายุลำบาก แต่ก็พอจะมั่นใจได้ว่า น่าจะแก่กว่าสักสองสามปี
“ไม่ต้องไหว้มุกหรอกค่ะคุณหนิม เอาเป็นว่าพวกเรารีบออกไปก่อนดีกว่าไหม
ค่อยหาที่พูดคุยทำความรู้จักมักจี่กันให้มากกว่านี่ดีกว่า คือที่นี่ไม่สะดวกสักเท่าไหร่”
คุณหญิงมุกออกความเห็นเพื่อจะเปลี่ยนสถานที่ให้พ้นไปจากโรงแรมนี้ก่อนเป็นดีที่สุด
ขืนชักช้าอาจทำให้คุณมรกตเธอเอ๊ะใจ พานจะยุ่งวุ่นวายกันไปเปล่าๆ
“แล้วแต่คุณชายคุณหญิงสะดวกเถอะครับ ผมกับหนิมเราไม่มีธุระที่ไหนกันแล้ว
อีกอย่างตอนนี้ผมรู้สึกหิวพอสมควร” เปลวบอกไปตรงๆ เวลานี้กระเพาะอาหารเริ่มเรียกร้องการดูแล
ก่อนหน้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องก็เพราะไม่ต้องการให้มีปัญหาในการใส่ชุดหากทานอะไรมา
“ถ้างั้นตกลงตามนี้ หญิงมุกพาคุณเปลวกับคุณหนิมไปรอพี่ที่หน้าประตู
เดี๋ยวพี่เอารถวนมารับ” คุณชายบอกกับน้องสาว
“เดินไปพร้อมกันเถอะครับ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” เปลวรีบชิงบอกเสียเอง
ไม่อยากให้คุณชายลำบากวนรถมารับ ทำเอาหญิงมุกกลั้นขำไว้แทบไม่อยู่
ถึงกลับกลั้นหัวเราะหน้าแดงก่ำ เปลวคงไม่รู้ธรรมเนียมคุณชายถือเรื่องการบริการสุภาพสตรี
ที่ให้รอเพราะคุณหญิงมุกคือสตรีที่ไม่สะดวก หากต้องเดินไปยังลานจอดด้วยชุดราตรีออกงาน
สีหน้าคุณชายถึงได้ดูอิหลักอิเหลื่อเหมือนตัดสินใจลำบาก
“ไปด้วยกันนี่แหละค่ะพี่ชาย มุกว่าข้อเสนอของคุณเปลวดีออก” คุณหญิงมุกพูดกลั้วขำ
ในขณะคุณชายหันมองหน้าเปลวกลับไม่เห็นถึงความผิดปกติแต่อย่างใด เหมือนคนพูดไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ
ท่าทางดูเป็นคนเรียบง่ายสบายๆ พอคุณหญิงมุกย้ำแบบนี้คุณชายจึงไม่ปฏิเสธ
ทั้งหมดพากันเดินออกจากล็อบบี้มุ่งหน้าไปที่รถคุณชายจอด
ในจังหวะชายฉกรรจ์ทั้งสี่คนโผล่ออกมาทันเห็นหลังไวๆ แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นใครเพราะเห็นไกลๆ
“มึงว่านั่นคุณชายเพชรรัตน์หรือเปล่าวะ” อีกคนถามเพื่อนในกลุ่ม
“กูว่าใช่นะ บุคลิกลักษณะอย่างนี้เป็นใครไม่ได้หรอก” มีคนร่วมสนับสนุนแนวคิด
“กูว่าถ้าเป็นคุณชายเพชรจริงล่ะก็ มีสิทธิ์อีเปลวอยู่ในกลุ่มนั่นด้วย เรารีบตามไปดีกว่า
มีโอกาสเป็นไปได้สูงไม่อย่างนั้นจะรีบกลับทำไมงานยังไม่เลิกเสียหน่อย”
ความเห็นของเพื่อนมีน้ำหนัก ทั้งหมดรีบตามไปในทันทีอย่างไม่รอให้เสียเวลา
งานนี้คำสั่งเสี่ยต้องให้ได้ตัวเปลวมา ไม่อาจพลาดให้โดนตำหนิซ้ำอีก หลังจากทำงานพลาดกันมาหลายหนแล้ว..
มาอัพให้ก่อน 50% นะคะ คือเร่งไม่ทันจริงๆค่ะ
ผิดพลาดต้องขออภัยกันด้วยนะคะ ครึ่งที่เหลือเป็นบทบู๊
ขอเวลาแก้ไขให้มันได้ดั่งใจอีกสักหน่อย พรุ่งนี้จะมาอัพให้ค่ะ
คงเป็นประมาณสองทุ่มครึ่งนะคะ ขอบคุณที่รอคอยกันค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เย้ ได้อ่านก่อนนอนพอดี !
-
มารอรื่องนี้ทุกวันเลยคะ ดีใจอะ มาต่อแล้ว
-
>< กรี๊ด มีบทบู๊ด้วยอ่ะ LOVE :ling1: :ling1:
-
:hao5:
-
กะลังมันส์เลย
-
เสี่ยคิดสั้นไปนะ เตรียมตัวชนกะคุณชายเพชร ได้เลยค่ะ
-
หญิงมุกตอกกลับมรกตได้หน้าหงายเงิบเบาๆมาก หึหึ
แต่ลูกน้องเสี่ยเห็นแล้ว คุณชายพาเปลวหนีให้ได้นะ สู้ๆค่ะ
-
เค้าลุ้นนนนนน
-
ลุ้นๆๆๆ
-
รอติดตามจ้า
ิอยากรู้ว่าเปลวจะเป็นไงต่อไป
-
ขอบทบู๊ที่ ยากจะลืม อิอิ
-
อ่านแล้วค้างมากๆค่ะ น่าติดตามสุดๆ อยากรู้ว่าคุณชายจะทำยังไง แล้วจะคุยกับเปลวยังไง
รออ่านต่อพรุ่งนี้ค่ะ
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
ชอบเปลวตอนแต่งชายนะดูก้ำกึ่งเพศดี :m14:
-
มาแล้วๆ รอดูบทบู้เปลวจะบู้ได้แซ่บมั้ยนะ :hao3: :hao3: :hao3:
-
กำลังลุ้นเลยอ่ะ :katai1:
รอๆครึ่งหลังน้าาา :mew1:
-
โอ้ยยยอีลูกน้องเสี่ยนี่โง่เน้อ
อยู่ก่าคุณชายยังงจาไปแย่ง
เด๋วสนุกแน่ตอนหน้า
-
สู้ๆนะเปลว
เอาใจช่วย
รอตอนที่เหลือค่ะ :)
-
กำลังตื่นเต้นเลย :serius2: มาต่อเร็วๆนะจ๊ะะะ
-
รอที่เหลือนะคะ ตื่นเต้นมากค่ะ จะเป็นยังไงต่อ
-
:mew1: ในที่สุดก้อได้อ่านแล้ว รอๆๆๆๆ เปลวจะบู๊ด้วยไหมนะ : :z6:
-
ใจจดใจจ่อรอที่เหลือ
-
ที่แท้ก็พวกเฒ่าหัวงูนี่เองที่ทำร้ายเปลว
-
กำลังจะไปได้ดีเลยนะ
ชอบมีมารมาขัดหูขัดตาอีกแหละ
คุณชายเพชรบู๊เปนใช่เปล่าคะ
-
:mew1:
-
ติดมากกก สนุกมากกก เลอค่า มีราคา ดีงาม คู่นี้คือที่สุด
เจอกันทีไร ทำเอาคนอ่านอุ่นหวานวาบๆตลอดเลย
เปลวดูสูงค่าดีจริง เหมือนจับกระสวยกับพี่วีมารวมตัวกัน ชอบมากๆๆๆๆๆ
+1 +เป็ด รออ่านต่อนะคะ
-
แหม กำลังจะมุ้งมิ้งฟุ้งฟิ้ง
มารมาอีกละ เบื่อจริงๆ
:katai5:
-
เบื่อพวกนี้จริงๆ ถือว่ามีอิทธิพลแล้วจะดักฉุดใครก็ได้ เซ็งมากๆ ใครก็ได้~~~ช่วยกำจัดมันทีเถอะ!!! :m31:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: เปลวจะรอดไหมเนี่ย :mew5: :mew5: :mew5:
-
:mew1: :mew1:
-
ลูกน้องเสี่ยกล้าบู๊กับคุณชายเลยหรอเนี่ย
รอคืนนี้ค่ะ
-
มาถือป้ายไฟ เป็นแฟนคลับคุณหญิงมุกค่ะ
ชอบนางอ่ะ ย้อนแต่ละดอกแสบทรวงยัยมรกตไปเลย
ลุ้นอ่ะ ใครจะถึงตัวเปลวก่อนกัน
-
เปลวอยู่กับคุณชาย ถ้าพวกนั้นกล้ามาจับตัวเปลวตอนนี้ก็ต้องมีเรื่องกันหน่อย
-
ลุ้นไปกับตัวละคร ไม่รู้ว่าครึ่งหลังใครจะบู๊สนั่นกว่ากัน
ระหว่างพระเอกหรือนายเอก จิ้นไปว่าเปลวคงมีฝีมือต่อสู้อยู่บ้าง
เพราะอีกฝ่ายเป็นชายตั้ง 4 คุณชายแค่คนเดียวคงรับมือลำบาก
เผลอๆสนิมอาจจะเป็นกระเทยที่บู๊ได้ดีไม่แพ้กันก็ได้ :laugh:
บวกเป็ด รอค่ะรอ
:pig4:
-
o13 o13 อย่างน้อยเปลวก็มีหญิงมุกเป็นพวกละ :katai2-1: :katai2-1:
-
รออีกห้าสิบ
-
อั๊ยย่ะ!!!! ค้างค่ะ ค้างอย่างแรงงงง ฮ่าาาาาาาาา
ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็จะรอค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณ luxilove นะคะ
-
คุณชายเพชรเห็นเปลวในลุคผู้ชายถึงกับอึ้ง! รออีกครึ่งที่เหลือจ้า~
-
ค่อๆๆ เถอะคะลุ้นใจจะขาดแล้ว
ลุ้นมากๆกลัวเปลวโดนลักพาตัว
-
มารอเปลวค้าาา
-
รอค่ะ รออ่านก่อนนอน :)
-
มารอด้วยคนค่าา
-
มารอค่ะ
-
รออออออออ :katai5: :katai5: :katai5:
-
Part 8
ใครไม่ได้อ่าน 50% ให้กลับไปอ่านได้ที่ P.16
คุณชายเพชรอ้อมมาเปิดประตูให้คุณหญิงมุก
ซึ่งเป็นนิสัยที่ถูกฝึกตั้งแต่อยู่อังกฤษ ความเป็นสุภาพบุรุษที่ต้องดูแลเทคแคร์สุภาพสตรีหรือคนที่ต้องให้เกียรติ
เช่นพ่อแม่ผู้สูงวัย สิ่งเหล่านี้เมืองผู้ดีปลูกฝังนักเรียนและพลเมืองของเขาจนติดกันเป็นนิสัย
“ขอบคุณค่ะพี่ชาย” หญิงมุกยิ้มระบายทั่ววงหน้าสวย ไม่ลืมกล่าวขอบคุณคุณชายที่ให้เกียรติเธอ
สองพี่น้องต่างเติบโตมาจากลอนดอนเมืองผู้ดี ซึ่งเป็นที่กล่าวขานกันไปทั่วโลก
“เชิญคุณเปลวกับคุณหนิมขึ้นรถสิครับ” คุณชายยิ้มตอบน้องสาว ค่อยหันมาชักชวนเปลวกับสนิมให้ขึ้นรถเบนซ์คันหรู
ซึ่งเปลวเคยใช้บริการมาแล้วเมื่อช่วงบ่าย สองหนุ่มมองพฤติกรรมคุณชายด้วยความรู้สึกชื่นชม
คุณชายเพชรแสดงออกเป็นธรรมชาติ ทั้งเต็มไปด้วยความอบอุ่นอ่อนโยนให้สัมผัสได้อย่างชัดเจน
“ขอบคุณครับ..ขอบคุณครับ” สนิมและเปลวพร้อมใจเอ่ยขอบคุณ ก่อนพากันเปิดประตูก้าวเข้าไปนั่งเบาะหลัง
จากนั้นคุณชายจึงอ้อมมาทำหน้าที่สารถี จังหวะชายฉกรรจ์ทั้งสี่เร่งฝีเท้ากึ่งวิ่งเข้ามาในระยะที่สามารถมองเห็นคุณชาย
กำลังจะออกรถ รู้ทันทีไม่ทันการแล้วเมื่อเบนซ์คันหรูกำลังเคลื่อนออกจากที่จอด มุ่งสู่ถนนใหญ่อย่างฉิวเฉียด
ก่อนพวกเขาจะมาถึงรถด้วยซ้ำ หนึ่งในนั้นเอ่ยกับพรรคพวกว่า
“เอาไงดี กูเห็นแว่บๆ คนที่นั่งหน้าเป็นผู้หญิง”
“น่าจะเป็นนังเปลว โทรหาเสี่ยเอาไง นังเปลวไปกับคุณชายเพชร” อีกคนเสนอความคิด
“มึงไปเอารถมารับพวกกู รีบตามไปก่อนจะคลาดสายตา” ทั้งสี่คนลงความเห็นให้ขับตามรถคุณชายไป
ระหว่างนั้นก็โทรหาเสี่ยวิกรมไปด้วยเพื่อขอความเห็นจะให้พวกเขาดำเนินการต่อยังไง
[ตกลงเจอเปลวไหม] ปลายสายถามทันที หลังรู้เป็นลูกน้องที่ใช้ให้ไปจับตัวเปลวโทรเข้ามา
“ครับขึ้นรถไปกับคุณชายเพชร” มือขวาคนสนิทแจ้งให้นายทราบ
[ไอ้คุณชายเพชรนี่ไม่ธรรมดา ได้เต้นรำกับเปลวของกูเพลงเดียว
ถึงกับฉวยโอกาสพาขึ้นรถไปแบบนี้ พวกมึงตามไปเอาตัวคืนมาให้ได้]
“ตกลงเสี่ยจะให้พวกผมลงมือ ไม่สนคุณชายเพชรรัตน์หรือครับ”
[ช่างหัวมันสิมันเป็นพ่อมึงหรือห๊ะ ทำอะไรอย่าให้มันรู้พวกมึงเป็นคนของกูก็พอ อย่าทิ้งหลักฐานให้สาวมาถึงกูได้
ขอแค่บรรลุเป้าหมายกูไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมหรอก มันจะเป็นคุณชงคุณชายมาจากไหน
ดันมาตัดหน้าเอาคนที่กูหมายตาไป พวกมึงจัดการได้เลยไม่ต้องถามมากความ]
“ครับเสี่ย พวกผมจะจัดการให้เรียบร้อย” พอได้ไฟเขียวจากนายพวกเขาจึงมุ่งหน้าติดตามรถเบนซ์ดำ
ทิ้งระยะห่างป้องกันเป้าหมายไหวตัว กำลังถูกตามประกบอยู่ในขณะนี้
“ตกลงไปทานที่ไหนกันครับ คุณเปลวกับคุณสนิมเป็นคนในพื้นที่ พอจะแนะนำร้านได้ใช่ไหม”
คุณชายถาม โดยลอบมองใบหน้าหล่อติดไปทางสวยมากกว่า ผ่านกระจกส่องหลังเพื่อขอคำแนะนำเกี่ยวกับร้านอาหาร
ที่เปลวบอกว่ารู้สึกหิว ต้องการหาอะไรกินตอนอยู่ล็อบบี้โรงแรม
“ไปร้านเฮียกวงดีไหมหนิม” เปลวหันมาถามสนิม
“เอาสิร้านเฮียเปิดถึงตีหนึ่ง นี่เพิ่งสี่ทุ่มเศษเดี๋ยวกูโทรบอกแกก่อน มึงออร์เดอร์ของโปรดล่วงหน้าไหม
ไปถึงจะได้ไม่ต้องรอนาน ถามคุณชายคุณหญิงดูชอบทานอะไรเป็นพิเศษ” สนิมเห็นด้วยกับเปลวที่แนะให้ไปร้านเฮียกวง
ในย่านท่องเที่ยวตลาดโต้รุ่ง สำคัญคือรสชาติดีราคาประหยัดซ้ำยังมีความสนิทสนมคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว
บอกเปลวเสร็จสนิมไม่รอช้าโทรไปยังปลายสายหาเฮียกวง โดยไม่รอฟังความเห็นของใครอีก
“พวกผมตกลงชวนคุณชายคุณหญิงลองทานร้านคนรู้จัก
พวกเราไปทานประจำ ร้านนี้เป็นร้านเก่าแก่ผมกับสนิมฝากท้องมาตั้งแต่เด็ก”
“เอาสิคะ มุกกับพี่ชายเพชรอยู่พัทยาสัมนาจะครบอาทิตย์ ยังไม่เคยไปลองทานที่ไหน
นอกจากแถวบ้านพักกับในโรงแรมที่จัดสัมนา” หญิงมุกตอบรับคำชวนของเปลว
ดูจากสีหน้าแววตาของคุณหญิงเต็มไปด้วยความสุขเป็นประกายวิ้งค์ๆ ไม่รู้ครึ้มอกครึ้มใจอะไรเป็นพิเศษ
ถึงไม่เคอะเขินสองหนุ่ม หนำซ้ำยังตีสนิทอย่างกับคุ้นเคยกันมานาน เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าหนุ่มหล่อ
ผู้ทำหน้าที่สารถีพาสี่ชีวิตไปร้านเฮียกวง ยังจะมีอะไรไปมากกว่าน้องสาวตัวดี กำลังจินตนาการจับคู่ให้เขาอยู่สิท่า
ถึงได้อมยิ้มมีเลศนัยแอบย่นไหล่ให้อีกต่างหาก หลังลอบชำเลืองมองเปลวแล้วหันมามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของพี่ชายตัวเอง
“รบกวนบอกทางผมด้วยครับคุณเปลว” คุณชายตวัดหางตาปรามน้องสาวตัวแสบ เมื่อรู้ในหัวกำลังวาดฝันอะไรอยู่
ไอ้เรื่องชมชอบให้ผู้ชายจับคู่เป็นแฟนกันล่ะก็ คุณหญิงมุกกระดี๊กระด๊าร่าเริงจนไม่เก็บอาการ
“ครับ..พอถึงไฟแดงข้างหน้า เลี้ยวขวาขับตรงไป..บลาๆ” เปลวรับหน้าที่อธิบายทางไปร้านเฮียกวง
โดยไม่ทันสังเกตความผิดปกติระหว่างสองพี่น้องราชนิกุลสูงศักดิ์
เนื่องจากเห็นแค่เพียงด้านหลังไม่ได้รู้สองพี่น้องส่งสัญญาณอะไรกันอยู่ด้วยซ้ำ
“เปลวอย่าลืมถามคุณชายคุณหญิง สนใจทานอะไรไหมเฮียแกอยู่ในสาย
กูสั่งของโปรดให้มึงเรียบร้อยแล้ว” สนิมแทรกขัดขึ้นบ้าง
“ของมุกไม่ต้องนะคะ มุกไม่เน้นมื้อดึกคุณเปลวสั่งอะไรขอมุกลองชิมนิดหน่อยก็พอ
พี่ชายสิทานได้ไม่มีปัญหาคุณเปลวลองถามพี่ชายดูค่ะ”
หญิงมุกทิ้งท้ายแอบยักคิ้วให้คุณชายเพชรที่ขมึงตาใส่ น้องสาวสุดแสบหาได้สนใจไม่
ยังคงทำหน้าที่เชื่อมสัมพันธ์ในแบบฉบับที่เธออยากให้เป็นไปอย่างแนบเนียน
โดยเปลวไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าตกเป็นเป้าหมาย
“คุณชายอยากทานอะไรเป็นพิเศษ..ครับ” เปลวพาซื่อถามไปตามคำแนะนำของคุณหญิงมุก
“ผมยังไงก็ได้ มีอะไรแนะนำบ้างไหมครับ” คุณชายตอบเสียงนุ่ม
“ที่ร้านเฮียกวงขึ้นชื่อเรื่องของทะเลสดมีคุณภาพ ไม่รู้คุณชายชอบทานของทะเลหรือเปล่าครับ” เปลวรีบนำเสนอตามที่มีข้อมูล
“ร้านเฮียกวงมีเมนูนี้ไหมคะ” คุณหญิงมุกไม่ทันใจที่พี่ชายวางตัวเรียบง่าย
ไม่ได้ดั่งใจเธอเลย ลงทุนขัดการสนทนาหน้าตาเฉย
“เมนูอะไรครับคุณหญิง” เปลวถามอย่างให้ความสนใจเช่นกัน
“หอยเชลล์ผัดทองเปลว” คุณหญิงมุกพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่ติดเป็นการล้อเล่นแม้แต่น้อย
เปลวที่เพิ่งได้ยินเป็นครั้งแรกวางสีหน้าไม่ถูกไปเหมือนกัน ส่วนสนิมก็พลอยไม่แน่ใจรายการอาหารชื่อแปลก
คุณชายเกิดอาการหูแดงไปแล้วเรียบร้อย หลังฟังรายการอาหารของน้องสาวสุดแสบ
“หน้าตาเป็นแบบไหนครับคุณหญิง หอยเชลล์ผัดทองเปลวเผื่อผมจะอธิบายเฮียกวงแกถูก
บางครั้งลูกค้ารีเควสมา ถ้าแกมีวัตถุดิบอยู่ในร้านแกก็บริการทำให้นะครับ” สนิมถามเสียเอง
หลังไม่แน่ใจที่หญิงมุกพูดคือเมนูอาหารซึ่งมีอยู่จริง..หรือแกล้งหยอกกันเล่นๆ
“เขาใช้หอยเชลล์ผัดกับน้ำพริกเผา โดดเด่นน่าสนใจตรงที่ใส่แผ่นทองเปลวซึ่งทำจากทองคำแท้แต่งบนหน้าจานด้วยค่ะ
รายการนี้เป็นเมนูโปรดพี่ชายเพชรเชียวน๊า” คุณชายถึงกับใบ้กินหลังฟังการบรรยายเมนูของน้องสาว
ครั้นให้บอกว่าไม่จริงก็ดูจะหักหน้าคุณหญิงมุก อาจส่งผลให้หนุ่มทั้งสองมองเธอไม่น่าเชื่อถือเอาได้
ในเมื่อคุณหญิงปั้นสีหน้าน้ำเสียงจริงจังให้น่าเชื่อเสียขนาดนี้ คุณชายได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรเลย
“อ๋อ..นึกว่ามีอะไรพิเศษเสียอีก ถ้าผัดหอยเชลล์น้ำพริกเผาล่ะก็ของโปรดของเปลวมันเหมือนกันครับ
ผมสั่งให้เปลวแล้วสำหรับรายการนี้แต่ให้ตบแต่งแผ่นทองเปลวด้วยนี่ ผมไม่แน่ใจเฮียกวงแกจะมีไหม
เดี๋ยวผมลองถามดูให้ก่อนนะครับ” พูดจบไม่รอฟังใครค้าน สนิมหันไปคุยกับคนในสายต่อทันที
ได้ยินแต่เสียงอธิบายอือๆ อ้าๆ กันอยู่สักพักค่อยวางหูในที่สุด
“ตกลงเฮียกวงแก่ทำให้นะครับ แกมีแผ่นทองเปลวสำหรับปิดทองไหว้พระไหว้เจ้าอยู่ในร้านด้วย
แกรับประกันเป็นทองคำแท้ที่เขานิยมนำเอามาใช้ผสมอาหาร เดี๋ยวแกจะทำให้ทานครับ
บังเอิญจังเลยที่คุณชายเพชรชอบทานอาหารเมนูเดียวกับเปลวด้วย”
สนิมตบท้ายอย่างต้องการหยั่งเชิงเพื่อนรักด้วยเช่นกัน แต่เปลวยังคงนิ่งได้นิ่งดี ไม่ออกอาการให้จับพิรุธ
“โหเยี่ยมเลยค่ะ หอยเชลล์ผัดน้ำพริกเผาใส่ทองเปลว ไม่รู้มาก่อนว่าคุณเปลวก็ชอบทาน..คิกคิก”
หญิงมุกรับสมอ้างด้วยรอยยิ้มละไม ก่อนจะหันไปย่นจมูกใส่คุณชาย ซึ่งไม่รู้จะปรามน้องสาวยังไงแล้ว
“ครับผมชอบทาน เพียงแต่ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกทานผัดหอยเชลล์น้ำพริกเผาใส่แผ่นทอง..”
เปลวตอบรับไปตามตรง แถมทิ้งท้ายให้คุณชายไม่รู้จะหัวเราะขำหรือกุมขมับดี
โดยความเป็นจริงหอยเชลล์ผัดน้ำพริกเผาคุณชายชอบเป็นพิเศษ ไอ้เรื่องใส่แผ่นทองเปลว
น่าจะได้ลองทานดูครั้งแรกไม่ต่างกับเปลวนักหรอก ล้วนแล้วแต่มาจากความคิดพิศดารของหญิงมุก
“รับรองความอร่อยค่ะ พี่ชายเพชรรับประกัน ความจริงคุณเปลวเข้าใจผิดอยู่เล็กน้อย ไม่ใช่ใส่แผ่นทองนะคะ
ต้องย้ำเป็นแผ่นทองเปลวด้วยเดี๋ยวคนทำเขาไปเอาทองแผ่นมาใส่ มันจะผิดจากต้นตำรับตีความกันไปคนละความหมายได้
แผ่นทองกับทองเปลวต่างชนิดกัน พี่ชายเพชรชอบทานที่ใส่ทองเปลวไม่ใช่แผ่นทอง
ขนมไทยก็เน้นให้มีส่วนผสมทองเปลวค่ะ มาร์กหน้าก็ยังต้องใช้ทองเปลวเป็นส่วนประกอบ
ที่คนนิยมทำมาร์กหน้าทองคำพอจะรู้จักบ้างไหมคะ..คุณเปลวคุณหนิม”
หญิงมุกสาธยายใหญ่โตจนฟังเป็นเรื่องที่น่าเชื่อถือไปแล้ว
ในขณะคุณชายจิกตาดุก็แล้วขมึงตาใส่มุ่นคิ้วปรามก็แล้วคุณหญิงหาได้สนใจไม่ จนปัญญาคนเป็นพี่มึนตึ๊บ
“รู้จักสิครับข่าวออกจะดัง ไม่น่าเชื่อคุณชายชอบมาร์กหน้าทองคำ มิน่าผิวใสได้ขนาดนี้
ผมเสียอีกมีแต่สิวเขรอะทำให้ไม่มั่นใจตัวเองอยู่บ่อยๆ หน้าตาคุณชายดูอ่อนวัยมากครับ
พอจะบอกได้ไหมคุณชายอายุเท่าไหร่แล้วครับตอนนี้” สนิมชิงพูดขึ้นมา
แถมถือโอกาสเนียนถามอายุคุณชายอีกต่างหาก เพราะต้องการรู้ว่าที่คาดเดาไว้ใกล้เคียงหรือไม่
“ผมสามสิบสี่แล้วครับ” คุณชายไม่อิดออดบอกให้รู้เช่นกัน
“ห๊ะ!..สามสิบสี่” สนิมอ้าปากหวอตาเบิกโตไม่เชื่อหู เปลวเองก็ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินด้วยเช่นกัน
ก่อนหน้าถึงจะดูคุณชายแก่กว่าแน่ แต่ก็คิดไม่ถึงจะเลยสามสิบ อย่างมากที่เคยคิดเอาไว้น่าจะประมาณยี่สิบปลายๆ
นี่ถึงกับสามสิบสี่ผิดจากที่คิดไว้ลิบลับ ไม่เท่ากับคุณชายอายุแก่กว่าเปลวเป็นรอบเลยหรือนี่ ทำไมหน้าดูเด็กกว่าอายุแบบนี้
“คุณหนิมดูตกใจอายุพี่ชายเพชร..คิกคิก”
คุณหญิงมุกนึกสนุกชิงป้อนคำถามตามมาทันที แทบยังยิ้มขำอาการของสนิมอีกต่างหาก
“ตกใจสิครับ ตอนแรกผมเดาไม่น่าเกินยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด
ไม่เท่ากับแก่กว่าพวกผมสองคนเป็นรอบเชียวนะครับ” สนิมยอมรับไปตามตรง
“ไม่ใช่แค่คุณหนิมหรอกที่เดาอายุพี่ชายเพชรผิด คนส่วนใหญ่มักเดากันไม่ถูกออกบ่อย
ยี่สิบเจ็ดอายุพี่มรกตเขาค่ะ มุกเองยี่สิบสี่ห่างพี่ชายตั้งสิบปีเชียวนะคะ
ท่านพ่อท่านแม่ทิ้งช่วงให้พี่ชายโตพอที่จะดูแลมุกได้ โดยวางแผนครอบครัวให้มุกอายุห่างกับพี่ชาย”
สองหนุ่มถึงกับอึ้งทีเดียว อายุแต่ละคนที่เอ่ยมานั้น ในหัวของเปลวกับสนิมเคยให้ตัวเลขกันไว้คร่าวๆ
คุณหญิงมุกไม่เกินยี่สิบสาม เต็มที่ก็ยี่สิบสองรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเขา แต่เธอกับห่างพวกเขาเป็นพี่ถึงสามปี
“โหผมเดาว่าคุณหญิงจะรุ่นเดียวกับผมเสียอีก เป็นพี่สามปีเชียว ดีนะผมเรียกคุณหญิงตามยศ
เป็นคนปกติที่ไม่รู้อายุผมคงเรียกชื่อตีซี้เป็นรุ่นเดียวกันไปแล้ว..ฮะฮ่าๆ” สนิมติดตลกประโยคท้าย
ทำให้บรรยากาศในรถเกิดเสียงหัวเราะ แม้แต่เปลวก็พลอยขำไปกับเพื่อนด้วย
เพราะเปลวคิดไม่ต่างกับสนิม เข้าใจว่าหญิงมุกอายุใกล้เคียงรุ่นเดียวกัน
“คิกคิก..มุกถือเป็นคำชมว่าหน้าเด็ก ความจริงมุกไม่อยากให้เราพูดจาห่างเหินกันสักเท่าไหร่
เอาแบบนี้ไหมมุกกับพี่ชายแก่วัยกว่าคุณเปลวคุณหนิม เรามาเรียกพี่เรียกน้องกันดีกว่าจะได้ดูสนิทกว่านี้
อีกอย่างมุกดีใจที่ได้รู้จักพวกคุณ ถ้าไม่รังเกียจเรียกมุกพี่แทนได้ไหม
มุกจะได้แทนตัวว่าพี่ ดูเป็นกันเองมากกว่า” ข้อเสนอหญิงมุกมีหรือที่สองหนุ่มจะกล้าปฏิเสธไป
กลับถือเป็นเกียรติเมื่อคนมีฐานันดรศักดิ์ให้เกียรติพูดจาแทนตัวแบบนี้ด้วย
เด็กกำพร้าซึ่งห่างไกลชนชั้นราชนิกุล มีโอกาสพบปะทักทายนับว่าเกินจริงอยู่มากแล้ว
นี่ถึงขนาดเรียกพี่เรียกน้องยิ่งเป็นไปได้ยาก คำตอบที่ควรมีให้จึงเป็นการตอบรับ
มากกว่าการปฏิเสธไมตรีจิต ซึ่งผู้หยิบยื่นดูจริงใจสุดๆ
“ได้ครับ..ได้สิครับพี่หญิงมุก” ประโยคแรกเป็นสนิม ประโยคหลังเป็นเปลวเอง ถือโอกาสเรียกนำหน้าชื่อเสียเลย
“ต๊ายน่ารักมาก เรียกพี่ชายเพชรดูบ้างสิจ๊ะ น้องเปลว..น้องหนิม” ได้ทีคุณหญิงเธอเอาใหญ่
คุณชายอมยิ้มเมื่อเห็นน้องสาวร่าเริงมีความสุข ซึ่งน้อยครั้งจะเห็นเธอร่าเริงสดใสได้เท่านี้
หลังจากสองพี่น้องอยู่กันลำพังในวังมณีรมย์ เพราะราชนิกุลที่เหลือถึงชีพิตักษัยกันไปหมดแล้วนั่นเอง
“ครับพี่หญิงมุก พี่ชายเพชร” เปลวกับสนิมพูดโดยไม่ต้องนัดชนิดเอ่ยแทบจะพร้อมกันเลยทีเดียว
“ยินดีต้อนรับน้องชายทั้งสองของพี่มุกนะคะ มาพัทยาเที่ยวนี้ไม่เสียเปล่าว่าไหมพี่ชายเพชร
เรามีน้องชายพร้อมกันทีเดียวถึงสองคน..คิคิ” คุณหญิงหันไปหัวเราะให้พี่ชาย
โดยสารถีสุดหล่อระบายยิ้มพราวเสน่ห์ไปทั่วใบหน้าไม่ต่างกับน้องสาว เพียงแต่ไม่ออกอาการไปมากกว่านี้แค่นั้น
“ยินดีเช่นกันครับ” คุณชายบอก พร้อมมองหน้าสวยผ่านกระจกมองหลังอีกครั้ง
เปลวรู้สึกเขินสายตาคมเหมือนส่งยิ้มให้ของคุณชายขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
รู้แค่อกด้านซ้ายมันเต้นผิดปกติ ส่งผลให้หน้าขาวใสขึ้นเลือดฝาดทันที
โชคดีคุณชายมองไม่เห็นเพราะภายในรถไม่สว่างถึงกับเห็นรายละเอียดได้ขนาดนั้น
อาศัยแสงไฟภายนอกส่องเข้ามาไม่มืดจนเป็นอุปสรรคในการมองเห็น แต่ก็ไม่ชัดจนสามารถเก็บรายละเอียดได้เช่นกัน
“เลี้ยวไปจอดข้างหน้าเลยครับพี่ชายเพชร เดี๋ยวเราค่อยเดินเข้าไป ถัดจากนี้จะหาที่จอดลำบาก”
การสนทนาออกรสสิ้นสุด เมื่อทั้งหมดมาถึงจุดหมายเป็นที่เรียบร้อย ต้องจอดรถห่างร้านไปพอสมควร
เพราะบริเวณโดยรอบของตลาดโต้รุ่ง หาที่จอดลำบากเป็นเรื่องปกติของเมืองท่องเที่ยว
“พวกผมตามถึงร้านตรงตลาดโต้รุ่ง ยังหาโอกาสเข้าใกล้ทองเปลวไม่ได้เลยครับคุณท่าน”
ชายแปลกหน้าสองคน เหมือนนักท่องเที่ยวต่างถิ่น แต่ที่ทำให้พวกเขาแตกต่างคงเป็นรังสีซึ่งแผ่ออกมา
ดูไม่เหมือนคนธรรมดาสามัญสักเท่าไหร่ หนึ่งในสองคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้
สรรพนามใช้เรียกขานน่าจะไม่ใช่บุคลธรรมดา เพราะคนปกติน้อยนักที่จะเรียกคุณท่าน
“ครับคุณท่าน ตอนนี้คุณชายเพชรกับคุณหญิงมุกอยู่ด้วย คงต้องรอจนกว่าเด็กทองเปลวจะแยกตัวจากคุณทั้งสอง
ถึงตอนนั้นผมค่อยลงมือ จะได้ไม่เอิกเกริกให้มีปัญหาตามมาในภายหลัง” ประโยคที่ใช้พูดจาโต้ตอบกับคนปลายสาย
แม้จะไม่รู้อีกฝั่งคุยอะไรแต่ก็พอให้คาดเดาได้ว่า สองชายฉกรรจ์ต่างถิ่นพุ่งเป้ามาที่เปลวกับสนิมแน่นอน
“ครับ..ผมรับปากจะเก็บกวาดให้เรียบร้อย” เป็นประโยคทิ้งท้ายก่อนจะวางหู
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ทำเป็นเดินดูสินค้าที่วางขายในตลาดโต้รุ่ง อย่างไม่ให้ผิดสังเกต
ทุกระยะต้องจับจ้องไปยังสามหนุ่มกับอีกหนึ่งหญิงที่นั่งอยู่ในร้านเฮียกวง
ท่าทางสีหน้าดูชื่นมื่นเต็มไปด้วยความสุขไม่ต้องเดาให้ยุ่งยาก
ตลอดเวลาแต่ละคนสลับกันยิ้มหัวเราะ ไม่รู้ถูกอกถูกใจอะไรกัน
“เจอแล้วอยู่ในร้านเฮียกวง ลงมือตอนนี้ไม่สะดวกเดี๋ยวกลายเป็นเรื่องใหญ่
รอจนกว่าพวกมันกินเสร็จ ค่อยตามประกบหาโอกาสเหมาะค่อยจัดการทีเดียว”
ชายฉกรรจ์อีกสี่ที่ตามมาตั้งแต่ในโรงแรม ป้วนเปี้ยนไม่ห่างจากร้านเฮียกวง
เป้าหมายคือกลุ่มของคุณชายเพชร เมื่อหนึ่งในสี่ยืนยันว่า
ผู้ชายที่มัดรวบผมไว้กลางหลังใบหน้าติดไปทางสวยที่เห็นไกลๆ
ถึงแม้จะสวมแว่นสีชาปิดบังดวงตา แต่ก็ไม่สามารถบดบังรูปหน้าอันเป็นเอกลักษณ์เอาไว้ได้
ย่อมไม่ใช่ใครคือเปลวฟ้านางโชว์มากเสน่ห์ จนเป็นที่ต้องการของเสี่ยวิกรมใช่แน่แล้ว
ในขณะที่ชายฉกรรจ์สองกลุ่ม ฝ่ายหนึ่งสี่คนอีกฝ่ายมากันสองต่างรอโอกาส
โดยมีเป้าหมายคือเปลว เพียงแต่จุดประสงค์ของการลงมือปฏิบัติภารกิจตามคำสั่ง
ไม่รู้เหมือนกันด้วยหรือเปล่า ส่วนเปลวเองก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิด กำลังตกเป็นเป้าหมายให้คนสองกลุ่มจ้องเล่นงานอยู่
คุณชายเพชรกับคุณหญิงมุกดา รู้สึกถูกชะตาที่ได้พูดคุยกับเปลวและสนิม
ไม่ต้องอ่านให้ลึกซึ้งมากมาย ด้วยวัยและประสบการณ์ทำให้ทั้งคู่วิเคราะห์ได้ไม่ผิดความเป็นจริง
สรุปว่าเปลวเป็นคนรักศักดิ์ศรีรู้จักวางตัวได้อย่างเหมาะสม ไม่ว่าจะอยู่ในลุคของหญิงหรือชาย
ล้วนจริงใจเปิดเผยไม่มีมุมซ่อนเร้นให้ต้องมาหวาดระแวง ตรงกันข้ามกับเต็มไปด้วยเสน่ห์ชวนให้ผู้คนลุ่มหลงง่ายดาย
ต่อให้ไม่ต้องพูดแค่นั่งเฉยๆ ก็ยังดึงดูดให้คนสนใจ มองแล้วมองอีก อย่างไม่สามารถอธิบายได้ทำไมถึงอยากมองก็ไม่รู้
ในความคิดของเปลวกลับยกย่องชื่นชมสองพี่น้องราชนิกุล ที่ให้เกียรติตนกับสนิมร่วมทานอาหารร้านเฮียกวง
โดยไม่ถือยศถือศักดิ์เหมือนพวกผู้ดีส่วนใหญ่มักเป็นกัน ซ้ำยังวางตัวเป็นกันเองจนไม่รู้สึกกดดันอย่างที่ควรจะเป็น
เมื่อต้องมาอยู่ใกล้ชิดคนระดับนี้ ซึ่งบรรยากาศอึดอัดแปลกๆ แต่กับสองพี่น้องแห่งวังมณีรมย์แล้ว
บรรยากาศที่ว่าไม่ผ่านมาให้สัมผัสเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามคุณหญิงมุกดาพูดเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับสนิม
เรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มในกลุ่มเป็นระยะ แม้คุณชายจะไม่ค่อยพูดเหมือนที่อยู่กับเปลวอย่างที่ผ่านมา
แต่ก็ไม่ถึงกับนิ่งปิดปากเงียบ มีพูดบ้างในบางจังหวะที่มีส่วนร่วม ส่วนใหญ่เป็นผู้ฟังคอยส่งยิ้มละลายใจเสียมากกว่า
และมีลอบสำรวจใบหน้าเปลวอีกเช่นกัน มีหรือเปลวจะไม่รู้ว่าถูกสายตาคมวาวจ้องมองอยู่
จึงเป็นสาเหตุให้แก้มใสขึ้นเลือดฝาดไม่หยุด เปลวก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน ทำไมถึงรู้สึกแพ้สายตาคู่นี้ยังหาคำตอบไม่ได้
รู้แค่ว่าไม่กล้าสู้สายตา ทั้งที่ใส่แว่นสีชาก็ยังรู้สึกประหม่าไม่กล้าสบตาด้วย
จึงเนียนสนใจคู่สนทนาที่นำเสียงหัวเราะมาไม่ขาด คือคุณหญิงมุกกับสนิม โดยส่วนใหญ่คุณชายเพชรและเปลว
รับหน้าที่เป็นผู้ฟังและมีส่วนร่วมบ้าง แต่บรรยากาศระหว่างสองหนุ่มต่างวัย กลับเขินใส่กันเสียอย่างนั้น..
ขอโทษจริงๆ มาต่อให้ได้แค่ 30% ก่อนนะคะ อีก 20% ขอเป็นพรุ่งนี้นะคะ
คือพิมพ์เสร็จแล้วแต่มันยังไม่ถูกใจ บทบู๊มันยังรู้สึกขาดๆ เกินๆ เลยขอเวลารีไรท์อีกวันนะคะ
ไม่อยากอัพหากมันยังรู้สึกว่าไม่ดีพอนะคะ ขออภัยอีกครั้งไว้พรุ่งนี้ได้อ่านสมใจแน่นอนค่ะ
ขอบคุณจากใจ ที่คอยติดตามให้กำลังใจกันแบบนี้
รักพวกคุณทุกคนจริงๆ :กอด1: :3123: :L1: :pig4:
-
ขอบคุณค่าาาา ตื้นเต้นจังเลยย
มีคนตามน้องตั้งสองกลุ่ม ขออย่าให้หวังร้ายทั้งสองกลุ่มเลยนะคะ
-
พรุ่งนี้ข้าเจ้าขอยาวๆน้าา
-
จะมีฉากบู๊ด้วยยย
รอๆๆๆ :mew1: :mew1: :pig4:
-
รอคิวบู๊คะ คุณชายจะช่วยเปลวไว้ได้ไหมหนอ
จะสงสารหรือยินดีกับเปลวที่คุมัีคุณชายช่วย
-
o13
อีกกลุ่มน่าจะมาจากทางฝั่งพ่อของเปลว
งานนี้มะรุมมะตุ้มแย่งเปลวกันแน่ๆ
ขอให้เปลวปลอดภัย
บวกเป็ด
:pig4:
-
หวานๆ คุณชายกับน้องเปลว
-
รอพรุ่งนี้จ้า :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ชายเพชร น่ารัก :-[ ค่อยๆขยับฐานะขึ้นมา
ว่าแต่เปลวจะหนีคนที่ตามยังไงกันล่ะสองกลุ่มเลย
แล้วอีกกลุ่มนี่คือใคร ใครส่งมา ไม่ได้มาดีทั้งสองกลุ่มเลย
เปลวสู้ๆ
-
โอ้ยยยตื่นเต้นนน
ที่มา2คน น่าจะเปนคนของวังสั่งมาชัวร์
แม่มมมมตื่นเต้นชิงๆ
-
รออีกจ้า
-
จะรอดมั้ยเนี้ย ใครจะมาช่วยไว้นะ
-
โฮ เข้มข้น...เปลวโดนหมายชีวิตหรอเนี่ย ใจร้ายจริง ๆ
ไม่รู้เป็นย่าหรือเมียตามกฎหมายของพ่อกันแน่ น่ากลัว
พี่ชายเพชรปกป้องน้องให้ได้นะ จะรอพรุ่งนี้ค่ะ เช้าเลยได้ป่ะ?
-
ไม่ว่าหรอกค่า ได้อ่านทุกวัน ดีเสียอีก :mew1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:angry2: อย่าให้รู้นะเปนคัยที่จะหมายเอาชีวิตเปลวพ่แงจะกะถืบให้ตายตาตีนเลย :mew5: :z6:
-
อีกฝ่าย็จะมากำจัดด้วยสินะ
-
หญิงมุกน่ารักมากเลย ขี้เล่น น่ารัก เป็นกันเอง ไม่เจ้ายศเจ้าอย่าง ความคิดดี เพอร์เฟ็คเกิร์ลจริงๆ o13 แบบนี้อยากเชียร์ให้มีคู่พระเอกชาย-หญิงของหญิงมุกให้เห็นในเรื่องบ้างเลยนะเนี่ย คนดีๆแบบนี้ก็อยากให้เจอคู่คนดีๆน่ะนะ
เปลวน้อออออ ทำเวรทำกรรมอะไรไว้นะถึงเจอแต่คนตามล่า พี่ชายเพชรจะช่วยยังไงน๊าาาาา :เฮ้อ:
*เรียกกันน่ารักเชียว พี่หญิงมุก (ไม่นึกว่าจะเป็นพี่แหะ) พี่ชายเพชร (อายุแอบเยอะเหมือนกันนะเนี่ย) กรี๊ดกร๊าด!++ :o8:
-
o18
-
กลุ่มนึงของเสี่ยวิกรม อีกกลุ่มคนของวังมณีรมณ์หรือเปล่าอ่ะ
ถ้าใช่คนของวัง บางทีคุณชายเพชรจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมาก
เดี๋ยวหมดหล่อ เอ๊ะ! หรือจะให้เจ็บตัวดี จะได้ใหัเปลวคอยดูแล. อิอิ
-
อีกพวกนี่พวกเดียวกับที่ตามล่าแม่เปลวป๊ะเนี่ยมาแนวนี้ หญิงมุกนี่ก็ออกน่าออกตามากกกกก
-
เขินกันไปมา~พี่ชายเพชรกับน้องเปลว
-
พี่ชายเพชรนี่นิ่งๆแต่วินสุดนะครับ
ทำน้องเปลวของเราหวั่นไหวได้อ่ะ o18
-
น้องเปลวมีเขินคุณชายด้วย
-
Love is in the air....
-
รอ ร๊อ รออออออ
-
รอตอนต่อไป
-
:katai2-1: :katai4:
-
อะไร? ยังไง? ใครมา? มาทำไม?
น้องเปลวไปกะพี่ชายนะคะลูกกกกก
-
Waiting.......... :katai4:
-
แอบเขินกันจนคนอ่านพลอยเขินไปด้วย อิอิ ^///^
หญิงมุกกับหนิมต่างอยากจับคู่ให้สองคนนี้ น่ารักดี
มีคนตั้งสองกลุ่มจะจับตัวเปลว คงชุลมุนน่าดูเนอะ
-
รออยู่น้า :katai3: :katai3: :katai3:
-
เรารออยู่นะ ^^
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน น่ารักมากค่ะ
เสียใจที่ไม่เข้ามาอ่านตั้งแต่แรกๆ
แต่ตอนนี้รู้สึกดีมากที่ได้อ่าน
รอตอนต่อไปค่า
-
Part 8
ครบ 100%
“รสชาติเป็นยังไงค่ะน้องเปลว”
หญิงมุกถามทันที หลังเปลวตักผัดหอยเชลล์ลองทาน ส่วนผสมที่ตบแต่งในจานมีแผ่นทองเปลวใส่มาให้ด้วย
ตามความต้องการของลูกค้าไม่ผิดเพี้ยน
“รสชาติปกติเหมือนทุกครั้ง ที่เปลวมากินร้านเฮียไม่แตกต่างครับ ที่แปลกคงเป็นครั้งแรก เปลวกินทองลงท้อง..ฮะฮ่าๆ”
เปลวหัวเราะหลังพูดจบประโยค ใบหน้าอมชมพูหัวเราะโชว์ฟันขาว น่ามองน่ารักเข้าไปใหญ่ดูเป็นธรรมชาติสุดๆ
“พี่ชายเพชรลองทานสิคะ ของโปรดนี่คะ” หญิงมุกคะยั้นคะยอคุณชายเพชรให้ตักอาหารจานพิเศษทานบ้าง
ดวงตาคมเข้มเลิกคิ้วสูงก่อนจะสบตาน้องสาวสุดแสบ แต่มุมปากกลับจุดรอยยิ้มขำตามเปลวไปด้วย
ในความคิดคุณชายมองเปลวเป็นคนซื่อ หลงกลหญิงมุกโดยไม่เฉลี่ยวใจ แต่เมื่อเห็นเปลวหัวเราะมีความสุข
ก็พลอยรู้สึกดีไปด้วย คุณชายยอมตักผัดหอยเชลล์ของชอบตามคำชวนไม่อิดออดลังเล
สำคัญยังทานทองเปลวแผ่นบางที่ตบแต่งไปด้วยอีก
“เป็นยังไงบ้างคะพี่ชาย อร่อยพอกับร้านที่เคยทานประจำไหมคะ” หญิงมุกอมยิ้มถามอย่างขบขัน
ไม่คิดว่าจะทำให้พี่ชายเพชรทานทองเปลวได้นี่สิ นึกว่าจะลีลาท่ามากไม่ทานแล้วเสียอีก
ยังดีที่พี่ชายไหลตามน้ำไม่ทำให้เธอเสียหน้า ถูกมองว่าหลอกเด็กพานเสียผู้ใหญ่เอาได้
“อืม..อร่อยครับ” คุณชายบอกไปตามความรู้สึก ฝีมือร้านเฮียกวงถือว่าทำอาหารรสชาติดีทีเดียว
เปลวก็ลุ้นรอฟังคำตอบคุณชาย พอได้ยินถึงกับยิ้มพราว ไม่ผิดหวังที่พาสองพี่น้องราชนิกุลมาลองทานร้านเฮียกวง
“โชคดีไปพี่ชายเพชรถูกใจฝีมือเฮียกวง ไม่อย่างนั้นหนิมคงไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน อุตส่าห์มั่นใจฝีมือเฮียแก
ถ้าบอกไม่อร่อยนี่จบเห่” สนิมทำให้บรรยากาศฮาขึ้นมาอีกครั้ง เสียงหัวเราะระหว่างทานมื้อดึกจึงมีตามมาไม่ขาด
ทุกคนต่างเป็นกันเองไม่อึดอัดวางตัวลำบากเลยแม้แต่น้อย คงเป็นเพราะว่าไม่มีใครปั้นสีหน้าสงวนท่าทีใส่กันมากกว่า
“นี่ครับ..กระเป๋าตังค์” คุณชายล้วงในเสื้อสูทหยิบกระเป๋าตังค์ของเปลวออกมาวางให้บนโต๊ะ
หลังผ่านพ้นอาหารมื้อดึกเสร็จสิ้นเรียบร้อย
“ขอบคุณครับ โชคดีตกอยู่ในรถพี่ชาย” เปลวยกมือไหว้นอบน้อมด้วยความเต็มใจ
ยิ่งรับรู้วัยวุฒิคุณชายเพชรแก่กว่าเป็นรอบ ไม่ทำให้รู้สึกตะขิดตะข่วงกับการยกมือไหว้เลยสักนิด
“ตรวจดูให้เรียบร้อยก่อน ของสำคัญอยู่ครบหมดไหม” คุณชายกลับทอดยิ้มอ่อนโยน
กำชับเปลวให้ตรวจดูสิ่งของในกระเป๋าอีกต่างหาก เปลวยิ้มตอบก่อนเปิดกระเป๋าสำรวจ
กระทั่งใบหน้าสวยซึ่งซับเลือดฝาด พลันจืดเจื่อนเผือดซีดลงทันตาจนผิดสังเกต
“ว่าไงมึง” สนิมร้อนใจถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“ของที่แม่กูให้..ไม่อยู่ในกระเป๋า” เปลวตอบเสียงแหบโหย
“อะไรคะ ที่หายไป” คุณหญิงมุกรับลูกทันที
“เป็นเข็มกลัดฝังเพชรครับ ใช้สำหรับติดเนคไทเปลวไม่รู้หรอกครับว่ามีราคาค่างวดเท่าไหร่
เพียงแต่ของชิ้นนี้เป็นตัวแทนแม่ให้เปลวเก็บรักษา ย้ำว่าดูแลให้ดี เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่เปลวได้จากแม่ก่อนที่ท่านจะเสีย”
เปลวน้ำเสียงฟังดูเศร้าลงไปถนัด
“แม่ของเปลวชื่อคุณมัลลิกาใช่ไหมครับ” คุณชายชิงถามเสียเอง
เปลวมองหน้าคุณชายด้วยความสงสัย หลังได้ยินชื่อแม่เอ่ยจากปาก
“ไม่ต้องแปลกใจ พี่เห็นรูปใบเล็กของคุณมัลลิกาในกระเป๋า พอจะจำเธอได้”
คุณชายรีบเฉลย ก่อนเปลวจะเข้าใจในทางที่ผิด อาการนิ่งเงียบไม่ตอบของเปลว
ทำให้สองพี่น้องรู้สึกบรรยากาศไม่ผ่อนคลายไปเสียแล้ว
“น้องเปลวคะพี่มุกอยากขอร้องให้ไว้ใจพวกเรา พี่มุกกับพี่ชายมีคำถามสำคัญต้องการให้น้องเปลวตอบตามความเป็นจริง
ไม่ต้องระแวงว่าพี่ชายกับพี่มุกจะคิดร้าย หลังได้ฟังคำตอบของน้องเปลวพี่มุกรับปากว่าจะบอกเหตุผลให้น้องเปลวได้รู้
พวกเรามีความจำเป็นอะไรถึงได้ต้องการฟังเรื่องราวของน้องเปลวกับแม่” หญิงมุกเป็นคนพูดโน้มน้าวเปลวเสียเอง
“ไม่ใช่เปลวไม่ไว้ใจนะครับ เปลวไม่รู้พี่ชายกับพี่หญิงมุกอยากฟังอะไรจากเปลวมากกว่า”
สองพี่น้องราชนิกุลสูงศักดิ์ ถึงกลับถอนหายใจโล่ง เมื่อเปลวตอบแบบนี้ นึกว่าจะลำบากใจหวาดระแวงไปแล้วเสียอีก
“พี่ขอถามเปลวนะครับ เปลวเป็นลูกของคุณมัลลิกาใช่หรือเปล่า”
คุณชายถือโอกาสป้อนคำถาม เพื่อให้เปลวเป็นฝ่ายตอบมาจะดีกว่า
“ครับ” เปลวยอมรับสั้นๆ
“แล้วคุณพ่อล่ะครับ” คำถามต่อมาทำเอาเปลวชะงักทันที
จนสองพี่น้องวังมณีรมย์ยังมองออก ว่าเปลวอึดอัดที่จะตอบคำถามนี้
“ทำไมค่ะน้องเปลวลำบากใจอะไร ที่จะพูดถึงคุณพ่อ” หญิงมุกชิงถามเสียเอง
“บอกพวกพี่ตามตรง เปลวไม่รู้หรอกว่าพ่อเปลวเป็นใครชื่ออะไร แม่ไม่ยอมบอกพ่อของเปลวเป็นใคร”
เปลวถอนหายใจก่อนจะยอมบอกกับสองพี่น้อง ซึ่งก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน
ทำไมถึงกล้าพูดปมในใจให้ทั้งสองรับรู้ได้ เรื่องส่วนตัวของเปลวยกเว้นสนิม
ไม่มีใครเคยได้ยินได้ฟังจากปากเปลวแบบนี้มาก่อน เปลวรู้สึกว่าแววตาท่าทางของคุณชายคุณหญิงมุก
ที่จับจ้องอยู่เต็มไปด้วยความห่วงใย และกังวลฉายชัดไม่มีการเสแสร้งให้จับพิรุธถึงความคลางแคลงแม้แต่น้อย
นี่คือส่วนหนึ่งทำให้เปลวยอมปริปาก
“คุณมัลลิกาไม่เคยแย้มพรายเลยหรือครับ คุณพ่อเป็นคนที่ไหน” คุณชายเพชรรัตน์ตะล่อมถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนสุดๆ
เมื่อสัมผัสได้ว่าเรื่องนี้ละเอียดอ่อน มีผลกระทบต่อความรู้สึกเปลวอย่างมาก
“เป็นคนของวังมณีรมย์ แต่แม่ไม่ยอมบอกเป็นใคร” เปลวพูดจบถึงกับถอดแว่นสีชาเผยดวงตาสวย
บัดนี้ขมึงดุอย่างกับกำลังโกรธใครอยู่ ลืมกระทั่งสายตาจ้องเขม็ง ประสานดวงตาคมเข้มของคุณชายไม่กะพริบ
แถมไม่มีหลบอีกต่างหาก ผิดจากก่อนหน้าที่ไม่กล้าปะทะสู้ตาด้วย ตอนนี้อารมณ์บางอย่างคุกรุ่นทำให้เปลวจ้องขึงแบบนั้น
“เปลวใจเย็นมึง” สนิมเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนรัก จับแขนเปลวเขย่าพร้อมเตือนสติไปด้วย
ในขณะคุณชายคุณหญิงรู้สึกแปลกการกระทำของเปลว ดูไม่ปกติธรรมดาเหมือนโมโหใครอยู่
“คนของวังมณีรมย์ พ่อน้องเปลวเป็นคนในวังพี่อย่างนั้นใช่ไหม” คุณชายเพชรย้ำถามให้แน่ใจ
แม้จะเริ่มเทน้ำหนักตามที่คาดเดาไว้ แต่ก็ยังคิดเผื่อผิดพลาดด้วย ในเมื่อเปลวเองก็บอกอยู่ไม่รู้จักชื่อสกุลของพ่อ
“ครับแม่บอกแค่นี้ แม่ยังห้ามไม่ให้เปลวข้องเกี่ยวคนในวังมณีรมย์ แต่คงไม่ทันแล้วครับ
ตอนนี้เปลวรู้จักพี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุก ซึ่งเป็นคนของวังมณีรมย์ถึงสองคน”
เปลวใช้น้ำเสียงติดไปทางตัดพ้อกึ่งประชดนิดๆ สองพี่น้องราชนิกุลจับความรู้สึกได้อย่างชัดเจน
“พอจะบอกให้พี่รู้ได้ไหมครับ คุณมัลลิกาเธอมีเหตุผลอะไรถึงห้ามไม่ให้น้องเปลวข้องเกี่ยวกับคนวังมณีรมย์”
คุณชายยังสุขุมใจเย็นคอยป้อนคำถามอย่างต่อเนื่อง โดยไม่แสดงท่าทีไม่พอใจที่เปลวใช้น้ำเสียงประชดประชัน
เหมือนรู้สึกรังเกียจคนของวังมณีรมย์ไปเสียแล้ว
“พี่ชายอยากรู้จริงๆ หรือครับ” นั่นไง เปลวที่อยู่ในลุคน่ารักสุภาพหายไปไหน ตอนนี้กลับเห็นเปลวมีท่าทางยียวนเอาเรื่อง
ไม่ใช่คนหัวอ่อนยอมใครง่ายๆ แม้คุณหญิงมุกไม่ค่อยปลื้มอาการเอาเรื่องของเปลวเท่าไหร่
แต่เธอก็อดขำจนต้องเบือนหน้าหนีเฉมองที่อื่น กลัวกลั้นหัวเราะไม่ไหวกับท่าทางของเปลว
ซึ่งกำลังพองตัวเป็นลูกแมวขู่ฟ่อๆ กวนประสาทคุณชายเพชรอยู่ขณะนี้ ไม่ได้ดูน่ากลัวเลยแม้แต่น้อย
ตรงข้ามกับดูน่ารักเหมือนกำลังแง่งอนใส่พี่ชายเพชรเสียเช่นนั้น
“ถ้าเปลวนับถือพี่เป็นพี่ชาย พี่ขอใช้สิทธิละลาบละล้วงในฐานะคนเป็นพี่ ที่กำลังรู้สึกเป็นห่วงน้องจะได้ไหม”
คุณหญิงมุกถึงกับกัดเม้มริมฝีปากขยุ้มชุดราตรีจนมือเกร็ง ฟินไปกับคำพูดคุณชายเพชรที่เจาะจงบอกกับเปลวโดยเฉพาะ
ให้ตายอะไรจะอบอุ่นหวานละมุนปานนั้น ตั้งแต่เล็กจนโตคำพูดลักษณะนี้พี่ชายไม่เคยใช้กับใคร
เธอเองเป็นน้องในไส้พี่ชายเพชรต่อให้สุภาพอ่อนโยนด้วยแค่ไหน
ก็ไม่เคยใช้คำพูดละมุนละม่อมเหมือนล่อหลอกเด็กเล็กๆ ได้น่ารักน่าชังได้ขนาดนี้
สีหน้าของเปลวไร้แว่นอำพราง ทำให้สังเกตใบหน้ารูปไข่สวยใสได้ถนัดถนี่ จากขึงตึงซ่อนความไม่พอใจให้เห็น
บัดนี้ดูผ่อนคลายลงไปทันตา หน้าสวยซับเลือดฝาดจนเห็นริ้วแดงยังแก้มนวล กลับไม่กล้าสบตาคุณชายเพชรขึ้นมาเสียอย่างนั้น
ความกร่างเพราะอารมณ์กรุ่นโกรธลดทอนหายไปเป็นปลิดทิ้ง เพียงประโยคจริงใจเต็มไปด้วยความอาทรจากปากหยักสวยได้รูป
ของคุณชายเพชรรัตน์ประโยคเดียว เปลวก็มีอาการอย่างที่ว่า
“เปลว..กูว่ามึงควรเล่าให้คุณชายฟัง กูเองก็อยากให้มึงคลายปมในใจบ้าง
บางทีการพูดความจริงอาจทำให้อะไรที่ไม่รู้ มึงอาจจะได้ข้อมูลจากคุณชายก็เป็นได้”
คำแนะนำของสนิม ทำให้เปลวลดทิฐิลงเกือบหมด พูดให้ถูกคุณชายคุณหญิงเป็นคนรุ่นใหม่
ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นในเรื่องที่ผู้ใหญ่เขาทำก็เป็นได้
“ก็ได้ครับเปลวจะเล่าให้พี่ชายฟัง..บลาๆ” ในที่สุดเรื่องราวหนีตายของแม่มัลลิกาในขณะอุ้มท้อง
จนต้องระหกระเหินมาอาศัยอยู่กับเพื่อนซึ่งเป็นแม่ของสนิม กระทั่งสองสาวให้กำเนิดทารกเพศชาย
คือเปลวกับสนิมเติบโตมาด้วยกัน เป็นเหมือนพี่น้องเพื่อนรักเพื่อนตายจนทุกวันนี้ ต้องผ่านความยากลำบากแค่ไหน
พรั่งพรูจากปากเปลวไม่มีหมกเม็ดรายละเอียด เท่าที่แม่มัลลิกาได้ถ่ายทอดให้ฟังจนหมดเปลือกเลยทีเดียว
“เป็นแบบนี้นี่เอง ถ้าเช่นนั้นคำถามสุดท้ายเข็มกลัดเนคไทฝังเพชรที่คุณมัลลิกาให้เปลวเก็บรักษาไว้
เธอได้บอกเปลวไหม..ว่าได้มาจากใคร” คุณชายยิงเข้าประเด็นสำคัญทันที คุณหญิงมุกก็ลุ้นคำตอบด้วยใจระทึก
“แม่บอกเป็นของแทนใจจากพ่อ ได้มอบให้แม่เก็บเอาไว้”
“คือเข็มกลัดอันนี้ใช่ไหมครับ พี่คืนให้นะครับ” คุณชายเพชรล้วงเข็มกลัดเนคไทฝังเพชรยื่นให้
ทำเอาเปลวถึงกับตาโตเมื่อเห็นของสำคัญที่คิดว่าจะไม่ได้คืนเสียแล้ว
“พี่ชายเก็บเอาไว้หรือครับ” เปลวถามพร้อมกับรับเข็มกลัดมาอย่างทะนุถนอม เหมือนกลัวมันจะหายไปต่อหน้าต่อตา
“พี่ต้องการฟังข้อมูลจากปากเปลวก่อน เพราะเข็มกลัดนี้เป็นของสำคัญในวังมณีรมย์เช่นกัน”
คุณชายตอบโดยไม่คิดปกปิดความจริง
“ของสำคัญวังมณีรมย์..” เปลวครางเสียงแผ่ว
“โป๊ะเช๊ะ! เป็นของท่านอาทองเกล้าพี่ชายคาดเดาไม่ผิดเลยเนอะ”
คุณหญิงมุกออกอาการมากกว่าใคร ถึงกับเก็บความดีใจไว้ไม่อยู่
“หมายความว่ายังไงครับ” กลับเป็นเปลวกลายเป็นฝ่ายงุนงงบ้าง
“ท่านอาทองเกล้า หรือหม่อมเจ้าทองเกล้าคือพ่อของเปลวไงครับ” คุณชายเฉลยถึงตัวตนของพ่อผู้ให้กำเนิดเปลว
ทั้งคำพูดและน้ำเสียงเน้นชัดๆ ช้าๆ อย่างจริงจัง ไม่เหมือนเป็นการพูดเล่นแม้แต่น้อย
“หม่อมเจ้าทองเกล้า พ่อของผม” เปลวทวนชื่ออีกครั้ง
ดวงตาสวยมีประกายรื้นวาวน้ำขึ้นมาทันที ทั้งตื่นเต้นดีใจที่รู้ว่าพ่อเป็นใคร
“ใช่ครับ ท่านอาทองเกล้าเป็นอนุชาท่านพ่อของพี่กับหญิงมุกครับ ท่านประสบอุบัติเหตุตอนไปเที่ยวเขาใหญ่
จนต้องทำกายภาพบำบัดพักฟื้นภายในวังมณีรมย์ ท่านย่าจ้างคุณมัลลิกาพยาบาลวิชาชีพมาคอยดูแลเป็นการส่วนตัว
สองท่านรักใคร่ชอบพอกันจนมีพยานรัก..น้องเปลวไงครับ พี่ไม่รู้เกิดปัญหาอะไรคุณมัลลิกาถึงได้หนีออกจากวัง
ในขณะกำลังตั้งครรภ์ ช่วงเวลานั้นพี่อยู่ลอนดอน ถ้าเข็มกลัดเนคไทของน้องเปลวเป็นของแทนใจ
ที่คุณมัลลิกาบอกพ่อได้มอบให้แม่ น้องเปลวคือสายโลหิตท่านอาทองเกล้าไม่ผิดไปจากนี้แล้วครับ”
คุณชายอธิบายถึงความเป็นมาให้เปลวได้รับรู้
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ผมเป็นลูกชายหม่อมเจ้าทองเกล้า มณีรมย์”
เปลวดูเหมือนคนละเมอไปเสียแล้ว ตาสวยเหม่อลอยทวนถามซ้ำ ในสิ่งที่คุณชายเพิ่งบอกอย่างไม่เชื่อว่าเป็นความจริง
“ใช่ค่ะน้องเปลว..เปลวเป็นทายาทสายโลหิตของท่านอาทองเกล้า
ถ้าจะให้แน่ใจคงต้องตรวจ DNA ถึงจะยืนยันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์”
คุณหญิงมุกร่วมสนับสนุน เพื่อให้เปลวเกิดความมั่นใจ
“ตรวจ DNA หรือครับ” เปลวหันมองหน้าคุณหญิงมุก ย้ำถามเธอ
“ใช่ครับเรื่องนี้เราคงต้องทำกัน เพราะมีผลต่อพินัยกรรมโดยตรง” คุณชายชิงตอบเสียเอง
“พินัยกรรมอะไรอีกหรือครับ” เปลวไม่เข้าใจงุนงงสงสัยไปใหญ่
“พินัยกรรมวังมณีรมย์ ระบุชัดทายาทสายโลหิตท่านอาทองเกล้า มีส่วนแบ่งในกองมรดก 1 ใน 4
ทายาทคนนั้นคือเปลว ถึงเวลาที่พี่ในฐานะผู้ครอบครองกรรมสิทธิ์วังมณีรมย์คนปัจจุบัน
จะทำหน้าที่พาเปลวกลับวัง เพื่อรับสิทธิพึงมีพึงได้ตามพินัยกรรม ด้วยตัวพี่เองไงครับ”
คุณชายชี้แจงให้เปลวเข้าใจพอสังเขป แต่เปลวกับสนิมตาโตไปแล้วเรียบร้อย
เพียงชั่ววินาทีชีวิตพลิกผันตาลปัตรอย่างเหลือเชื่อสุดๆ
“เปลวมึงเป็นลูกหม่อมเจ้าหรือนี่” สนิมพลอยตื่นเต้นดีใจไปด้วย
“ไม่เท่านั้นนะคะ น้องเปลวยังต้องรับฐานันดรศักดิ์ให้ตัวเองด้วย คำนำหน้าชื่อของน้องเปลวต้องเป็นหม่อมราชวงศ์
ซึ่งพินัยกรรมได้ระบุเอาไว้เช่นกัน” คุณหญิงมุกรีบบอก เพิ่มรายละเอียดในส่วนที่ไม่ได้พูดถึงอีก
“หม่อมราชวงศ์ เหมือนคุณชายคุณหญิงหรือครับ” สนิมถาม
“ใช่จ๊ะสนิม น้องเปลวเป็นหม่อมราชวงศ์” คุณหญิงยืนยัน
“โอ้แม่เจ้า..หนิมมีเพื่อนเป็นราชนิกุล” สนิมทำตาเคลิ้มฝันไปแล้ว
“ไม่ใช่มีแค่เพื่อนเสียหน่อย ยังมีพี่ชายพี่สาวที่เป็นหม่อมราชวงศ์ด้วยไม่ใช่หรือน้องหนิม
ทิ้งพี่กับพี่ชายเพชรได้ยังไงตกลงเป็นพี่น้องกันแล้ว”
คุณหญิงมุกรีบทักท้วงสนิมทันที เกรงตกหล่นอดมีน้องชายอย่างสนิม
“จริงสิ..หนิมขอโทษพี่หญิงมุก อารามมัวแต่ตื่นเต้นเรื่องของเปลว
วันเดียวมีทั้งพี่ชายพี่สาวเพื่อนรักเป็นหม่อมราชวงศ์ ดวงกำลังรุ่ง ฮะฮ่าๆๆ”
เสียงหัวเราะของสนิม ทำทุกคนพลอยขำตาม บรรยากาศกลับสู่ความเฮฮาหรรษาอีกครั้ง
หลังความจริงที่เป็นปมในใจของเปลวถูกคลี่คลาย เปลวรู้จักชื่อสกุลของพ่อแล้ว
ที่เหลือคงต้องรอดูต่อไป..ว่าเปลวจะตัดสินใจยังไง
“เปลวขอเวลาได้ไหมครับ คือเปลวยังไม่พร้อมที่จะเข้าวังไปกับพี่ชายเพชรพี่หญิงมุกครับ
ถ้าต้องไปเปลวคงต้องเอาหนิมไปอยู่ด้วย” นี่คือความกังวลที่เปลวยังไม่รับปาก
ว่าจะเดินทางเข้าวังไปพร้อมสองพี่น้อง ซึ่งโน้มน้าวให้เข้าวังพร้อมกัน เพื่อจะได้ทำทุกอย่างให้ถูกต้อง
“เรื่องสนิมไม่ใช่ปัญหา เปลวไม่พาไปด้วยสิพี่หญิงมุกจะโกรธล่ะ
ประเด็นเปลวต้องใช้เวลานานแค่ไหน ถึงจะเข้าวังไปคลี่คลายเรื่องราวที่ยังค้างคาให้ถูกต้องแล้วเสร็จ
พี่ชายเองจะได้ทำภารกิจที่รับปากท่านย่าก่อนท่านจะชีพิตักษัย
โดยไม่ต้องรู้สึกค้างคาใจอะไรอีก” คุณหญิงมุกยิงคำถาม
“เปลวยังให้คำตอบไม่ได้ครับพี่หญิงมุก เปลวขอเคลียร์เรื่องงาน ถ้าจะเข้าวังก็ต้องจัดการเรื่องส่วนตัว
คาดว่าอย่างเร็วคงไม่เกินสองอาทิตย์ อย่างช้าไม่ถึงเดือน ขอจัดการเรื่องงานร้านขายเสื้อผ้าของสนิมอีกเล็กน้อย
เรื่องเข้าวังเป็นเรื่องใหญ่ ขอเวลาเปลวทำความเข้าใจหน่อยนะครับ” เปลวกลับอ้อนได้น่ารัก จนคุณหญิงมุกถึงกับใจอ่อน
“เอาเถอะ พี่เข้าใจน้องเปลวต้องใช้เวลาทำใจต่อการเปลี่ยนแปลง ที่เกิดขึ้นกะทันหัน
ที่เร่งเพราะยังมีภารกิจต้องพาน้องเปลวไปเข้าคอร์สการเข้าสังคมการวางตัวที่หนีไม่พ้น
เมื่อวังมณีรมย์เจอสายโลหิตของท่านอาก็ต้องเปิดตัวต้อนรับแถลงสื่อ
เพื่อให้เปลวมีจุดยืนในฐานะมณีรมย์คนหนึ่ง สิ่งเหล่านี้พี่ต้องเตรียมน้องเปลวให้พร้อม”
คุณหญิงมุกไม่ได้พูดเกินจริง หากพาเปลวซึ่งคุ้นเคยการใช้ชีวิตสามัญชนเข้าวังล่ะก็
ก่อนพบปะชนชั้นสูง ย่อมต้องผ่านการฝึกฝนเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย
“ตกลงครับ เปลวเข้าใจดี ถึงตอนนั้นเปลวยินดีให้พี่หญิงมุกเป็นที่ปรึกษาพี่เลี้ยงส่วนตัว ไม่บิดพลิ้วแน่นอน”
เปลวติดตลก เรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มพึงพอใจจากคุณหญิงมุกคุณชายเพชร
โดยสองพี่น้องราชนิกุลไม่เร่งรัดเปลวอีก เพราะเข้าใจปัญหาที่เปลวต้องสะสางด้วยดี
“พี่ชายเพชรค่ะ หญิงรู้สึกเหมือนโดนใครจ้องไม่รู้” คุณหญิงมุกบอกกับคุณชาย
หลังเบนซ์คันหรูเคลื่อนออกจากที่จอดได้ไม่นาน กำลังจะพาเปลวกับสนิมไปส่งที่คอนโด
หลังจากพูดคุยทำความตกลงเป็นที่เข้าใจตรงกันแล้ว
ทั้งสองพี่น้องแม้จะอยู่ในอารมณ์ดีใจ แต่ไม่ได้ทำตัวประมาท
“ระวังตัวด้วย พี่รู้สึกไม่ต่างกัน” คุณชายกระซิบบอกเบาๆ พี่น้องมณีรมย์เข้าใจตรงกัน
คุณหญิงมุกคลำใต้กระโปรงในชุดราตรี เพื่อให้อุ่นใจว่าปืนพกขนาดจิ๋ว
ที่เธอเสียบตรงขาอ่อนยังอยู่ดีไม่หายไปไหน จนแน่ใจทุกอย่างพร้อม..ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คุณชายเองไม่ต้องพูดถึง ในสูทสีดำเรียบหรูอาวุธปืนส่วนตัวกลับซุกซ่อนมิดชิดพร้อมใช้งาน
ทั้งสองพี่น้องไม่เคยประมาท ยิ่งพระญาติล้วนมีเหตุให้ชีพิตักษัยจนไม่เหลือใครยิ่งต้องระมัดระวัง
ไม่ต้องสงสัยทำไมทั้งสองพี่น้องถึงคุ้นเคยการพกพาอาวุธ ตอนเรียนอยู่ต่างประเทศได้รับการฝึกยุทธวิธี
ใช้อาวุธตลอดจนฝึกศิลปะป้องกันตัว ทั้งคุณชายคุณหญิงร่ำเรียนจนชำนาญ
เพราะเป็นพระประสงค์ของท่านพ่อเตรียมการให้แต่เนิ่นๆ ท่านทรงทราบถึงภยันตรายที่จะเกิดกับประมุขของวังมณีรมย์
ซึ่งยืนอยู่บนความเสี่ยง จึงรับสั่งให้คุณชายคุณหญิงเรียนยุทธวิธีป้องกันตัวไว้ตั้งแต่เด็ก
“ขอบคุณมากนะครับ ที่มาส่งเปลวกับหนิม” เปลวเป็นคนพูดขึ้น
หลังคุณชายเพชรพามาถึงหน้าคอนโดโดยสวัสดิภาพ
“ครับ..ดูแลตัวเองนะครับ” คุณชายจุดยิ้มหล่อส่งให้อย่างอ่อนโยน เปลวกลับเขินหน้าแดงหูแดง
ยิ่งรู้ตัวเองมีส่วนพัวพันเป็นเครือญาติคุณชายยิ่งรู้สึกตื้นตันใจ โลกนี้ยังหลงเหลือญาติพี่น้องไม่ได้ตัวคนเดียวอย่างที่คิด
โดยเฉพาะพี่น้องชายหญิงที่อยู่ใกล้แล้วรู้สึกอุ่นใจแบบนี้ด้วย
“ขอเบอร์โทรน้องเปลวให้พี่หญิงมุกด้วยสิคะ เผื่อพี่หญิงจะเอาไว้ติดต่อน้องเปลวได้สะดวก”
คุณหญิงมุกรอบคอบรีบขอเบอร์เปลว
“ได้ครับเบอร์เปลว 099xxxxx เปลวเล่นไลน์ด้วยครับ ไว้พี่หญิงคุยไลน์กับเปลวได้เลย”
เปลวยิ้มสวยจนคุณชายถึงกับจ้องไม่กะพริบ ยอมรับทั้งชีวิตพบเห็นผู้ชายผู้หญิงทุกเพศทุกวัยนับไม่ถ้วน
แต่เปลวคือคนแรกที่ทำให้รู้สึกทึ่ง ไม่ว่าจะอยู่ในลุคผู้หญิงหรือผู้ชาย
เปลวก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ชวนมองได้ไม่เบื่อ แถมสบายตาอย่างบอกไม่ถูก
“โอเคเรียบร้อยแล้ว พี่ทักไลน์ไปแล้วนะรับแอดพี่ด้วยล่ะ” หญิงมุกบอกกับญาติผู้น้องที่เพิ่งพบกันหมาดๆ
รอยยิ้มงดงามของราชนิกุลคนสวยที่ส่งให้นั้น เต็มไปด้วยความสุขสดใสจริงใจไม่เสแสร้งแม้แต่น้อย
“ครับ..ถ้างั้นเปลวขอตัวนะครับ พี่ชายกับพี่หญิงจะได้รีบกลับไปพักผ่อน คืนนี้ก็ดึกแล้วหลับฝันดีนะครับ”
เปลวยกมือไหว้ลา สนิมเองก็รีบกระพุ่มมือไหว้ตามเช่นกัน
“ฝันดีเช่นกันค่ะ ถ้าจะให้พี่ชายฝันดีเปลวอย่าลืมฝันถึงพี่ชายนะ รับรองพี่ชายเพชรฝันดีทั้งคืนแน่”
คุณหญิงมุกกลับหยอดคำพูดทิ้งท้ายอย่างมีความหมาย ทำเอาคุณชายใบ้กินหน้าแดงเถือก
ไม่คิดว่าน้องสาวตัวดีจะพูดแบบนี้ สนิมเมื่อได้ฟังถึงกับยิ้มกรุ้มกริ่มส่งสายตาล้อเลียนเพื่อนอย่างไม่เก็บอาการ
เปลวเขินจนไม่กล้ามองหน้าคุณชาย กระทั่งไม่ตอบรับหรือปฏิเสธประโยคของหญิงมุก
ก้มงุดเปิดประตูลงรถในสภาพหูเหอแดงก่ำไปแล้วเช่นกัน ต้นเรื่องที่เป็นคนจุดระเบิดนั่งกลั้นหัวเราะชอบอกชอบใจยกใหญ่
เมื่อเห็นอาการของพี่ชายและน้องเปลว ใบ้กินเขินแดงอย่างที่เห็น นี่คือนิมิตหมายที่ดีเมื่อไม่ได้ยินคำตำหนิติเตียน
หรือการเอ่ยปรามจากปากคุณชายเพชร กระทั่งอาการปฏิเสธแสดงความไม่พอใจของเปลวก็ด้วย
ถ้าเกิดน้องเค้าไม่ชอบใจล่ะก็ ต้องส่งสัญญาณให้เธอรู้ไม่พอใจที่ล้อเลียน แต่เปลวกลับไม่ทำ
สนิมลงไปยืนตีคู่เปลวในสภาพอมยิ้มแก้มตุ่ย เพราะขำอาการเขินของเพื่อนที่ไม่เคยเกิดกับผู้ชายคนไหนมาหลายปีดีดัก
แต่กลับเริ่มออกอาการเพราะคุณชายสุดหล่อนามเพชรรัตน์ขึ้นมาอีกครั้ง แบบนี้จะให้คิดอะไรได้
นอกจากเปลวกำลังยอมเปิดใจให้ใครใหม่
จังหวะยืนรอให้รถคุณชายเคลื่อนออกจากบริเวณ สายตาสองคู่ที่เขินอายดันสบเข้าจังๆ แบบไม่มีใครตั้งใจ
เพียงความรู้สึกภายในเรียกร้องให้มองอีกฝ่ายในจังหวะเดียวกันพอดี ทั้งคุณชายและเปลวถึงกับชะงักจ้องกันค้างไปครู่
ก่อนเป็นเปลวที่เขินจนก้มมองปลายเท้ากลายเป็นหนุ่มขี้อายไปเสียแล้ว
คุณชายเห็นท่าทางของเปลวถึงกับเผยรอยยิ้มระบายทั่วใบหน้า ในความคิดพลันรู้สึก..น่ารักชะมัด!
คือสิ่งที่ผุดขึ้นในหัวคุณชายต่อปฏิกิริยาของเปลวที่แสดงออกอย่างไม่ตั้งใจ
เบนซ์หรูเคลื่อนออกจากบริเวณได้ไม่ถึงสิบเมตร ก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด
ทำให้คุณชายคิ้วกระตุก ถอยรถกลับมาในเสี้ยววินาทีด้วยซ้ำ
“เปรี้ยง!..”
“โอ้ย!” เสียงร้องเจ็บปวดที่ได้ยิน คุณชายคุณหญิงใจหล่นตาตุ่ม
ก่อนเอารถเข้าบังร่างสองหนุ่มที่เพิ่งส่งไม่ถึงอึดใจ เสียงลั่นกระสุนดังสาดเข้ามาต่อเนื่อง
แต่โดนตัวถังรถซึ่งกระสุนไม่สามารถทะลุได้ เพราะเป็นรุ่นกันกระสุนล่าสุด
“เปรี้ยงๆๆๆ!!..” คุณหญิงลดกระจกตะโกนบอกเปลวทันที
“ขึ้นรถเร็วเข้า” เสียงตะโกนสั่งทำให้เปลวได้สติ ประคองสนิมซึ่งดูท่าจะถูกยิง
โดยยังมองไม่เห็นว่าเป็นส่วนไหน แต่ที่แน่ๆ สนิมหน้าซีดเผือด
มือกุมบริเวณสีข้างแถวชายโครง ออกอาการเจ็บปวดเห็นได้ชัด
“เปรี้ยงๆๆ!!” เหมือนสงครามกลางเมืองพัทยาก็ไม่ปาน คุณชายใช้ปืนพกส่วนตัว
ลั่นกระสุนไปยังทิศทางซึ่งเป็นที่มาของเสียงปืนตอบโต้ไม่ลดละ
ในขณะที่เปลวเปิดประตูรถประคองสนิมเข้ามาอย่างทุลักทุเล
“ไปเลยค่ะพี่ชาย” คุณหญิงมุกเตือน เมื่อเห็นว่าสองหนุ่มขึ้นรถได้เรียบร้อยแล้ว
คุณชายปิดกระจกเหยียบคันเร่งออกรถทันที โดยกระสุนปืนยังยิงตามหลัง
ก่อนจะเห็นรถไล่ตามมาติดๆ เป็นรถสองคันที่ขับไล่กันมา แต่แปลกตรงที่ไอ้รถสองคันมันดันยิงใส่กันนี่สิ
“ใครมันยิงนังเปลววะ ตายห่าเกิดนังเปลวมันเป็นอะไรไป เสี่ยเล่นงานพวกเราตาย จัดการพวกมันก่อน”
สี่ชายฉกรรจ์ไล่ประกบรถปริศนาโดยกราดกระสุนใส่ จนผู้คนที่มีอยู่ประปรายบนท้องถนน
รวมถึงรถราต่างหลบเข้าข้างทางชุลมุนไปแล้ว
เมื่อรู้ตอนนี้เกิดสงครามประหัตถ์ประหารบนท้องถนนไล่ล่าอย่างกับหนังมาเฟีย
“ใครมันยิงใส่พวกเราวะ ระยำจริง” สองชายฉกรรจ์เป็นผู้ลงมือลั่นไกใส่เปลว
โดยรอจังหวะให้เบนซ์หรูของคุณชายเคลื่อนออกจากรัศมีบดบัง แต่กลับโดนคนข้างๆ
ที่เข้ามาขวางในจังหวะเหนี่ยวไกพอดี ทำให้รู้ได้ทันทีว่าเป้าหมายไม่ถูกยิง เพราะคนที่ล้มลงไปไม่ใช่เด็กชื่อเปลว
“เกิดอะไรขึ้นมีคนสองกลุ่มไล่ตามเรามาค่ะพี่ชาย แต่พวกมันกลับหันไปเล่นงานกันเอง
เปลวพอมีทางลัดตรงไหนแนะนำบ้างไหม” หญิงมุกรายงานสถานการณ์
คุณชายชำเลืองกระจกข้างมองรถที่ขับตามมาทิ้งห่างอยู่พอสมควร
เพื่อประเมินสถานการณ์ไปด้วย แต่ก็ยังแยกประสาทฟังการสนทนาที่คุณหญิงมุกบอกกับเปลว
“สนิมโดนยิงครับพี่หญิงมุก เลือดออกเยอะมากช่วยหนิมมันก่อน”
เปลวเสียงสั่น ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนที่อยู่ในอ้อมกอดซึ่งหน้าซีดเผือด
“โอเค..ใจเย็น เราจะรีบพาสนิมไปโรงบาล เปลวเอาผ้ากดตรงแผลเพื่อห้ามเลือดเอาไว้
พยายามอย่าให้สนิมหลับเป็นอันขาด” หญิงมุกสั่งการ
“ครับๆ “ เปลวรับผ้าเช็ดหน้าจากหญิงมุกมากดปากแผล
ตรงชายโครงของสนิมอย่างกระวนกระวายใจ กดทับเพื่อไม่ให้เลือดไหลมากกว่านี้
“ทนนิดหนิม อย่าหลับเดี๋ยวก็ถึงโรงบาลแล้ว” พร้อมกับเรียกเพื่อนเขย่าไปด้วย
สนิมตาปรือกัดฟันกรอด ไม่รู้เกิดซวยอะไรถึงมีลูกปืนเจาะชายโครงเข้าให้ โดยไม่ทันตั้งตัวแบบนี้
“เลี้ยวข้างหน้าครับ ตัดออกอีกเส้นจะเร็วกว่า” เปลวยังคุมสติมองทางรีบบอกคุณชายให้เลี้ยวเข้าทางลัด
ซึ่งตอนนี้รถที่ขับไล่หลังได้หายไปจากระยะสายตา เพราะมัวพะวักพะวงยิงปะทะกับรถอีกคัน
ทำให้คุณชายสามารถหนีการติดตามมาได้ กระทั่งถึงโรงพยาบาลใจกลางเมืองพัทยา
โดยสนิมถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินถึงมือหมอเป็นที่เรียบร้อย
“ใจเย็นครับสนิมต้องปลอดภัย” คุณชายจับบ่าเปลวที่ยืนหน้าห้องฉุกเฉิน
สีหน้าดูแย่สุดๆ ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนที่หายเข้าไปกับหมอและพยาบาลก่อนหน้านี้
“ใครครับที่ยิงหนิม มันไม่เคยมีเรื่องกับใคร ทำไมต้องยิงมันด้วย”
เปลวตั้งคำถามเพราะไม่เข้าใจ ที่มีคนปองร้ายเพื่อนซึ่งวันๆ เอาแต่ค้าขาย
“อย่าเพิ่งคิดอะไรนะคะ พี่อยากให้น้องเปลวทำใจให้สบายไม่ต้องกังวลกับเหตุการณ์
เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นธุระพี่ชายเพชร เราคงรู้ตัวคนร้ายในอีกไม่ช้า” หญิงมุกเดินเข้ามาจับมือเปลว
แล้วปลอบประโลมไปด้วยอีกคน เปลวคงเสียขวัญไม่น้อยสนิมมาถูกยิงต่อหน้าต่อตา
เปลวไม่ได้พูดอะไรอีก ได้แต่พยักหน้าตอบรับคำแนะนำของคุณหญิงมุก
สองพี่น้องเลี่ยงออกมายืนปรึกษาหารือกัน ปล่อยเปลวรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน โดยยังคงอยู่ในระยะสายตามองเห็นกันได้
“หน้าจะยิงพลาด พี่ชายคิดเหมือนมุกไหม” หญิงมุกเอ่ยขึ้นก่อน
“อืม..เป้าหมายไม่น่าใช่สนิม เป็นเปลวมากกว่า” คุณชายคิดไม่ต่างไปจากน้องสาว
“เป็นพวกไหนนะ มุกนึกไม่ออกจริงๆ” คุณหญิงตั้งคำถาม
“มากันสองกลุ่มพี่เองยังมืดแปดด้าน แต่มั่นใจเป้าหมายคือเปลวก็เพราะมีเหตุจูงใจ
พี่เคยช่วยเปลวหนีมาแล้วเมื่อช่วงบ่าย ที่ไม่ปักใจเชื่อว่าคนลงมือเป็นกลุ่มเดียวกับตอนกลางวัน
เพราะกลุ่มนั้นไม่ได้มีท่าทีลงมือหวังเอาชีวิต ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่วิ่งไล่จับเปลวให้ยุ่งยาก
ยิงเสียตรงนั้นก็คงจบไปแล้ว คงมีอีกกลุ่มที่ลงมือ ส่วนที่มันหันไปเล่นงานกันเองน่าจะมีจุดมุ่งหมายแตกต่างกัน
โดยรวมเปลวกำลังตกอยู่ในอันตราย พี่จะปล่อยให้เสี่ยงแบบนี้ไม่ได้แล้ว..หญิงมุก” คุณชายสรุปรวบรัด
“พี่ชายหมายความว่า..” คุณหญิงมุกพูดทิ้งท้ายแค่นั้น
“พี่ต้องพาเปลวกลับไปกับเรา ไม่อาจปล่อยให้อยู่นี่ ถึงขนาดหวังเอาชีวิตกันแบบนี้
แสดงว่ามีเบื้องลึกเบื้องหลัง บางทีน่าจะมีส่วนพัวพันที่เปลวเป็นลูกของท่านอาทองเกล้า
เรื่องนี้นอกจากเราคงมีใครตามสืบและกำลังลงมืออยู่แน่” คุณชายจ้องตาตอบน้องสาว
พร้อมกับวิเคราะห์ให้ฟังถึงความเป็นไปได้ที่กำลังครุ่นคิดถึงสาเหตุ ที่มีคนปองร้ายเปลว
“เปลวกำลังตกเป็นเป้าเล่นงาน ของคนที่กลัวจะเสียผลประโยชน์อย่างนั้นหรือคะพี่ชาย”
คุณหญิงมุกทำความเข้าใจได้ทันที
“อืม..อย่าลืมสิทายาทที่มีสิทธิในกองมรดก 1 ใน 4 ถ้าปรากฏตัวย่อมส่งผลต่อคนที่คาดหวังในส่วนนี้
เธอลองคิดดูน่าจะเป็นใครได้บ้างที่ไม่อยากให้เปลวเข้าวัง” คุณชายทิ้งปริศนาให้คุณหญิงขบคิด
“มุกพอจะเข้าใจแล้ว แบบนี้เปลวเสี่ยงมาก มุกเห็นด้วยที่พี่ชายจะพาเปลวเข้าวังไม่ต้องรอแล้ว
ในเมื่อเรื่องนี้ดูท่าจะมีคนชิงลงมือล่ะก็ พี่ชายต้องปกป้องน้องเปลวนะคะ” คุณหญิงมุกสีหน้าดูกังวลฉายชัด
“พี่จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นเด็ดขาด ตราบใดที่พี่ยังเป็นประมุขของวังมณีรมย์
พี่จะทำทุกวิถีทางให้ทายาทของท่านอาทองเกล้าได้รับสิทธิที่เป็นของเขาโดยชอบธรรม
เรื่องนี้พี่ไม่รอคงต้องขอร้องกึ่งบังคับไม่ว่าเปลวจะเห็นด้วยหรือไม่
เราให้น้องอยู่ในสภาวะสุ่มเสี่ยงต่อไปไม่ได้ เธอเตรียมพาเปลวเข้าวังได้เลยหญิงมุก”
คือข้อสรุประหว่างสองพี่น้องมณีรมย์ ต่างมีความเห็นตรงกันว่า
จะไม่ปล่อยให้เปลวอยู่จัดการภารกิจอย่างที่บอกไม่ได้ ไม่เช่นนั้นคงเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น
วันนี้จะว่าโชคร้ายแต่ก็เป็นความโชคดี ทำให้รู้ตัวและวางแผนป้องกันได้ทัน เพียงแต่คนรับเคราะห์เป็นสนิมนี่สิ...
ขอโทษด้วยนะคะ ที่เมื่อวานผิดนัด ร่างพังคนใกล้ตัวสั่งห้ามเด็ดขาดให้พักผ่อนทานยา
วันนี้จึงได้มีโอกาสมาอัพให้แล้วนะคะ เจอกันอีกครั้งวันจันทร์ค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ติดตามน้องเปลว o13 :L1: :pig4:
-
:z13: :z13:
-
เปลวจะได้เข้าวังแล้ว ขอให้สนิมปลอดภัย
-
:mew1:
-
:L2: จะเจออะไรในวังบ้างน้าหนูเปลว
-
สุขภาพสำคัญนะคะ นิยายมาเรื่อย ๆหรือมาช้าบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าสุขภาพแย่มันจะแย่ทั้งคุณลักษณ์ ทั้งนิยาย แล้วก็คนอ่านก็จะแย่ตามไปด้วยเพราะไม่ได้อ่านน่ะสิคะ :mew1: :mew1: :mew1:
ว๊าวว...น้องเปลวจะเข้าวังแล้ว ว่าแต่อยากกินบ้างจังไอ้หอยเชลผัดทองเปลวเนี่ย มันจะอร่อยขนาดไหนกันนะ o13 o13 o13 :L1: :L1: :L1:
-
อูยยยย ตื่นเต้นอะ
รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลย
คุณ luxilove พักผ่อนเยอะๆๆ นะคะ :L2:
-
ลุ้นอีกแล้ว
คุณlux แต่งนิยายแบบผู้ใหญ่อ่านสนุกค่ะ
-
พาเปลวกับสนิมเข้าวังเลยค่ะ
ในวังอันตรายนัอยกว่าข้างนอก
ปล คนเขียน รักษาสุขภาพด้วยนะจ้ะ
-
เร็วดี
-
หนิ่มอย่าเป็นไรนะ เข้าวังไปอยู่กับเปลวนะ พี่ชายเพชร อายุเยอะกว่าตี้งเกิอบรอบนึงแหนะ หนึ่มใหญ่สินะ คริคริ แต่หนุ่มใหญ่ขี้อายอะ 5555
-
ช่างเป็นตอนที่หลากอารมณ์มากๆเลย แต่โดยรวม :heaven กับคุณชายและน้องเปลว เข้าวังไปเลยเปลว ไปรับมรดกและฉกคุณชายมาเป็นมรดกส่วนตัวด้วยเลย :hao6: ชอบคุณหญิงมุกมากๆ ทั้งผลัก ดัน ชง ช่างเป็นราชนิกูลวายที่น่ารักจริง ๆ ไม่พอ ฉลาด เก่ง มาพร้อมความสวย ครบสูตร หาคู่ให้นางด้วยค่ะ :impress2: และขออย่าให้สนิมเป็นไรเลยนะ ไปเข้าวังกับเปลวก่อน หาคู่ให้หนิมอีกคน :mew3:
ปล. รักษาสุขภาพด้วยนะคุณlux ขอให้หายเร็วๆ :กอด1:
-
ได้เข้าวังแล้ว :mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
:katai3: :katai3: ในที่สุดก็มา มาจิ้มให้ก่อนค่อยอ่าน
-
เขินชายเพชรอะ หล่อ อ่อนโยน อบอุ่น :-[
ทั้งคู่เริ่มจะชอบกันแล้วใช่ไหม เขินกันและกันด้วย
แถมเปลวจะได้เข้าวังแล้ว จะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น
ตอนนี้ขอให้หนิมปลอดภัยนะ มาอยู่เป็นเพื่อนเปลวนะ
:mew1: :L2:
-
จะเขัาวังแล้ววววว
-
ใครตั้งใจจะฆ่าเปลวนะ สงสารหนิมมารับเคราะห์แทน
-
คุณลักป่วยเหรอ? หายเร็วๆนะครับ :L2:
-
:katai2-1: :katai2-1:
:mew1:
-
เปลวจะได้เข้าวังแล้วววววววว
หนิมอย่าเป็นอไรไปนะ ขอให้หนิมปลอดภัยะ
-
มันส์เป็นบ้าเลยเรื่องนี้
-
น้องเปลวอยู่ในอันตรายยยย
หนิมอย่าเป็นไรนะ
ชายเพชรปกป้องน้องนะคะ
พาน้อนเข้าวังไปเลย
-
ตอนนี้ทั้งหวานทั้งบู๊สนุกสุดๆเลยค่ะ
เหตุร้ายกลับทำให้คู่พระนายใกล้ชิดกันมากขึ้น
และน่าจะสนุกเมื่อเปลวเข้าวัง
เอาใจช่วยสนิมขอให้ปลอดภัย
รอตอนต่อไปนะคะ
ปล.พี่ลักษณ์หายป่วยเร็วๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยน้า :L2:
บวกเป็ด
:pig4: :กอด1:
-
สนุกมาก ลุ้นสุดๆ
หายป่วยเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
:angry2: คันก๊านนนนที่คิดเอาชีวิตเปลว
คนแต่งหายป่วยเร็วๆนะคร้าฟ :L2:
-
เปลวจะได้เข้าวังแล้ว ใครนะบังอาจมายิงเปลวได้
-
ถูกต้องเลย รักษาตัวเราให้หายดีค่อยมาแต่งก็ได้
รอได้ไม่เป็นไร เรื่องสุขภาพต้องมาก่อน ....
-
ช่วงนี้ฝนตกบ่อย อากาศเปลี่ยนรักษาสุขภาพนะคะ :L1: :L1: :L1:
ใครจะทำร้ายเปลว :katai1: :katai1: :katai1:
-
เป็นห่วงคนเขียน และสนิมจ้า
-
หวังว่าหนิมคงไม่เป็นไรมากนะ แล้วเปลวศต้องเข้าวังแบบเร่งด่วนจะมีเรื่องอีกรึเปล่า!?
-
เปลวจะได้เข้าวังแล้ววว :impress2:
รอนะฮะ :')
-
โธ่ สนิมซวยจริงๆ
คนของเสี่ยก็ทำตัวดีมีประโยชน์นะเนี่ย
-
ลุ้นนนนนนนนนนนนน :katai4: เปลวจะได้เข้าวังแล้ว จะเป็นยังไงต่อไป :katai5:
-
ยาวจุใจ ฉากบู๊ดีมากคร้าบ. ระทึก. ชายเพชรสอนเปลวยิงปืนด้วยน๊า ส่วนหนิมขอให้ปลอดภัย
-
สนิมจะเป็นอะไรมากไหมนะ เฮ้อ! นี่ถ้าเปลวรู้ว่าคนที่ต้องโดนยิงเป็นตัวเองคงเสียใจมาก
นี่จะเรียกว่าโชคดีในคราวโชคร้ายที่พวกมันหันมาโง่ยิงกันเองใช่มะ แต่การไล่ล่าคืนนี้มันจบแล้วแน่เหรอ?
นี่...เข้าวังกันโดยไม่พร้อมแบบนี้จะเป็นอย่างไรต่อไปนะ~~
คือไอแอบแปลกใจจังว่าทำไมสองพี่น้องถึงไม่มีบอดี้การ์ดตามอยู่ห่างๆเลยน่ะค่ะ ??
(เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบนะคะ) เพราะมันแปลกจริงๆ คนที่มีศักดิ์+ฐานะขนาดนั้นน่ะ
ปล. อ่าว.. คุณluxเป็นอะไรคะ? พักผ่อนเยอะๆนะ วันหยุดทั้งทีต้องใช้ให้คุ้มนะคะ :L2:
-
เปลาน่าสงสารจังเจอแต่เรื่อง :hao5:
-
ใครอ๊า ที่เป็นคนอยากจะฆ่าเปลวเนี่ย :hao4:
จะใช่คนเดียวกันกับที่ไล่แม่ของเปลวออกจากวังหรือเปล่า :m28:
อยากรู้ๆ มาต่อไวๆนะคะพี่ลักษ์ เป็นกำลังใจให้คร๊า :กอด1:
-
เรื่องเริ่มจะเข้มข้น นิยายของคุณluxสนุกทุกเรื่องเลยครับ ติดตามมาตลอด
ปล. รักษาสุขภาพสำคัญที่่สุดครับ นิยายคนอ่านรอได้อยู่แล้ว เพราะรู้ว่าคุณluxจัดให้แฟนๆแบบเต็มๆตลอด
-
ขอให้หายป่วย
เร็ว ๆ นะคะ :L2:
-
หวังว่าหนิมคงจะไม่เป็นอะไรนะ คุณluk หายไวๆ น๊า
-
อ๊ากกกกก ใครบักอาจยิงหนิมๆๆๆๆ :hao7: :m31: สนุกมากเลยค่ะเรื่องนี้ ชอบๆๆๆ หญิงมุกเป็นสาววายใช่มั้ยรักหญิงมุกกก :L1: ชอบทุกตัวละครเลยค่ะ เขียนเข้าถึงอารมณ์มากกก รักคุณชายกับเปลวววว :3123:
ปล. คุณ luk หายป่วยไวๆนะคะ :L1: :L2:
-
ชีวิตน้องเปลวไม่ปลอดภัยคุณชายพากลับวังด่วน
-
เปลวจะได้เข้าวังแล้ว แต่น้องหนิมถูกยิงอ่ะ
ลุ้นๆ จะเป็นไงต่อ
คุณ LUK ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
-
มารอคุณลักษ์ครับ นิยายหล่นหน้าไวมาก รอนะครับ :katai5: :katai5: :katai5:
-
รอร๊อรอ ด้วยใจจดจ่อ
-
รอ ร๊อ รอ ....... รออย่างใจจดจ่อ (วันนี้จะมาไหมเอ่ย?) o18
-
เข้ามารอ ร๊อ รอ ด้วยคนค่ะ :katai5:
อยากอ่านตอนเข้าวังแล้วววว
แต่ที่แน่ๆ เค้าหวั่นไหวซึ่งกันและกันแล้วอ่ะ :-[
-
นุ้งเปลวจะเข้าวังแล้ว จะเป็นยังไงต่อน๊าาาาา รอๆๆๆๆๆๆ
-
สงสัยจะรอเก้อ :t3: :t3: :t3:
-
Part 9
“ไงมึง..หลับข้ามวันเชียว ทำกูอดนอนไปด้วย”
เปลวทักทายสนิมด้วยประโยคหยอกล้อ โดยไม่แสดงอาการห่วงใยอย่างที่คนทั่วไปเขาทำกัน
แค่นี้สนิมก็รู้ว่าเปลวอยู่เฝ้าไข้ตลอดเวลา
“กูหลับนานแค่ไหน” เสียงแหบแห้งคนเพิ่งฟื้น มาพร้อมกับอาการนิ่วหน้าเมื่อเผลอขยับตัว
พลันรู้สึกเจ็บแปล๊บตรงแผลที่ผ่าเอากระสุนออก
“อย่าเพิ่งขยับ เอาอะไรบอกกูสิ” เปลวรีบปราม สีหน้าสนิมคงเจ็บมากเพราะหมดฤทธิ์ยาแก้ปวดไปแล้ว
“หิวน้ำ” นิ่งไปครู่ถึงยอมบอกเปลว ไม่ต้องให้คนป่วยรอนานเปลวรินน้ำอุ่นใส่แก้วเสียบหลอดดูดบริการจ่อถึงปาก
สนิมค่อยจิบทีละนิดจนรู้สึกอาการคอแห้งดีขึ้นมากแล้ว ถึงสนใจถามความเป็นไปรอบกาย
“กูอยู่โรงบาลไหน” เปลวเก็บแก้วเสร็จหันมาลากเก้าอี้นั่งข้างเตียง
ประสานมือวางพาดตรงขอบเตียง จ้องหน้าสนิมยิ้มๆ แล้วค่อยบอก
“โรงบาลxxx..” สนิมมีแววกังวลในดวงตาอย่างเห็นได้ชัด
“แพงจะตายแถมยังห้องพิเศษอีก มึงย้ายกูไปห้องธรรมดาเถอะ เสียดายตังค์เก็บเอาไว้ใช้ฉุกเฉิน”
เปลวส่ายหัว สนิมเกือบเอาชีวิตไม่รอดยังมาห่วงเรื่องนี้อีก
“มึงไม่ต้องคิดมากนี่แหละฉุกเฉินแล้ว เรื่องนี้มึงไม่ต้องเอามาเป็นกังวลกูจัดการได้
ขอให้มึงปลอดภัยก็พอ ยังจะห่วงอะไรหืม" เปลวทำตาดุใส่เพื่อนรัก ยังมีหน้าเหนียวเงินแทนที่จะห่วงตัวเองก่อน
“แต่มันแพงนะมึง” สนิมยังไม่เลิกพะวงเรื่องค่าใช้จ่าย
“เถอะน่ากูมีปัญญาจ่าย พอมีเงินเก็บอยู่บ้างไม่ถึงกับต้องไปกู้ยืมใครเขาซักหน่อย เลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่า” เปลวตัดบทดื้อๆ
“เงินนั่นมึงเอาไว้ซื้อบ้านนะเปลว กูนอนห้องธรรมดาได้ ไม่ได้บอกจะขอกลับเสียหน่อย”
สนิมยังทู้ซี้ยืนกรานขอย้ายห้องท่าเดียว เป็นที่รู้กันดีขืนนอนห้องพิเศษล่ะก็ มีหวังค่ารักษาหลักแสนเป็นอย่างต่ำ
“เลิกคิดหนิม เจ็บแผลไหมให้กูตามพยาบาลเปล่า” เปลวเปลี่ยนเรื่องคุย ขืนพูดเรื่องนี้ท่าจะอีกยาว
นิสัยสนิมเกรงใจเปลวไม่อยากให้เพื่อนมารับภาระค่าใช้จ่าย เปลวไม่ใช่ไม่รู้ค่ารักษารวมห้องพิเศษโรงบาลแห่งนี้แพงเอาเรื่อง
แต่สำหรับสนิมหมดเท่าไหร่ไม่ว่าขอแค่สนิมปลอดภัย เพราะสนิมไม่ใช่แค่เพื่อนที่โตมาด้วยกันมันสำคัญกว่านั้น
สนิมเป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ร่วมทุกข์สุขตั้งแต่เปลวจำความได้ สำหรับเปลวแล้ว
อะไรที่ดีและปลอดภัยกับสนิมเปลวไม่เคยเสียดายเงินเลยแม้แต่น้อย
“คุณชายคุณหญิงล่ะ” สนิมเห็นไม่มีประโยชน์ ลองเปลวตัดสินใจไปแล้วต่อให้พูดปากแฉะก็ไร้ผล
จึงเป็นฝ่ายเปลี่ยนเรื่องถามหาคุณชายเพชรรัตน์กับคุณหญิงมุกดาแทน จำได้ว่าสองคนนี้คือคนที่พาส่งโรงบาล
“พี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุกมีธุระด่วน รีบเข้ากรุงเทพฯ” เปลวตอบไปตามจริง ซึ่งได้พูดคุยกับคุณชายคุณหญิงก่อนหน้านี้
“ไม่ได้คุณชายคุณหญิงกูไม่รู้ลูกผีลูกคน โชคดีที่พี่เขาช่วยกูเอาไว้” สนิมรู้สึกซาบซึ้งในความอารีย์ที่ได้รับจากสองพี่น้องราชนิกุล
ถ้าเทียบตามชนชั้นแล้วสนิมมองไม่เห็นหนทาง ที่สองพี่น้องจะมารู้จักอีท่าไหน แค่ได้มาพบเจอรู้จักก็เกินคาดไกลโข
นี่ยังให้ความช่วยเหลือไม่ถือเนื้อถือตัวอย่างที่เป็นอยู่อีก ช่างเป็นไปได้ยากมากจริงๆ
“อย่าเรียกคุณต่อหน้าเขาเชียว เดี๋ยวได้งอนมึงแน่” เปลวเตือนสติ ดูจากสีหน้าสนิมเริ่มชินอาการปวดบ้างแล้ว
ถึงได้ไม่นิ่วหน้าแถมยังถามนั่นนี่นู้นไม่หยุด แทนที่จะให้เรียกพยาบาลหรือหมอ แต่ที่เปลวไม่เรียกเพราะก่อนหน้า
สนิมรู้สึกตัวแล้วครั้ง ในลักษณะสะลึมสะลือหลังหมดฤทธิ์ยาสลบ หมอเข้ามาตรวจอาการไปแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
หลังฟื้นคืนสติอาจจะปวดแผลที่ผ่าเอาหัวกระสุนออก แต่ถ้าคนไข้พอทนไหวก็ไม่ต้องอาศัยยาแก้ปวดช่วยระงับ
หมอสั่งไว้แบบนั้น เปลวจึงไม่เรียกหมอพยาบาลแต่อย่างใด
“กูไม่เข้าใจ” สนิมทำหน้างง ไม่เข้าใจความหมายที่เปลวพูด
“เขาให้มึงเรียกพี่ มึงเรียกเขาคุณ..” เปลวเฉลย
“เออจริงกูลืมเฉย” สนิมยิ้มแหย่เมื่อนึกขึ้นได้ คุณชายคุณหญิงย้ำให้เรียกพี่เรียกน้องไปแล้วเรียบร้อย
“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะก่อนเปิด โดยชายฉกรรจ์ร่างสูงสองคนแต่งตัวดีหน้าตาก็ด้วย
เดินตามกันเข้ามาในห้อง เปลวจึงลุกขึ้นทำหน้าที่แนะนำทั้งสองให้สนิมรู้จัก
“หนิมพี่อเนกพี่กล้า คนของพี่ชายเพชรให้ช่วยดูแลความปลอดภัยของกูกับมึง”
สนิมมองชายทั้งสองก่อนยกมือไหว้ แก่กว่าอย่างไม่ต้องสงสัย
“หวัดดีครับ”
“ครับ..ไม่ต้องไหว้พวกผมหรอก ผมกับกล้าเป็นคนของคุณชาย รับมอบหมายให้มาคอยดูแลพวกคุณ
ระหว่างที่คุณยังรักษาตัวอยู่โรงบาล” พี่อเนกเป็นคนอธิบายให้สนิมเข้าใจ จะได้ไม่ต้องถามอีก
“อ้อ..แบบนี้เอง” สนิมพยักหน้ารับรู้ เกี่ยวกับที่มาที่ไปของพี่เขา
“มีอะไรให้พวกผมรับใช้เรียกได้ครับ พวกเราอยู่หน้าห้องตลอด”
“ขอบคุณครับ” เป็นเปลวที่ชิงขอบคุณเสียเอง พี่อเนกหันมายิ้มให้ สายตาที่จ้องหน้าสวย..ฉายแววพึงพอใจอย่างไม่เก็บอาการ
“ถ้างั้นพวกผมขอตัวนะครับ” พูดจบค่อยหันไปพยักหน้าใส่พี่กล้า ก่อนพากันออกประตูไปทำหน้าที่ตามคำสั่งคุณชายเพชร
“ถึงขนาดส่งคนมาอารักขา มีอะไรที่กูยังไม่รู้” สนิมสบโอกาสเริ่มซักเอาความจริงกับเปลวทันที
“บอกตามตรง กูไม่รู้ตื้นลึกหนาบางมากนักหรอก พี่ชายไม่ได้บอก แค่เกรงกูกับมึงไม่ปลอดภัย
จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ความคืบหน้าคดีที่มึงถูกยิง เรายังไม่รู้ตัวคนร้ายเป็นใคร กล้องวงจรปิดที่เอามาใช้
เป็นหลักฐานล่าตัวคนร้ายไม่ได้ให้เบาะแสอะไรมากเห็นหน้าพวกมันไม่ชัด ตำรวจเรียกกูไปให้ข้อมูล
มีใครที่พอสันนิษฐานเป็นศัตรูกูบ้าง กูไม่ได้พาดพิงใครไป นางโชว์ในคณะไม่น่าจะถึงขั้นคิดฆ่ากู
ต่อให้บางคนไม่ชอบขี้หน้าก็เป็นเรื่องปกติ ส่วนประเด็นที่ทำไมมึงถึงโดนยิง ทางเจ้าหน้าที่ร่วมทั้งพี่ชายเห็นตรงกันว่า
เป้าหมายคนร้ายไม่ใช่มึง..มึงดันรับเคราะห์แทนกู พวกมันตั้งใจเก็บกูต่างหากหนิม”
เปลวพูดถึงตรงนี้สีหน้าดูไม่ดี ถึงกับพูดไม่ออกเอาดื้อๆ เพราะคนที่ต้องมาเจ็บตัวแทนคือสนิม
“คิดมากน่า..อย่างน้อยเป็นกูดีกว่า กูไม่มีรายได้ดีปิดร้านอาทิตย์สองอาทิตย์ไม่ทำให้เราเจ๊งหรอก
มึงสิขืนเจ็บหมดสภาพล่ะก็ขาดรายได้ไม่ใช่น้อย สำคัญแผลเป็นจะทำให้มึงโชว์หน้าท้องไม่ได้อีก เป็นกูดีแล้วล่ะ”
สนิมพูดตามที่คิด ไม่ได้หวังอยากเป็นฮีโร่สักนิด ทำเอาเปลวรื้นวาวน้ำขึ้นตรงหน่วยตาจนได้
หลังฟังคำพูดซื่อๆ ของเพื่อนซึ่งมีกันอยู่แค่สองคน
“ขอบใจนะหนิม เจ็บขนาดนี้ยังมีใจคิดถึงกูอีก” เปลวโผกอดสนิมที่นอนบนเตียงด้วยตื้นตันใจอย่างสุดซึ้ง
สนิมได้แต่ลูบหลังให้กำลังใจแทน ทำไมจะดูไม่ออกว่าเปลวรู้สึกผิด ที่เป็นต้นเหตุให้เพื่อนรักต้องมาเจ็บตัว
แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเปลวจึงไม่ควรโทษตัวเอง
“อย่าคิดมากกูไม่ได้เป็นอะไรนิ เห็นไหมแข็งแรงดี อย่างกูพันธุ์อึดสวยถึกและบึกบึน ไม่ตายง่ายๆ หรอก..ฮะฮ่าๆๆ”
นี่คือนิสัยที่แสนจะน่ารักของสนิม สามารถเปลี่ยนบรรยากาศดราม่าให้เป็นเสียงหัวเราะได้พริบตา เปลวถึงกับหลุดยิ้มจนได้
เพราะสนิมเป็นแบบนี้ไม่เคยนึกถึงตัวเองมาก่อน ตรงกันข้ามแคร์เปลวรักและห่วงไม่ต่างกับน้องคลานตามกันมา..
“มึงมันตัวทำลายบรรยากาศ..ฮะฮ่าๆ” สองซี้ปึ๊กพากันหัวเราะเฉย ไม่ว่าจะพบเจออุปสรรคปัญหามากน้อยแค่ไหน
แต่ทั้งคู่ก็ยืนหยัดฝันฟ่าผ่านพ้นกันมาได้ทุกครั้ง หนักสุดตอนเสียแม่ไปพร้อมกันเมื่อหลายปีก่อน
ทำให้เข้าใจหัวอกของการสูญเสีย จนไม่อยากให้ใครคนหนึ่งคนใดหายไปจากชีวิตอีกฝ่าย
นี่คือความผูกพันเหนี่ยวแน่นยิ่งกว่าสายเลือดเดียวกันอีก
“หนิม..กูมีข่าวจะบอก” เปลวหลังตั้งสติ ก็เปิดประเด็นใหม่
“ข่าวอะไร” สนิมพอเห็นแววตาจริงจัง พลอยให้ความสนใจเช่นกัน
“กูลาออกจากคณะโชว์แล้วมึง” เปลวพูดนิ่งๆ
“ห๊ะ..ทำไม” สนิมตกใจเสียงหลง นางโชว์ไม่ใช่ใครเป็นกันได้ง่ายๆ โดยเฉพาะนางโชว์เบอร์ต้นรายได้ดี
แข่งขันชิงดีชิงเด่นในหมู่สาวประเภทสองยิ่งกว่าแย่งทองคำ แต่จะมีใครสักกี่คนที่ประสบผลสำเร็จในอาชีพนี้
“อืม..กูเพิ่งโทรคุยกับเจ๊เจสซี่แกเมื่อเช้า” เปลวย้ำให้รู้ไม่ได้พูดเล่น
“กูไม่รู้มึงมีเหตุผลอะไรเปลว บอกได้ไหมอะไรที่ทำให้มึงตัดสินใจกะทันหัน” สนิมเคารพการตัดสินใจของเพื่อน
เปลวไม่ใช่จำพวกไร้สมอง ทุกครั้งการตัดสินใจเรื่องใหญ่ เปลวไตร่ตรองรอบคอบเสมอก่อนจะฟันธง นี่ก็คงไม่แตกต่างเช่นกัน
“เพื่อความปลอดภัยของมึง..รวมทั้งกูด้วย” คือเหตุผลที่เปลวยอมลาออกจากงาน
ซึ่งถือเป็นอาชีพที่มีรายได้ดีความฝันของเกย์ ตุ๊ด กะเทย ซึ่งฝันอยากมายืนยังจุดนี้กันไม่น้อย
“ทำไม..ลาออกแล้วมันปลอดภัยตรงไหน กูยังนึกภาพไม่ออกมึงทำงานหรือไม่ทำงาน เกี่ยวอะไรที่กูกับมึงจะปลอดภัย”
สนิมยังต้องการฟังคำอธิบายเพิ่ม ที่ให้ความกระจ่างในละเอียดมากกว่านี้
“เราจะเข้าวังมณีรมย์” เปลวพูดช้าๆ ย้ำให้สนิมฟังชัดๆ
“นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่ออก เรื่องความปลอดภัยพวกเราเป็นเพียงส่วนหนึ่งแต่ไม่ใช่ทั้งหมด มึงต้องการไปพิสูจน์”
สนิมอ่านเปลวทะลุปรุโปร่ง สมเป็นเพื่อนรักที่รู้ใจกันดี
“อืมมันถึงเวลาแล้วที่กูควรคลี่คลายปมในอดีต ทำไมแม่กูต้องหนีหัวซุกหัวซุน
ใครคิดทำร้ายแม่จนทำให้พวกเราไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้า ต่อให้กูไม่ไปเผชิญหน้าคงไม่ต่างกับยืนรอพวกมันเอาปืนมาจ่อหัว
มึงก็เห็นแล้วนี่คนที่มันหวังฆ่าไม่ใช่มึง เป็นกูมึงเลยพลอยมารับเคราะห์ไปด้วย กูไม่ยอมอยู่เป็นเป้านิ่งให้มันเล่นงานแน่
ถึงเวลาแล้วที่กูต้องไปเผชิญหน้าคนที่อยู่เบื้องหลังเสียที” สีหน้าแววตาเปลวจริงจังจนเห็นชัด
ภายใต้รูปร่างหน้าตาซึ่งดูงดงามแลไม่แข็งแกร่งบึกบึน แต่เปลวกลับมีหัวใจที่เข้มแข็งน่าเกรงขามยิ่งกว่าชายแท้บางคนเสียอีก
สิ่งนี้ต่างหากที่สนิมเข้าใจตัวเปลวลึกซึ้ง
“เรื่องนี้พี่ชายเพชรคงเป็นธุระจัดการตอนกูสลบสินะ” สนิมถาม
“ความจริงกูตั้งใจสะสางทางนี้เรียบร้อยก่อน ขอเวลาศึกษาข้อมูลวังมณีรมย์สักระยะ ในเมื่อพวกมันชิงลงมือก็ไม่จำเป็นต้องรอ
ปล่อยเป็นหน้าที่พี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุกเคลียร์ล่วงหน้า มึงต้องไปกับกู..พร้อมเอาชีวิตไปเสี่ยงกับกูไหมหนิม”
เปลวหันมาจ้องตาเพื่อนรักอย่างขอคำยืนยัน หากสนิมบอกมาคำเดียวว่าไม่ไปล่ะก็
เปลวไม่คิดฝืนใจยังจะให้เงินเก็บที่มีอยู่ทั้งหมดเพื่อใช้เป็นทุนในการทำมาหากิน
ส่วนตนเองก็จะเข้าวังไปพร้อมกับสองพี่น้อง โดยไม่คิดเปลี่ยนใจหลังรับปากคุณชายเพชรไปเมื่อคืนนี้
“ทำไมถามแบบนี้ มึงอยู่ท่ามกลางเสือสิงห์กระทิงแรด มีหรือกูจะยอมให้มึงไปสู้รบปรบมือคนเดียว
ไปไหนไปกัน..ถ้าตายกูขอตายพร้อมมึง อย่าลืมสิกูกับมึงคือพี่น้องกันไง” เปลวยิ้มทั้งน้ำตา
สนิมพลอยกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เช่นกัน กลายเป็นรอยยิ้มด้วยความตื้นตันผนวกรู้สึกซาบซึ้งใจจน
ทำให้น้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม ในมิตรภาพแสนสวยงามของทั้งคู่รื้นขึ้นมามาอย่างที่เห็น
นี่แหละมิตรภาพยิ่งใหญ่ของเพื่อนแท้ที่หาซื้อไม่ได้ด้วยเงิน นอกจากใช้หัวใจแลกมาล้วนๆ
>
>
>
>
“ชายเพชรคิดดีแล้วเหรอ ที่จะพาใครซึ่งไม่รู้หัวนอนปลายเท้าเข้ามาอยู่ในวัง”
เสียงเรียบนิ่งเต็มไปด้วยสำเนียงถือยศศักดิ์ ดังทักท้วงคุณชายภายในห้องรับรองตำหนักใหญ่ของวังมณีรมย์
“ครับหม่อมอา” คุณชายเพชรย้ำจุดยืนสีหน้าเรียบขรึม ไม่แสดงอาการหวั่นไหวต่อการทักท้วงของอาสะใภ้
คู่เษกสมรสท่านอาทองเกล้าพ่อแท้ๆ ของเปลวเลยแม้แต่น้อย
“หม่อมรำไพพูดถูกนะชายเพชร ไม่ลองคิดดูใหม่” หญิงภูมิฐานสูงวัยกว่าคนแรกไปพอสมควรเอ่ยขึ้นมาบ้าง
คุณชายเพชรนั่งโซฟาตัวยาวในตำแหน่งประมุขของตำหนัก หันหน้าหล่อคมคายมาทางผู้พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมดังเดิม
ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ผมคิดดีแล้วครับหม่อมน้า” หม่อมทับทิมแม่ของคุณมรกตทัดทานคุณชายให้นำข้อเสนอของหม่อมรำไพไปทบทวนดู
ถึงกับเชิดหน้าด้วยรู้สึกขัดใจอย่างไม่เก็บอาการ เมื่อคุณชายเพชรยืนกรานไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนความคิดสักนิด
ต่อหน้าสมาชิกในวังที่มารวมตัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ประกอบด้วยหม่อมทับทิม หม่อมรำไพ คุณหญิงมุกดา
หม่อมหลวงมรกต หม่อมหลวงนิลกาฬ และประมุขของวัง..คุณชายเพชรรัตน์
“ชายเพชรแน่ใจได้ยังไง เด็กนั่นเป็นสายโลหิตของท่านชายจริง”
หม่อมรำไพเป็นผู้ยิงคำถาม ยังคงวางสีหน้าอากัปกิริยาไว้ตัวดุจเดิม
“ประเด็นนี้หม่อมอาไม่ต้องกังวล ผมย่อมมีหลักฐานพิสูจน์ยืนยันให้ทุกคนมั่นใจ
ทายาทสายโลหิตท่านอามีส่วนได้เสียในมรดกซึ่งระบุไว้ในพินัยกรรมชัดเจน ทุกคนก็ทราบดีนี่ครับ”
คุณชายเพชรยังคงรักษาน้ำเสียงและสีหน้าไม่เปลี่ยนจากเดิม ตลอดการสนทนายังคงเป็นอาวุโสวังมณีรมย์ที่รับหน้าที่คุย
โดยคุณหญิงมุกดา หม่อมหลวงมรกต หม่อมหลวงนิลกาฬ ยังไม่มีใครคิดแทรกแม้แต่น้อย
ถึงแม้จะดูออกว่าหม่อมหลวงมรกตเองก็ไม่เห็นด้วย ที่จะมีทายาทของท่านชายทองเกล้าโผล่ขึ้นมาแสดงตัว
ให้เป็นที่ตระหนกตกใจ ย่อมหมายถึงส่วนแบ่งในกองมรดก 1 ใน 4 กำลังจะหายไป
“ที่อาท้วงชายเพชร เพราะอยากให้มีข้อพิสูจน์จนเป็นที่ยอมรับเรียบร้อยเสียก่อน ค่อยพาเข้าวังก็ไม่สาย
อย่างน้อยไม่มีใครอินังขังขอบต่อการมีตัวตนของเด็กคนนี้ การพาคนนอกเข้าวังในฐานะทายาทมณีรมย์
เราจะทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่เปิดเผยคงไม่ได้ หากข่าวรั่วไหลสู่สังคมภายนอกผลพิสูจน์ออกมาเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทางสายเลือด
ทั้งทางตรงทางอ้อม เราทุกคนจะได้กลายเป็นตัวตลก ให้ผู้คนหัวเราะได้นะชายเพชร” หม่อมรำไพยังคงไม่เห็นด้วย
ที่คุณชายจะพาผู้ที่ได้ชื่อว่าทายาทของท่านชายทองเกล้ามาอยู่ในวังมณีรมย์ในเร็ววันนี้
“เอาเถอะครับ ผมเรียกทุกคนรวมตัวไม่ได้ต้องการขอความเห็น ในการที่ผมจะพาสายโลหิตท่านอาเข้ามาอยู่แต่อย่างใด
เพียงต้องการแจ้งให้รับทราบกันเอาไว้ ปลายสัปดาห์วังมณีรมย์จะต้อนรับสมาชิกคนใหม่ ทายาทของท่านอาทองเกล้า
ผู้มีผลประโยชน์ตามพินัยกรรมเข้ามาอยู่ที่นี่ ส่วนเรื่องตำหนักที่พักคงไม่รบกวนใครเช่นกัน ผมกับหญิงมุกตกลงกันแล้ว
เขาจะอยู่ตำหนักใหญ่ร่วมกับพวกผม ไม่ไปเป็นภาระก่อความลำบากใจ ให้กับหม่อมอาหม่อมน้าแน่ครับ”
คุณชายตัดบทขึ้นดื้อๆ เพราะขืนยืดเยื้อคงวนกันไม่มีข้อสรุป ดูจากท่าทีแล้วหม่อมรำไพกับหม่อมทับทิมไม่มีทางเห็นด้วยอยู่แล้ว
ซึ่งทุกอย่างล้วนอยู่ในการคาดเดาของคุณชายล่วงหน้าว่าต้องเจอคำถามและการคัดค้านในลักษณะนี้ จึงไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
“ชายเพชรพูดแบบนี้ พวกเราจะค้านอะไรได้ ในเมื่อตัดสินใจแล้ว อันที่จริงอยากทำอะไรไม่จำเป็นต้องถาม
หัวหงอกอย่างน้าด้วยซ้ำ สิทธิและอำนาจเบ็ดเสร็จ ล้วนขึ้นอยู่กับชายเพชรเป็นสำคัญใช่ไหม”
หม่อมทับทิมถึงกับหมดความอดทน พูดจาด้วยถ้อยคำกึ่งประชดอย่างไม่เก็บอาการ
“หม่อมทับทิมพูดถูก อาก็คงไม่อยู่ในสายตาชายเพชรด้วย ในเมื่อตัดสินใจไปแล้ว
ไม่มีความจำเป็นอันใดให้พวกเรามารวมตัว แค่ชายเพชรให้ใครไปแจ้งที่ตำหนักก็สิ้นเรื่อง
จะได้รู้วังมณีรมย์มีสมาชิกใหม่มาเพิ่มในฐานะลูกสวามีตามกฎหมายของอา ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง”
บรรยากาศอึมครึมถึงกับอึดอัดขึ้นมาทันที เมื่อสองอาวุโสซึ่งศักดิ์ด้านวัยวุฒิมากกว่าประมุขโดยชอบธรรมของวัง
กำลังใช้วิธีกดดันคุณชายด้วยการเสียดสีแกมประชดอย่างที่เห็น
“ถ้าหากหม่อมอาหม่อมน้าคิดเช่นนั้น ผมก็จนปัญญาอธิบายให้เข้าใจจุดมุ่งหมายเช่นกัน
คงไม่รบกวนเวลามีค่าของทุกคน ขอยุติไว้เท่านี้ ขอบคุณครับที่สละเวลามา” พูดจบไม่รอให้ใครเอ่ยอะไร
ร่างสูงสง่าบุคลิกน่าเกรงขาม ลุกขึ้นเดินออกจากห้องรับรองไปทันที เป็นสิ่งที่คุณชายเพชรได้คาดการณ์ไว้แต่แรก
การนำเปลวกับสนิมเข้ามาในวังย่อมถูกปฏิเสธจากหม่อมทั้งสองอย่างไม่ต้องสงสัย
หม่อมทับทิมซึ่งอยู่ตำหนักปีกซ้ายของวังซึ่งเป็นตำหนักที่ท่านปู่ประทานให้ โดยคุณมรกตกับคุณนิลอยู่ร่วมตำหนัก
ส่วนหม่อมรำไพชายาหม้ายของท่านชายทองเกล้า ยังคงพำนักยังตำหนักปีกขวาตำหนักเก่าแก่คู่กับตำหนักใหญ่ส่วนกลาง
คุณชายกับคุณหญิงมุกพำนักอยู่ปัจจุบัน อาณาบริเวณในวังถึงจะแบ่งแยกเป็นสัดส่วน มีข้ารับใช้ในตำหนักไม่ปะปน
รวมถึงผลประโยชน์จากทรัพย์สินรายได้ที่แบ่งตามระบุไว้ในพินัยกรรมแยกเป็น 4 ส่วนชัดเจน
หม่อมทับทิมพร้อมครอบครัวรับไป 20% ของ 1 ส่วนในกองมรดก 4 ส่วน ส่วนหม่อมรำไพ 80% ของ 1 ส่วน
เหลือ 3 ส่วนเป็นของคุณหญิงมุกดา 1 ส่วน คุณชายเพชร 1 ส่วนและสายโลหิตท่านชายทองเกล้า 1 ส่วน
พินัยกรรมระบุไว้แม้นว่าท่านชายไร้ซึ่งทายาท ส่วนที่ระบุไว้ก็ให้นำมาแบ่งเป็น 15% ให้คุณหญิงมุกดา
หม่อมหลวงมรกต หม่อมหลวงนิลกาฬ หม่อมทับทิม หม่อมรำไพ ทั้งสี่จะได้รับเท่ากัน คนละ 15% รวมเป็น 60% ส่วน
ที่เหลือ 25% ยกผลประโยชน์แก่ประมุขของวังทั้งหมด นั่นหมายถึงคุณชายเพชรรัตน์
จะได้ครอบครองกรรมสิทธิ์ที่เหลือเพียงผู้เดียว
ในเมื่อปรากฏทายาทท่านชายทองเกล้าเช่นนี้ ส่วนที่ควรจัดสรรเป็นอันยุติไม่มีวันเกิดขึ้นได้
ย่อมเกิดการคัดค้านของผู้เสียผลประโยชน์ คุณชายเพชรคาดการณ์ไว้แล้วเช่นกัน
ไม่ได้นอกเหนือความคาดหมายแต่ประการใด ที่จะได้เห็นสีหน้าท่าทางกิริยาไม่เห็นด้วยของหม่อมทั้งสองท่าน
แต่เมื่อยึดมั่นต่อความตั้งใจที่จะนำเปลวเข้าวัง คุณชายจึงเดินหน้าลูกเดียว
“หญิงมุกนิลถามหน่อยสิ ได้ข่าวพี่ชายเพชรตามกล้ากลับมารับใช้จริงหรือ”
คุณนิลพอสบโอกาสถามหญิงมุกทันที หลังผู้เข้าประชุมลุกเดินออกไปจากห้องทยอยหายตามกันไปจนแล้ว
“อย่าบอกนิลยังไม่เลิกอีก หม่อมน้ารู้เข้าพี่กล้าลำบากอีกนะนิล” หญิงมุกใช้น้ำเสียงปั้นสีหน้าใส่
ด้วยมีวัยเดียวกันจึงไม่ต้องรักษามารยาทให้มากนัก จะว่าไปคุณนิลกับคุณหญิงเองสนิทกันเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว
นิสัยโดยรวมคุณนิลแตกต่างสมาชิกในครอบครัวคนอื่นๆ ดูแปลกแยกไปเลยด้วยซ้ำ
จึงไม่เคยได้รับการโปรดปรานจากหม่อมทับทิมเช่นคุณมรกตลูกสาวที่หม่อมแกรักตามใจไปเสียหมด
อาจเป็นเพราะคุณนิลดันมีรสนิยมชอบผู้ชายเป็นทุน คงไม่แปลกที่จะสนิทกับคุณหญิงมุกเธอ
“หญิงมุกน่าจะเข้าใจ นิลชอบพี่กล้าหม่อมแม่ไม่ยอมเข้าใจ กีดกันขัดขวางจนพี่เขาต้องหลบหน้านิล
ไม่นึกพี่ชายเพชรจะตามพี่เขามาใช้งาน นึกว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอเสียแล้ว”
คุณนิลทำสีหน้าเศร้าสร้อยดูน่าเห็นใจจนคุณหญิงมุกใจอ่อนจนได้
“นิล..มุกว่าถ้านิลรักพี่กล้าก็อย่าไปทำร้ายพี่เขาเลย พี่เขาเริ่มทำใจเรื่องนิลได้บ้างแล้ว
เรื่องของนิลกับพี่กล้ามุกไม่เห็นว่ามันจะจบสวยงามได้ยังไงขอพูดตรงๆ หม่อมน้าไม่มีทางยอมรับ
พานทำให้พี่กล้าอยู่ลำบากไปด้วยนิลรู้ใช่ไหม นิลเองมาครบทั้งรูปร่างหน้าตา มีแต่คนเสนอตัวเข้าหา
หรือจะเถียงว่ามุกพูดไม่เป็นความจริง ข่าวซุบซิบของนิลมีให้ฟังไม่เว้นวัน นิลเองยังหยุดอยู่ที่ใครไม่ได้
แล้วนิลจะดึงพี่กล้าให้มารับกรรมเจ็บช้ำในการกระทำของนิลกับหม่อมน้าอีกทำไม นิลไม่สงสารพี่เขาเลยเหรอ
มุกขอถามตรงๆ นิลบอกมุกตามความเป็นจริงดีกว่า” เจอคำพูดจัดหนักไม่มีอ้อมของคุณหญิงมุกเข้า
คุณนิลถึงกับหน้าเสียพูดไม่ออกไปทันที
“ฟังมุกนะ ถ้านิลยังไม่คิดจะหยุดที่ใคร ขอร้องอย่าทำให้พี่กล้าแกเดือดร้อนเลยจะดีกว่า
อย่างนิลหาใครก็ได้มีมาให้เรียกเยอะแยะ”
“พอเถอะหญิงมุก นิลรับปากจะไม่ดึงพี่กล้ามาให้หม่อมแม่รังแก
นิลแค่อยากรู้พี่เขาสบายดีไหม” คุณนิลรีบพูดให้คุณหญิงมุกเข้าใจ
“เรื่องนี้นิลไม่ต้องห่วงนะ สภาพจิตใจพี่กล้าแกดีขึ้นมามากแล้วล่ะ พี่ชายเพชรถึงได้ตามกลับมาใช้งาน
ว่าแต่นิลรับปากมุกแล้วรักษาคำพูดด้วยล่ะ มุกขอให้นิลปล่อยพี่กล้าไปจะดีกว่า”
“เออน่า..” คุณนิลตัดบท
“ไม่มีอะไรแล้ว มุกขอตัวล่ะ”
“เดี๋ยว..ว่าแต่ทายาทท่านอาผู้หญิงผู้ชาย” คุณนิลยังติดใจเรื่องที่เป็นประเด็นค้างคาอยู่ไม่ได้
“ผู้ชายคนนี้แตะต้องไม่ได้ ขอเตือนเอาไว้อย่าได้แม่แต่จะคิดเชียว” หญิงมุกยอมบอก แต่ก็มีคำขู่ตามมาด้วยต่างหาก
“ทำไม” คุณนิลถามด้วยรู้สึกแปลกใจ ที่คุณหญิงแกดูหวงจริงจัง
“บอกไม่ได้ รู้แค่คนผู้นี้พี่ชายเพชรไม่ปล่อยไว้แน่ ถ้าขืนทำให้น้องเขาแปดเปื้อนอยู่ไม่มีความสุข
อย่าว่าแต่นิลเลยต่อให้เป็นหม่อมน้าหรือใครก็ได้ภายในวัง พี่ชายไม่มีทางละเว้น”
“ขนาดนั้นเชียว”
“จริง..มุกเตือนนิลเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเราหรอกนะ”
“เออๆ..ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นพี่ชายหวงใคร” คุณนิลทำหน้างงอย่างไม่เก็บอาการ เพราะท่าทางคุณหญิงไม่ได้ขู่เล่นๆ
“งั้นนิลก็จงรู้เอาไว้ คนผู้นี้แหละที่พี่ชายแกจะหวง”
“อะไรวะ..ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ”
“นิลได้เห็นแน่ เร็วๆ นี้”
“เออๆ..ลับลมคมในชะมัด”
“คิกคิก..ของดีก็ต้องแบบนี้แหละ อดใจนะไปล่ะ” พูดจบคุณหญิงมุกก็พาร่างระหงเดินออกไปด้วยอาการกลั้นขำ
กับท่าทางอยากรู้ใจจะขาดของคุณนิล เรื่องที่คุณหญิงเธอขู่ไว้ก็เพื่อป้องกันเปลวจากกระทิงหนุ่มผู้ชอบหว่านเสน่ห์
คุณนิลเป็นเกย์มีรสนิยมชอบผู้ชายปฏิเสธผู้หญิงหัวชนฝา นี่คือผลลัพธ์ทำให้หม่อมทับทิมไม่โปรดปรานบุตรชายคนนี้
เธอหมายมั่นปั้นมือให้คุณนิลจับคู่กับคุณหญิงมุกดา ส่วนคุณมรกตก็ยกให้พี่ชายเพชร กะว่าเงินทองคงไม่ไปไหน
รวบหัวรวบหางเก็บไว้ข้างตัวให้หมด แต่คุณนิลดันเป็นเกย์รุก แถมยังเป็นเพื่อนสนิทคุณหญิงมุก
เพราะอีกฝ่ายเป็นสาววายตัวแม่ ปัญหาส่วนตัวของคุณนิลจึงไม่แปลกที่หญิงมุกจะรู้ดีรู้ลึกมากกว่าคนในครอบครัวเสียอีก
สำหรับนิลแล้วขอให้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายจะสวยจะหล่อ รายนี้เขาบริหารเสน่ห์ใส่เป็นประจำ
นี่จึงเป็นที่มาของการป้องกันเปลว ให้อยู่ห่างจากหมาล่าเนื้ออย่างคุณนิล..
มาอัพให้ก่อนบางส่วน ยังไม่จบเต็มตอนนะคะ อย่างเร็วพรุ่งนี้ อย่างช้าวันพฤหัสค่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่ติดตามให้กำลังใจกันด้วยดี
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว ตื่นเต้นๆ
เหมือนจะมีคู่ใหม่ๆเพิ่มอีก
แอบจิ้น (ที่ไม่เคยจิ้นถูก 555) ว่าสนิมน่าจะมีคู่
หรือไม่ถ่านไฟเก่าอย่างกล้าและนิลจะปะทุ :z2:
บวกเป็ด
รอที่เหลืออย่างจดจ่อ o13
:pig4:
-
ชอบมิตรภาพของเปลวสนิม ทั้งสองรักกันผูกพันกันมากจริงๆ
และการเข้าวังครั้งนี้คงมีเรื่องให้สองคนทำและสนุกแน่เลย คิคิ
เปลวจะเข้าวังแล้ว แถมจะได้อยู่ตำหนักเดียวกับคุณชายด้วย
หญิงมุกก็ออกปากกันคุณนิลไว้แล้ว จองตัวไว้ให้พี่ชายใช่ไหม
คุณนิลจะมีคู่ไหม รอลุ้นว่าจะคู่ใคร ถ่านไฟเก่าจะหวนคืนรึเปล่า
แต่ชอบคุณชาย ดูอ่อนโยน อบอุ่น แต่เด็ดขาดมาดเลย หลงรักชายเพชร :m1:
:mew1: :L2:
-
มาแล้วๆๆๆ :mc4: :mc4:
-
แหมๆๆ ชีวิตน้องเปลว ดูท่าว่าจะวุ่นวายอิรุงตุงนังขังขอบเป็นแน่แท้เชียวล่ะค่ะ ท่านผู้โช้มมมมม :hao7:
-
เข้ามาเร็วๆนะเปลว
-
:z3: อีกๆๆๆๆ
-
รอจ้ารอ รออ่านเปลวเข้าวัง
-
เป็นพี่น้องที่รักกันจริงๆ การไม่มีเงินก็ดีไปอีกอย่างเนอะ ฝ่าฟันกันมา :กอด1:
เอ้า! แล้วก็จะได้เวลาไปเจอดงเสือสิงกระทิงแรดกันล่ะ ฮุยเล่ฮุ้ย~
รู้สึกเหมือนว่า..คู่ของสนิมจะมาแล้วนะ :laugh:
ปอลิง แอบงงกับสัดส่วนของกองมรดกค่ะ 1 ใน 4 ยังไงเนี่ย??
-
รู้สึกเหมือนกำลังจะมีคนหลงเสน่ห์น้องเปลวเพิ่มอีกสองหน่อ
แต่ยังไงชายเพชรของเค้า(?)ก็วินสุดแล้ว :impress2:
-
ปอลิง แอบงงกับสัดส่วนของกองมรดกค่ะ 1 ใน 4 ยังไงเนี่ย??
ให้แบ่งกองมรดกออกเป็น 4 ส่วนเท่าๆกันก่อนค่ะ
ส่วนที่ 1 ให้คุณชายเพชร
ส่วนที่ 2 ให้หญิงมุก
ส่วนที่ 3 ให้ทายาทของท่านชายทองเกล้า (ในที่นี้คือเปลว)
ส่วนที่ 4 แบ่ง 20%ให้หม่อมทับทิมพร้อมครอบครัว อีก 80%ให้หม่อมรำไพ
แต่ถ้าหากท่านชายทองเกล้าไร้ทายาท (คือไม่มีเปลว) เฉพาะส่วนที่แบ่งไว้ให้ทายาทของท่านชายทองเกล้าก็ให้นำมาแจกแจงดังนี้
คุณหญิงมุกดาได้ 15% คุณชายเพชรรัตน์ได้ 40%
ส่วนอีก 45% ที่เหลือแบ่งให้หม่อมหลวงมรกต หม่อมหลวงนิลกาฬ หม่อมทับทิม หม่อมรำไพ ทั้งสี่เท่าๆกัน
(ซึ่งคิดว่าคุณลักษณ์อาจมีการคำนวณ%ผิดพลาดไป เพราะถ้าทั้ง 4 ได้คนละ 15% และหญิงมุกได้อีก 15% คุณชายเพชรจะเหลือส่วนแบ่งจากกองนี้เพียง 25%ค่ะ)
-----------------------------
เรื่องราวเข้มข้นแล้ว อเนกจะมีบทบาทมากแค่ไหนเพราะดูจะสนใจเปลวนะ แล้วนิลล่ะ(เห็นว่าเป็นฝ่ายรุก)
คุณชายคู่แข่งเยอะเสียจริง
-
คุณนิลนึกว่าเกย์รับ555
จะคู่กับหนิมป่ะเนี่ย
ไม่อาวน้าาา
-
คุณชายเตรียมทุกอย่างรอเปลวแล้ว น่าลุ้นว่าเข้าวังแล้วจะเจออะไรบ้าง
-
อิอิ ต้องมาจีบเปลวแน่เลยอะ งานนี้คุณชายจะกันท่างัยนะ
-
ใกล้จะได้เข้าวังแล้วสิ :mew1: o13 :katai1: :katai1:
-
จัดอเนกให้น้องหนิมไป.....ห้ามแตะหนูเปลวนะ....
-
ตื่นเต้นแทนเปลวเลย ชอบตอนหญิงมุกปิดท้ายด้วย สรุปคือเปลวนี่พิเศษสำหรับคุณชายไปแล้ว อิอิ
อยากให้มาต่อเร็วๆ จัง อดใจรอไม่ไหวแล้ว
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คุณชายเพชร เยี่ยมยอดกะดองเต่า
-
เปลวจะเข้าวังแล้ว
พร้อมความวุ่นวายอีกกระบุงโกย อิอิ (ใช้คำดีนะเรา55)
สนิมมีคุ่ไหมคะ ?
-
เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ :hao3: :hao3: :hao3:
-
ท่าทาง เข้าวังแล้วต้องสนุกแน่นอน
มั่วขนาดนี้ 5555
-
อ่านมาตั้งนานคิดว่าคุณนิล เป็นรับซะอีก เพราะเวลาพูดดูมุ้งมิ้ง หรืออชั้นคิดไปเอง 55555
เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลยยย
แอบมองหาคู่ให้สนิ่มอยู่ จะมีบ้างไหมนะ
รักสนิ่มอ่ะ จริงใจสุดๆ อย่าดาม่านะคะ
-
งึ้ยยยตื่นเต้นๆ
รอเปลวเข้าวังค่ะ
5555555
คุณนิลกับกล้านี่ยังไงๆ
-
ดูท่า พอนิลเจอคงมีใจกะตุกบ้าง ขนาดชายแท้ยังเผลอใจเลย เปลวคนสวย
-
อยากมีเพื่อนดีๆอย่างสนิมบ้างจัง
-
เปลวถ้าเข้าวังอีพวกหม่อมน้าจัดหนักแน่เลย
เปลวอย่าไปยอมนะจ๊ะ
-
ท่าทางชีวิตในวังของเปลวจะลำบากแล้วสิ
แต่อย่างเปลวคงไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรง่าย ๆ หรอกเนอะ
-
ชายเพชร หญิงมุกปกป้องเปลว เต็มที่ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ชอบความสัมพันธ์ของเปลวกับสนิม มันมากกว่าเพื่อนรัก แต่มันเป็นพี่น้องที่ตายแทนกันได้ ปะรทับใจ o13 และก็ดีใจที่เปลวจะได้เข้าวังแล้ว :mc4: ทีนี้สนุกแน่ มีทั้งหม่อมอา หม่อมน้า คอยต้อนรับ แต่ระวังเปลวเทียนจะหยดใส่จนสะดุ้งเอานะ ขอเตือน o18 และที่ผิดคาด คือ คุณนิลกาฬ คาดว่าจากชื่อ ฮี คงร้ายแบบตัวโกงที่คิดจะฮุบสมบัติและขัดขวางพระเอกอย่างชายเพชรซะอีก แต่กลายเป็นว่า ฮี เป็นเกย์รุก แต่จากที่อ่านคิดว่าเป็นรับนะ แบบรักต่างชนชั้นกับคนชื่อกล้า อะไรแบบนี้ แต่นี่ก็สนุกไปอีกแบบ อยากให้เจอกับกล้าอีกจัง หวังว่าจะไม่เคลมน้องเปลวนะ คุณหญิงมุกเขาเตือนแล้วนะ ว่าของใคร :katai2-1:
-
คนในวังท่าทางไม่ต้อนรับเปลวเลย ถ้าเปลวเข้ามาจะเกิดอะไรบ้างก็ไม่รู้
-
รักคุณหญิงมุกมากกว่าเดิมอีก 555
-
น้องหนิมจะได้คู่เป็นบอดี้การ์ด?
เปลวเข้าวังมาคงอยู่ไม่สงบแน่ พวกหม่อมๆคงหาเรื่องตลอด
แต่ชายเพชรก็คอยช่วยตลอดสินะ :-[
คุณนิลนี่รุกหรือรับนะ
-
แอบอยากให้หนิมมีคู่แฮะ คุณชายเพชรเด็ดขาดสมเป็นประมุขของวังจริงๆ
-
แหม่.... เสือสิงกระทิงแรด รายล้อมเชียว
-
:a9: :a1:
-
มารอรับเปลวเข้าวัง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มาต่อไวๆนะ :hao5:
รอนะฮะ :')
-
เก๊ารอตัวเองอยู่น๊าาาาาา
-
วันนี้จะมาลงให้มั้ยหนอ น้องเปลวกะคุณชาย
-
อยากบอกว่า เรารออยู่นะ อยากอ่านตอนต่อไป อยากให้คุณชายกับเปลวได้อยู่ใกล้กันเร็วๆ จังงง
-
มาต้องแถวรอรับหม่อนเปลวเข้าวังเจ้าค่ะ.....
-
รอน้องเปลวจร้าาา
-
มาเถอะนะ มาเถอะ เค้ารออ่านอยู่นะกัฟนักเขียน น้องเปลว~~~~~~ :-[
-
วันศุกร์แล้ววววว
-
รอ ร่อ ร้อ ร๊ออออออ... รอนะรอ
-
รอร๊อรอรอรอรอครับ :katai5:
-
อ่านแล้วก็พลันคิดว่า อยากให้สนิมมีคู่ด้วยจัง ไม่อย่างงั้นคงเหงาแย่เลย
คุณคนเขียนอย่าลืมสงสารสนิมนะคะ :)
-
อ่านแล้วก็พลันคิดว่า อยากให้สนิมมีคู่ด้วยจัง ไม่อย่างงั้นคงเหงาแย่เลย
คุณคนเขียนอย่าลืมสงสารสนิมนะคะ :)
อร๊ายยยิคิดเหมือนกันเบยอ่ะหรือจะจับคู่สนิมกะคุณนิลดีล่ะหุหุ :laugh:
-
สนิมแกเป็นเพื่อนที่สุดยอดมาก น้ำตาจะไหล :hao5:
-
มอรอค้า T_T มาเร็วๆน้าค้าาาาา
-
รอเก้ออีกวัน.. เสียใจ ><
-
รออยู่นะ
-
เปลวจะได้เข้ามาผจญภัยในวังแล้ว o18
-
พี่ชายเพชรปกป้องเปลวด้วยนะ
เข้าวังมานี่ รับศึกหนักแน่เลย
-
นี้คือสถานแห่งวังมณีรมณ์
-
ยู้ฮูๆ
-
Part 9 ครบ 100%
“ไม่ลืมอะไรแล้วนะ”
เปลวถามสนิม หลังสองหนุ่มจัดเก็บกระเป๋าเดินทางเพื่อเข้ากรุงเทพฯ ไปอยู่วังมณีรมย์
“ไม่ลืมแล้วเอาเท่าที่จำเป็น ตกลงมึงจะเช่าคอนโดนี้ต่ออีกเหรอ” สนิมถามให้แน่ใจ เพราะเปลวไม่ได้คืนคอนโด
“ถ้าไม่เช่าต่อ ของที่เหลือจะขนไปไว้ที่ไหน..” เปลวบอกกับสนิม
“พี่ชายให้พี่อเนกมาบอกมึงแล้วนี่ ถ้าจะขนของก็พร้อมจัดรถมารับเอาเข้าไปในวังให้หมด”
สนิมย้ำเปลว..เกี่ยวกับคำพูดของคุณชายเพชร
“อย่าไปรบกวนเขาเลย ไม่รู้จะเจออะไรบ้าง เผื่อทางหนีทีไล่ด้วย”
เปลวบอกเพื่อนซี้ เกี่ยวกับเหตุผลที่ปฏิเสธไม่ทำตามคำแนะนำคุณชาย
“แล้วแต่มึงเถอะ ความจริงกูเป็นคนนอกเสียด้วยซ้ำ”
“อย่าพูดแบบนี้สิหนิม มึงเท่าเทียมกับกูทุกอย่าง” เปลวตัดบท
“เห้ย! พูดแบบนั้นไม่ได้นะเปลว มึงอาจเทียบเท่าคนในวังเพราะมึงเป็นทายาทท่านชายทองเกล้า มีฐานันดรศักดิ์หม่อมราชวงศ์
กูมันคนสามัญชน ถ้ามึงยกกูให้เท่าเทียมกับพวกเขา ต้องมีปัญหาตามมาแน่” สนิมห้ามเปลว
“เรื่องนี้กูคุยกับพี่ชายเพชรไว้แล้ว มึงเข้าวังในฐานะพี่ชายกูใครให้อยู่ในฐานะอื่นกูไม่ยอมหรอก”
เปลวยืนกรานเสียงแข็ง สีหน้าจริงจังมาก
“กูจะทำให้มึงมีปัญหา พี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุกคงไม่กระไรหรอกพวกเขายินดีรับกูเป็นน้อง
แต่คนที่เหลือแน่ใจพวกเขายอมรับได้หรือเปลว” สนิมหยิบยกเหตุผลให้เปลวมองในมุมกว้าง
โอกาสที่ราชนิกุลคนอื่นจะมายอมรับเหมือนที่ได้รับความอารีจากสองพี่น้องมณีรมย์ ถ้าจะเป็นไปได้ยาก
“ยอมหรือไม่ช่างหัวสิกูสนหืม ต่างคนต่างอยู่ลองจุ้นจ้านวุ่นวายหาเรื่องพวกเราเหมือนในละครล่ะก็
คิดว่ากูจะยอมให้โขกสับไหม..หนิม” ดวงตาสวยพลันแข็งกร้าว น้ำเสียงเองก็เช่นเดียวกัน
“ตรงนี้แหละที่กูห่วง ไม่ใช่ห่วงมึงจะโดนเล่นงาน กูห่วงคนพวกนั่นต่างหากเล่า ไม่มีใครรู้จักทองเปลวเท่ากู
มึงมันดื้อตาใสยอมหักไม่ยอมงอ” สนิมส่ายหัวอย่างยอมจำนน เมื่อเปลวยืนกรานแบบนั้นก็จนปัญญา
“กูถือว่ามึงชม ได้เวลาไปกันแล้ว เรียกพี่อเนกพี่กล้ากันเถอะหนิม” เปลวยิ้มร่าชิงตัดบทหลังดูเวลาสมควรออกเดินทาง
สองหนุ่มเตรียมเข้ากรุงเทพฯ โดยมีอเนกกับกล้าเป็นคนพาพวกเขาไปยังวังมณีรมย์..
“พวกมึงทำงานประสาอะไรวะ” เสี่ยวิกรมฉุนลูกน้องไม่เก็บอาการ ใบหน้าอูมแดงก่ำตามอารมณ์ที่กำลังเดือดดาล
“หลังมีคนตามเก็บมัน พวกผมเฝ้าหาข่าวไม่รู้มันไปหมุดหัวที่ไหน คอนโดก็ไม่กลับ เรื่องนี้พวกผมเห็นตรงกันว่า
เจ้านายคงต้องไปเรียบเคียงถามไอ้คุณชายเพชรรัตน์ดูครับ ล่าสุดนังเปลวมันขึ้นรถไอ้คุณชายหายเข้ากลีบเมฆจนถึงตอนนี้”
หนึ่งในสี่ลูกน้องเป็นคนออกความเห็น คิ้วเสี่ยวิกรมขมวดมุ่นหลังได้รับคำแนะนำจากลูกน้อง หากเป็นเช่นนั้นคงไม่มีทางอื่น
ถ้าอยากรู้เปลวฟ้านางโชว์ที่หวังครอบครองไปอยู่ไหน ต่อให้พลิกแผ่นดินก็ต้องเอาตัวมาให้ได้
คงมีหนทางเดียวคือสืบจากบุคคลที่ลูกน้องแนะ
“งั้นเป็นหน้าที่กูพวกมึงรอคำสั่ง ถึงเวลาอย่าเสือกพลาดเด็ดขาด” เสี่ยวิกรมชี้หน้าคาดโทษลูกน้องเรียงตัวทิ้งท้าย
ก่อนพาร่างเดินหายออกจากห้องจนลับตา ลูกน้องต่างสบตากันต่อจากนี้ไม่มีคำว่าพลาดอีก
>
>
“ออกไปไหน..ตานิล” เสียงทักของหม่อมทับทิมดังภายในตำหนักปีกซ้าย ซึ่งเป็นที่พำนักส่วนตัวร่วมกับบุตรสาวบุตรชาย
ลูกติดของหม่อมแก หลังได้รับความเมตตาจากประมุขของวังคนก่อน นับตั้งแต่หม่อมได้เข้ามารับใช้ท่านปู่ของคุณชายเพชร
คงไม่ต้องขยายความว่ารับใช้ในฐานะอะไร
“คิดยังไงหม่อมแม่ถึงได้ถามนิล” คุณนิลหยุดอยู่กับที่ ค่อยย้อนถามหม่อมทับทิมด้วยน้ำเสียงติดกวนนิดๆ
“ชั้นเป็นแม่ ทำไมจะถามไม่ได้” หม่อมทับทิมค้อนลูกชายคนเล็กอย่างนึกหมั่นไส้
เป็นเพราะลูกชายคนนี้ไม่ได้ดังใจ จึงทำให้เธอต้องมานั่งปวดหัวจนไมเกรนขึ้นอยู่อย่างนี้
“แค่แปลกใจ ร้อยวันพันปีหม่อมแม่ไม่เคยสนใจเคยถามซะที่ไหน วันนี้ถามรู้สึกผิดปกติพิลึก”
คุณนิลยังคงเล่นลิ้นโต้ตอบไม่ลดละ
“สนจนเลิกสนแล้วย่ะ ทำตัวดีนักนี่ตานิล แม่ไม่อยากวุ่นวายด้วย บอกไปทางซ้ายดันจะเลี้ยวไปขวา
เพราะเราเป็นแบบนี้ไงแม่ถึงเอือมระอา” หม่อมทับทิมแสดงสีหน้าเอือมระอาประกอบคำพูดอีกต่างหาก
“แล้วนึกยังไงถึงสนอีกล่ะครับ” คุณนิลยอกย้อนใส่หม่อมผู้ที่ได้ชื่อว่าแม่สีหน้าทะเล้น
อย่างไม่ได้รู้สำนึกต่อคำพูดเสียดแทง ซึ่งคนเป็นแม่จงใจกระทบกระเทือบใส่เลยแม้แต่น้อย
“เลิกทำเป็นเล่นได้แล้ว จะกลายเป็นหมาหัวเน่าไร้ที่ซุกหัวนอนยังไม่รู้ตัวอีกตานิล”
หม่อมเธอค้อนขวับอย่างฉุนเฉียว หลังพูดแดกดันก็ยังไม่สะทกสะท้านมีหน้ามาทะเล้นไม่เลิก
“ใครเป็นหมาหัวเน่าครับหม่อมแม่ คงไม่ใช่นิลหรอกมั้ง ตำแหน่งนี้นิลได้มาตั้งนานแล้วนี่ครับ
ถ้าหม่อมแม่หมายถึงพี่มรกตล่ะก็..ว่าไปอย่าง”
“แม่พูดกับแกอยู่นะตานิล พาดพิงพี่เขาทำไม” หม่อมตาเขียวปั๊ด
“อุ๊ต๊ะ!..แตะต้องไม่ได้เนอะ” คุณนิลออกอาการทะเล้นหน้าตาย
“กิริยาท่าทางไร้สัมมาคารวะนี่ก็อีก อย่าไปทำมั่วซั่วคนเขาพลอยดูถูกมาถึงแม่ด้วย
มีอย่างที่ไหนอยู่ในรั้วในวังชาติกำเนิดเถือกเขาเหล่ากอเป็นที่นับหน้าถือตา
ดันเอากิริยาพื้นๆ มาใช้จนติดเป็นนิสัย เพราะเราไม่ได้เรื่องอย่างนี้ไง ถึงหวังพึ่งพาอาศัยอย่างพี่มรกตเขาไม่ได้เลย”
ลูกตาคมเข้มไหววูบ หม่อมทับทิมไม่ทันเห็น หลังถูกเปรียบเทียบพี่สาวที่คลานตามกันมา
ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามลงท้ายหนีไม่พ้นคุณนิลกับคุณมรกตต้องถูกเปรียบเทียบกันเสมอ
ส่วนคนที่ได้รับความชื่นชมจากหม่อมทับทิม ไม่พ้นเป็นคุณมรกตอย่างไม่ต้องสงสัย
“แค่นี้ใช่ไหมที่หม่อมแม่จะพูดกับนิล หมดธุระแล้วนิลขอตัวครับ มีนัดสำคัญรออยู่” คุณนิลน้ำเสียงเรียบนิ่ง
สีหน้าไม่มีอาการทะเล้นให้เห็น หม่อมทับทิมแปลกใจเพียงเล็กน้อย แต่ไม่เก็บมาใส่ใจให้ปวดหัว
“แม่ไม่ให้แกไปไหนทั้งนั้น จนกว่าแกจะรับปากก่อน” ถึงจะสังเกตุเห็นความผิดปกติลูกชายคนเล็ก
แต่หม่อมก็คิดว่าเป็นนิสัยลมเพลมพัดบ้าๆ บอๆ ตามประสาขี้เล่นไม่เอาอ่าว จึงไม่เก็บเอามาใส่ใจให้เป็นปัญหา
นอกเสียจากมุ่งหวังที่จะให้คุณนิลยอมรับปากเธอ
“เรื่องอะไรหรือครับ” คุณนิลตั้งคำถาม
“นั่งลงคุยกับแม่ให้เป็นเรื่องเป็นราว เราจะยืนค้ำหัวอีกนานไหม” หม่อมค้อนลูกชาย แถมอบรมค้อนแคะไปด้วย
“นิลอยู่ห่างหม่อมแม่ตั้งหลายก้าว ค้ำหัวตรงไหนกัน” คุณนิลก็ไม่ยอมลดละ ยอกย้อนต่อปากต่อคำไม่เลิก
“เอาเถอะขี้เกียจเถียงกับเราแล้ว จะคุยดีๆ ได้หรือยังตานิล เรื่องนี้สำคัญกับชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเรานะ”
เหตุผลที่หม่อมทับทิมยกอ้าง ทำให้คุณนิลเกิดความสนใจใคร่รู้เช่นกัน
“ตกลงครับ” พูดจบพาร่างสูงสง่าเดินมานั่งยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“ทายาทท่านชายทองเกล้ากำลังจะเข้าวัง” หม่อมพูดด้วยน้ำเสียงดูเป็นทางการ ติดไปทางเครียดอย่างรับรู้ได้ชัด
“เรื่องนี้พวกเรารู้จากพี่ชายเพชรสี่วันก่อนแล้วนี่”
คุณนิลถามอย่างสงสัยที่หม่อมทับทิมยกเรื่องนี้มาพูด เพราะทุกคนรู้พร้อมกันหมด
“ยังมาทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่อีกตานิล รู้ตัวไหมผลประโยชน์ที่พวกเราจะได้สูญไปคนละเท่าไหร่”
หม่อมตาเขียวใส่ทันควัน หลังลูกชายตีหน้าซื่อไม่รู้ร้อนรู้หนาว ในเรื่องราวที่เธอหัวหมุนจนเกิดอาการเครียด
“เสียผลประโยชน์เสียตรงไหนกันครับหม่อมแม่ เขาอยู่ตำหนักของพี่ชายกับหญิงมุก ไม่ได้วุ่นวายกับเราเสียหน่อย
นิลไม่ได้ยินพี่ชายพูดสักคำว่าจะตัดค่าใช้จ่ายของเราส่วนไหนไปให้เขา” คุณนิลบอกไปตามจริง
ทุกวันนี้แต่ละคนรับรายได้ตามสิทธิในพินัยกรรมระบุ ไม่มีใครหักหลังหรือโกงแม้แต่น้อย
โดยเฉพาะคุณชายเพชรเป็นผู้ดูแลผลประโยชน์ส่วนนี้เองไม่ได้มอบหมายให้ใครรับไปดำเนินการ
เงินเดือนทุกบาททุกสตางค์ใช้วิธีโอนเข้าบัญชีให้ทุกเดือน ตรงไหนที่หม่อมทับทิมบอกจะเสียผลประโยชน์
“เราไม่ฉลาดเลยจริงๆ ผลประโยชน์ในกองมรดก 1 ใน 4 ที่นำมาแบ่งสรรปันส่วนยังไงเล่า
ทายาทท่านชายโผล่ก็เท่ากับชวดกันหมด”
“หม่อมแม่หมายถึง 15% ที่ระบุในพินัยกรรม หากไม่พบท่านชายทองเกล้ามีทายาทนะหรือ” คุณนิลย้ำให้แน่ใจ
“ก็ส่วนนั้นแหละ ทายาทจริงเท็จแค่ไหนใครจะรู้ มีการสร้างเรื่องกุว่ามีทายาทขึ้นมาก็ได้นี่
ไม่ว่าความจริงจะยังไง แม่อยากให้แกช่วยหน่อย” หม่อมดูสีหน้าจริงจัง นั้งจ้องตาลูกชายนิ่ง
“ให้นิลช่วย..ช่วยเรื่องอะไร” คุณนิลไม่เข้าใจในความประสงค์ของหม่อมเธอเลยจริงๆ นึกไม่ออกจะให้ช่วยเรื่องอะไร
“แกรวบหัวรวบหางทายาทท่านชายซะ เข้าใจไหม”
“หม่อมแม่!!!!..” คุณนิลอึ้งตาค้างทีเดียว หลังได้ยินวิธีการที่หม่อมหมอบหมายให้ช่วยทำ
“นิลไม่รับปาก” น้ำเสียงบุตรชายที่เอ่ยมา แม้จะไม่หนักแน่นแต่ก็ดังชัดเต็มสองหูผู้เป็นแม่
ทำเอาหม่อมเธอต้องรีบระงับโทสะไม่ให้พุ่งปรี๊ด
“แม่ไม่สน..แกต้องรวบหัวรวบหางให้ได้ คราวหญิงมุกแกก็ปฏิเสธมาแล้วครั้ง เป็นเพราะเจ้ากล้าปะไร
แม่อุตส่าห์ขอร้องคุณชายให้เอามันไปให้พ้นหูพ้นตา หนนี้แกต้องทำตามแม่ตานิล
หากเราจะมีที่ยืนในวังมณีรมย์อย่างเชิดหน้าชูตาไม่เป็นที่ครหาแล้วล่ะก็
แกต้องจัดการทายาทท่านชายทองเกล้าเอามาเป็นคนของแก ฉันยอมอดสูที่แกมีรสนิยมผิดเพศมานาน
อุตส่าห์ส่งเสริมให้ได้ทำในสิ่งที่แกชื่นชอบ แค่จัดการทายาทท่านชายให้มันดูสมน้ำสมเนื้อ
จะเป็นผู้ชายแม่ก็ไม่ว่าหรอกรายนี้ ถ้าแกทำสำเร็จทำให้มันหลงแกหัวปักหัวปำ สมบัติจากกองมรดกจะไปไหนเสียล่ะ”
แผนของหม่อมทับทิมอาศัยคุณนิลเป็นผู้ดำเนินการ ได้ยกมาบอกกล่าวกับลูกชายคนเล็ก
ตลอดมาเธอยอมรับไม่ได้ที่คุณนิลมีรสนิยมรักชอบเพศเดียวกัน จนทำให้แผนการซึ่งหมายมั่นปั้นมือตบแต่งคุณหญิงมุกดา
มาเป็นศรีสะใภ้ต้องล้มเหลวไม่เป็นท่า คราวนี้ทายาทผู้มีส่วนในกองมรดกของมณีรมย์เท่ากับคุณหญิงมุก
และคุณชายเพชรจะปรากฏตัว ในเมื่อคุณนิลชมชอบผู้ชายก็แค่เปลี่ยนเป้าหมายแทน
“หม่อมแม่..เรื่องนี้นิลรับปากหม่อมแม่ไม่ได้หรอก ของแบบนี้ต้องเจอกันก่อน นิลตอบไม่ได้ว่าชอบเขาไหม
ต่อให้นิลชอบผู้ชายไม่พิศมัยสตรี แต่นิลก็มีบรรทัดฐานสำหรับตนเองอยู่นะครับ..หม่อมแม่”
คุณนิลให้เหตุผลต่อมารดาไปตามความเป็นจริง จู่ๆ จะให้เขาไปทำอะไรแบบนี้ไม่ใช่เรื่องล่ะ
“แม่ไม่สนเราจะมีบรรทัดฐานอะไรยังไง นี่คือคำสั่งให้ไปจัดการเสียให้เรียบร้อย
รายนี้หน้าตาไม่ต้องกังวลข้อมูลที่แม่รู้มาเป็นคนหน้าตาดี หายห่วงได้ตานิล
แค่ทำให้เขาหลงรักเท่านั้นพอ” หม่อมเธอยืนกราน
“หม่อมแม่คิดง่ายเนอะ พี่มรกตล่ะ..กี่ปีแล้วที่หม่อมแม่ใช้ให้ไปจับพี่ชายเพชรเขาน่ะ
จนตอนนี้จะขึ้นคานอยู่แล้วนิลยังไม่เห็นมีวี่แววว่าจะทำสำเร็จเลยด้วยซ้ำ
หางตาพี่ชายเพชรยังไม่แลเลยมั้ง” คุณนิลเหลืออดวกมาพาดพิงเอากับพี่สาวคนโตเข้าจนได้
“เรื่องของพี่สาวเราไม่ต้องเอามาอ้าง มรกตยังไงก็มุ่งมั่นที่จะแต่งกับคุณชายเพชร
อีกไม่นานหรอกคอยดูสิ ว่าแต่เราเถอะแม่ขอร้องให้ช่วย ไม่ต้องค้านสักเรื่องได้ไหม
ทำตามที่แม่บอกแล้วทุกอย่างจะดีเองเข้าใจนะ” หม่อมมรกตตัดบท โบกมือไม่ให้คุณนิลพาดพิงถึงลูกสาวสุดที่รัก
“ที่พี่มรกตแตะต้องไม่ได้ ไว้นิลจะเก็บไปคิดดู ขอตัวครับนิลมีธุระ” พูดจบไม่รอให้หม่อมทันทักท้วง
ลุกยืนเต็มความสูงก้าวอาดๆ เดินดิ่งออกจากห้องรับรองไปทันที
ปล่อยผู้เป็นแม่มองตามร่างสูงอย่างกระฟัดกระเฟียด ที่ลูกชายคนเดียวหัวแข็งไม่ยอมเอาอ่าว..
“เป็นไง ทุกอย่างเรียบร้อยไหม” คุณชายยืนกอดอกพิงกรอบประตูของห้องนอนขนาดใหญ่
การตกแต่งหรูหรามีรสนิยมมาก โดยมีคุณหญิงมุกดาเดินสำรวจตรวจตราไปทุกซอกทุกมุม อย่างใส่ใจในรายละเอียด
“เท่าที่มุกดูก็โอเคแล้วค่ะพี่ชาย ไม่รู้น้องเปลวแกถูกใจหรือเปล่า” คุณหญิงมุกตอบคุณชาย..ใบหน้ายิ้มละไม
“ถ้าเปลวรู้หญิงมุกลงทุนดูแลด้วยตัวเอง พี่ว่าเปลวคงดีใจอย่างไม่ต้องสงสัย”
คุณชายยิ้มอบอุ่นสายตาอ่อนโยนใช้มองน้องสาวเพียงคนเดียว หญิงมุกเห่อมากถึงกับเป็นธุระตกแต่งห้องนอน
รอต้อนรับเปลวที่กำลังเดินทางมาถึงในอีกไม่ช้านี้ น่าจะเย็นนี้พอดีกับมื้อค่ำ
ตั้งใจให้คนไปเชิญหม่อมรำไพอาสะใภ้กับหม่อมทับทิมพร้อมครอบครัว
ร่วมเป็นแขกเพื่อรับประทานมื้อค่ำด้วยกัน ถือโอกาสแนะนำเปลวกับสนิมเสียเลยทีเดียว
“เป็นแบบนั้นก็ดีสิคะ มุกอยากให้น้องมีความสุข ชีวิตเปลวผ่านอะไรมาเยอะแยะมากมาย
ในขณะที่พวกเราสุขสบายไม่ได้ลำบากอย่างที่น้องได้พบเจอ มุกแค่หวังช่วยชดเชยให้น้องบ้างไม่มากก็น้อยเท่านั้นค่ะ”
“พี่เข้าใจเราหญิงมุก พี่ก็คิดไม่ต่างจากเราหรอก ถึงเวลาที่เปลวควรได้รับสิทธิ์อันพึงได้
จากนี้ก็หวังว่าเปลวจะมีความสุขเสียที” คำพูดของคุณชายฟังอบอุ่นทุ้มนุ่ม
แต่หญิงมุกยังสัมผัสถึงความหนักใจอยู่ในน้ำเสียง ตามความคุ้นเคยซึ่งสนิทชิดเชื้อพี่ชายเป็นอย่างดี
“มีเรื่องกังวลใจใช่ไหมค่ะ” คนเป็นน้องเดินเข้าหาก่อนยิงคำถามออกไปตรงๆ
“ไม่เชิง..จะว่าไม่มีก็ไม่ใช่ เปลวขอให้สนิมอยู่ในฐานะเดียวกับเขา เทียบเท่าพวกเราทุกคน”
คุณชายเผยความในใจ ซึ่งเป็นเรื่องต้องขบคิดให้หญิงมุกฟังอย่างไม่ปิดบัง
“น่าหนักใจไม่น้อย ด้วยศักดิ์ฐานะสนิมไม่สามารถยกขึ้นเทียบเท่าพี่มรกตกับนิลด้วยซ้ำ
แต่ในความเป็นจริงสนิมกับเปลวเติบโตมาด้วยกันเปรียบเหมือนพี่กับน้อง จะให้สนิมอยู่ในฐานะแขกของวังก็ใช่ที่
กลับกันมุกกับพี่ชายไม่มีปัญหา เพราะเรารับสนิมเป็นน้องชายไปแล้ว แต่หม่อมรำไพกับหม่อมทับทิมรวมทั้งพี่มรกตนี่สิ
ลำพังเปลวก็ต้องเผชิญปัญหาที่ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง ยังมีกรณีของสนิมคงเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกตั้งคำถามจากหม่อมรำไพ
และหม่อมทับทิม ที่สำคัญพี่มรกตต้องหาวิธีเล่นงานแน่ บางทีสนิมนั่นแหละจะกลายเป็นเครื่องมือให้เขาใช้เล่นงานเปลว
เราก็ต้องมาพิสูจน์กันดู ถ้าเปลวมีเลือดมณีรมย์ไหลเวียนอยู่ในร่างต้องเข้มแข็งแก้ไขปัญหาเหล่านี้
อย่างไม่ย่อท้ออ่อนแอให้เขารังแก ครั้นจะให้พี่ชายปกป้องไปเสียหมดคงทำให้เสียการปกครอง
พี่ชายจะถูกมองว่าลำเอียงไม่เป็นกลาง เรื่องนี้ต้องมาดูอีกทีอย่าเพิ่งกังวลเลยค่ะ มุกเชื่อเปลวต้องมีดีกว่าที่เราคิด”
“พี่ก็หวังให้เป็นแบบนั้น ปัญหาของวังสะสมมายาวนานรอพี่แก้ไขให้มันดีขึ้นวันนี้พรุ่งนี้เป็นไปได้ยาก
ปมปริศนามากมายที่เรายังหาบทสรุปไม่ได้ ถ้าเปลวไม่เข้มแข็งมีความอดทนไม่พอล่ะก็
พี่ก็คงผิดหวังพอสมควร พี่มองเปลวไม่ต่างจากหญิงมุก เด็กคนนี้มีมุมที่เราคิดไม่ถึงอีกเยอะ
ต้องรอดูว่าเขาจะสามารถรับแรงกดดันที่จะมีขึ้นได้หรือไม่ คงมีให้เห็นตั้งแต่มื้อค่ำ
การต้อนรับสมาชิกใหม่ของวังมณีรมย์ อาหารมื้อนี้ไม่ราบรื่นนัก พี่แค่อยากดูปฏิกิริยาเปลวในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า
รวมถึงไหวพริบปฏิภาณที่จะนำมาใช้ คงต้องรอดูตามที่หญิงมุกพูด” คุณชายเพชรประมุขวัง
ถึงจะมีความวิตกกังวลต่อเหตุการณ์ที่เปลวกับสนิมจะเข้ามาอยู่ ย่อมได้รับแรงกดดันตามมาแน่
แทบไม่ต้องเดาให้เสียเวลา เพียงแต่สองหนุ่มจะอดทนเข้มแข็งได้มากแค่ไหน เรื่องนี้ต้องรอการพิสูจน์..
มาอัพให้แล้วนะคะ ขออภัยที่หายไปนานพอสมควร ปัญหาสุขภาพที่เกิดขึ้น
หลังจากนี้จะมาอัพให้บ่อยนะคะ ขอบคุณที่ยังตามให้กำลังใจกันเสมอไม่ขาดหาย
รักพวกคุณทุกคนค่ะ
ปล.หลังจากนี้มาคอยติดตามสงครามในวังมณีรมย์กันค่ะ
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
อย่างน้อยๆเราก็อุ่นใจที่เปลวบอกว่าจะไม่ยอมให้คนพวกนั้นรังแก
บ่งบอกว่าเปลวก็สู้คน อยากรู้ว่าเปลวจะแซ่บขนาดไหน
ปล. อยากได้ยินประโยคนี้จากเปลวจังว่า เปลวจะมาทวงทุกอย่างที่เป็นของเปลวคืน
พอดีอินกับทรายสีเพลิงหนักไปหน่อย 55555++++
-
เปลวเข้าวังแล้ว คนพวกนั้นจะทำอะไรเปลวได้ เปลวมีดีกว่าที่คิดนะ
สู้ๆนะหนิมเปลว
:mew1: :L2:
-
รอวันเข้าวัง จะรออึ้งทึ่งเสียวนะอิอิ
-
แค่มาต่อถึงนานก็รอได้นะ ส่วนสุขภาพเป็นสิ่งสำคัญจะต้องดูแล เทคแคร์นะ
-
วันนี้ดีใจ เข้ามาแล้วเห็นตอนใหม่ เอาใจช่วยเปลวอยู่ ว่าเข้าวังแล้วจะไปเจออะไรบ้าง
ปล.คุณluxรักษาสุขภาพด้วยนะครับ แฟนๆนิยายรอได้เสมอ เพราะรู้ว่าคุณluxไม่ทิ้งพวกเราอยู่แล้ว
-
สู้ๆนะเปลว หนิม
อยากดูสงครามแล้วสิ
55555555555
-
เรื่องราวกำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว!
-
ยังว่าอยู่ว่าเมื่อไหร่จะมา รอดูสงครามอยู่นะ
-
นิลจะทำอะไรก็ระวังๆพี่ชายเพชรไว้นะจ่ะ หึหึ :hao6:
รอนะฮะ :')
-
สู้ๆนะจ๊ะ สนิม ทองเปลวว :กอด1:
-
รอดูน้องเปลวสู้คน
-
เปลวสู้ๆ :ped149: :ped149: :ped149: มีพี่ชายกะพี่สาวน่ารักขนาด :mew1: :mew1:
-
โอ้ยยยย เปลวสุ้ๆน้าาาาาาาาาา
-
ลุ้นๆ เอาใจช่วยเปลวและสนิม
บวกเป็ด
:pig4:
-
ในหนึ่งครอบครัวมีทั้งคนดีและไม่ดี...
คุณนายทับ....ปล่อยให้คุณนิลเป็นคนดีบ้างเหอะ......
-
เปลวแซ่บไม่แพ้ใครนะขอบอก
หญิงมรกตระวังเจอตอนะคะ
-
ชีวิตในวังของเปลว-สนิม ท่าทางจะสนุก
-
เปลวกับสนิมจะเข้าวังแล้วววว :mew1: :mew1: :mew1:
-
เปลวสู้ๆ ตอกให้หน้าหงายไปเลย
คุณนิลถ้าเห็นหน้าเปลวจะยังปฏิเสธมั้ยน้า
สรุปคนที่ส่งคนไปฆ่าเปลวคือหม่อมรำไพ?
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เปลวสู้ๆ
-
เปลวยังไม่ทันเข้าวังเลยก็มีศัตรูมารอเพียบละ
ถ้าเข้ามานี่มันแน่ๆเปลวเอ๋ย
-
อยากให้เปลวมาถึงวังเร็วๆ จ้า
-
ตบมือดังๆ รอเปลวเข้าวัง ฮิ้ววววววววววววววว
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
หม่อมแม่ยัยมรกตนี่ร้ายจริง มีการให้ลูกชายตัวเองมาปล้ำเปลว
ไม่สำเร็จหรอกนิลอย่าทำตามหม่อมนะ
-
ดีใจกับเปลวและหนิม ได้เข้าวัง เชื่อว่า สองแม่ลูกหรืออาจจะมากกว่านั้น คงทำอะไรเปลวได้ยาก เพราะด้วยนิสัย เปลวสู้คนอยู่แล้ว อีกอย่าง ยังมี พี่ชาย :-[ กับ พีหญิงวาย :laugh: คอยช่วยเหลืออีก เปลวบ่หยั่น o13
-
ถ้านิลเจอเปลวเนี้ยคิดว่าคงวิ่งงาบเเทบไม่ทันได้บอกเชียวหละ
-
รออ่านความสนุกในตอนหน้านะจ๊ะ :mew1: เปลวสนิมสู้ๆ
-
เห็นด้วยกับพี่ชายเพชรคะ ลำพังตัวเปลวเองคงไม่มีปัญหาอะไรมากมายเพราะ ยังไงห็เป็นลูกหลานวังจริงๆ แต่สนิมนี่สิ คงโดนกดดันไม่น้อย
ยิ่งสนิ่ม เจียมตัวมากเท่าไหร ยิ่งกดดัน เครียด แล้วเป็นห่วงเพื่อนมากขึ้นเท่านั้นน
สนิ่ม สู้ๆนะ ดูแลตัวเองดีๆ
-
วู้ววววว~~ รู้สึกเหมือนกำลังติดตามละครหลังข่าวยังไงก็ไม่รู้สิ~~~ :hao3:
-
แย่งยศฐาบรรดาศักดิ์กัน ยังไม่พอ
เดี๋ยวคงจะแย่งพี่ชายเพชรกันอีกด้วย 555
คุ่ของคุณนิลกับกล้า ก็น่าสนใจนะ
-
หุหุ จะเกิดสงครามกลางวังเอาก็ต่อจากนี้ไปนี่แหละ :laugh:
-
o8 :a2: :a14: :a3: :a9: :a11: :a1: o3 :interest:
-
รอเธอด้วยใจจดจ่อ คิดถึงแล้วนะครับ :katai5: :katai5: :katai4: :katai2-1: :mew1: :ling1: :ling1:
-
รอฉันรอเธออยู่.. แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
-
พี่กล้าเป็นเคะเหรอ
แต่คุณนิลก็นิสัยดีนะ :mew3:
-
แวบมาส่อง รอเปลวกับคุณชายค้าาา
-
:katai5:
-
มาต่อเถอะนะ. อยากอ่านอีกจัง รอยุนะ :impress2:
-
ขออภัยนะคะ ที่หายไปนาน คอมฯ พังค่ะ ก่อนหน้าคนเขียนป่วย แต่ตอนนี้คอมฯ พังส่งซ่อมอยู่ค่ะ
ใช้บริการจากโทรศัพท์เข้ามาตอบ ทุลักทุเลมากมาย แต่สัญญานะคะ จะอัพให้วันอังคารค่ะ
รับรองได้ครบรส มากันยาวๆ สามหน้า อ่านให้จุใจเต็มตอนไม่มีกั๊กแน่นอนค่ะ เพื่อต้อนรับออกพรรษา
ยังไงอย่าลืมทำบุญตักบาตรนะคะ วันที่ 8 พุธนี้ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 วันออกพรรษาตรงกับวันพุธ
เป็นวันดี วันราหู หวังว่าแฟนนิยายคงได้เข้าวัดทำบุญกันนะคะ เราเองอัพนิยายวันอังคาร ขอเป็นช่วงประมาณ 5 โมงเย็นนะคะ
เพราะคิดว่าจะทันค่ะ แล้ววันพุธก็จะทำบุญ ระลึกถึงมิตรรักแฟนนิยายทุกท่านให้ร่วมอนุโมทนาบุญต่อกันเช่นเคยค่ะ
:katai4: :katai4:
ขอบคุณจากใจ
รักพวกคุณทุกคนค่ะ
:mew1: :L1: :pig4:
-
จะรอคับซ่อมเสดเร็วๆนะ
:call:
-
รอค่ะ :mew1:
-
ขอบคุณที่มาแจ้งข่าว
รออ่านนะคะ
-
:-[ พอเห็นคนนี้แล้วนึกถึงเปรว. เป็นผู้ชายหน้าสวย แต่งหญิงแล้วเลอค่า
[attachment deleted by admin]
-
ปู่เสื่อรอ
-
จะรอนะคะ ^^
-
รอนะฮะ :')
-
:call: :call: :call:
-
ลงมาใต้ นคร สุราษ มีชักพระ ด้วยนะคะ ^^
รออ่านน๊าาา
-
รับทราบ
-
เข้ามาติดตามด้วยคนค่ะ
เรื่องนี้ก็น่าติดตามอีกแล้ว
-
รับทราบจ้า จะรอต่อไปนะเจ้าคะ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: ที่มาแจ้งข่าโมทนาบุญค่ะ :call: :call:
-
รอค่ะ
-
รอค่ะ :)
-
รับทราบค่ะ
มาตั้งหน้าตั้งตารอพรุ่งนี้
อิอิ
-
รับทราบขอรับท่าน....
-
Part 10
“ถึงแล้วครับ”
อเนกบอกเปลวกับสนิม เบ้นซ์หรูโดยกล้าเป็นสารถีเดินทางจากเมืองพัทยาตรงดิ่งเข้ากรุงเทพฯ
จนทุกคนมาปรากฏตัวอยู่หน้าประตูขนาดใหญ่ลักษณะบานคู่แข็งแรง ทั้งสองด้านซ้ายขวาคือกำแพงสูง
ทำให้ไม่สามารถคาดเดาทัศนียภาพหลังบานประตูนี้ได้เลย
“โห..นี่หรือวังมณีรมย์ ทำไมลึกลับซับซ้อนชะมัด” สนิมตั้งข้อสังเกต เมื่อวังมณีรมย์ในจินตนาการแตกต่างไปจากที่คิดไว้อยู่มาก
สนิมเข้าใจว่าคงสวยงามยังกับปราสาทราชวังที่เห็นในหนังสารดี แต่วังมณีรมย์กลับไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ในหัวสิ้นเชิง
จากมุมนี้ไม่สามารถมองเห็นอะไรเลยนี่สิ
“หึหึ..คุณหนิมคิดไว้แบบไหนครับ ที่นี่คือวังมณีรมย์ที่พำนักของเหล่าราชนิกุลตกทอดมานับร้อยปี
อาจดูลึกลับสำหรับบุคคลภายนอกซึ่งเป็นความประสงค์ของประมุขวังมีมานานแล้วครับ
เจ้าขุนมูลนายสมัยก่อนไม่ชอบให้ผู้คนสอดรู้สอดเห็นความเป็นอยู่ของท่าน จึงเน้นรั้วรอบขอบชิด
ผมการันตีว่าพ้นประตูเข้าไปคุณหนิมต้องทึ่ง ในสถาปัตยกรรมผสมผสานของไทยกับยุโรป
สิ่งปลูกสร้างสวยงามหาดูได้ไม่ง่ายนะครับ ยกเว้นเป็นของชนชั้นสูงที่น้อยคนจะได้ชื่นชม”
อเนกแอบขำคำวิจารณ์ของสนิม แต่ยังเก็บอาการไม่หัวเราะให้สนิมรู้สึกอาย แถมใจเย็นอธิบายให้ฟังอีกต่างหาก
“จริงดิ..พี่อเนก” สนิมตาโตในหัวนึกภาพหลังรั้ว ซึ่งควรเรียกกำแพงถึงจะเหมาะเสียมากกว่า
จะมีความสวยงามอย่างที่อเนกโอ้อวดให้ฟังแน่หรือ ในเมื่อมองจากหน้าประตูสนิมแอบหวาดหวั่น
ถ้ากำแพงสูงหนาแข็งแรงขนาดนี้ คิดได้อย่างเดียวไม่ต่างกับคุกที่เขามีไว้ขังนักโทษมากกว่า
“ครับ..ของบางอย่างเห็นภายนอกเราอาจไม่ประทับใจ แต่ภายในกลับงดงามผิดจากที่คิดไว้คนละเรื่องเลย
ส่วนของบางอย่างเห็นข้างนอกดูเป็นสิ่งสวยงาม แต่พอลองสัมผัสเนื้อแท้เรากลับเสียความรู้สึกไปเลยก็มีนะ
เรื่องแบบนี้มีอยู่มากมาย” อเนกเปรยเป็นปรัชญาให้สนิมฟัง ส่วนเปลวยังไม่มีส่วนร่วมไม่ต่างกับกล้าที่เป็นเพียงผู้ฟังโดยสงบ
ไม่มีใครสอดแทรกการบทสนทนาแต่อย่างใด
“ไม่ใช่ทุกอย่างหรอกพี่อเนก ของบางอย่างสวยจากข้างในงามทั้งภายนอกก็มีนะ ขึ้นอยู่กับว่าใครจะโชคดีได้เจอมากกว่า”
สนิมยิ้มร่าแย้งอเนกพร้อมให้นิยามไปขบคิด หนุ่มวัยยี่สิบปลายๆ ลืมตัวลอบสบตาเปลว ก่อนชิงเป็นฝ่ายหลบลูกตาสวย
ที่ไม่ได้ให้คาดเดาความรู้สึกอะไรเลยสักนิด เปลวยังคงนิ่งไม่มีหลบสายตาอเนก ที่จ้องสื่อความหมายพิเศษแต่อย่างใด
จนอเนกเกิดอาการหูแดงดูเป็นหนุ่มหัดริรักเขินเสียเอง กิริยาเหล่านี้ไม่ได้รอดพ้นการจับสังเกตของกล้าด้วยเช่นกัน
กล้ายอมรับอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง ถ้าอเนกจะรู้สึกพิเศษกับเปลว ในเมื่อหนุ่มคนนี้มีเสน่ห์เกินห้ามใจได้จริงๆ
“อเนกนายรีบพาคุณชายเปลวไปพบคุณชายเพชรกับคุณหญิงมุก ป่านนี้เธอคงรอแล้ว” กล้าหนุ่มหน้าตาดีติดเป็นคนพูดน้อย
เปิดปากขึ้นเป็นครั้งแรก ส่งผลให้อเนกหันมาพยักหน้าตอบรับจากนั้นจึงกดมือถือ ไม่นานประตูไม้บานใหญ่ยักษ์
ถูกเปิดด้วยระบบไฟฟ้า สนิมถึงกับอ้าปากหวออึ้งไปทันที เมื่อมองเห็นทัศนียภาพหลังประตูบานใหญ่ประจักษ์แก่สายตา
“แม่เจ้า! นี่สวรรค์ใช่ไหม” สนิมหลุดปากขณะยังอึ้งความงดงามของร่มไม้นานาพันธุ์
ทั้งไม้ยืนต้นไม้ดอกไม้ประดับจัดแต่งไว้ได้อย่างเป็นระเบียบภายใต้อาณาบริเวณกว้างขวาง
มองได้ตั้งแต่ทางเข้าเห็นตัวอาคารทรงพุ่มข้าวบิณฑ์ ลักษณะผสมผสานสถาปัตยกรรม
ของทางยุโรปและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดูงดงามตระการตายิ่งนัก
ให้วัดระยะทางจากหน้าประตูจนถึงตัวอาคารหลังงาม คำนวณด้วยสายตาไม่ต่ำกว่าร้อยเมตร
ห่างออกไปทางฝั่งซ้ายขวา ยังมีตัวอาคารรูปแบบเดียวกันซึ่งมีขนาดเล็กกว่า ซึ่งปฏิเสธไม่ได้คือตัวอาคารทั้ง 3 หลัง
โดดเด่นชนิดมองจากหน้าประตูเหมือนซ้อนเรียงกันอยู่ สมเป็นวังที่มีชื่อเสียงจนเป็นที่รู้จักจริงๆ ‘วังมณีรมย์’
คำนวณสิ่งปลูกสร้างรวมพื้นที่ไม่ต่ำกว่าร้อยไร่ ยืนยันได้ว่าที่ผู้คนพูดถึงฐานะความมั่งคั่งของราชนิกุลตระกูลนี้
ดูท่าไม่เกินจริงสักนิด เรียกได้ว่าเทียบเท่าคฤหาสน์เศรษฐีดังระดับโลกเลยทีเดียว..
“คนอยู่เยอะไหม..พี่อเนก” สนิมเป็นคนตั้งคำถามอีกเช่นเคย
“ถ้าหมายถึงเจ้านายชั้นสูงมีไม่กี่คนหรอกครับ แต่ถ้านับบ่าวไพร่รวมข้ารับใช้ก็ร่วมห้าสิบได้”
อเนกตอบคำถามสนิมให้คลายความสงสัย
“พี่อเนกพูดถึงเจ้านายชั้นสูง คือคุณชายเพชรกับพี่หญิงมุกใช่ไหม นอกจากนี้ยังมีใครอีก”
สนิมซักต่อทันที ระหว่างที่กล้าขับรถเข้าประตูตรงดิ่งไปตามทางมุ่งสู่อาคารหลังใหญ่
ประตูวังก็เลื่อนปิดอัตโนมัติตามหลังรถที่เพิ่งผ่านเข้าข้างใน เพิ่งสังเกตุเห็นป้อมรักษาความปลอดภัยตรงมุมซ้าย
หลังกำแพงประตูทางเข้า มีทหารยืนอยู่ข้างป้อม 2 นาย พากันยกมือขึ้นเหนือหางคิ้วตะเบ๊ะแสดงความเคารพแข็งขัน
“นอกจากนี้ยังมีหม่อมรำไพชายาท่านชายทองเกล้าพำนักตำหนักฝั่งขวา เรียกตำหนักอำพันซึ่งเป็นเรือนหอในพิธีเษกสมรส
ส่วนตำหนักซ้ายเป็นตำนักหม่อมทับทิมชายารองของเสด็จปู่คุณชายเพชร นอกจากหม่อมยังมีคุณมรกตและคุณนิล
บุตรธิดาของหม่อม พำนักร่วมตำหนักอีกด้วย” อเนกอธิบายถึงบุคคลสำคัญ
ซึ่งเป็นผู้ครอบครองตัวอาคารสวยงามในแต่ละหลังให้สนิมและเปลวฟังไปพร้อมกัน
“เท่าที่พี่อเนกพูดมีอยู่ไม่กี่คนเอง แล้วทำไมข้ารับใช้ถึงร่วมห้าสิบคนเชียวล่ะครับ” สนิมตั้งข้อสงสัยไม่หยุด
รถแล่นมาถึงหน้าตัวตึกที่อเนกเรียกว่าตำหนัก เปลวนอกจากนั่งฟังเงียบๆ ยังแอบใช้สายตาสำรวจไปทั่ว
“แต่ละตำหนักข้ารับใช้ไม่มาปะปนวุ่นวายกันนะครับ ที่คุณหนิมรู้สึกว่ามีจำนวนมาก
แต่ถ้าเทียบการดูแลตำหนักขนาดใหญ่ อาณาบริเวณกว้างขวางกว่าร้อยไร่ต้นไม้อีกมากมาย
หากนำเนื้องานมาคำนวณจำนวนคนที่ต้องรับผิดชอบก็จะรู้ว่าสมน้ำสมเนื้อกันแล้วล่ะครับ”
อเนกชี้แจงอย่างใจเย็น ใบหน้าระบายยิ้มตลอดเวลา โดยจะแอบชำเลืองมองเปลวเสมอ
เปลวเองก็รับรู้เช่นกัน แต่ไม่แสดงอาการอะไรเลยนอกจากตั้งใจฟังเพียงอย่างเดียว
“ถึงแล้วครับ ผมรับหน้าที่พาคุณหนิม..คุณชายเปลวไปพบประมุขของวังคือคุณชายเพชรรัตน์
เจ้านายรอพบพวกคุณที่ห้องรับรองแล้วครับ” อเนกรายงานความคืบหน้า
หลังกล้านำรถมาจอดหน้าบันไดตำหนักใหญ่ที่ดูโอฬารกว่าสองหลังซ้ายขวา แถมตัวอาคารยังดูเก่าแก่ตื่นตาตื่นใจสุดๆ
“แล้วกระเป๋าเสื้อผ้าล่ะ” สนิมถามอย่างพาซื่อ
“ไม่ต้องกังวลนะครับ กระเป๋าสัมภาระกล้ารับผิดชอบนำไปเก็บยังห้องพักด้วยความเรียบร้อยสมบูรณ์”
อเนกแอบอมยิ้มกลั้นขำคำถามซื่อๆ ของสนิมอย่างสุดความสามารถ ระวังไม่ให้หลุดหัวเราะออกมา
“ขอบคุณมากครับ..พี่กล้า” สนิมหันไปขอบคุณกล้าทันทีเช่นกัน
“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ พวกคุณคือเจ้านายที่ผมกับอเนกจะคอยรับใช้ใกล้ชิด
มีอะไรเรียกใช้พวกผมได้ทันที” กล้าหันไปพูดกับสนิมเป็นประโยคยาวครั้งแรก
“โอย..อย่าถึงกับรับชงรับใช้เลยพี่กล้า ผมก็คนธรรมดาทั่วไปไม่ได้มีฐานันดรศักดิ์เจ้าขุนมูลนายมาจากไหน
ถือซะว่าผมเป็นน้องนุ่งก็แล้วกัน” สนิมยิ้มกว้างจริงใจ ส่งให้สารถีหนุ่มอย่างต้องการผูกไมตรี
“ถ้าเป็นคุณหนิมพอรับได้ครับ ยกเว้นคุณชายเปลวไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง นับตั้งแต่ก้าวเข้าวังมณีรมย์
ความเป็นอยู่ของคุณชายเปลวก็เริ่มเปลี่ยนตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป จะใช้ชีวิตแบบเดิมๆ
ปฏิบัติตัวดุจสามัญชนคนธรรมดาไม่ได้อีกแล้วนะครับ” อเนกเป็นคนเสริมคำพูดกล้า
ให้สนิมและเปลวตระหนักถึงฐานะ ซึ่งต้องระลึกถึงเป็นสิ่งสำคัญ
“เอาเถอะผมจะปรับตัวให้ชินในเร็ววัน สรรพนามใช้นำหน้าชื่อผม ฟังแล้วรู้สึกแปลกหูพอสมควร
แต่ก็ดีผมจะได้รู้ไว้วินาทีนี้เป็นต้นไปไม่ใช่เปลวคนเดิมอีกแล้ว ผมคือหม่อมราชวงศ์ทองเปลว มณีรมย์
ขอบคุณมากที่พาผมกับหนิมมาถึงโดยสวัสดิภาพ” เปลวเอ่ยปากเป็นครั้งแรกเช่นกัน
หลังเป็นผู้ฟังที่ดีตลอดการเดินทาง และขณะนี้ได้มาถึงตำหนักมณีนพเกล้าเป็นที่เรียบร้อย
อเนกลงจากรถไปคอยเปิดประตูบริการเปลวกับสนิมอย่างสำรวมกิริยาในทันที จะทำเหมือนก่อนหน้าไม่ได้เช่นเดียวกัน
“เชิญคุณชายเปลวกับคุณหนิมตามผมมาครับ” จากนั้นก็ผายมือก่อนออกเดินนำเปลวกับสนิม
ขึ้นบันไดไปตามทางที่ปูด้วยหินอ่อนสีงาช้าง ผ่านโถงขนาดใหญ่นำเลี้ยวไปทางขวา
เดินผ่านห้องหับอีกหลายห้องจนพามาหยุดลงยังห้องรับรอง ภายในเต็มไปด้วยข้ารับใช้นับสิบในชุดสีเดียวกัน
ดูสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบยืนเรียงแถวหน้ากระดานสองฝั่ง ก่อนพร้อมใจผู้ชายค้อมศีรษะผู้หญิงย่อกายถอนสายบัว
โดยไม่ต้องรอฟังสัญญาณใดๆ พร้อมกล่าวต้อนรับดังคนที่ผ่านการอบรมมาอย่างดิบดี
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับคุณชายเปลว พวกเรารู้สึกดีใจสุดซึ้งที่ได้มีโอกาสต้อนรับคุณชายกลับสู่วัง
ประสงค์สิ่งใดแจ้งพวกเราได้ทันที ขอให้คุณชายมีความสุขมากๆ นะคะ/ครับ”
ถึงตรงนี้เปลวกับสนิมอึ้งไม่ต่างกัน การต้อนรับในลักษณะนี้เหนือความคาดหมายที่คิดไว้มาก
พอมองเข้าไปจนสุดปลายแถว ก็ต้องประสานสายตาคมเต็มไปด้วยความอ่อนโยนจ้องอยู่ก่อนแล้วไม่มีกะพริบ
ข้างกันนั้นคุณหญิงมุกดาในชุดผ้าไหมเรียบง่าย สำหรับใส่ลำลองไม่เป็นทางการสีกลีบบัว
ขับผิวขาวให้งามผุดผาดยืนส่งยิ้มละไมมาให้เปลวกับสนิมด้วยเช่นกัน
“ขอบคุณมากครับ ขอบคุณที่มาต้อนรับผม” เปลวควบคุมตนเองไม่ให้รู้สึกประหม่า
รีบกล่าวขอบคุณบรรดาข้ารับใช้ชายหญิงทันที ถึงตรงนี้แต่ละคนจึงกล้าเงยหน้ามองเจ้านายคนใหม่
ซึ่งรับรู้ถึงศักดิ์ฐานะมาจากคุณหญิงมุกดาเป็นที่เรียบร้อยดีแล้ว ทุกสายตามองใบหน้างดงามหมดจด
ติดไปทางสวยด้วยความตะลึงลาน แม้จะรู้ว่าเป็นผู้ชายแต่ความงามนั้นไม่มีใครปฏิเสธได้เช่นกัน
เจ้านายรูปร่างสูงโปร่งมัดผมยาวรวบไว้กึ่งกลางหลังช่างงามตรึงตราตรึงใจ ตั้งแต่วินาทีที่มองเต็มตาทีเดียว
งามจนแทบบดบังรัศมีอ่อนหวานของคุณหญิงมุกให้ดูจืดชืด แต่ถ้านำไปเทียบงามโฉบเฉี่ยวเปรี้ยวสะใจ
ที่ใครเห็นก็ร้อนรุ่มแปลกๆ อย่างคุณมรกต พูดได้ว่าคุณมรกตตกกระป๋องเช่นกัน
เจ้านายที่ชื่อคุณชายเปลว งามผุดผาดสะกดทุกสายตาที่จ้องมอง
ให้รู้สึกชุ่มชื่นหัวใจเหมือนลงเล่นในสายน้ำเย็นฉ่ำอุรา มองแล้วให้ความรู้สึกสุขสงบอธิบายไม่ถูก
บอกคำเดียวเห็นแล้วอยากอยู่ใกล้ อยากพูดอยากคุยอยากเทคแคร์ดูแลทะนุถนอมไปเสียหมดประมาณนั้นเลย
“วังมณีรมย์..ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ..ชายเปลว” คุณชายเพชรเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนเป็นพิเศษ
กระทั่งคนที่ได้ยินยังพลอยรู้สึกอุ่นวาบในหัวใจตาม อย่าว่าแต่เปลวเลยสนิมถึงกับยิ้มเขินไปอีกคน
“ยินดีต้อนรับเช่นกันจ๊ะ..ชายเปลว สนิมด้วยนะ”
หญิงมุกเป็นคนถัดไปที่กล่าวต้อนรับสองหนุ่มด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มมีความสุข
“ขอบคุณครับ/ขอบคุณมากครับ” สองหนุ่มไม่รอช้า ต่างขอบคุณกลับไปทันทีเช่นเดียวกัน
“พวกเราทุกคนรู้จักชายเปลวแล้วนะ ตั้งแต่นี้ไปชายเปลวจะมาอยู่กับพวกเรา
ฝากทุกคนให้การดูแลปรนนิบัติ เช่นเดียวที่ดูแลผมกับหญิงมุก รับทราบแล้วใช่ไหม”
เสียงทุ้มดังให้ได้ยินทั่ว บรรดาข้ารับใช้นับสิบคนมีมาทั้งชายทั้งหญิง รีบขานรับเป็นเสียงเดียว
“รับทราบเจ้าค่ะ/ขอรับ” หญิงมุกถือโอกาสสลายแถวตามมา
“ไม่รบกวนพวกเราแล้วแยกย้ายกันไปทำหน้าที่เถอะ
น้าแช่มหญิงรบกวนให้นำของว่างมารับรองชายเปลว..คุณหนิมที่ห้องนี้แทนนะจ๊ะ”
“แช่มกับอนงค์ไปจัดการเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ” ข้ารับใช้เก่าแก่อายุน่าจะหกสิบกว่าขานรับทันที
ส่วนพวกที่เหลือพากันแยกย้ายสลายตัวเดินขบวนออกจากห้อง ก่อนไปยังแอบมองเจ้านายคนใหม่ด้วยความสนใจ
แต่ละคนบ่งบอกสายตาชื่นชมอย่างไม่เก็บอาการ จากนี้คงมีเรื่องให้พูดกันอีกเยอะ
“ขอบใจมากอเนก ไปพักเถอะ” คุณชายเพชรหันไปบอกอเนกเป็นการส่วนตัว
ฝ่ายบอดี้การ์ดคนสนิทรีบค้อมศีรษะด้วยความเคารพในทันที
“ขอรับ” จากนั้นค่อยถอนตัวเดินตามพวกก่อนหน้านี้ไปติดๆ
“เชิญนั่งสิจ๊ะชายเปลว..น้องหนิม” หญิงมุกเดินนำหนุ่มๆ มายังชุดรับแขกสำหรับไว้ดื่มชาไซส์ขนาดกลาง
เหมาะสำหรับ 5 คน เปลวกับสนิมขยับลงนั่งอย่างมีมารยาทไม่เคอะเขิน เป็นอันว่าทั้งสี่นั่งเรียบร้อยกันแล้ว
“เดินทางเหนื่อยไหมจ๊ะ” หญิงมุกเปิดการสนทนาคนแรก
“ไม่เลยครับ เพลินดีเสียอีก” สนิมเอ่ยด้วยรอยยิ้มมีความสุข
“แล้วน้องเปลวล่ะ เห็นวังแล้วรู้สึกยังไงบ้าง” เธอเปลี่ยนเป้าหันมาเจาะจงถามเปลวโดยตรงเลยคราวนี้
“สวยมากครับ ร่มรื่นใหญ่โตกว่าที่ผมนึกภาพเสียอีก”
เปลวตอบไปตามตรง เขาไม่คิดเช่นกันว่าวังมณีรมย์จะใหญ่โตถึงเพียงนี้
“เป็นความภาคภูมิใจของวงศ์ตระกูลเรา ช่วงสงครามโลกครั้งที่สองได้รับความเสียหายมากพอสมควร
พระอัยยิกาบูรณะซ่อมแซมขึ้นใหม่ จนมีสภาพมาถึงปัจจุบัน ส่วนตำหนักสองหลังปีกซ้ายขวาเพิ่งสร้างได้ไม่กี่สิบปีเอง
ลอกแบบแปลนตำหนักใหญ่เป็นหลัก เสด็จปู่ไม่ประสงค์ให้เกิดความแตกต่างแปลกแยกจากตัวตำหนักใหญ่
มีใครบอกชายเปลวหรือยังว่าสองตำหนักที่พี่พูดถึงใครถือครอง” หญิงมุกเป็นฝ่ายถามเปลวบ้าง
“พี่อเนกพูดให้ฟังแล้วครับ” เปลวตอบอย่างไม่ลังเล
“ถ้างั้นไม่จำเป็นต้องเสริมในส่วนนี้ พื้นที่ของวังคงต้องไหว้วานพี่ชายเพชรเป็นธุระพาชายเปลวกับสนิมทัวร์ให้ทั่ววัง
จะให้เดินคงไม่ไหว พี่ชายชอบปั่นจักรยาน เปลวกับสนิมคงได้ใช้แรงขาทัวร์วังกับพี่ชายไม่ช้านี้
ถือว่าออกกำลังกายยามเช้า ในวิธีของพี่ชายเพชรเขาเถอะ” หญิงมุกพูดจบหันไปหัวเราะร่าให้คุณชายเพชร
ฝ่ายที่ถูกกล่าวถึงได้แต่ส่ายหัวให้น้องสาว ก่อนจะหันมาจ้องหน้าเปลว ประจวบกับเปลวก็มองคุณชาย
สายตาสองคู่ประสานกันพอดี คุณชายชะงักนิ่งไปครู่ส่วนเปลวรีบเบือนสายตาหลุบหลบ
เฉทำเป็นเลี่ยงพิจารณาการตกแต่งของห้องรับรองไปเสียเช่นนั้น
อากัปกิริยาของเปลวแม้จะเนียน แต่ยังเผยพิรุธให้คุณชายเพชรจับสังเกตุได้ เปลวเขินคุณชายอย่างไม่ต้องสงสัย
เหตุนี้จึงทำให้เกิดรอยยิ้มหล่อกระชากใจจุดริมฝีปากได้รูปประมุขวัง หลังแน่ใจหนุ่มหน้าสวยกำลังสะกดอาการเขิน
ที่ถูกจ้อง แสดงออกได้เป็นธรรมชาติไม่มีเสแสร้งปรุงแต่ง หากไม่สังเกตให้ดีจะดูไม่รู้ว่าเปลวกำลังเขิน
ช่างต่างกับสาวๆ ส่วนใหญ่ที่เรียกร้องความสนใจ ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้รับการชายตาแลจากคุณชาย
แล้วแกล้งกระมิดกระเมี้ยนเขินอายในภายหลัง คุณชายนึกขำพวกเธอประจำ แต่เปลวกลับรู้สึกเอ็นดูมองว่าน่ารัก
บุคคลซึ่งดูเชื่อมั่นตัวเองสูง เข้มแข็งในการดำรงชีวิตฟันฝ่าอุปสรรคชนิดไม่ต้องพูดถึงด้วยซ้ำ
ดังนั้นอาการเขินของเปลวเป็นความเขินที่เจ้าตัวปกปิด เข้าขั้นไม่ยอมให้ถูกจับไต๋
ดันเขินสายตาซึ่งจับจ้องโดยหม่อมราชวงศ์หนุ่ม ผู้มีศักดิ์เป็นถึงประมุขของวังมณีรมย์
การรับรู้ความจริงข้อนี้ ทำให้คุณชายนึกอยากแกล้งเปลวเสียเช่นนั้น
“ประทานโทษเจ้าค่ะ ของว่างเจ้าค่ะ” แม่บ้านเก่าแก่มากับอนงค์ในมือทั้งสองหนึ่งถือถาดใส่จานขนม
อีกคนนำเครื่องดื่มเดินเข่าเข้ามายังกลุ่มของเจ้านายด้วยความนอบน้อมสำรวมเป็นอย่างยิ่ง
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ขอบใจจ้ะน้าแช่ม ลองเปลวชิมคงติดใจฝีมือน้าแช่มไปอีกคนล่ะ
หนิมจ๊ะนี่ขนมชาววังฝีมือน้าแช่มแกเอง ช่อม่วง ข้าวเกรียบปากหม้อ ยังมีสาคูไส้หมู
ลองชิมดูรับรองติดใจให้น้าแช่มทำให้ทานบ่อยแน่” หญิงมุกการันตีความอร่อยของว่างตำรับชาววัง
โดยฝีมือแม่บ้านเก่าแก่นั่งที่พื้นส่งยิ้มแป้นแล้นลุ้นให้เปลวกับสนิมชิมใจจดจ่อ
สองหนุ่มหันมองแกก่อนเอื้อมหยิบส้อมจิ้มขนมที่จัดแต่งมาอย่างสวยงาม บรรจงเคี้ยวอย่างมีมารยาท
“โห..อร่อยมากเลยครับ คาดว่าน้ำหนักผมขึ้นแน่ ลองป้าทำขนมอร่อยขนาดนี้ให้ทานบ่อยๆ
มีหวังอ้วนเป็นหมีกันคราวนี้..ฮะฮ่าๆๆ” สนิมชมเสียเอง ปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะพาเอาคนที่เหลือพลอยขำตามไปด้วย
“น้องหนิมไม่ต้องกลัวอ้วนนะคะ พี่มุกออกกำลังกายเป็นประจำ เดี๋ยวเราคงได้สลายไขมันด้วยกัน
ที่สำคัญลองน้าแช่มทำของอร่อยแล้วไม่ยอมทานของแกแล้วล่ะก็ มีหวังพวกเราพานอดกันทั้งหมดแน่นอน
น้าแช่มแกขี้งอนนะน้องหนิม..อิอิ” หญิงมุกตบท้ายด้วยการแซวผู้สูงวัยเป็นที่สนุก
ไม่ได้มีการถือยศถือศักดิ์แต่อย่างใด เรียกสายตาเอ็นดูจากแช่มส่งให้แบบค้อนๆ พาเอาทุกคนขำตามกันเป็นแถว
ก่อนสองหญิงต่างวัยที่นำของว่างมาบริการจะคลานเข่ากลับออกไป ให้เจ้านายอยู่กันเป็นส่วนตัวดังเดิม
“พี่หญิงดูสนิทกับป้าแช่มมากนะครับ” เปลวตั้งคำถามเพื่ออาศัยกลบเกลื่อนหาอะไรทำ
เลี่ยงสายตาคุณชายที่จ้องมองพานรู้สึกแปลกๆ
“น้าแช่มเป็นแม่บ้านเก่าแก่สืบทอดตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ สมัยก่อนแม่ของแกเป็นห้องเครื่องให้พระอัยยิกา
รับใช้ต่อเนื่องจนถึงรุ่นแก พี่มุกเกิดมาก็เห็นแกแล้ว เราอยู่กันเหมือนญาติมากกว่าจะมองแกเป็นบ่าวในวัง”
หญิงมุกเล่าประวัติความเป็นมาของป้าแช่มให้เปลวกับสนิมรับรู้ ต่อจากนี้สองหนุ่มคงได้ฝากท้องกับฝีมือป้าแช่มเป็นส่วนใหญ่
โดยเฉพาะมื้อเย็นนี้ก็เช่นกัน คุณชายเพชรได้เชิญเหล่าราชนิกุลมารับประทานมื้อค่ำยังตำหนักใหญ่
เพื่อถือโอกาสแนะนำเปลวกับสนิมให้รู้จักเสียเลยทีเดียว
"ไม่สบายหรือเปล่าครับ..ชายเปลว” เสียงทุ้มเอ่ยขัดการสนทนาที่กำลังออกรสอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ทำให้หญิงมุกกับสนิมพลอยหันไปมองคนที่ถูกตั้งคำถามด้วยความงุนงงสงสัยไปด้วย
“เปลวไม่สบายหรือคะพี่ชายเพชร” ตามด้วยคำถามจากหญิงมุกที่ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไร
ทำไมประมุขของวังจึงถามแบบนั้นกับหนุ่มหน้าสวย ในขณะที่เปลวเองก็งงเช่นกัน
ทุกสายตาจึงหันมองคุณชายเป็นจุดเดียว
“ไม่รู้สิครับพี่ถึงได้ถามชายเปลวดู นั่งสังเกตตั้งนานแล้วชายเปลวดูไม่เหมือนปกติเท่าไหร่ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
คุณชายกลับโยนให้เปลวเป็นคนตอบเสียเอง แถมยังจ้องไม่วางตาอีกต่างหาก
กลายเป็นเปลวแล้วที่แสดงสีหน้าไม่เข้าใจอย่างไม่คิดจะเก็บอาการ
“ทำไมพี่ชายถึงคิดว่าเปลวไม่สบายครับ” ในที่สุดเปลวก็พูดขึ้นมา
“ไม่รู้สิครับ พี่เดาจากท่าทางของเปลว ตั้งแต่มาถึงจนเดี๋ยวนี้รู้สึกเปลวพยายามเลี่ยงสายตาพี่ตลอดเวลา
พานคิดไปว่าเปลวอาจไม่สบายก็เป็นได้ ก่อนหน้าที่เราเจอกันเปลวไม่เคยมีท่าทางแบบนี้นี่ครับ”
คำตอบคุณชายได้ผลเกินคาด ลำคอขาวเริ่มแดงลามใบหน้าสวย จากสีเรื่ออมชมพูค่อยแดงแปร๊ดขึ้นในไม่ช้า
เจ้าของร่างจนปัญญาควบคุมอาการเห่อร้อนที่วาบขึ้นหน้าไว้ได้อีก จึงเผยให้เห็นท่ามกลางสายตาของสนิม
คุณหญิงมุก และผู้ที่จุดประกายให้เปลวเกิดอาการเหล่านี้ คุณชายเพชรรัตน์ประมุขวังมณีรมย์
นั่งไขว้ขาอิริยาบถดูสบายๆ แต่กลับสง่างามทุกกระเบียดนิ้ว ใบหน้าหล่อยากคาดเดาสิ่งที่คิดในใจได้
แต่สายตาที่ใช้จ้องเปลวนั่นเล่า ยังคงมีพลังดึงดูดลึกล้ำเกินจะกล้าสบตาสู้
ใครจะรู้คุณชายเพชรกำลังกลั้นขำอย่างทรมาน ที่เปลวเกิดอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกให้เห็นเป็นครั้งแรก
ยกเว้นสนิมเพื่อนซี้ปึ๊กมองออกเช่นกันว่าตอนนี้เปลวตกอยู่ภายใต้สถานการณ์ลำบากเสียแล้ว
“เปลวสีหน้าดูไม่ดีเลย เหนื่อยจากการเดินทางหรือเปล่า”
สนิมรีบแก้ไขเหตุการณ์ยื่นมือช่วยเหลือเพื่อนทันที
เปลวไม่ตอบรับหรือปฏิเสธได้แต่ก้มงุดกัดเม้มริมฝีปากแน่น
“ตายจริงน้องเปลวคงไม่ชินกับสภาพอากาศ พี่มุกว่าไปพักผ่อนดีกว่านะคะ
ขืนเป็นอะไรขึ้นมาโปรแกรมเย็นนี้ได้ล่มกันพอดี” หญิงมุกบอก
“โปรแกรมอะไรกันครับพี่หญิงมุก” สนิมถามเสียเอง
“วันนี้พี่ชายเพชรเชิญหม่อมอารำไพ หม่อมทับทิม รวมทั้งพี่มรกตคุณนิลมาร่วมทานมื้อค่ำตำหนักเรา
พี่ชายประสงค์แนะนำเปลวกับหนิมให้บรรดาสมาชิกในวังได้รู้จัก ขืนชายเปลวมาป่วยมิงานล่มกันล่ะทีนี้”
“เปลวไม่เป็นไรมากหรอกครับพี่หญิงมุก พักผ่อนสักหน่อยคงหาย ไม่เป็นการรบกวน
เปลวขอตัวไปพักได้ไหมครับ” เปลวชิงขัดเสียก่อนที่จะมีการสรุปกันไปใหญ่
คุณหญิงมุกดาระบายยิ้มสวยก่อนจะขันอาสา
“พี่พาชายเปลวกับสนิมไปดูห้องพักเองดีกว่า”
“รบกวนหรือเปล่าครับ” เปลวพานรู้สึกเกรงใจจริงๆ
“อย่าคิดมากสิครับ หญิงมุกเขาตื่นเต้นเป็นธุระตบแต่งห้องหับไว้รอต้อนรับเราสองคนด้วยตัวเอง
ขาดเหลือต้องการอะไรเพิ่มบอกหญิงมุกได้เลยไม่ต้องเกรงใจ พี่คงต้องขอตัวไว้ค่อยเจอกันเย็นนี้ที่โต๊ะอาหารมื้อค่ำ
หวังว่าชายเปลวคงหายเป็นปกตินะครับ” พูดจบลุกยืนเต็มความสูง
ก่อนหันหลังก้าวออกไปแอบทิ้งหางตาให้เปลวอีกต่างหาก พานทำให้หน้าขาวเห่อแดงเข้าไปใหญ่
หากใครจะทันสังเกตริมฝีปากได้รูปของประมุขวังสุดหล่อ กระตุกยิ้มขบขันขณะพาร่างสูงหายออกไปจากห้องรับรอง
ปล่อยให้เป็นธุระหญิงมุกคอยดูแลเป็นพี่เลี้ยงให้กับสองหนุ่มที่ยังต้องใช้เวลาปรับตัวกับสภาพแวดล้อมอยู่เช่นกัน
>
>
>
“ไม่คิดว่านี่จะเป็นความจริง” สนิมเปรยขึ้นเหมือนพูดกับตัวเอง
“ทำไม” เปลวถาม
“มึงดูสิ ห้องพักหรูหรางามเกินกว่ากูจะคิดว่าได้มาอยู่จริงเสียอีก”
“คืนนี้ก็หลับให้อิ่ม นอนให้อุ่นนะ” เปลวหยอกสนิม
“จะว่าไปก็แปลกที่พอสมควร ไอ้ที่ว่าหรูหรางามนั่นเป็นเรื่องจริง แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้
กูลองทดสอบนอนเตียงดูแล้ว อะไรจะอลังการนุ่มติดสปริงขนาดนั้น กลัวจะนอนไม่หลับเพราะแบบนี้ล่ะ”
คำพูดเอ่ยมาแบบนั้น แต่สีหน้าสนิมดูตรงกันข้ามเสียเหลือเกิน
“จริงเหรอ..ทางที่ดีตั้งนาฬิกาปลุกไว้หน่อย..กันพลาดนะหนิม” เปลวยังไม่เลิกแหย่เพื่อนรัก
“กันพลาดอะไร” สนิมงงจริงๆ ไม่ได้แกล้ง
“อ้าว..ก็หลับลืมตื่นไง ตื่นสายตั้งแต่วันแรกเขาจะนินทาเอาได้สิ”
“บร้า! กล้ากัดกูเหรอเปลว ใครจะเหมือนคุณชายเปลวเล่าขอรับ ไม่สบายหรือเปล่า
ทำไมไม่เหมือนปกติ ดูหลบสายตาพี่ยังไงก็ไม่รู้..อุ๊ต๊ะ!” ถึงคราวสนิมล้อเลียนเปลว
หยิบยกประโยคคำพูดคุณชายเพชรมาแหย่คืน
“พอเลยหนิม ใครจะกล้าสบตาด้วย จ้องแบบนั้นกูก็อายเป็นนี่มึง”
เปลวหน้าแดง ชี้นิ้วใส่สนิมพร้อมให้เหตุผลไปด้วย
“ไม่อยากจะเชื่อ เปลวที่กูรู้จักพ่ายต่อสายตาพี่ชายสุดหล่อ อิอิ”
“หนิมอย่าเอาไปล้อให้ใครได้ยินเชียวมึง จะเสียถึงพี่ชายเอาได้” เปลวปรามสนิม เพื่อแก้เขินไปในตัว
“โห..ไม่ทันไรเป็นห่วงเป็นใย มีการปกป้องชื่อเสียงให้เรียบร้อย”
สนิมไม่เลิกล้อเพื่อน ยิ่งเปลวออกอาการมากเท่าไหร่ก็พลอยสนุกไปด้วย
“บ้าน่าหนิม คิดไรไร้สาระ เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ แล้วเป็นอะไรไม่ไปอยู่ห้องตัวเอง”
ถึงตอนนี้เปลวอยากอยู่ลำพัง ทุกครั้งที่มีชื่อคุณชายเข้ามามีบทบาทในการสนทนา
ยอมรับหัวใจตรงซีกอกด้านซ้ายมันควบคุมการเต้นไม่ได้จริงๆ
“ทำเป็นไล่นะคุณชายเปลว แค่อยากเห็นห้องหับคุณชายนะสิครับ ถึงได้มาสิงสถิตตรวจดูให้เห็นกับตา
อยากรู้ว่าไม่มีประตูลับซุกซ่อนอยู่ให้สามารถเปิดไปยังห้องของใครบางคนได้..ฮะฮ่าๆๆ”
สนิมขำกร๊ากหลังได้แกล้งเปลวสมใจ จนอีกฝ่ายหน้าเหวออึ้งตาโตไปแล้ว
“ประสาทใหญ่แล้วหนิม ออกไปเลยจะอาบน้ำ” เปลวดันหลังสนิมให้ออกจากห้อง
สนิมก็หัวเราะขำไม่หยุด แต่ก็ยอมล่าถอยกลับออกไปยังห้องส่วนตัวของตนที่อยู่ห่างไปไม่มากนัก
จากการจัดที่พักให้ก็บ่งบอกได้ว่าคุณชายกับคุณหญิงให้เกียรติสนิมไม่ด้อยกว่าเปลวเลย
ถึงจัดห้องให้อยู่โซนเดียวกับเปลว ขนาดของห้องพร้อมการตกแต่งก็เช่นกัน
สนิมขอบคุณในความอารีของสองพี่น้องที่มีให้อย่างสำนึกขอบคุณจากใจทีเดียว
>
>
>
บรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ซึ่งประกอบไปด้วยคุณชายเพชรนั่งเป็นประธานอยู่ตรงหัวโต๊ะ
ฝั่งซ้ายมือคือสมาชิกที่อาศัยอยู่ในตำหนักใหญ่ของคุณชาย มีหญิงมุกนั่งในลำดับแรก
ตามมาเป็นเปลว แล้วปิดท้ายด้วยสนิม ส่วนทางฝั่งขวามือหม่อมรำไพเป็นคนแรก
ถัดมาคือหม่อมทับทิม ถัดมาคือคุณมรกต ไร้วี่แววคุณนิลแม้แต่เงา
หม่อมทับทิมเกรงลูกชายจะถูกมองไม่รักษามารยาทที่ดี กระทั่งคำเชิญของประมุขวังก็ไม่ปฏิบัติตาม
จึงได้รีบออกตัวว่าคุณนิลติดภารกิจสำคัญ ซึ่งคุณชายเพชรก็ไม่ติดใจไถ่ถามให้มากความเช่นเดียวกัน
ส่วนคุณมรกตจิกตาจ้องเปลวอย่างไม่สนว่าใครจะคิดยังไง ตั้งแต่วินาทีที่เดินตามหลังหม่อมแม่เข้ามาถึงโต๊ะ
ที่บรรดาคนของตึกเจ้าภาพอยู่กันพร้อมหน้า คุณมรกตก็เอะใจคลับคล้ายคลับคลาต่อใบหน้าสวยเด่นเป็นสง่า
ของทายาทท่านชายทองเกล้า เหมือนจะคุ้นว่าเคยเห็นที่ไหนแต่นึกไม่ออก
ลืมกระทั่งมารยาททักทายเจ้าภาพจนหม่อมทับทิมเป็นฝ่ายสะกิดเตือนนั่นแหละ
เธอถึงได้ยกมือไหว้คุณชายและหม่อมรำไพ ก่อนจะเป็นคุณชายทำหน้าที่แนะนำให้ทุกคนรู้จักสมาชิกใหม่
“ผมเชิญหม่อมอากับหม่อมทับทิม รวมทั้งมรกตกับนิลร่วมทานมื้อค่ำครั้งนี้
จุดประสงค์ต้องการแนะนำสมาชิกใหม่ของวังมณีรมย์ในฐานะสายเลือดคนเดียวของท่านอาทองเกล้าให้ทุกคนได้รู้จัก
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาผมถือโอกาสแนะนำนะครับ ชายเปลว..ท่านนี้คือหม่อมอารำไพชายาของท่านอาทองเกล้า
พ่อของชายเปลวไงครับ” คุณชายผายมือไปทางหม่อมรำไพ ในขณะที่บอกกับเปลวไปด้วย
สนิมและเปลวจึงพร้อมใจยกมือไหว้หม่อมรำไพอย่างสำรวมกิริยา หม่อมรำไพเพียงยกมือรับไหว้นิ่งๆ
ไม่ได้เอ่ยคำพูดหรือทักทายอะไรแม้แต่น้อย สายตาที่สำรวจเปลวนั้นยากจะเดาความคิดว่าหม่อมแกรู้สึกเช่นไร
“ส่วนท่านนี้คือหม่อมทับทิม และคุณมรกต ยังขาดคุณนิลอีกคนไว้คราวหลังชายเปลวคงได้ทำความรู้จัก
ทั้งคุณมรกตและคุณนิลเป็นลูกของหม่อมทับทิม ทำความรู้จักเอาไว้นะ” เปลวกับสนิมยกมือไหว้อีกครั้ง
“หม่อมอา หม่อมทับทิม..มรกต นี่หม่อมราชวงศ์ทองเปลวทายาทท่านอาทองเกล้าหนึ่งในสายเลือดของมณีรมย์
ตั้งแต่นี้ไปชายเปลวจะมาเป็นครอบครัวของเรา ผมฝากทุกคนดูแลชายเปลวในฐานะลูกหลานอีกคน
ส่วนที่นั่งติดกับชายเปลว ชื่อสนิมเรียกน้องหนิมจำง่ายกว่า สองคนผูกพันกันเหมือนพี่น้องคลานตามกันมา
หนิมจึงอยู่ในฐานะพี่ชายของชายเปลว” สิ้นสุดการแนะนำ คุณมรกตขัดขึ้นเป็นคนแรกในทันที
ต่อด้านล่าง
-
- 3 -
“ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะพี่ชายเพชร”
ทุกคนถึงกับนิ่ง พร้อมใจหันไปมองเธออย่างไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด
“นั่นสิชายเพชร น้าไม่เห็นด้วยเช่นกัน” หม่อมทับทิมสนับสนุน
“ทุกอย่างยังไม่มีการพิสูจน์ยืนยันแน่ชัด ชายเพชรคงไม่ด่วนสรุป”
หม่อมรำไพเอ่ยเสียงเรียบ สีหน้ายังคงเฉยชาแต่คำพูดที่เปรยมาบ่งชี้ให้เห็นว่าหม่อมเองก็ไม่เห็นด้วย
“ถ้าหม่อมอาหมายถึงหลักฐานยืนยันสายเลือดของชายเปลวล่ะก็ ผมมีมาให้ทุกคนตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ”
พูดจบหันไปพยักหน้าให้กับหญิงมุกที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ผู้เป็นน้องสาวยิ้มรับอย่างอารมณ์ดี
ก่อนหยิบแฟ้มที่วางอยู่ใกล้มือออกมาเปิด แล้วอธิบายช้าๆ เน้นให้ได้ยินกันชัดๆ
“นี่คือผลตรวจ DNA โดยแพทย์ประจำตระกูลแจ้งผลไว้แล้ว มุกได้ขอตัวอย่างเลือดชายเปลวนำกลับมาด้วยตัวเอง
เพื่อรบกวนอาหมอให้ช่วยตรวจ DNA พิสูจน์พันธุกรรมของชายเปลวกับท่านอาทองเกล้าว่าใช่พ่อลูกสายเลือดเดียวกันหรือไม่
หวังว่าทุกคนคงไม่ลืมอาหมอมีรายงานทางการแพทย์เกี่ยวกับ DNA บุคคลในตระกูลรักษาไว้อยู่
ดังนั้นรายงานฉบับนี้ยืนยันชัด ชายเปลวคือทายาทสืบสันดานของท่านอาทองเกล้าไม่ผิดไปจากนี้
หลักฐานชิ้นสำคัญอีกอย่างคือเข็มกลัดติดเนคไทซึ่งเป็นของใช้ประจำตัวท่านอา
ที่มอบให้คุณมัลลิกาแม่ของชายเปลว รบกวนชายเปลวเอาออกมาให้ทุกคนดูด้วยสิคะ”
หญิงมุกพูดจบก็หันไปขอร้องเปลวแทน เพื่อขอหลักฐานของแทนใจที่พ่อมอบให้แม่เปลวไว้
เปลวหันมาสบตาหนิม เพื่อนรักพยักหน้าให้ จึงค่อยล้วงกระเป๋าตังค์เปิดเอาเข็มกลัดล้อมเพชร
มาแสดงให้ทุกคนเห็นเป็นประจักษ์พยาน เกี่ยวกับชาติกำเนิดของตนเอง
“หม่อมอาคงพอจำได้นะครับ เข็มกลับเนคไทชิ้นนี้มีอยู่ชิ้นเดียวที่ท่านย่าทำขึ้นเป็นของขวัญให้กับท่านอา
ใช้เป็นเครื่องประดับประจำองค์ ของชิ้นนี้คงไปอยู่กับเปลวไม่ได้แน่ ถ้าไม่ได้รับประทานจากท่านอาเอาไว้”
คุณชายเพชรตอกย้ำในหลักฐาน อ้างถึงน้ำหนักความน่าเชื่อถือไปอีกคน
“ในเมื่อชายเพชรมีหลักฐานมายืนยันขนาดนี้ คงไม่มีข้อสงสัยในตัวชายเปลวอีกแล้วสำหรับอา
เพียงแต่อีกคนที่นำเข้าวังมาด้วย ชายเพชรจะให้อยู่ในฐานะทัดเทียมพวกเรา ข้อนี้อามิอาจยอมรับได้
แขกไปใครมาจะให้บอกว่ากระไร ฐานันดรศักดิ์ส่วนไหนถึงจะหยิบยกมาเอ่ยอ้างให้ดูไม่เป็นที่ครหาในภายหลัง
หากชายเปลวจะใช้สิทธิ์ในฐานะมณีรมย์คนหนึ่งย่อมไม่มีใครปฏิเสธได้
แต่สำหรับหนิม..อาอยากให้ชายเพชรพิจารณาถึงความเหมาะสมเอาไว้เป็นสำคัญ
อย่าลืมว่าวังมณีรมย์ใช่จะไม่ต้อนรับใครที่มาเยือน เฉพาะแขกเหรื่อในส่วนของมรกตก็มากพอ
ที่จะเข้าออกอยู่แล้วในแต่ละวัน จับพลัดจับผลูเจอกับหนิม
จะให้บอกว่าเป็นหม่อมหลวงหรือคุณชายทางฝ่ายไหนดีล่ะ” หม่อมรำไพสีหน้าน้ำเสียงเรียบนิ่ง
แฝงไปด้วยการไว้ตัว ใช้เพียงหางตาชำเลืองแลเปลวและสนิมในบางครั้งที่พาดพิงถึง
ส่วนประเด็นที่หยิบยกมาเป็นเหตุผล จงใจคัดค้านการยกฐานะของสนิมที่เข้ามาอยู่ในวังมณีรมย์
ในสายตาของหม่อมรำไพ มองสนิมเป็นสามัญชนไม่ต่างบรรดาบ่าวไพร่ข้ารับใช้ในวัง
จะให้มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อรับประทานอาหารร่วมโต๊ะเสมอเจ้าเสมอนาย
หม่อมแกทำใจยอมรับไม่ได้เป็นอันขาด คำพูดของหม่อมรำไพ ทำเอาคุณชายเพชร คุณหญิงมุกอึ้งไปเช่นกัน
“นี่คงไม่ได้หมายความว่า จะมีญาติโกโหติกาทางฝ่ายแม่หรือฝ่ายไหนติดตามกันเข้ามาเป็นพรวนอีกล่ะสิ”
หม่อมทับทิมได้โอกาสตีเหล็กตอนไฟร้อนเสริมเข้าไปอีกคน สนิมหน้าเสียเจื่อนจืดไปสนิท
เพราะตนเองตกเป็นประเด็นที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์ซึ่งหน้า แถมทุกคำพูดหาคำโต้แย้งไม่ได้เลยจริงๆ
เรื่องนี้ก็คิดเอาไว้เช่นกันว่าต้องเจอถากถาง สุดท้ายโดนเข้าจนได้ ยังไม่มีใครทันได้เอ่ยอะไร
คุณมรกตตอนนี้กอดอกเชิดคอตั้งปรายหางตามองสนิมเหมือนตัวประหลาดก็ชิงพูดขึ้นบ้าง
“อย่าว่าแต่เทือกเขาเหล่ากอที่พามาด้วยเลย แม้แต่ตัวของเธอเองก็เถอะนะ
ต่อให้ยืนยันเป็นทายาทท่านอาทองเกล้า ก็ใช่จะชูคออยู่ในสังคมที่ผ่านการอบรมตั้งแต่อ้อนแต่ออก
ให้เข้ากลุ่มเข้าพวก ไม่แปลกแยกจนตกเป็นขี้ปากคนเขาเก็บเอาไปนินทา
ลามปามมาถึงราชวงศ์สกุลที่เหลือให้ได้อับอายขายขี้หน้าตามกันไปหมด
การปรับตัวย่อมปรับกันได้แต่ไม่ใช่ไม้แก่เกินแกงอย่างที่เห็น
ถ้าเป็นเด็กยังพออบรมบ่มนิสัยกิริยามารยาทปลูกฝังสมบัติผู้ดี
ส่งเสริมการศึกษาไม่ให้ใครครหาในภายหลัง เท่าที่ดูมัธยมปลายเรียนจบกันหรือเปล่าก็ไม่รู้
ขืนราชสกุลชนชั้นพวกเรารู้เข้า มิพากันหัวเราะงอหายกันไปหมดเหรอคะ
ที่เราไปพาเด็กที่ไหนไม่รู้เข้าวัง แถมยังประกาศให้รับรู้เป็นทายาทท่านอาทองเกล้า
มรกตคาดตกเป็นข่าวซุบซิบวงสังคมไปอีกยาวนานทีเดียวล่ะคราวนี้
ใครจะกล้าไปเสนอหน้าออกงานสมาคม งานกาล่าดินเนอร์ได้อย่างสบายใจอีก
มรกตคงวางตัวลำบากถ้ามีใครถามถึงหม่อมราชวงศ์คนล่าสุด ที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในวังมณีรมย์”
คุณมรกตพูดจบ หม่อมทับทิมส่งสายตาชื่นชมให้ลูกสาวในขณะที่เธอเองก็สบตาตอบหม่อมแม่อย่างรู้สึกสะใจ
หม่อมรำไพแม้จะปั้นหน้าเฉยชาไว้ท่าเต็มประดา แต่แววตากับวาวโรจน์ถูกใจในคำพูดของคุณมรกต
ที่ได้กระหน่ำใส่เปลวและสนิมไม่ยั้ง คำพูดเสียดแทงใจทุกประโยคที่เอ่ยออกมาแม้จะไม่มีคำหยาบคายให้แสลงหู
แต่ในความรู้สึกของสนิมแล้วมันดูเจ็บปวดบาดลึกเสียยิ่งกว่าตุ๊ดกะเทยพัทยาสาดด่ากันเสียอีก
นี่สินะที่เขาเรียกกันว่าสังคมดงผู้ดี ใช้วาจาแทนอาวุธเข้าห้ำหั่นประหัตถ์ประหารกันได้อย่างหน้าตาเฉย
แค่พบหน้าคราแรกก็ได้รับการทักทายให้จดจำไม่รู้ลืมไปเลยทีเดียว
มิน่าแม่มัลลิกาของเปลวถึงต้องกระเสือกกระสนหนีตายกว่าค่อนชีวิตไม่กลับมาเหยียบวังแห่งนี้อีกเลย
ทั้งที่คนซึ่งเธอรักอยู่ที่นี่ยังไม่คิดจะกลับมาพบหน้า ก็เพราะมีบุคคลประเภทนี้อยู่ในวังยังไงเล่า
มีหรือคนอย่างแม่มัลลิกาจะต่อกรด้วยได้ แค่ฝีปากก็ไม่ต่างคมมีดกรีดเนื้อแล้ว
“ขอบคุณทุกคำแนะนำคำติชม ผมทองเปลว มณีรมย์ ขอน้อมรับด้วยความเต็มใจอย่างยิ่งยวด
หากชาติกำเนิดของผมรวมถึงวิถีชีวิตที่ต้องอาศัยความสามารถเฉพาะตัว
ให้หลุดรอดมีลมหายใจมาได้จนถึงทุกวันนี้ ไปสะกิดติ่งเสียวกระตุ้นต่อมคันใครเข้า
ก็ต้องขออภัยล่วงหน้าเสียแต่วันนี้ ที่ต้องพูดตรงๆ เพราะหลังจากนี้อาจมีใครหลายคน
คงคันจนนั่งก้นไม่ติดไปอีกนาน ผมขอเตือนเอาไว้ล่วงหน้า จะได้ไม่ต้องมาต่อว่าต่อขานตำหนิกันเอาทีหลัง
ส่วนกำพืดของผมและหนิมคงกลับไปเปลี่ยนแปลงแก้ไขให้สวยหรูงดงามปรับแต่งเรซูเม่สร้างประวัติ
ดังเช่นค่านิยมชนชั้นที่ยกตัวเป็นอารยะชนชมชอบทำกันอยู่เสมอ ผมกับหนิมเราทำไม่ได้หรอกครับ
โคตรเหง้าศักราชของผมไม่มีใครอบรมสั่งสอน คนเหล่านั้นกระทั่งหน้าที่ยังไม่ทันได้ทำด้วยซ้ำ
ผมไม่บังอาจกล่าวโทษพวกเขา เพราะเบื้องลึกเบื้องหลังผมก็ไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด
มีเพียงแม่ที่คอยเลี้ยงดูฟูมฟักจนโตตามกำลังความสามารถของผู้หญิงคนหนึ่งจะกระทำได้
ไม่มีขาดตกบกพร่อง หากดูไม่สมบูรณ์ถูกตาตรงใจใครไปบ้าง ก็ขอให้เข้าใจพวกผมด้วยเถอะ
คนเราหัดใจกว้างเข้าไว้ เช่นที่ผมนั่งฟังพวกคุณวิพากษ์วิจารณ์มาค่อนชั่วโมงโดยไม่ขัดสักคำ
ทั้งที่สมควรหรือในเวลาอาหารจำเป็นต้องหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดคุย
ไม่ต้องมีการศึกษาสูงก็ควรรู้ด้วยจิตสำนึก เวลาอาหารต้องสร้างบรรยากาศให้ชื่นมื่นอบอุ่นมีความสุข
สมกับการพบหน้าเครือญาติครอบครัวที่ไม่ได้รู้จักมักจี่กันเป็นการส่วนตัว จะว่าไประหว่างผมกับคุณๆ ผู้สูงศักดิ์
ถือเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เราเพิ่งแนะนำตัวนี่ครับ ถ้าเป็นผมจะไม่วิพากษ์วิจารณ์ใครในโต๊ะอาหาร
แม่ผมท่านสอนเอาไว้ต้องรู้จักให้เกียรติผู้อื่นไม่ว่าเขาคนนั้นจะอยู่ในฐานะใด
คนเราต่างมีต้นทุนคือลมหายใจมาเท่าเทียมกันทุกคน ถ้าคุณมรกตห่วงภาพลักษณ์ตลอดจนชื่อเสียงในสังคม
จะถูกนำไปค่อนแคะ เกี่ยวกับการมีตัวตนของผมในฐานะมณีรมย์แล้วล่ะก็ เรื่องนี้ขอให้สบายใจได้
ผมไม่ใช่พวกชมชอบออกงานสังคม เพื่อให้ตกเป็นข่าวซุบซิบนินทาสร้างกระแสแต่อย่างใด
โดยส่วนตัวผมไม่ใช่พวกสาระแนชอบแส่เรื่องชาวบ้านจนติดเป็นนิสัย ด้วยเหตุนี้หากมีใครขุดคุ้ยเรื่องของผม
นำไปพูดโดยข้อเท็จจริงถูกบิดเบือน ผมไม่ปล่อยคนพวกนั้นลอยนวลเชิดหน้าอยู่ในสังคมเช่นกัน
กฎเหล็กประจำตัวผมถือคติ ‘ตาต่อตา ฟันต่อฟันไม่มีอ่อนข้อ’ เว้นเสียแต่คนจำพวกเดียวที่ผมไม่ถอนหงอก
คือผู้มีพระคุณเท่านั้น ผมยกไว้เป็นของสูงไม่ใช่จากฐานันดรศักดิ์ เอาล่ะครับผมได้ชี้แจงถึงแนวทางของตัวเอง
ตลอดจนอุปนิสัยให้รับรู้หมดแล้ว จากนี้ขอให้ทานมื้อค่ำกันให้อร่อย ส่วนผมกับหนิมคงต้องขอตัว
อย่างที่บอกพวกเราไม่ชอบบรรยากาศอุปโลกน์จอมปลอม ในเวลาทานอาหาร..เดี๋ยวจะขย้อนของที่กินเข้าไป
ออกมาประจานตัวเองให้ขายหน้ากันเปล่าๆ ขอตัวนะครับ” พูดจบไม่รอฟังใครทัดทานแม้แต่น้อย
ลุกยืนพยักหน้าชวนสนิมออกจากโต๊ะทันที เปลวไม่ใส่ใจด้วยซ้ำว่าใครมีท่าทียังไง
กับประโยคคำพูดตรงแน่วเต็มไปด้วยวาทะเผ็ดร้อน ชนิดคุณมรกต หม่อมทับทิม
หม่อมรำไพผู้ที่ปั้นหน้าเฉยชาถึงกับดวงตาแดงก่ำ แต่ละคนไม่ต้องพูดถึงควันออกหูวิ้งค์ๆ
เกิดอาการตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าไม่ต่างกันเลย ยกเว้นหญิงมุกที่นั่งหน้าแดงอยู่เช่นกัน
แต่เป็นอาการสะกดกลั้นไม่ให้ขำก๊ากต่างหาก เป็นความทรมานแสนสาหัส
ที่คุณหญิงมุกดาต้องแขม่วท้องเกร็ง จิกเล็บกับหน้าขาตนเองอดทนไม่ให้หลุดหัวเราะออกมากลางวง
ส่วนคุณชายเพชรรัตน์ ประมุขวังสุดหล่อก็พลอยหน้าแดงหูแดงไม่ต่างคนอื่นๆ
รายนี้แดงด้วยความทึ่งกับสิ่งที่จบไปหมาดๆ ไม่คิดว่าเปลวจะตอกหน้าแต่ละคน
ซึ่งไม่เคยมีใครต่อกรให้หน้าแตกแบบนี้มาก่อน ที่สำคัญคุณชายนึกภาพไม่ออก
ว่าคนที่หน้าสวยชนิดมองแล้วมองอีก เวลาหลอกด่าคนจะยังคงรักษาใบหน้าไม่ให้ดูน่าเกลียด
ไปกับวาจาที่หลุดออกปากเหมือนที่เปลวทำเลย คนอะไรขนาดเอ่ยวาจาเผ็ดร้อนแดกดันอยู่
จนคนฟังแทบจับไข้ ยังคงรักษาท่าทีได้สง่างาม กระทั่งน้ำเสียงก็สามารถควบคุมให้ลื่นไหลไม่มีสะดุด
ไม่แหลมไม่ทุ้มไม่นุ่มนิ่มฟังดูไม่แข็งกระด้าง นี่คือความพิเศษที่น่าทึ่งอีกอย่างหนึ่ง
ซึ่งคุณชายค้นพบและได้ประจักษ์ซึ่งหน้า พร้อมกับบรรดาราชนิกุลที่เหลือ เพียงแต่คุณชายรู้สึกแตกต่างออกไป
ไม่มีอารมณ์ตำหนิขึ้งโกรธ ยกเว้นทึ่งชนิดที่แอบให้คะแนนนิยมไปแล้วเรียบร้อย
มาอัพให้แล้วนะคะ อ่านกันยาวๆ เลยค่ะ แล้วตอนต่อไปคงมาวันศุกร์นะคะ
ขอบคุณที่ติดตามกัน ไม่หายหน้าหายตาหนี ตอนหน้าได้กัดหมอนจิกเล็บกันบ้างล่ะ
และยังคงพบกับการปะทะวาจาแสบทรวงของเปลวอีกระลอก
รักคนอ่านคิดถึงทุกคนค่ะ :mew1:
-
:z13: :z13:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao5: :hao5: น่ารักอะ ด่าได้สะใจมาก สมน้ำน่าดีจริง อิอิ :hao7: :hao7:
-
สะใจ
-
กรีดร้องดังๆ เปลวนางแซบเว่อจริงๆ
ตอกซะชะนีทั้งสามหน้าหงายไปเลย
เป็นไงอิดอก เงิบจร้า จะรอฟินวันศุกร์น่ะค่ะ
เตรียมหมอนไว้จิกรอแล้วเนี่ย กร๊าาาก ฟินเว่อ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ว๊ายยยย ด่าได้สะใจ แสบสันถึงทรวงเจ๊มากค่ะคนดี เจ๊กระทืบไลค์ เอ่อ เป็ดให้เลยนะคะ โฮะๆ :laugh:
-
มัน จี๊ดดดดดดดดดดดดด ถึงในทรวง o13
-
เก็บเศษผมหงอกที่ถูกถอนให้ไหมค่ะ คริคริคริคริ
-
555555555
โอ๊ยขำ เจอเปลวตรอกกลับหน้าหงายกันไปทีเดียว
เปลวเด็ดมากจ้า หม่อมรำไพไม่ทำดาเลยนะ ดูร้ายลึก
-
เปลววาจาสุดยอดดดด o13 o13
:mew1: :mew1:
-
เยี่ยม!!! อยากไลค์เปลวรัวๆ o13 อย่างชอบอ่ะ ฮ่าๆ :jul3:
รอนะฮะ :')
-
o13 สุดยอดไปเลยเปลวววววว
วันศุกร์นะคร้าฟรอคร้าฟ :katai5:
-
เงิบไปเลยอ่ะดิ 555555555
เปลวสุดยอดมาก คนพวกนี้ต้องเจอแบบนี้แหละตาต่อตาฟันต่อฟันไม่มีอ่อนข้อ o13
-
โหยยยยย น้องเปลวเด็ดไปเลย
-
สมการรอคอยย จิงจริง ครับบ สนุกกกมากกกก.
-
ทำเอาหน้าหงายไปตามๆกัน วาจาเผ็ดร้อนมากเปลวเยี่ยมมาก o13
ชอบที่เปลวเขินชายเพชร น่ารัก ดูอ่อนหวานดี :-[
รอตอนต่อไป อยากเห็นเปลวปะทะกับคนพวกนี้อีก ดีแต่ปากว่าคนอื่น :m16:
ต่อไปนี้จะเจอของจริงกันบ้างแล้วนะ หึหึ
:mew1: :L2:
-
:m20:เค้าจองหนังสือเรื่องนี้ มันแซ่บ จริงๆ
-
ดิ้นพราดๆ ด้วยความสะใจ :z2:
จัดหนักทีเดียวให้หงายหลังกันทั้งแถบ :hao3:
อย่างนี้สิเปลว สุดยอดนายเอกไทย หมดยุคดาวพระศุกร์แล้ว
แอบมีฉากหวาน สบตา เขินม้วนกันเลยทีเดียว :-[ :-[
-
คิกๆ :hao6: คุณชายเปลว สุดยอด o13
-
คุณชายเพชรทำเขินนนนน
-
โอ้ย สะใจผู้สูงศักดิ์ ทั้งหัวหงอก หัวดำจริงๆ :ling1:
-
รักคนเขียน. รักนิยาย รักเปลว รักตัวละครทุกตัว อิอิ คำพูดแสบทรวง
-
หนูเปลวสอนวิทยายุทธให้น้องหนิมมั่งซิ....
-
แสบถึงทรวงกันเลยทีเดียว :z3:
-
โอ้ย อย่างนี้สิเปลว
ด่าอย่างผู้ดี คนฟังเลือดชิบเพราะคำพูด
โอ้ยชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
1-0 นำไปเลยจ้าเปลววว
สวดยวดเลยชายเปลวววว
เยี่ยมมมมมากกกก
-
รอจิกหมอนนะคะ อิอิ
-
ยังไม่จุๆ มาอีกได้เยอะๆนะ
-
สะใจ คนเราต้องรู้จักให้เกียรติกันสิ เหยียดชนชั้นอย่างนี้ น่ารังเกียจยิ่งกว่า
ตอนหน้ารอดูคุณชายเพชรหยอดชายเปลวต่อ จะฟินขนาดไหน
-
เปลวตอกหน้าพวกผู้ดีหงายไปเลย ซะใจจริงๆ!!
-
:กอด1: :กอด1: น่ารักมากกกก ตอกหงายทันที
-
+++++. เนาะพี่ชายเนาะ
-
ต้องยกนิ้วให้ความทันคนและสู้คนของเปลวเลย o13
หงายเงิบกันเป็นแถบ แถมได้คะแนนนิยมจากคุณชายด้วย
รอจิกหมอนตอนหน้าค่ะ
บวกเป็ด
:pig4:
-
มันส์พะยะคะ รักเปลวทันใดโดนใจทุกดอก
-
น้องเปลว!หนูหายใจทางรูขุมขนเหรอลูก!? :o
สคริปท์ยาวเว่อร์อ่ะแต่สะจายยยยยยยยยยยย :laugh3:
รอจิกหมอนตอนหน้าฮะ :m3:
-
ต้องอย่างนี้สิ
5555555555
สะใจจริงๆ
-
ปรบมือดังๆให้เปลว :katai2-1: กรี๊ด ชอบมากประทับใจเจ้
-
ถือป้ายไฟมารอเชียร์ เปลวจ้า
ตอกมันกลับไปเลยอย่าไปยอม
พวกผู้ดีแต่นิสัยไม่ดี
คุณชายเพชร มีแซวด้วยนะ เปลวเขินน่ารักมาก
ยังรักคุณหญิงมุกเหมือนเดิมจ้า ^_^
-
ตาต่อตา ฟันต่อฟันไม่มีอ่อนข้อ o13 o13 o13 เปลวทำได้ดี ชอบเปลวที่เข้มแข็ง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
แม่ต้องภูมิใจในตัวเปลว
-
สมน้ำหน้าพวกปากไม่ดีทั้งหลาย เปลวแน่มากเลย :mew3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สะใจ....
หนูเปลวทำดีมาก....ก็แบบนี้แหละนะพวกดี
แต่ชูคอ ชูหางตัวเอง โดยที่ก็ไม่ได้มีอะไรวิเศษวิโส
ไปกว่าคนอื่นเท่าไหร่ เจอตอกกลับบ้างคงสมใจพิลึก
รอตอนต่อไปจ้า :hao7:
-
:laugh: เปลวจิกกัดได้สะใจม๊วกๆ พวกดีแต่ปาก รักษาแต่หน้าอ่ะ ปล่อยมันไปเหอะ
ว่าแต่ แต่ละคำที่พูดออกมาเนี่ย คิดดีแล้วชิมินั่นอ่ะ :m13:
-
น้องเปลว ด่าได้ถูกใจมากๆ ค่ะ
-
o13 นี้แค่วันแรกนะน้องเปลว
-
น้องเปลวสุดยอด o13
-
อิอิ เอากันไปข้างเลยจ้า หนูเปลว
-
น้องเปลวตอกกลับสะใจมาก :hao7:
ชอบคุณชายโหมดขี้แกล้ง ทำน้องเขินเบย แกล้งเธอเพราะเธอน่ารักชิมิล่ะ :o8:
-
เยี่ยมยอดเสุดๆเลยคุณชายเปลว o13
-
o13 o13 o13 o13 o13 สะใจไหมค่ะ หญิง มอ. เจอ ชายเปลว ตอกหน้าแกมสั่งสอนกลับไปบ้าง แถมถอนหงอกแก้คันให้หม่อมสูงวัยนิดๆ o18 หญิงมุกยังเป็นราชนิกุลวายที่น่ารักเช่นเคย น่ารักมากๆ :-[ แต่ที่น่ารักฝุดๆ คือ ชายเปลว กับ ชายเพชร :heaven
-
:t2: :m14: :m19: :m4: :m11: :mc2: :m18:
-
ชายเปลว กับหนิม สู้ๆนะ อย่าไปยอมให้พวกป้าๆข่มแหงรังแกได้
พี่ชายเพชรดูแลชายเปลวดีๆด้วยนะ อย่าให้ใครมารังแกได้
นั่งกอดหมอนรอฉากฟินๆ
-
วันนี้แล้วสินะครับ มาเกาะติดรอชายเปลว :katai5: :katai5: :katai5:
-
รีเฟรซ ทุกๆ 5 นาที :katai4:
ปูเสื่อรอชายเปลวกับพี่ชายเพชร :katai3: :katai3:
-
อุตส่าสะสมไว้อ่านเยอะๆ (?) แต่แปปเดียวหมดละ 55555 ชอบบบบบ ตื่นเต้นไปกับเปลวตลอดเวลาา อยากรุ้ว่าใครหนอ คิดฆ่าเปลวว :hao7:
-
เปิดเพจค้างรอรีเฟรชทุก 5 นาที
-
Part 11
“เปลว..กูสร้างปัญหาจนได้”
สนิมสีหน้าเศร้า หลังสองหนุ่มอยู่ในห้องของเปลวตามลำพัง
ตั้งแต่วินาทีลุกออกจากโต๊ะเปลวก็ดิ่งมายังห้องโดยไม่พูดซักคำ
ใบหน้าสวยเรียบเฉยแต่สนิมรู้ว่าเปลวใช้ความพยายามสะกดกลั้นโทสะไว้จนสุดกำลัง
“อย่าพูดแบบนี้หนิม มึงไม่ได้ทำอะไรผิด ต่อให้ไม่มีมึงแน่ใจกูไม่โดนเล่นงาน
ลืมแล้วหรือแม่ลิกาหนีหัวซุกหัวซุนยังไง กว่าจะเอาชีวิตรอดได้ ที่กูหยิบเรื่องนี้มาพูด
แค่ต้องการให้มึงเก็บมาคิด ปัญหาไม่ได้อยู่ที่มึงหนิม คนพวกนั้นจ้องเล่นงานกูไม่ใช่มึง
เขาใช้มึงเป็นเครื่องมือพุ่งเป้าที่กูต่างหากตื้นลึกหนาบางเรื่องบาดหมางในอดีต
จะปมแค้นหรืออะไรก็ช่าง พวกเราไม่รู้ต้นสายปลายเหตุที่แท้จริง
แต่สิ่งหนึ่งที่กูสัมผัสได้..ไม่มีใครยินดีที่กูเข้ามาอยู่ในวังนี้..ยกเว้นพี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุก
นี่คือความจริงที่เรารู้กันอยู่ เลิกโทษตัวเองได้แล้ว นับจากนี้คงได้เจออะไรอีกเยอะ
ขอร้องอยู่ข้างกับกูนะหนิม เราจะสู้ไปด้วยกัน..มึงเป็นพี่ชายกูไม่ใช่ ยอมให้พวกนั่นรังแกด้วยหรือ
ถึงเวลาเราสู้โดยไม่กลัวอดอยากไม่ต้องกลัวกูจะตกงานแล้ว ที่ผ่านมาเราอดทนอดกลั้นไม่ให้เรื่องลุกลาม
ตอนนี้กูมีต้นทุนเท่าพวกเขา ใครจะมาโขกสับกดหัวพวกเราไม่ได้อีกต่อไป
กูหวังให้มึงคิดเหมือนกูหนิม มึงคือพี่ชายกูเข้ามาในฐานะนี้ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาวิพากษ์วิจารณ์
ดูถูกดูหมิ่นเสียๆ หายๆ..เข้าใจใช่ไหม” เปลวจับบ่าสนิมบีบเบาๆ จ้องลึกในดวงตาอย่างให้กำลังใจ
พรั่งพรูคำพูดเพื่อไม่ให้สนิมลดคุณค่าของตัวเองลง โดยหันมากล่าวโทษตัวเองตามความต้องการพวกผู้ดี
ซึ่งเปลวไม่นับถือเลย เปลวคิดไว้อยู่แล้วเรื่องนี้ต้องเกิด เคยถูกคุณมรกตเหยียดหยามจนจำขึ้นใจ
ครั้งที่เปลวอยู่ในคราบนางโชว์ซูสีไทเฮา เธอให้เจ๊เจสซี่เรียกไปพบห้องวีไอพี
ต่อหน้าบรรดาเพื่อนชาวต่างชาติจงใจกดเปลวต่ำเตี้ยติดดิน พูดจาดูถูกเพศที่สาม แม้แต่เจ๊เจสซี่ยังทนฟังไม่ได้ด้วยซ้ำ
สถานการณ์ตอนนั้นเปลวไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง ฐานะจำยอมต้องสะกดกลั้นโทสะสุดกำลัง
ตอนนี้เปลวไม่ได้อยู่ฐานะนั้นแล้ว เธอจะสบประมาทดูถูกเหยียดหยามไม่ได้
แรงมาเจอแรงกลับไม่มีลดราวาศอก แค่วันแรกก็เริ่มประกาศความเป็นศัตรู
ดีเลยจะได้ไม่ต้องสวมหน้ากากเข้าหากันให้ยุ่งยาก หัวหงอกหัวดำถึงเวลาที่ต้องทวงความยุติธรรมให้แม่บ้าง
หนุ่มหน้าสวยมุ่งมั่นคาดหวังในใจ ประเด็นเรื่องแม่ต้องรู้ความจริง ใครก็ตามที่ทำให้แม่พบความลำบาก
แยกพ่อกับแม่ให้พลัดพรากจากกัน ต้องชดใช้อย่างสาสม เขาเหล่านั้นเสวยสุขบนคราบน้ำตาความทุกข์
ของแม่ลิกามานานเกินพอแล้ว ถ้าคิดว่าเปลวจะถอยเหมือนแม่แล้วล่ะก็ คิดผิดมหันต์เลยเชียวล่ะ
แม่อาจจะห้ามปรามขอไม่ให้ยุ่งเกี่ยวคนวังนี้ แต่เปลวไม่อาจทำตามคำขอของแม่ได้
ในเมื่อเรื่องราวจุดกำเนิดของเปลวมาจากวังนี้ ก็ต้องสะสางจบลงที่วังนี้ จะได้รู้กันไปเสียที..
ทำไมพวกเขาต้องกำหนดชีวิตลิขิตให้แม่ลิกากับเปลวมีครอบครัวแตกแยก
ถ้าพ่อรักแม่ถึงได้มีเปลวเป็นสักขีพยานรัก แต่กลับถูกรังแกให้อยู่ร่วมกันไม่ได้
ย่อมไม่ยุติธรรมที่จะยอมให้พวกเขาเป็นคนตัดสิน และเปลวจะทวงความถูกต้องในวิธีของเปลวเอง
“โครกๆๆ” เสียงท้องสนิมร้อง เบรกอารมณ์ดราม่า สองหนุ่มหันมองหน้ากัน ก่อนพร้อมใจพากันหัวเราะลั่นห้อง
“ฮ่ะ..ฮ่าาๆๆ” ทั้งเปลวทั้งสนิมหัวเราะตัวงอ ลืมความเครียดลงไปอย่างสิ้นเชิง
ตั้งแต่บ่ายจนถึงเวลานี้สองหนุ่มยังไม่มีอะไรตกท้อง ไม่แปลกที่สนิมจะท้องร้องโครกครากประท้วงขึ้นมา
“กูว่าเราควรตีมึนซัดกับข้าวบนโต๊ะให้อิ่ม แล้วค่อยลุกออกมาก็ไม่สายนะมึง” สนิมขำไปด้วย พูดติดตลกไปด้วย
“อืม..ไว้คราวหน้ากูจะทำตามคำแนะนำ ของบนโต๊ะดูน่ากินด้วยสิ พวกเขาเป็นแขกพวกเราเป็นเจ้าบ้าน
มีสิทธิ์อะไรมาทำให้เราอดล่ะเนอะ” เปลวเองก็ติดตลกสนับสนุนความคิดสนิม ขณะหัวเราะไม่หยุดอยู่เช่นกัน
“เออเราเป็นเจ้าบ้าน คราวหน้าถ้ามาแล้วด่าแบบนี้อีก กูแนะนำมึงไม่ต้องชวนกูลุกออกจากโต๊ะ
แดกประชดให้ตาเหลือกกันไปเลยดีกว่า ไม่งั้นเราสองคนเนี่ยะแหละ..ต้องมานั่งหิ้วท้องหิวอยู่แบบนี้ โอเคป่าวมึง”
“ตกลงถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้อีก กูจะทำให้อึ้งตาเหลือก ขอโทษนะที่ทำให้หิว กูจะลองหาวิธีให้ท้องเราอิ่มดู”
ยังไม่ทันได้ขยับ โทรศัพท์ในห้องก็ดังขัดเสียก่อน เป็นสายภายในซึ่งห้องส่วนตัวจะมีหมดทุกห้อง
“กริ๊งงๆๆ..กริ๊งงๆๆ!” เปลวกับสนิมหันมองหน้ากัน ก่อนเป็นเปลวที่เดินไปยกหูรับสายเสียเอง
“เปลวพูดสายครับ”
[คุณชายเปลว อนงค์นะคะ]
“ครับ..ว่าไงครับพี่อนงค์”
[คุณชายเรียกชื่ออนงค์เฉยๆ ก็พอ ไม่ต้องใช้พี่นำหน้าหรอกค่ะ]
“พี่แก่กว่าผม จะให้เรียกชื่อเฉยๆ ได้ยังไง”
[โถ..คุณชายทำไมพูดจาน่ารัก เอาเถอะอนงค์ไม่ขัดคุณชายดีกว่า
คุณชายประสงค์เรียกแบบไหนแล้วแต่สะดวกเถอะค่ะ อนงค์เกรงถูกมองไม่ดีจึงบังอาจปราม
อนงค์โทรมาเพราะคุณชายใหญ่เธอให้เรียนถามคุณชายกับคุณหนิม
สะดวกทานมื้อค่ำที่ห้องอาหารหรือจะให้จัดสำรับมาให้ที่ห้องคะ อนงค์จะได้จัดให้มาให้ค่ะ]
เปลวพอได้ฟังถึงกับเผลอยิ้มออกมา ไม่คิดคนที่เป็นห่วงปากท้องของเปลวกับสนิม
จะยังคงเป็นประมุขวังบุคคลที่เปลวไม่กล้าสู้สายตาด้วย ทั้งที่เปลวเสียมารยาทต่อหน้ายังห่วงเปลวกับหนิมจะหิว
“ถามหน่อยสิพี่อนงค์ พวกเขากลับกันหรือยัง” เปลวยังไม่ตอบอนงค์
แต่ถามถึงบรรดาราชนิกุลซึ่งเชิญมาร่วมทานมื้อค่ำ ยังอยู่หรือกลับไปกันแล้ว
[อ๋อ..กลับหมดแล้วค่ะ หลังคุณชายลุกออกมา คุณชายใหญ่เธอก็ขอตัวตามมาเลย
ยังไม่มีใครได้ทานอะไรหรอก คุณชายใหญ่กำชับให้อนงดูแลคุณชายกับคุณหนิม
อาหารอนงค์อุ่นเตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ]
“ผมทำให้ลำบากหรือเปล่า” เปลวรู้สึกผิด ที่สองพี่น้องราชนิกุลต้องพลอยอดมื้อค่ำไปด้วย
[เปล่าหรอกค่ะ คุณชายอย่าคิดมากนะคะ คุณชายสะดวกให้อนงค์จัดสำรับที่ไหนดีคะ]
เปลวกลอกตาใช้ความคิดสักพัก จึงถามอนงค์ไปว่า
“พี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุก เธอบอกไหมว่าจะทานด้วยหรือเปล่า”
[เปล่าค่ะ..คุณชายใหญ่กับคุณหญิงเธอแยกย้ายเข้าห้องพักแล้ว
คุณชายไม่ลองสอบถามเธอดูหน่อยล่ะคะ เผื่อจะได้ทานพร้อมกันทีเดียว]
“เป็นความคิดที่ดีเลยพี่ ถ้างั้นพี่จัดสำรับที่ห้องอาหารดีกว่า”
[รับทราบค่ะ] เป็นอันยุติการสนทนา หลังวางหูเจ้านายคนใหม่ซึ่งมีใบหน้างดงามชวนมอง
อนงค์ถึงกับยิ้มไม่หุบคุณชายเปลวดูเป็นกันเองไม่ถือเนื้อถือตัว
แถมพูดจาน่ารักได้คะแนนนิยมจากเธอไปแล้วเรียบร้อย
ส่วนเปลวแจ้งกับสนิม เรื่องไปร่วมโต๊ะกับสองพี่น้องประมุขวัง
หลังทำให้งานล่ม หนนี้แค่พวกเขาสี่คน ไม่มีผู้ดีที่ชอบดูถูกให้รกหูรกตาอีก สนิมยิ้มแก้มปริไปเลยทีเดียว..
ภายในห้องนอนใหญ่ตกแต่งมีสไตล์ เน้นสีขาวผสมผสานสีน้ำเงิน
ไม่ว่าจะเฟอร์นิเจอร์รวมถึงอุปกรณ์เครื่องใช้ เสริมบรรยากาศดูสุขุมนุ่มลึก
ไม่ต่างเจ้าของห้องที่ยืนพิงขอบประตูระเบียง ผ้าม่านสีน้ำเงินเป็นฉากหลัง
ส่งให้ร่างสูงใหญ่ในชุดกางเกงผ้าสำลีเสื้อกล้ามขาวสะอาด
ซึ่งยืนกอดอกสายตาทอดมองไปยังแมกไม้ อาศัยแสงไฟสลัวลางเป็นตัวช่วยไม่ให้มืดมิด
ไปกับค่ำคืนซึ่งไร้แสงดาวอย่างวันนี้ คุณชายเพชรจมจ่อมอยู่กับความคิดมานานพอสมควร
หลังปลีกตัวขึ้นห้องตามหลังเปลว ทำให้มื้อค่ำที่หวังจะแนะนำสมาชิกใหม่ให้กับบรรดาราชนิกุลวังมณีรมย์
ได้รู้จักคุ้นเคยกันไว้ ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า เพราะการวิพากษ์วิจารณ์อย่างไม่ให้เกียรตินั่นเอง
“กริ๊งงงงๆๆ...กริ๊งงงงๆๆๆ” เสียงโทรศัพท์ดึงความคิดประมุขวังให้หันมาสนใจในทันที
คิ้วเข้มเลิกสูงอย่างนึกแปลกใจ ก่อนจะขยับขาเดินไปยกหูรับโดยไม่ให้ปลายสายต้องรอนาน
“ชายเพชรพูดครับ” คุณชายไม่รู้ใครโทร อาจเป็นคนใดคนหนึ่งที่ถูกเชิญมาร่วมโต๊ะมื้อค่ำ
ดังนั้นสรรพนามลงท้ายจึงสุภาพ ซึ่งเป็นอุปนิสัยที่พึงระวังกิริยา ตามความเคยชินของคุณชายที่ทำอยู่เสมอ
[พี่ชายครับ ผมเปลว] เสียงที่ได้ยิน ทำหัวใจซึ่งหนักอึ้งเร่งอัตราการเต้นขึ้นมาทันที มุมปากหยักสวยยกยิ้มขึ้นไม่รู้ตัว
“ครับ..เปลวมีอะไรกับพี่หรือครับ” เสียงทุ้มนุ่มบอกกลับไป
[เปลวขอโทษที่เสียมารยาทมาก พูดจาแบบนั้นไป] เสียงเปลวที่คุณชายได้ยิน
แฝงอารมณ์ซึ่งสามารถรับรู้ได้ คนพูดรู้สึกผิดในการกระทำของตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย
“หึหึ..อย่าคิดมากสิ คนเก่งที่พี่เห็นเมื่อหัวค่ำหายไปไหนเสียแล้ว
เปลวไม่ได้ทำผิดให้ต้องขอโทษพี่นี่ครับ สิ่งที่เปลวทำดูสมเหตุสมผลดีออก
จะได้แจ้งจุดยืนให้ทุกคนรับรู้เสียเลย พี่ก็ได้รู้แนวคิดจุดยืนของเปลวไปด้วย
เปลวมีสิทธิ์ปกป้องตัวเอง พี่ไม่ตำหนิเปลวเลยนะครับ ไม่ต้องคิดมากครับ”
หากคุณชายมีตาทิพย์สามารถมองเห็นคู่สนทนา จะได้เห็นแก้มใสอมชมพูขึ้นริ้วฝาด
หลังคำพูดคุณชายที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนเข้าใจการกระทำของเปลวจบลง
แค่นี้ก็ทำให้หัวใจของหนุ่มหน้าสวยอุ่นซ่านขึ้นมาได้
[ขอบคุณมากครับ เปลวรู้ว่าพี่ชายกับพี่หญิงมุกยังไม่ทานมื้อค่ำ
ถือเป็นการไถ่โทษ ถ้าพี่ชายไม่ได้โกรธเปลวอย่างที่พูด ลงมาทานมื้อค่ำกับเปลวได้ไหมครับ
เปลวกับหนิมรอทานพร้อมพี่ชายกับพี่หญิงที่ห้องอาหาร
มานะครับ..อย่าให้น้องต้องมานั่งหิ้วท้องรอเก้อล่ะ..พี่ชายครับ]
น้ำเสียงเปลวฟังดูออดอ้อน คุณชายเพชรไม่คิดว่าจะได้ยินเปลวใช้น้ำเสียงแบบนี้
คุณชายไม่รู้หรอกแต่ละคำกว่าเปลวจะหลุดพูดออกมาได้
แอบกัดริมฝีปากสะกดความเขินหน้าตาหูเห่อแดงเถือกแล้ว
ถ้าไม่เพราะว่าได้ทำวีรกรรมอะไรไว้ จนสองพี่น้องราชนิกุลต้องอดมื้อค่ำ
เปลวคงไม่กล้าอ้อนคุณชายแน่ พูดให้ถูกเปลวกล้าเพราะไม่เห็นคุณชายตรงหน้าต่างหาก
เป็นการคุยผ่านโทรศัพท์ แม้จะรู้สึกเขินการกระทำตัวเองแทบกัดลิ้นขาด
แต่ก็ยังไม่ถึงกับเขินจนพูดไม่ออก เปลวรู้มีวิธีนี้เท่านั้นถึงจะดึงประมุขวังซึ่งพักผ่อนแล้ว
ยอมลงมาร่วมโต๊ะได้ ทั้งที่เลยเวลามาไม่น้อยโดยไม่ถูกปฏิเสธ
“หึหึ..ตกลงครับเดี๋ยวพี่ลงไป ส่วนหญิงมุกเปลวคงต้องคุยเองครับ
ใช้วิธีโทรเข้าห้องสิ เดี๋ยวเจอกันครับ” คุณชายตัดจบ อยากรีบไปเจอคนที่คุยอยู่ปลายสาย
ไม่รู้จะกล้าเหมือนคุยโทรศัพท์ไหม ช่วงบ่ายก็เอาแต่หลบสายตา
เย็นยังไม่ทันไรก็งานล่มเสียก่อน ตอนนี้กลับกล้าอ้อนช่างเป็นคนหลายมิติดีจริงๆ ‘คุณชายทองเปลว มณีรมย์’
“เก่งจริงมึงพูดต่อหน้าเขาสิ” สนิมกัดเปลวสีหน้ายิ้มๆ
“หนิมอย่าแซว กูไม่อ้อนเขาจะยอมออกจากห้องหืม”
เปลวยกอ้างสาเหตุที่อ้อนคุณชายเพชรในโทรศัพท์ ซึ่งสนิมเองก็ร่วมฟังอยู่ในห้องด้วย
จึงเห็นพฤติกรรมของเพื่อนรักที่หน้าแดงหูแดง ทำเองก็เขินเองไม่รู้จะตลกหรือหมั่นไส้ดีหนอ
แต่ลองเป็นเปลวทำอะไรก็น่าดูไปเสียหมดนี่สิ
“ที่จริงกูว่ามึงหัดใช้มารยาบ้างก็ได้นะ..เปลว” สนิมเอนตัวเท้าแขนบนเตียงให้คำชี้แนะเปลวไปด้วย
“ทำไปเพื่อ” เปลวค้อนขวับ ก่อนถามเสียงขุ่น
“เพื่อจะได้ครอบครองทั้งวังและเจ้าของวังไง” สนิมสวนทันควัน
“ประสาทแล้ว คนอย่างพี่ชายเขาจะมาสนใจอะไรกูวะ..หนิม”
“โถๆๆ!!..มึงอย่าเพิ่งไปคิดแทนเขาสิ ของแบบนี้ต้องลองถึงจะรู้
มึงไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์ ถึงกับต้องรักนวลสงวนตัวนะเปลว”
“ก็เพราะแบบนี้ไง กูไม่สมควรไปดึงเขามาตกต่ำ” เปลวเองก็ย้อนสนิมทันทีเช่นกัน
“มึงจะรอให้ยัยงูเขียวนั่น เป็นคนพาเขาตกต่ำเสียเอง..งั้นสินะ”
“ใคร..ยัยงูเขียว” เปลวงงเต๊ก
“ก็ยัยมรกตไง ชื่อมรกตคงเหมาะกับนางหรอก งูเขียวนั่นแหละสมกับตัวตนนิสัยใจคอแล้ว
ไม่ต้องเดาก็รู้สายตาที่ใช้มองพี่ชายเพชรบอกเสียยิ่งกว่าคำพูดอีก
กูว่าถ้าให้ยัยงูเขียวได้พี่ชายไป สู้เป็นมึงดีกว่าไหม..เปลว”
“บ้าสิหนิม..เขาจะสนกูเหรอ อย่าลืมเราเป็นเกย์นะมึง
พี่ชายเพชรเป็นราชนิกุลสูงคนนับหน้าถือตาเยอะ เป็นเจ้าของวังปัจจุบัน
ขืนมารักชอบกูเข้าไม่เกิดเรื่องอื้อฉาวใหญ่โตขึ้นเหรอมึง”
เปลวยกเอาเหตุผลมาแย้งสนิม ถึงเวลานี้สนิมคงดูออกว่าเปลวรู้สึกหวั่นไหว
กับผู้ที่เป็นประมุขวังเข้าแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องเฉไฉบ่ายเบี่ยงอะไรอีก
“อ้าว! แล้วมึงไม่ใช่หม่อมราชวงศ์หรือไงเปลว ของแบบนี้เป็นเรื่องของคนสองคน
ไม่ป่าวประกาศไม่ออกสื่อไม่แสดงออกโจ่งแจ้งก็ไม่มีใครมานินทาว่าร้ายได้
อยู่บ้านเดียวกันรักกันคบหากัน ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะมึง ขึ้นอยู่กับมึงมากกว่าเปลว
มึงจะยอมเปิดใจหรือเปล่า กูไม่อยากให้มึงฝังใจรักแรกที่เห็นแก่ตัว
ลองใหม่สิเปลวอย่าไปตัดสินใจแทนพี่ชาย กูดูสายตาที่พี่เขามองมึงออก
ถ้าไม่รู้สึกดีด้วยคงไม่มองมึงแบบนั้นแน่”
“เรื่องนี้อย่าเพิ่งคิดดีกว่า ปล่อยไปตามธรรมชาติเถอะ กูรับปากจะไม่ปิดกั้น
แต่จะให้กูรุกไล่คงไม่ทำ ถ้าเขารู้สึกดีกับกูก็ขอให้เป็นฝ่ายเข้าหา
ถึงเวลานั้นกูจะไม่ปฏิเสธ..ตกลงไหม” เปลวเองไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกดีกับคุณชาย
แต่ก็อย่างที่บอกขอให้เป็นเรื่องของอนาคต ถ้าคุณชายเป็นฝ่ายเดินเข้าหา
ก็จะไม่ปิดกั้นสร้างกำแพงป้องกัน เหมือนที่ทำกับพวกผู้ชายมานับไม่ถ้วน
ซึ่งส่วนใหญ่ก็หวังแค่ร่างกายนางโชว์ที่คิดว่าถูกตาต้องใจ
เปลวอยากมีใครซักคนเข้าหาผูกสัมพันธ์ด้วยใจจริง ถ้าใครคนนั้นทำให้เปลวมั่นใจ
ไม่ได้หวังลิ้มลองเพียงของเล่น ต้องเป็นคนที่เปลวมีใจให้จะรับไมตรีตอบ
แค่นี้สนิมก็ยิ้มกว้างเพราะเปลวเท่ากับยอมรับ คุณชายคือคนที่เข้ามาเปิดประตูหัวใจ
ที่เหลือขึ้นอยู่กับว่า ประมุขสุดหล่อวังมณีรมย์ จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปในทิศทาง
ที่กำลังลุ้นได้หรือไม่..ก็ต้องคอยดูกันต่อไป
“อร่อยไหมจ๊ะ..เปลว” หญิงมุกถาม ขณะทุกคนทานมื้อค่ำร่วมกัน
ตามคำเชิญของเปลวที่โทรไปอ้อน จนทำให้คุณหญิงมุกดาใจอ่อนจนได้
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“อร่อยครับ..พี่หญิงลองทานต้มจืดลูกรอกดูสิครับ”
พูดจบจัดการตักต้มจืดลูกรอกใส่ชามใบเล็กอย่างบรรจง แล้วส่งให้กับมือหญิงมุก
“ขอบใจมากจ้ะ” หญิงมุกรับมา ตักชิมสีหน้ายิ้มละไม
“พี่ชายทานหน่อยนะครับ” ไม่รอคุณชายตอบรับ เปลวเป็นธุระตักต้มจืดลูกรอกใส่ชาม
แม้ปากจะพูดแบบนั้น..แต่พอคุณชายจ้องหน้าก็หลบสายตาไม่กล้ามองตอบประมุขวังสุดหล่อ
ซึ่งมาร่วมโต๊ะด้วยชุดที่เปลวกับสนิมไม่กล้ามองตรงๆ เล่นใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงผ้าสำลี
โชว์หุ่นทรมานใจจากกล้ามแขนขาวที่โผล่พ้นออกมา..ดูตึงเปรี๊ยะเนื้อแน่นดีเหลือเกิน
คุณชายเพชรมองการเอาใจของเปลวไม่กะพริบ หน้าหล่อถึงจะนิ่ง แต่สายตาเหมือนยิ้มได้
ทำเอาเปลวร้อนวูบวาบเกิดอาการแดงไล่ตั้งแต่คอขาวลามขึ้นหน้าจนยากควบคุมไปเสียแล้ว
ปฏิกิริยาทางร่างกายเหนือการควบคุมสร้างความพึงพอใจให้คุณชาย
ยังทำให้คุณหญิงมุกแอบยิ้มไม่หุบ เมื่อลอบสังเกตสายตาพี่ชายที่จ้องมองเปลว
และเห็นเปลวมีท่าทางเขินจนปิดไม่มิดอีกต่อไป เพราะหน้าสวยอยู่ๆ ก็แดงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยคือหลักฐาน
“ขอบคุณครับ” คุณชายรับชามต้มจืดจากเปลว สายตาไม่ละจากใบหน้าสวย จนเปลวต้องรีบหลุบตาหลบ
“ครับ” แต่ไม่ลืมขานตอบเสียงเบา ไม่เหลือความเก่งกล้าเหมือนที่อ้อนทางโทรศัพท์ให้เห็นเลย
คุณชายดูรู้เปลวเขินจริงไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเพื่อเรียกร้องความสนใจแน่
สนิมยังดูรู้เพื่อนหายใจหายคอไม่สะดวกอยู่ กำลังสะดุดลมหายใจตัวเองเพราะเขินคนที่แอบมีใจ
เป็นใครจะไม่เขินบ้าง ก็เล่นหล่อลากออกปานนั้น ยังมีการใส่เสื้อโชว์กล้ามแขนแกร่งขาวจั๊วะอีก
สนิมเองยังแอบกลืนน้ำลายไปตั้งหลายที
ดีอย่างตลอดการทานอาหารถึงจะพูดคุยไม่มาก แต่บรรยากาศก็ดูอบอุ่นละมุนละไม
ไม่ทำให้ใครรู้สึกเกร็งหรืออึดอัด โดยเฉพาะประเด็นที่เกิดตอนหัวค่ำ
ไม่ได้ถูกหยิบยกมาพูดถึงเลยแม้แต่น้อย เหมือนทุกคนจงใจลืมไปเสียเช่นนั้น
มื้อนี้จึงอบอวลไปด้วยกลิ่นอายชื่นมื่นที่แผ่กำจายจากหนุ่มหล่อประมุขของวัง
และหนุ่มหน้าสวยที่กลายเป็นนางอายไปเสียแล้ว ส่วนสนิมกับหญิงมุก
กลายเป็นผู้สังเกตุการณ์ลุ้นตามทุกช็อตในอิริยาบทของทั้งสองคน
ทั้งที่ไม่มีใครพูดแต่ก็ทำให้บรรยกาศโดยรอบวิบวับ พานรู้สึกจั๊กจี้หัวใจคันยุบยิบยังไงไม่รู้
“เปลวเล่นดนตรีได้ไหม” หญิงมุกถาม หลังทุกคนทานกันอิ่มแล้ว
“ผมเหรอ..ไม่ถนัดเลยครับ” เปลวตอบซื่อๆ
“พี่หญิงถามเครื่องดนตรีชนิดไหน สากลหรือดนตรีไทย” สนิมเป็นคนย้ำขอความชัดเจนจากคุณหญิงมุก
“ทำไมเหรอจ๊ะ” หญิงมุกหันกลับมาถามสนิมด้วยความแปลกใจ
“อ้อ..ถ้าเป็นของดนตรีสากลล่ะก็เปลวมันเล่นไม่เป็น แต่ถ้าดนตรีไทยมันพอเล่นได้ครับ”
คำตอบของสนิม ทำเอาหญิงมุกตาโต ส่วนคุณชายที่ยกแก้วน้ำขึ้นจิบถึงกับเลิกคิ้วสูง
“หนิม..พูดมั่วแล้ว” เปลวรีบปรามเพื่อนรัก
“อ้าว..พูดเรื่องจริงมั่วที่ไหน” สนิมโต้ทันควัน
“จริงเหรอหนิม เปลวถนัดดนตรีไทย” หญิงมุกไม่ยอมปล่อยผ่าน รีบย้ำถามสนิมเอาคำตอบอย่างสนใจ
“เปลวมันตีขิมได้ครับพี่หญิง” สนิมก็ชิงตอบไม่รอช้า
“ตายจริง..ยากมากนะ พี่เคยเรียนยังไปไม่รอดเลย”
หญิงมุกหันไปจ้องเปลวด้วยความทึ่งปนชื่นชม หลังรู้ว่าเปลวตีขิมได้
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกพี่หญิงไปฟังหนิม..เปลวเคยตีตอนโชว์พิเศษ
ทางผู้จัดการเขาจ้างครูมาฝึกให้ ตีได้แค่เพลงเดียวเองครับ”
เปลวออกตัว ไม่อยากให้คุณหญิงมุกดาเข้าใจผิดไปใหญ่
เรื่องที่ตีขิมเกี่ยวเนื่องกับงาน แถมยังเล่นได้แค่เพลงเดียวอีกต่างหาก
“เปลวเล่นขิมเพลงอะไรได้ครับ” เป็นคุณชายเพชรที่แทรกถามขึ้น
“เพลงใกล้รุ่ง เพลงพระราชนิพนธ์ของในหลวงครับพี่ชาย”
เปลวก็ตอบตามจริง เพราะฝึกตีขิมเพลงนี้สำหรับโชว์ชุดพิเศษ
เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษาของในหลวง
ซึ่งทางคณะโชว์จัดเป็นไฮไลท์ให้เดี่ยวขิมโชว์มีเปลวเป็นคนตีขิม..สร้างความประทับใจให้คนดูมาแล้ว
“ชักอยากฟังแล้วสิ พอจะเล่นให้พี่ฟังได้ไหมครับ” คุณชายขอฟังเอาดื้อๆ
เปลวก็คิดไม่ถึงว่าจะถูกขอให้เล่นขิมจากคุณชายเพชร
“พี่ก็อยากฟังจ้ะ ตีขิมให้พี่ฟังหน่อยสิเปลว”
หญิงมุกเร่งเร้าอีกคน ทำเอาเปลวเกิดอาการอึกอักปฏิเสธไม่ออก
“เปลวไม่มีขิมนี่ครับ” จำใจหาข้ออ้างให้ไว
“ที่ห้องดนตรีมีอยู่จ้ะ พี่เรียนแล้วไม่ได้เรื่อง ไปกันเลยไหมพี่อยากฟังเปลวเดี่ยวขิมแล้วสิ” หญิงมุกมัดมือชกเสียเลย
“เปลวกลัวตีไม่จบ ไม่ได้เล่นนานแล้วครับ” เปลวพยายามหาเหตุที่จะมาช่วยยื้อไว้สุดกำลัง
“ถ้ามีคนช่วยเล่น พอไหวไหมจ๊ะ” หญิงมุกรีบยื่นข้อเสนอ
“พี่หญิงหมายความจะช่วยเปลวตีขิมหรือครับ” เปลวคาดหวัง
“เปล่าจ้ะพี่หมายถึงพี่ชายเพชรต่างหาก ขิมมีตัวเดียวคงช่วยไม่ได้
พี่มีไอเดีย..เพลงใกล้รุ่งพี่ชายเพชรเป่าแซกโซโฟนได้ไพเราะ
เป็นเครื่องเป่าที่พี่ชายถนัดมากที่สุด ลองเอาเครื่องดนตรีสากลกับดนตรีไทยเล่นด้วยกันดู
หญิงจำได้ว่า..พี่ชายมีโน้ตเพลงนี้อยู่นี่ค่ะ” หญิงมุกปิดท้ายด้วยการหันไปถามคุณชายเพชร
ชนิดไม่รอให้ใครเป็นฝ่ายปฏิเสธได้เลย เธอจัดแจงเสนอไอเดียให้ทั้งคู่
ผสมผสานระหว่างแซกโซโฟนกับขิม เป่าโดยคุณชายเพชรและเดี่ยวขิมโดยเปลว
ในเพลงพระราชนิพนธ์ของในหลวง ‘ใกล้รุ่ง’ ทำเอาทั้งคู่ไม่มีใครสามารถปฏิเสธเธอได้สักคน
“โน้ตมีครับ แต่พี่ไม่แน่ใจจะไปด้วยกันได้ พี่เองไม่เคยเป่าแซกกับขิมเลยนะหญิงมุก
แต่ลองดูก็ไม่เสียหาย” คุณชายเพชรมาถึงเวลานี้ ได้แต่สนับสนุนแนวคิดของหญิงมุก
เป็นอันสรุปทั้งหมดยกขบวนมาที่ห้องดนตรี
เป็นห้องเก็บเสียงไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป มีเปียโนตั้งเด่นเป็นสง่าและยังมีเครื่องดนตรีอื่นอีก
กีต้าร์ แซกโซโฟน ขิม เก็บในตู้กระจกบานใหญ่ป้องกันฝุ่นละอองผ่านการดูแลรักษาอย่างดี
เปลวกำลังตรวจเช็คขิมก่อนจะทำการโชว์ฝีมือที่ออกตัวว่าร้างลามานาน
ส่วนคุณชายก็ลองเป่าแซกเพื่อเช็คเสียงดูเช่นกัน จนพร้อมกันแล้วผู้ฟังที่เป็นผู้จุดประกาย
ให้เล่นดนตรีซึ่งมีความต่างชนิด ทั้งสนิมกับหญิงมุกนั่งตรงชุดรับรองคอยชมอย่างจดจ่อ
หนุ่มหน้าสวยกับประมุขวังสุดหล่อ ซึ่งคล้องสายแซกโซโฟนที่คอ
ยืนอยู่ไม่ห่างเปลวซึ่งนั่งบนตั่งไม้สำหรับตีขิม โดยเครื่องสายดนตรีไทยช่างโดดเด่นวางอยู่ด้านหน้าเรียบร้อย
เปลวถือไม้สำหรับตีลงขิมไว้พร้อมสรรพ ด้านหน้ามีตะแกรงวางโน้ตเพลง ได้ฤกษ์บรรเลงบทเพลงพระราชนิพนธ์...
เสียงกังหวานใสเกิดจากมือเรียวขาว ซึ่งจับด้ามไม้เคาะลงสายขิมจนเกิดเสียงไพเราะเสนาะจิต
ใบหน้างามตั้งใจจดจ้องอย่างใช้สมาธิ มุมนี้กลับดูมีเสน่ห์สะกดตรึงสายตาคนมองจนไม่อาจละสายตาได้
เสียงเป่าแซกโซโฟนดังรับ เกิดการผสมผสานระหว่างเครื่องดนตรีทั้งสองชนิด
หนึ่งมาจากซีกโลกตะวันตกอีกหนึ่งเป็นของไทย กลับไม่เสียอรรถรสในการฟังแม้แต่น้อย
ใช่มีแค่เสียงเพลงที่ทำให้หญิงมุกกับสนิมตาลอยเคลิบเคลิ้มอมยิ้มอยู่ตลอด
แต่เป็นเพราะความเท่ของหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่เป่าแซกโซโฟน
ในขณะสายตาคมกลับจับนิ่งเพียงใบหน้าสวยไม่วางตา ช่างเป็นภาพหวานสะกดตรึงผู้ชมทั้งสอง
เหมือนหลุดเข้ามาอยู่ในบรรยากาศของคู่รักที่กำลังร่วมบรรเลงดนตรี เข้าขาสอดคล้องรับกันดียิ่ง
เปลวตีขิมละเมียดละไม ในขณะเสียงเป่าแซกคุณชายมีพลัง หนึ่งหวานละมุนหนึ่งเท่ระเบิดชวนลุ่มหลง
บทเพลงใกล้รุ่งที่เกิดจากเครื่องดนตรีซึ่งมีแหล่งกำเนิดคนละซีกโลก ได้สร้างความประทับใจให้ผู้ฟังจดจำไม่รู้ลืม
“แปะๆๆ..เยี่ยมมากเลยค่ะ” เสียงปรบมือดังขึ้น เมื่อเสียงเพลงเริ่มแผ่วทิ้งท้ายก่อนจบลงไป
ทั้งคุณหญิงมุกและสนิมพร้อมใจปรบมือชื่นชม สมเป็นการแสดงที่ต้องยกนิ้วให้เลย
“หึหึ..ต้องชมเปลว เสียงขิมฟังกังวานเพราะมาก”
คุณชายรีบยกความดีความชอบให้เปลว รอยยิ้มหล่อกับสายตาอบอุ่นยังคงจ้องเปลวนิ่ง
“ไม่หรอกครับ เปลวเล่นไม่ล่มก็เพราะพี่ชายเป่าแซกช่วยต่างหาก พี่ชายเป่าแซกเก่งสุดๆ
เปลวถึงมีสมาธิตีขิมไม่สะดุดเล่นได้จนจบเพลง” กลายเป็นต่างคนต่างชม
เปลวสบตาตอบแล้วก็ต้องรีบหลุบหลบ เมื่อหัวใจเต้นรัวแรง
รู้ตัวดีขืนมองหน้าคุณชายล่ะก็ ได้เปิดเผยสิ่งที่ซ่อนไว้ข้างในแน่
“แหม..ชมกันไปมาไม่มีใครยอมรับความดีความชอบ หญิงตัดสินให้ก็แล้วกัน
ทั้งคู่เล่นได้เข้าขาที่สุด งานเลี้ยงต้อนรับเปลวเชิญผู้หลักผู้ใหญ่มาร่วมเป็นร้อย
หญิงว่าให้เปลวเดี่ยวขิม โดยมีพี่ชายเป่าแซกเหมือนวันนี้ รับรองต้องเป็นไฮไลท์ให้ผู้คนต้องประทับใจแน่
สองหนุ่มแห่งวังมณีรมย์ประยุกต์เครื่องดนตรีสองชนิด บรรเลงเพลงพระราชนิพนธ์ในหลวง
มีใครจะไม่พูดถึงคะ ตกลงตามนี้เนอะพี่ชาย” คุณหญิงมุกเสนอไอเดียขึ้นอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ดูเป็นงานใหญ่ไปเสียแล้วสำหรับเปลว
“พี่หญิงครับ งานเลี้ยงต้อนรับใครนะครับ” เปลวไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน
“เราจำต้องจัด เปลวคือทายาทของท่านอา พี่ชายเชิญผู้ที่เคารพให้มารับรู้
เปลวคือทายาทวังมณีรมย์ เรามีกำหนดจัดกันในอาทิตย์หน้า ปล่อยนานจะเป็นข่าวเสียก่อน
ต้องรีบจัดเลี้ยงต้อนรับประกาศให้สังคมรับรู้เปลวจะได้เป็นที่รู้จัก ในฐานะหม่อมราชวงศ์ทองเปลว
ทางวังมณีรมย์เป็นผู้ให้ข้อมูลเอง ดีกว่าให้คนเก็บเอาไปพูดผิดๆ” หญิงมุกให้เหตุผลเปลว
“ครับพี่หญิง..ผมต้องเตรียมตัวยังไงบ้างครับ” เปลวเข้าใจดีแล้ว
“เรื่องงานเลี้ยงเปลวไม่ต้องกังวล แค่เป็นเจ้าภาพวุ่นวายต้อนรับแขกเหรื่อ
อาจเหนื่อยหน่อย..พอจะไหวไหมจ๊ะ” หญิงมุกพูดยิ้มๆ
“แค่นี้ไม่เหนื่อยหรอกครับ อาชีพนางโชว์เหนื่อยกว่า”
เปลวมีติดตลกตอบหญิงมุกกลับไป แต่หญิงมุกไม่ขำด้วย
“เรื่องนี้สำคัญทีเดียว อาชีพนางโชว์ไม่มีผลต่อพวกพี่เลยสักนิด
แต่จะมีผลกับคนรอบข้าง เปลวรับแรงกดดันได้ไหม” หญิงมุกดูจริงจังมาก
“พี่หญิงต้องการบอกอะไรครับ” เปลวถามตรงๆ หญิงมุกหันมองหน้าคุณชายเพชรเพื่อขอความเห็น
คุณชายเอามือลูบปลายคางไปมาเบาๆ แล้วถือโอกาศเป็นคนตอบคำถามเปลวเสียเอง
“เปลวครับ อาชีพนางโชว์ไม่ได้น่ารังเกียจในสายตาพี่กับหญิงมุก
แต่มีคนไม่น้อยที่คิดว่าเป็นอาชีพของสาวประเภทสอง กะเทย เกย์ ตุ๊ดแต๋ว
ซึ่งทุกคนถ้าให้แค่ชมเพื่อความบันเทิงยอมรับกันได้ แต่ถ้าใครรู้อาชีพเปลวคือนางโชว์
คำถามตามมาแน่นอนครับ ทายาทของท่านอามีอาชีพนี้ได้ยังไง
ประวัติความเป็นมาของเปลวไม่มีใครรู้ พี่ไม่เห็นความจำเป็นต้องประกาศ
พี่ขอให้เปลวเลี่ยงเรื่องนี้ได้ไหม รอให้ทุกอย่างลงตัว ถึงตอนนั้นเปลวมั่นคงในฐานะดีแล้ว
ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไปสนใจอะไรถ้าต้องตกเป็นข่าว
ระหว่างนี้พี่ไม่อยากให้เกิดผลกระทบกับเปลว เข้าใจพี่ใช่ไหม”
คุณชายส่งสายตาบวกน้ำเสียงที่ใช้กับเปลว เต็มไปด้วยความนุ่มนวลระมัดระวัง
ไม่ให้เปลวคิดในแง่ลบ ทำเอาเปลวตื้นตันใจในความอารีที่สองพี่น้องมอบให้
“พี่หญิงครับ เปลวยินดีตีขิม โดยมีพี่ชายเพชรช่วยเป่าแซกโซโฟน
แต่เปลวมีข้อแม้ข้อหนึ่ง อยากขอร้องพี่ชายกับพี่หญิงมุกให้โอกาสเปลวได้ทำอะไรบางอย่าง
เปลวมีเหตุผลของการกระทำ หวังว่าพี่ทั้งสองจะไม่ห้าม รับปากเปลวได้ไหมครับ”
เปลวกลับใช้ลูกอ้อน น้ำเสียงแววตาและท่าทางทำเอาสองพี่น้องราชนิกุลไม่มีใครกล้าปฏิเสธ
ทั้งที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเปลวต้องการจะทำอะไรกันแน่
“ตกลงครับ พี่รับปาก” คุณชายตอบรับคนแรก
“ได้สิจ๊ะ พี่มั่นใจเปลว” สองพี่น้องตกปากรับคำ ทำให้รอยยิ้มสวยพลันปรากฏบนหน้างาม
เล่นเอาความสว่างพุ่งเข้าชนม่านตาคมคุณชายถึงกับอึ้งเลยเชียว
รอยยิ้มกว้างซึ่งเต็มไปด้วยความดีใจสมหวังของคนที่มีใบหน้าสวยงามเป็นต้นเหตุ
“ขอบคุณครับ เปลวสัญญาจะไม่ทำให้พี่ชายกับพี่หญิงผิดหวังแน่ ไว้ถึงเวลาค่อยรู้นะครับ”
เปลวยกมือกระพุ่มไหว้นอบน้อม คุณหญิงมุกดาถึงกับส่งสายตาเอ็นดูให้อย่างหมดใจ
“มีอยู่เรื่อง ที่พี่อยากขอ” คุณชายใช้น้ำเสียงฟังดูจริงจังมาก
“ครับ” เปลวนึกสงสัยไม่ต่างกับสนิมและหญิงมุก พร้อมใจหันมองคุณชายซึ่งกำลังเอ่ยขอกับเปลว
“อย่าอ้อนใครแบบนี้ได้ไหม ยกเว้นพี่กับหญิงมุก” พูดจบหน้าหล่อพลันแดงเห่อขึ้นทันควัน
สนิมพอเห็นถึงกับกลั้นขำท้องเกร็ง หญิงมุกเกือบหลุดหัวเราะเช่นกัน
ยกเว้นเปลวก้มหน้าหลุบต่ำ ตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงเพราะกำลังรู้สึกเขินเป็นที่สุด
“เปลวจะอ้อนพี่หญิงมุกกับพี่ชายเท่านั้น” ยิ้มหล่อโชว์ฟันขาวผุดบนใบหน้าคมคร้ามทันที
ทั้งคู่หารู้ไม่ ได้ทำให้ผู้มีส่วนรู้เห็นอยู่ในเหตุการณ์ แทบกัดลิ้นชักดิ้นชักงอตามกันแล้ว
“ดึกแล้ว พี่ว่าเราพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เช้าตื่นไหวไหม พี่จะพาปั่นจักรยานทัวร์รอบวัง
คงใช้เวลาเกือบชั่วโมง เจอกันที่โถงหน้าบันใดตีห้าครึ่ง พอไหวไหมครับ..เปลว..หนิม”
คุณชายหลังจากยิ้มมีความสุข ได้นัดหมายตารางกิจกรรมพาทัวร์วังช่วงเช้าตรู่
“ได้ครับ..ไหวครับ” สนิมตอบก่อน เปลวขานรับตามหลัง
“ถ้างั้นเจอกันพรุ่งนี้ ราตรีสวัสดิ์ฝันดีครับ” เสียงทุ้มนุ่มฟังดูอบอุ่น บวกแววตาอ่อนโยน
ทำเอาเปลวที่เผลอสบด้วยต้องรีบหลบ นึกโมโหตัวเอง ที่เขินจนไม่กล้ามองหน้าคุณชาย
ไม่รู้ทำไมถึงได้เขินเอาเป็นเอาตายไปซะนี่
“ราตรีสวัสดิ์ครับพี่ชาย..พี่หญิง/ฝันดีครับ” เปลวกับสนิมไม่ลืมกล่าวลา
ก่อนพากันแยกย้ายกลับเข้าห้องพักผ่อน ทุกฝีก้าวที่เดินกลับห้อง
เปลวรู้สึกเหมือนตัวลอยๆ ส่วนสนิมได้แต่แอบขำเปลว ในใจพานคิดหนนี้เปลวคงไปไหนไม่รอด
เมื่อมาเจอเทพบุตรสุดหล่อแถมยังอบอุ่นอ่อนโยนอย่างคุณชายเพชร..เปลวหัวดื้อก็อ่อนระทวยได้เหมือนกัน..
ขอโทษนะคะที่มาเสียดึก คือติดธุระยุ่งวุ่นวายอยู่ค่ะ
เจอกันอีกทีวันอังคารนะคะ ตอนนี้มีงานยุ่งติดขัดอยุ่นิดหน่อยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ ที่ติดตามรอคอยกันเสมอ :pig4: :pig4:
-
อ่านแล้วเขินอ่ะ อ๊ายยยยยยยยยย :hao7:
-
บรรยากาศโรแมนติกเบาๆ
-
เขินชายเพชร ถ้าชายเพชรจะอบอุ่น อ่อนโยนแบบนี้ :-[
อยากรู้เปลวจะทำอะไรกันนะ รอติดตามต่อไปค่ะ
:mew1: :L2:
-
ชักดิ้นชักงอด้วยคน...อ่านแล้วฟิน
หญิงมุกกับหนิมจับมือกันดันคู่นี้เถอะ
เขินกันไปเขินกันมาอย่างนี้ ท่าจะอีกนาน
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ไม่ผิดหวังที่รอเลย ฟินจนจิกหมอนจะขาดอยู่แล้ว
อยากเป็นหญิงมุกหรือสนิมก็ได้
ที่ได้ฟังและได้เห็นตอนพี่ชายเพชรกับชายเปลวบรรเลงดนตรีร่วมกัน
คงจะฟินสุดๆไปเลย
-
:o8: :o8: :o8:
-
งานเปิดตัว ต้องมีอะไรสนุกๆแน่ๆ :hao3: :hao3: :hao3:
-
:-[ น้องเปลวจะอ้อนพี่ชายคนเดียว อ๊ายยยย เขินอ่ะ :-[
-
รอดูเปลวแผลงฤทธิ์
-
ตอนนี้เปลวเขินได้ตลอด น่ารักอ่ะ
-
อิอิ คุณชายทำเปลวเขินอะ
-
จะเฝ้ารอคุณชายเพชร กับคุณหญิงเปลว (?) เปิดตัวเจ้าค่ะ 55555 :katai2-1:
-
:mew1:
-
ฟินตัวจะแตกแล้วค่าาาาาา ถ้าเค้าเป็นหนิมคงตัวระเบิดไปแล้วววว น่ารักมากตอนที่เปลวอ้อนพี่ชายทางโทรศัพท์ :hao7:
-
กรี๊ด เขินแทนเปลว ชักดิ้นชักงอ -////-
-
:o8: เขินตามแล้วเนี่ย
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
แอร๊ยยยย
น่ารักเน้อออออออ
เขินแทนเปลวจนจะม้วนเปนเกลียวแล้วเนี่ยยยย
แต่ว่าน้าพี่ชายเพรช ก้ชอบทำให้เปลวเขินจิงๆ
นิสัยมะดี
555
เปลวจาทำอะไรน้า อยากรู้จิงๆ
-
เขินไปอีกกกกกก
> < ตายๆๆ ละลายเลยข่ะะะ
-
อายม้วนหน้าจะทิ่มดินแล้วค่าหนูเปลว
-
อร๊ายยยย อ่านแล้วจิ้นฟินไปไกลเบยอ่ะ :hao6:
เปลวกะคุณชายนี่หยอดหวานกันแบบไม่รู้ตัวเยยชิมิๆ :impress2:
-
เปลวจะทำอะไรอ่ะอยากรู้จัง
คุณชายเพชรก็ขยันหยอดนะ
เขินนนนนน
:-[
-
จิกหมอนกันไป
ฟินกระจาย
พี่ชายอบอุ่นจัง :กอด1:
-
โอ้ย เขินจริงไรจริง! คุณชายเพชรเทพบุตรชัดๆ!!
-
อ่านแล้วเขินตามเปลวกับคุณชายเพชรเลย
-
คอมเมท์เป็นกำลังใจให้ครับ :L2:
-
ชักอยากไปอยู่ใกล้ๆแบบคุณหญิงมุกกับสนิมซะแล้วสิ
-
คิดภาพออกเลยเล่นดนตรีด้วยกันโรแมนติกมากกกก :o8:
-
บทหวานๆก่อนอาหารจานหลัก....กรี๊ดดดดดดดดดด
อยากเป็นหนิมกับหญิงมุก....อย่างฟิน :heaven
รองานวันต้อนรับจ้า :L2:
ปล.มีคำผิดค่ะ เปลวถือไม่ = ไม้ ค่ะ
-
แอบเขินด้วยคน อะไรจะน่ารักละมุนได้ขนาดนี้นะคะ
แล้วก็ทั้งแม่สื่อพ่อชักทั้งสองคนก็เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว อิอิ
-
เข้าใจความรู้สึกเปลวเลย
มีคุณชายสุดหล่อมาดหนุ่มคอยส่งสายตาชื่นชมให้แบบนี้
เป็นใครใครก็ต้องเขินเนอะ :-[
เอาใจช่วยพี่ชายใหญ่และน้องทองเปลว
บวกเป็ด
:pig4:
-
ฟินนาเล่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:mew1: :hao7: :hao7: :ling1: :heaven :heaven
-
มีบรรยากาศหวานๆรอบๆคุณชายกับน้องเปลว :o8:
-
มารอน้องเปลววันนี้ครับ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
เอาชายเปลวมาซะดีดี o11 o11 o11
-
อ๊ายยยย เขินแทนเปลวววววว พี่ชายขี้แกล้งอ่ะ :ling1:
-
Part 12
เช้าตรู่เปลวกับสนิมตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง พากันใส่ขาสั้นสวมเสื้อยืด
สำหรับปั่นจักรยานสำรวจอาณาเขตวังมณีรมย์ ตามที่ได้นัดกับคุณชายไว้ สองหนุ่มมาถึงโถงหน้าบันไดก่อนเวลานัดสิบนาที
กลับต้องแปลกใจที่เห็นประมุขวังมณีรมย์นั่งจิบกาแฟ อ่านหนังสือพิมพ์รออยู่ก่อนแล้ว
คุณชายเพชรรัตน์ในลุคกางเกงขาสั้นสวมเสื้อแขนกุดสีขาวทั้งชุด ถุงเท้ายังสีขาวดูสะอาดตา
เสริมให้ใบหน้าหล่อซึ่งโกนหนวดไม่มีเคราเขียวเกลี้ยงเกลาแลหมดจด
สมเป็นคุณชายสูงศักดิ์เพียบพร้อมไปด้วยสง่าราศี ทั้งที่อยู่ในชุดลำลองกลับดูดีไม่มีที่ติ
คุณชายวางหนังสือพิมพ์ เงยมองสองหนุ่มซึ่งเดินตรงเข้ามายังชุดรับแขกที่คุณชายนั่งอยู่
ตาคมถือโอกาสสำรวจไปด้วย สนิมมีสีหน้าสดชื่นบ่งบอกพักผ่อนมาเต็มที่
แสดงว่าปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดีทีเดียว เปลวก็ไม่แตกต่าง
ใบหน้าสวยไม่มีร่องรอยอิดโรยเช่นคนอดนอนแต่อย่างใด ดวงตาหวานเป็นประกายสดใส
กำลังจ้องคุณชายเช่นเดียวกัน ก่อนจะเฉมองของว่างเครื่องดื่มที่มีให้เลือก ชา กาแฟ
กระทั่งนมร้อนก็เผื่อเอาไว้ด้วย เปลวแค่ต้องการอาศัยเป็นจุดยึดของสายตามากกว่า
“อรุณสวัสดิ์ครับ” คุณชายแอบยิ้มมุมปาก ก่อนทักทายสองหนุ่ม
“อรุณสวัสดิ์ครับ/อรุณสวัสดิ์ครับ” สองหนุ่มพร้อมใจทักทายตอบ สนิมยิ้มอารมณ์ดี
แต่เปลววางหน้าลำบาก หลังดวงตาคมเข้มของคุณชายจ้องมองไม่เลิก พลันรู้สึกเขินจนไม่รู้จะวางหน้ายังไงดี
“ทานของว่างรองท้องไว้หน่อย” คุณชายไม่คิดแกล้งเปลวไปกว่านี้ ชวนทานชา กาแฟ นมร้อน
ยังมีคุกกี้เป็นของรองท้อง สองหนุ่มไม่อิดออดตอบรับคำชวนพากันหย่อนตัวนั่งฝั่งตรงข้าม จัดแจงบริการตนเองทันที
“หลับสบายไหม” คุณชายถามเป็นกันเอง โดยหยิบเรื่องใกล้ตัวมาเป็นหัวข้อสนทนา
“สบายครับ..ครับ” เปลวกับสนิมขานตอบพร้อมกัน
“พี่หญิงมุกไม่ไปจริงหรือครับ นึกว่าพี่หญิงจะเปลี่ยนใจเสียอีก อุตส่าห์ลุ้นจะได้เจอ” สนิมเป็นคนตั้งคำถามบ้าง
“หญิงมุกไม่ชอบปั่นจักรยาน..ชอบเล่นโยคะ สายหน่อยยังมีธุระสำคัญที่ต้องทำ
ถึงตอนนั้นเปลวกับหนิมคงได้เจอ” คุณชายแจงเสียงนุ่ม ฟังอบอุ่นเช่นเคย
“ธุระอะไรครับ เหมือนจะเกี่ยวกับพวกผม” สนิมถามคุณชายด้วยความสงสัย เพราะคุณชายดันพูดให้คิด
“พี่กับหญิงมุกปรึกษากัน เรื่องจัดครูให้หนิมกับเปลวดูแลติวเข้ม เกี่ยวกับการวางตัว
รวมถึงเรื่องที่พี่ตั้งใจให้เราสองคนเรียนให้จบปริญญา หลังจากนั้นจะเรียนโทหรือเอกเพิ่ม
ก็แล้วแต่พวกเราจะเห็นควร ขั้นแรกคงต้องให้จบป.ตรี กันเสียก่อน” คุณชายชี้แจงรายละเอียด
ด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มบวกน้ำเสียงทุ้มนุ่ม รับรู้ได้ในความห่วงใยและการเอาใจใส่เป็นพิเศษ
“ขอบคุณครับ..ขอบคุณครับ” สองหนุ่มพร้อมใจยกมือกระพุ่มไหว้ ชนิดไม่ต้องรอให้มีใครบอก
ต่างรู้สึกซาบซึ้งในความอารีของสองพี่น้องที่คอยดูแลทุกอย่างให้พวกเขา
เรื่องเรียนต่อเป็นหนึ่งในความฝันที่เปลวและสนิมเคยคุยกันไว้ ถ้ามีโอกาสก็อยากเรียนให้ได้ปริญญาสักใบ
ติดขัดเรื่องฐานะการเงินกับชีวิตความเป็นอยู่ไม่อำนวย ทำให้ความฝันนี้เป็นแค่ฝันอยู่ตลอดมา
แต่วันนี้ฝันนั้นกำลังจะกลายเป็นจริงแล้ว
“คงต้องเหนื่อยกันหน่อยนะ เพื่อเตรียมตัวเรียนต่อมหาวิทยาลัย เรื่องนี้พี่รบกวนหญิงมุกเป็นธุระดูที่เรียนให้ด้วย
นี่ก็ใกล้เปิดภาคการศึกษาใหม่อีกไม่เท่าไหร่แล้ว เปลวกับหนิมคงได้เป็นนักศึกษาในรั้วมหา’ลัย ช่วงนี้อดทนกันหน่อยนะครับ”
คุณชายยิ้มอ่อนโยนให้ทั้งคู่ ดูเหมือนผู้ใหญ่ใจดีมีเมตตาต่อเด็กไม่ผิด สนิมตื้นตันใจเผลอน้ำตาซึม
เปลวเองถึงกับเงยหน้าสบตาตอบลืมเขินไปชั่วขณะ มีแต่ความซาบซึ้งอบอุ่นในหัวใจ
จนอดไม่ได้ที่จะยกมือไหว้คุณชายกันอีกครั้ง ผิดแต่ว่าการไหว้ในครั้งนี้
ดวงตาสวยของเปลวจ้องหน้าหล่อด้วยความรู้สึกเทิดทูนรักเคารพ
จนไม่อาจปิดบังซ่อนเร้นความรู้สึกที่สื่อผ่านดวงตาไว้ได้แม้แต่น้อย
คุณชายก็คิดไม่ถึง ว่าจะได้รับรู้ความรู้สึกพิเศษจากหนุ่มหน้าสวยสื่อจากดวงตา
หัวใจหนุ่มใหญ่พานเต้นไม่เป็นส่ำ ความรู้สึกพิเศษที่เปลวถ่ายทอดผ่านแววตามาให้นั้น
นอกจากเคารพขอบคุณยังแฝงความหมายบางอย่างที่หนุ่มวัย 34 ซึ่งมีประสบการณ์เรื่องรักใคร่พอสมควร
ไม่ใช่พวกอ่อนหัดจนมองไม่ออก สายตาที่เปลวใช้ไม่ต่างกับสาวๆ ที่เคยสารภาพรักกับคุณชายที่ผ่านมาหลายต่อหลายคน
ย่อมไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับคุณชายจะเคยพบเจอ เพียงแต่หนนี้เป็นหนุ่มหน้าสวย
พอประจักษ์ชัดเปลวรู้สึกพิเศษโดยไม่ต้องคาดเดาให้ยุ่งยาก
กลับเป็นคุณชายพลันเขินทำเป็นเนียนหยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบ ไม่กล้าสบตาตอบเปลวดื้อๆ
“ขออภัยครับเจ้านาย ผมเตรียมจักรยานไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ” บ่าวรับใช้วัยฉกรรจน์หน้าตาบ้านๆ
แต่กลับมีทีท่านอบน้อมค้อมตัวต่ำจนแทบจะเป็นคลานเข่าเข้ามารายงาน ช่วยเบรกสถานการณ์ได้ถูกจังหวะ
“ขอบใจมากพุฒ เราไปกันเถอะ” คุณชายพูดจบ หันมาชวนเปลวกับสนิมซึ่งทานของว่างไปพอสมควร
ลุกเดินไปยังหน้าตึก เพื่อปั่นจักรยานชมวังตามหมายกำหนดการ
“เออ..มีอยู่สองคันเองหรือครับ” สนิมถามให้แน่ใจ
“ทำไมหรือครับ หนิมไม่สะดวกซ้อนท้ายกันหรือ”
คุณชายพูดเสร็จ ไม่ลืมถามกลับ เมื่อเห็นหน้าสนิมลำบากใจฉายชัด
“ปัญหาคือผมกับเปลว เราไม่สามารถปั่นให้ใครซ้อน ยิ่งคุณชายบอกปั่นเป็นชั่วโมง
ลำพังปั่นให้ตัวเองยังไม่แน่ว่าจะรอดเลย ขืนมีคนซ้อนผมว่าไม่น่าจะตลอดรอดฝั่ง”
สนิมอธิบายปัญหาที่อยู่ในใจ คุณชายเลิกคิ้ว ก่อนหันมาขอความเห็นเปลว เพื่อเป็นการยืนยันคำพูดของสนิม
“หนิมพูดถูกครับ จะรบกวนไปไหมครับ ถ้าเปลวจะให้หนิมไปซ้อนท้ายจักรยานพี่ชาย เดี๋ยวคันนี้เปลวปั่นเองครับ”
เปลวเสนอทางเลือกในการแก้ไขปัญหาที่มีอยู่ เดิมทีสองหนุ่มเข้าใจว่าจักรยานมี 3 คัน
คือต่างคนต่างปั่นไม่ต้องแบกภาระรับน้ำหนักใครเพิ่ม..ก็คงพอไหวถูไถกันไปได้
“ไม่ไหวน่าเปลว ทำอย่างกับเปลวปั่นจักรยานเก่ง อย่าลืมสิตั้งแต่เป็นนางโชว์เปลวควบคุมอาหารดูแลรูปร่าง
จะเอาแรงที่ไหนไปปั่นจักรยานเป็นชั่วโมงได้เล่า เอาอย่างนี้เถอะเปลวไปซ้อนท้ายพี่ชาย หนิมปั่นคันนี้เอง
ไว้เปลวอยากลองปั่นก็ปั่นให้พี่ชายซ้อน เมื่อยก็มีพี่ชายคอยสับเปลี่ยนให้ แบบนี้ลงตัวดีสุด
ถ้าให้หนิมปั่นโดยไม่มีใครซ้อนท้าย ก็ไม่เท่าไหร่หรอก” สนิมชิงขัดเสียก่อน คุณชายเห็นท่าจะคุยกันอีกยาว
ขืนให้ทั้งคู่เกี่ยงกันอยู่แบบนี้คงไม่ได้ไปไหนพอดี จึงเป็นคนตัดบทรวบรัดขึ้นเสียเอง
“ทำตามข้อเสนอหนิมเถอะ เปลวมานั่งซ้อนท้ายพี่ ถ้าพี่เริ่มเหนื่อยเปลวก็ผลัดให้พี่ซ้อนบ้าง
พี่ไม่กินแรงหรอก เราเปลี่ยนกันนะ” เมื่อเจอไม้นี้เปลวหมดโอกาสที่จะปฏิเสธ เป็นอันต้องก้มหน้ารับคำไม่มีทางเลี่ยงได้
“ครับ” คุณชายลอบอมยิ้ม เปลวรีบก้มหน้าหลุบต่ำ แต่ยังทันเห็นใบหน้าสวยขึ้นสี
ไม่ต้องสงสัยหม่อมราชวงศ์ทองเปลว เขินอีกแล้ว
ฝ่ายสนิมหลังจัดแจงวางแผน..ผลักดันให้เพื่อนได้ใกล้ชิดคุณชายสมกับความตั้งใจแล้ว
ก็คอยลุ้นอย่างมีความสุข โชคเข้าข้างมีจักรยานอยู่เพียง 2 คัน คงเป็นของคุณชายกับคุณหญิงคนละคัน
ทำให้สนิมเกิดไอเดีย จนเพื่อนรักต้องยอมไปซ้อนท้ายคุณชายโดยไม่มีข้อโต้แย้ง
ภาพที่เปลวนั่งซ้อนจักรยานคุณชาย เห็นแล้วพลอยมีความสุขไปด้วย
ก่อนทั้งหมดจะปั่นจักรยานออกตัวไป คุณชายแอบหยอกเปลวทิ้งท้าย
สนิมเกือบหลุดหัวเราะขำก๊ากเข้าให้ ดีที่เอามือปิดปากไว้ได้ทัน
“เกาะเอวพี่ด้วยสิ เดี๋ยวหงายหลังพลัดตกไม่รู้นะ พี่เครื่องดีเซลแรงดีไม่มีตกนะครับ ไปแล้วนะ”
ประโยคที่ทำสนิมขำกลิ้ง โชคดีปั่นตามหลัง เปลวจึงไม่เห็นเพื่อนปิดปากแน่น ไม่ให้หลุดเสียงหัวเราะออกมา
ส่วนเปลวมีเกร็งแต่ก็ยอมเอามือกอดเอวสอบ ของผู้ที่เอ่ยอนุญาตแกมขู่กลายๆ ใบหน้าขาวแดงก่ำเพราะเขินอาย
รับรู้ถึงผิวเนื้อใต้ฝ่ามือให้ความอบอุ่นปลอดภัยเป็นที่พึ่งให้ไว้วางใจไร้ซึ่งคำอธิบาย
รู้แค่ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นเปลวไม่คิดจะได้สัมผัสมาก่อน ภายใต้อากาศแสนสดชื่นอบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้นานาพันธุ์
พากันบานรับแสงแรกของอรุณตามทางทอดยาวที่จักรยานสองคันเคลื่อนผ่าน สร้างความตื่นตาตื่นใจให้สองหนุ่มยิ่งนัก
ทั้งสวยงามไม่ต่างได้มาเที่ยวพักผ่อน ตามบ้านพักตากอากาศประมาณนั้น จากที่เปลวเกร็งในตอนแรก
พอผ่านไปสักระยะก็เริ่มคุ้นชินกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยให้ได้สัมผัส เป็นกลิ่นผู้ชายซึ่งเปลวรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
แผ่นหลังกว้างมองเห็นตรงหน้าในขณะนี้ ให้ความรู้สึกปลอดภัยเสมือนกำแพงใหญ่คอยคุ้มกันภยันตราย
จึงทำให้ยิ้มสวยบนใบหน้างามปรากฏอย่างไม่รู้ตัว
คุณชายเพชรรัตน์ไม่มีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มนี้ เนื่องจากเป็นคนปั่นจักรยานให้หนุ่มร่างเพรียวซ้อนท้าย
แต่กระนั้นคุณชายก็ยังรับรู้เรียวแขนขาวที่กอดกระชับรอบเอว วนมาประสานนิ้วตรงหน้าท้อง
หัวใจหนุ่มใหญ่เจ้าของวังมณีรมย์เต้นรัวกระชั้น ที่แน่ๆ คุณชายรู้สึกดีเป็นพิเศษ
ยังมีอีกคนปั่นจักรยานตามหลัง ถึงกับยิ้มไม่หุบเมื่อเห็นเพื่อนรัก สังเกตสีหน้ามาตลอดอาบไปด้วยรอยยิ้มสดใส
ช่างยากเย็นกว่าจะได้เห็นรอยยิ้มจริงใจ ดูมีความสุขไม่ต้องปั้นแต่งของเปลวเช่นที่เป็นอยู่
ตลอดมาแม้เปลวจะยิ้มแต่มักมีเหตุผลของการยิ้มทุกครั้ง นั่นคือรอยยิ้มการค้าทำไปเพราะอาชีพ
ไม่เหมือนที่กำลังยิ้มในเวลานี้ มันเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจ สังเกตได้ว่ากระทั่งดวงตาสวยยังเจือไปด้วย
ประกายของความสุขสดใส แค่นี้สนิมก็แทบจะฟินตามเพื่อน เป็นใครก็คงรู้สึกดีไม่ต่างกัน
ในเมื่อสารถีสุดหล่อดูดีทุกกระเบียดนิ้ว ทำหน้าที่ปั่นจักรยานให้เพื่อนซ้อนท้าย
ท่อนขาแกร่งซึ่งโผล่พ้นกางเกงออกมาขึ้นมัดกล้ามชัด ขนดกดำเป็นระเบียบสร้างความเซ็กซี่ให้เจ้าของต้นขา
ลองใครได้เห็นใกล้ๆ คงน้ำลายหกตามกันล่ะ สนิมดีใจที่เปลวมีวันนี้ แม้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ยังไม่คืบหน้า
ไปในทิศทางที่สนิมคาดหวังให้เป็น แต่ก็พอเห็นหนทางบ้างแล้ว คุณชายเพชรรัตน์ไม่ได้มีทีท่ารังเกียจปิดกั้นเปลว
แค่นี้ก็เกินพอที่จะเกิดปาฏิหาริย์ หากทั้งสองจะรักกันในวันข้างหน้า สนิมมั่นใจในเสน่ห์ของเปลว
ต้องทำคุณชายหวั่นไหวได้ในไม่ช้าแน่นอน
เปลวไม่เพียงมีรูปร่างหน้าตาสวยเท่านั้น แต่ยังมีเสน่ห์ดึงดูดเพศเดียวกันให้หลงใหลได้ปลื้ม
เรื่องนี้พิสูจน์มาแล้ว ครั้งที่เปลวเป็นนางโชว์ทำเอาหนุ่มรุ่นยันอาวุโสหัวปั่นมานักต่อนัก
ถึงแม้คุณชายเพชรจะมีรสนิยมปกติทั่วไปก็เถอะ คงยากที่จะทานเสน่ห์ของเปลวได้
ถ้าสองคนได้มีโอกาสคลุกคลีสนิทชิดเชื้อแบบนี้บ่อยๆ มีหวังคุณชายตกหลุมเสน่ห์เปลวแน่นอน
สนิมมั่นใจต้องเป็นแบบนั้น ยิ่งเปลวรู้สึกดีต่อคุณชายด้วยแล้ว ธรรมชาติตัวตนอันน่ารักน่าหลงใหลของเปลว
จะแสดงออกเองโดยไม่ต้องปรุงแต่ง มีหรือคุณชายจะไม่เผลอใจให้เล่า
ตลอดทางคุณชายยังรับหน้าที่บรรยายสถานที่ให้สองหนุ่มทำความรู้จัก สมเป็นเจ้าบ้านอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง..
เปลวทั้งสนุกตื่นเต้นมีความสุข โดยเฉพาะน้ำเสียงอบอุ่นทุ้มนุ่ม ซึ่งเป็นผู้บรรยายเกี่ยวกับสถานที่รวมถึงพันธุ์ไม้ต่างๆ
ให้เปลวและสนิมเพิ่มความรู้อีกมากมาย บ่งบอกได้ว่าคุณชายเชี่ยวชาญรอบรู้กว้างขวางยิ่งนัก
สร้างความประทับใจให้สองหนุ่ม รู้สึกชื่นชมความสามารถของประมุขวัง นอกจากหล่อเหลาไร้ที่ติ
ยังเพียบพร้อมไปด้วยสติปัญญาน้อยคนจะมีกัน
“ตานิล เสร็จหรือยัง พี่ชายเพชรจะถึงหน้าตึกแล้วนะ ชักช้าอยู่นั่น เสียโอกาสพอดี”
เสียงคุณมรกต..เธอกำลังแว้ดน้องชายอยู่
“จะเสียงดังทำไม นิลรู้แล้วน่า..ที่จริงพี่ไปดักคนเดียวก็ได้ ไม่เห็นต้องปลุกนิลแต่เช้า
ทุกทีพี่ก็ไปดักพี่ชายเพชรอยู่ประจำนิ” คุณนิลมาในชุดออกกำลังกายขาสั้นเสื้อยืด
กระนั้นร่างสูงใหญ่ก็ยังดูดีสมที่มีหน้าตาหล่อขวัญใจวัยรุ่น หากนำความหล่อของคุณนิล
ไปเทียบคุณชายเพชรอาจจะไม่ติดฝุ่น แต่ถ้าเทียบชายหนุ่มทั่วไปก็จัดเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีเข้าขั้นทีเดียว
คุณมรกตอยู่ในชุดกระโปรงสำหรับตีเทนนิสเต็มยศ ตั้งใจจะไปดักคุณชายซึ่งคนรับใช้ที่ส่งให้ไปดูลาดเลา
กลับมารายงานเธอว่า คุณชายปั่นจักรยานและกำลังจะผ่านหน้าตึกในอีกไม่ช้านี้
“อย่าบ่นได้ไหม ถ้าฉันไม่หวังให้ช่วยแยกชายเปลว ไม่มาประสาทเสียด้วยหรอกย่ะ
ชายเปลวมันซ้อนท้ายพี่ชายเพชรหรอก ฉันถึงต้องขอให้ช่วยแยกออกมาซ้อนท้ายนายแทน
ส่วนพี่ชายฉันจะเป็นคนซ้อนเข้าใจไหม หม่อมแม่บอกแล้วไม่ใช่หรือ
ให้เธอจัดการรวบหัวรวบหางชายเปลวไปซะ”คุณมรกตจิกตาใส่น้องชายพร้อมกับบ่นไม่หยุด
หลังเร่งอีกฝ่ายให้เตรียมตัวแยกเปลวออกจากคุณชาย เพื่อที่เธอจะเป็นคนนั่งซ้อนท้ายแทน
“เฮ้อ! พอกันทั้งแม่ทั้งพี่ นำไปสิ..เร่งเค้าแล้วตัวเองกลับบ่นไม่หยุด จนขี้หูเต้นระบำแล้วเนี่ยะ
พี่ชายปั่นผ่านไปไกลอย่าโวยนะ” คุณนิลเบรก ทำเอาคนเป็นพี่ตวัดหางตาค้อนให้
ก่อนจะสะบัดหน้าเดินเชิดอกไปหน้าตึก ซึ่งเป็นทางผ่านของคุณชายที่กำลังตรงมาทางนี้
วันใดคุณชายปั่นจักรยานออกกำลังกายเช้าๆ คุณมรกตรู้เข้าต้องมีออกมาดัก
“พี่ชายแวะรับมรกตด้วยสิคะ” พอเห็นคุณชายเข้าเท่านั้น ไม่รอช้า คุณมรกตโบกมือตั้งแต่ 100 เมตรด้วยซ้ำ
คุณชายเพชรเลิกคิ้วเล็กน้อยแต่ไม่นึกแปลกใจเพราะคาดไว้ต้องเจอ ไม่ใช่เป็นความบังเอิญอะไร
ทุกเช้าหากคุณชายตื่นมาปั่นจักรยาน คุณมรกตก็จะมาดักขอซ้อนท้ายเป็นประจำ
วันนี้คงไม่สะดวกเพราะเปลวจับจองที่นั่งอยู่ คุณชายแค่คิดไม่ได้พูดออกไป
กระนั้นก็ชะลอจักรยานจอดตรงหน้าสองพี่น้อง คุณนิลสีหน้าไม่สบอารมณ์
สนิมก็ปั่นมาจอดลงข้างๆ เมื่อเห็นคุณชายหยุดแวะ
“ตื่นเช้าได้ด้วย..นิล” คุณชายยิ้มล้อคุณนิล ทักทายอย่างคุ้นเคย
“ภาพพจน์ผมเสียหมด ความจริงผมตื่นเช้าประจำ พี่ชายไม่เคยเจอก็เพราะไม่มีใครไปลากผมลุก
มาทำกิจกรรมยามเช้านี่ครับ” คุณนิลเกาศีรษะแก้เก้อ แถมโยนความผิดไปให้พี่สาวหน้าตาเฉย
“พูดบ้าตานิล พี่ชายเพชรเข้าใจผิดเอานะ อย่าไปเชื่อตานิลนะคะพี่ชายเพชร
มรกตหวังดีต่อน้อง วันๆ ไม่คิดออกกำลังกายเดี๋ยวสุขภาพแย่เข้าสักวัน
เลยตั้งใจชวนมาปั่นจักรยาน มรกตรู้ว่าพี่ชายเพชรต้องผ่านมา ตั้งใจขออาศัยไปด้วยนะคะ”
พูดกับคุณชาย ค่อยปรายหางตาไปหาคนที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง
เหมือนต้องการบอกใบ้ให้เปลวสละที่ตรงนั้นให้เธอแทน แต่เปลวตีมึนทำไม่รู้ไม่ชี้
ปั้นหน้าเหรอหราไม่เข้าใจอาการขยิบตาที่เธอจงใจส่งให้เสียอย่างนั้น
สนิมแทบกัดลิ้นชักกระแด่ว เพิ่งเห็นเปลวแผงฤทธิ์เป็นเด็กดื้อหวงของก็วันนี้แหละ
“ชายเปลว พี่ว่าชายเปลวมาซ้อนท้ายนิลดีไหม พี่ชายเพชรกินแรงมาพอสมควรแล้ว
ชายเปลวให้พี่มรกตซ้อนพี่ชายดีกว่า น้ำหนักพี่ไม่เยอะ พี่ชายเพชรจะได้ไม่เหนื่อยมาก
ตานิลเค้าแข็งแรงชายเปลวซ้อนได้สบาย” คุณมรกตหลังใช้ภาษากายไม่ได้ผล
ก็ยอมเอ่ยขอตรงๆ หวังว่าเปลวฟังแล้วควรจะรู้ว่าต้องทำยังไง ในเมื่อเธออุตส่าห์ประกาศโต้งๆ
ชัดเจนซะขนาดนี้จะมาทำเป็นทองไม่รู้ร้อนก็ไม่ใช่ที่ ไม่เคยมีใครขัดใจเธอ
แม้แต่พี่ชายเพชรยังไม่เคยขัดใจเธอเลยสักครั้ง
“คุณมรกตน้ำหนักเท่าไหร่ครับ” เปลวไม่ยอมเรียกพี่เหมือนที่เธอแทนตัวเอง
กลับจงใจเรียกคุณ..ตั้งใจเว้นระยะห่างไม่ยอมสนิทสนมด้วย
“ชายเปลวถามทำไมคะ” เธอนึกสงสัย นอกจากเปลวไม่ลุกจากจักรยานแล้ว
ยังหันมาถามน้ำหนักเธออีก คุณนิลถึงมีโอกาสเห็นหน้าเปลว
ที่โผล่พ้นหลังคุณชายเพชรเต็มตา ถึงกับอึ้งตาค้างจ้องตะลึงไปแล้ว
“คุณมรกตบอกก่อนสิ เดี๋ยวผมให้เหตุผล” เปลวเล่นลิ้นไม่ตอบคำถามเธอง่ายๆ
คุณมรกตเริ่มหน้าตึง แต่ยังรักษามารยาทไม่ชักสีหน้าใส่
เพราะคุณชายเพชรจับตามองการสนทนาของทั้งคู่อยู่
“พี่หนัก 48 เอง” คุณมรกตพูดจบ เอามือเท้าเอวอวดทรวดทรงยืนยันคำพูดไปด้วย
ว่าเธอรูปร่างผอมบางหุ่นดีด้วยความภาคภูมิใจในน้ำหนักที่เปิดเผยออกไป
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“พี่ชายเพชรเหนื่อยไหมครับ ที่แบกน้ำหนักเปลว 52 กิโล
มากกว่าคุณมรกต 4 โลเองน๊า..ไหนรับปากจะพาเปลวทัวร์รอบหวัง จะทิ้งกลางทาง เปลวไม่ยอมน๊า
คราวหน้าไม่มากับพี่ชายอีกเลย..คอยดูสิ” ทุกคนอึ้งท่าทีของเปลวที่ดันออดอ้อนเป็นเด็ก
มีกระตุกชายเสื้อยืดคุณชายอีกต่างหาก เหมือนเด็กขี้อ้อนไม่ยอมให้ใครขัดใจ
คุณชายทั้งขบขันแกมเอ็นดู ไม่คิดไม่ฝันว่าเปลวจะเล่นไม้นี้ คุณมรกตถึงกับจิกตาอย่างโมโห
ที่เธอเสียรู้ให้เด็กรุ่นหลังอย่างเปลว มาตีหน้าเย้ยเธอด้วยหางตา
ดันมีเธอคนเดียวที่เห็น เพราะเปลวยักคิ้วให้เธอแค่ชั่วกะพริบตา แล้วหันไปอ้อนคุณชายหน้ามึน
“พี่ไม่ได้ขอให้เปลวลงจักรยานนี่ครับ ทำไมถึงคิดว่าพี่ไม่ให้เปลวซ้อนท้ายล่ะครับ”
คุณชายพูดด้วยรอยยิ้ม ตาคมจ้องเปลวอย่างนึกขบขันแกมรู้ทัน
เปลวแกล้งคุณมรกตอย่างไม่ต้องสงสัย เปลวเองเมื่อมาถึงขั้นนี้ลงทุนใช้มารยาไปแล้ว
ต่อให้อายจนแทบอยากแทรกแผ่นดิน คุณชายดันจับได้ไล่ทัน
แถมจ้องตาส่งสัญญาณบอกใบ้มาว่า ‘รู้นะคิดจะทำอะไร’
“เอ๊ะ! ชายเปลวนี่ยังไงกัน โตแล้วทำเป็นเด็กปัญญาอ่อนอยู่ได้ เปลี่ยนมาซ้อนท้ายตานิล
มันจะลำบากอะไรนักหนา” คุณมรกตเหลืออด ไม่สะกดกลั้นความขุ่นใจอีกต่อไป หันไปแหวใส่เปลวเลย
“ใครทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อน ผมซ้อนพี่ชายมาจากตึกใหญ่
คุณสั่งให้ผมไปซ้อนน้องชายคุณแทน ทั้งที่คนทำให้เรื่องมันยุ่งยากก็คือคุณเอง
ถ้าคุณจะซ้อนท้ายน้องชายมันดูลำบากตรงไหน
ที่สำคัญผมไม่เคยรู้จักสนิทชิดเชื้อน้องชายคุณมาก่อน
อยู่ๆ มาบอกให้คนที่ไม่รู้จักกันไปซ้อนท้าย ผมไม่เอากับคุณด้วยหรอก
ส่วนพี่ชายเพชรคุณไม่ได้ฟังหรือ เราเพิ่งพูดอยู่พี่ชายจะไม่ทิ้งผมกลางคัน
ผมกับพี่ชายนัดกันชมวัง พี่ชายจึงอาสาปั่นจักรยานพาผมทัวร์
นี่เป็นข้อตกลงระหว่างผมกับพี่ชายเพชร คุณเข้ามาแทรกภารกิจของเรา
ยังมีหน้ากล่าวหาผมพูดไม่รู้เรื่องปัญญาอ่อน คุยกับคุณปวดหัวไร้สาระสิ้นดี
ผมไม่อยากเสวนาให้เสียเวลา ไปกันเถอะพี่ชาย อ้อ..คุณนิลใช่ไหม
ถ้าอยากไปกับพวกเราด้วย คงไม่ลำบากใช่ไหมถ้าผมจะไหว้วานให้ช่วยปั่นจักรยาน
ให้เพื่อนผมซ้อนท้าย คือหนิมไม่เก่งพอกันกับผมแหละ คาดว่าคงปวดขาแล้วล่ะ
แต่เขาไม่พูดกลัวเป็นภาระให้ผมลำบากใจ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงล่ะก็ คุณช่วยปั่นให้เพื่อนผมซ้อนทีสิ”
เปลวนอกจากจะตอกคุณมรกตหน้าหงาย ยังตีมึนหันไปขอร้องคุณนิลที่จ้องเปลวตาค้างอีกต่างหาก
คุณนิลพอเห็นคนหน้าสวยจนใจสั่นขอมาแบบนั้น ไม่มีรอช้าหรือลังเลขบคิด รีบตกปากรับคำทันทีเช่นกัน
“ได้เลยครับ ยินดีบริการเป็นอย่างยิ่ง” ยิ้มหล่อขันอาสากุลีกุจอตรงไปจับแฮนด์จักรยานของสนิม
พร้อมพยักเพยิดให้สนิมลุกไปซ้อนท้าย สร้างความโกรธกริ้วให้คุณมรกตที่น้องชายไม่ได้ดั่งใจเธอเลย
“ตานิลแล้วฉันล่ะ นายปั่นให้เขาพี่จะไปยังไง” เธอแว้ดใส่น้องชาย
เพราะดูท่าเธอคงหมดโอกาสซ้อนพี่ชายเพชร อย่างน้อยน้องชายปั่นให้เธอซ้อนไปขัดขวางไอ้เด็กหน้าสวย
ซึ่งเธอรู้สึกไม่ถูกชะตาตงิดใจยังไงชอบกล เหมือนจะคุ้นหน้าแต่ก็นึกไม่ออก
ว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน สำคัญใบหน้าสวยเกินชายทำเอาเธอไม่ชอบใจเป็นที่สุด
“พี่ก็ปั่นจักรยานผมที่จอดอยู่สิครับ จะยากอะไร” คุณนิลพาซื่อแนะนำไปตรงๆ
“จะบ้าเหรอ ให้ฉันปั่นเองนี่นะ น่องชั้นใหญ่กล้ามขึ้นพอดี”
“กลัวน่องใหญ่ขนาดนั้น ก็กลับขึ้นตึกเถอะคุณ” เปลวได้โอกาสย้อนทันควัน อย่างไม่คิดจะปล่อยผ่าน
“เก็บความหวังดีเธอไว้เถอะ..ชายเปลว” เธอกระฟัดกระเฟียดไปลากจักรยานของคุณนิล
ที่บัดนี้นั่งควบให้สนิมซ้อนท้ายเตรียมตัวเรียบร้อย สร้างความขบขันให้สนิมและเปลว
ที่ลอบสบตากันแล้วอมยิ้มสะกดกลั้นเสียงหัวเราะไว้จนสุดกำลัง
ส่วนคุณชายเพชรพลอยรู้สึกขบขันไม่ต่างกัน เพิ่งจะเห็นคุณมรกตโดนเล่นงานอย่างไร้หนทางชนะ
ไม่คิดว่าเปลวจะมีมุมร้ายกาจเจ้าเล่ห์แบบนี้ด้วย ไม่เสียเวลาคุณชายออกตัวปั่นนำออกไปก่อน
เพราะไม่อยากเห็นสภาพเก้ๆ กังๆ ของคุณมรกตแล้วเผลอขำจนไปกระตุ้นโทสะเธอเข้า
เปลวเองก็รีบคว้าหมับกอดเอวคุณชายทันควัน
ส่วนคุณนิลก็ออกแรงถีบจักรยานตามติด สนิมเกือบหงายหลังไม่ทันระวัง
ไม่คิดว่าคุณนิลจะออกแรงกะทันหัน รีบคว้าเอวคุณนิลด้วยความตกใจ
ฝ่ายที่โดนกอดสะดุ้งเฮือก เพราะไม่คิดว่าคนซ้อนจะกอดซะแน่น
“เบาหน่อยก็ได้ แน่นเกินไปไหม” หันมาเตือนสนิมกึ่งปราม
“ใครให้ออกตัวแรงเล่า คนจะหงายหลังแล้วรู้ไหม” สนิมค้อนขวับอย่างนึกโมโห
แถมไม่ยอมคลายแขนอีกต่างหาก กับกระชับรัดเพิ่มเข้าไปกึ่งประชด เพราะยังโมโหไม่หาย..ที่เกือบตกจักรยาน
“กอดแบบนี้ สิงร่างเลยไหม” คุณนิลเริ่มอึดอัด ว่าแดกไปเช่นกัน
“สิงบ้าสิงบออะไร ใครเขาอยากกอดฮะ!” สนิมโมโหปนอาย
ที่ถูกอีกฝ่ายพูดจาแบบนี้ใส่ จึงคล้ายมือไม่ยอมจับ..แถมเชิดใส่อีกต่างหาก
“อร๊ายยย!!..ไอ้บ้าถีบดีๆ สิ จะหงายหลังแล้ว” ผลสุดท้ายก็ต้องรีบคว้าเอวคนตรงหน้ากอดไว้แน่นตึ๊บอีกครั้ง
เมื่อคุณนิลเกิดนึกอยากแกล้ง ถีบจักรยานฉวัดเฉวียนแกว่งไปมา เหวี่ยงคนซ้อนท้ายจนเกือบหล่น
“ฮะฮ่าๆ..นึกว่าจะเก่ง..ฮะฮ่าๆๆ” สองหนุ่มที่ปั่นตามหลังจักรยานคุณชายกลายเป็นเปิดศึกกันแล้ว
โดยทิ้งระยะห่างคุณชายไปพอสมควรเพราะมัวแต่เถียงกันอยู่
แต่หูของเปลวและคุณชายยังแว่วได้ยินเสียงถกเถียงของสนิมและคุณนิลดังตามหลังมาไม่ขาด
เปลวกอดเอวคุณชาย โดยที่ใบหน้าสวยยิ้มไม่หุบ ส่วนคุณมรกตไม่ต้องพูดถึง
เหงื่อผุดซึมเต็มหน้าสบถปนแช่งชักหักกระดูกเปลวอยู่กรอดๆ ขาเรียวขาวออกแรงถีบจักรยาน
ประหนึ่งใช้แรงยันเครื่องโม่หิน เธอรู้สึกกินแรงใจจะขาด ไม่คิดว่าการถีบจักรยานจะใช้กำลังขามากมายขนาดนี้
ทางฝั่งคุณนิลกับสนิมก็กัดกันโหวกเหวกดังไล่หลังไม่หยุด คนถีบก็ขี้แกล้งคนซ้อนก็หงุดหงิดโมโห
มีทุบหลังหยิกเอวจนจักรยานเป๋ไปเป๋มาอยู่หลายครั้ง นับเป็นครั้งแรกที่คุณนิลไม่ยักโกรธหรือโมโห
กลับสนุกขบขันที่ทำให้สนิมก่นด่าเจ็บๆ คันๆ ไม่รู้ว่าคุณนิลเป็นพวกซาดิสม์หรืออย่างไร ถึงได้ชอบให้สนิมทุบหยิกใส่แบบนั้น..
การพาทัวร์ชมทิวทัศน์อาณาเขตวังมณีรมย์ สิ้นสุดลงโดยใช้เวลาร่วมชั่วโมง
กว่าขณะจักรยานจะวนกลับถึงหน้าตึกใหญ่ ทุกที่ซึ่งผ่านทาง คุณชายจะคอยอธิบายบรรยายให้เปลวได้รู้ด้วย
ไม่เว้นแม้แต่ตึกของหม่อมรำไพในช่วงที่ผ่านตึกนี้เปลวรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีสายตาปริศนาคอยจ้องมองอยู่ที่ใดที่หนึ่ง
แต่ก็สลัดความคิดนี้ทิ้ง ไม่เก็บมาเป็นกังวลเมื่อหาต้นตอไม่เห็นความผิดปกติอะไร
“วันหลังอยากว่ายน้ำ ใช้สระใหญ่ได้นะครับ” คุณชายหลังหยุดจักรยานที่หน้าตึก
ก็บอกเปลวที่ลุกออกไปยืนอยู่ข้างๆ มีการบิดตัวยืดเส้นเพราะนั่งซ้อนท้ายเกาะเอวนานพอสมควรทีเดียว
คนรับใช้นายพุฒรีบมารับจักรยานคุณชายไปเก็บยังที่จอดทันที
“ครับ..ขอบคุณมากนะครับพี่ชาย ที่เป็นธุระพาผมทัวร์จนทั่ววัง”
เปลวยกมือไหว้ขอบคุณจากใจ คุณชายเป็นสุภาพบุรุษอบอุ่นอ่อนโยน
“ครับ..เจ็ดโมงครึ่งพบกันที่โต๊ะอาหารนะ หญิงมุกมีเรื่องคุยกับเปลวและหนิมด้วย
เรื่องครูกับเรื่องเรียนต่อที่พี่เกริ่นเมื่อเช้านี้” คุณชายยิ้มละมุนมอบให้เปลว พร้อมกับนัดหมายทานมื้อเช้า
“ครับ..” จากนั้นสองหนุ่มก็แยกย้ายขึ้นตึก โดยไม่คิดจะรอสนิมและคุณนิลที่ทิ้งห่างพอสมควร
หลังไม่ได้ยินเสียงถกเถียงขาดหายพักใหญ่ หารู้ไม่คุณนิลแกล้งเหนื่อยแวะริมทางจนสนิมเหวอแดก..
หนุ่มหนิมไม่รู้ควรทำยังไง ครั้นจะลากจักรยานปั่นกลับมาเองก็กลัวหลง
พื้นที่วังออกจะกว้างต้นไม้มีเยอะมาก จำต้องรอให้อีกฝ่ายที่แสนจะมีทีท่ายียวนกวนประสาท
ส่วนคุณมรกตเธอหายเข้ากลีบเมฆแล้ว เธอหมดความอดทนถีบจักรยาน
เดือดร้อนให้คนเอารถมารับกลับตำหนัก เกิดอาการโมโหหัวเสียสุดๆ
“ไปได้ยังเนี่ยะ..คุณ” สนิมเร่ง เมื่อคุณนิลแกล้งกอดอกเอนกายหลับตาใต้โคนต้นสัตยาบัน..ทำไม่รู้ไม่ชี้
“พักนิดน่า คนออกแรงเหนื่อยนะ ไม่ได้นั่งสบายเหมือนคนซ้อน” คุณนิลไม่แม้จะลืมตาพูดด้วยซ้ำ
“จะเหนื่อยอะไรนักหนา พี่ชายเพชรเขาไปถึงไหนแล้ว ไม่เห็นจะมีปัญหาเหมือนคนแถวนี้
ป่านนี้ถึงตำหนักใหญ่แล้วมั้ง” สนิมยกเอาคุณชายเพชรมาอ้าง หวังให้อีกคนฮึดอยากเอาชนะ
“นั่นมันพี่ชายเพชรไม่ใช่ผมนิ..ว่าแต่เพื่อนคุณ..ไม่ต้องทำหน้างง
ผมหมายถึงชายเปลวนะ มีแฟนหรือยัง” อีกสาเหตุหนึ่งที่คุณนิลพักหยุดกลางทาง
แค่ต้องการล้วงถามข้อมูลเกี่ยวกับเปลวเล็กน้อย
“มีแล้ว..ถามทำไม” สนิมไม่เหลือความหวัง เพราะรู้คุณนิลถามแบบนี้มีอยู่ข้อเดียว..คือสนใจเปลวแน่
“ว้า! มีแล้วหรือ..ช่างเถอะแค่แฟนมีได้ก็เลิกได้”
คุณนิลทำหน้าเซ็งก่อนจะพูดประโยคที่สนิมอยากถีบขาคู่ตามหลัง
“หัดกลัวบาปบ้างเหอะ ศีลห้าข้อสามหัดท่องจำให้ขึ้นใจไว้บ้าง” สนิมหน้านิ่วอย่างนึกเอือม
ไม่คิดว่าหม่อมหลวงนิลกาฬหน้าตารูปร่างไม่ได้แย่จนจะหาแฟนลำบากเสียหน่อย กลับมีความคิดน่ารังเกียจ
“ชอบเทศนาเหรอ บวชหรือยังเหอะทำเป็นรู้ดี” คุณนิลก็ย้อนสนิมแถมยักคิ้วดูถูกอีกต่างหาก
“ถึงจะไม่เคยบวช ยังมีสำนึกดีกว่าคนบวช แต่ไม่ได้เรื่องล่ะหว้า!”
“ปากดี..เก่งให้ได้ตลอดล่ะ” คุณนิลตวัดสายตา ไม่ได้จริงจังอะไร
กลับรู้สึกสนุกได้ปะทะฝีปากกับหนุ่มหน้าบ้านๆ สิวประปรายไม่ได้น่าสนใจตรงไหน
แต่พอคุยด้วยแล้วอยากแกล้งให้โมโห ท่าทางจริงจังของสนิมทำให้รู้สึกอารมณ์ดี
อย่างที่ไม่เคยสนุกแบบนี้มาก่อน
“ไปหรือยังเนี่ยะ” สนิมเลี่ยง หันไปเร่งให้คุณนิลปั่นจักรยานต่อ
“ปั่นบ้างดิ..ขอซ้อนมั่ง” คุณนิลกลับโยนภาระให้สนิมซะงั้น
“บอกทางด้วย รถล้มขึ้นมาอย่ามาโทษกันล่ะ บอกไว้ก่อน”
“อะไรปั่นจักรยานแค่นี้ล้ม” คุณนิลทำสีหน้าดูถูกใส่
“กะแค่ปั่นจักรยานไม่ล้มหรอก แต่ให้วัวกระทิงซ้อนท้ายไม่แน่ใจว่าจะทรงตัวไหว
ถึงได้บอกให้รู้ล่วงหน้า” สนิมก็ย้อนซะเสียคน
“กระทิงบ้าดิ กระทิงที่ไหนจะหล่อได้ขนาดนี้”
คุณนิลย้อนก่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมท้ายจักรยาน ทำเอาสนิมที่เท้าขาไว้เกือบล้มคะมำ
“ขึ้นดีๆ สิคุณ รถจะล้มแล้วเห็นไหม” หันมาแหวเสียงขุ่นทันควัน
“ขี้ก้างชะมัด วันๆ ออกกำลังกายบ้างป่ะ”
คุณนิลไม่สนใจอาการหัวเสียของสนิม กลับสบประมาทอีกต่างหาก
“อรึ้ยยย!! ไม่เถียงด้วยแล้ว ประสาทเสีย” สนิมหันกลับไปตั้งท่าถีบจักรยาน
รู้ทันทีว่ากินแรงขนานใหญ่ เพราะคนซ้อนท้ายตัวอย่างยักษ์ เทียบกับสนิมเหมือนกุ้งกำลังฝืนแบกช้าง
“หมับ..เฮ้ย!..เห้ย!” ทั้งสนิมทั้งคุณนิลแหกปากลั่น
เมื่อจักรยานที่เริ่มจะออกตัวเซแถดๆ ก่อนจะพุ่งลงข้างทางล้มไม่เป็นท่า
“อูย..เจ็บชะมัด” สนิมบ่นหน้ามุ่ย ลูบก้นปรอยๆ
หันจ้องหน้าหล่อของคุณนิลที่นั่งหัวเราะงอหาย ด้วยความไม่พอใจสุดๆ
“บ้าจี้เหรอเรา จับเอวแค่นี้ถึงกับพาลงข้างทาง” คุณนิลถามพร้อมกับหัวเราะน้ำตาเล็ดไปด้วย
ส่วนตัวแล้วไม่ได้บาดเจ็บอะไร กระโดดลงทัน คงมีพียงสนิมที่ล้มทั้งคนทั้งจักรยาน
“ใครใช้ให้จับเอวเล่า จะบ้าหรือไง ยังมีหน้ามาหัวเราะชอบใจอีก”
สนิมทั้งโมโหทั้งโกรธควันออกหู..แต่ทำอะไรไม่ได้
“อ้าว! ใครจะไปรู้บ้าจี้ ทีผมคุณยังกอดเอวตลอดทาง ผมว่าอะไรคุณสักคำไหม”
คุณนิลกลับอ้างความดีความชอบหน้าตาเฉย
“ก็คุณถีบแบบนั้นผมจะหงายหลังก็ต้องหาที่ยึดสิ ผมถีบแทบจะไม่ไปคุณมากลัวตกทำไม
เล่นจับเอวคนที่กำลังตั้งใจออกแรง ไม่ตกใจก็บ้าสิ” สนิมทั้งเคืองทั้งอยากด่าให้เจ็บแสบ
แต่ก็คิดว่าไม่ใช่ความผิดคุณนิลเสียทั้งหมด ตัวเองดันตกใจพาลงข้างทางมากกว่า
“เป็นไรมากป่าวเนี่ยะ” พอเริ่มสะกดอารมณ์ขำได้
ก็นึกห่วงคนที่นั่งลูบก้นกบ เหมือนเจ็บเสียเต็มประดา
“เจ็บสิ..ถามมาได้” สนิมค้อนปะหลับปะเหลือก
“ลุกไหวไหม ไม่อุ้มหรอกนะ” คุณนิลส่งมือให้สนิมจับ หวังฉุดให้ลุก
แต่สนิมเมินไม่รับไมตรี ก่อนจะพยุงตัวลุกยืนหน้านิ่ว
“ขอบใจ ไม่อ่อนแอขนาดนั้นหรอก แต่คงปั่นไม่ไหวแล้ว..เจ็บก้น” สนิมสารภาพไปตามตรง
“อย่าไปบอกใครแบบนี้เชียว เดี๋ยวคนเขาเข้าใจผิดหาว่าผมทำอะไรกับก้นคุณถึงได้เจ็บ ไม่เล่นด้วยนะ”
คุณนิลไปพยุงจักรยาน แถมกวนสนิมให้ได้อายหูแดงหน้าแดงก่ำ โดยคนพูดลอบยิ้มขำไม่เลิก
“อุบาทว์ใครเขาคิดลามกแบบนั้นกัน ที่เขาคิดเพราะคุณเถลไถลไม่พาผมกลับตึกสักทีนี่แหละ
คนเขาจะได้สงสัยอย่ามาอ้างโน้นนี่ไร้สาระ” สนิมก็ไม่รามือ
ชี้นิ้วคาดโทษทั้งที่หน้าแดงเพราะรู้สึกอาย ในชีวิตไม่เคยเจอคนมาพูดจาแบบนี้ด้วยสักครั้ง
“หูยย..น่าพิศวาสนักนิ แบบคุณไม่ใช่สเป็กเหอะ”
คุณนิลมีเหยียดหางตามองสนิมตั้งแต่หัวจรดเท้า
ทำเอาหนุ่มน้อยที่ไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเองเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตา
ถึงกับควันออกหู ทำอะไรไม่ได้แถมโดนจี้จุดแทงใจดำเข้าอีก น้ำตาพลันไหลอาบแก้มเฉย
“อ้าวเห้ย! พูดแค่นี้ถึงกับร้องเลยเหรอ ไม่นะผมปลอบใครไม่เป็น
ไม่เอาอย่าร้อง ไม่ล้อแล้ว..ทำไมขี้แยจังวะ” คุณนิลมึนตึ๊บ
ก่อนหน้าออกจะหยอกแรง เถียงฉอดๆ ไม่มียอมอ่อนข้อ
แต่พอโดนล้อแค่นี้ดันร้องไห้หน้าตาเฉย ถึงกับงงเต๊กเข้าให้
สนิมไม่พูดไม่เถียงไม่โต้ตอบ หุบปากเงียบเอาหลังมือเช็ดน้ำตาป้อยๆ ดูแล้วน่าสงสาร
คุณนิลรู้สึกผิดซะงั้น จึงยุติการล้อการแกล้งพักไว้ ก่อนหันมาทำหน้าที่ปั่นจักรยาน
โดยสนิมเป็นคนซ้อนท้ายต่างไม่มีใครพูด ก่อนออกตัวคุณนิลมีดึงมือสนิมที่ขืนตัวไว้
แต่ก็สู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้ ให้เอามาจับรอบเอวเหมือนก่อนหน้า ที่สนิมอาศัยยึดกอดกันไม่ให้ตกจักรยาน
“อย่าดื้อ เดี๋ยวก็หล่นก้นกระแทกเจ็บอีกหรอก คราวนี้คงไม่โชคดีอาจพิการขาเป๋
จะหาว่าหล่อไม่เตือน..จับไว้อย่าดื้อ” น้ำเสียงกึ่งบังคับแต่เจือไปด้วยความห่วงใย
ทำให้สนิมยอมทำตามอย่างว่าง่าย ทั้งสองจึงอยู่ในความเงียบ
โดยฝ่ายถีบจักรยานไม่ได้เร่งความเร็ว หรือมีทีท่าแกล้งคนซ้อนให้ตกอกตกใจอย่างช่วงแรก
ส่วนสนิมก็นั่งเงียบร่องแก้มมีคราบน้ำตาหลงเหลืออยู่บ้าง ตาแดงบ่งบอกให้รู้ผ่านการร้องไห้มา
แต่ในความเงียบกลับทำให้สองหนุ่มอยู่ในภวังค์จมอยู่กับความคิด
ซึมซับบรรยากาศรอบข้างตลอดจนต้นไม้ใบหญ้า เสียงจิ้งหรีดตั๊กแตนดังผสมผสานให้ได้ยิน
จิตใจพลันสงบไม่มีคำบรรยาย สัมผัสของท่อนแขนที่กอดรอบเอวกระชับรับรู้ได้ชัดในความรู้สึกของคุณนิล
ส่วนสนิมก็ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแปลกๆ บางทีความเงียบก็น่ากลัว
ทำให้ฟุ้งซ่านคิดในเรื่องที่ไม่ควรจะเก็บเอามาคิด ตอนนี้สนิมพลันรู้สึกว่า
คุณนิลก็มีมุมอบอุ่นอ่อนโยน ถึงจะขี้แกล้งก็เถอะ ใบหูขาวของสนิมแดงเรื่อ
ก่อนจะกลายเป็นแดงแปร๊ดตามมาในไม่ช้า เผลอสลัดหัวให้ความคิดที่อุตริขึ้นหลุดหายไป...
“บรื๋ออ!!” การกระทำของสนิม ดึงความคิดของคุณนิลให้กลับคืน
“เป็นอะไรอีกล่ะ อยู่ๆ ก็หอนซะงั้น จะกลายร่างเหรอ”
หมดกัน สนิมเผลอคลายมือเอากำปั้นทุบหลังแกร่งไปสองอึกเต็มๆ
“ปึ๊กๆ..โอ้ยๆๆ.. เจ็บนะ มาทุบผมทำไมเนี่ยะ” คุณนิลก็โวยวายขึ้น
จากนั้นเสียงของสองหนุ่มก็กลับมาโหวกเหวกโวยวายเถียงกันอีกตามเคย
สรุปเงียบได้ไม่ถึงสิบนาที แต่เสียงถกเถียงที่ดังนั้น บรรยากาศโดยรอบกลับไม่วังเวง
แลครึกครื้นเหมือนมีคนเป็นสิบคุยกัน ทั้งที่จริงมีเพียงหนึ่งหนุ่มหล่อทำหน้าที่ปั่นจักรยาน
กับอีกหนุ่มดูแสนธรรมดา แต่มีบางอย่างทำให้คนจดจำไม่รู้ลืม ทั้งคู่เถียงกันตลอดทางไม่หยุด..
-
มาแล้ววววง
-
เปลวเขินน่ารักมากเลย สะใจมรกตมาก เถียงไม่ชนะ :m20:
สนิมกับคุณนิลนี่ยังไง มีลุ้นใช่ไหม หนิมน่ารักนะ อยากให้มีคนดูแลหนิมบ้าง
เปลวก็มีชายเพชรดูแลแล้ว :-[ แถมตอนนี้กอดกันแล้ว แม้จะซ้อนท้ายจักรยานก็เถอะ
:mew1: :L2:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
จองๆๆๆ อยากได้ชายเปลวกับน้องหนิมมาอยู่ในอัอมกอด
น้องหนิมจะมีคู่กับเค้าแล้วววววว o13
ชายเปลวอ้อนพี่ชายเพชรได้น่ารักน่าชังสุดๆ
แล้วอย่างนี้ พี่ชายเพชรจะหนีไปไหนได้ :impress2:
-
คุณนิลทำน้องหนิมร้องไห้ รับผิดชอบเลยนะ...ตลอดไปด้วย
-
อยากได้ชุดธรรมดา ราคาพิเศษ ต้องส่งเมลในวันที่ 20 นี้เพื่อชิงสิทธิ 30 คนแรกเท่านั้นใช่ไหมคะ อยากได้มาอ่านแล้วค่ะ ><
-
คุณนิลกับสนิมนี่น่าลุ้นแหะ 55555
สมน้ำหน้ามรกตอ่ะ 5555
-
นิลกับหนิมเถียงตลอดทางเลยน้าาา :mew1:
-
วิ้งๆ มาก สองคุณชาย ว่าแต่ คุณนิลนี่ยังไงน้า
-
เชอะคุณนิล อย่าให้หนิมสวยบ้างก็แล้วกัน ชิๆ :m16:
แกล้งให้หนิมร้องไห้แบบนี้ ไม่เีเลยนะ :hao3:
-
คู่คุณชายเพชรกับเปลวดูอบอุ่นหวานเบาๆ ส่วนอีกคู่ออกแนวคู่กัดเนาะ
-
สนิมมีคู่แล้ว คุณนิลนี่น่ารักดี
-
จริงๆแล้วหนิมน่ารักดีออก เดี๋ยวจะพาหนิมไปทำสวย อิตาคุณนิลอย่ามาหลงลูกสาว เราแล้วกัน ชิ
-
คู่คุณนิล กับ สนิม ดูน่าสนใจนะคะ อิอิ
-
นิลหนิมนี่น่าสนนะ
-
อยากได้หนังสือ น่าเก็บมาก
-
อีกคู่มาแล้ว
-
คุณนิลกับหนิมนี่ยังไงๆ 5555
-
โอ๊ย มาแล้งอ่ะ อ่านไปไวมากเลยแปปเดียว จบ แล้ว T_T
-
สนิมจะได้คู่ก็งานนี้แหละ อิอิ
-
อ่าวววสนิมกับนิลหรอ นึกว่านิลจะได้ก่าพี่กล้าเหมือนเดิมซะอีก
-
ตอนแรกคิดว่านิลจะเป็นคนร้ายๆกว่านี้ซะอีก
คิดว่าจะมาแย่งเปลวแน่ๆเลย แต่อ่านตอนนี้แล้วคงไม่ใช่แล้วล่ะแหม
แกล้งไปแกล้งมาเดี๋ยวหลงรักหรอก :-[
-
หึหึ..สองคู่ชู้ชื่น รีบไปจองก่อนจะอดราคาพิเศษ ไปล่ะครับ :katai4: :katai4: :katai4: :mew1:
-
มันอบอุ่นมากเลย..........^^
ชายเพชรมีแกล้งน้องด้วยนะ
น้องเองก็เริ่มมีมารยาออดอ้อนบ้างแล้ว
อันนี้ต้องขอบใจมรกตเธอด้วยเหมือนกัน
แล้วนั่นชายนิลพอจะยุขึ้นไหมกับสนิมอ่ะ :m13:
-
คุณมรกตเจอเปลวตอกกลับซะ อยู่ดีไม่ว่าดีชอบหาเรื่องเปลวดีนัก
ถ้าคุณนิลคู่กับสนิมก็ดี น่ารักซะด้วย
-
สนิมจะมีคู่แล้ว คริๆ
-
อัยยะ 2 คู่ชู้ชื่น หวาน อิจฉา :laugh:
ชอบคู่สนิมกะนิลจังเลย แม้จะดูจิกกัดเป็นคู่กัด
แต่มีมุมละมุนและแอบหวาน :mew1:
บวกเป็ด
20 นี้ จองแน่ค่ะ
:pig4:
-
สมน้ำหน้า ยัยมรกตจริงๆ
เก่งมากเปลว ว้ายๆๆ น้องหนิมจะมีคู่แล้ว :hao7: :hao7:
+1 จ้า
วันที่ 20 นี้ แคะกระปุกกันเลยจ้า
-
นิลคู่หนิมรึเปล่า แล้วกล้าจะคู่กะนิลมั๊ย จะกลายเป็นรักสามเศร้าก็คราวนี้ โอ้วจินตนาการบรรเจิด อิอิ
-
เปลวเจ๋งไปเลย ส่วนอีกคู่กะฮาดี
-
แอร๊ยย คู่หนิมน่ารักอ่ะ :impress2:
รอนะฮะ :')
-
ยิ่งอ่านเรื่องนี้ จินตนาการว่า เปลวคือ ซิน ซิงกูล่า นะเนี่ยยยยย
-
:hao3:
-
คึกๆ มีแนวโน้มได้คู่รักสุดหวานแหววน่าอิจฉาให้กับวังมณีรมณ์อีกคู่แล้วสิ o18
-
รอชายเปลวกับชายเพชร.. รอร๊อรอ..
-
:impress2:
-
คิดถึงงงง... มาเร็วๆน๊าาาา
-
Part 13
“หนิม..สีหน้าดูไม่ดีเลย”
เปลวถามเพื่อนซี้ หลังมาเรียกไปกินข้าว ก่อนหน้าโทรมาบอกไว้แล้ว
ถึงได้รู้สนิมกลับถึงห้องอย่างเรียบร้อยสมบูรณ์ แต่ตอนนี้เปลวชักไม่แน่ใจ
สนิมหน้าบูดเป็นตูดลิง น้อยครั้งจะเห็นอีกฝ่ายแสดงสีหน้าแบบนี้ออกมา
“ไม่มีอะไรหรอก” สนิมรีบปรับสีหน้า แต่ยังมีพิรุธให้จับสังเกตอยู่ดี
“จะบอกดีๆ หรือจะให้กูเค้น” เปลวจ้องเขม็ง ให้รู้ไม่เชื่อที่อีกฝ่ายปฏิเสธ
สนิมถอนหายใจเนือย ก่อนระบายสิ่งที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัว
“มึง..อีตาคุณนิลสนใจมึงล่ะ” สนิมยอมพูดเรื่องที่รบกวนจิตใจจนทำให้หงุดหงิด
หลังรู้ว่าหม่อมหลวงนิลกาฬหมายตาเปลว
“เขาบอกมึงเหรอ..ว่าชอบกู” เปลวหรี่ตาถาม แอบสังเกตไปด้วย
“ไม่พูดตรงๆ หรอก แต่ดันถามกูมึงมีแฟนหรือยัง ถามแบบนี้คงไม่ต้องเดาเด็กอมมือยังรู้เลย
ถ้าไม่สนใจจะถามไปทำไม..ว่าไหม?”
“อาจไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้ เขาถามเพราะหาเรื่องคุยด้วยหรือเปล่า”
เปลวยกเหตุผลมาหักล้าง รู้ด้วยว่าเรื่องที่สนิมยกอ้างยังไม่เหตุผลแท้จริง
“เปลวกูไม่ใช่เด็ก ถามเรื่องมึงแหม่บๆ ตอนมาส่งกูเจอกับพี่กล้า สายตาคุณนิลบวกท่าทีพี่กล้าบ่งบอกชัด
ก่อนเขาจะลากกันหายเข้าสวน ทิ้งกูยืนเอ๋อแดกอยู่ตั้งนาน กูชักไม่ไว้ใจอิตาคุณนิล ขืนมาเกาะแกะวุ่นวายมึงเข้าล่ะก็..เจอกูแน่”
สนิมขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ออกปากบริภาษคุณนิล เปลวเองก็คิดไม่ถึง ว่าเพื่อนรักจะตั้งตัวเป็นปรปักษ์กับบุคคลที่เป็นประเด็น
“คิดมากน่า เขาจะมาเกาะแกะอะไรกู บอกเองเขาสนิทกับพี่กล้านิ คงไม่มาวุ่นวายกูหรอก
สำคัญกูสนเขาไหม..หืม” เปลวตัดบท แม้จะยังไม่รู้ เหตุผลที่สนิมขุ่นเคืองคุณนิลมากเกินปกติวิสัย
ถ้าเปลวอ่านความคิดสนิมได้คงขำ สนิมกำลังโมโหคุณนิลที่เจ้าชู้ ปั่นหัวกวนโมโหสนิมมาตลอดทาง
แต่พอเจอพี่กล้าเหมือนหมาเจอเจ้าของ ส่ายหางดุ๊กดิ๊กรีบเข้าไปคลอเคลีย ชนิดลืมไปด้วยซ้ำว่ายังมีสนิมยืนหัวโด่
มองด้วยความสงสัย พี่กล้าเองก็หลบตาหูแดงหน้าแดง แต่ก็ยอมให้คุณนิลลากหายเข้าไปในสวนหน้าตาเฉย
กลายเป็นสนิมที่ไม่มีตัวตนไปชั่วขณะ เป็นใครไม่หงุดหงิด แทนที่จะบอกลากันสักคำ นี่คือสาเหตุทำให้หนุ่มผู้ไม่มีความภาคภูมิใจ
ในรูปร่างหน้าตาตัวเองนึกเคือง คิดอยู่เสมอหน้าตาบ้านๆ ธรรมดาจนเป็นปมในใจ เหตุนี้สนิมจึงไม่กล้าหยิบยื่นไมตรีให้ผู้ชาย
ที่ถูกตาต้องใจ กลัวโดนปฏิเสธกลายเป็นตัวตลกในสายตาใครต่อใครให้ล้อเลียนเอาภายหลัง เหมือนตอนเรียนมัธยมแอบปลื้ม
รุ่นพี่แล้วถูกหัวเราะเยาะจนต้องหนีไปร้องไห้ ตั้งแต่นั้นสนิมไม่คิดที่จะส่งสายตาชื่นชมให้ใครอีกเลย แม้จะปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้ชาย
ที่พานพบทำเอาใจสั่น ก็แค่แอบมองไม่ให้รู้ตัว ไม่เคยเผลอให้ใครจับพิรุธว่าชื่นชมเขาอยู่ ยกเว้นคุณชายเพชรรัตน์ซึ่งสนิมเชียร์
ใจขาดให้คบหาเป็นแฟนกับเปลว โดยไม่มีความคิดอื่นแฝงแม้แต่น้อย พูดได้เต็มปากคุณชายสุดหล่อ แค่รู้สึกชื่นชมโดยไม่มี
ความคิดอกุศลปะปนแต่อย่างใด ต้องการให้เพื่อนได้แฟนเป็นคุณชาย เปลวคงมีความสุขตลอดชีวิตไม่พบกับคำว่าผิดหวังแน่ๆ คุณชายแสนอบอุ่นอ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษอย่างที่ไม่เคยเจอะเจอมาก่อนว่าจะมีคนแบบนี้อยู่อีก
ส่วนคุณนิลแค่เจอหน้าเมื่อเช้า เถียงกันโหวกเหวกยังกับเป็นคู่อริมาเจอกันโดยบังเอิญ กระนั้นสนิมกลับลบภาพคุณนิลให้ออกจากความคิดไม่ได้ โดยที่ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันทำไมคิดเรื่องผู้ชายคนนี้ ยิ่งเหตุการณ์ที่ผ่านมาวนเวียนอยู่ในหัว
ภาพคุณนิลกับพี่กล้ากึ่งลากกึ่งจูงหายไปในสวน ตามหลอนอย่างไร้เหตุผล อยากตามไปดูให้รู้ทั้งคู่ไปทำอะไร
แต่ก็หักห้ามความต้องการเอาไว้ จนกลายเป็นความกระวนกระวายแปลกๆ อย่างที่เป็นอยู่
“ลืมเรื่องที่กูพูดเถอะอย่าใส่ใจเลย ไปกันดีกว่าเดี๋ยวพี่หญิงมุกกับพี่ชายเพชรจะรอนาน” สนิมตัดบทเอาดื้อๆ
เปลวแม้จะยังไม่เคลียร์ในสิ่งที่ค้างคาเกี่ยวกับพิรุธที่จับสังเกตได้ เพื่อนรักมีทีท่าไม่ปกติ แต่ก็ไม่คิดรุกไล่
สองหนุ่มตีคู่เดินเข้ามายังห้องทานอาหาร สนิมถึงกับหยุดชะงัก เมื่อเห็นแขกที่ไม่คาดฝันจะมาร่วมโต๊ะ
แถมนั่งหน้าแป้นแล้นยิ้มกวนให้อีก ท่าทางยักคิ้วจึ๊กๆ ไม่ใช่การทักทายธรรมดา สนิมแกล้งเมินไม่สนใจหยิ่งใส่
ให้หน้าแตกกันไปข้าง กลับไม่ได้ผลตามคาด คุณนิลเอามือปิดปากกลั้นขำจนหน้าแดง
กลายเป็นสนิมรู้สึกหน้าตึงด้วยความเคือง เผลอถลึงตาดุอย่างนึกโมโห คุณนิลก็หาได้หวั่นเกรงสายตาขมึงของสนิมแต่อย่างใด
กลับตลกขบขันออกอาการจนผิดสังเกต หญิงมุกต้องปรามเพื่อนเมื่อรู้สึกผิดปกติ
“นิล..เป็นอะไร..นั่งขำอะไรของนายนักหนา”
“สงสัยเส้นจี้..ทำงานผิดพลาด..คึคึ” คุณนิลตีมึน ตอบหน้าตาย
“อย่าไปสนใจเลย นั่งก่อนสิเปลว..หนิม พี่มุกมีข่าวดีของเราทั้งคู่” คุณหญิงมุกดาเลิกสนใจคุณนิล
หันไปเรียกสนิมกับเปลวเข้ามานั่งประจำที่ คือฝั่งตรงข้ามคุณหญิงมุกกับคุณนิล ส่วนหัวโต๊ะคุณชายเพชรเป็นประธาน
อาหารถูกจัดไว้พร้อมแล้ว ทั้งคาวหวานน่ากินกันทุกเมนู ทุกคนกลับสนใจฟังหญิงมุกพูดถึงกรณีข่าวดีเป็นจุดเดียว
“พี่หญิงมีข่าวอะไรครับ” เปลวหย่อนตัวนั่งไม่ลืมค้อมหัวแทนการทักทายให้คุณนิล ค่อยหันไปยิ้มหวานให้คุณชายเพชร
ยกเว้นสนิมที่เลือกค้อมหัวยิ้มทักทายคุณชายเพชรอย่างสุภาพ แต่เมินคุณนิลไม่สนใจรักษามารยาทด้วยซ้ำ
เห็นหน้าแล้วรู้สึกหงุดหงิดอธิบายไม่ถูก..
“พวกเราได้รับพระเมตตาจากท่านย่าเล็ก ทรงอาสาอบรมเปลวกับหนิมด้วยองค์เอง ท่านย่าเล็กเป็นขนิษฐาท่านย่าพวกเรา
องค์ท่านทรงเษกสมรสกับพระองค์เจ้าฉัตรบริบาลวังบวรเวศน์ ก่อนถึงงานเลี้ยงต้อนรับเปลวที่จะมีขึ้นอาทิตย์หน้า
พี่มุกจะเป็นคนพาเปลวกับหนิมไปฝึกอบรมธรรมเนียมปฏิบัติกับองค์ท่าน” หญิงมุกแจ้งกำหนดการให้เปลวกับสนิม
เตรียมพบพระญาติราชนิกุลสูงศักดิ์ ทรงมีพระเมตตาประทานการอบรมให้สองหนุ่มด้วยองค์เอง
ก่อนหน้านั้นคุณหญิงมุกขอปรึกษาองค์ท่าน จึงได้รับพระเมตตาอย่างที่เห็น
“เริ่มเมื่อไหร่ครับพี่หญิง” เปลวถามไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลแต่อย่างใด
ดีเสียอีก..อย่างน้อยเปลวมีโอกาสพบพระญาติผู้ใหญ่ทางฝั่งพ่อบ้างแล้ว
“พรุ่งนี้เก้าโมงกว่าจะกลับคงบ่ายแก่ จำต้องฝากท้องมื้อกลางวันวังท่านย่าเล็กเป็นอาทิตย์เชียวล่ะ
เปลวกับหนิมไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ พี่มุกเรียนองค์ท่านไปบ้างแล้ว” หญิงมุกพูดจบยิ้มละไมให้กำลังใจตามมาด้วย
“ขอบคุณครับพี่หญิง” เปลวกับสนิมพร้อมใจยกมือไหว้เธอ
“มีอีกเรื่องจ้ะ เรื่องเรียนต่อมหา’ลัย พี่รบกวนพี่นิลช่วยเป็นธุระให้ เปลวกับสนิมคงยังไม่รู้สินะ
พี่นิลเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยชื่อดัง แถมเป็นคณบดีอีกด้วยจ้ะ” เปลวหันมองคุณนิลด้วยความทึ่ง
เมื่อรับรู้หน้าที่การงานของอีกฝ่าย ส่วนสนิมกลับจ้องอย่างไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นครับ..เด็กดอย” คุณนิลถามสนิม พ่วงท้ายด้วยสรรพนามนี้อีก สนิมหน้าแดงด้วยรู้สึกโกรธ
คิดว่ากำลังถูกดูหมิ่นหาว่าเป็นเด็กดอย ความหมายคุณนิลเธอเรียกแบบนั้นด้วยนึกเอ็นดูสนิม
ถึงแม้หน้าตาจะไม่โดดเด่น แต่กลับวางตัวเป็นธรรมชาติไม่ปรุงแต่งสนิทใจดี
“นิล..แกล้งน้อง” หญิงมุกนึกขำกึ่งปรามไปด้วย เมื่อสังเกตสีหน้าสนิมรู้ได้ทันที ไม่พอใจที่ถูกเรียกว่าเด็กดอย
“ช่างเถอะครับพี่หญิงมุก ผมคงเหมือนพวกชาวเขาชาวดอยมาก ไม่ผิดหรอกที่คุณนิลเรียกผมแบบนั้น”
สนิมประชดโดยการเน้นย้ำคำพูดของคุณนิลกดตัวเองให้ดูด้อยลงไปอีก คุณชายเพชรไม่ได้แทรกขัดตลอดการสนทนา
กลับนั่งมองและรับฟังทุกคนด้วยความสุขุม ยากจะเดาได้ว่าคุณชายคิดอะไรด้วยซ้ำ ใบหน้าหล่อแม้จะเรียบเฉย
แต่สายตาอ่อนโยนที่ใช้มองเปลวยังดูเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
"มองโลกแง่ร้ายนะเรา เลิกเรียกฉันว่าคุณเสียที ทำไมพี่ชายเพชรกับหญิงมุกนายเรียกพี่ทุกคำ
ทั้งที่ฉันก็รุ่นเดียวกับหญิงมุก ต่อไปนี้ให้เรียกแทนตัวฉันว่าพี่ เข้าใจตรงกันนะ” คุณนิลไม่คิดจะแก้ตัวในสิ่งที่ถูกเข้าใจผิด
กับคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจดูถูกดูแคลนสนิม กลับไปกำชับให้สนิมอาจรวมเปลว
เรียกตนเองว่าพี่เหมือนคุณชายเพชรกับหญิงมุกหน้าตาเฉย
“สั่งคนอื่นให้เรียกตัวเองพี่ แต่แทนตัวฉันทุกคำใครจะสนิทใจเรียกโดยไม่รู้สึกกระดากปากเล่า”
สนิมเหลืออด ตีฝีปากอย่างลืมตัว สองพี่น้องราชนิกุลลอบสบตากันอย่างมีคำถาม
สนิมดูกล้ายอกย้อนตอกกลับคุณนิล ไม่เห็นจะสงบปากสงบคำเหมือนที่ผ่านมา ผิดสังเกตมากมายไม่น้อย
“ก็ได้ต่อไปพี่จะแทนตัวว่าพี่ นายก็เรียกพี่ด้วยตกลงไหม”
คุณนิลยื่นเงื่อนไขทำการตกลงกับสนิม เหมือนจะลืมเปลวไปชั่วขณะ
“ให้เรียกไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าจะให้ดีทำตัวให้คนเขาเคารพสมกับที่เป็นพี่ด้วยจะดีที่สุด”
สนิมยังมีมาอีก คุณนิลเลิกคิ้วอย่างสงสัย ไม่คิดว่าจะเห็นสนิมท่าทางแบบนี้
ก่อนหน้าแม้จะแหย่ให้หงุดหงิดป่วนประสาทไปบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับแสดงสีหน้ามึนตึงอย่างตอนนี้
ไม่รู้เผลอทำอะไรให้ไม่พอใจ
“เปลวก็ควรเรียกนิลว่าพี่ด้วยนะครับ”
คุณชายเพชร เอ่ยแทรกขึ้นเหมือนจงใจเบรกสนิมและคุณนิลไปด้วยเช่นกัน
“ครับ..พี่ชาย” เปลวหันมารับคำคุณชาย ทำตัวว่านอนสอนง่ายดูน่ารักช่างเข้ากันกับหน้าตา
คุณนิลไม่รอช้ายกอ้างพฤติกรรมเปลวทันควัน
“หน้าตาสวยงาม ยังว่านอนสอนง่ายทำตัวน่ารักสมเป็นมณีรมย์ ต่างกับใครบางคน”
ประโยคท้ายปรายหางตาเจาะจงเหลือบมองสนิม
“พอเถอะนิล ทานมื้อเช้าได้แล้ว เดี๋ยวพี่ชายไปสายพอดี”
หญิงมุกเริ่มเห็นเค้าลางคู่กัดคู่ใหม่ ไม่รอช้ารีบเบรกคุณนิลไว้ชวนทานมื้อเช้าแทน
ทุกคนลงมือทานกันเงียบๆ ยุติการสนทนาไว้แต่เพียงเท่านั้น
“พี่ชายไปทำงานเลยหรือครับ” เปลวเดินออกมาส่งคุณชายเพชร หลังเสร็จสิ้นอาหารเช้า
หญิงมุกก็รั้งคุณนิลให้คุยรายละเอียดเรื่องที่จะวานให้เป็นธุระเรื่องเข้าเรียนในมหา’ลัยของเปลวกับสนิม
ส่วนคนที่เหลือต่างก็แยกย้ายกันไป คุณชายเพชรต้องเข้าบริษัท
เปลวเป็นคนเดินออกมาส่ง สนิมปลีกตัวขึ้นห้องนอนไปแล้ว
“ครับพี่มีประชุม เย็นจะกลับมาทานมื้อค่ำด้วยนะ”
คุณชายเพชรพูดจบ ส่งสายตาอบอุ่นให้พร้อมรอยยิ้มหล่อเหลา
“วันนี้เปลวยังไม่มีโปรแกรมอะไร ไม่แน่อาจเข้าครัวฝึกทำอาหารให้พี่ชายลองชิมฝีมือ ไว้เจอกันเย็นนี้นะครับ”
เปลวตอบเขินๆ ไม่กล้าสบตาคุณชายตรงๆ หนุ่มใหญ่ประมุขของวังเห็นท่าทางแบบนั้น
ก็จุดยิ้มละมุนด้วยความเอ็นดู ทำไมจะดูไม่ออก..ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าคิดยังไง
“ครับ..ไว้พี่จะกลับมาลองชิมฝีมือเปลวเย็นนี้” คุณชายพูดจบก็ยิ้มให้เปลวอีกครั้ง เปลวหน้าขึ้นสีแต่กลบเกลื่อนสุดกำลัง
คุณชายอ่อนโยนแบบนี้ยังไงเล่า ไม่มีทีท่ารังเกียจปิดกั้น ทำให้เปลวรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“พี่ไปก่อนนะครับ” คุณชายบอกกับเปลว ก่อนหันไปพยักหน้าให้อเนกซึ่งถือกระเป๋าเอกสารเดินเข้ามาอย่างรู้หน้าที่
วันนี้อเนกจะขับรถให้คุณชายทิ้งกล้าให้อยู่ดูแลความเรียบร้อยที่นี่ อเนกเห็นเปลวยืนส่งคุณชายแววตาสื่อความหมายลึกซึ้ง
ถึงกับใจหวิว รู้ทันทีสิ่งที่คาดหวังสูงเกินเอื้อม พานรู้สึกโหวงลึกๆ ก่อนจะก้าวขาเดินตามคุณชายไปทำหน้าที่
ไม่มีหางตาชำเลืองแลจากเปลวส่งมาให้ เปลวยังคงยืนมองคุณชายไม่วางตา จะเหลือสายตาให้ใครได้อีกหนอ..
“นิลนอกจากเรื่องที่เราคุยกัน มุกขอร้องอย่าตอแยเปลวเชียวล่ะ ยังไงเปลวก็หม่อมราชวงศ์ของมณีรมย์ นิลเข้าใจมุกใช่ไหม”
คุณหญิงมุกหลังคุยธุระกับคุณนิลในประเด็นสำคัญเสร็จเรียบร้อย ก็ไม่ลืมที่จะพูดในสิ่งที่ไม่ต้องการให้เกิดขึ้น
เพราะหากจะมีใครสักคนเหมาะสมกับเปลวซึ่งจัดเป็นความรักในเพศเดียวกัน ใครคนนั้นคุณหญิงก็ไม่อยากให้เป็นคุณนิล
“ขอกันตรงๆ แบบนี้ มุกรู้ใช่ไหมว่าหม่อมแม่นิลวางแผนอะไรไว้สิ” คุณนิลก็เอ่ยถามหญิงมุกไม่มีอ้อมค้อม
“ก็เพราะแบบนี้ มุกเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกัน มีอะไรไม่ปิดบังต่อกัน
ทำไมมุกจะเดาความคิดหม่อมน้าทับทิมไม่ออก คงขอให้นิลจีบเปลวสินะ”
“อืม..รายนี้ไม่ขัดขวางแถมขอร้องเชิงบังคับให้นิลรับปากอีก”
“มีเรื่องเดียว..เปลวได้ส่วนแบ่ง 1 ใน 4 ของกองมรดก” หญิงมุกก็ตรงแบบไม่คิดจะไว้หน้าใครเช่นกัน
ยิ่งคุณนิลเป็นเพื่อนสนิทมีรสนิยมที่เธอเองก็คอยสนับสนุนอยู่กลายๆ จึงไม่คิดจะต้องรักษามารยาทอะไรกันอีก
“นั่นมันส่วนของหม่อมแม่ นิลมาที่นี่เหตุผลเดียว มุกไม่ต้องห่วงว่านิลจะไปทำอะไรน้องเปลวเขาหรอก
นิลแค่อยากเจอพี่กล้าบ้างก็เท่านั้น”
“นิลใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างนี่เอง ถึงยอมรับปากมุกหวังใกล้ชิดพี่กล้า
ตกลงนิลจะไม่ปล่อยมือพี่กล้าจริงหรือ ไม่สงสารพี่เขาเลยสิ”
“จะให้นิลทำยังไง รักแรกยากลืมนะมุก พูดไปมุกก็คงไม่เข้าใจอีก มุกไม่เคยมีความรักนี่นา”
คุณนิลพูดด้วยน้ำเสียงติดไปทางน้อยใจ
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนมุกคงช่วยนิล ส่งเสริมให้นิลกับพี่กล้าได้สมหวัง แต่มันไม่ใช่แล้ว
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่หม่อมน้าทับทิมอีกต่อไป นิลก็รู้พี่กล้าเขาแต่งงานมีครอบครัวแล้ว
นิลจะทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกงั้นหรือ เมียพี่กล้าท้อง 6 เดือนแล้วนะ แกยอมห่างนิลไปร่วม 2 ปี
นิลเองก็ผ่านช่วงเวลาที่เสียใจมาได้แล้ว จะรื้อฟื้นให้บาดเจ็บกันทำไม ไม่เป็นผลดีกับใครสักคน
สุดท้ายจะมีแต่คนเจ็บปวด รู้แบบนี้มุกไม่สนับสนุนนิลเด็ดขาด” หญิงมุกยืนกรานน้ำเสียงหนักแน่น
“นิลไม่ได้ต้องการทำลายครอบครัวพี่เขานี่มุก แค่ได้เจอหน้าบ้าง ระหว่างเราถึงแม้ไม่ได้เป็นคนรัก
แต่ก็สามารถเป็นพี่น้องเป็นเพื่อนกันได้นี่ มุกคิดไปถึงไหน” คุณนิลถอนหายใจยาว
ชี้แจงถึงความตั้งใจให้หญิงมุกฟังจนหมดเปลือก ระหว่างเขากับพี่กล้ามีโอกาสพูดคุยกันแล้ว
จัดการเคลียร์ปัญหาค้างคาใจไม่ติดค้างอะไรกันอีก ที่ผ่านมาตอนจากกันไม่เคยมีโอกาสเอ่ยคำลา
ต่างจากกันโดยต่างฝ่ายต่างรู้เหตุผลแค่ว่า เรื่องของพวกเขาไม่มีทางเป็นไปได้
ในเมื่อครอบครัวพี่กล้ามีลูกชายคนเดียว ไม่ยินยอมพร้อมใจให้ลูกชายมาเป็นเมียผู้ชายแน่
ส่วนหม่อมทับทิมก็ขัดขวางสุดฤทธิ์ ถึงกับรังเกียจพี่กล้าด้วยซ้ำ หม่อมเธอเข้าใจว่าพี่กล้าชักจูงคุณนิล
ให้เดินไปในทางผิดธรรมชาติ หารู้ไม่คนที่ทำให้พี่กล้าเบี่ยงเบนคือคุณนิลต่างหาก
คุณนิลเป็นคนทำให้หนุ่มพูดน้อยเคร่งขรึมยอมเป็นฝ่ายรับ เผลอรักเด็กหนุ่มซึ่งรับหน้าที่ดูแลคุณนิลโดยเป็นบอดี้การ์ด
จนกลายเป็นความรักขึ้นมาในช่วงเวลานั้น
จนหม่อมแกล่วงรู้ในความสัมพันธ์นี้ภายหลัง ถึงขั้นอัปเปหิพี่กล้ากระเด็นออกจากวัง คุณชายเพชรรู้ความเป็นมา
อีกทั้งเข้าใจพี่กล้าไม่ได้เป็นฝ่ายผิด ถ้าจะผิดก็คงมีส่วนที่ไม่หักห้ามใจตัวเอง
นอกเหนือจากนี้แล้วพี่กล้าไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่ จึงรับพี่กล้ามาดูแลโดยส่งให้ไปทำงานในส่วนอื่น
ที่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับวังมณีรมย์ ไม่ให้ติดต่อคุณนิลแยกคนทั้งคู่เพื่อให้เวลาเป็นเครื่องเยียวยา
ก่อนที่พี่กล้าจะทำตามคำขอร้องครอบครัวแต่งงานไปกับผู้หญิงที่พ่อแม่ญาติผู้ใหญ่เห็นความเหมาะสม
จนเธอคนนั้นตั้งท้องได้ 6 เดือนแล้ว ไม่มีใครรู้หรอกพี่กล้ารัก..ไม่รักเธอหรือไม่
แต่สิ่งที่ยืนยันได้พี่กล้าทำหน้าที่ผู้นำครอบครัวไม่ตกหล่น นี่คือสิ่งที่ทุกคนต้องหันมาขอร้องคุณนิลแทน
การพูดคุยระหว่างคุณนิลกับหญิงมุก ไม่เป็นความลับเมื่อมีใครบางคนแอบหลังประตูฟังถ้อยความที่ทั้งสองคุยทุกประโยค
ก่อนผละออกมาจากตรงนั้น เดินไปในสวนข้างตำหนัก เพื่อไปประมวลในสิ่งที่ได้รู้
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ตำนานรักดราม่า นึกว่าจะมีแต่ของเปลวเสียอีก กระทั่งในวังก็มี”
สนิมถอนหายใจเฮือกใหญ่เปรยกับตนเองเบาๆ
หารู้ไม่มีสายตาคมแอบมองอยู่ห่างๆ สายตาซึ่งแฝงความเศร้า
แต่คงไม่มีใครได้เห็น เพราะเจ้าของไม่คิดจะเปิดเผยให้ใครรู้มากกว่า
สายตานี้จะเป็นใครไปได้ ถ้าไม่ใช่คนที่ตกเป็นประเด็นกับคุณนิล คนที่ยอมถอยกลับไปอยู่ในเส้นทางปกติ
แม้หัวใจจะไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว แต่เมื่อฝืนรั้นก้าวเดินไปในทางที่มีแต่ปัญหา ก็คงหาความสุขไม่ได้แน่นอน
สำคัญคนที่เขารักจะพลอยไม่มีความสุขนี่สิ ทำให้เขาตัดสินใจถอยออกมา ปล่อยให้วิถีชีวิตของคนที่ตนรัก
ได้มีโอกาสพบกับคนที่เหมาะสมพร้อมที่จะยืนเคียงข้างเขาคนนั้น จะถือเป็นการเสียสละก็ไม่กล้าพูด
ขอใช้คำว่าเห็นแก่ตัวจะดีกว่า คนที่ใครๆ ต่างยกย่องว่าเขาเป็นคนกล้าหาญ ไม่ต่างกับชื่อที่ติดตัวมา ‘คมกล้า’
ความจริงแล้วเขาเป็นคนขี้ขลาดตาขาว จึงเลือกหนีปัญหามากกว่าจะเผชิญกับมัน
ต่างจากเด็กหนุ่มคนที่เขาเคยรัก นิสัยกล้าหาญกว่าเขาอีก วันนี้หนุ่มคนนั้นเติบโตมีหน้าที่การงานฐานันดรสูงศักดิ์
ดีแล้วที่เขาถอยออกมา เพื่อจะได้ยืนมองความสำเร็จและความสุขในชีวิตอยู่ตรงนี้ เหมาะเป็นที่ๆ เขาจะอยู่มากกว่า
ไม่ใช่ตำแหน่งข้างกายซึ่งเป็นไปไม่ได้ ไม่ว่าจะอดีตหรืออนาคตเขาก็คงเป็นได้แค่นี้ ปัจจุบันเขากำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว
มายึดติดกับอดีตอีกไม่ได้ ทุกอย่างถูกฝังลึกลงในก้นบึ้งหัวใจเรียบร้อยแล้ว จากนี้ฐานะของพวกเขาคงเป็นได้แค่พี่กับน้อง
นายกับบ่าว ไม่สามารถเป็นอะไรนอกเหนือจากนี้ได้แล้ว..ร่างสูงค่อยเร้นกายหายไปจากจุดที่ยืนอย่างเงียบๆ
“ตกลงมึงเอาจริงหรือเปลว” สนิมถามเปลวสีหน้าดูเคร่งเครียด
“อืม..คิดว่ากูพูดเล่น” เปลวตอบเสียงเรียบ ดูไม่ทุกข์ร้อนต่างกับคนฟังที่ออกอาการวิตกกังวลเห็นได้ชัด
“มันเสี่ยงมากนะเปลว มึงไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นเรื่องราวดึงมึงลงต่ำเลยเหรอ พี่ชายกับพี่หญิงมุกกังวลเรื่องนี้อยู่มึงก็เห็น”
สนิมเตือนด้วยความรู้สึกเป็นห่วงปนความไม่สบายใจ จนเปลวเองต้องหยุดกิจกรรมที่รื้อดูเสื้อผ้าต่างอยู่ขะมักเขม้น
แล้วหันมาคุยกับสนิมเป็นจริงเป็นจัง
“ฟังนะหนิม..กูกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ ความลับย่อมไม่มีในโลก มึงคิดหรือว่าวันงาน จะราบรื่นสโมสรผ่านได้ด้วยดี
ต่อให้พี่ชายพี่หญิงช่วยกูแค่ไหนแต่เรื่องบางเรื่องพวกเขาก็พูดไม่ออกปกป้องกูไม่ได้
โดยเฉพาะสิ่งที่กูเป็นมึงเข้าใจไหม กูเป็นเกย์..กูไม่ใช่ชายแท้ อาชีพกูคือนางโชว์
เรื่องนี้ต้องมีคนหยิบยกคุ้ยแคะเอามาโจมตีไม่ช้าก็เร็ว ลางสังหรณ์กูกลับคิดว่าจะเกิดขึ้นในงานเลี้ยงต้อนรับเปิดตัวกูด้วยซ้ำ
ทำไมคนที่ไม่ประสงค์ดีจะยอมปล่อยโอกาสอันงามนี้ผ่านมือล่ะหนิม สู้ประจานกูต่อหน้าแขกเหรื่อผู้ได้ชื่อว่าสูงศักดิ์ไฮโซ
ให้อื้อฉาวเสียเลยไม่ดีกว่าหืม ข่าวคงดังวังมณีรมย์เจอตัวทายาทพากลับเข้าวัง กลับเป็นนางโชว์ในเมืองพัทยา
ไม่ต้องเดาให้ปวดหัวคงไม่พ้นเป็นตุ๊ดเป็นเกย์ เมื่อรู้ว่าเรื่องแบบนี้จะต้องเกิด สู้กูเปิดตัวเองชิงดักหน้าก่อนไม่ดีกว่าหรือไงหนิม
อาจจะเสี่ยงหน่อยแต่ถ้าทำให้มันดูดี ไม่แน่จากที่ผู้คนจะนำเอาไปวิพากษ์วิจารณ์ครหา ต้องมีมุมดีๆ ให้กูบ้างล่ะนะ”
เปลวชี้แจงแนวความคิดที่จะจัดเซอร์ไพรส์ในงานวันเปิดตัวที่จะมีถึงในอาทิตย์หน้าเสียยืดยาว
หลังสนิมพยายามทักท้วงให้เปลวไตร่ตรองในสิ่งที่คิดจะทำให้รอบคอบ
เพราะเกรงว่าจะกลายเป็นเรื่องเป็นราวดึงเปลวให้ตกต่ำตามมาภายหลัง
“ถ้ามึงมั่นใจแบบนั้นกูก็คงไม่มีคำพูดอะไรไปท้วงติงมึงอีก คงต้องมาลุ้นเอาใจช่วย
คอยเป็นกำลังหนุนมึงอีกแรงมากกว่า กูหวังว่าสิ่งที่มึงคิดจะออกมาไม่ผิดไปจากที่คาดหวังนะเปลว”
สนิมเมื่อจนหนทางเปลี่ยนใจเปลวให้กลับมาคิดทบทวนได้แล้ว ก็หันหน้าเข้าร่วมสนับสนุนไปด้วยเลย
“ขอบใจมากหนิม กูคงไม่กล้าการันตีว่าสิ่งที่กูจะทำจะออกมาสมกับที่กูต้องการให้มันเป็น
ใจคนเรายากแท้หยั่งถึง คนรักมีคนเกลียดมีนะมึง แค่ขอให้คนที่เข้าใจพวกเรามีมากกว่าฝ่ายที่จงเกลียดจงชัง
ถือว่าเราทำได้สำเร็จแล้วหนิม เราคงเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ แต่จะเปลี่ยนมุมมองคนเหล่านั้น
ให้เขาหันกลับมามองพวกเราในทางที่ดีขึ้น แค่นี้ล่ะที่กูต้องทำ..ถ้ากูจะต้องเป็นมณีรมย์ไปตลอดชีวิตนับจากนี้
กูก็ขอเป็นหม่อมราชวงศ์ทองเปลวในแบบฉบับตัวกูเอง ไม่ใช่สวมหน้ากากจอมปลอมสร้างภาพหลอกลวง
โดยไม่สามารถปิดบังความจริงไว้ได้ ให้คนเอาไปหัวเราะเยาะลับหลังนะหนิม”
“กูเข้าใจแล้ว ดีเหมือนกันให้มันรู้กันไปเลย ในเมื่อมึงคือทองเปลว
อนาคตจะดองเป็นทองแผ่นเดียวกับหม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์
ในฐานะคู่สมรส สนใจทำไมคนเขาจะคิดยังไงใช่ไหม”
สนิมยิ้มร่าไม่ลืมหยอกเย้าเปลวด้วยความครื้นเครง
เรียกเลือดฝาดวิ่งขึ้นหน้าสวยทันตาเห็น เปลวคิดไม่ถึงว่าสนิมจะมามุกนี้
“หนิมเดี๋ยวเถอะ ล้อกูเหรอ อย่าคิดพากูอายฝ่ายเดียวเสียให้ยาก
รู้นะว่ามึงเองก็แอบอยากเป็นเมียหม่อมหลวงอยู่ใช่ไหมล่ะ
กูจะได้ทำหน้าที่กามเทพส่งเพื่อนรักได้ผัวหม่อมหลวงสมใจบ้าง..ฮะฮ่าๆๆ”
“เปลว..อีบ้า อย่าพูดแบบนี้นะ” เสียงหัวเราะ เสียงวิ่งไล่ของหนุ่มๆ ดังภายในห้องเปลว
โดยไม่มีใครได้ยินหรือรู้ว่าสองหนุ่มเกิดคึกอะไร ถึงได้ร่าเริงหัวเราะปนถกเถียงกันไม่หยุด
ผิดวิสัยของเพื่อนซี้ที่มักจะไม่ค่อยเห็นมุมนี้มาก่อน จะว่าไปสนิมกับเปลวแทบไม่ค่อยมาหยอกเย้ากันแบบนี้เลย
ที่ผ่านมาทั้งคู่ไม่เคยมีใครเข้ามาในชีวิต ให้หยิบมาเป็นประเด็นแซวกันได้ เพิ่งจะมามีขึ้นที่นี่นั่นแหละ..
“น้าแจ่มบอกได้ลูกศิษย์หัวดี ไปเรียนทำอาหารด้วย ไหนพี่มุกขอลองชิมดูหน่อยสิคะ”
หญิงมุกแซวเปลวกับสนิม สองหนุ่มช่วงบ่ายก็พากันเข้าไปคลุกอยู่ในครัว ฝากตัวเป็นศิษย์แม่บ้านเก่าแก่
ไปเป็นลูกมือคอยช่วยทำอาหารมื้อค่ำ จนเป็นที่มาของการโดนคุณหญิงมุกแซวอย่างที่เห็น
“หูย..พี่หญิงมุกเล่นซะเขิน ลูกศิษย์หัวดีที่ไหนเล่า ไปป่วนป้าแจ่มแกเสียมากกว่า
หนิมกับเปลวคงไม่ได้ช่วยแกล่ะ นอกจากช่วยสร้างความวุ่นวายให้ในครัว..ฮะฮ่าๆๆ”
สนิมเป็นคนออกตัว เปลวก็ยิ้มร่าตามไปด้วย พอคุณหญิงมุกพูดจบ ก็จับช้อนตักชิมน้ำพริกลงเรือ
“โห!..รสชาติไม่ต่างต้นตำรับชาววังเลยนะ ฝีมือใครตำน้ำพริกจ๊ะ คุณหญิงทำตาโต ออกอาการทึ่งรสชาติน้ำพริก
“แหมพี่หญิงแซวเปลวนี่ครับ เปลวตำแต่คนปรุงคือป้าแจ่มหรอก” เปลวหน้าแดง รู้สึกเขินคำชมของคุณหญิงมุก
“อิอิ..เปลวไม่รู้ใช่ไหมเนี่ยะ น้ำพริกต่อให้ปรุงเก่งแค่ไหน ถ้าหากคนตำไม่ใส่ใจ ก็ออกมาไม่อร่อยแบบนี้หรอก
แล้วรู้อะไรอีกไหมค่ะ น้ำพริกลงเรือเป็นหนึ่งในของโปรดพี่ชายเพชรเธอเชียวล่ะ”
คุณหญิงพูดจบส่งสายตายิ้มล้อเปลวไปด้วย เปลวถึงกับหน้าแดงหูแดงเข้าไปใหญ่
ทำไมจะไม่รู้ ในเมื่อวันนี้เปลวแอบถามป้าแจ่มว่าคุณชายชอบทานอะไรเป็นพิเศษ
ป้าแจ่มแกบอกมาเอง เปลวจึงเสนอโขลกน้ำพริกลงเรือจนสำเร็จมาได้
“คึคึ!..เปลวเขินใหญ่แล้วพี่หญิงมุก ก็เพราะรู้สิครับถึงอาสาลงมือตำน้ำพริกเสียเอง
นอกจากใส่ใจ..ไม่แน่เปลวแอบใส่เสน่ห์ไปด้วยนะครับ” สนิมสบโอกาสขายเปลวเข้าไปใหญ่
เล่นเอาเปลวอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าเพื่อนซี้จะเผยไต๋ต่อหน้าคุณหญิงมุก
“จริงหรือ..อิอิ..ไม่ต้องใส่เสน่ห์เพิ่มหรอกเปลว แค่นี้พี่ชายเพชรเธอก็ไปไหนไม่รอดแล้ว
ลองเปลวมีฝีมือตำน้ำพริกลงเรือล่ะก็ กลับมาทานมื้อค่ำที่วังทุกวันแน่
ไม่คิดนอกลู่นอกทางหรอก พี่หญิงมุกรับประกันได้..ฮะฮ่าๆ”
หนึ่งหญิงราชนิกุลกับหนึ่งหนุ่มเพื่อนซี้ร่วมหัวจมท้าย พากันแซวเปลวจนแทบละลายเป็นวุ้นเละอยู่ตรงนั้นแล้ว
ไม่คิดว่าการทำอะไรให้ใครซักคนจะนำมาซึ่งความเขินขนาดนี้
เปลวเถียงไม่ออกหมดคำพูดที่จะนำมาแก้ต่างให้ตัวเอง รู้อย่างเดียว..เวลานี้หน้าแทบระเบิดแตกเป็นเสี่ยงๆ
“หัวเราะสนุกสนานอะไรกันอยู่ครับ” เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นที่ประตูทางเข้าห้องอาหาร
ซึ่งสองหนุ่มกับอีกหนึ่งสาวเฮฮากันอยู่ เป็นใครไปไม่ได้ หม่อมราชวงศ์สุดหล่อมือล้วงกระเป๋ากางเกงข้าง
อีกข้างมีเสื้อสูทคล้องแขนเอาไว้ ยืนส่งยิ้มทอดสายตาอบอุ่นมาให้
หลังกลับจากทำงานไถ่ถามคนรับใช้รู้ว่าทั้งสามมารวมตัวอยู่ที่ห้องอาหาร
คุณชายเพชรไม่รอช้าดิ่งมาที่นี่ทันที ทันได้ยินเสียงหัวเราะสนุกสนานอย่างที่เห็น
ไม่ต้องเดาให้ยุ่งยาก เปลวกำลังโดนรุมอยู่แน่ๆ เล่นออกอาการหน้าแดงจนสุกเสียขนาดนั้น
“เหมือนจะรู้นะคะพี่ชายเพชร รีบกลับวังก่อนเวลาอย่างนี้ มีพรายกระซิบบอกหรือไงคะ
วันนี้มีของโปรดน้ำพริกลงเรือรออยู่ แถมคนทำเป็นคนพิเศษอีกต่างหาก อะไรจะประจวบเหมาะขนาดน้าน”
หญิงมุกไม่ปล่อยโอกาสผ่าน ดึงเรื่องที่แซวเปลวค้างอยู่ จนคนหน้าสวยแดงแปร๊ดไปทั้งตัวแล้วตอนนี้
รีบลากพี่ชายสุดหล่อเข้าร่วมด้วยเสียเลย คุณชายเลิกคิ้วเข้มให้
ไม่เข้าใจว่าน้องสาวตัวดีต้องการจะบอกอะไร แต่ก็ได้คำตอบในทันที
“แปลกใจอะไรคะพี่ชาย น้ำพริกลงเรือถ้วยนี้ ฝีมือหม่อมราชวงศ์ทองเปลว มณีรมย์ อร่อยอย่าบอกใครเชียว
มุกลองชิมแล้วเกือบเข้าใจผิดคิดว่าต้นตำรับชาววังมาเองเสียอีก”
หญิงมุกขยิบตาให้พี่ชายอย่างต้องการส่งซิกให้รู้กัน คุณชายมองน้องสาวตัวแสบพานเข้าใจทันที
ว่าจะสื่ออะไรให้ช่วยรับลูก คุณชายไม่พูดอะไรอีก เดินเข้ามายืนจ้องหน้าเปลวค่อยเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้นมาว่า
“ที่บอกจะรอทานข้าวพร้อมพี่ คือเปลวจะเซอร์ไพรส์พี่หรือครับ”
สนิมแทบระทดระทวยในความสุภาพอ่อนโยนของคุณชาย ขนาดเป็นผู้มีส่วนรู้เห็นยังแทบหลอมละลาย
แล้วเปลวเล่าจะรู้สึกอย่างไร ไม่ต้องรอนานเปลวก้มงุดหลุบตาต่ำ เห็นแต่เสี้ยวหน้าแดงก่ำ
พูดไม่ออกไปแล้วเรียบร้อย อายจริงเขินจริงไม่คิดว่าจะโดนแซวขนาดนี้
แถมต่อหน้าต่อตาบุคคลซึ่งเป็นประเด็นทำให้ลุกขึ้นมาตำน้ำพริก
ดันมายืนหล่อวางมาดเท่อยู่ตรงหน้า พูดจาแบบนี้ใส่..เปลวไปไม่เป็นทีเดียว
“ทำไมไม่ตอบพี่ล่ะครับ” คุณชายนึกเอ็นดูปนขบขัน ที่ได้เห็นเปลวออกอาการเขินจัดเสียขนาดนี้
“ครับ..เปลวอยากขอบคุณพี่ชายบ้าง” กว่าจะเอาตัวรอดได้ เปลวแทบกัดลิ้นขาด
กล้าเอ่ยปากแต่ไม่กล้าเงยหน้าสบตาคนถาม ซึ่งยืนค้ำหัวสูงเด่นเป็นสง่า จนเปลวดูเล็กจ้อยลงไปถนัด
“หึหึ..ทำตัวน่ารักแบบนี้ พี่คงต้องกลับมาทานข้าวทุกวันแล้วสิ”
คุณชายหัวเราะต่ำในคออย่างมีเสน่ห์ หยอดทิ้งท้ายซะหวานหวามอีกต่างหาก
“ก่อนนี้พี่ชายไม่ค่อยกลับมาทานที่วังหรือครับ” เปลวเงยหน้าจ้องคู่สนทนา
ต้องแหงนคอถึงจะเห็นวงหน้าหล่อเหลาจ้องรออยู่แล้ว
มุมปากหยักได้รูปยกยิ้มดูดี ตามด้วยเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นมาว่า
“ก็ไม่บ่อยนักครับ ถ้าหญิงมุกติดงาน พี่ก็ไม่เร่งกลับวังก็อาศัยทานเอาข้างนอก
โทรบอกทางนี้จะได้ไม่ต้องยุ่งยากเตรียมอาหาร จากนี้ไปคงไม่เป็นแบบนั้นแล้ว
เพราะที่วังมีเปลวกับหนิมรออยู่นี่ครับ” คุณชายดึงสนิมเข้ามามีส่วนด้วย เพื่อไม่ให้ดูเจาะจงกับเปลวเกินไปนัก
“โถ..พี่ชายเพชร หนิมคงไม่มีอิทธิพลกับพี่ชายเท่าใครบางคนมั้ง
พี่ชายจะกลับวังหรือไม่อย่างมากหนิมก็แค่ไต่ถาม แต่ใครบางคนนี่สิคงรอเก้อเป็นสายบัว ทานข้าวไม่ลงก็เป็นได้”
สนิมพูดจบ ได้รับสายตาตวัดค้อนจากเปลวส่งให้ทันที เพราะไอ้ใครบางคนที่อ้างไม่พ้นเปลวแน่
“คิกคิก!..มุกก็คงต้องกลับด้วย เพื่อไม่ทำให้ใครที่ว่าต้องมาพะวงไปอีกคน
ถึงมุกจะไม่ทำให้ใครคนนั้นพะวงเท่าพี่ชาย อย่างน้อยก็ไม่กล้าทำให้ใครที่น่ารักน่าเอ็นดู..
ต้องคอยมาเป็นกังวลไปด้วยหรอกเนอะ”
เป็นอันว่าคนโดนหนักโดนรุม กลายเป็นเปลวคนเดียว ซึ่งโดนทั้งเพื่อนรัก
ประมุขวังและหม่อมราชวงศ์มุกดา พากันแกล้งเย้าด้วยเอ็นดูเป็นพิเศษ
ยิ่งเปลวเขินหน้าแดงจัด ยิ่งน่ารักน่าเอ็นดูทำให้พวกเขาอดที่จะหยอกเย้าไม่ได้จริงๆ
ความสุขเสียงหัวเราะบรรยากาศแบบนี้ ห่างหายไปจากวังมานานแค่ไหนแล้ว
สองพี่น้องราชนิกุลที่เติบโตมากับวังนี้แทบจำไม่ได้ แต่ขณะนี้บรรยากาศผ่อนคลายเต็มไปด้วยรอยยิ้มเสียงหัวเราะ
จนหัวใจรู้สึกอุ่นซ่านได้หวนคืนมาอีกครั้ง คุณชายเพชรรัตน์นึกขอบคุณสองหนุ่ม
ผู้ที่นำพาความสุขให้เกิดขึ้นในตำหนักใหญ่หลังนี้ ไม่เช่นนั้นคุณชาย..คุณหญิงมุกก็คงไม่มีโอกาสสัมผัส
บรรยากาศครอบครัวอันอบอุ่นแบบนี้ได้อีกเช่นกัน..
มาแล้วค่ะ น้องเปลวกับคุณชายเพชรรัตน์
เจอกันอีกทีวันอังคารนะคะ
และขอมอบปกสุดสวย ให้คนอ่านได้จิ้นกันด้วยนะคะ :mew1: :mew1:
(http://i1266.photobucket.com/albums/jj538/luxilove/B016-1_zps6d3f7ff4.jpg) (http://s1266.photobucket.com/user/luxilove/media/B016-1_zps6d3f7ff4.jpg.html)
(http://i1266.photobucket.com/albums/jj538/luxilove/B016-2_zps80e6f30d.jpg) (http://s1266.photobucket.com/user/luxilove/media/B016-2_zps80e6f30d.jpg.html)
(http://i1266.photobucket.com/albums/jj538/luxilove/B016-3_zps08056a12.jpg) (http://s1266.photobucket.com/user/luxilove/media/B016-3_zps08056a12.jpg.html)
Boxset
(http://i1266.photobucket.com/albums/jj538/luxilove/box_zpsb523f660.jpg) (http://s1266.photobucket.com/user/luxilove/media/box_zpsb523f660.jpg.html)
ขอบคุณมากมาย ที่ตอบรับน้องเปลวเอาไว้ในอ้อมกอด
ด้วยจิตคารวะ :pig4: :L1: :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
แปะไว้ก่อนะ เดี๋ยวไปอ่านนนนน
-
เปลวเขินน่ารัก มีแต่คนช่วยกันรุมแซว
ปกมาแล้ว สวยมากจ้า
เตรียมตัวรอจอง ^_^
-
:ruready เขินซะ
-
จีบกันไปจีบกันมาเขินกันเอง
-
เขินแทนเปลว แอร๊กกกกกก
ป.ลิง อยากพาหนิมมาขัดให้ผ่องจริงๆ
-
ตอนนี้มันหวานๆๆๆเราอมยิ้มตลอดเลย
แต่ก็มีเศร้าเรื่องของชายนิลกับกล้าอยู่
ยังไงก็ตามเรื่องดีๆก็จะตามมาเสมอนั่นแหละ
รอวันหนูเปลวเปิดตัวจ้า
ปล.ปกสวยมาก
-
เปลวโดนรุม5555
-
น้องเปลวมีอะไรเด็ดๆมาโชว์หว่า
วันเปิดตัวมีเฮแน่งานนี้ o3
-
:mew1: :mew1:
-
เปลวโดนรุมเลยย ตัวแดงหมดแล้วว อิอิ :mew1:
-
อยู่กับคุณชายนี่เปลวได้เขินทั้งวันแน่
-
บวกเป็ดนะจ๊ะ สมกับการรอคอย o18 :monkeysad:
-
ทุกคนแกล้งเปลว แต่เปลวเขินหน้าแดงน่ารักแบบนี้มันน่าแกล้งจริงๆนะ
พี่ชายเพชรก็อบอุ่นอ่อนโยนจริงๆ เขินตามเปลวจนจะละลายอยู่แล้ว :-[
รองานเปิดตัวเปลวจะออกมาแบบไหน เปลวจะทำยังไงกันไม่ให้เป็นที่ครหา
แต่ระดับเปลวมันต้องผ่านไปได้ด้วยดีแน่นอน เอาใจช่วยเปลว สู้ๆ
:mew1: :L2:
-
ตอนนี้เริ่มอยากลุ้นให้น้องหนิมมีคู่จ้า
ปล. สนใจหนังสือมาก จองแน่จ้า
-
อ๊ายยยยย ทุกคนรุมแกล้งเปลว พี่ชายเพชรช่วยน้องด้วยสิ อิอิ
-
อิอิ น่ารักอะชายเปลว
-
ก็เปลวน่ารักแบบนี้ล่ะน้า ทุกคนถึงได้รุมแกล้งแลหลงรัก(โดยเฉพาะบางคน)
-
เปลวโดนรุม คึคึ :-[
รอนะฮะ :')
-
อ๊าาาา สงสารหนิมมมมมมม :hao5:
น้องเปลวโดนรุมมมม เขินใหญ่เลยยยย 5555
-
เปลวน่ารักแบบนี้ไงทุกคนถึงมารุมแกล้งเปลว 555555
:-[
-
มีความสุขกันจริ๊งกับการแซวหนูเปลว.......
ส่วนน้องหนิมคอยดูเถอะ หลังย่าเล็กอบรม
มารยาท แถมด้วยโปรฯขัดตัว...หม่อมนิล
อย่ามาหลงละกัน....
-
โอ้ยยยย ตายแป๊บบ
เขินไปปปป
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
สนุกมากเลยค่ะ
-
น้องเปลวเก็บอาการไม่อยู่ ทุกคนรู้หมดเลย หุๆ :o8:
แล้วชายเพชรล่ะเมื่อไหร่จะแสดงตัวบ้างน้อ
ชอบหนิม สงสารหนิม ชายนิลอย่าแกล้งน้องมากนะ
เปลวจะทำไรในงานอ่ะ อยากอ่านต่อแล้วจ้าาาา!
-
พี่ชายเพชรดีจริงๆ
-
เปลวจะโชว์ชุดไหนในงานน้า~
เอาแบบสูงส่ง และสวยให้คนในงานชื่นชมจนลืมกัดจิกไปเลย
น่าสงสารพี่กล้า แต่หลุดโผไปแล้วก็ตามเชียร์หนิมแทนละกัน
พี่ชายเพชรก็อย่าให้ความหวังโดยไม่คิดจริงจังกับเปลวล่ะ
-
เขินแทนเปลวอ่า :-[
ตอนนี้บทพี่ชายน้อยมากเลยอ่า
แต่มาที ก็เล่นซะเปลวไปไม่เป็นเลย o13
-
น่ารักจริงๆ
รอดูวันงานเปิดตัวเปลว
-
:impress2: อย่าแซวนู๋เปลวมากนักสิ เดี๋ยวก็ได้ละลายลงไปกองกับพื้นหรอก
ดูทุกคนนี่ช่างร๊ากและเอ๊นดูเปลวดีชริงๆ :laugh:
ปล. รอรวมเล่มต่อไปจ้า :กอด1:
-
พึีน้องช่วยกันหยอด เปลวก็เขินแย่สิ :mew3: :mew3: :mew3:
ชอบรูปปกน้องเปลวอ่ะ หวานดี :mew1: :mew1: :mew1:
-
โอ้ยๆเขินจิกหมอนแทบขาด ยิ้มจนปวดแก้มไปหมด >///<
-
ไปจองรอสอยน้องเปลวมาแล้ว 1 ชุด บ็อกเซทงามๆ ปกสวยมากครับ
ยังไงก็รออ่านในกระทู้ ส่วนหนังสือไว้เก็บตกอีกรอบ :katai5: :katai5:
-
:mew1:
-
:hao5:
อร๊ายยยยยยย ย, มีแต่เขิน เขิน เขิน, เขินแทนเปลว...จะละลายแล้วจ้าาา
-
หญิงมุกบอกเปลวไปเลยว่าจองเป็นพี่สะใภ้
-
เข้ามารอจิกหมอนต่อ.. ใจจดใจจ่อ
-
เข้ามารอน้องเปลวกับน้องหนิมจ้า
คิดถึง
:mew3: :mew3:
-
มารอน้องเปลวครับชอบเรื่องนี้มากกกกกเลยครับ
-
เข้ามารีเฟรซหน้าจอทุก 5 นาที
นั่งจิกหมอนรอชายเปลว
-
:-[ :-[ :o8: :o8:
-
ชอบคุ่คุณนิล-สนิม
ไอ้เราคนหน้าตาแค่พอไปวัดไปวาได้ เลยไม่กล้าคิดเรื่องรักๆกับใคร
ยิ่งคุณนิลเป็นพวกมีเชื้อมีศักดิ์ด้วยนี่เนอะ
แต่คุ่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ^^
-
โอย ยิ้มจนปวดแก้ม เขินพร้อมกับเปลว
-
เขินมาก
-
รอน้องเปลวกับพี่ชายเพชร
แต่ก็แอบชะเง้อหาน้องหนิมกับคุณนิล
อร๊ายยยยย ได้ลุ้นหลายคู่ตั้งแต่ต้นเรื่องเลยอะ
-
Part 14
“หน้าตาหมดจดงดงาม ไม่ต่างมัลลิกาเลยนี่”
หม่อมเจ้าธิฆัมพร ตรัสชมเปลวตามที่ทรงทอดเนตร เด็กหนุ่มหน้าตาสวยงามถอดพิมพ์ผู้เป็นแม่มาแทบจะครบครัน
ทำไมองค์ท่านจะนึกใบหน้าไม่ออกในเมื่อสตรีนางนี้งดงามจนทำให้ท่านชายทองเกล้าตกหลุมรัก ฝากหัวใจให้ไปหมดทั้งดวง
คุณหญิงมุก เปลว สนิมรวมทั้งคุณนิล เข้าเฝ้าองค์ท่านยังตำหนักภายในวังบวรเวศน์ ตามที่ทรงนัดหมายหญิงมุกเอาไว้
“ขอบพระทัย..ฝ่าบาท” เปลวหมอบกราบ ใช้ราชาศัพท์ไม่ติดขัด
“เรียกท่านย่าเถอะ เช่นไรก็ล้วนลูกหลาน ไม่ต้องมากพิธีหรอกจ้ะ” องค์ท่านรับสั่งสุรเสียงอ่อนโยน
วงพักตร์ตามวัยแย้มสรวลละมุนละไมแลอบอุ่นยิ่งนัก ดวงเนตรเปี่ยมพระเมตตา กอปรด้วยพระจริยวัตรงดงามสง่า
เพียงเท่านี้ผู้ที่นั่งพับเพียบอยู่เบื้องบาท ต่างรู้สึกสำนึกในน้ำพระทัยที่ทรงประทานให้แก่พวกเขา
ด้วยความซาบซึ้งตื้นตันใจเป็นล้นพ้น
“ขอบพระทัยเพคะ” คุณหญิงมุกนำกราบ เป็นตัวแทนคนที่เข้าเฝ้า โดยไม่ลืมกล่าวขอบพระทัยองค์ท่านด้วยเช่นกัน
“ตานิลวันนี้ว่างหรือ..ดูท่าฝนจะตกเสียกระมัง”
องค์ท่านผินพักตร์ตรัสถามคุณนิลโดยตรง สายพระเนตรทรงหยอกเย้าประทานมาให้ด้วย
“ฝ่าบาทรับสั่งเช่นนี้ กระหม่อมกล่าวอันใดได้..ขอรับ”
คุณนิลหน้าละห้อย อ้อนได้น่าหมั่นไส้ในสายตาสนิม ส่วนเปลวเกือบหลุดขำเลยเชียวล่ะ
“รึไม่จริงกันล่ะ นานแค่ไหนที่ไม่เจอเรา คลับคล้ายว่าหนสุดท้ายที่งานกาล่าดินเนอร์
หม่อมทับทิมทูลเชิญย่าไปร่วม แล้วมรกตเป็นยังไงสบายดีหรือ..มีข่าวดีแล้วหรือยัง
หม่อมแม่เราเขาบอกจะมีข่าวดีในเร็ววัน..ตกลงเมื่อไหร่กันล่ะ..ตานิล”
องค์ท่านทรงรับสั่งตรงไปตรงมาหามีเจตนาพาดพิงให้เป็นประเด็นแต่อย่างใด
ทรงจำได้ว่าหม่อมทับทิมเคยกราบทูลไว้ คุณมรกตไม่นานจะมีข่าวมงคล แล้วก็เงียบหายไปจนถึงเดี๋ยวนี้
“เรื่องนี้กระหม่อมไม่รู้รายละเอียดขอรับฝ่าบาท กระหม่อมเข้าเฝ้าเป็นเพราะคิดถึงฝ่าบาท
จึงตามหญิงมุกกับพวกน้องๆ มาขอรับ ช่วงนี้งานของมหา’ลัย พอจะเพลาไปบ้างแล้ว
กระหม่อมมิได้สอนรายวิชาที่เปิดช่วงซัมเมอร์ อีก 2 สัปดาห์ เข้าสู่ภาคเรียนปกติคงยุ่งเช่นเคยขอรับกระหม่อม”
คุณนิลยิ้มร่า โต้ตอบฉะฉานสุภาพนอบน้อม ถึงองค์ท่านจะทรงเมตตาดุจลูกหลานเช่นเดียวกัน
กระนั้นหากนับในเครือพระญาติแล้ว คุณนิลหาได้มีส่วนเกี่ยวดองกับราชนิกุลขององค์ท่านด้วยซ้ำ
“เอาเถอะ..ย่าฝากอบรมเด็กรุ่นใหม่ ให้รู้จักคิดอยู่ในกรอบหน่อย พึงระลึกถึงจารีตวัฒนธรรมดีงามเอาไว้
เด็กสมัยนี้หัวสมัยใหม่พูดจาพาทีสำบัดสำนวนจนภาษาเสียหายกันไปหมด
เราเองเป็นถึงครูบาอาจารย์ฝากเตือนพวกเขาหน่อยนะ” องค์ท่านมีรับสั่ง แย้มสรวลตลอดการสนทนา
“ขอรับ..กระหม่อมน้อมรับพระดำรัส จักอบรมลูกศิษย์ให้..ขอรับ”
สนิมฟังแล้วนึกค้านอยู่ในใจ ‘สอนตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ’ ไม่มีใครรู้ว่าสนิมแอบแย้งคุณนิล
ส่วนหนุ่มที่ตกเป็นผู้โดนเขม่น ทันเห็นสายตาค้อนเข้าพอดี พลันนึกรู้ได้อีกฝ่ายหมั่นไส้ตนแน่
แต่สถานการณ์ไม่อำนวยให้ทำอะไรได้นี่สิเพราะอยู่เบื้องบาทองค์ท่าน
จึงสะกดกลั้นสำรวมกิริยาโดยแอบคาดโทษผู้ที่บังอาจส่งสายตาเหยียดใส่
‘เด็กอะไรหน้าตาดูไม่จืด ยังกล้ามาอวดดีอีก’ ประโยคที่คุณนิลปรามาศเอาไว้ในใจ
“ชายเพชรเตรียมพร้อมแล้วหรือ..หญิงมุก”
องค์ท่านตรัสถามถึงประมุขวังมณีรมย์ แม้เพียงใจความสั้นๆ แต่คุณหญิงมุกดาก็เข้าใจได้ดี
“พร้อมแล้วเพคะ พี่ชายเพชรใส่ใจเรื่องนี้เป็นพิเศษ..เพคะเด็จย่า”
“ชายเพชรทำอะไรรอบคอบรัดกุมเสมอมา ถึงจะมีอุปสรรค์บ้างย่าก็เชื่อว่า..ชายเพชรจะจัดการแก้ไขลุล่วงให้ผ่านไปได้ด้วยดี”
“ขอบพระทัยเพคะ พี่ชายทราบคงดีใจ เด็จย่าตรัสชมเธอเยี่ยงนี้ พี่ชายยังฝากหญิงมาทูลเด็จย่า
จะหาเวลามากราบเบื้องบาทวันหลังเพคะ” คุณหญิงมุกดาทูลกับองค์ท่านอย่างคุ้นเคยเป็นอย่างดี
ที่ผ่านมาหญิงมุกมักแวะมากราบองค์ท่านเป็นประจำ เพราะนับพระญาติผู้ใหญ่ที่เหลือก็คงมีแต่องค์ท่านเท่านั้นแล้ว
ที่หันซ้ายแลขวาคือขนิษฐาของท่านย่า
“หญิงมุกบอกชายเพชรด้วย ย่าเป็นกำลังใจให้นะ มีสิ่งใดให้ช่วยอย่าได้เกรงใจ ขอให้บอกมาเถอะ
ย่ายินดีช่วยเหลือชายเพชรเสมอ” ทุกคนที่ร่วมรับฟังดำรัส สัมผัสถึงความรักเอ็นดูประมุขวังมณีรมย์ได้ชัดแจ้ง
“ขอบพระทัยเพคะ” คุณหญิงมุกหมอบกราบเบื้องบาท ทรงทอดเนตรด้วยความชื่นชมเอ็นดู
“เดี๋ยวนมจวงจะเป็นผู้ช่วยย่า ส่วนหญิงมุกกับนิลระหว่างรอน้องๆ
ไม่ให้รู้สึกเบื่อพากันไปนั่งตรงศาลาริมน้ำสิ เดี๋ยวย่าให้เด็กจัดขนมไทยฝีมือของนมจวงไปลองทานพลางๆ”
“ขอบพระทัยเพคะ ขอบพระทัย..ขอรับ” ทั้งสองน้อมรับพระกรุณา
“ชายเปลวกับหนิมตามคำสุกไปนะ คงต้องเริ่มเรียนพื้นฐานกันดูเสียก่อน แล้วค่อยเสริมเพิ่มให้ครบ”
องค์ท่านตรัสจบ บ่าวรับใช้ชื่อคำสุกเธอเป็นสาวใหญ่ ก็รีบหมอบกราบรับสนองรับสั่งในทันที
“ขอรับเด็จย่า ขอบพระทัยฝ่าบาท” เปลวกับสนิมรีบหมอบกราบยังเบื้องบาทพระองค์ท่าน
ก่อนจะคลานเข่าตามคำสุกออกไป คุณหญิงมุกและคุณนิลมองตามด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ
ที่องค์ท่านทรงเมตตารับเปลวกับสนิมเป็นศิษย์ ทรงถ่ายทอดธรรมเนียมปฏิบัติ
ให้ทั้งคู่เข้าสังคมราชนิกุลได้อย่างไม่อายใครด้วยพระองค์เอง..
เปลวกับสนิมได้รับสายเนตรชื่นชมในความมีไหวพริบ ทรงอบรมสิ่งใดให้ก็สามารถเข้าใจและปฏิบัติได้อย่างไม่ตกหล่น
สำคัญนอกจากไม่ตกหล่นในรายละเอียดแล้ว ยังดูสง่างามเป็นไปอย่างพอเหมาะพอควรไม่เกร็งแข็ง
หรือกระด้างจนดูไม่เป็นธรรมชาติ ดังที่หลายคนมักทำผิด บ่าวไพร่ที่จะเข้ามารับใช้
ต่างผ่านกระบวนการเรียนรู้ฝึกอบรมกิริยามารยาท คำพูดวาจารวมถึงการวางตัวให้เหมาะสม
รู้อะไรควรไม่ควรกระทั่งการยกแก้วน้ำขึ้นจรดปากดื่มยังมีขั้นตอน สิ่งละอันพันละน้อยนี้
เปลวได้รับการถ่ายทอดอธิบายทำความเข้าใจ รวมถึงเหตุและผลทำไมต้องเรียนรู้โดยละเอียด
“Trrrr!!!...Trrr!!!” โทรศัพท์ของเปลวดัง ราชนิกุลหนุ่มใบหน้าสวยทอดสายตาคู่งามอย่างนึกเกรงพระทัย
เป็นการขอประทานอภัยพระองค์ท่านโดยมิได้ตัดสายทิ้ง ในเมื่อชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอขึ้นว่า ‘พี่ชายเพชร’
“รับสายเถอะ คงเป็นบุคคลสำคัญชายเปลวถึงดูลำบากใจสินะ”
องค์ท่านมีรับสั่ง ทอดเนตรด้วยความเอ็นดู ที่เปลวไม่กล้ารับสาย
“ขอบพระทัยเด็จย่า..ขอรับ” เปลวค้อมศีรษะต่ำอย่างนอบน้อมยิ่ง ค่อยเลี่ยงออกไปรับโทรศัพท์ของคุณชาย
“ครับ..พี่ชายเพชร” เสียงใสกรอกลงไปทันที
[พี่โทรมากวนหรือเปล่าครับ] จะให้บอกยังไงดี ถามแบบนี้พานนึกหาคำตอบไม่ถูกอยู่เหมือนกัน
“เปลวกำลังฝึกอบรมอยู่กับท่านย่าครับ” เปลวตอบไปตามจริง
[พี่โทรผิดจังหวะสินะ เดี๋ยวพี่คุยกับเปลวเสร็จ คงต้องเสียมารยาท
ขอเรียนสายกับพระองค์ท่านด้วย รบกวนเปลวทูลองค์ท่านทีนะครับ]
“ได้ครับ” เปลวรับคำ
[เป็นยังไงบ้าง ท่านย่าทรงเข้มงวดมากไหมครับ]
น้ำเสียงทุ้มนุ่มเจือความอ่อนโยนไถ่ถามมานั้น ทำเอาเปลวรู้สึกอบอุ่นจนบอกไม่ถูก
“เปล่าเลยครับ ท่านย่าทรงมีพระเมตตาประทานให้เปลวกับหนิม มิทรงถือองค์เลยครับพี่ชาย
พระองค์ท่านพระทัยดีมาก ทรงอนุญาตเปลวเรียกพระนามว่าท่านย่า ไม่ให้เรียกฝ่าบาท เปลวรู้สึกตื้นตันใจมากครับ”
พูดจบยิ้มพราวระบายทั่ววงหน้าสวย เพราะได้รับพระเมตตาที่พระองค์ทรงประทานให้
ซึ่งสัมผัสในความอารีได้อย่างถ่องแท้ ไม่มีอะไรมาสะดุดหูทำให้เปลวเคืองเหมือนในวังมณีรมย์
กับเหล่าราชนิกุลที่มาแนะนำตัวกันวันแรกตอนมื้อค่ำ ล้วนมีแต่วาจาดูถูกดูแคลนจัดแบ่งชนชั้น
ชนิดไม่เหลือความรู้สึกเคารพศรัทธาให้ด้วยซ้ำ แตกต่างกับที่เข้าเฝ้าท่านย่าเล็กลิบลับ
[หึหึ..พี่ฟังแบบนี้ค่อยเบาใจ ท่านย่าทรงมีพระเมตตาเสมอ ไม่ต่างกับท่านย่าใหญ่ของพวกเรา
วันนี้พี่ตั้งใจเปลี่ยนแผน ว่าจะแวะเข้าไปกราบท่านที่วัง รบกวนฝากท้องมื้อค่ำที่นั่นด้วย
เปลวกราบทูลท่านให้พี่หน่อยนะ พี่ประสงค์เรียนสายกับพระองค์ท่าน] คุณชายเพชรทอดเสียงอ่อน
คงรู้สึกโล่งใจที่เปลวกับหนิมไม่เกิดปัญหา หลังหญิงมุกพาเข้าเฝ้าท่านย่าเล็กยังวังบวรเวศน์
ผ่านไปได้ดีแบบนี้ก็เบาใจได้บ้างแล้ว
“ชายเพชรจะเรียนสายกับย่าหรือ” พระองค์ท่านทรงตรัสย้ำเปลว หลังเปลวทูลแจ้งให้ทรงทราบ
“ขอรับ” เปลวขานรับ
“เอาสิ” เปลวไม่รอช้า น้อมถวายโทรศัพท์ส่วนตัวให้ถึงหัตถ์ทันที
“มีธุระกับย่าหรือชายเพชร”
สุรเสียงที่ทรงใช้ปรารถกับคุณชายนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพระเมตตาอย่างหาที่สุด เปลวสัมผัสได้เช่นกัน
[ท่านย่าขอรับ ชายมีเรื่องรบกวนขอรับ] คุณชายทอดเสียงสุภาพหลังรู้กำลังเรียนสายอยู่กับพระองค์ท่าน
“มีอะไรให้ย่าช่วยหรือชายเพชร” องค์ท่านแย้มสรวล น้อยครั้งที่ประมุขวังมณีรมย์จะปริปากในลักษณะแบบนี้
[มิได้ขอรับ..ชายตั้งใจเข้าเฝ้าท่านย่าเย็นนี้ รบกวนมื้อค่ำที่วังด้วย รวมถึงน้องๆ ซึ่งอยู่ที่นั่นก็ด้วยขอรับ
ชายประสานหญิงมุกให้อยู่รอชายเลย นานแล้วขอรับ..ที่ชายไม่ได้ร่วมเสวยกับท่านย่า..ขอรับ]
หม่อมเจ้าธิฆัมพรทรงแย้มสรวลด้วยความรู้สึกสุขพระทัย หลังทรงทราบมื้อค่ำวังบวรเวศน์จะเสวยพร้อมหน้าเหล่าพระนัดดา
“มาสิชายเพชร ย่าเตรียมสั่งห้องเครื่องจัดของโปรดเราไว้ให้เลย คนแก่มีความสุขลูกหลานแวะมาเยี่ยมเยือน
ถามหน่อยถ้าไม่เพราะวันนี้ชายเปลวกับน้องๆ มาให้ย่าช่วยขัดเกลา ชายเพชรจะหาเวลามาเยี่ยมย่าได้ไหมนะ”
พระองค์ท่านทรงแลขบขันพระอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ถึงกลับทรงหยอกเย้าคุณชายเพชรในขณะแย้มสรวลไปด้วย
[ท่านย่าทรงล้อชายขอรับ ชายขอประทานอภัยขอรับ มิกล้ายกอ้างเวลาให้ทรงขบขัน
ท่านย่าทรงทราบเหตุผลความจำเป็นเรื่องใด ที่ชายตั้งใจสะสางให้คลี่คลายอยู่นะ..ขอรับ]
คุณชายจับพระสุรเสียงก็รู้ท่านย่าแค่หยอกเย้า ในบรรดาราชนัดดาสายพระญาติของหม่อมเจ้าธิฆัมพรที่มีอยู่ทั้งหมด
ทั้งทางราชสกุลพระสวามี รวมถึงสายพระญาติของพระองค์เอง ทุกคนที่ใกล้ชิดองค์ท่านรู้กันดี
ว่าทรงโปรดปรานคุณชายเพชรรัตน์มาเป็นที่หนึ่งก่อนใครทั้งหมด ทรงรักเอ็นดูดุจโอรสของพระองค์เองด้วยซ้ำ..
“เอาเถอะชายเพชร ย่าเป็นกำลังใจให้เสมอนะลูกนะ เย็นนี้ค่อยมาคุยกันที่วัง
อย่าค่ำนักล่ะชายเพชร เดี๋ยวจะมีเวลาน้อย” พระองค์ท่านรับสั่งทิ้งทวน
เพื่อจะได้ฝึกอบรมเปลวกับสนิมต่อให้จบจากที่ค้างไว้
[ขอรับ..ชายจะรีบไปขอรับ] เป็นอันสิ้นสุดบทสนทนา
ไม่มีใครคาดคิดมื้อค่ำเครื่องเสวย จะเป็นการจัดในแบบตะวันตก คืออาหารฟูลคอร์สเสิร์ฟทีละอย่าง
เพียบพร้อมด้วยอุปกรณ์เครื่องใช้มีทั้งมีดเสต็ก ช้อนซุป ช้อนหวาน มีดผลไม้
จัดเต็มถึง 7 รายการกันเลยทีเดียว นับว่าเหนือความคาดหมายผู้ร่วมเสวยอยู่พอสมควร
“เด็จย่า..ทรงทำหญิงประหลาดใจเพคะ”
หญิงมุกเอ่ยเป็นคนแรก เมื่อทุกคนพร้อมหน้ายังโต๊ะเสวยเรียบร้อยแล้ว
“มีอะไรประหลาดใจหรือหญิงมุก” พระองค์ท่านทรงตรัสถาม
“หญิงไม่คิดว่าเด็จย่าจะทรงเสวยแบบยุโรป” หญิงมุกเอ่ยตรงๆ
“ไม่ทุกรายการหรอก ความจริงอาหารไทยของเรา ก็เหมาะแก่การนำมาประยุกต์เข้ากับอาหารสากลด้วยนะ
วันนี้ห้องเครื่องเขาจัดของว่างเป็นข้าวตังน้ำพริกเผา ส่วนซุปเคี่ยวน้ำแกงกระดูกหมู เมนหลักยังเป็นสเต็ก
ย่าให้ใช้เนื้อปลาแทน แต่ยึดของสากลโดยเลี่ยงเนื้อหมูเนื้อไก่ ที่วังพยายามเลี่ยงอยู่เสมอ
สลัดก็มีสลัดทูน่า ของหวานทับทิมกรอบกะทิสด ย่าให้เขาใส่เนื้อมะพร้าวน้ำหอมลงไปด้วยนะ
อร่อยมากรายการนี้ ผลไม้ก็ของไทยเรา มะละกอ แตงโม สัปปะรด ไม่ได้จัดยุโรปเสียทุกรายการหรอกจ๊ะ”
พระองค์ท่านแย้มสรวลชี้แจงรายการอาหาร ให้ผู้ร่วมโต๊ะได้รับรู้ไว้ ทำให้เปลว สนิม
คุณนิลพลอยชื่นชมในพระปรีชาที่ทรงคิดเมนูแบบนี้มา โดยเฉพาะเปลวรู้ได้ทันทีว่า
หม่อมเจ้าธิฆัมพรทรงกำลังทดสอบบทเรียนที่พระองค์ฝึกอบรมเปลวกับสนิมเมื่อกลางวัน
เกี่ยวกับวัฒนธรรมการกินของยุโรปรวมถึงการใช้อุปกรณ์ที่เกี่ยวข้อง
ปฏิบัติได้ถูกต้องเหมาะสมไม่ติดขัด โดยนำเอามื้อค่ำมาเป็นบททดสอบของจริง..
“เท่าที่ฟังมา กระหม่อมแทบอดใจรอไม่ไหวขอรับ ล้วนเป็นอาหารถูกปากของโปรดทั้งสิ้น..ขอรับ”
คุณนิลยิ้มร่า พูดตามความรู้สึก
“หลายรายการ ย่าทำให้เป็นพิเศษ” พระองค์ท่านทรงตรัส
“เด็จย่าทรงหมายถึง พี่ชายเพชรใช่ไหมเพคะ” หญิงมุกยิ้มพราว
“รู้เหมือนกันนะหญิงมุก ชายเพชรเขาชอบ นานทีจะมาให้เห็นหน้า แต่ยังมีมาเพิ่มอีกสองคน
หญิงดารณีกับมรกตก็มาด้วย หญิงดารณีพอรู้ย่านัดทานมื้อค่ำกับพวกเราก็ขอมาร่วม
บอกว่านัดเจอมรกตพอดี ก็เลยตั้งใจแวะมาหาย่าที่วังด้วยเลย ประจวบเหมาะมากที่ลูกหลานมากันพร้อมหน้า
คนแก่ก็พลอยมีความสุข” พระองค์ท่านทรงแย้มสรวลทั่ววงพักตร์ ให้ทุกคนรับรู้ทรงเกษมสำราญพระทัยเป็นพิเศษ
แต่ชื่อของแขกรับเชิญสองท่านสุดท้ายนี่สิ ทำให้สนิมกับเปลวรู้สึกหลังเกร็งขึ้นทันที
ถ้าหากเป็นวังมณีรมย์ยังพอปะทะตีฝีปากโต้ตอบได้บ้าง แต่ถ้าเป็นที่นี่ ซึ่งมารับการขัดเกลาสมบัติผู้ดี
ขืนทำแบบนั้นเบื้องพระพักตร์ มีหวังติดลบในสายพระเนตรแน่ เปลวเริ่มคิดวางแผนรับมือในใจ
รู้ได้โดยสัญชาตญาณคุณมรกตมาร่วมทานมื้อค่ำ ย่อมใช่เรื่องบังเอิญเสียแล้ว...
“นั่นไงมาพอดี ชายเพชรมานั่งข้างย่าสิลูก” องค์ท่านรับสั่งขึ้นมา ทุกสายตาหันมองไปยังประตู
คุณชายถูกขนาบข้างโดยคุณมรกต อีกคนที่เปลวเพิ่งจะเห็นหน้าคงเป็นคุณหญิงดารณี
“ถวายพระพรเพคะเด็จย่า/ถวายพระพรขอรับ” ทั้งสามพร้อมใจยกไหว้กระพุ่มไหว้ด้วยความสำรวมนอบน้อม
“ไหว้พระเถอะพ่อ..มานั่งสิจ้ะ” พระองค์ท่านทรงแย้มสรวลรับสั่งให้กลุ่มที่มาทีหลังเข้านั่ง
โดยเน้นให้คุณชายนั่งลงหัวโต๊ะฝั่งขวามือ ถัดกันเป็นคุณหญิงมุกดา แล้วก็เปลวกับสนิม
ส่วนทางฝั่งซ้ายมีคุณนิลนั่งอยู่ก่อน แต่ก็ต้องรีบลุกขึ้นยืนต้อนรับคุณหญิงดารณี
เพราะฐานันดรศักดิ์สูงกว่าอย่างรู้ธรรมเนียมปฏิบัติ แถมสละที่นั่งตรงนี้ให้เธอแทน
ตามด้วยคุณมรกต จากนั้นถึงจะเป็นคุณนิลอีกที ลำดับที่นั่งมีการวางตามความเหมาะสมของฐานันดรศักดิ์
ซึ่งเปลวกับสนิมได้เรียนรู้เพิ่มมาอีกข้อ และต้องจำให้ขึ้นใจ
แน่นอนย่อมมีคำถามเกิดขึ้นทันที เมื่อมีการแนะนำตัวสำหรับผู้ที่เพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก
ระหว่างคุณหญิงดารณีและคุณชายทองเปลว
“หญิงดารณีจ๊ะ ย่าขอแนะนำหม่อมราชวงศ์ทองเปลว มณีรมย์
ทายาทของท่านชายทองเกล้า..ชายเปลวนี่พี่หญิงดารณีธิดาของท่านชายพงษ์เทพ
อนุชาของท่านชายบวรฉัตร รู้จักกันไว้สิ” พระองค์ท่านทรงแนะนำ เปลวในฐานะที่อายุน้อยกว่า
รีบพนมมือไหว้นอบน้อม ฝ่ายคุณหญิงดารณีก็รับไหว้อย่างงดงามเช่นกัน
“ยินดีที่รู้จักค่ะ ชายเปลว”
“เช่นกันครับพี่หญิง” เปลวส่งยิ้มละไมให้เธอ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้มีทีท่าอะไรให้รู้สึกถึงความไม่เป็นมิตร
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“แล้วอีกคนละเพคะเด็จย่า”
คุณหญิงดารณีทูลถาม เมื่อพระองค์ท่านเจตนาแนะนำเพียงเปลว
สำหรับหม่อมเจ้าธิฆัมพรไม่ได้รู้สึกว่าการที่สนิมร่วมโต๊ะเสวย จะเป็นเรื่องไม่เหมาะสมแต่ประการใด
ในเมื่อพระองค์ทรงรับรู้ข้อมูลจากคุณหญิงมุกดา และทรงยินดีรับสนิมไว้เป็นศิษย์
อบรมผ่านพ้นมาอย่างไม่ขุ่นเคืองพระทัยเลยแม้แต่น้อย
แต่ถ้าต้องแนะนำสนิมกับคุณหญิงดารณี ก็ทรงลำบากพระทัยอยู่พอสมควร
สนิมไม่ได้มีฐานันดรศักดิ์จะด้วยความเหมาะสมของชาติกำเนิดหรือเทือกเขาเหล่ากอก็ไม่เข้าข่าย
ยิ่งเป็นการเสวยเฉพาะในเครือพระญาติ สนิมถือเป็นคนนอกที่ไม่สมควรได้ร่วมโต๊ะ
เว้นเสียแต่เป็นการรับเชิญพิเศษ ซึ่งหมายถึงสนิมคือบุคคลที่ได้รับการยกเว้น
แต่ก็ต้องมีที่มาที่ไปในการนี้อีกเช่นกัน พระองค์ท่านมิได้รับสั่งอันใดในคำถามที่มาจากคุณหญิงดารณี
ทรงรอทอดเนตร..ใครจะเป็นคนจัดการกับคำถามนี้ จะออกมารูปแบบไหน
เพราะวันข้างหน้าหากสนิมยังต้องข้องเกี่ยวกับบุคคลระดับราชนิกุลอยู่ คำถามเหล่านี้ย่อมมีไม่หยุดหย่อน
พระองค์ท่านจึงรอชมไหวพริบปฏิภาณของบุคคลที่จะแก้ไขปัญหานี้อยู่เช่นกัน
“ผู้ที่นั่งข้างผมคือพี่ชายของผม เป็นญาติทางฝ่ายแม่ชื่อสนิมครับ” เปลวไม่รอให้ทิ้งช่วงนาน รีบแนะนำสนิมทันที
ฝ่ายอ่อนอาวุโสก็ไม่รอช้ายกมือกระพุ่มไหว้อย่างอ่อนน้อมมีมารยาทเช่นกัน
“เรียกผมหนิมก็ได้ครับ..พี่หญิง” สนิมยิ้มไมตรี หลังลดมือลงเป็นที่เรียบร้อย กิริยามารยาทถือว่าไม่มีขาดตกบกพร่อง
“ยินดีรู้จักจ้ะหนิม” คุณหญิงดารณีแม้จะเกิดคำถาม แต่ไม่คิดไล่เบี้ยหาความกระจ่าง
กระนั้นเธอก็ไว้ตัวไม่รับไหว้ เพราะรู้ไม่เกี่ยวข้องในสายพระญาติ ตามจริงแล้วเธอจะรับไหว้หรือไม่ก็ไม่มีใครสามารถตำหนิ
ถือเป็นเรื่องที่เหล่าราชนิกุลต่างรู้แก่ใจ การรับไหว้นั้นต้องมีศักดิ์ฐานะที่ไม่ห่างชั้นจนเกินไป
หาไม่แล้วจะกลายเป็นลดเกียรติโดยไม่รู้ตัว ยิ่งต่อหน้าบรรดาคนรับใช้ในวัง
ที่ยืนสำรวมรอปรนนิบัติหน้าสลอนแบบนี้ด้วยแล้ว คุณหญิงดารณียิ่งต้องวางตัวกว่าปกติ
แต่ผลลัพธ์ในทางปฏิบัติที่แตกต่าง ก็ส่งผลให้สนิมยิ้มเก้อไปแล้วเช่นกัน
“มรกตเพิ่งทราบเพคะ ฝ่าบาททรงเปิดวังต้อนรับบุคคลทั่วไปด้วย เช่นนั้นมรกตคงได้รับพระเมตตา
พาเพื่อนชาวต่างชาติที่สนิทคุ้นเคยสมัยไปเรียนที่สวิส ได้รับโอกาสเข้าเฝ้าเบื้องบาทบ้างนะ..เพคะ”
คุณมรกตเอ่ยวาจาดูเหมือนไม่มีอะไร คำพูดเธอกอปรด้วยรอยยิ้มสดใสเจืออยู่ตลอดเวลา
ประหนึ่งกำลังทูลขอพระเมตตาพระองค์ท่านอยู่
“จะว่าเปิดวังต้อนรับผู้คนก็คงไม่ถูกเสียทีเดียว ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นอันใดสำคัญ
เพียงขอมาเยี่ยมเยือนตามปกติก็คงไม่ ย่าไม่ชอบวุ่นวายมาก
ถ้าทักทายในงานสมาคมหรือพบเจอกันข้างนอก ก็ไม่มีปัญหาปฏิสันถารกันได้ย่าไม่ถือสา
แต่ถ้าแจ้งเจตจำนงเพื่อมาขอพบในวังบวรเวศน์ ก็คงไม่อนุญาตอย่างที่บอกนั่นแหละ”
พระองค์ท่านมีรับสั่งชัดเจน ว่าไม่ประสงค์ต้อนรับบุคคลอื่นใด คุณมรกตหาได้สลดอะไรแม้แต่น้อย
“ประทานอภัยเพคะ มรกตเห็นฝ่าบาททรงมีพระเมตตาให้บุคคลที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องร่วมโต๊ะเสวย..เพคะ”
ถ้อยวาจาเหมือนจะขออภัยที่ตีความเข้าใจผิด แต่หากจับสำเนียงดีๆ เหมือนแดกดันเสียดสีสนิมอย่างไม่ต้องสงสัย
เปลวยังคงใจเย็นสะกดกลั้นอารมณ์ไม่มีหลุด จึงยิ่งทำให้เธอได้ใจไปกันใหญ่
“เรื่องนี้ไม่สำคัญอะไร” พระองค์ท่านทรงตัดบท เมื่อเห็นสมควรแก่เวลา
สิ้นดำรัสอาหารเรียกน้ำย่อยก็ลงเสิร์ฟตรงหน้าของทุกคนทันที
คุณมรกตชำเลืองดูกิริยาหยิบจับ กระทั่งการกินไม่วางตาทั้งเปลวและสนิม
เพื่อหาข้อพิรุธหน้าแตกมาแดกดันให้ได้อาย แต่ไม่เป็นตามที่หวังชักเริ่มหงุดหงิด
ซึ่งพระองค์ท่านสนพระทัยตรัสถามไถ่กับคุณชายเพชรเป็นการส่วนพระองค์
จึงไม่มีใครแทรกพูดอะไรได้อีก ระหว่างนั้นคุณชายก็ลอบชำเลืองพฤติกรรมของเปลวและสนิมเช่นกัน
ก่อนจะนึกชื่นชมในใจที่ทั้งคู่ดูไม่มีการประหม่าผิดพลาด
ยังคงวางกิริยาได้สง่างามไม่ต่างจากคนที่เหลือบ่งบอกได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี
เสียงสนทนาไม่ดังเกินไป ผูกขาดโดยคุณชายกับพระองค์ท่าน โดยทุกคนแค่มีส่วนร่วมรับฟัง
เกี่ยวกับธุรกิจที่คุณชายเพชรรัตน์บริหารอยู่พระองค์ทอดพระเนตรชื่นชมเอ็นดู ไม่ต้องคาดเดาให้ยุ่งยาก
คุณชายคือราชนัดดาที่ได้รับพระเมตตาเป็นล้นพ้น กระทั่งเวลาผ่านพ้นจนเมนูผลไม้ปิดท้าย
การสนทนาก็ดำเนินมาถึงเรื่องทั่วไปเกี่ยวกับดินฟ้าอากาศ ในส่วนนี้ทุกคนต่างได้ร่วมพูดคุยแสดงความเห็นบ้าง
ไม่ได้อยู่ในฐานะผู้ฟังเพียงอย่างเดียวอีกต่อไป
“ฝ่าบาททรงรอบรู้เกี่ยวกับพฤกษา ไม่ต่างพี่ชายเพชรซึ่งรักต้นไม้จัดหามาปลูกเต็มวังมณีรมย์
แต่มรกตกลับเห็นความแตกต่างบางประการมีอยู่บ้างนะเพคะ” คุณมรกตถือโอกาสเอ่ยขึ้นมา ทำให้ทุกคนสนใจฟังเธอ
“อะไรหรือมรกต” พระองค์ท่านทรงตรัสถาม
“วังบวรเวศน์มรกตยังพอได้ยินเสียงกบ เสียงคางคก จิ้งหรีดเรไรดูเป็นธรรมชาติมาก
ตั้งแต่ขับรถเข้ามากับหญิงดารณี ว่าไหมหญิงดารณี” คุณมรกตเธอหันไปขอความเห็นคุณหญิงดารณี
ซึ่งฝ่ายถูกถามก็ยืนยันไปเมื่อเห็นไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะได้ยินสรรพเสียงเหล่านี้
ในเมื่อในวังมีสระบัวขนาดใหญ่ อุดมด้วยร่มไม้นานาพันธุ์เต็มไปหมด
“เพคะเด็จย่า ความร่มรื่นสมบูรณ์ของวังเด็จย่า ทำให้ได้ยินเสียงเหล่านี้เป็นเรื่องปกติธรรมดา..เพคะ”
คุณหญิงดารณีพูดจบ คุณมรกตแทรกขึ้นทันทีเช่นกัน เหมือนรอจังหวะอยู่แล้ว
“แต่ที่วังมณีรมย์ไม่มีแบบนี้นะ..เพคะ” คุณชายเพชรถึงกับเลิกคิ้วจ้องคุณมรกตนิ่ง
ส่วนคุณหญิงมุกดาเธอก็ไม่เข้าใจ ทำไมที่วังมณีรมย์จะไม่มีเสียงเหล่านี้
คุณนิลจ้องพี่สาวเขม็งเช่นกัน คงมีเพียงเปลวที่หรี่ตามองเธออย่างรู้ทัน
ประโยคต่อไปต้องไม่ธรรมดา สนิมเองก็คิดเอาไว้แล้ว
“ไม่มีแบบนี้หมายความว่ายังไงหรือมรกต ชายเพชรเองก็รักต้นไม้
ย่าจำได้ว่าแต่ไหนแต่ไรก็เต็มไปด้วยไม้ดอกไม้ผล ไม่ด้อยไปกว่าวังใดนี่นะ”
พระองค์ท่านทรงตรัสตามที่เข้าพระทัย
“มรกตบอกไม่เหมือน เฉพาะเสียงคางคกเพคะ
คางคกวังมณีรมย์มิส่งเสียงให้ได้ยินเลย ไม่แน่ใจว่าไปอยู่ที่ไหนกันหมดแล้ว..เพคะ”
ไม่ผิดไปจากที่เปลวคิดไว้ ประโยคของคุณมรกตตีวัวกระทบคราดแดกดันประชดประชันไม่จบสิ้น
ไม่มีใครขัดคำพูดของเธอยกเว้นคนเพียงคนเดียวที่กล้าจะโต้ตอบกับเธอ
หากฟังอะไรแล้วผิดหูผิดตา จนทนไม่ได้ที่จะเบรกหรือโต้ตอบให้เธอมีคู่ขัดเสียบ้าง..
“พี่มรกตเคยได้ยินเสียงคางคกด้วยเหรอคะ มุกกลับนึกว่าพี่จะไม่สนใจเสียงสัตว์เหล่านี้เสียอีก
นี่พี่มรกตไปเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้มาจากไหน ถึงกับแยกแยะได้เสียงไหนเป็นเสียงกบ..เสียงคางคก น่าสนใจดีแท้”
คำพูดตรงๆ ที่คุณหญิงมุกเอ่ยมานั้น ทำเปลวเกือบหลุดขำไปแล้ว กระทั่งคุณนิลยังต้องยกแก้วน้ำขึ้นจิบพอเป็นพิธี
เพื่อไม่ให้เผลอตกเป็นเป้าสร้างความสนใจหากขำกลิ้งขึ้นมา ส่วนคุณชายเพชรรัตน์มุมปากกระตุก
คุณหญิงมุกเธอเหน็บกลับอย่างไม่คิดว่าเธอจะทำ สนิมรีบก้มหน้างุดต่ำเพื่อให้ให้ใครเห็นกำลังกลั้นหัวเราะจนน้ำตาเล็ด
คุณมรกตสีหน้าขมึงทึงหลังโดนหญิงมุกตอกกลับมาแบบนั้น
“ก็ไม่ถึงกับเชี่ยวชาญหรอกจ้ะหญิงมุก ถ้าแค่เสียงกบเสียงคางคกไม่ใช่เรื่องยากพี่พอจะรู้และฟังออก
ที่ยกเป็นตัวอย่างก็เพราะเกิดนึกขบขัน วังบวรเวศน์กลับเต็มไปด้วยเสียงเหล่านี้
วังเรากลับเงียบสงบสงสัยคางคกจะหนีไปขึ้นวอกันหมดแล้วกระมัง”
พูดจบตวัดหางตาค้อนมาทางเปลวกับสนิมอย่างเจาะจง ไม่ต้องเดาคุณมรกตเธอกำลังฉุนหัวเสีย
ที่มีคนออกหน้าปกป้องสองหนุ่ม ตั้งใจทำให้ขายขี้หน้าคุณหญิงมุกกลับยื่นมือเข้ามาสอด
เธอเลยเกิดอาการขุ่นเคืองขึ้น ครั้งนี้กลับเป็นเปลวที่เลือกสงบปากสงบคำไม่ยอมโต้ตอบเธอ
ทำกิริยาเย่อหยิ่งอวดดีใส่เหมือนเคย ทำให้เธอรู้สึกโมโหที่ไม่สามารถยั่วยุ
ให้เปลวแสดงอาการเหล่านั้นเบื้องพระพักตร์ได้สำเร็จ
“พูดเรื่องอะไรกันเด็กสมัยนี้ จำที่ย่าฝากได้ไหมตานิล ให้เราช่วยอบรมลูกศิษย์ลูกหา
พูดจาสำบัดสำนวนก็ใช้ให้มันถูก” พระองค์ท่านกลับเบรกสถานการณ์ โดยหันไปรับสั่งคุณนิลแทน
“ขอรับ..ฝ่าบาท” คุณนิลรีบขานรับพระดำรัส ด้วยสภาพเห็นแล้วเป็นที่น่าสงสาร
ถึงกับไหล่สั่นหน้าดำหน้าแดง กระทั่งพระองค์ท่านส่ายพระพักตร์เช่นกัน
เห็นท่ามื้อค่ำนี้ไม่รีบรวบรัด มีหวังได้เห็นสำนวนตีฝีปากเชือดเฉือนกันไม่จบแน่
“นี่ก็ล่วงเลยเวลามาพอสมควร คงต้องให้พวกเรากลับกันได้แล้ว” พระองค์ท่านตัดบทขึ้นทันควัน
“ขอรับเด็จย่า..เพคะเด็จย่า..บลาๆ” เป็นอันรับทราบอย่างรู้ในมารยาทธรรมเนียมปฏิบัติ
พระองค์ท่านมีพระประสงค์พักผ่อนวรกายแล้ว ทุกคนพร้อมใจส่งเสด็จ ก่อนจะพากันแยกย้ายมายังหน้าตำหนัก
“มรกตไม่ได้เอารถมา ติดรถกลับด้วยนะคะพี่ชายเพชร” คุณมรกตเกาะแขนคุณชายไม่ยอมปล่อย
“แล้วขามา..พี่มายังไง” คุณหญิงมุกเธอถาม
“พี่มากับหญิงดารณี” เธอโยนให้คุณหญิงดารณี ซึ่งกลับด้วยรถประจำวังของเธอ ไปก่อนหน้านี้แล้ว
“ถ้างั้นพี่มรกตไปรถนิลสิ มุกมากับนิล ตั้งใจกลับพร้อมพี่ชายเพชร
จะได้ไม่ต้องเสียเวลาแวะส่งตำหนักซ้าย” คุณหญิงมุกชิงจัดแจงเสียเลย
“ไม่เอาหรอก..ตานิลขับรถเร็วพี่ไม่ชอบ พี่จะกลับกับพี่ชายเพชร” คุณมรกตเธอยืนกราน
ไม่ยอมปล่อยแขนคุณชายอีกต่างหาก
“แต่รถพี่ชายไปไม่หมดหรอกนะ ไหนจะยังมีมุก เปลว สนิมอีกล่ะ” คุณหญิงมุกเธอก็แย้งไม่ยอมเช่นกัน
“เธอก็ให้นายหนิมไปกับนิลสิ พี่จะไปรถพี่ชาย” คุณมรกตไม่ยอมท่าเดียว
เป็นผลให้เกิดการเถียงกันท่าทางคงไม่จบ เปลวตั้งท่าจะอ้าปากชิงตัดความรำคาญ
อาสากลับกับคุณนิลเสียเอง แต่สนิมรู้ทันว่าเพื่อนจะพูดอะไรออกมา..จึงดักคอแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"พวกพี่ๆ ไปกับพี่ชายเพชรเถอะครับ หนิมไปกับคุณนิลเองครับ” คุณนิลยืนฟังอยู่เลิกคิ้วสูง
หันมองสนิมที่ชิงออกตัวมาแบบนี้ แต่สนิมไม่กล้าสบตาด้วย เพราะรู้ตัวตัดสินใจโดยพละการ
ไม่ได้ถามเจ้าของรถสักคำว่ายินดีให้กลับด้วยหรือเปล่า แต่ถ้าให้แยกเปลวไปกับคุณนิลก็ไม่ไว้ใจอีก
ยอมเสียสละเป็นฝ่ายไปขึ้นรถคุณนิลเสียเอง จะได้จบเรื่องไม่เสียเวลา
“เห็นไหม..นายหนิมเขาไปกับตานิล หมดปัญหาหรือยังหญิงมุก
พี่ชายเพชรค่ะ..เรารีบกลับกันเถอะป่านนี้หม่อมแม่เป็นห่วงมรกตแล้วค่ะ ไม่เคยกลับมืดค่ำมาก่อน”
คุณมรกตพูดจบ คุณนิลได้แต่ส่ายหัวให้มารยาของพี่สาว ไม่ทนอยู่ดูอาการพี่สาวอีกต่อไป จึงหันไปเรียกสนิมทันที
“จะกลับพร้อมฉันก็มาสิ ยืนรออะไร” พูดจบก้าวอาดๆ นำไปที่รถซึ่งคนรับใช้ขับมาจอดรอหน้าตำหนักไว้ให้แล้ว
สนิมรีบจ้ำตามไปอย่างไว คุณชายเพชรก็ไม่พูดอะไรมาก เดินดิ่งตรงไปที่รถเช่นกัน
คุณมรกตก็ไม่รีรอ พอไปถึงรถรีบปล่อยแขนคุณชาย ชิงเปิดประตูขึ้นไปนั่งตีคู่คนขับก่อนใคร
คุณชายเพชรกลั้วยิ้มหล่อ เมื่อเห็นเธอขึ้นไปนั่งหน้าในอาการเชิดคอตั้งสีหน้าดูสะใจ
เปลวเดินตามมากับคุณหญิงมุก ก่อนที่คุณชายจะเปิดประตูให้น้องสาวเข้านั่งเบาะหลัง
แล้วพยักหน้าให้เปลวขึ้นตามคุณหญิง โดยคุณชายเป็นคนปิดท้าย กลายเป็นเบาะหลังนั่งกันสามคน
ถึงจะรู้สึกอึดอัดไปบ้าง เพราะเปลวไม่กล้าเอาตัวไปติดหญิงมุก ยังไงก็ต้องรักษาเกียรติเธอ
เพราะคุณหญิงมุกเป็นสุภาพสตรีจึงต้องมีเว้นระยะห่างเล็กน้อย กลายเป็นนั่งเบียดคุณชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่โดยปริยาย
คุณมรกตพอเห็นพี่ชายเพชรไม่อยู่ประจำตำแหน่งสารถี ก็หันมาถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจอย่างเห็นได้ชัด
เธอไม่คิดมาก่อนว่าคุณชายจะนั่งข้างหลัง
“พี่ชายไม่ได้ขับรถหรือค่ะ” คุณชายไม่ตอบ เพราะคำตอบมาทันที อเนกบอดี้การ์ดส่วนตัว
เปิดประตูทำหน้าที่สารถีอย่างรู้จังหวะ คุณมรกตเธอถึงกับหน้าเหวอไปทีเดียว
ไม่รู้คนขับรถจะเป็นเอนก เธอไม่ทันสังกตนึกว่าคุณชายเพชรขับรถมาเอง
ถึงได้ชิงขึ้นนั่งด้านหน้าก่อนใคร ส่วนหญิงมุก รีบเอามือปิดปาก แอบหัวเราะน้ำตาเล็ดไปแล้วเรียบร้อย
มีแต่เปลวที่รู้สึกขำปนเขิน ไม่รู้อาการหน้าแดงจนดูสุกปลั่งขณะนี้ เป็นเพราะกลั้นหัวเราะไม่ให้หลุดรอดออกมา
หรือเป็นเพราะว่ากำลังเขินจัด ที่นั่งแนบชิดตัวติดอยู่กับคุณชายเพชร
จนสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อแกร่งของต้นขาที่เบียดกับขาของตัวเอง เล่นเอาหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำไปแล้วก็ไม่รู้
ส่วนคุณชายเพชรสีหน้าไม่บ่งบอกอะไร ใบหน้าหล่อยังคงเรียบนิ่ง น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกับอเนกปกติ
“กลับวัง” อเนกขานรับ
“ขอรับ” แค่นั้นที่คุณชายเอ่ย เปลวเหลือบมองรูปหน้าด้านข้าง เห็นเสี้ยวหน้าคมสันปลายจมูกโด่ง
ก็ต้องรีบเบือนหนีไปมองนอกหน้าต่างทางฝั่งคุณหญิงมุกแทน เพราะหัวใจพลันรู้สึกแปลกๆ
หารู้ไม่การกระทำที่แอบมองแล้วรีบเบือนหลบ หางตาคุณชายเพชรเธอสังเกตเห็นโดยตลอด
มุมปากหยักได้รูปสวยกระตุกยิ้มเล็กน้อย ถ้าเปลวเกิดเห็นเข้าคงอายหนักกว่าเดิมเป็นแน่
ทำไมประมุขวังมณีรมย์จะไม่รู้ ว่าร่างบางที่แนบชิดอยู่ในอาการแบบไหนกัน เปลวเกร็งจนตัวลีบ
แต่พื้นที่ในรถบังคับให้ต้องเบียดมาทางคุณชาย เพื่อรักษาภาพลักษณ์ให้กับคุณหญิงมุกดา
ผลจึงออกมาในลักษณะเปลวเบียดชิดติดกับคุณชายตั้งแต่ต้นขายันไหล่
นั่งตัวเกร็งหน้านี่แดงแปร๊ดสุกแทบระเบิดไปแล้วมั้ง..หน้าหล่อแม้จะนิ่งแต่กลับอมยิ้มนิดๆ
มาอัพแล้วนะคะ ตอนหน้าทุกคนได้สงสารน้อมหนิม และได้แอบหวานคุณนิล อิอิ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มรกตมั่นใจว่าชายเพชรจะขับรถเอง แต่พอชายเพชรไปนั่งหลังหลังโดยมีเอนกเป็นคนขับคงเงิบเลยดิ 55555555555555
เปลวนั่งเบียดชายเพชรเกร็งมากๆระวังเป็นตะคริวนะ :-[
-
รถอีกคันจะถึงวังไหมนั่น 5555
-
ขำมรกต เป็นไงหล่ะรีบไปเปิดประตูนั่งหน้า :laugh: :laugh: :laugh:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
หญิงมุกฉลาด มีไหวพริบเยี่ยมยอด รักหญิงมุก
-
เงิบสองครั้งสองครานะคุณมรกต เปลวกับพี่ชายเพชรเลยได้สนิทกันยิ่งขึ้น
แต่รถอีกคันจะตีกันตายไหมนั้น สงสัย 55
-
อึดอัดแทนหนิมจังนะ
-
สงสานสนิม
-
:laugh: :laugh:หนูมรกตตตตตตตตตต....เดี๋ยวอิป้าจะหาหมดศัลยกรรมฝีมือเยี่ยมที่สุดมารักษาให้นะ
ส่วนคุณนิลจะทำอะไรน้องหนิมคิดดี ๆ นะจะบอกให้...
-
หมั่นไส้ยัยมรกตเมื่อไหร่จะเลิกพูดมากเสียทีนะ
-
หนิมต้องกลับกับคุณนิลไม่รู้ว่าจะถูกแกล้งหรือเปล่าน้า
-
สมน้ำหน้าอีนางมรกต หน้าแตกหมอไม่รับเย็บกันไปเลยทีเดียว :laugh:
-
'เงิบ!'เลยไหมล่ะมรกต สมนำ้หน้าจริงๆกลายเป็นเปิดโอกาสให้พี่ชายเพชรกับเปลวได้ใกล้ชิดกัน
-
อุกรี๊ดดดด เขินกับเปลวด้วยเหมือนกัน 5555
-
คู่อื่นเค้าจะหวานกันแล้ว คู่พี่ชายเพชรกับชายเปลวเมื่อไหร่จะได้หวานใส่กันบ้างซักทีละคะ อิอิ
-
ฮ่าๆ นางเขียวมาทีไรเป็นฮาแตกทุกทีสินะ :m20: (รึเราคิดไปเอง??)
รอนะฮะ :')
-
ทำไมตอนหน้าตัองสงสารนัองหนิมด้วย
งือๆๆ คุณนิลปากร้ายใส่อีกแล้วเหรอคะ
-
น้องเปลวนั่งใกล้ชิดพี่ชาย :-[
ชายนิล-สนิม คงปะทะคารมกันตลอดทาง
-
อู้ย ชอบจังเลย ด่าแบบผู้ดีนี้
เจ็บแบบเลือดชิบเพราะคำพูด
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ขำมรกต รีบเกินไปสินะเลยต้องนั่งหน้าไปซะ
ให้ชายเพชรเขานั่งกับเปลวไป :laugh:
:mew1: :L2:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
โอ้ยยย ขำแป๊บบบ
ตลกยัยมรกต
จิงๆแล้วววว นางเปนแค่สามันชน หรือไพร่ซินะ 5555
ไม่อยากคิดเลยว่าจิงๆแล้วใคคร.....คาคกกันแน่
5555
-
หวานกันเล็กๆน่ารักจัง
-
หมั่นไส้มรกตชะมัด!
ยัยชะนีตีนแดงตะแคงตีนเดิน
วิเศษมาจากไหนหล่อนเป็นนางฟ้านางสวรรค์ผู้สูงส่งเหรอ?
ถึงกล้าดูถูกคนอื่นแบบนี้
สนิมถึงนางจะเป็นแค่คนธรรมดา
แต่นางก็ไม่เคยคิดร้ายหรือพูดส่อเสียดใครเหมือนหล่อนนะ
ยัยชะนีหน้าว๊อก!
(อย่าสนผมเลย..ผมแค่อินไปนิสสส555)
เป็นไงล่ะเงิบสิหล่อน
เจ๋อมานั่งหน้าทั้งที่ชายเพชรเขาไม่ได้ขับรถเองน่ะ หึหึ ขำชะนี
หนูเปลวเก็บอาการหน่อยลูก
แบไต๋ให้ชายเพชรรู้หมดพุงแล้วมั้ง คิคิ
-
จะว่าไปแม่นางเขียวก็เป็นคางคกขึ้นวอ+วัวลืมตีนเหมือนกันนะ
เพราะเหมือนว่าตอนแรกเธอจะเป็นลูกติดแม่มาไม่ใช่เหรอ เป็นคนธรรมดา
ที่ได้รับความเอ็นดูเลยรับเป็นบุตรบุญธรรมถึงได้มีศักดินากะเขา
ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีสายเลือดสรารมย์ด้วยซ้ำ อย่างนี้ก็อยากน้องหนิมของเราได้รับความเอ็นดู
จากท่านย่ารับเป็นหลานบุญธรรมบ้าง จะได้มีเสียงไปสู้กะแม่นางเขียวบ้าง :monkeysad:
-
:laugh: มรกตคงเจ็บใจน่าดู อุตส่าห์รีบมาจองที่ 555
ชายเพชรดูมีความสุขจังนะ รู้ว่าเขาแอบชอบตัวเนี่ย :hao3:
-
555555 ตลกมรกตอ่ะ
เงิบไปเลย ตอนเอนกเปิดประตู
-
แอบฮาคุณมรกตอ่ะ 5555
-
สนิมสู้ๆ
-
นี่แค่อบรมแค่วันเดียวนะ แต่เหลวกับสนิมก็ไม่ทำให้ผิดหวัง
เรียนรู้ได้เร็วและเพรียบพร้อมมาก...
ไม่รู้ว่ายัยมรกตนี่จะตามรังควาญอีกนานไหม น่าเบื่อ...
ตอนสุดท้ายแอบเขินไปกลับเปลว แต่สมน้ำหน้ายัยมรกต ฮ่าๆๆๆ
-
งานนี้มรกตถึงกลับเงิบ เป็นไงละนาง 555
คุณชายเพชรกับชายเปลวยังไงก็หวานไม่ห่วง
แต่นิลกับสนิมนี่สิ คงต้องลุ้น
ไม่รู้เป็นไงตั้งแต่อ่านๆมา ชอบคู่รองทุกเรื่องเลยค่ะ
ลุ้นดี มีอะไรให้คิดตลอด
บวกเป็ด
:pig4:
-
คือขอออกความเห็นส่วนตัวนะคะ เราว่าหนิมได้รับสิทธิพิเศษเกินไปอ่ะค่ะ อ่านแล้วมันแปลกๆมันไม่น่าจะใช่ในรูปแบบนี้ เราเข้าใจถึงจุดที่ว่าหนิมเป็นเพื่อนรักของเปลวนะ คือเอาเข้ามาอยู่ในวังนี่ก็โอเคอยู่ แต่ถึงขนาดให้ร่วมโต๊ะกินข้าวกับหม่อมย่านี่ ไม่สมควรเลยค่ะ แล้วยิ่งเรียนกับหม่อมย่าด้วยแล้วมันไม่ใช่อ่ะค่ะ คือแบบถ้าจะเรียนมารยาทในวังหรืออะไร เราว่าให้คนอื่นสอนก็น่าจะดีกว่า การเข้าเฝ้าหม่อมย่าหรืออะไรเข้าเฝ้าได้ แต่ถึงขนาดร่วมโต๊ะกลับบรรดาเครือญาติด้วยแล้ว อันนี้รับไม่ได้ค่ะ ถึงจะเป็นการเชิญเป็นกรณีพิเศษก็เถอะ คือแบบโอ๊ยยย พูดไม่ถูกแฮะ คือเราไม่ได้เหยียดชนชั้นอะไรนะคะ พูดถึงความเหมาะสมต่างหาก :mew2: เราเข้าใจว่าสื่อถึงความเป็นคนจิตใจดีของตัวพี่ชายหญิงมุกและเปลว หรือเราคิดมากไปก็ไม่รู้นะคะ :mew6:
อ่านแล้วรู้สึกสงสารหนิมอยู่เหมือนกัน กลัวโดนคำพูดให้เจ็บไปมากกว่านี้
เนื้อเรื่องดำเนินสนุกมากค่ะ แต่ติดที่หนิมคนเดียวจริงๆ :mew5:
รอตอนต่อไปนะคะ
-
มรกตนี่เกาะยิ่งกว่าเหาฉลามอีกนะเนี่ย
ยกนี้คุณหญิงมุกชนะขาด 555
-
รอตอนต่อไป น้องหนิมจะน่าสงสารขนาดไหนนน
-
เป็นเรื่องที่ยิ่งอ่านก็ยิ่งให้ติดตาม ว่าจะอดใจไม่มาอ่าน รอหนังสืออย่างเดียว สุดท้ายก็พ่ายแพ้ความต้องการ แล้วก็ :katai1: :katai1: ต้องรอตอนหน้าอีกจนได้ จะบร้าาาาา คนเขียนใส่กัญชาชัดๆๆ
:ling3: :ling3: :ling3:
-
รอน้องเปลวกับพี่ชายเพชรมาเป็นอาทิตย์ คิดถึงค่ะไม่ผิดหวังเลยกับทุกตอนที่ลง สนุกมากโดนคุณลักษ์วางยาอีกแระ ตอนหน้ามาเร็วๆนะค่ะคุณลักษ์ :กอด1:
-
อิอิ เบียดกันๆ
สงสารพี่อเนกจุง :mew2:
-
รอตอนต่อไป
หนิมจะน่าสงสารขนาดไหนน้า...
เปลวนับวันยิ่งเขินพี่ชายจนตัวจะสุกแล้ว
-
จริงๆแล้วพี่ชายเพชรก็เจ้าเล่ห์อยู่นะ :hao3:
ขำมรกต โดนหลายตอนเลย 5555
-
คือ... ขอโทษนะคะ เรื่องยังไม่จบเลย นี่เปิดจองได้แล้วเหรอคะ? เล้าเปลี่ยนกฎแล้วเหรอ??
ปล.รูปพี่ชายเพชรในปกเล่มสอง กับรูปคุณนิลกับสนิม(ใช่ไหม?)ในปกเล่มสาม ไม่หล่อเลยค่ะ รูปเปลวคนเดียวทั้งเล่มหนึ่งและสองที่สวยดูดีอ่ะ ถ้าเป็นไปได้อยากให้ปรับหน่อยนะเนี่ย หรือปรับแค่ตาของพี่ชายเพชรก็ได้ พี่เขาสูงอยู่แล้ว แต่พอปรับหน้าให้เท่ากับเปลวแต่ตาดันเหลือบมองสูงดูทะแม่งๆมากๆเลยค่ะ เหมือนคนตาลอยๆเป็นคนเบลอๆดูยังไงไม่รู้ แล้วการเหลือบมองสูงก็ทำให้ดูคล้ายกับปกเล่มสามด้วย ส่วนรูปbgด้านหลังสวยแล้วค่ะ
-
คือ... ขอโทษนะคะ เรื่องยังไม่จบเลย นี่เปิดจองได้แล้วเหรอคะ? เล้าเปลี่ยนกฎแล้วเหรอ??
ปล.รูปพี่ชายเพชรในปกเล่มสอง กับรูปคุณนิลกับสนิม(ใช่ไหม?)ในปกเล่มสาม ไม่หล่อเลยค่ะ รูปเปลวคนเดียวทั้งเล่มหนึ่งและสองที่สวยดูดีอ่ะ ถ้าเป็นไปได้อยากให้ปรับหน่อยนะเนี่ย หรือปรับแค่ตาของพี่ชายเพชรก็ได้ พี่เขาสูงอยู่แล้ว แต่พอปรับหน้าให้เท่ากับเปลวแต่ตาดันเหลือบมองสูงดูทะแม่งๆมากๆเลยค่ะ เหมือนคนตาลอยๆเป็นคนเบลอๆดูยังไงไม่รู้ แล้วการเหลือบมองสูงก็ทำให้ดูคล้ายกับปกเล่มสามด้วย ส่วนรูปbgด้านหลังสวยแล้วค่ะ
ปล1. เรื่องปกคงไม่แก้ไขแล้วนะคะ เพราะงานได้พรูฟ กับกราฟฟิคไปแล้ว ปิด Job ไปแล้วเรียบร้อย จ่ายตังค์ค่าปกไปแล้วเช่นกันค่ะ
ปล2. เรื่องเปิดจอง ที่ถามว่านิยายยังไม่จบเปิดจองได้แล้วหรืออะไรยังไง ผิดกฏของเล้าฯ ขอบอกนะคะ ว่านิยายจะจบอีกไม่เกิน 4 ตอนนี้แล้วค่ะ และที่เปิดจองคือรอบพิเศษ ไม่ได้แจ้งผ่านในกระทู้นะคะ ให้คนอ่านซึ่งเป็นแฟนนิยายเก่าแก่ไปติดต่อสอบถามทางเมลล์ค่ะ ไม่ได้เปิดจองอย่างเป็นทางการในกระทู้นิยายนะคะ
ปล3. ส่วนเนื้อหานิยาย เขียนจบทุกเรื่องค่ะ ไม่มีค้างคาให้คนอ่านหงุดหงิดนะคะ รับประกันค่ะ เขียนมาแล้วจะ 16 เรื่องแล้วค่ะ ซึ่งเรารู้ว่าคุณคือแฟนนิยายที่ติดตามเรามาโดยตลอดนะคะ ก็เข้าใจในความหวังดี เกรงว่าคำถามจะทำให้เกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อนเดี๋ยวกระทู้นิยายโดนบล็อคเอาไปแขวนใส่กุญแจ แล้วคนเขียนจะมาอัพตอนต่อไปไม่ได้ จะเดือดร้อนคนอ่านที่รอตอนต่อไปกันอีกนะคะ
เข้าใจตรงกันนะคะ...
ขอบคุณมากค่ะ
-
Part 15
“โทรทำไมขับรถอยู่ อ่านไลน์แล้ว”
คุณนิลคุยสมอลทอล์คเพราะกำลังขับรถ หลังสายเรียกเข้าโทรศัพท์ดังไม่หยุด
ทำให้เพื่อนร่วมทางอาสาขอมากับเขานั้น ถึงกับคิ้วขมวดมุ่นขึ้นมาทันที
“ได้ค่าจ้างหรือครับสกรณ์ ดูคุณกระตือรือร้นตามผมจนผิดสังเกต” สนิมยังคงเงื้อมหูฟังนิ่ง
ทั้งที่ในใจเริ่มพะวักพะวงเมื่อรู้กลับไม่ถึงวังมณีรมย์ หลังประมวลผลการพูดคุยของคุณนิลกับคนในสายไปด้วย
“หึหึ! กำลังไปล่ะครับ เดี๋ยวเจอกัน” ไม่รู้ปลายสายพูดอะไร ที่แน่ๆ สนิมมั่นใจแล้ว
คุณนิลยังไม่กลับวังมณีรมย์ในเวลาอันใกล้นี้แน่
“ขอโทษนะครับ คุณนิลจะไปธุระต่อหรือครับ”
ในที่สุดก็ทนเก็บสิ่งที่ทำให้เป็นกังวลเอาไว้ไม่ได้ โพล่งถามด้วยถ้อยคำสุภาพออกไปเลย
“เพื่อนขอร้องให้เข้าไปหา ว่าจะแวะเข้าไปหน่อย” คุณนิลหันบอกด้วยน้ำเสียงปกติ
ไม่ได้อะไรกับการตัดสินใจที่จะไปพบเพื่อน ผิดกับคนที่รอคำตอบซึ่งไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกัน
“ถ้าอย่างนั้น รบกวนจอดให้ผมลงด้วยสิครับ”
สนิมตัดสินใจขอลงแล้วเรียกแท็กซี่กลับวังเองดีกว่า ไม่ต้องการติดรถไปด้วย
“จะลงทำไม” คุณนิลถาม เหมือนไม่เข้าใจจุดประสงค์ของสนิม
“เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่กลับเอาครับ คุณนิลจะได้สะดวกไปทำธุระ”
เด็กหนุ่มซึ่งหาความโดดเด่นบนใบหน้าไม่ได้ บอกไปตามที่ใจคิด
“ฉันบอกเหรอ..ว่าไม่สะดวก” คุณนิลกลับย้อนสนิมหวังจะไล่เบี้ย สนิมเคยปากเก่งต่อล้อต่อเถียงมาก่อนหน้า
เพิ่งได้รู้จักมุมที่คุณนิลวางตัวน่าเกรงขาม ใช้น้ำเสียงจริงจังดูเป็นการเป็นงาน
กลับไม่เหลือเค้าลางคนเจ้าชู้ประตูดินให้เห็นแต่อย่างใด จึงทำให้คำพูดที่จะเอ่ยออกมา
กลายเป็นระมัดระวังไปโดยปริยาย แม้จะรู้สึกว่าประโยคที่อีกฝ่ายถามท่าทางปกติ
จะแฝงไปด้วยความหมายประชด ให้ไปต่อไม่ถูกก็เถอะ
“เปล่าครับ..ผมแค่คิดว่าคุณมีธุระต้องไปที่อื่น คงไม่สะดวกถ้าผมติดรถไปด้วย
อีกอย่างผมไม่อยากให้เปลวกับพี่ชาย พี่หญิงมุกมาเป็นห่วง” สนิมพยายามยกอ้างเหตุผล
หวังให้คุณนิลเข้าใจความต้องการ เพื่อจะได้แยกตัวกลับวังไปเอง
“ทีหลังไม่เข้าใจก็ถามอย่าคิดเอง ส่วนเรื่องที่กลัวคนในวังเป็นห่วง เธอสบายใจได้นะ
ฉันส่งไลน์ไปบอกหญิงมุกแล้ว ว่าอาจจะกลับช้าเพราะมีธุระอยู่นิดหน่อย” สนิมพูดไม่ออกไปชั่วครู่
“แต่ยังไงผมก็ไม่สะดวกที่จะไปด้วยจริงๆ จอดให้ผมลงข้างหน้าก็ได้ครับ เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่กลับวังเอง”
สนิมตัดสินใจต้องให้อีกฝ่ายปล่อยลงกลางทาง แล้วค่อยเรียกรถกลับวังมณีรมย์อีกที
“ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก เกิดเธอเป็นอะไรขึ้นมาฉันไม่ถูกพี่ชายกับหญิงมุกเล่นงานใหญ่โตหืม
สำคัญชายเปลวขบหัวฉันแน่ ไปด้วยกันแหละ จะเสียเวลาอะไรนัก ไม่ได้มีธุระสำคัญต้องไปที่ไหนสักหน่อย
วังมณีรมย์ไม่หายไปไหนหรอกน่า แล้วถ้าไม่ให้โดนมองว่าเธอเป็นเด็กรับใช้ในวังล่ะก็
เปลี่ยนสรรพนามเรียกฉันไปด้วย บอกให้เรียกพี่จำไม่ได้หรือ”
“ผมจะเรียกแบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อคุณนิลเป็นหม่อมหลวงนี่ครับ”
สนิมจนหนทางที่จะขอให้อีกฝ่ายปล่อยลง เมื่อเจอเหตุผลที่อีกฝ่ายนำมาเป็นข้ออ้างดันมีน้ำหนักนี่สิ
จึงเลี่ยงพูดในประเด็นล่าสุด เกี่ยวกับการเรียกขานสรรพนามระหว่างคนทั้งคู่
“หม่อมหลวงเกี่ยวอะไรที่เธอจะเรียกฉันพี่ ทีพี่ชายเพชร หญิงมุกเธอยังเรียกพี่
ฉันอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหญิงมุก แก่กว่าเธอด้วยทำไมถึงจะเรียกพี่ไม่ได้ ขอเหตุผลดีๆ มาสักข้อสิ”
เจอคุณนิลสวมบทผู้ทรงภูมิที่ใช้สอนในมหา’ลัยเข้าไป สนิมพานไม่สามารถใช้กิริยาวาจาโต้เถียง
หรือแสดงอาการเหมือนวันแรก ซึ่งทั้งคู่เพิ่งเจอหน้ากันได้อีก เมื่อฐานะหน้าที่การงานของอีกฝ่ายไม่ธรรมดา
ทั้งยังได้รับการอบรมเรื่องความเหมาะสมมาจากหม่อมเจ้าธิฆัมพรด้วย เป็นเหตุให้ต้องสำรวมระวังกิริยาวาจา
ที่จะนำมาใช้กับอีกฝ่าย ถึงกับอึกอักอึ้งไปเป็นครู่ อย่างจนคำตอบจะเอามาแย้งด้วย
“ว่าไงล่ะ มีเหตุผลสักข้อไหม” พอคุณนิลย้ำสนิมก็จนทางไปต่อ
“ไม่มีครับ” ตอบโดยเลือกก้มหน้างุดคางแทบชิดอกแล้ว
ฝ่ายรอฟังอยู่เหลือบหางตามาเห็นเข้า ถึงกับอมยิ้มด้วยอารมณ์ไหนก็อยากจะเดา
“ถ้างั้นก็เรียกพี่สิ ไหนลองเรียกดูสิ”
แถมเกิดนึกอย่างแกล้งคนที่เคยอวดเก่งปากกล้า กลายเป็นหนูตัวเล็กกลัวแมวไปเสียแล้ว
“พี่นิล” สนิมขานเสียงแผ่ว แทบจะไม่ได้ยิน
“อะไรนะ เธอบ่นอะไร..ฉันฟังไม่รู้เรื่อง” คุณนิลยังคงสนุก แม้จะได้ยินถึงจะไม่ดังแต่ก็ได้ยินชัด
เพราะภายในรถหรูราคาแพงขนาดนี้ เสียงจากภายนอกแทบจะแทรกเข้ามาไม่ได้เลย
“พี่นิล..” สนิมก็ยินยอมเรียกอีกครั้ง
เพิ่มระดับเสียงให้ฟังเป็นปกติด้วยอาการหูแดงหน้าแดง ไม่กล้ากระทั่งสบตาหรือเงยหน้ามองคนขับ
“ทีนี้ก็เรียกฉันแบบนี้ ขืนเรียกแบบเดิมไปเจอพวกเพื่อนฉันจะหาว่าฉันพาเด็กรับใช้ในวังติดรถมาด้วย
เดี๋ยวตั้งข้อสังเกตเซ้าซี้ถามฉันอีกล่ะ ขี้เกียจตอบคำถาม ฉันไปไหนไม่ชอบให้มีใครติดตาม..เข้าใจนะ”
“ครับ” สนิมขานรับรู้สึกจุกแน่นในอก หลังถูกเปรียบเทียบให้เห็นภาพเพื่อนคุณนิลอาจเข้าใจผิดพาเด็กรับใช้ติดมาด้วย
ซึ่งคนพูดไม่มีเจตนาจะดูถูกดูแคลนสนิม แต่คนฟังมีปมด้อยเป็นทุนอยู่แล้ว พอขานรับเสร็จก็ได้แต่นั่งก้มหน้ากัดริมฝีปากแน่น
สะกดกลั้นอาการน้อยเนื้อต่ำใจไว้สุดกำลัง ทั้งฐานะ หน้าตา และความเหมาะสมส่วนตัว ที่มีโอกาสนั่งรถมากับคุณนิล
ถือว่าสนิมไม่มีอะไรเทียบเคียงเหมาะสมที่จะมาอยู่จุดนี้เลย ถ้าไม่ได้เปลวอุปถัมภ์พาเข้าวังมาด้วย
สนิมก็คงเป็นแค่พ่อค้าแผงลอยในตลาดอยู่พัทยา ไม่มีวาสนาคลุกคลีชนชั้นฐานันดรศักดิ์ได้หรอก
ความรู้สึกกดดันที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เพราะเริ่มเห็นชัดถึงความแตกต่างแปลกแยกหลงมาอยู่ผิดที่ผิดทาง
เริ่มเพิ่มพูนสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ ภายในใจของสนิมเอง...
>
>
“พี่มรกตไม่ลงหรือคะ ถึงตำหนักหม่อมน้าแล้วนะคะ” หญิงมุกชิงเป็นคนพูดขึ้นเสียเอง
เมื่ออเนกวนรถเข้ามาจอดยังหน้าตำหนักปีกซ้ายของหม่อมทับทิมเพื่อส่งหม่อมหลวงมรกตเธอก่อน
“ขอบใจย่ะ..ที่อุตส่าห์เตือนพี่..หญิงมุก” เธอหันกลับมาประชดใส่วางท่าผู้ดีไม่มีหลุด
สีหน้าสวยฉาบด้วยเครื่องประทินโฉมชั้นดีไร้รอยยิ้มในขณะที่เอ่ยขอบคุณหญิงมุก
อเนกรีบลงรถอ้อมไปทำหน้าที่เปิดประตูรอเธอ เหมือนจะเร่งให้เธอลงไปให้ไว
“พี่ชายเพชร..พรุ่งนี้เช้าไปทำงานตามปกติใช่ไหมคะ”
ก่อนไปเธอหันมาส่งยิ้มให้คุณชายเพชรรัตน์ ซ้ำมีคำถามให้ด้วย
“ครับ..” คุณชายเธอตอบสั้นๆ
“ถ้างั้นพรุ่งนี้มรกตอาศัยติดรถไปด้วยนะคะ”
รอยยิ้มพราวหวานเธอจงใจมองให้คุณชาย พร้อมคำพูดอ้อนขอติดรถไปทำงานพร้อมคุณชาย
“ได้สิครับ” คุณชายไม่ปฏิเสธอนุญาตด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มตามนิสัย
“ดีใจจัง พรุ่งนี้มรกตจะไปรอที่ตำหนักพี่ชายเพชรแต่เช้าเชียวค่ะ”
คุณมรกตทำสีหน้าลิงโลด เอ่ยประจบคุณชายได้อย่างมีจริตพองาม
“แล้วรถพี่มรกตไปไหนเสียละค่ะ ถึงขอติดรถพี่ชายเพชรไปด้วย” คุณหญิงมุกเป็นคนเอ่ยถามเธอ
“รถพี่มีปัญหา ตั้งใจให้คนขับเอาไปให้ศูนย์ดูพรุ่งนี้ ช่วงนี้ถ้าไม่ยังเรียบร้อย
พี่ก็คงต้องติดรถพี่ชายไปด้วย เธอมีปัญหาอะไรหรือจ๊ะหญิงมุก”
คุณมรกตทำน้ำเสียงให้ดูน่าเห็นใจ ถามหญิงมุกทิ้งท้ายอย่างน่าสงสาร
“เปล่าค่ะ มุกแค่แปลกใจว่าพี่มรกตคิดยังไงขอไปกับพี่ชาย”
“ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อยนี่จ๊ะ ที่พี่ขอติดรถไปกับพี่ชาย เธอไม่ชินอีกหรือจ๊ะหญิงมุก” คุณมรกตตีมึนถามหน้าตาย
“มุกรู้พี่ขอติดรถพี่ชายออกบ่อยๆ จนบางครั้งก็อดแปลกใจไม่ได้ที่พี่ไม่ใช้รถของตัวเอง
ซื้อมาตั้งหลายล้านเพิ่งเปลี่ยนรุ่นใหม่ไม่ถึงสองเดือน พี่บอกรถมีปัญหาอีกแล้ว มุกว่าพี่มรกตใช้ของไม่คุ้มกับราคาเลยค่ะ”
“หญิงมุกรถของพี่..เงินที่ซื้อก็ของพี่ คุ้มไม่คุ้มเธอจะรู้ดีไปกว่าพี่ซึ่งเป็นเจ้าของได้ยังไง
พี่จะถือซะว่าเธอหวังดี เจอกันพรุ่งนี้เช้าคะพี่ชายเพชร..ฝันดีนะคะพี่ชาย”
คุณมรกตหันไปย้อนหญิงมุก ก่อนส่งยิ้มสวยให้คุณชายทิ้งท้ายแล้วค่อยลงจากรถมีตวัดหางตาใส่เปลว
โดยไม่มีคำลาแม้แต่น้อย สำคัญหางตาที่ตวัดใส่บ่งบอกว่าเธอไม่พอใจ ที่เปลวนั่งเบียดคุณชายเพชร
อเนกรีบปิดประตูเมื่อเธอลงไปยืนโบกมือส่งคุณชายหน้าตำหนัก รอจนรถเคลื่อนตัวออกจากจุดนั้น
คุณเธอก็สบถอย่างหัวเสีย ถึงเธอจะลงจากรถแล้ว คุณชายก็ไม่มานั่งแทนที่เธอ
ยอมให้เปลวเบียดอยู่แบบนั้นอีก ใบหน้าสวยบึ้งตึงเม้มปากด้วยความขุ่นเคือง
“บ้าชะมัด..ยอมให้มันเบียดอยู่ได้” ก่อนจะสะบัดหน้าลงส้นหนักเดินขึ้นตึกอย่างหงุดหงิด
ไม่รู้ทำไมถึงไม่ถูกชะตา คุณชายทองเปลวหน้าตาสะสวยเกินชาย
จนเธอนึกตงิดเหมือนจะเคยเห็นใบหน้าแบบนี้จากที่ไหน แต่ก็นึกไม่ออกอยู่ดี..
“เปลวจ๊ะ..พี่นิลส่งไลน์มาบอกคงกลับช้าหน่อยเพราะติดธุระไปหาพวกเพื่อนอยู่
ไม่ต้องห่วงสนิมนะพี่นิลเขาพาไปด้วย” หญิงมุกเป็นคนเอ่ยบอกเปลวเมื่อรถจอดลงยังตำหนักใหญ่ ทุกคนพากันลงจากรถแล้ว
“อ้อ! หรือครับ” เปลวไม่รู้จะพูดอะไรดีไปกว่านั้น จึงได้แต่รับรู้
“ขอบคุณมากนะครับ กับทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ชายกับพี่หญิงทำให้เปลวในวันนี้”
เปลวยกมือกระพุ่มไหว้คุณชายเพชร และคุณหญิงมุกดาเมื่อทั้งสามเดินมาหยุดยังโถงใหญ่
ก่อนแยกย้ายไปห้องส่วนตัวของแต่ละคน
“เรื่องอะไรจ๊ะ ถึงยกมือไหว้ขอบคุณพวกพี่”
หญิงมุกเธอชิงถามขึ้น คุณชายเพชรยืนรอคำตอบนิ่งๆ ไม่ได้แทรกขัดถามอะไรเพิ่ม
“เปลวรู้ถ้าไม่ได้รับความอนุเคราะห์จากพี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุก
สนิมคงไม่ได้ร่วมโต๊ะเสวยด้วยหรอก ตามความเหมาะสมแล้วเปลวรู้ครับ”
หญิงมุกอึ้งอยู่ครู่ คุณชายไม่พูดอะไร ยืนจ้องหน้าสวยเปลวโดยครั้งนี้เปลวไม่ได้หลบตา
แต่กับทอดสายตาหวานละมุนเต็มไปด้วยคำขอบคุณที่ใช้สื่อความหมายจากดวงตาสวยแลดูซาบซึ้ง
เปลวมั่นว่าสนิมได้รับพระเมตตาจากพระองค์ท่าน สืบเนื่องมาจากสองพี่น้องราชนิกุล
คอยช่วยให้สามัญชนอย่างสนิมได้ร่วมโต๊ะเสวยกับพระองค์ท่าน
“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นครับ” คุณชายที่ยืนฟังนิ่ง ปริปากถามบ้าง
“ถึงเปลวจะไม่รอบรู้ธรรมเนียมปฏิบัติลึกซึ้ง ระหว่างสามัญชนพึงปฏิบัติต่อเชื้อพระวงศ์หรือราชนิกุลชั้นสูง
แต่วันนี้ก็ได้รับการฝึกอบรมจากท่านย่ามาหลายเรื่อง จนทำให้แยกแยะได้ว่า
พระองค์ท่านทรงมีพระเมตตาต่อสนิม แต่ด้วยจารีตประเพณีเก่าแก่ที่ปฏิบัติสืบต่อมา
สามัญชนธรรมดาไม่สมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะร่วมโต๊ะเสวยด้วย
ยิ่งมีราชนิกุลเครือพระญาติรวมอยู่ด้วยยิ่งไม่สมควรที่สุด คุณหญิงดารณีเธอจึงไม่รับไหว้สนิม
อย่างไว้ซึ่งเกียรติของเธอเอง เปลวเข้าใจตรงจุดนี้แล้วครับ พระองค์ท่านทรงเมตตา
ย่อมมีสาเหตุมาจากพี่ชายกับพี่หญิง ทำให้หนิมได้รับโอกาสพิเศษในครั้งนี้
เปลวอยากขอบคุณพี่ทั้งสอง ถือโอกาสขออภัยที่ทำให้ลำบากใจ นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป
ไม่ต้องกังวลอีกแล้วครับ เปลวจะทำความเข้าใจกับหนิม เราคุยกันได้ครับ
เปลวจะไม่ทำให้ทุกคนต้องรู้สึกลำบากใจเกี่ยวกับฐานะชาติกำเนิดของหนิมอีก
ส่วนการฝึกอบรมต่างๆ คงต้องไหว้วานพี่หญิงมุกจัดหาอาจารย์เก่งๆ
มาอบรมให้ความรู้กับหนิมที่ตำหนักนี้แทนแล้วครับ” เปลวเอ่ยออกมาจากใจ เรื่องนี้สำคัญมีผลกระทบต่อหลายคนมากๆ
“เฮ้อ! ฟังแบบนี้พี่รู้สึกเบาใจโล่งจนบอกไม่ถูก ถ้าเปลวจะขอบคุณพี่คงรับไว้ไม่ได้
คนที่สมควรขอบคุณคือพี่ชายเพชร เด็จย่าทรงโปรดพี่ชายเป็นพิเศษ ในบรรดาราชนัดดาทั้งหมด
ไม่มีใครที่เด็จย่าทรงโปรดเท่าพี่ชาย ซึ่งทูลขอองค์ท่านเป็นการส่วนพระองค์
พี่ชายเพชรยอมเสียมารยาทกระทำการอุกอาจครั้งนี้ สืบเนื่องมาจากเปลวลุกออกจากโต๊ะอาหาร
สาเหตุเป็นเพราะสนิมถูกวิจารณ์ พี่ชายเธอเก็บมาคิดหนัก เลยเลือกทูลขอพระกรุณากับเด็จย่าด้วยตัวเอง
สนิมจึงได้รับโอกาสเข้าเฝ้า ร่วมโต๊ะเสวยตามที่เห็น เปลวเอ่ยมาแบบนี้พี่รู้สึกสบายใจ
อย่างน้อยเปลวก็ได้รู้พี่สองคนไม่มีความคิดแบ่งชนชั้น เราต่างเติบโตร่ำเรียนอยู่อังกฤษ
เรื่องเหล่านี้ถึงจะมีการไว้ตัวถือยศศักดิ์อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่เห็นหัวใคร
เพียงแต่ทุกที่ล้วนมีธรรมเนียมปฏิบัติซึ่งไม่ควรมองข้าม พี่พูดแบบนี้เปลวรู้ใช่ไหม
ว่าไม่มีใครรังเกียจหนิมเลย ขอแค่บางมุมบางโอกาสต้องทำความเข้าใจ
ควรคำนึงถึงความเหมาะสมก่อนเป็นอันดับแรก เข้าใจใช่ไหมคะ”
เหตุผลที่คุณหญิงมุกเธอพูดมายืดยาว เปลวรู้และเข้าใจดิบดีแล้ว จึงยกมือไหว้ขอบคุณไปก่อนหน้านี้
และตั้งใจเอาไว้จะไม่สร้างปัญหาโดยเอาเรื่องนี้มาเป็นภาระ ให้กับสองพี่น้องอีกเป็นอันขาด
เพราะเรื่องบางเรื่องไม่ได้ขึ้นอยู่แค่ว่าคนเราต่างเท่าเทียมนำมาตัดสิน
แต่มันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติซึ่งยึดถือความเหมาะสมมาเป็นที่ตั้ง
ประเด็นนี้เปลวจึงรู้สึกผิดที่เป็นคนสร้างภาระให้คุณชายเพชร
โดยที่อีกฝ่ายไม่เคยปริปากตำหนิติเตียน หรือทำให้เปลวไม่พอใจแต่อย่างใด
ถ้าไม่เป็นเพราะเปลวรับรู้ด้วยตัวเองในวันนี้แล้ว สัมผัสพระเมตตาจากเด็จย่าท่านมาล่ะก็ คงไม่เข้าใจได้ถ่องแท้
“เข้าใจครับ ขอโทษครับ..ที่ทำให้พี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุกพลอยลำบากใจ
ไปกับเรื่องของพวกผมด้วย” เปลวยกมือไหว้อีกครั้ง
“อย่าคิดแบบนั้น..คิดมากเดี๋ยวนอนไม่หลับ” คุณชายยิ้มอบอุ่นมีทอดเสียงอ่อนโยนให้อีก
เมื่อเห็นแววตาสำนึกผิดของเปลวก็เกิดรู้สึกสงสารไม่คิดตอกย้ำซ้ำเติมอะไร
บางครั้งเปลวก็ต้องเรียนรู้ทำความเข้าใจเอาเอง เหตุการณ์วันนี้ถือเป็นบทเรียนที่ดี
จากนี้ไปชายเปลวผู้ที่เข้ามาเป็นสมาชิกของวังมณีรมย์
ในฐานะหม่อมราชวงศ์จักต้องได้เรียนรู้อะไรอีกมากมาย
เมื่อเปิดรับสถานะนี้ติดตัวไปตลอดชีวิต ก็ต้องยอมรับความจริงได้ด้วย
“ถ้าหากเปลวนอนไม่หลับ พี่ชายช่วยทำให้เปลวหลับได้ไหมครับ”
คุณชายเพชรเลิกคิ้วสูงดูไม่เข้าใจคำพูดของเปลว
ส่วนหญิงมุกถึงกับมโนไปไกลอมยิ้มกรุ้มกริ่ม หลังฟังคำพูดของเปลวจบประโยค
“ให้พี่ช่วยยังไงครับ” คุณชายถามไปตรงๆ
แถมยังจ้องตาคมไม่ละไปจากรูปหน้างามที่กำลังยิ้มเชิน แต่ตอบคำถามคุณชายกลับมาว่า
“ช่วยเป่าแซกเป็นเพื่อนเปลว เรามาซ้อมเพลงใกล้รุ่งกัน”
คุณชายยิ้มหล่อจนเห็นฟันสวย เปลวถึงกับเขินหน้าแดงที่เอ่ยขอร้องประมุขวังมาบรรเลงดนตรีด้วย
เพราะตั้งใจโชว์ในงานเลี้ยงซึ่งจะมีขึ้นตามกำหนดการในอาทิตย์หน้าที่จะมาถึง..เหลือเวลาอีกไม่กี่วันแล้ว
“ได้สิครับ ขอเวลาพี่อาบน้ำทำธุระส่วนตัว เดี๋ยวเจอที่ห้องดนตรี” คุณชายหัวเราะเสียงทุ้มในคอ
พร้อมยิ้มหล่อทำเปลวเขินแทบกัดลิ้นตายซ้า ยอมใจกล้าเป็นคนชวนพี่ชายเพชรก่อน
มองปกติเหมือนไม่มีอะไรแค่ชวนกันมาซ้อมเพลง แต่สำหรับคนที่มีใจซ่อนอยู่
ดูเหมือนเชื้อเชิญเขาแปลกๆ ซึ่งเปลวไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน
พานกลัวถูกมองในแง่นั้น เลยเกิดอาการทั้งเขินทั้งอายกล้าๆ กลัวๆ ขึ้นมาเฉย
“ถ้างั้นพี่มุกขอตัวนะคะ ขอสะสางงานส่วนตัวหน่อย คงไม่มีเวลามาร่วมรับฟังดนตรีอันไพเราะด้วย
ขอตัวนะจ๊ะเปลว” พูดจบเธอรีบโบกมือ ปลีกตัวออกมาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ในหัวคิดวางแผนให้สองหนุ่มใช้เวลาร่วมกันเพียงลำพัง สร้างบรรยากาศสุดโรแมนติก
โดยบรรเลงเพลงไพเราะด้วยกันเหมือนคืนนั้น แค่คิดหญิงมุกก็ฟินไปแล้วเรียบร้อย
อย่างน้อยพี่ชายเพชรก็ไม่ปฏิเสธ แค่นี้ก็พอมีหวังให้ลุ้นให้เชียร์
เท่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำให้พี่ชายเพชรเอ็นดู ให้ความใกล้ชิดสนิทสนมเกินพอดีแบบนี้ได้เลยสักคน
>
>
“อ้าว! มาแล้วคุณนิลสุดหล่อ ถ้าเพื่อนไม่ตามคุณก็คงไม่มา
ต้องมีการปรับกันหน่อย เห็นด้วยไหมพวกเรา”
“เห็นด้วยปรับเลยปรับ หมดแก้วนะครับคุณนิล”
เสียงเพื่อนเซ็งแซ่ สนิมยืนหลบอยู่ข้างหลัง
เป็นเหมือนอากาศธาตุไม่มีใครสังเกต มีหนิมมากับคุณนิลด้วย
“คุณตามผมมาเพราะเรื่องนี้หรือครับคุณสกรณ์ นึกว่าเซอร์ไพรส์อะไรพิเศษเสียอีก
พวกคุณทั้งหลายอย่าหวังมอมผม วันนี้ผมยินดีดื่มด้วย แต่คงอยู่ได้ไม่นานนะครับ”
คุณนิลรับแก้วมาถือในมือ ซึ่งหนุ่มหน้าตาดีแต่งตัวภูมิฐานส่งให้ เขาชื่อคุณสกรณ์
บรรดาเพื่อนคุณนิลล้วนแต่หน้าตาดีดูภูมิฐานแทบทุกคน จากที่เห็น 5 คน
นั่งที่วีไอพีภายในสถานบันเทิงชื่อดังของลูกท่านหลานเธอ..เซเลบไฮโซนักเที่ยวราตรีเขาเป็นสมาชิก
เพราะที่แห่งนี้ปราศจากนักข่าว โดยเฉพาะคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้ายิ่งไม่ได้เข้า
“อ้าวน้อง..รออะไรครับ” เพื่อนคุณนิลหนึ่งในนั้นสังเกตเห็นสนิมที่ยืนอยู่หลังคุณนิล
ไม่มีทีท่าจะไปทางไหน จึงเอ่ยปากถาม สนิมได้แต่อึกอักไม่รู้ควรพูดยังไง คุณนิลเป็นคนไข้ข้อข้องใจเสียเอง
“น้องคนนี้มากับผม” ปรากฎการณ์เงียบเกิดขึ้นไม่ต้องนัด
ทุกคนพร้อมใจหุบปากนิ่ง หันมาจ้องสำรวจสนิมเป็นจุดเดียว
“อะแฮ่มๆๆ..น้องเขาชื่อหนิม ทักทายเพื่อนพี่หน่อยสิครับ..หนิม”
คุณนิลกระแอม ไม่เสียเวลานานรีบแนะนำต่อเนื่องทันที
สายตาแต่ละคนล้วนมีคำถาม แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยอะไร
สนิมยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อมพอรู้มารยาทอยู่มากเช่นกัน ดูจากวัยแล้วทุกคนแก่กว่าสนิมทั้งสิ้น
“ครับๆ...นั่งสิครับ..น้องหนิม” คุณสกรณ์เป็นคนรับไหว้ก่อนพวก
คนที่เหลือค่อยรับไหว้ตาม สนิมรู้สึกอึดอัดกับสายตาเหล่านั้นเหมือนหลงมาอยู่ผิดที่ผิดทาง
ตอนแรกจะขอรออยู่ในรถคุณนิลก็บังคับให้ตามมาด้วยจึงตกอยู่ในบรรยากาศที่เห็น
เสียงเพลงแม้จะฟังสบายๆ แถมภายในร้านก็โอ่อ่าหรูหราสมฐานะของนักเที่ยว
แต่ไม่เหมาะกับสนิมพอมองตัวเองก็รู้ว่าแปลกแยกจากคนพวกนี้ลิบลับ
“น้องหนิมดื่มอะไรดีครับ” คุณสกรณ์ยังคงรับหน้าที่เทคแคร์
“น้ำเปล่าพอครับ” สนิมบอกตามที่คิด
ไม่ได้นึกอยากดื่มอะไรเลย ในหัวมัวพะวงอยากกลับวังมณีรมย์เท่านั้น
“น้ำเปล่า” การทวนถามของคุณสกรณ์ ไม่ได้เป็นเรื่องประหลาดในสายตาเพื่อนของเขา
แต่ละคนมีเครื่องดื่มราคาแพงสีสวยในแก้วคริสตัลซึ่งดีไซน์สวยหรู
ในขณะคำตอบของสนิมต่างหาก..ที่ดูแปลกหูในที่นี้
“ครับ..ผมขอน้ำเปล่าแก้วเดียวพอครับ” คุณสกรณ์ยิ้มแหยค่อยพยักหน้าให้บริกรหนุ่มหล่อแต่งตัวมีมาด
กลับดูดีกว่าสนิมเสียอีก อีกฝ่ายก็ค้อมหัวรับอย่างรู้หน้าที่ ก่อนจะรินน้ำเปล่าใส่แก้วมาวางให้ด้านหน้าสนิม
หนิมนั่งตัวเกร็งอยู่ข้างคุณนิลที่ไม่ได้พูดอะไร แค่แนะนำสั้นๆ ว่าสนิมมาด้วยก็เท่านั้น
แม้จะมีสายตาตั้งคำถามขอข้อมูลเพิ่ม คุณนิลก็แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ตีมึนหน้าตาย
สร้างความขัดอกขัดใจให้บรรดาผองเพื่อนสนใจอยากรู้เป็นพิเศษ ในที่นี้ต่างเป็นเก้ง กวาง เอาง่ายๆ เป็นเกย์ชั้นสูง
ต่างก็รับรู้รสนิยมคุณนิลเป็นอย่างดี คบหากันมานาน ที่ผ่านมาไม่เคยเห็นคุณนิลควงใครที่ดูไม่มีออร่าหน้าบ้าน
แสนธรรมดาไร้ความโดดเด่นหาจุดน่าสนใจไม่เจอเช่นสนิมมาก่อน ย่อมสร้างความกังขาให้คุณทั้งหลาย
มีคำถามที่ยังไม่ได้ความกระจ่างเกี่ยวกับสถานะของหนิม และก็ไม่มีใครคิดจะปล่อยผ่าน
เริ่มจากคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามติดกับคุณสกรณ์
“น้องหนิม มากับคุณนิลได้ยังไงครับ”
เมื่อเห็นว่ารอให้คุณนิลเป็นผู้แจงรายละเอียดดูท่าจะรอเก้อ เขาก็ยิงคำสัมภาษณ์เสียเอง
“สนใจอะไรครับคุณอนิรุทธ์ ที่น้องมากับผม” คุณนิลชิงขัดขึ้นมาเสียก่อน
ทำเอาแต่ละคนบุ้ยปากไปตามกัน เพราะโดนสกัดดักทางฉับพลัน
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ผมรู้ครับว่าน้องมากับคุณนิล จะไม่แนะนำพวกเราเลยเชียวหรือ
อย่างน้อยน้องมากับคุณนิลยังไง รู้จักกันที่ไหนก็น่าจะให้ข้อมูลบ้างนะครับ
เท่าที่ผ่านมาผมไม่เห็นคุณจะปิดบังอะไรนี่ครับ
ยินดีพรีเซ้นท์แถมเรซูเม่ให้พวกผมกลับเอาไปอ่านกันต่อด้วยซ้ำ แต่คนนี้แปลกนะครับ หรือว่า...??”
“อย่าคิดเยอะคุณอนิรุทธ์ น้องเขาแค่คนรู้จักอยู่วังเดียวกับผมครับ
จำบัตรเชิญที่ผมให้พวกคุณได้ไหม วังมณีรมย์จะจัดงานเลี้ยงเพื่อต้อนรับ
หม่อมราชวงศ์ทองเปลว มณีรมย์ ที่จะมีในอาทิตย์หน้า น้องหนิมเป็นเพื่อนสนิทคุณชายทองเปลว
บังเอิญติดรถมากับผมด้วย คุณเล่นโทรตามนี่ครับ ผมจำต้องลากน้องเขามาด้วยเสียเลย
ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น..โอเคนะ” คำตอบของคุณนิล ทำเอาแต่ละคนส่ายหน้าหลังหมดสนุก
เมื่อรู้ว่าสนิมไม่ได้มีอะไรน่าสนใจอีกต่อไป จากที่คิดจะไถ่ถามชาติกำเนิดไปถึงวงศ์ตระกูล
ตอนนี้เลยกลายเป็นไร้ความสนใจไม่อยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง
กระทั่งไม่เหมาะที่จะร่วมโต๊ะกับพวกเขาด้วยซ้ำ เพราะบางคนต่อให้ไม่พูดออกมาตรงๆ
ก็ส่งสายตาเมินอย่างเห็นได้ชัดกันเลยทีเดียว จะโทษก็ไม่ได้เพราะคนเหล่านี้ล้วนเป็นลูกท่านหลานเธอ
มียศฐาบรรดาศักดิ์ทั้งสิ้น ไม่ผิดที่จะคบค้าสมาคมบุคคลซึ่งอยู่ชนชั้นเดียวกัน แต่สนิมไม่เข้าข่ายที่ว่าเลย
การสนทนาที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เป็นเรื่องที่สนิมไม่เข้าใจซ้ำไม่มีความรู้ในเรื่องเหล่านี้แม้แต่น้อย
เนื้อหารายละเอียดที่พวกเขานำมาพูดคุยล้วนอยู่นอกเหนือจากชีวิตประจำวันของสนิมแทบทั้งสิ้น
เรื่องต่างประเทศสถานที่ท่องเที่ยว เพลงสากล ของแบรนด์เนม คอลเลกชั่นใหม่
แต่ละอย่างที่พวกเขาหยิบยกมาคุย สนิมได้แต่นั่งเป็นใบ้ในหัวนึกภาพออกมั่งไม่ออกมั่ง
เหมือนไร้ตัวตนทั้งที่อยู่ในกลุ่มหนุ่มหล่อทั้ง 5 กลับดูเหมือนเด็กติดตามของคุณนิล
โดยไม่ต้องมีใครมาตอกย้ำความคิดนี้แม้แต่น้อย สง่าราศีบารมีล้วนไม่บังเกิด
ในขณะคนเหล่านี้เครื่องประดับของบุรุษราคาเจ็ดหลักอัพ ต้องมีติดนิ้วติดข้อมือคนละนิดคนละหน่อย
ล้อแสงไฟวูบๆ วาบๆ ไม่แปลกที่ออร่าจากประกายเหล่านี้จะทำให้สนิม
กลายเป็นเหมือนสนิมที่เกาะกินเหล็กสมกับชื่ออย่างไม่ต้องสงสัย มีหรือจะโดดเด่นในหมู่เพชรน้ำงาม
“หวัดดีครับ..คุณนิล” เสียงนุ่มที่ทักขึ้น ทำให้การสนทนายุติลงครู่
ผู้มาใหม่หน้าตาขาวใสดูหล่อวิ้งค์ๆ แม้เทียบไม่ติดหากนำไปเปรียบเปลวแต่ในเวลานี้
คนๆ นี้ก็ดูขาวโอโม่เด่นไม่น้อยเชียวล่ะ เจาะจงที่จะทักคุณนิล
พร้อมรอยยิ้มที่สนิมดูแล้วสัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยและสนิทสนมเป็นพิเศษ
“อ้าว..คุณเอก มาได้ยังไงนั่งสิครับ” คุณสกรณ์กุลีกุจอ
ขยับที่ทางเพื่อให้ผู้มาใหม่ได้ร่วมโต๊ะ นั่นก็คือการถอยตัวออกจากโซฟาหรูเบาะนุ่ม
โดยจงใจเว้นที่ว่างทางฝั่งขวามือของคุณนิล ให้ผู้มาใหม่ได้เข้าไปนั่งตรงนั้น
กลายเป็นสนิมที่นั่งทางฝั่งซ้ายติดกับคุณนิล ต้องพลอยขยับเพื่อให้คุณนิลได้ขยับเปิดช่องว่างให้ลงตัว
จนสนิมถอยร่นแทบหมิ่นตกขอบโซฟาแล้วล่ะ
“เบียดหน่อยนะครับ ความจริงโซนนี้นั่งไม่เกิน 7 กำลังดี แต่วันนี้คุณนิลมีผู้ติดตามมาด้วย
กลายเป็น 8 ต้องเบียดกันเล็กน้อย อบอุ่นดีครับ” คุณสกรณ์เป็นคนออกตัว คำพูดดูไม่มีอะไร
แต่สำหรับสนิมที่คิดเยอะรู้สึกเหมือนตนเองเป็นส่วนเกิน โดยเฉพาะประโยค ‘ผู้ติดตาม’ ไม่ต่างคนรับใช้
สนิมอึดอัดกดดันตีกันในหัวไปหมด ใจอยากลุกหนีออกไปให้พ้นๆ ตั้งแต่ไม่ได้มีส่วนร่วม
แต่ยังรักษามารยาท ไม่อยากให้ถูกมองไร้การอบรมจะเสียไปถึงเปลว
สำคัญวันนี้เพิ่งได้รับพระกรุณาจากหม่อมเจ้าธิฆัมพรมา
จะทำให้เสียไปถึงพระองค์ท่านไม่ได้ จำต้องทนแบกรับความรู้สึกอยู่เวลานี้
ถือเป็นความอดทนทางภาวะอารมณ์ ที่สนิมถูกกดดันหนักหน่วงซึ่งเกิดขึ้นในชีวิตครั้งหนึ่งก็ว่าได้
เมื่อรู้สึกด้อยค่าหลงมาในกลุ่มคนมีชนชั้นเปี่ยมด้วยฐานันดรศักดิ์ เรียกตามภาษาชาวบ้านว่า
พวกผู้รากมากดีมีสกุล สนิมอยากจะหายตัวออกไปจากตรงนี้สุดๆ แต่ก็ติดปัญหาที่ว่า
คุณนิลเองยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับให้เห็นสักนิด คาดว่าคงจะอีกนานหลังผู้มาใหม่เข้านั่งเบียดชิดแนบสนิท
สัญชาตญาณบางอย่างบอกกับสนิมว่า ระหว่างเขาสองคนไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมกลุ่มหรือคนรู้จักธรรมดาทั่วไป
ดูมีอะไรลึกซึ้งมากไปกว่าที่เห็น สายตาที่คุณเอกใช้มองคุณนิลมันสื่อให้เห็นชัดเจนต่างหาก
“ผมขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะครับ” สนิมทนไม่ไหวแล้ว
นึกหาวิธีออกจากบรรยากาศตรงนี้ จึงเลือกบอกกับคุณนิลเสียงไม่ดังนัก
“เอาสิ” คุณนิลแค่หันมาพยักหน้ารับรู้ ขานรับสั้นๆ
ก่อนจะหันไปพูดคุยยิ้มหัวเราะกับพวกเพื่อน เรื่องของสนิมดูไม่ให้ความสำคัญอะไรเลย
กลับสนใจคุยสิ่งที่ค้างไว้ กระทั่งหางตายังไม่มีแลตอนสนิมลุกเดินออกมา
ตั้งหน้าตั้งตาคุยกับคุณเอกเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย สนิมจึงเลี่ยงลุกมาเงียบๆ
เป้าหมายคือห้องน้ำตามที่บอก ใช้เวลาเล็กน้อยแต่ไม่คิดจะกลับเข้าไปนั่งที่โต๊ะอีก
จึงตั้งใจเดินออกมายังโซนด้านนอกที่จัดไว้ให้ลูกค้าใช้นั่งพักผ่อน ไม่ต้องได้ยินเสียงเพลง
กะขอหลบมานั่งอยู่ตรงนี้ไปก่อน เข้าไปก็คงไม่มีส่วนร่วมกับพวกเขาอยู่ดี
พานรู้สึกอึดอัดกดดันเปล่าๆ นอกจากไม่สนุกแล้วยังไม่อยากอยู่ตรงนั้นด้วย กลายเป็นคนหายใจไม่สะดวก
สนิมพยายามโทรติดต่อเปลว แต่เพื่อนรักก็ไม่รับสาย เป็นไปได้ว่าเปลวไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
หรือโทรศัพท์ไม่ได้อยู่ใกล้ตัว ถ้าเปลวเห็นเบอร์ที่โชว์หน้าจอเป็นชื่อสนิม
ไม่มีหรอกที่เปลวจะไม่รับสาย แต่โทรหลายครั้งเปลวไม่มีทีท่ารับสาย
เดาว่าเปลวนอนไปก่อนแล้วก็ไม่น่าใช่ นี่เพิ่งสามทุ่ม สนิมยังไม่กลับวังเลยเปลวไม่น่าจะนอนเร็ว
สนิมข้องใจทำไมเปลวไม่ตาม ในเมื่อสนิมยังกลับไม่ถึงวัง ตรงนี้แอบรู้สึกน้อยใจพอสมควร
ก่อนจะนึกไปในทางที่ดีว่า เปลวคงรู้สนิมมากับคุณนิล อีกฝ่ายอาจติดต่อบอกคนทางนั้น
จึงไม่มีใครโทรถามสนิม เหตุผลนี้ฟังขึ้นที่สุด น่าจะเป็นแบบนี้ทุกคนถึงได้เงียบหายกันไปหมด..
ไม่เว้นกระทั่งคุณชายเพชรกับคุณหญิงมุกเธอก็ด้วย
ในขณะที่สนิมคิดสะระตะอยู่ในสถานท่องราตรีของคนชั้นสูงนั้น
ทางวังมณีรมย์กลับอบอวลไปด้วยความสุข ที่เกิดขึ้นภายในห้องซ้อมดนตรี
เสียงแซกโซโฟนดังรับกับเสียงขิม ผสมผสานระหว่างแข็งแกร่งมีน้ำหนักให้อ่อนนุ่มผ่อนคลายด้วยเสียงขิม
ในบทเพลงเดียวกันคือใกล้รุ่ง นอกจากการบรรเลงที่เกิดจากอารมย์สุนทรีของคุณชายเพชรและเปลวแล้ว
ยังเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความโรแมนติก เมื่อสายตาสองคู่มักลอบประสานกันอยู่เป็นระยะ
ทุกช่วงของการส่งท่อนโน้ตให้กันและกัน และทุกครั้งอีกเช่นกันที่เปลวจะเป็นฝ่ายหลุบหลบ
มองสายขิมด้วยอาการขวยเขิน แม้จะพยายามเก็บไม่ให้มีพิรุธ แต่ใบหน้าขาวสวยก็แดงซ่านให้เห็นริ้วฝาดชัดเจน
คุณชายรับรู้ได้ตลอดว่าผู้ร่วมบรรเลงเพลงพระราชนิพนธ์ด้วยกันในขณะนี้
รู้สึกอย่างไรกับสายตาที่จ้องมองของตนเอง ใบหน้าหล่อเพียงแค่อมยิ้มเล็กน้อย
ไม่ได้ออกอาการให้เปลวจับสังเกต หรือคาดเดาความรู้สึกที่เก็บงำอยู่ในใจเลยแม้แต่น้อย
เพียงแค่ประมุขวังสุดหล่อร่วมซ้อมดนตรีในเพลงที่จะใช้โชว์วันงานจัดเลี้ยงด้วย
เปลวก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างอธิบายไม่ถูกไปแล้วเช่นกัน ความอ่อนโยน ความเป็นสุภาพบุรุษ
ตลอดจนการวางตัวที่คุณชายปฏิบัติกับเปลวนั้น นับวันยิ่งสะสมพอกพูนให้หัวใจดวงน้อย
ขยับเปิดอ้ารับความงอกงามของต้นรักที่ถือกำเนิดหยั่งรากลงไปเรียบร้อย
เสียงเพลงแผ่วหวานอ้อยอิ่งทิ้งท้าย ก่อนจะเบาบางสลายหายไปกับความเงียบในที่สุด
เปลวกระพือขนตางอนช้อนตาขึ้นมองคนที่ยืนอยุ่ไม่ห่างด้วยบุคลิกองอาจสง่างาม
สายเชือกแซกโซโฟนยังพันรอบลำคอแกร่ง ในมือแข็งแรงถือเครื่องเป่าอย่างเท่
สายตาสองคู่ประสานกันอีกครั้ง โดยยังไม่มีใครที่คิดจะเอ่ยปาก ต่างจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย
เปลวเองในเวลานี้กลับไม่อาจถอนสายตาเบือนหนีได้ เหมือนกำลังถูกลูกตาคมเข้มสะกดตรึง
ให้จ้องดิ่งลงในหุบเหวที่ยากจะหยั่งถึงก้นด้วยซ้ำ
ความเงียบปกคลุมรายล้อมรอบกายพวกเขาพักใหญ่เลยทีเดียว
ก่อนจะเป็นคุณชายที่ยอมถอนสายตาคลายมนต์สะกด
ให้เปลวได้คืนสติกลับมาอยู่กับตัวเองอีกครั้ง ใบหน้าสวยแดงเรื่ออยู่เป็นทุน
ถึงกับแดงสุกไปแล้วตอนนี้เมื่อรู้ว่าได้จ้องตาคุณชายเป็นนานสองนาน
ป่านนี้ความในใจที่ซุกซ่อนเอาไว้คงเผยออกไปให้เขารู้จนหมดเปลือกแล้วกระมัง
“เออ..นี่ก็สามทุ่มกว่าจะสี่ทุ่มแล้ว ทำไมหนิมยังไม่กลับอีกครับ”
เปลวดึงเรื่องของสนิมมาเป็นหัวข้อสนทนา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าจนป่านนี้สนิมยังไม่กลับวังมาเลย
“ถ้างั้นเปลวขึ้นไปนอนก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่โทรตามนิลเองนะครับ”
“ให้เปลวนอนโดยที่ยังไม่รู้หนิมเป็นยังไง เปลวนอนไม่หลับหรอกครับพี่ชาย
ขอเปลวรู้ข่าวหนิมก่อนได้ไหมครับ” นี่จึงกลายเป็นหัวข้อที่ทำให้ทั้งสองคนสามารถสนทนากันได้ต่อเนื่อง
หากไม่มีเรื่องสนิมก็คงนึกคำพูดมาคุยกันในสภาวะแบบนี้ไม่ได้แน่
เผลอๆ จะเป็นเปลวเองนั่นแหละที่เขินจนไม่รู้จะวางสีหน้าวางท่าทางยังไง
“เอาแบบนี้ดีกว่าครับ พี่โทรสอบถามนิลเรียบร้อย เดี๋ยวพี่โทรเข้าห้องไปบอกเปลวก็แล้วกันนะครับ
นี่ก็ดึกแล้วพี่ว่าเปลวขึ้นห้องเถอะหนิมคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก ตกลงตามนี่นะครับ”
เสียงทุ่มนุ่มฟังอ่อนโยนนั้น มีอำนาจเพียงพอที่เปลวจะไม่ค้านหรือรั้นตอบ จึงได้แต่ขานรับกลับไป
“ครับ” คุณชายยิ้มละมุนให้หนุ่มหน้าสวย มุมนี้เปลวน่ารักหัวอ่อนในสายตาราชนิกุลประมุขวังมณีรมย์
หรือมีเพียงหม่อมราชวงศ์เพชรรัตน์ที่ทำให้คุณชายเปลวเชื่อฟังได้แบบนี้หนอ
ไม่ว่าจะพูดหรือแนะนำสิ่งใดไปก็มักได้รับความร่วมมือจากเปลวด้วยดีเสมอมา
นับตั้งแต่เปลวรู้ว่าผู้ที่เดินเข้ามาในชีวิตให้ได้รู้จักในฐานะเครือญาติสกุลเดียวกัน
มีแต่ความประสงค์ดีมาให้ล้วนๆ ไม่เคยแสดงสิ่งใดเป็นการเรียกร้องหรือตอกย้ำ
ถึงบุญคุณให้รู้สึกขุ่นเคืองแม้แต่น้อย ทั้งหญิงมุกก็ไม่แตกต่าง เพียงแต่ประมุขวังคนพี่สิ
ที่เปลวไม่อาจห้ามหัวใจไม่ให้เต้นผิดจังหวะเสียทุกครั้ง เมื่อได้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดใช้เวลาร่วมกันตามลำพัง
หรือกระทั่งได้พูดคุยเห็นหน้าก็เป็นแล้ว
>
>
“มานั่งทำอะไรตรงนี้” เสียงห้วนกึ่งดุนิดๆ ดังข้างหลังเหนือศีรษะจนสนิมถึงกับเผลอสะดุ้งไปทีเดียว
ก่อนจะเงยกลับไปดูเห็นใบหน้าหล่อติดไปทางบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์ของคนถาม
“คุณนิล” เผลอเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงแผ่ว ไม่กล้าเอ่ยดังเพราะข้างกายสูงใหญ่เจ้าของชื่อ
มีคุณเอกยืนเคียงข้าง ถึงได้เห็นความแตกต่างของสรีระคนหน้าขาวว่าตัวเล็กกว่าคุณนิลอยู่มากทีเดียว
ความสูงน่าจะไล่เลี่ยกับสนิมด้วยซ้ำ เพียงแต่อีกฝ่ายดูดีภูมิฐาน
ตั้งแต่ผิวพรรณเสื้อผ้าหน้าผมมาครบสมแล้วที่เป็นคนชั้นสูงในวงสังคม
“ก็ฉันนะสิ หายไปไหนตั้งนาน ตามหาให้วุ่นนึกว่าตกส้วมเสียอีก”
คำพูดกึ่งประชดแดกดัน ถ้าเป็นที่วังล่ะก็สนิมคงได้ย้อนไม่ยอมหุบปากแน่
แต่ต่อหน้าคุณเอก แถมยังมีนักเที่ยวอีกบางส่วนที่เริ่มมองมาทางนี้
ทำให้ไม่คิดจะตีฝีปากตอบกลับตามที่คิดไว้ในหัว
“คุณนิลไปว่าน้องเขาแบบนั้นไม่สุภาพเลยนะครับ ถึงน้องเขาจะหน้าตาดูไม่ฉลาดเท่าไหร่
แต่ก็คงไม่พลาดพลั้งตกส้วมให้กลายเป็นข่าวจนเสียภาพลักษณ์คนของวังมณีรมย์หรอกมั้งครับ”
ฟังแรกๆ นึกว่าจะช่วยพูด แต่ประโยคหลังสนิมไม่โง่ถึงกับฟังไม่ออกว่าโดนหลอกด่า
เหมือนกำลังถูกตบหน้าด้วยภาษาผู้ดีเข้าจังๆ ความอดทนอดกลั้น
ความน้อยเนื้อต่ำใจที่ตีตื้นจนจุกแน่นลำคอ ทำให้ไม่สามารถที่จะสาดคำพูดออกมาตีโต้ใครได้เลย
จึงได้แต่ยืนจ้องคนทั้งคู่ด้วยสายตาตัดพ้อ เพราะไม่มีอาวุธอะไรไปสู้รบกับพวกเขา
สนิมไม่เก่งการใช้วาจาเชือดเฉือนเหมือนเปลว ยิ่งไม่ถนัดการใช้กำลังเข้าห้ำหั่น
บุคลิกภาพนอกอาจจะดูกร้านโลก แต่ใครจะรู้สนิมนั้นไม่ใช่พวกชอบใช้กำลัง
หรือถนัดตีฝีปากด่าตอบกับใคร ถ้าให้เถียงเพื่อเอาชนะในลักษณะโหวกเหวกโวยวายก็พอได้อยู่
แต่ให้ดัดจริตสำบัดสำนวนตีหน้าซื่อพูดจาหลอกด่าแบบนี้สนิมยอมแพ้ไม่ต้องรอให้เคาะระฆังด้วยซ้ำ
“ขอโทษครับ ที่ทำให้วุ่นวาย คุณนิลมีอะไรกับผมครับ” ในที่สุดสิ่งที่ทำให้ก็คือการขอโทษ
ทั้งที่ยังมองหาความผิดอะไรที่ต้องไปขอโทษไม่เจอด้วยซ้ำแต่ก็ยังดีกว่ายืนบื้อไม่พูดไม่จา เขาจะยิ่งว่าโง่เข้าไปใหญ่
“พี่ชายเพชรโทรตามแล้ว กลับสิ” คุณนิลจากที่อารมณ์เดือดปุดๆ ก็เริ่มเย็นลงทันที
หลังเห็นแววตาเศร้าของสนิมที่จ้องมอง ไม่มีท่าทีอวดเก่งปากกล้าตีฝีปากโต้เถียง
เหมือนเช้าที่ปั่นจักรยานให้ซ้อนท้าย ทั้งที่แอบโดนคุณเอกหลอกด่าก็ยังนิ่ง
ผิดวิสัยที่คุณนิลคาดไว้จนนึกไม่ถึงเช่นกัน จึงได้ไม่คิดเอาความที่อีกฝ่ายขอตัวเข้าห้องน้ำ
แล้วหายหัวไม่กลับโต๊ะ เดินตามหาจนทั่วทั้งร้าน ก่อนจะมาเจอนั่งจุมปุ๊กอยู่ในโซนนี้
ไม่ให้โมโหได้ยังไงในเมื่อหายไปแบบนี้เกือบครึ่งชั่วโมงที่พะวักพะวงว่าหายไปไหน
ทีแรกก็หาแถวห้องน้ำตามที่อีกฝ่ายบอกขอมาทำธุระ ไม่เห็นแม้แต่เงาก็ได้แต่เดินเลียบๆ เคียงๆ
ไปตามโซนต่างๆ จนโดนสายตากะลิ้มกะเหลี่ยของพวกนักล่า ซึ่งไม่ใช่วิสัยของคุณนิล
จะชอบให้คนมาจ้องมาแทะโลม อารมณ์จึงเดือดปุดๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะศักดิ์ศรีศักดินาค้ำคออยู่
แสดงออกมากไม่งามแน่ ได้แต่สะกดกลั้นความไม่พอใจเอาไว้ กลับไปที่โต๊ะก็ยังไม่เห็นหัว
ว่าจะกลับเพื่อนฝูงพลอยหมดสนุก แถมกระเซ้าเหย้าแหย่กันอีกว่าแค่เด็กในวัง
ทำไมระดับคุณนิลต้องตามหาให้ควั่ก จะไม่ตามเลยถ้าบังเอิญว่าไอ้เด็กในวังคนที่ว่า
ดันเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทของชายเปลว ผู้ที่พอจะรู้ฉายาฟาดฟันวาจา
ถึงขั้นหม่อมแม่กับพี่มรกตหงายเงิบมาแล้ว ที่ดันไปดูถูกเพื่อนรักเขาเข้า
ที่สำคัญพี่ชายเพชรโทรเข้ามา ร้อยวันพันปีมีหรือพี่ชายเพชรจะโทรมาหา
เพียงประโยคสั้นๆ ‘พาสนิมกลับวังได้แล้ว ให้เวลาสามสิบนาที’
โดยไม่รอฟังว่าคุณนิลจะเอ่ยอะไรก็ตัดสายไป เหมือนจงใจให้เป็นประโยคคำสั่ง
มากกว่าจะเป็นประโยคบอกเล่าทั่วไป นี่กว่าจะเดินออกมาเจอก็ผ่านไปแล้วสิบนาที
เหลือแค่ยี่สิบนาทีไม่ต้องเหยียบไมล์จมปานเหาะเชียวเหรอ
ถึงจะไปภายในเวลาที่พี่ชายเพชรกำหนด ถามว่าทำไมต้องแคร์คำพูดของพี่ชายเพชรด้วยเล่า
จะไม่แคร์ได้เยี่ยงไรในเมื่อทุกวันนี้ทุกอย่างอยู่ภายใต้การดูแลของประมุขวังคนนี้
เห็นนิ่งๆ ดูอบอุ่นอ่อนโยนแต่เอาจริงแล้วพี่ชายคือคนประเภทคำไหนคำนั้น
บทจะโหดขึ้นมาล่ะก็ ไม่ต้องพูดถึงกันเชียวล่ะ พี่ท่านม้วนเดียวจบฟันธงทันที
คุณนิลยังไม่อยากถูกตัดสิทธิ์ในหลายเรื่อง ขืนโดนทัณฑ์บนล่ะก็
ได้อาศัยแต่เงินเดือนอาจารย์ใช้จ่ายแน่..ยุ่งล่ะทีนี้
ต่อด้านล่าง
-
- 3 -
“จะกลับเลยหรือคุณนิล ใช้ให้เด็กเรียกแท็กซี่ส่งน้องเขาก็ได้นี่ครับ
วังมณีรมย์ไม่มีใครไม่รู้จักสักหน่อย คงไม่พาไปหลงที่ไหนหรอกมั้ง
หน้าตาเป็นอาวุธออกปานนั้น ผมว่าไม่น่าเป็นห่วงมั้งครับ พวกเราจะได้สนุกต่อ”
คุณเอกที่ยืนอยู่ด้วย ต้องการจะรั้งคุณนิลให้อยู่ โดยแนะส่งสนิมขึ้นแท็กซี่กลับวังแทน
สนิมยืนจ้องคุณนิลรอฟังคำตอบ ว่าอีกฝ่ายจะเอาไง ถ้าเห็นด้วยกับวิธีของคุณเอก
สนิมสาบานในใจต่อไปจะไม่ข้องแวะพูดคุยทักทายกับคุณนิลให้เปลืองน้ำลายอีกเด็ดขาด
หากกลับแท็กซี่สนิมได้ขอตั้งแต่แรกกลับไม่ยอม ไม่งั้นคงไม่ต้องมานั่งแกร่วให้คนแถวนี้หยามหรอก
“ไม่ได้สิครับคุณเอก ผมต้องพาน้องเขากลับด้วยตัวเอง ไว้โอกาสหน้าดีกว่าครับ
วันนี้ต้องขอตัว ฝากบอกพวกข้างในด้วยผมไม่เข้าไปแล้ว ต้องรีบทำเวลาใกล้ขีดเส้นตายล่ะ
ขอตัวครับไว้คุยกันวันหลัง..ไปนะครับ” พูดจบไม่รอให้คุณเอกทักท้วงอีก
หันมาพยักหน้าส่งสัญญาณให้สนิมตามออกไปทันที ร่างสูงก้าวอาดๆ ดูรีบร้อนจนผิดสังเกต
สนิมยิ้มลาคุณเอกตามมารยาท แต่สีหน้าอีกฝ่ายดูขัดใจเห็นได้ชัด ที่ไม่สามารถรั้งคุณนิลได้
ทำไมสนิมจะดูไม่ออกคุณเอกคิดยังไงกับคุณนิล สายตาท่าทางแบบนี้ต่อให้เก็บมิดชิด
บรรดาเกย์ก็ดูกันออกล่ะ ถึงสนิมจะเป็นเกย์ยังเวอร์จิ้นก็เถอะ
ก็ไม่โง่เพราะพัทยาเกย์ใช้มารยามีอยู่เกลื่อนเมือง เห็นมานักต่อนักแล้วล่ะ
“ทีหลังไปไหนกับฉัน อย่าหายหัวแบบนี้อีก..เข้าใจไหม” พอขึ้นรถเคลื่อนออกถนน
วิ่งด้วยความเร็วสนิมคิดว่าอีกฝ่ายขับเร็วกว่าขามาเสียอีก คุณนิลก็เปิดประเด็นใหม่ขึ้นมาทันที
“คงไม่มีแล้วครับ” สนิมตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ใส่น้ำหนัก
“หมายความว่าไง ไม่มีอะไร” คุณนิลหันมาถาม สายตาดูข้องใจ
“ไม่มีก็คือไม่มีไงครับ ผมจะไม่ไปไหนกับคุณนิลอีกแล้ว
ซึ่งแปลว่าคุณนิลไม่ต้องมากังวลว่าผมจะหายหัวยังไงครับ”
สนิมตอบด้วยสีหน้าซื่อๆ ได้เวลาเอาคืนแล้ว ตอนนี้อยู่ส่วนตัวไม่มีคนนอก
ขอย้อนให้รู้สึกบ้างเถอะ ก่อนหน้าสนิมโดนมาตั้งหลายหมัด..ยังสะกดกลั้นทนฝืนเอาไว้ได้
“เริ่มปากเก่งแบบนี้ก็ตอนอยู่กับฉันสินะ บอกให้เรียกพี่ไม่ยักจำ
พวกเพื่อนฉันเลยพานคิดว่าเป็นเด็กในวัง เข้าใจหรือยังว่าฉันหวังดี
ใครเขาอยากมีน้องแบบเธอกัน เก่งก็แค่เวลาอยู่กับฉันล่ะมั้ง“
“เปล่าเก่งครับ เพราะผมไม่เก่ง ถึงโดนใครต่อใครเหยียบย่ำซ้ำเติมจนหายใจไม่สะดวก
ถึงผมจะหน้าตาดูไม่ฉลาดเท่าไหร่ แต่ก็ไม่โง่ที่จะให้ใครต่อใครเชือดเฉือนทางสายตาและถ้อยคำนี่ครับ
ผมจึงไม่คิดนั่งอยู่ที่โต๊ะ ผมคุยกับคุณนิลเพราะเห็นว่าเรารู้จักกัน ส่วนที่ไม่เรียกพี่ไม่ใช่ผมรั้น
ไม่ยอมฟังคำแนะนำของคุณหรอกนะครับ ผมรู้จักกะลาหัวตัวเองไม่กล้าอาจเอื้อมเอาตัวไปเสมอ
เป็นน้องเป็นนุ่งหม่อมหลวงนิลกาฬต่างหาก เดี๋ยวขี้กลากจะพานขึ้นหัวผมอีก
ส่วนใครจะมองผมเป็นเด็กรับใช้เป็นธุลีดินก็ช่างเขาเถอะ เขามีสิทธิ์คิดมีสิทธิ์มอง
ความจริงผมก็เป็นได้แค่นั้นไม่ใช่หรือครับ” สนิมย้อนด้วยสีหน้าเรียบเฉยก็จริง
แต่แววตากลับสั่นระริกกับทุกประโยคที่พรั่งพรูออกจากปาก ตอกย้ำความต่ำต้อยของตัวเอง
ทำไมจะดูไม่รู้ว่าพวกเขามองตัวเองยังไงหลังคุณนิลแนะนำจบ แต่จะให้นั่งเชิดคอตั้ง
ประหนึ่งไม่สนไม่แคร์สายตาคงทำไม่ได้ เพราะนั่นไม่ใช่ที่ทางให้ข้องแวะ
แค่ได้รับโอกาสเข้ามาอยู่ในวังกับเปลว ก็เกินคาดเกินฝันเหลือหลายแล้ว
จะให้อวดเก่งเบ่งบารมีถือดีทั้งที่ไม่มีดีให้ถือ เท่ากับเอาเกลือไปแลกพิมเสน
เอาทั่งไปฝนกับแท่งปูนมีหรือจะชนะ..คงได้รับสายตาชื่นชมจากคนรอบข้างหรอกนะ
เมื่อรู้คำตอบดีอยู่แล้ว จะฝืนอวดเก่งอวดดีไปเพื่ออะไร
“ทำไมเธอถึงชอบดูถูกตัวเองนัก คิดแบบนี้จะไม่ให้คนเขาดูถูกเธอได้ยังไงกัน
ขนาดตัวเธอเองยังไม่เคารพเชื่อมั่นในตัวเอง ใครเขาจะมาเห็นคุณค่าในตัวเธอเล่าห๊ะ!”
คุณนิลหันมาทำตาดุใส่ แถมอบรมสั่งสอนอีกเป็นกระบุงทีเดียว
เพราะหม่อมหลวงนิลกาฬไม่ใช่คนไม่รู้กำพืดดั้งเดิมตัวเอง ถ้าไม่ได้พระเมตตาจากเสด็จท่าน
ซึ่งเป็นท่านปู่ของคุณชายเพชรมีหรือจะได้ตำแหน่งหม่อมหลวงนำหน้าชื่อของตนกันเล่า
“ก็แล้วมันไม่จริงหรือครับ คนดีที่ไหนจะชอบดูถูกตัวเอง
ก็ผมไม่มีอะไรให้คนเขาสรรเสริญเยินยอเหมือนพวกคุณนี่ครับ
หน้าตาก็ขี้เหร่ไม่ดีเด่ให้ใครเขาพิสมัยรักใคร่นิ ชาติตระกูลก็ไม่ยิ่งใหญ่ให้คนเขามายกย่องนับถือ
การศึกษาฐานะผมมีอะไรเทียบพวกคุณได้ล่ะ คุณเองก็เหมือนกันทำเป็นพูดให้กำลังใจ
ทั้งที่ความจริงสายตาคุณ ก็มองผมไม่ต่างกับพวกเขาหรอก”
สนิมเหลืออดตะโกนคอตั้ง หันไปแหกปากใส่ข้างหูคนที่กล้าดีมาสั่งสอนฉอดๆ
ด้วยอารมณ์ซึ่งสะสมเก็บกดตั้งแต่ที่ผับ แต่กลับกวนตะกอนที่พยายามให้มันตกผลึก ขุ่นขึ้นมาอีกจนได้
“จะแหกปากทำไมเนี่ยะ พูดเบาๆ ก็ได้เป็นบ้าหรือไงห๊ะ แก้วหูทะลุหมดเด็กบ้านี่”
คุณนิลหักพวงมาลัยรถ เปิดไฟเลี้ยวเข้าจอดชิดริมขอบทาง
หลังหูอื้อเพราะสนิมดันตะโกนแหกปากใส่หูไปเต็มๆ
“ใช่สิ..ผมมันเด็กบ้า เด็กไม่มีสกุลรุนชาติ ทำอะไรก็ไม่ดีในสายตาชนชั้นสูงแบบคุณหรอก
ไม่เหมือนคุณเอกนี่พูดจาดูถูกเหยียดสายตาใส่ผม เขายังดูดีในสายตาคุณอีก..อึกฮึก..ฮึกฮือๆ!!”
ในที่สุดความอดกลั้นทั้งหมดก็พังครืนไม่เป็นท่า สนิมร้องไห้ตัวโยนหมดแล้วความเข้มแข็งที่สร้างสมมา
อุตส่าห์จะไม่ร้อง ไม่ยอมให้คนข้างกายเห็นน้ำตา แต่สุดท้ายก็ทำไม่สำเร็จ
เพราะแรงกดดันที่ได้รับตั้งแต่เหยียบเข้าวังมณีรมย์ จนถึงเวลานี้หนักสุดก็คือตอนอยู่ในผับ
สายตาคนรอบข้างที่ไม่คุ้นเคย แถมถูกมองหยามเหยียด
ยังต้องมาฟังคำพูดของคุณนิลที่ใส่โดยไม่ได้รับรู้สักนิด ว่าสนิมเจ็บปวดแค่ไหนกับสิ่งที่ได้รับมาก่อนหน้านั้น
“อ้าวเฮ้ย! กรรมจริงร้องซะงั้น เด็กหนอเด็ก” คุณนิลจากที่โมโหอยู่
พอเห็นสนิมร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำตาไหลเป็นทาง กลายเป็นทำอะไรไม่ถูกไปเช่นกัน
ไม่คิดคนปากดีจะอ่อนไหวเพียงนี้ แต่ด้วยวัยบวกประสบการณ์ทำให้รู้ได้ว่า
อีกฝ่ายคงเก็บกดสะสมความกดดันเอาไว้ พอถึงจุดระเบิดจึงทะลักออกมาแบบนี้
“เอาเถอะ..อยากร้องก็ร้องเสียให้พอ ร้องจนกว่าสบายใจนั่นแหละ
เรื่องที่เธอทุกข์ใจหนักใจให้มันละลายหายไปกับน้ำตาซะ อย่าเก็บมาคิดให้ปวดหัวอีกเชียวล่ะ”
คุณนิลเอามือประสานหนุนท้ายทอย ปรับเอนเบาะลงนอนด้วยทีท่าดูสบายๆ แถมยังปลอบสนิมอีกต่างหาก
“ก็มันอดคิดไม่ได้นี่ ใครอยากจะเอามาคิดเล่า ผมก็อยากอยู่ในจุดที่ไม่ต้องมีใครมาดูถูกดูแคลนเหมือนกัน
ถามใจคุณดูสิทำไมถึงต้องมาแบ่งชั้นวรรณะด้วยเล่า” สนิมเถียงข้างๆ คูๆ
โยนเป็นความผิดของคุณนิลให้เขาหน้าตาเฉย หลังสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายเริ่มอ่อนโยนลงจนผิดคาด
“ใครบอกฉันแบ่งชั้นวรรณะหืม ถ้าฉันมีนิสัยแบบนั้นเป็นอาจารย์สอนคนเขาได้ยังไงครับ..คุณหนิม
แล้วกระผมไปพูดจาในเชิงดูถูกดูแคลนคุณตอนไหนหรือครับ ไหนลองบอกมาให้กระผมรับรู้รับฟังหน่อยได้ไหมจ๊ะ
ถือซะว่ากระผมนึกถึงการกระทำที่คุณกล่าวหาไม่ออกจริงๆ กระผมไปทำอาการอย่างนั้นใส่คุณตอนไหนกันครับ”
คุณนิลชักสนุก ขำการพาลพาโลของสนิมที่โวยใส่ทั้งที่ยังเปื้อนน้ำตาเลอะเทอะ
ตาแดงก่ำกลับทำให้แพขนตาที่เขรอะไปด้วยหยดน้ำจับตัวหนา ดวงตาโตไม่เคยเด่นกลับวาวงามขึ้นมา
ด้วยอาการบวมแดงเพราะการร้องไห้ จมูกไม่แหลมไม่โด่งแต่ก็ไม่แบนหนาแดงก่ำด้วยเช่นกัน
ใบหน้าซึ่งมีสิวประปรายทำให้ดูไม่น่าสนใจก็พลันขึ้นสี คุณนิลเห็นแล้วนึกถึงเด็กหน้าตกกระแบบชาวฝรั่ง
ชอบร้องไห้กระจองอแง ไม่ต่างกับสนิมในตอนนี้ กลับดูน่ามองไปอีกแบบ
“ก็คุณนิล..ก็คุณนิล” สนิมพูดไม่ออก นึกหาคำพูดที่โดนถามแสดงอาการดูถูกเหยียดหยามไม่ออกจริงๆ
อาจจะมีโต้เถียงใส่กันแต่ก็ไม่ได้เกิดจากเนื้อหาสาระซึ่งมีสาเหตุมาจากการดูถูกสักครั้ง
เป็นเรื่องบ้าบอไร้สาระที่แกล้งสนิมหัวเสียมากกว่า
“พูดไม่ออก เพราะฉันไม่เคยทำแบบนั้นไง อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันเคยดูถูกเธอหืม
ถ้าฉันคิดแบบนั้นจะมาเซ้าซี้ให้เธอเรียกพี่ไปทำไมกันครับ เอาความจริงเลยนะหนิม
ฉันไม่เคยนึกดูถูกรังเกียจชาติกำเนิดอะไรของเธอ ถ้าฉันเผลอทำอะไรไปจนเธอเข้าใจแบบนั้น
ฉันขอโทษด้วย ฉันไม่มีเจตนาให้เธอคิดไปในแง่นั้นจริงๆ”
สนิมพลันอึ้ง หันจ้องหน้าหล่อที่เอียงคอมองตาเบิกค้าง ไม่คิดว่าคุณนิลจะขอโทษ
แถมแววตาก็ไม่มีลักษณะเย้าแหย่ให้เห็นแม้แต่น้อย ฉายไปด้วยความจริงใจ
ก่อนรอยยิ้มละไมจะผุดขึ้น ทำเอาสนิมหน้าร้อนวาบในทันที
ดวงตาค้างเติ่งจ้องตอบหลุบหลบด้วยอาการเขินที่พุ่งขึ้นมา หูขาวแดงแปร๊ดในพริบตา
กิริยาก้มงุดจนคางแทบชิดอกเหมือนคนที่ขาดความมั่นใจของสนิม
กลายเป็นความน่ารักในสายตาคุณนิลเสียเช่นนั้น
มือที่ประสานอยู่ท้ายทอย ตอนนี้ปลายนิ้วแกร่งกำลังเชยคางมนให้เงยขึ้นสบตา
ซึ่งจ้องมองด้วยความรู้สึกยากบรรยายให้เห็นภาพเช่นกัน สนิมที่ถูกเชยคางไม่มีการขัดขืน
ยินยอมที่จะเผยดวงตากลมโตขึ้นสบกับดวงตาคมเข้ม ในลักษณะจ้องกันค้างอยู่แบบนั้น
กระทั่งใบหน้าหล่อเคลื่อนเข้าใกล้ เอียงมุมทำองศาได้พอดิบพอดี
ริมฝีปากได้รูปก็ประกบลงบนกลีบปากที่ปิดสนิท
ลมหายใจอุ่นร้อนรดพวงแก้มซึ่งเปื้อนคราบน้ำตา ไม่มีการสอดแทรกเรียวลิ้นเข้ารุกล้ำโพรงปาก
แค่ประทับจุมพิตละมุน เพียงแค่นั้นคุณนิลก็ได้รับรู้ถึงความไม่ประสาของคนตรงหน้า
ร่างกายสั่นสะท้านเหมือนลูกนกพลัดหลงแม่ เกิดปฏิกิริยาขึ้นมาทันที
เด็กหนุ่มคนนี้อ่อนต่อโลกในเรื่องนี้นัก ไม่คิดว่าภายนอกที่ดูจัดจ้านกร้านแกร่ง
ที่แท้ยังใสซื่อบริสุทธิ์ไม่ประสากับเรื่องแบบนี้ คุณนิลจึงถอนริมฝีปากออกห่าง...?
สนิมเบลอๆ งงๆ ถือเป็นจูบแรกในชีวิต ไม่เคยคิดว่าจะมีหนุ่มหล่อที่มักทำให้จิตใจหวั่นไหวแปลกๆ
ประทับจูบลงบนกลีบปากเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายไกลโข
สนิมไม่มีอะไรเทียบติดกับคนที่เข้าหาเขาเลยนี่สิ หากนับคุณเอกก็ห่างไกลหลายขุม
แต่เวลานี้ไม่ใช่ฝัน คุณนิลจูบสนิมจริงๆ สนิมเขินจนแทบจะเอาหน้ามุดคางแล้ว
ยิ่งทำท่าแบบนั้นยิ่งสร้างรอยยิ้มให้คุณนิลที่นึกเอ็นดูคนไม่ประสา
แต่ก็ไม่คิดที่จะแกล้งให้สนิมได้อายไปกว่านี้ จึงปรับเบาะกลับสู่สภาพปกติ
แล้วค่อยออกรถเคลื่อนจากตรงนั้น พูดสั้นๆ ให้รู้และเข้าใจตรงกันว่า
“กลับวังนะ” สนิมไม่แม้กระทั่งจะเงยหน้ามองทาง หรือขานตอบให้เสียงดังไปกว่าครางเครืออยู่ในคอ
“อื้ออ!!” แล้วก็มุดหน้าอยู่ท่าเดิม มือประสานบนตักจับยึดกันแน่น
คุณนิลยิ้มกว้างด้วยความรู้สึกขบขันแกมเอ็นดู ก่อนหน้าทั้งโวยทั้งร้องเสียยกใหญ่
แต่ตอนนี้เอาแต่เขินมุดหน้าหนีอยู่ท่าเดียว เกรงว่ากลับถึงวังคอจะเคล็ดไปเสียก่อน
“หึหึ!!” เสียงหัวเราะเบาๆ ทุ่มต่ำอยู่ในลำคอ พร้อมกับปลายนิ้วซึ่งเคาะบนพวงมาลัย
เหมือนกำลังฮัมเพลง ไม่ได้เร่งร้อนที่จะเพิ่มความเร็วในการขับขี่
ช่างแตกต่างก่อนหน้าโดยสิ้นเชิง ค่อยคืบคลานไปช้าๆ
มาอัพแล้วค่ะ เจอกันอีกทีวันศุกร์เลยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
คู่คุณนิลกับสนิมพาฉันฟินเบาๆ
ชอบคู่นี้
-
โธ่ๆ น้องหนิมจ๋า ทำไมช่างอาภัพอาไยขนาดน๊านนน :hao5:
คุณนิลก็นะ ไม่ทราบว่าเปงพวก SM หราคร๊าา ชอบแกล้งหนิมเนี่ย :hao4:
รอต่อไปจ้าพี่ลักษ์จ๋า :กอด1:
-
ชายเพชรจัดหนักอิตาคุณนิลทีดิ
ตังดเงิน ตัดงบ ตัดเวลา ตัดไข่!
แค่พาน้องไปเจอกลุ่มเพื่อนของตัว ที่น่าจะรู้กมลสันดานกันดีว่านิยมชมชอบแบ่งแยกชนชั้นฐานันดร
ก็น่าจะคิดได้ว่าน้องจะเจอเรื่องอย่างไร ยิ่งมาเจอนายคุณเอกอะไรนั่นถากถางเสียขนาดนั้น
คนธรรมดาที่ไม่ได้มีภูมิคุ้มกันอะไรมากมาย ในเรื่องการรับมือกับลมปากของพวกผู้รากมากดี มีอันจะกิน
ก็คงไม่มีทางจะไม่เสียใจหรอก
-
หนิมจะถอดรูปมั่งได้มั้ยอ่ะ
สงสารนาง :hao5:
-
คุ่นี้ นิล สนิม มีหลายอารมณ์ดี
แอบสงสารสนิมนะ. คุณนิลไม่ดูแลสนิมเลยอ่า
-
ไม่ชอบใจอิคุณนิลเลยว่ะค่ะ
ไม่คิดแต่ไม่รอบคอบ ตัวเองอย่าปฏิเสธเลยว่าที่พาหนิมมาไม่ได้คิดร้าย
ที่พามาแต่ไม่ดูแล ก็เหมือนดูถูก เพื่อนตัวเองมารยาทต่ำต้อยดูถูกคนอื่นก็ไม่ท้วง
ทุเรศ นี่ได้รับการอบรมมาจริงรึเปล่า?
พาน้องมาก็ต้องรับผิดชอบความปลอดภัยทั้งทางอารมณ์และร่างกาย
ไม่วางสถานะพูดแบบหมิ่นๆ ให้คิดเองว่าเป็นแค่เด็กในบ้าน
ทรามว่ะ บอกตรง เป็นผู้ดี คือมีมารยาทอันดี ไม่ใช่มียศนำหน้า
-
แอบสงสารหนิม คงเก็บกดมากสินะ แถมไปเจอเพื่อนของคุณนิลที่แสดงท่าทางใส่อย่างนั้นอีก
แต่คุณนิลถึงจะชอบกวนๆหนิมแต่จริงๆแล้วเป็นคนใจดี มีความคิดกว่าพี่สาวและแม่ตัวเองมากๆ
ตอนนี้เริ่มจะสนใจหนิมแล้วใช่ไหม :m12: หนิมอย่าเครียดมากนะ สู้ๆ
ฟินกับชายเพชรและเปลว เข้าใกล้กันอีกนิด ใกล้ชิดกันอีกหน่อย :m1:
ชอบเปลวเวลาเขินชายเพชร ดูเป็นหนุ่มน้อยเเรกรัก คอยมองคนที่แอบชอบแล้วเขินใส่
สารภาพว่าแอบคิดไปไกลตอนที่เปลวชวนชายเพชรไปเล่นดนตรีด้วยกัน เราคิกไกลเกินไป
ว่าจะมีอะไรต่อจากนั้น :mew2: ทำไมเป็นคนแบบนี้ 5555 แต่ฟินและเขินสุดๆนะจุดๆนี้
:mew1: :L2:
-
คู่นั้นเขาหวานเจี๊ยบ คู่นี้ก็ช่างดุเดือด
-
ทำไมมม นิลก่าหนิมไปเร็วว่าพี่ชายเพรช ก่าเปลวหละ
โถ่ๆๆๆ จูบกันแล้วอ่า
พี่ชายยยย ตามไปเร็วว โดนนิลแซงหน้าแล้ว อิอิ
-
หนิมระเบิดดดด :mew1: :mew1:
-
ตอนหน้าขอหนิมถอดรูปนะ สงสารน้องอ่ะ
ต้องมาเจออะไรแบบนี้
-
สงสารหนิม :mew6:
เบื่อจริงผู้ดีตีนแดง
ปากเน่าปลาร้ายังอาย
แต่คงฟังแล้วรื่นหูเพราะคนมันไฮโซ
ถ้ามีสมองคิดคงรู้ว่าอีคุณเอกเขาด่าหนิมอยู่
บอกหนิมว่าอย่าทำตัวเหมือนคนรับใช้
แต่ดูตัวเองมั่งแสดงออกให้คนอื่นเขามองหนิมแบบไหน
เกลียดไอ้คุณนิล ไม่ชอบ ไม่ปลื้ม!!!
ปล.สารภาพว่าสงสารหนิมจนไม่ฟินกับฉากเล่นดนตรีเลย
ก็เค้าอินอ่ะตะเอง55555
-
น้องหนิมเสร็จคุณนิลชัวร์ สงสารน้องหนิม :monkeysad: :o8:partนี้น้องเปลวน้อยไปหน่อยแต่ไม่เป็นไรค่ะรอวันศุกร์ก็ได้
-
ตอนนี้ฟินไปกับคู่สนิมและคุณนิลมากกก :hao7:
แม้จะแอบสงสารสนิมในช่วงต้นๆก็เถอะ
แต่แบบหลากอารมณ์จริงๆค่ะ
ลุ้นให้คุณนิลรุกสนิมเยอะๆ :laugh: และน่าจะมีตัวกระตุ้นมาให้
คู่นี้เค้ารักกันเร็วๆเนอะ เอาให้คุณนิลอกแตกไปเลย
คือนายรู้ตัวเร็วๆหน่อยได้มะ แม้หน้าจะบ้านๆแต่สนิมจิตใจดีนะยะ o18
ส่วนคู่หลักหวานให้ได้อายม้วนจริงๆเลย
รอวันศุกร์นะคะ
บวกเป็ด
:pig4:
-
ต้อนรับคู่แรกนิลกะหนิม :m4: :m4: :m4: :m4:
-
เราว่าสนิมน่ารักนะ เป็นเด็กดีด้วย
หน้าตาก็ไม่ได้แย่ถ้าดูแลดีๆก็คงน่ารัก
-
อ่านตั้งแตาต้นจนถึงตอนนี้ คนที่ดึงจุดสนใจได้ในตอนนี้ก็คือสนิมอ่ะ คือเปลวกับคุณชายอ่านแล้วเฉยๆเลย ไม่ค่ยมีอะไรน่าติดตาม แต่พอมาถึงฉากของสนิมอ่านแล้วน้ำตาคลอเลย คือเข้าใจความรู้สึกนางอ่ะที่ต้องอยู่ในที่ที่ตัวเองไม่ควรอยู่ ยืนอยู่ผิดที่ผิดทาง อยู่ในที่ที่เข้ามาวิพากวิจารณ์ตัวของเราเสียๆหายๆให้เค้าดูถูกเหยียดหยามเราสาระพัดมันรูเสึกกดดันแล้วตัวเราก็รู้สึกว่าไม่ควรอยู่ตรงนั้น ชั้นเข้าใรความรู้สึกนี้ :hao5: ทำไมคนเขียนต้องทำร้ายสนิมคนเดียวด้วย ทำไมไม่ให้นางอยู่ในที่ที่นางอยู่แล้วสบายใจล่ะ ชักหมันไส้เปลวแล้วสินะไม่น่าพาสนิมมาลำบากเลยเหมือนพามาให้เข้าเหยียบให้จมดินมาเล่นกับความรู้สึกแบบนี้อ่ะ คือแค่ไปมาหาสู่กันก็ได้นะถ้ารักกันจริงเปลวไม่น่าจะพาสนิมมาในที่แบบนี้เลย อ่านตแนนี้แล้วอยากให้สนิมออกจากวังเลยอ่ะ อยู่ในนั้นก็ไม่มีความสุขกดดันหลายอย่างเลย ดพราะจริงๆแล้วเปลวกับสนิมไม่มีอะไรเกี่นวจ้องกันเลยจึงทำให้อยู่ลำบาก เลยอยากบอกเปลวว่าเธอจลอยู่ที่วังนั้นคนเดียวซะอยาลากให้สนิมของชั้นต้องทนทุกข์ใจอยู่ในนั้นเลยขอร้องล่ะคุณชายทองเปลว!!!! (ตอนนี้พาลหมดสงสารหนิมอ่ะ นางแค่ยืนผิดที่มาอยู่กับพี่เหอะน้องหนิม :hao5:)
-
เฮ้อออ อย่าว่าแต่สนิมเลย เรายังกดดันแทนเลย :z3:
รอนะฮะ :')
-
สงสารน้องหนิมจังเลย รู้สึกอึดอัดแทนไปด้วย
คนชื่อเอกนี่นิสัยไม่ดี คุณนิลไม่น่าไปคบค้าด้วยเลย
แล้วคุณนิลอ่ะ อยู่ดีๆมาจุ๊บเค้า ทีนี้ต้องรับผิดชอบเค้านะ อ๊ายยยยย :-[
น้องเปลวเวลาอยู่กับพี่ชายเพชรก็น่ารักมุ้งมิ้งมาก ว่านอนสอนง่ายเชียว :impress2:
บวกๆจ้า^^
-
สงสารหนิม ทีจริงก็ผิดที่นิลนั่นแหละ สุดท้ายทำเป็นมาพูดดี ชิ
-
ถอดรูปให้สนิมเถอะค่ะ สงสาร
เอาให้ทุกคนที่เคยว่าหน้าหงายเงิบไปเลยนะคะ
ฮิ้ย แค้นใจแทนสนิมค่า
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
อ่านไปอ่านมา อ้าว..ไหงเริ่มชอบน้องหนิมกับพี่นิลจนอยากตามติดคู่นี้ซะแล้ว
ขอร้องขอคู่นี้เป็นคู่กัน นะ หนูนะ.....
-
คุณค่าของความเป็นคนอยู่กันที่ชนชั้นวรรณะเหรอ?
แค่ต้นทุนดีกว่าก็สามารถดูถูก เหยียดหยามคนอื่นได้ใช่ป่ะ?
น่าเกลียด..คนจำพวกนี้น่ารังเกียจชะมัด
ไม่ชอบสุดๆพวกชอบดูถูกดูแคลนคนอื่นเนี่ยเกลียดสุดๆ
พวกเหยียดเพศก็ด้วย
สงสารสนิมมากๆอ่ะ
คือเราเคยเจอมากับตัวไง
แค่แต่งตัวธรรมดาๆ(มากๆ)ไปเดินในสถานที่ๆผู้มีอันจะกินเขาเดินกัน
กลับมาบ้านตัวพรุนอ่ะ
มีแต่คนมองแบบจิกๆเหยียดๆ55555
แต่ก็ดีนะ...กรองคนได้เยอะอ่ะ
ชอบตอนนิลเปรียบเทียบสนิมเป็นเด็กฝรั่งหน้าตกกระน่ะ
คือเด็กแบบนั้นเวลาร้องไห้มันน่าเอ็นดูจริงๆนะ เนอะๆคุณนิล
นับวันรอศุกร์แห่งชาติ
-
ทำไมจะไม่เคย ถึงเจตนาจะไม่ใช่แต่คำพูดมันก็ทำให้คิดไปเช่นนั้นได้เหมือนกัน ตอนบอกหนิมก่อนไปเจอเพื่อน ที่กลัวว่าเพื่อนจะหาว่าหนิมเป็นเด็กรับใช้ไง มันเหมือนกลับว่าหนิมอยู่แล้วว่าดูเทียบชั้นกับตัวเองและเพื่อนไม่ได้จนทำให้ดูเป็นเหมือนเด็กรับใช้ถ้าไม่ติดตรงที่เรียกว่าพี่ อีกอย่างการที่เห็นคนอื่นมาว่าหนิมแล้วไม่ห้ามปรามหรือแก้ตัวแทนเพื่อยกฐานะหนิมคนอื่นก็จะมีแต่คิดว่าหนิมต่ำต้อยจริงๆไม่ใช่หรือ ถึงความจริงเราจะอยากให้หนิมได้ลงเอยกับคุณนิลก็จริงแต่ว่าให้มากุ๊กกิ๊กกันแบบนี้หลังจากพึ่งมีเรื่องเราว่าง่ายไปนะ หนิมไม่น่าจะยอมหรือเขินอายด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ให้คุณนิลได้รู้สึกว่าทำผิดหรือว่ามีส่วนทำให้หนิมเสียใจบ้าง ส่วนที่คุณนิลว่าการที่หนิมเสียใจน้อยเนื้อต่ำใจว่าเป็นการกระทำของเด็กนั้น ชั้นก็อยากจะบอกให้คุณนิลได้รับรู้เช่นกันว่าคนโตก็คิดแบบนี้เหมือนกันแหละ เป็นใครก็คิดแบบนี้. ลองให้หนิมอยู่ในที่ของหนิมกับคนธรรมดาแบบเดียวกันสิเขาจะคิดมั้ย เพราะนี่เขามาอยู่ผิดที่ผิดทางต่างหาก อยู่ในที่ๆมีแต่คนที่ไม่เหมือนตัวเอง มันก็ก็รู้สึกแปลกแยกเป็นปกตินะ คนรวยทำตัวจนๆยางทียังขัดหูขัดตาคนมอง แต่อย่างว่าคนรวยทำไรก็ไม่ผิด ลองคนจนไปชูคออยู่ท่ามกลางคนรวยดูสิ มีแต่คนด่ากันให้พรึบ ไม่เจียมกะลาหัวบ้างล่ะ คางคกขึ้นวอบ้างล่ะถูกมั้ย พาร์ทนี้คุณนิลคะแนนติดลบนะจ๊ะ ไม่เชียร์ค่ะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
หนิมคงกดดันมากสินะ คุณนิลก็ช่างแกล้ง แต่เขามีจุ๊บกันด้วยอ่ะ ฟินเบาๆ >///<
-
ไม่ชอบเลย
เป็นเราคงเงียบและพยายามไม่เอาตัวไปข้องแวะอีก
คุณนิลถ้าแค่อยากปลอบเด็ก ก็ใจร้ายจริง ๆ ที่ใช้วิธีนี้
-
กดดันแฮะ ร้องตามหนิมเลย ว่าแต่อยากให้หนิมโดนแปลงโฉมแล้วล่ะ
คู่คุณชายทั้งสองก้อหวานจังน้า ตอนน้องเปลวโดนอบรมเนี่ยเราอินไปด้วยเลย แอบเคืองหญิงมุก ฮ่าๆ พาลอ่ะ
-
สงสารสนิม
-
เริ่มจะรักคุณนิลขึ้นมาแระ o13
-
คุณนิลอย่ามาหลอกให้หนิมดีจัยน ไม่งั้นเจอชายเปลวแน่ อิอิ
-
อ่านตอนนี้จบแล้วเขินแปลกๆ เขินทั้งคู่คุณชายเพชร+คุณชายเปลว และ คู่คุณนิลกับสนิมเลย
น่ารักอ่ะ คุณชายนิลจริงๆ ก็เป็นผู้ชายอ่อนโยนนะเนี่ย :กอด1:
-
ดูยังไงคุณนิลก็เห็นสนิมเป็นของแปลกที่เอาไว้ฆ่าเวลาเล่นล่ะนะ
คู่นี้กว่าจะได้รักกันจริงๆเราว่าอีคุณนิลต้องทำร้ายจิตใจน้องหนิมไปเยอะเลยล่ะคอยดู
-
สงสารหนิม ที่ถูกคนอื่นดูถูกเหยียดหยาม
พี่นิลนี่ก็ไม่เข้าใจ เห็นใจหนิมเลย
ดีที่มีให้ฟินตอนท้ายนิดหน่อย
ให้หนิมได้มีความสุขบ้าง
-
รักนางอ่ะ สนิม นางน่ารักนะ คุณนิลจะมาทำเล่นๆไม่ได้นะ นางไร้เดียวสา จะรอวันที่นาง ดูดี เริศๆเชิดๆ ใส่คนที่ดูถูกไปเลยจ้า
-
สนิมสู้ๆ ไม่ยอมแพ้ คนเราต้องมีสักวันน่า
:mew1: :mew1:
-
คุณนิล กับมรกรต ทำไมถึงได้บรรดาศักดิ์??? :m28: :m28:
เป็นแค่ลุกติดที่แม่เข้ามาแต่งงานใหม่กับปู่ของคุณชายเพชรไม่ใช่เหรอ
คนธรรมดาและเป็นลูกคนอื่นไม่เกี่ยวข้องกันเลยถึงจะรักเอ็นดูมากแค่ไหนก็ไม่น่าจะได้รับยศนะ
คนในวังอาจจะให้เกียรติเรียกว่า"คุณนิล" "คุณมรกรต" แทนนะ
อ๊ะ!!! ขอโทษถ้าทำให้ไม่พอใจนะ :m5: แต่มั่งดูทะแม่งๆจริงๆนะ
-
หนิมจ๋า. โดนดูถูก พี่ใจจะขาดแล้วเอย.
-
น่าสงสารสนิม
ใครต่อใครต่างก็ดูถูก ถึงจะไม่เอ่ยด้วยคำพูด
แต่การใช้คำพูดหรือกริยาที่แสดงออกมามันก็ไม่ต่างกันหรอก
โป้งคุณนิลซักสิบครั้ง โทษฐานพาสนิมไปให้คนอื่นดูถูก
-
อีก 2 ชม. จะวันเสาร์...
-
Part 16
คุณนิลพาสนิมกลับถึงวังมณีรมย์ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน
ขาดอีก 15 นาทีเที่ยงคืน ผิดเวลาไปมากโขทีเดียวกับที่คุณชายเพชรขีดเส้นตายไว้
ประมุขวังมณีรมย์ยังไม่นอน เปลวก็เช่นกันที่รอการกลับมาของเพื่อนรัก เพียงแต่เปลวรออยู่บนห้อง
ส่วนคุณชายนั่งดูข่าว CNN ที่ห้องโถง ไม่เคยมีปรากฏการณ์มาก่อน ประมุขวังจะมานั่งรอใครเช่นนี้
ไม่ติดคุณนิลพาสนิมกลับเกินกำหนดเวลาขนาดนี้ ก็คงไม่ลงมานั่งอยู่แบบนี้แน่..
สีหน้าหม่อมหลวงหนุ่มดูไม่ดีเลย เมื่อเห็นข้อความในไลน์ที่ส่งมาจากหม่อมแม่
แสดงว่าหม่อมรู้แล้วลูกชายไปกับใคร และคงรอที่จะซักฟอกอยู่ในตำหนัก ทั้งยังคุณชายเพชรรัตน์อีก
คนล่าสุดไม่โทรตามส่งข้อความมาเพียงสั้นๆ ‘นายผิดเวลา..นิล’ แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่า..ลางซวยมาเยือนอย่างไม่ต้องสงสัย
อารมณ์ครึ้มอกครึ้มใจพลันมลายหายไปหมด หันมาชำเลืองคนนั่งข้างยังคงก้มหน้างุดถูมือไปมา
บ่งบอกเขินอายจนไม่กล้าเงยมองอะไรไปเสียแล้ว กระทั่งรถเลี้ยวเข้าประตูวังจวนจะถึงหน้าตำหนัก
ซึ่งเป็นที่พักก็ยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ คุณนิลถอนหายใจเฮือก เมื่อนึกถึงปัญหาที่จะตามมา
หากไม่ทำอะไรแล้วล่ะก็ คงได้เป็นเรื่องยุ่งวุ่นวายเชียวล่ะทีนี้..
“ถึงแล้ว..หนิม” เสียงทุ้มฟังดูเนือยๆ เอ่ยขึ้น สนิมถึงได้รู้รถจอดหน้าตำหนักใหญ่แล้วเรียบร้อย
เครื่องยนต์ดับลงสนิท โดยมารยาทคุณนิลไม่สามารถปล่อยสนิมเดินเข้าตำหนักเพียงลำพัง
จำต้องลงรถไปส่งอีกฝ่าย และต้องอยู่พบหน้าประมุขวัง เพื่อทำการขอโทษด้วยตัวเอง
“ขอบคุณครับ” สนิมยกมือไหว้ พูดแค่นั้นก็หลบตา
ท่าทางไม่กล้าสบดวงตาคมของฝ่ายที่จ้องนิ่ง คุณนิลจำต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม
“หนิม” เสียงขานเรียกชื่อ ทำให้มือที่เตรียมเปิดประตูชะงัก
“ครับ” หันมาขานรับ แต่ไม่กล้าสบตาเช่นเดิม
“เรื่องที่เกิดขึ้น อย่าคิดมากนะ ฉันจูบนายไม่ใช่พิศวาสหรือรู้สึกพิเศษเกินพี่น้อง
ฉันเผลอใช้ธรรมเนียมฝรั่งทำแบบนั้น เข้าใจแล้วใช่ไหม?”
คำพูดที่เอ่ยออกมา เหมือนคมหอกทิ่มทะลุเข้าทรวงอกซ้ายของสนิมเต็มเหนี่ยว
เผลอกัดริมฝีปากล่าง ไม่รู้ว่าห้อเลือดหรือเปล่า
คุณเอกดูแคลนเหมือนถูกตบหน้า ยังไม่เจ็บเท่าคำพูดคุณนิลเลยเหมือนโดนหมัดกระแทกหน้าหงายเห็นดาววิ้งค์ๆ
อารมณ์หวามก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกสมเพชตัวเองขึ้นมาทันที แค่เขาจูบปลอบก็คิดเข้าข้างตัวเองมโนไปไกล
แล้วเป็นไง..คำพูดประโยคนี้ชัดแจ้งแดงแจ๋มาก สุดท้ายก็เป็นเพียงพี่ชาย แต่ทำไมต้องจูบ
ทำไมต้องใช้ธรรมเนียมฝรั่งเกิดคำถามนี้ก้องอยู่ในหัวสนิม ดังวนเวียนไปมาโดนสตั๊นไปครู่ใหญ่
กัดฟันรีบสะกดกลั้นน้ำตาที่แห้งไปก่อนหน้า ไม่ให้ไหลออกมาประจานความอ่อนแอ ให้ใครเก็บเอาไปหัวเราะได้ในภายหลัง
“ครับ..” เสียงขานรับเครือแหบ แม้จะเพียงสั้นๆ แต่ก็ฟังผิดปกติ คุณนิลไม่ใช่ว่าไม่รู้
เป็นเพราะรู้ถึงได้ไม่คิดจะทักท้วง ให้เรื่องผูกปมขมวดเกลียวแน่นหนาจนคลายไม่ออก เมื่อรู้ดีเรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้
จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ระหว่างคุณนิลกับสนิมไม่มีช่องทางที่จะลงเอยในลักษณะของคนรักได้เลย
ปัญหาไม่เกี่ยวกับใคร ความรู้สึกของคุณนิลต่างหาก ความเอ็นดูกับอารมณ์รักใคร่ชอบพอมันคนละเหตุผล
สิ่งที่เผลอทำไปไม่ทันยั้งคิด เพียงแค่เอ็นดูไม่ได้พิศวาส
ส่วนสนิมคุณนิลพอจะดูรู้ อีกฝ่ายหวั่นไหวสิ่งที่เกิดขึ้นมากแค่ไหน จึงต้องพูดให้ตัดใจเสียเนิ่นๆ
ก่อนจะถลำลึกไปกว่านี้ แล้วคนที่เจ็บปวดจะเป็นสนิมนั่นแหละ นี่คือเหตุผลหลักที่คุณนิลครุ่นคิด
ก่อนจะเอ่ยประโยคตัดรอนไม่มีให้ความหวังออกมา ในขณะที่ประเด็นอื่นก็ยังมีรออีกเยอะแยะหากไม่ทำแบบนี้
อุปสรรคใหญ่คือหม่อมทับทิม คงยอมรับได้หรอกถ้ารู้ว่าคุณนิลคบกับสนิม
ไม่อย่างนั้นพี่กล้าคนที่ทำให้คุณนิลรู้จักกับคำว่ารักแรก ก็คงได้สมรักกันไปแล้ว
ชั้นวรรณะที่แตกต่างยังไงก็เป็นอุปสรรคใหญ่โต หม่อมทับทิมไม่มีทางยอมรับสนิมแน่
ทุกอย่างที่ยกมาอ้างคือปัญหาที่จะตามมาไม่จบสิ้น สู้ตัดไมตรีไม่ให้มีการพัฒนาเสียตอนนี้
จะดีที่สุดสำหรับสนิมเพราะยังไปไม่ถึงไหน คุณนิลจึงทำใจแข็ง เปิดประตูรถลงไปยืนรอ
สนิมเมื่อรู้คุณนิลลงไปยืนรอแล้ว ก็รีบปาดเช็ดน้ำตาสูดหายใจลึก ค่อยเปิดประตูตามลงไป
ไม่มีเหลือบแลคนที่ยืนหัวโด่สูงเป็นชะง่อนเขาเลยแม้แต่น้อย ก้าวขาฉับๆ อยากให้ถึงเตียงไวๆ
จะขอฟุบหน้าร้องไห้เสียให้พอ ให้สมกับความหน่วงหนึบที่กัดกินหัวใจอยู่ขณะนี้
วันเดียวเพียงแค่วันเดียว ความกดดันมาทุกทิศทาง ปิดท้ายของวันด้วยอาการแตกละเอียดของใจดวงน้อย
ทำไมจะไม่รู้ตัวได้ลอบสนใจแอบมองคนที่เป็นจูบแรก นับตั้งแต่ที่ได้ใกล้ชิดรู้จัก
หากจะว่าสนิมบ้าผู้ชายก็ยอมถูกประณาม ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำให้รู้สึกหวั่นไหวเท่าใครคนนี้
ถึงจะเถียงไม่ยอมลงให้ ภายในใจอ่อนไหวนับตั้งแต่บังคับสายตาไม่ให้มองหาเขาไม่สำเร็จ
ที่ทำเถียงทำอวดดีปากเก่งใส่ ก็แค่อาศัยเป็นกำแพง ไม่ให้เขาเข้ามาล่วงรู้ความรู้สึกภายในใจต่างหาก
แต่ใครเล่าหนอมาทำให้มีความหวัง ทำให้คนต่ำต้อยดูไร้ค่าในสังคมดงผู้ดี เกิดความฮึกเหิมทะเยอทะยานขึ้นมา
แค่ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว จากความอ่อนโยนและการกระทำ ‘จูบ’ ยิ่งเขายืนยันไม่เคยคิดแบ่งชนชั้น แล้วยังจูบนั่นอีก
แบบนี้ใครจะไม่คิดเข้าข้างตัวเอง แล้วก็คนเดียวกันกำลังทำให้สนิมอยากร้องได้ออกมาดังๆ จบแล้วความรักที่ยังไม่ทันได้เริ่ม
“ขอโทษครับพี่ชายเพชร ผมพาน้องกลับซะดึก” คุณนิลสีหน้าดูไม่ดีเท่าไหร่
เดินตามหลังสนิมมาถึงโถงใหญ่ ก็เห็นพี่ชายเพชรใส่ชุดนอนสวมเสื้อคลุมทับ
นั่งไขว่ห้างท่าทางเคร่งขรึม คุณชายไม่พูดมองสำรวจไปที่สนิมซึ่งยืนก้มหน้างุดไม่ยอมเงย
เพราะไม่สามารถควบคุมสีหน้าให้เป็นปกติได้
“ขอโทษครับพี่ชาย หนิมขอตัวนะครับ” สนิมพูดได้ไม่เต็มเสียงนัก ไม่รอให้คุณชายเอ่ยถามอะไร
ก้าวขามุ่งสู่บันไดทันที แต่ก็ต้องชะงักหยุดเมื่อเห็นปลายเท้าใครบางคน กำลังลงจากข้างบนมาหยุดอยู่ตรงหน้า
“หนิม..ทำไมกลับดึกนักล่ะ” เปลวถามน้ำเสียงฟังออกว่าเป็นห่วง
มีเพียงคนเดียวที่ทำให้ความอดทนอดกลั้นของสนิมพังทลายลง
ความรู้สึกอัดอั้นหน่วงหนักทับถมเพิ่มพูนมีมาทั้งวัน ไม่สามารถเก็บกักไว้ได้อีกต่อไป
สนิมผู้ไม่คิดจะอ่อนแอให้ใครเห็น กลัวแบกรับสายตาคนเหล่านั้น ที่มองมาด้วยความสมเพชไว้ไม่ได้
จึงไม่เคยร้องไห้แสดงความอ่อนแอให้คนแปลกหน้าเห็นมาก่อน เพิ่งจะมีคุณนิลที่ได้เห็นสนิมร้องไห้คนแรก
แต่กับเปลวมันไม่ใช่เลย เปลวเป็นเหมือนญาติคนเดียวที่สนิมมีอยู่ ทั้งสองเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เกิด
รู้ซึ้งและเข้าอกเข้าใจกันเป็นอย่างดี ฉะนั้นเสียงทักของเปลวที่เต็มไปด้วยความห่วงใยแฝงมากับคำถาม
ไม่ต่างสัญญาณสุดท้าย ที่รอปลดปล่อยความรู้สึกหน่วงหนักจนอยากร้องดังๆ ของสนิมให้พังทลาย
ถึงกับโผเข้ากอดซบร่างสูงโปร่งของเปลว เพื่ออาศัยเป็นหลักยึด
พร้อมกับสะอึกสะอื้นร้องไห้ตัวโยนอย่างน่าเวทนาไปเสียแล้ว
“ฮึก..เปลว..ฮือๆๆ..เปลว..ไม่อยากอยู่ที่นี่ อยากกลับพัทยา ไม่อยู่แล้วที่นี่ ไม่เอาแล้ว
หนิมอยู่ไม่ได้..ฮึก..ฮือๆๆ” เปลวตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น สองแขนโอบกอดลูบปลอบเพื่อนรัก
ซึ่งตัวก็ไม่ได้ใหญ่โตไปกว่ากันเท่าไหร่ สนิมดูจะเตี้ยกว่าเปลวเพียงเล็กน้อย
เป็นไปตามสัญชาตญาณของคนที่เห็นคนสำคัญในชีวิตคนหนึ่ง กำลังประสบกับภาวะทุกข์โศก
แม้จะยังไม่ทราบสาเหตุสนิมเป็นแบบนี้ได้ยังไง เปลวก็เพ่งเล็งไปที่คุณนิลก่อนเลยทันที
“ใจเย็นก่อนสิหนิม มีอะไรบอกเปลวนะ ป่ะขึ้นข้างบนก่อนเนอะ” เปลวจ้องคุณนิลด้วยสายตาวาวโรจน์
ชนิดที่คุณชายเพชรเห็นแล้วยังรู้สึกถึงความน่ากลัว ดุจงูจงอางหวงไข่ปานนั้นเชียวล่ะ
“คุณนิลรบกวนอย่าเพิ่งกลับ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” พูดโดยไม่รอฟังคุณนิลจะตอบรับหรือไม่
น้ำเสียงเย็นเยือกหาความเป็นมิตรไม่เจืออยู่ในนั้นเลยด้วยซ้ำ บทเปลวจะดุดันขึ้นมา
ใบหน้าสวยงามน่ามองก็แลมีพลังอำนาจดุจนางพญาขึ้นมาทันที ดวงตาสวยเรียวรีนั่นก็ด้วย
กลับแข็งกร้าวบ่งบอกชัดไม่มีทางยอมให้สนิมโดนใครรังแก เหมือนเสือแม่ลูกอ่อนซึ่งรักและหวงลูกน้อยยิ่งกว่าสิ่งใด
เปลวไม่ต่างกับที่ยกอ้างมาเลย สนิมซึ่งดูถ้าน่าจะเข้มแข็งกว่าเปลวด้วยสรีระทางกายภาพแล้ว
เนื้อแท้กลับเป็นเปลวที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวกว่าสนิม กล้าได้กล้าเสียกล้าแลกกล้าชนมากกว่านัก
“เออ..พี่ชายครับคือว่า..” คุณนิลหน้าแหยทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าสนิมจะร้องไห้โฮขึ้นมาซะงั้น
ทำให้เปลวจ้องตาดุใส่เขาอย่างไม่ต้องสงสัยว่าอีกฝ่ายเล็งเป้าคุณนิลเป็นต้นเหตุไปเต็มๆ
งานนี้แม้จะมีส่วนไม่ขอแก้ตัวแต่ก็ไม่คิดว่าเปลวจะโกรธเห็นสายตาแล้วขนหัวลุก
คนสวยยามดุน่ากลัวยิ่งกว่าอะไรเสียอีก คุณนิลเพิ่งจะเจอกับตัวก็คราวนี้
“ตามนั้น ฉันจะฟังด้วย ชายเปลวเขาจะถามความอะไรจากนาย” คุณชายเพชรไม่พูดยาวมาก
แต่กลับพยักหน้าให้คุณนิลนั่งฝั่งตรงข้ามบอกให้รู้ว่าคุณนิลต้องอยู่รอเปลว..หม่อมหลวงหนุ่มจนหนทาง
จำต้องเดินมาหย่อนตูดนั่งอย่างไม่มีทางเลือก เพราะสายตาและท่าทีนิ่งขรึมของคุณชาย
ไม่ควรเสี่ยงที่จะทำอะไรให้ไม่พอใจในเวลานี้
เปลวหายเงียบไปร่วมสิบกว่านาที ในขณะคนที่รอกระวนกระวายไม่รู้สนิมจะฟ้องอะไรเปลวบ้าง
แล้วจะกลายเป็นว่าคุณนิลคือต้นเหตุที่ทำให้สนิมเลือกขอไปจากวังมณีรมย์หรือเปล่า
ถ้าเป็นแบบนั้นโดนเล่นงานแน่ คุณนิลเป็นถึงอาจารย์สอนในมหา’ลัย พบเจอปัญหาเข้ามาในชีวิตไม่น้อย
กลับรู้สึกขยาดต่อสายตาวาวดุของเปลว สัมผัสได้ถึงรังสีคนจริง
ซึ่งแฝงมากับแววตาให้รู้..คนอย่างเปลวไม่ใช่ใครจะลูบคมเล่นได้ง่ายๆ
เลือดขัตติญาซึ่งติดตัวแต่กำเนิด ทำให้ไม่มีใครกล้าปฏิเสธได้เลยว่า รังสีบางอย่างที่แผ่ออกจากตัวเปลว
ไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหนก็สัมผัสได้ นั่นคือความสง่าเต็มไปด้วยอำนาจบารมีอย่างบอกไม่ถูก
เป็นคนที่ดูสูงส่ง ดูมีค่ามีราคาไม่เหมือนคนทั่วไปที่เห็นกันดาษดื่น
จุดเด่นตรงนี้ต่างหากที่เปลวเปล่งประกายเจิดจรัส ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน
ก็ไม่อาจปิดบังความสง่างามตรงนี้เอาไว้ได้
“ขอโทษนะครับที่ทำให้ต้องรอ”
เปลวซึ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายากจะคาดเดาได้ว่าคิดอะไรอยู่ เพราะดูนิ่งผิดปกติ
“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่น้องหนิมเป็นยังไงบ้างครับ”
คุณนิลถามถึงสนิมเพราะรู้สึกเป็นห่วงจริง ไม่ได้แค่ต้องการจะแกล้งถามเฉยๆ
“หึ! คุณนิลต้องการฟังคำตอบแบบไหนหรือครับ” เปลวที่ยังคงดูควบคุมอารมณ์ไว้ได้
ทำเสียงขึ้นจมูกติดไม่พอใจ แต่สีหน้ากลับยังเรียบนิ่ง แววตาก็สุดจะเดาได้ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
คุณชายเพชรนิ่งเงียบ ไม่แทรกขัดหรือแสดงความเห็นแต่อย่างใด
“พี่ไม่เข้าใจความหมายที่ชายเปลวพูด” คุณนิลถามไปตรงๆ
“ขอถามคุณนิลไม่อ้อมค้อม คุณพาสนิมไปที่ไหนไปเจออะไรมา คุณมีส่วนทำให้หนิมรู้สึกกดดัน
จนไม่อยากอยู่ที่นี่หรือเปล่า ผมขอคำตอบตรงไปตรงมานะครับ” คำพูดของเปลวทำเอาคุณนิลถึงกับอึ้งไปครู่ใหญ่
“พี่ไปเจอเพื่อนมา เพลินจนลืมเวลา ไม่ได้พาไปที่ไหนนอกจากที่นี่ ส่วนเรื่องที่หนิมไม่อยากจะอยู่วัง
พี่ไม่มั่นใจมีส่วนด้วยหรือเปล่า พี่ไม่รู้ว่าหนิมกลับถึงวังแล้วจะร้องโฮอย่างนั้น”
คุณนิลเองก็ไม่รู้จะพูดยังไงเช่นกัน จะบอกว่าตนเองเป็นต้นเหตุก็ไม่มั่นใจ
แค่การจูบผิวเผินแล้วตัดไฟเสียก่อน ก็ไม่น่าทำให้คนที่เพิ่งรู้จัก เสียอกเสียใจเหมือนถูกสะบั้นรัก
ถ้าเป็นเรื่องพวกเพื่อนแสดงท่าที จนสนิมถึงกับทนไม่ไหว นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนดูถูกดูแคลน
ในวังก็เคยโดนมาแล้วถือว่าโดนหนักกว่าเสียอีก จะให้ยืนยันเรื่องไหน..ก็ไม่รู้จะบอกยังไงดี
“มั่นใจไหมว่า..คุณนิลไม่มีส่วนทำให้สนิมมีอาการอย่างที่เห็นตะกี้
รู้อะไรไหมหนิมไม่เคยร้องไห้แสดงความอ่อนแอ ให้คนแปลกหน้าดูสักครั้ง
ถ้าไม่หนักหนาสาหัสจริง คิดว่าหนิมจะหลุดได้ขนาดนี้เชียวหรือ
ที่ผมถามคุณนิลเพราะคิดว่าคุณเป็นคนตรง ไม่ว่าจะสถานที่หรือเพื่อนฝูงที่ไปพบ
ผมไม่มีรายละเอียดหรือข้อมูลจะไปกล่าวหา เพราะหนิมไม่ยอมปริปากเล่าถึงสาเหตุให้ผมฟัง
แต่เราสองคนโตมาด้วยกันผมรู้จักสนิมดี ถ้าไม่เหลืออด หนิมคงไม่สติแตกแบบนี้แน่
ขอถามอีกครั้งหวังว่าคุณจะตอบด้วยเกียรติของตัวคุณเอง มีใครทำร้ายจิตใจหนิมด้วยคำพูด
หรือการกระทำใส่เขาไหม คุณนิลได้ทำอะไรให้หนิมคิดมากหรือเปล่า อย่าให้ต้องรู้ความจริงกันทีหลัง
ถึงตอนนั้นคงญาติดีกันไม่ได้ มองหน้ากันไม่ติดเสียเปล่าๆ”
สีหน้าท่าทางของเปลวจริงจัง ไม่มีทีท่าจะอ่อนลงให้คุณนิลสักนิด เปลวมั่นใจไม่มากก็น้อย
คุณนิลมีส่วนทำให้สนิมหลุดโลกแน่ ทำไมจะดูไม่รู้สายตาสนิมที่มักตวัดค้อน
ทำเหมือนไม่ชอบหน้าคุณนิลซึ่งแสดงออกนั้น ซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้
คนใกล้ชิดอย่างเปลวมีหรือจะดูไม่ออกล่ะ สนิมคิดยังไงกับคุณนิล
ที่ผ่านมาสนิมถึงจะไม่ชอบขี้หน้าไม่พอใจใครเข้า ไม่มีออกอาการเกินงาม
นอกจากจะบอกให้รู้ไปเลยว่าไม่ชอบ มีเหตุผลให้ด้วยต่างหาก แต่กรณีคุณนิลกลับผิดปกติ
สนิมทำเพื่อกลบเกลื่อนปิดบังสิ่งที่อยู่ในใจเสียมากกว่า ถ้าจะมีเรื่องทำให้ร้องไห้
คุณนิลต้องมีส่วนในเรื่องนี้ เว้นเสียแต่..จะยอมพูดความจริงหรือไม่ก็เท่านั้น
“เพื่อนพี่มีส่วน พี่ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ ออกจากผับหนิมร้องไห้ไปแล้วรอบ
เขาคงอัดอั้นตันใจพร่ำดูถูกตนเองว่า ต่ำต้อยไร้ค่าไม่เหมาะกับสังคมที่นี่
พี่ปลอบเขาไปแล้วรอบ แล้วเออ..เผลอจูบเขาด้วยครับ” คำบอกเล่าของคุณนิล
ทำเอาคุณชายเพชรอึ้งเช่นกัน ส่วนเปลวไม่ต้องพูดถึงแล้ว หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธไปแล้วเรียบร้อย
“เรื่องเพื่อนคุณพอจะนึกภาพออกล่ะ เรื่องนั้นผมให้กำลังใจเพิ่มความเชื่อมั่นกับหนิมได้
แต่เรื่องที่คุณจูบ..หมายความว่ายังไง ทำแบบนั้นรู้ไหมว่าคุณทำอะไรลงไป
ระดับคุณคงดูออกหนิมคิดกับคุณยังไง ถ้าคุณไม่คิดอะไรด้วยทำไปทำไม..
ทำแล้วคงไปพูดอะไรให้หนิมรู้สึกแย่อีกใช่ไหม คุณเล่ามาให้หมด..คุณนิล”
ทั้งคุณนิล และคุณชายเพชรเพิ่งได้เห็นอารมณ์โกรธของเปลว
ดูจากสีหน้าบวกน้ำเสียงคงแทบอยากตะบันหน้าคุณนิลไปแล้วด้วยซ้ำ ยังดีที่ควบคุมตัวเองเอาไว้ได้อยู่
“พี่บอกเขาว่า เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ต้องเก็บไปคิด พี่ใช้ธรรมเนียมฝรั่ง
แค่ต้องการปลอบเขา ถ้าชายเปลวเห็นว่าเรื่องนี้คือต้นเหตุทำให้หนิมเสียใจพี่ก็ไม่รู้แก้ตัวยังไง
ชั่วโมงนั้นไม่ทันนึกถึงผลเสียที่จะตามมา พี่ขอโทษด้วย” คุณนิลยอมรับผิด
สีหน้าแววตาไม่มีพิรุธให้มองในทางเสแสร้งเลย ทุกคำออกจากใจ พอย้อนนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
ก็เริ่มเข้าใจได้ตัวคุณนิลเองคือสาเหตุที่ทำให้สนิมไม่อยากอยู่ที่นี่อีก น้องคงอายที่ต้องเจอหน้า
บวกกับปัญหาเรื่องปมด้อยเข้าไปอีก จึงทำให้สนิมเกิดความคิดที่จะไปจากวัง..
“คำขอโทษของคุณเก็บไว้บอกให้ถูกคนเถอะ สิ่งที่ผมจะถามคุณต่อจากนี้
ที่คุณจูบหนิม..คุณคิดอะไรกับหนิมหรือเปล่า หรือแค่นึกสนุกที่ได้แกล้งคนที่คุณดูออก
ว่าเขาคิดกับคุณเป็นพิเศษ ผมขอความจริง..จากใจ”
เปลวจ้องเขม็งสายตาจิกกัด รอคำตอบหน้าสวยดูเครียด คุณนิลก็ไม่ต่างกับเปลวนัก
คิ้วเข้มขมวดพันกันยุ่งเหยิงเสียแล้ว ไม่คิดว่าจะต้องมานั่งตอบคำถามลำบากใจอย่างนี้
แถมต่อหน้าพี่ชายอีกต่างหาก คำพูดที่จะเอ่ยออกไป มีผลต่อสิ่งที่จะตามมาอย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้นต้องกลั่นกรองให้ดีไม่ว่าจะรูปไหน คุณนิลรู้ปัญหามีมาแน่
ครั้นไม่ตอบก็กำลังโดนสายตาวาวโรจน์ของเปลวกดดันอยู่ จึงหันไปขอความช่วยเหลือจากคุณชายเพชร
โดยส่งสายตาขอร้องอย่างลำบากใจ โชคดีคุณชายเพชรเข้าใจสิ่งที่คุณนิลสื่อโดยไม่ใช้คำพูด
จึงเอ่ยขึ้นมา..ทั้งที่ตลอดการสนทนาคุณชายนั่งฟังนิ่งๆ
“เปลวครับ พี่ว่าเรื่องนี้สำคัญ เร่งรัดเอาคำตอบจากนิลไม่เหมาะเท่าไหร่
ให้เวลาเขาได้คิดไตร่ตรองดีไหม พี่เข้าใจเปลวรักและห่วงหนิมมาก
ฉะนั้นคำตอบควรให้เขาเป็นคนบอกกับหนิมเองดีกว่า เรื่องละเอียดอ่อนแบบนี้
เป็นเรื่องของคนสองคนที่จะต้องคุยกัน ไม่ว่าคำตอบของนิลออกมารูปแบบไหน
เราก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของเขา” คุณชายเพชรไกล่เกลี่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มฟังอ่อนโยนสุดๆ
เพื่อลดอารมณ์โกรธของเปลวลงไปด้วย
“แต่พี่ชายครับ ถ้าคุณนิลไม่คิดอะไรกับหนิม ทำไมต้องไปทำอะไรแบบนั้นด้วย
เป็นเรื่องที่ไม่สมควรที่สุด ให้เล่นกับความรู้สึกสมควรหรือครับ ที่เปลวต้องการฟังจากคุณนิล
ถ้าเขามีคำตอบอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องใช้เวลาคิดเลยด้วยซ้ำ ก็แค่พูดตามความรู้สึก
เปลวพร้อมจะรับฟัง ไม่ว่าคำตอบจะออกมายังไงเปลวไม่ติดใจเอาเรื่องคุณนิลแน่
แต่จะนำคำตอบไปแก้ปัญหาให้หนิมก็เท่านั้น ซึ่งเท่าที่ดูอยู่ตอนนี้..เปลวพอจะได้คำตอบบ้างแล้วล่ะ”
เปลวกลับย้อนคุณชายเพชรอย่างหัวดื้อ ถือเป็นครั้งแรกที่มีทีท่ารั้นกับคุณชาย
ทั้งที่ก่อนหน้าไม่ว่าเรื่องไหน แค่คุณชายเอ่ยปากเปลวหยุดคิดทบทวนไม่แสดงอาการท่าทาง
ชี้ให้เห็นว่าสนิมมีความสำคัญกับเปลวมากมายเพียงใด ทุกคนประจักษ์ชัดแจ้งแดงแจ๋เข้าใจถ่องแท้เสียยิ่งกว่า
วันที่เปลวยอมเสียมารยาทลุกออกจากโต๊ะอาหาร แถมยังใช้วาจาเผ็ดร้อนโต้กลับ
กระทั่งหม่อมรำไพ หม่อมทับทิมพากันอึ้ง วันนี้คุณนิลได้เห็นกับตาสัมผัสได้ด้วยตัวเอง
เปลวรักและห่วงใยสนิมมากเกินกว่าที่ทุกคนคาดคิด
“แล้วถ้าพี่ชายขอล่ะครับ เปลวให้พี่ชายเพชรได้ไหม พี่ไม่ขอมาก ขอเวลาให้นิลได้คิดทบทวน
หลังงานเลี้ยงต้อนรับเปลวจบ เราค่อยมาเอาคำตอบจากนิลกัน แบบนี้ดีกว่าไหมครับ”
คุณชายคงใจเย็น หว่านล้อมด้วยความอ่อนโยน จนอารมณ์โมโหของเปลวค่อยเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด
สีหน้าแววตาซึ่งโกรธกริ้วลดลงจนกลับสู่ภาวะปกติ คุณนิลลอบถอนหายใจโล่ง นึกขอบคุณพี่ชายเพชรจริงๆ
“ตกลง..ถ้าอย่างนั้นเปลวให้เวลาคุณ จบงานเลี้ยงต้องมีคำตอบ
จะบ่ายเบี่ยงอีกไม่ได้ ระหว่างนี้คุณไปคิดให้ดี” เปลวยืนคำขาดในที่สุด
“เฮ้อ..ค่อยโล่งอก ขอบคุณมากครับพี่ชายเพชรที่เข้าใจผม พี่ฝากขอโทษหนิมด้วยครับชายเปลว
พี่รับปากหลังงานของชายเปลวผ่านไปแล้ว พี่จะให้คำตอบที่ชัดเจนกับหนิม”
คุณนิลเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่นดูจริงจังมาก ที่จริงไม่ใช่ไม่คิดถึงหัวอกของสนิม
หลังพูดในรถที่ได้บอกไปไม่ต้องใส่ใจในสิ่งที่ทำ แววตาเขินอายพลันสลดวูบ
ก่อนเปลี่ยนเป็นเศร้าโศก คุณนิลก็รู้ตัวแล้วได้ทำร้ายจิตใจของน้องโดยไม่เจตนา
ตัวคุณนิลก็รู้สึกหน่วงหนึบตีตื้นในอกขึ้นมาเช่นกัน สนิมไม่ได้มีหน้าตาหล่อเหลา
โดดเด่นดึงดูดน่ามองจนใครต่อใครต้องให้ความสนใจ แต่สนิมมีบางอย่างพออยู่ด้วยแล้วสบายใจ
ไม่ต้องปั้นแต่งคำพูดสีหน้าท่าทาง เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเอง
นึกจะพูดหรือทำอะไรไม่ต้องสวมหัวโขนวุ่นวาย เหมือนที่ทำจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน
แทบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ..ตัวตนที่แท้จริงตัวเองเป็นยังไง
เมื่อได้พูดคุยเล่นหัวชวนทะเลาะ แกล้งสนิมโมโหกระทั่งร้องไห้ คุณนิลกลับรู้สึกไม่กดดันแม้แต่น้อย
เป็นชีวิตธรรมดาที่มีสีสันอีกต่างหาก เพียงแต่ถ้าต้องเลือกความสบายใจ
โดยยอมรับว่าชอบเด็กหน้าสิวไปล่ะก็ ปัญหาคือหม่อมทับทิมต้องมีมาใหญ่โต
นี่คือเรื่องที่คุณนิลกังวลมากที่สุด เกรงความเดือดร้อนจะมาเยือนสนิมเต็มๆ
ไม่ต้องการให้ใครลำบากอีกแล้ว พี่กล้าหลังได้เคลียร์จนชัดเจน
ก็เข้าใจและพร้อมจะปล่อยให้รักแรกไปมีความสุขกับครอบครัว ดีกว่าต้องมาจมอยู่กับความทุกข์
สิ่งที่คุณนิลคิดไม่มีใครรู้และเข้าใจ คงมีเพียงตัวคุณนิลที่จะต้องหาคำตอบให้กับตัวเอง
ในเมื่ออดีตยังไม่มีวุฒิภาวะมากพอ แต่วันนี้หน้าที่การงานภูมิฐานมั่นคงในระดับที่เชื่อถือได้ ล่วงพ้นวัยนั้นมาแล้วเช่นกัน..
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ถ้าไม่มีอะไรอีก พี่ขอตัวก่อนนะครับชายเปลว
ผมขอตัวนะครับพี่ชายเพชร ขอโทษอีกครั้งครับพี่ ที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย
พรุ่งนี้พี่จะแวะมาหาน้องหนิมนะครับ” คุณนิลยกมือไหว้ลาพี่ชายเพชร ก่อนหันไปบอกเปลว
“อย่าเพิ่งดีกว่าครับ ขอเวลาเปลวได้คุยกับหนิมให้เรียบร้อยก่อน” เปลวคัดค้านพร้อมกับห้ามทันที
“แต่พรุ่งนี้ชายเปลวกับน้องหนิม ต้องไปฝึกกับเด็จย่าวังบวรเวศน์อีกไม่ใช่หรือครับ
พี่ตั้งใจจะขับรถไปส่ง” คุณนิลพยายามขอโอกาสแก้ตัว
“ไม่แล้วครับ เปลวกับหนิมเราจะฝึกกับอาจารย์อยู่วังนี้ พี่หญิงมุกรับปากแล้วว่าจะทูลกับเด็จย่าท่าน
เปลวไม่ต้องการรบกวนพระองค์ท่านให้ทรงเหนื่อยกับการมาอบรมเราสองคน
คุณนิลไม่ต้องลำบากหรอกครับ” เปลวตัดทุกช่องทาง ชั่วโมงนี้ไม่ต้องการให้คุณนิลได้พบหน้าสนิม
ขอเวลาให้ได้เคลียร์พร้อมกับสอบถามสนิมให้รู้แจ้งแก่ใจเสียก่อน หลังจากนั้นค่อยมาดูกันอีกที
ว่าควรจะทำอย่างไรกับเรื่องเหล่านี้ ไม่มีใครรู้ว่าเปลวกำลังคิดอะไรอยู่ แต่แววตาที่ดูกร้าวแกร่ง
เหมือนคาดหวังบางอย่างภายในใจอยู่นั้น ทำให้พอจะเดาได้ว่า เปลวมีแผนบางอย่างที่จะทำอยู่แน่นอน
“ตกลงครับ ขอตัวครับพี่ชายเพชร” คุณนิลบอกลาอีกครั้ง ค่อยลุกเดินออกไป
ด้วยสีหน้าเหน็ดเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด ไม่เหลือท่าทีของหนุ่มอารมณ์ดีขี้เล่นแต่อย่างใด...
“พักผ่อนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว” คุณชายเพชรหันมาพูดกับเปลว
“ครับ..ฝันดีครับพี่ชาย” เปลวขานรับไม่หลงเหลือท่าทีคนรั้นหัวดื้อแม้แต่น้อย
ยามได้อยู่กับคุณชาย..เปลวจะสงบใจเย็นเป็นพิเศษ
“ฝันดีเช่นกันครับ” คุณชายยิ้มอบอุ่น ยืนส่งเปลวรอจนร่างโปร่งลับไปจากสายตา
ประมุขวังมณีรมย์นั่งที่เดิม ขบคิดลำพังคนเดียวเงียบๆ
>
>
“เอ๊ะ! ทำไมพี่ชายเพชรยังไม่ลงมาอีก” คุณมรกตมาแต่เช้า เพราะรู้ถึงนิสัยเรื่องตรงเวลา
ที่คุณชายจะออกจากวังไปทำงาน รู้สึกประหลาดใจเมื่อไม่เห็นประมุขวังสุดหล่อ
ซึ่งหมายมั่นปั้นมือจะติดรถไปพร้อมกัน
“ขออภัยขอรับ คุณชายให้ผมไปส่งที่บริษัท คุณชายมีประชุมบ่าย
เช้านี้ยังไม่เข้าบริษัทขอรับ” อเนกรอเตรียมไปส่งคุณมรกต แจ้งด้วยตัวเอง
“หมายความว่ายังไง เมื่อวานฉันบอกพี่ชายเพชรแล้ว ขอติดรถไปกับพี่ชายด้วย
แล้วทำไมพี่ชายไม่บอกสักคำว่าเช้านี้ไม่เข้าบริษัท นายแน่ใจเป็นคำสั่งพี่ชายเพชรใช้ให้นายมาบอกฉัน
ไม่ใช่มีใครเจ้ากี้เจ้าการเสียเอง” คุณมรกตพูดดังขึ้น เมื่อหางตาเหลือบเห็นคุณหญิงมุกกับเปลวและสนิม
เดินตามกันลงบันไดพอดี คุณหญิงสีหน้าดูระอา เลือกหันไปถามอเนกที่ยืนสำรวมอยู่ตรงนั้นแทน
“อเนกมีเรื่องอะไรแต่เช้าจ๊ะ” อเนกค้อมศีรษะให้ก่อนตอบคำถาม
เลือกใช้น้ำเสียงสุภาพ ดูสำรวมให้เกียรติเห็นได้ชัด
“ผมได้รับคำสั่งจากคุณชาย ให้รอทำหน้าที่ไปส่งคุณมรกตขอรับ”
“ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนี่ พี่มรกตสงสัยอะไรหรือคะ”
หญิงมุกหันไปตั้งคำถามคุณมรกต ดูเหมือนเธอไม่ค่อยพอใจอะไรอยู่
“พี่นัดกับพี่ชายขอติดรถเข้าบริษัทด้วย เธอก็รู้เรื่องนี้ดี..หญิงมุก”
คำตอบคุณมรกต หญิงมุกไม่ได้รู้สึกแปลกใจสักนิด..เพราะรู้เรื่องเช่นกัน
“แล้วยังไงคะ” เธอจึงถามต่อ เปลวกับสนิมยืนอยู่ใกล้ๆ เป็นเพียงผู้สังเกตการณ์รับฟังเงียบๆ
“ก็แล้วยังไง พี่มาแต่เช้าเกรงพี่ชายจะรอ มาเจอนายอเนกบอกขอไปส่งพี่แทน
แล้วพี่ชายเพชรทำไมไม่ไปพร้อมกัน” หญิงมุกเผลอเลิกคิ้วสูงอย่างนึกสงสัย
ค่อยหันไปจ้องขอคำตอบ บอดี้การ์ดส่วนตัวรีบรายงาน
“คุณชายไม่มีงานช่วงเช้า ไม่ได้เข้าบริษัทขอรับ
มีคำสั่งให้ผมคอยบริการพาคุณมรกตไปส่งบริษัทเท่านั้น..ขอรับ” อเนกบอกไปตามจริง
“ได้ยินแล้วใช่ไหมคะพี่มรกต พี่ชายเพชรไม่มีงานเช้า พี่มรกตจะเข้าบริษัทก็ไม่ต้องรอ..
เธอให้อเนกพาพี่ไปส่งบริษัทค่ะ” หญิงมุกหันมาบอกคุณมรกตด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
กระทั่งน้ำเสียงก็เน้นช้าๆ เหมือนผู้ใหญ่กำลังย้ำคำพูดให้เด็กทำความเข้าใจช้าชัด
“ทำไมพี่ชายไม่บอกพี่เช้านี้ไม่เข้าบริษัท เมื่อวานพี่ขอติดรถไม่เห็นจะพูดอะไร
มีใครแอบอ้างเอาเองหรือเปล่า” คุณมรกตยังมีท่าทีไม่เชื่อว่าสิ่งที่ทุกคนยืนกราน
เป็นความประสงค์ของคุณชายอย่างแท้จริง
“พี่มรกตคะ เมื่อวานพี่แค่ขอติดรถพี่ชายเพชรเข้าบริษัท
ไม่ได้ถามสักคำว่าพี่ชายเพชรจะเข้าบริษัทด้วยไหม มุกไม่หลงลืมประเด็นสำคัญแน่
พี่ชายเพชรเธออนุญาตพี่ ก็นี่ไงคะถ้าเธอไม่ใส่ใจจะสั่งอเนกมารอรับพี่ไปส่งบริษัทแต่เช้าหรือคะ
แล้วพี่จะยังมีคำถามอะไรอีก การที่พี่ชายเพชรจะเข้าบริษัทเวลาไหนหรือไม่อย่างไร
มุกเป็นน้องสาวยังไม่ก้าวก่ายตารางเวลาทำงานของพี่ชาย ทุกอย่างเลขาเขาจัดการ
ถ้าพี่มรกตไม่เชื่อก็โทรถามเลขาดูเอาสิคะ อย่าบอกว่าพี่ไม่มีเบอร์คุณเลขา
ได้ข่าวพี่โทรถามเธอวันหนึ่งไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบนี่คะ จนมุกเองยังสงสัยว่าเธอเป็นเลขาพี่หรือพี่ชายกันแน่”
คุณมรกตยืนตัวสั่นแต่ก็เถียงไม่ออก เจอหญิงมุกใส่มาเป็นชุดไม่มีเว้นจังหวะให้เธอได้อ้าปากแทรกด้วยซ้ำ
สีหน้าแววตาหญิงมุกที่มองเธอเหมือนกับเห็นเธอเป็นเด็กเข้าใจอะไรยากแบบนั้นอีก
ทำเอาเธอเกือบเผลอกรี๊ดแตกแต่เช้า ยังดีที่ควบคุมตัวเองไว้ได้
กลัวเสียภาพพจน์ต่อหน้าเปลวกับสนิมพากันหัวเราะเยาะเธออีก
“พี่โทรถามเฉพาะเรื่องงาน ยัยเลขาฟ้องอะไรเธองั้นหรือหญิงมุก” เมื่อหาประเด็นมาโต้หญิงมุกไม่ได้
เตรียมเหวี่ยงคนที่ไม่รู้เรื่องด้วยซึ่งก็คงหนีไม่พ้นเลขาคุณชายเพชร หากมีประเด็นที่ทำให้เธอเห็นช่องเล่นงานล่ะก็
เลขาคุณชายเพชรโดนจัดหนักแน่ หญิงมุกพูดแบบนี้ ถ้ายัยนั่นไม่รายงาน
มีหรือจะรู้ว่าเธอคอยโทรเช็คตารางเวลาคุณชายทุกๆ ชั่วโมง..
“พี่มรกต..ไม่มีใครมาฟ้องอะไรทั้งนั้น ความเคลื่อนไหวพี่ชายเพชร พี่รู้ทุกเรื่อง
เมื่อคืนวานไปที่วังบวรเวศน์ พี่จะให้มุกคิดว่าเป็นความบังเอิญอย่างนั้นหรือคะ
พี่กับหญิงดารณีไปร่วมโต๊ะเสวย ถ้าไม่เพราะพี่ชายเพชรเธอจะไปที่นั้นในเวลานั้น
พี่ถึงได้อาศัยหญิงดารณีไปเฝ้าท่านย่า มันคงไม่บังเอิ้นบังเอิญประจวบเหมาะพอดิบพอดีขนาดนั้นหรอกมั้ง..ว่าไหม”
“เธอคิดยังไงก็ช่าง ฉันไม่เสวนาเรื่องนี้หญิงมุก ไปสิ! จะมายืนรออะไรอีก..จิ!”
คุณมรกตหันไปสะบัดเสียงใส่อเนก ซึ่งยืนสำรวมอยู่ใกล้ๆ
“ขอรับ” อเนกค้อมหัวพร้อมขานรับ ก่อนจะรีบนำเธอออกไปขึ้นรถประจำตำแหน่งของคุณชายเพชร
โดยมีสายตาหญิงมุกดา เปลว และสนิมมองตามร่างระหง ซึ่งแต่งตัวล้ำสมัยตั้งแต่หัวจรดเท้า
เดินสะบัดหน้าเชิดท่าทางหัวเสียสุดๆ เพราะสิ่งที่เธอตั้งใจไว้ กลับไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง
ในเมื่อคุณชายเพชรรัตน์ ไม่ได้เข้าบริษัทในเช้านี้ ทำให้เธอต้องนั่งรถไปลำพังกับบอดี้การ์ดหนุ่ม
หนำซ้ำไม่ได้เจอหน้าคุณชายอีกต่างหาก
“พี่ชาย..พี่ชาย..พี่ชายเพชร” แต่ละคนต่างขานชื่อคุณชายตามกัน
เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ในชุดนอน สวมเสื้อคลุมเรียบร้อย เดินหน้านิ่งลงบันได
เพียงคล้อยหลังคุณมรกตไปนิดเดียว กระทั่งได้ยินเสียงรถส่วนตัวเคลื่อนออกจากหน้าตำหนักไปแล้วเช่นกัน
“ทำหน้าแปลกๆ” คุณชายยิ้มมุมปาก ทักทายด้วยคำพูดติดตลก
“พี่ชายมานานแล้วใช่ไหม” คุณหญิงมุกเป็นคนถามเสียเอง
“หืม..อะไรมานาน เธอเห็นพี่มานานแล้วหรือหญิงมุกดา”
คุณชายเลิกคิ้วสูง แล้วย้อนคุณหญิงมุกกลับ มีเรียกชื่อเสียเต็มยศ
“เอาเถอะถือว่ามุกไม่ได้ถาม ว่าแต่เช้านี้พี่ชายไม่เข้าบริษัทหรือคะ
อเนกบอกพี่ชายมีประชุมบ่าย มุกไม่เห็นรู้ว่าบ่ายพี่ชายมีประชุม”
หญิงมุกยิงคำถามคาใจไล่ต้อนคุณชายทันที
“เธอไปตรวจสอบตารางงานพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือติดนิสัยมรกต”
คุณหญิงมุกหน้ามุ่ย เจอคุณชายย้อนหน้านิ่ง มีเพียงแววตาเป็นประกายล้อเลียนน้องสาว
เปลวกับสนิมเกือบหัวเราะ ไม่เคยคิดจะได้เห็นคุณชายในมุมนี้มาก่อน
หน้านิ่งคำพูดฟังดูไม่มีอะไร แต่กลับเหน็บคุณหญิงมุกซะนี่
“พี่ชายเพชรกล้าว่ามุกแบบนี้เหรอ เค้าอุตส่าห์ช่วยตัวเองเอาไว้นะ
ดีล่ะคราวหน้าจะไม่ยุ่งเลย ปล่อยให้พี่มรกตตามซะให้เข็ด คนอะไรไม่มีขอบคุณเค้าสักคำ
ยังมาเหน็บเค้าอีก” คุณหญิงมุกทำหน้างอง้ำ มีงอนใส่พี่ชายดูน่ารักน่าชัง
เปลวกับสนิมเห็นสองพี่น้องมุมนี้ นึกขำพร้อมกับสัมผัสถึงความรักความผูกพัน
ที่สองพี่น้องเขามีให้กันได้อย่างชัดเจน
“ใจร้ายทิ้งพี่ลงหรือครับหญิงมุกดา ไม่หวงพี่ชายคนนี้แล้วหรือหืม
ไม่กลัวว่าพี่จะพลาดพลั้งหาพี่สะใภ้ไม่ตรงกับใจหรือครับ”
คุณชายทำตาซึ้งส่งตาหวานหยอกเย้าน้องสาว เปลวเห็นแล้วรีบหลุบหลบ
ในประโยคที่พูดว่าจะหาพี่สะใภ้ไม่ถูกใจ คุณชายมีชำเลืองมองที่เปลว
แค่นี้ก็ทำเอาฝ่ายถูกมอง..รู้สึกร้อนหน้าไปแล้วเรียบร้อย
“อุ๊ย!..ไม่ได้นะ จะไปคว้าคนที่มุกไม่เลือกไม่ได้เด็ดขาด
ก็ได้มุกจะยอมยกโทษให้ ว่าแต่จะบอกมาดีๆ ไหม..ทำไมไม่เข้าบริษัทเช้านี้”
ในที่สุดสองพี่น้องก็กลับเข้าประเด็น ไม่เย้าแหย่กันอีก
เพราะหญิงมุกรู้ว่า..วันนี้ปกติพี่ชายเพชรต้องเข้าบริษัท
แต่กลับไม่เข้า..เจตนาหลบคุณมรกต ก็ไม่น่าจะใช่เหตุผลทั้งหมด
ก่อนนี้ก็เคยให้ติดรถไปออกบ่อย
“พี่นัดทนายพิภพไว้ แกจะให้ชายเปลวเซ็นเอกสาร ซึ่งพินัยกรรมระบุเรื่องมรดกในส่วนของชายเปลว
เรียบร้อยก็จะได้รับบัตรเครดิตไปใช้ได้ แกเพิ่งจะติดต่อพี่มาเมื่อเช้ามืดนี่เอง
ก็เลยเปลี่ยนตารางงานกะทันหันไม่มีอะไรมากไปกว่านี้หรอกครับ คุณเลขาส่วนตัว”
คุณชายเพชรทิ้งท้ายหันไปหยอกคุณหญิงมุกอีกที
“ดีเลยค่ะ เปลวจะได้ใช้เงินตามสิทธิ์เสียที ถือว่าแกเดินเรื่องเร็วดีเหมือนกันนะคะเนี่ยะ
ถ้างั้นมุกจะอยู่ด้วยค่ะ ว่าแต่เปลวมีอะไรจะคุยกับพี่ใช่ไหมคะ ที่บอกพี่ยังไงล่ะ
ไปนั่งดื่มกาแฟแล้วคุยไปพร้อมกันเลยเนอะ”
แล้วทั้งหมดก็ยกขบวนไปทานกาแฟ ถือโอกาสให้เปลวได้ปรึกษา
ตามที่ได้เรียนกับคุณหญิงมุกเธอเอาไว้ คุณชายเพชรทิ้งหางตามองเปลว
ฝ่ายถูกมองก็ยังคงเขินกับสายตาคมเช่นเคย..ไม่ชินสักที..
มาแล้วค่ะ ขออภัยมาซะดึก ติดภารกิจอยู่นะคะ วันนี้ฮาโลวีน เลยต้องจัดการไม่ให้ผีมาหลอก..จับหัว
อุ่ย..ล้อเล่นนะคะ ขอให้มีความสุข ถูกหวุยพรุ่งนี้ค่ะ
ฝันดีนะคะ คนอ่านที่น่ารัก
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สมใจอยาก...นั่งรอเลยนะนี่ ไปอ่านก่อนน๊า..
-
สงสารหนิม
-
สะใจคุณนิลโดนเล่นงาน
-
คุณนิลใจร้าย เป็นคนที่คิดถึงแต่ตัวเอง สงสารหนิม
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งเกลียดอีตาพี่นิล
ทำร้ายจิตใจหนิมซ้ำๆซากๆ
ขอให้มีช่วงที่หนิมเอาคืนอีตาพี่นิลหนักๆนะ
เอาให้หนักกว่าที่ทำกับหนิมไว้100เท่า1000เท่าไปเลย
ชอบพี่ชายตอนหยอกกับพี่หญิงมุกจัง
ดูเจ้าเล่ห์+น่าเอ็นดูจัง
-
เป็นเรื่องแรกที่อ่านเเล้วขัดใจมากๆเลยค่ะ
ติดตามคนเขียนมาก็หลายเรื่อง ขอออกความเห็นนิดนะค่ะ
คือ เปลวนี่แบบตอนเปิดมานี่ดูเฉียบแหลม สมาร์ท
ดูเป็นมวยคู่เอกกับชายเพชรดี เอาไปเอามาขอใช้คำว่า สะดิ้งเลย แบบ โอ๊ยยยย ยูวว ยูวเป็นไรมากไหม?
ไม่ทำไรจ้าา เขินอย่างเดียว บิดไปมาเเต่จะเอาอ๊ะ!!! ผ ชายคนนี้ อารมณ์ประมาณนี้-..-
เรื่องสนิมก็เหมือนกัน คือเหมือนเปลวไม่มีความเข้าอกเข้าใจหนิมเลย พอเกิดเรื่องเเล้วกระวีกระวาดเป็นห่วง เป็นเปลวนั่นแหละที่ทำร้ายหนิมที่สุด สงสารหนิม เชียร์หนิม อ่ะจากใจ ชอบหนิมเป็นตัวละครที่ไม่เว่อร์ มีความเป็นธรรมชาติ
ส่วนเปลวไม่ไหว ปรับปรุงตัวนะลูก อย่ายอมชายเพชรมาก ดูไม่มีค่า เสน่ตอนแรกหนูหายไปไหนหมด เเล้วก็เลิกรักสนิมเเบบผิดๆได้เเล้ว
แต่ยังไงก็ติดตามเหมือนค่าา เป็นกำลังใจให้คนเขียนเน้ออ นี่เเค่ความคิดเราเฉยๆ
-
สงสารหนิมอ่ะ
-
เอิ่ม....อึ้งแป๊บ :ling2:
พอตั้งสติได้. อยากให้เปลวเอาไม้ไปตีหัวนิลซะจริง
แต่เอาเถอะ หลังจากนี้พอรู้ใจตัวเองแล้ว นายน่าจะเจ็บกว่านี้เยอะ
ดูท่าเปลววางแผนเอาคืนแทนเพื่อนไว้แล้ว
ส่วนพระนายส่งสายตาไปมาแอบเขินกันไปเบาๆ
ดูท่าจะต้วมเตี้ยมไม่ทันคู่รองแน่ๆ แต่เชื่อว่าต่อไปคงหวานไม่แพ้กัน o18
บวกเป็ด รอตอนต่อไปค่ะ
:pig4: :กอด1:
-
เปลวจะคุยอะไรกับหญิงมุกอ่ะ
:mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1:
-
สงสารหนิมอะ ชายเปลวพาหนิมไปชุบตัวเอาให้คุณนิลหน้าหงายไปเลย แล้วก้อหาผู้ชายดีดีๆ ดีกว่าคุณนิลมาให้หนิมเลย
-
:angry2:เหอะ อยากจะด่าจริงๆเลย อีตาคุณนิลกะอีนางมรกุดเนี่ย
เป็นพี่น้องที่น่ารังเกียจซะจริง :3125:
สงสารหนิมฝุดๆเบยอ่ะ :hao5:
-
สงสารหนิมอ่ะ เฮ้อ
สู้ๆนะ เชื่อว่าเปลวต้องหาทางออกให้ได้แน่
อยากเห็นงานเปิดตัวเปลวแล้วสิ
-
นิลก็ใช่ดีเด่อะไร ถ้าแม่ไม่เอาตัวเข้าแลกมา คงไม่ได้มาหรอกยศหม่อมหลวงน่ะ สงสารสนิม
-
ทำไมคุณนิลทำกับหนิมแบบนี้นะ ตอนนี้อ่านแล้วร้องไห้เลยเริ่มไม่ชอบคุณนิลแล้ว!
-
พูดจาได้ร้ายกาจมากคุณนิลจากตอนที่แล้วที่ติดลบตอนนี้ขอบเป็นลบยกกำลังสามเลยแล้วกัน
-
ต้องทำการแปลงโฉม ให้น้องหนิมด่วน คราวนี้เอาให้คุณนิลตะลึงไปเลย :katai2-1: :katai2-1:
-
:o12: อ่านไปก็สงสารหนิม อยากให้หนิมมีชีวิตที่ดีขึ้น ได้ทำในสิ่งที่รักดีกว่ามาตามเปลวในวังง่ะ ความรักใจจริงไม่อยากให้คู่นิลนะ ปัญหาเยอะเกิ๊นนน ทั้งสังคมและครอบครัว อยากให้หนิมเจอรักแท้ รักหนิมนะจุ๊ฟๆ 55555
ชายเปลววว จับคุณชายข่มขืนเลยยยยย ฮาาาาาา :hao3: เมื่อไหร่คู่นี้จะสวีทจี๋จ๋าสักทีน้ออออ :-[
-
ดีแล้วล่ะที่ไม่ให้คุณนิลเจอกับหนิมช่วงนี้ ให้หนิมพักใจทำใจให้เข้มแข็งกว่านี้ก่อนดีกว่า
สงสารหนิมเลย ทนจนทนไม่ไหวแล้วสินะเลยปล่อยทุกอย่างออกมาแบบนั้น
บางทีก็อยากให้หนิมกลับไปอยู่พัทยานะ อย่างน้อยหนิมก็มีเพื่อนคุย มีคนที่รู้จักหนิม
ไม่มีคนมาแบ่งชนชั้น ดูถูกหนิมให้หนิมเสียใจแบบนี้ แล้วเปลวก็ยังไปมาหาสู่กับหนิมได้
กลับมาหาหนิมก็ไปพักผ่อนลำลึกวัยเด็กกันได้ ไม่อยากเห็นหนิมถูกกระทำแบบนี้เลย :katai1:
เปลวรักหนิมมากเลย แล้วเปลวปรึกษาอะไรกับหญิงมุกนะ รอลุ้นต่อไป
ชอบที่พี่ชายน้องสาวแกล้งหยอกกัน ชายเพชรดูเป็นคนที่รักน้องสาวมากเลย
นี่เราก็หลงรักชายเพชรมากขึ้นไปอีกแล้ว รักเปลวและหนิมด้วย :impress2:
:mew1: :L2:
-
สงสารสนิม
ร้องไห้โฮอยากกลับพัทยาเลยอ่ะ คุณนิลนะคุณนิล ฮึ!!
-
สงสารหนิม :hao5:
สงสารหนิม
สงสารหนิม
จริงๆหนิมไม่น่าเข้ามาอยู่ในวังเลย เฮ้อออ
-
สงสารหนิม :hao5:
สงสารหนิม
สงสารหนิม
จริงๆหนิมไม่น่าเข้ามาอยู่ในวังเลย เฮ้อออ
-
เห็นใจหนิมนะ
-
เฮ้อออ :เฮ้อ:
รอนะฮะ :')
-
สงสารหนิมมมม :hao5:
ถ้าอยู่แล้วลำบากใจก็ไม่ต้องอยู่นะคะลูก เปลวให้หนิมไปอาศัยอยู่ข้างนอกวังเอาละกัน อย่าไปเจอคุณนิลมันอีก
ทำอะไรไม่คิดถึงใจคนอื่น ถึงจะอ้างนุ่นอ้างนี่ หรือรู้สึกผิดยังไงก็ตาม
ก็ไม่ควรพาหนิมไปตั้งแต่แรก น่าจะรู้ๆอยู่ว่าเพื่อนตัวเองเป็นยังไง
หรือใส่หน้ากากเข้าหากัน จนลืมมองไปถึงตัวตนจริงๆ
แล้วพาน้องมา ก็ยังปล่อยปละละเลย แม้น้องจะเป็นผู้ชาย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่คิดอะไรนี่
ยิ่งถูกคนอื่นดุถูก เหยียดหยาม แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อปกป้องตัวเองได้ มันน่ารำคาญจะตายไป!
คำพูดสวยหรู ทำให้ตัวเองดูดีน่ะ ใครๆก็ทำได้ เหตุผลดีๆของแกมันหมดไปตั้งแต่ยอมให้หนิมโดนดูถูก(by อิ11รดเอก)แล้วย่ะ
ฉะนั้น ภาพดีๆของแกทั้งหมด มันถูกลบไปเพียงความชั่ว(วูบ)แค่ครั้งเดียว :z6:
-
เข้าใจในจุดที่ว่าเปลวกับหนิมรักกันมากเหมือนครอบครัว
เข้าใจที่เปลวพาหนิมมาอยู่ด้วย หนิมเป็นที่พึ่งทางใจของเปลว
เป็นคนสำคัญ เปลวคงไม่ยอมให้ตัวเองสุขสบายทั้งๆที่ทิ้งครอบครัวไว้ให้ลำบากหรอก
ไม่ชอบนิลที่ไม่ช่วยเหลือสนิมตอนโดนดูถูกซึ่งๆหน้าแล้วมาปลอบใจที่หลัง
ไม่พอยังซ้ำแผลในใจเค้าไปอีก ทำอะไรไม่คิด แน่ใจเหรอว่าแกเป็นอาจารย์จริงๆ?
นิลมีดีแค่ไม่เหลิงไปกับยศถาบรรดาศักดิ์เหมือนแม่กับพี่สาวแค่นั้นแหละ
//อยากตบนิลให้คว่ำแล้วกระทืบซ้ำหลายๆที (เผื่อเพื่อนๆนิลด้วย)
//ดูเปลวมุ้งมิ้งไป เขินพี่ชายเพชรมากไปจนดูไม่มีลุคสาวมั่นในตอนแรกๆแล้ว
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบชายเปลวกับชายเพชรมาก อยากให้คู่นี้เค้าสมหวังกันเร็วๆ
แต่ติดนิดนุง ตรงที่ รู้สึกชายเปลวจะหน้าแดงบ่อยไปหน่อย
ส่วน คุณมรกต ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้นาง :(
สู่ๆนะคะคนแต่ง รออ่านอยู่นะคะ ><
-
สมน้ำหน้านิล สงสารหนิมที่โดนดูถูก แต่ทำไมถึงชอบนิลเร็วนัก
-
เปลวเป็นแม่งูจงอาง ขู่คุณนิลฟ่อๆเลย ชอบๆ เข้มแข็ง ไม่ยอมให้ใครรังแกเพื่อนหนิมง่ายๆ
คุณนิลจ๋อยสิงานนี้ :laugh:
อยากรู้ว่าหนิมจะแปลงกายได้แค่ไหน สู้ๆนะหนิม o13
-
อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้วววว
จะทันเหรอคุณลักษณ์
รู้สึกว่าปัญหาจะเยอะมากเลยนะ
ไหนจะพวกที่ตามล่าอีก
อยากให้ต่ออีกสัก 6-7 ตอน 5555+
-
สงสารสนิม ให้สนิมหนีไปอยู่พัทยาทิ้งนิลเลยค่ะ
มรกตยิ่งอ่านยิ่งอยากจะ :beat: :z6: :beat: :beat:
-
คุณชายเพชรอีกคน ทำเป็นมาทิ้งสายตานู่นนี่นั่น มาให้เปลวหวั่นไหวแล้วจะมาทิ้งไปไม่ได้นะ !!!
-
รอดูว่าชายเปลวจะแก้แค้นให้ยังไง :katai5:
-
:hao3: :hao3: :hao3:
-
จะจบแล้ว!!!!! เร็วไปไหมคะ ยังไม่ทันหวานเชื่อมมมมมกันเลยนะ แล้วทั้งคู่สนิมคู่เปลวก็ดูเหมือนไม่น่าจะได้ลงเอยกันไงไม่รู้อ่ะค่ะ จบเร็วมากๆๆๆๆ :serius2:
-
รอติดตามครับ ยังไงก็เชื่อยี่ห้อคุณลักษ์ นิยายจบไม่ค้างคา
รอมาอัพนะครับ :mew1: :L1: :pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อยากจระเข้ฟาดหางคุณนิล
-
เปลวยอดมากจัดการคุณนิลก่อน o13 สงสารหนิม คอยดูฝีมือเปลวก่อน
-
บอกตรงๆว่าตอนนี้ไม่ปลื้มนิลมาก...เรื่องยังไม่เกิดก็คิดไปไกล
แล้วตัดไฟด้วยการทำร้ายสนิมนี่นะ...เชื่อเลย :m16:
เปลวเยี่ยมมากต้องได้แบบนี้สิ.....จัดการขั้นเด็ดขาดไปเลยนะ
สนิมก็อย่าคิดมากนะ.....
-
Part 17
“ว่าไงจ๊ะ เปลวมีอะไรจะปรึกษาพี่มุกเอ่ย”
หญิงมุกเปิดสนทนา หลังทุกคนเลือกเครื่องดื่มตามความชอบ กินดื่มกันไปสักพักใหญ่
“เปลวรบกวนพี่หญิงมุก แนะนำคลินิกเวชสำอางดูแลเกี่ยวกับผิวพรรณ
รวมถึงศัลยกรรมใบหน้า..ให้เปลวหน่อยน่ะครับ” คำพูดเปลว ไม่เพียงแต่หญิงมุกจะแปลกใจ
คุณชายเพชรซึ่งถือจานรองกับถ้วยกาแฟไว้ในมือถึงกับชะงัก จ้องเปลวอย่างนึกสงสัยเช่นเดียวกัน
“เปลวจะไปทำศัลยกรรมงั้นหรือจ๊ะ” หญิงมุกเป็นคนถาม
“เปล่าครับ เปลวจะพาหนิมไปรักษาสิว” เปลวตอบสั้นๆ สนิมกลับเป็นฝ่ายหน้าแดง ด้วยรู้สึกเขินขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“อ้อ..พี่เข้าใจแล้ว ได้สิพี่มีเพื่อนจบทางด้านนี้โดยตรง เดี๋ยวจะลองถามเขาให้
นอกจากเรื่องนี้..เปลวมีอะไรอีกหรือเปล่า” คุณหญิงมุก หันไปยิ้มระบายมองสนิมด้วยความเอ็นดู
ก่อนจะถามเปลวเผื่อมีอะไรเพิ่มเติม
“เปลวว่าจะไปช้อปของใช้ส่วนตัว ไม่แน่ใจพี่หญิงมุกทูลเด็จย่าไปหรือยัง
เรื่องที่เปลวกับหนิมจะไม่ไปฝึกกับพระองค์ท่าน แต่จะให้พี่หญิงหาครูมาสอนส่วนตัวภายในวังนี้แทน”
เปลวเลือกที่จะย้อนไปเอ่ยถึงเรื่องที่ได้ไหว้วานหญิงมุก รับเป็นธุระทูลหม่อมเจ้าธิฆัมพรให้ด้วยตัวเอง
“พี่ทูลเรียนเด็จย่าท่านแล้วจ๊ะ บอกเหตุผลให้ทรงทราบเรียบร้อยไม่ต้องกังวลเรื่องนี้แล้วนะ
เด็จย่าทรงฝากดำรัสมาด้วย เปลวว่างก็แวะเข้าไปเฝ้าท่านได้เสมอ”
“ขอบคุณพี่หญิงมากครับ ไว้เราค่อยไปกราบเฝ้าท่านกันนะครับ”
“จ๊ะ” ตลอดการสนทนา คุณชายเพชรไม่มีส่วนแสดงความเห็นหรือมีส่วนร่วมในการสนทนา
กระทั่งเปลวกับหญิงมุกคุยเสร็จ คุณชายจึงหันไปถามสนิมใช้น้ำเสียงทุ้มนุ่ม
“เป็นยังไงครับหนิม สบายใจหรือยัง”
คำพูดบวกแววตาอ่อนโยนที่ทอดส่งมาให้ สนิมรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก
“ครับพี่ชาย..เมื่อวานหนิมต้องขอโทษด้วยที่เสียมารยาท”
“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ ถึงกับอยากไปจากวังคงหนักหนาไม่น้อยสินะ
พี่อยากให้หนิมรู้ไว้ หนิมไม่ได้ตัวคนเดียว ยังมีพี่ ชายเปลว พี่หญิงมุกอีกนะ
พวกเราคือครอบครัวของหนิม เราไม่สามารถห้ามความคิดและการกระทำของผู้อื่นได้
แต่สามารถทำให้พวกเขาหันมายอมรับเราได้นี่ครับ ขึ้นอยู่กับว่าหนิมอยากให้เป็นแบบไหน
ถ้าขอความเห็นจากพี่หวังให้หนิมเผชิญหน้ากับปัญหาไม่ท้อกับแรงกดดัน ฟังดูเหมือนไม่ง่าย
ตราบใดที่หนิมยืนอยู่ในสังคมนี้ ย่อมเกิดคำถามตามมาไม่ขาด สิ่งเหล่านี้จะหมดไป
ก็ต่อเมื่อหนิมเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเองขึ้นมา สร้างที่ยืนในสังคมนี้ให้ดูไม่ด้อยกว่าพวกเขา
ถึงจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงชาติกำเนิด ให้เทียบเท่าพวกเขาได้ แต่หนิมสามารถทำให้พวกเขายอมรับหนิมได้
อาศัยการศึกษาบวกกับความสามารถและการทำตัวให้มีคุณค่า สังคมทุกชนชั้น..ย่อมมีคนคิดบวกคิดลบ
ไม่ว่าเราจะมีพร้อมทั้งชาติตระกูลและชื่อเสียง คนรักชื่นชมย่อมมี ในทางกลับกันคนอิจฉาจ้องทำลายก็มีเช่นกัน
พี่พูดให้หนิมเก็บเอาไปคิดดู มีอะไรอึดอัดลำบากใจ หนิมขอคำปรึกษาพวกพี่ได้เสมอนะครับ”
สิ่งที่สนิมได้ฟังจากปากคุณชายเพชร ทำเอาเด็กหนุ่มซึ่งคิดว่าตนเองไม่มีอะไรดีพอที่จะให้คนอื่นสนใจ
ถึงกับน้ำตาซึมเมื่อรู้ว่า นอกจากเปลวแล้วยังมีอยู่อีกตั้งสองคนที่พร้อมจะดูแลให้กำลังใจ
คือคุณชายเพชรกับคุณหญิงมุกดา ที่ผ่านมาสองพี่น้องราชนิกุลได้แสดงให้เห็นแล้ว
ทั้งคำพูดและการกระทำไม่เคยพลั้งเผลอหรือทำให้สนิมกดดัน กระทบกับปมด้อยในใจมาก่อน
“ขอบคุณมากนะครับพี่ชายเพชร พี่หญิงมุก” สนิมยกมือกระพุ่มไหว้พร้อมกับขอบคุณด้วยน้ำเสียงติดสั่นนิดๆ
กำลังใจและความตื้นตันที่ก่อตัวขึ้นใหม่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี ในเมื่อประมุขของวังแห่งนี้ให้ความเมตตาตนเองมากมายขนาดนี้
หลังจากเช้าตรู่ตีห้ากว่า เปลวก็ไปเคาะประตูและเข้าไปพูดคุยเรียกกำลังใจให้สนิมกลับคืนมาแล้วครั้ง
จึงทำให้กล้าที่จะลงมาเผชิญหน้าทุกคน และเลิกคิดที่จะกลับไปอยู่พัทยา
เพราะเปลวย้ำกับคำสัญญาที่ทั้งคู่มีให้กันไว้ว่า ‘เปลวกับสนิมจะไม่มีวันทอดทิ้งกันเป็นอันขาด’
“หนิม..อย่าเพิ่งไปสิครับ” คุณนิลพุ่งประชิดตัวสนิม ถือวิสาสะจับแขนรั้งเอาไว้
เพียงสนิมเห็นอีกฝ่ายโผล่เข้ามาในระยะสายตา ก็ตั้งท่าเดินหนีเลยทันที ไม่คิดจะเผชิญหน้าด้วยเช่นกัน
สนิมปลีกตัวมาเดินเล่นในสวน ส่วนเปลว คุณชายเพชร หญิงมุกติดธุระสำคัญกับทนายประจำตระกูล
ซึ่งมาพบคุณชายตามนัดเกี่ยวกับพินัยกรรมและเอกสารในส่วนของเปลว สนิมถือว่าเรื่องนี้ตนเป็นคนนอก
ไม่สมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะร่วมรับรู้ แม้เปลวจะไม่ได้ห้าม หรือพี่ชายเพชรกับพี่หญิงมุกไม่มีใครพูดก็ตามเถอะ
แต่สนิมก็พอจะรู้ด้วยตัวเอง เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของคนในวังมณีรมย์เท่านั้น กระทั่งหม่อมรำไพ
หม่อมทับทิมก็ไม่มีใครได้รับเชิญให้เข้าร่วมเช่นกัน สนิมจึงเลือกขอตัวมาเดินเล่นในสวน
ฆ่าเวลาไปพลางๆ จนบังเอิญเจอคุณนิลอย่างที่เห็น
“กรุณาปล่อยแขนผมด้วยครับ หม่อมหลวงนิลกาฬ”
น้ำเสียงสนิมที่เอ่ยกับคุณนิลช่างห่างเหิน เหมือนเป็นคนแปลกหน้าต่อกันไปเสียแล้ว
“หนิม..ทำไมพูดกับพี่แบบนี้..หืม” คุณนิลหน้าเสีย ไม่คิดว่าที่นอนไม่หลับมาทั้งคืนจนขอบตาคล้ำ
เพราะคิดมากจนไม่เป็นอันหลับนอนเลย กลับถึงตำหนักหม่อมทับทิมรอซักฟอกอย่างที่คิดไม่ผิด
จนปะทะหม่อมแม่ เมื่ออีกฝ่ายพูดแรงถึงขั้นปรามาสบุตรชาย ใฝ่ต่ำไม่รักดีเลือกคบคนชั้นต่ำไม่มีหัวนอนปลายเท้า
ให้ไปจีบชายเปลวดันไปคว้าสนิม ซึ่งคุณนิลเหลืออด เถียงหม่อมเธอไม่ลดละ
ทั้งที่คุณนิลกับสนิมยังไม่ได้มีอะไรเกินเลย จนต้องหยิบเอามาประชดแดกดัน
แต่หม่อมก็ไม่หยุดดูถูกดูแคลน ทั้งด่าคุณนิล ทั้งพาดพิงไปถึงสนิม กล่าวหาถ้าไม่มัวไปทำอะไรกันอยู่
จะกลับเสียดึกดื่นค่ำมืดแบบนี้ได้ยังไง ไปกันแค่สองต่อสอง..หม่อมเธอไม่เชื่อว่าจะไม่มีอะไร
คนอย่างสนิมมีอะไรดี ถึงต้องให้ติดรถหายไปด้วย ถ้าไม่ได้ไปทำเรื่องต่ำๆ
นี่จึงเป็นเหตุให้สองแม่ลูกทะเลาะกันเสียยกใหญ่ คุณนิลพลอยหลับไม่ลงไปโดยปริยาย
เริ่มเห็นเค้าลางของปัญหาที่จะมีมาถึงสนิมด้วยเช่นกัน
หม่อมเธอออกปากจะกำจัดสนิมให้พ้นไปจากวัง เหมือนคราวได้จัดการพี่กล้าจนหายหน้าไปกว่า 2 ปี
ทั้งที่คุณนิลพยายามอธิบายให้หม่อมเข้าใจ สนิมกับคุณนิลไม่ได้ไปทำอะไรอย่างที่หม่อมคิด
แต่หม่อมก็ยืนยันหัวชนฝา ครั้งนี้ไม่มีแต่ครั้งหน้าก็ไม่แน่ สู้ตัดไฟเสียต้นลมไม่ต้องหวาดระแวง
หม่อมรู้จักนิสัยลูกชายดี ลองมีใครมาเสนอก็คงไม่พ้นสนองเข้าให้สักวัน สำคัญคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า
ต้องหวังจะได้คนรักมีชื่อเสียงชาติตระกูล ทำไมจะไม่ตะครุบ สุดท้ายคุยกันไม่จบวกกลับมาลงที่สนิมจนได้
คุณนิลหัวเสียอย่างหนัก กับปัญหาที่รุมเร้าไม่หยุดหย่อน ภายในวันเดียวก็เป็นเรื่องเป็นราวลามปามไปใหญ่
จึงเป็นสาเหตุให้นอนไม่หลับ ขบคิดมาทั้งคืน ก่อนจะตัดสินใจมาพบสนิม จนมาเจอเข้าที่สวนโดยบังเอิญ
“ผมพูดอะไรผิดหรือครับหม่อมหลวงนิลกาฬ ถ้าผมใช้คำพูดไม่เหมาะสมฐานะของคุณ
โปรดอภัยให้คนชั้นต่ำไร้สกุลอย่างกระผมด้วยครับ ผมคนต้อยต่ำไร้การศึกษา
จะให้ดีระหว่างคุณกับผมเราไม่ควรมาข้องแวะเสวนาทักทายเป็นการดีที่สุด
อีกอย่างผมกับคุณไม่ใช่เพื่อนกันสักหน่อย ไม่มีความจำเป็นอันใดที่ต้องพูดคุยด้วย
ต่างคนต่างอยู่จะดีกว่า คุณจะได้ไม่ต้องตกต่ำพลอยเปื้อนมลทินไปกับผมอีกคน”
สนิมขืนตัวรั้งแขนให้หลุดจากมือแกร่งที่จับแน่น ยิ่งมาเจอคำพูดแดกดันจนคนฟังปวดแปลบเข้าถึงกระดูก
ไม่คิดว่าผ่านไปเพียงค่ำคืนเดียว น้องหนิมคนเดิมที่คุณนิลรู้จัก พูดคุยด้วยแล้วสบายใจ..หายไปไม่เหลือเค้า
หนุ่มน้อยคนนั้นให้เห็นอีก มีแต่ความหมางเมินเย็นชาให้กันแทนเสียแล้ว
ไม่รู้ทำไมสนิมทำตัวแบบนี้ คุณนิลรู้สึกสะเทือนใจจนพูดไม่ออก แววตาคมอ่อนล้าเป็นทุน
ผลจากการพักผ่อนไม่เพียงพอ แปรเปลี่ยนเป็นผิดหวังตัดพ้อให้เห็น อยากมาปรับความเข้าใจ
ต้องการมาขอโทษที่ทำให้ร้องไห้เสียใจเมื่อวาน และอยากเตือนให้ระวัง
เกรงจะโดนหม่อมทับทิมเธอหาวิธีเล่นงาน แต่กลับเจอคำพูดตัดรอนไร้เยื่อใย
สำคัญถ้าไม่ใช่คนที่ผ่านประสบการณ์มาโชกโชน ทำไมจะดูไม่รู้ว่าสนิมคิดกับตนยังไง
เพียงค่ำคืน สนิมกลับไม่เหลือไมตรีให้ กระทั่งจะพูดคุยกันดีๆ ยังไม่คิดจะทำ
ถ้าเป็นคนอื่นคุณนิลคงเดินหนีไม่ต่อแย แต่สนิมคุณนิลกลับไม่ยอมปล่อยมือซะงั้น
“โอ้ยย..ผมเจ็บนะ คุณจะมาบีบต้นแขนผมทำไม” สนิมเผลอร้องเมื่อรู้สึกเจ็บ
อารมณ์ลืมตัว..คุณนิลเผลอออกแรงบีบไม่ได้เจตนา
“ขอโทษครับ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ..ไหนพี่ดูสิเจ็บมากไหมครับ”สนิมชะงักนิ่งไม่ขืนหนี
เมื่อเห็นแววตาที่ฉายให้เห็น ไม่ใช่การเสแสร้งสักนิด กลับเป็นความรู้สึกผิด และแสดงอาการห่วงใยจนสัมผัสได้
“ไม่เป็นไรครับ เจ็บนิดหน่อย” สนิมลดน้ำเสียงแข็งกร้าวที่เย็นชา กลับมาเป็นปกติ
พร้อมหัวใจซึ่งอ่อนยวบ คนเรายากจะหาคำตอบให้ตัวเอง การเผลอมีใจให้ใครไปนั้น
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลาเป็นองค์ประกอบ เพียงพบหน้าครั้งแรก
สนิมก็ไม่อาจละสายตาจากใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลาของคุณนิลไปได้
ยิ่งได้รู้จักใกล้ชิดก็ทำให้หัวใจหวั่นไหว เผลอไผลสนใจไปแล้ว
สำคัญการใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัว เพียงจูบที่ไม่ได้ลึกซึ้งก็ทำให้หัวใจดวงนี้เปิดรับเขาเข้ามาเก็บกักเรียบร้อย
ทั้งที่รู้ดีว่าเขาอยู่สูงเกินเอื้อมเมื่อนำมาเทียบกับตนเองต่างกันราวฟ้ากับเหว
เขาไม่ผิดที่ห้ามไม่ให้คิดไปไกล แค่เป็นการปลอบใจ ดันเอาไปคิดแล้วก็ผิดหวังเสียใจยกใหญ่จนขาดสติ
ก็คนไม่เคยรู้จักความรัก ไม่เคยได้ใกล้ชิดชายหนุ่มที่ถูกตาต้องใจขั้นถึงเนื้อถึงตัวมาก่อน
อย่าว่าแต่นั่นคือจูบแรก ที่ผ่านมาก็เพราะรู้ตัวเองดี ไม่ใช่คนหน้าตาดีจนใครจะมาสนใจ
จึงเจียมเนื้อเจียมตัวตลอด แต่คุณนิล กลับไม่เห็นสายตาเมินใส่นี่สิ
ซ้ำยังพูดจาชวนทะเลาะเล่นหัวเย้าแหย่กันอีก ใบหน้าหล่อยิ้มร่าดูมีความสุขสนุกสนาน
เป็นเหมือนกับดักล่อให้สนิมตกหลุมลึกของความรัก จนปีนกลับขึ้นไปลำบาก
หลังตัดสินใจจะไปจากวัง ฝืนทนสภาพแอบรักแอบชอบเขาไม่ได้ ถ้าต้องเจอหน้ากันอยู่ร่ำไป
หัวใจพานเจ็บปวดเสียเปล่าๆ อีกทั้งสายตาดูถูกเหยียดหยามที่คนรอบข้างมองอีก
คือสาเหตุให้ตัดใจที่สนิมคิดกลับไปอยู่พัทยา ไปเป็นพ่อค้าขายเสื้อผ้าเหมือนเดิม
แต่ความคิดนี้ก็มีอันพับเก็บ เมื่อเปลวจุดประกายความหวังและให้กำลังใจกันใหม่
เรามีกันสองคนไม่เคยห่างกันมาก่อน ไม่ว่าจะพบเจอปัญหาน้อยใหญ่หนักหนาแค่ไหน
ก็ฟันฝ่ากันมาสองคนกับเปลว เปลวขอให้สู้ไม่ให้ทิ้งกัน เปลวจะพาไปรักษาสิว
จะทำหน้าให้ด้วย แม้จะคัดค้านและปฏิเสธไปแล้ว แต่เปลวก็ให้เหตุผล
การสร้างความมั่นใจ ก็ต้องแก้ไขจุดด้อยที่ทำให้รู้สึกเป็นปมปัญหา
หน้าตาคือส่วนสำคัญที่สนิมไม่เคยภาคภูมิใจตนเองเลย เพราะรู้สึกว่าตนเองหน้าตาไม่ดี
ดึงดูดให้คนหันมามองเหมือนเปลวไม่ได้ เปลวจึงหยิบเอาเรื่องนี้มาเป็นเหตุผล
เวลานี้เปลวไม่ลำบาก ได้ชื่อเป็นเศรษฐีมีกะตังค์ เปลวจะพาสนิมไปรักษาสิว
ดูแลเสริมแต่งให้เป็นคนมีหน้าตาดีบุคลิกดี ไม่ให้น้อยหน้าใคร
เราจะเรียนด้วยกันไปไหนด้วยกัน จะเป็นคู่หูเช่นเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลง
เปลวจะไม่ให้ใครมาดูถูกสนิม ไม่ให้ใครมองสนิมต่ำต้อยเด็ดขาด
ในเมื่อสิ่งที่เปลวมีสนิมก็ต้องมีด้วย เพียงแต่ขอไว้แค่เรื่องเดียวที่เปลวให้ไม่ได้คือยศถาบรรดาศักดิ์
เกินความสามารถที่จะให้สนิมเป็นราชนิกุลได้ นอกเหนือจากนั้น
รูปร่างหน้าตาไปจนถึงเงินทองของใช้ เปลวจะสรรหาให้สนิมมีไม่แตกต่างกับเปลวแน่นอน
ทั้งหมดที่เปลวหยิบยื่นให้ ไม่ใช่ประเด็นที่ทำให้สนิมเปลี่ยนใจที่จะอยู่วังมณีรมย์ต่อ
แต่เป็นเพราะสนิมรู้สึกผิด ที่ทำเหมือนจะทิ้งเปลวแล้วให้อยู่ที่นี่เพียงลำพัง
สนิมได้สติขบคิดจนเข้าใจได้ถ่องแท้ เปลวกับสนิมต่างโตมาด้วยกันในสภาพแวดล้อมเดียวกัน
ที่นี่ต่างหากคือสถานที่ใหม่ที่ผิดแผกไปจากวิถีชีวิตความเป็นอยู่
การที่เปลวมาอยู่ที่นี่ใช่ว่าเปลวจะไม่อึดอัดหรือปรับตัวจนคุ้นชินกับสังคมเหล่านี้ เพราะเปลวกับหนิมมาจากที่เดียวกัน
หมายความว่า สนิมปรับตัวเปลวเองก็ปรับ สนิมถูกกดดันดูถูกมีหรือที่เปลวจะไม่โดน
เพียงแต่เปลวมีบรรดาศักดิ์รองรับให้คนเหล่านั้นหันมาเล่นงานสนิมแทน
ซึ่งก็เท่ากับตบหน้าเปลวไม่ต่างกัน เพราะเปลวยืนยันที่จะให้สนิมอยู่ในฐานะพี่ชาย
ยกระดับของสนิมให้เทียบเท่าความเป็นอยู่ของตนเอง เปลวกำลังพยายามทำทุกอย่างให้เราสองคน
โดยไม่สนว่าใครจะคิดยังไง เมื่อไม่เหมาะไม่ควรหรือดูแล้วไม่เหมาะสม
เปลวก็ยอมถอยแต่ไม่ได้เป็นการถอยโดยทิ้งสนิม เปลวยอมถอยออกมายืนในจุดเดียวกับหนิม
เหมือนการไม่เข้าอบรมกับเด็จย่า แต่เลือกที่จะให้ครูพิเศษมาอบรมที่วังนี้
เรียนรู้ไปพร้อมกับหนิม ถ้าเปลวไม่คิดถึงหนิมแล้วล่ะก็ คงเลือกที่จะเฝ้าพระองค์ท่านเพียงลำพังไปแล้ว
โดยจัดการหาครูพิเศษมาสอนให้สนิมเป็นการส่วนตัวแทน
แต่เปลวกลับไม่ทำแบบนั้น กลับยืนกรานไม่เข้าเฝ้าพระองค์ท่าน
ไม่ต้องการให้หนิมถูกครหาว่าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เลือกที่จะถอยมาอยู่ในจุดเดียวกับสนิมเสียเอง
เปลวไม่ได้ขอคำปรึกษาบอกรายละเอียดให้สนิมรับรู้ในสิ่งที่คิดในใจ
แต่หนิมคือเพื่อนคือพี่น้องครอบครัวของเปลว ซึ่งเติบโตมาด้วยกัน
สิ่งที่เปลวคิดทำไมหนิมจะไม่รู้ ไม่แตกต่างความกดดันที่หนิมได้รับ
เปลวก็รับรู้ถึงความกดดันและเจ็บไปด้วยเช่นกัน จึงไม่ลังเลที่จะหาวิธีทำให้หนิมในทุกเรื่องที่ยกมาข้างต้น
หนิมไม่ปฏิเสธความหวังดีของเปลวอีก เพราะเปลวทำเพื่อหนิมแล้ว ถึงเวลาที่หนิมก็ต้องช่วยตัวเองด้วยเช่นกัน
“พี่ขอโทษนะครับ แดงเลยดูสิยังเจ็บอยู่ไหม” คุณนิลสีหน้าแววตาบ่งบอกรู้สึกผิด
ที่ทำต้นแขนของสนิมเป็นรอยแดงรูปนิ้วมือ จากการลืมตัวเผลอบีบลงน้ำหนักมากไป
“ช่างมันเถอะครับ คุณนิลปล่อยแขนผมได้หรือยังครับ”
สนิมถึงจะอ่อนลงให้คุณนิล แต่ไม่ได้อยากจะอยู่ใกล้คนผู้นี้ ตัดใจเสียเดี๋ยวนี้ ไม่เอาใจไปผูกติดกับเขาอีกต่อไป
“ทำไมถึงหมางเมินใส่พี่ครับ ยังไม่หายโกรธเรื่องเมื่อวานนี้ใช่ไหม พี่ขอโทษที่ทำให้หนิมเสียใจ”
คุณนิลเชยคางมนของเด็กหน้าสิวขึ้นสบตา เพราะคู่สนทนาเอาแต่ก้มหลบมองต่ำ
ไม่คิดจะจ้องตอบกันเลยแม้แต่น้อย สนิมพยายามขืนหน้าหนีแต่ก็ใม่เป็นผล
จนดวงตากลมประสานลูกตาคมที่จ้องมองละห้อย ไม่เหลือแววตาทะเล้นขี้เล่นที่คุ้นชินแต่อย่างใด
ซ้ำยังเจือไปด้วยความอิดโรย ใต้ขอบตาคล้ำเขียวเหมือนคนอดนอนอย่างเห็นได้ชัด
“อย่าไปพูดถึงมันอีกเลยครับ” สนิมตัดบท พยายามรั้งใบหน้าขืนหนีให้เป็นอิสระ
แต่คุณนิลไม่ปล่อย หม่อมหลวงหนุ่มรู้สึกสับสนเหมือนกับความรู้สึกบางอย่างคล้ายกำลังจะสูญเสีย
ซึ่งเกิดขึ้นมาโดยไม่มีคำอธิบาย เขารู้สึกมึนคิดมากเคร่งเครียดกับปัญหาที่รุมเร้า
มาดหนุ่มเจ้าสำราญซึ่งมีรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์ไม่หลงเหลือเช่นกัน
“หนิม..หนิมไม่ไปจากวังใช่ไหม ไม่กลับพัทยาอย่างที่พูดใช่ไหม”
คุณนิลถามย้ำจนดูผิดปกติ แปลกไปจากที่สนิมรู้จัก
ลูกตากลมโตฉายแวววิตกกังวลไปกับท่าทางแปลกประหลาดของคู่สนทนา
“เปล่า..ผมไม่ได้ไปไหนแล้ว คุณนิลเป็นอะไร..ไม่สบายหรือเปล่า สีหน้าคุณดูไม่ดีเลยนะครับ”
สนิมพูดไม่ทันขาดคำ เสียงถอนหายใจโล่งดังเข้าหู ก่อนร่างสูงใหญ่จะโงนเงน แล้วทรุดฮวบล้มลงไปไม่มีปี่มีขลุ่ย
“คุณนิล..คุณเป็นอะไรครับ ใครก็ได้ช่วยที ช่วยด้วย..คุณนิลๆๆๆ”
สนิมแหกปากเรียกคนทิ้งตัวดิ่ง ตาหลับพริ้มไม่รู้สึกตัวไปแล้ว
ดีที่สนิมถลาเข้ารับร่างสูงใหญ่ไว้ได้ทัน แต่ก็กินแรงถึงกับทรุดตามไปด้วย
โชคดีระวังตัวเอาไว้ก่อนจึงไม่มีการบาดเจ็บ ใบหน้าซีดเผือดของคนที่ตะโกนเรียกชื่ออยู่
พลิกหงายหนุนอยู่บนหน้าขาสนิม ทิ้งร่างนอนราบไม่มีสติไปเสียแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณหนิม” เสียงพี่กล้าคือที่พึ่งซึ่งมาได้ถูกจังหวะ สนิมรีบบอกพี่กล้าหน้าตาตื่น
“พี่กล้า ช่วยหน่อยคุณนิลเป็นอะไรไม่รู้ครับ อยู่ๆ ก็ล้มลงหมดสติ”
สนิมไม่รู้สาเหตุ แม้จะเห็นว่าคุณนิลนอนหลับหายใจสม่ำเสมอ
แต่หน้าก็ดูซีดเซียวจนรู้สึกเป็นห่วง หัวใจเต้นระส่ำระส่าย
“ไหนขอผมดูหน่อย” พูดจบพี่กล้ารีบตรวจจับชีพจรอย่างชำนาญ
สีหน้าเคร่งเครียดดูกังวลในตอนแรก ค่อยผ่อนคลายลงพอสมควร
“เหมือนคุณนิลเธอหลับครับ ยังไงคุณหนิมช่วยผมพยุงเข้าไปนอนในตำหนักดีกว่า
ค่อยตามหมอมาตรวจอาการดูอีกที” สนิมคิดอะไรไม่ออก พยักหน้ารัวใหญ่ พี่กล้าว่ายังไงก็ต้องว่ากันไปตามนั้น
สองหนุ่มรูปร่างต่างกัน ช่วยกันพยุงหม่อมหลวงร่างโตเข้าตำหนัก ยังดีไม่ทุลักทุเลมากนัก
อาศัยพี่กล้าเป็นกำลังหลักแบกรับน้ำหนักคุณนิล โดยมีสนิมช่วยพยุงอย่างเก้ๆ กังๆ สภาพรูปร่างแตกต่างกันลิบลับ
“ผมตรวจอาการดูแล้ว ม่านตาที่ปิดเพราะกินยานอนหลับเข้าไป
คงกินเยอะพอสมควรถึงได้ออกฤทธิ์จนหมดสติแบบนี้ ก่อนหน้าไม่รู้ทำไมยาถึงไม่ออกฤทธิ์
อาจมีส่วนผู้ที่กินประสาทแข็งเพราะมีเรื่องเครียดให้คิด เป็นเหตุให้กังวลจนนอนไม่หลับ
ถึงอาศัยพึ่งยาเป็นตัวช่วยให้ข่มตาหลับ แต่ฤทธิ์ยาคงไม่ได้ผล ฝืนทนต้านจนหลับลงไป
ในลักษณะปิดสวิทซ์ชัตดาวน์ไปเลย คงเป็นเพราะเหตุนี้การทำงานของระบบประสาท
จึงได้ปิดตัวอย่างที่เห็น จากนี้คงต้องรอให้ร่างกายฟื้นตัวตื่นเองนั่นล่ะครับ ไม่มีอะไรน่าวิตก
ปล่อยร่างกายพักผ่อนเต็มที่ ฤทธิ์ยาหมดก็จะตื่นเองครับ” หมอประจำตระกูลของวังมณีรมย์
รายงานคุณชายเพชรรัตน์ โดยข้างกันมีหม่อมทับทิม กับคนที่เหลือยืนอยู่ด้วย
คุณหญิงมุก เปลว สนิม รวมพี่กล้าซึ่งยืนสำรวมห่างออกไปไม่มากนัก
“ขอบคุณครับหมอ กล้าไปส่งคุณหมอแทนผมที” คุณชายสั่งกล้าให้ช่วยรับหน้าที่ไปส่งคุณหมอ
เป็นอันรับรู้อาการคุณนิลกันแล้ว คล้อยหลังคุณหมอ หม่อมทับทิมสีหน้าเคร่งเครียด ถึงได้เอ่ยปากพูดขึ้นเป็นคนแรก
“เป็นบ้าอะไรของเขานะตานิล หาเรื่องให้แม่ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันเลยเจ้าลูกคนนี้
ชายเพชรน้าฝากน้องด้วยนะ น้าคงขอตัวกลับตำหนัก ขอไปพักหายใจหายคอก่อนเถอะ”
คำพูดของหม่อม ส่งผลให้สนิมรู้สึกเห็นใจคนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว เพราะคนฟังรับรู้ชัดถึงความรักที่ผู้เป็นแม่มีให้ลูก
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ครับ..ผมจะจัดคนดูแลนิลเอง หม่อมน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
คุณชายรับปาก หม่อมทับทิมจึงตั้งท่าเดินออกจากห้องพัก ซึ่งยกให้คุณนิลนอนอยู่เวลานี้
แต่หางตาหม่อมก็ยังไม่วายจิกกัดสนิม แต่ก็ต้องรีบหันกลับ
เมื่อเปลวจ้องตาวาววับตวัดใส่ไม่มียอมเช่นกัน มีแต่สนิมที่ก้มหน้างุดดูท่าไม่กล้าเงยมองตอบหม่อม
ตั้งแต่มีคนไปแจ้งข่าวกับหม่อมเธอ มาถึงก็เริ่มจิกตาใส่สนิม เหมือนเห็นเป็นตัวก่อเหตุให้ลูกชายเสียเช่นนั้น
“อย่าไปใส่ใจเลย..หนิม” เปลวกระซิบแผ่วให้ได้ยินแค่สองคน
“อืม” สนิมขานตอบเบาๆ
“หนิมครับเรื่องราวเป็นมายังไง พี่ขอฟังรายละเอียดหน่อยสิครับ”
คุณชายเมื่อสบโอกาส เห็นว่าอยู่เฉพาะคนในตำหนัก จึงได้เอ่ยปากบอกให้สนิมเล่าถึงเหตุการณ์
ที่คุณนิลมาล้มฟุบในสวน จนสนิมกับพี่กล้าต้องพากันพยุงกึ่งแบกเข้ามาในตำหนักใหญ่
“ครับพี่ชายเพชร..บลาๆๆ” แล้วสนิมก็เล่าให้ฟังอีกครั้ง
“นิลคงเครียดเรื่องของหนิม ถึงได้ลากสังขารซึ่งไม่พร้อมบุกมาถึงตำหนักเพื่อจะมาพบ
เขาคงตั้งใจมาขอโทษ ไม่อยากค้างคาใจที่หนิมเอ่ยปากบอกจะขอออกจากวัง นิลคงคิดว่าเขาเป็นต้นเหตุ”
คุณชายวิเคราะห์พร้อมรวบรัดตัดบทสรุปเสียเอง โดยยกอ้างอย่างมีน้ำหนักฟังสมเหตุผล
“แล้วทำไมถึงกินยานอนหลับ แต่ไม่ยอมพัก” หญิงมุกถามพี่ชาย
“เรื่องนี้ต้องรอฟังจากปากเจ้าตัวเขาเอง พี่ว่าพวกเราปล่อยให้เขาพักผ่อนให้เต็มที่ตื่นมาคงมีคำตอบ
ทำไมกินยาแล้วไม่ยอมนอนที่ตำหนัก” คุณชายพูดจบ พยักหน้าชวนทุกคนออกจากห้อง
ปล่อยคุณนิลพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่มีใครถามอะไรอีก สนิมเดินรั้งท้ายก่อนพ้นประตู
ยังหันกลับมามองคุณนิลที่หลับตาพริ้ม ด้วยความรู้สึกห่วงใยกังวลฉายชัดในดวงตากลม
คำถามเกิดขึ้นในหัวตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ไม่คิดว่าคุณนิลจะฝืนสังขารมาพบตนถึงที่นี่
เป็นเพราะสนิมไม่รู้ คุณนิลเครียดและคิดไม่ตกกับเรื่องสนิม
>
>
“หนิม..เดี๋ยวพี่หญิงมุกจะพาเราไปข้างนอก”
เปลวเป็นคนเอ่ยปาก แต่รู้สึกสนิมเหมือนจะไม่ได้ฟัง มัวแต่ใจลอยคิดถึงแต่คนที่นอนหลับอยู่
“หนิม..หนิม” เปลวต้องเรียกซ้ำ สนิมถึงค่อยรู้ตัว
“ห๊ะ!..ว่าไงหรือเปลว” เปลวกับพี่หญิงมุก กระทั่งคุณชายเองก็ยังลอบสบตากัน
เมื่อเห็นว่าจิตใจของสนิมไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“เปลวพูดว่า พี่หญิงมุกจะพาเราสองคนออกไปทำธุระข้างนอกไง”
ต้องย้ำกันอีกรอบ สนิมถึงพยักหน้าให้
“หนิม..พร้อมจะไปหรือยัง” เปลวอดไม่ได้ จึงเป็นคนถามสนิมเอง
หากพาออกไปในสภาพนี้ ไม่วายสนิมคงใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตลอดทาง
“ไปสิ..ไม่มีอะไรต้องทำนี่” หนิมตอบพาซื่อ ทั้งทีสีหน้าแววตายังแฝงแววกังวลจนเห็นได้ชัด
เปลวจึงเลี่ยงที่จะทัก หันไปค้นกระเป๋าตังค์แล้วหยิบเอาบัตรเครดิตออกมายื่นให้แทน
“บัตรเครดิตสำรองของเปลว บัตรหลักเปลวไว้ใช้
ส่วนใบนี้หนิมเอาไปใช้นะ วงเงินสูงสุดใช้ได้ 5 แสน” เปลวอธิบายช้าๆ
“ห๊ะ! 5 แสน ไม่เอาหรอกทำไมมันเยอะขนาดนั้นล่ะ” สนิมรีบส่ายหัวพรืด
ถือเป็นเงินก้อนโตมากมายมหาศาลในชีวิตเลยก็ว่าได้
ที่ผ่านมาไม่เคยมีหรอกที่สนิมจะมีเงินก้อนขนาดนี้ผ่านมือ
ถึงตอนนี้จะเป็นเพียงแค่บัตรเครดิตก็เถอะ แต่ฟังวงเงินในบัตรที่สนิมสามารถรูดใช้ได้ มันดูมากโข
“หนิม..มันไม่มากหรอก ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงใช่ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่นะ
เราอยู่ในสังคมแบบนี้ เงินคือปัจจัยสำคัญที่ทำให้เราดูดีขึ้นได้
ที่จะไปคือพาหนิมไปรักษาสิว ปรึกษาคุณหมอเรื่องที่เราคุยกันด้วย
จากนั้นค่อยหาซื้อเสื้อผ้าใหม่ พี่หญิงมุกจะพาเราไป เข้าใจแล้วใช่ไหม
เลิกคิดเรื่องอื่นก่อน คุยกันแล้วนี่ว่าหนิมจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ไม่ใช่เพื่อใครเพื่อหนิมและก็เพื่อเปลวด้วยยังไงล่ะ..เข้าใจใช่ไหม..หนิม”
น้ำเสียงบวกแววตาของเปลวทอดมองสนิมนั้นเต็มไปด้วยความห่วงใย
และความมุ่งมั่นตั้งใจ เปลวจะทำให้สนิมคนที่ไม่สะดุดสายตาใคร
คนที่ใครๆ พากันมองไม่เห็นหัว กลับมามีตัวตนในสายตาผู้คนในเร็ววัน
ในเมื่อตอนนี้เงินทองเปลวมีมากเกินพอที่จะ นำไปใช้เพื่อการนี้
ไม่ต้องกังวลด้วยซ้ำว่าจะติดขัด บัตรที่เปลวให้สนิมเป็นบัตรสำรอง
ส่วนบัตรหลักของเปลววงเงิน 10 ล้าน ได้รับจากกองมรดกตามพินัยกรรม 1 ใน 4
ของทรัพย์สินตระกูลมณีรมย์ มูลค่ากว่าแสนล้านซึ่งได้นำมาแบ่งให้ทายาท
ตามลำดับที่ระบุไว้ในพินัยกรรม เปลวตอนนี้ไม่ใช่คนที่มีอาชีพนางโชว์อีกต่อไป
แต่เป็นหม่อมราชวงศ์ ทองเปลว มณีรมย์ ทายาทแสนล้านมีผลประโยชน์ในกองมรดกนับหมื่นล้าน
กับเรื่องแค่นี้มีหรือที่จะทำให้เปลวขัดสนลำบาก สนิมยังไม่รู้ว่าเปลวได้ไหว้วานให้ทนายตระกูล
รับเป็นธุระจัดสรรทรัพย์สินที่เป็นเงินสด ไม่เกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นหุ้น
ฝากเข้าบัญชีให้สนิมร่วมกว่าพันล้านบาท
ความประสงค์ของเปลว ทั้งคุณชายเพชรและคุณหญิงมุกที่อยู่ร่วมเป็นสักขีพยานรับรู้ลงนาม
ไม่มีใครคัดค้านแม้แต่น้อย เนื่องจากเงินในส่วนนี้คือส่วนของเปลว
พอใจจะแบ่งให้ใครย่อมเป็นสิทธิ์ของเปลวอยู่แล้ว โดยเฉพาะคนที่เปลวเลือกให้เงินจำนวนนี้
ไม่ใช่คนอื่นไกล คือพี่น้องซึ่งนับเป็นครอบครัวของเปลวนั่นเอง
ถ้าหากคุณมัลลิกาไม่ได้แม่ของสนิมยื่นมือช่วยเหลือ ไม่แน่เปลวอาจจะไม่มีโอกาสลืมตามาดูโลกด้วยซ้ำ
นั่นยังไม่เท่ากับว่า สนิมและเปลวแต่เล็กจนโตเลี้ยงดูมาด้วยกัน
มีอะไรแบ่งปันกันดุจพี่น้องในสายเลือด แม่ของพวกเขาอบรมสั่งสอนให้รักใคร่ช่วยเหลือกัน
เมื่อเปลวมีโอกาสในวันนี้ จึงไม่แปลกที่สนิมจะได้รับโอกาสนี้ด้วยเช่นกัน
“อืม..เข้าใจแล้ว” สนิมขานตอบเปลว แววตาที่มองมาเต็มไปด้วยความตื้นตันในหัวใจ
เปลวได้ทำตามคำสัญญาทุกอย่าง ทั้งที่รับปากแม่ไว้ ว่าพวกเขาสองคนในวันข้างหน้า
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะไม่มีวันทอดทิ้งกัน
“ถ้างั้นลงไปกันเถอะ เราหายมากันนานแล้ว ป่านนี้พี่หญิงมุกเธอคงรออยู่ข้างล่างแล้วล่ะ”
“แวะไปดูเออ” สนิมกลับไม่กล้าพูด
“เฮ้อ!..รักเขาขนาดนี้ เอาเถอะไปแวะหน่อยก็ได้ แค่แวะนะไม่ให้อยู่นานเดี๋ยวจะเสียเวลา
พี่ชายเขาให้ป้าแจ่มคอยดูแลอยู่แล้ว หนิมไม่ต้องไปห่วงเขานักหรอก
อย่างที่เปลวบอก..ถ้าหนิมอยากให้เขาสนใจจริงล่ะก็ หนิมก็ต้องดิ้นรนให้ตัวเองดูคู่ควรกับเขา”
คำพูดเปลวเป็นแรงบันดาลใจที่ดี ทำให้สนิมเกิดฮึดสู้ขึ้นมา ยิ้มกว้างจึงเผยให้เห็นเป็นครั้งแรกของวันก็ว่าได้
“ตกลง..เมื่ออยากให้เขาเห็นเรามีตัวตน ก็ต้องทำตัวให้คู่ควรและเหมาะสมใช่ไหม
ว่าไงว่าตามกันลุยโลดเลยเปลว แต่ขอไปแวะดูเขานิดนะ”
เปลวเห็นสนิมกลับมาร่าเริงยิ้มกว้างได้เต็มหน้าอีกครั้ง ก็รู้สึกโล่งใจเสียที
คืนที่ผ่านมา..หลังจากกลับขึ้นไปก็ดึกโขแล้ว แอบแวะเข้าไปดูสนิมยังนอนร้องไห้น้ำตาไหลอยู่เลย
ต้องใช้เวลาเปิดอกคุยกัน กว่าจะได้บทสรุปออกมาอย่างที่เห็น เพราะเปลวดูแล้วสนิมเสียใจมาก
เพื่อนรักไม่ได้แค่หลงใหลในตัวคุณนิลเพราะรูปหล่อหน้าตาดี แต่สนิมกับคุณนิลมีบางอย่างที่คล้ายกัน
สิ่งที่สองคนนี้คล้ายกันคือ สนิมเป็นคนมีปมด้อยไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเองว่ามีดียังไง
จึงกดดันขาดความเชื่อมั่นไปมาก ส่วนคุณนิลถึงแม้จะดูดีมีมาครบ ความจริงแล้วคุณนิลอ้างว้างโดดเดี่ยว
เพราะไม่ได้รับความรักความเข้าใจจากหม่อมทับทิม ต่างจากคุณมรกตที่หม่อมเธอดูรักชื่นชมจนออกนอกหน้า
คนสองคนมีปมชีวิตขาดๆ เกินๆ บังเอิญโชคชะตานำพาให้มาเจอกัน ย่อมทำให้พวกเขาเกิดไมตรีเป็นพิเศษ
เพียงแต่คุณนิลกับสนิมมีเส้นแบ่งของชนชั้น และความเท่าเทียมเป็นอุปสรรคใหญ่ทำให้ความเป็นไปได้ของสองคนนี้
ที่จะมาลงเอยคบหากันในแบบคนรัก มองไม่เห็นหนทาง ยกเว้นสนิมจะเป็นฝ่ายเปลี่ยนแปลงตัวเองเพิ่มคุณค่า
ยืนข้างคุณนิลได้อย่างไม่อายใครเลยนั่นแหละ..อุปสรรคที่มีก็จะเบาบางลงไปในที่สุด
“ไปกันเลยไหมจ๊ะ” พอลงจากชั้นบน คุณหญิงมุกดาก็ถามทันที
“ครับ..เปลวกับหนิมเราพร้อมแล้ว” เปลวเป็นคนตอบ
“ถ้างั้นมุกพาน้องๆ ไปช็อปนะคะพี่ชายเพชร ฉลองฤกษ์ชายเปลวเปิดกรุสมบัติวันแรก”
หญิงมุกยิ้มร่า หันไปขยิบตาให้คุณชายเพชรรัตน์ ซึ่งนั่งท่วงท่าดูสบายๆ
ถือหนังสือพิมพ์ในมือข้าง คุณชายยิ้มขำคำพูดน้องสาว
“ฤกษ์ชายเปลวเปิดกรุ หรือว่าฤกษ์ของมุกอยากแหกกระเป๋าตังค์”
คุณชายมีหยอกน้องสาว เปลวกับสนิมพลอยขำกับการโดนแซวไปด้วย
“แหมพี่ชายก็..ผู้หญิงเราเรื่องช็อปปิ้งมันเป็นเอกลักษณ์นะคะ”
“ครับๆ..ถ้าอย่างนั้นผู้ชายอย่างพี่ก็สมควรไปประชุมใช่ไหมคะ”
“อ้าว..อ้าว” เปลวกับสนิมร้องอ้าวพร้อมกัน แปลว่าทั้งคู่ก็ไม่ต่างกับผู้หญิงที่กำลังจะไปช็อป
“คริ..คริ..ไม่ต้องไปฟังพี่ชายหรอกหนิม..ชายเปลว พี่ชายเขาเป็นพวกบ้างาน
ทำมาอ้างว่าผู้ชายทำงาน ผู้หญิงช็อปปิ้ง เอาเถอะความจริงก็มีส่วนถูกอยู่ล่ะนะ
เพราะชายเปลวกับสนิมไม่ใช่ทั้งชายทั้งหญิงนี่เนอะ”
“เฮ้ย!!..พี่หญิงมุก” เปลวกับสนิมพร้อมใจร้องเสียงหลงกันทีเดียว
“หึหึ!..” คุณชายใช้กำปั้นอุดปาก นั่งขำในลำคอหน้าดำหน้าแดง
ส่วนหญิงมุกยกไหล่แบมือแทนการขอโทษ สองหนุ่มพอเห็นแบบนั้น
ได้แต่ส่ายหัวปลงกับความทะเล้นของหญิงมุก
แต่ก็แอบเขินคุณชายที่นั่งขำกับคำพูดวิจารณ์พาให้คิด ว่าเปลวกับสนิมไม่ใช่ชายและหญิง..
>
>
“เป็นไงบ้าง เจ็บมากไหมหน้าแดงเชียว” หญิงมุกถามสนิม
ตอนนี้นั่งเอาเจลเย็นประคบหน้า มีคุณหมอซึ่งเป็นเพื่อนคุณหญิงมุก
เปิดคลินิกศัลยกรรมเกี่ยวกับผิวพรรณความงาม เป็นคนรักษาดูแลการกดสิว
และยิงเลเซอร์กระชับรูขุมขน รวมถึงกำจัดรอยสิวด่างดำใบหน้า
จึงได้มีรอยแดงเถือกเต็มไปหมด เปลวเองเห็นเรื่องนี้มาบ่อยจากพวกนางโชว์ที่ไปรักษากัน
จึงไม่ได้วิตกกังวล ถึงแม้สีหน้าของสนิมจะดูแดงจนน่ากลัวไปแล้วก็เถอะ
หมอให้ประคบเจลเย็นไว้สักพักใหญ่ค่อยกลับ มีนัดมาทำสัปดาห์ล่ะครั้ง
พร้อมวางแผนผ่าตัดเสริมจมูก ตัดปีกจมูก ขลิบริมฝีปากตกแต่งให้ได้รูป รวมถึงเหลากรามให้ดูเป็นวีเชฟ
จากภาพแสกนกราฟฟิคตัวอย่างทุกคนพึงพอใจ รูปหน้าของสนิมได้รับการผ่าตัดตกแต่งเสร็จ
ก็จะออกมาหล่อดูดีได้อย่างน่าทึ่งน่ามองคนหนึ่งเลยทีเดียว ค่าใช้จ่ายอาจจะมากสำหรับคนทั่วไป
แต่เปลวในเวลานี้ ไม่มีผลกระทบแม้แต่น้อย
“เปลว..หนิมไม่ไปช็อปต่อได้ไหม รู้สึกแสบๆ หมอไม่ให้ถูกแดดกับแสงจ้าแรงๆ
ช่วงนี้ผิวหน้าอ่อนแอมาก ให้ระวังอยู่ในที่ร่มเสียด้วยสิ”
สนิมยื่นเงื่อนไขไม่ไปซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย ซึ่งเป็นโปรแกรมต่อ
โดยอ้างใบหน้าที่เพิ่งรักษายิงเลเซอร์มา ไม่พร้อมที่จะไปเดินซื้อของต่างๆ
เปลวหันมองหน้าคุณหญิงมุกเพื่อขอความเห็น
“ตกลงจ้ะ ถ้าอย่างนั้นน้องหนิมกลับไปกับพี่กล้า ให้พี่กล้าไปส่งวังมณีรมย์เลย
แต่คงต้องแวะส่งพี่มุกกับชายเปลวก่อน จะติดไปลงห้างxxx
ส่วนขากลับค่อยให้พี่กล้ามารับพี่มุกอีกที ตกลงตามนี้นะคะ”
“ครับๆ ขอบคุณมากครับพี่หญิงมุก” สนิมรีบพยักหน้ารัวรับทันที
เปลวชำเลืองมองเพื่อน ก่อนจะลอบถอนหายใจเบาๆ
ทำไมเปลวจะดูไม่ออก ส่วนหนึ่งที่สนิมอยากจะกลับวังไปก่อนนั้น
สาเหตุมาจากห่วงใครบางคน คงอยากกลับไปดูแลเขามากกว่า
นี่คือสิ่งที่เปลวมองเพื่อนรักทะลุถึงก้นบึ้งของหัวใจ แต่เปลวก็ไม่คิดจะห้าม
สนิมไม่เคยรักใครมาก่อน พอลองชอบเขาถึงขั้นจนสนใจได้ขนาดนี้
ก็คงยากที่จะห้ามปรามบอกให้หยุดคิด นอกเสียจากช่วยทำให้สนิมได้สมรัก
ไม่ว่าต้องใช้วิธีไหนเปลวก็จะทำให้คุณนิลรับรักสนิมให้ได้
การเป็นนางโชว์ รู้เห็นพฤติกรรมของบรรดานางโชว์มาไม่น้อยในอารมณ์อยากครอบครอง
อยากเป็นเจ้าของหนุ่มในดวงใจ แต่ละนางมักมีกลวิธีมากมายหลากหลายมาเล่าสู่กันฟัง
เปลวเองก็ใช่จะเป็นพวกอ่อนหัด เรื่องราวเหล่านี้รู้เห็นจนชินตา
ถ้าจะให้สนิมสมรักในตัวคุณนิลก็ต้องเริ่มที่จะทำให้สนิมดูดีมีคุณค่าน่าสนใจ ที่เหลือก็คงรอติดตามผลใกล้ชิด
ซึ่งไม่ใช่มีเพียงสนิม เปลวเองก็ไม่คิดจะปล่อยให้ตัวเองผิดหวังกับรักครั้งใหม่เช่นกัน
เพียงแต่ระหว่างคุณนิลกับพี่ชายเพชร ความยากง่ายมันต่างกันตรงนี้ล่ะ
พี่ชายเพชรจะมาใช้มารยาทำตัวรุกไล่เข้าหาไม่ได้เด็ดขาด จะแสดงออกมากก็ไม่เหมาะ
ต้องมีจริตจะก้านพองาม สร้างความสนใจให้คุณชายสะสมเพิ่มพูนไปทีละนิด
แต่ก็ช้ามากไม่ได้เช่นกัน ดูแล้วไม่ว่าจะเป็นเปลวหรือสนิม ปัญหาที่มีอยู่คือเรื่องของหัวใจเป็นตัวหลัก
ประเด็นอื่นก็ต้องรอดูกันไป เปลวรู้สึกได้ว่าทุกฝีก้าวมีสายตาลึกลับ คอยตามสอดส่อง
เว้นเสียแต่อยู่ในตำหนักใหญ่ ไม่สัมผัสถึงการมีใครตามเหมือนอยู่ข้างนอก หันซ้ายขวาก็ไม่เห็นพิรุธ
พอจะบ่งบอกได้ใครสะกดรอยตามมาหรือเปล่า แต่สัญชาตญาณคงไม่หลอกแน่
เปลวรู้สึกได้ว่าตกเป็นเป้าสายตาอยู่ ซึ่งบอกไม่ได้ว่าใครกันที่ตาม พยายามจะคิดว่าระแวงไปเอง
ก็ไม่สามารถช่วยให้ความรู้สึกนี้จางหายได้ ความรู้สึกที่รับรู้นี้ เหมือนเป็นการเตือนภัยให้ระมัดระวังตัว
ออกจากคลินิกจุดหมายต่อไปก็เป็นห้างดัง ย่านเศรษฐีเดินช็อปฯ เพื่อไปซื้อเสื้อผ้าของใช้แบรนด์เนม
เมื่อสนิมขอตัวไม่มาเดินเลือก ก็ยกให้เป็นหน้าที่เปลวที่จะจัดการซื้อไปให้สนิม
ความจริงไซส์ของสนิมเปลวรู้ดี ซื้อได้ไม่ผิดแน่ ส่วนรสนิยมเลือกของเปลวเหนือล้ำกว่าสนิมจนเทียบไม่ติด
ดังนั้นถ้าเปลวจะเลือกให้ก็คงไม่เป็นปัญหา ต่อให้สนิมมาเองก็ต้องอาศัยถามความเห็นของเปลวอยู่ดี
เป็นเพราะสนิมไม่เคยเชื่อมั่นในตัวเอง จึงไม่มั่นใจที่จะเลือกแล้วคิดว่าใส่ไปจะดูดี
นอกเสียจากเปลวยืนยัน สนิมจึงจะมั่นใจ เมื่อเป็นแบบนี้ก็ไม่ยุ่งยาก
เปลวตั้งใจจัดเองเลือกเองหาให้เองทุกชิ้น เพื่อให้สนิมได้ยืนหยัดอยู่ในสังคมนี้ ไม่ต่างกับพวกชนขั้นสูงเช่นเดียวกัน...
ขอบคุณทุกเม้นท์ ที่ยังตามให้กำลังใจกันนะคะ
:mew1: :mew1: :mew1: :pig4: :L1:
-
หนิมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว สู้ๆนะหนิม
แต่ก็ต้องระวังตัวจากหม่อมแม่ของคุณนิลไว้ด้วยนะ
เปลวก็ด้วยไม่รู้ว่ามีใครตามอยู่
ทั้งสองคนเจอปัญหารอบด้านเลยตอนนี้ เอาใจช่วยเปลวกับหนิมนะ
:mew1: :L2:
-
คุณลักษณ์มิได้เปลี่ยนวันที่ง่ะ
-
นิลส่อแววละ สนิมคงไม่ผิดหวังหรอก แต่คงต้องผ่านอุปสรรคอีกเยอะ
โดยเฉพาะหม่อมออกปากแล้วด้วยว่าจะกำจัดสนิม :serius2:
ส่วนเปลวน่ากลัวว่าไอ้เสี่ยจะตามรังควานไม่เลิกแน่ๆ
ไหนจะมือมืดปริศนาอีก ฆาตกรตัวจริงที่จ้องชิงสมบัติ
ลุ้นทุกตอนเลยค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
บวกเป็ด
:pig4: :L1:
-
หนิมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วจะได้ดูดีขึ้นแล้ว แต่หนิมจะทำหน้าใหม่ก็ตกใจเหมือนกัน ส่วนตัวชอบหนิมตอนแบบนี้มากกว่าดูเป็นหนิมดี คิดว่าหนิมแค่รักษาสิวรักษาผิวหน้า เปลี่ยนการแต่งตัว วางตัวดี ก็น่าจะดูดีขึ้นแล้ว o13 คุณนิลน่าจะชอบหนิมแบบที่เป็นหนิมนะ พอหนิมเหลากรามทำจะจมูกใหม่คุณนิลจะว่ายังไงหล่ะเนี่ย ลุ้นเหมือนกันแฮะ :katai5: ดูท่าทางรักกับคุณนิลยังต้องฝ่าไปอีกเยอะสู้ๆนะหนิม :กอด1:
-
สนิมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ววว รอดูๆ :mew1: :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ไม่อยากให้หนิมทำหน้าเหมือนกัน ไม่รู้ดิ มันคงดูดีมาก ๆ ๆ ๆ ๆ แต่ก็ขาดเสน่ห์ในแบบของหนิมที่คุณนิลเคยประทับใจไป
เหมือนรีบน คืออยากให้รักษาสิว แต่งตัว อะไรแค่นั้นดีกว่า
-
ต้มน้ำรอมาม่าเลยดีฟ่า
ดูท่าแล้ว จะมีอีกหลายยก
หนิมสู้ๆนะ
-
อยากเห็นสนิมนิวลุคเร็วๆจัง...
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอดูว่า หนิมจะออกมาเป็นงัย
-
สู้ๆละกัน
-
รักคือการวางแผนอย่างมีระบบใช่ไหมเปลว 5555
-
หนิมทำ วีเชป. โอ้ว ไม่อยากให้ทำ แต่ต้องทำให้ตัวเองมีคุณค่าคู่ควรกับสังคมใหม่. นะ ให้อภัย
-
สู้ สู้นะหนิม
ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้สำเร็จ เพื่อตัวเองและคนที่รัก
ใครกันที่ตามสะกดรอยชายเปลวนะ อย่าเกิดเรื่องร้ายแรงเลย
-
งานนี้คุณนิลคงได้ตะลึงกันล่ะ
-
สนิมสู้ๆ เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้ :katai2-1:
-
งานนี้คุณนิลไปไหนไม่รอดอ่ะ เค้าเล่นพร้อมใจช่วยกันทั้งตำหนักใหญ่ขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆ
อยากอ่านตอนหวานๆ ของคุณชายเพชรกับเปลวเร็วๆ จังงงง
-
ว๊ายๆ น้องหนิมของหมู่เฮาจิใกล้สวยแว้ว :impress2:
-
หนิมสู้ๆ ว่าแต่จะมีใครมาทำอะไรเปลวอีกมั้ยนะ
-
หนิมสู้ๆ :katai2-1: :katai2-1: หนิมโชคดีที่มีเปลว เปลวระวังตัวด้วนะ :mew2: :mew2:
-
น้องหนิมสู้ๆนะ เดี๋ยวก็หล่อแล้วววว
-
ทำหน้าให้สวยเลิศเลยนะหนิม o13
-
ว้าวๆ หนิมจะดูดีแล้วๆ :katai2-1:
รอนะฮะ :')
-
เปลวสุดยอดอ่ะ......รักหนิมมากเลย
สู้เพื่อรักนะหนิม-เปลว
-
สู้ๆนะจ๊ะสองสาว(?) น้องเปลวน้องหนิม
เพื่อคนที่เรารักและความรักของน้องทั้ง 2 เนอะ ^o^v
-
o22 o22 o22
-
สู้ๆนะหนิม เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อยากให้งานเปิดตัวเปลวแล้วอ่ะ
-
เอาให้เลิศ แบบว่าสังคมติว่าไม่ได้เลยสินะ
ลำพังคุณนิล เธอคบที่นิสัยไม่ใช่หน้าตาหรอก ดูขนาดเป็นสิวยังว่าน่ารักได้เลยเนอะ
ชอบเปลวที่ดูแลปกป้องหนิมแบบสุดๆ แม่ไก่หรือจงอางจ๊ะ หุๆ
บวก
-
สนิมโชคดีจริงที่มีเปลวอยู่ด้วย
-
สนิมสู้ๆนะ
ชอบจัง เปลวกับสนิมรักกันมากอ่ะ
-
มาเป็นกำลังใจให้หนิมกับเปลวครับ ชอบความรักความผูกพันแบบนี้ สุดยอดดดด
:mew1: o13 o13 o13
-
ดีใจจัง สนิมจะเปลี่ยนตัวเองแล้ว จะได้หมดปัญหาเรื่องปมด้อยนี้สักทีล่ะเน้อออ :เฮ้อ:
หนูเปลวสู้ๆนะคร๊าาาาา คว้าประมุขวังมณีรมณ์มาให้ได้นาาา :hao7:
-
มาส่งกำลังใจให้น้องหนิมอีกคนจ้า :mew1:
-
น้องหนิมเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่
-
รอรอรอ
เมื่อไหร่คุณ Luk จะมาต่อน้าาาาา
-
:impress2: :impress2: มายังๆ มาต่อนะ เค้ารอยุ :กอด1: :กอด1:
-
อยากเห็นหนิ่มตอนสวยแล้ววววว มาเร็วๆนะคะ :ling1:
-
:hao4: :hao4: หายไปหลายวันเลย :katai5: :katai5: อยากอ่านต่อแล่น
-
ยังไม่มาต่อเหรอน้อง luk รออยู่น๊า
คิดถึงชายเปลวแล้วอ่ะ
อยากเห็นน้องหนิมตอนหน้าใสกิ๊งด้วย
ร้องเพลงรอต่อปายยยยย ^[++++]^
-
คุณ Luk พาน้องหนิมไปทำหน้านานจังเลย
อยากเห็นน้องหนิมสวย? แล้ว :ling1:
-
เข้ามารอน้องหนิมแรงโฉม :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
Part 18
“พี่ชายเพชรมาทำงานหรือยัง” คุณมรกตถามเลขา
“มาแล้วค่ะ..” หลังได้คำตอบ หม่อมหลวงมรกตไม่รอช้าตั้งท่าเดินไปผลักประตูห้องทำงานประธานใหญ่โดยทันที
“เดี๋ยวค่ะ..เจ้านายไม่ได้อยู่ในห้องนะคะ ท่านติดประชุมอยู่กับลูกค้าค่ะ”
เลขารีบปราม คุณมรกตแค่หันหน้ามายกยิ้มมุมปาก สายตาตวัดจิกใส่เป็นนัยว่า..อย่ายุ่ง!
เลขาส่วนตัวคุณชายได้แต่ส่ายหน้าระอาแทน ทุกครั้งไม่สามารถห้ามปรามเธอได้
คุณมรกตเธอรั้นเข้าห้องทำงานคุณชายแบบนี้เสมอ ที่ผ่านมาคุณชายเป็นคนรับมือเองไม่ลำบากเลขา
อีกอย่างคุณชายเข้าใจพนักงานดี ว่าไม่มีใครขวางคุณมรกตเธอได้ จึงไม่นึกถือโทษตำหนิลูกน้องสักครั้ง
ทำให้เลขาอย่างเธอทำงานในตำแหน่งนี้มายาวนานจนถึงทุกวันนี้ ขืนคุณชายตำหนิเธอโดยยกอ้างว่าปฏิบัติหน้าที่บกพร่อง
ที่ไม่สามารถรับมือคุณมรกตได้ ป่านนี้คงเปลี่ยนเลขาใหม่แทบทุกอาทิตย์ เป็นเพราะคุณชายเป็นเจ้านายที่มีเหตุผล
ใจเย็นรักและเข้าใจลูกน้อง จึงได้รับการยกย่องชื่นชมจากบรรดาพนักงาน ต่างเคารพรักให้ใจกันไปเต็มๆ
“อ้าว..” เลขาทำหน้างงอุทานเบาๆ หลังคุณมรกตหายเข้าไปได้ไม่นานก็กลับออกมา สีหน้าท่าทางดูเคร่งเครียด
แถมยังมีท่าทีแปลกๆ ดูเธอเร่งร้อนก้าวขาฉับๆ ขนิดไม่เหลือบแลมองคุณเลขากระทั่งหางตาก็ไม่มีมา เธอพานเข้าใจไปว่า
คงเป็นเพราะคิดว่าเธอโกหกเรื่องคุณชายติดประชุม จึงรั้นเปิดประตูเข้าไปแล้วไม่พบคุณชาย ทำให้หงุดหงิดหัวเสียอีกตามเคย
“นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มาปานพายุ..เฮ้อ!” รำพันเสร็จก็ส่ายหัวทิ้งท้าย
ก่อนหันไปทำงานที่ค้างไว้ต่อ เลิกสนใจคุณมรกตโดยปริยาย
>
>
“อื้ออ..” คุณนิลบิดตัวครางเบาๆ ก่อนจะกระพือเปลือกตาเปิดลืม
ตื่นขึ้นช้าๆ ปาเข้าไปบ่ายสามโมงเย็น เพิ่งจะตื่นจากฤทธิ์ยานอนหลับ
“ตื่นแล้วหรือครับ” ทันทีที่สนิมเห็นคุณนิลขยับตัว ก็ถลาชะโงกหน้าถามไถ่ทันควัน
“หนิม..ฉันอยู่ที่ไหน” คุณนิลรู้สึกได้ว่า ไม่ได้นอนที่ห้องของตัวเอง
“คุณอยู่ตำหนักนพรัตน์ ห้องรับรองครับ” สนิมบอก
“แล้วฉันมานอนอยู่ที่นี่ได้ยังไง” คุณนิลค่อยยันกายลุกนั่ง สะบัดหัวไปมา
เพื่อให้คลายความง่วงงุนที่ยังพอมีหลงเหลืออยู่นิดหน่อย
“เรื่องมันยาวไว้ผมค่อยเล่าให้ฟัง ว่าแต่คุณตื่นแล้วลุกล้างหน้าทำธุระส่วนตัวก่อนเถอะครับ
เดี๋ยวผมจะไปบอกป้าแจ่มให้เตรียมอาหารไว้ให้ คุณยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันนะครับ”
สนิมตัดบท..เมื่อเห็นว่าถ้าขืนใช้เวลาบอกเล่าเก้าสิบคงคุยอีกนาน สู้ให้คนที่เพิ่งฟื้นจากฤทธิ์ยานอนหลับ
ได้อาบน้ำจัดการกับตัวเองให้สดชื่นเสียก่อนจะดีกว่า อีกอย่างคุณนิลยังไม่มีอะไรตกถึงท้องมาค่อนวันแล้วนี่สิ
“อืม..แต่ฉันไม่มีของใช้ส่วนตัวที่นี่เลยนะ”
“ผมเตรียมไว้ให้แล้วครับ ผมขอป้าแจ่มแกเอง ยังใหม่ไม่ได้ใช้ครับ ทั้งผ้าขนหนูแล้วก็อุปกรณ์อาบน้ำ”
“อืม..ขอบใจนะ” คุณนิลบอก ก่อนหันมาจ้องสำรวจหน้าตาสนิม
“หน้าไปโดนอะไรมา ทำไมแดงเป็นจ้ำแบบนั้นล่ะ” สุดท้ายก็อดที่จะถามไม่ได้ เมื่อเห็นรอยแดงบนใบหน้าสนิม
ฝ่ายถูกถามกลับรู้สึกเขินอยู่พอสมควร ในเมื่อสิ่งที่ตัดสินใจไปทำมีคำตอบอยู่แก่ใจ พอนึกถึงเรื่องนี้ดันเขินขึ้นมาซะงั้น
จนหน้าที่แดงอยู่แล้วพลันแดงจัดเข้าไปใหญ่
“ถามแค่นี้ทำไมต้องหน้าแดง” คุณนิลเองก็งง เมื่อเห็นอาการของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า
สนิมดันหน้าแดงเถือกขึ้นดื้อๆ คงมีแต่สนิมที่รู้ตัวทำไมถึงหน้าแดง แค่ถูกคุณนิลถามถึงที่มาของรอยจ้ำบนใบหน้า
หลังยิงเลเซอร์กำจัดสิวลบเลือนริ้วรอยมา ก่อนหน้าไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง
“คะ..คือ ผมไปรักษาสิวมาน่ะครับ” สนิมอ้ำอึ้งตอบไม่เต็มเสียงดี แทนที่คุณนิลจะเลิกให้ความสนใจ
กลับไม่เป็นอย่างที่คิด ร่างสูงบนเตียงขยับลุกลงมายืนค้ำหัวสนิม ก่อนจะใช้มือเชยคางมนบังคับให้แหงนหน้า
ดวงตากลมโตสบกับดวงตาคมเข้มที่จ้องอยู่ เป็นการประสานสายตาชั่วครู่ โดยต่างไม่มีใครพูด
ก่อนคุณนิลจะเป็นฝ่ายถอนสายตาสำรวจรอยแดงบนหน้าขาว ที่มีสะเก็ดจ้ำสีเลือดให้เห็นเต็มไปหมด
“ไปรักษาสิว ใครพาไปครับ” คุณนิลปล่อยคางสนิมเป็นอิสระ
“พี่หญิงมุกพาไปครับ” สนิมตอบโดยไม่กล้าสบตาด้วยอีก
“หญิงมุกพาไป..รักษาสิวอย่างเดียวหืม” คุณนิลจับสังเกตสนิม ถึงอีกฝ่ายไม่ยอมสบตา
แต่ก็เห็นความผิดปกติที่รู้ได้ว่ามีบางสิ่งปกปิด ไม่รู้ทำไมหม่อมหลวงหนุ่ม
ถึงอยากรู้ข้อมูลโดยหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้เช่นกัน
“ไม่ครับ..รักษาสิวแล้วทำศัลยกรรมด้วย” สนิมพูดด้วยท่าทีขัดเขินจนหูขาวแดงแปร๊ดเรียบร้อย
แต่ประโยคที่ได้ยินคุณนิลกลับรู้สึกไม่พอใจอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย มือเผลอกำหมัดเกร็งก่อนจะคลายออกวินาทีถัดมา
ลอบสูดหายใจลึกสะกดกลั้นความไม่พอใจที่ตีตื้นขึ้นมาเอาไว้
“หนิม..ความคิดศัลยกรรม หนิมอยากทำหรือมีใครแนะนำให้ทำ” เสียงทุ้มถามขึ้น
ขณะร่างสูงหย่อนตัวนั่งห้อยขาบนเตียงเผชิญหน้าสนิม
เว้นระยะห่างชนิดเข่าแทบเกยกันได้ ไม่สนใจไปทำธุระส่วนตัวแล้วซะงั้น
“ทำไมครับ” สนิมเงยหน้าถามด้วยความสงสัย
“ตอบคำถามพี่ก่อนสิ” คุณนิลไม่บอกกลับเร่งเอาคำตอบจากสนิม
เหมือนคำตอบที่รอฟัง มีผลต่อคำถามที่สนิมต้องการจะรู้
“ผมอยากหน้าตาดี มีโอกาสก็อยากทำ” สนิมตอบกว้างๆ
ไม่ได้พาดพิงดึงเปลวเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งที่คนจุดประกายเรื่องนี้คือเปลวต่างหาก
“ทำไมถึงอยากหน้าตาดี” คุณนิลไล่บี้ถามต่อ สนิมชักเริ่มรู้สึกไม่พอใจกับคำถามนี้
“ถามแบบนี้หมายความว่าไงครับ” นอกจากไม่ตอบ ยังตาขวางใส่
“อ้าว..พี่พูดอะไรผิดงั้นหรือ พี่แค่อยากรู้ทำไมหนิมอยากหน้าตาดี
คิดยังไงทำศัลยกรรม ช่วยบอกให้พี่รู้หน่อยสิครับ” คุณนิลหน้านิ่งย้ำไปอีก
“พูดจริงหรือพูดเล่นเนี่ยะ” สนิมเสียงขุ่น เมื่อคุณนิลยืนกรานเอาคำตอบ คนเราอยากมีหน้าตาดีกันทุกคน
ถามแบบนี้ให้สนิมคิดยังไงล่ะ นอกจากคนถามจงใจกวนมากกว่า ตัวเองหน้าตาดีรูปหล่อก็ย่อมไม่อนาทร
แต่สนิมหน้าตาเป็นปมด้อยในใจ ยิ่งมาแอบรักชอบผู้ชาย โดยเฉพาะคนที่กำลังตั้งคำถามอยู่ตรงนี้
เป็นคนมีอิทธิพลให้เกิดแรงบันดาลใจตัดสินใจลุกขึ้นเปลี่ยนแปลงตัวเองในครั้งนี้
กลับต้องมานั่งตอบคำถามอะไรแบบนี้อีก ไม่แปลกที่สนิมนึกเคืองจนออกอาการใส่คุณนิล
ลืมอารมณ์เขินอายที่ก่อตัวขึ้นในช่วงแรกหายเป็นปลิดทิ้ง เหลือแต่ความขุ่นมัวไม่พอใจเข้ามาแทน
“พูดจริงครับ ทำไมต้องมีสีหน้าไม่พอใจ พี่ไม่เห็นว่าการที่พี่ขอฟังเหตุผลของหนิม
ที่ตัดสินใจศัลยกรรมหน้าตา มันเป็นเรื่องซีเรียสตรงไหนนี่ หรือหนิมลำบากใจที่จะบอกพี่ครับ”
คุณนิลเองก็เริ่มหน้าเคร่งขรึมไม่มีทีท่าให้สนิมเห็นว่า อีกฝ่ายตั้งคำถามหวังแค่กวนประสาทแต่อย่างใด
“คุณก็พูดได้สิครับ คุณไม่ได้มีหน้าตาแบบผมเสียหน่อย”
“หน้าตาแบบหนิมมันเป็นยังไง ไหนบอกพี่หน่อยสิ”
“คุณจะหาเรื่องกวนประสาทผมหรือ..หม่อมหลวงนิลกาฬ”
“สนิม..นี่พี่ซีเรียสอยู่นะ” คุณนิลไม่ลดละ เสียงดุใส่เช่นกัน
“ผมสิควรถามคำถามนี้มากกว่า คุณก็เห็นอยู่ ยังมาผมถามแบบนี้ คุณต้องการอะไรกันแน่”
สนิมไม่มียอม นั่งเชิดหน้าออกอาการดื้อดึงรั้นสู้
“ที่พี่ถามหนิม พี่จะต้องการอะไรหืม แค่ไม่เข้าใจหนิมศัลยกรรมหน้าตาไปทำไม
ในเมื่อที่เป็นอยู่มันก็ดีอยู่แล้ว” คุณนิลพูดโดยไม่มีทีท่าว่าจะแกล้งหรือล้อเล่นแม้แต่น้อย
แววตาคมเข้มไม่ได้ส่อให้รู้ว่าสิ่งที่พูดมานั้นเป็นการเสแสร้งให้จับพิรุธอะไรเลย
“ห๊ะ!..หน้าอย่างผมเนี่ยะดีอยู่แล้ว ไม่มีอะไรให้สะดุดตาเนี่ยะนะ คุณบอกดีอยู่แล้วงั้นหรือครับ”
สนิมใช้น้ำเสียงประชด เมื่อแน่ใจว่าคุณนิลกำลังกวนอารมณ์แน่ๆ รู้ตัวหน้าตาธรรมดาติดจะออกไปทางขี้เหร่ด้วยซ้ำ
ตั้งแต่เล็กจนโตเดินคู่กับเปลว คนที่เรียกสายตาคนมองคือเปลวโดยตลอด
“หนิม..คนที่ไม่มั่นใจตัวเองดูถูกตัวเอง ต่อให้ทำออกมาดีแค่ไหนก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกครับ
คนเราหน้าตาดีหรือไม่ ขึ้นอยู่เรามั่นใจตัวเรามากน้อยแค่ไหน ภูมิใจในสิ่งที่เราเป็นแค่ไหน
ไม่อย่างนั้นพวกตลกหน้าตาดูโจ๊กโผล่ออกมาก็สร้างเสียงหัวเราะ เขาคงไม่มีความสุขอยู่บนโลกนี้แล้ว
เขาจะมีคนรักมีครอบครัวอย่างที่พวกเรารู้เห็นแบบนี้หรือครับ ที่พี่บอกว่าหน้าตาหนิมดีอยู่แล้ว
พี่ไม่ได้โกหกพูดจากความรู้สึกที่ได้มอง หนิมไม่ได้ดูอัปลักษณ์น่ารังเกียจนี่ครับ จะให้พี่บอกดูไม่ได้งั้นหรือ
ส่วนที่หนิมไปรักษาสิวพี่เห็นด้วย เป็นเรื่องธรรมชาติดูแลรักษาให้หายก็สมควรไปทำอยู่หรอก
แต่การศัลยกรรมหนิมทำไปเพื่ออะไรพี่อยากรู้ อยากเป็นดาราทำอาชีพที่ขายหน้าตาหรือยังไงครับ
ถ้าไม่มีจุดมุ่งหมายหรือเป้าหมายเหล่านี้ หนิมทำไปเพื่ออะไรพี่แค่ต้องการเหตุผล คนเราย่อมมีเหตุผลให้ทำ
ถ้าแค่อยากให้ตนเองหน้าตาดี ให้คนสะดุดตา มีคนมอง..เคยถามไหมว่าคนที่มองเราเข้าหาเราเพราะเขาเห็นเราหน้าตาดี
จะมีใครให้ความจริงใจกับเรามากน้อยแค่ไหน คนที่มาคบหากันแค่เปลือกนอก ไม่มีใครที่พี่เห็นว่าจะคบกันได้ยืดยาว
อย่างมากก็จบลงในเวลารวดเร็ว หรืออาจรอจนเบื่อสุดท้ายก็เลิกรา พี่ไม่เคยปฏิเสธว่าพี่เป็นเกย์
พี่ไม่เคยปิดกั้นตัวเองว่าเป็นเกย์นะครับหนิม ถึงพี่จะไม่ประกาศ แต่หนิมก็คงดูออกและรู้ว่าพี่เป็นเกย์
เหมือนที่พี่ก็รู้ว่าหนิมเองเป็นแบบไหน พี่พูดกับหนิมลงลึกรายละเอียดขนาดนี้ คงไม่ได้เข้าใจไปว่าพี่พูดเพราะพี่หน้าตาดี
ย่อมพูดได้ไม่ต้องแคร์อะไร พี่ขอบอกให้หนิมเข้าใจเสียใหม่นะ เพราะหน้าตาของพี่นี่ไง
ทำให้รู้ว่ามันก็เป็นแค่อาหารน่ากินที่ล่อให้คนเข้ามาท้าพิสูจน์ แต่รู้ไหมคนที่เข้าหาเราล้วนปรุงแต่งตนเองให้ดูดี
ปกปิดตัวตนที่แท้จริงทั้งสิ้น จนลืมความเป็นตัวตนความเป็นธรรมชาติกันไปแล้ว
พี่เจอคนที่หนิมให้นิยามว่าหน้าตาดี มองสะดุดตามานักต่อนัก จนพี่พูดได้เต็มปาก
ไม่มีใครมีเสน่ห์ให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติสัมผัสเข้าถึงแก่นแท้ของความนึกคิดจิตใจได้สักคน
หนิมคิดว่าการที่เปลี่ยนตัวเองแล้ว จะยังคงเป็นคนเดิมที่เป็นอยู่ได้อีกไหม จะรักษาตัวตนของตัวเองไว้ได้ไหม
ถ้าหากหนิมมั่นใจว่าหน้าตาที่ไปทำศัลยกรรมมา ทำให้คนรอบข้างยอมรับมีคนมากหน้าหลายตาเข้ามาทักทายผูกสัมพันธ์ด้วย
หนิมจะยังเป็นคนเดิมคนนี้ได้อีกต่อไปไหม นี่คือสิ่งที่พี่ต้องการรู้นอกเหนือจากที่ถามไป”
คำพูดบวกสีหน้าจริงจังไม่มีแววตาล้อเล่น ดูเป็นผู้ใหญ่ทรงภูมิที่คุณนิลถ่ายทอดออกมา ทำเอาสนิมพูดไม่ออก
ถึงกับนั่งนิ่งกลายเป็นใบ้ไปชั่วขณะ นึกหาคำพูดที่จะมาโต้แย้งไม่ได้ เพราะสนิมก็ยังไม่รู้อนาคตเช่นกัน
ว่าหน้าตาเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ถ้าเกิดมีเหตุการณ์ตามที่คุณนิลหยิบยกมา สนิมจะเป็นยังไง
ในเมื่อที่ผ่านมาเป็นคนอยู่นอกสายตาคนทั่วไปมาตลอด จึงไม่จำเป็นต้องปั้นหน้าแต่งคำพูดอะไรกันเลย
นึกอยากทำอยากพูดอะไร ก็แสดงออกไปตามความรู้สึก ไม่ผิดกับคำพูดของคุณนิลเสมือนรู้จักสนิมมานาน
จนคุ้นเคยรู้จักเป็นอย่างดีเสียเช่นนั้น คุณนิลพอเห็นสนิมนิ่งไปก็ไม่คิดจะไล่บี้เหมือนช่วงแรก
ตัดสินใจลุกเดินเข้าห้องน้ำไป แต่ก่อนที่ร่างสูงจะลับหายเข้าไปในประตู กลับเปรยออกมาเพียงประโยคทิ้งท้ายสั้นๆ
“เดี๋ยวพี่ออกมาขอคำตอบด้วยครับ” สนิมหันไปมอง ไม่ทันเห็นคนที่พูดเสียแล้ว มีเพียงประตูปิดบานตามหลัง
ทิ้งประเด็นที่คุยค้างไว้โดยยังไม่ได้ความกระจ่าง แต่คุณนิลยืนยันจะกลับออกมาเอาคำตอบภายหลัง
หนุ่มวัยเพิ่งบรรลุนิติภาวะมาได้สองปี นั่งคิดหนักกับคำตอบที่จะมีให้คนที่ทำธุระอยู่ในห้องน้ำ
หากคำตอบทั่วไปที่ยกอ้างอยากเป็นคนมีหน้าตาดี ไม่ถูกใจคนถาม แต่กลับขอเหตุผลนอกเหนือจากนี้
จะให้สนิมพูดออกไปตรงๆ เป็นเพราะคนตั้งคำถามนั่นแหละ คือสาเหตุหลักที่สนิมอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ตั้งแต่หน้าตาและบุคลิกทุกสิ่งอย่าง เพื่อให้คนๆ นี้ได้หันมามองเป็นจริงเป็นจัง ไม่ต้องรู้สึกถึงความแตกต่างเหลื่อมล้ำ
อย่างที่เป็นอยู่จนรู้สึกได้ว่า ตนเองไม่คู่ควรกับเขาเลย ถ้ามีอะไรก็ตามทำให้รู้สึกมั่นใจขึ้นกว่าเดิมแล้วทำไมจะไม่ทำ
นี่คือเหตุผลแท้จริง ปัญหามันอยู่ตรงที่สนิมจะบอกไปแบบนั้นได้ยังไงนี่สิ พอได้มีเวลาคิดและหวนกลับมาตรึกตรองเพียงลำพัง
อาการหน้าแดงสุกปลั่งก็กลับคืนมาอีกครั้ง จนร้อนหน้าไปหมด ถึงกับทั้งเขินทั้งหงุดหงิดตัวเอง สบถออกมาเบาๆ
“ยุ่งยากนัก เดี๋ยวก็จับปล้ำเสียหรอก..จิ!” สนิมออกอาการบ้าบอเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันสีหน้าคิดไม่ตก
สบถเป็นประโยคสั้นๆ หากคนที่อยู่ในห้องน้ำเกิดมาได้ยินเข้า ไม่รู้จะทำหน้าแบบไหน
หรืออาจเป็นสนิมเสียเองที่จะปั้นหน้าไม่ถูก..?
>
>
“สวัสดีค่ะคุณหญิง..เออ” เลขาหน้าห้องคุณชายยกมือกระพุ่มไหว้คุณหญิงมุกดาเดินมากับเปลว
โดยมีพี่กล้าถือถุงหลายใบตามมาติดๆ
“หวัดดีจ้ะดุจดาว นี่คุณชายทองเปลวน้องชายหญิงมุก” คุณหญิงรับไหว้เธอ พร้อมถือโอกาสแนะนำเปลวไปด้วย
“สวัสดีค่ะ..คุณชายทองเปลว” เธอหันไปยกมือไหว้เปลวทันควัน
“อุ้ย..ไม่ต้องไหว้ผมหรอก ผมเด็กกว่ามากทักทายก็พอ อีกอย่างเรียกผมชายเปลวก็ได้ครับ”
เปลวยิ้มหวานงามจับตา ไม่ลืมทักทายอย่างเป็นกันเอง เมื่อเห็นว่าเลขาคนนี้ให้เกียรติเปลวเป็นพิเศษ
“ค่ะ..คุณชายเปลว” เธอรับคำพร้อมยิ้มเขิน มองเปลวไม่วางตา ในใจแอบคุยกับตนเองว่า
ผู้ชายอะไรสวยน่าอิจฉา ยิ้มสว่างดุจดวงอาทิตย์ ยอมรับว่าคุณหญิงมุกสวยหวาน
คุณมรกตสวยเฉี่ยวจนหาคนทาบได้ยากอยู่แล้วนะ พอเจอคุณชายเปลวเข้า
เหมือนนำเอาคนสองคนมารวมไว้ภายในตัวคนผู้เดียว งดงามทรงเสน่ห์เต็มไปด้วยสง่าราศี
ดูไม่จืดชืดพิศชมได้ไม่เบื่อ ดึงดูดสายตาจนไม่อยากเบือนหน้าหนีเลยนี่สิ
“ดุจดาวจ๊ะ พี่ชายเพชรสะดวกหรือเปล่าเอ่ย”
หญิงมุกเห็นอาการเลขาที่มองเปลวไม่กะพริบ เลยแทรกขัดขึ้นแทน
“คุณชายออกจากห้องประชุมได้สักพักใหญ่แล้วค่ะ สักครู่นะคะขอดิฉันแจ้งคุณชายเธอก่อน”
หญิงมุกพยักหน้าให้ เลขารีบกดเบอร์ภายใน แล้วแจ้งกับคุณชายให้รับทราบทันที กินเวลาไม่ถึงชั่วอึดใจเลยด้วยซ้ำ
“คุณชายเชิญข้างในค่ะ” พูดจบส่งยิ้มผายมือ ก่อนจะเดินมาเปิดประตูรออย่างมีมารยาท
โดยคุณหญิงมุกเดินนำเข้าไปก่อน ค่อยตามด้วยเปลวและพี่กล้ารั้งท้าย
“หวัดดียามบ่ายจวนเลิกงานค่ะ..พี่ชายเพชร” คุณหญิงเห็นพี่ชายนั่งเอนหลังมือประสานหน้าตักตรงโซฟา
ไม่ได้นั่งที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงานในท่วงท่าดูสบายๆ แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์อย่างไม่อาจปฏิเสธได้
ชายเพชรหล่อระเบิดระเบ้อในชุดทำงานอย่างเป็นทางการ ยิ่งสวมสูทสีน้ำเงินเข้มเต็มยศแบบนี้ด้วยแล้ว
ยิ่งขับให้ดูเด่นสง่าภูมิฐานเพิ่มขึ้นไปอีก
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“หวัดดีครับพี่ชาย” เปลวยกมือไหว้
คุณชายยกมือรับไหว้ไม่ลืมส่งยิ้มอบอุ่นให้เช่นเคย
เปลวเองก็ยิ้มตอบทำเอาบรรยากาศภายในห้องทำงาน
อบอวลไปด้วยความชื่นมื่นขึ้นมาทันตาทีเดียว
เพียงแค่เห็นรอยยิ้มหนุ่มหล่อกับหนุ่มหน้าสวยปรากฏบนใบหน้า
ก็แผ่กระจายความสุขออกมา จนคนรอบข้างสัมผัสความอบอุ่นละมุนละไมนี้ได้ด้วยเช่นกัน
พี่กล้าเอาถุงต่างๆ มาวางลงที่โต๊ะ ค่อยเร้นกายหายออกไปเงียบๆ
ปล่อยให้สามพี่น้องอยู่กันเพียงลำพัง หญิงมุกเป็นคนเปิดการสนทนาเอง
“วันนี้มุกกับเปลวไปเดินช้อปของกันสนั่นเลยค่ะพี่ชายเพชร”
“ไม่ต้องบอกพี่ก็พอจะดูออก สีหน้ามีความสุขขนาดนี้กระเป๋าฉีกไปเท่าไหร่ล่ะเรา”
คุณชายยิ้มระบายทั่วหน้าหล่อ ถามอย่างอารมณ์ดี
“ของมุกไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ ต้องชายเปลวเขาโน้น หมดไปไม่น้อย
ส่วนใหญ่เปลวเขาเลือกให้น้องหนิมนะคะ” หญิงมุกรีบออกตัวก่อนเลย
“แล้วหนิมล่ะ ไม่ได้มาด้วยกันหืม” คุณชายนึกขึ้นได้ถามถึงสนิม
“หนิมหลังจากรักษาสิวยิงเลเซอร์ก็ขอตัวกลับวังไปก่อน คงไม่ชินที่หน้ามีรอยแดง
เปลวกับพี่หญิงมุกเลยให้พี่กล้าไปส่ง แล้วค่อยวนกลับมารับตามจุดที่นัดหมายไว้ครับพี่ชาย”
คราวนี้เป็นเปลวชี้แจงให้คุณชายทราบ ถึงสาเหตุที่ไม่เห็นสนิมตามมาที่นี่ด้วย
“อย่างนั้นหรือ” คุณชายไม่ได้ถามอะไรอีก แค่รับรู้แล้วก็เงียบไป
“มุกแวะมาหาพี่ชายว่าจะชวนดินเนอร์มื้อค่ำ มุกโทรบอกที่วังแล้ว ให้จัดการดูแลมื้อค่ำหนิมด้วย
ตั้งใจมาชวนพี่ชายไปหาของอร่อยทานกัน บรรยากาศสบายๆ สามคนเรา ตกลงนะคะ” หญิงมุกบอกจุดประสงค์
“หึหึ..พี่มีสิทธิ์ปฏิเสธด้วยหรือ เข้ามาแบบนี้คงเช็คตารางงานของพี่จากคุณดุจดาวเรียบร้อยแล้วสิ
ถึงได้มั่นใจพี่จะว่าง” คุณชายมีสัพยอกน้องสาวท่าทางดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
“แหมอย่าเรียกว่าเช็คได้ไหม เรียกว่ามุกไม่อยากมาเสียเที่ยวเปล่า
คนเราทำอะไรก็ต้องวางแผนก่อน สรุปพี่ชายรับปากไปดินเนอร์แล้วนะคะ
นี่ก็ใกล้เวลาแล้วเตรียมตัวเถอะ รีบเคลียร์งานจะได้ไปกันเลย
เดี๋ยวออกไปช่วงเร่งด่วนรถติดแย่นะคะ” หญิงมุกเร่งคุณชายทันควัน
“ตกลงครับ” พูดจบเหมือนนึกอะไรได้ หันมาบอกน้องสาวอีกว่า
“หญิงมุกทางมูลนิธิเขาส่งหนังสือขอบคุณกับเอกสารใช้ลดหย่อนภาษีที่เราบริจาค 10 ล้านเข้ามูลนิธิมาให้แล้ว
ยังมีรูปงานเลี้ยงคืนนั้นผู้จัดเขาส่งมาให้ด้วย เดี๋ยวพี่ถามคุณดุจดาวดูก่อน
เธอเก็บไว้ไหนคลับคล้ายคลับคลาจะอยู่บนโต๊ะพี่นะ ยังหยิบมาดูก่อนไปประชุม กลับมาไม่เห็นแล้ว
เผื่อเธอเอาไปเก็บใส่แฟ้ม” คุณชายพูดจบลุกไปกดโทรศัพท์ ถามเลขาก่อนจำหน้านิ่วคิ้วขมวด
พูดคุยสองสามประโยคค่อยวางหู
“มีอะไรค่ะ” คุณหญิงมุกเห็นผิดสังเกต ไม่รีรอที่จะถาม
“เธอยืนยันไม่ได้เก็บนี่สิ บอกอยู่บนโต๊ะทำงานพี่ เดี๋ยวจะเข้ามาช่วยหา..รอแป๊บนะ”
ไม่ทันไรเลขาหน้าห้องก็เคาะประตู ก่อนจะเปิดเข้ามาด้วยสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“ขอโทษค่ะเจ้านาย ดิฉันจำได้ว่าเมื่อเช้ายังวางอยู่บนโต๊ะนี่คะ”
“ก่อนผมเข้าประชุมก็ยังเห็นอยู่ คุณลองทบทวนดูอีกที ย้ายไปไว้ที่ไหนหรือเปล่า”
คุณชายเสียงทุ้มนุ่ม ไม่ได้มีทีท่าอารมณ์เสียแต่อย่างใด
“ไม่นะคะ พอเจ้านายไปประชุม ดิฉันก็ไม่ได้เข้ามาในห้องอีกเลย แต่เอ๊ะ!..เดี๋ยวก่อนค่ะ”
เธอมีสีหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ กลับหยุดไม่ยอมพูดต่อ เหมือนเกิดความลังเลขึ้นดื้อๆ ว่าจะพูดดีหรือไม่
“มีอะไรงั้นหรือ” คุณชายถามเสียเอง ทำให้เธอมองหน้าเจ้านาย ค่อยกล้าที่จะปริปากเอ่ยสิ่งที่ค้างไว้ออกมา
“คือหม่อมหลวงมรกตเธอมาขอพบเจ้านายค่ะ แต่ดิฉันบอกแล้วว่าเจ้านายติดประชุมกับลูกค้า
ดูเหมือนเธอไม่เชื่อหรือยังไง จึงได้เปิดประตูเข้ามาในห้องเจ้านาย ก่อนจะกลับออกไปด้วยท่าทางแปลกๆ”
พอคุณดุจดาวเลขาเล่าจบ คุณชายเพชรก็คิ้วขมวดเครียดขึ้นทันที ทั้งที่ก่อนหน้าไม่ได้แสดงอาการอะไร
ทำให้หญิงมุกกับเปลวหันมาสบตากันอย่างไม่ต้องนัด เหมือนจะรู้ว่าคุณชายมีเรื่องไม่สบายใจแน่แล้ว
“ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เชิญคุณกลับไปทำงานเถอะครับ ไว้มีอะไรเดี๋ยวผมค่อยเรียก”
คุณชายบอกกับเลขา เธอค้อมศีรษะเคารพแล้วออกจากห้อง
“มีอะไรคะ” หญิงมุกเมื่อเห็นอยู่กันส่วนตัวจึงได้ถาม
“พี่ไม่แน่ใจมรกตเอาไปหรือเปล่า ถ้าใช่ก็เป็นเรื่องแล้วสิ”
“เป็นเรื่อง..ทำไมคะ” หญิงมุกถามทันควัน
“หนังสือขอบคุณกับเอกสารลดหย่อนภาษีไม่มีปัญหา ถ้าจะมีคงเป็นรูปถ่ายในงานเลี้ยงที่เจ้าภาพคัดส่งมาให้
เป็นรูปพี่เต้นรำเปิดฟลอร์กับเปลวในคืนนั้น น่าจะเป็นรูปถ่ายมรกตเขาคงสงสัย ถ้าหากมองให้ละเอียด
ก็คงพอจะเดารู้ คนในรูปที่เต้นรำคู่กับพี่..เป็นชายเปลว” ข้อสรุปคุณชายทำให้หญิงมุกพยักหน้าเข้าใจทันที
สาเหตุที่ทำให้คุณมรกตเอาเอกสารทั้งหมดไป คงมาจากเปลวที่อยู่ในลุคนางโชว์ไฮไลท์ในงานกับการประมูลเปิดฟลอร์เต้นรำ
“คงเป็นอย่างนั้นแล้วค่ะพี่ชาย คิดว่าป่านนี้คงถึงมือหม่อมทับทิม ถ้ามุกเดาไม่ผิดหม่อมอารำไพก็คงรู้แล้วเช่นกัน”
“มีอะไรหรือครับพี่ชายเพชร หรือว่าการที่เปลวแต่งตัวเป็นนางโชว์จะทำให้เกิดปัญหา”
เปลวแทรกขัด หลังฟังสองพี่น้องราชนิกุลวิเคราะห์วิพากษ์วิจารณ์กันมาพักใหญ่
“เรื่องนี้จะว่าไม่สำคัญก็ไม่ใช่เสียทีเดียว ประเด็นมีอยู่ว่าเปลวเป็นมณีรมย์
แต่ใช้ชีวิตนางโชว์ซึ่งสังคมพวกเราถือว่าไม่ใช่อาชีพที่ควรยกย่อง โดยเฉพาะเปลวเป็นหม่อมราชวงศ์ยังไงล่ะครับ”
วินาทีนี้ คุณชายจำต้องบอกความจริงชี้ให้เปลวเห็นถึงปัญหา ที่ผ่านมาไม่เคยพูดในลักษณะนี้
เพราะคิดว่าถ้าไม่มีใครจำได้ ก็ไม่ควรคุ้ยแคะให้เป็นประเด็น ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าคุณมรกตเธอจำเปลวไม่ได้เสียด้วยสิ
“หมายความว่าอาชีพนางโชว์ ทำให้การที่เปลวเป็นหม่อมราชวงศ์กลายเป็นปัญหาอย่างนั้นหรือครับ”
เปลวเชิดหน้าลืมตัวทันที ในใจค้านว่าอาชีพที่ทำอยู่ไม่ได้ไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรีเสียหน่อย
ทำไมต้องมาเป็นประเด็น ในเมื่อความเป็นจริงชาติกำเนิดคือใครก็พิสูจน์กันได้อยู่แล้ว
“ฟังพี่มุกนะเปลว..ชนชั้นพวกเราถ้าไม่ใช่คนในชนชั้นมีอาชีพซึ่งเปลวทำมาหากินมาก่อน
ก็คงไม่มีใครสนใจกันหรอก ถือเป็นการประกอบอาชีพสุจริตสร้างความบันเทิงให้คนทั่วไป
แต่ถ้าใครในพวกเรามีอาชีพนี้ย่อมเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์แน่นอน โดยเฉพาะหม่อมราชวงศ์คนวังมณีรมย์
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงย่อมได้รับความสนใจมาก ขึ้นอยู่กับว่าเราควรจะทำยังไงให้การพูดถึง
หรือเรื่องที่จะกลายเป็นประเด็น เป็นบวกมากกว่าลบ สิ่งนี้ต่างหากที่พี่ชายเพชรกังวล
เปลวอย่าลืมสิ..อาชีพนางโชว์นั้นบ่งบอกตัวตนของคนทำงานชัดเจนอยู่แล้ว
ผู้ชายที่เป็นนางโชว์ย่อมไม่ใช่ชายจริงหญิงแท้ ซึ่งคนในสังคมเขารู้ดี
เมื่อเปลวมีข่าวออกมาคนย่อมจับตามองว่าเปลวเป็นอะไร มีรสนิยมแบบไหน
พี่ไม่เถียงคนในชนชั้นพวกเรามีรสนิยมเรื่องเพศเดียวกันมากมาย อย่างคุณนิลก็คนหนึ่งล่ะ
แต่พวกเขาไม่ได้ให้วงนอกล่วงรู้หรือนำไปเป็นข่าว ภาพลักษณ์ยังคงดูดี เข้าใจใช่ไหม”
หญิงมุกอธิบายเปลวด้วยเหตุด้วยผล คุณชายยืนมือล้วงกระเป๋าจ้องมองเปลวนิ่งๆ
ไม่ได้พูดแทรกหรือเสริมอะไรเลย ยกให้หญิงมุกจัดการ
“แล้วพี่หญิงมุกคิดว่าข้อเท็จจริง รวมทั้งตัวตนของเปลวจะปกปิดสังคมหรือพวกเขาได้ตลอดไป..อย่างนั้นหรือครับ”
“พี่ก็ไม่คิดว่าความลับนี้จะปกปิดได้ เปลวน้องพี่มุกหน้าตาสะสวยเสียขนาดนี้
ลองเปิดตัวในงานเลี้ยงก็ย่อมเป็นที่จับตามอง คราวนี้ที่มาที่ไปรวมถึงเรื่องราวชีวประวัติ
ย่อมมีพวกสอดรู้สอดเห็นไปคุ้ยแคะออกมาตีแผ่จนได้ล่ะ เพียงแต่พี่มุกกับพี่ชายเพชร
เราอยากให้ผ่านพ้นงานเลี้ยงต้อนรับเปลวไปก่อน ส่วนข่าวที่มาทีหลังไม่มีผลรุนแรง
ทำให้ภาพลักษณ์ของเปลวเสียหายจนแก้ไขไม่ได้ แน่นอนย่อมมีข่าว แต่เมื่อสังคมรับรู้ว่าเปลวคือใคร
ความเป็นมาหลังจากได้ประกาศเปิดตัวไปแล้ว เราเผยชีวิตก่อนจะกลับคืนสู่วังมณีรมย์เรียกคะแนนความสงสารเห็นใจได้
ถ้าหากมีคนนำไปเปิดเผยแล้วโจมตีเชิงลบ แขกเหรื่อผู้หลักผู้ใหญ่ที่มาในงานก็จะไม่มีใครมา
เปลวอย่าลืมงานนี้เจ้าภาพคือเปลว คนสำคัญที่เราจัดงานนี้ขึ้นคือเปลว เมื่อเจ้าภาพเป็นข่าวในเชิงลบ
แขกผู้ใหญ่ที่เชิญไปจะมากันไหม จะมีใครให้เกียรติล่ะ ไม่เท่ากับงานนี้ล้มตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม
และยิ่งเป็นแบบนี้จะยิ่งดูเลวร้ายเข้าไปอีก อาจส่งผลรวมไปถึงพี่ชายเพชรและคนของวังมณีรมย์
ที่จะพลอยรับผลกระทบไปด้วย จะรู้ก็ตอนออกงานสังคมจากสายตาและเสียงวิพากษ์วิจารณ์
คำพูดส่อเสียดค่อยทยอยหลุดออกจากปากพวกเขา ให้เรารู้กันตอนนั้นนั่นล่ะ”
ขอคิดเห็นอย่างมีน้ำหนักน่าเชื่อถือของหญิงมุกทำให้เปลวไม่โต้ตอบ และทำความเข้าใจได้ในทันที
“แล้วพี่ชายกับพี่หญิงมุกจะทำยังไง ในเมื่อตอนนี้คุณมรกตเธอได้เอารูปกับหลักฐานพวกนั้นไปแล้ว”
เปลวจึงเลือกมาขอฟังความเห็นแทน
“พี่ไม่รู้เหมือนกัน” หญิงมุกตอบ ก่อนจะหันมาขอความเห็นเอากับคุณชายเพชรอย่างลุ้นรอฟัง
คุณชายเอามือออกจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาลูบปลายคางอย่างใช้ความคิด แล้วค่อยจ้องสบตาเปลวจึงเอ่ยขึ้นว่า
“ในเมื่อมันไม่สามารถปกปิดจนถึงวันงาน ก็ทำให้มันเปิดเผยชิงให้ข่าวเสียก่อนที่เรื่องจะบานปลาย
พี่ว่าเรื่องนี้พี่จัดการเอง ปล่อยเป็นธุระของพี่เถอะ ไหนบอกจะไปหาอะไรอร่อยกินกันไง ไปสิ..พี่ไม่ติดอะไรแล้ว”
คุณชายเปลี่ยนเรื่องตัดบทจะรับเป็นธุระแก้ไขปัญหานี้ด้วยตัวเอง ก่อนจะเบี่ยงเบนความสนใจทุกคน
หันมาชักชวนออกไปทานมื้อค่ำตามที่ได้รับปากคุณหญิงมุกเอาไว้ ถึงคุณชายจะพูดแบบนั้น
แต่เปลวก็ไม่คิดจะปล่อยวางเรื่องนี้ แค่เก็บงำความคิดโดยไม่ได้เอ่ยอะไร
นอกจากมาดหมายบางสิ่งบางอย่างภายในใจ ก่อนทั้งหมดจะพากันออกจากห้องไปในที่สุด
>
>
“เห็นแล้วใช่ไหมคะ หม่อมอาคิดว่ายังไงคะ” คุณมรกตที่ห้อมาถึงตำหนักหม่อมรำไพ
ชนิดไม่รอเจอคุณชายเพชรพร้อมหลักฐานชิ้นสำคัญกำลังใจจดจ่อรอคำตอบจากหม่อมรำไพ
ซึ่งวางรูปถ่ายหลายใบลงบนโต๊ะกลางยังห้องรับรองของตำหนักปีกขวา ยังมีหม่อมทับทิมนั่งอยู่ด้วยอีกคน
“เรื่องนี้สำคัญเกี่ยวพันชื่อเสียงหน้าตาของวังมณีรมย์
แปลกตรงที่ชายเพชรต้องรู้เรื่องนี้ดีที่สุด แล้วทำไมถึงปิดเงียบ” หม่อมรำไพเปรย
“หึ!..มรกตไม่อยากจะคาดเดาว่าพี่ชายเพชรหลงเสน่ห์ชายเปลว ถึงได้ไม่คิดจะทำอะไร
ทั้งที่รู้ว่าเป็นพวกลักเพศเป็นนางโชว์หากินอยู่พัทยา เกาะพวกนักท่องเที่ยว
ไม่รู้ใครต่อใครได้หลับนอนด้วย สักกี่รายแล้วก็ไม่รู้”
“นั่นสิคะ ฉันก็คิดไม่ต่างมรกต หม่อมทับทิมเห็นควรจัดการยังไงดี
ขืนเราไปคุยกับชายเพชรก็คงไม่มีประโยชน์ ในเมื่อชายเพชรรู้เห็นตั้งแต่ต้น
ย่อมปกป้องให้ท้ายชายเปลวเป็นแน่ สำคัญคือภาพพจน์คนของวังมณีรมย์ชื่อเสียงสร้างสมกันมานับร้อยปี
สิ้นสุดลงคราวนี้เพราะทายาทมีอาชีพเป็นนางโชว์หากินกับนักท่องเที่ยวนี่แหละ”
หม่อมทับทิมมีปั้นหน้าลำบากใจ แอบลอบสบตากับคุณมรกต หลังสองแม่ลูกพากันยุยงให้หม่อมรำไพออกหน้าเรื่องนี้
อย่างน้อยชายเพชรก็ต้องเห็นแก่หน้าของหม่อมเธอในฐานะอาสะใภ้ ซ้ำยังมีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยง
ของคนที่กำลังถูกนำมาเป็นประเด็นอยู่อีก เพราะคือคู่สมรสของหม่อมเจ้าทองเกล้า ซึ่งเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดชายเปลว
มาอัพต่อแล้วนะคะ ขออภัยที่หายไปนาน
ต้องบอกว่าติดภารกิจวุ่นวายพอสมควร
ไว้จะมาอีกทีวันเสาร์นะคะ จะมายาวๆ เลยค่ะคราวนี้่
ขอบคุณนะคะ :pig4: :3123: :L1: :3123: :mew1:
-
เริ่มจะยุ่งขึ้นมาอีกแล้ว
เปลวมีศัตรูบุกหลายด้านจริงๆ
บวกเป็ด
รอวันเสาร์ :pig4:
-
ยัยมรกตนี่ยังไม่ยอมหยุดนะ
อยากรู้จริงๆ ว่าคุณชายเพชรจะทำยังไง
-
:katai1: :katai1: :katai1:
รอดูต่อไปว่าจะทำยังไงงง :mew1: :mew1:
-
รำคาญพวกขี้อิจฉา
อยากถามว่าเป็นอะไรมากรึป่าว
รู้สึกจะชอบสอดรู้สอดเห็นจริงๆ
-
ตอนนี้คุณนิลหล่อมาก พูดดีมากๆเลย แบบนี้หนิมจะเปลี่ยนความคิดที่จะทำศัลยกรรมอยู่ไหมนะ รอลุ้นต่อไป
แต่โมโหมรกต หมันไส้ :m16: จ้องแต่จะทำลายเปลว สงสัยอยากเจอเปลวจัดหนักให้สินะ ทั้งแม่ทั้งลูกเลย
พี่ชายเพชรจะจัดการยังนะ แต่อาจไม่ต้องถึงมือพี่ชายเพชรหรอก เปลวคงจัดการเองได้ และน่าจะดีมากๆด้วย
:mew1: :L2:
-
จับคุณนิลปล้ำเลยสนิมหนับหนุนๆ คิคิ
หนูเปลวงานเข้าอีกล่ะ ชิส์ๆ
เบื่อยัยชะนีมรกต :angry2:
-
ตอนนี้ชอบชายนิล พูดมีเหตุผล
น้องเปลวงานเข้า
-
เริ่มปลื้มนิล แต่ปรี๊ดมรกตชอบหาเรื่องเปลว :katai1: :katai1:
-
ชะนีสองตัวนี้ชอบกินเผือกกันมากเลยสินะ ไม่รู้อะไรสักอย่างจุ้นจ้านไปทุกเรื่อง อิพวกผู้ดีมีแต่ศักดิ์นำหน้าใช้ชีวิตเชิดหน้าไปวันๆแม่งลืมกำพรืดตัวเองหมดเเล้ว ถุยยยย!!!! ดูถูกคนไปทั่วทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีเด่นอะไรไปกว่าคนอื่นเค้าแค่ดูถูกคนไปทั่วทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีเด่นอะไรไปกว่าคนอื่นเค้าแค่ได้ไปเป็นเมียน้อยเค้า แล้วได้ประทานยศให้ก็มานั่งเชิดหน้าชูคอจนลืมกำพรืดจริงของตัวเอง น่ารังเกลียดว่ะคนแบบนี้
-
มีเรื่องยุ่งยากซะแล้ว
สู้ๆนะเปลว
-
สวยสู้เปลวไม่ได้เลยหาเรื่องแทนงั้นสิมรกต....
:z6:
-
เป็นกำลังใจให้จ้าเปลว
-
:m16: ร้ายกาจทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะ เดี๋ยวให้ชายเปลวจัดหนักเลยนี่
-
เรื่องมาถึงจุดพีคแล้วสินะ
พี่ชายเพชรจะแก้ปัญหายังไงน้าาาาา
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่ชายเพชร ชายเปลว น้องหนิม แล้วก็คุณLuk นะจ๊ะ
-
พี่ชายจะทำยังไงเนี่ยย
เปิดแถลงข่าวหรอ
แต่ว่า อีมรกตเนี่ย คางคกขึ้นวอจิงๆ
คิดบ้างไม๊ว่าตัวเองก้เปนคนของวัง ถ้าข่าวออกไป ใครเสีย มันไม่เสียที่เปลวคนเดียวหร๊อก เสียกันทั้งวันนั้นแหละ
5555
เปลวไปช่วยพี่ชายแก้ปัญหาเร็วววว
จาได้มีฉากหวานๆบ้างงง
-
เกียจจริงๆเลย อีพวกชอบดูถูกชาวบ้านโดยไม่มองตัวเองเนี่ย :angry2:
ชายเปลวจะเจอศึกแบบไหนล่ะเนี่ย :hao5:
-
รอวันที่เปลว แจ้งเกิดแทบไม่ไหว
พี่ชายเพชรต้องมาเหนือเมฆแน่นอน
เอาใจช่วย พี่ชาย น้องเปลว หญิงมุก น้องหนิม
คุณนิลจะรวมกะแก๊งค์ก็ได้นะ ไม่ว่า สู้ๆๆๆ
-
มาม่ามาละ
-
รำคาญ ทั้งที่นิลผิดมาตลอดทำไมเวลามีบทเถียงระหว่างนิลกับสนิมต้องให้สนิมจดตรอกด้วยไม่เข้าใจ อึดอัดอ่ะ
-
:beat: ขอตบมรกตที
-
เรื่องชักจะเริ่มยุ่งซะแล้วสิ!?
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สู้ๆ จ้า ว่าแต่จะทำงัยกันล่ะ
-
เห็นด้วยกับคุณนิล สนิมแค่รักษาสิว ทำหน้าทำตัวให้เด้ง ใสกิ้กก้อพอ
ไม่ตัองถึงกับศัลยกรรมหรอก
-
ตอนนี้คุณนิลแลดูหล่อขึ้นมาทันที
เราเห็นด้วยที่ไม่ต้องไปศัลหรอก
**
มรกตเธอช่างเป็นคนที่ไร้มายาทมาก
เข้าห้องเขาแล้วยังหยิบของๆเขาออกมาอีกต่างหาก
ชายเพชรรีบๆลงมือเลยนะเดี๋ยวจะไม่ทันการ
-
เบื่อยัยมรกตจ้องแต่หาเรื่องเปลวตลอด
-
เริ่มโอเคกับคุณนิลแล้ว แต่กำลังเกลียดนังมรกตเข้าไปทุกที
จิตใจต่ำช้ามาก ตามสายเลือดนางก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลคุณชายเลยสักนิด
คนนอกยิ่งกว่าชายเปลวซะอีกนะ ชริส์
รอน้อง luk ต่อนะคะ ว่างๆ แล้วมาต่อให้ด้วยนะคะ พลีสสสสส ><
-
โอ๊ยยยย คุณเขียวนี่ก็กัดไม่ปล่อยจิงๆ :katai1:
รอนะฮะ :')
-
คุณชายเพชรสู้ๆ
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา
:katai5: :katai5: :katai5:
-
แล้วพวกคุณจะฟื้นฝอยหาตะเข็บ(ชายแดน)อะไรกันนักหนาล่ะคะ
ก็แค่ไม่สนใจไป ก็จบๆเรื่อง ถ้าคนในไม่เอาออก คนนอกหรือจะรู้
เรื่องมันจะวุ่นเพราะพวกปากพาวอนจริงๆ :เฮ้อ:
-
Part 19
“ขอบคุณนะครับ”
สนิมเอ่ยปาก ไม่กล้าเงยหน้าจากจานอาหารขณะเอ่ยขอบคุณเพื่อนร่วมโต๊ะ
สมาชิกที่เหลือป้าแจ่มแจ้งว่า คุณหญิงมุกโทรมาไม่ต้องตั้งโต๊ะเผื่อเพราะจะหาทานข้างนอก
ให้ดูแลสนิมเป็นพิเศษ ยังคิดว่าจะทานข้าวเพียงลำพังเสียด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจะมีเพื่อนร่วมโต๊ะ
คุณนิลยังไม่กลับตำหนักนับตั้งแต่ตื่นมาช่วงบ่าย จัดการทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย
ทานอาหารเพียงเล็กน้อยก็หลับต่อ ตื่นมาอีกทีก็ทุ่มเศษ พอรู้ค่ำนี้ไม่มีใครกลับมาทานข้าวที่นี่ ก็อยู่ทานเป็นเพื่อนสนิม
“ขอบคุณฉันเรื่องอะไร” คุณนิลชะงักมือที่กำลังตักอาหารเข้าปาก แล้วถามสนิม
ซึ่งนั่งเงียบมาตลอดดันเอ่ยปากขอบคุณไม่มีที่มาที่ไป
“ขอบคุณที่อยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนผม” พอฟังคำตอบ ช้อนที่ถือค้างลดมือลงวางที่จาน
ก่อนจะหันไปยกแก้วน้ำขึ้นจิบเล็กน้อย ค่อยจ้องคนนั่งฝั่งตรงข้าม แต่สนิมก็ยังก้มงุดเขี่ยข้าวในจานไปมา
ไม่ยอมเงยหน้ามองเลย ไม่รู้ว่าเขินหรือยังไง สัมผัสได้น้ำเสียงที่เอ่ยปากขอบคุณแฝงความอ้างว้างโดดเดี่ยว
เหมือนกำลังเหงา จนคนฟังยังรับรู้ได้เช่นกัน
“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ฉันสิควรขอบคุณหนิม ตื่นมาหิวชะมัด
โชคดีไม่ต้องหิ้วท้องกลับไปหาอะไรกินตำหนักหม่อมแม่ ไม่แน่อาจไม่เหลืออะไรให้กิน
ฉันสิจะหิวหน้ามืด..หึหึ” คุณนิลพูดด้วยน้ำเสียงติดขำ เพื่อให้เพื่อนร่วมโต๊ะมีอารมณ์ขำไปด้วย
แต่สนิมกลับไม่เป็นอย่างที่คิด ยังคงเขี่ยข้าวในจานไปมา ก้มงุดอยู่ในสภาพเดิม
“เป็นอะไรครับ” คุณนิลอดถามไม่ได้ เมื่อเห็นว่าคำพูดก่อนหน้า
ไม่สามารถทำให้สนิมเปลี่ยนพฤติกรรม จึงถามออกไปตรงๆ
“เปล่าครับ” สนิมปฏิเสธทันควัน ทั้งที่อยู่ในอาการเดิม
“เปล่าแล้วทำไมเวลาพูดไม่มองหน้าฉัน นั่งเขี่ยข้าวในจานเล่นอีก จะบอกว่าไม่มีอะไรงั้น..หืม”
คุณนิลไล่ต้อนยกสิ่งผิดปกติที่สนิมแสดงออกนำมาเป็นข้ออ้าง ได้ผลสนิมหยุดมือยอมเงยหน้าสบตา
ดวงตากลมโตกลับแฝงไว้ด้วยความเศร้า เหมือนคนอยู่ในอารมณ์เหงาจับใจ
อย่างไม่ต้องมีคำอธิบายเสริม คุณนิลมองแล้วรับรู้ได้ในทันที
“ดราม่าอะไรครับ หรือทานข้าวกับฉันไม่มีความสุข” คำถามที่ไม่คิดอยากจะถาม
แต่พอเห็นหน้าเพื่อนร่วมโต๊ะมีอาการแบบนั้น ก็อดที่จะถามไม่ได้เช่นกัน
ไม่ได้ถามประชด..เพียงแต่อยากรู้ว่าสนิมเป็นอะไร
“เปล่านะครับ ไม่ใช่แบบนั้น” สนิมท่าทางร้อนรน คงกลัวคุณนิลเข้าใจผิด
คิดว่าที่มีทีท่าแบบนี้เป็นเพราะอีกฝ่ายมาทานข้าวด้วย
“ไม่ใช่แล้วเป็นอะไร ดูไม่มีความสุข ถ้าไม่เกี่ยวกับฉันพอจะบอกให้รู้ได้ไหม”
คุณนิลประสานมือบนโต๊ะ นั่งจ้องหน้าสนิมรอคำตอบ อย่างไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายหาทางเลี่ยงได้
“เฮ้อ!..ผมงี่เง่าไปเอง ไม่มีอะไรหรอก คุณนิลอย่าคิดมากเลยครับ”
สนิมเมื่อเห็นว่าคุณนิลจริงจังกับพฤติกรรมของตัวเอง ก็ถอนใจเฮือกใหญ่
แล้วบ่ายเบี่ยงพยายามจะทำให้เรื่องนี้ดูไร้สาระแทน
“หนิม..ฉันต่างหากที่ควรบอกหนิมไม่ให้คิดมาก คนที่มีอาการคิดมากคือหนิมไม่ใช่ฉัน
ที่จริงฉันไม่ได้อยากวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของหนิมนะ ฉันไม่ใช่คนสำคัญที่หนิมจะมาไว้ใจ
แค่เป็นห่วงถึงได้ถาม หนิมเป็นแบบนี้ฉันก็พลอยทานไม่อร่อย มีใครที่ไหนจะทานลง
เพื่อนร่วมโต๊ะอยู่ในสภาพเหมือนคนไม่มีความสุข” คุณนิลเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม
“ขอโทษครับผมผิดเองที่ทำให้คุณเป็นกังวล ไม่ต้องสนใจผมหรอก ทานต่อเถอะครับ”
สนิมตัดบท แล้วยิ้มแหยให้คุณนิล พยายามจะสร้างบรรยากาศให้ชื่นมื่นขึ้นมา
แต่รอยยิ้มที่ถ่ายทอดยังคงดูแห้งแล้งอยู่ดี
“ถ้าไม่มีความสุขก็ไม่ต้องฝืน ฉันแค่หวังว่าฉันจะเป็นเพื่อนที่ดีได้ ถ้าหนิมมีอะไรอยากระบาย
ฉันยินดีและพร้อมจะรับฟังนะ” คุณนิลพูดไปด้วยความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากภายใน
ไม่ได้หวังแค่สร้างภาพหรือต้องการให้กำลังใจสนิมเพียงเท่านั้น แต่มันเกิดความรู้สึกตามที่พูดไปจริงๆ
“ผม..เหงา” สนิมยอมปริปากในที่สุด
“เหงา..ทำไมถึงเหงาล่ะครับ” คุณนิลฟังอย่างสนใจจริงจัง
“ก่อนที่แม่ของผมกับเปลวจะจากพวกเราไป ครอบครัวเราถึงแม้ไม่มีพ่อ
แต่เราสี่คนก็อยู่กันอย่างมีความสุขตามอัตภาพ แม้ไม่ร่ำรวยมีเงินทองมากมาย
แต่เราก็มีเวลานั่งกินข้าวเย็นพร้อมหน้า จนกระทั่งแม่ของผมกับเปลวประสบอุบัติเหตุจากพวกเราไป
ผมกับเปลวก็แทบไม่มีเวลากินข้าวเย็นร่วมกัน นานครั้งเราจะนัดเจอกันร้านเฮียกวง
ก็ต้องรอให้เปลวมีเวลาว่างจริงๆ เวลาทำงานของผมกับเปลวไม่ตรงกัน
ผมตื่นแต่เช้าไปเปิดร้าน เปลวต้องพักผ่อนเพื่อออกไปทำงานบ่ายแก่ๆ ยันถึงดึกดื่น
กลับมาบางทีผมก็หลับไปก่อนแล้ว เว้นเสียแต่เปลวจะลาหยุด เราจึงพอมีเวลาไปหาของอร่อยทานกันบ้าง
ในแต่ละเดือนก็จะมีเพียงวันหรือสองวันเท่านั้น ผมคิดว่าหลังจากเราเข้ามาอยู่ในวัง
ความรู้สึกที่จะต้องมานั่งทานข้าวคนเดียวคงไม่เกิดขึ้นอีก เพราะที่นี่เปลวกับผมเราไม่ต้องทำงาน
เหมือนที่เราใช้ชีวิตมาก่อนหน้า อย่างน้อยตำหนักใหญ่โตอย่างวังมณีรมย์
ผมคงไม่ต้องมานั่งทานข้าวเพียงลำพัง แต่วันนี้ผมเกือบทานคนเดียว ในสถานที่ซึ่งไม่ใช่เป็นของผม
ถึงแม้ที่เก่าผมจะอยู่คนเดียว กลับไม่เหงาเท่าตอนมาอยู่ที่นี่เลยครับ คงเพราะคอนโดที่ผมอยู่
ผมรู้สึกว่ามันคือบ้านของผมด้วย ไม่เหมือนที่นี่ผมรู้มันไม่ใช่ของผม..ผมเป็นเพียงคนอาศัย
พอคิดว่าต้องมาทำอะไรลำพังในสถานที่ใหญ่โตแบบนี้ โดยไม่มีใครที่ผมรู้สึกคุ้นเคยอยู่ด้วย
ความเหงามันก็จู่โจมทำร้ายจนได้ ผมถึงขอบคุณยังไงครับ ที่คุณนิลอยู่เป็นเพื่อนทานข้าว
ผมรู้คุณคงเห็นว่าผมอยู่คนเดียว จึงยังไม่ยอมกลับตำหนัก ยิ่งคุณทำเหมือนสงสารเห็นใจ
ยิ่งทำให้ผมเหงาเพิ่มขึ้น ในเมื่อคุณอยากรู้ว่าผมเป็นอะไร นี่ไงครับ..คือสิ่งที่ผมกำลังรู้สึกอยู่”
สนิมพูดจบน้ำตาร่วงแผละไม่มีเสียง เป็นความอัดอั้นซึ่งเก็บกลั้นเอาไว้ข้างใน
พอเห็นสายตาทอดอ่อนอบอุ่นห่วงใยจากคนตรงหน้า ซึ่งมองมาอย่างเข้าใจความรู้สึกคนเล่า
ก็เกิดอาการบ่อน้ำตาตื้นร่วงออกจากลูกตากลมโต แลเหงาหงอยตามอารมณ์ที่ถ่ายทอดไม่ปิดบัง
คุณนิลถึงกับลุกเดินอ้อมโต๊ะอาหาร ตรงมาลูบหัวของสนิมแทนการปลอบโยนด้วยคำพูด
อาศัยการสัมผัสบอกให้รู้ว่าเข้าใจความรู้สึกสนิม ก่อนจะรั้งศีรษะที่มีเส้นผมนุ่มเข้าแนบหน้าท้องแกร่ง
ให้สนิมซุกซบจนรู้สึกเปียกชุ่มเสื้อยืดเพราะหยดน้ำตาที่ไหลออกมา ไหล่บางสั่นสะท้านไปพร้อมอาการสะอื้นฮัก
พยายามสะกดกลั้นไม่ให้เสียงร้องหลุดรอดออกมา อ้อมแขนขาวตวัดรัดเอวคุณนิลแน่น
เหมือนจะยึดไว้เป็นหลักเป็นขวัญเป็นกำลังใจให้ตัวเอง คุณนิลไม่ได้ขืนหนีหรือปฏิเสธ
ทำเพียงสัมผัสอ่อนโยนลูบหัวลูบไหล่ เพราะเกิดรู้สึกเห็นใจเข้าใจคนตรงหน้ามากที่สุด
ทำไมความเหงาคุณนิลจะไม่เคยสัมผัส ทั้งสัมผัสทั้งรับรู้มาแล้วจนเข้าใจหัวอกสนิมเป็นอย่างดี
รู้สึกเหงาที่ต้องอยู่ในบ้านหลังใหญ่เพียงลำพังเคยประสบกับตัวเองมาตั้งแต่เด็ก
สมัยเป็นเด็กอ้อนไม่เก่งเหมือนกับคุณมรกต ทุกครั้งที่ประมุขวังมณีรมย์ประทับตำหนักนี้
หม่อมทับทิมกับคุณมรกตจะคอยรับใช้ใกล้ชิด คุณมรกตพูดเก่งอ้อนเก่ง
ทำให้ฝ่าบาททรงสำราญโปรดปรานเป็นพิเศษ คุณนิลจึงหัวเดียวกระเทียมลีบ
หลบห่างจากสายพระเนตรไม่ให้ทรงเคืองพระทัย ทานข้าวก็ต้องไปนั่งทานอยู่คนเดียวในที่ลับตา
ความเหงาย่อมจู่โจมเป็นธรรมดา ในขณะอีกมุมหนึ่งเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข
ของแม่และพี่สาวกับพระองค์ท่าน เหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินไม่มีใครมาเหลียวแล
วัยเด็กคุณนิลไม่ค่อยกล้าดูเจี๋ยมเจี้ยม สร้างความรำคาญให้หม่อมทับทิม
เธอจึงห้ามไม่ให้คุณนิลป้วนเปี้ยนวุ่นวาย ยามองค์ท่านประทับตำหนักซ้าย
ความรู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยวเหมือนตัวคนเดียวในสถานที่ใหญ่โต
ย่อมเกิดความเหงาหว้าเหว่ขึ้นในใจเป็นธรรมดา เมื่อเห็นสนิมเป็นแบบนี้จึงเข้าใจดี
เลยยืนปลอบโดยยอมให้ร่างสูงเป็นที่ซุกซบ ให้สนิมใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจในภาวะเกิดความอ่อนแอทางอารมณ์
คุณนิลเต็มใจอย่างยิ่ง อาศัยนิ่งเงียบมีเพียงมือแกร่งทำหน้าที่ลูบศีรษะทุยเบาๆ
ให้รู้ว่ายังมีฉันคนนี้เป็นเพื่อนเธอ ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะหนิม คุณนิลอยากบอกกับสนิมแบบนั้นจริงๆ..?
>
>
“วันนี้ชายเพชรเขาคงกลับดึก” หม่อมรำไพเอ่ยขึ้นในที่สุด
“อ้าว..ทำไมกลับดึกคะ ตอนนี้ไม่ได้กำลังทานมื้อค่ำอยู่หรือไงคะหม่อมอาไปรู้มาจากไหน”
คุณมรกตหลุดฟอร์มกระวีกระวาดถามยกใหญ่ แต่กลับได้รับสายตาตำหนิจากหม่อมรำไพที่ตวัดใส่ดุๆ
เพราะเธอลืมตัวไม่รู้จักกาลเทศะมารยาทพึงควร ดันไปเซ้าซี้ถามหม่อมรำไพไปรู้มาจากไหน
“ฉันไม่ได้ไปสอดรู้มาจากไหนหรอกนะแม่มรกต เรื่องราวในวังนี้ใครไปใครมาเดี๋ยวก็มีคนมารายงานฉันเองแหละ
หรือเธอคิดว่าฉันไม่อยู่ในฐานะที่จะรู้ความเป็นไปของลูกหลาน..ฮึ!” น้ำเสียงนิ่งฟังเย็นชาตามติดมาทันควัน
หลังจากแสดงออกให้เห็นทางสายตาไปก่อนหน้า หม่อมทับทิมเองพอเห็นแบบนั้นขยิบตาส่งสัญญาณให้ลูกสาวระวังกิริยา
เพราะหม่อมรำไพเป็นคนถือยศถือเกียรติ ถือว่ามีชาติตระกูลมาดี ไม่ได้เป็นหม่อมตราตั้ง
ดังที่หม่อมทับทิมได้รับการประทาน โดยพระองค์ท่านประมุขของวังมณีรมย์
“ขออภัยค่ะหม่อมอา มรกตแค่ร้อนใจเลยเผลอทำกิริยาไม่งามนัก หม่อมอาอย่าได้ถือสานะคะ
ที่เป็นแบบนี้เพราะอยากให้หม่อมอาเตือนสติพี่ชายเพชร มรกตห่วงภาพลักษณ์ชื่อเสียงของวังมณีรมย์มาก
ถึงได้ไม่ทันระวังกิริยาค่ะหม่อมอา” พูดจบเธอมีส่งสายตาออดอ้อน ก่อนจะหลุบหลบทำตาขวาง
เหมือนไม่ได้รู้สึกเต็มใจที่ต้องมาพูดอะไรแบบนี้ ภายในใจมีลอบด่าแช่งชักแดกดันหญิงสูงวัยรุ่นแม่
ผู้มีศักดินาวางท่าสง่าตรงหน้าไปด้วย
“เอาเถอะ..ฉันไม่ถือสาหรอก ขืนถือสาสุขภาพจิตเสียไปนานแล้ว
ที่ติเตือนก็เพราะเห็นแก่เป็นลูกหลานคนวังมณีรมย์ ยิ่งเธอบอกว่ารักห่วงภาพลักษณ์ของวังมณีรมย์
ฉันก็ต้องเตือนสติเป็นธรรมดา ขืนบ่าวไพร่มาเห็นมาได้ยินเข้าจะมองไม่งามเอาได้..
เรื่องนี้ไม่ต้องหยิบยกมาพูดกันอีก ส่วนเรื่องที่เธอร้อนใจรีบมาปรึกษาฉันนี่
คงต้องรอพรุ่งนี้ก่อนจะลองคุยกับชายเพชรเขาดู ไม่อยากสรุปฟันธงว่าชายเพชรรู้ประวัติความเป็นมา
ของชายเปลวมากน้อยแค่ไหน ถ้าเกิดเขาเพิ่งรู้เหมือนเธอค่อยว่ากันอีกที
แต่ถ้าก่อนหน้าชายเพชรไม่รู้เลย เพราะนึกไม่ออกเหมือนที่เธอเองไปร่วมงานยังนึกไม่ออก
ว่าชายเปลวกับนางโชว์ในรูปคือคนเดียวกัน ก็คงโทษเขาไม่ได้”
หม่อมทับทิมพูดจาอย่างผู้ใหญ่แยกแยะมีเหตุผล วางท่างามสง่าไม่ให้ใครครหา
ในฐานะราชนิกุลซึ่งเป็นผู้ใหญ่ในวัง คำพูดที่เอ่ยมาจึงทำให้คุณมรกตแม้จะรู้สึกค้านอยู่ในใจแค่ไหน
ก็ต้องเงียบไม่โต้แย้ง เว้นเสียแต่แอบด่าหม่อมเธอโง่ มีหรือคุณชายจะไม่รู้กำพืดความเป็นมาของเปลวเล่า
คนอย่างคุณชายจะไม่สืบประวัติก่อนพาเข้าวังเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
คุณมรกตหารู้ไม่ ประเด็นนี้หม่อมรำไพรู้เต็มอกชายเพชรรู้ประวัติของเปลวทะลุปรุโปร่ง
แต่ที่ไม่บอกเล่าเก้าสิบให้คนในวังรับรู้เสียแต่แรกเริ่ม ในวันที่เชิญทานมื้อค่ำ
ก่อนที่มื้อนั้นจะล้มไม่เป็นท่า เพราะต้องการปกป้องเปลวมากกว่า
หม่อมคิดว่าขืนทำเป็นรู้มากย่อมไม่ใช่วิธีที่ดีเท่าไหร่
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“โอ้ย!..หม่อมแม่ มรกตอยากกรี๊ดใส่หน้ายัยป้าจอมวางท่าชะมัด
ไม่รู้คิดผิดคิดถูกที่เชื่อหม่อมแม่ไปยืมมือให้ช่วยเรื่องนี้ ล้มเหลวไม่เป็นท่าเสียมากกว่า
บอกให้ไปพูดปรามพี่ชายเพชร กลับอ้างนั่นนี่โน้นสอนเราอีก หม่อมแม่แน่ใจหรือว่ายัยป้าหน้าเด้งจะช่วยเราได้”
คุณมรกตพอถึงตำหนัก ทิ้งตัวลงนั่งโซฟากระฟัดกระเฟียดหัวเสียสุดๆ เมื่อไปพบหม่อมรำไพแล้วไม่ได้ดั่งใจ
“ใจเย็นก่อนสิลูก มีพวกยังดีกว่าไม่มีนะ อีกอย่างหม่อมรำไพยังไงศักดิ์ก็เป็นอาสะใภ้ของชายเพชร
ยังมีฐานะเป็นเมียแต่งท่านชายทองเกล้า พ่อนังเปลวมันอีก
พอรู้มันเป็นนางโชว์แม่ขยะแขยงขนลุกขึ้นมาทันทีเชียว
ไม่รู้หลับนอนกับผู้ชายมากี่รายต่อกี่รายแล้วสิ คนลักเพศพวกนี้มั่วไม่เลือก
แม่ถึงไม่ชอบใจตานิลฝักใฝ่แต่คนพวกนี้” หม่อมทับทิมทำหน้าขยะแขยง
พร้อมกับลูบแขนประกอบคำพูดไปด้วย ก่อนจะพาดพิงถึงบุตรชาย
“แล้วนี่ตานิลหายหัวไปไหน มรกตไม่เห็นหัวทั้งวัน”
น้องชายพลันมีชื่อโผล่เข้ามาในการสนทนา คุณมรกตจึงอดถามถึงไม่ได้
“กินยานอนหลับ คงหลับลืมตื่นอยู่ตำหนักชายเพชร แม่ไม่อยากใยดีอะไรมากนัก
เมื่อวานก็ไม่รักดีไปมั่วอีสนิมเขรอะ กลับมาซะดึกดื่นจวนเที่ยงคืนเห็นจะได้
พอแม่ดุด่าก็เถียงฉอดๆ อย่าไปสนใจเลย..เจ้าลูกคนนี้”คุณมรกตหันมองแม่ตัวเอง
แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก หน้าสวยยังคงเคร่งเครียดกับเรื่องที่ค้างคาใจ
นั่งครุ่นคิดหาวิธี ก่อนจะตาโตเหมือนนึกอะไรขึ้นได้
“หม่อมแม่..มรกตมีแผนแล้วค่ะ”
“แผนอะไรจ้ะ” หม่อมทับทิมพลันรู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วย
“จำได้ว่าเสี่ยวิกรมที่ขอเต้นรำกับมรกต ท่าทางดูแกสนใจนังเปลวเป็นพิเศษ
ถึงกับพามรกตไปขอเปลี่ยนคู่เต้นกับพี่ชายเพชรในคืนงานเลี้ยง
แกแสดงออกชัดว่าสนใจอิเปลวแน่ ถ้าเป็นแบบนี้ไม่แน่แกอาจจะยังไม่รู้ว่าอิเปลวมันเข้ามาอยู่ในวัง
ถ้าเป็นอย่างที่คิดล่ะก็ งานนี้สวยค่ะหม่อมแม่” เธอพลันกระหยิ่มยิ้มย่อง เหมือนมีแผนอยู่ในใจ
“หมายความว่าหนูจะยืมมือเสี่ยวิกรม กำจัดมันออกจากวังสินะ”
หม่อมเธอถาม สีหน้าแววตาลุ้นคำตอบจดจ่อ
“ใช่ค่ะ..คนที่จะทำให้นังเปลวออกจากวังได้ คงมีเพียงเสี่ยวิกรม
อิทธิพลแกไม่ธรรมดา ขอเพียงแกรู้ว่านังเปลวมันอยู่ที่นี่ล่ะก็
บางทีเรื่องนี้เราไม่ต้องลงทุนทำอะไรด้วยซ้ำ” คุณมรกตยิ้มชั่วร้าย
เมื่อแผนการผุดในหัว ดูมีแววสำเร็จสมความมุ่งมาดปรารถนา กำจัดเปลวออกไปจากวังมณีรมย์
“แม่เห็นด้วยถ้าหากเสี่ยวิกรมคนนี้ จะเอานังเปลวไปจากวังโดยที่พวกเราไม่ต้องเหนื่อย
จะมัวรีรออะไรอยู่อีกล่ะ ติดต่อตาเสี่ยคนนี้ได้ยังไงฮึ” หม่อมทับทิมนอกจากไม่ปราม
ยังถามถึงช่องทางติดต่อเสี่ยวิกรมอีก
“เรื่องนี้ไว้เป็นหน้าที่มรกต ไม่ใช่ปัญหา..ฮิฮิ..ฮะฮ่าๆๆ” สองแม่ลูกพากันระเบิดเสียงหัวเราะ
อย่างกับสิ่งที่พูดคุยนั้น สำเร็จลุล่วงจนได้ฉลอง ร่างสูงใหญ่ที่เดินเข้ามาถึงกับชะงักหยุดมองแม่กับพี่สาว
ก่อนจะเบือนหน้าหนีหันหลังเลี่ยงขึ้นห้อง โดยไม่คิดจะทักทายเสียด้วยซ้ำ
“ตานิล..เห็นแม่กับพี่นั่งหัวโด่ ไม่คิดจะทักสักคำ” หม่อมเธอเปิดฉากเสียงเขียว
คุณนิลหยุดเท้าแต่ยังไม่หันกลับมา ยังคงยืนหันหลังให้ตอบกลับไปเพียงประโยคสั้นๆ
“หวัดดีครับ” เล่นเอาหม่อมทับทิมหัวเสีย
ส่วนคุณมรกตก็รู้สึกไม่พอใจน้องชายขึ้นแล้วเช่นกัน ที่ทำตัวเย็นชาวางท่ายโสต่อหน้า
“ตานิลแกเป็นอะไร ให้เกียรติแม่กับพี่หน่อยสิยะ คนเขาทักทายกันหันตูดให้แบบนี้เหรอ
ฉันไม่ใช่พวกนิยมข้างหลังเหมือนแกนะ จะได้ยืนหันตูดแล้วบอกสวัสดี”
วาจาผรุสวาทที่หลุดจากปากพี่สาว ทำเอาคุณนิลกัดกรามกรอดอย่างสะกดกลั้นความอดทนสุดกำลัง
ทำไมจะไม่รู้ว่าแม่กับพี่สาวตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์จงเกลียดจงชัง พวกที่มีรสนิยมรักใคร่ชอบพอเพศเดียวกัน
จนทำให้คุณนิลเหมือนกาฝาก กว่าจะรู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่แม่กับพี่ถึงเกลียดคนจำพวกนี้
ก็มาเปิดเผยเอาตอนรู้ความคือโตเป็นหนุ่ม สาเหตุที่แม่กับพี่เกลียดเพราะพ่อคุณนิลสามีเก่าหม่อมทับทิม
ดันทิ้งครอบครัวไปอยู่กินกับผู้ชาย เลือกที่จะไปใช้ชีวิตกับเพศเดียวกัน
นี่จึงเป็นที่มาทำให้หม่อมกับคุณมรกตจงเกลียดจงชังเกย์ หรือพวกรสนิยมในเพศเดียวกันชนิดที่ว่าฝังลึกถึงกระดูก
ยิ่งคุณนิลแหกคอกดันมารักชอบนำนิสัยของพ่อติดตัวมาด้วยแบบนี้ เหมือนเป็นการตอกย้ำสองแม่ลูก
จึงทำให้ตกอยู่ในสภาวะอย่างที่เห็นกันอยู่ เพราะภาพอดีตมักสะกิดแผลใจพวกเขาทุกครั้ง
“หึ!..พี่มรกตฟังผมนะ อย่างผมไม่ต้องสวัสดีหันตูดให้หรอกครับ แค่กระดิกนิ้วก็มีคนเข้าหาผมแล้ว
ไม่ลำบากถึงกับต้องวางแผนซับซ้อนวิ่งโร่ไปหาเรื่องปวดหัวเหมือนใครบางคน ถึงขั้นทำทุกวิถีทาง
ดีก็แล้วเลวก็ทำยังไม่เห็นคืบหน้า กระทั่งคู่เดทยังไม่สำเร็จ บางทีคงเพราะผู้หญิงน่ากลัวมากขึ้นทุกวันหรือเปล่า
ผู้ชายถึงหันมาเอากันเอง..พี่ว่าไหม?” สิ้นคำถามของคุณนิล ทั้งหม่อมทับทิม
ทั้งคุณมรกตถึงกับปากสั่นสายตาจิกกัดก่อนที่เธอจะชี้หน้าสาดวาจาเผ็ดร้อนใส่น้องชายอย่างเจ็บแสบ
“แกเสียดสีฉันเหรอตานิล ไอ้พวกหลงตูดแบบแกจะไปรู้อะไรลึกซึ้ง ไม่เพราะพวกกะเทยหยำฉ่า
พวกเกย์มั่วไม่เลือกเกิดกันเป็นดอกเห็ดโผล่หัวมาเดินเพ่นพ่านมากมายอย่างทุกวันนี้หรอกเหรอ
ถึงทำให้ผู้หญิงต้องลุกขึ้นสู้เพื่อให้วงจรธรรมชาติเข้ารูปเข้ารอย แน่จริงถ้าแกคิดว่าตรรกะของแกดี
ถูกทำนองครองธรรมก็ประกาศไปเลยสิ ประกาศให้คนทั้งโลกได้รู้ไปเลยว่าหม่อมหลวงนิลกาฬเป็นเกย์
ชอบไม้ป่าเดียวกัน บอกไปด้วยสิยังมีอิเปลวคางคกขึ้นวอนางโชว์กะเทยนั่นอีก
ย้อมแมวมาเป็นคุณชายปกปิดอาชีพดั้งเดิมเอาไว้ ถ้าไม่กลัวสังคมประนามประกาศเลยสิ
ถ้าคิดว่าพวกลักเพศจะได้รับการชื่นชมจากสังคมรอบข้าง ไหนทำให้ผู้หญิงอย่างฉันเห็นเป็นบุญตาสักหน่อยเถอะ
ฉันถึงจะยอมรับนับถือ เลิกมองพวกแกเป็นพวกถ่วงความเจริญทางสังคมเสียทียังไงเล่า..ตานิล”
คุณมรกตพูดปากคอสั่นตาแดงก่ำกับอารมณ์โกรธที่พุ่งพล่าน
“เพราะเปลวสินะ พี่ถึงได้โมโหยังกับปอบลง ผมไม่อยากเถียงด้วย
ถ้าคิดว่าตัวเองถูกอยากทำอะไรเชิญตามสบาย แต่ท้าให้ผมประกาศไม่ขอรับคำท้าผมปฏิเสธ
จะว่าผมขี้ขลาดก็สุดแล้วแต่จะคิด กระทั่งคำว่ารสนิยมส่วนตัวยังจำแนกไม่ได้แยกแยะไม่ออก
ก็ยากจะอธิบายให้เข้าใจ ถ้าผมมีลูกศิษย์สมองหนาปัญญานิ่มแบบนี้ล่ะก็
ผมเลิกเป็นอาจารย์สอนเสียดีกว่า คำว่าส่วนตัวก็บ่งบอกแล้วเป็นเรื่องส่วนบุคคล
จะประกาศทำไม ผมไม่ได้หวังให้ใครมาชอบ มามีรสนิยมเหมือนผมเสียหน่อย
ใครจะชื่นชมหรือไม่นิยมก็เรื่องเขาสิ ผมชอบของผมแบบนี้มันหนักส่วนไหนหรือยังไงหืม
จำได้ว่าพี่มรกตไม่ชอบกระเทียมเจียว ทั้งที่คนส่วนใหญ่เขานิยมทานปกติ
ไม่เห็นความจำเป็นตรงไหนให้คิดว่าพี่ประหลาด ที่ไม่ทานกระเทียมเจียว
สำคัญคือผมไปบังคับให้พี่ชอบได้ไหม พี่จะยอมหันมาทานกระเทียมเจียวหรือเปล่า
ผมยกตัวอย่างแบบนี้น่าจะเข้าใจ แต่ถ้ายังไม่เข้าใจก็จนปัญญาเสียแล้วครับ
ผมไปนอนล่ะ..ราตรีสวัสดิ์” พูดจบเดินหนีดุ่ยๆ ไม่เหลียวหลัง
“ตานิลแกกลับมาเดี๋ยวนี้นะ มาคุยกันให้รู้เรื่อง แกมีสิทธิ์อะไรมายืนเถียงฉันฉอดๆ
ฉันเป็นพี่แกนะตานิล” เสียงคุณมรกตที่แหกปากตะโกนลั่นห้องโถงภายในตำหนัก
ทำเอาคนรับใช้พากันสะดุ้งโหยงๆ แอบส่ายหัวส่ายหน้าให้อย่างระอา
มีซุบซิบกันอีกว่านี่หรือเจ้าคนนายคน กิริยาไม่ต่างกับแม่ค้าในตลาด
มืดค่ำป่านนี้ยังตะโกนแหกปากทะเลาะกับน้องชาย...
ที่หนักหนาสาหัสพอกันคือหม่อมทับทิม นอกจากจะไม่ห้ามปรามลูกสาว
แล้วยังตาขวางมองตามหลังลูกชายจิกกัด เห็นชัดว่าไม่มีประโยชน์
ที่จะให้เธอเข้าใจความรู้สึกของคุณนิล ในเมื่อใจปิดแล้วก็ยากที่จะเปิดให้คนเป็นแม่มองเห็นมุมอื่น
ส่วนหนึ่งคุณนิลเคยแอบตั้งคำถามว่าทำไมพ่อถึงเลือกที่จะไปใช้ชีวิตกับคนรักที่เป็นผู้ชาย
คงเป็นเพราะผู้หญิงอย่างแม่มีพื้นฐานความคิดจิตใจแบบนี้มากกว่า
ทำให้พ่อสบายใจที่อยู่กับคนรักที่พ่อเลือกจากคนเพศเดียวกัน
ทั้งที่มีทายาทถึงสองคน และไม่เคยติดต่อไม่เคยที่จะยอมมาปรากฏตัวให้ลูกๆ ได้เห็นหน้าคาตาอีกเลย
:mew1: :mew1:
มาอัพให้ก่อนนะคะ 50% ส่วนที่เหลืออีก 50% จะค่อยมาอัพให้อีกทีนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
เปลวจะทำไงต่อไปหนอ
-
ผิดมัยถ้าเราจะรู้สึกเฉยๆกับคู่หลักถึงขั้นไม่อ่านก็ได้แต่คู่รองเราเชียร์สุดใจ :hao4:
-
จิ้มก่อนเดี๋ยวมา
คุณนิลพูดถูกใจอ่ะ
ก็นะ"รสนิยมส่วนตัว"ก็ตรงตัวอยู่แล้ว
ถ้ามรกตไม่เข้าใจคงต้องจับชะนีไปไถนา
-
สงสารหนิม คงเหงามากสินะมาอยู่ในที่ที่ไม่ใช่ที่ของตนแบบนี้ :monkeysad:
แล้วไหนจะเรื่องต่างๆอีก แต่หนิมอย่ากลัวไปนะหนิมมีเปลวนะอย่าลืม
เปลวรักหนิมห่วงหนิมมากนะ มีทั้งพี่ชายเพชรแล้วก็พี่หญิงมุก แล้วตอนนี้ก็มีคุณนิลอีกคน
เดี๋ยวก็ไม่เหงาแล้วนะ เดี๋ยวก็มีเรื่องให้จัดการแล้ว สู้ๆนะหนิม
แต่ตอนนี้อยากตบสองแม่ลูกนี่มาก :z6: ที่คุณนิลพูดยังดูน้อยไปด้วยซ้ำ
คิดว่าก็สมควรแล้วที่สามีทิ้งไปเพราะเป็นคนแบบนี้ไง
รักลูกก็ไม่เท่ากัน ไม่เคยเห็นคุณนิลอยู่ในสายตาเลยสินะ
สงสารคุณนิลมากเลย ตอนเด็กๆคงเหงามากแน่ๆ เพราะแม่กับพี่เป็นแบบนี้
รอกับที่เหลือนะคะ
:mew1: :L2:
-
เจอตอนนี้เข้าไป เทใจให้คุณนิลไปเยอะเลย
-
รู้สึกว่าเรื่องเริ่มเอื่อยยังไงก็ไม่รู้อ่ะค่ะ ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย หรือเพราะมันสั้นไปหนอ แต่คือมีความรู้สึกว่าคนเขียนดึงเรื่องไว้อยู่แค่เหตุการณ์วันที่ออกไปห้างกันมาสามตอนแล้วอ่า :hao4: :mew5:
แต่จะรออ่านต่อนะคะ สู้ๆค่ะ อยากเห็นนังตะไคร้น้ำเขียวโดนดี :katai5:
-
หึหึ สร้างปัญหาให้ตัวเองไม่พอยังเดือดร้อนคนอื่น ถ้าร่วมมือกับวิกรม บอกได้แค่ว่าเตรียมออกไปอยู่นอกวังได้เลยมรกต กะมนุษย์ป้าทับทิม
-
เราแอบเห็นด้วยกับความเห็นหนึ่งก่อนหน้านี้ที่บอกว่า เรื่องดำเนินช้าเกินไป ยังไงเราก็เชียร์คู่หลักนะ ยังรออ่าน รอติดตามอยู่ ถึงแม้จะไม่ค่อยได้ออกโรงเท่าไหร่ก็เถอะ
-
ถ้ามีแม่กะพี่สาวที่สันดารแย่ๆ เข้าขั้นอุบาดแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ :mew5:
-
สงสารนิลอ่ะ
มีแม่กับพี่อย่างนี้
อย่ามีเลยจะดีกว่า
-
:mew1: :mew1:
-
ติดตามค่ะ ชอบสนิม
-
นิลน่าเห็นใจมาก
เราเข้าใจนะที่จะไม่ลงรอยกับพี่
แต่นี่แม่เองก็เป็นไปกับพี่ด้วย
คงไม่ต่างอะไรกับการอยู่คนเดียว
รอครึ่งหลังจ้า
-
เกลียดหม่อมทับทิมกับมรกตสุดๆ
ใจแคบ สันดานชั่ว พวกลืมกำพรืดตัวเอง
ว่าคนอื่นคางคกขึ้นวอ ตัวพวกมันนั่นแระที่คางคกขึ้นวอ
ถ้าไม่ได้ประมุขคนเก่ามอบยศให้ มีหรือจะได้มาอยู่ในวังคอยด่าคนอื่นยังงี้
อ่านตอนนี้แล้วเกลียด2คนนี้มากๆ แล้วก็สงสารคุณนิลด้วยที่ต้องมาทนอยู่กับ2คนนี้
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
สงสารคนรอบข้าง 2 แม่ลูกนี้จริงๆ
แต่ขออะไรหน่อยนะครับ กระชับเนื้อเรื่องหน่อยนะครับ เหมือนช่วงแรกๆที่อ่านแล้วติดเลยนะครับ ขอบคุณครับ
-
อิป้าขอออกความคิดเห็นนิดนึงได้มั๊ย?..หนู Lux....
อ่านทุกเรื่องที่เป็นของหนู...สนุกทุกเรื่อง ชอบทุกเรื่อง
เรื่องนี้ก็ชอบนะ...แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้มันจะอืดไปนิดมั๊ยน๊า...
แล้วก็เหมือนหนูจะรักลูกเปลวมากเลยนะนี่ เพราะว่าอ่านมา
ทุกตอน ไม่มีตอนไหนที่จะไม่อวยหนูเปลว..แหะ ๆ อย่า
โกรธน๊า...ความรู้สึกน่ะ...ความรู้สึก แต่ยังไงอิป้าก็รักหนูหนิม
หนูเปลว...แล้วก็รักคนแต่งที่ซู๊ดดดดดด..... :mew1:
-
สงสารหนิมกะนิลจริงๆ
เมื่อพี่ชายกะน้องเปลวจะเป็นแฟนกัน
-
ชอบอ่ะเรื่องนี้ สนุกดีนะ ชอบๆๆๆๆ :mew2:
-
ลุ้นอะว่าคุณชายเพชรจะทำงัยต่อ
-
เห็นใจคุณนิลนะมีแม่กับพี่สาวแบบนี้ เฮ้อ~
-
Part 19
ครบ 100%
สองวันถัดมา ข่าวฮอตมาแรงจนเป็นกระแส ไม่พ้นหัวข้อข่าวลงหน้าหนึ่งทุกสำนัก
เรื่องราวของหม่อมราชวงศ์หนุ่มแห่งวังมณีรมย์ ผู้มีอดีตชีวประวัติน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
นางโชว์อันดับหนึ่งขึ้นเบอร์ต้นของประเทศ กลายเป็นทายาทราชนิกุลผู้สูงศักดิ์
และกำลังเตรียมจัดงานต้อนรับคืนสู่วัง กระทั่งในโลกโซเซียลก็นำเสนอเป็นข่าวดัง
การนำประวัตินางโชว์คนสวย ไปเปรียบกับเรื่องราวของซิลเดอเรลล่า ผู้มีชีวิตผกผันพลัดพรากไปจากวัง
ก่อนจะมีการติดตามหาตัวค้นหาจนพบ
หม่อมราชวงศ์ทองเปลว กลายเป็นบุคคลที่กำลังได้รับความสนใจกันอย่างท่วมท้น
ภาพถ่ายมากมายสมัยที่เป็นนางโชว์ถูกนำมาเผยแพร่ในสื่อออนไลน์ สร้างความสนใจให้ผู้คนทุกชนชั้น
ในระยะเวลาเพียงข้ามคืน ยังไม่มีใครได้สัมภาษณ์หม่อมราชวงศ์ทองเปลว
ทายาทคนเดียวของท่านชายทองเกล้า มณีรมย์ เว้นแต่ติดตามอ่านการให้สัมภาษณ์ของคุณชายเพชรรัตน์
ประมุขของวังคนปัจจุบัน ถึงที่มาที่ไปว่าคุณชายใช้เวลาตามหาตัวจนพบทายาทหนุ่มที่เมืองพัทยา
พร้อมหลักฐานชี้ชัดว่าไม่ผิดตัว
บทสัมภาษณ์ของคุณชายเพชรรัตน์ ได้รับความสนใจจากผู้คนแวดวงสังคมทุกชนชั้นจนเป็นกระแสดัง
เรียกร้องให้รายการทีวีนำเปลวไปออกรายการ ประเด็นความสนใจมุ่งเน้นเรื่องราวชีวิตเปลวดุจซิลเดอเรลล่า
จากชีวิตนางโชว์คณะดังในเมืองพัทยา ได้เข้าวังในฐานะทายาทผู้มีสิทธิ์ในกองมรดกมหาศาลของมณีรมย์
ย่อมมีคนติดตามสร้างแฟนเพจแฟนคลับคุณชายเปลวเกิดขึ้น กลายเป็นที่รู้จักเพียงชั่วเวลาข้ามคืนไปแล้วเรียบร้อย
“พี่ชายแน่ใจ จะไม่เกิดความเสียหายนะครับ” เปลวเปิดประเด็นยิงคำถาม
ขณะทุกคนรวมตัวเช้าของวันรุ่งขึ้นหลังกระแสข่าวมาแรงจนใครต่อใครต่างหยิบยกเรื่องของเปลวมาวิพากษ์วิจารณ์กันทั่ว
ไม่มีใครคิดมาก่อนคุณชายจะใช้วิธีเชิงรุก เปิดตัวให้สัมภาษณ์ผ่านสื่อ ให้ทุกคนรู้จักเปลวอย่างคาดไม่ถึงแบบนี้
“นี่คือทางออกที่ดีที่สุด ชิงให้ข่าวตัดหน้าก่อนจะมีใครทำลายพูดในทางเสียหาย มีหลายรายการติดต่อขอสัมภาษณ์เข้ามา
พี่สั่งให้เลขารับเรื่องเอาไว้ ตั้งใจรอเปลวพร้อมออกสื่อ เมื่อพร้อมแล้วไปออกรายการกับพี่” คุณชายดูสุขุมเยือกเย็นยิ่งนัก
แววตาหนักแน่นไม่ฉายแวววิตกกังวลสักนิด
“มาถึงขั้นนี้..ผมคงต้องพร้อมเดินหน้าแล้วครับ” เปลวเอ่ยขึ้น
“มุกเข้าใจพี่ชายเปิดตัวเปลวแบบนี้ ต้องมีคนให้ความสนใจจับตามองเป็นพิเศษ
ที่ผ่านมาพี่ชายตั้งใจเก็บเรื่องเงียบ ไม่ปลุกกระแสเป็นข่าวในแวดวงเพราะไม่อยากให้เปลวกดดัน
แต่ตอนนี้ขืนชักช้าสื่อไปถามคนในพื้นที่ ข้อมูลที่ได้อาจผิดพลาดได้ พลอยจะทำให้สิ่งที่พี่ชายคาดหวังเอาไว้
ผิดเพี้ยนไปนะคะ มุกว่าเราอย่ามัวชักช้าดีกว่า” หญิงมุกออกความเห็นบ้าง
“พี่ชายจะให้เปลวทำอะไรบ้างครับ” เปลวถามไปตรงๆ
“พูดในสิ่งที่ควรพูด เลี่ยงในสิ่งที่ไม่สมควรก็พอ พี่รู้เปลวมีไหวพริบแยกแยะในการวางตัว
เปลวต้องทำให้นางโชว์ซึ่งกลายเป็นซิลเดอเรลล่ามีคุณค่าในสายตาผู้คน บอกให้พวกเขารับรู้สิ่งที่ได้มานั้น
ไม่ใช่เพราะโชคช่วย แต่เป็นเพราะสายเลือดที่ติดตัวแต่กำเนิด ทำให้ชีวิตของเปลวได้ยืนในจุดนี้
คงมีคำถามด้านรสนิยมส่วนตัว เรื่องนี้เปลวพูดความจริงไปเถอะ ยอมรับชีวิตมีเส้นทางมาในรูปแบบนี้
บอกไปไม่เคยรับรู้ชาติกำเนิดแท้จริงของตัวเองเป็นใครมาก่อน ไม่รู้ด้วยซ้ำพ่อผู้ให้กำเนิดคือใคร
จนความจริงปรากฏเมื่อได้พบกับพี่ ที่เหลือให้พี่เป็นคนตอบคำถามก็แล้วกันนะครับ”
“ผมพร้อมแล้วครับ” เปลวเชิดหน้ายืดอกรับ ถึงเวลาต้องไปยืนอยู่แถวหน้า
ในนามหม่อมราชวงศ์คนของวังมณีรมย์อย่างเต็มภาคภูมิเสียที
“ถ้าอย่างนั้นพี่ให้เลขาประสานงานสัมภาษณ์สด งานเลี้ยงที่คิดว่าจะไม่จัดใหญ่
พี่ได้ให้เลขาติดต่อออร์แกไนซ์มาปรับใหม่แล้ว คงต้องจัดใหญ่ขึ้นมาแทน
ขณะนี้เปลวเป็นจุดสนใจของคนทั้งประเทศไปแล้วครับ”
“เปลวไม่คิดว่าพี่ชายจะให้วิธีนี้มาก่อน” เปลวคาดไม่ถึงจริงๆ
“นั่นสิคะ มุกก็คิดไม่ถึงพี่ชายจะใช้วิธีนี้” หญิงมุกคิดเหมือนเปลว
“นอกจากวิธีนี้พี่ไม่เห็นทางใด เปิดตัวเปลวแล้วไม่ได้รับผลกระทบในเชิงลบ สังคมโซเชียลยุคนี้ข่าวรวดเร็วมาก
ถ้าเกิดมีใครนำเสนอเรื่องราวของเปลวตีแผ่เชิงลบเสียก่อน เราคงตามแก้ไขลำบาก
พี่จึงเลือกเปิดตัวกับสื่อชิงตัดหน้าเสียก่อน ต่อให้มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์บ้าง
กลับทำให้ผู้คนสนใจจับตามองเปลวเป็นพิเศษ เวลานี้ขึ้นอยู่กับเปลวที่ต้องพรีเซ้นท์ตัวเองให้เป็นที่ยอมรับ
ไม่ว่าจะฐานะอดีตนางโชว์หรือคุณชายในปัจจุบัน ต้องทำให้ผู้คนยกย่องชื่นชมให้ได้
ให้พวกเขายอมรับและเข้าใจ ถ้าคนส่วนใหญ่เข้าใจในตัวเปลวในสิ่งที่เปลวเป็น
อดีตประสบแต่ความลำบากมามากมาย พวกเขาก็จะคิดบวกและเป็นกำแพงปกป้องคำครหาให้ได้
เมื่อมีคนคอยให้กำลังใจสนับสนุน กลุ่มที่คิดจะโจมตีเพื่อไม่ให้มีที่ยืนในสังคมชนชั้นราชวงศ์
ก็ย่อมพ่ายแพ้ไปในที่สุด คงไม่มีใครกล้าท้าทายสวนสู้กระแสของมวลชน
ที่ยอมรับและยินดีไปกับเปลวหรอกครับ..เชื่อพี่สิ” แนวคิดคุณชายซึ่งแสดงวิสัยทัศน์ให้ฟัง
ได้รับการสายตาชื่นชมจากเปลวอย่างซาบซึ้งใจ สนิมเองก็ปลื้มปิติดีใจไปกับเปลวด้วย
ที่เพื่อนรักมีคนหนุนหลังมากความสามารถอย่างคุณชาย หญิงมุกนับถือสติปัญญาการแก้ปัญหาของพี่ชายเป็นอย่างยิ่ง
ไม่มีใครติดค้างแนวคิดและวิธีการที่คุณชายใช้เป็นหนทางแก้ปัญหา ในเมื่อความจริงไม่สามารถปกปิดถึงอดีต
และวิถีชีวิตความเป็นมาของเปลว หรือกระทั่งกลับไปแก้ไขได้ ก็มีแต่นำเอาสิ่งนั้นมาตีแผ่เสียเอง
แต่จะทำยังไงให้ภาพลักษณ์ออกมาดีนี่คือประเด็น
เวลานี้ทุกคนเห็นกันแล้ว คุณชายเพชรรัตน์ทำได้ ทำได้ดีเกินกว่าที่คิดไว้เสียอีก
กระแสนางโชว์สุดฮอตแห่งเมืองพัทยา คือทายาทวังมณีรมย์มีหรือจะไม่ได้รับความสนใจ
พวกนางโชว์ที่เคยคิดอิจฉาเปลวมาก่อนต่างถือโอกาสนี้เกาะกระแสดังไปด้วย
ต่างโผล่หน้าแข่งกันออกมาให้สัมภาษณ์อ้างเป็นเพื่อนสนิทเปลวบ้าง
เป็นคนร่วมวงการอาชีพเดียวกับเปลวบ้างล่ะ แล้วแต่จะสาธยายกันไป
แต่ประเด็นหลักคือพากันพูดยกย่องเปลวในเรื่องดีๆ ไม่ว่าจะเป็นการวางตัว ไม่เคยข้องแวะมีเรื่องอื้อฉาว
ไม่คบหาผู้ชายเลยไม่มีการทำศัลยกรรมเสริมแต่ง โดยรวมแล้วเปลวเป็นนางโชว์ทรงเสน่ห์ที่มีเกียรติและรักในศักดิ์ศรีมาก
ไม่เคยลดตัวทำเรื่องด่างพร้อยมาก่อน สรุปคือเป็นที่รักเอ็นดูของเหล่าคนในวงการอาชีพเดียวกัน
กลับเป็นการยกฐานะให้คนที่มีอาชีพนี้ดูมีคุณค่า สู่สายตาสาธารณะชนไปแล้วเช่นกัน
คนที่สร้างความน่าเชื่อถือและออกมาการันตีความประพฤติเปลว หนีไม่พ้นเจ๊เจสซี่ผู้จัดการคนดังของคณะ
ที่ยืนกรานเสียงแข็งให้สัมภาษณ์อย่างตรงไปตรงมาว่า เปลวไม่เคยโชว์วาบหวิว มีแต่รับบทเด่นเฉพาะตัวนำ
ที่มีฐานันดรศักดิ์สูงส่ง ด้วยบุคลิกงามสง่าเป็นทุน จึงทำให้รับแต่บทเหล่านี้ เช่นพระนางซูสีไทเฮา
ยังมีวีรสตรีสมเด็จพระศรีสุริโยทัย รวมถึงคลีโอพัตราราชินีผู้เลอโฉม เรื่องราวของเปลวโดยมีการนำหลักฐานภาพถ่ายนางโชว์
ผู้งดงามถูกตีพิมพ์วางบนแผงหนังสือ ขายดิบขายดีมีผู้คนซื้อหาติดตามข่าวจนกลายเป็นนิตยสารขาดตลาด
ในโลกโซเชียลเป็นกระแสฮอตไปแล้ว ยิ่งรายการทีวีสด เปลวกับคุณชายเพชรให้สัมภาษณ์ออกอากาศ
ทุกครอบครัวเปิดดูรายการนี้ไม่มีใครสนใจรายการอื่น ภาพลักษณ์คุณชายทองเปลวกับคุณชายเพชรรัตน์ประมุขวังมณีรมย์
ตีคู่ให้พิธีกรดังสัมภาษณ์ สะกดทุกสายตาผ่านหน้าจอ เปลวมาดคุณชายมัดผมเผยรูปหน้างามสง่า
ส่วนคุณชายเพชรรัตน์ผู้ติดท็อปราชนิกุลสุดหล่อของเมืองไทย ไม่ต้องพูดถึงดีกรีและความดังที่มีอยู่แล้วเป็นทุน
สองหนุ่มวางตัวเป็นกันเองกับพิธีกร แต่ก็เปี่ยมไปด้วยความสง่างามสมเป็นราชนิกุล
เปลวนั้นแทบไม่มีอะไรให้ติฉินนินทา กิริยามารยาทในการวางตัวสมฐานันดรศักดิ์
ภาพนางโชว์ที่พิธีกรนำเสนอป้อนคำถาม เรียกรอยยิ้มบนใบหน้าเปลว พร้อมคำยืนยันไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจ
ที่มีอาชีพดังกล่าวเลย ทุกประโยคเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ ยกย่องชื่นชมในอาชีพด้วยซ้ำ
ถึงกลับอ้างเป็นศิลปะการแสดงไม่ต่างอุปรากรในแขนงอื่น
การยกฐานะอาชีพนางโชว์เป็นศิลปะชั้นสูง ทำให้เปลวได้คะแนนชื่นชมจากบรรดาเกย์ กะเทย สาวประเภทสอง
รวมถึงเหล่านางโชว์และผู้คนทั่วไปกันอย่างล้นหลาม ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เปลวเป็นคนฉลาดพูดฉลาดคิด
การให้สัมภาษณ์ของเปลวครั้งนี้ ได้รับการตอบรับจากผู้คนที่ติดตามชม ประสบความสำเร็จสมกับที่คุณชายตั้งใจให้เป็น
เว้นมีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่ได้รู้สึกอย่างนี้ นอกจากเคียดแค้นชิงชัง
>
>
>
“เสี่ยรับปากจะจัดการเรื่องนี้ สรุปจะลงมือเมื่อไหร่” คุณมรกตนัดเสี่ยวิกรมพูดคุย
ถามทันทีเมื่อทั้งคู่มาเจอกันในร้านอาหารดัง มีความเป็นส่วนตัวสูงมาก
โดยการนัดหมายครั้งนี้ไม่พ้นเรื่องที่กำลังร้อนใจอยู่
“ผมให้ลูกน้องตามดูแล้วไม่สะดวกลงมือ เปลวไม่อยู่นอกสายตาคนของคุณชายเพชรเลยนี่สิ
ลงมือไม่ได้จริงๆ คุณมรกต” เสี่ยบอกปัญหา
“จะทำยังไงตอนนี้มันดังคับประเทศไปแล้ว ทำไมพี่ชายเพชรถึงได้ออกหน้าให้ขนาดนี้นะ มันมีอะไรดี”
คุณมรกตสีหน้าดูโมโหเห็นได้ชัด หลังเรื่องราวของเปลวมีแต่คนพูดถึง กระทั่งคนในงานสังคมก็ถามเธอด้วย
ยิ่งเป็นแบบนี้เธอยิ่งโมโหหนัก จำต้องปั้นหน้ายิ้มรับเออออฟังคำพูดชื่นชม
จากปากคนเหล่านั้นที่เอ่ยถึงเปลว ทั้งที่ในใจสุดจะรับฟังได้
“คุณต้องสร้างโอกาสให้คนของผม” เสี่ยวิกรมแนะแผนการ
โดยที่ในใจอยากจะค้านคำพูดของคุณมรกต ถ้าเปลวไม่มีดีทำไมเขาต้องลงทุน
“ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูด” สีหน้าเธองุนงงไม่ได้เสแสร้ง
“ล่อให้ออกมากับคุณ ที่เหลือคนของผมจัดการเอง” เสี่ยแนะวิธี
“มันคงยอมมากับฉันหรอก ตั้งแต่เข้าวังฉันกับมันพูดกันนับครั้งได้ แถมทุกครั้งฉันประชดแดกดันตลอด
จะให้ล่อมันออกมาด้วยนี่เห็นจะเป็นเรื่องยากแล้วล่ะเสี่ย พอมีทางอื่นไหม”
คุณมรกตพอฟังสิ่งที่เสี่ยวิกรมชี้แนะ ก็แทบจะมองหาหนทางเป็นไปได้ยาก
“ถ้างั้นทำยังไงก็ได้ให้ผมกับคนของผม ได้ไปร่วมงานเลี้ยงของวังมณีรมย์ที่จัดขึ้นต้อนรับเปลว 3 วันที่จะถึงนี้
คุณพาผมกับคนของผมเข้าวังได้ไหม แต่ต้องไม่ให้ใครรู้ว่าพวกผมอยู่ในงาน” เสี่ยวิกรมยื่นข้อเสนอ
“ฉันพาเข้าไปได้ติดตรงฉันสงสัยคุณจะจับนังเปลวมันยังไง ในเมื่อวันนั้นมันเป็นจุดเด่นในงาน”
คุณมรกตถามด้วยความสนใจ เรื่องพาเสี่ยเข้าร่วมงานไม่ยากหรอก คุณมรกตเชิญเพื่อนสนิทหลายคน
ในเมื่องานนี้มีคนรู้ค่อนประเทศไปแล้ว พานมีแต่คนอยากมาร่วมงาน เดิมทีรูปแบบไม่ได้คิดว่าจัดใหญ่
ล่าสุดเห็นว่าคุณชายเพชรปรับเปลี่ยนจัดเสียใหญ่โตต้อนรับแขกเหรื่อที่มากันล้นหลาม
กระนั้นคือคนในแวดวงสังคมชั้นสูงทั้งสิ้น
“เรื่องนั้นไม่ต้องกังวล ที่เหลือคนของผมจัดการเอง สถานที่ซึ่งคิดว่าน่าจะปลอดภัยที่สุด
ย่อมเกิดการหละหลวม คนของผมลงมือง่ายกว่าทำข้างนอกเสียอีก ซึ่งมันยากในการสืบหาต้นต่อว่าใครลงมือ
ยิ่งมีแขกมางานมากหน้าหลายตา ก็ยิ่งทำให้ตำรวจตามตัวได้ยากเข้าไปอีก
ผมรบกวนคุณช่วยพาผมกับคนของผมเข้าร่วมงานแค่นั้นพอ สถานที่มีให้พวกผมซ่อนตัว
โดยไม่เป็นที่สะดุดตาคนในงานยิ่งดี” เสี่ยวิกรมรวบรัดตัดความ
“เรื่องนี้ไม่มีปัญหา วันงานคุณมาถึงหน้าวังโทรหาฉันที่เหลือฉันจัดการเอง
ถ้านำพวกคุณไปหลบในตำหนักหม่อมแม่ก็ไม่น่าจะมีใครรู้แน่
โดยเฉพาะตำหนักหม่อมแม่ไม่มีคนพลุกพล่านอยู่แล้ว” คุณมรกตรับปาก
ก่อนทั้งคู่จะมองตากันเผยยิ้มร้ายผุดขึ้นพร้อมกัน เหมือนกับแผนการที่วางไว้สำเร็จลุล่วงไปแล้ว
งานเลี้ยงต้อนรับเปลวจะมีขึ้นอีก 3 วันข้างหน้านี้แล้ว
“นอนไม่หลับหรือ” เสียงทุ้มทักขึ้น
ร่างโปร่งค่อยหันกลับมาหาคนต้นเสียง ก่อนตอบพร้อมรอยยิ้มเผยขึ้นเล็กน้อย
“ครับ..” เปลวบอกคุณชาย สองหนุ่มยืนกลางสวนของตำหนักในคืนพระจันทร์ข้างขึ้น
คุณชายมองจากระเบียงห้องเห็นเปลวเดินทอดน่องในชุดนอนพร้อมเสื้อคลุมสีครีม
เพียงลำพังอยู่ในสวนก็เลยตัดสินใจลงมาดู
“คิดเรื่องงานเลี้ยงพรุ่งนี้หรือเปล่า” คุณชายถามต่อ
“ครับ..พรุ่งนี้ผู้หลักผู้ใหญ่มามากมาย เปลวไม่แน่ใจกลัวทำได้ไม่ดี แถมแต่ละคนล้วนมีฐานันดรสูงศักดิ์
พร้อมหน้าพร้อมตากันมาขนาดนี้ เกรงจะทำให้พี่ชายกับพี่หญิงมุกขายหน้าเอาสิครับ”
“มีแค่เรื่องนี้หรือครับ พี่กลับไม่เห็นว่าเป็นปัญหา ที่ผ่านมาเปลววางตัวได้ดีไม่มีคำตำหนิด้วยซ้ำ
กระทั่งท่านย่าเล็กพระองค์ท่านยังชมเปลวให้พี่ฟัง หลังทรงทอดเนตรวันที่เปลวออกรายการสัมภาษณ์
เปลววางตัวดี พูดได้ดีไม่ทำให้วงศ์ตระกูลด่างพร้อยเลย” คุณชายชมจากใจ
สิ่งที่ยกอ้างล้วนได้รับพระดำรัสตรัสชมจากเสด็จย่าเล็กแห่งวังบวรเวศน์โดยตรง
“ท่านย่าเอ็นดูเปลว ถึงได้ทรงรับสั่งแบบนั้นกับพี่ชายมาหรือเปล่า”
“ไม่หรอกพระองค์ท่านไม่ตรัสแน่ ถ้าเปลววางตัวไม่เหมาะสมจริงกลับดำรัสสอนเสียมากกว่า
ท่านทรงตรัสชมปฏิภาณไหวพริบของเปลวนะ” คุณชายยิ้มอบอุ่น
สายตาที่ทอดมองรูปหน้างาม ยืนยันคำพูดด้วยเช่นกัน
“พรุ่งนี้พระองค์ท่านเสด็จใช่ไหมครับ” เปลวถามให้แน่ใจ
“ครับ..พระองค์ท่านเสด็จพร้อมพระองค์เจ้าฉัตรบวรถือว่าทรงให้เกียรติวังมณีรมย์ล้นพ้น
หลังสิ้นชีพิตักษัยของท่านพ่อยังไม่เคยรับเสด็จทั้งสองพระองค์มาก่อน นับเป็นพระกรุณาเชียวนะ
ทั้งสองพระองค์เสด็จมาร่วมงานในครั้งนี้” คุณชายเอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกในพระกรุณา
“เปลวรู้สึกตื่นเต้นแถมกังวลครับ กลัวจะทำให้พี่ชายกับพี่หญิงมุกขายหน้า
หากรับรองในฐานะเจ้าบ้านไม่ดี หรือทำอะไรผิดพลาดลงไป”
“คิดมากน่า ที่ผ่านมาเปลวพิสูจน์ให้พวกพี่เห็นแล้ว ไม่อย่างนั้นไม่ต้องรอให้ระคายพระเนตรพระกรรณท่านย่าเล็กหรอก
หม่อมรำไพคงตำหนิเปลวก่อนใครแล้ว เรื่องแบบนี้หม่อมอาไม่ยอมให้ผ่านถ้ารู้ไม่เหมาะสมล่ะก็
ยังไงหม่อมอารักษาหน้าถือยศศักดิ์กว่าใครหมด สำคัญหม่อมทับทิมคงไม่นิ่งเฉยอยู่เช่นกัน
เปลวรู้ใช่ไหมเป็นเพราะสาเหตุอะไร” คุณชายให้กำลังใจพร้อมสร้างความเชื่อมั่นให้เปลวไปในตัว
“ถ้าเรื่องเปลวเข้าวังในฐานะทายาทของท่านพ่อ คงไม่ใช่ประเด็นทั้งหมดแน่
สาเหตุน่าจะเป็นคุณมรกตมากกว่า เธอรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าเปลว ปัญหาคงมาจากพี่ชายเพชร”
เปลวสรุป ขณะที่พูดดวงตาสวยไม่ละจากรูปหน้าหล่อ ยิ่งอยู่ภายใต้แสงสลัวของไฟ กลับดูมีเสน่ห์ขึ้นอีก
แสงตกกระทบเพิ่มความคมคร้ามบนสันกรามแกร่งให้ชวนมองเข้าไปใหญ่
“หึหึ! พี่คิดกับมรกตแค่น้องสาว ให้คิดเป็นอื่นไม่เคยคิด พี่รู้ครับว่าหม่อมทับทิมคาดหวังอะไร
มรกตต้องการอะไรจากพี่ อย่างที่บอกพี่ไม่ได้คิดกับมรกตเกินกว่าน้องสาวคนหนึ่ง” คุณชายบอกอย่างไม่คิดจะปิดบัง
“พี่ชายมีใครในใจใช่ไหมครับ” เปลวตัดสินใจถาม อยากฟังจากคุณชาย ไม่คิดเก็บความอยากรู้ไว้อีก
ในเมื่ออยู่กันโดยลำพังค่อนข้างดึก สมาชิกส่วนใหญ่คงเข้าสู่นิทราแสนสุขกันไปแล้ว
“นึกยังไงถามพี่ครับ” คุณชายขยับเข้าใกล้ เว้นระยะห่างเพียงก้าว
ร่างสูงใหญ่ก้มต่ำจ้องหน้านวลที่มองตอบไม่มีหลบ
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ถ้าพี่ชายลำบากใจ ถือว่าเปลวไม่ได้ถามก็แล้วกัน”
เปลวเลี่ยงไม่ตอบคุณชาย พลันตัดบทเอาดื้อๆ
“ไม่ใช่ไม่อยากพูด เปลวพอจะบอกให้พี่รู้ได้ไหม คิดยังไงถึงถาม ได้คำตอบแล้ว
พี่รับปากจะตอบคำถามเปลวครับ” คุณชายยิ้ม หน้านวลพลันเห่อแดงทันที
เปลวรู้ตัวกำลังโดนต้อนถึงได้เบี่ยงประเด็น คุณชายกลับรุกไล่ไม่ยอมให้เปลวตัดจบ
“แค่อยากรู้พี่ชายอายุก็ไม่น้อย น่าจะมีคนรักหรือมีใครในใจ ตั้งแต่รู้จักกับพี่ชาย
ไม่เห็นมีใครนอกจากคุณมรกต เธอแสดงออกชัดว่าคิดยังไง เมื่อพี่ชายยืนยันคิดกับเธอแค่น้องสาว
ก็คงมีใครอยู่ในใจ แต่ถ้าเป็นการไม่สมควรละลาบละล้วงเปลวก็ขอโทษ ถือซะว่าไม่ได้ถามก็ได้ครับ”
“ไม่ละลาบละล้วงหรอก ก็จริงนะ..พี่อายุไม่น้อยไม่เคยประกาศให้สังคมรับรู้พี่คบหาดูใจใครอยู่
ที่ผ่านมามีบ้างไม่ใช่ไม่มี เพียงแต่ยังไม่เข้าขั้นเรียกแฟน เป็นเพราะพี่ยังไม่เจอคนที่ใช่สำหรับพี่มั้ง
ถามพี่เวลานี้บอกได้ว่าสถานะโสดครับ แต่คำถามของเปลวลึกมากกว่านั้น เปลวถามพี่มีใครอยู่ในใจหรือเปล่า
ทำให้ต้องการรู้ก่อนคิดยังไงถามแบบนี้ บอกพี่ได้ไหม” เจอไม้นี้เข้าเปลวเริ่มบอกตัวเอง คุณชายเพชรไม่ใช่พวกไก่อ่อน
ไม่ใช่ผู้ชายอ่อนหัด เมื่อคิดจะรุกไล่ก็ต้องพร้อมชนเป้าหมาย พอบอกตัวเองแบบนี้เปลวก็ฮึดสู้
และกล้าที่จะกลบฝังความอายที่พุ่งขึ้น ไม่ไปสนใจโฟกัสเฉพาะเรื่องที่ต้องการรู้
หาโอกาสขยับความสัมพันธ์หวังให้พัฒนาขึ้นไปอีก ดีกว่ารีรอไม่กล้าอยู่แบบนั้นคงไปไม่ถึงฝัน
“พี่ชายรู้..ว่าเปลวเป็นยังไง” เปลวเริ่มถางเส้นทางถามนำร่อง
“ครับ..แล้ว” คุณชายหน้านิ่งสายตายากจะคาดเดา เอ่ยค้างไว้
“พี่ชายคงไม่คิดว่าเปลวใกล้ชิดด้วย จะไม่รู้สึกอะไรใช่ไหมครับ”
“เปลวกำลังจะบอกพี่ว่า แอบชอบพี่หรือครับ” สายตากรุ้มกริ่มหรี่จ้องหน้าเปลว
ทำเอาหน้าขาวร้อนฉ่า แต่ก็เลือกที่จะไม่ถอยหรือเบือนหลบ
“เปลวยอมรับรู้สึกแบบนั้นจริง” ปล่อยหมัดฮุก คุณชายถึงกับอึ้ง แม้จะเตรียมตั้งรับแล้ว
กลับไม่คาดคิดว่าคนอย่างเปลวบทจะลุยก็ตรงจนไม่มีอ้อมค้อมแบบนี้ เจอไม้นี้เข้าคุณชายกระพริบตาปริบๆ
“เดี๋ยวนะ ขอพี่ตั้งสติสักครู่” คุณชายยกมือขอเวลาทบทวนที่ได้ยิน ทำเอาเปลวถึงกับเลือดพุ่งขึ้นหน้า
แต่เป็นคนละอารมณ์จากที่สะกดกลั้นความเขินอายในทีแรก กลายเป็นความโกรธโมโหขึ้นมาแทน
“ง่วงแล้วครับ สิ่งที่เราคุยกันพี่ชายลบออกจากสมองเสียเถอะครับ
อย่าใส่ใจถือซะว่าเปลวละเมอยามดึกก็แล้วกัน ขอตัวครับ” พูดจบไม่มีรอ ก้าวขาเดินหนีทันควัน
อารมณ์โมโหปนโกรธที่ถูกคุณชายทำแบบนี้ต่อหน้า จึงไม่คิดจะสนใจยืนรออะไรอีก
ร่างโปร่งปลิวหวืดด้วยการจับต้นแขนดึงไม่ให้ตั้งตัว หันกลับมาเผชิญหน้าร่างสูงตอนนี้แดงก่ำ
ดวงตาเข้มวาววับไม่ได้นิ่งสุขุมหรือแฝงแววกรุ้มกริ่มหลงเหลือให้เห็นแต่อย่างใด
“อย่าใช้อารมณ์ เปลวเป็นคนเริ่มเองนะ แล้วมาบอกให้พี่ไม่ต้องสนใจลบสิ่งที่ได้ยินงั้นหรือครับ
ตกลงเปลวต้องการแบบนี้แน่ใจหรือครับ” คุณชายเกิดโทสะบ้าง ทั้งที่เป็นคนสุขุมไม่ใช่พวกเลือดร้อนเจ้าอารมณ์เลย
หนนี้ประมุขวังไม่ชอบใจจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้เช่นกัน
“ปล่อย..เปลวเจ็บนะครับ” เปลวยื้อแขนให้เป็นอิสระ เริ่มรู้สึกเจ็บเมื่อคุณชายเผลอกำเสียแน่น
“พี่ขอโทษ” คุณชายผ่อนแรงลง ก่อนจะปล่อยแขนเปลวในที่สุด
“เจ็บมากไหม” เสียงทุ้มนุ่มมาพร้อมสายตารู้สึกผิด เปลวใจอ่อนยวบลดความพลุ่งพล่านลงไปทันที
“ไม่ครับ ไม่คิดว่าพี่ชายจะโกรธ” เปลวพูดตรงๆ
“พี่ยอมรับว่าโกรธ เปลวไม่ทันฟังก็คิดจะเดินหนี ซ้ำยังบอกให้ลืมเรื่องที่เราคุยกัน
จนพี่หลุดแสดงกิริยาไม่สุภาพ ยกโทษให้พี่นะ” เปลวมองคนตรงหน้า
คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้ ก่อนจะตอบกลับไปว่า
“พี่ชายไม่ได้ทำอะไรผิดครับ เปลวต่างหากที่ไม่รู้จักประมาณตัว
เปลวรู้พี่ชายไม่ได้คิดอะไรกับเปลว ไม่แตกต่างที่คิดกับคุณมรกต”
“พี่พูดหรือยัง ว่าพี่คิดยังไง” คุณชายชิงตัดบท ไม่เปิดโอกาสให้เปลวพูดต่อ
โดยแทรกขัดขึ้นเสียก่อน เปลวมองคุณชายด้วยสีหน้าไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณชายบอกออกมา
“พี่พอมองออก ว่าเปลวรู้สึกยังไง” เปลวยืนฟังตอนนี้ไม่กล้าสบตาเข้มของคนตรงหน้าอีก
หลุบมองเท้าตัวเองแทนเสียแล้ว
“เปลวรู้ดีมันเป็นไปไม่ได้ เปลวไม่ควรไปคิดแบบนั้นกับพี่ชายเลย” เปลวอ้อมแอ้มตอบไม่เต็มเสียง
หากคุณชายจะมีตาทิพย์มองเห็นว่าเปลวตอนนี้นอกจากหน้าแดงแล้ว ยังแอบอมยิ้มเจ้าเล่ห์
ไม่ได้มีอาการเขินไร้เดียงสาอย่างที่แสดงออกอย่างเดียว นางโชว์ยังไงก็มีจริตพอตัว
จะใสซื่อเป็นนางเอกในนิยายคงไม่ใช่กับเปลวล่ะ..
“พี่ไม่รู้จะอธิบายยังไง พี่ไม่รังเกียจหรือแคร์ว่าเปลวเป็นแบบไหน ประเด็นคือพี่ไม่เคย
เออพี่ไม่เคยมีประสบการณ์ในแบบเปลวมาก่อนนี่สิ สำคัญเรื่องนี้ไม่เหมาะสมเข้าใจใช่ไหม
ถ้าพี่คบกับเปลวอย่างเปิดเผยล่ะก็ เกรงจะเป็นที่ครหาส่งผลต่อวังมณีรมย์
พอจะเข้าใจที่พี่บอกหรือเปล่าครับ” คุณชายพูดจบถอนหายใจยาว
เหมือนได้บอกสิ่งที่หนักใจให้คนตรงหน้ารับรู้ไปแล้ว ที่เหลือเปลวก็ต้องตรองดูเช่นกัน
“พี่ชาย..” เปลวครางชื่อคุณชายเสียงแผ่ว ก่อนจะเงยหน้าสบตากับร่างสูง
ลูกตาสวยวายวับฉายความดีใจชัด คุณชายเองก็จ้องค้างไปแล้วเช่นกัน
เมื่อเผลอพิศมองหน้านวลใกล้แค่มือสัมผัส ท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้ด้วย
แต่ก็ไม่คิดแตะต้องตามความต้องการที่เรียกร้องอยู่ข้างใน
“เปลว..พี่..” คุณชายนิ่งหยุดคำพูดไว้แค่นั้น มีเพียงสายตาที่บอกผ่านความรู้สึกแทนคำพูด
แค่นั้นเปลวก็หัวใจฟูฟ่องคับแน่นอกซ้ายแล้ว
“ไม่ต้องเปิดเผยไม่ต้องประกาศ เปลวรู้เป็นเรื่องไม่ดีแน่ ถ้ามีใครรู้ว่าเปลวหลงรักพี่ชาย”
เปลวทำตาใสซื่อ เอ่ยคำพูดยอมรับสภาพความจริง ที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ซึ่งเรื่องนี้คุณชายมีเหตุผลถูกต้องแล้ว
“ทำแบบนั้นไม่เท่ากับพี่เห็นแก่ตัวหรือ” คุณชายทนต่อไปไม่ไหวเมื่อหน้างามผ่องลอยเด่นแหงนเงยไม่ห่าง
แถมคำพูดบวกแววตาของเปลวแสดงให้เห็นชัดว่ารู้สึกยังไงแบบนี้ด้วย นิ้วยาวค่อยเกลี่ยไล้ใบหน้าด้วยหลังนิ้วเบาๆ
สัมผัสความเนียนละเอียดของผิวทั้งนุ่มทั้งลื่น จนไม่อยากหยุดนิ้วที่ไล่เอื่อยบนแก้มนวล
ไม่คิดว่าผิวของเปลวจะละเอียดอ่อนละมุนปานนี้ เปลวไม่มีเบี่ยงหนีหรือขัดขืน
กลับพูดเสียงพร่าส่งสายตาหวานฉ่ำ พร้อมประโยคเด็ด ทำเอาคุณชายหัวใจกระตุกสั่นไหวอย่างรุนแรง
“ไม่เอาเปรียบเลยครับ เปลวเข้าใจฐานะของเราดี
ขอแค่พี่ชายมีเปลวเพียงคนเดียว ไม่เปิดเผยแต่ไม่นอกใจปันใจให้ใคร..แค่นี้เปลวรับได้”
“เปลว...” คุณชายไม่รู้ตัวความอดทนสิ้นสุดลงตอนไหน พอรู้ตัวอีกทีก็เข้าชิดดันร่างโปร่งของเปลว
ถอยหลังพิงต้นไม้ใหญ่ไปแล้วเรียบร้อย ร่มเงาไม้กำบังตาปกคลุมบดบังไม่ยืนในที่โล่ง
นิ้วยาวเชยคางมนให้เงยสูง สายตาสองคู่สบกันนิ่ง ระยะห่างใบหน้าลดลงเรื่อย
ก่อนริมฝีปากหนาค่อยประกบทาบทับริมฝีปากบาง เปลวปิดเปลือกตาหลับตวัดแขนเกี่ยวคล้องลำคอหนา
ซึมซับสัมผัสหวานละมุนจากเรียวลิ้นที่สอดแทรกเข้าเกี่ยวต้อนดูดดุนลิ้นนุ่มอย่างอ่อนโยน
จูบดูดดื่มที่คุณชายมอบให้เปลวชักนำให้ทั้งคู่จมดิ่งอยู่ในรสสัมผัสซาบซ่านเนิ่นนาน
สองมือของคุณชายประคองเอวบางของเปลวเพื่อยึดจับรั้งแนบชิดไปด้วย
เปลวลืมหายใจชั่วขณะ เมื่อถูกจูบหวานดึงวิญญาณลอยละล่องเหมือนหลุดออกจากร่างตัวเบาไร้น้ำหนัก
โอนอ่อนตอบรับรสจูบซึ่งคุณชายดูเชี่ยวชาญ ทั้งตักตวงพร้อมชักนำให้เปลวเคลิ้มหวามตามอย่างง่ายดาย
“อืม..อ้าห์สส” ปากได้รูปถอนออกจากปากบางสีสด บัดนี้บวมเจ่อเพราะแรงบดคลึงยาวนานไม่น้อย
ยิ่งดูเย้ายวนดึงดูดขึ้นไปอีก จนคุณชายอดใจไม่ไหว ฉกจูบดูดคลึงอีกสองสามที
ก่อนตัดใจถอนริมฝีปากออกกลัวเตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ ไม่คิดว่าเปลวจะหวานหอมถึงเพียงนี้
“เปลวครับพี่ตีตราจองไว้แล้วนะ พี่ยังไม่สันทัดถ้าเราจะข้ามขั้นไป วันนี้คงไม่สะดวก
พี่อาจทำตัวรุ่มร่ามห้ามใจไม่อยู่ รอผ่านงานเลี้ยงต้อนรับเปลวเสียก่อนนะ พี่จะบอกกับหญิงมุกและหนิม
ว่าพี่คบเปลวฐานะคนรัก อย่างน้อยให้คนในตำหนักรับรู้ หนิมกับหญิงมุกคือคนในครอบครัวพี่ไว้ใจ
เปลวคิดว่ายังไงครับ” คุณชายยังคงเกลี่ยนิ้วสัมผัสแก้มนวลเบาๆ
ดวงตาฉ่ำใช้มองเปลวบ่งบอกอารมณ์คุกรุ่นยังคั่งค้างอยู่
ใครบอกว่าบุรุษที่ดูนิ่งสุขุมควบคุมอารมณ์เก่ง บทจะร้อนขึ้นมาก็เล่นเอาเปลวแทบหลอมละลายได้เช่นกัน
การขยับก้าวข้ามความสัมพันธ์หลังดูเชิงกันมาพักใหญ่ ทำให้เปลวรู้สึกคับแน่นหัวใจจนแทบดันอกซ้ายทะลุออกมา
วันนี้ตัดสินใจไม่ผิดที่ออกมาเดินอ่อยในสวน เลือกเอาบริเวณตรงระเบียงห้องคุณชายเป็นหลัก
ถ้าไม่ใช้แผนยั่วเมือง เห็นทีคงยากจะได้ก้าวกระโดดอย่างนี้ เปลวรู้แก่ใจถ้าไม่เริ่มรุกคืบก่อน
คุณชายคงได้แต่จ้องไม่กล้าบุกแน่ อุปสรรคปัจจัยแวดล้อมหลายอย่าง ทำให้คุณชายคิดเยอะ
เปลวซึ่งคลุกคลีในสังคมนางโชว์ พบเห็นเรื่องแบบนี้กับตัวมามาก ที่ผ่านมามีแต่คนพุ่งเข้าหามาโดยตลอด
เป็นเพราะเปลวไม่รู้สึกอะไรด้วย จึงวางตัวนิ่งเฉยไม่สานไมตรีตอบ แต่ไม่ได้แปลว่าเปลวจะรุกไล่ไม่เป็นนี่
สัญชาตญาณบวกประสบการณ์รักแรก เพาะบ่มเปลวระดับหนึ่ง ทั้งยังเคยรับงานตามราวีรับจ๊อบจัดการเมียน้อยมาหลายราย
เปลวไม่ได้ไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก ถึงกับเล่นบทอ่อยเหยื่อไม่เป็น ที่ไม่ทำเพราะยังไม่มีใครคู่ควรให้ทำต่างหาก
คราวนี้จำเป็นต้องทำ ก่อนที่จะหลุดมือไปแล้วทำอะไรไม่ได้ เมื่อแน่ใจว่าคุณชายเพชรรัตน์ไม่มีใครเป็นพิเศษ
ผิดตรงไหนถ้าเปลวจะเริ่มเปิดเกมรุกเข้าหาคุณชายก่อน
“ครับ..รอผ่านงานพรุ่งนี้ไปก่อน เปลวยินดีเป็นคนรักของพี่ชายให้รับรู้เป็นการภายใน
เปลวจะไม่ทำให้เสื่อมเสียต่อฐานะของประมุขวังและทายาทมณีรมย์เป็นอันขาด
แต่มีบางอย่างที่เปลวอยากบอกพี่ชายให้รู้ไว้ เปลวเป็นพวกขี้หึง เมื่อพี่ชายเป็นคนรักเปลวแล้ว
นับจากนี้เปลวต้องมีสิทธิ์ ใครก็ตามที่เข้ามาข้องแวะพี่ชาย เปลวไม่ยอมให้มายุ่งกับคนรักเปลวอีก
เรื่องนี้พี่ชายอนุญาตนะครับ” เปลวอ้อนทั้งคำพูดและสายตาที่มองคุณชาย ทำเอาประมุขวังเพิ่งมีคนรักหนุ่มหน้าสวย
ถึงกับเผยยิ้มหล่อ ยังไม่ข้ามวัน เปลวคนเดิมคนเจ้าเล่ห์ที่คุณชายเจอช่วงแรก ผู้มากพิษสงกลับมาเสียแล้ว
“ครับทำอะไรระวังด้วยนะเปลว ผลกระทบตามมามันสำคัญมาก” คุณชายแม้จะอนุญาต
ก็ยังเตือนสติไปด้วยเช่นกัน เป้าหมายที่เปลวยกอ้างคงไม่พ้นคุณมรกตคนแรก ทำไมคุณชายจะดูไม่รู้เล่า
คนที่มาของแวะตีมึนตามคุณชายวางตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ก็เห็นจะมีรายนี้ออกหน้ารายเดียว
“ไว้ใจได้ครับ เปลวมีวิธีของเปลว ในแบบฉบับของเปลว พี่ชายไม่ต้องกังวลสิทธิ์นี้เปลวต้องรักษาแน่นอน”
ไม่ทันไรเปลวรีบฉวยจังหวะสร้างโอกาสให้ตนเองทันที การจะมีคนรักเป็นหนุ่มหล่อมากเสน่ห์
แถมยังเป็นประมุขวังมณีรมย์ถ้าไม่มีเขี้ยวเล็บก็คงจะลำบาก เรื่องนี้เปลวคิดไว้แต่ต้น
ที่ผ่านมาประสบการณ์ความผิดหวังในรักแรก สอนเปลวแข็งแกร่งและรู้วิธีรักษาคนรัก
ไม่ใช่แค่คนเราจะรักกันเท่านั้นถึงจะประคับประคองชีวิตรักให้อยู่รอดปลอดภัย
สมัยนี้เปลวเห็นมานักต่อนัก คนบางจำพวกต่อให้รู้เขามีเจ้าของก็ยังคิดจะแย่ง
ประสาอะไรคุณชายกับเปลวไม่สามารถประกาศให้โลกรู้ว่าเป็นคนรักกัน
ย่อมมีเหลือบไรเข้ามาสร้างปัญหาไม่หยุด เปลวจำต้องมีวิธีจัดการกับคนพวกนี้
อย่างน้อยประสบการณ์รับจ้างกำจัดเมียน้อยก็ไม่เลวทีเดียว ทำให้เปลวรู้ว่าควรจัดการคนจำพวกนี้ด้วยวิธีไหน
เรื่องนี้เปลวไม่สนเลยสักนิดว่าจะมาเป็นอุปสรรค ในเมื่อเวลานี้คนรักของเปลวยอมยกฐานะมอบตำแหน่งคนรักให้แล้ว
แค่นี้ก็มากเกินพอที่เปลวจะมีจุดยืนชัดเจน กับความรู้สึกของคุณชายและของตัวเอง
ที่เหลือไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเปลวจะไม่อ่อนแอให้ถูกกระทำเหมือนอดีตอีก
ในช่วงนั้นเปลวไร้หนทางต่อสู้เมื่ออำนาจเงินเหนือกว่า และรักแรกของเปลวก็รักความสบาย
แต่ตอนนี้คนรักของเปลวมีพร้อมรูปสมบัติทรัพย์สมบัติ ทำไมจะรั้งให้เขาอยู่กับเปลวไม่ได้
ของแบบนี้ต้องวัดฝีมือ เปลวมั่นใจไม่ด้อยกว่าใครแน่นอน
มาอัพครบแล้ว 100% นะคะ เจอกันอีกทีวันพุธนะคะ
เหลืออีก 2 ตอนจบในเล้าน์แล้วนะคะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
แปะ.. :katai5:
********
พี่ชายเพชรฉลาดมากๆเลย
สมกับเป็นประมุขวัง
เขาเป็นแฟนกันละนะ..... :o8:
ตอนหน้าต้องรอลุ้นว่าเปลวจะทันเกมส์
พวกตัวร้ายไหม
อีก 2 ตอนจบแล้วหรอ...ทำไมเรื่องนี้สั้นจัง
-
อีกสองตอนใกล้จบแล้วหรอเนี่ยยย
พี่ชายกับเปลวคบกันแล้ววว :mew1: :-[ :impress2:
-
:a5: :a5: อุ๊ต๊ะ อีกสองตอนจบ :katai1: :katai1: แล้วมันจะจบแบบไหนละนิ
-
ตัวร้ายก็สมเป็นตัวร้าย คอยแต่จะแสวงหาโอกาสทำร้ายอยู่นั่น :angry2:
แต่คู่เอกในตอนนี้ชวนเคลิ้มจริงๆ เค้าตีตราจองกันแว้วววว :hao6:
และถ้าเป็นเปลวก็คงต้องทำเหมือนที่เปลวทำตอนนี้แหละ
คุณชายที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ ต้องปกป้องและยึดไว้สุดตัว :laugh:
บวกเป็ด
:pig4:
-
ระวังตัวนะเปลว
ตัวร้ายนี่ก็จ้องจะทำร้ายตลอด
-
มรกตกับเสี่ยนี่เหมือนผีเน่ากับโรงผุเลย น่าโดนทั้งคู่ :z6:
เปลวกับชายเพชรเป็นแฟนกันแล้ว :impress2:
รองานเปิดตัวเปลวจบจะมีอะไรเกิดขึ้นไหม
รอตอนต่อไปนะคะ
:mew1: :L2:
-
ชายเปลวรุกคืบ
-
อ่านมากำลังเคลิ้มกับการสารภาพรัก
มาฮาอีตรงที่สุดท้ายแล้ว
แม่หนูเปลวมาเดินเล่นอ่อยคุณชายนี่เอง
แล้วทำสำเร็จด้วย o13
-
น้องเปลวมาอ่อยพี่ชาย
รออ่านต่อนะคะ เรื่องนี้สนุกมาก
-
:katai1:
-
:oo1:กรี้ดดดดดดด
-
อิอิ คุณายเพชรไม่ทันเปลวอะ
-
พี่ชายเก่งมากๆ
ตอนนี้หวานหยดย้อยเลย
พี่ชายกับชายเปลวตกลงเป็นคนรักกัน แถมพี่ชายยังตีตราจองไว้แล้วอีก
อย่าให้เสี่ยกับนางมรกตทำสำเร็จเลย
อีกแค่2ตอน คงไม่มีดราม่ามั้งนะ
-
เอาละเว๊ยเฮ้ย........รุกเร็วไล่เร็วนี่แหละนายเอกรุ่นใหม่ต้องแบบนี้ซิ หนูเปลว....
ใครมายุ่งจัดเก็บเข้ากรุไปให้หมด อย่าได้เหลือ....อนุญาตแล้วนิ.........
อ้าว.....อีก 2 ตอนเองเหรอ..ยังไม่อิ่มเลยจะจบแล้ว.....เฮ้อ.....เสียดาย.. :mew2: :mew2:
-
ในที่สุด...... ในที่สุดด!!!!
พวกเขาก็คบกัน โอยยย ลุ้นแค่ตายย :ling2:
:กอด1: รอ ร๊อ รอ
-
เด็ดมากเปลว
-
ขยับสถานะเป็นแฟนกันแล้ว เขินนน~
-
โอ๊ยยย ลุ้นซะทั้งนานในที่สุดก็สำเร็จ :mc3: :mc2:
รอนะฮะ :')
-
พระเอกของคุณลักษณ์มั่นคงและชัดเจนต่อความรู้สึกของตัวเองเสมอ แถมมีเจ้าเล่ห์นิดๆ
นายเอกของเราก็มากความสามารถ สู้คนเมื่อต้องสู้
ทำให้ทุกเรื่องน่าสนใจ จนติดตามมาตลอด ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
พี่ชายกับน้องชายคบกันแล้ว ไม่ธรรมดานะชายเปลว o13 o13 o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[
แอร๊ยยย เปนแฟนกันแล้วอะ
เขินนนนนนเน้อออ
เปลวนี่ เจ้าเล่ห์จิงๆเลย
พี่่ชายก้น่ารักกกกกก
แต่ว่าหวังว่าวันงานอีเสี่ยคงจับตัวเปลวไปไม่ได้นะ
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
:กอด1: แหม คุณชายนี่น่ารักกับเปลวซะจริงๆ
แต่เปลวจะรอดจากแผนของแม่นาง(น้ำมัน)มรกตไหมน๊อ :hao4:
-
ใกล้จบแล้วหรอ
-
:-[ เป็นแฟนกันแล้วจ้าาาาาาาา จุดประทัดฉลองเลย :mc4:
-
ก็เปลวทั้งหวาน ทั้งน่ารัก แถมมีลูกเล่น ชั้นเชิงแบบนี้ คุณชายจะไปไหนรอด อิอิ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เป็นแฟนกันแล้วววววววววววววว
-
:mew1:
-
ชอบอ่ะ จะจบแล้วหรออ ยังไม่อยากให้จบเลย สนุกอ่ะบอกเลย :mew2:
-
รู้สึกว่าตอนนี้เปลวก็ฉลาดไม่น้อยกว่าคุณชายนะ ชอบอ่ะเปลว
-
อดยิ้มไม่ได้จริงๆกับมารยาล้านเล่มเกวียนของน้องเปลว เด๋วอ่อย เด๋วแกล้งทำหงอย :m1:
ชายเพชรตอนนี้อาจยังไม่รู้ แต่ฉลาดงี้อีกหน่อยก็รู้ รู้แล้วก็คงยิ่งรัก ก็น้องน่าร้ากกกอ่ะ :m3:
ส่วนน้องหนิมกับคุณนิล สู้ๆน๊า :m13:
-
:-[ :-[ ปลีกตัวไปเป็น FC นิลหนิมแป๊ปปปปปป คิดถึงหนูหนิม เมื่อไหร่จะเอาหน้าตาน่ารักๆ มาอวดโฉมซักทีลูก :impress2:
เอาแบบให้หม่องหลวงนิลกาฬหลงหัวปักหัวปำไปเลยยยยยยยยยย :hao5:
-
:o8: :o8: :o8:
-
สมกับเป็นตัวละครของคุณลักษ์ ไม่เสียยี่ห้อจริงๆ มีเผ็ด มีเด็ด แสบทรวงเด็ดดวงซ่อนแอบอยู่ตลอด 5555
:katai2-1: :katai2-1:
-
เมื่อไหร่คุณ Luk จะมาต่อน้า~~~
รองานเปิดตัวชายเปลว
-
Part 20
“คุณนิลฝากหนิมด้วยนะครับ”
เปลวออกปากฝากฝังคุณนิลซึ่งรับอาสาพาสนิมไปทรีทเม้นท์หน้าใสตามหมอนัด
วันนี้มีงานใหญ่ที่วังมณีรมย์ เปลวกับคุณหญิงมุกไม่มีใครสะดวกพาสนิมไป
พูดให้ถูกเป็นแผนของเปลวนัดหมอวันนี้ สนิมบอกเปลวว่าจะเลื่อนนัดหมอไปแล้ว
เมื่อเห็นว่าทุกคนยุ่งกันหมดไม่ว่างพอที่จะพาไปได้ แต่เปลวยืนกรานอ้างถ้าสนิมไม่ไปทำหน้าให้ใส
คืนนี้จะขาดความมั่นใจ หมอย้ำหากสนิมไปทรีทเม้นท์หน้า รอยสะเก็ดก็จะหาย
ที่ยิงเลเซอร์ทำการรักษาสิวก็ไม่หลงเหลือร่องรอยเช่นกัน ใบหน้าจะขาวใสไม่น่าเกลียด
เพราะเปลวพูดหลอกล่อสนิมจนหนทางปฏิเสธ กลัวคืนนี้จะดูด้อยพานทำให้เปลวโดนครหาไปด้วย
ถ้าเปลวแนะนำว่าเป็นพี่ชายญาติทางแม่ สนิมห่วงภาพพจน์ของเปลว
ซึ่งกำลังได้รับความสนใจจากผู้คนอยู่ขณะนี้ จึงไม่ต้องการเป็นตัวถ่วง
ทำให้เปลวเกิดข้อครหาถูกติฉินนินทาดูถูกเอาได้
“เปลว..หนิมเกรงใจคุณนิล หนิมไปแท็กซี่ได้ อย่าทำให้คุณนิลมาลำบากเลยจะดีกว่า”
สนิมพอรู้ว่าคนที่เปลวหวังพึ่งพาเป็นคุณนิล ซึ่งยืนหน้าหล่อร่วมวงสนทนาขณะนี้
ก็รีบออกตัวทันควันเพราะรู้สึกเกรงใจมากๆ
“หนิม..พี่ไม่ได้พูดสักคำว่าไม่สะดวกนะครับ เลิกเกรงใจได้แล้วเรา
ไปหรือยังจะได้เสร็จเร็วๆ รีบกลับมาเตรียมตัวงานเย็นนี้อีกนะ” คุณนิลตาดุจ้องหน้าสนิมนิ่ง
วางท่าเป็นผู้ใหญ่ตำหนิเด็ก สนิมคอหดไม่คิดว่าจะโดนดุต่อหน้าเปลวแบบนี้
นับตั้งแต่คืนที่รู้สึกเหงาจับใจแล้วร้องไห้ โดยร่างสูงป็นที่พักพิงในตอนนั้น
คุณนิลมักวนเวียนมาพูดคุยเป็นเพื่อนสนิมอยู่บ่อยครั้ง
ช่วงนั้นเปลวกับพี่ชายเพชรและหญิงมุก ต่างวุ่นกับการเตรียมงาน
หนำซ้ำเปลวยังต้องสัมภาษณ์รายการสดอีก ยิ่งเปลวกลายเป็นคนดังผู้คนในสังคมจับตามองแบบนี้
สนิมไม่อยากให้เปลวกังวลจึงไม่เคยเรียกร้องทำตัวเป็นภาระ คุณนิลหลังรู้ความรู้สึกของสนิม
ที่หลุดแสดงออกมาในคืนนั้น ได้กลายเป็นเพื่อนเป็นพี่ มาคอยพูดคุยกับสนิมอยู่เสมอ
การกระทำของคุณนิลเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็ก เปลวลอบกระตุกยิ้มมุมปากไม่มีใครทันเห็น
ไม่มีใครรู้ความคิดเปลว ที่คอยสังเกตพัฒนาการความสัมพันธ์ของคุณนิลกับสนิม
ดูสนิทสนมคุ้นเคยกันมากกว่าแต่ก่อนนี้ ชนิดคุณนิลกล้าดุสนิมต่อหน้าเปลวไปแล้ว
“แต่ว่า..คุณนิลไม่ยุ่งเตรียมตัวออกงานหรือครับ” สนิมยังไม่คลายความกังวลอยู่ดี
ทุกคนล้วนยุ่งมีภารกิจต้องทำแทบทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้กระทั่งหม่อมรำไพ
ลงมือดูแลการประดับประดาไฟต้นไม้ทั้งตำหนักปีกขวาด้วยตัวเอง สนิมเห็นหม่อมแกวุ่นแต่เช้า
หม่อมทับทิมก็ยืนชี้นิ้วสั่งบ่าวไพร่ให้ตกแต่งตำหนักซ้ายเช่นกัน
ต้นไม้ส่วนหน้าตำหนักตัดแต่งวุ่นกันแต่เมื่อวาน วันนี้ยังมาเก็บรายละเอียดกันอีกระลอก
ส่วนตำหนักใหญ่คุณชายกับหญิงมุก ประสานกับทีมออร์แกไนซ์ที่เข้ามาจัดสถานที่
เวทีฟลอร์เต้นรำถูกเนรมิตขึ้นกลางลานกว้างหน้าตำหนัก กินพื้นที่เกือบเท่าสนามฟุตบอลมาตรฐาน
ยังมีซุ้มอาหารอีกกว่า 24 ซุ้ม ล้วนแต่คัดสรรร้านดัง ที่ผู้คนในแวดวงสังคมนิยมไปใช้บริการ
ให้เตรียมจัดอาหารคาวหวานตามตำรับชาววังและเมนูสากล มาบริการในงานมากมาย
ไม่นับการประดับประดาตกแต่งวิจิตรตระการตา สมเป็นงานเลี้ยงในวังมณีรมย์
กำหนดการเตรียมงานที่สนิมรู้มา ทุกอย่างต้องพร้อมสรรพภายในเวลาบ่ายสองโมง
ต้องไม่มีการจัดอะไรอีก เย็นย่ำตะวันคล้อยพร้อมต้อนรับแขกเหรื่อที่มาร่วมงานเพียงอย่างเดียว
“หนิมเห็นพี่ยุ่งไหมครับ ถ้าไม่ว่างพี่คงไม่มีเวลาพาหนิมหาหมอ เอาเป็นว่าพี่สะดวก จบเรื่องได้หรือยัง”
ฟังคุณนิลยืนยันแบบนี้ สนิมหมดโอกาสที่จะยืดเยื้ออ้อยอิ่งอีกต่อไป เปลวรีบตัดบทขึ้นเสียเอง
“ไปเถอะหนิม ฝากด้วยครับ” บอกหนิมจบ ก็หันไปย้ำคุณนิล
“พี่จะพามาส่งโดยสวัสดิภาพ” คุณนิลยิ้มให้เปลว รับปากแข็งขัน สนิมพอเห็นสองคนคุยกัน
โดยตัวเองเป็นประเด็นพลันรู้สึกไม่ชอบมาพากล แต่ก็ไม่รู้ทำยังไง ได้แต่ยืนบื้อใบ้หมดคำพูดไปโดยปริยาย
“ไปครับ” คุณนิลหันมาเรียกแหละ สนิมถึงไหวตัวมองหน้าเปลว
เปลวพยักหน้าให้ถึงค่อยเดินตามหลังร่างสูงต้อยๆ โดยเปลวส่งสายตาส่อประกายเจ้าเล่ห์ตามหลังคนทั้งคู่
หารู้ไม่ว่าห่างออกไปไม่ไกลคุณชายเพชรลอบสังเกตเปลวมองสองหนุ่มอยู่
รอยยิ้มมุมปากคุณชายผุดขึ้นมาในทันที เป็นรอยยิ้มรู้เท่าทันความคิดของคนที่ได้ชื่อเป็นแฟน เพิ่งคบกันแค่ข้ามคืน
“ร้ายนะเรา” เสียงทุ้มเอ่ยทักด้านหลัง เปลวสะดุ้งเล็กน้อย
รีบปรับสีหน้าแล้วหันมายิ้มให้ประมุขของวัง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ครับ..พี่ชาย” ตีหน้าซื่ออย่างเนียน
“หึหึ! ไม่กลัวผิดจากที่คิดไว้หืม คนเจ็บคือหนิมนะครับ”
คุณชายหัวเราะเสียงทุ้มต่ำในคอ ถึงเปลวจะทำไม่รู้ไม่ชี้ คุณชายก็ตั้งคำถามอยู่ดี
“พี่ชายพูดถึงอะไรครับ” เปลวยังคงตีหน้าซื่อ ทำเป็นไม่เข้าใจ
“ส่งอ้อยเข้าปากช้าง ถ้าเป็นนายนิลพี่ไม่ห่วง รายนั้นเขาชัดเจนมาตั้งนานแล้ว
ถึงกับงัดข้อหม่อมทับทิม ห่วงก็แต่สนิมมากกว่า ไม่ได้เข้มแข็งเด็ดเดี่ยวเหมือนเปลวนี่ครับ
ถ้าเกิดผิดหวังผลกระทบตามมา พี่เกรงหนิมจะเสียใจจนทนรับสภาพไม่ไหว”
คุณชายแสดงความเห็นพูดออกไปตรงๆ เปลวจากที่คิดจะตีมึน ก็ต้องยอมรับความจริงจนได้
“ขอบคุณนะครับที่ห่วงหนิม เปลวรักและห่วงหนิมไม่น้อยกว่าใคร
อาจจะมากกว่าที่ใครเข้าใจเสียอีก ชีวิตเปลวถ้าจะยังมีห่วงอยู่คงเป็นหนิม
บางทีคนที่ดูพร้อมอย่างคุณนิล อาจต้องการใครสักคนทำให้ชีวิตสมบูรณ์ยิ่งกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้ใครจะรู้ครับ
โดยเฉพาะเรื่องของหัวใจ” เปลวพูดโดยทิ้งปริศนาเอาไว้ คุณชายถึงกับหรี่ตาอมยิ้มให้
“มองทะลุขนาดนั้นเชียวหืม” มีแหย่เปลวแกมล้อเลียนอีกต่างหาก
“ก็ไม่ถึงกับดูไม่ออกนี่ครับ” เปลวโต้กลับทำท่าทางอวดดีได้น่ารัก
“เพิ่งรู้ชายเปลวร้ายกว่าที่คิดนะนี่” คุณชายดูสนุกที่ได้หยอกล่ะ
“อุ่ย..ใส่ร้ายชัดๆ เปลวออกจะสงบเสงี่ยมเรียบร้อยนะครับพี่ชาย”
เปลวไม่ยอมน้อยหน้า มีทำตาอ้อนใส่อย่างไม่คิดว่าจะกล้ามาก่อน
“อ่า..ครับ” คุณชายเลิกคิ้วทำหน้าไม่เชื่ออย่างแรง แต่กลับแอบอมยิ้มอยู่ในใจ
ที่ได้เห็นมุมของเปลวในการดัดจริตแบบนี้ ไม่น่าเกลียดเลย ตรงกันข้ามกลับน่ารักดูน่าชัง
คงเป็นเพราะสถานะที่กลายเป็นแฟนกันแล้ว เปลวถึงได้กล้าทำอะไรแบบนี้กับคุณชาย
“อะไรเนี่ยะ..คิดว่าเปลวร้ายกาจหรือไง”
เปลวทำหน้าบู้ใส่ กิริยากลายเป็นเด็กพอไม่ได้อะไรดั่งใจก็ทำแบบนี้ ดูน่าหยิกน่าชังไปเสียแล้ว
“ไม่เลยครับ ชายเปลวไม่ร้ายกาจเลยสักนิด แต่..” คุณชายทิ้งค้างให้อยากรู้
ทำท่าหันหลังเดินหนี เปลวรีบวิ่งมากางแขนขวางเอาไว้ทันที
“แต่อะไรครับ ห้ามไปไหน..ถ้าพี่ชายยังพูดไม่จบ” หนุ่มหน้าสวยมีข่มขู่ไม่ได้ทันสังเกตรอบข้าง
หญิงมุกแอบมองสองหนุ่มเย้าหยอกใส่กัน ท่ามกลางบรรยากาศซึ่งคนส่วนใหญ่ต่างยุ่งกันอยู่
หญิงมุกผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ พอเห็นสองหนุ่มหยอกกันอย่างนี้
ถึงกับเอามือปิดปาก หน้าสวยสุกปลั่ง อะดรีนาลีนเลือดสาววายพุ่งกระฉูดขึ้นมาทันควัน
“พี่จะรีบไปดูทีมงานทางนั่นหน่อย” คุณชายยกแขนแบมือพร้อมรีบอ้างให้เปลวรับรู้ไม่มีอะไร
แต่สายตากรุ้มกริ่มขบขันแลเจ้าเล่ห์ไม่น้อย
“ไม่จริงอ่ะ พี่ชายพูดมาให้หมดก่อนสิ ไม่งั้นห้ามไป” เปลวไม่ยอม
“นั่นไงพี่เพิ่งพูดเปลวไม่ได้ดูร้ายกาจครับ แต่..”
คุณชายยังคงมีทิ้งลูกเล่นเป็นคำพูดในรูปประโยคเดิม ทำเอาเปลวหน้าง้ำเข้าไปอีก
“พี่ชายอ่ะ แต่อะไรเล่า” เปลวหน้างอ ยิ่งทำก็ยิ่งดูน่ารักน่ามอง
“ฮะฮ่าๆๆ...” คุณชายเห็นแล้วกลั้นขำไว้ไม่อยู่
หลุดหัวเราะจนได้เพิ่งเห็นคุณชายหัวเราะเปิดเผยขนาดนี้ เอามือกุมท้องตัวสั่นไปกันแล้ว
“อรึ้ยย!!..เปลวจะโกรธแล้วนะ” เปลว..พอโดนหัวเราะก็เริ่มหน้ายู่
ทำปากยื่นหน้างอง้ำเข้าไปใหญ่ ดูมีจริตพอเหมาะพอควรไม่มากไม่น้อยจนเกินไป
แต่กลับเป็นกิริยาอาการที่ทำคุณชายทั้งขำทั้งหมั่นเขี้ยวล่ะ
“โกรธพี่หรือ ยอมแล้วครับ..พี่กลัวเปลวโกรธ”
คุณชายก็เล่นด้วย มียกมือชูยอมแพ้ประกอบคำพูดอีกต่างหาก
“ยอมก็พูดมาให้หมดครับ” เปลวพอคุณชายง้อ ก็เร่งเอาคำตอบ
“จะฟังจริงอ่ะ” คุณชายยังคงเล่นแง่ ไม่ปริปากออกมาง่ายๆ
“พี่ชายเพชรอ่ะ ตกลงจะพูดไหม” เปลวขึงตาดุ ทำหน้าเหวี่ยงใส่
“อุ่ย..ดูถ้าจะโกรธจริง โอเคพูดแล้ว เปลวไม่ได้ร้ายกาจสักนิดครับ
แต่ร้ายมากเลยต่างหากเล่า..ฮะฮ่าๆๆ” พูดจบร่างสูงใหญ่เผ่นแผล็วรีบออกจากจุดที่ยืนในชั่วพริบตา
ปล่อยเปลวยืนอ้าปากค้างไม่คิดว่าคุณชายจะทิ้งคำพูดในประโยคที่ละเอาไว้ แล้วมาต่อเติมให้จบรูปแบบนี้
“พี่ชายเพชรหยุดเลยนะ ว่าเปลวร้ายได้ไงเนี่ยะ” พอตั้งสติเปลวก็ไล่กวดตามร่างสูงไปทันที
เป็นภาพที่คุณหญิงมุกยืนยิ้มไม่หุบ ขำสองหนุ่มที่เอะอะเล่นเป็นเด็ก วิ่งไล่ตามกันเข้าตำหนักใหญ่ไปแล้ว
“หัวเราะอะไรของเธอ..หญิงมุก” คุณมรกตโผล่มาตอนไหนไม่รู้
“อุ่ย..ตกใจหมดพี่มรกต มาไม่ให้สุ้มให้เสียง”
หญิงมุกตกใจจริงๆไม่ได้แกล้งทำเป็นตกใจ ก็อีกฝ่ายเล่นโผล่มากะทันหันด้านหลังแบบนี้
“ขวัญอ่อนกับเขาด้วยเหรอ เห็นเธอมองตำหนักใหญ่ ยืนหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง มีอะไรน่าขำนักหรือไง”
คุณมรกตถามสีหน้าสงสัยใคร่รู้ไม่มีเก็บอาการ เธอมาไม่ทันเห็นภาพที่หญิงมุกฟินกระจายไปก่อนหน้านี้
“มุกกำลังคิดเรื่องไร้สาระขำๆ พี่มรกตมีอะไรมาถึงนี่คะ
ไม่อยู่ช่วยหม่อมน้าตกแต่งตำหนักเพื่ออวดแขกเหรื่อหรือไง”
หญิงมุกเบนความสนใจ เลี่ยงไม่ยอมเอ่ยถึงสาเหตุที่ทำให้ยืนหัวเราะแต่อย่างใด
ขืนคุณมรกตรู้ล่ะก็ คงไม่ต้องบอกว่าเธอจะทำยังไง ป่านนี้พุ่งขึ้นตำหนักตามคุณชายเพชรแน่ๆ
“มีอะไรให้ทำอีกล่ะ หม่อมแม่จัดการเรียบร้อยแล้ว ฉันตั้งใจชวนพี่ชายเพชรทานกลางวัน
ฉันสั่งของอร่อยจากร้านดังให้ตั้งโต๊ะริมสระไว้ล่ะ”
“ตั้งใจชวนเฉพาะพี่ชายเพชรเท่านั้นหรือคะ” หญิงมุกแอบเหน็บ
“ถ้าเธอไม่เกรงใจ จะร่วมด้วยก็ได้นะ” หญิงมุกใช่จะตีความหมายไม่ออก
ถ้าเธอกล้าไปแจมด้วยก็หน้าด้านแล้วล่ะ
“โห..พูดซะขนาดนี้มุกกลัวกินของพี่มรกตแล้วติดคอ ไม่ขอร่วมล่ะ
พี่ชายเพชรไม่รู้อยู่ไหน พี่มรกตลองเดินไปดูแถวเวทีด้านโน้นสิคะ
เผื่อเจอพี่ชายคุยกับทีมงานออร์แกไนซ์อยู่ล่ะมั้ง”
นอกจากปฏิเสธโดยไม่ลืมประชดตอกหน้าคืนแล้ว
หญิงมุกยังหลอกคุณมรกตเดินตามหาคุณชายคนละทาง
ทั้งที่คุณชายหนีเปลวเข้าตัวตึกหมาดๆ โดยมีหนุ่มหน้าสวยคนน้องไล่กวดตามกันไปติดๆ
คงเพราะไม่ต้องการให้คุณมรกตไปขัดขวางบรรยากาศดีๆ ที่กำลังก่อตัวรอบกายสองหนุ่ม
ดูมีความสุขเย้าแหย่หัวเราะต่อกระซิกกันเป็นที่เฮฮาสนุกสนาน
เป็นภาพซึ่งหญิงมุกไม่คิดว่าจะได้เห็นด้วยซ้ำ
“ขอบใจนะ ขอตัวล่ะ”
“ทานเผื่อด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขอร่อยกับมื้อกลางวันนะคะ”
คุณมรกตไม่ได้ตอบอะไร นอกจากกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
เดินหน้าเชิดตรงดิ่งไปยังสวนที่ตั้งของเวที เพื่อไปตามหาตัวคุณชายเพชร
งานนี้เธอมีแผนรั้งตัวคุณชายเพชร เดินตีคู่ต้อนรับแขกเหรื่อในค่ำคืนนี้อย่างออกหน้า
“จิ๊! คงตามหาเจอหรอก” หญิงมุกพูดจบก็เดินลิ่วดิ่งเข้าตัวตึก
เพื่อไปบอกคุณชายเพชรให้รู้ตัวเสียก่อน เกรงถูกลูกตื๊อขั้นเทพแล้วปฏิเสธไม่ลง
“อีกรอบไหมครับ” เสียงทุ้มนุ่มคุณชายดังให้ได้ยินจากห้องซ้อมดนตรีที่มีเสียงเล็ดลอดออกมา
หญิงมุกดิ่งมาทันได้ฟังเพลงใกล้รุ่งก่อนจะจบลงไปพอดี แล้วก็เป็นจังหวะที่คุณชายถามเปลวนั่นเอง
คุณหญิงมุกดาไม่รีรอที่จะเคาะประตูให้สัญญาณกับผู้ที่อยู่ภายในรู้ตัวก่อน
ค่อยผลักเปิดเข้าไปโผล่ดูสองหนุ่มที่กำลังสนใจพากันซ้อมโชว์พิเศษอยู่
“นึกว่าหายไปไหน มุกเดินตามหาเกือบทั่วตำหนัก ที่แท้ก็พากันมาหลบอยู่ในห้องซ้อมดนตรีนี่เอง”
หญิงมุกชิงพูดขึ้นก่อน สองหนุ่มมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มชื่นมื่นมีความสุข
“พี่กับเปลวซ้อมกันพลาด คืนนี้เปลวใช้โชว์ชุดพิเศษถวายท่านย่าเล็กกับเสด็จพระองค์เจ้าบวรเวศน์”
คุณชายเป็นคนพูด เปลวยังได้แต่ยิ้ม
“มุกไม่ได้ตั้งใจมาขัดจังหวะนะคะ แค่จะมาเตือนพี่ชายให้รู้ตัวก่อนจะโดนพี่มรกตฉุดไปทานกลางวันที่ริมสระ
เธอเตรียมตั้งโต๊ะแถมมีการสั่งอาหารมาพร้อมสรรพ คงกะสวีทกับพี่ชายสองคนมั้งค่ะ
มุกแหย่ว่าไม่คิดจะชวนมุกทานด้วยหรา โดนย้อนซะอึ้ง บอกถ้ามุกไม่เกรงใจก็เชิญร่วมด้วย
ฟังแบบนี้ใครจะกล้าโผล่ไปแจม..ฮะฮ่าๆ” พูดจบมีหัวเราะขำปิดท้ายซะงั้น
เธอขำจริงไม่ได้จะแกล้งขำแก้เก้อแต่อย่างใด ตลกกับวิธีกันท่าคุณมรกต..
“แล้วตอนนี้มรกตไปไหนซะล่ะ” คุณชายถามหญิงมุก
“โดนมุกหลอกให้ไปตามหาพี่ชายแถวเวทีด้านโน้น แกล้งให้เดินฝ่าแดดซะให้เข็ด
คนอะไรหวงกระทั่งน้องสาวก็มีด้วย” หญิงมุกยังไม่หยุดขำ
พร้อมหลุดคำพูดที่ทำเอาเปลวพลอยหัวเราะตามไปด้วย
“เอาไงดี เดี๋ยวคงได้บุกตำหนักแน่” คุณชายลูบปลายคางนึกวิธี
ที่จะชิ่งไม่รับคำชวนของคุณมรกต สีหน้าที่ทำการครุ่นคิดดูเคร่งเครียดชัด
“พี่ชายแค่บอกมีนัดแล้วก็จบ โยนมาให้เปลวสิเดี๋ยวจัดการให้เอง”
เปลวเมื่อเห็นคุณชายสีหน้าคิดหนัก อดที่จะเสนอแนะไม่ได้
หารู้ไม่คุณชายใช่จนตรอกจนหาทางออกไม่เจอแต่อย่างใด
ที่ทำเหมือนคิดหนักแค่อยากดูปฏิกิริยาของเปลวเท่านั้น
ว่าจะรู้สึกกับเรื่องนี้ยังไงต่างหาก สุดท้ายเปลวก็ชิงออกหน้า
บ่งบอกให้คุณชายรู้ว่าทองเปลว มณีรมย์ ไม่ขี้หึงเลยสักนิด..
“จะเอาแบบนั้นหรือ แน่ใจว่าไม่มีเรื่อง” คุณชายหรี่ตาแกล้งถาม
“จะมีเรื่องได้ยังไง ไม่ได้ไปหาเรื่องสักหน่อย เปลวก็แค่รับหน้าเสื่อ
บอกพี่ชายมีนัดทานกลางวันกับเปลวแล้วก็พี่หญิงมุก ไม่สะดวกก็แค่นั้น”
คุณชายเลิกคิ้วยิ้มมุมปากขบขัน เปลวแสดงให้เห็นว่าหวงแฟนมากแค่ไหน
“ได้ครับ..ถ้ามรกตถาม พี่จะบอกมีนัดทานข้าวกับเปลวแล้วครับ”
คุณชายอมยิ้มก่อนรับคำ คนฟังพอได้ในสิ่งที่ต้องการก็ยิ้มพราว
สื่อให้รู้ว่าพอใจแค่ไหน ที่คุณชายเชื่อฟังยอมตามใจ..ทำให้คุณชายรู้เปลวยังเด็กมาก
“ถ้างั้นมุกก็ต้องบอกน้าแจ่มให้เตรียมสำรับสิ ตกลงมื้อกลางวันเราทานในตำหนักนะคะ
ไม่เสียเวลามุกขอตัวไปประสานงานน้าแจ่มก่อน เชิญพี่ชายเพชรกับเปลวซ้อมต่อเถอะค่ะ”
พูดจบหันมายิ้มหวานล้อคุณชาย ก่อนยิ้มตาหยีให้เปลวด้วย
คุณชายได้แต่ส่ายหัวกับพฤติกรรมของน้องสาว สุดท้ายก็เชียร์จนได้เรื่อง
สองหนุ่มส่งสายตาหวานซึ้งให้กัน ก่อนเสียงเพลงจากขิมจะดังขึ้นอีกครั้ง
โดยมีแซกโซโฟนเป่ารับเป็นทำนองไพเราะจับใจ เพราะคนร่วมบรรเลงอยู่ในอารมณ์ซึ่งมีความสุข
ย่อมบรรเลงดนตรีออกมาได้ไพเราะตามความรู้สึกด้วยเช่นกัน..
>
>
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
สนิมหายเข้าไปรักษาทรีทเม้นท์หน้า อาศัยเทคโนโลยีซึ่งล้ำสมัย
พร้อมกับได้แพทย์เชี่ยวชาญมีชื่อเสียงทางด้านนี้ ซึ่งเป็นที่ยอมรับในแวดวงสังคมไฮโซ
รับเป็นเจ้าของไข้ให้สนิมกรณีพิเศษ ตามที่ได้รับความไว้วางใจจากคุณหญิงมุกดา
ครั้งนี้ใช้เวลาร่วมชั่วโมงเศษที่สนิมเข้าไปรักษาหน้า ก่อนกลับออกมาในสภาพที่ริ้วรอย
รวมถึงสะเก็ดแผลจากการทำเลเซอร์เลือนหายดูเกลี้ยงเกลาหมดจดอย่างน่าทึ่ง
ใบหน้าขาวใสขึ้นสีเรื่อเปล่งออร่าฟรุ้งฟริ้งไปเสียแล้ว ลูกตากลมโตซึ่งดูเด่นสุดกลายเป็นจุดดึงดูดทันที
หลังประดับอยู่บนหน้าขาวใส ก่อนหน้าแม้จะดูเด่นแต่ไม่ได้รับความสนใจ
เพราะมีรอยสิวทำให้ใบหน้าแลดูบ้านๆ ติดไปทางขี้เหร่นิดๆ เสียด้วยซ้ำ
ตอนนี้สนิมคนเดิมกลับมีผิวหน้าเนียนใส สีชมพูอมฝาดน่ารักแล้ว
จมูกที่เคยคิดว่ามันใหญ่ลักษณะลูกชมพู่ผ่าซีก ดูเทอะทะจนคิดจะเสริมดั้งและตัดปีกจมูกออก
เวลานี้รับกับลูกตาโตดำขลับเหมือนแมวเปอร์เซียไปเสียแล้ว คนที่มารักษาความบกพร่อง
รวมถึงคนมาเป็นเพื่อน ต่างมองสนิม ยิ่งมีหนุ่มหล่อบุคลิกดูดีมีเสน่ห์
ลุกยืนรับเมื่อคนร่างเล็กเดินออกจากห้อง พวกเขาก็พลอยมองตามเป็นจุดเดียวไปแล้วเช่นกัน
สนิมรู้สึกขัดเขินสายตาผู้คนที่มองมา จนไม่กล้ามองตอบเอาแต่ก้มงุดเดินมายืนข้างคุณนิล
ระหว่างที่รอเวชสำอางไปบำรุง มีค่าใช้จ่ายอีกจำนวนหนึ่ง คุณนิลเป็นคนจัดการ
ใช้บัตรเครดิตจ่ายให้เรียบร้อย สนิมถึงได้รู้ตัวนึกขึ้นได้ว่า รบกวนคุณนิลอย่างไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง
“หนิมมีบัตรเปลวให้ไว้ คุณนิลใช้ของหนิมก็ได้ครับ”
“เก็บไว้เถอะ พี่ให้ของพี่ไปแล้ว” คุณนิลตัดบท สายตาที่ใช้สำรวจใบหน้าสนิม
แสดงออกถึงความชื่นชมต่อการเปลี่ยนแปลงที่เห็นผลครั้งนี้
“แต่ว่า..” สนิมเตรียมจะค้าน
“ไม่มีแต่ครับ” พอโดนดักคอ พลอยพูดไม่ออกเสียอย่างนั้น
“เรียบร้อยแล้วไปเถอะ พี่หิวแล้วสิ..เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานก่อน”
สนิมหน้าแหย เลียบมองนาฬิกาแขวนผนัง บ่ายโมงกว่าจวนสองโมงเหลือไม่ถึงยี่สิบนาที
พลอยทำให้คุณนิลลำบากหิ้วท้องรอจนได้เรื่อง
“ขอโทษครับ ที่หนิมทำให้ลำบาก” สีหน้ารู้สึกผิด ซึ่งแสดงออกมา
ทำให้คุณนิลอดยื่นมือขยี้หัวทุย มัวแต่เกรงใจไปทุกเรื่องไม่ได้
เป็นกิริยาซึ่งผู้ใหญ่เอ็นดูเด็กมักกระทำกัน กลับส่งผลให้ผู้คนที่รอตรวจ
อมยิ้มเขินตามกันเป็นแถว สนิมไม่ชินกับการมีใครมาทำแบบนี้ด้วย
หูแดงหน้าแดงลามไปทั่วจนเห็นชัดว่าสนิมกำลังเขินจัด หลบตาหลุบก้มมองเท้าไม่กล้าเงยแล้ว
“หึหึ!..มัวแต่มองเท้าเดี๋ยวก็เดินชนประตูหรอก” คุณนิลแหย่
มีหันมายักคิ้วอมยิ้มให้คู่เกย์ที่มองมาไม่วางตา จนพวกเขาที่จ้องอยู่ถึงกับอมยิ้มแล้วยกนิ้วให้คุณนิล
เป็นความหมายชื่นชมรู้กันเอง ก่อนคุณนิลจะคว้ามือสนิมจูงออกมาจากคลีนิกดัง ใบหน้ายังยิ้มไม่จางหาย
สนิมกลับเหวอไม่คิดว่าจะถูกคว้ามือจับจูง พาเดินออกมาแบบนี้
จะขืนหนีก็กลัวคนจับจ้องสนใจกันไปใหญ่ ได้แต่หุบปากไม่รู้ไม่ชี้เดินตามร่างสูงต้อยๆ
หน้าแดงแปร๊ด จนผู้คนอมยิ้มด้วยความเอ็นดู การแสดงออกทางสีหน้าท่าทาง
ทำให้คนเราดูน่ารักมากกว่าใช้คำพูดเสียอีก เหมือนกับสนิมในเวลานี้ก็เช่นเดียวกัน
ยิ่งเขินหน้าแดงไม่หือไม่อือไม่ขัดขืนดื้อดึงหรือปฏิเสธคุณนิล
ยอมให้จูงมือเดินห้างดังสุดหรู พลอยทำให้ดูน่ารักอีกแบบ
“อ้าว..คุณนิล มาทำอะไรครับ” ขณะคุณนิลกับสนิมลงบันไดเลื่อน
จนมาถึงชั้นล่างเพื่อจะออกไปที่รถ ก็มีเสียงทักพร้อมการปรากฎตัวของคนที่สนิมคุ้นหน้าและรู้จักมาแล้วด้วย
“คุณเอก..ผมพาน้องมาพบหมอ” คุณนิลหันไปทักตอบ
“สวัสดีครับ” สนิมไหว้อย่างรู้มารยาท อีกฝ่ายอาวุโสกว่า ซ้ำเป็นราชนิกุลมีฐานันดรศักดิ์ไม่ต่างกับคุณนิล
“หวัดดีครับ..น้องหนิมนี่เอง โห..ดูแปลกตามาก มิน่าผมจำไม่ได้
ยังคิดอยู่ว่าคุณนิลเดินกับใคร จากครั้งที่ผ่านมาดูน้องหนิมเปลี่ยนไปมาก
ไปยกเครื่องทำหน้ามาหรือครับ” คำถามฟังให้ดีเหมือนแดกดัน ทำเอาสนิมอึ้งนึกหาคำพูดมาตอบไม่ได้
“ไม่ถึงขนาดนั้น น้องเขาหน้าตาดีอยู่แล้ว รักษาสิวนิดหน่อยก็พอ
ไม่ถึงกับต้องยกเครื่องตามกระแสนิยมมั้งครับ ว่าแต่คุณเอกนัดหมอตรวจหน้าที่เคยทำไว้หรือครับ”
เป็นคุณนิลชิงแทรกตอบเสียเอง แถมยังดูปกป้องสนิมเป็นพิเศษ เหมาเป็นน้องแล้วเรียบร้อย
คุณเอกเห็นความเปลี่ยนแปลงของคุณนิลครั้งนี้ สัญชาตญาณสัมผัสอะไรบางอย่าง
สนิมไม่ใช่เด็กในวังอีกต่อไป เพราะคุณนิลไม่เคยแสดงออกแบบนี้ให้เห็นมาก่อน
โดยเฉพาะกับคนที่เคยมีความสัมพันธ์กันมาด้วย จุดนี้คุณเอกรีบกลบเกลื่อนสีหน้า
ไม่เผยพิรุธกับความรู้สึกอิจฉาที่พุ่งขึ้นฉับพลัน กลับปั้นหน้ายิ้มตอบเนียนๆ
“ผมมารับเวชสำอางดูแลผิวหน้าครับ สะดวกรอผมสักครู่ได้ไหม
เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานกันดีกว่า” คุณเอกรีบเปลี่ยนเรื่องไม่ค่อนแคะสนิม
เมื่อรู้โดยสัญชาตญาณว่า คนที่จะออกหน้าปกป้องเป็นคุณนิลแน่นอน
ในสายตาคุณเอกสนิมไม่ใช่คู่แข่ง ยิ่งหงอเจี๋ยมเจี้ยมแบบนี้อีกด้วย
ย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่น่ากลัวอยู่แล้ว แต่ที่น่าสนใจคุณเอกต้องการรู้ข้อเท็จจริง
ทำไมคุณนิลถึงออกหน้าปกป้องสนิม ให้ความใส่ใจเรียกขานเป็นน้องเต็มปากเต็มคำนั่นอีก
หรือคุณเอกตกข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งนี้มากกว่าคุณเอกถึงขอให้คุณนิลอยู่รอ
ลองไปหาอะไรทานได้มีเวลาก็จะจับสังเกตไม่ยาก
“ผมไม่สะดวกครับ วันนี้ที่วังมีงาน..ผมกับหนิมต้องรีบกลับด้วยสิ”
คุณนิลปฏิเสธอย่างนุ่มนวล หลังคุณเอกไม่มีคำพูดเสียดสี ก็ไม่จำเป็นต้องปะทะวาจากัน
อย่างน้อยคุณเอกเคยเป็นคู่ขา เพียงแต่พยายามพัฒนาความสัมพันธ์ให้ไปไกลกว่านั้น
ซึ่งคุณนิลรู้ว่าคุณเอกยังไม่ใช่คนที่อยากคบด้วยในฐานะแฟน จึงไม่เปิดช่องให้ก้าวข้ามเส้น
ในจุดที่อีกฝ่ายปรารถนา ไม่ใช่คุณนิลไม่รู้คุณเอกต้องการอะไร
ที่ผ่านมาแค่จบลงเฉพาะเรื่องเซ็กส์ ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากไปกว่านั้น
“เสียดายจัง ผมนึกว่าคุณพอมีเวลา ยังไงคืนนี้ผมไปร่วมงานของวังมณีรมย์
พร้อมท่านพ่อกับหญิงแม่ด้วย เดี๋ยวเจอกันในงาน หวังว่าคืนนี้คุณนิลคงไม่ปฏิเสธผมนะครับ”
คุณเอกพูดยิ้มๆ สื่อความหมายลึกซึ้งชัด
“คงต้องดูก่อนครับ รับปากไม่ได้เพราะผมไม่รู้คุณเอกพูดถึงอะไรที่ห้ามไม่ให้ปฏิเสธ
ไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็พอได้” คุณนิลฉลาด ไม่ได้ยอมตกหลุมพรางที่คุณเอกวางไว้แม้แต่น้อย
“เอาเถอะ ถึงเวลาผมคงต้องหาวิธีไม่ให้คุณปฏิเสธ อย่างน้อยคุณกับผมเราเคยสนิมสนมกันเป็นพิเศษนี่ครับ”
ประโยคนี้พูดพร้อมหันไปยิ้มให้สนิม เหมือนย้ำให้รู้ความหมาย..สิ่งที่พูดใจความลึกไปมากกว่านั้น
“ขอตัวครับ ผมมีธุระต่อ” คุณนิลไม่รอช้า ตัดบทชิงขอตัวทันควัน ก่อนคุณเอกจะเยอะมากกว่านี้
“ครับ..เจอกันคืนนี้” คุณเอกไม่คิดจะรั้ง แค่นี้ก็สะใจเห็นสนิมหน้าเสียไปแล้ว
เด็กคนนี้ไม่ได้โง่ถึงขนาดตีความไม่ออกเสียหน่อย
ทั้งสองแยกย้ายกันตรงนั้น สนิมดูซึมลงไปถนัด หน้าขาวจืดเจื่อนไม่พูดไม่จาตั้งแต่ขึ้นรถ
คุณนิลขับตรงดิ่งมายังร้านอาหารที่เคยมาประจำโดยคนนั่งข้างๆ ก็เงียบได้เงียบดี..เอาแต่เหม่อมองออกนอกรถ
“หนิม..เป็นอะไร” คุณนิลเป็นฝ่ายชวนคุยขึ้นมาก่อน
“เปล่าครับ” สนิมเลือกตัดบทสั้นๆ
“พี่คิดว่าหนิมมีเรื่องไม่สบายใจ ก่อนหน้าไม่เห็นมีอาการแบบนี้”
คุณนิลไม่ยอมแพ้ รุกไล่ถามหาความจริงต่อ
“ไม่มีอะไรครับ” สนิมยังคงยืนกรานคำเดิม
“แน่ใจว่าไม่มี..หืม” คุณนิลไม่ลดละ
“ครับ” ยังคงขานรับย้ำสั้นๆ ไม่แม้กระทั่งชายตาแลมองด้วยซ้ำ
“เอาล่ะ..พี่ว่าเราคงมีเรื่องต้องคุยกัน” คุณนิลนำรถเข้าจอดเสร็จ
ค่อยหันมาจ้องสนิมไม่ยอมปลดล็อกประตู ทั้งคู่มาถึงจุดหมายร้านอาหารขึ้นชื่อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“หันมาคุยกับพี่ครับ” คุณนิลยังคงรุกไล่ เมื่อสนิมไม่หือไม่อือนั่งนิ่งเป็นใบ้กำมือแน่นที่หน้าขา
บอกให้รู้เจ้าตัวไม่ได้อยู่ในภาวะอารมณ์ปกติ ชนิดไม่ต้องคาดเดาให้ยุ่งยาก
“คุณนิลมีอะไรก็พูดมาสิครับ” ในที่สุดสนิมก็ยอมปริปาก
“เป็นอะไร ก่อนออกจากคลินิกเรายังดีๆ อยู่เลยนี่ครับ”
“ผมคงกังวลงานเลี้ยงมากไปหน่อย คุณนิลอย่าใส่ใจเลยครับ”
“ไม่ใช่แน่ หนิมอย่าโกหกพี่ ไม่สบายใจอะไรบอกพี่มา” สนิมเมื่อไม่เห็นทางที่คุณนิลจะรามือ
ไม่ว่าจะตัดบทยกอ้างอะไรคุณนิลก็ยังไล่บี้ไม่ยอมเชื่ออยู่อย่างเดิม ชักเริ่มรู้สึกหงุดหงิดมีอารมณ์โมโหขึ้นบ้างแล้ว
“ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อสิครับ บอกแล้วอย่ามาใส่ใจ ทำแบบนี้คุณกำลังทำให้ผมสับสน
คุณไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ ผมรู้ว่าคุณรู้ผมเป็นอะไร ถ้าไม่รู้ก็จงไม่รู้ต่อไป
อย่ามาคาดคั้นเอาคำตอบจากผม ตัวผมเองยังไม่รู้ผมเป็นอะไรเลย คุณจะมาสนใจทำไมครับ”
สนิมเสียงเข้ม หันมาจ้องตาวาวโรจน์
“แน่ใจว่าไม่ให้ใส่ใจต้องการแบบนี้หืม ถ้าหนิมต้องการแบบนี้จริง
พี่จะไม่มาวุ่นวายให้รำคาญใจเป็นเด็ดขาด ไหนรบกวนช่วยย้ำกับพี่อีกทีสิ
ขอจากใจอย่ามาประชด” คุณนิลก็ชักฟิวส์ขาดแล้วเหมือนกัน ที่ถามเพราะแคร์ความรู้สึก
แต่ไม่ชอบให้มาพูดใส่หน้ากันแบบนี้
“ฮึก..ฮึก..คุณจะเอาอะไรกับผมอีก ต้องการอะไร” สนิมกลั้นไม่ให้หลุดสะอื้น
ทั้งที่ตอนนี้ตาแดงก่ำวาวรื้นไปด้วยน้ำ..จะหยดมิหยดแหล่
“พี่ขอโทษไม่เอาน่า คุยกันดีๆ อย่าใช้อารมณ์ได้ไหม ไม่สบายใจไม่พอใจอะไรพี่บอกมาสิครับ
เงียบแบบนี้พี่จะรู้ไหม” คุณนิลเมื่อเห็นสีหน้าแววตากลมกำลังแสดงความอ่อนแอ
ก็ใจอ่อนยวบทีเดียว แอบเคืองตัวเองที่เผลอใช้อารมณ์เช่นกัน
“อย่าทำแบบนี้ อย่าใจดีกับผม ยิ่งคุณทำแบบนี้ผมยิ่งเจ็บนะครับ คุณรู้ว่าผมคิดยังไง
ทำกับผมแบบนี้ยิ่งทำให้ตัดใจไม่ได้ ผมจะไม่เชื่อไม่ฟังใครอีกแล้ว
ไม่มีทางที่จะได้ในสิ่งที่ต้องการ ผมรู้ตัว..ผมมันไม่เจียมตัวเอง
พอเถอะพูดขนาดนี้ถ้าคุณไม่เข้าใจอย่าใสใจดีกว่า พาผมกลับวังเถอะครับ”
สนิมสูดหายใจแววตาเศร้าสร้อย สิ่งที่หลุดปากคือความคิดความรู้สึกในใจ
สนิมหมดความเชื่อมั่นในตัวเองจนได้ เมื่อเจอคุณเอกที่เหนือกว่าหลายขุม
และยังย้ำคำพูดที่ใครฟังก็รู้ ระหว่างพวกเขาสองคนมันมากกว่าคำว่าเพื่อน
ขืนดิ้นรนสุดท้ายคนที่เจ็บปวดคงไม่พ้นเป็นสนิมอยู่ดี
“หนิม..อุ๊บ!!..อื้ออ” คุณนิลเรียกแค่นั้น ก่อนรั้งท้ายทอยคนนั่งข้างประกบจูบอย่างรวดเร็ว
เกิดจากความตั้งใจนึกอยากทำไม่ได้คิดจะทำเพื่อหวังปลอบใจ
แต่คุณนิลต้องการปิดปากปิดคำตัดพ้อ ขอตัดใจอย่างจริงจัง
พอฟังแล้วหัวใจพลันโหวงแปลกๆ กลัวสนิมจะทำอย่างที่พูดจริง
ทางเดียวที่จะทำให้อีกฝ่ายมั่นใจ คือจูบดื้อๆ ซะงั้น
“อ่ะ..ฮ้าาา” คุณนิลยอมถอนปาก ให้สนิมหายใจหลังทุบหน้าอกบอกให้รู้กำลังจะขาดอากาศ
“พี่จะไม่ขอโทษ และจะไม่ขอให้ลืมเหมือนคืนนั้นอีก ช่วยจำเอาไว้ด้วยนะครับ
อย่าลืมเป็นอันขาด ตอนนี้พี่ยังไม่กล้าขอให้เราเป็นอะไรกัน
เพราะพี่รับปากใครบางคนเอาไว้ รอให้ผ่านช่วงเวลานี้ พี่จะให้คำตอบเขา
ขอเวลาอีกนิดครับ อย่าเพิ่งด่วนถอดใจ พี่รู้ครับว่าหนิมคิดยังไง อย่าเพิ่งท้อ
ยังไม่ทันสู้ให้ถึงที่สุดจะถอยแล้วหรือครับ” คุณนิลเกลี่ยริมฝีปากแดงเจ่อ
ด้วยการใช้ปลายนิ้วโป้งสัมผัสอย่างอ่อนโยน พร้อมคำพูดที่สนิมเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยิน
แต่สายตาเข้มที่จ้องสบนั้น ไม่มีท่าทางล้อเล่นนี่สิ
“รับปากพี่หนิมจะให้เวลาพี่ ไม่นานครับ..ไม่นานหรอก” คุณนิลย้ำ
“พูดจริงใช่ไหม ไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหม”
สนิมน้ำตาร่วงเลยทีเดียวหลังได้ยินคำพูดขอร้องจากคนตรงหน้า
หัวใจที่ห่อเหี่ยวไปกลับมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง ในเมื่อหนนี้เป็นการจูบแล้วกำชับไม่ให้ลืม
แตกต่างคืนนั้นที่ทำแล้วบอกไม่ต้องใส่ใจ มันไม่มีความหมายในการกระทำ ให้ลืมไปซะ
“พูดจริงครับ เลิกร้องขี้แยจริงเรา เช็ดหน้าเช็ดตาไปหาอะไรกินกัน พี่หิวแล้วนะเนี่ย”
คุณนิลยิ้มหล่อ สนิมพลอยหัวเราะทั้งน้ำตา
“ครับ” ขานรับ ยอมให้คุณนิลใช้ทิชชู่ไล่ซับหน้า สายตาสองคู่จ้องสบกันนิ่ง
บางอย่างเชื่อมหัวใจสองดวงไว้ด้วยกันเสียแล้ว แม้สนิมจะยังคงคลุมเครือติดที่ใจอยู่บ้าง
แต่คุณนิลได้เอ่ยปากขอเวลา เท่ากับว่าต้องให้โอกาสตัวเองและคุณนิล
จากที่มองไม่เห็นหนทางกระทั่งโอกาสมาก่อน เมื่อได้มาก็ต้องยอมรอ
ในเมื่ออย่างน้อยก็เห็นความหวังตรงปลายทางผุดขึ้นมาให้มีกำลังใจบ้างแล้วเวลานี้..
ตอนหน้าเป็นตอนจบแล้วนะคะ
สนใจอยากได้หนังสือเรื่องนี้ไปดูรายละเอียดที่หน้า 1 นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
:mew1: :mew1:
-
:z13:
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆ
:haun4:
-
:กอด1: น้องหนิมอย่าพึ่งท้อเลย บางทีอาจใจตรงกันกับคุณนิลแล้วก็ได้น๊า
ปล. จะรอรวมเล่มอย่างใจจดใจจ่อเบย :hao5:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
โอ๊ะ เร็วจังจะจบแล้ว!!!
-
เปลวร้ายแต่น่ารัก :mew1: :mew1:
-
สนุกมาก :hao7: ยังรออ่านอยู่นะ.. :katai5: :katai5: :katai5:
-
อ๊ายเขินแทนหนิม
-
ตอนหน้าจบแล้วอ่ะ
งึงึ สู้ๆนะเปลว
-
ตอนนี้สนิมและนิลขโมยซีนเห็นๆ :laugh:
เอาใจช่วยคู่นี้ ให้ได้รักกันเร็วๆ
ส่วนคู่หลักอย่างเปลวและคุณชายเพชร แน่นอนอยู่แล้ว
ว่าต้องสมหวังในรักแน่ๆ :mew1:
บวกเป็ด รอตอนสุดท้าย
:pig4:
-
คุณนิลชอบสนิมเหมือนกันสินะ
รอแค่เวลาที่จะบอก อย่าให้หนิมรอเก้อนะ
เปลวจะจัดการงานเลี้ยงคืนนี้ยังไง รอลุ้น
:mew1: :L2:
-
จะจบแล้วอ่าาาา~~~
ตอนนี้อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเลย
คู่พี่ชายเพชรกับชายเปลวก็น่ารัก
คู่คุณนิลกับหนิมก็กำลังจะลงเอยกันด้วยดี
รองานเปิดตัวชายเปลวอย่างใจจดใจจ่อ
-
อะไรอ่ะ จะจบแล้วเหรอคะเร็วจัง
-
หนูเปลวน่ารักมากแถมยัง " ร้ายมาก" เหมือนกันนิ...
แต่ว่าจบเร็วจังเลยขออีกซัก 3 - 4 ตอนไม่ได้เหรอ..... :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
จบแล้วหรออออ
เร็วจังง
ยังสนุกอยู่เลย
-
ตอนหน้าจะจบแล้วอ่ะ ยังไม่อยากให้จบเลย!
-
ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ :hao4:
:mew1: :mew1:
-
หนิมน่าเอ็นดู คุณนิลออกตัวปกป้องเด็ก :ling1:
-
อิอิ หนิมน่ารักอะ
-
งานนี้คงมีเรื่องเกิดขึ้นหลายอย่างแน่ๆ
-
ตอนหน้าดูยังไม่น่าจบเลยอ่ะ ใครฆ่าแม่เก๊าะยังไม่คลี่คลาย เรื่องบางส่วนยังไม่ค่อยพีคเท่าไหร่เล้ย รีบจบจุงเบยT^T
-
ตอนหน้าจบแล้วหรอ เร็วจัง
-
ตอนหน้าจะจบแล้วหรอออ :sad4:
รอนะฮะ :')
-
จะจบแล้ว เฮ้อ มีความรู้สึกอยากเห็นความหวานของสองคุณชายอีกอ่ะ
-
รอดูงานเปิดตัวชายเปลว
-
อุ่ย..จะจบแล้วเหรอคับ กำลังหนุกหนานเลย :hao5: :hao5:
-
เปิดตัวเปลวงานนี้ ต้องมีอึ้ง ทึ่ง เสียว กันบ้างแหล่ะ
พวกตึกเล็กต้องอึ้ง ทุกคนจะทึ่ง แล้วใครจะเสียวละเนี่ย :z1:
รอตอนจบค่ะ :3123:
-
:L1: คิดถึงงงงงงงงง :3123:
-
คู่คุณชายเพชร กับคู่ชายน้องเปลวก็เป็นแฟนกันไปแล้ว
อิจฉาหญิงมุกอ่ะได้อยู่ท่ามกลางคู่รักหนุ่มๆ ถึง 2 คู่ 555
ว่าแต่อีเสี่ยบ้านั่นจะเอาตัวน้องเปลวไปได้มั๊ยนั่น ลุ้นๆๆ
-
เปลวนี่เจ้าเล่ห์จริงเชียว แล้วแบบนี้พี่ชายจะไปไหนรอด
คุณนิลเอาใจช่วยนะ สู้ๆ หนิมน่ารักแล้วก็ต้องมั่นใจเข้าไว้นะ
เฝ้ารอตอนจบด้วยใจที่เต้นตูมตาม :hao7:
-
:sad4: :haun4: :haun4: :haun4:มาต่อไวๆนะครับ รอรอรอ
-
เมื่อไหร่จะมา :hao4:
-
มาต่อเถอะน้าาาาา
รอฉากพี่ชายเพชรกับเปลวบรรเลงดนตรีร่วมกัน
-
เรื่องนี้ คู่หลักเนิบๆเรื่อยๆไม่ค่อยน่าสนใจเท่าคู่รองเลย คู่รองดูมีสีสันกว่าเยอะเลยอ่ะ ^^
-
ไม่ทราบว่ารูปที่เอามาใช้ทำปกนี่ได้ขออนุญาติเจ้าของภาพมาไหมคะ เพราะมันเป็นภาพที่น้อง Panthera ได้วาดให้กับนักเขียนคือคุณ Moony เพื่อใช้เป็นปกนิยายเรื่อง "เซ็นชู พัดคู่ปราบมาร" ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ตะวันส่อง เราไม่คิดว่าการนำรูปที่เจ้าของเรื่องไม่ได้อนุญาตให้ใช้มาปรับแต่งเป็นปกนิยายของคุณเองเป็นเรื่องที่ถูกต้องนะคะ
(http://i1095.photobucket.com/albums/i474/bellbomb/Moony_zps1d6ca537.jpg) (http://s1095.photobucket.com/user/bellbomb/media/Moony_zps1d6ca537.jpg.html)
จากบล็อกของคุณ Moony ค่ะ และเรื่องนี้ตีพิมพ์มาตั้งแต่ปี 2011 วางขายตามร้านหนังสือทั่วไปด้วยค่ะ ถ้าเห็นว่าภาพวาดของคุณ Panthera สวยจริงๆ เหมือนที่เราก็ชื่นชม กรุณาติดต่อให้วาดใหม่เหมือนที่เราก็จ้างเขาวาดเช่นกันนะคะ ไม่ใช่นำภาพมาใช้กันอย่างไม่เกรงใจกฎหมายลิขสิทธิ์แบบนี้ค่ะ
บล็อกของนักเขียนที่เป็นเจ้าของภาพปกนี้ตัวจริงค่ะ >> http://moonyforever.exteen.com/20110426/entry
หน้าสินค้าของเรื่องต้นฉบับที่เว็บไซต์ของสำนักพิมพ์ตะวันส่อง http://www.tawan-song.com/product/326999/%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%8B%E0%B8%B9.html
-
ประกาศ
เนื่องจากทางเว็บได้รับแจ้งมาจากสมาชิกว่านิยายเรื่องนี้ได้มีการนำภาพของผู้อื่นมาใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต เมื่อทางทีมงานเล้าตรวจสอบภาพแล้ว มีการลงความเห็นกันว่าเป็นภาพเดียวกันจริง
และเนื่องด้วยครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทางเราได้รับแจ้งว่ายูสเซอร์ luxilove มีการนำภาพผู้อื่นมาใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต จึงต้องมีการตักเตือนที่หน้ากระทู้เพื่อให้ทุกคนได้รับทราบ
ทั้งนี้การกระทำดังกล่าวถือเป็นการกระทำที่ละเมิดลิขสิทธิ์ และไม่ใช่ครั้งแรก ก่อนนี้ทางทีมงานได้เคยตักเตือนไปแล้ว แต่จากนั้นพบว่ายังมีการกระทำเช่นเดิม ทางทีมงานจึงลงความเห็นกันว่าจะขอคืนเงินค่าแบนเนอร์ที่ทางยูสเซอร์ luxilove ได้ซื้อไว้ และหากยังมีการกระทำเช่นเดิมอีก จะมีการลงโทษขั้นเด็ดขาดคือยึดไอดีซื้อขาย และไม่สามารถประกาศขายนิยายในเล้าได้ต่อไป
จึงแจ้งเพื่อทราบ
หนึ่ง โมดุฯ
(http://i1227.photobucket.com/albums/ee425/nikky69/laoped/Kop_zpsbd9ecb4b.jpg)
-
ประกาศ
เนื่องจากทางเว็บได้รับแจ้งมาจากสมาชิกว่านิยายเรื่องนี้ได้มีการนำภาพของผู้อื่นมาใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต เมื่อทางทีมงานเล้าตรวจสอบภาพแล้ว มีการลงความเห็นกันว่าเป็นภาพเดียวกันจริง
และเนื่องด้วยครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทางเราได้รับแจ้งว่ายูสเซอร์ luxilove มีการนำภาพผู้อื่นมาใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต จึงต้องมีการตักเตือนที่หน้ากระทู้เพื่อให้ทุกคนได้รับทราบ
ทั้งนี้การกระทำดังกล่าวถือเป็นการกระทำที่ละเมิดลิขสิทธิ์ และไม่ใช่ครั้งแรก ก่อนนี้ทางทีมงานได้เคยตักเตือนไปแล้ว แต่จากนั้นพบว่ายังมีการกระทำเช่นเดิม ทางทีมงานจึงลงความเห็นกันว่าจะขอคืนเงินค่าแบนเนอร์ที่ทางยูสเซอร์ luxilove ได้ซื้อไว้ และหากยังมีการกระทำเช่นเดิมอีก จะมีการลงโทษขั้นเด็ดขาดคือยึดไอดีซื้อขาย และไม่สามารถประกาศขายนิยายในเล้าได้ต่อไป
จึงแจ้งเพื่อทราบ
หนึ่ง โมดุฯ
(http://i1227.photobucket.com/albums/ee425/nikky69/laoped/Kop_zpsbd9ecb4b.jpg)
ขออภัยด้วยนะคะ คือเราจ้างเขาวาดอีกที ส่วนคนวาดไปเอารูปใครมาเราไม่ทราบนะคะ แต่หนังสือยังไม่ได้ตีพิมพ์ เราจะติดต่อคนวาดให้จัดการแก้ไขค่ะ ขอให้ทางเล้าฯ เข้าใจเราด้วยนะคะ คือเราไม่มีเจตนาที่จะไปทำแบบนั้นนะคะ คนที่วาดปกให้เรา ก็จ้างเขาเช่นกัน แต่ถ้ามีการเตือนมาแบบนีั้ เราจะติดต่อกับคนวาดปกให้เขาจัดการแก้ไขค่ะ ขออภัยด้วยนะคะ ที่เกิดเรื่องแบบนี้ สำหรับเจ้าของลิขสิทธิ์ในการวาดปก เรายังไม่ได้ตีพิมพ์หนังสือนะคะ ยังมีการแก้ไขปกทันค่ะ
เด๋วขอติดต่อคนวาดแก้ไขก่อนนะคะ ตอนนี้หนังสือยังไม่ได้พิมพ์ปกค่ะ
ขอบคุณที่แจ้งมาให้ทราบนะคะ
-
ไม่ทราบว่ารูปที่เอามาใช้ทำปกนี่ได้ขออนุญาติเจ้าของภาพมาไหมคะ เพราะมันเป็นภาพที่น้อง Panthera ได้วาดให้กับนักเขียนคือคุณ Moony เพื่อใช้เป็นปกนิยายเรื่อง "เซ็นชู พัดคู่ปราบมาร" ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ตะวันส่อง เราไม่คิดว่าการนำรูปที่เจ้าของเรื่องไม่ได้อนุญาตให้ใช้มาปรับแต่งเป็นปกนิยายของคุณเองเป็นเรื่องที่ถูกต้องนะคะ
(http://i1095.photobucket.com/albums/i474/bellbomb/Moony_zps1d6ca537.jpg) (http://s1095.photobucket.com/user/bellbomb/media/Moony_zps1d6ca537.jpg.html)
จากบล็อกของคุณ Moony ค่ะ และเรื่องนี้ตีพิมพ์มาตั้งแต่ปี 2011 วางขายตามร้านหนังสือทั่วไปด้วยค่ะ ถ้าเห็นว่าภาพวาดของคุณ Panthera สวยจริงๆ เหมือนที่เราก็ชื่นชม กรุณาติดต่อให้วาดใหม่เหมือนที่เราก็จ้างเขาวาดเช่นกันนะคะ ไม่ใช่นำภาพมาใช้กันอย่างไม่เกรงใจกฎหมายลิขสิทธิ์แบบนี้ค่ะ
บล็อกของนักเขียนที่เป็นเจ้าของภาพปกนี้ตัวจริงค่ะ >> http://moonyforever.exteen.com/20110426/entry
หน้าสินค้าของเรื่องต้นฉบับที่เว็บไซต์ของสำนักพิมพ์ตะวันส่อง http://www.tawan-song.com/product/326999/%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%8B%E0%B8%B9.html
ขอบคุณมากนะคะ ที่เข้ามาแจ้งให้รู้ที่มาที่ไป คือเราจ้างเขาวาดปก คนวาดเราก็ติดต่อทางเมลล์ ไม่ได้รู้ว่าปกที่เขาวาดไปดัดแปลงจากที่ไหนมาจริงๆ ค่ะ แต่เรายังไม่ได้พิมพ์หนังสือออกเป็นรูปเล่ม จึงขอกราบขอบพระคุณ ด้วยจิตคารวะ ที่ได้ช่วยสอดส่องและแจ้งเรามาทัน ก่อนที่จะมีการกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สบายใจได้ค่ะ ตอนนี้เรากำลังติดต่อคนวาดเพื่อให้เขาจัดการแก้ไขและรับผิดชอบในส่วนนี้ของเราอยู่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
:hao4: :hao4: :hao4:
-
ไม่ทราบว่ารูปที่เอามาใช้ทำปกนี่ได้ขออนุญาติเจ้าของภาพมาไหมคะ เพราะมันเป็นภาพที่น้อง Panthera ได้วาดให้กับนักเขียนคือคุณ Moony เพื่อใช้เป็นปกนิยายเรื่อง "เซ็นชู พัดคู่ปราบมาร" ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ตะวันส่อง เราไม่คิดว่าการนำรูปที่เจ้าของเรื่องไม่ได้อนุญาตให้ใช้มาปรับแต่งเป็นปกนิยายของคุณเองเป็นเรื่องที่ถูกต้องนะคะ
(http://i1095.photobucket.com/albums/i474/bellbomb/Moony_zps1d6ca537.jpg) (http://s1095.photobucket.com/user/bellbomb/media/Moony_zps1d6ca537.jpg.html)
จากบล็อกของคุณ Moony ค่ะ และเรื่องนี้ตีพิมพ์มาตั้งแต่ปี 2011 วางขายตามร้านหนังสือทั่วไปด้วยค่ะ ถ้าเห็นว่าภาพวาดของคุณ Panthera สวยจริงๆ เหมือนที่เราก็ชื่นชม กรุณาติดต่อให้วาดใหม่เหมือนที่เราก็จ้างเขาวาดเช่นกันนะคะ ไม่ใช่นำภาพมาใช้กันอย่างไม่เกรงใจกฎหมายลิขสิทธิ์แบบนี้ค่ะ
บล็อกของนักเขียนที่เป็นเจ้าของภาพปกนี้ตัวจริงค่ะ >> http://moonyforever.exteen.com/20110426/entry
หน้าสินค้าของเรื่องต้นฉบับที่เว็บไซต์ของสำนักพิมพ์ตะวันส่อง http://www.tawan-song.com/product/326999/%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%8B%E0%B8%B9.html
ขอบคุณที่แจ้งมานะคะ หนังสือยังไม่ได้ตีพิมพ์ ตอนนี้ชี้แจงกับทางโรงพิมพ์ผ่านเมลล์ไปแล้วนะคะ ต้องขออภัยที่ทำให้ขุ่นเคืองนะคะ
ที่จริงชี้แจงไว้หน้ากระทู้แล้วอีกทีหนึ่งค่ะ เราจ้างเขาวาด คนวาดก็วาดมาให้ จ่ายเงินค่าจ้างไปแล้วเรียบร้อย หลังส่งมอบงานแล้วเราพอใจ
แต่ไม่รู้ว่าไปลอกเลียนดัดแปลงของใครมา ตรงส่วนนี้ขออภัยอย่างสูงค่ะ ส่วนปกที่มีปัญหายกเลิกไม่นำมาใช้พิมพ์แน่นอนค่ะ
ที่นำเสนอเป็นตัวอย่างนั้น ยืนยันว่ายังไม่ได้มีการพิมพ์รูปเล่มค่ะ
ขอบคุณอีกครั้ง ที่เป็นหูเป็นตาให้ ทำให้เราไม่พลาดไปทำผิดเข้านะคะ
ด้วยจิตคารวะ
-
ขอบคุณมากนะคะ ที่เข้ามาแจ้งให้รู้ที่มาที่ไป คือเราจ้างเขาวาดปก คนวาดเราก็ติดต่อทางเมลล์ ไม่ได้รู้ว่าปกที่เขาวาดไปดัดแปลงจากที่ไหนมาจริงๆ ค่ะ แต่เรายังไม่ได้พิมพ์หนังสือออกเป็นรูปเล่ม จึงขอกราบขอบพระคุณ ด้วยจิตคารวะ ที่ได้ช่วยสอดส่องและแจ้งเรามาทัน ก่อนที่จะมีการกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สบายใจได้ค่ะ ตอนนี้เรากำลังติดต่อคนวาดเพื่อให้เขาจัดการแก้ไขและรับผิดชอบในส่วนนี้ของเราอยู่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
การเอารูปของผู้อื่นมาใช้หรือดัดแปลงแก้ไขโดยไม่ได้ขออนุญาต แม้จะยังไม่ได้มีการตีพิมพ์ ถือเป็นการละเมิดแล้วค่ะ ในกรณีนี้คุณอ้างว่าไม่ทราบว่าคนที่คุณจ้างไปเอาภาพลิขสิทธิ์ของผู้อื่นมา คุณก็ต้องไปฟ้องร้องกับทางคนทำปกนะคะ เพราะทางเล้าไม่รับรู้ว่าทางคุณได้มีการจ้างวานหรือจัดทำเองหรือไม่อย่างไร ทางเล้ามีหน้าที่แค่เพียงดูแลให้ทุกคนอยู่กันอย่างสงบสุขและรักษากฎระเบียบในการอยู่ร่วมกัน ซึ่งคุณน่าจะรู้ค่ะว่าคุณไม่ได้โดนตักเตือนกรณีนี้ครั้งนี้ครั้งแรก และทางเล้าจะไม่มีส่วนร่วมรับผิดชอบใดๆ หากเจ้าของลิขสิทธิ์ภาพทำการฟ้องร้องคุณค่ะ
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
-
จะจบแล้ว สนุกมากครับ ขอบคุณนะครับ
-
เมื่อไหร่มาต่ออีกคับ รอรนานาแล้วววว
-
สนุกขอรับ
รอน้องเปลว กับพี่ชายต่อ
และขอเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยขอรับ
เรื่องแบบนี้ก็พูดยาก
แต่ก็ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีขอรับ
ข้าเจ้าเป็นคนอ่านแม้จะไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
แต่ขอเป็นแรงใจให้ขอรับ
สู้ สู้
ข้าเจ้าและคนอ่านยังรอท่านอยู่
:)
-
Part 21
“สวัสดีครับ..บลาๆๆๆ”
ตั้งแต่หัวค่ำ คำทักทายเหล่านี้หลุดปากเปลวนับร้อยครั้งเห็นจะได้ เปลวสวมสูทดำผูกหูกระต่ายรวบผมเก็บเรียบ
เผยวงหน้าผุดผาดไร้เครื่องสำอางแต่งแต้ม กลับเนียนใสสะดุดตาแขกเหรื่อ ตลอดจนราชนิกุลสูงศักดิ์
ที่ทยอยเดินทางมายังวังมณีรมย์อุ่นหนาฝาคั่ง
ในฐานะเจ้าภาพทายาทวังมณีรมย์ เปลวต้อนรับแขกเหรื่อไม่ขาดตกบกพร่อง พี่ชายเพชร หญิงมุกรวมทั้งคุณมรกต
คุณนิล หม่อมทับทิม กระทั่งหม่อมรำไพก็ช่วยรับรองเชื้อพระวงศ์เช่นกัน ครั้งนี้ถือเป็นหน้าตาของวังมณีรมย์
ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสวางตัวสง่างามสมฐานะ
บรรยากาศในสนามด้านปีกขวาของตำหนัก ตกแต่งไฟยิงสปอร์ตไลท์เน้นตำหนักนพรัตน์ อวดสถาปัตยกรรมร่วมสมัยร้อยกว่าปี
ดูงดงามตระการตาสมเป็นตำหนักเก่าแก่ของวัง ส่วนตำหนักปีกขวาและปีกซ้ายซึ่งลอกเลียนแบบสถาปัตยกรรมจากตำหนัก
นพรัตน์ต่างไม่น้อยหน้า ไฟระย้าประดับประดาทั่วตำหนักไม่เว้นกระทั่งต้นไม้ ส่งให้สถานที่แห่งนี้
ดุจวิมานฉิมพลีไปเสียแล้วด้วยซ้ำ ถือว่าสมฐานะวังเก่าแก่ไม่มีข้อครหาในด้านนี้แน่
สถานที่อลังการงาม กลับไม่ดึงดูดผู้คนเท่ากับประมุขวังสุดหล่อ ซึ่งขนาบข้างสองสาวงามในชุดราตรี เด่นสง่าทั้งหญิงมุก
และคุณมรกต แต่ที่โดดเด่นกว่าใคร คงไม่พ้นเจ้าภาพชูโรงของค่ำคืนนี้ ร่างเพรียวแลสง่างามสมเป็นขัตติยะ
เปลวเผยรอยยิ้มหวานจับใจนุ่มนวลเย็นตาจนใครต่อใครต่างออกปากชื่นชมเป็นเสียงเดียวกัน ทำเอาบรรดาหนุ่มสาว
ผู้หลักผู้ใหญ่พิศมองอย่างมีความสุข ไม่มีสายตาตำหนิติเตียนแม้แต่น้อย
กิริยามารยาทการกระพุ่มไหว้แขกเหรื่อที่มีฐานันดรศักดิ์ ตลอดจนผู้มีวัยวุฒิสูงหรือบุคคลเสมอเทียบเท่าด้วยยศศักดิ์
กระทั่งผู้มีศักดิ์ต่ำกว่า เปลววางตัวได้เหมาะสมไม่ขัดหูขัดตาแต่อย่างใด ทั้งที่เป็นการออกงานหนแรกในสังคมชนชั้นวรรณะ
กลับไม่ประหม่าหลุดสิ่งไม่พึงประสงค์ให้หม่อมทับทิม หม่อมรำไพ ตลอดจนผู้ถือยศศักดิ์ขัดเคืองนี่สิ
ตรงกันข้ามนอกจากจะทำได้ดีแล้ว ยังดูสง่าสมเป็นเจ้าภาพของงาน ไม่มีใครบดบังรัศมีหรือมาแย่งซีนความเด่นไปได้เลย
ไม่ว่าจะคนที่มาร่วมงาน ซึ่งสวมใส่ชุดหรูเลิศอลังการยี่ห้อดังราคาเหยียบห้าหกหลัก ไม่รวมเครื่องเพชรเครื่องประดับที่แข่งกันโชว์
จนส่องแสงระยิบระยับ ก็ยังไม่สามารถกลบรัศมีของเปลวไปได้ ทั้งที่ในตัวไม่ประดับสิ่งใดเลยสักชิ้น
แต่กลับไม่ดูหม่นแสงลงเลยนี่สิ คนเราหากมีออร่ามีเสน่ห์ในตัวจนทำให้โดดเด่นเหนือผู้คนล่ะก็
แค่รอยยิ้มก็สว่างเจิดจ้าไร้คำอธิบาย ที่น่าชื่นชมอีกคนซึ่งไม่เอ่ยถึงคงไม่ได้ หนุ่มน้อยไร้ศักดินาสวมสูทแบบเดียวกันกับเปลว
ผูกหูกระต่ายดูน่ารักเป็นธรรมชาติ แม้จะไม่โดดเด่นเกินหน้าเกินตาใครเขา แต่ก็ไม่ได้ถูกเบียดจนตกกระป๋อง
ให้อยู่นอกสายตาอย่างที่ผ่านมา สนิมวางตัวโดยไม่เสียเวลาเรียนรู้มารยาทการเข้าสังคมเลย
ลูกตากลมโตเป็นประกายวาววับประดับบนหน้าขาว เพิ่มความน่ารักสดใสให้อย่างน่ารักน่ามองขึ้นไปอีก
ยิ่งร่างเพรียวบางยืนใกล้คุณนิลเสริมให้สนิมเป็นจุดสนใจไม่ต่างสมาชิกคนอื่นเช่นเดียวกัน
สำคัญคือหน้าที่ในฐานะพี่ชายญาติฝ่ายมารดาเปลว ทำได้ดีไม่มีสายตาดูแคลนให้เห็น คงเพราะการแนะนำของเปลว
ให้ความสำคัญสนิมคือพี่ชายคนสนิทใกล้ชิด แม้จะไม่เอื้อนเอ่ยถึงฐานันดรศักดิ์ กลับไม่ด้อยค่าไร้ราคาแต่อย่างใด
จึงไม่มีใครแสดงทีท่าดูถูกให้เห็นเช่นที่ผ่านมา คนธรรมดาเมื่อจับแต่งสูทชั้นดีราคาแพงไม่ต่างเหล่าราชนิกุล
ซึ่งเปลวคัดสรรจัดให้สนิมใส่ในระดับเดียวกับตน แถมนิ้วกลางข้างขวายังสวมแหวนเพชรเม็ดโตอีกวง
ยังมีนาฬิกาฝังเพชรราคานับสิบล้านที่ข้อมือเปลวบังคับให้สนิมใส่ เห็นแบบนี้จะมีใครดูถูกก็แปลกล่ะ
หนุ่มน้อยคนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าตีราคาประเมินเครื่องประดับก็ร่วมสามสี่สิบล้านน่าจะได้
มูลค่าเหล่านี้สนิมไม่รู้ว่าใส่ของมีราคาสูงถึงขนาดนี้ เปลวไม่บอก บอกแต่ให้ใส่ไม่ให้ดูว่างโหวงเฉยๆ
ขืนสนิมรู้มูลค่าเครื่องประดับที่สวมใส่ คงปฏิเสธหัวหลุดจากบ่าไม่ยอมใส่แน่นอน เพราะเหตุนี้คุณนิลจึงต้องคอยเป็นพี่เลี้ยง
ประกบใกล้ชิด เปลวแอบกระซิบฝากให้ช่วยเทคแคร์ดูแลแทน เปลวคงไม่ว่างพอ คุณนิลรับปากมั่นเหมาะว่า
จะดูแลไม่ให้คลาดสายตา นั่นแหละเปลวถึงวางใจไม่เป็นกังวลเป็นห่วงอีก..ต่อให้ต้องแยกไปรับรองพูดคุยทักทายผู้หลักผู้ใหญ่
ไม่ได้อยู่เกาะกลุ่มด้วย ก็ยังอุ่นใจว่าคุณนิลไม่มีปล่อยให้สนิมห่างตัว
“ลูกหลานวังมณีรมย์ สง่างามโดดเด่นทุกคน น่าภูมิใจ”
พระองค์เจ้าฉัตรบวรทรงรับสั่งกับหม่อมรำไพ ซึ่งหม่อมทับทิมร่วมถวายรับรองด้วย
“ขอบพระทัยฝ่าบาท รับสั่งเช่นนี้ถือเป็นเกียรติวงศ์ตระกูลมณีรมย์ยิ่งนักเพคะ พวกเด็กๆ รู้ฝ่าบาทตรัสชมคงดีใจเพคะ”
หม่อมรำไพทูลตอบพระองค์ท่านและหม่อมเจ้าธิฆัมพร สองพระองค์ประทับส่วนรับรองพิเศษ
ซึ่งมีผู้คนแวะเวียนถวายพระพรเป็นระยะ ล้วนแต่ลูกหลานราชนิกุลรวมทั้งแขกเหรื่อผู้หลักผู้ใหญ่
ที่ทราบล่วงหน้าสองพระองค์เสด็จให้เกียรติมาร่วมในงานครั้งนี้เป็นการส่วนพระองค์
การสนทนาปราศรัยในงานเป็นไปชื่นมื่น คุณชายเพชรในฐานะประมุขวัง นำน้องๆ แวะเวียนทักทายแขกเหรื่อไม่หยุดหย่อน
เพราะยังเป็นช่วงหัวค่ำเริ่มต้นของงานเลี้ยง ซุ้มอาหารคาวหวานจัดแต่งมาอย่างงดงามตระการตา
ได้รับความสนใจจากบรรดาแขกเหรื่อชมชิมกินดื่มตามใจชอบ
บริกรคัดสรรมาคอยดูแลบริการในงาน ล้วนสวมชุดทักซิโด้สีขาวคาดเอวด้วยผ้าแดงแตกต่างแขกเหรื่อชัดเจน
งานนี้ถือว่าหรูเลิศสมเกียรติวังมณีรมย์ ดนตรีบรรเลงสร้างบรรยากาศในงาน ยังนำผลงานของบีโธเฟ่น
และโชแปงมาเล่นสลับตลอด ล้วนเป็นเพลงคลาคสิคชั้นสูง นักดนตรีบรรเลงด้วยไวโอลิน เปียโน เซลโล่
แซกโซโฟน เป็นชุด 4 ชิ้น แต่คนที่เป็นนักดนตรีกลับเป็นระดับปรมาจารย์มีชื่อเสียง
งานระดับนี้ไม่เน้นการขับร้อง ไปเน้นการบรรเลงเพียงอย่างเดียว
ซึ่งบทเพลงที่ใช้ก็ล้วนแต่เพลงดังเป็นอมตะซึ่งขึ้นชื่อของศิลปินระดับโลกทั้งสิ้น ไม่มีใครที่มาร่วมงานไม่คุ้นหูเลยสักคน
คุณชายเพชรเรียกน้องๆ พาเข้ากราบสองพระองค์ตรงยังที่ประทับ ทั้งหมดจึงยกขบวนเดินตามกันไป
เมื่อไปถึงก็พร้อมใจถวายคำนับ ยกเว้นแต่สองสาวที่ถอนสายบัวอย่างอ่อนช้อยงดงาม
“ตามสบายไม่ต้องมากพิธีนะ ท่านหญิงประสงค์มาร่วมต้อนรับลูกหลาน ก็ให้ถือเสียว่ามาร่วมยินดี”
พระองค์เจ้าฉัตรบวรตรัสด้วยพักตร์แย้มสรวลอ่อนโยน มิต่างพระองค์เจ้าธิฆัมพรชายาในพระองค์
ซึ่งมีศักดิ์เป็นท่านย่าเล็กคุณชายเพชร คุณหญิงมุกดา ชายเปลว ด้วยองค์ท่านทรงเป็นขนิษฐาของท่านย่า
มารดาท่านพ่อซึ่งถึงชีพิตักษัยกันหมดแล้ว จึงนับพระองค์ท่านคือพระญาติผู้ใหญ่ ที่เหลืออยู่พระองค์เดียว
ของคุณชายเพชรรัตน์ คุณหญิงมุกดา และของชายเปลว เหตุนี้วังมณีรมย์ถึงแม้ยุคหลังจะมีประมุข
ฐานันดรเพียงหม่อมราชวงศ์ มิได้เป็นหม่อมเจ้าดังเช่นครั้งอดีต แต่ก็ยังได้รับความยำเกรงมากโข
เพราะยังมีท่านย่าชายาของพระองค์เจ้าฉัตรบวรแห่งวังบวรเวศน์ ยืนเป็นเสาหลักให้คุณชายเพชรราชนัดดาของพระองค์
ซึ่งผู้คนต่างทราบกันดีในวงสังคมว่าพระองค์ท่านทรงโปรดปรานราชนัดดาคนนี้มากที่สุด ดูจากงานคืนนี้ก็คงพอจะยืนยันชัด
น้อยครั้งที่สองพระองค์จักเสด็จเป็นการส่วนพระองค์ หากไม่ใช่เจ้าภาพใหญ่คือคุณชายเพชรรัตน์แล้วล่ะก็
คงไม่ได้รับพระกรุณาเช่นนี้แน่ อย่างมากทรงประทานกระเช้า ให้ตัวแทนนำมามอบตามธรรมเนียมทั่วไป
“ฝ่าบาทเสวยสิ่งใดบ้างขอรับ..กระหม่อม” คุณชายทูลถาม
“เรียกปู่กับย่าเถอะชายเพชร ย่าขออะไรรองท้องนิดหน่อยก็พอนะ ส่วนพระองค์ท่านเครื่องดื่มสุขภาพขอที่ไม่หวาน
ไม่ต้องจัดอะไรขึ้นโต๊ะให้ยุ่งยากวุ่นวาย มื้อค่ำไม่ประสงค์เสวยเท่าไหร่ สำหรับพระองค์ฉัตร
ท่านทรงควบคุมน้ำหนักดูแลสุขภาพอยู่” ท่านย่าเล็กรับสั่ง ทรงแย้มสรวลบนพักตร์ตลอดเวลา
บ่งบอกสองพระองค์มีความสุขที่ได้อยู่ท่ามกลางลูกหลานคืนนี้
“ขอรับ..กระหม่อม” คุณชายขานรับ ก่อนส่งสัญญาณให้บริกรที่หมอบต่ำอยู่ห่างออกไปเป็นอันรู้หน้าที่
ให้รีบไปดำเนินการในทันทีไม่มีรีรอ ส่วนคุณชายกับน้องๆ ที่ร่วมเฝ้าก็กลับมาสนใจดำรัสที่เจาะจงถามเปลว
“ชายเปลวเราเป็นเจ้าภาพหลัก งานเลี้ยงเขาจัดเพื่อต้อนรับเรามีอะไรสร้างความประทับใจ
ให้คนมาร่วมแสดงความยินดีกับเราในคืนนี้เก็บไว้เป็นความทรงจำไหม ย่ารู้กระแสเราให้สัมภาษณ์รายการสดมาแรงนี่จ๊ะ
ถือว่าเหนือความคาดหมายนัก ที่ชายเปลวยอมรับเพศสภาพของตนเองต่อสาธารณะชนแล้วไม่ติดลบ
กลับมีผู้คนหลั่งไหลมาร่วมยินดีล้นหลามปานนี้ เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นมาก่อน
ย่าเองไม่ใช่พวกหัวโบราณที่จะไม่เข้าใจโลกยุคใหม่ ไม่ว่าเราจะมีรสนิยมแบบไหน ฝากให้สังวรไว้ด้วยเราเป็นคนสาธารณะ
ขยับตัวทำอะไรมีสายตาจับจ้องตลอด จากนี้ก็ขอให้ตรึกตรองคิดให้มากรอบคอบไว้เป็นดีที่สุด
จะได้ไม่มีใครครหาเก็บไปติฉินนินทาให้เสื่อมเสียในภายหลัง” พระองค์ท่านทรงตรัสสอนอย่างผู้ใหญ่ใจดี
ทรงรักเอ็นดูเปลวเป็นพิเศษ เพราะทรงติดตามข่าวคราวชนิดไม่มีตกกระแส ไม่เช่นนั้นคงไม่รับสั่งแบบนี้แน่
“เป็นพระกรุณาขอรับ เปลวจะจำเป็นแนวทางปฏิบัติไม่ให้ท่านย่าทรงผิดหวัง
จะไม่ให้เสื่อมเสียเกียรติวงศ์ตระกูล ความจริงเปลวแอบกังวลอยู่พอสมควร
พอเห็นคนมาแบบนี้ค่อยชื่นใจขอรับ ท่านย่าตรัสถามเปลวมีสิ่งไหนสร้างความประทับใจให้แขกเหรื่อ
อีกครึ่งชั่วโมงท่านย่าเตรียมทอดเนตรขอรับ เปลวทูลลาไปเตรียมตัวสักเล็กน้อยขอรับ..กระหม่อม”
เปลวฉะฉานไม่มีประหม่าหรือพูดติดขัดแต่ประการใด ได้รับสายพระเนตรเอ็นดูจากสองพระองค์ฉายชัด
หม่อมทับทิม คุณมรกตแม้จะมีไม่พอใจอยู่ลึกๆ แต่ก็ยิ้มแย้มไม่มีคำพูดค่อนแคะหลุดปากเช่นที่ผ่านมา
“ไปเถอะ..ไม่ต้องกังวลทำอะไรให้เต็มที่เต็มความสามารถ ย่ารอดูนะชายเปลว ย่าเป็นกำลังใจให้จ้ะ”
องค์ท่านตรัส..ทรงแย้มสรวลให้ด้วย
“ขอบพระทัยขอรับ” เปลวหมอบกราบ ค่อยออกจากบริเวณเบื้องพระพักตร์ คนที่เหลือทยอยกราบลา
พากันตามเปลวออกมาติดๆ ปล่อยให้หม่อมรำไพกับหม่อมทับทิมอยู่รับรองสองพระองค์เช่นเดิม
ส่วนหนุ่มสาวได้เวลาหาของทานเช่นกัน ยังมีผองเพื่อนมิตรสหายในแวดวง ทั้งคุณมรกตและคุณนิล
หญิงมุกกับคุณชายก็ด้วย ได้เวลาดูแลเทคแคร์บรรดาเพื่อนกันแล้ว คุณนิลหอบหิ้วสนิมตามติดมาด้วย
ไม่มียอมปล่อยให้คลาดสายตา เคร่งครัดหน้าที่เพราะได้รับปากเปลวเอาไว้แล้ว
ส่วนคุณชายกับหญิงมุก เป็นกลุ่มเพื่อนร่วมรุ่นที่เคยเรียนอังกฤษ สองพี่น้องจึงไม่ต้องแยกกันไป
คุณมรกตตรงเข้าหาบรรดาเซเลบที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ขาเม้าท์ตามเคย หลังเธอไม่มีบทพูดตั้งแต่หัวค่ำ
ทำได้คือยิ้มจนเมื่อยกราม ตามศักดิ์ฐานะถึงเธอจะเป็นที่รู้จักในแวดวงแต่เป็นหม่อมหลวงประทานศักดิ์
หาได้มีฐานันดรมาจากชาติกำเนิด พูดให้ถูกคือเลือดขัตติยะที่มีเชื้อสายมาจากฝ่ายบิดามารดานั้น เธอไม่มีนั่นเอง
ด้วยเหตุนี้จึงต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัวพอสมควร ให้เชิดนางพญาอย่างที่ทำเป็นนิสัยก็คงไม่เหมาะไม่ควร
เกิดเคืองพระเนตรพระกรรณเข้าพลอยยุ่งไปกันใหญ่ อย่างเธอรู้หลบรู้หลีกเอาตัวรอดได้ด้วยดีเสมอมา
“หน้าตาสวยกว่าในทีวีอีก..คุณมรกต” หนึ่งในกลุ่มเปิดสนทนา
“นั่นสิ..คงได้แม่ ถ้านับท่านชายทองเกล้าหล่อปานเทพบุตร
ไม่ต่างคุณชายเพชรรัตน์เชียวล่ะ ไม่มีส่วนไหนงดงามนี่นา” อีกคนเสริมรับ
“แต่ฉันว่าได้ทั้งพ่อและแม่ บุคลิกออกจะผู้ดีไม่มีทีท่าเด๋อด๋าเลยนี่” อีกคนก็แทรกพูดขึ้นเช่นกัน
“เป็นผู้ชายหน้าสวยก็มีเสน่ห์มากเลยนะ เสียดายเป็นพวกรสนิยมชอบไม้ป่าเดียวกันนี่สิ
เขายอมรับว่าตัวตนเป็นแบบนั้นเองเลยนะจ๊ะ”
“แบบนี้ผู้ชายหล่อในแวดวงมีสิทธิ์เป็นชู้ลับ ไม่อยากคิดแต่ก็ต้องยอมรับ
เขาสวยจนอดมองซ้ำไม่ได้จริงๆ” อีกคนพูดขึ้นมาบ้าง
“พอเถอะพวกเธอ จะพูดถึงเขาทำไมกัน เขาจะรักชอบใครอย่ามาทำให้วังมณีรมย์เสียหายเป็นพอ”
คุณมรกตทนฟังเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่บรรดาผองเพื่อนพูดถึงเปลวต่อไม่ไหว
ตั้งแต่มาถึงก็มีแต่เรื่องของเปลวที่เป็นประเด็นถกเถียงพูดคุยไม่มีหยุด
“เสียไม่เสียเขาออกมายอมรับ เห็นมีแต่คนชื่นชมปรบมือยกนิ้วให้ทั่วบ้านทั่วเมือง
จนได้ฉายาซินเดอเรลล่าเมืองไทยไปแล้วไม่ใช่หรือ เราพูดก็แค่เกรงหนึ่งในบรรดาหนุ่มเนื้อหอมที่มางาน
เผลอตกหลุมเสน่ห์นางโชว์ที่กลายเป็นคุณชายเข้านี่สิ ขออย่าให้เป็นคุณธานินทร์ของฉันเลย
นอกนั้นไม่สนหรอกถ้าเป็นคนอื่น อย่าเป็นคนที่ฉันหมายตาพอ ฉันลอบสำรวจสายตาบรรดาหนุ่มๆ
มองเขาตาเยิ้มเคลิ้มฝันกันเป็นแถว นี่ขนาดไม่ได้แต่งหญิงนะ ไม่รู้พวกผู้ชายเป็นอะไรกันไปแล้ว
ถึงหันมาให้ความสนใจผู้ชายสวยไปได้” หนึ่งในนั้นชิงยกเหตุผลประกอบการวิเคราะห์ จนคนฟังเห็นภาพ
“ตาย! ถึงฉันจะยอมรับว่าเขาสวยจริง แต่ก็ทำใจให้คนที่ฉันจ้องไปละเมอเพ้อพกไม่ได้หรอก
คงมีแต่คุณมรกตที่ไม่กังวลใจ คุณชายเพชรเป็นลูกไก่ในกำมือแล้วนี่นา” สุดท้ายก็วกเข้าหาคุณมรกตจนได้
“จะบร้าหรือเธอ นั่นเขาญาติพี่น้องกัน กินกันเองได้ยังไงเล่าเธอ” อีกคนค้านขึ้นทันทีเช่นกัน
“พี่น้องบ้าบออะไรของเธอกัน เขาลูกคนละพ่อละแม่หรอก เธอลืมแล้วหรือลูกผู้พี่ผู้น้องสังคมเรา
เป็นคู่หมั้นคู่หมายแต่งกันกี่รายต่อกี่รายแล้ว นั่นเขาก็มีศักดิ์ฐานะเดียวกันนี้ไม่แตกต่างนะจ๊ะ” สาวอีกคนรีบแย้งทันควัน
“อุ๊ยตายจริง! ฉันลืมสนิท ดันเข้าใจเขาเป็นน้องคุณชายเพชรนี่สิ อย่างนี้ก็อันตรายสิเธอ
คุณชายหล่อซะขนาดนั้น ตามที่รู้มาเขาบอกพวกมีรสนิยมแบบนี้ชอบคนหล่อเป็นอันดับแรก
คุณชายนี่จัดเป็นสเปกคนพวกนี้เลยทีเดียวเธอ แบบนี้คุณมรกตก็อันตรายที่สุด”
อีกคนเอามือทาบอกแสดงสีหน้าตกอกตกใจ แถมท้ายวางระเบิดเวลาลงไปอีกต่างหาก
“พอเถอะ เมื่อไหร่จะเลิกคุยเรื่องนี้” สุดท้ายเป็นคุณมรกตที่ทนฟังต่อไปไม่ไหว
ไม่ใช่เธอไม่วิตกกังวลสิ่งที่บรรดาเพื่อนของเธอวิเคราะห์กันมา
เป็นเพราะกังวลจนไม่สามารถให้มันเกิดขึ้นได้ต่างหาก คิดได้ไม่รอช้าชิงขอปลีกตัวออกมาจากกลุ่ม
หาที่ลับตาไม่ให้เป็นที่สังเกต ค่อยโทรหาคนที่มาช่วยจัดการปัญหานี้ให้พ้นไกลจากเธอทันที
[ครับ] ปลายสายรับแทบไม่เสียเวลารอสักนิด
“ห้ามพลาดนะเสี่ย” เธอกระซิบเสียงไม่ดัง ทั้งที่พูดผ่านโทรศัพท์
แต่ก็เผลอกระซิบอย่างระมัดระวัง ส่ายตาคอยสอดส่ายมองโดยรอบ
[ทีมผมไม่พลาดแน่ ว่าแต่คุณห้ามพลาดแล้วกัน]
อีกฝั่งย้อนกลับ แถมยืนยันหนักแน่นดูมีความมั่นอกมั่นใจ
“ฉันไม่พลาดหรอกไม่ได้เกินความสามารถ อย่าให้ลูกน้องเสี่ยเดินเพ่นพ่านเป็นอันขาด
รอสัญญาณอยู่ในตำหนักนั่นแหละ..ค่อยลงมือ”
[พวกเราเป็นมืออาชีพน่าคุณ..ไม่ต้องกังวล] อีกฝ่ายย้ำเสียงนิ่ง
“โอเค..ถ้างั้นเตรียมพร้อมไว้ แค่นี้ก่อน” เธอรีบตัดบท
[พร้อมแล้วแจ้งมาเลย ผมพร้อมเสมอ] เสี่ยวิกรมทิ้งท้าย ก่อนจะต่างวางหูกันไป
รอยยิ้มร้ายผุดบนหน้าสวย ทำให้คุณมรกตน่ากลัวแปลกๆ ก่อนจะมองซ้ายมองขวา
แล้วกลับเข้าไปรวมกลุ่มไม่มีพิรุธ แต่หนนี้สีหน้าที่ดูเคร่งเครียดกลับเผยยิ้มมีความสุขขึ้นมาแทน
แผนกำจัดเสี้ยนหนามไม่ให้มาเป็นอุปสรรคความรักและสมบัติ กำลังจะเกิดขึ้นในไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้
แค่รอจังหวะเท่านั้น เธอจึงดูมีความสุขขึ้นมาทันที นึกยิ้มย่องภายในใจ..
“คุณนิลตัวติดน้องหนิมไม่ห่างเลย” คุณเอกแขวะหลังคุณนิลตีคู่พาสนิมเข้ามาในกลุ่มผองเพื่อน
ซึ่งนั่งรวมกันในมือถือแก้ววิสกี้วางมาดผู้ดี สนิมหน้าเจื่อนลงไปทันที เมื่อคุณเอกทักแบบนี้ขึ้นมา
“มาเลยคุณนิลมองอยู่ตั้งนานนึกว่าใครที่ไหน มัวตะลึงเจ้าภาพคุณชายซินเดอเรลล่าอยู่
ไม่ทันสังเกตว่าน้องชายที่ยืนอยู่กับคุณนิลเป็นน้องหนิมที่เคยพาไปผับคืนนั้น
สงสัยผับไฟไม่สว่างพอทำให้เห็นหน้าน้องไม่ชัด วันนี้แปลกตาจนจำไม่ได้”
คุณสกรณ์ทักอีกคน ดูกะลิ้มกะเหลี่ยทำเอาคุณนิลรู้สึกไม่พอใจอยู่ลึกๆ ที่เพื่อนในกลุ่มมีทีท่ากับสนิมไม่ธรรมดา
“น้องหนิมคนที่เคยไปผับคืนนั้นจริงหืม โห้ทำไมวันนี้ดูเปลี่ยนไปแบบนี้ครับ ดื่มอะไรหรือยัง
อ๋อ..พี่จำได้แล้วน้องหนิมขอน้ำเปล่า วันนี้คงต้องให้น้องหนิมจิบวิสกี้สักหน่อยล่ะนะ”
คุณอนิรุทธ์เสนอหน้าคุยกับสนิมขึ้นมาเช่นเดียวกัน กลายเป็นทุกคนสนใจเจาะจงพุ่งเป้าที่สนิมไปแล้ว
“ผมไม่ดื่มเหล้าครับ” สนิมตอบอย่างสุภาพ
“ไม่ได้ไปดื่มที่ไหนนี่ครับ น้องหนิมให้เกียรติพวกพี่สักนิดนะครับ”
คุณอนิรุทธ์เล่นลูกตื๊อมัดมือชกยกอ้างจนสนิมเหวอไปแล้ว ไม่รู้ปฏิเสธยังไง
อึกอักพูดไม่ออกนอกจากส่งสายตาขอร้องคุณนิลให้ช่วย
“น้องเขาไม่ดื่ม ผมดื่มแทนก็แล้วกัน” คุณนิลตัดบทชูแก้วที่หยิบจากถาดบริกรซึ่งตีวนทั่วงาน
เบนไม่ให้เพื่อนในกลุ่มเซ้าซี้บังคับสนิมดื่ม
“หูย..หมดสนุกเลยสิ นึกว่าจะได้เห็นหน้าใสของน้องหนิมแดงเรื่อ”
คุณอนิรุทธ์พอเจอเบรก แกล้งบ่นปอดแปดไม่จริงจัง สายตายังคงเจาะจงจ้องหยอกล้อสนิมเช่นเดิม
กลายเป็นสนิมที่รู้สึกอายขึ้นมา ไม่ต้องรอให้ดื่มวิสกี้หน้าขาวใสก็แดงแปร๊ดสมใจคนที่อยากเห็น
เป็นเพราะสนิมไม่เคยถูกหยอดท่ามกลางผู้คนแบบนี้มาก่อน
“อ้าว..ดูสิคุณอนิรุทธ์น้องเขาเขิน แดงโดยไม่ต้องอาศัยวิสกี้เลยนี่” คุณสกรณ์ทักขึ้นคนแรก
คุณนิลเหลือบมองคนข้างกายก็เห็นชัดว่าสนิมหน้าแดงสุกปลั่งอย่างที่เพื่อนบอก หน้าหล่อคิ้วเข้มกระตุกไปเช่นกัน
“ชนแก้วครับคุณๆ จะให้ผมถือค้างอีกนานไหม” เสียงห้วนดังขัดยังรักษาท่าทีไม่ให้กร้าวแข็งจนดูพิรุธ
ถึงกระนั้นคุณเอกก็สัมผัสได้คุณนิลกำลังไม่พอใจ คิดแบบนั้นคุณเอกเสริมไฟให้คุขึ้นทันที
“ไม่เอาครับคุณนิล พวกผมประสงค์ให้น้องหนิมผูกสัมพันธ์ด้วย
การชนแก้วเป็นมารยาทที่มิควรปฏิเสธนะครับ” คุณเอกมีวาทะในการพูด
“ใช่ๆ คุณเอกพูดถูก ถามความสมัครใจน้องหนิมสักหน่อยดีไหม
ให้เกียรติพวกพี่หรือเปล่า แค่จิบไม่เมาหรอก” คุณอนิรุทธ์ชิงสนับสนุนทันที
สนิมเจอไม้นี้เกิดความกังวลเรื่องมารยาทเข้าสังคม เมื่อคนวัยวุฒิสูงกว่าเชิญอย่างให้เกียรติ
จะมายืนกรานปฏิเสธคงดูไม่งามนัก คิดแบบนี้เผลอตกปากรับคำออกไป
อีกอย่างไม่ใช่ไม่เคยดื่ม แค่ดื่มไม่เก่งเท่านั้นถึงไม่ชอบ
“ผมดื่มไม่เก่ง นิดหน่อยพอได้ครับ”
พูดจบมองคุณนิล กลับได้รับสายตาตำหนิแทน สนิมคอหดเลยเชียว
“นี่ครับแก้วน้องหนิม ชนครับชน..เกร้งๆๆ!!” คุณสกรณ์ส่งแก้ววิสกี้ให้พร้อมชนก่อนคนแรก
ส่วนคนที่เหลือทยอยชนจนครบ สนิมยกขึ้นจิบ ความร้อนฝาดเฝื่อนบาดคอสีหน้าปุเลี่ยนไปทันที
ขณะทุกสายตาจับจ้อง ก่อนพากันยิ้มหัวเราะท่าทีคนดื่มไม่เก่ง
“ฮะฮ่าๆๆ..ดูสิแดงแล้ว ยังไงก็ต้องให้หมดแก้วนะครับ พวกพี่ถึงจะยอมให้เปลี่ยนอย่างอื่น”
คุณอนิรุทธ์รีบดักคอ เหมือนรู้สนิมเตรียมถอย ทำให้หนุ่มหน้าขาวตาโตแดงจนสุกทำอะไรไม่ได้
คุณนิลหมดคำพูดสนิมหลวมตัวไปแล้ว ถึงจะไม่ค่อยพอใจที่เพื่อนพากันมุ่งความสนใจยุสนิมดื่ม
แต่เมื่อไม่ได้ทำนอกสายตาจึงไม่ชักสีหน้า ยังไงก็ยังคุมสถานการณ์ได้อยู่
“ค่อยจิบ ไม่ต้องเร่งดื่ม” สุดท้ายก็ทนไม่ไหว
แนะวิธีดื่มไม่ให้สนิมลำบากจนน่าเกลียด เดี๋ยวจะดูอ่อนต่อโลกคงไม่ดี
“ครับ” สนิมรับคำเบาๆ หลังรับรู้สายตาห่วงใยจากคนที่ทีแรกทำตาดุไม่พอใจสุดท้ายก็ยังใจดี
หนุ่มร่างบางรู้สึกอุ่นซ่านในใจ การแสดงออกของคุณนิลบ่งบอกถึงความใส่ใจ
ต่างจากครั้งที่แล้วสิ้นเชิง ไม่ว่าจะทำอะไรไม่มีมาสนใจแลด้วยซ้ำ ความสนุกสนานเริ่มขึ้น
เมื่อสนิมทำให้บรรดาเพื่อนของคุณนิลชวนคุยด้วยไม่หยุด เว้นเพียงคนเดียวที่แม้ใบหน้าจะระบายยิ้ม
แต่ดูยังไงก็เป็นยิ้มที่เจือไปด้วยความไม่พอใจซ่อนอยู่ลึกๆ เด็กในวังไม่ควรได้มายืนเผยออยู่ในระดับเดียวพวกเขา
กลับมีคุณค่าดูน่าสนใจขึ้นเสียแล้ว เครื่องประดับมีราคาทั้งแหวนเพชรเม็ดโตน้ำงามวาววับ
บ่งบอกมูลค่าแทบไม่ต้องมานั่งตีราคาให้ปวดหัว ยังมีนาฬิกาโรเล็กซ์ฝังเพชรข้อมือซ้ายอีก
คุณเอกถึงไม่กล้าผลีผลาม สัพยอกด้วยวาจาเชือดเฉือนเช่นเคยทำ
“ผมอยากเข้าห้องน้ำ” สุดท้ายก็คิดแผนขึ้นมาได้ พูดโดยที่สายตาจ้องยังคุณนิล เชิงขอร้องอย่างไม่ปิดบัง
“ใครอยากเข้าห้องน้ำไหม” คุณนิลใช่จะดูไม่ออก วัวเคยขามีหรือแผนให้พาไปห้องน้ำแค่นี้จะตามไม่ทัน
“ไม่ล่ะ..ยังไม่ปวด” เสียงตอบคุณสกรณ์ พร้อมการพยักหน้าของคุณอนิรุทธ์
คนสุดท้ายสายตาคมเข้มจ้องนิ่งประหนึ่งให้สัญญาณ
“ผมไปครับ” สนิมไม่ถึงกับซื่อจนไม่เข้าใจความหมาย ขานตอบ
“ถ้างั้นไปพร้อมกันเลย ผมพาไปครับคุณเอก”
ใบหน้าดูดีของคนที่แจ้งความจำนงคนแรกถึงกับยิ้มไม่ออก
นอกจากยักไหล่แล้วลุกยืนก่อนจะเดินตามคุณนิล ซึ่งข้างกายมีสนิมตีคู่ไม่มีห่าง
คนตามเห็นแล้วนึกเคืองปนอิจฉาอย่างห้ามไม่อยู่ ทำไมเด็กที่ไม่คู่ควรเป็นคู่แข่ง
ถึงทำให้สังหรณ์ใจได้ คุณนิลใช้สายตาอ่อนโยนกับเด็กคนนี้โดยตลอด
คนที่มีความรู้สึกพิเศษให้คนพิเศษเท่านั้น ที่ดูออกและสัมผัสได้ ทำไมคุณเอกจะมองไม่ออกดูไม่รู้
“คุณชาย..จัดได้หรูหราสมเป็นงานของวังมณีรมย์”
เพื่อนคุณชายเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มมีความสุข
“คุณชมเกินไปแล้วกวิน งานออกมาดีต้องยกให้ออร์แกไนซ์ที่รับเป็นคนจัดสิครับ”
คุณชายถ่อมตัว ยิ้มหล่อตามเคย
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“คุณหญิงมุกครับ เมื่อไหร่พี่ชายคุณหญิงถึงจะเลิกถ่อมตัว
ตั้งแต่รู้จักกันไม่เคยยืดอกรับคำชม ทั้งที่เพื่อนร่วมรุ่นรู้แก่ใจ ใครคนวางแผนคงไม่พ้นประมุขวังเจ้าเสน่ห์..ฮะฮ่าๆ”
เพื่อนอีกคนหยอกหญิงมุก ซึ่งแวดล้อมไปด้วยคณะเพื่อนร่วมรุ่นจากอังกฤษมาร่วมสิบ
“ไม่ชินอีกหรือคะคุณสิงขร พี่ชายเพชรเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไร
มุกคิดว่าคุณชินแล้วเสียอีก เป็นเพื่อนกันร่วมสิบปี” หญิงมุกพูดหัวเราะไปกับบรรดาเพื่อนๆ
ซึ่งพากันแซวกึ่งหยอกคุณชายเป็นที่สนุกสนาน บ่งบอกให้รู้ว่า
ประมุขวังสุดหล่อเป็นที่รักของเพื่อนมากแค่ไหน
“ทำไมไม่พาพระเอกของงานมาด้วย ขอพวกเราทำความคุ้นเคยสักนิดสิครับคุณชาย
หรือหวงน้องสุดฮอตกันล่ะครับ” คุณกวินเป็นคนถาม
“หึหึ..เดี๋ยวรอก่อน ชายเปลวเขาติดภารกิจอยู่ ผมก็คงขอตัวสักครู่
ไม่นานจะกลับมาชนแก้วด้วย” คุณชายหัวเราะเล็กน้อย ก่อนแจ้งให้เพื่อนๆ ทราบว่าเปลวติดภารกิจ
ถือโอกาสขอตัวด้วยเช่นกัน หลังอยู่คุยกับเพื่อนๆ มาได้สักระยะพอสมควรแก่เวลา ต้องเตรียมโชว์เป่าแซกโซโฟนแล้ว
“ไปแล้วต้องกลับมานะครับ ไม่ใช่ให้สาวกักตัวจนลืมเพื่อนเชียว” เพื่อนอีกคนแซว
เรียกเสียงหัวเราะเมื่อคุณชายยักคิ้วให้อย่างเท่ ก่อนร่างสูงจะเดินออกจากบริเวณนั้น
โดยมีเสียงหัวเราะพูดคุยดังตามหลัง หนีไม่พ้นคงพูดถึงประมุขวังหนุ่มหล่อดูโดดเด่นในคืนนี้
สังเกตสาวๆ ในงานแอบส่งสายตาให้ไม่ขาด แต่คุณชายวางตัวดีไม่มีก้อร่อก้อติกกับใครเป็นพิเศษ
“กราบบังคมฝ่าพระบาท..กระหม่อมรับหน้าที่พิธีกรในงานคืนนี้ โปรดประทานพระกรุณาอนุญาตกระหม่อม
ใช้คำสามัญแทนราชาศัพท์ ควรมิควรแล้วแต่จักทรงโปรด ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม”
พิธีกรขึ้นเวทีก้มกราบอย่างนอบน้อม หันหน้ามายังที่ประทับของพระองค์เจ้าฉัตรบวรและพระชายาหม่อมเจ้าหญิงธิฆัมพร
ก่อนจะกล่าวขอสองพระองค์ประทานอนุญาตใช้คำสามัญทำหน้าที่ จากนั้นถึงค่อยดำเนินรายการตามที่ได้รับมอบหมายต่อไป
“กราบเรียนท่านผู้มีเกียรติกระผมนิมมาน สหพัฒพิบูลย์ ทำหน้าที่พิธีกร
ทุกท่านคงทราบวัตถุประสงค์ในการจัดงาน เป็นการต้อนรับทายาทของหม่อมเจ้าทองเกล้า มณีรมย์
กลับวังมณีรมย์ หลังดำเนินการตามหากันมายาวนานร่วมยี่สิบกว่าปี ขณะนี้คุณชายทองเปลวได้มาอยู่ในวังแล้ว
จึงถือโอกาสนี้ให้ทุกท่านได้รู้จัก ร่วมแสดงการต้อนรับคุณชายในฐานะทายาทวังมณีรมย์
ขอเสียงปรบมือต้อนรับให้กำลังใจพร้อมชมโชว์ชุดพิเศษ ซึ่งทุกท่านจะได้รับชม ณ บัดนี้...แปะๆๆๆ!!!”
สิ้นเสียงพิธีกร เสียงปรบมือดังทั่วบริเวณ ก่อนสปอร์ตไลท์จะค่อยดับลงพร้อมๆ กัน
ทั่วทั้งบริเวณปกคลุมไปด้วยความมืด ยกเว้นเวทีแสดงที่มีแสงกระพริบของไฟสีขาวดวงเล็ก
สลับกันวูบวาบวับแวมงดงามปานแสงดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนมืดมิด
แต่สามารถเห็นดาวดาษดื่นทั่วผืนนภาดูสุกสกาวเหมือนดังในเวลานี้
ฉับพลันเสียงดนตรีเครื่องสายกังวานขึ้น สะกดทุกสิ่งเงียบลงทันที
บทเพลงพระราชนิพนธ์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ‘ใกล้รุ่ง’ ดังขึ้นมาให้ได้ยิน
เป็นท่วงทำนองไพเราะเสนาะหูจากการตีขิม วินาทีที่ทุกคนต่างมุ่งจับจ้องที่เวทีท่ามกลางความมืด
ก็เริ่มเกิดแสงส้มนวลสาดส่องดุจตัวแทนดวงอาทิตย์ในยามเช้าโผล่พ้นขอบฟ้า
รู้จักเรียกขานกันแสงแห่งอรุณรุ่งของท้องนภา
สาวงามในชุดราตรีแดงเพลิงเข้ารูปยาวระพื้น ช่วงบนคือเกาะอกด้านหลังมีปีกขนนกสีขาวสยายกางกว้าง
โผล่มาเด่นลอยอยู่ตรงกลางเวที เหมือนกินรีบินลงจากฟากฟ้ารับแสงอรุณ
ในมือถือไม้ตีขิมพร้อมด้านหน้ามีเครื่องสายที่รู้จักกันคือขิม ห้อยลอยอยู่เหนืออากาศเช่นเดียวกัน
ทุกสายตาต่างตะลึงลาน ไปกับความงามของนางกินรีสวมปีกนกสีขาวสยายกว้างอยู่ด้านหลัง
ช่างตัดกับชุดสีแดงเพลิงขับผิวนวลบ่าเปลือยให้ขาวกระจ่างท่ามกลางแสงไฟสาดส่อง
วงหน้างามดวงตาวาวระยับเสริมให้เด่นด้วยขนตาปลอม ทำให้ลูกตาที่สวยอยู่แล้ว
แลดูหวานรับกับจมูกโด่งเข้ากับรูปหน้าเรียวงามประดุจนางสวรรค์
เส้นผมนุ่มดำสนิทมีรัดเกล้ามวยเก็บเผยหน้าผากเกลี้ยงเกลา หางผมยาวทิ้งลงทางด้านหลัง
ริมฝีปากสีสดเผยรอยยิ้มงามจับจิต ในขณะดวงตาสวยจับจ้องยังตัวขิม
พร้อมกับนิ้วที่เคาะตีให้เสียงดนตรีดังอย่างมีสมาธิ ทุกอย่างที่เห็นทำเอาคนที่มาร่วมงาน
พากันอึ้งมองตาค้างแทบลืมหายใจกันไปแล้ว
“สวยมาก สวยจนเหลือเชื่อ” บางคนถึงกับเพ้อลืมตัว จินตนาการไปแล้วว่าสิ่งที่เห็นเป็นภาพลวงตา
นางกินรีแสนสวยจากป่าหิมพานต์หนีลงมาเที่ยวแดนมนุษย์ พลันมาโผล่เหินเวหาอยู่กลางเวทีไปเสียแล้ว
แม้แต่พระองค์หญิงธิฆัมพรกับพระองค์เจ้าฉัตรบวร พระสวามีในพระองค์เองยังคาดไม่ถึงเกี่ยวกับโชว์อลังการชุดนี้
ว่าจะจัดการแสดงออกมาในรูปแบบนี้
เสียงของขิมกังวานเพราะจับใจ ผ่านไปจนถึงท่อนแยกก็มีอันเรียกเสียงฮือฮาขึ้นอีกครั้ง
เมื่อเสียงขิมผ่อนแผ่วลง เสียงแซกโซโฟนก็ดังขึ้นไม่มีต้นสายปลายเหตุ เป่ารับต่อเนื่องไม่มีใครคาดถึงมาก่อน
ขณะเดียวกันแสงไฟสปอร์ตไลท์ก็ส่องจับยังข้างเวที ก่อนเสียงกรี๊ดเสียงปรบมือจะดังกระหึ่ม
“กรี๊ดด...แปะๆๆ!!!” เก็บอาการไม่อยู่กันแล้ว
แม้กระทั่งคุณมรกตที่พอเห็นว่าเป็นใคร ยังร่วมส่งเสียงกรี๊ดแหกปากลืมตัวไปพร้อมพวกเพื่อนๆ
“หล่อมาก..หล่อสุดๆ” คุณชายเพชรรัตน์ สวมทักซิโด้สีดำคาดผ้าสีแดงตรงเอวสอบยืนสง่าเป่าแซก
จังหวะสลิงซึ่งดึงเปลวกลางเวทีค่อยลดระดับต่ำลง คุณชายเป่าแซกพร้อมก้าวขึ้นเวที
ย่นระยะเข้าใกล้นางกินรีที่กำลังจะลงสู่พื้นพิภพ ได้อย่างลงตัวพอดิบพอดี
เสียงขิมตีรับแซกโซโฟน ผสมผสานเครื่องดนตรีซึ่งบรรเลงโดยหนุ่มหล่อในชุดสากล
ดุจเจ้าชายในราชวงศ์ชั้นสูงของสังคมมนุษย์ยุคนี้ซึ่งเป็นคนเป่าแซกบรรเลงร่วมกับนางกินรีแห่งแดนหิมพานต์ผู้งดงาม
เป็นโชว์ที่เหนือความคาดหมายผู้ร่วมงานยิ่งนัก ทั้งสองส่งยิ้มให้กันดูมีความสุขกับการบรรเลงดนตรี
บรรยากาศภายในงานเคลิ้มหวานไปกับพวกเขาด้วย
เปลวงามสมเป็นนางกินรี..ที่อยู่ในจินตนาการของผู้คนได้ไม่มีที่ติ ส่วนคุณชายเพชรหล่อชนิดสาวๆ ตาเยิ้มเคลิ้มกันไปแล้ว
คุณมรกตเธอจ้องคุณชายไม่กะพริบ บรรดาหนุ่มๆ พากันลืมหายใจเหมือนโดนเสน่ห์นางกินรีสะกดเป็นที่เรียบร้อยไปแล้วเช่นกัน
ความประทับใจถ้าหากนับเพียงบรรเลงบทเพลงพระราชนิพนธ์ระหว่างขิมกับแซกโซโฟน
ถือได้ว่าสมควรยกนิ้วให้โดยไม่มีที่ติกับฝีไม้ลายมือของสองคุณชายแห่งวังมณีรมย์
แต่นี่ไม่เพียงแค่บรรเลงดนตรี กลับเพิ่มโชว์โดยเปลวเหินฟ้าด้วยชุดปีกขนนกสีขาวเป็นกินรี
ยิ่งทำให้โชว์ชุดนี้อลังการงานสร้าง สมเป็นอดีตนางโชว์เบอร์ต้นเมืองพัทยาได้อย่างไม่เสียชื่อ
ความงามของเปลวจากคุณชายกลายเป็นหญิงสาวก็ว่าพาคนตะลึงลานกันไปทั่วทั้งงานแล้ว
แต่ประมุขวังสุดหล่อร่วมโชว์ด้วยนี่สิ ถึงกับเรียกเสียงปรบมือดังกระหึ่ม เมื่อเสียงบรรเลงหวานแผ่วจางในที่สุด
ก่อนทั้งคู่จะขอบคุณผู้ชม คุณชายโค้งคำนับเปลวยกมือไหว้นอบน้อม
มอบรอยยิ้มทิ้งความประทับใจในช่วงสุดท้ายได้เป็นที่จดจำ
“ขอเสียงปรบมือดังๆ อีกครั้งสิครับ..แปะๆๆๆ!!!”
พิธีกรทำหน้าที่ขอเสียงปรบมือจากแขกเหรื่อ ให้ทั้งสองปิดท้ายอีกครั้ง
“เป็นการโชว์ที่ตื่นตาตื่นใจ สร้างความประทับใจจนต้องยกนิ้วให้ยอดเยี่ยมมากทีเดียว
ทั้งคุณชายเพชรรัตน์และคุณชายทองเปลว เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายจริงๆ
ผมรับแจ้งจากผู้มีเกียรติท่านหนึ่งมา ขอเชิญคุณชายเพชรกับคุณชายเปลวให้เกียรติเปิดฟลอร์เต้นรำ
หวนรำลึกการพบกันในงานเลี้ยงประมูลช่วยเหลือมูลนิธิเด็กด้อยโอกาสผู้พิการ
ซึ่งยอดบริจาคที่คุณหญิงมุกดาเป็นผู้ประมูลกว่า 10 ล้านบาท จนเป็นข่าวครึกโครมมาแล้ว
ก่อนจะรู้ว่าราชินีคลีโอพัตราที่ร่วมเต้นรำกับคุณชายเพชรรัตน์ ที่แท้คือทายาทคนของวังมณีรมย์
บุตรท่านชายทองเกล้า จนกลายเป็นที่มาของคำเล่าขานซินเดอเรลล่าเมืองไทยอยู่ขณะนี้
มีแฟนคลับมากมายไปแล้วนั้น พวกเราอยากเห็นบรรยากาศเปิดฟลอร์เต้นรำอีกครั้ง
แม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ราชินีคลีโอพัตรา แต่เป็นนางกินรีแต่ไม่ได้งดงามน้อยกว่ากันไปเลย
ขอถือโอกาสนี้ให้เกียรติเปิดฟลอร์ในฐานะเจ้าภาพด้วยครับ”
เสียงพิธีกรพูดจบเสียงปรบมือสนับสนุนเรียกร้องดังทั่วบริเวณ มีเพียงคุณมรกตตาลุกอย่างไม่สบอารมณ์
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นกระแสเรียกร้องแขกเหรื่อ หวังชมเจ้าภาพเปิดฟลอร์
ประเด็นเธอคาดหวังจะเปิดฟลอร์เต้นคู่คุณชายในฐานะประมุขวัง สุดท้ายไม่เป็นตามที่คาดหวังอีกจนได้
ดนตรีบรรเลงโดยนักดนตรีชุดเดิม ฟลอร์เต้นรำปรากฏคู่หนุ่มสาวโดดเด่นสุดๆ เปลวไม่มีปีกขนนกติดหลังแล้ว
เป็นเพียงผู้หญิงสวยร่างโปร่ง สวมชุดราตรีสีแดงเพลิงดูสูงส่งสง่างามยิ่งยืนกลางฟลอร์
โดยมีคุณชายในชุดทักซิโด้ดำคาดผ้าแดงประคองเข้าคู่ ก่อนขยับก้าวตามท่วงทำนองดนตรี
เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้ง ตามด้วยบรรดานักเต้นรำที่มาร่วมงานควงคู่กันออกมาเปิดฟลอร์
ร่วมเต้นไปกับคู่เอกจนเกือบจะเต็มฟลอร์
“ชายเปลวเขามีอาชีพเดิมเป็นนางโชว์ เห็นรูปในนิตยสารก็ว่าเขาสวยมากแล้ว
พอมาเห็นด้วยตาในคืนนี้ จำต้องยอมรับสวยกว่าที่คิดไว้อีก ไม่ว่าจะพิศมองมุมไหน
เขาก็เป็นธรรมชาติไม่มีที่ติเลยนี่สิ ไม่นึกคนเราจะเกิดมาพร้อมด้วยพรสวรรค์ได้แบบนี้” พระองค์หญิงธิฆัมพรตรัสชม
“นั่นสินะ ถึงมีคนชื่นชมพูดกันหนาหู วันนี้ชายเปลวทำฉันทึ่งนึกชอบใจที่เห็นการโชว์พิเศษ
แบบนี้เรียกได้ว่าสร้างความประทับใจให้จดจำ ตามประสงค์ของน้องหญิงแล้วสิ..หึหึ”
พระองค์เจ้าฉัตรบวรทรงรับสั่งเสร็จ ก็แย้มสรวลวงพักตร์ดูอบอุ่น ดวงเนตรทอดมองคู่เต้นรำ
ที่อยู่กลางฟลอร์ไม่ห่างที่ประทับมากสักเท่าใด ส่วนบุคคลที่เรียกร้องให้เปิดฟลอร์โดยเน้นคู่นี้
ตามคำกล่าวอ้างของพิธีกรนั้น ผู้อยู่เบื้องหลังคือคุณหญิงมุกดานั่นเอง เป็นผู้กำกับให้มีรายการพิเศษนี้ขึ้น
บัดนี้คุณหญิงมุกได้ให้เกียรติเพื่อนร่วมรุ่นเป็นคู่เต้นรำอยู่ไม่ห่างจากคู่คุณชายและเปลวมากนัก
“คุณนิล..ขอคุยส่วนตัวสักครู่สิ” คุณมรกตหวังพึ่งน้องชายเธอแล้ว ยอมเดินมาหาที่กลุ่มของคุณนิล
ส่วนคนที่ถูกเรียกแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร หันไปบอกเพื่อนๆ ก่อนเน้นเจาะจงคุยกับสนิมเบาๆ
“ฉันขอตัวคุยกับพี่มรกตแป๊บนะ หนิมอยู่กับเพื่อนฉันไปก่อน”
“ครับ” สนิมเห็นตั้งแต่คุณมรกตเดินเข้ามา สีหน้าหม่อมหลวงสาวดูไม่สู้ดี
จึงไม่คิดสะกิดให้อีกฝ่ายหันมาเล่นงานเอา เวลานี้พอคุ้นเคยพูดคุยกับเพื่อนคุณนิลไม่รู้สึกอึดอัดแล้ว
ทั้งคุณอนิรุทธ์ คุณสกรณ์ ยกเว้นคุณเอกหลังกลับจากห้องน้ำ ก็นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาประหยัดปากประหยัดคำเสียแล้ว
“มีอะไรครับ” คุณนิลเอ่ยถามพี่สาว เมื่อเดินมาในจุดที่ดีแล้ว
“แกช่วยเป็นคู่เต้นรำให้นังเปลวที ฉันจะได้เต้นกับพี่ชายเพชร”
“ไม่เอาน่าพี่มรกต อยากเต้นกับพี่ชายขอเขาสิครับ”
คุณนิลรีบปฏิเสธสีหน้าดูไม่พอใจเห็นได้ชัด ไม่คิดว่าพี่สาวเรียกออกมาเพราะเรื่องนี้
“นิลฉันพี่แกนะ..ขอแค่นี้ลำบากอะไร ช่วยไปเป็นคู่เต้นนังเปลวที
ฉันจะได้เต้นกับพี่ชายเพชร” เจอไม้นี้คุณนิลตัดรำคาญให้มันจบกันไป
“เพลงเดียวนะ อย่ามาวุ่นวายอะไรผมอีก” ยื่นเงื่อนไขตัดรำคาญ
“ตกลง..เพลงเดียวก็เพลงเดียว” จากนั้นสองพี่น้องก็เดินเข้าไปยังกลางฟลอร์
ที่สองคุณชายกำลังเต้นจนจะจบเพลงเพื่อเปลี่ยนจังหวะ
“พี่ชายเพชรให้เกียรติมรกตสักเพลงสิคะ” ไม่รอช้าคุณมรกตเธอชิงขอคุณชายทันที
คุณชายเมื่อเห็นแบบนี้ ก็มองเปลวให้เป็นคนตัดสินใจ
“เชิญครับ” เปลวไม่อยากให้เป็นที่สะดุดตา ยิ่งรู้ห่างไปไม่ไกล
เป็นที่ประทับของสองพระองค์ทรงทอดเนตรอยู่ จึงยอมผละหลีกให้คุณมรกตเข้าประจำตำแหน่งแทน
“เปลวให้เกียรติเต้นรำกับพี่สักเพลงสิครับ” คุณนิลโค้งอย่างสุภาพ
พร้อมเอ่ยปากขอเปลวเป็นคู่เต้นต่อ เปลวยิ้มยอมเป็นคู่เต้นรำของคุณนิล
“สนิมอยู่กับใครครับ” ระหว่างที่เต้นเปลวอดห่วงสนิมไม่ได้
“อยู่กับเพื่อนพี่ ไม่มีปัญหาหรอก” คุณนิลบอกให้คลายกังวล
“แน่ใจไม่มีปัญหา” เปลวยังคงย้ำขอคำยืนยัน
“เพลงเดียว เดี๋ยวพี่กลับไปดูแลสนิมครับ” คุณนิลพูดด้วยสีหน้าดูจริงจังมาก
เปลวจึงต้องยอมปล่อยไปตามนั้น เพราะทำอะไรไม่ได้ด้วยสิ
“น้องหนิมดื่มอีกแก้ว ชนครับชน” สนิมพออยู่ลำพังก็ถูกรบเร้าให้ชนแก้วดื่ม
ตัวตั้งตัวตีก็คือคุณเอก จากที่นิ่งๆ ไม่พูดไม่จาดันยิ้มให้อย่างสนิทคุ้นเคยกันดิบดี
แถมชักชวนคนนั้นคนนี้ชนแก้วกับสนิมอีกต่างหาก
“ผมดื่มไปสองแก้วแล้วครับ” สนิมปฏิเสธอย่างสุภาพ เมื่อเริ่มรู้สึกมึนหัวแล้ว
หลังโดนจัดไปสองแก้วก่อนหน้า คล้อยหลังคุณนิล..คุณอนิรุทธ์กับคุณสกรณ์ชวนชน
ตื๊อจนไม่สามารถปฏิเสธได้ ตอนนี้คุณเอกก็อีกคน
“น้องหนิมกังวลอะไรหรือครับ ดื่มในวังมณีรมย์ไม่ได้ดื่มข้างนอก
ทีสองคนนั้นน้องหนิมยังให้เกียรติ กับพี่ไม่ได้เชียวหรือครับ” เจอหว่านล้อมยกอ้างใส่แบบนี้
สนิมก็จนหนทางปฏิเสธ จำใจยกแก้วชนกับคุณเอกเรียกรอยยิ้มจากคุณอนิรุทธ์และคุณสกรณ์
สองหนุ่มดูครึ้มอกครึ้มใจที่เห็นหน้าขาวใสของสนิมเห่อแดงจนสุกจากฤทธิ์แอลกอฮอล์
แน่นอนเมื่อมีแก้วแรกก็ต้องตามมาอีกเรื่อยๆ จนไม่รู้สนิมดื่มไปกี่แก้ว ที่รู้สนิมเมาไปแล้วเรียบร้อย
เพราะไม่เคยดื่มวิสกี้ดีกรีแรงมาก่อนเลยนั่นเอง..นอกจากประสบการณ์ในการดื่มเหล้าจะน้อย
คออ่อนไม่สันทัดในเรื่องนี้แล้ว ความเกรงใจกลัวตนเองทำให้เพื่อนคุณนิลไม่พอใจเสียเรื่องขึ้นมา
สนิมจึงปฏิเสธดื้อแพ่งกับใครได้ไม่เต็มปากเต็มคำ โดนลูกตื๊อคะยั้นคะยอมากเข้าก็ยอมดื่ม
จึงทำให้เมาไปแล้วอย่างที่ไม่คิดว่าจะเมา ร่างบางเริ่มเอนฟุบ
โดยทั้งสามคนพากันเนียนไม่ให้เป็นที่สังเกต คุณอนิรุทธ์ประคองร่างสนิมพิงกอดอย่างชอบใจ
กลิ่นกรุ่นของกายหนุ่มสะอาดสะอ้าน ผสมผสานน้ำหอมยี่ห้อดังราคาแพงที่เปลวจัดหาให้
กระตุ้นคุณอนิรุทธ์ให้รู้สึกหวิวมวนช่องท้องยิ่งนัก ไม่ติดว่านี่คือวังมณีรมย์
คงได้จัดการอะไรตามใจปรารถนาไปแล้วเรียบร้อย
มาอัพให้ก่อนครึ่งหนึ่งนะคะ เหลืออีกครึ่งจบแล้วค่ะ
ขอโทษสำหรับแฟนนิยายที่มีปัญหาเรื่องปกด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้เช่นกันค่ะ
รักคนอ่านทุกคนเสมอ
:L1: :pig4:
-
ขอบคุณนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆครับ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น่ารักนะหนิม
-
ลุ้นมากเลยตอนนี้
-
รอติดตามผลงานต่อจ้า
-
เปลวสวยสง่าสมฐานะจริงๆ ทุกคนต่างชื่นชมชอบกัน o13
สนิมก็น่ารัก แต่ตอนนี้เมาแล้วพวกเพื่อนคุณนิลจะทำอะไรไหม
คุณนิลก็ยังไม่กลับมา ไหนจะเสี่ยกับมรกตอีก เปลวจะเอาตัวรอดยังไง
รอลุ้นมากๆ
:mew1: :L2:
-
o13 หนิมจะโดนคุณนิลรวบหัวรวบหาง รวบกลางตลอดตัวรึป่าวน้อออออ.55555
-
ตอนสุดท้ายในครึ่งแรก ถึงกับเคลิ้มไปกับบรรยากาศในงาน
และนางกินรีเดินดินอย่างเปลวและคุณชายสุดหล่อ
แถมยังต้องคอยลุ้นอีกว่ามรกตกับเสี่ยจะเริ่มงานเลวๆตอนไหน
ไหนจะสนิมที่โดนมอมเหล้าอีก ไม่รู้คุณนิลจะมาทันมั้ย :ling2:
รอตอนสุดท้ายอย่างจดจ่อ ไม่พลาดแน่ๆค่ะ
ปล.สู้ๆนะคะพี่ลักษณ์ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
บวกเป็ด
:pig4:
-
โอ๊ยยยย รีบกลับไปหาหนิมได้แล้ววววนิล :z3:
คนเขียนสู้ๆนะฮะ :กอด1:
รอครึ่งหลังฮะ :')
-
คุณนิลรีบไปช่วยสนิมเลยน้าาาาา
:katai1: :katai1: :katai4:
-
ลุ้นๆ สู้สู้จ้า
-
:mew1:
-
เพื่อนคุณนิลนี่ร้ายๆทั้งนั้น หนิมจะโดนทำมิดีมิร้ายอะไรไหมนี่
ชายเปลวเปิดตัวได้สมเป็นอดีตนางโชว์เบอร์หนึ่งจริงๆ
ลุ้นตอนต่อไป เปลวจะรอดพ้นจากเงื้อมมือเสี่ยบ้ากามได้อย่างไร และมรกตจะได้รับผลกรรมสมกับความชั่วไหม
เรื่องรูปปก ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะ คนรับงานนี่แย่มาก ก็อปคนอื่นมาส่ง รับตังค์ไปง่ายๆเลย
-
ขอให้จบลงด้วยดีเถอะนะ
-
ปกเอาแบบเค้าโครงมิสทิฟฟานีของไทย ก็ได้ค่ะ สาวเทียมไทยสวยที่สุดในโลกอยู่แล้ว :mew1:
-
แค่เล่นขิมก็ประทับใจมากแล้ว
แต่นี่แต่งเป็นนางกินรีอีก งานนี้คงดังทั้งประเทศแน่ๆ
-
มานั่งรอติดขอบขอรับ
ลุ้นมาก
ทั้งของหนิม และเปลวขอรับ
ขอให้ทุกเรื่องผ่านไปด้วยดีขอรับ
คนเขียนสู้ๆ
-
:angry2: อารายฟร๊าาาา ทามายรอบๆตัวของแต่ละนางถึงมีแต่ตัวอันตราย
สิ่งสารพัดพิษรอบตัวเบยอ่ะ :mew5:
เป็นกำลังใจให้นะคะคนแต่งจ๋า อย่าพึ่งท้อนะคร๊า :กอด1:
-
เพื่อนคุณนิลแต่ละคนนิสัยแย่ เป็นห่วงหนิมมอ่ะ :mew2:
-
:mew2: สนิมอย่าเป็นไรน้า ต้องหลุดพ้นจากเพื่อนน่ากลัวๆของคุณชายให้ได้ล่ะ เปลวห้ามโดนจับนะ สู้ตายๆ
-
คุณนิลรีบกลับไปหาหนิมเลยนะ
ขออย่าให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นเลย
-
เปลวเปิดตัวได้สุดยอดมาก
ห่วงแต่หนิม คุณนิลจับสังเกตุให้ได้เร็วๆนะ
ตามไปช่วยน้องด้วย หวังว่าจะทัน
ตอนหน้าจะจบแล้วแน่เลย...
เป็นกำลังใจเรื่องปกนะจ๊ะ :L2:
-
สนิมจะโดนอะไรมั้ยนิ!?
:katai1:
-
คุณนิลรีบกลับมาช่วยน้องหนิมเร็วๆเลยนะ
ชายเปลวก็ถูกหมายตัวไว้อีก
อย่าให้มีเรื่องไม่ดีกับทั้งคู่เลยนะ
เป็นกำลังใจให้คุณlukนะ
-
สมัยนี้เพื่อนดีๆมันหายากนักใช่มั้ย :katai1:
-
:ling1: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao5:
-
ทั้งหนิมและเปลวกำลังจะแย่แล้ว จะมีใครมาช่วยทันไหมเนี่ย
คุณนิลอ่า ทิ้งสนิมอีกแล้วนะ เชอะ
-
เป็นกำลังใจให้ทุกเรื่องผ่านพ้นไปด้วยดี สู้ๆ นะครับ และรอตอนจบใจจดจ่อ :mew1: :mew1: :mew1:
ยังตั้งหน้าตั้งตารอหนังสือเช่นเดียวกัน ไม่เร่งครับ รอได้เสมอเชื่อถือยี่ห้อ ซื้อมาตลอดไม่เคยมีพลาด
-
:o8:เป็นกำลังใจคับสู้ๆ
-
งานเปิดตัวอลังการมากจริงๆ แต่สนิมโดนมอมเหล้าซะแล้ว
-
เมื่อไหร่จะมาต่อตอนจบน้าาาาาาา :katai5:
อยากรู้ว่าจะมีไรเกิดขึ้นกับชายเปลวแล้วก็น้องหนิมรึป่าว
-
นิลให้ไว :katai2-1: :katai2-1:
-
มารอตอนจบจ้า
ลุ้นๆๆๆ
-
มาซะทีเถอะ :call:
-
นิลรีบกลับมาช่วยหนิมเร็วๆเลยนะ!! น้องจะแย่แล้ว!! :katai1:
-
มาต่อไวๆนะครับ
-
โชว์ของน้องเปลวกับคุณชายอลังการมาก o13
น้องหนิมแย่แล้ว
-
นานแล้วน้าาาาา
อยากอ่านตอนจบใจจะขาด
มาต่อเถอะนะๆๆๆๆ
-
ดันๆๆๆ :duck1: :duck1:
คนเขียนหายนานไปแล้ววว :dont2:
-
:call: :call:
-
หายไปนานเลยยยยยยยยย มาต่อเร็วๆนะครับ คิดถึงงงง
-
ขอให้ปลอดภัยทั้งหนิม อละเปลวเลยนะ
-
:call:รอตอนต่อไปอยู่นะ ขอให้ช่วยสนิมได้ทันด้วย
-
:z13: :z13: คนเขียนหายไปนานเลย ยังรอตอนจบอยู่นร้าาาา
-
Part 22
“น้องหนิมไปห้องน้ำไหม พี่พาไป” คุณอนิรุทธ์กระซิบข้างหูขาว
“คร๊าบ!” สนิมขานยานคาง น้ำเสียงบ่งบอกเมาไปแล้วเรียบร้อย ตากลมปรือฉ่ำปากสีสดวาวมัน
กระตุ้นความรู้สึกคนประคองจนสุดห้ามใจ คุณอนิรุทธ์จับยึดไม่ให้สนิมตัวอ่อนปวกเปียกจนกลายเป็นจุดสนใจไป
ความจริงผู้คนไม่มีใครสนอยู่แล้ว เพราะมัวโฟกัสคู่เต้นรำคุณชายกับคุณมรกต คุณนิลกับชายเปลว
คุณหญิงมุกกับเพื่อนนักเรียนอังกฤษอีก แต่ละคู่ดูน่าสนใจ ย่อมไม่มีใครพลาดชมความสง่างามคู่เต้นรำ
ซึ่งพากันก้าวย่างตามจังหวะดนตรีได้น่าประทับใจอยู่ในขณะนี้
“รีบไปสิครับ..คุณอนิรุทธ์” คุณเอกเอ่ยเร่งด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ผมพาน้องไปก่อนนะ..หึหึ” คุณอนิรุทธ์ยิ้มร้าย รวบบ่าสนิมพาลุกไปยังที่หมายคือห้องน้ำ
ซึ่งจัดไว้บริการแขกเหรื่อตรงด้านหลังตำหนักใหญ่ ณ จุดนี้ลับตาคนอยู่พอสมควรทีเดียว
“ผมรู้คุณคิดอะไรในใจ” คุณสกรณ์ยกแก้วจิบ พูดเป็นปริศนาเอ่ยกับคุณเอกโดยเฉพาะ
กำลังทอดสายตามองตามหลังสองหนุ่มไม่กะพริบ
“ผมช่วยอุ้มสมเพื่อน เขาก็แค่เด็กในวัง คุณก็คิดไม่ต่างคุณอนิรุทธ์
ไม่สนใจตามไปแจมด้วยหรือครับ..คุณสกรณ์” คุณเอกมียุคุณสกรณ์อีกคน
“ไม่ขอเสี่ยงดีกว่า น้องเขาดูมีความสำคัญทีเดียว จุดประสงค์ของคุณเอก
ไม่ใช่เขาเป็นเด็กในวัง ประเด็นคือคุณนิลสินะ” คุณสกรณ์ดักคออย่างรู้เท่าทัน
เพราะเข้าใจเจตนาของคุณเอก ทำหวังดีกับคุณอนิรุทธ์ที่แท้ก็อาศัยยืมมือเพื่อน ช่วยจัดการเสี้ยนหนามให้มากกว่า
“ผมขอไม่ตอบครับ” คุณเอกเลือกยกแก้วขึ้นชน เลี่ยงไม่ยอมตอบในการตั้งข้อสังเกตของคุณสกรณ์
ฝ่ายตั้งคำถามก็ไม่เซ้าซี้ยกแก้วชนเบาๆ โดยที่คุณอนิรุทธ์ได้ประคองร่างสนิมลับหายไปจากสายตาแล้วเรียบร้อย
“สนิมล่ะ..หนิมไปไหน” คุณนิลกลับถึงโต๊ะ ไม่รอเสียเวลาถามถึงเด็กหนุ่มหน้าขาวตาโต
ที่ไม่เห็นอยู่ตรงโต๊ะอย่างควรจะเป็น
“ไปห้องน้ำครับ” คุณเอกชิงตอบ..คุณสกรณ์อาศัยนิ่งเงียบแทน
“ไปกับใคร” เสียงเย็นเยือก..ตาคมวาววับจ้องหน้าคุณเอกนิ่ง
“คุณอนิรุทธ์..คุณนิลกังวลไปหรือเปล่า น้องหนิมเป็นเจ้าบ้านดูแลแขกเป็นสิ่งที่พึงกระทำนี่ครับ”
คุณเอกน้ำเสียงปกติ รอยยิ้มแฝงแววขบขัน
“ไปนานหรือยัง” คุณนิลควบคุมตนเองให้ใจเย็นลง..ค่อยถามย้ำ
“ไม่นานครับ” คุณเอกยังรับหน้าที่ตอบ คุณนิลมองคุณสกรณ์ เพื่อขอคำยืนยัน
ฝ่ายหลังยักไหล่แบมือ เพียงเท่านั้นร่างสูงก็จ้ำพรวดตรงดิ่งไปยังด้านหลังตึก
เป้าหมายคือห้องน้ำของแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน ท่าทีร้อนรนกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด เมื่อจับพิรุธบางอย่างขึ้นมาได้..
สีหน้าอาการคุณนิลดูห่วงสนิมมาก นิสัยเพื่อนในกลุ่มทำไมจะไม่รู้สันดานแต่ละคนเล่า
พยายามคิดในทางที่ดีเอาไว้ ที่นี่คือวังมณีรมย์ไม่ใช่สถานที่สาธารณะ
ถ้าหากคิดทำอะไรไม่ดีไม่งามขึ้นมาล่ะก็ คุณนิลได้แต่หวังว่าคุณอนิรุทธ์จะเห็นแก่หน้าคนวังมณีรมย์
แม้ปากจะพร่ำบอกแบบนั้น แต่ใจสิไม่ได้สงบเลยแม้แต่น้อย แอบภาวนาอย่าให้เกิดเรื่องกับสนิมขึ้นเลย
“ชายเปลว” เปลวชะงักนิ่ง เมื่อได้ยินคุณมรกตเรียก หลังจบเพลงต่างพากันแยกย้าย
คุณชายเพชรกับหญิงมุกขอตัวไปดูแลเพื่อน เปลวไม่สะดวกถึงแม้พี่ชายเพชรชวนไปแนะนำให้รู้จักเพื่อน
เปลวขอตัวเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยก่อน ชุดราตรีแดงเพลิงที่สวมนั้นไม่เหมาะที่จะใส่เดินในงาน
คล้อยหลังคุณชายกับหญิงมุก เปลวตั้งท่าปลีกตัวเข้าไปในตำหนักใหญ่
เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดสูทอย่างเป็นทางการ แต่คุณมรกตดันเรียกเสียก่อน
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” หันไปถาม ไม่คิดว่าเธอจะเรียกด้วยซ้ำ
“สนิมเดินเข้าไปในสวนฝั่งตำหนักซ้าย พี่คิดว่าควรบอกชายเปลว
เดี๋ยวจะว่ารู้อะไรมา..แล้วไม่ยอมบอก” เปลวพอฟังคิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างใช้ความคิด
ก่อนเอ่ยปากกับคุณมรกตไปว่า
“สนิมไปกับใคร พอจะเห็นไหม” อยากรู้สนิมหายไปกับใคร..
“ไม่รู้สิแขกเหรื่อวันนี้เยอะด้วย ยังไงชายเปลวคงต้องไปดูเอาเอง”
คุณมรกตยังคงมีท่าทีอมพะนำ ทำอ้ำอึ้งเล็กน้อยให้เปลวร้อนใจห่วงสนิม
“ถ้างั้นผมขอตัวนะ” พูดจบเปลวเปลี่ยนทิศ มุ่งหน้าเดินเข้าสวนทางฝั่งตำหนักซ้าย ไม่มีลังเลอะไรอีก
รอยยิ้มผสมสายตาสมหวังมองตามร่างโปร่งในชุดราตรีสีแดงเพลิงอย่างมาดร้าย
ค่อยกดโทรศัพท์ให้สัญญาณพวกที่รออยู่ด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง
เปลวเดินจนถึงบริเวณที่ไม่พลุกพล่าน กวาดสายตาหาตลอดทาง แสงไฟประดับประดาทำให้ดูไม่มืดนัก
เพียงแต่ไม่มีผู้คนอยู่ในบริเวณนี้เลย พอย่างเข้าเขตตำหนักปีกซ้าย ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของสนิมหรือใครสักคน
ร่างโปร่งดูงามดั่งนางกินรี เดินสำรวจตรวจตรามองหาสนิม จนเริ่มแน่ใจว่าสนิมไม่ได้อยู่ในบริเวณนี้แน่แล้ว
ก็เตรียมหันหลังกลับออกไป ก่อนที่เสียงบางอย่างจะดังห่างไปเพียงไม่กี่ก้าว
“กริ๊ก!..อย่าขยับอยู่นิ่งๆ” เปลวชะงักสีหน้าไม่มีอาการ มีเพียงคิ้วเรียวที่กระตุกเล็กน้อย
ค่อยหันกลับมาเผชิญหน้าคนออกคำสั่ง
“สวัสดีจ้ะ..หนูเปลว” เสี่ยวิกรมพร้อมสมุนอีก 4 คน ยืนอยู่ไม่ห่าง
หนึ่งในสี่ถือปืนพกสั้น ปากกระบอกสวมที่เก็บเสียงจ้องตรงมาที่เปลวนิ่งๆ
“เสี่ยวิกรม” เปลวครางเรียกเบาๆ เมื่อเห็นบุคคลซึ่งไม่คาดคิดมาในงานนี้ด้วย กำลังปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าขณะนี้
“เสี่ยมาเชิญเปลวไปกับเสี่ย อย่าคิดตุกติกจะได้ไม่ต้องทำรุนแรง”
เสี่ยวิกรมยิ้มอย่างถือไพ่เหนือกว่า ข่มขู่ไม่ให้ขัดขืน ไม่งั้นจะใช้กำลังอาจทำรุนแรงถ้าเปลวไม่เชื่อฟัง
“ไปไหน” เปลวไม่ยอมขยับ ตาเรียวสวยจ้องนิ่งๆ ถามห้วนสั้น
“ไปถึงก็รู้เองน่า ตามมาได้แล้ว” เสี่ยววิกรมตัดบท ไม่ขยายความบอกรายละเอียดอะไรแม้แต่น้อย
“เดี๋ยว!..เสี่ยจับตัวสนิมมาด้วยหรือเปล่า” สิ่งที่เปลวกังวลคือสนิม
“ไม่รู้หมายถึงใคร นอกจากเปลวเสี่ยไม่ต้องการใครอีก”
เสี่ยวิกรมตอบด้วยน้ำเสียงฟังน่าเชื่อถือ ดูท่าไม่ได้พูดโกหกแต่อย่างใด
“นึกว่าสนิมอยู่กับเสี่ย” เปลวถอนหายใจ เมื่อสนิมไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุม
ของเสี่ยวิกรมและลูกน้องอย่างที่แอบเป็นกังวล
“ตามมาทางนี้” เสี่ยวิกรมเอ่ยจบ ก็พยักหน้าให้สมุนที่ถือปืนกับอีกคน
ให้เข้าไปคุมตัวเปลว พาเดินตรงไปยังจุดที่รถจอดรออยู่
“ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากคนในวัง พวกเสี่ยคงเข้ามาไม่ได้ แล้วคิดหรือว่าจะกลับออกไปได้”
เปลวลองเชิงถามดู ชวนคุยโดยไม่มีทีท่าตื่นตระหนก อาจเป็นเพราะเปลวรู้จุดประสงค์ของเสี่ยทรงอิทธิพลผู้นี้
ไม่ได้ต้องการทำร้าย นอกจากไปบำเรอกามเซฟเฮ้าส์ส่วนตัว ซึ่งเคยให้คนมาทาบทามแล้วครั้ง
จึงไม่รู้สึกตื่นกลัวอย่างที่ควรจะเป็น ดูมีสตินิ่งจนน่าทึ่ง
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เข้ามาได้ก็กลับได้แน่” เสี่ยส่งยิ้มร้ายดูสีหน้าท่าทางมีความสุข
เป็นเพราะเห็นเปลวในชุดกินรีสีสดงดงามสมกับที่ลงมือโดยไม่นึกเสียใจเลย
จะให้ตัดใจก็ทำไม่ได้ ในเมื่อเกิดความต้องการหวังครอบครองจนท่วมท้นล้นอกไปเสียแล้ว
“ทำไมเสี่ยไม่เลิกยุ่งกับเปลว เคยบอกไปแล้วนี่เปลวรับข้อเสนอของเสี่ยไม่ได้
ความจริงนางโชว์สวยๆ ที่พร้อมรับข้อเสนอของเสี่ยเยอะแยะ ทำไมไม่เลือกพวกเขา
เปลวบอกแล้วไม่ต้องการสิ่งใด ไม่ว่าอะไรก็ไม่รับ เสี่ยกำลังทำผิดกฎหมายอยู่
ลักพาตัวกักขังหน่วงเหนี่ยว แน่ใจวังมณีรมย์จะยอมปล่อยเสี่ยลอยนวล”
เปลวเกลี่ยกล่อมอย่างมีสติ ชี้ให้เห็นผลลัพธ์ที่จะตามมา หากเสี่ยวิกรมดื้อแพ่งพาเปลวออกจากวังไป
ในใจแล้วคิดว่าเสี่ยวิกรมไม่ได้เป็นคนเลวร้าย เพียงแค่หลงผิดตัณหากลับมีมากเกินไป
“เรื่องนั้นไม่ต้องกังวล รอเปลวเป็นคนของเสี่ยแล้ว ยินดีทาบทามขอกับประมุขวังมณีรมย์
พร้อมสินสอดไม่อั้นรับผิดชอบเลี้ยงดูตลอดชีวิต เสี่ยดูแลให้อยู่สุขสบายไม่มีลำบาก
แค่เปลวยอมเป็นของเสี่ย ยิ่งมีเชื้อเจ้า เรื่องค่าตัวที่เคยให้คนเสนอไม่ต้องพูดถึงอีก
เสี่ยยินดีให้ตามที่วังมณีรมย์ยื่นเงื่อนไขจนสมฐานะ ถ้าไม่ใช้วิธีรวบหัวรวบหางเปลวคงไม่ให้โอกาสแน่
แต่ก่อนเปลวไม่มีอะไรยังใจแข็ง เดี๋ยวนี้เป็นถึงหม่อมราชวงศ์ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาคอยดูแลอีกแล้ว
เหลือวิธีเดียวลักพาตัว ที่เหลือค่อยตกลงทีหลัง”
“ทำแบบนี้นอกจากไม่ได้อะไร ยังทำตัวเองเดือดร้อนเสียมากกว่า หยุดตอนนี้ก็ยังไม่สาย
เปลี่ยนใจเถอะครับ เรื่องหัวใจบังคับไม่ได้ ต่อให้เสี่ยได้ตัวเปลวไป..เปลวก็ไม่รักเสี่ย
สู้ไปหาคนที่เขาพร้อมทั้งร่างกายและหัวใจไม่ดีกว่าหรือ” เปลวยังไม่หยุดหว่านล้อม
จนกระทั่งเดินมาถึงรถหรูสองคันที่จอดยังที่ลับตา ในบริเวณตึกปีกซ้ายตำหนักของหม่อมทับทิม
“ไม่ต้องพูดแล้ว เคยเตือนแล้วจำได้ไหม คนอย่างเสี่ยวิกรมเมื่อออกปากก็ต้องได้..ไม่มีคำว่าไม่ได้
เปลวเองก็คือหนึ่งในนั้นไม่มีข้อยกเว้น ไปขึ้นรถได้แล้ว” เสี่ยหันมาพยักหน้าให้ลูกน้อง
ซึ่งรู้หน้าที่รีบเปิดประตูหลัง พร้อมกับใช้ปืนจี้บังคับสั่งเปลวขึ้นนั่ง อีกคนอ้อมไปประจำตำแหน่งคนขับ
ส่วนเสี่ยวิกรมเตรียมขึ้นนั่งตีคู่คนขับ สมุนคนที่ถือปืนขึ้นคงจะคุมเปลวอยู่ตรงเบาะหลัง
ส่วนอีกสองคนเตรียมประจำรถอีกคัน คอยคุ้มกันรถคันหน้า นี่คือแผนที่ทุกคนรับรู้
ซักซ้อมทำความเข้าใจกันมาเป็นอย่างดี แต่...
“กรุณาวางปืนลงแล้วถอยออกห่างจากรถ ยกมือขึ้นเหนือหัวด้วย”
เสียงทุ้มห้าวเต็มไปด้วยพลังอำนาจ ออกคำสั่งให้ได้ยินทันที สมุนเสี่ยวิกรมสมเป็นมืออาชีพ
นิ่งมากแอบเลื่อนมือลอบชักอาวุธ ทันใดเสียงทรงอำนาจฟังน่าเกรงขามก็ดังขึ้นอีกครั้ง อย่างรู้เท่าทันพวกมันเช่นกัน
“อย่าคิดต่อสู้ขัดขืน” เปลวกระตุกยิ้ม เสียงนี้ต่อให้ไม่เห็นหน้าก็จำได้ขึ้นใจชินหู
จะเป็นใครไปไม่ได้..นอกจากคนที่หัวใจมีรักให้อยู่ในขณะนี้
“ปุๆๆ!” ปืนเก็บเสียงดังติดต่อสามนัด เศษหญ้าปลิวว่อน สมุนเสี่ยวิกรมจำต้องยกมือเทินเหนือศีรษะ
เสี่ยวิกรมหน้าเจื่อนไปถนัด ไม่ทันขึ้นรถ บุคคลปริศนาก็โผล่มา หนำซ้ำไม่ได้มาคนเดียวแต่มาถึง 5 คน
ปืนเก็บเสียงในมือมีมาครบทุกคน ท่าทางชำนาญและคล่องแคล่วไม่ต่างมืออาชีพ
คุณชายเพชรรัตน์ประมุขวัง เป็นผู้ยิงปืนขู่สมุนเสี่ยที่คิดชักอาวุธสู้ ชี้ให้เห็นความสามารถในการใช้เป็นอย่างดี
ส่วนอีกสองคือกล้ากับอเนกคงไม่ต้องบอกเรื่องฝีไม้ลายมือ ในเมื่อเป็นบอดี้การ์ดประจำย่อมไม่ธรรมดา
อีกสองคือทหาร ซึ่งคุณชายยื่นเรื่องขอมาดูแลความเรียบร้อยเป็นพิเศษ
ทางวังมณีรมย์ทำหนังสือขอกำลังเสริมมาทั้งหมด 10 กว่านาย อยู่ที่นี่ 2 ที่เหลือดูความเรียบร้อยทั่วไป
มีหน้าประตูร่วมกับรปภ.ของวังอีก 2 นาย เสี่ยวิกรมเห็นอาวุธครบ แถมคุณชายมาด้วยตัวเองแบบนี้
ไม่ต้องเท้าความกันแล้ว แต่ที่เสี่ยแปลกใจเป็นที่สุด ประมุขวังสมควรอยู่ดูแลแขกเหรื่อในงานถึงจะถูก
ทำไมมาอยู่ที่นี่เวลานี้ เหมือนกับรู้ล่วงหน้าว่าเสี่ยและลูกน้องวางแผนลักลอบเข้ามาเสียเช่นนั้น
“ผมไม่รู้พลาดตรงจุดไหน” เสี่ยไม่เห็นทางขัดขืน ได้แต่พยักหน้าให้ลูกน้องยอมจำนน
ให้คนของวังมณีรมย์ปลดอาวุธประจำกาย โดยไม่คิดต่อสู้แต่อย่างใด
สภาพความจริงเมื่อประมุขมาด้วยตัวเองย่อมไม่ธรรมดา ดื้อดึงไปจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
อาจถึงตายไม่คุ้มที่ต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงเล่น
“ผมไม่มีรายละเอียดให้” คุณชายเพชรสำรวจเปลว ยืนส่งยิ้มตาหยีบอกให้รู้ว่าไม่ได้บาดเจ็บแต่อย่างใด
คุณชายค่อยหันไปเอ่ยกับเสี่ยวิกรม ย้อนคำพูดอย่างมีคารมคมคาย
“ผมเดาว่าคุณชายคงรู้ความเคลื่อนไหวผม..ตั้งแต่แรกเลยสิครับ” คงมีแต่คนโง่เท่านั้นที่ใช้กำลังตัดสิน
โดยเฉพาะเสี่ยวิกรมไม่ใช่คนโง่ จึงไม่คิดจะใช้วิธีดังกล่าว เลือกใช้วิธีเจรจาประนีประนอมแทน คือทางออกที่ดี
“คิดแบบนั้นก็คงไม่ผิด” คุณชายสีหน้าดูเกรงขาม
“หึหึ..เป็นผมเองสินะที่ติดกับ ผมประเมินคุณชายต่ำเกินไปจริงๆ”
เสี่ยวิกรมหัวเราะขัน ยอมรับที่ประมาทความสามารถคุณชายมากเกินไป
“เสี่ยไม่ได้ประเมินผมต่ำหรอก แต่ที่นี่อยู่ในความดูแลของผมใครมาเยือนโดยไม่ได้รับเชิญ
แล้วรอดหูรอดตาผมเป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นได้ ถ้าผมจะหละหลวมขนาดนั้น
ก็ไม่สมควรรับหน้าที่ประมุขวัง..จริงไหมครับ” ไม่มีประโยคใดชื่นชมตัวเอง
ซ้ำไม่ยอมรับคำชมเสี่ยวิกรม หน้าหล่อแสดงจุดยืนให้รู้ ไม่ยอมให้ใครเหยียบจมูกถึงถิ่น
คุณชายเพชรรัตน์ไม่ใช่พวกผู้ดีที่ไร้เขี้ยวเล็บ ถึงจะมองข้ามหัวกันง่ายดาย
“ผมยอมรับทำไปทั้งหมดเพราะเปลว ผมเคยทำทุกวิถีทางมาแล้ว แต่เขาไม่รับไมตรีตอบ
ตั้งแต่ที่เขายังเป็นนางโชว์อยู่ ไม่ใช่พอเขามีฐานะมีชื่อเสียงจึงหวังตัวเขานี่คือความจริง
ที่ผมบังอาจบุกรุกเข้ามาลักพาคนในความดูแลของคุณชาย ไม่ได้มีเจตนาหมิ่นเกียรติ
ผมแค่ไม่มีวิธีอื่นนอกจากใช้วิธีนี้ อย่างที่บอกเปลวเขาไม่รับข้อเสนอของผม
ถ้าหากจะเอาผิดผมก็สุดแล้วแต่คุณชายพิจารณา ผมไม่มีอะไรแก้ตัวทั้งสิ้น
แต่ถ้ายังเห็นแก่ไมตรีรักษาหน้าตาชื่อเสียงผมสักเล็กน้อย ขอความกรุณาอะลุ่มอล่วย
ให้เรื่องจบลงแต่เพียงเท่านี้ อย่าให้บานปลายใหญ่โต ผมจะขอบคุณเป็นที่สุด”
เสี่ยวิกรมเจรจาอย่างฉลาด ที่ลงมือทำเหมือนไม่ให้เกียรติเจ้าถิ่น แต่เมื่อตกอยู่ในสภาพนี้
ก็ยอมรับผิดรอฟังความเห็นประมุขวัง จะจัดการตนเองและพวกลูกน้องยังไง
แต่ก็หวังจะได้รับการอภัย ถ้าหากไม่คิดจะก่อศัตรูกันแล้วล่ะก็
เสี่ยวิกรมคิดว่าคนลักษณะคุณชายเพชรรัตน์มีดีพอตัว
“ผมจะไม่ดำเนินคดีกับเสี่ย เมื่อยอมรับอย่างลูกผู้ชาย ผมควรเห็นแก่ไมตรี
ทั้งที่ระหว่างเราผมสัมผัสไม่ได้ด้วยซ้ำ อย่างที่บอกผมมีความเป็นลูกผู้ชายพอตัว
เสี่ยยอมรับผิดรบกวนลงลายมือชื่อเป็นหลักฐาน ให้สัจจะ ไม่มายุ่งวุ่นวายกับชายเปลวอีกเป็นอันขาด
เสี่ยรู้สึกกับชายเปลวในทางที่ดี แต่ควรระลึกไว้ด้วย..ชายเปลวเป็นคนวังมณีรมย์
เสี่ยเองก็มีครอบครัวแล้ว ขอให้ยุติเรื่องราวที่คิดกับชายเปลวไว้เท่านี้ ผมจะไม่ดำเนินคดี..ตกลงไหม
ถ้าเห็นด้วยช่วยเซ็นเอกสาร ผมจะปล่อยเสี่ยไป ถือว่าเรื่องนี้ไม่เกิดขึ้นแทน”
คุณชายดูน่าเกรงขามเต็มไปด้วยอำนาจบารมี สมเป็นประมุขวัง ไม่มาพูดพร่ำมากความ..
สำคัญน่านับถือน้ำใจ ซึ่งคนมีความคิดเท่านั้นที่จะเข้าใจลึกซึ้ง เสี่ยวิกรมจัดเป็นคนประเภทนี้
แต่ติดนิสัยมั่นใจอิทธิพลที่มีมากเกินไป มักทำอะไรไร้สติตรึกตรองยั้งคิดให้ดี หรือเพราะตัณหาหน้ามืด
หวังได้ตัวเปลวมาครอบครอง จากที่พลาดมาแล้วหลายครั้ง ทำให้เสียคนเพราะเรื่องนี้เข้าจนได้
เมื่อเจอเด็กรุ่นน้องสอนให้เกิดความละอายใจขึ้นมา ซึ่งคุณชายกระทำอยู่ พลันนึกอดสูตัวเอง
ไม่ได้โกรธหรือมีอคติที่เด็กรุ่นหลังพูดใส่หน้าเลยแม้แต่น้อย กลับยอมรับนับถือความใจกว้างของคุณชาย
ที่ยอมให้โอกาสเสียอีก ถ้าคุณชายจะเอาเรื่องก็สามารถทำได้ แต่กลับเลือกที่จะไม่ทำ
กลายเป็นชนะใจเสี่ยวิกรมจนไม่คิดบ่ายเบี่ยงข้อเสนอที่คุณชายยื่นเงื่อนไขแต่อย่างใด
ในทางกลับกันเสี่ยรู้ดีหากดื้อดึงมีแต่จะนำหายนะมาสู่ครอบครัวเสียมากกว่า
“ตกลงผมรับปาก นับจากนี้จะไม่ทำให้เปลวเดือดร้อนวุ่นวายอีก”
อเนกนำปากกาพร้อมกระดาษพิมพ์รายละเอียดเสร็จสรรพ เนื้อหาใจความรับปากว่าจะยอมวางมือ
ไม่สร้างความเดือดร้อนลักตัวเปลวอีก รวมถึงไม่วุ่นวายชีวิตของเปลวนับจากนี้เป็นต้นไป
ก่อนเสี่ยวิกรมจะเซ็นลายมือชื่อไว้เป็นหลักฐานสำคัญ โดยใช้เวลาไม่นานก็เป็นอันเสร็จสิ้น
“ถือว่าเราเข้าใจตรงกันแล้ว เชิญเสี่ยพาลูกน้องกลับออกไปได้เลย
คนของผมจะเปิดทางให้ไม่มีการขัดขวาง หวังว่าเสี่ยจะรักษาคำพูดเช่นกัน
ถ้ามีครั้งหน้าผมไม่ใจดีแบบนี้อีกแล้ว” คุณชายพูดย้ำทิ้งท้าย เสี่ยวิกรมหันไปพยักหน้าให้ลูกน้อง
ก่อนพากันขึ้นรถขับออกจากบริเวณนั้นทันที ไม่มีการใช้กำลังแก้ปัญหา
เป็นการคลี่คลายสถานการณ์ได้ดี อาศัยสติปัญญาไหวพริบความเฉลียวฉลาดของคุณชาย และอีกคนที่ไม่อาจไม่พูดถึง
“ยอดเยี่ยมมากครับ..ชายเปลว” คุณชายยิ้มอบอุ่น ยื่นมือปัดปอยผมซึ่งตกระหน้าสวยให้อย่างอ่อนโยน
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใช่เกิดจากความบังเอิญ ที่คุณชายพร้อมบอดี้การ์ดมาประจวบเหมาะช่วยเปลวเอาไว้ได้ทัน
แต่เป็นแผนการซึ่งคุณชายและเปลว..คุณหญิงมุกรู้ตัวกันก่อนล่วงหน้า
หลังแขกซึ่งไม่ได้รับเชิญมาถึงตำหนักหม่อมทับทิม คงไม่น่าสนใจ ถ้าแขกดังกล่าวไม่ได้รับการอำนวยความสะดวก
ทำให้ถูกจับตาเป็นพิเศษ เมื่อคุณมรกตออกหน้าให้รปภ. ปล่อยรถปริศนาสองคันเข้ามา
ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาแขกเหรื่อมาร่วมงาน การตรวจสอบจึงมีตามมาอาศัยกล้องวงจรปิดตามจุดต่างๆ
คุณชายติดตั้งอย่างฉลาด พอรู้ว่าตัวกลุ่มบุคคลดังกล่าว เป็นใครคนพวกไหน
ก็ไม่ยากที่จะรู้จุดประสงค์ของพวกเขาเช่นกัน
การซ้อนแผนจึงเริ่มขึ้น หากจะทำให้ผู้ร้ายจำนนหลักฐานก็ต้องให้คดีเกิดขึ้นเสียก่อน
จากนั้นค่อยใช้หลักฐานดังกล่าวมัดตัวคนร้ายภายหลัง เปลวยอมโดดลงมาเสี่ยงเอง
แม้คุณชายจะไม่เห็นด้วย แต่เป็นเพราะเปลวยืนกรานให้ใช้วิธีนี้
ย้ำคุณชายคอยช่วยย่อมไม่เกิดอันตรายแน่ เปลวรู้จักเสี่ยวิกรมดีประมาณหนึ่ง
ไม่ได้มาเพราะประสงค์ร้ายหมายเอาชีวิตแน่นอน แค่ต้องการตัวเปลวไม่มีเหตุจูงใจอื่นใด
ถ้ากังวลในเรื่องความปลอดภัยจึงพอจะมั่นใจได้ว่าเปลวจะไม่ได้รับอันตราย
ด้วยความมั่นใจของเปลว คุณชายจึงยอม ทุกอย่างล้วนอยู่ในสายตาโดยตลอด
ซึ่งมีคำสั่งให้กล้าและอเนกจับตาความเคลื่อนไหวเปลวและสนิมทุกฝีก้าว
เหตุผลที่รวมสนิมเข้าไว้ด้วยนั้น เป็นเพราะคนใกล้ตัวที่สามารถใช้ต่อรองเปลวมีอยู่เพียงไม่กี่คน
หากเป้าหมายเลือกใครเป็นเหยื่อ สนิมสมควรที่จะถูกเลือกมากที่สุด
ตลอดงานจึงอยู่ภายใต้การอารักขาของบอดี้การ์ดหนุ่มไม่มีพลาด
“สนิมปลอดภัยหรือเปล่าครับ” เปลวไม่ลืมถามถึงเพื่อนรัก
ไม่ใช่ไม่รู้ความเคลื่อนไหว..เพียงแต่สนิมไม่ได้ถูกเสี่ยวิกรมใช้เป็นเหยื่อ
แต่กลับตกไปเป็นเหยื่อเพื่อนคุณนิลแทน ย่อมไม่แปลกที่เปลวจะกังวลห่วงเพื่อนมากเลยทีเดียว
ถึงจะไม่รู้ความเป็นไปทั้งหมด แต่ก็เดาได้ว่าสนิมเมื่อไม่อยู่ในมือเสี่ยวิกรม
จะอยู่ดีมีสุขปลอดภัยอยู่หรือไม่ถึงต้องถาม
“กล้าไม่ปล่อยให้หนิมได้รับอันตรายหรอกครับ ตอนนี้นายนิลเขาดูแลอยู่
ไม่ต้องห่วงนะครับ” คุณชายเป็นคนบอก โดยไม่ได้เล่ารายละเอียดแต่อย่างใด คาดว่าเดี๋ยวเปลวก็คงรู้
“หายกันมานานแล้ว จะพลอยเป็นที่สงสัยของสองพระองค์เปล่าๆ
เปลวว่าพี่ชายรีบกลับเข้าไปในงานเถอะครับ เปลวขอตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยจะรีบตามไป
ที่เหลือเราค่อยสะสางกันพรุ่งนี้ ยังไงคืนนี้รอให้งานผ่านไปด้วยดีเสียก่อน
ส่วนจำเลยค่อยพิพากษาทีหลัง” เปลวเห็นเสียเวลากันมาพอสมควรจึงเตือนสติ
เพื่อให้กลับไปทำหน้าที่ให้เรียบร้อยสมบูรณ์
“รีบตามมานะครับ เพื่อนพี่เขาบังคับให้พาน้องชายไปแนะนำด้วย
เราจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่อยสะสางพรุ่งนี้ งานเลี้ยงต้อนรับเปลวไม่ล่มแน่นอนครับ”
คุณชายยิ้มหล่อพูดติดตลกเล็กน้อย เปลวพลอยขำไปด้วยเช่นกัน
ก่อนทั้งคู่จะแยกย้ายทำหน้าที่ กล้ารับคำสั่งให้คอยดูแลเปลว ส่วนอเนกกับนายทหารอีกสอง
แยกย้ายประจำจุดคอยดูแลความเรียบร้อย คุณชายสำรวจตัวเองเล็กน้อยค่อยกลับเข้างาน
ไม่แสดงพิรุธแต่อย่างใด วางแผนไม่ผิดพลาด ที่ต้องยกนิ้วให้เป็นพิเศษคือเปลว
ตีเนียนไม่แสดงท่าทีนกรู้ให้จับสังเกตแม้แต่น้อย
คุณนิล สนิม คุณมรกต กระทั่งหม่อมทับทิม หม่อมรำไพ สมาชิกที่เหลือไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า
สามพี่น้องวางแผนดัดหลังคุณมรกต และยังใช้คนที่ไว้ใจให้ตามดูแลสนิมอีกต่างหาก
แบบนี้ถึงเรียกว่าฉลาด ไม่มีเผยไต๋ให้คนปองร้ายรู้ความเคลื่อนไหวเลยนี่สิ
คุณชายเพชรรัตน์ คุณหญิงมุก รวมทั้งเปลวไม่ใช่ใครสามารถเล่นงานได้อย่างที่คิด
สายเลือดแห่งมณีรมย์ไม่ยอมให้ใครลูบคมตกเป็นเหยื่อเหมือนที่คนเหล่านั้นคาดหวังไว้
สำคัญพวกเขามีวิธีจัดการให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี อาจจะคิดว่าคุณชายปล่อยตัวเสี่ยวิกรม
และลูกน้องง่ายไป น่าจะให้ตำรวจนำตัวไปดำเนินคดี สามพี่น้องวินิจฉัยกันมาก่อนแล้ว
เสี่ยวิกรมไม่ใช่คนไร้อิทธิพล คดีบุกรุกลักพาตัวซึ่งความผิดยังไม่ ถึงขั้นเปลวได้รับอันตราย
ยังไงคดีนี้ก็จบโดยเสี่ยและลูกน้องไม่ต้องเข้าคุก ประเด็นสำคัญศัตรูภายนอก
หากเพาะบ่มความแค้นยืนกรานดำเนินคดี เอาเรื่องเสี่ยให้ถึงที่สุด
ย่อมมีการจองล้างจองผลาญล้างแค้นกันไม่จบสิ้น คนจ้องทำร้ายกับคนคอยระวัง
ฝ่ายหลังเสียเปรียบมากกว่า สู้ซื้อใจทำให้เขายอมรับนับถือ นักเลงระดับนี้
สิ่งที่คุณชายทำย่อมมีผลให้เขารักษาสัตย์ ไม่หันกลับมาเล่นงานเปลวตามที่ได้รับปากไว้
คนรักศักดิ์ศรีชื่อเสียงที่สร้างสมมาอย่างเสี่ยวิกรม ย่อมรู้อะไรแลกแล้วคุ้ม อะไรทำไม่คุ้ม..จะไม่ทำแน่ๆ
สิ่งที่ต้องให้ความใส่ใจคือคนใน จ้องคิดร้ายอิจฉาริษยา คนแบบนี้มากกว่าต้องหาวิธีจัดการ
กรณีคุณมรกตความผิดที่ทำต้องลงเอยด้วยการให้โอกาสรอลงอาญาไม่สามารถฟันธง
ทำการขับไล่จนเป็นข่าวอื้อฉ่าวได้ ถ้ายังไม่ยุติพฤติกรรมค่อยลงโทษขั้นเด็ดขาด ไม่ให้อยู่ในวังมณีรมย์อีก
เหตุการณ์นี้ก็พอจะกำราบคุณมรกตให้สำรวมลงได้บ้าง แม้จะไม่เชื่อว่าเธอจะยอมถอดเขี้ยวเล็บ
อย่างน้อยก็ทำให้เธอรู้ทองเปลว มณีรมย์ ไม่ใช่พวกไร้สมองไร้พิษสง ที่เธอคิดจะเล่นงานง่ายๆ
นี่ต่างหากที่เปลวทำให้เธอประจักษ์รู้ได้ด้วยตัวเอง แนวทางแก้ปัญหาคือไม่เพิ่มศัตรูภายนอก
ทำให้สำนึกบุญคุณเป็นมติเอกฉันท์สามเสียง ก่อนจะลงมติเรื่องคุณมรกตที่มีแนวทางกำราบเธอวันพรุ่งนี้
ส่วนเธอจะยุติพฤติกรรมเลวร้ายหรือไม่นั่น ขึ้นอยู่กับตัวเธอแล้ว ถ้ายังมีครั้งหน้าคุณชายเพชรคือคนตัดสิน
ขับออกจากวังมณีรมย์ ยึดคืนฐานันดรศักดิ์ที่จะถอดถอนอีกต่างหาก ถ้าเธอไม่รักตัวเองก็ต้องแล้วแต่ตัวเธอเลือก
คุณชายคลายกังวลไม่น้อย เปลวเลื่อนสถานะคือคนรักในปัจจุบันโดยไม่มีการเปิดเผย ไม่ใช่พวกอ่อนต่อโลก
แต่ฉลาดรู้เท่าทันคนเก่งกาจพอตัวเลยเชียวล่ะ สิ่งนี้คุณชายพอจะมั่นใจได้
เปลวย่อมมีวิธีรับมือกับภัยร้ายที่จะคุกคามในทุกรูปแบบ ซึ่งไม่ว่าภัยมืดเหล่านั้นจะแฝงมาด้วยวิธีการไหน
คุณชายตั้งปณิธานไว้ จะไม่ยอมให้คนรักและคนที่อยู่ในความดูแลให้ได้รับอันตรายเป็นอันขาด..
“ขอบคุณครับ..พี่กล้า” เปลวเอ่ยขอบคุณบอดี้การ์ดหนุ่ม คนที่ให้การดูแลอย่างสุดความสามารถ
“เป็นความรับผิดชอบของผมครับ” กล้ารีบปรามเปลว
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ไม่ต้องถือยศศักดิ์กับเปลวหรอก ช่วยเล่าเรื่องหนิมหน่อยสิครับ หลังจากคุณอนิรุทธ์ประคองไปห้องน้ำ
พี่กล้าส่งคนทำความสะอาดแกล้งไม่เปิดโอกาสให้เขาทำตามอำเภอใจ ถ่วงเวลาให้คุณนิลมาเป็นพระเอก
เหตุการณ์ต่อจากนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง พอคุณมรกตมาบอกเปลว..สนิมเข้าไปในสวนตำหนักซ้าย
เปลวพะวงแอบคิดไปว่าคุณอนิรุทธ์ย้ายจุด พาสนิมเข้าไปที่สวนแทน ถึงจะรู้พี่กล้าจับตาอยู่คงไม่เป็นอันตราย
แต่ก็กลัวเสียแผนกับเสี่ยวิกรม เกิดไปเจอลูกน้องเขาเข้า จับไปเป็นตัวประกันเรื่องยุ่งใหญ่”
เปลวพอมาถึงตำหนัก ก็ตรงมาห้องรับรองถือโอกาสซักถามกล้าทันที
“ผมทำตามแผนคุณชายเปลว ส่งคนของเราให้ไปทำความสะอาดถ่วงเวลาคุณอนิรุทธ์
รอให้คุณนิลมาช่วยคุณหนิม แผนนี้ได้ผลคุณอนิรุทธ์ดูเสียอารมณ์พอสมควร
เมื่อเห็นห้องน้ำมีคนของเราถูพื้นทำความสะอาดอยู่ แกยังรักษาภาพพจน์ไม่ใจร้อน
รอจนผมให้สัญญาณเมื่อเห็นคุณนิลมา คนของเราค่อยปลีกตัวหลบไป
คุณอนิรุทธ์พอเห็นปลอดคนรีบพาคุณหนิมเข้าห้องน้ำปิดประตูล็อกบานในทันที
คุณนิลท่าทางร้อนใจมาก ไปถึงก็มุ่งความสนใจห้องน้ำที่ปิดประตู เคาะเรียกโดยไม่เกรงใจคนข้างใน
ดูมั่นใจว่าต้องเป็นคุณอนิรุทธ์ไม่มีลังเลแม้แต่น้อย ทีแรกคุณอนิรุทธ์ไม่ยอมเปิด
รู้ว่าเป็นคุณนิลแกแกล้งเงียบให้คุณนิลล่าถอยกลับไปเอง
คิดผิดไปถนัด คุณนิลไม่กลับยังขู่จะพังประตูเข้าไปอีกต่างหาก
สุดท้ายก็ยอมเปิดปั้นหน้าบอกพาคุณหนิมมาเข้าห้องน้ำ เห็นน้องเมาหวังดีช่วยพยุงมาเฉยๆ
แต่คุณนิลไม่ฟังคงเหลือบเห็นรอยแดงตรงต้นคอคุณหนิม กำปั้นเสยครึ่งปากครึ่งจมูกไม่พูดพร่ำทำเพลงอีก
ผมเพิ่งเห็นคุณนิลโกรธมากขนาดนี้เป็นครั้งแรก ก่อนแกจะรวบดึงเอาตัวคุณหนิมมากอดเสียเอง
สภาพคุณหนิมไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นด้วยซ้ำ อ่อนปวกเปียกเมาคอพับในอ้อมแขนของคุณนิลนั่นแหละครับ
สีหน้าคุณนิลโกรธควันออกหู ติดตรงที่คุณอนิรุทธ์คือเพื่อนคบหากันมานาน
มีฝากไปบอกคุณเอกกับคุณสกรณ์ด้วยว่าคุณนิลไม่กลับไปร่วมโต๊ะแล้ว
อยากกลับเชิญตามสะดวกดูแกห่วงคุณหนิมมากๆ ไม่สนใจสภาพคุณอนิรุทธ์ปากแตก
กำเดาไหลยืนหน้าซีดเช็ดเลือดปอยๆ อยู่ตรงนั้นเลยด้วยซ้ำ กระทั่งหางตาแกยังไม่แล
ไม่ลังเลอุ้มแบกคุณหนิมเลี่ยงขึ้นตำหนักใหญ่ด้วยตัวเอง ผมคอยสังเกตการณ์ห่างๆ
ทำตามคุณชายเปลวบอกไม่ยื่นมือช่วย แน่ใจทุกอย่างเรียบร้อยด้วยดี
จังหวะอเนกโทรบอกคุณชายเปลวเข้าในสวนตำหนักซ้าย
ให้รีบตามไปสมทบคุณชายเพชรโดยด่วน ผมก็ไปเลยครับ”
ตลอดเวลาพี่กล้ารับคำสั่งให้คอยดูแลสนิม แผนถ่วงเวลาก็เป็นความคิดเปลว
เพื่อดูพฤติกรรมคุณนิล แสดงว่าทุกอย่างเปลวรับรู้ตลอดมา
“ขอบคุณครับพี่กล้า ผมถามความรู้สึกส่วนตัว อยากรู้พี่กล้าเห็นเหตุการณ์ที่คุณนิลกระทำ
รู้สึกอย่างไรบ้างครับ ไม่ต้องแปลกใจผมรู้อดีตเรื่องราวของพี่กล้าและคุณนิลพอสมควร
แค่ต้องการให้แน่ใจ สิ่งที่ผมทำลงไปไม่ทำร้ายจิตใจใครเท่านั้น” เปลวเอ่ยกับพี่กล้าตรงๆ
อย่างน้อยอดีตคนที่เคยรักกัน ถ้าเห็นคุณนิลแสดงความรู้สึกตลอดจนพฤติกรรมต่างๆ กับสนิม
พี่กล้าจะเจ็บปวดบ้างไหม รู้สึกยังไงกับสิ่งที่รับรู้อยู่ในขณะนี้..
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ผมกับคุณนิลเป็นไปไม่ได้ ผมเองมีครอบครัวมีภรรยากับลูกที่ต้องดูแล
คุณชายเปลวสบายใจได้ครับ เรื่องผมกับคุณนิลจบไปนานแล้ว ผมดีใจถ้าคุณนิลมีใครทำให้เขามีความสุข
จากเหตุการณ์ครั้งนี้ผมมั่นใจว่า คุณนิลเจอคนที่จะทำให้ชีวิตมีความสุขแล้วครับ”
พี่กล้าใช้น้ำเสียงจริงจัง แววตามองตอบเปลวไม่มีหลบ ยืนยันให้เห็นว่าทุกคำพูด
ออกจากใจไม่มีปั้นแต่ง เปลวฟังแบบนี้ถึงกับเอ่ยขอบคุณ
“ขอบคุณครับ ขอบคุณแทนหนิมด้วย ผมกับหนิมต้องรบกวนพี่อีกมากมายหลายอย่าง
ผมรู้เมื่ออยู่ในจุดนี้ไม่มีทางราบรื่น ตราบใดยังไม่รู้ตัวคนที่ต้องการชีวิตผมล่ะก็ ยังมีอันตรายรอบด้าน”
น้ำเสียงบวกกิริยาอ่อนน้อมถ่อมตน ทำเอาบอดี้การ์ดหนุ่มชื่นชมยอมรับนับถือ
เปลวไม่ทำตัวเย่อหยิ่งถือยศถือศักดิ์ ในทางกลับกันวางตัวให้คนรักเอ็นดู
พี่กล้าย่อมให้ใจเกินร้อยคืนไปเช่นกัน
ไม่ใช่แค่หน้าที่ซึ่งได้รับมอบหมาย สำคัญเจ้านายคนนี้อ่อนน้อมถ่อมตนให้เอ็นดู
ซ้ำเปลวยังแสดงให้เห็นถึงสติปัญญาความฉลาดจนต้องยอมรับนับถือเข้าขั้นยกนิ้วให้
เรื่องรู้เท่าทันคนไม่ต้องห่วงงำประกายมิดชิดไม่โอ้อวดให้ใครรู้เท่านั้น นี่สิจึงเหมาะคู่ควรกับวังมณีรมย์ยิ่ง
เพราะยังมีภัยมืดแฝงตัวเงียบ กระทั่งคุณชายเพชรก็สืบเสาะตามล่าหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องราวให้กระจ่างไม่ได้
พี่กล้ามั่นใจหากมีเปลวช่วยคิดช่วยแก้ไขแล้วล่ะก็ ไม่ช้าทุกอย่างที่ยังเป็นปริศนาคลุมเครืออยู่
ย่อมคลี่คลายออกมาในที่สุด..
“คุณชายเปลวยกย่องเกินไป ผมเป็นข้ารับใช้ไม่ต้องเอ่ยปากขอ
ก็พร้อมพลีชีวิตทำหน้าที่สุดความสามารถ ยิ่งคุณชายเห็นคุณค่าในตัวผม
ขอให้มั่นใจในสัตย์วาจา..ความปลอดภัยคุณชายกับคุณหนิม
ผมไม่มีทางยอมให้ใครทำร้ายพวกคุณเป็นอันขาด ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจอยู่”
เพียงเท่านี้เปลวก็รู้สึกตื้นตัน ไม่ได้ตัวคนเดียวยืนบนความเสี่ยงอีกแล้ว
ยังมีคนพร้อมยอมตายไม่ว่าอันตรายในมุมมืดจะมาในรูปแบบไหน
แม้จะยังไม่รู้สิ่งนั้นคืออะไร อย่างน้อยก็ยังมีคนคอยระวังหลังให้
“ขอบคุณอีกครั้งครับ ผมขอตัวเปลี่ยนชุดก่อน ขอบคุณมากครับ” เปลวปิดท้าย
ก่อนแยกตัวไปเปลี่ยนชุด เปลวเลือกกลับเข้างานถือโอกาสส่งแขกกลับจะได้ไม่ต้องเสียเวลาอีก
หลังกลับเข้างานก็ตรงไปรวมตัวกับคุณชายเพชร คุณหญิงมุกและหม่อมรำไพ
หม่อมทับทิม รับหน้าที่ส่งเสด็จทั้งสองพระองค์ดำเนินกลับวังบวรเวศน์..ซึ่งผ่านไปด้วยดี
ไม่มีพิธีรีตองอะไรมากนักตามพระประสงค์ของสองพระองค์ ก่อนมาพบเพื่อนคุณชายเพชร
“นี่เพื่อนร่วมรุ่นของพี่สมัยเรียนที่อังกฤษ” คุณชายพาเปลวแนะนำบรรดาเพื่อนๆ
เปลวไม่ลังเลที่จะยกมือไหว้ ไม่มีทีท่าถือตัวจึงได้รับสายตาชื่นชมจากเพื่อนคุณชายมีมาให้หมดทุกคน
“สวยมากครับ การแสดงช่างประทับใจ ไม่คิดจะได้เห็นชายเปลวกับชายเพชรร่วมบรรเลง
เหนือความคาดหมายติดตาพาลืมไม่ลงจริงๆ สำคัญชายเปลวงดงามเหนือคำบรรยายมากที่สุดเลยครับ”
หนึ่งในเพื่อนคุณชายยิ้มกรุ้มกริ่ม ส่งสายตาเอ่ยปากชมเปลวไม่หยุด
“ขอบคุณครับที่ชอบ ขอยกความดีให้พี่ชายเขาครับ เปลวมีอาชีพแบบนี้ก็พอจะรับมือสถานการณ์ได้
ไม่รู้สึกว่าลำบากเท่าไหร่ แต่พี่ชายกลับทำออกมาได้ไม่มีตินี่สิ สมควรรับคำชม”
เปลวไม่ยอมรับความดีความชอบแต่เพียงผู้เดียว กลับยกอ้างกล่าวชมคุณชายเป็นพิเศษ
“โห..ชมชายเพชรขนาดนี้ พานทำให้หน้าบานไม่หุบเลยสิครับ”
เพื่อนอีกคนพูดแซวคุณชาย พาเพื่อนในกลุ่มขำตาม หญิงมุกเองก็พลอยหัวเราะขำตามไปด้วยเช่นกัน
“พี่คิดว่าถ้าไม่มีชายเปลวเป็นตัวหลัก ชายเพชรคงไม่ได้เกิดหรอก น่าอิจฉาได้โชว์ร่วมกับคนสวย
ส่งให้ชายเพชรเด่นไปเลย” หนึ่งในนั้นเสริม ได้รับการพยักหน้ายืนยันจากพวกเพื่อนสนับสนุนตามมาทันที
“ตกลงจะชมชายเปลวก็บอกเขาตรงๆ คุณสุเมธ ไม่ต้องอ้อมโลก กล้าหน่อยสิครับ”
เพื่อนอีกคนแซวคนที่พูด เรียกเสียงฮาดังขึ้นมาอีกจนได้ ดีที่แขกเหรื่อทยอยกลับกันจวนหมดแล้ว
เหลือก็แต่กลุ่มเพื่อนคุณชายที่เตรียมจะกลับเช่นกัน จึงไม่ค่อยน่าเกลียดที่มีเสียงเฮฮาดังมาเป็นระยะ
“ที่แท้ก็แอบปลื้มชายเปลวหรือครับคุณสุเมธ” อีกคนแซวขึ้นบ้าง
“โธ่! พวกคุณรุมผม หรือใครในที่นี้จะเถียงว่าเขาไม่สวย มีใครกล้าปฏิเสธผมไหม”
คุณสุเมธหูแดงหน้าแดงใหญ่ ยิ่งเขินหนักเมื่อเห็นสายตาเปลวจ้องมองมายิ้มๆ คุณสุเมธดูเขินเปลวไปเสียแล้ว
“กลับได้แล้วครับ พวกคุณทั้งหลาย” คุณชายเพชรไล่แขก เมื่อเริ่มเห็นว่าเพื่อนรักจงใจขายขนมจีบเปลวกันยกใหญ่
“โห..เจ้าของวังเขาไล่แล้ว พวกเรากลับเถอะ..ดูท่าจะหวงน้องมาก
ยังไงมีโอกาสขอแวะมาเยี่ยมชายเปลวบ้างสิ” อีกคนพูดติดตลก
“ขอซึ่งหน้าเชียวคุณสนั่น..ฮิ้ว!!” เสียงแซวดังอีกครั้ง
กว่าจะลากกันกลับได้ เปลวก็โดนคนนั้นคนนี้หยอดจนเกือบครบคน
“เสน่ห์แรงจริงนะคะ” หญิงมุกแซวเปลว เมื่ออยู่สามพี่น้องคล้อยหลังบรรดาเพื่อนๆ ซึ่งกลับกันไปหมดแล้ว
“ไม่หรอกครับพี่หญิงมุก พี่เขาแค่แซวเล่นๆ” เปลวหัวเราะ
“เอาเถอะ..หวังว่าพวกนั่นจะแค่แซวเล่น” คุณชายหรี่ตาเอ่ยสำทับ
ทำเอาเปลวจ้องหน้าหล่อ พร้อมกับเลิกคิ้วใส่อย่างนึกขำ
“คิคิ..มุกขอตัวดีกว่า ดูท่าพี่ชายไม่ค่อยสบอารมณ์เสียแล้ว”
“เดี๋ยวสิครับพี่หญิงมุก อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน” เปลวไม่สามารถรั้งหญิงมุกไว้ได้
เธอรีบเผ่นเดินหนีไปในทันที ปล่อยพี่ชายอยู่ลำพังกับเปลว
“เปลวไม่อยากอยู่กับพี่หรือครับ” คุณชายดันมาพูดตัดพ้อหน้านิ่ง
ทำเอาเปลวจะขำก็ขำไม่ออก เจอบทงอนในแบบของประมุขวังเข้าให้
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย เปลวแค่จะถือโอกาสปรึกษาพี่หญิงมุก
ที่จะแจ้งความผิดคุณมรกตวันพรุ่งนี้ต่างหาก” เปลวรีบปรับความเข้าใจทันที
“ไม่ทันแล้ว รปภ.รายงานมา มรกตอาศัยจังหวะที่พวกเราเตรียมส่งเสด็จลอบออกจากวัง
ไปพร้อมพวกเพื่อนเขาแล้ว คงรู้ว่าแผนล้มเหลว น่าจะโทรคุยกับเสี่ยวิกรมไปเรียบร้อย
พี่คิดว่าสองสามวันนี้คงไม่กลับเข้าวังมาหรอก อาจจะขอเวลาเตรียมหาวิธีพ้นผิด
นิสัยมรกตไม่ยอมจำนนแน่” คุณชายเป็นคนบอกเปลว
“คิดไว้แล้วครับ ถ้าเธอไหวตัวทันคงจะหลบหน้าเราไปก่อนสักพัก”
เปลวเองก็คิดไว้เช่นกัน จึงพูดออกไปตามนั้น
“ไม่เป็นไร..พี่มีวิธีบีบให้มรกตยอมรับผิด”
“ตัดรายได้หรือครับ” เปลวพูดแทรกขึ้น
“อืม..มรกตอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้เงินกองกลางที่เคยได้รับ”
“แล้วแต่พี่ชายเถอะ ยังไงเรื่องนี้เปลวก็แค่ต้องการสั่งสอนให้เธอรู้
คนที่เปลวต้องการตัว คือคนที่ส่งมือปืนไปยิงเปลวมากกว่า”
“ใจเย็นครับ เรื่องนี้ไม่ช้าเราต้องรู้ตัว” คุณชายจับบ่าบางปลอบ
“ครับ..” เปลวสบตา เมื่อเห็นสายตาห่วงใยส่งมาให้ไม่มีซ่อนเร้น
“ดึกแล้ว..พี่ว่าไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
“พี่ชายเองก็พักด้วยกันเลยสิครับ” เปลวก็นึกห่วงเช่นกัน
“หืม..ชวนพี่หรือเรา” คุณชายยิ้มกรุ้มกริ่ม ทำเปลวหน้าร้อนวาบ
“บ้า..เปลวหมายถึงพี่ชายก็ขึ้นนอนได้แล้ว” เปลวรีบแก้คำพูดใหม่
“หึหึ..หลงดีใจนึกว่าชวนพี่นอนด้วยเสียอีก” คุณชายแหย่ หวังดูหน้าสวยขึ้นสีจัด
ได้ผลอย่างที่คาดไม่ผิด หน้าสวยของเปลวแดงจัดไปแล้ว
“เจอกันพรุ่งนี้เช้า..ราตรีสวัสดิ์ครับ” ก้มงุดรีบชิ่งหนีทันทีเช่นกัน
“หึหึ..ราตรีสวัสดิ์ครับ” คุณชายหัวเราะตามหลัง คนที่เร่งเดินฉับๆ
ขึ้นบันไดในสภาพแดงเถือกไปทั้งตัว เป็นอารมณ์สุนทรีปิดท้ายค่ำคืนในงานเปิดตัวต้อนรับเปลว
ในฐานะทายาทวังมณีรมย์ ผ่านไปเป็นที่เรียบร้อย แม้มีเหตุการณ์ตื่นเต้นเกิดขึ้นแต่ก็อยู่ในแผนที่วางไว้
ไม่เหนือการควบคุม จะว่าไปแล้วเรื่องราวเหล่านี้ คุณชายเองถึงแม้โล่งใจที่ไม่เกิดเรื่องร้ายแรง
แต่ก็ยังมีเรื่องคาใจอยู่ ตราบใดภัยมืดยังรอเล่นงานแบบนี้ คุณชายก็คงไม่สามารถข่มตาหลับให้สนิทเช่นกัน
“เรื่องราวทั้งหมดที่แจ้งให้ทราบผมมีหลักฐาน หม่อมน้าไม่ต้องแก้ตัวแทนมรกตแล้วครับ
นิสัยผมถ้าไม่มีหลักฐานเพียงพอไม่คิดปรักปรำใคร กรณีนี้ผมไม่มีความจำเป็นจะต้องกล่าวหา
ที่ผมบอกทุกคนรับรู้ไว้ แค่หวังไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีก ครั้งนี้แม้ผมจะไม่ลงโทษรุนแรง
แต่ก็ไม่คิดจะปล่อยปละละเลย มรกตทำอะไรเอาไว้ ก็ต้องพร้อมรับความผิดไว้ด้วย”
คุณชายในฐานะประมุขวัง เรียกสมาชิกรวมตัวโดยไม่คิดเสียเวลาดึงให้ยืดเยื้อ
เมื่อมากันพร้อมก็เปิดประชุมแจ้งเรื่องคุณมรกตสร้างวีรกรรม
จนถึงขณะนี้ก็หายตัวเงียบ ไม่ยอมออกมารับความผิด
“น้าไม่อยากเชื่อว่ามรกตจะทำ อาจเป็นการเข้าใจผิดกันก็เป็นได้” หม่อมทับทิมยังพยายามแก้ต่างเพื่อช่วยลูกสาว
ทั้งที่รู้เต็มอกว่าเป็นฝีมือคุณมรกตร่วมกับเสี่ยวิกรม แต่ก็ยังพยายามตีหน้าซื่อได้อย่างแนบเนียน
“ไม่มีใครเข้าใจผิดหรอกครับ ผมเรียกทุกคนให้มา ไม่ได้ต้องการขอให้ใครช่วยแก้ต่างให้มรกต
เพียงขอเตือนให้รับทราบไว้ด้วย ใครก็ตามหากสมคบคิดกับคนภายนอก
เพื่อทำร้ายคนในวังจะด้วยจุดประสงค์อะไรก็แล้วแต่ ผมจะจัดการขั้นเด็ดขาด
กรณีของมรกตรายได้จากส่วนกลางที่เคยได้รับในแต่ละเดือน ผมจะให้งดจ่ายจนกว่ามรกตจะมาพบผม
หวังว่าเรื่องนี้จะเป็นกรณีตัวอย่าง” คุณชายพูดทิ้งท้ายแค่นั้น โดยไม่คิดฟังใครอีก
ก่อนจะลุกเดินออกจากห้องในทันที สายตาของหม่อมทับทิมที่จ้องเปลวเต็มไปด้วยความโกรธ
แต่ก็ไม่ได้เอ่ยคำพูดแต่อย่างใด คงเห็นคุณหญิงมุกยังนั่งอยู่ด้วย
ส่วนหม่อมรำไพสีหน้าไม่แสดงความรู้สึกอะไร ลุกเดินออกไป
จากนั้นหม่อมทับทิมถึงได้สะบัดก้นตามไปอีกคน เหลือคุณหญิงมุก เปลว และคุณนิลที่ยังคงนั่งกันอยู่
“พี่ขอโทษแทนพี่มรกตด้วยนะครับ” คุณนิลขอโทษเปลว
“คุณนิลไม่ต้องขอโทษผม คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษแทนใครเลย” “แต่..” คุณนิลยังพยายามจะพูด
“ไม่มีแต่ครับ ผมไม่เคยถือโทษอะไรคุณนิล ฝากเรื่องหนิมที่เคยรับปากผมไว้
หลังงานเลี้ยงจะมีคำตอบให้ มีแค่เรื่องนี้ผมรอฟังจากคุณนิล อย่าลืมเชียวล่ะ ผมขอความชัดเจนด้วยครับ”
“ขอพี่คุยกับหนิมก่อนนะครับ” คุณนิลจำต้องเปลี่ยนหัวข้อสนทนา เปลวยืนกรานคุยแค่เรื่องสนิม
เมื่อคืนเปลวรู้คุณนิลนอนอยู่ในห้องของสนิม ที่ไม่ซักไซ้ไล่เบี้ยเพราะสนิมไม่ได้เป็นอะไร
แค่เมาค้างยังไม่ตื่น เปลวเชื่อถือคำพูดคุณนิลไม่ได้ล่วงเกินสนิม ถึงกระนั้นก็ต้องการความชัดเจนในเร็ววัน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะครับ” พูดจบลุกออกจากห้อง เพื่อขึ้นไปดูสนิมที่ยังคงนอนไม่ตื่น
“มุกจะไม่ถามหรอกนะ ว่าคำตอบที่นิลจะให้เปลวเป็นแบบไหน ฝากตัดสินใจให้ดี
เรื่องเรียนของเปลวกับหนิมก็ด้วย คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว ใกล้มหา’ลัยจะเปิดแล้วด้วยสิ
มุกไม่อยากให้มีปัญหาค้างคา” คุณหญิงมุกเอ่ยกับคุณนิลเพียงลำพัง
ในช่วงเวลานี้เธอเองก็นึกเห็นใจคุณนิลไม่น้อย
“ไม่ต้องห่วงนะเรียบร้อยดี นิลรบกวนมุกพาน้องตัดชุดนักศึกษาเตรียมตัวไว้ให้เรียบร้อย
ส่วนเรื่องเอกสารเดี๋ยวนิลพาไปลงทะเบียนเอง”
“ตกลง..ถ้าเรื่องนี้มุกรับหน้าที่เอง” มหา’ลัย ที่สองหนุ่มเตรียมเข้าไปเป็นนิสิตปีหนึ่ง
มาจากเส้นสายและการดำเนินการช่วยเหลือของคุณนิล เป็นอันว่าหมดปัญหาเรื่องเรียน
ส่วนเรื่องหัวใจนั้น เป็นเรื่องที่พวกเขาต้องจัดการกันเอาเอง ในฐานะสาววายแม้จะแอบลุ้นแอบเชียร์
สนับสนุนอยู่ก็ตามแต่ สุดท้ายแล้วหญิงมุกก็อยากให้ทั้งหมดเกิดจากความรัก
มากกว่าจะเป็นการคบหากันด้วยความเกรงอกเกรงใจ หรือทำไปเพราะผลประโยชน์
ซึ่งที่ผ่านมาคุณนิลมักถูกหม่อมทับทิมกดดันเรื่องนี้มาโดยตลอด ถ้าครั้งนี้คุณนิลจะเลือกสนิม
นั่นถือว่าคุณนิลรั้นหม่อมแม่อีกตามเคย โดยที่หม่อมไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
สนิมเป็นเศรษฐีได้ส่วนแบ่งที่เปลวมอบไว้ให้ไม่น้อยทีเดียว แต่ก็อีกนั่นแหละ
สู้ให้ไม่ต้องรู้เป็นการทดสอบได้ดีที่สุด ว่าคุณนิลรักเอ็นดูสนิมจากความรู้สึกของหัวใจ
ไม่ใช่เพราะอะไรเป็นตัวแปร สิ่งนี้เปลวเองก็คงอยากให้เกิดกับสนิม ไม่ต่างกับหญิงมุกเองก็ไม่คิดปริปาก
“มุกขอตัวก่อนนะ แล้วค่อยคุยกันใหม่” หญิงมุกเผยยิ้มก่อนจะลุกเดินออกมา
ปล่อยคุณนิลนั่งขบคิดเรื่องราวสะระตะที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องพี่สาว เรื่องหัวใจและเรื่องอื่นๆ
อย่างต้องการใช้สมาธิ แม้ว่าอยากจะขึ้นไปดูสนิมหลังเมื่อคืนฉุนจนฟิวส์ขาด
ชกหน้าคุณอนิรุทธ์อย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่ไปที
สิ่งที่ทำคุณนิลไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด ที่เพื่อนกล้าหยามทำกับสนิมโดยไม่มีการไว้หน้า
โชคดีที่ช่วยไว้ทันสนิมยังไม่ทันโดนทำอะไร นอกจากมีร่องรอยแถวซอกคอ
เพียงแค่นั้นคุณนิลก็โมโหเลือดขึ้นหน้าแล้ว สนิมเมาไม่รู้เรื่องรู้ราวไม่รู้โดนมอมไปกี่แก้วนี่สิ
ขนาดอุ้มมานอนในห้องยังไม่รู้ตัว
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ความโกรธของคุณนิลลดฮวบลงไป เมื่อได้ยินเสียงแผ่วละเมอเรียกชื่อจากปากบางสีสด
เรียกซ้ำวนไปวนมาล้วนแต่เป็นชื่อของคุณนิลที่สนิมละเมอเพ้อออกมา ไม่ต้องเดาในห้วงความคิด
จิตสำนึกของสนิมคงมีแต่เรื่องของคุณนิล ถึงได้ละเมอบ่นแต่ชื่อคุณนิล
การนอนกอดให้ร่างบางซุกซบ เป็นเพียงวิธีเดียวที่คุณนิลคิดออก
ช่วยให้สนิมหลับสนิมไปพร้อมอาการเมานั่นแหละ คุณนิลเองก็พลอยรู้สึกสงบอย่างไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน
นอนมองหน้าขาวของสนิมจนผล็อยหลับยันรุ่งเช้า ก่อนจะมีคนมาปลุกไปร่วมประชุมรับรู้ความร้ายกาจคุณมรกต
เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่คุณนิลละอายใจ ในการกระทำของพี่สาวไม่นึกว่าความรักความริษยาบดบัง
จนไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี มาถึงขั้นนี้ไม่ต้องโทษว่าคุณชายเพชรโหดร้ายตัดค่าใช้จ่าย
เพราะคนโดนเล่นงานคือเปลว ยิ่งไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ระหว่างสองคนนี้เป็นมากกว่าที่บุคคลภายนอกจะล่วงรู้
สายตาของทั้งคู่ที่มองกัน คุณนิลเดาได้ไม่ยากรู้สึกแบบไหน เรื่องหัวใจไม่มีอะไรมาตัดสินได้
ซ้ำไม่มีสิทธิ์บังคับได้นี่คือความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธ...
“ทำไมถึงใช้เบอร์นี้ติดต่อแม่ล่ะ..มรกต”
หม่อมทับทิมคุยโทรศัพท์กับลูกสาว ซึ่งเป็นฝ่ายโทรเข้ามาด้วยเบอร์ไม่คุ้น
[เรื่องนั้นอย่าไปสนใจเลยค่ะหม่อมแม่ ในวังเป็นยังไงบ้าง]
“เช้านี้ชายเพชรเรียกทุกคนไปรับรู้วีรกรรมของลูกหมดแล้ว แม่มีข่าวร้ายจะบอก
ชายเพชรเขาตัดค่าใช้จ่ายของลูกทั้งหมด จนกว่าจะเข้ามาพบเป็นการส่วนตัว..
เฮ้อ! ไม่คิดว่าไอ้เสี่ยนั่นกับลูกน้องจะไม่ได้เรื่องขนาดนี้ เลยซวยมาถึงลูกแม่เลยเชียว
แล้วตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหนกับใคร” หม่อมเธออดเป็นห่วงลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนไม่ได้ มีโบ้ยเป็นความผิดของเสี่ยวิกรมอีก
[ตอนนี้หนูพักอยู่คอนโดของเสี่ยวิกรม เขาต้องรับผิดชอบที่ทำให้หนูเดือดร้อน
หลบออกมาตั้งแต่เมื่อคืนหลังรู้แผนแตก หนูก็ให้เขาเป็นธุระจัดหาที่พักพร้อมกับรับผิดชอบที่เขาทำพัง
เขายินดีไม่มีการปฏิเสธในสิ่งที่หนูเรียกร้องเลยค่ะหม่อมแม่ เรื่องที่พักกับค่าใช้จ่าย
เสี่ยวิกรมเขาจะดูแลหนูเองหม่อมแม่ไม่ต้องกังวล ส่วนเรื่องให้กลับไปพบพี่ชายเพชร
ขอหนูใช้เวลาตั้งหลักสักหน่อย หนูต้องกลับไปแน่นอนค่ะ ครั้งนี้หนูจะไปทวงสิทธิ์ที่เป็นของหนูคืน
แม้กระทั่งพี่ชายเพชรก็เช่นกัน จะไม่ยอมให้นังเปลวมันมายืนชูคออวดบารมีข่มคนไปทั่วเป็นอันขาด
พี่ชายเพชรเองก็เถอะ..เมื่อใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผล หนนี้หนูจะใช้ไม้แข็ง ให้มันรู้กันไปว่าหนูจะทำไม่สำเร็จ]
“จะทำอะไรแม่ว่าคิดให้รอบคอบก่อนดีกว่าไหม ดูครั้งนี้สิ”
[หม่อมแม่ค่ะอย่าพูดแบบนี้อีก ครั้งนี้เป็นเพราะเสี่ยกับลูกน้องใช้ไม่ได้เรื่องต่างหาก
หม่อมแม่ไม่ต้องห่วง หนูรบกวนหม่อมแม่คอยสอดส่องดูความเคลื่อนไหวของนังเปลวให้หน่อย ที่เหลือหนูจัดการเองค่ะ]
“แน่ใจจะเอาแบบนั้น แม่ว่าเราปล่อยให้เรื่องมันซาลงก่อนดีไหม”
[หนูยังไม่ลงมือช่วงนี้หรอก รอนังเปลวมันประมาทก่อนเถอะ ยังไงมันยังต้องไปเรียนไม่ใช่หรือค่ะ
หม่อมแม่คงไม่ลืมพี่ชายเพชรวานให้ตานิลเป็นธุระเรื่องมหา’ลัยให้พวกมัน
อีกแค่อาทิตย์เดียวมันก็ต้องไปเรียนแล้ว นั่นคือช่วงเวลาที่เหมาะมากที่สุด
หนูจะไม่ยอมปล่อยให้มันอยู่สุขสบายแน่ อย่างน้อยหนูอยู่ข้างนอก ก็สะดวกในการลงมือ
จะทำอะไรไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครดึงเข้าไปยุ่งเกี่ยว ใครจะไปรู้ว่านังเปลวมันมีศัตรูที่ไหนมีใครบ้าง
หากมันเป็นอะไรไปคงไม่สาวมาถึงหนูหรอก ปล่อยเป็นธุระหนูเองดีกว่า
รบกวนหม่อมแม่รายงานความเคลื่อนไหวของพวกมันก็พอ เท่านี้ก่อนค่ะ ไว้หนูจะโทรมาใหม่
เบอร์เดิมหนูไม่ใช้แล้วนะคะ กันไม่ให้ใครตามเจอ]
“จะเอาแบบนั้นก็ตามใจ ดูแลตัวเองให้ดีนะมรกต”
[ค่ะ..] การสนทนาระหว่างแม่ลูกตำหนักซ้ายสิ้นสุดเพียงแค่นั้น ไม่นึกว่านอกจากเธอจะไม่สำนึก
ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะกำจัดเปลวอีก คนเราบางทีก็ยากจะเปลี่ยนแปลงนิสัยใจคอให้คิดดีทำดี
ตราบใดตัณหาบังตาจนมืดบอด ก็คงไม่ต่างกับหม่อมหลวงมรกตอย่างที่เธอเป็นอยู่…
“นังเด็กนั่นโง่กว่าที่คิดเสียอีก” เสียงปริศนาเอ่ยขึ้นมา
“หนูไม่แปลกใจเลย เชื้อไม่ทิ้งแถวไม่ต่างคนเป็นแม่นั่นแหละค่ะ”
“แล้วตกลงแกจะลงมือเมื่อไหร่”
“ยังไม่มีโอกาส ท่านพ่อใจเย็นสักนิดเถอะค่ะ คราวที่แล้วเราส่งคนไปลอบยิงมันยังพลาด
ขืนบุ่มบ่ามทำอะไรลงไปตอนนี้ไม่เป็นผลดีแน่ ยังไงช่วงนี้หนูคิดว่าเรารอโอกาสเหมาะ
เด็กนั่นเป็นลูกไก่ในกำมือเราอยู่แล้วค่ะ ไม่ว่าใครก็ไม่พ้นเงื้อมมือพวกเราหรอก ท่านพ่อสบายใจได้”
“ฉันก็อยากจะเห็นจุดจบของพวกมันทั้งตระกูล ฉันจะรอดูวันที่คนของมณีรมย์ล่มสลายไม่เหลือซาก
เหมือนที่บรรพบุรุษของมันทำกับตระกูลของเราเอาไว้หนักหนาสาหัส”
“ท่านพ่อคงได้เห็น อีกไม่นานเกินรอหรอกค่ะ พวกเราจัดการไปแทบไม่เหลือแล้วนี่ค่ะ
ประสาอะไรกับเด็กเมื่อวานซืน ขนาดรุ่นพ่อแม่มันยังไม่สามารถสืบหาข้อเท็จจริงอะไรได้
เพียงแต่ชายเพชรระวังตัวเป็นพิเศษ นับตั้งแต่กลับจากอังกฤษมารับตำแหน่งประมุขวัง
มันก็จัดการเรื่องคนในตำหนักจนหมด ทำให้ไม่มีคนของเราอยู่ในนั้น จะใช้วิธีเดิมก็คงไม่ได้
หนูถึงขอร้องท่านพ่อใจเย็นสักนิด รอให้มันชะล่าใจสักหน่อย ความแค้นที่สะสมมายาวนานจะได้ปิดบัญชีเสียที”
“หึหึ..ฮะฮ่าๆ” เสียงหัวเราะปิดท้ายการสนทนาของบุคคลปริศนา
ขออภัยที่หายไปนาน วุ่นกับการติดต่อหาคนทำปกอยู่ค่ะ
เข้าใจกันนะคะ ตอนนี้ยังไม่จบนะคะ
ปล. ยังเปิดโอนจองอยู่นะคะ หนังสือยังไม่ได้พิมพ์ ใครต้องการดุรายละเอียดที่หน้า 1 ได้เลยค่ะ :mew1: :กอด1:
ส่วนเรื่องหนังสือ คงต้องเลื่อนนัดส่งแล้วนะคะ ฝากแฟนนิยายอดทนรอนิดนึงค่ะ
เดี๋ยวจะไปแจ้งเลื่อนทางเมลล์ให้ทราบกันอีกทีนะคะ ขอเวลาเปลี่ยนปกที่มีปัญหาก่อน
ขอบคุณมากๆ ที่เป็นกำลังใจให้กันด้วยดีเสมอมาค่ะ
:L1: :3123: :pig4:
ต่อด้านล่าง
-
:z13:
-
รอตอนต่อ
-
รอตอยต่อไปจร้าา
-
รอจ้า
-
รอตอนต่อไปปป :mew1: :katai2-1:
-
:katai1: :katai1:
-
มันเป็นใครกัน
แอบบสงสัยอยู่
แต่ไม่อยากเดา
ใครกันนะ หม่อมรำไพก็น่าสงสัย
หนู คนนี้เป็นใครอ่ะ
รอขอรับ
เป็นกำลังใจให้ขอรับ
-
:-[ รอตอนต่อปายยยยยยยยยย :mew2:
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
เอาใจช่วยทุกคนในวังจ้ะ :3123:
-
จัดการเรื่องเสี่ยวิกรมไปได้แล้ว
แต่ปัญหายังไม่จบ คนคนนี้คือใครกันอะ
:mew1: :L2:
-
:mew1: :ling1:
-
เอ๊ะยังไง ใครคือเบื้องหลัง
-
ใครอ่ะๆ นี่ตกลงกะจะฆ่าทั้งตระกูลเลยสิน้ะ :a5:
รอนะฮะ :')
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:serius2: ค้างฝุดๆเบยอ่ะ ใครอ๊าาา ที่จ้องจะล้มตระกูลมณีรมย์อ่ะ
-
ใกล้แล้วววว
-
รอติดตามจ้า
-
ศัตรูรอบด้านจริงๆ เฮ้อออ~
-
เรื่องวุ่นวายยังไม่จบแค่นี้สินะ!?
-
มีบุคคลปริศนาโผล่มาแล้ว
จะมีหักมุมมั้ยนะ
เป็นกำลังใจให้คุณ Luk นะ
หนังสือรอได้อยู่แล้วจ้า
-
คิดว่าใครอีกคน เป็นผู้ใหญ่อีกคนที่อยู่ในวัง ไม่มีบทบาทใดๆ มีความสัมพันธ์กับเปลวกลายๆ เงียบๆแต่ร้ายนะหล่อน :katai1: :ruready :z13:
-
มีท่านพ่ออยู่เบื้องหลัง ลูกร้ายเหมือนพ่อนี่เอง
-
หม่อมรำไพซินะ เหลืออยู่คนเดียวแล้วมั้ง555555
-
มีเบื้องลึกเบื้องหลังอยู่อีก
รออ่านต่อนะคะ
:bye2:
-
โล่งอกได้ไปเปาะหนึ่ง แต่ดูเหมือนว่าเรื่องยุ่งๆจะตามมาในไม่ช้า
และน่าจะยุ่งกว่าเดิมซะอีก
เอาใจช่วยชายเปลว :z2:
:pig4:
บวกเป็ด
-
o13 o13เยี่ยมเลย รอครับ
-
มีบุคคลเพิ่มมาอีกแล้ว หรือว่าจะเป็นหม่อมวังปีกขวานะ
รอตอนต่อไปครับ
-
โล่งไปเปราะนึง ดีแล้วที่ปลอดภัยทุกคน
มรกตนี่ไม่สำนึกงั้นก็ขอให้โดนเสี่ยวิกรม
จัดหนักบนเตียงแล้วกัน :m16:
บุคคลปริศนา เดาว่าคงไม่พ้นหม่อมรำไพ
ขอให้ทุกคนระวังตัวให้มากๆ
-
หม่อมรำไพแน่ๆ :hao4: :hao4: :hao4:
-
เอ เป็นใครกันหว่า
-
มาปูเสื่อนอนรอตอนต่อไป
-
ใครอ่ะ จะเป็นใครได้บ้างเนี่ย
-
ดัน ดัน ดัน :katai5: :katai5: :katai5:
คนเขียนหายนานจัง :hao5:
-
ขอให้ยัยมรกตกลายเป็นเด็กเสี่ย เจ้าแผนการดีนัก!!
-
:mew2: หายนานเลยอะ รอตอนต่อไปอยู่นร้าา
-
รออยู่นะ ติดตามๆ :impress2: :impress2: สู้ๆละ :กอด1: :กอด1:
-
หายไปนานแล้วนะ รออยู่ๆๆๆๆน้าาาาาาา
-
มารอค้าา
-
คนเขียนหายยยย
-
นักเขียนหายไปนานเลย :z13: :z13: :z13:
ไหนว่าจะจบแล้ว แต่ปริศนายังไม่คลี่คลายเลย :serius2:
-
หายไปนานมากเลย รออยู่นะ :hao5:
-
Part 23
จบ.
“หมายความว่ายังไงคะ..”
คุณมรกตสีหน้าโมโหสุดๆ น้ำเสียงไม่พอใจเห็นได้ชัด ถามเสี่ยวิกรมซึ่งนั่งจิบกาแฟอย่างสบายอารมณ์
“เรื่องอะไรครับ” เสี่ยวิกรมวางถ้วยกาแฟ
หน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวทวนคำถามคุณมรกตเหมือนไม่รู้ต้นสายปลายเหตุเสียเช่นนั้น
“คุณอย่าทำเป็นไม่รู้ เราตกลงกันว่ายังไง ไหนจะให้ฉันออกคำสั่งกับลูกน้องของคุณได้ตามอำเภอใจ
นี่ยังไงพอฉันเรียกมากลับโบ้ยฟังคำสั่งคุณเพียงผู้เดียว แล้วที่รับปากฉันไว้ล่ะ คงไม่ได้คิดจะเบี้ยวกันใช่ไหมคะ”
เธอออกอาการกระฟัดกระเฟียดหัวเสียสุดๆ ตาสวยจิกใส่ไม่น่าดูเสียแล้ว
“ผมรับปากคุณแบบนั้นหรือ ทำไมผมไม่ยักจำได้ว่าพูดแบบนั้น” เสี่ยวิกรมกลับยืนกรานว่าไม่ได้รับปากเธอ
“นี่เจตนาจะผิดคำพูดใช่ไหม หลอกให้ฉันนอนกับคุณงั้นหรือห๊ะ! ไหนบอกถ้าฉันยอมมีอะไรด้วย
อยากได้อะไรจะหามาประเคนให้ คิดหลอกกินฟรีฉันหรือไง” เสียงสูงปรี๊ดจนปวดแก้วหูดังลั่น
ดีที่ห้องนี้คือห้องพักผ่อนส่วนตัวในเซฟเฮ้าส์ที่เสี่ยเขายกให้เป็นที่พักคุณมรกต ไม่มีคนรับใช้หรือลูกน้องเข้ามาวุ่นวาย
มีเพียงเขาสองคนเท่านั้น คุณมรกตจึงได้ออกลีลาไม่มีเก็บอาการแต่อย่างใด ชนิดสลัดคราบผู้ดีทิ้งไปแล้วด้วยซ้ำ
“คุณกำลังเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ ผมรับปากจะดูแลรับผิดชอบคุณ อยากได้อะไรจะหาให้
ไม่ได้พูดสักคำจะให้อำนาจคุณออกคำสั่งคนของผม ที่คุณกำลังโมโหเป็นเพราะคนของผมไม่รับคำสั่งคุณงั้นหรือ”
เสี่ยยังอมยิ้มอารมณ์ดี ไม่เต้นไปกับอาการคุณมรกตแม้แต่น้อย
“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ” เธอหน้าบิดเบี้ยวขึ้นมาทันที
“หือ..ตอนผมเล่นลิ้นไม่เห็นคุณห้ามนี่นา ร้องไม่หยุดเสียด้วยซ้ำ”
เจอประโยคนี้ เข้าคุณมรกตหน้าแดงแปร๊ด โกรธจนควันออกหูแล้วมั้ง
“นี่อย่าใช้คำพูดแบบนี้กับฉัน..ทุเรศ! คิดจะเปลี่ยนเรื่องอย่างนั้นสิ เรายังเคลียร์ไม่จบ
ตกลงไม่รักษาคำพูดใช่ไหม” เธอไม่เขินคำพูดหยอกเอินของเสี่ยวิกรม นอกจากเพิ่มความโกรธขึ้นกว่าเดิม
“เอาน่าคุณหัวเสียให้หมดสวยทำไม ผมแค่อยากให้คุณอารมณ์ดีก็เท่านั้น เรื่องคนของผมเป็นกฎที่ผมตั้งเอาไว้
ไม่มีใครสามารถออกคำสั่งกับคนของผมได้ เว้นเสียแต่ผมจะเป็นคนออกคำสั่ง ที่พวกมันโบ้ยมาที่ผมก็ถูกต้องแล้ว
ไหนบอกผมมาซิครับ ต้องการใช้คนของผมทำอะไร คุยกันดีๆ” เสี่ยวิกรมน้ำเสียงจริงจังไม่ติดเล่น
หรือหยอกเย้าให้เธอฉุนเฉียวไปกว่านี้อีก ทำให้คุณมรกตเริ่มอ่อนลง ก่อนจะยอมทิ้งตัวลงนั่งโซฟาหรู
แต่ยังเชิดหน้าอย่างถือดี เมื่อเห็นว่าเสี่ยวิกรมอ่อนให้เธอแล้ว
“ฉันจะใช้ให้พวกมันไปทำเรื่องที่ทำไม่สำเร็จ ให้สำเร็จนะสิ”
“คุณหมายถึงเรื่องอะไร หรือว่า..” เสี่ยถึงกับมุ่นคิ้ว จ้องเธอนิ่ง
“ใช่! ฉันจะให้พวกมันไปจัดการนังเปลว” คุณมรกตปริปากทันที
“ไม่ได้!..” เสี่ยก็เสียงห้วนสวนกลับทันควันเช่นกัน
“หมายความว่ายังไงไม่ได้?” คราวนี้เป็นคุณมรกตที่อึ้งตาค้างบ้าง หลังได้ยินน้ำเสียงห้วนดุ
พร้อมสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด จากเจ้าพ่อซึ่งทรงอิทธิพลคนหนึ่ง
“ไม่ได้คือไม่ได้ ลูกน้องผมต้องไม่ทำร้ายหนูเปลวอีก ผมรับปากคุณชายเพชรด้วยสัจจะ”
เสี่ยวิกรมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่แววตาฉายประกายจริงจังดูหนักแน่น บ่งบอกให้คนฟังรับรู้..นี่คือประกาศิต
“ฉันไม่ยอมนะ..คุณรับปากพี่ชายเพชรนั่นเรื่องของคุณ นังเปลวมันแย่งทุกอย่างไปจากฉัน
แค้นนี้ต้องตอบแทนให้สาสม ที่ฉันยอมมีอะไรกับคุณก็เพราะต้องการความช่วยเหลือ
คุณพูดแบบนี้กับฉันไม่ได้คุณวิกรม ไม่เท่ากับฉันต้องเสียตัวให้คุณฟรีอย่างนั้นสิ”
คุณมรกตตาลุกวาว หลังฟังคำพูดเสี่ยวิกรม ก่อนจะเผยความจริงในการยอมเอาตัวเข้าแลก
เพื่อหวังจะสามารถใช้คนของเสี่ยวิกรมไปจัดการกับเปลว
“คุณมรกตผมว่าคุณปล่อยวางทิฐิลงไม่ดีกว่าหรือ ความจริงเปลวเขาไม่ได้ทำอะไรคุณเลย
สิ่งที่เขาได้มาคือความชอบธรรม ก่อนหน้าที่เขาลำบากไม่ได้สุขสบายเลยด้วยซ้ำ
คุณจะอ้างว่าเขาแย่งทุกอย่างของคุณไป ผมว่าดูไม่ยุติธรรมสักเท่าไหร่
ส่วนเรื่องของเราไม่ต้องกังวลผมรับปากดูแลรับผิดชอบคุณให้อยู่สุขสบาย คุณไม่ได้เสียตัวฟรีหรอกน่า
ถ้ายอมเป็นอนุของผมคุณจะมีทุกอย่างไม่น้อยหน้าใครแน่” เสี่ยวิกรมเอ่ยประโยคล้วนเป็นความตั้งใจจริง
ไม่ได้คิดเอาเปรียบหรือเสแสร้ง จะว่าไปแล้วคุณมรกตจัดเป็นผู้หญิงสวยทรงเสน่ห์คนหนึ่ง
ดูเป็นคนเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจอยู่บ้าง ในสายตาเสี่ยวิกรมไม่ใช่ปัญหาใหญ่
จึงไม่นำมาเป็นประเด็นใช้ตัดสินเธอว่าไม่คู่ควรที่จะยกขึ้นมาเป็นคู่ชีวิต
ถ้านับตามศักดิ์ฐานะการศึกษาถือว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ควรมองข้ามคนหนึ่ง
เมื่อเขาล่วงล้ำเธอไปแล้วจึงแสดงความรับผิดชอบ โดยทำตามคำพูดที่รับปากไว้ไม่คิดบิดพลิ้วแต่อย่างใด
“นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ คนที่ฉันจะใช้ชีวิตด้วยมีเพียงพี่ชายเพชร ถ้าฉันจะได้พี่ชายเพชรมาครอบครอง
ฉันต้องกำจัดมารชีวิตนั่นคือนังเปลว ให้มันพ้นไปจากเส้นทางความรักของฉันเสียก่อน
ที่ฉันยอมมีอะไรกับคุณก็เพราะคิดว่าคุณจะให้การช่วยเหลือ สุดท้ายคุณกลับไม่ช่วยฉัน
นี่คือคำพูดของคนระดับคุณอย่างนั้นหรือ ไม่ต่างอะไรกับพวกไพร่ไร้สกุลรุนชาติสิ้นดี
ฉันผิดหวังเสียความรู้สึกมากๆ ที่คุณไม่รักษาสัจจะ เพียงคุณยินยอมให้ฉันออกคำสั่งคนของคุณได้
คุณก็ไม่ต้องเสียคำพูดแล้วคุณวิกรม” คุณมรกตผรุสวาทวาจาอย่างไม่ไว้หน้า
เสี่ยวิกรมใจเย็นแค่ไหนยังสะกดกลั้นโทสะไว้ต่อไปไม่ไหว
เพราะเธอถึงกลับเปรียบเทียบเขาเป็นพวกไพร่ไร้สกุลไปแล้ว
“ผมไม่อนุญาต และไม่เพียงจะไม่อนุญาตให้คุณออกคำสั่งกับคนของผมเท่านั้น
ผมไม่อนุญาตให้คุณทำร้ายหนูเปลวเขาด้วย ในเมื่อผมยื่นข้อเสนอให้ไม่ชอบ
คุณก็อยู่ในเซฟเฮ้าส์ของผมในฐานะเมียเก็บผมเถอะ จนกว่าผมจะเห็นความแปลงพฤติกรรมและนิสัยในทางที่ดี
หากทัศนะคติของคุณไม่เลวร้ายระยำแบบนี้ ผมจะยื่นเงื่อนไขทางเลือกใหม่คุณอีกครั้ง
เสียใจด้วยที่ผมต้องริดรอนอิสระภาพของคุณ นับตั้งแต่วินาทีนี้ไปคุณไม่สามารถติดต่อใครตามอำเภอใจได้อีก
ส่วนหม่อมทับทิมไม่ต้องเป็นกังวลผมจะนัดคุยกับหม่อมเธอเอง ชี้แจงความสัมพันธ์ของเราให้รับรู้
จะยอมรับหรือไม่สุดแล้วแต่ ผมมีทางเลือกให้ทางเดียวรับผมเป็นเขย นอกเหนือจากนั้นไม่มีทางปฏิเสธ
เพราะไม่ว่ายังไงคุณก็ตกเป็นของผมแล้ว”
“กรี๊ดดด!!!...ไม่นะ คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะคุณวิกรม”
คำพูดคุณมรกตไม่สามารถทัดทานให้เสี่ยวิกรมหยุดชะงักได้
ร่างท้วมแต่ภูมิฐานเดินออกจากห้องไปไม่เหลียวหลัง ประหนึ่งต้องการย้ำจุดยืน
ให้คุณมรกตได้ตระหนักถึงเงื่อนไขที่เสี่ยแกทิ้งท้ายก่อนออกจากห้องนี้
เสียงกรี๊ดของเธอย่อมไม่มีผลเกิดอิทธิพลแต่อย่างใด เห็นทีเธอจะถูกกักเป็นเมียเก็บของเสี่ย
ตราบเท่าที่เธอจะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมใหม่ อย่างที่เสี่ยแกยืนกรานเอาไว้
อิสรภาพจึงจะหวนกลับมาหาเธออีกครั้ง ถ้ายังเจ้าคิดเจ้าแค้นต้องการเล่นงานเปลวไม่เลิก
คงอยู่สภาพนี้ไปอีกนาน นานแค่ไหนสุดจะคาดเดาได้
“ประทานอภัยเจ้าค่ะคุณหญิงมุก” บ่าวรับใช้เอ่ยสำรวมกิริยา
“มีอะไรหรือจ๊ะ” หญิงมุกหันมาให้ความสนใจ ขณะที่เธอกำลังสาละวนหยิบนั่นแกะนี่
ยิ้มละไมมีความสุขไปกับเปลวและสนิม หลังจากที่พวกเขากลับจากการช็อปปิ้งเลือกซื้อชุดนักศึกษา
รวมทั้งอุปกรณ์จำเป็นสำหรับเตรียมเป็นนิสิตมหา’ลัย ซึ่งจะเปิดเรียนในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้แล้ว
“คุณท่านตำหนักขวา ให้คนมาเชิญคุณชายเปลวไปพบที่ตำหนัก ฝากบอกมีของจะมอบให้
เนื่องในโอกาสที่คุณชายเข้าเรียนมหา’ลัยเจ้าค่ะ” พอบ่าวรับใช้เอ่ยจบ
ทั้งเปลวและสนิมหันมองหน้าคุณหญิงมุกตั้งคำถามผ่านสายตาแทบไม่ต้องนัดกันเลย
ไม่แปลกที่ทั้งคู่ประหลาดใจ ตั้งแต่เข้ามาอยู่ในวังมณีรมย์เกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
เจ้าของตำหนักขวาชายาของท่านชายทองเกล้าบิดาของเปลวมีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยง
ซึ่งหม่อมรำไพไม่เคยสนทนาพาทีเป็นการส่วนตัวมาก่อน ถือเป็นครั้งแรกที่หม่อมให้คนมาเชิญเปลว
ไปพบตำหนักส่วนตัว ย่อมสร้างความประหลาดใจ หญิงมุกก็เช่นกัน
“ขอบใจจ้ะ ฝากไปบอกคนของหม่อมอาด้วย ชายเปลวจะไปพบ ขอเวลาจัดการธุระส่วนตัวเล็กน้อย
ภายในครึ่งชั่วโมงไม่เกินนี้จ้ะ” หญิงมุกชิงตับบท ไม่เปิดโอกาสให้เปลวปฏิเสธหรือตั้งคำถาม
อย่างน้อยก็เพื่อให้เปลวไปพบหม่อมรำไพ ทุกอย่างก็จะมีคำตอบตามมาเอง
ว่าหม่อมเธอให้คนมาเชิญไปพบด้วยธุระสำคัญอะไร สิ่งนี้ทุกคนก็ต้องการจะรู้เช่นกัน
“เจ้าค่ะ” บ่าวรับใช้ขานรับ ยอบกายก่อนจะหายออกไปจากห้อง
คงเหลือเปลว..สนิมและคุณหญิงมุกดาอยู่กันตามลำพังเช่นเดิม
“แปลกใจใช่ไหม ที่จู่ๆ หม่อมอาก็ให้คนมาเชิญไปพบ” หญิงมุกไม่เสียเวลา ชิงตั้งคำถามกับเปลวก่อนเลย
“มากเลยครับ..พี่หญิง” เปลวก็ไม่ลังเลเอ่ยไปตามความรู้สึก
“อย่าว่าแต่เปลวเลย พี่ยังอดประหลาดใจ ร้อยวันพันปีหม่อมอาไม่เคยเปิดตำหนักรับแขก
แม้แต่พี่กับพี่ชายเพชรก็เถอะ ตั้งแต่ท่านอาพ่อของเปลวชีพิตักษัยหม่อมอาก็เก็บตัว
ไม่สมาคมกับใครยกเว้นจำเป็นจริงๆ หรือไม่ก็มีเหตุต้องร่วมประชุม
ส่วนใหญ่ก็พี่ชายเพชรเรียนเชิญมาที่ตำหนักนพเก้าเสียมากกว่า
ตำหนักขวาพี่มุกกับพี่ชายเพชรไปบ่อยครั้งท่านอายังชนชีพอยู่
พักหลังแทบไม่ได้ย่างกรายเข้าไปเลยด้วยซ้ำ นี่ถือว่าประหลาดอยู่พอสมควร
ที่หม่อมอาให้คนมาเชิญเปลวไปพบ” พอเปลวฟังคำบอกเล่าจากคุณหญิงมุก
ก็ยิ่งมีคำถามผุดขึ้นในหัว พร้อมกับความสงสัยใคร่รู้
ในจุดมุ่งหมายที่หม่อมรำไพใช้ให้คนมาเชิญพบครั้งนี้ด้วยเช่นกัน
“ผมต้องไปคนเดียวหรือเปล่าครับ” เปลวอดถามไม่ได้
“ในเมื่อเจ้าของตำหนักระบุแค่เปลว ก็คงต้องตามนั้น”
“ตกลงครับ ถ้างั้นไปเลยดีกว่า นี่ก็ใกล้กำหนดเวลาที่พี่หญิงแจ้งไปแล้วไม่เกินครึ่งชั่วโมง
ไว้ผมจะกลับมาเล่าให้ฟัง เชิญพบเรื่องอะไรหนอ”
“ตกลงจ้ะ ไปเถอะพี่กับหนิมรอฟังข่าว” เปลวถือโอกาสลุกออกไป ร่างโปร่งใบหน้างามหายลับในไม่ช้า
“เชิญคุณชายทางนี้ขอรับ” บ่าวรับใช้ฉกรรจ์ เป็นผู้ต้อนรับนำเปลวเดินผ่านโถงใหญ่
การตกแต่งไม่ต่างจากตำหนักนพเก้า เพียงแต่ตำหนักขวามีขนาดเล็กกว่า
ส่วนเฟอร์นิเจอร์ดีไซน์อินทีเรียภายในล้วนเป็นสไตล์เดียวกันกับตำหนักนพเกล้า
งดงามตระการตาสมฐานะไม่ด้อยกว่ากันนัก พูดให้ถูกทายาทคนรองของวังมณีรมย์
ย่อมมีตำหนักเชิดชูเกียรติไม่ต่างกับทายาทคนโตเช่นเดียวกัน
“เชิญคุณชายด้านในขอรับ คุณท่านรออยู่แล้วขอรับ” บ่าวคนเดิมพาเปลวมาหยุดหน้าห้องหนึ่ง
บานประตูปิดสนิท เปลวเพียงพยักหน้ารับ รอจนกว่าคนนำทางหายไปจากตรงนั้น ค่อยยกมือเคาะไม่ดังมากนัก
“ก๊อกๆๆ!..เชิญ” เสียงสตรีมีอำนาจขานให้ได้ยิน เพียงเปลวเคาะประตูก็ได้รับการอนุญาต
อดเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูพาร่างหายเข้าข้างใน ถึงได้รู้ภายในเป็นห้องสมุด
หลังโต๊ะไม้มะฮ็อกกานี เจ้าของตำหนักหม่อมรำไพ นั่งตัวตรงงามสง่ายังเก้าอี้พนักสูงจ้องมาอยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีครับ” เปลวกระพุ่มไหว้อย่างรู้มารยาท สตรีผู้ได้ชื่อเมียแต่งของพ่อผู้ให้กำเนิด
ค่อยผายมือขาวผ่องประหนึ่งไม่เคยโดนแสงแดดเลยมั้ง พร้อมเอ่ยประโยคสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยขึ้นว่า
“นั่งก่อนสิ” เปลวมองทุกกิริยาของหม่อมอย่างจับสังเกต ใบหน้างามยังคงดูสุขุมสง่า ไม่เผยพิรุธอันใดออกมาให้เห็น
“ผิดคาดไม่น้อย เธอไม่มีท่าทีประหลาดใจ ที่ให้คนไปเชิญมาพบ”
หม่อมรำไพเสียอีก ยอมเป็นฝ่ายปริปากขึ้นเสียเอง เมื่อเปลวดูนิ่งเอามาก
“หรือครับ ผมคงประหลาดใจจนไม่รู้สมควรแสดงสีหน้าแบบไหน หม่อมอาจึงไม่เห็น
ว่าผมเกิดอาการเหล่านี้กระมังครับ” เปลวกลับโต้คารมด้วยสีหน้าปกติ
แถมคำพูดยังแยบคายสร้างความฉงนใจให้คู่สนทนาแล้ว
คิดไม่ถึงเด็กหนุ่มอายุ 20 ต้นๆ จะควบคุมตนเองได้ดีเพียงนี้
“คารมคมคายไม่ต่างครั้งแรกที่พบหน้า เอาเถอะให้เธอมาพบก็แค่จะให้ของสำคัญ
เธอคงดีใจเพราะเป็นของใช้ของท่านพ่อ ท่านชายทรงใช้เป็นประจำ ทั้งหมดอยู่ในกล่องใบนี้แล้ว
ถือว่าอายกให้เป็นของขวัญที่เธอกำลังจะเข้ามหา’ลัย ได้ข่าวจะเปิดไม่กี่วันนี้แล้วสินะ”
เอ่ยจบค่อยเลื่อนกล่องไม้สีน้ำตาลสลักลายสวยงามใบขนาดย่อม ไปวางตรงหน้าเปลวช้าๆ
“ขอบคุณมากครับ” เปลวรับมาก่อนจะเปิดฝา จึงได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในประกอบด้วยปากกาทองคำฝังเพชร 2 ด้าม
ยังมีนาฬิกาเรือนทองยี่ห้อดังฝังเพชรอีกเรือน เป็นของเก่าตีค่าไม่ได้ด้วยซ้ำ ทั้งสามสิ่งจัดวางอยู่ในกล่อง
ซึ่งมีผ้ากำมะหยี่สีน้ำเงินปูรองไว้อีกชั้น
“ของที่เธอเห็นล้วนแต่เป็นของที่ท่านรักหวงเป็นพิเศษ คิดว่าเธอคงได้ใช้ประโยชน์ ดีกว่าเก็บเอาไว้เฉยๆ
อย่างน้อยท่านชายคงมีความสุขที่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านเอาไปใช้ต่อ หวังว่าปากกาทั้งสองด้าม
จะทำให้เธอประสบความสำเร็จในการเล่าเรียนศึกษา สำเร็จออกมาเป็นกำลังหลักเชิดชูวงศ์ตระกูล
ให้รุ่งเรืองสถาพรสืบต่อไป” ที่ผ่านมาหม่อมพูดน้อยไม่เอ่ยอะไรแบบนี้กับเปลวมาก่อน
สายตาคาดเดาความคิดไม่ออก แต่ก็ไม่สัมผัสถึงความไม่เป็นมิตร เรียบเฉยคงเส้นคงวา
“ผมจะนำไปใช้ ขอบคุณมากครับ..ที่มอบของสำคัญนี้ให้กับผม”
เปลวกระพุ่มไหว้อีกครั้ง หม่อมรำไพยิ้มบางรับไหว้อย่างผู้ใหญ่ใจดี
“ไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะครับ” เปลวถือโอกาสกล่าวลาเสียเลย
“เชิญเถอะ ถ้าเธอว่างอยากแวะมาดูห้องหับ ความทรงจำเกี่ยวกับท่านพ่อก็เชิญได้นะ
ในเมื่อเธอคือมณีรมย์โดยสมบูรณ์แล้ว สามารถใช้สิทธิ์รับรู้เรื่องราวของท่านพ่อได้ตามประสงค์”
ประโยคอนุญาตนี้ เป็นเรื่องไม่คาดฝันสำหรับเปลวอีกเช่นกัน ไม่คิดว่าหม่อมเธอจะอนุญาตเลยด้วยซ้ำ
“ครับ” เหนือความคาดหมายสิ่งที่ได้ยิน เปลวสามารถศึกษารู้จักชีวิตความเป็นอยู่ท่านชายทองเกล้า
ซึ่งหม่อมรำไพที่เปลวคิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนอนุญาต กลับเอ่ยอนุญาตด้วยตัวเองแบบนี้
กระทั่งออกมายืนหน้าตำหนักหันกลับไปแหงนมองยอดตำหนักพุ่มข้าวบิณฑ์
จับสายตานิ่งชื่นชมในความอลังการ ก็ยังไม่สามารถสะกดกลั้นความตื่นเต้นเอาไว้ได้
มือขาวกระชับกล่องไม้สลักลาย ที่ได้เป็นของขวัญภายในล้วนแต่มีวัตถุมูลค่าสูงลิ่ว
ซ้ำยังเป็นของใช้ส่วนตัวท่านพ่อ เปลวไม่คิดฝันว่าหม่อมแกจะยกให้ ถ้าไม่ให้ก็เป็นสิทธิ์ของหม่อม
ในเมื่อของเหล่านี้ไม่ได้ถูกระบุในพินัยกรรมระบุไว้ว่ายกให้เปลว รอยยิ้มสวยผุดบนใบหน้างาม
หัวใจเปลวชุ่มชื้นขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล รู้เพียงว่าดีใจมาก ก่อนจะได้ยินเสียงจอบขุดดินดังอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ยืน
จึงได้กวาดสายตามองหาที่มาของเสียง
ดวงตาสวยพลันหยุดยังชายชรา ซึ่งก้มเงยขุดหลุมโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเปลวจ้องมองอย่างสนใจ
ต้นไม้ที่ปลูกคือต้นทานตะวันดอกบานใหญ่ ชายชราจัดแจงนำลงในขุดหลุม เปลวชอบเป็นชีวิตจิตใจ
พอเห็นเข้าถึงกับตรึงสายตาได้ทันที เผลอยืนนิ่งมองการกระทำแทบไม่กะพริบตาไปแล้ว
“อ่ะแฮ่ม..สวัสดีครับ” เสียงทักทายไม่เกิดผล ชายคนนี้ไร้ทีท่าใดๆ ดุจเห็นเปลวเป็นอากาศธาตุไม่มีตัวตน
กระทั่งเสียงกระแอมนำก็ทำเหมือนไม่ได้ยินด้วยซ้ำ เปลวพลันเกิดอาการเก้อขึ้นแทน
จนบัดนี้ชายชราก็ยังไม่มีสัญญาณตอบรับการมีตัวตนในรัศมี ห่างไม่ถึงสองก้าวของเปลว
เขายังคงจดจ่อโกยดินกลบฝังลำต้นทานตะวัน หางตายังไม่ชำเลืองแลเลยมั้ง
“สวัสดีครับ” ความพยายามของเปลวไม่ลดละ ปริปากเพิ่มระดับเสียงให้ดังขึ้นไปอีก
กระนั้นผลลัพธ์ที่ได้ยังคงเดิม หน้าสวยเจื่อนลงไปถนัด อาวุโสท่านนี้ไม่สนใจใยดีคำทักทายของเปลวแม้แต่น้อย
ความจริงเปลวไม่จำเป็นต้องนอบน้อม ประเมินจากการสวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์บ่งบอกอยู่ในฐานะบ่าวรับใช้ในวัง
อย่างไม่ต้องสงสัยด้วยซ้ำ เนื่องจากชุดทำสวนลักษณะนี้ เปลวเห็นคนสวนใส่ประจำ
เพียงแต่พวกเขาเป็นคนสวนตำหนักนพรัตน์ แต่ชายคนนี้เป็นคนของตำหนักขวา
ซ้ำชราดุจคนผ่านร้อนผ่านหนาววันเวลามายาวนานเลยทีเดียว เปลวถือคติเคารพคนสูงวัยนอบน้อมผู้อาวุโส
จึงได้ใส่ใจทักทายอย่างมีสัมมาคารวะ
พอชายคนดังกล่าวไม่มีทีท่ารับรู้การคงอยู่ของเปลว เมินกระทั่งมารยาทที่ดีเมื่อมีคนทักทาย
เปลวจึงรู้สึกกระดากเก้อไปโดยปริยาย เตรียมจะหันหลังเดินกลับ ไม่คิดตอแยกับชายคนนี้อยู่แล้ว
ติดตรงสะดุดใจตรงที่เกิดคำถามในหัว หากชายคนนี้เป็นบ่าวรับใช้ในวัง
หรือเป็นคนที่อาศัยอยู่ในวังมณีรมย์แล้ว ย่อมต้องรู้จักเปลว รู้ถึงฐานันดรศํกดิ์ของเปลวเช่นกัน
พอคิดแบบนี้จึงลองสำรวจอย่างพินิจพิเคราะห์ จึงสังเกตได้ว่าเขาไม่เพียงจะไม่รับรู้การมีตัวตนของเปลวเท่านั้น
แต่เขาแทบจะไม่รับรู้อะไรที่เกิดขึ้นรอบตัว ง่วนกับการปลูกต้นทานตะวันกลบดินฝังรากมันขะมักเขม้น
ซึ่งผิดวิสัยคนปกติเป็นอย่างยิ่ง เปลวค่อยก้มลงเอามือโบกผ่านยังดวงตาของชายคนนี้
กลับไม่เห็นกิริยากระพริบตา หรือกระทั่งเบนความสนใจรับรู้ถึงฝ่ามือที่โบกผ่านของเปลวเลยแม้แต่น้อย
“ตาบอดหรือนี่ ตาบอดก็น่าจะได้ยินเสียง หรือว่าหูหนวกอีกด้วย”
พอคาดการแบบนั้น ลองเรียกเขาอีกครั้งชนิดห่างหูไม่ถึงคืบ
“ลุง..ลุง” ชายคนนี้ยังคงไม่รับรู้เสียงเรียก เปลวสรุปในใจชายชราหูหนวกตาบอดใส
ซ้ำไม่แน่ใจว่าจะพูดได้ คิดดังนั้นลองยื่นมือสะกิดเบาๆ
“ใคร?” เสียงแหบห้าวถามขึ้นทันที ชะงักการกระทำเมื่อรับรู้ถึงการโดนสัมผัสตัว แต่ยังคงนิ่งไม่ขยับเคลื่อนไหว
เปลวอึ้งเมื่อชายชราพูดได้ เกิดปัญหาเสียแล้วในการสื่อสารคนหูหนวก ตาบอดแต่ดันพูดได้นี่สิ
“เออ..ผมเปลวครับ” เปลวพูดออกไป เผื่อการคาดคะเนว่าหูหนวกอาจจะผิดพลาด
ปรากฏว่าชายดังกล่าวยังคงนิ่ง แบบนี้คงหูหนวกแน่แท้
“ใคร?..ชมหรือเปล่า หรือจวง” ชายชราถามขึ้นอีก พร้อมรายชื่อที่เปลวเองก็ไม่คุ้นนัก
เดาว่าคงเป็นบ่าวรับใช้ตำหนักนี้ที่ชายชราคุ้นเคยแน่ๆ เมื่อนึกหาวิธีไม่ออก
เปลวจึงเข้าไปจับมือชายชราดังกล่าว ให้มาจับที่ไหล่ ชายคนนี้พอสัมผัสเนื้อผ้าตรงไหล่เปลว
ก็หดมือกลับแล้วผุดหมอบต่ำเหมือนรู้ว่าตนเองล่วงเกินเจ้านายคนใด คนหนึ่งในวังเข้าแล้ว
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ขอประทานอภัยขอรับ กระผมไม่รู้เป็นคุณชายท่านใด
บังอาจล่วงเกินออกไป อย่าได้ถือสาหาความคนแก่หูหนวก ตาบอดเลยนะขอรับ”
เสียงแหบพร่าติดประหวั่นพรั่นพรึง เปลวถึงกับยิ้มเอ็นดู ก่อนหน้าจับมือซึ่งเลอะไปด้วยดินมาจับไหล่ก็ไม่นึกรังเกียจ
แค่คิดว่านี่คือหนทางสื่อสารวิธีเดียว เห็นแบบนี้ก็เลยเอามือซ้ายไปจับมือเหี่ยวย่นแล้วใช้มือขวาตบปลอบแกเบาๆ
ชายชราถึงกับก้มหัวต่ำ เปลวใช้การสื่อสารผ่านสัมผัสสื่อให้แกรู้ว่าไม่ได้ถือโทษอะไร
“คุณชายขอรับ ไม่ทราบมีอะไรให้กระผมรับใช้หรือเปล่าขอรับ” ชายชราเมื่อเข้าใจว่าเปลวไม่ถือโทษ
ก็เอ่ยถามขึ้นอย่างสำรวมนอบน้อม เปลวยิ้มไม่หุบ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้แกเข้าใจว่าไม่มีอะไร
เพราะถ้าจะใช้ภาษามือแกก็มองไม่เห็น จึงได้จับมือแกโบกเบาๆ เป็นการปฏิเสธว่าไม่มี
ทุกการกระทำเปลวทำอย่างอ่อนโยนระมัดระวัง ชายชราคงสัมผัสได้ถึงสิ่งนี้
จึงได้แสดงสีหน้าตื้นตันอย่างจับความรู้สึกได้ ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
“คุณชายช่างกรุณาต่อกระผมยิ่งนัก ลดตัวลงมาแบบนี้กระผมไม่รู้จะตอบแทนอันใด
กระผมเก็บดอกคำฝอยเอาไว้ ปลูกอยู่หลังตำหนักดอกคำฝอยตากแห้งชงชาดื่ม หอมชื่นใจนะขอรับ
หากคุณชายไม่รังเกียจผมขอมอบให้ไว้ไปดื่มเพื่อสุขภาพนะขอรับ
นายท่านตำหนักนี้ชอบดื่มแทนชาในยามบ่ายประจำขอรับ” เปลวพอฟังชายชราเอ่ยอย่างสำนึกขอบคุณ
ถึงกับยิ้มละไมทั่วหน้าสวย ก่อนกระชับมือชายชราเขย่าเบาๆ ลักษณะเช็คแฮนด์แทนการตอบตกลง
ชายชราเผยยิ้มเหี่ยวย่นแต่ดูอบอุ่นออกมาเช่นกัน
“รอกระผมสักครู่นะขอรับ กระผมจะไปเอาดอกคำฝอยให้ขอรับ” ชายชราบอกกับเปลว
แต่เปลวกลับฉุดชายชราลุกยืนด้วยกัน แล้วกระตุกมือเป็นการขอตามไปด้วย ชายชรายิ้มพราวทั่วหน้า
ค่อยก้าวขาออกเดินนำ โดยเปลวจับมือประคองอยู่ข้างๆ เป็นภาพของคนต่างวัยที่ดูอบอุ่นยิ่งนัก
>
>
“เป็นยังไงบ้าง ถืออะไรมาด้วยล่ะนั่น”
คุณหญิงมุกทักทันทีที่เปลวโผล่เข้าไปยังห้องพักผ่อน สนิมเองก็มองมาอย่างสนใจใคร่รู้เช่นกัน
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับพี่หญิงมุก หม่อมเธอให้เปลวไปรับของสำคัญของท่านพ่อครับ
อยู่ในกล่องใบนี้ที่พี่หญิงถามนั่นแหละ ส่วนห่อนี้เป็นดอกคำฝอยสำหรับชงดื่ม ผมได้มาโดยบังเอิญนะครับ”
เปลวพูดโดยมีรอยยิ้มทั่วหน้าบ่งบอกถึงความสุขใจอย่างไม่ต้องสงสัย
“จริงหรือ ไหนเอามาโชว์พี่หญิงดูหน่อยสิ ของสำคัญท่านอาย่อมไม่ธรรมดาแน่ๆ
แสดงว่าหม่อมอาเปิดใจให้เปลวแล้วสินะ ถึงได้มอบสิ่งนี้ให้เองกับมือเลย”
หญิงมุกเองก็พลอยรู้สึกดีใจไปกับเปลวด้วยเช่นกัน
“ไม่รู้สิครับ เท่าที่ได้คุยกันวันนี้ ดูเป็นมิตรกับผมมากกว่าครั้งแรกและครั้งหลังๆ เสียอีก
คงเห็นว่าผมได้รับการยอมรับเป็นมณีรมย์สมบูรณ์เรียบร้อยอย่างที่พี่หญิงว่ากระมังครับ
มาดูพร้อมกันเลยเนอะ หนิมเองก็คงอยากรู้สิว่าข้างในเป็นอะไร” เปลวบอกหญิงมุกเสร็จ
ไม่ลืมหันไปสัพยอกเพื่อนรักทิ้งท้ายต่างหาก สนิมค้อนใส่แลน่ารักมากกว่า
สนิมขณะนี้หน้าตาหมดจดสดใส เปล่งออร่าวิ้งค์ๆ เหมือนคนที่อินเลิฟ..
“โอ้โห! นี่มันของใช้ประจำตัวท่านอา ไม่คิดว่าหม่อมอาจะยอมยกให้เปลวอย่างง่ายดาย
แสดงว่าคงยอมรับเปลวแล้วล่ะพี่มุกคิดว่านะ ไม่งั้นไม่มีทางเป็นไปได้
ของที่เห็นอยู่ตรงนี้นับมูลค่าก็ไม่ธรรมดาแล้ว สำคัญเป็นของใช้ที่ท่านอาโปรดปรานเป็นที่สุด”
หญิงมุกดาตาโตหลังเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่องไม้ว่าเป็นอะไร ทำให้สนิมพลอยออกอาการตื่นเต้นตามไปด้วย
ยิ่งฟังสรรพคุณของสิ่งเหล่านี้ ว่ามีอิทธิพลต่อท่านชายทองเกล้ามากแค่ไหน ก็ยิ่งทำให้ทั้งเปลวและสนิมรู้สึกดีใจขึ้นไปอีก
“เสียงดังตื่นเต้นดีใจอะไรกันอยู่หรือครับ” เสียงทุ้มนุ่มฟังดูอบอุ่นดังให้ได้ยิน
ก่อนเจ้าของเสียงจะปรากฏตัวให้เห็น ตามด้วยคุณนิลที่พากันเดินเข้ามาในห้องพักผ่อน
ซึ่งคุณหญิงมุก เปลว สนิมกำลังดีใจของขวัญที่เปลวได้รับมอบจากหม่อมรำไพกันอยู่นั้น
“พี่ชายมาได้จังหวะเชียวค่ะ มาดูของสำคัญที่หม่อมอามอบให้เปลวในโอกาสที่เปลวกำลังจะเป็นนิสิตปีหนึ่งสิค่ะ
ว่าน่ายินดีมากแค่ไหนกับของขวัญล้ำค่าชุดนี้” หญิงมุกเอ่ยจบ คุณชายเพชรกับคุณนิลดิ่งมาดูของ
ที่อยู่ในกล่องไม้บนโต๊ะทันที โดยไม่ต้องรอให้ใครเอ่ยชวนซ้ำอีก
“โห!!..นี่ปากกาสุดโปรดกับนาฬิกาของรักของหวงท่านชายนี่นา” คุณนิลตาโตไปแล้ว
ส่วนคุณชายเพชรพอเห็นของในกล่องก็นิ่งงัน ไม่ได้ออกความเห็นแต่อย่างใด สีหน้าดูจะแปลกใจเล็กน้อยด้วยซ้ำ
“นั่นสินิล มุกก็คิดไม่ถึงว่าหม่อมอาจะยอมยกให้เปลว ของเหล่านี้ท่านอารักและหวงมาก
ทุกคนเห็นชินตายิ่งคนใกล้ชิดด้วย ไม่ว่าท่านอาไปไหนต้องเห็นปากกาสองด้ามกับนาฬิกาเรือนนี้ติดตัวเสมอ
กลายเป็นโลโก้ประจำตัวไปแล้วด้วยซ้ำ” หญิงมุกเพิ่มเติมคำพูดคุณนิล ขยายความขึ้นอีก
“นอกจากของในกล่องยังมีอะไรอีกไหม..ที่หม่อมอารำไพมอบให้”
คุณชายเพชรหันมาถามเปลว ทำเอาทุกคนรอฟังอย่างสนใจตามด้วย
“ไม่มีครับ แต่หม่อมอนุญาตเปลวเข้าออกตำหนักขวาตามสะดวก วันไหนอยากไปดูห้องบรรทมท่านพ่อก็ไปได้
จะขอดูอะไรเกี่ยวกับท่านพ่อก็อนุญาตนะครับพี่ชาย เปลวยังคิดไม่ถึง นึกว่าฝันไปด้วยซ้ำ”
“บางทีหม่อมอาคงจะเปิดใจให้แล้ว ถึงหม่อมอาจะเษกสมรสกับท่านอาแต่ก็ไร้ทายาท..
สาเหตุนี้กระมังหม่อมอาจึงลดทิฐิไม่ปิดกั้นเปลวอีก อาจต้องการให้ดวงวิญญาณท่านอามีความสุข
อย่างน้อยสายโลหิตของท่านอาโดยตรงก็ได้ใช้ของที่ท่านรัก”
“เปลวรู้สึกสบายใจบอกไม่ถูกครับพี่ชาย” เปลวเผยยิ้มสวย ยืนยันถึงความรู้สึกว่าสบายใจมากแค่ไหน
“แล้วถุงนั้นอะไรครับ” คุณชายเหลือบเห็นถุงอีกใบ จึงเอ่ยถาม
“อ๋อดอกคำฝอย ตอนกลับเปลวบังเอิญพบคุณลุงแกเป็นคนดูแลสวนตำหนักหม่อมเธอ
หูหนวกตาบอดแต่พูดได้ แกมีน้ำใจให้ดอกคำฝอยเปลวไว้ชงดื่มนะครับ”
เปลวยิ้มไปด้วย ขณะพูดถึงชายชราคนสวน
“ลุงชุ่ม..คนเก่าแก่ของหม่อมอา ตามมารับใช้ตั้งแต่เษกสมรสแล้ว
วันแรกที่หม่อมย้ายเข้ามาอยู่ตำหนักขวาตาชุ่มแกก็มาวันนั้น” คุณชายบอกกับเปลว
“เปลวก็ลืมถามชื่อคงใช่คนเดียวกัน แกเก่งนะครับขนาดหูหนวกตาบอดยังดูแลสวนได้
ตอนเปลวเจอแกทึ่งเลยครับพี่ชาย แกกำลังขุดดินนำต้นทานตะวันดอกเบ้อเริ่มลงปลูกอยู่พอดี
ตอนแรกแกล้งส่งเสียงชวนคุย ไม่คิดว่าแกจะหูหนวกไม่ได้ยิน กว่าจะรู้ว่าแกไม่ปกติก็เกือบจะเดินหนีแล้ว
ว่าแต่พี่ชายทำไมกลับแต่วัน ไหนบอกเข้าบริษัทเคลียร์งาน” เปลวเล่าด้วยสีหน้ามีความสุข
“งานเสร็จแล้วครับ พี่ตั้งใจกลับมาทานมื้อเที่ยงร่วมกับพวกเรา เจอนายนิลเข้าพอดี
เห็นบอกมีธุระสำคัญกับเปลว” คุณชายพลอยสุขตาม ยิ้มหล่อแจงเหตุผลให้ฟังอย่างอบอุ่น
“ตกลงได้คำตอบแล้วใช่ไหมครับคุณนิล” เปลวปรับสีหน้าจริงจัง หลังคุณชายพูดจบ..ก็หันไปถามคุณนิลในทันที
“ครับ..พี่ตั้งใจมาเรื่องนี้ ในเมื่อทุกคนพร้อมหน้าขอใช้โอกาสนี้คุยเรื่องที่รับปากเลยดีกว่า จะได้รู้พร้อมกัน”
คุณนิลตอบเปลวสีหน้าแววตาล้วนหนักแน่น คุณชายเพชรไม่เอ่ยอะไรแค่พยักหน้า หญิงมุกส่งสายตา
สนิมสีหน้าบรรยายไม่ถูก ไม่กล้าสบตาคุณนิลด้วยซ้ำ
“ถ้างั้นขอเป็นกิจจะลักษณะดีกว่าครับ” เปลวเสนอ ทุกคนพากันลุกเดินไปห้องหนังสือ
ปิดประตูเรียบร้อยนั่งหันหน้าเข้าหากัน คุณนิลจึงได้เริ่มเปิดการสนทนาคนแรก
“พี่มาพูดเรื่องน้องหนิม” คนโดนพาดพิงมองคุณนิลแล้วหลุบตาหลบจ้องมือตัวเองบนตัก
ไม่มีใครรู้สนิมคิดอะไร เจ้าตัวใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ควบคุมให้สงบไม่ได้เลยสักนิด
“ครับ..เชิญคุณนิล” เปลวจากที่ยิ้มละไม กลับสุขุมจ้องคุณนิลนิ่ง เปลวถึงแม้มั่นใจคุณนิลคงไม่ทำให้ผิดหวัง
แต่อะไรก็เป็นไปได้ ทางเดียวที่จะชี้ชัดคือรอคำยืนยันจากเจ้าตัวโดยตรงเท่านั้น
“พี่ชายเพชรครับ กรุณาอนุญาตให้ผมคบน้องหนิมในฐานะคนรัก ผมสัญญาจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด”
คิดไม่ถึงเลยว่า คนที่คุณนิลจะเอ่ยขอคือประมุขวัง สายตามุ่งมั่นจ้องยังคนที่เจาะจง รอฟังคำอนุญาตแน่วนิ่ง
“ทำไมนายขอพี่..หืม” คุณชายไม่ได้ให้คำตอบ ย้อนถามขึ้นแทน
“ถ้าพี่ชายเพชรอนุญาตผมมีความมั่นใจ ว่าน้องหนิมจะไม่ถูกแยกไปจากผมอีก
ถ้าเกิดอุปสรรคพี่ชายคงไม่แยกน้องเหมือนอดีตที่เคยเกิดขึ้น” คุณนิลจ้องคุณชายดุจเดิม
คำพูดบ่งบอกชัดคนชี้ขาดคือคุณชายเพชรแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น ในนี้ไม่มีใครให้ความมั่นใจคุณนิลได้นอกจากคุณชาย
“ถ้าพี่อนุญาตภายหลังนายมีปัญหากับหม่อมน้า จะถือคำพูดพี่เพื่อใช้จัดการเรื่องนี้อย่างนั้นสินะ”
คุณชายเพชรถามน้ำเสียงนิ่งเรียบ
“นั่นส่วนหนึ่งครับ ผมมั่นใจเกินร้อยถ้าพี่ชายอนุญาตหม่อมแม่จะวุ่นวายแค่ไหน ก็ต้องเห็นแก่หน้าพี่ชาย
คงไม่ทำอะไรให้น้องหนิมลำบากใจจนความสัมพันธ์ของผมกับน้องมีอันต้องยุติลงแน่
เว้นเสียแต่เราสองคนจะเป็นคนยุติมันเสียเอง สำหรับผมแล้วแม้จะไม่กล้ายืนยันถึงอนาคต
ว่าจะมั่นคงยาวนานแค่ไหน..แต่ผมสามารถให้สัจวาจาได้ ผมจะไม่ทำให้น้องผิดหวังเสียใจในตัวผมแน่
จะไม่นอกกายนอกใจ อดีตที่ผ่านมาไม่ว่าจะเคยมีใครมาก่อน ขอให้น้องเชื่อใจผม นับแต่นี้ผมมีน้องเป็นคนรักแค่คนเดียว”
สนิมได้ยินคำพูดเต็มไปด้วยความหนักแน่น ทั้งน้ำเสียงแววตาจากคุณนิล ถึงกับกล้าจ้องหน้าหล่อ
ทั้งที่ตนเองออกอาการหน้าแดงก่ำจนสุกเป็นตำลึงไปแล้ว ไร้คำพูดสอดแทรกแม้แต่น้อย
ทั้งที่เรื่องนี้เป็นเรื่องของสนิมโดยตรง อกซ้ายกำลังพองฟูฟ่องคับแน่น จนนึกหาคำพูดแม้กระทั่งจะอ้าปากยังไม่กล้า
ไม่คิดว่าผลลัพธ์ตามที่หัวใจปรารถนา จะสร้างความปิติดีใจต่อคำตอบที่ไม่คาดฝัน
จากปากคนที่หลงรักชื่นชมมากมายได้แบบนี้
“ในเมื่อนายมั่นใจพี่อนุญาต เรื่องของนายกับสนิมต้องเป็นเรื่องที่นายสองคนมีความต้องการตรงกัน
ไม่ใช่เกิดจากคิดเหมาเอาเอง หากสนิมเขาประสงค์คบหานายเป็นคนรักด้วยความยินยอมพร้อมใจด้วย
พี่ย่อมไม่ขัดขวางแน่นอน ดีเสียอีกน้องชายซึ่งพี่รักเอ็นดูมีความสุขสมรัก พี่ก็ย่อมมีความสุขและยินดีสนับสนุน
ตกลงว่ายังไงหนิมเต็มใจคบกับนายนิลฐานะคนรักหรือเปล่า..หืม” และแล้วก็ถึงเวลาที่สนิมต้องพูด
ต่อให้ขากรรไกรค้างจากการตื้นตันใจจนพูดไม่ออก ก็ต้องแสดงให้ทุกคนรับรู้ในความรู้สึกด้วย
“คะ..ครับ” สนิมตะกุกตะกักเอ่ยสั้นๆ ยังคงก้มงุดหูขาวแดงแปร๊ด
“ครับเฉยๆ ไม่ได้หนิม พูดให้รู้ด้วยไอ้ที่ครับของหนิมคืออะไรยังไง”
กลับเป็นเปลวจี้สนิมให้เผยความรู้สึกออกมา สนิมนึกเคืองเปลวแอบก่นด่าในใจไปเรียบร้อย
เพราะเปลวรู้ดีกว่าใครสนิมคิดยังไง มีหน้าบี้ถามในภาวะที่กำลังอาย..เขินจนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว
“ชายเปลวพูดถูก สนิมรู้สึกยังไงกับคุณนิล แค่ครับพี่ว่าแค่ยอมรับคำพูดพี่ชายเพชร
ไม่ได้บ่งบอกคิดยังไงกับนิลเสียหน่อย ขอชัดๆ ให้มั่นใจ ว่าหนิมรักใคร่ชอบพอนิลเขาด้วย”
เจอหญิงมุกตอกหมุดอีกคน สนิมสิ้นทางเลี่ยงอีกต่อไป หน้าขาวเปลี่ยนสีเป็นลูกเชอร์รี่
ก้มหลบซ่อนพวงแก้มสุกปลั่งจนคางเกือบชิดอกแล้ว นั่งผงกหัวก่อนเอ่ยคำพูดเสียงสั่น แต่ทุกคนก็ได้ยิน
“ผมรักคุณนิล” คนเอ่ยไม่รู้หรอก คำพูดประโยคนี้ได้เรียกรอยยิ้มหล่อบาดจิตจากเจ้าของชื่อ
ซึ่งนั่งจ้องหนุ่มรุ่นน้องตาหวานฉ่ำดูวาวระยิบ ฉายชัดถึงความรู้สึกที่ไม่แตกต่างกัน ชนิดไม่ต้องมีคำบรรยายด้วยซ้ำ
“สนิมยอมรับแล้ว คราวนี้ก็ถึงตาของนิลล่ะ แค่ขอให้พี่ชายเพชรอนุญาตให้คบหากันคงไม่ได้
มุกต้องการฟังความรู้สึกนิลด้วย คิดยังไงถึงขอคบน้องหนิมในฐานะคนรัก”
เป้าหมายเปลี่ยนทิศ คุณนิลกำลังปลื้มปริ่มถึงกับหน้าแดงตามสนิมทันที
“มุก..ล้อเล่นป่าวเนี่ยะ” หันไปแหวหญิงมุกแก้เขิน
“ไม่ล้อเล่นหรอกนิล ถ้านิลแค่คิดเล่นๆ อย่าหวังจะได้คบกับหนิม ต่อให้ไม่มีใครคัดค้าน
มุกนี่แหละขอค้านหัวชนฝา” หญิงมุกเก๊กเสียงเข้มปั้นสีหน้าจริงจัง
หารู้ไม่ในใจกำลังสนุกขบขันอาการไปไม่เป็นของคุณนิล ดูเจ้าตัวขัดเขินไม่ต่างสนิมเลย
ไหงตอนเอ่ยขออนุญาตคุณชายเพชรจริงจังมั่นใจไม่มีหลุดมาดเลยด้วยซ้ำ แต่ขณะนี้ทำเป็นหนุ่มน้อยริรักเสียเช่นนั้น
“ผมก็อยากรู้ครับคุณนิล” เปลวคะยั้นคะยอเสริมหญิงมุกไปอีกคน
คงมีเพียงคุณชายเพชรที่จ้องคุณนิลนิ่งๆ ไม่ได้เอ่ยอะไร
เพียงแค่สายตาก็คงพอจะเดารู้ได้เช่นกัน สั่งให้พูดความรู้สึกไร้หนทางเลี่ยงเสียแล้วคุณนิล
“ก็รักสิครับ” คุณนิลเขินเอามือเกาหัวแกรกๆ แก้เขินไปด้วยขณะที่เอ่ยประโยคบอกความรู้สึกออกมา
“รักใครบอกให้ชัดเจน” หญิงมุกไม่ปล่อยผ่าน คุณนิลอ้าปากเหวอ ไม่คิดว่าจะเจอคุณหญิงจอมเฮ้วไล่บี้
“จะรักใครอีกล่ะมุก นิลขอคบใครก็คนนั่นสิ”
พอตั้งสติได้รีบสวนคุณหญิงมุก แถมค้อนปะหลับปะเหลือกให้อีกต่างหาก
“ได้ที่ไหน ขอใครรักใครสักขีพยานต้องการคำยืนยันนิลก็ต้องเอ่ยชื่อมาให้ฟังชัดๆ จะบ่ายเบี่ยงไม่ได้”
หญิงมุกยังคงเก๊กเข้มไม่เลิกหยอกล้อ
“ฝากไว้ก่อนเถอะมุก ผมรักสนิมครับพี่ชายเพชร ขอผมคบน้องในฐานะคนรักนะครับ”
คุณนิลหันไปเอ่ยกับคุณชายแทน เพื่อปัญหาจะได้ยุติไม่โดนกลั่นแกล้งอีก
“บอกพี่ชายไม่ถูกคนสิครับ คนที่คุณนิลควรบอกคือเพื่อนผมนะ”
เปลวไม่ยอมน้อยหน้าหญิงมุก แกล้งคุณนิลอย่างนึกสนุกขึ้นอีกคน
“รวมหัวแกล้งพี่ใช่ไหมครับ” คุณนิลค้อนเปลวขึ้นบ้างล่ะ
ก่อนจะยอมเอ่ยปากสารภาพรักกับหนุ่มขี้อายม้วนต้วน ต่อหน้าสักขีพยานทั้งหมด
“น้องหนิมครับพี่รักน้องหนิมเข้าเสียแล้ว ขอความกรุณาเป็นแฟนเป็นคนรักของพี่ได้ไหมครับ
พี่จะรักและซื่อสัตย์กับน้องหนิมตลอดไปครับ” พูดจบดึงลมหายใจยาว
แล้วรอฟังสนิมจะพูดอะไรหรือไม่อย่างลุ้นใจจดจ่อ
“ครับ” สนิมผงกหัวไม่กล้าสบตาคุณนิล ตอนนี้แทบละลายหลอมเป็นวุ้นไปแล้ว
คุณนิลพอควบคุมอาการเขินได้ไม่มีอายอีกต่อไป ถือโอกาสยื่นมือเชยคางมนสนิมบังคับให้เงยหน้าสบตาเฉย
แอบส่งความรู้สึกตามที่พูดผ่านลูกตาคมฉ่ำให้ด้วยต่างหาก จนหนุ่มน้อยผู้ไม่เคยคิดว่าตนเองมีดี
จนได้ฐานะนี้จากหม่อมหลวงนิลกาฬ ถึงกับตัวสั่นเป็นลูกนก
ตาโตวาวรื้นเกิดอาการดีใจอธิบายเป็นคำพูดไม่ออก บอกไม่ถูกไปเสียแล้ว..
“แปะๆ..ยินดีจร้าทั้งสองคน ยินดีด้วยนะครับ ดีใจด้วยหนิมขอให้รักดูแลกัน
อย่าให้คนใดคนหนึ่งต้องผิดหวังเสียใจล่ะ” เริ่มทยอยอวยพรและร่วมยินดีในความรักของคุณนิลกับสนิม
บรรยากาศเต็มไปด้วยชื่นมื่นออร่าสีชมพูฟุ้งกระจาย ดูหวานตลบอบอวลไปทั้งห้องสมุดกันเลยทีเดียว
ในที่สุดสนิมก็สมหวังในรัก หลังจากเสียใจดูถูกตัวเองมาก่อนหน้า
ถึงขั้นขอออกจากวังกลับไปอยู่พัทยาใช้ชีวิตเดิมๆ ดีที่เปลวทักท้วงห้ามไว้
แถมยังช่วยวางแผน จนสนิมมีความสุขสมปรารถนาในวันนี้
เปลวรู้ดีว่าสนิมน่ารักมีเสน่ห์ไม่แพ้ใคร ก่อนหน้าไม่คิดสนับสนุนให้สนิมมีแฟนเป็นตัวเป็นตน
เพราะยังมองไม่เห็นใครมีคุณสมบัติเพียงพอที่สามารถดูแลสนิมให้มีความสุขได้
จึงไม่คิดส่งเสริมให้สนิมมีคนรัก สำคัญเปลวไม่อยากให้สนิมผิดหวังเสียใจเหมือนเปลว
ซึ่งเคยมีบาดแผลมาแล้ว แต่ตอนนี้เปลวไม่ขัดขวาง เพราะคุณนิลเป็นสุภาพบุรุษ มีความรับผิดชอบ
มีความรู้การศึกษา รวมทั้งอาชีพก็มั่นคง ซ้ำเปลวยังมั่นใจคนที่เคยผิดหวังบาดเจ็บจากความรักมาแล้วเช่นคุณนิล
เมื่อได้รักครั้งใหม่ย่อมหวงแหนดูแลรักนี้ให้ดีที่สุด เพื่อจะได้ไม่พบความเจ็บปวดผิดหวังดั่งอดีตอีก
คนที่มีหัวอกเดียวกันย่อมเข้าใจ การผิดหวังในความรักนั้นมันรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหน
กว่าจะรักษาบาดแผลต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ เปลวเองก็ไม่คิดที่จะให้รักครั้งใหม่
กับผู้ชายอบอุ่นเช่นคุณชายเพชรหลุดมือเช่นกัน
“ยืนคิดอะไรตั้งนานครับ” คุณชายถามเปลว ร่างโปร่งในชุดคลุมนอนยืนรับลมริมสวนของตำหนัก
ท้องฟ้าคืนนี้แม้ไม่กระจ่างแต่ก็ไม่มืดดับ ลมพัดแผ่วช่วยให้รู้สึกโล่งสบาย
เปลวจึงออกมาเดินรับลม อีกอย่างคือมายืนอ่อยคนรักก็คงได้
“พี่ชายเห็นด้วยหรือครับ ว่าเปลวยืนอยู่นานแล้ว” เปลวถามยิ้มๆ
“เห็นสิครับ พี่มองเปลวตรงระเบียงตั้งนาน ไม่รู้ตัวเลยหรือครับ
แสดงว่าคิดอะไรเพลินอยู่สินะ” คุณชายยิ้มอบอุ่นส่งมาให้
“คงใช่..คิดเรื่อยเปื่อยเพลินไปหน่อย ดีใจกับสนิมที่วันนี้มีคุณนิลคอยดูแล
ถึงเวลาที่หนิมจะมีความสุขเสียที” เปลวพูดความจริงไม่ยกอ้าง หาเรื่องชวนคุยแต่อย่างใด
คุณชายสัมผัสเห็นความเป็นจริงของคำพูดจากดวงตาสวยได้อย่างชัดเจน ย่อมเป็นเรื่องปกติ
ในเมื่อเปลวรักและห่วงสนิมในฐานะพี่น้องคลานตามกันมา มีหรือจะไม่สุขใจอย่างที่พูดด้วยเล่า
“อืม..พี่ดีใจเช่นกัน นายนิลได้พบความสุขเสียที ที่ผ่านมานายนั่นเจ็บปวดกับความรัก
โหยหาสิ่งนี้จนทำให้ตัวเองดูเสเพล ทั้งที่ธาตุแท้เป็นคนยึดมั่นถือมั่นในความรักมาก
ไม่เพราะผิดหวังเรื่องของกล้าเข้าแล้วล่ะก็ นายนิลคงมีความสุขไปนานแล้วด้วยซ้ำ”
คุณชายบอกกับเปลวเสียงทุ้มนุ่ม สายตาแสนอ่อนโยนส่งมาให้อยู่ตลอด
“ครับ..หนิมเองก็คงไม่แตกต่าง จะได้มั่นใจเลิกดูถูกตัวเองได้สักที อย่างน้อยวันนี้หนิมก็เห็นคุณค่าของตัวเอง
ว่าไม่ได้ด้อยจนไม่สามารถขยับมาเป็นคนรักของคุณนิลได้อย่างที่คิด จากนี้คงต้องรอดูกันต่อไปแล้วครับ”
“พูดแต่เรื่องพวกเขาแล้วเรื่องของเราล่ะ ไม่คิดขยับความสัมพันธ์เพิ่มความสนิทสนมของเราให้ก้าวหน้าเลย..หืม”
คุณชายยิ้มกรุ้มกริ่มส่งให้ แทบนึกภาพไม่ออกถ้าไม่เห็นด้วยตา ว่าคุณชายเพชรก็มีมุมนี้
ขึ้นชื่อผู้ชายไม่มากก็น้อยย่อมมีมุมเจ้าชู้เป็นธรรมดา เพียงแต่ขอให้ใช้ให้ถูกคนเท่านั้น โดยเฉพาะคนที่ได้ชื่อเป็นคนรัก
“เปลวรับปากพี่ชายไว้ยังจำได้ครับ หลังงานเลี้ยงพร้อมที่จะขยับฐานะของตัวเองเป็นคนรักที่สมบูรณ์
ว่าแต่พี่ชายถามแบบนี้ หมายความว่าพี่ชายพร้อมให้ความสัมพันธ์ของเราก้าวหน้า แน่ใจแล้วจริงหรือครับ”
เปลวไม่ใช่พวกไก่อ่อน ถึงกับจะมาเขินม้วนต้วน เมื่อเจอคำพูดชวนคิดจากคนหล่อระเบิดระเบ้อ
แทมยังเป็นแฟนกันอีกแบบนี้ด้วย
“พี่พร้อมตั้งนานแล้ว ที่ไม่เริ่มเพราะรออดีตนางโชว์เจ้าเสน่ห์เป็นคนเริ่มก่อนต่างหาก
เห็นถ้าจะไม่คืบหน้าถ้าพี่ไม่เริ่มเสียเอง เขามัวแต่อ่อยเสียร่ำไป ยังไงคืนนี้น่าจะถึงเวลาแล้ว
ไปเถอะเราไปกระชับความสัมพันธ์ให้มันสมบูรณ์เสียที ดีกว่ามายืนตากลมอยู่แบบนี้”
พูดจบคุณชายไม่รอฟังคำตอบรับหรือปฏิเสธ พี่แกฉวยข้อมือขาวจับจูงพาเดินกลับขึ้นตำหนัก
จุดหมายคือห้องประมุขของวังมณีรมย์ไม่ใช่ห้องคุณชายทองเปลวแต่อย่างใด
คืนแรกที่กำลังจะเป็นของกันและกัน คุณชายให้เกียรติเปลวมาก ย่อมต้องใช้ห้องส่วนตัว
เปลวไม่ได้แค่คนรักธรรมดาทั่วไปที่จะหามาประดับ แต่เป็นเจ้าของหัวใจประมุขวังมณีรมย์
คำตอบนี้คุณชายไม่ต้องไปหาจากไหน ระดับสติปัญญาคุณชายย่อมรู้ใจตัวเองดี
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ฉาบฉวย มันสะสมเพิ่มพูนทีละน้อย นับตั้งแต่ในวันที่สองหนุ่มพบหน้าในสถานการณ์สุดแปลก
ไม่คิดว่าจะได้ประสบพบเจอมาก่อน คุณชายทองเปลว มณีรมย์ ทายาทผู้น้องในอิมเมจของสาวสวยทำให้จำติดตา
หลังจากนั้นรู้สึกทึ่งและชื่นชมต่อสิ่งที่เปลวเป็น ด้านอาชีพ ตัวตน ความสามารถ
มากมายหลากหลายล้วนแต่เป็นสีสันให้ประหลาดใจไม่รู้เบื่อ พิสูจน์เห็นชัดๆ วันงานเลี้ยงต้อนรับทายาทมณีรมย์
เปลวทำให้แขกเหรื่อในงานปรบมือกันสนั่น เสียงชมมีมาไม่หยุดพูดถึงแต่ความงามประทับใจของนางกินรีที่เหินฟ้าตีขิม
กระทั่งเพื่อนที่เชิญมาในงาน รุมขายขนมจีบกันยกใหญ่ ไม่มีใครรังเกียจในเพศสภาพของเปลวกันสักนิด
แล้วยังจะมีสิ่งใดมาเป็นข้อกังหาได้เล่า นับจากนี้ คุณชายเพชร มณีรมย์ จะยกฐานะความสัมพันธ์
ที่พวกเขาต่างต้องการกันและกัน จากคนรักทั่วไปเป็นคนรักลึกซึ้งย่อมไม่แปลก คนของใครย่อมรักและหวงแหนเป็นธรรมดา
ค่ำคืนภายในห้องนอนอันอบอุ่นของประมุขวัน เติมเต็มความสุขระหว่างคนรักผู้มีฐานันดรศักดิ์ถึงหม่อมราชวงศ์
ทายาทแห่งวังมณีรมย์ซึ่งต่างก็ไม่อาจหักห้ามความต้องการภายในไว้ได้อีก เสียงเรียกร้องของหัวใจพวกเขา
ช่วยกระชับความสัมพันธ์ให้ลึกซึ้ง โดยคุณชายเพชรก็พร้อมแล้วในการก้าวข้ามม่านประเพณีของสังคมชนชั้น
รักกับทายาทผู้น้องซึ่งเป็นชาย แต่กลับงดงามเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ ไม่ว่าใครก็หลงใหล.
เสน่ห์นางโชว์ผู้เป็นคุณชายคนนี้กันทั้งนั้น แล้วเขาหรือจะห้ามใจตัวเองไว้ได้อีกต่อไป
จบแล้วนะคะ ขอโทษที่หายไปนานทีเดียว วุ่นวายมากกับการเตรียมปกใหม่
ทำให้หนังสือที่สั่งจองล่าช้า คนที่โอนจองไม่ต้องกังวลนะคะ หนังสือได้แน่นอนค่ะ
ส่วนเรื่องราวต่อจากนี้ ชีวิตของเปลวกับน้องหนิมจะเป็นยังไง คงต้องไปติดตามกันต่อในหนังสือนะคะ
ขอบคุณทุกกำลังใจ และแฟนนิยายที่มอบความไว้วางใจให้เราด้วยดีเสมอมา
มีข่าวคราวคืบหน้าอะไร จะแจ้งให้ทราบทางเมลล์นะคะ
ขอบคุณอีกครั้ง ด้วยจิตคารวะและรำลึกนึกถึงเช่นกัน
ขอให้โชคดีร่ำรวยในปีใหม่นี้นะคะ
รักคนอ่านทุกคนค่ะ :3123: :L1: :L2: :กอด1:
[/i]
-
:z13:
-
ตอนจบก็เหมือนไม่จบ คนที่จะฆ่าเปลวเป็นใครก็ไม่รู้ สรุปถ้าอยากรู้ต้องซื้อหนังสือ :hao4: :hao4: :hao4:
-
จบแแบบไม่จบไม่สมบูรณ์เท่าไหร่อ่ะครับ คือเหมือนหลายๆประเด็นมันยังไม่เคลียร์อะไรเลย
แล้วก็มาทิ้งตัดจบไปเฉยๆซะงั้น อย่างเรื่องคนที่ลอบทำร้ายเปลวก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ไหนจะคนที่เคย
ส่งคนไปตามทำร้ายเปลวกับแม่อีก(หรือถ้าเราอ่านพลาดไปก็ขออภัยนะครับ)
คนทำผิดก็ไม่เห็นว่ามันจะได้รับโทษเท่าที่ควรทั้งที่ขยี้ให้มันเข้มข้นได้กว่านี้อีกมาก แต่โดยรวมเนื้อเรื่องก็สนุกดีครับ
ถือว่าเป็นอีกเรื่องที่ประทับใจ แม้จะยังไม่อยากให้จบเลยก็ตาม คงคิดถึงพี่ชายกับน้องเปลวแน่ๆ แง๊ๆๆๆๆ
-
รอคอยมาอย่างยาวนานกันเลยทีเดียว จะรอหนังสือนะคะ อยากเริ่มอ่านใหม่กันยาวๆเลยยยยยย
-
จบแบบไม่เคลียร์เลย ตัดฉับเฉยเลย :angry2:
-
จะพูดว่าสุดท้ายแล้วเปลวกับคุณชายก็ได้ร่วมหอกันได้ไหมนะ 55555
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
#จะรอเรื่องต่อไปของคุณลักษ์นะคะ
-
แทบไม่อยากให้จบเลย
เดี๋ยวรอต่อในเล่มดีกว่า ยังอยากรู้ถึงตัวการร้ายตัวเบ้ง
และอยากชมความหวานของ2คู่
รอๆๆๆๆ
ขอบคุณพี่ลักษณ์สำหรับนิยายเรื่องนี้ค่ะ
เรื่องใหม่จะมาเมื่อไหร่และเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรคะ
แต่ยังไงก็จะติดตามตลอดไปน้า
:pig4: :กอด1:
-
o13 o13 ชอบคำพูดที่บอกว่า "‘ทองเปลว’ แม้ไม่ใช่ทองแท่ง แต่เนื้อแท้ยังคงเป็นทองคำอยู่ดี"
-
จบแล้วหรือขอรับ
ข้าเจ้ารู้สึกยังมีอะไรบางอย่างค้างคาอยู่ในใจ
ฝอยากรู้จริงๆขอรับว่าใครกันนะคือคนปริศนา
หรือว่าข้าเจ้าพลาดอะไรไป
แต่ก็ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
จบแบบไม่เคลียร์
-
จบแแบบไม่จบไม่สมบูรณ์เท่าไหร่อ่ะครับ คือเหมือนหลายๆประเด็นมันยังไม่เคลียร์อะไรเลย
แล้วก็มาทิ้งตัดจบไปเฉยๆซะงั้น อย่างเรื่องคนที่ลอบทำร้ายเปลวก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ไหนจะคนที่เคย
ส่งคนไปตามทำร้ายเปลวกับแม่อีก(หรือถ้าเราอ่านพลาดไปก็ขออภัยนะครับ)
คนทำผิดก็ไม่เห็นว่ามันจะได้รับโทษเท่าที่ควรทั้งที่ขยี้ให้มันเข้มข้นได้กว่านี้อีกมาก แต่โดยรวมเนื้อเรื่องก็สนุกดีครับ
ถือว่าเป็นอีกเรื่องที่ประทับใจ แม้จะยังไม่อยากให้จบเลยก็ตาม คงคิดถึงพี่ชายกับน้องเปลวแน่ๆ แง๊ๆๆๆๆ
เห็นด้วยเลยครับ ยังไม่เครียร์เลยเหมือนให้เราไปตามอ่านในหนังสือเอาเอง
อารมณ์แบบค้าง
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
จบแล้ว ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :pig4:
:mew1: :L2:
-
เอ่อออออออออ คุณคนเขียนคะ จบแบบนี้เค้าไม่ได้เรียกจบนะคะ ประเด็นที่ผูกตั้งแต่ต้นเรื่องยังไม่เคลียซักอัน แบบนี้ถือว่าผิดกฎเล้ามั้ยคะ อย่าซักแต่จะขายหนังสืออย่างเดียวสิคะ คนเค้าชอบเค้าก็ตามไปซื้อเอง เรื่องก่อนๆยังไม่ทำแบบนี้เลย อย่างเรื่องนึงที่เล่มสามเป็นรุ่นลูกอันนั้นยังพอเข้าใจ มันจบเนื้อหาหลักแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่ใช่นะคะ ผิดกฎเต็มๆ
-
อ่าวจบแล้วหรอ ทำมไมเรารู้สึกมันค่างแปลกๆอ่า
-
ตัดจบไปแบบค้างๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ แบบนี้นะจ๊ะ
:katai4:
-
จบแล้ว~ขอบคุณนะคะ สนุกมากๆเลย
-
ถ้าจบเท่านี้ คงต้องรออ่านต่อในหนังสือแล้วล่ะค่ะ
มันยังคาใจหลายเรื่อง
-
ในที่สุดก็จบบบ :hao5:
:pig4: :pig4:
:L2: :L2: :bye2: :L2: :L2:
-
:L1:จบแร้วสนุกมากเลยครับ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆสนุกๆมากครับรออ่านเรื่องต่อไปครับ
-
้ค้างจังงงงงงงง แงง จบละ
ขอบคุณพี่ลักษณ์ นะคะ
-
ตัดจบไปแบบไม่เคลียร์ ฮือๆ
-
เหมือนยังไม่จบเลย คงต้องรอในหนังสือ :hao4: :hao4:
-
จบแบบงงๆ ค้างๆ มีหลายอย่างที่ยังไม่เคลียร์ -__-"
แต่ก็ขอบคุณคะสำหรับนิยายดีๆ
-
ในบร์อดจบแล้วรออ่านในหนังสือต่อ :hao6: :hao6: :hao6:
-
จบแร้ววอะ ไม่อยากให้จบเรย :o12: ขอตอนพิเศษไดัมั้ยคะ :impress2:
-
ไม่เคลียเท่าไหร่เลยค่ะ แค่รักสมหวังเอง
เหมือนประเด็นอื่นยังค้างอยู่เลยค่ะ
-
ขอบคุณนะคะ :3123:
-
:pig4:
ลงเอยกันด้วยดีทั้งสองคู่ คู่หนิมกับนิลน่ารักดี ส่วนคุณชายเพชรรู้ทันด้วยแฮะว่าเปลวมาอ่อย :laugh:
บวกๆจ้า^^
-
จบแบบค้างๆอ่า
คงต้องรออ่านในหนังสือเอาสินะ
-
:hao4: อาไยอ่ะคนแต่งจ๋า จบเหมือนไม่จบอ่ะ หลายๆปมยังค้างๆคาๆอยู่เลยอ่ะ
อย่างปัญหาเรื่องคนที่ตามล่าเปลวกะแม่ก็ยังค้างๆอยู่อ่ะ :mew5:
แต่เนื้อหาโดยรวมก็ถือว่าสนุกอยู่นะคะ แต่ติดแค่ตอนจบนี่แหละ :confuse:
-
ขอบคุณที่มาต่อจนจบค่ะ ปริ่มมาก ที่เหลือตามจากหนังสือเอาเองนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: ขอบคุณครับสนุกมากๆๆๆ o13 o13
-
แหม ถ้าจะตัดจบขนาดนี้ ต้องซื้อหนังสือเท่านั้นสินะ
จบไม่เคลียร์นะรู้ยัง
-
เหล่าผู้ดูแลลงความเห็นกันว่า
รบกวนอ่านกฏข้อ 16 ให้ดีนะครับ
แล้วช่วยตอบชี้แจงหน่อยนะครับ ว่าเหตุใดจึงตัดจบ
เท่าที่อ่านคอมเม้นต์หลายท่านลงความเห็นว่ายังเขียนไม่จบโดยสมบูรณ์
ถ้าหากทำเพื่อการค้า จะขอลบกระทู้ รวมทั้งการโปรโมทเพื่อซื้อขายออกนะครับ
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
จบไม่เคลียร์เท่าไร แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
สนุกและฟินมากมาย อิอิ ^^"
-
มาชี้แจงอะไรบ้างเถอะค่ะ อย่าเงียบหายไปแบบนี้เลย ทุกปัญหามีทางออกเสมอ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณลักษณ์นะคะ สู้ๆ
-
:pig4: ขอบคุณจร้า :pig4:
-
อ่านจบภายใน2วัน สนุกมากๆ
เนื้อเรื่องดี ดำเนินเรื่องดี รายละเอียดแน่น
ส่วนที่ผมคิดนะครับ :pig4:
1.ช่วงท้ายดูรวบรัด ปมบางปมคลี่คลายง่ายเกินไป
เช่น เสี่ยยอมถอยง่ายทั้งๆที่ก่อนหน้าทุ่มสุดตัวทุกทาง
2.อุตส่าห์ส่งสายตาทอดสะพานกันทั้งชายเพชร ชายเปลว
อดกลั้นรอวันเผด็จศึก รวบรัดเข้าห้องกันไม่โชว์เลิฟซีนสักนิด55
คอมเม้นตามที่คิดนะครับ
โดยรวม..เยี่ยมครับ
-
ผิดครั้งแรก พออภัย ผิดครั้งที่ร้อย เรียกว่าเจตนา :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
สวัสดีค่ะ :L1: :กอด1:
แจ้งข่าวเกี่ยวกับหนังสือ ตอนนี้กำลังรอแค่บ็อกเซทค่ะ ส่วนหนังสือพร้อมแล้วนะคะ
สำหรับคนสั่งซื้อ อดใจรออีกนิดนะคะ คาดว่าไม่เกินวันที่ 10 ก.พ. 58 หนังสือคงถึงมือ
แฟนนิยายทุกคนแน่นอนค่ะ จะได้ติดตามเรื่องราวของชายเปลว น้องหนิม ชายเพชร คุณนิล
กันต่อไปค่ะ ส่วนปมที่ต้องการเคลียร์คัดชัดเจน จะได้รู้หมดอย่างคลี่คลายนะคะ
อิ่มใจ อบอุ่นกับตอนพิเศษในเล่มด้วยค่ะ
ขอบคุณที่รอคอยและติดตามผลงานกันด้วยดีเสมอมา
รักแฟนนิยายทุกคนค่ะ :3123: :L1: :L2: :pig4:
-
เจ๊มารอค่ะ เป็นอีกคนที่สั่งหนังสือไว้ อยากอ่านมาก หวังว่าจะถึงมือเร็วๆนี้ ส่วนตัวเจ๊อยากให้คนเขียนออกมาชี้แจงเรื่องประเด็นการจบในบอร์ดที่ยังไม่สมบูรณ์ด้วยนะคะ ไม่ใช่อะไร เจ๊คิดว่านิยายทุกเรื่องของคุณมีคุณภาพมาก และนิยายเรื่องนี้เจ๊ก็ชอบเช่นกัน อยากให้คนที่มาที่หลังได้อ่านค่ะ เจ๊หวังจะให้นิยายเรื่องนี้อยู่ในบอร์ดต่อไป ถ้ายังไงช่วยพิจารณาสักนิดนะคะ อย่างน้อยก็ออกมาชี้แจงสักหน่อยก็ยังดี
-
สวัสดีค่ะ :L1: :กอด1:
แจ้งข่าวเกี่ยวกับหนังสือ ตอนนี้กำลังรอแค่บ็อกเซทค่ะ ส่วนหนังสือพร้อมแล้วนะคะ
สำหรับคนสั่งซื้อ อดใจรออีกนิดนะคะ คาดว่าไม่เกินวันที่ 10 ก.พ. 58 หนังสือคงถึงมือ
แฟนนิยายทุกคนแน่นอนค่ะ จะได้ติดตามเรื่องราวของชายเปลว น้องหนิม ชายเพชร คุณนิล
กันต่อไปค่ะ ส่วนปมที่ต้องการเคลียร์คัดชัดเจน จะได้รู้หมดอย่างคลี่คลายนะคะ
อิ่มใจ อบอุ่นกับตอนพิเศษในเล่มด้วยค่ะ
ขอบคุณที่รอคอยและติดตามผลงานกันด้วยดีเสมอมา
รักแฟนนิยายทุกคนค่ะ :3123: :L1: :L2: :pig4:
เห็นอะไรตรงนี้มั้ยคะคุณคนเขียน ??
เหล่าผู้ดูแลลงความเห็นกันว่า
รบกวนอ่านกฏข้อ 16 ให้ดีนะครับ
แล้วช่วยตอบชี้แจงหน่อยนะครับ ว่าเหตุใดจึงตัดจบ
เท่าที่อ่านคอมเม้นต์หลายท่านลงความเห็นว่ายังเขียนไม่จบโดยสมบูรณ์
ถ้าหากทำเพื่อการค้า จะขอลบกระทู้ รวมทั้งการโปรโมทเพื่อซื้อขายออกนะครับ
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
หรือไม่เห็นหัวใครแล้ว ฉันจะตัดจบใครจะทำไมงี้???
-
เห็นอะไรตรงนี้มั้ยคะคุณคนเขียน ??
หรือไม่เห็นหัวใครแล้ว ฉันจะตัดจบใครจะทำไมงี้???
เรื่องนี้ยืนยัน เขียนจบลงไปแล้วค่ะ ไม่มีเนื้อหาตรงไหนที่ลบออก หรือเขียนไม่จบ หากคนอ่านรู้สึกค้างคาใจ แล้วดูว่ามันไม่จบ
เราคนเขียนยืนยันว่ามันจบลงไปแล้วค่ะ ส่วนที่แจ้งว่าให้ติตตามในหนังสือ นั่นคือตอนพิเศษ ตอนพิเศษ
เข้าใจตรงกันนะคะ
-
กระทู้: 20
ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: 1
[โหวต+] [โหวต-]
Re: @@โดย Luk {เสน่ห์นางโชว์} @@ 12/01/58 ## P.44 แจ้งกำหนดส่งหนังสือค่ะ
«ตอบ #1343 เมื่อ28-01-2015, 22:18:31 »
อ้างถึง
ถูกใจให้เป็ด 0
อ้างจาก: luxilove ที่ 28-01-2015, 08:36:19
สวัสดีค่ะ
แจ้งข่าวเกี่ยวกับหนังสือ ตอนนี้กำลังรอแค่บ็อกเซทค่ะ ส่วนหนังสือพร้อมแล้วนะคะ
สำหรับคนสั่งซื้อ อดใจรออีกนิดนะคะ คาดว่าไม่เกินวันที่ 10 ก.พ. 58 หนังสือคงถึงมือ
แฟนนิยายทุกคนแน่นอนค่ะ จะได้ติดตามเรื่องราวของชายเปลว น้องหนิม ชายเพชร คุณนิล
กันต่อไปค่ะ ส่วนปมที่ต้องการเคลียร์คัดชัดเจน จะได้รู้หมดอย่างคลี่คลายนะคะ
อิ่มใจ อบอุ่นกับตอนพิเศษในเล่มด้วยค่ะ
ขอบคุณที่รอคอยและติดตามผลงานกันด้วยดีเสมอมา
รักแฟนนิยายทุกคนค่ะ
เห็นอะไรตรงนี้มั้ยคะคุณคนเขียน ??
อ้างจาก: blueboyhub ที่ 23-01-2015, 07:28:14
เหล่าผู้ดูแลลงความเห็นกันว่า
รบกวนอ่านกฏข้อ 16 ให้ดีนะครับ
แล้วช่วยตอบชี้แจงหน่อยนะครับ ว่าเหตุใดจึงตัดจบ
เท่าที่อ่านคอมเม้นต์หลายท่านลงความเห็นว่ายังเขียนไม่จบโดยสมบูรณ์
ถ้าหากทำเพื่อการค้า จะขอลบกระทู้ รวมทั้งการโปรโมทเพื่อซื้อขายออกนะครับ
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
หรือไม่เห็นหัวใครแล้ว ฉันจะตัดจบใครจะทำไมงี้???
เราไม่ได้เอานิยายของใครมาลงในเล้า แล้วรวมเล่มขายค่ะ เราลงที่นี่และที่เว็บเด็กดี ซึ่งทั้งสองที่ นิยายเราจบแบบนี้
ไม่ได้ลงที่นี่จบแบบนี้ แล้วที่อื่นจบอีกอย่าง ถ้าใครเป็นสมาชิกสองเว็บไปตามได้ค่ะ เสิร์ทในกูเกิ้ลก็ขึ้นค่ะ
ส่วนเนื้อหาที่บอกว่าจบ แล้วไม่จบ เราย้ำอีกครั้ง มันจบแล้วค่ะ จบแบบนี้ค่ะ
ส่วนที่บอกให้ตามต่อ นั่นคือตอนพิเศษ
ถ้าอยากอ่าน รอให้เราส่งหนังสือเสร็จก่อนนะคะ จะนำตอนพิเศษมาลงให้ได้อ่านค่ะ จะได้รู้ว่าเราจบไปแล้วสำหรับนิยาย
ยังไงขอให้เราขอกับแฟนนิยายก่อน ว่าเราจะขออนุญาตเอาตอนพิเศษที่พวกเขาอ่านในหนังสือมาลงในเล้าฯ
จะได้รู้ว่านิยายเราจบไปแล้ว ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
โดยรวมถือว่าคนเขียน เข้าใจข้อตกลงของเล้าแล้วนะครับ
ว่าเราเปิดเล้าเป็ดขึ้นเพื่อให้คนเขียนได้มีโอกาสสร้างสรรค์ผลงาน คนอ่านได้อ่านนิยายฟรี
การที่นำนิยายมาลงเล้าเป็ด เพื่อหวังผมกำไรทางการค้า โดยลงไม่จบ หรือ ลบบางส่วนลงเพื่อขายหนังสือ
เป็นสิ่งที่ผิดข้อตกลง และสร้างบรรยากาศไม่ดีในเล้าเป็ด
ทางเล้าจะย้ายนิยายดังกล่าวเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้วให้ไปก่อน
และจะดูอีกครั้งหลังจากนิยายพิมพ์เล่มส่งถึงนักอ่านแล้ว
หากมีปัญหาใดๆที่ผุ้อ่านคิดว่านิยายที่ลงในเล้าไม่จบจริง
ขอให้ช่วยชี้แจงอีกครั้ง ทางเล้าจะพิจารณาอีกครั้งหนึ่ง
ในการนี้ต้องขอโทษด้วยหากความเข้าใจผิดของนักอ่านและทางเล้า
เข้าใจในเจตนาที่ผิดไป ถ้าคนเขียนมีความจริงใจและแต่งนิยายให้จบโดยสมบูรณ์แล้ว
-
:กอด1:รออ่านตอนพิเศษในหนังสือค่ะ
ขอเป็นหนึ่งเสียงที่อยากให้เอาตอนพิเศษในเล่มมาลงในเล้าให้เพื่อนๆได้อ่าน จะได้สบายใจกันหลายๆฝ่าย
โดยส่วนตัวที่ได้อ่านตอนพิเศษในเล่ม เป็นอะไรที่จุใจเสมอค่ะ เพราะเนื้อเรื่องมันเยอะมาก
ยิ่งทุกเรื่องของคุณ พล็อตไม่ซ้ำกันเลย มันทำใหคนอ่าน(คนนี้)ต้องอ่านและต้องมีไว้ในครอบครอง
ยังเหลือแนววิทยาศาสตร์ ,อวกาศ นะคุณลักษ์ :katai5:
-
เรื่องจบแต่ปมยังไม่คลาย อย่างงี้ไม่เรียกว่าจบหรอกนะคะ
เนื้อหาจบคือปมต้องเคลียร์ คนร้ายคนนั้นเป็นใคร? ที่เป็นประเด็นท้ายๆยังไม่ทราบ
ขอเลิกติดตามนักเขียนคนนี้ละกันค่ะ ผิดหวังอย่างแรง
ทั้งๆที่ตามเก็บหนังสือมาหลายเรื่องๆแท้
-
เรื่องนี้ยืนยัน เขียนจบลงไปแล้วค่ะ ไม่มีเนื้อหาตรงไหนที่ลบออก หรือเขียนไม่จบ หากคนอ่านรู้สึกค้างคาใจ แล้วดูว่ามันไม่จบ
เราคนเขียนยืนยันว่ามันจบลงไปแล้วค่ะ ส่วนที่แจ้งว่าให้ติตตามในหนังสือ นั่นคือตอนพิเศษ ตอนพิเศษ
เข้าใจตรงกันนะคะ
เอาที่สบายใจแล้วกันค่ะ แต่บอกเลยว่าต่อไปนี้เราคนนึงที่จะไม่สนับสนุนงานใดๆของคุณอีก คำพูดที่พูดออกมาไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่าจริงรึเปล่านอกจากตัวคุณเอง จุดประสงค์ที่จบแบบนี้เพราะอะไรย่อมรู้แก่ใจ ขอให้ขายหนังสือได้เป็นหมื่นเป็นแสนนะคะ เอาใจช่วย "ด้วยใจจริง"
-
ถ้ามีนิยายเรื่องต่อไปเราคงไม่กล้าอ่านงานเขียนของคุณอีกแล้วค่ะ กลัวจะตัดจบแบบเรื่องนี้อีก ซึ่งมันค้างมากปมเรื่องที่ผูกไว้ก็ไม่คลี่คลาย เราก็ไม่เข้าใจว่ามันจบได้ไง
-
สนุกมาตลอดทั้งเรื่องเลย....เราชอบผลงานทุกเรื่องเลยนะ สนุก แต่เรื่องนี้จบแปลกๆ หรือตั้งใจให้เป็นแบบนี้อ่ะ มันไม่สมูท..ดูห้วนๆ หรือจะมีภาค 2 ต่อคะ รอติดตามนะเป็นกำลังใจให้คะ
-
อย่าพึ่งประชดกันไปก่อนเลยค่ะ ตอนแรกเราก็รู้สึกว่ามันค้างคา แค่คนเขียนเขาบอกว่าเรื่องมันจบ เราก็เคารพตามนั้น ขอให้ดูหนังสือที่จะออกมาก่อน เพราะตอนนี้ก็ยังไม่มีคนได้เลยสักคน ถ้าในหนังสือมันมีการเคลียร์ปมปัญหาจริง ก็แสดงว่าอาจจะเป็นอย่างที่หลายๆคนพูด แน่นอนว่าทางเล้าฯก็ต้องเข้ามาจัดการอยู่แล้ว เพราะเรื่องนี้ถูกเพ่งเล็งบ่อยมากนับตั้งแต่ที่หน้าปกมีปัญหา แต่ถ้ามันมีแต่ตอนพิเศษที่เขียนขึ้นมาเท่านั้น ก็ต้องทำใจยอมรับแล้วล่ะค่ะว่ามันจบจริงๆ อาจไม่ได้จบอย่างที่ใครๆคาดไว้ แต่มันก็คือจบ ที่เราหวังจะให้คนเขียนออกมาพูดเรื่องปมปัญหาที่ไม่เคลียร์ คือการบอกเหตุผลค่ะว่าทำไมถึงไม่เขียนให้มันคลี่คลายไปเลย แทนที่จะบอกว่ามันจบแล้ว ถ้าบอกแบบนั้นรังแต่จะทำให้คนไม่พอใจกันนะคะ ส่วนเรื่องการเอาตอนพิเศษมาลง เราก็โอเคที่จะทำแบบนั้น แต่ถ้าถามว่าให้เอาลงหมดเลยดีไหม? ในฐานะคนที่ซื้อหนังสือยังไงก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น อาจจะเอาลงในส่วนที่ทำให้แน่ใจว่าไม่มีการเฉลยปมปัญหาน่าจะดีที่สุด ส่วนใครที่กังวลว่าจะมีการกั๊กเนื้อหาเพื่อการขาย อย่าลืมนะคะว่ามีคนหลายคนที่ซื้อเรื่องนี้ไป ถ้ามีเหตุการณ์อย่างที่ว่าเกิดขึ้นจริง เราคนหนึ่งล่ะค่ะที่จะไม่เม้มเงียบไว้หรอก ขอให้รอดูก่อนนะคะ
-
บอกตามตรงเลยว่าเรื่องนี้ของคุณlux เป็นเรื่องแรกที่รออ่านตอนใกล้จบ
แล้วพอจบในใจเราก็ติดปมตรงใครที่ทำร้ายแม่เปลวค่ะ เกินคาดเดา
ตอนแรกนึกว่า เมียเอกของพ่อเปลว แต่ตอนท้ายคงไม่ใช่เพราะหม่อมยอมมอบของรักที่ท่านพ่อเปลวใช้ให้เปลว
เลยรออ่านเฉลยตรงนี้ค่ะ (มีในเล่มม้ายยยย?)
แล้วที่ต่างไปจากทุกเรื่องของคุณคือเรื่องนี้ขาดฉากร่วมรักที่แสนละเมียดละไม เลยทำให้ดูแปลกไปจากเรื่องอื่น
แต่ในภาพรวมชอบการหาข้อมูลมาเติมเต็มในนิยาย
เป็นหนึ่งเสียงที่อยากให้คุณเอาตอนพิเศษมาลงเพื่อความบริสุทธิ์ใจ(เราก็ซื้อนะเรื่องนี้)
-
อ่า เพิ่งอ่านเรื่องนี้จบค่ะ
เราติดตามนิยายของคุณลักษ์ (ถึงจะไม่ค่อยมาเม้น) หลายเรื่องเหมือนกัน บางเรื่องก็ฝากเพื่อนซื้อเก็บไว้ เราชอบที่นิยายคุณลักษ์ มีหลากหลายแนวค่ะ และมีข้อมูลแน่น เรื่องนี้สนุกมากนะคะ ปกติเราไม่ชอบอ่านเรื่องที่ตัวเอกออกแนวสาว ๆ แต่เรื่องนี้ยอมเลยค่ะ สนุกจริง ๆ
แต่..... แต่เรื่องนี้สำหรับเรามันจบไม่เคลียอ่าาาา ไม่ใช่เพราะฉากสวีทของคู่เอก รึ ความสัมพันธ์ของคู่รองนะคะ อันนั้นข้ามได้ แต่ที่ทำให้เราและหลาย ๆ คน รู้สึกค้างคา (มากกกกกกกก)
คือ ถ้าตอนท้าย ๆ ของตอน 22 ตัดช่วงบทสนทนาปริศนาออกไป จะไม่รู้สึกค้างคาเท่านี้เลยจริง ๆ ค่ะ และเราว่าตรงนี้อ่ะค่ะ ที่เป็นประเด็นทำให้คุณโดนติติง จนเป็นปัญหา เพราะประเด็นบุคคลลึกลับมันมาให้อยากรู้ เปิดปมสำคัญที่สุดของเรื่อง แต่พอมาตอนที่ 23 ตอนจบ กลับข้ามปมนี้ไปแล้วประกาศจบเรื่อง มันเลยกลายเป็นว่า เหมือนคุณตัดให้จบแค่นี้ ประมาณว่าถ้าอยากรู้ก็ตามต่อในเล่ม ???? :really2: (ซึ่งพอดีอีกว่าเรื่องนี้เราไม่ได้ฝากเพื่อนสั่งไว้เพราะขาดสภาพคล่อง :hao5:)
ปล. อย่างไรก็ตาม ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ ที่ได้อ่านอีกเรื่องนะคะ :pig4: ถึงจะแอบค้างนิด ๆ และเป็นกำลังใจล่วงหน้าสำหรับเรื่องใหม่ (ถ้ามี) ด้วยค่ะ :L2: :L2:
-
จบเหมือนไม่จบอะ - - ค้างคาไงก็ไม่รู้อะครับ เซ็งเลย
-
ตามหนังสือคุณลักษณ์มาหลายเรื่องอุดหนุนก็มีเเตมาเรื่องนี้ยอมรับมามันค้างอะฉากร่วมรักก็ไม่มีมันรุ้สึกขาดๆอะไรไป
-
ไม่อยากให้จบเลย :sad4:
-
สิ่งที่คุณทำ ทำให้เรารู้สึกว่า เสียดายเวลาที่อ่านเรื่องนี้
การมีตอนพิเศษในหนังสือนั้นไม่ผิด แต่
- ทิ้งปมไว้ว่ามีคนลอบยิง คือใคร
- หม่อมเมียพ่อ เรียกเปลวไปหา ให้อะไร ตาลุงนั่นให้ชาอะไร ทำไม ?
เอาแค่ 2 ปมนี้ ทิ้งไว้แล้วก็แค่นั้น แล้วบอกว่าจบแล้ว ที่เหลือเป็นตอนพิเศษ ที่จะเฉลยปม ?
แล้วแต่วิจารณญาณละกัน แต่ .. @@โดย Luk .. ชื่อนี้ หัวนิยายของคน ๆ นี้ คงจะไม่ผ่านตาเราอีก
ขอให้โชคดี มีความสุขนะ ~
-
่อ่า
จบไปแล้วอีกเรื่อง
ชอบนะ อิอิ
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านจร้า
-
สวัสดีค่ะ :L1: :กอด1:
แจ้งข่าวเกี่ยวกับหนังสือ ตอนนี้กำลังรอแค่บ็อกเซทค่ะ ส่วนหนังสือพร้อมแล้วนะคะ
สำหรับคนสั่งซื้อ อดใจรออีกนิดนะคะ คาดว่าไม่เกินวันที่ 10 ก.พ. 58 หนังสือคงถึงมือ
แฟนนิยายทุกคนแน่นอนค่ะ จะได้ติดตามเรื่องราวของชายเปลว น้องหนิม ชายเพชร คุณนิล
กันต่อไปค่ะ ส่วนปมที่ต้องการเคลียร์คัดชัดเจน จะได้รู้หมดอย่างคลี่คลายนะคะ
อิ่มใจ อบอุ่นกับตอนพิเศษในเล่มด้วยค่ะ
ขอบคุณที่รอคอยและติดตามผลงานกันด้วยดีเสมอมา
รักแฟนนิยายทุกคนค่ะ :3123: :L1: :L2: :pig4:
อ่า "ส่วนปมที่ต้องการเคลียร์คัดชัดเจน จะได้รู้หมดอย่างคลี่คลายนะคะ
อิ่มใจ อบอุ่นกับตอนพิเศษในเล่มด้วยค่ะ "
คุณนักเขียนคะ เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะ นิยายที่จบ คือนิยายที่เคลียปมทุกอย่างชัดเจนคะ ไม่ใช้ไปเคลียร์ปมในตอนพิเศษ
แต่งนิยายมาก็เยอะ ก็น่าจะรู้นะคะ รึช่วงนี้กรอบ เรยต้องหาทางทำทุกอย่างที่ได้เงินเยอะมากที่สุด อยากขายของให้ได้เยอะๆว่างั้น
-
ทำไมแม่มัลลิกาต้องหนี?????????????
ใครที่ออกตามหา???????????????
ใครที่ลอบฆ่า????????????????????
ชายปริศนาคือใคร???????????????
อะไรคือนิยายจบ????????? พระเอกกะนายเอกได้กันอะเหรอ :เฮ้อ:
-
สนุกนะ แต่ไม่สุด ยอมรับว่าผิดหวังที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณมาก
-
ติดตามผลงานมาเกือบทุกเรื่องนะคะ ตั้งแต่ยังไม่สมัครสมาชิกเล้า ชอบทุกเรื่องที่ได้อ่านค่ะ แต่สำหรับเรื่องนี้ บอกตรงๆว่าเหมือนมันไม่เคลียเลยค่ะ คุณลองสมมตติตัวเองเองเป็นคนอ่านดูนะคะ แบบไม่เคยรู้พล็อตเรื่อง รู้ปมอะไรเลยสำหรับเรื่องนี้ อ่านแล้วก็ลุ้นไปพร้อมกันค่ะ พอถึงตอนจบแล้วจะรู้ว่า เฮ้ย จบแล้วเหรอ อะไร ยังไม่เคลียเลยนะ จบได้งัย
แต่ยังงัยก็ยังรอติดตามนะคะว่าถ้าเกิดมีตอนพิเศษมาแล้วจะเป็นไงต่อ อยากติดตามอ่านผลงานของคุณเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ใจเขาใจเรานะคุณ เวลาที่คุณอ่านเรื่องไหนแล้วเค้าไม่มาต่อให้จบแล้วคุณรู้สึกยังไง
ยิ่งกรณีนี้ด้วย เกิดมา(ในเล้า)ห้ามหกปีพึ่งเคยเจอแบบคุณเนี่ย ตัดจบเพื่อขายหนังสือ
โครตหักหลังคนอ่าน นิสัยอย่างนี้ระวังเรื่องหน้าจะขายไม่ออกแล้วกัน
-
อย่าพึ่งประชดกันไปก่อนเลยค่ะ ตอนแรกเราก็รู้สึกว่ามันค้างคา แค่คนเขียนเขาบอกว่าเรื่องมันจบ เราก็เคารพตามนั้น ขอให้ดูหนังสือที่จะออกมาก่อน เพราะตอนนี้ก็ยังไม่มีคนได้เลยสักคน ถ้าในหนังสือมันมีการเคลียร์ปมปัญหาจริง ก็แสดงว่าอาจจะเป็นอย่างที่หลายๆคนพูด แน่นอนว่าทางเล้าฯก็ต้องเข้ามาจัดการอยู่แล้ว เพราะเรื่องนี้ถูกเพ่งเล็งบ่อยมากนับตั้งแต่ที่หน้าปกมีปัญหา แต่ถ้ามันมีแต่ตอนพิเศษที่เขียนขึ้นมาเท่านั้น ก็ต้องทำใจยอมรับแล้วล่ะค่ะว่ามันจบจริงๆ อาจไม่ได้จบอย่างที่ใครๆคาดไว้ แต่มันก็คือจบ ที่เราหวังจะให้คนเขียนออกมาพูดเรื่องปมปัญหาที่ไม่เคลียร์ คือการบอกเหตุผลค่ะว่าทำไมถึงไม่เขียนให้มันคลี่คลายไปเลย แทนที่จะบอกว่ามันจบแล้ว ถ้าบอกแบบนั้นรังแต่จะทำให้คนไม่พอใจกันนะคะ ส่วนเรื่องการเอาตอนพิเศษมาลง เราก็โอเคที่จะทำแบบนั้น แต่ถ้าถามว่าให้เอาลงหมดเลยดีไหม? ในฐานะคนที่ซื้อหนังสือยังไงก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น อาจจะเอาลงในส่วนที่ทำให้แน่ใจว่าไม่มีการเฉลยปมปัญหาน่าจะดีที่สุด ส่วนใครที่กังวลว่าจะมีการกั๊กเนื้อหาเพื่อการขาย อย่าลืมนะคะว่ามีคนหลายคนที่ซื้อเรื่องนี้ไป ถ้ามีเหตุการณ์อย่างที่ว่าเกิดขึ้นจริง เราคนหนึ่งล่ะค่ะที่จะไม่เม้มเงียบไว้หรอก ขอให้รอดูก่อนนะคะ
แล้วตอนนี้หนังสือออกมายังคะ นี่สามเดือนมาแล้ว ยังไม่เห็นมีใครหรือแม้แต่คนเขียนออกมาพูดอะไรเลยเนอะ
-
ไม่ทราบว่าจะได้หนังสือเมื่อไหร่ค่ะ คนเขียนหายไปเลย อยากให้แจ้งด้วยค่ะ
-
ง่าจบแบบแปลกๆืเราตามเรื่องของคุณมาเยอะนะมีเรื่องนี้นี่แหละที่รู้สึกไม่สนุกเหมือนเรื่องที่ผ่านๆมา ไม่ว่าจะเป็นการเวิ่นเว้อถึงความสวยของนายเอกบ้างล่ะ มีทถกตอนจนเอียนนนนนนนนหนักสุดคือนี่คือจบแล้ว?
อุ๊ยไหนบอกว่าจะส่งหนังสือไม่เกินวันที่10 เดือนที่แล้วไงคะ ทำไมถึงมีผู้อ่านมาทวงล่ะ เคลียร์หน่อยสิคะ
-
อย่าพึ่งประชดกันไปก่อนเลยค่ะ ตอนแรกเราก็รู้สึกว่ามันค้างคา แค่คนเขียนเขาบอกว่าเรื่องมันจบ เราก็เคารพตามนั้น ขอให้ดูหนังสือที่จะออกมาก่อน เพราะตอนนี้ก็ยังไม่มีคนได้เลยสักคน ถ้าในหนังสือมันมีการเคลียร์ปมปัญหาจริง ก็แสดงว่าอาจจะเป็นอย่างที่หลายๆคนพูด แน่นอนว่าทางเล้าฯก็ต้องเข้ามาจัดการอยู่แล้ว เพราะเรื่องนี้ถูกเพ่งเล็งบ่อยมากนับตั้งแต่ที่หน้าปกมีปัญหา แต่ถ้ามันมีแต่ตอนพิเศษที่เขียนขึ้นมาเท่านั้น ก็ต้องทำใจยอมรับแล้วล่ะค่ะว่ามันจบจริงๆ อาจไม่ได้จบอย่างที่ใครๆคาดไว้ แต่มันก็คือจบ ที่เราหวังจะให้คนเขียนออกมาพูดเรื่องปมปัญหาที่ไม่เคลียร์ คือการบอกเหตุผลค่ะว่าทำไมถึงไม่เขียนให้มันคลี่คลายไปเลย แทนที่จะบอกว่ามันจบแล้ว ถ้าบอกแบบนั้นรังแต่จะทำให้คนไม่พอใจกันนะคะ ส่วนเรื่องการเอาตอนพิเศษมาลง เราก็โอเคที่จะทำแบบนั้น แต่ถ้าถามว่าให้เอาลงหมดเลยดีไหม? ในฐานะคนที่ซื้อหนังสือยังไงก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น อาจจะเอาลงในส่วนที่ทำให้แน่ใจว่าไม่มีการเฉลยปมปัญหาน่าจะดีที่สุด ส่วนใครที่กังวลว่าจะมีการกั๊กเนื้อหาเพื่อการขาย อย่าลืมนะคะว่ามีคนหลายคนที่ซื้อเรื่องนี้ไป ถ้ามีเหตุการณ์อย่างที่ว่าเกิดขึ้นจริง เราคนหนึ่งล่ะค่ะที่จะไม่เม้มเงียบไว้หรอก ขอให้รอดูก่อนนะคะ
แล้วตอนนี้หนังสือออกมายังคะ นี่สามเดือนมาแล้ว ยังไม่เห็นมีใครหรือแม้แต่คนเขียนออกมาพูดอะไรเลยเนอะ
หนังสือยังไม่มาค่ะ เห็นว่าเล่มสามยังไม่มีคิว โรงพิมพ์ยุ่งมาก เราเองก็ไม่ได้รับหนังสือเหมือนกัน พูดลำบากค่ะ เราเองก็ติดต่อคนเขียนบ้าง เขาเองยินดีคืนเงินถ้าเกิดว่าเราไม่พอใจ แต่เราอยากได้หนังสือเรื่องนี้จริงๆ ประกอบกับทางคนเขียนมีภาระหลายอย่างเราก็เลยไม่พยายามไปเร่งรัดเขา (ส่งอีเมลไปวีนแตกรอบหนึ่งแล้วค่ะ พอเขาตอบกลับมา เราคิดว่าเราพอใจแล้ว ตอนนี้ก็เลยเฉยๆมากกว่า) ถ้าอยากติดต่อกับคนเขียนเราแนะนำว่าทางอีเมลดีที่สุดค่ะ แต่ถ้ามีข่าวยังไงเราจะพยายามมาบอกถ้าคนเขียนเขาไม่ได้เข้ามาชี้แจงนะคะ
-
เรื่องหนังสือ...เพื่อนเราเพิ่งส่งเมลไปถามความคืบหน้าของนักเขียนมาเมื่อวันที่ 30 มี.ค. ที่ผ่านมาค่ะ
เราและเพื่อนได้ซื้อเรื่องนี้พร้อมกัน ความคืบหน้าช่วงแรกๆเราก็เมลถามนักเขียนไปบ้าง
แต่ช่วงหลังมานี้ไม่ได้เมลไปแล้ว เพราะคิดว่าคงต้องรออีกนาน
ล่าสุดเพื่อนก็เลยอาสาเมลไปถามแทน นักเขียนตอบมาว่า...
เนื่องจากตอนนี้หนังสือได้รับมอบมาในส่วนของบ็อกเซท กับนิยายเล่ม1-2 ได้มาครบแล้ว
ยังขาดเล่ม 3 ที่โรงพิมพ์ยังไม่ได้คิวพิมพ์ ทำให้ต้องขออภัยเลื่อนนัดส่งออกไปอีก ส่วนหลักฐานหนังสือทั้งหมดตามรูป
ประเด็นสุดท้ายตอนนี้ทางบ้านมีเหตุสุดวิสัย เพราะเสียหลานชายเพิ่งอายุ 17 ไปในวันที่ 4 มีนาคม วุ่นวายกันมากค่ะ
ฝากแฟนนิยายทำความเข้าใจด้วย หนังสือได้แน่นอนค่ะ อาจล่าช้าแต่ไม่มีเบี้ยวส่งแน่นอนค่ะ
กราบขออภัยมาด้วยจิตคารวะ ขอบคุณค่ะ
ปล. สงกรานต์ งานโรงพิมพ์แน่นขนัด เราก็พยายามอยู่ค่ะ หวังว่าจะได้ในเร็ววันนี้เช่นกัน
(http://image.ohozaa.com/i/54b/4EF8op.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/yfLrmSrCyuHj0whX) (http://image.ohozaa.com/i/1ff/csEU6N.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/yfLrbb97cqmSpdEE) (http://image.ohozaa.com/i/5ac/BRedOU.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/yfLrxRMLlGIIVfrs)
เป็นไปตามนั้นค่ะ...ถึงหนังสือจะได้ช้า แต่เรามองที่ความบริสุทธิ์ใจของนักเขียนดีกว่านะคะ
เพราะเพื่อนบอกว่านักเขียนตอบกลับมาเร็วมาก ณ จุดนี้คงต้องรอดูความคืบหน้าต่อไป
อาจจะหลังสงกรานต์แต่ก็ยังไม่ทราบวันเวลาที่แน่นอนว่าหนังสือจะแล้วเสร็จเมื่อไหร่...
-
หน้า 42 ต่อข้างล่างหายไปนะ
รู้สึกว่าไม่มีการแก้แค้นนะ ไม่มีมรกตตอนจบ
-
หนังสือได้ตอนไหนอ่ะคะ มันนานมากเลยอ่ะคะ อยากทราบความเครื่อนไหวอีก
อยากให้มาแจ้งบ่อยๆหน่อยอ่ะคะ เห็นเรื่องเงียบไปเลย :sad4: :sad4:
-
กราบขออภัยแฟนนิยายทุกท่าน อย่างไร้ซึ่งคำแก้ตัว ในการจัดส่งหนังสือล่าช้าร่วมครึ่งปีนับตั้งแต่เปิดจอง และนับตั้งแต่
เราสิงสถิตเป็นคนเขียนนิยายมา นี่ถือเป็นบทเรียนและเป็นประสบการณ์ใหญ่ยิ่งในเส้นทางงานเขียนของเราครั้งหนึ่งเลยก็ว่าได้
สาเหตุที่ล่าช้าเนื่องเพราะมีเหตุสุดวิสัยเข้ามาไม่หยุดหย่อน ทั้งในด้านของการจัดพิมพ์ จัดทำหนังสือก็ปาเข้าไป 70-80%
ในการที่ต้องมาดีไซน์ปกใหม่วางแผนใหม่ ระยะเวลาติดขัดกันไปหมดจนต้องเลื่อนแล้วเลื่อนอีก ฉีซ้ำด้ามพลอยปัญหามรสุม
ครอบครัวที่ต้องสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปอีก ทุกประเด็นมีมาต่อเนื่อง รวมถึงเทศกาลวันหยุดต่างๆ ในช่วงที่ผ่านมา
ล้วนเป็นอุปสรรคทำให้งานหนังสือเรื่องนี้มีอันต้องคาราคาซังติดขัดไปหมด
แต่ขณะนี้ได้ฤกษ์ที่จะจัดส่งให้กับคนสั่งซื้อแล้วค่ะ ไม่มีการเลื่อนใดๆ อีกแน่นอน
กำหนดจัดส่งคือวันที่ 8 พ.ค. 58 หนังสือจะออกจากไปรษณีย์และถึงมือคุณผู้อ่านที่รอคอยอย่างทรหดอดทน
และคอยเป็นกำลังใจให้เราเสมอมา ไม่มีซ้ำเติม ไม่มีต่อว่า มีแต่เป็นพี่ เป็นเพื่อน เป็นน้อง เป็นแฟนนิยายที่เข้าใจเรา
จนทำให้เราเกิดกำลังใจพ้นผ่านอุปสรรคมาได้ สามารถเตรียมการจัดส่งหนังสือให้ทุกคนในวันนี้สำเร็จลุล่วง
ระยะเวลาร่วม 6 ปี นับตั้งแต่ปี 52 ที่เราอัพนิยายลงเล้าฯ จนถึงขณะนี้ เรื่องเสน่ห์นางโชว์ ถือเป็นบทพิสูจน์ที่ยิ่งใหญ่
หนักหนาสาหัสกว่าอุปสรรคใดๆ จนปัญหาก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องจิ๊บจ้อยไปเลยด้วยซ้ำ และเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
ที่เรารู้สึกถึงความยากลำบากในการทำหนังสือ หลังจบจากเรื่องนี้ ขอพักยาวนะคะ ไม่ได้บอกจะหยุดงานเขียน
แต่คงพักยาวเลยค่ะ รอให้พร้อมในทุกด้าน รอให้เข้มแข็งและนำบทเรียนครั้งนี้ไปปรับปรุง ไม่ให้เกิดปัญหาแบบนี้ซ้ำซากอีก
เราจะกลับมาพร้อมกับงานเขียนของเราอีกครั้ง จะไม่ห่างหายแฟนนิยายที่น่ารักนิสัยดีของเราแบบไม่โผล่
อย่างที่มีคนแอบถามมาแน่นอนค่ะ คุณคอยตามผลงานเราเช่นไร เราก็จะพยายามสร้างสรรค์ผลงานออกมา
แทนการขอบคุณเช่นนั้น แต่การพักของเราครั้งนี้ จะกลับมาพร้อมผลงานที่สมบูรณ์และไม่ทำให้ใครผิดหวัง
เหมือนดั่งการรวมเล่มของเสน่ห์นางโชว์
หวังว่าคนอ่านที่ตั้งถาม และรอคอยหนังสือ จะสบายใจกันได้แล้วนะคะ
เรายังอยู่ตรงนี้ ไม่หายไปไหน
ขอบคุณมากค่ะ
ปล.ใครประสงค์แจ้งเปลี่ยนที่อยู่ รบกวนแจ้งทางเมลล์มาด่วนนะคะ
luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com
ให้ก่อนวันจัดส่งคือภายในวันที่ 6 พ.ค. 58 ถ้าไม่มีใครแจ้งความจำนงค์มา
เราจะจัดส่งตามที่อยู่เดิมที่แจ้งโอนมานะคะ
ขอบคุณจากใจอีกครั้ง ด้วยความซาบซึ้งสุดๆ
รักพวกคุณค่ะ :mew1: :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ยอดเยี่ยมมม :katai2-1:
ขอบคุณนะคะ o13
เป็นกำลังใจให้กับทุกๆ อุปสรรคในการจัดทำหนังสือนะคะ
-
ชอบและติดตามผลงานของคุณ lux ทุกเรื่องจ้า
เป็นกำลังใจให้มีงานเขียนดีๆ อย่างนี้อีกจ้า
-
หนังสือส่งให้หมดแล้วนะคะ รอรับได้ภายในอาทิตย์ที่ 11-16 พ.ค.นี้นะคะ
ถ้าใครไม่ได้หนังสือรีบติดต่อกลับมาด่วนนะคะ
เผื่อมีการสูญหายจะได้ตามไปรษณีย์ได้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ :mew1:
-
ได้รับหนังสือแล้ว ขอบคุณค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้ว ขอบคุณนะคะ
-
ใครได้รับหนังสือแล้วช่วยไขข้อคาใจเราหน่อยได้มั้ย
เราอยากรู้เรื่องปมว่าใครอยู่เบื้องหลังสั่งฆ่านายเอก(จำชื่อไม่ได้แล้ว) กับปมเรื่องมรกต
กับตัวละครใหม่ตอนจบที่โผล่มาแล้วตัดจบเลยอ่ะค่ะ ว่าปมเหล่านี้ได้เฉลยในตอนพิเศษหรือป่าวคะ
หรือตอนพิเศษเป็นแค่ตอยกุ๊กๆกิ้กๆกันของพระเอกนางเอกแบบที่ตอนพิเศษปรกติควรจะเป็นคะ
ไม่ต้องเอามาให้คนที่ไม่ได้ซื้ออ่านก็ได้ค่ะ ส่วนตัวเราไม่ได้อยากอ่านเรื่องนี้แล้ว แค่อยากรู้สิ่งที่เราสงสัยน่ะค่ะว่ามันจบแบบที่คนเขียนลงไว้จริงมั้ย หรือเอาปมไปจบในตอนพิเศษ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
-
ย่อง มาอ่านอีกรอบ อิอิ
-
มายืนยันว่าได้หนังสือแล้วค่ะ
(http://upload.siamza.com/file_upload/modify/180515/1970902.jpg) (http://upload.siamza.com/1970902)
สำหรับตอนพิเศษ อ่านจบแล้วในความรู้สึกส่วนตัว มันเป็นเรื่องราวต่อเนื่องจนคลายปมค่ะ
-
งั้นขออนุญาตโค้ดความเห็นให้พี่แอดมินอ่านหน่อยนะคะ
มายืนยันว่าได้หนังสือแล้วค่ะ
(http://upload.siamza.com/file_upload/modify/180515/1970902.jpg) (http://upload.siamza.com/1970902)
สำหรับตอนพิเศษ อ่านจบแล้วในความรู้สึกส่วนตัว มันเป็นเรื่องราวต่อเนื่องจนคลายปมค่ะ
พี่แอดมินคะ เรื่องเฉลยออกมาแบบนี้ สรุปถือว่าผิดกฎมั้ยคะ
โดยรวมถือว่าคนเขียน เข้าใจข้อตกลงของเล้าแล้วนะครับ
ว่าเราเปิดเล้าเป็ดขึ้นเพื่อให้คนเขียนได้มีโอกาสสร้างสรรค์ผลงาน คนอ่านได้อ่านนิยายฟรี
การที่นำนิยายมาลงเล้าเป็ด เพื่อหวังผมกำไรทางการค้า โดยลงไม่จบ หรือ ลบบางส่วนลงเพื่อขายหนังสือ
เป็นสิ่งที่ผิดข้อตกลง และสร้างบรรยากาศไม่ดีในเล้าเป็ด
ทางเล้าจะย้ายนิยายดังกล่าวเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้วให้ไปก่อน
และจะดูอีกครั้งหลังจากนิยายพิมพ์เล่มส่งถึงนักอ่านแล้ว
หากมีปัญหาใดๆที่ผุ้อ่านคิดว่านิยายที่ลงในเล้าไม่จบจริง
ขอให้ช่วยชี้แจงอีกครั้ง ทางเล้าจะพิจารณาอีกครั้งหนึ่ง
ในการนี้ต้องขอโทษด้วยหากความเข้าใจผิดของนักอ่านและทางเล้า
เข้าใจในเจตนาที่ผิดไป ถ้าคนเขียนมีความจริงใจและแต่งนิยายให้จบโดยสมบูรณ์แล้ว
-
นี่คือตอนพิเศษในจำนวน 6 ตอน คนที่ซื้อหนังสือจะรู้ว่าตอนพิเศษตอนนี้อยู่ในภาคพิเศษ ในรูปเล่มแยกชัดเจนค่ะ
ถ้าคิดว่าปมที่ผูกในเรื่องไม่เคลียร์เป็นเพราะหวังขายหนังสือ ไม่ขอแก้ตัวค่ะ หนังสือเสน่ห์นางโชว์ วางพล็อตวางโครง
วางแผนทำปกก่อนจะจัดจองจัดพิมพ์ ทุกอย่างออกมาก่อนจะโพสลงเล้าฯ ในรูปเล่มก็จบตามที่โพสลงเล้าฯ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ถ้าคนอ่านที่ไม่ได้ซื้อหนังสือเห็นว่าเราทำผิดกฏกติกาของเล้าฯ จึงได้จัดตอนพิเศษเฉพาะตอน
ที่คนอ่านคาใจ ย้ำเป็นตอนพิเศษในจำนวน 6 ตอนที่อยู่ในรูปเล่ม เนื้อหาเกี่ยวเนื่องตอนหลักไหม ส่วนใหญ่ตอนพิเศษที่เรา
ทำหนังสือมาแถบทุกเรื่องเกี่ยวเนื่องกับตอนหลักเสมอ ต่างกันคือระยะเวลา การเติบโตของตัวละคร ความคิดและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา กระทั่งถึงรุ่นหลาน เหลน ก็เขียนมาแล้ว มอบเป็นตอนพิเศษ สิ่งที่นำมาลงนี้
เราได้รับคำแนะนำจากแฟนนิยาย ที่คอยเป็นกำลังใจและเข้าใจเราเสมอมา กราบขอบพระคุณมาด้วยจิตคารวะ
และนี่คือการนำมาลงตามสัญญา เมื่อแฟนนิยายบางท่านเห็นควรนำมาให้คนอ่านได้สบายใจ ส่วนท่านที่ไม่ได้ขออนุญาต
ก็ใคร่กราบขออภ้ยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ
ด้วยรักและขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
ภาคพิเศษ
มณีรมย์วังแห่งรัก
ผ่านมานับสิบปีที่ได้คบหาอยู่กินเป็นคู่รักยาวนานจนถึงปัจจุบัน ของสองหม่อมราชวงศ์แห่งวังมณีรมย์
คุณชายเพชรรัตน์ไม่เคยรู้สึกน้อยลงต่อปรารถนาในตัวของชายเปลว แรกเริ่มที่รู้สึกรักกระทั่งถึงวันนี้
ยังคงเต็มไปด้วยความต้องการเสมอต้นเสมอปลายไม่มีจืดจาง ความรักหวงแหนทวีเพิ่มพูนบ่มเพาะไว้ในก้นบึ้งหัวใจ
ไม่เปลี่ยนไปตามเวลา เสน่ห์ของชายเปลวแทบไม่ต้องบรรยาย วัยผู้ใหญ่เปรียบเป็นสตรีมิต่างดังกระดังงาลนไฟเลย
แม้จะล่วงเลยวัยหนุ่มสู่วัยทำงาน กลับเบ่งบานส่งกลิ่นหอมจรุงจนทำให้ใครต่อใครชื่นชมปรารถนากว่าเดิมเสียอีก
ก้าวแรกของการเข้านั่งในตำแหน่งกรรมการบริหารดูแลการตลาด ธุรกิจในเครือมณีรมย์กรุ๊ป ชื่อเสียงรวมถึงเสน่ห์ของชายเปลว
ก็ขึ้นท็อปติดอันดับจนเป็นที่กล่าวถึง ไม่ขาดหายเหมือนเช่นกระแสทั่วไปที่อยู่ไม่นานก็ลืมเลือนห่างหายไปตามเวลา
แต่คุณชายหน้าสวยงดงามของวังมณีรมย์กลับไม่ได้เป็นดังกระแสเหล่านั้นเลยนี่สิ
ส่วนคุณชายเพชรรัตน์วัยเฉียดสี่สิบ ยังคงหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวเพราะการเอาใจใส่สุขภาพร่างกายมากกว่าเดิมหลายเท่า
ดังเพลงลูกทุ่งที่คุณหญิงมุกแอบล้อพี่ชายอยู่เสมอ ‘มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย’
เหตุผลทั้งหมดที่กล่าวมา ทำให้กิจกรรมแสดงออกทางความรักของสองหม่อมราชวงศ์มีกันประจำไม่เคยห่างเหิน
เปลวก็ไม่เคยปฏิเสธในการแสดงออกเช่นกัน ตอบสนองคนรักเต็มความสามารถ ใครจะรู้แม้เปลวจะมีผู้ชายทุกวัยขยันขายขนมจีบ คุณชายเพชรประธานมณีรมย์กรุ๊ปก็หาได้น้อยหน้ามีสตรีไขว้คว้าเข้าหาอยู่เช่นกัน ดังนั้นสิ่งที่ทั้งสองใช้เป็นเกราะป้องกันไม่ให้
เกิดความขุ่นข้องหมองใจ จนขาดความไว้เนื้อเชื่อใจต่อกันนั้น คือการศรัทธาเชื่อมั่นในคนรัก ไม่ทำให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด
ขุ่นข้องหมองใจใดๆ ไม่ว่าจะเป็นการกระทำต่อหน้าหรือลับหลัง หลักการนี้เป็นแนวทางปฏิบัติซื่อตรงต่อกันโดยตลอด
มักปรึกษาหันหน้าพูดคุยโปร่งใสต่อกันเสมอมา
เรื่องราวของพวกเขามิได้สิ้นสุดแค่การเชื่อใจ ให้อภัยมีส่วนสำคัญ ต่อความไม่เข้าใจมากที่สุด ปัญหาย่อมมีบ้างเป็นธรรมดา
พวกเขายังเป็นปุถุชนที่ไม่ละกิเลส ก็ต้องมีสิ่งที่เข้ามาเป็นบททดสอบ แต่ก็ผ่านได้ด้วยดีไม่ลุกลามบานปลายจนกลายเป็นเรื่อง
นั่นเพราะความเชื่อใจอภัยและมั่นคง
ทั้งหมดทั้งมวลคู่คุณนิลกับสนิมก็ถือปฏิบัติแนวทางนี้เช่นเดียวกัน ในวันที่หม่อมหลวงนิลกาฬไม่ได้เป็นอาจารย์มหา’ลัยแล้ว
รับตำแหน่งใหญ่ผู้จัดการบริหารธุรกิจเครือมณีรมย์กรุ๊ป ซึ่งเจริญเติบโตต่อเนื่องไปไม่หยุด
จนกลายเป็นธุรกิจใหญ่ยักษ์เสียแล้วในเวลานี้
สนิมรับบทเลขาคู่ใจ ควบตำแหน่งคนรักที่ดีไม่ทำให้ใครผิดหวัง หนุ่มน้อยผู้ขาดความเชื่อมั่นในอดีต
กลับไม่เหลือภาพเหล่านั้นให้เห็นอีก ในวันนี้มีเพียงหนุ่มหน้าขาวที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ทำงานเก่งทั้งเลขาและคนรู้ใจ
แบ่งเบาภาระหม่อมหลวงนิลกาฬได้ดียิ่ง จนใครๆ ต่างก็ยอมรับพากันยกนิ้วให้อย่างไร้ข้อกังขาโดยสิ้นเชิง
ความรักชื่นมื่นทั้งสองคู่ไม่มีเสื่อมคลาย มั่นคงในหน้าที่การงานชื่อเสียงหน้าตาวงสังคม หลายคนย่อมตั้งคำถามทำไมหนุ่มหล่อ
ถึงไม่คิดสร้างครอบครัว แต่พวกเขาก็ไม่ได้ให้คำตอบกระจ่างกับนักข่าวสำนักไหน อีกอย่างหม่อมราชวงศ์หญิงมุกดา มณีรมย์
ไม่ทำให้พวกเขาผิดหวังเลยนี่สิ หลังเธอตัดสินใจเข้าพิธีสมรสกับนักธุรกิจหนุ่มชาวอังกฤษ ซึ่งพบรักเข้าโดยบังเอิญ
ครั้งที่คุณหญิงมุกเดินทางไปประสานงานด้วย จนทำให้เป็นจุดเริ่มต้นของการสานสัมพันธ์ของทั้งสอง
ก่อนตัดสินใจจูงมือสู่ประตูวิวาห์สามปีนับจากคบหาดูใจกันมา
ทุกเรื่องราวล้วนมีสตอรี่ในขณะที่เวลาไม่หยุดเดิน สำหรับพวกเขาทายาทวังมณีรมย์แล้ว
ล้วนเป็นไปในทิศทางที่ดีพบความสุขความเจริญ เนื่องจากเภทภัยล้วนลาขาดวังมณีรมย์นานนับสิบปีกว่านั่นเอง
หม่อมทับทิมกับหม่อมรำไพหลังจากได้ปฏิบัติธรรมต่อเนื่องไม่มีเว้นระยะห่างมานานหลายปี ตกลงตัดสินใจโกนหัวบวชชี
ใช้ชีวิตบั้นปลายถือศีลโดยสมบูรณ์ ละทางโลกหันหน้าเข้าหาพระธรรมตัดห่วงหาอาวรณ์ในแบบวิถีชีวิตเส้นทางปุถุชนเสียสิ้นเชิง
สองแม่ชีผู้มีฐานันดรศักดิ์ ใช้ช่วงวัยชราบำเพ็ญกุศลอยู่ยังวัดป่าเดินตามรอยธรรมอย่างสุขสงบ จนถึงตอนนี้ก็หกปีมาแล้ว
ลุงชุ่มผู้มีที่มาอันน่าตระหนก แกลาโลกนี้เพียงพ้นสงกรานต์ซึ่งเปลวเป็นหัวโจกพาสนิมและสองแฝดไปรดน้ำขอพร
ผ่านมาได้ไม่ถึงปี แกจากไปอย่างสงบ..ด้วยโรคชราที่ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้...
เรื่องราวของลุงชุ่มปิดฉากลง ปริศนาชาติกำเนิดความแค้นที่ทำให้แกคิดทำลายวังมณีรมย์ ยังคงไม่มีใครเปิดเผยข้อเท็จจริง
ภายหลังสิ้นท่านพ่อหม่อมรำไพไม่มีภาระผูกพัน จึงตัดสินใจหันหน้าสู่ทางธรรมไปก่อน
หม่อมทับทิมถึงค่อยสละกิเลสบวชตามในปีถัดมา
แม่ชีรำไพเป็นถึงราชนิกุลสูงศักดิ์ ยังคงเก็บงำความลับเรื่องราวไว้แต่เพียงผู้เดียว
ไม่คิดแพ่งพรายเมื่อตั้งใจไว้ว่าความจริงนี้ขอให้ตายตามแม่ชีไปในวันที่ละสังขารเลยก็แล้วกัน
เหตุผลที่แม่ชีปรารถนาเช่นนั้น ส่วนหนึ่งมาจากความตั้งใจล้วนๆ อีกส่วนมาจากคำสั่งเสียผู้เป็นบิดาคือลุงชุ่ม
ที่ไม่ต้องการให้ตราบาปทำให้ทายาทที่เหลือจมอยู่กับความทุกข์ไม่มีที่สิ้นสุด ให้ความลับปริศนามืดดำจางหายไปกับกาลเวลา แกไม่ต้องการให้ใครฟื้นฝอยขุดคุ้ยเป็นประเด็นอีก
ทุกชีวิตยังดำเนินต่อ พร้อมกับความลับซึ่งผู้กุมความลับทั้งหลายเข้าใจว่าทายาทรุ่นหลัง คงไม่มีใครรู้ข้อเท็จจริง
แท้จริงเป็นอย่างพวกท่านคิดไว้หรือไม่ก็ยากคาดเดาได้เช่นกัน บางทีคนรุ่นก่อนเข้าใจไปว่าไม่มีใครรู้
ทุกอย่างมิดชิดแนบเนียนแล้ว งำประกายได้ดีคงไม่มีใครล่วงรู้แน่
แต่ก็อีกแหละความลับไม่มีในโลกถาวร อาจมีคนรู้แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้ ซึ่งเหตุผลย่อมขึ้นอยู่กับแนวคิดพวกเขาเช่นกัน
เพราะเหตุใดหนอ ถึงทำเป็นโง่เง่าไม่รู้ไม่เห็นแบบนั้นเล่า..ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลาจะตัดสิน
“มีความสุขไหมครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น หลังร่างเปลือยแนบชิดใกล้ เมื่อเสร็จสมภิรมย์หมายในกามกิจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ครับ..พี่ชายมีความสุขไหม” ไม่ทันพูดจบ ก็ต้องขนลุกซู่เมื่อปากสีสดซึ่งมีอาการบวมเจ่อเพราะจุมพิตยาวนานในกิจกรรมรัก
ถูกประกบปิดด้วยปากหนาได้รูปบอกแทนความรู้สึก..เสมือนเป็นคำตอบไปเสียแล้ว
“อืม...อือออ” เสียงอู้อี้ครางแผ่วต้องเคลิ้มไปกับจูบหวานละมุนอบอุ่นอ่อนโยน ประมุขวังสุดหล่อถือเป็นคำตอบ
ด้วยการใช้ภาษากายดูจะชัดเจนกว่าคำพูดเป็นไหนๆ
“อ้าห์..แฮ่กๆ!!” เปลวโกยอากาศเข้าปอด หลังได้อิสระภาพ ตาคมฉ่ำของคุณชายเพชรยังคงจับนิ่งใบหน้างาม
นิ้วเกลี่ยไรผมชื้นเปิดหน้าผากนวลให้อย่างเบามือ แลดูทะนุถนอมเป็นยิ่งนัก
“รู้หรือยัง พี่มีความสุขหรือเปล่า” หน้างามของเปลวพลันอุ่นซ่าน ทั้งที่ก่อนหน้าเจือสีชมพูจาง กลับเห่อแดงจนเห็นได้ชัด
“เปลวกลัวพี่ชายจะเบื่อ” เสียงอ้อมแอ้มเอ่ยเบา ก่อนมุดหน้านวลซุกหลบยังแผงอกกว้าง ใช้เป็นที่กำบังอย่างพอมีจริต
แต่กลับน่ารักน่าชัง ในสายตาคุณชายเพชรรัตน์ คงเพราะคนกระทำกิริยาคือชายเปลวกระมัง..
จึงเห็นเป็นที่น่ารักน่าหวงแหนเสียเช่นนั้น
“หึหึ..ที่ผ่านมาพี่ทำให้เปลวกังวลหืม ว่าพี่รู้สึกเบื่อจนคนรักต้องแอบไปคิดแบบนี้” ไม่เพียงแต่หัวเราะต่ำในลำคอ
คำพูดหยอกสามารถทำให้หัวใจชายเปลวพองโต จนอกซ้ายดูอึดอัดไปเสียแล้ว รู้สึกเขินเป็นที่สุด
“เปล่าครับ..เปลวแค่กังวล พี่ชายเสน่ห์แรงมีสาวสวยชายตาให้ไม่หยุดหย่อนเลยนี่ครับ”
เปลวแม้จะเขินก็ยังอุตส่าห์บอกที่มาที่ไปความกังวล ว่ามาจากเหตุผลใด
“พี่คนเดียวซะที่ไหน เปลวคิดว่าพี่ไม่รู้สึกหรือ ไม่ว่าจะเด็กหรือแก่ยันผมหงอกต่างมองเปลวตาเยิ้ม
จีบซึ่งหน้าทั้งที่พี่อยู่ด้วยยังมีมาแล้วครับ พี่สิควรเป็นฝ่ายกังวล เปลวของพี่นับวันยิ่งเสน่ห์แรงไม่มีตก พี่กลับแก่ขึ้นไปทุกวัน
ควรเป็นฝ่ายกังวลกว่าไหม” การโยนลูกคืนของคุณชาย ทำเปลวพองแก้มจิปากใส่เป็นเด็กอย่างนึกขัดใจ
“พี่ชายรู้นี่ครับ ต่อให้มีมาเป็นร้อยเปลวเคยให้ความหวังใครที่ไหน ไม่มีใครเทียบประมุขสุดหล่อแห่งวังมณีรมย์ได้หรอก
ที่จริงแล้วใครคิดยังไง ชาตินี้เปลวมีความสุขกับคนที่เปลวรัก คาดหวังได้ใช้ชีวิตกับเขาจนกว่าจะหมดลมหายใจ
คนนั้นไม่ใช่ใครคือผู้ชายคนนี้ไงครับ” พูดพร้อมกับใช้นิ้วจิ้มจึกยังอกแกร่งของคุณชายเพชรรัตน์
ด้วยกิริยาที่น่ารักมีหรือคุณชายจะอดทนต่อไปได้ ร่างขาวละออจึงถูกรวบกอดตวัดรัดทันควัน
ก่อนบทรักครั้งใหม่จะเริ่มขึ้นอีกรอบ ทิ้งช่วงเพียงระยะเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ
เพื่อเป็นการพิสูจน์จากประมุขวัง เขาไม่มีวันเบื่อคนที่อยู่ใต้ร่างนี้ มีแต่อยู่ใกล้แล้วกระหายเติมเต็มอย่างที่เห็น
ใครเล่าจะอดใจไหวกับเสน่ห์ยั่วยวน จริตเป็นธรรมชาติของอดีตนางโชว์เจ้าเสน่ห์ ผู้ได้ฉายาเป็นที่โด่งดัง
รู้จักในแวดวงสิบกว่าปีก่อน ‘เปลวฟ้า’ ราชินีคลีโอพัตราผู้เลอโฉม
>
>
“จุ๊บ!.ชื่นใจจัง..คนดี” การระดมจูบทั่วใบหูลำคอขาวหลังเสร็จกิจของคุณนิล เป็นความอ่อนโยนอบอุ่นจนสนิมต้องพริ้มตาหลับ ซึมซับต่อทุกสัมผัสด้วยความสุขใจอธิบายไม่ถูก บ่งบอกให้รู้สิ่งที่ทั้งสองทำร่วมกันไม่ใช่แค่เซ็กเพื่อการปลดปล่อย
มันคือการแสดงออกถึงความรักความต้องการที่ต่างฝ่ายต่างปรารถนาในกันและกัน
สิบปีกว่าผ่านมา คุณนิลยังปฏิบัติเช่นเดิมสม่ำเสมอคงเส้นคงวา สนิมย่อมมีความสุขที่ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องบำบัดกาม
คนรักธรรมดาทั่วไป แต่บ่งบอกให้รู้ทั้งคู่คือคนพิเศษของกันและกัน ลึกซึ้งผูกพันเกินจะอธิบาย
หากเปรียบบุรุษและสตรีย่อมจัดเป็นคู่สามีภรรยา ถ้าสนิมท้องได้คงมีลูกเป็นโหลแล้วกระมัง
กลับกันถ้าคุณนิลไม่แสดงออกอ่อนโยนแบบนี้ เพียงเสร็จกิจก็ลุกไปชำระล้างกาย ทำดุจกิจกรรมก่อนหน้าก็แค่ปลดปล่อย
สนิมคงไม่รู้สึกดีได้มากเท่านี้..แต่นี้ช่างอ่อนโยนอบอุ่นเกินกว่าจะบรรยาย
“โปรแกรมไปอังกฤษ..เรียบร้อยไหมครับ” หลังพลิกตัว สนิมค่อยถามในสภาพที่ยังคละคลุ้งไปด้วยคาวน้ำรัก
“ชายเปลวเพิ่งแจ้งมา เลขาจัดการให้แล้วไม่ต้องกังวล ถือโอกาสพักผ่อนยาวกันเลย ไปร่วมอาทิตย์ในรอบห้าหกปีจะมีสักครั้ง
แถมยกทีมต้องขอบคุณพี่ชายเพชรที่อนุมัติ กว่าจะยอมตัดสินใจก็ต้องอาศัยชายเปลวช่วยกล่อมอีกแรง
ทั้งปีพวกเราทำงานแทบไม่หยุด หลักๆ ขอบคุณหญิงมุกที่ดึงพี่ชายไปอังกฤษสำเร็จ โปรแกรมต่างๆ ก็ล้วนแต่หญิงมุกเป็นแม่งาน
หนิมดีใจไหมจะได้ไปอังกฤษซะที ไปมาหลายที่เห็นบ่นว่าอยากไปอังกฤษ คราวนี้ได้ไปสมใจแล้ว รู้สึกยังไงบ้างครับ”
“ดีใจสุดๆ ลุ้นแทบตายพี่ชายเพชรจะยอมหยุดงานไหม สำคัญถ้าพี่ชายไม่ไปเปลวก็คงไม่ไปด้วย นี่ถือเป็นเรื่องดีในรอบปี
พี่ชายยอมหยุดไปกับพวกเราด้วย กว่าจะรวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตาหาโอกาสไม่ได้ง่ายๆ
ต่างคนต่างยุ่งถึงจะอยู่วังเดียวกันแทบไม่เจอหน้า มีแต่คุยโทรศัพท์คุยไลน์
ตั้งแต่หนิมย้ายจากตำหนักนพรัตน์มาอยู่กับพี่ เช้าก็รีบไปทำงานแถมอยู่กันคนละสาขาอีก พวกเราอยู่วังเดียวกันหาโอกาส
ร่วมโต๊ะอาหารเหมือนในอดีตนับครั้งได้ เวลาผ่านไปเร็วมากบริษัทก็เติบโตทุกคนล้วนมีหน้าที่ให้รับผิดชอบไม่เหมือนก่อน
หนิมรู้สึกดีใจบอกไม่ถูกที่ครั้งนี้เป็นการไปเที่ยวพักผ่อนรวมตัวพวกเราอีกครั้ง ว่าไหมครับพี่นิล”
“นั่นสิตั้งแต่พี่ชายขอให้ออกอาจารย์ มาช่วยบริหารธุรกิจตระกูล กระทั่งหนิมกับชายเปลวจบโทมาช่วยอีกแรง
พวกเราแทบไม่เหลือเวลาทำกิจกรรมในครอบครัวเลย ต่างคนต่างงานรัดตัวธุรกิจเติบโตมูลค่าพันล้าน
จะมัวสนุกสนานเฮฮาก็ใช่ที่ เราควรดีใจที่พี่ชายสร้างผลกำไรมณีรมย์กรุ๊ปเจริญเติบโตไปไกลขนาดนี้
ใช่คอยรอแต่ผลประโยชน์จากกองมรดก พี่ชายเหนื่อยเราก็ต้องเหนื่อยไปด้วยกัน พี่จึงไม่ลังเลที่จะลาออกจากมหา’ลัยเลย
คิดย้อนไปไม่เสียดายที่ตัดสินใจเลยสักนิด อย่างน้อยหนิมก็อยู่ข้างกายพี่ ไม่โดดเดี่ยวอีก งานอาจเหนื่อยยุ่งวุ่นวายไปบ้าง
แต่พอเรากลับถึงบ้านก็หายเหนื่อย เพราะเรามีเวลาส่วนตัวร่วมกันแบบนี้ไงครับ” คุณนิลยิ้มพราว
“ถึงเราไม่มีเวลารวมตัว แต่อย่างน้อยหนิมกับพี่นิลตัวติดกันตลอด เปลวกับพี่ชายเพชรก็เช่นกัน
ตำแหน่งเลขาถ้าไม่ใช่เงื่อนไขต่อรองกับพี่ชายเพชรล่ะก็ หนิมคงไม่ได้ตำแหน่งนี่หรอก ช่วงเวลาที่ผ่านมาเราไม่มีห่างกัน
เลขากับเจ้านายไร้คำครหานินทาสิ้นเชิง ต้องขอบคุณเปลวที่แนะนำหนิม ให้เลือกมาอยู่ตรงจุดนี้
ไม่งั้นคงตัดสินใจไปทำบริษัทฝรั่งแล้ว ตอนที่เขาให้ไปสัมภาษณ์ ไม่แน่หนิมอาจอยู่อเมริกาก็ได้..ว่าไหม” สนิมเท้าความ
“คิดว่าพี่จะยอมให้ไปไหมล่ะ ไกลกันแบบนั้นพี่ไม่มีทางยอมหรอก ใครกล้าเสี่ยงให้แฟนตัวเองไกลหูไกลตา
เป็นเลขาพี่เหมาะสมที่สุดแล้ว” คุณนิลยิ้มกรุ้มกริ่มสายตาดูเจ้าเล่ห์ ทำสนิมเขินเข้าจนได้
“ดูพูดเข้า..” สนิมเขินจนพูดไม่ออก
“หึหึ..เขินใช่ไหม” คุณนิลไม่เลิกหยอกคนรัก หน้าแดงเป็นตำลึง
“บร้า..พี่นิลไม่ลืมนัดแม่ชีใช่ไหม เลิกแหย่สักทีสิ”
“ไม่ลืมๆ..ก่อนเดินทางสองวัน พี่ชายเพชรจะไปกราบท่านด้วย”
“พี่ชายรับปากแล้วหรือครับ” สนิมท้วงถามให้แน่ใจ
“อืม..คราวนี้ไม่ต้องชวนให้วุ่นวาย พี่ชายเอ่ยปากจะไปกราบแม่ชีทั้งสองท่าน ก่อนออกเดินทางไปอังกฤษ
พี่เองก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อยพี่ชายบอกพี่มาแบบนี้ ก่อนหน้ามีแต่ฝากของไปถวาย”
“ครับ..คงมีหนิมกับพี่นิลที่เป็นลูกศิษย์ประจำกุฏิแม่ชี”
“ชายเปลวกับพี่ชายเพชรไม่ค่อยมีเวลา แต่ก็อดสงสัยทั้งสองคนดูจะหลีกเหลี่ยงไม่ไปเสียมากกว่า
ชวนตั้งหลายครั้งอ้างภารกิจสำคัญตลอด นับตั้งแต่แม่ชีบวชร่วมหกปีชายเปลวกับพี่ชายเพชรไปร่วมวันบวชหนแรก
หลังจากนั้นไปอีกสองครั้ง แล้วก็หายเงียบหนิมก็เห็น..เราไปกราบท่านทีไรมักถามถึงชายเปลวกับพี่ชายเพชรเสมอ
พอบอกมาไม่ได้ติดงานสีหน้าแม่ชีท่านเปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัด กับหม่อมแม่พี่ไม่เท่าไหร่
พี่มรกตพาหลานๆ แวะเวียนไปกันเสมอ แต่แม่ชีหม่อมรำไพท่านสิ รู้สึกจะอยากพบชายเปลวกับพี่ชายเพชรมากเลยทีเดียว
ถึงท่านไม่พูดพี่ก็พอจะดูออก”
“ท่านคงห่วงเรื่องตำหนักขวาหรือเปล่าพี่นิล ที่เปรยกับพวกเราว่า อยากให้เปลวรับมรดกของท่านพ่อให้เรียบร้อย
เปลวไม่ตอบรับท่านสักทีนี่ เหตุผลนี้หรือเปล่าที่ท่านดูเหงาแปลกๆ หนนี้ถ้ารู้ว่าเปลวไปด้วยท่านคงดีใจ
เราควรแจ้งท่านล่วงหน้าหรือเซอร์ไพรส์ดี ทีแรกหนิมจะโทรบอกหม่อมแม่ พี่ก็ห้ามเอาไว้เซอร์ไพรส์พวกท่าน
สรุปยังยืนกรานทำเซอร์ไพรส์พวกท่านอยู่หรือเปล่าครับ” สนิมถามด้วยสีหน้ารู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด
“เซอร์ไพรส์สิ..ของแบบนี้ต้องให้พวกท่านแปลกใจที่ชายเปลวกับพี่ชายเพชรไปด้วย ขืนแจ้งล่วงหน้าก็หมดสนุก
เอาน่ารับรองแม่ชีต้องดีใจ ท่านไม่เห็นสองคุณชายมานาน ได้เจอสมใจท่านล่ะ”
“หนิมพยายามชวนเปลวตลอด แต่ก็มักไม่ว่างกลัวบาปที่ทำแม่ชีพะวงถามหา ไปกราบคราวนี้ท่านคงดีใจกันเนอะ”
“ดีใจอยู่แล้ว หม่อมแม่พี่คงไม่เท่าหม่อมอาทับทิมท่าน”
“นั่นสิ..สุดท้ายเปลวก็สามารถทำให้ท่านยอมรับ รู้สึกท่านจะเอ็นดูเปลวเป็นพิเศษ ต่างจากที่เราเข้าวังช่วงแรกลิบลับเชียวล่ะ”
“ชายเปลวเขามีเสน่ห์ ใครได้รู้จักมีแต่รักเอ็นดูทั้งนั้น เสด็จย่าเล็กวังบวรเวศน์ ถ้าไม่นับพี่ชายเพชรซึ่งใครก็รู้ว่าเป็นคนโปรด
ของพระองค์ท่าน ก็คงมีชายเปลวนี่ละ พี่เห็นท่านทรงโปรดเอ็นดูมาก ไม่อย่างนั้นวันงานเลี้ยงต้อนรับเปลว
ท่านกับพระองค์ฉัตรคงไม่เด็จเป็นประธานด้วยองค์เองแน่ หลานคนอื่นท่านเคยเด็จที่ไหน
แค่นี้ก็การันตีได้ทั้งที่ชายเปลวเป็นนางโชว์กลับทรงยินดีที่ได้ชมการแสดงคืนนั้น ตรัสชมชายเปลวไม่ขาด..จำได้ไหม”
“จำไม่ได้หรอก..หนิมเมาอ่ะ” สนิมตอบพาซื่อ
“หืมน่าตีนัก คืนนั้นถ้าพี่ไม่ช่วย รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหนิม”
คุณนิลนึกแล้วอดเคืองจนได้ กับเหตุการณ์เมื่อสิบปีกว่าผ่านมาแล้ว
“ก็บอกจำไม่ได้..หนิมเมา” สนิมรู้คุณนิลกำลังกรุ่นเมื่อย้อนไปเอ่ยถึงเรื่องเก่ากรุ ที่ตนเกือบเสียทีให้เพื่อนสนิทคุณนิลเข้าให้
“ช่างเถอะ..เรื่องนานมาแล้ว เพราะคออ่อนพี่ถึงไม่ให้ดื่มนับจากเหตุการณ์ครั้งนั้นกลัวโดนมอม แล้วพี่ไปช่วยไม่ทันจะยุ่ง”
“ห่วงเค้าเหรอ..ตะเอง” สนิมได้ทีทำตาอ้อนปริบๆ แถมพูดยั่วได้น่ารักน่ากดยิ่งนัก
“ไม่ห่วงหรอก..แต่หวงเลยล่ะ” พูดจบก็โจนเข้าคร่อมสนิมทันควัน ฝ่ายถูกลวนลามดิ้นไปหัวเราะไป
“ฮะฮ่าๆๆ...ไม่เอาๆ พอแล้ว..ฮะฮ่าๆๆ”
“อย่าดิ้นสิ..ยั่วแล้วนึกว่าจะรอดหืม..ไม่เอาก็ต้องบวช พี่ไม่อยากบวชตอนนี้ เมียออกจะน่ารักน่ากด ยอมซะโดยดี..ฮะฮ่าๆๆ”
เสียงหัวเราะซาลง ค่อยกลายเป็นเสียงครางแผ่วไปในที่สุด บทรักเริ่มขึ้นอีกครั้ง มักเป็นเช่นนี้เสมอ
หากสนิมยังยืมวิธียั่วคนรักจากเปลวมาใช้มัดใจคุณนิลให้อยู่หมัดไม่วอกแวก อ้อนนิดทำตาใสซื่อ
แค่นี้คุณนิลก็ไม่รอดมือสนิมอย่างที่เห็น..ครูดีซะอย่างจะกลัวอะไร
>
>
“เอาไงครับพี่ชาย สองแสบไม่ยอมแน่ งานนี้ขึ้นอยู่กับพี่ชายแล้ว เปลวไม่กล้าตัดสินใจเอง”
เปลวไม่ใช่แค่พูด สีหน้าบ่งบอกชัด..จนปัญญา
“แล้วไปรู้ได้ยังไงครับ พี่ย้ำไม่ให้บอกใครจนกว่าถึงวันเดินทางหืม” คุณชายเพชรถามเปลว
นั่งพิงพนักเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานหรู ท่วงท่าสบายๆ มือประสานตรงที่เท้าแขน ถามกลับเสียงนุ่ม
“เลขาเผลอวางเอกสารให้เห็นครับ งานเข้าพี่ชายก็รู้ฉลาดน้อยซะที่ไหน ยิ่งบุษราคัมหัวไวยังกะลิง
เค้นความจริงจนได้ พอรู้พวกเราจะไปหาพี่หญิงมุก แค่นี้ก็โร่เอาเรื่องกับเปลว หาว่าเปลวจะแอบหนีไปเที่ยวไม่บอก
พี่ชายว่าไง สองแสบไม่ยอมจะไปกับเราให้ได้ เปลวให้พี่ชายตัดสินใจ”
“แล้วพ่อแม่เขายอมให้ไป..หืม” คุณชายไม่ตอบ กลับตั้งคำถาม
“คุณมรกตเธอเห็นดีเห็นงามนี่สิ ยอมให้ลูกไปกับเรา พี่ก็รู้เธอสนับสนุนแค่ไหน ไม่งั้นสองแสบติดแหมะเราเหรอ
ถ้าพี่ชายไม่ยื่นคำขาดไว้ก่อนละก็นะ ปานนี้ไม่พ้นไปนอนกับเราที่ตำหนักทุกวันล่ะ
เฮ้อ! เปลวไม่อยากจะคิด ขืนไม่ตั้งเงื่อนไขคงได้อยู่ด้วยทั้งอาทิตย์ แกไม่ยอมไปไหนขลุกอยู่กับเรานี่ล่ะ
เลิกเรียนปุ๊บมาทันที ตกลงเป็นลูกเราหรือลูกคุณมรกตชักสงสัยแล้วสิ ตั้งแต่เป็นวัยรุ่นก็ชักเริ่มปล่อยไม่คอยตาม
ยิ่งรู้ลูกมาหาเราที่บริษัทเลยหมดห่วงซะนั้น ตอนนี้ประเด็นคือทั้งคู่ไม่ยอม ยืนกรานจะไปอังกฤษกับเราให้ได้
เปลวอ้างขอปรึกษาพี่ชายก่อนค่อยให้คำตอบ นี่ก็นั่งหน้าบูดรอที่ห้องครับ”
คุณชายเพชรหยิบปากกาหมุนไปมาอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเอ่ยถามเปลวขึ้นว่า
“เดินเรื่องวีซ่าทันไหม” เปลวกะแล้ว..ผลต้องออกมาแบบนี้
ต่อด้านล่าง
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“น่าจะไม่มีปัญหาคุณเลขาจัดการได้ สรุปพี่ชายยอมให้ไป”
“ไม่มีทางเลือก จะให้หลานโกรธ..จนไม่ยอมโผล่มาหาเราไหมล่ะ” เจอคำถามแบบนี้เปลวเองก็พูดไม่ออก
ใช่จะมีแต่บุษราคัมกับอำพันเท่านั้นที่ติดน้าติดลุง แต่ทั้งคู่ก็ติดหลานพอกัน สองแสบอายุย่างวัยรุ่น 14 ปีแล้ว
น่าตาดีไม่ต้องรอใครให้คะแนน แม่ก็สวยจัดคนหนึ่ง เสี่ยวิกรมก็มีเชื้อจีน ผิวนี่ไม่ต้องพูดถึงได้ตามชาติกำเนิดพ่อ
แต่หน้าตาได้แม่ล้วนเอาปมเด่นมา เลยเจอต้องคนเหลียวหลังกันเลย
บุษราคัมงดงามตามวัยสวยกระจาย อำพันหล่อปนสวยแบบฉบับผู้ชายสมัยนิยม ทำเอาสาวกรี๊ดสนั่นหวั่นไหวเรียกว่าป๊อบปูล่า
ในโรงเรียน แต่สองแสบซึ่งเปลวติดปากเรียกแต่เด็ก กลับติดหนึบคุณน้าคนสวยชนิดที่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
ติดเปลวยิ่งกว่าพ่อแม่เสียอีก นับตั้งแต่เปลวพาเล่นน้ำสงกรานต์รดน้ำขอพรลุงชุ่ม ตั้งแต่นั้นน้าเปลวก็เป็นไอดอลขวัญใจหลานๆ
สนิทจนปรึกษาทุกเรื่องไลน์หาทุกวัน ส่งเข้านอนราตรีสวัสดิ์และอรุณสวัสดิ์เป็นประจำ เลิกเรียนถ้าไม่มีกิจกรรมเป็นต้องให้
คนขับรถพามาขลุกอยู่ที่บริษัท รอจนกว่าเปลวเลิกงานค่อยทานมื้อค่ำพร้อมคุณชายด้วย ก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านในแต่ละวัน
จนคุณชายตั้งเงื่อนไขมาในวันปกติ หรือเทศกาลวันพิเศษคุณชายตั้งเงื่อนไขแบบนี้ เพื่อสองแสบจะได้มีเวลาอยู่กับ
คุณพ่อคุณแม่บ้าง ไม่ใช่มาขลุกแต่กับลุงน้าจนห่างเหินพ่อแม่คงดูไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่
ความจริงคุณมรกตกับเสี่ยวิกรมสนับสนุน ไม่เคยติติงเรื่องที่ลูกมาสนิทขลุกอยู่กับน้าลุงแม้แต่น้อย
ทั้งคู่ก็มีงานสังคมไม่หยุดหย่อน อีกทั้งไม่ต้องการให้ลูกห่างเหินวังมณีรมย์ เพราะตัวคุณมรกตเองตั้งแต่ไปอยู่กินกับเสี่ยวิกรม
หม่อมแม่บวชชียกตำหนักซ้ายให้คุณนิลก็แทบไม่ได้เข้าวังเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว การที่สายสัมพันธ์ครอบครัวเลือดราชนิกุล
จะคงอยู่ได้ ต้องอาศัยรุ่นลูกขลุกคลีตีโมงน้าลุงตั้งแต่เด็ก กระทั่งความใกล้ชิดผูกพันก่อเกิดกลายเป็นสายสัมพันธ์แน่นแฟ้น
ยิ่งกว่ารุ่นแม่เสียอีก สองเด็กแฝดเองก็รู้สึกผูกพันน้าลุงเป็นอย่างมาก สบายใจอบอุ่นใจมีความสุขที่ได้มาอยู่กับเปลว
และคุณชายเพชรรัตน์ นี่คือสาเหตุที่ทำให้ติดหนึบกันอยู่แบบนี้
“ถ้าพี่ชายไม่มีปัญหา เปลวให้เลขาจัดการวีซ่าหลานนะ ส่วนทางโรงเรียนเดี๋ยวให้คุณเลขาทำหนังสือแจ้งล่วงหน้า
คุณมรกตกับเสี่ยวิกรมคงไม่อะไรมาก นกรู้ก่อนเราเสียอีกว่าลูกจะได้ไปอังกฤษ โทรมาบอกจัดการเรื่องเสื้อกันหนาวถุงมือรองเท้า
ไม่ให้เราวุ่นวายเป็นธุระ เดาทางถูกในที่สุดเราก็คงยอมให้หลานไป” เปลวพูดยิ้มๆ เพราะนี่ล้วนเป็นความจริง
“อืม..พี่ปฏิเสธไม่ได้หรอก เด๋วร้องไห้อ้อนรู้อยู่แล้วนี่สองคนนั้นจะใช้วิธีไหนให้ได้ไป” คุณชายเพชรก็ยิ้มตอบเช่นกัน
“เอาเป็นว่าสองแสบรู้จักวิธี” คุณชายไม่รับหรือปฏิเสธ
เพียงแต่ยิ้มโคลงหัวให้เบาๆ เปลวก็ขำไหล่สั่น เพราะแท้จริงแล้วก็ใจอ่อนกันทั้งคู่
เพราะสนิทจนจะกลายเป็นลูก ทำให้สองคุณชายรู้จักนิสัยใจคอของหลานแฝดดิบดี
เนื้อหาสาระไม่ต้องเท้าความต่างรู้บทสรุปกันดีอยู่แล้ว
“พี่ชายพร้อมแล้วใช่ไหม ที่จะไปกราบแม่ชี” เปลวเปลี่ยนประเด็นขึ้นดื้อๆ เมื่อเห็นคุณชายอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
หน้าหล่อซึ่งยิ้มละไมพลันนิ่งทันตา เปลวแอบก่นด่าตนเองในใจ ดันเผลอทำบรรยากาศผ่อนคลายก่อนหน้า
ตึงเครียดไปเสียได้ แต่ก็ไม่ได้อะไรอีกนอกจากรอดูปฏิกิริยาคนรัก
“นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ความผิดบาปคงทำให้ท่านทุกข์ทรมานใจ สมควรที่พี่จะไปกราบอโหสิกรรม
ไม่ได้แปลว่าพี่พร้อมหรือไม่พร้อมหรอก การไปครั้งนี้ไปปลดทุกข์ให้ท่านเดินสู่เส้นทางธรรมอย่างสงบไม่ถ่วงท่านอีก
หวังว่าการอโหสิกรรมในสิ่งที่ท่านได้กระทำ จะส่งผลให้ดวงวิญญาณของเสด็จย่า เสด็จปู่ รวมถึงท่านพ่อท่านอา
บรรพบุรุษผู้ล่วงลับได้ไปสู่สุขคติภพ พี่ไม่ผูกจิตคิดแค้น เรื่องราวของคนรุ่นก่อนควรจบเพียงแค่นี้
ที่พี่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยนานขนาดนี้ เพียงต้องการพิสูจน์แม่ชีละความพยาบาททั้งหมดอย่างบริสุทธิ์ใจ
ไม่คิดก่อการใดแค่นี้พอแล้ว ทุกคดีล้วนไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดใครได้ ที่พี่รู้เพราะเปลวพบความลับ
อีกทั้งคนก่อการก็เป็นปู่พวกเรา ชาติสกุลเถือกเขาเหล่ากอยังคงเป็นมณีรมย์เช่นกัน
การสืบสาวราวเรื่องให้เสื่อมเสียเกียรติตระกูลย่อมไม่เกิดผลดี แต่ก็ไม่ได้หมายความจะไม่ให้ท่านเรียนรู้ผลของการกระทำ
จมอยู่กับความทุกข์ทรมานใจดูบ้างเช่นกัน
เปลวถามดีแล้ว พี่คิดว่าโอกาสนี้สมควรไปกราบท่าน ถือโอกาสปลดแอกให้ท่านหลุดพ้นความทรมานใจ
หวังว่าการอภัยจะเป็นกุศลน้อมนำให้ท่านสำเร็จในธรรมดังที่หวัง ขอให้มีเพียงพี่กับเปลวที่รับรู้ อย่าให้ใครต้องรู้เรื่องนี้เลย
ระยะเวลายาวนานร่วมสิบปีเพียงพอแล้วครับ ที่คนๆ หนึ่งต้องทนอยู่กับความทุกข์
ในผลของการกระทำกัดกินใจต้องไปปลดปล่อยให้ท่านหลุดพ้นเสียที”
คำตอบยาวเป็นหางว่าวของคุณชาย ทำเปลวยิ้มไม่หุบ เปลวก็รอเวลานี้มานานเช่นกัน ความลับปริศนาดำมืดปมแค้นในอดีต
อันเป็นเหตุให้เครือญาตมณีรมมย์มีอันล้มหายตายจาก สืบเนื่องท่านตาของเปลวศักดิ์ด้านหนึ่งก็คือปู่เล็กของคุณชายเพชร
ในฐานะที่ท่านเป็นโอรสร่วมพระบิดากับเสด็จปู่ ผู้เป็นพระบิดาท่านพ่อคุณชายและท่านพ่อของเปลวด้วยเช่นกัน
การที่ท่านไม่ได้รับการยอมรับ ไม่ยกย่องแถมระเหเร่ร่อนโดนขับออกจากวังเพราะมารดาเป็นบ่าว
ท่านจึงพยาบาทตั้งใจกลับมาแก้แค้นกับคนวังมณีรมย์ จนกลายเป็นเหตุของโศกนาฏกรรม
มองมุมกลับคุณชายไม่อาจทวงถามเอาความอันใดกับใครได้ เพราะท่านลาลับจากโลกนี้ไปแล้ว
ฐานะคนสวนเก่าแก่หม่อมรำไพ ความจริงท่านคือบิดาของหม่อม กลับต้องปกปิดฐานันดรศักดิ์
แถมยังทำตัวเป็นคนพิการ ทนทุกข์อยู่กับสิ่งที่เป็นนานนับสิบปี ความลับปริศนาดำมืดจึงกระจ่าง
หลังเปลวเข้าวังและได้มีโอกาสไปเยือนตำหนักขวา จากการอนุญาตของหม่อมรำไพ
แรกเริ่มเดิมทีเปลวไม่พิรุธสงสัยในตัวลุงชุ่ม เพราะความบังเอิญหรือจะเรียกว่าความลับไม่มีในโลกก็ว่าได้
เปลวแอบไปเห็นพฤติกรรมที่กลายเป็นจุดเปลี่ยนเข้าในวันหนึ่ง ตอนไปเยือนตำหนักขวาแล้วแอบเห็นหม่อมรำไพกับลุงชุ่ม
คุยกันส่วนตัว ซึ่งหม่อมแกคงลืมว่าได้เคยอนุญาตให้เปลวเข้าออกได้ตามสะดวก ไม่ต้องขออนุญาตล่วงหน้าจึงไม่ได้ระวังจุดนี้
ตาข่ายฟ้ายังมีรูรั่ว เปลวประสบเข้าโดยบังเอิญ ได้รู้ความจริงว่าลุงชุ่มไม่ใช่คนพิการตามที่ตบตาทุกคน
แม้จะยังไม่รู้เหตุผลกลใดทำไมแกถึงแกล้งทำตัวเป็นคนหูหนวกตาบอด ที่มาของการหาคำตอบเปลวเริ่มตีสนิทคลุกคลีตีโมง
กับแกประจำสม่ำเสมอ โดยแกล้งทำไม่รู้ว่าเปลวรู้ว่าแกไม่ใช่คนพิการ กระทั่งได้ทราบว่าแกทำไปทั้งหมดเพราะความแค้น
หนำซ้ำสายสัมพันธ์สายเลือดทุกคนคือราชนิกุลเดียวกันอีก ความจริงที่รู้เปลวบอกเล่าให้คุณชายฟัง ทั้งสองลงความเห็น
ไม่ทำให้เรื่องราวลุกลามบานปลายยุ่งยากไปกว่านี้ เพียงให้เปลวคอยเฝ้าระวังสังเกต
ลุงชุ่มกับหม่อมรำไพคิดทำร้ายใครอีกหรือไม่ ปล่อยวางบุญคุณความแค้นปิดฉากไม่ดำเนินการล้างบางสกุลมณีรมย์
อย่างที่เปลวรู้ครั้งล่าสุดแท้จริงหรือเปล่า
ถ้าเป็นแบบนั้นก็จะไม่เอาความ ให้เป็นข่าวอื้อฉ่าวในวงสังคมเป็นตราบาปของราชสกุลจะดีที่สุด
กระทั่งเปลวสัมผัสถึงเนื้อแท้ลุงชุ่มที่เต็มไปด้วยความอ้างว้างโดดเดี่ยว สายตาว่างเปล่าของแกหากทำให้แกหลงเชื่อว่า
เปลวไม่สังเกต จะสัมผัสได้ถึงความเอ็นดูที่แกมองเปลวอย่างคุณตามองดูหลานรัก
ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาชัดแต่กลับแสดงออกมาไม่ได้
แกคงทุกข์ทรมานใจมาก ยิ่งเปลวพาหลานแฝดไปรดน้ำขอพรอีก เปลวรู้กระทั่งแกหลั่งน้ำตาสะกดกลั้นความรู้สึกไม่ไหว
จมอยู่กับความทุกข์ความผิดพลาดซึ่งได้ก่อกรรมไว้ ไม่อาจกลับไปแก้ไข เมื่อสำนึกละอายในบาปซึ่งยากที่จะยอมรับตรงๆ
ย่อมทุกข์ยิ่งกว่าความทุกข์ปกติสามัญทั่วไป ไม่ต่างกับท่านตาตกนรกทั้งเป็นก็ว่าได้ หมายรวมถึงหม่อมรำไพด้วยอีกคน
ผู้มีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของเปลว เพราะแม่ของเปลวคือน้องสาวคนละแม่ของหม่อมรำไพเธอ
ไม่แปลกใจที่แม่ชีหม่อมมีความประสงค์ยกกรรมสิทธิ์ในตำหนักขวาให้เปลว
อ้างเป็นทายาทท่านชายทองเกล้าเปลวสมควรได้ครอบครองตำหนักโดยชอบธรรม
ที่ผ่านมาเปลวไม่ได้กระตือรือร้นแสดงความประสงค์รับข้อเสนอแต่อย่างใด นับครั้งที่ไปกราบท่านอย่างที่รู้
เป็นเพราะส่วนหนึ่งไม่ว่าง แท้จริงคุณชายคนรักขอไว้โดยขอเวลาสักระยะในการทำใจอโหสิ
ต่อทุกการกระทำที่หม่อมมีส่วนทำให้เสด็จย่ารวมถึงท่านพ่อ ท่านอา หม่อมแม่หรือญาติผู้ใหญ่ล่วงลับอย่างมีปริศนา
ทุกท่านล้วนล้มป่วยก่อนชีพิตักษัย กระทั่งมาถึงรุ่นของประมุขวังคนล่าสุดกลับจากอังกฤษเพื่อรับตำแหน่ง
หากคุณชายกับหญิงมุกไม่ถูกส่งไปประจำอังกฤษตั้งแต่เล็ก ไม่แน่จะมีชีวิตอยู่มาจนถึงทุกวันนี้เช่นกัน
เพราะเหตุนี้ระยะเวลาการให้อภัยจึงยาวนานพอสมควร วันนี้ทั้งคู่ตกลงก่อนเดินทางไปพักผ่อนยังอังกฤษ
ซึ่งคุณหญิงมุกกับสามีพำนักอยู่ จะเข้าไปกราบแม่ชีและอโหสิกรรมท่าน เปลวพร้อมแล้วที่จะรับตำหนักขวาตามประสงค์
ของแม่ชี ท่านจะได้หมดกังวลปฏิบัติธรรมบรรลุเป้าหมายที่ท่านปรารถนา
พอฟังคุณชายย่อมทำให้เปลวยิ้มสบายใจ ถึงเวลาที่จะปล่อยวางความแค้นปิดฉากความเศร้าสลด
ในโศกนาฏกรรมแห่งราชนิกุลมณีรมย์ไว้แต่เพียงเท่านี้ เมื่อสบายใจกันแล้ว เปลวค่อยขอตัวไปจัดการธุระ
เกี่ยวกับเอกสารเดินทางให้หลานแฝด ทริปนี้กลายเป็นเพิ่มสองแฝดวัยรุ่นไปด้วย
สนิมกับคุณนิลไม่ต้องกลัวค้าน รายนั้นรับรองยิ้มแก้มปริ ซึ่งเปลวแอบสงสัยที่แท้ข้อมูลการไปอังกฤษอาจรั่วไหล
อาจจะแพ่งพรายจากทั้งคู่ บอกใบ้ให้สองแสบรู้เป็นนัย ก่อนมาเค้นถามความจริงเลขา แต่ก็ไม่ได้รุกไล่เอาความ
เพราะเปลวมีความสุขที่หลานจะไปด้วยเช่นกัน
บทเรียนในอดีตคือประสบการณ์สอน การแบ่งแยกปล่อยให้เกิดช่องว่างของสายสัมพันธ์ขึ้นในครอบครัว
นำมาซึ่งโศกนาฏกรรมคาดไม่ถึง ดังนั้นลูกแฝดของคุณมรกตคือมณีรมย์ เปลวจะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมอีกแน่
สองแฝดติดหนึบเปลวกับคุณชายถือเป็นเรื่องที่ดี จะได้ปลูกฝังอบรมให้พวกเขาเป็นคนเอื้ออารีจิตใจดีงาม
ไม่ดูถูกหยามผู้ที่ต่ำต้อยกว่า และสองแฝดก็ไม่ทำเปลวผิดหวังเช่นกัน ทั้งสองไม่เคยใช้กิริยาวาจาเหล่านี้ให้เห็นเลย
เป็นเด็กรุ่นใหม่ที่น่ารักยิ่ง
“เลิกทำหน้าบูดได้แล้วอำพัน” เปลวแหย่หลานชาย หลังทำเมินไม่มองคุณน้าคนสวย
ส่วนบุษราคัมจ้องแกมอ้อน รอคำตอบได้รับอนุญาตจากประมุขวังให้ร่วมทริปไปอังกฤษด้วยหรือไม่
“พัน..น้าเปลวถามได้ยินไหม” บุษราคัมรีบปรามพี่ชายฝาแฝดที่ออกจากท้องแม่มาก่อนเธอไม่กี่นาที
หลังพี่ชายยังทำเมินหูทวนลมไม่ยอมตอบรับคำพูดเปลว หน้าหล่อนอยด์จนเห็นได้ชัด
หลานชายตัวเล็กอย่างวัยรุ่นทั่วไป คงเพราะวัยเด็กสองแฝดอ้วนท้วนสมบูรณ์โตเป็นหนุ่มก็ยืดสูง
จนตอนนี้แม้อายุเพียง 15 ปีเรียนอยู่ม.4 กลับดูเหมือนเด็กอายุ 18 ด้วยความสูงผนวกกล้ามเนื้อสมส่วน
อย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ นั่นเพราะคุณชายเพชรมักพาฟิตเนสว่ายน้ำประจำ บุษราคัมก็ดูงดงามสดใสสมวัย
หน้าตาถึงจะคล้ายคลึงสมเป็นฝาแฝดแต่รูปร่างสรีระนั่นแตกต่างโดยสิ้นเชิง
บุษราคัมกลับผอมเพรียวบอบบางอย่างสาวน้อยวัยรุ่น ที่ต่างคงเป็นผิวพรรณผุดผาดใบหน้างามสะดุด
ในขณะที่อำพันสูงจนเกือบเรียกได้ว่าชะลูดไปแล้ว พอตัดผมรองทรงเผยใบหน้าหล่อปนสวย
ในแบบฉบับนักร้องบอยแบนด์ฮอตฮิต ไม่แปลกที่จะเป็นขวัญใจสาวแท้สาวเทียมรุมกรี๊ดกันกระจาย
หากใครได้รู้ว่าหนุ่มน้อยรูปงามสุดหล่อคนนี้แสนจะขี้งอนเอาแต่ใจเวลาอยู่กับคุณชายน้าแสนสวยล่ะก็ คงอึ้งกันไม่น้อยล่ะ
ต่อด้านล่าง
-
- 3 -
“ไม่พูดใช่ไหม..ถ้าไม่พูดน้าขอตัวทำงานล่ะ”
เปลวดัดนิสัยด้วยวิธีที่ได้ผลเสมอ ไม่มีที่จะตามใจ ท้ายที่สุดหลานตัวแสบจะเป็นฝ่ายง้อทุกครั้ง
“เดี๋ยวสิ!..คนกำลังงอนแทนที่จะง้อ ตัวเองพากันหนีเที่ยวไปเป็นอาทิตย์ คนผิดคือน้าเปลวนะครับ
ยังจะมาทำเป็นงอนผมอีก” การง้อมีมาด ไม่ได้ยอมเสียเหลี่ยมง่ายๆ เปลวเกือบหลุดขำพรืด
ยังดีที่สะกดกลั้นแอบกัดริมฝีปากไว้ได้ทัน ไม่อยากให้อำพันได้ใจ
“ใครแอบ..ถ้าแอบเราสองคนจะรู้หรือว่าพวกน้ามีแพลนไปอังกฤษ ยืนยันว่าไม่แอบ
เรามานอยด์อะไรไม่มีเหตุผลเสียเลย ยังจะกล่าวหาอีก” เปลวเป็นฝ่ายอบรมหลานชายเสียเอง หลังมีช่องให้จัด
“โหย..นี่ไม่เรียกว่าแอบแล้วเรียกอะไร น้าเปลวอย่ามาสีข้างเข้าถูะ อำพันไม่ไล่เบี้ยเอากับพี่ส้มล่ะก็
คงไม่รู้ความจริงหรอกว่าน้ากับลุงชายยังมีน้าหนิมกับอานิลอีก ยกโขยงกันครบเซ็ทไม่บอกเราสักคำ
ไม่แอบหรือครับ น้าเปลวควรเป็นฝ่ายง้อพันมากกว่า แล้วสรุปลุงชายเพชรให้พวกเราไปด้วยหรือเปล่า
ถ้าไม่ให้เป็นเรื่องแน่..คอยดู” ขู่สำทับเล่นเอาเปลวทั้งโมโหกึ่งขำ ไม่รู้จะโกรธดีหรือขบขันดีมีการมาขู่ปิดท้ายอีกต่างหาก
คิดดูแล้วหลานชายโตแต่ตัว นิสัยยังเด็กเอามากๆ มีการตั้งแง่ขู่บังคับ เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการซะด้วยสิ
“พูดดีๆ ก่อน แล้วน้าจะบอก แต่ถ้าแง่งอนไม่เลิกไม่ต้องมาคุยกัน” เปลวไม่ใช่พวกตามใจหลาน
มีแต่ใช้วิธีสอดแทรกนิสัยให้เป็นคนมีเหตุผล และสุดท้ายเปลวมักเป็นฝ่ายชนะ
“ก็ได้..เฮ้อ! ไม่เคยยอมเราสักครั้ง ผมขอโทษครับ..บอกได้หรือยังลุงชายเพชรยอมให้เราไปหรือเปล่าครับ”
ที่สุดหลานสุดหล่อก็เสียงอ่อนลง สีหน้าเปลี่ยนเป็นอ้อนให้เปลวเห็นใจเรียบร้อย แบบนี้มีหรือเปลวจะใจแข็ง
สรุปก็คือต่างคนต่างแพ้ทางกัน
“ลุงชายบอกว่า..ไม่..” เปลวยังมีแกล้ง ทำเอาสองแฝดตาเบิกค้าง สั่นระริก
สีหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนเหมือนคนผิดหวัง จนเปลวไม่อยากแกล้งต่อ
“บอกว่า..ไม่ปฏิเสธ ใครว่าไม่ให้เล่า” เท่านั่นแหละ ร่างบางถูกรุมทึ้งโดยสองหลานแฝดชายหญิง
เปลวแทบแหลกค่าอ้อมกอดของทั้งคู่แล้ว โทษฐานแกล้งให้ตกใจหมด
“ฮะฮ่าๆๆ..ไม่ๆ พอแล้วหายใจไม่ออก ฮะฮ่าๆๆ..”
“รัดให้ตายไปเลย นิสัยไม่ดีหลอกใจหายหมด..บลาๆๆ ฮะฮ่าๆๆ!” เสียงหัวเราะเหมือนเด็ก
เป็นที่เฮฮาสนุกสนานในห้องทำงานเปลวไม่ใช่เรื่องแปลกในสายตาเลขา เพราะนี่คือเรื่องที่เธอเห็นจนชินไปแล้ว..
>
>
>
“กว่าจะมาแม่ชีนึกหน้าไม่ออกแล้วนะโยม” แม่ชีหม่อมรำไพท่านเอ่ยสัพยอกคุณชายเพชรกับเปลว
หลังทั้งหมดพากันมากราบนมัสการก่อนเดินทางไปอังกฤษเที่ยวบินเช้าพรุ่งนี้ มาพร้อมทั้งคุณนิล สนิม
หลานแฝดทั้งสองรู้สึกจะสำรวมกิริยาวาจาเป็นพิเศษ
“เราก็ตามเขาไปด้วยอำพัน บุษราคัม” แม่ชีหม่อมทับทิมผู้เป็นหม่อมยาย ถามโยมหลานสุดรักสุดหวงขึ้นบ้าง
“ค่ะหม่อมยาย..ขอรับหม่อมยาย” สองแฝดตอบสีหน้าเปื้อนยิ้มแก้มปริเป็นที่เรียบร้อย
“คงไม่ต้องถามแล้วล่ะ พ่อแม่ทำไมยอม เท่าที่รู้มากลายเป็นลูกโยมลุงโยมน้าแล้วมั้ง ติดหนึบเป็นตังเมเชียวนี่”
แม่ชีหม่อมทับทิมอดแซวหลานรักไม่ได้ ใบหน้าท่านดูอิ่มเอิบอบอุ่นอ่อนโยนกว่าในอดีตลิบลับ
แลเป็นผู้ใจบุญสุนทานครองสมณะเพศบรรพชิต เป็นแม่ชีราศีจับ น่าเคารพเลื่อมใสไม่ต่างแม่ชีหม่อมรำไพท่านเลย
“แล้วกำหนดกลับของคุณโยมเมื่อไหร่ล่ะ” แม่ชีหม่อมรำไพเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง
“ปลายสัปดาห์ขอรับ ถือเป็นการพักร้อนทีเดียว หญิงมุกขอให้อยู่นานหน่อยครับ
รับเป็นธุระพาทัวร์จัดโปรแกรมต้อนรับไว้เรียบร้อย คาดว่าไปคราวนี้คงคิวแน่นทีเดียวครับ”
คุณชายเพชรตอบด้วยตนเอง แม่ชีท่านพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม
“แล้วโยมล่ะ ชายเปลวพร้อมรับกรรมสิทธิ์ตำหนักขวาทรัพย์สินในส่วนของท่านพ่อแล้วหรือยัง
ทวงถามไปตั้งหลายหนเราก็เงียบไม่ยอมตอบ มาหนนี้ยังไงแม่ชีก็คงต้องขอคำตอบนะ”
จากนั้นแม่ชีก็หันไปถามเปลวเป็นการส่วนตัว ใบหน้าสวยยิ้มละมุนก่อนจะเอ่ยตอบท่านด้วยกิริยานอบน้อม
เพราะแม่ชีหม่อมขณะนี้ท่านดูน่าเลื่อมใส วันเวลาเปลี่ยนไปมากทีเดียว
“ครับ..ผมพร้อมรับแล้วครับ ยินดีรับไว้ตามที่แม่ชีประสงค์ยกให้ผมดูแลครับ”
พอท่านได้ฟังคำตอบจากเปลว ถึงกับเผยรอยยิ้มกว้างอย่างพึงใจในคำตอบที่ได้ฟัง
“เจ้าของที่แท้จริงถูกต้องเสียที แม่ชีเลือกเดินสู่ทางธรรมแล้วไม่ขอยึดมั่นถือมั่นในวัตถุอันใดอีก
เมื่อโยมมารับไปเช่นนี้ทำให้แม่ชีหมดห่วงได้ ถือว่าโยมได้กุศลนะลูก” คำกล่าวของท่าน ทุกคนอดที่จะพนมมือสาธุไม่ได้
“สาธุ..สาธุ..สาธุ..” จากนั้นก็เป็นการไต่ถามถึงสารทุกข์สุกดิบ สุขภาพร่างกายตามปกติวิสัยทั่วไป
ในขณะสองหม่อมแห่งวังมณีรมย์ล้วนแล้วแต่ชราภาพวัยเจ็ดสิบอัพแล้ว การห่วงเรื่องสุขภาพเป็นเรื่องอันดับแรก
เมื่อพวกท่านยืนกรานไม่มีอะไรให้ต้องกังวล ปวดเมื่อยร่างกายเล็กน้อยเป็นธรรมดาของสังขารที่ล่วงโรยไปตามวัย
ก็พลอยให้ทุกคนสบายใจไปได้ กระทั่งได้เวลาพอสมควร แม่ชีหม่อมรำไพเป็นคนตัดบทขอคุยกับเปลวและคุณชายเพชร
เป็นการส่วนตัว ทำให้ที่เหลือปรารถกับแม่ชีหม่อมทับทิมไปพลางๆ โดยเข้าใจว่าแม่ชีหม่อมคงประสงค์ให้เปลว
เซ็นเอกสารเกี่ยวกับรับมอบตำหนักขวานั่นเอง ซึ่งความเข้าใจดังกล่าวไม่ผิดหรอก แต่ยังมีเรื่องราวอื่น
ต้องคุยกันเป็นการส่วนตัว มีเพียงบุคคลสามคนเท่านั้นที่รู้คือเรื่องราวใด ชายเปลวและคุณชายเพชรรัตน์
เข้ามาอยู่ในกุฏิพำนักส่วนตัวของแม่ชีท่านแล้ว ท่านก็สำรวมสมาธิหลับตานิ่ง โดยไม่ได้กล่าวอันใด
สองคุณชายก็นั่งรออย่างสงบไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน จนเวลาผ่านไปนานพอสมควรท่านจึงเปิดเปลือกตาขึ้น
จ้องนิ่งมายังคุณชายเพชร แล้วเอ่ยซุ่มเสียงเรียบนุ่มว่า
“คุณโยมคงรู้ความจริงแล้วสินะ จึงไม่ยอมมาพบแม่ชี..ใช่หรือไม่” ท่านกลับเอ่ยถามออกมาตรงๆ ไม่มีอ้อมค้อม
“ครับ..” คุณชายตอบหนักแน่นไม่ปกปิดความรู้สึกแม้แต่น้อย
“กรรมช่างเห็นทันตา ดังองค์ตถาคตทรงตรัสไว้ไม่ผิด แม่ชีจมอยู่กับความรู้สึกผิดบาปละอายต่อการกระทำที่ก่อ
ไม่ปฏิบัติจิตภาวนาให้สงบ เพราะมีบ่วงแห่งกรรมตามหลอกหลอน” แม่ชีเปรยขึ้น
ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเจือไปด้วยความรู้สึกสะเทือนใจอย่างรับรู้ได้
“ผมยอมรับว่ายากที่จะทำใจ หลังมีเวลาพิจารณาแล้ว ทำให้รู้สึกผ่อนคลายไม่เหลือความแคลงใจอีก
ที่สุดแล้วเราต่างเป็นทายาทราชนิกุลมณีรมย์ไม่ใช่ใคร ถือเสียว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นผลกรรมของแต่ละคน
ผมมาวันนี้ตั้งใจอโหสิกรรม อภัยสิ่งที่ล่วงเกินให้หมดสิ้นเถอะครับ การมาของผม หวังว่าจะช่วยแม่ชีรู้สึกผิดน้อยลง
จนสุขสงบอยู่ในเส้นทางธรรมสมดังปรารถนา” คำพูดคุณชายไม่กี่ประโยค แต่ใจความครอบคลุมโดยไม่ต้องตีความให้ยุ่งยาก
เรียกน้ำตารื้นก่อนจะไหลรินออกมาเป็นสายอย่างรู้สึกตื้นตัน การอโหสิกรรมที่คุณชายไม่ติดใจในการกระทำอันเลวร้าย
ที่แม่ชีท่านได้ร่วมกับบิดาก่อกรรมไว้ กับญาติผู้ใหญ่ในสกุลมณีรมย์มานั้นจนชีพิตักษัยตามกัน
ถือเป็นการอนุโมทนาบุญให้แม่ชีได้สุขสงบเสียที
“ขอบใจนะ ขอบใจคุณโยมมาก ที่ไม่ติดใจอาฆาตต่อกัน”
“ผมเข้าใจสัจธรรม การอาฆาตมุ่งร้ายไม่ก่อประโยชน์ให้แก่ผู้ใด ล้วนทำให้เกิดทุกข์ไม่จบไม่สิ้นครับ
การอภัยต่างหากที่ยุติเรื่องราวด้วยดี ผมก็ต้องกราบขออโหสิกรรมแม่ชีเช่นกัน ที่ปล่อยระยะเวลาล่วงเลยหลายปี
ไม่ได้มากราบนมัสการเสียแต่เนิ่น อย่างที่บอกผมต้องใช้เวลาพอสมควร รอให้จิตใจไม่หลงเหลือคติยามอยู่ต่อหน้าท่าน
จะได้เอ่ยออกจากใจจริงๆ" คุณชายยอมรับตรงๆ ซึ่งเป็นอารมณ์ความรู้สึกปกติของปุถุชนไม่ปั้นแต่งคำพูดให้ดูสวยหรู
ทุกคำเน้นชัดจากใจล้วนๆ ทำให้แม่ชีซาบซึ้งเป็นที่สุดจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ทางธรรมของท่านถึงเวลาหลุดบ่วงทุกข์เสียที
นับจากนี้ท่านคงสุขสงบอยู่ในเส้นทางธรรม ตามเพศบรรพชิตที่ท่านมุ่งมั่นอุทิศชีวิตบั้นปลาย
อาจไม่สามารถลบล้างบาปกรรม อย่างน้อยท่านก็ได้ปฏิบัติภาวนาแผ่บุญกุศล ให้ทุกดวงวิญญาณที่มีส่วนทำให้ล่วงลับไป
“แล้วโยมเล่า คาใจอันใดแม่ชีหรือเปล่า” ท่านหันไปถามเปลวบ้าง
“ไม่ครับ..ผมไม่ติดใจแต่แรก ผมไม่ได้เป็นผู้สูญเสียโดยตรงแม้โดยอ้อมจะได้รับผลกระทบบ้าง
แต่ก็ไม่สูญเสียมากมายเหมือนพี่ชาย ผมไม่ได้ใกล้ชิดผูกพันบุคคลที่ล่วงลับอย่างพี่ชายเพชร
เป็นเพียงสายเลือดที่มารู้ภายหลังท่านเหล่านั้นคือบรรพบุรุษของผม ส่วนบุญคุณความแค้นรุ่นปู่ย่า
ขอให้สิ้นสุดแต่เพียงรุ่นของท่านเถอะครับ ผมเพียงต้องการให้สกุลมณีรมย์ รักใคร่สามัคคีไม่แบ่งแยกพอแล้ว
แม่ชีไม่ถามหรือครับพวกผมรู้ได้อย่างไร ทั้งที่ผ่านมาไม่เคยพิรุธให้ใครจับได้มาก่อน
ผมกลับแปลกใจที่แม่ชีรู้ว่าผมสองคนรู้ตื้นลึกหนาบางของเรื่องราว โดยไม่ต้องเท้าความหนหลังด้วยซ้ำ”
เปลวถามอย่างสงสัย เพราะคิดว่าแม่ชีไม่รู้ว่าตนรู้ความลับที่ท่านปกปิดไม่ใช่ความลับอีกต่อไป
ถึงขั้นที่ว่าก่อนลุงชุ่มจะจากโลกนี้ไปเสียอีก
“เรื่องนี้คุณโยมคงแปลกใจ แม่ชีคิดไว้แล้ว..คนเรายากที่จะปิดบังแววตาได้ แววตาของคุณโยมเองก็เถอะ
ก่อนรู้ความจริงเป็นอย่างหนึ่งภาย หลังจากล่วงรู้ความจริง ย่อมฉายแววออกมาอีกแบบ
เช่นเดียวแววตาโยมชายเพชรก็เช่นกัน แม่ชีสัมผัสความผิดปกติได้นานแล้ว
รอแต่เมื่อไหร่โยมทั้งสองจะเป็นฝ่ายเข้ามาถามไถ่ข้อเท็จจริง แต่ก็รอแล้วรอเล่า
จนกลายเป็นความกังวลกัดกร่อนจิตใจปล่อยวางไม่ได้ เอาจิตไปจับ ทำให้ไม่สุขสงบดั่งใจปรารถนา
ไอ้ครั้นจะให้เป็นฝ่ายเริ่ม ก็ไม่ใช่กิจที่ชีพึงทำเมื่อสละซึ่งทางโลก มุ่งสู่ทางธรรม ก็ต้องมุ่งมั่นบำเพ็ญภาวนา
ได้แต่อุทิศกุศลจากการปฏิบัติ ให้คุณโยมทั้งสองอโหสิ รอถึงเวลาที่กุศลซึ่งแผ่ออกไปส่งผลมา
วันนั้นคงเป็นวันที่คุณโยมเป็นฝ่ายเข้ามาอโหสิกรรมให้แม่ชีด้วยตัวเอง พอรู้คุณโยมพากันมากราบลาเดินทางครั้งนี้
แม่ชีมั่นใจว่าคุณโยมพร้อมที่จะอโหสิกรรม ไม่เช่นนั้นก็คงไม่มาหรอก เรื่องบางอย่างคำพูดยืดยาวก็ไม่มีความจำเป็นเอ่ย
ให้เสียเวลา ในเมื่อใจเราต่างรู้ดี กระชับใจความสำคัญไม่ต้องฟื้นฝอยขุดคุ้ยแผลให้เรื้อรังย่อมดีกว่า
พอเห็นหน้าคุณโยมก็รู้แล้วว่าพร้อมแล้วที่จะพูดคุยถึงเรื่องนี้กันเสียที”
แม่ชีกล่าวด้วยน้ำเสียงสีหน้าแววตาสงบ คงวางแล้วหลังต้องแบกรับความหนักอึ้ง
ต่อสำนึกผิดบาปเกิดละอายในสิ่งที่กระทำ สองคุณชายพอฟังเช่นนั้นก็หมดคำพูด
เพียงหวังให้ท่านใช้ชีวิตบั้นปลายในรสพระธรรม ตามที่ท่านปรารถนา ด้วยการร่วมอนุโมทนาบุญ
การมาอโหสิกรรมครั้งนี้ถือเป็นการเสริมบุญครั้งมโหฬารทีเดียว
ให้อภัยที่ใครคนหนึ่งเคยทำไว้กับผู้ให้กำเนิด เป็นเรื่องยากที่น้อยคนจะทำได้..
>
>
>
“รู้สึกจิตใจสงบบอกไม่ถูกเชียวค่ะ พวกเราไปเที่ยวครั้งนี้เอาบุญไปฝากน้าหญิงด้วย คนได้กำไรคือน้าหญิงมุก
นี่บุษขอด้ายมงคลหม่อมยายไปฝากด้วย ของฝากล้ำค่าจากเมืองไทยได้มากับมือเชียวน๊า”
บุษราคัมเอ่ยเสียงแจ้วบนรถหรู พาหนะนำทุกคนเดินทางมาที่วัดป่าห่างไกลเมืองฟ้าอมรหลายร้อยกิโล
สาวน้อยดูเบิกบานมีความสุขเป็นพิเศษ เหมารวบบทสนทนาเพียงผู้เดียว ตั้งแต่ออกจากวัดป่าเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพฯ
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่หยุดคุยฟุ้ง
“จิ!..อวดอยู่นั่นบุษราคัม ทำอย่างกับน้าหญิงได้ไปแล้วจะมีพลังวิเศษ พันไม่เห็นจะดีเลิศประเสริฐอะไร
แค่ด้ายมงคลที่หม่อมยายฝากให้ ที่ควรหยิบมาโว้ต้องโน้น ของฝากที่คุณแม่มรกตเตรียมเป็นพะโล้หอบใหญ่
เชื่อเหอะน้าหญิงเห็นเข้าคงได้ตะลึงค้าง มากกว่าสัมภาระเราสองคนอีก
คุณแม่ทำอย่างกับน้าหญิงหาซื้อไม่ได้ ไม่สะทกสะท้านค่าระวางบนเครื่องสักนิด เผลอๆ แพงกว่าตั๋วเราบินอีก
ไม่รู้จะเยอะอะไรดีนะพันไม่รับภาระแบก ขืนเป็นแบบนั้นบอกคำเดียววอรี่เสียใจด้วยกระผมนายอำพันไม่เอาแน่
เห็นแล้วหนาว..อรึ้ย!” หนุ่มน้อยอำพันทำท่าทีขนหัวลุกประกอบคำพูดเรียกเสียงหัวเราะทั้งคณะ
ต่างนึกภาพออกว่าคุณมรกตผู้เป็นแม่ของหนุ่มน้อยจัดของฝากมากแค่ไหนให้หญิงมุกดา
รายนี้เล็กๆ ไม่ต้องอลังการงานสร้างนั่นล่ะ ถึงจะสมฐานะเศรษฐีหม่อมหลวงมรกตเขาเลย
ทริปการเดินทางมีพรุ่งนี้ เพียงแค่นี้ก็พอจะเห็นความสนุกอย่างไม่ต้องสงสัย
เพียงสองแฝดข่มเรื่องของฝากก็เรียกน้ำย่อยหัวเราะดังไม่ขาด
การไปพักผ่อนถือโอกาสเยี่ยมคุณหญิงมุกดา ซึ่งตั้งรกรากอยู่กับสามีชาวอังกฤษ
คงเป็นทริปน่าประทับใจมีคุณค่าในความทรงจำของเหล่าราชนิกุลวังมณีรมย์ ถึงสองแฝดจะไม่ได้ใช้นามสกุลมณีรมย์
แต่พวกเขาก็หาได้น้อยเนื้อต่ำใจ ที่พวกเขาไม่คิดแบบนั้นเป็นเพราะสนิทสนมลึกซึ้งผูกพันอย่างที่เห็นขณะนี้
มันมากกว่านามประธรรมเป็นไหนๆ อนาคตไม่ว่าจะยังไง พวกเขายังคงรักใคร่กลมเกลียวสามัคคีเป็นคนรุ่นใหม่
ที่จะสืบทอดต่อยังรุ่นต่อรุ่น ไม่มีเลื่อมล้ำทำให้เป็นโศกนาฏกรรมดังเช่นคนรุ่นก่อน เพราะคุณชายยุคนี้เป็นคนติดดิน
ไม่ถือยศศักดิ์เกินควร ไม่ยึดติดลาภยศสรรเสริญจนลืมกำพืดดั้งเดิม
เปลวนางโชว์เจ้าเสน่ห์ผู้มีชีวิตผกผัน สายโลหิตราชนิกุลสูงศักดิ์ ชีวิตของนางโชว์ปากกัดตีนถีบกว่าจะถึงจุดนี้
กลับมีชีวิตคล้ายคลึงนางซิล ในวันนี้คุณชายทองเปลวเป็นถึงหม่อมราชวงศ์ ทายาทท่านชายทองเกล้า
ไม่มีใครที่ไม่รู้จัก แถมยังมีความสุขอยู่กับคนรักผู้มีศักดิ์เป็นญาติผู้พี่ดำรงตำแหน่งประมุขวังคนล่าสุด
คุณชายเพชรไม่เคยจืดจางรักมั่นต่อชายเปลวจากครั้งแรกที่พบสบตารู้สึกประทับใจ
กระทั่งสิบกว่าปีผ่านพวกเขาก็ยังคงรักกันไม่เสื่อมคลาย ที่อดกล่าวไม่ได้ สนิม..หนุ่มน้อยผู้อาภัพ
ไม่มีสายเลือดสูงศักดิ์กับใครเขาเลยด้วยซ้ำ เพราะความอารีจากผู้เป็นแม่ของสนิมทำให้ชีวิตสนิมในวันนี้ได้รับการหนุนส่งจากชายเปลว กลายเป็นคนมีฐานะมีหน้าตาในสังคมชนชั้นสูง มีความมั่นคงทุกด้านรวมถึงความรักด้วยเช่นกัน
หม่อมหลวงนิลกาฬนักรักผู้เคยถูกกีดกัน ผิดหวังในเพศเดียวกันเพราะผู้เป็นแม่หักดิบ จนทำให้คุณนิลใช้ชีวิตเพลย์บอย
ก่อนจะมาหยุดพฤติกรรมทุกอย่าง เพียงเพราะหนุ่มน้อยขาดความมั่นใจตัวเองคนหนึ่ง
แต่คนธรรมดาคนนี้ คือคนที่ทำให้คุณนิลพบรักแท้ หยุดรักนี้ไว้ที่สนิมเพียงคนเดียว..
นี่คือ 1 ในตอนพิเศษที่อยู่ในรูปเล่ม
-
:กอด1: :pig4:
-
นี่คือตอนพิเศษในจำนวน 6 ตอน คนที่ซื้อหนังสือจะรู้ว่าตอนพิเศษตอนนี้อยู่ในภาคพิเศษ ในรูปเล่มแยกชัดเจนค่ะ
ถ้าคิดว่าปมที่ผูกในเรื่องไม่เคลียร์เป็นเพราะหวังขายหนังสือ ไม่ขอแก้ตัวค่ะ หนังสือเสน่ห์นางโชว์ วางพล็อตวางโครง
วางแผนทำปกก่อนจะจัดจองจัดพิมพ์ ทุกอย่างออกมาก่อนจะโพสลงเล้าฯ ในรูปเล่มก็จบตามที่โพสลงเล้าฯ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ถ้าคนอ่านที่ไม่ได้ซื้อหนังสือเห็นว่าเราทำผิดกฏกติกาของเล้าฯ จึงได้จัดตอนพิเศษเฉพาะตอน
ที่คนอ่านคาใจ ย้ำเป็นตอนพิเศษในจำนวน 6 ตอนที่อยู่ในรูปเล่ม เนื้อหาเกี่ยวเนื่องตอนหลักไหม ส่วนใหญ่ตอนพิเศษที่เรา
ทำหนังสือมาแถบทุกเรื่องเกี่ยวเนื่องกับตอนหลักเสมอ ต่างกันคือระยะเวลา การเติบโตของตัวละคร ความคิดและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา กระทั่งถึงรุ่นหลาน เหลน ก็เขียนมาแล้ว มอบเป็นตอนพิเศษ สิ่งที่นำมาลงนี้
เราได้รับคำแนะนำจากแฟนนิยาย ที่คอยเป็นกำลังใจและเข้าใจเราเสมอมา กราบขอบพระคุณมาด้วยจิตคารวะ
และนี่คือการนำมาลงตามสัญญา เมื่อแฟนนิยายบางท่านเห็นควรนำมาให้คนอ่านได้สบายใจ ส่วนท่านที่ไม่ได้ขออนุญาต
ก็ใคร่กราบขออภ้ยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ
ด้วยรักและขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
ไม่ได้อยากอ่านต่อแล้วค่ะ บอกตรงๆว่าเสียความรู้สึก
แล้วที่มาท้วงติงนี่ไม่ได้เพราะอยากอ่านแต่ไม่ยมอซื้อหนังสือด้วย
เราคิดเสมอ เล่มไหนที่ควรค่าแก่การซื้อเราไม่เคยเกี่ยงที่จะซื้อ
แต่เล่มไหนที่ไม่ควรค่าก็ไม่รู้จะซื้อไปทำไม
ที่คุณบอกว่า ส่วนใหญ่ตอนพิเศษที่เรา
ทำหนังสือมาแถบทุกเรื่องเกี่ยวเนื่องกับตอนหลักเสมอ ต่างกันคือระยะเวลา การเติบโตของตัวละคร ความคิดและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา อันนี้เรื่องไหนก็เป็น แต่ก่อนจะไปต่อก็ต้องคลายปมที่ผูกมาในเรื่องหลักมั้ยคะ
อ่านเรื่องไหนๆก็เป็นอย่างนี้ ไม่งั้นเราคงโรคจิตหาเรื่องมันไปซะทุกเรื่องของทุกคนเขียนน่ะค่ะ
นิยายคุณเรื่องอื่นก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ ถ้าจะใส่ใจอ่านทุกความเห็นจะเห็นว่าเราบอกไปแล้วว่าเราเคยชอบผลงานและตามอ่านของคุณทุกเรื่องหลังจากอ่านเรื่องนี้ ก็ไม่เคยมีเรื่องไหนเป็นแบบนี้ คำนิยามของตอนพิเศษก็คือตอนที่เสริมอยู่ในตอนหลัก อาจจะเป็นส่วนแทรกเล็กๆน้อยๆแต่ต้องไปทำให้เรื่องหลักเสีย หรือตอนหลังจบปมหลักแล้วจะมีปมใหม่มาก็ยังได้ แต่นี่คุณใช้วิธีเอาคนที่ตามฆ่านายเอกไปเฉลยในตอนพิเศษ จะให้เรียกว่าอะไรหรอคะ?? จะวางแผนก่อนหรือหลังเขียนเรื่องว่าจะมีการทำหนังสือขายมันก็ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ ที่เราพูดถึงมันคือ "กฏ" ที่ว่าด้วยนิยายต้องลงจนจบก่อนทำขาย นี่บอกตรงๆว่าเอาไปให้เด็กอนุบาลอ่านเขาก็คงรู้ว่ายังไงมันก็ไม่จบ ปมเรื่องยังไม่คลายจะเรียกว่าจบได้ยังไง นอกจากจบเพื่อนำส่วนที่เหลือไปลงในตอนพิเศษน่ะค่ะ อย่างนั้นมั้งคะคุณถึงเรียกมันว่าจบ ซึ่งถึงตอนนั้นให้ย้อนกลับไปคิดเองแล้วกันนะคะว่ามันผิดกฏข้อ16 รึเปล่า โตๆกันแล้ว คิดเอาแล้วกันค่ะว่ากฏที่คนอื่นเค้าอุตส่าห์รักษากันมาแทบตายต้องมาเสียเพราะคุณรึเปล่า กรรมใดใครก่อ :katai3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนนี้เรารู้สึกเห็นใจคุณลักษณ์มากๆ ดูเหมือนว่าคุณลักษณ์พยายามเต็มที่แล้วที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นให้ดีที่สุดกับทุกฝ่าย
ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดก็คือแก้ปัญหา
ขอให้คุณลักษณ์อดทน และจำไว้เป็นบทเรียน เป็นประสบการณ์ในภายภาคหน้า และกลับมาเขียนนิยายให้แฟนๆได้อ่านอีก
ชอบที่คุณลักษณ์อดทนและค่อยๆแก้ไขไป ไม่ตัดพ้อฟูมฟายและยอมรับคำติจากทุกฝ่าย
เอาเถอะคุณทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วค่ะ
หวังว่าสักวันหนึ่งคุณจะสามารถกอบกู้ชื่อเสียงและความไว้ใจที่เสียไปให้กลับคืน
อาจจะนานสักหน่อย แต่เราเชื่อว่าคุณทำได้
เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
(มัสยา)
.......................................
edit เพิ่มเติม
ดูเหมือนคอมเม้นท์ไหนที่ให้กำลังใจนักเขียนจะถูกกดลบ
หึหึหึ
นักเขียนแสดงความรับผิดชอบในส่วนของเขาเต็มที่แล้ว หากพวกคุณมีคำตอบที่ฉลาดๆกว่านี้ก็เชิญเสนอมาเลยค่ะ
ถ้าไม่มีก็ปล่อยให้ผู้คุมเล้า ตัวจริง จัดการดีกว่าเนอะ o18
-
เราได้หนังสือมาเป็นชาติแล้วค่ะ แต่เพิ่งจะมีโอกาสได้อ่าน
ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยค่ะที่กะว่าจะมาพูดถึงส่วนตอนพิเศษนานมากแล้วแต่ก็ไม่ได้เข้ามาพูดซะที จนกระทั่งคุณลักษณ์ได้มาโพสหนึ่งในตอนพิเศษลงในหน้านิยาย
ถามว่าโกรธไหม ไม่ค่ะ เราชอบนิยายของคุณลักษณ์มาก ถึงแม้เรื่องนี้จะมีปัญหา แต่ก็ยังพยายามคิดในแง่ดีตลอด จนบางครั้งทนไม่ไหวถึงกับต้องเมลไปวีนแตก แต่เมื่อเรื่องราวทุกอย่างจบลงแล้วเราก็ถือว่าไม่มีอะไรติดค้างกันอีก
โดยส่วนตัวคิดว่าตอนพิเศษที่คุณลักษณ์โพสนั้นเป็นจุดจบสมบูรณ์ของเรื่องแล้วค่ะ จริงๆนิยายเรื่องนี้พลาดตรงที่นำตาชุ่มกับหม่อมรำไพมาเป็นบุคคลปริศนาให้ต่างฝ่ายต่างคาดเดาไปทั่ว ทำให้เรื่องนี้จบแบบไม่จบ แต่เรายืนยันค่ะว่านอกจากตอนที่นำมาเฉลยแล้ว สำหรับเราก็มีแค่ตอนมรกตที่ทำให้เนื้อเรื่องดูสมบูรณ์ขึ้น (เป็นเรื่องเกี่ยวกับมรกตกับเสี่ยวิกรมเพียวๆ)
แผนร้าย หักเหลี่ยมโหด บู๊แหลก...ไม่มีหรอกค่ะ ตอนพิเศษที่เหลือเป็นตอนพิเศษจริงๆ แบบว่าหวานๆ หื่นๆ (เอิ่ม) ตาชุ่มกลับตัวกลับใจได้ หม่อมรำไพ กับหม่อมทับทิมก็เป็นแม่ชี นี่คือบทสรุปจริงๆ
บอกตรงๆว่าเรื่องนี้ทำเอาคุณลักษณ์ช้ำไปเยอะ เสียหายไปไม่น้อย ตอนแรกเราเองก็โกรธมากเหมือนกัน แต่ตอนนี้ก็เห็นใจมากเหมือนกัน นับตั้งแต่ปกมีปัญหา โรงพิมพ์เลื่อน ญาติเสีย ชีวิตมรสุมมาก ถึงจุดๆนี้แล้วก็ไม่อยากซ้ำเติมอีกค่ะ ถึงแม้ว่าทางฝ่ายคุณลักษณ์เองจะผิด แต่ในเมื่อมันผ่านไปแล้วก็อยากจะให้คิดซะว่ามันเป็นบทเรียนราคาแพงบทหนึ่งก็แล้ว
ปล.เรื่องนี้นานาจิตตังค่ะ เราคงจะบอกให้ใครไปยกโทษให้คุณลักษณ์แทนไม่ได้ เราไม่ได้เป็นกลางขนาดนั้น
-
ชอบนิยายพี่ลักษณ์มากค้ะ
เป็นกำลังใจให้ เข้าใจค้ะว่าคงไม่มีใครอยากทำผิดกฎของเล้าหนูเองก็เป็นเด็กมัธยม ที่ติดตามนิยายของพี่ลักษณ์อยู่หนูอยากบอกว่าในความคิดของหนูแค่มี "คนแต่งนิยายดีดี"อย่างพี่ลักษณ์มาแต่งให้อ่านคือบุญของชีวิตจริงๆ ไม่ได้โลกสวย แต่อยากบอกคนที่เข้ามาอ่านแล้ววิจารณ์แบบไร้มนุษยธรรมของชีวิต วิจารณ์ให้มีขอบเขต วิจารณ์แบบไม่ไว้หนังหน้าคนเขียนก็เสียใจนะคะ ดูท่าแล้วพี่เขาคงจะยุ่งจริงมิฉะนั้นพี่เขาคงมาเคลียให้ชัดไปแล้ว ปัญหาชีวิตเลือกเวลาเกิดไม่ได้นะคะ คงไม่มีใครไม่อยากโชว์ผลงานตัวเองหรอก เราเองก็ไม่มีปัญญาซ้อหนังสือมาอ่าน อาศัยอ่านตอนพิเศษเอา ไม่ใครชีวิตลื่นเป็นน้ำยาซันไลม์กับจานหรอกค้ะ สุดท้ายนี้ อยากบอกพี่ลักษณ์ว่า เป็นกำลังใจไห้เสมอค้ะ ><
ปล.หากความคิดเห็นนี้กระทบต่อเซลล์ประสาททางอารมย์ของใครขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วย ...
-
อย่าลืมกลับมาแต่งนิยายเรื่องอื่นต่อนะคะ. ติดตามผลงานตลอดค่ะ
-
อย่าทะเลาะกันค่า
ถ้าคนแต่งเขาบอกว่าจบแล้ว ก็ตามนั้นค่า
เจ้คงไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่งหรอกนะคะ
อ้าย อี หน้าไหน มันเสือกรู้ดีกว่าคนแต่ง ก็ตามใจเมิงเถอะคะ
เมื่อมีคนแจ้งมาให้ตรวจสอบ เจ้ก็ติดตามตรวจสอบแล้ว แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถชี้ชัดลงไปได้
ตามปกติแล้ว เขาก็ต้องยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่ถูกกล่าวหา
แล้วเมิงจะให้กุทำไรอีกคะ
ส่วนตัวแล้ว เป็นคนที่ เจ็บแล้วจำ
และเชื่อในกฎแห่งกรรมว่า แม้กฎหมายอาจไม่ยุติธรรม แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ
อนึ่ง จะให้เจ้ทำอะไรให้เนี้ย ก็ส่งหลักฐานกันมาสิคะ
กุขอหลักฐาน และที่มาที่ไปด้วย เอามาให้แน่นเลยนะคะ จะได้จัดการให้เรียบร้อย
แต่ถ้ามาแบบเป็น "ข้อสันนิษฐาน" เนี้ย น้ำหนักมันน้อยคะ
หวังว่า ลงมาขนาดนี้แล้ว ถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้ หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องไปจากกระทู้นี้ ก็ขอหลักฐานด้วย
อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใครนะ
เพราะถ้ากล่าวหามาลอยๆ เนี้ย ทางเล้าฯ ก็ทำไรให้ไม่ได้นะคะ
แล้วก็อย่าทะเลาะกัน เพราะถ้าทะเลาะกันแล้ววิ่งมาฟ้องแบบปากเปล่านี้ เจ้ทำไรให้ไม่ได้คะ
จะทะเลาะกันก็อย่าเอาแต่ด่ากัน เหน็บกัน ส่อเสีนดกัน
เมิงตบกันด้วยหลักฐานเลยค่า
เจ้จะได้ลงดาบถูก
ส่วนใครจะกดลบคะแนนใคร ก็กดไปเถอะคะ ถ้าเมิงกดแล้วสบายใจ จะได้ไม่ไปก่ออาชญากรรมในโลกแห่งความจริง 555
แม่ง เมิงจะจิตไปไหน
หัดใจกว้าง ยอมรับความเห็นต่างกันบ้าง เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าความคิดเมิงจะถูกเสมอไป
ถ้าเมิงไม่ชอบเขา เมิงก็กดลบระบายความคับแค้นที่แน่นอกสักครั้ง แล้วเมิงก็อย่าลดตัวลงมาเกลือกกลั่วกับมันอีกสิคะ อินางฟ้า
กดลบติดๆ กันเนี้ย จิตไปปะ ไปหาไรทำบ้างนะคะลูก
หาความสุขให้ตัวเองบ้างนะคะลูก จองเวรกันไปไม่สนุกหรอกคะ
ถ้าคิดว่าอะไรมันต่ำตม ก็อย่าไปยุ่งกับมัน
เนอะ เอาตามนี้
ต่อไปถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้ รบกวนขอหลักฐานประกอบด้วยนะคะ
ตามนั้น
เจ้สอง
เจ้เป็นโมดุฯ ก็จริง แต่ตามนิยายไม่ครบทุกเรื่อง อันนนี้ยอมรับตามตรง
-
อย่าทะเลาะกันค่า
ถ้าคนแต่งเขาบอกว่าจบแล้ว ก็ตามนั้นค่า
เจ้คงไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่งหรอกนะคะ
อ้าย อี หน้าไหน มันเสือกรู้ดีกว่าคนแต่ง ก็ตามใจเมิงเถอะคะ
เมื่อมีคนแจ้งมาให้ตรวจสอบ เจ้ก็ติดตามตรวจสอบแล้ว แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถชี้ชัดลงไปได้
ตามปกติแล้ว เขาก็ต้องยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่ถูกกล่าวหา
แล้วเมิงจะให้กุทำไรอีกคะ
ส่วนตัวแล้ว เป็นคนที่ เจ็บแล้วจำ
และเชื่อในกฎแห่งกรรมว่า แม้กฎหมายอาจไม่ยุติธรรม แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ
อนึ่ง จะให้เจ้ทำอะไรให้เนี้ย ก็ส่งหลักฐานกันมาสิคะ
กุขอหลักฐาน และที่มาที่ไปด้วย เอามาให้แน่นเลยนะคะ จะได้จัดการให้เรียบร้อย
แต่ถ้ามาแบบเป็น "ข้อสันนิษฐาน" เนี้ย น้ำหนักมันน้อยคะ
หวังว่า ลงมาขนาดนี้แล้ว ถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้ หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องไปจากกระทู้นี้ ก็ขอหลักฐานด้วย
อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใครนะ
เพราะถ้ากล่าวหามาลอยๆ เนี้ย ทางเล้าฯ ก็ทำไรให้ไม่ได้นะคะ
แล้วก็อย่าทะเลาะกัน เพราะถ้าทะเลาะกันแล้ววิ่งมาฟ้องแบบปากเปล่านี้ เจ้ทำไรให้ไม่ได้คะ
จะทะเลาะกันก็อย่าเอาแต่ด่ากัน เหน็บกัน ส่อเสีนดกัน
เมิงตบกันด้วยหลักฐานเลยค่า
เจ้จะได้ลงดาบถูก
ส่วนใครจะกดลบคะแนนใคร ก็กดไปเถอะคะ ถ้าเมิงกดแล้วสบายใจ จะได้ไม่ไปก่ออาชญากรรมในโลกแห่งความจริง 555
แม่ง เมิงจะจิตไปไหน
หัดใจกว้าง ยอมรับความเห็นต่างกันบ้าง เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าความคิดเมิงจะถูกเสมอไป
ถ้าเมิงไม่ชอบเขา เมิงก็กดลบระบายความคับแค้นที่แน่นอกสักครั้ง แล้วเมิงก็อย่าลดตัวลงมาเกลือกกลั่วกับมันอีกสิคะ อินางฟ้า
กดลบติดๆ กันเนี้ย จิตไปปะ ไปหาไรทำบ้างนะคะลูก
หาความสุขให้ตัวเองบ้างนะคะลูก จองเวรกันไปไม่สนุกหรอกคะ
ถ้าคิดว่าอะไรมันต่ำตม ก็อย่าไปยุ่งกับมัน
เนอะ เอาตามนี้
ต่อไปถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้ รบกวนขอหลักฐานประกอบด้วยนะคะ
ตามนั้น
เจ้สอง
เจ้เป็นโมดุฯ ก็จริง แต่ตามนิยายไม่ครบทุกเรื่อง อันนนี้ยอมรับตามตรง
อุ้ย แรงส์! แต่โดนค่ะ สะใจ 5555
-
โอเค จบนะ เคลียร์นะ 5 4 3....แยก
55555+
-
ขอบคุณที่คุณลักษณ์เอาตอนพิเศษมาลงให้นะคะ
อ่านนิยายของคุณลักษณ์มาหลายเรื่องก็ชอบทุกเรื่อง
เรื่องนี้ก็ชอบ เพียงแต่มีติดขัดนิดหน่อยตามที่กลายเป็นประเด็น
ความผิดพลาดของเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้เรื่องอื่นๆดูแย่ตามนะคะ
มันคนละเรื่อง คนละเนื้อหา คนละอารมณ์กัน
อย่าพักยาวนะ ยังคงรออ่านเรื่องใหม่ของคุณลักษณ์อยู่นะคะ
ปล.เป็นความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ o18
-
โอเค จบนะ เคลียร์นะ 5 4 3....แยก
55555+
เอานิยายตัวเองให้รอดก่อนนะจ้ะ ได้ข่าวว่าไม่ค่อยมีคนเข้าไปอ่าน
เนื้อหาก็โรคจิตเหลือรับ ยังหน้าด้านโพส :hao3:
-
ไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่ง????
แหม่ อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก
เป็นถึงโมในเล้าคิดได้แค่นี้หรอคะ?
ถ้าการทำหน้าที่ตรวจสอบคนทำผิดกฏในเล้าเรียกเสือก
อย่าเรียกตัวเองว่าโมดีกว่าค่ะ ลาออกไปไถ่นาเลย
แล้วก็ลบกฏสากกระเบือนี่ทิ้งไปเลยค่ะ หรือวงเล็บไว้ก้ได้ว่า "ไม่ต้องทำตามก็ได้นะจ้ะ เจ้ขี้เกียจมานั่งตรวจสอบจ้ะ ไม่ชอบเสือกเรื่องคนอื่น" :katai3:
แล้วหลักฐานเนี่ย จะเอาขนาดไหนจ้ะ เอาลายนิ้วมือหรือดีเอ็นเอดี???
ถ้ามีสติปัญญา แล้วลองอ่านเรื่องนี้ดูซักนิดก็รู้แล้วมั้งว่าเรื่องมันเป็นมายังไง เจตนาคนแต่งใส่อยู่ในทุกตัวอักษรชัดเจน
ทำไมคนเค้ากังขากันเยอะแยะว่าเรื่องมันไม่จบ หรือว่าแก่เกินจะอ่านหนังสือยาวๆน้อ :hao3:
แม้แต่ก่อนหน้านี้เรื่องปกหนังสือเรื่องนี้หลักฐานชัดเจนเลยด้วยซ้ำว่าลอกงานคนอื่นเค้ามา โมเล้ายังไม่มีปัญญาทำอะไรเลย
เรื่องแค่นี้ก็คงงอยากปล่อยผ่านสินะ เสื่อมความน่าเชื่อถือสุดๆ :katai3:
อ๋อ แล้วเรื่องกดลบคะแนนลบเป็ดเนี่ย ก็เพราะเค้าไม่ถูกใจความเห็นไงคะ
คนอื่นที่เค้าตามอยู่เงียบๆอ่านแล้วเค้าก็คงคิดเหมือนกัน ไม่งั้นใครเค้าจะกดลบคะ
กดแล้วได้เงินร้อนเหรียญรึก็เปล่า กฏแล้วได้ผัวก็ไม่ใช่เนอะ แล้วใครจะไป "จิต" กดทั้งๆที่ไม่มีเหตุผล
ถ้าไม่อยากให้นั่งไล่กดทุกอันก็เอากดเป็ดออกสิจ้ะ เอาไว้ให้หนักหนังหน้าใครหราาาาาาา ถุ้ย
บายล่ะค่ะบอร์ดเฮงซวยแบบนี้ ทุกวันนี้ก็แทบไม่มีอะไรเลย ไปอ่านบอร์ดอื่นยังดีกว่านี้เยอะ นี่ก็พึ่งเห็นข้อความ ไม่งั้นคงมาตอบให้เร็วกว่านี้
ninik
ไม่ใช่โม แต่รู้สึกว่าตัวเองขยันและรักษากฏกว่าโมบางคนยังไงก็ไม่รู้ อิอิ
ปล. เป็นโมพูดหยาบคายได้หรอคะ กฏบอร์ดเค้าไม่ได้บอกหรอจ้ะว่าห้ามเม้นด้วยวาจาหยาบคาย
ถ้าโมยังไม่รักษากฏ งี้ลูกบอร์ดก็ใช้ได้ใช่มั้ยคะ "แหม่ อีดอก" :hao3:
-
จะบอกให้เอาบุญนะ เพราะไหนๆก็จะไม่เข้ามาในบอร์ดกระหลั่วๆนี่แล้ว
อีเจ้าของนิยายเรื่องนี้มันไม่ได้แม่พระนะจ้ะ ลับลับก็เหี้ยเหมือนกัน
แหม่ ทำเป็นสร้างภาพพจน์ เป็นคนใจเย็น โดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว
เอานี่ไปอ่านให้หูตาสว่างขึ้นนะจ้ะ มันส่งหลังไมค์มา แหม่ ไม่รู้เลยว่าสันดานจริงๆเป็นคนยังไง
ที่จริงว่าจะไม่ตอบแล้ว แต่คุณไม่จบ เราไม่เห็นว่าจะมีคนอ่านที่ใช้วาจาผรุสวาทกับเราเท่าคุณเลย
บอกตามตรง ที่จริงจะไม่ใส่ใจเลยสำหรับคนอ่าน ที่มาใช้คำพูดว่ากรรมใดใครก่อ..
ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ ถ้าคุณเป็นคนพุทธโดยสายเลือด ถือศีลปฏิบัติธรรมจริง คุณจะต้องปล่อยวางเป็น
และรู้จักคำว่าอุเบกขา วางใจเป็นกลาง นี่คุณคิดแต่จะตำหนิเรา อันที่จริงการที่เราเขียนนิยาย
คุณจะชอบไม่ชอบ หรือตามอ่านไม่ตามอ่าน จะซื้อหรือไม่ซื้อ เราก็ไม่เคยไปบีบคอ ใช้เจ้าหน้าที่ข่มขู่บังคับให้คุณซื้อหนังสือนี่ค่ะ
ใช่ว่าการรวมเล่มนักเขียนจะมีกำไรมากมาย หรือได้กำไรเสียทุกเรื่องทุกอย่าง งานเขียนของเราแฟนนิยายรู้จักดี
พล็อตไม่ซ้ำ เนื้อเรื่องเดินไม่เหมือนกัน ตัวละครก็มีมิติที่แตกต่าง เราจะดำเนินเรื่องให้คนรู้จักคิดวิเคราะห์ เหมือนหนังที่มีอะไรให้คนอ่านเอาไปคิดต่อ แต่การเฉลยหรือไม่นั่นเป็นเรื่องที่เราไม่ได้ถือเป็นประเด็นหลัก ชีวิตคนเรามีหลายเรื่องหลายอย่างที่
คนจะไม่รู้อนาคต ไม่รู้ปมที่คาใจ หรือชีวิตคุณทะลุปรุโปร่ง รู้แจ้งเห็นจริงไปเสียทุกเรื่องค่ะ
ถ้าไม่ชอบการผูกเรื่องของเรา ก็ไม่ต้องตามอ่านค่ะ เราไม่ได้ต้องการให้คนอ่านมาตามด่าตามเช็ดตามล้างตามผจญตามผลาญ
ให้ชีวิตของเราวุ่นวายอันใด เพราะส่วนตัวแล้วคุณกับเราไม่ได้เป็นญาติกัน ไม่รู้จักกัน คุณจะคิดดีไม่ดี จะชื่นชมหรือตำหนิ
ก็ให้ระลึกไว้สักนิด ในฐานะที่คุณอ้างว่าเป็นมุสละพุทธ ยังไงเสียก็ปล่อยวางเถอะค่ะ แค่ได้อ่านก็พอเถอะ
จากนี้ไปคุณกับเราก็กรวดน้ำคว่ำขัน อย่าได้เจอะได้เจอได้ตาม ได้อ่านได้รู้จักได้ทักทาย ได้อะไรกันอีกเลย
สาธุ...สาธุ..เราขออนุโมทนาสาธุให้คุณไปสู่ที่ชอบๆ ด้วยเถอะ
ปล.ไม่ใช่กัลญาณมิตร ก็อย่าได้คิดเป็นศรัตรูกันเลย เพราะกรรมแห่งการอาฆาตจองเวร โดยที่เราไม่ได้เป็นเข่นฆ่าล้างผลาญโคตรเหง้าศักราชของคุณแม้แต่น้อย มิน่าจะต้องเดือดร้อนทุกข์ใจกระวนกระวายขนาดนี้
ลาขาดเถอะค่ะ
-
อย่าทะเลาะกันค่า
ถ้าคนแต่งเขาบอกว่าจบแล้ว ก็ตามนั้นค่า
เจ้คงไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่งหรอกนะคะ
อ้าย อี หน้าไหน มันเสือกรู้ดีกว่าคนแต่ง ก็ตามใจเมิงเถอะคะ
เมื่อมีคนแจ้งมาให้ตรวจสอบ เจ้ก็ติดตามตรวจสอบแล้ว แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถชี้ชัดลงไปได้
ตามปกติแล้ว เขาก็ต้องยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่ถูกกล่าวหา
แล้วเมิงจะให้กุทำไรอีกคะ
ส่วนตัวแล้ว เป็นคนที่ เจ็บแล้วจำ
และเชื่อในกฎแห่งกรรมว่า แม้กฎหมายอาจไม่ยุติธรรม แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ
อนึ่ง จะให้เจ้ทำอะไรให้เนี้ย ก็ส่งหลักฐานกันมาสิคะ
กุขอหลักฐาน และที่มาที่ไปด้วย เอามาให้แน่นเลยนะคะ จะได้จัดการให้เรียบร้อย
แต่ถ้ามาแบบเป็น "ข้อสันนิษฐาน" เนี้ย น้ำหนักมันน้อยคะ
หวังว่า ลงมาขนาดนี้แล้ว ถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้ หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องไปจากกระทู้นี้ ก็ขอหลักฐานด้วย
อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใครนะ
เพราะถ้ากล่าวหามาลอยๆ เนี้ย ทางเล้าฯ ก็ทำไรให้ไม่ได้นะคะ
แล้วก็อย่าทะเลาะกัน เพราะถ้าทะเลาะกันแล้ววิ่งมาฟ้องแบบปากเปล่านี้ เจ้ทำไรให้ไม่ได้คะ
จะทะเลาะกันก็อย่าเอาแต่ด่ากัน เหน็บกัน ส่อเสีนดกัน
เมิงตบกันด้วยหลักฐานเลยค่า
เจ้จะได้ลงดาบถูก
ส่วนใครจะกดลบคะแนนใคร ก็กดไปเถอะคะ ถ้าเมิงกดแล้วสบายใจ จะได้ไม่ไปก่ออาชญากรรมในโลกแห่งความจริง 555
แม่ง เมิงจะจิตไปไหน
หัดใจกว้าง ยอมรับความเห็นต่างกันบ้าง เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าความคิดเมิงจะถูกเสมอไป
ถ้าเมิงไม่ชอบเขา เมิงก็กดลบระบายความคับแค้นที่แน่นอกสักครั้ง แล้วเมิงก็อย่าลดตัวลงมาเกลือกกลั่วกับมันอีกสิคะ อินางฟ้า
กดลบติดๆ กันเนี้ย จิตไปปะ ไปหาไรทำบ้างนะคะลูก
หาความสุขให้ตัวเองบ้างนะคะลูก จองเวรกันไปไม่สนุกหรอกคะ
ถ้าคิดว่าอะไรมันต่ำตม ก็อย่าไปยุ่งกับมัน
เนอะ เอาตามนี้
ต่อไปถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้ รบกวนขอหลักฐานประกอบด้วยนะคะ
ตามนั้น
เจ้สอง
เจ้เป็นโมดุฯ ก็จริง แต่ตามนิยายไม่ครบทุกเรื่อง อันนนี้ยอมรับตามตรง
อุ้ย แรงส์! แต่โดนค่ะ สะใจ 5555
Kไรจ้ะ???
-
กราบขอบพระคุณนะคะ ที่คืนความสงบสุขแก่เล้าฯ
การทำความดีของคุณน้องครั้งนี้ คงจะส่งผลดีต่อคุณน้องไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
หวังใจว่าคุณน้องคงจะพบที่ทาง ที่คุณน้องอยู่แล้วสงบสุข ร่มใจเย็นกาย สัปปายะแก่ดวงจิตนะคะ
ขอบคุณอีกครั้ง จากใจ
ปล. ใจเขาใจเรานะคะคุณน้อง โลกจะได้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น
สวัสดีคะ
-
โอเค จบนะ เคลียร์นะ 5 4 3....แยก
55555+
เอานิยายตัวเองให้รอดก่อนนะจ้ะ ได้ข่าวว่าไม่ค่อยมีคนเข้าไปอ่าน
เนื้อหาก็โรคจิตเหลือรับ ยังหน้าด้านโพส :hao3:
โอเค....เพิ่งเห็นว่าเป็นคนหยาบคายแบบนี้
ไปตายที่ไหนก็ไปเถอะค่ะ....บอร์ดจะได้สูงขึ้น
แล้วก็อย่าเอานิสัยเสือกแส่สาระแนในเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัวเองไปใช้ที่บอร์ดอื่น ไหนๆจะไปแล้วก็ลบยูซเซอร์ตัวเองไปเลยเถอะค่ะ อย่าได้เก็บไว้ให้เป็นเสนียดจัญไรของเล้าเลย กลัวว่าจะอวตารมาในร่างอื่นกลับมาอีกน่ะสิ....อิอิอิ....ดีออก!!!
ตอนแรกก็จะหลังไมค์ แต่พูดมันตรงนี้นี่แหละ ตรงๆเคลียร์ๆ
แล้วก็แหม....เอาข้อความหลังไมค์ของคุณลักษณ์มาโพสท์อยู่ฝ่ายเดียวเนอะ ตัวเองก็คงจะส่งข้อความหยาบๆคายๆไปต่อว่าเขาก่อนล่ะสิ เขาถึงได้ตอบกลับมาแบบ 'ผู้ดี' แบบนั้น
ไม่รู้ใครจิตใครป่วย ตามราวีกันไม่เลิก ด่าเขาในนี้ก็ตั้งกี่รีพลาย ไหนจะตั้งกระทู้ด่าใาห้องพูดคุยอีก แล้วก็คงจะส่งข้อความตามจิกหาโมดุ จนเขาเอือมและรำคาญ!!!!
ไปไปไป ไปเล่นที่อื่นไปอีโรคจิต ไป๊!!!!
-
เข้าบอร์ดมานาน เพิ่งเจอคนกวนตีน
ต่างคนต่างความคิด เรื่องเดียวกันมันเห็นต่างกันได้ มันจะอะไรหนักหนา กูเพลีย
-
อย่าทะเลาะกันค่า
ถ้าคนแต่งเขาบอกว่าจบแล้ว ก็ตามนั้นค่า
เจ้คงไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่งหรอกนะคะ
อ้าย อี หน้าไหน มันเสือกรู้ดีกว่าคนแต่ง ก็ตามใจเมิงเถอะคะ
เมื่อมีคนแจ้งมาให้ตรวจสอบ เจ้ก็ติดตามตรวจสอบแล้ว แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถชี้ชัดลงไปได้
ตามปกติแล้ว เขาก็ต้องยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่ถูกกล่าวหา
แล้วเมิงจะให้กุทำไรอีกคะ
ส่วนตัวแล้ว เป็นคนที่ เจ็บแล้วจำ
และเชื่อในกฎแห่งกรรมว่า แม้กฎหมายอาจไม่ยุติธรรม แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ
อนึ่ง จะให้เจ้ทำอะไรให้เนี้ย ก็ส่งหลักฐานกันมาสิคะ
กุขอหลักฐาน และที่มาที่ไปด้วย เอามาให้แน่นเลยนะคะ จะได้จัดการให้เรียบร้อย
แต่ถ้ามาแบบเป็น "ข้อสันนิษฐาน" เนี้ย น้ำหนักมันน้อยคะ
หวังว่า ลงมาขนาดนี้แล้ว ถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้ หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องไปจากกระทู้นี้ ก็ขอหลักฐานด้วย
อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใครนะ
เพราะถ้ากล่าวหามาลอยๆ เนี้ย ทางเล้าฯ ก็ทำไรให้ไม่ได้นะคะ
แล้วก็อย่าทะเลาะกัน เพราะถ้าทะเลาะกันแล้ววิ่งมาฟ้องแบบปากเปล่านี้ เจ้ทำไรให้ไม่ได้คะ
จะทะเลาะกันก็อย่าเอาแต่ด่ากัน เหน็บกัน ส่อเสีนดกัน
เมิงตบกันด้วยหลักฐานเลยค่า
เจ้จะได้ลงดาบถูก
ส่วนใครจะกดลบคะแนนใคร ก็กดไปเถอะคะ ถ้าเมิงกดแล้วสบายใจ จะได้ไม่ไปก่ออาชญากรรมในโลกแห่งความจริง 555
แม่ง เมิงจะจิตไปไหน
หัดใจกว้าง ยอมรับความเห็นต่างกันบ้าง เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าความคิดเมิงจะถูกเสมอไป
ถ้าเมิงไม่ชอบเขา เมิงก็กดลบระบายความคับแค้นที่แน่นอกสักครั้ง แล้วเมิงก็อย่าลดตัวลงมาเกลือกกลั่วกับมันอีกสิคะ อินางฟ้า
กดลบติดๆ กันเนี้ย จิตไปปะ ไปหาไรทำบ้างนะคะลูก
หาความสุขให้ตัวเองบ้างนะคะลูก จองเวรกันไปไม่สนุกหรอกคะ
ถ้าคิดว่าอะไรมันต่ำตม ก็อย่าไปยุ่งกับมัน
เนอะ เอาตามนี้
ต่อไปถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้ รบกวนขอหลักฐานประกอบด้วยนะคะ
ตามนั้น
เจ้สอง
เจ้เป็นโมดุฯ ก็จริง แต่ตามนิยายไม่ครบทุกเรื่อง อันนนี้ยอมรับตามตรง
อุ้ย แรงส์! แต่โดนค่ะ สะใจ 5555
Kไรจ้ะ???
:z6:
-
ใครจบไม่จบไม่รู้. แต่ตัวดิฉัน(หวังว่าจะสุภาพแล้วนะ)จบคะสำหรับเรื่องนี้อ่านสองรอบด้วย พอเป็นประเด็นแบบนี้เด๋วจะอ่านซ้ำรอบสามอีกสักที ตามผลงานมาทุกเรื่องนะคะอ่านฟรีตลอดๆ ยังไม่เคยอุดหนุนนิยายของนักเขียนคนนี้สักที จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่จะอุดหนุนนะคะ
-
ชอบคาแรกเตอร์ พระ/นายมากๆเลยค่ะ เข้ากั๊นนเข้ากันนนน
-
เรื่องนี้พึ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ
โดยส่วนตัว ก็ตามนิยายของพี่มาทุกเรื่องเลย ตามมาตั่งแต่ เพราะรักจึงเปลี่ยนได้ แล้วก็หาเรื่องของพี่อ่านมาตลอดจนครบทุกเรื่อง
เห็นทีแรกว่าจบ แต่ปมยังไม่เคลียร์ ก็ชักจะใจไม่ดี
เอายังไงดี อ่านมาทั้งวัน พึ่งได้เข้ามาอ่านครั้งแรก
ตอนจบก็อยากอ่าน จะให้จองนิยายที่เลยมาเป็นปีก็ไม่ทันแล้ว แต่สุดท้ายก็กดไล่หน้ามาจนหน้าสุดท้ายค่ะ ค่อยโล่งใจหน่อย พี่ยังเอาตอนพิเศษที่เฉลยปมมาให้อ่านจนเคลียร์
ถึงแม้เรื่องนี้จะพลาดไป จนมีปัญหาต่างจากเรื่องก่อนๆ
แต่เข้าใจค่ะ ตอนพี่เขียนคงมีปัญหาหลายๆด้านเข้ามารบกวนจริงๆ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ถึงพี่จะพลาด แต่พี่ก็แก้ไขมันแล้ว จะยังเป็นกำลังใจให้พี่เขียนงานใหม่ๆออกมานะคะ จะติดตามนิยายของพีไปเรื่อยๆค่ะ ชอบสำนวนของพี่มากๆค่ะ เขียนเรื่องไหนก็สนุก :mew1:
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มากๆค่ะ
ปกติจะไม่ค่อยชอบนายเอกสวยๆ
กลัวนางสาวเกินไป !!! :ling3:
ตอนแรกก็ใจหายนึกว่าจะไม่เคลียร์ปมค่ะ
สักพักก็มาเคลียร์ปมให้
ขอบคุณค่ะ หายงงไปกว่าครึ่ง
แต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกงงๆอยู่ ไม่เข้าใจว่างงอะไร
ช่างเถิด เอาเป็นว่า นิยายเรื่องงนี้สนุกมากค่ะ :katai2-1:
-
:oo1: :กอด1: :3123: ชอบมากตามอ่านทุกเรื่องของคุณลักเลย
-
สนุกมากขอบคุณครับ
-
o13
-
ยากอ่านคู่คุณนิลกับสนิมอีกอ่ะ แบบว่า มีหึงมีหวงกัน อ่านไปอ่านมา ชอบคู่นี้มาก สนุกดีค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่า เรื่องนี้มีคดีเยอะจัง
รู้สึกคุ้นชื่อคุณลักษณ์อยู่นะ
เรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องแรกที่ได้อ่าน
เอาเถอะๆ
ชอบเรื่องนี้นะ ตอนแรกคิดว่าเปลวเป็นสาวดุ้นจริงๆซะอีก
แบบว่ากำลังจะเลิกอ่าน เพราะไม่ชอบแนวสาวดุ้น
แต่ก็ทนอ่านต่อไป ถึงได้รู้ว่า ตอนปกติเปลวเป็นผู้ชาย ถึงอ่านมาจนจบ
สนุกมาก แต่แิบอยากให้มีบู๊แอคชั่นแล้วก็สืบสวนสอบสวนมากกว่านี้ 555 แต่ก็เข้าใจล่ะว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แนวนั้น
ในขณะที่คนอ่านรู้เรื่อยๆกับคู่หลัก
เป็นเราเองที่อ่านไปก็เขินตามเปลวไปซะทุกครั้ง 555 ถึงจะเพิ่งรู้ก็เถอะว่า เห็นเขินๆนั่นน่ะ เปลวอ่อยคุณชายก็เถอะ 55555
นิลกับหนิมนะ น่ารักโคตรอ่ะ
ส่วนตอนจบ มันก็โอเคอ่ะ
มันก็ไม่ได้ห้วนอะไรขนาดนั้น
แค่พอรู้ว่าใครเป็นร้ายคิดฆ่าแม่ลิกา
แล้วก็สรุปได้แล้วว่า เปลวแข็งแกร่งมากพอที่รู้เท่าทันภัยมืดต่างๆรอบตัวและเอาตัวรอดได้
นี่คือสิ่งที่เราสรุปได้จากการที่คนเขียนตัดจบ
ออกตัวว่าเราไม่ได้อ่านตอนพิเศษนะ
ถึงคนเขียนจะแสดงน้ำใจหรืออะไรก็แล้วแต่ เอาตอนพิเศษที่มีแค่เฉพาะในหนังสือมาลงให้ก็ตาม
บอกตรงๆเลยว่า หมดอารมณ์อ่านต่อแล้วจริงๆ มันเกิดจากเราเอง คนเขียนไม่ผิดหรอก
ส่วนเรื่ิงอื่นของคนเขียนก็คงอ่านตามปกติ
-
:-[
-
เปืดมาก็ท่าจะมันเลยนะคะเนี่ย
-
นี่น้องเปลวหรือน้องพจมานกันคะนี่
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฉากเต้นรำเหมาะสมคู่ควรยิ่ง
ขำตอนคุณชายเห็นน้องเปลวลุคชาย ถึงขั้นอึ้ง
-
คุณท่านที่ว่านี่หมายถึงคุณอาของคุณชายและเป็นพ่อของเปลวไหมน้อ
-
อ้าวววววว ไม่ใช่พ่อแล้ว สรุปท่านพ่อเสียแล้วใช่ไหมคะ
นี่คงเกี่ยวกับผลประโยชน์จริงๆละ
-
เอาละสิ น้องหนิมจะมีคู่ไหม
-
เชื่อว่าเปลวทำได้
-
เขาจีบกันแบบไม่รู้ตัวค่า 555
-
น้องหนิมกับคุณนิลน่าลุ้นน้อ
ชอบบรรยากาศของ 2 คนนี้
-
ให้กำลังใจและรอผลงานของคุณลักษ์เสมอนะคะ ชื่นชอบผลงานของผู้เขียนเสมอมาค่ะ..เข้าสมัครสมาชิกเพื่ออยากเมนท์ให้กำลังใจคุณลักษ์เลยนะคะ และตนเองในฐานะที่เป็นสาวประเภทสองชื่นชอบและขอบคุณงานเขียนของคุณลักษ์ที่มักเขียนนิยายที่ให้กำลังใจและส่งเสริมภาพลักษณืของสาวประเภทสองเสมอมา..ถ้าคุณลักษ์ได้อ่านอยากจะขอบคุณและรอติดตามเสมอนะคะ
-
ค้าง คำเดียวสั้น ๆ
-
ขอบคุณนะที่นำมาให้อ่าน ถึงจะไม่เคลียร์ทั้งหมดแต่ก็โอเค
-
:L2:เป็นกำลังใจให้นะคะ จะติดตามเรื่องอื่นๆด้วยค่ะ
-
Good language and composition inside the story
-
:impress3: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขอขอบคุณนักเขียนคุณลักษณ์ ในเรื่องที่มีสิ่งดีๆให้อ่าน
ถึงแม้นตอนจบ จะเป็นเรื่อง เป็นราว ที่ไม่ควรจะเกิด แต่ทุกสิ่งย่อมแปรเปลี่ยนกันได้เสมอ
ท้ายนี้ขอเป็นกำลังใจให้กลับมาเขียนเรื่องดีๆ ต่อไป ที่ผ่านมาให้ถือเป็นข้อคิดไว้เตือนใจค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
:bye2: