The Devil Within
ผมไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่
.
.
.
.
.
.
ลูกกระสุนที่เจาะทะลวงร่างของผมนั้น ตัดโดนจุดสำคัญ ณ เสี้ยววินาทีนั้น วิญญาณของผมถูกพรากออกจากร่างที่คุ้นเคย ถูกดึงไปยังดินแดนที่ผมไม่รู้จัก ดินแดนที่มีแต่ความมืดมิด เสียงสุดท้ายที่ผมแว่วยิน คือเสียงครวญอย่างอาลัยของคนที่รักผม.....
ณ ที่ตรงนั้น...
สถานที่อันมืดมิดและแห้งแล้ง
ผมเห็นใครหลายคนกำลังเฝ้ารอคอยบางอย่าง
และผมเห็นผู้หญิงคนนั้น
อสรพิษที่ทำร้ายเราอย่างเลือดเย็น
.
.
.
.
.
ตายแล้ว
ผมพลั้งมือฆ่าเธอจนตาย
หญิงชั่วที่พรากพ่อไปจากแม่....ทำให้แม่ของผมตรอมใจ
แม่จากผมไปเพราะอุบัติเหตุ แต่สาเหตุก็เป็นเพราะเธอ เธอทำให้แม่ของผมซึมเศร้า จิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่เหมือนแม่คนที่ผมรู้จัก
บางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ ว่าแม่จงใจเดินออกไปให้รถชน เพราะหมดอาลัยตายอยากเกินกว่าจะมีชีวิตอยู่แล้ว
ผมมองร่างของเธอที่นอนฟุ่บอยู่บนพื้น กะโหลกศีรษะยุบ ผมกระหน่ำตีเธอด้วยฆ้อนซ้ำลงไปอีกจนสาแก่ใจ
.
.
.
.
.
ผมลากศพของเธอไปยังห้องใต้ดิน
ที่ซึ่งมีสัตว์ร้ายนอนคอยอยู่ด้วยความหิวโหย
มันชื่อไอ้โจ๊ก คนๆนั้นเป็นคนตั้งชื่อให้ เขาบอกว่าเพราะตอนที่เจอกันครั้งแรก ร่างกายของมันเละเหมือนโจ๊ก แต่ตอนนี้ไอ้โจ๊กนั้นโตเต็มวัยแล้ว และมันต้องการอาหาร....
“กูรู้ว่ามึงพยายามจะกินอาหารของคน.....อดทนไว้นะโจ๊ก......ไม่ต้องรีบร้อน.....ตอนนี้มึงจัดการกับอีสารเลวนี่ก่อน ก่อนที่ต้นกล้าจะมาเห็น”
ร่างของเธอถูกกัดกินอย่างหิวโหย
ผมสะใจ
สะใจจนต้องหัวเราะออกมาดังๆ
.
.
.
.
.
ดวงวิญญาณของผมถูกดึงกลับมาเข้าร่าง
ณ ดินแดนแห่งการรอคอยนั้น ที่ๆผมควรอยู่ ผมเห็นเธอส่งยิ้มเย้ยหยันมาให้ แต่ทันใดนั้นแสงสว่างสีขาวบริสุทธิ์ก็ดึงผมให้กลับขึ้นไปบนนั้น บนโลกมนุษย์
ยากจะเชื่อว่าสิ่งมีชีวิตที่อัปลักษณ์และดูชั่วร้ายอย่างไอ้โจ๊ก จะเป็นผู้ที่คืนชีวิตให้แก่ผม เป็นเจ้าของลำแสงสีขาวเรืองรองนั่น แต่ผมเชื่ออย่างหมดหัวใจ ผมฟื้นขึ้นมาได้ เพราะหัวใจที่แสนงดงามของมัน
ผมต่างหากที่เป็นสัตว์ประหลาด
และผมไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่
.
.
.
.
.
.
ร่างกายของผมแปลกไป
ความกระหายในคาวเลือดบังเกิดขึ้นอย่างช้าๆ
ในวันหนึ่งที่ผมเผลอทำมีดบาดนิ้วตัวเอง ผมเพิ่งรู้ว่ารสชาติของเลือดมนุษย์มันอร่อยแบบนี้เอง
แล้วหลังจากนั้นผมก็เริ่มทำมีดบาดนิ้วบ่อยขึ้นอย่างจงใจ
หลังจากจบมัธยม ผมสอบติดมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ และนั่นคือการเริ่มต้น การเสาะแสวงหาแหล่งอาหาร
ผมมีเซ็กส์กับคนแปลกหน้านับไม่ถ้วน ทั้งชายและหญิงที่เข้ามา
เซ็กส์นำไปสู่ความตาย
ผมไม่ได้ทำเพราะใคร่อยาก หลังจากถูกขืนใจอย่างทารุณจากพวกไอ้เสือ ผมก็ไม่เคยมีความรู้สึกต้องการในเรื่องแบบนั้นกับใครอีก ผมใช้เซ็กส์ก็เพื่อจะหาอาหารต่างหาก
รสนิยมทางเพศยังเป็นสิ่งที่เคลือบแคลงใจ ผมไม่เคยนึกชอบผู้ชาย แต่ครั้งแรกของผมกลับเป็นเขาคนนั้น ผมยอมรับว่ามันรู้สึกดีไม่น้อยตอนที่จูบกัน ริมฝีปากหวานและบางนุ่ม ร่างเปลือยเปล่าของเราคลุกเคล้ากอดกันจนสุขสม ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเพราะสถานการณ์พาไป
ครั้งที่สองผมถูกข่มขืนโดยชายสองคน พวกมันผลัดกันเสพสมจนร่างกายของผมบอบช้ำ ทวารฉีกขาดและมีเลือดไหล น่าแปลกที่ผมกลับชอบมัน โดยเฉพาะมันคนนั้น คนที่ยิงกระสุนฝังใส่ร่างกายของผมจนดับดิ้น
ต้นกล้ากับไอ้เสือ สอนคนนั้นมีบางอย่างที่คล้ายคลึงกัน และหลังจากถูกมันข่มขืน ครั้งต่อๆมาที่ถูกกระทำ ผมรู้สึกเต็มใจ
ผมมองชายกำยำที่นอนบนเตียงเป็นครั้งสุดท้าย ท้องของเขาถูกแหวกออก และเครื่องในบางส่วนถูกกัดกินจนหายไป
อร่อยจัง
อร่อยจนหยุดกินไม่ได้เลย
หลายคืนต่อมาผมก็พบกับชายอีกคนหนึ่ง ผิวของเขาขาวผ่อง และร่างกายของเขาอวบนิดๆ เราเมคเลิฟกันได้ไม่ถึงห้านาที ผมก็อดใจไม่ไหว ผมกินเขาทั้งๆที่เสื้อผ้ายังคาอยู่ กางเกงของเขากองอยู่ตรงข้อเท้า ทำให้อะไรๆมันง่ายขึ้น
คนแล้วคนเล่า
ข้างในของผมเปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ จากคน แปรเปลี่ยนเป็นสัตว์ประหลาด แม้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกจะยังคงเดิม แต่ข้างในมันไม่ใช่ผมอีกต่อไปแล้ว
คงเป็นเพราะผมไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่
ผมเป็นดวงวิญญาณที่ถูกดึงขึ้นมาจากขุมนรกอันแสนเหน็บหนาว....ใช่ นรกมันหนาว ไม่ได้ร้อนอย่างที่คิด
และผมหยุดความกระหายไม่ได้เลย
.
.
.
.
.
ผมกับต้นกล้า เราเลิกติดต่อกัน ผมเป็นฝ่ายหายไปจากชีวิตเขา
บ่อยครั้งที่ผมฝันเห็นมัน ไอ้เสือ คนที่ข่มขืนผมอย่างทารุณ
และบ่อยครั้งผมฝันเห็นผู้ที่ชุบชีวิตผม ไอ้โจ๊ก ผมชักไม่แน่ใจ ว่ามันช่วยผม หรือมันต้องการจะยึดครองดวงวิญญาณผมกันแน่
แต่ผมรู้ดีว่ามันไม่ใช่
ไอ้โจ๊กไม่ได้ชั่วร้าย
ดวงวิญญาณของผมเองต่างหากที่ชั่วร้ายเกินอภัย
พ่อ.....ผมไม่ได้ตั้งใจ
ผมเอง...ผมเป็นคนวางยาพ่อ ไม่ใช่เพื่อสมบัติ แต่เพื่อความสาแก่ใจ
ผมเอง....ที่ฆ่าผู้หญิงคนนั้นอย่างโหดเหี้ยม และโยนร่างของเธอให้สัตว์ประหลาด
ผมคือคนเลวที่สวมหน้ากากปกปิดตัวตนเอาไว้
ภายใต้โฉมหน้าของลูกเต๋าผู้แสนดี
แต่ผมไม่ดีขนาดนั้น
ผมไม่คู่ควรกับคนๆนั้นเลยสักนิด
ผมอยากบอกต้นกล้าใจจะขาด ว่าลูกเต๋าคนที่เขาตกหลุมรักนั้นไม่ใช่ผม
ไม่ใช่
และไม่เคยมีอยู่จริง
.
.
.
.
.
.
ผู้หญิงคนนั้นกำลังหวีดร้อง
ร้องอย่างเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส
การให้กำเนิดกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
ค่ำคืนนี้.....ผมกับเธอ เราเจอกันในผับแห่งหนึ่ง ผมสบตาเธอ เธอจ้องกลับอย่างไม่กลัวเกรง เธอเป็นฝ่ายเข้ามาขอชนแก้วผม เราจูบกัน โลมไล้กันและกัน แล้วก็เหมือนกับคืนก่อนๆ เราทั้งสองจบกันบนเตียงของโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง ด้วยบทรักอันแสนเร่าร้อนที่เธอเป็นฝ่ายคุมเกม
แต่แล้วเธอก็ตั้งท้อง
ต่อหน้าต่อตาของผม
อยู่ๆท้องของเธอก็โตขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอมองผม ทั้งกรีดร้องทั้งอ้อนวอนขอให้ผมช่วย
แต่ผมกลับยืนมองด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ภาพที่เห็นมันช่างสยดสยองเหนือคำบรรยาย สยองเสียจนความนึกอยากในเลือดเนื้อของผมมันหายไปจนหมด
เจ้าสิ่งนั้นแหวกท้องของเธอออกมา พร้อมๆกับลมหายใจของเธอที่หมดลงอย่างน่าอนาถ ดวงตาของเธอเหลือกค้าง และมองมาที่ผมอย่างมีคำถาม
มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?
และผมกับมัน...เราสบตากัน ดวงตาสุขใสนั้นคุ้นตาดีเหลือเกิน ฟันแหลมๆนั่นก็ด้วย เจ้าทารกปิศาจกำลังกัดกินเครื่องในของแม่อย่างหิวโหย
ผมหันหลังและวิ่งจากมาอย่างไม่คิดชีวิต
.
.
.
.
.
.
ชีวิตหลังกลับจากความตายมันไม่มีวันเหมือนเดิม
ความกระหายในเลือดเนื้อ
และการให้กำเนิดบางสิ่ง
ราวกับว่านรกนั้นใช้ร่างกายของผมเป็นประตู เพื่อปลดปล่อยสิ่งชั่วร้ายขึ้นสู่โลก
วิ่ง...ผมวิ่งอย่างบ้าคลั่ง
ร่างกายโชกเลือดและเปลือยเปล่า สองข้างทางนั้นปราศจากผู้คน เงียบสงัดและมืดมิด
รถคันหนึ่งแหกโค้งมาด้วยความเร็วสูง
ร่างของผมลอยละล่องลงสู่สายธารา
เย็นสบายและสงบ
.
.
.
.
.
นานเท่าไหร่
ที่ผมจมลงสู่ก้นแม่น้ำ
ดวงตาของผมปิดสนิท
สายน้ำเย็นฉ่ำไหลชำระสิ่งโสมมบนตัวผมจนหมดสิ้น
อยากอยู่อย่างนี้ตลอดไป
ไม่ต้องตื่นขึ้นมารับรู้สิ่งใดอีก
และแล้วแสงสีขาวก็ส่องกระทบร่างของผม ผมรู้สึกได้แม้หลับตา
นรกหรือสววรค์
ฝัน
หรือความจริง
ผมไม่พยายามคิดหาคำตอบ บางทีนี่อาจจะหมดเวลาสำหรับลูกเต๋าแล้วก็เป็นได้
ผมปล่อยให้ร่างกายของตัวเองลอยขึ้นไปอย่างช้า ๆ ลอยขึ้นไปสู่อีกภพชาติหนึ่ง
แต่ทว่าไม่ใช่
ไม่มีภพชาติอะไรทั้งนั้น อย่างน้อยก็ในเวลานี้ ร่างของผมลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ
ได้ยินเสียงใครหลายคนกำลังพูดคุยกัน เปลือกตาของผมค่อยๆเปิด ที่แท้แสงจ้านั้นคือแสงไฟจากไฟฉาย
“เฮ้ย.....ยังหายใจเว้ย”
“คุณๆ....”
“ลืมตาแล้ว....คุณโอเคมั้ย เจ็บตรงไหนมั้ย?”
“คุณปลอดภัยแล้วนะ.....เราจะพาคุณไปโรงพยาบาล”
ผมนึกขำ ขำตัวเองที่คิดว่าทุกอย่างนั้นจบสิ้นแล้ว
คนชั่วช้าอย่างผม...
พระเจ้าคงไม่ยอมให้ตายง่ายๆ หรอก
.
.
.
.
.
จบตอนพิเศษ
โพลล์
หัวข้อ: สัตว์ประหลาด(30 Days of Something Disgusting) - เปิดจองตั้งแต่วันนี้ -20/10/58 (อ่าน 171736 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก