{CH 45ชีวิตใหม่ของน้องครีม }
น้องครีมตัวน้อยนั่งเอียงคอมองไอ้ตัวเบิร์ดเดย์ที่ครางหงิงๆอยู่บนตักอย่างออเซาะ ไอ้หมาเด็กขี้อ้อนพอปล่อยเข้ามาให้เจอน้อยครีมที่ไม่ได้เจอกันร่วมอาทิตย์ก็พุ่งออกจากอกผมกระโดดขึ้นเตียงนอนซบเด็กน้อยเลยทีเดียว น้อยครีมก้มลงไปหอมหัวเหม่งของไอ้ลูกหมา แหมระริกระรี้เลยนะมึงนะไอ้เบิร์ดเดย์
น้องครีมเพิ่งฟื้นไข้เป็นทีเป็นนานนอนซบเกือบสัปดาห์ เด็กคนนี้แข็งแรงมากแต่พอได้ไม่สบายแล้วจะหายยากมากๆ ลุงหมอต้องมาดูทุกๆวัน ผมไม่อยากให้น้องไปโรงพยาบาลเพราะดูอาการไม่หนักมากและผมก็ไม่สบายใจที่จะให้น้องนอนที่นั้น
“ไปเลยไอ้ดำ ลงไปก่อน” ผมว่าและก็อุ้มไอ้ดำตับเป็ดลงไปข้างๆเตียง มันไม่พอใจพยายามจะยืนสองขา แต่ขาไม่ถึง หึหึ ไอ้เตี้ย
“พี่คิงครับ”
“หื้อ ว่าไงครับ” ผมหอมลงขมับน้องเบาๆเด็กน้อยครางหงุงหงิงในลำคออะไรสักอย่างผมจับใจความไม่ได้ ผมเหยียดยิ้มก่อนจะจุ๊บลงใบหูเล็กๆลูบเส้นผมที่ลื่นสวยเหมือนเส้นไหม
“ครีมจะตัดผมไปบริจาคให้คนที่เป็นมะเร็งและผมร่วง … พี่คิงจะว่ายังไง”
“ตามใจน้องครีมครับ เพราะยังไง เด็กคนที่อยู่ตรงหน้าพี่ก็คือน้องครีมอยู่ดี หึหึ รักนะครับ ทุกคนรักน้องครีม” ผมว่าและเล่นเส้นผมน้อง เพิ่งสังเกตว่าตอนนี้มันยาวเกือบถึงขอบกางเกงของน้องแล้ว ตัดไปเถอะ เพราะยังไงผมก็รักของผมอยู่แล้วน้องหันมายิ้มให้ผมก่อนจะพูดขึ้นอีก
“พี่คิงอย่าโกรธพี่เพชรนะ พี่เพชรไม่ผิด” หึหึ น้องบอกผมจนจำได้ทุกคำล่ะ บอกทุกวัน
“คร้าบ รีบหายนะ เพื่อนที่โรงเรียนคิดถึงกันแย่แล้ว” น้องครีมพยักหน้าผมยิ้มก่อนจะหันไปหยิบชามข้าวต้มที่วางไว้บนโต๊ะข้างเตียงมาป้อนน้องก่อนจะให้กินยาและนอนพักต่อไป
ผมเดินลงจากบ้านเห็นแม่สวยกำลังสอนเจ้าเพชรร้อยมาลัยอยู่ตรงชานบ้าน พอเห็นผมก็รีบเข้ามาอุ้มเจ้าเบิร์ดเดย์ไปนั่งลูกขนบนตัก เออ เอาสิกับลูกกับเต้านี้ไม่เค๊ยไม่เคย เจ้าเพชรมองผมอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะผมแกล้งมองหน้าแบบโหดๆ เจ้าเพชรจะยกถาดดอกไม้จะเอาไปเก็บ แต่ผมไปนั่งข้างๆดักไว้เสียก่อน เป็นแบบนี้มาหลายวันล่ะ ลงโทษพอล่ะสำหรับเด็กที่ฉลาดแต่โง่เกินไปแบบนี้
“นั่งลง”
“เอ๋ ตาคิง อย่าดุน้องนักสิ” แม่ผมพูดแต่ปากคุณนายนี้ยิ้มหวานเชียว เจ้าเล่ห์เพทุบายที่สุด เจ้าเพชรมองผมก่อนจะก้มหน้าลงไปอีกรอบ
“ครีมบอกว่าห้ามโกรธนาย นายว่าฉันควรโกรธไหม ???”
“…” เงียบแฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
“ว่าไง แล้วนี้ร้อยอะไร”
“พวงมาลัยถวายพระครับ … พี่คิงจะโกรธผมก็ได้นะครับ แต่ผมขอโทษไม่คิดว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้ แต่ถ้าพี่ไม่พอใจให้ผมอยู่บ้านนี้ ผม ….”
“อะไร !” ผมขึ้นเสียงเจ้าเพชรสะดุ้ง
“ตาคิง!!!” ผมหันมาห้ามผม เฮ้ย ไอ้เด็กนี้มันคิดอะไรของมันอยู่ว่ะ เรื่องแค่นี้ถึงกับคิดว่าผมจะไล่ออกจากบ้าน อยากไปเป็นหมาข้างทางเหมือนเดิมหรือไง ไม่เจียม!!!!
“ลูกเพชร หนูเลิกคิดแบบนี้เลยนะ บ้านนี้ไม่มีใครไม่ต้องการหนูนะลูก” ไอ้เด็กบ้านนี้มันเป็นอะไรชอบคิดว่ามีคนจะไล่ จะออกจากบ้านนี้ท่าเดียว ฮู้ย ! อารมณ์เสียฉิบหาย
“จะไปอยู่ที่ไหนถ้าไปจากที่นี้ ไอ้มิ่งหรือไง เอาใหญ่แล้วนะ เห็นปล่อยหน่อยไม่ได้ใช่ไหม!” ยังไงมันก็น้องผม สิทธิหวงสิทธิห่วงมันก็มีเหมือนกัน เจ้าเพชรที่ซบอยู่ในอกแม่เม้มปากน้ำตาเม็ดโป้งหล่นแหมะลงมา แม่ผมนี้ไม่รอช้าจะพาไอ้เจ้าเพชรหนีผมไปที่อื่น เพราะรู้ว่าถ้าอยู่ผมต้องด่ามันอีกแน่ หึ จากที่ไม่โกรธแล้วกูนี้จะโกรธอีกแล้วสินะ ไม่ชอบโว้ย โวยวายๆไม่พอใจทำผิดอะไรก็จะหนีออกจากบ้าน!!!!
“พี่คิง”
ผมเหลือบขึ้นไปมองน้องครีมที่เดินลงมาจากบันไดช้าๆในชุดนอนหมีสีน้ำตาล ผมยาวถูกปล่อยสยายเต็มหลังแก้มที่เคยซีดเพราะพิษไข้เริ่มปรั่งขึ้นอีกครั้ง ผมระงับสติตัวเองจากการโกรธเจ้าเพชรเดินไปอุ้มน้องในท่าเด็กและพาเดินไปนั่งที่โซฟา น้องครีมเอียงคอมองผมที่นั่งอยู่ที่พื้นกลางหว่างขาน้องอย่างน่ารัก ก่อนจะเหยียดยิ้มและลูบไปตามใบหน้าของผมอย่างอ่อนโยน
“โมโหอะไรครับ คิ้วขมวดเชียว” หน้าผมบ่งบอกขนาดนั้นเลยหรอ ผมส่ายหน้าก่อนจะซุกลงพุงนิ่มๆของน้อง
“หายสักทีนะไอ้ตัวเล็ก ทำไมไม่นอนล่ะหื้ม”
“ครีมนอนจนชาตินี้ไม่ต้องนอนได้ล่ะ คิกๆ” นี้แหละที่ผมรอมาเกือบอาทิตย์ รอยยิ้มแบบนี้แหละ
“พี่คิง วันนี้พาครีมไปตัดผมเลยได้ไหม”
“ทำไมใจร้อนล่ะเด็กน้อย”
“ครีมอยากไปตัดผมเอาไปบริจาคไวๆ และครีมอยากไปไหว้แม่เขมด้วย” น้องครีมเสียงสั่นเล็กน้อยแต่ไม่ได้ร้องไห้ออกมา เข็มแข็งขึ้นแล้วนะเด็กน้อย ผมเอื้อมตัวขึ้นไปหอมแก้มกับจุ๊บเล็กๆที่จมูกอย่างเอ็นดู น่ารักน่าชังไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยนะเด็กคนนี้ … เลิฟๆน๊า อิอิ
.
.
.
“อ้าวเฮียไม่เจอกันตั้งนาน แหมๆ เดี๋ยวนี้ควงสองเลยนะ น้องสาวสองคนนี้ชื่ออะไรครับ”
“ไอ้มาร์ค เดี๋ยวจะโดนตีนมอง ออกมาให้ห่าง” ผมว่า แหมไอ้ช่างผมโรคจิตรุ่นน้องผม เรียนก็ไม่เรียนไม่จบดอดมาเปิดร้านตัดผมสักเต็มตัว แต่ดันดังซะอย่างงั้น ร้านมันตั้งอยู่ในห้างดังย่านกลางเมืองมีดารานักร้องมาตัดกันเพียบ ราคานี้พรีเมียมสุดๆ น้องครีมกับเจ้าเพชรยืนจับมือกันอยู่ข้างๆผมในขณะที่คนนึงยิ้มหวานหยาดเยิ้มจนผมเคลิ้ม อีกคนกับทำหน้านิ่งสลด ไม่กล้าสบตาผม ถ้าไม่ใช่เพราะน้องครีมไปอ้อนเจ้าเพชรคงไม่ยอมมา ดื้อ สุดๆ
“โหไรว่ะพี่ ว่าแต่คนไหนเด็กพี่ว่ะ น่ารักทั้งคู่เลยแต่คนผมยาวนี้สุดๆล่ะ อีกคนก็หน้าเหวี่ยงร้ายไปอี๊กกกกกก”
“ไอ้ห่า นี้น้องครีม นั้นเจ้าเพชร น้องครีมอ่ะของกู ไอ้เพชรอ่ะของไอ้มิ่ง ที่สำคัญ ผู้ชายทั้งคู่มึงและอย่าเสือกมายุ่ง”
“เฮ้ย จริงดิ โคตรเหมือนผู้หญิง!!!!”
“หุบปากเลย และตัดผมให้น้องครีมด่วนๆ”
“โอ้ยยยยยยยยยยยย เป็นบุญของไอ้มาร์คจริงจริ๊งงงงง” ไอ้มาร์คเดินไปเลื่อนเก้าอี้ที่มันคิดว่านั่งสบายที่สุดไปที่หน้ากระจกบานใหญ่ ในร้านของมันเป็นร้านเล็กๆ คิวจองถึงเดือนหน้า นี้มาได้รัดคิวล้วนๆบอกเลย แต่แหมคิดผิดคิดถูกที่พาน้องมาตัดร้านนี้ว่ะ ดูหน้ามันเซ่!!!! น้องครีมยิ้มแหะๆก่อนจะบีบมือผมแน่น …
“ตื่นเต้นหรือเด็กน้อย” ผมนั่งคุกเข่าลงถามน้อง
น้องครีมเม้มปากก่อนจะพยักหน้าผมหัวเราะเบาๆ วันนี้น้องครีมแต่งตัวน่ารัก เสื้อเชิ้ตสีชมพูกับกางเกงเอี้ยม ดูเรียบร้อยน่ารัก เจ้าเพชรก็ถูกคุณแม่แต่งตัวให้ไม่ต่างกันแต่เพชรดูเป็นผู้ใหญ่กว่า เสื้อเชิ้ตขาวล้วนกับกางเกงยีนต์เข้ารูป ผมที่เริ่มยาวบะบ่า ทำให้ผมคิดว่าเจ้าเพชรก็ควรที่จะตัดผมด้วยเหมือนกัน
“หึหึ คิดซะว่าเริ่มใหม่ทุกอย่างเนอะ พี่จะอยู่ข้าวเราเอง ไม่ต้องกลัวนะ”
“เสร็จจากนี้ ไปวัดกันนะครับ” ผมพยักหน้า
ก่อนที่จะหันไปเหลือบมองไอ้มาร์คที่ยืนผิวปากรออยู่อย่างกวนตีน ผมพาน้องครีมไปนั่งที่เก้าที่ที่ไอ้มาร์คเพิ่งปัดฝุ่นแล้วปักฝุ่นอีก ก่อนที่จะยิ้มให้น้องผ่านทางกระจก และค่อยๆเอี้ยวตัวไปแก้หนังยางที่มัดผมซาลาเปาออก ผมยาวสลวยของน้องสะพลั่งออกมาจรดปลายผมดำเงาสนิท ไอ้เจ้ามาร์คผู้หลงใหลในเส้นผมนี้อ้าปากค้าง ผมลูบผมน้องก่อนจะพยักหน้าให้ไอ้มาร์ค มันพยักหน้าก่อนจะจรดปลายกรรไกรลงเส้นผม น้องครีมหลังตาแน่น พอๆกับที่บีบมือผมไว้เช่นกัน
ฉับ ….
C ♨ ผมยืนอยู่หน้าอัฐิของแม่เขมหลังจากที่ไปทำสังฆทานชุดใหญ่เสร็จแล้ว ลมพัดอยู่ตลอดเวลา ทำให้ความเศร้าของผมหายไปพร้อมๆกับสายลม ผมเสียใจมามากพอแล้ว ผมรู้ดีว่าแม่เขมรักผมมากแค่ไหน จะไม่เสียใจอีกแล้วถึงแม่เขมจะไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของผม แต่ความรักที่เอาผมมาเลี้ยงโดยไม่สนว่าเป็นลูกของใครนั้นล่ะคือของจริงใช่ไหมครับแม่ และจริงของพี่คิงที่บอกว่าผมยังมีเค้า ผมยังมีทุกคน เพราะวินาทีนี้เค้ายังยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน … ตะ แต่เค้าจ้องผมเยอะเกินไปนะ น้องครีมเขินง่ะ ยิ่งไม่มั่นใจในทรงผมใหม่อยู่ ที่คนนั้นตัดซะสั้นเลยอ่ะ กลายเป็นเด็กหัวเห็ดเลย … พรุ่งนี้ไปโรงเรียนเพื่อนต้องตกใจแน่ๆ
“น่ารักจัง” แหงะ _////_ ผมอายนะ อยู่ต่อหน้าแม่เขมด้วย อย่าจ้องกันแบบนี้สิ
“น่ารักมากๆ ตอนผมยาวก็น่ารักตอนผมสั้นก็น่ารัก เนอะเจ้าเพชรเนอะ”ยังจะพาพี่เพชรมาล้อเลียนผมอีก แหงมมม งอน พี่เขมคืนนี้ไปหลอกพี่คิงเลยนะ เอาแบบน่ากลัวฟุดๆเลยนะครับ
“เอ๊าเอา ไปกอดแบบนั้นมันไม่ดีนะครับ วันนี้พี่พาไปกินซูชินะ ไปไหม”
ผมพยักหน้าปล่อยเสาที่มีอัฐิแม่เขมอยู่เข้าไปกอดแขนพี่คิงแทน แม่ครับ ต่อไปนี้ ครีมจะมีชีวิตใหม่ ผมของครีมครีมจะเอาไปบริจาคให้คนที่เค้าเป็นมะเร็ง เค้าจะได้มีวิกผมที่สวยๆใส่ … น้องครีมจะเป็นเด็กดี … จะเป็นเด็กดีให้มากเลยนะ แม่เขมอวยพรให้ครีมด้วยนะครับ … รักนะครับ รักแม่เขมมากๆเลย …
.
.
.
ผมนอนเล่นกับเบิร์ดเดย์ในอ้อมกอดของพี่คิงที่นอนอ่านหนังสืออยู่ไม่ห่างตัวผม พอผมเผลอๆพี่คิงก็ชอบก้มลงมาหอมกระหม่อมผมบ่อยๆ ทั่งห้องเต็มไปด้วยความเงียบแต่อบอุ่นมาก คุณแม่สุดสวยกับป้าลินดีใจใหญ่โตที่เห็นผมแข็งแรงขึ้น เค้าเตรียมฉลองให้ผม แต่ผมห้ามไว้ก่อน มันสิ้นเปลืองนะผมว่า แต่ท่านก็บอกว่าเสาร์หน้าจะพาผมไปเที่ยวทะเลล่ะ รอคุณพ่อกลับมาจากทำงานต่างประเทศก่อน อบอุ่นจังเลยน๊าครอบครัวนี้ เค้ารักผมในไม่มีเงื่อนไขว่าผมเป็นอะไร ผมยังโชคดีกว่าเด็กหลายๆคนมากนักที่ยังเจอพวกเขา … เหมือนแสงสว่างที่ส่องประกายจริงๆ … ผมไม่รู้จะขอบคุณยังไง …
“อ้าว เป็นอะไรเด็กน้อยอยู่ๆก็ร้องไห้ ฮือ ไหนพี่ขอดูหน้าน้อยๆของคนเก่งของผมหน่อยสิ” พี่คิงเชิดหน้าผมขึ้นไปมอง ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างอ่อนโยน
“ร้องทำไมครับเด็กน้อย”
“น้องครีมดีใจ … ดีใจที่มีพี่คิง มีทุกคน” พี่คิงหัวเราะผมก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดไว้แนบอก …อบอุ่นเหลือเกิน ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ดึงผมขึ้นมาจากกองขยะ … ขอบคุณที่ให้ผมได้เจอกับพี่คิง …
“รักนะครับน้องครีม …” ริมฝีปากหนาจรดลงปลายจมูกผมก่อนจะค่อยๆสัมผัสเบาๆที่ริมฝีปาก …
จากนั้นมันเหมือนผมล่องลอยอยู่บนอากาศ … มีความสุข …ผมจะมีความสุขให้มากๆกับชีวิตใหม่ที่ได้รับ … ผมจะรักทุกคน และรักให้มากขึ้น … โดยเฉพาะพี่คิง ที่โอบกอดผมไว้ด้วยแขนแกร่งคู่นี้ตลอดเวลาที่ผมทุกข์ใจ …
=========================
มาช้า มาน้อย โปรดอภัย ฮ่าๆๆๆๆ
ขึ้นเดือนใหม่กันเลยทีเดียว ติดสอบ ติดงาน ติด เกม บลาๆๆๆๆๆ
ยังไงขอให้ทุกคนยังรักและคิดถึงน้องครีมน๊า มีเพจแล้วนะรู้ยางงงงง
ห้องเก็บนิยาย pa_pa
กดติดตามความเคลื่อนไหวในเพจได้น๊าค่า ทวงนิยายได้ด้วยน๊าาาา ขอบคุณมากๆ รักทุกคนค่ะ