ตอนพิเศษ 4ในวันที่น้องบีมป่วย..พี่เล็กก็คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ไม่ห่างไปไหน คอยป้อนข้าว..ป้อนน้ำ..ป้อนยา เช็ดเนื้อเช็ดตัวบรรเทาไข้ให้ ไม่เคยมีครั้งไหนเลย..ที่พี่เล็กจะทิ้งให้น้องบีมต้องอยู่ตามลำพัง ใบหน้าของพี่เล็กมักจะเต็มไปด้วยความกังวลเสมอ..เวลาน้องบีมป่วย
ทั้งหมดที่กล่าวไปนั้น..มันก็แค่นิยายหลอกเด็กครับ!!
เพราะตอนนี้..คนป่วยอย่างผมต้องหอบสังขารเน่าๆ ผุๆ พังๆ ตามไอ้พี่เล็กมันมาที่ทำงาน เพราะอะไรน่ะเหรอครับ..ก็เพราะว่าพี่มันลางานไม่ได้ไง พี่โจ้ต้องออกไปพบผู้ขนส่ง..โดยมีพี่เก่งขับรถไปให้ ที่นี่ก็เลยเหลือแค่พี่มันกับน้องนิ้ง..ที่ห้ามลา..ห้ามขาด..และห้ามตาย ไม่งั้นงานพังแน่
แต่เมื่อเช้าผมก็บอกก็ขอพี่มันแล้วนะ..ว่าผมอยู่คนเดียวได้ แต่มันก็ไม่ยอมท่าเดียว บอกว่าห่วงๆ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปจะทำยังไง ใครจะคอยดู ขอโทษเถอะครับ..ผมแค่ไม่สบายนะ ไม่ได้ท้อง จะได้ต้องเป็นลมด้วยอ่ะ (หรือเรื่องนี้มันจะไม่เกี่ยวกันว่ะ?)
.
.
.
“ไหวไหมคะพี่บีม..หน้าซีดจังเลย”
“ไหวครับ แฮะๆ”
น้องนิ้งครับ..ถามเฉยๆ ไม่ได้หรือยังไงครับ ทำไมต้องเอาหลังมือมาแตะตัวแตะหน้าพี่ด้วยเนี้ย น้องเห็นไหม..เห็นไหมครับว่าไอ้พี่เล็กมันทำหน้ายังไงอยู่ตอนนี้ แม่งทำหน้าโหดชิบ..นี่ถ้ากูไม่ได้ป่วยอยู่ มึงคงตบกูซะหัวหลุดเลยสินะตอนนี้ !?
“แล้วทานข้าวทานยาหรือยังคะ..ไม่รู้พี่เล็กจะพาพี่บีมมาลำบากทำไม ดูสิ..แทนที่จะได้นอนอยู่บ้านสบายๆ”
“พี่ขอตามมาเองแหละนิ้ง..พอดีไม่อยากอยู่ที่ห้องคนเดียว”
พี่มันยิ้มเลยครับ..พอได้ยินผมพูดแบบนั้น ต้องพูดเอาใจหน่อย..เดี๋ยวจะโดนทุบเพราะปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้คนอื่นมาแตะมาต้องแล้วยังทำมึนไม่สนใจผัวอีก (พอดีเคยโดนพี่มันด่าแบบนี้..เลยจำได้แฮะๆ)
“อยากดื่มอะไรอุ่นๆ ไหมคะ เดี๋ยวนิ้งไปชงโกโก้ร้อนมาให้ดีกว่า”
“นิ้งไปทำงานเถอะ..เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
สุดท้ายพี่มันคงทนไม่ไหว..เลยจัดการตัดบทน้องนิ้งไปแบบนั้น ก่อนจะเข็นผมไปที่มุมกาแฟ เทผงโกโก้..เติมน้ำร้อนแล้วคนๆ เอิ่ม..คนก็คนไปดิพี่ ทำไมต้องมองผมอย่างกับจะฆ่าด้วยว่ะ !?
“ปล่อยเนื้อปล่อยตัวจังนะวันนี้..เบลอไข้หรือว่าฉวยโอกาสตอนพี่ใจดีกันแน่หืมบีม”
“เปล่านะพี่..จะให้ทำไงอ่ะ ให้ผมปัดมือน้องมันทิ้งหรือไง..โหดไปป่ะ น้องมันก็แค่ห่วง”
“แต่พี่ไม่ชอบ..รู้งี้ไม่พามาหรอก”
“ผมก็บอกพี่แล้ว..ว่าผมอยู่คนเดียวได้”
“ก็ห่วงอ่ะ..ไม่อยากทิ้ง แต่พอพามาด้วยดันต้องมาหงุดหงิดเพราะบีมไม่รู้จักหวงเนื้อหวงตัวบ้าง ทั้งที่พี่หรือ..ก็หวงแฟนตัวเองแทบตาย”
“เหอะๆๆ”
เถียงไม่ออกครับ..พี่มันแม่งพูดถูกทุกอย่างแหละ ว่าแต่วันนี้จะได้กินไหมครับโกโก้เนี้ย..ชงไม่เสร็จสักที
“อ่ะกินซะ..กินเสร็จเดี๋ยวพี่พาไปเอนหลังที่โซฟา เราจะได้นอนสบายๆ”
“เดี๋ยวมีแขกมาทำไงพี่..เจ้านายพี่อีกอ่ะ”
“เออน่า..เขาเข้าใจ รีบๆ กินเถอะ”
“ครับๆ”
พอกินเสร็จ..พี่มันก็พามาที่โซฟา ก่อนจะอุ้มผมลงไปนอน..แล้วหยิบผ้าห่มผืนบางในกระเป๋าที่พี่มันหยิบติดมือมาเมื่อเช้าขึ้นมาห่มให้
“นอนซะ..เดี๋ยวพี่ไปทำงานก่อน”
“ครับๆ”
พอเห็นพี่มันหันหลังเดินไป..ผมก็เลยหลับตาลงบ้าง ไม่ไหวแล้ว..ปวดหัวจริงๆ
.
.
.
“บีม..ตื่นมากินข้าวก่อนครับ จะได้กินยา”
“อื้อ..”
“ลุกไหวหรือเปล่า..หรือจะให้พี่ป้อน”
“ไหวครับ..ไหว”
“ข้าวต้มปลานะ..ที่ซื้อมาด้วยเมื่อเช้า พี่อุ่นให้แล้ว”
“ครับ..”
ถึงลุกนั่งได้..พี่มันก็ยังป้อนข้าวผมอยู่ดีนั่นละ แล้วงี้ตอนแรกมาถามทำไมฟ่ะ..ว่าลุกไหวไหม ทำอย่างกับจะให้กินเองงั้นล่ะ
“อิ่มแล้ว..”
“กินอย่างกับแมวดม”
พี่เล็กมันบ่นผมแบบไม่จริงจัง..ก่อนจะหันไปค้นยาในถุงมายื่นให้ ผมเลยรับมาแล้วยัดเข้าปาก..กระดกน้ำตามเร็วๆ ไม่ไหวครับ..ไม่ค่อยถูกกับยาเม็ดเท่าไร ถ้าต้องให้เลือกระหว่างกินกับฉีดยา..ผมเลือกโดนเข็มฉีดยาอ่ะ เพราะมันเจ็บแต่จบ (กิกิ)
“แค่กๆ”
“ค่อยๆ กินก็ได้” บ่นไปหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากผมไป “กินยาทีไรเป็นแบบนี้ทุกที”
“ก็ผมไม่ชอบอ่ะ”
“สามขวบหรือไงบีม”
“บ่นๆ ทำไมแฟนผมขี้บ่นจังเลย”
“หึๆ”
ไม่อยากให้พี่มันเหนื่อยครับ..แต่ทำไงได้ พี่มันยอมปล่อยยอมวางที่ไหน..เวลาเห็นพี่มันทำหน้ากลุ้มๆ แล้วมันรู้สึกไม่ดี ยิ่งสาเหตุที่พี่มันทำหน้าแบบนั้นก็เพราะผม..ยิ่งรู้สึกแย่ไปใหญ่
“คิดมากอีกล่ะสิ..” พูดแล้วใช้นิ้วคลึงๆ ที่หัวคิ้วผม “พี่ไม่เหนื่อยหรอก..ถ้าเป็นเรื่องของบีม”
“หวานอีกละ..”
“หึๆ”
ผมมองซ้ายมองขวา..เมื่อเห็นว่าไม่มีใครก็ขโมยหอมแก้มพี่มันไปทีหนึ่ง
“สงสัยอยากโดนดี..อยากให้พี่รังแกคนป่วยสินะ”
“ผมแค่อยากขอบคุณเหอะ”
ไม่รู้หรอกครับว่าหน้าตัวเองจะแดงแค่ไหน..แค่อยากทำอะไรเพื่อให้พี่มันยิ้มออกมาได้บ้าง ไม่ใช่ทำหน้าเครียดๆ เป็นกังวลที่ผมป่วยอยู่แบบนี้
“นอนต่อเถอะ..จะบ่ายโมงแล้วเดี๋ยวพี่ไปทำงานก่อน อยากได้อะไรก็เรียก”
“ครับ”
.
.
.
“ไม่สบายแน่เลย..หน้าแดง ปากแดงแบบนี้”
“แล้วนี่น้องมันกินยายังว่ะ..ไอ้เล็กมันรู้เรื่องยังเนี้ย”
ผมอยากลืมตาขึ้นมามองนะ..เมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันใกล้ๆ แบบนี้ แต่ติดที่ตอนนี้แม่งลืมตาขึ้นมาไม่ไหวอ่ะดิ สงสัยคงเพราะฤทธิ์ยา..
“ตัวร้อนอ่ะ..มึงไปตามไอ้เล็กดิ”
รู้สึกเหมือนใครบางคนมาแตะที่แก้มที่หน้าผาก..มือเย็นๆ นี่ทำเอาผมหนาวเลยวุ้ย
“เชี่ยเก่ง..ไปโดนตัวเมียมันแบบนั้น เดี๋ยวมันก็มาแหกอกมึงหรอก”
“สาดดดด..กูบริสุทธิ์ใจนะเนี้ย”
“ทำอะไรกัน..”
ผมปรือตาขึ้นมามอง..เมื่อได้ยินเสียงพี่มัน อ่า..เมื่อกี้มันพวกพี่เก่งพี่โจ้สินะ ที่มาพูดกันงุ้งงิ้งๆ รบกวนการนอนของผมน่ะ
“บีมไม่สบายเหรอ..”
“เออ..มีไข้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว สัด..ถอยออกมาห่างๆ เมียกูเลย”
“กูจะวัดไข้เฉยๆ นะไอ้ขี้หวง”
“คิกๆ”
เผลอหัวเราะออกมา..เมื่อได้ยินพี่เก่งด่าพี่มันไปแบบนั้น เรื่องจริงครับ..ไม่รู้พี่มันจะหวงอะไรผมนักหนา ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เลย..ยิ่งถ้ามีแตะเนื้อต้องตัวนะ พี่มันโบกหัวเพื่อน..ไม่ก็ตบหัวผมทันทีเลย
“ไม่ให้กูหวงเมีย..จะให้กูไปหวงใคร” ผลักพี่เก่งพ้นทางได้..พี่มันก็รีบมาดูอาการผมทันที “นี่ก็นอนทำตาแป๋ว ล่อเสือล่อตะเข้อยู่ได้”
อ้าว..ไหงมาลงท้ายมาด่ากูได้ว่ะเนี้ย !?
“ผมเพิ่งตื่นเหอะ”
“แล้วยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า”
“นิดหน่อย”
“กินยาไหม..กินแล้วนอนรออีกแปบ ใกล้จะจ่ายงานหมดแล้ว”
“พวกมึงกลับไปก่อนก็ได้นะ..เรื่องงานเดี๋ยวกูกับไอ้เก่งจัดการต่อเอง” พี่โจ้แสดงน้ำใจ
“เออ..พาบีมกลับไปพักเหอะ” พี่เก่งเลยพูดบ้าง
“จะดีเหรอว่ะ” พี่มันลังเลเล็กน้อย
“ไม่ต้องมาทำเกรงใจหรอกสัด..ไปไหนก็ไปเลยไปชิ่วๆ”
ผมหัวเราะออกมาอีกรอบ..เมื่อพี่โจ้พูดแบบนั้น พี่เล็กมันเลยหันมามองหน้าผม..ก่อนจะประคองให้ลุกขึ้นนั่งดีๆ
“งั้นกูไปนะ..ขอบใจมาก”
“เออๆ กูเข้าใจคนมีภาระ” ว่าแล้วพี่โจ้มันก็ตบบ่าพี่มันสองสามที “เดี๋ยวกูว่าจะลองเอาไอ้เก่งทำเมียบ้าง..เผื่อจะได้เข้าใจมึงมากกว่านี้”
“ไอ้เหี้ยโจ้!!”
พี่เก่งตะโกนด่า..ก่อนจะวิ่งตามไปเตะไอ้พี่โจ้ที่ก้าวขาวิ่งตั้งแต่ก่อนที่พี่เก่งจะได้ทันขยับตัว ผมมองพวกพี่มันวิ่งไล่กันแบบขำๆ ก่อนจะหันมามองคนข้างๆ ตัวบ้าง
“เหนื่อยป่ะ..”
“ไม่อ่ะ..บอกแล้วไงว่าพี่เต็มใจ”
“ผมหมายถึงทำงานอ่ะ..เหนื่อยไหม”
“ไอ้แสบ” ว่าแล้วขยี้หัวผม “กลับบ้านกันนะ”
“ครับ”
.
.
.
“พี่เล็ก..”
“หืม..”
“เบื่อบีมไหม..พี่เล็กเบื่อบีมไหม”
“เป็นอะไรอีกเนี้ย”
“เบื่อไหม..เบื่อหรือเปล่า”
“งอแงอะไรอีก..”
“ฮือ..”
พี่แม่งไม่เข้าใจ..แค่ตอบว่าไม่ แค่บอกว่ารัก มันก็จบแล้วป่ะว่ะ? พี่มึงจะลีลาทำไม..ให้กูต้องใจเสียเนี้ย
“เฮ้ย..ร้องไห้ทำไม ไม่สบายทีไรงอแงทุกทีเลย”
“พี่เล็กเบื่อบีม..ฮึก”
“ไม่เอาๆ ไม่ร้องแล้ว พี่เล็กไม่เบื่อบีมหรอกครับ..ไม่เบื่อๆ” กอดไป..ปลอบไป “นอนนะครับ..ไม่สบายก็นอนเยอะๆ จะได้หายไวๆ”
แล้วผมก็หลับครับ..ไม่รู้แล้วว่าพี่มันจะนอนต่อได้หรือเปล่า เล่นโดนปลุกกลางดึกกลางดื่นแบบนี้ อิอิ
.
.
.
“ไม่ไปทำงานเหรอพี่”
“โทรไปลาแล้ว..”
“ทำไมอ่ะ..ผมดีขึ้นแล้วนะ พี่ไปทำงานเหอะ”
“คิดว่าจะไปไหวไหม..ไม่ได้นอนเลยทั้งคืนแบบนี้”
“ทำไมไม่ได้นอนอ่ะ” แกล้งถามหน้าซื่อไป
“ก็เด็กที่ไหนไม่รู้..กวนทั้งคืนเลย ตื่นมาถามอยู่ได้ว่าเบื่อไหม..รักไหม”
“คึคึ”
“ไม่สบายทีไรเป็นแบบนี้ทุกที”
“ก็คนมันฝันร้ายอ่ะ..” ฝันว่าหาพี่มันไม่เจองี้..ฝันว่าโดนทิ้งงี้
“ฝันแล้วเก็บเอามาคิดเป็นจริงเป็นจังอยู่เรื่อย” วางแก้วนมลงได้..ก็เอามือมาอังหน้าผากผมอีกรอบ “พี่ก็ซวยไปดิ..โดนโกรธโดนงอนเพราะเรื่องฝัน”
“บ่นว่ะ”
ก็จริงของพี่มัน..เวลาผมฝันร้าย พอสะดุ้งตื่นก็งอนก็โวยวายใส่พี่มัน..แบบว่าอารมณ์ค้างจากในฝันอ่ะ แต่พี่มันก็ดีนะ..ใจเย็นดี ถึงบางครั้งจะโดนพี่มันลงโทษด้วยการจับกดบ้าง..แต่พี่มันก็ไม่เคยจะโกรธอะไรจริงจัง อิอิ
“รีบๆ กิน..จะได้กินยา”
“หายแล้วเหอะ”
“เขาเรียกว่าดีขึ้น..ไม่ใช่หายครับ”
“เบื่ออ่ะ..”
“อย่าบ่นๆ บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ากินไอติมเยอะ”
“ผิดตลอด”
“หึๆ” มองผมแล้วส่ายหน้าขำๆ “เมื่อไรจะโตว่ะ”
“แล้วคิดไงเอาเด็กมาทำเมีย” ถามแล้วทำหน้ากวนตีนใส่หน่อย..หมั่นไส้พี่มัน
“เด็กมันน่ารัก”
“...”
เจอคำนี้เข้าไปก็พูดอะไรไม่ออกแล้วผม..เลยก้มหน้าก้มตากินข้าวไป เบื่อไอ้พี่เล็กมันชอบหวานใส่..เลี่ยนใส่ แม่ง!!
.
.
.
“อาทิตย์นี้แม่พี่จะมาหานะ”
“หือ..แม่จะมาๆ แบบนี้บีมก็ต้องได้ของฝากดิ”
“งกตลอด”
“แหม..แม่พี่ชอบซื้อช๊อกโกแลตมาฝาก ผมก็ชอบดิ”
“ก็เขาอยู่สวิส..จะให้เขาซื้อน้ำหอมมาเหรอ”
“ที่นั่นมันไม่มีขายเหรอพี่”
“กวนตีนละ..”
หัวเราะยั่วอารมณ์ (โมโห) พี่มันเสร็จก็คว้ามือถือขึ้น ส่งข้อความไปแซวไอ้พี่โจ้พี่เก่งหน่อยดีกว่า..ทำงานสองคนตีกันตายแล้วมั้ง แต่..น้องนิ้งก็อยู่นี่หว่า ผมลืมไปได้ไงเนี้ย หุหุ
Beam : โทษนะพี่..เลยต้องทำงานแทนพี่เล็กเลย
JoJo : เพลาๆ ลงบ้าง..จะสะกิดมันทำไมนักหนาทั้งคืน มันเลยไม่มีแรงมาทำงานเลย
Beam : หื่นใส่..ผมฟ้องพี่มันนะพี่
JoJo : เขาเรียกว่าแซว..ผมไม่ยุ่งกับเมียเพื่อนครับ..
Beam : แต่ยุ่งกับเพื่อนแทนว่างั้น?
JoJo : ขอร้องอย่ามายุ..เดี๋ยวพี่ทำจริงแล้วจะมองหน้ากันไม่ติด (ตามมาด้วยสติ๊กเกอร์ผู้ชายหน้าหื่นๆ)
Beam : ถามไรหน่อยดิ..
JoJo : (สติ๊กเกอร์หมีงง)
Beam : พี่เล็กกับแฟนเก่ามันเป็นยังไง..
JoJo : ไม่เคยเห็นแฟนมันเลยครับ..ช่วงแรกๆ ที่มาทำงานที่นี่ ก็เคยเห็นมันคุยโทรศัพท์อี๋อ๋อๆ บ้างนะ
JoJo : แต่มารู้ตอนหลังว่า..
Beam : ว่า..?
ขึ้นสถานะว่าอ่านแล้ว..แต่พี่มันกลับเงียบไปเฉยๆ เกือบยี่สิบนาที แม่งจงใจกวนตีนกูป่ะว่ะ!!
Beam : เฮ้ยพี่โจ้..หลับไปแล้วเหรอว่ะ
เงียบ..
Beam : พี่แม่งกวนตีนว่ะ
JoJo : คึคึ
JoJo : อยากรู้อ่ะดิ
Beam : เออดิ
Beam : ว่าไงอ่ะพี่
JoJo : ก็ไม่มีไร..
JoJo : แค่เพิ่งมารู้ว่ามันคุยกับแม่มัน
ปิดแม่ง..ปิดไปเลยมือถือเนี้ย ไอ้พี่โจ้แม่งกวนตีนกู!!
“คุยกับชู้เหรอครับ”
“คุยกับพี่โจ้พี่..ใช่ชู้ป่ะละ” กวนตีนใส่พี่มันต่อ อิอิ
“เดี๋ยวจะโดนนะครับน้องบีม”
“เล่าเรื่องแฟนเก่าให้ฟังหน่อยดิ..กับแฟนเก่าพี่เอาใจใส่แบบผมป่ะ”
“ไม่มีอ่ะ..”
“หือ??”
“ไม่มี..ไม่เคยคบใคร”
“พูดจริงพูดเล่นพี่”
“จริง..”
“ทำไมอ่ะ..”
“ผู้หญิงเขาชอบคนสุภาพครับน้องบีม”
เออ..จริง ไอ้พี่เล็กแม่งปากหมา..คงมีผู้หญิงคนไหนคบหรอก
“แล้วบีมอ่ะ..”
“ผมเหรอ..” พี่มันพยักหน้า “ก่อนจะเดินไม่ได้ก็เคยมีแฟนมานะ”
“ผู้หญิงผู้ชาย”
“ผู้หญิงดิพี่..”
“หึๆ”
“ขำไรอ่ะ..”
“เปล่า”
“ก็เห็นอยู่ว่าขำ”
“หึๆๆๆ”
แล้วพี่มันก็เดินหายเข้าไปในครัว..ไม่สนใจเสียงโวยวายของผมเลย
แล้วตกลงพี่มันขำอะไรว่ะ !?
ขำที่กูบอกว่าเคยมีแฟนเหรอ !?
มึงขำอะไรของมึงว่ะไอ้พี่เล็ก!!
กวนตีนว่ะ!!
ไอ้พี่เล็กแม่ง!!
Ma-NuD_LaW
ตอนพิเศษยาวกว่าตอนหลัก 
วันนี้คนเขียนไม่สบาย...ไข้ขึ้น เลยแต่งให้ไอ้น้องบีมมันป่วยบ้าง ((ป่วยคนเดียวมันเหงา))
อยากบอกว่าไม่มีไร..แค่มาเสิร์ฟความหวาน ไปแระ 
หัวข้อ: ((เรื่องอัพเรื่อยๆ แต่จบในตอน)) ไอ้พี่เล็กแม่ง!! >>เปิดพรีฯ วันนี้-1/7/2563<< (อ่าน 60818 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก