หัวข้อ: สัตว์ประหลาด(30 Days of Something Disgusting) - เปิดจองตั้งแต่วันนี้ -20/10/58

[Psycho]

ลุ้นต่ออีก5วัน

[กฤษณ์]

โยนกล้าให้เสือมันแล้วไปหานายใหม่กันเต้อะโจ้ก.. 

[rayaiji]

สงสารโจ๊กอีกแล้ว กล้าเหมือนเป็นพวกเห็นแก่ตัวขึ้นเรื่อยๆอ่ะ

[insunhwen]

โจ๊กก

[Fuzz]

สงสารโจ๊ก 

[nunijerry]

นี่ถ้าจบไม่ happy แอบมีเคืองนะเออ    สงสารโจ๊ก

[rinny]

เกิดเป็นโจ๊กนี่น่าสงสารมากเลย ฮือๆ ทำไมกล้าใจร้ายแบบนี้
สงสารโจ๊กสุดๆเลย TTToTTT

[NaOYaII]

เจ็บ   


"โจ๊ก" ไม่ร้องนะ


รักโจ๊กที่สุดเลย

[lovegoldfish]

  โจ๊กเจ็บซ้ำเจ็บซากจริงๆเลย

[vilaroly]

  

[Fellina]

เราไม่อยากให้โจ๊กคู่กับกล้า
ส่วนกล้าจะคู่กับใครก็ได้ช่างมัน
แต่กับโจ๊กสมควรได้คู่กับคนที่เห็นคุณค่าของมันมากกว่านี้
และสมควรอย่างยิ่งที่จะมีความสุขมากกว่านี้

[LittlePrince]

เห็นว่าเรื่องนี้เงียบเหงาแล้วก็รู้สึกผิดเล็กๆเพราะชอบทำตัวเป็นนักอ่านเงา
อ่านแล้วไม่ค่อยเข้ามาโพสต์อะไรเท่าไหร่

สนุกนะ ชอบคนเขียนที่ขยันหาไอเดียแปลกๆมาแต่งเป็นเรื่องราว
ตามมาตั้งแต่เรื่องพี่ยศแล้ว
ที่สำคัญคือเด็ดเดี่ยวมากกับการมุ่งมั่นเขียนเรื่องที่มันไม่ใช่กระแสหลัก
ทั้งๆที่รู้ว่าจะไม่ได้รับการตอบสนองดีแบบเรื่องรักสดใสอื่นๆ

ตอนนี้อินไปกับอารมณ์สงสารแต่ยังไม่ถึงขั้นเจ็บตาม(แต่เชื่อว่านักเขียนยังเตรียมเรื่องไว้สะกิดความรู้สึกอีกแน่ๆ)
สงสารโจ๊กกับความรักที่ไม่มีทางสมหวัง
สงสารกล้า ทั้งที่ทำตัวเห็นแก่ตัว เหมือนหลอกใช้โจ๊ก
แต่ก็มีความรักที่ทุ่มเทมุ่งมั่นให้กับลูกเต๋าเหมือนกัน
ลูกเต๋าที่เหมือนจะเข้มแข็งแต่สุดท้ายก็ตกเป็นเหยื่อ

สู้ๆนะทุกคน นักเขียนด้วย

[ammamooty]

เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง
ตอนแรกสารภาพเลยว่าไม่ได้เชียร์โจ๊กกับกล้า แต่เชียร์กล้าเต๋า เพราะคิดว่ามนุษย์กับสัตว์ประหลาดจะเป็นไปได้ยังไง(อิงหลักความเป็นจริงมาก)

แต่....

ตอนที่กล้าบอกเต๋าว่าจะไปรักโจ๊กได้ยังไง ทำไมน้ำตาเราถึงไหลออกมาได้(โอ้ที่จริงเราปันใจให้โจ๊กหรือนี่)
หลักจากตอนแรกๆที่ออกจะตลกๆปนหวาดกลัว(โจ๊ก)ทำไมหลังๆมันดาร์กดราม่ามากเลยอ่ะ
ถ้าตอนสุดท้ายโจ๊กตายเราจะวิ่งชนต้นไม้จริงๆด้วย ฮึ่ย
สัญญาพรุ่งนี้จะซื้อโจ๊กกิน(เกี่ยวไหม) อยากกินโจ๊ก อยากให้โจ๊กกิน เอ้ยไม่ใช่55
อ่านตอนดึกนี่เสียวหันหลังไปเจอโจ๊ก55

[mutyamania]

วันที่ 26

ยังไม่ตายหรือนี่ ?

เสียงคนพูดคุยโต้เถียงกันดังขึ้นเรื่อย ๆ  จนเด็กหนุ่มไม่อาจข่มตาให้หลับต่อไปได้อีก  แม้ว่าร่างกายจะยังอ่อนล้าเหลือกำลัง  เขาค่อย ๆลืมตาขึ้นมองไปรอบ ๆ ห้อง....ห้องที่ไม่คุ้นเคยอีกแล้ว

ที่นี่ที่ไหนกัน...
ไม่ใช่ที่โกดังนี่....

“เอ้า...มันฟื้นแล้ว  มึงจะเอายังไงต่อ...หืม?  ไอ้คนฉลาด”
“มึงรีบไปซื้อเสบียงเถอะไป๊....เดี๋ยวกูเฝ้ามันเอง”
“เออ....รักกันจริงนะไอ้เหี้ย!!!”

เขาไม่ได้ถูกมัด  และพวกมันก็มีกันน้อยลง  แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะหนีไปไหนได้อยู่ดี
หรือต่อให้มีแรงพอ  เขาก็สู้กับมันไม่ไหวหรอก  หนูในกรงเล็บเสือ  มีแต่ตายกับตายก็เท่านั้น
เขายังตายไม่ได้  แม้ศักดิ์ศรีจะถูกย่ำยีจนไม่เหลือ 
เขายังไม่อยากตาย  ยังต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป
จะมายอมแพ้เอาตอนนี้ไม่ได้  ไม่อย่างนั้นทุกอย่างที่ทำมาก็สูญเปล่าน่ะสิ!!!

“ไง....มึงหลับไป.....สองวันเต็ม ๆเลยนะ  นึกว่าจะตายห่าไปแล้ว”
“........เกิดอะไรขึ้น......กล้าล่ะ.....เขามาไหม....พวกมึงทำอะไรกล้า”
“แหม  ตื่นมาก็เรียกหากันเลยนะ  ทำไม....ห่วงมันมากเหรอ  มึงห่วงตัวเองก่อนดีกว่านะ....หึหึ”

พอไอ้ชาญออกไป  ก็เหลือเพียงแค่เขากับมัน  ในห้องพักโมเต็ลราคาถูก  ไอ้เสือเข้ามาประคองเขาให้ลุกขึ้นนั่ง  ลูกเต๋าอยากจะสะบัดตัวแรง ๆ แต่ร่างกายของเขาตอนนี้ไม่ต่างจากคนเป็นอัมพาตที่ไม่อาจช่วยเหลือตัวเองได้  เขาจึงต้องจำยอมให้มันช่วยเหลือ  ทั้งที่มันคนเดียวกันนี้  เป็นคนทำลายเขาจนป่นปี้อย่างเลือดเย็น

“ตอนมึงหลับ...มึงละเมอหาน้ำ  กูเลยให้มึงกินทั้งนมทั้งน้ำ....สุดท้ายแม่มฉี่แตกเลอะเทอะไปหมด  ลำบากกูต้องมาเปลี่ยนเสื้อให้”
“มึง....”
“เออ....กูนี่แหละทำให้มึง”
“คิดว่าทำดีเล็ก ๆน้อย ๆ มันจะชดเชยกับที่มึงข่มขืนกูได้เหรอวะ”
“กูก็ไม่ได้คิดขนาดนั้น  กูแค่.....เวทนามึง”
“ไอ้สัตว์”

มันหัวเราะเมื่อเขาด่า  ใบหน้าของมันไม่มีสลดหรือสำนึกผิด  ไม่ว่าจะทำเรื่องชั่วร้ายลงไปสักกี่ครั้ง  ทำลายคนดีดีไปไม่รู้เท่าไหร่  ลูกเต๋านึกแปลกใจที่คนอย่างมันกร้านโลกและด้านชาได้ถึงเพียงนี้  ทั้งๆที่อายุยังไม่ถึงสิบแปดปี

“มันมานะ.....”
“อะไร”
“ฮีโร่ของมึง.....มากับไอ้ตัวนรกนั่น  ฆ่าเพื่อนของกูไปสาม....ไม่สิ  สองคน  อีกคนนึงกูยิงทิ้งเอง  เพราะแม่งเสือกถ่วง  แต่ก็ว่าไม่ได้หรอก  ถึงกูไม่ฆ่า  มันก็ต้องตายอยู่ดี  แล้วศพก็คงจะดูไม่จืดเหมือนอีกสองตัว....ไม่รู้สิ  บางทีไอ้ตัวเหี้ยนั่นอาจจะเขมือบจนหมด”
“โกหก....ถ้ากล้ามาจริง  ทำไมกูกับมึงถึงยังนั่งคุยกันอยู่แบบนี้  กล้าต้องช่วยกูสิ....ไอ้โจ๊กไม่มีทางปล่อยมึงไว้แน่”
“มึงคิดว่าไอ้เหี้ยกล้าเป็นคนดีขนาดนั้นเลยเหรอ  หืม?....คนที่ฆ่าคนอื่นได้อย่างเลือดเย็นอย่างมัน  มันต่างจากคนอย่างกูตรงไหนวะ  ช่วยตอบทีสิ”
“ที่กล้าเป็นแบบนี้  เพราะพวกมึงรังแกเขาก่อน  ไอ้ลูกกระหรี่”

เอาอีกแล้ว!!! 
ลูกเต๋าเสียวสันหลังวาบเมื่อหลุดโพล่งคำด่าที่ฟังดูรุนแรงออกไป  ทุกครั้งที่เถียงสุ้ไม่ได้  หรือเดือดจัด  เขาจะด่ามันด้วยคำนี้ทุกครั้ง  ราวกับเป็นคำศักดิ์สิทธิ์ที่จี้ใจดำคนหน้าด้านชั่วช้าอย่างมัน  คำเดียวที่ทำให้มันชะงัก  และมีบางอย่างวูบไหวในแววตาแข็งกร้าว
เขาควรจะกลัวสิ  ในเมื่อตอนนี้เขาอยู่กับมันเพียงลำพัง  ชะตากรรมของเขา  จะเป็นตายร้ายดียังไง  เขาเองก็ยังมองไม่เห็นบทสรุปเลย
แต่มันกลับหัวเราะดังขึ้นกว่าเดิม
ไอ้เสือค่อยๆโน้มตัวเข้ามาใกล้  ขณะที่เขาเอาแต่เกร็งตัวนิ่ง

“ด่าเสร็จแล้วหัวหดเหรอ....กูโกรธนะ....ถ้าเป็นคนอื่น  กูจะเลาะฟันแม่งทีละซี่เลย  แต่เป็นมึงกูยอมให้ก็ได้  เพราะมึงเองก็ถูกกูเล่นไว้เยอะ”
“ขอโทษ”
“ขอโทษทำไม....หึ.....แม่กูน่ะ  ถึงไม่ได้เป็นกระหรี่  แต่มันก็ร่านยิ่งกว่ากระหรี่อีก  มึงรู้ไหม....มันนอนกับเขาไปทั่วจนคลอดกูออกมาแล้วก็หายหัวไปไม่เคยมาดูดำดูดี....”  มันเล่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  ใบหน้าของมันกระตุกยิ้มไปด้วย  ราวกับขำขันปนสมเพชในชะตาชีวิตของมันเอง
“อีเหี้ยนั่นทิ้งกูไว้กับป๋า  คนที่เลี้ยงกูมานั่นแหละ  ป๋าไม่เคยยอมรับว่ากูเป็นลูก  กูเองก็รู้ว่าไม่ใช่ลูกเขา  มึงนึกภาพออกใช่ไหม  ว่าเขาจะเลี้ยงกูยังไง  เขาก็เลี้ยงกูให้เหี้ยสุด ๆ ไปเลยน่ะสิ    พวกนั้นเห็นกูเป็นแค่สัตว์เลี้ยง  ฝึกกูเอาไว้ใช้งานมันก็เท่านั้น  ลูกชายป๋า....หึ  ที่พวกมึงได้ยินกันมาน่ะมันเรื่องตอแหล  ถ้ากูเป็นลูกเขาจริง  เขาคงเลี้ยงกูให้ได้ดีกว่านี้  หรือต่อให้สันดานกูแม่งเหี้ย  กูก็คงเป็นเหี้ยชั้นสูงกว่านี้ล่ะวะ ฮ่าฮ่าฮ่า”  มันหัวเราะน้ำตาไหล  หลังจากที่คิดคำมาบริภาษตัวเองได้อย่างสาแก่ใจ 
“ถ้ากูเป็นลูกชายแท้ ๆของเขา....เขาคงตามใจกูทุกอย่าง  คงส่งกูไปเรียนที่ที่ดีกว่านี้  กูคงไม่ต้องลดตัวลงไปเป็นเพื่อนกับพวกเศษสถุล  ให้เงินกูใช้โดยที่กูไม่ต้องเสี่ยงไปขายยา  เงินที่กูมีน่ะ.....กู ‘ทำงาน’ แลกมาทั้งนั้น  ป๋าบอกว่ากูหน้าเหมือนแม่  ทุกครั้งที่มองหน้ากู  ป๋านึกถึงแต่อีสำส่อนเลี้ยงไม่เชื่องนั่น  เขาเลี้ยงกูแบบนี้เพื่อแก้แค้น  แม้จะไม่เคยดุด่าหรือตี  แต่เขาไม่เคย ‘รัก’ กู”
ดวงตาของมันฉายประกายแห่งความปวดร้าว  แม้เพียงชั่วขณะหนึ่ง  ในความเข็มแข็ง  ความเงียบสงบ  ไอ้เสือก็ยังเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีอารมณ์อ่อนไหวตามธรรมชาติ 
ทำไมลูกเต๋าจะไม่เข้าใจมันล่ะ
ถูกเลี้ยงดูโดยปราศจากความรักมันแสนเจ็บปวด
ก็ถ้าคนอย่างไอ้เสือไม่เคยเรียนรู้ที่จะรักหรือเมตตา  แล้วมันจะมีสิ่งนั้นให้แก่คนอื่นได้อย่างไร
ลูกเต๋านึกภาพออกแม้จะไม่ได้เห็นด้วยสองตา  มันคงยิงคนที่มันเรียกว่าเพื่อนได้อย่างไม่ลังเล
เพียงเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด
แล้วเขาล่ะ
มันจะฆ่าเขาด้วยไหม  เพื่อแก้แค้นต้นกล้า
“ทำไมไอ้กล้าถึงได้รักมึงรัก”
มันถามเขา  หลังจากที่ต่างคนต่างเงียบกันไปพักใหญ่  มันอยู่ในโลกของมัน  ส่วนเขาก็อยู่ในห้วงความคิดของเขา
เขายังไม่อยากตาย
ยังมีหลายเรื่องให้สะสาง
ความรู้สึกมากมายที่ยังค้างคา
เขายังกระหายที่จะมีชีวิต
เพราะเขาเองก็ลงทุนไปไม่น้อยเช่นกัน!!!!
“กูไม่เข้าใจ....”
“กูถามยากไปหรือไง  กูแค่อยากรู้ว่ามึงมีอะไรดี  ไอ้เหี้ยกล้าถึงได้คลั่งไคล้มึงนัก”
“ก็.....คงเพราะว่ากูไม่ได้ลากเขาไปรุมซ้อมหลังโรงเรียนล่ะมั้ง”
“มึงนี่เป็นตัวประกันที่ปากดีมากนะรู้ไหม”
“มึงก็เป็นผู้ร้ายที่โคตรใจดีเลยรู้ไหม....มึงควรจะมัดกูเอาไว้นะ  ถ้าไม่อยากให้กูพูดอะไร.....”
“หึหึหึ.....ตอนยิงมึง....กูคงทำใจลำบากน่าดู”
ยิงเขา.....มันคิดจะยิงเขาทิ้งจริง ๆด้วยสินะ
ลูกเต๋าไม่ใช่คนโง่  แต่เป็นเพราะการกระทำ ที่ชวนให้สับสนของมันต่างหาก  ทั้งอ่อนโยน  ดุดัน  เห็นแก่ได้  ความเศร้า  ความเก็บกดคลั่งแค้น  หรือแม้แต่ริษยา 
คลุมเครือ....ไม่ชัดเจน....ไม่สุดไปสักทางหนึ่ง
ถ้าคำตอบมีเพียงซ้ายกับขวา

ถ้าไม่เพราะรักมาก.....ก็คงเกลียดมาก

ถ้าเป็นเพราะรัก  เขาเดาว่ามันอาจจะมีใจให้เขาจนถึงขั้นหลงใหล  มันเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลดีแล้วที่มันจะโกรธ  เพราะเขาดันไปมีใจให้กับไอ้ขี้แพ้อย่างต้นกล้า  การที่มันจับเขามาข่มขืนและทรมาน  คงทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวด
และถ้าเขาตาย
นั่นคือการแก้แค้นอย่างสาสมที่จะทำให้อีกฝ่ายทรมานไปทั้งชีวิต

แต่ถ้าเป็นอีกคำตอบหนึ่งล่ะ  ลูกเต๋าไม่อยากจะคิด....

บางทีเขาอาจจะไม่ได้สำคัญขนาดนั้น

บางทีอาจเป็นเขาเองที่เข้ามาแทรก

ความสัมพันธ์แปลก ๆ ของคนสองคน

มันเป็นไปได้ไหมที่ไอ้เสือจะตกหลุมรักคนที่มันรังแกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

มันจะเป็นไปได้ไหม....ที่เขาต้องพบกับชะตากรรมเช่นนี้...นั่นเพราะเขาเป็นศัตรูหัวใจของมัน

ซ้าย....หรือขวาดีล่ะ

เป็นคำถามที่ยากเสียยิ่งกว่าโจทย์ฟิสิกส์อีกนะ
.
.
.
.
.
.
“ต้นกล้า.....หนูหายไปไหนมา....แม่เป็นห่วงแทบแย่”

ต้นกล้าลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเขายังมีแม่

เด็กหนุ่มกลับมาที่บ้านในสภาพที่ดูไม่เป็นคน  ขอบตาลึกโหล  ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงดูมอมแมม  เด็กหนุ่มสวมเสื้อผ้าของใครก็ไม่รู้  ระหว่างทางกลับบ้าน  เขาสั่งให้ไอ้โจ๊กแวะโฉบเอาเสื้อผ้าของใครสักคนมาสวมใส่แก้ขัดไปก่อน

และเมื่อมาถึง  ผู้หญิงคนนี้ก็นั่งคอยเขาอยู่แล้ว.....

สิบกว่าปีกับความทรมาน  เพราะความรักโง่ ๆของคนๆนี้  ผู้หญิงที่เขาคิดว่ารักที่สุด  บัดนี้เขากลับรู้สึกเฉยชาว่างเปล่า  แม่แท้ๆที่ปล่อยให้ผัวใหม่ทรมานตัวเองและลูก  ไม่คิดต่อสู้ขัดขืน  ทำให้ชีวิตเขาต้องตกอยู่ในสภาพขี้แพ้อย่างนี้  แต่กลับฆ่าชายที่ตัวเองรักได้อย่างเลือดเย็น

ถ้าแม่หย่ากับพ่อเสีย  แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่  หาแฟนดีดีสักคน  ชีวิตเขาคงจะมีความสุขมากกว่านี้

สายไปแล้วที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม

“กินข้าวก่อนเถอะ....แม่ขอร้อง  ไม่ต้องคุยกับแม่ก็ได้  แต่หนูอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ได้ไหม”
“ครับ”

กับข้าวบนโต๊ะยังน่ากินเหมือนเช่นทุกครั้ง  นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่แม่ทำได้ล่ะมั้ง  ทำอาหารอร่อย ๆ ไว้รอต้อนรับเขากลับมาจากโรงเรียน  วันที่ไอ้เหี้ยชดเมาเหมือนหมา  นอนสลบไม่รู้เรื่องอยู่ข้างบน  เขากับแม่นั่งกินข้าวกัน  คุยกัน  หัวเราะกัน

แต่ตอนนี้เขาจำเป็นต้องกินเพื่อที่จะได้มีแรงไปช่วยคนที่เขารัก

อย่างน้อยตอนนี้เขาควรจะมีโทรศัพท์สมาร์ทโฟนสักเครื่องหนึ่ง  แล้วพยายามติดต่อพวกมัน  เพราะตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าพวกมันจับลูกเต๋าไปไว้ที่ไหน  เขาทำได้เพียงแต่รอรับข้อมูลเท่านั้น

คราวนี้ไอ้เสือจะต้องตาย

จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว

เขากับลูกเต๋าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่  เรียนให้จบมัธยมปลาย  จากนั้นก็จะหนีไปให้ไกลแสนไกล  เขาไม่รังเกียจหรอก  แม้ว่าลูกเต๋าจะถูกย่ำยีจากสัตว์เดรัจฉานพวกนั้น  เขาจะค่อยๆรักษาเยียวยาอีกฝ่าย  ต่อจากนี้ไปเขาจะเป็นฝ่ายปกป้องและดูแลลูกเต๋าบ้าง

และพวกเขาจะช่วยกันเลี้ยงไอ้โจ๊ก.....

เพื่อตอบแทนในความภักดีของมัน

มึนหัวจัง

ทำไมรู้สึกแย่แบบนี้นะ
.
.
.
.
.
.
“แม่ขอโทษนะต้นกล้า”
เธอประคองร่างของลูกชายขึ้นรถ  ในนั้นมีสัมภาระและของจำเป็นหลายอย่าง  เพิ่งรู้ว่าลูกโตขนาดนี้ก็ตอนที่รู้สึกว่าตัวลูกหนักจนเกือบจะพยุงไม่ไหว
หนีกันไปเถอะนะต้นกล้า
ไปเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน
ลืมไอ้เมืองเฮงซวยนี่  ชีวิตโสมม  ขอแค่หนูอภัยให้แม่  แม่ก็พร้อมที่จะอภัยให้หนูเช่นกัน
เราจะลืมเรื่องทุกอย่าง  แล้วผ่านไปด้วยกัน
พรปิดประตูรถเช่า  ก่อนจะเดินอ้อมไปยังด้านที่นั่งคนขับ  หญิงวัยกลางคนมองดูบ้านหลังโทรมที่อาศัยอยู่มานาน  มองท้องฟ้าของเมืองที่หล่อนอาศัยอยู่มาตลอดชีวิต  มองแหวนในเปื้อนเลือดในมือที่หล่อนได้บังเอิญไปพบเข้าในห้องใต้หลังคา

แหวนของไอ้เหี้ยชด

“ขอบใจที่ฆ่ามันเพื่อเรานะลูกแม่”

หญิงสาวเปิดประตูขึ้นประจำที่นั่งคนขับ  เจ้ารถบุโรทั่งค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากที่หมายอย่างช้าเชื่องในตอนแรก  ก่อนจะค่อย ๆเพิ่มความเร็วขึ้นทีละนิด  มุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางด้วยความเร็วที่สม่ำเสมอ  ไม่รีบร้อนนัก  อีกนานทีเดียวกว่ายานอนหลับจะหมดฤทธิ์  เบื้องหน้านั้นท้องฟ้าค่อย ๆเปลี่ยนเป็นสีชมพูอมม่วง  เป็นสัญญาณของราตรีที่กำลังจะมาเยือนในไม่กี่อึดใจ  พรรู้สึกสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน.....หนูรู้ความลับของแม่  แม่ก็รู้ความลับของหนู  ฮิฮิฮิ.....

โดยหารู้ไม่ว่ามีเงามืดของมฤตยูซึ่งบินโฉบอยู่บนฟ้า  ร่วมเดินทางไปกับหล่อนและลูกด้วย
.
.
.
.
.
To be con

อีกสี่วัน....สี่วัน

[mukmaoY]

อีกสี่วัน   กับชะตากรรมของโจ๊ก

[Min*Jee]

เข้ามาลุ้น
อีกสี่วันๆๆ 

[ammamooty]

ให้ฉันไปด้วยนะเธอ (โจ๊กร้อง)
ให้เต๋าคู่กับเสือ กล้าคู่โจ๊ก เริ่ดเลยค่ะ

[monetacaffeine]

ตื่นเต้นจัง ..
ไม่รู้จะเม้นอะไรเลยค่ะ พิมพ์ไม่ออก ; ___ ;
เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปนะคะ 

[AMMY★]

อีกสี่วันเอง 

[hormonesyj]

จะมีใครไปช่วยลูกเต๋ามั้ยอ่ะ 
อีกแค่สี่วันเอง จะจบดีใช่มั้ย

[Akikojae]

ถ้าแม่กล้าพากล้าไปแล้วเต๋าล่ะ
ฮืออ สงสารเต๋าจังเลย
สงสารโจ๊กด้วยที่ต้องมารักกล้ามากถึงเพียงนี้
อีกสี่วันจะเป็นไงน้อ ร้องไห้แปปค่ะ
เราจะรอวันที่เรื่องนี้แฮปปี้นะ
 

[hewlett]

แม่ของกล้าเสียสติไปแล้วแน่ๆ คิดว่าแค่ย้ายเมืองแล้วกล้าจะรักได้เหมือนเดิมหรือ
เป็นแม่ที่คิดอะไรง่ายจริงๆ สงสารต้นกล้า
เรื่องนี้นะ นิสัยของกล้ากับเสือมาจากผู้ปกครองทั้งนั้นเลย มีแต่คนเห็นแก่ตัวรักแต่ตัวเองทั้งนั้น

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

อยากอ่านต่อ ฮือออ

[zaszaq]

  อีก 4 วัน รอลุ้นๆๆ

จะช่วยเต๋าได้มัย   

แล้วแม่ของกล้าจะตายมัยนี้ที่พากล้าหนีโจ๊ก(โดยไม่รู้ตัว)

[nunnan]

 

[plengpit]

  เครียจโว้ย

[ekuto]

เม้นไม่ออก แต่เป็นกำลังในให้ครับ

[veta]

ไม่รู้จะบอกอะไรนอกจาก


ติด



 

[IsDeer]

แม่จะโดนโฉบไปด้วยมั้ยเนี่ย

[แมวดำ]

ขุ่นแม่บ้าไปแล้ว

เนื้อเรื่องชวนตื่นเต้นขึ้นทุกที

อุต๊ะไม่อยากเชื่อว่าเสืออาจจะชอบกล้า

เลวใส่ซะขนาดนั้น

ย้อนแย้งจิง

เริ่มส่งสารลูกเต๋าและ

หรือชีวิตเธอจะย่ำแย่เพราะมาคบกับต้นกล้าวะ

ดาวมฤตยูจิงจิงง่ะต้นกล้า555555