เรื่อง :: ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ข้อ 11 : การฉีกทุเรียน ผู้ที่ใหญ่กว่าควรให้คำแนะนำ
อิ่มเอิบ
วันนี้ฟักมาคลินิกรักษาความงามให้คุณหมอเขาเช็คหน้านวดหน้าให้รวมไปถึงจัดเบบี้เฟสชุดใหญ่ เอาให้นุ่มยันชาติกันไปเลย ฟักเคลียร์งานทุกอย่างเรียบร้อยแล้วอย่างสบายอกสบายใจเพื่อให้ได้มีเวลามาเฟิร์มตัวเองเตรียมพร้อมสำหรับศึกใหญ่
ก็แค่แบบ
เขากำลังจะได้แอ้มเด็ก
ทั้งหน้าตาผิวพรรณและความรู้สึกเขามันบอกแบบนั้น
เขาไม่ได้ใจร้ายใจยักษ์ใจมารอะไรเสียหน่อย ต้องขอบคุณเสียด้วยซ้ำว่าเขาเป็นห่วงอนาคตทางการศึกษาที่เป็นรากฐานสำคัญในอนาคตของเด็กคนหนึ่งขนาดไหน ถ้าเด็กสมยอม เขาอาจจะส่งเสียเลี้ยงดูยันมีการมีงานทำนู่นเลย แต่คงไม่เข้ามาในบริษัทเขาหรอก เดี๋ยวจะกลายเป็นที่ครหาเปล่าๆ และอีกอย่างนั่นเป็นแค่การคาดคะเนล่วงหน้าเฉยๆ
หากเด็กมันสมยอมนะ
นี่ก็เพิ่งผ่านมาสองวัน ฟักอดแสยะยิ้มไม่ได้ เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะคนเดียวเพราะในหัวมันมีแต่เรื่องของพ่อลูกวัวตัวน้อยอยู่เต็มไปหมด
เขาพอจะเดาได้ว่าเด็กมันคงกระวนกระวายใจนั่งเรียนไม่ติดเก้าอี้แน่ๆ ใช่ว่าเขาจะไม่เชื่อว่าเด็กน้อยจะไม่มีปัญหาทางด้านการเงินจริงๆ คงอาจจะขาดทุนทรัพย์ในการซื้อโทรศัพท์สักเครื่อง ไม่ก็ติดหนี้บอลอยู่ หรือไม่ก็อยากได้นู่นอยากได้นี่ตามประสาเด็ก
บ่อยครั้ง
ถ้าอยากมีผัวเราก็ต้องฉลาดที่จะโง่
แต่บังเอิญเขาเล่นบทโง่ต่อไปไม่ไหวแล้วเท่าไหร่ การไม่เป็นตัวของตัวเองมันน่าอึดอัดจะตายไป มันเป็นกึ่งคาดการณ์จากสถานการณ์และสิ่งแวดล้อมโดยรอบบวกกับเซ้นส์ส่วนตัว คนเราจะดีจะร้ายบางทีก็ไม่รู้หรอก ฟักใช้การสังเกตล้วนๆ
เขาคิดว่าเขาเดาไม่ผิด เขาเชื่อมั่นใจตัวเองเสมอ
อย่างน้อย
ถ้าเด็กยอมก็จะได้กินเล่นๆไปอีกสักระยะให้หายเหงา ลีวายส์ก็มีส่วนถูกใจเขามากอยู่พอสมควร ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ลงทุนตามเปขนาดนี้ เอาเวลาไปทำการทำงานหาเงินคงดีกว่า
เลือกเอาสิ
ระหว่างแหล่งเงินอย่างเขาไว้ให้สูบง่ายๆเพียงแค่แลกกับการไปเล่นที่โรงแรมกับเขาด้วยกันเป็นคืนๆไป
คุ้มดีออก
คนสมัยนี้รักสบาย
คำตอบมันชัดเจนดีอยู่แล้ว
เขาไม่ค่อยชอบเด็กขายตรง พวกนั้นจริตจกร้านเยอะเกินไป ไว้ไปกินเป็นพักๆแก้เบื่อก็พอได้ แต่ก็ความเสี่ยงก็มีอยู่มาก เขาเลยเลือกที่จะไม่ไปในแนวนั้นสักเท่าไหร่ อีกอย่างหน้าที่การงานของเขายังเป็นตำแหน่งค้ำคอไว้อยู่ทำให้ทำอะไรประเจิดประเจอมากไม่ได้
“พี่พัชครับ”
วันที่สาม นับจากวันที่เกิดเรื่องดีๆนั่น เขาไม่ได้ไปที่ร้านกาแฟหรือห้างแถวนั้นอีกเลย แค่นั่งชิลๆหาที่สิงสถิตอื่นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาอยู่แล้ว
วันนี้ลีวายส์โทรมาหาเขา นัดมาเจอกันที่เดิม เขามาถึงช้าไปเกือบชั่วโมงได้ แต่เด็กก็ไม่บ่นสักคำ แถมดูท่าจะมารอนานก่อนเวลานัดแล้วด้วยซ้ำ
“ครับ”
เขานั่งลงตรงข้าม ไม่ได้สั่งกาแฟหรือทำอะไร เด็กมองหน้าเขาจ๋อง สายตาหวาดๆ ไม่ได้สบนาน วันนี้ชุดนักเรียนก็ยังเป็นที่น่ามองเช่นเดิม
“ถ้าเราไม่พูดไม่มีอะไรพี่จะกลับแล้วนะ พี่ไม่ได้ว่างทั้งวันหรือทั้งคืน” ฟักพูดเสียงทุ้มนิ่ง เขายิ้มทุกครั้งหลังจบประโยคเสมอ เขาทำจนกลายเป็นนิสัย แม้มันจะเป็นรอยยิ้มติดหน้ากากก็ตามที
เขาแกล้งลุกขึ้น เด็กรีบฉุดแขนเขาไว้อย่างกล้าๆกลัวๆ
“วัน…วันนี้มาติวหนังสือที่บ้านผมได้มั้ยครับ ผมอยากขอให้พี่สอนเพิ่มนิดหน่อย”
“แล้วคุณพ่อคุณแม่ล่ะครับ เดี๋ยวเขาจะว่าเอาน้า พาคนแปลกหน้าเข้าบ้าน”
“ไม่ ไม่หรอกครับ วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย”
มันคงเป็นการออดอ้อนอย่างหนึ่ง
“มีแค่ผม…คนเดียว”
แถวบ้านพี่เรียกว่าอ่อย
ระหว่างทางเงียบเชียบ เด็กเอาแต่มองไปนอกหน้าต่าง ซึ่งเขาก็เข้าใจ
ถ้าหากเด็กมันหลอกเขาไปซ้อมไปขู่ฆ่าหรือแม้แต่ฆ่าจริงๆก่อนตายขู่เข็ญให้เซ็นเช็ค ก่อนจะฆ่าหมกป่า ตายไปศพไม่สวยแน่ๆ แถมไม่ถูกข่มขืนด้วย ถ้าอย่างนั้นขอเป็นข่มขืนชิงทรัพย์แล้วปล่อยได้หรือเปล่า อยากได้อะไรก็เอาไป แต่ช่วยปล้ำก่อนจากกันได้ไหม
อะไรดลใจให้เขาบ้าบิ่นตอบตกลง
ตอบเลย ความคันล้วนๆ
หากตายถือว่าตายในหน้าที่ เขาเกิดมาทุกอย่างเกือบสมใจหมดแล้วทั้งงานทั้งเงิน ยกเว้นเรื่องผู้ชายนี่แหละ ให้ตายสิ ทำไมจะหากินแต่ละทีมันยากแท้วะ
พอมาถึงที่หมาย สิ่งหนึ่งที่เริ่มอาจวางใจได้คือ เด็กมันไม่ได้หลอกเขามาฆ่า ขอบคุณบุญกุศลที่สร้างมา ขอบคุณบุญเก่า ขอบคุณทุกสิ่งอย่าง นี่คิดว่าตุ๊ดกลัวไม่เป็นหรือยังไง เห็นเก๊กนิ่งๆแมนๆในใจกูแทบจะกรี๊ด
“พี่พัช เดี๋ยว ผมไป ไปเอาน้ำมาให้นะครับ”
เขายิ้ม ก่อนจะดึงมืออีกฝ่ายไว้แกล้งกระตุกมือเบาๆจนร่างของเด็กเซเข้ามาใกล้
“ไม่ต้องหรอกครับ ติวเลยดีมั้ย”
เท่าที่สังเกต ที่นี้ทาวน์เฮ้าส์เล็กๆ เขาสงสัยตรงการตกแต่งบ้านค่อนข้างเหมือนคนปกติทั่วไป ถือว่าสภาพแวดล้อมใช้ได้
“งั้น บนห้อง”
“ครับ?” เขาถามกลับ แกล้งยื่นหน้าเขาไปใกล้ เด็กน้อยถอยหลังเก้ๆกังๆพร้อมกับหน้าแดงๆ
“ไปติวบนห้องนะครับ”
ยากที่จะปฏิเสธ
เขาแกล้งลูบมือเด็กก่อนจะผายฝ่ามือออกเพื่อให้อีกฝ่ายนำทาง เด็กแบกกระเป๋าตรงขึ้นบันไดไป แม้เขาเดินตามด้วยรอยยิ้มพรางพราย
ทว่า
อีกใจเขาก็เริ่มหวั่นๆละ
มันจะมีอะไรในห้องหรือเปล่า ทำนองว่ามีพวกอีกฝูงหนึ่งรอดักอยู่หลังประตูหรือมันอาจจะแอบซ่อนไม้เบสบอลไว้ก่อนจะคว้ามาตีเขารัวๆแบบในหนังแล้วลากศพใส่ถุงดำไปกลบตามสวนหลังบ้านไรงี้
น้องลีจังจะเกิดอาการใจคอโหดเหี้ยมขึ้นมา ฆ่าตุ๊ดจริงๆเข้าให้ทำไง?
เรื่องนี้จากนิยายดราม่าของตุ๊ดคนหนึ่งบนโลกจะกลายเป็นนิยายสยองขวัญทันทีเลยนะ เผลอๆอาจเป็นนิยายผีด้วย เพราะคุณฟักไม่มีวันตายโดยนกผู้ชายแน่ๆ
ทั้งๆที่เขาก็แค่อยากมอบสิ่งที่ดีให้น้องแค่นั้นเอง
ความจริงในรถเขามีปืนอยู่หนึ่งกระบอกพร้อมใบรับลองว่าไม่ใช่ของเถื่อน เวลาเอาไปใช้ยิงใครตายห่ามาทีหนึ่งก็ตามจับตัวกูได้ง่ายๆเลย แต่เขาไม่ได้พกลงมาด้วยแบบสุ่มสี่สุ่มห้าเพราะเกรงอันตรายหรืออุบัติเหตุไม่คาดฝัน
แต่ถ้าเด็กมันทำสิ่งเกินฝันขึ้นมาเหมือนกันล่ะ?
หรือกูจะดูหนังมากไป
เอาไงดีวะ เดินจะถึงห้องนอนอยู่แล้ว
ไม่สิ ไม่ทันแล้ว ถึงแล้ว
ฟักสูดอากาศเข้าปอดลึกเป็นเมตรเพื่อเรียกขวัญกำลังใจก่อนลงสนามจริง เป็นไงเป็นกัน เช็คเป็นแสนก็มีให้ จะกลัวอะไร
สุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นตามจินตนาการเขา
ไม่มีคนร้ายไม่มีไม้เบสบอล
มีแต่เขากับเด็กน้อยในห้องสองต่อสอง
ขอบคุณสวรรค์ แต๊งอะล็อท
เขาถือวิสาสะเดินไปนั่งลงบนเตียง ในห้องนอนตกแต่งสบายๆตามสไตล์เด็กผู้ชายทั่วไป มีลูกบาสอยู่มุมห้องด้วย แถมเตียงเองก็ยังนุ่มไม่แพ้มือเจ้าของห้องเลย
“จริงๆแล้ว พี่ไม่ใช่คนพูดมาก”
เด็กน้อยมีท่าทีครุ่นหนัก มือค่อยๆบังคับไปปลดกระดุมเสื้อนักเรียนตัวขาวทีละเม็ด แม้ในท่าทียังแฝงความหวาดหวั่นไว้มาก แต่สำหรับเขาเห็นแล้วมันน่าเอ็นดูเสียเหลือเกิน ฟักกวักนิ้วเรียก ลีวายส์เดินช้าๆไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเขาผลักให้อีกฝ่ายนอนลงกับเตียงก่อนขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว
ลีวายส์ตัวเล็กกว่าเขานิดหน่อย แถมหุ่นยังสู้ได้ไม่ถึงครึ่ง แต่ก็ยังมีกล้ามเนื้อที่ดีและเริ่มเห็นเด่นชัดมากกว่าเดิม อาจเพราะจากการเล่นกีฬาที่เป็นประจำจนเริ่มเห็นผล ส่วนเขาที่เล่นฟิตเนสดูแลหุ่นแทบบ้า แน่นอนว่าความแตกต่างย่อมเห็นชัดอยู่แล้ว
แต่เพราะเด็กมันถูกใจเขาเกินไป
ไม่เอาก็กลัวเสียของ
เมื่ออยู่ในห้องแบบนี้แล้ว เขาไม่รอช้ามัวพูดพล่ามทำเพลงให้เสียเวลา ฟักทำการกดจมูกลงตามซอกคอ เด็กตัวสั่น ฟักปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกเพื่อให้ร่างกายผ่อนคลายเผยให้เห็นแผงอกขาวของเขาชัดยิ่งขึ้น ฟักล้วงมือเล่นอยู่กับสิ่งเล้นลับของอีกฝ่ายไม่ห่าง
ตอนนี้เขาเรียกได้ว่าก้าวเข้ามาสู่ตารางเต็มตัวแล้ว
ห้องนี้จะมีกล้องหรือเปล่าวะ เด็กมันก็ไม่น่าจะแบล็คเมล์เขาหรอกนะ ถ้าทำแบบนั้นค่อยเรียกว่าคุกจริงๆ
“อย่าเกร็ง”
ลีวาสย์ตัวเกร็งอย่างเห็นได้ชัด เขาจูบเบาๆหลังใบหูน้อยๆ ก่อนค่อยๆนวดมือไปตามร่างกายขาวเพื่อเรียกอารมณ์ทั้งตัวเองและเด็กน้อย
“พ พี่ พัช ครับ”
“อือ ครับ”
ทำไมความรู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นฝ่ายข่มขืนวะ
“ผม ผมยังไม่เคย” ลีวายส์จับมือเขาไว้เมื่อเขาพยายามจะเล่นกับท่อนล่าง เด็กช้อนตาถาม เสียงเบาหวิวจนแทบเป็นกระซิบ
“เดี๋ยวพี่สอน”
เขาเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ยิ้มตอบกลับไป ฟักแกล้งจูบเบาๆที่ริมฝีปากล่าง ก่อนค่อยๆดันตัวเด็กให้ลุกขึ้นนั่ง
ปากแดงๆ ตัวขาวๆที่เริ่มขึ้นสีจัด มันน่านัก น่าจริงๆ ฟักหมั่นเขี้ยวจนรู้สึกทนไม่ไหวก้มลงหอมแก้มเด็กไปอีกสักทีก่อนจะล้วงมือเข้าไปในเสื้อตัวขาว เนื้อสัมผัสเนื้อยิ่งไปเพิ่มอารมณ์เขาให้กรุ่น เขาหยิบเจลกับถุงยางออกมาวางไว้ข้างๆ
“ถ้าอยากได้จริงๆก็ต้องให้ความร่วมมือกับพี่ด้วย แข็งเป็นไม้แบบนี้ ข้อตกของเราอาจเป็นโมฆะนะครับ”
ฟักโน้มตัวบดจูบริมฝีปากที่ไม่รู้จักการจูบสักเท่าไหร่ ยิ่งทำให้เขาอยากแกล้งหนักกว่าเดิม
แม่งเป็นเซ็กส์ไม่กี่ครั้งที่เขาโคตรจะประนีประนอม
ลีวายส์หอบหายใจแรงเมื่อเขาถอนจูบออก
เด็กเริ่มให้ความร่วมมือเมื่อเขาขู่ไว้ เด็กสมัยนี้จะมีสักกี่คนที่ไม่รู้เรื่องเซ็กส์ โดยเฉพาะเด็กผู้ชาย
เขาเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าอีกฝ่ายออกจนหมด เหลือเพียงเขาเท่านั้นแหละที่ยังไม่ถอดสักชิ้นแค่ปลดกระดุมนิดๆหน่อยๆ ส่วนคุณฟักน้อยนั้นยังคงดึงดันกับกางเกงไม่เลิก และในเวลานี้ดูท่าจะเลิกฟูยากมากด้วย
“ต้อง ต้อง ท ทาเจลมั้ยครับ?”
“ทาสิครับ…ไม่อย่างนั้นจะเจ็บมากๆเลยนะ” ฟักแกล้งกระซิบข้างๆหู ฟักไม่คิดว่าเด็กจะเป็นฝ่ายทำให้เขาขนาดนี้ เพราะท่าทีไม่ประสีประสาทำให้เขาเกือบเชื่อจริงๆแล้วว่าเด็กน้อยยังคงไร้ประสบการณ์
ลูกวัวของเขาหลุบตาลง ก่อนจะใช้มืออันสั่นเทาไปคว้าขวดเจลมา
ฟักยิ้มละไม เขากำลังจะปลดเสื้อผ้าตัวเองออกมาบ้างเช่นกัน สายตาของเขาจับจ้องที่เด็กตรงหน้าไม่กระพริบ เขาเตรียมตัวนอนลงและกำลังปลดปราการของตัวเองลงบ้างเพื่อเตรียมตัวก่อนจะทำอะไรๆที่กำลังจะเกิดขึ้น
แต่เด็กน้อยอาจจะให้ความร่วมมือมากเกินไป
เมื่อเสียงบีบเจลดังขึ้นพร้อมกับสิ่งที่เห็นคาตาของเขา
แทบกรี๊ดตรงนั้น
น
น้อง
น้องลีวายส์
บีบเจลในขณะที่กำลังนั่งชันเข่าพร้อมกับค่อยๆสอดนิ้วเขาไปทางช่องด้านหลังของตัวเอง
ทำไมครับ
ทำไม
“….”
“เอ่อ ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า พี่พัช ร้อง ร้องไห้ทำไมครับ พี่พัช?!”
TBC
[03/08/2557]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
