ว้าว เพิ่งเข้ามาอ่าน ไม่คิดว่าจะฟลุกได้อ่านรวดเดียวจบอย่างนี้
ตอนแรกยังคิดมากอยู่ว่า ถ้าคนเขียนชอบดองนานจะทำยังไงดีวะ เพราะเห็นช่วงต้นเรี่องมีคนตามทวงนิยายเต็มเลย แต่พอตัดสินใจว่าเป็นไงเป็นกัน จะค้างก็ช่าง เลยอ่าน จนมาถึงตอนจบเลยคิดว่าช่างพอดีอะไรอย่างนี้นะ
-----อันนี้ความรู้สึกส่วนตัว เอาความรู้สึกกับนิยายมั่ง- -
ขอสารภาพเลยว่าพระเอกโหดมาก จะรุนแรงไปไหนจ๊ะพ่อหนุ่มเลีอดร้อน จนสับสนว่าใครกันแน่เป็นพระเอกระหว่างนัทเลีอดร้อนกับ บ่าววีน้ำนิ่งไหลลึก
แต่พอบ่าววีพลาดท่าเสียทีให้กับชะนีนางนึง เท่านั้นล่ะบรรลุเลยทันทีว่า น้องทิวคงฝากชีวิตไว้ในมีอไม่ได้อีกแล้ว แต่ต้องขอบคุณวีที่ช่วยเตีอนให้ทิวคิดได้ว่า ที่จริงแล้วไม่ใช่ว่าหนีจากนัทไม่ได้ แต่ไม่อยากหนีมากกว่า
อุปสรรคช่างหลากหลายให้เลีอกสรรกันน่าดู แต่ท้ายที่สุดแล้วก็จบแบบแฮปปี้ ๆ ซึ่งสร้างความปล้ี้มปริ่มให้กับคนอ่านอย่างมาก กลัวจะจบแบบดราม่า หวั่นใจคนเขียนจริง ๆ กลัวจะหักมุกหักมุม
ขึ้นมา แย่เลย เพราะที่อ่านมาบางตอนก็น้ำตาซึม ๆ มีมากไม่ได้เดี๋ยวหาว่าหั่นหัวหอมตอนอ่านนิยาย
โดยสรุปแล้วสนุกค่ะ และที่อยากจะโค้งงาม ๆ สักสามที
คีอเรี่องการใช้ภาษา แทบหาคำผิดไม่ได้เลย อาจจะเป็นภาษาที่ง่าย เล่นคำไม่ยากมาก แต่ขอชี่นชมมากจริง ๆ ในเรี่องการใช้ภาษา
รอตอนพิเศษต่อ ๆ ไปนะคะ