หัวข้อ: ♥ หัวหน้าแก๊งค์ - เหตุเกิดจากความเข้าใจผิด จบแล้วค่ะ หน้า 5 (20.04.58)

[ennewiis]

หัวหน้าแก๊งค์
ตอน ความสุขของหัวหน้า

  ความสุขชองกิวมีอยู่ไม่กี่อย่าง

สมัยยังเป็นเด็กกิวมีความสุขทุกครั้งเวลาที่ได้ของเล่นใหม่ ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงของเล่นที่แถมมากับขนมขบเคี้ยวราคาถูกที่เอาเพียงของเล่นแล้วโยนซองทิ้ง หรือหุ่นยนต์ราคาแพงที่ได้รับในวันเกิด ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนมันก็ทำให้เขายิ้มได้เสมอ

พอโตขึ้นมา ความสุขของกิวก็เปลี่ยนไป หลังจากที่เขามั่นใจแล้วว่าครอบครัวของตัวเองคงไม่มีวันเป็นเหมือนคนอื่น ความสุขของเขาก็กลายเป็นการถูกห้อมล้อมและได้รับความสนใจจากคนรอบตัว เขาจึงพยายามอย่างยิ่งที่จะให้ตัวเองเป็นจุดเด่น ทั้งด้านการเรียน ด้านกีฬา และมันก็ได้ผลดีเสียด้วย และผลลัพธ์นั้นก็ทำให้เขามีความสุข ยิ่งเริ่มมุ่งหน้าเข้าสู่เส้นทางที่คนทั่วไปไม่อยากจะเกี่ยวข้องสักเท่าไหร่ ความต้องการที่จะได้เป็นบุคคลที่ใครๆ ยอมรับ ให้ความเคารพยำเกรงก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น และกิวก็คิดว่านี่แหละคือจุดสูงสุดของความสุขที่เขาควรจะเก็บเกี่ยวไว้

แต่เขาคิดผิด ความสุขที่ได้มานั้นเป็นเพียงสิ่งฉาบฉวย ไม่ใช่สิ่งจีรัง จนกระทั่งพรหมลิขิตเหวี่ยงให้เขาได้มาเจอกับพาย คนที่ทำให้ชีวิตเขากลับตาลปัตรได้ขนาดนี้



“พี่กิว ต่อสายยางหน้าบ้านให้หน่อยสิครับ”

แรงไม่มากนักโถมเข้าหาเขาจากด้านหลัง วงแขนเรียวยาวโอบล้อมลำคอพร้อมเสียงทุ้มหวานอันแสนคุ้นหูที่เอื้อนเอ่ยอยู่ใกล้ๆ กิวพยักหน้า กดปุ่มพอสเกมที่ตนกำลังเล่นอยู่แล้ววางจอยในมือลงอย่างไม่อิดออด

“จะอาบน้ำให้บับเบิ้ลบี?”

“ใช่ครับ วันนี้จะเอาลูกชายขึ้นไปนอนด้วย ไม่ได้นอนด้วยกันสองคนหนึ่งตัวนานแล้วนี่เนอะ?”

ตามปกติแล้วกิวจะอาบน้ำให้สัตว์เลี้ยงตัวโตของเขาสองครั้งต่อหนึ่งอาทิตย์ หรือวันไหนที่พายอยากจะเอาขึ้นห้องไปนอนด้วยก็จะถือเป็นกรณีพิเศษที่ต้องอาบเพิ่มอีกหนึ่งครั้ง ยังดีที่บับเบิ้ลบีไม่ใช่สุนัขกลัวน้ำ ติดจะชอบเล่นน้ำเอามากๆ เสียด้วยซ้ำ คงเป็นเพราะขนนุ่มฟูที่ไม่เหมาะกับสภาพอากาศของประเทศไทยที่เยอะเกินไปทำให้มันร้อนมากจนอยากจะแช่น้ำตลอดเวลาก็ได้ และวันนี้ก็ถือเป็นโอกาสพิเศษที่บับเบิ้ลบีจะได้เล่นน้ำเพิ่มอีกหนึ่งวันในอาทิตย์นี้

“บับเบิ้ลบีมานี่เร็ว ม่งม่งม่ง”

พายถือสายยางที่วานให้กิวต่อตรงจากก๊อกน้ำตรงสวนหน้าบ้านพลางส่งเสียงประหลาดเรียกสุนัขตัวโตที่นอนส่ายหางไปมาไล่ความร้อนอยู่ไม่ไกลบนสนามหญ้า พอได้ยินเสียงเรียกมันก็ชะเง้อหน้าขึ้นมองก่อนจะลุกยืนแล้วเดินมาหาอย่างว่าง่าย

“พายอาบเอง พี่กิวไปนั่งพักก่อนครับ เดี๋ยวเป็นลมขึ้นมาแย่เลย” ฝ่ามือบางผลักหลังคนตัวโตเบาๆ “คนแก่ยิ่งไม่ถูกกับอากาศร้อนอยู่”

คำพูดคำจากวนเบื้องล่างชวนให้กิวต้องเลิกคิ้วมอง จริงอยู่ที่เขาไม่ถูกกับอากาศร้อน ยิ่งช่วงเดือนเมษาที่ร้อนอบอ้าวขนาดนี้เขาแทบไม่อยากเดินออกไปนอกห้องแอร์เลยสักก้าว แต่ไม่ยักเข้าใจว่ามันเกี่ยวกับเรื่องอายุตรงไหน ยิ่งเห็นคนที่พูดแบบนั้นยักคิ้วให้ยิ่งน่าหมั่นไส้จนต้องหยิกแก้มใสที่เริ่มชื้นเหงื่อจนแดงเรื่อเบาๆ

“อย่าเล่นน้ำนานมากนักเข้าใจหรือเปล่า?” กิวย้ำเสียงเข้ม ส่งสายตาเน้นทั้งคนทั้งหมา

“ครับผม! แป๊บเดียวเลย เนอะบับเบิ้ลบี”

ไม่รู้ว่าเข้าใจหรือเปล่าแต่เจ้าโกลเด้นที่มีชื่อเดียวกับรถส่งเสียงเห่าราวกับตอบรับคำพูดของพาย



แสงแดดสาดส่องลงมากระทบกับสายน้ำที่พวยพุ่งออกจากสายยางเกิดเป็นสายรุ้งสีสันสวยงาม คนตัวเล็กฉีดน้ำไล่จากส่วนคอไปตามสันหลังของสุนัขตัวโปรดก่อนจัดการชโลมโฟมอาบน้ำสูตรสำหรับสุนัขเฉพาะสายพันธุ์ราคาแพงที่กิวลงทุนซื้อมาลงบนเส้นขน ลูบไล้จนทัวเสียจนตัวบับเบิ้ลบีเต็มไปด้วยฟอง

“เหมือนแกะเลย ฮะๆ สบายสินะบับเบิ้ลบี”

เจ้าหมาส่งเสียงครางในลำคอ มันยืนนิ่งปล่อยให้พายอาบน้ำอย่างสบายใจ จนเมื่อใกล้จะเสร็จนั่นแหละที่จู่ๆ บับเบิ้ลบีก็เกิดอยากชวนเจ้านายเล่นน้ำด้วยขึ้นมา เจ้าหมาตัวโตเลยจัดการสะบัดน้ำออกจากตัวไปมาเสียจนกระเด็นโดนพายที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุดเข้าไปเต็มๆ

“เฮ้! บับเบิ้ลบีเดี๋ยวก่อน หนอย... เจ้ายักษ์นี่” พายยกมือบังหน้าตัวเอง แต่แรงสะบัดน้ำมีมากกว่าแม้พายจะเอ่ยห้ามหรือยกมือบังใบหน้าทันแต่ก็ทำให้เสื้อสีขาวตัวเก่งและกางเกงที่ใส่อยู่รวมถึงแขนขามีน้ำกระเซ็นใส่ไม่น้อย

เขาสำรวจตัวเองแล้วมุ่ยหน้า รู้อยู่หรอกว่าอาบน้ำให้หมามันต้องเปียก แต่เล่นสะบัดจังหวะนี้มันก็เปียกมากกว่าเดิมน่ะสิ ตาเรียวมองค้อนเจ้าหมาที่ยังตัวเปียกที่นั่งแลบลิ้นหายใจอย่างสบายอารมณ์ พลันสมองกลับคิดเรื่องดีๆ ขึ้นมาได้ มุมปากบางหยักยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พายตะโกนเรียกชื่อคนรักที่นั่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนักพร้อมโบกมือเรียกหยอยๆ

“พี่กิวครับ! มาตรงนี้หน่อยสิ”

ฝ่ายคนถูกเรียกก็ไม่นึกเอะใจอะไร กิวละสายตาจากโทรศัพท์มือถือที่ตนกำลังเล่นอยู่ลุกเดินมาหาน้องอย่างว่าง่าย แต่ยังไม่ทันได้ถามว่าอีกคนต้องการให้ช่วยอะไร น้ำเย็นจากสายยางก็พุ่งใส่เข้าเต็มๆ ที่กลางเสื้อกล้ามตัวใหญ่ เห็นคนติดกับที่ตัวเองวางไว้พายก็หัวเราะร่า

“อ้าว ทำไมพี่กิวไปยืนขวางทางน้ำแบบนั้นล่ะครับ? ตัวเองบอกไม่ให้เล่นน้ำนานแท้ๆ” เอ่ยถามแถมยังทำหน้าตกใจชนิดที่ดูก็รู้ว่าแกล้งทำสุดๆ เสียอีก

กิวก้มมองเสื้อกล้ามชุ่มน้ำของตัวเองสลับกับผู้กระทำการลวงเขาให้มาตกเป็นเป้าที่กำลังพยายามกลั้นขำหันไปฉีดน้ำใส่บับเบิ้ลบีต่ออย่างอารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มองอยู่อย่างนั้นจนพายต้องยอมเป็นฝ่ายหันมาฉีกยิ้มหวานจนเห็นฟันขาวใส่

“จะเล่นแบบนี้เหรอพาย...” ข่มเสียงต่ำแม้จะรู้ว่าไม่สามารถทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งสะเทือนได้แม้แต่น้อย

“หือ? เล่นอะไรครับ พายไม่ได้จะเล่นอะไรสักหน่อย เฮ้ยยย!”

พายร้องลั่นเมื่อสายยางในมือถูกกิวคว้าไปแล้วหันให้ฉีดเข้าใส่ตนเองเต็มๆ เสียจนเปียกไปหมด มองหน้าคนแก่กว่าที่ทำเป็นไม่รู้เรื่องเหมือนที่ตัวเองทำเมื่อครู่ก็รู้แน่ว่าโดนเอาคืน พายรีบยื้อแย่งอาวุธให้กลับมาอยู่ในครอบครองของตน แต่โดนมือใหญ่รั้งไว้แล้วสะบัดน้ำใส่ตัวเข้าไปเต็มๆ อีกรอบ แถมคราวนี้ยังสาดขึ้นไปบนหัวอีกด้วย สภาพในตอนนี้จึงไม่ต่างจากบับเบิ้ลบีเท่าใดนัก

ร่างเล็กเปียกโชกทำปากอ้าๆ หุบๆ เหมือนปลาทองเวลาหายใจ เห็นแล้วกิวก็หลุดขำในลำคอ ทว่าท่าทางของเขาคงจะขัดหูขัดตาอีกฝ่ายเสียแล้ว จึงได้โดนส่งค้อนมาให้วงใหญ่

“พี่... กิว... นี่แน่ะ!”

สายยางให้มือกิวโดนงอให้ฉีดเข้าร่างคนถือเต็มๆ อีกครั้ง แต่ใช่ว่าเขาจะไม่สู้ ข้อมือแกร่งสะบัดไปมาทำให้น้ำกระเซ็นกลับไปหาอีกคน แต่พายใช่ย่อย เขาชิงเอาช่วงที่กิวสะบัดน้ำหันปากสายยางเข้าฝั่งคนโตกว่าแล้วหมุนเพิ่มแรงดันให้พุ่งเข้าเต็มๆ หน้า ก่อนตั้งท่าจะวิ่งหนี แต่ก็ไม่ทัน เพราะแขนแกร่งโอบรอบเอวคว้าตนเองเข้าไปชิดแผงอกกว้างเสียแล้ว

“พี่กิวปล่อยพายนะ! บับเบิ้ลบีสะบัดน้ำใส่พี่กิวเลย”

ดิ้นไปมาพลางออกคำสั่ง หากบับเบิ้ลบีเพียงส่งเสียงเห่าแล้ววิ่งวนไปมารอบๆ ทั้งคู่ให้น้ำบนพื้นกระเด็นโดนเล่นเท่านั้น

“อยากเล่นสงกรานต์ย้อนหลังก็ไม่บอกดีๆ”

“เปล่าสักหน่อย พี่กิวเดินเข้ามาใกล้พายจนโดนน้ำฉีดเองต่างหาก”

ยังคงไม่ยอมรับว่าตนเองเป็นฝ่ายเริ่มก่อน แต่ก็ยอมยืนนิ่งๆ ให้กิวได้กระชับกอดให้แน่นขึ้นแล้ว จมูกโด่งจากคนด้านหลังจึงชิงสูดความหอมจากแก้มใสด้วยความรวดเร็วไปหนึ่งที

“โกหกต้องโดนหอมรู้หรือเปล่า?”

“ทำอย่างกับไม่โกหกแล้วพี่กิวจะไม่หอม” พายส่งค้อนให้อีกรอบ

คำพูดคำจาน่ารักจนต้องจัดการแก้มใสชื้นน้ำอีกหนึ่งข้างก่อนจะยอมปล่อยมือจากเอวบางเมื่อได้ยินเสียงจามเบาๆ กิวส่ายหน้ากับคนที่เล่นจนตัวเองอาจจะป่วยในวันถัดไป แม้จะเริ่มเย็นแล้วแต่อากาศที่ร้อนขนาดนี้ถ้าจะยังมายืนตัวเปียกตากอากาศต่ออีกคงไม่เหมาะแน่ ยิ่งคนเป็นภูมิแพ้ไวต่ออากาศแบบพายยิ่งทำให้ป่วยง่ายเข้าไปอีก คิดได้แบบนั้นกิวจึงให้อีกฝ่ายไปเตรียมเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนของพวกตัวเอง ส่วนเขาก็จัดการเก็บสายยางให้เข้าที่เข้าทาง

ในตัวบ้านมีพัดลมเครื่องใหญ่อยู่เขาจึงไม่ต้องจัดการกับสัตว์เลี้ยงให้วุ่นวายมากนัก และเจ้าหมายักษ์ก็ฉลาดแสนรู้ดีเพราะทันทีที่เข้าถึงบ้านและเปิดให้พัดลมเดินเครื่อง บับเบิ้ลบีก็เดินไปนอนยังที่ประจำซึ่งจัดไว้สำหรับให้ตากลมทำขนแห้งโดยเฉพาะ เมื่อจัดการความเรียบร้อยของสัตว์เลี้ยงเสร็จจึงได้เวลาจัดการกับคนต่อเสียที

ด้วยความชอบส่วนตัวของเขาทำให้ชั้นล่างของบ้านหลังนี้มีห้องน้ำเพียงห้องเดียว หากต้องการจะอาบน้ำด้วยต้องขึ้นไปใช้ห้องน้ำชั้นบนที่มีทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้แล้ว ช่วงแรกๆ ที่คนรักมาค้างที่บ้านก็โดนบ่นอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ทำห้องอาบน้ำที่ชั้นล่างด้วย มีแค่ฝักบัวก็ยังดีจะได้ไม่ต้องเดินขึ้นลงให้เสียเวลา แต่เพราะกิจกรรมการใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่เอาง่ายเข้าว่ากิวจึงไม่ยอมทำฝักบัวตามที่น้องเสนอเสียที หลังๆ เลยกลายเป็นพายที่เลิกบ่นและยอมขึ้นมาอาบน้ำข้างบนแต่โดยดี

ทันทีที่ตรงเข้ามาในห้องขายาวก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่เขาคิดว่าน่าจะเข้าไปอาบน้ำแล้วยังเดินยืนเช็ดหัวอยู่ในห้องนอนดูสารคดีทั้งที่ตัวยังเปียก แถมในห้องก็เปิดแอร์แทนที่จะเป็นพัดลมเสียอีก

“ทำไมไม่ไปอาบน้ำ?” กิวถามเสียงเข้มพร้อมส่งสายตาที่ใช้เวลจะดุไปให้

“ก็รอพี่กิวขึ้นมานั่นแหละ มาช้าจังครับ บับเบิ้ลบีงอแงเหรอ?”

“เปล่า พี่แค่เก็บสายยางอยู่ พายรีบไปอาบน้ำเหอะ เสื้อแนบจนหัวนมโผล่มาทักทายแล้ว”

เขาไม่ได้พูดแกล้งเพื่อกระตุ้นให้น้องรีบเข้าไปอาบน้ำแต่อย่างใด เพราะวันนี้พายใส่เสื้อสีขาวกับกางเกงขาสั้น ซึ่งกางเกงไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอกเพราะเขามีภูมิต้านทานขาอ่อนของอีกคนอยู่แล้ว แต่เสื้อสีขาวเวลาเปียกน้ำแล้วแนบเนื้อนี่สิ มันแนบเสียจนเขาเห็นบางสิ่งชูชันขึ้นมาล่อตาตั้งแต่ตอนซัดน้ำใส่กันแล้ว ยิ่งมาเจออากาศเย็นๆ ในห้องส่วนที่อยู่ใต้ร่มผ้าก็ยิ่งเด่นชัด คงเป็นเพราะอากาศหนาวจากเครื่องปรับอากาศนั่นแหละ

เจอทักเข้าไปแบบนั้นเลือดก็แล่นพุ่งขึ้นหน้า ยิ่งพอก้มมองก็เห็นว่าเป็นเช่นที่อีกฝ่ายพูดจริงก็ยิ่งเขิน คว้าผ้าลงมาปิดหน้าอกตนเองเอาไว้

“.....พี่กิวแม่งลามก”

“ก็หัวนมเรามันตั้งเอง... ถ้าไม่อยากเป็นเมียทางพฤตินัยก็รีบเข้าไปอาบน้ำเลยไป มายืนล่อหน้าล่อตาอยู่ได้”

ว่าแล้วก็คว้าแขนน้องให้เดินตามเข้าไปในห้องน้ำ จัดการปิดประตูให้เสร็จสรรพแล้วมายืนพิงประตูพลางลอบถอนหายใจ กิวสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่วิ่งพล่านอยู่ในร่างกาย เหมือนมีสายฟ้าจุติลงตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แถมยังรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่กำลังตื่นขึ้นมาเคารพธงชาติยามบ่ายตรงบริเวณส่วนล่างของร่างกาย และเขารู้ดีว่ามันคือความต้องการ

แม้จะเป็นคนรักกันมาได้เกือบปี (โดยไม่นับระยะเวลาจริงที่ทั้งคู่รู้สึกดีๆ ให้กัน) แต่เขากับพายยังไม่เคยมีอะไรกัน มีบ้างที่แสดงความรักต่ออีกฝ่ายด้วยการกอดจูบ แต่ไม่มีครั้งไหนที่เกินเลยถึงขั้นมีความสัมพันธ์ทางกายกัน เนื่องจากกิวรู้ดีว่าน้องยังไม่พร้อม แม้จะทำเหมือนกร้านโลก คอยเย้าแหย่ แถมบางครั้งยังยั่วให้เขาแทบทนไม่ไหวจนต้องมีชู้เป็นมือขวาของตัวเอง แต่ลึกๆ แล้วเขาก็รู้ว่าพายยังไม่พร้อมที่จะรับเขาเข้าไปในร่างกายเล็กๆ นั้น แม้จะเสียดายและเกือบจะทนไม่ได้สักกี่ครั้งแต่เขาก็มั่นใจว่าตัวเองยังรอได้ แต่สภาพพายแบบนั้นมันช่าง... สงสัยคงต้องเซย์ไฮชู้รักอีกแล้วล่ะมั้ง...

“พี่กิว”

 “.....ว่า? ลืมอะไร?”

เสียงทุ้มปนหวานเรียกชื่อเขาจากอีกฟากของบานประตูที่กำลังพิงอยู่ กิวสะดุ้งเล็กน้อยด้วยสติยังไพร่คิดไปถึงภาพน้องในสมอง กิวสูดลมหายใจเข้าเรียกสติตัวเองพร้อมเอ่ยตอบกลับไป แต่ยังรู้สึกได้ว่าเสียงของตัวเองแหบพร่าไปเล็กน้อย

“ไม่ได้ลืม... ก็รอพี่... อยู่...”

คำพูดกระท่อนกระแท่นแถมยังสะท้อนให้ห้องน้ำก่อนจะเข้าถึงหูทำให้ประโยคนั้นขาดหาย เจ้าของใบหน้าคมเผลอขมวดคิ้ว ก่อนที่ร่างสูงจะเขยิบตัวเข้าใกล้มากขึ้นประตูห้องน้ำก็ถูกแง้มออกเสียก่อน กิวเห็นใบหน้าเพียงเสี้ยวเดียวของคนด้านใน เหมือนพายกำลังจะประหม่าถึงได้เหลือบมองเขาแล้วก้มมองพื้น ก่อนจะเหลือบมองเขาอีกครั้ง

“พูดอะไรไม่ได้ยิน แล้วทำไมยังไม่อาบน้ำอีก อยากโดนจับปล้ำหรือไง?”

ยกคำขู่เดิมมาใช้อีกครั้ง หวังให้อีกคนได้โวยวายหรือมองค้อนแบบที่ชอบทำเวลาเขินหรือไม่พอใจ หากแต่รอเท่าไหร่พายก็ไม่ตอบกลับมา แถมเขายังเห็นว่าแก้มใสพลันแดงหนักขึ้นเหมือนเอาเลือดมาสาดใส่เสียอีก กิวตั้งใจจะถามว่าเป็นอะไร แต่อาการพยักหน้าและคำตอบอ้อมแอ้มเสียงเบากลับหยุดความตั้งใจของเขาเอาไว้

“...........อือ”



เสียงหอบหายใจกระชั้นถูกปล่อยออกมาทันทีที่ริมฝีปากของทั้งสองผละออกจากกัน หากเพียงครู่ไม่ทันที่ความหวาบหวามจะจางหาย แขนเรียวก็โอบรั้งลำคอหนาให้เข้ามาประกบใบหน้าใกล้ยิ่งขึ้น ครานี้ฟันเล็กขบย้ำลงไปบนเนื้อหยุ่นนิ่มที่แทรกเข้าโพรงปากอย่างแผ่วเบา ก่อนลิ้นร้อนของทั้งคู่จะเกี่ยวกระหวัดราวกับต้องการจะดูดอากาศหายใจของกันและกัน เสียงครางผะแผ่วดังจากลำคอเมื่อเริ่มรู้สึกว่าตนเองหายใจไม่ทัน

พายเป็นฝ่ายผละจากมาก่อน ซึ่งกิวก็ยอมไม่ดื้อดึงหากตนกลับฝังใบหน้าลงที่ซอกคอขาว ขบเม้มรุนแรงเสียจนขึ้นรอยแดงเป็นจ้ำ และดูเหมือนจะยังไม่พอใจ แขนแกร่งจึงทำการอุ้มร่างบางมานั่งตรงอ่างล้างหน้าที่บัดนี้สิ่งของโดนกวาดลงไปกองกับพื้นโดยไม่มีใครคิดจะสนใจ เสียงหวานครางเครือเมื่อมือซนเริ่มไต่ขึ้นตามหน้าท้องขาวแบนราบและหยุดลงตรงยอดอกสีหวานที่ชูชันล่อตาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

“อึก... พี่กิว พายจักจี้...”

เอ่ยบอกขณะที่รั้งข้อมือแกร่งให้หยุดมือซึ่งกำลังหยอกล้อหน้าอกของตัวเองอยู่ กิวลอบมองดวงหน้าหวานซับสีชาดแล้วก่อนยกยิ้ม จูบเบาๆ ที่ริมฝีกปากบวมเจ่อที่ขับให้คนตรงหน้าดูเซ๊กซี่มากยิ่งขึ้น

“เห็นแล้วมันทนไม่ไหว ขอโทษด้วย”

“ขอโทษทำไม... อ๊ะ! พี่กิว...”

ยอดอกสีหวานโดนครอบครองด้วยโพรงปากร้อน ลิ้นสัมผัสย้ำอยู่รอบๆ ก่อนดุนดันให้พายต้องกรีดร้องเสียงหวาน มืออีกข้างก็หยอกล้อเล่นกับส่วนชูชันไม่หยุดหย่อน จนในที่สุดคนโดนกระทำก็เป็นฝ่ายทนไม่ไหว ต้องยอมปลดปล่อยความวาบหวามผ่านเสียงหวีดเบาๆ และปล่อยอารมณ์ให้พุ่งพล่านจากส่วนกลางของร่างกาย

“.....ไปที่เตียงดีกว่า”

แม้ขั้นตอนต่อไปจะกระทำตรงนี้เสียก็ได้ แต่เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่จะได้มีความสัมพันธ์กับคนรักที่เฝ้าทะนุถนอมมานานหลายปี จะให้ความทรงจำครั้งแรกของน้องเป็นพื้นหินอ่อนที่ปูบนหน้ากระจกก็ใช่ที่ แม้จะไม่มีสิ่งของใดกวนใจแล้ว แต่ยังไงเตียงนิ่มๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำเท่าไหร่ย่อมเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า
 


ผ้าปูเตียงขนาดคิงไซส์ที่ถูกสั่งทำเป็นพิเศษบัดนี้กลับยับย่นด้วยแรงขยับโยกจากสองร่างที่โรมรันกันอยู่ด้านบน หมอนที่ควรจะใช้หนุนศีรษถูกเปลี่ยนหน้าที่ให้มารองรับเอวบาง ช่วยผ่อนแรงโถมที่ร่างเล็กๆ ต้องรองรับ แม้ยามแรกที่โดนสอดแทรกเข้ามาจะเจ็บเสียจนเกือบต้องร้องขอให้หยุด แต่ยามนี้ความหฤหรรษ์ที่ถูกสร้างขึ้นมันมีมากกว่าความเจ็บปวด พายกอดรัดร่างกายของผู้ที่อยู่ด้านบนไว้แน่นขณะส่งเสียงครางเรียกชื่อของอีกฝ่าย ยิ่งเรียกเท่าไหร่กายที่โถมเข้าหาของกิวก็เหมือนจะเร่งรัดให้ยิ่งเคลื่อนไหวอย่างเร็วมากขึ้น หากแต่ก็พยายามอ่อนโยนเพราะคนที่อยู่ใต้ร่างเป็นคนสำคัญ

 “พี่กิว อะ… อ้ะ พี่กิว…ช้าหน่อย...”

ออดอ้อนเสียงหวานเพราะความรู้สึกแปลกพิกลในร่าง ราวกับมีบางอย่างกำลังจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง รู้สึกถึงความร้อนและคับแน่นที่เพิ่มมากขึ้นของสิ่งที่อยู่ภายในกาย อดทนกับสัมผัสหวามไหวที่เคลื่อนกายเข้าออกอีกเพียงไม่นาน อารมณ์ที่เก็บกักไหวของทั้งสองก็ระเบิดออกแทบจะพร้อมกัน

“พาย… อึก!”

“มะ… ไม่ไหว พี่กิว... อื้ออออ”

เสียงหอบหายใจประสานกันภายในห้องกว้าง กิวก้มลงจูบไหล่บอบบางเบาๆ อย่างรักใคร่ และเริ่มขยับถอนกายออกจากคนใต้ร่างอย่างแผ่วเบาแล้วจัดการกับสิ่งที่สวมอยู่โดยไม่ลืมจะทำความสะอาดร่างกายของน้องน้อยที่นอนหอบหายใจอยู่ด้วย เจ้าของใบหน้าหวานที่ยามนี้มองเขาด้วยดวงตาปรือปรอย และริมฝีปากบวมช้ำที่พยายามสูดอากาศเข้าปอดช่างดูน่าสงสารและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน กิวยกยิ้มขณะเลื่อนผ้าห่มมาคลุมกายบางกั้นอากาศไม่ให้กระทบผิวมากไป

“สุดท้ายก็ไม่ได้อาบน้ำ ไม่สบายขึ้นมาทำยังไงหืม?” นิ้วเรียวเกลี่ยเส้นผมนุ่มชุ่มเหงื่อที่ระอยู่บนหน้าผากเนียนให้พ้นทาง พายหัวเราะแล้วเขยิบกายเข้าหาแผ่นอกแกร่ง

“เพราะใครล่ะครับทำให้พายไม่ได้อาบน้ำ?”

“แล้วเพราะใครเอาแต่ยั่วจนพี่ทนไม่ไหวต้องจับกดแทนอาบน้ำ?”

“เพราะพี่กิวลามก...”

กิวหัวเราะในลำคอ ยอมไม่เถียงอะไรต่อเพราะยอมรับว่าตนคิดลามกตั้งแต่ที่เห็นสภาพตัวเปียกของน้องแล้ว อ้อมแขนแกร่งรั้งเอวเล็กให้เขยิบเข้ามาใกล้จนพายรู้สึกถึงลมหายใจที่รดกับหน้าผาก จักจี้เล็กน้อย แต่เขาก็ไม่คิดจะถอยหนี

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นแล้วพี่ไปส่งบ้าน”

“หือ... พายบอกที่บ้านว่ากลับวันมะรืนนะ พี่กิวจะรีบไล่พายเหรอ? ได้พายแล้วทิ้งงี้อ่ะนะ นิสัย”

“ตลก” ดีดหน้าผากเนียนเสียดังแปะจนคนรักตัวเล็กมุ่ยหน้าใส่ “จะไปบอกว่าจะรับผิดชอบ เผื่อถุงยางมันรั่วแล้วท้องขึ้นมาจะได้แต่งเลย”

พายหัวเราะเสียงดังลั่น ไม่รู้ว่าคนตัวโตดูละครช่องไหนมาถึงได้พูดจาน้ำเน่าเช่นนี้ หยอกกันไปหยอกกันมาได้สักพันใหญ่ ความอ่อนเพลียจากกิจกรรมเข้าจังหวะที่ร่วมทำด้วยกันก็ส่งผล คนตัวเล็กอ้าปากหาวจนน้ำตาซึม กิวจึงตั้งใจจะปล่อยให้อีกฝ่ายได้พักผ่อน พลันได้ยินเสียงตะกุยอยู่หน้าประตูจึงต้องผละลงจากเตียง ไปเปิดประตูให้เจ้าตัวแสนรู้ที่เลือกมาขัดจังหวะได้พอดิบพอดี

“บับเบิ้ลบี จำได้สินะว่าพายจะพามานอนด้วย”

เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อหมาตัวโตที่โถมกายขึ้นไปนอนเคียงข้างเจ้าตัวบนเตียง แถมเลือกที่ดีเสียด้วย เพราะตรงนั้นเป็นที่ที่กิวเพิ่งจะลุกจากมาไม่นาน บับเบิ้ลบีนอนทับพื้นที่ว่างครึ่งตัว อีกครั้งตัวก็เกยอยู่บนอกที่คลุมด้วยผ้าห่มของพาย ไม่นอนเปล่า ยังตั้งหน้าตั้งตาเลียใบหน้าใสไปด้วย กิวลอบกลอกตา นึกว่าจะได้นอนกอดเมียหมาดๆ ทางพฤตินัยกลับต้องมาโดนลูกชายตัวเองเป็นมารขวางทางเสียแล้ว

“พี่กิว ทำหน้าบึ้งอีกแล้ว... มาครับมานอนกัน พายง่วงแล้วนะ”

ตบเตียงอีกฟากที่ยังว่างอยู่แล้วหาวปากกว้างอีกที กิวจึงได้แต่ต้องยอมรับความจริงว่าคืนนี้ต้องนอนรวมเตียงกันแบบสองคนหนึ่งตัว

พายเขยิบขึ้นมานอนบนท่อนแขนแกร่งแทนหมอนที่ถูกใช้ผิดหน้าที่และบัดนี้กลิ้งลงไปกองบนพื้นเสียแล้ว ดูจากตาที่ปรือปรอยพร้อมหลับได้ทุกเมื่อก็พอจะรู้ว่าเด็กน้อยของเขาเพลียมาก ริมฝีปากหยุ่นแนบหน้าผากเนียนอีกครั้ง ตบหัวบับเบิ้ลบีเบาๆ แล้วสั่งให้นอนเงียบๆ จนกว่าจะถึงเวลาตื่นในวันพรุ่งนี้

“ฝันดีนะครับพาย พี่รักเรานะ”

“...งืม... ฝันดีครับพี่กิว พายก็รักพี่กิวนะ”

กิวกระชับอ้อมกอด ยิ้มรับคำกระซิบหวานหูเบาราวกับเป็นเพลงที่จะขับกล่อมให้เข้าสู่นิทรา แล้วหลับตาลง



สมัยยังเด็ก นิยามความสุขของกิวคือการได้รับของเล่นใหม่ทั้งจากซองขนมราคาถูก หรือของเล่นราคาแพงที่ได้รับมาจากพ่อแม่

ครั้นโตขึ้นมาหน่อย นิยามความสุขของกิวคือการได้รับความสนใจจากครอบครัวที่ได้ใช้เวลาด้วยกันเพียงไม่กี่ครั้ง

เมื่อโตขึ้นมาจนตัดสินใจอะไรได้ นิยามความสุขของกิวคือการได้รับการยอมรับ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน ไม่ว่าจากใคร และเขาก็เคยพอใจกับมันมาตลอด

แต่หากมีคนถามหานิยามความสุขของกิวตอนนี้ คำตอบที่ได้จะแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับสิ่งที่เขาเคยคิดไว้ในอดีตที่ผ่านมา

ในเวลานี้ นิยามความสุขของกิวคือการได้อยู่กับพาย ง่ายๆ แค่นี้เอง





ความสุขของหัวหน้า จบ



-------------------------------------------------------------------

 Talk : สวัสดีค่ะ หายไปค่อนข้างนานเลยเพราะเพลินกับวันสงกรานต์

ตอนนี้แต่งมาเพื่อให้รู้ว่าคู่นี้สุดท้ายเขาก็มีซัมติงกันแล้วนะคะ หลังจากที่แกล้งพี่กิวแกไว้เยอะ ตอนนี้ใจดีแจกรางวัลเป็นน้องพายให้เลี้ยงดูตลอดชีวิตเลย 55555555555 ส่วนตัวไม่ค่อยแต่งฉากรักเท่าไหร่นัก หากมีช่วงที่แปลกหรือใช้คำงงๆ ไปต้องขอโทษไว้ก่อนเลยนคะ เราไม่สันทัดจริงๆ ฮือออออออ กะจะไม่ใส่ลงไปแล้วเชียว แต่ก็สงสารพี่กิว... พี่ทนมาขนาดนี้จะไม่มีอะไรกับน้องเลยมันก็ดูไม่ใช่ กี่ปีนะคะพี่? *โดนตบ*

ไม่รู้ว่าตอนนี้จะยาวพอมั้ย เราเป็นพวกแต่งตอนยาวมากๆ ไม่ได้ ไม่รู้ทำไมค่ะ อาจจะเพราะเคยแต่งแต่เรื่องสั้นไม่เกินสองพันคำมาตลอด แต่หลังจากนี้จะพยายามต่อไปนะคะ!

แล้วตอนหน้าเราก็จะมาเป็นพยานให้คู่พี่พัฟกับพี่รูทกันบ้าง จะเป็นยังไงยังคิดไม่ออกเลย แต่ต้องมีปิดท้ายแน่ๆ ค่ะ ฮิ แล้วจะได้รีไรต์เนื้อหาทั้งหมดทั้งมวลของเรื่องนี้แล้ว ชะละล่ามากเลยค่ะ

แล้วเจอกันตอนหน้า ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจมาตลอดค่ะ[/size]

[chisarachi]

ในที่สุดซินะ 555555555
นี่แอบคิดนะว่าพี่กิวจะรอจนน้อบงเรียนจบ
แต่เด็กยั่ว พี่เลยจัดซะ ก๊ากกกก
นี่มีบางช่วงแอบงงนิดเพราะเหมือนโดนตัดบทไป
แต่ก็พยายามเข้าใจว่ามันทำให้เรื่องดูเบาขึ้นที่จะไม่บรรยายอะไรมากมาย
แต่นี่มีแอบคิดนะคะว่ากวาดของที่อ่างลงไปแบบนั้นนี่เสียดายแย่
แล้วใครจะเก็บอีก แล้วอีกอย่างที่อ่างนี่คงไม่มีแก้วใส่แปงสีฟันใช่ไหมคะ ไม่งั้นแตกแน่ๆ
55555555 นี่ก็มาคิดไรเล็กน้อยเนอะ
รออ่านคู่พี่ค่ะ

[B52]

ดีใจกับทั้งคู่ด้วย

[nunnuns]

ชอบบบบบบบบบบบบพายและพี่กิลมว้ากกกก ทำไมถึงหวานได้ขนาดนี้ค้าาาา น่าร๊าก

[maemix]

ไม่ต้องอดทนแล้ว น้องพายยอมให้พี่กิวกอด

[darling]

น้องพายเสร็จหัวหน้าซะแล้ว 

[brookzaa]

โอ๊ยนึ่งว่าพี่กิวจะไม่ได้ น้องพายจะไม่โดนซะแล้ว   

โอ๊ยได้ทั้ง HAP ได้ทั้ง PY 

[ennewiis]

หัวหน้าแก๊งค์
ตอน เหตุเกิดจากความเข้าใจผิด

ตั้งแต่เด็กจนโตพายเคยเจอสถานการณ์ชวนอึดอัดมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ทั้งสถานการณ์ที่ตนเองเป็นผู้ก่อ และการเป็นตัวกลางให้คนที่ก่อเหตุต้องเข้ามาขอความช่วยเหลือ แต่ไม่เคยเลยที่จะต้องมาอยู่ในเหตุการณ์หน้าอึกอัดแล้วมีสถานะที่ว่าทั้งสองอย่างพร้อมกันจนกระทั่งวันนี้

ตาเรียวรีช้อนมองร่างสูงใหญ่ที่ยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าก่อนจะรีบผลุบสายตาลงต่ำเมื่อเห็นสายตาคมปลาบมองกลับมา ก้มมองพื้นชั่วอึดใจแล้วเหลือบมองคนด้านข้างที่ตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนกัน รูทคงจะรู้สึกถึงสายตาของเขาได้จึงลอบมองตอบกลับมาแล้วยิ้มแห้งใส่ทั้งที่สีหน้าก็ไม่ได้ดีไปมากกว่ากันนัก

“ยังจะมีอารมณ์ยิ้ม”

เสียงเข้มของพัฟทำให้ทั้งพายและรูทสะดุ้งเฮือก รีบก้มหน้ามองพื้นเช่นเคย รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นรุ่นน้องที่กำลังโดนรุ่นพี่ว้ากใส่ยังไงก็ไม่รู้ แต่ถ้าพูดไปคงจะโดนมะเหงกของพี่ชายตัวเองเขกลงมา แถมอาจจะโดนคนรักดีดหน้าผากชนิดไม่ออกแรงให้เป็นแน่ คิดได้แบบนั้นพายก็เลือกนั่งเงียบ ไม่กล้าเสี่ยงพูดในสิ่งที่ตนคิดออกไป

ส่วนสาเหตุที่พวกเขาสองคนต้องมานั่งทำตัวเหมือนเด็กเฟรชชี่แบบนี้คงต้องย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน...



วันนี้เป็นวันว่างอีกวันของเหล่านักศึกษาที่อาจารย์แจ้งยกเลิกคลาสเนื่องจากติดภารกิจดูงานต่างประเทศ พายจึงได้โอกาสตื่นสายกว่าทุกวันเล็กน้อย หลังจัดการตัวเองเสร็จเมื่อลงมาข้างล่างเขาก็พบรูทที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่ห้องนั่งเล่นแล้ว ถามหาพี่ชายตนเองและแฟนหนุ่มที่คาดว่าคงตามมาด้วยอย่างไม่ต้องสงสัยจึงได้รู้ว่าทั้งคู่อาสาออกไปซื้ออาหารสดที่ตลาด เห็นว่าจะทำอาหารง่ายๆ กินกันหรืออย่างไรนี่แหละ พายพยักหน้ารับรู้และทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาไม่ไกลจากพี่ชายคนโปรดเท่าใดนัก

ระหว่างนั่งดูโทรทัศน์เขาก็พูดสัพเพเหระไปเรื่อย แต่เหมือนรูทจะแปลกไป ไม่คุยเล่นเหมือนยามปกติ แถมยังเหม่อๆ ยังไงชอบกลจนพายต้องเอ่ยถามหาสาเหตุ

“พี่รูทไม่สบายหรือเปล่าครับ? วันนี้ดูไม่ค่อยร่าเริงเลย”

 “หะ... อ๋อ เปล่าหรอก ไม่มีอะไรครับ พี่แค่คิดอะไรไปเรื่อย”

พอโดนเขาทักร่างสูงไล่เลี่ยกับเขาก็หลุดจากภวังค์ เจ้าตัวหันมาทำหน้าเลิกลั่กใส่ พี่รูทแปลกไปจริงๆ ด้วย

“ถ้ามีอะไรที่พายช่วยได้บอกได้เลยนะครับ เอ๊ะ... หรือว่าทะเลาะกับพี่พัฟ พี่บ้านั่นแกล้งอะไรพี่รูทหรือเปล่า?  ให้พายไปจัดการได้นะครับ”

เขารู้เรื่องของทั้งสองคนแทบทุกเรื่อง เรียกว่ารู้ตั้งแต่ช่วงที่ยังไม่คบกันจนตอนนี้คบกันได้เกือบสองเดือนแล้ว พายชอบพี่รูท คนรักคนแรกและคนเดียวของพี่ชายตน เพราะอีกฝ่ายทั้งน่ารัก คุยสนุก ให้ความเอ็นดูเขาและยังดูแลพี่พัฟให้อยู่เสมอ แม้ช่วงแรกๆ ที่เจอจะยังรับมือกับความร่าเริงเกินพอดีไม่ถูก แต่พอสนิทกันแล้วอะไรๆ ก็ดูจะง่ายไปหมดสำหรับทั้งคู่ เรียกได้ว่าคุยกันเกือบทุกเรื่องก็ได้ ดังนั้นเมื่อเห็นแฟนพี่ชายทำท่าเหมือนมีเรื่องในใจตนจึงอยากจะช่วยรับฟังเผื่อจะช่วยอะไรได้ ยิ่งถ้าสาเหตุมาจากพี่ชายตัวดีเขายิ่งจะรีบจัดการให้เลยทันทีด้วยอยากให้ทั้งสองคนได้คบกันนานๆ

คนที่จะเข้าใจพี่พัฟได้ดีพอๆ กับแม่และพายก็มีแค่พี่รูทคนเดียวเท่านั้นแหละ แต่ก่อนอาจจะนับพี่กิวด้วย แต่ตอนนี้พี่กิวสนใจแต่พายคนเดียวเลยน่าจะเข้าใจพายได้ดีมากกว่าเข้าใจที่พี่พัฟแล้ว

“ฮะๆๆ เปล่าหรอกครับ พัฟไม่ได้แกล้งอะไรหรอก เพียงแต่... พี่คงกังวลมากไปน่ะ” รูทหัวเราะ แต่สีหน้าก็ไม่ได้คลายความกังวลใจลงเลย “แต่... ถ้าถามพายได้ก็น่าจะดีนะ.....”

“เรื่องอะไรเหรอครับ? ลองถามมาก่อนก็ได้ ถ้าตอบได้พายตอบแน่นอน”

รูททำหน้าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ดูท่าคงจะกังวลกับเรื่องนี้มากเพราะหนุ่มตี๋ทำหน้าเหมือนตัดสินใจได้แล้วก็ส่ายหน้า ก่อนจะทำหน้าซีดสลับเขียวแล้วเปลี่ยนเป็นแดง เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนพายต้องกระตุ้นอีกครั้ง

“พี่รูทครับ ถามมาเถอะนะ สงสัยอะไรเก็บไว้ไม่ดีหรอกคร...”

“ตอนมีอะไรกับไอ้กิวมันเจ็บมากไหม!?”

เมื่อได้ยินคำถามที่ทั้งตรงและเร็วชนิดรวดเดียวจบพายก็นิ่งไป จนเมื่อสมองประมวลผลได้แก้มทั้งสองข้างก็เริ่มเห่อร้อน คราวนี้กลายเป็นทั้งรูททั้งพายที่นั่งหน้าแดง ก้มหน้ามองพื้นกันทั้งคู่

พายพอจะรู้อยู่หรอกว่าพี่ๆ ในกลุ่มต้องรู้เรื่องนี้กันอยู่แล้ว เพราะวันถัดจากที่... เอ่อ... มีอะไรกับพี่กิวแล้ว พายก็ได้เจอพี่ๆ ในแก๊งค์คนรักแทบทุกคน และยอมรับเลยว่าท่าทางการเดินของเขามันตลกมาก จึงไม่แปลกใจหากใครจะจับสังเกตได้ แถมพี่กิวก็ดูแลซะดี ดีมากเกินไปจนพี่คนอื่นมองเขาด้วยรอยยิ้มหยอกล้อรู้ทันจนเขาอายม้วนต้วนไปหมด โดยเฉพาะไอ้พี่ชายตัวดีที่ตะโกนกลางปล้องว่า “ถ้าน้องกูท้องรับผิดชอบด้วยนะไอ้กิว” และสุดที่รักตัวดีก็ไม่วายไปเล่นกับเขาด้วยการบอกว่าจะรีบพาพ่อแม่มาคุยกับที่บ้านให้เร็วที่สุด เรียกเสียงฮาครืนและค้อนวงโตจากเขาไปเต็มๆ 

แต่ถึงแม้จะรับรู้กันโดยทั่วแล้วพอมาโดนถามตรงๆ แบบนี้มันก็... เขินเหมือนกันแหะ

“ถะ... ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรนะ พี่เข้าใจ...”

ผู้เป็นพี่เห็นน้องน้อยอึ้งแบบนั้นก็รู้สึกผิดอยู่ในใจ กลัวว่าตัวเองจะไปสะกิดต่อมอะไรเข้า แต่พายก็เพียงอมยิ้มด้วยท่าทีขัดเขิน

“ไม่ใช่ครับไม่ใช่ อ... เอ่อ... พี่รูทถามแบบนี้... พี่กับพี่พัฟ...”

ยังไม่ได้ทำกันเหรอครับ คือคำถามที่พายอยากจะถามแต่ก็ไม่กล้าหลุดมันออกมา เขานึกว่าพี่ชายจะกินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวหนุ่มตี๋ตรงหน้านี่ไปตั้งแต่วันแรกที่คบกันแล้วด้วยซ้ำ เพราะเห็นว่าพัฟรอมานาน ได้โอกาสคงไม่พลาด

“คือ... พี่ก็แค่ถามไว้ก่อนน่ะ ยังไม่ได้คิดจะทำอะไรอย่างนั้นตอนนี้หรอกนะ แบบว่า... เอ่อ... คือมันก็คงเป็นพี่ที่ต้องรับหน้าที่ใช่ไหมล่ะ เลยถามไว้ก่อนก็เท่านั้นแหละ...”

ก็จริงของพี่รูท เพราะถ้าให้พัฟเป็นคนรับหน้าที่อยู่ข้างล่าง... แค่คิพายก็อยากจะร้องไห้แล้ว ยังไงก็ไม่ใช่ มันไม่เหมาะเลยสักนิด คนตัวเล็กพยักหน้าว่าเข้าใจในคำตอบของอีกฝ่ายแล้วยิ้ม

“ถ้าให้ตอบจริงๆ มันก็เจ็บอยู่แหละครับ... แต่มันก็รู้สึกดีด้วย... เหมือนกัน”

“ละ... แล้วมันจะไม่ฉีกใช่ไหม...”

“ไม่นะครับ แต่ก็ต้องทำความสะอาดดีๆ...”

มีคำถามแรกก็ต้องมีคำถามที่สองสามสี่ตามมา แม้จะถามตอบอย่างตะกุกตะกักหรือเขินอายในสิ่งที่ตนพูดออกไปแต่พายก็ยินดีตอบคำถามที่รูทยิงถามมา และไม่นานหลังจากนั้นรูทก็เป็นฝ่ายถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากสิ่งที่คั่งค้างอยู่ในหัว คิดไม่ผิดจริงๆ  ที่ถามคนมีประสบการณ์ตรง ดีกว่าเสียเวลาหาข้อมูลเองตั้งเยอะ

“ได้ยินแบบนี้พี่ก็ค่อยสบายใจ อ้ะ แต่พี่ไม่ได้อยากมีอะไรกับเจ้ายักษ์นั่นหรอกนะ พายอย่าเข้าใจผิดล่ะ ห้ามบอกไอ้พัฟด้วย สัญญามาก่อน”

รีบช่วงชิงคำสัญญาจากปากน้องชายที่หัวเราะเอิ้กอ้ากเพราะคำพูดของเขา พายพยักหน้าแรงๆ แล้วเกี่ยวนิ้วก้อยของตนเข้ากับนิ้วก้อยของอีกฝ่าย ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“ความจริงแล้ว เพื่อนสนิทพายเขาให้ยืมของมาศึกษาด้วยนะครับ ถ้าพี่รูทสนล่ะก็...”

และเพราะคำชักชวนของพายจึงทำให้ทั้งสองย้ายจากห้องนั่งเล่นมาเป็นห้องนอนห้องเล็กสุดของบ้าน ของที่พายได้รับมาจากเพื่อนเพื่อมาศึกษาเรื่องนี้โดยเฉพาะนั้นเป็นแฟลชไดร์ฟตัวเล็กแบบที่นักศึกษาทั่วไปใช้กัน แม้จะวางกองรวมกับสิ่งของอื่นก็ไม่มีใครนึกสงสัย ขนาดมองผ่านๆ ครั้งแรกรูทยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าอุปกรณ์อันจิ๋วนั้นภายในถูกยัดไว้ด้วยหนังโป๊ระหว่างชายกับชายนับสิบๆ เรื่อง

“ไอ้นี่มัน... เพื่อนคนไหนให้เรายืมมาเนี่ย...”

“แหะๆ ธีร์น่ะครับ เห็นว่าจะศึกษาไว้ใช้ยามจำเป็น แต่พายก็เพิ่งได้เปิดดูเหมือนกัน พี่รูทถามเลยนึกขึ้นมาได้ว่ามี”

พายเสียบแฟลชไดร์ฟที่ตนไม่เคยคิดจะใส่ใจเข้าเครื่อง ก่อนจะเลือกมั่วๆ ขึ้นมาเปิดดูหนึ่งไฟล์ แต่ดูท่าเขาจะเลือกผิดอัน เพราะมันดันเป็นเวอร์ชั่นจับมัดขึงโยง เพียงแค่ดูไปไม่ถึงห้านาทีรูทก็เอื้อมมือมาปิดด้วยสีหน้าปั้นยาก

“พี่ว่าเพื่อนพายคนนี้ชักจะน่ากลัวเกินไปแล้ว ขออะไรที่มันเบากว่านี้หน่อยเถอะ”

พานเห็นด้วยจึงขอให้รูทเป็นคนเลือกแทน และก็ไม่ผิดหวัง เรื่องที่รูทสุ่มมาได้เป็นเรื่องราวความรักของวัยรุ่นสองคน เรื่องเริ่มจากการพูดคุยเรื่องทั่วไปเป็นภาษาญี่ปุ่นที่รูทไม่เข้าใจ และพายก็คืนอาจารย์ที่สั่งสอนเมื่อสมัยม.ปลายไปหมดแล้ว ต่อจากนั้นก็เป็นขั้นเริ่มต้นคือการจับมือ ลูบไล้ และเริ่มเคลื่อนใบหน้าเข้าหากัน

อาจเพราะทั้งคู่กำลังให้ความสนใจกับสิ่งที่ปรากฏอยู่บนจอเบื้องหน้าจึงไม่ได้ยินเสียงรถบิ๊กไบค์และเสียงเลื่อนเปิดประตูก็ได้ กว่าจะรู้ตัวอีกที คู่รักในจอก็เริ่มบรรเลงเพลงรักด้วยการลูบคลำส่วนต่างๆ บนเรือนร่างของกันและกันแล้ว และพอถึงจุดสำคัญของเรื่องก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่สองหนุ่มขึ้นมาตามคนรักที่เดินหารอบชั้นล่างเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาโดยไม่คิดแม้แต่จะเคาะประตูก็เจอกับภาพคนตัวเล็กสองคนกำลังนั่งดูหนังโป๊กัน ต่างฝ่ายต่างมองกันไปมาด้วยความตกใจ มีเสียงประกอบฉากเป็นเสียงครางด้วยความสุขสม

หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่เห็นเมื่อตอนต้น ทั้งรูทและพายโดนเรียกให้ลงมาข้างล่างก่อนจะโดยซักไซ้ว่าทำไมจึงต้องดูอะไรแบบนั้น พอไม่ตอบก็โดนเข้าใจผิดคิดว่าทั้งคู่ตั้งใจจะทำอะไรๆ กันในระหว่างที่สองหนุ่มไม่อยู่แทน และหลังจากนั้นแหละที่ยาก เมื่อเชื่อไปแล้วต่อให้พูดอะไรก็ไม่ยอมรับฟัง ขนาดพี่กิวที่ปกติจะเชื่อใจพายตลอดยังยืนเงียบไม่เอ่ยวาจาใดใดเลยแม้สักคำ เอาแต่มองเขาสลับกับพี่รูทและมองรูทสลับกับพัฟก่อนหันมาสบตาเขาแล้วขมวดคิ้ว สลับกันอยู่อย่างนั้น

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้คิดจะมีอะไรกัน เชื่อใจกันหน่อยดิวะ... จะโกรธอะไรมากมายเนี่ย”

“ต้องให้พวกมึงมีอะไรกันก่อนกูถึงจะโกรธว่างั้นสิ?”

“กูไม่ได้หมายความว่ายังงั้น โหย... มีเหตุผลหน่อยดิวะพัฟ”

เขาไม่เข้าใจว่าพัฟจะโกรธอะไรหนักหนา ถ้าจะว่ากันตรงๆ มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไงที่ผู้ชายจะดูหนังโป๊กัน ถึงมันจะเป็นชายกับชายก็เถอะ แล้วนี่อะไรคิดไปได้ว่าเขาจะมีอะไรกับน้องมัน ประสาทชัดๆ

“พี่กิว... พายไม่ได้คิดจะมีอะไรกับพี่รูทจริงๆ นะครับ”

เมื่อเห็นว่าฝั่งพี่โน้มน้าวไม่ไดผลพายจึงลองดูบ้าง เขามองสบตาคนรักที่ยืนอยู่ตรงหน้า ใช้สายตาออดอ้อนให้อีกคนเลิกทำหน้าเหมือนกำลังดมข้าวแมวที่บูดได้ที่เสียที เขาไม่เคยเจอกิวในสภาพอารมณ์เช่นนี้กับตัวโดนตรงมาก่อน นิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรแบบนี้ สู้ให้ว้ากใส่หรือแสดงสีหน้าโมโหตรงๆ แบบพี่พัฟเลยยังดีกว่า

“.....แล้วไปเอาหนังพวกนั้นมาจากไหน?”

“จากเพื่อน... งือ...”

ตอบอ้อมแอ้มไม่ยอมบอกชื่อของเพื่อนที่เป็นคนส่งต่อไฟล์มาเพราะรู้ว่าหลังจากนี้เจ้าเพื่อนรักต้องซวยแน่

พัฟถอนหายใจ เสยผมที่ตอนนี้ถูกเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้มขึ้นอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินมาคว้าแขนรูทให้ยืมขึ้นแล้วลากให้คนตัวเล็กเดินตามตนไป พอโดนโวยวายก็หันมาถลึงตาดุๆ มอง เล่นเอารูทยอมหงอเดินตามต้อยๆ ไปอย่างยอมจำนน ทิ้งให้พายกับกิวยืนมองหน้ากันอยู่ที่เดิม แล้วสุดท้ายก็เป็นคนตัวโตที่ทนไม่ได้กับบรยากาศชวนอึดอัดระหว่างคนทั้งสอง จนต้องเอ่ยขึ้นมาก่อน

“เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยแล้วพาย”

แน่ล่ะว่าเวลานี้พายทำได้เพียงแค่พยักหน้าแล้วทำตามคำพูดของคนรักโดยไม่หือไม่อื้อไม่คิดจะดื้ออะไรทั้งสิ้น



“มึงจะเบาๆ ไม่ได้หรือไงวะพัฟ กูเจ็บแขนไปหมดแล้วนะ”

เมื่อมาถึงห้องพัฟถึงได้ยอมปล่อยแขนให้รูทเป็นอิสระ แม้จะออกแรงไม่มากแต่ผิวขาวๆ ก็ขึ้นปื้นแดงให้เห็นชัดจนรูทต้องบ่นถึงการใช้ความรุนแรงอันไม่เหมาะสม

“กูมันไม่ใช่พายนี่ถึงจะได้ถูกใจมึง”

คำพูดราวกับเด็กน้อยใจพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันทำให้รูทต้องชะงัก ละสายตาจากรอยแดงบนข้อมือมามองใบหน้าบูดบึ้งของคนรักหมาดๆ ด้วยข้องใจในคำพูดเช่นนั้น ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงพูดจาตัดพ้อเอาตัวเองไปเทียบกับน้องชายสุดรักสุดหวงของตนเช่นนั้น

ตาเรียวมองจ้องใบหน้าคมที่ฉายความไม่พอใจให้เห็นชัด พออีกฝ่ายสบตากับเขาก็เบือนหน้าหนีไปอีกทาง แถมยังยกมือขึ้นกอดอกตัวเอง ทำท่าทางอย่างกับเป็นพระเอกในละครหลังข่าวเวลาไม่พอใจอะไร แม้ความจริงควรจะโกรธหรือสับสนกับท่าทีเช่นนั้น แต่รูทกลับยกยิ้ม ถ้าหากเดาไม่ผิดสิ่งที่คนหน้านิ่งไม่ค่อยแสดงออกอย่างพัฟกำลังทำอยู่คืออาการแบบที่ใครๆ เรียกว่าหึงชัดๆ

“ใช่ มึงไม่ใช่พาย”

พอตอบไปแบบนั้นหัวคิ้วที่ขมวดอยู่ก็แทบจะชนกัน พัฟหันมามองเขา ทำสีหน้าชนิดที่ถ้าเอาไปหล่อรูปปั้นคงออกมาเป็นยักษ์เฝ้าวัดได้อีกหนึ่งหน้า รูทจึงต้องเอาใจด้วยการเดินเข้าไปโอบเอวสอบไว้แล้วเกยหน้าบนบ่ากว้างของคนสูงกว่า

“แต่กูถูกใจมึงมากกว่าพาย... เลิกงอนได้แล้วหน่า ไม่ได้น่ารักเลยแล้วก็ก็เมื่อยนะเนี่ย มึงแม่งสูงเกินไปละ”

“ไม่ต้องมาตลก ถ้ากูไม่เปิดเข้าไปก่อนมึงกับตัวเล็กคงทำตามในคลิปไปแล้วมั้ง”

“ทำเหี้ยอะไรล่ะ” ด่าเน้นๆ เข้าไปเสียหนึ่งที “กูดูไว้ศึกษา ไม่ได้ดูเพราะจะทำกับน้องมึง แม่งยังไม่ทันแข็งด้วยซ้ำแล้วจะทำไปได้ไง”

“แต่มึงชอบพาย ถ้ามีโอกาสมึงก็ทำ มึงเคยบอกกู”

ก็จริงที่เขาเคยพูดเอาไว้ หลังจากวันนั้นที่เห็นพายเดินด้วยท่าทางแปลกๆ และกิวก็ประคบประหงมน้องมากกว่าปกติเขาก็พอรู้ว่าเพื่อนจัดการน้องนุชสุดที่รักของเขาเรียบร้อยแล้ว วันนั้นด้วยความอยากแกล้งจึงบอกไปว่าถ้ามีโอกาสแล้วคนๆ นั้นเป็นพายเขาก็อยากจะลองเหมือนกัน ไม่คิดว่าเพราะคำพูดนั้นจะฝังใจอีกฝ่ายมาจนถึงตอนนี้ รูทคิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ

“กูไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้นนะพัฟ...”

“แล้วมึงคิดยังไงถึงได้ดูอะไรแบบนั้น เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมา”

“กูบอกว่าดูไว้ศึกษาไง...”

“ศึกษาทำไม? จะทำกับใคร?”

เจอคำถามนี้เข้าไปรูทก็อ้ำอึ้ง ไม่อยากจะตอบความจริงออกไปสักเท่าไหร่ แต่พอเจอสายตาจากคนหน้าดุที่ยังมองมารบเร้าไม่เลิกก็ต้องกลั้นใจตอบไป รู้ได้เลยทันทีว่าหน้าตัวเองมันต้องแดงแน่ๆ หูก็เริ่มร้อนแล้ว อีกไม่นานคงจะกลายเป็นปลาหัววุ้นตัวแดงเหมือนที่ยายเลี้ยงไว้ในตู้ปลาที่บ้าน

“ก็กับมึงนั่นแหละ โอ้ย! เลิกถามได้ยังวะ เลิกหึงด้วย แม่งเอ้ย”

โวยวายตอบไปเสียงไม่ดังนักพร้อมคำบ่นแต่ก็เพราะอยู่ในห้องนอนกันสองคนและไม่มีเสียงใดๆ รบกวนคำตอบนั้นจึงชัดเต็มสองรูหูของคนขี้หึงที่ตอนนี้เริ่มมีรอยยิ้มประดับใบหน้าแล้ว แต่ดันเป็นรอยยิ้มที่ชวนให้รูทไม่สบายใจเอาเสียเลย รู้สึกเหมือนมันยิ้มพร้อมจะให้เขาเสียตัวยังไงก็ไม่รู้ ยิ่งคำพูดที่มันก้มลงมากระซิบข้างหูยิ่งตอกย้ำให้เขามั่นใจว่าเขาคิดผิดจริงๆ ที่อยากรู้อยากเห็นเอง

“มึงไม่รู้เหรอว่าของแบบนี้มันต้องลองกับตัวเอง ศึกษากันคลิปมันไม่ช่วยให้มึงเรียนรู้ได้หรอก.....”



“จะบอกหรือยังว่าได้ไฟล์มาจากใคร”

นั่งเงียบกันอยู่บนโซฟาได้ไม่นานกิวก็เป็นคนเอ่ยปากพูดก่อน ดูเหมือนว่าจะอยากรู้ให้ได้ว่าเขาได้ไฟล์พวกนี้มาจากใคร และพายก็รู้ว่าคนอย่างพี่กิวไม่มีวันยอมให้เขาเงียบไปเฉยๆ โดยไม่ยอมตอบเด็กขาด พายคิดหาผลดีผลเสียจากการตอบในครั้งนี้รวมทั้งทางหนีทีไล่ต่อเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับเพื่อนรักในอนาคต และในที่สุดก็ยอมเปิดปากตอบไป

“ธีร์ครับ... พายได้มาจากธีร์สักพักนึงแล้ว แต่เพิ่งได้เปิดดูวันนี้...”

ตอบเสร็จพายก็ได้แต่ขอโทษเพื่อนรักอยู่ในใจเมื่อเห็นสายตาคมปลาบฉายแววอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น เห็นทีเจอกันอีกรอบธีร์คงจะโดนตักเตือนไม่ก็โดนลงโทษไม่ใช่น้อยข้อหาเอาแฟลชไดร์ฟที่มีหนังลามกมาส่งต่อให้เขาดู

“แต่พายไม่ได้คิดจะดูแล้วทำอะไรกับพี่รูทจริงๆ นะครับ แค่ให้พี่รูทศึกษาเฉยๆ...”

“แล้วถ้ามันอยากศึกษาแล้วปฏิบัติด้วยขึ้นมาเราจะทำยังไง?”

“ไม่มีทาง! พี่รูทไม่ทำแบบนั้นหรอกครับ แล้วถึงขอพายก็ไม่ให้... พายมีป๊าคนเดียวจริงๆ นะ ไม่เชื่อใจพายเหรอ?”

สรรพนามที่เอาไว้ใช้ยามเอาใจถูกยกมาเรียกอีกครั้งเพื่อประสิทธิภาพในการเอาใจที่เพิ่มมากขึ้น ว่าแล้วก็เขยิบไปใกล้ก่อนจะซบหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างที่พายชอบทำเวลาออดอ้อนเอาใจ เขาไม่ได้คิดว่าทำวิธีนี้เพื่อให้กิวหายโกรธเพียงอย่างเดียว แต่ทำเพราะอยากส่งผ่านความเชื่อมั่น ว่าตนพูดเพราะตั้งใจแบบนั้นจริงๆ และดูเหมือนวิธีนี้จะได้ผล เขารู้สึกได้ว่าคนตัวโตถอนหายใจ อาจจะยังไม่พอใจอยู่บ้างแต่ก็ไม่มากเท่ากับตอนแรกแล้ว

“เชื่อ แต่เราต้องดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้ ไม่ใช่ไว้ใจเขาไปหมด”

“ก็... ก็พี่รูทเขากังวลเรื่อง... ทำกับพี่พัฟนี่หน่า พายก็อยากช่วย...”

พอพูดแบบนั้นก็โดนอีกฝ่ายเอานิ้วดีดหน้าผากหนึ่งทีแรงๆ จนต้องร้องโอ้ย

“ถ้าคนที่มาถามไม่ใช่รูทแล้วอยู่กันสองคนแบบนี้ไม่คิดหรือไงว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น คราวหลังห้ามทำแบบนี้อีก กับรูทก็ห้าม ลบไอ้ไฟล์พวกนั้นไปด้วย” เมื่อไม่ได้ยินคำตอบก็ถามย้ำอีกครั้ง “เข้าใจหรือเปล่า?”

“ครับป๊า... หายโกรธพายแล้วเนอะ?”

“ก็ไม่ได้โกรธ”

ได้ฟังคำตอบของคนที่ไม่ได้โกรธแล้วก็อมยิ้ม ไม่อยากขุดประเด็นขึ้นมาล้อให้เกิดเรื่องอีกจึงยกประเด็นเรื่องใหม่มาคุยแทน

“แล้วนี่ไปซื้ออะไรกับพี่พัฟมาบ้างครับ เดี๋ยวพายเอาไปทำกับข้าวง่ายๆ ไว้ให้ดีไหม? แล้วเดี๋ยวมาทานด้วยกัน”

ว่าพลางเปิดถุงของสดที่ว่างอยู่บนโต๊ะหมายจะเอาไปทำอาหารมื้อเที่ยงไว้ให้ เผื่อให้คนที่ขึ้นไปเคลียร์กันข้างบนหากเสร็จแล้วจะได้ลงมาทานได้ทันที แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่ใจต้องการก็โดนรั้งให้กลับมานั่งบนตักเสียก่อน

“ยังไม่ต้องทำหรอก คู่นั้นคงยังอีกนาน”

ประโยคกำกวมจนพายต้องเลิกคิ้ว แต่เมื่อโดนกระซิบให้เงียบแล้วฟังเสียงดีๆ ก็เข้าใจว่ากิวต้องการจะบอกอะไร เพราะเสียงเบาๆ ที่ลอยมาให้ได้ยินนั้นชัดเจนอยู่แล้วว่าพี่ชายกับคนรักกำลังทำอะไรกันอยู่ แม้จะยินดีที่ลงเอ่ยด้วยดี แต่ก็เขาก็ยังอดไม่ได้ ขัดเขินที่บังเอิญได้ยินเสียงนั้นอยู่ดี

“พี่กิวลามก... ไปฟังอะไรเขาเนี่ย”

“ได้ยินเอง เรานั่นแหละไปฟังอะไรเขา หน้าแดงใหญ่แล้ว”

ก็พอใครล่ะ ส่งสายตาไม่พอใจใส่คนด้านหลังที่เป็นคนเปิดประเด็นแต่กลับกล่าวหาเหมือนเขาเป็นคนลามกไปลอบฟังคนอื่นเสียได้

หยอกกันไปหยอกกันมาจากบึ้งตึงก็เปลี่ยนเป็นหัวเราะ จนกระทั่งเสียงจากชั้นบนมันดังขึ้นนั้นแหละ กิวถึงได้กระซิบเสียงเบา เป็นคำพูดที่ทำให้พายตีแขนแกร่งเบาๆ ข้อหาพูดจาชวนให้เขาเขินแล้วต้องหน้าแดงอีกรอบทั้งที่มันอุตส่าห์ดีขึ้นแล้วแท้ๆ

“เบื่อเสียงพวกมันแล้ว อยากได้ยินเสียงพายมากกว่า มันลงมาเมื่อไหร่เราขึ้นต่อเลยนะ”

เหตุเกิดจากความเข้าใจผิด จบ



-------------------------------------------------------------------

 Talk : สวัสดีค่ะ นักอ่านที่ติดตามเรื่องหัวหน้าแก๊งค์มาตลอด ในที่สุดวันนี้ก็ต้องพิมพ์ประโยคนี้แล้วเนอะ

“หัวหน้าแก๊งค์จบบริบูรณ์แล้วค่ะ!”

นิยายเรื่องแรกที่เอามาลงเล้า และเป็นเรื่องแรกที่มีตัวละครออริเป็นของตัวเอง ไม่ใช่แฟนฟิคชั่น ในที่สุดก็ดำเนินมาจนถึงตอนจบค่ะ เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ลงนิยายและแต่งนิยายอย่างจริงจังเลยทำให้ไทม์ไลน์เหตุการณ์แปลกประหลาดไปหมด เดี๋ยวอันนี้เด้งมาอันนั้น อันนั้นมาอันนี้ แถมคำผิดยังเยอะอีก ต้องขออภัยด้วยนะคะ *โค้ง* น้อมรับคำผิดพลาดค่ะ

สำหรับคนที่เชียร์คู่พี่พัฟกับพี่รูทมาตลอด ในที่สุดเขาก็แฮปปี้เอนด์กันนะคะ ถึงจะไม่บรรยายฉากรักของคู่นี้ก็เถอะ แต่ให้คู่หลักเราฟังเสียงแทนให้แล้วนะ อิอิ ที่ไม่ลงฉากก็อย่างที่แจ้งไปค่ะ ไม่มั่นใจในการแต่งฉากเลยจริงๆ อยากให้ออกมาสวยๆ ก็กลัวจะเรทไป บรรยายไม่ค่อยถูก ตัดตอนอาจจะงงๆ เหมือนตอนก่อน เลยตั้งใจว่าให้ไปจิ้นกันเองดีกว่า (เวลาเจอฉากรักไม่โดนใจเราจะอ่านข้ามแล้วไปจิ้นเองค่ะ จิ้นเก่งเหลือเกิน)

หลังจากนี้จะหายตัวไปรีไรต์เนื้อหาใหม่แล้วจะลองส่งต้นฉบับดู ถ้าโชคดีเราคงได้เจอกันค่ะ (แถมตอนพิเศษอีกสองตอนด้วย เป็นนิยายที่ตอนพิเศษแทบจะเท่ากับหรืออาจจะมากกว่าตอนหลักอีก 5555555555555555) และที่สำคัญต้องขอขอบคุณทุกๆ คนที่ตามอ่าน ตามให้กำลังใจทั้งในเล้าและในเพจด้วย ขอบคุณมากๆ นะคะ

แล้วเจอกันเรื่องหน้า ถ้ามีโอกาสค่ะ
ด้วยรัก♥

[B52]

รู้ลึกรู้ซึ้งกันล่ะทีนี้

[่jjay]

กำลังสนุกเลย จบซะแล้ว ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ

[nunnuns]

เป็นความเข้าใจผิดที่อยากให้เข้าใจผิดกันบ่อยๆจัง(เอ้า เป็นงั้นไป5555) พระเอกเรื่องนี้อ่อนโยนและหื่นกามมากค่ะ5555555 พายกับรูทก็น่าเอ็นดูมากเลย

ขอบคุณสำหรับนิยานดีๆและน่ารักขนาดนี้นะคะ  มีแพลนจะแต่งเรื่องใหม่ไหมคะ ยังไงก็แต้งข่าวกันหน่อยน้าาาาตัว

[ennewiis]

เป็นความเข้าใจผิดที่อยากให้เข้าใจผิดกันบ่อยๆจัง(เอ้า เป็นงั้นไป5555) พระเอกเรื่องนี้อ่อนโยนและหื่นกามมากค่ะ5555555 พายกับรูทก็น่าเอ็นดูมากเลย

ขอบคุณสำหรับนิยานดีๆและน่ารักขนาดนี้นะคะ  มีแพลนจะแต่งเรื่องใหม่ไหมคะ ยังไงก็แต้งข่าวกันหน่อยน้าาาาตัว

ขำคำว่าอ่อนโยนและหื่นกามค่ะ 5555555555555555555555555

ขอบคุณสำหรับคอนเม้นและกำลังใจที่ให้มาตลอดนะคะ ถ้ามีเรื่องใหม่จะรีบมาแจ้งแน่นอนค่ะ 

[titansyui]

 

[zuu_zaa]

 

[brookzaa]

 

[shijino]

ขอบคุณคะ ชอบมากเลย เรื่องน่ารักมากๆ 

[funland]

  ขอบคุณค่ะ

[Aumy8059yaoi]

กรี๊ดดดด พี่รูทกับพี่พัฟ!!! อยากซูมฉากนี้จริงๆ 555
อยากอ่านคู่ดอมกะพลต่ออ่าาา. คูนี้น่าลุ้น 

ขอบคุณมากนะค่ะ

[sweetyswtcou]

ชอบมากกกก
อ่านเรื่องนี้แล้วแฮปปี้ รู้สึกดีมาก
สัมผัสได้ถึงมิตรภาพของเหล่าผองเพื่อน ความรักของทุกคน
อยากอ่านพลกับดอมต่อจังเลย
ปล มีคำผิดประปรายนะคะ

[samsung009]

 

[pp_song]

  ขอบคุณนะคะ

[Sohso]

หวานกันจนน่าอิจฉา

อยากอ่านคู่ดอมกับพล

[Tsubamae]

ต้องยกนิ้วให้ความอดทนอดกลั้นของพี่กิว
กว่าจะได้เป็นแฟน กว่าจะได้อะจึ้กอะจึ๋ย
แต่ก็ลงเอยสมบูรณ์ คู่พี่พัฟพี่รูทก็น่ารัก
อีกคู่ที่ยังต้องลุ้นต่อ คู่พี่ดอมพี่พลลล คู่นี่แบบ
ศัตรูที่รักมากกก ไรงี้ พี่พลนี่ท่าจะหื่นกว่า
หัวหน้าแกงค์นะ อิอิ

[Baruda]

 น่ารัก น่ารัก น่ารักทั้งเรื่องเลย

[ssipra]

 :pig4

[starhihi]

โอ้ อ่านจบแล้ว

ตอนแนกอ่านเรียงหน้าไปสามตอน ก่อนจะเปิดหน้าตามสารบัญ แล้วย้อนมาอ่านตอนพิเศษใหม่ เริ่มงง ตัวเองฮ่าๆ น่ารักทุกคู่เลย ღ˘‿˘ற꒱

[ขนมสัมปันนี]

สนุกมากครับ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ

[kimhamwong]

น้องพายน่ารักจัง

[KKKwanGGG]

สนุกมาก ๆ ครับ น่ารักทั้งสองคู่เลย ....... ขอบคุณครับ

[GMT101]