“มาเป็นแฟนกับฉันเถอะ”
!!!!!!
ผมรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องพูดแบบนี้ เพราะเล่นตามจีบผมมาตลอดเวลา แต่ก็อดรู้สึกตื่นเต้นเสียมิได้ที่เสือสารภาพรักกับผมเหมือนครั้งที่ไฟบอกรักกับผมครั้งแรก จะว่าไปตั้งแต่เดินเข้ามาในสวนสนุกด้วยกัน ผมสังเกตเสืออยู่ตลอดเวลา ว่าอีกฝ่ายมีส่วนคล้ายไฟไม่มีผิด ทั้งการเดินการนั่ง การพูดการจา แม้กระทั่งของกินที่ชอบก็ตาม
“ผมขอเวลาคิดก่อนได้ไหมครับคุณเสือ” ผมตอบเสียงกระท่อนกระแท่นก่อนจะหันหน้าหนีสายตาคมกริบที่จ้องมองมา “คือมันเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน”
“ได้สิ ฉันรอมาตั้งหนึ่งชีวิตแล้ว เกิดใหม่ทั้งทีทำไมจะยังรอไม่ได้อีกล่ะ”
!!!!!!
ผมแทบหันขวับไปมองทันทีที่เสือพูดจบ
รอมาตั้งหนึ่งชีวิต?
เกิดใหม่?
อย่าบอกนะว่าเสือคือ…“เอ่อคุณเสือ ผมขอถามคุณหน่อยได้ไหมครับ” ผมถามด้วยความลังเลใจ
“ได้สิ ถามมาเลย” อีกฝ่ายยิ้มตอบ
“แต่เวลาผมถามแล้วคุณห้ามคิดว่าผมเป็นบ้านะครับ”
“ทำไมฉันต้องคิดว่าเธอเป็นบ้าด้วยล่ะวีร์” อีกฝ่ายเอียงคอถามด้วยความสงสัย
“เอาเป็นว่าห้ามคิดแล้วกันครับ” ผมพูดพลางถอนหายใจ ก่อนจะตัดสินใจถามคำถามในสิ่งที่คิดมานานอยู่พอสมควร “คุณเสือคือไฟที่กลับชาติมาเกิดใหม่ใช่ไหม”
พอผมพูดจบ ร่างสูงถึงกับยืนนิ่งเงียบไปทันที
“คือที่ผมถามก็เพราะผมเองก็กลับชาติมาเกิดใหม่” ผมพูดต่อทันที ไม่อยากเก็บเอาไว้แล้ว ต่อให้อีกฝ่ายจะหาว่าผมเป็นบ้าก็เชิญ “ชาติก่อนผมเป็นวีร์ วีรวัฒน์ ผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง ถ้าคุณเสือไม่เชื่อเรื่องที่ผมพูดก็ไม่เป็นไรนะครับ ถือซะว่าเป็นโจ๊กขำๆของผม”
แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา ทำเอาผมถึงกับรู้สึกท้อใจ
นึกแล้วเชียวว่าเสือต้องไม่เชื่อที่เราพูด…ผมแกะมืออีกฝ่ายออก กะว่าจะเดินหนีออกไปจากที่นี่ แต่อีกฝ่ายกลับคว้าผมเข้าไปกอดเฉยเลย
“ฉันเชื่อที่เธอพูดนะวีร์” อีกฝ่ายบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เพราะฉันเองก็คือไฟ ไฟที่กลับชาติมาเกิดเหมือนกันกับเธอยังไงล่ะ”
!!!!!!
.................
ผมไม่ได้กลับบ้านตามที่สิงห์สั่ง กลับวิ่งวุ่นตามหาวีร์กับพยัคฆ์ต่อ เมื่อหาในบ้านผีสิงไม่พบ ก็รีบเดินออกมาหาข้างต่อเพราะคิดไว้ว่าทั้งคู่คงจะเดินออกไปข้างนอกแล้วจริงๆ
“ฉันจำได้ว่าฉันสั่งให้แกกลับบ้าน ทำไมถึงยังไม่กลับ” เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากที่ผมเดินออกมาจากบ้านผีสิงแล้ว ทำเอาผมชะงักก่อนจะหันไปมองต้นเสียง ก็พบว่าสิงห์ที่ผลัดเปลี่ยนชุดจากตัวตลกมาเป็นชุดสูทแล้วกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่พอดี ซึ่งผมไม่สนที่จะตอบคำถาม กะเดินหนีไปทางอื่นแต่ก็โดนสิงห์เดินเข้ามาคว้ามือเอาไว้ “ไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึไงจีน กลับบ้านไปซะ”
“ไม่!” ผมพูดตวาดเสียงใส่พร้อมกับสะบัดมือให้หลุดจากการจับกุม แต่ก็ไม่หลุด…
“ตามไปก็เปล่าประโยชน์ สองคนนั้นไม่ได้อยู่ที่สวนสนุกแล้ว”
“หา?! ทำไมถึงไม่อยู่ล่ะ เพิ่งจะมาเองไม่ใช่เหรอ” ผมร้องอุทานเสียงหลงพลางถามด้วยความสงสัย
“ฉันจะไปรู้รึ เลิกถามได้แล้ว รำคาญ!” อีกฝ่ายตวาดเสียงใส่พลางทิ้งบุหรี่ลงพื้นใช้เท้าขยี้ด้วยความโมโห ส่วนมือที่จับผมอยู่ก็ปล่อยออก “กลับบ้านไปซะ อย่าให้ฉันต้องโทรเรียกพ่อให้มาจัดการแก”
“หึ เรียกได้ก็เรียกไป ไม่กลัวหรอก” ผมพูดพลางสะบัดมืออีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้หลุดอย่างง่ายดาย ก่อนจะโทรเรียกลูกน้องให้เตรียมรถออกไปจากที่นี่
........................
ปล.อัพเพิ่มส่วนของจีนค่ะ
เย้!!!
โพลล์
หัวข้อ: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)] (อ่าน 160642 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก