ล่อเสือออกจากถ้ำ
{ B } แหม ! ชีวิตไอ้คิงนี้แม่งเหมือนพระเอกนะว่าม่ะ เก็บลูกใครไม่รู้มาเลี้ยวแถยังน่ารักน่าชังจนมันรักหัวปักหัวปำ แต่อีหนูนั้นดันมีเรื่องปวดหัวเป็นอดีต เลยต้องตามเคลียร์กันยาว นี้ก็โดนลักพาตัวไปไหนก็ไม่รู้ซะอีก ตอนมันโทรมาขอความช่วยเหลือผมก็แอบอึ้งๆนิดหน่อยลำพังตัวมันทำคนเดียวก็ฉิบหายกันเป็นทิวแถวสงสัยรอบนี้กะล้างบางเลยแหละมั่ง เอาเถอะก็สนุกดี ถึงเมียจะไม่คืนดีก็มีอะไรสนุกๆให้ทำ จะบอกอะไรให้นะ ไม่ใช่แค่ผมหรอกที่เคลื่อนไหว ไอ้ราชกับไอ้คิงก็แยกย้ายกันไป ปิดประตูตีแมวกันไป
อ่อ ซอยนี้ล่ะมั้ง … ผมเลี้ยวรถแข่งหรูของตัวเองเข้าไปพร้อมกับลูกน้องที่มาในรถตู้ที่ขับตามหลังมาอีก 5-6 คน อยากเห็นจริงๆแหะ อยากเจอจริงๆอีมนุษย์ป้าตัวปัญหาไม่รู้จักพอ ทำร้ายเด็กตัวเล็กๆไม่มีทางสู้ ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมเลิกรา ผมก็รู้ด้วยว่าไอ้คิงเตือนป้าแกมาหลายรอบแล้ว ฉะนั้นรอบนี้จะเป็นรอบสุดท้าย พอสักทีกันความใจดี 20 ปี คงไม่พอแล้วมั่ง เอาสัก 50 ปีเป็นไง คงได้ตายกันในคุกนั้นแหละ
ผมจอดรถหน้า อพาร์ทเม้นท์เก่าๆทรุดโทรม ก่อนจะขมวดคิ้วและเดินลงไปยืนเท้าเอวมองตำรวจนอกเครื่องแบบ ที่ผมเอามาด้วยพากันลงมาจากรถตู้
“ที่นี้หรอครับนายน้อย”
“เออ ตามแหล่งข่าวมันบอกชั้น 3 ห้อง 8” ผมว่าก่อนจะเดินเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์เดินขึ้นไม่สนใจเจ้าของที่วิ่งเข้ามา ปล่อยให้ลูกน้องจัดการไป เก่าฉิบหายแม่งกูเดินไปจะผุพังลงไปตัวร้างข้างแตกเปล่าว่ะเนี้ยช่างเหอะ พาอีป้าไปใช้กรรมในคุกก็พอแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมมายืนอยู่หน้าห้องก่อนจะเคาะประตูห้องสามครั้งตามหลัก … ไม่มีคนตอบช่วยไม่ได้
โครม!!!!! “กรี๊ดดดดดดดด มะ มึง มึงเป็นใคร” ผมก้มมองซากประตูที่เผอออกแรงถีบเยอะเกินไปหน่อยหลุดออกมาทั้งยวงเลย ก่อนจะเงยหน้ามองอีป้าที่สภาพโสโครกมาก ผมเผ้ายุ่งเยิงนุ่งกระโจมอกผ้าถุงเก่าๆตัวเดียวนั่งตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่ริมกำแพง รอบๆห้องก็หมักหมมไปด้วยจานข้าวเก่าๆ กับเสื้อผ้าเก่าๆที่ดูเหมือนไม่เคยซักมาหลายสัปดาห์ นี้ไง นี้ไงครับกูถึงมีเมียเป็นผู้ชาย!!!!!!
“มะ มึงจะเอาอะไร หนี้อะไรนั้นกูบอกให้มึงไปทวงกับเด็กห่านั้นแล้วนี้ ยะ อย่ามายุ่งกับกู!!!!” ยายมนุษย์ป้าผรุสวาทขึ้น
อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก นี้ไอ้คิงขู่ไปมึงไม่เคยกลัวเลยหรือไง แค่หนีมาแค่นี้คิดว่าจะรอดหรือไงว่ะ พวกกูหาไม่ถึง 10 นาทีก็เจอแล้ว!!!!ผมจิ๊ปากเดินเข้าไปใกล้อีป้าก่อนจะนั่งยองๆลงตรงหน้า อีป้าก้มหน้าแทบจะติดพื้น
“ถามจริงเหอะป้า เด็กมันทำอะไรผิดนักหนาว่ะ มึงถึงไม่ยอมเลิกสักที”
“หมายความว่ายังไงกูไม่รู้เรื่อง กูไม่ได้ยุ่งกับมันแล้วนี้! ไอ้พวกนั้นมันเจอเองไม่เกี่ยวกับกู”
“เฮ้อ … จะขอถามอีกรอบนะ มึงติดหนี้ใครครับคุณป้า!” กูตะคอกอีป้าลั่นห้องไม่พอยังเอาปืนที่เตรียมมาจ่อกบาลยุ่งเยิ่งของมันอีก ตัวมันสั่นเทาทันที และหุบปากเลิกปากดีมองผมอย่างขอความเห็นใจยกมือไว้ปลกๆ
“ยะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉะ ฉันติดหนี้เจ้าสัวเตีย ที่คาสิโน่น่ะ ยะ อย่าฆ่าฉันเลยนะ”ผมเหยียดยิ้มก่อนจะลุกขึ้นและปล่อยให้ลูกน้องจัดการต่อ แค่เนี้ยหรอภารกิจของผม ง่ายยิ่งกว่าปลอกกล้วยเข้าปากอีก ยังไม่สนุกเลยว่ะ
“ฮัลโหลว่าไง เรียบร้อยแล้วหรอว่ะ”เสียงไอ้คิงตอบกลับมาน้ำเสียงมันไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรแม้แต่น้อย ออกจะมีแววดีใจด้วยซ้ำ ไอ้ห่านี้ร้อนใจจนสติหลุดไปแล้วหรือไงว่ะ
“เออ เป็นไปตามข่าวที่สืบ อีป้าเป็นหนี้ไอ้เจ้าสัวเตีย”
“อ่อ เหรอ ! งั้นก็ไม่ต้องไปหาไกลล่ะ กูกำลังไปเยี่ยมแกอยู่พอดี” กูเดินลงมาตามหลังลูกน้องที่ลากอีป้าสภาพน่าสมเพชเดินไป ท่ามกลางคนที่เปิดห้องออกมาดู นี้มันห้องเช่าหรือซ่องว่ะ!!!
“เออ เดี๋ยวกูตามไป”
“ไม่ต้องมา มึงไปรวมตัวที่สนามแข่งเลย เดี๋ยวรู้ต้นสายปลายเหตุและจะโทรไปบอก แค่นี้กูกับไอ้ราชสบายมาก”
“โห ไรว่ะ! เออๆ ก็ได้”
“เอ้อ ไอ้บิว กูได้ข่าวจากไอ้มนุษย์กัญชาเพื่อนมึงว่า ไอ้เฟอร์ก็มารวมตัวด้วยนะมึง”
“โห!เป็นพระคุณมากขอรับ!!!”
ผมกดวางสายเมื่อสั่งลากันต่ออีกสองสามคำ และหันไปสั่งลูกน้องให้จัดการตามในสัญญาเอกสารที่มีลายมืออีป้าพร้อมกับข้อหาใหม่ที่เพิ่งได้ไปอีกกระทงทำร้ายผู้อื่นโดยเจตนา โธ่ๆ ไม่ต้องร้องไห้หรอกป้าน้ำตาไม่ได้ช่วยให้โทษที่มีอยู่มันน้อยลงหรอก กรรมใดใครก่อคำนั้นคืนสนอง โอกาสเคยมีให้ไม่รักษาเองสมควรแก่กรรมแล้ว อาเมนนะป้านะ ไปหาเมียดีกว่า คึกๆ
{ K }♨ หลังจากที่วางสายไอ้บิวที่สอยคุณป้ามหาภัยร่วงลงไปคนหนึ่ง อ่อ! ไม่จบแค่นี้หรอก เดี๋ยวกลับไปเจอกูไปเวิ่นใส่ตำรวจอีกหน่อยก็ติดคุกไอ้อีกหลายปีเองแหละครับคุณป้า ไม่ต้องห่วงได้เข้าไปตีฉิ่งมันในห้องขังแน่ๆ
ผมก็เลี้ยวเข้าซอยหมู่บ้านใหญ่โตย่านคนรวยทันที บ้านไอ้เจ้าสัวเตียนักธุรกิจเพชรบังหน้าค้ามนุษย์และคาสิโนเถื่อนซึ่งเรื่องนี้พวกกูรู้กันมาตั้งนานแล้วเพียงแต่ยังไม่มีข้อมูลที่ชัดเจนพอ แต่พอมาค้นประวัติเลขทะเบียนรถ กูแหม เจอตอเลยนะครับ ชื่อแม่งขึ้นเต็มๆ นี้แหละน๊า เจ้าสัวจอมขี้งกไม่ยอมยกอะไรให้ใครทั้งสิ้น อิทธิพลเยอะสินะ หึหึ มาดูกันดิพวกกูแค่สองคนกับพวกมึงเป็นโขยงใครจะชนะ
“เฮ้ย หลังนี้แหละ” ไอ้ราชบอก ผมหยุดรถก่อนที่ประตูบานใหญ่จะเปิดออกให้รถผมเข้าไป เตรียมตัวเตรียมใจเถอะไอ้เจ้าสัวเอ้ย! กูมาเคล้นคอมึงถึงที่แล้วครับ!!!!
“อาคุงคิง อาคุงราช ช่ายมายคราบ ยิงลีต้อนรับ ยิงลี โฮ๊ะๆๆๆๆ” แม่งเอ้ย ภาษาวิบัติได้อีก อ่อ ลืมบอกไป กูให้พ่อโทรมาบอกมันว่าอยากซื้อเพชร น่ะนะ มาแบบแขกไม่ได้มาแบบบู๋ล้างผลาญ แบบนั้นกูก็ตายห่าพอดีสิครับ มาแค่สองคน =_=’
“อ่า สวัสดีครับเจ้าสัว แหม ได้ข่าวว่าช่วงนี้มีเพชรมาใหม่ผมเลยสนใจ หึหึ” ผมเข้าไปกระลิ้มกระเหลี่ยทันที ไอ้เจ้าสัวอ้วนเอ้ยยยยยยยยยย!!!!
พูดแค่นั้นมันก็ออกปากชวนผมไปนั่งที่โซฟาทันที ผมกับไอ้ราชนั่งคนล่ะฝั่ง และไอ้เจ้าสัวก็เริ่มให้คนเอาแคตตาล็อกมาให้เลือกอย่างไว ไอ้ราชสะกิดผมให้มองมันที่เหลือกไปมองบอดี้การ์ดที่ยืนคุมอยู่ สามสี่คน ท่าทางจะเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี้ยเจ้าสัวเนี้ย เอาว่ะไม่เข้าถ้ำเสือและจะได้ลูกเสือปะล่ะ ใจเย็นๆไอ้คิงสติ ๆ มึงยังระเบิดไม่ได้ตอนนี้ เอาให้เจอตัวน้องก่อน น้องครีม พี่คิดถึงจุงเบยยยยยยยย อย่าเพิ่งเป็นอะไรน๊า !
“ว่ายางล่าย เลือกล่ายหรือยาง” ผมเหลือบมองมันทีนั่งพุงโล้อยู่ตรงข้ามผม ก่อนจะปิดแคตตาล็อกลงและเอามือเท้าคางเหยียดยิ้มให้มัน มันขมวดคิ้วเหมือนคนรู้ทันว่าสิ่งที่ผมอยากได้ไม่ใช่เพชร ขอโทษที่บ้านกูก็มีซื้อทำไมให้เปลือง เก็บไว้เลี้ยงเด็กดีกว่า
“ผมได้ข่าวว่า …คุณไม่ได้ทำธุรกิจนี้ธุรกิจเดียว หึหึ เอาตรงนะครับ ผมอยากได้เด็กสักคน”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ อาคุงคิง ลื้อรู้ยางง้านหรือ โอเคะ โอเคะ เลี้ยวผมให้เด็กเอารูปมาให้ก็เลี้ยวกัน ลื้อเอาเคะตาล็อ-” มันกำลังจะให้เด็กเอาแคตตาล็อกมาให้ผมดู ขอโทษทีเหอะ คนนะโว้ยไม่ใช่สิ่งของ แหมจะได้จิ้มเอาๆ
“อ่า … เราอยากที่จะไปดูเองให้เห็นกับตามากกว่า คุณก็รู้เดี๋ยวนี้ย้อมแมวขายกันเยอะแยะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ เกลงว่ามันจะมายเหมาะม้างงงง”
“ 1 ล้าน ค่าผ่านทาง จ่ายเงินสด” ไอ้ราชยกกระเป๋าที่ถือมาด้วยวางตรงหน้าทันทีไอ้เจ้าสัวที่ตาลุกวาวทันที ไอ้แก่ขี้งกเอ้ย!!!! คอยดูเหอะมึงเอาของกูไป 1 ล้านไม่เป็นไรกูไม่ถือแต่หลังจากงานเสร็จ กูจะให้มึงตกแลนด์มาร์คกูให้ล้มละลายเลยไอ้ห่า
“โอเคะๆ ก็ล่าย ลื้อจะปายตอนนี้เลยม้าย” ผมเหยียดยิ้มทันที เป็นไปตามแผนเดะ!!! รอก่อนนะน้องครีม พี่กำลังไป
ผมยืนรอพรรคพวกของไอ้เสี่ยจัดขบวนห่าเหวอะไรสักอย่างมีรถตำรวจนำหน้าเสียด้วย เส้นใหญ่ฉิบหายเลยนี้หว่า แถมยังมีคนมายืนคุมพวกกูอยู่ด้านหลังอีก ไม่ไว้ใจกันซะด้วย หึหึ ผมหันไปมองไอ้บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนมองผมไม่วางตา ผมสองคนถูกเชิญขึ้นรถตู้ และขับตามหลังรถเบนซ์เจ้าสัวไป พวกมึงแผ่อำนาจอิทธิพลกันได้ไม่นานหรอก
ผมกดส่งสัญญาณผ่านระบบติดตามที่ให้ไอ้ราชที่ทำธุรกิจอิเล็กทรอนิกส์ติดตั้งเข้ากับโทรศัพท์มือถือ ไปหาไอ้บิวตามที่ตกลงแผนกันเอาไว้ก่อนหน้านี้ มันรู้ดีว่าควรทำยังไง … ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน รับรองได้มันจะเหลือแค่กระดูกกันคนล่ะชิ้นสองชิ้นและไปเกิดใหม่เอาชาติหน้า หึหึ
สัตว์ป่าอย่างพวกมันต้องเจอกับราชาอย่างผม กูจะสอยให้ร่วงให้หมดทุกตัวนั้นแหละ!!!!!!! โทษฐานที่มายุ่งกับดวงใจของราชา!!!!
.
.
.
น้องครีมนั่งมองเพดานอยู่ริมห้องที่ไม่ห่างจากกลุ่มเด็กน้อยที่แสนหวาดกลัวมากนัก พยายามนึกถึงฝันเมื่อไม่นานมานี้ว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่ไม่ต้องหาคำตอบน้องครีมก็รู้ได้อยู่แล้วว่าแม่เขมแน่ๆ แม่เขมมาหาน้องครีมให้กำลังใจและให้น้องครีมสู้ต่อไป น้องครีมจะไม่ร้องไห้ เพราะพี่คิงจะต้องมาช่วยอย่างแน่นอน …
โครม!
ประตูห้องถูกเปิดออกน้องครีมสะดุ้งตัวโยนมองไปที่ปิศาจร้ายตนเดิมที่เดินเข้ามา มันแสยะยิ้มก่อนจะใช้นิ้วจิ้มไปที่เด็กคนที่อยู่กลางวงล้อมของเพื่อนๆ เด็กคนนั้นร้องไห้โฮใหญ่ออกมาทันที น้องครีมเห็นแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นยืนและเดินตัวสั่นไปกางขากางแขนอยู่ตรงหน้าปิศาจร้าย
“อย่านะ อย่าเอาเขาไป ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้ล่ะ เห็นไหมเขาร้องไห้ใหญ่แล้ว”
“มาใหม่และเสือกยุ่งหรือไงมึง หรือเสี่ยนอยากโดนเอง ไม่ต้องเป็นห่วงคืนนี้มึงก็โดนเองแหละ ถอยไป!!!!”
เพียะ!!! น้องครีมกระเด็นตามแรงตบมากระแทกกับผนังห้องจนเลือดออกมาริมฝีปากปากซิบๆและหัวโนออกมาเขียวช้ำน้องครีมนอนลงไปกับพื้นด้วยความเจ็บปวด หน้านิ่วคิ้วขมวดอยากจะร้องไห้แต่สู้กัดฟันพยุงตัวขึ้นมาคลานไปหาเด็กคนที่ถูกเลือกและกอดเอาไว้แน่นท่ามกลางเด็กๆที่ตัวสั่นเป็นลูกนก
“ฮ่าๆๆๆๆๆ มึงรู้รึเปล่าว่ะว่าอยู่ในสถานการณ์แบบไหน อย่ามาโง่หน่อยเลยไอ้หนูถอยไป!!!!” เจ้าสัตว์ในร่างคนแสยะยิ้ม ก่อนจะคำรามหัวเราะอย่างน่ารังเกียจก่อนจะกระชากน้องครีมและเหวี่ยงไปปะทะกับกำแพงออกรอบ เจ้าตัวจุกไปทั้งตัวนอนงอเป็นกุ้ง น้ำตาเริ่มคลอเบ้า
เจ้าสัตว์ร้ายกระชากเด็กคนนั้นที่มองมาที่น้องด้วยน้ำตานองหน้าสองมือไขว่คว้าเหมือนจะเอื้อมมาจับน้องครีมไว้ก่อนจะถูกพาดขึ้นมาก่อนจะแบกขึ้นบ่าอย่างง่ายดายเพราะมันร่างกายบึกบึนเหมือนสัตว์ป่าจริงๆ น้องครีมพอเห็นแบบนั้นก็เข้าพยุงตัวเองจะลุกขึ้นอีก แต่ถูกจับแขนไว้ น้องครีมหันไปมอง เห็นเด็กอีกคนที่ร่วมชะตากรรมเดียวกันส่ายหัวไปมาน้ำตาไหลพราก น้องครีมกัดฟันมองประตูที่ปิดลงไปแล้วก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาเป็นทางอย่างกลั้นไม่อยู่
“พี่คิง … มาเร็วๆนะครับ ฮึก มาช่วยเพื่อนๆของครีมด้วย ครีมสงสาร สงสารมากๆ ”
=======================================
ใจเย็นๆค่ะ พรุ่งนี้มาสรุปกัน ฮ่าๆๆๆๆ เค้านั่งพิมพ์ตอนนี้ตั้งแต่ 6 โมงหัวไม่แล่นเย้ย ถ้ามีคำผิดบอกนะค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาแก้
นิยายเรื่องอื่นเริ่มอัพพรุ่งนี้นะจ๊ะ จุ๊บๆ
ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
เม้นสั้น เม้นยาวๆ เพื่อให้คนเขียนรู้ว่ายังมีคนอ่านเนอะ ฮ่าๆๆๆ
แต่ไม่บังคับน๊าแล้วแต่ความสมัครใจ รักทุกคนนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้น้องกับให้พี่คิงด้วยเนอะ
ป.ล มาสั้นไม่จุใด ขออภัยน๊า เค้ามันพวกหัวไม่แล่นกลัวเขียนออกมาไม่ดีและคนอ่านไม่สนุก 
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 303154 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก