จุดเริ่มต้นความรัก ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วตั้งแต่เกิดเรื่องราวมากมายขึ้น กูกลับมาอยู่เขาค้อ ตั้งใจเรียน ช่วยงานแม่ ช่วยงานคุณอธิป ช่วยงานพี่ปริม ส่วนไอ้ไปท์ขาดการติดต่อไปเลยตั้งแต่ส่งข้อความมาครั้งนั้น กูพยายามโทรหาแต่มันก็ปิดเครื่องตลอด คุณอธิปบอกว่าต้องให้เวลาไปท์มัน ซึ่งตอนนี้กูก็กำลังทำแบบนั้นอยู่ .. วันเวลาผ่านไป จากผู้ชายตัวเล็กๆที่ดิ้นรนเพื่อจะเข้าไปขายตัวเพื่อหาเงินในกรุง ตอนนี้กลับกลายเป็นผู้ใหญ่มีความคิด สามารถช่วยเหลือผู้คนได้มากมาย .. คงเป็นเพราะแม่ แม่คือทุกสิ่ง ตอนที่พ่อแม่วาตาย กูคิดมาตลอดเลยว่าชีวิตนี้กูจะมอบให้แม่ .. ทุกครั้งที่แม่ปกป้องกู มันรู้สึกผิดมากจริงๆ ผิดมากจนอยากฆ่าคนที่มาด่ามาว่าแม่ .. แต่กูทำไม่ได้ ถ้ากูทำอะไรลงไป พลาดพลั้งขึ้นมาแล้วแม่จะอยู่กับใคร แม่มีวันคนแค่เดียว .. เรามีกันแค่สองคน ..
"คิดอะไรอยู่ลูก". แม่ลูบหัวกูที่นอนตักแม่อยู่ วันนี้เราช่วยกันทำอาหารเสิร์ฟคณะแขกที่มาพักสามสิบกว่าคนกัน เหนื่อยมาก แต่ก็สนุกมากเช่นกัน เห็นแม่มีความสุข กูก็ยิ่งมีความสุข
"คิดว่ารักแม่จัง .." พูดแล้วกอดแม่ ซุกหน้าไปที่ท้องแล้วส่ายไปมา แม่น่ารักที่สุดในโลก
"ทำมาเป็นปากหวานนะ .. วันรักแม่จริงๆใช่ไหม" แม่ถามพลางลูบหัวเล่น ทำไมถึงถามแบบนี้
"ถามแบบนี้ .. แม่มีอะไรหรือเปล่า? " แม่ชอบพูดแบบนี้ สุดท้ายแม่ต้องขอให้ทำอะไรสักอย่างตลอด
"ถ้าแม่จะขอ .... ให้เรา .... กับคุณอธิป ..." แม่พูดออกมา กูรีบเด้งตัวขึ้นมองหน้าแม่แล้วถาม ไม่ใช่แบบที่กูคิดใช่ไหม
" ... ไม่ชอบเขาหรอ" เหมือนแม่จะรู้ว่ากูทำหน้าสื่อถึงอะไร
"ทำไมวันต้องชอบคุณอธิปด้วย". กูตอบออกไปพลางคิดไปถึงทุกการกระทำของคุณอธิป ใช่ เขาดี แต่ดีเกินที่คนอย่างกูจะไปยุ่งด้วย
"แต่เขาชอบเอ็ง .. เขามาสารภาพกับแม่ .. แม่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร .. ไอ้ความรักชายชายแม่ก็ไม่ค่อยเข้าใจ .. แต่แม่ว่าเขาชอบเอ็งตั้งแต่รับแม่กับเอ็งมาดูแลแล้ว .. แม่ดูออกนะวัน" แม่พูดยาวมาจนกูทำได้แค่อึ้ง เขา ชอบ กู งั้น หรอ
"เขาบอกว่าเอ็งเป็นเด็กดี .. เขาไม่ได้ให้แม่มาพูดหรอกนะ .. แต่แม่อยากถามเอ็ง .. แม่ก็รักและเอ็นดูคุณอธิปเหมือนลูกคนหนึ่ง ถ้าเอ็งไม่ได้รักชอบก็ค่อยว่ากัน .. " แม่ลูบหัวกูที่ล้มลงไปนอนอีกรอบ ไม่รู้จะพูดอะไรดี มันเป็นเรื่องเกินความคาดหมาย เราเจอกันแค่สี่ห้าเดือนเองนะ .. แต่ความรักมันจำกัดเวลาไม่ได้นี่เนอะ
"วันขอเวลาคิด .. วันไม่รู้ว่าตอนนี้วันคิดกับคุณอธิปอย่างไร .. แม่ไม่โกรธวันนะ" กูกอดแม่แน่น ขอคิดก่อนได้ไหม ตอนนี้ไม่มีอารมณ์รักชอบใครเลยจริงๆ
"แม่จะโกรธเอ็งทำไม .. แม่ก็แล้วแต่เอ็ง .. แม่กลัวว่าเอ็งจะโดนเหมือนแม่ไปท์น่ะสิ" แม่พูดแล้วถอนหายใจออกมา ไม่เอาแล้ว ถ้าโดนแบบนั้นอีกกูคงต้องตัดใจจริงๆ ไม่ยืดเยื้อให้เสียเวลา
.......
"พี่ปริมครับ .. เราจะไปไหนกัน" วันนี้ตื่นมาตอนเช้า พี่ปริมก็วิ่งมาตาม บอกว่าไปธุระเป็นเพื่อนหน่อย
"พี่จะไปดูของในเมือง" เธอพูดแล้วขับรถต่อไป ทำไมไปซื้อของถึงดูตื่นเต้นขนาดนั้น . .
"ของ ..? " ทำหน้าสงสัยส่งไป
"วันนี้วันเกิดเป้" เธอพูดแล้วยิ้มหน้าบาน วันนี้วันเกิดคุณอธิปหรอ
"เรากำลังจะไปซื้อของขวัญใช่ไหมครับ .. ผมไม่ได้พกเงินมาเลย" กูพูด รู้สึกผิดจัง ไม่รู้เรื่องของเจ้านายเลย แต่ถ้าวันเกิดป้าๆแกก็ต้องพูดบ้างสิ หรือป้าแกก็ไม่รู้เหมือนกัน
"เดี๋ยวพี่ออกให้ .. "
"อื้อ .. ไม่ได้ครับ .. ออกให้ก็เหมือนพี่เป็นคนซื้อสิ"
"งั้นให้ยืมก่อน .. เนอะ" เธอส่งมือมาขยี้หัวกู จะซื้ออะไรให้ดีนะ เลือกของขวัญไม่เป็นเลย
"ครับ" กูฉีกยิ้มให้พี่ปริม. ขับมาอีกไม่นานก็ถึงห้าง เราเข้ามาเดินกันเรื่อยๆ เหมือนพี่ปริมจะสั่งนาฬิกาเรือนงามไว้ให้คุณอธิปนะ ราคาตั้งเกือบแสน แต่พี่แกบอกว่านี่ยังไม่แพงหรอก ปกติเป้ใส่เรือนเป็นแสน เห็นว่าแม่ซื้อให้ แต่เธองบน้อย เลยให้แค่นี้พอ
"วันจะซื้ออะไรให้ล่ะ .. เลือกได้ไหม" ตอนนี้เราเดินออกมาแล้ว ไม่รู้จะซื้ออะไรให้ดี
"เอาไป นี่เงินคงพอเนอะ .. พี่ไปรอที่ร้านกาแฟ มีอะไรก็โทรมา" พี่ปริมยื่นเงินใส่มือแล้วเดินไป กูคลี่เงินในมือดู โห หมื่นนึง .. บ้าหรอ ซื้อหมื่นนึงกูก็ไม่มีกินพอดี ..
(( มึงซื้อปากกา หรือ เข็มกลัด หรือ กระเป๋าตัง หรือ พวกของที่เขาใช้ได้ให้สิ กูว่ามันเป็นเหมือนของที่ระลึกถึงคนให้มากกว่านะ เขารวย ที่จริงมึงจะซื้ออะไร เขาก็หาได้ดีกว่ามึงอยู่แล้ว )) พอเดินอยู่หลายรอบไม่ได้อะไรกูเลยต่อสายหาไอ้วา อยากได้เพื่อนช่วยคิด
"อืม ก็เข้าท่านะ .. พวกเสื้อ รองเท้าตัดไปออกเลย. .. ขอบใจนะมึง เดี๋ยวกูไปซื้อของก่อน คุณปริมรออยู่"
(( ได้ๆ .. ขอให้คุณอธิปสารภาพรักมึงซะทีนะ .. กูเชียร์คุณอธิปว่ะ .. บาย )). วางสายไปอีกแล้วเพื่อนรักกู บอกรักเชี่ยอะไรล่ะ เพ้อเจ้อ
"ขอดูอันนี้หน่อย". เดินมาเรื่อยๆก็เจอเป็นพวกเข็มกลัดสลักชื่อ อืม สวยดีอ่ะ เป็นงานดีเงินแท้ด้วย
"เท่าไหร่พี่" กูถาม เลือกอันที่เป็นรูปนกอินทรีย์ จะมาเป็นหัวใจ กระต่าย หรือ รถเต่าคงไม่เหมาะ
"พันถ้วนสำหรับน้อง" พี่แกบอกแล้วหยิบปากกากระดาษให้กูเขียน เขียนเสร็จก็รอพี่แกแกะสลักแปปเดียวเองเสร็จละ มันเป็นที่ห้อยพวงกุญแจได้ด้วย พันเดียวก็ดีกว่าหมื่นล่ะเนอะ
"ได้แล้วครับ " เดินมาหาพี่ปริม พี่แกยื่นน้ำให้ดื่ม หลังจากนั้นเราก็เดินไปรถกัน ตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้ว เดินกันนานพอควร เห็นพี่ปริมบอกว่าจะจัดงานตอนกลางคืน เตี๊ยมป้าๆแล้วเมื่อเช้า คงมีเค้กด้วยแหละมั้ง
"โห .. เหลือเก้าพัน .. ซื้ออะไรมาเนี่ย ทำไมถูกจัง" พอยื่นเงินให้แก แกก็ทำหน้าตะลึง พันเดียววันก็จะร้องไห้แล้วครับพี่ครับ
"ผมซื้อเข็มกลัดที่เป็นพวงกุญแจมา .. พันถ้วน สลักชื่อได้ .. มากกว่านี้วันคงตายแน่ๆ .. แค่นี้วันยังว่าแพงเลย" เราคุยกันจนถึงรีสอร์ต พี่ปริมแยกไปพักผ่อน ตอนนี้มีเด็กใหม่มาทำร้านน้ำแล้ว ส่วนกูตอนนี้ไปเป็นลูกน้องคุณอธิป ช่วยคุณเขาทำเอกสารกับคิดบัญชีไป คิดไม่ยากอะไรเลยทำได้ แค่ บวก ลบ คูณ หาร
"ไปไหนกันมา" นึกถึงก็เจอเลย
"คุณอธิปจะทานข้าวหรอครับ .. วันไปดูให้นะว่าแม่ทำให้คุณหรือยัง" บอกแล้วเดินเลี่ยงออกมา แต่เขาก็เดินมาขวางไม่ให้กูไป
"ถามก็ตอบสิ .. ไม่อยากพูดกับฉันหรอ" เขายืนทำหน้าดุ วันนี้มาอารมณ์ไหนเนี่ย
"ผมไปในเมืองเป็นเพื่อนคุณปริมซื้อของครับ .. ยังสงสัยอะไรอีกไหม .. ผมขอตัวไปเอาอาหารนะครับ". รีบวิ่งออกมาอีกทาง คุณอธิปแอบขำกูด้วย ก็ทำไมล่ะ จะให้บอกว่าไปซื้อของขวัญมันก็ไม่เซอร์ไพรส์อ่ะสิ
.......
"วันลูกยกนี่ขึ้นไป .. โอย ปวดแขนไปหมด .. ไปๆ ยกไปให้ครบ จะได้นั่งกินสักที" ตอนนี้สามทุ่ม แขกทยอยกลับไปตั้งแต่เย็นแล้ว วันนี้เลยไม่มีแขก อากาศเริ่มเข้าหน้าหนาว เดือนหน้าคนคงเข้าเยอะ กูยกอาหารขึ้นมา พี่ๆ ป้าๆก็เริ่มยกขึ้นมาตั้งแล้ว เห็นพี่ปริมบอกว่าพ่อกับแม่อวยพรและให้ของขวัญไปแล้ว ทีนี้ก็ถึงตาพวกเราบ้าง
"อะไรกันเนี่ยพี่". คุณอธิปที่เดินขึ้นมาทำหน้างง ถามพี่ปริมเพราะตอนนี้กับข้าวเป็นสิบอย่าง มีทั้งของทอดเป็นถาด ยำเป็นกะละมัง ข้าวผัดเป็นหม้อพร้อมเสิร์ฟตรงหน้า น้ำอัดลมพร้อมเหล้าเบียร์ที่พี่ปริมอนุญาติให้เฉพาะผู้ชายแต่พรุ่งนี้ห้ามขาดงานก็ถูกเตรียมไว้หมดแล้ว
"เออน่า .. นั่งๆ เอ้า ทานๆ" สิ้งคำสั่งเราทุกคนก็ลงมือกินกันอย่างสนุกสนาน เสียงเพลงลูกทุ่งเปิดดังไปทั่วชั้นบน เหมือนปิดร้านเลี้ยงอย่างไรอย่างนั้น
"อร่อยโคตร" พี่เปี๊ยกพูด ฮ่าาา พี่แกกินไปสามสี่จานแล้ว ยังไม่หยุด
"นายไม่ดื่มอีก วันนี้ต้องดื่มเยอะๆ .. พวกเราชนนนนนนนน" พี่เปี๊ยกนำทีมชน ป้าๆรีบยกแก้วน้ำเปล่า บางคนก็น้ำอัดลมขึ้นชน คุณอธิปดื่มเหล้า ส่วนพี่ปริมดื่มสปาย กูขอแค่น้ำเปล่า
"วันๆไปกับพี่" พี่ปริมเรียกให้เดินตามมาด้านใน
"อ่ะ .. วันเป็นคนยกไปนะ" พี่ปริมจุดไฟ ส่วนกูเป็นคนถือออกมา ก็แน่สิ จะให้เธอยกได้ไงล่ะ เธอเป็นผู้หญิง
"แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู้ยู .. แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู้ยู .. แฮปปี้เบิร์ธเดย์ .. แฮปปี้เบิร์ธเดย์ .. แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทู้ยู .. เย้ๆๆๆๆ" เป็นการประสานเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดที่มั่วที่สุดที่เคยเจอมา บางคนร้องไม่เป็นทำปากคลอๆ บางคนร้องสำเนียงลูกทุ่ง ., พี่ปริมที่เดินมาด้วยนี่หลุดขำเลย ม้งมันร้องอย่างดังแถมผิดทุกคำ ฮ่าาาาาา
"เป่าเลย . เป่าเลย!" คุณอธิปลุกขึ้นเอามือมาขยี้หัวกูแล้วอธิษฐานออกมา ก่อนจะเป่าเทียนจนดับทั้งหมด ปีนี้คุณอธิปก็ 28 ไม่สิ 29 หรือ 30 วะ ลืมไปแล้วอ่ะ
"สุขสันต์วันเกิด" พี่ปริมยื่นนาฬิกาในกล่องกัมมะหยี่สีแดงให้ พอเปิดออกมาพี่ปริมก็สวมให้คุณอธิป เสียงโห่แซวมาเต็ม คงเป็นเพราะมันช่างระยิบระยับมากนี่สิ
"ป้าไม่มีอะไรจะให้นะ .. ขอให้คุณอธิปมีความสุขนะคะ" แม่กูพูด คุณอธิปเลยเดินไปกอดแล้วไหว้ขอบคุณ หลังจากนั้นก็วนไปรอบโต๊ะ. พี่เปี๊ยกมีของขวัญให้นายด้วยนะเป็นอาหารเสริม พี่แกบอกว่าบำรุงสายตา ..
พอครบทุกคน มันก็เหลือกู แต่คุณอธิปไม่เดินมาหากูเลย กูก็ไม่กล้าให้อ่ะ อาย .. กินกันจนอิ่มหนำเราก็ตัดเค้กกิน เหล้าหมดไปสองกลมแล้ว ตอนนี้กับข้าวกลับแกล้มก็หมดแล้ว พอดูนาฬิกาก็ถึงเวลาที่ทุกคนต้องพักผ่อน เพราะตอนนี้ใกล้เที่ยงคืนแล้ว แม่ต้องตื่นตีสี่อีก ..
ช่วยกันล้างจานจนเสร็จกูก็ออกมาจากครัว ปิดครัวเรียบร้อยกำลังจะเดินกลับห้อง ..
"ไหนของขวัญฉันล่ะ" คุณอธิปโผล่มาจากไหนไม่รู้ ตกใจหมด
"ผมอาจไม่มีก็ได้นี่นา" บอกเขาไปแล้วกำกระเป๋ากางเกงแน่น
"ถ้าอย่างนั้น .. จุ๊บ .. ของขวัญจากนาย .. ฉันได้แล้วนะ". เขาก้มลงมาจูบปากกูดังจุ๊บ เห้ย ดื้อๆแบบนี้เลยหรอวะ นี่เขาเมาแน่ๆ คุณอธิปไม่เคยล่วงเกินกูมากกว่าหอมเลยนะ
"อึ้งทำไม .. ฉันชอบของขวัญของนายนะ .. หมายถึง .. ฉันชอบปากนิ่มๆของนายนะ" งื้อ มาเต็มรูปแบบ แถมยังส่งนิ้วโป้งมาลูบที่ปากกูด้วย เมาแน่ๆ ไม่ได้การ ตอนนี้กูใจเต้นไปหมดแล้ว
"ม .. ไม่ใช่สักหน่อยครับ .. น .. นี่ .. ผมซื้อมาให้คุณแล้ว .. ผมขอตัวไปนอนนะครับ .. เอ้อ .. สุขสันต์วันเกิดครับ" รีบยื่นกล่องให้เขาแล้วเดินออกมา เขายืนยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียวจนกูเดินเข้าห้องมา .. ใจเต้นเป็นบ้าเลยว่ะ .. สงสัยหน้าคงแดงแล้วแน่ๆ .. วันเอ้ย ทำเหมือนคนไม่เคยไปได้ ..
"ไปอาบน้ำลูก .. จะได้นอน" คุณนายแม่ตะโกนไล่แล้ว วันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ
"จร้าาาาาแม่"
มาแล้วค่าาาา มาไว ไปไว
รักทุกคนที่สุดเลยยยย
โพลล์
หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58) (อ่าน 385770 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก