DGseries.ปรารถนารักอสรพิษร้ายTHIRD&PUIMEK❁FIVE❁14-04-16 [P.72]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: DGseries.ปรารถนารักอสรพิษร้ายTHIRD&PUIMEK❁FIVE❁14-04-16 [P.72]  (อ่าน 670606 ครั้ง)

ออฟไลน์ hoshinokoe

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
ขอเอเดนก่อนนนนกำลังจะมุ้งมิ้ง?

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
ขอแบบ เอเดน รวดเดียวเลยจร้าไม่อยากค้างคาอ่ะ

เอาใจช่วยนะ เอเดน มาถึงขั้นนี้แล้ว พยายามเข้า

ออฟไลน์ kitty08

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-4
อยากอ่านเรื่องยอร์ชกับเอเดนไปเลยจ้ะ จะได้ไม่ขาดช่วง สงสารเอเดนตรงที่เขาไม่เคยโดนใครรักอย่างจริงใจเลยน่ะ แต่ก้ออย่างว่าก้อทำตัวเองด้วยส่วนหนึ่งแต่ก้ออย่างว่าตัวเขาก้อคงอดที่จะน้อยใจและเก็บเอาไปเป็นปมด้อยไม่ได้น่ะ และโลกของนากินีก้อเหมือนโลกของสัตว์ป่าที่ใครเก่งกาจก้อคือผู้ที่อยู่รอดน่ะแหละ :katai1:

ออฟไลน์ Fragrant

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0
กรี๊ด!!! เราชอบเรื่องแนวนี้มากเลย
โอ๊ย มันเต็มตื้นและฟินมาก เราชอบอ่านแนวแฟนตาซีค่ะ ไม่ต้องบรรยายเลิศหรู ขอแค่ลื่นไหลไม่ติดขัดก็เวิร์คมากแล้ว
ชอบโยชิมากเลย มโนออกเลยตอนเป็นงูน้อยๆ เข้าใจความรู้สึกเอ็นดูที่อาซามีให้โยชิอย่างเต็มเปี่ยม น่ารักได้โล่  :mew1:
คู่พี่ยอร์ชกับเอเดนก็ไม่น้อยหน้า ไม่รู้จะสมน้ำหน้าเอเดนหรือสงสารดีนะ 55555 แอบสะใจลึกๆแต่ก็น่ารักน่าเอ็นดูไปในตัว
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อมากๆ บอกเลยชอบมากจริงๆค่ะ เป็นกำลังให้น้า  :กอด1: รัดคนแต่งแน่นๆซักที

ออฟไลน์ lovelypolly

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-3
ขอคู่เอเดนxยอร์ชแบบยาวๆๆๆๆ
แล้วพอจบก็ค่อยลงตอนพิเศษคู่โยชิx อาซา ก้อได้เนอะ
รอตอนหน้า เมื่อพี่เขย เจอะ น้องสะใภ้ เรื่องจะเป็นยังไงต่อไป รอๆอยู่จ้า
 :pig4:

ออฟไลน์ AutumnWind

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
#ทีมเอเดน ค่ะ เชียร์เอเดนนะ สู้ๆ
ยอร์ชก็ใจอ่อนเร็วๆน้า สงสารเอเดนอ่าาา
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ :L2:

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

ออฟไลน์ RiRi

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 568
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +595/-8
    • RiRiWorld
SPECIAL
R.E.V.E.N.G.E

FIVE



        เอี๊ยดดด!

        ปึก!

        “เอเดนอยู่ไหนพี่ยอร์ช” โยชิถามผมเสียงดังเมื่อก้าวลงจากรถ ผมคำนวนเวลาที่โยชิจะมาถึงที่นี่ถ้าหากพวกเขาขับรถมาเอง ซึ่งผมก็คาดการณ์ไว้ถูกต้อง เวลาสามทุ่มอาซากับโยชิก็ขับรถมาถึง ไม่ต้องเดาว่าเร่งเครื่องกันมาแรงขนาดไหน  ผมออกมายืนรอรับโยชิที่หน้าบ้าน และตัวการที่น้องชายผมเรียกหาก็อยู่ข้างใน นั่งคุยกับพ่ออย่างสบายใจไม่ทุกข์ร้อน

        “โยชิ ใจเย็นๆก่อน” ผมเอ่ยเตือนน้องชายที่กำลังร้อนใจ แต่โยชิไม่ได้ใส่ใจฟังคำพูดของผม อาซาเดินลงจากรถมายืนอยู่ข้างๆโยชิ เจ้าเด็กตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะจ้องไปในบ้านพร้อมกับที่อาซาชี้นิ้วไปในทิศทางเดียวกัน

        “ในบ้าน” โยชิกัดฟันพึมพำ เดินผ่านผมจะเข้าไปในบ้าน แต่ผมรั้งแขนน้องชายเอาไว้

        “ฟังพี่ก่อนโยชิ”

        “พี่ยอร์ช ปล่อยผม”

        “โยชิ!” ผมดุเสียงดัง น้อยครั้งที่จะใช้น้ำเสียงแบบนี้กับโยชิถ้าหากว่าเขาไม่ดื้อจริงๆ และได้ผล โยชิหยุดยืนเฉย มองหน้าผมเขม็งหายใจเข้าออกรุนแรง การที่น้องชายตัวน้อยของผมกลายเป็นนากินีทำให้นิสัยเปลี่ยนไปด้วยเหรอเนี่ย ไม่ค่อยดีเท่าไหร่แหะ เพราะโยชิที่เป็นแบบนี้ผมรับมือยาก

        “ฟังพี่นะโยชิ เอเดนอยู่ที่นี่ แต่เขาไม่ได้มาร้าย ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดค่อยๆจา” ผมพยายามที่จะอธิบายให้โยชิใจเย็นลงมากกว่านี้ แม้จะไม่ได้ผลนัก โยชิหันมามองหน้าผม แววตาเต็มไปด้วยความเครียด นัยน์ตามีน้ำใสเอ่อคลออยู่ภายใน

        “พี่ยอร์ชคิดแบบนั้นได้ยังไง เอเดนอันตรายขนาดไหน เขาเป็นคนไม่ดีเขาอาจจะทำร้ายพี่ ซึ่งโยยอมไม่ได้ โยจะไม่มีวันปล่อยให้เข้าทำร้ายใครอีก” โยชิพูดเสียงสั่น ผมขยับก้าวเข้าไปใกล้ มือทั้งสองข้างจับไหล่บางที่เกร็งขึงอย่างเบามือ

        “เขาไม่มีทางทำร้ายพี่ เพราะฉะนั้นโยอย่าเพิ่งทำอะไรบุ่มบ่าม” ผมปลอบ

        “ไม่จริง โยไม่มีทางเชื่อ เอเดนคิดไม่ได้แน่ๆ เขาจะมาทำร้ายพี่ ทำร้ายพ่อ ทำร้ายอาซา ทำร้ายพวกเราทุกคน” โยชิยังคงดึงดันเชื่อในสิ่งที่เขาคิด

        “อย่าปรักปรำกันได้ไหม ฟังแล้วมันหงุดหงิดนะ” เสียงของบุคคลที่สี่ดังแทรกขึ้นกลางวง ดวงตาทั้งหกคู่เบนทิศทางไปยังเจ้าของเสียง

        ออกมาทำไมวะเนี่ย แส่หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ

        ผมสบถอยู่ในใจ

        “เอเดน” เสียงกัดฟันเรียกชื่อของโยชิดังพร้อมกับตัวของโยชิที่พุ่งเข้าไปหาเอเดน ผมคว้าร่างน้องชายเอาไว้ไม่ทัน  โยชิกระชากคอเสื้อโปโลเอเดนเข้าหาตัวลากเขาลงมาจากตัวบ้าน เอเดนไม่ได้ขืนตัว แต่ก็ทุลักทุเลไม่น้อยที่ถูกลาก

        “มาทำไม กลับมายุ่งกับพวกเราทำไม!!!” โยชิใช้น้ำเสียงตะวาดใส่หน้าเอเดน ผมกลัวว่าพ่อจะมาได้ยินจึงเดินเข้าไปปราม คิดว่าพ่อคงขึ้นนอนแล้วเอเดนถึงได้ออกมา

        “จะทะเลาะจะตีกันก็ไปในไร่ พ่อยังอยู่ในบ้าน” ผมปรามเสียงดุ โยชิเหลือบสายตามองผมก่อนจะลากเอเดนให้เดินตามไป ผมมองตามหลังส่ายหน้าเครียดก่อนจะมองไปทางอาซาที่เดินตามทั้งคู่อย่างสบายใจ

        “ทำไมไม่ห้ามโยชิ” ผมพูด เร่งฝีเท้าให้ทันโยชิและเอเดน ตอนนี้มืดมิดมีเพียงแสงไฟไม่กี่ดวงที่ให้แสง

        “ทำไมผมต้องทำอย่างนั้น”

        “นั่นแฟนนายกับพี่ชายนายนะ”

        “คุณห้ามโยชิได้ไหมละ แล้วอีกอย่าง ผมกับเอเดนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไปแล้ว และเราไม่เคยเป็นพี่น้องกัน” น้ำเสียงของอาซาเรียบเฉยสบายๆต่างกับสถาณการณ์ที่โยชิจับเอเดนเหวี่ยงลงพื้น ผมหยุดเท้ายืนอึ้ง ตกใจกับพละกำลังของโยชิที่เพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว

        น้องชายตัวน้อยที่น่าทะนุถนอมไม่มีอีกต่อไป กลายเป็นน้องชายที่แสนจะแข็งแกร่ง

        “โยชิ!” ผมเรียกชื่อโยชิแต่ไม่ทัน หมัดเล็กๆกระแทกเข้าหน้าของเอเดนอย่างจังโดยที่หมอนั่นก็ไม่ได้หลบแม้แต่น้อย เลือดสีแดงไหลซึมที่มุมปาก ผมจะเข้าไปห้ามแต่ขาก้าวไม่ออก

        “นายต้องการอะไรอีก พูดมา!” โยชิสาดเสียงกร้าวใส่ไม่ยั้ง กระชากคอเสื้อเอเดนเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน

        “ต้องการพี่ชายนาย” เอเดนพูดตรงไม่มีอ้อมค้อม

        ผมปวดหัวตุบๆกับคำตอบของเอเดน โยชิหันมาทางผมแวบเดียวเท่านั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียดชัง

        “ถ้าจะมาเอาชีวิตพี่ชายฉัน ก็ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ” โยชิปล่อยตัวเอเดนลงกับพื้น ร่างเล็กของน้องชายผมยืดตัวยืนตรง ก้าวถอยหลังออกจากเอเดนเพียงหนึ่งก้าว ผมคิดว่าโยชิจะหยุด แต่เปล่าเลย ผมคิดผิด โยชิกระโจนเข้าใส่เอเดนอีกครั้งในร่างของงูตัวใหญ่ ผมตะโกนห้ามเสียงดังจะวิ่งเข้าไปห้ามแต่อาซาดึงแขนผมเอาไว้

        “ปล่อย” ผมหันไปตวาดอาซา สะบัดแขนที่ถูกเกาะกุมเพื่อให้หลุดแต่มือของอาซากำแขนผมแน่น

        “อย่าเข้าไปจะดีกว่า โยชิตอนโมโหจัดอะไรก็ห้ามไม่อยู่” อาซาพูด ผมหันไปมองเหตุการณ์ เอเดนในตอนนี้ก็กลับคืนร่างเดิม ในพื้นที่วงกว้างงูทั้งสองตัวก็ลังต่อสู้กัน แต่ถ้าพูดให้ถูกคือโยชิไล่เข้าฉกเอเดนเพียงฝ่ายเดียว โดยที่เอเดนหลบได้บ้างและไม่ได้บ้าง มีบ้างที่ตอบโต้กลับเพื่อผลักโยชิให้พ้นทาง

        “แล้วเมื่อไหร่โยชิจะหยุด โธ่เว้ย” ผมได้แต่ยืนร่างแข็งมือกำหมัดแน่น หงุดหงิดที่ตัวเองเข้าไปห้ามไม่ได้ ถ้าเกิดคนงานมาเห็นจะทำยังไง และถ้าพวกเขาทั้งสองคนเจ็บตัว

        ร่างสีขาวชูท่อนหัวขึ้นสูงพุ่งฉกใส่หัวข้างหนึ่งของเอเดนที่หลบไม่พ้น โดนกระแทกอย่างจังจนร่างสีเงินไถลไปกับพื้น โยชิเข้าไปซ้ำ อ้าปากกว้างคาบเอาตัวของเอเดนชูขึ้นสูงเหนือฟ้าแล้วก็กระแทกลงกับพื้นดินจนสั่นสะเทือนไม่ต่างกับแผ่นดินไหว ผมทนดูแทบไม่ได้

        “โยชิ หยุดได้แล้ว! พี่บอกให้พอ!” ผมตะโกนเสียงดังแต่เสียงของผมกลับจางหายไปกับฟุ่นที่ฟุ้งตลบ

        “อาซา ทำอะไรสักอย่างสิวะ” ผมหันไปสาดเสียงแข็งใส่แฟนน้องชายที่ยืนทำหน้าเครียดไม่ต่างกัน

        แต่ไม่มีเวลาให้คิดหาหนทางมากพอ โยชิยกหางของตัวเองเตรียมฟาดใส่เอเดนที่หมอบราบอยู่ที่พื้น ผมไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องตะโกนร้องห้าม แต่ขาทั้งสองข้างวิ่งเข้าไปขว้างเอาไว้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่าผมถึงทำแบบนั้น ผมห้ามร่างกายตัวเองไม่ได้ รู้ตัวอีกทีก็เข้าไปยืนแทรกระหว่างเอเดนกับโยชิแล้ว ท่อนหางสีขาวของโยชิเตรียมฟาดลงมาตรงจุดที่ผมยืน ผมหลับตาโดยอัตโนมัติเตรียมรับแรงปะทะ

        ปึก!

        แรงฟาดรุนแรงจนทำให้ร่างผมทรุดลงกับพื้น แต่ไม่ได้โดนร่างกายของผมแม้แต่นิดเดียว ที่ล้มเพราะพื้นดินสั่นสะเทือนไปตามแรงกระแทก

        “พี่ยอร์ช! พี่ทำอะไรของพี่ เข้ามาขว้างทำไม เมื่อกี้ถ้าโยยั้งเอาไว้ไม่ทันพี่รู้ไหมว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร” โยชิเดินเข้ามาใกล้ผมที่ทรุดเข่าลงอยู่กับพื้น ผมค่อยๆเงยหน้ามองน้องชาย หางตาเห็นร่างเอเดนกลับสู่ร่างคน สภาพไม่น่าดูเท่าที่ควรนัก

        “รู้ตัวหรือเปล่าว่าทำอะไรลงไปโยชิ” ผมดุน้องชายด้วยเสียงดังระดับปกติแต่เต็มไปด้วยความจริงจัง

        ดวงตากลมใสของน้องชายตัวเล็กไหววูบขยายกว้าง “พี่ยอร์ช ทำไม”

        โยชิคงจะตกใจไม่น้อย ผมที่ใจดีไม่ค่อยจะต่อว่าหรือทำหน้าดุดันใส่บ่อยนัก นับครั้งได้ที่ผมจะแสดงออก แต่ครั้งนี้โยชิทำเกินไปจริงๆ ไม่ว่าเขาจะเปลี่ยนไปจากเดิมมากแค่ไหน แต่การจะลงมือทำร้ายผู้อื่นไม่ใช่ทางออกที่ดี

        “พี่คงทำหน้าที่อะไรบกพร่องไป เราถึงไม่เชื่อฟังคำของพี่แล้ว คำพูดพี่ไม่มีความสำคัญแล้วใช่ไหมโยชิ” ผมกดเสียงต่ำถามน้องชายสุดที่รัก โยชิหลุบตามองต่ำ ริมฝีปากเม้มแน่น

        “ยอร์ช ไม่ต้องไปดุน้องหรอก” เสียงขาดหายเสียงแผ่วของคนที่นอนเจ็บอยู่ที่พื้น

        “เรื่องของผมกับน้องชาย คุณอย่ามายุ่ง” ผมว่าเสียงแข็ง ตามองโยชิไม่วางตา ไม่สนใจว่าเอเดนจะเป็นยังไง คนอย่างเขาที่ไม่ฟังคำเตือนก็สมควรอยู่หรอก

        ผมจ้องน้องชายเขม็ง อาซาทำท่าจะเดินเข้าใกล้โยชิแต่ผมใช้สายตาปราม ผมคงห่างโยชิมากเกินไปช่วงที่เขาไปเรียนที่มหาวิทยาลัย ทำให้เกเรถึงขนาดนี้ เห็นที่วันนี้จะต้องอบรมสั่งสอนกันหน่อย

        “ว่ายังไงโยชิ บอกพี่ที่สิว่าพี่บกพร่องตรงไหน น้องถึงได้ไม่เชื่อฟังพี่”

        “ฮึก...” เสียงสะอื้นดังขึ้นเป็นสัญญาตัวน้องชายตัวน้อยร้องไห้เข้าให้แล้ว อาซามองคนรักอย่างเป็นห่วง แต่ยังไงคนผิดก็ต้องรับโทษไม่มีข้อยกเว้น

        “ตอบพี่สิ”

        “ไม่ พี่ยอร์ชไม่ได้บกพร่อง ฮือ”

        “ร้องทำไม กล้าทำต้องการรับผิด ในเมื่อคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งพอที่จะทำอะไรก็ได้โดยไม่คิดถึงผลที่ตามมาจะร้องทำไม”

        “ยอร์ช” เสียงอาซาเรียกผม

        “อย่ายุ่ง” ผมตอบสั้นๆไม่ได้เหลือบตาไปมอง

        “ก็โย ฮึก ก็โยเป็นห่วงพี่ยอร์ช เอเดนเขาเคยทำอะไรไว้ พี่ยอร์ชก็รู้ โยกลัวว่าเขาจะมาทำร้ายพี่ทำร้ายเรา” โยชิพูดไปสะอื้นไปดูแล้วน่าสงสาร แต่ไว้ค่อยโอ๋ตอนที่สั่งสอนเสร็จแล้วก็ยังไม่สาย

        “พี่รู้ แต่ทำไมไม่คุยกันดีๆ ทำไมต้องใช้กำลัง เราเป็นอะไร เขาเป็นอะไร คิดบ้างไหมว่าถ้าทำแบบนี้แล้วพ่อหรือคนอื่นมาเห็นเรื่องมันจะใหญ่โตแค่ไหน พี่อาจจะทำใจยอมรับได้ถึงสิ่งที่เราเป็นแต่คนอื่นเขาจะชินหรือ งูตัวใหญ่เท่านั้น คิดว่ายังไง ทำไมถึงขาดสติได้ขนาดนี้หะ”

        “ฮึก โยขอโทษ พี่ยอร์ชอย่าโกรธน้องเลยนะ” โยชิเดินเข้ามาหาผม กอดเอวผมไว้เอาหน้าแนบอก ร่างเล็กสั่นไหวตามเสียงสะอื้น ไม่นานน้ำตาก็ชุ่มเสื้อบริเวณหน้าอก

        “เรื่องของเอเดน พี่จะจัดการเอง” ผมหลับตายกมือกอดโยชิเอาไว้อย่างทะนุถนอมด้วยแขนทั้งสองแขน สองมือนี้ที่โอบอุ้มน้องน้อยมาตั้งแต่เขาเกิด เพราะรักถึงไม่อยากให้โยชิกระทำในสิ่งผิดๆ

        “แต่เขาอาจทำร้ายพี่ได้” โยชิบ่นอยู่กับอก

        “เขาจะไม่มีวันทำได้” ผมพูดหนักแน่น

        “แต่โยไม่เชื่อเขา” โยชิยังคงดื้อรั้น ผมดันตัวโยชิออก มือจับไหล่บางทั้งสองข้าง มองจ้องเข้าไปในดวงตาที่หม่นแสงลงเพราะความเสียใจ

        “ถ้าเขาจะหน้าไม่อายไร้ศักดิ์ศรีใช้พละกำลังที่มีมากกว่าทำร้ายคนธรรมดาอย่างพี่ก็ให้เขาทำ จะได้รู้ว่าเขามันเลวเกินเยียวยา เพราะถ้าเขาคิดจะทำจริงๆ ก็ทำได้ไม่ยาก โยอยู่เฝ้าพี่ตลอดไม่ได้ ถ้ามีช่องโหว่ คนธรรมดาอย่างพี่จะทำอะไรได้เหรอ แค่เขาแพร่พิษนิดเดียวตัวพี่ก็คงกลายเป็นผุยผง จริงไหม” ผมปรับน้ำเสียงให้อ่อนนุ่มขึ้น

        แววตาของเจ้าตัวเล็กยังคงดื้อรั้น หันขวับมองเอเดนที่ลุกยืนอยู่ไม่ไกล ผมรู้ว่าโยชิเย็นลงแล้วจึงได้ปล่อยมือไม่รั้งเขาไว้ ผมทำดีที่สุด เขาจะเชื่อฟังหรือไม่ก็ให้เขาตัดสินใจเอง

        โยชิเดินเข้าไปหาเอเดน หมอนั่นก็ยืนจ้องตาโยชิอย่างไม่มีใครยอมใคร แววตาเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่ผมไม่รู้ความหมายว่าเพราะอะไรเขาถึงได้ไม่เกรงกลัว

        “คุณมาทำอะไรที่นี่ มายุ่งกับพวกเราอีกทำไม” โยชิถามเสียงแข็ง ใบหน้าเชิดรั้นขึ้น

        เอเดนมองมาทางผมก่อนะเอ่ยตอบโดยที่สายตาของเขาไม่ได้ละไปจากใบหน้าของผม

        “ฉันชอบพี่ชายนาย”

        ความเงียบเข้าครอบงำ เราทุกคนต่างตกตะลึงยกเว้นคนที่พูด

        “คุณ...ว่าอะไรนะ” โยชิถามซ้ำ เอเดนที่เอาแต่จ้องผมเบนสายตาไปมองโยชิแทน

        “ฉันบอกว่า ฉันชอบพี่ชายของนาย ที่มาไม่ใช่เพราะว่าจะมาทำร้ายได้โปรดเข้าใจใหม่ด้วย”

        “ผมไม่เชื่อ!” โยชิโวยขึ้น ส่ายหน้าไปมา

        “ก็แล้วแต่ นายจะเชื่อหรือไม่ก็ไม่สำคัญ เพราะคนที่ฉันอยากให้เชื่อมีแค่พี่ของนายเท่านั้น”

        “ไม่! ถึงคุณจะพูดความจริงผมก็ไม่มีวันยกพี่ยอร์ชให้คุณหรอก คุณไม่คู่ควรกับพี่ชายของผม!” น้ำเสียงของโยชิกลับมาเกรี้ยวกราดอีกครั้ง

        “เรื่องนั้น ไว้ให้พี่นายตอบแทนดีกว่านะ” เอเดนยังคงควบคุมอารมณ์เอาไว้ ซึ่งมันทำให้ผมค่อนข้างแปลกใจที่คนอารมณ์ร้ายเช่นเขาสามารถสะกดอารมณ์

        “พี่ยอร์ช โยไม่เอานะ พี่เขยแบบนี้ไม่เอาเด็ดขาด” โยชิวิ่งกลับมาหาผมแทน จับมือผมเขย่าพูดเอาแต่ใจเป็นเด็กๆ ผมถอนหายใจเบาๆ ตวัดดวงตามองเอเดนคาดโทษที่พูดอะไรออกมาไม่คิด หรือถ้าคิดแล้วก็เป็นความคิดที่โง่เง่าสิ้นดี

        “ใจเย็น อย่าเต้นไปตามคำพูดเขาสิโยชิ เขาจะพูดอะไรก็ปล่อยใหเขาพูดไป ใจของพี่ถ้าพี่ไม่ต้องการใครจะบังคับได้” ผมบอกอย่างใจเย็น 

        “โยไม่เอาจริงๆนะพี่ยอร์ช” โยชิเริ่มงอแง

        “ครับๆ ไปพักผ่อนเถอะ ทางนี้พี่จัดการเอง อาซา พาโยชิไปพักไป” ผมบอก อาซาที่อยู่นอกลงมานานก็เข้ามาพาโยชิกลับไปที่บ้าน แต่น้องชายของผมก็ยังคงไม่ยอมเดินไปแต่โดยดี

        “ไม่เอาน่า พี่ยอร์ชโตแล้ว อย่าดื้อรู้ไหม” อาซาโอบไหล่โยชิลากกลับไปที่บ้าน แต่โยชิยังหันมามองผมเหมือนไม่วางใจ

        “อาซา ฉันไม่ยอมนะ”

        “รู้แล้วๆ ไม่มีใครยอมทั้งนั้นแหละ ไปๆเข้าบ้าน”

        เสียงโยชิงอแงไปตลอดทางกลับบ้าน จบเรื่องโยชิไปเรื่องก็เหลืออีกคนที่ต้องจัดการ ผมหันไปหาเอเดนที่ยืนจับแก้มตัวเองที่บวมช้ำจนน่ากลัว ตามร่างกายมีรอยฟกช้ำและแผลถลอก เขาดูอ่อนแรงแต่ยังคงประคองตัวยืนให้ตรง

        “ผมว่าคืนนี้คุณไปพักที่ห้องของรีสอร์ทดีกว่า อย่าเพิ่งเข้าไปที่บ้านให้โยชิโกรธจะดีกว่า” ผมบอก

        “ก็ได้” เขายอมแต่โดยดี “แต่...คุณต้องไปทำแผลให้ผมด้วยนะ”

        ก็ว่าอยู่ว่าคนอย่างเอเดนหรือจะยอมง่ายๆโดยไม่มีข้อแลกเปลี่ยน

        “ความจริงผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น ในเมื่อคุณไม่เชื่อที่ผมเตือนเองว่าให้เลี่ยงไปก่อน เจ็บตัวจนได้” ผมบ่นอุบอย่างอดไม่ได้

        “ก็ถ้าผมหนีก็เท่ากับขี้ขลาดสิ เรื่องอะไรจะทำแบบนั้น”

        “เอาเถอะ ผมจะทำแผลให้ก็ได้ คุณไปรอที่หน้าห้องพักได้เลย ผมจะไปเอากุญแจกับกล่องปฐมพยาบาลที่บ้าน” ผมบอกเขาแล้วเดินกลับไปที่บ้าน ในหัวหนักอึ้ง

        โยชิยืนรอผมที่ปากประตู พอเห็นผมก็รีบวิ่งมาหา ส่วนอาซายืนกอดอกพิงกรอบประตูส่งยิ้มบางๆให้ผม ดูว่าเขาก็คงอาน้องชายผมไม่อยู่เหมือนกัน ยิ่งโตยิ่งดื้อจริงๆเด็กคนนี้

        “มายืนทำอะไรตรงนี้หืม” ผมลูบหัวน้องชายกอดคอพาเข้าบ้าน พ่อไม่อยู่ โยชิบอกว่าพ่อนอนไปแล้ว ผมค่อยวางใน อย่างน้อยเหตุการณ์วันนี้ก็ไม่มีใครเห็น ไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่

        “มารอพี่ยอร์ช พี่ครับ โยกลัว” โยชิบอกเสียงเบา

        “กลัวอะไร” ผมถาม

        “กลัวเขาทำอะไรพี่ยอร์ช บอกตามตรง โยไม่ไว้ใจเลย”

        “พี่ก็ไม่ไว้ใจเขา แต่เราอย่าทำอะไรวู่วาม ตอนนี้เอเดนเหมือนเป็นแขกของพ่อ พ่อคงสงสัยแน่ถ้าเราทำท่าไม่ชอบเอเดน”

        “เฮ้อ ทำไมเขาต้องมายุ่งกับเราด้วย”

        “คุณชอบเขาหรือเปล่า” อาซาถามผม เขาเป็นคนพูดน้อยแต่ถ้าพูดทีก็เจาะเข้าตรงประเด็นไม่มีอ้อมค้อม

        ผมตอบคำถามขออาซาไม่ได้ในทันที ทำให้โยชิทำหน้าบึ้งใส่ผม

        “อย่าบอกนะว่าพี่ยอร์ชชอบเอเดน”

        “พี่เปล่า” ผมรีบพูดกลัวว่าโยชิจะคิดมาก

        “เอเดนน่ะ เป็นคนที่พูดจริงทำจริง ถึงจะเล่ห์เหลี่ยมเยอะ แต่เขาเป็นพวกที่ไม่โกหก ถ้าอะไรที่ออกมาจากปากของเขาก็เชื่อได้ว่าคือความจริง”

        “อะไร นายจะเข้าข้างเอเดนเหรอ เขาทำร้ายนายอย่างไม่ปราณีนายจำไม่ได้เหรออาซา” โยชิหัวไปแหวเสียงใส่อาซา

        “เปล่า ฉันจะไปเข้าข้างเข้าทำไม แค่พูดเฉยๆว่าที่เขาบอกว่าจะไม่ทำร้ายยอร์ชและที่เขาบอกว่าชอบน่ะ น่าจะเป็นความจริง อย่างน้อยนายก็เบาใจได้ว่าเขาไม่มีทางทำร้ายพี่ชายของนายแน่ๆ เข้าใจไหมเด็กน้อย” อาซาขยี้หัวโยชิทำหน้าหมั่นเขี้ยว

        “ไม่ชอบเลย โยไม่ชอบเลยจริงๆ” โยชิบ่นหงุงหงิงไปตามเรื่องตามราว ก่อนจะปลีกตัวขึ้นไปพักก็ไม่ลืมกำชับผมว่าห้ามชอบเอเดนโดยเด็ดขาด ก็นะ ถ้าผมทำได้จริงๆอย่างที่โยชิบอกก็คงจะดี

        ผมออกจากบ้านอีกครั้งพร้อมกุญแจห้องพักห้องเดิมที่เอเดนเคยอยู่กับอุปกรณ์ทำแผล ผมเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นเล็กน้อยเพราะกลัวว่าโยชิจะเรียกหาผมถ้าหากว่าเขารู้ว่าผมมาทำแผลให้เอเดนเขาจะต้องโวยวายใหญ่โตแน่ๆ คิดอย่างนั้นผมก็ระบายยิ้มบางๆ เดี๋ยวนี้ผมต้องให้น้องชายตัวเล็กคอยปกป้องแล้วเหรอ นั่นมันน่าที่ผมนะ ผมต่างหากที่ต้องปกป้องน้องชาย ส่วนตัวผมเอง แค่เอเดนคนเดียวผมว่าผมน่าจะเอาอยู่

        ...กึก...

        อีกไม่ไกลก็จะถึงห้องที่ผมให้เอเดนไปรอ แต่เบื้องหน้ามีแขกไม่ได้รับเชิญขวางหน้าไม่ให้เดินต่อ อสรพิษที่ใครก็รู้จักกันดีอย่างงูเห่าชูคอแผ่แม่เบี้ยขู่ดังฟ่อ ผมจ้องตากับมันใจเต้นไม่เป็นระส่ำ กับงูที่อยู่ตรงหน้าผมกลับรู้สึกกลัวต่างจากเอเดนที่ผมไม่ได้รู้สึกหวาดหวั่นอะไร หรือเพราะผมเองก็รู้แล้วว่าเขาไม่มีทางทำร้ายกัน

        เมื่อผมขยับขา เจ้างูตัวใหญ่ก็ขยับเลื้อยเข้าใกล้ ผมคงไปไหนไม่ได้แน่ๆ ดูท่าแล้วมันกะเล่นงานผมเต็มที่ และถ้าผมขยับมากกว่านี้ผมคงโดนฉกแน่ๆ ระยะห่างจากผมและงูที่อยู่ตรงหน้าห่างกันแค่สองก้าวเท่านั้น

        ในยามที่ต้องการความช่วยเหลือ ใบหน้าของใครคนหนึ่งก็ลอยมาพร้อมกับปากที่เปร่งเสียงเรียกชื่อ

        “เอเดน”

        ช่วยด้วย

        สวบ!!!

        ร่างสีเงินพุ่งมาจากด้านข้าง หัวข้างหนึ่งคว้ากัดเข้าที่คองูเห่าแล้วโยนมันขึ้นไปบนฟ้าจากนั้นเอเดนก็จัดการกำจัดเจ้างูตัวนั้นจนมันสลายวับไปกับตา

        “เอเดน...” ผมเรียกชื่อเขาอย่างลืมตัว เขาได้ยินเสียงเรียกของผม

        “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เขาเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะคว้าตัวผมไปกอดไว้แน่น กระซิบเสียงสั่นถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าผมปลอดภัยดีไหมอย่างร้อนรน



        ..................................
        คิดถึงกันไหม นี่มาเร็วแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ เร็วได้เท่านี้อ่ะ อย่าว่ากันน้า :mew1:



       


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-09-2015 22:55:44 โดย RiRi »

ออฟไลน์ ice.sp0211

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
อ๊ายยยย

ชอบบบบบบบ

รอตอนที่ 6 นะ

อยากให้เป็นเรื่องยาวๆ จัง อยากอ่านเอเดนกับยอร์ชเยอะๆ

 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

ออฟไลน์ nu-tarn

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 800
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-6
เอเดนทำดีมาก รู้สึกว่าน่ารักขึ้นนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ AutumnWind

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
แอร๊ก....ค้าง55555
ชอบเอเดนมากขึ้นทุกวัน  :L2:

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
ว่าแล้ววววววว โยชิมาแบบพายุเลยทีเดียว
เอเดนไม่โต้ตอบด้วย!!!! ซื้อใจได้ดี เอาไป 10 คะแนนละกัน
ชอบที่พูดตรงๆ ชอบก็บอกว่าชอบสิเนาะ
ยิ่งตอนมาช่วยพี่ยอร์ช แค่ได้ยินเสียงเรียกนี่แบบบบบ
เอาไปอีก 20 คะแนนค่ะ อร๊ายยยยยยย
รอตอนต่อไปน้าาาา ฮิๆๆๆๆ

ออฟไลน์ kitty08

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-4
โยชิ นายช่างมั่นขึ้นเยอะเลยน่ะ  :a5: เอเดนเท่เชียวน่ะ แย่งซีนอาซาไปเลยอ่ะ งานนี้ปล่อยให้  :o8: เอ้าได้ใจยอร์ชไปอีกแล้ว ทำคะแนนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ  :-[

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
น้องโยชิเป็นห่วงพี่ยอร์ชแบบนี้ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ aikawa_k

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ตะกรุยฝารอ  :z3:

ออฟไลน์ Fragrant

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 858
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0
น่ารักกกกกก โอ๊ยฟิน น้องห่วงพี่หรือนี่  :hao7:

ออฟไลน์ BeauBeeiiz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1
เข้าใจโยชินะ เพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมา มันรุนแรงจริงๆ

เอเดนก็ต้องพิสูจน์ให้โยชิเห็นอ่ะนะ ถ้าจริงใจจริงจัง โยชิใจอ่อนแน่

สู้ๆ

ออฟไลน์ hoshinokoe

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
แอบหวานตอนท้ายยยยยยยนะเนี่ยยยย

ออฟไลน์ aiyuki

  • รักแท้ไม่แบ่งแม้เพศพันธุ์
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2628
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-6
งูเห่ามาจากไหนนนน
ตอนนี้เป็นศึกของพี่เขยน้องชายสินะ หุห
 

ออฟไลน์ bobie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-7
เอเดนเปลี่ยนไปแล้วนะโยชิ
เปิดใจหน่อยน่า
แค่พี่ยอร์ชคนเดียวก็แย่แล้วยังมาโดนโยชิขัดขวางอีก
น่าสงสารจิงๆเอเดน 5555555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ mypink801

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
เอเดนน่ารักขึ้นนะเนี่ยย แต่ยังทีมยอร์ชอยู่นะ
เอเดนต้องพิสูจน์ให้โยชิเห็นแล้วล่ะว่ารักพี่ชายเขาจริงๆ

ออฟไลน์ ขนมโก๋

  • เป็ดหัวเน่า
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-0

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ mukkai

  • a Day dreamer
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 179
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ตัดชึบเลยเอร้ยยย

เอเดนสู้ๆๆ

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

ออฟไลน์ Yร้าย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
น่าตีจริง ๆ เด็กคนนี้ ทำร้ายพี่เขยมันบาปรู้มั๊ย?....เอ๊า..มาเร็ว ๆ ตอน 6 7 8 9 และสิ๊บบบบบบบ...

ออฟไลน์ kitwiphat

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-7
ใกล้จะรักกันเข้าแล้ว

ออฟไลน์ janeyuya

  • ชี่น้อยวิ่งหัวซุกหัวซุน... (*¯︶¯*)
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
    • สมาคมศรีพันยาแห่งบ้านทาคาคิ
พี่ยอร์ชห้ามใจอ่อนนะ จำไม่ได้เหรอเอเดนมันทำอะไรน้องพี่อ่ะ
#อินี่ก็ชอบเป่าหู/โดนเอเดนกลืนลงท้อง#

ออฟไลน์ DeShiWa

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4332
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-9
มาให้กำลังใจจ้า

ชอบมาก

ออฟไลน์ £.Ma|e¥

  • ชั้นคือผู้หญิงโรคจิต!! โฮะๆๆ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
อร๊ายยยยยยยย เอเดนขาาาา  :hao6:  :hao6:
  :hao7:  :hao6: น่ารักกกกก น่ารักๆๆๆๆๆๆ
พี่ยอร์ชยอมเอเดนเร็วๆสิ
เอเดนน่ารักขนาดนี้ อิอิ  :impress2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด