สาปศิลา [ตอนที่ 26 - 26/2/59 ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: สาปศิลา [ตอนที่ 26 - 26/2/59 ]  (อ่าน 27471 ครั้ง)

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [ตอนที่ 26 - 26/2/59 ]
« เมื่อ14-07-2014 17:57:45 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                     
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-02-2016 07:58:52 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ คนอ่าน

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-13
Re: สาปศิลา [Intro-14/7/57]
«ตอบ #1 เมื่อ14-07-2014 18:00:30 »

เห็นชื่อคนเขียนกับชื่อเรื่องก็เข้ามารอเลยค่ะอิอิ

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [Intro-14/7/57]
«ตอบ #2 เมื่อ14-07-2014 18:07:05 »

Intro   

สาป...ศิลา



ในคืนที่พระจันทร์ สุกสว่างกว่าที่เคยรู้สึก 'พระพรต'
พบ ใครคนหนึ่ง กับของสำคัญ...
เด็กหนุ่มที่ชื่อ 'ษิตรา' มอบหัวกะโหลกของมนุษย์ให้กับเขา และบอกเขาว่า นี้เป็นสิ่งสุดท้ายที่พ่อเขาเหลือไว้ให้...
.....
.
...
..มันคงไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ...ถ้าเด็กหนุ่มคนนั้น....เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา....


....
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-07-2014 19:47:59 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #3 เมื่อ14-07-2014 18:12:57 »

บทที่ ๑ ขโมย...


....
กลิ่นไอหมอกหนาวเย็นสะท้านครอบคลุมไปทั่วทั้งหุบเขา เสียงหวีดร้องยามสายลมพัดผ่านแทรกตัวยังโขดหิน เหมือนเสียงกรีดร้องของภูตพราย...ซากร่างมนุษย์ที่โดนตอกตรึงไว้กับเชิงผา สั่นไหวตามแรงลม ... แสงแดดเข้ามาไม่ถึงเชิงผา พอๆกับที่แสงนั้นไม่กล้าโลมเลีย ซาก...อันถูกบรรณาการแด่ จันทรา .....

แววตาสีนิลสว่างวาวในความมืด  มันจดจ้องจันทร์ดวงโตที่อยู่เหนือผาสูง  ยางจันทน์ผาไหลอาบผาหินสะท้อนแสงจันทร์เป็นสีกล่ำแดง กรงเล็บสีเงิน... ตะปบเกี่ยวฝังลึกลงในแผ่นหินแล้ว ดีดตัวสูงขึ้นไปยังชายผา ....เท้าเปลือยเปล่าเกี่ยวตวัด ลำต้นจันทน์ผา แล้วถีบตัวส่งขึ้นไปยังตำแหน่งของซากร่างมนุษย์...

กรงเล็บสีเงินตวัดวาดไปยังโซ่ตรวนที่รัดร่างนั้น แล้วเกี่ยวคว้าเด็ดส่วนที่เป็นศีรษะติดมือมา ....  กระดิ่งลมนับพันดังกึกก้อง รากไม้ ณ ชายผาหิน เคลื่อนไหวดั่งมีชีวิตเมื่อสำนึกได้ว่า ร่างที่แขวนถวายทวยเทพแปรเปลี่ยนไป มันไล่รัดสำรวจซากร่างที่บัดนี้ไร้ศีรษะ ปลายรากสอดส่ายเหมือนงูพิษที่ตาบอด ....ไล่รุกเข้าหาผู้บุกรุกที่กล้าชิงบรรณาการ …

....ปลายรากไม้ รวมรัดกันจนเกิดเป็นตัวตน ปลายจมูกเชิด โผล่ยื่นขึ้นมาก่อนดวงหน้างามจักเผยอลืมเปลือกตา .... ทรวงอกกลมกลึง แอ่นเอนเป็นร่างสาวงาม ...นางสอดส่ายสายตา...แล้วตะปบคว้าเงามืดที่ซ่อนกายแนบไปกับซอกหิน... เร็วกว่าที่ร่างนั้นจะทันไหวตัว...หากแต่เสียงคำรามก้องที่ขู่ตอบกลับมาทำเอานางชะงักเกร็ง....กรงเล็บสีเงิน ตะปบดึงฉีกท่อนแขนนวล ก่อนที่เขี้ยวคม จะกัดกระชากยังลำคอ ....

เสียงคำรามก้องไปทั้งหุบเขา ....น้ำยางสีแดงข้นไหลทะลักจากลำคอสาวงามที่กำลังเปลี่ยนกลับไปเป็น รากไม้ .... เจ้าของคมเขี้ยวกระชากกัดแล้ว ตะปบวาดกรงเล็บกระชากลำคอนั้นให้ฉีกออกจากส่วนตัว...ปากกว้างอ้ารอน้ำยางข้นไหลลงลำคอแล้ว เลียกลืน .....

เสียงกระดิ่งลมระงมก้อง ......รากไม้ ชุดใหม่ เริ่มรัดรวมก่อตัวเป็นรูปร่าง...
ช้าไป....เมื่อ กรงเล็บใหญ่ ...หยิบกระชับกะโหลกศีรษะมนุษย์ในมือ...แล้ว ถีบตัวทะยานขึ้นสูงสู่ เชิงผา...ปีกกว้างกางกระพือโผบิน... สูงขึ้นยังฟากฟ้า...ณ รัศมีแห่งจันทร์...เจ้าของปีกโผบินอย่างย่ามใจ....

ก่อนปลายธนูหินจารอักษรแปลกจักวิ่งแหวกผ่าอากาศ และไอหมอก ทะลุเข้าทรวงอกของร่างที่กำลังถลาบิน ......

เสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นก้องหุบเขา แต่กรงเล็บสีเงินยังยึดจับกะโหลกขาวไว้แน่น แม้ร่างนั้นจักทิ้งตัวลงลำน้ำสีรัตติกาล.....

ผู้เป็นเจ้าของธนูก้าวออกมาจากเงามืด...ใบหน้าคม..บูดเบี้ยวด้วยโทสะ...แววตาดุดัน จดจ้องตามไปยังจุดที่เจ้าของปีก ตกกระทบผิวน้ำแล้วจมหายไปพร้อมกะโหลกมนุษย์ผู้ถูกถวายบรรณาการ ...

เสียงคงอำนาจกังวานก้องไปด้วยโทสะ ....เสียงนั้นเพรียกนามชื่อหนึ่งที่กล้าอหังกาฬ



“ษิ...ตรา!!!!”

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-07-2014 20:28:22 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #4 เมื่อ14-07-2014 18:21:02 »

บทที่ ๒ พายุ

ไอร้อนของแสงแดดลามเลียมาถึงร่างใหญ่ที่ นอนสั่นสะท้านบนโขดหินเหนือลำน้ำ...ปีกกว้างพับงอหุบงุ้มเข้าบดบังร่างกายไม่ให้แสงแดดสาดส่อง...หัวกะโหลกขาวถูกกอดไว้แน่นในอ้อมอกที่ยังมีธนูหินปักคา เสียงร้องครางด้วยความเจ็บปวดค่อยๆแผ่วเบาลง...เมื่อกรงเล็บสีเงิน กำกระชับด้ามธนูหิน แล้วกัดฟันกระชากดึง ...เลือดข้นสีดำไหลทะลักจากบาดแผลลึก .....ความเจ็บปวดที่เคยเหมือนไฟแผดเผาค่อยๆทุเลา....ลมหายใจหอบถี่ค่อยๆผ่อนยาว...

หยดฝนเริ่มลงเม็ด แววตาสีนิลเงยหน้ามองฟากฟ้า....เงาทะมึนของกลุ่มเมฆสีดำบดบังไปทั่วท้องฟ้า...เจ้าของกรงเล็บใหญ่แสยะยิ้มชูกะโหลกขาวขึ้นสุดปลายแขนบดบังอาทิตย์ดวงโตที่เคยส่องแสงจ้า.... บาดแผลจากธนูนั้นจางหายไปแล้ว เสียงครางเบาเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะใสเมื่อหยดฝนเริ่มหนาเม็ดตกกระทบผิวกาย....

ร่างใหญ่ดึงกะโหลกขาวเข้ามาโอบกอดไว้แน่นแล้วค่อยๆขดตัวหุบปีกใหญ่...เสียงหัวเราะค่อยๆเบาลงในขณะที่ร่างกายกำลังหลอมละลาย....สายฝนเม็ดหนากำลังชะล้างร่างใหญ่เหมือนกองทรายที่ถูกกระแสน้ำกัดเซาะ...เหลือเพียงไอหมอกสีดำที่ลอยเอื่อยเหนือพื้นหิน ณ ที่ที่เคยมีร่างใหญ่นอนอยู่ ไอดำลอยเอื่อยวนรอบลานหินแล้วกระแสลมแรงก็พัดพามันขึ้นสูงไปเหนือก้อนเมฆ ....พายุ...กำลังโอบอุ้มและนำพา...นำพาได้ถูกเวลาจริงๆ....



***

.
...
.
.
[    "ทำไมพ่อต้องไปด้วย..."
...
.

มือเล็กๆ กระตุกดึงชายเสื้อคลุมสีมอ...แววตาใสไม่เข้าใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า อีกสักกี่ครั้งเขาถึงจะดึงพ่อให้อยู่กับเขาได้...ในความฝันที่ซ้ำซาก...สุดท้ายพอปล่อยมือ....  พ่อก็จะจากไป...ชายแดนมีอะไรดี...ผืนป่ามีอะไรที่พ่อรัก รักที่มีมากกว่าที่พ่อรักเขา....บางทีพระพรตเองก็อยากรู้เหมือนกัน ....แล้ววันนี้ความฝันมันก็ กลับเรื่องราว....
ในฝัน.....

....พ่อกลับมาหาเขา เสื้อคลุมสีมอของพ่อ คลุมร่างหนึ่งไว้

"พระพรต...เหงาไหม? พ่อพาน้องมาอยู่ด้วย....เราจะไม่เหงาอีกต่อไปแล้ว...."

ไม่ทันให้เขาจะได้กอดหรือได้ซักถาม พ่อก็ส่งเด็กในอ้อมแขนให้ เด็กน้อยที่นอนขดนิ่ง แก้มยุ้ยๆแบบที่เขาเคยมองด้วยแววตาอิจฉาเวลามองน้องของคนอื่น น้องแบบที่เขาอยากได้... ดวงตากลมโตลืมตามองเขา มันเป็นดวงตาสีดำสนิทเหมือนดวงตาสัตว์มือเล็กๆ ยื่นโอบรอบลำคอเขาแล้วกอดแน่น ....

พระพรตยิ้มกว้างกับความอบอุ่นในใจที่เขาสัมผัสได้ .... พ่อกลับมาแล้วพร้อมน้องที่เขาอยากได้มานาน... พระพรตอมยิ้มกว้างแล้วหันหาพ่อ....แต่ร่างใหญ่ในชุดเสื้อคลุมไม่ได้อยู่ตรงนั้น...พ่อหายไปแล้ว เหลือเพียงเขาและน้องตัวน้อย ....แล้วทุกอย่างมันก็มืดไปหมด....อ้อมกอดนิ่มของน้องที่โอบรอบคอเขาเปลี่ยนเป็นแรงขืนรัดที่โถมให้เขาล้มลงไปกับพื้น ลิ้นร้อนกดเลียและบดริมฝีปากก่อนจะรุกแทรกเข้ามาในโพรงปาก มือใหญ่กดบีบช่วงแก้มไม่ให้เขาขยับหน้าหนี... ลิ้นที่แทรกรุกเข้ามาตวัดเกี่ยวปลายลิ้นเขาแล้วดูดดุนอย่างโหยหา ริมฝีปากร้อนเม้มกัดและลากเลียต่ำลงไป เรี่ยวแรงที่เคยมีหดหายไปหมด พระพรตได้แต่นอนนิ่งให้ร่างใหญ่ที่โถมทับตนเอง ไล้เลียและขบกัดทุกส่วนได้ตามใจ...ไม่ใช่ความรู้สึกเจ็บ แต่เป็นความรู้สึกร้อนวาบที่พุ่งขึ้นมาถึงท้องน้อยเมื่อปลายลิ้นร้อน เลียกัดแอ่งร่องกลางลำตัว... มือใหญ่จับตรึงช่วงเอวเขาไว้ ลมหายใจร้อนพ่นรดออกมาแผ่วๆ ไอร้อนของร่างกายมันปลุกไรขนอ่อนเหนือท้องน้อยให้ลุกซู่...พระพรตได้แต่นิ่งหอบหายใจถี่...สติในหัวมันวิ่งวุ่นไปหมด ...ก้อนสมองมันมึนงงจนปวดหนึบที่ท้ายทอย...ตัวเขาสั่นเกร็งเมื่อไอร้อนจากร่างข้างบนโถมทับลงมาแนบกับผิวกายเขาอีกครั้ง  เสียงครางเบากระซิบพร่าข้างหูคราง...เรียกชื่อเขาเบาๆ  ... 

"พระพรต...เหงาหรอ?...ไม่หรอก....พระพรตไม่เหงาแล้ว....จะไม่เหงาอีกต่อไปแล้ว....."

เสียงกระซิบเบานั่นเป็นประโยคเดียวที่เขาจำได้ ในความฝันอันเลือนลาง....  ]





....
..."ซวยแล้วไหมล่ะ?"
..
.
.
ชายหนุ่มถึงกับสบถออกมาเมื่อความรู้สึกเปียกชื้นมันชุ่มแฉะ ไปทั่วกางเกงที่ใส่ 

'ชิบหายฝันเปียก! '

พระพรตหัวเสียเลยทีเดียว...เขาเกี่ยวตะขอดึงกางเกงยีนส์ที่ใส่รวบไปกับบ็อกเซอร์ แล้วเหวี่ยงมันทิ้งลงตะกร้าผ้า เมื่อคืนเมามากไป ...เมาจนฝันถึงพ่องั้นรึ? หัวยังปวดหนึบท้ายทอยยังหนักอึ้งเหมือนถูกถ่วงด้วยหิน  เขาแยกไม่ออกว่ามันปวดจากฤทธิ์เหล้าเมื่อคืนหรือ เพราะความเกร็งสั่นจากฝันที่เร่าร้อน....

อากาศเย็นหอบกลิ่นฝนเข้ามาในห้อง พระพรตสูดหายใจยาวรับกลิ่นหอมของไอดินที่ต้องฝนแรก...เขาเกลียดสายฝน...แต่ความเกลียดนั่นไม่ได้เหมารวมไปถึง 'พายุใหญ่' ที่กำลังจะมา...


....


***


.
.
.
...คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อมองไปยังซากธนู...มันเหลือแค่เศษเลือดสีดำที่ติดอยู่บนหัวธนู ผู้พิทักษ์กัดกรามแน่นเมื่อมองกลุ่มพายุฝนที่เพิ่งพัดผ่าน ....ลืมไปได้เยี่ยงไร ...
...
.

'ษิตรา...ไม่เคยตายหากได้หยาดฝน'

...
.
.
ปลายลิ้นผู้พิทักษ์เลียชิมเศษเลือดที่ยังคงเหลือ....กำหนัดในกลิ่นอาย กระสันอยากในรสชาติของ....



'ษิตรา'


ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #5 เมื่อ14-07-2014 18:23:01 »

บทที่ ๓  ขอจันทร์... 

.. [อดีต....]

'ผู้กอง.....พระพรตมีน้ำไหลออกมาจากตา....เหมือนผู้กองไหม...?'

เสียงที่ดังอยู่ในหัว ...ทำให้ผมต้องหันมอง ร่างที่เกาะอยู่บนเชิงผา... ในที่นี้ มีแค่ 'ษิตรา' ที่อยู่เป็นเพื่อนผม.... 'อสูรกบฏ' นั่นเป็นคำที่พวกมันใช้เรียก...ษิตรา....
....
.
.
.

ผมเป็นทหารลาดตระเวน ในหน่วยผมมีทั้งหมด 5 คน ตอนนี้ทุกคนตายหมดแล้ว..ยกเว้นผม ...เรื่องมันเริ่มมาจากวันที่พวกเรากำลังจะได้กลับบ้าน.... ทุกอย่างมันราบรื่นไปหมด...ยกเว้นในตอนที่ฮอร์ฯ บินขึ้น ..มันตกในทันทีที่อากาศปิดอย่างไม่ทันตั้งตัว ....จาก 5 เหลือที่รอดเพียงแค่3 และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ....มันคงดีกว่านี้ถ้าพวกผมตายตั้งแต่ตอนที่ฮอร์ฯ ตก .....

ผมไม่รู้ว่าที่นี้เรียกว่าอะไร ...แต่มันก็เลวร้ายอย่างที่สุด ความชำนาญป่าที่พวกเรามีเกือบสิบกว่าปี ใช้ไม่ได้กับที่นี้ ในที่ที่เดาไม่ได้ว่าดวงอาทิตย์ขึ้นทิศไหน ในที่ที่ดวงจันทร์คือแสงสว่างเพียงหนึ่ง...พวกเราที่เหลือรอดทำอะไรไม่ได้นอกจากรอความตาย....

แล้วพวกมันก็เข้ามา... งดงามเหมือนภูตพราย ... คมขำเหมือนรูปหล่อจากสัมฤทธิ์ ....แต่เลวร้ายอย่างไม่อาจคาดเดา ... 'ไปศาจ' พวกมันเรียกตัวเองอย่างนั้น .... พวกมันฉลาดอย่างที่สุดล่อลวงได้แนบเนียนที่สุด สิ่งที่พวกมันต้องการ ไม่ใช่ชีวิตพวกเรา....แต่เป็นดวงวิญญาณชั่วนิรันดร์... 

.....เพียงแค่...เรายอมรับปาก.....

หนึ่งในคนของผม ยอมแลก...และสิ่งที่เกิดขึ้นจากนั้นมันยิ่งกว่านรก... ผู้ยอมรับข้อเสนออย่างเต็มใจจะได้ ความตายอันศักดิ์สิทธิ์...ร่างจะโดนตอกตรึงไว้ เชิงผาเพื่อบูชาแสงจันทร์....ตอกตรึงจนร่างกลายเป็นซากศพแห้งและกลับมีชีวิตอย่างทรมานอีกครั้งยามแสงจันทร์สาดส่อง พวกรากไม้และต้นไม้รวมทั้งพวกไปศาจ ต้องการเลือดเนื้อของมนุษย์ที่กลับมาจากแสงจันทร์...ความเป็นอมตะที่ปฏิเสธไม่ได้ ...

หลังจากนั้นลูกน้องของผมอีกคนก็ เสียชีวิตจากพิษไข้ป่า... ในวันที่เขาตาย ผมอยู่ตรงนั้น...พวกมันฉีกกระชากร่างศพอย่างแค้นเคืองเมื่อไม่สามารถทำให้เขาตอบตกลงยอมรับเป็นร่างสังเวย ...และทุกอย่างมันก็มาหยุดที่ผม ...เมื่อเหลือผมเป็นมนุษย์คนสุดท้าย....ทุกอย่างมันกดดัน...ความเหงา ความทรมาน ความโดดเดี่ยวที่ต้องทนทุกข์ในคุกหินเชิงหน้าผา ผมได้อาหารครบทุกมื้ออาหารที่ถูกหย่อนส่งมาจากช่องทางเล็กๆข้างบน....ไม่มีหนทางหนี นอกจากความตาย....แต่ผมตายไม่ได้ ....ที่บ้าน...ยังมีคนรอผมอยู่ ....

....พระพรต ลูกชายผม...

...

..รูปถ่ายพระพรต เป็นแค่สิ่งเดียวที่ยึดผมไว้จากความตาย แล้วในวันที่ผมหมดศรัทธาทิ้งรูปพระพรตลงเหว  ษิตรา ก็ปรากฏตัวขึ้น....

.....กรงเล็บสีเงิน หยิบยื่นรูปถ่ายที่ผมเพิ่งทิ้งไปให้ผม ....ปลายเล็บคมไล้เกลี่ยหยดน้ำตาของผมเข้าปากชิมรสชาติ

'น้ำ...ฝน...'

เสียงที่ผมได้ยินไม่ได้มาจากริมฝีปาก แต่มันดังมาจากในหัว ....'มัน' ชอบหยดน้ำ และน้ำฝน...ผมเลยเรียกมันว่า 'สีดา' สีดาที่แปลว่ารอยไถ รอยไถรอคอยน้ำฝน ....แต่มัน กลับเรียกตัวเองว่า 'ษิตรา' มันบอกผมว่า มันไม่อยากรอคอย....มันชอบที่จะหา มากกว่ารอคอย....

หลังจากนั้น 'มัน' ก็ปีนขึ้นมาหาผมบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น มีแค่ 'มัน' ที่เป็นเพื่อนผม.... จนวันที่มันโดนธนูยิงปักติดกับผนังหิน ....ผมถึงได้รู้ว่า การที่มันมาเป็น 'เพื่อน' ผมเป็นการผิดกฏอย่างร้ายแรง...
..
.

มันหนีไปได้ แต่ก็กลับมาในอีกวัน....

'สังกา....ไม่ชอบ...ไม่ชอบเวลา ษิตรา มองใครที่ไม่ใช่ สังกา '

มันพูดถึงเจ้าของธนู  ที่รูปร่างสูงสง่าเหมือนหล่อมาจากสัมฤทธิ์  โครงหน้าคมไร้อารมณ์ แต่เด็ดขาดในทุกครั้งที่ยิงคันธนู

'สังกาเป็น ผู้พิทักษ์ สังกา เกลียด ทุกอย่างที่ษิตรา ชอบ...ตอนนี้ สังกา เกลียดกระทั่งยอดหญ้าที่ ษิตรา เลียชิมหยดน้ำค้าง....' 
 
.....คงเพราะไม่มีใคร นอกจาก ษิตรา ....คงเพราะไม่มีหวังอะไรนอกจากหวังใน ษิตรา ผมถึงได้สอนทุกอย่างให้ ษิตรา สอนให้พูดออกมาเป็นคำแทนที่จะเป็นแค่เสียงในความคิด สอนถึงสังคมที่ผมจากมา สอนถึงการยิงปืน และการต่อสู้ที่ทหารพรานอย่างผมเคยเรียนรู้ เวลาไม่ใช่ปัญหา เมื่อดวงอาทิตย์ ไม่เคยถูกจดจำ ....และสิ่งที่ผมสอนบ่อยที่สุด...คือการสอนให้ษิตรา รู้จัก พระพรต ....ลูกชายคนเดียวของผม...

'ผู้กอง....ษิตรา อยากเจอพระพรต....'   

"ษิตรา ดูแล พระพรตได้ไหม? "

'ทำไม?'

"ถ้า ษิตรา พาผู้กองกลับไปหาพระพรตได้ .... ผู้กองจะยก พระพรต ให้ ษิตรา...."

'พาผู้กองไปไม่ได้ ... สังกา ไม่ยอมแน่...ผู้กองเป็นร่างสังเวย...เป็นสิ่งสำคัญ...'

"สำคัญกว่า พระพรต หรือเปล่า? "

'....ผู้กอง...กำลังหลอกลวง ษิตรา......'

"บอก สังกา ว่า ผู้กองรับปากเป็นร่างสังเวยด้วยความเต็มใจ ... ถ้านั่นหมายถึง ษิตรา จะต้องคุ้มครองพระพรต จากอันตรายทั้งหมด...ผู้กองจะยอมเป็นร่างสังเวย... "

ผมยอมยื่นข้อเสนอให้กับมัน ทุกอย่างเพียงเพื่อให้พระพรตมีใครสักคนเคียงข้าง และผมคงวางใจที่สุด ถ้าคนที่อยู่ข้างพระพรต เป็น ษิตรา ....
....
.
.





'ผู้กองหนี!'

ษิตรา มาหาผมในอีกวันด้วยสภาพยับเยินร่องรอยของบาดแผลยังเต็มไปทั่วผิวเนื้อ....ร่างอ่อนแรงเร่งให้ผมหลบหนีทั้งๆที่ไร้หนทาง

"ทำไม ษิตรา?"

'สังกา  โกรธ โกรธที่ ษิตราบอกว่า ษิตราจะคุ้มครอง พระพรต... สังกา ไม่ยอมรับเงื่อนไข สังกาไม่ยอมรอให้ผู้กองยอมรับคำแล้ว.... สังกาจะฆ่าผู้กองแล้วสะกดวิญญาณ...สังกา เป็นบ้าไปแล้ว...จะตายก็ได้ จะทำยังไงก็ได้แต่อย่าให้สังกาเป็นคนฆ่าผู้กอง....ถ้าเป็นอย่างนั้นจะไม่มีทางหลบหนีอีกแล้ว ....ไม่มีทางหลบหนีแม้จะเป็นวิญญาณก็ตาม '

ในตอนนั้นผมจำได้ว่าผมหยิบปืนสั้นของตัวเองมาจ่อที่ขมับ ....โดยมีษิตรา นั่งมองอยู่  แล้วทุกอย่างมันก็สว่างโล่ง.....
....
.
.
ผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเพื่อพบว่าผมโดนตรึงติดเชิงผา ...ไม่มีความเจ็บปวด หรือความทรมาน ไม่มีแม้แต่ รากไม้ที่ค่อยดูดกลืนเลือดเหมือนที่ ลูกน้องผมโดน ...

'ผู้กองอยู่นอกเหนือ...กฏของการสังเวย....สังกาทำอะไรผู้กองไม่ได้ นอกจากตอกซากร่างผู้กองไว้ที่นี้...'
 
"มีอะไรแนะนำไหม? ษิตรา..."

'ไม่รู้สิ....ษิตรา ไม่เคยเห็น ร่างสังเวยที่มีแค่ซากแต่ไม่ตายอย่างผู้กอง... เห็นสังกา ว่าข้อตกลงมันผิดพลาด... '

"ข้อตกลงอะไร ?"

'ข้อตกลง....ระหว่างเรา....ษิตรา มีหนทางไป...ถ้าผู้กองยก พระพรต ให้ ษิตรา แทนสิ่งสังเวย....แค่ผู้กองขอต่อแสงจันทร์ ....ขอปีกให้ ษิตรา ....ษิตรา จะดูแล พระพรต ให้ผู้กอง...ผู้กองอยากเจอ พระพรตไหม? ครั้งสุดท้าย เพียงอธิษฐาน....ต่อแสงจันทร์...'
.....
...
..
 .
.
หลังจากนั้น คงไม่ต้องเดาใช่ไหม ว่าผมอธิษฐานขออะไร ให้ พระพรต......


ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #6 เมื่อ14-07-2014 18:26:11 »

บทที่ ๔  เกลียด?... 

.. [อดีต....]

ผู้กองบอกว่า

“ษิตรา ....มีทุกอย่าง ยกเว้นความรู้สึก....”

แล้ว ‘ความรู้สึก’ มันคืออะไร ? กินได้ไหม? ทำให้หัวใจเต้นแรงรึเปล่า? แล้วมันสดชื่น เหมือนน้ำฝนไหม? แล้วทำไม ษิตรา....ถึงไม่มีล่ะ?

‘เกลียด’

เกลียด...คำนั้นผู้กองบอกว่า มันหมายถึงไม่อยากให้มีความสุข แล้วสุขมันคืออะไร ษิตราก็ยังไม่เข้าใจ ... แล้วผู้กองก็บอกว่า ไม่อยากให้มีความสุข คือ ทำให้เจ็บ ให้ทรมาน  ทำให้ทุกอย่างมันมืดมน แต่ ษิตรา ชอบความมืด มันก็เลยขัดแย้งกันอีก ... ยากเกินไปกับ ‘ความรู้สึก’
….
..
.
แล้ว  สังกา ก็สอน คำว่า ’เกลียด’ ให้ ษิตรา ....
...
..

’ษิตรา จะไปหา พระพรต’

ษิตรา บอก สังกา อย่างนั้น ...บอกถึงข้อเสนอของ ผู้กองด้วยข้อเสนอที่ สังกา ต้องการ ....แต่ไม่ใช่ สังกา โกรธ ....โกรธจนกระชากปีก ษิตรา .... มันทรมาน มันเจ็บที่อกร้าวไปทั่วทั้งแผ่นหลัง .... เจ็บแต่ษิตรา ทำอะไร ไม่ได้....สังกา ล่าม ษิตรา ไว้ ล่ามไม่ให้ไปไกลจากสายตา   แขนใหญ่ของ สังกา กอด ษิตรา ไว้ไม่ให้ไปไหน  คมเขี้ยวของ สังกา กัดฝังและตรึงร่าง ษิตรา ไว้ตลอดคืน ...มันทรมาน ษิตรา อยากบิน แต่ทรมานทุกครั้งที่ขยับปีก  สังกา ไม่ชอบปีกของ ษิตรา ไม่ชอบทุกอย่างที่เป็น ษิตรา  สังกา อยากเห็น ษิตรา ทรมาน...อยากเห็น ษิตรา เจ็บเจียนตาย ..... สังกา เกลียด ษิตรา ...มันเจ็บที่อก ...ทุกครั้งที่ สังกา มอง ษิตรา .... สังกา อยากเห็น ษิตรา เจ็บปวดจนกรีดร้อง ....

การที่ ษิตรา บอกข้อเสนอครั้งนั้นให้ สังกา ษิตรา เจ็บหนักกว่าทุกครั้งที่เคยเจ็บ  เจ็บจนคิดว่าจะไม่ได้ขยับปีกอีก ....สังกา จะกิน ษิตรา  คมเขี้ยวที่กัดฝังลงมา...ทำให้ ษิตรา ทรมาน  มือใหญ่ที่ ดึงกระชากปีก ของษิตรา ก็ด้วย มันเจ็บ...  เจ็บจน ษิตรา ได้แต่กรีดร้อง.... แต่ไม่ว่าษิตรา จะร้องสุดเสียงแค่ไหน สังกา ก็ไม่เคยปล่อย ษิตรา ....

การหนีออกมาจากสังกา ทำให้ ษิตรา ทรมาน ทุกครั้งที่หนี ถ้า ษิตรา ไม่กัดมือตัวเองให้ขาดออกจากโซ่ที่ล่าม  หรือ ตัดขาให้หลุดจากบ่วง  ษิตรา ก็ต้องกระชากปีกตัวเองให้หัก ...เพื่อที่จะหลุดออกมา  ....มันทรมาน มันเจ็บ... ถ้าวันนั้นไม่มี หยาดฝน ....ษิตรา เคยนอนเจียนตายเกือบสิบวันเพราะ ฝนไม่ตกลงมา  ษิตรา ไม่กล้าส่งเสียงร้อง...ไม่กล้า เพราะกลัว สังกา เห็น ...ทุกครั้งที่ทรมาน  ษิตรา ได้ แต่ อ้อนวอน ขอให้ ฝนหล่นลงมา ....
.....
..
.

‘...ไม่ว่าปีกจะงอกอีกกี่ครั้ง ...ก็จะไม่มีวันที่ ษิตรา จะโผบิน ...ธนูของสังกา ก็จะทำให้ ษิตรา ตกลงมาที่พื้นดิน...’

สังกา เคยบอก ษิตรา อย่างนั้น... 


คำว่า ‘เกลียด ’ของ สังกา..... มันทำให้ ษิตรา ทรมาน ...



ประโยคของสังกามันเหมือนคาถา ที่ตรึงล่าม คาถา ที่ษิตรา ท่องไว้ในใจว่า


‘ธนู ของ สังกา ...มีเพื่อเด็ดปีก ษิตรา ไม่ให้ บิน’



ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #7 เมื่อ14-07-2014 18:29:41 »

บทที่ ๕  หัวใจ?... 


[อดีต....]



‘ษิ...ตรา....นับแต่นี้...ชื่อของษิตรา....คือ ษิตรา....เหมือนกับที่ สังกา เรียกตัวเองว่า สังกา ....’
…..
..
.
.
…แววตาสีนิล จดจ้องและแจ้งถ้อยนั้นแด่ข้า

...........นับแต่ได้ชื่อนั้นมา อสูร ของข้า ก็ยิ่งดื้อรั้น.... ยิ่งทะนงด้วยปีกที่โผบิน ....ปีก...ที่ทำให้นับวัน ษิตรา ยิ่งห่างไปจากข้า.....ปีกที่ทำให้ ษิตรา ทะยานสูงไกลออกไป ณ ฟากฟ้า....

...ต่อให้ ล่ามแขนขาไว้ ษิตรา ก็หาทางหนีได้ทุกวิธี

...ต่อให้ ตอกปีกติดผนังถ้ำ ษิตรา ก็ทำทุกอย่างให้ตนได้โผบิน

...ต่อให้ข้ากอดรั้งไว้แน่นแค่ไหน เพียงเผลอคลาย ษิตรา ก็หายไปลับตา.... 

...ต่อให้ฝังคมเขี้ยวบนร่างแล้วขย้ำกิน ...เพียงต้องฝน...ษิตรา ก็จักหวนคืน .....


‘ษิตรา ไม่มีหัวใจ’


เหมือนที่ใครต่อใครเคยกล่าว ....ษิตรา เป็น อสูรที่ไร้ใจ ...หากแต่ข้า ....ก็มิอาจละสายตา...


…..
..
.
.

’ษิตรา จะไปหา พระพรต’

โทสะทั้งหมดของข้า ระเบิดออกมาเมื่อได้ยินถ้อยคำนั้น ....

....ทั้งๆที่ข้า อยู่ ณ ที่นี้  ....ทั้งๆที่ข้า โอบกอดเจ้าทุกค่ำคืน ...ยังมิพออีกรึ? ยังจักโผบินไปหาใคร ?!!

ข้ากัดกระชาก และฉีกปีกนั้น ด้วยมือข้าเอง ...ษิตรา ได้แต่กรีดร้อง ....

จักไปที่ใดอีก? จักบินเพื่อการใด? จักต้องทำเยี่ยงไร?.....ให้เจ้าอยู่กับข้าชั่วนิรันดร์ ??...
 


ธนู ของ ข้า ...มีเพื่อเด็ดปีก ษิตรา ไม่ให้ บิน...

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #8 เมื่อ14-07-2014 18:34:21 »

บทที่ ๖  แตกต่าง?... 

.. [อดีต....]

'ษิตรา...เป็นตัวอะไร?'

ผู้กองเคยถาม ษิตรา อย่างนี้ ...

ษิตรา สยายปีกกว้างโผบินร่อนลงมาจากเชิงผา แล้วได้แต่คิด.....'ษิตรา....เป็นตัวอะไร?'

'ษิตรา...ก็เป็นษิตราไง ...'

ษิตรา ไม่มียางไม้สีแดง ยางไม้สีเหลือง รึยางไม้สีเขียว แบบพวก วณาไพร ไม่มีอกเอวกลึงกลมเยี่ยงพวกนาง ไม่มีเสียงพร่าหวานที่ใช้ล่อลวง ที่คล้ายกับษิตราที่สุดก็น่าจะเป็น ผู้กองหรือ สังกา ...แต่ไม่ว่าทั้งผู้กองหรือสังกาก็ไม่มีปีกเหมือนษิตรา
แล้วผู้กองก็ไม่มีเขี้ยวเหมือนษิตรากับสังกา  ไม่สิยางไม้ของผู้กองก็ไม่เหมือน... ของผู้กองเป็นสีแดงเหมือนพวกวณาไพรบางตน เหมือนสังกา ด้วย  ....แต่ษิตรา ไม่ใช่....ยางไม้ของษิตรา ไม่ใช่สีแดงอย่างนั้น....

....ษิตรา คิดไม่ตก....ษิตรา...คืออะไร ....ปีกกว้างกระพือโฉบเปลี่ยนทิศทาง ไม่เอาดีกว่า ษิตราไม่กลับไปที่ก้นเหว...ไปหาสังกาดีกว่า....ขยับปีก....กระพือขึ้นสวนทางกับพวก นก ษิตราก็ยังสงสัย ปีกของษิตรา ไม่เหมือนนก งั้นษิตราก็ไม่ใช่นกสินะ.....แล้วษิตรา เป็นอะไร? รึษิตรา เป็น แค่ ษิตรา?
..............
...

"....สังกา....."

ษิตรา ร้องเรียกสังกา หุบปีกร่อนโผมาใกล้แล้วเกี่ยวขาไว้กับกิ่งไม้ห้อยหัวแกว่งเล่น สร้อยหินสีสวยที่ สังกา เคยให้มันไหลลงมาแกว่งอยู่บนปลายจมูก.... สังกาเดินเข้ามาใกล้แล้วก็อุ้ม ษิตรา พาดบ่าเดินเข้าที่พัก ......

แสงจันทร์ส่องเข้ามาแต่ไม่มาก คืนนี้จันทร์ไม่เต็มดวง  ในถ้ำของสังกา มีกองไฟที่เพิ่งถูกจุด  ไฟ ก็เป็นอีกสิ่งที่ทำให้ สังกาไม่เหมือน ษิตรา ....สังกา ชอบไฟ....แต่ษิตรา เฉยๆ ไม่ชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียด ออกจะกลัวอยู่นิดๆ ไฟ ก็เป็นอีกสิ่งที่ทำให้ ษิตรา ทรมาน ถ้าเผลอไปโดนเข้า ...

ในถ้ำของสังกา ...มีหลายอย่างที่แตกต่าง มีหนังสัตว์ที่ม้วนเป็นผืนๆ มีลายแปลกๆบนหนังทุกแผ่น สังกา เรียกมันว่า หนังสือ สังกา เคยสอนษิตรา อ่าน เหมือนที่ผู้กองเคยสอนให้ษิตราอ่านแผ่นเยื่อไม้ สองคนนี้เหมือนกัน เหมือนที่ชอบสอน ส่วนษิตราก็เป็นลูกศิษย์ที่ดี เสมอ ษิตรา รับทุกอย่างได้ไว เพียงแต่ว่า จะรับแล้วทำหรือเปล่า เป็นอีกเรื่องนึง...

ษิตราเคยตามสังกา เข้าไปในหมู่บ้าน ตามไปนอนบนผืนผ้าที่สังกาปูซ้อนเป็นชั้นหนา มันทั้งนุ่มทั้งอุ่น  ทั้งหอมกลิ่นของสังกา แต่ษิตราไปไม่ค่อยบ่อย เพราะคนในหมู่บ้าน... สายตาที่มองมาไม่เหมือนสายตาของพวก วณาไพร  พวก วณาไพร มองษิตราเหมือนจะกลืนกิน แต่ที่หมู่บ้าน สายตาที่มองษิตรา เหมือนมันฉาบด้วยคมมีด... 

พวกเขาอิจฉาที่ษิตรา มีปีก  สังกาบอกอย่างนั้น ....จากนั้นสังกาก็มักจะมานอนที่เชิงผากับษิตรา ....สังกา หอบเอาผ้าผืนหนามาปูรองให้ษิตรา ด้วย.... เรานอนใกล้กัน จ้องมองกองไฟเหมือนกัน  กองไฟอุ่นแต่ร้อน โดนเข้าก็ทั้งเจ็บและปวด .....ไฟ เหมือน สังกา .....อยู่ใกล้ก็อุ่น ...แต่ถ้าใกล้ไป...มันจะร้อนจนเผาทุกอย่าง ...

"อื้อ!"

ษิตรา ไม่ชอบเลยเวลา สังกา แย่งลูกไม้ในปากษิตรา .....ษิตราชอบลูกไม้สีแปลก ชอบจนไม่ชอบถ้าถูกแย่ง....สังกา กินนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้กินเอาอิ่มแบบษิตรา ....  แต่ชอบมาแย่งจากปากษิตรา .แล้วก็กินปากษิตราเข้าไปด้วย.... พวกวณาไพรก็เหมือนกัน พวกนางชอบแกล้งษิตรา  วณาไพร หอมเย้ายวน และนุ่มนิ่ม....แต่.... พวกนางตะกละตะกลามกับเลือดเนื้อ ชอบเรียกษิตราด้วยกลิ่นหอม และเสียงของพวกนาง แต่ถ้าหลงไป พวกนางก็จะฉุดยึดคว้าษิตราไว้ แล้วกัดกิน ...ถ้าไม่มีฝนมา ก็ต้องรอจนกว่าสังกา จะมาช่วย... 

สังกา เลยห้ามไม่ให้ษิตรา เข้าใกล้พวกวณาไพรอีก แต่ถ้าหลงเข้าไปใกล้อีก ถ้าไม่เห็นษิตรา ลืมตา สังกาก็จะเผาพวกนางทิ้ง .....แล้วก็เหมือนกับ ษิตรา พวกนางจะงอกขึ้นมาอีกถ้ามีฝน .....แต่ครั้งหนึ่ง สังกาเคยโกรธมากๆตอนพวกนางกิน ษิตรา วณาไพร ต้นหนึ่งไม่งอกขึ้นมาอีกเลยเพราะสังกาเผานางลึกไปถึงราก .... 

แต่ษิตราก็ชอบวณาไพร เพราะนอกจากกอดกับกัดแล้วพวกนางยังหอมและนุ่มนิ่ม .....
.......เลยมีหลายครั้งเหมือนกันที่ ษิตรา เองโผบินไปหาพวกนาง ...ให้พวกนางกัดและกลืนกิน ....ษิตราเองก็เลยกัดและกินพวกนางบ้าง ......ก็ดีนะ ...กลิ่นหอมของยางไม้สีแดง .....รสชาติของพวกนาง....
..
.......มันทำให้ษิตรา หิวได้ทุกครั้งที่นึกถึง....
..
..มีเรื่องหนึ่งที่ ษิตรา ไม่ได้บอก ผู้กอง หรือ สังกา .......
....
..
.
.
....
.
..
..
..
วณาไพร ตนหนึ่ง เคยให้ ษิตรา เก็บเหง้าของนางใส่ไว้ในสร้อยที่สังกา เคยให้ ษิตรา ....ษิตราชอบนะเพราะ.เสียงร้องเพลงของนางมักจะดังแว่วๆออกมาจากสร้อย..เพียงแผ่วเบา..


ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #9 เมื่อ14-07-2014 18:38:05 »

บทที่ ๗  โลกของ พระพรต... 

.. [พระราม 4 ,กรุงเทพฯ]



พายุหอบฝนห่าใหญ่ ไหลลู่ลงท่อน้ำทิ้ง  ยิ่งกว่าฝนไล่ช้างเมื่อเมฆฝนกลุ่มหนึ่งทิ้งสายตกซู่ลงมาเหมือนน้ำตก มันหลากลงตะแกรงเหล็ก แล้วรวมตัวกันใต้ ผิวถนน .... จากแอ่งน้ำเป็นเนื้อหนัง  จากกระดูกกร้าน เส้นเลือดวิ่งไล่สายเป็น ผิวกาย ....จากก้อนดินทราย ...กลายเป็นร่างใหญ่ ขดตัวใต้ผิวถนน ....เสียง ล้อรถบดเบียดอยู่เบื้องบน ..
ษิตรา ได้แต่เงี่ยหูฟัง ......
การเดินทางที่ผ่านมา ... ทำให้เปลือกตายากที่จะเผยอลืม.....

‘ษิตรา....ตื่น....’

เสียงคุ้นหูดังเข้ามาในหัว.... ปีกใหญ่ได้แต่ งองุ้มเข้าหาตัว ...ษิตรา ยังไม่อยากลืมตา... เหมือนเด็กน้อยที่เอาแต่ใจ....อารมณ์ขุ่นเวลาใครมาขัดจังหวะเวลานอน...

‘ษิตรา....ได้ยินไหม? ข้างบน...โลกของ พระพรต...’

เปลือกตาปรือค่อยๆเผยออก....ใต้ผิวถนน สายน้ำเอ่อวนเป็นแอ่งเซาะหินทรายไปจนหมด ....
ษิตรา  ส่งเสียงคำรามเบา มือใหญ่กอดกระชับหัวผู้กองไว้แน่น แล้วเริ่มขยับ .....
ผนังซีเมนต์ ผสมยางมะตอย ยุบผลุบลงมา เมื่อษิตรา เริ่มหาทางออก เสียงล้อรถด้านบน เบรคดัง สว่างแต่ไม่ร้อนเหมือนกลางวัน ....ษิตรา กระโดดขึ้น เกาะรถใหญ่ แล้วซุกตัวอยู่สักพัก ถึงได้มีเสียงดังโวยวาย จอแจ........ภาษาเสียงที่ ษิตรา เคยฟังจากผู้กอง....
......ษิตรา นิ่งเงียบ ก่อน ค่อยๆ ขยับปรับร่างกาย ................
........
.......แล้วถีบตัวขึ้นโผบิน .....
.....
.
.
.
.




'ษิตรา! บินไม่ได้ !'

"จักบินไม่ได้เยี่ยงไร? ษิตรา มีปีก!"

'แต่มนุษย์เขาไม่มีปีก...ษิตรา !'

"งั้นก็ช่างมนุษย์ !! ษิตรา มีปีก ! มีปีกก็ต้องบินสิ!ถ้ามีปีกแล้วบินไม่ได้ ไม่ต้องมีเสียดีกว่า!"

'ษิตรา!! มนุษย์เขาไม่บิน!'

"ก็บอกไปแล้วไง!! ว่าษิตรา ...ไม่ใช่มนุษย์!" 

เสียงโต้เถียงในความเงียบ ....ดังขึ้นเหนือตึกสูง ......ปีกกว้างบินโผลงเกาะสายไฟเส้นใหญ่ แล้วดีดตัว ตามเสียงหนึ่งไป ..... เสียงของลมหายใจแผ่ว และกลิ่นของความกลัว ......
.....................
....



 
[หัวข้อข่าว]   
                                 

ระทึก ! ถนนพระราม 4 ทรุด
เกิดเหตุถนนพระราม 4 ยุบตัวเป็นหลุมกว้างกว่า 5 เมตร ลึก 2 เมตร บริเวณใต้สะพานข้ามแยกไทยเบลล์เยี่ยม ซึ่งเป็นถนนขาออกถนนพระราม4 หน้าทางออกสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ลุมพินีเบื้องต้นฝ่ายสำนักการโยธาสันนิษฐานการทรุดตัวจากน้ำท่อประปาแตก
 
วันนี้ (18 มี.ค.55) เมื่อช่วงเวลาประมาณ 20.00 น. เกิดเหตุถนนพระราม 4 ยุบตัวเป็นหลุมกว้างกว่า 5 เมตร ลึก 2 เมตร บริเวณใต้สะพานข้ามแยกไทยเบลล์เยี่ยม ซึ่งเป็นถนนขาออกถนนพระราม4 มุ่งหน้าเข้าถนนวิทยุ ตรงหน้าทางออกสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินลุมพินี  ซึ่งขณะนี้เจ้าหน้าที่ปิดล้อมหลุมดังกล่าว ส่งผลเปิดจราจรขาเข้าแค่ 1 เลน

โดยขณะนี้ นายธีระชน มโนมัยพิบูลย์ รองผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร และ นายวินัย ลิมสกุล ผู้อำนวยการสำนักโยธากรุงเทพมหานคร พร้อมเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆเข้าพื้นที่ตรวจสอบเพื่อหาสาเหตุการเกิดหลุม
 
โดยเบื้องต้นพบน้ำประปาไหลผสมกับชั้นทราย ของถนน ซึ่งสันนิษฐานว่า ท่อประปาขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้พื้นถนนได้แตกหรือมีรอยร้าว จนทำให้น้ำประปาซึมและกัดเซาะชั้นทราย ประกอบกับพื้นที่ถนนพระราม4มีรถใหญ่วิ่งผ่านจำนวนมาก ทำให้พื้นชั้นทรายอ่อนตัวและทรุดตัว  แต่ขณะนี้ เจ้าหน้าที่กำลังเร่งใช้รถแบ็คโฮตักแผ่นปูนเพื่อทำการตรวจสอบท่อประปาอยู่
 
นอกจากนี้ ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร  ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร กำลังเดินทางมาร่วมตรวจสอบด้วยตนเอง



Cr. news.voicetv

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
« ตอบ #9 เมื่อ: 14-07-2014 18:38:05 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #10 เมื่อ14-07-2014 18:40:10 »

บทที่ ๘  ...เธอผู้ขอพร 



[22.45 น. ,กรุงเทพฯ]



..... เสียงของลมหายใจแผ่ว และกลิ่นของความกลัว ......
.....................
....

กลิ่นที่แสนหอมหวาน ......พา... ษิตรา ให้ลดปีกโผลง เกาะเกี่ยวเสาไฟต้นใหญ่..... ปีกกว้างหุบหายเข้าไปในเนื้อหนัง ร่างษิตรา ซ่อนแฝงตัวในเงามืด.......เงียบเพื่อเฝ้ามอง.... เจ้าของ....กลิ่น.....

....ร่างหนึ่งกระเสือกกระสน ลากตัวเองคลานออกมาจากพงไม้ แล้วทิ้งตัวลงข้างถนนใหญ่.....ริมฝีปากสีแดงสดเกรอะกรังไปด้วยลิ่มเลือด.....บนหน้าอกอิ่มเลือดสีคล้ำไหลทะลักออกมาตามแรงเต้นของหัวใจ....ไม่มีเสียงร้องเรียกความช่วยเหลือ .... เพราะริมฝีปากสีสดกัดเม้มจนแน่น ศักดิ์ศรี มันสั่งไม่ให้เสียงใดๆลอดออกมา ....ดวงตาคมที่บรรจงกรีดไว้ ปรือมองพระจันทร์ที่สะท้อนแสงนวล.....หากขอพร ต่อแสงจันทร์ได้ 'เธอ'  จะขออะไร?
.....
..






[22.00 น.  - 45 นาที ก่อนหน้านี้ .... - ]



'หลิน...สวยอยู่แล้วครับ...อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน ผมให้คนออกไปรับนะ...ครับ....รักหลินครับ.. '

สายโทรศัพท์วางลงไปแล้ว เหลือเพียงรอยยิ้มกว้างสะท้อนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่  ลิปสติกสีส้มแดง ฉาบเบาๆที่ริมฝีปากอิ่มก่อนริมฝีปากจะเม้มเกลี่ยสีให้เสมอกัน  แววตาของคนมีความรัก ไม่ว่าอะไรมันก็ดูดีไปหมด แม้แต่ร่างโปร่งที่สะท้อนในกระจก ชุดแซกสีเขียวคราม....เข้ากับสีผิวนวล  ดวงตาคมโตขึ้นอีกเมื่อถูกกรีดซ้ำด้วยอายไลน์เนอร์  เนินอกอิ่ม อวดสัดส่วนได้รูป หลายคนเคยบอกว่ามันใหญ่ เกินรูปไปด้วยซ้ำ แต่ 'เธอ' ว่ามันก็ยัง 'เล็ก' อยู่ดีถ้าเทียบกับ 'ผู้หญิง'  ใครจะเชื่อ นี่ล่ะผลของความอดทนและพยายาม....'เธอ' ไม่ได้ผ่าตัดหรือยัดอะไรลงไปเหมือนที่คนอื่นคิด แต่ที่ได้มานี้เป็นผลของฮอร์โมนและการดูแลตัวเองล้วนๆ ..... มือเรียวคว้าหยิบกระเป๋าใบสวย ก่อนจะดึง ID การ์ดออกมา วางทิ้งบนโต๊ะ ถ้าไม่บอกใครจะรู้ล่ะว่า 'เธอ' ใช้คำนำหน้าว่า 'mr.'

เรียวขาสวยก้าวขึ้นรถคันงาม..... 'เธอ' ได้แต่สูดหายใจยาว ตื่นเต้นที่จะได้เจอ 'เขา' แต่ถึงยังไง ผลของความพยายามที่สุกงอม บางครั้งมันก็ไม่ใช่สิ่งที่หวังเสมอไป....

.....'รัก'....ที่เคยหวังว่าจะมีจริง มันกลายเป็นธาตุอากาศ .......
...
.



'หลิน..'

เสียง'เขา' เรียก...... 'เธอ' หันไปหาเสียงนั้น แล้วสิ่งที่ตามมาก็คือ ..........
...

.
.

............ลูกกระสุนที่ฝังอยู่ในอก............







เพราะ 'รัก' มันบังตาสินะ 'เธอ' ถึงไม่เคยมองที่ความจริง...... 'เขา' ไม่ได้ต้องการ 'รัก'จาก 'เธอ' แต่ต้องการ..... 'ชีวิต' .....
ธุรกิจ มืดที่คุมคนในวงการเกือบ 2,000 ชีวิต ไนท์คลับและบ่อน ที่ทั้งถูกและผิดกฎหมาย....'เธอ' คือแถวหน้า.....แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยน ....'เธอ'กำลังจะทำมันพังเพราะ 'รัก' ลืมไปสินะว่าตัวเองเป็นอะไร......

......ลืมทั้งๆที่คำนำหน้าชื่อ มันฟ้องทุกครั้งที่มอง ID การ์ด ...ลืมไปทุกอย่าง ......ลืมแม้กระทั่ง 'เธอ' คือ 'หลิน...'
......
..
 
'หลิน ไป่ หลง' หนึ่งในสี่บอสใหญ่ แห่ง 'Golden Eyes Group' 

.
.
.....ปืนพกที่ติดตัวเสมอ ยังวางนิ่งอยู่ใต้โต๊ะเครื่องแป้ง 'เธอ' คิดถึงมัน แล้วร้องไห้ ไม่ได้ร้องเพราะ'ขอชีวิต' แต่ร้องให้กับความโง่ของตัวเอง .....ร้องเพราะ 'ความไว้ใจ' ที่ผิดพลาด 'เขา' เดินจากไปทิ้ง 'เธอ'ไว้ลำพังกับความตายที่เริ่มคลานเข้ามาใกล้ ......

ความเงียบกับเสียงของค่ำคืน 'เธอ' ถูกเขาทิ้งไว้ลำพังในป่ารกข้างทาง ของฝากอย่างเดียวที่เหลือไว้ให้ คือลูกกระสุนที่ยังฝังอยู่ในอก....

......
........................

ลมหายใจเฮือกใหญ่ ถูกสูดเข้าปอดด้วยแรงสุดท้าย ....

....ดวงตาคมที่บรรจงกรีดไว้ด้วยอายไลน์เนอร์ เปื้อนเลอะไปด้วยคราบน้ำตา'เธอ' ปรือมองพระจันทร์ที่สะท้อนแสงนวลลงมา.....หากขอพร ต่อแสงจันทร์ได้ 'เธอ'  จะขออะไร?
.....
..

" ขอ....'รัก'..ที่จะไม่มีวันทิ้งฉันไปไหน...."

'เธอ' ขยับปากเอ่ยประโยคนั้นกับพระจันทร์ดวงโต ..... ครั้งแรกที่ได้มองจันทร์อย่างเต็มตา แม้จะมองผ่านม่านน้ำตาที่ไหลมาด้วยความเกลียดชัง.....'เธอ' คงบ้าหรือใกล้จะตายแล้วสินะ ถึงได้เห็น 'ภาพหลอน '......ปีกกว้างกระพือโผเข้ามาใกล้ .......ใครบางคนเคยบอก  แสงจันทร์ จะทำให้คนเป็นบ้า ......แล้วสำหรับคนใกล้ตายอย่าง 'เธอ'ล่ะ? แสงจันทร์มีผลหรือเปล่า ?

...หรือนี้เป็นพร ของแสงจันทร์........ พรสุดท้ายที่.....ส่ง 'รัก'มาให้ 'เธอ'........
....
..
.






"วณาไพร....."

เจ้าของปีกกว้างเรียก 'เธอ'ว่าอย่างนั้น 'เธอ' ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ......


...จนรุ่งเช้า...




'เธอ' ถึงรู้ว่า มัน คือ.....................










'ชีวิตใหม่'



ฉันร้องไห้เป็นหมื่นครั้ง...เพื่อมาเจอเธอ http://www.youtube.com/watch?v=mjydUqDRkNs&feature=related

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #11 เมื่อ14-07-2014 18:44:32 »

บทที่ ๙  เรียนรู้... 

.. 07.45 น.  ,กรุงเทพฯ

.....สายฝนยังไม่ซาเม็ด ในตอนที่ 'หลิน' หิ้วปีกเด็กหนุ่มขึ้นมาจากอ่างน้ำ.....
เช้าของ หลิน ถ้าไม่นับไอ้เด็กขี้เซาที่หลับอยู่ในอ่างน้ำ ...ทุกอย่างก็เกือบจะดูปกติ.. ปกติดีถ้าไม่นับอีกเรื่อง.......
.......เรื่องคราบเลือดที่ยังติดเป็นทาง ตั้งแต่หน้าบ้าน....จนมาถึงห้องนอน ....

...

คุณอนงค์สั่งให้พวกคนงานไล่เช็ดคราบเลือดไป ร้องไห้ไป ....ย้อนกลับไปเมื่อคืนนี้...คุณอนงค์แม่บ้านส่วนตัวของหลิน ยังไม่หายตกใจ ...คุณหลินกลับเข้าบ้านมาในสภาพเลือดท่วมตัว ....ท่าทางก็ดูแปลกๆ  ต่างกับตอนออกไปลิบลับ ที่สำคัญคุณหลินพาใครคนหนึ่ง เข้ามาที่บ้านด้วย.......

เด็กหนุ่มมอซอ....ที่คุณอนงค์ ไม่เห็นหน้า เพราะเด็กหนุ่มนั่น ซบพิงคุณหลินมาตลอดตั้งแต่หน้าประตูบ้านคุณหลินลากเด็กหนุ่มนั่นหายเข้าห้องไป....เหลือแค่รอยเลือดที่ลากยาว คุณอนงค์ไม่รู้ว่าเลือดนั้นเป็นของใคร ของเด็กหนุ่ม? หรือของคุณหลิน ?...
...ได้แต่ภาวนา ว่าอย่าใช่ของคุณหลิน...เพราะถ้าใช่....

 ที่เดินเข้าห้องไป....ก็คงไม่ใช่คนแล้ว ....
.....................................
.....
.
.
.

"เธอเป็นตัวอะไรกันแน่?....."

หลินอยากรู้แค่นี้ล่ะ  ตัวอะไรกันแน่ ที่กางปีกบินได้ ตัวอะไรกันแน่ที่ใช้ปืนได้อย่างกับมือปืนอาชีพ ตัวอะไรกันแน่ที่กล้าปลุกเธอให้ตื่นจากความตาย !!! นอกจากเรื่องนี้ ..ชั่วโมงนี้หลินแทบจะไม่สนใจอะไรแล้ว ไม่สนใจด้วยซ้ำว่ามันเป็นความฝันหรือความจริง เพราะฝัน....มันคงไม่ทรมานจนไม่อยากแม้แต่จะหายใจขนาดนี้....

....
..
ปืนที่ยิงเข้าทรวงอก ....
มันยังไม่เจ็บเท่ารักที่ถูกขยี้ด้วยส้นเท้า!!!
น้ำตาที่กลั้นไว้มันไหลพราก.....แก้มช้ำแดง จากแรงปาดน้ำตา .....ห้องทั้งห้องเหลือเพียงเสียงลมหายใจ
...

.หลิน สูดหายใจยาวเมื่อ ร่างเด็กหนุ่มกางปีกใหญ่กว้าง แล้วกระพือเบาๆ เหมือนกำลังสำรวจความเสียหาย ร่องรอยของการฉีกขาดมีประปราย ....หลินเองไม่อยากนึกว่าจะต้องเจอกับอะไรหากก้าวเท้าออกจากห้อง ....เมื่อเธอเสียให้กับค่ำคืนไปมากมายเหลือเกิน ....อย่างน้อยก็เสีย 'รัก' ไป...

เมื่อรักอย่างเขาตัดสินใจ ยิงจ่อเธอได้อีกครั้งและจากไปอย่างไม่ใยดี  มันคงไม่ผิดที่เธอฆ่าเขาทิ้งเองกับมือ....ใช่ 'กับมือ' เธอเองทำอะไรลงไปบ้าง ? เอาเท่าที่จำได้ ...ทันทีที่เธอรู้ตัว เธอก็กระซวกดึงหัวใจของ เขา ออกมาแล้ว ...การเอาคืนสาสมที่สุด ...มือคู่นี้ที่กดกระชากเอาหัวใจที่เธอฝากไว้ออกมา .....จากแผ่นอกกว้าง.....แผ่นอกที่เธอเคยคิดจะซบพิง ...ตอนนี้บ้านของ เขาคงเป็นเหมือนสวนสนุกที่ละเลงไปด้วยสีแดง...ฝีมือของหลินและไอ้ตัวษิตรา 

น้ำตามันไหลให้กับความเสียใจ ไม่ได้เสียใจที่ 'รักตาย' แต่เสียใจและสมเพชตัวเองที่ โง่ไปหลงรัก เจ็บให้พอ เจ็บให้มากกว่านี้ เจ็บให้รู้ตัวเสียทีว่า รักแท้ที่เธอตามหามันไม่เคยมี !!!
....
.....เจ็บเสียให้พอ ....เจ็บให้จำฝังใจ ..เจ็บเพื่อที่จะไม่ต้องกลับมาทนทรมานกับ 'รัก' ที่ไม่มีวันเป็นจริง
...
.
.

'ฮืมมมมมมส์'

เสียงครางคำรามเหมือนสัตว์ ส่งมาพร้อมความรู้สึกอุ่นวาบที่ข้างแก้ม ลิ้นร้อนไล่เลียน้ำตาแล้วซับกลืน แววตาที่มองจ้องมาที่หลิน เป็นสีดำสนิท ก่อนเปลือกตาจะกะพริบลงแล้วเปิดขึ้นมาเป็นเหมือนตามนุษย์ปกติ ...

"เธอเป็นตัวอะไรกันแน่?....."

"....ษิตรา...."

เสียงที่เกือบจะเหมือนเสียงมนุษย์ กระซิบข้างหู....ตามมาด้วยรสชาติของเลือดที่ผ่านเข้ามาจากปลายลิ้นร้อน ....จูบที่หลินต้องเป็นคนสอน ......
......รสชาติของจูบรสเลือด......
ร่องรอยฉีกขาดบนปีกกว้าง สมานเข้าด้วยกันตามเดิม ......
....สำหรับษิตรา ทั้งฝนและน้ำตาของมนุษย์ เหมือนยารักษาชั้นดี .....
...........
...


......กรงเล็บคม กางออกแล้วกดลงบนแผ่นอก เด็กหนุ่ม เกร็งกรงเล็บตัวเองกระชาก 'ของ' ที่ซ่อนในทรวงอกออกมา .... แค่อึดใจ รอยแผลกระสมานกลับ  เหลือเพียงเลือดสีดำ....ยังติดอยู่บน หัวกะโหลกสีขาว คราบเลือดที่ยืนยันว่าครั้งหนึ่งหัวกะโหลกนี้ ษิตรา ควักมันออกมาจากแผ่นอกตัวเอง... 

"ผู้กอง..."

หลินถอนหายใจยาว.... แล้วลุกเดินออกไปหยิบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ลงมาจากชั้นหนังสือ มีดปอกผลไม้ที่วางอยู่ บนโต๊ะแทงกรีดรอบคอตุ๊กตาหมีแล้ว ดึงหัวมันให้อ้าออก หลินดึงนุ่นที่ยัดอยู่ข้างในออกแล้ว ใส่กะโหลกขาวลงไปแทนก่อนจะเย็บปิด.....แล้วส่งคืนให้ เด็กหนุ่ม .....

....ไม่มีอะไรน่าตกใจอีกแล้วนับตั้งแต่เธอตื่นขึ้นมาจากความตาย... ..อือ....อีกเรื่องที่หลินอยากรู้...มีอะไรที่ไอ้ตัวษิตรา ทำไม่ได้ อีกบ้าง?
......................................
............





ผ่านมาเกือบเดือนกับเรื่องราวของค่ำคืนนั้น....


เช้ามาต้องเจอกับอะไร ? หลินไม่ได้ใส่ใจนับตั้งแต่วันนั้น ...
วันที่ไอ้ตัวษิตรามันเข้ามาปลุกเธอให้ตื่นจากฝันร้าย....
......................
....

.....แต่....'ไม่ใส่ใจ' ไม่ได้หมายถึง 'ไม่รำคาญ'.......

รำคาญที่ลิ้นร้อนไล้เลียปลุกสติเธอให้เตลิด หลินเอียงคอรับกับสัมผัสแปลก สองมืออุ่นเลื่อนขยำคลึงเนินอกอิ่ม อย่างเบามือ แล้วค่อยๆลงลิ้นเลียลากต่ำลงไป .....ลมหายใจอุ่น หยุดอยู่ตรงส่วนนั้นของเธอ...ส่วนที่รับสัมผัสได้ดีที่สุด ...จมูกโด่งฝังลงกับเนินขนอ่อน....หลินกลั้นหายใจยาว....ก่อนจะร้องครางเสียงลั่น ...



"ไอ้เด็กบ้า!!! อย่ากินนะ นั่นจีสตริงฉัน!!!"


คงจะห้ามทันหรอก เมื่อไอ้ตัวษิตรา มัน รูดจีสตริงสีแดงที่เธอใส่อยู่มาเคี้ยวตุ้ยๆ .....
...
.
คงต้องให้แม่บ้านเลิกใช้น้ำยากลิ่นเบอร์รี่เสียที!! ถ้ายังอยากนอนอย่างสงบสุข!!
..ไอ้ษิตราบ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.....


ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #12 เมื่อ14-07-2014 18:46:39 »

บทที่ ๑๐  ฝัน....กลางจันทร์ 

.. สามเดือนหลังจากนั้น  , พัทยา



.....แรงกดที่โถมเข้ามา เป็นจังหวะ ตรึงร่างชายหนุ่มไว้กับพื้นที่นอน นิ้วเรียวเกร็งทาบลงมาแล้วสอดล็อกกับฝ่ามือ เสียงไม่มีหลุดลอดออกมาจากลำคอเพราะร่างที่ทับลงมารุกจูบจนไม่เปิดโอกาสให้หายใจ แม้แต่เสียงครางมันยังจมหายไปในลำคอ ....กลิ่นสาบเฉพาะตัวที่ พระพรตแสนเกลียดแต่คุ้นเคย กลิ่นเหมือนกลิ่นสาบสัตว์แต่ไม่ฉุนเอียน เหมือนมันแซมด้วยกลิ่นลูกไม้ ค่ำคืนที่ต้องทนทรมาน เหมือนผีอำ ร่างกายเหมือนถูกสิ่งที่มองไม่เห็นกดตรึงและร่วมรัก ....

ทุกครั้งที่จันทร์เต็มดวง ฝัน....มันเกินจริงเสียยิ่งกว่าจะคิดว่ามันเป็นฝัน ...

'พระพรต....พระพรต...'

เสียงนั้นดังเหมือนกำลังกระซิบอยู่ข้างหู  ที่ทำได้มีเพียงเกร็งตัว และผ่อนแรงไม่ให้เจ็บไปมากกว่านี้ เสียงครางเรียกชื่อถี่ เหมือนจะบอกใบ้กลายๆว่า แรงโถมมันกำลังจะกระชั้นรัว  พระพรตจับ สองขาตัวเองให้อ้ากว้างรับการเคลื่อนไหว... รู้ทั้งจังหวะรู้ทั้งนิสัยการเคลื่อนไหวของสิ่งที่อยู่ในฝัน ความสุขกำลังทะลักทลาย ในขณะที่ช่องทางอุ่นกำลังโดนอัดกระแทกด้วยสันดานดิบ จุกคับ แต่แน่นไปด้วยความกำหนัด  สะโพกขาวเกร็งแน่นรับแรงโถม ที่กำลังจะขึ้นถึงขีดสุด  เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเหมือนเพิ่งอาบน้ำ...ในฝัน....รับรู้ได้แค่ ความกำหนัดที่ล้นเอ่อ พระพรตไม่กล้าลืมตามองสิ่งที่จาบจ้วงและตักตวงทุกอย่างอย่างหื่นกระหาย ....เหมือนแค่ฝัน ...ฝันมันเริ่มจากค่ำคืนของพายุ และยังคงอยู่ตลอดมาจนถึงวันนี้  แรงบีบของมือทั้งสองข้าง จับช่วงเอวยึดแน่น แล้วกระแทกแรงจน ต้องร้องคราง....เสียงกระซิบพร่ายังเป็นชื่อเขา... ทั้งเจ็บและแสบ แต่กลับปฏิเสธไม่ได้ว่าสุขสม ...

....แล้วก็ใกล้จบ ...ในความรู้สึกแท่งร้อนแทงเข้ามาพรวดเดียวจนสุดลำ มือสองข้างยังกดยึดที่ช่วงเอวกระแสน้ำอุ่นกำลังทะลักไหลเข้าในช่องท้อง มันอุ่นวาบเกินที่จะเชื่อว่าเป็นแค่ฝัน ....ปลายลิ้นร้อนยังหยอกเย้าอยู่ที่ริมฝีปาก ....

'พระพรต.....พระพรต....'

น้ำเสียงแปลกยังกระซิบเรียกชื่อที่ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก....อ่อนแรงและพร่าเลือนเมื่อกำหนัดถูกปลดปล่อย....เหมือนโดนกระทำแล้วปล่อยทิ้งให้เดียวดาย ....พระพรตฝืนใจปรือเปลือกตาขึ้นมามองคนในฝัน .....แววตาสีดำสนิทเหมือนลูกสัตว์ กะพริบถี่ ก่อนปรับเป็นแววตามนุษย์ปกติ ...เขี้ยวยาวโผล่พ้นริมฝีปาก โครงหน้าคมที่ยังติดตา ....

.....รอยยิ้มจางมีที่มุมปาก ก่อนแรงโหมกระแทกจะมีมาอีกระลอก พระพรตหลับตารับสัมผัสนั้นอย่างไม่ทันตั้งตัว พายุอารมณ์โถมกระชั้นมาอีกครั้ง  ร่างกายพระพรตแอ่นรับสัมผัสอย่างไม่อาจควบคุม แก่นกลางมันกำลังปล่อยน้ำคาวให้พลุ่งพล่าน ทุกครั้งที่แรงโหมจากร่างข้างบนกระทุงแทกลงมา.....

'...อย่าลืม....อย่าลืม...'   

.....พระพรต เฝ้าบอกตัวเองให้จดจำโครงหน้าและแววตาที่ตนเองเห็น....จดจำให้ได้แม้ตอนตื่น........แล้วสมองก็โล่งวาบ เหมือนกำลังตกจากที่สูงลงมาปลายเหว.....ทุกอย่างสว่างโล่งและกระตุกเกร็ง น้ำอุ่นกระแสหนึ่งไหลทะลักจากแกนกาย ส่วนอีกกระแส พุ่งเข้าใส่ช่องทางร้อนเหมือนมันยังไม่เคยพอ....ใช่...มันยังจะกลับมา เมื่อถึงคืนจันทร์เต็มดวงอีกครั้ง......
....
..

พระพรตลืมตาตื่นจากฝันอันวาบหวาม ....เม็ดเหงื่อ ผุดขึ้นจนทำให้หนาวสั่น ...ฝันมาและจากไปเหมือนทุกครั้ง ....แต่ครั้งนี้มันร้อนแรงกว่าเก่า ....สมองสักส่วนหนึ่งพยายามเรียกความทรงจำของใบหน้านั้นขึ้นมา ....แต่มันช่างยากเย็น ....
หากแต่เสียงกระซิบชื่อตนยังคงดังแว่วเหมือนมันไม่เคยจาง ....

'พระพรต....' 

......



***


..
เสียงคราง....ด้วยความสุข...โผล่พ้นออกมาจากผ้านวมผืนหนา ....เด็กหนุ่มลากเลียลิ้นลงบนเนินอกอิ่มแล้วซุกหน้าจมลงไปกับผิวเนียน  เรียวขาขาวก่ายกอดแล้วเล็มชิมแกนกายที่เหมือนจะไม่ยอมสิ้นฤทธิ์สักที เสียงครางหวาน ปนเสียงหัวเราะคิกคัก เสือตัวแสบขบชิมผิวเนื้อขาวๆ กลิ่นหอมๆที่ปลุกสันดานให้คุกรุ่น สองมือขยำหน้าอกฟู ในขณะที่ช่วงเอวยังโดนตรึงไว้ด้วยสัมผัสร้อน ลิ้นร้อนซุกและลากเลียเนินเนื้อกลิ่นคาวหอม ที่กดลงมาร่อนอยู่แทบหน้า ส่วนกลางของแก่นกายอุ่นวาบและรัดแน่น เมื่อมันถูกดูดกลืนด้วยร่างอีกร่างที่กำลังปลดเปลื้องตัวเองจากรสสัมผัส เสียงครางถี่เป็นคนละเสียงกับเสียงกระเส่าของอีกร่างที่ยังร่อนเอวสวนให้กับปลายลิ้นที่เลียชิมเนินเนื้อ .....
...
.






"ชีต้า!!!! ใครบอกให้หิ้วเด็กที่คลับเข้ามากินเอง!!!!"


เสียงตวาดแปร๋นของหลิน กระชากทุกอารมณ์ให้สะดุดกึก ยกเว้นไอ้เด็กที่ขยับมือออกมาจากหน้าอกฟูของร่างเนียน มาจับตรึงช่วงเอวของสาวน้อยอีกคนแล้วกระทุ้งเอวสวนรับให้สาวน้อยเริ่มขยับอีกครั้ง .....

เหมือนไม่สนใจ สาวสวยที่ถือวิสาสะรูดการ์ดเข้ามาในห้องนอน ...ปลายลิ้นยังคงทำหน้าที่ล้วงความกำหนัดต่อไป...ลิ้นร้อนลากเลียลึกเข้าไปที่เนินเนื้อแล้วตวัดเม็ดตุ่มแห่งราคะจนเจ้าของร่างครางกระเส่าขยับร่อนเนินอิ่ม ปลายลิ้นยังลากเลียและดูดเม้มจนน้ำคาวไหลทะลักพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องปลดปล่อยอารมณ์  ....จากนั้นถึงได้ยันตัวลุกมาจับอีกร่างให้พลิกหันแล้วสอดดันแก่นลำตัวกระแทกเข้าช่องทางเนินเนื้อที่เยิ้มจนหวานหวาม .....
...


"ชีต้า!!!! "


เสียงตะโกนเรียกออกมาจากปากสีสดอีกครั้ง .....เหมือนจะพอใจเมื่อความกำหนัดมันทะลักทลายเข้ากับเนินเนื้อนิ่ม ......เด็กหนุ่มถอนแก่นกายตัวเองออกมาแล้วลุกขึ้นก้าวลงจากเตียงกว้างทิ้งให้สาวน้อยสามนางที่นอนอยู่ หมดแรงนอนนิ่งซบกับเตียง.....

มือเรียวคว้าตุ๊กตาหมีตัวใหญ่บนหัวเตียงมากอดก่อนจะก้าวเข้ามาหาทั้งที่ตัวเปลือยเปล่า..... แผงอกกำยำแต่ไม่ดูน่าเกลียด ช่วงไหล่กว้างแต่ดึงสายตา  เสน่ห์....แบบสัตว์ป่า....ที่หลินเกือบจะลืมไปแล้วว่าเด็กหนุ่มนี้เป็นคนเดียวกับ 'ษิตรา' .....
....
.

"คิดถึงชีต้าหรอเจ้?"

ลมอุ่นเป่าวาบเข้าที่ซอกคอ เมื่อเสียงกระซิบมันวนอยู่แถวนั้น ลิ้นร้อนเลียเบาๆที่แก้มแดงก่อนจะย้ายมาจูบเบาๆบนริมฝีปากอิ่ม เหมือนกำลังยั่วอารมณ์...
.
.
.โกรธ....

"ชีต้า....ตกลงกันแล้วว่าจะไม่เอาเด็กในคลับมาคั่วเอง....แต่นี้นายหิ้วมาสาม..."

"...ก็เจ้ไม่นอนกับชีต้า.....ถ้าเจ้ยอมนอนด้วย....ชีต้าก็ไม่เสียเวลาหิ้วเด็กในคลับมาหรอก...."

"..อย่ามาพูดเล่นชีต้า.....ไปแต่งตัว.....วันนี้นายต้องรับตำแหน่ง....."

"....มนุษย์นี้ยุ่งยากจังเจ้....ชีต้าขอบายได้ไหม...?"

"...จะไปอาบน้ำเตรียมตัว ....หรือจะให้ฉันตัดเอาแต่หัวนายไปรับตำแหน่งดีล่ะ ชีต้า?"

ไม่มีคำตอบนอกจากเสียงหัวเราะในลำคอ ก่อนที่เด็กหนุ่มจะหันหลังเข้าห้องน้ำ....หลินเหลือบมองไปที่บรรดาสาวๆยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไร แม่สาวๆก็ลุกหยิบคว้าเสื้อผ้าวิ่งออกจากห้องไปแล้ว....หลินรู้ว่า ษิตรา เรียนรู้ได้เร็ว....แต่ไม่คิดว่าสามเดือนที่ผ่านมานี้ ไอ้เสือมีปีก นอกจากจะได้ชื่อใหม่ว่า 'ชีต้า'แล้ว มันยังจะได้นิสัยใหม่ๆของเธอเข้าไปด้วย...แถมนิสัยด้านที่เป็นผู้ชายเกินร้อยอีกต่างหาก....

ไอ้ตุ๊กตาหมีนั่น....ไม่คิดจะสอนอะไร ชีต้า ของเธอเลยรึไง???


ออฟไลน์ Kamidere

  • บรรยายมันออกมา ทุกสิ่งที่อยู่ในใจ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 273
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-2
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #13 เมื่อ14-07-2014 19:23:08 »

เรื่่องนี้อยู่ในความทรงจำเสมอเลย ชิอบมากๆ แต่อย่าลืมมาต่อให้เรานะคะ ทุกเรื่องทัี่ลงค้างไว้สนุกหมดเลย

ออฟไลน์ padang

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-4
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #14 เมื่อ14-07-2014 19:52:55 »

ดีใจมาก กับการกำเนิดใหม่ ของสาปศิลา
ขออย่าหายไปอีก :mc4:

ออฟไลน์ waza

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #15 เมื่อ14-07-2014 20:24:28 »

เรื่องนี้สนุก เหมือนตอนนั้นจะถึงตอนที่สังกามาตามเอาตัวษิตรากลับใช่ป่ะ :hao3:

ออฟไลน์ pharm

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #16 เมื่อ14-07-2014 20:45:49 »

จะกลับมาต่อแล้วใช่ไหม   :hao5:

คิดถึง :mew1:

ออฟไลน์ heroza

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #17 เมื่อ14-07-2014 21:12:05 »

ษิตราอย่ามัวแต่เล่นเป็นมนุษย หาลูกเจ้าของกะโหลกได้แล้วหาพระพรตได้แล้ว~~~

ปล.เห็นชื่อคนแต่งก็รู้ว่าเนื้อเรื่องแหวกแนว+สนุก แต่ก็รวมถึงการดองเข็มด้วยเช่นกัน  รู้ทั้งรู้แต่ก็ชอบตามอ่านอยู่ดี :katai3: :katai3:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-07-2014 22:04:25 โดย heroza »

ออฟไลน์ KURATA

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +146/-1
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #18 เมื่อ14-07-2014 21:53:38 »

ชอบๆๆๆ รอตอนต่อไปนะจ๊ะ  :katai4: :katai4:
เลิฟๆๆ ษิตรา  :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ ppoi

  • When nothing goes right... GO LEFT.
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 720
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-12
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #19 เมื่อ15-07-2014 01:12:58 »

แล้วเธอก็กลับมา... //ปาดน้ำตา

พรุ่งนี้ขอเบาๆอีกซัก 10 ตอนละกันเนอะ  :o8:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
« ตอบ #19 เมื่อ: 15-07-2014 01:12:58 »





ออฟไลน์ BlueJay

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 36
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #20 เมื่อ15-07-2014 01:57:19 »

แปะ...'w'

ออฟไลน์ aimjjj

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 28
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #21 เมื่อ15-07-2014 02:14:26 »

มาแล้ว~  :katai2-1: :mc4:  :heaven จิ้มรัวๆ :z13: :z13: :z13:

ออฟไลน์ rinny

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 517
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #22 เมื่อ15-07-2014 03:50:56 »

ชอบอ่ะ น่ารักสุดๆเลยซีด้า ฮิฮิ

ออฟไลน์ Inwoสูs

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1214
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
Re: สาปศิลา [1-10 ตอนรวด -14/7/57]
«ตอบ #23 เมื่อ15-07-2014 17:24:31 »

กรี๊ดดดด ขอเลือดด่วน  :jul1:   เมื่อไหร่สองหนุ่มจะได้เจอกันละ  :hao6:

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [ตอนที่ 11 - 15/7/57]
«ตอบ #24 เมื่อ15-07-2014 18:21:58 »

บทที่ ๑๑  คลาด...

.


ห้องรับรองโรงแรมเครือ 'Golden Eyes Group' , พัทยา



.....โกรธไม่ลง.....

หลินได้แต่ถอนหายใจเมื่อมองไปยังเด็กหนุ่มที่กอดตุ๊กตาหมี ขดตัวนอนและหนุนตักเธออย่างไร้เดียงสา เหมือนลูกหมาเชื่องๆ อย่างกับเรื่องเมื่อเช้าไม่เคยเกิด....
...ชีต้า....บริสุทธิ์....และไร้เดียงสา 
...
.
.
.ถ้า....
...
.
.
ไม่มีคืนจันทร์เต็มดวง.......
....
หลินไม่เคยคิดว่าอะไรๆจะมาถึงจุดนี้ จุดที่ ชีต้าได้ขึ้นแทนตำแหน่งของ Mr.คิม  เหมือนกับทุกอย่างถูกวางไว้ให้ชีต้า โชคชะตาเหมือนกำลังวางหมากให้ชีต้าขึ้นแทน อดีตคนรักของเธอ ...คนรักที่กดปืนเข้าทรวงอกเธอโดยไม่ลังเลหรือแม้แต่กะพริบตา....
.....
.
Mr.คิม เยือกเย็นและถือตัว เสน่ห์ ของคนที่เป็นผู้ใหญ่ .....
ต่างกันที่ ชีต้า ยัง 'เด็ก' เด็กในการแสดงออกและการเรียนรู้ ....หลินได้แต่คิด นอกจากดื้อด้านได้อย่างไม่รู้สึกรู้สากับเรื่องที่ทำแล้ว มีอะไรที่ชีต้า...สมควรกับตำแหน่งบ้าง?
...
.
.
แต่ก็นั้นละเรื่องตำแหน่งของ ชีต้า .....ทางผู้ใหญ่เป็นคนเลือก...ไม่ใช่เธอ...
..
หึ ! 'Golden Eyes Group'  จะได้มีหนึ่งในสี่บอสเป็นไอ้เด็กเกรียนก็คราวนี้   
...
...
ไอ้เสือน้อยลืมตาแล้วกอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่อย่างเต็มแรง ก่อนจะหันมามองเธอด้วยดวงตาสีดำสนิท ....มันกะพริบแล้วเปลี่ยนเป็นตามนุษย์ปกติ ...ตอนตื่นนอน ชีต้า'หลุด 'ได้เกือบทุกครั้ง...หลินขยี้หัวทุยๆของไอ้เสือแล้วบุ้ยปากให้ลุกขึ้นเพื่อก้าวเข้าลิฟต์ ตัวใหญ่ .....ห้องประชุมอยู่ชั้นสูงขึ้นไปกว่าห้องปกติที่เปิดเป็นที่พัก....
มีคนอยู่ในลิฟต์นั้นก่อนแล้ว สามคน ไม่แปลกที่จะมีคน...เมื่อลิฟต์เพียงตัวเดียวที่ถูกเปิดใช้เพื่อเป็นทางเข้า-ออกป้องกันคนนอก หลินดันไอ้เด็กแสบเข้าไปในลิฟต์ก่อนจะก้าวตามเข้ามา....
...
.



ตื่นจากฝันบ้าๆ พระพรตแทบหมดแรง เหมือนเรี่ยวแรงทั้งหมดถูกสูบออกไปจากความฝัน ....ชายหนุ่มสะบัดหัวไล่ความเมื่อยล้า แล้วก้าวเข้าลิฟต์ตัวใหญ่ เผลอคิดเรื่อยเปื่อยจนลืมกดเลขชั้น เลยได้แต่เลยตามเลยเมื่อลิฟต์มันดันขึ้นไปชั้นที่สูงกว่าแทนที่จะลง...
...
.
พระพรตหลับตาเอนพิงผนังลิฟต์  ...ในขณะที่ลิฟต์เปิดออก ....
...
.ฝันไปหรือเปล่า?
กลิ่นสาบ....ลอยเข้าจมูก.....กลิ่นสาบที่บอกไม่ได้ว่ามันเป็นยังไง .....แต่รู้ได้เพราะมันคุ้นเคยและแตกต่าง.....


'ตึง!!!'


..
ลิฟต์มันกระตุกและค้างอยู่แค่นั้น....ไฟในลิฟต์ดับลง หลังจากเสียงเอะอะ ..ทุกอย่างก็เงียบสนิท ....จนมีใครบางคน จุดไฟแช็กขึ้นมา...
แต่ทันทีที่ปรับสายตาได้ พระพรตเห็นแสงสว่างวาบของดวงไฟสี....ไม่สิมันเหมือนแสงของดวงตาสัตว์ยามสะท้อนแสงไฟ....
...
.แล้วมันก็วูบหายไป.....
...
.
กลิ่นสาบมันเหมือนรอยวนอยู่รอบตัว พระพรตกลั้นหายใจนิ่ง ....ได้แต่ภาวนาขอให้มันผ่านพ้นไป.....ใครสักคนในลิฟต์ขยับตัวลุกขึ้นหาปุ่มฉุกเฉิน...เสียงลมหายใจที่เหมือนจะมาจากลำคอ ใกล้เสียงจนพระพรตไม่กล้าขยับ...'มัน'....อยู่ในนี้ ...
...
.
ไม่จำเป็นต้องใช้ดวงตา ...แค่กลิ่นและความรู้สึก...ก็บอกได้ทั้งหมด...
....
.
.
ลมหายใจอุ่นเหมือนรดอยู่ข้างแก้ม....เหมือนกับในฝันทุกอย่าง แตกต่างแค่อย่างเดียว ...มันไม่ได้เรียกชื่อเขา.....
เสียงคำรามเบาในลำคอ....เหมือนไม่สบอารมณ์...เสียงของสัตว์ ไม่ใช่คน....
...พระพรตได้แต่บอกตัวเองอย่างนั้น ....

จนอยู่ๆไฟมันก็สว่าง .....
มีคนห้าคนในลิฟต์  หนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิงเจ้าของไฟแช็กเธอเป็นคนกดปุ่มฉุกเฉิน ....พระพรตค่อยๆปรายสายตามอง.....ไม่มีมันอยู่ในนี้ .....

....แต่กลิ่นยังคงลอยวน.....

...
ผู้หญิงในชุดรัดรูปเจ้าของไฟแช็กและสติ   พนักงานโรงแรมหนึ่งคนที่ตื่นกลัว ชายหนุ่มอีกคนในชุดสูทภายใต้แว่นสีดำ และเด็กหนุ่มที่เหมือนสะลึมสะลือกอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่แน่น.....

...พระพรตได้แต่บอกตัวเอง ....เขาไม่ได้หลอนไปเอง....

.'มัน'.... เป็นหนึ่งในนี้.....
....
ก่อนที่ลิฟต์จะเปิด....พระพรตแทบไม่กล้ากระดิกตัว ....กลัวมันรู้ว่าเขารู้....ทุกคนเหมือนเร่งรีบจะออกจากลิฟต์ ยกเว้นพระพรต....เขาถอนหายใจเมื่อทุกคนก้าวออกจากลิฟต์...พระพรตรีบกดตัวเลขลงชั้นล่างสุดตอนนี้พระพรต กลัว 'มัน'เสียยิ่งกว่ากลัวลิฟต์เสียอีก...
...
.

'ตริ๊ง!'


ลิฟต์ลงมาสองชั้น....มันก็เปิดออก พระพรตพิงผนังลิฟต์ มองออกไปที่ประตู เด็กหนุ่มคนหนึ่งก้าวเข้ามา....ก่อนที่ลิฟต์จะปิด....
...ไม่ได้สนใจอะไร พระพรตปิดเปลือกตาลง รอให้ลิฟต์ลงไปถึงชั้นล่างสุด...แต่....
.
กลิ่นสาบ.....มันคลุ้งอวลอีกครั้ง ....
..
.
.
.
.
ชายหนุ่มไม่กล้าลืมตา เมื่อลมหายใจอุ่นมันรดเบาๆที่ซอกคอ....

....

...เสียงคำรามในลำคออย่างสบอารมณ์ เหมือนกับเสียงเสือ.....ยามดมกลิ่นเนื้อสดชั้นดี....
...
.
.
.

"พระพรต....."

เสียงมันเรียกชื่อเขา....พร้อมๆกับลิ้นอุ่นๆที่ ค่อยๆเลียจุดชีพจรที่เต้นระส่ำตรงลำคอขาว....

ออฟไลน์ aiyuki

  • รักแท้ไม่แบ่งแม้เพศพันธุ์
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2636
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-6
Re: สาปศิลา [ตอนที่ 11 - 15/7/57]
«ตอบ #25 เมื่อ15-07-2014 19:00:24 »

ขวัญจะหายตามพระพรตเลยจ้าา ^_^ ลุ้นมากมายค่ะ

ออฟไลน์ ppoi

  • When nothing goes right... GO LEFT.
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 720
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-12
Re: สาปศิลา [ตอนที่ 11 - 15/7/57]
«ตอบ #26 เมื่อ15-07-2014 19:05:26 »

ปาดน้ำตาด้วยความปลื้มปริ่มต่อเนื่องตั้งแต่เมื่อวาน...

ไม่ขอไรมาก ขอเท่าที่เคยลงก่อนหน้านี้ก็พ้ออออ 5555

 :กอด1: รักนะ ถึงขอ (แล้วขออีก...)

ออฟไลน์ padang

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-4
Re: สาปศิลา [ตอนที่ 11 - 15/7/57]
«ตอบ #27 เมื่อ15-07-2014 19:16:52 »

ดีใจมาก :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ Kamidere

  • บรรยายมันออกมา ทุกสิ่งที่อยู่ในใจ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 273
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-2
Re: สาปศิลา [ตอนที่ 11 - 15/7/57]
«ตอบ #28 เมื่อ15-07-2014 19:26:43 »

มาบอกว่า.... รักเรื่องนี้จุ๊บุ ถ้าต่อจากของเดิมให้ด้วยจะดีใจมาก T^T

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สาปศิลา [ตอนที่ 12 - 15/7/57-19:35 น.]
«ตอบ #29 เมื่อ15-07-2014 19:33:42 »

บทที่ ๑๒  ล้างด้วยเลือด#๑ 




..
ลมหายใจอุ่นมันรดเบาๆที่ซอกคอ....

....

...เสียงคำรามในลำคออย่างสบอารมณ์ เหมือนกับเสียงเสือ.....ยามดมกลิ่นเนื้อสดชั้นดี....
...
.
.
.

"พระพรต....."

เสียงมันเรียกชื่อเขา....พร้อมๆกับลิ้นอุ่นๆที่ ค่อยๆเลียจุดชีพจรที่เต้นระส่ำตรงลำคอขาว....
….
.จมูกเย็นซุกไซ้เข้าซอกคออุ่น ...นิ้วที่สอดเข้ามากำลังยึดตรึงให้ร่างทั้งร่าง นิ่งอยู่กับที่..
.
มันก็แค่ฝันเท่านั้น .....
..
.
.ใช่....มันก็แค่ฝันเท่านั้น....




ถ้า ....


เสียงโทรศัพท์ไม่ดังขึ้น !!

มืออุ่นกำกระชับสอดปลายนิ้วล็อกเข้ากับมือเขา และกระชากมือที่ล็อกไว้ให้เดินตามออกจากลิฟต์ ....

‘ชั้น 23’

ลิฟต์มันไม่ได้ไปไกลกว่านั้นเลย .... พระพรตลืมตามาเพื่อพบว่า ตัวเองกำลังอยู่ท่ามกลางกลุ่มชายชุดดำ
...ห้องประชุมใหญ่ พระพรตนั่งใกล้กับเด็กหนุ่มหน้าใสมือข้างหนึ่งของเด็กหนุ่มยังสอดประสานอยู่กับมือเขาปลายนิ้วมันล็อกดึงให้เขานั่งนิ่งอยู่กับเก้าอี้ ส่วนมือข้างที่เหลืออีกข้างหนึ่งกอดตุ๊กตาหมีตัวโตไว้แน่น ....การประชุมที่เริ่มด้วยภาษาที่เขาไม่เข้าใจ จีน ? หรือ จีนแมนดาริน?     
.....
การโต้เถียงกันระหว่างกลุ่มคนในชุดสูทและหญิงสาวที่เขาจำได้ว่าเป็นคนกดปุ่มฉุกเฉินในลิฟต์  สายตาเย็นปรายสายตามองเขาอย่างเหยียดๆ การโต้เถียงที่เขาไม่มีส่วนร่วม และไม่มีตัวตนสำหรับคนในห้องโถงใหญ่  เด็กหนุ่มข้างเขา นิ่งเฉยจนเหมือนกับเฉื่อยชา ... เหมือนกับว่าเหตุการณ์ตรงหน้าเป็นแค่เรื่องธรรมดา ....เรื่องธรรมดาที่การโต้เถียงจบลงด้วยการชี้ปลายกระบอกปืนมาที่เด็กหนุ่ม!!!

ไม่มีแววกังวลใจ นอกจากสายตาเซ็งๆ ที่จ้องปลายกระบอกปืน เด็กหนุ่มหันหน้าไปมองหญิงสาว ..สาวสวยที่นั่งฝั่งตรงข้ามถึงกับยกมือห้าม เมื่อกลุ่มชายชุดดำอยู่ด้านหลังเธอตอบกลับโดยการเล็งปลายกระบอกปืนไปที่ กลุ่มคนอีกฟากเช่นกัน การตกลง เหมือนจะจบไม่สวย พระพรตได้แต่นั่งเกร็งหายใจไม่ทั่วท้องถึงจะ เรียบเรียงเหตุการณ์ไม่ถูก...แต่เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่... 
....
แล้วทุกอย่างก็ยุติ...

เด็กหนุ่มข้างๆ ปล่อยมือเขากับตุ๊กตาหมีแล้วลุกขึ้นยืน...ท้าวแขนกับโต๊ะกระจกแล้วชะโงกหน้าเงยขึ้นเจรจากับชายสูงอายุร่างตัวใหญ่ที่อยู่หัวโต๊ะ....ด้วยภาษาที่เขาไม่เข้าใจ ...แต่...กลับฟังรู้เรื่อง...
...
.
ไม่สิ...มันไม่ใช่เสียงที่ส่งมา ...แต่เป็นความคิดที่ส่งมาในหัวมากกว่า....

"ถ้าจะยิงก็ยิงให้ตาย........."

ความคิดที่ส่งมาเย้ยหยัน...แต่มันกลับทำให้บรรยากาศ เย็นวาบ...

"อั้วไม่มีอะไรจะเสีย ตำแหน่ง'เสือ' ของ 'Golden Eyes Group' มันไม่เหมาะกับลื้อ ...ลื้อมันปีศาจ... ลื้อฆ่าอาคิม ลูกชายอั้ว...ยอมรับแล้ว จบมันซะ  เลือดต้องล้างด้วยเลือด...ถ้าลื้อจบมันเหมือนที่ลื้อเริ่มมัน อั้วจะปล่อยอาหลินไป...ปล่อยคนของลื้อด้วย....นัดเดียวที่หัวลื้อ....อั้วขอแค่นั้นแล้วทุกอย่างจบ!!" 

สำเนียงแปร่งหูส่งมาพร้อมกับปืนกระบอกหนึ่งที่เสือกไถลมากับพื้นกระจกโต๊ะ ....
สายตาเศร้าๆของเด็กหนุ่มมองที่กระบอกปืนแล้วมองหน้าเขา แววตาที่สั่นไหว เหมือนจะมาพร้อมคำลา ...เมื่อเด็กหนุ่มหยิบกระบอกปืนขึ้นมาจ่อที่หัวตัวเอง ....
...

"พระพรต....พระ....พรต...."

เสียงที่ส่งมามันเบาและเลือนลอย ....เหมือนกับทุกสิ่งที่ประดังเข้ามาและกำลังจะหายไป  หัวใจพระพรตมันเย็นวาบเมื่อเด็กหนุ่มเริ่มเหนี่ยวง้างไกปืน ...
...
.
.
.
ฝันที่แสนน่ารังเกียจ ตลอดสามเดือนระหว่างคืนที่จันทร์ใกล้จะเต็มดวงและเต็มดวง...
...
....เจ้าของกลิ่นสาบ ....กำลังจะหายไปจากความฝัน...
...
.
.

"....พระ....พรต ..."

เขาจำเสียงนั้นได้ดี ...เสียงที่พร่ำเรียกเขายามมอบกอดที่ไม่อาจ ปฏิเสธ หรือขัดขืน ....ริมฝีปากเด็กหนุ่ม...ขยับเรียกชื่อเขา..ก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้ ....


'ปัง!!'


คงเพราะใกล้ที่สุดเสียงปืนมันถึงดังจนหูอื้อ... ใกล้เสียจนเลือดแดงกระเซ็นเข้ามาเต็มหน้า  ร่างเด็กหนุ่มทรุดฮวบลงพร้อมกระบอกปืนที่ตกกลิ้งอยู่ข้างๆ เลือดแดงมันค่อยๆกลายเป็นสีดำคล้ำ
...สติ...ของพระพรต...
.
.
.
มันหลุดหายไปพร้อมลมหายใจของเด็กหนุ่มข้างหน้า.....
.........
 ...น้ำตา....ไหลเอ่อลงมาอย่างไม่อาจควบคุมได้   


"ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-07-2014 19:37:38 โดย Zitraphat »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด