หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[PoPuAr]

คิดถึงน้องวันกับคุณอธิป

[hormonesyj]

กลับมาจากระยองหรือยังค้า

[Akikojae]

หงุดหงิด






           หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลก็ไม่เคยได้รับโทรศัพท์จากไปท์อีกเลย ป่านนีมันจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้  พอมาคิดดูแล้ว บางทีกูก็อาจจะแค่ห่วงมันเหมือนน้องชายแท้ๆคนนึงหรือเปล่าไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าที่ผ่านมามันทำดีขนาดไหน หัวใจกูหวั่นไหวกับมันไปมากเท่าไหร่ แต่ตอนนี้กูคงต้องยอมเสียมันไป ดีกว่าจะมานั่งยื้อให้เรื่องมันไม่จบไม่สิ้น ที่กูต้องเลือกทางนี้มันมาจากความไม่เข้าใจของแม่ไปท์มัน ที่แม่มันไม่ยอมรับกู ด่ากูเสียๆ หายๆ กูรับได้ แต่มาด่าว่าแม่กูเสียๆหายๆ มองว่าพวกกูต่ำต้อย ไม่มีค่าของความเป็นคนแบบนี้คงจะร่วมทางกันยาก เป็นห่วงก็แค่ไอ้ไปท์ ถ้ามันไม่รักกูจริงมันไม่เสี่ยงออกมาหากูขนาดนี้หรอก มันดีกับกูมากจนกูไม่กล้าทิ้งมันไป .. แต่ตอนนี้ติดต่อมันไม่ได้ เมื่อไหร่มันจะกลับไปเรียนก็ไม่รู้ อยากคุย อยากปลอบ อยากให้มันตัดสินใจทางเดินใหม่ในชีวิต ไม่อยากให้เราต้องมาทนเจ็บปวดกันแบบนี้




"อย่าลงแรงมากนัก เพราะมันอาจจะตายได้ .. เอามานี่เดี๋ยวทำให้ดู แบบนี้นะ ..."  คุณอธิปกำลังเอาต้นกล้าของพืชพรรณต่างๆลงปลูก ตอนนี้ถึงตามะเฟือง เขาอธิบายคนสวนอย่างใจเย็น ตอนนี้ยังร่มแดดไม่ค่อยจัดแต่ก็ร้อนพอควร คุณอธิปใส่เสื้อคอปกสีฟ้าพับแขน กางเกงสามส่วนพับขา แถมด้วยหมวกสานใบปานกลางยืนโค้งตัวปลูกต้นกล้าสาธิตอย่าทะมัดทะแมง ดูแล้วช่างเป็นเจ้าของที่ไม่ห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองเลย




"ให้วันช่วยดีกว่าครับ"  กูพูดแล้วช่วยยกต้นกล้ามาอีก เขากะจะปลูกประมาณ 50 ต้นพื้นที่ส่วนข้างตรงนี้ มีทั้งมะเฟือง มะเหมี่ยว ฝรั่ง ลิ้นจี่ .. กูออกมาจากช่วยแม่ในครัวก็เดินเอาน้ำมาให้เพราะเห็นทำกันนานสองนานแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววเสร็จ




"นายพักผ่อนไปเถอะ  ฉันทำกันเอง เดี๋ยวนายก็เป็นลมอีกหรอกวัน". เขาพูดแล้วขุดดินกลบต้นนี้เป็นอันเรียบร้อย ส่วนกูหรอ ไม่สนใจหรอก ก็เพิ่งจะกินข้าวมา แถมกูก็หายป่วยแล้วมันจะเป็นลมได้ไง ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น กูก็ผู้ชายเหมือนกันนะ แค่นี้เรื่องนี้จิ๊บๆ ชอบทำเหมือนกูเป็นผู้หญิงไปได้




"ตามใจนายละกัน อ่ะ ลงตรงนั้น" เขายื่นต้นกล้าในถุงดำมา กูรับมาแล้วลงมือลงต้นในดิน  .. มีความสุข กูรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากตั้งแต่มาอยู่บนเขาที่ไม่มีความเจริญอะไรเลย ไม่มีคนพลุกพล่านเดินชนกันไปมา ไม่มีแสงสีเสียงละลานตา ไม่มีอะไรเสมือนเมืองกรุงเลยแม้แต่น้อย แต่บนนี้มีคนที่คอยห่วงใย ดูแล ภูเขา ใบหญ้า ช่วยทำให้จิตใจเป็นปกติเร็วขึ้น .. ชอบจัง .. อยากอยู่ที่นี่ .. อยู่กับแม่ .. ตลอดไป ...




"เสร็จเรียบร้อย ไปวัน พอแล้ว ที่เหลือให้เด็กๆเขาทำไป .. ดูสิเนี่ย เปรอะเสื้อผ้าไปหมดแล้ว "  คุณอธิปบ่นเหมือนลุงแก่ๆแล้วเดินมาปัดเสื้อให้ เสร็จก็พากันเดินเข้าด้านใน เห็นไหมว่าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย กลัวกันไปได้




.




"ว่าไงครับคุณหนูวา". รับสายจากไอ้ตัวดี คิดถึงจัง กำลังจะโทรหาพอดี




(( คุณหนูอะไรเล่า .. แค่กๆ ..วันนนนน .. มาเยี่ยมหน่อยยย . ไม่สบายยยย ))




"เป็นไรมากเปล่ามึง  แล้วคุณดริณล่ะ "





(( เขาก็อยู่ แต่ไปทำงานบ้าง ไม่ค่อยอยู่ด้วยเลย .. ฮัดเช้ย! .. ฮือออ .. มาหาหน่อยย .. เหงาอ่ะ ))




"อ้อนดีจังนะเดี๋ยวนี้อ่ะ  กุขอถามคุณอธิปก่อนได้เปล่าวะ  ดีนะที่โทรมาวันพฤหัส  เดี๋ยวขอคุณอธิปไป ศุกร์ - อาทิตย์ นี้เลยละกัน ทำใจดีๆนะมึง อย่าเพิ่งตาย ฮ่าาาา"




(( ไม่ตายดิวะ วันอ่ะะะะ ))




"เออๆ คิดถึงจริง ถ้ากูขึ้นไปนี่เราไปหาไอ้รักไอ้อายกันไหม คิดถึง เจนี่ด้วยมึง คิดถึงมากๆๆๆ "



(( อืม .. แค่กๆ .. ไว้มึงขึ้นมาค่อยว่ากันนะ ตอนนี้กูขอไปนอนก่อน ปวดหัวไม่ไหวแล้ว .. ขอให้ได้นะ กูรอมึงอยู่ ))




"เออๆๆๆ  กินยา พักผ่อนเยอะๆ"




(( คร้าบบบบ ))




มาไวไปไวดีแท้วาเพื่อนรัก คุยกับมันนี่กูวางแผนในสมองละว่าจะไปศุกร์บ่ายๆกลับวันอาทิตย์ จะได้ไม่ต้องเกย์เรียน ขอแม่นางก็ไม่ว่าหรอก แต่เดี๋ยวขอบอกคุณปริมกับคุณอธิปก่อน จะไปไหนต้องบอกสองคนนี้เลย เปรียบเสมือนผู้ปกครองของกูอีกสองคน



.



"เดี๋ยวไปกับเป้เลยละกันวัน เป้เขาจะไปกรุงเทพฯอยู่พอดี แต่อาจต้องรอเราเรียน ยังไงก็ไปกับเป้เนอะ ทางเดียวกัน"  ขึ้นมาหาคุณปริมข้างบน พอขอเธอ เธอก็บอกแบบนี้มา ไม่อยากรบกวนคุณอธิปเลยว่ะ ไม่ใช่เรื่องของแกเลยแถมต้องมารอกูเรียนอีก




"ไม่เป็นไรดีกว่าครับ วันไปเองดีกว่า เกรงใจคุณอธิปจะไปทำธุระหรือเปล่า" 




"เกรงใจอะไรเล่า ไปเถอะ พี่ดูที่นี่เอง เดี๋ยวบอกเป้ให้ มาๆ ไม่ทำหน้าเครียดเนอะ มาปั่นสมูตตี้ดื่มกันดีกว่า"




แล้วกูก็คงทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อเธอพูดซะขนาดนี้ .. หลังจากนั้นเราก็ทำน้ำปั่นดื่มกัน มีแขกชาวฝรั่งมาเที่ยว พักตั้งสามวันแหนะ พอเข้ามาคุณปริมก็โชว์ความเทพซะกูอึ้งไปเลย เธอคงเรียนจบมาดีอ่ะเนอะ เสียดายที่ไม่มีแฟน .. พอตกเย็นกูก็เข้าไปช่วยแม่เหมือนเดิม วันนี้คุณอธิปไม่อยู่ เห็นว่าไปคุยเรื่องที่ดินกัน ตกดึกก็เข้านอน ชีวิตบนเขาค้อวันๆนึงก็มีแค่นี้ ไม่หวือหวา เรียบง่าย แต่ก็มีความสุขดี




.




     วันศุกร์แล้ว พอเรียนเสร็จก็รีบเก็บกระเป๋า ให้เรียบร้อย ไอ้วาก็โทรมาตามอยู่นั่นทำเหมือนกูจะเบี้ยวมัน กูบอกไปก็ไปดิวะ ป่วยแล้วชอบเยอะอ่ะมันน่ะ  ..





"ไปแล้วแม่ วันกลับวันอาทิตย์นะ .. "  กูวิ่งมาบอกแม่ ตอนนี้ยืนสะพายกระเป๋าก้มใส่รองเท้าเก้กังอยู่




"ไปๆ ขอบคุณคุณอธิปเธอด้วยล่ะ" 




"จ้าาาา "




กูรีบไหว้ลาแม่กับป้าๆในครัวแล้ววิ่งออกมา คุณอธิปยืนดูต้นกล้าหลายร้อยต้นที่ลงไว้ข้างรีสอร์ท  เห็นเขายังไม่หันมากูเลยถือวิสาสะเปิดประตูเก็บกระเป๋าก่อนแล้วค่อยเดินไปตามเขา




"คุณอธิป ..วันเสร็จแล้วครับ" กูเดินมาเรียกเขาก็พักหน้าแล้วเดินมาขึ้นรถ พอขึ้นรถได้กูก็ออกอาการง่วง แต่ไม่ได้ ต้องนั่งเป็นเพื่อนเขาจนถึงนู่น อุตส่าห์ให้ติดรถมา จะมานอนกรนให้เจ้าของรถขับให้นั่งก็กะไรอยู่




"ง่วงก็นอนสิ"  เขาคงสังเกตเห็นอาการ ง่วง หาว ของกู เลยบอกออกมา




"ไม่เป็นไรครับ" 




"วาเป็นอะไรมากไหมวัน แล้วนี่นายจะนอนไหนล่ะขึ้นไปแบบนี้ หรือจะไปนอนห้อง .. นายไปท์หรอ " เขาถาม นั่นสิเนอะ นอนไหน แต่ห้องไปท์คงไม่ได้ จนป่านนี้มันยังไม่รับสายกูเลย ..




"คงหาที่นอนเอาข้างหน้าครับ ส่วนวาเห็นมันไอหนัก สงสัยจะเหงาเลยอยากมีเพื่อนดูแล" 



"อ้าว ไม่มีที่นอนหรอ .. งั้นไปนอนคอนโดฉันละกัน .. ฉันไม่ได้นอนหรอก เดี๋ยวกลับไปนอนบ้าน " 




"เอ่อออ .. ไม่เป็นไ .."




"อย่าปฏิเสธ  ไปนอนห้องฉัน"  เขาพูดเสียงแข็ง บังคับกันดื้อๆแบบนี้เลย




"ครับ" สุดท้ายก็ต้องยอม เขาไม่ได้นอนด้วยนี่เนอะ จะกลัวอะไร




.




"เดี๋ยวแวะซื้อกระเช้าก่อนนะ .. ทำไมหน้าง่วงแบบนี้อ่ะ .. ไปๆ หาไรทานกัน จะซื้อกระเช้าฝากไปเยี่ยมวาด้วย"  เขาบอกตอนจอดรถในห้าง กูง่วงจริง พยายามนั่งถ่างตาจากเขาค้อมาถึงกรุงเทพฯ บอกได้คำเดียวเลยว่า 'โคตรง่วง'




"ไหวหรือเปล่า ดูเนือยๆนะ .. อ่ะ .. ทานเยอะๆ ตัวผอมจนจับไปนี่มีแต่กระดูกแล้ว"  เราเข้ามานั่งทานข้าวกันในร้านอาหารคล้ายโรงแรมภัตตาคารไรทำนองนั้น กูกินข้าวแบบเนือยๆ ไม่รู้เพราะเวียนหัวด้วยหรือเปล่าแต่ตัวรุมๆละ




"คุณไม่ต้องซื้อตะกร้าใหญ่หรอกครับ" กูพูด ยืนดูมานานแล้วเนี่ย แกเลือกตะกร้าอันใหญ่มาหลายอันละ แต่เลือกไม่ได้สักที




"ช่วยเลือกหน่อย". เขากวักมือเรียก กูเลยชี้ไปที่แบรนด์ตะกร้ากลางราคาไม่ถึงพันให้ ตอนแรกเขาก็เหมือนจะไม่เอานะ แต่คงไม่อยากช้าไปกว่านี้เลยตัดสินใจเอา .. จ่ายเงินเรียบร้อยเดินออกจากห้าง คุณอธิปกำลังเก็บตระกร้าไว้เบาะหลัง แต่กูเหลือบไปเห็นรถยนต์เหมือนของไอ้ไปท์เลยกำลังขับมาทางนี้ กูไม่ได้แอบดู แต่ยืนดูให้ชัดไปเลย อยากเจอมันนะ เป็นห่วงมัน ..




รถยนต์คันคุ้นเคยขับผ่านไปพร้อมคนข้างๆที่เพิ่งเจอกันอาทิตย์ที่แล้ว ผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่าคู่หมั้น กับคนคุ้นเคยดีที่บอกว่าอย่าทิ้งกันไป อย่ารักคนอื่นนอกจากตัวเอง .. อ้อ!  นี่หายไปเพราะต้องไปหมั้นหรอ .. มันตัดใจจากกูได้แล้วหรอ .. ไม่ชอบ ไม่รักกูแล้วอย่างนั้นใช่ไหม .. ถามว่ากูโกรธไหมก็แอบโกรธนะแต่ไปท์มันไม่ใช่คนแบบนี้ .. มันต้องมีอะไรสักอย่างสิ .. แต่ตอนนี้ ณ เวลานี้กูหงุดหงิด .. หงุดหงิดมาก .. โคตรหงุดหงิด ! ทำไมมันไม่โทรมาหากู ไม่รับโทรศัพท์กู !  แม่งงงงงง. คืนนี้กูจะเมาาา !!!






 "เจนี่ไอ้รักไอ้อายคืนนี้เจอกันร้านประจำ !!!!"





.





"ฉันไปก่อนนะ จำทางคอนโดได้ละเนอะ มีอะไรก็โทรหา เข้าใจไหม" เขามาส่งกูที่คอนโดคุณดริณหลังจากเอากระเป๋าเป้ไปเก็บที่คอนโดมา อยู่ห่างกันไม่ไกลมากเท่าไหร่กำลังดี พอเขาออกไปกูก็ถือตระกร้าเดินมารอวาด้านล่าง รอมันมารับขึ้นข้างบน ..




"วันนน !  ซื้ดด .. ฮัดเช้ย !"  มันเดินลงมาละ ใส่รองเท้าอยู่ห้องสีครีม ชุดนอนแขนยาวขายาว หน้านี่โทรมได้อีก แต่ผิวพรรณมันเต่งตึงขึ้นนะ เหมือนจะขาวอมชมพูกว่าเดิม



"อื้ออ มึงดูไม่ดีเลยนะ"  กูเดินไปหา มันกดลิฟต์ขึ้นชั้นบน เข้ามาได้ก็แตะหน้าผากแตะคอมันเลย ดูป่วยมากอ่ะ




"อื้ออ .. หนาวว .. แค่กๆ " มันยืนกอดอกแน่น ปากสั่น ก็ตั้งหลายวันทำไมยังไม่หายอีก




"ไม่ไปนอนให้หมอตรวจวะวา ดูไม่ดีขึ้นเลยมึง ไหนบอกเป็นมาสามสี่วันละไง"  บอกมัน ลิฟต์ถึงชั้นพอดี ออกมา วาก็รีบไขกุญแจเข้าห้อง น่าสงสาร สั่นเป็นลูกแมวเลย



"กูไปหามาแล้ว แต่ไม่อยากนอน เดี๋ยวก็หาย มันชอบเป็นช่วงค่ำๆแบบนี้อ่ะ" 




"มาๆ กูเช็ดตัวให้ ดื้อนะมึงอ่ะ เดี๋ยวกูจะว่าคุณดริณ ทำไมไม่บังคับมึง!" หยิบผ้าจากมันแล้วเช็ดหน้าเช็ดตัวให้มันที่นอนซมอยู่




"มึงอ่ะ .. อย่าขู่กูดิวะ" มันอ้อนเหมือนลูกแมว แต่ขอโทษ กูไม่ใช่คุณดริณ



"เออๆ ๆ. ค่อยๆดูกันไป  .. มึง! คืนนี้กูนัดเจนี่อายรักแดกเหล้า .. เสียดายอ่ะ พวกกูไปกันร้านเดิม แบบนี้มึงก็อดดิวะ"  กูพูดเช็ดแขนอีกนิดก็เอาผ้าใส่กะละมัง




"อะไรอ่ะ .. แค่กๆ .. มาที่ห้องกูดิ .. นะวันนะ .. คุณดริณไม่ว่าหรอก นะะะ". มันลุกขึ้นมาเขย่าแขนกูแล้วไอ้ตัวขี้อ้อนเนี่ย เอาไงดีวะ แต่ก็ดีนะ กูอยากคุยหลายๆเรื่อง อยู่ในผับเสียงดัง คุยแล้วเวียนหัว




"เออๆ กูโทรหามันก่อน". รับปากแล้วก็โทรบอกพวกมัน สามทุ่มเจอกันคอนโดผัววา ฮ่าาาา .. อิเจนี่บอกคืนนี้พี่ดำกลับดึก ออกได้ ส่วนไอ้อายไอ้รักมันยังทำงานที่เดิม ที่จริงกูก็อยากกลับไปร้านบ้างนะ คิดถึงเจ๊ติ๋มกับพวกพี่ๆ แต่ไม่อยากเจอคนบางคนกับกระเทยบางตัวนี่สิเลยเลือกที่จะไม่ไป





พอวางสายได้ก็จับเข่ากันคุย กูก็ถามสารทุกข์สุขดิบมัน ส่วนมันนี่ซักกูจนสะอาด ทุกเรื่อง ทุกความเคลื่อนไหว  เราก็เลยนั่งคุยเรื่องกูยาวจนพวกมันมา คืนนี้คงเมา เพราะกูก็ยังมีเรื่องอัดอั้นที่อยากระบาย แต่ก็ไม่กลัวนะ อยู่ห้องเพื่อน จะเรื้อนเท่าไหร่ก็ได้
















TBC.

 

..................................................................

 
 

ไประยองมาค่ะ กลับมาถึงเมื่อเช้าคือหลับที่ทำงานเลยไม่ไหว 555
ขอมาแค่นี้ก่อน เดี๋ยวจะรีบมาน้าาา

[t2007]

แน่ะแอบหลับที่ทำงาน เมื้อนกันเลย วันจะหงุดหงิดไปร์เพื่อ ก็ไปร์โดน แม่กะว่าที่เมีย คุมหนักอะเนอะ

[manutty]

คิดถึงวัน วันก็มา ไม่มาเปล่า เอาโมเม้น วาอ้อนวันมาให้  แต่เสียใจด้วยนะวา วันเขาคงเป็นปั๋วหนูไม่ได้แล้วล่ะ เขาต้องรับอย่างเดียว    คุณอธิปนี่ดีจริงๆเลย ถึงภายนอกจะดูเป็นผู้ชายเฉยๆ แต่คำพูดและการกระทำอบอุ่นมาก น่าอิจฉาวันจริงๆเลยที่ได้เจอคนดีแบบนี้ เชื่อเลยว่าถ้าคุณอธิปเปิดปากสารภาพว่าชอบวันเมื่อไหร่นะ คงได้จิกหมอนทึ้งหัวกันบ้างล่ะ  ขนาดนี้เขายังแสดงออกหลายๆอย่าง มีพูดดักทางวันซะด้วย จะไปนอนบ้านทำไม นอนคอนโดด้วยกันเลย วันเมาจะได้ดูแลกันแนบชิด  ส่วนเรื่องไปร์ท คิดว่าไปรท์คงไม่ได้เต็มใจหรอกแต่ขัดแม่ไม่ได้ และถ้าไปรท์จะตัดใจแม่ก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งคิดว่าเพราะไปรท์รักวันไม่อยากให้วันกับแม่ต้องโดนพูดจาดูถูก หวังว่าฉันคงมองไปร์ทไม่ผิดนะ อย่าทำให้ฉันผิดหวังนะอีไปรท์ จะเลิกก็ขอให้เลิกกันดีๆ เป็นพี่เป็นน้องกัน (ถ้าแม่มันไม่ว่านะ)   และหวังวากับดริณคงไม่มีอะไรซ่อนเร้นแล้วนะ ไม่ใช่อะไรเห็นวาป่วยและอ้อนวันเหมือนกับเหงาอยู่คนเดียวดริณไม่อยู่ด้วย เลยอดจะหวั่นๆไมไ่ด้ คงไม่แล้วเน๊าะ  ตอนหน้าวันจะได้เจอเพื่อนแล้ว และ อาจจะมีอะไรดีๆก็ได้นะจากการเมาครั้งนี้ อ๊ายยยยยย มโนไปล่วงหน้าแล้ว 

[Pam_ban]

   งานเปิดอกสินะ  เลิกกับไปทได้ซะทีเถอะ  จะได้โสด  ให้คุณอธิปได้เสียบ      


วาน้อยหายไว ๆ นะ  หรีอต้องให้คุณดริณมาคอยดูแลหว่า   


รอตอนต่อไปค่ะ


 

[+HaNeul+]

จิ้มมมมมม  -..-  บวกเป็ดค่ะะ

[-west-]

สงสารวัน ไปป์เอ๊ย มีอะไรไม่คุยกันดีๆ

[~ณิมมานรฎี~]

  ไปท์ไปที่ชอบเถ๊อะ!!!!  นางเหมาะสมกับชะนีมากกว่าน่ะ โมเมนต์วาอ้อนวันน่ารักกกกกก

[black sakura]

เยิ๊ฟๆตอนหน้าก็จะอยู่ครบแกงค์ละ
คิดถึงเจนี่อ่ะ

[yisren.]

เพื่อนจะได้เจอกันแล้วววววว

[Roman chibi]

เย่ มาต่อแล้ว

[PoPuAr]

น้องไปท์ช่วงนี้คงโดนชะนีสิงละมั้ง กระดิกตัวไปไหนไม่ได้ ต้องรอดูกันต่อไป
แล้วน้องวาละ ป่วยเป็นอะไร คงไม่ได้แอบเป็นโรคร้ายแรงใช่มั้ย นี่แอบคิดมาก
คืนนี้วันบอกจะเมาประชดเด็กไปท์ อย่าเรื้อนให้มากนะ เดี๋ยวจะโดนคุณอธิปจัดหนัก

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

อธิปเสียบต่อเลย วันว่างแหล่ะ
ส่วนไปท์แกก็ไปที่ๆแม่แกชอบเถอะ

[boonpa]

ไปท์อาจมีเหตุผลอะไรก็ได้ วันอย่าพึ่งหงุดหงิดไป

[sweetbasil]

ป้าคิดถึงหนูวาจังเลยลูก

[mystery Y]

ไปท์ยังไม่ชัดเจนบอกเลย!!

[question09]

 

[jamlovenami]

         ลั้นลาๆๆ  ไม่รู้จะเลิกไม่เลิก แต่ดูท่าแล้วน่าจะอย่างแรก   

[fay 13]

 

[Apple_matinie]

วันก้อเจ็บ
ไปท์ก้อเจ็บ
 
คุณอธิปก้อเจ็บบบบบ

[AMMY★]

เที่ยวสนุกมั้ยคะ คิดถึงวันมากเลย แล้วจะเป็นไงต่อ อยากให้วันเลิกยุ่งกับไปท์แล้ว
คุณอธิปช่างแสนดี รอผองเพื่อนเจอกันค่ะ คิดถึงเจนี่ 

[muiko]

วันกะไปท์คงไปกันไม่รอดแล้ว
 
ทำอะไรให้ชัดเจนไปเลย
โมเม้นวันวาก็น่ารักไปอีกแบบ มีอ้อน 
แต่ทำไมคุณดริณปล่อยให้วาป่วยนานจัง

[ronlbb]

ปล่อยไปท์ไปเหอะ  คุณอธิปดีกว่าเนา
คิดถึงเจนี่

[Dee^daY]

ของไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่ ..

[poppycake]

ไปดีเหอะน๊าไปป์
เด๋ววัน ให้เฮียอธิปจัดการเอง หุหุหุ

[Biwty...]

 

[hormonesyj]

ไปท?เป็นอะไร ทำไมไม่ติดต่อ บทจะตัดใจก็ง่ายเหลือเกิน 
แต่ไม่เป็นไร เราเชียร์คุณอธิป #ทีมคุณอธิป 

[Kanya97]

เชียร์อธิป มีรักใหม่เร็วๆ นะวัน
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง รออ่านค่าาา 

[Akikojae]

แต่งสั้นๆ รีบมาเลย คิดถึง มีคำผิดบอกด้วยค่า

รียูเนียน






"นี่กระเช้าของมึงคุณอธิปซื้อให้ ไม่ใช่กู"  รีบบอกเพราะมันมองอยู่นาน ไม่ถามออกมาเสียที




"มึงกับคุณอธิปนี่ยังไงวะ .. แค่กๆ .. แล้วน้องไปท์สุดหล่อล่ะ"  ถามมาแบบนี้ความสนุกกูหดหายไปเยอะเลย กูเล่าเรื่องราวที่เจอมาให้มันฟังจนหมด วามันนั่งบนโซฟาเอาผ้านวมพันตัวไว้ กูนั่งข้างๆคนละด้าน กลัวติดไข้เหมือนกัน




"เชี่ยยย !  แม่ผัวลูกสะใภ้ ละครเย็นที่กูดูอยู่ทุกวันนี้เลยมึง .. อะแฮ่ม .. คอนี่ก็คันจริง"  วามันโอเวอร์แอคติ้งมาก




"เออมั้ง สัตว์เอ้ย กูมันคนที่สังคมรังเกียจว่ะ นี่ขนาดเขายังไม่รู้เบื้องหลังกูนะ ยังไม่รู้ว่ากูเคยขายตัว เคยมีผัวมานับไม่ถ้วน!"  พูดไปก็อยากกระดกเหล้าให้หนำใจ




"มึงก็อย่าว่าตัวเองเลย กูก็ไม่ได้ต่างจากมึง .. ฮัดเช้ย! . วันหยิบยาให้หน่อย เดี๋ยวสักพักต้องอุ่นข้าวกิน คุณดริณซื้อไว้ให้ก่อนออกไปข้างนอก .. ฮืออ .. หนาววว"  กูเดินไปหยิบยา ถือวิสาสะเพิ่มแอร์ให้วามันด้วยแล้วหยิบกล่องข้าวแกะใส่จานเตรียมอุ่น




"วันนน ! พวกมันมากันแล้ว .. ฮัดชิ้ว .. โอย .. มึงลงไปรับหน่อย เอาคีย์การ์ดกับกุญแจไปด้วย .. ซื้ดดด" กำลังหยิบข้าวออกมาพอดีวามันก็ตะโกนบอกว่าไอ้พวกนั้นมาแล้ว กูเลยเดินเอาข้าวไปให้มันนั่งกิน ส่วนกูรีบหยิบของวิ่งออกมากดลิฟต์ลงชั้นล่าง ต้องมารับเขาหน่อย คุณชายทั้งหลาย ..



.



"อิวันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!"




"อิแรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!"




"ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!"




"ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!"




เปิดลิฟต์ออกมาก็เจอไอ้เพื่อนเลิฟสามตัวยืนรออยู่ เสียงดังมาก่อนใครคือเสียงอิเจนี่เมียพี่ดำ ส่วนเสียงที่สองเสียงกูนี่แหละ เรียกอิแรดของแท้ นอกนั้นเสียงอุทานและร่วมกันขำจากไอ้อายไอ้รัก โอย นี่เพิ่งเจอยังขนาดนี้แล้วขึ้นไปบนห้องจะขนาดไหน กูว่าคุณดริณโดนไล่ออกแน่ว่ะงานนี้ ฮ่าาาาาาาาาาาา




"มึงนี่สวยวันสวยคืนนะอิชะนียอดดอย" มันเหมือนจะชม แต่สุดท้ายลงเอยด้วยด่าตลอด




"ชะนีแม่มึงสิ กูสวยอ่ะปกติ แต่มึงสวยนี่กูว่าแปลก .. ไม่ได้ชมนะ แค่พูดเฉยๆ"  ด่ามันกลับ ปากดีตลอด




"อินี่ว่ากู .. สัตว์ .. คิดถึงฉิบหาย เหมือนไม่เจอกันสิบชาติ"  อิเจนี่พูดทำหน้าทำตาละห้อย  แต่ก็คิดถึงพวกมันจริงๆ เจอแบบนี้ไม่อยากอยู่คนเดียวเลยว่ะ




"ถึงละอิเหี้ย ออกมา"  เปิดลิฟต์กันออกมา พอเข้าห้องได้เท่านั้นแหละ วาโดนแซวซะนับเยินเลย




"ยั่วผัวมากสิมึง โดนจัดจนไข้ขึ้น .. กูว่าแต่ก่อนมึงไม่ได้ลีลาเด็ดนี่หว่า หรือได้เชื้ออิวันมากไป ฮ่าาาา"  อ้าว อินี่




"ปากคอมึงนี่นะเจนี่ .. กูยังงงอยู่ทุกวันนี้ว่าอเล็กซ์มันเอามึงทำเมียได้ไง" ไม่ต้องด่าเองให้เหนื่อย นี่เสียงไอ้รักสุดหล่อของเจนี่มัน




"มึงมันตาต่ำมองไม่เห็นความงามในตัวกู .. เปรต .. ถีบกูทำไม!"  มันหันไปตีคืนไอ้รักที่ถีบมันจนเซ ตลกฉิบหาย อยู่กับพวกมันนี่โคตรมีความสุขเลย




"มึงงงง !  แดกๆๆๆ "  ไอ้อายเรียกพวกมันให้มาที่ห้องนั่งเล่นริมระเบียง เปิดระเบียงเล็กน้อยพอลมเข้า กูกับไอ้อายช่วยกันแกะขนมของกินแกล้มเหล้ายาปลาปิ้งพร้อม หลังจากนั้นวามันก็มานั่งคู้พิงกูไปด้วย เรื่องเม้านี่พลาดไม่ได้




"มึงเป็นไงบ้างเจนี่ ออกมาแล้วทำอะไรวะ" เปิดประเด็นกันด้วยคำถามที่ทุกคนตั้งตารอว่าพี่ดำเขาเอามันไปปู้ยี่ปู้ยำทำแกงที่ไหน




"ตอนนี้กูเป็นเจ้าของฟิตเนสละโว้ยยยยยย "  มันพูดกระดกเหล้าทีเดียวหมดแก้ว




"เชี่ยเอ้ย จริงดิ"  กูถามพลางแดกถั่วเล่น




"มึงไม่เห็นกล้ามกูหรอ นี่ .. เลิศป่ะล่ะ"  หูวววว กล้ามแม่งขึ้นเพียบเลย




"จะไปกดพี่ดำมึงหรอห๊ะ .. รับเชี่ยไรกล้ามโคตรใหญ่ กูกลัว"  ไอ้รักทำท่าขยะแขยงเลยโดนเจนี่เอาแขนตีเข้าที่หน้า "เชี่ย เจ็บนะ"  เอ้า ตีกันได้ดีจริงๆคู่นี้




"แล้วมึงล่ะวา สบายดีไหม ตอนนี้เรียนอย่างเดียวเลยดิ"  ไอ้อายเห็นสองตัวมันมีวแต่ตีกันเลยหันไปหาไอ้วาที่ซบกูอยู่




"เออ .. เรียนแม่งทุกวัน จนกูเบื่ออ่ะ" มันพูด สูดน้ำมูกจนกูสงสาร ป่วยขนาดนี้ก็แทนที่จะไปนอนโรงพยาบาล




"ดีนะชีวิตมึง .. แล้วมึงล่ะวัน กูล่ะอยากรู้ชีวิตมึงมาก เผลอๆนี่ยิ่งกว่าซีรีย์"  อิเจนี่พูดหลัวจากสงบศึกได้ พอต้องมาเล่าเรื่องกูเลยกลายเป็นว่ากูกระดกเหล้าจนหมดไปสามแก้วติดก่อนจะเริ่มเล่าทุกอย่างตั้งแต่เลิกกับคุณอมร ไปอยู่กับไอ้ไปท์ กลับบ้านแล้วไปโดนเหี้ยเสี่ยระยำส่งคนมารุมโทรม จนได้คุณอธิปช่วยไว้ได้โดยบังเอิญ เล่ายาวเป็นชั่วโมงจนมาจบที่ตอนนี้กูได้เรียน แม่กูกับกูมีความสุข ระหว่างเล่าน้ำตากูไหลแล้วไหลอีก โดยเฉพาะเรื่องนี้ ..




"ไอ้เหี้ย ! มันรุมมึงจนเกือบเป็นเอดส์เลยนะเว้ย ! ถ้าเป็นกูกูจะให้คุณอธิปของมึงสั่งฆ่าให้หมด"  ไอ้รักโพล่งออกมา กำมือแน่น กูรู้ ถ้ากูทำได้ กูก็ไม่ปล่อยมันเหมือนกัน




"ชั่วช้าสาระเลว ชีวิตมึงนี่ยิ่งกว่านิยายอีกวัน ! กูร้องไห้ตามมึงละเนี่ย .. ฮืออ .. แถมตอนนี้มาโดนกีดกันแม่ผัวลูกสะใภ้อีก มึงนี่มันอาภัพรักจริงๆว่ะ"  อิเจนี่ร้องไห้จริงๆ มันเช็ดน้ำตาไปแดกเหล้าไป กูก็ร้องตัวโยนไอ้วาร้องไห้จนหน้าแดง มันคงพอรู้สึกได้ว่ากูต้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องเจ็บขนาดไหน




"จากที่เล่ามาคุณอธิปเป็นคนดีมาก เขาไม่ได้คิดอะไรกับมึงเลยหรอ"  ไอ้อายเป็นคนจุดประเด็นเรื่องใหม่ ทุกสายตามองกูเป็นตาเดียว




"ไม่แน่ใจว่ะ". กูตอบเบาๆ




"มึงไม่ใช่เด็กนะอิวัน มึงอะโชกโชนกว่ากูอีก"  เอาแล้วไง โดนด่าเต็มๆ




"ไม่ใช่แบบนั้น .. เออ .. เขาเหมือนคิด .. แต่กูไม่แน่ใจ .. เคป่ะ "  กระดกเหล้าแก้วที่เท่าไหร่จำไม่ได้ กูเริ่มจะเมาแล้วแหละ ไม่อย่างนั้นไม่ร้องไห้โอดครวญขนาดนี้หรอก




"อิเหี้ย กูอยากได้อ่ะ "  อิเจนี่พูดท่าแรดได้อีก




"เอาพี่ดำมึงให้รอด"  ไอ้รักผลักหัวมัน เจนี่แทบล้ม ตลกกันทั้งวงเหล้า ฮ่าาา




"แล้วมึงสองคนล่ะ กะอยู่จนครบปีเลยใช่ไหม"  กูถาม เห็นมันไม่มีวี่แววคิดจะออกมากันเลย กะทำอาชีพนี้จนตายเลยหรอไงวะ




"กูว่าครบปีกูจะออกไปอยู่กับแฟน" ไอ้อายพูด เชี่ยมันมีแฟนด้วยหรอวะ




"มึงมีแฟนด้วยหรอ" ไอ้วาหันมาถาม ตอนนี้นอนหัวหนุนขากูละ คนป่วย




"เออ กูคบเขาตอนสามเดือนแรกที่มาทำงาน เจอกันตอนกลับบ้าน น่ารักดี เป็นนักศึกษาปีสี่ละ"  โหววว ร้ายนะไอ้อาย หล่อแบบนี้ฟันเด็กเว้ย




"แล้วมึงล่ะไอ้รัก มีเมียยัง"  กูถาม อยากรู้จริงๆ




"เชี่ย กูขอเม้า . มันอ่ะตามจีบหมอพลอยอยู่ สัตว์นี่ทำเงียบ ตอนนี้มันไปช่วยห้องพยาบาลตลอด กูนี่งงเลยมันไปชอบเขาตอนไหน ละแม่งเอาผู้ชายมาเกือบปี เสือกกลับลำ"  ไอ้อายเล่า เชี่ย นึกย้อนไปกูจำได้เขาเคยมีปากเสียงกันไม่ใช่หรอวะ ไหงตอนนี้ไปจีบเขาซะได้




"กูอ่ะมีเมียผู้หญิงมาก่อนมึงจำไม่ได้หรอ .. กูชอบเขาว่ะ ตอนนั้นที่กูตีกันอ่ะ เพราะกูไปพูดไม่เข้าหู เขาเสือกพูดเสียดสีมา กูเลยลงแรงไปหน่อย .. แต่ตอนนี้ไม่ละ กูจีบจนติดละสัตว์"  มันพูดยกยิ้มชอบใจ เออเว้ย คงไม่เจอผู้ชายโดนใจล่ะมั้ง แต่หมอพลอยเขาก็ไม่รังเกียจเนอะ ..




"กลับมาแล้ววว .. โอ้ .. เต็มห้องเลย .. วา .. ทำไมไปนอนแบบนั้น"  มาแล้วสุดที่รักวามัน มาถึงปลดเนคไทอย่างหล่ออ่ะ แต่งตัวแบบนี้คงไปออฟฟิศมา เขาเดินมานั่งข้างๆวาแล้วดึงวาไปแตะหน้าผาก ดูเอ็นดูวามันสุดๆอ่ะ




"สวัสดีครับบบ" พร้อมเพรียงกันไหว้คุณดริณ




"ตามสบายนะ  นั่งได้เรื่อยๆ แต่ขอพาตัวแสบไปเช็ดตัวก่อน .. นี่ทานยาหรือยัง หืม"




"อืออออ". ส่งเสียงคราวเป็นแมวเซาเลยโดนคุณดริณช้อนตัวไปทั่งผ้านั่นแหละ ส่วนพวกกูนี่นั่งกลั้นโห่แซวไม่ไหว พอเขาเข้าไปในห้องเท่านั้นแหละ




"ฟินเชี่ยยยยย" เสียงไอ้รัก




"อิวามันร้ายยยยยยย" นี่เสียงอิแรด




"ดีว่ะ ไม่นึกว่าจะลงเอยกันได้ ตอนแรกเขาชอบมึงนะ กูดูออก " อันนี้เสียงไอ้อาย




"ให้วาอ่ะดีแล้ว มันชอบของมันมาแต่ไหนแต่ไร ฮ่าาาาา"  กูพูด ย้อนไปตอนนั้น ใครก็รู้ วาเทิดทูนคุณดริณยิ่งกว่าอะไร




เราแดกกันจนเที่ยงคืนยังไม่หยุดปาก กูจะสลบละ เจนี่พี่ดำโทรหาทุกชั่วโมง ส่วนไอ้รักกำลังจะกลับละ ไอ้อายเมาแล้วไอ้รักต้องแบกขึ้นแท็กซี่อีก




"มึงกลับไงเนี่ย .. เอ้า โทรศัพท์เข้า" ไอ้วาเดินออกมาดู ไม่ให้กูนอนนี่หรอ .. เอิ๊ก .. เมาแล้วเนี่ยอิเหี้ย





"ฮัลโหลลลลลลลล"





(( ยังไม่กลับหรอ เมาขนาดนี้อย่ากลับเองนะวัน ))




"ยัง .. ไม่เมาเท่าไหร่เลย .. อ่อก" กูจะอ้วกเลยยื่นโทรศัพท์ให้วามันก่อนจะหันไปหาถุงเตรียมอ้วก




"ครับ"




"ได้ครับ . ครับ สวัสดีครับ"




อะไรวะ ยื่นให้คุยมันก็ครับๆ อยู่ได้ .. เอิ๊ก .. เชี่ย มึนหัวฉิบหาย แดกเยอะมากอ่ะ




.




.




"อื้ออออ"




"เช็ดหน้าเช็ดตาหน่อย"




"อยู่ .. หนายยย "




"เมามากละนะ นอนๆ ฉันไปรับกลับมาห้องละ .. นายหลับจนตอนนี้แหละ จะตีสองแล้ว  "




"อือออออ"





"ปล่อยแขนวัน เช็ดไม่ถนัด"





"ไม่ปล่อยยยยย"





"เป็นอะไรอีกล่ะ"





"คุณ .. อึ่ก .. บอกวันก่อนน "





"จะให้บอกอะไร .. หืมมม"





"คุณ .... "





"ว่า"




"คุณชอบวัน .. อึ่ก .. ใช่ไหม"











TBC.

 

..................................................................

 
 

รักพวกมันว่ะ ยิ่งแต่ง ยิ่งไม่อยากให้จบ
ปล. อยากทราบว่าทำไมทุกคนถึงอยากเป็นวันหรือวาคะ บอกทีสิ ~ THX