part พี่เอย์รอบนี้ไม่ค่อยรู้สึกเห็นใจพี่เอย์เลย (แต่ยังรักพี่เอย์ น้องปิง และเรื่องนี้มากกกกกอยู่นะจ๊ะ)
ตอน part น้องปิงนี่แบบน้ำตาซึมเลย ตอนนี้อ่านจบ อารมณ์มันก้ำกึ่งแบบสมน้ำหน้ายังไงไม่รู้ (ใจจริงอยากสงสารนะ)
แต่แบบก็เข้าใจว่าต้องทำเพราะแม่ขู่ไว้แบบนั้น แต่แบบใจลึกๆ ก็สมน้ำหน้าแบบบางเบาอยู่ดี
เพราะความคิดถึง ความทรมานรอบนี้ พี่เอย์ดูเบาบางกว่าน้องปิงของคนอ่าน
พี่เอย์ยังพอรู้ความเป็นไปของปิง แต่ปิงนี่คือไม่รู้อะไรเลย โคตรเศร้า
ฮือออออออ อ่ะเผลออินตอนที่แล้ว >..< (คนอ่านสับสนในตัวเอง ฮา~)
ปล.comment ยาวๆ แบบงงๆ ขอสรุปสั้นๆ สำหรับตอนนี้ว่า
รักคนเขียน
คิดถึงปิง
สมหน้าเอย์
กัสออกไป!!!