เนื่องจากพวกผมออกมาจากสวนสนุกช้าไปหน่อย ก็เลยทำให้ขับรถตามพยัคฆ์ไม่ทัน แต่ผมได้ใช้ลูกน้องขับรถตามพยัคฆ์ไปก่อนแล้ว จึงไม่ต้องรีบมากเท่าที่ควร แต่ทว่าช่วงที่นั่งรถอยู่นั้น คนข้างกายผมกลับนั่งนิ่งเงียบผิดแปลกไปกว่าเดิม ซึ่งผมคิดจะถามแต่กลับต้องชะงักเมื่อมีเสียงมือถือดังขึ้น ทำเอาผมต้องมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก่อนจะมุ่นคิ้วเมื่อเห็นรายชื่อบนหน้าจอ
พ่อวิน“ครับคุณพ่อ”
“สิงห์ได้ตามวีร์ไปหรือเปล่า!” ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนจนน่าผิดสังเกต
“ตามครับ คุณพ่อถามทำไมหรือครับ” ผมถามกลับด้วยความสงสัย แต่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตอบ สายก็ถูกตัดไปเสียก่อน ครั้นจะโทรกลับไป ลูกน้องของผมที่ผมใช้ให้ขับรถตามพยัคฆ์ไปได้โทรเข้ามาในเครื่องพอดี “มีอะไร”
“ผมขอโทษครับคุณสิงห์ เผอิญพวกผมขับตามไม่ทัน เหมือนอีกฝ่ายรู้ตัวว่าโดนตามก็เลย…” “ตามไม่ทันก็ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้า!” ผมตะคอกเสียงใส่ด้วยความโมโห ครั้นจะอ้าปากด่าลูกน้องของตัวเองต่อ กลับต้องชะงักเมื่อคนข้างกายใช้มือสะกิดเรียกผมเสียก่อน “มีอะไร”
แต่อีกฝ่ายไม่ตอบ กลับเปิดกระจกรถข้างกายผมออก ก่อนจะชี้นิ้วผมให้หันไปดูข้างนอก ซึ่งผมหันไปมองตาม ก่อนจะเห็นรถหรูสีดำอีกคันที่ขับมาตีคู่กับรถผม พอผมหันไปแล้วรถยนต์คันนั้นก็เปิดกระจกออก แลเห็นสองร่างนั่งมาด้วยกัน ที่ข้างคนขับเป็นผู้หญิงที่ผมรู้จัก ซึ่งไม่ใช่ใครเลยนอกเสียจากราตรี ผู้นำตระกูลหงส์รุ่นที่สี่ แต่พอผมได้เห็นคนขับรถแล้ว กลับทำเอาตาของผมเบิกกว้างด้วยความตกใจ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้ชายคนนี้จะมานั่งขับรถกับราตรีที่นี่ ณ เวลานี้ได้ ผมเห็นดังนั้นจึงหันไปสั่งลูกน้องให้หยุดรถ ก่อนจะรีบลงจากรถเดินไปหารถอีกคันที่เพิ่งจอดตามผมพอดี ส่วนอีกฝ่ายเมื่อเห็นผมลงจากรถ ก็ได้ลงจากรถด้วยเช่นกัน
“กำลังจะไปไหนหรือครับคุณสิงห์ เห็นรีบร้อนขับ…” ผมไม่ได้รอให้อีกฝ่ายถามจนจบ ก็กระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายให้เข้ามาดูใกล้ๆ “…ตรวจดูอะไรครับคุณสิงห์ ผมพยัคฆ์ตัวจริงเสียงจริง”
“นั่นสิ ว่าแต่คุณสิงห์มีอะไรสงสัยหรือคะ” ราตรีถามต่ออย่างสงสัย
“แกคือพยัคฆ์แน่นะ!” ผมเค้นเสียงถามด้วยความโมโห
“ก็แน่สิครับ” อีกฝ่ายมุ่นคิ้วตอบ “ทำไมคุณสิงห์ถามแบบนี้ล่ะ”
ผมยังไม่ทันได้ตอบ จีนก็เดินเข้ามาพูดตอบแทนผมเสียก่อน
“ก็เพราะตอนนี้วีร์ได้นั่งรถไปกับนายน่ะสิ”
“กับผม?” พยัคฆ์ชี้นิ้วมาที่ตัวเอง “วันนี้ผมไม่ได้ไปหาวีร์เลย ถ้าไม่เชื่อลองถามคุณราตรีได้”
“ใช่ค่ะ วันนี้คุณพยัคฆ์อยู่กับฉันตั้งแต่เช้า เราสองคนไปประชุมหารือเรื่องงานกับคุณเฟยจิ้งอยู่”
พอสิ้นคำตอบราตรี ผมกับจีนหันมามองหน้ากันทันที
“คุณสิงห์มีอะไรหรือเปล่าครับ” อีกฝ่ายถามต่อด้วยความสงสัย ซึ่งผมหันไปตอบด้วยความโมโห
“ก็ตอนนี้วีร์อยู่กับคนที่ปลอมตัวเป็นแกยังไงล่ะไอ้พยัคฆ์!”
“ว่ายังไงนะ!!”
.................
โพลล์
หัวข้อ: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)] (อ่าน 158993 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก