“คุณนัท..” ผมเรียกแล้วยื่นมือถือของตัวเองไปให้มัน “ต้องรับไหมครับ..”
“ปิดเครื่องซะ”
ผมพยักหน้า..ก่อนจะกดปิดมือถือไม่ให้ใครสามารถติดต่อได้ เหมือนๆ กับที่มันทำเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว..แต่ต่างกันตรงที่เครื่องของมัน มิวเป็นคนกระหน่ำโทรมา..ส่วนเบอร์ของผม แม่มันเป็นคนโทรมา..
“ผมว่าคุณมิวคงโทรไปบอก..”
“กูจะจัดการเรื่องแม่เอง..” มันพูดตัดบท..ก่อนจะดึงแขนผมให้ลุกขึ้น “ไปกินข้าว..แล้วค่อยมาดูใหม่”
“ครับ..”
ผมรีบลุกขึ้น..เพราะเริ่มเบื่อๆ ที่จะนั่งดูน้ำทะเลแล้วเหมือนกัน ก็เล่นนั่งจ้องมันตั้งแต่มาถึง..นั่งดูทั้งที่ง่วงแทบตาย แต่ก็ต้องทนเพราะขัดมันไม่ได้
.
.
มันพาผมมากินอาหารทะเลที่ร้านใกล้ๆ แล้วสั่งนู้นสั่งนี่มาให้ผมกินจนเต็มโต๊ะ..ผมนั่งอมยิ้มมองดูทะเลเงียบๆ ตอนรอให้อาหารมาเสิร์ฟ ก่อนจะต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ เมื่อถูกมันดึงมือกุมไปกุมเอาไว้
“เอาแต่นั่งจ้องเหมือนเด็กปัญญาอ่อนอยู่ได้..”
“...”
“ทำไมไม่ย้ายมาอยู่ริมทะเลซะให้รู้แล้วรู้รอดไป..”
“มาได้เหรอครับ..” ผมถาม..ไม่ได้ตั้งใจจะกวนโมโหมันสักนิด
“ทิว !”
“ขอโทษครับ..” มันสะบัดมือผมออก..ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำที่หลังร้านทันที
“หึ..” น่าขำนะครับ..กับไอ้ท่าทางที่มันแสดงออกมา เห็นแล้วมันทำให้สมองผมปลอดโปร่งดีชะมัด !
.
.
ผมนั่งแกะกุ้งเรียงใส่จาน..รอให้คนขี้โมโหอออกมากิน ผมอมยิ้มอารมณ์ดี..แม้กระทั่งตอนโดนกระดองปูบาดมือ
“งี่เง่าอะไรของมึง..” ผมมองหัวเปียกๆ ของมัน..ก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้า “อะไร..”
“ทำแผลให้หน่อยสิครับ..” บอกแล้วส่งยิ้มไปให้ “ผมไม่รู้จะเอาอะไรห้ามเลือด”
“ปัญญาอ่อนหรือไง !”
มันผลักมือผมออกให้พ้นตัว..ก่อนจะหันไปเรียกให้พนักงานร้านหาอุปกรณ์มาทำแผลให้ผม แล้วหันไปจัดการอาหารบนโต๊ะแบบไม่สนใจผมอีก ผมนั่งมองมัน..จ้องมองท่าทีของมันด้วยความสนใจ
คงจะดี..ถ้าสิ่งที่ผมคิดมันเป็นเรื่องจริง
.
.
“เสร็จแล้วครับ..”
“ขอบคุณครับ..” ก้มหัวแสดงความขอบคุณให้น้องเขาเล็กน้อย
“ครับ..”
“ช่วยเอาปูจานนี้ไปทุบเปลือกให้อ่อนลงอีกนิดได้ไหมครับ..” ผมพูด..แล้วปรายตาไปมองมันเล็กน้อย “พี่อยากจะแกะมันด้วยตัวเอง..แต่เปลือกมันแข็ง จนแกะแทบไม่ได้เลย”
“...” น้องเขาทำหน้างงๆ เล็กน้อย
“พอฝืนมากๆ เข้า..ก็เลยได้แผลมาอย่างที่เห็น” ผมยิ้ม..เมื่อมันเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมตรงๆ “รบกวนหน่อยนะครับ..”
“สักครู่นะครับ..”
“อ่อยแม้กระทั่งเด็กเสิร์ฟ..” มันยิ้มเยาะ “เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ”
“...”
“จ้องหน้ากูทำไม !”
“ผมเปล่าครับ..”
ผมหลบตามัน..เมื่อเริ่มจะคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่อันที่จริงผมอาจจะไม่เคยคุยกับมันรู้เรื่องเลยก็ได้..เพราะในสถานะเจ้านายกับลูกน้อง ไม่ใช่สิ..ในฐานะเจ้านายกับทาส ผมไม่เคยมีปากมีเสียงอะไรได้ด้วยซ้ำ
“รีบๆ กินไป..ก่อนที่กูจะเปลี่ยนร้าน”
มันลงมือกินกุ้งในจานที่ผมแกะไว้ให้..ส่วนผมก็ตั้งหน้าตั้งตาแกะกุ้ง แกะปูที่เพิ่งเอากลับมาเสิร์ฟไปใส่จานมัน เพราะถึงมันจะแสดงท่าทีใจดีกับผมมากกว่าเมื่อก่อน..แต่มันก็ไม่ใช่เหตุผลให้ผมต้องกล้ามาทำตัวตีเสมอกับมันอยู่ดี
.
.
“ไม่เบื่อเหรอครับ..” ผมหันไปถามมัน “ไปหาที่พักกันดีไหม”
ตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินเต็มทีแล้ว..มันพาผมมานั่งจ้องทะเลต่อตั้งแต่ออกมาจากร้านอาหาร นั่งมองคลื่นซัดเข้าหาดเงียบๆ ไม่พูดอะไรกันจนกระทั่งตอนนี้
“คุณนัท..”
“อยากไปไหน..จะไปพักที่โรงแรมเดิมไหม”
“...”
“...”
มันเงียบ..ผมเงียบ..
.
.
“กลับกันเถอะครับ..” ผมบอก..เมื่อไม่เห็นว่าจะมีอะไรให้ทำ “ต้องรีบกลับไปอ่านหนังสือสอบแล้ว..”
“...”
“คุณนัท..”
“...”
ผมนั่งเงียบๆ ต่อไปอีก..เมื่อมันไม่ยอมตอบอะไร นั่งเงียบ..จนสุดท้ายก็เผลอล้มตัวลงไปหลับบนตักมัน ลืมตาไม่ขึ้น..แต่รับรู้ทุกสัมผัสของมัน ทั้งฝ่ามืออุ่นๆ ที่ลูบลงมาบนหัว..ทั้งริมฝีปากอุ่นๆ ที่ประทับลงมาตรงหน้าผาก รับรู้แม้กระทั่งเสียงกระซิบเพียงแผ่วเบา..ที่ใบหู
“ฝันดีนะ..”
Ma-NuD_LaW
ยังๆ .. ยังไม่เข็ด 
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 537111 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก